Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
Faa |
V. hêtre et WAD (Wa).
|
EV |
Faack |
Surnom: moy. néerl. vaec(k), vake ‘somnolence’ ?
|
JG |
Faack |
zie Fack.
|
FD |
Faas(se) |
Faes, Faase(n), Facen, Faassen, Faes(s)en, Fasen, Foes: Patr. 1. Korte vorm van VN Servaas, HN Servatius, met verscherping v/f. Zie ook Servaas, Vaes. 1374 Faes Kempe; 1280 Egidium Faes, Ip. (BEELE); 1430 Servacius dictus Faes, Den Bosch (GOR.si); 1509 Servaes der Kinderen = 1510 Faes der Kinderen, Aarts. (ROEL1951). – 2. Korte vorm van HN Bonifatius, Bonifaas. 1420 Bonifacius dictus Bonifaes = Faes, den Bosch (GOR.49).
|
FD |
Faasen |
V. WAD (Waz).
|
EV |
Fab(b)- |
-er, -re, -ri(s), -rot, -ry. Fabronius. Diminutif latinisé de Fabre. V. Fèvre.
|
EV |
Fab(b)ricatore |
It. BerN: (hand)werkman, vakman.
|
FD |
Fabbian |
zie Fabian.
|
FD |
Fabbri |
-o, zie Faber.
|
FD |
Fabbris |
cf. Fabris.
|
JG |
Fabeck |
PlN Vaalbeek (VB): 1272 Fabeche.
|
FD |
Fa–beck |
-becq, -bo, -bus. V. hêtre.
|
EV |
Fabecq |
1272 «magistri Walteri de Fabeche» PolyptVillers; nom d’origine: Vaelbeek, 1272 «Fabeche», à Blanden (BrFl).
|
JG |
Fabel |
Fable: BN naar de fabel. BN voor een fabeldichter of fabel-, sprookjesverteller. 1355 der Aellaerd Fable = 1356 Alaert Fabel = 1358 int straetkin bij ser Alaerts Fabels was, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Faber |
Fabere, -ère (accentuation abusive). 1250 «Faber» Kemexhe, «Walterus faber» Nethen, 1272 «Franco faber de Duiz» PolyptVillers, 1366 «Margriete veuve de Henris Faber» GuillLiège; nom de métier: [at. faber, fabri (génitif) ‘celui qui travaille les corps durs, forgeron’ ; souvent latinisation de Lefèvre.
|
JG |
Faber |
Fabère, Faberé, Fabre, Fabré, Fabri(s), Fabbri, -o, Fabrij, Fabry(s), Favry, de Faveri, Favre, Faver(e), Faveere, Faveers, Faur(e), Defaure, Fore, Foor, Fevrij, Fev(e)ry, Feverij(s), Faivre, Lefevre, Lefèvre, Levevre, Lefever(e), Lefaivre, Lefeu(v)re, Lefeve, Lefève(r), Lefebv(e)re, Lefèbv(r)e, Lefefvre, Lefeivre, Lef(f)ebure, Leffebvre, Lefèbre, Lefebre, Lafèbre, Lefeber, Laf(f)eber, de Feuer, Fevre, Fèvre, Fever(e), Defever(e), Defèvre, Defe(b)vre, Dufebvre, Defebere, Defebure, Feber: BerN van de smid, Fr. fèvre < Lat. faber. Ofschoon faber tôt fèvre geëvolueerd was, hebben i6e-eeuwse humanisten ten onrechte de b van faber opnieuw in de naam ingelast, zodat de hypercorrecte spelling Lefèb(v)re onstond. Aangezien vroeger voor de v en de u slechts één letterteken bestond, werd de naam ook aïs Lefebure gelezen. 1277 Bauduins li Fevres (SMTII); 1259 Willelmus Faber, Grammene (DEBR. 1980); 1389 Theodoricum Smed… canonicos = 1392 Thierry leFevre.-.chanoines; 1393 van Segheren den Smet = 1399 Sohier le Fevre, Ktr. (DEBR. 1970); 1397 Woutre de Fevre, Ktr. (ARA, SR f° 25); 1665 Jan Faveere, Ktr. (KW).
|
FD |
Fabert |
1. Rom. spellingvar. van Faber. – 2. Zie Faubert. Fabes:UitFabers?
|
FD |
Fabert |
Var. de Faubert, anthrop. germ. falc-behrt; ou bien p.-ê. graphie francisée de Faber.
|
JG |
Fabian |
Fabiano, -i, Fabbian, Fabjan, Fabien: Patr. Lat. HN Fabianus. 1469 Jan Fabiaen, Béthune (PARM.).
|
FD |
Fabian |
N. de bapt. d’orig. romaine.
|
EV |
Fable |
Probabl. surnom de conteur: fr. fable ‘fabliau’, comp. 1356 «Alaert Fabel» Courtrai.
|
JG |
Fabre |
-ré. Forme méridionale de Fèvre; cf. cependant 1284 «Willaumes Fabre» DettesYpres. • Dérivés: Fabrion; Fabrot.
|
JG |
Fabri |
Fabry, w. nam. Fâbri. 1474 «Lambertus Fabri» PrincipLiège, 1539 «Robert Fabry» BourgNamur, 1550 «Gérard Fabri» CoutSta-velot; génitif de lat. faber, cf. 1250 «Johannes filius fabri » Nethen. Cf. aussi Faber.
|
JG |
Fabribeckers, de |
Samengestelde FN Fabri = Beckers. 1762 C. E. J. Fabri Beckers, Luik (MUL VIII).
|
FD |
Fabrice |
Fabrici, Fabrizio, -izi, -izzi: It. FN: werkman, vakrnan, smid.
|
FD |
Fabricius |
-itius, au génitif: Fabrici. Cf. s.d. «Johannis de Fabricis» ObitHuy ; gentilice lat. Fabricius ou bien fausse latinisation de Maréchal ou de Lefèvre.
|
JG |
Fabricius |
zie Fabritius.
|
FD |
Fabrikant |
Vgl. It. Fabricante, Fabricatore. BerN van een fabrikant, werkman, handwerkman, vakman. 1221 Fabricans, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fabrion |
Dim. van Faber.
|
FD |
Fabrique |
Fabriek: Ofr. fabrique, Lat. fabrica: gebouw, werkplaats; ook handwerk. BerBN voor de handwerkman, smid. Vgl. Fabrikant. 1494 Balduinus fïlius Nicolai de Windisscelda alias de Fabrica, Kamerijk; 1495 Johannes de Fabrica, Dk. (MUL III).
|
FD |
Fabris |
Fabbris. Formes fr. de Fabricius, plutôt que var. de Fabri.
|
JG |
Fabris |
Fabrys: Spelling voor Fabri of < Fabrissa, Lat. vrl. vorm van faber: smid. Vgl. Favresse. 1204 Berte Fabrissa, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fabrit(i)us |
Fabricius: Humanistennaam, b.v. naam van de Nederlandse schilder Carel Fabritius (Beemster 1622 – Delft 1654). Latinisering van De Smit/Lefèvre. Lat. faber: smid. 1615 meester Peter Fabricius, Bilzen (SCHOE.sg); 1638 Henri Fabritius, Luik (ISP).
|
FD |
Fabritius |
N. de bapt. d’orig. romaine : Fabridus.
|
EV |
Fabron(ius) |
-o(t): BerN. Rom. dim. van Faber: smid.
|
FD |
Fabry |
cf. Fabri.
|
JG |
Fabry(s) |
zie Faber, Fabris.
|
FD |
Fabulus |
Forme latinisée de Fable, mis pour Fabula?
|
JG |
Fabulus |
zie Fabel.
|
FD |
Fac(h)in |
Facc(h)in, Fachinat, zie Fassin.
|
FD |
Facca |
zie Faucard.
|
FD |
Faccio |
-ioli(ni), -iolo, -iotti, Faccini, -inetto, -iani, Facchini, -inetti, -iano, Fazio(li), Fazius, Fazzi(ni), -ino, Fassino: It. Patr. Korte vorm van HN Bonifatius, Bonifazio, Bonifacio.
|
FD |
Facen |
zie Faas(se).
|
FD |
Fâche |
Facque, Faeck, Faecq. V. FALC.
|
EV |
Fâché |
Patr. 1. Dim. van VN Boniface. 1227 Walterus Fâchez, LX (CAO). – 2. Zie Fauquet.
|
FD |
Fache(s) |
1. Zie Defache. – 2. Patr. Korte vorm van VN Bonifac(h)e. 1351 Bunefache dit Fachar, Luik (BODY); 1401 Fastret Face, H (CCHt); 1584 Touchein Fâche, Rijsel-Leiden (J.D.).
|
FD |
Fâcherie |
zie Lavachery.
|
FD |
Fack |
Facq, Facqu(es), Fak(e), Faque, Faack, Faeck, Faecq: 1. PlN Facque; zie Defacque. – 2. Patr. Germ. VN Facco < Falco. 1300 Margarete Faecs, Ktr. (DEBR. 1980); 1584 Neelken Faeck, Aw. (AB).
|
FD |
Fack |
Facq. Hypocor. de l’anthrop. germ. Faceo (Först. 493); cf. aussi Facques.
|
JG |
Fackaert |
zie Faucard.
|
FD |
Fackeldey |
zie Fockedey.
|
FD |
Fackelman |
D. FN Fackelmann. BerN van de fakkelmaker, vervaardiger van toortsen.
|
FD |
Fäcker |
Facker: BerN van de vlas- of hennepbreker.
|
FD |
Fackere, van de |
Misschien vertaling van Defacq(ue)of van Delavacquerie? 1619 van de Vackere, 1622 van Fackere, 1625 vande Vacquere, Bg. (PDB); 1755 Marcus vande Fackere, Wijnendale-Bg.; 1762-85 A. J. C. vande Fackere, Bg.-Gent (PBG).
|
FD |
Fackeure |
Facqueur, zie Faucheur.
|
FD |
Facompré |
Faucompret, -ez. Nom d’origine: par ex. «Faconpré», topon. à Évelette (Nr).
|
JG |
Facompré |
Proven.Pré du faucon ou du sieur Falc.
|
EV |
Facompte |
zie Faucompret.
|
FD |
Facon |
1. Proven. Dép. Wervicq. — 2. V. FALC.
|
EV |
Façon |
cf. Faucon.
|
JG |
Façon |
Facko, zie Faucon.
|
FD |
Facq |
Facque(s), zie Fack.
|
FD |
Facques |
Nom d’origine: Facque, à Verchoq (PdC), etc., cf. Defacq(ue), Defacqz.
|
JG |
Facqueur |
Var. de Fauqueux, forme pic. de fr. faucheur ; sinon dérivé en -eur (non attesté) de moy. fr. (15e-16e s.) facque ‘poche’ FEW 3, 375b, comme surnom de marchand ou de fabricant de sacs, comp. le NF Tassier [MH].
|
JG |
Facxin |
zie Fassin.
|
FD |
Fadda(r) |
Misschien E. FN Fadder = Father.
|
FD |
Fadeur |
-eux, Faudeux: BerN W. fâdeû, Fr. faudeur: kolenbrander. 1462 Jehan le Fadeur, Stavelot (HERB.).
|
FD |
Fadeur |
Fadeux, Faudeux. 1385 «Hennekars li Faudeurs» Châtelet, 1444 «Henrotte le fau-deur» AidesNamur, 1462 «Jehan le fadeur» Stave, 1486-87 «Johan Faudeur» TerreJauche, 1602-3 «Jacques le Fadeu» TerriersNamur, 1722 «Henry Faudeux» NPLouette; nom de métier: w. fâdeû, faudeû, fr. régional fondeur ‘ouvrier qui construit la «faude» pour la production du charbon de bois, charbonnier’ FEW 3, 382a.
|
JG |
Fadeux |
V. Faudeur.
|
EV |
Fadli |
BerBN van de kleermaker. Zwitsers-D. dim. van D. Faden: draad. Vgl. D. Faden, Fedele.
|
FD |
Faé |
Fae(do), zie Faggio.
|
FD |
Faeck |
Faecq, zie Facq.
|
FD |
Faeillie, van der |
zie van der Faille.
|
FD |
Faelen |
< Mnl. Falin, Fallein < Rom. Falin. 1748 Lievijne Faelens, Oedelem (VS1971, 286).
|
FD |
Faelen |
V. WAHL.
|
EV |
Faelen(s) |
-es, zie Falin.
|
FD |
Faelens |
Forme néerl. (au génitif) de Falin.
|
JG |
Faelli |
zie (van der) Faille, De Failly.
|
FD |
Faemelaer |
zie Famelart.
|
FD |
Faems |
BN Faam? Vgl. Fr. Famé. 1565 Peter Faem, Nystrop (EBB152).
|
FD |
Faen |
V. WAD (Wan) et Vaan.
|
EV |
Faen |
zie Fahn.
|
FD |
Faenoul |
zie Fagnoul.
|
FD |
Faenza |
Faienza: PlN in Italie.
|
FD |
Faerman |
V. WARI et Vaarman.
|
EV |
Faerman |
zie Vaerman(s).
|
FD |
Faes |
1. Proven. Dép. Bovekerke. — 2. V. WAD (Waz).
|
EV |
Faes |
1420 «Bonifacius dictus Faes», 1430 «Ser-vacius dictus Faes» Bois-le-Duc, 1475 «Grans Faes li nieuliers» Ypres; aphérèse néerl. de Bonifacius, Servatius ou Gervasius (cf. VISt, 1975,84).
|
JG |
Faes |
Faes(s)en, zie Faas(se).
|
FD |
Faessen |
V. WAD (Waz). Fag- -art, -el, -es, -lin. 1. V. FALC. — 2. V. hêtre.
|
EV |
Faestraets, de |
zie Vastrade.
|
FD |
Faf(f)in |
BN voor hakkelaar, babbelaar (HERB.).
|
FD |
Fafcham(p)s |
Fafchand, Fafichamps: PlN Favechamps, Fafchamps in Trembleur en Mortier (LU). 1460 Geele de Favechamps, Luik (ISC).
|
FD |
Fafchamps |
Fafchams, Fafechamps, Favechamps. 1440 «Stassins de Favechamps» GuillLiège, 1571 «Jean de Favechamps le jeune» BourgLiège; nom d’origine: Favechamps, w. faf’tchamps, à Trembleur et à Mortier (Lg).
|
JG |
Faffin |
Fafin. Surnom: dérivé en -in du thème onomatopéique faf-, comme w. faflote ‘corpuscule, chose sans valeur’ FEW 3, 366-367 (à compléter par DW 3, 1973-74, 56-57, avec le sens de ‘bafouilleur, bavard’).
|
JG |
Fafournoux |
PlN in Vallore-Montagne (Puy-de-Dôme) (DNF).
|
FD |
Fafra |
Faufra [le premier a doit être long]. Pour ce NF de la région de Verviers et de Visé, attesté sous la forme «Faufra» à Richelle en 1773 et «Fafra» à Heure-le-Romain en 1779 (Genea-Net), puis 1792 «Guillaume Fafra» Lanaye, on peut songer à un mot de la famille onoma-topéique faf-, avec redoublement expressif, cf. w. liég. et malm. fafouyî ‘vétiller, chipoter’, etc. FEW 3, 366-7; Villers 215a. – Forme fém. : Fafrate.
|
JG |
Fafra |
zie Faufra.
|
FD |
Fag- |
-oo, -ot. 1. Proven. Dép. Beve-ren-lez-Ypres. — 2. V. FALC.
|
EV |
Fag- |
Thème issu d’un anthrop. germ. composé avec Fag-, comme les NF fr. Fagot, Fagon, Fa-guin, etc. (Först. 493 ; Morlet, NP Gaule I, 87). Fagard, -art, -at, Faguard. 1583 «Jean Floven dit vulg. Faga» Huy, 1625 «Williem Fagar» Verviers. Fagot. 1272 «Alars Fagoz» Mélin-Jodoigne, 1313 «Fagot» Villers-le-Bouillet, 14e s. «Jo-hans Faghos» BodyNPLiège, 1616 «Franchois Fagot» PrincipChimay, 1633-34 «Pier Fagot» émigré en Suède; du thème anthrop. fag-, plutôt que de fr. fagot (qui vend ou fabrique des fagots), le w. liég. ne connaissant que w. fahène.
|
JG |
Fagard |
-art, -as, -a(t), Faguard: Afl. van Fagot (DNF)? Van Germ. Fag-naam? 1565 Watle Faggaer, Balen (EBB 158); 1587 Jean Floven dit…Faga, Hoei (HERB.).
|
FD |
Fagardo |
It. FN. Germ. VN Faghard?
|
FD |
Fagel |
Faghel: Ofr. fagel: reistas, bedelzak. BN voor een pelgrim of rondtrekkend bedelaar. 1268 Lots Fagel; 1374 Willem Fagheel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Fages |
Peut-être forme méridionale de lat. fagea ‘hêtraie’ (Dauzat 244).
|
JG |
Fagès |
Fages, Fagis: Fr. dial. var. van Lat. fagea: beukenbos (DNF).
|
FD |
Faggio |
Fag(g)ioli, Fagioletti, Faggian(i), -iano, Fag(g)iana, Fagotto, Faé, Fae(do), Faiet(a): It. PlN Faggio: beuk.
|
FD |
Fagn(e)aux |
Fan(n)eau, Feigneau(x): Dim. van PlN Fagne, W.fègne: veenland. 1273-80 Simons Faneaus, Dk. (FST).
|
FD |
Fagn(e)ray |
Afl. op -ère van PlN Fagne. Bewoner van veenland.
|
FD |
Fagnan(t) |
Fagniant: Ofr. faignant: slordig, lui. BN.
|
FD |
Fagnant |
-iant. Sans doute surnom: anc. fr. faignant ‘négligent’ FEW 3, 555a; un verbe *fagner, dérivé de w. fagne, n’est pas attesté.
|
JG |
Fagnard |
-(i)art, -iard, Fania(rd), Faigna(e)rt, -ard, Faingnaert, Finjaer, Fanard, Fanna: Afl. van PlN Fagne: veenland, ven. Bewoner van een ven. 1374 Jan Faengnaert, Gbg. (SCHR.); 1727 Joanna Faniaert (zus van) 1732 Joannes Faignart(broer van) 1733 Laurentius Finjaer (broer van) 1734 J.B. Faniar, Cent (med. J. Maton, Wortegem- Petegem).
|
FD |
Fagnard |
-art, Fagniard, -iart, Faniard, Faignard, -art, Faingnaert (forme flamandisée). 1579 «Amand Faignart» BourgNamur; nom ethnique: fr. (Wallonie)fagnard ‘habitant de la Fagne’, p.-ê. à valeur de surnom, cf. gaum. fagnard ‘paresseux’ FEW 3, 555b. Cf. aussi Fai-gnois.
|
JG |
fagnE |
Forme dialect. faing. Proven. Fannes, Fain, Defoin(g), Defounes. Formes diminue. : Fa(in)gn- -et, -ot, -oui, -oux. ..Petite Fagne ». Fagnet (Dép. Clermont-lez-Nandrin). Avec le suffixe d’orig. Fa(in)gn- -iard, -art. (Suff. péjorat.) et -aert (Le même, flamandisé). Olin-, Molin–faing. ..Fagne- -du sieur Olin, -du moulin ».
|
EV |
Fagne |
PlN Rom. Fagne: veenland.
|
FD |
Fagneray |
17e-18e s. «Fagneray» Petit-Rechain; ethnique dérivé avec le double suffixe -ère (marquant l’habitat) de w. fagne, comp. w. waim ‘rê ‘habitant de Waimes’.
|
JG |
Fagnolle |
Nom d’origine: Fagnolle (Nr), etc.
|
JG |
Fagnolle |
PlN Fagnolle (N). Zie ook Fagnoul. 1296 Robiert de Faignuelles, Bergen (CSWI).
|
FD |
Fagnot |
Fagneaux. Nom d’origine: dérivé en -ot de w. fagne; ou bien à rapprocher de norm. fagnot ‘imbécile’ FEW 22/1, 6a.
|
JG |
Fagnot |
Faignot, -ond, Fanio(t), Faino: Dim. van PlN Fagne: veenland, ven. Vgl. Fagneaux.
|
FD |
Fagnoul |
-ouïe, -oulle. 1511 «Martin de Fa-gnoulle» BourgNamur; nom d’origine: Fagnoul, -oulle, topon. très fréquent, dimin. en -oul(e) de w. fagne.
|
JG |
Fagnoul |
-oul(l)e, -ou, Fanjul, Faenoul: PlN W. dim. van fagne: veen. Zie ook Fagnolle. 1563 Fil. Phanzoel, Waver-Aw. (AP); 1610 Hans Faignol, Sankt Vith (HERB., PSR 41).
|
FD |
Fagnus |
13e s. «Mikieus Fainnius» Lille; forme latinisée à rapprocher d’anc. fi.faigneur ‘celui qui feint’ FEW 3, 553a?
|
JG |
Fagny |
Nom d’origine: Fagny, gaum. fâgni, topon. en Gaume, ±1220 «Feignie» (pour L. Roger, AIAL 45, 1910, 252, non un dérivé de fagne, mais un topon. en -iacum).
|
JG |
Fagny |
PlN Fagny (LX), Faigny (Aisne) of Feignies (Nord). 1365 Jehan Bustin de Faingnies, Bergen (DE COCK).
|
FD |
Fagot |
Fagoo: Ofr. fagot: mutsaard, bos rijshout.BN voor houthakker of-sprokkelaar. 1281 Bauduin au Fagot; 1351 Jehan Fagot, Atrecht (NCJ); 1395 Jehan Faghoot, Ip. (BEELE).
|
FD |
Fagot |
Faguard, cf. Fag-, Fagard.
|
JG |
Faguard |
zie Fagard.
|
FD |
Faguenne |
Féguenne, Fe-: W. faguène: houtbos, takkenbos.
|
FD |
Faguenne |
Feguenne, Fégucnne. Surnom: w. verv.faguène ‘fagot’ FEW 3, 364b.
|
JG |
Faguet |
Proven, V. hêtre.
|
EV |
Fahn, |
Faen, Fahnert: PlN Ndd. fan, van: veenland, ven. 1320 Joh. de Vanen, Soest (NN).
|
FD |
Fahrenberg |
PlN (NRW, BW, BEI).
|
FD |
Fahrenholz |
PlN (NS, BB, MV).
|
FD |
Fahsbender |
zie Fassbender.
|
FD |
Fahsold |
zie Fasold.
|
FD |
Fahy |
Faict. V. hêtre.
|
EV |
Fahy | zie Dufay(s). | FD |
Faia |
zie Fayât.
|
FD |
Faibon |
Sans doute surnom: fr. fait-bon ‘celui qui agit bien’; comp. prov. fai-mau ‘mauvais sujet’ FEW 3, 352a.
|
JG |
Faict |
(NF essentiellement flamand, attesté depuis 1620 par GeneaNet). 1217 «Colinus Fait» Marq [BR]; NF d’origine incertaine, peut-être du NL Faait près de Soignies [BR].
|
JG |
Faict |
Fait, Feijt, Feyt: PlN Fay < Lat. fagetum: beukenbos. Vgl. Dufay(s). 1263 Boscardi de Fait, H (SMTII); 1292 Bouschardo dou Fayt, H (CAF).
|
FD |
Faid- |
Feid- -er. V. WAD (Wad).
|
EV |
Faider |
Feder, Feider. Surnom: all. Feder ‘plume’, cf. FEW 15/2, 96b.
|
JG |
Faider |
zie Feder.
|
FD |
Faidherbe |
1. Proven. Pays (,,Hêtre ») des herbages. — 2. Profess. Porteur d’herbe (Faix, ..Fardeau »).
|
EV |
Faidherbe |
Faid’herbe, Faidherbes, Féderbe. À analyser comme faix d’herbe ‘tas ou charge d’herbe’, surnom de celui qui porte cette charge, de portefaix, ou bien surnom à portée ironique.
|
JG |
Faidherbe(s) |
Faiderbe, Federbe: Fr. faix d’herbe: grasbundel. BerBN van de hooier. 1583,1634 Fayd’herbe, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Faienza |
zie Faenza.
|
FD |
Faiertag |
zie Feiertag.
|
FD |
Faiet(a) |
zie Faggio, Fayet.
|
FD |
Faigenbaum |
zie Feigenbaum.
|
FD |
Faign(i)et |
Dim. van PlN Fagne: veen(land), ven. 1426 Jehan Faignet, Bergen (CCHt).
|
FD |
Faigna(e)rt |
-ard, zie Fagnard.
|
FD |
Faignard |
-art, cf. Fagnard.
|
JG |
Faigneau |
Dimin. en -eau de w. fagne.
|
JG |
Faignet |
Dimin. en -et de w. fagne ou var. du suivant.
|
JG |
Faignot |
-ond, zie Fagnot.
|
FD |
Faignoy |
Afl. van fagne: veen. Vgl. Fagnot, Faigniet.
|
FD |
Faignoy |
Faygnoi. 1330 «le femme Faignoisde le Ramée», 1331-32 «monsigneur Jehan le Faignois» ComptesMons, 1537 «Jehan Faignoy» Thuin; surnom ethnique, dérivé en -ois de fagne (comp. Fagnard, -art), ou bien nom d’origine: collectif en -oi de w. fagne, cf. anc. w. fangoi ‘bourbier’ FEW 15/2, 1 lOa.
|
JG |
Faihst |
zie Feist.
|
FD |
Faihy |
zie Dufay(s).
|
FD |
Faik |
zie Feig.
|
FD |
Faille |
Surnom: fr. faille, w. faye ‘mantille’ DL 263b; cf. aussi Lafaille, délia Faille et Ver-faille, etc.
|
JG |
Faille,(van der) |
van der Faeillie, Verfaille, Ferfailie, Verfaillie, Verfa(e)llie, Delafaille, délie Faille, (de) Lafaille, Faillie, Failly, Faelli: PlN (ter) Faille, Falie, in WV erg verspreid. Naam van een perceel in de vorm van een falie: mantel, kap (L-vorm), blijkens: 1554 een strync ghelijck een caproen…heet de faille, St.-Pieters-op-de-Dijk (DFIV). 1398 Willem van der Faelge, Aalbeke; 1397 Willem van der Faille, Marke (DEBR. 1970); 1423 Jaenkin van der Failgen, Ktr. (DEBR. 1958); 1615 Jan van der Failge=Jan Verfaillie, Passendale (Par. 1989,303). – Lit.: J. R. de TERWAGNE, De Schakd 1947, nr. 2.
|
FD |
Faillet |
Proven. 1. Petite faille (de roche) ». L.D. — 2. Waillet (Loc.).
|
EV |
Faillie |
Surnom: moy. néerlfalie ‘manteau’, du fr. faille, w. faye ‘mantille’ (cf. Faille qui précède).
|
JG |
Failly |
(NF de la région du Centre). 1472 «Jehan de Failly» DénChiny, 1472 «la vefve Jean de Failly» DénVielsalm; nom d’origine: Failly (Moselle), mais une graphie maladroite du topon. Fays/Fayt (très fréquent en Wallonie) n’est pas à écarter; secondairement, surnom: moy. fr.failly ‘défaillant, faible’ FEW 3, 387a.
|
JG |
Failly |
zie De Failly, (van der) Faille.
|
FD |
Failon |
1472 «Robin Paillon», «Hanry Paillon» DénLaroche; nom d’origine: Failon, à Bar-vaux (Nr).
|
JG |
Failon |
PlN Failon in Barvaux (N).
|
FD |
Fain |
V. Fagne.
|
EV |
Fain |
zie Lefin.
|
FD |
Faincœur |
Feincœur, Fincœur. 1548 «Gilles Fincuer» Liège; surnom: û.fm cœur ‘au cœur délicat’ ou d’un sens voisin; comp. aussi Vainqueur. – On ne peut exclure, pour certains de ces anthroponymes, une adaptation du NP genn. Finker, cf. 1688 «fosse finker» à Olne [JL,NFw].
|
JG |
Faincoeur |
zie Fincoeur.
|
FD |
Faingnaert |
cf. Fa(i)gnard.
|
JG |
Faingnaert |
zie Fagnard.
|
FD |
Fainke |
Feinquen: W. adaptaties van Vinke(n).
|
FD |
Faino |
zie Fagnot.
|
FD |
Fairon |
1388 «Jacques de Fairon» GuillLiège, 1552 «Evrard de Fairon» CoutStavelot; nom d’origine: Fairon, à Comblain-Fairon (Lg).
|
JG |
Fairon |
PlN (Comblain-)Fairon (LU). 1370 Jaquemin de Fairon, Luik(SLLIV).
|
FD |
Fairon |
Proven. (Comblain-)Fairon. (Loc).
|
EV |
Fais |
Faiz, zie Pays.
|
FD |
Fais(s)t |
zie Feist.
|
FD |
Faisant |
1641 «Hubert Faisant» BourgNamur; surnom: dial. fr. faisant ‘laborieux, vaillant’ FEW 3, 347a.
|
JG |
Faisant |
Faizant: Fr. faisan: fazant. BN. Vgl. D. Fasant. 1309 Pierre Faisan, Senlis (MORLET).
|
FD |
Faise |
Nom d’origine : anc. fr. faisse ‘bande de terre allongée’ FEW 3, 425b.
|
JG |
Fait |
zie Faict.
|
FD |
Faite |
(NF à Rochefort et Marche). 1759 «Faite» Conjoux (Ciney); sans doute de fr. faîte, comme nom de résidence (sur un sommet).
|
JG |
Faite |
PlN Fr. faîte: top, spits.
|
FD |
Faithful |
E. BN: oprecht, eerlijk.
|
FD |
Faitot |
Surnom: w. fêt-tot, fr. fait-tout ‘homme à tout faire’, également pic.faitout ‘vase en terre servant à la cuisine ; poêlon de cuisine’ FEW 3, 349b; comp. le NF Faitout en France (Morlet 395).
|
JG |
Faitot |
Zinwoord Fait-tout: doe alles.
|
FD |
Faitro |
Fétrop, Fétro(t), Fetro: BN Fait-trop: die te veel doet, die overdrijft. Vgl. Faitot. 1314 Pieron Fainient, Pitgam (BEELE).
|
FD |
Faitro |
Fétrop, Fetro, Fé-, Fétrot. Sans doute surnom: fr. fait-trop ‘celui qui exagère, celui qui fait trop’, comp. fait-tard, fait-tout, fait-rien FEW 3, 349b; cf. Faibon, Faitot.
|
JG |
Faivre |
zie Faber.
|
FD |
Faizant |
zie Faisant.
|
FD |
Fajerman |
D. dial. vorm van Feuermann: vuurman, brandmeester. BerN. Vgl. de Vierman.
|
FD |
Fajersztajn |
-s(z)tein, -sztejn, zie Feuerstein.
|
FD |
Fajertag |
zie Feiertag.
|
FD |
Fajfer |
Fajfar, zie Pfeiffer.
|
FD |
Fajga |
Fajka, zie Feig.
|
FD |
Fajgenbaum |
zie Feigenbaum.
|
FD |
Fajgenblat |
Joodse FN Feigenblatt: vijgenblad.
|
FD |
Fajner |
zie Feiner.
|
FD |
Fajngold |
Joodse FN Feingold. BerBN van de vergulder. Mhd. fînen: polijsten, vergulden.
|
FD |
Fajnholc |
D.-joodse FN Feinholz.
|
FD |
Fajnsznajder |
zie Feinschneider.
|
FD |
Fajnzylber(gh) |
D.-joodse FN Feinsilber: fijn zilver.
|
FD |
Fajolles |
zie Fayolle.
|
FD |
Fajr |
zie Feuer.
|
FD |
Fajs |
zie Feist.
|
FD |
Fajtman(n) |
Var. van D. Vogtmann: voogd. D. Veit, Feit = Voit, Vogt (BRECH.).
|
FD |
Fak(e) |
zie Fack.
|
FD |
Faket |
zie Fauquet.
|
FD |
Fal(l)- |
-ier, -y. Proven. 1. Fallières (Loc. fr.). — 2. Vallière, ,,Vallée ».
|
EV |
Fal(l)ois(s)e |
1. Var. van Falaise. – 2. Ofr. faloisse: zandige plaats (etymologisch = Fal(a)ise). 1467 Jehan Falois, Dk. (TTT).
|
FD |
falaise |
,,Rocher ». Proven. Falaise, (De) Faloise. Formes dialectales : Fal- -is(s)e, -ize, -esse, -as. Falaise (Loc. fr. et L.D.).
|
EV |
Falaise |
-aize, Fallaise. Nom d’origine: fr. falaise (topon.); le corresp. w. est Falise.
|
JG |
Falaise |
-aize, Fallaise, -ois(s)e, Falesse, Faleys: PlN Fr. falaise: steile rots, ne e. Ebroini de Faleisa (ASB); 1327-28 den hère Jhan Falaise, Ip. (CVYII, 925). Zie Falise.
|
FD |
Falat |
zie Fallais.
|
FD |
Falau(x) |
Fallaux, Fallea(u), Fallay: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Falwald. ± 1300 Fallaus li Avugles, PdC(BOUGARD).
|
FD |
Falaux |
13e s. «Falaus» (prénom) ImpôtArtois, 1539 «Quentin Falau» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. gérai, falh-wald?
|
JG |
FALC |
..Faucon ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. N08 111, 125. I. N. simples : Fal(c)k, Falcq, Fa(u)che, Fauck, Facq(ue), Valcke, Faucon, Fal(l)on, Fagoo. II. N. simples avec suffixes : P.- -etto, -otto : Fa(u)ch-, Fa(u)qu-, Fall- -et(te), Fag- -uet, -ot. F.- -ill(on) : Fauc(h)-, Foss- -ille, -illon, Faglin. III. N. composés : F.-hard : Fagart. F.-hari : Fag-, Fall- -ier, -y. F.-tvald : Fallay, Fauquel.
|
EV |
Falchamps |
Sans doute cacographie de Fafchamps.
|
JG |
Falcier |
Bretonse BerN Falch(i)er: maaier (LE MENN).
|
FD |
Falck |
Falcq: 1. Zie Valck(e). – 2. Patr. Slavische vleivorm van Valentin (BRECH.).
|
FD |
Falckenbach |
zie Falkenbach.
|
FD |
Falckensteijn |
Ensheim (MUL V).
|
FD |
Falcman |
Spelling van D. FN Folzmann < VN Volz, vleivorm van Germ. volk-naam (BRECH.).
|
FD |
Falco |
-one, -oni, -otti, -onetti, Falchi, Falchetto: It. Patr. Germ. VN Falco Valk’.
|
FD |
Falcomer |
zie Falgoneer.
|
FD |
Falcon |
zie Faucon.
|
FD |
Falconieri |
Falcomer, -ner: BerN. It. pendant van Valkenaar.
|
FD |
Falcq |
Falk, Falque. Nom issu de l’anthrop. germ. Falco (Forst. 495); ou bien surnom: moy. néerl. valc, valke ‘faucon’.
|
JG |
Fale(m)pin, |
zie Phalempin.
|
FD |
Faleau |
Fallaux, -eau. Nom d’origine: Fallau, Le Faleau, à Châtelineau (Ht).
|
JG |
Faleme: |
Komt naast Falewee voor in Duinkerke. Wsch. var. met wisseling m/w.
|
FD |
Falempin |
Falepin. 1256-57 «Rogiers de Falempin» ChirTournai, 1279-80 «Copins de Falempin» RegTournai; nom d’origine: Fa-lempin ou Phalempin (Nord).
|
JG |
Falentin |
1. Proven. Valentin (Dép. Baulers). — 2. V. Valentin.
|
EV |
Falentin, |
zie Valentijn(s).
|
FD |
Falentinen |
D. Velten.
|
FD |
Falesse |
Faleys, zie Falaise.
|
FD |
Falesse |
Faleys. Var. ou forme néerlandisée de Falaise ou Falise.
|
JG |
Falewee |
zie Vael.
|
FD |
Falgoneer |
Falcomer: Verhaspeling van Valkeneer. Of. It. Falconer < Falconieri.
|
FD |
Falgoneer |
V. Valkenaar. (Synon. angl. : Falconer).
|
EV |
Falier |
zie Pallier.
|
FD |
Falin |
-ing, Fallein, -eyn, Faelen(s), Faeles: Patr. Afl. van Germ. VN Falho, naam van Oost- en Westfalen.
|
FD |
Falip, |
zie Philippus.
|
FD |
Falise |
-isse, -ize, Falize dit Piret, Fallise, Falys, -yse. 1289 «Pierars dele Falize» Cens-Namur, 1449 «Henri des Falises» Aides-Namur, 16e s. «Yernauld délie Falliesse», «Giliart del Fallize» Châtelet, 1635 «Sébastien Fallize» Fosses-la-ville; nom d’origine: v/.falîze,falîje, fi. falaise, topon. très fréquent, souvent au sens de ‘front de carrière’.
|
JG |
Falise, |
-isse, -ize, -isé, -ys(e), Fallise, Lafalise, -ize, Laffalize, Valis(e), Valij(s), Valy(s): PlN W. falise, Fr. falaise (zie i.v.) < Germ. falisa, D. Fels: steile rots. Falize in Suarlée (N), Falise in Rinxent, Wissant, Torbinghen, Ostrohove (PdC). 1286 Matheus de Falisa, Artesië (DF IV); 1289 Liebiert délie Falize (CDN).
|
FD |
Falk |
cf. Falcq.
|
JG |
Falk(e) |
zie Valck(e).
|
FD |
Falkembergh |
-enberg, Falkenborgh, -urg. 1296 «Walramus dominus de Monyoie et de Falkenborch» = 1299 «Wal[eramus] dominus de Monyoie et de Falkenberg» CartValDieu; nom d’origine: Valkenburg (Lb holl.), 1041 «Falchenberg» ou Falkenberg, fr. Faulque-mont (Moselle), etc.
|
JG |
Falkenbach |
-back, Falckenbach: PlN (BEI, HS, S).
|
FD |
Falkenberg |
Falkembergh: PlN (SH, NS, HS, BEI, RP, Lotharingen). Evtl. var. van Valkenberg. Vgl. Falkenburg. Falkenburg: PlN (SH, NS, RP). Of Valkenburg (ZH, NL). 1578 Wijnant Falkenborch, Valkenburg-Aw. (AP).
|
FD |
Falkenstein |
Nom d’origine: Falkenstein (Bavière), etc.
|
JG |
Falkenstein |
Verspreide D. PlN. 1641 Joa. Ger.
|
FD |
Falla |
-as. 1604 «Balduin Falla» Retinne, 1625 «Andri et Jacq de Fala» émigrés en Suède, 1629 «Maertin Falla» émigré en Suède; pro-babl. var. de Fallais (ci-dessous), cf. aussi Fal-lart.
|
JG |
Falla(ux) |
Proven. Dép. Châtelineau.
|
EV |
Fallais |
-ay, -a(s), Falat, Fallart: PlN Fallais (LU). 1553 Falloijs; 1595 Anthoon Falloys, Heers (LAES).
|
FD |
Fallais |
-ay. 1252 «Hugheloet Fallais» Dettes-Ypres, 1518 «Jacques de Fallay» BourgNamur; nom d’origine: Fallais, w. falâ (Lg), cf. Falla (ci-dessus).
|
JG |
Fallaise |
cf. Falaise.
|
JG |
Fallaise |
zie Falaise.
|
FD |
Fallart |
1520 «Collo Falla» BourgNamur = 1552 «Collard Fallart» SubsidesNamur; fausse régression de Falla, Fallais?
|
JG |
Fallaux |
-eau, cf. Faleau.
|
JG |
Fallaux |
Fallea(u), Fallay, zie Falaux.
|
FD |
Fallay |
1. Proven. Fallait (Loc.).
|
EV |
Fallempin |
zie Phalempin.
|
FD |
Fallent(h)eyn |
-thein, zie Valentijn(s).
|
FD |
Faller |
zie Feller.
|
FD |
Fallet |
1. Proven. Falhez (L.D.). — 2. V. FALC
|
EV |
Fallet |
Phalet: Dim. van Ofr. falve < Oudnl. falw: vaal(kleurig), rossig. BN.
|
FD |
Falleur |
(NF de la région de Charleroi). 1736 «Joseph Falleur, verrier» BourgLiège; cf. de Falleur, nom d’une famille de maîtres-verriers, immigrée vers 1650 en provenance de For-bach.
|
JG |
Falleur |
1. Proven. Waal-Heure, ,,Heure-le-Roma(i)n ». (Loc.).
|
EV |
Falleur, (de) |
Luikse glazeniersfamilie die afstamt van: 1650 Martin Faller, Forbach/Lotharingen (Midd. 1948,237).
|
FD |
Falleyn |
-ein: 1. Uit Follein – met verzwaarde voortonige klinker – < Fr. Foll(a)in < fol, fou: gek. Vgl. Follet. 1460 Johain Follain, Laon (MORLET). – 2. Zie Falin.
|
FD |
Fallier |
Fallyer. Sans doute NF importé de France, soit du Finistère, soit de l’Allier (Auvergne); comme nom breton, adaptation fr. de moy. breton falch ‘er ‘faucheur’ (Deshayes 265).
|
JG |
Fallier |
-iet, -yer, Falier: Patr. Valier < Valerius?
|
FD |
Fallise |
cf. Falise.
|
JG |
Fallise |
zie Falise.
|
FD |
Fallon |
1544 «Henry le fallon» Lierneux, 1656 «Jacob Fallon» émigré en Suède; pour R. Schmittlein (L’anthroponyme Fallon, RIO 11, 1959, 116), le nom viendrait d’un anthrop. germ. *Falo (non attesté), devenu toponyme, mais cette glose ne convient pas pour 1544 « le fallon» (avec l’article) qui reste obscur et qui doit être un surnom (sans doute var. du suivant, avec changement de suffixe) ; cf. aussi Falony.
|
JG |
Fallon |
Fal(l)ot: 1. Patr. < Germ. VN Falho. 146 e. Falot de Termogne, Celles LU (HERB.). – Lit.: R. SCHMITTLEIN, L’anthroponyme Fallon. RIO 1959, 116. – 2. Wellicht achteraf gereïnterpreteerd als BN, dim. Fr. falot < Mnl. vaal: grijs(geel), grauw. 1447 Jacques Fallon, Ronse (Midd, 1963,273); 1544 Henry le Fallot, Louveigné; 1544 Henry le Fallon, Lierneux (HERB.). – 3. Ook Fallon = Fellon, Ronse (CAD. 11,419). – 4. Ook 1681-83 Valon = Falon,TieltVB(F.C.).
|
FD |
Fallot |
14e s. «Falot de Termogne» Celles-lez-Waremme, 1544 «Jean Henry le Fallot», 1544 «Serva le Fallo» = 1600 «Servais le falloux», 1622 «Andry le fallot» Louveigné; surnom: p.-ê. dial. fr. falot ‘gris jaunâtre’ FEW 15/2, 107b [JH] ou bien moy. fr. falot ‘joyeux compagnon’, adj. ‘joyeux; plaisant’ FEW 15/2, 120b (cf. E. Renard, BTD 26, 247).
|
JG |
Fallourd |
BN voor een bedrieger. Ofr. falorde: bedrog(DNF).
|
FD |
Falluel |
Peut-être var., avec échange de consonnes liquides, de Fanuel, cf. ce nom; pour Morlet 396, plutôt dérivé de l’anc. fr. falue ‘illusion grossière’ ou de faluer ‘tromper’ FEW 3, 387b.
|
JG |
Falluel |
zie Fanuel.
|
FD |
Fally |
Var. de Failly?
|
JG |
Fally |
zie De Failly.
|
FD |
Fallyer |
cf. Fallier.
|
JG |
Falmagne |
1203 «Anselmus de Falemaigne» Florennes, AidesNamur «Bertrand de Fale-maingne», 1553 «Thiery de Falmaigne» Bourg-Namur; nom d’origine: Falmagne (Nr).
|
JG |
Falmagne |
PlN (N). 1203 Anselmus de Falemange, Luik (SLL).
|
FD |
Falmagne |
Proven. Loc.
|
EV |
Falonier |
Profess. Falotier. Porteur de falot (lanterne), qui accompagnait les personnes qui circulaient le soir. V. Torche.
|
EV |
Falony |
Peut-être nom de métier, à rapprocher de Fallon.
|
JG |
Falque |
cf. Falcq.
|
JG |
Falque(s) |
zie Valck(e).
|
FD |
Falsté |
Hypercorrecte vorm voor Fosté.
|
FD |
Falsté |
Proven. 1. Falster, île danoise. — 2. Waalste(d)e, établissement du sieur Wahl ou du Wallon. N° 245.
|
EV |
Falter |
Felter(re): 1. D. FN Velltor < Falltor: valdeur, ophaalbrug. – 2. Patr. Velter = Walter (BRECH.).
|
FD |
Falter |
Peut-être all. Fallter ‘pont-levis’.
|
JG |
Faltin |
Feltin: Patr. Vleivorm van VN Valentin. Vgl. (…).
|
FD |
Faltin |
Var. de Valentin, cf. 1280 «Johannes Fal-tens» PolyptLiège, 1543 «Bertholomé de Falentin» BourgNamur, ainsi que 1648-56 «Fallentin» = (?) 1629 «Jan Valentin» émigré en Suède.
|
JG |
Falys |
-yse, cf. Falise.
|
JG |
Falys(e) |
zie Falise.
|
FD |
Fam(e)chon |
PlN Famechon (Somme, PdC).
|
FD |
Fam(m)er- |
-ée, -ie. 1. Proven. Frameries (Loc.). (Chute d’un des deux r dans deux syllabes successives. N° 73). Fammarois, ,,De Famars » (Nord, Fr.). N08 211, 217. — 2. Car. mor. Famereye (Dial.), ,,Manières de femme ». Sobriquet d’homme efféminé. N° 257.
|
EV |
Fam(m)erée |
-ee, -ie, Famrée, Famery, Fémery: Diss. van PlN Frameries (H).
|
FD |
Famaey |
Proven. Faw-Mez, ,,Demeure caractérisée par un hêtre (Fau>) ».
|
EV |
Famaey |
Surnom: néerlandisation de anc. fr. fameis ‘affamé’ [FD].
|
JG |
Famais |
-eis, Famaey: Ofr. fameis: uitgehongerd. BN. 16e e. Amelberge Famais; Joos Famaij, Waas (VAN G. 1,131; IV, 588); 1773 P. J. Famaey, Lokeren (MUL VIII).
|
FD |
Famard |
1265 «Famars» CensNamur; nom issu d’un anthrop. germ. ou bien nom d’origine: Famars (Nord).
|
JG |
Famechon |
Famchon. Nom d’origine: Fame-chon, soit dans le canton de Pont-sur-Artois (PdC), soit dans celui de Poix (Somme).
|
JG |
Famel, de |
Mnl. famel < Lat. famulus: dienaar. 1283 Stasekin de Famel = 1298 Stas Famel, Kales (GYSS.1963,36).
|
FD |
Famelaer |
Car. mor. Femelaar, ,,Faux dévot ». N° 279.
|
EV |
Famelart |
-ard, Fa(e)melaer: Ofr. famelart: uitgehongerd. 1165 Gerhard Famelardus, Freiburg i.B. (BRECH.); 1593 Loys Famelare, Rijsel (SCHOUT. I).
|
FD |
Famelart |
-ard. 1273-80 «Grart Famelare» FriedenTournai; surnom: anc. fr. famelart ‘affamé’ FEW 3, 406b.
|
JG |
Famenne |
Nom d’origine: Famenne, nom de région et nom de plusieurs hameaux.
|
JG |
Famenne |
Proven. Région de la province de Lux.
|
EV |
Famenne |
Streek tussen Condroz en Ardennen (LX).
|
FD |
Fament |
Var. van Famenne?
|
FD |
Famerée |
-ee, Famerie, Fammerée, -ie, Famrée, Fraraerée. ± 1720 « Simon Fam(e)rée, Famerie» Schaltin [tous les Famerée sont issus de cette branche] ; probabl. par dissimilation consonantique de Frameries (Ht), cf. 1444 «Jehanin Mouton de Fremeries » AidesNamur.
|
JG |
Famil |
zie van Mil.
|
FD |
Fan- |
-iel(le), -uel. 1. V. Foin. — 2. N. bibl. Phanuel, père de la pro-phétesse Anne.
|
EV |
Fan(n)- |
-a(rt), -es, -ey. V. Foin.
|
EV |
Fan(n)eau |
zie Fagneaux.
|
FD |
Fan(n)iard |
V. Fagne.
|
EV |
Fanal |
Fr. FN Fenal < foin. BerBN van de hooier (DAUZAT)?
|
FD |
Fanal |
Peut-être var. de Fenal, que Dauzat 251 glose par: homme du foin, c.-à-d. faneur, faucheur.
|
JG |
Fanard |
1195 «Symon Fanart» Zonnebeke, 1341 «Gille Fanart» CartValBenoît = 1368 «Gilles Fannair» Liège; soit topon., soit dérivé de moy. néerl. van(ne) ‘van’, soit dérivé de fr. faner [ce qui paraît le plus probable], comp. 1336 «Jehans le Fanereaul» RegLaroche. -Cf. la longue glose d’O. Leys, dans Naamkunde3\, 1957, 120.
|
JG |
Fanard |
Fanna, zie Fagnard, Fenard.
|
FD |
Fanchamps |
V. Fanson et Fauchamps.
|
EV |
Fanchamps |
Var. de Fafchamps (cf. BTD 40, 103).
|
JG |
Fanchamps |
Var. met voortonige n van PlN Fauchamps in Mortier (LU).
|
FD |
Fanchon |
Fançon, Fanson. 1292-1321 «Gilles de Fanson» ÉchHuy, 14e s. «Pirelot de Fan-chons» CensHuy, 1425 «Jacque de Fanson» CoutStavelot, 1516 «Hubin de Fanchon» GuillLiège, 1602-3 «le cheruage Fanchon [Hubert de Fanson]» TerriersNamur; nom d’origine: Fanson, à Xhoris (Lg). Peut être aussi un hypocor. de Françoise ou d’un autre prénom, cf. ± 1280 «Pansons» Visé, 1294 «Jakes Fanchons» Floriffoux, dans lequel le NL ne semble pas intervenir.
|
JG |
Fanck |
Fank. Pour J. Hess, var. dial. luxemb. de Fink (ail. Fink ‘pinson’).
|
JG |
Fanck |
Zie Fank.
|
FD |
Fançon |
Fanson, Fanchon: 1. Ofr. fançon < enfançon: klein kind. BN. 1356 Jan Fansoen van Hoye, Lv. (ICKX). – 2. PlN Fanson in Xhoris (LU). 1374 Hubin de Fanchon = H. de Fan(t)son (BLO V-VI).
|
FD |
Faneau |
zie Fangneaux.
|
FD |
Fang(er) |
Fänger: Van D. PlN Fang (BRECH.).
|
FD |
Fangol |
1540-69 «Johan de fangnoell» Ligneuville, 1610 «Hans Faignol», 1664 «Johann Fagnol» St-Vith; probabl. nom d’origine: topon. w. fagnoul, ou fagnoûle, dérivé de fagne, assez fréquent dans l’est de la Wallonie. – Bibliogr. : M. Lang, La famille saint-vithoise Fangol, FStMy 28, 1964, 135-148; J. Her-billon, NF malmédiens, 41-42.
|
JG |
Fania(rd) |
zie Fagnard.
|
FD |
Faniard |
cf. Fagnard.
|
JG |
Faniel |
-ielle, Faniel dit Higuet. 1272 «relicta Fanelle» Thorembais-les-Béguines ; nom d’origine: Le Fayel, 1202 «Faniel» = 1208 «Fayel», à Gouy-St-André (PdC), dimin. de fani emprunté au germ.fanja ‘fagne’ (TW 350).
|
JG |
Faniel(le) |
Phaniel: Fagniel (DNF), dim. van PlN Fagne: veenland. Zie Fagneaux & FST147.
|
FD |
Fanio(t) |
zie Fagnot.
|
FD |
Fanius |
16e s. «G. Fanius» Liège; aphérèse de Epiphanius [FD] ?
|
JG |
Fanius |
Fanis: Patr. < HN Epifanius?
|
FD |
Fanjul |
zie Fagnoul.
|
FD |
Fank |
cf. Fanck.
|
JG |
Fank |
Fanck: Luxemburgse var. van D. Fink (J.HESS, Bull. ling. et ethn. 1970,37).
|
FD |
Fanna |
zie Fanard.
|
FD |
Fannes |
Cf. 1276 «Simon li Fanes» CartVal-Dieu; var. de Fanius [FD]? Dauzat, 146, glose Fanet par un anc. dimin. de fr. foin.
|
JG |
Fannes |
Van Nés, of Van Es. 1754 Jan Baptist van Nes, Leuven (vader van) 1800 Gerardus Fannes, Pellenberg (PDB).
|
FD |
Fannoy |
Fanoy, w. nam. Fanwè. Nom d’origine: collectif en lat. -etum de w. fagne?
|
JG |
Fannoy(e) |
-oij: Wellicht Fagnoy, N Vf.fan’wè, PlN op -etum van fagne: veenland (HERB.).
|
FD |
Fanon |
Surnom: fr. fanon, w. (Malmedy) fanon ‘bannière’ FEW 15/2, 11 Ib.
|
JG |
Fanon |
W. (Malmedy) fanon: banier, vaan (HERB.).
|
FD |
Fanoy |
cf. Fannoy.
|
JG |
Fanselow |
PlN Vanselow (Pommeren).
|
FD |
Fanson |
cf. Fançon.
|
JG |
Fanson |
Proven. Dép. Xhoris.
|
EV |
Fanson |
zie Fançon.
|
FD |
Fant(e) |
Fanti(ni), -ino, -ozzi, -uzzi, -uzzo: It. BN: knaap, jongen, jongeman.
|
FD |
Fanthorpe |
Ndd. équivalent voor Van Dorpe.
|
FD |
Fantin |
1567 «Bodechon le penna de Pantin» Esneux, 1578 «Gielet le pennau de Fantin» Sprimont; nom d’origine [à situer dans le Condroz] plutôt que surnom: cf. anc. vaudois fantin ‘jeune homme’ FEW 4, 66Ib.
|
JG |
Fantin |
Car. mor. ,,Enfantin » (Comp. en ital., Fanti).
|
EV |
Fantin(el) |
-on: Dim. van Fr. enfant: kind (DNF).
|
FD |
Fanuel |
1534 «F. Fanuel greffyer», 1702 «Gheorge Fanuel» Tamines, 1780 «Jacques Fanuel» Charleroi; du nom biblique Fanuel; ou bien d’un NL, cf. 16e s. «Godefroid de Fa-nuwelz» Châtelet.
|
JG |
Fanuel |
-uël, Phanuel, Falluel, -uël: Bijbelse VN Fanuel, Phanuel (MORLET II, DNF)? M.i. veeleer grafie voor Faniel. 1695 Carolus G. Fanuelle, Hoei (MUL VII); 1729 Thomas Fanuel, Farciennes-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Fao |
V. Hêtre.
|
EV |
Faquaet |
zie Faucard.
|
FD |
Faque |
zie Fack.
|
FD |
Faquet |
cf. Fauquet.
|
JG |
Faquet |
zie Fauquet.
|
FD |
Faquet. |
1. V. FALC. N° 119. — 2. 2. Fagot.
|
EV |
Far(a)- |
Fare- -cin, -sin, -syn. Pharisien (Dialecte). 1. Sobriquet. Evocation d’un rôle joué dans un mystère ou un cortège. N° 115. — 2. Car. mor. ,,Hypocrite ». N° 279.
|
EV |
Farable |
Frabel: Ofr. ferable, foirable, bn. feest-. Wellicht met bet. feestdag. i6e e. Symon Farable 452 =Frabele, Waas (VAN G.); 1641 Gillis van Frabbel, Vloerzegem (CORNELIS).
|
FD |
Farard |
zie Ferard.
|
FD |
Farasse |
-auche, zie Ferage.
|
FD |
Farasyn |
-zyn. Surnom: var. de moy. néerl. fariseus ‘pharisien’, p.-é. avec influence (ou mauvaise graphie) de Sarrazin [JL, NFw].
|
JG |
Farauche |
cf. Ferage, Ferauche.
|
JG |
Faraud |
Feraut, Féraux, Fereau, Frau(d), Féray, Feray: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Feraldus (MORLET I). 1362 Henry Fereals, LU (AVB); 1404 Jehan Feraut, Laon (MORLET).
|
FD |
Farazijn |
-yn, Farasyn, -ijn, Farrazijn, Farezyn, -sin, -syn, -sijn, Pharazyn, -zijn, -syn, -sijn: Wvl. FN, adaptatie dsParizijn (De Bo) van Fr. Parisien ‘Parijzenaar’, door wisseling van de labialen p/f en suffixsubstitutie. 1501 Reinier Farasin, Wielsbeke; 1527 Pieter Farijzijn; 1565 Jan Faresijs; 1645 Joes Farezyn, Meulebeke; 1559 Marten Farazijn, Kuurne; 1641 Jacques Parisien, Pittem; 1724 Jacques Farasijn, Wingene (KWII); 1616 Pieter Parasij ns, Edelare (LIBYENS); 1593 Jooris Pharisens, Zwevezele; 1732 Pieter Farasyn, Meulebeke-Bg. (PARM,); 1702 Petrus Farasin; 1739 F.J. Parazijn, Cent (MUL VII-VIII). Zie ook Formesyn.
|
FD |
Farber, |
Färber, Ferber(t): D. BerN. Färber: verver.
|
FD |
Farcas |
zie Farkas.
|
FD |
Farceville |
zie De Forceville.
|
FD |
Farcin |
Surnom: fr. farcin ‘maladie des chevaux’, d’où au fig. ‘saleté, gale’ FEW 3, 414a.
|
JG |
Farcy |
Farchy, Farci, Farsi: Ofr. farsi: (op)gevuld. BN naar de dikke buik. 1251 Maroie li Farsie, Dk. (TdT).
|
FD |
Farcy |
Farsy. 13e s. «Hues li farsit» départ. Aisne, 1289 «Josses et Jehans li Farchit» CensNamur, 1383 «Lambert le Farchi», 1710 «Hubert Farcis» BourgLiège; surnom: anc. fr. farsi ‘bourré, rempli’ FEW 3, 414b; secondairement, nom d’origine [à déterminer], cf. 1547 «Collin du Farcy», 1557 «Saincton de Farchy» BourgNamur.
|
JG |
Farcy |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Fardaux |
-eau. 1280 «Lambertus Fardeaz» PolyptLiège, 1321 «Godefrin Fardeal» Pous-set, 1785 «Antoine-Joseph Fardaux» Bourg-Liège; fr. fardeau, surnom de portefaix.
|
JG |
Fardeau |
1. Profess. N. de portefaix. N° 131. -— 2. V. WARD.
|
EV |
Fardeau |
-aux, Fardel: Ofr. fardel, Fr. fardeau: pak, last, lading. BerBN van de drager. 1257 Evrardus Fardel, Oc. (MORLET); 1298 Moen Fardeil, Leefdaal(CG).
|
FD |
Fardoux |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Fardulfus (MORLET I). 1347 Jehan dit Fardoul (MORLET).
|
FD |
Fareneau |
zie Farineau(x).
|
FD |
Faresin |
-sijn, -zyn, zie Farazijn.
|
FD |
Farges |
Dial. var. van Forge: smederij.
|
FD |
Farges |
Var. dial. (Massif Central) de fr. forge (Dauzat 247). Cf. aussi 1417 «Hanin Farget» PolyptAth.
|
JG |
Farin |
1. Patr. Vleivorm van Germ. VN Faro. 1279 Jehans Farins, Dk. (J.G.). – 2. Zie Ferin.
|
FD |
Farin |
1279-80 «Jehans Farins» RegTournai, 1465-66 «Jehan Farin» TailleHoves, 1509 «Toussaint Farin» BourgNamur, 1558 «Farin Donneux» Verviers; p.-ê. var, avec autre finale, de Faron, de l’anthrop. germ. Faro (Dauzat 247).
|
JG |
Farina |
It. BerBN: bloem, meel. Vgl. Farine. 1537 J. Farina, Aat-A w.(AP).
|
FD |
Farinaux |
-eau, -eaux. 1317 «Walterus Farineal» Haneffe, 1773 «Farineau dit Canaris» Mons; surnom de métier, d’après moy. fr. (1461) fariniaul ‘meunier’ (N. Dupire, Mots picards ou wallons difficiles et rares, dans Bull, de la Société néophil. d’Heslinki, 50, 1949, 137), à ajouter au FEW 3, 419 [MH].
|
JG |
Farine |
1296 «Pires aie farine» AnthrLiège, 1327 «Martin allé Farine, meunier» Liège, 1592 «Johan Farinne naiveur de Dynant» Liège; fr. farine, surnom de meunier ou de marchand de farine. Cf. aussi 1602-3 «Claude Rondefarine» TerriersNamur, 1763 «Lorent Rondfarine» Falmagne. m Dimin. : Farinelle.
|
JG |
Farine |
Fr. farine: bloem, meel. BerBN van mulder of bakker. 1327 Martin allé Farine, meunier, Luik (J.G.).
|
FD |
Farineau(x) |
-aux, -ea, -a(s), -elle, -on, Fareneau: Dim. van Fr. farine: bloem, meel. BerBN voor een molenaarof bakker. 1317 Walterus Farineal, Hanefîe (HERB.); 1444 Jehan Farineau, Parijs (PARM.). Vgl. aïs molenaarsnaam: 1327 Martin alle Farine, meunier, Luik (ISC).
|
FD |
Fariseau |
Phariseau: Pariseau, var. Parisseau(x) < Parisel (BERGER), metp/f-wisseling. Dim. van VN Paris < Patricius (DNF). 1506 Joos Fariseel; 1544 Loij Fariseel, Menen (KW II); ± 1570 Jehan Phareseau, Bs. (CDT 325); 1639 Antonius Farisiel, Ktt(MULV).
|
FD |
Farkas |
Farcas: Hongaars farkas: wolf. BN. Ook met verengelste (Farkash) en verfranste (Farkache) spelling (DS). Zie ook Verrecas.
|
FD |
Farla |
zie Ferla.
|
FD |
Farmer |
E. BerN. Pachter (van belastingen), landbouwer.
|
FD |
Farmin |
zie Firmin.
|
FD |
Farnir |
Nom d’origine: Farnières, w. fârnîre, à Grand-Halleux (Lx); ou bien fr. farinier, cf. 1689 «Lambert filz Henry Huba des Farniers» La Gleize, «Paul Farnier» DénLierneux.
|
JG |
Farnir |
W. vorm van Farnières, PlN in Grand-Halleux (LX).
|
FD |
Faroche |
zie Ferage.
|
FD |
Faron |
Nom issu de l’anthrop. germ. Faro (Fôrst. 497), popularisé par saint Faron, évêque de Meaux au 7e s. ; cf. Farin.
|
JG |
Faron |
zie Ferron(t).
|
FD |
Faroux |
-ous, -ouz, Farroul: Patr. Rom. vorm van Germ. VN fara-wulf Varen-wolP: Farulfus (MORLET I). 1349 Jehans Farous; 1413 Nicaise Farouls,Dk.(TdT,TTT).
|
FD |
Farrand |
-an(t), zie Ferdinand.
|
FD |
Farrar |
zie Ferard.
|
FD |
Farrazijn |
-yn, zie Farazijn.
|
FD |
Farrer |
-ow, zie Ferrer.
|
FD |
Farsi |
zie Farcy.
|
FD |
Farstad |
PlN Fahrstedt (SH).
|
FD |
Farvacque |
-acques, -aque. 1295 «Jakemars de le Farvake» ComptesMons, 1608-9 «Jan de Farvacq» Nivelles, 1635 «Guillebert Farvacque le jeune (orig. de Lille)» BourgLiège; nom d’origine : Farvacq, à Ellignies-Ste-Anne (Ht); cf. aussi Fervacque et Fauvarque.
|
JG |
Farvaque |
Farvacque(s): PlN Farvacq in Ellignies (H) of Fervaques in Fonsommes (Aisne); LaFervaque in Péronne (Somme). 1291 Biertous des Farvakes (CAF); 1296 Jehan de le Farvake, PdC (BOUGARD); 1372 Jaque Deffarvacques, Dk. (Par. 1972,278); 1422 Jehan Farvaque, Laon (MORLET); 1639 Jan Farvaecque, Waasten (DUV.).
|
FD |
Fary |
Probabl. NF français à l’origine, attesté au début du 18e s. à Sainte-Marie-Chevigny (Ge-neaNet), probabl. d’origine toponymique.
|
JG |
Fasano |
Fasanotti: It. BN: fazant.
|
FD |
Fasbender |
-binder, Fassbender. Nom de métier: all. Fassbinder ‘tonnelier’.
|
JG |
Fasbender |
-binder, zie Fassbender.
|
FD |
Fasciaux |
zie Fasseel.
|
FD |
Fasen |
zie Faas(se).
|
FD |
Faseur |
zie Faucheur.
|
FD |
Fasko |
zie Vasco.
|
FD |
Faslart |
zie Fosselard.
|
FD |
Fasold |
Fahsold, Faso(u)l, Fasoel, Fassold: Patr. Germ. VN Fasold uit de sage. Fasoul, romanisering van Fasolf. 1285 Vasoldus, Ravensburg; 1135 Heinr. Vasolff, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Fasquel(le) |
PlN Fasquelle in Campagne-les-Boulonnais (PdC).
|
FD |
Fasquelle |
Nom d’origine: Fasquelle, à Campagne-les-Boulonnais (PdC).
|
JG |
Fass |
Surnom: all. Fass ‘tonneau’ (comp. le NF Tonneau), cf. aussi Fassman; ne peut être une var. de Faes dont le a est long.
|
JG |
Fass |
Vass, Fasz: D. FN Fass: vat, ton. BN of BerBN.
|
FD |
Fass- |
Thème anthrop. issu de Face, par aphérèse de Boniface. * Fasseaux, -iau, -iaux, ieau, -ieaux. 1260-61 «Mikious Fasciaus» ChartesHainaut, 1276-77 «Jehans Fassiaus» CharitéTournai. –Fassin. 1204 «Facinus» Fécher, à Soumagne, 1371 «Fachin de Lembor» Limbourg, 1616 «Fassin Fasselle» BourgNamur, 1636 «Françoi Fasen» émigré en Suède, 1730 «Jean-Toussain Fassin de Fechy» BourgLiège. – Fassotte. 1505 «Balwin Fachotte» Retinne, 1641 «le conseiller Fassotte» BourgLiège.
|
JG |
Fassa(e)rt |
zie Fossard.
|
FD |
Fassbender |
-binder, -baender, Fasbender, -binder, Faszbender, Fahsbender, Fatzbender, Vasbinder, -dère, Vassbinder, Vastbinder(s): D. BerN Fassbinder: kuiper. ±1570 Lambert Vastbinder, Deventer (CDT45o).
|
FD |
Fassbender |
cf. Fasbender.
|
JG |
Fasseaux |
-iau, -iaux, ieau, -ieaux, cf. Fass-, Boniface.
|
JG |
Fasseel |
Fasseau(x), -iau(x), -ieau(x), Fasciaux: Mnl. fasceel, Ofr. faissel, Fr. faisceau < Lat. fascellus, dim. van fascis: (takken)bos, bundel. BerBN.
|
FD |
Fasseur |
V. Vasseur.
|
EV |
Fasseur |
Var. néerl. de Faucheur [FD] ou de Vasseur.
|
JG |
Fasseur |
zie Faucheur.
|
FD |
Fassi(e)au(x) |
zie Fasseel.
|
FD |
Fassian |
Wellicht < Fossion.
|
FD |
Fassin |
cf. Fass-, Boniface.
|
JG |
Fassin |
Fac(h)in, Facc(h)in, Facchim, Facxin, Fachinat: Patr. Vleivorm van HN Boniface, Bonifatius. 1312 Fasin del Morade; Fassin d’Oneux, Luik (BODY); 1371 Fachin de Lembor, LU (HERB.).
|
FD |
Fassino |
Zie Faccio.
|
FD |
Fässler |
Fes(s)ler, Fassmann: D. BerN van de kuiper.
|
FD |
Fassman |
Surnom de tonnelier: all. Fass ‘tonneau’ + Mann; cf. aussi Fass.
|
JG |
Fassold |
zie Fasold.
|
FD |
Fassot(te) |
Patr./Metr. Dim. van VN Boniface. 1505 Balwin Fachotte, Retinne (HERB.).
|
FD |
Fassotte |
cf. Fass-, Boniface.
|
JG |
Fast- |
-ré, -rez. 1. Proven. Dép. Char-neux. — 2. V. FASTI.
|
EV |
Faste |
-ez. 1692 «Jean-Antoine Fastee» BourgNamur; dérivé du thème d’un anthrop. germ. en fast- (Först. 501), par ex. fast-rad, cf. Fastré, -ez.
|
JG |
Fasten- |
-ackel,, -aekel, -aecken. Proven. Wasten, Wastine (,,Terre inculte »), suivi du suffixe latin -acus, devenu -aken. ,,Habitation sur une terre inculte ».
|
EV |
Fastenaekens |
-na(e)kel(s), -na(e)ckels, zie Pasternak.
|
FD |
Fastenakels |
-aekels. Comme Vastenhaeck, Vastenaekels, avatars de Pastinakel, Paster-na(c)k, du moy. néerl. pastenake ‘panais’ [FD].
|
JG |
Faster |
zie Vastrade.
|
FD |
FASTI |
D’après certains auteurs, il s’agirait d’une racine german. ayant servi à former des N. de bapt. Elle se traduirait ,,solide, fixe » (Allem., Fast; flam., Vasi). Il semble plutôt que FASTI soit une forme dérivée de la racine WAD, WAST, latinisée Vedastus, qui a donné les N. de Vaast (Saint Vedastus ou Vaast, Evêque d’Arras) et, au cas régime, Gaston. En finale, cet élément est devenu -vaes dans les N. flam. et -vais dans les N. romans. Prototypes : Ger-, Ser- -vaes, -vais. Plusieurs N. contenant cette racine peuvent se rencontrer avec ceux qui dérivent du N. flamand Vasten, ,Jeûne », Vasters, ,,Jeûneur ». I. N. simples : Fass, Vasse, Vasten, Festjens. Vastemans. II. N. simples avec diminutifs : Fass- -in, -ion, -otte, Fouassin. Faton. III. N. composés : F.-hari: Vasters. F.-rad : Fa(u)st-, Vast- -rode, -ré, Fest(e)- -rat(e), -rae(r)t(s). F.-wald : Vastenouw, Vasteels, Fasseaux, Fess- -el, -iaux, -eels. F.-wulf : Fessoul.
|
EV |
Fastré |
-e(s), -es, -ez, de Fastré, Frastrez, Festré, -e, Fatrez, Fautré, -es, -e(z), -et, -ay, -es, Fétré: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Vastraad. 1275 Fastres d’Orke, Dk. (RL); 1312 Jehan Fastret, Bergen (PIERARD); 1401 Jehenne Fastrée, Dk. (TTT).
|
FD |
Fastré |
-ez, w. nam. Fâstrê, Festré, var. : Fastrès, Fastres, Fatrez. 1272 «Dominus lohannes Fastreit» PolyptVillers, 1280 «Fas-treit le Stroit» PolyptLiège, 1286 «monse-gneur Fastré» CartBinche, 1295 «Fastreis Lekepos» ComptesMons, 1325 «Festreis» CartOrval, 1365 «Fastret le Herut des viniers» TailleMons, 1380 «Fastreit Bareit» Guill-Liège, 1449 «Simon Fastré» AidesNamur, 1516 «Fastré Baré Surlet de Chockier» GuillLiège, 1517 «Jehan Naquet dit Fastré» Ladeuze, 1627-29 «Marthin Flatré (de Ver-viers) émigré en Suède, 1636 «Fastrez» Morialmé; Fastré, de l’anthrop. germ. fast-rad, encore prénom à Namur au 16e s. (Först. 501); cf. aussi Faste, -ez. – Cf. aussi 1289 «Margarite li Fastrée» CensNamur.
|
JG |
Faszbender |
zie Fassbender.
|
FD |
Fat, (de) |
Ofr. fat: gek, zelfvoldaan, zelfîngenomen mens. 1295 Wiardus le Fat, St.-Q. (MORLET); 1378 Pauwelin Raffin dijt de Fat, Ip. (BEELE).
|
FD |
Fater(mans) |
Wsch. < Frater(mans).
|
FD |
Faton |
V. FASTI.
|
EV |
Fatou(x) |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN fast-wulf Vast-wolf: Fastulfus (MORLET I). 1209 Simon Fastol; 1257 Baude Fastoul, Atrecht (NCJ); 1575 J. Fattou, Rijsel-Aw. (AP).
|
FD |
Fatré |
-ez, zie Fastré.
|
FD |
Fattore |
-ori(ni): It. BerN: rentmeester, meier, die een landbouwbedrijf leidt.
|
FD |
Fatzaun |
NF all. obscur.
|
JG |
Fatzbender |
zie Fassbender.
|
FD |
Fatzinger |
Wsch. < Faschinger < Fasching: Faschang, vastenavond.
|
FD |
Fau(s)tr- |
–é(s), -ez. Proven. 1. Faustrée (Dép. Horrues). — 2. V. FASTI.
|
EV |
Faubel |
Fauxbel: Patr. Spelling van Fobel, dim. van Fobert. 1268 uxor Hankini Fobel, Ip. (BEELE).
|
FD |
Faubelets |
zie Fobelets.
|
FD |
Fauberg |
Var. de Faubert, de l’anthrop. germ. falc-behrt, avec influence de berg ‘montagne’?
|
JG |
Faubert |
Fauberg, Fabert, zie Fobert.
|
FD |
Faucan |
-ant. 1497 «Pierart Faucant» DénKain; ne peut guère être Focant, w. focan (Nr) dont l’o est bref; p.-ê. part, présent de pic. fôker, etc. ‘faucher’ (ALW 9, 325-329) [MH], bien que le NF soit plutôt auj. de la région ver-viétoise.
|
JG |
Faucan(t) |
zie Focan(t).
|
FD |
Faucard |
-aer, Fackaert, Facca, Faquaet, Fauchard, -art: Patr. Germ. VN falk-hard ‘valk-sterk’. 1356 Jehan Faukart, Dk. (TdT).
|
FD |
Fauch- |
-e, -et. Fauck, Faucq. V. FALC.
|
EV |
Fauchamps |
Proven. Dép. Mortier.
|
EV |
Fauchart |
Peut-être nom issu de l’anthrop. germ. falc-hard (cf. NF fr. Faucard) ; sinon déverbal de fr. faucher, cf. moy. fr. faisan, fauchart ‘arme d’host composée d’une hampe à laquelle était adapté un long fer tranchant’ Gdf 3, 714, fr.fauchard ‘serpe à deux tranchants et à long manche’ FEW 3, 378b [MH].
|
JG |
Fauche |
1223 «Maroe Fauche ki fut femme Symon des Planches», «Gosson Fauche» Chir-Tournai, 1633 «Françoise Fauche» Bourg-Namur; nom issu de l’anthrop. germ. Falco (cf. Faucon, Fauque) plutôt que substantif déverbal du fr. faucher.
|
JG |
Fauche |
zie Fauque.
|
FD |
Faucher |
Fauquier, Fouquier: Patr. Fr. en Pic. vormen van Germ. VN, resp. falk-hari Valk-leger’ en fulk-hari ‘volk-leger’. Maar de namen werden wel verward (vgl. Fauconnier = Fouconnier). 1235 Foukiers Brac de Fer; 1230 Agnes Foukier; 1242 Jehans Fouchiers, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fauchet |
-é, -ey, zie Fauquet.
|
FD |
Fauchet |
Surnom: fr. fauchet ‘petite serpe’ FEW 3, 378a, cf. Fauquet. Cf. aussi 1528 «Henry le Fauché» DénNeufchâteau.
|
JG |
Faucheur |
-eux, Focheux, Fauqueur, -ueux, Faucqueur, Fo(c)queur, Fockeu, Facqueur, Fackeure, Fas(s)eur: Fr. faucheur, Pic. fauqueur, -eux: maaier. 1290 Watier le Faukeur, St-Q.; 136 e. Thoumas le Faucheur, Laon (MORLET).
|
FD |
Faucheux |
Nom de profession: fr. faucheur FEW 3, 378a; cf. aussi Fauqueux.
|
JG |
Fauchille |
1. Proven. Fauchy (L.D.). — 2. Profess. Fabric. ou marchand de faucilles. N° 131. Diminutif: Fossi(ll)on. — 3. V. FALC.
|
EV |
Fauchille |
Fr. faucille: sikkel. BerBN voor de maaier. 1295 Laurentius Fauchille, St-Q. (MORLET); 1396 Jan Fautscille, Vloesberg (DE B.).
|
FD |
Fauchon |
Fochon: Hypercorrect voor Faucon. Vgl. 1233 Will. del Fauchonier, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fauck |
zie Fauque.
|
FD |
Faucogney |
1. PlN Faucogney (Hte-Saône). –2. Spelling voor Fauconnier.
|
FD |
Faucompret |
-ez, cf. Facompré.
|
JG |
Faucompret |
-prez, -pert, Fauconprez, Facompré: PlN Faconpré in Evelette. Weide, meers van Falco. 1552 Nicolaus de Facompré filius Martini de Duaco; 1562 Fr.J. de Faucompré filius, Gondecourt(MULIV).
|
FD |
Faucon |
1. Profess. Fauconnier. Nos 131, 200. — 2. V. FALC.
|
EV |
Faucon |
Fa(l)con, Facko, Fauconneau, -ouneau: 1. Fatr. Germ. VN Falco Valk’ en dim. Vgl. Valck(e). -2. Evtl. BerBN van de valkenier, Fr. Fauconnier. 1222 Eve Faucona, Atrecht (NCJ); 1283 Jakemés Façons, Dk. (TdT).
|
FD |
Faucon |
Façon. 1277 «Will. Faucon, le poissonnier de douce euwe», 1282 «Pieron Faucon» DettesYpres, 1365 «Oudart Faukon cor-bisier» TailleMons, 1563 «Jacques Faulcon» Ladeuze; nom issu de l’anthrop. germ. Falco (signifiant ‘faucon’) plutôt que surnom d’éleveur ou sobriquet: fr.faucon. Secondairement, d’un nom d’enseigne, cf. 1275 «Godefrois de] Fakon», 1450 «Abraham de Fexhe dit de Falkon» AnthrLiège, 1580 «Jacob Janssoen fils de Jan Jacobsoen au « blan faucon » à Delff» BourgLiège, particulièrement à Liège où est attestée en 1485 une «maison et propris de Falkon, séant sour le Marchiet» (BTD 26, 277).
|
JG |
Faucon(n)ier |
Fockenier, -enié, Focquenier, Faulconer, Fouconnier, Faucogney: BN van de beambte die belast was met de zorg over de voor de jacht afgerichte valken. Equivalent van De Valkenare. 1200 Algerus Falkonarius, U (GYSS. 1999′); 1260 domum Faukener, Dottenijs (DEBR. 1980); 1398 Loys le Fauconnier = 1394 Lodewijc den Valkeneere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Fauconier |
-onnier. 1289 «Aguide Fauconnier» DettesYpres, 1444 «Colart le Fauconnier» AidesNamur, 1597-98 «Noël Faulconnier» = «Noël le Faulconnier» ComptesNivelles; nom de profession : fr. fauconnier, qui dresse les oiseaux de proie pour la chasse.
|
JG |
Fauconneau |
1280-81 «Watiers Faukeneaus» RegTournai; soit dérivé anthrop. de Faucon (lat. Falco), soit anc. fr.fauconnel ‘machine de guerre’ ou dimin. de fr. faucon (oiseau).
|
JG |
Faucq |
zie Fauque.
|
FD |
Faucqueur |
zie Faucheur.
|
FD |
Faudel |
Probabl. dérivé de moy. fr.faudes ‘jupon de mailles d’acier’, etc. FEW 3, 382b.
|
JG |
Faudeur |
Profess. Faudeur (de drap, etc.). Dialecte : Fadeux. N° 157.
|
EV |
Faudeux |
cf. Fadeux, Fadeur.
|
JG |
Faudeux |
zie Fadeur.
|
FD |
Faudry |
Var. de w. fondrî, dérivé de fond?
|
JG |
Faufra |
cf. Fafra.
|
JG |
Faufra |
Fafra: W. var. van Favreau; zie Faverel.
|
FD |
Faugeras |
V. Fougère.
|
EV |
Faulconer |
zie Fauconnier.
|
FD |
Faulx |
p.-ê. aussi Faux. 1449 «Tirion de Faulx» AidesNamur, 1598 «Guillaume de Faux» = «Guillame de Faulx» DénWavre; nom d’origine: Faulx-les-Tombes (Nr), Faux à Court-Saint-Etienne (BrW), etc., du germ. *falisa ‘falaise’.
|
JG |
Faulx |
zie Faux.
|
FD |
Fauquant |
-uand, zie Focan(t).
|
FD |
Fauque |
Fauck, Faucq, Fauche: Patr. Germ. VNFalko Valk’. ±1300 Fauke Raine; Jehans Fauque, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Fauquelle |
1. Proven. Fauquelz, ,,Gué du faucon » (L.D.). — 2. V. FALC.
|
EV |
Fauquembergue |
Defaucambergue, Fauquembert, (van) Fockenberghe, Fockenbergue, Fouquemberg, -bert, Vonkenberg: PlN Fauquembergues (Valkenberg) bij St.-Omaars (PdC). 1249 Juliane Faukemberghe; 1322 Maroie de Faukenberghe, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fauquenoit |
-oi, -oy, Focquenoit. Nom d’origine composé du NP Falc- > Fauc- (cf. Faucon) et du topon. pic. (collectif) Quesnoy (Morlet 400).
|
JG |
Fauquenoy |
-oi(s), -oit, -noy, Fockenoy, Focqueno(e)y: PlN Eikenbos (Quesnoy) van Falko (DNF). 1639 Jan Faulequenoy; 1639 Isaacq Focquennois, Kemmel(DUV.).
|
FD |
Fauqueré |
Pour Dauzat 248, dimin. de pic. faukeur ‘faucheur’ ; cf. Fauqueux.
|
JG |
Fauquet |
-ez, Paquet. 1781 «Nicolas-Clément Fauquet (orig. d’Ath)» BourgLiège; forme pic. de Fauchet.
|
JG |
Fauquet |
-uez, -uette, -ué, Fauchet, -é, -ey, Faquet, Faket, Fâché: 1. Patr. < Falquet, dim. van Germ.VN Falko. 1235 Drouart Fauquet, Noyon (MORLET); 1374 Jan Faket, Gbg. (SCHR.); 1389 Jehan Fauket, Herseaux (DEBR.2ooo). – 2. Evtl. PlN Fauquez, b.v. in Itter en Virginal (WB). 1342 Jehennain de Faukes, Valencijn; 1383 Jehan de Faukés, Quesno; (CCHt).
|
FD |
Fauqueur |
-ueux, zie Faucheur.
|
FD |
Fauqueux |
1340-41 « Ysabiaul femme Colart le Faukeur» ComptesMons; forme pic. de Faucheux.
|
JG |
Fauquier |
zie Faucher.
|
FD |
Faur |
Faure, Faures. Forme occit. de Fèvre (du lat. faber).
|
JG |
Faur(e) |
zie Faber.
|
FD |
Faur(es) |
Faurt. V. Fèvre.
|
EV |
Fauré |
-et, -es, zie Favret.
|
FD |
Faureins |
zie Forain.
|
FD |
Faurel |
zie Faverel.
|
FD |
Faurie |
zie Faber.
|
FD |
Faus |
Var. van Faust? Of van Faux?
|
FD |
Faussemagne |
PlN Faussimagne (Hte-Loire).
|
FD |
Faust |
D. FN Faust: vuist. Vgl. De Vuyst.
|
FD |
Faust |
Surnom: all. Faust ‘poing’.
|
JG |
Faut |
V. Hêtre.
|
EV |
Faut |
Var. de Faulx ou de Faux ?
|
JG |
Faut(e) |
Faut kan een spellingvar. zijn van Faux, maar Faute niet. Misschien weergave van W. uitspr. van Fautre, var. van Fautré.
|
FD |
Fauter |
Var. van Falter. 1565 Heyn Fauter, Nystrop (Balen) (EBB153); 1671 Falter = 1679 Faulter, Raeren(PDB). Faut(h): Mhd. vout, oude var. van Vogt: voogd. 1344 Cuntzo dictus Vauth, Rheinhessen (BRECH.).
|
FD |
Fautré |
-es, -ez, -et, -ay, zie Fastré.
|
FD |
Fautré |
-es, -ez. Surnom : participe passé d’anc. ft. fautrer ‘battre, frapper’ FEW 3, 394b, ou bien d’anc. fr. feutrer ‘rembourrer’ FEW 3, 525b.
|
JG |
Fautrel |
Nom d’origine : Fautrel, à Evran (Côtes du Nord).
|
JG |
Fautrier |
Feutrier, Feutry. 1282 «Lambiers le Feutriers», 1287 « Lambert li Feutriers li bazaniers» DettesYpres, 1302 «Jehans li Fau-triers» LoiTournai; nom de métier: anc. fr. feutrier ‘ouvrier qui fabrique le feutre’ FEW 3, 525b.
|
JG |
Fautrier |
zie Feutry.
|
FD |
Fauv- |
-el(et), -ieaux, Fouvez. Car. phys. Homme aux cheveux et au poil fauve. Synon. : Fov- -el, -et.
|
EV |
Fauvage |
Fauvarque, zie Faverge.
|
FD |
Fauvarque |
Fauvergue, Fauvercq. 1286 «Hues de le Favarke» CartMons, 1450 «Willame Fa-varque» Baudour; var. altérées de Farva(c)que, Faverges (NL issus du \at.fabrica ‘forge’).
|
JG |
Fauvart |
-aert, Favard, -a(rt): BN. Afl. van Fr. fauve: rosachtig, vaalrood. Vgl. Fauvaux. 1551 Wilkin Favar,Hoei(HERB.).
|
FD |
Fauvart |
Var. de Favart?
|
JG |
Fauvaux |
-eau(x), -iau(x), -ieau, -el(le), Fauxvaux, Favaux, -ay, -eau(x), Fave(e)uw, Fovel(le), Foveau(x), Foviaux: Ofr. fauvel, dira, van fauve: rosachtig, vaalrood; (ook) bedrieger. 1269 Robert Fauvel, Chauny (MORLET); 1279 Nicoles Fauviaus, Atrecht (NCJ); 1294 Jehans Fauviaus; 1349 Lotte Fauvielle,Dk.(TdT).
|
FD |
Fauvaux |
-eau, -eaux, -iau, -iaux. 1286 «Jehans Fauveaus» CartLessines, 1302 «Jehanet Fauviel» LoiTournai, 1444 «Rainechon Fauveau» AidesNamur; surnom: moy. fr. fauvel ‘de couleur fauve; trompeur’FEW 3,402b; cf. aussi Favaux.
|
JG |
Fauvelle |
Forme fémin. de fauvel, cf. Fauvaux.
|
JG |
Fauvergenne |
cf. Faversienne.
|
JG |
Fauvergenne |
zie Faversienne.
|
FD |
Fauvergue |
-ercq, cf. Fauvarque.
|
JG |
Fauvergue |
-erghe, -erque, -ercq, -ergenne, zie Faverge.
|
FD |
Fauvernier |
Proven. Fauverney (Loc. fr.).
|
EV |
Fauversienne |
cf. Faversienne.
|
JG |
Fauversiennes |
Proven. ,,De Fauvert » (Loc. fr.).
|
EV |
Fauvet(te) |
zie Fovet.
|
FD |
Fauvette |
1356-58 «Jehans li Clers Fauvette» PolyptAth, 1541 «Claude Fauvette» Harchies; surnom: fr. fauvette FEW 3, 403a (avec sens fig.); cf. aussi Favette.
|
JG |
Fauvil(le) |
Fauvie, Faville: PlN Fauville (Eure, Seine-Mar.).
|
FD |
Fauville |
-il, -ie, Faville. 1617 «Nicollas Fa-ville» Lobbes, 1780 «Pierre-Joseph Favil» Charleroi; nom d’origine: Fauville (Eure, Seine-Maritime, etc.).
|
JG |
Fauville |
Proven. 1. Forvïlle (Loc. belge). — 2. Fauville (Loc. fr.). 3. Faw-ville, ,,Domaine du hêtre ».
|
EV |
Fauw, de |
zie Defau.
|
FD |
Faux |
1444 «Herra le Faux» AidesNamur; surnom: if. faux (adj.) ou bien var. de Faulx.
|
JG |
Faux |
Faulx, Faut: 1. Verspreide PlN Faux < Lat. fagus: beuk. Faux in Court-St-Etienne (WB) of (Bois de) Faux in Marchiennes (Nord). – 2. PlN Faulx < Germ. falisa: rots.
|
FD |
Fauxbel |
Peut-être var. de Fauberg, Faubert [JL, NFw2].
|
JG |
Fauxbel |
zie Faubel.
|
FD |
Fauxvaux |
zie Fauvaux.
|
FD |
Fava |
zie Fauvart.
|
FD |
Fava(r)- |
-ge, -che, -cque(s). Proven. ..Fabrique » (L.D.). Synon. : Fauv–acques, -arque, Fouarge.
|
EV |
Favache |
zie Faverge.
|
FD |
Favaits |
Zie Favet(te).
|
FD |
Favard |
-art, zie Fauvart.
|
FD |
Favard |
-art. 1275 «Favars frers» CartVal-Benoît, 1551 «Wilkin Favar» Huy; à rapprocher de prov. favard ‘pigeon ramier’, d’où ‘personne qui se rengorge avec un air boudeur’FEW 3, 340a?
|
JG |
Favarger |
Ofr. favarger: smid. BerN.
|
FD |
Favarin |
Dérivé en -in de Favar(t)?
|
JG |
Favarin |
-o(n), zie Favrin.
|
FD |
Favauge |
1444 «Maroie dele Favarge» Terre-Jauche, 1444 «Jehan Farvage [par méta-thèse]» AidesNamur, 1459 «Johan dit del Favarge» CoutStavelot, 1474 «Petrus dictus Pirar de Favage» PrincipLiège, 1630 «Jeanne de Favauge» BourgNamur; nom d’origine: Favauge (= fr. forge), à St-Gérard (Nr), etc.
|
JG |
Favauge |
zie Faverge.
|
FD |
Favaux |
-eau(x), -ay, -eel, zie Fauvaux.
|
FD |
Favaux |
-eau, -eaux, Favay (forme liég.), Favia (forme nam.). 1262 «Ludovicus dit Faveaz » Liège, 1289 « Jehans Faviaus » Cens-Namur, ±1300 «Wautier Favial», «Ostes Faviaus» CensHerchies, 1405 «Collart Faveal» Liège, 1449 «Jehan Favial» AidesNamur, 1457 «Scovais Faveal» Châtelet, 1514 «Jacques Faveau» BourgNamur; var. de Fauvaux, -eau.
|
JG |
fave |
,,Fève » (Dialecte). 1. Profession Fèv- -ier, -y. Fav- -art (suffixe augmentatif), -eaux, -eux, -eere, -ier. Faverman (Dial. picard). Diminutifs : Faver- -eau, -eel. Producteur ou marchand de fèves. Fav- -eau, -ette. ,,Petite fève ». Marchand de petites fèves. N° 131. — 2. Proven. Favart (Dép. Athis) Favarte (Dép. Fras-nes-lez-Buissenal) ; (de) Faveau. Proven. Dép. Lodelinsart. Favresse. Dép. Seneffe, ,,Champ de fèves ». Nos 131, 165, 235.
|
EV |
Favechamps |
cf. Fafchamps.
|
JG |
Faveere |
-eers, Faver(e), zie Faber.
|
FD |
Faveeuw |
zie Fauvaux.
|
FD |
Favere |
1629 «François et Nicolaes Faver» émigrés en Suède; var. du NF Fèvre < lat. faber (cf. ci-dessous).
|
JG |
Favereaux |
Favray, Favrel, Favriau. 1260 «les maisons ke Favereas at fait el l’ileal» Liège, 1275-76 «Pieres Favereaus», 1302 «Biertoulès Faveriaus» LoiTournai, 1337 «le favereal» Liège, 1360 «petis Ulris fils de Favereaul de Richelle» Cart Val Dieu, 1472 « Hanrot Favrel » DénLaroche ; nom de métier : dimin. en -eau defèvre < lat. faber (cf. DBR 7, 165); cf. aussi Favresse.
|
JG |
Faverel |
Favrel(le), Faurel, Favore(e)l, -elle, Fav(e)reau(x), Favriau, Favray, Favraux, Faveriau(x), Favériau, Faver(i)o, de Favereau: Ofr. faverel: smid(je). BerN van de smid. Zie ook Faber. 1200 Girars Faverel, Atrecht (NCJ); 1289 Lambiers Favereaux, LU; 1329 Johan dit Favreal, d’Oire (AVB); 1298 Gerardo Favereel, Bg. (VERKEST); 1398 Lotart Fauriel, Herseaux (DEBR. 1970). Zie ook Favril.
|
FD |
Faverge |
Fauvergue, -erghe, -ergenne, Fauverque, -ercq, Fauvarque, Fauvage, Favauge, Favache: Ofr. favarge: smidse. PlN of BerBN voor de smid. 1352 Libier dele Fauvarge, Xhendremael (SLLIV).
|
FD |
Favergeon |
-jon: Afl. van Faverge.
|
FD |
Faveriau(x) |
Faver(i)o, zie Faverel.
|
FD |
Faverly |
1527 «Adrienne Faverlier» DénLens, 1723 «Faverly» Saint-Aubin, 18e s. «C. Faverly» notaire à Florennes; probabl. dérivé en -el-ier defèvre < \at.faber.
|
JG |
Faverly |
Afl. op -elier van fèvre: smid. 1527 Adriienne Faverlier, Lens (J.G.).
|
FD |
Faverman |
Afl. van Faver: smid.
|
FD |
Favero |
zie Favrin.
|
FD |
Faversienne |
Fauvergenne: PlN Farciennes: 1314 Favrechines (KCTD1946,212). Evtl. PlN 649 Fabricinio (PdC) (TW). 1616 Nicolas Faversienne, Chimay(J.G.).
|
FD |
Faversienne |
Fauversienne, Fauvergenne. 1616 «Nicolas Faversienne» PrincipChimay; sans doute Farciennes, 1314 « Favrechines » (BTD20, 1946,212).
|
JG |
Favet(te) |
Favez, Fav(e)yts, Fav(e)ijts, Fave(y)st, Favaits: 1. Favet, dim. van Ofr. fave, Fr. fève: boon (DNF). W.favète: paardenboon (HERB.). – 2. M.i. var. van Fauvet(te); zie Fovet. Vgl. Fa(u)vaux.
|
FD |
Favette |
Surnom: w. favète ‘féverolle’ FEW 3, 339b ou w. verv. favète (w. liég. fâbite) ‘fauvette’, cf. Fauvette.
|
JG |
Faveur |
M.i. reïnterpretatie van Favaux. 1644 H. Faveur, Steenhuffel-Aw. (AP).
|
FD |
Faveur |
Sans doute sobriquet de bon augure : fr. faveur ‘bienveillance, protection’. Ou bien graphie remotivée du NF Favere [JL, NFw], mais la répartition géographique (tout à fait opposée) des deux NF ne plaide pas pour cette hypothèse.
|
JG |
Faveuw |
zie Fauvaux.
|
FD |
Faveyts |
Faveyst, Favez, zie Favet(te).
|
FD |
Favia |
cf. Faveau(x).
|
JG |
Favier |
(NF de Tournai et du Hainaut essentiellement). 1689 «André Favier» BourgNamur, cf. aussi 1306 «Eve la Faviere» Rôles-Senlis, 1349 «Estienne le Favier» ActNor-mands; probabl. surnom de producteur ou de marchand de fèves, bien que la forme masc. favier ne soit pas attestée à la suite de anc. fr. faviere ‘champ de fèves’ FEW 3, 339a, cf. aussi Favereau, etc.; moins probable, anc. prov. favier ‘pigeon sauvage’ FEW 3, 340a [JH], comp. Favard.
|
JG |
Favier |
-iez: Var. van Fr. FN Fauvier < fauve: vaalkleurig. 1699 Adrien Favier, Bieren (VERGR. 1968,85).
|
FD |
Faville |
cf. Fauville.
|
JG |
Faville |
zie Fauville.
|
FD |
Favore(e)l |
zie Faverel.
|
FD |
Favorin |
zie Favrin.
|
FD |
Favos |
-ot(te): 1. Dim. van Ofr. fave: boon. – 2. Favot, -os kan spellingvar. zijn van Faveau.
|
FD |
Favot |
Sans doute dimin. de fr. fève (légume).
|
JG |
Favray |
cf. Favereaux.
|
JG |
Favre |
V. Fèvre.
|
EV |
Favre |
Var. méridionale de Fèvre < lat. faber. –Dimin.: Favret.
|
JG |
Favre |
zie Faber.
|
FD |
Favreau(x) |
-aux, -ay, -el(le), zie Faverel.
|
FD |
Favrel |
cf. Favereaux.
|
JG |
Favresse |
± 1260 «Ude li faveresse» Liège, 1286 «Eve li Faveresse» CartBinche, 1302 «Jehanain le Faveresse mère Craspournient» LoiTournai; anc. fr. favresse ‘femme du forgeron’ FEW 3, 341b, sinon fémin. anthrop. de Favereaux.
|
JG |
Favresse |
BerN. Vrl. voor favre, fèvre: smid. 1196 Aelis li Faveresse, Atrecht (NCJ); 1280 Ude li Faveresse, Luik (HERB.).
|
FD |
Favret |
Fauret, -é, -es, Fevret: BerN. Dim. van favre, fèvre: smid. 1513 Alexandri le Fevrez, Montmédy; 1520 Simon Favrez de Crats, Vianden (MULIII).
|
FD |
Favriau |
cf. Favereaux.
|
JG |
Favriau |
zie Faverel.
|
FD |
Favril |
Favriau, Favry. Nom d’origine: par ex. w. è Favri, à Noiseux (Nr) et à Transinne (Lx).
|
JG |
Favril |
Favry, Fouvry: 1. PlN Favril/Favry < fabrile: smisse of fabarile: bonenveld (MONJOUR108). PlN (Nord) en in Festubert (PdC), Noiseux (N) en Transinne (LX). 1260 Agoulant Faveril, Vezon (SMTII). – 2. Dat de FN Favril nu nog in Bellegem en Rollegem (WV) voorkomt, waar Fav(e)reel in de 166-176 e. al voorkwam, brengt me ertoe Favril veeleer < Faverel te verklaren.
|
FD |
Favrod |
(NF tournaisien). Peut-être de pic. (arch.) favro ‘graine de fève’ (Carton-Descamps 90), comme surnom métaphorique [MH].
|
JG |
Favry |
cf. Favril.
|
JG |
Fawai |
Faway. 1547 «Renechon Faweau» BourgNamur, 1552 «Pasquea Fawea de Combien» CoutStavelot; nom d’origine: Fawai (topon. dimin. de faw), à Theux (Lg).
|
JG |
Fawe |
Nom d’origine: w. faw ‘hêtre’.
|
JG |
Faweux |
Fays, Fayt. Fay- -asse, -at, -aux, -et. V. Hêtre.
|
EV |
Fawez |
Peut-être *Fawet, Fayet, dimin. de w. faw ‘hêtre’.
|
JG |
Fay |
Fays, Fayt, Fayt. 1444 «Maroye Fay vefve» AidesNamur, 1460 «Jacob de Fayi» CoutStavelot, 1525 «Jehan Fay», 1602-3 «Gilles Fays» TerriersNamur, 1691 «Anne Fayl» BourgNamur; nom d’origine: Fays, Fayt \fayi], topon. très fréquent en Wallonie, du collectif *fagetum ‘bois de hêtres’. Cf. aussi Defays, etc.
|
JG |
Fayard |
1664 « François Fayaux » BourgNamur : sans doute surnom: pic. fuyard ‘fagot fait de grosses branches ayant encore leur feuillage’ FEW 3, 371b (de lat. fagus ‘hêtre’) ou bien toponyme de même forme.
|
JG |
Fayasse |
Sans doute dérivé péjoratif (plutôt toponymique) de w. fay ‘hêtre’ ; pour Carnoy 239, du thème de w. fayé ‘chétif, maussade’, ce qui n’est pas attesté FEW 3, 433a.
|
JG |
Faye |
Forme fém. de Fay; ou bien, en région malmédienne, var. de Fayi (avec recul de l’accent).
|
JG |
Fayen |
Fayn. 1562 «Wathelet Phayen» Wandre; sans doute, dérivé de w.fay ‘hêtre’.
|
JG |
Fayet |
Nom d’origine: dérivé en -et de w. fay ‘hêtre’, par ex.fayè à Ampsin et Bellefontaine.
|
JG |
Faygnoi |
cf. Faignoy.
|
JG |
Fayhay |
Nom d’origine: Fayehay, à Dison (Lg); dérivé en -éhê de w.fayi ‘bois de hêtres’ [JL, NFw].
|
JG |
Faymonville |
Fey-. Nom d’origine: Faymonville (Lg).
|
JG |
Faymonville |
Proven. Loc.
|
EV |
Fayn |
cf. Fayen.
|
JG |
Fayon |
Surnom: w. fayon ‘paturon’ FEW 17, 426b.
|
JG |
Fayot |
Dimin. en -ot de w. fay ‘hêtre’, comp. Fayet.
|
JG |
Fays |
Fayt, Fayt, cf. Fay.
|
JG |
Fazius |
Peut-être latinisation de Faes.
|
JG |
Fe(i)der |
1. Profess. Feder, ,,Plume » (N. allem.), N. de plumassier ou de scribe. Nos 131, 14l. — 2. V. WAD.
|
EV |
Féaux |
1. Car. mor. Féal, ,,Loyal ». — 2. Fonction. Terme de Chancellerie. ,,Grand vassal ou Grand officier du Roi ». N° 140.
|
EV |
Féaux |
Surnom: forme vocalisée de fr. féal ‘loyal, fidèle’ FEW 3, 502b; pour une approche globale des résultats de l’étymon/Me/is, cf.PatRom 1997, 86-92.
|
JG |
Fecher |
Fé-. Nom d’origine : Fecher, w. àfètchi, à Soumagne (Lg), etc. ; cf. Fechi(r).
|
JG |
Fecherolle |
Fé-, Fecherolles, w. nam. Fèchemle, w. (Bastogne) Fèchrole. 1442 «Jehan de Fecheroul» = 1460 «Jehan de Fecheroulle» Villers-le-Gambon, 1654 «Philippe Fecheroulle» Retinne, 1711 «Henri Fecherolle» Spontin, 1762 « Marie-Joseph Fecheroulle» Sart-en-Fagne; nom d’origine: Fecheroule, à Rosée (Nr), etc.; dimin. de w.fètchîre ‘fougère’.
|
JG |
Fechi |
Fechir, Fé-, w. (Stavelot) Fètchîr, Fechy. 1276 «Willeames de Fechires» CartValDieu, 1286 «Pières de le Fechière» CartBinche, 1451 «Collart Fechier» Marchienne-au-Pont, 1513 «Johan Quirin Fechier» Ovifat; nom d’origine : w.fètchîre ‘fougère’ (réduit parfois à fètchî; -îre > -i est du reste régulier à Verviers) (JH, NF malmédiens, 42). Cf. aussi Fecher.
|
JG |
Feck |
1464 «Feck» (anthrop.) Fresin/Vorsen (Lb); pour Fôrst. (col. 493), le NF Fecke serait du thème fag-, ce qui est douteux pour la Belgique ; cf. Feken.
|
JG |
Feder |
cf. Faider.
|
JG |
Féderbe |
cf. Faidherbe.
|
JG |
Fédérix |
Var. de Frédéric, par dissimilation consonantique.
|
JG |
Federman |
Surnom: all. Feder ‘plume’ + Mann, donc : homme de plume.
|
JG |
Fedez |
Var. graphique de Feder?
|
JG |
Fefkenne |
cf. Fevequenne.
|
JG |
Fegers |
Génitif d’all. Feger ‘balayeur’.
|
JG |
Feguenne |
Féguenne, cf. Faguenne.
|
JG |
Féguenne |
V. FALC.
|
EV |
Fehr |
Peut-être all. Fahre ‘bac, bateau de passage’ ?
|
JG |
Feider |
cf. Faider.
|
JG |
Feiereisen |
cf. Feyereisen.
|
JG |
Feiertag |
Fajertag, Faiertag, Faiërtag: D. Feiertag: feestdag. BN.
|
FD |
Feig |
Feige, Faik, Faïk, Fajga, Fajka: D. dial. en Jiddische vormen van D. Feige. Zie Vijgen.
|
FD |
Feig(e)l |
zie Feiel.
|
FD |
Feigenbaum |
Faigenbaum, Fajgenbaum: D. Feigenbaum: vijgenboom, maar ook een perenboom met vlezige vruchten. 1372 an Fîgenbaums hûs, Mainz (BRECH.).
|
FD |
Feigneau |
-eaux. Dimin. en -eau de w. fègne, var. de w.fagne.
|
JG |
Feigneau(x) |
zie Fagn(e)aux.
|
FD |
Feignon |
Surnom: w. (Jalhay) fègnons, fé- ‘fanes de la molinie’ DFL, 314, comp. dial. fégnon ‘débris de foin’ FEW 3, 455b.
|
JG |
Feijen |
cf. Fey(en).
|
JG |
Feijgen |
zie Vijgen.
|
FD |
Feijoo |
zie Fayot.
|
FD |
Feijt |
zie Faict, Feyts.
|
FD |
Feijtel |
Wsch. grafie van D. Veit(e)l, dim. van VN Veit, HN Vitus (DN) of Oostmd. dim. van Voit = Vogt: voogd (BRECH.). 1605 Adam Voythl = A. Veitel.
|
FD |
Feike |
Feickens: Patr. Dim. van Feie, bakervorm van Germ. frithu-naam (V.D. SCHAAR).
|
FD |
Feile(n) |
Feil(n)er, Feihle: D. Feile: vijl. BerBN en BerN van de vijlder of vijlensmid.
|
FD |
Feilhaber |
All. feilhaben ‘avoir à vendre’, surnom de vendeur.
|
JG |
Fein |
Surnom: moy. néerl. fijn, fein ‘fin, parfait, beau’.
|
JG |
Feincœur |
cf. Faincœur.
|
JG |
Feincoeur |
zie Fincoeur.
|
FD |
Feiner |
Fajner: D. Feiner < Mhd. fînen: fijnmaken, polijsten, vergulden. BerN.
|
FD |
Feinquen |
Dimin. en -ken de Fein.
|
JG |
Feinquen |
zie Fainke.
|
FD |
Feinschneider |
Fajnsznajder: D. BerN van de houtsnijder.
|
FD |
Feinstein |
Faynsztein: D. (Jiddische) FN. BerBN van de slijper van edelstenen.
|
FD |
Feio |
zie Fayot.
|
FD |
Feis |
zie Feys.
|
FD |
Feis(t) |
Fais(s)t, Faihst, Fees(t), Fajs: D. BN Feis(t), Mhd. veisst: vêt, dik, zwaarlijvig. 1370 Petrus Pinguis = P. Veyste, Dresden (BRECH.).
|
FD |
Feist |
1. Proven. Feh (Dép. Wevelgem). — 2. Car. phys. Feis (N. allem.). ,,H. gras ».
|
EV |
Feit(h) |
V. Feyt.
|
EV |
Feit(h), |
Feitt, zie Feyt(s).
|
FD |
Feiten |
Génitif de Feyt, hypocor. de Wouter.
|
JG |
Feiten |
zie Feytens.
|
FD |
Feiter |
1319 «Jean de feitere» Malines; p.-ê. emprunt à anc. ft.faitor ‘celui qui a fait qqch’ FEW 3, 361a.
|
JG |
Feiter |
zie de Feyter(e).
|
FD |
Feken |
Fekenne, Fequenne (romanisation). Peut-être hypocor. de Frédéric ; cf. Feck.
|
JG |
Feken(ne) |
Fekken, zie Fecken.
|
FD |
Fekète |
zie Firket.
|
FD |
Fel |
Lefel: BN Ofr. en Mnl. fel: wreed, hardvochtig, ruw, fel. 1293 Jehan le Fel, Laon (MORLET); 1328 fundum Willelmi Feels, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Fel(l)on |
Felloen, Felhoen, Lefelon: Ofr. fellon, Mnl. felloen: verschrikkelijk, wreed. BN. 1399 Gille Felloen, Ktr. (DEBR. 2000′). Vgl. Fellot.
|
FD |
Fel(l)ot |
Fil(l)ot: Dim. van Ofr. fel: verschrikkelijk, wreed, fel. Vgl. Fellon. 1392 Jan Fello, Ktr.; 1388 wed. Willem Filloos, Aalbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Fel(t)z |
zie Fels.
|
FD |
Felber |
Probabl. nom de résidence, pour qqn habitant près d’un saule, moy. haut-ail, velwe.
|
JG |
Felber(baum) |
Felberman: PlN Mhd. ve’lwe: wilg. Felbier: BN voor de brouwer of drinker van sterk bier. 1540 Paeschier Fellebier, Wilrijk (AP).
|
FD |
Felczer |
1. D. BerN Velzer: passementmaker (BRECH.). – 2. Var. van Pfalzer, afkomstig van de Pfalz: Palts.
|
FD |
Feld |
Felde(n): D. FN naar de woonplaats aan een veld. Vgl. Van de Velde. 1345 Baldewin an dem Felde, Frankfort (BAHLOW).
|
FD |
Feldberg |
Verspreide D. PlN.
|
FD |
Feldbrugge |
PlN.
|
FD |
Feldbusch |
-büsch: PlN.
|
FD |
Feldbusch |
-üsch. Nom d’origine: topon. all.: Feld ‘champ’ + Busch ‘buisson’.
|
JG |
Felder |
1. Proven. Felder, ,,Champs » (N. allem.). — Nos 162, 234. — 2. V. WALD.
|
EV |
Felder |
Afl. van PlN Feld: veld.
|
FD |
Feldges |
Dimin. d’all. Feld ‘champ’.
|
JG |
Feldges |
Zie Veltjens.
|
FD |
Feldhaus |
PlN (NS).
|
FD |
Feldhausen |
PlN (NS, NRW, BW).
|
FD |
Feldheim |
Verspreide D. PlN.
|
FD |
Feldheirr |
Nom d’origine: topon. all.: Feld ‘champ’ + Heim ‘demeure’.
|
JG |
Feldhun(s) |
D. Feldhuhn: patrijs.
|
FD |
Feldkamp |
Feltkamp: PlN (NS, NRW).
|
FD |
Feldman(n) |
Feltman: D. Feldmann: die ophet veld woont, werkt.
|
FD |
Feldon |
V. WALD.
|
EV |
Feldstein |
D., wsch. joodse, FN: veldsteen.
|
FD |
Félenne |
Proven. Loc.
|
EV |
Felgenhauer |
BerN: velgenmaker, wagenmaker.1466 Jurge Felgenheuer, Chemnitz (DEBUS 1958, 185).
|
FD |
Felgenhauer |
Nom de métier: all. Felgenhauer ‘charron’.
|
JG |
Felhoen |
zie Fellon.
|
FD |
Felice |
Felici(o), Feli(c)que, zie Félix.
|
FD |
Felier(s) |
Fil(l)iers, Filie, Felies, Flier(s), Flies, Fleer(s), Vliers: BerN van de spinner. Afl. van Fr. filer: spinnen. 1213 Baudes Filarius; 1291 Pieron au Pilier, Atrecht (NCJ); 1295 Daniel le Filier, St-Q. (MORLET); 1572 Arent Feliers=A. Fyliers, Heusden (MINNEBO); 176 e. Fliers, Mtr.
|
FD |
Feliers |
1213 «Baudes Filarius», 1291 «Pieron au Pilier» NécrArras, 1295 «Daniel le Pilier» Saint-Quentin; nom de métier: dérivé de fr. filer [FD].
|
JG |
Feliers |
V. Vlier.
|
EV |
Felingue |
Felinque, zie Fellen(s).
|
FD |
Felipe |
zie Philippus.
|
FD |
Félix |
Fé-. 1195 «Felise» NécrArras, 1505 «Félix Dufïer» Leers-et-Fosteau, 1540-41 «Félix Malou» Feignies, 1602-3 «l’héritage Felis Heureux» TerriersNamur, 1752 «Hen-ricus Felise» AnthrStHubert; prénom Félix, forme savante de lat. felix ‘chancard, heureux’, nom porté par quatorze saints personnages, dont plusieurs papes; nom sorti de l’usage après l’époque romaine et revenu en faveur seulement après la béatification, au 13e s., de Félix de Valois (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 49-50).
|
JG |
Félix |
Félix, Phlix, Felis, Félis, Felice, Felici(o), Feli(c)que, Félique: Patr. Lat. HN Félix. 1203 Helmuich Félix, Lv. (GYSS. 1999′); 1258 et Félix canonici sui; 1360 Félix de Monc, Ktr. (DEBR. 1980,1970); 1317 Jehan Félisse, Dk. (TdT); 1326 Jan Fellike; 1400 huus Ihan Felijcs = 1418 Jehan Felic, Ip. (BEELE).
|
FD |
Félix |
N. de bapt. d’orig. romaine. Feli- -que, -s, -saz, Fceliex.
|
EV |
Fell |
D. BerBN van de huidenkoper, bontwerker.
|
FD |
Fell |
Surnom: all. Fell ‘peau’.
|
JG |
Felleman(s) |
-mann: Afl. van De Felle. 1410 Jan de Pelle, Bg. (SIOEN). Zie ook Fellman(n).
|
FD |
Fellemann |
Fellmann, génitif: Fellemans. Nom de métier: ail. Fell ‘peau’ + Mann, donc surnom de peaussier.
|
JG |
Fellemans |
1. Car. mor. ,,Le fameux », ,,Le vantard ». N° 269. — 2. Profess. Velleman, ,,Le marchand de peaux ». (Comp., en allem. : Fell- mann). — 3. V. WAHL.
|
EV |
Fellen |
Fellens (génitif). Peut-être anthrop. germ. Filo (Först. 505); ne peut être en tout cas le NL Felenne (Nr).
|
JG |
Fellen(s) |
Fellin(g), Fel(l)ingue, Felinque: Patr. Fellen/Fâllin, vleivorm van VN Valentin (BRECH.). Zie ook Felling(er).
|
FD |
Fellendael(s) |
Wellicht verhaspeling van Fenendael.
|
FD |
Feller |
Faller: Patr. Luxemburgse vorm van de VN Valère (Biogr. nat. du Pays de Lux. 1965,39, m).
|
FD |
Feller |
Forme luxemb. du prénom Valère (cf. Ed. Oster, Nos noms de famille au 17e s, 39, 111); cf. aussi Faller.
|
JG |
Fellin |
1530 «Jehan Fellain» BourgNamur; sans doute dérivé (non attesté) d’anc. fr. fel ‘félon’, adj. ‘cruel, méchant’ ou de w.fèl ‘vigoureux, vaillant; ardent, rapide’ FEW 15/2, 124b [ne peut être fr. félin ‘souple, gracieux’ qui ne date que de 1845, FEW 3, 446a].
|
JG |
Felling(er) |
Fel(l)ingue, Felinque: PlN Felling (BEI). 1565 Cornellis Felinger, Eupen (EBB147).
|
FD |
Fellman(n) |
Felleman, Fel(l)ner: D. BerN van de huidenkoper of van de vilder.
|
FD |
Fellmann |
cf. Fellemann.
|
JG |
Félon |
Fé-. Surnom: anc. fr. félon ‘cruel, méchant’, fr. félon FEW 15/2, 123b; le nom ayant été attesté à Huy, on ne doit pas tout à fait exclure Failon, w. félon, à Barvaux-en-Condroz (JH, BTD 34, 296).
|
JG |
Felot |
Dérivé d’anc. w. fel ‘cruel, méchant’ ou de w. fèl ‘rapide’, comp, anc. fr.felet ‘cruel, dur’ FEW 15/2, 124b; cf. aussi Felliaux.
|
JG |
Fels |
Fel(t)z, Velz, Felsen: D. PlN Fels: rots. Feltz is ook de D. naam van La Roche (LX).
|
FD |
Fels |
Feltz. Nom d’origine: all. Fels ‘rocher’, forme all. de La Roche (arr. Marche).
|
JG |
Fels |
Proven. 1. Feltz. N. thiois de Laroche. N° 50. — 2. ,,Roche » (N. allem.) L.D.
|
EV |
Fels, van der |
Wsch. = Van der Felt.
|
FD |
Felsenhart |
D. FN: hard als rots.
|
FD |
Felsenhart |
Surnom: all. felsenhart ‘dur comme roc’.
|
JG |
Felsenstein |
Felzenstajn, -stein, -ztajn: D.-joodse FN: rotssteen.
|
FD |
Felt- |
-en, -esse, -gen. V. WALD.
|
EV |
Felt, van der |
Wsch. var. van Van der Velde.
|
FD |
Felten |
Feltenne (forme romanisée), w. (Bastogne) Fèlten. Var. dialectale luxembourgeoise de l’all. Velten < lat. Valentinus (cf. Ed. Oster, 120).
|
JG |
Felten(ne) |
zie Velten(s).
|
FD |
Felter(re) |
zie Falter.
|
FD |
Felterre |
1. Proven. Feltre (Loc. ital.) Nos 56, 221. — 2. V. WALD.
|
EV |
Feltes(se) |
zie Velten(s).
|
FD |
Feltgen |
-ges, zie Veltjens.
|
FD |
Feltin |
zie Faltin.
|
FD |
Feltkamp |
zie Feldkamp.
|
FD |
Feltman |
zie Feldmann.
|
FD |
Feltrin(i) |
It. afl. van It. PlN Féltre.
|
FD |
Feltus |
var.: Feltes, Feltesse. Latinisation de Felt, hypocor. de Valentinus.
|
JG |
Feltus |
Zie Velten(s).
|
FD |
Feltz |
cf. Fels.
|
JG |
Felu |
Félu: PlN Feluy(H).
|
FD |
Felu |
Nom d’origine: Feluy, w. Fèlu (Ht).
|
JG |
Felzenstajn |
-stein, zie Felsenstein.
|
FD |
Femal |
Fé-. Nom d’origine: 1252 «Female», forme anc. de Fumai (Lg), cf. aussi 1553 «Catherine de Femaul» Namur.
|
JG |
Fémery |
zie Fammerie.
|
FD |
Femont |
Wsch. var. van Ferment.
|
FD |
Fémont |
1. N. de bapt. Fay-, Fé–mond. V. WAD. — 2. Proven. Fay-mont, ,,Mont du hêtre ».
|
EV |
Fen- |
-asse, -aux. V. Foin.
|
EV |
Fena |
Fena, w. (Bastogne) Fènâ. 1289 « Henri de Fenal» CensNamur, 1365 «Thumas Fenal» TailleMons, 1439 «Libier de Fenal de Saint-Laurent li huilheur» GuillLiège, 1498 «Jehan de Fena» BourgNamur, 1575 «Piette Fena» FrancsLux; probabl. forme w. de rfenal (mois)-i, w. fènau, fènâ, fanô (mwès) ‘fenaison’, anc. fr. fenal ‘mois où l’on fauche les foins, juillet’ Gdf 3, 747-8, surnom de faneur [JMP] ; cf. aussi Fénaux.
|
JG |
Fenaille |
BN: vod, lor, prul.
|
FD |
Fenaille |
Surnom: dial. fr. fendille ‘guenilles; fille sale dans sa mise’ FEW 3, 455b.
|
JG |
Fenard |
1360-62 «Jehans Fenars» PolyptAth; var., avec changement de suffixe, de Fena?
|
JG |
Fenard |
-a(e)rt, -a(t), Fanard, Fanna: Afl. van Ofr. fener, Mfr. faner: hooien. BerN. 1197 Symon Fanart, Zonnebeke (LEYS1957′); 1275 Jehans Fenars, Isières (VR i53v°); 1347 Rennechon Fanart, Luik (SLLIV).
|
FD |
Fenasse |
Fennaes: Pejoratieve afl. op -acia, -asse van Fr. foin, Lat. fenum: hooi. Ook PlN La Fenasse, Les Fenasses (Hérault) (DNF).
|
FD |
Fenasse |
w. nam. Fènasse. Surnom: anc. liég. (14e s.) fenache ‘chiffon’ FEW 3, 455b, w. nam. fènasse ‘plante herbacée de la forêt, etc.’ LN 57-8, w. (Charleroi) fènasses (au plur.) ‘grandes herbes sèches’ DOW 2,9, au fig. (à Liège) ‘chose sans valeur’.
|
JG |
Fenat |
zie Defurneaux.
|
FD |
Fenaux |
Fénaux, Feneau: Dim. van Fr. foin: hooi. BerBN van de hooier of hooihandelaar.+1300 Martins li Fainiaus, Lillers (BOUGARD); 136 e. Gobers Feniaus; 1438 Gobin Fenault, Laon (MORLET).
|
FD |
Fénaux |
Fé-, Feneau. Var. de Fena ou du thème de l’anc. fr.fanier,fe- ‘marchand de foin’ FEW 3, 455a.
|
JG |
Fencoeur |
zie Fincoeur.
|
FD |
Fender |
Nom de métier: fr. fendeur ‘ouvrier qui fend (le bois, etc.)’, ainsi 1313-14 «Robin le Fendeur» ComptesMons, 1444 «Bauduinet le fendeur» AidesNamur, 1539 «Jehan le Fendeur» CourVedrin; pour la finale, cf. Fonder (fr. fondeur).
|
JG |
Fender |
zie Fenner(s).
|
FD |
Fendrych |
D. BerN Fähnrich: vaandrig.
|
FD |
Feneau |
cf. Pénaux.
|
JG |
Fenendael |
PlN Veenendaal (U).
|
FD |
Fenet |
-ez: Ofr. fené: van geelroze kleur als van een verlepte roos < fener, Fr. faner: verwelken. 1296 Pieres Fenés, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Feneuil |
Feneulle: Ofr. fenoil, fanueil, Fr. fenouil: venkel.BNof BerBN.
|
FD |
Feneuil |
Surnom de marchand: anc. fr. fenoil, fanueil, fi. fenouil FEW 3, 454a.
|
JG |
Fenf(f)e |
Finf(f)e. Proven. Dép. Ciergnon. N° 207.
|
EV |
Fenger |
Limburgse vorm van Mnl. vanger, venger. Vgl. D. Fänger. Naam van een dierenvanger, vogelvanger. 1494 Jannis Fengers, Genk (VDZ).
|
FD |
Fenier |
Fr. BerN van de hooier of hooihandelaar.
|
FD |
Fenix |
Car. mor. ,,Etre fabuleux ». N. d’H. soi-disant génial.
|
EV |
Fenix, |
Fenicx: Naam van de mythologische vogel die uit zijn as herrijst. BN voor een buitengewoon, fenomenaal mens, iemand met zeldzame gaven. 1356 Jan Fijnnix, St.-L.-Woluwe (PEENE1949). De familie stamt van Venicx, Vennix, Ven(n)ickx (PDB), zie i.v. Fenlon: Fr. FN Fénelon. PlN in Ste-Mondane (Dordogne) (DNF).
|
FD |
Fennaes |
zie Fenasse.
|
FD |
Fenner(s) |
Fender: Mhd. venre, venner: vaandrig. 1187 Joh. Venre, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Fenocchi |
zie Finocchi.
|
FD |
Fenot |
1339 «Collengnons Fenos» Ligney; à rapprocher d’anc. fr. fanier, fe-, comme Pénaux.
|
JG |
Fens |
Fenske, Vens: Patr. Korte vorm van Lat. HN Vincent(ius). Vgl. Feys. 1280 Fens Halle; 1375 Maertin Vensins wijf, Ip. (BEELE); 1298 Jacobi Fens,Bg.(VERKEST).
|
FD |
Fensie |
1780 «Henry Fensie», «Antoine Fensie» Charleroi; forme néerl. du prénom lat. Vincentius [FD].
|
JG |
Fensie |
Fensy: Patr. HN Vincentius. 1368 Fensin = Fensis Leikin, St.-El.-Vijve (DEBR. 1970).
|
FD |
Fenster |
zie (de) Venster.
|
FD |
Fequenne |
cf. Feken(ne).
|
JG |
Fequenne |
zie Fecken.
|
FD |
Féquenne |
V. FALC.
|
EV |
fer |
(Métal). 1. Profess. Ferron (Marchand de fer), ferronnier, forgeron ou maréchal-ferrant. Fer(r)–and, -aud(y), -auge, -aux, -ard (suff. péjor.), -on(t), -é, -i(r), -1er (Comp. Ferrari, synon. ital. de Ferrier), -ie, Def(i)er. NOB 188, 189. — 2. Proven. ou propriété d’une terre à fer ou d’une forge. Ferrailles. Ferrière(s). Férir(e), (Loc. et L.D.). N° 240.0
|
EV |
Fer |
1. Fr. fer: ijzer. BerBN van de ijzerhandelaar of smid. – 2. Patr. Korte vorm van b.v. Ferrand. 1376 Fer Lotin,Ip. (BEELE).
|
FD |
Fer |
1632 «Jan Fer» émigré en Suède; surnom de marchand: fr.^ër.
|
JG |
Fer- |
-bach, -becq, -bus. V. Varen.
|
EV |
Fér(a)in |
1. V. Fiérain. — 2. V. WARI.
|
EV |
Fer(r)emans |
Ferman(s), Ferdman: Patr. Afi. van Ferri of van Ferrand = Ferdinand. Evtl. < nog een andere naam. 1505 Paulus Feermans, Mech. (MUL III); 1552 Pieter Fermays (wsch. < Famaeys) alias Feerman, Rupelmonde (VAN G. VII).
|
FD |
Fera |
zie Ferard.
|
FD |
Ferage |
cf. Ferauge, Ferauche.
|
JG |
Ferage |
Ferauge, Feroge, Féroce, Ferauche, Farauche, Faroche, Fourage, -aschen, Vorage, Ferange, Ferras(se), Farasse,Var(r)asse,Var(r)as,Waras(se): 1. BN. Ofr. fer(r)age, ferasche, farasche, forasche: wild, hard, ongevoelig. 1566 J. Foraesse, Thiers-Aw. (AP); 1670 Barbe Ferache, Hatrival (J.-M. DUVOSQUEL, Hatrival, 1991,37). – 2. PLN Ferage: smisse, in Hulsonniaux (N).
|
FD |
Feraille |
Ferraille, w. nam. Fèraye. 1642 «Hubert Feraille» BourgNamur, 1779 «les enfans de Jean Nicolas Feraille» Natoye, 1780 «la veuve Feraille» Charleroi; surnom de marchand: fr. ferraille FEW 3, 472a.
|
JG |
Feraille(s) |
zie Ferraille.
|
FD |
Ferain |
Ferrain, Fiérain, Fièrain: 1. PlN Fiérain in Lambermont, Jalhay en Wegnez (LU), Férin (Nord). – 2. Ofr. fer(a)in: wild, woest, hard. BN. -3. Patr. 1216 Ferain et Sainte, Atrecht (NCJ). Zie ook Ferin.
|
FD |
Ferain |
Peut-être nom d’origine: anc. fr. ferin ‘de fer, chemin ferré’ FEW 3, 472b, cf. Fiérain et Fiérain ; éventuellement, Ferrain, « quartier » de l’ancienne Châtellenie de Lille. Sinon de anc. fr. ferain, ferin, adj. ‘sauvage, dur, insensible, farouche’ Gdf 3, 752, cf. FEW 3, 481a [MH]. Cf. aussi Ferin, v° Ferry, Fer-.
|
JG |
Feraine |
Vrl. vorm van Ferain 2.
|
FD |
Ferand |
-ant, zie Ferdinand.
|
FD |
Ferange |
zie Ferage.
|
FD |
Ferant |
cf. Ferrand, -ant.
|
JG |
Ferard |
Fé-. cf. Ferry, Fer-.
|
JG |
Ferard |
Fera(t), Ferard, Ferrard, Farard, Farrar, Feeraert, -aerdts, Frard: Patr. Var. van Frérard. 1684 Bartholomeus Ferart, Namen (MUL VII).
|
FD |
Ferari |
-ary, zie Ferrari.
|
FD |
Ferauge |
-auche, zie Ferage.
|
FD |
Ferauge |
Ferauche, Fé-, Ferage, Feroge, Fé-, Farauche. 1470 «Johan de Feraige» Cout-Stavelot, 1663 «Simon Ferauge» Olloy, 1732 «Barbe Ferache» Hatrival; nom d’origine: Ferage, w. fèraudje (= fr. forge), à Hulsonniaux et Mesnil-Eglise, commune de Houyet (Nr), ainsi que «Bois de Ferauge» à Marche-les-Dames (Nr).
|
JG |
Feraux |
Feraut, cf. Ferry, Fer-.
|
JG |
Feray |
zie Féraud.
|
FD |
Ferbach |
zie Fehrenbach.
|
FD |
Ferbecq |
Var. de Verbecq, Verbeke (= du ruisseau).
|
JG |
Ferbecq |
zie (van der) Beke.
|
FD |
Ferber |
Nom de métier: all. Färber ‘teinturier’.
|
JG |
Ferber(t) |
zie Farber.
|
FD |
Ferbiest |
zie van der Biest.
|
FD |
Ferbu(s) |
Ferbuyt: Blijkens 1172 Ferrebo, Poitou, een zinwoord ferre bos = ferre boeuf, naam van de hoefsmid, die ossen beslaat (HERB., CARNOY 1953′)-
|
FD |
Ferbus |
Probabl. surnom ironique: qui ferre les bœufs (Carnoy 254); comp. ±1172 «Ferretx» Ferrabœuf» Poitou.
|
JG |
Fercoq |
Fercot: BN Ferre Coq? Vgl. 1398 Bilgecoc (DEBR. 1970). 1376 Jehan Fercot, Chauny (MORLET).
|
FD |
Fercot |
Fercoq. 1652 «Georges Ferco» BourgNamur; surnom: littér. rferre-coqn; comp. Ferbus et Fervacque.
|
JG |
Ferd(i)- |
-nant, -man. V. WARD.
|
EV |
Ferdin |
Ferdyn, Verdin, Verding(h), Verdijn, -yn: Patr, Korte vorm of vleivorm van VN Ferdinand. 1410 Marie Verdinc, Zillebeke-Ip. (PSM).
|
FD |
Ferdin |
Surnom: anc. fr. ferdin ‘petite pièce de monnaie’ FEW 3, 462a. Cf. aussi 1472 «Jehan Ferdainne» DénVirton.
|
JG |
Ferdinand |
-ant, Ferdinande (féminin). Prénom apparu tardivement, de l’anthrop. germ. frithu-nand (Först. 536).
|
JG |
Ferdinand |
-ant, Fernand(es), Fer(di)nande, Vernant, Ferdinandus(se), Fernande(z), Fer(r)an(d), Ferrando, -ez, -i(no), Ferrant(e), F(i)erant, Verant, Virant, Vrand, Farran(t), -and, Frand, Frant: Patr. Rom. en korte vormen van de Germ. VN frith-nand ‘vrede-dapper’: Fredenand (Fm.). Fer(di)nande kan Metr. zijn. 1219 Fernandi comitis (nl. Fernand van Portugal) (DEBR. 1980); 1299 Gheraerd Ferrant, Cent (CG); 1307 Jan Ferrant, Assenede (DEBR. 1999); 1426 Pauwels Farant, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Ferdman |
zie Ferremans.
|
FD |
Ferdyn |
zie Ferdin.
|
FD |
Féré |
Ferée, zie Ferré.
|
FD |
Fereau |
cf. Ferry, Fer-.
|
JG |
Fereau |
zie Feraud.
|
FD |
Feremans |
1. V. Veder. — 2. V. Fier. — 3. V. WARD (Wari).
|
EV |
Feremans |
cf. Ferremans.
|
JG |
Feremans |
zie Ferremans.
|
FD |
Ferenc |
-incz, -encz(i), -encak: Hongaars Patr. VN Frans.
|
FD |
Ferenc |
Sans doute forme hongroise de François (c/RIO 13, 1961,235).
|
JG |
Ferens |
Feringa: Patr. Afl. van Germ. frithu-naam. Vgl. Ferremans.
|
FD |
Ferera |
-e, Fereyra, zie Ferreira.
|
FD |
Feret |
Ferette, cf. Ferry, Fer-.
|
JG |
Feret(te) |
-ey, zie Ferré.
|
FD |
Ferfaille |
zie Faille.
|
FD |
Ferfers |
zie de Verver.
|
FD |
Fergloute |
NF attesté en Brabant wallon dès la moitié du 18e s., sans doute forme francisée du NF flam. Vercloete < Van der Cloete [FD].
|
JG |
Fergloute |
V. Varen.
|
EV |
Fergloute |
Verfransende spelling voor Vercloete < van der Cloete; zie van de(n) Cloot. 1506-31 Driesekyn van den Cloete, Bg. (DF VII); 1610 Jan Vercloete=Jan Verdoote, Kortemark (P. COGHE, Dewezerijakten van…Kortemark, 1990,62-63).
|
FD |
Ferguson |
V. WARD (Wari). Fer-gus(son). N. de baptême écossais.
|
EV |
Ferguson |
zie Fernagut.
|
FD |
Ferier |
Ferrier. 1411 « Jehans Olivier li ferrier» Ladeuze, 1517 «maistre Jehan Ferier» Bourg-Liège, 1561 «Jan Ferrier» CoutStavelot; nom de métier: anc. w. ferrier ‘maréchal-ferrant’ FEW 3, 468b.
|
JG |
Ferier |
V. Fer.
|
EV |
Ferijn |
Feryn, cf. Ferryn.
|
JG |
Ferin |
Fé-, Ferrin, cf. Ferry, Fer-.
|
JG |
Ferin |
-yn, -ijn, Ferrin, -yn, -ing, Farin, Vérin, Ver(e)in, Frin, Fryns, Frijns, Frin(g)s: 1. Patr. Korte vorm van HN Severinus. 1379 Sevrijn van den Dofhuyse = 1347 Frinen van den Doufhuys, Tn. (ROEL. 195W5); 1361 Willem Frins = Frijns, Ronse (DECONINCK); 1347 Heinric Veryns, Cent (RSG III); 1575 Willem Freyns, Mtr.-Aw. (AP). – 2. In sommige gevallen kan Ferin een vleivorm zijn van een Germ. fer- of far- of frithu-naam. Vgl. Ferens, Ferremans. 1140 Ferino (MAR. 1986); 1240 Ferrins,Atrecht(NCJ).
|
FD |
Férin |
1. V. Fiérain. — 2. V. WARD (Wari).
|
EV |
Ferincz |
zie Ferenc.
|
FD |
Feringa |
zie Ferens.
|
FD |
Férir |
Fé-, Ferire, Fé-, Perrière, -ière, -ire, Feryr. 1216 «Cononis de Feriers» CartSt-Hubert, 1286 «Anseaus de le Ferière» Cart-Lessines, 1294 «Colins de Fédères» Cens-Namur, 1309 «Jehans de Ferieres hugier» ComptesMons, 1544 «feu Raskin de Ferier» DénStavelotMy, 1659 «vefve Férir Gérard de Somrain» DénSalm, 1690 «Jacques Férir» BourgNamur; nom d’origine: Ferrières (Lg), etc., anc. ft.ferriere FEW 3, 468b.
|
JG |
Ferir(e) |
zie Perrière.
|
FD |
Férir(e) |
V. Fer.
|
EV |
Ferket |
cf. Ferry, Fer-.
|
JG |
Ferket |
zie Firket.
|
FD |
Ferla |
Firla, Farla, Verla(e): Naar een plaats waar de ferula groeit. Vgl. Ferlât (DNF).
|
FD |
Ferla |
L’explication de Dauzat 252 (v° Ferlât): « lieu où pousse la férule », ne doit pas convenir pour ce NF bien répandu dans la région de Comines et de Ypres; à rapprocher plutôt de pic. ferlape ‘morceau mince, plus long que large (d’étoffe, de peau)’, (Vraignes) ‘mauvaise langue’ FEW 16, 432b.
|
JG |
Ferler |
zie Ferrier.
|
FD |
Ferleu |
Misschien < Filleux, met r-epenthesis (vgl. fernijn < venijn). Of door metathesis < Fr. Frileux? 1650 Gillis Ferleu, Hesdain-Aw. (AP).
|
FD |
Ferlin |
Ferling(s): Ofr. ferlin: kleine munt ter waarde van 1/4 penning.
|
FD |
Ferlin |
Ferling. Surnom : anc. fr. frelin, ferlin (poids, monnaie) FEW 15/2, 120b.
|
JG |
Ferman(s) |
zie Ferremans.
|
FD |
Fermantel |
zie Fromenteau.
|
FD |
Ferment(in) |
zie Froment.
|
FD |
Fermeus(e) |
zie Ferneuse.
|
FD |
Fermeuse |
cf. Ferneuse.
|
JG |
Fermeuse |
V. Vermoes.
|
EV |
Fermie(r) |
Fr. fermier: landbouwer, boer. BerN. 1411 Lorinle Fermier, Laon (MORLET).
|
FD |
Fermier |
Nom de métier : fr. fermier, au sens ancien du terme FEW 3, 57la.
|
JG |
Fermin(n)e |
1. PlN Fermine in Izier (LX). i6e e. Henri le Goddet dit de Fermine; 1675 Laurent Ferminne, Malmedy (Midd, 1966,225-6). –2. Metr. Fem. bij Lat. HN Firminus. Zie Firmin. 1209 Laurence Fremine; 1241 Maroie Fremina, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fermine |
-inne. Nom d’origine: Fermine, à Izier (Lx).
|
JG |
Ferminne |
Proven. Dép. Izier.
|
EV |
Fermon |
Fermont. 1280 «Arnous de Fermont» CartOrval, 1472 «Jacomin de Fermont» Dén-Virton; nom d’origine: Fermont, à Leuze-en-Hainaut, Fermont, à Montigny-sur-Chiers (Ardennes), etc. Cf. aussi Vermont.
|
JG |
Fermon(t) |
Proven. Plus. L.D. (Région Tournai).
|
EV |
Fermon(t) |
Vermon(d), Vermon(d)t, Vermonden, Vermoens: 1. Patr. Germ. VN far-mund of frith-mund: Feremundus, Fri(du)mundus (MORLET I). Of door metathesis < Fremond. 1374 Jan Fermond, Rijsel (JAMBES). Uit de stamboom Vermonden blijkt dat hij ontstond < Vermont < Fremond (med. L. Robben). – 2. PlN. Zie Dufermont 1.
|
FD |
Fermyn |
1. V. Ferminne. — 2. V. Firmin.
|
EV |
Fermyn |
zie Firmin.
|
FD |
Fern- |
-(a)gut, -bach, -boch. V. Varen.
|
EV |
Fernagut |
13e s. «Fernagus» LivreEu, 1424 «Fernaghuut Maes» Courtrai; Fernagu, nom épique (cf. Langlois 215). Cf. aussi 1286 «Jehan Feragut» CartMons.
|
JG |
Fernagut, (de) |
Ferragut, Vernagut, Ferguson, Vergis(s)on: Patr. Ferguut, naam uit de Brits-Keltische romans. Keltisch fer gusti ‘mannelijke keuze, hoogste keuze’ (V.D.SCHAAR). Ferguson is de zoon van Fergus. 1268 Henricus Ferragut, Ip. (BEELE); 1424 Fernaghuut Macs, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Fernand(es) |
-ez, zie Ferdinand.
|
FD |
Fernbach |
Fernebo(c)k, zie Fehrenbach.
|
FD |
Ferneeuw |
zie Fournel.
|
FD |
Fernemont |
Fernémont. 1550 «Maroie de Fernelmont» BourgNamur; nom d’origine: Fernelmont, w. à fèrnémont, anc. dépend, de Franc-Waret, auj. nom de commune (Nr), etc. ; cf. aussi Furnémont.
|
JG |
Fernémont |
Fernemont: PlN in Franc-Waret (N), enz. 1689 Petrus Fernelmont, Sombreffe (MUL VII).
|
FD |
Fernet |
-é, -ez, -ey: 1. Ferronnet, dim. van Ferron. –ï. Van Ofr. ww. ferner: straffen, berispen. 1202 Adeluia Fernee, Atrecht (NCJ); 1296 Mabés Fernee, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Ferneuse |
Fermeus(e): PlN Fosse Ferneuse in Amiens (Somme) enz. (HERE.).
|
FD |
Ferneuse |
Fermeuse. Nom d’origine : Fosse (ou Vallée) Ferneuse, à Amiens (Somme), etc.
|
JG |
Ferneven |
Sans doute var. de *Fer(n)even, de dame Eve (cf. Carnoy 74).
|
JG |
Ferney |
1. Fernay < Frenay (metathesis). 1492 Antheunis Fernay, Cent (BOONE). – 2. Zie Fernet.
|
FD |
Fernez |
Pour Dauzat 252, var. de Fernet, contraction de Ferronet, dimin. de Fer(r)on.
|
JG |
Fernez |
Proven. 1. Vernaie. V. Vergne. N08 79, 242. — 2. Ferney (Loc. fr.).
|
EV |
Fernhout |
Fernholz: PlN Vernhout (NB) en bij Wisch (G). Fernholte in Attendorn (NRW).
|
FD |
Fernie(r) |
Ferny: BerN < Fr. ferronnier: smid. 1494 Karel Ferniers, Bs. (PARM.).
|
FD |
Fernoo |
zie Fournel.
|
FD |
Ferny |
zie Fernier.
|
FD |
Féroce |
Fé-. Surnom: moy. fr. féroce ‘qui est d’un caractère cruel, sanguinaire’ FEW 3, 467b.
|
JG |
Féroce |
-oge, zie Ferage.
|
FD |
Feroge |
Fé-, cf. Ferage, Ferauge.
|
JG |
Feron |
Fé-, Feront, Ferron. 1272 « Domino Liberto Feront» PolyptVillers, 1309-10 «Jehans li Ferons» ComptesMons; nom de métier: anc. fi.fermn ‘forgeron qui ne fait que de gros ouvrages; marchand de fer’ FEW 3, 47Ib, mais aussi dérivé du thème anthrop. Fer-, de Ferry.
|
JG |
Feron(t) |
-ond, -ong, zie Ferron.
|
FD |
Ferooz |
1594 «Jean Ferroz», 1604 «Adrien de Feroz» BourgNamur; nom d’origine: Ferooz, dépend, de Beuzet (Nr). Cf. aussi Feraux, -aut. Ferot. 1447 «Maroie veuve de Ponchin de Fero li fevre» GuillLiège, 1449 «Colin Fero» AidesNamur, 1511 » Johan de Ferot» CoutSta-velot; nom d’origine: Ferot, à Ferrières (Lg), etc.
|
JG |
Ferooz |
PlN in Beuzet (N).
|
FD |
Ferooz |
Proven. Dép. Buzet.
|
EV |
Ferot |
Férot, Ferooz, Ferro(z): Patr. Dim. van een Germ. VN, zoals Ferrand, Ferry of Feraud. 1324 Jakemar Ferot, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Férot |
Proven. Dép. Ferrières et My.
|
EV |
Feroumont |
Fé-. 1659 «vefve Georis Ferou-mont» DénSalm; nom d’origine: w. sojèroûmont, à Bois-et-Borsu et Les Avins (Lg).
|
JG |
Féroumont |
Feroumont: PlN in Les Avins en Bois-et-Borsu (LU).
|
FD |
Féroumont. |
Proven. 1. Colline du sieur Férould. — 2. V. Ferment.
|
EV |
Ferr- |
-aille(s), -and, -i, -ier, -y, -ière(s). V. Fer.
|
EV |
Ferrage |
cf. Ferage, Ferauge.
|
JG |
Ferragut |
zie Fernagut.
|
FD |
Ferraille |
cf. Feraille.
|
JG |
Ferraille |
Feraille(s): 1. Fr. ferraille: schroot, oud ijzer, klein grut. BN of BerBN. – 2. PlN Aux Ferailles in Biesme. 1715 Jac. Jos. Ferail, Namen (MUL VII).
|
FD |
Ferrain |
zie Ferain.
|
FD |
Ferran(d) |
-ant(e), -andez, -andi(no), -ando, zie Ferdinand.
|
FD |
Ferrand |
-ant, Ferant. 1272 «Gerardi Ferrans» PolyptVillers, 1286 «Ferrans ses frères [de Gilles del Eseoherie]» CartLessines, 1293-98 «Clai Ferrant» OnomCalais, 1417 «Eloy Ferant» PolyptAth ; probabl. forme assimilée de Fernand (cf. VISt 1975, 84). Possibilité aussi d’un surnom, d’anc. fc. ferrant, ferant adj. ‘gris clair, de la couleur du fer’ (notamment en parlant des chevaux de bataille dans les chansons de geste) Gdf 3, 764, FEW 3, 472b, surnom d’une personne grisonnante [MH].
|
JG |
Ferrara |
It. stad. 1558 Baptista de Ferrara, Aw. (AP).
|
FD |
Ferrard |
zie Ferard.
|
FD |
Ferraro |
-i(s), Ferari, -y: It. BerN van de smid.
|
FD |
Ferras(se) |
zie Ferage.
|
FD |
Ferré |
-et(te), -est, -es, Féré, Ferée, -et(te), -ey: Ofr. ferré: ijzeren. BN. Vgl. Dyserinck. Of ferrer, dim. van fer: ijzer. 1194 Feree; 1213 Ferrata, Atrecht (NCJ); 1296 Climenche Feré; Jakemes Feret, PdC (BOUGARD); 1253 Colard Feret, Noyon (MORLET).
|
FD |
Ferreira |
-eiro, Fer(r)eyra, Ferera, -e, Ferreras, Ferrer(r)o: Port. BerN van de (hoef)smid. 1534 St. Ferrere, Portugal-Aw.; 1561 Gaspar Ferrera, Evora-Aw. (AP).
|
FD |
Ferremans |
Feremans. Dérivé néerl. en -mon de Ferri, forme fr. de l’anthrop. germ. Frederik, ou de Ferrand [FD]?
|
JG |
Ferrer |
Farrer, Farrow: E. BerN: smid. Ferrer kan ook Zuidfr. zijn.
|
FD |
Ferret |
Ferrette, cf. Feret, Ferette.
|
JG |
Ferret(te) |
-es(t), -es, -ey, zie Ferré.
|
FD |
Ferrette |
Proven. 1. Loc. fr. (Haut Rhin). — 2. Dép. Jodoigne (L.D.)
|
EV |
Ferreyn |
cf. Ferryn.
|
JG |
Ferri |
Fer(r)y, Ferrij: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN frith-rîk ‘vrede-machtig’, Ndl. Vrederik, via Ferricus metathetische vorm van Fredericus: Frideric (Fm.), Frerricus (MORLET I). 1205 Stephani filii Ferrici, Ktr. (DEBR. 1980); 1313 Ferri le Tonnelier (MICH. 1951); 146 e. Frédéric dit Ferry de Brandenbourg, Luik (BODY); 1233 Estievenes Ferris, Dk. (TTD). Zie ook JACOBSSON126.
|
FD |
Ferrie(r) |
-ié, Ferler: Fr. BerN van de (hoef)smid. 1200 Anniès li Ferière, Dk. (TdT).
|
FD |
Ferrier |
cf. Ferier.
|
JG |
Ferrière |
-i(e)re, Ferir(e), Feryr: PlN Ferrières (LU). Verspreide PlN: ijzergroeve. 1220 Cueno de Forieres, Luik (SLL).
|
FD |
Ferrière |
-ière, -ire, cf. Ferir(e).
|
JG |
Ferrin |
cf. Ferin.
|
JG |
Ferrin(g) |
zie Ferin.
|
FD |
Ferro(z) |
Fierro: 1. Zie Ferot. – 2. It. BerBN Ferro: ijzer.
|
FD |
Ferron |
cf. Feron.
|
JG |
Ferron(t) |
Feron(t), -ond, -ong, Faron: Ofr. ferron: smid (voor grof smeedwerk), ijzerhandelaar. BerN. 1212 Bauduin Feron, Atrecht (NCJ); 1273 Thiris li Ferrons, Luik (AVB); 1417 Jakes li Fèvre = Jakes li Ferons, Bergen (CCHt).
|
FD |
Ferron(t) |
V. Fer.
|
EV |
Ferry |
Ferrij, Fery: 1. Zie Ferri. – ï. LU W. vorm van Ferrier.
|
FD |
Ferry |
Fery. 1263 «messires Ferris de Setfontaines» CartOrval, 1280 «Ferris» PolyptLiège, 1472 «Fery de Clervez», «le bouvier Jehan Ferry» DénLaroche, 1473 «Gislain Fery» Ma-lonne, 1550 «Pierchon Feris» BourgNamur, 1597-98 «Guillemotte Fery» Comptes-Nivelles; forme populaire de Frédéric, cf. aussi l’autre thème parallèle Frér-. » Dérivés du thème anthrop. Fer(r)-: Ferard, Fé-. 1444 «Jehan Ferait», «Beatrix Fera», 1493 «Jacques de Fera», 1631 «Melchior Ferart» BourgNamur; dérivé en -ard ou issu directement de l’anthrop. germ. *fehr-hard (cf. Fôrst. 503); sinon de w. (Malmedy) férar ‘bâton ferré’ FEW 3, 472b. – Feraux, Feraut. Moins probable : w. (Wanfercée-Baulet) fèrau ‘mauvais charbon, caillouteux’ FEW 3, 472b. –Fereau. 1286 «Feriaus» CartBinche. – Feret, Ferret. 1497 «Maistres Jehan Ferret channones de Liège» Liège, 1747 «Jean Ferez» Thy-le-Bauduin; évent. surnom: anc. norm.feret ‘petit objet en fer’ FEW 3, 47la, cf. 1666 «Jean Coune dit ferret» Montegnée. – Ferette, Ferrette. 1286 «Sare li Ferète» CartBinche, 1756 «Mathieu Ferette (orig. de Waremme)» BourgLiège; secondairement, nom d’origine: Ferette, ail. Pfirt (Haut-Rhin). – Ferin, Fé-, Ferrin. 1265 «Jehans Ferins» CensNamur, 1753 «Charles-François Ferrin (orig. de Lombise-Cambrai)» BourgLiège; cf. aussi Ferarn. – Ferket. Dér. en -ket ou bien var. de Firket. – Feron, Feront, Ferron, cf. v° Feron. – Ferson, -ons. 1215 «Gilbert dit Gillebin Ferceon» Huy [M. Yans, Échevins de Huy, 4, cite les var. Ferçon, Ferchon, Frechon, Fre-son] ; dér. en -eçon, cf. aussi Fréson.
|
JG |
Ferryn |
1. V. Fiérain. — 2. V. WARI.
|
EV |
Ferryn |
Ferreyn, Ferijn, Feryn. Forme néerl. de Ferin ou hypocor. de Severinus (cf. Frins, Frings) [FD].
|
JG |
Ferryn |
zie Ferin.
|
FD |
Fers(z)tenberg |
Firsztenberg: Ontronde vorm van de verspreide D. PlN Fürstenberg.
|
FD |
Ferson |
-ons, cf. Ferry, Fer-.
|
JG |
Ferson(s) |
zie Fréson.
|
FD |
Ferster |
zie Forster.
|
FD |
Ferté |
Verspreide PlN Ferté < Lat. firmitas: versterking, vesting. 1153 Hugo de Firmitate, Orval (CAO); 1248 Jehans Ferté, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fertig |
D. BN: klaar voor de vaart, vaardig, gereed.
|
FD |
Fertin |
cf. Fretin.
|
JG |
Fertin |
Fertein, Fertens, Fertinel, Fretin: 1. Ofr. fretin: kleine munt. BN. – 2. Var. van Ferdin? – 3. Zie ook Defretin. 1639 Steven Fertain, Waasten (DUV).
|
FD |
Fertom |
-on(s): Ofr. ferton: kleine zilveren munt. Ook Mnl. vi(e)rdonc: zilvergewicht, kleine munt. 1304 Pieron Firtonc = 1318 Pieres Ferton; 1329 Michieus Fierton = 1330 Michiels Ferton, Ip. (PSM). Niet helemaal te onderscheiden van Mnl. vierdinc: vierde deel van een maat of gewicht. 1397 Mergriete Vierdingue dite Fiertonne…Crestiene Vierdingue dite Fiertonne, Ip. (PSM).
|
FD |
Ferton |
-ons. Surnom: anc. fr. Jerton ‘petite monnaie d’argent’ FEW 17, 427b.
|
JG |
Fervacque |
Surnom sans doute ironique (on ne ferre pas les vaches): sous une forme pic., littér. ferre-vache, comme Ferbus (= ferre-bœuf) et Fercoq, Fercot (= ferre-coq).
|
JG |
Fervail |
Fervaille, Ferfaille. Probabl. var. de Verfaill(i)e.
|
JG |
Fervail(le) |
Fervael: Var. van Verfaille.
|
FD |
Fervers |
zie de Verver.
|
FD |
Ferwerda |
Afi. van PlN Ferwerd (FL).
|
FD |
Fery |
zie Ferry.
|
FD |
Féry |
cf. Ferry.
|
JG |
Feryn |
zie Ferin.
|
FD |
Feryr |
cf. Ferir(e).
|
JG |
Feryr |
zie Perrière.
|
FD |
Fesch- |
-aux, -é. Proven. ,,Fougère ». (Feschaux, Loc.). Synon. : Fis(ch)iaux.
|
EV |
Fesel |
Peut-être surnom: anc. fr. faissel ‘fagot’ FEW 3, 428b, cf. aussi 1289 «Jetons d’Ynes li fis Feselin» CensNamur.
|
JG |
Fesel |
zie Fessel.
|
FD |
Fesingher |
De FN is al aanwezig in Holsbeek vanaf 1721 (PDB). Uit D. Fiefünger, ontrond uit < PlN Fussingen, of Füssing (BEI), Füssinger (BW).
|
FD |
Feske(ns) |
zie Festjens.
|
FD |
Fessard |
BN voor iemand met flinke billen (DNF). 1313 Henri Fessart, Parijs (MICH. 1951); 1399 Nicholao Fessart, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Fessel |
Fes(e)l: D. Fässle, dim. van Fafi: vat, ton. BerBN ofBN.
|
FD |
Fessem, van |
zie van Vessem.
|
FD |
Fessier |
Proven. Vaissier (Anc. fr.), ,,Noisetier ».
|
EV |
Fessoul |
Proven. Vissoul (Loc.).
|
EV |
Fesstraets |
zie Vastrade.
|
FD |
Fest |
D. FN Fest. Mhd. veste: sterk, standvastig, vast. BN. 1411 Ulr. Vest, Konstanz (BRECH.).
|
FD |
Fest(e)- |
-rae(r)t(s), -rat(e), -ré. 1. Proven. Vesteraet (Dép. Tubize), Fastré (Dép. Charneux). — 2. V. FASTI.
|
EV |
Festen |
zie Festjens.
|
FD |
Festeraerts |
zie Vastrade.
|
FD |
Festers |
Génitif de Pester (prénom à Maastricht) ; aphérèse de Sylvester.
|
JG |
Festers |
zie Vastrade, de Vester.
|
FD |
Festjens |
Festiens, -yens, Feske(ns), Festen, Vest(j)ens: Patr. Dim. van een Germ. VN zoals Vastraad, vgl. Festraets? Of = Vaeskens? 1615 Walter Festijns, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Festjens |
Festyens. Peut-être dimin. du thème de Fester(s).
|
JG |
Festons |
Surnom: moy. fr. feston ‘couronne de feuilles, de fleurs pour entourer une image, un écusson’ FEW 3, 483b.
|
JG |
Festor |
(NF de l’Entre-Sainbre-et-Meuse). NF originaire de la Sarre et de la Moselle (Genea-Net), forme francisée du nom ail. Festauer.
|
JG |
Festrae(r)ts |
Festrate, zie Vastrade.
|
FD |
Festraet |
-ate, Festraets (génitif). Forme néerl. de l’anthrop. germ. fast-rad (Fôrst. 501), cf. Fastré.
|
JG |
Festré |
cf. Fastré.
|
JG |
Festré |
Festre, zie Fastré.
|
FD |
Festyens |
cf. Festjens.
|
JG |
Feteler |
Fet(h)ler, zie Fittelaer.
|
FD |
Fetis |
Fétis. 1249 «Nicolon le Faitiç», 1267 «Climenciien le Faitice» ChartHainaut ; surnom : anc. fr. faitis ‘joli, bien fait’ FEW 3, 358b.
|
JG |
Fetis |
Fettis, Fidis: BN Ofr. faitis: mooi, welgemaakt. 1239 Nicholes li Faitis = N. li Feitis, Dk. (SMTI); 1267 Clémence li Faitice, Dk. (TdT).
|
FD |
Fétré |
zie Fastré.
|
FD |
Fétrop |
Fétro(t), zie Faitro.
|
FD |
Fétrop |
Fetro, Fé-, Fétrot, cf. Faitro.
|
JG |
Fets |
cf. Fett.
|
JG |
Fetsuypens |
Surnom composé (au génitif) de moy. néerl. vet ‘gras’ -t- supe, suype ‘soupe’.
|
JG |
Fetsuypens |
zie Vetsuypens.
|
FD |
Fett |
au génitif: Fets. Surnom: all. fett ‘gras’.
|
JG |
Fett(en) |
Fets, Fettes: Patr. Zoals Ndl. FN Fedden(s), -es < bakervorm van Germ. frith-naam. Feddo = Fredo; Feddo = Fretherik (STARK).
|
FD |
Fetter |
D. verwantschapsnaam Vetter: oom (vaders broer), neef.
|
FD |
Fetter |
Nom de métier: moy. néerl. vetter ‘tanneur, corroyeur’.
|
JG |
Fettes |
1. V. WID. — 2. Car. phys. Fett, ,,Gras » (N. allem.).
|
EV |
Fettweis |
Nom d’origine: Vettweisz (AIL).
|
JG |
Fettweis |
Proven. Vettweisz (Loc. allem.).
|
EV |
Fettweis(s) |
Fetteweis: D. PlN Vettweiss (NRW).
|
FD |
Fétu |
1. Proven. Fayteux (Dép. Nan-drin). N08 50, 79. — 2. Car. phys. Fétu (de paille). N. de gringalet. Nos 259, 299.
|
EV |
Fétu |
Fé-. 1286 «li maisons Quigne Festu» CartBinche, 1636-38 «Pier Festu» Liège; surnom: fr. fétu, au sens figuré de ‘gringalet’ FEW 3, 485b, qui est celui du sobriquet w. liég. fistou DL 270a.
|
JG |
Fétu |
Fétu: Fr. fétu: strootje, strohalmpje. BN voor een schrielhannes, kriel. 1295 Huard dit Festu, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Feu, de |
zie Defeu.
|
FD |
Feuchaux |
PlN Feschaux (N).
|
FD |
Feuchaux |
V. Feschaux.
|
EV |
Feucht |
Surnom: all. feucht ‘humide, moite’; ou bien nom d’origine: Feucht, près de Nuremberg (Bavière).
|
JG |
Feucht: |
PlN. Beierse vorm voor Fichte: spar.
|
FD |
Feuer, |
Fajr: D. Feuer, dial. Faier: vuur. BerBN voor de vuurmaker, evtl. de smid.
|
FD |
Feuer, de |
Lees De Fever. Zie Faber.
|
FD |
Feuereisen |
Feiereisen, Feyereisen: Vuurijzer. BerBN van de smid.
|
FD |
Feuerstein |
Fajersztajn, -s(z)tein, -sztejn, Feierstene: Vuursteen. BerBN van de vuurmaker.
|
FD |
Feuerwerker |
BerN van de vuurwerker, -maker.
|
FD |
Feuggelen |
zie Vogelin.
|
FD |
Feuill- |
-at, -ien. V. FILU.
|
EV |
Feuill(i)en |
Feul(l)ien, zie Phol(l)ien.
|
FD |
Feuillat |
cf. Feuillet.
|
JG |
Feuillebois |
Surnom de bûcheron: qui feuille ou fend le bois, de Pane., moy. fr. foeller, feuillet FEW 3, 668a.
|
JG |
Feuillen |
-ien, Feulien, Feullien. 1564 «Feuil-len Groz Jehan», 1599 «Valentin Feuillen» BourgNamur; prénom Feuillen, popularisé par saint Feuillen, w. liég. sint Foyin, w. nam. sint Fouyin, moine irlandais, assassiné près du Rœulx au 7e s. ; cf. aussi Fouien, Fouyin, Pho-lien, etc.
|
JG |
Feuillet |
-ette, -ard, -at, -(e)aux, Fouillot: Afl. van Ofr. foil(le), fueil(le): blad, tak, lover; blad papier. 1353 Pieron Fueillet, Valencijn (CCHt); 1385 Jehan Foillet, Oc. (MORLET).
|
FD |
Feuillet |
Feuillat (var. dialectale). Surnom: fr. feuillet (qui a divers sens techniques), cf. FEW 3, 667-8.
|
JG |
Feurs |
Nom d’origine: Feurs (Loire).
|
JG |
Feus(s)els |
Duister. 1435 Veusels, Aw.; 1612 Veusels, Aarts. (PDB); 16e e. Laurine Feusels, Lokeren (VANG.V).
|
FD |
Feutrier |
Feutry, cf. Fautrier.
|
JG |
Feutry |
Fautrier, Foutry: BerN Ofr. feutrier: viltwerker. 1281 Jehan le Feutrier, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Fev(e)ry |
-ij(s), zie Faber, Février.
|
FD |
Fevequenne |
Fefkenne (NF verviétois). 1625 «Fevekenne», 1633 «Febvekenne», 16e-18Es. «Fevequenne, Fefken»; p.-è. dimin. en -ken Aefèvre ‘forgeron’.
|
JG |
Fevequenne |
zie Vifquain.
|
FD |
Fevez |
zie Fiévet.
|
FD |
Fèvre |
(de) Fev(e)re, Fever, zie Faber.
|
FD |
fèvre |
Autres formes : Famé, Faur. ,,Travailleur du fer » (maréchal, heaumier, coutelier, serrurier, etc.). Latinisation : Faber (Nominatif), F abri (Génitif). 1. Profess. Fèvre, Lefè(b)vre, Lefébure, Defever. Favre, Faur, Faur- -es, -é(s), -ez, -t. Diminutif : Fabrot. Latinisation : Faber, Fab(b)- -ri, -ry. N09 59, 189- — 2. Proven. Fèv(e)ry; Fèvrerie, ,,Forge ». (L.D.)
|
EV |
Fevret |
zie Favret.
|
FD |
Février |
Fe-, Fevery, Fevry. 13e s. «Jakemes Févriers» IrripôtArtois, 1753 «François Février» Sart-en-Fagne ; fr. février, w. fèvri ‘février’, surnom évoquant le mois de la naissance, p.-ê. d’enfant trouvé. – La répartition du NF Fevery, Fevry, ne plaide pas en faveur de Fevry, w. à fèvri, à Gedinne (Nr), comme nom d’origine.
|
JG |
Février |
Février, Feuvrier, Fev(e)ry, Fevrij, Feverij(s): Fr., resp. W. naam van de maand februari. Vgl. Janvier. 1296 Jakemes Févriers, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Fèvy |
V. Fave.
|
EV |
Fey |
Feye, au génitif: Feyen, Feijen, Feyens. Nom issu d’un anthrop. germ., dont le premier élément peut être celui de Vegericus, cf. Feyerick (ci-dessous); ou bien d’un anthrop. germ. composé avec fagin- ou même frith-[FD].
|
JG |
Fey |
zie Fayen, Fyen(s).
|
FD |
Fey- |
-aerts, -ants, -e, -en(s), -erick, -s. Feyt- -ens, -mans. V. WID.
|
EV |
Feyaert(s) |
-arts, Feijaert(s), Fayaerts, -ard: Patr. Germ. VN fagi-hard? Of syn. met De Feyer? Of W. fayart: sukkelaar, zwakkeling (suggestie C. MAR.)? 1410Gheeraerd de Feyere, St.-Win.; 1392 Daniel Feyaerd; 1381 Clais Fayaert, Ossenisse (DEBR. 1999); 1401 Daneel Feyaerds weduwe, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Feyaerts |
Peut-être anthrop. germ. fagi-hard [FD].
|
JG |
Feyants |
Feynants, Fijan: Wellicht var. van Feyens of Feyaerts. 1737 Feyans, Huldenberg (PDB).
|
FD |
Feyder |
zie Feder.
|
FD |
Feyder, (de) |
zie de Feyter(e).
|
FD |
Feydt |
zie Feyts.
|
FD |
Feye(n)(s) |
Feyenne, zie Fayen, Fyen(s).
|
FD |
Feyenklahsen |
-klassen: Patr. Dubbele FN: Fayen + Klasen.
|
FD |
Feyer, de |
Feyer(s): Uit De Feyder? 1615 Jan de Feyer, Herzele FV (VERGR. 1972); 1788 Gaspar Feyers, Mortsel (AP). Zie ook Feyaerts.
|
FD |
Feyereisen |
Feiereisen. Surnom probable de forgeron: forme dial. ail. de Feuereisen ‘chenet’ [FD].
|
JG |
Feyereisen |
zie Feuereisen.
|
FD |
Feyerick |
1307 «Godeverd Veieric» Gand; nom issu d’un anthrop. germ. en -rîc, cf. 1098 «Vegericus» (cf. J. Mansion, Oud-Gentsche Naamkunde, 116).
|
JG |
Feyerick |
Patr. Germ. VN Vegerik (LIND.). 1098 Vegericus; 1307 Godeverd Veieric, Cent (OGN); 1550 Willem Feijrick, Oud. (V.BUTS. I).
|
FD |
Feyetons |
cf. Feytons.
|
JG |
Feyetons |
zie Feytons.
|
FD |
Feyfer |
zie Pfeiffer.
|
FD |
Feymonville |
cf. Faymonville.
|
JG |
Feymonville |
zie Faymonville.
|
FD |
Feynants |
zie Feyants.
|
FD |
Feys |
Feijs, Feis, Veis, Veys, Veijs: Patr. 1. Veis/Feis < Veinse / Feinse, korte vorm van VN Vincent (vgl. vei(n)ster < venster). 1358 Alise Feins, Ktr.; 1398 Feinskin Veis, Meulebeke; 1422 Jan Veys, Ktr.; 1428 Jan Veins, Wev.; 1438-42 Vincent Adin = Feinsin Adin; 1439 Daniel Nijs f. Feynsins = Daneel Denijs f. Vincents, Ktr. (DEBR. 1970,1958). – 2. Verkorting van Fr. VN Gervais = HN Gervasius. 1298 Gervasio Messemekre = Veys Messemakre, Bg. (VERKEST). – 3. Verkorting van Serveis, Servais < Servatius. – 4. Zie Fayen.
|
FD |
Feys |
Forme réduite de Feinse, hypocor. de Vincent (cf. De Leiegouw, 4, 1962, 249).
|
JG |
Feyt |
Feyth, Feyts, Feytens (génitif). Hypocor., dans le langage enfantin, du nom Wouter/ Woiter (Lindemans 71); cf. Feiten.
|
JG |
Feyt- |
Feyt- -e, –h. 1. Proven. feyte (Dép. Everbecq),. — 2. V. WID.
|
EV |
Feyt(s) |
Feijt(s), Feit(h), Feidt, Feitt, Feydt, Feyth, Fuyts: Patr. 1. Korte vorm van Feiter < Wouter (LIND.). -2. D. FN Feit = Veit(h) < HN Vitus.
|
FD |
Feyt, de |
de Feijt: 1. Adaptatie van De Fait. 1263 Boscardi de Fait, H (SMTII). Zie Faict. – 2. W. adaptatie van De Feyter.
|
FD |
Feytand |
zie Feytons.
|
FD |
Feyten(s) |
Feijten, Feiten, Fuytinck, -ynck: Patr. Afl. van Germ. VN Wouter. Fouter/Feiter in kindertaal < Wouter/Woiter (LIND.). 1299 Lamberti Foytins, Bg. (VERKEST); 1326 Christine Feitins, Ip. (BEELE); 1399 Joos Fueytins kindren, Bg. (SIOEN); 1627 Hans Fuytincx, Aw. (AP).
|
FD |
Feyter(e), de |
Feiter, de Feyteer, de Feijter, (de) Feyder, de Fuytere: 1. Patr. Foiter/Feiter met hypo-coristische f < Wouter/Woiter. 146 e. Foitre van Wesenpoele = Wouter van Wesenpoele, Dend. (LIND.). – 2. Het vroege voorkomen van een Iw. maakt ook een andere verklaring mogelijk. Mnl. feyter: dader, misdadiger (MHWS). 1280 Willemme den Foytre, Oostkerke; 1281 Lamsin Foytra = 1292 Lambrecht den Foytre, Bg. (CG); 146 e. Henric de Foyter, Bs. (OSTYN); 1423 Jans Feyters kindren, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Feytmans |
Patr. Vleivorm op -man van Feiter < Wouter (LIND.). 1300 Walteri Foiteman, Ktr. (DEBR. 1980); 1300 Feitman op den knoc, Her. (DERCON); 1303 Wautgherum Feyteman, Den Bosch (ONB).
|
FD |
Feytons |
Feyetons. Peut-être flamandisation de Vitton, dimin. du prénom Vitus [FD].
|
JG |
Feytons |
-ong(s), Feyetons, Feytand: Wellicht < Fr. Vitton, dim. van HN Vitus. Patr.
|
FD |
Feytray |
Feijtraij: Deze zeldzame FN komt alleen in Wg. (WV) voor. Wsch. verhaspeling van de FN van een vrij récente immigrant. Misschien < Fétré of Vitrey. PlN Vitrey (Hte-Saône, Meurthe-et-Moselle); of Vitrai (Orne) of Vitray (Allier, Eure-et-Loir).
|
FD |
Feyts |
cf. Feyt.
|
JG |
Fheil(d)e |
Fr. FN Feuille, PlN. De là < gemouilleerde / is Ovl. (DEBR. 1985). Ovl. portefuilde < portefeuille. Vgl. Feillet < Feuillet (NDF).
|
FD |
Fi- |
-euw, -eux. 1. Car. phys. „Vieux ». N° 263. — 2. Car. mor. Pieu (Dialecte). ,,Brave homme ».
|
EV |
Fiacre |
1502 «Fiacre de Bruxelles» Aides-Hainaut, 1582 «Fiacre Coignon» Bourg-Namur; prénom Fiacre, d’après le saint irlandais du 7e s., patron des jardiniers.
|
JG |
Fiacre |
Patr. HN Fiacrius, Ierse heilige (/e e.).
|
FD |
Fiaert |
Fia(rd), zie Filiaert.
|
FD |
Fiard |
(NF attesté aussi en Savoie, en 1580). En Wallonie, p.-ê. dérivé de fils (cf. Fiault, -aux, Fillaud, -aux, dans Dauzat, 255-6); comp. aussi Fion, Fioux. Fiasse, -as. cf. Fillâtre, Fillatreau.
|
JG |
Fias |
cf. Fiasse.
|
JG |
Fias(se) |
Ofr. fillastre, LU W.fiyasse: schoonzoon. Vgl. Beaufils. 1651 Henricus Fiace = Fias, Kanne (VS1974,87-96). Zie ook Fillatre.
|
FD |
Fias(se) |
V. Filiâtrè.
|
EV |
Fiasse |
Fias. Surnom: anc. w. fias, w. fiasse ‘poire à poudre’ FEW 3, 607a.
|
JG |
Fiatte |
Fiat. 1499 «Jehan Fiatte», «Pasquier Fiat» TerrierNaast; probabl. forme pic. de fr. fillâtre (comp. Fiasse ci-dessus), cf. 1275-76 «Jehan li fillastres Ustassins le Pissenier» RegTournai.
|
JG |
Fibich |
Zie Fiebig.
|
FD |
Ficart |
1608 «Jean Fichart» BourgNamur, 1612 «Jaspar Ficart» TerriersNamur, 1615 «Marie Ficart» BourgNamur; p.-ç. surnom: moy. fr. flcard, -art ‘falot, lanterne fichée au bout d’un bâton’ FEW 3, 507a; ou bien dérivé pic. en -art de ficher ‘enfoncer avec une pointe’ (comp. Fichant, Ficot, Piquet) ibid.
|
JG |
Ficart |
zie Ficker(s).
|
FD |
Ficette |
cf. Fissette.
|
JG |
Ficette |
zie Fissette.
|
FD |
Fich- |
-aux, -el. Proven. V. Fougère. Fichaux (Dép. Pont-à-Celles). Variante : Fis(ch)iaux.
|
EV |
Fichant |
Participe prés, de fr. ficher ‘enfoncer avec une pointe’, surnom de métier FEW 3, 506a (Dauzat 255).
|
JG |
Fichant |
Teg. dw. van Fr. ficher: steken met puntig voorwerp.
|
FD |
Fichaux |
-aud, zie Fissel.
|
FD |
Fichaux |
Fissiaux. 1295 «Jehans Fissaus», 1355-56 «Jehan Fissaut» ComptesMons; surnom: pic. fichait ‘putois, fouine’, au fig. : homme rusé FEW 14, 530 a.
|
JG |
Fichbach |
cf. Fischbach.
|
JG |
Fichbach |
zie Fischbach.
|
FD |
Fiche |
1. BerBN. Fr. fiche: ijzeren pin. – 2. Zie Fisch.
|
FD |
Fiche |
Soit surnom: fr. fiche ‘pointe de fer’, soit romanisation d’all. Fisch.
|
JG |
Fichefet |
w. (Jemeppe-sur-S.) Fitchefèt, Fitefèt. 1652 «Fitefet», puis «Fischefet, Fiscevet», aussi 1677 «Martin Fichelet = -fet?]» BourgNamur; composé phrastique du verbe ficher ‘planter’ et d’anc. fr. faix ‘pierre de fronde’, surnom (de roi des archers?) de celui qui fiche son projectile en plein but (Carnoy 188). -Pour le type de composé, comp. le NF fr. Fichefeux, dont l’explication est autre (Morlet 410).
|
JG |
Fichefet |
Zinwoord: Ofr. fichier : vastbinden + Ofr. fe(d): duivel. Vgl. Bodifee, Boussifet. EN voor iemand die niet vervaard is voor de duivel. Vgl. 1306 Baudewins die den dievel bant, Ip. (BEELE). 1652 Fitefet, Fischefet, Jemeppe (HERB.); 1743 Joa. Jac. Fichevet, Jemeppe (MUL VIII).
|
FD |
Fichel(le) |
zie Fissel.
|
FD |
Fichelle |
Forme pic. de fr. ficelle (qui toutefois n’est attesté que depuis 1564, FEW 3, 878b), cf. 1286 «Maroie Fissèle» CartMons. Moins vraisemblable serait une forme fém. corresp. à Fichaux, Fissiaux [MH]. Cf. aussi Fixelles.
|
JG |
Ficher |
-ère (romanisation), Fichers (génitif). Var. de Fischer(s).
|
JG |
Ficher |
-ère, -ers: Verwaalsing van D. Fischer.
|
FD |
Ficheroulle |
1570 «Ficqueroulle» Xhoris; var. de Fecherolle, dérivé de w. fètchîre ‘fougère’.
|
JG |
Ficheroulle |
zie Fecherolle(s).
|
FD |
Fichers |
V. Fischer.
|
EV |
Fichet |
12e s. «Maria Fichete» NécrArras; dimin. de fr. fiche ‘pointe de fer’ (Dauzat 255), comp. aussi l’anc. fr.fichet ‘poche’ Gdf 3, 782 [MH].
|
JG |
Fichet |
Fi(c)quet, Ficot, Fikot: Dim. van Ofr. fiche: ijzeren pin, punt. BerBN.
|
FD |
Ficheux |
PlN Ficheux (PdC). 1244 Marges Fisseu; 1319 Ysabel de Fisseu, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fichof |
All. dial. Fischhof vivier’ (Dauzat 257)?
|
JG |
Fichof |
Fishof: D. FN Fischhof, PlN in Allersberg en Iphofen (BEI).
|
FD |
Ficht |
Fichte(n), Ficht(n)er, Fiechtner: D. PlN, boomnaam Fichte: spar.
|
FD |
Fick |
Fike, double génitif: Fieckens. Nom issu de l’anthrop. germ. Ficcho (Fôrst. 504) ou forme ripuarienne de Vitus (Vith); pourrait être aussi un hypocor. de Friedrich (note K. Laabs).
|
JG |
Fick(s) |
Ficq, Fix, Fie(c)kens: Patr. Bakervorm van Germ. VN Frederik. Vooral Ndd. Vicko. 1300 Vicke de Corslake = Fredericus, Hb.; 1352 Vicke Wesermann = Ficko = Fredericus de Wesera, Luneburg (NN). Vgl. Fecken.
|
FD |
Ficker(s) |
Fiekers, Ficquere, -uère, Ficart: Afl. van Mnl. ficken: slaan, beuken. EN. 1371 Art die Fikere, Lv. (HB 545); 1392 Jan de Fikere, Aw. (ANP); 1619 Joanna Fickaert, Schelle (MAR.).
|
FD |
Fickers |
(génitif). 1389 «Coel de Fykere» Wespelaar; surnom: dérivé de moy. néerl. ficken ‘frapper violemment, rosser’.
|
JG |
Ficot |
Dérivé pic. de Fiche; cf. Piquet.
|
JG |
Ficot |
Ficquet, zie Fichet.
|
FD |
Fictels |
Adaptatie van D. FN Fichtel, dim. van de boomnaam Fichte: spar, als PlN (Duden).
|
FD |
Fid- |
-ers, -ry. Fiegen. V. WID.
|
EV |
Fidalgo |
zie Hidalgo.
|
FD |
Fiddel(a)ers |
zie de Vedeleer.
|
FD |
Fiddelaers |
Fyddelaers, Fiedelers, Fitelaer, etc. Génitif de moy. néerl. vedelaer, -ère ‘joueur de violon’, surnom de musicien.
|
JG |
Fidèle |
Fedele, Fedeli: 1. Patr. Lat. HN Fidelis. – 2. BN. Fr. Fidèle; It. fedele: trouw.
|
FD |
Fideler |
zie de Vedeleer.
|
FD |
Fidelman |
D. BerN Fiedelmann: vedelspeler, vedelaar. 1489 Jodocus Fedelman, Worms (BRECH.).
|
FD |
Fidler |
Fidlers (génitif). Var. contractée de Fiddelaers.
|
JG |
Fidler(s) |
zie de Vedeleer.
|
FD |
Fidock |
Surnom : flam. brab. fidok, fedok ‘personne à qui on ne peut se fier, finaud’, d’où aussi le NF Vidocq.
|
JG |
Fie(c)kens |
zie Ficks.
|
FD |
Fiebig |
Fibich: D. FN Viebig: die aan een veeweg woont. 1499 Nicol. Vibig, Merseburg (BRECH.).
|
FD |
Fiechtner |
zie Ficht.
|
FD |
Fieckens |
cf. Fick.
|
JG |
Fiedelers |
cf. Fiddelaers.
|
JG |
Fiedelers |
Fiedler(s), zie de Vedeleer.
|
FD |
Fieder(er) |
Fiedermann: D. BerN van de man die pijlen van veren voorziet. Of var. van Feder(er). Fiedermann kan ook een herinterpretatie zijn van Fiedelmann.
|
FD |
fief |
,,Terre noble tenue par un vassal ». 1. Situation soc. Détenteur d’un fief. Fieff-, Fi(é)v- -é, -ez, -yts. N° 136. — 2. Proven. Fieff et, ,,Petit fief ». Fieffet, Fi(é)v- -et(z).
|
EV |
Fiefvet |
-ez, cf. Fiévet, -ez.
|
JG |
Fiefvet |
-ez, zie Fiévet.
|
FD |
Fiege(n) |
zie Vijgen.
|
FD |
Fiekers |
zie Fiekers.
|
FD |
Field(s) |
E. PlN Field: veld. Vgl. Van de Velde.
|
FD |
Fielders |
Var. au génitif (avec métathèse) d’ail. Fiedler ‘racleur de violon’.
|
JG |
Fielding |
E. FN. Afl. van field: veld.
|
FD |
Fielibert |
zie Filibert.
|
FD |
Fielz |
D. FN. Var. van Filz. BN voor een gierigaard. 1321 Nikol. dictus Viltz (BRECH.).
|
FD |
Fiems |
Proven. Viennes (Dép. Eti-chove).
|
EV |
Fiems |
zie Feems.
|
FD |
Fier |
Fiers, Fierens, Fieremans. 1. Car. mor. Fier (Qualificatif flam.), ,,Fier ». N° 269. — 2. V. WARD (Wari).
|
EV |
Fier- |
-an, -on. Proven. Fléron (Loc.).
|
EV |
Fiérain |
1. Proven. Dép. Lambermont et Wegnez. Synon. : Fir(a)in. — 2. V. WARD (Wari).
|
EV |
Fiérain |
Var. de Ferain (adj., de fer), topon. à Jalhay et à Wegnez (Lg).
|
JG |
Fiérain |
zie Ferain, Vierin.
|
FD |
Fierant |
zie Ferdinand.
|
FD |
Fieremans |
Fiermans. Génitif du composé de Fier (= Olivier) + mon ; ou bien de moy. néerl. fiere ‘farouche’ + man.
|
JG |
Fieremans |
zie Fierman(s).
|
FD |
Fierens |
Fierin, zie Vierin.
|
FD |
Fieres |
Dk. (TdT). – 2. Var. van Ferret.
|
FD |
Fiéret |
Firey: 1. Patr. Dim. van VN Olivier. 1349 Colart
|
FD |
Fierin |
Fiers (génitif fort), Fierens (double génitif). 1283 «Fierins Pastenake» Dettes-Ypres, 1275-76 «Fierins d’Espiere», «Anselés de Fierin» RegTournai, ±1310 «Fierin» Bruges, 1598 «Alexandre Fierens» DénWavre; génitif de néerl. Fier (= Olivier).
|
JG |
Fierlafijn |
Fierlefyn, zie Firlefijn.
|
FD |
Fierlefyn |
cf. Firlefyn, -ijn.
|
JG |
Fierman(s) |
Fi(e)remans: Patr. Afl. van Fier < Olivier. 1615 Joannes Fiermans, Schelle (MAR.).
|
FD |
Fiermans |
cf. Fieremans.
|
JG |
Fierro |
zie Ferro(z).
|
FD |
Fiers |
Fierz, Fies: Patr. Fier is een korte vorm van VN Olivier, met v/f-verscherping. Zie ook Vierin. 1355 Petro dicto Fier, St.-Tr. (GHYSEN); 1449 Jan Fyers,Weelde(HBso4).
|
FD |
Fiesack |
zie Fijak.
|
FD |
Fieten |
zie Vijt.
|
FD |
Fieteren, van |
Verschrijving van Van Fleteren?
|
FD |
Fieu(x) |
Fieuw(s), Lefieuw, Fiey, Duffieux, Defïeu(w): Pic. fieu, Fr. fils < Lat. filius: zoon, knaap. 1277 Maes fieus Rolfs = Thomas filius Radulfi, Ip. (BEELE); 1552 Joos Fieulx, Warhem (VERGR.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1982,107-8.
|
FD |
Fieullien |
zie Phollien.
|
FD |
Fieux |
Fieuw (forme néerl.). Nom de parenté: pic. fleu, fr. fils. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Fieuw(s) en Sieuw(s), dans De Leiegouw 24, 1982, 107-108.
|
JG |
Fiév- |
-é, -et(z), -ez, -yts. V. Fief.
|
EV |
Fiévé |
Fievet, Fiévet, Fievetz, Fievez, Fiévez, Fiefvet, -ez, Fivet, w. nam. Fîvèt, Fivé, -ez. 1251 «Nicolon le Fiévet» ChartesHainaut, 1287 «Jehans Fiévet» DettesYpres, 1302 «Fiévet de Gisegnies» LoiTournai, 1341 «Gode-froid Fiveit» Nivelles, 1356-58 «Sandrars li Fiévés» PolyptAth, 1472 «Jacomyn le Fiefvé» DénChiny, «Thery le Fevez» DénLaroche, 1519 «Anthoine Fivez» BourgNamur, 1608-9 «Piere le Fiefvet dict del Vaulx» Comptes-Nivelles, 1623 «Philippes Fiefvet» Dén-Chimay ; anc. fr.fievé ‘fieffé, pourvu d’un fief, anc. w. fiveis ‘feudataire’ FEW 3, 443a, plutôt qu’âne, pic. fleffet ‘petit fief (Dauzat 255). « Forme fém. : Fivée. 1266 «Maroiie li Fievee» ChartesHainaut. m Dimin.: 1386 «li fievetiaus d’Odengien» Braine-l’Alleud (DBR 15, 175).
|
JG |
Fiévet |
-é, -e(t)z, Fiévet, -é, -e(z), -ey, -yts, -ijts, Fiefvet, -ez, Fivet, -é(e), -e(e), -ez, Fyvé, -ey, Fevez, Vivet, -ei, -e(s), -ex, -e(e)y, Vyvey, -eij: Ofr. fiéfé, fiévet: vazal, leenman, leenknecht. Deze FN werd trouwens in de ME gebruikt ter vertaling van De Leenknecht (Sk. 1962,297-301). 1269 Thomas dictas Fievé, Oc. (MORLET); 1280 Johannes Feveit, Ip. (BEELE); 1359 Pires li Fieves; 1398 Jehan Fiévet, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Fievyts |
Néerlandisation de Fievetz.
|
JG |
Fifi |
Fifis, -ies, Fify, Fifils, Filsfils. Avant 1614 «Jean Filsfils» Bertrix; redoublement hypo-cor. de fr. fils, w. fi [à noter que fr. fifi ‘fils’ n’est attesté que récemment FEW 3, 521].
|
JG |
Fifils |
Fifi(s), Fifies, Fify, zie Filsfils.
|
FD |
Fig(ue) |
Zie Vijgen.
|
FD |
Fige(n) |
zieVijgen.
|
FD |
Figeys |
V. WID.
|
EV |
Figgé |
Figge, Fig(e)ys, zie Figuet.
|
FD |
Figijs |
-ys, zie Figuet.
|
FD |
Figliolo |
-li, -la: It. dim. van figlio, -ia: zoon, dochter.
|
FD |
Figoureux |
zie Vigoureux.
|
FD |
Figue |
1360-61 «Jakemars Fighes» PolyptAth; surnom de marchand: fr. figue, cf. le suivant. Ou bien var. graphique remotivée de Fick, Fike [JL, NFw].
|
JG |
Figue(i)ra |
-ueras, -ueiredo, -uereo, -uero(l)a: Sp.-Port. PlN: vijgenboom.
|
FD |
Figuet |
Figgé, Figge, Fig(e)ys, -ijs: Figuet (PdC 1820, zie BERGER). Dim. van Fr. figue: vijg.
|
FD |
Figuier |
PlN Figuier: vijgenboom.
|
FD |
Figuier |
Surnom (de marchand ou d’exploitant?) ou nom d’origine : fr. figuier, attesté seulement comme nom de l’arbre, non comme métier FEW 3, 496a.
|
JG |
Fijak |
Fi(e)sack: Adaptaties van Fr. FN Figeac, PlN (Lot, Gironde, St-Emilion).
|
FD |
Fijan |
zie Feyants.
|
FD |
Fijg(en) |
zie Vijgen.
|
FD |
Fijneman |
Vgl. Fynaerts, D. Feinemann.
|
FD |
Fijten |
Zie Vijt.
|
FD |
Fike |
cf. Fick.
|
JG |
Fikenne |
Romanisation de Fi(e)cken, génitif de Fick, qui est attesté comme prénom fém. à Liège, cf. 5.7.1738 «Hubert Malchair marit à Fikenne Carlier» (Not. M. Goffard) [JL, NFw].
|
JG |
Fikenne |
zie Feck(en).
|
FD |
Fikman |
Patr. Zoals D. Fickemann, afl. van VN Ficke. ZieFicks.
|
FD |
Fikot |
zie Fichet.
|
FD |
Fil(l)ée |
Proven. Dép. Goesnes et Jallet.
|
EV |
Fil(l)ot |
Filo: 1. Pic. fillot, syn. met filleul: zoon, petekind. – 2. Soms var. van Fel(l)ot.
|
FD |
Fil(le)motte |
Philemotte: Patr. Villemot(te) = Willemot.
|
FD |
Filaine |
PlN Filaines (Indre).
|
FD |
Filaine |
Probabl. nom d’origine: cf. La Filaine (Cher), Filaines (Indres), tous deux top. dérivés du lat. figulina comme Felenne (Nr), c/?FEW3, 512a.
|
JG |
Filans |
Probabl. var. du suivant.
|
JG |
Filans(e) |
Filaens, Filansif: Onduidelijk. 1703 Maria Falensif; 1728 Thoma Filansif, Balen (HERB.).
|
FD |
Filansif |
(NF de la région verviétoise). 1703 «Maria Falensif», 1728 «Thoma Filansif» Baelen-sur-Vesdre ; NF d’origine incertaine, p.-ê. adaptation maladroite d’un NF allemand.
|
JG |
Filbiche |
(NF du sud de la prov. de Luxembourg). Adaptation w. du NF ail. Filbig, Vilbich<Nl Velbich (= saule).
|
JG |
Filbiche |
Proven. Filb(a)is(e). N. de ruisseau. N° 230.
|
EV |
Filbig |
Filbiche, Filbrich: D. FN Vilbig (München). PlN Velbich < Mhd. velwe: wilg (DN).
|
FD |
Filée |
Fillée. 1568 «Gilles de Filée», 1645 «Malhy Filée» BourgNamur; nom d’origine: Filée,à Goesnes et Jallet (Nr).
|
JG |
Filet |
cf. Fillet.
|
JG |
Filet |
-ez, -ee, -ée, Filleft), -é(e), -e(e): 1. Dim. van fil: draad. BerBN. – 2. Ofr. fillet: klein kind. 1663 Jan Filet, Aalst (GAUBL. 1971). – 3. PlN Filée in Goesnes, Jallet (N) (HERB.).
|
FD |
Filhastre |
zie Fillastre.
|
FD |
Filhol |
V. Filleul.
|
EV |
Filhol |
zie Filleul.
|
FD |
Filia(ert) |
Filliaert, -iard, Fiaert, Fia(rd): Fr. Fillard. Afl. van Ofr. fil: zoon, jongen.
|
FD |
Filiatreault |
zie Fillatreau.
|
FD |
Filiber(t) |
Phil(i)bert, Philleberts, Fielibert: Patr. Germ.VN fil-berht ‘veel-schitterend’: Filbertus (MORLET I). 1308 Lambert Fillebert, Ip. (BEELE); 1400 Fillebert de Cafmeyer, Tv. (BERDEN).
|
FD |
Filibert |
cf. Philibert. Cf. 1633 «Pierre Filper» émigré en Suède.
|
JG |
Filie(rs) |
zie Feliers.
|
FD |
Filieu(x) |
zie Filleul.
|
FD |
Filip- |
zie Philip-.
|
FD |
Filkin |
Filtjens, Philtjens, Philtiens: Patr. Dim. van Filips. 1373 Philip Filkyn (REANEY).
|
FD |
Fill(i)on |
Filon, Flion, Fléon, Fyon, Fio(e)n: Dim. van Ofr. fil: zoon, jongen. 1391 Jehan Fillion, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Fillatre |
Filhastre, Fiasse, w. Fiyâsse (E. Renard), Fias. 1581 «Gielet Fillastre»Kemexhe, 1589 «Lybert le filliastre» DénMalempré; nom de parenté: w. liég. fiyâsse, anc. fr. fillastre ‘gendre’ FEW 3, 519a, cf. 1265 «Margherite li filastre Garçon [au sens de ‘fille’ ou de ‘bru’]» CensNamur, 1472 «Pirot le filiast lu Prévost» DénVielsalm. – Dimin. en -eau (non attesté dans le lexique) : Fillatrean. 1285 «Henris Filastreial» Gerpinnes.
|
JG |
Fillatre |
Filhastre, Lefilliatre: Ofr. fillastre: schoonzoon. Vgl. Fiasse, Fillatreau, Beaufils. 146 e. Raoul Fillatre, St-Thibaut (MORLET); 1441 Jehan Fillastre, Dk. (TTT).
|
FD |
Fillâtre |
N. d’alliance familiale. ,,Beau-fils ». Synon. : (dialecte): Fias(se).
|
EV |
Fillatreau |
Filiatreault: Dim. van Fillatre. 1285 Henris Filastreial, Gerpinnes (HERB.).
|
FD |
Fillaud |
Dim. van Ofr. fil: zoon, jongen.
|
FD |
Fille |
cf. Fillet.
|
JG |
Fille(t) |
Fillé(e), zie Filet.
|
FD |
Fillebeen |
Fr. FN Fil(le)bien (PdC 1820, BERGER). Zinwoord file bien: die goed spint. Vgl. 1404 Filelaine: wolspinner (MORLET); ±1300 File soie: zijdespinner (BOUGARD). 1660 Jan Fillebeen, Killem (VERGR. 1972).
|
FD |
Fillée |
cf. Filée.
|
JG |
Fillemont |
zie Philimon.
|
FD |
Fillenbaum |
D. FN Fellenbaum: slagboom. 1452 Nickel Fellebaum, Gôrlitz (BRECH.).
|
FD |
Fillet |
Filet, Fille. Surnom: fr. filet, w. filé, proprt ‘petit fil’ FEW 3, 527b; ou bien anc. fr. fillet ‘petit enfant’.
|
JG |
Filleul |
Filhol, Fillieul, Fil(l)ieux, Filieu, Filleux, Filleur: Ofr. filuel, dim. van fil(s): zoon, petekind. 1200 Godefrois Filleus, Atrecht (NCJ); 1220 Pétri Fillol, Dowaai (CAC); 1389 Jean Filleul, Laon (MORLET).
|
FD |
Filleul |
Filhol, Filliol. Parenté spirituelle. V. Parrain.
|
EV |
Filleul |
Nom de parenté : fr. filleul (au sens strict du terme, par rapport à son parrain), mais aussi anc. fr.fileul,ftluel ‘fils’ Gdf 4, 2 [MH ] ; cf. aussi Fillieux, Fioux.
|
JG |
Filleur |
Nom de métier: fr. fileur (de laine); ou bien forme régressive de Filleux (-eux réinterprété -eur).
|
JG |
Filliaert |
-iard, zie Filiaert.
|
FD |
Filliers |
zie Felier(s).
|
FD |
Filliette |
1358 «Rennechon Filhette» Wanze, fr. fillette, p.-ê. surnom d’homme efféminé.
|
JG |
Fillieux |
Filieux. Nom de parenté : pic. fiyeu ‘filleul’.FEW 3, 519b; cf. aussi Filleul, Fioux.
|
JG |
Fillot |
1425 «Clos Filot» Petigny, 1608-9 «Catharine Fillo» ComptesNivelles; nom de parenté: pic. filial ‘filleul’ FEW 3, 519b.
|
JG |
Filmer |
Nom issu de l’anthrop. germ. filu-mar (Först. 505).
|
JG |
Filmer |
zie Wilmar(t).
|
FD |
Filmotte |
zie Fillemotte.
|
FD |
Filot |
1573 «Jasquet de Fillot», «Henry Roidquin de Filoz» CoutStavelot ; nom d’origine: Filot (Lg).
|
JG |
Filot |
Proven. Loc.
|
EV |
Filpe |
zie Philippus.
|
FD |
Fils |
Filz. 1. Parenté. Fils, successeur du père dans l’exploitation d’une affaire commerciale ou industrielle. N° 128. — 2. V. WIL.
|
EV |
Fils |
Nom de parenté: fr. fils, cf. aussi Fifi. Dans les mentions: 1504 «Jehan le fisse de Borgomont», 1509 «Collet fisse» La Gleize, il s’agit sans doute plutôt de v/.fis ‘ ‘fisc (percepteur des tailles)’ (L. Remacle, Parler de La Gleize, 251).
|
JG |
Fils |
zie Lefils.
|
FD |
Filsfils |
cf. Fifi, Filfils.
|
JG |
Filsfils |
Fifils, Fifi(s), Fifies, Fify, Vivys, Vivijs: BN, verdubbeling van fils: zoon. 1614 Jean Filsfils, Bertrix(HERB.).
|
FD |
Filtjens |
zie Filkin.
|
FD |
FILU |
,,Nombreux ». Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Elle a pu se confondre souvent avec les dérivés de la racine WIL : Filibert, Filbot et Wilbert (Guilbert), Wilbot. N. simples : Fils, Filz, Flion. Avec diminutif : Feuillat (F-atto). N. composés : F.-bard : Phili- -bert, -p(p)art. F,-bod: Phili-, Fli- -pot. F.-had (-hagin) : Feuill-, Fouill-, Phol- -ien. F.-bard : Velaer(t)s, Foulard. F.-rie : Fleu-, Vleu- -rix, -rynck.
|
EV |
Filz |
D. BN voor een gierig, grof mens (BRECH.).
|
FD |
Fimmere |
-ers: Patr. Var. van Wimmer. 1798 Petrus Fimmers, Aldekerk (NRW)-Aw. (PDB).
|
FD |
Fimmers |
Génitif du dérivé de moy. néerl. fimelen ‘carder le chanvre’.
|
JG |
Fin |
1. Vondelingnaam ça. 1800 in Leuven (CLAES 1993> 150). – 2. Zie Lefin.
|
FD |
Fin- |
-eau, -et. Fynaut. Car. mor. H. rusé. Finjean. Fin gent, ,,H. adroit ».
|
EV |
Fin(n)e |
Proven. Extrémité (de l’agglomération). (Latin, Fines). Synon. : Delfine.
|
EV |
Finaut |
zie Finel.
|
FD |
Finch |
zie Fink.
|
FD |
Finchelstein |
zie Finkelstein.
|
FD |
Fincioen |
zie Vinçon.
|
FD |
Finck |
Fink, au génitif: Fincken, Finken. Surnom: all. Fink ‘pinson; homme léger’, cf. aussi Vinck. – Finckaers. Génitif d’un dérivé de Finck.
|
JG |
Finck |
V. FUNC et Vink.
|
EV |
Finck(en) |
zie Fink.
|
FD |
Finckel |
zie Finkel.
|
FD |
Fincken |
cf. Finck.
|
JG |
Finco(eur) |
Proven. Vincourt. „ Ferme du sieur Func ».
|
EV |
Fincœur |
cf. Faincœur.
|
JG |
Fincoeur |
Faincoeur, Fa(i)ncoeur, Vainqueur: BN voor iemand met een fijngevoelig hart. 1676 Balduinus Finqueur, Thuin (MUL VI).
|
FD |
Findeis(en) |
Finneisen, Finqueneisel: D. BN van een smid: die het ijzer vindt. 1242 Ulrich Vindeisen, Bozen (BRECH.).
|
FD |
Finder(s) |
Mhd. vinder: uitvinder, vindingrijk mens.
|
FD |
Finders |
Génitif d’all. Finder ‘celui qui fait une trouvaille’.
|
JG |
Finel |
-eau, -aut, Fynaut, Fijnaut: Dim. van Fr. fin: fijn, geslepen; ook voortreffelijk, keurig. Vgl. Fynaerts, Finet. 1609 Jac. Fineau, Keulen-Aw. (AP).
|
FD |
Finet |
-é, -ez, Finné, Fynet, Finit, Finot: BN Dim. van fin; zie Finel. 1367 Martin Finet, Ktr. (DEBR. 2002).
|
FD |
Finet |
Finez. 1279-80 «Jehan Fines de Cau-mont» RegTournai, 1517 «Yzombart Finet», 1653 «Claude Finet» BourgNamur; surnom: moy. fr.finet ‘rusé, finaud’ FEW 3, 566b.
|
JG |
Fineuse |
Nom d’origine: Fineuse, à Grandvoir (Lx).
|
JG |
Fineuse |
PlN in Grandvoir (LX).
|
FD |
Finfe |
1585 «Remy de Fenffe», 1647 «Jeanne de Fenfe» BourgNamur; nom d’origine: Fenfe, w. Finfe, à Ciergnon (Nr).
|
JG |
Finfe |
PlN Fenffe in Ciergnon (N).
|
FD |
Finfe |
V. Fenffe.
|
EV |
Fing(e)rhut |
BerBN van kleermaker of maker van vingerhoeden.
|
FD |
Finger |
Fingherman: BerBN/BerN van de ringsmid.
|
FD |
Finjaer |
zie Fagnard.
|
FD |
Fink |
Finfe, V. FUNC et Vink.
|
EV |
Fink |
Finke(n), Finck, Fincke(n), Fin(c)kh, Finch: D. BN Fink: vink. Vgl. Vinke.
|
FD |
Fink |
Finken (génitif), cf. Finck(en).
|
JG |
Finkel(s) |
Finckel: Beiers dim. van Fink: vink.
|
FD |
Finkelmans |
Afl. van Mnl. vinkel: venkel. BerN van de venkelkweker, -verkoper. Vgl. Venckeleer.
|
FD |
Finkelstein |
-chtein, -sztajn, -sztein, -szteyn, -sztejn, Finchelstein, Finkielsztein, -s(z)tejn, -sztajn: Joods-D. FN: fonkelsteen. Misschien < Silezische PlN Finkenstein. 1065 Ekkirch de Vinchenstein (BRECH.).
|
FD |
Finkenflugel |
-flugel: D. BN. Vgl. Vinckevleugel.
|
FD |
Finné |
Pour Dauzat 256, anc. fr. fine ‘banni, exilé’, sens non attesté comme tel (autres sens possibles du point de vue de la motivation) FEW 3, 557-8 ; plutôt var. de Finet, -ez.
|
JG |
Finné |
zie Finet.
|
FD |
Finneisen |
zie Findeis(en).
|
FD |
Fino(t) |
1. Zie Finet. – 2. Patr. Korte vorm van Goffinot?
|
FD |
Finocchio |
-iaro, Fenocchi: It. Finocchio: venkel.
|
FD |
Finoulst |
Finoelst, Vinoulst: Finoul? Korte vorm van Goffinoul (vgl. Goffioul)?
|
FD |
Finoulst |
Finoelst. Peut-être néerlandisation de Finoul, de Gofïïnoul, dérivé en -ouïe de (Gof)-fin.
|
JG |
Finoulst |
V. WID (Win).
|
EV |
Finqueneisel |
zie Findeisen.
|
FD |
Finsy |
Finsij, Finschi: Wellicht PlN Vincy (Aisne, Seine-et-Marne).
|
FD |
Fiocchi |
Fiocco: It. fiocco: vlok, strik. 1710 Franciscus Fiocco, Bs. (MULVn).
|
FD |
Fioen |
zie Fillion.
|
FD |
Fiol |
Fiolflje, Fioole, Fiolet: Grafie en reïnterpretatie (fiole: flesje) van Filleul, Filhol. Vgl. Fion = Fillon en FN Fillol (DNF). 1615 Andries Fyolet, FV (VERGR. 1972).
|
FD |
Fiolle |
Fr. fiole, surnom de marchand de fioles ou d’apothicaire.
|
JG |
Fiolle |
Profess. Fiole, «Petit flacon de verre ». N. d’apothicaire ou de fabric. de flacons. N° 131.
|
EV |
Fion |
cf. Fyon.
|
JG |
Fion |
zie Fillion.
|
FD |
Fiore |
-ri(o), -relli(ni), -rello, -retti, -rido, -rilli, -rin(i), -rine, -rito, -riti, -roni, -rot(to): It. flore: bloem. Ook Patr./Metr. < Lat. Flos, Floris, Florentius.
|
FD |
Fiorentin(i) |
-ino: It. herkomstnaam: Florentijn, van Florence/Firenze.
|
FD |
Fioux |
1607 «Godefroid Fioux» BourgNamur; nom de parenté: w. fiyou ‘filleul’, cf. Fil-(l)ieux.
|
JG |
Fioux |
Filloux, dial. var. van Filleul.
|
FD |
Fiquet |
1633 «Robin et Pacque Ficqué», «Nicolas Fické» émigrés en Suède; var. picarde de Fichet, de fr. fiche ‘pointe de fer’, comp. norm. fiquet ‘petite cheville servant à attacher’ FEW 3, 507b.
|
JG |
Fiquet |
zie Fichet.
|
FD |
Fir |
Fire, Firre. Nom d’origine: w. fir, topon. fréquent dans le Namurois, qui correspond à fr. fief (avec -r inorganique) (cf. GW 52, 1976, 144-145). – Ou bien forme hypocoristique du prénom Olivier, base du NF Firket et représenté aussi par Fiers, Fierens, etc. [JL, NFw].
|
JG |
Fir(e) |
Firre: 1. Patr. Korte vorm van Olivier; vgl. Firket, Firlet. – 2. W.fîr: fief, leen (J.G.).
|
FD |
Fir(e)mans |
V. Fier et WARD (Wari).
|
EV |
Fir(r)e |
1. Proven. Fir (Dép. Oignies). — V. WARD (Wari).
|
EV |
Firemans |
zie Fierman(s).
|
FD |
Firens |
zie Vierin.
|
FD |
Firey |
zie Fieret.
|
FD |
Firket |
Firquet. 1276 «Firket» Liège; dimin. de Fi(e)r (= Olivier).
|
JG |
Firket |
-quet, Ferket, Fekête, Verket: Patr. Dim. van Fier < Olivier. 1276 Firket, Luik (HERB.).
|
FD |
Firket |
V. WARD (Wari).
|
EV |
Firla |
zie Ferla.
|
FD |
Firlefijn |
-f(e)yn, Fierlafijn, -fyn, Fierlefyn: Patr. < Philippin, met p/f-wisseling en r-epenthesis. 1742 Lud. Philippin, Duinkerke (MUL VIII); 1765 Frans Firlefijn, Waas (VAN G. V).
|
FD |
Firlefyn |
-fijn, Fierlefyn. 1765 «Frans Firle-fijn» Waas; NF dû probabl. à une évolution phonétique complexe en néerl. de Philippin (F. Debrab., BTD67, 1995, 109).
|
JG |
Firlet |
Cf. 1594 «Guillemette Fierlay» Comptes-Nivelles ; dérivé en -elet (et -eleau) de Fi(e)r, Olivier.
|
JG |
Firlet |
Firley, Firlej: Patr. Dim, van VN Olivier.
|
FD |
Firman(s) |
Firmani: 1. Mhd. vierman: lid van een groep, collège van vier (BRECH.). – 2. Var. van Fiermans.
|
FD |
Firmenich |
PlN (NRW).
|
FD |
Firmin |
Fermyn, Farmin, Frumin: Patr. Lat. HN Firminus. 1216 Fermin et Piere Warance; 1296 Lay Fremin = 1298 Lai Fermin, Kales (GYSS. 1963); 1292 Bouden Fermin, Bg. (CG); 1382 te Fermijns, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Firmin |
Fermyn. N. de bapt. d’orig. romaine. Firminus, ,,Ferme dans la foi » (N. mystique).
|
EV |
Firmin |
Prénom Firmin < lat. Firminus (du lat. firmus ‘ferme, solide’), nom de plusieurs saints, dont deux évêques vénérés à Amiens.
|
JG |
Firnkes |
D. BN Firnkâs, ontrond uit Fûrmkâs: die de kaas vormt (in een kaaskop). 1406 Kerstan Fernekesse = Firnekess, Jena (BRECH.).
|
FD |
Firoel |
Patr. Firoul, W. vleivorm van Olivier.
|
FD |
Firquet |
cf. Firket.
|
JG |
Firquet |
zie Firket.
|
FD |
Firre |
cf. Fir(e).
|
JG |
Firre |
zie Fir(e).
|
FD |
Firsztenberg |
zie Fers(z)tenberg.
|
FD |
Fis |
Nom d’origine: w.fi ‘fief, cf. w. topon. so lès fis ‘sur les fiefs’, à Tohogne (Lx), inzèsfis ‘en les fiefs’ à Crupet (Nr); topon. fréquent. Cf. aussi Fils.
|
JG |
Fis- |
-aine, -enne. Proven. Fisenne (Dép. Soy-lez-Durbuy).
|
EV |
Fis(ch) |
Fiche, Fix, Fischel(s), -ell, Fishel, Fiszel: D. Fisch en dim. Fischel: vis(je). Vgl. De Visch.
|
FD |
Fis(ch)iaux |
1. V. Fichaux et Fe-schaux. (Prononc. montoise). NOB 53, 90. — 2. Profess. Fisseau, ,,Corbeille pour égoutter le fromage ». N. de fromager. Synon. : Fis(ch)-, Fix- -aud, -aux, -el(le).
|
EV |
Fisack |
Zie Fijak.
|
FD |
Fisbach |
Fischbach, Fichbach. Nom d’origine: Fisbach, à Xhoffraix (Lg), etc.
|
JG |
fisch |
Substantif allemand. ,,Poisson ». N. de pêcheur ou de marchand de poisson. Fischer. ,,Pêcheur ». Variante : Fichers. Diminutif : Fischel, Fischlin.
|
EV |
Fischbach |
-back, Fichbach, Fisbach: Verspreide D. PlN. Ook Fisbach in Xhoffraix (LU). 1685 Jacobus de Fisbach, Mtr. (MUL VII).
|
FD |
Fischenich |
Nom d’origine: Fischenich, près de Cologne (All.).
|
JG |
Fischenich |
PlN (NRW).
|
FD |
Fischer |
Fisher, Fischers, Fissers (génitif). Nom de métier: all. Fischer ‘pêcheur’.
|
JG |
Fischer |
Fiszer: D. BerN Fischer: visser.
|
FD |
Fischeroule |
zie Fécheroulle.
|
FD |
Fischgrund |
D.-joodse FN: visgrond.
|
FD |
Fischler |
Fixler: D. BerN van de vishandelaar. 1316 Conr. dictus Fischeler, Heidelberg (BRECH.).
|
FD |
Fischli(n) |
D. en Zwitsers (-li) dim. van Fisch.
|
FD |
Fischman(n) |
Fiszman, Fixman: D. BerN van de visser of vishandelaar.
|
FD |
Fischweiler |
D.-joodse FN: visdorp. Misschien herinterpretatie van Fischweiher: visvijver.
|
FD |
Fisenne |
Fizaine. Nom d’origine: Fisenne, w. Fizène, à Soy-lez-Durbuy (Lx).
|
JG |
Fisenne |
Fizaine: PlN Fisenne in Soy (LX).
|
FD |
Fiset(te) |
zie Fissette.
|
FD |
Fisette |
cf. Fissette.
|
JG |
Fishburn |
PlN (Durham).
|
FD |
Fisher |
cf. Fischer.
|
JG |
Fisher |
E. BerN van de visser. Of = Fischer.
|
FD |
Fishof |
zie Fichof.
|
FD |
Fisique |
1. Profess. ..Médecin ». — 2. Proven. Dép. Focant.
|
EV |
Fisse |
1400 «Colar délie Fisse» GuillLiège; p.-ê. w. topon. liég. fize ‘fief ; cf. aussi Fis et Fils (attestations anciennes).
|
JG |
Fisse |
Spellingvar. van Fils. 1504 Jehan le Fisse de Borgomont(J.G.).
|
FD |
Fissel |
Fichel(le), Fixelles, Fissi(e)aux, Fichaux, -aud: BN naar de diernaam, de bunzing, wellicht vanwege de sluwheid. Ofr. fissel, Opic. fîchel, Pic. fichau, Mnl. fissau. 1317 Jehan Fissael (DEBR. 1971); 1463 Roeland Fischeel van Arien, Brugge (PARM.); 1466 Jehan Fissiel, Dk. (TTT).
|
FD |
Fissers |
cf. Fischers.
|
JG |
Fissers, |
zie de Visscher(e).
|
FD |
Fisset(te) |
Fiset(te), Ficette: Var. van Fichet(te). 1197 Beatris Fichete, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fissette |
Fisette, Ficette. Surnom: dial. fr. (Mézières) fusette ‘féverole’ FEW 21, 131 a.
|
JG |
Fissi(e)aux |
zie Fissel.
|
FD |
Fissiaux |
cf. Fichaux.
|
JG |
Fisson |
1351 «Gielet dit Fichon» FiefsLiège, 1528 «Jehan Fisson» DénNeufchâteau, 1701 «Jean Fisson» BourgLiège; surnom: cf. gau-mais (Virton) vichon ‘blaireau’ FEW 14, 530b?
|
JG |
Fisson |
Dial. (Virton) vichon: das. 1351 Gielet dit Fichon, Luik (HERB.).
|
FD |
Fistier |
Profess. Fichetier. Cardeur qui utilise le fichet.
|
EV |
Fiszbin |
Fiszban: D. Fischbein. BerBN voor de verkoper van walvisbeen, baleinen.
|
FD |
Fiszel |
zie Fisch.
|
FD |
Fiszer |
zie Fischer.
|
FD |
Fiszman |
zie Fischmann.
|
FD |
Fiszter |
zie Pfister(er).
|
FD |
Fitdevoye |
-voie, Fitvoye, Futvoye, -voie, Fudvoy(e): PlN Fidevoye in Yvoir (N). 1617 Jacobus de Futevoije, N (MULV).
|
FD |
Fitelaer |
cf. Fiddelaer(s).
|
JG |
Fiten |
Zie Vijt.
|
FD |
Fitskaer |
Profess. Fiscar. Fonctionnaire chargé des intérêts de l’Etat.
|
EV |
Fittelaer |
-aere, Fitellaer, Fittler, Feteler, Fet(h)ler: Limburgse vorm van Vedelaer? Vgl. Fi(e)deler. Zie de Vedeleer. 1345 Heiloff Fitelaert, Genk (VDZ).
|
FD |
Fitterer |
Var. van Fittler, Feteler (r/l)?
|
FD |
Fitters |
1. Patr. Var. van Witters (v/fj. Vgl. Fimmers. – 2. D. Vitter: a. Alemannisch Vetter: neef. b. Var. vanViktor(BRECH.).
|
FD |
Fitvoye |
Fitdevoie, Futvoye, Fudvoy, -oye. 1449 «Gilechon de Fuitevoie», «Jehan de Fuytevoie» AidesNamur, 1552 «Jehan de Futevoye» SubsidesNamur, 1602 «Jherosme de Futvoye» Purnode, 1645 «Guisllaine Futvoye», 1653 «Pierre Futvoys» BourgNamur; nom d’origine: Fidevoye, w.fid’vôye, à Yvoir (cf. J. Herbillon, NTN n° 81), ce toponyme étant attesté aussi très largement dans la prov. de Liège, aux confins de Vivegnis et de Herstal, à Mons-lez-Liège (Lg), etc., cf. J. Herbillon, BTD 35, 102-3 [JL, NFw].
|
JG |
Fitvoye |
zie Fitdevoye.
|
FD |
Fitzgerald |
Patr. E. fitz < Ofr. fiz: zoon. Zoon vanGerald, Geroud. 1673 Jan Fitz-Gerald, Watford-Bg.(PARM.).
|
FD |
Fitzke |
Fitschen: Patr. Dim. van Fitz, HN Vitus of Vincentius. 1372 Heinz Vitz (BRECH).
|
FD |
Fitzpatrick |
Patr. Zoon van Patrick. 1776 Valentinus Fitzpatrick, Hibernus (MUL VIII).
|
FD |
Fiv- |
-é, -et. V. Fief.
|
EV |
Fivet |
-ez, -é(e), -e(e), zie Fiévet.
|
FD |
Fivet |
Fivez, Fivé, -ée, cf. Fiévet.
|
JG |
Fivremont |
D’un NL non localisé, cf. Defé-vrimont.
|
JG |
Fivremont |
zie Defevrimont.
|
FD |
Fix |
zie Fick(s), Fisch.
|
FD |
Fixel |
V. Fisch et Fischiaux.
|
EV |
Fixelles |
Var. de Fichelle?
|
JG |
Fixelles |
zie Fissel.
|
FD |
Fixler |
zie Fischler.
|
FD |
Fixman |
zie Fischmann.
|
FD |
Fizaine |
cf. Fisenne.
|
JG |
Fizaine |
zie Fisenne.
|
FD |
Fizette |
Proven. Wezet, ,,Visé ». (Ane. Viseit, Loc). Variante : Fissette.
|
EV |
Fla(a)m |
Flam- and, -ant, -en(d), -eng, -ent. N. de race. Flamand. N° 224.
|
EV |
Flaam |
zie Flam(me).
|
FD |
Flaas, van der |
van de(r) Flaes, Vervlaest: PlN Vlaast (vooral A en NB), collectief voor Vlaas: waterplas, poel, ven. Vgl. Vlaas. 1340 Walterus de Vlaest, Tnh. (VERS.); 1374 Willem van der Vlaest, Bs. (BLO VI). – Lit.: L. ADRIAENSSEN, Br.L. 1970,28, 76; 1971,54.
|
FD |
Flaba |
-at, -art, w. Flabâ. 1599 «Guilleaume d’Orey dit Flaba» Momalle; surnom: dérivé en -ard du thème //ap- de w. flabôder ‘frapper à tour de bras, battre à outrance’, w. (Mal-medy) flabârder FEW 3, 400a; É. Legros (BTD 27, 130) suggérait aussi w. (Bouillon) flabau ‘flatteur’ d’après Aubry (Dict. du duché de Bouillon).
|
JG |
Flabart |
Flaba(t), Flabo: Patr. Germ. VN flath-balth; vgl. Fla(d)bertus (MORLETI). 1245 Aelis Flabaude; 1205 Lanbert Flebaut, Atrecht (NCJ); 1284 Hanars Flabaus, St-Amand (MORLET); 1437 Jehan Flabault dit Hanache, Bergen (CSWIII); 1448 Jehan Flaboult, Dk. (TTT); 1596 Jean Flabba, Heers(LAES).
|
FD |
Flach |
Fla(c)k: D. PlN Flach: vlak, effen. Flachet: Ofr. flachet: flesje. Vgl. Flacon. Flachs, Flaks(s), Flahs, Flaes, Flas(s), Fiasse: D. Flachs, Mhd. fla(h)s: vlas. BerBN van de vlasser. 1413 Contze Flachs, Steinbach (BRECH.).
|
FD |
Flache |
Proven. ,,Endroit bourbeux ». N° 231. Diminutif : Flagey (Fla-chet).
|
EV |
Flacon |
Flasschoen: Ofr. flascon: kleine fies. BerBN. 1290 Joli, dictus Flacon, Oc. (MORLET); ±1570 Anthoine Flachon, Bs. (CDT194); 1795 Fr. Flaesschoen, Vilvoorde (CALUWAERTS).
|
FD |
Flaes |
Nom d’origine: moy. néerl. vlaesch ‘endroit découvert entouré de bois’ ?
|
JG |
Flaes |
zie Flachs.
|
FD |
Flaes, van de(r) |
zie van der Flaas.
|
FD |
Flagey |
Fr. FN Flaget, dim. van Ofr. flajel: fluit.
|
FD |
Flagey |
Sans doute nom d’origine: Flagey < *Flaviacus (Côte-d’or).
|
JG |
Flagothier |
-thiers, Flagontier. Nom d’origine : Flagothier, w. flagôtiêr (ou -tché), à Esneux (Lg) ou Flagauthier, à Hotton (cf. BTD 20, 1946,212).
|
JG |
Flagothier(s) |
Flago(n)tier: PlN Flagothier in Esneux (LU).
|
FD |
Flahau(t) |
-ault, -aux, -auw, -ou: Patr. Rom. vorm van Germ. VN flad-wald: Fletuualdus (MORLET I). 1529 Joannes Flahau, Landrecies (MUL IV).
|
FD |
Flahaut |
-aux. 1692 «Charles Flahaut» Bourg-Namur; surnom: cf. w. (Hesbaye) flahâr ‘étendue de blés versés’, w. (Verviers) flahaux ‘démesuré’, dérivés de w. flahî ‘frapper à grands coups (sur)’ FEW 3, 598a (compl. dans Baldinger, Etym. 5793).
|
JG |
Flahaut |
Car. mor. Flahî (wall., liég.)) ,,Frapper à grands coups ». N. d’homme brutal. Nos 272, 281.
|
EV |
Flaherty |
Verengelst < Gael. O’Flaithbheartaigh, afstammend van Flaithbheartach ‘die zich edelmoedig gedraagt’. 1692 Josephus Flaherty, Hijbernus(MULVII).
|
FD |
Flahou |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN flad-wulf: Flidulfus (MORLET I). Of var. van Flahau.
|
FD |
Flahou |
Surnom: w. (La Gleize) flahou ‘personne grosse et grasse’ FEW 2, 29la, w. (Mal-medy) flahou ‘berce branc-ursine’ id., 17la. Cf. le dérivé: 1628 «Catherine Flahuteau», 1684 «Nicolas Flahutiau» BourgNamur.
|
JG |
Flahs |
zie Flachs.
|
FD |
Flai(t)z |
zie Fleis(ch).
|
FD |
Flairon |
Var de Fléron plutôt que dial. fi.flairon ‘flagorneur, câlin’ FEW 3, 747a.
|
JG |
Flairon |
Zie Fléron.
|
FD |
Flaisie |
zie Flecy.
|
FD |
Flajol(l)et |
Dim. van Ofr. flajol. Fr. flageolet: bekfluit, kleine fluit. BN voor de fluitspeler.
|
FD |
Flajszakier |
zie Fleischacker.
|
FD |
Flak |
zie Flach.
|
FD |
Flaks(s) |
zie Flachs.
|
FD |
Flam- |
-ée, -ez. Car. phys. .^Chevelure) flammée » (aux reflets de flamme). N° 264.
|
EV |
Flam(a) |
zie Flamme.
|
FD |
Flam(me) |
Laflamme, Flaam, Flam(a), Flamme: Fr. flamme: vlam. Vgl. De Vlam. 1467 Jaquemart Flame,Dk.(TTT).
|
FD |
Flamache |
1. Proven. Flamierge (Loc.). (Prononc. dialect.). N° 50. — 2. Car. mor. ,,Flambée (Dialecte) Homme qui s’enflamme vite. N° 271.
|
EV |
Flamache |
-asche, -axhe. 14e s. «Gilles Fla-maxhe» BodyNPLiège, 1590 «Nicolas Flamache » BourgNamur, 1641 « Lambert Flamache» Fronville; surnom, sans doute métaphorique: w. liég. flamahe ‘flammèche’ DL 270b.
|
JG |
Flamache |
-asche, -axhe: LU W. flamahe: vonk. BN. 1325 Gilhe Flamaxhe, Luik (SLLIII).
|
FD |
Flamand |
-an(t), -ang, -end, -ent, -en(g), -ain(g), -ein, -eyn, Flammand, -ent, -ang, -ant, Flement, Flamien: Fr. naam voor de Vlaming, afkomstig van het graafschap Vlaanderen. Zie (de) Vlaminck. 1276 Jakemes li Flamens, Ip. (BEELE); 1352 Johanne le Flamen,Luik(SLLIV).
|
FD |
Flamand |
-ang, -ant, Flammang, Flament, -end, -eng. 1267 «Jehans Flamens» Cens-Herchies, 1280-81 «Jehennés Flamens» Loi-Tournai, 1282 «Watier Flamenc, le clerc» DettesYpres, 1365 «Will. Flamenk tellier» Taillemons; nom ethnique: if. flamand, w.fla-mind ‘habitant du Comté de Flandre’. Cf. aussi Devlaemminck, Vlaeminck, etc.
|
JG |
Flamaxche |
-ashe, cf. Flamache.
|
JG |
Flambeau |
BerBN Fr. flambeau: fakkel, toorts.
|
FD |
Flambeau |
Fr. flambeau, sans doute surnom de porteur de flambeau lors de processions, de manifestations.
|
JG |
Flambert |
-berd: Patr. Germ. VN Flambertus of Flandebertus (MORLET I).
|
FD |
Flamcour(t) |
Flame(n)court, Flammecourt: PlN Flamecourt in Vloesberg (H). 1275 Jehans de Flamecourt, Wodecq (VR Sgv0); 1396 Piere Flamecourt, Vloesberg (DE B.).
|
FD |
Flamcourt |
Flamecourt, -encourt, Flamme-court. Nom d’origine, e.a. 1276 «Flamecourt» et «Flamecamp» à Flobecq (Ht).
|
JG |
Flamé |
-ée, Flamez, Flamey. Probabl. var. du NF ethnique Flamand, -end, via la var. Flamein, cf. 1698 «Martin Flame = Martin Flameeng», etc. Oudekapelle. – Bibliogr.: W. Beele, De FN Flamez, VISt 1996, 341-2.
|
JG |
Flamé(e) |
-e(e), -ez, -ey, -eygh(e): Via de var. Flamein, Flam(a)in geadapteerd < Flamen, Flamand. 1573 Willem Flamen; 1698 Marin Flame = 1698 Marin Flameeng; 1725 Jacob fs. Marijn Flamé; 1730 Gillis Flamez fs. Marijn; 1703 Guillame Flamee, Moorslede; 1697 Pieter Flameigh = Pierre Flamend, Oudekapelle. – Lit.: W. BEELE, De familienaam Flamez. VS1996,341-2.
|
FD |
Flamein |
-en(d), -eng, -ent, zie Flamand.
|
FD |
Flamencourt |
Proven. ,,Domaine du Flamand ».
|
EV |
Flamend |
-eng, -ent, cf. Flamand.
|
JG |
Flamerie |
1. PlN Vlamerie in Clermont-lez-Aubel (LU). – 2. Var. van Frammery (r/Z)?
|
FD |
Flamerie |
Nom d’origine: probabl. La Vlamerie, à Clennont-sur-Berwinne (Lg) ; ou bien var. de Framerie, cf. Famerée.
|
JG |
Flamesnel |
Sans doute pour *Flamesnil, topon. composé de mesnil, menil.
|
JG |
Flamey |
-eygh(e), -ez, zie Flamee.
|
FD |
Flamey |
Flamez, cf. Flamé.
|
JG |
Flameyn |
-ien, zie Flamand.
|
FD |
Flamin(n)e |
PlN Flamine in Ligny (N).
|
FD |
Flamine |
1289 «Flamine», «le cortil Flamme» CensNamur; probabl. surnom: anc. fr.flamiw ‘glaïeul’, continué en Wallonie sous la forme diminutive flaminète ‘souci (fleur); chrysanthème des blés’ FEW 3, 600a.
|
JG |
Flamine |
V. Flawine.
|
EV |
Flaming |
-inck, Flamming: Ndd. var. van Vlaming. 1135 Ilias Flaminc, Keulen (BRECH.). Flam(m)ing kan ook de Vl. adaptatie zijn van Flamain(g).
|
FD |
Flamion |
1472» Colignon Flamyon» DénVirton, 1741 «Joseph Flamion» Gaume; surnom: moy. fr.flamion ‘flammèche’ (hapax) FEW 3, 600a.
|
JG |
Flamion |
Mfr. flamion: vonk.
|
FD |
Flammang |
cf. Flamand.
|
JG |
Flammang |
zie Flamand.
|
FD |
Flamme |
1. V. Flamand. N° 224. — 2. Car. mor. Homme qui s’enflamme. N° 271. — 3. Proven. Flemme (Riv. à Jallet).
|
EV |
Flamme |
1286 «Maroie Flamme» CartBinche, 1309-10 «Jehans Flammes» ComptesMons, 1384 «Henry Flamme», 1438 «Wilheam Revart dit le flame orfèvre» GuillLiège, 1561 «Michel le Flamme» Ladeuze; fr. flamme (dans un sens métaphorique ou métonymique), surnom de forgeron, d’orfèvre (cf. à Liège en 1438). Cf. aussi Belleflamme.
|
JG |
Flammecourt |
cf. Flam(e)court.
|
JG |
Flammecourt |
zie Flamcourt.
|
FD |
Flamment |
-eng, zie Flamand.
|
FD |
Flanagan |
Iers O’Flannagain, afstammeling van Flannagan ‘rood-moed’ (DS). 1738 Eduardus Flanegan, Oostende (MUL VIII).
|
FD |
Flandre |
De Flandre. Proven. Anc. comté. N° 225.
|
EV |
Flandre |
Nom d’origine: Flandre (région de Belgique, ancien Comté), cf. Deflandre.
|
JG |
Flandre(s) |
Deflander, Deflandre, de Flander: Fr. herkomstnaam voor wie afkomstig is van Vlaanderen. 1306 Jehans de Flandres, Ip. (BEELE); 1321 Jaquemart de Flandres, Bergen (CSWII).
|
FD |
Flandrin |
Car. phys. Homme dégingandé. N° 260.
|
EV |
Flandrin |
Dérivé de Flandre, e.a. moy. fr. flandrin ‘fluet, élancé’ FEW 3, 605b. – À noter que Flandhne fut un nomen proprium féminin, syn. de Flamenca semble-t-il, celui d’une fille de la Maison de Namur (cf. R. Lejeune, Flamenca, fille fictive d’un comte de Namur, dans Hommage au prof. M. Delbouille, 1973, 24; F. Rousseau, Actes des comtes de Namur de la 1re race 946-1196, 1936, 121) [MH]: d’où 1285 «Flandrine, orphene enf. Jeh. Naghelrinc…» DettesYpres, 1302 «Flandrine femme Jehan Destentes clerc» LoiTournai.
|
JG |
Flandrin(ck) |
Flanderinck: Vlaming. 1216 Symon Flandrensis, Oc. (MORLET).
|
FD |
Flandrois |
-oit, -oyt. 1295 «Jehans Flandrois» ComptesMons, cf. aussi 1481 «le chemin flandroys» dans l’Oise; ethnique en -ois: dérivé de Flandre.
|
JG |
Flandrois |
-oy(t), -oit: Herkomstnaam < Flandre: Vlaanderen. 1302 Jehan Flandrois, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Flandry |
Autre dérivé de Flandre.
|
JG |
Flanneau |
1. Profess. Diminutif de Flan (Pâtisserie). N. de pâtissier. N08 131, 147. — 2. Car. mor. ,,Flâneur ». Homme qui perd son temps. N° 276.
|
EV |
Flanneau |
Surnom: anc. fr.fla(on)ne/ ‘tourteau’ FEW 3, 594a.
|
JG |
Flanquart |
Misschien var. van Planquart, met wissling pl/fl (vgl. fleurus < pleuritis).
|
FD |
Flas(s) |
Fiasse, zie Flachs.
|
FD |
Flas(se) |
Flausch. Proven. 1. plassche (Dép. Leysele). — 2. V. Flache.
|
EV |
Flasq(ue) |
zie Fleschen.
|
FD |
Flasschoen |
Néerlandisation de moy. fr. flascon ‘petite bouteille’ FEW 3, 606b; cf. moy. néerl. flassche ’bouteille’.
|
JG |
Flasschoen |
zie Flacon.
|
FD |
Flasselaer(t)s |
zie (van) Vlasselaer.
|
FD |
Flasselaerts |
Proven. Vlasselaar (Dép. Nieuwerode et Wesemaal).
|
EV |
Flatt- |
-e, -é. Car. mor. 1. Adulateur ». ,,Adulé ». — 2. Fiat (Anc. fr.), .,Coup ». N. d’H. qui donne des coups; qui en reçoit.
|
EV |
Flaubert |
zie Flobert.
|
FD |
Flausch |
Mhd. vlûs(ch), vlies: schapenvacht. BerBN.
|
FD |
Flausch |
Surnom: all. Flausch ‘touffe de cheveux’.
|
JG |
Flauw |
Flouw: Wvl. FN. Wsch. adaptatie van Fr. FN Flaud/Floud. Germ. VN Flodowald/Hlodowald (DNF).
|
FD |
Flaveau |
Ofr. flavel: klepper van een melaatse; bekfluit, flageolet. 1468 Piérart Flavel, Dk. (TTT).
|
FD |
Flavien |
Lat. HN Flavianus.
|
FD |
Flavigny |
-ie: PlN Flavigny (Aisne, Cher, Marne, Meurthe-et-Mos., Côte-d’Or).
|
FD |
Flavion |
1294 «Rogiers de Flavion» Cens-Namur; nom d’origine: Flavion (Nr).
|
JG |
Flavion |
PlN Flavion (N). 1294 Rogiers de Flavion, N CRN).
|
FD |
Flavion |
Proven. Loc.
|
EV |
Flawin(n)e |
PlN Flawinne (N). 1294 Heluis de Flauenne,N(CRN).
|
FD |
Flawine |
-inne. Nom d’origine: Flawinne (Nr).
|
JG |
Flawinne |
Proven. Loc.
|
EV |
Flé- |
-malle, -molle. Proven. Flémalle (Loc).
|
EV |
Fle(e)rackers |
Proven. Vlierakker, ,,Champ des sureaux ». V. Vlier. N° 242.
|
EV |
Fléaux |
Fr. BerBN Fléau: vlegel.
|
FD |
Flebus |
Peut-être romanisation du topon. néerl. Vrebos(ch), au sens de ‘bois réservé’ ; les gloses de Carnoy (pp. 120, 162) sont douteuses.
|
JG |
Flebus |
Proven. 1. Vlierbos. V. Vlier. N° 242. — 2. Flabot (Dép. Til- lier).
|
EV |
Flebus |
zie Slebos.
|
FD |
Flèche |
Fleche(t), Fléchet: Fr. flèche: pijl, en dim. BerBN.
|
FD |
fleche. |
1. Flécher, Fleck. Profess. Fabric. ou marchand de flèches. N° 131. — 2. Flèchère. Proven. Bois où se trouvent des branches pour faire des flèches.
|
EV |
Flechet |
Flé-. 1528 «Poncelet Flechet» Dén-Neufchâteau, 1691 «Jean-François Flechet» BourgNamur; surnom: moy. fr.fléchet ‘petite flèche’ (non attesté FEW 3, 623b)?
|
JG |
Flécheux |
BerN van de boogschutter (DNF).
|
FD |
Flechsig |
Surnom: all. fleissig ‘assidu, diligent’.
|
JG |
Fleck(en) |
D. FN Mhd. vlëc: stuk land, plaats. 1202 Hugo scultetus cognomine Flécha = 1223 Hugo Fleka = Hugo Vlecke (SOCIN); 1323 Emmelmann zum Flecke, Mainz (BRECH.).
|
FD |
Fleckenstein |
D. PlN. 1402 Conr. zum Fleckenstein, Spiers (BRECH.).
|
FD |
Flecy |
Flessie, Flaisie: PlN Fléchy (Oise). Vgl. FN Defléchy in PdC 1820 (BERGER).
|
FD |
Flecyn |
-ijn, Flesyn: FN Flechin in 1820 in St.-Omaars (BERGER). PlN Flechin (PdC). 1259 Walo de Flechin; 1349 Marien de Flechyn (DFIV).
|
FD |
Flederi(c)k |
-yck, zie Vlerick.
|
FD |
Fleer(s) |
zie Felier(s).
|
FD |
Fleeracker(s) |
-akkers, zie Vleeracker.
|
FD |
Fleis(ch) |
Fleix, Fles(ch), Flai(t)z: D. BerBN Fleisch, voor de Fleischer: slager. 1358 Bernd Vlesch, Greifswald (NN).
|
FD |
Fleischacker |
Fleiszaker, Flajszakier: D. BerN
|
FD |
Fleischauer |
-auër. Nom de profession: all. Fleischhauer ‘boucher’.
|
JG |
Fleischer |
Ndd. FN van de slager.
|
FD |
Fleischhacker |
slager. Vgl. Fleischhauer. Fleischauër, Fleisch(h)euer, Fleischhuiers, Fleisheuer: D. BerN Fleischhauer, équivalent van De Vleeschhouwer.
|
FD |
Fleischman(n) |
Fleischner: D. BerN van de slager.
|
FD |
Fleischmann |
Nom de profession: all. Fleisch ‘viande’ + Mann, au sens de boucher.
|
JG |
Fleiszaker |
zie Fleischacker.
|
FD |
Fleix |
zie Fleisch.
|
FD |
Flelackers |
zie Vleeracker.
|
FD |
Flem(m)ing(s) |
zie (de) Vlaminck.
|
FD |
Flem, (de) |
1. Zie Deflem. – 2. Zie de Vlam.
|
FD |
Flemal |
Flémal, Flémalle. 1754 «Jacques Flémal» Archennes; nom d’origine: Flémalle-Haute et Flémalle-Grande (Lg).
|
JG |
Flémal(le) |
zie De Flémalle.
|
FD |
Flement |
zie Flamand.
|
FD |
Flemmings |
Génitif de moy. néerl. vleminc ‘flamand’.
|
JG |
Flendrig |
Ethnique dérivé de Vlaender ‘Flandre’, cf. moy. néerl. vla(e)ndersch ‘flamand’.
|
JG |
Flener |
Floener(t): D. Patr. Flehnert < Flanhardt (GOTTSCHALD).
|
FD |
Fléon |
Fleon. Cf. «au pasay Fleon» à Spa; sans doute surnom, de w. (Malmedy) flèyon ‘flan, dariole’ (Villers, 225; Remacle, DRo 212), corresp. à anc. fr.flaon FEW 15/2, 132b; pour la motivation, comp. Tarte et Tate [JL, NFw2]. Cf. aussi Flion.
|
JG |
Fléon |
zie Fillion.
|
FD |
Flepts |
zie Philippus.
|
FD |
Fleracker(s) |
zie Vleeracker.
|
FD |
Flerackers |
Topon. (au génitif): moy. néerl. vlieder, vle(e)r ‘sureau’ + acker ‘champ’.
|
JG |
Fleran |
Flérès, Fleres, zie Florens.
|
FD |
Flere |
PlN Flère in Cornesse (LU).
|
FD |
Fleric(k) |
zie Vlerick.
|
FD |
Fleron |
Fléron. Nom d’origine: Fléron (Lg); cf. aussi Flairon.
|
JG |
Fléron |
Fleron, Flairon: PlN Fléron (LU). 1301 Theoderico de Fleron, Luik (SLLIII).
|
FD |
Fles(ch) |
zie Fleisch, Fleschen.
|
FD |
Fles(s)en |
Fles, ..Bouteille ». 1. Profess. Fabric. de bouteilles. — 2. Car. mor. N. d’ivrogne. Variante : Flisch. Fles(s)yn. Car. phys. Flerecijn ou Flessijn (Dialecte : Etymologie popul.), ..Goutte ». N. de goutteux. N° 26l.
|
EV |
Flesch |
Var. d’all. Fleisch ‘viande’.
|
JG |
Flesch(en) |
Fles, Flasque: BN. Mnl. flassche (flaske): fies. Vgl. Flasschoen. 1687 Mathheus Flassche, FV (VERGR. 1972). Wsch. BerBN. Vgl. 1401 Janne van der Poucke den flasschemakere, Bg. (SIOEN); 1394 Gille metten Flasschen, Ip. (BEELE).
|
FD |
Flesschouwer, de |
zie de Vleeschauwer.
|
FD |
Flessenkemper |
-kämper: Afl. van Ndd. Flaskamp: vlasveld. Ook FN Flaskamp (NN). PlN Flasskamp inSchalksmuhle(NRW).
|
FD |
Flessie |
zie Flecy.
|
FD |
Flesyn |
zie Flecyn.
|
FD |
Fletcher |
Flitser: E. FN < Ofr. flécher: maker van pijlen. 1203 William Flécher, Lancashire (REANEY); 1672 Marcus Fletcher, Engeland-Bg.(PARM.); 1772 Paulus Flitser, Nieuwpoort (PDB).
|
FD |
Fleteren, van |
van Vleteren (FV): PlN Vleteren (Oost- en West-) (WV) of Vleteren (Flêtre, FV). 1268 Boidinus de Vleterna; 1326 Jans wedewe van Vleterne, Ip.(BEELE).
|
FD |
Fleur |
Soit anc. prénom fém. Fleur, soit surnom : fr. fleur (multiples sens, dont fleur ‘élite’ FEW 3, 63 Ib).
|
JG |
Fleur |
zie Flore.
|
FD |
Fleur- |
-rix, -rynck, Flion, V. FILU.
|
EV |
Fleur(i)ot |
Florio(t): Patr. Dim. van HN Florentius.
|
FD |
Fleur, de |
zie Lafleur.
|
FD |
Fleurackers |
zie Vleeracker.
|
FD |
Fleuran |
V. Florent.
|
EV |
Fleurant |
zie Florens.
|
FD |
Fleurbay |
Nom d’origine : Fleurbaix (PdC), qui correspond au topon. néerl. Fleurbeek, à Lubbeek (BrFl), etc.
|
JG |
Fleurbayx |
Fleurba(e)y, Fleurbaay: FIN Fleurbaix (PdC): 1606 te Fleurbay, lant van Laleu (PARM.). 146 e. de Floirebais, Arien (DUPAS 70); 1384 Jehan deFlorebais,Dk.(TdT).
|
FD |
Fleuré |
-et, zie Floret.
|
FD |
Fleuren(t) |
zie Floren(s).
|
FD |
Fleurial |
zie Floréal.
|
FD |
Fleurick |
-eck, zie Vlerick.
|
FD |
Fleurinck |
-ynck: 1. Patr. Afl. van Fleuris, Florentius. Vgl. Florin. – 2. Var. van Vlerick met suffïxsubstitutie; vgl. Fleurick.
|
FD |
Fleuriot |
cf. Fleury.
|
JG |
Fleurix |
zie Vlerick, Vreurick.
|
FD |
Fleurke |
-quin, zie Florkin.
|
FD |
Fleurman |
zie Floorman.
|
FD |
Fleurquin |
cf. Florkin.
|
JG |
Fleurs |
zie Flore.
|
FD |
Fleuru |
-us. 1451-52 «Collait de Fiera» Châtelet, 1607 «Jehan de Fleuru», 1619 «Jean de Fleru» BourgDinant; nom d’origine: Fleuras, w.fleûru, 1180 «Fieras» (Ht).
|
JG |
Fleuru(s) |
1. PlN Fleurus (H). 1261 Nicholao de Flerus (AVB).-2. Zie Florens.
|
FD |
Fleury |
1. Proven. Dép. Marchin. — 2. V. FILU.
|
EV |
Fleury |
1633 «Thomas Fleuri» émigré en Suède; probal. Fleury, du thème anthrop. de Florent, Fleurent, cf. 1575 «Fleuris de Lange» AnthrLiège, plutôt que nom d’origine: Fleury, topon. fréquent dans le nord de la France (Aisne, Oise, etc.). Cf. aussi le thème anthrop. Flor-. » Dimin. : Fleuriot.
|
JG |
Fleury |
zie Deflory, Florin.
|
FD |
Fleurynck |
zie Fleurinck.
|
FD |
Fleusus |
Fleussu, Flusu, Fleusy, Flussie, Flossie, -y, -ij: PlN Fleussu in Raatshoven (LU). 1382 Garein de Fleurchy=1390 Gareins de Flechuwy, Piétrain (HERB.j; 1669 Otgerus Fleusij, Cras-Avernas (MULVI).
|
FD |
Fleusus |
Fleussu, Flusu. s.d. «Henrici de Flus-sia» ObitHuy, ça 1350 «Albertus de Florchu» Houtain-l’Évêque, 1382 «Garein de Fleur-chy», 1390 «Gareins de Flechuwy» Piétrain; nom d’origine: Fleussu, w. àfleûssu, topon. à Wamont (Lb) et à Racour, du côté de Lincent (Lg), cf. 1. Herbillon, Top. hesb., BTD 35, 82-83.
|
JG |
Fleuvy |
PlN Flévy (Moselle).
|
FD |
Fleuvy |
Probabl. nom d’origine: Flévy (Moselle).
|
JG |
Fleyt, de |
Wsch. var. van De Fruyt.
|
FD |
Flick |
Flicx: Ook D. FN Flick(e). Wellicht bakervorm van oude Germ. VN, b.v. Frederik. 1172 Benno Flicco, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Flieberg(e) |
-bergh, zie Vliebergh.
|
FD |
Flieg(l)er |
D. BN voor een onrustig mens (BRECH.); vgl. Vliege 1. Maar wellicht beantwoordt de D. FN Flieger aan De Vlieger(e).
|
FD |
Fliegel |
Surnom: all. Flegel ‘fléau; rustre’.
|
JG |
Fliegel |
zie Floegel.
|
FD |
Fliegen |
zie Vliegen.
|
FD |
Flier(s) |
Flies, zie Felier(s).
|
FD |
Flierman |
Verzwaarde vorm van Fierman?
|
FD |
Flies |
Surnom: moy. néerl. vîtes ‘toison’.
|
JG |
Flinck |
Surnom: all. Flink ‘agile, leste, prompt’.
|
JG |
Flind(t) |
BN Mnl. vlint: kei(steen), E. flint: vuursteen. 1185 Hugone Flend = 1195 S. Hugonis … Vient (LEYS1951).
|
FD |
Flink(er) |
Flinck: BN voor een flinke kerel.
|
FD |
Flinsback |
PlN Flinsbach (BW, NRW).
|
FD |
Flion |
(NF plutôt spécifique de la région bruxelloise). Nom d’origine obscure qui semble distinct de Fléon.
|
JG |
Flion |
zie Fillion.
|
FD |
Flip- |
zie Philip-.
|
FD |
Flipkens |
Dimin. néerl. en -ken de Philippe.
|
JG |
Flipo(t) |
Flippen, Flips. V. FILU et Philippe.
|
EV |
Flipot |
Flippart. Formes contractées de Philippot, Philippard, dérivés de Philippe.
|
JG |
Flis(ch) |
D. flitsch: werpspeer, pijl. BerBN van de schutter (BRECH.).
|
FD |
Flisch |
V. Fies.
|
EV |
Flise |
PlN Flize (Ard.).
|
FD |
Flitser |
zie Fletcher.
|
FD |
Flo(o), de |
zie Duflot.
|
FD |
Flo(o)r(e) |
Flor- -ens, -in, -yn. V. HLOD et Florent.
|
EV |
Flo, (de) |
zie Duflot.
|
FD |
Flobert |
Flaubert: Patr. Noordfr. vorm (fl<hl) van Germ. VN hluth-berht ‘beroemd-schitterend’: Hlodebertus, Flo(de)bertus (MORLETI).
|
FD |
Floch(e) |
Ofr. floche: vlok, wolafval, ruwe stof. BerBN. Vgl. Vlok.
|
FD |
Floche |
Surnom: anc. fr. floche ‘flocon, chose velue’ FEW 3, 624b.
|
JG |
Flock |
Surnom: all. Flocke ‘flocon’.
|
JG |
Flock |
zie Vlok.
|
FD |
Flockman(s) |
zie Flokman.
|
FD |
Flodo |
Flo(do)n, Floquet. V. HLOD.
|
EV |
Flodorp, van |
Flodrops, zie van Vlodrop.
|
FD |
Floe(r)s |
zie Flore.
|
FD |
Floëge |
zie Flügge.
|
FD |
Floegel |
Flögl, Fliegel: D. FN Flügel: vleugel. Soms veldnaam. Vgl. Vleugels.
|
FD |
Floener(t) |
zie Flener.
|
FD |
Floerman |
zie Floorman.
|
FD |
Floers |
Génitif germ. en -s de Flour, du lat. Florusoubien de l’anthrop. germ. hlod-rik; cf. aussi Floor.
|
JG |
Flohimont |
Flohymont, Floymon, -ont, w. nam. Floyimont. Nom d’origine: Flohimont, à St-Pierre-en-Ardenne (Lx) et à Fromelennes (Ardennes).
|
JG |
Flohimont |
-mond, Floymon(t): PlN Flohimont in St-Pierre-en-Ardenne (LX).
|
FD |
Flohr |
Flouhr, Fluhr. Surnom: all. Flor ‘crêpe’.
|
JG |
Floige |
Anc. w. flage,flaige,floge ‘aire, pièce du rez-de-chaussée’ FEW 3, 594b.
|
JG |
Floin |
PlN Floing(Ard.).
|
FD |
Flokman |
Flockman(s): BerN van de handelaar in vlokken, wolafval, ruwe wollen stof. Vgl. Vlok.
|
FD |
Flon |
(NF de la région de Braine-le-Comte et Rebecq). Probabl. de l’anthrop. germ. Floon > Flon, cas régime de l’anthrop. germ. hlod- > flod (Fôrst. 859; Morlet 416). Comme NF détoponymique, cf. 1637 «Gilius de Flon» émigré en Suède, ce pourrait être plutôt Floing (Ardennes), champ, flon (R. Nicolas, DW 27, 175)[MH].
|
JG |
Flon |
Flont: 1. Prov. flon < flumen: beek. Vgl. Deflond (DEBRIE). – 2.Zie Leflon.
|
FD |
Flonet |
Ofr. fla(o)net, dim. van flan: via. BN of BerBN.
|
FD |
Flonet |
Surnom: anc. fr. fla(o)nnet ‘petit flan’ FEW 3, 594a; ou bien dimin. du précédent.
|
JG |
Floor |
Prénom ouest-flam. Floor, du lat. Florus ou de l’anthrop. germ. hlod-ric (Carnoy 48), cf. Floers.
|
JG |
Floor |
zie Flore.
|
FD |
Floor, de |
zie Lafleur.
|
FD |
Flooren |
zie Floren.
|
FD |
Floorman |
Floerman(s), Fleurman: Patr. Afl. van Floris, Floreins, Florentius. 1294 Godevert haren Flormans zone, Mtr. (CG); 1654 Hubrecht Fleurman, St.-Michiels (SCHOUT. I).
|
FD |
Floorop, van |
zie van Vlodrop.
|
FD |
Floors |
zie Flore.
|
FD |
Floquet |
1341 «Jehan Floket» ComptesMons; surnom: moy. fr. floquet ‘touffe (de cheveux)’ FEW 3, 625b (É. Legros, BTD 27, 145, y voyait un dimunuitif, sans autre précision).
|
JG |
Floquet |
Flouquet: Ofr. flocket: vlok, kuif. BerBN voor de koper van vlokken, wolafval. Of BN voor iemand met een kuif. Vgl. Ofr. flocu. 1243 Climence Flokete, Atrecht (NCJ); 1280 Johannes Flocket, Ip. (BEELE); 1341 Jehan Floket, Dk. (RUELLE).
|
FD |
Flor- |
-in(e), -yn. V. Hlod et Florent.
|
EV |
Flor- |
-is(oone), -izoone, -kin, -quin, -us. V. HLOD.
|
EV |
Flor(e) |
Floor(s), Fleur(s), Flou(h)r, Floe(r)s, Vloors: Patr. Korte vorm van Lat. HN Florentius. Of Metr. Lat. HN Flora. 1296 Jehans Floure, PdC (BOUGARD); 1298 Berton Fleur, Kales (GYSS. 1963); 1398 Fluere Serwauters, Gullegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Florance |
-ange, zie Florence.
|
FD |
Flore |
cf. Floret.
|
JG |
Flore |
Floree, zie Floret.
|
FD |
Flore |
Prénom féminin Flore, du nom d’une martyre espagnole: Flore est attesté aussi comme prénom masc., cf. 1698 «s1 Flore Fabry» (Not. Lg.) [JL, NFw].
|
JG |
Florea(l) |
Floréal, -ial, Fleurial: Patr. Afl. van Lat. HN Florentius.
|
FD |
Floréal |
Peut-être nom d’enfant trouvé, d’après le 8e mois du calendrier républicain (21 avril-21 mai).
|
JG |
Florean |
-eani, zie Florian.
|
FD |
Florée |
Floree. Nom d’origine : Florée (Nr).
|
JG |
Floren |
-ens, -ent. Prénom Florent < lat. Flo-rentius (\ai.florens ‘florissant’).
|
JG |
Floren |
Flooren, Fleuren: 1. Metr. < Flore, HN Flora. Zie Flore. 1358 Jhan Floren zone, Hulst (DEBR. 1999)- – 2. Patr. < Florin.
|
FD |
Florence |
-ance, -ange, -entie: 1. Metr. Fr. vorm van Lat. HN Florentia. Vgl. Florens. 1354 Marguerite Florench, Dk. (TdT). – 2. PlN Florence, Firenze in Italie, soms Florentië genoemd. 1341 Ernaut de Florence, Hoei (CCHt); 1409 Jan van Florenchen, Mech. (HB 688).
|
FD |
Florence |
Prénom Florence, généralement fém., mais attesté aussi comme prénom masc. (var. de Florens), ainsi 20.2.1631 «Florence de thier, leur oncle» (not. liég.) [JL, NFw]. – Un nom d’origine comme Florence (en Italie) n’est cependant pas impossible, mais en Wallonie, on pensera d’abord à un topon. local, ainsi Florence, w. alflorêce, à Clermont-sur-Berwinne (EDTW 6), cf. 12.6.1686 «les sr Engelbert de la florence et damle Jehenne Mies, sa compagne (…) leur maison et biens de la florence» C. J. Clermont [JL, NFw2].
|
JG |
Florens |
Flourens, -ent, Florent(i), -ty, -tz, Fleuren(t), -ant, Fleran, Floris, -us, -es, -u(e), -uc, Fleuru(s), Flérès, Fleres: Patr. Lat. HN Florentius < Lat. florens ‘bloeiend’. Florens kan ook gen. zijn van Floren. 136 e. Florent dit Floris de Rifflart; Floris dit Florent Masscherel, Luik (BODY); 1372 Florys van Cumptich = 1347 a Florentio de Comptecht, Ht. (A.GHIJSEN); 1382 Jaquemaerd Floreins, Spiere; 1386 Floreins Wielant = 1400 Florentii Wielant, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Florent |
N. de bapt. d’orig. romaine.
|
EV |
Florenten |
1. N. de bapt. V. Florent. — 2. Proven. ,,De Florence » (Ville ital.). N° 221.
|
EV |
Florentyn |
-tin, -ten: Patr. Vleivorm van Florentius. 1298 Pétri Florentins, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Florentz |
1. Zie Florens. – 2. Florenz, D. naamvorm voor Firenze (It.), Florence.
|
FD |
Florenville |
Florville: PlN (LX). 1259 Isabiiaux dame de Florenville; 1293 Arnout et Jehan de Florenville (CAO).
|
FD |
Florenville |
Nom d’origine : Florenville (Lx).
|
JG |
Florequin |
zie Florkin.
|
FD |
Flores |
zie Florens.
|
FD |
Floret |
-é(e), -ee, Fleuret, -é: Patr. Dim. van Lat. HN Florentius. 1352 Francisco dicto Floret, Mech. (OARI); 1416 Jacques Flouret, Rijsel (SPL).
|
FD |
Floret |
Flore. 1352 «Francisco dicto Floret» Malines ; surnom : moy. fr. florel, fr. fleuret ‘esp. d’épée’ FEW 3, 635a, etc.; ou bien dimin. de Florent < lat. Florentius [FD].
|
JG |
Floreyn |
zie Florin.
|
FD |
Florial |
zie Floréal.
|
FD |
Florian |
-iaen, Floreani, Floreanckh, -cig(h): Patr. Lat. HN Florianus. 1541 Phloryen du Trilz, Bergen (ARNOUL1986).
|
FD |
Floridor |
Patr. Wsch. hybridische VN, contaminatie van een Flor-naam met Alidor, Polydor, Theodoor enz. Vgl. 1423 Gilles Floridas, Dk. (TTT). Floridor was ook de acteursnaam van Josias de Soûlas, sgr. de Primefosse (Parijs 1608-1671).
|
FD |
Florimont |
Du prénom Florimond < anthrop. germ. *flor-mund (cf. Florin); ou bien nom d’origine: Florimont, topon. aux Waleffes (Lg), etc.
|
JG |
Florimont |
PlN (Belfort, Dordogne) (DNF), in Waleffes(LU)(J.G.).
|
FD |
Florin |
Florins, Floryn (forme néerl.). 1645 «Martin Florin» émigré en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. flôr-in (Fôrst. 511), qui s’est rencontré avec lat. Florus (Lindemans 46); ou bien surnom: fr. florin ‘pièce de monnaie’ FEW 3, 635b. – M. Arnould (NP en Hai- naut, 50) voit dans : 1541 « Phloryen du Trilz» Saint-Denis (arr. de Soignies), le nom de Florianus, qui fut celui de trois martyrs du 4° s.
|
JG |
Florin |
-ins, -ijn, -(e)yn, -ine(s), Flo(u)ry, Fleury, Flo(o)ren, Fleuren: Patr. Vleivorm van HN Florentius. 1295 Jehans Florins, Dk. (TdT); 1326 Casin Florin; 1386 Anseel Florii = 1395 Florin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Florine(s) |
1. PlN Florennes (N): 946 Florines (TW). -2. Metr. < Florin. 1295 Maroie Florine, Dk. (TdT).
|
FD |
Florio(t) |
zie Fleuriot.
|
FD |
Floris |
au génitif: Florissen. Du thème de l’anthrop. germ. flôr, cf. Florin.
|
JG |
Floris |
zie Florens.
|
FD |
Florison |
Floris(s)oone, Florizoone. Composé de Floris + -zoon, donc : fils de Floris.
|
JG |
Florisoone |
-zo(o)ne, -ssoone, Florisse(n), -ussen: Patr. Zoon van Floris, Florens. Metr. Zoon van Flore. 1378 Jacop Florensone = 1387 Jaquemes Florenszone, Ip. (BEELE); 1437 Jehan Floriezone, Niepkerke (PARM.); 1464 Pierre Florensone, Rijsel; 1468 Pierre Florisonne, Komen (SPL).
|
FD |
Florival |
PlN Florival in Ottenburg (VB), Eerken of Orbais (WB). Evtl. Florivaux in Villers (N).
|
FD |
Florkin |
-quin(s), -quyn, -kain, Florequin, (de) Fleurquin, Fleurke: Patr. Dim. op Mnl. -kin > Fr. -quin, van HN Florentius. 1280 Heinric Florken, Rijkhoven (VMW); 1398 Floerquin van den Broele, Wev.; 1403 Fluerkin Wyelant f. Floreins, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1394 Johannes Floerkini; 1394 Florijs vel Florentius de Vriheern = Florkini de Vriheerne, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Florkin |
-quin, -quins, Florequin, Fleurquin. 1461 «Lynart Florkin» Liège, 1641 «Maria Florkin» Bierset (FyS), 1645 «Johan Flor-quin» émigré en Suède; dimin. en -kin du thème de l’anthrop. germ. flôr, cf. Florin, ou de l’anthrop. latin Florus (Morlet I, 89), ou même de Florent, Fleurent, ce que semble postuler la var. Fleurquin.
|
JG |
Florop, van |
zie van Vlodrop.
|
FD |
Floru |
Florus. Soit var. de Floris, soit latinisation de Flore, cf. 1685 «Florus Fabry» (Not. Lg) [JL, NFw].
|
JG |
Florus |
-ue, -u(c), zie Florens.
|
FD |
Florussen |
zie Florisoone.
|
FD |
Florville |
zie Florenville.
|
FD |
Flory |
zie Deflory, Florin.
|
FD |
Floryn |
cf. Florin.
|
JG |
Floryn |
zie Florin.
|
FD |
Flos(s) |
D. FN Floss: vliet, vloed, stromend water. PlN. Vgl. Vervloet. 1312 Petrus dictus zum Flosse, Mainz (BRECH.).
|
FD |
Flossie |
Flossy, Flussie. Nom d’origine: Flosies, à Cagnoncles (Nord).
|
JG |
Flossie |
-y, -ij: 1. Zie Fleusus. – 2. Evtl. PlN Florsies (H) (TW).
|
FD |
Flostroy |
1779 «Marcq Flostrois» Florennes; probabl. var. de Fostroy, plutôt que nom d’origine: Flostoy (Nr).
|
JG |
Flostroy |
Fostroy: PlN Flostoy (N). 1234 Egidii de Flostoit, Luik (SLL).
|
FD |
Flot |
zie Duflot.
|
FD |
Flothman(n) |
Ndd. vorm van de D. FN Flossmann: houtvlotter, vlotvoerder. BerN.
|
FD |
Flotow, von / de |
PlN Vlotho (NRW) of (Grofi) Flotow (MV).
|
FD |
Flotte |
PlN (Char.-Mar.).
|
FD |
Flou(h)r |
zie Flore, Fluhr.
|
FD |
Flou, (de) |
zie Duflot.
|
FD |
Flouart |
Surnom: avec échange de consonnes r > 1, du moy. fr. froart ‘tricheur’ FEW 3, 768b? Un dérivé As flouer ‘tromper, attraper’ est plus alétaoire, le verbe n’étant attesté (en argot) que depuis le 16e s.
|
JG |
Flouberg |
Nom d’origine: Flobecq, 1150 «Florberg» (Ht).
|
JG |
Flouberg |
zie Vloeberg.
|
FD |
Flouhr |
cf. Flohr.
|
JG |
Flouquet |
zie Floquet.
|
FD |
Flour |
N. de bapt. (Saint-Flour, Loc. fr.). V. HLOD.
|
EV |
Flour |
Prénom Flour < lat. Florus (Dauzat 260); ou bien du prénom fém. Flour (aussi Flou-rence), var. de Flore attestée en Artois, cf. Nos patois du Nord n° 7, 46 [MH], cf. Fleur.
|
JG |
Flourent |
-ens, zie Florens.
|
FD |
Floury |
zie Florin.
|
FD |
Flouw |
zie Flauw.
|
FD |
Floymon |
Floymont, cf. Flohimont.
|
JG |
Floymon(t) |
zie Flohimont.
|
FD |
Flu- |
-che, -ck. Car. phys. Fluet, ,,Mince et délicat ». N° 259.
|
EV |
Fluchard |
1732 «Fluchar» Trembleur; dérivé en -ardde w. liég. siflutchî ‘se glisser, s’insinuer’ FEW 3, 644b; la glose de Carnoy 239: qui a une fluxion, n’est pas à retenir.
|
JG |
Fluchard |
Afl. van LU W. siflutchi: binnensluipen (HERB.). 1670 Jacobus Fluchar, Hervé (MUL VI).
|
FD |
Fluche(r) |
D. Flucher, Flü(c)her < PlN Fluh, Mhd. Fluoh: kale, steile rotswand (BRECH.).
|
FD |
Fluck |
Flück. Surnom: all. Fluch ‘imprécation, juron’?
|
JG |
Fluckiger |
Fluckiger: PlN Fluckigen in Rohrbachgraben (CH).
|
FD |
Fluder |
Var. van D. FN Floder. Zwabische PlN Vlader, Vloder: moeras. 1373 Herm. Floder, Breslau (BAHLOW).
|
FD |
Flügge |
Floëge, Fluck, Fluk: D. BN, ook Fluck. Mhd. fluck: wakker, kwik, vlug.
|
FD |
Fluhr |
cf. Flohr.
|
JG |
Fluhr |
Flou(h)r: D. FN Flur: veld. Meestal voor de Flurer: veldwachter.
|
FD |
Fluit |
Fluyt, Fluijt, Flûte: BN van de fluitspeler, BerBN van de muzikant. 1371 (Egidius Flûte), Lv. (AAV).
|
FD |
Flumen(s) |
zie Vlimmen.
|
FD |
Flury |
zie Florin.
|
FD |
Flusin |
Fluzin. NF bien attesté en Wallonie, mais apparemment en provenance de Haute-Saône (Franche-Comté) via le départ, des Ardennes (GeneaNet); la glose de Dauzat 260 (forme masc. de fluisina ‘taie d’oreiller’) ne semble pas à retenir, ces formes étant du Midi de la France FEW 3, 645. Il ne semble pas s’agir non plus d’un nom d’origine toponymique.
|
JG |
Flusin |
Fluzin: Occ. floissina < Lat. fluxina: kussensloop. BerBN (DNF)?
|
FD |
Flussie |
cf. Flossie.
|
JG |
Flussie |
Flusu, zie Fleusus.
|
FD |
Flute |
Flûte: BN voor iemand met lange benen (HERB.).
|
FD |
Flûte |
Surnom: w. (Mons) fluté ‘qui a de grandes jambes’ FEW 3, 613b.
|
JG |
Fluyt |
Surnom: moy. néerl. flûte, floyte ‘flûte’.
|
JG |
Fluyt |
zie Fluit.
|
FD |
Fluzin |
Profess. Flusin (Dialecte), ,,Taie d’oreiller ». N. de marchand. N° 131.
|
EV |
Flypo |
zie Philippo(t).
|
FD |
Flyps |
zie Philippus.
|
FD |
Fo(n)sny |
W. PlN: modderpoel.
|
FD |
Fob- |
-elets, -er(t). V. FULC.
|
EV |
Fob(e)lets |
Faubelets, Vobelet, Fouble: Patr. Dim. van Fobert. 1268 Hankini Fobel, Ip. (BEELE); 1401 Henric Fobelet, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
Fobe |
Fob(b)é, Foppen(s): Patr. Bakervorm en vleivorm van Germ. VN Volkbrecht (zie Fobert) of Volkboud. 1280 Johannes Fobin; ise e. Arnout filius Voppin, Evergem (GN); 1298 Johannes Fobin, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Fobelets |
Génitif néerl. d’un dérivé en -elet du thème de l’hypocor. de germ. folc-behrt > Faubert, Fobert (Fôrst. 549).
|
JG |
Fober(t) |
Fouber(t), Foebert, Fa(u)bert, Fauberg: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN Volkbrecht. Zie Volbrecht. 1296 Robins Foubers, PdC (BOUGARD); 1316 Willame Fobert, Ip. (BEELE); 1399 Jacob Fobiert, Ktr. (DEBR. 2000′). –2. Achteraf wellicht geherinterpreteerd als Ofr. fobert, Mnl. fobaert: nar, dwaas, sul, lobbes.
|
FD |
Foc(c)roul(l)e |
Fockeroulle, Focroul: PlN Focroulle in Rouvreux (LU). 1721L. J. G. Foccroulle, Rouvreux (MULVn).
|
FD |
Foc(c)roule |
Proven. Dép. Louvei-gné.
|
EV |
Focan(t) |
Fokan, Faucan(t), Fauquant, -and, Vacant, Vakante: 1. PlN Focant (N). 1294 Jehans Fokans, N (CRN); 1540 Jacques de Focan, Namen (RBN). -2. Evtl. Patr. Rom. afl. van Germ. VN Falko ‘valk’: Falcoanus(MORLETI).
|
FD |
Focant |
Focan, Fokan, 1540 «Jacques de Focan», 1546 «la veuve Jehan de Focant» BourgNamur, 1595 «Pier Focan» BourgDinant; nom d’origine: Focant (Nr).
|
JG |
Focant |
Proven. Loc.
|
EV |
Focart |
1272 «filie lohannis Foccart» Oppre-bais, 1294 «Focars d’Ostimerées» Cens-Namur, 1444 «Mathier fis Ysabeal le Focard» TerreJauche; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-hard, cf. aussi Foucart.
|
JG |
Focca(e)rt |
Focart, zie Volckaert(s).
|
FD |
Foccroule |
-oulle, cf. Focroule.
|
JG |
Focheux |
zie Faucheur.
|
FD |
Fochon |
Foquet. V. FULC.
|
EV |
Fochon |
Peut-être dérivé du thème Foie-, comme Fouchart, Fouchet (à côté de Fouquet), ou bien dial. (Bourgogne) fosson ‘fourche’ FEW 3, 895a. Si la prononciation du nom le permet (avec ô long), p.-ê. aussi var. du NF Fauchon (Morlet 399), dans lequel on peut reconnaître l’anc. fr. fauchon ‘esp. d’arme en forme de faux; couteau recourbé, serpette’ Gdf 3, 728 [MH].
|
JG |
Fochon |
zie Fauchon.
|
FD |
Fock |
Focke, Focq. Hypocor. de l’anthrop. germ. fulc-hard (Fôrst. 551 ), etc.
|
JG |
Fock(e) |
Fok, Foque, Fokke(ns), Fook, Foeken, Fou(c)que, Fouques, Foex, Fox, Vo(c)k: Patr. Korte Germ. VN Fulco, Folko ‘volk’, met ass. Ik/kk. -1300 Bêle Vocke, Ktr. (DEBR. 1980); 1268 Jacobus Folke, Ip. (BEELE); 1316 Biétris Fouke, Dk. (TdT).
|
FD |
Fockaert |
Focquaert. Forme néerl. de Focart [la glose de Carnoy 244 par ‘cambrioleur’ n’est pas à retenir].
|
JG |
Fockaert |
zie Volckaert(s).
|
FD |
Fockedey |
1298 «Henri Foukedei» OnomCalais; forme ingévonne de l’anthrop. germ. fulka-daga [FD].
|
JG |
Fockedey |
Fackeldey: Patr. Ingw. vorm van Germ. VN fulk-dag ‘volk-dag’. 1298 Henri Foukedei, Kales (GYSS. 1963); 1458 Dixis Focketay, Leffinge (PARM.).
|
FD |
Fockenberghe, (van) |
zie Fauquembergue.
|
FD |
Fockenier |
Focquenier. Var. flam. de Fauconnier, avec finale -onier, onier, affaiblie en -enier [JMP].
|
JG |
Fockenier |
-ié, zie Fauconnier.
|
FD |
Fockenoy |
zie Fauquenoy.
|
FD |
Fockeroulle |
cf. Focroule.
|
JG |
Fockeroulle |
zie Foccroul(l)e.
|
FD |
Focket(yn) |
zie Focquet.
|
FD |
Fockeu |
zie Faucheur.
|
FD |
Foco |
zie Foucaud.
|
FD |
Focq |
cf. Fock.
|
JG |
Focq |
zie Focke.
|
FD |
Focquaert |
cf. Fockaert.
|
JG |
Focquaert |
zie Volckaerts.
|
FD |
Focquenier |
zie Fauconnier.
|
FD |
Focquenoit |
cf. Fauquenoit.
|
JG |
Focquet |
Focqueno(e)y, zie Fauquenoy.
|
FD |
Focquet |
Foquet, -ez. 1272 «Maria filia Colardi Foccet» PolyptVillers; var. de Fouquet, dimin. de l’anthrop. germ. Fulco.
|
JG |
Focqueur |
zie Faucheur.
|
FD |
Focquier |
zie Foucher.
|
FD |
Focroul(le) |
zie Foccroulle.
|
FD |
Focroule |
-oulle, Foccroule, -oulle, Fockeroulle. 1474 «Johannes de Focqueroul» PrincipLiège, 1524 «Mathy de Fockroul», 1544 «Johan Fokroulle» DénStavelotMy, 1628 «Vincent Focqueroulle», 1671 «Arnould Focroul» BourgNamur; nom d’origine: Fo-croulle, w.fok’roûle, à Rouvreux (Lg), etc. Cf. aussi Joccroulle.
|
JG |
Focuet |
zie Focquet.
|
FD |
Fodderie |
NF flam., attesté la lre fois à Hoboken en 1813; p.-ê. simple var. de Fonderie [FD].
|
JG |
Fodderie |
zie Fonderie.
|
FD |
Fodi- |
-é, -aux. Proven. Fodiaux (Dép. Folx-les-Caves).
|
EV |
Fodor |
Patr. Russische VN Fe(o)dor: Theodoor.
|
FD |
Foebert |
zie Fober(t).
|
FD |
Foeckert |
zie Volckaert(s).
|
FD |
Foeken |
zie Fock(e).
|
FD |
Foekking |
Patr. < Germ. VN Fulco. Zie Fock(e).
|
FD |
Foele(n) |
zie Pollens.
|
FD |
Foelen |
Proven. Veulen, ,,Fologne » (Loc).
|
EV |
Foelgner |
zie Folkner.
|
FD |
Foeliex |
V. Félix.
|
EV |
Foelster |
Proven. Fulc-Ster, ,,Etablis-sement du sieur Fuie ».
|
EV |
Foer(e), de |
zie Dufour.
|
FD |
Foerie(r) |
zie Fourier.
|
FD |
Foerier |
V. Fourrier.
|
EV |
Foerster |
Forster. Nom de métier: all. Förster ‘garde forestier’.
|
JG |
Foerster |
zie Forster.
|
FD |
Foerts |
zie Voorts.
|
FD |
Foes |
zie Faas(se).
|
FD |
Foesier |
zie Foucher.
|
FD |
Foester(s) |
de Foestraets, zie Vastrade.
|
FD |
Foeteler |
zie Foteler.
|
FD |
Foets |
zie Voorts.
|
FD |
Foex |
zie Focke.
|
FD |
Fog(h)el |
Fogiel, zie de Vogel(e).
|
FD |
Fogelbaum |
D.-joodse FN: vogelboom.
|
FD |
Fogen |
Foges, zie Vuegen.
|
FD |
Foges |
V. Fouage.
|
EV |
Fogielhut |
Dial. < Vogelhaupt: vogelkop. BN.
|
FD |
Foguenne |
w. (La Gleize) Fôguène, w. (Bastogne) Fôguène’, Fognenne (cacographie). NF apparu à Nassogne et Masbourg dans le milieu du 18° s. (GeneaNet) ; le suffixe -enne invite à y voir un nom d’origine allemande ou luxembourgeoise.
|
JG |
Foguenne |
W. uitspr. van Limburgse FN Fogen.
|
FD |
Fohal(le) |
Foxhal(le): PlN LU W. fohale; kleine sloot, gracht.
|
FD |
Fohalle |
Fohal, Foxhal, -alle. Nom d’origine: w. topon. liég.. fohale ‘petite fosse’ DL.
|
JG |
Fohalle |
V. Fosse.
|
EV |
Fohn |
Surnom: all. Föhn ‘vent du midi’ < lat. favonius.
|
JG |
Föhr |
zie Fehr.
|
FD |
Foidar |
-art, w. liég. Fièdàl DL 267. Nom d’origine: 1386 «Fowedar», anc. topon. de Liège (c/BTD 11, 1937, 72).
|
JG |
Foidar(t) |
PlN Foidart in Luik. 1507 Lynart de Fowedar, Voroux (KCTD 1937,72).
|
FD |
Foidart |
(Pour Froidart. Chute fréquente d’un des deux r de deux syllabes successives. N° 73). V. FRID.
|
EV |
foin |
,,Herbe séchée ». Formes dial. : Fan-, Peu- -ey, -eau, -el. Fanes. Faneur. ,,Homme qui fane l’herbe fauchée ». Synon. : Fan-, Fen- -ier. Profess. Le faneur désigné : 1. Par le produit de son activité : Fan(n)–es, -ey, -ielle, -uel. Fenaux. — 2. Par sa qualification directe (Avec suffixe péjoratif) : Fan(n)art, Fenasse.
|
EV |
Foin |
Fr. foin, surnom de marchand, etc. ; ou bien var. dsfaing ‘fagne’, cf. Defoin.
|
JG |
Foinnes |
-es, Fuinnes. Surnom: anc. fr. foinet ‘petit de la fouine’ FEW 3, 368b ou anc. fr. foinet ‘trident de pêcheur’ FEW 3, 912b, mais cf. aussi 1302 «Foinet de Vilheirsjadis prévost d’Iveux» CartOrval, apparemment prénom.
|
JG |
Foirdt, de |
zie Lefort, Dufort.
|
FD |
Foire(s)t |
V. Forest.
|
EV |
Foiret |
Dim. van foire: jaarmarkt (DNF)? 1655 Claude Foirré, Utrecht-Aw. (AP).
|
FD |
Foiss(e)y |
PlN Foissy (Côte-d’Or, Yonne).
|
FD |
Foissac |
PlN (Aveyron, Gard).
|
FD |
Foissche |
V. Fouage.
|
EV |
Foix |
Foi(s): PlN Poix (Ariège). 1410 Pierre de Poix, Senlis (MORLET).
|
FD |
Fok |
zie Focke.
|
FD |
Fok- |
-et, -s. V. FULC.
|
EV |
Fokan |
cf. Focant.
|
JG |
Fokan |
V. Focant.
|
EV |
Fokan |
zie Focan(t).
|
FD |
Foket |
Fokke, zie Focquet.
|
FD |
Fokke(l)man |
Afl. van Germ. VN, Ndd.-Fries Focke of dim. Fockel, uit Volk-naam. 1363 Vockelman, Esslingen (DN). Christiaan Jans Vockelman/Fokkelman, geboren in 1754 in Warburg (NRW), vestigde zich in Pieterburen (GR)(PDB).
|
FD |
Fokke(ns) |
zie Fock(e).
|
FD |
Fokker |
1. BN. Mnl. focker: bedrieger, fopper (?). 1270 Jhan die Fockre, Bg. (CG). – 2. Zie Volker.
|
FD |
Fol |
Follet. 1. Car. mor. H. fou, follet. N» 277. — 2. V. FULC.
|
EV |
Fol |
Ofr. fol, Fr. fou: gek. BN.
|
FD |
Fol |
Surnom : anc. fr. fol ‘fou, qui a perdu la raison’, mais aussi ‘dévergondé’, etc. FEW 3, 688bet691b.
|
JG |
Fol(l)mer |
zie Volkmar.
|
FD |
Fol(l)on(g) |
1. V. Foulon. N° 157. — 2. V. Volon. N° 136. — 3. V. FULC.
|
EV |
Folain |
1296 «Nicholas Folin» TailleParis; pour Dauzat 261, dérivé de fr. fol ‘fou’ (toutefois non attesté dans le FEW 3, 688b et sv., v° follis); plutôt var. de Folien, Feuillien.
|
JG |
Folbroeck |
PlN Volbroek; vgl. Am Vollbruch in Bielefeld (NRW). 1642 van Volbroek, Kevelaer; 1698 van Volbroeck, Asperden; 1687 Vollbroeck, Uedem NRW (PDB).
|
FD |
Folcke |
Fokque, zie Volcke.
|
FD |
Folcque |
Folk(ers). Foll- -and, -ey, -iot. V. FULC.
|
EV |
Folcque |
Nom issu de l’anthrop. germ. Folco, cf. 1173 «Folco de Astenoi», «Folco pater Lamberti de Staules» CartOrval.
|
JG |
Folders |
zie de Volder(e).
|
FD |
Folens |
Follens. Hypocor. d’un anthrop. germ. en Vol-, ainsi Voulboud, Volbrecht [FD].
|
JG |
Folens |
zie Pollens.
|
FD |
Foley |
zie Follet.
|
FD |
Folger |
zie Volker.
|
FD |
Fölgner |
zie Folkner.
|
FD |
Folichon |
PlN in de Provence (PDB).
|
FD |
Folichon |
Surnom, sans doute de création tardive: fr. folichon ‘petite fille folâtre’ (attesté depuis 1637), ‘qui aime à folâtrer’; égrillard’ (dp. 1740) FEW 3, 689a.
|
JG |
Folie |
1. Car. mor. Homme fou. N° 277. — 2. Proven. La folie (Nombr. L.D.).
|
EV |
Folie |
1298 «Stas Folie» OnomCalais, 1302 « Symon Folie » LoiTournai ; surnom : fr. folie ‘déraison’ FEW 3, 689b. – Très souvent, nom d’origine, d’après le topon. La Folie, cf. 1275-76 «Mahiués de le Folie» RegTournai, 1293 «dame Ailit c’en dist de la Folie filliastre signor Philippe de la Folie chevalier» Cart-Orval, 1365 «Jehan de le Follie coutelier» TailleMons.
|
JG |
Folie |
Folli, Folly: 1. BN Ofr. folie: waanzin, zotheid. 1240 Jehanés Folie, Atrecht (NCJ); 1298 Stas Folie, Kales (GYSS. 1963); 1339 Jehan Folie, Dk. (TdT). – 2. Mnl. foelge, folie < Ofr. foille: blad (o.m. geslagen metaal); ook verfstof, aluin gebruikt door lakenververs en verfmakers, aluin uit Foglia in Klein-Azië, Fr. alun de feuille (Bk. 1968,252; DE POERCK ni). 1268 Tirkinus Folge = 1261 Foille, Ip. (BEELE). – 3. PlN La Folie; zie Delefolly. DF W vermeldt ook Folie, Foille = Faille.
|
FD |
Folié |
Follet. 1358-59 «Willaumes Folles» PolyptAth, 1365 «Jehan Follet manouvrier» TailleMons; surnom: fr. follet ‘qui fait ou dit de petites folies’ FEW 3, 689a.
|
JG |
Folien |
1514 «Follin d’Andrymont» La Gleize, 1524 «Lambert Follin» DénStavelotMy; var. de Pholien = Feuillien, w. Foyin; cf. aussi 1294 «Gerart de Saint Follien» CensNamur.
|
JG |
Folien |
zie Phol(l)ien.
|
FD |
Foliez |
zie Follet.
|
FD |
Folique |
Peut-être dérivé de l’anc. fr. fol ‘fou’, comp. dial. (Verdun) foligot ‘folâtre’ FEW 3, 689a.
|
JG |
Folk |
zie Volcke.
|
FD |
Folker(s)man |
Patr. Afl. van Germ. VN Volker of Volkert.
|
FD |
Folkers |
zie Volker.
|
FD |
Folkmar |
zie Volkmar.
|
FD |
Folkner |
Fölgner, Foelgner: Patr. D. FN Volkner, fulk-naam.
|
FD |
Foll |
Surnom all., corresp. à moy. néerl. vole, veule, voel(e) ‘poulain’ ?
|
JG |
Follae(r)ts |
-a(rt), -(i)ard, Foulard, -art: Afl. van Mnl. ww. folen: grappen maken, stoeien, schertsen, spotten. Of afl. van Fr. fou: gek. 1385 Aernoud Folaert, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Folland |
BN Folant < Ofr. ww. foler: gek doen. Vgl. Volant.
|
FD |
Follebou(d)t |
-bouckt, zie Vollebout.
|
FD |
Follens |
cf. Folens.
|
JG |
Follens |
Folens, Foele(n), Vollen(s): Patr. Vleivorm van Germ. VN zoals Volboud, Volbrecht. Vgl. Follebout. 1712 Augustin Folens; 1724 André Follens, Izg. (COUSS.).
|
FD |
Follet |
cf. Folié.
|
JG |
Follet |
-ez, -é, -ett, -ey, Foley, Folliet, -iot, Foliez: Dim. van Ofr. fol, Fr. fou: gek. BN. 1290 Cholart Folet, Bergen (PIERARD); 1382 Willaume Foliez, Dk. (TdT).
|
FD |
Folletête |
BN folle tête: dwaashoofd, gek.
|
FD |
Folletête |
Cf. 1272 «Willelmus films lohannis Stulti Capitis [= Tête folle]» PolyptVillers; surnom d’étourdi, d’extravagant, de tête brûlée.
|
JG |
Folli |
zie Folie.
|
FD |
Folliard |
zie Follaerts.
|
FD |
Follin |
Foulain: BN < Ofr. fol, Fr. fou: gek. 1460 Johan Follain, Laon (MORLET).
|
FD |
Follman(n) |
Folman: Patr. Germ. VN Volkmann; vgl. Vollmar < Volkmar. °i8n Mathias Follman, Echternach-Mechelen (PDB).
|
FD |
Follon |
Folon. 1472 «Aber le Follon» Dén-Vielsalm, 1602-3 «Guillaume Follon» TerriersNamur, 1605 «Adrian Follon» = 1606 «Adrian Foullon» BourgDinant; nom de métier: w. liég. folon ‘foulon, artisan qui feutre les étoffes de laine’ FEW 3, 849b.
|
JG |
Follon(g) |
Folon, zie Foulon.
|
FD |
Folly |
zie Folie.
|
FD |
Fölsinger |
Folzinger: Patr. Afl. van Völz, vleivormvan Germ. Volk-naam.
|
FD |
Foltin |
Folletin, dim. van Ofr. fol: gek. Vgl. Follet.
|
FD |
Folville |
Nom d’origine: Folleville (Somme), etc., ou bien var. de Forville.
|
JG |
Folville |
PlN Folleville (Eure, Somme).
|
FD |
Fombelle |
Nom d’origine: font belle, belle fontaine.
|
JG |
Fombelle |
PlN Font belle: mooie bron. Vgl. Schönbrunn.
|
FD |
Fomin |
Surnom de faucheur: w. liég. fåmin, w. (St-Hubert) faumm ‘manche de la faux’ FEW 3, 404b.
|
JG |
Fomin |
W.faumin: steel van de zeis. BerBN (HERE.).
|
FD |
Fonbonne |
Nom d’origine: Fon(t)bonne en Auvergne, etc. (= bonne fontaine).
|
JG |
Fonbonne |
PlN Fontbonne (Cantal, Ardèche): goede bron.
|
FD |
Foncaux |
Peut-être var. de Foncoux. Sinon, anthrop. germ. en -ard, cf. 1262 «Foncardus de Veteri Vertonno [Vieux-Virton] miles» Cart-Orval.
|
JG |
Foncez |
Foncé, Foncin, Fonchain, Foncon, Fonson: Afl. van Ofr. fons < Lat. fundum: grondbezit, landbezit. 1688 Carolus Fonson, Bergen (MUL VII).
|
FD |
Foncez |
Surnom: fr. foncé ‘de teinte plus sombre’, mais qui n’est attesté que depuis 1690, cf. FEW 3, 874a.
|
JG |
Foncin |
Fon(c)k(e). V. FUNC.
|
EV |
Foncin |
Sans doute du thème de Fonçon, Fonson.
|
JG |
Fonck |
Foncke, au génitif: Fonken. Surnom: moy. néerl. vonke, vonc, vunc ‘étincelle’ ; cf. aussi Funck.
|
JG |
Fonck(e) |
zie Vonk.
|
FD |
Fonçon |
Fonson. 1616 «Jean de Fonson» Prin-cipChimay; dérivé topon. de lat. fundus, comme w. (Faymonville) fonsenî ‘fondrière’, qui est un dérivé FEW 3, 871b.
|
JG |
Foncoux |
Nom d’origine: Froncourt, w. foncou, à Fumal (Lg).
|
JG |
Foncoux |
Proven. Foncourt (Dép. Fumai). N° 245.
|
EV |
Foncoux |
W. voor Froncourt, PlN in Fumai (LU).
|
FD |
Fond |
zie Font.
|
FD |
Fond- |
-aire, -e(u)r, -e(u). Profess. Exploitant ou ouvrier de fonderie.
|
EV |
Fondair(e) |
-er, -eur, -u: BerN Fr. fondeur: (ijzer)gieter. De vormen op -aire/-er gaan terug op de onderwerpsvorm (cas-sujet), die op -europ de voorwerpsvorm (cas-régime) fundorem. 1203 Crestiens Pondère, Atrecht (NCJ); 1371 Gerardole Fondeur, Bouffioulx (SLLIV).
|
FD |
Fondaire |
-er, Fondeur, Funder. 1302 «Jehan le Fondeur» LoiTournai, 1481 «Jehan Le-fonder» Mozet, 1574 «Hubert Bricquelet dit le Fonder» Hanzinne, 1602-3 «Jean le Fonder» TerriersNamur, 1685 «DieudonnéLe Fondair» BourgNamur, 1777 «Jacques Fonder ancien bourgmestre» Couvin; nom de métier: fr. fondeur ‘celui qui dirige une fonderie’ FEW 3, 864b, avec suffixe -eur; comme nom de métier, cf. aussi 1270 «Baudeloet le fondeur de chandelles» DettesYpres, 1368 «maistre Gossewien le fondeur de clokes» GuillLiège. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Fonder, Galler, …. VW 58, 1984, 48-49.
|
JG |
Fonderie |
1. Profess. V. le précéd. — 2. Proven. L.D.
|
EV |
Fonderie |
Fodderie: PlN Fonderie: (ijzer)gieterij.
|
FD |
Fonderie |
Nom d’origine: fr. fonderie (fréquent en toponymie).
|
JG |
Fondeur |
cf. Fondaire.
|
JG |
Fondu |
1519«LienetteFondu», 1573 «HenriLe Fondu» BourgNamur; surnom: fr. fondu ‘qui a perdu tout son bien’ (depuis 1706) FEW 3, 865b, cf. aussi w.fondou ‘maigri’ DFL 294.
|
JG |
Fondu |
zie Fondaire.
|
FD |
Fongers |
Patr. Fonger < funs-ger’wagend-speer’.
|
FD |
Fonk(e) |
zie Vonk.
|
FD |
Fonken |
cf. Fonck.
|
JG |
Fonlupt |
PlN (Puy-de-Dôme) < Font Luc: bron inhet bos. Luc < Lat. lucus: bos (DNF).
|
FD |
Fonrijn |
Fonryn: D. Vom Rhein: van de Rijn. 1294 Gérard van de Rine, Utrecht (BRECH.).
|
FD |
Fonseca (da/de) |
Sp. en Port. FN. PlN Fonseca, d.i. fons sicca: uitgedroogde bron (DS). 1522 Joannes de Fonseca alias de Bonadilla, Salamanca; 1548 Joannes de Fonseca, Lusitanus (MUL III-IV); ±1570 Maye de Fonseca, Erps (CDT118).
|
FD |
Fonsny |
Nom d’origine: w. (Faymonville) fons ‘m ‘fondrière’ FEW 3, 871b; ou bien, si le i est bref, de w. topon. fonsni (lat. -fie) à Bovigny (É. Legros, BTD 27, 137).
|
JG |
Fonsny |
Profess. Foins(n)ier, ,.marchand de foin ». (Dialecte).
|
EV |
Fonson |
1. Fanson. — 2. V. FUNC.
|
EV |
Fonson |
cf. Fonçon.
|
JG |
Fonson |
zie Foncez.
|
FD |
Font |
Fond: PlN Font: bron. 1250 Juliane Fons; 1211 Ogive de Fonte, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Font |
Nom d’origine: anc. fr. font ‘fontaine’, cf. aussi Fombelle, Fonbonne.
|
JG |
Font(h)ier |
Wellicht syn. met Fontenier. 1709 Jan Fontier,Ktr.(KW).
|
FD |
Fontaine |
[22e NF le plus fréquent en Wallonie]. Nom de résidence: fr. fontaine, topon. très fréquent, cf. aussi Lafontaine, Delafontaine; également nom d’origine: Fontaine-Valmont, Fontaine-l’Évêque (Ht), etc.
|
JG |
fontaine |
1. Proven. Font- -aine, -eyne. Def(f)ontaine. Deffon. Laf(f)on(t), Lafontaine. Diminutifs : Fontenelle, Fontenal. (Loc. et L.D. Fontenville. •— 2. Profess. Fontanie. ,,Fontainier ». Font-(h)ier. Avec suff. péjor. : Fon-tan(n)a(r), Font- -enasse, -ainasse, -esse.
|
EV |
Fontaine |
zie Delafontaine.
|
FD |
Fontan(a) |
-anel(la): It. FN: fontein, bron.
|
FD |
Fontebasso |
It. PlN: diepe bron.
|
FD |
Fonteignie |
Fontenie, cf. Fontignie(s).
|
JG |
Fonteignie |
zie Fontignie(s).
|
FD |
Fontein |
zie (van den) Fonteyn(e).
|
FD |
Fontenai |
-ay, de Fontenay: Verspreide PlN, collectief bij fontaine: plaats waar veel bronnen zijn, vgl. Fontenoy.
|
FD |
Fontenai |
-ay. Nom d’origine: Fontenay (Aube, Yonne, Seine, etc.), topon. fréquent.
|
JG |
Fontenay |
(Aube, Yonne, Seine, Manche, Seine-et-Oise, Eure enz.), Fontenai (Orne). 136 e. Herbert de Fontenay, Laon (MORLET).
|
FD |
Fonteneau |
-elle: Verspreide PlN (o.m. N, Aisne), dim. van fontaine: bron. 1275 Benoit Fonteniele, Tongre (VRi/sr0); 1365 Jehan de le Fontenielle, Dk.(TdT).
|
FD |
Fontenelle |
Nom d’origine : Fontenelle (Nr), etc., dimin. de fr. fontaine.
|
JG |
Fontenier |
1577 «Johan Fontenier» GuillLiège, 1581 «Marguerite Fontenier» BourgNamur; nom de métier: fr.fontainier, w. \iég. fontin.ni ‘préposé aux fontaines’ ou ‘réparateur de fontaines’ FEW 3, 697a. – Cf. aussi 1429-73 «Johan du Fonteny» Châtelet, dans lequel Fonteny représente un quartier de Châtelet.
|
JG |
Fontenier |
BerN Fr. fontainier: toezichter over de waterputten, waterfitter. 1502 Johannes Fonteniers, Hoegaarden (MULIII).
|
FD |
Fontenoy |
(H, Nord, Aisne…), Fontenois (Ard., Hte-Saône). 1269 Willames Remis de Fontenoit, Ktr. (DEBR. 1980); 1373 Jehan dou Fontenoit, Wasmes (CSWII).
|
FD |
Fontenoy |
Fontinois, -oy. 1302 «Jehanain de Fontenoit» LoiTournai, 1748 «Mcurisse Fontenoy» Nandrin ; nom d’origine : Fontenoy (an. Tournai), NL fréquent en France aussi (Aisne, Meurthe-et-M.), etc., collectif en -oit/ -oy as fontaine (endroit où il y a des fontaines).
|
JG |
Fontenoy |
Fontinois, -oy: PlN zoals Fontenai < Lat. fontanetum: plaats met bronnen.
|
FD |
Fonteny |
Fontini, -iny: 1. PlN Fonteny in Loupoigne, Thines of Oud-Genepiën (WB). Ook in Frankrijk (o.m. Moselle). 1431 Jane van Fonteniis, Ronse (LENOIR). – 2. Zie Fontignie(s).
|
FD |
Fontes(se) |
Wsch. PlN < Fr. font: bron.
|
FD |
Fontesse |
Non attesté dans le FEW comme dérivé de \at.fons; p.-ê. de fr. fonds ‘affaissement du sol’ FEW 3, 866a?
|
JG |
Fonteyn |
-eyne, -yn. Nom d’origine: moy. néerl. fonteine ‘fontaine’.
|
JG |
Fonteyn(e), (van den) |
van de Fonteyne, Fonteijn(e), van de(n) Fontyne, -ijne, Fontein, Fontyn(e), Fontijn: Verspreide PlN Fontein(e): fontein, bron, waterput. Zie ook Delafontaine. 1401 Bertrams huus vander Fonteine, Bg. (SIOEN). – Lit.: W. BEELE, Westhoekjb. 1986,163.
|
FD |
Fonteyne, de |
zie Delafontaine.
|
FD |
Fontign- |
-ie, -y. Proven. Fontignties (Dép. Buvrinnes), Fontigny (Dép. Ransart).
|
EV |
Fontignie |
-ignies, -igny, -ini, Fonteignie, Fontenie. Nom d’origine: Fontignies, à Buvrinnes (Ht), etc.
|
JG |
Fontignie(s) |
-i(g)ny, -ini, -eignie, -enie: PlN Fontignies in Buvrinnes (H) of Fontigny in Ransart (H). 1507 Petrus de Fontingnis, St.-Jans-Geest-Lv.(CALUW.).
|
FD |
Fontini |
-iny, zie Fonteny.
|
FD |
Fontinois |
-oy, cf. Fontenoy. Fonze, -é, -ée. Nom d’origine: dial. fr. fonze ‘fondrière’ et dérivés: poit. fonzée ‘terrain dans un fond’ FEW 3, 871a; cf. aussi, avec suffixe -ellu, topon. w. fonze, à Aywaille, à Nandrin (Lg).
|
JG |
Fontinois |
-oy, zie Fontenoy.
|
FD |
Fontinoy |
Proven. Fontenoy (Loc.).
|
EV |
Fontrein |
Wsch. < Fontein, met r-epenthesis.
|
FD |
Fontyn(e) |
van de(n) Fontyne, zie (van den) Fonteyn(e).
|
FD |
Fonville |
PlN Fonville (Eure-et-Loir). 1301 Bauduins Fontvielle,Dk.(TdT).
|
FD |
Fonzé |
Fonze: PlN Fonzê in Aywaille en Nandrin (LU). Fr. dial. fonze: kloof (HERB.).
|
FD |
Foo |
Grafie voor Faux? Of Vl. uitspr. van Foi?
|
FD |
Foogen |
zie Vuegen.
|
FD |
Fook |
zie Focke.
|
FD |
Foole |
Fools, zie Vool(s).
|
FD |
Foor |
zie Faber
|
FD |
Foor, de |
de Foor(d)t, Foort, zie Lefort, Dufort.
|
FD |
Fooy |
Proven. Foy (Loc.).
|
EV |
Fooy |
zie Foy.
|
FD |
Fooz |
Foos, zie Defooz.
|
FD |
Fooz |
Nom d’origine: Fooz (Lg) ou Fooz, à Wépion (Nr).
|
JG |
Foppen(s) |
zie Fobe.
|
FD |
Foque |
zie Focke.
|
FD |
Foqué |
Foquet, zie Focquet.
|
FD |
Foquet |
-ez, cf. Focquet.
|
JG |
Foquet |
Foqué, Focuet, Fokké, Fo(c)ket, Foucquet, Fouquetfte), Fouchet, -é, Fourchet, Focketijn, -yn: Patr. Rom. dim. van Germ. fulk-naam. 1226 Aie Fokete, Atrecht (NCJ); 1299 Fouket, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Foquet |
V. FULC.
|
EV |
Foqueur |
Peut-être w. liég. fôkeû ‘celui qui bat et aplanit la terre au moyen des battes, dites /oies’ DL 273b, bien que ce ne soit pas vraiment un nom de profession ; ou bien forme pic. de fr. faucheur, cf. (Mons) fougueux FEW 3,378a.
|
JG |
Foqueur |
Proven. Foqueux (Dép. Onhaye).
|
EV |
Foqueur |
zie Faucheur.
|
FD |
Forain |
Forin, Faureins: 1. Fr. forain: vreemdeling; wellicht BN van een bourgeois forain: buitenpoorter. Ook Mnl. forein, forijn. 1393 Jhan Foriin, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Vondelingnaam van 1808 Joseph Albert Forain, Opvelp (CLAES 1993,150).
|
FD |
Forain |
Forin. 1623 «Adrien Forin» Bourg-Namur; surnom: fr. forain ‘étranger’ FEW 3, 703a.
|
JG |
Foray |
V. Fourreau.
|
EV |
Forb- |
-at, -es. 1. Car. mor. Fourbe (Avec et sans suff. péjorat.). N° 279. — 2. Proven. Forbos (Dép. Grand-Rechain).
|
EV |
Forbiseur |
cf. Fourbisseur.
|
JG |
Forbiseur |
zie Fourbisseur.
|
FD |
Forbras |
BN Fort bras: sterke arm. Vgl. Brasfort.
|
FD |
Forbras |
Surnom: moy. fr. fort bras ‘bras solide’ ; comp. Bradfer.
|
JG |
Forcé(e) |
Forcez: Wvl. hypercorrect voor Fossé, -ez.
|
FD |
Force(i)lle |
zie Forseille(s).
|
FD |
Forcée |
cf. Forzée.
|
JG |
Forceille |
cf. Forseille.
|
JG |
Forcelle |
V. Forseille.
|
EV |
Forceville |
Nom d’origine: Forcevillc (Somme).
|
JG |
Forceville |
zie De Forceville.
|
FD |
Fordel |
D. FN Vordel: voordeel (BRECH.).
|
FD |
Fordham |
PlN (Cambridgeshire, Essex, Norfolk).
|
FD |
Fordyn |
-eyn, zie Fourdin.
|
FD |
Fore |
zie Faber, Forest.
|
FD |
Foré |
cf. Forez.
|
JG |
Foreest, van |
PlN Foreest < Ofr. forest: woud, aan de vorst toebehorend domeingoed. Vgl. Forest 1., Duforet. 1360 van Herbaren van Foreeste, A’dam (NHC); 1373 Salin Foreest, Ip. (BEELE); 1376 Everaerd van den Foreste, Hulst (DEBR. 1999).
|
FD |
Forest |
-et, -et. 1444 «Jehan du Forest», 1535 «Bernart de Forest», 1635 «Jean Foret» BourgNamur; fr. forêt, fréquent en toponymie.
|
JG |
Forest |
Forrest, Forêt, -et, -ez, -é, -e, Forret, -ez, -é, -e, Fouret, -ez, -é, Fourré: 1. Mnl. foreest < Ofr. forest, Fr. forêt: woud, aan de vorst toebehorend domeingoed. Zie Van Foreest. Forest is ook de Fr. naam voor Vorst (Bs.). 1468 Dudarts Forest, Dk. (TTT). – 2. For(r)est/Forêt kan hypercorrect zijn voor For(r)et/Fourez, -et. a. Rom. vorm van Germ. VN Folradus. b. Var. van Fauret; zie Favret. 1392 Willem Foret, Aw. (ANP); 1407 Jan Forets huus, Bg. (SIOEN). Forestier (de); Fourestier, Forissier: BerN Ofr. forestier: vorster, boswachter. 1301 Maihieus Forestiers, Atrecht (NCJ); 1336 Jakemés li Forestier, Dk. (TdT).
|
FD |
forêt |
,,Grande étendue boisée ». 1. Proven. Forêt, Laf(f)oret, De Fore(i)t, For(r)est. (Loc. et L.D.). V. Vorst. N° 241. — 2. Pro-fess. Forestier. Agent ou garde forestier. N° 166.
|
EV |
Forez |
Forrez, Foré. Var. de Forêt plutôt que nom de région: Forez (France).
|
JG |
forge |
,,Atelier métallurgique ». 1. Proven. Forge(s), Laforge, La-farge, Delforge. Dialecte : Fou-arge. N° 189. — 2. Profess. Ouvrier ou exploitant d’une forge. Forgeur, Diminutifs : Forg- -et, -eot.
|
EV |
Forge |
Forges. Fr. forge, topon. fréquent, comme surnom de travailleur de la forge; cf. Del(a)forge.
|
JG |
Forge |
zie Delforge.
|
FD |
Forgeot |
Fourgeot, -geau(x), -go, Forgo: 1. Dim. van forge: smidse. BerBN van de smid. 1385 Hugues Forgeot, serrurier, Châtillon (MARCHAL). –2. Door contaminatie met forge voor Fargeau < Lat. naam Ferreolus ‘ijzeren’ (DNF).
|
FD |
Forgeron |
1602-3 «Guillame le Forgeron» Ter-riersNamur; nom de métier: fr. forgeron (attesté seulement depuis 1538) FEW 3, 344a; NF peu fréquent, largement concurrencé par Lefèvre, etc.
|
JG |
Forgeron |
Fr. BerN van de smid.
|
FD |
Forges |
Spellingvar. voor Forge of Forget.
|
FD |
Forget |
1472 «Jehan Forget» DénChiny; du thème de fr. forge plutôt qu’avec Dauzat 247, var. de Fargeau (lat. Ferreolus), par attraction de fr. forge (mais Fargeau n’est pas wallon) ou qu’avec Carnoy 52, dérivé du thème de Frogier < germ. frôd-gar (Först. 542).
|
JG |
Forget |
Forgé, Forger: Dim. van forge: smidse. BerBN van de smid; vgl. Forgeot. 1353 Jehan le Mannier dit Forget, Comp. (MORLET); 1495 Jaquemart Forghet, Dk. (TTT). Forgeur, Fourgeux, Leforgeur: BerN Mfr. forgeur: smid. 1508 Johannes le Forgeur, LU (MUL III).
|
FD |
Forgeur |
Forgeur dit Seguin. 1472 «Noël le Forgeur» DénLaroche, 1535 «Jado le Forgeur» CartCiney; nom de métier: moy. fr. forgeiir ‘celui qui forge le fer, forgeron’ FEW 3, 344a.
|
JG |
Forgo |
zie Forgeot.
|
FD |
Forgon |
Fourgon: Ofr. forgon: pook,haardijzer. BerBN 1254 Johannis dicti Forgon, LU (CVD).
|
FD |
Fori(e)r(s) |
Proven. Forrière (Loc. et L.D.).
|
EV |
Forier |
Foriez, Forrier, Fourrier. 1289 «Lam-bers le Fourrier» DettesYpres, 1562 «Jan Forier» =1584 «Jan Forier» NPLouette; nom de métier: anc. fr. forrier ‘soldat qui va fourrager’, fr. fourrier ‘militaire chargé du logement, des vivres’ FEW 3, 660a, ainsi 1640 «Alexandre de Belle forier baron de Sailly» BourgLiège ; cf. aussi Foury.
|
JG |
Forier(s) |
-iez, -ir, zie Fourier.
|
FD |
Forière |
Forir. 1220 «Cueno de Forieres» Châtelet, 1444 «Joret bouvier Jehan le Forière» AidesNamur, 1562 «Jehan Forir» NPLouette, 1617 «François Servais dit de Forière» BourgDinant; nom d’origine: fr. fbrière, w. liëg.fortre ‘limite d’un champ’ FEW 3, 704b, fréquent en toponymie : e.a. Forrières (Lx); cf. aussi Fourir, -ire.
|
JG |
Foriers |
Génitif de moy. néerl. fourier ‘fourrier’.
|
JG |
Foriez |
cf. Forier.
|
JG |
Forin |
cf. Forain.
|
JG |
Forin |
zie Forain.
|
FD |
Forir |
cf. Forière.
|
JG |
Forissier |
zie Forestier.
|
FD |
Forlani |
zie Furlano.
|
FD |
Formage |
zie Fromage.
|
FD |
Forman |
-ann, Formans (génitif). Nom de profession: ail. Vormann ‘chef de file, chef d’atelier’.
|
JG |
Forman(n) |
Fourman(n), Formans: 1. D. FN Formann, Vormann = Fuhrmann, d.i. voerman (BRECH.). – 2. Zie Froment.
|
FD |
Formanoi |
-oie. Probabl. var. de Fourmanoir; le NF paraissant liégeois, on ne peut écarter tout à fait l’hypothèse de l’expr. w. (si mète) fou manôye [littér1 «hors monnaie»] ‘dépenser tout son argent’, surnom d’un homme dépourvu d’argent, explication que J. Herbillon semblait toutefois avoir abandonnée.
|
JG |
Formanoi(e) |
Formanoi(r), Formannoy, zie De Formanoir.
|
FD |
Formantrouw |
zie Fourmestraux.
|
FD |
Format |
zie Fournet.
|
FD |
Formatin |
16e-18e s. «Formantin» Verviers; var. de Fromentin, et non pas surnom issu de w. fwêrt matin ‘tôt matin’.
|
JG |
Formatin |
zie Froment.
|
FD |
Formeau |
zie Fournel.
|
FD |
Forment |
cf. Froment.
|
JG |
Forment |
-in(i), zie Froment.
|
FD |
Forment |
zie Froment.
|
FD |
Formesyn |
-ijn, -eyn: Var. van Farazijn met epenthetische nasaal.
|
FD |
Formesyn |
-ijn. Probabl. forme altérée de Farazijn [FD].
|
JG |
Fornasier |
Afl. van Ofr. fornage: oven, fornuis. BerN van stoker, bakker, kok. Vgl. Fournage.
|
FD |
Forner |
zie Fourner.
|
FD |
Fornet |
zie Fournet.
|
FD |
Forneville |
Fornoville: PlN Fourneville (Calvados). 1692 Franciscus Forneville, Overijse (MUL VII).
|
FD |
Forneville |
Nom d’origine: Fourneville (Calvados).
|
JG |
Forneville |
V. Fronville.
|
EV |
Fornhoff |
D. FN, ook Vornoff, d.i. vorm Hof: vor dem Hof, voor de hoeve.
|
FD |
Forni(er) |
zie Fournier.
|
FD |
Fornier |
V. Fournier.
|
EV |
Forno |
zie Fournel.
|
FD |
Fornoville |
zie Forneville.
|
FD |
Forre(s)t |
-ez, -é, zie Forest.
|
FD |
Forrest |
V. Forêt.
|
EV |
Forrez |
cf. Forez.
|
JG |
Forrier |
cf. Forier.
|
JG |
Forrier |
zie Fourie(r).
|
FD |
Forro |
zie Foureaux.
|
FD |
Fors |
cf. Fort.
|
JG |
Fors(t) |
Verspreide PlN Forst, Vorst, zoals Fr. forêt < Lat. forestis: bos, foreest.
|
FD |
Forsbach |
PlN (NRW).
|
FD |
Forschelen |
zie van Vosselen.
|
FD |
Forseille |
-es, Forceille. s.d. «Marie de Forcel-les» ObitHuy; nom d’origine: Forseille, à Héron (Lg).
|
JG |
Forseille |
Proven. Dép. Héron. Synon. : Forcelle. N° 249.
|
EV |
Forseille(s) |
Force(i)lle: PlN Forseille in Héron (LU). 1795 Joannes Forcille, Hannuit-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Forssman |
D. Forstmann, afl. van Förster: vorster, boswachter, houtvester.
|
FD |
Forst |
Nom d’origine: all. Forst ‘forêt’.
|
JG |
Forster |
cf. Foerster.
|
JG |
Forster |
Förster, Foerster, Fers(z)ter: D. BerN van de vorster, boswachter. Förster is ook E. 1537 Jan Förster, Schotland-Aw. (AP).
|
FD |
Forsthoff |
Verspreide D. PlN Forsthof: hof in het bos.
|
FD |
Forsyth(e) |
Patr. Verengelste vorm van de Gaëlische VN fear-sithe ‘man-vrede’. 1467 Thomas Forsyth, Glasgow (MUL II).
|
FD |
Fort |
Fors. 1249-50 «Confier le Fort» = «Gontiers li Fors » ChirTournai ; surnom : fr. fort, adj., homme fort, puissant; cf. Lefort. Parfois var. graphique de Faur(e), NF d’Auvergnat fixé au pays de Herve [JL, NFw]. • Forme fém.: Forte. 1289 «Marée li Forte» CensNamur.
|
JG |
Fort |
Lefort. Car. phys.,,H. fort ». N° 257.
|
EV |
Fort- |
-em(p)s, -amps. V. WARD.
|
EV |
Fort- |
-in, -un, -on. Proven. nombr. L.D. ,,Endroit fortifié ». Forte. De Fort. „(Place) forte ».
|
EV |
Fort, (de) |
zie Lefort.
|
FD |
Fortain |
cf. Fortin.
|
JG |
Fortain |
zie Fortin.
|
FD |
Fortamps |
cf. Fortemps.
|
JG |
Fortamps |
Fortan, zieFortemps.
|
FD |
Forte |
cf. Fort.
|
JG |
Forte |
cf. Fortez.
|
JG |
Forte |
Forte, zie Portez.
|
FD |
Fortel |
Dérivé en -eau /-el de fr.fort, comp. moy. fr. fortelet ‘un peu fort’ FEW 3, 733a.
|
JG |
Fortemaison |
Nom de résidence (habitant ou voisin) : d’anc. fr. maison fort ‘manoir fortifié Gdf 5, 96, moy. fr. forte maison ‘maison fortifiée’ [MH],
|
JG |
Fortemaison |
PlN Forte maison: versterkt huis.
|
FD |
Fortemps |
-ems, Fortamps, -an. 1458 «Stevenar Fortemps» Thuillies, 1544 «Beautry Fort-temps» DénStavelotMy, 1553 «Beatris la fille Fourtemps» LaGleize, 1567 «Henri Fortemps» Liège, 1598 «Nicolas Fortemps» BourgNamur; p.-ê. d’anc. fr. fortemps ‘contretemps’ Gdf 4, 99, w. fou tins ‘pas au moment qu’il faut, à contretemps’ FEW 13/1, 185a, surnom de celui qui entreprend des choses au mauvais moment; sinon de fort temps, au sens littéral du terme [FD], comp. le NF all. Schönwetter ou le nom anglais 1327 «Alexander Starkweder ».
|
JG |
Fortems |
Fortamps, Fortan: BN Fort; Fortemps, (de); temps: sterk weer. BN naar het goed humeur? Vgl. 1327 Starkweder (REANEY). 1458 Stevenar Fortemps, Thuillies (HERB.).
|
FD |
Fortez |
-es, -e(s), -é: Mfr. fortet, dim. van fort: sterk. 1296 Guill. Fortet, Parijs (MICH.).
|
FD |
Fortez |
Forte. 1296 «Guillaume Fortet» Taille-Paris; dérivé anthrop. de Fort ou surnom: moy. fr. foi-têt ‘un peu fort’ FEW 3, 732b.
|
JG |
Forthomme |
1. Car. phys. H. fort. N° 257. — 2. V. WARD.
|
EV |
Forthomme |
-é. 1427 «Wilheame Forthomme» Waremme, 1544 «Jacque fillastre le Fort-homme » DénStavelotMy, 1616 « Andrien Forhomme» PrincipChimay; surnom: fr. fort homme ‘homme fort’.
|
JG |
Forthomme |
Fr. Fort homme: sterke man. BN. 1427 Wilheame Forthomme, Borgworm (HERB.).
|
FD |
Fortie(r) |
Fortje, Fourtier: Ofr. fortier: boswachter. BerN. 1429 Berthelemet Fortier, Senlis (MORLET).
|
FD |
Fortier |
1541 «Catron Portier» Mecquignies (au sud de Bavai); nom de profession: anc. fr. fortier ‘garde forestier’ FEW 3, 709a, plutôt que (moy.) fr. fortier ‘gardien de fort’ (cf. For-try, Deleforterie) non attesté FEW 3, 734b.
|
JG |
Fortier |
Profess. Fabric. de forets, ,,Foreuses ».
|
EV |
Fortimps |
Spelling voor Fortemps of Fortin.
|
FD |
Fortin |
-ain. 1279-81 «Jakemes Fortins» Comp-tesMons, 1280-81 «Marion li fille Jakemon Fortin» RegTournai, 1292 «Fortin (= sire Fort)» TailleParis, 1365 «Pier Fortins des merchiers» TailleMons; surnom d’homme fort, de Samson: anc. fr. fortin ‘fort’ (adj.) FEW 3, 733a.
|
JG |
Fortin |
-ain: BN. Afl. van fort: sterk, krachtig. 1275 Thiris Fortins, Melden (VR 38v°); 1280 Jakemes Fortins, Bergen (PIERARD). Zie ook Fortun.
|
FD |
Fortje |
zie Fortier.
|
FD |
Fortman |
Var. de Forman?
|
JG |
Forton |
-un. Pour Dauzat 262, dérivé (non attesté dans le FEW) de fr.fort (adj.) et pour Morlet 421 de Fort, nom de baptême popularisé dans le sud-ouest par saint Fort; en Belgique, où le NF est fréquent, plutôt dérivé anthroponymique de Fort.
|
JG |
Forton, (de) |
BN Afl. van Fr. fort: sterk. Vgl. Fortin.
|
FD |
Fortpied |
BN voor iemand met zware voeten. Vgl. Ligtvoet.
|
FD |
Fortpied |
Surnom: moy. fr. fort pied ‘qui a le pied fort’ ; comp. Piedfort.
|
JG |
Fortrie |
Fortry(e), zie Delaforterie.
|
FD |
Fortry |
-ye, -ie. 1724 «Charles Fortrie» Ge-luwe; nom d’origine, cf. Deleforterie, etc.
|
JG |
Fortun |
-uin, -uijn: De Ovl. FN Fortuin is een adaptatie van de Henegouwse Fortun. Fortun is een hypercorrecte vorm voor Fortin (vgl. H brin < brun, lindi < lundi), mede beïnvloed door Fortuné. 1563 Adr. Fortuyn, Kamerijk-Aw. (AP). Onder het trefwoord Fortijn geeft LENOIR viermaal de spelling Fortun (Fortiin?). 1349 Jhan Fortun, Ronse.
|
FD |
Fortuné |
-ez. Surnom: fr. fortuné ‘favorisé par le destin’ FEW 3, 736a, mais aussi anc. fr. fortuné, adj. ‘infortuné, aventuré’ Gdf 4, 102, ‘malheureux ou heureux’ selon le contexte [MH]; ce NP est attesté aussi comme prénom auguratif.
|
JG |
Fortuné |
Fortunato, -ati, -a(s): Patr. Lat. HN Fortunatus ‘door het lot begunstigd’. 1682 Fortunatus, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Fortuné |
N. de bapt. d’orig. romaine. ,,Favorisé par le destin ».
|
EV |
Fortz |
D. BN Vorz, D. Furz: wind, scheet, veest.
|
FD |
Forville |
Forvilly: PlN Forville (N). 1683 Fr. Forville ex Cipplet (MULVI).
|
FD |
Forville |
Nom d’origine: Forville (Nr).
|
JG |
Forvilly |
Proven. Loc.
|
EV |
Fory |
Forys (pluriel). Var. de Forir (w. forîre réduit à forî).
|
JG |
Fory(s) |
zie Fourier.
|
FD |
Forzée |
Forcée. Nom d’origine: Forzée, à Buis-sonville (Nr).
|
JG |
Forzée |
PlN Forzée in Buissonville (N).
|
FD |
Foscez |
zie Defosse.
|
FD |
Foschi |
Fosco(lo): Lat. fuscus, It. fosco: donker(kleurig).
|
FD |
Fôsges |
zie Voskens.
|
FD |
Foskoms |
Wellicht var. van PlN Vossem (VB).
|
FD |
Fosny |
zie Fonsny.
|
FD |
Fossa |
Nom d’origine : cf. 1523 « Fossas », topon. à Robertville (Lg), latinisation de fr. (topon.) Fossé ; cf. Defossa, de Fossa.
|
JG |
Fossard |
-a(e)rt, -a, Fassa(e)rt: Afl. van Ofr. fosser: graven, delven. BerN van de delver. 1507 Johannes Fossaert, Armentiers (MUL III).
|
FD |
fosse |
,,Creux naturel de terrain ». Proven. Fosse et Fosses (Loc. et L.D.) De(l)fosse, Foss- -ale, -elle, Fo(x)halle, Delvosal (Région liégeoise), Fossoul. Lafosse. Latinisation : Fossa et De Fossa.
|
EV |
Fosse |
Fossé, zie Defosse.
|
FD |
Fosse |
Nom d’origine: fosse (antonyme de mont), topon. très fréquent (e.a. Fosse-lez-Sta-velot, Fosse-la-ville).
|
JG |
Fossé |
Fosset, -ez. 1558 «Jehan Fossetz» BourgNamur; nom d’origine: ft. fossé, topon. fréquent (au sens de ‘talus’ généralement); cf. Defossé.
|
JG |
Fossé |
Proven. Caractér. d’une propriété. Limite de biens. Variantes: Foss- -et, -ey. (Dép. Amberloup). Defoss- -é, -et, -ez.
|
EV |
Fosselard |
1517 «Mathy Fosselart (Fausilart)» Trazegnies; dérivé en -ara? de moy. fr.fosseler ‘faire des fossés, des chemins’ FEW 3, 739a.
|
JG |
Fosselard |
Faslart: Afl. van Mfr. fosseler: sloten graven. Vgl. Fossard. 1517 Mathy Fosselart, Trazegnies (HERB.).
|
FD |
Fosselle |
Nom d’origine, dimin. en -elle de Fosse (w. fochale), cf. 1567 «la fosselle», topon. à Châtelet.
|
JG |
Fosselle |
PlN Dim. van Fosse: sloot, gracht; b.v. in Châtelet(H).
|
FD |
Fossen |
zie Vossen.
|
FD |
Fossepré |
Proven. ,,Pré au creux, à l’excavation ».
|
EV |
Fossépré |
Fosseprez, Fossé-. 1418 «Martin de Fosseitpré» Liège; nom d’origine: topon. non localisé, composé défasse et de -pré.
|
JG |
Fossépré |
Fosseprez, Fosséprez: PlN. 1418 Martin de Fosseitpré, Luik (HERB.).
|
FD |
Fosset |
-ez, cf. Fossé.
|
JG |
Fosset |
-ez, -ey, zie Defosse.
|
FD |
Fosseur |
BerN van de graver < Ofr. fosser. 1510 Pierardus le Fosseur, WB-Lv. (CALUW.).
|
FD |
Fosseur |
Profess. Terrassier, Fossoyeur.
|
EV |
Fosseur |
w. nam. Fosseûr. 1333 «Garin le Fosseur» ComptesMons, 1449 «Stievene le Fosseur» Jamioulx; nom de métier: anc. fr. fosseur ‘terrassier, fossoyeur’ FEW 3, 739a, ainsi 1365 «Jehan de le Fosse fosseur» Taille-Mons, 1502 «Germain de Bray maistre fosseur» AidesHainaut.
|
JG |
Fossi(er) |
-y: BerN fossier: graver, delver. 1296 Huars li Fessiers, PdC (BOUGARD); 1328 Raoul li Fossier, Dk.(TdT).
|
FD |
Fossi(ll)on |
1. V. FULC. — 2. V. Fauchille.
|
EV |
Fossion |
1691 «Jacques Fossion» BourgNamur, 1711 «Hubert Fossion» Spontin; sans doute dérivé de fr. fosse, à savoir *fossillon (non attesté comme tel); non point *furcio ‘petite fourche’, qui n’a pas de représentant wallon FEW 3,895a, ni moy. ù.faucillon ‘petite faux’ FEW 3, 380a. – Cf. le tableau généalogique (Andenne, 18e s.) dans Le Pays gaumais, 24-25,1963-64,412].
|
JG |
Fossion |
Fossillon, Focillon < Faucillon, dim. van Fr. faucille: sikkel. BerBN. Zie Fauchille. 1370 Jehan Fauchilon, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Fossoul |
PlN Fosseroulle in Huccorgne (LU). 1064 Balduinus de Forcherulis, Florennes; 1304 Robert deForcilhules, St-Lambert (KCTD1961,92). Fossum: Noorse FN < PlN Fossum in Soknedal (PDB).
|
FD |
Fossoul |
V. Fosse.
|
EV |
Fossoul |
w. Fossoûle (NF de la région de Huy). 1621 «Pierre de Fossoul» Antheit; forme simplifiée de Fosseroulle, à Huccorgne (Lg), c/BTD 35, 91-92.
|
JG |
Fossy |
zie Fossier.
|
FD |
Fost- |
-ier, -y. 1. Proven. Fosty (Dép. Baisy-Thy). — 2. Profess. Fossettier. ,,Spécialiste des petites fosses ».
|
EV |
Fosté |
Falsté, Vosté, Voste: Wsch. < Fossetet, dim. van Fosset. Vgl. 1438 Jehan Fosseteau, Laon (MORLET).
|
FD |
Fosteau |
Proven. Dép. Leers.
|
EV |
Foster |
E. FN, var. van Forster (REANEY).
|
FD |
Fostier |
Fostiez, Fosty. 15e s. «Jehan Fossetier» Ath, 1616 «Jean Fostie» PrincipChimay, 1623 «Mathieu Postier» DénChimay, 1630 «Philip Fosti» émigré en Suède, 1792 «Jacque Fosty» Le Mesnil ; nom de métier : w. (Centre) fossetî ‘fossoyeur’ ou bien forme réduite de forestier, comp. w. topon. fostrîye ‘foresterie’.
|
JG |
Fostier(s) |
-iez, -ié, -ie, -y, Vostier: BerN Fr. fossetier: graver, delver. 1361 Mottart li Postier, Opheilissem (C.BAERT); 1598 Abraham Fostier = Vostier, Ronse (Midd. 1963,320).
|
FD |
Fostroy |
Flostroy (tous deux NF dans l’Entre-Sambre-et-Meuse). Nom d’origine: probabl. forme altérée du NL Flostoy, commune de Havelange (Nr).
|
JG |
Fostroy |
Proven. Fostrée (Dép. Hor-rues).
|
EV |
Fostroy, |
zie Flostroy.
|
FD |
Föteler |
Foeteler: Misschien gerond < Fedler: vedelaar.
|
FD |
Fottrel |
Foutrel. Peut-être du thème de dial. (Lyon) foutmud ‘qui se fout de tout’ FEW 3, 927b.
|
JG |
Fou- |
-bert, -belets. V. FULC.
|
EV |
Fou(r)marier |
Ofr. formarié: iemand die een formariage gesloten heeft, d.i. Lat. foris maritagium, huwelijk met een horige van een andere heer. 1650 Hubert Fourmarie, Arien (PDB).
|
FD |
Foua- |
-ge, -che. Profess. Fouage, ,,Re-devance ». N. du receveur. Synon. : Foges, Foissche, Fouches (Dép. Hachy).
|
EV |
Foua(r)ge |
Oudluiks, li fwadje: smidse. Vgl. Faverge. 1447 Wautelet del Fouarge de Liers (ISP). Fouassier, Fouassin: BerN: bakker van haardkoeken. Zie Fouache. 146 e. Jehan le Fouacier (MORLET).
|
FD |
Fouache |
Fr. fouace: haardkoek, askoek. BN voor een bakker van zulke koeken. 1241 Robert Fouache, Noyon; 1256 Petrus Fouace, Comp. (MORLET); 1403 Jehan Fouache, Dk. (TTT).
|
FD |
Fouage |
cf. Fouarge.
|
JG |
Fouant |
BN Ofr. fouan: mol. Vgl. De Mol.
|
FD |
Fouard |
-at, Fouya(t), Fuya(t): 1. Afl. van fouer: graven. BerN. 1448 Raoulot Fouart, Comp. (MORLET). – 2. Fr. foyard: beuk (HERB.).
|
FD |
Fouard |
Fouat. Pour Dauzat 263, var. péjorative de fr. ‘fouilleur ‘celui qui fouille’ FEW 3, 667a ou bien w. liég. fouwå ‘feu allumé dans les champs’ DL 279b; cf. aussi Fouya(t) et Fuya(t).
|
JG |
Fouarge |
Fouage. 1756 «Noël Fouarge (orig. de Villers-le-Temple)» Liège; nom d’origine: w. liég. fouwådje, anc. liég. favarge ‘forge’ à aj. au FEW 3, 342b. – Bibliogr. : E. Renard, Gla- nures toponymiques [Fouarge], BTD 9, 1935, 191-3.
|
JG |
Fouarge |
V. Forge.
|
EV |
Fouassin |
Peut-être dérivé (non attesté FEW 3, 648a) de fr. fanasse ‘galette cuite sous la cendre’.
|
JG |
Fouat |
cf. Fouard?
|
JG |
Foubert |
1275-76 «Willaumes Foubiers» Reg-Tournai = 1276-77 «Willaume Foubert» CharitéTournai, 1289 «Liones Foubers» Cens-Namur, 1540-41 «SampsonFoubiertz» Marcq; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-behrt. – Un surnom n’est toutefois pas à exclure, d’après anc. fr. fo(u)bert ‘celui qui se laisse duper, jobard’ Gdf 4, 41, (13e s.)foubert ‘niais, dupe’ dans Le garçon et l’aveugle (éd. J. Dufournet, 2005, p. 133), cf. FEW 15/2, 186b [MH]. -Hypocor. : 1499 «Jehan Foubin» TerrierNaast.
|
JG |
Foubert |
zie Fobert.
|
FD |
Fouble |
zie Fobelets.
|
FD |
Fouc- |
-art, -ault. V. FULC.
|
EV |
Foucar(t) |
-aer(t), -arte, zie Volckaert(s).
|
FD |
Foucart |
1279-80 «Jakemes H fius Foucart le Toilier» RegTournai, 1363-64 «Piérars Fouckars» PolyptAth, 1365 «Nicaise Foukart tellier» TailleMons, 1526 «Lucien Foucquart» DénLens, 1676 «Anthoine Foucart» Ruage-Ath; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-hard (Morlet, NP Gaule I, 95), cf. aussi Focart. -Forme fém. : Foucarte.
|
JG |
Foucaud |
Foucau(l)t, Foco, Fourcault: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN fulk-wald: Fulcaudus (MORLET I). 1383 Richard Fourcaut (MARCFIAL).
|
FD |
Foucauld |
1554 «Laurent Foucaux» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-wald (Morlet, NP Gaule I, 95).
|
JG |
Fouchard |
zie Volckaert(s).
|
FD |
Fouché |
-er. Nom issu de l’anthrop. germ. fulc-hari (Morlet, NP Gaule I, 95).
|
JG |
Foucher |
-é, -ier, Foussier, Foesier, Focquier: Patr. Fr./Pic. vorm van Germ. VN Volker. 1216 Robert Folchier; 1230 Agnes Foukier, Atrecht (NCJ); 1304 Pieron Fouchier; 1326 Jan Folkier, Ip. (BEELE).
|
FD |
Fouchet |
-é, zie Focquet.
|
FD |
Fouchs |
Surnom: all. Fuchs ‘renard’, cf. également Fouss(e).
|
JG |
Fouconnier |
zie Fauconnier.
|
FD |
Foucoux |
Dérivé de l’anthrop. germ. fulc-wulf, latinisé en Folculfus (Morlet, NP Gaule I, 96).
|
JG |
Foucoux |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN fulk-wulf: Folculfus (MORLET I).
|
FD |
Foucq(u)aert |
zie Volckaert(s).
|
FD |
Foucque |
zie Focke.
|
FD |
Foucquet |
zie Focquet.
|
FD |
Foudelman |
Wellicht < D. Vodermann: hij die voedert. 1311 H. Voderman, Soest (BRECH.).
|
FD |
Fougère |
Faugère: PlN Fougère: varen.
|
FD |
fougère |
fougeraie. N. de plante. Lieu planté de fougères. Proven. L. D. Foug-, Faug-, Fêch-, Fesch-, Feuch-, Fiqu-, Fi(s)ch-, Fix- -ère, -ers, -eras, -(et)eux. Fèchereux (Loc.). Foccroule. ,,Fougerolles ».
|
EV |
Fougère |
Fr. fougère, fréquent en toponymie; cf. aussi Fechi(r).
|
JG |
Fougnie(s) |
PlN Foigny (Aisne).
|
FD |
Fougnies |
Nom d’origine, sans doute Fougny (Aisne) ou Feignies, 1243 «Fuignies», dans la région d’Avesnes-sur-Helpe (Nord) [MH].
|
JG |
Fougnies |
Proven. Feignies (Loc. fr.).
|
EV |
Foui- |
-ée, -on. 1. Profess. Design, par son activité et par son nom de l’ouvrier qui foule les draps. Variante : Fol(l)on(g).
|
EV |
Fouien |
Fouillen, -ien, -in, Foullien, Fouyin, Fouyn, Foyin. 1572 «Foynd’Andrymont»La Gleize, 1578 «Fouillin le Masson», ±1600 «Phouillin Galloy» Omezée (IdG 2005, 170-5); prénom Feuillen, w. Fouyin, du lat. Folia-nus, nom d’un saint irlandais du 7e s., évan-gélisateur de notre pays, patron de plusieurs paroisses dont Omezée, cf. Feuillen et Pholien.
|
JG |
Fouill(i)en |
Foui(e)n, zie Phollien.
|
FD |
Fouillen. |
V. FILU et FULC.
|
EV |
Fouillot |
zie Feuillet.
|
FD |
Foulain |
zie Follin.
|
FD |
Foulard |
1. Profess. Marchand de foulards. NOB 131, 157. — 2. V. FULC.
|
EV |
Foulard |
-art, zie Follaerts.
|
FD |
Foulard |
-art. Péjoratif de fr. fouleur, comme w. (Verviers) folâr ‘celui qui charrie au plus court, à travers les foins’ FEW 3, 847a, ou bien anc. fr.foullart ‘celui qui foule, qui opprime’ Gdf 4, 113 [fr. foulard ne date que de 1761 FEW 3, 844b].
|
JG |
Fouleur |
Nom de métier: fr. fouleur, w. liég. foleû ‘foulon’ FEW 3, 844b.
|
JG |
Foulis |
1. Car. mor. Fouillis, ,,Désor-dre ». N. d’homme désordonné. — 2. V. FULC.
|
EV |
Foullien |
cf. Fouien.
|
JG |
Foullien |
zie Phol(l)ien.
|
FD |
Foullon |
Foulon. 1279-80 «Flamens li Foulons» RegTournai, 1295 «Tieris li Foulons», 1365 «Lambiert le Foullon foullon» TailleMons, 1398 «Joakmin le Foullon» Châtelet, 1472 «Jehan Foullon» DénVirton, 1656 «Johannes Foullon manouvrier» DénFlorenville ; nom de métier: fr. foulon FEW 3, 849b; cf. aussi Folon.
|
JG |
Foulon |
-ont, Foullon, Folon, Follon(g), Lefoulon: BerN Fr. foulon: volder, voiler. 1306 Aubert le Foulon, Senlis (MORLET); 1388 Willames le Foullon, Ip. (BEELE). Vgl. De Volder(e).
|
FD |
Foumarier |
cf. Fourmarier.
|
JG |
Foumarier |
zie Fourmarier.
|
FD |
Fouquae(r)t |
-art, Fouqaert, zie Volckaerts.
|
FD |
Fouque |
zie Focke.
|
FD |
Fouquemberg |
-bert, zie Fauquembergue.
|
FD |
Fouquemberg |
Nom d’origine : Fauquembergue (PdC).
|
JG |
Fouquet |
1257 «al fil Fouket de Nivelle» Baill-Nivelles, 1279-80 «le vallet Fouket Pietrekin» RegTournai; dérivé en -et de l’anthrop. germ. Fulco, cf. aussi Fo(c)quet.
|
JG |
Fouquet(te) |
zie Focquet.
|
FD |
Fouquier |
zie Faucher.
|
FD |
Four- |
-croix, -croy. Proven. Dép. Blandain. ,,Croix placée à l’écart. N» 54.
|
EV |
Four- |
For- -manoir, -manois, -ma-noit. Proven. Manoir situé à l’écart. N° 54. Fourmarier. Situation sociale. Formariê, ,,Serf marié hors de la seigneurerie ou avec une personne d’une autre condition que la sienne ». N° 54.
|
EV |
Four-
|
-i(e)r, -ie. 1. Profess. Fourrier. — 2. Proven. Fourire (Dép. Stavelot).
|
EV |
Four, (de) |
zie Dufour.
|
FD |
Fourage |
-aschen, zie Ferage.
|
FD |
Fourbin |
1. Car. mor. ,,Forban, Bandit ». — 2. V. FULC.
|
EV |
Fourbisseur |
Forbiseur. 1279-80 «Watelés li Fourbissiere», «Thumas d’Alos li fourbissiere et Henris ses fuis» RegTournai, 1282 «Ghis de Saint Orner, le fourbiseur d’espees», 1291 «Jakemon le Fourbisseur, vallet Pol le Calkere le jovene» DettesYpres, 1302 «Biétremius li Fourbiscieres» LoiTournai, 1365 «Jehan le Fourbisseur, des selliers» TailleMons; nom de métier: anc. fr.fourbisseor, fr.fourbisseur ‘qui polit et monte les armes blanches’ FEW 15/2, 189a.
|
JG |
Fourbisseur |
Forbiseur: BerN van de zwaardveger. Vgl. Swertvaeger. 1296 li Forbissieres, PdC (BOUGARD); 1340 Jakemin le Fourbisseur, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Fourbon † |
Sans doute surnom: adv. fors, four ‘très’ + adj. bon, cf. w. \\eg.fou bon ‘très bon’ FEW 3, 701; comp. aussi ±1260 «Lambers Fou Vilens» à Herstal.
|
JG |
Fourcart |
Fourcault. Var. de Foucart, Foucauld (par analogie as fou et fours ‘dehors’).
|
JG |
Fourcart |
Var. van Foucart met epenthetische r.
|
FD |
Fourcault |
V. FULC.
|
EV |
Fourcault |
zie Foucaud.
|
FD |
Fourchet |
zie Focquet.
|
FD |
Fourcroy(e) |
-croi(x), -qouy: PlN Fourcrois in Blandain (H), Fourcroy in Conteville en Wancourt(PdC)(DNF).
|
FD |
Fourdin |
-ain, Fordijn, -(e)yn: Patr. Metathesis van Frodinus (MORLET I), afl. van Germ. frôth-naam ‘vroed, wijs’. Vgl. Fourment. 1201 Fordine de le Capele; 1208 Vedastus Fordinus; 1288 Jehans Fourdins, Atrecht (NCJ); 1332 a Fourdin, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Fourdin |
-ain, Fourdrain. 13e s. «Fourdens» (prénom) ImpôtArtois, 1332 «Fourdin», 1365 «Jehan Fourdrin des macecliers» TailleMons, 1506 «Frenin Fourdin» BourgNamur, 1693 «L. Fourdin» Lessines; p.-ê. du thème d’anc. fr. fourdine ‘prunelle’ FEW 3, 152b, cf. le suivant.
|
JG |
Fourdinier |
Fourdri(g)nier, -i(g)niez: PlN Fourdinier: pruimenboom. Fourdrain, -aine: PlN Fourdrain (Aisne). 1438 Jehan Fourdrain, Laon (MORLET).
|
FD |
Fourdr(a)in |
Fourdrign- -ier, -y. Fourdinier, ,,Fruit du prunellier » et ,,L’arbre lui-même ». 1. Profess. Fabric. de prunelle (liqueur) ou exploitant d’une plantation de prunelliers. — 2. Proven. Lieu planté de fourdiniers.
|
EV |
Fourdrinier |
Fourdrignier. Nom de métier, d’après pic., ouest-w. fourd(r)ine ‘prunelle sauvage, prunellier’, cf. anc. fr.fordinier ‘prunellier (arbre)’FEW 3, 152b.
|
JG |
Fouré |
-ez, Fourré; Fouret, -et, -ez. 1384 «Jakemins Foureiz» Morialmé, 1501 «demi-selle Marie Fouret vesve de feu Jehan de Mille» AidesHainaut; probabl. noms issus de l’anthrop. germ. full-rad.
|
JG |
Foureau |
-eaux. 1356-58 «Jehans Fouriaus» PolyptAth; surnom: fr. fourreau ‘étui, gaine (de l’épée)’, cf. aussi anc. h. fourreau ‘habillement étroit des soldats’ Gdf 4, 116 [MH] ; sinon dérivé du même thème que le précédent.
|
JG |
Foureau(x) |
Fouriau, Forro, Fourreaux, Furaux, Fourre): Ofr. forel: bos, woud; vgl. Duforeeuw. 1243 Joscet Fourrel d’Aubigny; 1380 Jehan Forel, Laon (MORLET).
|
FD |
Fourestier |
zie Forestier.
|
FD |
Fouret |
-et, -ez, cf. Fouré.
|
JG |
Fouret |
-ez, -é, zie Forest, Fourré.
|
FD |
Fourez |
V. Fourré et Fourier.
|
EV |
Fourfooz |
Nom d’origine: Furfooz, w. fiirfo (Nr).
|
JG |
Fourfooz |
PlN Furfooz (N). 1544 Jehan de Furfolz, Namen(RBN).
|
FD |
Fourgeau |
-eaux. Peut-être de l’anthrop. lat. Ferreolus (Dauzat 265), mais cf. aussi Forget.
|
JG |
Fourgeau(x) |
-eot, Fourgo, zie Forgeot.
|
FD |
Fourgeux |
zie Forgeur.
|
FD |
Fourgny |
zie Fournier.
|
FD |
Fourgon |
1253 «Johannis dicti Forgon» Bombay e, cf. aussi 1292 «à Forgunspine»,topon.à Noduwez; surnom: anc. fr. fo(u)rgon (de four), wr.forgon ’tisonnier’ FEW 3, 898.
|
JG |
Fourgon |
Profess. Fourgon (anc.), ,,Tissonnier ». N. du préposé au chauffage.
|
EV |
Fourgon |
zie Forgon.
|
FD |
Fouriau |
zie Foureau(x).
|
FD |
Fourie(r) |
-y, Fourrier, Foerie(r), Forier(s), -iez, Forrier, Fory(s), Fo(u)rir: 1. Mnl. fourier < Ofr. fourrier: foerier, beambte belast met de zorg voor ligging en slaapplaatsen in paleis of kasteel. 1326 Pieter de Fourier, Ip. (BEELE). – 2. BerN van de stoffeerder, die de zitting of rugleuning van zitmeubels opvult, capitonneert. 1296 Renaut le Fourrier = 1298 Renaut qui fet sièges de feurre = 1300 Renaut le Feurrier, Parijs (MICH. 1952,313).
|
FD |
Fourier |
Fourie [notant-i?]. 1275-76«Copinsli Fouriers» RegTournai; var. de Forier.
|
JG |
Fourir |
-ire. Var. de Forière, Forir?
|
JG |
Fourlegnie |
Fourleignie(s), Fourlinnie: BN voor een ontaarde < Ofr. ww. forligner: afwijken van de voorvaderlijke deugden. 1267 Mathieu le Fourlignier, Herchies (HERB.); 1343 Nicholon Fourligniet, Rijsel (SPL).
|
FD |
Fourleignie |
[-ié]. 1278 «Mahiu le fourlignier» CensHerchies, 1569 «Jean Fourlingniet» Epinoy-et-Carvin (arr. Béthune) (RépNPArt 501); surnom: dérivé en -1er ou en -é (pan. passé) de fr. forligner ‘dégénérer de la vertu des ancêtres’ FEW 5, 354a.
|
JG |
Fourleignies |
Situation sociale. Four-ligne, «Mésallié ». N° 54.
|
EV |
Fourmaintraux |
zie Fourmestraux.
|
FD |
Fourman |
1279-81 «le feme Fourment» Comp-tesMons, 1616 «Jean Fourment» Princip-Chimay; surnom: anc, fr. fourment, fr. froment; ou bien var. de Forman.
|
JG |
Fourman(n) |
zie Forman(n).
|
FD |
Fourmanoir |
-ois, -oit, -oy, zie De Formanoir.
|
FD |
Fourmanoir |
-ois, -oit. 1375 «JehansFormanoir le vielles», 1406 «Jaspart Formanois» Ladeuze, 1483 «Grart le Fourmanoir», 1539 «Grégoire de Fourmanoir» BourgNamur, 1602-3 «la vefve qui fut Jean Fourmanoy» TerriersNamur; nom d’origine: probabl. Formanoir (= habitation loin du centre), à Templeuve (Ht), comme dans le NF de Formanoir de la Cazerie; sinon d’anc. fr. fort manoir ‘château fortifié’ FEW 6/1, 183b, cf. ±1200 «terre de formanoir», ±1250 «in forte manerio», non localisé précisément dans l’Oise (Ém. Lambert, Top. de l’Oise, 401). Cf. aussi Formanoi(e).
|
JG |
Fourmantel |
zie Fromenteau.
|
FD |
Fourmantin |
zie Froment.
|
FD |
Fourmantrau |
-auw, -ouw, cf. Fourmentraux.
|
JG |
Fourmantrau(w) |
-trouw, zie Fourmestraux.
|
FD |
Fourmarier |
Foumarier. 1444 «Johans dis Foulzmarieit», «Johans Foulzmarieit» Terre-Jauche; surnom: anc. fr. formarié ‘celui quia contracté un formariage (mariage entre deux personnes appartenant à des seigneuries différentes, ou entre une personne soumise à la seigneurie et une personne franche)’ FEW 6/1, 354a.
|
JG |
Fourmau(x) |
-aut, -eau(x), zie Fournel.
|
FD |
Fourmaux |
Fourmau, -aut, Fourmeau, -eaux. 1331 «Barette des fourmaux» Warloy-Baillon (Somme), NF largement attesté dans le Pas-de-Calais aux 18e et 19e s. (FyS); nom d’origine à localiser sans doute dans le Pas-de-Calais.
|
JG |
Fourment |
V. Froment.
|
EV |
Fourment(in) |
zie Froment.
|
FD |
Fourmentel |
zie Fromenteau.
|
FD |
Fourmentin |
fém. : Fourmentine. Var. avec métathèse de Fromentin.
|
JG |
Fourmentraux |
-eau, Fourmestraux, Four-mantrau, -auw, -ouw. Var. avec métathèse de Fromenteau.
|
JG |
Fourmestraux, (de) |
Fourmentreau, -aux, Fourmaintraux, Fourmantrau(w), Fo(u)rmantrouw, Voermantrouw: PlN Fourmestraux (Nord). 1252 Jean de Formestraus, Rijsel (SPL); 1355 Amouri de Fourmestraus, Dk. (TdT); 1403 Miquelet de Fourmenstraux, Dk. (TTT); 1636 Gilles Formentrau, Rijsel-Aw. (AP).
|
FD |
Fourmier |
zie Fournier.
|
FD |
Fourmoi(s) |
-oy: Pic. fourmoi: houtbeitel. BerBN.
|
FD |
Fourmois |
1814 «Théodore FouiTnois» Presles; pic. fourmoi, w. foûrmwè ‘ciseau de menuisier’ FEW 3, 717a, comme surnom d’ouvrier du bois.
|
JG |
Fourmon(t) |
zie Froment.
|
FD |
Fourmy |
1. Fr. fourmi: mier. BN voor een vlijtig mens. Vgl. Miere, D. Ameis. – 2. Evtl. PlN Fourmies (Nord). – 3. Var. van Fourmier = Fournier.
|
FD |
Fourmy |
Proven. Fourmies (Loc. fr.).
|
EV |
Fourmy |
Surnom: fr.fourmi, pic. (Tournai)/o«/–miche, fourmi, sans doute d’après le caractère industrieux de la personne FEW 3, 720 (pour les var. dialectales de Wallonie, cf. ALW 8, 265-7). Pour une approche globale des résultats de l’étymonformica, cf. PatRom 1997, 93-99. – Comme le NF est répandu dans le départ, du Nord et la région de Tournai, le NL Fournies (Nord) n’est pas à exclure, ni l’anc. fr. fermier ‘celui qui fait une forme’ Gdf 4, 86, cf. 1319 «Laurent le Fourmier» Blois [MH].
|
JG |
Fourn- |
-ier, -iez. Profess. Exploitant d’un four (V. Fourneau). Surtout N. de boulanger, N° 147.
|
EV |
Fourn(e)au(x) |
1. Profess. Ouvrier ou exploitant d’un four (à briques, à chaux, de boulanger, etc.). Variante : Fournoy. — 2. Proven. Fourneau (Loc.).
|
EV |
Fournage |
Fournaise: Ofr. fornage: oven, fornuis. BerBN van bakker of kok. Vgl. Fornasier.
|
FD |
Fournaise |
Fr. fournaise, surnom de motivation obscure.
|
JG |
Fournal |
Nom d’origine: Furnaux, 1587 «Fur-nal» (Nr); cf. le suivant.
|
JG |
Fournaux |
-eau, -eaux. 1602 «Jean Fourneau», 1690 «Ursule de Fourneau» BourgNamur; nom d’origine: fr. fourneau, topon. fréquent.
|
JG |
Fournel |
-ell(e), -al, Furnelle, Fourn(e)au(x), Ferneeuw, Fernoo.de Fornel, Defourneaux, Fourmeau(x), -au(x), -aut, Formeau, Forno, Furno: Ofr. fornel, Fr. fourneau: oven. BerBN van een bakker, evtl. tegelbakker. 1387 Geerde Forneel, Tn. (C.BAERT); 1331 Barette des Fourmaux, Somme (HERB.); 1653 Jenneken Fourneau = Fourmiau, Ronse (Midd. 1964,272).
|
FD |
Fourner |
Forner: Var. van Fournier of spellingvar.van Fournet.
|
FD |
Fourner |
Probabl. var. de fr. *fourneur, comme métier de la forge (comp. Fonder) ou bien var. de Fournez.
|
JG |
Fournet |
-ez, Fornet, Formet: Ofr. fournet: oven. BerBN. 1385 Jean Fournet (MARCHAL).
|
FD |
Fourneyron |
zie Fourniret.
|
FD |
Fournez |
Nom d’origine: anc. fr. fournet ‘fourneau’ FEW 3, 904a.
|
JG |
Fourni |
zie Fournier, Fournil.
|
FD |
Fourni(l) |
-ny: Fr. fournil: ovenhuis, bakhuis.
|
FD |
Fournie(r) |
-iez, -ié, -y, -i, Fourgny, Foursny, Forni(er), Furnier(e), -ière, Fourmier: Ofr. fo(u)rnier < four: oven. BerN van iemand die een oven heeft, bakker. 1234 Constantinus Furnarius, Dk. (SMT I); 1275 Bauduins li Forniers, Lessen (VRiisv0); 1360 Jehans li Fourniers, Dk. (TdT); 1385 Fournier (pour pain) (MARCHAL). Ook BerN van de ovenbouwer: 1292 Robert le Fournier = 1297 Robert qui fait les fours = 1300 Robert Blanchet feseeur de fours, Parijs (MICH. 1952,393).
|
FD |
Fournier |
1272 «Reignier le Fournier» Dettes-Ypres, 1275 «Jehan Fournier» ChirTournai, 1365 «Henri le Fournier des boullenghiers», «Jehan Fournier vinier» TailleMons, 1417 «Hanekin Fournier» PolyptAth; nom de métier: anc. fr. former ‘celui qui tient un four banal, boulanger’ FEW 3, 902a. Cf. aussi Fourny, var. de Fournier ou de Fournil. «Forme fém.: 1280-81» Maroie li Four-mère» RegTournai, 1281 «Kerstiene le Four-niere» DettesYpres. Fourniret. Cf. franco-prov. (Suisse) forne-ret ‘petit fournier maladroit’ FEW 3, 902a.
|
JG |
Fournil |
Fr. fournil, w. forni, surnom de boulanger, ou nom de résidence : habitant près du four banal FEW 3, 904b.
|
JG |
Fourniret |
Fourneyron: Dim. van Fournier.
|
FD |
Fournival |
PlN (Oise).
|
FD |
Fournoy |
V. Fourneau.
|
EV |
Fourny |
1. Proven. Fourni (Dép. Hompré). — 2. Profess. Fournil. N. de boulanger. N08 131, 147.
|
EV |
Fourny |
1555 «Jehan Fourny» BourgNamur, 1732 «Philibert Gillet veuf de Marie Fourni» Hatrival ; var. de Fournil ou de Fournier (mais aucune forme w. en -î ne semble attestée), cf. aussi Defourny.
|
JG |
Fourny |
zie Fournier, Fournil.
|
FD |
Fourquet |
(Pour Foulquet). V. FULC.
|
EV |
Fourquin |
Patr. Dim. van een oude Germ. VN, zoals Formarus, Formundus (MORLETI). 1459 Jehan Fourquet, Laon (MORLET).
|
FD |
Fourquoy |
zie Fourcroy.
|
FD |
Fourré |
cf. Fouré.
|
JG |
Fourré |
-ez, -ey, Fouret, -ez, -é: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN fulk-rêd ‘volk-raad’: Ful(c)radus, Folradus (MORLET I). 1311 Aubert Fourré (MORLET); 1433 Martin Fouret, Dk. (TTT). -2. Zie Forest.
|
FD |
Fourreau |
Profess. Fabric. de fourreaux, de gaines. Synon. : Foray, De Sche(d)emaecker. N° 131.
|
EV |
Fourreaux |
-el, zie Foureau(x).
|
FD |
Fourrée |
Fourrez. 1. Proven. ,,(Bois) fourré » (L.D.). N° 24l. — 2. V. FULC.
|
EV |
Fourrier |
cf. Forier.
|
JG |
Fourrier |
Foury, zie Fourier.
|
FD |
Foursny |
zie Fournier.
|
FD |
Fourtier |
zie Fortier.
|
FD |
Fourtouilt |
Peut-être surnom: w. furto(u)ye ‘débris, bribes (surtout de viande)’ FEW 3, 755a (terme d’aire restreinte), cf. «la furtelle» comme sobriquet à Lorcé au \le s.
|
JG |
Foury |
1537 «Jehan du Foury» BourgNamur; var. w. en -î de Forier.
|
JG |
Foury |
V. Fourrier.
|
EV |
Fouss |
Fousse (prononcé avec -où- long sur place). Probabl. surnom: lux. fûss ‘renard’ [JMP], cf. aussi Fouchs.
|
JG |
Fouss(e) |
W. spelling van D. Fuss: voet.
|
FD |
Foussier |
zie Foucher.
|
FD |
Foutre |
Foutre: Patr. Rom. vorm van Germ. VN wald-rêd ‘heerser-raad’: Waldradus (MORLET I). Vgl. Foutrin.
|
FD |
Foutrel |
cf. Fottrel.
|
JG |
Foutrel |
PlN Fourreau (Seine-Mar.) (DNF).
|
FD |
Foutrin |
-e(i)n, -eijn: Patr. Vleivorm van Germ. VN Wouter. Vgl. Wautrin, Feytens.
|
FD |
Foutry |
zie Feutry.
|
FD |
Fouvez |
Cf. 13e s. «Hawis li Fouvete» Neuf-maison; sans doute, avec graphie pic. -ez, var. de Fauvet, dérivé de fr. fauve (surnom d’après la couleur des cheveux).
|
JG |
Fouvez |
V. Fauve et Voué.
|
EV |
Fouvez |
zie Fovet.
|
FD |
Fouvry |
zie Favril.
|
FD |
Fouw- |
-é, -ez. V. Voué.
|
EV |
Fouwe |
Cas sujet de l’anthrop. germ. Fulco?
|
JG |
Fouwé |
1. Ofr. fouet (met glijder w), dim. van Ofr. fou, fau: beuk > beukentwijgje, zweep. 1367 Jehan Fouet, Comp. (MORLET). – 2. Ofr. foee, Fr. fouée (< feu): brandstapel, houtstapel, bos brandhout (vgl. Fagot). Of Ofr. foee: het graven, sloot, heerlijk recht (op werk in de wijngaard). 1345 Jehan Fouwee, Maroie Fouwee, Atrecht (NCJ). Voor de Pic. glijder, vgl. 1273 Hanos de Douway (NCJ).
|
FD |
Fouwels |
Wellicht E. FN Fowls, Fowells: Vogels.
|
FD |
Fouy(i)n |
zie Phol(l)ien.
|
FD |
Fouya |
-at, Fuya, -at. Var. de Fouard, -at, du thème de fr. fouiller, *fouillard, celui qui fouille, ou bien w. liég. fouwâ, w. (Stavelot) fowâr ‘feu allumé dans les champs, feu de pâtre ou d’enfant’ FEW 3, 654b [JL, NFw].
|
JG |
Fouya(t) |
zie Fouard.
|
FD |
Fouyin |
Fouyn, cf. Fouien, Fouillen.
|
JG |
Fouyon |
LU W. foyon: mol. BN.
|
FD |
Fouyon |
Proven. ,,Endroit feuillu » (Synon. de Fouillet ou Feuillet).
|
EV |
Fouyon |
Surnom métaphorique: w. liég., Givet foyon ‘taupe’ FEW 3, 664a.
|
JG |
Fov- |
-el, -et. V. Fauve.
|
EV |
Foveau |
-eaux, Fovel. 1280 «Lambons de Fovea» PolyptLiège, 1290-91 «Fierait As Fo-vaus» ComptesMons, 1676 «la vesve Grégoire Foveau» RuageAth; sans doute var. de Fauvel, dérivé as fauve; cf. Fouvez.
|
JG |
Fovel(le) |
-eau(x), -iaux, zie Fauvaux.
|
FD |
Fovet |
-é, Fouvez, Fauvet(te): Fauvet, dim. van fauve: rosachtig, vaalkleurig. BN. Vgl. Fauvaux. 1384 Jean Fovet, Dijon (MARCHAL); 136 e. Hawis li Fouvete, Neufmaison (HERB.).
|
FD |
Fowille |
Proven. Forville (Loc.). ,,Villa située à l’écart ». N° 54. — V. Fourmanoir.
|
EV |
Fox |
1. V. FULC. — 2. Proven. Poix (Loc).
|
EV |
Fox |
1. Zie Fock(e). – 2. E. FN Fox: vos.
|
FD |
Fox |
Soit génitif néerl. de Fock, Focq, soit NF anglais:fox ‘renard’.
|
JG |
Foxhal |
-alle, cf. Fohal, -alle.
|
JG |
Foxhal(le) |
zie Fohal(le).
|
FD |
Foxius |
Sans doute latinisation de Fox, angl./ojc ‘renard’.
|
JG |
Foxius |
Wsch. latinisering van E. Fox.
|
FD |
Foy |
Fooy, Fooij: 1. Ofr. foie: lever. Vgl. D. Leber (DN). BN voor een slager? – 2. Mnl. fooye, foy(e), voye: reis, weg, tocht. 1458 Jacob Foye, Lo (CRAEYE). – 3. Var. van Foix.
|
FD |
Foyen |
Foyin, zie Phollien.
|
FD |
Foyin |
cf. Fouien, Fouillen.
|
JG |
Fraas |
Fraats, zie Frass(e).
|
FD |
Fraas |
V. Fraisse.
|
EV |
Frabel |
zie Farable.
|
FD |
Fraboni |
It. BerN < Fabroni, afl. van Fabro: smid.
|
FD |
Frac(h)em, van |
van Frachen, zie van Vracem.
|
FD |
Fradciewicz |
Frachowicz, Frackowia(c)k: Patr. Poolse afl. van FIN Franciscus.
|
FD |
Fradcour(t) |
zie Froidcourt.
|
FD |
Fradcourt |
cf. Froidcourt.
|
JG |
Fradcourt |
V. Froidcourt.
|
EV |
Frade, (de) |
Hypercorrect voor De Fraeye.
|
FD |
Fradier |
zie Froidthier.
|
FD |
Fraec(h)em, van |
van Fraecken, van Fraeghem, zie van Vracem.
|
FD |
Fraen(e), de |
zie Dufrasne.
|
FD |
Fraenen, van der |
Ovl. FN. Vermoedelijk vertaling van Dufrane(H).
|
FD |
Fraenkel |
zie Frankel.
|
FD |
Fraenz |
zie Frans.
|
FD |
Fraes(s)em, van |
zie van Vracem.
|
FD |
Fraeters |
zie Fraters.
|
FD |
Fraevenhoven, van |
zie van Froyenhoven.
|
FD |
Fraey(e), de |
de Fra(e)ije, de Fray(e), Fraeye, Fraeije, (de) Fraeys, Fraeijs, Freys, (de) Vray, de Vraij, Vraie, Vrais: BN Mnl. fra(e)y, vra(e)y: waar, oprecht, flink.krachtig, mooi, pronkerig, behaagziek. !28iHanninus Fraie, Desselgem (HAES.); 1375 Maertine de Rike dijt de Vraye, Ip. (BEELE); 1368 Alardo Fraye = 1380 Allardo Vraye; 1407 Riquaerd de Fraeye, Ktr. (DEBR. 1970,1958).
|
FD |
Fraeybaert |
BN voor iem. met fraaie, mooie baard. Vgl. Schoonbaert. 1360 Johannis Fraybart, Mtr. (SKM344).
|
FD |
Fraeye |
1368 «Alardo Fraye» = 1380 «Allardo Vraye» Courtrai; surnom: moy. néerl. fra(e)y ‘éveillé, gai, vif, joyeux’ [FD].
|
JG |
Fraeyenhove(n), van |
zie van Froyenhoven.
|
FD |
Fraeyman |
Frayman, -ann, Freyman. 1326 «Franse Frayman»; dérivé en -man de (De) Fraeye [FD].
|
JG |
Fraeyman |
Frayman, Fra(e)ijman, Freyman, Fro(e)yman: Afl. van De Fraeye. 1326 Franse Frayman, Ip. (BEELE); 1405 Art Vrayman, Aw. (AP).
|
FD |
Fraeys |
V. Fraisse et FRID.
|
EV |
Fragnay |
zie Dufrénoy, Franeaux.
|
FD |
Fragneau |
-iaux, -aud, zie Franeaux.
|
FD |
Fragnière |
Freni(er), Frenière: PlN Frainière (N): essenbos. Vgl. Fraigneux.
|
FD |
Frahm |
zie Fromm.
|
FD |
Frahs |
zie Frass(e).
|
FD |
Frai(g)neux |
Proven. Fraineux (Loc.). V. Frêne.
|
EV |
Fraichefond |
Nom d’origine ou de résidence: vu le genre fém. (anc. fr.font, f.) fontaine humide (w.frèch, fréh).
|
JG |
Fraichefond |
PlN Fraichefont: frisse bron. Vgl. D. Kaltenbrunn.
|
FD |
Fraier |
zie Freier.
|
FD |
Fraiermauer |
Frajermauer: Wsch. < Freimeier: bewoner van een vrijhof.
|
FD |
Fraigneux |
zie Fraineux.
|
FD |
Fraikin |
-quin, Fréquin, Friquin: 1. BN Dim. van De Fraeye. 1375 Bilie Freykens, Zoutleeuw (HB 875); 1434 Arnt Fraeykens, Diest (VdP). – 2. Patr. Dim. van Germ. VN, wellicht frith-naam, b.v. Vrederik. 1252 Frekins li Maçons; 1255 Frequina feme Frekin, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Fraikin |
V. FRID.
|
EV |
Fraikin |
w. liég. Frêkin, Fréquin. 1310 «Jehan Frekin» ComptesMons, 1386 «[Jean] Fraikins délie Naie», 1464 «Wauthier Frayekin» Liège, 1777 «Joseph Fraikin (orig. de Hervé)» BourgLiège; dimin. en -km du thème Fré(r)-de Frédéric.
|
JG |
Fraimund |
zie Fremund.
|
FD |
Frainet |
cf. Frenet.
|
JG |
Frainet |
zie Frennet.
|
FD |
Fraineux |
Fraisneux, Fraigneux. Nom d’origine: Fraineux, à Nandrin (Lg), etc.; collectif de fr. frêne.
|
JG |
Fraineux |
Fraisneux, Fraigneux: PlN Fraineux in Nandrin, La Reid, Yernée (LU): essenbos.
|
FD |
Frainière |
PlN: essenbos < Fr. frêne.
|
FD |
Fraipont |
Fraiponts, Freypons (néerlandisation au génitif?). 1524 «Johan de Fraipont», 1564 «Tristand de Fraipont» CoutStavelot, 1602-3 «mademoiselle Fraippon» Terriers-Namur; nom d’origine: Fraipont (Lg), etc. (= lat. fractus pons ‘pont brisé’). Cf. aussi Frempong.
|
JG |
Fraipont |
Proven. Loc.
|
EV |
Fraipont, (de) |
Fraipon(ts), Freypons, Frépont, Fripon(t), -ons, Frimpong, Frempong: PlN Fraipont (LU). 1309 Reneri de Frépont, Luik (SLLIII); 1356 Jacob van Frépont, Lv. (ICKX).
|
FD |
Fraiquin |
zie Fraikin.
|
FD |
Fraisneux |
zie Fraineux.
|
FD |
Fraison |
cf. Fréson.
|
JG |
Fraison |
zie Fréson.
|
FD |
fraisse |
,,Hêtre ». fraissine. ,,Hê traie ». (Ane. fr.). Proven. Fraisse, Fraysse, Fraeys, Freys, Frès, Prêche, Vresse (Loc.). Avec diminutif : Fraselle, Fraissine-: Frehin, Frahan, Fresin (Loc.), Fresanne. Avec diminutifs : Fraisinet(te), Frésinaud.
|
EV |
Frait- |
-eur, -ure. Proven. Fraiture (Loc.). Variante : Froidure. V. Froytier.
|
EV |
Fraitier |
PlN (DNF). Wellicht < Ofr. fraite: kloof, bres.
|
FD |
Fraiture |
Fra(i)teur, Fret(t)eur, Defraiture, Defraiteur, Def rétur: PlN Fraiture (LU) < Lat. fractura: braak(land). 1318 Johan de Freture; 1330 Jacobus de Fraiture, LU (ASM II).
|
FD |
Fraiture |
Fraiteur, Fréteur, Fré-, Frê-. 14e s. «Wilhame de Fraiture» CensHuy, 1454 «Winan de Fréteur», 1471 «Symon de Fraitur» CoutStavelot, 1574 «Henri de Fraicture» BourgNamur, 1611 «Jehan de Fraiteur», 1655 «Henry Fraiture» Arbrefontaine, 1659 «Jean de Fraicteur» DénSalm; nom d’origine: Fraiture (Lg), etc. < lat. fractura (topon. de défrichement).
|
JG |
Fraix |
NF apparemment d’origine savoyarde (GeneaNet) et d’origine toponymique (coexiste avec le NF de Fraix).
|
JG |
Frajdenberg |
zie Freudenberg.
|
FD |
Frajdenrajch |
Frajderajh: D. Freudenreich: rijkaan vreugde.
|
FD |
Frajer |
zie Freier.
|
FD |
Frajermauer |
zie Fraiermauer.
|
FD |
Frajlich |
-lick, zie Freilich.
|
FD |
Frajman |
zie Freimann.
|
FD |
Frajnt |
zie Freund(t).
|
FD |
Fram- |
-bach, -bout. Proven. Varen–bach, -bout, ,,Ruisseau-, Bois- -des fougères ». N° 243.
|
EV |
Frambach |
-ack. 1454 «Jehan Frambauxhe» Melen; w. frambâhe ‘framboise’, soit comme surnom soit comme toponyme (cf. A. Boileau, Topon. nord-est prov. Liège, 41, 245); à noter qu’un tel prénom est encore attesté aux 17e et 18e s., cf. 5.10.1611 «Frambach de Charneux» (not. liég.) [JL, NFw], 1630-70 «Gertrud fille feu Frambach de Wadeleux» Cerexhe-Heu-seux (Schnackers 13).
|
JG |
Frambach(s) |
-ba(ck): D. reïnterpretatie van W. frambâhe: framboos, blauwe bosbes. 1454 Jehan Frambauxhe, Melen (HERB.).
|
FD |
Framboise |
BerBN van de frambozenteler, -verkoper. 1460 Gille Framboisier, Laon (MORLET).
|
FD |
Framerée |
cf. Famerée.
|
JG |
Frammery |
Frambry, Fremery, Framerée: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN fram-rîk ‘moedig-heersend’. 1207 Framericus Gorliaus; 1366 Framery le Tripier, Montreuil (CMM). – 2. Evtl. PlN Frameries (H).
|
FD |
Frammont |
Var. van Fromont of Froment.
|
FD |
Frammout |
Framhout, zie Vrambout.
|
FD |
FRANC |
,,Libre ». Racine german. ayant servi à former des N. de bapt. Le d final est devenu soit (c)k ou cq, soit (t)s ou (t)z. Prototype : Francart. A. Forme Franck ou Francq. I. N. simples. Fran(c)k(x), Vran(c)kx. Fran(c)k- Vranck-, Fren(c)k- -e, -en(s). Franc(k)son. Latinisation : Francus. II. N. simples avec diminutifs. F.-etto, -ez, -otto, in-etto : Franquet, Franckès, Franqu-, Franc(h)-, Frang- -o(o), -ot(te), Franquin(et). III. N. composés. Franc(k)ien (F.-hagin), Francottay (F.-dad), Franc(k)-, Frank- -a(e)rt (F.-hard). Frank-, Franqu-, Franch- -i (F.-hari). Franchomme (F.-helm). Franc(k)–aux, -iel, Fren(c)kel (F.-wald). Frankignoul(e). (F-wulf) B. Forme Fran(t)s ou Fran(t)z, Fren(t)s ou Fren(t)z. I. N. simples. Frans-, Frantz-, Frens- -en(s), Franson. II. N. simples avec diminutifs. P.- -etto, -itto, -ek, -iz, -esso (-ois) : Frans- -es, -is, Franc- -ois(e), -oy(s) (N. qui peuvent aussi représenter Français, ,,De France »). F.- -eketto, -ekino : Frans- -quet, -kin, -quin. F.-ino : Francin(e). III. N. composés. F.-hari : Francier.
|
EV |
Franc |
1369 «Jehans li Frans (li Francq)» 1444 «Simonnet Franc» AidesNamur, 1472 «la vesve Jehan Franc » DénLaroche, 1365 « Jehan Fran Vallet vieswarier» TailleMons; surnom: fr. franc, w. franc (aussi ‘effronté’), cf. Le-franc ; ou bien var. de Franck. Français. Surnom ethnique: fr. français, d’abord au sens restreint, cf. France.
|
JG |
Franc |
zie Frank.
|
FD |
Franc- |
Frank(e)- -fort. Proven. Ville allemande.
|
EV |
Franc(h)i(e)mont |
Proven. Franchimont (Loc. et L.D.).
|
EV |
Franc(h)ier |
Francher: Patr. Rom. vorm van Germ. VN frank-hari ‘vrij-leger’: Francherius (MORLETI). 1558 Colyn Franchiere, St.-Win. (VERGR. 1968, 89).
|
FD |
Franc(h)omme |
Franckhomme, Frankcom: Ofr. franc homme: vrij man. Vgl. Vrielinck. 1254 le frankhome de Holenghule, Luik (SLL); 1295 Agneti Franchomme; 1286 Michael Francom = 1298 Mikiel Franchomme, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Franc(k) |
Francke(n), zie Frank.
|
FD |
Franc, de |
zie Defranc(k).
|
FD |
Franca(rd) |
Francar(t), zie Frankaerts.
|
FD |
Français |
zie Lefrançois.
|
FD |
Francard |
-art, Frankar, -ard, -art, Francaux (forme w.). 1265 «Francars», «Francars li Cambiers» CensNamur, 1272 «Francart de Vilruel» PolyptVillers, 1279-81 «Frankarsli Pouletiers» ComptesMons, 14e s. «Jakemien Frankar» CensHuy, 1365 «Jehan Frankart keruyer» TailleMons, 1444 «Jehan Francart vigneron» AidesNamur, 1499 «Collait Frankart» TerrierNaast; nom issu de l’anthrop. germ. frank-hard (Fôrst. 516) ou bien dérivé roman en -ard de Franck.
|
JG |
Francaux |
cf. Francard.
|
JG |
Francaux |
Patr. Dim. van Germ. VN Franco.
|
FD |
Francavilla |
zie Franqueville.
|
FD |
France |
cf. Francet.
|
JG |
France |
-es. 1334 «Emoulet de France», 1365 «Jehan Robe c’on dist de France» TailleMons, 1444 «Polet de France», « Wautir de Franche» AidesNamur, 1451 «Johan de Franche le cherpentier» GuillLiège; originaire de France, nom d’abord restreint aux pays d’oïl (cf. Dauzat 266), mais aussi topon. attesté dans plusieurs communes de Wallonie [JL, NFw], cf. Defrance. – Aussi prénom féminin ou masculin, cf. 16e s. «France Clichet» Cerfontaine, 1608-9 «France Bergoigne» Comptes-Nivelles, 1622 «Marie fille de France Meis» BourgLiège, cf. également Franck/Francque.
|
JG |
France |
Francen(ne), zie Frans.
|
FD |
Francen |
Francenne (forme romanisée). Var. de Fransen.
|
JG |
Frances |
cf. France.
|
JG |
Francesco |
-isco, Francescat(t)o, -con(e), -coni, -chi(ni), -chin(o): Patr. It. vorm en afl. van HN Franciscus. It. Francesco: Fransman.
|
FD |
Francet |
-é, -es, -es, zie Franquet.
|
FD |
Francet |
-é. Var. de Francket ou dimin. de Frans < François?
|
JG |
Franceus |
-eux, zie François.
|
FD |
Franceus |
-euxt, Françus. 1517 «Franceux Pirot» Ensival, 1564 «Franceux le Bresseur» CoutStavelot, 1673 «Henry Franceux dudit Roanne» La Gleize; Franceus, var. liég. de François (prénom), mais p.-ê. aussi partiellement flamande.
|
JG |
Franch(e) |
zie Frans.
|
FD |
Franchard |
zie Frankaert(s).
|
FD |
Franche |
Var. picarde du NF France, cf. L.-F. Flutre, Le moyen picard, 1970, 372 [MH].
|
JG |
Franchet |
-etti, zie Franquet.
|
FD |
Franchi |
cf. Franki.
|
JG |
Franchi |
zie Francus.
|
FD |
Franchimont |
Nom d’origine : Franchimont (Nr) et Franchimont, à Theux (Lg).
|
JG |
Franchimont |
PlN (N) en in Theux (LU).
|
FD |
Franchin(i) |
-ino, -ioly, -itti: Patr. It. afl. van Germ. VN Franco.
|
FD |
Franchioly |
Probabl. génitif latin d’un dérivé de Franc(k) ou François.
|
JG |
Franchois |
-oo, zie François.
|
FD |
Franchomme |
1267 «Hues li Frans Hom» CensHerchies, 1362 «Coletus dictus li Fran-chome de Pulley» = «Colès dis li Franshommes de Pulley» = 1363 «Colet le Franchomme» CartOrval, 1384 «Ystasse Franshome de Tombeur» = 1387 «Ystausse Franhomme» GuillLiège, 15e s. «Ystasse fut surnomeis Frans Hons par tant que ly noble damme de Haneffe nomée ly Frank Damme fut sa marine» AnthrLiège, 1616 «Guillame Franchomme»; fr. homme franc ‘homme libre’ (condition sociale).
|
JG |
Franchoo |
cf. Fransoo.
|
JG |
Franci |
zie Francus.
|
FD |
Francis |
-is(s)e, zie François.
|
FD |
Francis |
-ise, -isse, Fransis. 1677 «Francis de Grimon» BourgNamur, 1764 «Francis Ger-boux» Cerfontaine; selon Dauzat 267, forme méridionale ou anglo-irlandaise de Francisais.
|
JG |
Francisco |
zie Francesco.
|
FD |
Franck |
Francke, Francq, Frank, Franke, Franque. 1284 «Boidins Franke» Dettes-Ypres, 1309 «Franke escuiers» CartOrval, 1332 «Franke le Marescaut» ComptesMons, 1544 «Franck de Jemeppe» CoutStavelot, 1680 «Noël fils de Noël Meister et de Catherine Franck» BourgLiège, 1691 «Jean Francq dit Moussa de Barvaux» Wéris, 1705-14 «Henri Francque» = «Henri France» Weris (comm. P. France); nom issu de l’anthrop. germ. Franco (du nom des Francs) (Fôrst. 515). – Génitif néerl.: Franckx, Francx, Franx; Francken, -cquen, Franken, Fran-kenne (romanisation). « Cas régime du germ. Franco: Francon. 1257 «monsingnor Francon Gybon» Baill-Nivelles, 1289 «Baduins fis Francon» Cens-Namur, 1394 «Godefridus fils de Francon Warnel» GuillLiège. Franck-. Thème anthropon. de Franck ou bien de Francard. • Francket, Francquet, Franket, Franquet. 1297-1305 «Franket des Grauseliers» ComptesMons, 1426 «Gillet Franket» Taille-Soignies, 1676 «Albert Francquet» Ruage-Ath ; dimin. roman en -et. • Frankin, Franquin. 1435 «Henry fils de Frankin d’Odeur» GuillLiège, 1474 «Gertru-dis relicta Franquin le nayveur» PrincipLiège; dimin. roman en -kin. – Frankinet, Francki-net, Franquinet. 1472 « Francquineit le Co-welir» DénLaroche, 1492 «Johan Frankinet» La Gleize; double dérivé en -in-et. – Fran-kignoul, -oulle, Frankinoul, Franckinioulle, Frankinioulle, Franquignoul, Franquenoul. Double dérivé roman in-ioul (lat. in-eola). • Francot, Franco. 1359 «Franco! Grosea» CoutStavelot, 1444 «Francot de Jandrin» TerreJauche, 1474 «Franciscus dictus Franc-quot» PrincipLiège; dimin. roman en -ot. En Wallonie, Franco peut aussi représenter la forme germ. primitive au nominatif (comp. Francon), mais aussi le NF italien de même origine. – Francotte. 14e s. Francotte de Bier-ses» [citains de Liège]» DénHesbaye, 1449 «Francotte le mineur» AidesNamur, 1529 «Gilles Francotte» BourgNamur, 1582 «Johan Frankotte» GuillLiège, 1732 «Marie Berto, veuve de François Francotte » Hatrival ; forme fém. attestée comme prénom masc. (e.a. à Liège au 14e s.). – Francotay, -ottay. Double dérivé liég. en -ay, lat. -ellu. m Franckçon, Fran(c)kson, Francson, Fran-kson. 1472 «Jehain Francquechon», «Jehan Francson» DénLaroche, 1472 «Colart Franque-son» DénVirton; dimin. roman en -eçon.
|
JG |
Franck, de |
zie Defranc(k).
|
FD |
Franckaert |
-art. Var. néerl. de Francard.
|
JG |
Franckaert(s) |
-ard, -art, zie Frankaert(s).
|
FD |
Franckçon |
Fran(c)kson, cf. Franck-.
|
JG |
Franckelemon |
zie Franclemont.
|
FD |
Francken |
Francquen, cf. Franck.
|
JG |
Francken, van |
zie van Frank.
|
FD |
Francket |
Franckinet, Franckinioulle, cf. Franck-.
|
JG |
Francket |
zie Franquet.
|
FD |
Franckeville |
zie Franqueville.
|
FD |
Franckhomme |
zie Franchomme.
|
FD |
Franckie |
zie Francus.
|
FD |
Franckinet |
zie Frankin.
|
FD |
Franckinioulle |
zie Frankignoulle.
|
FD |
Francklin |
zie Franklin.
|
FD |
Franckson |
-çon, Frankson, Francson: Patr. Zoon van Frank, Germ. VN Franco: Vrank. Vgl. D. Frankensohn. Of Rom. dim. op -eçon: 1472 Jehain Francquechon, Laroche (J.G.).
|
FD |
Franckx |
-cks, zie Frank.
|
FD |
Franckx |
Francx. Franx, cf. Franck.
|
JG |
Franclemont |
Frankelemont, Franckelemon, Franklemon: PlN. Misschien < Franchimont of Francemont in Lambermont (LU).
|
FD |
Franco |
cf. Franck-, Francot.
|
JG |
Franco |
zie Frank, Francot.
|
FD |
Franco(t) |
-otte, -otay, Frango(t): Patr. Fr. vleivormen van Germ. VN Frank. 1325 Francotten de Nodevort = 1321 a Francone de Nodenworet, Tn. (C. BAERT); 1416 Francot frez Franckeles délie Vaux, Luik (BOD Y).
|
FD |
Francoeur |
BN voor iemand die vrijmoedig is. 1481 Thomas Franc Cuer de Coucy (MORLET).
|
FD |
Francœur |
Surnom: fr. franc cœur.
|
JG |
François |
[20e NF le plus fréquent en Wallonie], François, Françoys. Prénom François, du lat. Franciscus, popularisé par saint François d’Assise, fondateur des Franciscains; cf. aussi Franceux (forme w.).
|
JG |
François |
-ois(s)e, -oy(s), -oey, Fransois, Francoil, Franchois, -oo, Fransoo, Franzo, Defrançois, Francis(e), -isse, Fransis, Frantzes, -zis, Franceus, -eux, Francus, -sus: Patr. Fr. vorm van HN Franciscus, bet.: le François, le Français, de Frank, de Fransman. 1307 Fransois Veugelin; 1387 Franchois le Pau; 1396 France le Bere = 1399 François le Ber; 1268 Johannes François, Ip. (BEELE); 1308 Willem François, Ktr. (DEBR. 1971); 1677 Fransus = Frans = François Hellemans, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Françoise |
-eoise. NF issu du prénom Françoise, fém. du précédent (assez tardif), Cf. 1683 «Françoisse Liguan» NPLouette.
|
JG |
Francomme |
zie Franchomme.
|
FD |
Francon |
cf. Franck.
|
JG |
Francon |
cf. Franson.
|
JG |
Francon |
Françon: Patr. Francon < Franconem, verbogen vorm van Germ. VN Franco. 1321 a Francone, Tn. (C.BAERT); 1275 Ysabiaus li Francon, Lessen-Bos (VR i43r°).
|
FD |
Francornelle |
Nom d’origine : Cornelle, à Slave (Nr), sans doute partie du Franc-Douaire.
|
JG |
Francot |
-otte, Francotay, -ottay, cf. Franck-.
|
JG |
Francou |
1380 «frère Johan de Francoul» RentierRamée; nom d’origine: Francourt, à Jodoigne (BrW).
|
JG |
Francou(l) |
Francout, Froncoux: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN frank-wulf’vrij-wolf of vleivorm op -oui van Frank. 1686 Joannes Francous, Lo (CRAEYE). – 2. PlN Francourtin Geldenaken (WB). 1380 Johan de Francoul, Jauchelette(J.G.).
|
FD |
Francq |
cf. Franck.
|
JG |
Francq(ue(n)) |
Francs, zie Frank.
|
FD |
Francq(ue)ville |
zie Franqueville.
|
FD |
Francq, de |
zie Defranc(k).
|
FD |
Francqué |
zie Franquet.
|
FD |
Francque(e)n, de |
zie De Francque(e)n.
|
FD |
Francquen |
cf. Francken.
|
JG |
Francquet |
Francson, cf. Franck-.
|
JG |
Francqui |
zie Francus.
|
FD |
Francson |
zie Franckson.
|
FD |
Francus |
Forme lat. de Franco (cf. Brattô, Studi di antrop. fiorentina, 129).
|
JG |
Francus |
Franki(e), Franckie, Fran(c)qui, Franc(h)i, Frangi: Patr. Latinisering (en gen. -i) van Germ. VN Franco, Frank (BRATTÔ1953,129).
|
FD |
Francus |
zie François.
|
FD |
Francville |
zie Franqueville.
|
FD |
Francx |
cf. Franckx.
|
JG |
Francx |
zie Frank.
|
FD |
Frand |
Nom issu de l’anthrop. germ. Frand (Först. 516); cf. le dérivé: 1294 «Frandel-lons» CensNamur.
|
JG |
Frand |
zie Ferdinand.
|
FD |
Frandsen |
zie Frans.
|
FD |
Franeau |
-eaux, -iau, Franneau. 14e s. «Henri dit Franeas» Liège, 1676 «Liévin Franeau» RuageAth; nom de résidence: dimin. de fr. frêne.
|
JG |
Franeau(x) |
-iau(x), Franneau, Fragnaud, -iaux, -eau, -ay, Frasnay, Frenay, -aij, Fresneau: Dim. op -el, Fr. -eau, Pic. -iau, LU W. -ay van Fr. frêne: es. Vgl. Dufrêne. 1331 Henris dis Franeas, Luik (SLL III); 1332 Frasniaul = Frasniel, Bergen (PIERARD); 1395 Claude Franeau, Bergen (CCHt).
|
FD |
Frang(h, de) |
zie Lefranc(q), Defranc(k).
|
FD |
Frangi |
zie Francus.
|
FD |
Frango(t) |
zie Francot.
|
FD |
Frangot |
Surnom à rapprocher sans doute de pic. (Lille) fargot, frangotte « ballot de marchandises’ FEW 19, 44-45, v° farda.
|
JG |
Franière |
Nom d’origine: Franière (Nr), etc., collectif de fr. frêne.
|
JG |
Frank |
Franke, -en(ne), Franc(k), Franckh, Francke(n), Fren(c)k(en), Frinke(n), Francq, Fran(c)que, -cquen, Franko, Franco, Franckx, Fran(c)ks, Francs, Fran(c)x, Vran(c)ken(ne), Vranck(x), Vran(c)x, Vranchx, Vrans, Vren(c)ken,Vrinck, Wrincq: Patr. Germ. VN Franco, volksnaam van de Franken/Vranken ‘de vrijen, de stoutmoedigen’. Ndl. Vrank. 1125 Franco de Sancto Petro; 1325 Vranken den Strodeckere, Cent (GN); 1267 Franco Panifex; 1281 Wijd Franke; 1308 Xpien Vrancke, Ip. (BEELE); François dit Franck de Kersbeke = Franke de Kersbeyke, Luik (BODY); 1412 Callekin Vrancke = 1423 C. Vrancx, Ktr. (DEBR. 1958). Frank, van; van Francken: i. PlN Franck in Welkenraedt (LU). – 2. Streeknaam Franken (BW, BEI).
|
FD |
Frank |
Franke, Franque, cf. Franck.
|
JG |
Frank |
N. de filiation. ,,(Fils) de Franck ». N° 102. — 2. Proven. Vrank (Loc. holl.). van–Fransum. Proven. Loc. holl.
|
EV |
Frank(e)l |
Fränkel, Fr(a)enke), Frenkiel: Patr. Dim. van Frank.
|
FD |
Frankaert(s) |
-ard, -a(r), -ort, Franckaert(s), -ard, Fran(c)kart, Franc(h)ard, Fransaert(s), Francart, -a(r), Franqaer(t), Vranckaert(s), Vrankaert, Vrancaert: Afl. van Germ. VN Franco, Vrank. 1340 Franconis Sygeri dicti Frankarts; 1347 Vrancke vanden Broecke, 1404 Vranckart van den Broeke, Tn. (ROEL 1951,11); 1550 François Franckaert, Fontaine-1’Evêque-Aw. (Aw.). Fransaert is de Vl. adaptatie van Franchard. In de i8e e. werd ook de naam Frossar(d) (wsch. < Froissard) aïs Fransaer(t) geherinterpreteerd (VS1984,352). Maar Frossaert kan net zo goed < Fronsaert = Fransaert zijn ontstaan: 1636 Fr. Fronssaert = 1663 Fr. Fronchaert; 1674 L. Franchaert, Hondschote ( VS 1985,56). Zie ook Franquet.
|
FD |
Frankar |
-ard, -art, cf. Francard.
|
JG |
Frankcom |
zie Franchomme.
|
FD |
Frankelemont |
zie Franclemont.
|
FD |
Franken |
-enne, cf. Franck, Francken.
|
JG |
Franken- |
-huis, -t(h)al, -berg. Proven. ,,Maison-, vallée-, colline- -des Francs ». Fran- -court, -cœur, -kor. ,,Domaine du sieur Franc ».
|
EV |
Franken(ne) |
zie Frank.
|
FD |
Frankenberg |
Verspreide D. PlN, o.m. in Aken (NRW). 1274 Arnoldum de Frankenberg, patrem…Johannis predicti (de Porcheto = Burtscheid) (CVD).
|
FD |
Frankent(h)al |
Verspreide D. PlN.
|
FD |
Franket |
cf. Franck-, Francket.
|
JG |
Franket |
zie Franquet.
|
FD |
Frankev(e)yle |
-vijle, zie Franqueville.
|
FD |
Frankfort |
Frankefort, Frankfurter: PlN Frankfort, D. Frankfurt am Main (HS) of Frankfurt an der Oder (BB). 1399 Hans van Vrankenvoerde (Ktr., DEBR. 2000′).
|
FD |
Frankhuisen |
Wellicht Frankuis (OIJ).
|
FD |
Franki |
Latinisation au génitif de Francus. Quant à Franchi, il paraît être un NF italien: à Liège, nom d’un glacier bien connu (on prononce à la française) [JL, NFw].
|
JG |
Franki(e) |
zie Francus.
|
FD |
Frankignoul(le) |
Frankinou(i)lle, Fran(c)kinioulle, Franquignoul, Franquenoul: Patr. Rom. dim. van Germ. VN Frank. 1682 Franciscus de Franquenoulle ex Villers la Ville (MUL VI). Frankin, Fran(c)kinet, Franquin(et), Franquien: Patr. Vleivormen van de Germ. VN Franco, Vrank. 1237 Frankini et Johannis; 1265 Francquini, LX (CAO); +1400 François dit Franckin, Frankinet de la Roche, Luik (BODY).
|
FD |
Frankin |
Frankinet, Frankignoul, -oulle, Frankinoul, cf. Franck-.
|
JG |
Frankl |
zie Fränkel.
|
FD |
Franklemon |
zie Franclemont.
|
FD |
Franklin |
Francklin: Patr. Dim. van VN Frank.
|
FD |
Franko |
zie Frank.
|
FD |
Frankort |
Var. de Francou (Francourt)?
|
JG |
Frankort |
zie Frankaert.
|
FD |
Frankreter |
D. Frankenreiter < PlN Frankenreuth (BEI),-reute (BW).
|
FD |
Frankrijker, de |
Fransman, van Frankrijk.
|
FD |
Franks |
zie Frank.
|
FD |
Frankson |
cf. Franck-, Franckçon.
|
JG |
Frankson |
zie Franckson.
|
FD |
Franneau |
cf. Franeau.
|
JG |
Franneau |
zie Franeau(x).
|
FD |
Franque |
cf. Franck.
|
JG |
Franque |
zie Frank.
|
FD |
Franquenoul |
zie Frankignoul(le).
|
FD |
Franquet |
Franquignoul, -enoul, Franquin, -inet, cf. Franck-.
|
JG |
Franquet |
-ué, Fran(c)ket, Francqué, Fransquet, Fransket, Francet, -es, -es, -é, Franshet, Franchet, -etti, Fron(c)quet, Fronket: Patr. Rom. dim. van Germ. VN Franko, Vrank. 1299 le feme Franket, Bergen (PIERARD); 1324 Geoffroy Franket, St-Q. (MORLET); 1515 Jean Francquet = 1521 Francquart, Seneffe (Midd. 1978,398).
|
FD |
Franqueville |
Francq(ue)ville, Franc(ke)ville, Frankev(e)yle, -vijle, Francavilla: PlN Franqueville (Aisne, Eure, Somme). 1277 Peron de le Frankeville, St-Q. (MORLET); 1320 Mehaut de Franqueville, Atrecht (NCJ); 1584 Jan de Franqueville, coopman van Camerijksch doeck, Aw. (AB).
|
FD |
Franqui |
zie Francus.
|
FD |
Franquien |
1. PlN Franquien in Wannebecq (H). -2. Evtl. var. van Frankin.
|
FD |
Franquignoul |
zie Frankignoul(le).
|
FD |
Franquin(et) |
zie Frankin.
|
FD |
Frans |
1598 «Frans Colet» DénWavre; forme abrégée néerl. de Fransoys, fr. François [FD] plutôt qu’hypocor. germ. de Franck (cf. Ad. Van Loey, dans VersL en Meded. Koninki Académie Taalen Lett., 1977, 101-108).
|
JG |
Frans |
Frans(s)en(s), Franse(s), -ing, France, -en(ne), Franch(e), Fransck, Franz, Franze(n), Frantz(en), Frandsen, Frantsen, Fraenz, Frens(ch), Frens(s)en, Frenzen: Patr. Korte vorm van VN François. 1280 France de Befslare = Franciscus de Befslare = 1281 Frans de Befslare; 1280 Johannes Franse; 1306 Franche Voghelin = 1307 Fransois Veugelin = 1326 Franse Voeghelin, Ip. (BEELE); 1382 Martrin Frans, Geluwe (DEBR. 1970); 1561 Godev. Franssoone, Breda (AP). – Lit.: A. VAN LOEY, De voornaam Frans. VMKVA1977,101-8.
|
FD |
Frans- |
Thème anthropon. de François, cf. notamment L. Remacle, Étym. 200n. « Dérivés : Fransket, Fransquet (dimin. roman en -ket). – Franskin, Fransquin (dimin. roman en -kin). 1539 «feus Jehan Fransquin» CourVedrin. – Fransolet (double dérivé en -olet). 1612 «Franchois Fransolet», «Laurent Fransolet» TerriersNamur. – Franson, Françon. (dérivé en -on). 14e s. «Françon de Lexhy» Horion-Hozémont.
|
JG |
Fransaer(t) |
zie Frankaert(s).
|
FD |
Fransch |
Surnom ethnique: néerl. fransch ‘français’, comp. Français.
|
JG |
Fransen |
Fransens. Génitif (double) de Frans.
|
JG |
Franshet |
Fransket, zie Franquet.
|
FD |
Fransis |
cf. Francis.
|
JG |
Fransis |
zie François.
|
FD |
Fransket |
cf. Frans-.
|
JG |
Franskin |
Fransquin, cf. Frans-.
|
JG |
Franskin |
-quin: Patr. Dim. van VN Frans. 1399 Franskin Reingheer, Ip. (BEELE); 1551 Abillon Fransquin, Namen (RBN).
|
FD |
Fransman |
1. Naam van de Fransman. 1436 Chr. Fransman, Kruibeke (ICC II). – 2. Patr. Afl. van VN Frans.
|
FD |
Fransois |
zie François.
|
FD |
Fransolet |
cf. Frans-.
|
JG |
Fransolet |
Franzolet: Patr. Dim. van VN François. 1524 Franchois Franchollet, Namen (RBN).
|
FD |
Franson |
cf. Frans-.
|
JG |
Franson |
Frasson: Patr. Dim. van VN François.
|
FD |
Fransoo |
Franchoo. Formes néerl. de François, issues de var. picardes médiévales [MH].
|
JG |
Fransoo |
zie François.
|
FD |
Fransquet |
cf. Frans-.
|
JG |
Fransquet |
zie Franquet.
|
FD |
Fransquin |
zie Franskin.
|
FD |
Franssem, van |
zie van Vracem.
|
FD |
Franssen |
Franssens. Génitif (double) de Frans.
|
JG |
Franssen(s) |
zie Frans.
|
FD |
Fransus |
zie François.
|
FD |
Frant |
zie Ferdinand.
|
FD |
Frantsen |
Frantz(en), zie Frans.
|
FD |
Frantz |
au génitif: Frantzen. Hypocor. germ. de Franck.
|
JG |
Frantzes |
-zis, zie François.
|
FD |
Franvil |
zie Fronville.
|
FD |
Franx |
cf. Franckx.
|
JG |
Franx |
zie Frank.
|
FD |
Franz |
Franze (romanisation), au génitif: Fran-zen. Var. de Frantz.
|
JG |
Franz |
Franze(n), zie Frans.
|
FD |
Franzin |
Wellicht W. uitspr. van D. Franzen.
|
FD |
Franzl |
Franzil, Fren(t)zel: Patr. Dim. van VN Franz.
|
FD |
Franzo |
zie François.
|
FD |
Franzolet |
zie Fransolet.
|
FD |
Frap(p)ier |
Ofr. frapier: lawaai, drukte. BN voor een lawaaimaker. 1385 Jean Frapier (MARCHAL).
|
FD |
Frapart |
Frappart, -as, -at: Afl. van Fr. frapper: slaan, kloppen. 1360 Quentin Frappart, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Frapp- |
-art, -ier, -é, -ez. Profess. Personne chargée de la frappe de la monnaie. (Le premier avec suffixe -art, péjoratif).
|
EV |
Frappart |
Frapart. 1270 «Reniers Frapars» ChartesHainaut ; surnom : anc., moy. h.fmpart ‘celui qui frappe, bourreau’ FEW 3, 763a; ou bien moy. fr. frère /rapport ‘homme débauché’ FEW 3, 778b.
|
JG |
Frappez |
Frappet, dim. van Ofr. frap: slag, stoot. BN. 1381 Jehans Frapet, Dk. (TdT).
|
FD |
Frappez |
Var. de Frapier ou bien du thème frap-, du thème de faluppa ‘chose sans valeur’ FEW 3, 400 auquel se rattache le w. nam. frape ‘id.’. – À ce thème se rattachent sans doute aussi: 1350 «Kache Frapailhe» Ju-prelle, 1446 «Walthier Frapaille» Bourg-Dinant [anc. w. frapaille ‘gens de rien’], 1301 «Simon Frapilhe» Liège, 1321 «Adan Fra-pin» Waremme [anc. fr. frapin ‘populace’], 1339 «Frapelot» Ornai.
|
JG |
Frappier |
Frapier. 1280 «Vêtus Frapiers» Po-lyptLiège; surnom d’homme bruyant d’après l’anc. fr. frapier ‘agitation, bruit’; cf. aussi Frappez.
|
JG |
Fraquet |
Var. dénasalisée de Francket? Le fr, fraque ne date que du 18e s. FEW 16, 248 b.
|
JG |
Frard |
zie Ferard.
|
FD |
Fraré |
zie Fréret.
|
FD |
Fras(s)elle |
Frazelle, Frizelle: Zoals Fr. FN (DNF) Fresel(le), Frezel < Ofr. fresel(e): franje, versiering, lint, galon. BN of BerBN.
|
FD |
Fraselle |
Frazelle. Cf. «Jean Fraisilhe» à Liège (de Hemricourt, II, 78); p.-ê. du thème d’anc. fr. fraser ‘piler’ (comp. anc. fr. fresele ‘garniture fraisée’ FEW 3, 777) ou avec autre suffixe : moy. fr. frazette ‘manchette à plis empesés’ FEW 3, 778b. Frater. Moy. fr. frater ‘moine’ ; au figuré, en pic., aussi ‘barbier’ FEW 3, 765b et en borain ‘beau-frère’. Cf. également 1710 «Jean Motet dit Frater» arbalétrier de Ciney.
|
JG |
Fraselle |
V. Fraisse.
|
EV |
Fraser |
Frazer: Schotse FN. ±1150 de Frisselle, de Fresel.Wsch.PlN.
|
FD |
Frasnay |
zie Franeaux, Dufrénoy.
|
FD |
Frasnes. |
Proven. Loc. V. Frêne.
|
EV |
Frass(e) |
Fraas, Fraats, Fra(h)s: D. FN Frass, BN Mhd. vräss, D. Frass: veelvraat, vreter. 1149 Wilh. Vrass, Keulen (BRECH.).
|
FD |
Frasse |
Proven. Dép. Bonnert.
|
EV |
Frasson |
zie Franson.
|
FD |
Frastrez |
zie Fastré.
|
FD |
Frat- |
-ers, -eur. V. Fraiture.
|
EV |
Frater(s) |
Fraeters: Br. uitspr. van Fr(e)yters.
|
FD |
Fraters |
Génitif néerl. de Frater.
|
JG |
Frateur |
Sans doute var. de Fraiture (cf. 1444 «Loren de Freateur», 1547 «Collet de Frei-teur» CoutStavelot).
|
JG |
Frateur |
zie Fraiture.
|
FD |
Frau(d) |
zie Féraud.
|
FD |
Fraucem, van |
zie van Vracem.
|
FD |
Fraud |
Contraction de Feraud, anthrop. germ. fahr-wald (Dauzat 267).
|
JG |
Fraud, |
Frauman. V. FROD.
|
EV |
Frauenberg(er) |
Verspreide D. PlN Frauenberg.
|
FD |
Frauenhofer |
Verspreide D. PlN Frauenhofen, vaak < Fro(h)nhofen: vroonhof.
|
FD |
Frauenkron |
D. BN: vrouwenkroon.
|
FD |
Frauenkrone |
Surnom: all. Frauen + Krone, littér. : couronne des dames.
|
JG |
Frauenrath |
Nom d’origine: top. all., Frauen + Rath, littér. : essart des dames.
|
JG |
Frauenrath |
PlN (NRW).
|
FD |
Frauman |
Reïnterpretatie van Fraymann of Vromant.
|
FD |
Fraumont |
zie Vromant.
|
FD |
Frausem/-um, van |
(van) Fraussen, zie van Vracem.
|
FD |
Fraussen |
Var. de Frassen?
|
JG |
Fraweel |
Onduidelijk.
|
FD |
Fray- |
-man, -mund. V. FRID.
|
EV |
Fray(e), de |
zie de Fraey(e).
|
FD |
Frayenhove(n), van |
zie van Froyenhoven.
|
FD |
Fraylich |
zie Freilich.
|
FD |
Frayman |
-ann, cf. Fraeyman.
|
JG |
Frayman |
zie Fraeyman.
|
FD |
Frayman(n) |
zie Freimann.
|
FD |
Frayssignes |
PlN Fressignes (Creuse) of Frayssinhes (Aveyron, Lot) < Lat. fraxinea, Fr. frênaie: essenbos (DNF).
|
FD |
Frazelle |
cf. Fraselle.
|
JG |
Frazelle |
zie Frasselle.
|
FD |
Fre(de)r |
V. FRID.
|
EV |
Fre(u)ville |
zie Defréville.
|
FD |
Fré, de |
zie de Wree(de).
|
FD |
Fréard |
-art, zie Friart.
|
FD |
Freart |
Nom issu de l’anthrop. germ. fri-hard.
|
JG |
Frebel |
zie Fröbel.
|
FD |
Frébel |
Var. du NF all. Frôbel (avec palatalisation dialectale de ô en e)?
|
JG |
Frebourg |
PlN Fribourg, Fr. naam van Freiburg im Breisgau (BW) of Freiburg im Ùchtland (CH). Evtl. Freiburg in Lotharingen.
|
FD |
Frebourg |
zie Fribourg.
|
FD |
Frébut(t)e |
Frebutte: Oud-LU W. vribute, zoals Fr. flibustier < Mnl. vributer: vrijbuiter, straatrover.
|
FD |
Frébute |
Frebutte, Fré-. Surnom: anc. liég. vribute ‘voleur de grand chemin’, du néerl. vrijbuiter ‘flibustier, pillard’ FEW 17, 436b.
|
JG |
Freché |
-es, -et(te), Fréché, -et, Frêches, Frehé: 1. PlN Frèchè in Bioul (N) < W.frè(c)h < Germ. frisk, Mnl. versch: vochtig (HERB.). – 2. M.i. veeleer var. van Fri(s)quet/Frichet. BN voor een fris, levendig, levenslustig mens.
|
FD |
Fréché |
Frêches, -et. Nom d’origine: Frèchè, à Bioul (Nr); dérivé de vi.frèch, frèh ‘humide’ ; ou bien surnom : anc. fr. freschet, dimin. de freis ‘frais, reposé, vif FEW 3, 808a.
|
JG |
Frêche |
V. Fraisse.
|
EV |
Frechen: |
PlN(NRW).
|
FD |
Frechier |
Frè-. Nom d’origine : w. (Cerfontaine, Jamioulx) frèchis’ ‘endroit marécageux’.
|
JG |
Frechier |
W. PlN Frèchî: moerassige plaats, in Cerfontaine (N), Jamioulx (H).
|
FD |
Fréchin |
zie Frezin.
|
FD |
Frechkop |
Surnom : moy. néerl. frisch (fresc) + coppe ‘tête éveillée (alerte)’.
|
JG |
Frechkop |
Verwaalsing van D. Frischkopf. BN voor iemand met een helder, fris hoofd.
|
FD |
Frechon |
Frécon, zie Fréson.
|
FD |
Frecinaux |
zie Frésinaux.
|
FD |
Frécinaux |
cf. Frésinaux.
|
JG |
Freckwinkel |
PlN in Königswinter (NRW).
|
FD |
Fréçon |
cf. Fréson, Frésson.
|
JG |
Frécot |
zie Fricot.
|
FD |
Frecourt |
Friscourt: PlN Frécourt (Hte-Saône) of Frecourt (LU).
|
FD |
Frécourt |
Nom d’origine: Frécourt (Hte-Saône) ou bien 14e s. «Frécourt», près de Seny (Lg).
|
JG |
Frédéric |
Fre(de). V. FRID.
|
EV |
Frédéric |
Fré-, Frédéric, Fredericq, Frédé-, Fredrick, -icq, -iq (formes contractées); formes germ.: Frederich, -ick, Frederick, Frederick, Frederik, Frédé-, au génitif: Fre-dcricks. -ickx, Frédérickx, Frédérikx, Frederix, Fré-, Frédérix, Fredricx, Fré-, Fredrix, Fridrix. Forme savante (d’après lat. Fredericus) de l’anthrop. germ. frith-rik (Fôrst. 536). – Frédéricy. Génitif lat. de Fredericus.
|
JG |
Frédéric |
zie Fréry.
|
FD |
Frederik |
-rix, -ryck, -ri(c)k(x), -ri(c)ks, -ric(q), -ri(c)que, -rici, -rico, -ricy, Fréderix, Frédéric, -rich, -ri(c)que, -rie, Fredri(ck)x, -riks, -ryck, -rich, -ri(c)q, -ricx, -riex, Fred(e)riksen, -s(s)on, Fredrick(son), Fryderyk, Frydryck, -rak, Freriks, Frerichs, Freerickx: Patr. Germ. VN frith-rîk ‘vrede-machtig’. ize e. Frethericus, Cent (GN); 1541 Herman Frederick, Ronse; 1561 Lenaard Frederickxsone, Heinsbergen (AP).
|
FD |
Free, |
Frée: Deze FN alleen in A (lox). E. FN Free: vrij? 1255 Walter le Free, Worcester (REANEY).
|
FD |
Freeling |
E. équivalent van Vrielinck.
|
FD |
Freeman |
E.: vrij man. Vgl. Freimann.
|
FD |
Freerickx |
zie Frederik.
|
FD |
Frees(e) |
zie (de) Vries(e).
|
FD |
Freest, de |
Defr(e)yst, Defrijst: Samengetrokken < De Foreest/Duforest? Of var. van De Vreest = De Vreese? Vgl. Fryst.
|
FD |
Freeuw, de |
zie Duforeau.
|
FD |
Frehé |
zie Freché.
|
FD |
Frehen |
V. Fraisse.
|
EV |
Fréhis |
-isse. Nom d’origine : Frehisse, à Queue-du-Bois (Lg), etc. ; dérivé en -iciu > w. -is ‘ de w. frèh ‘humide’.
|
JG |
Fréhis(se) |
Frehis(se): PlN Frehisse in Queue-du-Bois (LU) < W. frèch: vochtig < Ondl. frisk: vers, fris.
|
FD |
Frei |
Frey(e), Freij, Frej, Fry(e): D. Frei: vrij. BN.
|
FD |
Frei(er)muth |
D. BN Freier Mut. BN voor een vrijmoedige.
|
FD |
Freiberg |
Freyberg, Friberg: PlN (BW, BEI). 1536 Jacob Frybergher, Konstanz-Aw. (AP).
|
FD |
Freichel(s) |
zie Freschel.
|
FD |
Freid |
1289 «Balduinum Freit (Freid)» Onom-Calais ; sans doute aphérèse de Godefreid.
|
JG |
Freid(t) |
Freyt: Patr. < Godefreid: Godefroid. 1282 Boidino Godefroid = 1298 Boid Godefreit = 1289 Balduinum Freit; 1294 Mon Freid, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Freier |
Fraier, Frajer, Fr(e)yer: D. Freier: vrij man. 1302 Herm. Freier, München (BRECH.).
|
FD |
Freifeld |
D.PlN.
|
FD |
Freifer |
zie Pfeiffer.
|
FD |
Freiheit |
PlN (HS, NRW, NS, SH).
|
FD |
Freihoff |
PlN Freihof in Stödtlen (BW) en Büchlberg (BEI).
|
FD |
Freilich |
Frajlich, Frajlick, Fraylich, Freylich, Frejlich: BN voor iemand die vrij en ongehinderd is, vrijelijk leeft. 1432 Joh. Freylich, Zittau (BRECH.).
|
FD |
Freilinger |
Freyling(er): D. Freiling, pendant van Vrielinc. 1699 Joa. Nie. Freijlinger, Dickriensis (MULVÏÏ).
|
FD |
Freimann |
Freyman(n), Frayman(n), Frajman, Friman(n), Friemann: D. BN Freier Mann: vrij man, niet-horige.
|
FD |
Freindlich |
zie Freundlich.
|
FD |
Freine, de |
zie Dufrasne.
|
FD |
Freire |
zie de Frère.
|
FD |
Freise(n) |
Freis(es), zie Vreys.
|
FD |
Freitag |
Freytag, Freijtag: D. FN Freitag: vrijdag.
|
FD |
Freitag |
Surnom: all. Freitag ‘vendredi’ (d’après le jour de naissance?) ; Vendredi, -y.
|
JG |
Frej |
zie Frei.
|
FD |
Frejean |
Fréjean, cf. Frèrejean.
|
JG |
Fréjean |
zie Frèrejean.
|
FD |
Frelinckx |
Surnom: moy. néerl. vrilinc, vrie ‘prétendant (à la main d’une femme)’.
|
JG |
Freling |
-in(k), -inckx, -in(e)x, -ik, Vreeling: Patr. Afl. van Germ. Vrede-naam, zoals Frederik.
|
FD |
Frémal |
Frémalle. Peut-être surnom: anc. fr. fermait, fermai ‘agrafe, boucle’, d’où anc. pic. frematet FEW 3, 570a; ou bien (avec échange des consonnes liquides / et r) var. de Flémalle, mais le NF n’est pas liégeois.
|
JG |
Fremat |
cf. Fremaux (ci-dessous).
|
JG |
Fremaul(t) |
Frémal(le), Frémolle, Fre-, Fremaut, Fré-, Fremau(x), -eau(x), Frémeaux, Fromeau, Frema(t), Frémat, Frimât, Fremout, Frimaut, -out, Fremouw, Fermaut, Vermout: Patr. Rom. vormen en Vl. adaptaties ervan, van Germ. VN frum-wald ‘nut-heerser’: Frumold (Fm.), Fromoldus, Fromout, Vromaut (GN). 1288 ad obitum Fromaldi; 1269 Bernars Frumaus; 1231 Bernars Fremaus, Robert Fremaut, Ktr. (DEBR. 1980); 1308 Fromout de Bouchoute (DEBR. 1971).
|
FD |
Frémault |
V. HRAM.
|
EV |
Frémaux |
Fré-, Fremeaux, Fremaut, -aul, Fremat, Fré-, Frimât. 1275-76 «Fremeaus li Mierchiers», 1279-80 «Hanekins de Caping-hehem fius Fremaut le Telier» RegTournai, 1280 «Fremaus de Herzieles» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. fram-wald (Först. 515).
|
JG |
Fremersdorff |
PlN Fremersdorf (SL). 1793 Joh. Fremerstorff, Rommerskirchen-Aw. (AP).
|
FD |
Fremery |
zie Frammery.
|
FD |
Frémi- |
-ie, -y. 1. Proven. Frémis (Dép. Maarke-Kerkem). — 2. V. HRAM.
|
EV |
Frémicourt |
PlN Frémicourt (PdC).
|
FD |
Fremie |
zie Fremy.
|
FD |
Fremineur |
Frémineur: Fr. frère-mineur: minderbroeder. BN Mnl. fremineur. 1225 Gheraus Frère meneut, Atrecht (NCJ); 1369 Jan Freremeneur, Bg. (JAM.).
|
FD |
Frémineur |
Car. mor. ,,Frère mineur ». Sobriquet. ,,Homme d’église ».
|
EV |
Frémineur |
Fré-. 1225 «Gheraus Frère meneut» NécrArras; forme w. de frère mineur (w./ré), surnom d’après l’ordre religieux des Frères Mineurs (conventuels), notamment à Liège en Hors-Château (BTD 27, 134). Comp. Fréjean, Frèrejean.
|
JG |
Frémolle |
zie Fremaul(t).
|
FD |
Frémon(t) |
Frimont(s), Fremond: 1. PlN Frémont in Harsin (LX) < froid mont: koude berg. – 2. Zie Fremund.
|
FD |
Frémont |
1. V. Froidmont. Nos 50, 232. — 2. V. HRAM.
|
EV |
Frémont |
1333 «Werot dis Fremons» Bertogne; nom issu de l’anthrop. germ. frid-mund; ou nom d’origine: Frémont, à Foy-Notre-Dame et Mozet (Nr), Frémont, à Harsin (Lx), etc. (= froid mont).
|
JG |
Fremout |
-ouw, zie Fremault.
|
FD |
Frempong |
Frimpong. Var. néerl. ou germ. de Fraipont.
|
JG |
Frempong |
zie Fraipont.
|
FD |
Fremund |
Fremond, Frémon(t), Fraimund, Frimont(s): 1. Patr. Germ. VN frith-mund Vrede-bescherming’: Fri(du)mundus (MORLET). Zie ook Fermont. – 2. Zie Frémont.
|
FD |
Fremy |
Fré-. 1597-98 «Nicolas Fremy de Lan-neau» ComptesNivelles; nom issu de l’anthrop. germ. fram-hari (Först. 514).
|
JG |
Fremy |
Frémy, Fremie: Var. (LU) van Premier, Rom. vorm van Germ. VN fram-hari (Fm.): Framerius (MORLET).
|
FD |
Fren(c)k |
V. FRANC.
|
EV |
Fren(t)zel |
zie Franzl.
|
FD |
Frenay |
-aij, zie Franeaux, Dufrénoy.
|
FD |
Frenay |
Fré-. Nom d’origine: Frenay, à Limont (Lg), etc.; dimin. liég. de fr. frêne.
|
JG |
Frenchum |
Misschien var. van Franchomme.
|
FD |
Frenck |
au génitif: Frencken, Frenken. Var. de Franck(en).
|
JG |
Frenck(en) |
zie Frank.
|
FD |
Frendag |
Var. (met epenthetische n) van Ndd. Friedag: vrijdag. Vgl. dial. vrindag.
|
FD |
Frêne |
zie Dufrasne.
|
FD |
Frenet |
Frennet, Frainet. Nom d’origine: Frenet (= petit frêne), à Flamierge (Lx), etc.
|
JG |
Frenet |
zie Frennet.
|
FD |
Freni(er) |
-ière, zie Fragnière.
|
FD |
Frenier |
Frenière (forme fém.). 1605 «Arnould Frenier» BourgNamur; probabl. nom de profession, cf. anc., moy. fr.frenier,franier ‘fabricant de freins’ Gdf 4, 137, FEW 3, 774b [MH]. On ne peut écarter définitivement anc. fr. fresnier, fresnière ‘endroit planté de frênes’ Gdf 4, 142, comme appellatif topon. et nom de résidence [MH]
|
JG |
Frenk(en) |
Frenks, zie Frank.
|
FD |
Frenkel |
Dimin. de Frenck.
|
JG |
Frenkel |
-iel, zie Frankel.
|
FD |
Frenkler |
Dérivé de Frenck.
|
JG |
Frenn- |
-ay, -et, -oy. V. Frêne.
|
EV |
Frennet |
Frenet, Frainet: 1. Dim. van frêne: es. – 2. Spelling voor Frênaie; zie Dufrénoy. 1487 Heinrik Frenets pacht, Rosières (STR.).
|
FD |
Frenoi(s) |
-oy, zie Dufrénoy.
|
FD |
Frenoy |
Nom d’origine: Frenoit, à Flobecq (Ht), etc., fr. frênaie.
|
JG |
Frens |
au génitif: Frenssen. Var. de Frans(en).
|
JG |
Frens(ch) |
Frens(s)en, Frenzen, zie Frans.
|
FD |
Frény |
Peut-être moy. fr.fraynier ‘frênaie’ FEW 3, 772a.
|
JG |
Frépont |
zie Fraipont.
|
FD |
Fréquin |
cf. Fraikin.
|
JG |
Fréquin |
zie Fraikin.
|
FD |
Frér- |
Thème anthropon. tiré de Frédéric, dont la forme w. est Fréry (ci-dessous) ou Ferry, cf. le thème parallèle Fer(r)-, ainsi que Fraikin, Fréson et Frésart. Fréry. 1544 «Frery Johan» DénStave-lotMy; forme w. de Frédéric (comp. «Fréri-sart», w.frérissâ, topon. à Villers-le-Temple). m Dérivés: Frérar, Frerard, Fré-, Frerart, Fré-. 1272 «Frerars» PolyptVillers, 1289 «Ju-liane li Frerart» CensNamur, 1337 «Gilons Frerars» GuillLiège, 1384 «Severins Frérar», 1449 «Libert Frérar» AidesNamur, 1544 «Vatelet Frera» DénStavelotMy. – Frérot, Fré- [pourrait être aussi un surnom : fr. frérot ‘petit frère’ FEW 3, 764a]. 1474 «Johannes Frérot» PrincipLiège, 1602-3 «Waultier Frérot» TerriersNamur, 1780 «la veuve Frero Beuniet» Charleroi. – Frérotte. 1367 «Fré-rotte délie Fronville [nom d’homme]» Rahier, 1444 «Frérotte le chavetier» AidesNamur. –Frerlet.
|
JG |
Frérar |
1. Proven. F fera (Dép. Deux-Acren). — 2. Frère, ,,Religieux », avec suffixe péjoratif. V. Frémineur.
|
EV |
Frérar(d) |
cf. Frér-.
|
JG |
Frérar(d) |
Frerar(t): 1. Patr. Afl. van Fréry, Rom. vorm van Germ. VN Vrederik. – 2. Afl. van Fr. frère: broer. 1337 Gilons Frerars, Luik (HERB.).
|
FD |
Frère
|
1. Proven. Fraire (Loc.) ou Vreren (En wallon, Freire, Loc.) ou Frères (L.D.). — 2. N. de parenté. Frère d’une personne bien connue. Ou bien un frère ayant succédé à un autre dans les affaires. N° 128. — 3. N. de bapt. Abrév. de Fré(dé)r(ic). V. FRID.
|
EV |
Frère |
Frère, Frères, Fre-. 1330 «Gillechons Frères» GuillLiège; fr. frère, nom de parenté ou titre religieux.
|
JG |
Frère, de |
Defrêre, Oefraire, Desfrêre, Frère(s), Lefrère, Freire: 1. Fr. frère: (klooster)broeder, minderbroeder; broer. 1280 Coppinus Frère, Ip. (BEELE); 1398 Jan de Frère, Otegem (DEBR. 1970). – 2. PlN. Rom. vorm van Vreren (L). 1270 Arnuldo de Frères, LU (CVD).
|
FD |
Frèrejean |
Frejean, Frej-. fr.frère, w.fré (titre religieux ou terme affectif) + Jean. – Comp. 1449 «Pierot de Frerepiere charon» AidesNamur, 1608 «Perpète Pirson dit Fré Maris-chai» BourgDinant, ainsi que Frémineur.
|
JG |
Frèrejean |
Fréjean: BN + Patr. Broer/Broeder Jan.
|
FD |
Fréret |
-es, Fraré, -e: Dim. van frère: broer.
|
FD |
Fréri(e) |
zie Fréry.
|
FD |
Frerichs |
Fré-. Var. de Fredricx.
|
JG |
Frerichs |
Freriks, zie Frederik.
|
FD |
Frerlet |
Dim. van frère: broer.
|
FD |
Frerlet |
Frérot, Frérotte, cf. Frér-.
|
JG |
Frérot |
Frérot(te): 1. Frérot, dim. van frère: broer. – 2. Patr. Dim. van Fréry. Vgl. 1285 Fririon de Mes = 1299 Frérion de Mes (Metz) (CAO).
|
FD |
Fréry |
cf. Frér-, Fréry.
|
JG |
Fréry |
Fréry, Fréri(e), Fréderie: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Vrederik, Frederik.
|
FD |
Frès- |
-in, -inaux, Frez- -âne, -in. V. Fraisse.
|
EV |
Fresard |
Frésart, Fressart, Frissard, -art, -aer: Patr. Afl. van Fré(déric) (HERB.). 1710 Laurentius Fresart, LU(MULVII).
|
FD |
Fresart |
Fré-, Frésart de Clerx, Fressart. 1555 «Ernult Frechar» Retinne, 1598 «Aylid fille de Johan Fressar», 1606 «Helewy fille de feu Johan Frésar», 1724 «Marie Frésart» BourgLiège ; dérivé en -eç-ard du thème Fré(r)-de Frédéric. Frésé. 1760 «Godefroid Fresé» AnthrLiège; surnom: w. liég. frèzé ‘grêlé (marqué de la petite vérole)’ DL 281a, cf. aussi Frisaye.
|
JG |
Freschel |
Freichel(s): D. BN Frechel, Frechle, dim. van frech: levendig, moedig, durvend.
|
FD |
Frese |
zie (de) Vries(e).
|
FD |
Frésé |
-e(z), zie Frisée.
|
FD |
Fresin |
zie Frezin.
|
FD |
Frésina |
-aux, Frécinaux, -aut. Nom d’origine: Frèhinia, forme w. de Klein-Vorsen, à Monte-naken (Lb), dimin. de Fresin = Vorsen (Lb). Cf. aussi Frezin.
|
JG |
Frésinaux |
-aut, Frésina, Frecinaux: PlN Frèhinia, W. vorm van Klein-Vorsen in Montenaken (L), dim. van Fresin, Ndl. Vorsen (HERB.).
|
FD |
Frésing |
PlN Friesing (BEI, Stiermarken).
|
FD |
Fresnais |
-oy, zie Dufrénoy.
|
FD |
Fresne |
zue Dufrasne.
|
FD |
Fresneau |
zie Franeau(x).
|
FD |
Fréson |
Fre-, Fraison, Frécon, Fresson, Fré-, w. (Bastogne) Frécon. 1289 «Jehans Frere-chons» Floreffe, 1365 «Piére Frerechon revendeur» TailleMons, 1373 «Pirlo Frerchon» CoutStavelot, 1542 «Denys Fréson», 1554 «Jehan Frezon» BourgNamur; dérivé en -eçon du thème Fré(r)- de Fréry, Frédéric, ou bien w. liég. fréçon ‘camarade’, dérivé en -eçon de w.fré ‘frère’ FEW 3, 764a.
|
JG |
Fréson |
Freson, Fraison, Frésom, Fresson, Ferson(s), Frécon, Frechon: BN. Afl. op -eçon van Fr. frère, W. fré: broer. W.fréçon: kameraad. 1215 Gilbert dit Gillebin ferceon, Hoei; 1289 Jehans Frerechons, Floreffe (HERB.).
|
FD |
Fresquet |
zie Frisquet.
|
FD |
Fressart |
cf. Fresart.
|
JG |
Fressart |
zie Fresard.
|
FD |
Fresson |
Fré-, cf. Fréson.
|
JG |
Fret |
Forme contractée de Foret [FD] ?
|
JG |
Fret |
Samentrekking van Foret.
|
FD |
Fret(t)eur |
zie Fraiture.
|
FD |
Fréter |
Ndd. BN, Ndl. vreter, D. Presser. 1345 Lobbert Vretere, Dortmund (NN).
|
FD |
Fréteur |
Fré-, Fré-, cf. Fraiteur.
|
JG |
Fréteur |
V. Fraiture.
|
EV |
Fretin |
Fertin (par métathèse). 1268 «Ours de Fretin» ChartesFlandre, 1280-81 «Gillos de Fretin» RegTournai, 1335-36 «Phedry de Fretin recheveur de Haynnau» ComptesMons, 1692 «Joss Fretin» BourgNamur; nom d’origine: Fretin (Nord) plutôt que surnom: anc. fr. fretin ‘menus débris, menue monnaie’ FEW 3, 754b.
|
JG |
Fretin |
Fertin, -ein, -ens: 1. Zie Defretin. – 2. Zie Fertin.
|
FD |
Fretin |
Proven. Fratin (Dép. Ste-Marie-lez-Etalle).
|
EV |
Fretz |
zie Frits.
|
FD |
Freud |
V. FROD.
|
EV |
Freud(en)berg |
Frajdenberg: PlN Freudenberg (BEI, BW,NRW,SH).
|
FD |
Freund(t) |
Frajnt, Frunt: D. BN Freund: vriend.
|
FD |
Freundlich |
Freindlich: D. BN: vriendelijk.
|
FD |
Freuville |
cf. Froid(e)ville.
|
JG |
Fréval |
Pour Dauzat 269, Fréval (= frais val), nom de domaine et de hameau en Normandie, Seine-et-Oise, etc.).
|
JG |
Frevelshausen |
PlN Frebershausen (HS).
|
FD |
Frey |
au génitif: Freyen, génitif double:
|
JG |
Frey |
Frey- -ens, -ling, -er, Frick. V. FRID.
|
EV |
Frey(e) |
zie Frei.
|
FD |
Freyberg |
zie Freiberg.
|
FD |
Freydiger |
D. FN Freidiger < Mhd. vredic: (over)moedig, trouweloze, misdadiger (DN).
|
FD |
Freyen(s) |
zie Froyen.
|
FD |
Freyens |
Surnom: all.frei ‘libre’.
|
JG |
Freyer |
zie Freier.
|
FD |
Freylich |
zie Freilich.
|
FD |
Freyling |
Dérivé en -lin d’all. Fret, homme libre.
|
JG |
Freyling(er) |
zie Freilinger.
|
FD |
Freyman |
-ann. Surnom: all. Freimann ‘homme libre’, mais aussi var. de Fraeyman.
|
JG |
Freyman |
zie Fraeyman.
|
FD |
Freyman(n) |
zie Freimann.
|
FD |
Freyne, (de) |
zie Dufrasne.
|
FD |
Freypons |
cf. Fraipont.
|
JG |
Freypons |
zie Fraipont.
|
FD |
Freys |
Freijsen, Freys(s)en, Freyseng, zie Vreys.
|
FD |
Freys |
zie (de) Fraeye.
|
FD |
Freyser |
Freijser, Freyzer, Freijzer: D. FN Freiser: woesteling (BRECH.).
|
FD |
Freyst, de |
zie de Freest.
|
FD |
Freyt |
zie Freidt.
|
FD |
Freytag |
zie Freitag.
|
FD |
Freyters |
Frijters, Fryters: 1. BerN. Afl. van Mnl. friten, froyten: roosteren, braden, fruiten.- 2. Var. van Fruyter, zie Fruitier.
|
FD |
Freyters |
Frijters. Surnom de métier: dérivé de moy. néerl. friten, froyten ‘griller, rôtir’, ou bien var. de Fruytier [FD].
|
JG |
Freyzer |
zie Freyser.
|
FD |
Frezin |
Frezin, Fresin, Fréchin: 1. PlN Fresin, Fr. vorm van Vorsen (L). 1397 Gérard de Fresin, Luik (ISP). – 2. Var. op -in van Ofr. fresel: franje, galon, lint. 1390 Gile Frezin, Rhuis (MORLET).
|
FD |
Frezin |
s.d. «domini Lamberti de Frezin» ObitHuy; nom d’origine: Fresin, flam. Vorsen (Lb); cf. Fresina(ux).
|
JG |
Friand |
Friant. 1263 «Watrin Priant» Cart-Orval; soit anthrop. germ. frithu-ant (mal représenté en Belgique), soit surnom: fr. friand ‘gourmand’; à Liège, au 14e s., friand a le sens de ‘vif, gai, ardent’ FEW 3, 790a.
|
JG |
Friand |
Friant: Ofr. friant: gulzig, levendig, vurig.
|
FD |
Friard |
-art, Fryard. 1499 «Jehan Friart» TerrierNaast, 1657 «Marie Friart» Nivelles; nom issu de l’anthrop. gémi, frith-hard (Först. 534).
|
JG |
Friart |
-ar(d), -at, -as, -adt, Fréard, -art, Freart: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Fridohart (MORLET I). 1615 Guillem Friart, Aw. (MAR.).
|
FD |
Friberg |
zie Freiberg. Fribourg,
|
FD |
Frich(e) |
1. Patr. Korte vorm van de Germ. VN Frederik. Vgl. Frick. 1465 Friche Hacket, Hoei (HERB.). – 2. PlN Ofr. fresche, Mfr. friche < Germ. frisk, Mnl. versch: braakland.
|
FD |
Friche |
1465 «Friche Hacket» Huy; var. de Frisch plutôt que de fr. friche (peu usité en topon. wallonne).
|
JG |
Frichet |
-é, zie Frisquet.
|
FD |
Frick(e) |
Fric(q), Frik(x), Fri(c)x, Frique, Frich(e): Patr. Korte vorm van de Germ. VN Frederik. 1583 Heindryc Fricken, Bg. (SCHOUT. II).
|
FD |
Fricke |
Fricq, au génitif: Frickx, Frix. Nom issu de l’anthrop. germ. Fridecho, hypocor. de frith- (Först. 528); ou bien anthrop. germ. Fricco (Först. 522).
|
JG |
Frickel(e) |
Frickelo: Patr. Dim. van Germ. VN Frederik, D. Frick. 1742 Theodor Friclo, Zandvoorde (ORW 31).
|
FD |
Fricker |
1. Patr. Afl. van Frick. – 2. Afl. van PlN Frick (Aargau) (BRECH.).
|
FD |
Fricot |
Dimin. de Fricke; fr. fricot ne date que du 18e s. (Dauzat 270).
|
JG |
Fricot |
Frigo, Frécot: Patr. Dim. van Germ. VN Fricco, bakervorm van Vrederik. 1434 Jehanekin Fricoots, Wervik (PARM.).
|
FD |
Fricq |
Fricx, zie Fricke.
|
FD |
frid |
,,Paix ». Racine germ. ayant servi à former des N. de bapt. Prototypes : Frédéric (Frid-ric) et Godefroid (God-frid). Cette racine a été employée avec et sans le d final et avec les mutations normales du d en th, en ch ou ck, en (t)z. N° 125 126. A. Forme Frid ou Fred. I. N. simples. Fri(e)d(t). Frid-, Fryd- -man. II. N. composés. F.-hari : Frider(e)s. F.-hard : F(r)oidart. F.-rie : Fr(i)ed-, Frede- -rich(s), -rk(k)x, -rix, -ricksen, Frédé–ric(q), -ry. Forme laine : Frederici. B. Forme Fre ou Fri ou Fri(de)n. I. N. simples. Frin(g)s, Fryns, Vrin(d)ts, Vryens, Fray-, Frey- -man. II. N. simples avec diminutifs. F.- -Mo, -ekin : Fria(d)t, Fré-, Frai-, Frey- -kin. III. N. composés, F.-and : Fri- -and, -ant. F.-bod : Frai-, Fré- -botte, -butte. F.-god : Frégutte. F.-hard : Friart. F.-mod (-mund) : Fraymond. F.-rie : Freerick(x). Contraction : Frick(x), Frique, Frer(e). Diminutif : Friquet, Frérot(te). C. Forme Fri(t)z ou Fre(t)z. I. Forme simple. Fr(a)e(y)s(e), Fris(s)en. II. N. simple avec diminutif. Fres-, Fris- -on, -quet. III. N. composés. Frésart et Frissaer (F.-hard), Frisée (F.-hari), Fresom (F.-helm).
|
EV |
Frid |
Zie Fried.
|
FD |
Fridenbergs |
zie Friedberg(er).
|
FD |
Fridlender |
zie Friedlander.
|
FD |
Fridman |
cf. Friedmann.
|
JG |
Fridman(n) |
zie Friedman(n).
|
FD |
Fridrix |
cf. Fredrix.
|
JG |
Fridy |
Var. de Freddy, hypocor. de Fredrick?
|
JG |
Frieauf |
zie Frühauf.
|
FD |
Friebe(l) |
zie Fröbel.
|
FD |
Fried |
Frie(d)t, Friede(n), Frid, Frit(te), Frite: Patr. D. korte vormen van een Fried-naam, zoals Friedrich of Gottfried.
|
FD |
Fried(e)rich(s) |
Friederichsen, Frydrych, Friedenreich: Patr. D. vorm van de Germ. VN Frederik.
|
FD |
Friedberg(er) |
Fridenbergs: Verspreide D. PlN.
|
FD |
Friedhoff |
Friedhofen: D. PlN Friedhof: omheindhof > kerkhof.
|
FD |
Friedland(er) |
-länder, Fri(e)dlender, Frydland, Friland: PlN Friedland (SH,NS).
|
FD |
Friedlich |
BN voor iemand met vreedzaam karakter? Of reïnterpretatie van Friedrich?
|
FD |
Friedlingstein |
D. PlN.
|
FD |
Friedman(n) |
Frydman, Fridman(n): Patr. Germ. VN frith-man ‘vrede-man’: Vredeman.
|
FD |
Friedmann |
Fridman. All. Friede + Mann, surnom d’homme pacifique.
|
JG |
Friedrich |
au génitif: Friedrichs. Var. all. de Fredrick, Fredricx.
|
JG |
Friedrich(s) |
zie Friederich(s).
|
FD |
Frieling |
zie Friling.
|
FD |
Friemann |
zie Freimann.
|
FD |
Frières |
Friè-, Frierès. Nom d’origine: Frières-Faillouel (Aisne).
|
JG |
Frières |
Frières: PlN Prières (Aisne).
|
FD |
Fries |
Surnom ethnique: néerl. Fries ‘Frison’.
|
JG |
Fries, de |
De klankwettige Ndl. vorm voor de Fries (< Friesland) is De Vries(e). Daarom: De Fries vermoedelijk < Défrise.
|
FD |
Friese(n) |
Frie(s), Fris(t), Frys(t), Frijsen: Patr. Germ. VN Friso ‘Pries, Vries’. Evtl. de volksnaam zelf: D. Friese, Ndl. Pries (klankwettig Vries). 1165 Titwardus Friso, Keulen (BRECH.); 1593 Aert Frisch = 1602 Aerdt Friess = 1617 Arnoldi Fris, Schelle (MAR.).
|
FD |
Friesewinckel |
Proven. ,,Coin du Frison ».
|
EV |
Friesewinkel |
PlN in Büsum en Westerdeichstrich (SH)(PDB).
|
FD |
Friesson |
zie Frison.
|
FD |
Friet |
zie Fried.
|
FD |
Frighem |
zie Vrijghem.
|
FD |
Frigne |
Wellichtkorte vorm van Defraigne.
|
FD |
Frigo |
zie Fricot.
|
FD |
Frih |
Zie Früh
|
FD |
Frijn, de |
zie Dufrasne.
|
FD |
Frijns |
cf. Frins.
|
JG |
Frijst, de |
zie de Freest.
|
FD |
Frijters |
cf. Freyters.
|
JG |
Frijters |
zie Freyters.
|
FD |
Friland |
zie Friedlander.
|
FD |
Friling |
Frieling: 1. Patr. D. afl. van Germ. VN Frederik; -ing-afl. van Frilo, Friedilo. 1303 Sifridus et Frilingus, HS (BRECH.). – 2. Mnd. vrilink: vrij man. Vgl. Vrielinck. 1382 Henning Vryling, Goslar(NN).
|
FD |
Friman(n) |
zie Freimann.
|
FD |
Frimat |
cf. Fremaux, Frémat.
|
JG |
Frimât |
zie Fremault.
|
FD |
Frimont(s) |
zie Fremund, Frémont.
|
FD |
Frimout |
zie Fremault.
|
FD |
Frimpong |
cf. Frempong.
|
JG |
Frimpong |
zie Fraipont(s).
|
FD |
Frin |
Frin(g)s, zie Ferin.
|
FD |
Frinke(n) |
zie Frank.
|
FD |
Frints |
D. Patr. Frinz < HN Severinus.
|
FD |
Frinzel |
Patr. Dim. van Frinz < Severinus.
|
FD |
Friob |
Ontronde vorm van Ndd. fruh op: vroeg op. BN voor iemand die vroeg opstaat. Vgl. Friihauf.
|
FD |
Frion |
Ofr. frion: groenvink, kneu. BN. 1567 Jan Frioen, FV (VERGR. 1972).
|
FD |
Frip(p)iat |
Frupiat: W. dim. van Fr. fripier: oudekleerkoper. 1274 Gossuin Frippier (MORLET).
|
FD |
Fripière |
Frippiat. Profess. Fripier (Le second N., avec suff. péjor.)
|
EV |
Fripon(t) |
Fripons, zie Fraipont.
|
FD |
Frique |
zie Fricke, Frisque.
|
FD |
Friquet |
zie Frisquet.
|
FD |
Friquin |
zie Fraikin.
|
FD |
Fris |
zie Friesen.
|
FD |
Frisan |
zie Frison(e).
|
FD |
Frisaye |
zie Frisée.
|
FD |
Frisch |
Frisz, Frysz, Frische(n), Frisschen, Frischman(n), Friszman: 1. Patr. D. korte vorm en afl. van Germ. VN Friedrich. 1256 Friederich von Tottinchoven =iz8iFrischinus de Tottichoven, Freiburg; 1312 Frische Halbsester = 1328 Fritsche Halpsester, Offenburg; 1280 Frischman = 1297 Fritscheman,Elzas (BRECH.); 1551 Aart Frissche, Valkenburg-Aw. (AP). – 2. Frisch kan spellingvar. zijn van Fris; zie Friesen. – 3. BN Fris, Mnl. en D. frisch: fris, levendig, monter. Vgl. Frisque, Frisquet.
|
FD |
Frischer |
D. BerN: die het ruwe ijzer tot staven verwerkt (BRECH.).
|
FD |
Friscourt |
zie Frecourt.
|
FD |
Frise |
Frize: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Friso.
|
FD |
Frisée |
1. Proven. Dép. Schaltin. — 2. V. FRID.
|
EV |
Frisée |
-ee, -aye, Frésé, Fresé, Fresez: PlN Frisée in Schaltin(N).
|
FD |
Frising |
1. Patr. Afl. van Germ. VN Friso ‘Pries’. Vgl. Friese FN Friesinga. – 2. PlN Friesing (BEI). Frisof: Adaptatie van D. FN Frischauf, BN voor iemand die fris opstaat; vgl. D. Frühauf voor iemand die vroeg opstaat. 1460 Hans Frischauf (BRECH.).
|
FD |
Frison(e) |
Fryson, Fri(e)sson, Frisan, Friso, Fritzson: 1. Fr. Frison: Pries. Vgl. De Vrieze. 1348 Loys le Frison, Luik (HERB.). – 2. Patr. Fr. vorm van Germ. VN Friso’Pries’.
|
FD |
Frisque |
Frique: BN Mfr. frisque: fris, levendig. Vgl. Frisch 3.
|
FD |
Frisquet |
Fresquet, Friquet, Frichet, -é: BN Mfr. frisquet: levendig, opgewekt. Dim. van Ofr. frique, frische (Mnl. frisch, Ndl. fris). 1353 Jean Friket, H; 1425 uns messagiers nommés Frikes = 1419 Friquet, Bergen (CCHt).
|
FD |
Frissard |
-art, -aer, zie Fresard.
|
FD |
Frisschen |
zie Frisch.
|
FD |
Frisson |
zie Frison.
|
FD |
Frissyn |
-ijn, Frisse(n): Patr. Vleivorm van de Germ. VN Friso of van Germ. bakernaam Frizzo (MORLET I) < frithu-naam (b.v. Frederik, vgl. Frisschen). 1764 Joannes Frissens, Maaseik-Aw. (AP).
|
FD |
Frist: |
Var. van Fris of metathesis van Fritz.
|
FD |
Frisz(mann) |
zie Frisch.
|
FD |
Frit(te) |
zie Fried.
|
FD |
Frits |
Fritz, Fretz, Frycz(e), Frit(z)sch(e), Fritsche, Fritschke, -ké: Patr. D. afl. van Germ. VN Friedrich. 1347 Joh. Fritze (BRECH.); 1375 Theodericus dictus Frijts = Dierijcx Frits, Drogenbos (OSTYN).
|
FD |
Fritzson |
zie Frison.
|
FD |
Frix |
zie Frick(e).
|
FD |
Frize |
zie Frise.
|
FD |
Frizelle |
zie Fras(s)elle.
|
FD |
Fro- |
Fru- -mez, -mes Proven. ,,Mas du sieur Frodon »
|
EV |
Frobe(l) |
Frebel, Friebe(l): 1. PlN Fröbel < Slav. vrba: wilg. – 2. Slav. wrobel: mus (DN).
|
FD |
Frobert |
Fröberg, Froebrich: Patr. Germ. VN frôd-berht ‘wijs-schitterend’.
|
FD |
Frocheur |
W.frocheû: diekwetst, beledigt(J.G.). Frochisse: PlN Froi(c)hisse in Sprimont (LU).
|
FD |
Frocz |
Frosz, Froes(ch), Froës, Froès, Frois: 1. Frosch (zie i.v.). – 2. D. Fross, Frohs, dial. var. van Frass (zie i.v.). 1385 Joh. Fross, Mainz (BRECH.).
|
FD |
FROD |
,,Prudent ». Racine german. ayant servi à former des N. de bapt. Le d final de la racine frod est souvent tombé. D’autres fois, il s’est mué en c(k) ou z. N08 125, 126. N° I. Cas sujet Frod. A. Forme Frod. I. ‘N. simple : Fraud. H. N. composés. F.-hari : Froidt-, Freut-, Fruit-, Fruyt- -iers. F.-wald : Frout- -é, -ey. B. Forme Fro. I. N. simples. Fruy, Froyen; Frauman, Vroman(t). II. N. composés. Fromont. C. Forme Froc. I. N. simple. F.-itto : Frochisse. II. N. composé. F.-hari-: Frog(i)er. D. Forme Froz. Froës. N° II. Cas régime Fro(do)n. I. N. simples. Frooninckx, Vroon- -en, -inckx. (Voir les topon. : Fro[do}n- -court, -ville, Vroonen-, Vroen- -hoven, -rode, -bosch). II. N. composés. Fronier (F.-hari).
|
EV |
Frodu(e)re |
Froedure, zie Froidure.
|
FD |
Froebrich |
zie Frobert.
|
FD |
Froehlich |
Frö(h)lich, Fro(h)lich: D. BN fröhlich: vrolijk. Froeling, Frôhling, Frühling, Froehlinger, Froeliger: Ndd. Frö(h)ling: vrolijke kerel. 1386 Nie. Vroling, Hb. (NN). Zie ook Froehlich.
|
FD |
Froes(ch) |
zie Frocz.
|
FD |
Froeyen |
zie Froyen.
|
FD |
Froeyman |
zie Fraeyman.
|
FD |
Froger |
Froget: Patr. Rom. vorm van Germ. VN frôd-ger ‘wijs-speer’ (DNF).
|
FD |
Frogneux |
Car. mor. (Anc. fr. Frognier, ,,Contracter (le visage) par mécontentement ». N. d’H. toujours mécontent.
|
EV |
Frogneux |
Frognu, Frongnut, Frognet, Frognier: BN naar het stuurse karakter. 1256 Egidii Froignu; 1334 Egidius dictus li Frongnus, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Fröhlich |
Frohlich, zie Froehlich.
|
FD |
Fröhling |
zie Froeling. Frohman(n): D. FN < Frommann, Fronmann: 1. Vroonman, horige. – 2. Vrome, degelijke man. – 3.VNVroman(BRECH.).
|
FD |
froid |
Qualificatif qui, joint à des N. communs à valeur toponymique, désigne un endroit exposé aux vents. Cet élément représente pourtant parfois un N. de personne, ,_ /,, ., „ ». £ (Godejjrotd, Proven. Froid- -cœur, -cou-t, Fro- -mont, ,,Domaine, Colline- -du sœur Godefroid ».
|
EV |
Froid(e)bise |
,,Ruisseau froid ».
|
EV |
Froid(e)bise |
1. PlN Froidebise: koude wind, een plaats die aan de noordenwind blootgesteld is; in Amay, Hoei, Borgworm (LU), Andenne, Floreffe, St-Servais (N), Leuze (H). 1423 Anseial de Froidebise, Luik (ISP). – 2. Zonder vz. wellicht een BN voor iemand met een koud karakter. Vgl. D. Kaltwetter. 1457 Thierry Froidbise, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Froid(e)coeur |
BN voor een koel, ongevoelig mens, koel van hart. Of < Froidcourt?
|
FD |
Froid(e)ville |
PlN Froidville in Stavelot en Rahier (LU). 1367 Frerotte de Frouville, Rahier (ASM II).
|
FD |
Froidar(t) |
Var. van Foidart, met r-epenthesis (HERB.).
|
FD |
Froidcourt, (de) |
Fradcour(t): PlN Froide-Cour in Stoumont (LU). 1387 Baudet de la Frotdecour, Dowaai (MARCHAI); 1414 Watier de Froidecourt, Awans (ISP).
|
FD |
Froidevaux |
PlN Froidvau in Dinant (N).
|
FD |
Froidmont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Froidthier |
Fradier: PlN in Clermont-sur-Berwinne (LU).
|
FD |
Froidure |
Fro(e)dure, Froduere: Ofr. froidure: lage temperatuur, kou. BN voor een kouwelijk mens. 1393 Juliane Froidure, Dk. (TdT); 1398 Sohier Frodure, Dottenijs (DEBR. 1970).
|
FD |
Froidure |
V. Fraiture.
|
EV |
Frois |
zie Frocz.
|
FD |
Froissard |
-art, Frossard, Fr(o)uchart, Frutsaert, Frois(s)an: Afl., resp. teg. dw., van Ofr. froiss(i)er: breken > Mnl. frotseren: kneuzen, kwetsen, verbrijzelen. 1248 Egidio Froisart, Dk. (SMTïï); 1273 Gilles Froischar, Dk. (FST); 1340 Lamberti dicti Frotssart, Wommersom (C.BAERT).
|
FD |
Frölich |
zie Froehlich.
|
FD |
From(m) |
Fromme(n), Frommer(t), Fromes, Froner, Frumer, Frahm: D. BN Fromm < Mhd. vrum, vrom, zoals Mnl. vroom: flink, rechtschapen, braaf. Vgl. Frohmann, de Vroom.
|
FD |
Fromage |
Formage: BerBN van de kaasmaker of -handelaar. 1288 Gilles Froumages; 1294 Chrestyene li Froumegière, Dk. (TdT); 1388 Piètre Formages (MARCHAL).
|
FD |
Fromanteau |
zie Fromenteau.
|
FD |
Fromeau |
zie Fremault.
|
FD |
Froment |
Fromentin, -antin, Fourment, -on(t), Formont, -ent, Forman(s), Ferment, Fourmentin, -antin, Formatin, Formentin(i), Fermentin: 1. Fr. froment: tarwe. Door metathesis: fourment. BerBN van molenaar of bakker. ±1300 Hues Formens, PdC (BOUGARD); 136 e. Robers Froment, Laon; 1295 Oudardus dictus Fourmentin, St-Q.; 1360 Robin Fourment, Chauny (MORLET); 1356 fundum Johannis Fourmaents, Ktr. (DEBR. 1970). -2. Remterpretatie van Fromont.
|
FD |
Froment |
Profess. Producteur ou marchand de froment. Variante : Fourment. Proven.
|
EV |
Fromenteau |
-tal, Fromanteau, Fourmentel, Fourmantel, Fermentel, Fermantel, Dufourmantel(le), -mentel(le), Duformentelle: 1. PlN Froidmanteau in Micheroux (LU), Buvrinnes, Maulde (H), Fromenteau (Côte-d’Or), Le Fromentel in Auchy-au-Bois (PdC). Le Formentelle in Monchy-Lagache en Mons-en-Chaussée (Somme). 1322 Pierot du Froitmantel, Atrecht (NCJ); 1437 Guillaume de Fromanteau, LU (HERB.). – 2. De vormen zonder du-aanloop kunnen dim. zijn van Froment.
|
FD |
Fromond |
-ont, zie Vromant.
|
FD |
Fromsacq |
zie Fronsacq.
|
FD |
Froncoux |
zie Francoul.
|
FD |
Froncquet |
zie Franquet.
|
FD |
Froner |
zie Fromm.
|
FD |
Frongnut |
zie Frogneux.
|
FD |
Froninckx |
zie Vroom(e).
|
FD |
Fronket |
-quet, zie Franquet.
|
FD |
Fronsacq |
Fromsacq: PlN Fronsac (Gironde, Hte-Garonne).
|
FD |
Fronsée |
-ee, Fronzée, -ee: Var. van Francet, dim. van VN Frank of François.
|
FD |
Front(eau) |
Front(a)in: BN. Ofr. front en dim.: voorhoofd.
|
FD |
Fronville |
1367 «Frérotte délie Fronville» Cout-Stavelot, 1479 «Gielchon de Fronvilhe» GuillLiège, 1485 «Orban de Fronville» Fronville; nom d’origine: Fronville (Lg).
|
JG |
Fronville |
Franvil: PlN Fronville (N, Hte-Marne).i62i Hubertus Fronville, LU (MUL V).
|
FD |
Fronzée |
zie Fronsée.
|
FD |
Froom(e) |
zie de Vroom.
|
FD |
Froomieckx |
zie Vroom(e).
|
FD |
Froonen |
-inckx, zie Vroom(e).
|
FD |
Froonen |
Var. de Vroonen, génitif plur. de moy. néerl. vrone ‘seigneur’ ; pour Carnoy 45, génitif du prénom fém. Vérone, qui serait l’an-throp. germ. Frodina (Fôrst. 541).
|
JG |
Frooninckx |
Dérivé de moy. néerl. vrone ‘seigneur’; pour Carnoy 75, dérivé en -ing de l’anthrop. germ. Frodo (pour Hrodo).
|
JG |
Frosch |
Frosz, Fru(s)ch, Froes(ch), Fröschel, Fröszel: D. BNFrosch: kikvors, kikker. Voor iemand die springt. Of naar de huisnaam?
|
FD |
Frosch, |
cf. Froesch.
|
JG |
Frossard |
1267 «Frossart» CensHerchies, 16e s. «Collait Frossart» Dorinne; var. de Froissait.
|
JG |
Frossard |
zie Froissard.
|
FD |
Frost |
Nom d’origine: anc. pic. frost ‘terre inculte’ FEW 3, 833b.
|
JG |
Frosz |
zie Frocz, Frosch.
|
FD |
Frottez |
13e s. «Pieres Frôles» ImpôtArtois, 1472 «Habron Frotte» DénChiny; participe passé de fr. frotter, qui peut avoir le sens de ‘rosser’ FEW 3, 787a.
|
JG |
Frouchart |
zie Froissard.
|
FD |
Frousseau |
Dérivé d’anc. fr. froissier, cf. Fraisier.
|
JG |
Frouté |
1. Proven. Frotey (Loc. fr.).
|
EV |
Frouville |
Proven. Loc.
|
EV |
Froy(e), de |
zie de Vroede.
|
FD |
Froy… |
Fruy… V FROD.
|
EV |
Froyen |
cf. Froeyen.
|
JG |
Froyen |
Froeyen, Froeijen, Froyman, Freyen(s): 1. Patr. Korte vorm van een naam die op -froy eindigt, zoals Godefroid. 1378 Froy Rusin, Ip. (BEELE). -2. Mnl. froy is een oudere var. van Mnl. fra(e)y. Zie deFraeye, Fraeyman. 1281B. Froie, Cent (HAES.). – 3. Br.-Limb. var. van Vroyen. Zie De Vroede. 1362 Pétri Vrode, Ht. (med. M. Smeers, Alken); 1561 Jan de Vroy e=Jan der F roye=Jan Vroyen = Jan Froyen, Ht. (GESSLER42).
|
FD |
Froyenhoven, van |
van Fra(e)yenhove(n), van Fraevenhoven: PlN Vroonhof, Vroenhof: herenhof. Zie Van Vroenhoven. 1680 Joannes Froeijenhoven, Dend. (MUL VI).
|
FD |
Froyer(e), de |
De Froyer < de Fraeyer: die zich mooi maakt, zich oppronkt. 146 e. Jacob de Froyere = Jacob de Froier, St-Gillis (OSTYN).
|
FD |
Froyman |
zie Fraeyman, Froyen.
|
FD |
Froytiers |
1. Proven. Froidthier (Dep.Clermont-lez-Aubel). — 2. V. FROD). Autres orthogr. du même N.: Freuy-, Fruy-, Fruit-, -iers.
|
EV |
Fruch |
Frusch. Var. de Frisch?
|
JG |
Fruch |
zie Frosch.
|
FD |
Fruchart |
zie Froissard.
|
FD |
Frucht(er) |
Früchter, Frugte: D. FN: vruchtgebruiker. 1406 Hans Fruhte, Beutelsbach (BRECH.).
|
FD |
Früh |
Frih: D. Früh: vroeg, en dial. ontronde vorm frih.BN.
|
FD |
Frühauf |
Fruhauf, Frieauff: D. BN voor iemand die vroeg op is. De vorm met ie is ontrond.
|
FD |
Frühbauer |
D. BN: boer die vroeg aan het werk gaat.
|
FD |
Frühling |
zie Froeling.
|
FD |
Frühschulz |
Schout die vroeg aan het werk gaat.
|
FD |
Frühwirth |
Vroege waard, die vroeg werkt.
|
FD |
Fruit |
Fruyt, Fruijt: Patr. Br. var. van Froyt, korte vorm van Godefroid. 1350 Godefridus dictus Froyten, Zoutleeuw (HB 821); 1372 a Fruytkine Braxatore = Freuten der Briedere, Hakendover (med. E. Baert); 1385 Petrus Freut = Petro Fruyt, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Fruit, (de) |
(de) Fruyt, de Fruydt: 1. BerBN van de fruithandelaar. Vgl. (de) Fruytier. Maar wsch. is de niet het Ndl. lw., maar het Fr. vz. de en gaat het om een Fr. naam Defruit (zie i. v.). – 2. Evtl. reïnterpretatie van Patr. Fruit.
|
FD |
Fruithof |
Fruythof: PlN Fruithof: fruittuin, boomgaard; in Berchem en Boechout (A) (ROEL 1942). 1616 Dominicus Fruythove, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Fruitier |
(de) Fruytier, Dufruytier, Fruytenier: BerN van de fruitverkoper, fruitboer. De fruitier was in de ME ook de beambte die belast was met de zorg voor het fruit voor de vorstelijke of grafelijke tafel, de dessertmeester. Vgl. Freyters. 1300 Thome Frutarii, Ktr. (DEBR. 1980); 1300 Mahieus li Fruitiers, Dk. (TdT); 1392 Olivier den Frutenier, Ktr. (DEBR. 1958); 1423 Jan Frutier = Frutenier, Ip. (Par. 1992,178-206).
|
FD |
Fruitman |
BerN van de fruithandelaar. Vgl. Fruytier. 1455 Gort Fruitmans, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Frul(l)eux |
Wellicht var. van Fr. FN Frileux, met ronding van i > u o.i.v. l (vgl. Frupiat). BN: kouwelijk (DNF).
|
FD |
Frumer |
zie Fromm.
|
FD |
Frumin |
zie Firmin.
|
FD |
Frumy |
BN. Dial. var. van Fourmy: mier.
|
FD |
Frumy |
Surnom: w. verv. frumi, fr. fourmi FEW 3, 720a, ALW 8, 267a. Cf. aussi Fourmy ainsi qaeDicPatRom 1997,94.
|
JG |
Frunt |
zie Freund.
|
FD |
Frupiat |
zie Frippiat.
|
FD |
Frusch |
zie Frosch.
|
FD |
Frutsaert |
zie Froissard.
|
FD |
Fruy |
Var. van Froy < Godefroy.
|
FD |
Fruydt, de |
(de) Fruyt, zie (de) Fruit.
|
FD |
Fruyt |
Fruijt. Var. brabançonne de Froyt, forme abrégée de Godefroid [FD].
|
JG |
Fruytenier |
zie Fruitier.
|
FD |
Fruythof |
Surnom: moy. néerl.fruut, fruit ‘fruit’ + fe>/’jardin’.
|
JG |
Fruythof |
zie Fruithof.
|
FD |
Fruytier |
1257 «Sohiers li Fruitiers» Chartes-Hainaut, 1273-80 «Jehan le fruitier» Frieden-Tournai, 1337 «Heyne le frutier» GuillLiège, 1365 «Leurent le Fruitier des fruitiers» TailleMons, 1561 «Michiel Fruictier» Bourg-Namur; nom de profession: anc. fr. fruitier ‘officier de bouche qui prenait soin des fruits’, moy. fr. ‘jardinier qui s’occupe des fruits’ FEW 3, 824b; cf. aussi De Fruytier. – Forme fém.: 1365 «Climence le Fruiteresse des fruitiers» TailleMons.
|
JG |
Fruytier, (de) |
zie Fruitier.
|
FD |
Fruytynck |
Dérivé de moy. néerl. fruit ‘fruit’.
|
JG |
Fry |
1570 «Jean Fryz» Romerée; NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse (cf. IdG 2005, 184-5), devenu rare en Wallonie, d’origine incertaine.
|
JG |
Fry |
zie Frei.
|
FD |
Fryard |
cf. Friard.
|
JG |
Frycz(e) |
zie Frits.
|
FD |
Fryderyk |
zie Frederik.
|
FD |
Frydland |
zie Friedlander.
|
FD |
Frydma |
Fryns, Fryling. V FRID.
|
EV |
Frydman |
zie Friedman(n).
|
FD |
Frydrych |
-ryck, -rak, zie Friederichs, Frederik.
|
FD |
Frydryck |
Var. de Friedrick.
|
JG |
Frye |
zie Frei.
|
FD |
Fryer |
zie Freier.
|
FD |
Frylinck |
Frijlink: Var. van Vrielinck of Friling.
|
FD |
Fryns |
Fryns. Var. de Frins.
|
JG |
Fryns |
zie Ferin.
|
FD |
Frys |
Frijsen, zie Vreys, Friese(n).
|
FD |
Fryson |
zie Frison(e).
|
FD |
Fryssen |
Génitif de Pries.
|
JG |
Fryst |
zie Friese(n).
|
FD |
Frysz |
zie Frisch.
|
FD |
Fuchs |
Fu(c)ks, Fucz, Fux, Fuscks: D. Fuchs: vos. Een Antwerpse familie Fuchs stamt van 1797 J.Ph.J. Fuchs, Frankfurt a.M. (PDB).
|
FD |
Fuchs |
Fucks, Fux. Surnom: ail. Fuchs ‘renard’.
|
JG |
Fuchs |
Fuks, Fulber. V. FULC.
|
EV |
Fucker |
Fücker, zie Volker.
|
FD |
Fudvoy |
-oye, cf. Futvoye.
|
JG |
Fudvoy(e) |
zie Fitdevoye.
|
FD |
Fudvoye |
V. Furvoye.
|
EV |
Fuente |
Sp. PlN Fuente < Lat. fons: bron.
|
FD |
Fuerison |
Dérivé d’anc. fr. fuerre ‘paille, chaume’FEW 3, 661b?
|
JG |
Fuet |
Var. de fr. fouet, cf. FEW 3, 371b?
|
JG |
Fuger |
16e s. «Fugger» Augsbourg; dérivé d’ail. fugen ‘joindre, assembler’, d’où w. foukeûr [lire fou heure, hors de souci] ‘homme fort riche’ FEW 3, 839b. – Sur la réinterprétation de ce nom allemand, cf. É. Legros, Comment les Fugger sont devenus en wallon des sans-souci, VW 43, 277-281 et 44, 57 [JL, NFw],
|
JG |
Fuger |
D. < Mhd. vuoger: die voegt, schikt, organiseert (BRECH.).
|
FD |
Fugler |
zie Vogelaar.
|
FD |
Führer |
Fuehrer, Fuhrer, Furre(r), Fuhrman(n), -mans, Furman: D. BerN van de voerman.
|
FD |
Führing |
Dérivé d’all. führen ‘conduire, guider’.
|
JG |
Fuhrmann |
au génitif: Fuhrmans. Nom de métier: all. Fuhrmann ‘voiturier’.
|
JG |
Fuhrt |
zie Furth.
|
FD |
Fuinnes |
cf. Foinnes.
|
JG |
Fuks |
zie Fuchs.
|
FD |
Fulbert |
Patr. Germ. VN fulk-berht ‘volk-schitterend’: Ful(c)bertus (MORLETI).
|
FD |
Fulbius |
N. de bapt. d’orig. romaine.Fulvius.
|
EV |
FULC |
,,Peuple ». Racine german. ayant servi à former des N. de baptême. Mutation : Furk. A. Forme Fu(l)c. I. N. simples. Folk, Folcque, Fuchs et Fuks, Fus(s)en. II. N. simples avec diminutif. F.-etto : Fou(r)qu-, Focqu-et. III. N. composés. F.-hard : Foucart, Fouquaer, Vol(c)kaert. F.-hari : Fouquier, Folkers. F.-wald : Fou(r)cault. B. Forme Fui. I. N. simpels : Follong, Vols, Vollong. II. N. simples avec suffixes. F.- -etto, -otto, -iz : Foll- -et, -iot, Foulis. III. N. composés. F.-and: Foll-, Vol- -and, -ant. Phol-, Feuill- -(i)en. F.-bald: Fo(u)belets. F.-hard : Fulberg, Foubert, Fourbin. F.-hard : Foulard. F.-hari : Four- -y, -ir. F.-wald : Foui-, Fourr- -é(e), -ez, Folley.
|
EV |
Fulco |
Fulgoni: Patr. Germ. VN Fulco Volk’.
|
FD |
Fulcra(n) |
Patr. Germ. VN fulk-hrabn ‘volk-raaf : Fulcranus (MORLETI). ize e. Folcravanus, Beerst (GN).
|
FD |
Fulker(son) |
zie Volker.
|
FD |
Füller |
Fuller: D. BerN: voiler, volder. 1382 Henneke Vuller, Lüneburg (NN).
|
FD |
Fülop |
Fulop: Hong. Patr. Fülop: Filip.
|
FD |
Fumal |
-alle. Nom d’origine: Fumai (Lg).
|
JG |
Fumal(le) |
PlN Fumal (LU). 1539 Jan de Fumaly, Namen-Aw. (AP).
|
FD |
Fumal(le) |
Proven. Loc.
|
EV |
Fumel |
Fumelle. Soit surnom: anc. fr. fumelle, w. liég. frumèle ‘femelle’, au sens de ‘homme efféminé’ FEW 3, 447.
|
JG |
Fumery |
Proven. ou profess. ,,Fumerie (de jambon ou de poisson) ».
|
EV |
Fumet |
De fr. fumet ‘émanation odorante de certains mets’ (depuis le 16e s.) FEW 3, 854b, sans doute surnom de cuisinier.
|
JG |
Fumet |
Dim. van Ofr. fum: rook, damp. BN.
|
FD |
Fumey |
Proven. Fumay (Loc. Ardenne fr.).
|
EV |
Fumier |
(dont la prononc. est Fumière à Nivelles). 1684 «Grégoire Fumier» Nivelles; surnom: fr. fumier, p.-ê. au sens de ‘fumée, vapeur’ FEW 3, 852b, comme le suivant.
|
JG |
Fumier |
Fumière, Fumi(e)re: PlN Fr. fumier: mesthoop, mestvaalt, drekhoop. Of overdrachtelijke BN. 1390 Jean Fumière, Kamerijk (CCHt).
|
FD |
Fumière |
Proven. L.D. ,,Amoncellement de fumier ».
|
EV |
Fumière |
Surnom: anc. fr. fumiere, w. liég. foumîre ‘fumée, fumerolle’, parfois avec le sens de ‘personne frivole’ FEW 3, 852b.
|
JG |
FUNC |
Racine germ. ayant servi à former des N. de bapt. A. Forme Funk. I. N. simples. Funck, Fonck, Vonck(en). Fin(c)k, Vinck(en), Vinche. II. N. composés. F.-hard : Vinca(e)rt, Winckert. C. Forme Fun. I. ‘N. simple : Finn(e). II. N. composés. F.-wald : Fynaut. F.-wulf : Finoulst. D. Forme Funz. I. N. simple: Fonson (Cas régime). II. N: simples avec suffixes. F.-ino : Foncin. F.-otto : Vinçotte.
|
EV |
Funck |
Funcke(n), Funk, Funke(n), zie Vonk.
|
FD |
Funck |
Funk, au génitif: Funcken, Funken. Surnom: ail. Funke ‘étincelle’ ; cf. Fonck(e).
|
JG |
Fund(er) |
D. BN voor een vondeling.
|
FD |
Funder |
cf. Fonder.
|
JG |
Funfschilling |
D. BN: vijf schellingen (munt).
|
FD |
Funk |
-en, cf. Funck(en).
|
JG |
Furaux |
zie Foureau(x).
|
FD |
Furdelle |
BN W. furdèle: dwaze streek (HERB.).
|
FD |
Furdelle |
Surnom: w. verv. furdèle ‘fredaine’ FEW 15/2, 162b.
|
JG |
Furet |
-ez: BN Fr. furet: fret, snuffelaar.
|
FD |
Furlan |
(NF italien?). Ethnique:furlan ‘frioulan’.
|
JG |
Furlan(o) |
-ani(s), -anetto, Forlani: 136 e. Furlanus, d.i. It. Friulano: afkomstig van Friuli.
|
FD |
Furman |
Zie Fuhrer.
|
FD |
Furnal |
Nom d’origine: Furnaux, 1537 «Fur-nal» (Nr).
|
JG |
Furnal |
zie Defurneaux.
|
FD |
Furnelle |
Peut-être anc. fr.fornel ‘sorte de four’ FEW 3, 903b.
|
JG |
Furnelle |
Proven. Furneau (Loc.).
|
EV |
Furnelle |
Zie Fournel.
|
FD |
Furnemont |
-émont. 1637 «Bastien de Furne-mont» BourgNamur; nom d’origine: Fernel-mont, w. fèrnêmont, 1292 «Frenurmont», 1544 «Furnelmont», à Noville-les-Bois, devenu nom de commune en 1977 (Nr).
|
JG |
Furnemont |
Furnémont: PlN Fernelmont in Noville-les-Bois (N). 1554 Jean de Furnémont, Luik(AAV).
|
FD |
Furnémont. |
Proven. Fernelmont Reid. (Dép. Noville-les-Bois).
|
EV |
Furnier(e) |
-ière, zie Fournier.
|
FD |
Furnière |
Furniere. Fém. d’anc. fr. former ‘celui qui tient un four banal, boulanger’ FEW 3, 902a?
|
JG |
Furno |
zie Fournel, Defurneaux.
|
FD |
Furnon |
Patr. Korte vorm van Godfurnon. Furr{er), zie Fûhrer.
|
FD |
Furnon |
Proven. Furneau (Loc.). Fuss(en). V. FULC.
|
EV |
Fürst |
Furst. Surnom: all. Fürst ‘prince’.
|
JG |
Fürst |
Furst: D. BN Ohd. furisto, Mhd. vurste: de voorste, de eerste, de voornaamste (BRECH.).
|
FD |
Furth, van |
Fuhrt: Fréquente D. PlN Furt(h): voorde, doorwaadbare plaats.
|
FD |
Fus |
Fuss, au génitif: Fussen. All. Fuss ‘pied’; surnom : au bon pied.
|
JG |
Fusch |
Füsch. Var. de Fuchs?
|
JG |
Fuscks |
zie Fuchs.
|
FD |
Fusil(l)ier |
Fusulier, Fusiller, Fusillé, Fuzel(l)ier: BerN Mfr. fuselier: maker van spillen, klossen, spoelen. 1209 Johans Fuselier, Atrecht (NCJ); 1281 Colars li Fuseliers, Bergen (ARNOULD 30).
|
FD |
Fusillier |
Fusiller, Fusulier. 1280 «relicta Gonteri le fuselier» PolyptLiège, 1281 «li fuseliers», 1295 «Cholars li Fuseliers», 1365 «Jehan le Fuzelier manouvrier» TailleMons, 1472 «Jacot le Fuselier» DénChiny; nom de profession: moy. fr. fuselier ‘fabricant de fuseaux’ FEW 3, 92Ib plutôt que h. fuselier, fusilier (soldat).
|
JG |
Fuss |
D. BN Fuss: voet. Vgl. Voet.
|
FD |
Fussen |
cf. Fuss.
|
JG |
Fussen |
Zie Vossen.
|
FD |
Fust(in) |
V. FASTI.
|
EV |
Fuster, (de) |
Afl. van Ofr. fust: vat, ton, kuip. BerN van de kuiper. 1179 Walter le Fuster, Londen (REANEY).
|
FD |
Fustin |
Dérivé de lat. fustis, attesté avec le sens de ‘de bois, objet de peu de valeur’ FEW 3, 915-sv., cf. anc. fi. Justin, adj. ‘qui vit dans les bois’Gdf4, 189 [MH].
|
JG |
Fustin |
Dim. van Ofr. fust: vat, ton?
|
FD |
Fusulier |
cf. Fusillier.
|
JG |
Fusulier |
zie Fusillier.
|
FD |
Fusyck |
BerN van de fysicus, d.i. de arts, geneesheer. 1231 Rogerus Fisicus; 1298 Bassemain Fizike, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Futer |
Futterman: D. Futter: voeder. BerBN van de voederaar, voederhandelaar.
|
FD |
Futselaar |
-aer: Mnl. futselare: beuzelaar, knoeier. 1281 Wouter die Futsellare, Bg. (CG).
|
FD |
Futvoie |
Futvoye, zie Fitdevoye.
|
FD |
Futvoie |
Proven. Dép. Vivegnis et La (…)
|
EV |
Futvoye |
Fudvoy, -oye, cf. Fitvoye.
|
JG |
Fux |
cf. Fuchs.
|
JG |
Fux |
zie Fuchs.
|
FD |
Fuya |
-at, cf. Fouya(t).
|
JG |
Fuya |
V. Hêtre.
|
EV |
Fuya(t) |
zie Fouard.
|
FD |
Fuyen |
zie Phollien.
|
FD |
Fuykers |
Profess. De fokker (au génitif), ,,L’éleveur ». N° 164.
|
EV |
Fuytere, de |
zie de Feyter(e).
|
FD |
Fuytinck |
-ynck, zie Feyten(s).
|
FD |
Fuyts |
zie Feyts.
|
FD |
Fuzel(l)ier |
zie Fusillier.
|
FD |
Fyddelaers |
cf. Fiddelaers.
|
JG |
Fyddelaers |
zie de Vedeleer.
|
FD |
Fydryk |
zie Fédérix.
|
FD |
Fyen(s) |
Fijen(s), Feyen(s), Feyenne, Feijen(s), Feyes, Fey(e): Metr. < Sofien, gen. van Gr. HN Sophia. 1300 Egideus Fyen; 1425 Jo Fien, Tv. (BERDEN); 1414 Aerd Fyen, Aw. (ANP).
|
FD |
Fyens |
Sans doute var. de Feyens.
|
JG |
Fyn, de |
de Fijn: BN voor wie fîjn, keurig, voortreffelijk is. Vgl. Fynaerts. 1458 Michiel de Vijne; 1605 Jan de Fyne, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Fynaerts |
Flamandisation (au génitif) de w. liég. finârd ‘rusé’ FEW 3, 566b?
|
JG |
Fynaerts |
Fynnaert, Fijnaerts, Fijnnaert: 1. Afl. van Mnl. fîjn: voortreffelijk, keurig, edel. 1280-90 Finarts hof, Rijkhoven (VMW); 1351 Arnoldus dictus Finart, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. PlN Fijnaart (NB).
|
FD |
Fynaut |
1. V. Fin, Finaud. N° 278. — 2. V. FUNC.
|
EV |
Fynaut |
zie Finel.
|
FD |
Fynet |
zie Finet.
|
FD |
Fyon |
Fion. 1449 «Gilechon Fillon» Aides-Namur, 1789 «J.-J. Fyon» Verviers; fr. fîlloii ‘fils petit et de bas âge’ FEW 3, 52Ib, mais aussi anc. fr.fillon, f. ‘fillette’ Gdf 4,4 [MH].
|
JG |
Fyon |
zie Fillion.
|
FD |
Fyve(y) |
zie Fiévet.
|
FD |