E, van

zie van Ee.

FD

Easton

Fréquente PlN (GB). 1299 John de Eston (REANEY). De stamvader van de Oostendse famille is Alfred Easton, « 1803 Winchelsea (bij Hastings)(PDB).

FD

Ebbecke

Ebberink, Ebbinga, -inge, -ink, Ebbes: Patr. Afl. van Germ. VN Ebbert, Egbert. Of van Everhard, vgl. Eppe. 1469 Lippin Ebbe, Ip. (DONCHE 526); 1575 Albert Ebbinck, Limbach/Munster-Aw. (AP).

FD

Ebben

Zie Eben(s).

FD

Ebbers

Ebbert, zie Ebert.

FD

Ebbo

zie Ebo(de).

FD

Ebel(e)

Ebels, Eb(e)ling: Patr. Dim./afl. van Germ. VN Egbert, Ebbert.

FD

Ebel(ing)

V. ABA.

EV

Ebeling

Nom issu de Panthrop. germ. Ebulo (Först. 437), avec suffixe -ing.

JG

Eben

Ebens. Nom issu de l’anthrop. germ. Eban (Först. 438); pour Eben, p.-ê. nom d’origine: Ében(-Émael) (Lg). Éberlé. Dimin. ail. de l’anthrop. germ. Ebur (Först. 438).

JG

Eben(s)

Ebben, Eeben, Ebend, Eyben, Eijben: Patr. < bakervorm Ebbo < Germ. VN Egbrecht of Eber-hard of rechtstreeks vleivorm van Eibert (agi-berht: Egibert). 1370 Jan Ebbin, Temse (DE MAN 87); ±1400 Gillis Ebbijns, Oud. (CASTELAIN 2002); 1422-49 Henen Eyben Windelen Eyben soen, Zonhoven (MNT175); 1446 Jan Eben = 1416 Jan Eyben, Ht. (A.GHIJSEN).

FD

EBER

,,Sanglier ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. Prototype: Ev(e)ra(e)rt. N° 111.

I.  N. simples : Eb-, Ev- -ers.

II.  ‘N. composés : E.-and : Ebrant.

E.-hard : Eb(e)r-, Ev(e)r- -ae(r)t(s), -ard, -ats, -(h)aerd(t), -ts. E.-maru : Ebre-, Ever- -mar.

EV

Eber

Ebers: 1. D. BN naar de diernaam, de ever. Evtl. huisnaam: 1365 Cuntze zuom Eber, Straatsburg (BRECH.). – 2. Patr. Korte vorm van Eberhard: 1297 Eberhard gen. der Eber (ibid.).

FD

Eberhard

Eberhar(d)t, Eberhaerd: Patr. Duitse vorm van de Germ. VN Everhard. Zie Everaert(s).

FD

Eberle

Eberlein: Patr. Dim. van Eberhard.

FD

Ebers

zie Eber, Ebert.

FD

Eberstark

BN: sterk als een ever.

FD

Ebert

Hebert(z), Hébers, -ert, Eber(t)s, Ebbert, -ers, Egbert, Egbertszoon, Eighbrecht, Hechbrecht, Ecabert, Hebb(e)recht(s), Egberghs, Eijbersen, Eyberg, Albert: Patr. Germ. VN agi-berht ‘zwaard-schitterend’: Eg(ge)bertus (Dip.). 965 Hecbertus, Cent; 1130 Eggebertus de Melle (GN); 1281 Ebertus de Ypra, Ip. (BEELE); 1298 Egidio Egbrecht, Bg. (VERKEST); 1358 Olivero dicto Ebbrecht, Ktr.; 1398 Michiel Ecbaert = M. Ebaert, Hulste (DEBR. 1970); 1539 Herman Egbers, Arnhem-Aw.; 1564 Ger. Egberts, Deventer-Aw.

(AP).

FD

Eberwijn

Ebroin: Patr. Germ. VN ebur-win ‘ever-vriend’: 962 Everwinus, 870 Ebroinus, Cent (GN). 1274 Evruini advocati de Chereit (ISP).

FD

Ebinger

Uit Ebingen (BW) of Ebing (BEI).

FD

Ebling

zie Ebele.

FD

Ebo(de)

Ebbo: Patr. Germ. VN agi-bodo ‘zwaard-bode’.

FD

Ebraert(s)

Ebrard: Patr. Germ. VN Eberhard.

FD

Ebrant

Patr. Germ. VN agi-brand ‘zwaard-zwaard’: Ag(i)brandus, Ecbrandus (MORLETI).

FD

Ebremar(e)

Patr. Germ. VN ebur-mêr ‘ever-beroemd’: Ebremarus, Evremarus (MORLET I).

FD

Ébrémare

Nom issu de l’anthrop. germ. eber-mar (Först. 444).

JG

Ebroin

zie Eberwijn.

FD

Ébroin

-oïn. s.d. «Ebroini de Jalain» ObitHuy; nom issu de l’anthrop. germ. ebur-win (Fôrst. 446).

JG

Ebstein

zie Epstein(s).

FD

Ec, van

zie van (den) Hecke.

FD

Ecabert

zieEbert.

FD

Ecarnois

Ecarnot: W. è: in + PlN Carnoit: haagbeukenbos. Vgl. Carnoy.

FD

Écarnois

Nom d’origine : w. è ‘en, dans’ + topon. Carnoi (= bois de charmes).

JG

Ecckhout, van

van den Echaut, zie Eekhoudt.

FD

Echache

Mfr. eschace, Fr. échasse: kruk. BN voor iemand die op krukken loopt. Vgl. Schaets. 1213 Nicole Escace, Atrecht (NCJ).

FD

Echelpoel, van

Echelpoel(s), van Eggelpoel, van Ec(c)elpoel, van Eckelpoel, van Eecelpoel, van Aggelpoel, Eggelpoels, Ekepoels: PlN Echelpoel in Bouwel, Duffel, Wommelgem, Reet (ROEL. 1942). Poel met echels, bloedzuigertjes (MVN1937,39).

1290 Jhan van den Echelpoele, Duffel (CG); 1312

Jan van Echgelpoele, Duffel (OARI); 1465 Jan van

Echgelpoel…inden hof ten Echgelpoel, Her. (DERCON).

FD

Echement

Mfr., Mnl. achemant: bevallig, aantrekkelijk, charmant. BN. 1621 Jacques Anchemant, Bg. (PARM.).

FD

Échement

NF de la région de Chiny et du dé­part, des Ardennes (Monthermé, Les Mazures, Beaufort-en-Argonne, Flize, etc.), que l’on re­trouve aussi à date plus ancienne non seule­ment en Rhénanie-Palatinat (var. Eschmann) mais aussi dans les Vosges (à Uzemain et Bains les Bains) et dans le territoire de Belfort; apparemment adaptation française du NF all. Eschmann, cf. 1796 «Sylvestre Echement = Eschmann» Les Mazures/Ardennes (FyS).

JG

Echemont

Proven. Aisemont (Loc.).

EV

Echer

(NF d’origine alsacienne). Probabl. var. de Ficher ou bien de Eucher.

JG

Echer

zie Eucher.

FD

Echerbault

zie Erkelbout.

FD

Echeverri(a)

Echevarria, Etcheverry: Baskisch Etchaberri: nieuw huis > Xaverius.

FD

Echevin

-ins, Héchevin, Le(s)chevin: BerN. Fr. échevin: schepen. Vgl. Schepens. 1233 Robert l’Echevin, Laon (MORLET); 1398 Pierart Leschevin, Mkr. (DEBR. 1970).

FD

Échevin

1406 «Jehan Eschevin» Baudour; nom de fonction: fr. échevin (au sens ancien) ‘magis­trat municipal de certaines villes’ FEW 17, 94b.

JG

Echt, van

van der Hecht: PlN Echt (NL). 1364 Ywanus de Echt, Mtr. (SKM); 1429 Hermans van Echt, Ht. (A.GHIJSEN).

FD

Echteld, van

PlN Echteld (G) of Hechtel (L). 1365 Margarita de Hechtele, Ht. (GESSLER).

FD

Echten

Génitif d’all. ou néerl. echt ‘franc, bon’.

JG

Echten

zie Aegten.

FD

Echterbille

Exterbille. Surnom: moy. néerl. exter ‘pie’ et bille ‘fesse’.

JG

Echterbille

Exterbille: Mnl. achterbillen: billen, achterste. BN naar het lichaamsdeel. Vgl. 1176 Willelmi Ersbil, Cent (med. GYSS.).

FD

Echterbille

V. Ekster.

EV

Echtermeijer

Ndd. Echtermeier: de achterste meier, zetboer.

FD

Echternach

Nom d’origine: Echternach (G.-D. Lux.).

JG

Eck

Ek, au génitif: Ehx, Ekx, Ex. Nom issu de l’anthrop. germ. Ecco (Först. 16).

JG

Eck

Ek, Ekx, Ex, Eckes, Ehx: 1. Patr. Korte vorm van b.v. Eckehart. 1326 Ecko de Egelsheim (BRECH.). Vormen op -x/-s zijn gen. – 2. D. PlN Eck(e): hoek; ook Mnl. egge, ecke: hoek.

FD

Eck(e), van (den)

zie van (den) Hecke.

FD

Eck, van

PlN Ek in de Betuwe.

FD

Eck, van der

zie van (de) Reck.

FD

Eckard

-ar(d)t, zie Eckhardt.

FD

Eckardt

Nom issu de l’anthrop. germ. agi-hard (Först. 22).

JG

Ecke

1. Proven. ,,Coin » (Allem.) ou Eke (Loc.). — 2. V. AD (Ak).

EV

Eckelmann

-mans, Ekkelmans: 1. Patr. Afl. vanEckel, dim. van een agi-naam, zoals Egbert, Eckhard. 1237 Eckilmannus, Worms; 1283 Eckelo de Inferno, Frankfort (BRECH.). – 2. Var. van Eckermann, -mans (r//-wisseling). – 3. Var. van Ekelmans; zie Eykerman.

FD

Eckelmans

Ekelmans, Ekkel-. Génitif de l’an­throp. germ. agil (Fôrst. 33) + -man, ou de moy. néerl. echel ‘sangsue’ + man ‘homme’ (ventouseur).

JG

Eckelpoel, van

zie van Echelpoel.

FD

Eckeman(n)

Eckman(n), Ekman: 1. Var. vanEykman, Eeckman. 1373 Joh. Eckeman, Kassel; 1524 Joh. von der Ecken = a Quercu, Rij nland (BRECH.). –2. D. Eckmann, afl. van D. Eck(e): hoek. – 3. Patr. Afl. van bakervorm van Germ. agi-naam. 1326 Ecko de Egelsheim, HS; 1373 Claus Egman= Eckman, Mullheim (BRECH.). – 4. Zie Heckmans.

FD

Ecken, van

zie van den Hecke.

FD

Ecken, van (der)

zie van der Eyken.

FD

Eckenrode, van

zie van Herkenrode.

FD

Ecker

Eckers, Ekkers: Patr. Germ. VN agi-hari ‘zwaard-leger’: Agiharius, Acharius (MORLET I). Evtl. var./gen. van Eckert. 1538 Claes Eckers, Zolder(VANB-).

FD

Ecker

Surnom: moy. néerl. aker, eker ‘seau métallique’.

JG

Ecker, van den

Var. van Van den Acker.

FD

Eckermann

-mans, Ekkerman, Ekierman: 1. Patr. Afl. van Germ. VN Egger, Ecker. – 2. Alleen als D. FN: die woont aan de Ecker, een riviertje in het Harsgebergte. De secretaris van Goethe heette Joh. Peter Eckermann (1792-1854). – 3. Var. van Eykerman. – 4. Var. van Ackermann, -mans. Vgl. Van den Ecker. 1584 Guilliam Eckerman, Aw. (AB).

FD

Eckersberg

PlN (BEI).

FD

Eckert

zie Eckhardt.

FD

Eckes

zie Eck.

FD

Eckhardt

Eckart, -ard(t), Ecker(t), Ekkart, Ekhart, Ecohard: Patr. Germ. VN agi-hard ‘zwaard-sterk’: Aghardus, Achardus, Ac(c)ardus, Eckardus (MORLET I). 996 Eggardus; 12e e. Gozuinus Ekkardi filius, St.-Denijs-Boekel (GN).

FD

Eckhaudt

-aut, -out, Eechhaute, Eeckhaudt, -haut, Eeckhout, -houdt, Eekhaut. Nom d’origine: moy. néerl. eike, eke ‘chêne’ + houd, haut ‘bois’.

JG

Eckhou(d)t

-haut, zie Eekhou(d)t.

FD

Eckhoven, van

Eckhoff, zie van Eeckhoven.

FD

Eckl

Patr. Dim. van agi-naam; zie Eckelmann 1.

FD

Eckman(n)

zie Eckeman(n).

FD

Eckmans

Eyckmans, Eykman, -ans. Génitif de moy. néerl. eike ‘chêne’ + -man person­nifiant le topon., ou bien var. de Eggeman.

JG

Eckstein

Ekstein, Eksteen, Exsteen(s), Exteen, Eksztejn, -sztajn: D. PlN Eckstein: hoeksteen, vooruitspringende rots. Maar ook Mnl. ecsteen, eggesteen: hoeksteen. 1435 Heinricus Egghesteen, Straatsburg (MULI).

FD

Eckstein

Proven. ,,Château du sieur Egon ».

EV

Eckt, van der

zie van der Eeckt.

FD

Ecluse, l’

zie Delecluse.

FD

Écobecq

Nom d’origine: Escobecques (Nord).

JG

Ecrepont

1690 «Ecrepont» Templeuve (arr. Lille), 1803-22 «Ecrepont [NF]» à Croix (arr. Lille); probabl. nom d’origine du départ, du Nord non localisé.

JG

Ecrepont

Proven. ,,Ekeren-Pont »‘. Ou bien : ,,Pont (de la propriété) du sieur Aigier ».

EV

Ector

génitif néerl.: Ectors. 1426 «Ector de Hembise» TailleSoignies, 1721 «Querin Ector» La Gleize; prénom grec Hector, du nom du compagnon d’Achille, remis à la mode à la Renaissance.

JG

Ectors

N. de bapt. d’orig. hellén. Hector. N° 107.

EV

ecuyer

1. Fonction. Porteur de l’écu (Bannière) du chevalier. N° 136. — 2. Profess. Fabric. d’écus. (Mon­naie). (L’)Ecuyer, Escudie.

EV

Ed-

-gar, -ist, -om, -ouard, -rich, -ward. V. AD.

EV

Ed(e)man(s)

1. Fonction admin. Juré ou assermenté. (Eed, «ser­ment »). — 2. V. AD (Ad).

EV

Édart

Édiar. Probabl. anthrop. germ. Edhard. « Hypocor. : Edain.

JG

edel

,,Noble ». 1. Car. mor. Edelblut. ,,Sang noble ». Edelman. ,,Gentil-homme ». — 2. Proven. Edelberg. „ Colline noble ».

EV

Edel

Surnom: moy. néerl. edel ‘noble’, ou an­throp. germ. athal, de même sens (Fôrst. 159).

JG

Edelborgh

Nom issu de l’anthrop. germ. edel-burg [FD] plutôt que topon. néerl. signifiant ‘château noble’.

JG

Édiar

cf. Édart.

JG

Edmond

Prénom Edmond, forme savante de l’anthrop. germ. ed-mund (Fbrst. 450).

JG

Edom

(NF gaumais). Var. de Edon, cas-régime de l’anthrop. germ. Edo, comp. Edart.

JG

Edouard

1527 «Edouart Housiran» BourgNamur; prénom Edouard, forme savante de l’anthrop. germ. ed-ward (Fôrst. 450); cf. aussi Édart.

JG

Eechhaute

cf. Eckhaut.

JG

Eeckeloo

cf. Eecloo.

JG

Eeckels

Eckels. Moy. néerl. eekel ‘gland’, sur­nom (de ramasseur de glands ou de porcher) [FD].

JG

Eeckhaudt

-haut, Eeckhout, -houdt, cf. Eck-haudt.

JG

Eeckman

Var. (au nominatif) de Eckmans.

JG

Eecloo

Eeckeloo. Nom d’origine: Eeklo (FlOr).

JG

Eeekeleers,

-aert, Eeklaer, Eegeleers, Eggeleeers. Probabl. eekelaar, -eer, forme dia­lectale de eeck, eik ‘chêne’ [FD].

JG

Eegeleers

cf. Eeekeleers.

JG

Eekhaut

cf. Eckhaut.

JG

Eeklaer

cf. Eeekeleers.

JG

Eekman

zie Eykmans.

FD

Eel, van

zie van Heel.

FD

Eeland

zie Eland.

FD

Eelbo(de)

zie Hellebaut.

FD

Eelbode

Nom issu de l’anthrop. germ. agil-bodo [FD].

JG

Eelen

Ehlen, Elhen, Elen, -ens. Hypocor. de l’anthrop. germ. fém. adel- > Adela, Edele (Lin-demans 103) ou de germ. Adelheid, Aleit [FD]. – Secondairement, nom d’origine: Eelen (Lb).

JG

Eelen(s)

zie Elen(s).

FD

Eelens

1. Proven. Elen (Loc.). •— 2. V. ALA.

EV

Eelke

Eeltjss, Eeltiges: 1. Patr./Metr. Dim. van een athal-naam ‘edel’; vgl. Elen(s). – 2. Patr. Dim. van bijbelse VN Elias. 1428 Elias dictus Eelken, Den Bosch (GOR.); 1678 J. Eelkens, Aw. (AP).

FD

Eels(en)

Eelsing: Patr. Afl. van Germ. adel-naam. Eels < Edels; vgl. Edel 1.

FD

Eelsen

Hypocor. de Adelheid (cf. Vlaamse Slam, 1975, 84).

JG

Eeltiges

Eeltink: Patr. Dim. Eeltjes en afl. van Germ. adel-naam.

FD

Eeman

au génitif: Eemans, Emans. Surnom: moy. néerl. ee ‘loi, mariage’ + mon ‘époux’, cf. Ehmann.

JG

Eeman

V, Edeman et AD.

EV

Eeman(s)

zie Heedeman.

FD

Eembee(c)k, (van)

Eembeck, zie (van) Himbeeck.

FD

Eemeren, van

van Eijmeren: 1. PlN Emmeren in Berlingen, Hoepertingen (L) of Eimeren in Elst (G). 1405 Diedrix huys van Eemeren, Aw. (VLOEB.); 1412 Willem van Emeren, Brecht (ANP). – 2. Huisnaam de Emer: emmer. Er was een huis De Emer op de Markt in Brussel. 1356 Stevin van den Hemere, Bs. (PEENE1949); 1426 Wouter vanden Eemere, Lier (FRANS).

FD

Eena(e)me, van

Eenaeme, van Eenennaam: PlN Ename (OV). 1155 Sigerus de Henam; 1169 Gervasius de Henam, Gent (GN); 1655 Laurens van Eennaem (vader van) Salomon van Eenennaem, Grijpskerke (PDB).

FD

Eenaeme

Nom d’origine : Eena(e)me (FlOr).

JG

Eenaerts

Eennaes, Eenhaes: 1. Patr. Germ. VN Aginhard of Einhard: Aginardus, Einhardus, Enardus (MORLETI). D. Einhart. – 2. Var. van Hennard.

FD

Eendenburg

PlN Endenburg (BW).

FD

Eenennaam, van

zie van Eena(e)me.

FD

Eenens

Eeninckx: Patr. Afl. van Germ. agin- of-ein-naam, zoals Einhard. Zie Eenaerts. 1733 Phil. Eenincx, Bs.; 1778 Ferd. Eenens, Laken-Aw. (AP).

FD

Eenens

V. AD (An).

EV

Eenhaes

zie Eenaerts.

FD

Eenhoog(h)e, van

zie van Eenoo.

FD

Eennaes

zie Eenaerts.

FD

Eeno(o), van

van Eennoo, Vereeno, van Eenooghe, van Een(ho)og(h)e, Vereeno(o)ghe: PlN ter Eenode: woestenij, woest land, D. Einôde. Vereeno(ghe) < Van der Eeno(de). 1239 Hannekin de Hennode, Grammene (GN); 1398 Stevin van der Eenode, Aarsele (DEBR. 1970). – Lit. : F. DEBRABANDERE, VS1979,199-200.

FD

Eens

zie Hein.

FD

Eensberghe, van

zie van Heinsberg(en).

FD

Eepoel, van

Verbastering van Van Leempoel: 18e e. J.B. van Leempoel (vader van) 1764-1825 Elisabeth vanEerpoel (moeder van vaderloze) « 1790 Anna Maria van Eepoel, Heist-op-den-Berg (med. M. Vervloet, Keerbergen).

FD

Eer-

-ens, -s, -ebout. V. ARA.

EV

Eerae(r)ts

zie Eraerts.

FD

Eeraerdts

-aerts, Eraerts, Eraest (par sim­plification consonantique). Génitif de l’an­throp. germ. harja-hard (Först. 772).

JG

Eerde(n), van der

zie van der Aerden.

FD

Eerdekens

Dimin. (au génitif) de moy. néerl. erde, eerde, aerde ‘terre, sol’ toponyme (cf. Carnoy 63, note 2).

JG

Eerdekens

Patr. < Aerdekin, dim. van Aart, Germ. VN Arnoud. Evtl. Metr. Vgl. Eertken = Arnolda, Minderhout (VS 1988,541). 1350 Arnoldus de Hantsuttere = Ardeken Hantsuttere, Kh. (DEKEYSER); 1528 Willems Aerdekens, Bs. (OSTYN).

FD

Eerdekens

V. HARD et Aarde.

EV

Eerden

Erden: Patr. Vleivorm van Arnoud. Zie Eerdekens.

FD

Eerdenbrugghe, van

zie van Ertbruggen.

FD

Eerdenburg(h), van

1. PlN Aardenburg (Z). 1309 Gheerwin van Ardenburgh; 1348 Johannes de Erdemborgh (DFI). – 2. Metathetische vorm voor Van Eerdenbrugghe.

FD

Eerdeweg(h), van (den)

zie van Aerdewegh.

FD

Eerdman(s)

zie Aertman.

FD

Eerdt, van

zie van der Aerden.

FD

Eere, der

zie Dereere.

FD

Eerebout

Errebau, Heerebout, -baut, Herrebaut(s), -bou(d)t, Her(e)bout, Erbout, Herbaut(s), -au(lt), Herbaux, -eau(x), Heir(e)bau(d)t, Heyrbaut, Heirbout, Herbo(d)ts, Herbot(s), Harboord, -oort, Herbo(s), Herbost, Her(re)bosch, Heirbosch, Erbo: 1. Patr. Germ. VN arin-balth ‘arend-moedig’: Arinbald, Arembaldus, Ernibaldus (Fin., MORLET I); Erembaldus, Erembout (GN). De vormen Herbo(d)ts, Herbo(s) wijzen veeleer op een bode-naam, maar boud- en bode-namen werden vaak verward. De vormen met h zijn in dit geval hypercorrect. De var. met -bos(ch) zijn te verklaren door reïnterpretatie. 1400 Pauwels Erenbout; 1409 Willem Eerbout, Bg. (SIOEN). – 2. Er kan ook van Germ. hari-balth ‘leger-moedig’ worden uitgegaan: Hariboldus, Herebaldus, Heirboldus (MORLET I). De spellingvar. zonder h is dan fonetisch. 1303 van Janne Herebort, Dudzele (VERKEST); 1392 France Herbood, Ip. (BEELE).

FD

Eerebout

Nom issu de l’anthrop. germ. harja-bold (Först. 767).

JG

Eerenbeemt, van den

PlN, b.v. 1714 ‘s-

Heerenbempden in ‘s-Herenelderen (L) (ZLP).

FD

Eerenbruch, van

-bruck, zie van Ertbruggen.

FD

Eerens

cf. Erens.

JG

Eerens

zie Eren(s).

FD

Eerhart

zie Eraerts.

FD

Eerke(n)s

zie Erken(s), Arkens.

FD

Eerkens

Erckens, Erkens. Hypocor. (au génitif) de l’anthrop. germ. Ercan (Fôrst. 457) ou bien var. de Arkens (de Arnold).

JG

Eerland

-lant: Patr. VN Erlandus, Germ. erla-land  ‘voorname man – land’. 1520 Ecriant Cornelisz. (vader van) Adriaen Eerlantsz, Krimpen/Lek ZH (PDB).

FD

Eerling

au génitif: Eerlings, Eurlings, Erlings. Nom issu de l’anthrop. germ. Erla, cf. 8^e s. «Erling» (Först. 466).

JG

Eerling(s)

zie Erlingen, Erlin.

FD

Eerlingen

zie Erlingen.

FD

Eernisse

Heernesse is een verspreide PlN aan onze kust ‘weide, weiland’. 1459 Bernard vander Remisse, Zevekote (DF V, 652-675).

FD

Eernstman

Patr. Afl. van VN Ernst.

FD

Eers

zie Heers.

FD

Eerschot, van

zie van Isschot.

FD

Eersel, van

van Eessel, Eersels: PlN Eersel (NB). Evtl. De Eersels in Zolder (L). 1425 Symoen van Eersele, Diest; 1543 Joost van Eerssele, Breda-Aw. (AP).

FD

Eersels

Nom d’origine : Eersel (Noord-Brabant) ou De Eersels, à Zolder (Lb) [FD].

JG

Eerstvelde, van

zie van Eesvelde.

FD

Eert, van

zie van der Aerden.

FD

Eertman(s)

zie Aertman.

FD

Eertmans

Génitif de moy. néerl. eerde ‘terre, sol’ + mon, donc ‘travailleur de la terre’, ou p.-ê. var. de l’anthrop. germ. Hartman, Hardeman [FD].

JG

Eertwegh, van den

zie van Aerdewegh.

FD

Ees, van

zie van Hees.

FD

Eesbee(c)k, van

-bei(c)k, -be(ec)ke, -be(e)cq, -beck, zie van Heesbeke.

FD

Eessel, van

zie van Eersel.

FD

Eessemans

zie Heesman.

FD

Eessen, van

Esen, van Heesen: PlN Esen (WV). 1303 Jans goede van Esine, Beerst (VERKEST); 1392 Piètre van Eesine, Ip. (BEELE).

FD

Eest, van der

van (der) Heest, van der Reest, Verhe(e)st, Verreest: 1. PlN Eest: ast, droogoven; zie Van den Aste. Eest in Oostkamp en Torhout (DE III). – 2. In EL is Ees(t): bijeengelegen

bouwland, es (MOERMAN). – 3. PlN Heest: beukenbos, struikgewas. Id. aïs Van Heyste. 1424 Clais vander Heest, Bg. (DE V).

FD

Eester, van

zie van Heester.

FD

Eestermans

Génitif de moy. néerl. eerst ‘premier’ + -mon, donc: homme de premier plan?

JG

Eestermans

zie Heestermans.

FD

Eesvelde, van

van Hees(ch)velde, van Eerstvelde: PlN Eesvelde in Wetteren (OV) en Kalken (OV). Heesvelde in Laarne (OV). Zie ook Van Heesvelde.

FD

Eet, van der

zie van der Riet.

FD

Eetezonne

-sonne, Heetezonne, -sonne: Reïnterpretatie van de E. EN Edison. 1314 William Eddesone (REANEY).

FD

Eetveld(e), van

zie van Heetvelde.

FD

Eevers

cf. Everts.

JG

Eevers

Efers, zie Everts(e).

FD

Effe(n), van

zie van Heffen.

FD

Effelterre, van

van Effeltaire, van Effenterre, van Heffelterre, van Huffeltaire: PlN Effelter in Denderwindeke (OV). 1396 Boydins vanden Effoutere, Ressegem (DE B.); 156 e. van den

Effelter(r)e, OV (LIND. 1941, 29); 1568 Lieven van

Effelterre, Balegem (LIEVENS).

FD

Effenberg(er)

Ontronde vorm van D. EN Offenberg(er). PlN Offenberg (NRW, BEI).

FD

Effenberg.

Topon. néerl. (= mont, au sommet plat).

JG

Effer(t)z

zie Everts(e).

FD

Efferen, van

PlN bij Keulen (NRW).

FD

Effi(g)nier

Wellicht W. uitspr. van Effmger.

FD

Effinger

PlN Effingen (CH) of Ôfmgen (BW). 1463 Heinr. Effinger, Zurich (BRECH.).

FD

Effïnier

(NF namurois). Nom de métier, dérivé de l’anc. fr. effiner ‘affiner’ (syn. de Laffineur), plutôt que romanisation de moy. néerl. effenare, -ère ‘arbitre, médiateur’ (Carnoy 179, v° Effenier).

JG

Effront

Car. mor. N. d’H. effronté, impudent. N° 281.

EV

Effront

Mfr. effront: schaamteloos, driest < é front: zonder voorhoofd. EN.

FD

Efraim

Efrems, Ephraïm, Ephrem: Patr. Bijbelse VN Efraïm. 1416 Effrem vanden Heede, Ktr. (DEBR. 1958).

FD

Eg-

-o, -olf, -uem, -ueur. V. AD (Ak).

EV

Eg-

-ter, Egg- -en, -er, -erick(x). V. AIG.

EV

Eg(h)els

V. Egel.

EV

Eg(h)em, van

zie van Eeg(h)em.

FD

Eg(u)eur

Aigueur: W. uitspr. van FN Egger.

FD

Egbergen

1. PlN Eggenberg (BEI, BW). – 2. Zoals Egberghs reïnterpretatie van Egbert.

FD

Egberghs

Egbert, zie Ebert.

FD

Egdom, van

zie (van) Edom.

FD

Egedy

zie Egidy.

FD

Égedy

Égidi (NF de Gaume et d’Arlon). Génitif de lat. Aegidius, Gilles.

JG

Egée

Egee: Spellingvar. van de EN Héger.

FD

Egée

Var. de Ég(i)er (avec remotivation), forme populaire de Edgar dans la France centrale?

JG

EGEL

,,Hérisson ». Eg(h)els. 1. Car. phys. N. d’un H. à la chevelure hérissée. N^os 265, 288, 290. — 2. Car. mor. N. d’H. hargneux, peu abordable. N⁰⁸ 287, 288, 290. — 3. N. de bapt. (N. aperçu dans des toponymes : Ekelgem, Eygels-hoven).

EV

Egelbeen

zie Ingelbinck.

FD

Egelmeers

PlN Egelmeers: natte weide, meers met bloedzuigers. Of uit Egelmeer (U). Vgl. Eggelpoel.

FD

Egels

Eghels, Eggels, Eigel, Egle, Eygel, Eijgel: 1. BN naar de egel, het stekelvarken? Kan een BN zijn voor iemand met stekelig haar. Maar het ontbreken van het Iw. (bij een diernaam) maakt een BN minder wsch. – 2. Korte vorm van een Germ. agil-naam: Egelbertus, Egelmundus, Egilgarius (Dip., OGN). 1307 Jehan Egghel; 1308 Jehan Eghel, Ip. (BEELE); 1367 Oste Eghels = 1399 Oste Eighele, Ktr. (DEBR. 1970).

FD

Egels

Eghels. Génitif de l’anthrop. germ. Agil (Först. 28); pour Lindemans 145, de l’anthrop. germ. ag + lin.

JG

Egenolf

Patr. Germ. VN agin-wulf’zwaard-wolf: Aginulfus (MORLETI).

FD

Eger(s)

-ert, zie Egger.

FD

Egeren, van

PlN Eger in Appeldorn (NRW) (TW). 1408 Steven van den Eger (betovergrootvader van) Jean van Egeren x Dorothea van Appeldoorn (VS1980,197-210).

FD

Egerickx

zie Eggerick.

FD

Egeur

zie Egueur.

FD

Égeur

Égueur. Francisation du NF ail. Egger ‘herseur’ ? Cf. aussi Aigueur.

JG

Eggaert

Eg(g)ert: Patr. Germ. VN agi-hard ‘zwaard-sterk’. Agihart, Egihard, Eggardus (MORLET I, Dip., GN). Zie ook Eckhardt. 1305 Stasin Eggart, Ip. (BEELE); 1358 Jan Eggaerds land, Hulst (DEBR. 1999).

FD

Eggebeen

Patr. < Eggebin, vleivorm van Germ. VN Egbrecht. Vgl. Engelbeen, Egelbeen.

FD

Eggel(en)

Eggels: 1. Patr. Eggel = Egger. Zie Egger. –2. Evtl. weergave van Ovl. uitspr. van Engel(en), Engels (vgl. Egelbeen). – 3. Zie ook Egels.

FD

Eggel(en), van

zie van Achel.

FD

Eggeleers

cf. Eeekeleers.

JG

Eggelpoel(s)

zie Echelpoel.

FD

Eggelpoels

Topon. néerl. (= marais aux sang­sues).

JG

Eggeman

-ann. Nom issu de l’anthrop. germ. ag-man (Först. 23), comp. le NF all. Eckmann.

JG

Eggeman

zie Eggmann.

FD

Eggemon

Var. de Eggeman ou de Eggermont [FD] plutôt qu’anthrop. germ. ag-mund (Först. 24).

JG

Eggemont

zie Eggermont.

FD

Eggen

Eggens, Egghe, Hegge(n): Patr. Korte Germ. agi-naam: Agio, Eggo (MORLET I). ize e. Agio (GN). Of korte vorm van een agi-naam, zoals Eggebert, Eggerick, Eggibald, Eggeburch. 1281 Willelmus Egghe, Ruiselede (HAES.); 1373 Loy Egghel = 1374 Loy Egghe = 1379 Loy Egger, Ip. (BEELE); 1435 Hein Egghen, Ht. (A.GHIJSEN).

FD

Eggen

Hypocor. (au génitif) de Egbrecht, Eggerik (Lindemans 84, 145).

JG

Eggenstein

PlN(BW).

FD

Egger

-ers, -ert, Eger(s), -ert, Eggern, Hegger(s): Patr. Germ. VN agi-hari ‘zwaard-leger’: Agiharius, Egiherus (MORLETI). De vormen op -t kunnen ook uit Eggaert worden verklaard. 1378 Loy Egghele = 1379 Loey Egger, Ip. (BEELE).

FD

Eggerick

Eggeric(k)x, Egerickx, Eggric(k)x, Egrix, Heggerick(x), Hey(e)rick, Heijerick: Patr. Germ. VN agi-rîk ‘zwaard-machtig’: ize e. Egericus, Erpe; Eiericus sacerdos (GN); 1389 Claes Eggherex, Steenhuffel (BOLSEE); 14777005 Eggheric, Wetteren-Gent (PBG).

FD

Eggerick

Heggerick, au génitif: Eggerickx. Nom issu de l’anthrop. germ. aig-rik (Först. 48).

JG

Eggermont

Nom d’origine: probabl., avec métathèse, Aigremont, à Ennevelin-lez-Lille (Nord).

JG

Eggermont

Proven. Dép. Deerlijk.

EV

Eggermont, (van)

Eggremont, Eggemon, van Eggermond, Degremont, Heggermont: 1. PlN Aigrement (Ennevelin, Nord). Ook (Gard, Hte-Marne, Seine-et-Oise, Yonne) en in Awirs (LU). 1197 Aegidius et Gossuinus, fratres de Aigrement (CDH); 1226 S. Egidii de Egremont, Ktr. (DEBR. 1980); 1234 Anselmus de Aigrement, Dk. (SMTI); 1337 Jan van Ecgremont, Bg. (JAM.). Zie ook Daigmont, Dacremont. – 2. Soms verward met Egmont. 1700 Martinus Egmont = van Eggermont (vader van) 1690-1723 Martinus van Eggermont = Egmont, Boschkapelle NL (VS 1987,451)- – J. Een enkele keer ook adaptatie en reïnterpretatie van PlN Aiguës-Mortes bij Nîmes (Gard): 156 e. tEggremont boven Avengon (Avignon), Dend.; vgl.i542 Andries van Aigrement, Dend. (AP). Deze PlN werd elders (Cent, Aalst, Gb.) als Eggremort, Eggermoort, Aigremort geadapteerd (VIAENE 264).

FD

Eggers

Génitif d’all. Egger ‘herseur’.

JG

Eggeslo

PlN Eggerlo in Neerwaasten (H)?

FD

Eggharter

Patr. Afl. van Eckhardt.

FD

Egghe

Zie Eggen.

FD

Egghen, van

zie van Eyg(h)en(e).

FD

Eggink

Eggins: Patr. Afl. van Germ. agi-naam. Zie Eggen. 1583 Dirk Egginck, Doetinchem-Aw. (AP).

FD

Eggmann

Eggeman, Eggiman: Patr. Germ. VN agi-man’zwaard-man’: Eggemannus (SOCIN). 1409 Clewi Eggmann, Mullheim (BRECH.); 1581 Jacob Egmans, Hoboken (AP).

FD

Eggremont

zie Eggermont.

FD

Eggric(k)x

zie Eggerick.

FD

Eghels

cf. Egels.

JG

Eghels,

zie Egels.

FD

Eghermanne

De naam komt sporadisch voor in Menen (WV) en Roncq (Nord). Een Noord-Franse vervorming van Eggeman of Eggermont.

FD

Egidi

cf. Egedy.

JG

Egidy

Egedy: Patr. Gen. van HN Egidius. 1394 Jaklinus Egidii, Hagenau (BRECH.).

FD

Egle

zie Egels.

FD

Églem

Églème, -eme, Glume (NF d’Entre-Sambre-et-Meuse). 16^e s. «Eglesme», 1616 «Paquot Englisme», 1623 «Nicolas Englu-me» DénChimay; surnom métonymique de forgeron ou d’ouvrier de forge: w. (Cerfon-taine) aglème, w. (Centre) inglème ‘enclume’ FEW 4, 632a. Cf. aussi Lecume.

JG

Eglem(e)

Eglème: W. aglème, inglème: aanbeeld. BerBN van de smid. 16e e. Eglesme; 1616 Paquot Englisme, Chimay (HERB.).

FD

Eglème

Abegglen. Proven. Eikel- ou Egel- -(g)hem. V. eik, egel.

EV

Egleton

E.PlN(Rutland).

FD

Egli-

-i, -y. Profess. (N. Suisse). Mar­chand de sangsues.

EV

Egmond, van

PlN Egmond (NH). 1357 G. de Egmonda, St.-Tr. (GHYSEN); 1561 Wolfaart van Egmont, Leiden-Aw. (AP).

FD

Egnayet

-oye. 1524 «Englebert Egnaye» Jodoigne, 1587 «Adam Egnoye / Enghenoye» Liège, 1623 «Henri Egnoye» Hodeige; autre surnom d’un métier de la forge : anc. w. egnoie (cf. DBR 10, 1953, 55), w. èk’nèye ‘pincettes de foyer’ [JH] à ajouter au FEW 13/1, 194a. Cf. aussi Étenaille.

JG

Ego

Egot. Soit surnom délocutif: lat. ego, pronom de la 1re personne, soit anthrop. germ. Ego, Ago (cf. Égon).

JG

Egon

Ego(t): Patr. Rom. vorm en dim. van Germ. VN Ego (Fm.), een agi-naam.

FD

Égon

Cas régime roman de Ego, Ago (Först. 15); cf. 1.489 «Ego Driel» Cologne.

JG

Egret

zie Aigret.

FD

Egricce

-is(s)e, zie Aigrisse.

FD

Égrisse

-ise, Aigrisse. 1257 «Egri de Nivelles» BaillNivelles, 1362-63 «Willaumes Egrick» PolyptAth, 1444 «tenure qui fut Egris et Serva» TerreJauche; soit du NP Agericius, issu de l’anthrop. germ. aig-ric ou ag(a)-rîe (Fôrst. 24), corresp. du flam. Eggerick, soit du moy. lat. Agrestius [PHB] ; la finale -me (au lieu de -i attendu) serait due à l’influence de la graphie -is, une fois que le prénom est sorti de l’usage.

JG

Egrix

zie Eggerick.

FD

Egroo, van

van Eegroo: PlN Eggerode (NRW)?. 1469 Jan van Eghenrode, Wormhout (VS 1967,39); 1560 Pieter van Egroo, Herzele FV (VERGR. 1972,77).

FD

Egten, van

PlN Echten (D, FL).

FD

Egts

Wellicht samentrekking van Eggerts.

FD

Egyptien

BN voor een Egyptenaar of zigeuner.

FD

Egyptien

Car. mor. Gipsy (Angl.), ,,Bohémien ». Synon. : Jupsin. (Comp. Bougre, ,,Bulgare », et Turc).

EV

Égyptien

Ethnique à valeur de surnom: fr. égyptien, cf. w. djipsin, djoupsin ‘gitan’ FEW 24,209a. Comp. aussi: s.d. «Marie Egyptiace» ObitLiège.

JG

Ehinger

PlN Ehingen (NRW, BEI, BW).

FD

Ehlen

cf. Eelen.

JG

Ehlen

Ehlend: 1. Var. van Bien. – 2. PlN Ehlen (HS, NS).

FD

Ehlert

Ehler(s): Patr. D. vorm van Germ. VN agil-hard: Eilhard. 1425 Elhardus Munddenpenning = Eler Muddepenning (BRECH.). De stamvader van Ehlers is Christianus Ehlers, geboren in 1787

in Schloss Ricklingen (NS) (PDB).

FD

Ehlinger

PlN Ehlingen (RP, GH).

FD

Ehmann

-man(n)s: D. Ehemann: rechter, wetgever < ê: redit, wet. 1349 Hermann Eman, Esslingen (BRECH.).

FD

Ehmann

Surnom : all. Ehemann ‘mari, époux’ ; cf. Eeman.

JG

Ehmer

Nom issu de l’anthrop. germ. ag-mar > Aymer (Fôrst. 23)?

JG

Ehouarne

Bretonse FN 1066-84Ehuarn. Naam van een heilige eremiet in de ne eeuw. Samenst. eu-huarn ‘ijzer’ (DESHAYES).

FD

Ehre

Surnom: all. Ehre ‘honneur’.

JG

Ehrenberg(er)

PlN Ehrenberg (NRW, RP, BW, BEI, HS.S.TH).

FD

Ehrenboger

Ehrenburger < PlN Ehrenburg (NS, RP).

FD

Ehrenfeld

PlN (BW, NRW).

FD

Ehrenfreund

D. BN: eervolle vriend. Ehrenreich: Reïnterpretatie (eervol) van Germ. VN Ernricus (BRECH.).

FD

Ehrensberger

PlN Ehrensberg (BW, BEI).

FD

Ehrentraut

-treu: Metr. Reïnterpretatie van de Germ. VN Irmintrut.

FD

Ehresman

Erismann: Patr., afl. van Erizo, dim. van Germ. VN met -er. 968 Ermarius qui Erizo appellatur (GOTTSCHALD).

FD

Ehrhar(d)t

Ehret, zie Eraerts.

FD

Ehrler

zie Erler.

FD

Ehrlich

Erlich(mann), Ehrlkh(st)er, Erlick: D. BN

Ehrlich: eerbiedwaardig, aanzienlijk, eervol.

FD

Ehrlich

Erlich, -ick. Surnom: all. ehrlich ‘honnête, sincère’.

JG

Ehrman(n):

Patr. Afl. van Germ. VN die met Er- begint. 1347 Erman Mùnzmeister, Basel (BRECH.).

FD

Ehrmann

Surnom: all. Ehrenmann ‘homme d’honneur ou de bien’.

JG

Ehx

cf. Eck.

JG

Ehx,

zie Eck.

FD

Ei(c)kelberg

Eykelberg, Eijkelberg: 1. PlN Eikelberg in Gelrode (VB), Mal (L), Sluizen (L). Ook Ndd. PlN (MV, NRW). – 2. Oude naam van Bergeyk (NE): 1283 Eikelberge (PLB). 1296 Gerardus de

Eykerberge…loci de Eykelberghe; 1305 Henrico dicto Boivais de Eykelberghe…ecclesie parrochialis de Eykelberghe; 1311

Eykelberga…erga Henricum dictum Boyfas filium quondam Gerardi de Eyke dicti de Hove (OATII).

FD

Eich

Eicen, Alche: D. PlN Eiche: eik.

FD

Eich

Surnom ou nom d’origine: all. Eiche ‘chêne’.

JG

Eichberger

Eichperger: PlN Eichberg (SH, HS, BW, BEI).

FD

Eichenbaum

Ajchenbaum: D. PlN : eik.

FD

Eichenberg(er)

PlN Eichenberg (HS, BW, BEI, TH).

FD

Eicher

Nom de métier: all. Eicher ‘jaugeur, vérificateur’.

JG

Eicher(s)

Aicher: 1. D. BerN van de ijker, ijkmeester. 1293 Hainr. der Aicher, Altôrting (BRECH.). – 2. Patr. Zie Eicker.

FD

Eichhoff

Eichhöfer: Verspreide D. PlN Eichhof: eikenhof. Eichhol(t)z: Verspreide D. PlN Eichholz: eikenhout, eikenbos. Vgl. Eykholt.

FD

Eichhorn

Eischorn: 1. PlN Eichhorn (BEI). Vgl. Van Eichinger: PlN Eiching (BEI).

FD

Eichhorn

Surnom: all. Eichhorn ‘écureuil’; comp. Spiroux.

JG

Eichler

Afl. van PlN Eichel: klein eikenbos.

FD

Eichmann

Heichman: Afl. van PlN Eiche: eik.

FD

Eichperger

zie Eichberger.

FD

Eichten

zie Aegten.

FD

Eick

Moy. néerl. eike, eke ‘chêne’ (topon. fréquent).

JG

Eicke

Eijke: Patr. Germ. VN Aico (MORLETI). Vgl. Eykens.

FD

Eicker

Heykers, Heijkers, Heyckers: 1. BerN van de ijker, ijkmeester. Zie Eicher. – 2. Patr. Germ. VN aig-hari: Aicharius (MORLET I). De h-spelling is dan hypercorrect. Maar Hey(c)kers kan een var. zijn van Hekkers.

FD

Eickhoff

Verspreide Ndd. PlN: eikenhof; vgl. Eichhoff.

FD

Eickmayer

Ndd. var. van D. Aichmayer: bewoner van een goed bij een eik.

FD

Eid

Eïd: Arabische FN uit Damascus (Syrie). Guirguis Eïd vestigde zich in 1757 in Egypte; zijn kleinzoon Jean (1819-79) werd consul van België in 1858 (Par. 1973,91,199-201).

FD

Eid

Eydt. Surnom: all. Eid ‘serment’.

JG

Eidelman

Adaptatie van D. Heidelmann < Heidenmann: heidebewoner.

FD

Eidemuller

D. Heidemuller: mulder op de hei.

FD

Eidenschenck

D. BerN Heidenschenk, zoals Heidenkriiger een waard op de heide, landelijke kroegwaard.

FD

Eier(s)

Eijer(s), Eyer(s): Patr. Germ. VN agi-hari ‘zwaard-leger’: Agiharius, Aiherus (MORLET I).

FD

Eifert

Patr. Germ. VN agi-frith ‘zwaard-vrede’: Agifridus, Aifredus (MORLET I).

FD

Eiffe

Patr. < bakervorm van Germ. VN Agifrid; zie Eifert.

FD

Eiffe

V. Ewe.

EV

Eiffel

Nom de région: l’Eifel (entre le Rhin et l’Ardenne).

JG

Eiffling

Eifler: Afl. van streeknaam Eifel (NRW). 1311 Willem der Eiffellere, Hoeselt (OGO); 1406 Rolf de Eifeler = R. vonder Eyfelen, Lippe (DN).

FD

Eig(h)en, van

zie van Eyg(h)en(e).

FD

Eigbrecht

zie Egels.

FD

Eigel

zie Ebert.

FD

Eigem, van

zie van Neyghem.

FD

Eigen, van der/n

PlN (NB): eigendom van de hertog van Brabant (Br.Heem 1972,34-36).

FD

Eijbersen

zie Ebert.

FD

Eijgendaal

Nederlandse famille, die in de 18e e. uit Xanten immigreerde, waar ze Ingendahl heette (PDB), een typische naam aan de Nederrijn: in hetdal.

FD

Eijke

zie Eicke.

FD

Eijkelenberg

-burg, zie Eikelenberg.

FD

Eijmael

Eymael. Nom d’origine: Emael, à Eben-Emael (Lg).

JG

Eijmeren, van

zie van Eemeren.

FD

Eijnt, van den

zie van den Eynden.

FD

Eijsackers

-akkers, zie van (den) Elsacker.

FD

Eijsbouts

zie Yseboodt.

FD

Eijskoot

zie Yskout.

FD

Eijsvogels

Eysvogels: BN IJsvogel voor een listig, sluw man. 1418 Peter Eisvogel, München (BRECH.).

FD

Eijzermans

zie IJserman(s).

FD

eik

,,Chêne ». N. d’arbre. Proven. Caractér. de propriété ou L.D. Synon. Eikelaar ou Eikeboom (L.D.). Patron, simples: Ey(c)ken, Eycke, Eyche, Vanden-, V(and)er–eycken, -eecke. Va(nde)reyck. Ee(c)k-, Eyck- -(er)mans. Eyck, ancienne loc., devenue Aldeneyck (Dép. Maeseyck). Patron, : Van Eyck. E(c)ke- -laert, -laers, -leers (L.D.) ,,Chêne ». Patron, composés: Eeck-, Eyc- -hout(e), -hou(d)t, -holt (L.D.), ,,Bois de chênes ».

EV

Eikekamp

Campagne des glands ».

EV

Eikelberg

zie Eickelberg.

FD

Eikelboom

Eykenboom, Eijkenboom: PlN: eik.

FD

Eikelenberg

Eijkelenberg, -burg, Ey-: PlN Eikelenberg in Brasschaat (A), Dilbeek (VB), Molenstede (VB). Vgl. Eickelberg. 1391 Jan Capric van Eykenenberghe, Aw. (ANP).

FD

Eikelenkamp

PlN: stuk land met eiken afgeperkt.

FD

Eikelmann

zie Eykerman.

FD

Eikema

zie Eykman(s).

FD

Eikenaar

Afkomstig van een plaats met een naam op -eik(en), b.v. Maaseik. Vgl. D. Eichner < PlN Eichen.

FD

Eikenhout

zie Eekhou(d)t.

FD

Eikens

zie Eykens.

FD

Eikmans

zie Eykmans.

FD

Eilebrecht

Ellebrecht: Patr. Germ. VN agil-berht ‘vreselijk, lastig-schitterend’: Agilbertus, Ailbertus (MORLET I). 1037 Eilbertus, Dowaai (GN).

FD

Eilenbecker

Afl. van Ndd. waternaam Heilenbeck; vgl. Heilenbecker Tal (NRW). Of var. van Eilenbecker.

FD

Eilers

-erts, Eil(t)s, Eyler: Patr. Germ. VN agil-hari ‘vreselijk-leger’: Agleharius, Eileerus (MORLET I). Mogelijk ook < Eilert, Eilaard: Agilhard.

FD

Eimal, (van)

zie Emael.

FD

eInde

,,Fin, Extrémité » (de l’agglo­mération). Proven. Eyns, Van den Eynde ou Vehende, ,,De l’extré­mité », Op ‘t Eynde, ,,A l’extré­mité ».

EV

Einde(n), van den

zie van den Eynden.

FD

Eindhoven, van

van Eyndhoven, van Eijndhoven, Endhoven, Enthoven: PlN Eindhoven (NB) en in Brecht (A). 1329 Henric van Endhoven, Helmond (HB 394); 1369 Jan van Endoven, Mech. (V.ING.);

1561 Adam van Eyndoven, Eindhoven-Aw. (AP).

FD

Einfinger

BN voor iemand met één vinger.

FD

Einhorn

De eenhoorn is een etymologisch dier dat vaak voorkwam op uithangborden, vooral van apotheken. Dus huisnaam.

FD

Einig

Surnom: all. einig ‘de bonne intelligence, bien uni’.

JG

Einsweil(l)er

zie Eischweiler.

FD

Eipper(s)

1. Patr. < D. Eippert, Germ. VN agi-berht. – 2. Eiper = Ypre (leper, WV) (DN).

FD

Eirtrijckx

zie Ertryckx.

FD

Eisbart

zie Isenbaert.

FD

Eischen

Nom d’origine: Eischen (G.-D. Lux.).

JG

Eischen(ne)

Eisschen, Eyschen: PlN Eischen (GH).

FD

Eischorn

zie Eichhorn.

FD

Eischweiler

-weller, Einsweil(l)er: PlN Eschweiler (GH,NRW).

FD

Eischweiler

-weller. Nom d’origine: Eschweiler, au nord des Hautes Fagnes (Nordrhein-Westfalen).

JG

Eisel(e)

Eiselein: Patr. Zuidd. dim. van Germ. îsan-naam.

FD

Eisembart

zie Isenbaert.

FD

Eisen

Eysen, Eisink, Eyssen(s), Eijssen(s), Eussen: Patr. Afl. van Germ. agis-naam ‘schrik’, zoals Eisboud, Eisbert. Vgl. Friese VN Eise, Eisinus (V.D. SCHAAR). Genealogisch is Eussen < Eyssen (VS1974, *47). 1448 Marie Eysens, Diest (VdP); 1544 Peter Eyssens; 1561 Cornelis Eysens, Tnh.- Aw.(AP).

FD

Eisenacher

Afl. van PlN Eisenach (RP, TH).

FD

Eisenberg(er)

Ajsenberg, Ajzenberg, Ejzenberg, Aisinber: Verspreide D. PlN Eisenberg.

FD

Eisenberger

Originaire d’Eisenberg (Hesse).

JG

Eisendrath

1. IJzerdraad. BerBN van de draadsmid. – 2. Metr. Volksetymologisch < Germ. VN Isandrut, Eisentraut (BRECH.).

FD

Eisenhuth

D. BN: ijzeren hoed.

FD

Eisenstorg

Joodse FN. D. Eisenstark: ijzersterk.

FD

Eisentweig

-zweig: Joods-D. FN: ijzeren twijg.

FD

Eisermanns

zie Yserman(s).

FD

Eisler

Isler, Eis(s)ner: D. BerN: ijzerhandelaar. 1508 Virus Yseler, Göppingen (BRECH.).

FD

Eit(e)l

D. eitel: louter, enkel en alleen. Oorspr.  voor een VN, b.v. Eitelhans: heet alleen maar Hans. Vooral als twee broers dezelfde VN dragen, is die met ‘Eitel’ de erfgenaam (BRECH.,

DN).

FD

Ejdelzon

D.-joodse FN Edelso(h)n, Eidelson. Het eerste lid kan de Germ. VN Edel zijn, of jiddisch bn. Eydl < D. edel: edel, nobel.

FD

Ejlenberg

PlN Eilenberg in Neustadt (RP).

FD

Ejzenberg

zie Eisenberg.

FD

Ek

cf. Eck.

JG

Ek

zie Eck.

FD

Ek, van

zie van (den) Hecke.

FD

Eke(n)

zie Eykens.

FD

Ekehorn

zie van Eeckhoorn.

FD

Ekelmans

Ekkel-, cf. Eckelmans.

JG

Ekelmans

zie Eykerman.

FD

Ekelsbeke

Nom d’origine: Esquelbecq (Nord) [FD].

JG

Ekelsbeke, van

PlN (FV). 1162 Helvidis de Hekelsbeke (DFIV); 1288 Willemme van Ekelsbeke, Bg.(CG).

FD

Ekelson

1. De Wvl. familie Ekelson stamt van 1670 Abraham Nichilson, Dantsig, gevestigd in Roeselare (PDB). Nichilson is Nickelsen, zoon van Nickel, Nicolaus. – 2. Zie Hekelsom.

FD

Ekendahl

PlN. Misschien Eckenthal (BEI).

FD

Ekepoels

zie van Echelpoel.

FD

Eker

Patr. Var. van Ecker(s) of Eicker.

FD

Eker(en), van

van Ee(c)keren,van Eykeren, van Eijkeren: PlN Ekeren (A). 1379 Jan van Ekeren, Diest (C.BAERT); 1546 Peter van Eeckeren, Breda-Aw.(AP).

FD

Ekerman(s)

zie Eykerman.

FD

Ekerschot, van

De FN kwam in de 16e e. voor in Oisterwijk (NB) (med. L. F.W. Adriaenssen, A’dam). PlN 1468 aen gheen Ekerschoet, Grote-Brogel (L) (med. L. Van Durme).

FD

Ekert, van

van Eekert: PlN Eikaard: eikenbos, plaats waar eiken groeien. In Wilrijk (A) (VAN PASSEN 75), Hoeselt (L). Maar vermoedelijk is het een dial. vorm voor Eekhout; vgl. Van Endert.

FD

Ekh, van

van Elk: PlN Elch/Elk, Ndl. naam voor Othée (LU). 1402 Herman Huberts der grote die men heet van Ekh, Tg. (TYTGAT).

FD

Ekhart

Ekkart, zie Eckhardt.

FD

Ekhingen

PlN (BEI) en in Neresheim (BW). 1295 Cuonr. dictus de Aelchingen (BRECH.).

FD

Ekierman

zie Eckermann.

FD

Ekke(n)bus

PlN Hekbus(ch), Hekbos in Lendelede, Gullegem, Meulebeke (WV). 1447 te Hecbuschs stede, Oedelem (DF V). Of wellicht veeleer Eekenbos: eikenbos, zoals in St.-Maria-Lierde (OV), Eikenbos in Diegem (VB).

FD

Ekkelmans

zie Eckelmann.

FD

Ekkendonk

PlN Eikendonk in Lummen (L).

FD

Ekkens

Patr. Vleivorm van Germ. VN Acco, Ecko, bakervorm van een agi-naam.

FD

Ekkerman

zie Eckermann.

FD

Ekkers

zie Ecker.

FD

Ekman

zie Eckeman(n).

FD

Eksteen

-stein, -sztejn, -sztajn, zie Eckstein.

FD

ekster

,,Pie » (Oiseau). 1. Car. mor. V. Lagasse. Exter, Dexter (De eksler, ,,La pie »). — 2. Proven. mêmes noms, De Ekster (Dép. lès-Anvers et autres L.D.). Peck-sters. (O) Eksters, ,,A (la cam­pagne de) la pie ». Exter-, Echter–bille. (Bril, ,,Breuil »).

EV

Ekx

cf. Eck.

JG

Ekx

zie Eck.

FD

el

,,Le » ou ,,La ». Article défini wal­lon, ou picard, masc. ou fém. El Baum. Proven. La Baume (L.D.). (Région de Haine-St-Pierre), Elbaz. Plus. L.D. Basses. Elcus. Proven. El gueux (Dép. Aubel). Eldèves. Proven. El Dave. Ruis­seau à Dave (anc. N.). Elmer. Proven. Dép. Wandre. Bipenne. Proven. El Pennes de Mont (Dép. Flémalle-H.) et autres L.D. Penne.

EV

El-

-eyn, -et, -inckx; Ele- -baerts, -baut, -geert. V. ADAL.

EV

Elaerts

Elaest, Ellast: Patr. Germ. VN athil-hard ‘edel-sterk’; zie Alaert.

FD

Elaerts

Génitif de l’anthrop. germ. athal-ward (Först. 180).

JG

Eland

Elants, Elanson, Helland, Iland, Iland(t)s: 1. Patr. Germ. VN athil-land ‘edel-land’: Adalland (MORLETI). – 2. Zie Eylan(d).

FD

Elaut

Elaut, Elo(o)t, Ellaut, Elhaut, Helaudt: Patr. Germ. VN agil-wald ‘lastig-heerser’: Agilaldus, Eilaldus (MORLET I). 1381 Jan Eylout, Hontenisse (DEBR. 1999); 1492)005 Illout, Cent (BOONE); 1588 Jan Elout, Gent-Aw. (AP).

FD

Elaut

Eloot. Nom issu de l’anthrop. germ. athal-wald ou alja-wald > Adaloldus, Aloldus [FD].

JG

Elbers

Elbert(se), -tsz, Elberg, Elebaers, Elenbaas, Ellebrecht : 1. Patr. Germ. VN alja-berht ‘ander-schitterend’: 1055 Elbertus, 1071 Elberdus, Cent (GN); 1094 S. Elberti cantoris, Dk. (SMTI). – 2. Br. var. van Albers. – 3. Germ. VN agil-berht ‘scherp-schitterend’: 1037 Eilbertus, Cent (GN).

FD

Elbers

Elbert,   Elbertse,   Elpers. Génitif de l’anthrop. athal-behrt (Först. 163).

JG

Elbo(de)

zie Hellebaut.

FD

Elchardus

Patr. Lat. vorm van Germ. VN alah-hard ‘heiligdom-sterk’. 1448 Jan Elkairts, Diest (VdP).

FD

Elderen, van

van Elder(e),van Elders: PlN Elderen, ni. Genoels-Elderen of’s-Heren-Elderen (L). 1280-90 Aleiden van Elderen, Rijkhoven (VMW); 1340 Wille van Eldert, Glabbeek (C. BAERT); 1426 Goeswyn van Elderen, Ht. (A.GHIJSEN).

FD

Elders

1. Patr. Germ. VN, wellicht var. van Aalders, Alders < Aalderd, Adelhard. – 2. Of Van Elders = Van Elderen. Wsch. hier: 1580 Dirk Elders, Herderen-Aw. (AP).

FD

Elderweert

-weir(d)t, zie Helderweert.

FD

Eldeweys

Eldeves, zie Heldewijs.

FD

Eldijk, van

PlN Eldik (G). 1763 Michiel van Eldick, Maasbommel (G)-Aw. (AP).

FD

Eldom, van

zie van Edom.

FD

Eleaume

zie Alliaume.

FD

Éleaume

Nom issu de l’anthrop. germ. athal-helm (Först. 172); cf. aussi Al(l)iaume.

JG

Elebaers

zie Elbers.

FD

Elebaut

Elebode, zie Hellebaut.

FD

Electeur

Fonct. Pers. faisant partie d’un collège chargé d’élire un haut dignitaire (C’était notamment le titre des Princes et Evêques appelés à concourir à l’élection de l’Empe­reur d’Allemagne).

EV

Electeur

Fr. électeur: keurvorst

FD

Electre

Metr. Gr. VN Elektra of een Germ. VN zoals Electrudis, Electrada (MORLETI).

FD

Electre

Prénom fém. grec Electre, remis à la mode à la Renaissance, ou bien comme nom d’enfant trouvé [MH].

JG

Elefant

Fr. éléphant, surnom ou nom d’en­seigne.

JG

Eleg(h)eer(t)

Elegeest, zie Hillegeer.

FD

Elegeert

cf. Eligeest, -cet.

JG

Elegem, van

PlN Elegem in Dilbeek (VB) of Hombeek (A). 1367 Walterus de Ellegheem, Kerkom (C.BAERT); 1406 neven Elegem, Jans kinder lant van Elegem, Dilbeek (PEENE).

FD

Elemans

Patr. Germ. VN; vgl. Aelman. Of afl. van Elen.

FD

Elen

Elens, cf. Eelen.

JG

Elen(s)

Eelen(s), Eleyn: 1. Metr. Germ. VN Adela, Edele. Blijkens PEENE werden in Erps de Elens ook Heylen genoemd. 1406 Henric Edelens lant, Erps. – 2. Vleivorm van de Germ. VN Aleit, Adelheid. 1477 op Aleyden van Achel = 1478 op Elen van Achel; 1452 Aleyt van Ronxt = 1430 Elen van Runxst, Ht. (A.GHIJSEN); 1350 Godefridus Elens, Kh. (DEKEYSER).

FD

Elenbaas

Reïnterpretatie van Elebaers (zie Elbers) of Elenbos (zie Heylenbosch).

FD

Elenbos(c)h

zie Heylenbosch.

FD

Elens

Proven. Elen  (Loc.).

EV

Elet

zie Eliet.

FD

Elewaut

Helewaut, Helevaut: 1. Patr. Germ. VN alja-wald ‘ander-heerser’: 1162 Elewaldus; 1176 Willelmus fïlius Elewaldi; 1188 Elewout Borsa, Cent (GN); ± 1240 Adeliza Egidii Elewots, Eke (SCHMID); 1358 Jan Elewoud, Hulst (DEBR. 1999)- – 2. Zie Helewaut.

Elewoud, van; van Elewout: Wellicht Br. hypercorrecte vorm voor Van Elewijt. PlN Elewijt (VB). 1630 van Elewijt, Breda; 1717 van Elewout, Gastel (PDB).

FD

Elewaut

Nom issu de l’anthrop. germ. alja-wald [FD] ; cf. aussi Elaut.

JG

Elewijck, van

van Elewyck: PlN Heelwijk bij Heesch (NB). 1564 Olivier Helwyck, Mb.-Aw.; 1581 H. van Elwijck, Nijmegen-Aw. (AP).

FD

Eleyn

zie Elyn.

FD

Elfeld

Nom d’origine: Ellefeld (All., Vogtland).

JG

Elfeld

PlNEllefeld(S).

FD

Elferen, van

PlN. Misschien Helfern in Bad Rothenfelde(NS).

FD

Elfferich

Elferink, Haffreingue: Patr. Germ. VN Alverik (zie Alveracht) en afl. ervan of van een andere alf-naam (zie Alfrink).

FD

Elgers

zie Hillegeer.

FD

Elgershuizen

PlN Elgershausen (HS).

FD

Elhaut

zie Elaut.

FD

Elhen

cf. Eelen.

JG

Eli-

-ens, -at, -et, -ot, -aerts, -ard; Ellis, Elliot. V. ADAL.

EV

Eliano

Iliano: Patr. It. vorm van Lat. HN Elianus, afl. van Elias.

FD

Éliard

Éliart, Élia, au génitif néerl.: Eliaers. Dérivé en -ard de Élie, nom biblique.

JG

Elias

Eliassen, -son, Eljasz, Ilias, -az, Ilijas, lljasch, llyas, Ylias, Eliat, Ely, Hely, Hély, Elle, Eliard, -art(s), -aert, -aer(t)s: Patr. Bijbelse naam van de profeet Elia(s). 1412 Eliaes vanden Buere; 1367 Gillis Elyaes = 1378 Egidii Eliaes, Ktr. (DEBR. 1958,1970); 1257 Symon Elye, St-Amand (MORLET); 1640 Cornelis Elias = Eliaerts, Hombeek ( VS1997,3); 1597 Jean Eliart, Zullik; 1755-1825 Corneille Eliart(vader van) 1804-847.0. Eliat, Bs. (Par. 1980,425-455).

FD

Elias

N. de bapt. d’orig. biblique.

EV

Elias

Nom biblique Elias.

JG

Eliasar

Patr. Bijbelse VN Eleazar.

FD

Élie

Ély. Nom biblique Élie.

JG

Élien

Génitif néerl. de Élie, sinon du nom lat. Aquilinus.

JG

Elien, van

zie van Elsen.

FD

Elien, van

zie van Elsen.

FD

Eliens

Eliëns: Ndl. gen. van Elie? Of Elien, Rom. vorm van Elianus?

FD

Eliet

-ez, Elet: Var. van Aillet.

FD

Eligee(s)t

zie Hillegeer.

FD

Eligeest

-eet, Elegeert, Elegeers. Nom issu de l’anthrop. germ. athal-gaiza (cf. De Leiegouw, 22,1980,61).

JG

Eligius

Patr. Lat. HN Eligius.

FD

Elinck

au  génitif:  Elinckx.  Nom  issu  de l’anthrop. germ. Agil (Först. 27) + -ing (Carnoy 75).

JG

Elinck(x)

-incx, zie Elyn, Edelinck.

FD

Elinger

zie Ellinger.

FD

Eliot

Elliot(t), Iliot: Patr. Fr. vleivorm van bijbelse VN Elia(s). 1296 Elyos li Plakieres, PdC (BOUGARD).

FD

Elis

zie Ellis.

FD

Élis

Prénom Élie ou var. de Élise.

JG

Elis(s)en

Elisson, zie Ellis.

FD

Elisabeth

Lisabeth, Lysabeth, Lisbet(h), Lispet, Lysbettens, Leysbeth, Leysebettens, van Lysbeth, van L(e)ysebeth,van Lys(s)betten(s), van Lijs(s)ebetten(s), van Lysenbettens: Metr. Bijbelse HN Elisabeth, erg populair in de ME (GN, LEYS 1959)-1307 Lisbette de Boulnois; 1336 Canin Lisebettensone, Ip. (BEELE).

FD

Elisabeth

Prénom Elisabeth, d’origine biblique; cf. surtout Isabeau et Bette.

JG

Elise

Metr. Korte vorm van bijbelse VN Elisabeth.

FD

Élise

Prénom fém.  Élise.  – Cf.  aussi  1494 «Jehan Elisent» Boninne, 1539 «feue Margueritte Elissent» CourVedrin, p.-ê.  d’autre

origine.

JG

Elius

Prénom lat. Elius (Morlet, NP Gaule II, 46a).

JG

Eljasz

zie Elias.

FD

Elk, van

Zie van Elch.

FD

Elkan

V. Alkan.

EV

Elkes

Flypocor. de Adelheid (Lindemans 102).

JG

Elkes

Patr. Dim. van Ehlert. 1306 Elicke filius Eliken, Bremen (NN).

FD

Ellange

Rom. vorm van PlN Ellingen (GH).

FD

Ellast

Zie Elaerts.

FD

Ellaut

zie Elaut.

FD

Elle

zie Elias.

FD

Elle, (van)

zie van derHelle.

FD

Ellebaut

-boedt, -bo(o)de, -boog, -boudt, zie Hellebaut.

FD

Ellebode

-boudt. Nom issu de l’anthrop. germ. agil-bald (Lindemans 176).

JG

Ellebos

zie Heylenbosch.

FD

Ellebrecht

zie Elbers, Eilebrecht.

FD

Ellebuyck

zie Hellebuyck.

FD

Ellegaard

Hellegards: 1. Metr. Germ. VN athil-gard ‘edel-gaard’: Edelgardis (MORLET I). 1035-58 Ethelgarda (Dip.); ne e. Ethelgard (GN). De h-spelling is dan hypercorrect, zoals in: 12e e. Hetheliardis (GN). – 2. Ellegaard kan ook de weergave zijn van de h-loze uitspr. van Hellegaard; zie Hildegarde.

FD

Ellegeert

-giers, -geest, zie Hillegeer.

FD

Ellemans

zie Hellemans.

FD

Ellen(s)

Patr. Vleivorm van Germ. alja-naam, zoals Elbert, Ellenborg. 126 e. Ellicus; loe e. Ello (GN, Dip.). 1572 Jacobus Ellinck; 1564 Philippus Ellens,Lv.(HENNO).

FD

Ellenbecker

Vgl. D. FN Ellenbach, -bêcher, afl. van verspreide PlN Ellenbach. Zie ook Eilenbecker.

FD

Ellenberger

PlN Ellenberg (SH, NS, HS, BEI, RP, BW).

FD

Eller

D. PlN Eller, Erle: els (boom).

FD

Ellerbrock

Ndd. PlN Ellerbrook: elzenbroek, elzenmoeras.

FD

Ellery

zie Hillary.

FD

Elli

Wellicht E.

FD

Elling

El(l)inger: 1. PlN Elling (BEI), Ellingen (NS,

BEI,RP).-2.Zie ook Elyn.

FD

Ellinger

Ellange. Originaire de Ellange (G.-D. de Lux).

JG

Ellinghaus

-haüs: Verspreide PlN Ellinghausen (NRW,NS).

FD

Elliot(t)

zie Eliot.

FD

Ellis

Elis, Ellis(s)on, Elis(s)en, Elisson: Patr. E. vormen van bijbelse VN Elias. 1535 Jacob Elis, Aw. (AP).

FD

Elmer

zie Almaer.

FD

Elms

zie Helms.

FD

Elmt, van

van Elmbt, van Elmpt: 1. PlN Elmtin Schaarbeek. 1348 Gilijs van Elmt = 1356 Gilijs van Elmpt, Bs. (PEENE1949). – 2. PlN Elmt (NB) (TW). – 3. PlN Elmpt bij Aken (NRW). 1203

Theodericus de Elmet, G (ONB); 1567 Frans van Elmt, Roermond-Aw. (AP).

FD

Elnaert

Patr. Germ. VN Ellenhard (Fm.), Elnhardus (SOCIN). 1180 Woutra Elnard, Bg. (LEYS 1957,U9).

FD

Elo

zie Eloy(e).

FD

Elo(o)t

zie Elaut.

FD

Elofs

1. Patr. Var. van Alofs. – 2. PlN Althoff= Elthoff = 1680 Elofs, Niel (JVO).

FD

Éloi

Éloix,  Éloy, w. nara. Èlwè. Prénom lat. Eligius, popularisé par le nom de saint Eloy, évêque de Noyon au 7^e s., ministre du roi

Dagobert et protecteur des orfèvres.

JG

Eloin

Patr. Rom. vorm van Germ. VN alji-win ‘ander-vriend’: Elewini (MORLETI).

FD

Éloin

Nom issu de l’anthrop. germ. eli-win (Först. 83).

JG

Eloir(e)

Patr. Spelling voor Héloir. Germ. VN hild-ward’strijd-bewaarder’: (H)eldoardus (MORLETI).

FD

Eloot

cf. Elaut.

JG

Eloy(e)

Eloey, Eloi(x), Helloy, Elo, Ilo(o): 1. Patr. Lat. HN Eligius, Fr. Eloy > Ndl. Elooi. 1307 Loy de le Porte=Eloys dele Porte; 1280 Elygeus Gerbode = Eloy Gerbode, Ip. (BEELE). – 2. Zeven van de elf kinderen van Jacobus Heuleu (1781-1835 Deinze) werden bij de burgerlijke stand (1809-1829) opgeschreven als Eloy, Eloi, Eloey (med. O. Schockaert).

FD

Elpenne

Nom d’origine : w. èl ‘dans la’ + topon. penne ‘hauteur’.

JG

Elpenne

PlN W. d Penne: op de hoogte.

FD

Elper(s)

Patr. Wsch. var. van Elbers.

FD

Elpers

cf. Elbers.

JG

els

,,Au(l)ne ». N. d’arbre. elst, ,,Ensemble, bois d’aunes ». N° 242. Proven. Elst (Loc.). Van Elslande ou Elslander. Elsland (Dép. Ar-doye). N° 212.

Els- -kamp, -hoght ou -(h)o(e)cht, ,,Champ-, Hau­teur- -de l’aune ». Elskens, ,,Petits aunes ». Van Elsen (Elsen, Dép. Hombourg), Vanelstraete. Els-straat (Plus L.D.). Ils- -broeckx, -broux. Ehbroek. (Dép. Caster), Elsebroex (Dép. Thimister), ,,Ma­rais des aunes ». Elsevier(s). N. d’une famille d’imprimeurs et libraires orig. de Louvain. Else(n)-vïef- -blinder ou -kani’, ,,Quatre bonniers ou Carré d’aunes; ou en­core : Elsevuttr, ,,Plantation brûlée d’aunes ».

EV

Els, (van)

PlN Els (boom), b.v. in Zele (OV). Of < Van (den)Elsen.

FD

Elsacker, van (den)

van Elsackers, van Elsak(k)er, Elzakkers, Essaker, van ls(s)acker, van lsaker,van Ys(s)acker, van Jsacker, van Sacker, Yssackers, Eysackers, -akkers, Eijsackers, -akkers, Eyzakkers: 1. PlN Elsakker bij Moregem (OV) of in Brecht (A) of Meerle (A). 1459 Thomas Jhoannis Elsacker, Leod. dioc. (MULII); 1435 Robbrecht van den Elsacker, Lier; 1624 Joos van Isackere, Overpelt (MARECHAL); 1519 Michiele Elsackers; 1557 Isackere, Brecht (VDE). – 2. Volgens LIND. 1955, 503: Van Isacker < PlN Disacre in Leubringhen (PdC). Dit is een Germ. PlN Diets akker. 1084 Frethesendis de Ditesacra; 1189 Gusfridus de Didesaker; 1550 baron de Disacre; 1553 Isacre; 1513 Jehan Disaque; 196 e. de Disacre (DFIII). -3. PlN 1641 den IJsacker, Adegem (OV); 1840 den Ysacker, Zedelgem; 1697 den Isacq, Hazebroek; Isack, Wijtschate. 1472 Pieter van Heysackere = 1476 Pieter van Eyzackere, Ip. (DF); 1476 Johannes Hesackere (MUL II). – 4. Van Is(s)acker kan ook uit Van Huusacker worden verklaard. PlN Huisakker in Lichtaart (A), Huusacker in Oostvleteren (WV); 1540 up Claeys Denys huusackere; 1600 huucxackere (wsch. < Huugs akker) muelene, Stavele; 1558 huusackere, Egem; 1500 Huusacker, Wingene; 1613 den Huysackere, Zedelgem (= Ysacker sub 3.) (DF VI). 1340 Egidius Hueseckere, Tnh. (VERB.).

FD

Elsas

Elsässer, zie Elzas.

FD

Elschen, van den

zie van den Elzen.

FD

Elschocht

zie (van) Elshocht.

FD

Elschott

zie Elsschot.

FD

Elsdorf

Nom d’origine: Elsdorf, à l’est de Jülich (AU., Nordrhein-Westfalen).

JG

Elsdorf

PlN (NRW).

FD

Elseman(s)

-ons, Elsmans, Elsermans, Helsemans: 1. Metr. Afl. van VN Else = Elisabeth (LIND. 1964). – 2. Afl. van Van (den) Elzen, Van der Elst.

FD

Elsemans

-ons, Elsermans. Génitif du topon. néerl. Elseman, personnification en -man de moy. néerl. else ‘aulne’.

JG

Elsemoortel

zie Elsmoortel.

FD

Elsen

Ancien prénom germ. Elsina ou génitif de Eisa (= Elisabeth); ou encore pluriel de moy. néerl. else ‘aulne’ ; cf. aussi Eelsen.

JG

Elsen(s)

Elzen, Helsen(s), Helzen, Helssen(s), Ilsen: Metr. Korte vorm van HN Elisabeth. 1516 Wilken Helsen = Wilken Heylsen, Genk (VDZ).

FD

Elsen, van

van Elssen,.van Elzen, van Helsen: PlN Elzen (NB, OIJ) of b.v. in Homburg (LU), At. (VB). 1401 Godevaerds kindren van Helsen, Bg. (SIOEN); 1466 Heinric van Elze, Lier (FRANS). Of < Van den Elsen.

FD

Elsen, van den

zie van den Elzen.

FD

Elsendoorn

zie Elzendoorn.

FD

Elsene, van

1. Wsch. = Van Elsen. – 2. Evtl. PlN Elsene (Bs.).

FD

Elseneer

1. Naam van de inwoner van Elsene (Bs.). 1480 Delssenere; 1548 de Elsenere, 1597 Elsenere, Mech. (MERTENS). – 2. Adaptatie van Elsner.

FD

Elser

Naar de woonplaats bij een els, elzenboom. 1475 Hans Elser, Balingen (BRECH.).

FD

Elsermans

cf. Elsemans.

JG

Elsermans

zie Elseman(s).

FD

Elsevier(s)

zie Helseviers.

FD

Elseviers

EIzevier. Nom de maison ou d’en­seigne: moy. néerl. helsche vier ‘feu de l’en­fer’ [FD].

JG

Elseweghe, van

zie van Elswege.

FD

Elshander, van

zie van Elstlande.

FD

Elshocht, (van)

Elshoecht, Elsho(e)gt, Elsho(e)ght, Elschocht, Elshoucht, Elsocht, Elsoght, Elsoucht, van Helshoecht, Helsocht: PlN Elsocht in Gooik (VB): elzenstruik, elzenheester. Br. hocht: struik, kreupelbos.

FD

Elshout

Nom d’origine: Elshout (= bois d’aul­nes), à Schooten (Anv).

JG

Elshout, (van den)

Elshoud: PlN Elshout: elzenbos, in Beert, Asse (VB), Schoten (A), Nieuw-Lekkerland (ZH), Drunen (NB). 1273-77 Gheerolf van den Elshoute, Cent (CG); 1405 Jan vanden Elshoute, Aw. (ANP); 1417 Jan Elshout, Gb. (SCHR.).

FD

Elsing

Patr. Jongere vorm van oude VN Elsung (BRECH.).

FD

Elskamp:

PlN: met elzen omsloten veld. 1786 Th. H. Elscamp, Bocholt NRW-Aw. (AP).

FD

Elsken, van (den)

zie van den Elzen.

FD

Elskens

Génitif de  l’hypocor.  de Adelheid (Lindemans 102).

JG

Elskens

Helskens: Metr. Dim. van Els, Elisabeth. 1400 Liebrecht Elskens, Tv. (BERDEN).

FD

Elsland, van

(van) Elslande(r), zie van Elstlande.

FD

Elslander

Dérivé du topon. néerl. Elsland, cf. Elslanderhoek, à Ardoye (FlOcc).

JG

Elsmoortel

Helsmoortel, Elsemoortel, Elzemoortel, Helmoortel: PlN Elsmoortel: drassige grond met elzen. PlN in Aartrijke, Assebroek, Oostkamp, Sijsele (DE III), in Duffel (A): 1439 Elsmortere (VERBIEST). 1264 Giles Elsmorter, Merelbeke; 1273 Gs. van Helsmortra, Schoondijke (FLW);

1274 Giles de Elsmorter; 1377 Willem van den Elsmoertre, Sijsele (DE).

FD

Elsner

1. Van PlN Elsen (NRW). – 2. Zuidd. Elsner: die bij de elzenboom woont (BRECH.).

FD

Elsocht

-oucht.  Nom d’origine:  Elsocht,  à Gooik (BrFl).

JG

Elsoght

Elso(u)cht, zie (van) Elshocht.

FD

Elsschot

Elschott, Elshot: PlN Elsschot: ruimte met elzen afgeperkt, b.v. Elschutten in Langdorp (VB), Helschoot in Laarne (OV), Helschot in Herselt (A), Elsschot in Schijndel (NB). Alfons De Ridder (1882-1960) koos aïs pseudoniem Willem Elsschot naar het gehucht waar hij zijn jeugd doorbracht. 136 e. Henric van Elscote, Desteldonk (GN); 1364 Lievin van den Elscote, Cent (GSB).

FD

Elssen, van

zie van Elsen.

FD

Elst

Topon. néerl. fréquent: collectif en -t de néerl. els ‘aulne’, cf. aussi Van der Elst.

JG

Elst, (van der)

van (den) Elst,Ter Elst, van der Est, van (der) Helst, van der Aalst, van der Aelst, Ver(r)elst, Verelest, Verhelst, Verest, Voorhelst: Sterk verspreide PlN Elst: elzenbos. Elst (OV, G, NB, U). 1274 Willaume del Aunoi = 1281 Willelmo de Elst, Wg. (DEBR. 1980; zie ook Delaunay); 1374 Griele van der Helst, Ip. (BEELE); 1466 Johan van Eelst, Nerem(IOT).

FD

Elster

Proven. 1. Plus. L.D. EL Ster. V. El… — 2. Elster, Rivière allem.

EV

Elster(mann)

1. D. BN Elster: ekster. Vgl. Axters, Agace. – 2. D. PlN en waternaam.

FD

Elstlande, van

 (van) Elslande(r), van Elsland, van Eslande, Helslander, van Helsland, van Elshander: PlN Els(t)land: land waar elzen groeien, in Geluwe-Wervik, Desselgem (WV), Zermezele (FV) (DE ni). 1267 Michaelis de Elstlande = 1285 Michiel del Elstlande = 1284 Michaele de Elslande, Ktr.-Ip. (DEBR. 1980; DF); 1327 Jean van den Helstlande, Ip. (DF).

FD

Elstraete, van

van der Elstraete(n), van der Helstraete(n), Helstraete: PlN Els(e)straat in St.-Katelijne-Waver (A), Ing. (WV). 1662 Petrus van der Elstrate, Cent (MUL VI); 1681 Jac. van Elstraete, Tielt(KWn).

FD

Elsue, van

zie van Elswege.

FD

Elsuwee

St.-Maria-Lierde (LIEVENS).

FD

Elswege, van

van Elseweghe, van Elsuwegfhje,-wège, van Elsuwe, van Elsuwé, van Elsue, -ué,-uë,van Helsewege, van Helsuwe,-uwé, van Helsuwege: PlN Elswege: elzenweg, elzenpad. PlN in Widdingen (L) (GRAUWELS 1978,70). Elstweg in Ing. (DF III). 1570 Isaak van

Eluther: Patr. Gr. HN Eleutherius ‘de vrije’. BN van Zeus en Bacchus. Fr. FN Eleuther, -ère.

FD

Elten, van

PlN in Emmerich (NRW). 1584 Hans van Elten, Rees (NRW)-Aw. (AP).

FD

Eltgeroth

PlN Elcheroth, Fr. Nobressart (LX) of Elcherath (Winterspelt, RP).

FD

Eltges

N. de baptême d’orig. germa­nique, dérivé de la racine ALDA, ,,Vieux ».

EV

Eltges

Patr. Dim. van Germ. VN met ald-, athil- of agil-.

FD

Elu

zie Huleu(x).

FD

Élu

Surnom ou nom de charge: anc. fr. esleu « excellent, parfait’, fr. élu ‘magistrat chargé de répartir la taille’ FEW 3, 213b.

JG

Elven, van

van Halven, Elve: 1. PlN Elleve tussen Baaigem en Dikkelvenne (OV). 1238 Gerardi de Helleve, Cent (GN). – 2. PlN Elven in Voeren (L). 1522 Reynaert van Elven, Mtr. (KPM). – 3. PlN Alfen, Alphen (ZH, NB, G). 1534 Lambrecht van Helfven van Weert in tgraefscip van Hoorne (NH), Bg. (PARM.). – 4. PlN Elvene in Grim-bergen (VB). – 5. PlN Uileven in Tessenderlo (L).

FD

Elverdinghe, van

PlN Elverdinge (WV). 1267 Aelidim de Elverdinghes; 1326 Années van Elverdinghe, Ip. (BEELE).

FD

Elvetici

Lat. Helveticus: Zwitser.

FD

Elvidge

E. Patr. Oe. jelf-heah ‘elf-hoog’. 1166 Elfegus de Erningeton, Gloucestershire (REANEY).

FD

Ely

zie Elias.

FD

Ély

cf. Élie.

JG

Elyn

Elijn, Eleyn, Elinck(x), Elincx, Elling: Patr. Vleivorm van Germ. athil-naam ‘edel’. Vgl. Elen(s). 1569 Joannes Elynx; 1575 Michael Elinx, Lv. (HENNO); 1550 Geert Ellinck, Munster-Aw.; 1561 Joris Elinckx, Breda-Aw. (AP).

FD

Elzakkers

zie van (den) Elsacker.

FD

Elzas

Elsas, Elsässer: Streeknaam De Elzas/Das Elsass, Duits (Alemannisch en Opperfrankisch) gebied in Frankrijk (Ht-Rhin, Bas-Rhin). Elsässer is de volksnaam Elzasser. 1299 Hainr. dictus Elsässer, Tübingen (BRECH.).

FD

Elzemoortel

zie Elsmoortel.

FD

Elzen

zie Elsen(s).

FD

Elzen, van den

van den Elsen, van den Elschen, van (den) Elsken, van den Helsken, van Elskens, Verelzen: PlN: plaats waar elzen groeien.

FD

Elzendoorn

Elsendoorn: PlN: bos met doornstruiken en elzen.

FD

Elzevier

zie Helseviers.

FD

Elzewyck

-wijck: Patr. Germ. VN alis-wîg?

FD

Em-

-el, -rechts; Emm- -erik, -sens. V. Ad (Aden).

EV

Emael

Eymael, Eymaël, Eijmael, (van) Eimal: PlN (Eben-)Emael (LU). 1558 Dierick von Eemael, Heerlen (CROTT1979).

FD

Emaer

Emar(e), Emard: Patr. Germ. VN agi-mêr ‘zwaard-beroemd’: Agomarus, Aimarus (MORLETI). Vgl. Aimart.

FD

Emans

cf. Eeman.

JG

Emans

zie Heedeman.

FD

Emanuel

cf. Emmanuel.

JG

Emanuel

zie Emmanuel.

FD

Émard

-are. Var. de Aymar, anthrop. germ. haim-hard (Först. 732).

JG

Embden, van

zie van Emden.

FD

Embeck

Nom d’origine: Embeke, à Viane (FlOr).

JG

Embeck

zie van Himbee(c)k.

FD

Emberg

Enberg: 1. Patr. Metathesis van Embrecht of reïnterpretatie van Embert. – 2. Var. van Hemberg.

FD

Embersin

Ambersin, Hembersin, Hambersin, Hambursin, Embursin, Hambresin: PlN Embresin/Ambresin (LU). 1726 Ph. Jos.

Ambursin, N (MUL VII).

FD

Embert

Embers, zie Imbrecht(s).

FD

Emberton

PlN Emberton (Buckinghamshire).

FD

Embgenbroich

PlN Imgenbroich (NRW): in den Broek, in het broekland.

FD

Embise

Nom d’origine: Embise, à Mainvault (Ht).

JG

Embise

Proven. Dép. Mainvault.

EV

Embise

zie Hembise.

FD

Emblans

Desamblan(ck)x. Proven. (Des)en Bilande (Anc., By Lana, ,,Près de la Lasne ». Dép. Wavre.

EV

Emblans

PlN Amblans-et-Velotte (Hte-Saône)? Of < Desamblanc.

FD

Embo(o)

zie Imbaud.

FD

Embourg

Emborg: PlN Embourg (LU).

FD

Embourg

Proven. Loc.

EV

Embrecht(s)

-breghs, -bregts, zie Imbrecht(s).

FD

Embrechts

Génitif de l’anthrop. germ. haim-behrt (Först. 732).

JG

Embrechts

V. AD (Aden).

EV

Embry

Enbrie: 1. PlN Embry (PdC). – 2. Zie Emery.

FD

Embursin

zie Embersin.

FD

Emden, (van)

van Hemden, van Embden, van Empten: PlN Emden (NS). 1487 Hilbrandus Emeda, Groningen; 1507 Mathias de Emda, Munster (MUL III); 1584 Willem van Emden, Dornum (bij

Emden)-Aw. (AP).

FD

Emeleer

zie Hemelaar.

FD

Emelen, van

zie van Hemel.

FD

Emelinckx

V. AMAL.

EV

Emelinckx

zie Hemelryck(x).

FD

Emelryck, van

zie Hemelrike.

FD

Emen, van den

FN Vandenemen in NE. Wellicht: van den Hemel.

FD

Emer(e)

Emère, zie Imbrecht(s), Heemers.

FD

Emering

Var.  probable de Emmerich (avec finale attirée par le suffixe

-ing).

JG

Emerson

zie Emmerson.

FD

Emery

Emmery, Hemery, Embry, Eymerie, Imrie: 1. Patr. Grafie voor Aimery, Rom. vorm van Germ. VN Emmerik (haim-rîk); zie Hemeryck. 1269 Emery de Roche, Somerset; 1278 Aymery de Rupe Cawardi (REANEY); 1411 Ghijs Emery, Aw. (ANP). – 2. Patr.=Amery < Amauray (REANEY).

FD

Émil

Emile.  Prénom Emile <  gentilice lat. Aemilius (forme savante).

JG

Emile

Emil(i), Emilien: Patr. Lat. HN Aemilius, Emilianus.

FD

Emma

Wellicht niet de Germ. VN Emma/Imma, maar LU W. vorm Ema < Emard.

FD

Emmanuel

Emanuel. NF issu du nom de baptême Emmanuel, d’origine biblique.

JG

Emmanuel

Emmaneel, Emanuel(li), Immanuel, Emanuelsson: Patr. Bijbelse VN Immanuel.

FD

Emmanuel

N. de bapt. d’orig. bibli­que, par lequel Isaïe désigne le Messie. N° 105.

EV

Emmel(en)

1. Patr. Korte vorm en vleivorm van een Germ. amal-naam. Zie Amelryckx. – 2. PlN Emmelen = Emblem (A): 146 e. de prochie van Emmelen (OARII).

FD

Emmelkamp:

PlN in Altschermbeck (NRW).

FD

Emmelmann

Patr. D. vleivorm van b.v. Emmerich. 1338 Emmelmannus, Bingen (BRECH.).

FD

Emmelo(o), van

zie van Emmerloot.

FD

Emmelot

Metr. Vleivorm van Germ. VN Imma/Emma. 1300 Emmelote Bouvers; 1393 Imlote Sborghers, Ktr. (DEBR. 1970); 1281 Emmelota Neve, Ip. (BEELE); 1296 Mikiel Emmeloten, Kales (GYSS. 1963); 1534 Jan Emmelot, Ip.-Aw. (AP).

FD

Emmen(s)

Emmenes, Hemmen: Metr. Germ. VN Imma (Dip.). 1227 Luta filia Emme, St.-L.-Houtem; 1248 Hugo filius Immen, Cent (GN); 1280 Emme Conrets; 1393 Jhan Hemmenzone, Ip. (BEELE); 1534 Jan Emmens, Lommel-Aw. (AP). Zie ook Imme.

FD

Emmen, (van)

PlN Emmen (D) of < Emden. 1565 Jan van Emmen, Glabbeek-Aw. (AP).

FD

Emmenecker

Hammenecker: De Br. familie Hammenecker stamt af van Dominicus Emmenegger, °1742 Rimbach (Elzas), in Brussel getrouwd in 1769. Het zou een oorspr. Zwitserse familie zijn, met Emmenegg aïs bakermat. 1770-81 Immenecker, Hemenecker, Immenicker, Emmeneck; 1784 Hammenecker, Bs. (Heemk.Jb. Ver. Heemk. Klein-Brabant 1977,99-116).

FD

Emmer

zie Imbrecht(s), Heemers.

FD

Emmer(s)

zie Imbrecht(s), Heemers.

FD

Emmerecht(s)

-egs, zie Imbrecht(s).

FD

Emmeri(c)k, van

van Emri(c)k, Emmeri(ck)x, -yckx, Em(m)rich: PlN Emmerich, Ndl. Emmerik (NRW). 1540 Hendrik van Emmerich, Anholt NRW – Aw.; 1544 Severijn Emmericx, Neer NL-Aw. (AP).

FD

Emmeri(ck)x

-yckx, zie Hemeryckx, van Emmerick.

FD

Emmerich

génitif: Emmerix, -yckx, Emme-rechts. Nom issu de l’anthrop. germ. Ambricus (Först. 98) ou amal-rik (Först. 95); pour­rait être aussi Emmerich (AU., Nordrhein-Westfalen).

JG

Emmerich(ts)

-ig, zie Hemeryck(x), Imbrecht(s).

FD

Emmerlinck

Var. en -lin de Emmerich < an­throp. germ. amal-rîk [FD], cf. Amerlynck.

JG

Emmerling

-linck: 1. D. Âmmerling: geelgors. BN (BRECH.). – 2. Zie Hemeryck(x).

FD

Emmerloot, van

van Emmelo(o): PlN Ammerlo = Amberloup (LX)? 1234 Godefr. de Amberlo; 1323 J. van Amerloe, Aw. (AAV). Of Tremelo (L) < ter Emelo: 1125 Emelo?

FD

Emmermann

Reïnterpretatie van D. Immermann < PlN Immer (NS). 1545 Henricus Hemmermannus, Westvalus (MULIV); 1689 Joannes Immerman, Groenlo (MUL VII). « ±1763 Franz Caspar Emmermann, Hildesheim-Eupen (PDB).

FD

Emmers

Surnom : génitif de moy. néerl. emer, emmer ‘seau’ [FD].

JG

Emmerson

Emerson: Patr. Zoon van Emery. 1411 William Emeryson; 1498 Cuthbert Emerson, York(REANEY).

FD

Emmert

zie Imbrecht(s).

FD

Emmery

Hemery, Embry, Eymerie, Imrie: 1. Patr. Grafie voor Aimery, Rom. vorm van Germ. VN Emmerik (haim-rîk); zie Hemeryck. 1269 Emery de Roche, Somerset; 1278 Aymery de Rupe Cawardi (REANEY); 1411 Ghijs Emery, Aw. (ANP). – 2. Patr.=Amery < Amauray (Emmelkamp: PlN in Altschermbeck (NRW). REANEY).

FD

Emmery

zie Emery.

FD

Emmeryckx

cf. Emmerich, -ix.

JG

Emmrich

zie Hemeryckx, van Emmerick.

FD

Emond

-ont, au génitif: Emonds, -ons, onts. 1385 «Emond van Voerschoven» CartVal-Dieu, 1636-38 «Winand Emond» Bourg-Liège; var. de Aymon, anthrop. germ. haim-mund (Först. 732).

JG

Emond(s)

Emon(t)s, Emont(z), Emong, Emunds: Patr. Germ. VN agi-mund ‘zwaard-bescherming’: Agimundus (MORLETI). 1278 Emundi dicti Tolrepe, St.-Tr. (GHYSEN); 1400 Matthijs Emons, Diest (HB 371); 1453 van Janne Emont, Kh. (DEKEYSER).

FD

Emontspohl

-ool. Nom d’origine, d’un topon. all. (= marais de Emont).

JG

Emontspool

-pohl: PlN Emondspoel, Poel van Emond.

FD

Emous

Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-wulf ‘heem-wolf: Haimulfus, Aimulfus (MORLET I).

FD

Empain

-ein, zie Wannepain.

FD

Empain

-ein. 14^e s. «Waigne Pain» Ath, 1535 «Gilles Waignepain» Lessines, 1553 «Johan Epen», 1693 «Joseph Empin» Montigny-le-Tilleul; surnom: lirtér. ‘gagne-pain’, cf. aussi Gagnepain. – Bibliogr.: J. Herbillon, Le NF Empain, VW 52, 1978, 73-74. – De même origine serait le NF Hennepint (cf. 1289 «Henepins li fis Bacheleir» CensNamur, 1676 «Jaspard Hennepain», 17^e s. «Hennepin» Ath), rendu célèbre par le missionnaire athois Louis H. qui se prétendait découvreur de la Louisiane (cf. A. Louant, ACAA47, 1978-79, 10) [MH].

JG

Empain

Proven. (Phal)emp(tin (Loc. fr.). — 2. Profess. Artisan qui em­penne les flèches. N° 131.

EV

Empel, van

PlN Empel (NB, NRW). 1107 lohannes de Impla, NB (ONB); 1549 Joachim van Empel NB-Aw. (AP).

FD

Empereur

zie Lempereur.

FD

Empereur.

1253 «Cristien li Empereres» Det­tes Ypres, 1289 «Warniers li tatars et Colins li Empereres» CensNamur, 1295 «Jehans Empe­reres» ComptesMons; surnom: fr. empereur, soit d’après la prestance, soit d’après certains concours (tir à l’arc, etc.), cf. Lempereur.

JG

Empis

Zuidfr. empi < empire, naam voor de linkeroever van de Rhône, eertijds keizerlijk gebied(DNF).

FD

Emplaincourt

Nom d’origine: Amblaincourt, à Triaucourt (Meuse).

JG

Emplaincourt

PlN Amblaincourt in Triaucourt (Meuse).

FD

Emplit

1602-3 «Jaspar Emply» TerriersNamur; surnom : participe passé de fr. emplir, avec le sens de ‘comblé, pourvu d’un bénéfice; complètement payé’ FEW 4, 592.

JG

Emplit

Emp(l)is: Empli, volt. dw. van Fr. emplir. BN: vervuld, welgesteld, voldaan? Wellicht veeleer reïnterpretatie (met 1-epenthesis) van Empis.

FD

Emplit

Profess. Empli, ,,Remplissage des formes ». (Siropedes et savon­neries). Ouvrier de rafinerie ou de savonnerie. N° 131.

EV

Emprunt

De fr. emprunt, de motivation peu claire (nom d’enfant trouvé?).

JG

Emprunt

Hypercorrect voor Fr. FN Emprin: heerszuchtig, autoritair (DNF).

FD

Empsen

Empste(i)n, zie Emsens.

FD

Empten, van

zie van Emden.

FD

Emri(c)k, van

zie van Emmeri(c)k.

FD

Emrich

zie Hemeryckx, van Emmerick.

FD

Ems

PlN Ems (NRW, RP).

FD

Emsen(s)

Emsems, Empsen, Empste(i)n, Emsten: Patr. Vleivorm van Germ. VN Immezo, -zo-afl. van Germ. VN Immo, bakervorm van een -ermin-naam. Of Metr. < Emeza < Germ. VN Imma/Emma, eveneens bakervorm van -ermin-naam. 12e e. Albertus fîlius Emecine; ize e. Imcin, 1108 Immecin, Cent (GN); 1375 Walteri Emsen, Ravels (VERB. II).

FD

Emsheimer

PlN Eimsheim (RP).

FD

Emsten

Proven. ,,Château du sieur Ham ». N° 246.

EV

Emsten

zie Emsens.

FD

Emunds

zie Emond(s).

FD

En(n)ekens

Enneckens, Enkens, Enneking: 1. Patr. Dim. van Germ. VN Arnoud. 1279 Ennekinum filium Arnoldi = Hannekenne filium Arnoldi, Gastel; 1279 Ennekinum et Henricum de Fine = Hennekenne et Henricum de Fine, Rozendaal (V.LOON 50); 1282 Arnoldus dictus Enneken, Lv. (VAN LOEY 32); 1389 Art Ennekens, Diest (VdP). –2. Zie Hennekens.

FD

En, van den/r

zie van den Eynden.

FD

Ena

zie Hennard.

FD

Enault

Esnault (avec s graphique?). Nom issu de l’anthrop. germ. egin-wald (Först. 40).

JG

Enaux

zie Henau(x).

FD

Enberg

zie Emberg.

FD

Enbrie

zieEmbry.

FD

Encart

Enkart. Var. graph. de Hancart.

JG

Encart

zie Hannecart.

FD

Enckels

Enckell, zie Enkels.

FD

Enckels

Enkels. Nom de parenté: génitif d’ail. Enkel ‘petit-fils’ [FD].

JG

Enckels

V. ANGIL.

EV

Enckevort, van

PlN in Mierlo (NB). 1464-1534 Willem van Enckevoirt (bisschop van) Utrecht (med. J. Toirkens, Bakel); 1541 Godefroi Lombaert d’Enckevoort, Kassel (DFIII).

FD

Enclin

Surnom physique ou moral:   anc. fr. enclin ‘baissé, penché (de la tête)’, mais aussi ‘soumis, assujetti ; accablé de douleur’ FEW 4, 627a, ou ‘sujet, vassal’ Gdf 3, 106 [MH].

JG

Enclin

zie Onclin.

FD

End-

-els, -erlé (Alsac). V. AD (And).

EV

End(e)

PlN, vgl. Van den Ende.

FD

Ende(n), van (den)

zie van (den) Eynde(n).

FD

Endels

Patr. Vleivorm van VN Andréas.

FD

Endepols

PlN Eendenpoel. 1460 van Kathelinen Endepoels, Kh. (DEKEYSER).

FD

Ender(s)

zie Endre(s).

FD

Enderle

-lé, Enderlin, Andele, -lé: D. Änderle, -lin, dim. van VN Andréas.

FD

Enderlé

Dimin. alsac.-lorrain de André.

JG

Enderman(n)

Endemann: Patr. Afl. van Andréas.

FD

Enders

Endres. Génitif néerl. de Endre, -é.

JG

Endert, van

PlN Eindhout (A), dial. uitspr. Endert. Of PlN Eindert in Beverlo (L). 1316 Walterus de Endout, Mech. (OATII); 1389 Lodwijgh van Endout, Diest (HB 333); 1594 Lambert van Eijndert, Beverlo (med. J. Caerte).

FD

Endevoets

BN voor een platvoet, naar de gelijkenis met de eendenpoot. Vgl. D. Entenfufi, Ndd. Gosevot: ganzenvoet.

FD

Endhoven

zie van Eindhoven.

FD

Endre

Endré. Var. germ. de André; cf. Enderlé. -Dimin.: 1630 «François Endreaux» émigré en Suède.

JG

Endre(s)

Ender(s), Endré, Endersch, Endresz: Patr. Gr. HN Andréas.

FD

Endrick

Var. de Hendrick, Henri.

JG

Endrick

zie Henderiks.

FD

Endron

zie Andron.

FD

Endt, van (der)

zie van den Eynden.

FD

Enegelen

Var. de Engelen [l’insertion du second e note, à la romane, que en- n’est pas une voyelle nasale].

JG

Enekens

zie Ennekens.

FD

Eneman

Var. de Heineman.

JG

Eneman

zie Heineman.

FD

Enes

zie van Henis.

FD

Énesay

Var. de Ensay (= Hansay), comp. Enege­len pour l’insertion du e.

JG

Énésidème

Enesidème. Probabl. nom d’enfant trouvé, du nom d’un philosophe grec.

JG

Eng(e)rie

Ovl. FN. Verhaspeling van een Rom. (wsch. < H) FN, wellicht Henri.

FD

Eng, van den

zie van den Eynden.

FD

Engalière

Cf.   1367 «Hannekins li Engalleis» Liège, dans lequel on reconnaît le w. èdjalé ‘(en)-gelé’. 11 semble qu’il s’agisse cependant d’une féminisation d’un nom (de métier?) en -ier.

JG

Engbers

zie Ingber(g).

FD

Engebienne

cf. Engelbienne. Engel, au génitif: Engels, Enghels;  Engelen, Enghelen. Hypocor. d’un anthrop. germ. en angil (Först. 107) ou moy. néerl. engel ‘ange’. -Attesté aussi au nord-est de la prov. de Liège, près de la  frontière  linguistique,  comme prénom féminin, cf. 28.1.1654 «Engel Thou-mas Winand, laquelle…» [JL, NFw2].

JG

Engebienne

zie Ingelbinck.

FD

Engel

Engel-   -been,   -bert(s).   V.

ANGIL.

EV

Engel

zie Ingel(s).

FD

Engel-   

-bosch,    -borghs.    Proven. ,,Bois-, Château- -du sieur Angil ». Synon. : Ing(h)e(l)bos(ch).

EV

Engel(s)

zie Ingel(s).

FD

Engel, van (den)

van Ingel, van Hingel: Verspreide huisnaam De Engel/De(n) Ingel voor een hoekhuis (Lat. angulus).

FD

Engelaar,

-aer(e), zie Ingelaere.

FD

Engeland, van

van Engelan(d)t, England, van lng(h)elandt, van Ingueland, van Ynghelandt, van Hingeland(t): 1. Herkomstig van Engeland. 1246 Johannis de Anglia, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Hannekini Inghelants, Kuurne (HAES.); 1583 Jan van Engelant, Aw. (AP). – 2. PlN in Niepkerke of Strazele (FV). 1326 Woits van Inghelant, Ip.; 1389 Clays de Ynglant, Niepkerke (DF III).

FD

Engelander

zie Englander.

FD

Engelbeek

Nom d’origine: Engelbeek, à Schaffen (BrFl).

JG

Engelbeen

-eens (génitif). Var. de Ingelbin, hypocor. de Angil-behrt (Fôrst. 110); cf. aussi Engelbienne.

JG

Engelbeen(s)

zie Ingelbinck.

FD

Engelbel

Forme altérée de Engelbert.

JG

Engelbel

Patr. < Engelbert.

FD

Engelberg

1. Metr. Germ. VN angil-berg ‘Angel-bescherming’: Engelberga (MORLETI). lie e. terra Ingelberge, Boeseghem Nord (GN); 1362 Henricus Enghelbergen, Arendonk (VERS. II). –2. Reïnterpretatie van Engelbert. – 3. PlN Engsbergen in Tessenderlo (L). 1298 Gerardus dictus Gerken de Endebergh; 1360 Heinric van Enghelberghe, Diest (F.C.).

FD

Engelbert

cf. Englebert.

JG