A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Da Costa

zie Costa.

 

FD

Da Cunha

Dacuna: Port. PlN Cunha. Dacus, Daku: PlN Acul in Tillet (LX).

FD

Da Fonseca

zie Fonseca.

FD

Da Silva

Silva, (da) Sylva: Port.-joodse FN: van den Bos. 1633 Fernando Dorta da Silva, Rouen (JVO).

FD

Da Sylva

zie Da Silva.

FD

Da Via

It. pendant van Van de Wege.

FD

daal

Dal. ,,Vallée ». (N. parfois altéré en Taal). Proven. Dael, Daels, Da(e)l(e), Taelen, Da(e)le-, Tael(e)- -man(s). Van-der-, Vanden- -Dael, -Daal. ,,De la vallée ».

EV

Daal, van

van (den) Daelen, vanden Dale,  vande(n) Dael(e), Vandandaele, van Daale(n), van Da(e)l(e), Van Dalle, Dal(en), Van Dale(n), van (den) Daul(e), van Dacle, Vandal(e), (de) Daele, Dendal(e), Dendaele, Dendalle, Dindal(le), Del(e)dalle, Deldaele, Daldal, Dedal, de Dael, Dudal(s): Verspreide PlN ten Dale: dal. 1308 Jehan dele Dale = 1326 Jan van den Dale, Ip. (BEELE); 1305 Robbins Bolenghiers kon claime dele Dale; 1327 Jhan Bolleghiere die men seit van den Dale; 1348 domum Henrici de Dale; 1382 Jan van den Dale i stede die men heet ten Dale, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Daalderop

zie Daldrup.

 

FD

Daalman

zie Daleman(s).

 

FD

Daam(en)

Daams, zie Daem(s).

 

FD

Daan(s)

Daane, Daen(e), Dan(e), Danne, Daens, Dhaen(s), Daansen: Patr. Korte vormen van VN Daniel. 1267 Dans Abram = 1268 Daninus Abram, Ip. (BEELE); 1358 Johannis dicti Daens, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Daar

zie Daer.

 

FD

Daarden

zie Daerden.

 

FD

Daarnhouwer

Darnauer uit Darnau in Rödinghausen (NRW).

 

FD

Daas

cf. Daes.

 

JG

Daas

zie Daes.

 

FD

Daasdon(c)k, van

Verdaasdonk: PlN Daasdonk in Waarschoot (OV) en Dentergem (WV). 1415 Lauwers van Daesdonc, Dentergem (DE III). Ook PlN bij Galder (NB). 1399 Peter van Daesdonc = 1400 Peter vander Daesdonc, Aw. (ANP).

 

FD

Daatselaar, (van)

PlN in Stoutenburg (U) en Renswoude (U). 1745 Th. J. van Daatselaer, R’dam (MULVIII).

 

FD

Dab(b)adie

Zuidwestfr. FN D’abadie: D’abbaye. PlN: abdij (DNF).

 

FD

Dabaut

zie Dibbaut.

 

FD

Dabaye

zie Dabée.

 

FD

Dabe

1. PlN Aubel (LU), W. Abe (J.G.). – 2. Grafie voor Dabée.

 

FD

Dabe

Peut-être nom d’origine: Aubel, w. âbe (arr. Verviers).

 

JG

Dabée

Dabe(e), Dabeye, Dabaye: PlN Abée (LU). 1292 Alars d’Abees, Luik (CVD).

 

FD

Dabée

Dabeye. Nom d’origine: Abée(-Scry), w. âbèye (arr. Huy).

 

JG

Dabernat

Patr. Debernard: zoon van Bernard.

 

FD

Dabertrand

 (NF de la région de Charleroi). Nom exprimant la filiation: de à > w. da + Bertrand.

 

JG

Dabertrand

Patr. Debertrand: zoon van Bertrand.

 

FD

Dabin

PlN Aubin in Neufchâteau (LU).

 

FD

Dabin

s.d. «magistri Philippi Dabin» ObitHuy; nom d’origine:  Aubin,   w.   âbé,   âbin,   à Neufchâteau-lez-Visé (Lg).

 

JG

d-Abin

Proven. Aubin (Dép. Neuf-château-lez-Visé).

 

EV

d-abion

Proven.  De  (l’endroit ap­pelle)   ,,A Billon »   (Dép. Villers-le-Temple). N° 209.

 

EV

Dablain

PlN Ablain-St-Nazaire (PdC). 1260 Roger d’Ablaing, Rijsel (SPL); 1317 Jehan d’Ablaing, Atrecht(NCJ).

 

FD

Dable, van

PlN Dabbelo in Ede (G) (TW)? 1562 Hans van Dablen, Hoboken-Aw. (AP).

 

FD

Dablemont

zie Dabremont.

 

FD

Dablon

PlN Ablon (Calvados, Seine-et-Oise). 1542 Robert Dablon, Rouen-Aw. (AP).

 

FD

Dablon

w. nam. Dâblon. Nom d’origine : Ablon (Calvados,  Val-de-Marne)   ou    bien    var. dénasalisée de Damblon.

 

JG

d–abo

Proven. D’Arbo (Dép. Mon-streux).

 

EV

Dabois

Da Boit, Dabo(s): LU W. var. van Daubois.

 

FD

Dabois

Forme w. liég. de Daubois (= d’Au Bois).

 

JG

Dabolin

Nom d’origine: Abolens, 1350 «Bolins», w. /;’ bôlin (arr. Waremme).

 

JG

Dabolin

PlN Abolens (LU). 1771 Maria Jos. Ger. de Collant d’Abolens, Blehen (MUL VIII).

 

FD

Dabompré

-ez. 1748 «Jacque Dabonprez» Nandrin; nom d’origine : Abompré, w. as abomprés,à Stoumont (Lg).

 

JG

Dabompré

-pre(z): PlN Abompré in Stoumont (LU), Haut-le-Wastia(N).

 

FD

d-abompré

Proven.   De   (l’endroit appelé) ,,A Bonpré ». (Dép. Haut-lé- Wastia). N° 209

 

EV

Dabremez

zie Daubremé.

 

FD

Dabremont

Dablemont: Wsch. var. van Dapremont.

 

FD

D’Absalmon

Dabsalmont. Absalmon, forme originale du nom Absalon, 3e fils de David. Dacgnies. Nom d’origine: Hacquegnies (Ht).

 

JG

D’Absolon

D’Absalmon, Dabsalmont: Patr. Bijbelse VN Absolon/ Absalom, gecontamineerd met Salomon.

 

FD

Dacet

zie Dachet.

 

FD

Dacgnies

zie Dagnies(se).

 

FD

Dach(e)let

Daxhelet, -er, Daxhlet, Daxelet, Daxchelet, Daschelet: PlN Naxhelet in Wanze (LU): 1258 Aschelet. 1496 Gillet Daxhelet, Wanze (Midd.1989,60).

 

FD

Dach, de

Dage: BN : dag. Wellicht voor iemand die vroeg opstaat. Vgl. 1376 Thorin Vordendaghe, Ip. (BEELE). 1316 Jehan le Dach; 1392 van Willem den Dach; 1402 Joes de Dach, Ktr. (DEBR. 1971,1958).

 

FD

Dache

1444 «Coleignon Dache» AidesNamur,

1557 «Denise Dache»  BourgNamur;  nom d’origine: Arche, w. ache, à Maillen (Nr) ou (Grand-)Axhe, w. grant-ahe, grant-ache (Lg).

 

JG

Dache

PlN (Grand-)Axhe (LU) of Arche, W. ache in Maillen (N). 1444 Coleignon Dache, Namen (J.G.).

 

FD

Dachelet

Dachlet, cf. Daxhelet, Daxchelet.

 

JG

Dachet

1647 «Gilles Dachet» BourgNamur; nom d’origine: Achet (Nr).

 

JG

Dachet

-ez, -é, Dacet: PlN Achet (N). 1452 Hubot et Massar Daxheit, Luik (ISP).

 

FD

Dacheville

Darcheville, Dasseville. 1325 «Mikiel Daseville» Tournai; nom d’origine: Acheville (PdC).

 

JG

Dacheville

PlN Acheville (PdC).

 

FD

Dachicourt

Darchicourt, Assecour: PlN Achicourt (PdC). Zie ook Dansercoer. 1303 Jehans de Hacicourt; 1337 Gillot de Hachicourt, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dachicourt

Darchicourt. Nom d’origine: Achicourt (PdC) [FD].

 

JG

Dachies

zie Dachy.

 

FD

Dachlet

cf. Dachelet.

 

JG

Dachouff(e)

PlN Achouffe in Wibrin (LX).

 

FD

Dachouffe

Nom d’origine: à Achoûfe, ordt à Choûfe, hameau de Wibrin (arr. Bastogne).

 

JG

d–achouffe

Proven. Achouffe (Dép. Wibrin).

 

EV

Dachs

Dacks: D. BN Dachs: das.

 

FD

Dachsbeck

D. EN Dachspeck < PlN Dachsbach (BEI).

 

FD

Dachsbeck

Proven.  De  Asbeek   (à Asse).

 

EV

Dachy

Dachies: 1. D’Achy. PlN Achy in Oizy (N). – 2. Zie Dacy.

 

FD

Dachy

Nom d’origine: Achy, à Oizy (Nr).

 

JG

D-achy

Proven. Hachy (Loc.).

 

EV

Dacier

BerN Ofr. dacier: inner van de octrooirechten. 1349 Jehans Dacier, Dk. (TdT).

 

FD

Dacier

Nom de métier: anc. fr. dacier ‘percep­teur de l’octroi’ FEW 3, 20a.

 

JG

d-acier

Proven. 1. V. Dachy (Fausse régress.). — 2. V. Harsy (L.D.).

 

EV

Dacis

Nom d’origine: Acy (Aisne, Ardennes, Oise).

 

JG

Dacis

zie Dacy.

 

FD

Dack, (de)

1. W. uitspr. van De Dach. – 2. W. adaptatie van De Decker. Zie Dedecq.

 

FD

Dack, van ‘t

1. Uitspr. Van Tack? Zie Van den Tak. – 2. PlN Het dak. 1458 Pieter van den Dake, Dudzele (DFIII).

 

FD

Dacker, de

zie Dekker.

 

FD

Dacks,

zie Dachs.

 

FD

Dackweiler

PlN in Titz (NRW).

 

FD

Daco

Dacô, Dacos, w. (Bastogne) Dâcô. 1521 «Martin Daco», 1602-3 «Thiery Dacos» Ter-riersNamur, 1630» Jacq[u]e Daco (de Virel-les)» émigré en Suède; nom d’origine: Acoz (Ht).

Dacosse. Nom d’origine: Acosse (Lg).

 

JG

d-Aco(s)  

-acoz. Proven.  Acoz (Loc.).

 

EV

Dacos(se)

PlN Acosse (LU). 1358 Johannes de Akoce, Luik(SLLIII).

 

FD

D’Acoz

Daco, Dacô, Dacos, Da Col: PlN Acoz (H). 1294 Jehan d’Acoche, eskuvin, N (CRN).

 

FD

Dacqmine

Dacmine, zie Deckemin.

 

FD

D’Acquêt

Dacquet: PlN Acquêt in Neuilly-le-Dien (Somme).

 

FD

Dacquin

Daquin, PlN Acquin (PdC). 1268 Willelmus de Hacweine; 1319 Jehan de Hacwine foulon de Saint Omer, Ip. (BEELE).

 

FD

Dacremont

Agrément: PlN Aigremont (Nord) of Acremont in Jéhonville (LX). 1226 Egidius de Acrimonie = Egidium de Aiegremont, Dk. (SMT I); 1492 Jean d’Acremont, WB (AAV).

 

FD

Dacremont

Nom d’origine: Acremont, à Jehon-ville (Lx).

 

JG

Dacus

Peut-être nom d’origine: Acul, w. à cu, à Tillet (Lx), mais l’on n’attendrait pas de -s final.

 

JG

Dacy

Dachy, Dassy, Dassij, Dacis, Dassi(s), Dachies, Dassie: PlN Acy (Aisne, Oise, Ard.). 1383 sire d’Acy = Galois d’Aichy; Symonet Dacy (MARCHAL); 1438 Cole Dachies, Dk. (TTT); 1580 Jehan Dassy, Namen (RBN).

 

FD

D’Adam

D’Adam(i)o: Patr. Bijbelse VN Adam.

 

FD

Dadamfort

Wellicht < De Damfort. PlN Damfort. In 1026 was Warrin de Belesme heer van Damfort, Mortaigne en Nogent. 1750 Dadamfort, Hamme (PDB).

 

FD

Dadoumont

cf. Dandumont.

 

JG

Dadoumont

zie Dandumont.

 

FD

d-adoumont

Proven. De (l’endroit appelé) ,,A Doumont » (Dép. Fosse-la-ville). N° 209. V. Dandoumont.

 

EV

Dadseux

Daudeseux. 1451 «Gile Dadsur» CoutStavelot, 1524 «Collar Dadeseux» Dén-StavelotMy, 1551 «Johan de Banneu fils Lau-ren Dadseur» La Gleize; nom d’origine: w. liég. d’â-d’zeû(r), w. nam. d’ô-d’zeû ‘d’au-dessus’, e.a. Adseux, à Louveigné (Lg).

 

JG

Dadseux

Daudeseux: PlN Adseux in Louveigné (Lu): au-dessus. Vgl. van Ginderboven. 1451 Gile Dadsur, Stavelot (J.G.).

 

FD

Daeden

zie Daerden.

 

FD

Daeghsel

Proven. 1. ‘/ Haksel (Dép. Nazareth).  —  2.   ‘t Haksel,   ,,La paille hachée ». Ou bien: ,,Le hachis de viande ». N. de l’ouvrier hacheur ou du marchand. N » 131.

 

EV

Daeghsel(s)

Wsch. hypercorrect voor Dassel.

 

FD

Dael

Dael- -e, -s, -emans. V. Dal.

 

EV

Dael

Daele, au génitif: Daels. Nom d’origine: forme courte de Van den Dale; cf. aussi Dal.

 

JG

Dael

Daels: 1. Dael = de Ael. BN naar de eigenschappen van de paling, b.v. de handigheid van een gladde aal. Of BerBN voor de verkoper. 1368 Gillis den Ael = 1376 Egidii Dael = 1378 Egidii Ael; 1368 Franse Dael = 1371 Fransois den

Ael, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Verkort uit van den Dale. 1410 neffens Jan Daels heyde, Schorisse (CASTELAIN 2002).

 

FD

Dael(e)man(s)

zie Daleman(s).

 

FD

Daeldyck

zie Deldycke.

 

FD

Daele

Dale, Daelen: Korte vorm voor Van den Dale. 1446

achter den Dale erve Reyners Dalens, Diest (CLAES 1983,136). Zie ook Dhalle.

 

FD

Daele, van

zie van Daal.

 

FD

Daele, van (den)

zie van Daal.

 

FD

Daelem, (van)

zie van Dalem.

 

FD

Daeleman

Daelman, Daleman, au génitif: Daelemans, Daelmans, Dalmans. Dér. en -man de Van (den) Dale (= de la vallée).

 

JG

Daelewijn

zie D’Halluin.

 

FD

Daelmont

Proven. ,,De (l’endroit appelé) A le mont », ,,Au mont » (L.D.). N° 232.

 

EV

Daels

zie Dael.

 

FD

Daelschaert

zie Dalschaert.

 

FD

Daem

au génitif: Daems, Dams; Daemen, Da-men. 1271 «Daens Tascin» DettesYpres; avec aphérèse, formes néerl. de Adam.

 

JG

Daem-

-en, -s. V. Adam et Damien.

 

EV

Daem(s)

D’Haem, Daams, Dam(p)s, Daam(en), Da(e)men, Dhamen, Dammen, Daum(ens), Daume(n) : Patr. < VN Adam. 141/Adaemkin de Neckere = 1424 Daemkin den Neckere, Ktr.

(DEBR. 1957,8); Dame = Adaem (TROCH); 1470 Metten Daems wyffz = Metten Damen wyff, Roermond (MNT 231).

 

FD

Daem, van

zie van (den) Dam(me).

 

FD

Daemelinck

zie Amelryck(x).

 

FD

Daemers

zie Hamers.

 

FD

Daen

Daene, au génitif: Daenen, Daenens. 1292 «Wolfard Dain» Hulst; formes néerl. de Daniel ou de Jordanus (avec aphérèse).

 

JG

Daen-

-en(s), -s. V. Daniel et TAD (Tan).

 

EV

Daen(e)

zie Daan(s).

 

FD

Daenckaers

zie Dankaert(s).

 

FD

Daene, van

zie van Damme.

 

FD

Daenekin(d)t

-kyn(d)t, -kijnt, Dhaenekin(d)t: Patr. Danekin, dim. van VN Daniel, gereïnterpreteerd als kind van Daniel. 1227 Danekin, St.-L.-Houtem (GN); 1385 van den Goede Danekins van

Hildewaerdscappele, Ip. (BEELE).

 

FD

Daenen(s)

zie Danen(s).

 

FD

Daenhuysen

zie Danhuysen.

 

FD

Daeninck

-inch, au génitif: Daeninckx. Dér. néerl. du prénom biblique Daniel.

 

JG

Daeninck

V. TAD (Tan).

 

EV

Daeninck(x)

Daenick, Daeninch, Daninck, Dhaeninck, D’Haeninck, D’haening: Afl. van VN Daniel. Vgl. Danens.

 

FD

Daens

zie Daan(s).

 

FD

Daer

Daar: Lees D’Aer: de Arend? 1374 Claus Daer = Claus Daers; 1417 Margriete Saers, Gb. (SCHR.).

 

FD

Daerden

Da(a)rden, Daeren, Daeden, Dearden: 1. De Aerden = de Ardres = van Aarden (PdC). Zie Van Aerde(n). 1387 Jehan de Aerden = 1388 Jehan Daerden, Ip. (BEELE). – 2. De FN is vooral in Zuid-Limburg fréquent. Vleivorm van VN

Medard? Adaptatie van Dardenne?

 

FD

Daerden

V. DARIDO.

 

EV

Daerden

Var. néerl. de Dardenne.

 

JG

Daes

1.   V.   Haas.   —   2.   Proven. ,,D’Aaz » (Dép. Hermée). — 3. V. TAD (Taz).

 

EV

Daes

Daas, D’Aes, Daese, Daeze: Mnl. daes, dase: paardenvlieg. Vgl. Vliege. BN. 1398 Henry Daes, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD

Daes

Daas. Surnom: moy. néerl. daes, dase ‘taon’ ; comp. le NF Tahon.

 

JG

Daese

zie Daes, de Haas.

 

FD

Daeseleer

-eire, zie (de) Haeseleer.

 

FD

Daetwyler

Datwyler, FN Dettweiler, PlN (Elzas).

 

FD

d–Aetwyler

Proven. Attweiler (Loc. du Gr. Duché de Lux.).

 

EV

Daeveloose

zie D’Haeveloose.

 

FD

Daey(e)

zie Day(e).

 

FD

Daeyaert

zie Hayaert.

 

FD

Daeze

zie Daes, de Haas.

 

FD

Daffe

PlN Ave-et-Auffe (N).

 

FD

Daffe

Proven. Dave  (Loc.).

 

EV

Daffe

w. nam. Dâfe. Cf. 1625 «Gerlachc Dauffe», 1663 «Jacques Dauffe» Spontin; nom d’origine: Ave(-et-Auffe), w. ave (Nr) ou Dave, w. dauve (Nr) ; cf. aussi Dave.

 

JG

D’Affe

Proven. D’Ave (-et Auffe). (Loc).

 

EV

Dafflon

PlN Afflon in Gruyère (CH).

 

FD

D’Affnay

d’Affnay. Nom d’origine: Affnay, w. Âf’nê, à Neufchâteau-lez-Visé (Lg). Cf. aussi Daphné, qui pourrait en être une variante remotivée.

 

JG

D’Affnay

PlN Affnay in Neufchâteau (LU). 1350 Clous d’Abemal, Neufchâteau (CVD).

 

FD

d-Affnay.

Proven.   Dép.   Neufchâteau.lez-Visé.

 

EV

Dafner

Samengetrokken < D. Daferner = Tavernier, d.i. de waard, kroeghouder.

 

FD

Dagand

Dagant: Var. van Degand? Dagbert, zie Dagobert.

 

FD

Dage

zie de Dach.

 

FD

Dageleer

D’haegeleer: Hypercorrecte grafie van Daeseleer, waarbij z als zj wordt opgevat.

 

FD

Dageleer

Proven. 1. De Hagel (L. D.), avec suffixe d’origine. — 2.

De Hagelaar, ,,La lande (près) du bosquet ». N° 237.

 

EV

Dagelinckx

Daghelinckx, Daglinckx, Daggelinckx: Patr. Afl. van Germ. dag-naam. Vgl. Degerickx en D. Täg(e)lin.

 

FD

Dagelinckx

V. TAD (Tac).

 

EV

Daghelet

Fr. daguelet, dim. van Ofr. dague: dolk, Mnl. dagge. Fr. FN Daguenet (DNF).

 

FD

Daghuyt

zie Daguyt.

 

FD

Daglinckx

zie Dagelinckx.

 

FD

d-AGN- 

-eau(x),  -iau.  Proven. 1. Agneau   (L.D.).   —   2. Dagneau

(Dép. Leugnies).

 

EV

Dagnaux

-eau(x), -iau(x), zie Daneau.

 

FD

Dagneau

-eaux, Dagnaux, Dagniau, -iaux. 1295 «Dagnials li Candillons» ComptesMons, 1621 «Hector Dagneau (de Sapogne, près de Sedan)» émigré en Suède, 1678 «Henri Dag-neaux», 1679 «Alexandre Dagneau» Bourg-Namur; généralement var. de Daniaux, Da­niel. – Un surnom avec préposition d’agneau n’est toutefois pas à exclure, cf. 1288-89 «Cholars Tieste Danauls [= tête d’agneau?]» ComptesMons.

 

JG

d-Agneli(s)

Proven. Agnelée (Dép. Biesmerée).

 

EV

Dagnelie

-ies, -y. Sans doute nom d’origine: p.-ê. Agnelée, 1272 «Allingneis», à Perwez (BrW), bien que le NF soit plutôt hennuyer.

 

JG

Dagnelie(s)

Dagnely: PlN Agnelée in Perwez (WB). 1556 Jean d’Agnelée, WB (AAV).

 

FD

Dagneux

Daigneux. Nom d’origine: Ayeneux, w. âgn ‘gneû, êgneû (Lg).

 

JG

Dagneux

zie Daigneux.

 

FD

d-Agneux

Proven. Ayeneux (Loc.).

 

EV

Dagnicourt

Nom d’origine: Agnicourt (Aisne et Somme).

 

JG

Dagnicourt

PlN Agnicourt (Somme, Aisne) en in Tilly-Capelle (PdC) en Méru (Oise). Evtl. Hagnicourt (Ard.).

 

FD

Dagnies(se)

Dacgnies: Metr. Dagnès (DNF): zoon van Agnes.

 

FD

Dagniesse

sans doute aussi Dagnies. Probabl. (fils) d’Agnès.

 

JG

Dagobert

Patr. Germ. VN dag-berht ‘dag-schitterend’: Dagobertus (MORLETI).

 

FD

d-Agois

Proven. D’A Ghoy (Loc.).

 

EV

Dagonneau

Surnom: *dagonneau (non attesté) ‘petite dague’, à rapprocher de l’anc. fr. da-gonner ‘frapper d’une dague’ ou de (Clair-vaux) dagonne ‘mauvaise vache’, (Orléanais) dagorneau ‘qui a une corne de moins’ FEW 3, lb-2a.

 

JG

Dagonneau,

-ier: Dim. en afl. van Ofr. dagon,augmentatief van Ofr. dague: dolk. BerBN of BN. 1369 Jehans Daghon, Dk. (TdT).

 

FD

Dagonnier

Profess.  ,,Fabric. de dagons »   (Petites dagues).

 

EV

D’Agostino

D’Agostin(i): Patr. Lat. HN Augustinus.

 

FD

Dagr(a)in

zie De Grain.

 

FD

Dagraed

Mnl. dageraet: dageraad. BN voor iemand die vroeg opstaat? Vgl. Middernacht, Noens, Middag. 1269 Philippi Dagheraed, Kales (GYSS. 1963); ±1300 Ihans Dagheraets wedewen huus,

Oudenburg (LEYS); 1377 Jhan Dagheraet, Ktr. (DEBR. 2002). Evtl. oorspr. Patr. Germ. VN dag-rêd ‘dag-raad’: Dagradus (MORLET I). 1301 Dagarada (GN).

 

FD

Dagrain

Dagrin (NF du Hainaut). Nom d’ori­gine: p.-ê., avec dénasalisation de l’initiale, Engrain, à Lesquin, qui fit partie du Tournaisis sous l’Ancien Régime [MH]. Le NF français équivalent, plutôt du Vivarais, est sans doute d’autre origine.

 

JG

d-Agrain

Proven. Acren (Loc).

 

EV

Daguerre

Proven. Loc. fr.

 

EV

Daguijt

Dag(h)uyt: Zinwoord: daag uit. Die dagvaardt, uitwint, het goed van een schuldenaar verkoopt. 1516 Pieter Daghuyt, Nevele (med. J. van de Moortel, Lotenhulle); 1648 Judoca

Daguidt = 1655 Daguet = 1659 Dagut = 1661 Daguut = 1661 Daguyt, Bg. (PDB).

 

FD

Daguilar

d’Aguiar, Da Cuia, zie Aguilar.

 

FD

Dahaese

zie de Haas.

 

FD

Dahier

Proven.  Tahier  (Dép.  Evelette).

 

EV

Dahiez

cf. Dayez.

 

JG

Dahiez

zie Dayez.

 

FD

Dahin

1516 «Gilles d’Ahin le Clercq» = «Gilles de Solonne» Purnode; nom d’origine: Ahin, à Ben-Ahin (Lg).

 

JG

Dahin

PlN (Ben-)Ahin (LU).

 

FD

Dahlem

Haïtien. Nom d’origine: Dalhem (Lg), etc.

 

JG

Dahlem

PlN (NRW, NS, RP, GH).

 

FD

Dahlem

V. Dalhem.

 

EV

Dahlen

Dahlin: PlN (BB, MV, NRW, S).

 

FD

Dahlmann

-man(s): D. FN Talmann, pendant van Daleman(s).

 

FD

Dahm

au génitif: Dahmen. Var. all. de Daem, Daemen.

 

JG

Dahm(en)

Dahms: D. Patr. < VN Adam. Vgl. Daems.

 

FD

Dahout

Var. de Daou(s)t. Cf. aussi 1636 «feu Henry Brisfer alias dahoux» à Spontin [où existe un petit ruisseau appelé le « Ri d’Août »].

 

JG

Dahout

zie D’Aoust.

 

FD

Dahy

Daï: Vermoedelijk spellingvar. van Dailly.

 

FD

Dahy

Nom d’origine: Ay (Marne, Moselle), si­non var. de Dailly.

 

JG

Daiche

Nom d’origine: Aische (Nr).

 

JG

Daiche

PlNAische(N).

 

FD

d-Aiche

Proven. Aische (Loc.).

 

EV

Daïe

zie Daye.

 

FD

Daig(re)mont

PlN Aigrement (Gard, Hte-Marne, Seine-et-Oise, Yonne), inAwirs (LU), Dampicourt (LX), Elzele (H). Vgl. Eggermont.

Daigmont is W. 1218 Ansel d’Aigrement, H (NEH); 1275 c’est à Aigremont. Alars d’Aigrement, Elzele (VR 87V°); 1715 Fr. d’Aigmont, Oostende (MUL VII).

 

FD

Daigmont

Mis pour d’Egmont, c.-à-d. (fils) d’Egmont.

 

JG

Daigmont

zie Daigremont.

 

FD

Daignaux

-eaux, zie Daneau.

 

FD

d-Aigneau

Proven. D’Hainiau (Dép. Marche-les-Dames, Namêche).

 

EV

Daigneux

cf. Dagneux.

 

JG

Daigneux

Dagneux, Var. van Da(i)gnaux, Daneau. Evtl. spelling voor Dayeneux.

 

FD

d-Aigneux

Proven. Ayeneux (Loc.).

 

EV

d-Aigremont

Proven. Dép. Awirs et Dampicourt).

 

EV

Daille

Probabl. var. de Daye.

 

JG

Daille(t)

-es, -iet, -iez: Dim. van Mfr. dail: vais.

 

FD

d-Aillet

 

Proven. Hayet  (L.D.).

EV

Dailly

1. PlN Ailly (Somme, Meuse, Eure). 1367 Pierre d’Ailly, Comp.; 1395 Jehan Dailli, Noyon (MORLET). – 2. PlN Aillies, weiden in Moustier (H). 1287 en le pouroffe de Moustiers, au lès deviers les pastures d’Aillies; 1276 Rogiers d’Aillies, Aat (SMTII). – 3. PlN Dailly (N).

 

FD

Dailly

1538 «Bastin de Dailhy bourgoismaitre de Couvin»; nom d’origine: Dailly (Nr), mais aussi plusieurs Ailly en France (Somme, Meuse, etc.).

 

JG

Dailly

Proven. Loc. Syn. : Daly.

 

EV

Daimeries

PlN Aymeries (Nord). Zie Daumerie.

 

FD

Dain

zie Ledain.

 

FD

Daine

Daisne, Dhaine, D’Heyne, Deyne, Denne: 1. D’Aine. Aine, Rom. vorm van PlN Eine (OV): 1225 Aines (TW). 1261 domini Arnulphi de Landast, quondam domini de Ainnes (SMT II); 1287 Jehans Daine, Dk. (TdT). – 2. PlN Aisne in Hérinnes (H). 1413 Margherite d’Aisne, Bergen (CSWIII). – 3. PlN Haisnes/Aisne (PdC) (DUPAS 193). 1383 Loys d’Ayne = Dayne = Daysne (MARCHAI). – 4. PlN Aisne in Heyd of Erezée (LX). 1033 Arnulfus de Aisno, Deville (ASM).

 

FD

Daine

Daisne. 1279-80 «Jehans Dainne» Reg-Tournai, 1595 «Gérard Daisne» Fronville, 1748 «Pierre Daine» Nandrin; nom d’origine: Aisne, à Heyd (Lx), à Hérinnes (Ht) ou nom de la rivière. – Apparemment surnom (fr. daine, femelle du daim?) dans 1277 «Michius li Daine» DettesYpres.

 

JG

Daine

zie Daulne.

 

FD

d-Aine

Proven. Haine (Loc.).

 

EV

Daine,

Daulne,   Daune.  1503 «la maison de Jan Daine» Donstiennes, 17e s. «Daine» Cer-fontaine; nom d’origine: Aulne, à Gozée (Ht), etc.

 

JG

Dainef

Daineffe, -eff. Nom d’origine: Aineffe (arr. Huy).

Daingis, w. Dindjis’. Nom d’origine: Engis, w. indji (Lg).

 

JG

Daineffe

Dainef(f ): PlN Aineffe (LU). 1378 Hermans d’Aieneffe, Luik (AVB); 1440 Thiri d’Aineffe, Hoei (ISP).

 

FD

d-Aineffe

Proven. Loc.

 

EV

d-Aingis

Proven. Engis (Loc.).

 

EV

Dainin

Var. de Dhainin, D(e)hennin.

 

JG

Dainin

zie Dehennin.

 

FD

Dainville

Nom d’origine: plusieurs Dainville (PdC, Meuse, etc.).

 

JG

Dainville

PlN Dainville (PdC, Seine-et-Marne, Meuse). 1206 Maroie Daainvile; 1326 Colin de Dainville, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dair(o)mont

PlN Dairomont in Grand-Halleux (LX).

 

FD

d-Aisemont

Proven.   Loc.   Synon. : Echemont (Dialecte).

 

EV

Daisn

cf. Daine.

 

JG

Daisne

zie Daine.

 

FD

Daisomont

Daissormont: PlN Aisomont in Wanne (LU). 1648 Ant. d’Aisomont, Stavelot (ASM).

 

FD

Daisomont.

Nom d’origine : Aisomont, à Wanne (Lg).

 

JG

Daisy

Nom d’origine: Aizy (Aisne).

 

JG

Daisy

PlN Aizy (Aisne).

 

FD

Daive

Nom d’origine: Eve, à Évelette (Nr).

 

JG

Daive

PlN Eve (Oise) en in Evelette (N), Itter (WB).

 

FD

d-Aive

Proven. Eve (Dép. Evelette et Ittre).

 

EV

Daivier

Daivière. Nom d’origine: Aywiers, à Maransart (BrW).

 

JG

Daivier

-ière: PlN Aywiers in Maransart (WB).

 

FD

Daiwaille

Nom d’origine: Aywaille (Lg).

 

JG

Daiwaille

PlN Aywaille (LU). 1353 Henrar de Ewalhe; 1394 Jean de Aywelhe, Luik (ISP).

 

FD

d-Aiwaille

Proven. Aywaille (Loc.).

 

EV

Daix

1579 «Jean Daix» BourgNamur, 1593 «Gérard Julliers dit d’Aix» BourgDinant, 1604 «Henri Daixe» BourgNamur; nom d’origine: Aix-la-Chapelle (Ail.), w. Âhe, éventuellement comme nom de maison, d’hô­tel, cf. 1442 «Maison (…) condist de l’Osteil d’Aixhe» (BTD 26, 282).

 

JG

Daix

d’Ayx: 1. PlN Aix-la-Chapelle, Fr. vorm van Aken. 1295 Gauthier d’Aix, Val-Dieu (CVD). – 2. PlN Aix (Nord), Aix-en-Ergny (PdC), Aix-en-Fampoux, Aix-en-Issart, Aix-Noulette (PdC). 1207 Matheus d’Aix, NF (CMM); 1296 Gillot d’Ais, PdC (BOUGARD).

 

FD

d-Aix

Proven. 1. Loc. fr. — 2. Loc.

allem. — 3. Dép. Halanzy.

 

EV

Dajez

zie Dayez.

 

FD

Daku

Zie Dacus.

 

FD

d-Aku

Proven. D’Acul (Dép. Tillet)

 

EV

dal

,,Vallée ». Dans les patronymes (Forme anc.), Dael altéré en Tael. N° 79. Proven.  Dael, Dael- -e, -s, Dael(e)-, Tael(e)- -MANS, VAN DER-  -Daelen,  -Taelen, Vaa-(den)dael. N° 232.

 

EV

Dal

Dalle. Nom d’origine: néerl. dal ‘vallée’; plusieurs toponymes, aussi en Wallonie.

 

JG

d-AL-

-motte, -rois, -saux. Proven. ,,De l’endroit dit- -AL- -motte -rois, -saul ». V. ces N. Almotte  (Dép.

Tillier). M0 211.

 

EV

Dal Pont

W. D’al Pont: van aan de Brug. Vgl. Dupont.

 

FD

Dal(e)

Proven. 1. Dalle  (Dép. Slins). Alle et Hal (Loc.). — 2. V. Dal.

 

EV

Dal(l)y

PlN Ally (Cantal, Hte-Loire, Morb.).

 

FD

Dal, (van)

zie van Daal.

 

FD

Dalaiden(ne)

zie Daleiden(ne).

 

FD

Dalbion

Van Albion, oude naam van Groot-Brittannië? Of PlN Albion bij Metz (PDB)?

 

FD

d’Alcantara

Alcantara: Sp. PlN Alcantara. 1680 de Alcantra; 1695 Dalcantara, Mech. (MERTENS).

 

FD

Dalcette

Nom d’origine : Alzette, hydronyme du G.-D. Lux. et en France.

 

JG

Dalcette

Waternaam Alzette (GH).

 

FD

d-Alchamps

Proven. D’Al Champs (Dialecte), ,,De (l’endroit appelé) Aux champs ». N° 211.

 

EV

Dalck

Dalcq, Dalk, D’Alcq. PlN Alken (L): 1155 Alleke (TW). Vgl. Dalken. 1456 Renar d’Alke, Hermalle (ISH).

 

FD

Dalcourt

zie Delcourt.

 

FD

Dalcq

Pour Carnoy, soit de l’anthrop. germ. Alco < Alcuin, soit nom d’origine : Alken (Lb)?

 

JG

Dalcq

V. Darcq.

 

EV

Daldal

zie van Daal.

 

FD

Daldrup

Daalderop: PlN Daldrup (Dillmen, NRW). 1687 Hermannus Daeldorp; 1689 Cornélius Dalderop, A’dam (MUL VII).

 

FD

Dale

Zie Daele.

 

FD

Dale, van (den)

zie (van) Daal.

 

FD

Dalebout

Patr. Germ. VN Dalbaldus (MORLET I).

 

FD

Dalebroux

(NF de la région de Charleroi). Nom d’origine: p.-ê. Alliebroux, à Dongelberg (BrW), sans doute pas Dolembreux, 1277 «Dolenbru» (Lg).

 

JG

Dalebroux

Dallebroux: D’al brou. PlN in WB: in het Broek. Evtl. PlN Alliebroux in Dongelberg (WB).

 

FD

Dalechamp(s)

W. d’al champs: van de Velde.

 

FD

Daled

zie Dallet.

 

FD

Daleiden

-enne. Nom d’origine: Daleiden, près de Bitburg (Rhénanie).

 

JG

Daleiden(ne)

Dalaiden(ne): PlN Daleiden (RP).

 

FD

Dalem

Daelem, Dalhem, Dalemme: 1. PlN Dalem (NB). 1414 Beatrijs van Dalem, Aw. (ANP). – 2. Dalhem bij Wezet (LU). 1331 Warnir de Dolhen = 1336 Wernerum de Dalhem (CVD). – 3. PlN Dallem in Aaigem (OV). 1287 ver Mergriete van

Dalem, Oud. (CG); 1396 Jan Osts van Dallam, Aaigem (DE B.).

 

FD

Dalem

-emme, -hem, -hen. Var. de Dahlem.

 

JG

Dalemagne

zie Dallemagne.

 

FD

Daleman(s)

cf. Daeleman(s).

 

JG

Daleman(s)

Daalman, Dael(e)man(s), Dallemans, Dalman(s): Afl. van Van (den) Dale of Uyttendaele. 1459 Jan Daelmans, Diest (CLAES 1983).

 

FD

Dalemont

Dalémont, Dal(i)mont: W. d’al mont: van den Berg.

 

FD

Dalen, (van)

1. PlN Dalen (NL). – 2. Zie van Daal.

 

FD

D’Alençon

zie Alençon.

 

FD

Dalessandro

D’Alessandro: Patr. Alessandro, It. vorm van de Gr. HN Alexander.

 

FD

Dalet

zie Dallet.

 

FD

Dalewyn

zie D’Halluin.

 

FD

Dalez

Dalet, Dallet (NF de la région de Tournai et Menin). NF généralement du sud de la France (Aveyron, etc.) mais également de la Marne, probabl. détoponymiques (cf. Morlet 268 v° Dalet).

 

JG

Dalez

-ey, zie Dallet.

 

FD

Dalfsen, van

PlN Dalfsen (OIJ).

 

FD

Dalhem

Proven. Loc. Dalemans. V. Dal.

 

EV

Dalhem

zie van Dalem.

 

FD

d-Alhez

Proven. Alhez (Dép. Long-villy). V. Hez.

 

EV

Dalier

Probabl. nom d’origine: Allier, nom d’un département et de diverses localités.

 

JG

Dalier(s)

PlN Allier (Htes-Pyr.) of in Maulde (H).

 

FD

d-Aliers

Proven. Allier (Dép. Maulde).

 

EV

Dalimier

 (NF venu de France). Pour Dauzat 170, altération de delimier,  artisan qui délimait (usait par frottement de la lime); mais ce motn’est pas attesté FEW 5, 339a.

 

JG

Dalimier

Fr. FN Delimier: twistzoeker (DNF).

 

FD

d-Alimier

Proven.  1. D’à li Mez. V. Mez. — 2. Aimez (Dép. Cor-roy-le-Grand). –Allé. Proven. Loc.

 

EV

Dalimont

zie Dalemont.

 

FD

Dalk

zie Dalck.

 

FD

D’Alkemade

PlN Alkemade (ZH). 1359 Henr. de Alcmade (baljuw van Medemblik, NH; of gaat het om Alkmaar in NH?).

 

FD

Dalken

Dallken, Dalkenne: PlN Alken (L). 1381 Gilles Wynants dit d’Alken, Alken (ISH).

 

FD

Dalken

Dallken.  1591  «Guilheaume Dalken (orig. d’Oreye)» BourgLiège, 1616 «Jeanne Dalkenne» BourgNamur; nom d’origine: Al-ken (Lb). Cf. aussi Derkenne.

 

JG

Dalkin

Dallequin: W. uitspr. van Dalken.

 

FD

Dalle

cf. Dal.

 

JG

Dalle

zie Dhalle.

 

FD

Dalle, van

zie van Daal.

 

FD

Dallebroux

zie Dalebroux.

 

FD

d-Allebroux.

Proven. Aillebroux (Dép. Dogilbert).

 

EV

Dallecourt

W. d’al court: van den Hove.

 

FD

d-Allecourt 

Proven.    D’al   Court (L.D.).

 

EV

D’Alleine

Dallenne(s), Dallenes, Dhalleine, -enne: 1. PlN Allâmes (Somme) of Allennes (PdC, Nord). 1298 Johanne de Alennes, Bg. (VERKEST); 1485 Jehan d’Allennes, Komen (RHK). – 2. Zie Dhalleine.

 

FD

Dallemagne

Dal(e)magne, D’Almagne: Uit Duitsland, Fr. Allemagne. 1326 Vlederijc van Alemaigne, Ip. (BEELE); 1377 Jehan d’Alemaigne, Dk.(TTD).

 

FD

Dallemagne

Dalmagne.   1422 «Henry Dalle-maigne» ComptesMons, 1699 «Laurent Dal-lemaigne» Fosses-la-ville; originaire d’Alle­magne [à Liège, l’ancêtre était un messager pour l’Allemagne]. – Nom composé avec dit: Dallemagne dit Dalman (BTD 32, 202).

 

JG

d-Allemagne

1. Proven. Allemagne (Etat) ou Ellemagne (Dép. Flémalle-Grande). — 2. Profess. Sur­nom donné à Liège au XVIIIe s. au concessionnaire des postes de et pour l’Allemagne.

 

EV

Dallequin

zie Dalkin.

 

FD

Dallet

Dal(l)ez, Dallé, Dalet, -ed, -ey, Dhallé: PlN Dallet (Puy-de-Dôme)? Of D’Alet. PlN Alet (Aude, Indre-et-Loire). Of PlN Allez (Lot-et-Garonne)? 1655-1709 Ant. Dales, FV-Lo; 1670-92 Frans Daled, FV-Haringe (VS1997,172).

 

FD

Dallet

-ez, cf. Dalez.

 

JG

Dalleur

1381 «Herman Dalleur» GuillLiège; nom d’origine: Alleur (Lg).

 

JG

Dalleur

PlN Alleur (LU). 1335 Hermans d’Aloir, Juprelle (SLLIII); 1422 Antoine de Alleur, Luik (ASM II).

 

FD

Dallière

PlN Allières (Ariège, Rhône, Isère).

 

FD

D’Allinville

De Lainville. PlN (Seine-et-Oise).

 

FD

Dalloin

zie D’Halluin.

 

FD

Dallon

Dallons. Nom d’origine: Dallon (Aisne).

 

JG

Dallon(s)

Dalon: PlN Dallon (Aisne).

 

FD

Dallongeville

zie Longueville.

 

FD

Dallons

1. V. TAD  (Ta).. — 2. Proven. D’Halond (Dép. Tourbes)

 

EV

Dalloz

-o(s), Daloz(e), -ose: Dal(l)oz is een FN uit Savooie en de Jura. PlN Allos (B.-Alpes) (DAUZAT).

 

FD

Dalmagne

zie Dallemagne.

 

FD

Dalman

cf. Dallemagne dit Dalman.

 

JG

Dalman(s)

zie Daleman(s).

 

FD

Dalmatius

Dalmas(so), Dal Mas(o), Damas(e): Patr. Lat. HN Dalmatius, Dalmasius. It. FN Damaso = Dalmasso, Fr. Da(l)mace. 1352 (Jan) Damaes, Aw. (BLOII); 1436 Coppen Damast, Bg. (JAM. II).

 

FD

Dalmeijer

Ook Ndl. Daalmeijer, Ndd. Daalmeyer, D. Dallmeyer, Talmeier: boer in het dal. Vgl. Bergmeier.

 

FD

Dalmeiren

zie Delmère.

 

FD

Dalmolin

Dal Molin: W. d’al molin: van aan de Molen. Vgl. Vermeulen.

 

FD

Dalmon(d)

zie Dalemont.

 

FD

Dalmot(t)e

W. d’al motte: van der Moten. Of var. van Delmotte.

 

FD

d-Alne

Proven. Dép.  Gozée.

 

EV

Daloin(ck)

zie D’Halluin.

 

FD

Dalon

zie Dallon(s).

 

FD

Dalose

-oz(e), zie Dalloz.

 

FD

Dalose

-oze (NF savoyard et jurassien). 1452 «frère Jake Dalooz» GuillLiège; Dalloz est d’origine topon., équivalent de Dalle, avec -z d’abord graphique (cf. Dauzat 171). – Dans 1241-42 «Waltero Dalos» CharitéTournai et 1443 «frère Jaque Daloeste» GuillLiège, il s’agit de la ville d’Alost.

 

JG

Dalphin

zie Dauphin.

 

FD

Dalq

Zie Dalck.

 

FD

Dalrue

zie Delarue.

 

FD

Dalsace

Dalsass: Uit de Elzas, Duitstalig gebied in Frankrijk (D. Elsass, Fr. Alsace).

 

FD

Dalschaert

Daelschaert: BN voor een stommelaar. Afl. van Mnl.-Ndd. dalschen, delsken: stommelen. Vgl. Stommeleer. 1296 Henr.

Dalscevoet, Hb. (NN); 1343 Kerstiaen Dalschard, Gent (RSGII); 1474 Pieter Dalscaert, Lochristi-Gent(PBG).

 

FD

Dalstein

PlN Dalstein in Lotharingen (Moselle).

 

FD

d-Altena

Proven.  Dép.  Contich  et Moerkerke.

 

EV

Daluin

Daluwein, zie D’Halluin.

 

FD

Dalva

zie Val.

 

FD

Dalvelde

D’al Velde: van aan het veld, van de Velde. Of Dele Velde (id.).

 

FD

Dalving

Dalvinck, zie Dolfyn.

 

FD

D’Alwein

zie D’Halluin.

 

FD

Daly

zie Daily.

 

FD

d-Aly

V. Dailly.

 

EV

dam

,,Digue ». 1. Proven. Dam(m), Damme, Van Dam(me). Damme (Loc.). Dammekens.  ,,Petites di­gues ». Damman(s). ,,De Damme ». — 2. Profess. Damman(s). ,,Préposé aux digues ». Synon. : Dammaerts.

 

EV

Dam-

-oiseau(x), -(o)seaux, -(u)-zeau(x). Car. phys. Damoiseau, ,Jeune homme ». N° 253. Ou bien : Sobriq. d’H. peu viril. N° 257.

 

EV

Dam(e)ry

1. PlN Amry in Heure-le-Romain (LU). 1271 Thireheas d’Amerires; 1384 Colins d’Ammerie, LU (AVB); 1383 Guillaume d’Amerires, Amry (ISC). – 2. PlN Aumerie in Kain (H). 1324 Willaumes d’Ameries, Bouvignies; 1393 Mahieu d’Aumeries = Mahieus d’Ameries, Cuesmes (CSWII). – 3. PlN Aymeries (Nord): 1176 Ameries (TW). Zie Daimeries. – 4. Soms Damerie: Dame Marie; zie Damarey. 1252 sa mère, dame Damerie, Orval (CAO).

 

FD

Dam(m)  

Dams.    V.    Adam    et Damien.

 

EV

Dam(me), van (den)

Damme, van Dame, Vendamme, van Daem, van Danne, van Daene: Verspreide PlN Dam, ten Damme. PlN Damme (WV), Dam (NL, NH). 1240 Christina filia Adelizae de Damme, Olsene (SCHMID); 1242 Nicholai de Dam, Zulte (SMTI); 1326 Jan van den Damme, Ip. (BEELE); 1396 Diederic van den Damme, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: N.Tf 1944,183.

 

FD

Dam, (van)

zie van den Damme.

 

FD

Damade

Metr. Dame Ade: vrouw Ada. 1275 Dame Ade Paiele, Atrecht (NCJ).

 

FD

Damade

NF attesté du 16e au 18e s. à Montigny-le-Tilleul, d’où le top. «piedsente d’Amaide» : formation du type dame + prénom fém. Ade (JH, BTD 40, 102).

 

JG

Damagnez

Damanet, Demanet, -ez, de Mannez, Desmanet: Metr. Dame Agnès, Dame Anet: vrouw Agnes. 1275 Dame Agnès de Prestrebuis, Vloesberg (VR 54r°); 1425 Henry Dame Agnes, H (CCHt); 1630 Jeanne Dameagnès dit Demanet, Nijvel (HERB.).

 

FD

Damain

cf. Damien.

 

JG

Damain

Zie Damin.

 

FD

Daman

-am, cf. Damman.

 

JG

Daman(s)

zie Amman.

 

FD

Damanet

1616 «Jan Damanet», «Charles Damanet» PrincipChimay, 1701 «Simon Damanet» Purnode; surnom: Dame Agnès, w. Enè, cf. 1593 «Andrieu d’Ameagnes» = 1606 «André Dameagnes» = 1622 «Andrieu Dama-gnes» BourgDinant; sinon, de w. nam. dama-nèt ‘petit doigt’ (dans formulette des doigts), cf. aussi Demanet.

 

JG

Damanne

1. Franse uitspraak van Damman; zie Amman(n). – 2. Metr. Dame Anne.

 

FD

Damant

1415 «Nicolle Damane» Dinant; p.-ê. dame Anne, cf. Damanet (ci-dessous); sinon var. de Damman, cf. 1545 «Bauldo Dam-mant» = 1554 «la veuve Bauldo Damanne», 1635 «Just Damant» BourgNamur.

 

JG

Damar(d)

Damart: PlN Damar in Dinant (N).

 

FD

Damard

Proven. Dammard   (Loc. fr.).

 

EV

Damarey

Dammerey, Darnmare(t)z, Dameret: Metr. Damaroy, Dame Maroie: vrouwe Maria. 1357 Damaroie de le Ruelle, Atrecht (NCJ); 1453 Jan Dammare, St.-Win. (VERGR. 1968,71).

 

FD

Damas

1. D’Amas. PlN Amas in Ocquier (LU). 1385 Renar d’Amas, Stavelot (ASM II). – 2. Zie Dalmatius.

 

FD

Damas

Nom d’origine: Amas, à Ocquier (Lg); ou bien du prénom lat. Dalmatius.

 

JG

d-Amas

Proven. Dép. Ocquier. Damas. N. de baptême Damase.

107.

 

EV

Damase

zie Dalmatius.

 

FD

D’Amato

Damato: It. Patr. Lat. HN Amatus ‘de beminde’.

 

FD

Damave

Metr. Dame Ave, d.i. vrouw Eva (bijbelse

VN) of Ava (Germ.). 1381 Henri Damme Ave, Luik

(ISC); 1392 Jehan Dame Eyve, Bergen (CCHt).

 

FD

Damave

Peut-être Dame Ave (= Eve). Comp. 1598 «Hubert Damerose, cordonnier» Bourg­Dinant, ainsi que Damide, etc.

 

JG

Damay

1606 «Mengold Damay» Cerfontaine; nom d’origine: Amay (Lg).

 

JG

Damay

PlN Amay (LU). 1316 Johans d’Ameinghes,

Luik (SLL III).

 

FD

d-Amb-

-ois, -ot.   Proven.   Ombois (Dép. Fontaine-Valmont).

 

EV

Damber

zie Dambre.

 

FD

Dambergs

Gen. van Dombrecht?

 

FD

Dambermont

Dambiermont, Dambremont, Dembiermont, Dimbiermont: PlN Lambermont (LU) (HERB.).

 

FD

Dambermont

-iermont, Dembiermont, Dimbiermont. Nom d’origine: Lambermont (Lg), avec aphérèse de l-, suivie de prosthèse de d-(BTD40, 102).

 

JG

d-Ambiermont

Proven. Lambermont (De Lambermont a été compris Del

Ambermont).

 

EV

Damblon

cf. Demblon.

 

JG

Damblon

Danblon, Demblon(d), Dimblon: PlN Néblon in Ouffet (LU): 1315 Emblon.

 

FD

d-Amblon 

Proven.  De Néblon (Dial.)  (Ruiss. et L.D.).

 

EV

Dambly

 (NF encore porté dans la localité même d’Ambly). 1629 «Gilles Dambly» Bourg­Namur; nom d’origine: Ambly (Nr).

 

JG

Dambly

PlN Ambly (N, Ard., Meuse). 1096 Waltero de Ambluz, N (ASH); 1385 Jean Dambli (MARCHAL).

 

FD

d-Ambly

Proven. Loc.

 

EV

Dambois

Met epenthetische nasaal < Dabois.

 

FD

Dambois

Nom d’origine: comme le NF est bien représenté à Liège, sans doute topon. local (rue) En-Bois [à noter que Amboy, à Serin-champs (Nr), ne semble pas exister]. Cf. aussi Dabois.

 

JG

Dambour

-bourg. Nom d’origine: Embourg (Lg).

 

JG

Dambour(g)

zie Dembour(g).

 

FD

Dambr-

-in, -ot. Car. phys. Damer- -in, -eau. ,,Petit jeune homme ».

 

EV

Dambrain

 (NF de la région tournaisienne et des départ, du Nord et du PdC). Nom d’origine: sans doute Hamblain-les-Prés (arr. d’Arras), «Anblain», avec échange des consonnes liquides / > r, cf. 1212 «Anblain Aie & Juliane» NécrArras [MH].

 

JG

Dambrain

zie Dambrun(ne).

 

FD

Dambre

1664 «Mathieu Dambre» Warneton; nom d’origine: probabl. Hambres, topon. à Elnes (PdC) ou bien Ambre qui fut une agglomération importante au Moyen Âge en Franche-Comté (cf. C. Dondaine, Les parlers comtois d’oïl, 1972, 60) [MH].

 

JG

Dambre

Damber, Duhembre: 1. PlN Ambres (Tarn) (DUPAS 192). – 2. Dambre = De Hambres. PlN in Elnes (PdC) (JVO). 1638 Guillaume Dambre, Ardooie (MARECHAL); 1639 Jacques Dambre, Waasten (DUV.). – 3. Wellicht een andere PlN in: 1352 Gaffrois de Membre, Stavelot (ASM II).

 

FD

Dambre-

-me, -mez.   Proven.   Dampremy (Loc).

 

EV

Dambremé

Damprimé. Peut-être nom d’ori­gine : Dampremy, w. Dârmè, à Charleroi [FD] ; sinon, var. de Daubremé.

 

JG

Dambremé

-me, -mez, Damprimé, -ime: 1. PlN Dampremy (H): 1113 Danremey (TW). 1294 de Danremi Bauduins de Danremi (CRN). – 2. Var. van Daubremé met ingelaste nasaal.

 

FD

Dambremont

1767 «les avocats Dambremont… » Matagne-la-Grande ; var., avec méta-thèse, de Dambermont.

 

JG

Dambremont

zie Dambermont.

 

FD

Dambren(n)e

zie Dambrun(ne).

 

FD

Dambreville

PlN Embreville (Somme).

 

FD

Dambricourt

PlN Ambricourt (PdC).

 

FD

Dambrine(s)

Dambrin(ne): 1. PlN Ambrines (PdC). 1272 Maroie Ambrine, Atrecht (NCJ); 1409 Segerus Dambrine, St.-Tr. (GHYSEN); 1438 Soyer d’Ambrinnes, Atrecht (VS1992,390). –2. Ontronde vorm van Dambrunne.

 

FD

Dambrink

Tembrink. Zie Van den Brink.

 

FD

Dambroise

1771 «P. J. Dambroise» Matagne-la-Petite; ellipse de (fils) d’Ambroise.

 

JG

Dambroise

D’Ambros, D’Ambros(i)o: Patr. HN Ambrosius.

 

FD

Dambruch

Dambrucq: 1. PlN Dambroek, b.v. in Evergem (OV) (med. GYSS.). 1398 Calle van Dambrouc, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. PlN Dambrug. Zie Van Dambrugge.

 

FD

Dambrugge, van

PlN in Lichtervelde, Ruddervoorde, Torhout, Vladslo (DE III).

 

FD

Dambrun

Surnom composé de Dam- < lat. dominas et de brun; cf. aussi Dombrun et Dambrain.

 

JG

Dambrun(ne)

-une, -uyn(e), D(e)ombrun, Dambrin(ne), -ine(s), Dambren(n)e, Dambrain: 1. Patr. Fr. dam, dom < Lat. dominus: heer; Germ. VN Bruno. Heer Bruin. Vgl. Serbruyns. Pic. brin = brun. 1383 Jean Dambrun (MARCHAI). – 2. Var. van Dambrine(s); de u is dan hypercorrect.

 

FD

d-Ambry

V. Damry.

 

EV

Dame

De fr. dame, soit comme matronyme, cf. 1542-47 «Johan Madamez» Châtelet, soit comme syn. de belle-mère (sens d’anc. fr. Jame)(Morlet271).

 

JG

Dame

Ladame: BN voor een dame. Ofr. ook: schoonmoeder. 1386 Loys Dame (MARCHAI).

 

FD

Damé(e)

-ee: 1. PlN Amée in Jambes (N). – 2. Zie Damet.

 

FD

Dame, van

zie van Damme.

 

FD

Damée

Nom d’origine: Amée, à Jambes (Nr).

 

JG

Damen

cf. Daemen.

 

JG

Damen

zie Daem(s).

 

FD

Damenstein

Wsch. joodse EN (JVO).

 

FD

Dameret

zie Damarey.

 

FD

Damerose

Metr. Dame Rose: vrouw Rosa. 1277 Dame Roesse de Bethune (NCJ).

 

FD

Damerval

PlN Amerval (Nord). 1278 Mahiex d’Amerval, Atrecht (NCJ).

 

FD

Damery

Damry (NF liégeois). Nom d’origine : Amry, w. à m ‘ri, à Heure-le-Romain (Lg).

 

JG

Damet

-ee, -é(e), -ey: Dim. van daim: damhert. Vgl. Ledain.

 

FD

Damhaut

1367 «Johans li damheaus» Guill-Liège, 1381 «Henrico dicto Damheal de Fle-raaele» CartValDieu, 1459 «Johan le Dam-heaul», 1564 «Henry le Damhea» CoutSta-velot; surnom: anc. liég. damheau, w. dam’hê ‘damoiseau’ FEW 3, 135a; cf. aussi Damoi-seau(x).

 

JG

Damhaut

W. vorm van Fr. Damoiseau: jonker. 1381 Henrico dicto Damheal de Flemaele (CVD); 1396 Henry le Dameheaul, Jupille (AVB).

 

FD

Damhoff

Danhof: PlN Dammhof (SH).

 

FD

Damhouder, de

BerN van de beambte belast met het toezicht op de dammen en dijken (WNT). 1180 Theodericus Damhouder, Vn. (LEYS I957′,u8); 1267 Tierin Damhoudre, Bg. (CG); 1397 Pieter de Damhoudre, St.-Win. (VERGR. 1968).

 

FD

Damiaens

-aans. Forme néerl. du prénom Damien, lat. Damianus.

 

JG

Damiaens

-iaans, -ian(i), -iano, -iany, -iean: Patr. HN Damianus. 1368 up Wouter Damiane = 1373 Wouter Damiaen, Ktr. (V 2v°, 25).

 

FD

Damide

Damit. 1444 «Damide le Mère sa femme» AidesNamur, 1454 «Johan Damyde le Vieul de Fraitur» CoutStavelot, 1472 «Jehan Damyde» DénLaroche, 1582 «Damide fille de Thomas Gilon» FiefsLiège, 1602-3 «la censé de Philippe Damide» TerriersNamur; nom com­posé: dame Ide, matronyme (comp. Damoutte).

 

JG

Damide

Damit: Metr. Dame Ide. 1275 Dame Yde,li femme Drinkebier, Oud. (VR6r°); 1351 Johannes Damydde, Luik (AVB); 1374 Henri Damme Yde, Luik(ISP).

 

FD

Damien

Damain, Damin (formes w.). 1289 «Jehans Damiens» CensNamur, 1333 «Hanin Damiens» ComptesMons, 1379 «Johans Da­main cangier» Liège, 1426 «maistre Jehan Damiens» TailleSoignies, 1553 «Damen Giel-hart» Fronville, 1572 «Damien le charboni» BourgNamur, 1635-36 «Henri Damin», 1637 «Agnèsse relict Nicolas Damain» Nandrin; nom de bapt. Damien, popularisé par saint Damien, martyrisé avec son frère Corne sous Dioclétien.

 

JG

Damien(s)

1. D’Amiens. PlN Amiens (Somme). 1298 Rogero de Ambianis, Bg. (VERKEST); 1302 Huet d’Amiens, Dk. (RLT). – 2. Fr. Patr. Damien < Lat. HN Damianus.

 

FD

Damien(s)

N. de bapt. d’orig. hellén. Dérivés et synon : Da(e)m(s),

Daemen.

 

EV

Damiens

Nom d’origine: Amiens (Somme).

 

JG

Damilot

Ofr. damelot: jongeman (J.G.).

 

FD

Damilot

Peut-être surnom: anc. fr. damelot ‘jeune homme’ FEW 3, 131a.

 

JG

Damin

Daminet(te), Damain: Patr. (Metr.). 1. Vleivormen van Damien. 1356 Maroie Damine, Dk. (TdT). – 2. GOFFIN (Tabl. du Hainaut, Herne, 299-300) verklaart Daminet < Dame Agnès (Namen), zoals Damagnez.

 

FD

Daminet

1. V. Damien.  — 2.  V. Tamines.

 

EV

Daminet

Dammekens. N° 107

 

EV

Daminet

Dimin. en -et de Damin, cf. Damien.

 

JG

Damis

D’ami. Fr. ami: vriend. 1313 Nicolas Dami, Parijs (MICH. 1950,131).

 

FD

Damis

NF néerl., dérivé de Daem (= Adam).

 

JG

Damit

cf. Damide.

 

JG

Damit

zie Damide.

 

FD

Damm

D. PlN Damm: dam, dijk. Vgl. Van Dam.

 

FD

Dammaert(s)

Afl. van Van den Darn(me). 1386 Heinrijc Dammaert, Ktr. (D f° 75).

 

FD

Dammaerts

Dammekens. V. dam.

 

EV

Damman

Daman, au génitif: Dammans. Nom de fonction: néerl. de amman, fr. l’aman ‘lieutenant civil’ ; cf. aussi Damane.

 

JG

Damman(s)

zie Amman.

 

FD

Dammans

1. V. dam. — 2. D(e) Amman. V. Amman.

 

EV

Dammare(t)z

zie Damarey.

 

FD

Damme

Nom d’origine: Damme (FlOcc).

 

JG

Dammekens

Dim. van Van (den) Damme.

 

FD

Dammen

zie Daem(s).

 

FD

Dammer, de

BN voor de dammer, damspeler. Vgl. Schaak. 1326 Michiel de Dammere, Ip. (BEELE); 1398 Jan de Dammere, Rumbeke (DEBR. 1970).

 

FD

Dammerey

zie Damarey.

 

FD

Dammous

zie D’amour.

 

FD

Damoisaux

-eau, -eaux, w. nam. Damwèsau, Damoisiaux, Damuseau, -seaux, Damseau, -eaux, Damzaux, Damzo, Demseaux. 1265 «li Damiseaus» CensNamur, 14e s. «Amelesli damoiseal de Wellerues» = «Amelot le fil damoseaus» DénHesbaye, 1336 «Henrotte li damoseaul» RegLaroche, 1506 «Lambert Damseau» BourgNamur, 1595 «Hubert Da­moiseau» BourgDinant, 1602-3 «Gérard Damiseau» TerriersNamur, 17e s. «Mathy Da­moiseau» Dorinne; surnom: moy. fr. damoi­seau, gentilhomme non encore reçu comme chevalier, FEW 3, 135a; cf. aussi Damhaut.

 

JG

Damoiseau(x)

Damois(i)aux, Demoiseau, Damuzeaux, Damuseau, Damseau(x), Danseaux, Damzo: Ofr. damoisel: jonge edelman die nog geen ridder is. Vgl. De Jonckheere. 1269 Nicholon le Damisial, Aubechies (CSWI); 1293-8 Willem Jonchere = Willaume le Damoisel, Kales (GYSS. 1963); 1328 Jehans li Demisiaus, Ville-sur-Haine (CSW II).

 

FD

d–Amont

Proven. 1. d’Amont (L. D.). — 2. Damon (Dép. Mélin).

 

EV

Damour

D’Amour. 1431 «Piron Damour» Ans, 1549 «Gillet Damour [faisant relief d’une maison] présentement appelée Dieu d’Amour» AnthrLiège; probabl. nom d’ensei­gne, de maison, cf. «Maison (…) de Dieu d’amour» mentionnée aux 15e et 16e s., dans la paroisse de Saint-Séverin à Liège (E. Renard, BTD 26, 271-2).

 

JG

D’amour

Damour(s), Amoes, Dammous: PlN Amours. 1339 Nicoles d’Amours, Atrecht (NCJ); 1405 Arnout Damoers, Tn. (C.BAERT); 1433 le prince d’Amours, Rijsel (CCHt).

 

FD

Damoutte

Matronyme: dame Ode; comp. Da­mide.

 

JG

Damoutte

Metr. W. Dame Oute = vrouw Oda. 1373 Johan Dame Oude, LU (CSP); 1396 Jean Damoude, Juprelle (ISC); 1416 Henricum Dame Oude, Geldenaken (ISP).

 

FD

Damprimé

cf. Dambremé.

 

JG

Damprimé

zie Dambremé.

 

FD

Damps

zie Daem(s).

 

FD

Dampsin

Damsin, Damsaint: PlN Ampsin (LU).

 

FD

Damré

Proven. Dép. Louveigné.

 

EV

Damry

cf. Damery.

 

JG

Damry

Proven. 1. Damerie (Dép. Grandmetz). — 2. Damery (Loc fr.). — 3. D’Am Ry. ,,De près du ruisseau » (L.D.).

 

EV

Damry

zie Damery.

 

FD

Dams

cf. Daems.

 

JG

Dams

V. Damien.

 

EV

Dams

zie Daems.

 

FD

Damsaint

zie Dampsin.

 

FD

Damschotter

zie de Hantsetters.

 

FD

Damseau

-eaux, Demseaux, cf. Damoiseau.

 

JG

Damseau(x)

zie Damoiseau(x).

 

FD

Damsgaard

PlN Damsgård (Noorwegen).

 

FD

Damsin

-aint. Nom d’origine: Ampsin, w. am ‘-sin (arr. Huy).

 

JG

Damsin

Proven. Ampsin  (Loc.).

 

EV

Damsin

zie Dampsin.

 

FD

Damsten

1. Proven. Steen (Château) du sieur Damon ou de Damme (Loc.). — 2. N. de joueur Dam-steen, ,,Pion du jeu de dames ». N° 131.

 

EV

Damster

Mnl. damsater: die bij een dijk of dam woont.

 

FD

Damster

Probabl. de moy. néerl. damsater ‘habitant près d’une digue’ [FD] [le mot hams­ter n’étant pas mentionné avant Buffon est à exclure].

 

JG

Damus

Peut-être surnom délocutif: lat. damus ‘(nous) donnons’; ou bien par aphérèse de noms comme Adamus ou Antédamus.

 

JG

Damuseau

-seaux, Damzaux, Damzo, cf. Da­moiseau.

 

JG

Damuzeaux

-seau, Damzo, zie Damoiseau(x).

 

FD

Dan

zie Daan(s).

 

FD

Dan-

cf. Daniel, Dan- (et dérivés).

 

JG

Dan-

-eau, -e(e)l(s). 1. V. TAD (Tan). — 2. V. Daniel.

 

EV

Danaels

zie Daniel(s).

 

FD

Danau

-aux, cf. Daniel, Daneau.

 

JG

Danau(x)

-aut, zie Daneau.

 

FD

Danayer

zie de Naeyer.

 

FD

Danblon

cf. Demblon.

 

JG

Danblon

zie Damblon.

 

FD

Danca(rt)

zie Dankaert(s).

 

FD

Dancart

Danckaert, Dankaert, au génitif: Danckaerts, Danckers. 1266 «Nicolaus filius Tancardi» = 1276 «Nicolaus Dancart» Zand-vliet, 1288 «Henris Dankart» DettesYpres, 1365 «Dankart gourmet» TailleMons, 1553 «Cornélis Danckart» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. thank-hard [FD].

 

JG

Dance

cf. Dans.

 

JG

Dance

zie Dans.

 

FD

Dancet

-ette, Danset(te), -ey: 1. Dim. van Ofr. dance, danse: dans. Vgl. Dansaert. 1648 Lauwers Danchet, Ktr. (KW). – 2. Var. van Doncet.

 

FD

Danchaerts

zie Dankaert(s).

 

FD

Danchin

PlN Anchin (Nord). 1349 Jehenne Danechin, Dk. (TdT); 1369 Wouter Anchijn, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Danck-

-aert, -ers. 1. Car. mor. Dan-ker, ,,Homme qui remercie ». H. cé­rémonieux, obséquieux. N° 281. — 2. N. de baptême; Dankaart ou Dankert (Calendr. liturg. : Thanko, 16 février). Synon. : Dankelman.

 

EV

Danckaert(s)

-aers, -ers, zie Dankaert(s).

 

FD

Danckaert(s)

Danckers, cf. Dancart.

 

JG

Danckenie

zie Danquegny.

 

FD

Danckoine

1. N. de baptême. An­toine. N° 64. V. ce N. — 2. Pro­ven. D’en corne, ,,Du coin (éloi­gné) ». L.D. N° 228.

 

EV

Danco

-ot. 1551 «Jehan Dancoz», 1573 «Jean­ne Danco» BourgNamur, 1626 «Jean Dan­coz», 1649 «Gérard d’Enkot» Huy; hypocor. de l’anthrop. germ. Dancart?

 

JG

Danco(t)

Var. van Daco, D’Acoz met n-epenthesis. 1626 Jean Dancoz, 1649 Gérard d’Enkot, Hoei (HERB.).

 

FD

Dancoi(s)ne

PlN Ancoisne (Nord). 1442 Jacquemart Danquoines, Flines (CAF); 1453 Marie Dancoine, Dk.(TTT).

 

FD

D’Ancre

1. PlN Ancre in Ogy (H). 1201 Eustacio de Encre (CLM); 1275 Bauduin d’Ancre, Vloesberg (VR 421*). – 2. PlN Encre, oude naam van Albert (Somme). 1234 Wautiers de Encra; 1271 Wicars d’Encre, Atrecht (NCJ).

 

FD

D’Ancré

zie Tancré.

 

FD

Dancs

zie Danks.

 

FD

Dancygier

zie van Dantzig.

 

FD

d-And-  

-ois,   -oit.   Proven.   Andoy (Dép. Wierde).

 

EV

Dandaele, van

zie van Daal.

 

FD

Dandelot

Dendelot, Dandelooy: PlN Andelot (Hte-Marne, Jura). 1568 Pierre d’Andelot, Bs. (CDT); 1657 Louis Dandeloe, Sens-Aw. (AP).

 

FD

Dandelot

V. TAD (Tond).

 

EV

Dandenne

PlN Andenne (N). 1259 Ger. de Andania, LU (AVB); 1332 Jean d’Andenne, Luik (ISC).

 

FD

Dandi(e)n

Var. van Dangien?

 

FD

Dandin

1685 «Michel Dandin, de Normandie» Mariembourg; probabl. surnom: anc. fr. dan-din, f., ‘clochette, grelot’ FEW 3, llb.

 

JG

Dandois

-oit, -oy, w. nam. Dandwè. 1514 «Piero Dandoy», 1612 «Germain Dandoy» Terriers-Namur; nom d’origine: Andoy, à Wierde (Nr).

 

JG

d-Andoumont

Proven. Dép. Gomzé-Andoumont.

 

EV

Dandoy

-oi(s), -oit, -oe, D’Ando, Dendoy: PlN Andoy in Wierde (N). 1522 Massart Dandoy, Namen (RBN).

 

FD

D’Andréa

D’Andries(s)ens, zie Andries.

 

FD

d-Andriessens

Filiation. « (Fils d’Andriesen »), ,,Fils du fils d’An­dré ».

 

EV

Dandrifosse

1573 «Linard d’Andrifosse» Mal-medy ; nom d’origine : Andrifosse, w. o l’âdrî-fosse, à Robertville (Lg) (cf. JH, NF malmé-diens, 40).

 

JG

Dandrifosse

PlN Andrifosse in Robertville (LU). 1573 Linard d’Andrifosse (HERB., PSR 40).

 

FD

Dandrimont

D’Andrimont, Dandremont: PlN Andrimont (LU). 1313 Godefrois iadis de Andrimont, Luik (SLLIII).

 

FD

Dandrimont

d’Andrimont. 25.9.1726 «Martin Dandrimont ou plutôt Martin Orbon comme il s’appelloit dans le temps» Hervé [JL, NFw2] ; nom d’origine : Andrimont (arr. Verviers). Cf. aussi Dodrémont, Dodrimont.

 

JG

d-Andrimont

Proven. Loc.

 

EV

Dandschotter

zie de Hantsetters.

 

FD

Dandumont

Dadoumont. 1695 «Daniel Dan-dumont» BourgNamur; nom d’origine: Andoumont, w. (à-n-)andoûmont, à Gomzé-Andoumont (Lg).

 

JG

Dandumont

Dadoumont: PlN Andoumont in Gomzé (LU).

 

FD

Dane

zie Daan(s).

 

FD

Daneau

cf. Daniel, Daneau, etc.

 

JG

Daneau

-eaux, -ieau, Dan(n)au(x), -aut, -iau(x), Danneau(x), D’Aneaux, Danna, D’Anna, Danio, Danhieu(x), Danheux, Denhieu, Deneu(x), Don(n)eu(x), Deniau(d), Denaux, Den(h)aut, Den(n)(e)au, Den(n)auw, Deno(o), de No, Donaux, Donneau(x), -(i)aux, Doniau(x), Donia, Dogna, Dogn(e)aux, -iau(x), Dou(g)niau(x), Dougna, Donea, de Donnea, Dannay, Donnai(s), Don(n)ay, Dounay, Daunay, Daunau, Daunno, Dagneau(x), -iau(x), -(ie)aux, Daignaux, -eau, d’Aigneaux, Da(i)gneux, Daugnaix, -(i)aux, -eau, Dinau(t), -aux, Dhinaut: Rom. vormen van de bijbelse VN Daniel, waarbij de uitgang -(i)el evolueerde zoals het Lat. dim.-suffix -dlu > Fr. -(e)au, Pic. -iau, Centrum-W. -ta, Luiks -ea(l), -ay. 1321 Daniaus de le Berghe = 1348 Daniel de le Berghe, Marke (DEBR. 1971); 1318 Daniel de Bellenghem = mesire Daneau = monsieur Danel = mesire Deneaux (DEBR. 1980); ± 1400 Daniel dit Dannea, Luik (BODY110); 1546 Donneau Watoulle; 1551 Donnea = Daniel del Thour; Johan Donneal=Jehan Danneal, Luik (VW1973,179-180); 1563 Jacop Danneux, Dowaai-Bg.(SCHOUT.I).

 

FD

Daneel(s)

Danel, zie Daniel(s).

 

FD

Daneels

cf. Daniels.

 

JG

Danef

zie Dejeneffe.

 

FD

Danemark

Dan(n)emark: Van Denemarken,

 

FD

Danen

cf. Daenen.

 

JG

Danen(s)

Daenen(s), Dha(e)nen(s), d’Hanens, Dannin, Dhanyns, D’Hanijns, d’Hanins: Patr.Vleivormen van de bijbelse VN Daniel. 1227 Arnoud Danin, Munkzwalm (GN); 1326 Andries Danin, Ip. (BEELE); 1366 Danin Danins huus, Ktr. (Ktr. 1970).

 

FD

Danet

cf. Dan-, thème anthrop. de Daniel.

 

JG

Danet

-es, -ey, Dannet, -é: Pair. Dim. van VN Daniel.

1275 Hues Danes, Dk. (J.G.).

 

FD

D’Anethan

1594-1669 J(ohann) von Anethan, Trier; 1694-1754 J. F. d’Anethan, LX (Par. 1982,426-435); 1711 Ludovicus Danethan, Trier (MUL VII).

 

FD

d-Anethan

Proven. Loc.

 

EV

D’Angeli

D’Angelo, De Angeli(s): It. Patr. Lat. HN Angélus. 1567 M. Dangelis, Aw. (AP).

 

FD

Dangez

Danger: 1. D’Angers. PlN (Maine-et-Loire). – 2. Fi. danger > Mnl. dangier: macht, geweld, onbeschoftheid, gevaar. BN. Vgl. FN Dangereux (DNF). 1645 lacques Dengier riddere, Aarts. (MAR.).

 

FD

d-Angez

Proven. Angers.

 

EV

Dangien

PlN Enghien (H), Ndl. Edingen. 1219 Ingelbertus de Aenghien, Edingen (SMTI); 1358 Gerars d’Anghien (SLLIV).

 

FD

Dangier

Danger. Surnom: anc. fr. dangier ‘manque, privation’ (comp. w. avu, awè dandji ‘avoir besoin’) FEW 3, 128b.

 

JG

Dangis

cf. Dengis.

 

JG

Dangis

zie Dengis.

 

FD

Danglée

Nom d’origine: topon. Anglée (coin), ainsi Les Anglées à Court-St-Étienne (BrW).

 

JG

Dangleterre

Originaire d’Angleterre.

 

JG

Dangleterre

Van Engeland, Fr. Angleterre. 1218

Engletere, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dangleur

1429 «Loren Dangleur» CoutStave-lot; nom d’origine: Angleur (Lg).

 

JG

Dangleur

Dongleur: PlN Angleur (LU). 1273 Hanins d’Angloire(AVB).

 

FD

Dangmann

Patr. D. afl. van een Germ. dank-naam, zoals Dankaard.

 

FD

Dangoisse

cf. Dangoxhe.

 

JG

d-Angoisse

Proven.  Loc.  fr.  ,,Lieu resserré ». Synon. : Dangoxhe.

 

EV

Dangot(te)

Patr. (Metr.) Angot(te) (HERB.).

 

FD

Dangotte

Ellipse de (fils) d’Angotte, fém. de Angot < germ. ans-gaut?

 

JG

d-Angotte

Proven.   En   gotte.   V. Gotte.

 

EV

Dangoxhe

Dangoisse (forme francisée). 1587 «Robert Dangoisse» BourgNamur; nom d’origine: topon. Angoxhe, w. èn-Angohe, à Rotheux-Rimière (Lg). Cf. aussi Angoxhe.

 

JG

Dangoxhe

Dangoisse: PlN Angoxhe in Rotheux (LU). 1587 Robert Dangoisse, Namen (RBN).

 

FD

d-Angoxhe

V. Dangoisse.

 

EV

Dangre

Nom d’origine: Angre (Ht).

 

JG

Dangre

PlN Angre (H).

 

FD

Dangreau

-eaux, Dangriau, -iaux. Nom d’ori­gine: Angreau (arr. Mons).

 

JG

Dangreau(x)

-éau(x), -eiau, -iau(x): PlN Angreaux (H). 1243 Radulpho de Angriel, Bergen (CSWI).

 

FD

Dangremont

Dengremont. Nom d’origine: sans doute Engremont, à Fricourt (Somme).

 

JG

Dangremont

Dengremont: Var. van Dacremont of Daigremont met n-epenthesis.

 

FD

Danguillaume

Nom composé: dam < lat. dominus + Guillaume (= seigneur Guillaume).

 

JG

Danguillaume

Patr. Dan Guillaume: heer Willem. Danguy: Patr. Dan Guy: heer Wijt (Wido).

 

FD

Danguy

1. V. TAD (Tank). — 2. Proven. Dangy (Dép. Melles).

 

EV

Danguy

Comme le précédent, nom composé de dam + Guy (= seigneur Guy).

 

JG

Danh-

-aive, -ève. Proven. Dép. Jam­bes.

 

EV

Danhaive

1449 «Gilechon Danheve» Aides-Namur, 1530 «Marguerite Danhaive», 1564 «Jehan Danhayve» BourgNamur; nom d’ori­gine : Anhaive, à Jambes (Nr).

 

JG

Danhaive

PlN Enhaive in Jambes (N). 1530 Pierart Danhaive, Namen (RBN).

 

FD

Danhausen

-er, zie Danhuysen.

 

FD

Danheel

zie Daniel(s).

 

FD

Danheux

Danhieu, Danhieux. Peut-être for­mes néerl. de Daneau [FD].

 

JG

Danhier

1. V. Tanière. — 2. V. TAD (Tan).

 

EV

Danhier

-iez. 1286 «Colins Danhiers» Cart-Binche; nom d’origine: Anhiers (Nord).

 

JG

Danhier

-iez: PlN Anhiers (Nord).

 

FD

Danhieu(x)

-heux: Spelling voor Da(i)gneux.

 

FD

Danhof

zie Damhoff.

 

FD

Danhuysen

Daenhuysen, Danhausen, Danhauser, Donhuysen: PlN Dannhausen (NS, BEI). D. FN Tannhauser, -häuser. PlN Tann: groot woud.

 

FD

Dani

zie Dany.

 

FD

Daniar

-ard, -art. 1513 «Damart de Sorlees», 1618 «Jean Damart» BourgNamur, 1637 «Ca-therinne Damart» Nandrin; dans certains cas, nom d’origine: Damar (= St-Médard), à Di­nant (Nr), Damart (Aisne), etc. ; toutefois, dans la mention namuroise de 1513, Damart fonc­tionne bien comme prénom, p.-ê. d’origine germanique.

 

JG

Daniau(x)

zie Daneau.

 

FD

d-Aniau(x)

V. Dagneaux. –Anblon. V. Demblon.

 

EV

Daniaux

cf. Daniel.

 

JG

Danieau

zie Daneau.

 

FD

Daniel

Daneau, Danau, -aux, Daniaux, -ieau, Dannau, -eau, -eaux, -iau (formes vocali-sées); formes néerl.: Danneel, au génitif: Da­niels, -iëls, Daneels, Danneels. 1279-80 «Da­neau li tordere d’oie» RegTournai, 1295 «Da-niaus li Candillons» ComptesMons, 1363-64 «Gilles Daniauls», «Maingne Dannaus» Po-lyptAth, 1365 «Jehan Danauls vieswarier» TailleMons, 1437 «Johan Daneal» FiefsLiège, 1444 «Leurens Daneau», 1449 «Daneal barbier de l’abbie» AidesNamur, 1499 «Mar­tin Daneau» TerrierNaast, 1521 «Daneau Cle-modea» BourgNamur, 1595 «Nicolas Dan-neau» BourgDinant; prénom Daniel, forme anc. Daneau, etc., du nom d’un des quatre grands prophètes de l’Ancien Testament (également nom de plusieurs saints). Cf. aussi Dagneau(x), Dagniau(x). « Dérivés du thème anthrop. Dan- de Daniel : Danet. 1275-76 «Hues Danes d’Arras» RegTournai, 1365 «Jehan le Danet des corbi-siers» TailleMons [p.-ê. surnom]; comp. Don-(n)et. – Danon.

 

JG

Daniel

N. de bapt. biblique. Da-nie(l), Danielant. Da(e)n(s), Daen-, Dahn. -ens. Dan- -eau, e(e)ls.

 

EV

Daniel(s)

Daniël(s), Daniele, Danielse(n), -ssen, -(s)son, Dan(n)eel(s), Danihel, Danheel, Danel, Danaels, Danieli(s), Deniel(s), Denniel, Deneels, de Neels: Patr. Bijbelse VN Daniel ‘mijn rechter is God’. 1280 Johannes Daniel, Ip. (BEELE); 1379-80

domum Jacob i Daneel; 1397 Jan Daniels; 1387 Galle Daneels, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Danière

Fr. verspreide PlN Asnières (o.m. Seine).

1307 Jehans Dasnières, Dk. (TdT).

 

FD

Danieux

Danio, zie Daneau.

 

FD

Daninck

zie Daeninck(x).

 

FD

Danis

Dannis, Dhanis, Dan(n)ijs, Danys, Danisse, Daunis: Patr. 1. Danijs is een var. van Denijs (vgl. bagij ne = begij n, Machiel = Michiel). 1248-71 tser Danijs van Brechte, Aw.; 1292 Jan Daniis, Mech. (CG); 1321 Cristina Dionisy = 1372 Kerstine Danijs, Bunsbeek; 1383 Nijs Doufman = 1400 Danijs Doefman (C. BAERT); 1565 Denys Zavonts = 1570 Danijs Avonts, Kontich (SELS). – 2. Uit Danijns/Danins. Zie Danen(s). 1391 Lijsbetten geheten Danijns = Elizabeth dicte Danijs, Es. (OSTYN). – 3. Danys = d’Anys. PlN Anixhe in Fexhe-lez-Slins (LU). 1267 Johans d’Anis = 1275 Johans d’Anix, Luik (AVE); 1273 Simon de Anis (HERB. 1947,56); 1350 Ernar de Mons dit d’Anys; 1440 Gérard d’Anixhe, Luik (ISP).

 

FD

Danis

-isse. 1597-98 «François Danis» Comp-tesNivelles, 1623 «Jan Danis» DénChimay; aphérèse de Jordanus. Cf. aussi Dhanis.

 

JG

Danjou

Originaire de l’Anjou.

 

JG

d-Anjou

Proven. Rég. fr.

 

EV

Danjou(x)

PlN Anjou, oud hertogdom, streek van Angers. 1358 Colart Dango = 1365 Colard d’Anjo, Bergen (CCHt).

 

FD

Dankaert(s)

-aart, Danka, Danca(rt), Danckaert(s), -er(t)s, Da(e)nckaers, Danchaerts, Danker(s): Patr. Germ. VN thank-hard ‘gedachte, dank-sterk’. 1196 predium Tancardi (GN). 1266 Nicolaus filius Tancardi = 1276 Nicolaus Dancart, Zandvliet (MNT123); 1305 Griele Dancarts, Ip. (BEELE); 1392 Symoen Dankaerd, Ktr. (DEBR. 1970). Danker kan theoretisch uit thank-hari worden verklaard, maar het ligt meer voor de hand dat Danker(s) door verdoffing uit Dankaer(t)(s) ontstond.

 

FD

Dankelman

1. Profess. De ankerman, ,,le fabricant d’ancres » (NOB 66, 79). Ou bien : ,,Le préposé au ser­vice de l’ancre ». — 2. V.

Dan­ck(a)ert.

 

EV

Dankelman

Patr. Afl. van Dankel, dim. van Germ. dank-naam zoals Dankaard. D. Danckelmann.

 

FD

Dankemeier

Reïnterpretatie van D. FN Dannenmeier: meier in een Tann: groot woud (BRECH.).

 

FD

Dankenie

zie Danquegny.

 

FD

Danker(s)

zie Dankaert(s).

 

FD

Dankers

V. Danckaert et TAD (Tank).

 

EV

Danks

Dancs: Patr. Dank, korte Germ. VN Danco ‘gedachte’ of korte vorm van welke Dank-naam ook, Dankaard of Dankward.

 

FD

Dankwar(d)t

-worth: Patr. Germ. VN thank-ward ‘gedachte-bewaarder’:Tanquardus.

 

FD

Danlée

-ee, -oi(s), -oy(e): PlN Anloy, W. Anlè (LX).

 

FD

d-Anlée

-Anlieu, -Anly. Proven. Anlier (Loc.).

 

EV

Danlie(r)

Danlieu, Dan(ne)ly, Daulie(s), Daully(e): PlN Anlier(LX).

 

FD

Danloy

-ois, w. nam. Danlwè, p.-ê. Danlée. Nom d’origine: Anloy, w. Anlè (arr. Neufchâ-teau).

 

JG

d-Anloy

Proven.   Loc.   V.   TAD (Tank).

 

EV

Dann-

-(e)au(x), -aut, -iau(x), -ieu, -el, -eel(s). N. de bapt. 1. Dimin. de Daniel. — 2. V. TAD (Tan).

 

EV

Dann-

-in, -is, -o(n). V. TAD (Tan).

 

EV

D’Anna

Danna, zie Daneau.

 

FD

Dannau

-eau, -eaux, -iau, cf. Daniel, Daneau.

 

JG

Dannau(x)

-aut, -ay, zie Daneau.

 

FD

Danne

zie Daan(s).

 

FD

Danné

zie Danet.

 

FD

Danne(n)berg

PlN (NS, BB, NRW).

 

FD

Danne, van

zie van Damme.

 

FD

Danneau(x)

zie Daneau.

 

FD

Danneberg

zie Dannenberg.

 

FD

Danneel

-eels, cf. Daniels.

 

JG

Danneel(s)

zie Daniel(s).

 

FD

Dannely

zie Danlier.

 

FD

Dannemark

Originaire du Danemark.

 

JG

Dannemark

zie Danemark.

 

FD

Dannenhauer

Houthakker in het bos (im Tann, Mnd. dan).

 

FD

Dannequin

Danquin: 1. Patr. Geromaniseerde spelling van Mnl. Danekin, dim. van VN Daniel. Zie Daenekindt. – 2. D’Annequin. PlN Annequin (PdC).Vgl.Dennequin.

 

FD

Dannet

zie Danet.

 

FD

d-Annevoie

Proven. Loc.

 

EV

Dannevoye

Dan(ne)voie, Danvoy(e): PlN Annevoie (N). 1265 Martin d’Annevoie, N (CRN).

 

FD

Dannevoye

Danvoie, -oye (qui postule norma­lement une prononciation du an ‘ non nasalisée). 1550 «Pierchon Dannevoie» BourgNamur, 1616 «Hector Danvoye» PrincipChimay; nom d’origine: Annevoie, w. an ‘vôye (Nr).

 

JG

Danni

Zie Dany.

 

FD

Danniau(x)

zie Daneau.

 

FD

Danniel

zie Daniels.

 

FD

Dannijs

zie Danis.

 

FD

Dannin

zie Danen(s).

 

FD

Dannis

zie Danis.

 

FD

Dannoi

cf. Danois.

 

JG

Dannoi

Zie Danoi.

 

FD

Dannon(n)ay

PlN Annonay (Ardèche) (DNF).

 

FD

Dannoot

Dano: 1. Patr. Dim. van VN Daniel. Vgl. Danon. 1448 Geffroy Dannot, Comp. (MORLET). – 2. PlN Annot (B.-Alpes). – 3. Var. van Danois. Vgl. Lannoot < Lannoi.

Dannos(s)et: Patr. D’Hannoset: afl. van Jehan (HERB.)? Of vleivorm van Daniel?

 

FD

Dannoset

-osset. Préposition de + Hannoset, dérivé de (Je)han, mais le h- se maintient en liégeois et aurait probabl. d’ailleurs empêché l’élision de la voyelle de la préposition. Son­ger plutôt à un hypocor. de Daniel (comp. Baltoset, Henroset; …) [JL, NFw].

 

JG

Dannoy

zie Danois.

 

FD

Dano

zie Dannoot.

 

FD

Danois

Dannoi. 1356-58 «Jehan li Danois» PolyptAth; ethnique: fr. danois. Cf. aussi Dan­nemark.

 

JG

Danois

Dannoy, Dannoi: 1. Danois: Deen. Vgl. De Dene. – 2. PlN Annois (Aisne), Annoix (Cher), Annois (B.-Pyr.). 1354 Jean d’Annoi, Chauny; 136 e. Renaut d’Annoit, Laon (MORLET).

 

FD

Danon

cf. Dan-, thème anthrop. de Daniel.

 

JG

Danon

Dannon, Den(n)on: Patr. Afl. van VN Daniel.

 

FD

Danquegny

Dan(c)kenie: PlN Hacquegnies (H), met n-epenthesis.

 

FD

Danquin

zie Dannequin.

 

FD

Dans

D’Ans, d’Ans, Danse, Danz(e), Dance: 1. BN Ofr. dan(t), dam: heer, meester; vgl. 1239 dans Liebers de saint Martin, Dk. (SMT). 1202 Willelmo Danz, Bg. (LEYS 1954,159). Vgl. De Heere. – 2. Korte vorm van Daniel: 1267 Dans Abram = 1268 Daninus Abram, Ip. (BEELE); 1262 Pieron fil Dans, Ktr. (DEBR. 1980). – 3. Dans = d’Ans. PlN Ans (LU). 1220 Henrici de Anz = 1221 H. miles de Ans; 1359 Pirckes d’Ans (AVB).

 

FD

Dans

D’Ans, Danse, Danze, Dance. 1620«Ma-thias Dans», avocat à la Cour spirituelle (BIALg 21, 164-9), 1702 «Jean Bernard Dance» Antheit, 1734 «Bernardine Danze» Antheit, 1743 «Pierre Joseph Danse» Fallais, 1827 «Henri Joseph Dance (né Dans)» Grâce-Montegnée, dont les descendants sont tous Dance (comm. A. Danze); nom d’origine: Ans (Lg).

 

JG

d-Ans

Proven.   1.  Ans  (Loc.).  — 2. Anze (Dép. Houtain-St-Siméon).

 

EV

Dansa(e)rt

1. V. Danser. — 2. Pro­ven. Ansart (Dép. Tintigny). — 3. V. TAD (Tanz).

 

EV

Dansa(e)rt

-ard, Danssaert: 1. Afl. van ww. dansen. BN voor een danser. 1358 Segher Dansaert, Aw. (CLM); 1384 Heinkin Dansaert (FLW). – 2. PlN Ansart in Tintigny (LX). 1384 Gilles Dansart, Orval(CAO).

 

FD

Dansard

-art. 1384 «Gilles Dansait escuiers» CartOrval; nom d’origine: Ansart, à Tintigny (Lx).

 

JG

d-Ansart

-Ansard. Proven. Ansart (Dép. Tintigny).

 

EV

Danschotter

-schutter, zie de Hantsetters.

 

FD

Danseaux

zie Damoiseau(x).

 

FD

Dansecour

Vn. (med. R. Dansercoer).

 

FD

D’Ansembourg

PlN Ansemburg (GH). 1135 Humbert d’Ansembourg (Par. 1983,195-256).

 

FD

d’Ansembourg

pron. d’Ans’boûr. Nom d’une illustre famille de la noblesse liégeoise.

 

JG

d–Ansembourg

Proven. Loc. (Gr. D. Luxemb.).

 

EV

Danser

Car. mor. ou profess. ,,Danseur ». Synon. : Dansaert (Suffixe péjoratif). N° 199.

 

EV

d-Anser-

-ay, -oy. Proven. Anserœlx (Loc).

 

EV

Danseray

Mfr. dansereau: danser. Vgl. Dansaert. Dansercoer: Dachicourt met epenthetische n en r. 1702 Geraert Dansercour, Merkem (PV); 1708 C.F.

 

FD

Danseray

Surnom: moy. fr. dansereau ‘dan­seur’ FEW 15/2, 62a, avec suff. w. liég. -ayl

 

JG

d–Ansercoer

Proven. ,,Domaine du sieur Ansier ». N° 245.

 

EV

Danset(te)

zie Dancet.

 

FD

Dansette

V. TAD (Tanz).

 

EV

D’Anstaing

PlN Anstaing (Nord). 1204 Philippi de Anstain (SPL).

 

FD

d-Ant(h)in(ne)

Proven. Anthisnes (Loc.).

 

EV

d-Antan

V. d’Anethan.

 

EV

Dantand

1. W. spelling voor Den Tand. – 2. Grafie voor Dan tan, d.i. d’antan < Lat. ante annum: vorig jaar, eertijds. BN. ±1300 Tasse Dantan, PdC (BOUGARD); 1340 Marguine Dantan, Nouvion (MORLET).

 

FD

Danthée

PlN Anthée (N). 1294 Jehans d’Antée, Anthée(CRN).

 

FD

Danthin(n)e(s)

Dhantin(n)e(s), Dentinne, Danthisnes: 1. PlN Anthisnes (LU). 1306 Corbello de Antines, LU (SLLIII). – 2. PlN Emptinne (N). Zie Demptinne.

 

FD

Danthine

-es, Danthinne, Danthisnes, Dantine, -es, Dantinne, -es. s.d. «Pétri Dantynne» ObitHuy, 1748 «Gille Danthinne» Nandrin; nom d’origine: Anthisnes (Lg).

 

JG

Dantoin

Dantoing. Nom d’origine: Antoing (arr. Tournai).

 

JG

Dantoing

-oin(t), Danthoin, -uin: PlN Antoing (H). 1299 Colardo de Antoing, Bg. (VERKEST); 1325 Magrite Dantoing, Dk. (TdT).

 

FD

D’Antoni(o)

D’Antuono: It. Patr. HN Antonius.

 

FD

Dantrou

Var. van Dutroux?

 

FD

Dantschotter

zie de Hantsetters.

 

FD

Dantzig, van

Danziger, Dancygier: PlN Dantsig (D. Danzig, Pools Gdansk) in West-Pruisen, nu Polen. De Ndl. vorm was evenwel Dansik of Danswijk. 1506 Rougier van Danseke, Lauwe (KWII); 1535 Jan van Danswijck, Rees (NRW)-Aw. (AP).

 

FD

Danv(a)in

1. PlN Anvaing (H). 1308 Maroie Danvaing, Dk. (TdT); 1386 Renaud Danvain, Ktr. (DEBR. 1972). – 2. PlN Anvin (PdC). 1281 Egline d’Anvin,Atrecht (NCJ).

 

FD

Danvers

d’Anvers, D’Anvers: PlN Anvers, Ndl. Antwerpen (A). 1545 Bertrand Danvers, Namen (RBN).

 

FD

Danvin

Nom d’origine: Anvin (PdC) ou An-vaing (arr. Ath).

 

JG

Danvoie

-oy(e), zie Dannevoye.

 

FD

Danvoie

-oye, cf. Dannevoye.

 

JG

d-Anvoye

V. Dannevoie.

 

EV

Dany

Dan(n)i: Wsch. var. van Deny/Deni, met voortonig versterkte klinker.

 

FD

Danys

zie Danis.

 

FD

Danz-

as, -e. 1. V. TAD (Tanz). — 2. V. Dans.

 

EV

Danz(e)

zie Dans.

 

FD

Danzain

Danzin. Nom d’origine : Anzin (Nord).

 

JG

d-Anzain

Proven. Anzin (Loc. fr.).

 

EV

Danze

cf. Dans(e).

 

JG

Danziger

zie van Dantzig.

 

FD

Danzin

Danzain: PlN Anzin (Nord, PdC). 1266 Mahieus Anzaing; 1285 Mahiu d’Anzain, Atrecht (NCJ).

 

FD

Daou(s)t

,,Du mois d’Août ». 1. N. de  cire.  Epoque  de  la  naissance.

N°  301. —  2.  Profess.  ,,Ouvrier venu d’ailleurs  pour  les  moissons (,,Aoûtier »).

 

EV

Daoust

w. nam. Dawous’, d’Aoust, D’Aoust, D’Aoûst, Daout, Daoût, D’Août, D’Août, w. nam. Dawous’. 1350 «Renard d’Aoust» AnthrLiège, 1365 «Jehan Daoust caudrelier des fèvres» TailleMons, 1689 «Philippe Daoust» BourgNamur; surnom (d’ouvrier sai­sonnier): du mois d’août, cf. aussi Dahout et Aou(s)t.

 

JG

D’Aoust

d’Aoust, Da(v)oust, Déoust, Dhoest, D’Hoest, Dehoest, D’Août, d’Août, Daoût, D’Août, d’Août, Daou(t), Da(w)oud, Dahout, D’Hoedt, Dhoedt, D’Hous(t), D(e)houst: Ofr. aoust, Fr. août < Lat. augustus: oogst, oogstmaand. Vgl. Wvl. oest in de twee betekenissen. Wellicht BN voor de oogster. 1339 Jacquemart d’Aoust, Bergen (CCHt); 1350 Renard d’Aoust, Luik (RENARD 261). Zie ook De Ost.

 

FD

Daparé

 (NF de la région de Couvin et Viroinval). NF d’origine incertaine, p.-ê. italien.

 

JG

Daper

zie de Dapper.

 

FD

Dapfontaine

D’Arbrefontaine, d’Arbrefontaine. 1656 «Anne Darbrefontaine» Dén-Malempré; nom d’origine: Arbrefontaine, w. (en-) âfontène (Lx).

 

JG

Dapfontaine

PlN Arbrefontaine (LX).

 

FD

Daphné

-ée. Peut-être nom d’enfant trouvé, d’après le nom d’une nymphe chasseresse aimée d’Apollon (le prénom paraît récent). Pourrait être aussi une graphie aberrante de D’Affnay, w. àfnê, hameau de Neufchâteau-lez-Visé, même si la localisation en est essen­tiellement namuroise. Cependant, la réparti­tion géogr. de Daphné (et var.) et de Daffnay (et var.) est fort similaire [JL, NFw].

 

JG

Daphné

zie D’Affnay.

 

FD

Daplincourt

PlN Applaincourt in Noyon (Oise) (DNF).

 

FD

Daponte

Sp. FN = van der Brugge.

 

FD

Dappe, van

PlN. 1584 Eloy van Dape, Aw. (AB).

 

FD

Dapper, de

Dap(p)er, Dapperen: BN voor wie dapper was, d.w.z. snel, vlug, flink, sterk gebouwd. 1251 Woitinus Dapper, Har. (DEBR. 1980); 1378 Boudin de Dappere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Dappremé(e)

-me(e), Dapremez, -mée, zie Daubremé.

 

FD

Dapremez

-ée, Dappremée. NF attesté au début du 19e s. à Laplaigne (arr. Tournai) et St-Amand (Nord), issu d’un topon. en -mez non identifié dans cette région.

 

JG

D’Apremont

zie Daspremont.

 

FD

D’Aprile

zie Davril.

 

FD

Dapsence

Dapsens: Metr. Vz. de + Germ. VN Absendis?

 

FD

Dapsens

Dapsence. NF attesté à Tournai et à Vaulx-lez-Tournai depuis la fin du 18e s. (gran­de famille de maîtres de carrière), que l’on retrouve sous la forme Dapsence à Condé-sur-Escaut dès 1620, comme maîtres bateliers (GeneaNet); le métier exercé autorise à voir dans ce N F le terme absence, attesté du reste dès 1308 sous la forme apsence ‘fait d’être éloigné d’un lieu’ FEW 24, 52a.

 

JG

d-Apsens

Proven.   Absentis   (Anc. N. de rivière à Maldegem.

 

EV

Dapvril

zie Davril.

 

FD

Daquin

zie Dacquin.

 

FD

Dar-

-man, -men(s). V. DARIDO.

 

EV

Darago

Originaire d’Aragon, NF importé? Cf. cependant 1302 «Watiers d’Aragonne» Loi-Tournai, 1363-64 «Piérars d’Arragonne, de Sirau» PolyptAth [CH].

 

JG

Daras

-asse, Darat, cf. Darras.

 

JG

d-Aras

V. Darras.

 

EV

Daras(se)

Dara(t), zie Arras.

 

FD

Darbé

zie D’Erbée.

 

FD

D’Arbrefontaine

d’A-, cf. Dapfontaine.

 

JG

Darc

Darck, Darcq(ue), Darque(s): Darc. 1. PlN Arc (Hte-Marne, Hte-Saône, Côte-d’Or). 1384 Huguenin d’Arc, 1383 Oudot Darc, Chalon (MARCHAL). – 2. PlN Arc (H). 1346 Vinchans d’Arc, Dk. (RUELLE). – 3. PlN Arques, Ndl. Arken (PdC).

1096 Hugo de Arkes; 1474 Jean Darcques (DFI).

 

FD

d-Arc(q)

Proven.   Arc (-Ainières) (Loc.). Synon. : Dalcq.

 

EV

Darcaigne

Var. van Darquenne.

 

FD

d-Arcaigne

Proven.      Arquennes (Loc.). (Prononc. dial.).

 

EV

d-Arch-

-is, -y. Proven. 1. Harchies (Loc.). — 2. Arsy (Dép. Forville). 3. Harsy (L.D.). «Terre défrichée par le feu. N° 238.

 

EV

Darchambeau

D’Arch-, d’Arch-, Préposition de + Archambaud < anthrop. germ. ercan + bald.

 

JG

Darchambeau

-haut, zie Archambault.

 

FD

d-Archambeau

Proven. Loc. fr.

 

EV

Darche

1566 «Collinet Darche» Cerfontaine, 1616 «Martin Darche» PrincipChimay; nom d’origine: Arche, à Maillen (Nr), cf. aussi Dache.

 

JG

Darche

Darge, D’Arge: PlN Arche in Maillen (N) en Haltinne (N); Arche(s) (Ardennen). 14de  e. Guillaume de Mozet, sire d’Arche; 1535 Simon Darche, Virelles (Par. 1979,262-301).

 

FD

Darche

Proven. Dép. Dave (Forêt).

 

EV

Darchennes

Nom d’origine : Archennes (BrW).

 

JG

Darchennes

PlN Archennes (WB), Ndl. Eerken.

 

FD

Darcheville

cf. Dacheville.

 

JG

Darcheville

zie Dasseville.

 

FD

Darchicourt

cf. Dachicourt.

 

JG

Darchicourt

zie Dachicourt.

 

FD

Darchis

Darcis. 1709 «Nicolas Donneau Darcis» BourgLiège; nom d’origine: Archis, w. ârci, à Milmort (Lg).

 

JG

Darchis

Darcis: 1. PlN Archis in Milmort (LU). 1567 Jean Darcisse; 1650 Eustache Darchis = Darcis, Luik (ISP). – 2. Zie Darcy.

 

FD

Darck

zie Darc.

 

FD

Darcon

zie Dercon.

 

FD

Darcourt

D’Arcourt. Nom d’origine: Harcourt (Eure).

 

JG

Darcourt

zie Harcourt.

 

FD

Darcq(ue)

zie Darc.

 

FD

Darcy

d’Arcy, Darsi, Darc(h)is, Arcy(z): PlN Arcy (Aisne, Yonne), Arcis (Marne, Aube) of Arsy (Oise). 1383 Pierre d’Arcis (MARCHAL).

 

FD

Dard-

-art, -el, -ing. V. DARIDO.

 

EV

d-Ard-

-anne. V. Dardenne.

 

EV

Dardaine

zie van Aardenne.

 

FD

Dardar

-art (NF gaumais). Nom issu de l’an-throp. germ. dard-hard; ou bien surnom: fr. dare-dare ‘en toute hâte’ [Dardar était le nom d’une cloche à Saint-Paul, à Liège].

 

JG

Dardar(t)

Hypocoristische reduplicatie van een naam op -ard, b.v. Médard. Een klok in de Luikse Sint-Pauluskerk heette Dardar.

 

FD

Darden

D’Ardenne, Dardenne, w. nam. Dârdène. 1365 «Jehan Dardenne des fèvres» TailleMons, 1449 «Tieri Dardenne» Aides-Namur, 1524 «Johan Darden» DénStavelot-My, 1580 «Gérarde Dardenne» Haybes, 1589 «Jenne fille de feu Dardenne le Cuvelier» Liège; originaire de l’Ardenne.

 

JG

Darden

zie Daerden.

 

FD

d-Ardenne

-Ardanne, -Ardinne. Proven. (Région). Synon. : Lardin-nois, Adnet.

 

EV

Dardenne(s)

-inne, zie van Aardenne.

 

FD

Darding

Vernederlandsing van D’Ardenne

(TUMMERS).

 

FD

Dardinne

1544 «Pirot Dardinne», «Thoma Dardinne» DénStavelotMy; var. de Dardenne, corresp. à une forme orale ârdine = Ardenne (ainsi à Bende).

 

JG

d’Aremberg

NF de la noblesse princière, d’après le NL Aremberg, près de Coblence [JMP].

 

JG

d’Arenberg

zie van Arenbergh.

 

FD

d-Arenberg

Proven. Seigneurerie allem.

 

EV

Darentsen

Fr. vz. de + Patr. Arentsen.

 

FD

Darfeuille

zie Arfeuille.

 

FD

Darge

Var. de Darche ?

 

JG

Darge

zie Darche.

 

FD

d-Arge

V. Darche.

 

EV

Dargembeau

zie Archambault.

 

FD

D’Argembeau

Var. de Darchambeau.

 

JG

Dargent

d’Argent. 1641 «Godefroid Dargent» BourgNamur, 1742 «Germain Dargent» Couvin; nom d’enseigne ou nom de maison d’un orfèvre [JMP], cf. BTD 26, 283.

 

JG

Dargent

D’Argent: 1. PlN Argent (Cher). – 2. BerBN voor een zilversmid. 1228 Robert in Argento, Robers de Argento, Atrecht (NCJ); 1397 Margrite Dargent, Dk. (TdT).

 

FD

d-Argent

Proven.   Argent-eau   ou -euil ou -on (Loc. et L.D.).

 

EV

Dargenton

Nom d’origine: Argenton [doublet savant de Harton] à Lonzée (Nr) et nom de plusieurs localités de France.

 

JG

Dargenton

PlN Argenton (N, B.-Alp., Finistère, Lot-et-Gar., Deux-Sèvres, Mayenne, Indre).

 

FD

d-Argimont

Proven.   Dép.   Braine l’Alleud. Ou : Hargimont (Loc.).

 

EV

DARIDO

Racine germanique ayant servi à composer des noms de baptême.

I.  N. simples.

Tart, Tarde, Taride, Daerden, Dar- -man, -men(s).

Après mutation du dernier d en g, k ou (s)ch : Darg, Darge, Darsch.

II.  N. simples avec suffixes.. D.-ing : Darding.

D.- -az, -ig : Dar- -as, -is.

III.  N. composés. D.-bald : Tarabout. D.-hard : Dardart. D.-wald : Dardel.

-Arimont. Proven. Arimont   (Dép. Bévercé).

 

EV

Darigny

Nom d’origine: Hargnies, 1189 «Harigny» (Nord, arr. Avesnes) [MH], plutôt que Arrigny (Marne, arr. Vitry-le-François).

 

JG

Darigny

PlN Arrigny (Marne).

 

FD

Darimont

1444 «Mychiel Darimont» CoutStavelot; nom d’origine: Arimont, à Bévercé (Lg).

 

JG

D’Arimont

Darimont, Arimont: PlN Arimont in Bévercé (LU), Malmedy (LU). 1132 Hillinus de Alrimunt, Andernach; 188 Lambertus de Arimont, Malmedy (ASM).

 

FD

Darion

Proven. Darion (Loc.).

 

EV

Daris

V. DARIDO.

 

EV

Darius

Daris, Dario: VN uit de Oudheid (Perzië), ook HN. 1670 Franciscus Darius, Delft (MUL VI).

 

FD

Darkenne

zie Darquenne(s).

 

FD

Darleux

1. PlN Arleux (Nord). 1244 Wicardum d’Allues (SPL); 1349 Jakemon Darlues, Dk. (TdT). – 2. PlN Arleux (PdC, Somme). 1225 Jehan d’Allues; 1324 Marion d’Arloeus; 1357 Hanotin

d’Arluex, Atrecht (NCJ).

 

FD

Darleux

Nom d’origine: Arleux (Nord et PdC).

 

JG

D’Arlhac

PlN Arlac (Gironde).

 

FD

Darlier

PlN Arlier uit Ofr. argilier: kleigrond, in Jalhay(LU).

 

FD

d–Arlier

Proven.    Arliers    (Dép. Jalhay).

 

EV

d-Arlix

Proven. Arleux (Loc. for.).

 

EV

d-Armois

Proven. 1. De   Hamois (Loc.).  —  2.   D’Harnoy  (Dép. Evrehailles).

 

EV

Darmois(e)

Darnoise : PlN Les Armoises (Ard.). 1463 Simon des Armoises (Par. 1977,236).

 

FD

Darmoise

Darnoise. Nom d’origine: Les Ar­moises (Ardennes).

 

JG

Darmon(t)

-ond: PlN Darmont (Meuse). 1525 Jaspar Darmont, Namen (RBN).

 

FD

Darmont

-ond. 1422 «Collait Darmont» Châ-telet, 1444 «Jehan Darremon le viel» Aides-Namur, 1501 «Jamart Darmont» BourgNamur, 1505-37 «Jean Darmont» ÉchHuy; nom d’ori­gine: probabl. Darmont (Meuse) ou d’un autre nom en -mont.

 

JG

d-Armont

V. D’Arimont.

 

EV

Darms

Verkorte vorm (gen.) van Gendarm(e); zie i.v. (…).

 

FD

Darmsta(e)dter

Van Darmstadt (HS).

 

FD

Darmusi(e)au

zie Larmuseau.

 

FD

d-Arnal

Proven. Amélie (Dép. Opprebais, Longueville).

 

EV

Darnoise

zie Darmois(e).

 

FD

d-Aro

Proven. D’Arois (Dép. Vyle-et-Tharoul).

 

EV

Daron

1460 «Lambert Daron» BourgLiège; surnom: anc. fr. daron (altéré de baron) ‘maître de la maison’, avec sens dérivés ‘lent; qui n’avance à rien’ FEW 15/1, 69a.

 

JG

Daron

Ofr. daron: huisheer. 1460 Lambert Daron, Luik(HERB.).

 

FD

Darque(s)

zie Darc.

 

FD

Darquenne

-es. Nom d’origine: Arquennes (Ht).

 

JG

d-Arquenne

Proven.     Arquennes (Loc.). Synon.: Darcaigne (Dial.).

 

EV

Darquenne(s)

Darkenne: PlN Arquennes (H). 1393 Melkior d’Arkennes, Arquennes (Midd. 1994,48).

 

FD

d-Arquet

Proven. (Dép. Champion, Vedrin).

 

EV

d–Arracq

Proven.   D’Arracq   (Loc. fr.). M » 217.

 

EV

Darras

Darraz, zie Arras.

 

FD

d’Arras

Darras, Daras, -asse, -at. 1302 «Em-melos Darras fille Watier le Maceclier» LoiTournai, 1395-96 «li veve Jehan Daras» ComptesMons, 1541 «Martin Darras» Bourg­Namur; nom d’origine: Arras (PdC).

 

JG

d-Arras

Proven. Loc. fr. N° 217.

 

EV

Darrien

PlN Arrien (Basses-Pyr., Ariège).

 

FD

Darrien

Proven. Darion (Loc.). N° 83.

 

EV

d-Arro

Proven. V. Daro.

 

EV

d-Arsc(h)ot(te)

Proven.   (Seigneu­rerie d’) Aarschot.

 

EV

d-Arsch

Proven. Arche(s) (Nombr. L.D.).

 

EV

Darscotte

d’Arschot, zie van Aerschot.

 

FD

Darscotte

Dascotte (par simplification conso-nantique). Nom d’origine: Aarschot (BrFl).

 

JG

d-Arsey

Proven. 1. Harzée (Loc.). — 2. V. Darchis.

 

EV

Darsi

zie Darcy.

 

FD

Darsonville

zie Somville.

 

FD

Dart

1562 «Marguerite Dart» Nivelles; sur­nom: fr. dard [la famille porte deux dards dans ses armes].

 

JG

Dart

Ofr. dart: pijl. Het familiewapen vertoont twee pijlen. 1562 Marguerite Dart, Nijvel (HERB.).

 

FD

d-Art(h)-  

-é,   -et.  Proven. Artey (Dép. Rhisnes).

 

EV

Dart(h)ois

-oit, D’Artoi, Dartoy, zie Artois.

 

FD

Darte

Darthe. Nom d’origine [à situer plutôt dans la région de Namur ou de Charleroi], car ni Artres (Nord) ni Ardres, avec r inorganique (arr. Saint-Omer) ne semblent probables.

 

JG

Dartet

Darthet. 1445 «Jehan Darthez» Meux, 1505 «Michotte Dartey» BourgNamur; nom d’origine: Arthey, à Rhisnes (Nr).

 

JG

Dartevelde

Dartevelle. 1503 «le cortil Gérard Darthevelle» Donstiennes; nom d’origine: Ertvelde (FlOr). – Bibliogr. : É. Dony, Les Dartevelle de Wallonie, VW 4, 1923-24, 5-12.

 

JG

Dartevelde

-velle, zie van Ertvelde.

 

FD

d-Artevelle  

Proven.      Artevelde, ,,Champs d’Artois ».

 

EV

d-Arteyre

Proven.   Artières   (Loc, fr., forme dialect.).

 

EV

Darthe(t)

-ez, Dartet, d’Artet, Darté, Darte: 1. PlN Artey in Rhisnes (N). 1265 Colay de Hartaing, Rhisnes (CRN); 1383 Jeanne d’Arteiz (MARCHAL); 1445 Jehan Darthez, Meux N (HERB.). – 2. PlN Arthez (Landes, Pyr.-Atl.) (DNF).

 

FD

Dartienne

1470 «Arnould Dartine» Huy; nom d’origine: Retinne, w. à R’tène (Lg).

 

JG

Dartienne

PlN Retinne (LU), W. à R’tène. 1470 Arnould Dartine, Hoei (J.G.).

 

FD

d-Artienne

V. Dardenne.

 

EV

Dartois

d’Artois, D’A-, Dartoit, -oy, Dar-tliois, w. nam. Dârtwès. 1280-81 «Robins de Lille c’on dist d’Artois» RegTournai, 1326-30 «Jehans Dartois» ComptesMons, 1417 «Jehan d’Artois» PolyptAth, 1616 «Guillame Darthois» PrincipChimay, 1619 «Gilles Dar­tois», 1671 «Jean Dartoy» BourgNamur; ori­ginaire d’Artois.

 

JG

d-Artois

Proven. Région fr.

 

EV

Darvaux

Darvas, zie Derveau(x).

 

FD

Darvaux

Nom d’origine: Reveau, à Chapelle-à-Oie (Ht)?

 

JG

d-Arvaux

Proven. Areveaux (Dép. Chapelle-à-Oie).

 

EV

Darville

Dervil(le): PlN Arville (LX, Seine-et-Marne). 1546 Roland Darville, Namen (RBN); 1636 Hubert Derville,Namen(J.G.).

 

FD

d’Arville

Darville, w. nam. Dârvile. 1509 «Rolland Darville», 1664 «Hubert Darvil» BourgNamur; nom d’origine: Arville (Lx) ou Arville, à Faulx-les-Tombes (Nr).

 

JG

d-Arville

Proven. Loc.

 

EV

Das

 (NF limbourgeois). Surnom: néerl. das ‘blaireau’, cf. Dax. – Ou bien var. graphique de Dasse;c/Es[JL, NFw].

 

JG

Das

1. Car. phys. ,,Blaireau ». V. ce N. Synon. : Dendas, Blariau. N08 288, 290. — 2. Proven. V. Dassche et Dasse.

 

EV

Das, (den)

Dasse(n): 1. BN naar de diernaam, de das. Vgl. D. Dachs. 1451 Dyerick Das, Ht. (A. GHIJSEN); 1557 Adriaen Dasse, Aarts. (MAR.). – 2. Reïnterpretatie van Stas aïs gen. 1762 A. M. Stas = 1765 A. M. Das; 1769 Bartholomeus Stas = 1792 B. Das, Diest(CLAES 1985).

 

FD

Dasbach

PlN Dasbach (HS, RP).

 

FD

Daschelet

zie Dachelet.

 

FD

Dascher

De Ascher. 1. Proven. Asch (Loc.), avec suff. d’orig. — 2. Profess. Le marchand de cendres (Le cendrier).

 

EV

Daschot

Dascotte, zie van Aerschot.

 

FD

Dascotte

cf. Darscotte.

 

JG

d-Ascotte

Proven. Ascottes   (Dép. Hennuyères).

 

EV

Daseler

zie de Haeseleer.

 

FD

Daskal

Bulgaarse FN. BerN van de schoolmeester.

 

FD

Daskalides

Gr. BerN < Didaskalos: schoolmeester.

 

FD

Dasmoy

-ois: 1. Hoofdzakelijk Luxemburgse FN; zie Dassenoy. Ook de PlN Asnois (Nièvre, Vienne) komt in aanmerking. Zelfde bet.: plaats waar takken groeien. 1338 Willaumes d’Asnoit, Bergen (CSWII). – 2. Grafie van Danois.

 

FD

Dasnoy

Dasnois, Dassenoy. 1541 «Jehan Dasnoye maire» DénFlorenville, 1575 «Hen­ry Dasnoys» FrancsLux; nom d’origine: As-senois, topon. très fréquent en prov. de Luxem­bourg. D’après des recherches génélaogiques, il se pourrait que les Dasnoy aient leur origine à Assenois (comm. de Léglise), d’une famille établie à Respelt vers 1690-1720, que les Dasnois aient comme lieu éponyme Assenois

(comm. de Bertrix) et que les Dassenois se réfèrent à Assenois près de Bastogne (comm. de Vaux-sur-Sûre) (comm. P. Dasnoy-Sumell).

 

JG

d-Asnoy

Proven. Assenois (Loc.).

 

EV

Dasoul

1289 «Jehans Dassoul» CensNamur, 1501 «Helluye de Dassoul» BourgNamur; probabl. nom d’origine: Daussoulx, 1384 «Dasoul» (Nr) ou Daussois, 1558 «Dassoul» (Nr), mais le NF est majoritairement liégeois.

 

JG

Dasoul

PlN Daussoulx (1384 Dasoul) of Daussois (1558 Dassoul) (N). 1289 Jehans Dassoul (J.G.).

 

FD

da-Soul

V. De Soil.

 

EV

da-Spit

V. De Spy.

 

EV

Daspremont

d’Aspremont, D’Apremont, Appermont, Apremonts: Verspreide PlN A(s)premont: ruwe berg. 1128 Theodericus de Aspero Monte, Luik (SLL); 1189 Geoffroy d’Aspremont (Midd. 1983,420); 1383 Gobert d’Appremont (MARCHAL); 1415 van Jehan Aspermonts wegen, Ter Hulpen (STR.); 1477 Michgiel Appremont = 1480 Michiel van Appremont, Ht. (A. GHIJSEN).

 

FD

d’Aspremont

Daspremont. Nom d’origine: A(s)premont, fréquent dans la toponymie française, ainsi Apremont (Ardennes, Ain, Oise, Meuse, etc.), Aspremont (Hautes-Alpes, Alpes-Maritimes).

 

JG

d-Aspremont

Proven.   „ (Domaine du) Mont âpre » (Aspromonte),

 

EV

Dasprez

zie Depré.

 

FD

Dasque

zie D’Assche.

 

FD

Dassargues

PlN Aussargues in Lunel (Hérault) (DNF).

 

FD

Dassargues

Probabl. NF importé, var. de Daus-sargues; nom d’origine: Aussargues (Hérault).

 

JG

dass-Argues. 

Proven.   Des   Arches (Dép. Andennes).

 

EV

Dassas

PlN Assas (Hérault).

 

FD

D’Assche

Dasque: 1. PlN Asse, vroeger Assche (VB). 1434 P. Dassche, VB (AAV). – 2. PlN Ascq = Asques (Nord). 1302 Piérès d’Asch = Piéron d’Ask, Dk. (RLT).

 

FD

d-Assche

Proven. Loc.

 

EV

Dasse

1. PlN Asse in Julémont (LU). 1317 Wilheames d’Asse de Julémont = 1322 Wilheame de Julémont condist d’Aisse (CVD). – 2. Een andere PlN in: 1333 Margrite Dasse, Dk. (TdT).

 

FD

Dasse

1566 «Jacques Dasse» Cerfontaine; nom d’origine: Asse, à Julémont (Lg); ou bien var. de Dache.

 

JG

d-Asse

Proven.  Dép.  Charneux  et Julémont.

 

EV

Dassel

PlN Dassel(NS).

 

FD

d-Assel

Proven.   Hasselt    (Loc). Syn. De Hasque (Dial.).

 

EV

Dasselborne

zie Asselborn.

 

FD

Dassele(e)r

zie de Hasseleer.

 

FD

Dassen

zie Das.

 

FD

Dassenoy

cf. Dasnois.

 

JG

Dassenoy

Dasnoy, Dasnois: PlN Assenois (LX). 1269 Willelmum de Astenoir (CVD); 1356 Gauthier Dastenoy, LX (BLOII).

 

FD

Dassesse

1562 «Marguerite Dassesse» Bourg­Namur; nom d’origine: Assesse (Nr).

 

JG

Dassesse

PlN Assesse (N). 1294 d’Asséché, N (CRN); 1345 Jehan d’Aseche, Luik (SLL IV).

 

FD

d-Assesse

-Asset.   Proven.   Assesse (Loc).

 

EV

Dasset

1591 «Martin Dassey» BourgNamur; probabl. nom d’origine, à situer dans l’Entre-Sambre-et-Meuse où le NF est le plus attesté aux 17e et 18e s.

 

JG

Dasset

BerBN. Ofr. dasset: kleine zeef (DAUZAT). 1591 Martin Dassey, Namen (RBN); 1661 Fr. Dassez, Namen (MUL VI).

 

FD

Dasseville

cf. Dacheville.

 

JG

Dasseville

Darcheville: PlN Acheville (PdC). 1251 a Lyetardo de Ascevile = 1278 Lietart d’Aisseville, Rijsel (SPL); 1325 Mikiel Daseville, Dk. (TdT).

 

FD

Dassi

-is, cf. Dassy.

 

JG

Dassi(e)

-is, zie Dacy.

 

FD

Dasson(ne)ville

Dassonval(le), zie Somville.

 

FD

Dassonleville.   

Proven.    Dassonville (Dép. Neuve-Eglise).

 

EV

d-Assonneville. 

Proven. ,,De (l’en­droit dit) a Sonneville » (Dép. Mar-bais-lez-Thuin). N° 209

 

EV

Dassonville

Dassonleville, Dassonneville. 1286 «Jehans Dassonlevile» CartMons, 1295-1302 «Hues d’Asson le Ville», «Bertous d’Ason le Vile» ImpôtArtois, 1416 «Nisolle Dasonleville» Ladeuze, 1424-25 «Gilliart Dasonleville» DénHainaut, 1518 «Jehenne Dassonville» BourgNamur; nom d’origine: Assonville, 1440 «Ason le Ville», à Lillois-Witterzée (BrW), également Assonville, à Nieuwkerke (FlOcc).

 

JG

d-Assonville

Proven.    Hassonville (Dép. Aye).

 

EV

Dassy

Dassi, -is. 1580 «Jehan Dassy», 1636 «Marguerite Dassi» BourgNamur; nom d’ori­gine: cf. «douve d’Assy», topon. à Monceau-en-Ardenne (Nr).

 

JG

Dassy

zie Dacy.

 

FD

da-Ssy

Ssi. Proven. ,,De Scy » (Loc), ,,De Sy »  (Dép. Vieuxville).

 

EV

Dast(h)y

PlN Hastière (N)??

 

FD

Dastot

Proven. Dast (Dép. Renaix), avec suffixe région, -ot, d’orig. N°

211.

 

EV

Dastrevelle

Uitspr. Datrevelle, metathesis van Dartevelle.

 

FD

Dastroy

Dastrois. 1711 «Georges Dastroy» Spontin [le Père Barthélémy d’Astroy, Récollet, grand polémiste religieux du 16e s., est né à Durnal (cf. A. Wouez, Spontin, 144-6)]; nom d’origine: Hastroit [= hasse ‘hêtre’ + suff. -eturn], e.a. à Pessoux (Nr).

 

JG

Dastroy

-ois: PlN Hastroit in Pessoux (N).

 

FD

Dasty

w. nam. Dastî. Probabl. nom d’origine, cf. Astimoulin à Saint-Servais (Namur) ou d’un topon. du même type.

 

JG

Datgnies

zie Dattignie(s).

 

FD

Dath

D’Ath. 1335 «Jakemart Dath» Comptes-Mons; nom d’origine: Ath (Ht).

 

JG

Dath

D’Ath: PlN Ath (H), Ndl. Aat. 1275 tere Marien d’Aath, Papegem; 1275 Marie d’Aat, Isières (VR i46r°, i5sv°); 1385 Hennequin Dath, Parijs (MARCHAL).

 

FD

d-Ath

Proven. Loc. Synon. : Attout.

 

EV

Dathenus

De hervormingsgezinde predikant Pieter Dathenus (fi588) heette eigenlijk Pieter van Bergen. Zijn humanistennaam is de vertaling van d’Athènes. ±1570 Pieter Daten (predikant), Ip. (CDT).

 

FD

Datthyn

-ijn: Patr. Vleivorm van een Germ. dad-

naam, zoals Datbert, Dadwin of korte vorm Dato.

Dadinus = Dadwinus (STARK). 1297 Jan Pieters f.

Datins, Bg.(CG); 1434 Lembertus Datyn = 1438

Lambertus Datin; 1435 Johannes Datyns; 1466

Wilhelmus Datyn, Mtr. (MUL I, II); 1457 Johannis

Datyns, Mtr. (SKM); 1564 Judocus Dathin,

Diksmuide(MULIV).

 

FD

Dattiches

PlN Attiches (Nord). 1190 Renier d’Attiches (NEH); 1284 Robert d’Attiches, Rijsel (CCHt).

 

FD

Datwyler

zie Daetwyler.

 

FD

Dau(t)zenberg

Doutzenberg, Doutsenberg: PlN < Totzenberg < Trotzenberg bij Aken (NRW)? 1537 Nicolaas Dautzenberg, Kerkrade (CROTT1995); 1659 Leonardus van Doetsenborch, Hamonensis; 1664 Petrus Dausenberge, Lirrodensis; 1700

Joannes Dautsenbergh, Valkenburg (MUL VI, VII).

 

FD

Daubach

PlN (RP).

 

FD

Daubange

Nom d’origine: Aubange (Lx).

 

JG

Daube

1. PlN Aube (Moselle, Orne). – 2. Var. van Dabe.

 

FD

Daube

Var. de Dabe (w. âbe = Aubel), mais également nom d’origine: Aube, nom de deux localités de France (Moselle et Orne).

 

JG

d-Aube

Proven.  1. Loc. fr. — 2. N.   d’arbre   (Peuplier  blanc).   N°

242. L.D.

 

EV

Daubechies

Daubeschies, Daubchies, Dopchie(s), Dobchies: PlN Aubechies (H). ±1100 Gualterus de Abacies, H (CAE); 1278 Fastret d’Aubecies, Bergen (CSW I); 1295 Jehans Dobisies, Dk. (TdT).

 

FD

Daubechies

Dobchies, Dopchie, -ies. Nom d’origine : Aubechies (Ht).

 

JG

d-Aubechies

Proven. Loc.

 

EV

d-Aubecq

Proven. Dép. Flobecq et Ghoy.

 

EV

Daubenton

Daubanton: PlN Aubenton (Aisne). 1318 Quentin D’Aubenton, St-Q. (MORLET).

 

FD

Dauber(t)

D’Aubers, PlN (Nord). 1210 S. Pétri de Obère, Aubers (SPL); 1306 Jehanne dame d’Auberch, Atrecht (NCJ).

 

FD

Daubercie(s)

Daubersy, -cy, -sies: PlN Aubrechies (PdC) en in Sint-Vaast (Nord). Aubercy in Triaucourt (Meuse). Ook Bois d’Aubrechies in Solre-sur-Sambre (H). Maar het kan best een var. zijn van Daubechies.

 

FD

Daubercy

Daubersy. Nom d’origine: Aubercy, comm. de Seuil-d’Argonne (Meuse) ou, moins probabl., (bois d’) Aubrechies à Solre-sur-Sambre (Ht).

 

JG

d-Aubersy

Proven. Au Bercy (Loc. fr.).

 

EV

Daubert

Filiation. ,,(Fils) d’Aubert » N° 102. V. AD (Ad).

 

EV

Daubie

cf. Dauby.

 

JG

Daubie(s)

Daubit, zie Dauby.

 

FD

Daubigny

1280-81 «Jehan Daubegni» Reg-Tournai; nom d’origine: Aubigny, fréquent en France (Aisne, Ardennes, etc.).

 

JG

Daubigny

Daubigney, Dobbeni(e), Dobbonie, Dobbini: 1. PlN Aubigny in Dk. (H). 1280 Jehans d’Aubignies, Zinnik (CSWI); 1334 Jehans d’Aubegni, Dk. (TTD). – 2. Verspreide PlN in Frankrijk (o.m. Nord, PdC, Somme). 1239 Rikero d’Aubigni, Atrecht (NCJ); 136 e. Oudart d’Aubingny, Laon (MORLET).

 

FD

Daubioul

Daubioulle. 1600 «Jacques Aubioul» Beauvechain; sans doute d’un topon. à iden­tifier, p.-ê. au bioul, au bouleau [JL, NFw].

 

JG

d-Aubioul

Proven. D’au Bioul. L.D. ,,Au    bouleau ».    Nos    209,    242.

Bioul (Loc),

 

EV

Daubioul(le)

Vz. de + Patr. Aubioul, W. vleivorm van Germ. VN Aubert. 1600 Jacques Aubioul, Bevekom (HERB.); 1663 Ferd. Daubioul, Geldenaken(MULVI).

 

FD

Daublain

Haubl(a)in: PlN Aublain (N). 1225 R. de Ablem, Luik (SLL); 1528 Henry Daublen, Namen (RBN).

 

FD

d-Aublain

Proven. Loc.

 

EV

d-Aubleu

Proven. ,,D’Au Bleu-(-ru, -rieu) » (Dép Bra, F«snes-lez-Buis-

senal). Nos 71, 230.

 

EV

Daubois

D’Aubois, d’Au Bois: van aan het Bos.

 

FD

Daubois

Nom d’origine: Au Bois, topon. fré­quent; cf. aussi Dabois, Dambois, Dobos.

 

JG

Daubré

Daubre(z), D’Aubrey: PlN Auberaie: plaats waar abelen groeien. Fr. FN Aubraye, -ée.

 

FD

Daubré

Daubrez. Probabl. (fils) d’Aubré, anthrop. germ.

 

JG

D’Aubreby

cf. d’Auxbrebis.

 

JG

D’Aubreby

zie Aubrebis.

 

FD

d-Aubreby  

Proven.      Autrefois : D’aux Brebis. L.D. N° 209.

 

EV

Daubremé

Dobremé, -metz, Dabremez, Dappremé(e), -me(e), Dapremez, -mée: 1. PlN Aubremé in Grand-Rosière (WB). – z. PlN Aubrometz (PdC). 1355 Ghilebert d’Aubronmés, Atrecht (NCJ). – 3. Wellicht ook PlN in Vloesberg (H) of in de buurt. 1275 Gilles d’Oubertmeis, Vloesberg (VR4ir°).

 

FD

Daubremé

Nom d’origine : Aubremé, à Grand-Rosière (BrW); cf. aussi Dambremé et Dapre-mez, -ée.

 

JG

d-Aubrenne

V. Daublain.

 

EV

Daubresse

 (NF de la région de Charleroi et Thuin). 1618 «Nicolas Daubresse (briquetier, cloutier)» Montignies-sur-Sambre (Genea-Net), 1750 «Alexandre Daubresse» Jumet; probabl. nom d’origine toponymique car on rencontre des D’Aubresse en France (e.a. à Marseille en 1648) [avec la collab. de Fr. Ga­briel].

 

JG

Daubresse

Onzeker. 1750 Alexandre Daubresse, Jumet(HERB.).

 

FD

d-Aubresse

Proven.   Aux   Bresses, L.D. N° 209.

 

EV

Daubreuil

D’au Breuil. Vgl. Dubreuil.

 

FD

Daubrez

cf. Daubré.

 

JG

Daubrez

D’Aubrey, zie Daubré.

 

FD

Daubry

Nom d’origine: Aubry (Nord).

 

JG

Daubry

PlN Aubry (Nord, Orne). 1259 Pierre Daubry, Montreuil (CMM); 1351 Gérard d’Aubri, Bergen (CCHt).

 

FD

Dauby

Daubie(s), Daubit: PlN Auby (LX, Nord). 1299 Marie de Aubi, Bg. (VERKEST); 1348 Jehan d’Auby, Atrecht (NCJ).

 

FD

Dauby

Daubie. 1279-80 «Jakemes Daubi li foulons» RegTournai, 1635 «Laurent Dauby» BourgNamur; nom d’origine: selon la loca­lisation du NF, Auby (région de Douai) ou Auby (arr. Neufchâteau).

 

JG

d-Auby

Proven. Loc.

 

EV

Daucha(p)t

-aux, zie Doucet.

 

FD

Dauchapt

Dauchat (NF de Verviers et Petit-Rechain). 1743 «Henri-Jos. Dauchapt» Ver­viers, cf. aussi GeneaNet; NF d’origine incer­taine, p.-ê. originellement français, la forme initiale semblant bien être celle en -chapt.

 

JG

Dauchet

-ez, zie Doucet.

 

FD

Dauchot

 (NF hennuyer). NF qui apparaît en 1642 à Fouleng (natif de Silly), puis en 1675 à Marcq [on note aussi le NF Auchot en France

(Alllier, Loiret)]. Peut-être avec la préposition de + Wauchot, dimin. de Wauch(i)er, avec perte du w initial (seul Gauchot semble toute­fois attesté) [avec la collab. de Fr. Gabriel]. Dauchy. 1190 «Robert)us) de Hauchi» Arquen-nes [BR] ; nom d’origine: Auchy, fréquent en France (Nord, Oise, PdC).

 

JG

Dauchot

V. Daussois. N° 79.

 

EV

Dauchot

Wsch. var. van Douchot (vgl. Dauchy/Douchy) = Doussot, dim. van doux: zacht, teder. BN.

 

FD

Dauchy

Dauchie, Dochy, Dossi, Dosy, Duc(h)i, Ducy, Dusi: 1. PlN Auchy (PdC 3X, Nord). 1296 Maroie d’Auchi; Mehaus d’Auci, PdC (BOUGARD); 1298 Petro Dauchi filio quondam Nicholai Dauchi opidani Duacensi, Bg. (VERKEST); 1316 Ghele Dauci; 1350 Pieron Dauchi, Dk. (TdT); 1686 Joannes Dochy, Lo (CRAEYE); Do(u)chy = Dossy = Duchi (VS1984,399). – 2. Soms hypercorrect voor Daussy. Zie ook Douchy.

 

FD

d-Auchy

Proven.   Auchies    (Dép. Marcinelle). Synon. : Do(u)chy.

 

EV

Daucloi

 (NF à Enghien, depuis 1837). NF d’ori­gine incertaine.

 

JG

Daudemont

zie Dodémont.

 

FD

d-Audemont

Proven.     Audimont (Dép. Horrues).

 

EV

Daudenard

1295 «Rauls Daudenarde» Comp-tesMons, 1543 «Martin Daudenart» Ladeuze; nom d’origine: Audenarde, Oudenaarde (FlOr).

 

JG

Daudenard, (van)

zie van Oudenaerde.

 

FD

d-Audenart 

Proven.     Audenarde (Loc).

 

EV

Daudenthun

PlN Audincthun (PdC). 1184 Godefroy d’Odinghetun (DFI).

 

FD

Daudergnies

Dodergnies: PlN Audregnies (H). 1389 Jehans d’Audregnies, Bergen (CCHt).

 

FD

Daudergnies

Nom d’origine: Audregnies, for­me dial. audèrgnî, 1181 «Audernies» (Ht).

 

JG

Daudeseux

cf. Dadseux.

 

JG

d-Audiffret     

Audiffret.  Filiation. ,,(Fils) d’Audifroy ».  N°  02.  V. AD (Ad).

 

EV

Daudrez

Dodré, Doderay. Patr. d’Audrez, Germ. VN ald-rêd ‘oud-raad’: Aldradus (MORLET I). Of dod-rêd?

 

FD

d-Audrimont

Dép.   La  Gleize   et Ohain.

 

EV

Daudruy

PlN Audruicq (PdC). 1266 Ade d’Audruwic, Atrecht (NCJ).

 

FD

Daue

Var. de Dauwe, hypocor. néerl. de David.

 

JG

Daue

zie (de) Dauw.

 

FD

Dauer

zie de Hauwer(e).

 

FD

Daufel

Proven.   ‘t   Ou(de)   Veld. (Dép. Zaffelare).

 

EV

Daufresne

Var. van Dufrêne of d’au fresne: van aan de es.

 

FD

d-Aufresne

Proven. D’au Frêne. L.D. N° 209, 242.

 

EV

Daug-

-inet, -otte. V. TAD (Tak).

 

EV

Dauge

1364 «li femme qui fu Grart Dauge» PolyptAth; nom d’origine: probabl. Auge-lez-Rocroi (Ardennes).

 

JG

Dauge

PlN Auge (Ard.).

 

FD

d-Auge

ou Dauge. 1. Proven. Auge (Rég. et Loc. fr.) — 2. V. TAD

(Tak).

 

EV

Daugimont

Daugeumont, Daujeumont, Dausimont: 1. PlN Agimont (N). 1296 Jehan d’Augimont, N (CDN). – 2. Spelling voor Dogimont.

 

FD

Daugimont

Nom d’origine : Agimont, w. à Naudjumont (Nr).

 

JG

d-Augimont   

Proven.      Ogimont (Dép. Velaines-lez-Tournay).

 

EV

Dauginet

D’au Genêt of Dugenêt.

 

FD

Dauginet

Ellipse de (fils) d’Auginet, hypocor. de Auger.

 

JG

Daugnaix

-i(aux), -eau, zie Daneau.

 

FD

Daujeumont

Var. de Daugimont?

 

JG

Daujeumont

zie Daugimont.

 

FD

Daul(e), van (den)

zie van Daal.

 

FD

Daulie

-ies,   Daullye,   Daully. Probabl. d’un topon. à situer dans la région de Mons où ces NF sont concentrés.

 

JG

d-Aulie

Proven.    Houilly    (Dép. Blandain).

 

EV

Daulie(s)

Daully(e), zie Danlier.

 

FD

Daulmerie

zie Daumerie.

 

FD

Daulne

cf. Daine.

 

JG

Daulne

Daun(e), Daine: PlN Aulne in Gozée (H). 146 e. Baudouin d’Aulne, Val-Dieu (CVD).

 

FD

Daum

Daume(n), -ens, zie Daem(s).

 

FD

Daumerie

-ery, Daulmerie. 1548 «Marie Dau-merie» Ladeuze, 1676 «Anthoine Daulme-ries» RuageAth; nom d’origine: Aumerie, à Kain (Ht).

 

JG

Daumerie

-ies, -y, D(e)aulmerie: PlN Aumerie in Kain (H) of Aymeries (Nord): 1148 Ameriis (TW). De FN kwam voor in de varianten Daimeri, d’Aymeries, d’Aulmerie, Damerie(s), d’Aulmery. 1201 S. Martini Daimeri = 1212 Martin Dameri, Bergen; 1268 Mahieu d’Aumerie (Midd. 1999,49-72); 1350 Jehans d’Ainmeries, Gommegnies; 1358 Jehan d’Amenez, Bergen (CSW II); 1654 Fr. P. Daumerij, Zullik (MUL VI).

 

FD

d-Aumerie

1. Proven. Heaumerie, ,,Endroit où l’on faisait des heau­mes ». — 2. Profess. Fabric. d’ar­mures. N° 131. (D’Heaume, Dép. Seneffe).

 

EV

d-Aumers

Proven. D(e St-)Omer (Loc. fr.).

 

EV

Daumont

Domont: 1. PlN Aumont (Jura, Oise, Somme, Lozère). 1383 Hutin d’Aumont (MARCHAL). – 2. PlN Hautmont in Dison (LU) en Ophain (WB) of Hautmont (Nord). 1379 Guillaume d’Omont, H (BLO VIII); 1368 Renier d’Omont, Cuesmes (CSW II). – 3. PlN Omont in Sclessin (LU). 1276 molendinum de Omont, Sclessin(AVB).

 

FD

Daumont

Nom d’origine: Au Mont (topon. fré­quent).

 

JG

d-Aumont

Proven. D’Au Mont (L. D.). N08 209, 232.

 

EV

Daun

 (NF liégeois). 1589 «Gérard Daune» Arbrefontaine; nom d’origine: probabl. Daun (Rhénanie).

 

JG

Daun(e)

zie Daulne.

 

FD

Daunau

1. PlN Auneau (Eure-et-Loir). 1383 Marguerite d’Auneau (MARCHAL). – 2. Zie Daneau.

 

FD

Daunau   

Proven.    ,,Danube »    (N. allem.).

 

EV

d-Aunau

-Aune. V. Aulne.

 

EV

d-Aunau

Proven. ,,Petit Aulne ». N. d’arbre. N° 242.

 

EV

Daunay

1. D’Aunay. PlN Aunay. Fr. aunaie < Lat. alnetum: elst. – 2. Zie Daneau.

 

FD

Daune

cf. Daine, Daulne.

 

JG

d-Aune

Proven. 1. Olne (Loc.). — 2. V. Aulne.

 

EV

Daunis

zie Danis.

 

FD

Daunno

zie Daneau.

 

FD

Dauphin

1. Ancien N. de bapt. (C’était celui du Comte d’Albon, dont dé­rive le N. du Dauphiné). — 2. Proven. Au fin (de ville) (Dép. Houfalize). Ou bien: D’O-phain (Ophain, Loc.).

 

EV

Dauphin

1536  «Henri  delle  Thour dit  le Daulphin» AnthrLiège, 1601 «François Dau­phin» BourgNamur,  1607 «Jean  Le Daul­phin» Cerfontaine; parfois surnom et même ancien prénom, mais le plus souvent nom d’enseigne, par ex. « Au Dauphin » (1632) à Liège (BTD 26, 273) [CH]. Daurmont. Nom d’origine: Dauremont, à Graux (Nr).

 

JG

Dauphin

-ine, Dalphin, Le Dauphin: BN naar een huisnaam, b.v. 1632 au Dauphin, Luik. Vgl. Dolfyn. 1475 Thomaes Daulphin, St.-Omaars-Bg. (JAM. II); 1536 Henri delle Thour, dit le

Daulphin, Luik (RENARD 273).

 

FD

Daurel

Proven. Aurel (Loc. fr.).

 

EV

Dauria(c)

D’Auria, D’Aurea: PlN Auriac, verspreid in Z.-W.-Frankrijk. 1776 F.J. Dauriac, Namen-Aw. (AP).

 

FD

Daurmont

PlN Dauremont in Graux (N).

 

FD

Dauron

PlN Auron (Alp.-M.) of Aurons (B.-du-Rhône).

 

FD

Daury

Nom d’origine: d’au ri?

 

JG

Daury

PlN Daurys in Dison (LU), Dauris in Houyet (N).

 

FD

Daus(s)e

PlN Ausse? Bois d’Ausse in Courrière (N)?

 

FD

Daus(s)ogne

PlN Ossogne in Havelange (LU) en Thuillies (H).

 

FD

Daus(s)y

zie Dhaussy.

 

FD

Dausimont

zie Daugimont.

 

FD

Dausin

Daussaint, Daussin.  1635 «Jan Dausin» et 1636 «Henri Dausin» émigrés en Suède, 1666 «Loyse Dausin» BourgNamur; var. probable de Dossin.

 

JG

Dausogne

Daussogne. Nom d’origine: Ossogne, w. ôssogne, à Havelange (Nr) et Ossogne, w. oûssogne, à Thuillies (Ht) ; cf. aussi Dosso-gne.

 

JG

Dausort

1265 «Jehans Dausor» CensNamur; nom d’origine : Waulsort, w. (w)ausoûr (Nr).

 

JG

Daussain

-in, cf. Dausin.

 

JG

Daussain(t)

Daus(s)in, Dossin : 1. PlN Ausseing (Hte-Gar.)? 1298 Jacobi de Hausaing, Bg. (VERKEST). – 2. Var. van Doussin; zie Douchain.

 

FD

d-Aussaint

Proven. D’Au Saint (L. D.) ,,Près de la statue du Saint ». N° 209.

 

EV

Daussin

V. DAD (Daz).

 

EV

Daussogne

cf. Dausogne.

 

JG

d-Aussogne

Proven. ,,Aulnaie ». N° 242. Aussogne ou Ossogne (Dép. Havelange etc.).

 

EV

Daussois

Daussoir, Daussort, Dauchot. Proven. Daussois (Loc.).

 

EV

Daussort

PlN Waulsort, W. (w)sœ»âf (N).

 

FD

Daussy

Nom d’origine : Auchy-lès-Hesdin, 1296 «Aussi» (PdC), Auxi-le-Château 1197 «Aussi» (PdC) ou Haussy (Nord, arr. Cam­brai) [MH].

 

JG

D’Austerlitz

PlN Austerlitz (Slavkov) in Moravie.

 

FD

Dautcour

zie D’Hautcour(t).

 

FD

Dautcourt

Nom d’origine: Hautecourt (Meuse).

 

JG

Dautel

Dot(h)el, Dhôtel, Dhôtel: 1. PlN Autel: altaar, kleine kerk, b.v. Autelbas (LX). – 2. PlN Ostel (Aisne). 1384 Jehan Dostel, Laon; 146 e. Thomas D’Otel, St-Thibaut (MORLET).

 

FD

Dautel

Nom d’origine: Autel, à Autelbas (Lx).

 

JG

d-Autre-  

-bande,    -loup,    -mont; –Autricourt. V. D’Outre-.

 

EV

Dautrebande

Nom d’origine: Outre-Bende, à Ampsin (Lg).

 

JG

Dautrebande

PlN Outre-Bende in Ampsin (LU). 1752 L. A. J. Dautrebande, Namen (MUL VIII).

 

FD

Dautreche

Nom d’origine : Autrêches (Oise).

 

JG

Dautreloup

-loux: PlN Outrelouxhe (LU).

 

FD

Dautreloup

-oux. Nom d’origine: Outrelouxhe (Lg).

 

JG

Dautremont

1780 «Pierre-Joseph Dautremont» Charleroi ; probabl. var. de Dou(l)tremont, du NL Oultremont, à Warnant-Dreye (Lg).

 

JG

Dautremont

zie Doutremont.

 

FD

Dautreppe

1. PlN Autreppe (H) en in Blicquy (H) en Ormeignies (H). 1291 Mathius d’Autreppe, Erquennes (CSWI). – 2. PlN Autreppes (Aisne). 136 e. Robins d’Autreppe, Laon (MORLET).

 

FD

Dautreppe

Nom d’origine: Autreppe (Ht) ou Autreppes (Aisne) ; p.-ê. aussi var. de Dotreppe.

 

JG

d-Autreppe

Proven. Loc. -Auve.   Pfoven.   (Ave   et)   Auffe (Loc.).

 

EV

Dautriche

Van Oostenrijk.

 

FD

Dautricourt

PlN Autricourt (Côte-d’Or). 1773 Michiel Dautricourt, Diksmuide (V.HILLE 1962).

 

FD

Dautrive

1524 «Englebert Dautrives», 1528 «Thiery Dautrive» BourgNamur; nom d’ori­gine: Atrive, w. âtrîve, dépend. d’Avin (Lg) ou Autryve, forme fr. de Outrijve (FlOcc); égale­ment nombreux Hauterive, Auterive en France.

 

JG

Dautrive

zie van Outrijve.

 

FD

D’Autry

PlN Autry (Ard., Allier, Loiret).

 

FD

Dautun

PlN Autun (Saône-et-Loire).

 

FD

Dauv-

-en, -in. Profess. Douvain, ,,Tonneau » (Ane. fr.). N. de ton­nelier. N08 131, 183.

 

EV

Dauven

zie (de) Dauw.

 

FD

Dauverchain

zie Deverchin.

 

FD

Dauvergne

Dovergne: Streeknaam Auvergne in Frankrijk. 1253 Guido de Alvernia, Rijsel (SPL).

 

FD

Dauvergne

Surnom de provenance: originaire d’Auvergne.

 

JG

Dauvillé

-ée, -aire, Dauville, Dovillée, Doville: PlN Auvillers (Ard.), in Wattrelos (Nord), Jeneffe (LU). 1231 Perona de Auviler, Wattrelos (GYSS. 1964,166); 1362 Guillaume d’Auvillers, Comp. (MORLET).

 

FD

Dauvillée

Nom d’origine: Auvillers, à Jeneffe (Lg) ou Auvillers-les-Forges (Ardennes), mais pourrait être plus simplement w. au vile = à Villers.

 

JG

Dauvin

1507 «Gustin Dauvin» BourgNamur; nom d’origine: Avin-en-Hesbaye, w. âvin (Lg) ; cf. aussi Davin.

 

JG

Dauvin

PlN Avin (LU).

 

FD

Dauvister

cf. Davister.

 

JG

Dauvister

zie Davister.

 

FD

d-Auvister

Proven. D’Avister (Dép. Esneux).

 

EV

Dauvr(a)in

PlN Douvrain in Baudour (H).

 

FD

Dauvrain

Dauvrin. Nom d’origine: Douvrain, à Baudour (Ht).

 

JG

Dauvrain

Proven. Douvrain (Dép. Baudour). N° 77.

 

EV

Dauw

Dauwe, au génitif: Dauwen, Dauwens. Hypocoristique néerl. de David.

 

JG

Dauw, (de)

Dendauw, Dau(w)e, Dhauw(e), D’Hauw(e), Dauwen(s), Douwe(n), Douw(s), Dauven, Dave(n): 1. Patr. Het Iw. is dan secundair, omdat de naam achteraf niet meer aïs Patr. begrepen werd. Dauwen(s) uit Dauwin(s). Dauwen(s) < Dauwin(s). Var. en vleivormen van de bijbelse VN David. 1294 David Anglicus = 1298 Dauwe lEngles, Kales (GYSS. 1963). – 2. Patr. Germ. VN Dauo, Dawin (Fm.), Dauwinus (MORLET I), Davo (BRECH.). Dadinus = Dadwinus = Dawinus (STARK). ±1335 Willem Daus huus, Ktr. (DEBR. 19/1); 1361 domum Willelmi Dau, Ktr.; 1398 Olivier de Dau, Pittem; 1398 Heinric Dauwins, Lauwe (DEBR. 1970); 1377 Rugge Dauwin; 1410 Woutere de Dau, Ktr. (DEBR. 1958). – 3. Evtl. EN dauw. Vgl. Rosée, Swyngedauw.

 

FD

Dauwe(e)

Dauwens. Car. phys. De auw(e), De oude, ,,Les vieux, les anciens ». N° 263.

 

EV

Dauwels

1. Var. van Dauwens? – 2. Mnl. damwilt, danwilt, dauwilt: damhert. 1301 Watier Dauwilt, Bg.(V.D.AUW.l36).

 

FD

Dauwer(s)

zie de Hauwer(e).

 

FD

d’Auxbrebis

D’Aubreby, -bij (NF de Dinant). Nom d’une famille patricienne dinantaise, qui s’est illustrée dans l’exploitation des forges et du charbon de bois : fr. aux brebis, surnom de motivation peu claire.

 

JG

D’Auxbrebis

zie Aubrebis.

 

FD

D’Auxy

PlN Auxi (PdC), Auxy (Loiret, Saône-et-Loire). 1414 Philippe d’Auxi, Amiens (CCHt).

 

FD

Dauzenberg

zie Dautzenberg.

 

FD

Dauzo

cf. Dozot.

 

JG

Dauzo

PlN Ozo in Izier (LX).

 

FD

Dav(a)in

1. PlN Avains in Laon (Aisne). 136 e. Jehans d’Avains, Laon (MORLET). – 2. Zie Davin.

 

FD

Davagle

Nom d’origine: Navaugle, à Buis-sonville (Nr).

 

JG

Davagle

PlN Navaugle in Buissonville (N) (J.G.).

 

FD

Davain

cf. Davin.

 

JG

Davaine

1372 «Jacquemar Davaingne» = «Jac-quemar Davainne» Dinant; le NF paraissant dinantais, var. de Dawagne plutôt que de Da-voine.

 

JG

Davaine

zie Davesne.

 

FD

Daval

Davau(x), Davay: 1. PlN Avaux (Ard.). 1178 Henrici de Avax; 1190 Guido clericus de Avaus, St-Hubert (ASH). – 2. PlN Aveau in Rouveroy (H). -3. Evtl. Davaux = Fr. D’aval: stroomafwaarts.

 

FD

Davalos

Proven. D’Avalas (Marqui­sat, Italie du sud).

 

EV

Davans

1313 «Jean Davans» Liège; var. de Dawans [FD] ?

 

JG

Davans

zie Dawans.

 

FD

Davanture

Surnom: anc. fr. aventure ‘sort, destin’, mais aussi ‘ce qui arrive d’inattendu à qqn’, etc. FEW 24, 194a.

 

JG

Davau(x)

zie Daval.

 

FD

Davaux

Nom d’origine: soit topon. « au val », soit Aveau, à Rouveroy (Ht). Cf. aussi 1365 «Jehan Davaus vakier» TailleMons.

 

JG

d-Avaux

Proven. Aval (de la riviè-re). (L.D.), -Avay. Proven. Havay (Loc.).

 

EV

Davay

1. LU W. vorm van Davau(x). – 2. PlN Havay (H). Zie D’Hâve.

 

FD

Dave

D’Hâve: 1. PlN Dave (N). Zie Dedave. – 2. PlN Ave(-et-Auffe) (N). – 3. Zie (de) Dauw.

 

FD

Dave

Proven. Loc.

 

EV

Dave

w. nam. Dauve [prononc. identique au NF Daffe]. 1533 «Jehan de Dave» BourgNamur, 1592 «Anthoenne Dave» CartCiney, 1711» François Dave» Spontin; nom d’origine: Dave, w. dauve (Nr) ou Ave(-et-Auffe), w. ave (Nr); cf. aussi Daffe.

 

JG

Dave

zie D’Hâve.

 

FD

Davel(l)ois

PlN Auvelais (N). 1374 Johan d’Aveloiz, Luik (SLLIV); 1537 Pierchon Daveloy, Namen (RBN).

 

FD

Davelo(o)se

zie D’Haeveloose.

 

FD

Davelois

1272 «Thomas Davelois», «Marga-retha relicta Davelois» PolyptVillers, 1537 «Pierchon Daveloy» BourgNamur; nom d’ori­gine: «Avelois», forme anc. d’Auvelais (Nr).

 

JG

Daveloose

Davelooze, Davelose. Surnom: moy. néerl. de haveloos ‘sans bien; pauvre’; cf. D’Haeveloose et comp. San(s)terre.

 

JG

D-Aveloose

1. Car. mor. De Haveloze, ,,Le déguenillé ». — 2. Pro­ven. Aveloes (Ane. N. d’Auvelais) (Loc.). N° 49.

 

EV

Daveluy

PlN Aveluy (Somme) of Haveluy (Nord). 1299 Bauduins Daveluis (ROBI); 1340 Jakemes d’Avelui, Dk. (RUELLE 52).

 

FD

d-Aveluy

Proven. Loc. fr.

 

EV

Daven

cf. Davin.

 

JG

Daven

zie (de) Dauw.

 

FD

d--Aven(nes).

Proven.      Avennes (Loc.) et Havennes (Dép. Hour).

 

EV

Davenne

1279-81 «Jehans Davesnes» Comp-tesMons, 1495 «Adrien Davennes», 1605 «Laurent Davenne» BourgNamur; nom d’ori­gine : Avesnes (PdC) ou Avenne (Lg).

 

JG

Davenne

Davenes, zie Davesne.

 

FD

Davepon

PlN Davipont in Mortroux (LU).

 

FD

Daver

zie de Hauwer(e).

 

FD

Davera(e)t

Daveraes: Fr. FN Daverat uit de Landes.PlN Avéra ‘notenboom’ (PDB).

 

FD

Daveraes

Proven. De Haveres. ,,Le sorbier » (L.D.). N° 242.

 

EV

Daveraet

Proven. De Haveraard (Dép. Zandhoven). — 2. De Ha-verraad, ,,L’essart aux avoines ». N° 238.

 

EV

D’Avernas

PlN Avernas-le-Bauduin (LU) of (Cras-) Avernas (Lu). Zie ookPar. 1984,405.

 

FD

d-Avernas

Proven. Loc.

 

EV

Daverveld

Proven. ‘t Haverveld, ,,Le champ aux avoines » (Dép. Erwe-tegem). N° 234,

 

EV

Daverveldt

PlN. i6e e. van Daverveld, Uden; 1654 van Davervelt, ‘s-Hertogenbosch (PDB); 1672 Andréas Daverveldt, Erpe (MUL VI).

 

FD

Davesne

Davenne, Davenes, Davaine, Daveyne: 1. PlN Avesnes (Nord, PdC, Somme enz.). 1280 Thumas d’Avesnes, St-Q. (MORLET); 1328 Jehans Davesnes, Dk. (TdT). – 2. PlN Avennes (LU).

 

FD

Davet

-ey, zie D’Hâve.

 

FD

David

au génitif: Davids, Davidts. 1272 «David de Brombais» PolyptVillers, 1286 «David li Poissonniers» DettesYpres, 1472 «Henrion David» DénLaroche, 1620 «Pon-celet David (de Sedan)» émigré en Suède; nom de baptême biblique : David.

 

JG

David

Davids(e), Davidt(s), Davit(s), Davieds, Daviet, Davie(s), Davidson, Dawid(son), Davy(t), Davis(on): Patr. Bijbelse VN David ‘lieveling, vriend’. 1275 ke Jehans Davis de Bellenghein…a Jehan David, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Paulus David, Ip. (BEELE); 1400 Jan Davyt, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

David

N, de bapt. d’orig. biblique. Variantes : David(t)s, Davis. Devis, Davout, Daout (Formes étrangères).

 

EV

Davignon

1384 «Lambers Davignon» Liège; nom d’origine : Avignon (Vaucluse).

 

JG

Davignon

Avignone, Avognon: PlN Avignon (Vaucluse). 1370 Arnoldum Aveynoen, St.-Tr. (GHYSEN); 1388 Lambiers d’Alloir dit d’Avingnon, Luik (AVB).

 

FD

d-Avignon 

1.    Proven.    Avignon (Loc. fr.). Ou bien : (Pont) d’Avi­gnon (près de Nismes, Belgique).

 

EV

Davila

Sp. PlN en streeknaam Avila.

 

FD

Davin

Davain: 1. PlN Avin (LU) of Avins-en-Condroz (LU). 1045 Helfridus de Alvenz; 1104 Arnulfus de Avenz, Stavelot (ASM); 1358 Mabille d’Avins, Luik (SLLIV).-2. Zie Davain.

 

FD

Davin

Daven, Davain. 14e s. «Pirlos Davins» CensHuy, 1486 «Pirlo d’Aven» Dinant, 1508 «Henrart Davin», «Willame Daven» Bourg­Namur, 1589 «Wauthier Daven» CartCiney, 1605 «Conrad Davent» BourgDinant; nom d’origine: Avin(-en-Hesbaye), w. âvin, ou Les Avins, w. âs-âvins (Lg).

 

JG

d-Avin

Proven. Loc.

 

EV

Daviron

PlN Aviron (Eure).

 

FD

Davis

Forme dial. (ou anglaise) de David.

 

JG

Davis(on)

zie David.

 

FD

Davister

D’A-,   Dauvister,   Davisters. Nom d’origine: Avister, w. (èn-)âvîstêr, à Esneux (Lg).

 

JG

d-Avister

Proven. Dép. Esneux.

 

EV

Davister(s)

Dauvister: PlN Avister in Esneux (LU). 1276 Henris Davister, Esneux (SLL).

 

FD

Davit(s)

zie David.

 

FD

Davix

Wsch. grafie voor Davis.

 

FD

Davoine

1. Fr. avoine: haver. BerBN voor een haverkoopman. – 2. PlN Avoine (Indre-et-Loire, Orne).

 

FD

Davoine

Surnom de producteur ou de mar­chand : de + fr. avoine ; comp. Alavaine, Ala-voine.

 

JG

Davoise

Nom d’origine: Avoise (Sarthe).

 

JG

Davoise

PlN Avoise (Sarthe).

 

FD

d-Avoise

Proven. Loc fr.

 

EV

Davoust

zie D’Aoust.

 

FD

Davout

V. David.

 

EV

d-AVR-

-ay, -eux, -oye. Proven. Arboretum, ,,Lieu planté d’arbres ». nos 49) 241.

 

EV

Davranche

PlN Avranches (Manche).

 

FD

Davreux

1773 «Marie-Jeanne Davreux» NP-Louette; nom d’origine: Avroy, w. avreû, no­tamment à Liège, etc.

 

JG

Davreux

PlN Avreu/Avroy in Luik. 1309 Gerardi de Averoil, Mtr. (CVD); 1587 Gilles Davroix; 1603 Simon Davreu, Luik (Midd. 1955,425).

 

FD

Davril

Dapvril, D’Aprile, Daprile: 1. Naam van de maand april. Vgl. April, D’Aoust. – 2. PlN Avril (Nièvre).

 

FD

Davril

Dapvril. Surnom (d’enfant aban­donné?): né au mois d’avril, mais aussi ellipse (fils) d’Avril (nom de baptême). Cf. aussi Avril, April.

 

JG

Davril

N. de cironst. Enfant né en

Avril. N08 11, 301.

 

EV

Davroux

PlN Avroult (PdC).

 

FD

Davy

Davye. Forme dial. (ou anglaise) de David,

 

JG

Davy(t)

zie David.

 

FD

Dawagne

1372 «Jacquemar Davaingne» Cout-Stavelot, 1593 «Éverard Dawaigne», 1596 «Jacques Dawaigne» BourgDinant, 1602-3 «Jean Dawaigne» TerriersNamur; nom d’ori­gine: Awagne, 1443 «Awaigne», dépend, de Lisogne (Nr).

 

JG

Dawagne

PlN Awagne in Lisogne (N). 1372 Jakemar d’Awogne, Dinant (ASM II).

 

FD

d-Awan-   

-ce,    -s(e),    -t.    Proven. Awans. (Loc.).

 

EV

Dawans

-ant, -and, -anse, -ance, -ange, d’Awans, Davans, Hawanx: PlN Awans (LU). 1220 B. de Awans, Luik (SLL); 1313 Jean Davans, Luik (AAV).

 

FD

Dawans

D’A-, Dawanse, Dawance, Dawand, Dawant. 1272 «pro terra lohannis Dawan» PolyptVillers, 1616 «Hilayre Dawan» Princip-Chimay, 1617 «Philippe Dawans, de Jaisve» BourgDinant, 1748 «Jean Pierre Dawance» Nandrin; nom d’origine: Awans (Lg). Cf. aussi Davans.

 

JG

Dawid(son)

zie David.

 

FD

Dawir

Dawirs. 1364 «Colar Dawir» Guill-Liège, 1449 «Lambert Dawire» AidesNamur; nom d’origine: Les Awirs (Lg).

 

JG

d-Awir

Proven. (Les) Awirs (Loc.).

 

EV

Dawir(s)

PlN Les Awirs (LU). 1353 Johans d’Awir, Luik (SLL IV).

 

FD

Dawoud

zie D’Aoust.

 

FD

Daws(on)

Patr. Zoon van Dawe: David. 1332 Richard Dauewesone, Warwick (REANEY).

 

FD

Dawyndt

D’Awoingt. PlN Awoingt (Nord). 1703 Pieter Dawynt, Koudekerke FV (VERGR. 1972).

 

FD

Dax

1. Proven. Loc. fr. — 2. V. TAD (Tak).

 

EV

Dax

D. FN Dachs: das. Vgl. Das.

 

FD

Dax

Peut-être surnom: all. Dachs ‘blaireau’; cf. aussi Das.

 

JG

Dax(h)elet

-er, Daxhlet, zieDachelet.

 

FD

Daxbeek

Daxbe(c)k: Ndd. FN Dachsbeck, Dachspeck. Waternaam Dachsbach: dassenbeek (BRECH.).

 

FD

Daxbek

V. Dachsbeck.

 

EV

Daxchelet

Daxelet, Daxhelet, Daxhlet, var. namuroise (sans le xh marquant l’aspiration:) Dachelet, Dachlet. 1602-3 «Jean Dachelet» TerriersNamur; nom d’origine: Naxhelet, w. a-n-ah ‘lèt, à Wanze (arr. Huy). – Bibliogr. : Et. Daxhelet, Un vieux NF wallon : Daxhelet, VW 57, 1983, 87-93.

 

JG

d-Axhelet

Proven. Axhelet, devenu (E)n Axhelet. (Dép. Wanze). N° 66.

 

EV

d-Ay

V. Daye.

 

EV

Day(e)

Daij(e), Daeye, Daïe, D’Haeye, Dhaeye: Henegouwse adaptatie, met reductie van de uitgang, van d’Haeyer. 1715 L.F. d’Aye = Daye, Bergen (Par. 1979,335)-

 

FD

d-Ayan 

Proven.     (Les)    Hayons (Loc.).

 

EV

Daye

p.-ê. aussi Daille. Nom d’origine qui pourrait être Aye (arr. Marche), mais la distribution du NF dans la région de Tournai et de Nivelles ne plaide pas en ce sens.

 

JG

d-Aye

Proven. Loc.

 

EV

Dayeneux

1705 «Bauduin Dayneux» Bourg-Liège; nom d’origine: Ayeneux (Lg).

 

JG

Dayeneux

PlN Ayeneux (LU). 1267 Watirs d’Aienoz (AVB).

 

FD

d-Ayer

Proven.   1. Hawière  (Dép. Neuf château). — 2. V. D’Hayère.

 

EV

Dayer(s)

zie d’Haeyer(e).

 

FD

Dayez

Dahiez. NF originellement du départ, du Nord, bien implanté en Hainaut; p.-ê. var. de Danhier, -iez ; pour Debrab2 306, hypocor. de David, d’après des équivalences de noms comme Daviot = Dayot = Dayet (avec référence à

laNRO 1985, p. 153).

 

JG

Dayez

-et, -es, Daijez, Daijé, Dajez, Dahiez, -ier: Patr. Dim. van VN David: Daviot = Dayot = Dayet. 1296 Daviot, fils de Josse de Pontoise = Dayotus de Josse de Pontoise; 1389 Daviot ou Daviet de Chambéry = 1383 Dayot, Parijs; 1332 Dayet d’Avalon, Auxonne; 1311 Dahiet, Aignay-le-Duc

(NRO1985,153).

 

FD

d-Ayez

Proven. Hayez. V. Haie.

 

EV

Days

1265 «li enfant Godefroid Days» Cens-Namur, 14e s. «Thyry Days» CensHuy; nom d’origine: p.-ê. «Ays», forme anc. d’Aische(-en-Refail) (Nr).

 

JG

Days(e)

1. Wellicht var. van Daix. – 2. PlN Ays, oude vorm van Aische-en-Refail (N) (J.G.).

 

FD

D’Ayx

zie Daix.

 

FD

Dazard

Dazert: Mnl. dasaert: gek, dwaas. 1409 dat hij was een groot dasaert, Ktr. (V f°i6).

 

FD

Dazy

Nom d’origine: Azy, nom de plusieurs localités de France (Aisne, Cher, Nièvre).

 

JG

Dazy

PlN Azy (o.m. Aisne).

 

FD

De-

peut être: 1° préposition fr. de marquant l’origine; 2° particule (nobiliaire) de précé­dant le NF; 3° peut noter l’article contracté w. dé (fr. du); 4° article défini néerl. de (fr. le, la); y exceptionnellement, de marquant la filiation: type Degeorges ‘fils de Georges’.

 

JG

De Almeida

PlN (Portugal).

 

FD

De Andrade

de Andres, zie André.

 

FD

De Angeli(s)

zie D’Angeli.

 

FD

DE Ba(e)d(t)s

Car. mor. De Batsch, L’orgueilleux, l’insolent ». N° 271.

 

EV

De Backer

V. Bakker.

 

EV

De Badrihaye

de Baudrihaye: PlN Badrihaye in Ayeneux en Soumagne (LU).

 

FD

DE Bae

Car. mor. De bate, ,,Le pro­fit ». Homme intéressé.

 

EV

DE Baene

V. Debaan.

 

EV

DE Baenst  

Car. mor. De baanst,,,L’amadou ».  Homme qui s’en­flamme facilement.

 

EV

DE Baerde-

-ma(e)ker, -ma(e)cker. Profess. Le fabric. de barbes posti­ches. N° 193.

 

EV

De Baerdemaecker 

De  Baerdemacker,  Debaeremacker.  Nom  de  profession:  moy. néerl. baertmaker ‘barbier’.

 

JG

De Baere

cf. Debaar.

 

JG

DE Baere

V. De Barre.

 

EV

De Bagenrieux

PlN Bagenrieux in Neufvilles (H). 1679 Jacobus Bagenrieux, Lessen (MUL VI).

 

FD

De Baillet

zie Baillet.

 

FD

De Bâillon

Baill(i)on, Ballion: PlN Bâillon in Achicourt (PdC), Fresnicourt-le-Dolmen (PdC), Warloy-Baillon (Somme), Barisis (Aisne). 1339 Agnes de Bâillon, Atrecht (NCJ); 1443 Pierre de Bâillon, Comp. (MORLET).

 

FD

De Bakère

zie (de) Backer(e).

 

FD

DE Bakker

V. Bakker.

 

EV

DE Bal

Car. mor. ,,La balle », ,,Le joueur    de    balle.    Habitude   ou

adresse. N° 131, 201.

 

EV

De Balincourt

zie Balencour(t).

 

FD

De Banterlé

-le: PlN Banterlé in Baisy-Thy (WB). 1704 A. M. de Banterlé, Lv. (Midd. 1974,343).

 

FD

de Baré

Particule de + NF Baré.

 

JG

De Baré

zie Baret.

 

FD

De Barnardin

zie Bernardin.

 

FD

de Barquin

Nom d’origine (ou NF de la nobles­se): probabl. de Vieux-Berquin (Nord).

 

JG

De Barquin

zie Berquin.

 

FD

DE Barre

1. Car. mor. ,,L’homme nu, pauvre ». N° 270. — 2. Proven. N. de terre : ,,La stérile ». N° 237.

 

EV

De Barse

PlN (LU). 1088 Boso de Barz, Stavelot (ASM).

 

FD

de Barsy

De B-, Debarsy, w. nam. Dèbârsi. 1437 «Colar de Barsy le charlier», 1540 «Hanzotte de Barsy» CartCiney; nom de seigneurie d’une famille noble : Barsy, à Flos-toy (Nr).

 

JG

DE Basselier

1. N. d’état civil. ,,Le bachelier, le célibataire ». — 2. V. De Batselier.

 

EV

de Bassompierre

NF célèbre de la noblesse liégeoise, d’après le topon. Bassompierre, com­mune de Boulange (Moselle).

 

JG

De Bassompierre

-pière, Bassompiere, Massompierre: PlN Bassompierre (Moselle).

 

FD

DE Bast

Car. phys. ,,La Bedaine ». N° 259.

 

EV

De Bastelier

V. DE Basselier et Batselier.

 

EV

DE Batse-

-leir, -lier. V. Batseleir.

 

EV

De Batselier

De Boitselier. Surnom: formes flam. de bachelier, cf. Batselier, etc.

 

JG

DE Baus

1. V. DE Paus. — 2. Car. mor. De boze, ,,Le méchant ».

 

EV

DE Baut

Profess. De bout, ,,Le bou­lon ». N, d’un boulonnier. Nos 131, 189.

 

EV

De Bauw

cf. De Bouw.

 

JG

DE Bayser

V. DE Buyser.

 

EV

DE Be(c)k

1. Car. mor. ,,Le (fin) bec » le gourmet. — 2. Proven. De

Beek, ,,La rivière ». N° 230.

 

EV

de Beaufort

de Beauffort. Nom de la noblesse: Beaufort, dépend, de Ben-Ahin (Lg) et topon. fréquent en France.

 

JG

de Beauregard

Nom d’origine: Beauregard (topon. fréquent).

 

JG

De Beck

Debecq, Debecque, Debèque, Debegh. Formes réduites à la syllabe accentuée de Debecker; ou bien forme romane de néerl. beek ‘ruisseau’.

 

JG

DE Becker

V. Bakker.

 

EV

de Beco

Nom d’origine : Becco, à La Reid (Lg).

 

JG

DE Beeckman

V. Beek.

 

EV

DE Beer

V. Beer.

 

EV

De Behr

de Behr, Debeir, cf. Debeer.

 

JG

DE Beil

Profess.   1.  De  bijl,   ,,La hache ». N. d’ouvrier. N° 131. — 2. V. DE Beul.

 

EV

DE Beir

V. Beer.

 

EV

DE Bekker

V. Bakker.

 

EV

de Bellaing

Nom d’origine: Bellaing (Nord).

 

JG

de Bellefroid

Nom d’origine: anc. w. bellefroid (= fr. beffroi) ‘tour de défense’.

 

JG

De Ben

Deben. Principalement surnom de métier, de tresseur de mannes: néerl. ben ‘banne, manne’ [FD]; le NF Deben peut venir aussi de Ben(-Ahin), cf. Debin, ou Eben (-Emael) (Lg).

 

JG

DE Bende

Car. mor. De bende, ,,La bande   (d’individus) »   (Péjoratif). Nos 267, 268.

 

EV

de Bernard

avec le génitif latin : De Bernard!, de Bernardi, Debernardi. Préposition de + Bernard (prénom).

 

JG

DE Bes

Profess. ,,La groseille rouge » N. de producteur. Nos 131, 168, 299.

 

EV

de Béthune

Nom d’origine : Béthune (PdC).

 

JG

De Beuckelaar

Debeuckelaere, De Beuckeleer, De Beukelaer, -eer, etc. Moy. néerl. bokelare, buekelare ‘bouclier, écusson (avec pommeau)’, surnom de fabricant de boucliers, ou dérivé de néerl. beukel ‘boucle’, cf. le fr. bouclier (marchand ou fabricant de boucles) (Dauzat 55) [FD].

 

JG

DE Beuckelaer(e)

1. Car. mor. De beukelaar, ,,Le bouclier ». N. donné au protecteur d’une personne. — 2. Profess. Celui qui faisait des boucliers ou s’en servait. NOB 131, 189.

 

EV

DE Beugher

Car. mor. De buiger, ,,Celui qui fait des courbettes ». Homme obséquieux. N° 281.

 

EV

De Beul

De Beule. Surnom: néerl. beul ‘bour­reau’ ; cf. aussi De Boel.

 

JG

DE Beul(e)

1. Profess. ,,Le bour­reau ». — 2. Car. mor. ,,Le tyran ». N° 272.

 

EV

DE Beurme

Profess. De Beurman, ,,L’encaisseur ».

 

EV

De Beus

Car. mor. 1. De beuzelaar, ,,Le vétillard ». N° 285. — 2. De boze, ,,Le méchant ». — 3. V. DE Buyser.

 

EV

De Beys

Var. néerl. de Debaix ou de De Bels.

 

JG

de Biber

Nom d’origine: (vôye de) bibêr, à Amay (Lg).

 

JG

de Bidlot

Bidlot. 1. N. de bapt. avec la partie, nobil. décernés par les Princes-Evêques de Liège. — 2. N. de filiation. ,,(Fils) de Bidlot ». N° 102.

 

EV

de Bidlot

Particule de + NF Bidlot.

 

JG

De Biesme

Debiem(me), Desbiesme: PlN Biesme (H, N). 1265 Jehans de Bievene, Biesme (CRN); 1369 Colart de Byeme, Luik (SLLIV).

 

FD

De Bièvre

Debievre, Debiève, Debieve, Debieuvre, Bièvre, Biever: 1. PlN Bièvre (N). 1352 Symon jadit de Byevre, Luik (SLL IV). – 2. PlN Bièvres (Aisne, Ard., Seine-et-Oise). 1243 Oudardus de Bièvre, Comp. (MORLET); 1357 Jehan de Bièvre, Cent (CLMII).

 

FD

De Bihl

D. PlN Biehl (BW, BEI), ontronde vorra van Bùhl: heuvel.

 

FD

De Bijser

Debyser, Debyzer. 1363 «Gillis de Bisere» Gand; dérivé de moy. néerl. bisen ‘errer, vagabonder’, surnom de vagabond.

 

JG

DE Bilde

Profess. ‘t Beeld, ,,La sta­tue, l’image ». N. de statuaire. N° 131, 196.

 

EV

De Bille

de Bi(e)lde, de Beelde, de Belle: 1. PlN Ofr. bille: boomstronk. De gemouilleerde / wordt in het Ovl. Id (DEBR. 1985). Zie ook Van de Bielde. i6e e. de Beelde, de Beeldye, de Beelge, de Beelie, de Beelie, de Belie, Waas (CAPPELLE). – 2. Soms var. van De Belder.

 

FD

De Bille

Debille. Nom d’origine: anc. fr. bille ‘souche d’arbre’ [FD]; cf. Debilde (ci-dessus).

 

JG

De Binckum

zie van Bincom.

 

FD

de Biolley

Nom d’origine: Biolley, à Salenches (Vaucluse); famille émigrée de Savoie à Verviers au début du 18e s.

 

JG

De Biolley

PlN Biolley in Salenches (Vaucluse): plaats waar berken groeien. De familie kwam in de i8e e. van Savooie naar Verviers (HERB.).

 

FD

de Biourge

Nom d’origine : Biourges, à Orgeo (Lx).

 

JG

De Biourge

PlN Biourges in Orgeo (LX). 1268 Watrin de Biourge, Herbeumont (T.C.L., Généalogie de la famille de Biourge. Suppl. Le Parchemin 1937).

 

FD

De Biseau

zie Biseau.

 

FD

DE Bisschop

V. Bisschop.

 

EV

De Bisson

zie Buisson.

 

FD

De Bissy

PlN Bissy (Saône-et-Loire).

 

FD

De Bisthoven

PlN Bi(e)sthove: hof bij een biest, plaats waar biezen groeien. 1496 Hubrechts Byesthovens, Lier (FRANS); 1646 Cornelis de Bisthoven, Aw. (MAR.); 1675 sieur Alexander van Bystove, Aw.-Bg. (PARM.).

 

FD

De Bivort

zie Bivort.

 

FD

DE Blaecke

Car. mor. De blage, ,,Le gamin, le petit drôle ». N° 285.

 

EV

DE Blaer(e)

Car.  phys.  De  blaar, ,,L’ampoule, la pustule, la tache sur

le front ». N. d’un homme portant une marque de cette nature. N° 26l. V. Blair- -eau, -vaque.

 

EV

DE Blaes

1.  Car. mor.  De blaaskaak, ,,Le fanfaron ». N° 269. —

2. Car. phys. De blaas, ,,La vessie ». N. de H. malade de cet organe.

 

EV

de Blanchart

Particule de + NF Blanchart.

 

JG

DE Blanck

Car. phys. De blanke,

,,Le blanc ». N° 255.

 

EV

DE Blander

Proven. Blanden (Loc.), avec suffixe -er, d’orig. N° 212.

 

EV

DE Blauwe

Profess.   1.   Car.   phys. ,,Homme (au teint) bleu ». N° 256.

2.   Profess.  De  blauwer,   „Artisan qui teint ou badigeonne en bleu ».

 

EV

De Blauwer

1375 «Michiel de Blauwere» Ypres ; nom de profession, du teinturier en bleu [FD].

 

JG

DE Ble(e)cker(e)

Profess. De bleker, ,,Le blanchisseur ». Variantes :

Blyckaerts,   Bleeckx,   Ingenbleek. In den bleek, ,,Au blanchissage ».

 

EV

De Bleecker

De Bleeckere, Debleeker, De Bleeker, Deblecker. Nom de métier: moy. néerl. bleker ‘blanchisseur’.

 

JG

DE Blende

Car.  phys.  De  blinde, ,,L’aveugle ». N° 262.

 

EV

DE Bleser

V. Blaser.

 

EV

De Blick

De Blieck, Deblieck. 1280 «Johan-nem Bliec» DettesYpres; surnom: néerl. bliek ‘petite brème’ [FD].

 

JG

DE Blieck

Proven. De blik, ,,Le re­gard, le point de vue ». L.D. (Comp. Beauregard, pour : Belle vue).

 

EV

De Blochouse

zie Blockhuys(en).

 

FD

DE Block

1. Car. mor. De blok (fig.)j ,,Le lourdeau », ,,Le rustre ». N° 281. — 2. V. Blok.

 

EV

DE Bloe

Car. mor. De bloei, ,,La prospérité ». N. d’homme dont les affaires sont florissantes.

 

EV

DE Blon(d)

Car. phys. De blonde, ,,Le Blond ». N° 264.

 

EV

de Blondel

N. de filiation. ,,(Fils) de Blondel ». V. ce N. NOB 102, 264.

 

EV

De Blondel,

zie Blondeel.

 

FD

DE Bloos

Car. phys. De bloos, ,,Le rouge de la pudeur ». N. d’homme pudique. N° 279-

 

EV

DE Bluts

Car. phys. De bluts, ,,La bosse, la contusion, la meurtris­sure ». N. d’un homme portant une marque de cette nature. N° 26l.

 

EV

DE Bo

V. Bood.

 

EV

DE Bo(d)e

V. Bood.

 

EV

De Bocarmé

PlN Bocarmé in Bury (H). 1203 Willelmi de Borcartmes, Ktr. (DEBR. 1980); 1278 Jehans de Boukarmes, Dk. (SMTII).

 

FD

DE Bock

Car. phys. ou mor. De bok, ,,Le bouc ». V. Leboucq. Nos 288, 291.

 

EV

De Bode

Debode, De Bodt, De Bo, Debo 1287 «Nicoles li Bode li tiliers» DettesYpres; nom de profession: moy. néerl. (stads)bode ‘messager, ambassadeur de la ville; bedeau’ [FD].

 

JG

DE Bodt

V. Bot.

 

EV

De Boe

De Bon. Surnom: moy. néerl. bout, boud ‘hardi, intrépide, courageux, etc.’; cf. aussi le suivant.

 

JG

DE Boeck(x)

V. Beuk.

 

EV

De Boelpaep 

-paepe,   etc.   1589  «Stoffel Boelpape» Aartselaar; surnom: littér.paep die boelt, boeleert, c.-à-d. prêtre-amant, coureur de jupons [FD].

 

JG

DE Boelpaepe

Car. mor. De boedel-paap, ,,Le frocart (qui s’est em­paré) de la masse, du magot ». N08 250, 144, 268.

 

EV

DE Boer

Car. mor. ou origine. ,,Le paysan ». Nos 137, 281.

 

EV

De Boer

de Boer. Surnom: néerl. boer ‘fermier, paysan’.

 

JG

DE Boets

Profess. De boetseerder, ,,Le modeleur ».

 

EV

De Boev

De Boeve (met accent) of Bouvet (met lw.).

 

FD

DE Boeve

Car. mor. De boef, ,,Le vaurien ».

 

EV

DE Boever

« Le plus vaurien (de deux homonymes) ». N° 262. V. le suivant.

 

EV

De Boever

De Boevere. 1306 «Ras le Bouuere» = 1326 «Raes de Bouvre» Ypres; surnom de métier, de bouvier, de garçon d’écurie [FD].

 

JG

DE Boeye

Profess. De boej, ,,La balise, la bouée ». N. d’H. qui en fabriquait ou s’occupait du balisage d’un cours d’eau. N° 131.

 

EV

DE Bogaerde

V. Boomgaard.

 

EV

De Boi:

1. Spelling voor De Bois. – 2. Zie (de) Boy(e).

 

FD

De Boitselier

cf. De Batselier.

 

JG

De Bolland

Bol(l)and, Boulan(d), Boulant, Boulent, Bulland: PlN Bolland (LU). 1221 Arnuldus de Bolan, LU (AVB); 1234 Balduinus de Bulant, Reppe (SLL); 1350 Hannot de Bolland, Hervé (Par. 1986,320-331). Zie ook Boelanders.

 

FD

DE Bolle

Caract. phys. ,,L’enflé, le boursouflé ». N° 259-

 

EV

de Bolle

Debolle, De B-. 1347 «Fastrée de Bolle écuyer» DénHesbaye, 1683 «Anthoni de Bolle» Dendermonde; nom d’une famille noble de Hesbaye.

 

JG

De Bolster

Profess. ,,Le brou »; N. de préparateur de brou de noix. N° 131.

 

EV

De Bolster

Surnom: moy. néerl. bolster, bulster ‘balle (paillette), paillasse’.

 

JG

DE Bom

Profess. 1. ,,Tambour ». — 2. ,,Engin d’artilleur ». N. d’artil­leur ». N° 143.

 

EV

DE Bondt

V. De Bont.

 

EV

de Bonhome

Particule de + NF Bonhomme.

 

JG

de Bonhome

V. Bonhomme. Parti­cule nobiliaire concédées par les Princes-Evêques ou les Empereurs d’Autriche. N° 47.

 

EV

De Bonhome

zie Bonhomme.

 

FD

De Boning(h)e

zie Boning(h)e.

 

FD

De Bonnay

PlN Bonnay (Somme, Saône-et-Loire, Doubs).

 

FD

De Bonneville

1. PlN Bonneville (N). 1294 Colins de Bonneville, N (CRN); 1377 Anselme de Bonneville, Havelange (ISC). – 2. PlN Bonneville in Frankrijk (o.m. Somme, Manche).

 

FD

DE Bont

,,La fourrure ». 1. Profess. ,,Le fourreur ». Nos 131, 158. — 2. Particularité vestiment. N° 266.

 

EV

DE Bonte

V. Bont.

 

EV

DE Bontridder

Caract. vestimen­taire, ,,Le chevalier à la fourrure ». N° 266.

 

EV

DE Bontwerker

Profess. ,,Le four­reur ». N° 130, 158.

 

EV

De Bonvoisin

zie Bonvoisin.

 

FD

DE Boom

 (Loc.). V. Boom.

 

EV

De Boom

Néerl. boom ‘arbre’, probabl. surnom d’une personne grande, à la haute stature.

 

JG

De Boos

De Boose. Surnom: néerl. boos ‘mé­chant’.

 

JG

DE Bor

Proven. 1. V. borre. — 2. Boirs (Loc.). N° 79

 

EV

DE Borchgrave

V. Burggraaf.

 

EV

de Borchgrave d’Altena

Deburchgraeve, Deburghgrave. Particule de + NF Borchgrave.

 

JG

De Borger

De Borgher. 1307 «Henri li Borghere» Ypres; moy. néerl. borger, burger ‘bourgeois’ [FD] ; cf. aussi Borger(s).

 

JG

DE Borger

V. Borg.

 

EV

De Borgie

V. Bourcy.

 

EV

De Borgie(s)

De Bourgie: PlN Borgies bij Dk. (H) (TW). 1286 Evrart de Borgies, Dk. (TdT).

 

FD

DE Borle

1. Caract. mor. De Borrel. ,,Le verre d’alcool ». N. d’ivrogne.

N° 271. — 2. V. le suivant.

 

EV

De Borlé

de Borle, Borlez, -et, -é(e), -e(e): PlN Borlez (LU). 1418 Wilheam de Borleez, Luik (SKM).

 

FD

De Borlé

Nom d’origine: Borlez (Lg).

 

JG

De Borman

de B-. Article néerl. de (ou parti­cule fr. de) + NF Borman.

 

JG

DE Borman

V. Borre.

 

EV

DE Borre

V. Borre.

 

EV

de Bossart

Particule de + NF Bossart.

 

JG

De Bossart

zie Bossaert(s).

 

FD

De Bosscher(e)

Profess. ,,Le fores­tier ». N° 138.

 

EV

de Bossière

Proven. Bossières (Loc.).

 

EV

DE Bot(te)

De Both. V. Bot.

 

EV

De Bou

cf. De Boe.

 

JG

De Bouârd

zie Bouvaert.

 

FD

de Boubers

Nom d’origine: Boubers (PdC).

 

JG

De Boubers

PlN Boubers (PdC). ±1300 Bernars de Bouberc, PdC (BOUGARD).

 

FD

de Bouche

Proven.   Bouche   (Dép.

Resteigne).

 

EV

De Bouchout

zie Bouchout.

 

FD

DE Bouck

Deboucq. V. Bûche.

 

EV

DE Boudt

V. Debbaut. de-Bouge. Proven. Bouge (Loc.).

 

EV

De Bougne

zie Debognies.

 

FD

de Bouharmont

Nom d’une ancienne famille noble liégeoise, de la région de Chênée et Romsée, d’après un NL à Beyne-Heusay (Lg).

 

JG

De Boulard

PlN Boulard in Pipaix (H).

 

FD

De Boungne

zie Debognies.

 

FD

De Bourdeaudhuy

zie Bourdeaudhui.

 

FD

De Bourdere

de Bourdère, de Bourderé: PlN Bordères (Pyr.-Atl., Htes-Pyr., Landes)?

 

FD

De Bourgie

zie de Borgie(s).

 

FD

De Bourguignon

N. de  Filiation ,,(Fils)  de Bourguignon ».  (V. ce nom). N° 102.

 

EV

de Bournonville

De B-. Nom d’origine : Bour-nonville (PdC).

 

JG

De Bournonville

PlN Bournonville (PdC, Marne). 1084 Gerardus de Burnulvilla; 1203 Petro de Burnumvilla; 1320 Jehan de Bournonvile (DE II); 1348 Maroie de Bournonville, Atrecht (NCJ).

 

FD

DE Bous

V. Paus. de-Bousies. Proven. Loc. fr.

 

EV

De Bousies

Debouzy: PlN Bousies (Nord). 1201 Walterus de Boziis; 1448 Eustache de Bousies, Bergen (CSW 1,111).

Debout, zie Dibbaut, de Boudt.

 

FD

De Boute

De Boutte, Deboutte. 1391 «Wautier le Bout» = 1392 «Wouterkin le Boud» Ypres, 1709 « Pierre De Boutte » Archennes ; surnom : moy. néerl. boud(e) ‘hardi, audacieux, coura­geux’ [FD]; cf. aussi De Bouw, De Bauw.

 

JG

De Boutte

Deboutte, cf. De Boute.

 

JG

DE Boutte

Profess. De  bout,  ,,Le boulon ».  N.   de  fabricant  ou de

boulonnier.   N°   131.   —   2.   V. THEUD       (Comp.:       Debbaut, ,,Theud-bald »).

 

EV

De Bouw

De Bauw. Surnom: moy. néerl. boud(e) ‘hardi, audacieux’, cf. De Boute [FD].

 

JG

DE Bouw

Profess.  ou  Proven.  De bouw, ,,Le bâtiment, l’édifice ». N.

de constructeur (N° 176) ou d’ha­bitant (N° 247).

 

EV

De Bouzy

zie De Bousies.

 

FD

DE Brabander(e)

V. Brabant.

 

EV

De Brabant

Debrabant, de Brabandt 1632 «Baudewin de Brabant (de Liège)» émigré en Suède ; originaire du Brabant.

 

JG

De Brackeleer

Debracqueler, Debraeckeleer, De Braeckeleer, De Braekeleer, De Brake-laire, Debranquelaire, etc. Ethnique néerl.: habitant de Brakel, fr. Braine, topon. fréquent.

 

JG

DE Braeckel-

-aer, -eer. V. Brakeleer.

 

EV

De Braekell

zie (van) Brakel.

 

FD

De Brandere

Nom de métier: néerl. brander ‘distillateur; étalonneur, vérificateur’, cf. aussi Branders.

 

JG

DE Brandt

V. Brand.

 

EV

DE Braquelaire

V. Brakeleer. N° 55,

212

 

EV

De Brassin(n)e

zie Brassine.

 

FD

DE Brauwer(e)

V. Brouwer.

 

EV

De Breck

zie Dubreucq.

 

FD

De Bree

Debrée. Nom d’origine: Bree, naguère Bree (Lb).

 

JG

De Breijne

zie Debraine.

 

FD

DE Bremaecker

V. Breier.

 

EV

DE Brenck

V. Brink.

 

EV

DE Brender(e)

Profess. De Brander, ,,Le distillateur ». N° 152.

 

EV

DE Breuck

DE Breucker. V. Broeck et Breuk.

 

EV

DE Brier

Proven. ,,La barrière ». L.D. N° 248.

 

EV

De Briey

1. PlN Briey (Meurthe-et-Moselle). 1097 Ripaldus de Briey, Metz; 1266 Habrans de Briez = Heberans de Brie, Metz (CAO). – 2. Spelling voor Debrie.

 

FD

de Briey

prononc. tradit. de Bri. NF de la no­blesse, d’après le NL Briey (Meurthe-et-Mo­selle).

 

JG

De Brigode

PlN Brigode in St-Amand-lez-Fleurus (H). 1265 Roghars de Brigodes, N (CRN).

 

FD

DE Broeck

V. Broek.

 

EV

DE Broeder

,,Le frère », désignation de la personne par allusion à son

frère, plus connu. V. Broeder. N° 128.

 

EV

de Brogniez

Particule de + NF Brognier; pour Carnoy 192, fabricant de brognes (cuirasses), mais ce dérivé n’est pas attesté FEW 17, 31 Ob.

 

JG

De Brogniez

zie Brognier.

 

FD

De Broich

PlN Broich: broek(land).

 

FD

De Broqueville

zie Brocvielle.

 

FD

De Brouc(k)hoven

zie (van) Broekhoven.

 

FD

De Broucker

de Brouckère, De Brucker, De Bruecker. Dérivé de moy. néerl. broec ‘ma­rais’, nom de résidence: habitant du marais (Carnoy 174, note 1).

 

JG

DE Brouckère

V. Broek.

 

EV

DE Brouwer(e)

V. Brouwer.

 

EV

DE Browne

V. Bruin.

 

EV

DE Broyer

V. De Broeyer.

 

EV

DE Bru(i)n

DE Bruyn(e). V. Bruin.

 

EV

De Brucker

De Bruecker, cf. De Broucker.

 

JG

De Brueck

Debrueck, zie Dubreucq.

 

FD

DE Brueck

V. Broek.

 

EV

De Bruey

Nom d’origine: Braay-sur-1’Escaut (Nord), etc.

 

JG

De Bruijn

cf. Debruyn.

 

JG

DE Brul(l)e

V. Breuil et Bril.

 

EV

DE Bruycker(e)

V. Broek-Breuk.

 

EV

DE Bruyn(e)

V. Bruin.

 

EV

DE Bu(e)ger

Caract. mor. De Buiger, ,,Le fléchisseur, le faiseur de courbettes ». N° 281.

 

EV

DE Budt

V. Debbaut, Debodt.

 

EV

De Bue

Caract. mor. De but. Au fi­guré : ,,La bourrasque, la fantaisie, le caprice ». N° 285.

 

EV

De Bueger

Surnom: moy. néerl. bugger ‘héré­tique’.

 

JG

DE Buf

Caract. mor. De boej, ,,Le coquin ». N° 267.

 

EV

De Buggenoms

zie Buggenoms.

 

FD

De Buisseret

Buisseret, -ez: PlN Buisseret in Seneffe (H). 1347-57 Nicolas de Buisseret = de Boseret, Lv.; 1357 Gibon de Busret, Bs. (BLO); 1512 Colart Buisseret, Bergen (CSWIII). Zie ook Boseret.

 

FD

de Buisseret

Debuisseret. Nom d’origine: Buisseret, à Seneffe (Ht).

 

JG

DE Bundel

Profess. De bundel, ,,Le faisceau, le recueil ». N. d’archiviste, de secrétaire. N° 131.

 

EV

DE Bunne

Profess.   De   bun,   ,,Le

baneton »  (Pêche). N. de pêcheur.

Nos 131, 200.

 

EV

De Burie

zie Debury.

 

FD

De Burlet

Burlet, -ey: PlN Burlet, b.v. 1297 en Burlet chan, Moha (HERB.).

 

FD

de Burlet

Particule de + NF Burlet.

 

JG

DE Buss(ch)e

V.   Bos.   Proven. Busch (Dép. Lontzen et Kettenis).

 

EV

DE Busscher(e)

1.   Profess.   ,,Le forestier ». — 2. Car. mor. V. De

Buys(ch)er(e).

 

EV

De Busserolle

PlN Busserolles (Dordogne).

 

FD

De Buyck

Surnom: néerl. buik ‘ventre’.

 

JG

DE Buyl

1. V. Beul. — 2. V. Bijl.

 

EV

DE Buys(sch)er(e)

Car. mor. ,,Le buveur ».   Synon. :   DE-   -Bussche-

r(e), -Buyzer, -Byzer. N° 274.

 

EV

DE Buyst

V. Bies(t). Nos 79, 243.

 

EV

DE By(s)

De bij. 1, Car. mor. N° 288,  295. N.  d’H.  affairé. — 2.

Proven. Enseigne de cabaret ou de boutique. N° 248.

 

EV

DE Cabooter

1. Caract. phys. ,,Le Lutin ». N° 253. — 2.  Car. mor.

,,Le petit garçon,  le petit drôle ». N° 285.

 

EV

DE Cae

Proven De Ka(de),   ,,Le quai »  (L.D.).

 

EV

DE Caestecker

V. Kaas.

 

EV

DE Cafmeyer

1. Profess.   De kalfmeijer,   ,,Le   métayer,   éleveur   de

veaux ». N° 162, — 2. Car. mor. De   kafmeijer,   ,,Le   métayer   qui moud  la pellicule du grain,  qui perd sa peine ».

 

EV

De Calan(t)

Degallan, De Galland, de Galaen, zie Galand.

 

FD

De Callatay

de Callataij: Hongaarse FN Kalatay < PlN Kalata. Het vz. is adelspartikel.

 

FD

De Calwé

zie (de) Caluwe.

 

FD

de Cambry de Baudimont

Nom d’origine: Cambry, à Isières (Ht).

 

JG

DE Campenaere

Car. mor. De kam-peneer. ,,Le lutteur, le concurrent ».

 

EV

de Campenaere

Ethnique: néerl. kempenaer ‘campinois’.

 

JG

De Candt

De Cant, Decant. Moy. néerl. cant ‘côté, bord’.

 

JG

De Cannart

zie Canrtaert(s).

 

FD

DE Cant

1. Proven. De Kant, ,,Le côté (de l’agglomération) ». L.D. N° 228. — 2. Profess. De Kant, ,,La dentelle ». — 3. La dentelle, accessoire vestimentaire. N° 266.

 

EV

DE Capmaeker

Profess. ,,Le bonne­tier ». Synon. : Cappe.

 

EV

De Caprio

zie Carpiaux.

 

FD

De Carel

de Corel: Du Carel = Ducarreau. Ofr. carrel, Fr. carreau: tegel, baksteen. BerEN voor een steenbakker. Vgl. Careel.

 

FD

De Carel

Surnom: néerl. kerel ‘gaillard’.

 

JG

de Caritat

À rapprocher du NF Caritat, var. méridionale de Carité, Charité, p.-ê. au sens médiéval de ‘repas qu’on donne aux voya­geurs et aux pauvres’.

 

JG

De Caritat

Prov. FN Caritat: liefde, liefdadigheid. Vgl. 1357 Waltiers délie Cariteit, Rouvroy (SLL IV).

 

FD

De Carnin

PlN Carnin (Nord).

 

FD

DE Carnonck(e)le

De ranonkel. ,,La renoncule ». Profess. N. d’hor­ticulteur. N08 268, 299.

 

EV

De Carrière

zie Carrière.

 

FD

de Cartier

de Quartier. Particule nobiliaire de + NF Cartier, Quartier (topon. fréquent), plutôt que pic. Cartier ‘charretier’.

 

JG

De Cartier

zie Cartier.

 

FD

De Castelberg

zie Castelberg.

 

FD

De Castellane

PlN Castellane (Basses-Alpes).

 

FD

De Casterlé

PlN Kasterlee (A). 1339 Inghelbertus dictus de Castrele, Her. (CCHt).

 

FD

De Castro

It. PlN Castro < castrum: burcht.

 

FD

DE Cat

De Caters. V. Kat.

 

EV

De Cat(t)el(le)

zie Castel, Catel(le).

 

FD

De Causemaker

V. Kous.

 

EV

De Caut

Car. mor. De Koude, ,,L’homme froid ».

 

EV

De Cauter

1. Caract. mor. De Kou-ter, ,,Le causeur ». — 2. Profess. Kouter, ,,La culture ». N. de culti­vateur. NOB 131, 162.

 

EV

De Cauwer

Decauwers, -ert. Surnom: néerl. kauwer ‘mâcheur, qui réfléchit à qqch’.

 

JG

DE Cauwer

V. Kouwer.

 

EV

DE Cauwert

1. Car. phys. De Kauwerde, ,,La Citrouille ». ,,L’H. en forme de citrouille ». N° 300. — 2.

Car. De Keuwer, ,,Le macheur ».

 

EV

De Caux

Nom d’origine: Caux-et-1’Heure, ou Caours (Somme), etc.

 

JG

DE Cavel

Profess. De Kavel,  ,,Le sort »,  pour De Kavelaar :  ,,Celui

qui fait des partages, des lotisse­ments »   (par tirage au sort).  N°

131.

 

EV

De Cazenave

zie Casneuf.

 

FD

De Ceulene(e)r

V. Dekeuleneer.

 

EV

DE Ceuninck

V. Koning.

 

EV

DE Ceuster

V. Koster.

 

EV

De Chabannes

Fr. PlN Chabanne = Caban(n)e: huisje, but.

 

FD

De Chaffoy

PlN Chaffois (Doubs).

 

FD

de Changy

Nom d’origine: Changy (Marne), etc.

 

JG

De Changy

PlN Changy (Loire, Marne, Saône-et-Loire, Loiret).

 

FD

De Chanxhe

PlN Chanxhe in Sprimont (LU).

 

FD

de Chany

Chany. Proven. Cagny   (Loc. fr.). Synon. : De Caigny.

 

EV

De Charbonnières

PlN Charbonnière: plaats waar houtskool gebrand wordt. Vgl. Charbonnier.

 

FD

De Charleroy

Nom d’origine: Charleroi (Ht), nécessairement de date récente (17e s.).

 

JG

De Charleroy

PlN Charleroi (H).

 

FD

De Châtel

Dechateau, zie Duchatel.

 

FD

De Chavonnes

PlN Chavonne (Aisne).

 

FD

De Cherisey

PlN Chérisy (PdC). 1109 Gerardus de Chyrisi; 1157 Gerardi de Chirisiaco (SMTI); 1212 Rogiers de Cerisi, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Chestret

PlN Chastrès, W. tchèstrè (N).

 

FD

de Chestret de Haneffe

w. Tchèstrèt. Nom d’origine: Chastrès, w. tchèstrè (Nr).

 

JG

de Chevilly  

Chevilly.   Proven.  N.   de  do­maine (Fr.).

 

EV

De Chevilly

PlN Chevilly (Seine, Loiret).

 

FD

De Chilly

PlN Chilly (Somme, Seine-et-Oise, Ard., Hte-Savoie,Jura).

 

FD

De Chokier

zie Chokier.

 

FD

De Chou

PlN Choux (Jura, Loiret, Orne).

 

FD

De Clairboy

zie Clairbois.

 

FD

de Clairfayt

Proven. ,,Hêtre clair » (L.D.).

 

EV

de Claremont

Proven. Clermont, (Loc. et L.D.).

 

EV

De Claremont

zie Clermont.

 

FD

DE Clays

De Kla(d)e, ,,La souil­lure, la calomnie ». 1. Car. phys. N. d’H. sale. — 2. Car. mor. N. de calomniateur. — 3. Profess. Arti­san qui gâche son travail.

 

EV

De Cleen

De Cleene, cf. Decleyn.

 

JG

DE Cleene

V. Klein.

 

EV

DE Cl–eer

-eir. Profess. De Klee-(de)r(en), ,,Les vêtements », N. de tailleur.

 

EV

DE Cler–ck

-cq. Profess. ,,Le clerc ».

 

EV

De Clercy

Clersy: PlN Clercy (Seine-et-Oise).

 

FD

De Clermont

zie Clermont.

 

FD

DE Cleyn

V. Klein.

 

EV

DE Cleyre

V. Decleere.

 

EV

DE Clippel(e)

V. Peel.

 

EV

De Clippel,

Deklippel. Surnom: moy. néerl. clippel ‘battant de cloche, massue’.

 

JG

De Clippeleer

-eir, -aar. Surnom de sonneur de cloches, cf. De Clippel ci-dessus; éventuelle­ment, surnom d’assommeur, de qqn qui manie la massue [FD].

 

JG

De Cloe(d)

DE Cloet. Caract. mor. De Kloet, ,,Le lourdaud, le rustre ». N° 281.

 

EV

DE Clooter

Caract. mor. ,,Le rou­blard, le trompeur ». N° 268.

 

EV

de Closset

Closset. Filiat. ,,(Fils) de Closset » (N. de bapt.). N° 102.

 

EV

De Closset

zie Closet.

 

FD

DE Clynsen

Situat. N. d’état civil. De Kleinzoon, ,,Le petit fils » (pro­bablement successeur du grand père, dans les affaires). N° 92.

 

EV

De Cnijf

De Knijf. 1398 «Weynin de Knijf» Courtrai; moy. néerl. cnijf ‘couteau pointu, dague, poignard’, surnom d’un individu mai­gre, au faciès pointu, ou bien, par métonymie, fabricant de couteaux, de poignards [FD]; comp. Canivet.

 

JG

DE Cninck

V. Koning.

 

EV

DE Cno(o)p

V. Knop. de–Cobecq. Proven. Scaubecq  (Loc.

fr.)-

 

EV

DE Cnoder

V. Knod.

 

EV

De Coard

Particule de + Coart, cf. Coart.

 

JG

DE Cock

V. Kok.

 

EV

De Cocker

-ère, Decoker, De C-, Dekock, De-koker, De K-, Dekokert. Nom de profession : néerl. koker ‘celui qui fait cuire; saunier’.

 

JG

DE Cocker

V. Koker.

 

EV

De Cocqueau

zie Coquel(le).

 

FD

DE Codt

Car. mor. De Kodde, ,,La plaisanterie ».  N. le   farceur.  N° 286.

 

EV

De Codt

V.   Degotte,   De  Goede, Goot.

 

EV

De Coëme

Coëme, Coème, Coeme: 1. PlN Coësmes (Ille-et- Vilaine). – 2. Of PlN Cohem in Wittes (PdC) (TW)? 1423 Jehan de Cohem, Dk. (TTT).

 

FD

DE Coen(e)

V. Koen.

 

EV

De Coker

cf. De Cocker.

 

JG

De Colage

zie Colaes.

 

FD

De Colfmacker

Nom de profession: moy. néerl. colfmaker ‘fabricant de crosses’.

 

JG

de Colnet

1438 «Jean Colnet» Fontaine-l’Évêque; de + NF Colnet [famille de verriers d’origine lorraine; à Momignies, sont des Co­linet depuis 1422].

 

JG

De Colnet

Patr. Lotharingse familie, die sinds 1422 Colinet heette (HERB.).

 

FD

De Combarieu

Zuidfr. FN Combarieu/Combourieu, Combe à rieu: dal met waterloop (DNF).

 

FD

De Compte

zie Comte.

 

FD

DE Con(n)-

-inck, -ynck. V. Koning.

 

EV

De Conchy

PlN Conchy (PdC, Oise). 1314 Jakemes de Conci, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Conseth

PlN Consett in Durham (GB).

 

FD

de Constant

Constant 1. Fi.liat. ,,(Fils) de Constant ». V. ce nom. N° 102. —

2. N. avec particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

De Coo(p)mans

V. Koopman.

 

EV

DE Coodt

V. DE Codt.

 

EV

DE Cooker

V. Koken.

 

EV

De Coorde

Surnom: moy. néerl. corde, coorde ‘corde, cordage’.

 

JG

De Coppet

zie Coppet.

 

FD

de Coppin

Coppin. N. de bapt. Coppin, (V. ce nom), avec particule nobil.

ou de filiat. NOB 47, 102.

 

EV

De Coppin

zie Coppyn.

 

FD

de Coppin de Grinchamps

Particule de + NF Copin.

 

JG

de Cordier

Cordier. Filiat. ,,(Fils)  du fa­bricant de cordes » ou du nommé

Cordier. (V. ce nom).

 

EV

de Cornelissen

Cornelissen. Filiat. ,,(Fils) de Corneil, fils ». Nos 101, 102.

 

EV

De Cornette

zie Cornet.

 

FD

de Corswarem

Nom d’une famille noble: de + Corswarem (Lg).

 

JG

De Corswarem

zie Corswarem.

 

FD

DE Cort(e)

Car. phys. De Korte, ,,Le court ».

 

EV

DE Cost-

-er, -re. V. Koster.

 

EV

De Costa

zie Costa.

 

FD

De Côte

zie Descotte.

 

FD

DE Coter

N. d’habitude. De Koter. ,,Le joueur d’osselets ». N° 201.

 

EV

de Coune

cf. Decoene.

 

JG

DE Coune

V. Koen.

 

EV

De Courson

PlN (Calvados, Char.-Mar., Seine-et-Oise).

 

FD

De Coussemaker

cf. Decausmacker.

 

JG

DE Coussemaker

V. Kousenmaker.

 

EV

De Couve

PlN Couves in Clermont (LU). 1271 Pétri de Cuves, Hervé (CVD).

 

FD

DE Craaye

V. Kraai.

 

EV

DE Crae

V. Kraai.

 

EV

De Craecker

Car. mor. De Kraker, ,,L’H. qui dévore, le glouton ». N° 273.

 

EV

DE Craemere

V. Kramer.

 

EV

DE Craen(e)

Profess.   De   Kraan, ,,Le robinet ». N. de fabricant. N08

131, 189.

 

EV

de Crassier

Particule de + NF Crassier (mar­chand de graisse).

 

JG

DE Crassier

Profess. Krasser, ,,Tire-bourre ». de-Crassier. Proven. ,,Terril » (wall.)

 

EV

De Crassier

zie Crassier.

 

FD

De Crawhez

PlN Crawhez in Clermont (LU).

 

FD

de Crawhez. 

Nom  d’origine:   Crawhez, à

Clermont-sur-Berwinne (Lg).

 

JG

De Crayencour

PlN Craincourt (Moselle)?

 

FD

De Creeft

De moy. néerl. creefi ‘écrevisse’,

comme pêcheur ou mangeur d’écrevisses, comme qqn ayant le visage fort rouge ou comme nom d’enseigne, cf. «de Creeft dit

délie Grevesse» NP Liège (Body 61-2). Comp. aussi Grevisse, etc.

 

JG

DE Creeft

V. Kreeft. Proven. Creeft (Dép. Aubel).

 

EV

De Crem

-Cremer. V. Kramer.

 

EV

De Cressac

PlN Cressac (Charente, Dordogne).

 

FD

DE Cro(ose)

V. Kroos.

 

EV

DE Croes

V. Kroes.

 

EV

De Crom

Surnom: moy. néerl. crom ‘courbe’; comp. Lecron, etc.

 

JG

De Crombrugg(h)e

zie Crombrugge.

 

FD

de Crombrugghe

-ugge. 1114» Eggebertus de Crumbrugge»; nom d’origine: Krombrugge (FlOr), cf. Van Crombrugghe.

 

JG

DE Croo

1. V. De Kruyer. — 2. Proven. Croy. (Dép. Uitkerke).

 

EV

De Croock

Decrook. Surnom : moy. néerl. crooc, croke ‘mèche longue ou bouclée, huppe’.

 

JG

DE Croon(e)

V. Kroon.

 

EV

De Croone.

De moy. néerl. crone, croon ‘cou­ronne’, généralement comme nom d’enseigne.

 

JG

De Croux

cf. Decroix.

 

JG

de Croy

NF de la noblesse princière, composé de la particule nobiliaire de + Crouy (Somme).

 

JG

DE Crucq

Car. de la personne De Kruk, ,,La béquille ». V. De Krook.

 

EV

DE Cruyce

V. Kruis. Dans ces noms précédés de ‘/ (pour Het) l’article neutre a été écrit parfois par erreur De : De Cruyce, De Dack, De Dal, De Felde, De Geldt, De Kyndt, De Lame, De Pondt, De Swert.

 

EV

DE Cruyenaere

V. Cruyen(iers).

 

EV

DE Cruyer

DE Croo. Profess. De Kruier, De Krui, ,,Le brouettier, la brouette ». N. de portefaix. N° 131. V. Cruyen(iers).

 

EV

De Cruyer

Decruyer. Nom de métier: néerl. kruier ‘brouettier, ouvrier qui conduit des charges’; ou bien dérivé de kruiden ‘épicer, assaisonner’, cf. Decruyenaere.

 

JG

DE Cubber

V. Kuiper.

 

EV

De Cumptich

zie Cumptich.

 

FD

De Cunchy

1. Wsch. var. van De Conchy. – 2. Of PlN Cuinchy (PdC) of Cuincy (Nord). 1311 Maroie de Cuinci, Atrecht (NCJ); ±1570 Jehan de Cunchy, Artesië (CDT116).

 

FD

DE Cunsel

Proven. De Kunsel (Dép. Helchteren).

 

EV

DE Cupere

V. Kuiper.

 

EV

De Cupis

Particule de + NF Cupis (aphérèse de Jacobus > Copus > Copis).

 

JG

de Cuvelier

Cuvelier. Filiat. ,,(Fils) de Cuvelier ». V. ce nom.

 

EV

DE Cuyper(e)

V. Kuiper.

 

EV

DE Dack

Het dak.  V. De Cruyce. Proven.    ,,Le   toit ».    Particularité

d’une habitation. NOB 79, 248.

 

EV

DE Dal

Proven. Het dal, ,,La vallée ». ,V. De Cruyce. Nos 79, 232.

 

EV

De Dapper

Car. mor. De Dappere, ,,Le vaillant ». N° 282.

 

EV

DE Decker

De Dekker. V. Dekker.

 

EV

De Decrolier

Decrollier, De C-, Decroly. 1499 «Bernard Descrolliers», 1532 «Christophel Descroliers» Enghien [BR]; nom d’origine: Croly, à Saintes et Haut-lttre (BrW); v. le sui­vant.

 

JG

DE Deken

V. Deken.

 

EV

De Dessus

Fr. équivalent van Van Boven.

 

FD

DE Deurwaerder

Profess. De Deurwaarder, ,,L’huissier ». N° 14l.

 

EV

De Deyn

Dedeyne, De D-, Dedyn. Surnom: moy. néerl. dein, deine ‘daim’ ; cf. aussi Dédain.

 

JG

DE Deyn(e)

De Deining, ,,La houle ». Car. mor. N. d’H. agité.

 

EV

De Diesbach

PlN Dies(s)bach (sx in CH).

 

FD

de Dieudonné

Dieudonné. N. de bapt., avec particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

de Dieudonné

Particule de + NF Dieudonné (prénom).

de Dieudonné de Corbeek-over-Loo. NF de la noblesse.

 

JG

DE Dobbeleer

Car. mor. ,,Le joueur de dés ». N° 2001.

 

EV

De Doelder  

Proven. De   Dolder (Dép. Zeist, Holl.).

 

EV

De Doetinghem

PlN Doetinchem (G).

 

FD

De donc- -ker

-quers. 1. Car. mor. ou phys.  De Donkere,  ,,Le téné­breux ». N° 286. ,,Le foncé ».   N° 264.  —  2.  Proven.  Donck,  avec

suff. -er d’orig. N° 212.

 

EV

De Donder

Car. mor. ,,Le tonnerre ». N. d’H. bruyant, violent ou irasci­ble. N° 272.

 

EV

De Donnea

zie Daneau.

 

FD

de Donnéa

Donnéa. N. de bapt. avec partie. nobil. liég. de. N° 47.

 

EV

de Donnea de Hamoir

Particule de + NF Don­nea (= w. Donê, dirnin. de Daniel), la mention de Hamoir n’étant officielle que pour une partie de la famille (Carnet mondain 1992) [JMP].

 

JG

de Donnea de Pologne

L’adjonction de Falogne n’est qu’usuelle et non officielle (Carnet mon­dain 1992) [JMP].

 

JG

de Dorlodot

1477 «Dorlodo», maître-verrier (Champagne), 1780 « Mr Jean-Baptiste Dorlo­dot» Charleroi; particule de + NF Dorlodot (dimin. de l’anc. fr. dorelot ‘boucle de cheveux’).

 

JG

De Dorlodot

zie Dorlodot.

 

FD

de Dormale

Nom d’origine: Dormaal (BrFl).

 

JG

De Dormale

zie van Dormael.

 

FD

De Drée

PlN Drée (Côte-d’Or, Saône-et-Loire).

 

FD

DE Droog

Car. mor. De Droge, ,,Le sec ».

 

EV

DE Dry

1.   De  drte,   ,,Les   trois ». N.   d’association.   —   2.   Proven. Detry. V. ce N.

 

EV

DE Dryver

Profess.   De(Schaap)-drijver, ,,Le gardien  (de moutons

etc.) ». N° 164. DE Duve. V. Doof et Duif.

 

EV

De Duffeleer

-er. Ethnique néerl. : originaire de Duffel (Anv).

 

JG

De Durand

zie Duran(d).

 

FD

DE Duytschaever

1. V. Desaever. — 2. Profess. Duitshoever, ,,L’H. de la ferme thioise ».

 

EV

De Dycker

Nom de profession: néerl. dijker ‘ouvrier travaillant aux digues’.

 

JG

DE Dycker

Profess. Ouvrier travail­lant aux digues; synon. Dyckmans, Duyck(er). (Comp. Duysters, pour Diesters). N° 77.

 

EV

De Fabribeckers

Patron, composé du nom d’un adoptant Fabri et de l’adopté Beckers. N° 66. V. Fabri, Beckers. Particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

de Fabribeckers de Cortils et Grâce

NF de la noblesse composé de Fabri (nom de l’adop­tant) et de Beckers (nom de l’adopté); les autres éléments du nom font référence à des noms de lieu.

 

JG

De Faestraets

de Foestraets: Patr. Germ. VN Vastraad. Zie Vastrade, Fastré.

 

FD

de Faestraets

Faestraets. N. de bapt. avec par­ticule nobil. N° 47. V. WAD (Waz).

 

EV

de Faetstraets

Particule de + NF Festraet < anthrop. germ. fast-rad (fr. Fastré).

 

JG

De Failly

Dufailly, Failly, Faelli, Fally: 1. PlN Failly (Moselle). 1175 Hecelinus de Fallei; 1295 Collignons de Falley; 1324 Henris de Failhey (CAO). – 2. Fa(i)lly zonder aanloop evtl. Mfr.

failly: zwak.

 

FD

de Failly

Nom d’origine: Failly (Moselle).

 

JG

de Falleur

 [famille de maîtres-verriers, immi­grée vers  1650; ancêtre: Martin Faller, de Forbach (Moselle)]. Forme wallonisée du NF ail. Faller. Cf. aussi Falleur.

 

JG

De Falleur

zie Falleur.

 

FD

De Falloise

de F-.  1699 «Pierre-Alexandre Folloise», abbé de Beaurepart (à Liège); nom d’origine: Falloise, à Resteigne (Lx), etc. (= var. de fr. falaise).

 

JG

De Falloise

Var. van PlN Falaise. Faloise in Neufchâteau (LU), Falloise in Resteigne (LX).

 

FD

de Familleureux

Nom d’origine: Familleureux (Ht).

 

JG

De Fauconval

PlN Fauconval in Huppaye (WB). 1426 Gillar de Fauconvalle, Geldenaken (AW).

 

FD

De Faudeur

BerN van de houtskoolbrander. 1468 Jehan le Faudeur, Comp. (MORLET).

 

FD

de Faudeur

Faudeur. N. de filiat. ,,(Fils) du nommé Faudeur ». V. ce nom.

 

EV

de Faudeur

Particule de + NF Faudeur (ouvrier fabriquant le charbon de bois); cf. Fadeur, Fadeux.

 

JG

de Favereau

Favereau. N. de profess., avec de nobiliaire. (Principauté de Liège). N° 47.

 

EV

de Favereau

Particule de + NF Favereau (dimin. defèvre ‘forgeron’).

 

JG

De Favereau

zie Faverel.

 

FD

De Faveri

zie Faber.

 

FD

DE Felde

Proven. ,,Le champ ». (V. De Cruyce).

 

EV

De Fernagut

zie Fernagut.

 

FD

De Fernelmont

PlN Fernelmont in Noville-les-Bois (N). 1550 Maroie de Fernelmont, Namen (RBN).

 

FD

De Ferrare

It. PlN Ferrara.

 

FD

De Ferrerre

zie Deferière.

 

FD

DE Fever(e)

Adapt. fl. de Lefèvre. V. ce nom.

 

EV

De Feyter

Pour Carnoy 229, corresp. néerl. de Lefaitre (= agent, ouvrier).

 

JG

de Fierland

-nt. Particule de + Fierland (néerl. [and ‘pays’ et Fier, fr. Olivier).

 

JG

De Fierlandt

-ant: PlN? 1578-96 Simon Fierlants; 1596-1621 Martin Fierlants, Den Bosch (ICC II); 1715 Charles de Fierlants, Bs. (ICC III).

 

FD

De Filette

Defillet: Var. van De Villette, met v/f-verscherping. Verspreide PlN Villette, dim. van ville: dorp, stadje. 1394 Willaume de Villette, Chauny (MORLET).

 

FD

De Flémalle

Flémal(le), Flemal(le), Flémale: PlN Flémalle (LU). 1197 Daniel de Flémale, Val-Benoît (KCTD1961,81); 1220 Th. de Flémalle, Luik (SLL).

 

FD

de Fleurquin

Fleurquin. N. de filiat. ,,(Fils) de Fleurquin ». N. de bapt. V. WIL.

 

EV

De Fleurquin

zie Florkin.

 

FD

De Fleury

zie Deflory.

 

FD

DE Fleyt

N. d’habit. De fluit, ,,La flûte ». N. de joueur de flûte, de siffleur. N° 77.

 

EV

De Flotow

zie Flotow.

 

FD

De Foestraets

zie De Faestraets.

 

FD

De Fontenay

zie Fontenai.

 

FD

De Fonvent

PlN Fouvent (Hte-Saône), met n-epenthesis?

 

FD

De Forceville

Forceville, Farceville: PlN Forceville (Somme). 1327 Gille de Forceville, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Formanoir

Formanoi(r), -o(ie), Formannoy, Fourmanoir, -ois, -oit, -oy: PlN Formanoir in Templeuve (H) < fort manoir: versterkt kasteel. 1250 in forte Manerio; 1375 Jehans Formanoir, Ladeuze (E.LAMBERT, Topon. Oise 401); 1400 Maigne de Formanoir, Dk. (TdT).

 

FD

de Formanoir de la Cazerie

Nom d’origine: Formanoir (= habitation loin du centre), à Templeuve (Ht), cf. Fourmanoir, -ois.

 

JG

De Fornel

zie Fournel.

 

FD

de Fortemps

Fortemps. N. de bapt. avec par­ticule nobil. de la Principauté de Liège. N° 47.

 

EV

De Fortemps

zie Fortemps.

 

FD

De Fourmestraux

zie Fourmestraux.

 

FD

De Foux

Ofr. fou, fau < Lat. fagus: beuk. Vgl. Defaux. 1382 Margareta de Fous, Heers (LAES). Zie ook Defoy 2.

 

FD

De Fraey

Car. phys. De fraaie, ,,Le beau, le joli ». N° 252.

 

EV

de Frahan

1593 «Guilleaulme de Frahan», 1603 «Jacq de Frahan» = 1613 «Jacques Fra­han» BourgDinant, 1734 «Jacques de Frahan» Dorinne; nom d’origine: Frahan, à Corbion et Rochehaut (Lx).

 

JG

De Frahan

PlN in Corbion en Rochehaut (LX).

 

FD

De Fraipont

zie Fraipont(s).

 

FD

De Francesch(i)

-esco, -isci: It. Patr. Francesco ‘de Fransman’.

 

FD

De Francque(e)n

Patr. Adelspartikel de + Patr. Vranken/Franken. Zie Frank.

 

FD

de Francquen

de Franquen. Particule de + NF Franquen (génitif de Franco).

 

JG

de Francquen

Francquen. N. de bapt. : Fran­ck (e)n, avec partie, nobil. concédée dans la Principauté de Liège. N° 47.

 

EV

De Fré

de Fre, De Frez: Verscherping van De Vré. Zie deWree(de).

 

FD

De Fré

De Fre. Peut-être var. de De Vré, -ée [FD].

 

JG

De Freitas

Port. PlN (pedras) freitas: gebroken stenen. Keiachtige bodem (DS).

 

FD

De Freminville

PlN Frémainville (Seine-et-Oise).

 

FD

DE Frère

Proven. Praire ou Frère (FL, Vreren, loc.).

 

EV

de Frésart

1532 «Jehenne de Frerisart» Bourg­Namur; sans doute nom d’origine, qui pourrait être — sous une forme abrégée non confirmée par la forme orale wallonne – Frérisart, v/.fré-rissâ, à Villers-le-Temple (arr. Huy). Cf. aussi Frésart.

 

JG

De Frésart

PlN Frérissart in Villers-le-Temple (LU). 1532 Jehenne de Frerisart, Namen (RBN); 1555 Ernult Frechar, Retinne (HERB.).

 

FD

DE Freygang  

Proven.   De   Vrije gang, ,,Le passage libre ». L.D.

 

EV

De Frez

zie De Fré.

 

FD

de Froidcourt

Nom d’origine: Froidcourt, à Stoumont (Lg), etc.

 

JG

De Froidcourt

zie Froidcourt.

 

FD

De Froy

Surnom: moy. néerl. froy, var. de Dé­fraye.

 

JG

De Froy(e)

zie de Vroede.

 

FD

De Fruytier

Adaptation néerl. (fr. le > néerl. de) de (Le) Fruitier, cf. Fruytier.

 

JG

De Fumal

PlN Fumal (LU). 1463 Jean de Fumal, Moha (ISP).

 

FD

de Furstenberg

Particule nobiliaire de + Furstenberg (en Hesse).

 

JG

De Fürstenberg

Verspreide D. PlN.

 

FD

de Gaiffier

987-1004 «Gaiferius» Poitou, 1272 «Lambertus Gayfiers» Dhuy, 1289 «Counars Gaifiers» CensNamur, 1294 «Jehans Gaif-fiers» CensNamur, 1494 «Jehan Gayfir» Bo-ninne, 1539 «Godefroy Gaiffier» CourVedrin, 1602-3 «la censé de Gaiffier de Marsinne» TerriersNamur, 1662 « Ottho-Ernest de Gaif­fier» BourgNamur; particule nobiliaire de + Gaiffier < anthrop. germ. waif-hari (Fôrst. 1495; Morlet, NP Gaule I, 107a). – Bibliogr.: E. Niffle-Anciaux, Les avatars orthogra­phiques d’un patronyme : de Gaiffier, à Namur (ly-l 7es.), Bruxelles, 1925.

 

JG

de Gaiffier

Gaiffier. Proven. Dép. Louette-Saint-Denis.

 

EV

De Gaiffier

Patr. VN ontleend aan de ridderliteratuur (LANGLOIS). KALBOW 82 leidt Gaifier van Germ. Waifari af. 968-74 Gaiferius, Poitou (MORLETI). 1272 Lambertus Gayfiers,

Hoei (HERB.); 1411 Gayfeer van Grijsperre, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

De Galembert

PlN Galenberg (NRW).

 

FD

DE Ganck

1. Car. phys. De Gang, ,,La marche ». N° 262. — 2. Pro­ven. Car. d’habitat. De Gang, ,,Le corridor ou le passage ». N° 248.

 

EV

De Ganck

De  Gank. Nom d’origine: néerl. gang ‘passage’.

 

JG

de Garde

Nom d’origine: garde (topon.), cf. Delagarde.

 

JG

De Garde

zie Delagarde.

 

FD

De Gaspari

-aro, -eri, zie Gaspar(d).

 

FD

De Gaudin(n)e

zie Delgauden(n)e.

 

FD

De Gaultier

zie Du Gauthier.

 

FD

De Gauquie(r)

-ière, zie Dugauquier.

 

FD

De Gebsattel

PlN Gebsattel (BEI).

 

FD

de Geest

De G-, Degeest, De Gheest. Généra­lement, de moy. néerl. geest ‘esprit’, surnom d’après une communauté spirituelle ou religieuse, cf. 1340 «Jan den Ghhest», 1345 «Godefrido Spiritus» Zuurbemde [FD]. – Se­condairement, nom d’origine: Geest-Gérom-pont (BrW).

 

JG

DE Geeter

V. De Geyter.

 

EV

De Gelder(e)

Orig. ,,Le Gueldrois ».

 

EV

de- -Geling

1. V. De Ghlin. — 2. V. Dagelin(ck)x.

 

EV

De Gelissen

zie Gillis.

 

FD

De Gend(t)

V. De Gand.

 

EV

De Genot

Particule de + NF Genot (dérivé d’un thème de Jehan).

 

JG

de George

George. N. de filiat ,,(Fils) de Georges ». N° 102.

 

EV

De Georgi(o)

zie George(s).

 

FD

de Geradon

Geradon, (de) Gerlache, (de) Gernier. N. de bapt. avec partic. nobil. concédée dans la Principauté de Liège. N° 47.

 

EV

de Geradon

Particule de + NF Geradon (dérivé de Gérard).

 

JG

De Géradon

Degerdon, zie Geradon.

 

FD

de Gerlache

Particule de + NF Gerlache < an-throp. germ. gairi-lah (Fôrst. 581).

 

JG

De Gerlache

zie Gerlach.

 

FD

De Germay

Germay, Germai: 1. PlN Germay (Hte-Marne). – 2. Wellicht PlN in LU. 1391 Hene de Germial,LU(AVB).

 

FD

de Germiny

Nom d’origine: Germiny (Meurthe -et-Moselle), etc.

 

JG

De Germiny

PlN Germiny (Meurthe-et-Moselle) of Germigny (o.m. Marne). Germignies in Pottes (H): 1212 Terrico de Germegni, H (SMTI); 1299 Marie de Ghiermegni, Dk. (TdT); 1392 Jehan de Germengies, Dk. (RAK, SR 6v°).

 

FD

De Gernier

zie Gerniers.

 

FD

De Gersem

de Gusem, de Gussem(e), Gusseme, (De) Gussemé, Degussème, de Guis(se)mé, de Guis(se)me, de Guissmé, -me, Degissemé, (de) Gisseme, Gissemé: Vertaling van Van Geetsom = van Geersom = van Gussem. 1559 Katherine Gosseme; 1573 Lieven de Gorseme, Melle (LIEVENS); 1682 Christophorus de Gheerssem, Oedelem(SCHOUT.I).

 

FD

De Gerval

Proven.   ,,Val   du  Ger-(bois) ».

 

EV

De Gevy

PlN Givry (H)?

 

FD

De Geyn

V. Degeynst.

 

EV

De Geyndt

cf. Degend.

 

JG

DE Geyter

Profess. ,,Le Chèvrier ». N° 164.

 

EV

DE Gezelle

Survivance des noms des anciens métiers : ,,Le compagnon ».

N° 139.

 

EV

De Gh(e)yn- 

-dt,   -st,  Degens(t). Proven. De ginst, ,,Du genêt ». N°

79. Car. d’une propriété.

 

EV

DE Gheele

Car. phys. ,,Le jaune, le roux ». N08 256, 264.

 

EV

De Gheest

cf. De Geest.

 

JG

DE Gheest

V. Degeest.

 

EV

De Ghelcke

Degelcke: PlN Gellik, Guelque in Réty bij Bonen (PdC). 1297 Robert de Ghelleke; 1338 Jehan de Ghelke; 1640 Joris van Ghelcke (DF V); 1510-71 Gilles de Guelke = de Ghelcke, Ip. (Midd. 1984,169-199,285-298).

 

FD

DE Gheldere

V. Degeldere.

 

EV

De Ghelderode

PlN Gelrode (VB).

 

FD

de Ghellinck

Nom d’origine: Ghellinck, à Winterwijk (prov. Gueldre, P.-B.).

 

JG

de Ghellinck

V. De Ghlin.

 

EV

De Ghellinck

zie Geylen(s).

 

FD

DE Gheselle

V. Degezelle.

 

EV

De Ghesquière

zie Gaquierre.

 

FD

De Gienanth

zie Guinand.

 

FD

De Gieter

Degieter. Nom de profession: moy. néerl. gieter ‘fondeur, mouleur’ (A. Vincent, BTD 27, 69-70).

 

JG

DE Gieter

Profess. De (Lood)gieter. ,,Le plombier ». N° 189-

 

EV

De Giey

PlN Giey (Hte-Marne).

 

FD

de Gilles

Gilles. Filiat. ,,(Fils) de Gilles » (N. de Bapt.). N° 47.

 

EV

De Gimnée

Dejumné, de Jumne: PlN Gimmée (N).

 

FD

De Gintowt

PlN Gintoft (SH).

 

FD

De Girard

zie Girard.

 

FD

De Givenchy

PlN Givenchy (PdC). 1243 Huon Gievenci; 1261 Hues de Gievenci, Atrecht (NCJ); ±1300 Tassins de Gievenchi, PdC (BOUGARD).

 

FD

De Glimes

Deglim(e), Deglismes, de Glimme, Deglume(s), Deglin(n)e, Glime(s), Glume: PlN Glimes (WB). 1312 Jakemin de Glimes, Lv. (ICKX); 1410 Isabelle de Glymes; 1418 Robert de Glumes (CCHt).

 

FD

de Gobart

Gobart. Filiat. -,,(Fils)  de Gobert ». (N. de bapt.). N° 102.

 

EV

De Goditiabois

zie Gaudisaubois.

 

FD

DE Goe-

-de, -dt, -y(e). Car. mor. ,,Le bon ». N° 280.

 

EV

De Goe(y)s(e)

Degois.   V.    Deg(h)oy.

 

EV

De Goes

De Goës, 1292 «Eustacii Goes» OnomCalais; var. dial. de moy. néerl. gans ‘oie’.

 

JG

de Gomrée

1415 «Jean de Gomerée» Gozée, 16e s. «Martin de Goemerée» Châtelet; nom d’origine: Gomerée, à Cour-sur-Heure (Ht).

 

JG

De Gomrée

PlN Gomray in Fraiture (LU) of Gomerée in Ham-sur-Heure (H). 1579 Anne de

Gomeree, Namen (RBN).

 

FD

De Goque

zie Degauque.

 

FD

DE Gorter

Profess. : Celui qui pré­pare   ou   vend   le   gruau   (Gon,

,,Gruau »). N° 149.

 

EV

De Gottal

de G-, Degotalle. Nom d’origine: topon. w. gotale, très fréquent, diminutif du suivant, ainsi Gotalle, à Louveigné (Lg), etc.

 

JG

De Gourcy

PlN Gorcy (Meurthe-et-Moselle).

 

FD

De Goussencourt

Degossencourt: 1. PlN Goetsenhoven (VB) of Gutschoven (L), allebei Gossoncourt in het Fr. 1227 Gossuinus de Gochoncurt, Borgworm (SLL). – 2. PlN Goussancourt (Aisne). 1487). de Goussencourt, Montreuil (CMM).

 

FD

de Goussencourt

Nom d’origine: Gossoncourt, néerl. Goedsenhoven (Lb et BrFl).

 

JG

De Goyet

PlN Goyet in Jemeppe, Moustier en Mozet (N).

 

FD

De Gozée

Degousée: PlN Gozée (H).

 

FD

DE Graa

Titre honorif. De Gra(d)e, ,,Le   degré,   la   dignité,   le   digni­taire ».

 

EV

De Grady

Var. van De Gré; zie Degrez 2., de Greyt(e). 1699 Henricus de Gradij, Luik (MUL VII).

 

FD

De Graef

cf. Degraaf.

 

JG

DE Graen 

Profess.   ‘t  Graan,   ,,Le grain ». N. de marchand de grains.

V. Decruyce. N° 163.

 

EV

DE Graeuwe

1.    Car.    phys.    De grauwe,  ,,Le gris   (de cheveux) ».

N°   264.    —    2.   Car.   mor.   De Grauw, ,,La brusquerie ». N° 282 et 287. V. De Grauw.

 

EV

De Graeve

cf. Degraaf.

 

JG

DE Graeve

Titre nob. De Graaf, ,,Le comte ». Peut être un sobriquet.

N° 135.

 

EV

De Graide

Grède, Grêde, Gréde, Grede(n): PlN Graide (N). 1530 Jehan de Graide, Namen (RBN).

 

FD

De Grain

Degrein, (de) Grein, Dagr(a)in, Crin, Greyn, Greijn: 1. PlN Grain in Lanaye (LU). – 2. Zoon van Legrain.

 

FD

De Grandmaison

zie Grandmaison.

 

FD

de Grandry

Nom d’origine: Grand-Ry (= grand ruisseau), à Cornesse, Fraipont, Wegnez (Lg).

 

JG

De Grand’Ry

zie Grandry.

 

FD

De Grandsaigne

PlN Grandsaigne (Corèze).

 

FD

De Grasse

Degrassi, de Gratie, zie Degrace.

 

FD

De Grauw

-auwe, Degraeuwe, De Gr-. Sur­nom: néerl. grauw ‘gris’.

 

JG

DE Grauw

N. de classe sociale : De grauw, ,,La canaille, la populace ».

N° 267. V. DE Graeuwe.

 

EV

DE Grave

1. Proven. ,,La tombe » (L.D.). — 2. Profess. De graver,

de grafmaker, ,,Le fossoyeur ». — 3. V. Degraeve.

 

EV

DE Greef(f)

De Greif(t). 1. Car. phys. V. De Creeft. — 2. Profess. V. De Groef.

 

EV

De Gregori(o)

zie Grégoir(e).

 

FD

DE Grein

Profess. De grein, ,,Le camelot » (Etoffe). N. de marchand d’étoffes. N°s 131, 157.

 

EV

De Grenade

zie Grenade.

 

FD

DE Grendele

Profess. De grendel, ,,Le verrou ». N. de serrurier. Nos 131, 189.

 

EV

DE Greppe

Proven. De grep,  ,,Le fossé », limite de propriété. N° 249.

 

EV

De Grès

Degret, zie Degrez.

 

FD

DE Greve(s)

V. Degroef.

 

EV

De Greyt(e)

zie de Greyt(e).

 

FD

de Grignart

Particule de + NF Grignart, anc. fr. grignart ‘rechigné’.

 

JG

DE Groe

1. N. d’habitude. De groet, ,,Le salut ». N. de salueur, de com­plimenteur. — 2. V. Degraux.

 

EV

DE Groe-

-f, -ve. Altérés en De-greef, Dégrèves. Proven. ou pro-fess. ,,La carrière « . N. de carrier. N°s 131, 710.

 

EV

DE Grom

Car. mor. Grombaard, ,,Le grognard ».

 

EV

De Grom

Surnom: cf. néerl. grommig ‘gron­deur’.

 

JG

DE Gronckel

1. Proven. De Kron-kel, ,,Le pli (de terrain), le (sen­tier) sinueux ». (L.D.). N° 229. — 2. Car. mor. H. au caractère sinueux.

 

EV

DE Grood(t)

De Groot(e). Car. phys. ,,Le Grand ». N° 253.

 

EV

DE Groof

Degrove. Car. mor. ,,Le grossier ».

 

EV

De Groos

Degros, De G-. NF hybride : néerl. de + fr. gros, comp. Degrande.

 

JG

De Groulard

de Groulart. 1454 «Jehan Groular» Jalhay, 1544 «Thomson Groulart» maître de forge à Jalhay, 1551 «Johan Groular» Voroux-Goreux ; particule de + NF Groulart (w. groûlâ ‘grondeur’). Si l’on en croit S. Renier (Hist. du ban de Jalhay 2, 17, 300), l’ancêtre est un gentilhomme breton (près de Dinan), émigré après la défaite d’Auray (1364); pour Dauzat 310, le NF normand signifie ‘bouvreuil’.

 

JG

De Groulart

Proven. Groulard, «Bouvreuil » (L.D.).

 

EV

De Grove

cf. Degroef.

 

JG

DE Grove

V, Degroof.

 

EV

DE Gruben

V. De Groef (forme all.)-

 

EV

De Gruyter

de Gruytters. Nom de profession: néerl. grutter ‘fabricant de gruau’ (pour la bière).

 

JG

DE Gruyter

–Gruiters. Profess. De Gruiter. 1. ,,Le marchand de levure ou de malte ». N° 152. — 2. Mar­chand de gravier. N° 175.

 

EV

DE Grys(e)

Car. phys., De grijze, ,,L’homme aux cheveux gris ». N° 264.

 

EV

De Gucht

Nom d’origine: néerl. gehucht ‘ha­meau’.

 

JG

De Guchtenaere

Dérivé du précédent : habitant du hameau.

 

JG

DE Guchteneere

V. Gehucht.

 

EV

de Guide

Guide. N. de filiation. ,,(Fils) de Guido ou Guy ».

 

EV

De Gunsch

DE Gunst. Car. mor. De gunst, ,,Le bienfait ». N. d’H. bienfaisant. N° 280.

 

EV

De Gunzburg

Proven. Loc. allem. N° 216.

 

EV

De Gyns

V. Gins(t).

 

EV

de Haan

Dehaen, De H-, Dehaene, De H-, Dehanne (forme romanisée). 1285 «Lambins de Hane», 1291 «Lambers de Hane, li bolling-hier» DettesYpres, 1576 «Barbe de Haenne» BourgNamur, 1753 «Anna Joseph Dehane» AnthrStHubert; surnom: moy. néerl. haen, néerl. haan ‘coq’.

 

JG

DE Haaye

Car. mor. De baai, ,,Le requin ». N. d’un homme à la dent de requin, d’un créancier impitoy­able. Synon. : Hayen. Nos 288, 294.

 

EV

DE Haeck

1. Car. mor. De Haak, ,,L’homme qui met le grappin sur les choses ». — 2. Profess. De Haak. ,,Le crochet », N. de fabri­cant. N° 131.

 

EV

DE Haen(e)

1. V. Haan. — 2. Proven. De Haan. L.D.

 

EV

DE Haes(e)                  

V. Haas.

 

EV

DE Haesel-

-aer, -eer. V. Hazel(aar).

 

EV

de Hagen

Pluriel de néerl. haag ‘haie’; ou bien nom d’origine: de Hagen (Nordrhein-Westf).

 

JG

DE Hagen

V. Haag.

 

EV

De Haller

Proven. Halle, avec le suff. -er d’orig. N° 212. — 2. Pro­fess. ,,L’homme de la halle ». Ns 88.

 

EV

de Halloy

1594 «Jean de Haloy, bouchier», 1598 «Jehan de Halloy, filz Perpète de Hal­loy», 1616 «Philippe de Halloix, boucher» BourgDinant; nom d’origine: Halloy, w. alwè, à Braibant (Nr).

 

JG

DE Ham

Profess. De ham, ,,Le jam­bon », le charcutier. Nos 131, 150.

 

EV

DE Handschutter

Profess. ou habi­tude, ,,L’archer ». N08 143, 201.

 

EV

De Hannecard

zie Hannecart.

 

FD

De Harenne

de H-. Nom d’origine: Haeren, Haren (BrFl), etc.

 

JG

De Harenne

PlN Haren. Zie van Haeren.

 

FD

De Harlez

zie Harlet.

 

FD

De Harven(g)

zie Harveng.

 

FD

De Harynck.

De haring, ,,Le hareng ». Profess. N. de marchand ou de pêcheur de harengs. N08 131, 200. Synon. : De Heering.

 

EV

DE Hase

V. Haas.

 

EV

De Haseleer

cf. Dehaeseleer.

 

JG

De Haspe

Dehaspe, Deaspe, Déaspé, De Aspé: W. uitspr. van De Haspres. PlN Haspres (Nord). 1338 Jehan de Haspre, Bergen (PIERARD); 1382 Sandre deHaspre,Dk.(TDT).

 

FD

DE Haspe

Proven. De Haspe, ,,Le méandre, la courbe, le coin de ter­rain ». (L.D.).

 

EV

De Hasselair

cf. Dehaeseleer.

 

JG

De Hassonville

1. PlN Hassonville in Aye (LX). – 2. Hypercorrect voor Dassonville.

 

FD

De Haulleville

PlN Haut (de) la Ville: bovenstad, hoogste punt van de stad. Vgl. Somville.

 

FD

De Hauwer(e)

V. Houwer.

 

EV

De Havay

Havai: PlN Havay (H). 1332 demiselles de Havay, Bergen (PIERARD).

 

FD

De Haverkescke

de Haveskercke, zie van Haefskerke.

 

FD

DE Haze

V. Haas.

 

EV

DE Heel

1.   Car.   phys.   De  Heel, ,,L’homme guéri ». N° 26l. — 2. Car.  mor. De héler,  ,,Le rece­leur ». N° 268.

 

EV

DE Heem

Proven. 1. ,,Le logis, le pays ». — 2. Loc. holl.

 

EV

DE Heering

V. De Harynck.

 

EV

De Hei(n)zelin

Filiation ,,(Fils) du nommé Hanselin ». N° 102.

 

EV

De Heinzelin

Patr. D. vleivorm van Germ. VN Hein.

 

FD

de Heinzelin de Braucourt

Particule de + Hin-selin, anthrop. germ. dérivé de Hinzo (Först. 844).

 

JG

DE Helt

Car. mor. De Held (fl.), ,,Le Héros ». N° 282.

 

EV

DE Hem

V. Deheem.

 

EV

De Hemptin(n)e

Hemptinne: PlN Hemptinne (N). 1291 Stassins de Heymetines, N (CDN); 1355 Walterum de Hemtims, Tn. (C. BAERT).

 

FD

De Hemricourt

(d’)Hemricourt, Henricourt: PlN Hemricourt > Remicourt (LU). 1171 Thomas de Helmericurt = 1185 Th. de Hemericurt, Luik (SLL).

 

FD

de Hemricourt

Nom d’origine:  Hemricourt, anc. forme de Remicourt (Lg).

 

JG

De Hen 

 (NF anversois).  Surnom:  néerl. hen ‘poule’.

 

JG

DE Hen

V. De Hens.

 

EV

De Henauw

de Meneau, De Hennau(lt), zie Hainaut.

 

FD

DE Hens

1.   Profess.   De   hennen, ,,Les   poules ».   N.   d’éleveur.   Nos 131,  164. — 2. Proven. Heinsch (Loc).

 

EV

De Hensche de  la Zangrie

Nom d’origine: sans doute Heinsch (Lx).

 

JG

De Hepcée

de H-. Nom d’origine: Hepsée, à Verlaine (Lg).

 

JG

De Hepcée

Heptia: PlN Hepsée in Verlaine (LU). Heptia is een latinisering. Verschillende Heptia’s hebben bij gerechtelijke uitspraak de wijziging van hun naam in De Hepcée verkregen. 1609 Conrard Hepcya = 1631 Conrad de Hepcée, Warfusée(HERB.).

 

FD

De Herbais

zie D’Herbais.

 

FD

De Herckenrode

zie van Herkenrode.

 

FD

DE Herde

DE Her(d)t. Profess. De Herder. ,,Le berger ». V. Le Hert.

N° 164.

 

EV

De Hertefelt

D’Hertefel(d)t, Dhertefelt: PlN Hertefeld (BB) of veeleer Hartefeld (NRW): 1203 Hertenvelde (TW). Zie ook Hertveld(t). 1203 Henricus de Hertenvelde, Gelder (ONB); 1554 Elbertus Hertevelt, Kleve (MULIV).

 

FD

DE Hertog(h)

,,Le duc ». 1. Sobri­quet de dignité ou titre nobil. -— 2.    Situation   politique :    état   de dépendance au duc. — 3. Evocation d’un rôle  (mystères, théâtre).

 

EV

DE Heug

Car. mor. De Heugelijke, ,,Le gai ». N° 286.

 

EV

de Heusch

1683 «Nicolas-Servais de Heusche» BourgNamur; surnom: néerl. heusch ‘courtois’.

 

JG

DE Heusch

Car. mor. De Heus, ,,Le courtois ». N° 281.

 

EV

DE Heuvel

V. Heuvel.

 

EV

de Hildebrandt

Hildebrandt. Filiat.  ,,(FiIs)  de Hildebrand ». N08 102. V. HILD.

 

EV

De Hildebrandt

zie Hildenbrandt.

 

FD

De Hochepied

zie Hocepied.

 

FD

De Hody

Nom d’origine: Hody (Lg).

 

JG

DE Hoe

Car. mor. De Hoede, ,,La précaution ».   N.   d’H.   précautionneux. N° 280.

 

EV

De Hoffarts

Adelspartikel de + D. FN Hoffart: hoogmoed, overmoed. BN. Vgl. Hovard.

 

FD

De Hoffmann

zie Hofmann.

 

FD

De Hollain

de H-, sans doute aussi de Holling. Nom d’origine: Hollain (Ht).

 

JG

De Hollande

Dhollande, Dolande: Van Holland; zie Holland(s). Maar de FN kan ook op W. uitspr. van De Hollander berusten. 1380 Henry de Hollande, Laon (MORLET).

 

FD

DE Hollander

Proven. ,,Le Hollan­dais ». NOB 212, 223.

 

EV

de Holling

cf. De Hollain.

 

JG

 De Hollogne

PlN Hollogne (LU). 1268 Rogiers de Holongne,Luik(AVB).

 

FD

DE Hondt

1. Proven. De Hondt. — 2.   Métaphore :   ,,Le  chien ».   Nos 288, 291.

 

EV

DE Honghere

Car. phys. De honger, ,,La faim ». N. d’H. affamé.

 

EV

De Hont(h)eim

PlN Honthem in Balen (LU) of Hontem: 1202 Huntheym (NRW), Hontheim (RP).

 

FD

De Hontheim

Nom d’origine: Honthem, à Baelen (Lg), etc.

 

JG

DE Hooghe

Car. mor. De booge. ,,Le hautain ». N° 269-

 

EV

DE Hoon

Proven. N. de terre. V. Hoonacker. N° 237.

 

EV

De Hoon

Surnom: néerl. hoon ‘affront, dédain’.

 

JG

DE Hoorne

1. Proven. De Hoorn, L.D. — 2. Sobriquet : De Hoorn-drager, ,,Le cornard ». N° 271. —

3.  De Hoorn, ,,Le cor ». Profess. N. de sonneur de cor. N° 197.

 

EV

DE Hore

Proven.   De   Hore,   ,,La boue »  (L.D.). de~Horne. N. de domaine.

 

EV

De Hosté

de Hoste, D’Hoste: Wellicht PlN Hoogstade (WV): 857 Hostede (TW), door d-syncope Hostee. Vgl. Hosté in Deurne (VB) en Waver (WB). 1288 Sohiers de Hostés; 1316 Oliviers

deHostes,Dk.(TdT).

 

FD

de Hosté

-e. 1275-76 «Sohiers de Hostés», 1276-77 «Jakcmon de Hostés» Charité-Tournai, 1302 «Jehans de Hostés fil Mikiel de Hostés», etc. LoiTournai; nom d’origine: Hosté, e.a. nom d’une ancienne ferme et seigneurie à Wavre (BrW) et d’un château à Grandmetz (Ht).

 

JG

DE Houck

Proven. De Hoek, ,,Le coin ».

 

EV

DE Hov(e)re

1. Profess. Hovenier, ,,Le jardinier ». N° 168. — 2. Pro­ven. Hove (Loc.), avec suff. -ère, d’orig. N° 212. — 3. De houer (confus, de v et »). N° 67. V. Houwer.

 

EV

De Hove

Dehove, Dehovre, Dehauve: PlN Hove (H), Hoves in Chièvres (H), Hove (A). Dehovre is hypercorrect. Vgl. Van Hove.

 

FD

DE Hoze

1. Partie, vestim. — 2. Pro­fess. Fabric. de chausses. — 3. V. De Housse. de Hut. Proven. Huy (Loc.). (Dial.)

 

EV

De Huccor(g)ne

(de) Hucorne, Hicorne: PlN Huccorgne (LU). 1334 Johans de Hucorgne, Moha (SLLIII).

 

FD

De Huisser

Profess. De Huizer, ,,Le logeur, celui que héberge ». N° 201.

 

EV

De Huy

Dehuy, Dehuit, Dehu(t), Déhut, Dehus, Dehoy, Dhoy, D’Hoye, Dehou(t), De Hou, Deheu, De Heu(y), Dheu, D’Hu, Dhuy, D(h)ui, Hou(y), Howie, Howy, Hoy, Hui: PlN Huy, Ndl. Hoei (LU). 1147 Arnulphus de Hoyo, Chimay (SLL); 1245 Jennat de Hoy; 1250 Gilles de Heu (VINCENT 1953,68); 1329 Jehan de Huy, Dk. (TdT).

 

FD

De Ja(e)ger(e)

De Jaegher(e). Sport, ou profess. ,,Le chasseur »,

 

EV

De Jacquelot

zie Jacqueloot.

 

FD

De Jacquier

-ière, zie Dugauquier.

 

FD

de Jacquier

Nom de la noblesse: de + NF Jacquier (cf. ce nom).

 

JG

De Jaeck

Forme réduite de Dejaeger.

 

JG

De Jaerme

Verhaspeling van De Haerne, met glijdklank j tussen twee klinkers (aangezien de h niet uitgesproken wordt) en wisseling rn/rm.

 

FD

De Jamblinne

PlN Jamblinne inVillers-sur-Lesse (N) 1368 Gilles de Jamblinne (Midd. 1978,319).

 

FD

de Jamblinne de Meux

1449 «Jehanchon qui iù bovier à Henri de Jambeline» AidesNamur; nom de seigneurie: Jamblinne, à Villers-sur-

Lesse (Nr).

 

JG

De Jannée

PlN Jannée in Pessous en Scy (N).

 

FD

de Jean

Jean. Filiat. ,,(Fils) de Jean ».

 

EV

DE Jode

1. N. de confession: ,,Le Juif ». — 2. Sobriquet : ,,L’avare ».

 

EV

De Jode

Ethnique : néerl. jood ‘juif ; comp. Jude.

 

JG

De Jonage

Car.   phys.   ,,De   jeune âge ».

 

EV

De Jonage

PlN Jonage (Isère).

 

FD

DE Joncker 

DE   Joncheere,   DE Jonckheere. V. Jonkheer.

 

EV

De Joncker

Dejonckheere, De J-, Deyonck-heere. Surnom:  néerl. jonkerjonkheer ‘gentil­homme’.

 

JG

DE Jong(h)e

V. Jong.

 

EV

De Jonquières

Dejonckère: Verspreide PlN Joncquière: plaats met biezen, biest. 1316 à le Jonkière daleis le fontainne de Nivregies, Quévy (CSWI). 1259 Jakemes de le Jonkière, H; 1301 Englebiers de la Jonkière, Guermignies (SMTII). Zie ook Jonckiere 2.

 

FD

de Juffroy

Juffroy. N. de Filiat. ,,(Fils) de Godefroid ».

 

EV

De Julémont

(De) Julémont, Julemont, Julenon: PlN Julémont (LU). 1290 Arnoul de Julemont, Luik (SLL VI).

 

FD

De Juncker

V. Jonkheer.

 

EV

DE Kais 

1.    Proven.    Plus.    L.D. Kaey(e). — 2. Profess. V. Kaas.

 

EV

DE Kan

V. Kan.

 

EV

DE Kandelaar

Profess. ,,Le chande­lier ». N. d’artisan ou de marchand.

 

EV

De Kanter

Nom de profession: moy. néerl. kanter ‘chantre’.

 

JG

DE Kat

V. Kat. De Keerle,  -Kerels.  Car. mor.  De Kerel, ,,Le gaillard » (dans le sens qui    implique   la   gaillardise   ou l’audace).

 

EV

DE Keers-

-ma(e)(c)ker. V. Kaars.

 

EV

De Keersgieter

Dekeersgieter, Dekeerschieter. Nom de profession: moy. néerl. kerse-gieter ‘fabricant de chandelles’.

 

JG

De Keersmaecker

-maeker, -niecker, Dekeersmaecker, etc. Nom de profession: moy. néerl. kersemaker ‘chandelon’.

 

JG

DE Keg(h)el

De Kegel, ,,La quille ».

1.  Le tourneur qui en fait. — 2. Le joueur de quilles.

 

EV

De Kegelaer

Surnom: moy. néerl. kegelaer ‘joueur de quilles’.

 

JG

De Kelper

Profess. De helper, «L’as­sistant ».

 

EV

DE Kelver

Profess. Kalven, ,,Vêler ». ,,Celui qui fait vêler les vaches ». Comp. : Laignelier, ,,Celui qui s’occupe des brebis qui agnellent. —2.  Car. phys. : Kalveren, ,,vômir ». „Celui qui vomit ».

 

EV

DE Kemel

1. Proven. Kemmel (Loc.). — 2. Car. mor. De Kameel, ,,Le chameau ».

 

EV

De Kemmeter

Profess. De Keimeter, ,,Le mesureur de pavés ».

 

EV

De Kempenaert

-nart, De K-, Dekempeneer, De K-, De Kempener, Dekerapenneer. Ethni­que: néerl. kempenaar ‘campinois’ (habitant de la Campine).

 

JG

DE Kempeneer

V. Kempeneer.

 

EV

DE Kemper

1. Profess. De Kemp, ,,Le chanvre ». N. de producteur. — 2. Proven. Kemp (Dép, Zillebeke), avec suff. -er, d’orig.

 

EV

De Kemper

Surnom: moy. néerl. kemper ‘lutteur, champion’.

 

JG

DE Kepper

Profess. De kapper, ,,Le coiffeur ».

 

EV

de Kerchove

1302 «Willemet de Kerkove» LoiTournai; nom d’origine: néerl. kerkhof ‘cimetière’.

 

JG

de Kerchove dit van der Varent

NF de la noblesse belge.

 

JG

De Kerck

cf. De Kerk.

 

JG

DE Kerck

Proven. Nombr. L.D.

 

EV

DE Kerckheer

Dignité. De kerk-meester, ,,Le marguiller ».

 

EV

De Kerf

Profess. ,,L’entaille, l’en­coche ». N. d’artisan.

 

EV

DE Kerpel

Proven. De Gerpeel, ,,Le marais de là-bas ».

 

EV

De Kerpel

Surnom: ouest-flam. karpel, kerpel ‘carpe’ [FD], cf. Carpel.

 

JG

De Kervyn

zie Carvin.

 

FD

DE Ketelaere

V. Ketelaer.

 

EV

De Kettenis

zie Kettenis(z).

 

FD

DE Keu(c)kelaere

-eire. 1. Passe-temps. De kegelaar, ,,Le joueur de quilles ». — 2. Proven. ,,De (prépos. fr.) Koekelare (Loc.) ».

 

EV

De Keulenaer

Dekeuleneer. Ethnique: néerl. keulenaar, habitant de Keulen ou Cologne.

 

JG

De Keuleneer

Proven. Keulen, «Co­logne », avec suff, d’orig. N08 212, 216.

 

EV

DE Keuninck

V. Koning.

 

EV

DE Keuwer

V. Kouwer.

 

EV

De Kever

Surnom: néerl. kever ‘hanneton’.

 

JG

DE Key

V. Kei et Dekeu.

 

EV

DE Key-

-zer ,-ser. V. Keizer.

 

EV

De Keyn

de K-. Probabl. adaptation flam. de (De) Kain, près de Tournai, ou du NF pic. Duquaine, Duquenne (= du chêne) (A. Van Loey), et même éventuellement de Dekien, forme pic. de Lechien [FD], plutôt que sur­nom: moy. néerl. kene, keen ‘cruche’. -Bibliogr. : Ad. Van Loey, Propos sur l’origine du nom De Keyn, dans Académie royale de Belgique. Bull. Classe des Lettres et Se. morales et polit., 69, 1983, 18-27.

 

JG

DE Keyn

Proven. 1. De Keen, ,,La fente, la crevasse ». L.D. — 2. De Keyen, ,,Les cailloux » (L.D,). — 3. De Kain, Loc. Synon. : De la Faille.

 

EV

DE Kezel

Car. mor. De kwezel, ,,Le bigot ».

 

EV

De Kezel

cf. De Kesel.

 

JG

DE Kimpe

Proven. V. Kempen.

 

EV

DE Kinder

V. Kind.

 

EV

DE Kler(c)k

V. Klerk.

 

EV

DE Kleyn

V. Klein.

 

EV

DE Klip(p)el

DE Klippeleyr. V. Peel. Synon.: De Clippele. N° 231.

 

EV

De Knibber

1356 «Jan de Knibbere» St-Pieters-Leeuw; surnom de querelleur, de chica­neur: dérivé de moy. néerl. knibben, dont

knibbelen ‘marchander, chicaner’ est un fré­quentatif [FD].

 

JG

DE Knibber

Car. mor. Knibbelen, ,,Chicaner, être avare ». N. de chi­caneur, d’avare. N° 270.

 

EV

De Knijf

cf. De Cnijf. De Knoop. Surnom: moy. néerl. cnoop ‘nœud,

lien, protubérance, etc.’.

 

JG

DE Kno(o)p

V. Knop.

 

EV

DE Knudt

Car. mor. De Knoet, ,,Le knout ». N. d’H. tyrannique.

 

EV

DE Knyf

V. Knijf.

 

EV

DE Ko(c)k

DE Koker. V. Kok et Koker.

 

EV

De Kom 

Surnom:  moy.  néerl.  comme, com ‘écuelle’.

 

JG

DE Kon-

-inck, -ing. V. Koning.

 

EV

DE Konck  

Car.   mor.   Konkelen; ,,Intriguer ». N. d’intrigant.

 

EV

DE Korte

Car. phys. ,,Le court ». N° 253.

 

EV

DE Koster

V. Koster.

 

EV

De Kraey

cf. Decraye.

 

JG

DE Krahe 

Proven.   L.D.   Kraeg, Kraey, etc.

 

EV

De Krahe

zie Krah(e).

 

FD

DE Kriek

1. V. Kriek. — 2. Proven. De Kriek (Dép. Elverdinge).

 

EV

De Krock

cf. Decrock.

 

JG

DE Krock

V. Krok.

 

EV

DE Krom

V. Krom.

 

EV

DE Krop

V. Krop.

 

EV

De Kruyf

de K-. Surnom: moy. néerl. cruuf ‘bouclé, crépu’.

 

JG

DE Kuester

V. Koster.

 

EV

DE Kulberg

V. Kuil.

 

EV

De Kunst

1748 «Gillis de Kunst» Malines; sans doute réinterprétation de Cuens, forme génitive palatalisée de Koen [FD].

 

JG

De Kuyper

cf. Decuyper.

 

JG

DE Kuyper

V. Kuiper.

 

EV

DE Kuyssche

Car. mor. De Kuische,  ,,Le chaste ».

 

EV

De Kwik

Surnom:  moy.  néerl.  quic, quec ‘vif, rapide’ [FD]; cf. aussi De Quidt, Quick, Kwik.

 

JG

DE Kwyn

Car. phys. Kwijnen, «Lan­guir ».   ,,H.   qui  lanquit,   dépérit ».

 

EV

DE Kyndt 

Car.   phys.   ou  mor.   ‘t Kind, ,,L’enfant ». V. De Cruyce.

N. d’H. à l’aspect ou au caractère d’enfant.

 

EV

DE LA

De la est parfois une correction erronée de Del(e) et se trouve  ainsi devant des  noms masculins.

 

EV

De la Boessière

Verspreide PlN La Boissière < Lat. buxaria: met buksboom beplant terrein (Somme, Oise). 1258 Barthélémy de la Boissière, Noyon (MORLET).

 

FD

De la Boullaye

La boulais: PlN Boulaie: berkenbos. La Boulaye (Saône-et-Loire).

 

FD

De la Bourdonnaye

PlN Bourdonnay (Moselle), Bourdonnaye (Morbihan), Bourdonné (Seine-et-Oise).

 

FD

De la Brassin(n)e

zie Brassinne.

 

FD

de la Brassinne

cf. Delbrassine.

 

JG

De la Charlerie

Delacharlerie, Delcharlerie. Nom d’origine: anc. fr. charlerie ‘charronnage’.

 

JG

De la Chevalerie

Delcheval(e)rie: PlN Chevalerie: paardenstal, paardenfokkerij, stoeterij. 1558 Regnart del Chevallerie, Namen (RBN).

 

FD

DE LA Cœillerie

V. Écaille.

 

EV

de la Faille

cf. della Faille.

 

JG

De la Geneste

zie Dugenest.

 

FD

De la Glisoëlle

Dim. van Fr. église: kerk. PlN in Bever (VB): 1475 couture de glisoeil (med. B. Roobaert). 1284 Huars de le Glisuele, Mairieux (med. HERB.); 1344 Jehans de le Glisuelle, Bergen (CSWII).

 

FD

de La Hamaide

-ayde, Delahamette. 1246 «Tierri del Hamaide» ChartesFlandre, 1384 «Gerar délie Hamaide» GuillLiège, 1537-40 «Jehan de le Hamaide» DénFrasnes, 1593 «Robert de la Hamayde (orig. de Cambrai)» BourgLiège, 1659 «Adrianne de la Hamaide» BourgNamur; nom d’origine: La Hamaide (Ht).

 

JG

De La Hoz

Var. de Delahaut ou de Delahousse?

 

JG

De La Hoz

zie Delahaut.

 

FD

De la Marche

Delmarche, de la Marck, Delmarque, Delmarcq, Lamarche, Lamar(c)q, Lamarque, Lemarque, Lemarc(q), Lemer(c)k: PlN Marche, Pic. Marque < Germ. marka: Mnl. marke: grens, grensland. Vgl. Van der Mark. 1330 Adolphe de la Marcq, Luik (ASH); 1370 Yolendis de le Marche filia domini Evrardi de le Marche (Wsch. zuster van) 1375 Isabelle de la Marck, Bergen (CSWII).

 

FD

De la Marck

de la M-, De La M-, Delmarcq. Nom d’origine: fr. marche < germ. maria ‘région-frontière’, fréquent en toponymie; il peut s’agir aussi de la seigneurie de la Marc-que, près d’Enghien, cf. 1410 «Wouter vander Marken» et 1426 «Jehan dele Marke» qui déclarait tenir un fief appelé la maison de Marcq [BR].

 

JG

De la Parra

PlN Laparra in Tournon (Lot-et-Garonne).

 

FD

De la Pot(t)erie

PlN La Poterie in Dk. (H) en Frankrijk verspreid (o.m. PdC): pottenbakkerij. 1233 Johanne de le Poterie, H (SMT I); 1330 Jakemes de le Poterie, Bergen (CSWII).

 

FD

de la Roche

1289 «Henris dele Roche» Cens-Namur, 1346 «Johan délie Roche le bolen-gier» CartValBenoît ; nom d’origine : fr. roche, ainsi La Roche (Lx).

 

JG

de la Rosette

Fr. rosette, nom d’enseigne?

 

JG

De la Roy

zie Dele Ruye.

 

FD

De la Sagne

PlN Sagne: moerassig terrein (DNF).

 

FD

De la Sorte

zie Delsarte.

 

FD

De la Source

Lassource: PlN Source: bron. Vgl. Van den Borre. 1309 Ernoul delà Source, Senlis (MORLET).

 

FD

De la Torre

La Torre: 1735-98 Louis-César d’Hennion, baron de las Torres y Cordua, d’Aragon et Bondichelles, Herve-Luik = baron de la Torre (Par. 1984,18-38).

 

FD

De Labais

zie Labay(e).

 

FD

de la-Bigne

Proven.  Bigna   (Dép. Mussy-la-Ville).

 

EV

DE LA-Blancherie

Profess. ou Proven. Plancherie. Nos 88, 166.

 

EV

De Labrouhe

zie Labrousse.

 

FD

DE LA-Cazerie

Proven. Dép. Celles-

lez-Tournai.

 

EV

DE LA-Charlerie

Profess. ou Proven.

Charronerie (Dial.). N° 186.

 

EV

DE LA-Colette

V. Colette.

 

EV

De Laei

cf. De Laey, Delaey.

 

JG

De Laender

Delander. Surnom: moy. néerl. laenre ‘lanier (oiseau de proie)’ (Carnoy 267).

 

JG

DE Laender

V. De Lander. (Loc.).

 

EV

DE Laere

Proven. 1. Lare (Loc.). — 2. Laar. Loc. ,,Le terrain en friche,

la lande » (L.D.). N° 238.

 

EV

De Laeter

De Later. 1298 «Wautier le Latere» OnomCalais; nom de profession: néerl. bloed-later ‘barbier, chirurgien’ [FD]; cf. aussi De Latter.

 

JG

De Laever

Car.   mor.   De   laver, ,,L’homme  qui   soulage,   qui  con­sole ». N° 280.

 

EV

de la-Faille

V. Della Faille.

 

EV

de la-Fontaine

V. Fontaine.

 

EV

de la-Garenne

Proven. Garenne (L.D.).

 

EV

de Lage

V. Dellache.

 

EV

de la-Grange

Proven. Grange. L.D.

 

EV

De Lairesse

PlN Lairesse in Ougrée (LU). 1594 Jacques de Lairesse, Ans (ISP).

 

FD

De Laistre

Delait(re), Delait(t)e, zie Delattre.

 

FD

de la–Kéthulle 

Proven.   Diminutif de Quête, ,,Petit acquêt ».

 

 

EV

De Lalaing

Delal(a)in: PlN Lallaing (Nord). Of (Ecaussines-)Lalaing (H). 1358 Symoen de Lalaing, Mech.(SIX IV).

 

FD

de Lambert

Lambert. Filiat. ,,(Fils) de Lam­bert ». V. ce nom. N° 147.

 

EV

De Lamboy

zie Lambois.

 

FD

De Lame    

Car.     mor.    ‘t  Lam. ,,L’Agneau ». ,,Homme tranquille et

docile ».   NÛB   288,   291.   V.   De Cruyce.

 

EV

De Lame

de L-. Surnom: moy. néerl. lam ‘agneau’, ou lam ‘perclus’.

 

JG

De Lamin(n)e

Lamin(n)e, Lamin: PlN Lamine (LU). 1312 Rondeaz de Lamines, Luik (SLL III).

 

FD

De Laminne

de L-. Nom d’origine: Lamine (Lg).

 

JG

De Lancastre

zie Lancaster.

 

FD

DE Lancker

1. De Langer,  „ Celui qui donne, présente ». — 2. Proven.

Lanaken  (Loc.), avec suffixe -er, d’orig.

 

EV

DE Land(t)sheer(e)

Qualité sociale, Landsheer,   .propriétaire   terrien ». N° 136.

 

EV

DE Lander

1. Profess. ou propriété. Le cultivateur ou le possesseur d’un

champ    (landerij).    —    Proven. Land (L.D.), avec suff. -er, d’orig. N° 212.

 

EV

De Landsberg

Proven.  ,,La colline

de la région. .D. N° 232.

 

EV

De Landsberg

Verspreide D. PlN: burcht die het land beschermt.

 

FD

De Landsheer

Delandsheere, de L-, Deland-shere, De Landtsheer, De Lantsheer, de Lantsheere. Nom de dignité:  moy.  néerl. [anthère ‘seigneur (ou) propriétaire terrien’.

 

JG

De Landy

PlN Landy in Nandy (Seine-et-Marne).

 

FD

DE Lang(h)e

Car. phys. ,,Le long ». N° 253.

 

EV

De Lange

-gh, Delanghe, De L-, cf. Delang.

 

JG

De Langsdorff

PlN Langsdorf (HS).

 

FD

De- Lanote

V. Delnatte.

 

EV

De Lantsheer

de Lantsheere, cf. De Lands­heer.

 

JG

De Larroque

zie Laroche.

 

FD

De la-Rue

-Ruelle,   -Ruwière, -Ruye, -Saulx, -S(s)assie. V. Rue, Ruelle, Rivière, Ru, Saule.

 

EV

De Lathauwer

-ouwer, de L-. Composé de néerl. lat ‘latte’ + houwer ‘celui qui coupe’, donc surnom d’ouvrier qui fabrique des lattes.

 

JG

De Lathouwer

Profess.  ,,Celui  qui garnit   de   lattes »,   Le   treillageur. Synon. roman : Latteur. N° 183.

 

EV

De Lathuy

Lathuy, Latui: PlN Lathuy (WB). 1260 Ide de Lathuy, Jean de Lathuy (AAV).

 

FD

De Latter

Delatter. 1396 «Jehan de Lattere» Maulde; adaptation néerl. de Delattre plutôt que de De La(e)ter [FD].

 

JG

de Laure  

Laure,  (de) Laurency.  Filiat. ,,(Fils)   de   Laure   (matron.),   de Laurency ». V. ce N. N08 101, 102, 107.

 

EV

De Lauré

zie Lauret.

 

FD

De Lausnay

cf. Delaunay.

 

JG

DE Lauw

Car. mor. De louwe, ,,Le tiède. Synon. : DE Louw. N° 283.

de-Lava(l). Proven. Laval (Loc. et L.D.).

 

EV

De Lavareille

PlN Vareille < Valeille, dim. van Lat. vallis: dal. Vareilles (Creuse, Saône-et-Loire).

 

FD

De le Trez

V. Estrée, Hêtraie.

 

EV

De le Vingne

zie Delavigne.

 

FD

de le Zaack

V. De Seck.

 

EV

De L’eau

V. Eau.

 

EV

De Lee

De Leede. Surnom: moy. néerl. (adj.) leet ‘indésirable, haï’ [FD].

 

JG

DE Lee

V. Deleye.

 

EV

DE Leebeck

Proven.   1.   V.   Delbecque.   —   2.   De   Leibeek,   ,,La

Lys ». N° 230.

 

EV

De Leebeeck(e)

de Leebeek, -beke: PlN Leebeek, Leebeke in Ouwegem, Denderhoutem, Nederhasselt, Outer (OV). 1396 Jan Leebeke, Outer(DEB.).

 

FD

DE Leemans

DE Leener. Situat. féo­dale. De leenman, ,,Le vassal ».

Profess. ,,Le prêteur ». N° 195.

 

EV

DE Leenheer

Situation féodale, De Leenheer, ,,Le Suzerain ». N° 136.

 

EV

De Leepeleere

cf. Delepeleer.

 

JG

DE Leersnyder

Profess. De leersnijder,  ,,Le découpeur  de cuir ».  N°

161.

 

EV

DE Leeuw

1. Car. mor. ,,Le lion », métaphore. N°  288,  290.   —   2.

Proven.   Enseigne   de   maison.   N° 248.

 

EV

DE Leg(h)er

Profess.   De  Legger, ,,Le garde-boutique ». N° 138.

 

EV

De Léger

Delegher: PlN St-Léger (H, LX, heel verspreid in Frankrijk). 1163 Hugonis de Legiez, DL(SMTI).

 

FD

De Len–decker

-dekker. V. Dekker.

 

EV

De Léon

Sp. PlN Léon. Of < Deléo?

 

FD

De Lepel-

-eer, -eire. 1. De Lepelaer, ,,Le héron », métaphore. Noa 288, 292. — 2. Car. mor. Lepelen, ,,Bafrer ». N. d’H. goulu. N° 273.

 

EV

De Leppé(e)

zie Delepee.

 

FD

De Lescaut

Delescaut, Lescaut, Delescau(l)t, Lécaut, Lecaux, Lecho, L’Echo: Waternaam L’Escaut: de Schelde. 1383 Evrart de Leschaut (MARCHAL).

 

FD

De Lescazes

De l’Escace: van der Schaetse. Zie Delecosse.

 

FD

De Lescure,

Lescur(e): 1. PlN Lescure (Ariège, Cantal, Tarn, Aveyron). – 2. Verfransing van Van der Schure. 1394 Hannekin dele Scuere, Lauwe; 1395 Guillame dele Schuere, Geluwe (DEBR. 2000).

 

FD

De Lesdain

PlN Lesdain (Nord), Lesdins (Aisne). 1236 Johannes de Lesdino; 1306 Jake de Lesding; 1329 Jakemart de Laisding, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Lessine(s)

Lessin(n)e(s), Delsin(n)e, Delsin(nes), Del(l)usinne, Lusyne, Delzinne: PlN Lessines, W. à l’sine, Ndl. Lessen (H). 1275 Jehan de Lessines, Lessen (VR inr°); 1298 Margarete de Lessine, Bg. (VERKEST).

 

FD

De Lestre

cf. Deletre.

 

JG

De l’Etoile

Huisnaam L’Etoile: de Ster. 1297 Renaus Estoile, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Letter, 

Deletter. Probabl. var. néerl. de Delet(t)re [FD].

 

JG

De Leve

de Lève: 1. PlN Zoutleeuw: 1194 Leve. Zie Deleuw. – 2. PlN Lesves (N). – 3. Zie Delaive.

 

FD

De Levie

zie Delavie.

 

FD

De Leye

1. Proven. De Leye, ,.La Lys ». — 2. Profess. Leidekker, „ Couvreur en ardoises ». N° 177.

 

EV

De Leyer

1. Proven. Leye, ,,Lys », avec suff. -er, d’orig. Nos 212. — 2. Profess. Du Lei(d)er, ,,Le con­ducteur, le guide ».

 

EV

De Leyn

Deleyn. Var. néerl. de Delain [FD].

 

JG

de Lhoneux

Nom d’origine: Lhonneux, topon. fréquent dans la prov. de Liège; ou var. de Deloneux.

 

JG

De Lhoneux

zie Lhonneux.

 

FD

de Libouton

Libouton. Filiat. ,,(Fils) de Libouton ». V. LEUD. N° 102.

 

EV

de Lichtervelde

Nom d’origine: Lichtervelde (FlOcc).

 

JG

De Lichtervelde

PlN Lichtervelde (WV). 1389 Nicole de Lichtervelde, Ip. (BEELE).

 

FD

de Liedekerke

Nom d’origine: Liedekerke (BrFl).

 

JG

De Liedekerke

zie van Liedekerke.

 

FD

DE Lieve

Proven. (Région de) La Lieve (Riv.).

 

EV

De Liever(e)

Car. mor. De Liever, „L’amoureux ». N° 271.

 

EV

de Ligne

De L-. NF de la noblesse princière belge, d’après le NL Ligne en Hainaut. « de Ligne de la Trémoille (prononcé Jn-mouye). Nom d’une famille noble d’Antoing, unie aux princes de Ligne, le second élément étant le NL La Trimouille (Vienne) [JMP],

 

JG

De Lil

Delile, Delille, De L-, Delylle. Nom d’origine: Lille (Nord), etc.

 

JG

de Lilienfeld

Nom rattaché au NL Lilienfeld, en Niederôsterreich (Autriche).

 

JG

De Limb(o)urg

PlN Limburg (LU), Fr. Limbourg, dat zijn naam gaf aan het oude hertogdom Limburg (ongeveer NL). Ook nog Limburg an der Lahn (HS). 1247 Henricus de Lembor; 1263 Hermanno

de Lemborgh, Mtr. (CVD); 1349 Jakemot de Lembor, Luik (ISP).

 

FD

De Limelette

Lim(m)elette, Limemette: PlN Limelette (WB). 1379 Robert de Lymelette, Bs. (Midd. 1957,281); 1425 Jehan de Lymelettes, Nij vel (CCHt).

 

FD

de Limelette

Nom d’origine: Limelette (BrW).

 

JG

De Lisle

de L-. Var. de Delille, ou d’un topon île.

 

JG

De Littry

PlN Littry (Calvados).

 

FD

DE Lo(o)se

DE Lo(o)ze. Car. mor. De loze, ,,Le rusé ». N° 278.

 

EV

De Locht

De Loght. Surnom d’homme mince d’après brab. lo(e)cht = néerl. lucht ‘air [FD], cf. aussi Locht(en).

 

JG

DE Locht

Proven. De locht ou De lucht, ,,L’air ».  (L.D.). N° 233.

 

EV

DE Lodder(e)

Car. mor. De lodder, ,,Le voluptueux ». N° 271.

 

EV

De Loën

PlN Loën in Lixhe (Lieze) (LU).

 

FD

De Loenen

PlN Loenen (U) en in Apeldoorn en Valburg(G).

 

FD

De Loeuil

Deloeul, de l’Oeûl, zie Deloeil.

 

FD

De Loght

cf. De Locht.

 

JG

De Loisne

Deloine: PlN Loisne in Beuvry (PdC). 1353

Nicole de Loine, Atrecht (NCJ).

 

FD

DE Lombaert

Profess.   ,,Le  prêteur sur gages ». V. Lombard. N° 195.

 

EV

De Loncin

zie Loncin.

 

FD

De Longrée

(de) Longree, de Longrés, Longré(e), Longrie: PlN Longrée in Hoei (LU), L’Ongrée in Itter (WB). Bet. La Hongrie: Hongarije. 1712 Nie. Longree, Hoei (MUL VII).

 

FD

de Longrée

Nom d’origine: Longrée, à Huy (Lg), propr’ la Hongrie; cf. Longrée, -ie.

 

JG

De Longueville

zie Longueville.

 

FD

De Lonyay

zie Delaunay.

 

FD

DE Loof

1. Car. phys. De loof, ,,Le fatigué ».  —  2.  Proven. De loof,

,,La verdure ». (L.D.).

 

EV

De Look

Vertaling van Van Look.

 

FD

DE Looper 

1.  Car. rnor. ou phys. ,,Le coureur, le fuyard ». — 2. Pro­fess.   ,,Le   courrier,   le   garçon  de courses » (Synon. : Galopin).

 

EV

de Looper

Surnom: moy. néerl. looper ‘cou­reur, messager’.

 

JG

De Loor

Deloore, De L-. Surnom: moy. néerl. loor, lore ‘vaurien’.

 

JG

DE Loore(e)

Car. mor. De loor ou De  leur,   ,,Le  haillon ».   N.   d’H.

déguenillé.

 

EV

De Lophem

zie van Loppem.

 

FD

DE Lor(d)

Titre ironique ,,Le lord ». N° 135.

 

EV

De Lorenzi

-zo: It. Patr. HN Laurentius.

 

FD

DE Los

1. V. Delo(o)ze. — 2, Car. mor.  De losse,   ,,Le  libertin ».  V.

Loslever.

 

EV

DE Loucker

1. Car. mor. De Loeger, ,,L’ordonnateur ».   —   2.    Proven.

Look (Dép. Poppel), avec suff. -er d’orig. N° 212.  de Louenne. V. de Loën.

 

EV

De Louvroy

PlN Louvroy in Nalinnes (H), Tarcienne (N). Door diss. < Rouvroy < Lat. roboretum: bos met rode eiken, steeneiken.

 

FD

De Lovinfosse

Lovinfosse, Lovenfosse: PlN in Ougrée, Herstal, Hermée (LU). 1315 Stassini de Lovinefosse (HERB. 1947,72); 1380 Goffardus de Lovinfosse, Luik (AVB).

 

FD

de Lovinfosse

Nom d’origine: Lovinfosse, à Ougrée, Herstal, Hermée (Lg).

 

JG

De Loz

zie Delooz.

 

FD

DE Luyck

Proven.   De   luik,   ,,La trappe,   le  volet ».   Caractér.   d’une

propriété. N°  248.

 

EV

De Luycker

1.   Proven.   ,,Le   Lié­geois », Luik, avec suff. -er, d’orig.

N°  212.   —   2. Profess. : Luiken, ,,fermer,  clore »,   N.  de celui qui ferme les portes. ,,Le gardien ». N° 138.

 

EV

De Lys

V. Delize.

 

EV

De Lyzer

zie de Lyzer.

 

FD

DE Maan

Profess. ou Proven. ,,La lune ». Enseigne de cabaret ou de magasin. NOB 131, 248.

 

EV

de Macar

Macar. N. de profess. («Exploi­tant d’atelier ») ou N. de bapt. (V. M AD), avec le de nobiliaire de la Principauté de Liège. Nos 47.

 

EV

de Macar

Particule de + NF Macar < fr. Macaire ou de l’anthrop. germ. mag-hard.

 

JG

De Macar

zie Macar(t).

 

FD

De Mader

De Madré, de M-. Probabl. nom de profession: moy. néerl. mader ‘faucheur, mois­sonneur’, cf. De Maeyer.

 

JG

DE Maecker

Profess.   De   Maker, «Le fabricant, l’auteur ». Nos  130,134.

 

EV

De Mael(e)

zie Demal.

 

FD

DE Maen

V. De Maan.

 

EV

De Maeschalck

de M-, De Maesschalk, cf. Demaerschalk.

 

JG

De Magnée

Demagnée: PlN Magnée (LU). 1320 Arnus de Mangnees, Luik (SLLIII).

 

FD

de Mahieu

Mahieu. V. De Mathieu.

 

EV

De Mahieu,

zie Mahieu(x).

 

FD

De Malaise

PlN Malaise < Lat. mala adjacens: slechte omgeving, oncomfortabele plaats. 1384 Wiet de Malaise, Laon (MORLET); 1391 Hubin del Malaise, Hoei (Midd. 1957,263). Zie ook Malaise.

 

FD

DE Malder

1. Profess. De Maalder, Exploitant   d’un   moulin »   (Maal-

derij).    —    2.    Proven.    Malder, ,,Muid ».

 

EV

De Maldere

Demaldre. Surnom: moy. néerl. malder ‘mesure pour le grain; quantité de grain portée au moulin’.

 

JG

De Maleingreau

zie Malingret.

 

FD

de Maleingreau d’Hembise

Particule de + NF Malingreau (dimin. de fr. malingre, surnom de maigre).

 

JG

de Malotau

De Maloteau. Particule de + NF Maloteau (dimin. de w. mulot ‘grondeur, bou­gon’, propr. ‘bourdon’ FEW 6/1, 426a).

 

JG

DE Man

1. N. d’état civil De mon, ,,L’époux ».   N°   128.  —  2.   Car.

phys. (N° 257) ou mor. (N° 283). ,,L’homme ».

 

EV

DE Mandt

Profess. De Mand, ,,Le panier ». N. de vannier. N° 131.

 

EV

De Mangeleire

Nom de profession: néerl. mon-gelaar ‘celui qui calandre (les draps)’.

 

JG

De Marcellis

Particule de + NF Marcelis, Marcellis (forme néerl. de Marcellus, Marcel).

 

JG

De Marchant

zie Marchandt.

 

FD

De Marcken

1. PlN Marken (NH). – 2. Var. van Demarke.

 

FD

de Marcken

de Merken. Nom d’origine: Marcke (FlOcc)

 

JG

De Marelle

Demarelle, zie Morel.

 

FD

De Mares

Demares(t), zie Dumarais.

 

FD

De Marichal

zie Maréchal.

 

FD

de Marie

Marie. N. de Filiat. ,,(Fils) de Marie ».  (Matronyme). N° 1.

 

EV

de Mariez

de Harlez de Deulin. Au pays de Liège, le NF pourrait être d’origine topony-mique: Harles (1133 «Harleis»), hameau de Vaals (Limbourg holl.); plutôt surnom: Harleis. le harleit (14e s. à Warnant-Dreye, 1350 «Arnars Harleis» Latinne), qui paraît être le participe passé de w. hâler ‘hâler’, w. hârlé ‘brûlé par le soleil’ DFL, 251. – Selon la tradition familiale, la famille serait originaire d’Angleterre [JMP].

 

JG

de Mark

Demarke, cf. Demarck.

 

JG

De Marneffe

Marnef(f), Marneffe, Marnhef: PlN Marneffe (LU). 1299 Bauduyns de Marnaffe, Moha (SLL II); 1392 Badry de Marneffe, Awirs (AVB).

 

FD

de Marnix

Marnix. N. de bapt précédé de la particule nobiliaire. N° 47.

 

EV

De Marnix

PlN Marnix (Savoie).

 

FD

de Marnix de Ste Aldegonde

L’ancêtre était seigneur de Mont-Ste-Aldegonde (Ht); probabl. de Marnix, à Yenne en Savoie.

 

JG

De Marotte

PlN ‘t Marot in Wormhout en de Marote in Lichtervelde (DF X). Ook Marottes in Klabbeek (WB). 1281 Egidii de Maroet, Avelgem (HAES.).

 

FD

de Marotte

Proven.   Marot   Dép. Monceau, Imbrechies).

 

EV

De Mars

Demars: 1. PlN Mars (Ard.). – 2. Adaptatie van Demarche.

 

FD

DE Mart

Proven. De Mar(k)t, ,,Le marché ».

 

EV

DE Martel-

-aere, -eire.   Car.   mor. ,,Le martyr », ,,le souffre-douleur ».

N° 286.

 

EV

de Martin

Martin. N.  de Filiat.  ,,(Fils) de Martin ». V. ce N. N° 102.

 

EV

DE Mat

V. Demaet

 

EV

de Mathelin

Mathelin. N. de bapt. avec par­ticule nobil. ou indice de filiat. V. MAD. (N° 119).

 

EV

De Mathelin

Patr. (zie Mathelet) met later

adelspartikel. De familie werd geadeld in 1671 en

zou afstammen van Mathieu, schepen in

Bastenaken in 1640 (JVO).

 

FD

de Mathieu 

Mathieu.  Filiat. ,,(Fils) de Mathieu ».  (V. ce N.). N° 102.

 

EV

De Mattei(s)

zie Matheus.

 

FD

De Maubeuge

Maubeuge, Mabuse: PlN Maubeuge (Nord). 1272 Helota de Melbodio, Bergen; 1297 Jehan de Maubuege, Zinnik (CSWI).

 

FD

de Maurissens

Maurissens. Filiat. ,,(Fils) de Maurissens ». V. Maurice. N° 102.

 

EV

De Mazière

cf. Demasières.

 

JG

de Méan

1602 «Marguerite de Mean» Bourg-Liège, 1661 «seigneur Balthazar de Méan», «Barbara de Méan, dame douairière de Scry» Mettet;  avec la particule nobiliaire, Méan (Nr).

 

JG

De Meaux

Démo: PlN Meaux (Seine-et-Marne).

 

FD

DE Mecheleer

Proven.    Mechelen (Malines),  avec suff.  -eer,  d’orig. N° 212.

 

EV

De Médias

Pietro de Medicis, geboren in de burcht van Guardasone (Parma) in 1787, vestigde zich alhier na de slag bij Waterloo (JVO). It. BerN. Medici < Lat. medicus: geneesheer.

 

FD

DE Meer-

-leer, -leire.   1.   Proven. (L.D.). — 2. Car. mor. De Meerl,

,,Le merle ». N08 288, 292.

 

EV

De Meerendré

PlN Merendree (OV).

 

FD

De Meerleer

-leire, -aere. Surnom: ouest-flam. merelare ‘merle’, cf. 1590 «Cornelis de Meerleere» Burst [FD].

 

JG

DE Meers(ch)man

V. Meers.

 

EV

De Mees

Surnom: moy. néerl. mese ‘mésange’ ou ‘panier d’osier’.

 

JG

de Meeus

de Meeûs. Particule de + NF Meeus (aphérèse de Bartholomeeus, Barthélémy).

– de Meeûs d’Argenteuil (de Trannoy). NF de la noblesse belge.

 

JG

de Meeus

Meeus. N. de bapt. (Bartholo)meeus, avec particule  nobil. liég. N° 47.

 

EV

De Meeus

zie Meus.

 

FD

De Meij

Demey, De M-, De Mey. Surnom: moy. néerl. met ‘mai, arbre de mai’ ; sans doute en rapport avec cet arbre symbolique.

 

JG

De Meirichy

zie de Merechy.

 

FD

De Meirsman

cf. Demeersman.

 

JG

De Meirvenne

zie van Meervenne.

 

FD

De Melotte

zie Melot.

 

FD

de Mélotte

Particule de + NF Mélotte, dérivé, avec aphérèse, de l’anthrop. germ. Ameil.

 

JG

de Menten

Menten. N. de  bapt. Mand, avec particule nobil. liég. V. MAD. N° 47.

 

EV

De Menten

zie Mente(n).

 

FD

de Menten de Horne

Deminten. Particule de + NF Menten (génitif, avec aphérèse, de Cle-mens, Clément).

 

JG

De Mentock

Verfransing van Van Meentodu, PlN in Rumst (A) (JVO). Mnl. meentocht: gemeente, burgerij, vergadering van gerechtigden. 1286 H. del Meentocht, OV (CDH).

 

FD

De Merechy

de Meirichy, de Meurechy, de Meuric(h)y, -icie, Merecy: PlN Morenchies (PdC)? Of Morchies (PdC)? Vgl. 1340 Bartholomaeus de Morchies (MORLET). Of var. van Demerchy?

 

FD

De Merken

Var van De Marcken of PlN Merkem (WV). De naam komt voor in de samengestelde FN De Marcken de Merken.

 

FD

De Merkline

D. FN Märklin, Merklin. Dim. van Germ. VN Markward of HN Marcus.

 

FD

De Merlier

Peut-être nom hybride: avec l’art, néerl. de, anc. fr. merlier, cf. Merlier.

 

JG

de Merode

NF de la noblesse princière, d’après le NL Merode, près de Diiren (Rhénanie-West-phalie).

 

JG

De Merode

zie van Merode.

 

FD

DE Merre

1. De mere ou De merrie, ,,La   jument ».    N. d’éleveur.   Nos

131, 164. — 2. V. De Maere.

 

EV

De Merten

1. PlN Mertenne in Castillon (N). – 2. Patr. Merten = Maarten.

 

FD

De Merville

de Merveilde: PlN Merville, Ndl. Meregem (FV). 1247 Maroie de Menreville, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Merxem

PlN Merksem (A).

 

FD

De Mes(s)ure

zie (de) Masure.

 

FD

DE Mes(se)ma(e)cker

Profess. ,,Le coutelier ». N° 189.

 

EV

de- Messe

,,Le couteau ». 1. Car. mor. N.    de   batailleur.    (Comp.    Den

dulk. V. ce N.). — 2. Profess. N. de coutelier ». N° 189.

 

EV

DE Metser

Profess. ,,Le maçon ».

 

EV

De Meue

De Meüe. Surnom: néerl. meeuw ‘mouette’, cf. aussi Meeuw.

 

JG

DE Meul-  

-der,   -dre,   -emeester, -enaer(e),    -eneere,    -eneir.    V.

Molen.

 

EV

De Meurechy

zie De Merechy.

 

FD

DE Meurers

1. Car. mor. De moor(d)ers,  ,,Les meurtriers ». N° 262.

—• Proven. Meurs, avec suff. -ers, d’orig. N° 212. V. De Meurs.

 

EV

De Meurers

Misschien D. Meurer/Maurer: metselaar. Of verhaspeling van De Meurs.

 

FD

De Meurichy

-icie, -icy, zie De Merechy.

 

FD

De Meurisse

Demerisse. Particule de + NF Meurisse (var. de Maurice).

 

JG

de Meurisse

Meurisse. Filiat.    ,,(Fils)    de Meurice. V. Maurice. N°  102.

 

EV

De Meurs

Fr. vorm voor Van Meurs. 1585 Servais de Meurs, Bs. (Par. 1986,416-8).

 

FD

De Meusere

Demuyser, De M-. Dérivé d’anc. néerl. musen ‘réfléchir; aller à la chasse aux souris’, comp. ail. Mauser ‘taupier’ FEW 16, 544b.

 

JG

DE Meut(t)er

V. De Muyter.

 

EV

De Mevius

zie Meus.

 

FD

de Mévius

Forme évoluée de Meus, Meuws < Bartholomeus.

 

JG

DE Mey

Proven.    De   Met;    ,,La branche ». N. d’enseigne de maison.

N° 248. V. Demez.

 

EV

DE Meyer(e)

V. Meier.

 

EV

De Meyst

De Meijts. Forme néerl. de Dumet, Dumez, d’après l’anc. fr. mes, meis < lat. mansus, fréquent en topon. [FD].

 

JG

De Mezure

zie Masure.

 

FD

DE Middel-

-aer, -eer. Profess.  ou qualité, ,,Le médiateur ».

 

EV

De Middelaer

Demiddeleer, De M-. Surnom : moy. néerl. middelaer ‘intermédiaire’.

 

JG

DE Milder

Car. mor. Le plus géné­reux (des deux frères). N° 280.

 

EV

De Milliano

Uit It. FN Milano, Milan, 1. Uit Sloveense of Servo-Kroatische FN Milan, afl. van mil < Oudslavisch milu: goedhartig, vriendelijk.-2. PlN Milaan, It. Milano (De Felice). 1609-1681 Alonso Millan, Bassevelde (vader van) 1661-1715 Marcus de Milliano, Bassevelde-Watervliet (VS 2001,574-575).

 

FD

De Milt

Demilde, De M-. Surnom: moy. néerl. milde, milt ‘doux, généreux, bienfaisant’.

 

JG

de Miomandre

Nom d’origine: Miaumandre (Creuse) ou Miaumande (Haute-Vienne), noms de hameaux.

 

JG

De Miomandre

PlN Miaumandre (Creuse) of Miaumande (Hte-Vienne).

 

FD

De Mits

cf. Démets.

 

JG

De Modave

Modave, Modaf: PlN Modave (LU). 1325 Godenoul de Modave, Luik (ISP).

 

FD

De Moerkerke

zie Moerker(c)ke.

 

FD

De Moerloose

Moerloos. Surnom d’orphelin: moy. néerl. moederloos ‘sans mère’.

 

JG

DE Moerloose 

N.  d’état civil De Moederloze. ,,L’homme sans mère ».

N° 128.

 

EV

de Moffarts

Dérivé de néerl. mof ‘lourdaud’, surnom des Allemands; cf. w. (Jupille) tchèstê Moufârt, du nom du propriétaire (de Moffarts) au 18e s.

 

JG

DE Mol

Car. mor. ,,La taupe ». N° 228, 290. ,,H. sournois ».

 

EV

DE Molder

V. Molder.

 

EV

De Molinari

It. BerN van de molenaar.

 

FD

De Molinari

Italian.  de De Molenaar. V. Molder.

 

EV

De Moll

Demolle: 1. PlN Mol (A). Zie Van Mol. 1283 erga Godefridum de Molle, NL (CVD). – 2. Rom. spelling voor De Mol.

 

FD

De Mondt

Demondt. Surnom: moy. néerl. mont, mond ‘bouche, embouchure’.

 

JG

de Monge

De Monge. Var. de Domange, Démange (= Dominique).

 

JG

De Monge

zie Démange.

 

FD

de Monie

Monie. Filiat. ,,(Fils) de Mon.nî, ,,(Meunier) ».

 

EV

De Montalembert

PlN (Deux-Sèvres).

 

FD

de Montblanc

Nom d’origine: Montblanc(Hé­rault), etc.

 

JG

De Montblanc

PlN (Basses-Alpes, Hérault).

 

FD

De Montigny

zie Montignie(s).

 

FD

De Montjoie

-joye, Mon(t)joie, Menjoie: Verspreide PlN Montjoie, o.m. in Sibiville (PdC): 1179 de Monte Gaudii (TW). Ook de oorspr. naam van Monschau (NRW): 1217 Munjoje. 1242 Elizabeth domina de Monjoie (CVD); 1378 Gobellinus de Monyouwen, Mtr. (SKM).

 

FD

de Montjoie

-oye. Nom d’origine: Montjoie, all. Monschau (Nordrhein-Westfalen, AU.).

 

JG

De Montpellier

Montpellier, Montpelier, Monpellier: PlN Montpellier (Hérault), in Cambron (Somme) (TW). 1307 Arnoldus Munpalir = 1317 Arnoldus dictus Mumpelir; 1311 Godefridus Mumpalir, Mtr. (SKM); 1459 Petrus Monpelier de Hasselt (MULII).

 

FD

de Montpellier

w. nam. Monpèli. 1667 «Joan de Monpellier» BourgNamur; surnom de qqn qui avait étudié la médecine à Montpellier; la

préposition nobiliaire de est due à la fortune résultant de l’exploitation des forges et à l’achat de seigneuries (comm. A. Lanotte).

 

JG

De Monty

Demonthy: PlN Monty in Charneux (LU) en elders < Lat. montile: overstap.

 

FD

DE Moor

Car. phys. ,,Le maure » ou ,,Le nègre ». N° 255.

 

EV

De Moorsel

PlN Moorsel (VB, NB, OV).

 

FD

De Moraes

zie Moras.

 

FD

De Morais

zie Morel.

 

FD

De Moreau

de Morelle, zie Morel.

 

FD

de Moreau

Moreau. Filiat. ,,(Fils) de Moreau ». V. ce N.

 

EV

de Moreau

Particule de + NF Moreau, dimin. d’anc. fr. mor ‘qui a la couleur des Maures, brun, noir’.

 

JG

de Moriamé

Nom d’origine : Morialmé (Nr).

 

JG

De Moriamé

PlN Morialmé (N). 1243 Isabeaus de Moreaumes (CVT); 1472 Jacques de Morialmé, Luik(ISC).

 

FD

De Morre. 

Surnom: dérivé du néerl. morren ‘rouspéter, murmurer’ ; ou bien var. de Demoor.

 

JG

De Morroy

PlN Maurois (Nord). Zie i.v. (…).

 

FD

De Morteuil

PlN Morteuil (Côte-d’Or).

 

FD

De Mossenau

Metathesis van De Monceau?

 

FD

De Mouchy

Mouchie: PlN Mouchy (Oise). 1320 Guiart de Moucy, Senlis (MORLET).

 

FD

De Moura

zie Moras.

 

FD

De Muelenaere

cf. Demeulenaer.

 

JG

De Muer

Nom d’origine: moy. néerl. muur, muer ‘mur’.

 

JG

DE Mulder

V. Molder.

 

EV

de Mulier

Mulier. Profess. ,,(Fils)    de mulier ». V. Mulier.

 

EV

DE Mullander

Proven.    Mouland. (Loc.,   avec  suff.   -er,   d’orig.    N°

212.).

 

EV

De Murel

zie Morel.

 

FD

De Muyer

Demoyer, De M-. Probabl. de moy. néerl. muyeren ‘travailler en secret, bousiller’.

 

JG

DE Muylder

V., Molder.

 

EV

De Muyter

Surnom: moy. néerl. muyter ‘sédi­tieux’.

 

JG

DE Myt(t)enaere

Profess. ,,Le meuleur » (celui qui fait les meules de

foin etc.). N° 165.

 

EV

De Nardin

zie Nardin.

 

FD

DE Natie

Car. mor. ,,Le peuple, (l’homme du peuple), le patriote ».

 

EV

DE Nay(e)r(e)

Profess. ,,Le coutu­rier ».

 

EV

DE Neck

ou DEN Eck. 1. Car. phys. De Nek, ,,Le cou ». — 2. Proven. Den eck (eik), ,,Au chêne ».

 

EV

DE Neef(f)

,,Le neveu ». N. de pa­renté ou d’alliance évoquant proba­blement la succession d’un neveu aux affaires de son oncle.

 

EV

DE Neet

Proven. La Nèthe  (Riv.).

 

EV

De Nesle

Dene(e)le, Dennel, Denel(le): PlN Nesle (Somme, Seine-Mar., Marne); Nesles (PdC, Aisne enz.). 1218 Aubrée de Neele, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Nettancourt

PlN (Meuse).

 

FD

de Neunheuser

Forme all. équivalente de Neuf-maisons.

 

JG

De Neunheuser

Verspreide D. PlN Neuhausen.

 

FD

DE Neuter

Proven. De Neeter. Neet (Nèthe,    Riv.),    avec    suff.    -er,

d’orig.

 

EV

De Neuville

de N-. Nom d’origine: Neuville (topon. fréquent).

 

JG

De Nevele

PlN Nevele; zie van Nevel(e).

 

FD

DE Neyer

V. De Nayer.

 

EV

De Nidder

Car. mor. Nijder, «L’en­vieux ».

 

EV

De Niel

Probabl. var. de Denul, De Nul [FD].

 

JG

DE Nob(e)le

Distinct, sociale,  ,,Le noble ».

 

EV

De Nockere

Dérivé de moy. néerl. nocken ‘san­gloter’ ou de moy. néerl. noker ‘noyer’ (arbre caractéristique).

 

JG

de Noël

Noël. 1.    Filiat.    ,,(Fils)    de Noël ». — 2. N. de circonst. Enfant né à la Noël. N° 301.

 

EV

De Noël(le)

Denoël, zie Denoyelle.

 

FD

de Noidans

Nom d’origine: Noidan (Côte-d’Or).

 

JG

De Noidans

PlN Noidan (Côte-d’Or).

 

FD

De Noier

zie Dunoyer.

 

FD

De Nomerange

Proven. (E)n Omerange (Dép. Thys). N° 66. Synon. :

Van Ormelingen.

 

EV

de Nonancourt

Nom d’origine: Nonancourt

 

JG

De Nonancourt

PlN (Eure).

 

FD

DE Nonne

Car. mor. De non, ,,La religieuse ». N. d’H. bigot.

 

EV

De Noose

Surnom: moy, néerl. nose ‘nez’.

 

JG

De Norman

de N-. Ethnique: néerl. noorman ‘norvégien’ ; cf. aussi Denorre.

 

JG

De Norman(d)

zie Noorman(s).

 

FD

De Normandie

Originaire de Normandie.

 

JG

de Normen 

Normen.  Filiat.  ,,(Fils)    de Norman ». V. NORD.

 

EV

DE Nyer

V. De Nayer.

 

EV

De Nys

Article néerl. de + Nys (aphérèse de Denijs).

 

JG

De Oliveira

de Oliviera: PlN Portugees Oliveira: olijfboom.

 

FD

De Ost

Var. de de Hoste (moy. néerl. *hoste ‘au­bergiste’).

 

JG

De Pa(e)melaere   

Proven.  Pamel (Loc.), avec suff. -aere, d’orig.

 

EV

DE Pa(e)pe

Sobriquet. ,,Le prêtre ».

 

EV

DE Padt

Car. mor. Padde, ,,Le cra­paud ». N. d’H. venimeux.

 

EV

De Paduwa

PlN Padua (It).

 

FD

De Paep

Depaepe, De P-, De Pape. Surnom : moy. néerl. pape, paep ‘ecclésiastique, curé’.

 

JG

de Paeuw

cf. Depauw.

 

JG

De Pahlen

PlN Pahlen bij Heide in Holstein.

 

FD

De Paire

Depayre, Depère, de Perre, Deper(e), Depeer, Depert: PlN Paire in Wegnez, Vottem (LU) en Pair in Clavier (LU). 1100 Widericus de Pares, Stavelot (ASM).

 

FD

De Paiva

Sp. PlN. 1611 Diego Rodrigo de Payva, Aw. (AP).

 

FD

De Palma

Palma, PlN Palma, een van de Canarische Eilanden, of Palma de Mallorca. 1652 Alonzo de Palma, Rouen-Aw.; 1653 Cornelis Palma, Lier (AP).

 

FD

De Pape

cf. Depaepe.

 

JG

DE Parmentier

V. Parmentier.

 

EV

De Parti

Verspreide PlN Parz in Oostenrijk. Deze adellijke familie liet zich in 1822 erkennen als burggraven van Kortrijk > EN de Partz de Courtrai(JVO).

 

FD

De Pascale

de Pasqual(e), zie Pascal.

 

FD

de Patoul

Particule de + NF Patoul (famille citée à Mons dès le 15e s., anoblie en 1718); surnom: pic.patoul ‘gros, lourdaud’ FEW 8, 37a.

 

JG

de Patoul

Patoul. Filiat.  ,,(Fils)   de Patoul ». V. BADU.

 

EV

De Patoul

zie Patou(t).

 

FD

De Pâture

Despature(s), Pâture, Pastur(e), Péture: PlN Ofr. pasture, paisture, Fr. pâture: wei(de), weiland. 1199 Eustachii de Pastura, Ename (CAE); 1468 Gérard Despatures, Dk. (TTT).

 

FD

De Pau(e)

-P(e)auw. Car. mor. ,,Le paon », N. d’H. qui se pavane.

 

EV

de Paul

Paul. 1.    Filiat.   ,,(Fils)  de Paul ». V. ce N. — 2. N. de bapt.

d’orig. romaine, avec particule nobil. liég.

 

EV

de Paul de Barchifontaine

Particule de + NF Paul (cf. VW 42, 1968, 28-33); le second élé­ment représente le NL Barsy Fontaine (com­mune de Hamois).

 

JG

De Pécher

Particule de + NF Pécher (fr. pêcher, arbre?). – Bibliogr. : Généalogie de la famille Pécher, Bruxelles 1935.

 

JG

De Pecker

cf. De Picker.

 

JG

De Peelaert

Proven.   Peel   (Loc.), avec suff. -aert, d’orig.

 

EV

DE Pelse-

-naire, -maecker. Profess. ,,Le pelletier ».

 

EV

De Pelsemaeker

De Pelsmacker, -niaeker. Nom de métier: moy. néerl. pelsmaker ‘pel­letier’.

 

JG

De Penerande

de Peneranda: Het geslacht De Peneranda kwam in 1549 naar ons land. PlN Peneranda de Bracamonte bij Salamanca en Penaranda de Duero (JVO). 1640 Andréas Josephus de Peneranda, Brugensis, nobilis (MULv).

 

FD

DE Permentier

V. Parmentier.

 

EV

De Perthuis

Dupult(h)ys, Pert(h)uis(ot), Pertus(ot), -uzon: PlN Permis (Vaucluse), Le Pertuis (Hte-Loire), Le Perthuis (Char.-Mar., Indre-et-Loire), Pertus (Puy-de-Dôme), Le Perthus (Pyr.-Or.). Ofr. pertuis < Lat. pertusium: hol, holte, spelonk (DNF). 1330 Jehan Vrediere Pertui, Atrecht (NCJ).

 

FD

DE Pessemier

Proven. De Bessemeer. Dép. Zutendael.

 

EV

De Pessero(e)y

-oeij, zie Baestroey.

 

FD

De Pester

1.   Profess.   De   Paster (dial.) pour De Passer, ,,Compas »,

le dessinateur. — 2. Proven.  (De Buda)pester.    L’H.    de   Budapest (Hongrie).  —  3.  Car.  mor.  ,,Le Poison ».

 

EV

De Peter

Nom de parenté: néerl. peter ‘parrain’.

 

JG

De Petersbourg

zie Petersborg.

 

FD

De Peuter

cf. De Poter.

 

JG

De Picker

Depicker, Depickere, De Pikker, De Pecker. Nom de métier: moy. néerl. picker, pecker ‘tailleur de pierres’ ou ‘fau­cheur, moissonneur’ ; éventuellement aussi surnom de fripon, d’escroc, de voleur [FD]. Depienne. Nom d’origine: Piennes (départ.

Somme), etc.

 

JG

DE Picker

Profess. agricole. ,,L’ouvrier qui coupe au fauchon ».

 

EV

De Pieri

Depérit, Dépérit: PlN Pierry (Marne).

 

FD

de Pierpont

1366 «Errar de Pierpont escuier» CartOrval,   1597-98  «Colart  de  Pierpont» ComptesNivelles; avec la particule nobiliaire, Pirpont (= pont de pierre), à Marchin (Lg) etc. – de Pierpont de Rivière. Nom d’une bran­che de la famille, installée près de Namur. De Pierre. Particule de + NF Pierre (prénom).

 

JG

De Pierpont

Pierpont, PlN Pierpont in Marchin (LU), Pierrepont (o.m. Somme, Aisne). 1166 Hugo de Petroponte, Laon (SMTI); 1200 Hugues de Pierrepont, Luik (ASH); 1229 Helota de Pierepont, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Pieux

zie Deplu(s).

 

FD

De Pikker

cf. De Picker.

 

JG

De Pillecijn

Nom d’origine : Esplechin (Ht).

 

JG

de Pitteurs

 [famille anoblie en 1816]. 1600 «Andries Pitteurs» Galmaarden (BrFl); pro­babl., avec Caraoy 266, surnom: moy. néerl. pitoor ‘butor’, avec régression -oor > -eur [FD]. – Bibliogr. : R. Goffin, Les Pitteurs, dans Annales du Cercle archéol. d’Enghien, 13, 1962, 5-44.

 

JG

de Pitteurs

Pitteurs. N.  de bapt. Pieters, ,,Pierre »,   Avec partic. nobil. liég.

 

EV

De Pitteurs

zie Piteurs.

 

FD

DE Plaen

Abréviat. de De Kaplaan, ,,Le Vicaire »,  (Sobriquet).

 

EV

De Plaen

Surnom: moy. néerl.plaen,plain ‘plat (adj.); plaine’. Comp. 1633 «Glaude de Plain» émigré en Suède.

 

JG

De Planter

Nom de profession: moy. néerl. planter ‘planteur, fondateur’.

 

JG

De Plas(se)

V. Plas.

 

EV

DE Plecker

Profess.   De   Plakker, ,,Le   plafonneur »   ou   ,,Le   colleur

d’avis ».

 

EV

De Plekker

De Plecker. 1304 «Lauwereins de Pleckere» Bruxelles; nom de métier: moy. néerl. placker, plecker ‘plâtrier, plafonneur’ [FD].

Deploige, (Tongres) Deploch. Nom d’origine: Bilzen (Lb), formes anc. : «Blyse, Bloige, Bloixhe».

 

JG

DE Ploeg

,,La charrue ». 1. Profess. — 2. Proven. Terre en forme de

charrue.     (Comp.     le    toponyme Ploegsteert).

 

EV

De Plouy

Proven.   Dép.   Velaines, Herchies, etc. Variante : De Ploey

(aussi Loc. du Finistère). Synon. : De Ploige.

 

EV

DE Plucker

V. Plukker.

 

EV

De Plukker

De Plucker, De Plukke (avec apo­cope). Moy. néerl. plucker, surnom de cueil-leur de fruits, de fleurs, cf. 1356 «Gillis Pluckeroosen» Gand [FD].

 

JG

de Poislevache

Nom d’origine: Poilvache, à Houx (Nr), etc.

 

JG

De Poislevache

zie Poilvache.

 

FD

De Poix

PlN Poix (Nord, Somme, Marne). 1372 David de Poix, Montreuil (CMM); 1412 Hennequin de Poix, Senlis (MORLET).

 

FD

De Pol

Depolt, zie Depaul(d).

 

FD

de– Pollier

Proven. Polleur (Loc.).

 

EV

De Pompignan

PlN (Tarn-et-Garonne, Gard).

 

FD

DE Pondt

Pour ‘/ Pond, ,,La Livre ».

V. De Cruysse. V. Drypondt.

 

EV

DE Poorter(e)

Dignité municipale. Poorter, ,,Franc bourgeois ».

 

EV

De Pooter

cf. De Poorter ou De Poter.

 

JG

De Poppe

Surnom: moy. néerl. poppe, pop ‘poupée, jeune fille, poupon’.

 

JG

DE Porre

V. Borre.

 

EV

De Portemont

Deportemont: PlN Portemont in Mkr. (H).

 

FD

DE Posch

Car. mor. Pochen, ,,Faire le fanfaron ».  N.  de fanfaron,  de

hâbleur.

 

EV

DE Pot  

Profess. ,,Le  pot », pour : De Porter, N° 131. V. les suivants.

 

EV

De Poter

De Pooter, De Peuter. Surnom de planteur, d’après moy. néerl. poten, poeten ‘planter; greffer’ ; secondairement, var. de De Poorter [FD].

 

JG

De Pouillon

Particule de + NF Pouillon (surnom: w.poyon ‘poussin’).

 

JG

De Pourbaix

zie Pourbais.

 

FD

De Pourquoy

zie Pourquoi.

 

FD

DE Pover(e)

Car. mor. ,,Le pauvre, le misérable ». N° 270.

 

EV

DE Praet

-Praetere. 1. Car. mor. De praat, ,,La causerie, le bavar­dage ». N. de causeur, de bavard. N° 284. — 2. Profess. De praat, ,,Le pré ». De prater, ,,le gardien des prés et bois ». N° 164. — 3. Proven. ,,Du pré ». Nos 212, 236.

 

EV

de Prédomme

Prédomme. N. de filiat. ,,(Fils) de Prud’homme ». V. ce N.

 

EV

De Prée

1654 «Michel et Gustin de Pree» émigrés en Suède; anc. fr. prée, f., ‘prairie’, topon. fréquent en Wallonie; cf. Delprée.

 

JG

De Preester

cf. Depriester.

 

JG

De Préez

Depreez, zie Depré.

 

FD

De Prémont

Prémont, Preumont, Prumont: PlN Prémont (Aisne). 1321 Jehan de Premont, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Prémorel

PlN Prémoré: zwarte wei in Bouillon (LX).

 

FD

DE Preter

V. Depraeter.

 

EV

De Preud’homme

zie Preudhomme.

 

FD

de Preud’homme d’Hailly de Nieuport

NF de la noblesse belge; cf. Preud’homme.

 

JG

De Prijck

cf. Depryck.

 

JG

DE Pril

Car. mor. ,,Le vif, le pré­coce ».

 

EV

De Prince

-s. N. de dignité, ,,Le prince ». Nos 55 (francis.). 135.

 

EV

De Pro(o)st

N. de dignité ,,Le pré­vôt ». N° 141.

 

EV

DE Proft

DE Proote. Altérations de De Pro(o)st. N08 67, 79. V. ce N.

 

EV

De Proft

Deproost, De P-, Deprost. Nom de fonction : moy. néerl. profst, proost ‘prévôt’

 

JG

DE Pruyck

,,La perruque ». 1. Car. phys. N° 265. — 2. Profess. N. de perruquier. N° 131, 193.

 

EV

DE Pryck

DE Prycker. 1. Car. mor. De Prijk, ,,La parade », et De Prij-ker, ,,Le paradeur ». N° 269. — 2. V. De Pruyck. N° 79.

 

EV

De Prycker

Nom de profession: moy. néerl. priker ‘joueur d’instrument à cordes, louan­geur’.

 

JG

DE Putte

V. De Putter(e). N° 131.

 

EV

De Puysselaer

-eir, -eyr. 1595 «Joos de Poy-seler» Denderhoutem; surnom: moy. néerl. puislager (avec syncope du g), celui qui tue les grenouilles pour en vendre les cuisses [FD].

 

JG

de Quartier

cf. de Cartier.

 

JG

DE Que(c)ker

1. Profess. De Kweker,   ,,L’éleveur,   le   pépiniériste ».

Nos 164, 168. — 2. N. d’habitude De Quaker, ,,Le joueur, le brelandier ». N° 201.

 

EV

De Quebedo

de Quevedo: Sp. adellijke familie uit Salamanca (Par. 1985,133).

 

FD

De Quevedo

zie De Quebedo.

 

FD

DE Quick

Car. phys. ,,Le mercure ». N. d’H. alerte comme le vif argent.

N° 260.

 

EV

De Quirini

Particule de + NF Quiriny (génitif lat. du prénom Quirin).

 

JG

De Quirini

Patr. Lat. HN Quirinus met adelspartikel. 1540 Jehan Quirini, Luik; 1713 P. J. de Quirini, Luik (Par. 1985,135).

 

FD

de Quirini

Quirini. N. de bapt. Quirin, au génitif latin,   avec particule nobil. liég. Nos 47,  102.

 

EV

DE Racker

V. De Raecker.

 

EV

De Radigues

de Radiguès: Sp. adellijke familie. 1709 Pierre Radiguès, Malplaquet (JVO).

 

FD

de Radiguès

NF de la noblesse belge, dont le 1er élément est d’origine espagnole. – de Radi­guès Saint Guédal de Chennevière.

 

JG

De Radoux

1. PlN Radoux in Bierk, Kasteelbrakel en St.-Renelde (WB). – 2. Patr. Zie Radoux.

 

FD

De Radoux

Particule de + NF Radoux < an-throp. germ. radulf (Fôrst. 1219).

 

JG

De Radzitzky

Pools adellijk geslacht Radzitzky < Radziecki ‘van de raadsheer’ (JVO).

 

FD

DE Rae

V. De Raedt.

 

EV

De Raedemaeker

Deraemacker, -aeker, De Raemaker, De Raeymaecker, -aeker, De-raymacker, -aeker, De R-, Dereymacker, -maeker, De R-, Deriemacker, -aeker, De-rymacker, au génitif: Deraymackers, etc. Nom de métier: moy. néerl. rademaker, mm-, raeym- ‘fabricant de roues, charron’.

 

JG

DE Raedemaeker

V. Rademaker.

 

EV

De Raet

cf. Deraed(t).

 

JG

De Raeymaecker

-aeker, cf. De Raedemaeker.

 

JG

De Raikem

de R-. Nom d’origine: Reckheim, w. liég. rêkèm (Lb).

 

JG

De Raikem

PlN Rekem (L).

 

FD

DE Ram

Car.  mor.  ou phys. ,,Le bouc, le bélier ». N08 288, 291.

 

EV

De Ram

de R-. Surnom: moy. néerl. mm ‘bélier’.

 

JG

de Ram- 

Ram-  -aux,  -oudt.    1.   Filial. ,,(Fils) de Ramaud ». V. HRABAN

(Hram). Nos 47,   102. — 2. V. Desramaux.

 

EV

De Rameignis

PlN Ramegnies (H). 1293 Emmelos de Ramegnies, Dk. (TdT).

 

FD

De Rapp

zie Rapp(e).

 

FD

De Rappard

Adellijk geslacht uit Dorsten in Westfalen (JVO). Ndd. Rappert is Patr. Germ. VN rêd-berht ‘raad-schitterend’. 1367 Rabbert von Holtzeten, Holstein (DN).

 

FD

de Rasquin

Particule de + NF Rasquin (= di-min. de Raes), cf. Rasquin.

 

JG

De Rasquin(et)

zie Raskin.

 

FD

DE Rasse

Car. phys. De rass(ch)e, ,,Le rapide, le prompt ». N° 260.

 

EV

De Rassenfosse

de R-. Nom d’origine: Rassenfosse, w. Rassinfosse, aux confins de Retinne et Micheroux (Lg).

 

JG

De Rassenfosse

Rassenfosse, Rassinfosse: PlN Rassenfosse in Andrimont, Bilstain, Charneux, Ampsin (LU).

 

FD

DE Rath(e)

V. De Raedt.

 

EV

DE Raymacker

V. Rademaker. (de) Raymond. Filiat. ,,(Fils) de Raimond’. V. RAD. N° 102.

 

EV

De Raymond

zie Raymond, De Rémont.

 

FD

DE Re(d)e

Car. mor. De rede, ,,La raison ». N. d’H. raisonnable. N° 277.

 

EV

De Rechain

Derchain, Dorch(a)in, Dorcean: PlN Rechain (LU). 1153 Everardo de Richen, Stavelot (ASM).

 

FD

de Rechain

Nom d’origine: Rechain (Lg).

 

JG

De Rechter

De Richter. Nom de dignité: néerl. rechter ‘juge, bailli’.

 

JG

DE Rechter

N. de dignité (fl), ,,Le juge ». N° 141.

 

EV

De Regge

Surnom: moy. néerl. regge ‘rang, rangée’.

 

JG

de Regny

Regny. Filiat. ,,(Fils) de Ré­gnier. V. RAD. N° 47, 102.

 

EV

De Régny

PlN Régny (Loire-et-Cher), Regny (Aisne). 1362 Colart de Regny, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Rémont

de Remont, de Raymond, Drémont, Dremont: PlN Rémont in Porcheresse-en-Condroz (N).

 

FD

De Ren(n)ette

Ren(n)ette, de Renet(t): PlN Renette in Longchamps (LX), Reinette in Yves-Gomezée (N).

 

FD

De Ren(n)eville

Renville: PlN Renneville (Ard., Eure, Hte-Garonne).

 

FD

De Renau

zie Deregnieaux.

 

FD

de Renesse

Nom d’origine: Renesse, dans l’île de Schouwen (Zélande).

 

JG

De Renesse

zie van Renesse.

 

FD

De Renty

Renty, Deranty, de Rentiis, Duranti, -y: PlN Renty (PdC). 1243 Juliane Renti, Atrecht (NCJ); 1350 Oddart de Renti = 1366 Oudart de Renty…gouverneur de Tournay, de Lille, Douay (CLM; CCHt).

 

FD

De Résimont

Nom d’origine: Résimont, à Évelette (Nr).

 

JG

DE Rest

Proven. Dép. Boom, Thielt, etc.

 

EV

De Reu(l)

zie Dereux.

 

FD

DE Reuck

Car. phys. De reuk, ,,L’odeur ». N. d’H. malodorant, (plutôt que d’H. parfumé).

 

EV

DE Reus

Car. phys. ,,Le géant ».

 

EV

De Reuse

Surnom:  moy.  néerl.  rese,  reuse ‘géant’.

 

JG

De Reyck

cf. De Rijck.

 

JG

DE Reyck

V. Derycke.

 

EV

DE Reyer

N. d’habit, et de passe-temps. De rijder, ,,Le cavalier ». N° 201.

 

EV

De Reys

Nom d’origine: Les Reys, à Fallais (Lg), etc.

 

JG

De Rhô

Var. deDero? de  Ribeaucourt. Nom d’origine: Ribeaucourt

(Somme, Meuse).

 

JG

De Ribaucourt

zie Ribaucourt.

 

FD

De Richter

cf. De Rechter.

 

JG

DE Ridder(e)

Situat. sociale. Titre féodal. ,,Le chevalier ». Peut-être, sobriquet. N° 135. — Synon. : De-ruddere, Chevalier.

 

EV

DE Riem(m)aecker  

Profess.    De Riemmaker,    ,,Le   corroyeur ».   N° 130.

 

EV

De Riest

Deryst. Surnom: moy. néerl. rtjste, rijs ‘faisceau, botte’.

 

JG

De Rinck

De Rynck, Derynck. Néerl. ring, surnom de qqn qui fait des bagues, cf. 1399 «feu maistre Pierre de Rinc» Courtrai, ou qui porte des bagues, cf. 1455 «Gertruyt metten Rijnghen» Den Bosch; éventuellement aussi nom d’enseigne [FD].

 

JG

De Riollet

PlN Rieulay (Nord)?

 

FD

De Ripainsel

PlN Riepensell in Drensteinfurt (NRW) (TW). Laurent de Ripainsel werd op 12 april 1819 in Mechelen te vondeling gelegd. Ripainsel was een BN van officieren en onderofficieren van de intendance (med. P. De Zuttere, Brussel).

 

FD

DE Ro

Proven.   Ro,   Dép.   Pollare et  Somergem.   V.   Rode.   Synon. : Dereau.

 

EV

de Robiano

Nom d’origine italienne ancienne: Robbiano, près de Milan, cf. 1548 «Lancelot de Rubiaen» = «Lanzoratus de Robian o» An­vers [FD].

 

JG

De Robiano

PlN Robbiano bij Milaan (It). 1548 Lancelot de Rubiaen…Lugan bij Melaenen, Aw. (AP) = Lanzoratus de Robiano; 1694 J. B. de Robiano, Aw. (MUL VII).

 

FD

de Rochelée

1303 «Johans de Roheleie» Waremme, 1393 «Libilon fils de Jean de Roche­lée», homme allodial. – Sur la famille, anoblie en 1816, cf. de Hemricourt.

 

JG

De Rochelée

PlN. 1303 Jehans de Roheleie, Borgworm (HERB.)

 

FD

De Rocker

De Roocker, De Roeker, De Rouker. 1305 «Johannem dictum de Rocker» Diest; nom de métier, dérivé de moy. néerl. rocken ‘bobiner du lin ou de la laine sur la que­nouille’ [FD].

 

JG

De Rodder

Var. de Derudder?

 

JG

DE Roeck

Car.  mor.,  ,,Le freux ». N° 288, 292.

 

EV

De Roeker

Var. de De Rocker [FD] plutôt que dérivé de moy. néerl. roeken ‘prêter ses soins, son attention à’.

 

JG

De Roem

Surnom: moy. néerl. roem ‘renom­mée’.

 

JG

de Roest d’Alkemade

cf. Deroost.

 

JG

De Roeve

Surnom: moy. néerl. roeve, rove ‘navet’.

 

JG

De Roey

De Rooy, Deroye. Moy. néerl. rode ‘défriché’.

 

JG

De Rolf

Deroloffe, zie Roelof(s).

 

FD

De Roly

zie Roly.

 

FD

De Romagnoli

Romagnolo, afkomstig van Romagna, It. provincie.

 

FD

De Romanet

Patr. Romanet, dim. van VN Romain, Romanus.

 

FD

De Romrée

PlN Romerée (N). 1578 Jean de Romeree, Namen (RBN).

 

FD

De Romsée

zie Romsee.

 

FD

De Ronchi

PlN Ronchy in Hennuyères (H).

 

FD

De Roncq

PlN Roncq (Nord). 1281 Gillotus de Ronc, Ip. (BEELE); 1294 Sohiers de Ronc, Dk. (TdT).

 

FD

De Rong(h)é

zie Rongé.

 

FD

DE Roo(d)

V. Rode.

 

EV

De Roock

cf. Deroeck.

 

JG

De Roocker

cf. De Rocker.

 

JG

De Roos

Deroose, De R-, De Rooze, Derose. Moy. néerl. rosé ‘rosé’, généralement nom d’enseigne ou de maison.

 

JG

De Rooster

Surnom: moy. néerl. roos/er’gril’.

 

JG

De Rooy

cf. De Roey.

 

JG

De Rooze

cf. Deroose.

 

JG

De Rosée

PlN Rosée (N).

 

FD

De Rosen

de Rosen de Borgharen. Particule de + NF Rosen (pluriel de néerl. roos ‘rosé’).

 

JG

De Rosen

FN Rosen (zie Roose) met adelspartikel. 1520 Pieter Rosen, Luik (grootvader van) Jean de Rosen; baronnen omstreeks 1650; 18e e. de Rosen de Borgharen (JVO).

 

FD

De Rosenbaum

zie Rosenbaum.

 

FD

De Rossius

zie Rossius.

 

FD

de Rossius d’Humain

Particule de + NF Rossius; 1700 «Pier Rossius» Retinne; latini­sation de Rossay, Rousseau.

 

JG

De Rosso

zie Durosel(le).

 

FD

de Rouker

cf. De Rocker.

 

JG

De Rouville

PlN Rouville (Oise, Seine-Mar., Puy-de-Dôme).

 

FD

de Rouvroy

Nom d’origine: Rouveroy (Ht) etc. (= bois de chênes rouvres).

 

JG

De Rouvroy

zie Rouvroy.

 

FD

de Royer de Dour

Deroyers. Particule de + NF Royer (= fabricant de roues).

 

JG

De Rubercy

PlN Rubercy (Calvados).

 

FD

De Rubinat

zie Robinaux.

 

FD

DE Rudder(e)

V.  De Ridder(e).

N° 79.

 

EV

De Ruette

Derruette: PlN Ruette: straatje (LX). 1232 filius Ponchardi de Ruette; 1270 Bertremins de Ruette, LX (CAO).

 

FD

De Ruijscher

cf. De Ruysscher.

 

JG

DE Ruiter

V. Ruiter.

 

EV

De Ruy

Ruy, Deruij: PlN Ruy in La Gleize of Mons (LU): beek. 1395 Renar de Riwe, La Gleize (REMACLE, Top. 1993,44).

 

FD

De Ruysscher

De  Ruijscher,  De  Ruysser. Surnom d’homme bruyant: dérivé de moy. néerl. ruuschen ‘faire du bruit’ [FD]; cf. aussi

Ruysschaert.

 

JG

De Ruyt

De Ruyte. Surnom: moy. néerl. ruut ‘grossier, impoli’ [FD].

 

JG

De Ruywe

cf. Deruwe.

 

JG

de Ry

Proven. ,,Ruisseau ». N° 230.

 

EV

De Ryckel

Adellijke familie de Ryckel. PlN Rijkel (L). Volgens JVO evenwel uit Rijkholt (NL).

 

FD

de Ryckel

Nom d’origine: Ryckel (Lb).

 

JG

De Ryckère

zie de Rijker.

 

FD

de Ryckman

de Ryckman de Betz. Surnom: néerl. rijk ‘riche’ + man ‘homme’.

 

JG

DE Rydt

V. Riet.

 

EV

De Ryhove

zie van Rijthoven.

 

FD

De Sa

Desaar, zie Desart.

 

FD

DE Sadeleer  

Profess.   De  zadelaar, ,,Le sellier ».

 

EV

de Sain

de Saint, cf. Dessain, -aint.

 

JG

De Saint-…

zie Saint-…

 

FD

De Saint-Léger

de S-. Nom d’origine: Saint-Léger (Lx), mais aussi nombreux Saint-Léger du nord de la France [MH].

 

JG

De Saint-Moulin

de S-. Nom d’origine: cf. la ferme de Saint-Moulin, à Herchies (Ht) qui peut être un nom de propriétaire.

 

JG

De Salaberry

Baskische FN. PlN: nieuwe hoeve.

 

FD

De Salency

PlN Salency (Oise).

 

FD

De Saligny:

PlN Saligny (Allier, Cher, Vendée, Yonne).

 

FD

De Salmo

Desalmont, Salmon(t), Saulmont, Saumon, -oné: 1. BN naar de huisnaam Au Salmon: In de Zalm. Vgl. Zalm. 1356 Arnoteau de Samont, 1482 Henri de Salmon, Luik (RENARD 277). – 2. PlN Saumont (Seine-Mar.). 1209 Girardus Saumons, Montreuil (CMM); 1479 Marguerite de Salemont, Dk. (TTT).

 

FD

De Sancte

zie De Santé.

 

FD

De Sandre

Reïnterpretatie van Desand(e)re.

 

FD

De Sante

Desant(e), De Sancte: 1. PlN Xanten (NRW). 1369 Herman de Zancte = H. de Zante= 1384 H. de Zantes, Wezet (AVB). – 2. Evtl. PlN Santés (Nord).

 

FD

De Sany

PlN Sany in Romsée (LU). Vgl. De Saulnier. De familie De Sany kreeg haar naam naar het uithangbord in de Rue Grande Bêche in Luik ‘Au Sani d’Or’, d.i. In het gouden Zoutvat of In de gouden Zoutpan (van zoutziederij). Matthieu de Sany d’Or was burgemeester van Luik in 1614 en 1629 (JVO).

 

FD

de Saren

Saren. N. de bapt. précédé de la particule nobil. liég. V. SAD. N° 47.

 

EV

de Saulnier

Saulnier. Filiat. ,,(Fils) du Sau­nier ». N° 154. — 2. Proven. ,,De

(Lons-)   le   Saulnier »   (Loc.   fr.). NOB 7l, 217.

 

EV

De Saulnier

Solny: PlN Ofr. salnier: zoutziederij. Vgl. De Sany. 1412 Johanne de Saunier, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

De Saulty

PlN Saulty (Nord, PdC). 1283 Jehan de Sauti,Atrecht(NCJ).

 

FD

De Saunois

de Saunnois, Desaunoy, Desanois, Desonai(s), -ay, Desonnoaux, Deson(n)ay: 1. PlN Saulnois (Moselle). – 2. Des Aunois. Zie Delaunay.

 

FD

DE Sauter

V. De Sauter.

 

EV

de Sauvage

Sauvage. Car. mor. avec le de nobil., accordé par les Princes-Evêques de Liège. N° 47.

 

EV

De Sauvage

zie Sauvage.

 

FD

De Saveur

de Savoye, Sauveur(s), Seveur: 1. De Sauveur. PlN Saint-Sauveur (H), waarvan de Ndl. vorm in 1396 Sente Savoers luidde (DE B.), wat de verwarring met Savoye mogelijk maakt. Zie De Savoye. – 2. Of (met vertaling van het Iw.) < Le Sauveur: de redder. 1296 Reniers li Saveires; 1297 Thiri le Savere, Luik (SIX II).

 

FD

De Savignac

Savignac: PlN (Aveyron, Gironde, Lot-et-Garonne, Dordogne, Ariège, Gers).

 

FD

De Savoye

Savoi(e), Savoy(e), Savooy, Savoey, Savoir: Kan theoretisch verwijzen naar PlN Savoye in Thieu (H) of Laplaigne (H) of naar het oude hertogdom Savooie (Savoie). Maar aangezien deze FN in dezelfde streek voorkomt aïs De Saveur, kunnen de twee namen met elkaar verward zijn. 1246 Mamfredo de Sauviola (= Savoie, Frankrijk), Lyon (SLL); 1444 Jehan de Savoye, Namen (J.G.); 1569 Aventura de Savoye, Chièvres-Aw. (AP).

 

FD

De Scarenbeke

zie van Schaerbeek.

 

FD

DE Schacht

Profess.   diverses   De Schacht, ,,La plume, la hampe, la

manche, la tige ». N° 131.

 

EV

De Schaepdryver

Surnom de berger: moy. néerl. schaep ‘mouton’ + driver ‘celui qui pousse, conducteur’.

 

JG

de Schaetzen

Particule de + NF Schaetzen; pour Carnoy 120: Schaetsen, à Hern-St-Hu-bert (Lb); mais pourrait être également un surnom : moy. néerl. schaetse ‘patin’. — Bibliogr. : Guy de Schaetzen, Les Schaetzen de la «bonne ville» de Tongres, Bruxelles, 1975.

 

JG

de Schaetzen

Schaetzen. N. de bapt. précédé de la particule nobil. liég. V. SAD N° 47.

 

EV

De Schaetzen

zie Schaets.

 

FD

De Schamphelaere

Deschampheleer, -eire, De Sch-, Descamphelaire (graphie romani-sée). Dérivé de moy. néerl. schampelen, schamf- ‘effleurer’, cf. e.a. schampelijc ‘rail­leur, arrogant’.

 

JG

DE Schauwers

V. De Schouwer.

 

EV

DE Scheema(e)cker(e)

Profess. De schedemaker, ,,Le fabricant de gai­nes ».

 

EV

De Scheerder

De Scheirder. Nom de profes­sion: néerl. scheerder, soit ‘barbier, coiffeur’, soit ‘tondeur de draps’ [FD].

 

JG

De Scheyder

cf. Descheeder.

 

JG

De Schlippe

de Schlippé: PlN Slijpe (WV). 1142 Herbertus de Sclipes; 1171 Rainfridus de Sclipen, WV (DF XIV); 1324 Ricouwart d’Esclippes, St-Q. (MORLET).

 

FD

De Schlutterbach

PlN Schluttenbach (BW).

 

FD

de Schmidt

Particule de + ail. Schmied ‘forge­ron’.

 

JG

De Schoemacker

Deschoemaeker, Deschoen-macker, De S-, -aeker, Deschoenmackers. Nom de profession: moy. néerl. schoemaker ‘cordonnier’.

 

JG

De Schone

Surnom: néerl. schoon ‘beau’.

 

JG

De Schwartz

zie Schwarz.

 

FD

de Scoville

1603 «Pierre Descoville» Bourg­Namur; nom d’origine: Scoville, à Mohiville (Nr).

 

JG

De Scoville

Descoville: PlN Scoville in Mohiville (N). 1697 Joa. Arn. Scoville, Luik (MUL VII).

 

FD

De Screyer

cf. Deschreyer.

 

JG

De Segonzac

PlN Segonzac (Charente, Corrèze, Dordogne).

 

FD

de Seille

Desseille. Nom d’origine: Seilles (Lg).

 

JG

De Seille(s)

Deseille, Desille(s), Désil: PlN Seilles (LU). 1216 Johannem de Seilhes = Johannis de Selh, LU (AVB); 1294 Hues de Sayl, Seilles (CRN); 1519 Willame de Seilles, Namen (RBN).

 

FD

De Séjournet

zie Séjourné.

 

FD

De Sellier(s)

zie Sellier.

 

FD

de Selliers

Selliers. N. de profess. précédé du de particule nobiliaire de la Principauté de Liège ou indice de filiat.

 

EV

de Selliers de Moranville

Particule de + NF Selliers (nom de profession: fr. sellier).

 

JG

De Selsa(e)ten

PlN Zelzate (OV).

 

FD

De Selva

zie Desilve.

 

FD

De Selys

zie Celis.

 

FD

de Selys-Longchamps

Particule de + NF Selys (aphérèse de Marcelis, Marcel). Famille originaire de Maastricht (cf. 1567 «Michel Ziellis»), anoblie en 1656, installée à Long-champs, dépend, de Waremme (Lg).

 

JG

De Sénépart

zie Sénépart.

 

FD

de Sény

Nom d’origine: Seny (Lg).

 

JG

De Sény

PlN Seny(LU).

 

FD

De Seran(n)o

Deserran(n)o, Desserrano, Desar(r)anno, Ser(r)ano: PlN Serrano in Carpignano Salentino (It). Afl. van Prov. serre ‘heuvelrug’. 1655 J. C. Sarano, Aw. (MUL VI); 1663 Frans Serrano, Kanegem(KWII).

 

FD

DE Seume

Proven. Zoom. N. de ruis­seau.

 

EV

De Sicard

Patr. Sicard, Rom. vorm van de Germ. VN sig-hard ‘zege-sterk’: Sicardus (MORLET I).

 

FD

De Siena

PlN Siëna in Toscane (It.).

 

FD

De Simon(e)

-i, -y, zie Simons.

 

FD

DE Simpel

Car. mor. ,,Le simple, le faible d’esprit ». N° 277.

 

EV

De Sivers

zie Sievert.

 

FD

DE Slaeve

Car. mor. De slaaf, ,,L’esclave (de son entourage) ». N° 283.

 

EV

DE Slagmu(y)lder

V. Molen.

 

EV

DE Sloover(e)

Car. mor. Sloven, ,,Travailler dur ». N. d’H. qui peine au travail. N° 276.

 

EV

DE Smae

Car. mor. De Sma(d)e, ,,L’insulte ». N. d’insulteur. N° 284.

 

EV

DE Smaele

Car. mor. De Smalle, ,,L’homme étroit, mesquin, médio­cre ». N° 278.

 

EV

DE Smecht 

Car.   phys.   Smachten, „Languir, étouffer, brûler de soif ». N. d’homme qui éprouve ces sen­sations.

 

EV

DE Smerck

Car. phys. De Smer(i)g(e). ,,Le malpropre ».

 

EV

DE Smet(h)

-Smi(d)t. V. Smit.

 

EV

De Smijter

cf. Desmyter.

 

JG

De Smul

Surnom de bon vivant: néerl. smul ‘bonne chère, bombance’.

 

JG

DE Smyter

N. évoquant une habi­tude, une adresse au jeu. De smij-ter, ,,Le lanceur ». N° 201.

 

EV

De Snoeck

Desnouck. Surnom: moy. néerl. snoec ‘brochet’.

 

JG

De Sobri(e)

de Sobry, zie Sobry.

 

FD

DE Sodt

Car. mor. De Zot, ,,Le sot ». N° 277.

 

EV

DE Soete

Car. mor. De zoete, ,,Le doux ». N° 280.

 

EV

De Soie

zie De Soye.

 

FD

De Soir

zie Delsoir.

 

FD

De Soissons

Soisson(s), Soissong: PlN Soissons (Aisne). 1299 Colardi de Soyssione, Bg. (VERKEST); 1378 Celien Soissons, Dend. (OSD).

 

FD

DE Somer

De Zomer, ,,L’été ». N. de personne qui venait habiter une résidence d’été.

 

EV

De Somviele

cf. Dessomville.

 

JG

De Somville

de Somviele, zie Somville.

 

FD

De Son(ne)ville

zie Somville.

 

FD

DE Sopper

Car. mor. N. d’habitude (Soppen, ,,Tremper »). H. qui l’ha­bitude de tremper (le pain) ».

 

EV

DE Sorgher

Car. mor. ou Profess. De Zorger, ,,Le soigneur ». N08 164, 191.

 

EV

De Sousa

de Souza: Port. PlN en niet Susa in Piëmonte (It.).

 

FD

De Souter

cf. Desauter.

 

JG

De Souter

cf. Desauter.

 

JG

DE Souter

Profess. De zouter, ,,Le saleur ». N. de préparateur de salai­sons.

 

EV

De Soye

de Soie: PlN Soye (N). 1527 Philippe de Soie; 1525 Bartelemien de Soye, Namen (RBN).

 

FD

DE Spiegel-

-aere, -eer, -eire. Pro­fess. De spiegelaar, ,,Le miroitier ». N° 133.

 

EV

de Spirlet

Spirlet. Filiat. Spirlet (V. c. N.) ,,Petit écureuil », avec la particule nobil. liégeoise. N08 47, 288, 290.

 

EV

De Spirlet

zie Spirlet.

 

FD

de Spoelberch

de Spoelberch de Lovenjoul. NF de la noblesse: Spoelberg, à Lovenjoul (BrFl).

 

JG

DE Spot

Car. mor. ,,L’ironie, la mo­querie ». N. de l’H. qui est mo­queur (N° 284) ou qui est la risée d’autrui. (N° 278).

 

EV

DE Staercke

V. Desterke.

 

EV

De Stalle

Vertaling van Van der Stallen.

 

FD

de Stassart

Particule de + NF Stassart (dérivé de Stas = Eustache).

 

JG

De Steenhault

Steenhault, Stienhault, zie Steenhout 2.

 

FD

De Stein

Verspreide D. PlN Stein: steen, burcht, kasteel, rots.

 

FD

De Steinbac(h)berick

D. PlN Steinbachbrick, ontrond < Steinbachbrûcke: brug over Steinbach (steenbeek).

 

FD

De Sterck

Destercke, De St-, Destercq, cf. Destaercke.

 

JG

De St-Moulin

zie Saint-Moulin.

 

FD

DE Stobbel-

-eere, -eire. Profess. De stoppelaar    (stoppel,    ,,chaume »).

,,Le glaneur ». N° 165.

 

EV

De Stobbeleir

Dérivé de moy. néerl. stubbe, stobbe ‘vaciller, chanceler’.

 

JG

De Stommelier

Dérivé de moy. néerl. stommelen ‘renverser, pousser’.

 

JG

DE Stoop

,,La cruche ».   1. Profess. N. de fabric. ou de cabaretier. N°

131. — 2. Car. mor. ,,Le buveur » (métonymie). N° 274.

 

EV

De Streel

Streel, PlN Streel in Fexhe (LU). Zie (van) Streels. Uit Lat. stratella, dim. van strata. Zie ook Destreille(s). 1335 Liber de Streiles = 1337 Libiers deStreles,Luik(SLLIII).

 

FD

de Strihou

1425 «Mathieu de Strihout», 1499 «Joos van Strythoudt» Enghien; nom d’ori­gine: sans doute Strijdhout, Strihoux, à Petit-Enghien [BR].

 

JG

De Strooper

De Stroper. Surnom de bracon­nier, néerl. stroper [FD].

 

JG

DE Strooper

N. d’habitude ,,Le bra­connier ». N° 200.

 

EV

de Suray

de Suraÿ. Particule de + NF Suray (cf. ce nom).

 

JG

De Suray

zie Sureau.

 

FD

de Surlemont

-émont. Nom d’origine: Sur-le-Mont, à Tilff (Lg), etc.

 

JG

De Surlemont

Surlemont, Sulmon(t): PlN Sur-le-Mont, b.v. in Tilff (LU). Vgl. Opdenberg, Desurmont. 1490 Pierre de Sulemont, Dk. (TTT).

 

FD

De Surville

PlN Surville (Calvados, Manche).

 

FD

de Sur–ville

-mont. Proven. ,,Au-dessus de la ville ». Sur-le-M.ont (Dép. Tilff.).

 

EV

DE Sut(t)er

V. Dezuttere.

 

EV

DE Swaef

V. Swaaf.

 

EV

De Sweemer

Dérivé de moy. néerl. sweimen, swemen ‘aller lentement, se soutenir dans l’air’.

 

JG

De Sweert

Deswer(d)t, cf. Deswart.

 

JG

DE Swert

1. Profess. ‘t Zwaard, ,,L’épée ». (V. De Cruyce). N. d’ar­murier. N° 131. — 2. N. d’habi­tude. H. sachant manier l’épée.

 

EV

de Sy

Proven. Dép. Vieux-Ville.

 

EV

De Sylva

zie Desilve.

 

FD

De Tabuenca

PlN Tabuenca in Aragon (Sp.).

 

FD

De Taey

Detaeye, De T-, Dethaey, De Th-, De Thaeye. Surnom: néerl. taai ‘souple, robuste, tenace’. Detaffe. Nom d’origine: Taffe, à Barvaux-sur-Ourthe (Lx).

 

JG

DE Taey

V. Detaye.

 

EV

De Taffe

PlN Taffe in Barvaux (LX).

 

FD

De Taisne

zie Taine.

 

FD

DE Tan(d)t

1. Car. phys. ,,La dent » (Evocat.   d’une  denture  extraordi­naire.   —   2. Car. mor.  ,,La ran­cune ». N. d’H. rancunnier. -Tangh.   Profess.   ,,La   tenaille ». Celui qui s’en sert. N° 131.

 

EV

De ten Hamme

PlN Ten Hamme, ham: landtong die in inundatiegebied uitsteekt. Vgl. van Hamme.

 

FD

De Tenbossche

PlN Ten Bossche: bos.

 

FD

De Tender

Surnom: dérivé de moy. néerl. tennen, tenen ‘vexer, irriter, tracasser [FD] plutôt que tender, anc. forme de néerl. tenger ‘tendre, délicat’ (Carnoy 240).

 

JG

De Terck

cf. Deturck [FD].

 

JG

De Terschueren

zie van der Schure(n).

 

FD

DE Terts

Profess. ,,La tierce ». N. de professeur de musique. N° 131, 201.

 

EV

De Tervarent

zie van der Vaeren(t).

 

FD

De Terwa(n)gne

zie Terwagne.

 

FD

de Terwangne

s.d. «Iohannis de Terwangne» ObitHuy,   1353  «Jackemin de Terwangne» FiefsLiège, 1427 «Lambiert de Terwangne»

GuillLiège; nom d’origine: Terwagne (Lg), cf. aussi Terwagne.

 

JG

De Thanhoffer

Bewoner van Thanhof: hof bij een Tann of groot woud.

 

FD

DE Thaye

V. Detaye.

 

EV

De Theux

PlN Theux (LU). 1118 Radulfi de Tuez,

Stavelot (ASM); 1351 Jakemins dis de Teuls, Luik

(SIX IV).

 

FD

de Theux de Meylandt et Montjardin

de Theux. de Mélan et Montjardin. NF de la noblesse belge, avec noms de seigneuries.

 

JG

de Thibault

Thibault. N. de bapt. précédé du de nobil. (Princip. de Liège) ou de filiat. N08 47, 102.

 

EV

De Thibault

zie Dibbaut.

 

FD

de Thomas

Thomas. Filiation. ,,(Fils) de Thomas ». N08 102, 106.

 

EV

De Thomaz

zie Thomas.

 

FD

de Thomaz de Bossierre

NF de la noblesse, composé du nom Thomas et de Bossière (arr. Nr).

 

JG

DE Thoor

1. Car. mor. De toorn, ,,La colère ». N° 272. — 2. Profess. De tor, ,,Le coléoptère ». N. d’en­tomologiste. N° 131. — 3. Proven. De Deur, ,,La porte ». Car. d’une habitation. Proximité de la porte de ville. N° 229.

 

EV

De Thoor

Dethoor, Dethor. 1326 «Willem de Tor», 1392 «Denijs le Thoor» Ypres; p.-ê. adaptation néerl. de Letor, Letort (= tordu, malfait) [FD].

 

JG

De Thouars

PlN Thouars (Ariège, Deux-Sèvres, Lot-et-Gar.). 1586 Jean de Thouars, Namen (RBN).  (De)Thuin: PlN Thuin (H). 1305 Gertrut de Thuin, Bergen (PIERARD); 1335 Robiert de Tuin, Dk. (TdT).

 

FD

De Thuin

1695 «Jeanne Dethuin» Bourg­Namur; nom d’origine: Thuin (Ht).

 

JG

De Thun

PlN Thun (yx. Nord).

 

FD

de Thysebaert

Pour Carnoy 233, surnom de qqn dont la barbe s’effiloche, du moy. néerl. teseti, iheesen ‘s’effilocher’.

 

JG

De Tiège

Detiege, Det(h)iège, Dethiège, Detige, Tiêge, Ti(e)ge: Verspreide PlN W. tîdje: aardeweg. Tiège in Sart-lez-Spa, Beaufays, Tavier-en-Condroz (LU) enz. 1271 Walteri de Thiege, Herve (CVD).

 

FD

De Tilière

PlN Tilière in Fexhe-Slins (LU): plaats waar linden groeien.

 

FD

De Tillesse

PlN Tillesse in Abée (LU). 1352 Gilothon de Tilhaiche, Luik (SLL IV).

 

FD

de Timary 

Timary.  Filiation.   ,,(Fils)   de Thémar ». N° 102. V. THEUD.

 

EV

DE Timmerman

V. Timmerman.

 

EV

DE Ting

Profess.   De   tink,    ,,La tanche ». N. de pêcheur. N° 131.

 

EV

de Tochett

Detochet. Vieux NF malmédien, d’après le nom d’une enseigne à l’angle du Marché (M. Lang, dans L. Henry, Noms et pré­noms, 32), cf. Tousset.

 

JG

De Toeuf

Deteuf komt in 1820 in PdC voor (BERGER). PlN Toeufles (Somme)?

 

FD

De Toledo

Sp. PlN Toledo.

 

FD

DE Tollenaere 

Profess.   (fl.),  ,,Le douanier ». N°  142.

 

EV

De Tombeur

Tombeur, Tombeux,Tambeur: 1. PlN Tombeux in Andrimont, Vivegnies, Hognoul (LU) enz. 1320 Hanekins de Tombeur, LU (ISC). – 2. Zie Tombeur.

 

FD

De Tornaco

Humanistennaam voor De Tournay of Van Doornik.

 

FD

de Trannoy

Nom d’origine: Tranoy, à Qua-regnon (Ht), etc. ; fr. tremblais.

 

JG

De Trannoy

Trannoy, Tranoit, -oy, Dutran(n)oy, -oij, -ois, -oit, -oix: PlN Trannois: espenbos, ratelpopulieren-bos. Trannoy (PdC) en in Quaregnon (H). Zie ook Trenoye. 1508 Loys de Trasnoit, Ronse (GADEYNE116).

 

FD

De Traubenberg

PlN Traubenberg (CH).

 

FD

De Trazegnies

Trésegnie, Tresegnie, Treseignies, Trézegnies, Treze(g)nies, Trésignie(s), Treisignies, Tresignie(s), Trisinie, Trésini(e), Tresini(e), Trésinié, Trésinic, Trésini, Treseni,Tresnie,Tresonie, Tresseniers: PlN Trazegnies (H). 1226 Osto dominas de Trasinnijs = Oste hère van Tresengijs, Kasteelbrakel (PEENE1949) = 1239 Ostonis de Trazegnies (SMTI); 1559 Louis Traisyny, Rijsel (AP); 1711 Adrianus de Treizenier, Lessen(MULVII).

 

FD

De Trèfle

zie Trêves.

 

FD

De Triest

Nom d’origine : Triest (plusieurs topon. en pays flamand).

 

JG

DE Troch

Proven.    Trocht    (Dép. Renaix).

 

EV

De Trock

Surnom : moy. néerl. troke ‘grappe (de fruits)’.

 

JG

De Troetsel

Sans doute surnom dérivé de moy. néerl. troetelen ‘cajoler’.

 

JG

De Troostembergh

zie van Troostenberghe.

 

FD

de T’Serclaes

1.   N.   de   domaine. ..Propriété du sieur Nicolas ». — 2.

N. de baptême. De Ser Claes, ,,Le sieur Nicolas ». N° 101.

 

EV

De t’Serclaes

zie T’Serclaes.

 

FD

DE Turck

Sobriquet. ,,Le turc ». N°215.

 

EV

DE Vadder

N. de relat. famil. De vader, ,,Le père ». N08 92, 128.

 

EV

DE Val(c)k

-Val(c)keneer. Profess. ,,Le  fauconnier ».   Nos   130,   131,

200.

 

EV

De Valensart

PlN Valansart in Jamoigne (LX).

 

FD

De Vallejo

PlN Vallejo de Mena in Burgos (Sp.). De Spanjaard Frans de Vallejo (°ca.i57s) was burgemeester van Veurne in 1609 (JVO); 1673 Michiel de Vallego, Nieuwpoort (Midd. 1960,238-245; 1962,244-268,292-303).

 

FD

de Van der Schueren  

Van der Schueren.   Filiat. ,,(Fils) de Van der Schueren ». V. ce N.

 

EV

De Vanssay

PlN Vançais (Deux-Sèvres).

 

FD

DE Vare

Devareware. V. Vaar.

 

EV

De Varebeke

zie Varebeke.

 

FD

De Varez

de Varé, Warez, Varet, Varé, Worré: PlN Warêt (N, LU). 1229 Balduynus quondam miles de Wares = 1230 Balduinus de Warez, N (CVD); 1265 Jehan de Waret, Namen (J. G.).

 

FD

De Vaucleroy

±1400 Gille, heer van Vauclerois, in Brie (JVO).

 

FD

DE Ve(de)l-

-aer, -er, -Ve(de)l(le). Profess. ,,Le joueur de viole ». N° 197.

 

EV

DE Veen

V. Veen.

 

EV

De Veeseleer

Deveseleer, -er. Surnom: moy. néerl. veselaer ‘flagorneur, médisant’.

 

JG

De Veirman

Nom de métier: moy. néerl. veerman, verman ‘batelier, passeur d’eau’.

 

JG

De Velder

cf. De Vylder.

 

JG

DE Vers

Car. mor. ,,Le vers, le cou­plet ». N. de poète. N° 197.

 

EV

DE Verver

Profess. ,,Le teinturier ». N° 158.

 

EV

De Vestel

Surnom : moy. néerl. vestel(e) ‘broche (de parure)’, vestele ‘fistule’; ou bien var. de Devester avec alternance r/l [FD].

 

JG

De Vestibule

Vestibule, Fr. vestibule: voorportaal, portiek, gang. Naam van een vondeling op 23 Germinal XIII (april 1805) gevonden in het voorportaal van de abdij van Mesen (WV).

 

FD

DE Vet

1. Car. phys. De vette, ,,Le

gras ». N° 259. — 2. Profess. De

vet, ,,La salade de blé », N. de ma-

raicher.

 

EV

DE Vexier

1. V. De veseleer. — 2. Profess. -Altér.   de   Der   Wechsler

(ail.). ,,Le changeur ». N° 194.

 

EV

DE Vey

V. Weide. (de) Vey. Filiat. ,,(Fils) de Veyd, de Guy ». V. WID. N° 102, 118.

 

EV

De Veylder

cf. De Vylder.

 

JG

DE Veylder

V. Devylder.

 

EV

De Veyt

Surnom: moy. néerl. vede, veide ‘hosti­lité, querelle’.

 

JG

De Vialmont

Vina(i)mont: PlN Vinalmont (LU). 1334 Adam de Vinamont, Moha (SLLIII); 1382 Jean de Vinamont, Wanze (AAV); 1392 Gicles de Vinalmont, Val-Benoît (AVB).

 

FD

De Vichenet

PlN Vichenet in Bossière (N).

 

FD

De Vicq

Devic(k), Deveyck, Deveycx: 1. Verspreide

Rom. PlN Vic(q) < Lat. vicus: wijk, dorp, straat.

1298 Johanne de Vico, Belle. – 2. Rom. grafie voor

De Wicke (zie i. v.). 1330 J. de Vie; 1335 Jacquemes

le Vicq; 1346 Enguérain de Wicke; 1354 Henri de

Vicq; 1360 Pieter li Vie…, Antoine de Vie; 1431 Chr. de Vicq, Niepkerke (Par. 1988,32-60; 1991,21-25).

 

FD

De Vidts

Devits, De Vits. Surnom: moy. néerl. vitsche, vitse ‘vesce’.

 

JG

De Vigneron

zie Vigneron.

 

FD

De Vigneux

PlN Veigneux in Amay (LU).

 

FD

De Vijlder

cf. De Vylder.

 

JG

De Vilder

‘cf. De Vylder.

 

JG

De Villa de Castillo

Don Juan de Castillo kwam aïs majordomus van Karel V naar de Nederlanden. Een afstammeling trouwde met Diego de Villa, zodat het geslacht voortaan de Villa de Castillo heette. Een Tieltse tak hield alleen de naam de Villa over, b.v. 1777 Léonard de Villa, Poeke (JVO).

 

FD

De Villaer

de V-, Devillard. Nom d’origine: Villard, topon. fréquent en France, non représenté en Wallonie.

 

JG

De Villegas

Villegua: Sp. PlN Villegas in Murcia. 1536 Ruyzius Fernandus Vyllegas diocesis Burgensis; 1551 Erasmus Villegas; 1551 Joannes de Villegas, Hispanus; 1565 Lupus de Villegas, Antwerpiensis (MULIV).

 

FD

de Villegas de St-Pierre

NF d’origine espagnole, du seigneur de Jette-St-Pierre (Bruxelles).

 

JG

de Villenfagne

1449 «Thomas de Ville en Fain-gne» AidesNamur, 1539 «Maroye de Willen-faigne» BourgNamur, 1593 «Jacques de Villenfaigne », 1603 «maistre Jan Willenfagne dit de Sorinne» =1619 «Jean de Villenfaigne dict de Sorines» BourgDinant; nom de famille de la noblesse belge, d’après le nom du fief ou de la seigneurie: Villers-en-Fagne, w. vilè-fagne (arr. Philippeville).

 

JG

De Villenfagne

PlN Villers-en-Fagne (N): 915 Uilla: dorp in het ven (TW). 1519 George de Villenfaigne; 1523 Léonart de Villenfagne, Namen (RBN).

 

FD

De Villermont

PlN Villemont in Tintigny (LX)?

 

FD

De Vincentis

Devincenzo, -i: It. vorm van de Lat. HN Vincentius.

 

FD

DE Vinck

V. Vink.

 

EV

De Viron

1. PlN Viron (Deux-Sèvres). – 2 Oudnaams viron: echtgenoot. BN. 1350 Hanekin Viron, Fumal (HERB.)?

 

FD

de Viron

1350 «Hanekin Viron» Fumai; anc. nam. viron ‘mari’ FEW 14, 489b plutôt que anc. fr. viron ‘ronde, cercle; pays d’alentour’. Ce pourrait aussi être un nom d’origine: Viron (Deux-Sèvres).

 

JG

De Visé

PlN Visé (LU), Ndl. Wezet. 1232 Bastiano de Viseto, Luik (SLL); 1333 Frankette de Viseis, Wezet (SIX III).

 

FD

DE Vla(e)m-

-inck, -ynck. N.  de race, De Vlaming,  ,,Le Flamand ».

N° 224.

 

EV

DE Vleminck(x)

V. De Vlaeminck.

 

EV

DE Vlieg(h)er(e).

Car.   mor.   ,,Le rapide ». Nos 258, 260.

 

EV

De Vliringhe

PlN Vlieringen in Halle (VB). Devo, zie Val.

 

FD

DE Vo(o)g(h)t

N. d’état civil De voogd, ,,Le tuteur », aussi ,,Le direc­teur ».

 

EV

De Vogelsanck

zie Vogelsang.

 

FD

De Voglaire

zie Vogelaar.

 

FD

de Voitelle

Voitelle. Filiat. ,,(Fils)  de Wathel ou Watheau » (N. de bapt.)

V. WAD. Nos 102, 120.

 

EV

DE Vold(e)r(e)

Profess. De volder, ,,Le foulon ». N° 157.

 

EV

DE Vondel

Proven. ,,Le pont flot­tant ». V. Vondel.

 

EV

DE Vorst

1.   Titre   pompeux,   De vorst, ,,Le souverain ». N° 135. —

2. Proven. De Vorst  (Loc. holl.) ou ,,La forêt réservée ». V. Vorst. N° 24l.

 

EV

De Vree

De Vrée, De Vrede, Devred. Var. de Dewree, De Wreede.

 

JG

DE Vreught

Car. mor. ,,La joie ». N. d’homme joyeux. N° 286.

 

EV

DE Vriendt

Car. mor. De vriend, ,,L’ami ». N. d’homme amical. N° 281.

 

EV

De Vrij

De Vry. Néerl. vrij ‘libre’, surnom de qqn qui est noble de naissance, notable, ou bien de qqn qui est affranchi, d’un bourgeois [FD].

 

JG

De Vroom

De Vroome, Devrome. Surnom: moy. néeri. vrome, vroom ‘alerte, courageux’.

 

JG

De Vroylande

zie Vroland.

 

FD

De Vry

cf. De Vrij.

 

JG

DE Vulder

V. De Volder et De Vylder.

 

EV

De Vuster

cf. Deveuster.

 

JG

De Vylder

De Vijlder, De Vilder, De Velder, De Veylder, Dewilder, De W-. Nom de métier: néerl. vilder ‘écorcheur, équarisseur’.

 

JG

De Waegemaeker

-maker, -macker, De Wage­maker, etc. Nom de métier: néerl. wagemaker ‘charron’ [FD].

 

JG

De Wagemaker

cf. De Waegemaeker.

 

JG

De Wagter

cf. Dewachter.

 

JG

De Waha

de W-. 1096 «Bosone de Wahart», 1223 «Lambertus de Wahart» St-Hubert, 1451 «Jehan de Wahaulx» Fronville, 1583 «Didier de Waha» CartCiney, 1626 «Georges de Waha» BourgNamur, 1629 «Jean de Waha» Fronville, 1635 «Henri de Wahaulx» Bourg­Namur; nom d’origine: Waha, w. wahau, 1201 «Wahar» (Lx).

 

JG

De Waha

Waha, PlN Waha (LX). 1147 Wido de Wahart, Chimay (SLL).

 

FD

De Wailly

Wailly, Dewally: PlN Wailly (PdC, Somme) of in Taintignies (H). 1206 Pierre de Wailly, PdC (CMM); 1392 Jaquemaert de Waelly=J. de Wailly, Dk.(RAK,SRfJ9,6v°).

 

FD

De Walch

zie De Walque.

 

FD

de Walckiers

Particule de + NF Walckiers, cf. ce nom.

 

JG

DE Walckiers

Profess.  De  walker, ,,Le foulon ». N° 157.

 

EV

De Walckiers

zie Walker.

 

FD

de Waleffe

Dewallef. Nom d’origine: Les Waleffes (arr. Waremme).

 

JG

De Waleffe

Dewalleffe, Dewal(l)ef (f ), Walef(fe), Wallef: PlN Waleffe (LU). 1146 Lietbertus de Wallavia, Malmedy (ASM); 1319 Piron de Walewe; 1334 Fastré de Waleve le chesteal, Luik (SLL III).

 

FD

De Walque

de Walch: PlN Walk in Waimes (LU).

 

FD

DE Walque

Profess. De walker, ,,Le foulon » (Walkplaats, foulerie). N° 157.

 

EV

DE Wancker

Wanken ou wankelen, ,,Chanceler, hésiter ». N. d’H. hési­tant, inconstant.

 

EV

DE Wanne- 

-macker, maeker.  Profess. ,,Le vanneur ».

 

EV

De Wargny

Wargnie(s), Wargny(e): PlN Wargnies (Nord, Somme). 1211 Willelmo de Waregni, Kamerijk (SMTI); 1278 Drius de Waregni, Wargnies-le-Petit (CSWI).

 

FD

De Warnaffe

PlN Warnaffe (H). 1287 Gillion de Warnave, Dk. (TdT).

 

FD

De Waroux

PlN Waroux in Alleur (LU). 1304 Willeames de Warrus, Luik (SLL III); 1408 Henry de Warouz,Luik(CCHt).

 

FD

de Warzée

Nom d’origine: Warzée (Lg).

 

JG

De Warzée

zie Warzée.

 

FD

de Wasseige

1401 «Johannes de Waseige» Cart ValBenoît, 1444 «Johans de Waseige» TerreJauche, 1496 «Pierart de Waseige», 1559 «Gillechon de Wasseiges» BourgNamur; nom d’origine: Wasseige (Lg).

 

JG

De Wasseige

Was(s)eige, Wasseigne: PlN Wasseiges (LU). 1323 Henri de Wasege, Luik (SIX III); ± 1400 Jean de Wasseige, Namen (Midd. 1971,52).

 

FD

De Wauters

zie Wouters.

 

FD

de Wauters d’Oplinter

Particule de + NF Wauters, de l’anthrop. germ. wald-hari, au génitif.

 

JG

de Wauthier

Wauthier. N. de bapt. précédé du   de    nobiliaire.    (Princip.    de Liège). Nos 47, 102.

 

EV

de Wautier

Particule de + NF Wautier, de l’anthrop. germ. wald-hari.

 

JG

De Wautier

zie Wautier.

 

FD

De Wavrans

Wavrant: PlN Wavrans (PdC). 1323 Robert de Wavrans, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Wavrin

Wavrin, Waverijns, -yns, Wauwerijns, -(e)yns: PlN Wavrin (Nord). 1205 Robesote de Waverin (DEBR. 1980); 1257 Rogiers Wavring, Atrecht (NCJ).

 

FD

De Wazières

Deswazière(s): PlN Nord.

 

FD

DE Wee

Car.  mor. De  wee,  ,,Le timide ». N° 283.

 

EV

de Weede

Nom d’origine: moy. néerl. weide, weede ‘prairie’.

 

JG

De Weissenbruch

PlN Weissenbrùchen (RP).

 

FD

DE Welde

Car. mor. De We(e)lde, ,,Le luxe ».  N.  d’H.   qui  aime le

luxe, la volupté. N° 271.

 

EV

de Wergifosse

De W-. Nom d’origine: Wergifosse, à Soumagne (Lg).

 

JG

De Wergifosse

Wergifosse, PlN in Soumagne (LU).

 

FD

DE Werp

Car.  mor.  ou phys.  De werp ou worp, ,,Le jet, le coup, la

portée, la ventrée ».

 

EV

de Wespin

De Wespin. 1265 «Gillet de Wespin», 1294 «Pirars mères de Wespin» Cens-Namur, 1590 «Lambert de Wespin» Bourg-

Namur, 1593 «Bertrand de Wespin» Bourg-Dinant; nom d’origine: Wespin, à Bouvignes-Dinant (Nr), cf. aussi Wespin.

 

JG

De Wespin

Wespin, PlN Wespin in Dinant (N). 1265 Gillet de Wespin, N (CRN).

 

FD

de Westerholt de Renesse

Nom d’origine: Westerholt, dans la Ruhr (Nordrhein-Westfalen).

 

JG

De Wetter

Nom de métier: moy. néerl. wetter ‘affileur’.

 

JG

De Wettinck

zie Wattin.

 

FD

De Weyer

De Weijer. Probabl. surnom de pâtre, de berger, d’après un dérivé de moy. néerl. weyen ‘paître’; secondairement, aussi forme abrégée de Van de Wijer [FD].

 

JG

DE Weze

N. de statut familial, De wees, ,,L’orphelin ». N° 128.

 

EV

de Wiart

Particule de + NF Wiart, de l’anthrop. germ. wid-hart.

 

JG

DE Wied

1. Profess. De wiede, ,,La sarclure, la mauvaise herbe ». N. de

sarcleur. N° 131. — 2. Epoque de la   naissance,   De   wiede(maand), ,,Le mois de Juin ». N° 301.

 

EV

De Wieuw

Nom de parenté : moy. néerl. weduwe, wedewe ‘veuve’.

 

JG

De Wijnants

Dewynants, -antz, zie Wijnands.

 

FD

De Wijngaert

cf. De Wingaerde.

 

JG

De Wijse

Dewyse, De W-, etc. Néerl. wijs ‘sage’, surnom d’homme sage, intelligent, rai­sonnable, malin, etc. [FD].

 

JG

DE Wil

Car. mor. ,,La volonté ». N. d’homme volontaire. N08 250, 267.

 

EV

DE Win(ne)

1. Proven. De win, ou De winst, ,,Le gain (de terrain), l’alluvion ». N° 131. — 2. Car. mor. Favori de la chance. N° 275.

 

EV

DE Winck

Car. phys. De wenk ou De wink, ,,Le clin d’œil » (Tic de personne). N° 262.

 

EV

DE Winckeleer

1. Profess. De winkelaar, ,,Le boutiquier ». — 2. Pro­ven. Winkel, ,,Coin » (L.D.), avec suffixe d’orig. Nos 212, 228.

 

EV

De Winde

Dewindt, De W-, De Wyndt. Surnom: moy. néerl. winde ‘treuil pour tendre les arcs, dévidoir’ ; ou var. de Dewint.

 

JG

De Wingaerde

De Wijngaert, De Wyngaert, au génitif: Dewingaerden. Nom d’origine: moy. néerl. wijngaert, wingaert ‘vignoble’.

 

JG

DE Winton

Profess. De wijnton, ,,Le tonneau à vin ». N. de tonnelier ou de vigneron.

 

EV

DE Wispelaere

Wispelen, ,,Remuer, hocher ». — 1. Car. mor. ,,Le re­muant, le versatile ou le volage ». —   2.   Car.   phys.   ,,L’homme   qui hoche la tête ». N° 262.

 

EV

de Witte de Haelen

NF de la noblesse.

 

JG

De Witteleir

Var. de néerl. witter ‘blanchis­seur »?

 

JG

de Woelmont

Nom d’origine: Woelmont, ferme proche de l’abbaye de Grimbergen (BrFl), citée en 1284.

 

JG

De Woelmont

PlN in Grimbergen (VB) (HERB.).

 

FD

De Woot

Woot, PlN Wooz, Woo(t), romanisering van Woud, in Bilstain (LU), Anseremme (N) en Rozieren-Overijse (Rozierbos/Rosierbois). 1405 Reyniere van Rosierbossche = Reynyer de Wout, Rozieren (KCTD1988,117); 1598 Mauris de Woo, Waver (J. G.).

 

FD

DE Worme

1. Car. phys. De worm, ,,La teigne ». — 2. Proven. Région du Worm. ,,Le Jaer » (Waremme : Eorgworrn). — Car. mor. De worm, ,,Le ver ». N. d’H qui rampe, qui se soumet. N° 288, 295.

 

EV

de Wotrange

-enge. Nom d’origine: Otrange (Lg); cf. aussi Wotrenge.

 

JG

De Wouters

zie Wouters.

 

FD

de Wouters (de Bouchout)

Particule de + NF Wouters, de l’anthrop. germ. wald-hari, au gé­nitif.

 

JG

De Wufel

Dewuffel. Surnom: moy. néerl. weffel(e) ‘meurtrissure, bosse’.

 

JG

DE Wulf

V. Dewolf.

 

EV

De Wullé

Var. van Dewillez, met ronding van i tot u na w (vgl. Willems/Wullems).

 

FD

De Wykerslooth

de Wijkerslooth: PlN Wijkersloot in Wijk-bij-Duurstede (U).

 

FD

De Wyndt

cf. Dewindt.

 

JG

De Wyngaer

cf. De Wingaerde.

 

JG

DE Y

Proven. De If. (Riv. holl.). N° 223.

 

EV

De York

PIN York (GB).

 

FD

De Zan

De Zen: Wellicht var. van Dejean.

 

FD

De Zan.

Surnom: moy. néerl. saen, zaen ‘rapide, subit’.

 

JG

De Zeeuw

Ethnique: néerl. zeeuw ‘zélandais’.

 

JG

De Zen

zie De Zan.

 

FD

DE Ziter

1. Car. mor. De zitter, ,,L’homme sédentaire ». — 2. Pro­fess. De zieder, ,,Celui qui fait cuire ou bouillir le savon », etc.

 

EV

De Zulter

Nom de profession:   moy. néerl. soûler, zouter, salter ‘marchand de sel’ ?

 

JG

De(l)putte

Vertaling van Van de Putte. 1307 Clais de lePitte,Ip.(BEELE).

 

FD

De(l)wasse

Dewache, Dewas(ch), de Wasch, Dewaste, Dewaest: PlN Pic. wasse, wache, Ofr. gace, gasche: moeras. 1260 Vaas del Wasse, Atrecht (NCJ).

 

FD

De(s)pinoy

-ois, Despineto, -ito, Delespinay, Delepinois, Lespinoy, -ois, Spinoit, -oy(e), Spinnoy, Pin(n)oy(e), Pynnoi, Pinoit, Pino(ie), Pinnoo, Pynoo, Penoit, -o(e)y, Pennoit: 1. PlN Espinoit en Espinoy (Nord), l’Espinois (H), Epinoy (PdC), Epinois (H). Lat. spinetum: plaats waar doornstruiken groeien, dorent. 1287 Jacobus de Spinota: 1298 Willaume de le Spinote, Kales (GYSS. 1963); 1314 Jehan d’Espinois, St-Q. (MORLET); 1335 Raoul Despinoy, Dk. (TdT). – 2. De vormen van het type Lespinoy/Spinoit (zonder vz.) kunnen ook aïs BN worden opgevat. Afl. van Ofr. espine, Fr. épine: stekel. BN voor een stekelig, lastig mens. In de Roman de Renard heet de egel Espinarz. 1295 Radulphus Lespinart, St-Q. (MORLET). 1272 Maroie Espinoie, Atrecht (NCJ); 1275 Jehans li Spinois, Wodecq (VR gor0); 1369 Jacob Spinoe, Z (GYSS. 1999).

 

FD

d–E(s)plechin

de-Pelchin. Proven. Esplechin (Loc.). N° 69-

 

EV

De(s)ram-

Desreum- -aut, -aux, oudt. 1. N. de circonst. Enfant né ou baptisé à la fête des Rameaux. 2. V. De Ramaux.

 

EV

de(s)–Tombe(s)

1. Profess. gar­dien de cimetière, fossoyeur ».   N° 131. — 2. Proven. Tombes. L.D., ,,Tumuli ».

 

EV

De, van

zie (van) Dee.

 

FD

de~Baiffe.   

Proven.    Boive    (Dép. Liernu).

 

EV

de~Beve

V. De Beffe.

 

EV

de~Bleumoutier

Proven.   Bleumoutier,  ,,Monastère  bleu ».  L.D.  N° 245.

 

EV

de~Bœur

Proven. Dép. Tavigny et Bury).

 

EV

de~Bray

V. Bray.

 

EV

de~Caigny

Proven. Cagny (Loc. fr,).

 

EV

de~Carpenterie

Proven. ,,De l’en­droit appelé) Carpenterie », ,,Charpenterie ».

 

EV

de~Chabassol

Proven.   N.   de   do­maine (Fr.).

 

EV

de~Coquibus

Proven. ,,Du bois des coquillages ».   (L.D.).

 

EV

de~Cottignies

Proven.    Gottignies (Loc.).

 

EV

de~Croy

Proven.  Croy  (Dép.  Uitkerke).

 

EV

de~Cunchy

Proven.   Coincy   (Loc. fr.).

 

EV

de~F(f)ense

Proven. (j pour f). Fenffe. (Dép. Ciergnon). N° 67.

 

EV

de~Faweux

V. hêtre.

 

EV

de~Glume

V. Deglimes.

 

EV

de~Harenne

Proven. Haren (Loc.).

 

EV

de~Hesselle

Proven.   1. Ellezelles (Loc.). — 2. Herzele (Loc).

 

EV

de~Hollain

Proven. Hollain.

 

EV

de~Honin

Proven. Honien (Dép. Lontzen).

 

EV

de~Jace

Proven. Dép. Grâce Berleur et Jemeppe-lez-Liège.

 

EV

de~Jemeppe

Proven. Loc.

 

EV

de~Lathuy

Proven. Loc.

 

EV

de~Leixhe

Proven. 1. Lixhe (Loc.). —   2.  Lèche,  ,,Paturage humide ».

—  3. V. Lèche et Laiche.

 

EV

de~Lichtervelde

Proven.    ou    do­maine. Loc.

 

EV

de~Loos

-Looz. Proven. Laos, Looz. (Loc.).

 

EV

de~Lulle

Proven.  (u pour i). Lille (Loc. fr.). N08 79,  217.

 

EV

de~Macq

Proven.  Mache    (Dép. Vézon).

 

EV

de~Mart-

-(e)aux, -el. Proven. Mar­teau (L.D.).

 

EV

de~Maseure

V. Masure.

 

EV

de~Matthys

N.   de   bapt.   Mathys, ,,Mathieu »    avec   particule    nobil.

(N° 47) ou préposition de filiation (N° 102).

 

EV

de~Menthon

Proven. Menton (Loc. fr..).

 

EV

de~Minie

Proven. Ménil. V. ce N. N° 245.

 

EV

de~Nucé.

Proven. Noizet (Dép.  St-Georges).

 

EV

de~Potbecker

-Pot-   -ter,   -ter(e). Profess. De Pottenbakker, De Potter, ,,Le pottier ». N08 130, 172.

 

EV

de~Prim-

-ez, -oz. Proven. V. Pirmez.

 

EV

de~Rappart

Proven. Happart (Loc.).

 

EV

de~Ravenne

Proven.  Ville  ital.  N° 217.

 

EV

de~Rey

1. V. Deray. — 2. Proven. De rei, ,,Le canal » (L.D.).

 

EV

de~Ruyt(t)er

V. Ruiter.

 

EV

de~Sauw

-Saux. V. Saule.

 

EV

de~Schuyt(t)er

Profess. ,,Le bate­lier ».

 

EV

de~Spas

-Space. Proven. Spase (Dép. Gesves).

 

EV

de~Stinay

Proven. Stenay (Loc. fr.).

 

EV

de~Stry(c)ker

Profess.   ,,Le   repas­seur ».

 

EV

de~Troostembergh

Proven. ,,Colline de la consolation ».

 

EV

de~Verdenne

Proven. Loc.

 

EV

DE~Visch

-Viss(ch)er(e). ,,Le pois­son, le poissonnier ». N° 156.

 

EV

de~Vivario

-Vivier.  Proven.  Vivier (Formes italian. et originaire). V.

Vivier. N° 231.

 

EV

de~Waelhe(y)ns

Proven.   Walhain (Loc). DE Waepenaere. Profess. De wapenaar,  ,,L’armurier ». N°  189.

 

EV

de~Waha

Proven. Loc.

 

EV

de~War

Car. mor. De war, ,,La con­fusion ». N. d’H. compliqué, em­brouillée ».

 

EV

DE~Wert

Car. phys. De inerte, ,,La verrue ». N° 26l.

 

EV

de~Wey

De weide, ,,La prairie » (L. D.).   1.   Profess.   N.   d’exploitant.

N° 164. Proven. L.D. N° 236.

 

EV

Deak(in)

E. FN Deacon: deken. BerN.

 

FD

Deamandel

zie Amandels.

 

FD

Dean

Dean. 1296 «Hue le dean» TailleParis, 1612 «Dean Bounyvier» Ochain; surnom: anc. champ, dean ‘doyen’, du lat. decanus FEW 3, 22b.

 

JG

Dean(e)

E. FN Dean: deken.

 

FD

Deanscutter

zie de Hantsetters.

 

FD

Dearden

zie Daerden.

 

FD

Deaspe

Déaspé, zie de Haspe.

 

FD

Deaulmerie

Nom d’origine: Aumerie, à Kain (Ht).

 

JG

Deaulmerie

zie Dautnerie.

 

FD

Deausy

zie Dhaussy.

 

FD

Debaan

Proven.  Nombr.   L.D.  De Baan, ,,Le Chemin ».

 

EV

Debaar

De Baar, Debaer, Debaere, De Baere. Surnom: moy. néerl. baar ‘nu, dépourvu’.

 

JG

Debaar

zie Debar, de Baer(e).

 

FD

Debachy

Bachy, Bachie: PlN Bachy (Nord).

 

FD

de-Bachy

Proven. Bachy  (Dép. La Glanerie).

 

EV

Deback

cf. Debacq.

 

JG

Deback

Debacq(ue), zie (de) Backer(e).

 

FD

Debacker

De B-, Debackere, Debaeker, De B-, Debakker, Debecker, De B-, Debekker, De B-, au génitif: De Backers, De Beckers. Nom de métier: néerl. bakker ‘boulanger’.

 

JG

Debacle

W. hypercorrecte vorm voor Debacq.

 

FD

Debacq

-acque, -aque, -ack. Var. de Debacker avec forme réduite à la syllabe accentuée.

 

JG

de-Bacq

V. Becq.

 

EV

Debacquère

zie (de) Backer(e).

 

FD

Debadrihaye

Nom d’origine: Badrihaye, à Ayeneux et Soumagne (Lg).

 

JG

DE-Badrihaye

V. Baudrihaye.

 

EV

Debae

zie de Bouw.

 

FD

Debaedts

Debaets, De B-, Debats. Sans doute génitif de moy. néerl. baet, bâte ‘profit; gain’.

 

JG

Debaeker

De B-, cf. Debacker.

 

JG

Debaene, 

De B-,   Debanne. Nom d’origine: néerl. baan ‘chemin, route’.

 

JG

Debaer

cf. Debaar.

 

JG

Debaert

Surnom: moy. néerl. baert ‘barbe’.

 

JG

Debaerts

zie (de) Baets.

 

FD

Debaes

Surnom: néerl. baas ‘patron, chef de ménage’ ; cf. aussi Baes.

 

JG

Debaets

De Baets, cf. Debaedts.

 

JG

Debahy

Debaie, Debail: Var. van Debaillie.

 

FD

Debaiffe

Var. de Debeffe?

 

JG

Debaiffe

zie Beff.

 

FD

Debaill(i)e

1. PlN Bailly in St-Sauveur (H). 1291 Jehans de Bailli, Dk. (TdT). – 2. Zie Bailli.

 

FD

Debaille

De B-, Debaye, Debaillie, De Baillie. Nom d’origine : anc. fr. bail, w. liég. baye ‘bar­rière à claire-voie’.

 

JG

de-Baille

Proven. Dép. Taintignies. (Bail, ,,Enclos »). N° 249.

 

EV

de-Baillet

Proven.   Bailîet   (L.D.) ,,Petit enclos ». N° 249.

 

EV

Debailleul

Debailleux, Debailli(e)u, Debaillue, Baillieu(x), Bailieux, Baill(i)eul, Bailloeu(i)l, Ballieul, Bayeul, Bailleur, Bailleu(x): PlN Belle, Fr. Bailleul (FV). Maar ook Bailleul (H, Somme, 3x PdC). 1386 Jehan de Belle = 1391 Jehan de Bailloel, Ip. (BEELE); 1393 Maie de Bailleul, Mkr.; 1394 Barlin de Bailleulg = 1394 Barlin de Belle, Wervik (DEBR. 2000). Zie ook Van Belle.

 

FD

Debailleul

-ieul. Nom d’origine: Bailleul (Nord).

 

JG

De-Bailleur

Proven. Bailleul (Loc.).

 

EV

Debailleux

Nom d’origine: Bailleul (Ht) mais aussi plusieurs en France; cf. aussi Baill(i)eux.

 

JG

Debaillie

De Baillie, cf. Debaille.

 

JG

de-Baillie

Proven. Dép. Roulers.

 

EV

de–Bâillon

Proven.   Baillon( ville). (Loc).

 

EV

Debaillue

zie Debailleul.

 

FD

Debain

Nom d’origine : Bain(s), topon. fréquent en France?

 

JG

Debain(s)

zie Deben.

 

FD

Debaise

Debaize, -aisse. Nom d’origine: w. topon. baise est le féminin de *bais < germ. baki ‘ruisseau’.

 

JG

Debaise

zie Debaix.

 

FD

DE-Baise

Proven. 1. Béez (Loc.). — 2. Baise (Cul)  (Dép. Rance).

 

EV

Debaisieux

1185 «Wilhelm(us) de Baisi» Arquennes [BR], 1279-80 «Jehan de Baisiu li procurere» RegTournai; nom d’origine: Bai-sieux (Ht), etc.

 

JG

Debaisieux

Debaissieux, Baisieu(x), Boisieu(x), Basieux, Basiu, Besieux: PlN Baisieux (H, Nord), Baizieux (Somme). 1199 Everardi de Baisiu, Dk. (SMTI); 1336 Lothars de Baisiu, Bergen

(PIERARD).

 

FD

DE-Baisieux

Proven. Loc.

 

EV

Debaisse

cf. Debaise, -aize.

 

JG

Debaive

(de) Bève: PlN Baives (Nord). 1347 Michaeli de Bayves…de Bellomonte (CCHt).

 

FD

Debaix

1649 «Estienne Debaix» Ladeuze; d’un topon. ou d’un hydronyme Bais, Baix, du germ. *baki (e.a. petite rivière passant à An-chain), var. de Debaise ou de Debay, cf. aussi le NF Baix.

 

JG

Debaix

Debais(s)e, Debaize, Dubay, Dubé: PlN Bais < Germ. bald: beek. 1725 J. J. Dubaij, N (MUL VU).

 

FD

Debakker

cf. Debacker.

 

JG

Debal

De Bal. Sans doute surnom: moy. néerl. bal ‘balle’, distinct du NF Bal.

 

JG

de-Ballincourt

Proven.   ,,Domaine du sieur Balin ».

 

EV

Debande

Bande: 1. PlN Bande (Lux). – 2. Grafie voor Debende.

 

FD

Debande

Debante. 1683 «Jenne Débande» Houdremont; nom d’origine: Bande (Lx).

 

JG

de-Bande

Proven. Loc.

 

EV

Debandt

De Bant. Surnom: moy. néerl. bant ‘lien’.

 

JG

DE-Bani

Proven. Bani(bois),  (Dép. Longlier).

 

EV

Debanne

cf. Debaene.

 

JG

Debanne

zie (de) Baene.

 

FD

Debanterle

-é. Nom d’origine: Banterlé, à Baisy-Thy (BrW).

 

JG

de-Banterlé

Proven. Banterlez (Dép. Baisy-Thy).

 

EV

Debapaume(s)

Bapaume: PlN Bapaume (PdC). 1206 Fulco Babpalmes; 1305 Jehan de Bapaumes, Atrecht (NCJ); 1356 Adam de Bapalmes, Dk. (TdT); 1398 Jehan de Bapaumes, Herseaux (DEBR. 1970)

 

FD

Debaque

cf. Debacq.

 

JG

Debaque

Kan var. zijn van Debacq (zie Bak), De

Baeke of uit Lebacq.

 

FD

Debar

Debarre, Debard, Deba(e)rt, Debaar: PlN Bat, wellicht de oude jaarmarktstad Bar-sur-Aube in Champagne; of Bar-sur-Seine (Aube), Bar (Aveyron, Ard., Corrèze). 1307 Oudars de Bar = 1310 a Hoedart pour les despens en Champaigne, Ip, (BEELE); 1383 Jean de Bar, chevaucheur du duc=Jean de Bar sur Aube (MARCHAL); 1350 Hannon de Baar, Neufchâteau (CVD).

 

FD

Debar

Debart. Var. de Debaar.

 

JG

Debarbieux

Desbarbieux: 1. PlN Barbieux (Nord, Rhône). – 2. Zie Barbier(s).

 

FD

Debarbieux

Nom d’origine: Barbieux (Nord) plutôt que anc. w. barbieur ‘barbier’ avec la prép. de marquant la filiation; cf. aussi Barbieux.

 

JG

Debard

Var. de Debaert ou de Debaar.

 

JG

Debarge

Nom d’origine: Barges, à Ère (Ht).

 

JG

Debarge

PlN Barges (H). 1259 Huon de Barges, H (SMT II).

 

FD

Debarleduc

Van Baarle-Hertog (A) of Bar-le-Duc (Meuse).

 

FD

Debarledue

Nom d’origine : Baer-le-Duc/Baerle-Hertog (Anv).

 

JG

de–Barquin

Proven. Loc. fr.

 

EV

Debarre

zie Debar, de Baer(e).

 

FD

de–Barse

Proven.    (Vierset-)Barse (Loc).

 

EV

Debarsée

zie Debersé(e).

 

FD

Debarsy

PlN Barsy in Flostoy (N). 1148 Godinum de Barsiez, Leignon (ASM); 1573 Noël de Barsy, Haltinne (Midd. 1971,193-210).

 

FD

de-Barsy

Proven. Dép. Flostoy.

 

EV

Debart

cf. Debar.

 

JG

Debart

zie Debar.

 

FD

Debary

Bar(r)y, Barri(e), Bari: PlN Barry (H). 1325 Alis de Bari; 1326 Jehans de Bary, Dk. (TdT).

 

FD

Debary

Nom d’origine : Barry (Ht).

 

JG

Debasse

zie Debauce.

 

FD

de–Bassonpirere

Proven. ,,Château du sieur Badeson ». (Lorraine).

 

EV

Debast

De Bast, Debaste. Surnom: moy. néerl. bast ‘écorce (de l’arbre)’.

 

JG

Debathy

Debatis, cf. Debatty.

 

JG

Debatice

Debatisse, Debattice, De B-, Debatisse. Nom d’origine : Battice (Lg).

 

JG

Debatis

Debat(t)(h)y, zie Batis.

 

FD

Debats

cf. De Baedts.

 

JG

Debattice

Debatice, Debatis(se), de Batist, Battice, Bâtisse: PlN Battice (LU). 1552 Thomas de Bâtis, Stavelot (ASM II); 1696 E. M. de Batice, Hervé (MUL VII).

 

FD

de–Battice

Proven. Loc.

 

EV

Debatty

w. nam. Dèbati, Debaty, Debathy, Debatis. 1748 «Jean Noël Debaty» Nandrin; nom d’origine: w. topon. bâti ‘terrain battu, foulé’ DL, extrêmement fréquent en toponymie.

 

JG

de-Batty

Proven. Dép. Nandrin.

 

EV

Debauce

de Beausse, Debaus, Baus, Debasse: PlN Bauce in Malonne (N). Of var. van Débauche.

 

FD

Debauce

Nom d’origine: Bauce, à Malonne (Nr).

 

JG

Debauche

B(e)auche, Debauge: PlN Bauche in Evrehailles (N) en Montignies-le-Tilleul (H). Of var. van Debauce.

 

FD

Debauche

w. nam. Dèbautche, De B-, Debauge. Nom d’origine: Bauche, à Evrehailles (Nr); mais cf. aussi w. (Malèves) Dèbâtche, qui pourrait être w. débauche ‘désolation’.

 

JG

de–Bauche

-Bauge,   -Bauque.   Pro­ven. Bauche (Dép. Evrehailles).

 

EV

Debaucheron

Ellipse de (fils) de Baucheron, dimin. de Bauchier, nom de métier: ouvrier qui fait des travaux en bauché.

 

JG

Debaucheron

Wellicht BerN Bûcheron: houthakker.

 

FD

Debaudenance

zie Debodinance.

 

FD

Debaudrenghien

Baudrenghien, -anghien, -inghien, De(r)baudringhien, Derbaudrenghien, -inghiem, Derbaudendrien, Derbaudrend(h)ien, Boudrenghien, Boudringhi(e)n, Bouderenghien, Boutringain, Bo(n)dringhien, Bodranghien, Bodrenghien, Bodronghien: 1. PlN Boudergem/ Boud(r)enghien in Vloesberg (H), Germ. Balthaharingahaim: woning van de lieden van Baldhari/Bouder. 1218 Theodericus de Baudrengien, Vloesberg (SMT I); 1275 Gilles de Baudrenghien, Vloesberg (VR 4ir°); 1312-55 Jakemes d’Erbaudenghien, Warcoing (Midd. 1963,287); 1374 Aert van Baddelghem = Ernous de Baudreghien, Bs. (BLO V); 1396 Arent van Bauderghem, Vloesberg (DE B.); 1415 Arnould de Baudrenghien (vader van) 1460 Jehan Der­baudrenghien, H (Par. 1985,256-9). – 2. PlN Bau- (…)

 

FD

Debaudrenghien

Nom d’origine: Boudenghien, à Flobecq (Ht).

 

JG

Debaugnies

Debognies, Debongnie. 1524 «Je­han de Baugnies» BourgNamur; nom d’ori­gine: Baugnies (Ht).

 

JG

Debauque

Peut-être graphie pour la pronon­ciation flam. dialectale de De Baecke [debo: te]?

 

JG

Debauv

Nom d’origine: Bauffe (Ht).

 

JG

de–Bauve

Proven. Bauffe (Loc.).

 

EV

Debavay,

Debaveye, De B-. 1330 «Colart de Bavay» ComptesMons, 1773 «Martin de Ba-veye» Menin; nom d’origine: Bavay (Nord); cf. aussi Bavay, Baveye.

 

JG

de–Baveye

Proven. Bavay (Loc.).

 

EV

Debay

p.-ê. aussi Debey. 1417 «GillartdeBay» PolyptAth, 1534 «Henry de Bay» Bourg­Namur; nom d’origine: Bay, nom de plusieurs localités de France (Ardennes, Hte-Saône, etc.), Bais (ruisseau à Anchin), etc., cf. De-baix; moins probable, Béez, 1294 «Beys» (Nr), cf. 1494 «Pirosse de Béez», «Lynar de Béez» Boninne et 1633 «Anthoine de Bé» émigré en Suède.

 

JG

de–Bay(e)

V. De Baille et De Béez.

 

EV

Debaye

cf. Debaille.

 

JG

Debbau(d)t

V. DE Baut. — 2. V. THEUD (Theu).

 

EV

Debbaut

Debout, De Bout. 1277 «Debbout le Borsiers», 1284 «Salin Brun fil Debbout», 1285  «Hughe Debboud» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. theod-bald, fr. Thibaut.

 

JG

de-BEAU-

-corps (pour Court), -ffort, -lieu, -marché (pour Mar­chais),

-regard. Proven. N. de do­maines. ,,Beaux- -domaine, -châ­teau fort, -site, -marécage, -paysage. N08 245, 246. V. Beau- 1. -Beaudemont. Proven. Baudemont (Dép. Ittre).

 

EV

de-Beaudignies

Proven. Baudignies (Dép. Bauffe, Mourcourt). -Bebronne. Proven. Région de la Bébronne (Riv.). ,,Eau du Castor ». -Bêche. Proven. ,,Bief » (Topo-nyme fréquent). N° 231.

 

EV

Debeaume

Nom d’origine: Baume, à Haine-St-Paul (Ht).

 

JG

Debeaumont

Nom d’origine: Beaumont (Ht), etc.

 

JG

Debebronne

Nom d’origine: Bebronne, àChar-neux (Lg).

 

JG

Debeche

-èche, w. nam. Dèbèche, -êche. 1471-76 «Henri de Beiche écuyer» ÉchHuy, 1595 «Welam de Besche (de Liège)» émigré en Suède; nom d’origine: topon. en Bêche, w. è bètche, à Liège, etc.

 

JG

Debecker

De B-, cf. Debacker.

 

JG

de-Beco

Proven.   Becco   (Dép.   La Reid).

 

EV

Debecq

-que, cf. De Beck.

 

JG

de–Becq

Proven.   ,,Rivière »   (Dial. picard). N° 230.

 

EV

de-Becquevort

Proven.  Bekkevoort (Loc).

 

EV

de–Bedts

Proven.     (Geets-     ou Waals-) -Betz.

 

EV

Debeef

De Beef, cf. Debèfve.

 

JG

de–Beef

-Beffe.    Proven.    Beffe (Loc).

 

EV

Debeer

De Beer, De Behr, de Behr, Debeir, De Beir. Surnom: néerl. béer ‘ours’.

 

JG

de–Beez

Proven. Loc. -Behault.  Proven.   Behaut   (Dép. St-Mard).

 

EV

Debeffe

(NF gaumais). Nom d’origine: Beffe, w. bêf, béf(an. Marche).

 

JG

DE-Befve

Proven. Dép. Thimister.

 

EV

Debèfve

Debèfve, Debeef, De Beef. Nom d’origine: Befve, w. béfe, hameau de Thimis-ter (arr. Verviers); cf. BTD 32, 227.

 

JG

Debehault

1742 «la demoiselle veuve de Jean-Baptiste Debehaut, vivant bourguemaitre de Dinant»; ne serait pas un nom d’origine, soit Beho (arr. Bastogne) ou Behaut, à Saint-Mard (arr. Virton) [JH], mais, s’agissant d’une famille originaire du Hainaut, une altération de fr. beau (surnom), cf. 1525 «Claude Beault», 1551 «Beaul», 1658 «Behaul» (Debrab. 341).

 

JG

Debehogne

1646 «Michel de Behoigne» Bourg­Namur; nom d’origine: Behogne, ancien nom de Rochefort (Nr).

 

JG

de–Behogne

V. Behogne.

 

EV

Debekker

De B-, cf. Debacker.

 

JG

Debel

De Bel. Surnom de crieur public, qui agite la sonnette, néerl. bel ‘sonnette’ [FD]; éventuellement, var. de Lebel avec traduction de l’article.

 

JG

Debelder

De B-. Nom de profession : moy. néerl. beelder ‘sculpteur, peintre’.

 

JG

DE-Belder

-Bélier,   -Belle,   -Bels. Profess. Le sonneur, La cloche, Les cloches. Nos 131, 145.

 

EV

Debelle

Nom d’origine: Belle, à Seneffe (Ht).

 

JG

Debels

De Bels. 1219 «terra Walteri Bels» Bru­ges, 1364 «Jan de Bels» = 1393 «Jan Bels» Ypres; NF d’origine obscure [FD].

 

JG

de–Bemels

Proven.   Bemmel   (Dép. Woluwe-St-Pierre).

 

EV

d–Eben

Proven. Loc.

 

EV

Debende

Nom d’origine: Bende (Lx).

 

JG

de–Bende

Proven. Loc.

 

EV

Debéolle

Debiolle, -es. Nom d’origine: w. bèyaule ‘bouleau’, fréquent en toponymie.

 

JG

Debèque

cf. De Beck, Debecque.

 

JG

de–Bercq

Proven. Bergue (Loc. fr.). DE Berg(h). V. Berg. DE   Berdt.   Profess.   De   berd,   ,,La planche ». N.  de charpentier.   Nos 131, 183.

 

EV

Deberdt

cf. Debert.

 

JG

Deberg

Debergh, Deberghe, De Berghes, De-bergk. Nom d’origine: néerl. berg ‘mont’.

 

JG

de–Bergeyck

Proven. ,,Chêne de la colline ». Loc. holl. -Berlaer. Proven. Berlaar (Loc.). -Bernardin.  Filiation.   ,,(Fils)   de Bernardin ». N°  102. — V. BAR (Barn).

 

EV

Debergue

1747 «Stienne Debergue» Thy-le-Bauduin; forme francisée du précédent.

 

JG

de–Bersaques

Proven.  Bersac.  Loc. fr. –Bersé. Proven. Berzée (Loc.).

 

EV

Debert

Deberdt. Soit surnom : moy. néerl. bart, bert, poisson de mer, soit traduction néerl. de Lebert, anc. fr. bert ‘important, considérable’ [FD].

 

JG

Debertry

Nom d’origine: Bertrix (arr. Neufchâ-teau, Lx).

 

JG

Debessel

Debesselle, Debeselle. NF de la région de Charleroi, attestés à date récente ( 1860 pour Debessel, à Boignée et Senzeilles; 1863 à Mariembourg pour Debesselle); p.-ê. tra­duction et adaptation fr. du NF flam. Van Beer-sel.

 

JG

Debetencourt

Nom d’origine: Béthencourt ou Béthancourt, noms de plusieurs localités du domaine picard de France (Nord, PdC, Som­me, Aisne, Oise) [MH].

 

JG

de–Betencourt

Proven. Bettincourt (Loc).

 

EV

de–Béthune

Proven. Loc. fr.

 

EV

Debets

Debetz. Probabl. nom d’origine: soit Geetbets ou Walbets (BrFl), soit Betz (Oise) [FD]; ou bien var. de *Debits, de l’anthrop. germ. Dietbout, comp. Debbaut, Debout [JH]? Cf. aussi 1654-56 «Hybert Debetz» émigré en Suède, apparemment de la famille des Debê-che.

 

JG

Debeuf

De Beuf, cf. Debœuf.

 

JG

de-Beuf

Proven.  1. B(o)euf (Dép. Dottignies. — 2. V. Bove.

 

EV

Debeunne

cf. Debun(n)e.

 

JG

Debeur

Debœur, Debœure. 1667 «Frantz De-beur» émigré en Suède ; nom d’origine : Bœur, w. beûr, à Tavigny (Lx) ; cf. aussi Bœur.

 

JG

de-Beur

V. De Bœur.

 

EV

Debève

Var. de Debeef.

 

JG

Debever

De B-, De Bevere. Surnom: néerl. bever ‘castor’.

 

JG

de-Bever(e)

Proven. Bever, Bevere et Bièvre (Loc. et L.D.). N. évoquant   des   ruisseaux   peuplés   de castors.

 

EV

Debey

cf. Debay?

 

JG

de-Beyne

Proven. Beyne(-Hetisay) (Loc.).

 

EV

de-Beys

Proven. 1. Ane. N. de Béez (Loc). N° 49. — 2. Beys, dép. de Henis (Loc.).

 

EV

de-Bicquy

-Bliquy. Proven. Blicquy (Loc.).

 

EV

Debie

De Bie, Debije. Surnom: néerl. bie ‘abeille’.

 

JG

de-Bie(u)vre

Proven. Bièvre  (Loc. et Riv.). V. De Bevere.

 

EV

de–Biemme

-Bienne. Proven. Bien-ne (Loc.).

 

EV

Debienne

De B-. Nom d’origine: Bienne-lez-Happart (Ht).

 

JG

Debier

Debière, Debiere. Nom d’origine: Bien, dépend. d’Ermeton, Falaën et Flavion (Nr) ou Bierre (Côte d’Or, Saône-et-Loire). Comp. les NF Debir, Debire qui ne plaident pas en faveur du NL Biert, w. biêr.

 

JG

de-Bière

Proven. Biert (Dép. Erme-ton. et N. de Riv.).

 

EV

Debiesme

De B-, Debiemme. 1633 «Jacque de Biesme» émigré en Suède, 1747 «Jean De­biesme» Thy-le-Bauduin; nom d’origine: Biesme (Nr et Ht).

 

JG

Debieve

Debiève, Debievre, Debièvre. 1527 «Jehan de Bievre de Patignie», 1727 «Jeanne de Bive», 1732 «Ferdinand de Bivre» NPLouette; nom d’origine: Bièwe, w. bîve (arr. Dinant).

 

JG

de-Biez

Proven. Loc.

 

EV

Debih

zie Debi.

 

FD

Debilde

De Bilde. Var. de De Bille, avec -/-mouillé fr. qui devient -Id- en est-flam. [FD].

 

JG

Debillemont

Nom d’origine: Billemont, à Mont-Saint-Aubert (Ht).

 

JG

Debillemont

zie Billemont.

 

FD

Debilloez

1275 «Watier de Biloés» Ellezelles, 1503 «Nicaise de Bilouez» AidesHainaut ; nom d’origine : Bilouez, pic. a le biloè, à Elle-zelles (Vandewattyne, Gloss. 40). Cf. aussi Bi-louet, Billouez.

 

JG

Debilloëz

zie Billouez.

 

FD

Debin

1561 «Franchoy Debin» Surice, 1747 «Martin Debin» Thy-le-Bauduin; nom d’ori­gine : Ben, w. bin, à Ben-Ahin (Lg).

 

JG

Debin

Debing, zie Deben.

 

FD

de–Bin

1. Proven. Ben (-Ahin) (Loc.). — 2. Dép. Lesterny.

 

EV

Debinche

Nom d’origine : Binche (Ht).

 

JG

Debinche

PlN Binche (H). 1171 Arnulphus de Binz, Fosses (SLL); 1349 Jehan de Binch, Dk. (TOT).

 

FD

de-Binche

Proven. Loc.

 

EV

Debiolle

-es, cf. Debéolle.

 

JG

Debiolle(s)

zie Debéolle.

 

FD

de-Biolley

Proven.  L.D.  V.  Biole, Bouleau. N° 242.

 

EV

Debir

Debire. Var. w. de Debière?

 

JG

Debir(e)

zie Debière(s).

 

FD

Debischop

De Biscop, Debisschop, De Bisschop. Surnom: néerl. bisschop ‘évêque’.

 

JG

de-Biseau

Proven.   Besseau,   ,,Petit bouleau » (Midi). N° 242.

 

EV

Debist

de Bist: PlN Biest. Zie Van der Bi(e)st.

 

FD

de–Bivort.

Proven. Bijvoorde  (Dép. Kerkom).

 

EV

d-Ebl(e)y

Proven. Ebly (Loc.).

 

EV

Debla

zie (de) Blauw(e).

 

FD

Deblaere

De Blaere. Surnom: néerl. blaar ‘tache noire sur le front de certains animaux’.

 

JG

Deblan

Deblanc. Particule de + NF Blanc; ou bien par ellipse d’un nom d’enseigne comme «Au Blanc Cheval», etc. (BTD 26, 282).

 

JG

Deblan(c)

zie Blank.

 

FD

Deblander

De Blander, Deblandre. Surnom: moy. néerl. blander ‘celui qui mêle’.

 

JG

Deblangy

zie Blangy.

 

FD

Deblaton

Nom d’origine: Blaton (Ht).

 

JG

Deblaton

zie Blaton.

 

FD

de-Blaton

Proven.    Loc.    Synon : Platon.

 

EV

Deblauve

Deblauwe, De B1-. Surnom: moy. néerl. blauw ‘bleu’ (de teint ou de cheveux).

 

JG

Deblauve

zie (de) Blauwe.

 

FD

Deblecker

cf. De Bleecker.

 

JG

Debled

 (NF hennuyer). Fr. blé, probabl. surnom de producteur ou de marchand de blé.

 

JG

Debled

Desbleds, Dublé, Du Bled, Dublet: 1. PlN Bleid (LX). – 2. Deblé. Ofr. bled, Fr. blé < Lat. bladum: koren. BerBN.

 

FD

de–Bled

Proven. Bleid (Loc.),

 

EV

Deblende

De Bl-, Deblinde, -inte. Surnom: néerl. blind ‘aveugle’.

 

JG

Debleser

De Bleser, de Bleyser. Surnom : moy. néerl. blaser, bleser ‘souffleur; hâbleur’.

 

JG

Debleumortier

de Blommertier, Desbleumortiers, Dubleumortier: Reïnterpretatie van PlN Blanc Moutier: witte (klooster)kerk; vgl. Blanche-Eglise (TW) en FN Blamoutier (DNF). 1432 Gerardus de Blenmotiers, Atrecht; 1562 Joannes de Bleumortiers; 1638 Philippus de Bledmortier, St-Amand(MULI,IV,V).

 

FD

Debleumortier

NF de la région namuroise, attesté par GeneaNet en 1620 à Saméon (Nord), probabl. nom d’origine; pour Debrab., ce serait une réinterprétation d’un NL du type rBlanc Moutien, cf. 1432 «Gerardus de Blen-motiers» Arras, 1562 «Joannes de Bleumor-tiers, 1638 «Philippus de Bledmortier» Saint-Amand [FD].

 

JG

Deblicq

zie (de) Bliek.

 

FD

Deblier

Deblir(e), de Blier: PlN Blier, W. Bltr’m Amonines (LX).

 

FD

Deblier

Deblir, Deblire. 1503 «vefvedeBlier», 1680 «Giele de Elire», 1743 «Deblier» Fron-ville; nom d’origine: Blier, w. blîr, hameau d’Amonines (arr. Marche).

 

JG

Deblinde

Deblinte, cf. Deblende.

 

JG

Deblinte

zie de Blende.

 

FD

Debliqui(t)

Debliquy, -uis, Deblicquit, -uy, Dubliquy, Bliki, Bléquit, Blequit, Blequy, Bli(c)qui: PlN Blicqui (H). 1158 Egidius de Belchi, Hellebeke (CAE); 1292 Watiers de Bleki, Dk. (TdT).

 

FD

Debliquy

-is, -it. 1561 «Balthazar de Blicquy» Péruwelz; nom d’origine: Blicquy (Ht).

 

JG

Deblir

Deblire, cf. Deblier.

 

JG

Deblock

De Bl-. Surnom: moy. néerl. blok ‘bloc’, souvent dans le sens topon. ‘parcelle entourée d’un fossé ou d’une clôture’.

 

JG

de–Blocq

Proven. V. Bloc.

 

EV

Deblois

1282 «Jehan de Blois» DettesYpres, 1424-25 «Collart de Blois» DénHainaut, 1599 «Ferry de Blois» BourgNamur, 1676 «Guil­laume de Blois» RuageAth; nom d’origine: Blois (Loir-et-Cher), plutôt que d’anc. fr. bloi ‘blond’ (adj. de couleur) précédé de la préposition de.

 

JG

Deblois(e)

zie Blois.

 

FD

Deblon

-ond. 1456 «Goffar de Blon» Jenneret, 16e s. «Goffa de Blon» Ocquier; l’ancêtre de la famille actuelle est pourtant un certain «Blan Johan» établi à Pays (Polleur) peu avant 1660; l’origine ne serait donc pas fr. blond mais bien w. blanc ‘blanc, pâle’, an et on se confondant dans certains régions en wallon; les formes avec -d seraient donc se­condaires.

 

JG

Deblon(d)

zie Blond(e).

 

FD

Deblonde

De Blonde. NF essentiellement flam., qui ne paraît donc pas être la forme fém. de Deblon(d).

 

JG

Debloos

zie Blois.

 

FD

Debo

De Bo, cf. De Bode.

 

JG

de-Bo(o)s(s)-

-érée, -erie, -ère. 1. V.  De Bossière.  —  2.  Bosseret, Dép. Heure, Maffe, etc.

 

EV

de–Bocarme

Proven. Dép. Bury.

 

EV

Debock

De B-, de B-, Deboeck, De B-, De-boek, De B-, Debouck, De B-, Debouk, Deboucq, Debuck, De B-, etc. 1326 «Willem de Bue» = 1308 «Willlem Bue» Courtrai, 1400 «Carel de Boeck» Tervueren; généra­lement surnom: moy. néerl. hoc ‘bouc’, éven­tuellement aussi terme d’injure, gros mot [FD].

 

JG

Debodinance

Debodenance, Debaudenance: Misschien verwaalsing van Van den Boeynants.

 

FD

Deboe

Debou. Var. de Dubos, Dubois [FD]? Cf. aussi De Boe, De Bou.

 

JG

Deboe

zie Debou.

 

FD

Deboeck

De B-, Deboek, De B-, cf. Debock.

 

JG

Deboel

De Boel,  De  Boël. Soit moy. néerl. boel(e) ‘parent, beau-frère’, mais aussi ‘amant’, soit moy. néerl. boele, var. de bodel ‘bour­reau’, cf. De Beul(e) [FD].

 

JG

Deboes

De Boës, zie Deboos.

 

FD

Debœuf

Debeuf, De Beuf.  Probabl.  nom d’origine: Bœuf, à Dottignies (Ht). – Comp. aussi Delbœuf qui, vu le genre masc., pourrait être une var. de Delbove, Delbauf.

 

JG

Deboeuf

zie Leboeuf.

 

FD

Debœur

Debœure, cf. Debeur.

 

JG

Deboeur(e)

de Boeure, de Boeuer, Boeur: 1. PlN Boeur in Tavigny (LX). 1276 Lodovicus de Beure, Herve (CVD). – 2. Een enkele keer kan het wel om een oude schrijfwijze (u = v) gaan van De Boevre.

 

FD

de–Boever

Proven. Bièvres (Loc.). N° 79. V. De Bevere.

 

EV

Deboeverie

zie Debouverie.

 

FD

Deboffe

zie Bauffe.

 

FD

Debognies

cf. Debaugnies.

 

JG

Debognies

Debongnie, Debogne, Debogneet, de Bou(n)gne: PlN Bougnies (H), Boignies in Fontaine-l’Evêque (H) of Bogny (Ard.). De Bougnies, (de) Buignies en Beugnies werden door elkaar gebruikt (Midd. 1952,80); zie ook Debuigne, Debeugny. 1528 Gérard de Bognies, Namen (RBN); 1684 Guillame de Bougne; 1744 Joannes de Bongne, Desselgem; 1785 Joannes de Boigne,Pittem(KWII).

 

FD

Deboilles

Nom d’origine: Boëlhe (Lg).

 

JG

Debois

De Bois, Deboit. 1539-55 «Pierrar de bois» Châtelet, 1585 «Louis Debois» Bourg-Namur; nom d’origine: fr. bois (topon. fré­quent), avec la prép. w. de ‘du’ transposée en de, cf. Dubois; dans certains cas, le nom s’ex­plique par le nom de localité Bois, particu­lièrement Bois-Borsu (arr. Huy).

 

JG

Debois

-oit, zie Dubois.

 

FD

de–Bois

Proven. Nombr. Loc. et L. D. N° 241.

 

EV

Deboiserie

zie Bouchery.

 

FD

Debol

Surnom: néerl. bol ‘balle’.

 

JG

Debommarez

zie Bomeree.

 

FD

Debomy

Bomy: PlN Bomy (PdC). 1213 Lucia Bomi; 1348 Jehan de Bommi, Atrecht (NCJ).

 

FD

Debon

1. Zie Debonne. – 2. Zie Lebon.

 

FD

de-Bon

Proven. Bonn (Ville allem.) N° 216.

 

EV

Debon(ne)

Deboone: 1. Var. van Debogne (zie Debognies); vgl. Debunne = Debuigne, waarvan Debonne ook zelfs var. kan zijn. 1548 Charles de Bonij, Menen; 1663 Michiel de Bonne, Aalbeke (KWII); « 1750 Josephus Debon = 11807 J. Debonne, Wev.; 1766 Michiel de Bon, Menen (med. S. Debonne, Geluwe). – 2. Door rn/nn-ass. < Deborne. Vgl. Longuebonne in Mark (H): 1466 loncq bonne (med. B. Roobaert).

 

FD

Debondt

De B-, Debont, De B-, De Bonté. Soit nom d’origine: Bonté, à Hérinnes, cf. 1426 «Claes de Bonté», 1505 «Mathijs van Bonté» Enghien [BR], soit surnom: moy. néerl. boni ‘bigarré’, cf. 1285 «Clais de Bonté» DettesYpres; v. aussi Bont, Bonté.

 

JG

Debondues

de Bonduwe, -é. Nom d’origine: Bondues (Nord).

 

JG

Debondues

Debondu(e), Debonduwe, de Bonduwe, -wé, Bondu(w)e: PlN Bonduwe, Fr. Bondues (Nord). 1224 Johannem de Bondus (DEBR. 1980); 1326 Clais van Bondues, Ip. (BEELE).

 

FD

Debondy

PlN Bondy (Seine).

 

FD

Debongnie

cf. Debaugnies.

 

JG

Debongnie

zie Debognies.

 

FD

Deboni

zie Debonnier.

 

FD

Debonnaire(s)

de Bonnaires: 1. Vrij verspreide PlN Bon-Air. Bonnaire in Gouy (Aisne). 1438 Jehan de Bonnaire, Laon (MORLET). – 2. BN Ofr. debonaire < de bon aire: edel, van goeden huize, goed, zacht, hoofs. 1294 Jehans li Débonnaires, N (CRN).

 

FD

de–Bonnaire(s)

Proven. 1. Bonnert (Loc.). — 2. Bon Air (Nombr. L. D.). N° 233.

 

EV

Debonne

 (NF de la région de Comines). Nom d’origine, qui ne peut être Bonne, à Vierset (arr. Huy); plutôt var. du NF Debunne, De-buigne, cf. 1663 « Michiel de Bonne » Aalbeke [FD].

 

JG

Debonnet

-é, -ez: 1. Zie Bonet. – 2. PlN Bonnet in Havay (H) en Niverlée (N); Bonnet (Meuse). 1548 Martin Desbones, 1593 Pieter Desbonnes, Guillame Desbonnetz, 1651 Jaspart Desbonnet, Herzeeuw(KWII).

 

FD

Debonnet

Particule de + NF Bonnet.

 

JG

de-Bonnet

Bonnez. Proven. 1. Bon­nert (Loc.). — 2. Baignée (Loc.). — 3. Bougnies (Loc.).

 

EV

Debonnier

cf. Debouny.

 

JG

Debonnier

Debon(n)y, de Bony, Deboni, Debouny: 1. Heel wsch. var. van Debognies. – 2. Evtl. PlN Fr. bonnier: bunder. Le Bonnier in Popuelles (H). Vgl. Van den Bunder.

 

FD

Debonningue(s)

zie Boninghe.

 

FD

Debont

De Bonté, cf. Debondt.

 

JG

Debontridder

De B-. Nom de profession: moy. néerl. reder, reider ‘apprêteur’ (de fourrure) et non ‘chevalier à l’hermine’ (Carnoy 175).

 

JG

de-Bony

Proven. Bonny (du Pont) (Dép. Gérin).

 

EV

DE-Boo(dt)

V. Bood.

 

EV

Deboodt

De Boodt, De Boot. Surnom qui peut être de sens multiples: moy. néerl. boot ‘bateau’, moy. néerl. bot ‘tonne, tonneau’, etc. [FD].

 

JG

de-Boom

Proven. Boom.  (Loc.).

 

EV

Deboone

zie Debonne.

 

FD

Deboos

Deboes, De Boës: 1. Adaptatie van Debois, Dubos. – 2. Zie de Boose.

 

FD

Debooserie

zie Bouchery.

 

FD

Debor(d)

Desbord: PlN Borcq (Deux-Sèvres) of Bor (Aveyron) of Bord (Creuse, Puy-de-Dôme)? Of var. van Debourg? 1416 Betram de Bor (sommelier van de Franse kroonprins) = 1418 Biertrand de Borcq (CCHt).

 

FD

de–Borlé

Proven.   Borlez   (Loc.). Altér. : De Borle, puis De Borle

(Suppress. de l’accent : N° 64).

 

EV

Deborne

De B-. Nom d’origine: moy. néerl. borne, born ‘source; fontaine’.

 

JG

Deborne

de Borne, de Beurne, de B(e)urme, de Beume: PlN Born: bron (NL, NRW, GH enz.), Borne (OIJ), Born(e) (Frankrijk); Borne: grenspaal, in Ragnies (H). Voor rn/rm, vgl. Van Doorne = Van Doorme (DEBR. 1970). 1263 Gosuinus dominus de Borne; 1283 Osto de Borne; 1285 Symon de Borne = S. de Burne, NL (CVD); 1716 J. B. Debeurne = Debeurme, Heestert ( VS 1984,444).

 

FD

Deborper

zie De Beaurepaire.

 

FD

Deborre

Nom d’origine: Borre, à Argenteau (Lg).

 

JG

Deborre

PlN Borre (Nord) of in Argenteau (LU). 1603 François de Borre; 1640 Jean de Borre, Val-St-Lambert(ISP).

 

FD

Deborsu

Nom d’origine: Borsu, à Bois-et-Borsu et à Verlaine (Lg), à Gesves (Nr).

 

JG

Deborsu(t)

Borsu(t), Borsus: PlN (Bois-et-)Borsu (LU), Borsu in Verlaine (LU) en Gesves (N). 1397 Jean Hustien de Borsu (ISP).

 

FD

Debosque

Deboske, de Bosch: 1. Fr. vertaling van Van den Bossche. – 2. Rom. adaptatie van De Bosscher.

 

FD

Debosscher

de B-, Debosschere, De Bos-schere, Deboskre, Debuscher, Debusscher, De B-, Debusschere, De B-, De Busser, etc. Nom de profession: moy. néerl. bosscher ‘bûcheron; propriétaire d’un bois’.

 

JG

Debossines

Nom d’origine : cf. w. bossène ‘touffe d’herbe; canche gazonnante’, d’où Les Bosennes, à Francorchamps (Lg).

 

JG

Debossines

PlN W. bossène: graszode. Les Bosennes in Francorchamps (LU) (J.G.).

 

FD

Debost

zie Dubos.

 

FD

Debot

De B-, Deboth, De B-, Debothe, Debotte. Var. de Debodt ou bien surnom: néerl. bot ‘hotte’. Pour le NF Debot, p.-ê. aussi d’un nom d’enseigne «À la Botte» (cf. BTD 26, 279).

 

JG

Debotte

Desbottes: PlN? B.v. La Botte in Fraire en Yve-Gomezée (N)? Of W. grafïe voor De Bot?

 

FD

Debotz

Debotze. Probabl. nom d’origine: Botz-en-Mauges (Maine-et-Loire) et donc NF im­porté en Wallonie.

 

JG

Debotz(e)

Debotzé: Wsch. < Debouche, -ez.

 

FD

de-Botze

Proven. ,,De Botz » (Dép. Raeren).

 

EV

Debou

Bou, Duboe, Deboe: 1. Grafieën voor Desbous, Dubou, Dubos = Dubois. 1390 Jehan Desbous, Frélinghien (AGr. 90). – 2. Zie de Boe.

 

FD

Debou

cf. Deboe.

 

JG

de-Boubers

Proven. Boubers  (Loc. fr.).

 

EV

Debouche

cf. Debouge.

 

JG

Debouche

Desbouche: PlN Bouxhe (LU), LU W. bouhe: struikgewas, bosje.

 

FD

Debouchez

Particule de + NF Boucher.

 

JG

Debouchez

zie Boucher.

 

FD

Debouck

De B-, Debouk, Deboucq, cf. Debock.

 

JG

Deboucq

zie Bok.

 

FD

Deboudt

zie Dibbaut.

 

FD

Debouge

Bouge: PlN Bouge (N). 1249-55 Henri de Bouges, N (CRN).

 

FD

Debouge

w. nam. Dèboudje, Debouche (avec assourdissement de la finale), w. (Eghezée) Debouche. 1494 «Stassart de Bougez» Boninne; nom d’origine: Bouge (Nr).

 

JG

de-Bougnée

Bougnies. V. Bougnies.

 

EV

Debougnoux

Nom d’origine : w. bougnou ‘pui­sard’ (pour l’étymologie, cf. L. Remacle, DW 14, 52 sv.), d’où Bougnoux, à Charneux (Lg), Bougnou, à Marchienne-au-Pont (Ht), etc.

 

JG

Debougnoux

PlN Bougnoux in Charneux (LU).

 

FD

de-Bouhouille

V. Bouhoulle.

 

EV

Debouille

De Bouille. Var. de Delbouille.

 

JG

Debouille

zie Delbouille.

 

FD

de-Bouille

V. Bouleau.

 

EV

Deboul(l)e

Duboule: PlN Boule < Lat. betula: berk. 1275 Ernaudus dictus Deboule, Oc. (MORLET).

 

FD

Deboule

Deboulle, De Boulle. NF hennuyers qui ne semblent pas être des var. de Debouille, Delbouille.

 

JG

Deboulonne

zie Boulogne.

 

FD

Debouny

Debonnier. Nom d’origine : bonnier, w. liég. boum » ‘ancienne mesure agraire’ DL 104b; ou bien var. de Debaugnies, -ognies [FD],

 

JG

Debouny

zie Debonnier.

 

FD

Debources

cf. Debourse.

 

JG

Debources

zie Debourse.

 

FD

de-Bources

de Bourse.   1. Proven. Bourse   (Dép.   Limal,   Mainvault etc.).

 

EV

de-Bourcy

Proven. Dép.   Longueville.

 

EV

Debourg

Nom d’origine: fr. bourg, fréquent en toponymie.

 

JG

Debourg(h)

Dubourg, Du Burg: Fr. PlN Bourg < Germ. burg: burg, burcht > versterkte plaats, dorp, gehucht. 1281 Willelmus de Borgh, Ip. (BEELE); 1306 Guillaume du Bourc, Senlis (MORLET).

 

FD

de-Bourgie

V. Bourcy.

 

EV

Debourgogne

zie (van) Bourgogne.

 

FD

Debourgoigne

Originaire de Bourgogne.

 

JG

de-Bourlé

V. Bourlet.

 

EV

de-Bournonville

V. Bournonville.

 

EV

Debourse

Debources, Desbourse: PlN Bourse in Limal (WB).

 

FD

Debourse

Debources. 1499 «Fremin de Bourse, cuisignier» TerrierNaast; nom d’origine: p.-ê. La Bourse (PdC)?

 

JG

Debouserie

zie Bouchery.

 

FD

Debout

cf. Dehoux.

 

JG

Debout

De Bout, cf. Debbaut.

 

JG

Deboutez

Debouter: Spellingen voor Debouxhtay? Of Boutez met vz.?

 

FD

Déboutez

Sans doute surnom: anc. fr. débouté ‘repoussé (dans un combat); privé de, destitué’ FEW 15/1, 213a; ou bien simpli­fication graphique de Debouxhtay, mais le NF est plutôt du Hainaut.

 

JG

de-Bouve-

-rie, -ry. V. Bouvier, Bouverie.

 

EV

Debouver

-ère, De Bouvere, Debouwer. Nom de profession: moy. néerl. bouwer ‘paysan’.

 

JG

de-Bouver

-Bouvère. Proven. Bièvre (Loc.).

 

EV

Debouverie

-ry, Debouvrie(s), -ry, Deboeverie, Delbrouvry, Desbouvrie(s), -ry, Bouverie, Bouv(e)ry, Bouvrij, Bo(u)vri(e), Boverie, Bovry, Beuvry: 1. PlN Bouverie: runderstal, rundveebedrijf. Heel erg verspreid. 1369 Guillaume délie Boverie, Luik (ISP); 1396 Jehan del Bouverie, Orroir; 1396 Mergriete van der Boeverien, Schalafie (DE B.); 1397 van Hannekine vander Bouverie, Ktr.; 1398 Watron de le Bouverie, Mkr. (DEBR. 1970).-2. Voor de vormen op -y ook Beuvry (Nord, PdC). 1244 Maroie Beveri; 1272 Jehans de Beveri, Atrecht (NCJ); 1237 Balduinus de Bovri; 1263 Balduino de Bovrich (SMTII).

 

FD

Debouvrie

-ies, Debouvry. Nom d’origine ou de résidence: bo(u)verie ‘élevage de bœufs’, syn. de grosse ferme, très fréquent en micro­toponymie; cf. aussi Delbouvry.

 

JG

Deboux

Particule de + NF Boux.

 

JG

Debouxhtay

Duboutay, Boutay: PlN Bouxhtay in Vottem (LU): struikje, bosje.

 

FD

Debouxhtay

Nom d’origine: Bouxhtay, w. Bouhetê, à Vottem, â Bouhetê, au Bouxhetay à Bressoux (Lg), à Neufchâteau-lez-Visé, etc., pour lequel le sens technique de houillerie (‘petit puits intérieur’) est aussi vraisemblable que ‘petit endroit boisé’ (E. Renard, Top. Vot­tem 19-20; cf. aussi L. Remacle, Êtym. 41-2) [JL, NFw], Cf. aussi Bouftay.

 

JG

Debove

Debauve, Desbeauve, Debaurve: PlN Boves (Somme). 1306 Tasse de Boves, Atrecht (NCJ); 1366 Robert Deboves, Montreuil (CMM).

 

FD

Deboyer

Nom d’origine: Boyer, nom de trois localités de France (Loire, Saône-et-Loire, etc.).

 

JG

Deboyer

PlN Boyer (Loire, Saône-et-Loire).

 

FD

de–Boysere

Proven. Boissière (Loc.).

 

EV

Debra

cf. Debras.

 

JG

Debra

Debrae, Debras, Debraz: PlN Bra (LU) of Bras (LX). 1067 Franco frater Albrici de Braz, Stavelot (ASM); 1398 de Henry de Bras, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

de-Bra(e)

Proven. Bra. (Loc.).

 

EV

de-Brab-

-and,  -ant.   Proven.   Brabant (ancien duché). N° 225.

 

EV

Debrabander

De B-, Debrabandere, De Brabandere, de Brabanter. Ethnique: néerl. brabander ‘brabançon’.

 

JG

Debrabant

-and(t), De Braband(t), -ant, zie (van) Brabant.

 

FD

Debraconnier

Particule de + NF Braconnier.

 

JG

de-Braconnier

V. Braquegnies.

 

EV

Debraie

zie Debray.

 

FD

Debraine

De B-. 1540 «Ermogenés de Braine» Flobecq; nom d’origine: Braine (trois com­munes, en Brabant wallon et en Hainaut).

 

JG

Debraine

Debraisne, Debreyne, de Briijne, de Briyne, Brain(e), Breine, Breyne, Breijne, Bereyne: PlN Braine-le-Comte (‘s-Gravenbrakel, H), Braine-l’Alleud (Eigenbrakel, WB), Wauthier-B raine (Woutersbrakel, WB) of Braine-le-Château (Kasteelbrakel, WB). Of Braine (Aisne, PdC (TW), Breyne in Geluwe (WV) (DE II). 1263 Henricus dictus de Brania, St.-Ulriks-Kapelle (PEENE);

1270 Jacobus…de Braine Comitis, St.-Tr. (GHYSEN); 1279 Alart de Braine, Bergen (PIERARD); 1280 Andréas de Breina, Ip. (BEELE); 1382 Boudin Breyne, Heule (DEBR. 1970).

 

FD

de-Braine

V. Braine.

 

EV

Debrandt

De B-. Surnom: néerl. brand ‘incendie’ (pour le défrichement).

 

JG

Debranquelaire

zie de Brakeleer.

 

FD

Debras

De B-, Debra, Debraz. 1786 «Jean-Martin Debraz (orig. de Barvaux)» Bourg-Liège; nom d’origine: Bra, w. Brâ (arr. Verviers), accessoirement Bras, w. Brau (air. Neufchâteau), etc.

 

JG

Debras

Debraz, zie Debra.

 

FD

de-Bras

-Braz. V. Bras.

 

EV

Debrassine

-ines, Debressine. Nom d’origine: anc. w. brassine, w. brèssène ‘brasserie’.

 

JG

de-Brassine

V. Brassine.

 

EV

Debrauwer

De B-, Debrauwere, De Brau-were, Debrouwer, De B-,

de B-, Debrouwere. Nom de métier: moy. néerl. brimer, néerl. brouwer ‘brasseur’.

 

JG

Debray

De B-. 1318 «monsigneur Jakemon de Bray», 1330 «Watelet de Bray» Comptes-Mons; nom d’origine: Bray (Ht).

 

JG

Debray

Debraye, (de) Brey, Breij, de Braey, Debraie, Dubrai, Dubray, (van) Bray: PlN Bray (H, Somme, Seine-et-Marne, Nord, PdC, Aisne enz.), Braye (Aisne). 1280 Yssabaus de Brai, Bergen (PIERARD); 1398 Marguerite van Bray = M. de Bray, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970).

 

FD

Debraz

cf. Debras.

 

JG

Debré(e)

zie de Bree(d).

 

FD

Debreeuw

zie Debreu(x).

 

FD

Debref

Debreffe.  Nom d’origine:  Braives (Lg).

 

JG

Debref(fe)

PlN Braives (LU)?

 

FD

de-Breffe

V. Braives.

 

EV

Debremacher

Debremacker, De B-, Debremaker, -aeker. Probabl. surnom: est-flam. du sud breemaker ‘fanfaron’ [FD].

 

JG

de–Brés

–Brez. V. Bray. N° 68.

 

EV

Debressine

cf. Debrassine.

 

JG

Debressine

zie Brassin(n)e.

 

FD

Debreu(k)

Debreuque, zie Dubreucq.

 

FD

Debreu(x)

Debreus: PlN Breux (Meuse, Seine-et-Oise, Eure). 1738 J. J. de Breeuw, Killem FV (VERGR. 1972,128).

 

FD

Debreuck

De Breuck. Nom d’origine : Breucq, à Ellezelles, à Isières (Ht); topon. fréquent.

 

JG

Debreucker

De Breucker, De Breuker. Var. de Debrouckere.

 

JG

Debreus

Debreux. 1752 «Francisco Josepho Debreux» AnthrStHubert; nom d’origine: Breus, Breux, toponyme fréquent, e.a. breù à Chassepierre et Breux près de Montmédy (Meuse).

 

JG

Debreus(e)

PlN Breuze in Kain, Mourcourt (H). Zie Van Breuze. 1266 Libiers de Breuse, Dk. (TdT).

 

FD

de-Breuse

Proven.   Breuze   (Dép. Kain et Mourcourt).

 

EV

Debreyne

Var. graphique (attestée) de Braine.

 

JG

Debreyne

zie Debraine.

 

FD

de-Breyne

V. Braine.

 

EV

Debrichy

Debrissy: PlN Brichy in Seraing (LU).

 

FD

Debrichy

Nom d’origine: Brissy (Aisne).

 

JG

de-Brichy

Proven. Dép.  Seraing.

 

EV

Debricon

PlN Bricon (Hte-Marne).

 

FD

de-Bricon

Proven. Loc. fr.

 

EV

Debrie

De B-. 1616 «Usinez Debrie» Princip-Chimay; originaire de Brie (Seine-et-Marne).

 

JG

Debrie

de Brie: 1. PlN Brie (Seine-et-Marne, Somme, Aisne…). 1188 Theobaldus…dominus de Brie, Chiny (CAO); 1459-61 Clarin de Brie = Clarin de Bry, Laon (MORLET). – 2.Grafie voor Debry(e). -3.1805 Philips de Brier = 1791 Philippus de Brie, Molenbeek-Wersbeek. In Webbekom wordt De Brier nu nog als Debrie uitgesproken (med. F.C.).

 

FD

de-Brie(y)

-Bris. Proven.   1. Brye (Loc.). — 2. Brie (Rég. fr.).

 

EV

Debrier

De Brier, de Brier. Contraction de moy. néerl. brieder ‘brasseur’.

 

JG

Debrigode

De B-. Nom d’origine: Brigode, à St-Amand-lez-Fleurus (Ht).

 

JG

Debris

cf. Debry.

 

JG

Debris

Debrit, zie Debrix.

 

FD

Debrissy

zie Debrichy.

 

FD

Debrit

Ethnique: néerl. brit ‘anglais’ ou var. de Debry.

 

JG

Debrive

Nom d’origine : Brive (Corrèze).

 

JG

Debrix

-is, -it: PlN Brix (Manche).

 

FD

Debrock

De Brock, De B-. Surnom: moy. néerl. broke, broche ‘crochet de fer’ ; ou bien nom de résidence: flam. topon. broke ‘marais’.

 

JG

Debrocq

Debroc(k), zie Dubrocq.

 

FD

de–Broe(u)

-Bro(ew). V. Brou. DE Broeyer. Profess. Exploitant de

couveuses    (pour   poussins).   N° 131, 164.

 

EV

Debroe(x)

zie Debrou.

 

FD

Debroeck

Debroek, Debrouck, Debroex. Nom d’origine : Brouck, topon. fréquent (emprunté à moy. néerl. broec ‘marais’).

 

JG

Debroen

cf. Debruyn.

 

JG

de–Brogniez

-Brogné. Proven. Brogne. (Ancien nom de St. Gé­rard). Ce nom, auquel a été ajouté un accent, s’est écrit ensuite Brogniez. N°  49, 64.

 

EV

de-Broqueville

N. de domaine (Fr.), ,,Villa du sieur B(à)rocq ».

 

EV

Debrou

(de) Brou, de Broe, de Broë, Debroux, Debroex, de Broux, Dubroux, Broux: Verspreide PlN W. brou: moeras, broekland. Vgl. Van den Broeke. Brou in Bitsingen (LU), Limbourg (LU), Wonk (LU); Broux in Ophain (WB). 1305 Jehans

dis de Brous, escuiers, LX (ASH). Zie ook Dubrocq.

 

FD

Debrou

de Brou, Debroux, De B-, de B- (NF typique du Brabant wallon).  1660 «J. De­broux » Thuin ; nom d’origine : avec la prép. w. de ‘du’, w. brou ‘marais’, topon. fréquent, e.a. Le Brou, à Wonck (Lg), etc.

 

JG

de-Brou(x)

V. Brou.

 

EV

de-Brouchoven

Proven. ou domaine ,,Ferme du marais » (Broek). N08 231, 245.

 

EV

Debrouck

cf. Debroeck.

 

JG

Debrouck

zie Dubrocq.

 

FD

Debrouse

Nom d’origine: Broûse, à Visé (Lg).

 

JG

Debrouwer

De B-, de B-, Debrouwere, cf. Debrauwer.

 

JG

Debroux

De B-, de B-, cf. Debrou.

 

JG

Debroyer

De Broyer. Probabl. dérivé de néerl. broien ‘couver, tramer’, comme surnom de qqn qui manigance.

 

JG

Debru

De Bru, Debrue, De Brue. 1594 «Baudhuin Debru» BourgNamur; sans doute nom d’origine, mais le top. Bru, w. è bru, à Chevron paraît peu probable, étant donné que le -e final semble indiquer un û long et que le NF n’est pas du tout liégeois. Peut-être de Bru, 1182 «Berrue», dans les Vosges (cant. de Ram-bervilliers), cf. Morlet 290. Cf. aussi Debrus.

 

JG

Debru

Debrue, (de) Bru(e): 1. Var. van Debru(e)cq =

Dubreucq. Vgl. Pabbruwe. – 2. Zie Bru.

 

FD

Debru(i)lle

Debrul(e), zie van den Brûle.

 

FD

Debruc(q)

de Bruck, zie Dubreucq.

 

FD

Debruche

cf. Debruge.

 

JG

Debruche

zie Debruge(s).

 

FD

de-Brucq

V. Brou.

 

EV

Debrue

1780 «François Debrucq» Charleroi; var. de Debreuck, mais aussi de Debru (qui précède), cf. ±1650 «Jehenne, fille Jean de bruck» = 1644 «les filles du bru» Lorcé.

 

JG

Debrue

cf. Debru.

 

JG

de-Brue

Proven. 1. Bru (Dép. Che­vron), ,,Marais ». N° 231. — 2. V. Debrus. -Bruge. Prov. Bruges (Loc.).

 

EV

Debruel

Debruelle, Debrule, De B-, Debrulle. Nom d’origine: Brûle, topon. fréquent, cor-resp. à fr. breuil. Cf. aussi Lebrule.

 

JG

Debruel(le)

zie van den Brûle.

 

FD

Debruge

Debruche (avec assourdissement de la finale). 16e s. «Anthon de Bruge» Châtelet; nom d’origine : Bruges (FlOcc).

 

JG

Debruge(s)

Desbrugge, Debruche: PlN Bruges, Fr.vorm voor Brugge (WV). 1292 Alis de Bruges, Dk. (TdT).

 

FD

Debruille

Nom d’origine: Bruille, à Waudrez (Ht) et nom de deux communes du départ, du Nord.

 

JG

Debruine

Debrune, cf. Debruyn.

 

JG

Debrule

Debrulle, cf. Debruel(le).

 

JG

Debrun

1641 «Claude Debrun» BourgNamur; francisation de Debruyn.

 

JG

Debrun

Var. van Lebrun of De Bruin(e).

 

FD

Debrunquez

zie Dubruqué.

 

FD

Debrus

De B-, sans doute aussi Debrux. Nom d’origine : Brus, w. so brus ‘ (avec j prononcé), à Glons (Lg) (cf. JH, NF malmédiens, 40).

 

JG

Debrus

PlN Brus in Glons (LU), Heure-le-Romain (LU): 1312 sour les Brus d’Oyre. 1368 Wilheaume de Brus, Heure-le-Romain (AVB). Zie ook HERB, PSR40.

 

FD

de-Brus

Proven. Brus, ,,Bruyère » (Dép. Glons). N° 237.

 

EV

Debrusle

zie van den Brûle.

 

FD

Debrux

Spellingvar. van Debru.

 

FD

Debruxelles

Bruxelles, Desbruxelles, Brusselle, Bruselle(s): PlN Bruxelles, Fr. vorm voor Brussel. 1383 Girardin de Bruxelles (MARCHAL); 1392 Williame de Brusellez, Ip. (BEELE).

 

FD

Debruxelles

De B-. 1277 «Henri de Brussele» DettesYpres, 1527 «Jehan de Brusselles» BourgNamur; nom d’origine: Bruxelles.

 

JG

Debruycker

De B-, Debruyckere, De B-, De Bruyker. Nom de profession: moy. néerl. bruker, bruiker ‘tenancier d’un bien; détail­lant’.

 

JG

Debruyère

zie Bruyère.

 

FD

de-Bruyère

Proven. Bruyère, (Loc. et L.D,). N° 237.

 

EV

Debruyn

De B-, De Bruijn, Debruyne, De B-, Debruine, -une, Debroen, etc. Surnom: néerl. bruin ‘brun’ (de cheveux ou de teint).

 

JG

Debry

w. nam. Dèbri, Debrye, Débris. 1511 «Jehan de Bry», 1559 «Anthoine de Bry» BourgNamur, 1589 «la femme de Dieudonné de Bry» CartCiney, 1594 «Jean de Bry dit

Mathy», 1619 «Mathieu de Bry» Bourg-Dinant, 1668 «Jean de Bry» Purnode, 1755 «Henri Debrit» Ciney; le NF étant majori­tairement namurois, topon. fréquent dans le Namurois: Bry, w. bri, à Onhaye, Falmagne, Celles, Heure-en-Faraenne (cf. J. Herbillon, NTN n° 33) plutôt que Bry, Brye (Ht). Cf. aussi Debrit.

 

JG

de-Bry

V. Bry.

 

EV

Debry(e)

Dubry, Bry, Debrije: 1. PlN Bry(e) (H) of Bry (Nord, Seine). 1306 Eymons de Brye, Noyon (MORLET). – 2. Grafîe voor Debrie. – 3. Debrye kan een oorspr. Ndl. naam zijn, blijkens 1397 Jan den Brye (SR Ktr. i8v°).

 

FD

Debrycke

Surnom: moy. néerl. bricke, brike ‘brique’.

 

JG

Debrycke

zie de Broucker(e).

 

FD

Debryne

Surnom: moy. néerl. brine, brijn ‘saumure’.

 

JG

Debu(e)

zie Dubus.

 

FD

Debu(i)gne

Debui(s)ne, zie Beugnies.

 

FD

Debuck

De B-, cf. Debock.

 

JG

de-Buck

-Bucq-, -Bucqu- -ois, -yo. V. Bûche.

 

EV

Debucourt

Nom d’origine: bien que le NF ne soit pas attesté du tout en France, p.-ê. Bus-court, hameau de Feuillières (Somme), 1108 «Buiscort», 1567 «Bucourt» (J. Garnier,Dict. topogr. de la Somme, I, 185 et 344), pic. o bukour (R. Debrie, Hvdr. de la Somme, 17) [MH].

 

JG

Debucourt

zie Debeaucourt.

 

FD

Debucquoi(s)

-oy, zie Buquoi.

 

FD

Debucquoy

cf. Dubuquoit, -oy.

 

JG

Debue

De Bue. Var. de Dubus [FD]?

 

JG

Debuf

Var. néerl., avec traduction de l’article, de Lebœuf [FD].

 

JG

Debugne

Debuigne, Debuine. Cf. 1334 «Jehan de Bugnies» ComptesMons, etc.; nom d’ori­gine: Beugnies, près d’Avesnes (Nord) ou Beugnies, à Harmignies (Ht) [FD]; cf. aussi Beugnies et Debun(n)e. – Bibliogr. : R. Goffin, La famille de Beugnies en Hainaut, IdG 26, 1971, 17-23.

 

JG

Debuicois

zie Buquoi.

 

FD

de-Buire

V. De Bœur.

 

EV

Debuisschert

zie de Buysscher.

 

FD

DE-Buisseret

V. Buis.

 

EV

Debuisson

1623 «de Buisson» émigré en Suède, 1828 «François Debuisson» Fronville; nom d’origine: fr. buisson, extrêmement fré­quent en toponymie.

 

JG

Debuisson

zie Buisson.

 

FD

DE-Buisson

V. Buisson.

 

EV

Debulcke

zie (van den) Bulcke.

 

FD

Debun(n)e

zie Debuigne.

 

FD

Debunderie

zie van de Bueri(e).

 

FD

Debune

Debunne, Debeune. NF de la région de Menin, résultant d’une évolution phonétique picarde lors de la flamandisation de Debu(i)-gne (ci-dessus), cf. 1685 «Pieter de Bunge», 1724 «Jacques Debugne», 1777 «J.B. van Bunnen» Menin [FD].

 

JG

Debuque

cf. Debuc.

 

JG

Debuquois

-uoy, zie Buquoi.

 

FD

Deburbure

PlN Burbure (PdC). 1240 Henricus Brebuires, Atrecht (NCJ); ± 1570 Anna Burbure, Dk.(CDT64).

 

FD

de-Burbute

Proven. Dép. Wezembeek.

 

EV

Deburchgraeve

cf. de Borchgrave.

 

JG

Deburck

zie Duburque.

 

FD

Debure

1174 «Clarenbaldus de Bure» Cart-Orval, 1229 « Volklodo de Bure» CartValDieu, 1595 «Jean de Bure [vendeur de cervoise]»

Bouffioulx; nom d’origine: Bure (Tellin, arr. Neufchâteau).

 

JG

Debure

Bur(r)e: PlN Bure (N, Meuse, Moselle). 1100 Goderanno de Burs (ASH).

 

FD

Deburge

Deburges, De  Burge, De Burges. Nom d’origine qui peut être Bouge, 1221 «Burges» (Nr), mais aussi Bourges, à Momignies (Ht).

 

JG

Deburge(s)

1. Var. van Debouge. PlN Bouge (N): 1221 Burges. – 2. PlN Bourges (Cher) of in Momignies (H). 1392 Jan de Bourges, Ktr. (SR f° 7).

 

FD

de-Burges

Proven.   Bourges   (Ville fr.).

 

EV

Deburghgrave

cf. de Borchgrave.

 

JG

de-Burie

Proven.    Bury (Loc.).

 

EV

de-Burlet

Proven.   Brulet    (Dép. Hemptinne). V. Breuil.

 

EV

Debury

Deburie, Bur(r)y, Bur(r)i: 1. PlN Bury (H). 1275 Colais Buris, Nijvel (HERB.); 1285 Gonthiers de Buri, Dk. (TdT). – 2. PlN Bury (Oise). Evtl. Burey (Eure, Meuse). 1383 Nicole de Burry = de Beurey (MARCHAL).

 

FD

Debury

Nom d’origine: Bury (Ht).

 

JG

Debus

Debusse, De Bus. Nom d’origine: anc. fr. bus ‘bois’ ou moy. néerl. busch (de même

sens).

 

JG

Debus

zie Dubus.

 

FD

Debuscher

Debusscher, De B-, Debusschere, De B-, De Busser, cf. Debosscher.

 

JG

Debusne

zie Beugnies.

 

FD

Debusse

zie de Busse.

 

FD

Debusseré

zie Bouchery, Boseret.

 

FD

De-Busserolle

Proven. ,,Petite buissière » (L.D.). N° 243.

 

EV

Debusson

zie Buisson.

 

FD

de-Busson

V. Buisson.

 

EV

Debut

(NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse). Sans doute nom d’origine: But, à Moulbaix et Hacquegnies (Ht) ou plus généralement de w. bu ‘bois’, précisément attesté dans la région de Charleroi (cf. L. Remacle, Le toponyme wallon bou(bu, …), DW 12, 1984,8-14).

 

JG

Debut

1. PlN But in Moulbaix en Hacquegnies (H) (J.G.). – 2. Zie (de) But. – 3. Spelling voor Debus.

 

FD

de-Butte

Proven. ,,Du tertre ».  (L. D.).

 

EV

Debuy

zie Dubus.

 

FD

Debuyne

zie Beugnies.

 

FD

Debuys

zie Dubus, de Buys.

 

FD

Debuyser

De B-, Debuysere, De B-, Debuysscher, De B-, De Buysser, De Buyzer. Sur­nom: moy. néerl. baser ‘buveur’.

 

JG

Debuyst

De Buyst. Surnom: moy. néerl. buust,

buyst ‘gourdin, massue’.

 

JG

Deby

Debye. 1429 «Renaît dé By» CoutStavelot, 1613 «Jean de By» BourgNamur; nombde résidence: w. ‘bief (fréquent en topon.) plutôt que var. de Debie.

 

JG

Deby(e)

1. PlN W. bî, Ofr. bief: kanaal. 1429 Renart de By, Stavelot (J.G.). – 2. Zie de Bie.

 

FD

Debyser

Debyzer, cf. De Bijser.

 

JG

Deca

Surnom : moy. néerl. ça ‘choucas’ ou var. de Decat. Decabooter,  De C-. Surnom: néerl. kabouter ‘lutin, petit drôle’.

 

JG

Deca

zie de Ca.

 

FD

Decadt

cf. Decat.

 

JG

Decaerlé

Decaerle, de Caerlé, -le: Verhaspeling van De Ka(a) (Oud Land van Aarschot 1975-1976).

 

FD

Decaesstecker

Decaestecker,  -eker. Nom de profession: moy. néerl. caessticker ‘marchand de fromage’.

 

JG

Decaffemeyer

Decafmeyer. Nom de métier, de métayer ou de batteur au fléau, d’après moy. néerl. ca/’balle du grain; chose sans valeur’.

 

JG

Decagny

Deca(i)gnie, Decaigny, Dekany, Ca(i)gnie, Ca(i)gny: PlN Cagny (Aisne, Calvados, Somme). 1298 Gautier de Caigny, Noyon (MORLET); 1468 Jean de Caigny, Tielt (Par. 1983,114-148).

 

FD

Decaillon

Decalion: PlN Ecaillon (Nord). 1285 Grar d’Ecaillon, H (CCHt).

 

FD

Decaine

Forme pic. de Dechesne, comp. Dequêne.

 

JG

Decal(l)onne

zie van Caloen.

 

FD

Decallais

Nom d’origine: Calais (PdC). de Callatay, -ay. NF hongrois: Kalatay (= de Kalata), avec adjonction de la particule de

comme marque d’entrée dans la noblesse belge.

 

JG

Decallais

zie Calais.

 

FD

Decallonne

Nom d’origine: Callonne (Ht).

 

JG

Decaltu(t)

Decalut, cf. Decaluwe, -é.

 

JG

Decalut

Decallu(t): W. adaptatie van De Caluwe (HERB.)?

 

FD

de-Calut

Proven. Chaleux (Dép. Furfooz et Hulsonniaux). N° 79, 80.

 

EV

Decaluwaert

De Cahvaert. Surnom: moy. néerl. calwaert ‘tête chauve’.

 

JG

Decaluwe

-é, De Caluwe, -é, Decallu, -ut, Decalut. Surnom: moy. néerl. calu ‘chauve’, caluwe ‘calvitie’. – Bibliogr. : F. Debraban-dere, Callewaert en De Caluwe, dans De Leie-gouw34, 1992, 151-2.

 

JG

de-Caluwé

Proven.   ,,Du  gué   aux berges dénudées ». (L.D.).

 

EV

Decam

zie Dechamp(s).

 

FD

Decambray

Cambray(e), Cambrai, Cambré: PlN Cambrai (Nord), Ndl. Kamerijk. 1216 Cardin Cambrai; 1246 Ava de Cambrai, Atrecht (NCJ).

 

FD

Decambron

Cambron, Ouabron, Cambron, Cameron: PlN Cambron (H). 1231 Jakemes de Camberone, Dk. (SMTI); 1279 Jehans Cambrons, Bergen (PIERARD); 1374 Jan Cameroen, Gb. (SCHR.).  De Cambry: PlN Cambry in Isières (H) en Wasmes

(H).

 

FD

de-Cambry

Proven. Loc. fr. (Oise),

 

EV

Decamk

Decamp(s), Decan(dt), Decanck, -ncq, -ng, zie Decamp(s).

 

FD

Decamp

Decamps, Decam, cf. Descamps.

 

JG

de-Camp

V. Champ.

 

EV

de–Campo

Italianis. de Du Champ. V. Champ. N°59.

 

EV

de-Camps

V. Champ.

 

EV

Decancq

De Canck (NF de la région de Rou-lers, où il est attesté depuis 1640). Pour De-brab., var. flam. de De(s)camps.

 

JG

Decannière

zie Decarnières.

 

FD

de-Cannière

V. Carnières.

 

EV

Decanq

Decant, De Cant, zie Dechamp(s).

 

FD

Décante

Adaptatie (NF) van De Ganter.

 

FD

Decantère

Decantre. Nom de profession : moy. néerl. canter ‘chantre’.

 

JG

Decap

Surnom: moy. néerl. cappe, cap ‘man­teau’.

 

JG

Decapmaker

-aeker. 1326 «Jan de Capma-kere» Ypres; nom de métier: fabricant de capes, de manteaux [FD], cf. Decap ci-dessus.

 

JG

Decard

Decart. Surnom: moy. néerl. caerde, carde ‘chardon, carde’.

 

JG

de–Cardaillac

Proven. N. de lieu du S.O. de la France.

 

EV

de-Caritat

N.   ital.,   De   Caritato, francisé.

 

EV

Decarme

Decarne, zie Ducarme.

 

FD

Decarme

Decarne. 1753 «Jacques Decarme (orig. d’Arville)» BourgLiège; forme pic. de charme (arbre).

 

JG

Decarnière

-es. Nom d’origine : Carnières (Ht), etc. (= bois de charmes).

 

JG

Decarnière(s)

de Carnière(s), Carnière, Decannière, (de) Cannière, Can(n)iere, Ca(u)nière: PlN Carnières bij Thuin (H) of bij Kamerijk (TW). Carnière < Lat. carpinaria: hagebeukenbos. 1348 Jacobi de Karniere, Ktr. (DEBR. 1971); 1349 Lotart Descarnières, Dk. (TdT).

 

FD

de-Carnières

V. Carnières.

 

EV

Decarnoncle

Surnom: adaptation française de moy. néerl. carbonkel ‘escarboucle’ ?

 

JG

Decarnoncle

zie (de) Carnonckel.

 

FD

Decarpenterie

Decarpentrie, Decarpentry. Forme pic. de charpenterie.

 

JG

Decarpentier

Néerlandisation de la forme pic. de fr. charpentier, cf. Carpentier.

 

JG

Decarpentrie

-tries, -terie(s), -try, Descarpent(e)rie, -tri(e)s, -try: Pic. carpenterie: timmerwerk. Vgl. Carpentier. BerBN van de timmerman. Of naar de PlN: timmermanswerkplaats.

 

FD

Decart

cf. Decard.

 

JG

de-Cart

Proven. Quartes (Loc.).

 

EV

Decarte

Decartes. 1621 «Nicolas de Carte (de Wigny/Sedan)» émigré en Suède; nom d’ori­gine: Quartes (Ht), etc. Comp. le NF Des­cartes.

 

JG

Decarte(s)

Decart, Descarte(s), Discarte, Disca(rt): PlN Quartes (H), Quarte in Pont-sur-Sambre (Nord). 1284 Maroie de Quarte, Dk. (TdT).

 

FD

de-Cartier

Proven.  Quartier,  «Dis­trict » (Droit ancien).

 

EV

de-Cassembroot

Proven.    Kassem-broek (Dép. Bonheide),

 

EV

de–Cassères

Proven. Cassières. ,,Lieux planté de chênes ». N° 242.

 

EV

Decasteau

Decastiau, -iaux. 1499 «Jehan de Casteaux» TerrierNaast; nom d’origine: Cas-teau (Ht), ou d’un endroit appelé castiau, forme pic. de château.

 

JG

Decasteau

zie Ducastel(le).

 

FD

Decastiau(x)

zie Ducastel(le).

 

FD

de-Castiau(x)

V. Castiau(x).

 

EV

Decat

De C-, Decatte, Decadt. Surnom: moy. néerl. catte, cat ‘chat’. Cf. aussi Deçà.

 

JG

Decatoire

zie Catoir(e).

 

FD

Decauchy

zie Cauchie(s).

 

FD

Decaudaveine

PlN Camp d’aveine: haverveld. Vgl. Haverkamp. 1241 Joh. Camp d’Avene, Oc. (MORLET).

 

FD

Decaurcelle

zie Decourcelle(s).

 

FD

Decausmacker

De Causmaecker, De Cause-maeker, De Coussemaker. 1324 «Petrus Causemakere» = 1327 «Pietren den Couse-makere» Courtrai; nom de profession: moy. néerl. cousemaker ‘fabricant de chausses’.

 

JG

de–Cauville

Proven. Scoville. Dép. Mohiville.

 

EV

Decaux

1. Décaux < Ofr. descaus : ongeschoeid. Zie Dechaux. – 2. Zie Caux.

 

FD

Decavel

Decavele. 1268 «Riquardus Cavel» DettesYpres; moy. néerl. cavel(e), néerl. kavel ‘lot, parcelle’, surnom de qqn qui tire la loterie, qui attribue des parts par loterie [FD].

 

JG

de–Cazenave

Proven. (N. fr.). Case neuve, ,,Maison neuve ».

 

EV

Deccache

zie Dezecache.

 

FD

Deccuber

cf. Decub(b)er.

 

JG

Deccuper

cf. Decuyper.

 

JG

Decefawe

cf. Dessefawe.

 

JG

Decefawe

zie Dessefawe(s).

 

FD

Decelle

Decelles. Nom d’origine: Celles, nom de trois communes de Wallonie (prov. Hai-naut, Liège, Namur), certaines représentant le lat. silva, une autre le lat. cellula.

 

JG

de-Celle

Proven. Celles (Loc).

 

EV

Decelle(s)

Deselle: PlN Celles (H, LU, N) of Selles (o.m. PdC). 1305 Bauduin de Celles, Bergen (PIERARD).

 

FD

Decellier

Fr. cellier (chambre à provisions), surnom de cellérier?

 

JG

Decellier

zie Ducellier.

 

FD

Décembre

Decembry: Naar de naam van de maand december? Of volksetymologisch < Dechambre, resp. Dechambry. PlN Chambry (Aisne, Seine-et-Marne).

 

FD

Décembre

Surnom, d’après le nom du mois, p.-ê. comme nom d’enfant trouvé. – Au génitif lat. : Decembry.

 

JG

de–Cembry

Proven. Sembrie   (Dép. Chaudf ontaine).

 

EV

Decendre

Decender, zie Descendre.

 

FD

Decercq

PlN Chercq (H). 1304 Jehans de Cerk; 1329 Lotart de Cherck, Dk. (TdT).

 

FD

Decerf

1. Zie Lecerf(f). – 2. In de Westhoek ook spelling voor De Kerf (DUPAS 159).

 

FD

Decerf

de Cerf, Decherf (forme pic.). 1320 «Johanne de Cervo, milite» Fize-Fontaine, 14e s. «Gérard de Chier, demeurant au chierf» Hemricourt (BTD 26, 275), 1486-87 «Pirar de Cerf» TerreJauche, 1542 «Loys du Cerf» BourgNamur, 1602-3 «Ottelet du Cerf» TerriersNamur ; avec de mis pour du (w. de), probabl. nom d’enseigne, cf. une maison du « Cerf Noir » et une du « Cerf Rouge », à Liège (BTD 26, 267).

 

JG

de–Cerf

Proven. L.D.

 

EV

Deceukeleer

De Ceukeleire, Dekeukelaer, -aère, De K-, De Keukeleire. Moy. néerl. cokelaar, couk- ‘magicien, jongleur’.

 

JG

de-Ceukeleire

1.  Proven.   Couckelaere (Loc.). — 2. Passe-temps. De

Kegelaar, ,,Le joueur de quilles ».

 

EV

Deceulaer

De C-, De Ceulaerde. Avec l’article de, var. néerl., avec voyelle palatalisée (o > eu), de Collar(d) [FD].

 

JG

Deceuleneer

De Ceuleneere, Deceulener, Deculenaire (forme francisée). Ethnique: néerl. keulenaar, habitant de Keulen ou Co­logne.

 

JG

Deceuninck

De C-, Deceunink, De C-. Sur­nom: néerl. koning ‘roi’.

 

JG

Deceur(t)

Decoeur, Decour(t), Duc(h)oeur, C(h)oeur: 1. PlN Koeur (-la-Grande & la-Petite) (Meuse) < Lat. corylu: hazelaar. 1454 Jan de Cuer, Th. (PARM.); 1624 Jan de Ceure; 1625 Jan de Couer (LVL1971,451). – 2. Huisnaam Le Coeur: Het hart, b.v. 1609 Le Coeur d’Or in Luik (RENARD 274). Zie ook Lecoeur.

 

FD

Deceuster

De C-. Nom de profession: néerl. koster ‘sacristain’.

 

JG

de–Ch(i)ef

V.  Dechievres et Delchef.

 

EV

de–Ch(i)èvres   

Proven.     Chièvres (Loc.). Synon. : Quiévreux.

 

EV

Dechaene:

Wsch. = Dechaine.

 

FD

de-Chaffoy

Proven. N. franc. ,,Lieu disposé en estrade ».

 

EV

Dechaîne

cf. Dechesne.

 

JG

Dechaine,

zie Duchêne.

 

FD

Dechaineux

Decheneux, Dechêneux. 1692 «Marie Decheneux (orig. de Logne)» Bourg-Liège; nom d’origine: Chaineux (Lg), etc. (= bois de chênes).

 

JG

Dechaineux

zie Chaineux.

 

FD

de-Chaineux

Proven. Loc.

 

EV

Dechainois

Nom d’origine: Chainoit, collectif en -oit de chêne, fréquent en toponymie.

 

JG

Dechainois

Verspreide PlN Chênois: eikenbos. Vgl. Pic. Duquesnoy.

 

FD

Dechambre

Deschambre. Fr. chambre, cf. aussi Delchambre.

 

JG

Dechambre

zie Delchambre.

 

FD

de-Chambre

Proven. V. Cambre.

 

EV

Dechamp

Dechamps. 1751 «Piere Dechamp du moulin du Ruy» La Gleize; fr. champ (topon. très fréquent), cf. aussi Deschamps.

 

JG

Dechamp(s)

Dechand, Deschamp(s), de Schamp, Des(s)chans, de Schans, Deschanck, Derschamp, Dersjant, Duchamp(s), Duchampt(s), Duchant, Dichamp, -ant, Decamp(s), Decams, Descamp(s), Décamp(s), Descampe, Descampt, Decam, de Kam(p), Decanck, Decan(c)q, Decang, Decamk, Decant, de Cang, de Can(d)t, Descan(s), Ducamp(s), Dequan(t), Dequand, Le Cam, Le Ouan(g), Lescan: PlN Fr. champ, Pic. camp: veld. 1230 Rogero des Cans = 1242 Rogero de Campis (SMTI); 1317 Andrieu des Chans, Ip. (MANTOU1972,494); 1317 Jehan des Cans, Ktr. (DEBR. 1971); 1395 Romain Descamps = 1394 R. Deschans, Mkr. (DEBR. 2000); 1664 de Candt = 1666 de Can = 1667 de Cant = 1678 de Champ = 1697 de Scan, Rs. (MVNi964,7o).

 

FD

de–Champ(s)

Proven. V. Champ.

 

EV

de–Chanaud

Chagne, ,,chêne ». Chagnaud, ,,Petit chêne ». N° 242.

 

EV

Dechanet

1. PlN Chanet (Aube, Cantal)? – 2. Zie Duchesnet.

 

FD

Dechanet

Dé- (NF hesbignon). Nom d’origine: Chanet, e.a. commune d’Argançon (Aube) et donc NF importé de France; sinon var. de Dechany, dont l’aire de distribution est assez similaire.

 

JG

Dechange

1260 «Gerardum de Cambiis» = 1307 «Gerars de Changes» AnthrLiège, 1427-33 «Jean des Changes», 1476-77 «Robert du Cambge ou des Canges» ÉchHuy; surnom de banquier ou nom de maison, d’après la maison des changes (cf. E. Renard, BTD 26, 279).

 

JG

Dechange

Duc(h)ange, Cange, Cangé: Fr. change, Pic. cange: wissel. BerBN van de geldwisselaar. PlN Cange in Villers-Pol (Nord); Le Change (LU) (TW). 1260 Gerardum de Cambiis; 1307 Gerars de Changes; 1307 Lambuce del Kange, Luik (RENARD 279); 1309 Robert du Cange, Senlis (MORLET); 1419 Estiévenart dit du Cange (receveur de Hainaut) (CCHt).

 

FD

de-Change

Proven. Chanxhe (Loc.).

 

EV

de-Changy.

Proven. Loc. fr.

 

EV

Dechanxhe

Nom d’origine: Chanxhe, à Spri-mont (Lg).

 

JG

Dechany

Nom d’origine: p.-ê. Chany, à Cordes (arr. Ath), mais le NF est nettement concentré dans la vallée de la Meuse entre Liège et Huy ; ce NF est attesté aussi en diverses régions de France.

 

JG

Dechany

PlN Chany in Cordes (H).

 

FD

de–Charleroy

Proven.     Charleroi (Loc).

 

EV

Decharneux

Nom d’origine: Charneux (arr. Verviers), etc.

 

JG

Decharneux

zie Charneux.

 

FD

de-Charneux

Proven. Loc.

 

EV

Dechatillon

zie Castillion.

 

FD

Dechau(x)

Deschaux, Duchau, Duçau, Chau: 1. Verspreide PlN Chaux. 1385 Guillaume de Chaux (MARCHAI). – 2. De(s)chaux kan een spellingvar. zijn van Déchaux, Ofr. descaus: ongeschoeid, blootsvoets. Zndl. diskals: ongeschoeide karmeliet. 1209 Tieri Descauc; 1207 Isabel Descauce; 1231 Wautiers Discalciatus, Atrecht(NCJ).

 

FD

Dechaux

Fr. déchaux ‘déchaussé’ FEW 3, 91b, notamment surnom populaire des carmes dé­chaux.

 

JG

Dechef

Decheiver, zie Dechèvre.

 

FD

Dechef

Dechief. Le NF étant surtout hennuyer, probabl. nom d’origine: Chièvres (Ht), avec prononciation relâchée de la finale; ou bien, en région liégeoise, surnom: anc. fr. chief ‘tête; bout’, w. liég. tchîf FEW 2, 334a, cf. 1599 «Art de Cheff» AnthrLiège. Cf. aussi Delchef.

 

JG

de-Chef

V. De Ch(i)èvres. V. Delchef.

 

EV

Dechemexhe

cf. Dekemexhe.

 

JG

Dechene

Dechène, Dechêne, Dechenne, De­chesne, Dechaîne. 1627 «Colas de Chaines» émigré en Suède, 1760 «Jean-François Dechesne» BourgLiège; fr. chêne (topon. fréquent).

 

JG

Decheneux

Dechêneux, cf. Dechaineux.

 

JG

Decheneux

zie Chaineux.

 

FD

de–Cheneux

Proven.      Chaineux (Loc.). V. Chêne.

 

EV

de–Chenne

Proven. V. Chêne.

 

EV

Dechentenne

de Chentinnes, Chantinne: PlN Chentinnes in Jandrain (WB). 1230 Cholino de Chemines, LU (CVD).

 

FD

Dechentinnes

1525 «Goffin de Chentinnes» BourgNamur; nom d’origine: Chentinnes, à Jandrain-Jandrenouille (BrW).

 

JG

de–Chentinnes

Proven.   Gentinnes (Loc.).

 

EV

Decher(t)

Decherf, zie Lecerf.

 

FD

Decherf

cf. Decerf.

 

JG

de–Chesne

Proven. V. Chêne.

 

EV

Dechesne(s)

zie Duchêne.

 

FD

de–Chestret

Proven. ,,Du fortin ».

 

EV

Dechevez

(NF liégeois). Nom de résidence ou d’origine: probabl. anc. fr., anc. w. chavée, chevée ‘chemin creux’, bien que la forme liég. soit havéye.

 

JG

Dechevez

PlN Ofr. chavée, W. chevée: holle weg.

 

FD

de-Chevez  

Proven.   C(h)avée.   V. Cave.

 

EV

Dechevis

Nom d’origine: Le Chevis, à Chimay (Ht).

 

JG

Dechevis

PlN Le Chevis in Chimay (H).

 

FD

Dechèvre

Dechièvre, Deschiever, Dechevres, Decheiver, Dechef, Delchef(fe), Dechi(e)f: 1. Fr. chèvre, W. tchtve, chief. geit. BN voor een geitenhoeder of naar de huisnaam. 1373 Closkinus dictus délie Chivre = 1396 Clous délie Chievre; 1442 maison de Chivre; 1557 Noël délie Chieff; 1599 Art de Cheff, Luik (RENARD 275); 1403 Gérard de Chierf, Luik (ISP). – 2. Dechèvre = De Chièvres. PlN Chièvres (H). 1127 Theodericus de Cirvia (DEBR. 1980′); 1188 Errembaldi de Cievere, H (SMT I); 1280 Jakemes de Cirve=J. de Chirve, Bergen (PIERARD).

 

FD

Dechièvre

Dechèvre, -evre, -êvre, Dechèvres, -evres. 1613 «Gérard Dechièvre» Bourg-Dinant; nom d’origine: Chièvres (Ht). Comp. aussi Dech(i)ef, Delchef.

 

JG

Dechilly

Probabl. var. flam. de Desilly.

 

JG

de-Chimay

Proven. Loc.

 

EV

Dechirot

(NF de Comines). Peut-être nom d’origine, mais le Chirot (nom de ruisseau) se situe à Saint-Gengoux-le-National (Saône-et-Loire); sinon var. de Désirot?

 

JG

de–Chisseau

Proven. ,,Des masures » (Dial. franc.). Synon. : Desc(h)aseaux.

 

EV

Dechmann

D. FN Deichmann: dijkman, dijker of bewoner van een dijk.

 

FD

de-Choiseul

Proven. Anc. duché et loc. fr.

 

EV

Decin

Dessin, Des(s)ain(s), Des(s)aint, de Saint: 1. PlN (Ramegnies-)Chin (H). 1134 Gilionis de Cin; 1296 Yzabiel de Chin, Quiévrain (CSWI). Zie ook Desein. – 2. Zie Dessain(s). Vgl. Deckenpfronn (BW).

 

FD

Deck

au génitif: Deckx. Forme réduite à la syllabe accentuée (apocope) de moy. néerl. decker ‘couvreur’.

 

JG

Deck

Decke, Decken(s), Deckx, Decq: Patr. Bakervormen van Germ. diet-naam. Vgl. Dickens. 1298 Waltero Dec, Bg. (VERKEST).

 

FD

Deck

V. TAD (Tak).

 

EV

Deckeizer

Deckeyser. Surnom: néerl. keizer ’empereur’.

 

JG

Deckel, de

zie Dekker.

 

FD

Deckelver

zie Carvers.

 

FD

Deckemin

Deckminck, Deckmyn. Néerlan-disation du NF pic. Du Quemin (= du chemin).

 

JG

Deckemin

Deckmyn, -ijn, -in(ck), Dac(q)mine: Pic. Du Kemin/Du Gamin, Fr. Duchemin: van de Wege. 1421 Guillebert Desquameins; 1425 Guillemet Descamaing, Templeuve (PARM. 60); 1627 Deckemyn, Lauwe (KWII).

 

FD

Decken(s)

zie Deck.

 

FD

Deckenbrunnen

Deckdenbronden, -branden: D. PlN.

 

FD

Decker

au génitif: Deckers. 1286 «Godescalc li Deckere» = 1287 «Godescal de Deckere» Det-tesYpres; nom de métier: moy. néerl. decker ‘couvreur’ ; cf. aussi Deck.

 

JG

Decker(s)

V. Dekker.

 

EV

Decker, (de)

Deckers, zie (de) Dekker.

 

FD

Deckeyser

V. Keizer.

 

EV

Deckeyser

zie (de) Keizer.

 

FD

Deckeyzer

cf. Deckeiser.

 

JG

Deckmyn

cf. Deckemin.

 

JG

Deckmyn

Deckx. V. TAD (Tak).

 

EV

Deckmyn

-in(ck), zie Deckemin.

 

FD

Deckx

cf. Deck.

 

JG

Deckx

zie Deck.

 

FD

Declair

zie de Cleer.

 

FD

Declairfayt

Declerfayt. Nom d’origine: Clairfayts (Nord), etc., cf. aussi Clairfayt, Clerfayt.

 

JG

Declairfayt

zie Clairfays.

 

FD

Declaive

zie Declèves.

 

FD

Declat

Declau, zie Deleclos.

 

FD

Declaye

Nom d’origine: Éclaye, à Pondrôme (Nr).

 

JG

Declaye

PlN Eclaye in Pondrôme (N) of Claye (Seine-et-Marne).

 

FD

Declecq

zie de Clerck.

 

FD

Decleer

De Cleer, Decleir, Declère. Soit sur­nom: moy. néerl. cleer, var. de claer ‘lumineux, radieux, brillant’, soit var., avec tra­duction de l’article, de Lecler(c) [FD].

 

JG

Declef

zie Leclef.

 

FD

Decler

zie de Cleer.

 

FD

Decler(c)que

1. Spelling voor De Clerck. – 2. PlN Clerques (PdC). 1320 Baudin de Clerkes; 1341 Gys de Clerkes, Clerques (DF VII). – 3. Evtl. PlN Klerken (WV). 1217 Theodericus de Clerkes; 1359 Jaque de Clerckes, Ip. (DF VII).

 

FD

Declerc

zie de Clerck.

 

FD

Declercq

de Clercq [23e NF le plus fréquent en Belgique], Declerck, De C-, Declerk, De C-, Deklerck, De K-, Deklerk, De K-, etc. Nom de profession: néerl. klerk ‘clerc, gref­fier’.

 

JG

Declère

cf. Decleer.

 

JG

Declère

zie de Cleer, Leclerc.

 

FD

Declerfay(t)

zie Clairfays.

 

FD

de–Clerfay(t)

V. De Clairfayt. -Clève. Proven. Clèves.  (Loc. al-lem. et ancien duché). N° 216.

 

EV

Declety

Decléty. Nom d’origine: Cléty (PdC).

 

JG

Decléty

PlN Cléty (PdC). 1193 Hugone de Kelti; 1325

Jehan de Cleti(DF VII).

 

FD

Declève

De C-, Declèves, Desclève. Nom d’ori­gine: Clèves (Rhénanie), mais la répartition massive en Hainaut peut inciter à y voir une autre d’origine, comp. Desclefs et Sclève.

 

JG

Declève(s)

Decleve, Clève, Declaive, Desclève, Delclève: 1. PlN Kleve (NRW). Vgl. Van Kleef. 1385 Henrici de Cleve; 1454 Willem van Cleve, Tg. (TYTGAT); 1484 Oste de Clèves, Dk. (TTT). – 2. Zie de Cleve.

 

FD

Decleyn

Dekleyn, De Cleen, De Cleene. Surnom: néerl. klein ‘petit’.

 

JG

Decloe

Decloo, zie Deleclos.

 

FD

Decloedt

De Cloedt, De Cloet. Surnom: moy. néerl. cloot ‘masse ; bâton à pommeau’ ; au fig. ‘lourdaud’.

 

JG

Decloitre

Decloître: PlN Ofr. cloistre: omheining, omheinde plaats; klooster (Fr. cloître). Vgl. Van Clooster.

 

FD

Decloquement

zie Clockman(s).

 

FD

Declou(x)

Declus, zie Deleclos.

 

FD

de–Clou(x)

Proven. Clos, Enclos (L. D.). N° 249.

 

EV

Decloux

Nom d’origine;  var.  de  fr.  clos (= enclos), comp. Recloux. Declusin. Nom d’origine: Clusin, à Wandre (Lg), etc., dérivé de fr. clos (enclos).

 

JG

Declusin

PlN Clusin in Wandre (LU).

 

FD

Decninck

zie (de) Koning.

 

FD

Deco

Decoo, De Coo. 1450 «Colinet de Ko», «Renchon dé Ko» CoutStavelot, 1517 «Gille de Ko» La Gleize; nom d’origine: Coo, à Stavelot (Lg).

 

JG

Deco

zie Decoo.

 

FD

Decobeck

-becq, zie Ecobecq.

 

FD

Decobecq

1601-2 «David de Cobeck» [analysé Cobèche par Appelgren?] émigré en Suède; nom d’origine: Scaubecq, à Braine-le-Comte (Ht), etc.

 

JG

Decobert

Degobert(s), Degombert: PlN (Mareuil-)Caubert (Somme).

 

FD

Decochez

zie Cochet.

 

FD

de-Cochez

Proven.  Chaussée  (Loc. et L.D.). (Dial. picard). N° 229.

 

EV

Decock

De C-, Dekock, De K-, Dekok, au génitif: Decox. Nom de profession: néerl. kok ‘cuisinier’ (équivalent du NF Lekeu). Cf. aussi Decocq.

 

JG

Decockère

zie de Koker.

 

FD

Decocq

De C-, Ducocq. 1575 «Florkin de Coc-que» AnthrLiège, 1603 «Katharinne fille de feu Henry de Cock» BourgLiège; généra­lement var. de Decock, mais dans certains cas, possibilité d’un nom d’enseigne comme «Au Coq hardi» (1750) à Liège (cf. E. Renard, BTD 26, 257). Cf. aussi Cocq, Coq.

 

JG

de-Cocqueau

V. Coq.

 

EV

Decoen

De C-, Decoene, De C-, de Coune. Surnom: néerl. koen ‘hardi’.

 

JG

Decœur

Ducoeur. Probabl. d’un nom d’en­seigne comme «Le Cœur d’Or» (1609) à Liège, etc. (E. Renard, BTD 26, 274). Cf. 1624 «Jan de Ceure», 1625 «Jan de Couer», 1629 «Jan Le Coeur», émigré en Suède (Appelgren, 102, qui glose par une var. de Decourt, Del-court [ce qui est douteux]).

 

JG

Decoeur

zie Deceur(t).

 

FD

de-Cœur

V. Decour.

 

EV

Decofour

Du Caufour: van de Kalkoven. BerBN van de kalkmaker, kalkbrander. Vgl. Chaufouraux. 1296 Jehans dou Caufour, PdC (BOUGARD); 1392 van Jehanen Descaufours, Dk. (RAK, SR f° 8).

 

FD

Decohynck

Verschrijving (NF) voor Deconynck (de Koning).

 

FD

Decol(le)

de Col, de Cool: Verspreide Fr. PlN Col < Lat. collis: heuvel, berg. 1569 Joos de Cool, Lichtervelde (DF VIII).

 

FD

Decolle

Particule de + NF Colle, famille patricienne namuroise, depuis 1289.

 

JG

Decollombs

Decolon: Fr. colon: duif. PlN in Thimister (LU). La Colombe in Jouy (Soissons) of Columba (Hesdin-Auxi) (TW). 1300 Johannes de Columba, Dk. (DEBR. 1980); 1386 Andrie de Colon, Bg. (MARCHAL).

 

FD

Decolon

Étant donné la répartition du NF, probabl. nom d’origine: «les collombs», w. as colô, à Thimister (BTD 32, 227 et 65, 67-8) [JL, NFw2]. Cf. aussi le NF Colon (pour lequel, plusieurs explications sont propo­sées).

 

JG

Decolon

zie Decollombs.

 

FD

de-Colon

Proven.   Cologne.   (Loc. all.).

 

EV

Decoman

cf. Decooman.

 

JG

Decoman

zie Koopman(s).

 

FD

Decombe(s)

zie Delcombe.

 

FD

Decombel(e)

Decomble, zie (de) Combel.

 

FD

Decombes

Nom d’origine: fr. combe ‘petite vallée’.

 

JG

Decomines

de Commines: PlN Komen, Fr. Comines (H). 1267 Johannes de Commines, Ip. (BEELE). Zie ook Van Komen.

 

FD

Decommene

zie Comeyne.

 

FD

de-Commines

Proven. Loc.

 

EV

Decondé

16e s. «Jehan de Condé» Châtelet; nom d’origine: Condé-sur-Escaut (Nord).

 

JG

Decondé

Deconde, Condé(s), Conde(z), Condes: PlN Condé (Nord, Marne enz.). 1209 Nicholaus de Condato (DEBR. 1980); 1328 Jehane de Condet, Dk. (TdT).

 

FD

de-Condé

Proven. Seigneurerie fran­çaise.

 

EV

Deconinck

De C-, de C-, Deconninck, De C-, Deconnink, Deconynck, Dekoninck, De K-, Dekoning, De K-, de Konninck, etc. Surnom: néerl. koning ‘roi’; pour les diverses acceptions du surnom, comp. Leroi.

 

JG

Deconincke

-inque, zie (de) Koning.

 

FD

Decontreras(se)

zie Contreras.

 

FD

Decoo

cf. Déco.

 

JG

Decoo

de Coo, Déco, de Ko(o), Koo, Decoox, Decooz: PlN Coo (LU). 1298 Joh. de Ko = J. de Co, Bg. (VERKEST); 1494 Colla de Quoo, Stavelot (ASM II).

 

FD

Decook

au génitif: Decoox. Nom de profession: moy. néerl. cooc, coke’, var. de Decocq.

 

JG

Decook

Decooq, zie (de) Kok.

 

FD

Decooman

De Cooman, Decoopman, De C-, Decoman. Nom de profession: moy. néerl. coopman ‘marchand’.

 

JG

Decoorde

zie Descordes.

 

FD

Decoox

cf. Decook.

 

JG

Decoox

Decooz, zie Decoo.

 

FD

Decoquibus

-but, zie Cocquibus.

 

FD

Decoquibus

Dequoquibus. Particule de + NF Coquibus (cf. ce nom) ; pour E. Renard (BTD 26, 258), sobriquet d’un régent de collège.

 

JG

Decord

cf. Decort.

 

JG

Decorde

Decordes, de Cordes. 1602-3 «Guillaume Decorde» TerriersNamur; nom d’origine: Cordes (Ht).

 

JG

Decorde(s)

de Cordes, Decoorde: PlN Cordes (H). 1080 Stephani de Cordis (Dip. 261); 1123 Gualteri de Corda, Dk. (SMTI); 1281 Jehans de Cordes, Dk. (TdT); 1377 Jhan Descordes, Ktr. (V 86 v°).

 

FD

de-Corde(s)

Proven. Cordes (Loc.).

 

EV

Decordier

De C-. Particule de + NF Cordier.

 

JG

Decordier

zie Cordier.

 

FD

Decormon

PlN Cormont (PdC). 1348 demisele de Cormont, St.-Omaars (DF VIII).

 

FD

Decornet

Décorné, Decorné (formes remo­tivées). Particule de + NF Cornet ou bien nom de résidence, comp. Ducornet, -ez.

 

JG

Decornet

-é, zie Ducornet.

 

FD

Decort

De C-, Decorte, De C-, Decord, De-cordt, Dekort, De K-. 1695 «Jean-Antoine Decort» BourgNamur; surnom: néerl. kort ‘court, de petite taille’.

 

JG

Decorti(l)s

Decorty, zie Decourtil.

 

FD

Decortis

Decortils, Decorty, Decourtis, De C-, Decourty. 1250 «Adam de Cortis» Cortil-Wodon, 1354 «Gerar de Cortis escuwiers» CartValDieu, 1525 «Baudo de Courtil», 1566 «Philippe de Courti» BourgNamur; nom d’origine: w. corti, fr. courtil, très fréquent en toponymie, ainsi Cortil-Wodon (Nr), Cortils, à Mortier (Lg), etc.

 

JG

de-Cortis

Proven. Corthys (Loc.).

 

EV

Decorwée

Decorvet, Décorvet: PlN Corwées in Gilly (H).

 

FD

Decorwée

Surnom: w. di corwéye, fr. de corvée ‘travail gratuit dû au suzerain; prestation en nature’ FEW 2, 1226b; ou bien nom d’origine: Corvées, w. aus convéyes, à Gilly (Ht).

 

JG

Decossaux

Decosseaux. Particule de + NF Cosseau (pic. cossiau ‘cosse de pois, etc.’ FEW 2, 826 b).

 

JG

Decossaux

-eau(x), zie Cosseaux.

 

FD

de-Cossaux

Proven. Causseau, ,,Terr. de nature calcaire, inculte ».  (Fr.).

 

EV

Decoste

Surnom : moy. néerl. cost, coste ‘contrée, côte’ ou var. du suivant.

 

JG

Decoster

De C-, Dekoster, De K-, Decostere, De Costere, Decostere, Decostre, Dekeuster, De K-, etc. Nom de profession: moy. néerl. coster ‘sacristain’.

 

JG

Decot

Surnom: p.-ê. moy. néerl. cote ‘cotte’; toutefois le NF est majoritairement hennuyer.

 

JG

Decot

zie de Cot, Descotte.

 

FD

de-Côte

Proven. V. Côte.

 

EV

Decotenie

Decotignie(s), zie Decottignie(s).

 

FD

Decotte

zie de Cot, Descotte.

 

FD

Decottignie(s)

-y, Decottegnie, Decote(g)nie, Decottenie(r), Decotignie(s), Cottignie(s), -iers, Cottigny, Cottegny, -ie(s), Co(u)tigny, Cottegnye, Cottenie(s), Cotteny(e), Coteny, Cottini(e), Cout(t)eneye, Couttenye, Co(u)ttenier, Cottenje, -je, -jié, Coudenys, -ijs, -is, Coudenie, Codenys, Codenie, Codnis: PlN Cottignies in Wasquehal (Nord). 1321 Jaquemes de Cotignies; 1450 Pieter de Cottignies, Ktr. (DEBR. 1972); 1663 Jan Cottignies; 1684 Rogier Cottenies; 1602 Antheunis Cothenys; 1762 Gabriel Cotteniers, St.-Denijs WV (KWII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1983,205-7.

 

FD

Decottignies

De C-, Decottignie, -y, Deco-tenie. Nom d’origine : Cottignies, à Wasquehal (Nord), d’où le nom du chansonnier lillois François Cottignies, dit Brûle-Maison (1678-1740).

 

JG

Decoudin

PlN Coudun (Oise). Vgl. FN Decodyn in PdC 1820 (BERGER). 1311 Thomas de Coudun (MORLET).

 

FD

de-Coulange

Proven. Loc. fr.

 

EV

Decoulx

zie Decoux.

 

FD

Decoupigny

zie Coupigny.

 

FD

Decour

Decourt. Nom d’origine: fr. cour < lat. curtis ‘espace clos, bâtiment de ferme’; cf. Delcourt.

 

JG

Decour

zie Decour(t).

 

FD

de-Cour

Proven. Court (Loc. et L. D.). V. Court.

 

EV

Decour(t)

1. Zie Delcour(t). – 2. Zie Deceur(t).

 

FD

Decourcelle

Nom d’origine: Courcelles (Ht), etc.

 

JG

Decourcelle(s)

Decourselle, Decaurcelle, Courcelle(s), Courselles, Coursel(le), Corselle, Courchelle, Corcel(l)is, (van) Corsel(l)is: PlN Courcelles (H, PdC). Ook gemigreerde PlN in Wevelgem (DF VIII) en Rollegem: 1439 van zinen goede te Courchelles in Rodelghem = te Courseeles (FERRANT 252). 1257 Nicolon Courceles; 1270 Emme de Courceles, Atrecht (NCJ); 1297 Hellins de Courcieles, Dk. (TdT); 1393 Jehan de Courchelles, Ktr. (DEBR. 1972); 1489 Willem Courcheelis = 1522 W. Courchelles, Ktr. (RAK).

 

FD

Decourrière

Nom d’origine:  Courrière (Nr), etc.

 

JG

de-Courrière

V. Courrières.

 

EV

Decourrière(s)

PlN Courrière (N, H), Courrières (PdC). 1298 Everardi de Courieres, Bg. (VERKEST); 1479 Pieter de Courieres, Valencijn (PARM.).

 

FD

Decourtier

Particule de + NF Courtier.

 

JG

Decourtil

Decourtit, -is, -y, Decorti(l)s, Decorty, Courtil: PlN Co(u)rtil < Lat. curtile: kleine hoeve. Cortil-Noirmont (WB), Cortils in Mortier (LU), Courtil in Bovigny (LX), Courtils (Manche). 1313 Egidius de Courtix, Oc. (MORLET); 1565 Léonard de Courtil, WB(AW).

 

FD

Decourtis

Decourty, cf. Decortis, Decorty.

 

JG

Decourtray

Courtray: PlN Courtrai : Kortrijk (WV). 1201 Willaume Courtrai, Atrecht (NCJ); 1217 Daniel de Curtrai (CVT); 1297 Willaumes de Courtrai, Dk. (TdT); 1394 meestre Janne de Courtray omme dat hi te rade was metten goeden lieden vander wet van Curtrike, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1962,117-127.

 

FD

Decourtray

Nom d’origine: Courtrai (FlOcc).

 

JG

de-Courty

V. Corti(l).

 

EV

Decout

1. PlN Ecoust-Saint-Mein (PdC). 1323 Wybert d’Escout, Atrecht (NCJ). – 2. Evtl. spelling voor Decoux. – 3. PlN Ecout in Tilques en St.-Omaars (PdC). 1287 Aelis dame Decout, St.-Omaars; 1198 Eustachius de Echout, Tilques (DF III).

 

FD

Decoutere

Decouttere. Var., avec traduction de l’article fr., de Lecoutre, Lecoutere (anc. ft. castre ‘sacristain’) [FD].

 

JG

Decoutere

V. Kouter.

 

EV

Decouvreur

1. Zie Couvreur. – 2. PlN Couvreux in Dampicourt (LX).

 

FD

Découvreur

De    C-.   Particule  de  + NF Couvreur. À moins qu’il ne s’agisse de l’anc. fr. descovreor ‘éclaireur’, fr. découvreur Gdf

2, 570 [MH], mais c’est moins probable.

 

JG

Decoux

Decoulx, Decout: PlN Coux in Maillen (N), Coux (Ardèche, Char.-Mar., Hte-Vienne, Dordogne), Coulx (Lot-et-Garonne). 1555 Franchois de Cou; 1583 Denis Decoux, Namen (RBN).

 

FD

Decoux

w. nam. Dècou. 1562 «Pierro Decou», 1632 «Melchior Decoux» BourgNamur, 17es. «Decoux, De Coux» Wavre; nom d’origine: Coux, à Maillen (Nr), etc.

 

JG

de-Coux

Proven. Coo (Dép. Trois-ponts).

 

EV

Decox

cf. Decock.

 

JG

Decq

1. D’Ecque(s). PlN Ecque in Lapugnoy (PdC) of Ecques (PdC). 1302 Aelis d’Ekes; 1326 Willaumes d’Eke, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Deck.

 

FD

Decq

V. TAD (Tak).

 

EV

Decq

Var. de Deck, comp. le NF Ledecq.

 

JG

Decrae

De C-, cf. Decraeye.

 

JG

Decraecker

De C-. Surnom d’individu bruyant: néerl. kruker ‘qui casse (ou) croque’.

 

JG

Decraemer

De C-, Decramer, Decremer, De C-, Decremer, de C-, Decreemer, etc. Nom de profession:  moy. néerl.  cramer, cremer ‘détaillant’, cf. aussi Kramer, Kremer, etc.

 

JG

Decraene

De C-. Surnom: moy. néerl. crâne ‘grue’ ; aussi surnom de grutier.

 

JG

Decraeye

De C-, Decraye, De C-, Decrae, De C-, De Kraey. Surnom: moy. néerl. craeye ‘corneille’.

 

JG

de-Craeyencourt

Proven. ,,Domaine du sieur Crahon ».

 

EV

Decraim

zie (de) Crem.

 

FD

Decraissin

zie Decressin.

 

FD

Decramer

cf. Decraemer.

 

JG

Decraux

zie Degraux.

 

FD

de-Crawhez

Proven. Crawhez.

 

EV

Decré(e)

zie Cré.

 

FD

de-Cré(e)

Proven.  1.  Craye (Dép. Renaix). — 2. Grez.  (Loc.).

 

EV

Decrée

Var. de Decraeye?

 

JG

Decrem

De C-, Decrème, Decrême, Dekrem, De K-. Forme réduite de Decremer.

 

JG

Decrême

Decrenne, zie (de) Crem.

 

FD

Decremer

De C-, Decreemer, cf. Decramer.

 

JG

Decres(s)y

Decresij: PlN Crécy (Somme, Aisne, Seine-et-Marne). 1340 Lambertus de Creci; 1384 Robert de Crecy, Laon (MORLET).

 

FD

Decress(a)in

Decraissin: PlN Cressin (Ain).

 

FD

Decresson

W. de cresson, fr. cresson (surnom de marchand); ou bien var. de Decroisson.

 

JG

Decresson

zie Croissant.

 

FD

de-Cresson

1. Wall. V. Décroissant. — 2. Proven. d’un L.D. ou exploi­tation d’une cressonnière.   Synon. : Descressonnières.

 

EV

Decreton

(NF de Flandre occ.). Surnom: w. de crèton, fr. creton ‘graillon, petit morceau de lard frit’ FEW 16, 314b, cf. Creton et Querton.

 

JG

Decreton

zie Creton.

 

FD

Decreus

cf. Decroes.

 

JG