Rechercher
EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.
FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).
JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007
Da Costa |
zie Costa.
|
FD |
Da Cunha |
Dacuna: Port. PlN Cunha. Dacus, Daku: PlN Acul in Tillet (LX). |
FD |
Da Fonseca |
zie Fonseca. |
FD |
Da Silva |
Silva, (da) Sylva: Port.-joodse FN: van den Bos. 1633 Fernando Dorta da Silva, Rouen (JVO). |
FD |
Da Sylva |
zie Da Silva. |
FD |
Da Via |
It. pendant van Van de Wege. |
FD |
daal |
Dal. ,,Vallée ». (N. parfois altéré en Taal). Proven. Dael, Daels, Da(e)l(e), Taelen, Da(e)le-, Tael(e)- -man(s). Van-der-, Vanden- -Dael, -Daal. ,,De la vallée ». |
EV |
Daal, van |
van (den) Daelen, vanden Dale, vande(n) Dael(e), Vandandaele, van Daale(n), van Da(e)l(e), Van Dalle, Dal(en), Van Dale(n), van (den) Daul(e), van Dacle, Vandal(e), (de) Daele, Dendal(e), Dendaele, Dendalle, Dindal(le), Del(e)dalle, Deldaele, Daldal, Dedal, de Dael, Dudal(s): Verspreide PlN ten Dale: dal. 1308 Jehan dele Dale = 1326 Jan van den Dale, Ip. (BEELE); 1305 Robbins Bolenghiers kon claime dele Dale; 1327 Jhan Bolleghiere die men seit van den Dale; 1348 domum Henrici de Dale; 1382 Jan van den Dale i stede die men heet ten Dale, Rumbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Daalderop |
zie Daldrup.
|
FD |
Daalman |
zie Daleman(s).
|
FD |
Daam(en) |
Daams, zie Daem(s).
|
FD |
Daan(s) |
Daane, Daen(e), Dan(e), Danne, Daens, Dhaen(s), Daansen: Patr. Korte vormen van VN Daniel. 1267 Dans Abram = 1268 Daninus Abram, Ip. (BEELE); 1358 Johannis dicti Daens, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Daar |
zie Daer.
|
FD |
Daarden |
zie Daerden.
|
FD |
Daarnhouwer |
Darnauer uit Darnau in Rödinghausen (NRW).
|
FD |
Daas |
cf. Daes.
|
JG |
Daas |
zie Daes.
|
FD |
Daasdon(c)k, van |
Verdaasdonk: PlN Daasdonk in Waarschoot (OV) en Dentergem (WV). 1415 Lauwers van Daesdonc, Dentergem (DE III). Ook PlN bij Galder (NB). 1399 Peter van Daesdonc = 1400 Peter vander Daesdonc, Aw. (ANP).
|
FD |
Daatselaar, (van) |
PlN in Stoutenburg (U) en Renswoude (U). 1745 Th. J. van Daatselaer, R’dam (MULVIII).
|
FD |
Dab(b)adie |
Zuidwestfr. FN D’abadie: D’abbaye. PlN: abdij (DNF).
|
FD |
Dabaut |
zie Dibbaut.
|
FD |
Dabaye |
zie Dabée.
|
FD |
Dabe |
1. PlN Aubel (LU), W. Abe (J.G.). – 2. Grafie voor Dabée.
|
FD |
Dabe |
Peut-être nom d’origine: Aubel, w. âbe (arr. Verviers).
|
JG |
Dabée |
Dabe(e), Dabeye, Dabaye: PlN Abée (LU). 1292 Alars d’Abees, Luik (CVD).
|
FD |
Dabée |
Dabeye. Nom d’origine: Abée(-Scry), w. âbèye (arr. Huy).
|
JG |
Dabernat |
Patr. Debernard: zoon van Bernard.
|
FD |
Dabertrand |
(NF de la région de Charleroi). Nom exprimant la filiation: de à > w. da + Bertrand.
|
JG |
Dabertrand |
Patr. Debertrand: zoon van Bertrand.
|
FD |
Dabin |
PlN Aubin in Neufchâteau (LU).
|
FD |
Dabin |
s.d. «magistri Philippi Dabin» ObitHuy; nom d’origine: Aubin, w. âbé, âbin, à Neufchâteau-lez-Visé (Lg).
|
JG |
d-Abin |
Proven. Aubin (Dép. Neuf-château-lez-Visé).
|
EV |
d-abion |
Proven. De (l’endroit appelle) ,,A Billon » (Dép. Villers-le-Temple). N° 209.
|
EV |
Dablain |
PlN Ablain-St-Nazaire (PdC). 1260 Roger d’Ablaing, Rijsel (SPL); 1317 Jehan d’Ablaing, Atrecht(NCJ).
|
FD |
Dable, van |
PlN Dabbelo in Ede (G) (TW)? 1562 Hans van Dablen, Hoboken-Aw. (AP).
|
FD |
Dablemont |
zie Dabremont.
|
FD |
Dablon |
PlN Ablon (Calvados, Seine-et-Oise). 1542 Robert Dablon, Rouen-Aw. (AP).
|
FD |
Dablon |
w. nam. Dâblon. Nom d’origine : Ablon (Calvados, Val-de-Marne) ou bien var. dénasalisée de Damblon.
|
JG |
d–abo |
Proven. D’Arbo (Dép. Mon-streux).
|
EV |
Dabois |
Da Boit, Dabo(s): LU W. var. van Daubois.
|
FD |
Dabois |
Forme w. liég. de Daubois (= d’Au Bois).
|
JG |
Dabolin |
Nom d’origine: Abolens, 1350 «Bolins», w. /;’ bôlin (arr. Waremme).
|
JG |
Dabolin |
PlN Abolens (LU). 1771 Maria Jos. Ger. de Collant d’Abolens, Blehen (MUL VIII).
|
FD |
Dabompré |
-ez. 1748 «Jacque Dabonprez» Nandrin; nom d’origine : Abompré, w. as abomprés,à Stoumont (Lg).
|
JG |
Dabompré |
-pre(z): PlN Abompré in Stoumont (LU), Haut-le-Wastia(N).
|
FD |
d-abompré |
Proven. De (l’endroit appelé) ,,A Bonpré ». (Dép. Haut-lé- Wastia). N° 209
|
EV |
Dabremez |
zie Daubremé.
|
FD |
Dabremont |
Dablemont: Wsch. var. van Dapremont.
|
FD |
D’Absalmon |
Dabsalmont. Absalmon, forme originale du nom Absalon, 3e fils de David. Dacgnies. Nom d’origine: Hacquegnies (Ht).
|
JG |
D’Absolon |
D’Absalmon, Dabsalmont: Patr. Bijbelse VN Absolon/ Absalom, gecontamineerd met Salomon.
|
FD |
Dacet |
zie Dachet.
|
FD |
Dacgnies |
zie Dagnies(se).
|
FD |
Dach(e)let |
Daxhelet, -er, Daxhlet, Daxelet, Daxchelet, Daschelet: PlN Naxhelet in Wanze (LU): 1258 Aschelet. 1496 Gillet Daxhelet, Wanze (Midd.1989,60).
|
FD |
Dach, de |
Dage: BN : dag. Wellicht voor iemand die vroeg opstaat. Vgl. 1376 Thorin Vordendaghe, Ip. (BEELE). 1316 Jehan le Dach; 1392 van Willem den Dach; 1402 Joes de Dach, Ktr. (DEBR. 1971,1958).
|
FD |
Dache |
1444 «Coleignon Dache» AidesNamur, 1557 «Denise Dache» BourgNamur; nom d’origine: Arche, w. ache, à Maillen (Nr) ou (Grand-)Axhe, w. grant-ahe, grant-ache (Lg).
|
JG |
Dache |
PlN (Grand-)Axhe (LU) of Arche, W. ache in Maillen (N). 1444 Coleignon Dache, Namen (J.G.).
|
FD |
Dachelet |
Dachlet, cf. Daxhelet, Daxchelet.
|
JG |
Dachet |
1647 «Gilles Dachet» BourgNamur; nom d’origine: Achet (Nr).
|
JG |
Dachet |
-ez, -é, Dacet: PlN Achet (N). 1452 Hubot et Massar Daxheit, Luik (ISP).
|
FD |
Dacheville |
Darcheville, Dasseville. 1325 «Mikiel Daseville» Tournai; nom d’origine: Acheville (PdC).
|
JG |
Dacheville |
PlN Acheville (PdC).
|
FD |
Dachicourt |
Darchicourt, Assecour: PlN Achicourt (PdC). Zie ook Dansercoer. 1303 Jehans de Hacicourt; 1337 Gillot de Hachicourt, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Dachicourt |
Darchicourt. Nom d’origine: Achicourt (PdC) [FD].
|
JG |
Dachies |
zie Dachy.
|
FD |
Dachlet |
cf. Dachelet.
|
JG |
Dachouff(e) |
PlN Achouffe in Wibrin (LX).
|
FD |
Dachouffe |
Nom d’origine: à Achoûfe, ordt à Choûfe, hameau de Wibrin (arr. Bastogne).
|
JG |
d–achouffe |
Proven. Achouffe (Dép. Wibrin).
|
EV |
Dachs |
Dacks: D. BN Dachs: das.
|
FD |
Dachsbeck |
D. EN Dachspeck < PlN Dachsbach (BEI).
|
FD |
Dachsbeck |
Proven. De Asbeek (à Asse).
|
EV |
Dachy |
Dachies: 1. D’Achy. PlN Achy in Oizy (N). – 2. Zie Dacy.
|
FD |
Dachy |
Nom d’origine: Achy, à Oizy (Nr).
|
JG |
D-achy |
Proven. Hachy (Loc.).
|
EV |
Dacier |
BerN Ofr. dacier: inner van de octrooirechten. 1349 Jehans Dacier, Dk. (TdT).
|
FD |
Dacier |
Nom de métier: anc. fr. dacier ‘percepteur de l’octroi’ FEW 3, 20a.
|
JG |
d-acier |
Proven. 1. V. Dachy (Fausse régress.). — 2. V. Harsy (L.D.).
|
EV |
Dacis |
Nom d’origine: Acy (Aisne, Ardennes, Oise).
|
JG |
Dacis |
zie Dacy.
|
FD |
Dack, (de) |
1. W. uitspr. van De Dach. – 2. W. adaptatie van De Decker. Zie Dedecq.
|
FD |
Dack, van ‘t |
1. Uitspr. Van Tack? Zie Van den Tak. – 2. PlN Het dak. 1458 Pieter van den Dake, Dudzele (DFIII).
|
FD |
Dacker, de |
zie Dekker.
|
FD |
Dacks, |
zie Dachs.
|
FD |
Dackweiler |
PlN in Titz (NRW).
|
FD |
Daco |
Dacô, Dacos, w. (Bastogne) Dâcô. 1521 «Martin Daco», 1602-3 «Thiery Dacos» Ter-riersNamur, 1630» Jacq[u]e Daco (de Virel-les)» émigré en Suède; nom d’origine: Acoz (Ht). Dacosse. Nom d’origine: Acosse (Lg).
|
JG |
d-Aco(s) |
-acoz. Proven. Acoz (Loc.).
|
EV |
Dacos(se) |
PlN Acosse (LU). 1358 Johannes de Akoce, Luik(SLLIII).
|
FD |
D’Acoz |
Daco, Dacô, Dacos, Da Col: PlN Acoz (H). 1294 Jehan d’Acoche, eskuvin, N (CRN).
|
FD |
Dacqmine |
Dacmine, zie Deckemin.
|
FD |
D’Acquêt |
Dacquet: PlN Acquêt in Neuilly-le-Dien (Somme).
|
FD |
Dacquin |
Daquin, PlN Acquin (PdC). 1268 Willelmus de Hacweine; 1319 Jehan de Hacwine foulon de Saint Omer, Ip. (BEELE).
|
FD |
Dacremont |
Agrément: PlN Aigremont (Nord) of Acremont in Jéhonville (LX). 1226 Egidius de Acrimonie = Egidium de Aiegremont, Dk. (SMT I); 1492 Jean d’Acremont, WB (AAV).
|
FD |
Dacremont |
Nom d’origine: Acremont, à Jehon-ville (Lx).
|
JG |
Dacus |
Peut-être nom d’origine: Acul, w. à cu, à Tillet (Lx), mais l’on n’attendrait pas de -s final.
|
JG |
Dacy |
Dachy, Dassy, Dassij, Dacis, Dassi(s), Dachies, Dassie: PlN Acy (Aisne, Oise, Ard.). 1383 sire d’Acy = Galois d’Aichy; Symonet Dacy (MARCHAL); 1438 Cole Dachies, Dk. (TTT); 1580 Jehan Dassy, Namen (RBN).
|
FD |
D’Adam |
D’Adam(i)o: Patr. Bijbelse VN Adam.
|
FD |
Dadamfort |
Wellicht < De Damfort. PlN Damfort. In 1026 was Warrin de Belesme heer van Damfort, Mortaigne en Nogent. 1750 Dadamfort, Hamme (PDB).
|
FD |
Dadoumont |
cf. Dandumont.
|
JG |
Dadoumont |
zie Dandumont.
|
FD |
d-adoumont |
Proven. De (l’endroit appelé) ,,A Doumont » (Dép. Fosse-la-ville). N° 209. V. Dandoumont.
|
EV |
Dadseux |
Daudeseux. 1451 «Gile Dadsur» CoutStavelot, 1524 «Collar Dadeseux» Dén-StavelotMy, 1551 «Johan de Banneu fils Lau-ren Dadseur» La Gleize; nom d’origine: w. liég. d’â-d’zeû(r), w. nam. d’ô-d’zeû ‘d’au-dessus’, e.a. Adseux, à Louveigné (Lg).
|
JG |
Dadseux |
Daudeseux: PlN Adseux in Louveigné (Lu): au-dessus. Vgl. van Ginderboven. 1451 Gile Dadsur, Stavelot (J.G.).
|
FD |
Daeden |
zie Daerden.
|
FD |
Daeghsel |
Proven. 1. ‘/ Haksel (Dép. Nazareth). — 2. ‘t Haksel, ,,La paille hachée ». Ou bien: ,,Le hachis de viande ». N. de l’ouvrier hacheur ou du marchand. N » 131.
|
EV |
Daeghsel(s) |
Wsch. hypercorrect voor Dassel.
|
FD |
Dael |
Dael- -e, -s, -emans. V. Dal.
|
EV |
Dael |
Daele, au génitif: Daels. Nom d’origine: forme courte de Van den Dale; cf. aussi Dal.
|
JG |
Dael |
Daels: 1. Dael = de Ael. BN naar de eigenschappen van de paling, b.v. de handigheid van een gladde aal. Of BerBN voor de verkoper. 1368 Gillis den Ael = 1376 Egidii Dael = 1378 Egidii Ael; 1368 Franse Dael = 1371 Fransois den Ael, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Verkort uit van den Dale. 1410 neffens Jan Daels heyde, Schorisse (CASTELAIN 2002).
|
FD |
Dael(e)man(s) |
zie Daleman(s).
|
FD |
Daeldyck |
zie Deldycke.
|
FD |
Daele |
Dale, Daelen: Korte vorm voor Van den Dale. 1446 achter den Dale erve Reyners Dalens, Diest (CLAES 1983,136). Zie ook Dhalle.
|
FD |
Daele, van |
zie van Daal.
|
FD |
Daele, van (den) |
zie van Daal.
|
FD |
Daelem, (van) |
zie van Dalem.
|
FD |
Daeleman |
Daelman, Daleman, au génitif: Daelemans, Daelmans, Dalmans. Dér. en -man de Van (den) Dale (= de la vallée).
|
JG |
Daelewijn |
zie D’Halluin.
|
FD |
Daelmont |
Proven. ,,De (l’endroit appelé) A le mont », ,,Au mont » (L.D.). N° 232.
|
EV |
Daels |
zie Dael.
|
FD |
Daelschaert |
zie Dalschaert.
|
FD |
Daem |
au génitif: Daems, Dams; Daemen, Da-men. 1271 «Daens Tascin» DettesYpres; avec aphérèse, formes néerl. de Adam.
|
JG |
Daem- |
-en, -s. V. Adam et Damien.
|
EV |
Daem(s) |
D’Haem, Daams, Dam(p)s, Daam(en), Da(e)men, Dhamen, Dammen, Daum(ens), Daume(n) : Patr. < VN Adam. 141/Adaemkin de Neckere = 1424 Daemkin den Neckere, Ktr. (DEBR. 1957,8); Dame = Adaem (TROCH); 1470 Metten Daems wyffz = Metten Damen wyff, Roermond (MNT 231).
|
FD |
Daem, van |
zie van (den) Dam(me).
|
FD |
Daemelinck |
zie Amelryck(x).
|
FD |
Daemers |
zie Hamers.
|
FD |
Daen |
Daene, au génitif: Daenen, Daenens. 1292 «Wolfard Dain» Hulst; formes néerl. de Daniel ou de Jordanus (avec aphérèse).
|
JG |
Daen- |
-en(s), -s. V. Daniel et TAD (Tan).
|
EV |
Daen(e) |
zie Daan(s).
|
FD |
Daenckaers |
zie Dankaert(s).
|
FD |
Daene, van |
zie van Damme.
|
FD |
Daenekin(d)t |
-kyn(d)t, -kijnt, Dhaenekin(d)t: Patr. Danekin, dim. van VN Daniel, gereïnterpreteerd als kind van Daniel. 1227 Danekin, St.-L.-Houtem (GN); 1385 van den Goede Danekins van Hildewaerdscappele, Ip. (BEELE).
|
FD |
Daenen(s) |
zie Danen(s).
|
FD |
Daenhuysen |
zie Danhuysen.
|
FD |
Daeninck |
-inch, au génitif: Daeninckx. Dér. néerl. du prénom biblique Daniel.
|
JG |
Daeninck |
V. TAD (Tan).
|
EV |
Daeninck(x) |
Daenick, Daeninch, Daninck, Dhaeninck, D’Haeninck, D’haening: Afl. van VN Daniel. Vgl. Danens.
|
FD |
Daens |
zie Daan(s).
|
FD |
Daer |
Daar: Lees D’Aer: de Arend? 1374 Claus Daer = Claus Daers; 1417 Margriete Saers, Gb. (SCHR.).
|
FD |
Daerden |
Da(a)rden, Daeren, Daeden, Dearden: 1. De Aerden = de Ardres = van Aarden (PdC). Zie Van Aerde(n). 1387 Jehan de Aerden = 1388 Jehan Daerden, Ip. (BEELE). – 2. De FN is vooral in Zuid-Limburg fréquent. Vleivorm van VN Medard? Adaptatie van Dardenne?
|
FD |
Daerden |
V. DARIDO.
|
EV |
Daerden |
Var. néerl. de Dardenne.
|
JG |
Daes |
1. V. Haas. — 2. Proven. ,,D’Aaz » (Dép. Hermée). — 3. V. TAD (Taz).
|
EV |
Daes |
Daas, D’Aes, Daese, Daeze: Mnl. daes, dase: paardenvlieg. Vgl. Vliege. BN. 1398 Henry Daes, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Daes |
Daas. Surnom: moy. néerl. daes, dase ‘taon’ ; comp. le NF Tahon.
|
JG |
Daese |
zie Daes, de Haas.
|
FD |
Daeseleer |
-eire, zie (de) Haeseleer.
|
FD |
Daetwyler |
Datwyler, FN Dettweiler, PlN (Elzas).
|
FD |
d–Aetwyler |
Proven. Attweiler (Loc. du Gr. Duché de Lux.).
|
EV |
Daeveloose |
zie D’Haeveloose.
|
FD |
Daey(e) |
zie Day(e).
|
FD |
Daeyaert |
zie Hayaert.
|
FD |
Daeze |
zie Daes, de Haas.
|
FD |
Daffe |
PlN Ave-et-Auffe (N).
|
FD |
Daffe |
Proven. Dave (Loc.).
|
EV |
Daffe |
w. nam. Dâfe. Cf. 1625 «Gerlachc Dauffe», 1663 «Jacques Dauffe» Spontin; nom d’origine: Ave(-et-Auffe), w. ave (Nr) ou Dave, w. dauve (Nr) ; cf. aussi Dave.
|
JG |
D’Affe |
Proven. D’Ave (-et Auffe). (Loc).
|
EV |
Dafflon |
PlN Afflon in Gruyère (CH).
|
FD |
D’Affnay |
d’Affnay. Nom d’origine: Affnay, w. Âf’nê, à Neufchâteau-lez-Visé (Lg). Cf. aussi Daphné, qui pourrait en être une variante remotivée.
|
JG |
D’Affnay |
PlN Affnay in Neufchâteau (LU). 1350 Clous d’Abemal, Neufchâteau (CVD).
|
FD |
d-Affnay. |
Proven. Dép. Neufchâteau.lez-Visé.
|
EV |
Dafner |
Samengetrokken < D. Daferner = Tavernier, d.i. de waard, kroeghouder.
|
FD |
Dagand |
Dagant: Var. van Degand? Dagbert, zie Dagobert.
|
FD |
Dage |
zie de Dach.
|
FD |
Dageleer |
D’haegeleer: Hypercorrecte grafie van Daeseleer, waarbij z als zj wordt opgevat.
|
FD |
Dageleer |
Proven. 1. De Hagel (L. D.), avec suffixe d’origine. — 2. De Hagelaar, ,,La lande (près) du bosquet ». N° 237.
|
EV |
Dagelinckx |
Daghelinckx, Daglinckx, Daggelinckx: Patr. Afl. van Germ. dag-naam. Vgl. Degerickx en D. Täg(e)lin.
|
FD |
Dagelinckx |
V. TAD (Tac).
|
EV |
Daghelet |
Fr. daguelet, dim. van Ofr. dague: dolk, Mnl. dagge. Fr. FN Daguenet (DNF).
|
FD |
Daghuyt |
zie Daguyt.
|
FD |
Daglinckx |
zie Dagelinckx.
|
FD |
d-AGN- |
-eau(x), -iau. Proven. 1. Agneau (L.D.). — 2. Dagneau (Dép. Leugnies).
|
EV |
Dagnaux |
-eau(x), -iau(x), zie Daneau.
|
FD |
Dagneau |
-eaux, Dagnaux, Dagniau, -iaux. 1295 «Dagnials li Candillons» ComptesMons, 1621 «Hector Dagneau (de Sapogne, près de Sedan)» émigré en Suède, 1678 «Henri Dag-neaux», 1679 «Alexandre Dagneau» Bourg-Namur; généralement var. de Daniaux, Daniel. – Un surnom avec préposition d’agneau n’est toutefois pas à exclure, cf. 1288-89 «Cholars Tieste Danauls [= tête d’agneau?]» ComptesMons.
|
JG |
d-Agneli(s) |
Proven. Agnelée (Dép. Biesmerée).
|
EV |
Dagnelie |
-ies, -y. Sans doute nom d’origine: p.-ê. Agnelée, 1272 «Allingneis», à Perwez (BrW), bien que le NF soit plutôt hennuyer.
|
JG |
Dagnelie(s) |
Dagnely: PlN Agnelée in Perwez (WB). 1556 Jean d’Agnelée, WB (AAV).
|
FD |
Dagneux |
Daigneux. Nom d’origine: Ayeneux, w. âgn ‘gneû, êgneû (Lg).
|
JG |
Dagneux |
zie Daigneux.
|
FD |
d-Agneux |
Proven. Ayeneux (Loc.).
|
EV |
Dagnicourt |
Nom d’origine: Agnicourt (Aisne et Somme).
|
JG |
Dagnicourt |
PlN Agnicourt (Somme, Aisne) en in Tilly-Capelle (PdC) en Méru (Oise). Evtl. Hagnicourt (Ard.).
|
FD |
Dagnies(se) |
Dacgnies: Metr. Dagnès (DNF): zoon van Agnes.
|
FD |
Dagniesse |
sans doute aussi Dagnies. Probabl. (fils) d’Agnès.
|
JG |
Dagobert |
Patr. Germ. VN dag-berht ‘dag-schitterend’: Dagobertus (MORLETI).
|
FD |
d-Agois |
Proven. D’A Ghoy (Loc.).
|
EV |
Dagonneau |
Surnom: *dagonneau (non attesté) ‘petite dague’, à rapprocher de l’anc. fr. da-gonner ‘frapper d’une dague’ ou de (Clair-vaux) dagonne ‘mauvaise vache’, (Orléanais) dagorneau ‘qui a une corne de moins’ FEW 3, lb-2a.
|
JG |
Dagonneau, |
-ier: Dim. en afl. van Ofr. dagon,augmentatief van Ofr. dague: dolk. BerBN of BN. 1369 Jehans Daghon, Dk. (TdT).
|
FD |
Dagonnier |
Profess. ,,Fabric. de dagons » (Petites dagues).
|
EV |
D’Agostino |
D’Agostin(i): Patr. Lat. HN Augustinus.
|
FD |
Dagr(a)in |
zie De Grain.
|
FD |
Dagraed |
Mnl. dageraet: dageraad. BN voor iemand die vroeg opstaat? Vgl. Middernacht, Noens, Middag. 1269 Philippi Dagheraed, Kales (GYSS. 1963); ±1300 Ihans Dagheraets wedewen huus, Oudenburg (LEYS); 1377 Jhan Dagheraet, Ktr. (DEBR. 2002). Evtl. oorspr. Patr. Germ. VN dag-rêd ‘dag-raad’: Dagradus (MORLET I). 1301 Dagarada (GN).
|
FD |
Dagrain |
Dagrin (NF du Hainaut). Nom d’origine: p.-ê., avec dénasalisation de l’initiale, Engrain, à Lesquin, qui fit partie du Tournaisis sous l’Ancien Régime [MH]. Le NF français équivalent, plutôt du Vivarais, est sans doute d’autre origine.
|
JG |
d-Agrain |
Proven. Acren (Loc).
|
EV |
Daguerre |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Daguijt |
Dag(h)uyt: Zinwoord: daag uit. Die dagvaardt, uitwint, het goed van een schuldenaar verkoopt. 1516 Pieter Daghuyt, Nevele (med. J. van de Moortel, Lotenhulle); 1648 Judoca Daguidt = 1655 Daguet = 1659 Dagut = 1661 Daguut = 1661 Daguyt, Bg. (PDB).
|
FD |
Daguilar |
d’Aguiar, Da Cuia, zie Aguilar.
|
FD |
Dahaese |
zie de Haas.
|
FD |
Dahier |
Proven. Tahier (Dép. Evelette).
|
EV |
Dahiez |
cf. Dayez.
|
JG |
Dahiez |
zie Dayez.
|
FD |
Dahin |
1516 «Gilles d’Ahin le Clercq» = «Gilles de Solonne» Purnode; nom d’origine: Ahin, à Ben-Ahin (Lg).
|
JG |
Dahin |
PlN (Ben-)Ahin (LU).
|
FD |
Dahlem |
Haïtien. Nom d’origine: Dalhem (Lg), etc.
|
JG |
Dahlem |
PlN (NRW, NS, RP, GH).
|
FD |
Dahlem |
V. Dalhem.
|
EV |
Dahlen |
Dahlin: PlN (BB, MV, NRW, S).
|
FD |
Dahlmann |
-man(s): D. FN Talmann, pendant van Daleman(s).
|
FD |
Dahm |
au génitif: Dahmen. Var. all. de Daem, Daemen.
|
JG |
Dahm(en) |
Dahms: D. Patr. < VN Adam. Vgl. Daems.
|
FD |
Dahout |
Var. de Daou(s)t. Cf. aussi 1636 «feu Henry Brisfer alias dahoux» à Spontin [où existe un petit ruisseau appelé le « Ri d’Août »].
|
JG |
Dahout |
zie D’Aoust.
|
FD |
Dahy |
Daï: Vermoedelijk spellingvar. van Dailly.
|
FD |
Dahy |
Nom d’origine: Ay (Marne, Moselle), sinon var. de Dailly.
|
JG |
Daiche |
Nom d’origine: Aische (Nr).
|
JG |
Daiche |
PlNAische(N).
|
FD |
d-Aiche |
Proven. Aische (Loc.).
|
EV |
Daïe |
zie Daye.
|
FD |
Daig(re)mont |
PlN Aigrement (Gard, Hte-Marne, Seine-et-Oise, Yonne), inAwirs (LU), Dampicourt (LX), Elzele (H). Vgl. Eggermont. Daigmont is W. 1218 Ansel d’Aigrement, H (NEH); 1275 c’est à Aigremont. Alars d’Aigrement, Elzele (VR 87V°); 1715 Fr. d’Aigmont, Oostende (MUL VII).
|
FD |
Daigmont |
Mis pour d’Egmont, c.-à-d. (fils) d’Egmont.
|
JG |
Daigmont |
zie Daigremont.
|
FD |
Daignaux |
-eaux, zie Daneau.
|
FD |
d-Aigneau |
Proven. D’Hainiau (Dép. Marche-les-Dames, Namêche).
|
EV |
Daigneux |
cf. Dagneux.
|
JG |
Daigneux |
Dagneux, Var. van Da(i)gnaux, Daneau. Evtl. spelling voor Dayeneux.
|
FD |
d-Aigneux |
Proven. Ayeneux (Loc.).
|
EV |
d-Aigremont |
Proven. Dép. Awirs et Dampicourt).
|
EV |
Daille |
Probabl. var. de Daye.
|
JG |
Daille(t) |
-es, -iet, -iez: Dim. van Mfr. dail: vais.
|
FD |
d-Aillet
|
Proven. Hayet (L.D.). |
EV |
Dailly |
1. PlN Ailly (Somme, Meuse, Eure). 1367 Pierre d’Ailly, Comp.; 1395 Jehan Dailli, Noyon (MORLET). – 2. PlN Aillies, weiden in Moustier (H). 1287 en le pouroffe de Moustiers, au lès deviers les pastures d’Aillies; 1276 Rogiers d’Aillies, Aat (SMTII). – 3. PlN Dailly (N).
|
FD |
Dailly |
1538 «Bastin de Dailhy bourgoismaitre de Couvin»; nom d’origine: Dailly (Nr), mais aussi plusieurs Ailly en France (Somme, Meuse, etc.).
|
JG |
Dailly |
Proven. Loc. Syn. : Daly.
|
EV |
Daimeries |
PlN Aymeries (Nord). Zie Daumerie.
|
FD |
Dain |
zie Ledain.
|
FD |
Daine |
Daisne, Dhaine, D’Heyne, Deyne, Denne: 1. D’Aine. Aine, Rom. vorm van PlN Eine (OV): 1225 Aines (TW). 1261 domini Arnulphi de Landast, quondam domini de Ainnes (SMT II); 1287 Jehans Daine, Dk. (TdT). – 2. PlN Aisne in Hérinnes (H). 1413 Margherite d’Aisne, Bergen (CSWIII). – 3. PlN Haisnes/Aisne (PdC) (DUPAS 193). 1383 Loys d’Ayne = Dayne = Daysne (MARCHAI). – 4. PlN Aisne in Heyd of Erezée (LX). 1033 Arnulfus de Aisno, Deville (ASM).
|
FD |
Daine |
Daisne. 1279-80 «Jehans Dainne» Reg-Tournai, 1595 «Gérard Daisne» Fronville, 1748 «Pierre Daine» Nandrin; nom d’origine: Aisne, à Heyd (Lx), à Hérinnes (Ht) ou nom de la rivière. – Apparemment surnom (fr. daine, femelle du daim?) dans 1277 «Michius li Daine» DettesYpres.
|
JG |
Daine |
zie Daulne.
|
FD |
d-Aine |
Proven. Haine (Loc.).
|
EV |
Daine, |
Daulne, Daune. 1503 «la maison de Jan Daine» Donstiennes, 17e s. «Daine» Cer-fontaine; nom d’origine: Aulne, à Gozée (Ht), etc.
|
JG |
Dainef |
Daineffe, -eff. Nom d’origine: Aineffe (arr. Huy). Daingis, w. Dindjis’. Nom d’origine: Engis, w. indji (Lg).
|
JG |
Daineffe |
Dainef(f ): PlN Aineffe (LU). 1378 Hermans d’Aieneffe, Luik (AVB); 1440 Thiri d’Aineffe, Hoei (ISP).
|
FD |
d-Aineffe |
Proven. Loc.
|
EV |
d-Aingis |
Proven. Engis (Loc.).
|
EV |
Dainin |
Var. de Dhainin, D(e)hennin.
|
JG |
Dainin |
zie Dehennin.
|
FD |
Dainville |
Nom d’origine: plusieurs Dainville (PdC, Meuse, etc.).
|
JG |
Dainville |
PlN Dainville (PdC, Seine-et-Marne, Meuse). 1206 Maroie Daainvile; 1326 Colin de Dainville, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Dair(o)mont |
PlN Dairomont in Grand-Halleux (LX).
|
FD |
d-Aisemont |
Proven. Loc. Synon. : Echemont (Dialecte).
|
EV |
Daisn |
cf. Daine.
|
JG |
Daisne |
zie Daine.
|
FD |
Daisomont |
Daissormont: PlN Aisomont in Wanne (LU). 1648 Ant. d’Aisomont, Stavelot (ASM).
|
FD |
Daisomont. |
Nom d’origine : Aisomont, à Wanne (Lg).
|
JG |
Daisy |
Nom d’origine: Aizy (Aisne).
|
JG |
Daisy |
PlN Aizy (Aisne).
|
FD |
Daive |
Nom d’origine: Eve, à Évelette (Nr).
|
JG |
Daive |
PlN Eve (Oise) en in Evelette (N), Itter (WB).
|
FD |
d-Aive |
Proven. Eve (Dép. Evelette et Ittre).
|
EV |
Daivier |
Daivière. Nom d’origine: Aywiers, à Maransart (BrW).
|
JG |
Daivier |
-ière: PlN Aywiers in Maransart (WB).
|
FD |
Daiwaille |
Nom d’origine: Aywaille (Lg).
|
JG |
Daiwaille |
PlN Aywaille (LU). 1353 Henrar de Ewalhe; 1394 Jean de Aywelhe, Luik (ISP).
|
FD |
d-Aiwaille |
Proven. Aywaille (Loc.).
|
EV |
Daix |
1579 «Jean Daix» BourgNamur, 1593 «Gérard Julliers dit d’Aix» BourgDinant, 1604 «Henri Daixe» BourgNamur; nom d’origine: Aix-la-Chapelle (Ail.), w. Âhe, éventuellement comme nom de maison, d’hôtel, cf. 1442 «Maison (…) condist de l’Osteil d’Aixhe» (BTD 26, 282).
|
JG |
Daix |
d’Ayx: 1. PlN Aix-la-Chapelle, Fr. vorm van Aken. 1295 Gauthier d’Aix, Val-Dieu (CVD). – 2. PlN Aix (Nord), Aix-en-Ergny (PdC), Aix-en-Fampoux, Aix-en-Issart, Aix-Noulette (PdC). 1207 Matheus d’Aix, NF (CMM); 1296 Gillot d’Ais, PdC (BOUGARD).
|
FD |
d-Aix |
Proven. 1. Loc. fr. — 2. Loc. allem. — 3. Dép. Halanzy.
|
EV |
Dajez |
zie Dayez.
|
FD |
Daku |
Zie Dacus.
|
FD |
d-Aku |
Proven. D’Acul (Dép. Tillet)
|
EV |
dal |
,,Vallée ». Dans les patronymes (Forme anc.), Dael altéré en Tael. N° 79. Proven. Dael, Dael- -e, -s, Dael(e)-, Tael(e)- -MANS, VAN DER- -Daelen, -Taelen, Vaa-(den)dael. N° 232.
|
EV |
Dal |
Dalle. Nom d’origine: néerl. dal ‘vallée’; plusieurs toponymes, aussi en Wallonie.
|
JG |
d-AL- |
-motte, -rois, -saux. Proven. ,,De l’endroit dit- -AL- -motte -rois, -saul ». V. ces N. Almotte (Dép. Tillier). M0 211.
|
EV |
Dal Pont |
W. D’al Pont: van aan de Brug. Vgl. Dupont.
|
FD |
Dal(e) |
Proven. 1. Dalle (Dép. Slins). Alle et Hal (Loc.). — 2. V. Dal.
|
EV |
Dal(l)y |
PlN Ally (Cantal, Hte-Loire, Morb.).
|
FD |
Dal, (van) |
zie van Daal.
|
FD |
Dalaiden(ne) |
zie Daleiden(ne).
|
FD |
Dalbion |
Van Albion, oude naam van Groot-Brittannië? Of PlN Albion bij Metz (PDB)?
|
FD |
d’Alcantara |
Alcantara: Sp. PlN Alcantara. 1680 de Alcantra; 1695 Dalcantara, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Dalcette |
Nom d’origine : Alzette, hydronyme du G.-D. Lux. et en France.
|
JG |
Dalcette |
Waternaam Alzette (GH).
|
FD |
d-Alchamps |
Proven. D’Al Champs (Dialecte), ,,De (l’endroit appelé) Aux champs ». N° 211.
|
EV |
Dalck |
Dalcq, Dalk, D’Alcq. PlN Alken (L): 1155 Alleke (TW). Vgl. Dalken. 1456 Renar d’Alke, Hermalle (ISH).
|
FD |
Dalcourt |
zie Delcourt.
|
FD |
Dalcq |
Pour Carnoy, soit de l’anthrop. germ. Alco < Alcuin, soit nom d’origine : Alken (Lb)?
|
JG |
Dalcq |
V. Darcq.
|
EV |
Daldal |
zie van Daal.
|
FD |
Daldrup |
Daalderop: PlN Daldrup (Dillmen, NRW). 1687 Hermannus Daeldorp; 1689 Cornélius Dalderop, A’dam (MUL VII).
|
FD |
Dale |
Zie Daele.
|
FD |
Dale, van (den) |
zie (van) Daal.
|
FD |
Dalebout |
Patr. Germ. VN Dalbaldus (MORLET I).
|
FD |
Dalebroux |
(NF de la région de Charleroi). Nom d’origine: p.-ê. Alliebroux, à Dongelberg (BrW), sans doute pas Dolembreux, 1277 «Dolenbru» (Lg).
|
JG |
Dalebroux |
Dallebroux: D’al brou. PlN in WB: in het Broek. Evtl. PlN Alliebroux in Dongelberg (WB).
|
FD |
Dalechamp(s) |
W. d’al champs: van de Velde.
|
FD |
Daled |
zie Dallet.
|
FD |
Daleiden |
-enne. Nom d’origine: Daleiden, près de Bitburg (Rhénanie).
|
JG |
Daleiden(ne) |
Dalaiden(ne): PlN Daleiden (RP).
|
FD |
Dalem |
Daelem, Dalhem, Dalemme: 1. PlN Dalem (NB). 1414 Beatrijs van Dalem, Aw. (ANP). – 2. Dalhem bij Wezet (LU). 1331 Warnir de Dolhen = 1336 Wernerum de Dalhem (CVD). – 3. PlN Dallem in Aaigem (OV). 1287 ver Mergriete van Dalem, Oud. (CG); 1396 Jan Osts van Dallam, Aaigem (DE B.).
|
FD |
Dalem |
-emme, -hem, -hen. Var. de Dahlem.
|
JG |
Dalemagne |
zie Dallemagne.
|
FD |
Daleman(s) |
cf. Daeleman(s).
|
JG |
Daleman(s) |
Daalman, Dael(e)man(s), Dallemans, Dalman(s): Afl. van Van (den) Dale of Uyttendaele. 1459 Jan Daelmans, Diest (CLAES 1983).
|
FD |
Dalemont |
Dalémont, Dal(i)mont: W. d’al mont: van den Berg.
|
FD |
Dalen, (van) |
1. PlN Dalen (NL). – 2. Zie van Daal.
|
FD |
D’Alençon |
zie Alençon.
|
FD |
Dalessandro |
D’Alessandro: Patr. Alessandro, It. vorm van de Gr. HN Alexander.
|
FD |
Dalet |
zie Dallet.
|
FD |
Dalewyn |
zie D’Halluin.
|
FD |
Dalez |
Dalet, Dallet (NF de la région de Tournai et Menin). NF généralement du sud de la France (Aveyron, etc.) mais également de la Marne, probabl. détoponymiques (cf. Morlet 268 v° Dalet).
|
JG |
Dalez |
-ey, zie Dallet.
|
FD |
Dalfsen, van |
PlN Dalfsen (OIJ).
|
FD |
Dalhem |
Proven. Loc. Dalemans. V. Dal.
|
EV |
Dalhem |
zie van Dalem.
|
FD |
d-Alhez |
Proven. Alhez (Dép. Long-villy). V. Hez.
|
EV |
Dalier |
Probabl. nom d’origine: Allier, nom d’un département et de diverses localités.
|
JG |
Dalier(s) |
PlN Allier (Htes-Pyr.) of in Maulde (H).
|
FD |
d-Aliers |
Proven. Allier (Dép. Maulde).
|
EV |
Dalimier |
(NF venu de France). Pour Dauzat 170, altération de delimier, artisan qui délimait (usait par frottement de la lime); mais ce motn’est pas attesté FEW 5, 339a.
|
JG |
Dalimier |
Fr. FN Delimier: twistzoeker (DNF).
|
FD |
d-Alimier |
Proven. 1. D’à li Mez. V. Mez. — 2. Aimez (Dép. Cor-roy-le-Grand). –Allé. Proven. Loc.
|
EV |
Dalimont |
zie Dalemont.
|
FD |
Dalk |
zie Dalck.
|
FD |
D’Alkemade |
PlN Alkemade (ZH). 1359 Henr. de Alcmade (baljuw van Medemblik, NH; of gaat het om Alkmaar in NH?).
|
FD |
Dalken |
Dallken, Dalkenne: PlN Alken (L). 1381 Gilles Wynants dit d’Alken, Alken (ISH).
|
FD |
Dalken |
Dallken. 1591 «Guilheaume Dalken (orig. d’Oreye)» BourgLiège, 1616 «Jeanne Dalkenne» BourgNamur; nom d’origine: Al-ken (Lb). Cf. aussi Derkenne.
|
JG |
Dalkin |
Dallequin: W. uitspr. van Dalken.
|
FD |
Dalle |
cf. Dal.
|
JG |
Dalle |
zie Dhalle.
|
FD |
Dalle, van |
zie van Daal.
|
FD |
Dallebroux |
zie Dalebroux.
|
FD |
d-Allebroux. |
Proven. Aillebroux (Dép. Dogilbert).
|
EV |
Dallecourt |
W. d’al court: van den Hove.
|
FD |
d-Allecourt |
Proven. D’al Court (L.D.).
|
EV |
D’Alleine |
Dallenne(s), Dallenes, Dhalleine, -enne: 1. PlN Allâmes (Somme) of Allennes (PdC, Nord). 1298 Johanne de Alennes, Bg. (VERKEST); 1485 Jehan d’Allennes, Komen (RHK). – 2. Zie Dhalleine.
|
FD |
Dallemagne |
Dal(e)magne, D’Almagne: Uit Duitsland, Fr. Allemagne. 1326 Vlederijc van Alemaigne, Ip. (BEELE); 1377 Jehan d’Alemaigne, Dk.(TTD).
|
FD |
Dallemagne |
Dalmagne. 1422 «Henry Dalle-maigne» ComptesMons, 1699 «Laurent Dal-lemaigne» Fosses-la-ville; originaire d’Allemagne [à Liège, l’ancêtre était un messager pour l’Allemagne]. – Nom composé avec dit: Dallemagne dit Dalman (BTD 32, 202).
|
JG |
d-Allemagne |
1. Proven. Allemagne (Etat) ou Ellemagne (Dép. Flémalle-Grande). — 2. Profess. Surnom donné à Liège au XVIIIe s. au concessionnaire des postes de et pour l’Allemagne.
|
EV |
Dallequin |
zie Dalkin.
|
FD |
Dallet |
Dal(l)ez, Dallé, Dalet, -ed, -ey, Dhallé: PlN Dallet (Puy-de-Dôme)? Of D’Alet. PlN Alet (Aude, Indre-et-Loire). Of PlN Allez (Lot-et-Garonne)? 1655-1709 Ant. Dales, FV-Lo; 1670-92 Frans Daled, FV-Haringe (VS1997,172).
|
FD |
Dallet |
-ez, cf. Dalez.
|
JG |
Dalleur |
1381 «Herman Dalleur» GuillLiège; nom d’origine: Alleur (Lg).
|
JG |
Dalleur |
PlN Alleur (LU). 1335 Hermans d’Aloir, Juprelle (SLLIII); 1422 Antoine de Alleur, Luik (ASM II).
|
FD |
Dallière |
PlN Allières (Ariège, Rhône, Isère).
|
FD |
D’Allinville |
De Lainville. PlN (Seine-et-Oise).
|
FD |
Dalloin |
zie D’Halluin.
|
FD |
Dallon |
Dallons. Nom d’origine: Dallon (Aisne).
|
JG |
Dallon(s) |
Dalon: PlN Dallon (Aisne).
|
FD |
Dallongeville |
zie Longueville.
|
FD |
Dallons |
1. V. TAD (Ta).. — 2. Proven. D’Halond (Dép. Tourbes)
|
EV |
Dalloz |
-o(s), Daloz(e), -ose: Dal(l)oz is een FN uit Savooie en de Jura. PlN Allos (B.-Alpes) (DAUZAT).
|
FD |
Dalmagne |
zie Dallemagne.
|
FD |
Dalman |
cf. Dallemagne dit Dalman.
|
JG |
Dalman(s) |
zie Daleman(s).
|
FD |
Dalmatius |
Dalmas(so), Dal Mas(o), Damas(e): Patr. Lat. HN Dalmatius, Dalmasius. It. FN Damaso = Dalmasso, Fr. Da(l)mace. 1352 (Jan) Damaes, Aw. (BLOII); 1436 Coppen Damast, Bg. (JAM. II).
|
FD |
Dalmeijer |
Ook Ndl. Daalmeijer, Ndd. Daalmeyer, D. Dallmeyer, Talmeier: boer in het dal. Vgl. Bergmeier.
|
FD |
Dalmeiren |
zie Delmère.
|
FD |
Dalmolin |
Dal Molin: W. d’al molin: van aan de Molen. Vgl. Vermeulen.
|
FD |
Dalmon(d) |
zie Dalemont.
|
FD |
Dalmot(t)e |
W. d’al motte: van der Moten. Of var. van Delmotte.
|
FD |
d-Alne |
Proven. Dép. Gozée.
|
EV |
Daloin(ck) |
zie D’Halluin.
|
FD |
Dalon |
zie Dallon(s).
|
FD |
Dalose |
-oz(e), zie Dalloz.
|
FD |
Dalose |
-oze (NF savoyard et jurassien). 1452 «frère Jake Dalooz» GuillLiège; Dalloz est d’origine topon., équivalent de Dalle, avec -z d’abord graphique (cf. Dauzat 171). – Dans 1241-42 «Waltero Dalos» CharitéTournai et 1443 «frère Jaque Daloeste» GuillLiège, il s’agit de la ville d’Alost.
|
JG |
Dalphin |
zie Dauphin.
|
FD |
Dalq |
Zie Dalck.
|
FD |
Dalrue |
zie Delarue.
|
FD |
Dalsace |
Dalsass: Uit de Elzas, Duitstalig gebied in Frankrijk (D. Elsass, Fr. Alsace).
|
FD |
Dalschaert |
Daelschaert: BN voor een stommelaar. Afl. van Mnl.-Ndd. dalschen, delsken: stommelen. Vgl. Stommeleer. 1296 Henr. Dalscevoet, Hb. (NN); 1343 Kerstiaen Dalschard, Gent (RSGII); 1474 Pieter Dalscaert, Lochristi-Gent(PBG).
|
FD |
Dalstein |
PlN Dalstein in Lotharingen (Moselle).
|
FD |
d-Altena |
Proven. Dép. Contich et Moerkerke.
|
EV |
Daluin |
Daluwein, zie D’Halluin.
|
FD |
Dalva |
zie Val.
|
FD |
Dalvelde |
D’al Velde: van aan het veld, van de Velde. Of Dele Velde (id.).
|
FD |
Dalving |
Dalvinck, zie Dolfyn.
|
FD |
D’Alwein |
zie D’Halluin.
|
FD |
Daly |
zie Daily.
|
FD |
d-Aly |
V. Dailly.
|
EV |
dam |
,,Digue ». 1. Proven. Dam(m), Damme, Van Dam(me). Damme (Loc.). Dammekens. ,,Petites digues ». Damman(s). ,,De Damme ». — 2. Profess. Damman(s). ,,Préposé aux digues ». Synon. : Dammaerts.
|
EV |
Dam- |
-oiseau(x), -(o)seaux, -(u)-zeau(x). Car. phys. Damoiseau, ,Jeune homme ». N° 253. Ou bien : Sobriq. d’H. peu viril. N° 257.
|
EV |
Dam(e)ry |
1. PlN Amry in Heure-le-Romain (LU). 1271 Thireheas d’Amerires; 1384 Colins d’Ammerie, LU (AVB); 1383 Guillaume d’Amerires, Amry (ISC). – 2. PlN Aumerie in Kain (H). 1324 Willaumes d’Ameries, Bouvignies; 1393 Mahieu d’Aumeries = Mahieus d’Ameries, Cuesmes (CSWII). – 3. PlN Aymeries (Nord): 1176 Ameries (TW). Zie Daimeries. – 4. Soms Damerie: Dame Marie; zie Damarey. 1252 sa mère, dame Damerie, Orval (CAO).
|
FD |
Dam(m) |
Dams. V. Adam et Damien.
|
EV |
Dam(me), van (den) |
Damme, van Dame, Vendamme, van Daem, van Danne, van Daene: Verspreide PlN Dam, ten Damme. PlN Damme (WV), Dam (NL, NH). 1240 Christina filia Adelizae de Damme, Olsene (SCHMID); 1242 Nicholai de Dam, Zulte (SMTI); 1326 Jan van den Damme, Ip. (BEELE); 1396 Diederic van den Damme, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: N.Tf 1944,183.
|
FD |
Dam, (van) |
zie van den Damme.
|
FD |
Damade |
Metr. Dame Ade: vrouw Ada. 1275 Dame Ade Paiele, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Damade |
NF attesté du 16e au 18e s. à Montigny-le-Tilleul, d’où le top. «piedsente d’Amaide» : formation du type dame + prénom fém. Ade (JH, BTD 40, 102).
|
JG |
Damagnez |
Damanet, Demanet, -ez, de Mannez, Desmanet: Metr. Dame Agnès, Dame Anet: vrouw Agnes. 1275 Dame Agnès de Prestrebuis, Vloesberg (VR 54r°); 1425 Henry Dame Agnes, H (CCHt); 1630 Jeanne Dameagnès dit Demanet, Nijvel (HERB.).
|
FD |
Damain |
cf. Damien.
|
JG |
Damain |
Zie Damin.
|
FD |
Daman |
-am, cf. Damman.
|
JG |
Daman(s) |
zie Amman.
|
FD |
Damanet |
1616 «Jan Damanet», «Charles Damanet» PrincipChimay, 1701 «Simon Damanet» Purnode; surnom: Dame Agnès, w. Enè, cf. 1593 «Andrieu d’Ameagnes» = 1606 «André Dameagnes» = 1622 «Andrieu Dama-gnes» BourgDinant; sinon, de w. nam. dama-nèt ‘petit doigt’ (dans formulette des doigts), cf. aussi Demanet.
|
JG |
Damanne |
1. Franse uitspraak van Damman; zie Amman(n). – 2. Metr. Dame Anne.
|
FD |
Damant |
1415 «Nicolle Damane» Dinant; p.-ê. dame Anne, cf. Damanet (ci-dessous); sinon var. de Damman, cf. 1545 «Bauldo Dam-mant» = 1554 «la veuve Bauldo Damanne», 1635 «Just Damant» BourgNamur.
|
JG |
Damar(d) |
Damart: PlN Damar in Dinant (N).
|
FD |
Damard |
Proven. Dammard (Loc. fr.).
|
EV |
Damarey |
Dammerey, Darnmare(t)z, Dameret: Metr. Damaroy, Dame Maroie: vrouwe Maria. 1357 Damaroie de le Ruelle, Atrecht (NCJ); 1453 Jan Dammare, St.-Win. (VERGR. 1968,71).
|
FD |
Damas |
1. D’Amas. PlN Amas in Ocquier (LU). 1385 Renar d’Amas, Stavelot (ASM II). – 2. Zie Dalmatius.
|
FD |
Damas |
Nom d’origine: Amas, à Ocquier (Lg); ou bien du prénom lat. Dalmatius.
|
JG |
d-Amas |
Proven. Dép. Ocquier. Damas. N. de baptême Damase. N° 107.
|
EV |
Damase |
zie Dalmatius.
|
FD |
D’Amato |
Damato: It. Patr. Lat. HN Amatus ‘de beminde’.
|
FD |
Damave |
Metr. Dame Ave, d.i. vrouw Eva (bijbelse VN) of Ava (Germ.). 1381 Henri Damme Ave, Luik (ISC); 1392 Jehan Dame Eyve, Bergen (CCHt).
|
FD |
Damave |
Peut-être Dame Ave (= Eve). Comp. 1598 «Hubert Damerose, cordonnier» BourgDinant, ainsi que Damide, etc.
|
JG |
Damay |
1606 «Mengold Damay» Cerfontaine; nom d’origine: Amay (Lg).
|
JG |
Damay |
PlN Amay (LU). 1316 Johans d’Ameinghes, Luik (SLL III).
|
FD |
d-Amb- |
-ois, -ot. Proven. Ombois (Dép. Fontaine-Valmont).
|
EV |
Damber |
zie Dambre.
|
FD |
Dambergs |
Gen. van Dombrecht?
|
FD |
Dambermont |
Dambiermont, Dambremont, Dembiermont, Dimbiermont: PlN Lambermont (LU) (HERB.).
|
FD |
Dambermont |
-iermont, Dembiermont, Dimbiermont. Nom d’origine: Lambermont (Lg), avec aphérèse de l-, suivie de prosthèse de d-(BTD40, 102).
|
JG |
d-Ambiermont |
Proven. Lambermont (De Lambermont a été compris Del Ambermont).
|
EV |
Damblon |
cf. Demblon.
|
JG |
Damblon |
Danblon, Demblon(d), Dimblon: PlN Néblon in Ouffet (LU): 1315 Emblon.
|
FD |
d-Amblon |
Proven. De Néblon (Dial.) (Ruiss. et L.D.).
|
EV |
Dambly |
(NF encore porté dans la localité même d’Ambly). 1629 «Gilles Dambly» BourgNamur; nom d’origine: Ambly (Nr).
|
JG |
Dambly |
PlN Ambly (N, Ard., Meuse). 1096 Waltero de Ambluz, N (ASH); 1385 Jean Dambli (MARCHAL).
|
FD |
d-Ambly |
Proven. Loc.
|
EV |
Dambois |
Met epenthetische nasaal < Dabois.
|
FD |
Dambois |
Nom d’origine: comme le NF est bien représenté à Liège, sans doute topon. local (rue) En-Bois [à noter que Amboy, à Serin-champs (Nr), ne semble pas exister]. Cf. aussi Dabois.
|
JG |
Dambour |
-bourg. Nom d’origine: Embourg (Lg).
|
JG |
Dambour(g) |
zie Dembour(g).
|
FD |
Dambr- |
-in, -ot. Car. phys. Damer- -in, -eau. ,,Petit jeune homme ».
|
EV |
Dambrain |
(NF de la région tournaisienne et des départ, du Nord et du PdC). Nom d’origine: sans doute Hamblain-les-Prés (arr. d’Arras), «Anblain», avec échange des consonnes liquides / > r, cf. 1212 «Anblain Aie & Juliane» NécrArras [MH].
|
JG |
Dambrain |
zie Dambrun(ne).
|
FD |
Dambre |
1664 «Mathieu Dambre» Warneton; nom d’origine: probabl. Hambres, topon. à Elnes (PdC) ou bien Ambre qui fut une agglomération importante au Moyen Âge en Franche-Comté (cf. C. Dondaine, Les parlers comtois d’oïl, 1972, 60) [MH].
|
JG |
Dambre |
Damber, Duhembre: 1. PlN Ambres (Tarn) (DUPAS 192). – 2. Dambre = De Hambres. PlN in Elnes (PdC) (JVO). 1638 Guillaume Dambre, Ardooie (MARECHAL); 1639 Jacques Dambre, Waasten (DUV.). – 3. Wellicht een andere PlN in: 1352 Gaffrois de Membre, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Dambre- |
-me, -mez. Proven. Dampremy (Loc).
|
EV |
Dambremé |
Damprimé. Peut-être nom d’origine : Dampremy, w. Dârmè, à Charleroi [FD] ; sinon, var. de Daubremé.
|
JG |
Dambremé |
-me, -mez, Damprimé, -ime: 1. PlN Dampremy (H): 1113 Danremey (TW). 1294 de Danremi Bauduins de Danremi (CRN). – 2. Var. van Daubremé met ingelaste nasaal.
|
FD |
Dambremont |
1767 «les avocats Dambremont… » Matagne-la-Grande ; var., avec méta-thèse, de Dambermont.
|
JG |
Dambremont |
zie Dambermont.
|
FD |
Dambren(n)e |
zie Dambrun(ne).
|
FD |
Dambreville |
PlN Embreville (Somme).
|
FD |
Dambricourt |
PlN Ambricourt (PdC).
|
FD |
Dambrine(s) |
Dambrin(ne): 1. PlN Ambrines (PdC). 1272 Maroie Ambrine, Atrecht (NCJ); 1409 Segerus Dambrine, St.-Tr. (GHYSEN); 1438 Soyer d’Ambrinnes, Atrecht (VS1992,390). –2. Ontronde vorm van Dambrunne.
|
FD |
Dambrink |
Tembrink. Zie Van den Brink.
|
FD |
Dambroise |
1771 «P. J. Dambroise» Matagne-la-Petite; ellipse de (fils) d’Ambroise.
|
JG |
Dambroise |
D’Ambros, D’Ambros(i)o: Patr. HN Ambrosius.
|
FD |
Dambruch |
Dambrucq: 1. PlN Dambroek, b.v. in Evergem (OV) (med. GYSS.). 1398 Calle van Dambrouc, Aalbeke (DEBR. 1970). – 2. PlN Dambrug. Zie Van Dambrugge.
|
FD |
Dambrugge, van |
PlN in Lichtervelde, Ruddervoorde, Torhout, Vladslo (DE III).
|
FD |
Dambrun |
Surnom composé de Dam- < lat. dominas et de brun; cf. aussi Dombrun et Dambrain.
|
JG |
Dambrun(ne) |
-une, -uyn(e), D(e)ombrun, Dambrin(ne), -ine(s), Dambren(n)e, Dambrain: 1. Patr. Fr. dam, dom < Lat. dominus: heer; Germ. VN Bruno. Heer Bruin. Vgl. Serbruyns. Pic. brin = brun. 1383 Jean Dambrun (MARCHAI). – 2. Var. van Dambrine(s); de u is dan hypercorrect.
|
FD |
d-Ambry |
V. Damry.
|
EV |
Dame |
De fr. dame, soit comme matronyme, cf. 1542-47 «Johan Madamez» Châtelet, soit comme syn. de belle-mère (sens d’anc. fr. Jame)(Morlet271).
|
JG |
Dame |
Ladame: BN voor een dame. Ofr. ook: schoonmoeder. 1386 Loys Dame (MARCHAI).
|
FD |
Damé(e) |
-ee: 1. PlN Amée in Jambes (N). – 2. Zie Damet.
|
FD |
Dame, van |
zie van Damme.
|
FD |
Damée |
Nom d’origine: Amée, à Jambes (Nr).
|
JG |
Damen |
cf. Daemen.
|
JG |
Damen |
zie Daem(s).
|
FD |
Damenstein |
Wsch. joodse EN (JVO).
|
FD |
Dameret |
zie Damarey.
|
FD |
Damerose |
Metr. Dame Rose: vrouw Rosa. 1277 Dame Roesse de Bethune (NCJ).
|
FD |
Damerval |
PlN Amerval (Nord). 1278 Mahiex d’Amerval, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Damery |
Damry (NF liégeois). Nom d’origine : Amry, w. à m ‘ri, à Heure-le-Romain (Lg).
|
JG |
Damet |
-ee, -é(e), -ey: Dim. van daim: damhert. Vgl. Ledain.
|
FD |
Damhaut |
1367 «Johans li damheaus» Guill-Liège, 1381 «Henrico dicto Damheal de Fle-raaele» CartValDieu, 1459 «Johan le Dam-heaul», 1564 «Henry le Damhea» CoutSta-velot; surnom: anc. liég. damheau, w. dam’hê ‘damoiseau’ FEW 3, 135a; cf. aussi Damoi-seau(x).
|
JG |
Damhaut |
W. vorm van Fr. Damoiseau: jonker. 1381 Henrico dicto Damheal de Flemaele (CVD); 1396 Henry le Dameheaul, Jupille (AVB).
|
FD |
Damhoff |
Danhof: PlN Dammhof (SH).
|
FD |
Damhouder, de |
BerN van de beambte belast met het toezicht op de dammen en dijken (WNT). 1180 Theodericus Damhouder, Vn. (LEYS I957′,u8); 1267 Tierin Damhoudre, Bg. (CG); 1397 Pieter de Damhoudre, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Damiaens |
-aans. Forme néerl. du prénom Damien, lat. Damianus.
|
JG |
Damiaens |
-iaans, -ian(i), -iano, -iany, -iean: Patr. HN Damianus. 1368 up Wouter Damiane = 1373 Wouter Damiaen, Ktr. (V 2v°, 25).
|
FD |
Damide |
Damit. 1444 «Damide le Mère sa femme» AidesNamur, 1454 «Johan Damyde le Vieul de Fraitur» CoutStavelot, 1472 «Jehan Damyde» DénLaroche, 1582 «Damide fille de Thomas Gilon» FiefsLiège, 1602-3 «la censé de Philippe Damide» TerriersNamur; nom composé: dame Ide, matronyme (comp. Damoutte).
|
JG |
Damide |
Damit: Metr. Dame Ide. 1275 Dame Yde,li femme Drinkebier, Oud. (VR6r°); 1351 Johannes Damydde, Luik (AVB); 1374 Henri Damme Yde, Luik(ISP).
|
FD |
Damien |
Damain, Damin (formes w.). 1289 «Jehans Damiens» CensNamur, 1333 «Hanin Damiens» ComptesMons, 1379 «Johans Damain cangier» Liège, 1426 «maistre Jehan Damiens» TailleSoignies, 1553 «Damen Giel-hart» Fronville, 1572 «Damien le charboni» BourgNamur, 1635-36 «Henri Damin», 1637 «Agnèsse relict Nicolas Damain» Nandrin; nom de bapt. Damien, popularisé par saint Damien, martyrisé avec son frère Corne sous Dioclétien.
|
JG |
Damien(s) |
1. D’Amiens. PlN Amiens (Somme). 1298 Rogero de Ambianis, Bg. (VERKEST); 1302 Huet d’Amiens, Dk. (RLT). – 2. Fr. Patr. Damien < Lat. HN Damianus.
|
FD |
Damien(s) |
N. de bapt. d’orig. hellén. Dérivés et synon : Da(e)m(s), Daemen.
|
EV |
Damiens |
Nom d’origine: Amiens (Somme).
|
JG |
Damilot |
Ofr. damelot: jongeman (J.G.).
|
FD |
Damilot |
Peut-être surnom: anc. fr. damelot ‘jeune homme’ FEW 3, 131a.
|
JG |
Damin |
Daminet(te), Damain: Patr. (Metr.). 1. Vleivormen van Damien. 1356 Maroie Damine, Dk. (TdT). – 2. GOFFIN (Tabl. du Hainaut, Herne, 299-300) verklaart Daminet < Dame Agnès (Namen), zoals Damagnez.
|
FD |
Daminet |
1. V. Damien. — 2. V. Tamines.
|
EV |
Daminet |
Dammekens. N° 107
|
EV |
Daminet |
Dimin. en -et de Damin, cf. Damien.
|
JG |
Damis |
D’ami. Fr. ami: vriend. 1313 Nicolas Dami, Parijs (MICH. 1950,131).
|
FD |
Damis |
NF néerl., dérivé de Daem (= Adam).
|
JG |
Damit |
cf. Damide.
|
JG |
Damit |
zie Damide.
|
FD |
Damm |
D. PlN Damm: dam, dijk. Vgl. Van Dam.
|
FD |
Dammaert(s) |
Afl. van Van den Darn(me). 1386 Heinrijc Dammaert, Ktr. (D f° 75).
|
FD |
Dammaerts |
Dammekens. V. dam.
|
EV |
Damman |
Daman, au génitif: Dammans. Nom de fonction: néerl. de amman, fr. l’aman ‘lieutenant civil’ ; cf. aussi Damane.
|
JG |
Damman(s) |
zie Amman.
|
FD |
Dammans |
1. V. dam. — 2. D(e) Amman. V. Amman.
|
EV |
Dammare(t)z |
zie Damarey.
|
FD |
Damme |
Nom d’origine: Damme (FlOcc).
|
JG |
Dammekens |
Dim. van Van (den) Damme.
|
FD |
Dammen |
zie Daem(s).
|
FD |
Dammer, de |
BN voor de dammer, damspeler. Vgl. Schaak. 1326 Michiel de Dammere, Ip. (BEELE); 1398 Jan de Dammere, Rumbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Dammerey |
zie Damarey.
|
FD |
Dammous |
zie D’amour.
|
FD |
Damoisaux |
-eau, -eaux, w. nam. Damwèsau, Damoisiaux, Damuseau, -seaux, Damseau, -eaux, Damzaux, Damzo, Demseaux. 1265 «li Damiseaus» CensNamur, 14e s. «Amelesli damoiseal de Wellerues» = «Amelot le fil damoseaus» DénHesbaye, 1336 «Henrotte li damoseaul» RegLaroche, 1506 «Lambert Damseau» BourgNamur, 1595 «Hubert Damoiseau» BourgDinant, 1602-3 «Gérard Damiseau» TerriersNamur, 17e s. «Mathy Damoiseau» Dorinne; surnom: moy. fr. damoiseau, gentilhomme non encore reçu comme chevalier, FEW 3, 135a; cf. aussi Damhaut.
|
JG |
Damoiseau(x) |
Damois(i)aux, Demoiseau, Damuzeaux, Damuseau, Damseau(x), Danseaux, Damzo: Ofr. damoisel: jonge edelman die nog geen ridder is. Vgl. De Jonckheere. 1269 Nicholon le Damisial, Aubechies (CSWI); 1293-8 Willem Jonchere = Willaume le Damoisel, Kales (GYSS. 1963); 1328 Jehans li Demisiaus, Ville-sur-Haine (CSW II).
|
FD |
d–Amont |
Proven. 1. d’Amont (L. D.). — 2. Damon (Dép. Mélin).
|
EV |
Damour |
D’Amour. 1431 «Piron Damour» Ans, 1549 «Gillet Damour [faisant relief d’une maison] présentement appelée Dieu d’Amour» AnthrLiège; probabl. nom d’enseigne, de maison, cf. «Maison (…) de Dieu d’amour» mentionnée aux 15e et 16e s., dans la paroisse de Saint-Séverin à Liège (E. Renard, BTD 26, 271-2).
|
JG |
D’amour |
Damour(s), Amoes, Dammous: PlN Amours. 1339 Nicoles d’Amours, Atrecht (NCJ); 1405 Arnout Damoers, Tn. (C.BAERT); 1433 le prince d’Amours, Rijsel (CCHt).
|
FD |
Damoutte |
Matronyme: dame Ode; comp. Damide.
|
JG |
Damoutte |
Metr. W. Dame Oute = vrouw Oda. 1373 Johan Dame Oude, LU (CSP); 1396 Jean Damoude, Juprelle (ISC); 1416 Henricum Dame Oude, Geldenaken (ISP).
|
FD |
Damprimé |
cf. Dambremé.
|
JG |
Damprimé |
zie Dambremé.
|
FD |
Damps |
zie Daem(s).
|
FD |
Dampsin |
Damsin, Damsaint: PlN Ampsin (LU).
|
FD |
Damré |
Proven. Dép. Louveigné.
|
EV |
Damry |
cf. Damery.
|
JG |
Damry |
Proven. 1. Damerie (Dép. Grandmetz). — 2. Damery (Loc fr.). — 3. D’Am Ry. ,,De près du ruisseau » (L.D.).
|
EV |
Damry |
zie Damery.
|
FD |
Dams |
cf. Daems.
|
JG |
Dams |
V. Damien.
|
EV |
Dams |
zie Daems.
|
FD |
Damsaint |
zie Dampsin.
|
FD |
Damschotter |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Damseau |
-eaux, Demseaux, cf. Damoiseau.
|
JG |
Damseau(x) |
zie Damoiseau(x).
|
FD |
Damsgaard |
PlN Damsgård (Noorwegen).
|
FD |
Damsin |
-aint. Nom d’origine: Ampsin, w. am ‘-sin (arr. Huy).
|
JG |
Damsin |
Proven. Ampsin (Loc.).
|
EV |
Damsin |
zie Dampsin.
|
FD |
Damsten |
1. Proven. Steen (Château) du sieur Damon ou de Damme (Loc.). — 2. N. de joueur Dam-steen, ,,Pion du jeu de dames ». N° 131.
|
EV |
Damster |
Mnl. damsater: die bij een dijk of dam woont.
|
FD |
Damster |
Probabl. de moy. néerl. damsater ‘habitant près d’une digue’ [FD] [le mot hamster n’étant pas mentionné avant Buffon est à exclure].
|
JG |
Damus |
Peut-être surnom délocutif: lat. damus ‘(nous) donnons’; ou bien par aphérèse de noms comme Adamus ou Antédamus.
|
JG |
Damuseau |
-seaux, Damzaux, Damzo, cf. Damoiseau.
|
JG |
Damuzeaux |
-seau, Damzo, zie Damoiseau(x).
|
FD |
Dan |
zie Daan(s).
|
FD |
Dan- |
cf. Daniel, Dan- (et dérivés).
|
JG |
Dan- |
-eau, -e(e)l(s). 1. V. TAD (Tan). — 2. V. Daniel.
|
EV |
Danaels |
zie Daniel(s).
|
FD |
Danau |
-aux, cf. Daniel, Daneau.
|
JG |
Danau(x) |
-aut, zie Daneau.
|
FD |
Danayer |
zie de Naeyer.
|
FD |
Danblon |
cf. Demblon.
|
JG |
Danblon |
zie Damblon.
|
FD |
Danca(rt) |
zie Dankaert(s).
|
FD |
Dancart |
Danckaert, Dankaert, au génitif: Danckaerts, Danckers. 1266 «Nicolaus filius Tancardi» = 1276 «Nicolaus Dancart» Zand-vliet, 1288 «Henris Dankart» DettesYpres, 1365 «Dankart gourmet» TailleMons, 1553 «Cornélis Danckart» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. thank-hard [FD].
|
JG |
Dance |
cf. Dans.
|
JG |
Dance |
zie Dans.
|
FD |
Dancet |
-ette, Danset(te), -ey: 1. Dim. van Ofr. dance, danse: dans. Vgl. Dansaert. 1648 Lauwers Danchet, Ktr. (KW). – 2. Var. van Doncet.
|
FD |
Danchaerts |
zie Dankaert(s).
|
FD |
Danchin |
PlN Anchin (Nord). 1349 Jehenne Danechin, Dk. (TdT); 1369 Wouter Anchijn, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Danck- |
-aert, -ers. 1. Car. mor. Dan-ker, ,,Homme qui remercie ». H. cérémonieux, obséquieux. N° 281. — 2. N. de baptême; Dankaart ou Dankert (Calendr. liturg. : Thanko, 16 février). Synon. : Dankelman.
|
EV |
Danckaert(s) |
-aers, -ers, zie Dankaert(s).
|
FD |
Danckaert(s) |
Danckers, cf. Dancart.
|
JG |
Danckenie |
zie Danquegny.
|
FD |
Danckoine |
1. N. de baptême. Antoine. N° 64. V. ce N. — 2. Proven. D’en corne, ,,Du coin (éloigné) ». L.D. N° 228.
|
EV |
Danco |
-ot. 1551 «Jehan Dancoz», 1573 «Jeanne Danco» BourgNamur, 1626 «Jean Dancoz», 1649 «Gérard d’Enkot» Huy; hypocor. de l’anthrop. germ. Dancart?
|
JG |
Danco(t) |
Var. van Daco, D’Acoz met n-epenthesis. 1626 Jean Dancoz, 1649 Gérard d’Enkot, Hoei (HERB.).
|
FD |
Dancoi(s)ne |
PlN Ancoisne (Nord). 1442 Jacquemart Danquoines, Flines (CAF); 1453 Marie Dancoine, Dk.(TTT).
|
FD |
D’Ancre |
1. PlN Ancre in Ogy (H). 1201 Eustacio de Encre (CLM); 1275 Bauduin d’Ancre, Vloesberg (VR 421*). – 2. PlN Encre, oude naam van Albert (Somme). 1234 Wautiers de Encra; 1271 Wicars d’Encre, Atrecht (NCJ).
|
FD |
D’Ancré |
zie Tancré.
|
FD |
Dancs |
zie Danks.
|
FD |
Dancygier |
zie van Dantzig.
|
FD |
d-And- |
-ois, -oit. Proven. Andoy (Dép. Wierde).
|
EV |
Dandaele, van |
zie van Daal.
|
FD |
Dandelot |
Dendelot, Dandelooy: PlN Andelot (Hte-Marne, Jura). 1568 Pierre d’Andelot, Bs. (CDT); 1657 Louis Dandeloe, Sens-Aw. (AP).
|
FD |
Dandelot |
V. TAD (Tond).
|
EV |
Dandenne |
PlN Andenne (N). 1259 Ger. de Andania, LU (AVB); 1332 Jean d’Andenne, Luik (ISC).
|
FD |
Dandi(e)n |
Var. van Dangien?
|
FD |
Dandin |
1685 «Michel Dandin, de Normandie» Mariembourg; probabl. surnom: anc. fr. dan-din, f., ‘clochette, grelot’ FEW 3, llb.
|
JG |
Dandois |
-oit, -oy, w. nam. Dandwè. 1514 «Piero Dandoy», 1612 «Germain Dandoy» Terriers-Namur; nom d’origine: Andoy, à Wierde (Nr).
|
JG |
d-Andoumont |
Proven. Dép. Gomzé-Andoumont.
|
EV |
Dandoy |
-oi(s), -oit, -oe, D’Ando, Dendoy: PlN Andoy in Wierde (N). 1522 Massart Dandoy, Namen (RBN).
|
FD |
D’Andréa |
D’Andries(s)ens, zie Andries.
|
FD |
d-Andriessens |
Filiation. « (Fils d’Andriesen »), ,,Fils du fils d’André ».
|
EV |
Dandrifosse |
1573 «Linard d’Andrifosse» Mal-medy ; nom d’origine : Andrifosse, w. o l’âdrî-fosse, à Robertville (Lg) (cf. JH, NF malmé-diens, 40).
|
JG |
Dandrifosse |
PlN Andrifosse in Robertville (LU). 1573 Linard d’Andrifosse (HERB., PSR 40).
|
FD |
Dandrimont |
D’Andrimont, Dandremont: PlN Andrimont (LU). 1313 Godefrois iadis de Andrimont, Luik (SLLIII).
|
FD |
Dandrimont |
d’Andrimont. 25.9.1726 «Martin Dandrimont ou plutôt Martin Orbon comme il s’appelloit dans le temps» Hervé [JL, NFw2] ; nom d’origine : Andrimont (arr. Verviers). Cf. aussi Dodrémont, Dodrimont.
|
JG |
d-Andrimont |
Proven. Loc.
|
EV |
Dandschotter |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Dandumont |
Dadoumont. 1695 «Daniel Dan-dumont» BourgNamur; nom d’origine: Andoumont, w. (à-n-)andoûmont, à Gomzé-Andoumont (Lg).
|
JG |
Dandumont |
Dadoumont: PlN Andoumont in Gomzé (LU).
|
FD |
Dane |
zie Daan(s).
|
FD |
Daneau |
cf. Daniel, Daneau, etc.
|
JG |
Daneau |
-eaux, -ieau, Dan(n)au(x), -aut, -iau(x), Danneau(x), D’Aneaux, Danna, D’Anna, Danio, Danhieu(x), Danheux, Denhieu, Deneu(x), Don(n)eu(x), Deniau(d), Denaux, Den(h)aut, Den(n)(e)au, Den(n)auw, Deno(o), de No, Donaux, Donneau(x), -(i)aux, Doniau(x), Donia, Dogna, Dogn(e)aux, -iau(x), Dou(g)niau(x), Dougna, Donea, de Donnea, Dannay, Donnai(s), Don(n)ay, Dounay, Daunay, Daunau, Daunno, Dagneau(x), -iau(x), -(ie)aux, Daignaux, -eau, d’Aigneaux, Da(i)gneux, Daugnaix, -(i)aux, -eau, Dinau(t), -aux, Dhinaut: Rom. vormen van de bijbelse VN Daniel, waarbij de uitgang -(i)el evolueerde zoals het Lat. dim.-suffix -dlu > Fr. -(e)au, Pic. -iau, Centrum-W. -ta, Luiks -ea(l), -ay. 1321 Daniaus de le Berghe = 1348 Daniel de le Berghe, Marke (DEBR. 1971); 1318 Daniel de Bellenghem = mesire Daneau = monsieur Danel = mesire Deneaux (DEBR. 1980); ± 1400 Daniel dit Dannea, Luik (BODY110); 1546 Donneau Watoulle; 1551 Donnea = Daniel del Thour; Johan Donneal=Jehan Danneal, Luik (VW1973,179-180); 1563 Jacop Danneux, Dowaai-Bg.(SCHOUT.I).
|
FD |
Daneel(s) |
Danel, zie Daniel(s).
|
FD |
Daneels |
cf. Daniels.
|
JG |
Danef |
zie Dejeneffe.
|
FD |
Danemark |
Dan(n)emark: Van Denemarken,
|
FD |
Danen |
cf. Daenen.
|
JG |
Danen(s) |
Daenen(s), Dha(e)nen(s), d’Hanens, Dannin, Dhanyns, D’Hanijns, d’Hanins: Patr.Vleivormen van de bijbelse VN Daniel. 1227 Arnoud Danin, Munkzwalm (GN); 1326 Andries Danin, Ip. (BEELE); 1366 Danin Danins huus, Ktr. (Ktr. 1970).
|
FD |
Danet |
cf. Dan-, thème anthrop. de Daniel.
|
JG |
Danet |
-es, -ey, Dannet, -é: Pair. Dim. van VN Daniel. 1275 Hues Danes, Dk. (J.G.).
|
FD |
D’Anethan |
1594-1669 J(ohann) von Anethan, Trier; 1694-1754 J. F. d’Anethan, LX (Par. 1982,426-435); 1711 Ludovicus Danethan, Trier (MUL VII).
|
FD |
d-Anethan |
Proven. Loc.
|
EV |
D’Angeli |
D’Angelo, De Angeli(s): It. Patr. Lat. HN Angélus. 1567 M. Dangelis, Aw. (AP).
|
FD |
Dangez |
Danger: 1. D’Angers. PlN (Maine-et-Loire). – 2. Fi. danger > Mnl. dangier: macht, geweld, onbeschoftheid, gevaar. BN. Vgl. FN Dangereux (DNF). 1645 lacques Dengier riddere, Aarts. (MAR.).
|
FD |
d-Angez |
Proven. Angers.
|
EV |
Dangien |
PlN Enghien (H), Ndl. Edingen. 1219 Ingelbertus de Aenghien, Edingen (SMTI); 1358 Gerars d’Anghien (SLLIV).
|
FD |
Dangier |
Danger. Surnom: anc. fr. dangier ‘manque, privation’ (comp. w. avu, awè dandji ‘avoir besoin’) FEW 3, 128b.
|
JG |
Dangis |
cf. Dengis.
|
JG |
Dangis |
zie Dengis.
|
FD |
Danglée |
Nom d’origine: topon. Anglée (coin), ainsi Les Anglées à Court-St-Étienne (BrW).
|
JG |
Dangleterre |
Originaire d’Angleterre.
|
JG |
Dangleterre |
Van Engeland, Fr. Angleterre. 1218 Engletere, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Dangleur |
1429 «Loren Dangleur» CoutStave-lot; nom d’origine: Angleur (Lg).
|
JG |
Dangleur |
Dongleur: PlN Angleur (LU). 1273 Hanins d’Angloire(AVB).
|
FD |
Dangmann |
Patr. D. afl. van een Germ. dank-naam, zoals Dankaard.
|
FD |
Dangoisse |
cf. Dangoxhe.
|
JG |
d-Angoisse |
Proven. Loc. fr. ,,Lieu resserré ». Synon. : Dangoxhe.
|
EV |
Dangot(te) |
Patr. (Metr.) Angot(te) (HERB.).
|
FD |
Dangotte |
Ellipse de (fils) d’Angotte, fém. de Angot < germ. ans-gaut?
|
JG |
d-Angotte |
Proven. En gotte. V. Gotte.
|
EV |
Dangoxhe |
Dangoisse (forme francisée). 1587 «Robert Dangoisse» BourgNamur; nom d’origine: topon. Angoxhe, w. èn-Angohe, à Rotheux-Rimière (Lg). Cf. aussi Angoxhe.
|
JG |
Dangoxhe |
Dangoisse: PlN Angoxhe in Rotheux (LU). 1587 Robert Dangoisse, Namen (RBN).
|
FD |
d-Angoxhe |
V. Dangoisse.
|
EV |
Dangre |
Nom d’origine: Angre (Ht).
|
JG |
Dangre |
PlN Angre (H).
|
FD |
Dangreau |
-eaux, Dangriau, -iaux. Nom d’origine: Angreau (arr. Mons).
|
JG |
Dangreau(x) |
-éau(x), -eiau, -iau(x): PlN Angreaux (H). 1243 Radulpho de Angriel, Bergen (CSWI).
|
FD |
Dangremont |
Dengremont. Nom d’origine: sans doute Engremont, à Fricourt (Somme).
|
JG |
Dangremont |
Dengremont: Var. van Dacremont of Daigremont met n-epenthesis.
|
FD |
Danguillaume |
Nom composé: dam < lat. dominus + Guillaume (= seigneur Guillaume).
|
JG |
Danguillaume |
Patr. Dan Guillaume: heer Willem. Danguy: Patr. Dan Guy: heer Wijt (Wido).
|
FD |
Danguy |
1. V. TAD (Tank). — 2. Proven. Dangy (Dép. Melles).
|
EV |
Danguy |
Comme le précédent, nom composé de dam + Guy (= seigneur Guy).
|
JG |
Danh- |
-aive, -ève. Proven. Dép. Jambes.
|
EV |
Danhaive |
1449 «Gilechon Danheve» Aides-Namur, 1530 «Marguerite Danhaive», 1564 «Jehan Danhayve» BourgNamur; nom d’origine : Anhaive, à Jambes (Nr).
|
JG |
Danhaive |
PlN Enhaive in Jambes (N). 1530 Pierart Danhaive, Namen (RBN).
|
FD |
Danhausen |
-er, zie Danhuysen.
|
FD |
Danheel |
zie Daniel(s).
|
FD |
Danheux |
Danhieu, Danhieux. Peut-être formes néerl. de Daneau [FD].
|
JG |
Danhier |
1. V. Tanière. — 2. V. TAD (Tan).
|
EV |
Danhier |
-iez. 1286 «Colins Danhiers» Cart-Binche; nom d’origine: Anhiers (Nord).
|
JG |
Danhier |
-iez: PlN Anhiers (Nord).
|
FD |
Danhieu(x) |
-heux: Spelling voor Da(i)gneux.
|
FD |
Danhof |
zie Damhoff.
|
FD |
Danhuysen |
Daenhuysen, Danhausen, Danhauser, Donhuysen: PlN Dannhausen (NS, BEI). D. FN Tannhauser, -häuser. PlN Tann: groot woud.
|
FD |
Dani |
zie Dany.
|
FD |
Daniar |
-ard, -art. 1513 «Damart de Sorlees», 1618 «Jean Damart» BourgNamur, 1637 «Ca-therinne Damart» Nandrin; dans certains cas, nom d’origine: Damar (= St-Médard), à Dinant (Nr), Damart (Aisne), etc. ; toutefois, dans la mention namuroise de 1513, Damart fonctionne bien comme prénom, p.-ê. d’origine germanique.
|
JG |
Daniau(x) |
zie Daneau.
|
FD |
d-Aniau(x) |
V. Dagneaux. –Anblon. V. Demblon.
|
EV |
Daniaux |
cf. Daniel.
|
JG |
Danieau |
zie Daneau.
|
FD |
Daniel |
Daneau, Danau, -aux, Daniaux, -ieau, Dannau, -eau, -eaux, -iau (formes vocali-sées); formes néerl.: Danneel, au génitif: Daniels, -iëls, Daneels, Danneels. 1279-80 «Daneau li tordere d’oie» RegTournai, 1295 «Da-niaus li Candillons» ComptesMons, 1363-64 «Gilles Daniauls», «Maingne Dannaus» Po-lyptAth, 1365 «Jehan Danauls vieswarier» TailleMons, 1437 «Johan Daneal» FiefsLiège, 1444 «Leurens Daneau», 1449 «Daneal barbier de l’abbie» AidesNamur, 1499 «Martin Daneau» TerrierNaast, 1521 «Daneau Cle-modea» BourgNamur, 1595 «Nicolas Dan-neau» BourgDinant; prénom Daniel, forme anc. Daneau, etc., du nom d’un des quatre grands prophètes de l’Ancien Testament (également nom de plusieurs saints). Cf. aussi Dagneau(x), Dagniau(x). « Dérivés du thème anthrop. Dan- de Daniel : Danet. 1275-76 «Hues Danes d’Arras» RegTournai, 1365 «Jehan le Danet des corbi-siers» TailleMons [p.-ê. surnom]; comp. Don-(n)et. – Danon.
|
JG |
Daniel |
N. de bapt. biblique. Da-nie(l), Danielant. Da(e)n(s), Daen-, Dahn. -ens. Dan- -eau, e(e)ls.
|
EV |
Daniel(s) |
Daniël(s), Daniele, Danielse(n), -ssen, -(s)son, Dan(n)eel(s), Danihel, Danheel, Danel, Danaels, Danieli(s), Deniel(s), Denniel, Deneels, de Neels: Patr. Bijbelse VN Daniel ‘mijn rechter is God’. 1280 Johannes Daniel, Ip. (BEELE); 1379-80 domum Jacob i Daneel; 1397 Jan Daniels; 1387 Galle Daneels, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Danière |
Fr. verspreide PlN Asnières (o.m. Seine). 1307 Jehans Dasnières, Dk. (TdT).
|
FD |
Danieux |
Danio, zie Daneau.
|
FD |
Daninck |
zie Daeninck(x).
|
FD |
Danis |
Dannis, Dhanis, Dan(n)ijs, Danys, Danisse, Daunis: Patr. 1. Danijs is een var. van Denijs (vgl. bagij ne = begij n, Machiel = Michiel). 1248-71 tser Danijs van Brechte, Aw.; 1292 Jan Daniis, Mech. (CG); 1321 Cristina Dionisy = 1372 Kerstine Danijs, Bunsbeek; 1383 Nijs Doufman = 1400 Danijs Doefman (C. BAERT); 1565 Denys Zavonts = 1570 Danijs Avonts, Kontich (SELS). – 2. Uit Danijns/Danins. Zie Danen(s). 1391 Lijsbetten geheten Danijns = Elizabeth dicte Danijs, Es. (OSTYN). – 3. Danys = d’Anys. PlN Anixhe in Fexhe-lez-Slins (LU). 1267 Johans d’Anis = 1275 Johans d’Anix, Luik (AVE); 1273 Simon de Anis (HERB. 1947,56); 1350 Ernar de Mons dit d’Anys; 1440 Gérard d’Anixhe, Luik (ISP).
|
FD |
Danis |
-isse. 1597-98 «François Danis» Comp-tesNivelles, 1623 «Jan Danis» DénChimay; aphérèse de Jordanus. Cf. aussi Dhanis.
|
JG |
Danjou |
Originaire de l’Anjou.
|
JG |
d-Anjou |
Proven. Rég. fr.
|
EV |
Danjou(x) |
PlN Anjou, oud hertogdom, streek van Angers. 1358 Colart Dango = 1365 Colard d’Anjo, Bergen (CCHt).
|
FD |
Dankaert(s) |
-aart, Danka, Danca(rt), Danckaert(s), -er(t)s, Da(e)nckaers, Danchaerts, Danker(s): Patr. Germ. VN thank-hard ‘gedachte, dank-sterk’. 1196 predium Tancardi (GN). 1266 Nicolaus filius Tancardi = 1276 Nicolaus Dancart, Zandvliet (MNT123); 1305 Griele Dancarts, Ip. (BEELE); 1392 Symoen Dankaerd, Ktr. (DEBR. 1970). Danker kan theoretisch uit thank-hari worden verklaard, maar het ligt meer voor de hand dat Danker(s) door verdoffing uit Dankaer(t)(s) ontstond.
|
FD |
Dankelman |
1. Profess. De ankerman, ,,le fabricant d’ancres » (NOB 66, 79). Ou bien : ,,Le préposé au service de l’ancre ». — 2. V. Danck(a)ert.
|
EV |
Dankelman |
Patr. Afl. van Dankel, dim. van Germ. dank-naam zoals Dankaard. D. Danckelmann.
|
FD |
Dankemeier |
Reïnterpretatie van D. FN Dannenmeier: meier in een Tann: groot woud (BRECH.).
|
FD |
Dankenie |
zie Danquegny.
|
FD |
Danker(s) |
zie Dankaert(s).
|
FD |
Dankers |
V. Danckaert et TAD (Tank).
|
EV |
Danks |
Dancs: Patr. Dank, korte Germ. VN Danco ‘gedachte’ of korte vorm van welke Dank-naam ook, Dankaard of Dankward.
|
FD |
Dankwar(d)t |
-worth: Patr. Germ. VN thank-ward ‘gedachte-bewaarder’:Tanquardus.
|
FD |
Danlée |
-ee, -oi(s), -oy(e): PlN Anloy, W. Anlè (LX).
|
FD |
d-Anlée |
-Anlieu, -Anly. Proven. Anlier (Loc.).
|
EV |
Danlie(r) |
Danlieu, Dan(ne)ly, Daulie(s), Daully(e): PlN Anlier(LX).
|
FD |
Danloy |
-ois, w. nam. Danlwè, p.-ê. Danlée. Nom d’origine: Anloy, w. Anlè (arr. Neufchâ-teau).
|
JG |
d-Anloy |
Proven. Loc. V. TAD (Tank).
|
EV |
Dann- |
-(e)au(x), -aut, -iau(x), -ieu, -el, -eel(s). N. de bapt. 1. Dimin. de Daniel. — 2. V. TAD (Tan).
|
EV |
Dann- |
-in, -is, -o(n). V. TAD (Tan).
|
EV |
D’Anna |
Danna, zie Daneau.
|
FD |
Dannau |
-eau, -eaux, -iau, cf. Daniel, Daneau.
|
JG |
Dannau(x) |
-aut, -ay, zie Daneau.
|
FD |
Danne |
zie Daan(s).
|
FD |
Danné |
zie Danet.
|
FD |
Danne(n)berg |
PlN (NS, BB, NRW).
|
FD |
Danne, van |
zie van Damme.
|
FD |
Danneau(x) |
zie Daneau.
|
FD |
Danneberg |
zie Dannenberg.
|
FD |
Danneel |
-eels, cf. Daniels.
|
JG |
Danneel(s) |
zie Daniel(s).
|
FD |
Dannely |
zie Danlier.
|
FD |
Dannemark |
Originaire du Danemark.
|
JG |
Dannemark |
zie Danemark.
|
FD |
Dannenhauer |
Houthakker in het bos (im Tann, Mnd. dan).
|
FD |
Dannequin |
Danquin: 1. Patr. Geromaniseerde spelling van Mnl. Danekin, dim. van VN Daniel. Zie Daenekindt. – 2. D’Annequin. PlN Annequin (PdC).Vgl.Dennequin.
|
FD |
Dannet |
zie Danet.
|
FD |
d-Annevoie |
Proven. Loc.
|
EV |
Dannevoye |
Dan(ne)voie, Danvoy(e): PlN Annevoie (N). 1265 Martin d’Annevoie, N (CRN).
|
FD |
Dannevoye |
Danvoie, -oye (qui postule normalement une prononciation du an ‘ non nasalisée). 1550 «Pierchon Dannevoie» BourgNamur, 1616 «Hector Danvoye» PrincipChimay; nom d’origine: Annevoie, w. an ‘vôye (Nr).
|
JG |
Danni |
Zie Dany.
|
FD |
Danniau(x) |
zie Daneau.
|
FD |
Danniel |
zie Daniels.
|
FD |
Dannijs |
zie Danis.
|
FD |
Dannin |
zie Danen(s).
|
FD |
Dannis |
zie Danis.
|
FD |
Dannoi |
cf. Danois.
|
JG |
Dannoi |
Zie Danoi.
|
FD |
Dannon(n)ay |
PlN Annonay (Ardèche) (DNF).
|
FD |
Dannoot |
Dano: 1. Patr. Dim. van VN Daniel. Vgl. Danon. 1448 Geffroy Dannot, Comp. (MORLET). – 2. PlN Annot (B.-Alpes). – 3. Var. van Danois. Vgl. Lannoot < Lannoi. Dannos(s)et: Patr. D’Hannoset: afl. van Jehan (HERB.)? Of vleivorm van Daniel?
|
FD |
Dannoset |
-osset. Préposition de + Hannoset, dérivé de (Je)han, mais le h- se maintient en liégeois et aurait probabl. d’ailleurs empêché l’élision de la voyelle de la préposition. Songer plutôt à un hypocor. de Daniel (comp. Baltoset, Henroset; …) [JL, NFw].
|
JG |
Dannoy |
zie Danois.
|
FD |
Dano |
zie Dannoot.
|
FD |
Danois |
Dannoi. 1356-58 «Jehan li Danois» PolyptAth; ethnique: fr. danois. Cf. aussi Dannemark.
|
JG |
Danois |
Dannoy, Dannoi: 1. Danois: Deen. Vgl. De Dene. – 2. PlN Annois (Aisne), Annoix (Cher), Annois (B.-Pyr.). 1354 Jean d’Annoi, Chauny; 136 e. Renaut d’Annoit, Laon (MORLET).
|
FD |
Danon |
cf. Dan-, thème anthrop. de Daniel.
|
JG |
Danon |
Dannon, Den(n)on: Patr. Afl. van VN Daniel.
|
FD |
Danquegny |
Dan(c)kenie: PlN Hacquegnies (H), met n-epenthesis.
|
FD |
Danquin |
zie Dannequin.
|
FD |
Dans |
D’Ans, d’Ans, Danse, Danz(e), Dance: 1. BN Ofr. dan(t), dam: heer, meester; vgl. 1239 dans Liebers de saint Martin, Dk. (SMT). 1202 Willelmo Danz, Bg. (LEYS 1954,159). Vgl. De Heere. – 2. Korte vorm van Daniel: 1267 Dans Abram = 1268 Daninus Abram, Ip. (BEELE); 1262 Pieron fil Dans, Ktr. (DEBR. 1980). – 3. Dans = d’Ans. PlN Ans (LU). 1220 Henrici de Anz = 1221 H. miles de Ans; 1359 Pirckes d’Ans (AVB).
|
FD |
Dans |
D’Ans, Danse, Danze, Dance. 1620«Ma-thias Dans», avocat à la Cour spirituelle (BIALg 21, 164-9), 1702 «Jean Bernard Dance» Antheit, 1734 «Bernardine Danze» Antheit, 1743 «Pierre Joseph Danse» Fallais, 1827 «Henri Joseph Dance (né Dans)» Grâce-Montegnée, dont les descendants sont tous Dance (comm. A. Danze); nom d’origine: Ans (Lg).
|
JG |
d-Ans |
Proven. 1. Ans (Loc.). — 2. Anze (Dép. Houtain-St-Siméon).
|
EV |
Dansa(e)rt |
1. V. Danser. — 2. Proven. Ansart (Dép. Tintigny). — 3. V. TAD (Tanz).
|
EV |
Dansa(e)rt |
-ard, Danssaert: 1. Afl. van ww. dansen. BN voor een danser. 1358 Segher Dansaert, Aw. (CLM); 1384 Heinkin Dansaert (FLW). – 2. PlN Ansart in Tintigny (LX). 1384 Gilles Dansart, Orval(CAO).
|
FD |
Dansard |
-art. 1384 «Gilles Dansait escuiers» CartOrval; nom d’origine: Ansart, à Tintigny (Lx).
|
JG |
d-Ansart |
-Ansard. Proven. Ansart (Dép. Tintigny).
|
EV |
Danschotter |
-schutter, zie de Hantsetters.
|
FD |
Danseaux |
zie Damoiseau(x).
|
FD |
Dansecour |
Vn. (med. R. Dansercoer).
|
FD |
D’Ansembourg |
PlN Ansemburg (GH). 1135 Humbert d’Ansembourg (Par. 1983,195-256).
|
FD |
d’Ansembourg |
pron. d’Ans’boûr. Nom d’une illustre famille de la noblesse liégeoise.
|
JG |
d–Ansembourg |
Proven. Loc. (Gr. D. Luxemb.).
|
EV |
Danser |
Car. mor. ou profess. ,,Danseur ». Synon. : Dansaert (Suffixe péjoratif). N° 199.
|
EV |
d-Anser- |
-ay, -oy. Proven. Anserœlx (Loc).
|
EV |
Danseray |
Mfr. dansereau: danser. Vgl. Dansaert. Dansercoer: Dachicourt met epenthetische n en r. 1702 Geraert Dansercour, Merkem (PV); 1708 C.F.
|
FD |
Danseray |
Surnom: moy. fr. dansereau ‘danseur’ FEW 15/2, 62a, avec suff. w. liég. -ayl
|
JG |
d–Ansercoer |
Proven. ,,Domaine du sieur Ansier ». N° 245.
|
EV |
Danset(te) |
zie Dancet.
|
FD |
Dansette |
V. TAD (Tanz).
|
EV |
D’Anstaing |
PlN Anstaing (Nord). 1204 Philippi de Anstain (SPL).
|
FD |
d-Ant(h)in(ne) |
Proven. Anthisnes (Loc.).
|
EV |
d-Antan |
V. d’Anethan.
|
EV |
Dantand |
1. W. spelling voor Den Tand. – 2. Grafie voor Dan tan, d.i. d’antan < Lat. ante annum: vorig jaar, eertijds. BN. ±1300 Tasse Dantan, PdC (BOUGARD); 1340 Marguine Dantan, Nouvion (MORLET).
|
FD |
Danthée |
PlN Anthée (N). 1294 Jehans d’Antée, Anthée(CRN).
|
FD |
Danthin(n)e(s) |
Dhantin(n)e(s), Dentinne, Danthisnes: 1. PlN Anthisnes (LU). 1306 Corbello de Antines, LU (SLLIII). – 2. PlN Emptinne (N). Zie Demptinne.
|
FD |
Danthine |
-es, Danthinne, Danthisnes, Dantine, -es, Dantinne, -es. s.d. «Pétri Dantynne» ObitHuy, 1748 «Gille Danthinne» Nandrin; nom d’origine: Anthisnes (Lg).
|
JG |
Dantoin |
Dantoing. Nom d’origine: Antoing (arr. Tournai).
|
JG |
Dantoing |
-oin(t), Danthoin, -uin: PlN Antoing (H). 1299 Colardo de Antoing, Bg. (VERKEST); 1325 Magrite Dantoing, Dk. (TdT).
|
FD |
D’Antoni(o) |
D’Antuono: It. Patr. HN Antonius.
|
FD |
Dantrou |
Var. van Dutroux?
|
FD |
Dantschotter |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Dantzig, van |
Danziger, Dancygier: PlN Dantsig (D. Danzig, Pools Gdansk) in West-Pruisen, nu Polen. De Ndl. vorm was evenwel Dansik of Danswijk. 1506 Rougier van Danseke, Lauwe (KWII); 1535 Jan van Danswijck, Rees (NRW)-Aw. (AP).
|
FD |
Danv(a)in |
1. PlN Anvaing (H). 1308 Maroie Danvaing, Dk. (TdT); 1386 Renaud Danvain, Ktr. (DEBR. 1972). – 2. PlN Anvin (PdC). 1281 Egline d’Anvin,Atrecht (NCJ).
|
FD |
Danvers |
d’Anvers, D’Anvers: PlN Anvers, Ndl. Antwerpen (A). 1545 Bertrand Danvers, Namen (RBN).
|
FD |
Danvin |
Nom d’origine: Anvin (PdC) ou An-vaing (arr. Ath).
|
JG |
Danvoie |
-oy(e), zie Dannevoye.
|
FD |
Danvoie |
-oye, cf. Dannevoye.
|
JG |
d-Anvoye |
V. Dannevoie.
|
EV |
Dany |
Dan(n)i: Wsch. var. van Deny/Deni, met voortonig versterkte klinker.
|
FD |
Danys |
zie Danis.
|
FD |
Danz- |
–as, -e. 1. V. TAD (Tanz). — 2. V. Dans.
|
EV |
Danz(e) |
zie Dans.
|
FD |
Danzain |
Danzin. Nom d’origine : Anzin (Nord).
|
JG |
d-Anzain |
Proven. Anzin (Loc. fr.).
|
EV |
Danze |
cf. Dans(e).
|
JG |
Danziger |
zie van Dantzig.
|
FD |
Danzin |
Danzain: PlN Anzin (Nord, PdC). 1266 Mahieus Anzaing; 1285 Mahiu d’Anzain, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Daou(s)t |
,,Du mois d’Août ». 1. N. de cire. Epoque de la naissance. N° 301. — 2. Profess. ,,Ouvrier venu d’ailleurs pour les moissons (,,Aoûtier »).
|
EV |
Daoust |
w. nam. Dawous’, d’Aoust, D’Aoust, D’Aoûst, Daout, Daoût, D’Août, D’Août, w. nam. Dawous’. 1350 «Renard d’Aoust» AnthrLiège, 1365 «Jehan Daoust caudrelier des fèvres» TailleMons, 1689 «Philippe Daoust» BourgNamur; surnom (d’ouvrier saisonnier): du mois d’août, cf. aussi Dahout et Aou(s)t.
|
JG |
D’Aoust |
d’Aoust, Da(v)oust, Déoust, Dhoest, D’Hoest, Dehoest, D’Août, d’Août, Daoût, D’Août, d’Août, Daou(t), Da(w)oud, Dahout, D’Hoedt, Dhoedt, D’Hous(t), D(e)houst: Ofr. aoust, Fr. août < Lat. augustus: oogst, oogstmaand. Vgl. Wvl. oest in de twee betekenissen. Wellicht BN voor de oogster. 1339 Jacquemart d’Aoust, Bergen (CCHt); 1350 Renard d’Aoust, Luik (RENARD 261). Zie ook De Ost.
|
FD |
Daparé |
(NF de la région de Couvin et Viroinval). NF d’origine incertaine, p.-ê. italien.
|
JG |
Daper |
zie de Dapper.
|
FD |
Dapfontaine |
D’Arbrefontaine, d’Arbrefontaine. 1656 «Anne Darbrefontaine» Dén-Malempré; nom d’origine: Arbrefontaine, w. (en-) âfontène (Lx).
|
JG |
Dapfontaine |
PlN Arbrefontaine (LX).
|
FD |
Daphné |
-ée. Peut-être nom d’enfant trouvé, d’après le nom d’une nymphe chasseresse aimée d’Apollon (le prénom paraît récent). Pourrait être aussi une graphie aberrante de D’Affnay, w. àfnê, hameau de Neufchâteau-lez-Visé, même si la localisation en est essentiellement namuroise. Cependant, la répartition géogr. de Daphné (et var.) et de Daffnay (et var.) est fort similaire [JL, NFw].
|
JG |
Daphné |
zie D’Affnay.
|
FD |
Daplincourt |
PlN Applaincourt in Noyon (Oise) (DNF).
|
FD |
Daponte |
Sp. FN = van der Brugge.
|
FD |
Dappe, van |
PlN. 1584 Eloy van Dape, Aw. (AB).
|
FD |
Dapper, de |
Dap(p)er, Dapperen: BN voor wie dapper was, d.w.z. snel, vlug, flink, sterk gebouwd. 1251 Woitinus Dapper, Har. (DEBR. 1980); 1378 Boudin de Dappere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Dappremé(e) |
-me(e), Dapremez, -mée, zie Daubremé.
|
FD |
Dapremez |
-ée, Dappremée. NF attesté au début du 19e s. à Laplaigne (arr. Tournai) et St-Amand (Nord), issu d’un topon. en -mez non identifié dans cette région.
|
JG |
D’Apremont |
zie Daspremont.
|
FD |
D’Aprile |
zie Davril.
|
FD |
Dapsence |
Dapsens: Metr. Vz. de + Germ. VN Absendis?
|
FD |
Dapsens |
Dapsence. NF attesté à Tournai et à Vaulx-lez-Tournai depuis la fin du 18e s. (grande famille de maîtres de carrière), que l’on retrouve sous la forme Dapsence à Condé-sur-Escaut dès 1620, comme maîtres bateliers (GeneaNet); le métier exercé autorise à voir dans ce N F le terme absence, attesté du reste dès 1308 sous la forme apsence ‘fait d’être éloigné d’un lieu’ FEW 24, 52a.
|
JG |
d-Apsens |
Proven. Absentis (Anc. N. de rivière à Maldegem.
|
EV |
Dapvril |
zie Davril.
|
FD |
Daquin |
zie Dacquin.
|
FD |
Dar- |
-man, -men(s). V. DARIDO.
|
EV |
Darago |
Originaire d’Aragon, NF importé? Cf. cependant 1302 «Watiers d’Aragonne» Loi-Tournai, 1363-64 «Piérars d’Arragonne, de Sirau» PolyptAth [CH].
|
JG |
Daras |
-asse, Darat, cf. Darras.
|
JG |
d-Aras |
V. Darras.
|
EV |
Daras(se) |
Dara(t), zie Arras.
|
FD |
Darbé |
zie D’Erbée.
|
FD |
D’Arbrefontaine |
d’A-, cf. Dapfontaine.
|
JG |
Darc |
Darck, Darcq(ue), Darque(s): Darc. 1. PlN Arc (Hte-Marne, Hte-Saône, Côte-d’Or). 1384 Huguenin d’Arc, 1383 Oudot Darc, Chalon (MARCHAL). – 2. PlN Arc (H). 1346 Vinchans d’Arc, Dk. (RUELLE). – 3. PlN Arques, Ndl. Arken (PdC). 1096 Hugo de Arkes; 1474 Jean Darcques (DFI).
|
FD |
d-Arc(q) |
Proven. Arc (-Ainières) (Loc.). Synon. : Dalcq.
|
EV |
Darcaigne |
Var. van Darquenne.
|
FD |
d-Arcaigne |
Proven. Arquennes (Loc.). (Prononc. dial.).
|
EV |
d-Arch- |
-is, -y. Proven. 1. Harchies (Loc.). — 2. Arsy (Dép. Forville). 3. Harsy (L.D.). «Terre défrichée par le feu. N° 238.
|
EV |
Darchambeau |
D’Arch-, d’Arch-, Préposition de + Archambaud < anthrop. germ. ercan + bald.
|
JG |
Darchambeau |
-haut, zie Archambault.
|
FD |
d-Archambeau |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Darche |
1566 «Collinet Darche» Cerfontaine, 1616 «Martin Darche» PrincipChimay; nom d’origine: Arche, à Maillen (Nr), cf. aussi Dache.
|
JG |
Darche |
Darge, D’Arge: PlN Arche in Maillen (N) en Haltinne (N); Arche(s) (Ardennen). 14de e. Guillaume de Mozet, sire d’Arche; 1535 Simon Darche, Virelles (Par. 1979,262-301).
|
FD |
Darche |
Proven. Dép. Dave (Forêt).
|
EV |
Darchennes |
Nom d’origine : Archennes (BrW).
|
JG |
Darchennes |
PlN Archennes (WB), Ndl. Eerken.
|
FD |
Darcheville |
cf. Dacheville.
|
JG |
Darcheville |
zie Dasseville.
|
FD |
Darchicourt |
cf. Dachicourt.
|
JG |
Darchicourt |
zie Dachicourt.
|
FD |
Darchis |
Darcis. 1709 «Nicolas Donneau Darcis» BourgLiège; nom d’origine: Archis, w. ârci, à Milmort (Lg).
|
JG |
Darchis |
Darcis: 1. PlN Archis in Milmort (LU). 1567 Jean Darcisse; 1650 Eustache Darchis = Darcis, Luik (ISP). – 2. Zie Darcy.
|
FD |
Darck |
zie Darc.
|
FD |
Darcon |
zie Dercon.
|
FD |
Darcourt |
D’Arcourt. Nom d’origine: Harcourt (Eure).
|
JG |
Darcourt |
zie Harcourt.
|
FD |
Darcq(ue) |
zie Darc.
|
FD |
Darcy |
d’Arcy, Darsi, Darc(h)is, Arcy(z): PlN Arcy (Aisne, Yonne), Arcis (Marne, Aube) of Arsy (Oise). 1383 Pierre d’Arcis (MARCHAL).
|
FD |
Dard- |
-art, -el, -ing. V. DARIDO.
|
EV |
d-Ard- |
-anne. V. Dardenne.
|
EV |
Dardaine |
zie van Aardenne.
|
FD |
Dardar |
-art (NF gaumais). Nom issu de l’an-throp. germ. dard-hard; ou bien surnom: fr. dare-dare ‘en toute hâte’ [Dardar était le nom d’une cloche à Saint-Paul, à Liège].
|
JG |
Dardar(t) |
Hypocoristische reduplicatie van een naam op -ard, b.v. Médard. Een klok in de Luikse Sint-Pauluskerk heette Dardar.
|
FD |
Darden |
D’Ardenne, Dardenne, w. nam. Dârdène. 1365 «Jehan Dardenne des fèvres» TailleMons, 1449 «Tieri Dardenne» Aides-Namur, 1524 «Johan Darden» DénStavelot-My, 1580 «Gérarde Dardenne» Haybes, 1589 «Jenne fille de feu Dardenne le Cuvelier» Liège; originaire de l’Ardenne.
|
JG |
Darden |
zie Daerden.
|
FD |
d-Ardenne |
-Ardanne, -Ardinne. Proven. (Région). Synon. : Lardin-nois, Adnet.
|
EV |
Dardenne(s) |
-inne, zie van Aardenne.
|
FD |
Darding |
Vernederlandsing van D’Ardenne (TUMMERS).
|
FD |
Dardinne |
1544 «Pirot Dardinne», «Thoma Dardinne» DénStavelotMy; var. de Dardenne, corresp. à une forme orale ârdine = Ardenne (ainsi à Bende).
|
JG |
d’Aremberg |
NF de la noblesse princière, d’après le NL Aremberg, près de Coblence [JMP].
|
JG |
d’Arenberg |
zie van Arenbergh.
|
FD |
d-Arenberg |
Proven. Seigneurerie allem.
|
EV |
Darentsen |
Fr. vz. de + Patr. Arentsen.
|
FD |
Darfeuille |
zie Arfeuille.
|
FD |
Darge |
Var. de Darche ?
|
JG |
Darge |
zie Darche.
|
FD |
d-Arge |
V. Darche.
|
EV |
Dargembeau |
zie Archambault.
|
FD |
D’Argembeau |
Var. de Darchambeau.
|
JG |
Dargent |
d’Argent. 1641 «Godefroid Dargent» BourgNamur, 1742 «Germain Dargent» Couvin; nom d’enseigne ou nom de maison d’un orfèvre [JMP], cf. BTD 26, 283.
|
JG |
Dargent |
D’Argent: 1. PlN Argent (Cher). – 2. BerBN voor een zilversmid. 1228 Robert in Argento, Robers de Argento, Atrecht (NCJ); 1397 Margrite Dargent, Dk. (TdT).
|
FD |
d-Argent |
Proven. Argent-eau ou -euil ou -on (Loc. et L.D.).
|
EV |
Dargenton |
Nom d’origine: Argenton [doublet savant de Harton] à Lonzée (Nr) et nom de plusieurs localités de France.
|
JG |
Dargenton |
PlN Argenton (N, B.-Alp., Finistère, Lot-et-Gar., Deux-Sèvres, Mayenne, Indre).
|
FD |
d-Argimont |
Proven. Dép. Braine l’Alleud. Ou : Hargimont (Loc.).
|
EV |
DARIDO |
Racine germanique ayant servi à composer des noms de baptême. I. N. simples. Tart, Tarde, Taride, Daerden, Dar- -man, -men(s). Après mutation du dernier d en g, k ou (s)ch : Darg, Darge, Darsch. II. N. simples avec suffixes.. D.-ing : Darding. D.- -az, -ig : Dar- -as, -is. III. N. composés. D.-bald : Tarabout. D.-hard : Dardart. D.-wald : Dardel. -Arimont. Proven. Arimont (Dép. Bévercé).
|
EV |
Darigny |
Nom d’origine: Hargnies, 1189 «Harigny» (Nord, arr. Avesnes) [MH], plutôt que Arrigny (Marne, arr. Vitry-le-François).
|
JG |
Darigny |
PlN Arrigny (Marne).
|
FD |
Darimont |
1444 «Mychiel Darimont» CoutStavelot; nom d’origine: Arimont, à Bévercé (Lg).
|
JG |
D’Arimont |
Darimont, Arimont: PlN Arimont in Bévercé (LU), Malmedy (LU). 1132 Hillinus de Alrimunt, Andernach; 188 Lambertus de Arimont, Malmedy (ASM).
|
FD |
Darion |
Proven. Darion (Loc.).
|
EV |
Daris |
V. DARIDO.
|
EV |
Darius |
Daris, Dario: VN uit de Oudheid (Perzië), ook HN. 1670 Franciscus Darius, Delft (MUL VI).
|
FD |
Darkenne |
zie Darquenne(s).
|
FD |
Darleux |
1. PlN Arleux (Nord). 1244 Wicardum d’Allues (SPL); 1349 Jakemon Darlues, Dk. (TdT). – 2. PlN Arleux (PdC, Somme). 1225 Jehan d’Allues; 1324 Marion d’Arloeus; 1357 Hanotin d’Arluex, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Darleux |
Nom d’origine: Arleux (Nord et PdC).
|
JG |
D’Arlhac |
PlN Arlac (Gironde).
|
FD |
Darlier |
PlN Arlier uit Ofr. argilier: kleigrond, in Jalhay(LU).
|
FD |
d–Arlier |
Proven. Arliers (Dép. Jalhay).
|
EV |
d-Arlix |
Proven. Arleux (Loc. for.).
|
EV |
d-Armois |
Proven. 1. De Hamois (Loc.). — 2. D’Harnoy (Dép. Evrehailles).
|
EV |
Darmois(e) |
Darnoise : PlN Les Armoises (Ard.). 1463 Simon des Armoises (Par. 1977,236).
|
FD |
Darmoise |
Darnoise. Nom d’origine: Les Armoises (Ardennes).
|
JG |
Darmon(t) |
-ond: PlN Darmont (Meuse). 1525 Jaspar Darmont, Namen (RBN).
|
FD |
Darmont |
-ond. 1422 «Collait Darmont» Châ-telet, 1444 «Jehan Darremon le viel» Aides-Namur, 1501 «Jamart Darmont» BourgNamur, 1505-37 «Jean Darmont» ÉchHuy; nom d’origine: probabl. Darmont (Meuse) ou d’un autre nom en -mont.
|
JG |
d-Armont |
V. D’Arimont.
|
EV |
Darms |
Verkorte vorm (gen.) van Gendarm(e); zie i.v. (…).
|
FD |
Darmsta(e)dter |
Van Darmstadt (HS).
|
FD |
Darmusi(e)au |
zie Larmuseau.
|
FD |
d-Arnal |
Proven. Amélie (Dép. Opprebais, Longueville).
|
EV |
Darnoise |
zie Darmois(e).
|
FD |
d-Aro |
Proven. D’Arois (Dép. Vyle-et-Tharoul).
|
EV |
Daron |
1460 «Lambert Daron» BourgLiège; surnom: anc. fr. daron (altéré de baron) ‘maître de la maison’, avec sens dérivés ‘lent; qui n’avance à rien’ FEW 15/1, 69a.
|
JG |
Daron |
Ofr. daron: huisheer. 1460 Lambert Daron, Luik(HERB.).
|
FD |
Darque(s) |
zie Darc.
|
FD |
Darquenne |
-es. Nom d’origine: Arquennes (Ht).
|
JG |
d-Arquenne |
Proven. Arquennes (Loc.). Synon.: Darcaigne (Dial.).
|
EV |
Darquenne(s) |
Darkenne: PlN Arquennes (H). 1393 Melkior d’Arkennes, Arquennes (Midd. 1994,48).
|
FD |
d-Arquet |
Proven. (Dép. Champion, Vedrin).
|
EV |
d–Arracq |
Proven. D’Arracq (Loc. fr.). M » 217.
|
EV |
Darras |
Darraz, zie Arras.
|
FD |
d’Arras |
Darras, Daras, -asse, -at. 1302 «Em-melos Darras fille Watier le Maceclier» LoiTournai, 1395-96 «li veve Jehan Daras» ComptesMons, 1541 «Martin Darras» BourgNamur; nom d’origine: Arras (PdC).
|
JG |
d-Arras |
Proven. Loc. fr. N° 217.
|
EV |
Darrien |
PlN Arrien (Basses-Pyr., Ariège).
|
FD |
Darrien |
Proven. Darion (Loc.). N° 83.
|
EV |
d-Arro |
Proven. V. Daro.
|
EV |
d-Arsc(h)ot(te) |
Proven. (Seigneurerie d’) Aarschot.
|
EV |
d-Arsch |
Proven. Arche(s) (Nombr. L.D.).
|
EV |
Darscotte |
d’Arschot, zie van Aerschot.
|
FD |
Darscotte |
Dascotte (par simplification conso-nantique). Nom d’origine: Aarschot (BrFl).
|
JG |
d-Arsey |
Proven. 1. Harzée (Loc.). — 2. V. Darchis.
|
EV |
Darsi |
zie Darcy.
|
FD |
Darsonville |
zie Somville.
|
FD |
Dart |
1562 «Marguerite Dart» Nivelles; surnom: fr. dard [la famille porte deux dards dans ses armes].
|
JG |
Dart |
Ofr. dart: pijl. Het familiewapen vertoont twee pijlen. 1562 Marguerite Dart, Nijvel (HERB.).
|
FD |
d-Art(h)- |
-é, -et. Proven. Artey (Dép. Rhisnes).
|
EV |
Dart(h)ois |
-oit, D’Artoi, Dartoy, zie Artois.
|
FD |
Darte |
Darthe. Nom d’origine [à situer plutôt dans la région de Namur ou de Charleroi], car ni Artres (Nord) ni Ardres, avec r inorganique (arr. Saint-Omer) ne semblent probables.
|
JG |
Dartet |
Darthet. 1445 «Jehan Darthez» Meux, 1505 «Michotte Dartey» BourgNamur; nom d’origine: Arthey, à Rhisnes (Nr).
|
JG |
Dartevelde |
Dartevelle. 1503 «le cortil Gérard Darthevelle» Donstiennes; nom d’origine: Ertvelde (FlOr). – Bibliogr. : É. Dony, Les Dartevelle de Wallonie, VW 4, 1923-24, 5-12.
|
JG |
Dartevelde |
-velle, zie van Ertvelde.
|
FD |
d-Artevelle |
Proven. Artevelde, ,,Champs d’Artois ».
|
EV |
d-Arteyre |
Proven. Artières (Loc, fr., forme dialect.).
|
EV |
Darthe(t) |
-ez, Dartet, d’Artet, Darté, Darte: 1. PlN Artey in Rhisnes (N). 1265 Colay de Hartaing, Rhisnes (CRN); 1383 Jeanne d’Arteiz (MARCHAL); 1445 Jehan Darthez, Meux N (HERB.). – 2. PlN Arthez (Landes, Pyr.-Atl.) (DNF).
|
FD |
Dartienne |
1470 «Arnould Dartine» Huy; nom d’origine: Retinne, w. à R’tène (Lg).
|
JG |
Dartienne |
PlN Retinne (LU), W. à R’tène. 1470 Arnould Dartine, Hoei (J.G.).
|
FD |
d-Artienne |
V. Dardenne.
|
EV |
Dartois |
d’Artois, D’A-, Dartoit, -oy, Dar-tliois, w. nam. Dârtwès. 1280-81 «Robins de Lille c’on dist d’Artois» RegTournai, 1326-30 «Jehans Dartois» ComptesMons, 1417 «Jehan d’Artois» PolyptAth, 1616 «Guillame Darthois» PrincipChimay, 1619 «Gilles Dartois», 1671 «Jean Dartoy» BourgNamur; originaire d’Artois.
|
JG |
d-Artois |
Proven. Région fr.
|
EV |
Darvaux |
Darvas, zie Derveau(x).
|
FD |
Darvaux |
Nom d’origine: Reveau, à Chapelle-à-Oie (Ht)?
|
JG |
d-Arvaux |
Proven. Areveaux (Dép. Chapelle-à-Oie).
|
EV |
Darville |
Dervil(le): PlN Arville (LX, Seine-et-Marne). 1546 Roland Darville, Namen (RBN); 1636 Hubert Derville,Namen(J.G.).
|
FD |
d’Arville |
Darville, w. nam. Dârvile. 1509 «Rolland Darville», 1664 «Hubert Darvil» BourgNamur; nom d’origine: Arville (Lx) ou Arville, à Faulx-les-Tombes (Nr).
|
JG |
d-Arville |
Proven. Loc.
|
EV |
Das |
(NF limbourgeois). Surnom: néerl. das ‘blaireau’, cf. Dax. – Ou bien var. graphique de Dasse;c/Es[JL, NFw].
|
JG |
Das |
1. Car. phys. ,,Blaireau ». V. ce N. Synon. : Dendas, Blariau. N08 288, 290. — 2. Proven. V. Dassche et Dasse.
|
EV |
Das, (den) |
Dasse(n): 1. BN naar de diernaam, de das. Vgl. D. Dachs. 1451 Dyerick Das, Ht. (A. GHIJSEN); 1557 Adriaen Dasse, Aarts. (MAR.). – 2. Reïnterpretatie van Stas aïs gen. 1762 A. M. Stas = 1765 A. M. Das; 1769 Bartholomeus Stas = 1792 B. Das, Diest(CLAES 1985).
|
FD |
Dasbach |
PlN Dasbach (HS, RP).
|
FD |
Daschelet |
zie Dachelet.
|
FD |
Dascher |
De Ascher. 1. Proven. Asch (Loc.), avec suff. d’orig. — 2. Profess. Le marchand de cendres (Le cendrier).
|
EV |
Daschot |
Dascotte, zie van Aerschot.
|
FD |
Dascotte |
cf. Darscotte.
|
JG |
d-Ascotte |
Proven. Ascottes (Dép. Hennuyères).
|
EV |
Daseler |
zie de Haeseleer.
|
FD |
Daskal |
Bulgaarse FN. BerN van de schoolmeester.
|
FD |
Daskalides |
Gr. BerN < Didaskalos: schoolmeester.
|
FD |
Dasmoy |
-ois: 1. Hoofdzakelijk Luxemburgse FN; zie Dassenoy. Ook de PlN Asnois (Nièvre, Vienne) komt in aanmerking. Zelfde bet.: plaats waar takken groeien. 1338 Willaumes d’Asnoit, Bergen (CSWII). – 2. Grafie van Danois.
|
FD |
Dasnoy |
Dasnois, Dassenoy. 1541 «Jehan Dasnoye maire» DénFlorenville, 1575 «Henry Dasnoys» FrancsLux; nom d’origine: As-senois, topon. très fréquent en prov. de Luxembourg. D’après des recherches génélaogiques, il se pourrait que les Dasnoy aient leur origine à Assenois (comm. de Léglise), d’une famille établie à Respelt vers 1690-1720, que les Dasnois aient comme lieu éponyme Assenois (comm. de Bertrix) et que les Dassenois se réfèrent à Assenois près de Bastogne (comm. de Vaux-sur-Sûre) (comm. P. Dasnoy-Sumell).
|
JG |
d-Asnoy |
Proven. Assenois (Loc.).
|
EV |
Dasoul |
1289 «Jehans Dassoul» CensNamur, 1501 «Helluye de Dassoul» BourgNamur; probabl. nom d’origine: Daussoulx, 1384 «Dasoul» (Nr) ou Daussois, 1558 «Dassoul» (Nr), mais le NF est majoritairement liégeois.
|
JG |
Dasoul |
PlN Daussoulx (1384 Dasoul) of Daussois (1558 Dassoul) (N). 1289 Jehans Dassoul (J.G.).
|
FD |
da-Soul |
V. De Soil.
|
EV |
da-Spit |
V. De Spy.
|
EV |
Daspremont |
d’Aspremont, D’Apremont, Appermont, Apremonts: Verspreide PlN A(s)premont: ruwe berg. 1128 Theodericus de Aspero Monte, Luik (SLL); 1189 Geoffroy d’Aspremont (Midd. 1983,420); 1383 Gobert d’Appremont (MARCHAL); 1415 van Jehan Aspermonts wegen, Ter Hulpen (STR.); 1477 Michgiel Appremont = 1480 Michiel van Appremont, Ht. (A. GHIJSEN).
|
FD |
d’Aspremont |
Daspremont. Nom d’origine: A(s)premont, fréquent dans la toponymie française, ainsi Apremont (Ardennes, Ain, Oise, Meuse, etc.), Aspremont (Hautes-Alpes, Alpes-Maritimes).
|
JG |
d-Aspremont |
Proven. „ (Domaine du) Mont âpre » (Aspromonte),
|
EV |
Dasprez |
zie Depré.
|
FD |
Dasque |
zie D’Assche.
|
FD |
Dassargues |
PlN Aussargues in Lunel (Hérault) (DNF).
|
FD |
Dassargues |
Probabl. NF importé, var. de Daus-sargues; nom d’origine: Aussargues (Hérault).
|
JG |
dass-Argues. |
Proven. Des Arches (Dép. Andennes).
|
EV |
Dassas |
PlN Assas (Hérault).
|
FD |
D’Assche |
Dasque: 1. PlN Asse, vroeger Assche (VB). 1434 P. Dassche, VB (AAV). – 2. PlN Ascq = Asques (Nord). 1302 Piérès d’Asch = Piéron d’Ask, Dk. (RLT).
|
FD |
d-Assche |
Proven. Loc.
|
EV |
Dasse |
1. PlN Asse in Julémont (LU). 1317 Wilheames d’Asse de Julémont = 1322 Wilheame de Julémont condist d’Aisse (CVD). – 2. Een andere PlN in: 1333 Margrite Dasse, Dk. (TdT).
|
FD |
Dasse |
1566 «Jacques Dasse» Cerfontaine; nom d’origine: Asse, à Julémont (Lg); ou bien var. de Dache.
|
JG |
d-Asse |
Proven. Dép. Charneux et Julémont.
|
EV |
Dassel |
PlN Dassel(NS).
|
FD |
d-Assel |
Proven. Hasselt (Loc). Syn. De Hasque (Dial.).
|
EV |
Dasselborne |
zie Asselborn.
|
FD |
Dassele(e)r |
zie de Hasseleer.
|
FD |
Dassen |
zie Das.
|
FD |
Dassenoy |
cf. Dasnois.
|
JG |
Dassenoy |
Dasnoy, Dasnois: PlN Assenois (LX). 1269 Willelmum de Astenoir (CVD); 1356 Gauthier Dastenoy, LX (BLOII).
|
FD |
Dassesse |
1562 «Marguerite Dassesse» BourgNamur; nom d’origine: Assesse (Nr).
|
JG |
Dassesse |
PlN Assesse (N). 1294 d’Asséché, N (CRN); 1345 Jehan d’Aseche, Luik (SLL IV).
|
FD |
d-Assesse |
-Asset. Proven. Assesse (Loc).
|
EV |
Dasset |
1591 «Martin Dassey» BourgNamur; probabl. nom d’origine, à situer dans l’Entre-Sambre-et-Meuse où le NF est le plus attesté aux 17e et 18e s.
|
JG |
Dasset |
BerBN. Ofr. dasset: kleine zeef (DAUZAT). 1591 Martin Dassey, Namen (RBN); 1661 Fr. Dassez, Namen (MUL VI).
|
FD |
Dasseville |
cf. Dacheville.
|
JG |
Dasseville |
Darcheville: PlN Acheville (PdC). 1251 a Lyetardo de Ascevile = 1278 Lietart d’Aisseville, Rijsel (SPL); 1325 Mikiel Daseville, Dk. (TdT).
|
FD |
Dassi |
-is, cf. Dassy.
|
JG |
Dassi(e) |
-is, zie Dacy.
|
FD |
Dasson(ne)ville |
Dassonval(le), zie Somville.
|
FD |
Dassonleville. |
Proven. Dassonville (Dép. Neuve-Eglise).
|
EV |
d-Assonneville. |
Proven. ,,De (l’endroit dit) a Sonneville » (Dép. Mar-bais-lez-Thuin). N° 209
|
EV |
Dassonville |
Dassonleville, Dassonneville. 1286 «Jehans Dassonlevile» CartMons, 1295-1302 «Hues d’Asson le Ville», «Bertous d’Ason le Vile» ImpôtArtois, 1416 «Nisolle Dasonleville» Ladeuze, 1424-25 «Gilliart Dasonleville» DénHainaut, 1518 «Jehenne Dassonville» BourgNamur; nom d’origine: Assonville, 1440 «Ason le Ville», à Lillois-Witterzée (BrW), également Assonville, à Nieuwkerke (FlOcc).
|
JG |
d-Assonville |
Proven. Hassonville (Dép. Aye).
|
EV |
Dassy |
Dassi, -is. 1580 «Jehan Dassy», 1636 «Marguerite Dassi» BourgNamur; nom d’origine: cf. «douve d’Assy», topon. à Monceau-en-Ardenne (Nr).
|
JG |
Dassy |
zie Dacy.
|
FD |
da-Ssy |
–Ssi. Proven. ,,De Scy » (Loc), ,,De Sy » (Dép. Vieuxville).
|
EV |
Dast(h)y |
PlN Hastière (N)??
|
FD |
Dastot |
Proven. Dast (Dép. Renaix), avec suffixe région, -ot, d’orig. N° 211.
|
EV |
Dastrevelle |
Uitspr. Datrevelle, metathesis van Dartevelle.
|
FD |
Dastroy |
Dastrois. 1711 «Georges Dastroy» Spontin [le Père Barthélémy d’Astroy, Récollet, grand polémiste religieux du 16e s., est né à Durnal (cf. A. Wouez, Spontin, 144-6)]; nom d’origine: Hastroit [= hasse ‘hêtre’ + suff. -eturn], e.a. à Pessoux (Nr).
|
JG |
Dastroy |
-ois: PlN Hastroit in Pessoux (N).
|
FD |
Dasty |
w. nam. Dastî. Probabl. nom d’origine, cf. Astimoulin à Saint-Servais (Namur) ou d’un topon. du même type.
|
JG |
Datgnies |
zie Dattignie(s).
|
FD |
Dath |
D’Ath. 1335 «Jakemart Dath» Comptes-Mons; nom d’origine: Ath (Ht).
|
JG |
Dath |
D’Ath: PlN Ath (H), Ndl. Aat. 1275 tere Marien d’Aath, Papegem; 1275 Marie d’Aat, Isières (VR i46r°, i5sv°); 1385 Hennequin Dath, Parijs (MARCHAL).
|
FD |
d-Ath |
Proven. Loc. Synon. : Attout.
|
EV |
Dathenus |
De hervormingsgezinde predikant Pieter Dathenus (fi588) heette eigenlijk Pieter van Bergen. Zijn humanistennaam is de vertaling van d’Athènes. ±1570 Pieter Daten (predikant), Ip. (CDT).
|
FD |
Datthyn |
-ijn: Patr. Vleivorm van een Germ. dad- naam, zoals Datbert, Dadwin of korte vorm Dato. Dadinus = Dadwinus (STARK). 1297 Jan Pieters f. Datins, Bg.(CG); 1434 Lembertus Datyn = 1438 Lambertus Datin; 1435 Johannes Datyns; 1466 Wilhelmus Datyn, Mtr. (MUL I, II); 1457 Johannis Datyns, Mtr. (SKM); 1564 Judocus Dathin, Diksmuide(MULIV).
|
FD |
Dattiches |
PlN Attiches (Nord). 1190 Renier d’Attiches (NEH); 1284 Robert d’Attiches, Rijsel (CCHt).
|
FD |
Datwyler |
zie Daetwyler.
|
FD |
Dau(t)zenberg |
Doutzenberg, Doutsenberg: PlN < Totzenberg < Trotzenberg bij Aken (NRW)? 1537 Nicolaas Dautzenberg, Kerkrade (CROTT1995); 1659 Leonardus van Doetsenborch, Hamonensis; 1664 Petrus Dausenberge, Lirrodensis; 1700 Joannes Dautsenbergh, Valkenburg (MUL VI, VII).
|
FD |
Daubach |
PlN (RP).
|
FD |
Daubange |
Nom d’origine: Aubange (Lx).
|
JG |
Daube |
1. PlN Aube (Moselle, Orne). – 2. Var. van Dabe.
|
FD |
Daube |
Var. de Dabe (w. âbe = Aubel), mais également nom d’origine: Aube, nom de deux localités de France (Moselle et Orne).
|
JG |
d-Aube |
Proven. 1. Loc. fr. — 2. N. d’arbre (Peuplier blanc). N° 242. L.D.
|
EV |
Daubechies |
Daubeschies, Daubchies, Dopchie(s), Dobchies: PlN Aubechies (H). ±1100 Gualterus de Abacies, H (CAE); 1278 Fastret d’Aubecies, Bergen (CSW I); 1295 Jehans Dobisies, Dk. (TdT).
|
FD |
Daubechies |
Dobchies, Dopchie, -ies. Nom d’origine : Aubechies (Ht).
|
JG |
d-Aubechies |
Proven. Loc.
|
EV |
d-Aubecq |
Proven. Dép. Flobecq et Ghoy.
|
EV |
Daubenton |
Daubanton: PlN Aubenton (Aisne). 1318 Quentin D’Aubenton, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Dauber(t) |
D’Aubers, PlN (Nord). 1210 S. Pétri de Obère, Aubers (SPL); 1306 Jehanne dame d’Auberch, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Daubercie(s) |
Daubersy, -cy, -sies: PlN Aubrechies (PdC) en in Sint-Vaast (Nord). Aubercy in Triaucourt (Meuse). Ook Bois d’Aubrechies in Solre-sur-Sambre (H). Maar het kan best een var. zijn van Daubechies.
|
FD |
Daubercy |
Daubersy. Nom d’origine: Aubercy, comm. de Seuil-d’Argonne (Meuse) ou, moins probabl., (bois d’) Aubrechies à Solre-sur-Sambre (Ht).
|
JG |
d-Aubersy |
Proven. Au Bercy (Loc. fr.).
|
EV |
Daubert |
Filiation. ,,(Fils) d’Aubert » N° 102. V. AD (Ad).
|
EV |
Daubie |
cf. Dauby.
|
JG |
Daubie(s) |
Daubit, zie Dauby.
|
FD |
Daubigny |
1280-81 «Jehan Daubegni» Reg-Tournai; nom d’origine: Aubigny, fréquent en France (Aisne, Ardennes, etc.).
|
JG |
Daubigny |
Daubigney, Dobbeni(e), Dobbonie, Dobbini: 1. PlN Aubigny in Dk. (H). 1280 Jehans d’Aubignies, Zinnik (CSWI); 1334 Jehans d’Aubegni, Dk. (TTD). – 2. Verspreide PlN in Frankrijk (o.m. Nord, PdC, Somme). 1239 Rikero d’Aubigni, Atrecht (NCJ); 136 e. Oudart d’Aubingny, Laon (MORLET).
|
FD |
Daubioul |
Daubioulle. 1600 «Jacques Aubioul» Beauvechain; sans doute d’un topon. à identifier, p.-ê. au bioul, au bouleau [JL, NFw].
|
JG |
d-Aubioul |
Proven. D’au Bioul. L.D. ,,Au bouleau ». Nos 209, 242. Bioul (Loc),
|
EV |
Daubioul(le) |
Vz. de + Patr. Aubioul, W. vleivorm van Germ. VN Aubert. 1600 Jacques Aubioul, Bevekom (HERB.); 1663 Ferd. Daubioul, Geldenaken(MULVI).
|
FD |
Daublain |
Haubl(a)in: PlN Aublain (N). 1225 R. de Ablem, Luik (SLL); 1528 Henry Daublen, Namen (RBN).
|
FD |
d-Aublain |
Proven. Loc.
|
EV |
d-Aubleu |
Proven. ,,D’Au Bleu-(-ru, -rieu) » (Dép Bra, F«snes-lez-Buis- senal). Nos 71, 230.
|
EV |
Daubois |
D’Aubois, d’Au Bois: van aan het Bos.
|
FD |
Daubois |
Nom d’origine: Au Bois, topon. fréquent; cf. aussi Dabois, Dambois, Dobos.
|
JG |
Daubré |
Daubre(z), D’Aubrey: PlN Auberaie: plaats waar abelen groeien. Fr. FN Aubraye, -ée.
|
FD |
Daubré |
Daubrez. Probabl. (fils) d’Aubré, anthrop. germ.
|
JG |
D’Aubreby |
cf. d’Auxbrebis.
|
JG |
D’Aubreby |
zie Aubrebis.
|
FD |
d-Aubreby |
Proven. Autrefois : D’aux Brebis. L.D. N° 209.
|
EV |
Daubremé |
Dobremé, -metz, Dabremez, Dappremé(e), -me(e), Dapremez, -mée: 1. PlN Aubremé in Grand-Rosière (WB). – z. PlN Aubrometz (PdC). 1355 Ghilebert d’Aubronmés, Atrecht (NCJ). – 3. Wellicht ook PlN in Vloesberg (H) of in de buurt. 1275 Gilles d’Oubertmeis, Vloesberg (VR4ir°).
|
FD |
Daubremé |
Nom d’origine : Aubremé, à Grand-Rosière (BrW); cf. aussi Dambremé et Dapre-mez, -ée.
|
JG |
d-Aubrenne |
V. Daublain.
|
EV |
Daubresse |
(NF de la région de Charleroi et Thuin). 1618 «Nicolas Daubresse (briquetier, cloutier)» Montignies-sur-Sambre (Genea-Net), 1750 «Alexandre Daubresse» Jumet; probabl. nom d’origine toponymique car on rencontre des D’Aubresse en France (e.a. à Marseille en 1648) [avec la collab. de Fr. Gabriel].
|
JG |
Daubresse |
Onzeker. 1750 Alexandre Daubresse, Jumet(HERB.).
|
FD |
d-Aubresse |
Proven. Aux Bresses, L.D. N° 209.
|
EV |
Daubreuil |
D’au Breuil. Vgl. Dubreuil.
|
FD |
Daubrez |
cf. Daubré.
|
JG |
Daubrez |
D’Aubrey, zie Daubré.
|
FD |
Daubry |
Nom d’origine: Aubry (Nord).
|
JG |
Daubry |
PlN Aubry (Nord, Orne). 1259 Pierre Daubry, Montreuil (CMM); 1351 Gérard d’Aubri, Bergen (CCHt).
|
FD |
Dauby |
Daubie(s), Daubit: PlN Auby (LX, Nord). 1299 Marie de Aubi, Bg. (VERKEST); 1348 Jehan d’Auby, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Dauby |
Daubie. 1279-80 «Jakemes Daubi li foulons» RegTournai, 1635 «Laurent Dauby» BourgNamur; nom d’origine: selon la localisation du NF, Auby (région de Douai) ou Auby (arr. Neufchâteau).
|
JG |
d-Auby |
Proven. Loc.
|
EV |
Daucha(p)t |
-aux, zie Doucet.
|
FD |
Dauchapt |
Dauchat (NF de Verviers et Petit-Rechain). 1743 «Henri-Jos. Dauchapt» Verviers, cf. aussi GeneaNet; NF d’origine incertaine, p.-ê. originellement français, la forme initiale semblant bien être celle en -chapt.
|
JG |
Dauchet |
-ez, zie Doucet.
|
FD |
Dauchot |
(NF hennuyer). NF qui apparaît en 1642 à Fouleng (natif de Silly), puis en 1675 à Marcq [on note aussi le NF Auchot en France (Alllier, Loiret)]. Peut-être avec la préposition de + Wauchot, dimin. de Wauch(i)er, avec perte du w initial (seul Gauchot semble toutefois attesté) [avec la collab. de Fr. Gabriel]. Dauchy. 1190 «Robert)us) de Hauchi» Arquen-nes [BR] ; nom d’origine: Auchy, fréquent en France (Nord, Oise, PdC).
|
JG |
Dauchot |
V. Daussois. N° 79.
|
EV |
Dauchot |
Wsch. var. van Douchot (vgl. Dauchy/Douchy) = Doussot, dim. van doux: zacht, teder. BN.
|
FD |
Dauchy |
Dauchie, Dochy, Dossi, Dosy, Duc(h)i, Ducy, Dusi: 1. PlN Auchy (PdC 3X, Nord). 1296 Maroie d’Auchi; Mehaus d’Auci, PdC (BOUGARD); 1298 Petro Dauchi filio quondam Nicholai Dauchi opidani Duacensi, Bg. (VERKEST); 1316 Ghele Dauci; 1350 Pieron Dauchi, Dk. (TdT); 1686 Joannes Dochy, Lo (CRAEYE); Do(u)chy = Dossy = Duchi (VS1984,399). – 2. Soms hypercorrect voor Daussy. Zie ook Douchy.
|
FD |
d-Auchy |
Proven. Auchies (Dép. Marcinelle). Synon. : Do(u)chy.
|
EV |
Daucloi |
(NF à Enghien, depuis 1837). NF d’origine incertaine.
|
JG |
Daudemont |
zie Dodémont.
|
FD |
d-Audemont |
Proven. Audimont (Dép. Horrues).
|
EV |
Daudenard |
1295 «Rauls Daudenarde» Comp-tesMons, 1543 «Martin Daudenart» Ladeuze; nom d’origine: Audenarde, Oudenaarde (FlOr).
|
JG |
Daudenard, (van) |
zie van Oudenaerde.
|
FD |
d-Audenart |
Proven. Audenarde (Loc).
|
EV |
Daudenthun |
PlN Audincthun (PdC). 1184 Godefroy d’Odinghetun (DFI).
|
FD |
Daudergnies |
Dodergnies: PlN Audregnies (H). 1389 Jehans d’Audregnies, Bergen (CCHt).
|
FD |
Daudergnies |
Nom d’origine: Audregnies, forme dial. audèrgnî, 1181 «Audernies» (Ht).
|
JG |
Daudeseux |
cf. Dadseux.
|
JG |
d-Audiffret |
Audiffret. Filiation. ,,(Fils) d’Audifroy ». N° 02. V. AD (Ad).
|
EV |
Daudrez |
Dodré, Doderay. Patr. d’Audrez, Germ. VN ald-rêd ‘oud-raad’: Aldradus (MORLET I). Of dod-rêd?
|
FD |
d-Audrimont |
Dép. La Gleize et Ohain.
|
EV |
Daudruy |
PlN Audruicq (PdC). 1266 Ade d’Audruwic, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Daue |
Var. de Dauwe, hypocor. néerl. de David.
|
JG |
Daue |
zie (de) Dauw.
|
FD |
Dauer |
zie de Hauwer(e).
|
FD |
Daufel |
Proven. ‘t Ou(de) Veld. (Dép. Zaffelare).
|
EV |
Daufresne |
Var. van Dufrêne of d’au fresne: van aan de es.
|
FD |
d-Aufresne |
Proven. D’au Frêne. L.D. N° 209, 242.
|
EV |
Daug- |
-inet, -otte. V. TAD (Tak).
|
EV |
Dauge |
1364 «li femme qui fu Grart Dauge» PolyptAth; nom d’origine: probabl. Auge-lez-Rocroi (Ardennes).
|
JG |
Dauge |
PlN Auge (Ard.).
|
FD |
d-Auge |
ou Dauge. 1. Proven. Auge (Rég. et Loc. fr.) — 2. V. TAD (Tak).
|
EV |
Daugimont |
Daugeumont, Daujeumont, Dausimont: 1. PlN Agimont (N). 1296 Jehan d’Augimont, N (CDN). – 2. Spelling voor Dogimont.
|
FD |
Daugimont |
Nom d’origine : Agimont, w. à Naudjumont (Nr).
|
JG |
d-Augimont |
Proven. Ogimont (Dép. Velaines-lez-Tournay).
|
EV |
Dauginet |
D’au Genêt of Dugenêt.
|
FD |
Dauginet |
Ellipse de (fils) d’Auginet, hypocor. de Auger.
|
JG |
Daugnaix |
-i(aux), -eau, zie Daneau.
|
FD |
Daujeumont |
Var. de Daugimont?
|
JG |
Daujeumont |
zie Daugimont.
|
FD |
Daul(e), van (den) |
zie van Daal.
|
FD |
Daulie |
-ies, Daullye, Daully. Probabl. d’un topon. à situer dans la région de Mons où ces NF sont concentrés.
|
JG |
d-Aulie |
Proven. Houilly (Dép. Blandain).
|
EV |
Daulie(s) |
Daully(e), zie Danlier.
|
FD |
Daulmerie |
zie Daumerie.
|
FD |
Daulne |
cf. Daine.
|
JG |
Daulne |
Daun(e), Daine: PlN Aulne in Gozée (H). 146 e. Baudouin d’Aulne, Val-Dieu (CVD).
|
FD |
Daum |
Daume(n), -ens, zie Daem(s).
|
FD |
Daumerie |
-ery, Daulmerie. 1548 «Marie Dau-merie» Ladeuze, 1676 «Anthoine Daulme-ries» RuageAth; nom d’origine: Aumerie, à Kain (Ht).
|
JG |
Daumerie |
-ies, -y, D(e)aulmerie: PlN Aumerie in Kain (H) of Aymeries (Nord): 1148 Ameriis (TW). De FN kwam voor in de varianten Daimeri, d’Aymeries, d’Aulmerie, Damerie(s), d’Aulmery. 1201 S. Martini Daimeri = 1212 Martin Dameri, Bergen; 1268 Mahieu d’Aumerie (Midd. 1999,49-72); 1350 Jehans d’Ainmeries, Gommegnies; 1358 Jehan d’Amenez, Bergen (CSW II); 1654 Fr. P. Daumerij, Zullik (MUL VI).
|
FD |
d-Aumerie |
1. Proven. Heaumerie, ,,Endroit où l’on faisait des heaumes ». — 2. Profess. Fabric. d’armures. N° 131. (D’Heaume, Dép. Seneffe).
|
EV |
d-Aumers |
Proven. D(e St-)Omer (Loc. fr.).
|
EV |
Daumont |
Domont: 1. PlN Aumont (Jura, Oise, Somme, Lozère). 1383 Hutin d’Aumont (MARCHAL). – 2. PlN Hautmont in Dison (LU) en Ophain (WB) of Hautmont (Nord). 1379 Guillaume d’Omont, H (BLO VIII); 1368 Renier d’Omont, Cuesmes (CSW II). – 3. PlN Omont in Sclessin (LU). 1276 molendinum de Omont, Sclessin(AVB).
|
FD |
Daumont |
Nom d’origine: Au Mont (topon. fréquent).
|
JG |
d-Aumont |
Proven. D’Au Mont (L. D.). N08 209, 232.
|
EV |
Daun |
(NF liégeois). 1589 «Gérard Daune» Arbrefontaine; nom d’origine: probabl. Daun (Rhénanie).
|
JG |
Daun(e) |
zie Daulne.
|
FD |
Daunau |
1. PlN Auneau (Eure-et-Loir). 1383 Marguerite d’Auneau (MARCHAL). – 2. Zie Daneau.
|
FD |
Daunau |
Proven. ,,Danube » (N. allem.).
|
EV |
d-Aunau |
-Aune. V. Aulne.
|
EV |
d-Aunau |
Proven. ,,Petit Aulne ». N. d’arbre. N° 242.
|
EV |
Daunay |
1. D’Aunay. PlN Aunay. Fr. aunaie < Lat. alnetum: elst. – 2. Zie Daneau.
|
FD |
Daune |
cf. Daine, Daulne.
|
JG |
d-Aune |
Proven. 1. Olne (Loc.). — 2. V. Aulne.
|
EV |
Daunis |
zie Danis.
|
FD |
Daunno |
zie Daneau.
|
FD |
Dauphin |
1. Ancien N. de bapt. (C’était celui du Comte d’Albon, dont dérive le N. du Dauphiné). — 2. Proven. Au fin (de ville) (Dép. Houfalize). Ou bien: D’O-phain (Ophain, Loc.).
|
EV |
Dauphin |
1536 «Henri delle Thour dit le Daulphin» AnthrLiège, 1601 «François Dauphin» BourgNamur, 1607 «Jean Le Daulphin» Cerfontaine; parfois surnom et même ancien prénom, mais le plus souvent nom d’enseigne, par ex. « Au Dauphin » (1632) à Liège (BTD 26, 273) [CH]. Daurmont. Nom d’origine: Dauremont, à Graux (Nr).
|
JG |
Dauphin |
-ine, Dalphin, Le Dauphin: BN naar een huisnaam, b.v. 1632 au Dauphin, Luik. Vgl. Dolfyn. 1475 Thomaes Daulphin, St.-Omaars-Bg. (JAM. II); 1536 Henri delle Thour, dit le Daulphin, Luik (RENARD 273).
|
FD |
Daurel |
Proven. Aurel (Loc. fr.).
|
EV |
Dauria(c) |
D’Auria, D’Aurea: PlN Auriac, verspreid in Z.-W.-Frankrijk. 1776 F.J. Dauriac, Namen-Aw. (AP).
|
FD |
Daurmont |
PlN Dauremont in Graux (N).
|
FD |
Dauron |
PlN Auron (Alp.-M.) of Aurons (B.-du-Rhône).
|
FD |
Daury |
Nom d’origine: d’au ri?
|
JG |
Daury |
PlN Daurys in Dison (LU), Dauris in Houyet (N).
|
FD |
Daus(s)e |
PlN Ausse? Bois d’Ausse in Courrière (N)?
|
FD |
Daus(s)ogne |
PlN Ossogne in Havelange (LU) en Thuillies (H).
|
FD |
Daus(s)y |
zie Dhaussy.
|
FD |
Dausimont |
zie Daugimont.
|
FD |
Dausin |
Daussaint, Daussin. 1635 «Jan Dausin» et 1636 «Henri Dausin» émigrés en Suède, 1666 «Loyse Dausin» BourgNamur; var. probable de Dossin.
|
JG |
Dausogne |
Daussogne. Nom d’origine: Ossogne, w. ôssogne, à Havelange (Nr) et Ossogne, w. oûssogne, à Thuillies (Ht) ; cf. aussi Dosso-gne.
|
JG |
Dausort |
1265 «Jehans Dausor» CensNamur; nom d’origine : Waulsort, w. (w)ausoûr (Nr).
|
JG |
Daussain |
-in, cf. Dausin.
|
JG |
Daussain(t) |
Daus(s)in, Dossin : 1. PlN Ausseing (Hte-Gar.)? 1298 Jacobi de Hausaing, Bg. (VERKEST). – 2. Var. van Doussin; zie Douchain.
|
FD |
d-Aussaint |
Proven. D’Au Saint (L. D.) ,,Près de la statue du Saint ». N° 209.
|
EV |
Daussin |
V. DAD (Daz).
|
EV |
Daussogne |
cf. Dausogne.
|
JG |
d-Aussogne |
Proven. ,,Aulnaie ». N° 242. Aussogne ou Ossogne (Dép. Havelange etc.).
|
EV |
Daussois |
Daussoir, Daussort, Dauchot. Proven. Daussois (Loc.).
|
EV |
Daussort |
PlN Waulsort, W. (w)sœ»âf (N).
|
FD |
Daussy |
Nom d’origine : Auchy-lès-Hesdin, 1296 «Aussi» (PdC), Auxi-le-Château 1197 «Aussi» (PdC) ou Haussy (Nord, arr. Cambrai) [MH].
|
JG |
D’Austerlitz |
PlN Austerlitz (Slavkov) in Moravie.
|
FD |
Dautcour |
zie D’Hautcour(t).
|
FD |
Dautcourt |
Nom d’origine: Hautecourt (Meuse).
|
JG |
Dautel |
Dot(h)el, Dhôtel, Dhôtel: 1. PlN Autel: altaar, kleine kerk, b.v. Autelbas (LX). – 2. PlN Ostel (Aisne). 1384 Jehan Dostel, Laon; 146 e. Thomas D’Otel, St-Thibaut (MORLET).
|
FD |
Dautel |
Nom d’origine: Autel, à Autelbas (Lx).
|
JG |
d-Autre- |
-bande, -loup, -mont; –Autricourt. V. D’Outre-.
|
EV |
Dautrebande |
Nom d’origine: Outre-Bende, à Ampsin (Lg).
|
JG |
Dautrebande |
PlN Outre-Bende in Ampsin (LU). 1752 L. A. J. Dautrebande, Namen (MUL VIII).
|
FD |
Dautreche |
Nom d’origine : Autrêches (Oise).
|
JG |
Dautreloup |
-loux: PlN Outrelouxhe (LU).
|
FD |
Dautreloup |
-oux. Nom d’origine: Outrelouxhe (Lg).
|
JG |
Dautremont |
1780 «Pierre-Joseph Dautremont» Charleroi ; probabl. var. de Dou(l)tremont, du NL Oultremont, à Warnant-Dreye (Lg).
|
JG |
Dautremont |
zie Doutremont.
|
FD |
Dautreppe |
1. PlN Autreppe (H) en in Blicquy (H) en Ormeignies (H). 1291 Mathius d’Autreppe, Erquennes (CSWI). – 2. PlN Autreppes (Aisne). 136 e. Robins d’Autreppe, Laon (MORLET).
|
FD |
Dautreppe |
Nom d’origine: Autreppe (Ht) ou Autreppes (Aisne) ; p.-ê. aussi var. de Dotreppe.
|
JG |
d-Autreppe |
Proven. Loc. -Auve. Pfoven. (Ave et) Auffe (Loc.).
|
EV |
Dautriche |
Van Oostenrijk.
|
FD |
Dautricourt |
PlN Autricourt (Côte-d’Or). 1773 Michiel Dautricourt, Diksmuide (V.HILLE 1962).
|
FD |
Dautrive |
1524 «Englebert Dautrives», 1528 «Thiery Dautrive» BourgNamur; nom d’origine: Atrive, w. âtrîve, dépend. d’Avin (Lg) ou Autryve, forme fr. de Outrijve (FlOcc); également nombreux Hauterive, Auterive en France.
|
JG |
Dautrive |
zie van Outrijve.
|
FD |
D’Autry |
PlN Autry (Ard., Allier, Loiret).
|
FD |
Dautun |
PlN Autun (Saône-et-Loire).
|
FD |
Dauv- |
-en, -in. Profess. Douvain, ,,Tonneau » (Ane. fr.). N. de tonnelier. N08 131, 183.
|
EV |
Dauven |
zie (de) Dauw.
|
FD |
Dauverchain |
zie Deverchin.
|
FD |
Dauvergne |
Dovergne: Streeknaam Auvergne in Frankrijk. 1253 Guido de Alvernia, Rijsel (SPL).
|
FD |
Dauvergne |
Surnom de provenance: originaire d’Auvergne.
|
JG |
Dauvillé |
-ée, -aire, Dauville, Dovillée, Doville: PlN Auvillers (Ard.), in Wattrelos (Nord), Jeneffe (LU). 1231 Perona de Auviler, Wattrelos (GYSS. 1964,166); 1362 Guillaume d’Auvillers, Comp. (MORLET).
|
FD |
Dauvillée |
Nom d’origine: Auvillers, à Jeneffe (Lg) ou Auvillers-les-Forges (Ardennes), mais pourrait être plus simplement w. au vile = à Villers.
|
JG |
Dauvin |
1507 «Gustin Dauvin» BourgNamur; nom d’origine: Avin-en-Hesbaye, w. âvin (Lg) ; cf. aussi Davin.
|
JG |
Dauvin |
PlN Avin (LU).
|
FD |
Dauvister |
cf. Davister.
|
JG |
Dauvister |
zie Davister.
|
FD |
d-Auvister |
Proven. D’Avister (Dép. Esneux).
|
EV |
Dauvr(a)in |
PlN Douvrain in Baudour (H).
|
FD |
Dauvrain |
Dauvrin. Nom d’origine: Douvrain, à Baudour (Ht).
|
JG |
Dauvrain |
Proven. Douvrain (Dép. Baudour). N° 77.
|
EV |
Dauw |
Dauwe, au génitif: Dauwen, Dauwens. Hypocoristique néerl. de David.
|
JG |
Dauw, (de) |
Dendauw, Dau(w)e, Dhauw(e), D’Hauw(e), Dauwen(s), Douwe(n), Douw(s), Dauven, Dave(n): 1. Patr. Het Iw. is dan secundair, omdat de naam achteraf niet meer aïs Patr. begrepen werd. Dauwen(s) uit Dauwin(s). Dauwen(s) < Dauwin(s). Var. en vleivormen van de bijbelse VN David. 1294 David Anglicus = 1298 Dauwe lEngles, Kales (GYSS. 1963). – 2. Patr. Germ. VN Dauo, Dawin (Fm.), Dauwinus (MORLET I), Davo (BRECH.). Dadinus = Dadwinus = Dawinus (STARK). ±1335 Willem Daus huus, Ktr. (DEBR. 19/1); 1361 domum Willelmi Dau, Ktr.; 1398 Olivier de Dau, Pittem; 1398 Heinric Dauwins, Lauwe (DEBR. 1970); 1377 Rugge Dauwin; 1410 Woutere de Dau, Ktr. (DEBR. 1958). – 3. Evtl. EN dauw. Vgl. Rosée, Swyngedauw.
|
FD |
Dauwe(e) |
Dauwens. Car. phys. De auw(e), De oude, ,,Les vieux, les anciens ». N° 263.
|
EV |
Dauwels |
1. Var. van Dauwens? – 2. Mnl. damwilt, danwilt, dauwilt: damhert. 1301 Watier Dauwilt, Bg.(V.D.AUW.l36).
|
FD |
Dauwer(s) |
zie de Hauwer(e).
|
FD |
d’Auxbrebis |
D’Aubreby, -bij (NF de Dinant). Nom d’une famille patricienne dinantaise, qui s’est illustrée dans l’exploitation des forges et du charbon de bois : fr. aux brebis, surnom de motivation peu claire.
|
JG |
D’Auxbrebis |
zie Aubrebis.
|
FD |
D’Auxy |
PlN Auxi (PdC), Auxy (Loiret, Saône-et-Loire). 1414 Philippe d’Auxi, Amiens (CCHt).
|
FD |
Dauzenberg |
zie Dautzenberg.
|
FD |
Dauzo |
cf. Dozot.
|
JG |
Dauzo |
PlN Ozo in Izier (LX).
|
FD |
Dav(a)in |
1. PlN Avains in Laon (Aisne). 136 e. Jehans d’Avains, Laon (MORLET). – 2. Zie Davin.
|
FD |
Davagle |
Nom d’origine: Navaugle, à Buis-sonville (Nr).
|
JG |
Davagle |
PlN Navaugle in Buissonville (N) (J.G.).
|
FD |
Davain |
cf. Davin.
|
JG |
Davaine |
1372 «Jacquemar Davaingne» = «Jac-quemar Davainne» Dinant; le NF paraissant dinantais, var. de Dawagne plutôt que de Da-voine.
|
JG |
Davaine |
zie Davesne.
|
FD |
Daval |
Davau(x), Davay: 1. PlN Avaux (Ard.). 1178 Henrici de Avax; 1190 Guido clericus de Avaus, St-Hubert (ASH). – 2. PlN Aveau in Rouveroy (H). -3. Evtl. Davaux = Fr. D’aval: stroomafwaarts.
|
FD |
Davalos |
Proven. D’Avalas (Marquisat, Italie du sud).
|
EV |
Davans |
1313 «Jean Davans» Liège; var. de Dawans [FD] ?
|
JG |
Davans |
zie Dawans.
|
FD |
Davanture |
Surnom: anc. fr. aventure ‘sort, destin’, mais aussi ‘ce qui arrive d’inattendu à qqn’, etc. FEW 24, 194a.
|
JG |
Davau(x) |
zie Daval.
|
FD |
Davaux |
Nom d’origine: soit topon. « au val », soit Aveau, à Rouveroy (Ht). Cf. aussi 1365 «Jehan Davaus vakier» TailleMons.
|
JG |
d-Avaux |
Proven. Aval (de la riviè-re). (L.D.), -Avay. Proven. Havay (Loc.).
|
EV |
Davay |
1. LU W. vorm van Davau(x). – 2. PlN Havay (H). Zie D’Hâve.
|
FD |
Dave |
D’Hâve: 1. PlN Dave (N). Zie Dedave. – 2. PlN Ave(-et-Auffe) (N). – 3. Zie (de) Dauw.
|
FD |
Dave |
Proven. Loc.
|
EV |
Dave |
w. nam. Dauve [prononc. identique au NF Daffe]. 1533 «Jehan de Dave» BourgNamur, 1592 «Anthoenne Dave» CartCiney, 1711» François Dave» Spontin; nom d’origine: Dave, w. dauve (Nr) ou Ave(-et-Auffe), w. ave (Nr); cf. aussi Daffe.
|
JG |
Dave |
zie D’Hâve.
|
FD |
Davel(l)ois |
PlN Auvelais (N). 1374 Johan d’Aveloiz, Luik (SLLIV); 1537 Pierchon Daveloy, Namen (RBN).
|
FD |
Davelo(o)se |
zie D’Haeveloose.
|
FD |
Davelois |
1272 «Thomas Davelois», «Marga-retha relicta Davelois» PolyptVillers, 1537 «Pierchon Daveloy» BourgNamur; nom d’origine: «Avelois», forme anc. d’Auvelais (Nr).
|
JG |
Daveloose |
Davelooze, Davelose. Surnom: moy. néerl. de haveloos ‘sans bien; pauvre’; cf. D’Haeveloose et comp. San(s)terre.
|
JG |
D-Aveloose |
1. Car. mor. De Haveloze, ,,Le déguenillé ». — 2. Proven. Aveloes (Ane. N. d’Auvelais) (Loc.). N° 49.
|
EV |
Daveluy |
PlN Aveluy (Somme) of Haveluy (Nord). 1299 Bauduins Daveluis (ROBI); 1340 Jakemes d’Avelui, Dk. (RUELLE 52).
|
FD |
d-Aveluy |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Daven |
cf. Davin.
|
JG |
Daven |
zie (de) Dauw.
|
FD |
d--Aven(nes). |
Proven. Avennes (Loc.) et Havennes (Dép. Hour).
|
EV |
Davenne |
1279-81 «Jehans Davesnes» Comp-tesMons, 1495 «Adrien Davennes», 1605 «Laurent Davenne» BourgNamur; nom d’origine : Avesnes (PdC) ou Avenne (Lg).
|
JG |
Davenne |
Davenes, zie Davesne.
|
FD |
Davepon |
PlN Davipont in Mortroux (LU).
|
FD |
Daver |
zie de Hauwer(e).
|
FD |
Davera(e)t |
Daveraes: Fr. FN Daverat uit de Landes.PlN Avéra ‘notenboom’ (PDB).
|
FD |
Daveraes |
Proven. De Haveres. ,,Le sorbier » (L.D.). N° 242.
|
EV |
Daveraet |
Proven. De Haveraard (Dép. Zandhoven). — 2. De Ha-verraad, ,,L’essart aux avoines ». N° 238.
|
EV |
D’Avernas |
PlN Avernas-le-Bauduin (LU) of (Cras-) Avernas (Lu). Zie ookPar. 1984,405.
|
FD |
d-Avernas |
Proven. Loc.
|
EV |
Daverveld |
Proven. ‘t Haverveld, ,,Le champ aux avoines » (Dép. Erwe-tegem). N° 234,
|
EV |
Daverveldt |
PlN. i6e e. van Daverveld, Uden; 1654 van Davervelt, ‘s-Hertogenbosch (PDB); 1672 Andréas Daverveldt, Erpe (MUL VI).
|
FD |
Davesne |
Davenne, Davenes, Davaine, Daveyne: 1. PlN Avesnes (Nord, PdC, Somme enz.). 1280 Thumas d’Avesnes, St-Q. (MORLET); 1328 Jehans Davesnes, Dk. (TdT). – 2. PlN Avennes (LU).
|
FD |
Davet |
-ey, zie D’Hâve.
|
FD |
David |
au génitif: Davids, Davidts. 1272 «David de Brombais» PolyptVillers, 1286 «David li Poissonniers» DettesYpres, 1472 «Henrion David» DénLaroche, 1620 «Pon-celet David (de Sedan)» émigré en Suède; nom de baptême biblique : David.
|
JG |
David |
Davids(e), Davidt(s), Davit(s), Davieds, Daviet, Davie(s), Davidson, Dawid(son), Davy(t), Davis(on): Patr. Bijbelse VN David ‘lieveling, vriend’. 1275 ke Jehans Davis de Bellenghein…a Jehan David, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Paulus David, Ip. (BEELE); 1400 Jan Davyt, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
David |
N, de bapt. d’orig. biblique. Variantes : David(t)s, Davis. Devis, Davout, Daout (Formes étrangères).
|
EV |
Davignon |
1384 «Lambers Davignon» Liège; nom d’origine : Avignon (Vaucluse).
|
JG |
Davignon |
Avignone, Avognon: PlN Avignon (Vaucluse). 1370 Arnoldum Aveynoen, St.-Tr. (GHYSEN); 1388 Lambiers d’Alloir dit d’Avingnon, Luik (AVB).
|
FD |
d-Avignon |
1. Proven. Avignon (Loc. fr.). Ou bien : (Pont) d’Avignon (près de Nismes, Belgique).
|
EV |
Davila |
Sp. PlN en streeknaam Avila.
|
FD |
Davin |
Davain: 1. PlN Avin (LU) of Avins-en-Condroz (LU). 1045 Helfridus de Alvenz; 1104 Arnulfus de Avenz, Stavelot (ASM); 1358 Mabille d’Avins, Luik (SLLIV).-2. Zie Davain.
|
FD |
Davin |
Daven, Davain. 14e s. «Pirlos Davins» CensHuy, 1486 «Pirlo d’Aven» Dinant, 1508 «Henrart Davin», «Willame Daven» BourgNamur, 1589 «Wauthier Daven» CartCiney, 1605 «Conrad Davent» BourgDinant; nom d’origine: Avin(-en-Hesbaye), w. âvin, ou Les Avins, w. âs-âvins (Lg).
|
JG |
d-Avin |
Proven. Loc.
|
EV |
Daviron |
PlN Aviron (Eure).
|
FD |
Davis |
Forme dial. (ou anglaise) de David.
|
JG |
Davis(on) |
zie David.
|
FD |
Davister |
D’A-, Dauvister, Davisters. Nom d’origine: Avister, w. (èn-)âvîstêr, à Esneux (Lg).
|
JG |
d-Avister |
Proven. Dép. Esneux.
|
EV |
Davister(s) |
Dauvister: PlN Avister in Esneux (LU). 1276 Henris Davister, Esneux (SLL).
|
FD |
Davit(s) |
zie David.
|
FD |
Davix |
Wsch. grafie voor Davis.
|
FD |
Davoine |
1. Fr. avoine: haver. BerBN voor een haverkoopman. – 2. PlN Avoine (Indre-et-Loire, Orne).
|
FD |
Davoine |
Surnom de producteur ou de marchand : de + fr. avoine ; comp. Alavaine, Ala-voine.
|
JG |
Davoise |
Nom d’origine: Avoise (Sarthe).
|
JG |
Davoise |
PlN Avoise (Sarthe).
|
FD |
d-Avoise |
Proven. Loc fr.
|
EV |
Davoust |
zie D’Aoust.
|
FD |
Davout |
V. David.
|
EV |
d-AVR- |
-ay, -eux, -oye. Proven. Arboretum, ,,Lieu planté d’arbres ». nos 49) 241.
|
EV |
Davranche |
PlN Avranches (Manche).
|
FD |
Davreux |
1773 «Marie-Jeanne Davreux» NP-Louette; nom d’origine: Avroy, w. avreû, notamment à Liège, etc.
|
JG |
Davreux |
PlN Avreu/Avroy in Luik. 1309 Gerardi de Averoil, Mtr. (CVD); 1587 Gilles Davroix; 1603 Simon Davreu, Luik (Midd. 1955,425).
|
FD |
Davril |
Dapvril, D’Aprile, Daprile: 1. Naam van de maand april. Vgl. April, D’Aoust. – 2. PlN Avril (Nièvre).
|
FD |
Davril |
Dapvril. Surnom (d’enfant abandonné?): né au mois d’avril, mais aussi ellipse (fils) d’Avril (nom de baptême). Cf. aussi Avril, April.
|
JG |
Davril |
N. de cironst. Enfant né en Avril. N08 11, 301.
|
EV |
Davroux |
PlN Avroult (PdC).
|
FD |
Davy |
Davye. Forme dial. (ou anglaise) de David,
|
JG |
Davy(t) |
zie David.
|
FD |
Dawagne |
1372 «Jacquemar Davaingne» Cout-Stavelot, 1593 «Éverard Dawaigne», 1596 «Jacques Dawaigne» BourgDinant, 1602-3 «Jean Dawaigne» TerriersNamur; nom d’origine: Awagne, 1443 «Awaigne», dépend, de Lisogne (Nr).
|
JG |
Dawagne |
PlN Awagne in Lisogne (N). 1372 Jakemar d’Awogne, Dinant (ASM II).
|
FD |
d-Awan- |
-ce, -s(e), -t. Proven. Awans. (Loc.).
|
EV |
Dawans |
-ant, -and, -anse, -ance, -ange, d’Awans, Davans, Hawanx: PlN Awans (LU). 1220 B. de Awans, Luik (SLL); 1313 Jean Davans, Luik (AAV).
|
FD |
Dawans |
D’A-, Dawanse, Dawance, Dawand, Dawant. 1272 «pro terra lohannis Dawan» PolyptVillers, 1616 «Hilayre Dawan» Princip-Chimay, 1617 «Philippe Dawans, de Jaisve» BourgDinant, 1748 «Jean Pierre Dawance» Nandrin; nom d’origine: Awans (Lg). Cf. aussi Davans.
|
JG |
Dawid(son) |
zie David.
|
FD |
Dawir |
Dawirs. 1364 «Colar Dawir» Guill-Liège, 1449 «Lambert Dawire» AidesNamur; nom d’origine: Les Awirs (Lg).
|
JG |
d-Awir |
Proven. (Les) Awirs (Loc.).
|
EV |
Dawir(s) |
PlN Les Awirs (LU). 1353 Johans d’Awir, Luik (SLL IV).
|
FD |
Dawoud |
zie D’Aoust.
|
FD |
Daws(on) |
Patr. Zoon van Dawe: David. 1332 Richard Dauewesone, Warwick (REANEY).
|
FD |
Dawyndt |
D’Awoingt. PlN Awoingt (Nord). 1703 Pieter Dawynt, Koudekerke FV (VERGR. 1972).
|
FD |
Dax |
1. Proven. Loc. fr. — 2. V. TAD (Tak).
|
EV |
Dax |
D. FN Dachs: das. Vgl. Das.
|
FD |
Dax |
Peut-être surnom: all. Dachs ‘blaireau’; cf. aussi Das.
|
JG |
Dax(h)elet |
-er, Daxhlet, zieDachelet.
|
FD |
Daxbeek |
Daxbe(c)k: Ndd. FN Dachsbeck, Dachspeck. Waternaam Dachsbach: dassenbeek (BRECH.).
|
FD |
Daxbek |
V. Dachsbeck.
|
EV |
Daxchelet |
Daxelet, Daxhelet, Daxhlet, var. namuroise (sans le xh marquant l’aspiration:) Dachelet, Dachlet. 1602-3 «Jean Dachelet» TerriersNamur; nom d’origine: Naxhelet, w. a-n-ah ‘lèt, à Wanze (arr. Huy). – Bibliogr. : Et. Daxhelet, Un vieux NF wallon : Daxhelet, VW 57, 1983, 87-93.
|
JG |
d-Axhelet |
Proven. Axhelet, devenu (E)n Axhelet. (Dép. Wanze). N° 66.
|
EV |
d-Ay |
V. Daye.
|
EV |
Day(e) |
Daij(e), Daeye, Daïe, D’Haeye, Dhaeye: Henegouwse adaptatie, met reductie van de uitgang, van d’Haeyer. 1715 L.F. d’Aye = Daye, Bergen (Par. 1979,335)-
|
FD |
d-Ayan |
Proven. (Les) Hayons (Loc.).
|
EV |
Daye |
p.-ê. aussi Daille. Nom d’origine qui pourrait être Aye (arr. Marche), mais la distribution du NF dans la région de Tournai et de Nivelles ne plaide pas en ce sens.
|
JG |
d-Aye |
Proven. Loc.
|
EV |
Dayeneux |
1705 «Bauduin Dayneux» Bourg-Liège; nom d’origine: Ayeneux (Lg).
|
JG |
Dayeneux |
PlN Ayeneux (LU). 1267 Watirs d’Aienoz (AVB).
|
FD |
d-Ayer |
Proven. 1. Hawière (Dép. Neuf château). — 2. V. D’Hayère.
|
EV |
Dayer(s) |
zie d’Haeyer(e).
|
FD |
Dayez |
Dahiez. NF originellement du départ, du Nord, bien implanté en Hainaut; p.-ê. var. de Danhier, -iez ; pour Debrab2 306, hypocor. de David, d’après des équivalences de noms comme Daviot = Dayot = Dayet (avec référence à laNRO 1985, p. 153).
|
JG |
Dayez |
-et, -es, Daijez, Daijé, Dajez, Dahiez, -ier: Patr. Dim. van VN David: Daviot = Dayot = Dayet. 1296 Daviot, fils de Josse de Pontoise = Dayotus de Josse de Pontoise; 1389 Daviot ou Daviet de Chambéry = 1383 Dayot, Parijs; 1332 Dayet d’Avalon, Auxonne; 1311 Dahiet, Aignay-le-Duc (NRO1985,153).
|
FD |
d-Ayez |
Proven. Hayez. V. Haie.
|
EV |
Days |
1265 «li enfant Godefroid Days» Cens-Namur, 14e s. «Thyry Days» CensHuy; nom d’origine: p.-ê. «Ays», forme anc. d’Aische(-en-Refail) (Nr).
|
JG |
Days(e) |
1. Wellicht var. van Daix. – 2. PlN Ays, oude vorm van Aische-en-Refail (N) (J.G.).
|
FD |
D’Ayx |
zie Daix.
|
FD |
Dazard |
Dazert: Mnl. dasaert: gek, dwaas. 1409 dat hij was een groot dasaert, Ktr. (V f°i6).
|
FD |
Dazy |
Nom d’origine: Azy, nom de plusieurs localités de France (Aisne, Cher, Nièvre).
|
JG |
Dazy |
PlN Azy (o.m. Aisne).
|
FD |
De- |
peut être: 1° préposition fr. de marquant l’origine; 2° particule (nobiliaire) de précédant le NF; 3° peut noter l’article contracté w. dé (fr. du); 4° article défini néerl. de (fr. le, la); y exceptionnellement, de marquant la filiation: type Degeorges ‘fils de Georges’.
|
JG |
De Almeida |
PlN (Portugal).
|
FD |
De Andrade |
de Andres, zie André.
|
FD |
De Angeli(s) |
zie D’Angeli.
|
FD |
DE Ba(e)d(t)s |
Car. mor. De Batsch, L’orgueilleux, l’insolent ». N° 271.
|
EV |
De Backer |
V. Bakker.
|
EV |
De Badrihaye |
de Baudrihaye: PlN Badrihaye in Ayeneux en Soumagne (LU).
|
FD |
DE Bae |
Car. mor. De bate, ,,Le profit ». Homme intéressé.
|
EV |
DE Baene |
V. Debaan.
|
EV |
DE Baenst |
Car. mor. De baanst,,,L’amadou ». Homme qui s’enflamme facilement.
|
EV |
DE Baerde- |
-ma(e)ker, -ma(e)cker. Profess. Le fabric. de barbes postiches. N° 193.
|
EV |
De Baerdemaecker |
De Baerdemacker, Debaeremacker. Nom de profession: moy. néerl. baertmaker ‘barbier’.
|
JG |
De Baere |
cf. Debaar.
|
JG |
DE Baere |
V. De Barre.
|
EV |
De Bagenrieux |
PlN Bagenrieux in Neufvilles (H). 1679 Jacobus Bagenrieux, Lessen (MUL VI).
|
FD |
De Baillet |
zie Baillet.
|
FD |
De Bâillon |
Baill(i)on, Ballion: PlN Bâillon in Achicourt (PdC), Fresnicourt-le-Dolmen (PdC), Warloy-Baillon (Somme), Barisis (Aisne). 1339 Agnes de Bâillon, Atrecht (NCJ); 1443 Pierre de Bâillon, Comp. (MORLET).
|
FD |
De Bakère |
zie (de) Backer(e).
|
FD |
DE Bakker |
V. Bakker.
|
EV |
DE Bal |
Car. mor. ,,La balle », ,,Le joueur de balle. Habitude ou adresse. N° 131, 201.
|
EV |
De Balincourt |
zie Balencour(t).
|
FD |
De Banterlé |
-le: PlN Banterlé in Baisy-Thy (WB). 1704 A. M. de Banterlé, Lv. (Midd. 1974,343).
|
FD |
de Baré |
Particule de + NF Baré.
|
JG |
De Baré |
zie Baret.
|
FD |
De Barnardin |
zie Bernardin.
|
FD |
de Barquin |
Nom d’origine (ou NF de la noblesse): probabl. de Vieux-Berquin (Nord).
|
JG |
De Barquin |
zie Berquin.
|
FD |
DE Barre |
1. Car. mor. ,,L’homme nu, pauvre ». N° 270. — 2. Proven. N. de terre : ,,La stérile ». N° 237.
|
EV |
De Barse |
PlN (LU). 1088 Boso de Barz, Stavelot (ASM).
|
FD |
de Barsy |
De B-, Debarsy, w. nam. Dèbârsi. 1437 «Colar de Barsy le charlier», 1540 «Hanzotte de Barsy» CartCiney; nom de seigneurie d’une famille noble : Barsy, à Flos-toy (Nr).
|
JG |
DE Basselier |
1. N. d’état civil. ,,Le bachelier, le célibataire ». — 2. V. De Batselier.
|
EV |
de Bassompierre |
NF célèbre de la noblesse liégeoise, d’après le topon. Bassompierre, commune de Boulange (Moselle).
|
JG |
De Bassompierre |
-pière, Bassompiere, Massompierre: PlN Bassompierre (Moselle).
|
FD |
DE Bast |
Car. phys. ,,La Bedaine ». N° 259.
|
EV |
De Bastelier |
V. DE Basselier et Batselier.
|
EV |
DE Batse- |
-leir, -lier. V. Batseleir.
|
EV |
De Batselier |
De Boitselier. Surnom: formes flam. de bachelier, cf. Batselier, etc.
|
JG |
DE Baus |
1. V. DE Paus. — 2. Car. mor. De boze, ,,Le méchant ».
|
EV |
DE Baut |
Profess. De bout, ,,Le boulon ». N, d’un boulonnier. Nos 131, 189.
|
EV |
De Bauw |
cf. De Bouw.
|
JG |
DE Bayser |
V. DE Buyser.
|
EV |
DE Be(c)k |
1. Car. mor. ,,Le (fin) bec » le gourmet. — 2. Proven. De Beek, ,,La rivière ». N° 230.
|
EV |
de Beaufort |
de Beauffort. Nom de la noblesse: Beaufort, dépend, de Ben-Ahin (Lg) et topon. fréquent en France.
|
JG |
de Beauregard |
Nom d’origine: Beauregard (topon. fréquent).
|
JG |
De Beck |
Debecq, Debecque, Debèque, Debegh. Formes réduites à la syllabe accentuée de Debecker; ou bien forme romane de néerl. beek ‘ruisseau’.
|
JG |
DE Becker |
V. Bakker.
|
EV |
de Beco |
Nom d’origine : Becco, à La Reid (Lg).
|
JG |
DE Beeckman |
V. Beek.
|
EV |
DE Beer |
V. Beer.
|
EV |
De Behr |
de Behr, Debeir, cf. Debeer.
|
JG |
DE Beil |
Profess. 1. De bijl, ,,La hache ». N. d’ouvrier. N° 131. — 2. V. DE Beul.
|
EV |
DE Beir |
V. Beer.
|
EV |
DE Bekker |
V. Bakker.
|
EV |
de Bellaing |
Nom d’origine: Bellaing (Nord).
|
JG |
de Bellefroid |
Nom d’origine: anc. w. bellefroid (= fr. beffroi) ‘tour de défense’.
|
JG |
De Ben |
Deben. Principalement surnom de métier, de tresseur de mannes: néerl. ben ‘banne, manne’ [FD]; le NF Deben peut venir aussi de Ben(-Ahin), cf. Debin, ou Eben (-Emael) (Lg).
|
JG |
DE Bende |
Car. mor. De bende, ,,La bande (d’individus) » (Péjoratif). Nos 267, 268.
|
EV |
de Bernard |
avec le génitif latin : De Bernard!, de Bernardi, Debernardi. Préposition de + Bernard (prénom).
|
JG |
DE Bes |
Profess. ,,La groseille rouge » N. de producteur. Nos 131, 168, 299.
|
EV |
de Béthune |
Nom d’origine : Béthune (PdC).
|
JG |
De Beuckelaar |
Debeuckelaere, De Beuckeleer, De Beukelaer, -eer, etc. Moy. néerl. bokelare, buekelare ‘bouclier, écusson (avec pommeau)’, surnom de fabricant de boucliers, ou dérivé de néerl. beukel ‘boucle’, cf. le fr. bouclier (marchand ou fabricant de boucles) (Dauzat 55) [FD].
|
JG |
DE Beuckelaer(e) |
1. Car. mor. De beukelaar, ,,Le bouclier ». N. donné au protecteur d’une personne. — 2. Profess. Celui qui faisait des boucliers ou s’en servait. NOB 131, 189.
|
EV |
DE Beugher |
Car. mor. De buiger, ,,Celui qui fait des courbettes ». Homme obséquieux. N° 281.
|
EV |
De Beul |
De Beule. Surnom: néerl. beul ‘bourreau’ ; cf. aussi De Boel.
|
JG |
DE Beul(e) |
1. Profess. ,,Le bourreau ». — 2. Car. mor. ,,Le tyran ». N° 272.
|
EV |
DE Beurme |
Profess. De Beurman, ,,L’encaisseur ».
|
EV |
De Beus |
Car. mor. 1. De beuzelaar, ,,Le vétillard ». N° 285. — 2. De boze, ,,Le méchant ». — 3. V. DE Buyser.
|
EV |
De Beys |
Var. néerl. de Debaix ou de De Bels.
|
JG |
de Biber |
Nom d’origine: (vôye de) bibêr, à Amay (Lg).
|
JG |
de Bidlot |
Bidlot. 1. N. de bapt. avec la partie, nobil. décernés par les Princes-Evêques de Liège. — 2. N. de filiation. ,,(Fils) de Bidlot ». N° 102.
|
EV |
de Bidlot |
Particule de + NF Bidlot.
|
JG |
De Biesme |
Debiem(me), Desbiesme: PlN Biesme (H, N). 1265 Jehans de Bievene, Biesme (CRN); 1369 Colart de Byeme, Luik (SLLIV).
|
FD |
De Bièvre |
Debievre, Debiève, Debieve, Debieuvre, Bièvre, Biever: 1. PlN Bièvre (N). 1352 Symon jadit de Byevre, Luik (SLL IV). – 2. PlN Bièvres (Aisne, Ard., Seine-et-Oise). 1243 Oudardus de Bièvre, Comp. (MORLET); 1357 Jehan de Bièvre, Cent (CLMII).
|
FD |
De Bihl |
D. PlN Biehl (BW, BEI), ontronde vorra van Bùhl: heuvel.
|
FD |
De Bijser |
Debyser, Debyzer. 1363 «Gillis de Bisere» Gand; dérivé de moy. néerl. bisen ‘errer, vagabonder’, surnom de vagabond.
|
JG |
DE Bilde |
Profess. ‘t Beeld, ,,La statue, l’image ». N. de statuaire. N° 131, 196.
|
EV |
De Bille |
de Bi(e)lde, de Beelde, de Belle: 1. PlN Ofr. bille: boomstronk. De gemouilleerde / wordt in het Ovl. Id (DEBR. 1985). Zie ook Van de Bielde. i6e e. de Beelde, de Beeldye, de Beelge, de Beelie, de Beelie, de Belie, Waas (CAPPELLE). – 2. Soms var. van De Belder.
|
FD |
De Bille |
Debille. Nom d’origine: anc. fr. bille ‘souche d’arbre’ [FD]; cf. Debilde (ci-dessus).
|
JG |
De Binckum |
zie van Bincom.
|
FD |
de Biolley |
Nom d’origine: Biolley, à Salenches (Vaucluse); famille émigrée de Savoie à Verviers au début du 18e s.
|
JG |
De Biolley |
PlN Biolley in Salenches (Vaucluse): plaats waar berken groeien. De familie kwam in de i8e e. van Savooie naar Verviers (HERB.).
|
FD |
de Biourge |
Nom d’origine : Biourges, à Orgeo (Lx).
|
JG |
De Biourge |
PlN Biourges in Orgeo (LX). 1268 Watrin de Biourge, Herbeumont (T.C.L., Généalogie de la famille de Biourge. Suppl. Le Parchemin 1937).
|
FD |
De Biseau |
zie Biseau.
|
FD |
DE Bisschop |
V. Bisschop.
|
EV |
De Bisson |
zie Buisson.
|
FD |
De Bissy |
PlN Bissy (Saône-et-Loire).
|
FD |
De Bisthoven |
PlN Bi(e)sthove: hof bij een biest, plaats waar biezen groeien. 1496 Hubrechts Byesthovens, Lier (FRANS); 1646 Cornelis de Bisthoven, Aw. (MAR.); 1675 sieur Alexander van Bystove, Aw.-Bg. (PARM.).
|
FD |
De Bivort |
zie Bivort.
|
FD |
DE Blaecke |
Car. mor. De blage, ,,Le gamin, le petit drôle ». N° 285.
|
EV |
DE Blaer(e) |
Car. phys. De blaar, ,,L’ampoule, la pustule, la tache sur le front ». N. d’un homme portant une marque de cette nature. N° 26l. V. Blair- -eau, -vaque.
|
EV |
DE Blaes |
1. Car. mor. De blaaskaak, ,,Le fanfaron ». N° 269. — 2. Car. phys. De blaas, ,,La vessie ». N. de H. malade de cet organe.
|
EV |
de Blanchart |
Particule de + NF Blanchart.
|
JG |
DE Blanck |
Car. phys. De blanke, ,,Le blanc ». N° 255.
|
EV |
DE Blander |
Proven. Blanden (Loc.), avec suffixe -er, d’orig. N° 212.
|
EV |
DE Blauwe |
Profess. 1. Car. phys. ,,Homme (au teint) bleu ». N° 256. 2. Profess. De blauwer, „Artisan qui teint ou badigeonne en bleu ».
|
EV |
De Blauwer |
1375 «Michiel de Blauwere» Ypres ; nom de profession, du teinturier en bleu [FD].
|
JG |
DE Ble(e)cker(e) |
Profess. De bleker, ,,Le blanchisseur ». Variantes : Blyckaerts, Bleeckx, Ingenbleek. In den bleek, ,,Au blanchissage ».
|
EV |
De Bleecker |
De Bleeckere, Debleeker, De Bleeker, Deblecker. Nom de métier: moy. néerl. bleker ‘blanchisseur’.
|
JG |
DE Blende |
Car. phys. De blinde, ,,L’aveugle ». N° 262.
|
EV |
DE Bleser |
V. Blaser.
|
EV |
De Blick |
De Blieck, Deblieck. 1280 «Johan-nem Bliec» DettesYpres; surnom: néerl. bliek ‘petite brème’ [FD].
|
JG |
DE Blieck |
Proven. De blik, ,,Le regard, le point de vue ». L.D. (Comp. Beauregard, pour : Belle vue).
|
EV |
De Blochouse |
zie Blockhuys(en).
|
FD |
DE Block |
1. Car. mor. De blok (fig.)j ,,Le lourdeau », ,,Le rustre ». N° 281. — 2. V. Blok.
|
EV |
DE Bloe |
Car. mor. De bloei, ,,La prospérité ». N. d’homme dont les affaires sont florissantes.
|
EV |
DE Blon(d) |
Car. phys. De blonde, ,,Le Blond ». N° 264.
|
EV |
de Blondel |
N. de filiation. ,,(Fils) de Blondel ». V. ce N. NOB 102, 264.
|
EV |
De Blondel, |
zie Blondeel.
|
FD |
DE Bloos |
Car. phys. De bloos, ,,Le rouge de la pudeur ». N. d’homme pudique. N° 279-
|
EV |
DE Bluts |
Car. phys. De bluts, ,,La bosse, la contusion, la meurtrissure ». N. d’un homme portant une marque de cette nature. N° 26l.
|
EV |
DE Bo |
V. Bood.
|
EV |
DE Bo(d)e |
V. Bood.
|
EV |
De Bocarmé |
PlN Bocarmé in Bury (H). 1203 Willelmi de Borcartmes, Ktr. (DEBR. 1980); 1278 Jehans de Boukarmes, Dk. (SMTII).
|
FD |
DE Bock |
Car. phys. ou mor. De bok, ,,Le bouc ». V. Leboucq. Nos 288, 291.
|
EV |
De Bode |
Debode, De Bodt, De Bo, Debo 1287 «Nicoles li Bode li tiliers» DettesYpres; nom de profession: moy. néerl. (stads)bode ‘messager, ambassadeur de la ville; bedeau’ [FD].
|
JG |
DE Bodt |
V. Bot.
|
EV |
De Boe |
De Bon. Surnom: moy. néerl. bout, boud ‘hardi, intrépide, courageux, etc.’; cf. aussi le suivant.
|
JG |
DE Boeck(x) |
V. Beuk.
|
EV |
De Boelpaep |
-paepe, etc. 1589 «Stoffel Boelpape» Aartselaar; surnom: littér.paep die boelt, boeleert, c.-à-d. prêtre-amant, coureur de jupons [FD].
|
JG |
DE Boelpaepe |
Car. mor. De boedel-paap, ,,Le frocart (qui s’est emparé) de la masse, du magot ». N08 250, 144, 268.
|
EV |
DE Boer |
Car. mor. ou origine. ,,Le paysan ». Nos 137, 281.
|
EV |
De Boer |
de Boer. Surnom: néerl. boer ‘fermier, paysan’.
|
JG |
DE Boets |
Profess. De boetseerder, ,,Le modeleur ».
|
EV |
De Boev |
De Boeve (met accent) of Bouvet (met lw.).
|
FD |
DE Boeve |
Car. mor. De boef, ,,Le vaurien ».
|
EV |
DE Boever |
« Le plus vaurien (de deux homonymes) ». N° 262. V. le suivant.
|
EV |
De Boever |
De Boevere. 1306 «Ras le Bouuere» = 1326 «Raes de Bouvre» Ypres; surnom de métier, de bouvier, de garçon d’écurie [FD].
|
JG |
DE Boeye |
Profess. De boej, ,,La balise, la bouée ». N. d’H. qui en fabriquait ou s’occupait du balisage d’un cours d’eau. N° 131.
|
EV |
DE Bogaerde |
V. Boomgaard.
|
EV |
De Boi: |
1. Spelling voor De Bois. – 2. Zie (de) Boy(e).
|
FD |
De Boitselier |
cf. De Batselier.
|
JG |
De Bolland |
Bol(l)and, Boulan(d), Boulant, Boulent, Bulland: PlN Bolland (LU). 1221 Arnuldus de Bolan, LU (AVB); 1234 Balduinus de Bulant, Reppe (SLL); 1350 Hannot de Bolland, Hervé (Par. 1986,320-331). Zie ook Boelanders.
|
FD |
DE Bolle |
Caract. phys. ,,L’enflé, le boursouflé ». N° 259-
|
EV |
de Bolle |
Debolle, De B-. 1347 «Fastrée de Bolle écuyer» DénHesbaye, 1683 «Anthoni de Bolle» Dendermonde; nom d’une famille noble de Hesbaye.
|
JG |
De Bolster |
Profess. ,,Le brou »; N. de préparateur de brou de noix. N° 131.
|
EV |
De Bolster |
Surnom: moy. néerl. bolster, bulster ‘balle (paillette), paillasse’.
|
JG |
DE Bom |
Profess. 1. ,,Tambour ». — 2. ,,Engin d’artilleur ». N. d’artilleur ». N° 143.
|
EV |
DE Bondt |
V. De Bont.
|
EV |
de Bonhome |
Particule de + NF Bonhomme.
|
JG |
de Bonhome |
V. Bonhomme. Particule nobiliaire concédées par les Princes-Evêques ou les Empereurs d’Autriche. N° 47.
|
EV |
De Bonhome |
zie Bonhomme.
|
FD |
De Boning(h)e |
zie Boning(h)e.
|
FD |
De Bonnay |
PlN Bonnay (Somme, Saône-et-Loire, Doubs).
|
FD |
De Bonneville |
1. PlN Bonneville (N). 1294 Colins de Bonneville, N (CRN); 1377 Anselme de Bonneville, Havelange (ISC). – 2. PlN Bonneville in Frankrijk (o.m. Somme, Manche).
|
FD |
DE Bont |
,,La fourrure ». 1. Profess. ,,Le fourreur ». Nos 131, 158. — 2. Particularité vestiment. N° 266.
|
EV |
DE Bonte |
V. Bont.
|
EV |
DE Bontridder |
Caract. vestimentaire, ,,Le chevalier à la fourrure ». N° 266.
|
EV |
DE Bontwerker |
Profess. ,,Le fourreur ». N° 130, 158.
|
EV |
De Bonvoisin |
zie Bonvoisin.
|
FD |
DE Boom |
(Loc.). V. Boom.
|
EV |
De Boom |
Néerl. boom ‘arbre’, probabl. surnom d’une personne grande, à la haute stature.
|
JG |
De Boos |
De Boose. Surnom: néerl. boos ‘méchant’.
|
JG |
DE Bor |
Proven. 1. V. borre. — 2. Boirs (Loc.). N° 79
|
EV |
DE Borchgrave |
V. Burggraaf.
|
EV |
de Borchgrave d’Altena |
Deburchgraeve, Deburghgrave. Particule de + NF Borchgrave.
|
JG |
De Borger |
De Borgher. 1307 «Henri li Borghere» Ypres; moy. néerl. borger, burger ‘bourgeois’ [FD] ; cf. aussi Borger(s).
|
JG |
DE Borger |
V. Borg.
|
EV |
De Borgie |
V. Bourcy.
|
EV |
De Borgie(s) |
De Bourgie: PlN Borgies bij Dk. (H) (TW). 1286 Evrart de Borgies, Dk. (TdT).
|
FD |
DE Borle |
1. Caract. mor. De Borrel. ,,Le verre d’alcool ». N. d’ivrogne. N° 271. — 2. V. le suivant.
|
EV |
De Borlé |
de Borle, Borlez, -et, -é(e), -e(e): PlN Borlez (LU). 1418 Wilheam de Borleez, Luik (SKM).
|
FD |
De Borlé |
Nom d’origine: Borlez (Lg).
|
JG |
De Borman |
de B-. Article néerl. de (ou particule fr. de) + NF Borman.
|
JG |
DE Borman |
V. Borre.
|
EV |
DE Borre |
V. Borre.
|
EV |
de Bossart |
Particule de + NF Bossart.
|
JG |
De Bossart |
zie Bossaert(s).
|
FD |
De Bosscher(e) |
Profess. ,,Le forestier ». N° 138.
|
EV |
de Bossière |
Proven. Bossières (Loc.).
|
EV |
DE Bot(te) |
De Both. V. Bot.
|
EV |
De Bou |
cf. De Boe.
|
JG |
De Bouârd |
zie Bouvaert.
|
FD |
de Boubers |
Nom d’origine: Boubers (PdC).
|
JG |
De Boubers |
PlN Boubers (PdC). ±1300 Bernars de Bouberc, PdC (BOUGARD).
|
FD |
de Bouche |
Proven. Bouche (Dép. Resteigne).
|
EV |
De Bouchout |
zie Bouchout.
|
FD |
DE Bouck |
Deboucq. V. Bûche.
|
EV |
DE Boudt |
V. Debbaut. de-Bouge. Proven. Bouge (Loc.).
|
EV |
De Bougne |
zie Debognies.
|
FD |
de Bouharmont |
Nom d’une ancienne famille noble liégeoise, de la région de Chênée et Romsée, d’après un NL à Beyne-Heusay (Lg).
|
JG |
De Boulard |
PlN Boulard in Pipaix (H).
|
FD |
De Boungne |
zie Debognies.
|
FD |
De Bourdeaudhuy |
zie Bourdeaudhui.
|
FD |
De Bourdere |
de Bourdère, de Bourderé: PlN Bordères (Pyr.-Atl., Htes-Pyr., Landes)?
|
FD |
De Bourgie |
zie de Borgie(s).
|
FD |
De Bourguignon |
N. de Filiation ,,(Fils) de Bourguignon ». (V. ce nom). N° 102.
|
EV |
de Bournonville |
De B-. Nom d’origine : Bour-nonville (PdC).
|
JG |
De Bournonville |
PlN Bournonville (PdC, Marne). 1084 Gerardus de Burnulvilla; 1203 Petro de Burnumvilla; 1320 Jehan de Bournonvile (DE II); 1348 Maroie de Bournonville, Atrecht (NCJ).
|
FD |
DE Bous |
V. Paus. de-Bousies. Proven. Loc. fr.
|
EV |
De Bousies |
Debouzy: PlN Bousies (Nord). 1201 Walterus de Boziis; 1448 Eustache de Bousies, Bergen (CSW 1,111). Debout, zie Dibbaut, de Boudt.
|
FD |
De Boute |
De Boutte, Deboutte. 1391 «Wautier le Bout» = 1392 «Wouterkin le Boud» Ypres, 1709 « Pierre De Boutte » Archennes ; surnom : moy. néerl. boud(e) ‘hardi, audacieux, courageux’ [FD]; cf. aussi De Bouw, De Bauw.
|
JG |
De Boutte |
Deboutte, cf. De Boute.
|
JG |
DE Boutte |
Profess. De bout, ,,Le boulon ». N. de fabricant ou de boulonnier. N° 131. — 2. V. THEUD (Comp.: Debbaut, ,,Theud-bald »).
|
EV |
De Bouw |
De Bauw. Surnom: moy. néerl. boud(e) ‘hardi, audacieux’, cf. De Boute [FD].
|
JG |
DE Bouw |
Profess. ou Proven. De bouw, ,,Le bâtiment, l’édifice ». N. de constructeur (N° 176) ou d’habitant (N° 247).
|
EV |
De Bouzy |
zie De Bousies.
|
FD |
DE Brabander(e) |
V. Brabant.
|
EV |
De Brabant |
Debrabant, de Brabandt 1632 «Baudewin de Brabant (de Liège)» émigré en Suède ; originaire du Brabant.
|
JG |
De Brackeleer |
Debracqueler, Debraeckeleer, De Braeckeleer, De Braekeleer, De Brake-laire, Debranquelaire, etc. Ethnique néerl.: habitant de Brakel, fr. Braine, topon. fréquent.
|
JG |
DE Braeckel- |
-aer, -eer. V. Brakeleer.
|
EV |
De Braekell |
zie (van) Brakel.
|
FD |
De Brandere |
Nom de métier: néerl. brander ‘distillateur; étalonneur, vérificateur’, cf. aussi Branders.
|
JG |
DE Brandt |
V. Brand.
|
EV |
DE Braquelaire |
V. Brakeleer. N° 55, 212
|
EV |
De Brassin(n)e |
zie Brassine.
|
FD |
DE Brauwer(e) |
V. Brouwer.
|
EV |
De Breck |
zie Dubreucq.
|
FD |
De Bree |
Debrée. Nom d’origine: Bree, naguère Bree (Lb).
|
JG |
De Breijne |
zie Debraine.
|
FD |
DE Bremaecker |
V. Breier.
|
EV |
DE Brenck |
V. Brink.
|
EV |
DE Brender(e) |
Profess. De Brander, ,,Le distillateur ». N° 152.
|
EV |
DE Breuck |
DE Breucker. V. Broeck et Breuk.
|
EV |
DE Brier |
Proven. ,,La barrière ». L.D. N° 248.
|
EV |
De Briey |
1. PlN Briey (Meurthe-et-Moselle). 1097 Ripaldus de Briey, Metz; 1266 Habrans de Briez = Heberans de Brie, Metz (CAO). – 2. Spelling voor Debrie.
|
FD |
de Briey |
prononc. tradit. de Bri. NF de la noblesse, d’après le NL Briey (Meurthe-et-Moselle).
|
JG |
De Brigode |
PlN Brigode in St-Amand-lez-Fleurus (H). 1265 Roghars de Brigodes, N (CRN).
|
FD |
DE Broeck |
V. Broek.
|
EV |
DE Broeder |
,,Le frère », désignation de la personne par allusion à son frère, plus connu. V. Broeder. N° 128.
|
EV |
de Brogniez |
Particule de + NF Brognier; pour Carnoy 192, fabricant de brognes (cuirasses), mais ce dérivé n’est pas attesté FEW 17, 31 Ob.
|
JG |
De Brogniez |
zie Brognier.
|
FD |
De Broich |
PlN Broich: broek(land).
|
FD |
De Broqueville |
zie Brocvielle.
|
FD |
De Brouc(k)hoven |
zie (van) Broekhoven.
|
FD |
De Broucker |
de Brouckère, De Brucker, De Bruecker. Dérivé de moy. néerl. broec ‘marais’, nom de résidence: habitant du marais (Carnoy 174, note 1).
|
JG |
DE Brouckère |
V. Broek.
|
EV |
DE Brouwer(e) |
V. Brouwer.
|
EV |
DE Browne |
V. Bruin.
|
EV |
DE Broyer |
V. De Broeyer.
|
EV |
DE Bru(i)n |
DE Bruyn(e). V. Bruin.
|
EV |
De Brucker |
De Bruecker, cf. De Broucker.
|
JG |
De Brueck |
Debrueck, zie Dubreucq.
|
FD |
DE Brueck |
V. Broek.
|
EV |
De Bruey |
Nom d’origine: Braay-sur-1’Escaut (Nord), etc.
|
JG |
De Bruijn |
cf. Debruyn.
|
JG |
DE Brul(l)e |
V. Breuil et Bril.
|
EV |
DE Bruycker(e) |
V. Broek-Breuk.
|
EV |
DE Bruyn(e) |
V. Bruin.
|
EV |
DE Bu(e)ger |
Caract. mor. De Buiger, ,,Le fléchisseur, le faiseur de courbettes ». N° 281.
|
EV |
DE Budt |
V. Debbaut, Debodt.
|
EV |
De Bue |
Caract. mor. De but. Au figuré : ,,La bourrasque, la fantaisie, le caprice ». N° 285.
|
EV |
De Bueger |
Surnom: moy. néerl. bugger ‘hérétique’.
|
JG |
DE Buf |
Caract. mor. De boej, ,,Le coquin ». N° 267.
|
EV |
De Buggenoms |
zie Buggenoms.
|
FD |
De Buisseret |
Buisseret, -ez: PlN Buisseret in Seneffe (H). 1347-57 Nicolas de Buisseret = de Boseret, Lv.; 1357 Gibon de Busret, Bs. (BLO); 1512 Colart Buisseret, Bergen (CSWIII). Zie ook Boseret.
|
FD |
de Buisseret |
Debuisseret. Nom d’origine: Buisseret, à Seneffe (Ht).
|
JG |
DE Bundel |
Profess. De bundel, ,,Le faisceau, le recueil ». N. d’archiviste, de secrétaire. N° 131.
|
EV |
DE Bunne |
Profess. De bun, ,,Le baneton » (Pêche). N. de pêcheur. Nos 131, 200.
|
EV |
De Burie |
zie Debury.
|
FD |
De Burlet |
Burlet, -ey: PlN Burlet, b.v. 1297 en Burlet chan, Moha (HERB.).
|
FD |
de Burlet |
Particule de + NF Burlet.
|
JG |
DE Buss(ch)e |
V. Bos. Proven. Busch (Dép. Lontzen et Kettenis).
|
EV |
DE Busscher(e) |
1. Profess. ,,Le forestier ». — 2. Car. mor. V. De Buys(ch)er(e).
|
EV |
De Busserolle |
PlN Busserolles (Dordogne).
|
FD |
De Buyck |
Surnom: néerl. buik ‘ventre’.
|
JG |
DE Buyl |
1. V. Beul. — 2. V. Bijl.
|
EV |
DE Buys(sch)er(e) |
Car. mor. ,,Le buveur ». Synon. : DE- -Bussche- r(e), -Buyzer, -Byzer. N° 274.
|
EV |
DE Buyst |
V. Bies(t). Nos 79, 243.
|
EV |
DE By(s) |
De bij. 1, Car. mor. N° 288, 295. N. d’H. affairé. — 2. Proven. Enseigne de cabaret ou de boutique. N° 248.
|
EV |
DE Cabooter |
1. Caract. phys. ,,Le Lutin ». N° 253. — 2. Car. mor. ,,Le petit garçon, le petit drôle ». N° 285.
|
EV |
DE Cae |
Proven De Ka(de), ,,Le quai » (L.D.).
|
EV |
DE Caestecker |
V. Kaas.
|
EV |
DE Cafmeyer |
1. Profess. De kalfmeijer, ,,Le métayer, éleveur de veaux ». N° 162, — 2. Car. mor. De kafmeijer, ,,Le métayer qui moud la pellicule du grain, qui perd sa peine ».
|
EV |
De Calan(t) |
Degallan, De Galland, de Galaen, zie Galand.
|
FD |
De Callatay |
de Callataij: Hongaarse FN Kalatay < PlN Kalata. Het vz. is adelspartikel.
|
FD |
De Calwé |
zie (de) Caluwe.
|
FD |
de Cambry de Baudimont |
Nom d’origine: Cambry, à Isières (Ht).
|
JG |
DE Campenaere |
Car. mor. De kam-peneer. ,,Le lutteur, le concurrent ».
|
EV |
de Campenaere |
Ethnique: néerl. kempenaer ‘campinois’.
|
JG |
De Candt |
De Cant, Decant. Moy. néerl. cant ‘côté, bord’.
|
JG |
De Cannart |
zie Canrtaert(s).
|
FD |
DE Cant |
1. Proven. De Kant, ,,Le côté (de l’agglomération) ». L.D. N° 228. — 2. Profess. De Kant, ,,La dentelle ». — 3. La dentelle, accessoire vestimentaire. N° 266.
|
EV |
DE Capmaeker |
Profess. ,,Le bonnetier ». Synon. : Cappe.
|
EV |
De Caprio |
zie Carpiaux.
|
FD |
De Carel |
de Corel: Du Carel = Ducarreau. Ofr. carrel, Fr. carreau: tegel, baksteen. BerEN voor een steenbakker. Vgl. Careel.
|
FD |
De Carel |
Surnom: néerl. kerel ‘gaillard’.
|
JG |
de Caritat |
À rapprocher du NF Caritat, var. méridionale de Carité, Charité, p.-ê. au sens médiéval de ‘repas qu’on donne aux voyageurs et aux pauvres’.
|
JG |
De Caritat |
Prov. FN Caritat: liefde, liefdadigheid. Vgl. 1357 Waltiers délie Cariteit, Rouvroy (SLL IV).
|
FD |
De Carnin |
PlN Carnin (Nord).
|
FD |
DE Carnonck(e)le |
De ranonkel. ,,La renoncule ». Profess. N. d’horticulteur. N08 268, 299.
|
EV |
De Carrière |
zie Carrière.
|
FD |
de Cartier |
de Quartier. Particule nobiliaire de + NF Cartier, Quartier (topon. fréquent), plutôt que pic. Cartier ‘charretier’.
|
JG |
De Cartier |
zie Cartier.
|
FD |
De Castelberg |
zie Castelberg.
|
FD |
De Castellane |
PlN Castellane (Basses-Alpes).
|
FD |
De Casterlé |
PlN Kasterlee (A). 1339 Inghelbertus dictus de Castrele, Her. (CCHt).
|
FD |
De Castro |
It. PlN Castro < castrum: burcht.
|
FD |
DE Cat |
De Caters. V. Kat.
|
EV |
De Cat(t)el(le) |
zie Castel, Catel(le).
|
FD |
De Causemaker |
V. Kous.
|
EV |
De Caut |
Car. mor. De Koude, ,,L’homme froid ».
|
EV |
De Cauter |
1. Caract. mor. De Kou-ter, ,,Le causeur ». — 2. Profess. Kouter, ,,La culture ». N. de cultivateur. NOB 131, 162.
|
EV |
De Cauwer |
Decauwers, -ert. Surnom: néerl. kauwer ‘mâcheur, qui réfléchit à qqch’.
|
JG |
DE Cauwer |
V. Kouwer.
|
EV |
DE Cauwert |
1. Car. phys. De Kauwerde, ,,La Citrouille ». ,,L’H. en forme de citrouille ». N° 300. — 2. Car. De Keuwer, ,,Le macheur ».
|
EV |
De Caux |
Nom d’origine: Caux-et-1’Heure, ou Caours (Somme), etc.
|
JG |
DE Cavel |
Profess. De Kavel, ,,Le sort », pour De Kavelaar : ,,Celui qui fait des partages, des lotissements » (par tirage au sort). N° 131.
|
EV |
De Cazenave |
zie Casneuf.
|
FD |
De Ceulene(e)r |
V. Dekeuleneer.
|
EV |
DE Ceuninck |
V. Koning.
|
EV |
DE Ceuster |
V. Koster.
|
EV |
De Chabannes |
Fr. PlN Chabanne = Caban(n)e: huisje, but.
|
FD |
De Chaffoy |
PlN Chaffois (Doubs).
|
FD |
de Changy |
Nom d’origine: Changy (Marne), etc.
|
JG |
De Changy |
PlN Changy (Loire, Marne, Saône-et-Loire, Loiret).
|
FD |
De Chanxhe |
PlN Chanxhe in Sprimont (LU).
|
FD |
de Chany |
Chany. Proven. Cagny (Loc. fr.). Synon. : De Caigny.
|
EV |
De Charbonnières |
PlN Charbonnière: plaats waar houtskool gebrand wordt. Vgl. Charbonnier.
|
FD |
De Charleroy |
Nom d’origine: Charleroi (Ht), nécessairement de date récente (17e s.).
|
JG |
De Charleroy |
PlN Charleroi (H).
|
FD |
De Châtel |
Dechateau, zie Duchatel.
|
FD |
De Chavonnes |
PlN Chavonne (Aisne).
|
FD |
De Cherisey |
PlN Chérisy (PdC). 1109 Gerardus de Chyrisi; 1157 Gerardi de Chirisiaco (SMTI); 1212 Rogiers de Cerisi, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Chestret |
PlN Chastrès, W. tchèstrè (N).
|
FD |
de Chestret de Haneffe |
w. Tchèstrèt. Nom d’origine: Chastrès, w. tchèstrè (Nr).
|
JG |
de Chevilly |
Chevilly. Proven. N. de domaine (Fr.).
|
EV |
De Chevilly |
PlN Chevilly (Seine, Loiret).
|
FD |
De Chilly |
PlN Chilly (Somme, Seine-et-Oise, Ard., Hte-Savoie,Jura).
|
FD |
De Chokier |
zie Chokier.
|
FD |
De Chou |
PlN Choux (Jura, Loiret, Orne).
|
FD |
De Clairboy |
zie Clairbois.
|
FD |
de Clairfayt |
Proven. ,,Hêtre clair » (L.D.).
|
EV |
de Claremont |
Proven. Clermont, (Loc. et L.D.).
|
EV |
De Claremont |
zie Clermont.
|
FD |
DE Clays |
De Kla(d)e, ,,La souillure, la calomnie ». 1. Car. phys. N. d’H. sale. — 2. Car. mor. N. de calomniateur. — 3. Profess. Artisan qui gâche son travail.
|
EV |
De Cleen |
De Cleene, cf. Decleyn.
|
JG |
DE Cleene |
V. Klein.
|
EV |
DE Cl–eer |
-eir. Profess. De Klee-(de)r(en), ,,Les vêtements », N. de tailleur.
|
EV |
DE Cler–ck |
-cq. Profess. ,,Le clerc ».
|
EV |
De Clercy |
Clersy: PlN Clercy (Seine-et-Oise).
|
FD |
De Clermont |
zie Clermont.
|
FD |
DE Cleyn |
V. Klein.
|
EV |
DE Cleyre |
V. Decleere.
|
EV |
DE Clippel(e) |
V. Peel.
|
EV |
De Clippel, |
Deklippel. Surnom: moy. néerl. clippel ‘battant de cloche, massue’.
|
JG |
De Clippeleer |
-eir, -aar. Surnom de sonneur de cloches, cf. De Clippel ci-dessus; éventuellement, surnom d’assommeur, de qqn qui manie la massue [FD].
|
JG |
De Cloe(d) |
DE Cloet. Caract. mor. De Kloet, ,,Le lourdaud, le rustre ». N° 281.
|
EV |
DE Clooter |
Caract. mor. ,,Le roublard, le trompeur ». N° 268.
|
EV |
de Closset |
Closset. Filiat. ,,(Fils) de Closset » (N. de bapt.). N° 102.
|
EV |
De Closset |
zie Closet.
|
FD |
DE Clynsen |
Situat. N. d’état civil. De Kleinzoon, ,,Le petit fils » (probablement successeur du grand père, dans les affaires). N° 92.
|
EV |
De Cnijf |
De Knijf. 1398 «Weynin de Knijf» Courtrai; moy. néerl. cnijf ‘couteau pointu, dague, poignard’, surnom d’un individu maigre, au faciès pointu, ou bien, par métonymie, fabricant de couteaux, de poignards [FD]; comp. Canivet.
|
JG |
DE Cninck |
V. Koning.
|
EV |
DE Cno(o)p |
V. Knop. de–Cobecq. Proven. Scaubecq (Loc. fr.)-
|
EV |
DE Cnoder |
V. Knod.
|
EV |
De Coard |
Particule de + Coart, cf. Coart.
|
JG |
DE Cock |
V. Kok.
|
EV |
De Cocker |
-ère, Decoker, De C-, Dekock, De-koker, De K-, Dekokert. Nom de profession : néerl. koker ‘celui qui fait cuire; saunier’.
|
JG |
DE Cocker |
V. Koker.
|
EV |
De Cocqueau |
zie Coquel(le).
|
FD |
DE Codt |
Car. mor. De Kodde, ,,La plaisanterie ». N. le farceur. N° 286.
|
EV |
De Codt |
V. Degotte, De Goede, Goot.
|
EV |
De Coëme |
Coëme, Coème, Coeme: 1. PlN Coësmes (Ille-et- Vilaine). – 2. Of PlN Cohem in Wittes (PdC) (TW)? 1423 Jehan de Cohem, Dk. (TTT).
|
FD |
DE Coen(e) |
V. Koen.
|
EV |
De Coker |
cf. De Cocker.
|
JG |
De Colage |
zie Colaes.
|
FD |
De Colfmacker |
Nom de profession: moy. néerl. colfmaker ‘fabricant de crosses’.
|
JG |
de Colnet |
1438 «Jean Colnet» Fontaine-l’Évêque; de + NF Colnet [famille de verriers d’origine lorraine; à Momignies, sont des Colinet depuis 1422].
|
JG |
De Colnet |
Patr. Lotharingse familie, die sinds 1422 Colinet heette (HERB.).
|
FD |
De Combarieu |
Zuidfr. FN Combarieu/Combourieu, Combe à rieu: dal met waterloop (DNF).
|
FD |
De Compte |
zie Comte.
|
FD |
DE Con(n)- |
-inck, -ynck. V. Koning.
|
EV |
De Conchy |
PlN Conchy (PdC, Oise). 1314 Jakemes de Conci, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Conseth |
PlN Consett in Durham (GB).
|
FD |
de Constant |
Constant 1. Fi.liat. ,,(Fils) de Constant ». V. ce nom. N° 102. — 2. N. avec particule nobiliaire. N° 47.
|
EV |
De Coo(p)mans |
V. Koopman.
|
EV |
DE Coodt |
V. DE Codt.
|
EV |
DE Cooker |
V. Koken.
|
EV |
De Coorde |
Surnom: moy. néerl. corde, coorde ‘corde, cordage’.
|
JG |
De Coppet |
zie Coppet.
|
FD |
de Coppin |
Coppin. N. de bapt. Coppin, (V. ce nom), avec particule nobil. ou de filiat. NOB 47, 102.
|
EV |
De Coppin |
zie Coppyn.
|
FD |
de Coppin de Grinchamps |
Particule de + NF Copin.
|
JG |
de Cordier |
Cordier. Filiat. ,,(Fils) du fabricant de cordes » ou du nommé Cordier. (V. ce nom).
|
EV |
de Cornelissen |
Cornelissen. Filiat. ,,(Fils) de Corneil, fils ». Nos 101, 102.
|
EV |
De Cornette |
zie Cornet.
|
FD |
de Corswarem |
Nom d’une famille noble: de + Corswarem (Lg).
|
JG |
De Corswarem |
zie Corswarem.
|
FD |
DE Cort(e) |
Car. phys. De Korte, ,,Le court ».
|
EV |
DE Cost- |
-er, -re. V. Koster.
|
EV |
De Costa |
zie Costa.
|
FD |
De Côte |
zie Descotte.
|
FD |
DE Coter |
N. d’habitude. De Koter. ,,Le joueur d’osselets ». N° 201.
|
EV |
de Coune |
cf. Decoene.
|
JG |
DE Coune |
V. Koen.
|
EV |
De Courson |
PlN (Calvados, Char.-Mar., Seine-et-Oise).
|
FD |
De Coussemaker |
cf. Decausmacker.
|
JG |
DE Coussemaker |
V. Kousenmaker.
|
EV |
De Couve |
PlN Couves in Clermont (LU). 1271 Pétri de Cuves, Hervé (CVD).
|
FD |
DE Craaye |
V. Kraai.
|
EV |
DE Crae |
V. Kraai.
|
EV |
De Craecker |
Car. mor. De Kraker, ,,L’H. qui dévore, le glouton ». N° 273.
|
EV |
DE Craemere |
V. Kramer.
|
EV |
DE Craen(e) |
Profess. De Kraan, ,,Le robinet ». N. de fabricant. N08 131, 189.
|
EV |
de Crassier |
Particule de + NF Crassier (marchand de graisse).
|
JG |
DE Crassier |
Profess. Krasser, ,,Tire-bourre ». de-Crassier. Proven. ,,Terril » (wall.)
|
EV |
De Crassier |
zie Crassier.
|
FD |
De Crawhez |
PlN Crawhez in Clermont (LU).
|
FD |
de Crawhez. |
Nom d’origine: Crawhez, à Clermont-sur-Berwinne (Lg).
|
JG |
De Crayencour |
PlN Craincourt (Moselle)?
|
FD |
De Creeft |
De moy. néerl. creefi ‘écrevisse’, comme pêcheur ou mangeur d’écrevisses, comme qqn ayant le visage fort rouge ou comme nom d’enseigne, cf. «de Creeft dit délie Grevesse» NP Liège (Body 61-2). Comp. aussi Grevisse, etc.
|
JG |
DE Creeft |
V. Kreeft. Proven. Creeft (Dép. Aubel).
|
EV |
De Crem |
-Cremer. V. Kramer.
|
EV |
De Cressac |
PlN Cressac (Charente, Dordogne).
|
FD |
DE Cro(ose) |
V. Kroos.
|
EV |
DE Croes |
V. Kroes.
|
EV |
De Crom |
Surnom: moy. néerl. crom ‘courbe’; comp. Lecron, etc.
|
JG |
De Crombrugg(h)e |
zie Crombrugge.
|
FD |
de Crombrugghe |
-ugge. 1114» Eggebertus de Crumbrugge»; nom d’origine: Krombrugge (FlOr), cf. Van Crombrugghe.
|
JG |
DE Croo |
1. V. De Kruyer. — 2. Proven. Croy. (Dép. Uitkerke).
|
EV |
De Croock |
Decrook. Surnom : moy. néerl. crooc, croke ‘mèche longue ou bouclée, huppe’.
|
JG |
DE Croon(e) |
V. Kroon.
|
EV |
De Croone. |
De moy. néerl. crone, croon ‘couronne’, généralement comme nom d’enseigne.
|
JG |
De Croux |
cf. Decroix.
|
JG |
de Croy |
NF de la noblesse princière, composé de la particule nobiliaire de + Crouy (Somme).
|
JG |
DE Crucq |
Car. de la personne De Kruk, ,,La béquille ». V. De Krook.
|
EV |
DE Cruyce |
V. Kruis. Dans ces noms précédés de ‘/ (pour Het) l’article neutre a été écrit parfois par erreur De : De Cruyce, De Dack, De Dal, De Felde, De Geldt, De Kyndt, De Lame, De Pondt, De Swert.
|
EV |
DE Cruyenaere |
V. Cruyen(iers).
|
EV |
DE Cruyer |
DE Croo. Profess. De Kruier, De Krui, ,,Le brouettier, la brouette ». N. de portefaix. N° 131. V. Cruyen(iers).
|
EV |
De Cruyer |
Decruyer. Nom de métier: néerl. kruier ‘brouettier, ouvrier qui conduit des charges’; ou bien dérivé de kruiden ‘épicer, assaisonner’, cf. Decruyenaere.
|
JG |
DE Cubber |
V. Kuiper.
|
EV |
De Cumptich |
zie Cumptich.
|
FD |
De Cunchy |
1. Wsch. var. van De Conchy. – 2. Of PlN Cuinchy (PdC) of Cuincy (Nord). 1311 Maroie de Cuinci, Atrecht (NCJ); ±1570 Jehan de Cunchy, Artesië (CDT116).
|
FD |
DE Cunsel |
Proven. De Kunsel (Dép. Helchteren).
|
EV |
DE Cupere |
V. Kuiper.
|
EV |
De Cupis |
Particule de + NF Cupis (aphérèse de Jacobus > Copus > Copis).
|
JG |
de Cuvelier |
Cuvelier. Filiat. ,,(Fils) de Cuvelier ». V. ce nom.
|
EV |
DE Cuyper(e) |
V. Kuiper.
|
EV |
DE Dack |
Het dak. V. De Cruyce. Proven. ,,Le toit ». Particularité d’une habitation. NOB 79, 248.
|
EV |
DE Dal |
Proven. Het dal, ,,La vallée ». ,V. De Cruyce. Nos 79, 232.
|
EV |
De Dapper |
Car. mor. De Dappere, ,,Le vaillant ». N° 282.
|
EV |
DE Decker |
De Dekker. V. Dekker.
|
EV |
De Decrolier |
Decrollier, De C-, Decroly. 1499 «Bernard Descrolliers», 1532 «Christophel Descroliers» Enghien [BR]; nom d’origine: Croly, à Saintes et Haut-lttre (BrW); v. le suivant.
|
JG |
DE Deken |
V. Deken.
|
EV |
De Dessus |
Fr. équivalent van Van Boven.
|
FD |
DE Deurwaerder |
Profess. De Deurwaarder, ,,L’huissier ». N° 14l.
|
EV |
De Deyn |
Dedeyne, De D-, Dedyn. Surnom: moy. néerl. dein, deine ‘daim’ ; cf. aussi Dédain.
|
JG |
DE Deyn(e) |
De Deining, ,,La houle ». Car. mor. N. d’H. agité.
|
EV |
De Diesbach |
PlN Dies(s)bach (sx in CH).
|
FD |
de Dieudonné |
Dieudonné. N. de bapt., avec particule nobiliaire. N° 47.
|
EV |
de Dieudonné |
Particule de + NF Dieudonné (prénom). de Dieudonné de Corbeek-over-Loo. NF de la noblesse.
|
JG |
DE Dobbeleer |
Car. mor. ,,Le joueur de dés ». N° 2001.
|
EV |
De Doelder |
Proven. De Dolder (Dép. Zeist, Holl.).
|
EV |
De Doetinghem |
PlN Doetinchem (G).
|
FD |
De donc- -ker |
-quers. 1. Car. mor. ou phys. De Donkere, ,,Le ténébreux ». N° 286. ,,Le foncé ». N° 264. — 2. Proven. Donck, avec suff. -er d’orig. N° 212.
|
EV |
De Donder |
Car. mor. ,,Le tonnerre ». N. d’H. bruyant, violent ou irascible. N° 272.
|
EV |
De Donnea |
zie Daneau.
|
FD |
de Donnéa |
Donnéa. N. de bapt. avec partie. nobil. liég. de. N° 47.
|
EV |
de Donnea de Hamoir |
Particule de + NF Donnea (= w. Donê, dirnin. de Daniel), la mention de Hamoir n’étant officielle que pour une partie de la famille (Carnet mondain 1992) [JMP].
|
JG |
de Donnea de Pologne |
L’adjonction de Falogne n’est qu’usuelle et non officielle (Carnet mondain 1992) [JMP].
|
JG |
de Dorlodot |
1477 «Dorlodo», maître-verrier (Champagne), 1780 « Mr Jean-Baptiste Dorlodot» Charleroi; particule de + NF Dorlodot (dimin. de l’anc. fr. dorelot ‘boucle de cheveux’).
|
JG |
De Dorlodot |
zie Dorlodot.
|
FD |
de Dormale |
Nom d’origine: Dormaal (BrFl).
|
JG |
De Dormale |
zie van Dormael.
|
FD |
De Drée |
PlN Drée (Côte-d’Or, Saône-et-Loire).
|
FD |
DE Droog |
Car. mor. De Droge, ,,Le sec ».
|
EV |
DE Dry |
1. De drte, ,,Les trois ». N. d’association. — 2. Proven. Detry. V. ce N.
|
EV |
DE Dryver |
Profess. De(Schaap)-drijver, ,,Le gardien (de moutons etc.) ». N° 164. DE Duve. V. Doof et Duif.
|
EV |
De Duffeleer |
-er. Ethnique néerl. : originaire de Duffel (Anv).
|
JG |
De Durand |
zie Duran(d).
|
FD |
DE Duytschaever |
1. V. Desaever. — 2. Profess. Duitshoever, ,,L’H. de la ferme thioise ».
|
EV |
De Dycker |
Nom de profession: néerl. dijker ‘ouvrier travaillant aux digues’.
|
JG |
DE Dycker |
Profess. Ouvrier travaillant aux digues; synon. Dyckmans, Duyck(er). (Comp. Duysters, pour Diesters). N° 77.
|
EV |
De Fabribeckers |
Patron, composé du nom d’un adoptant Fabri et de l’adopté Beckers. N° 66. V. Fabri, Beckers. Particule nobiliaire. N° 47.
|
EV |
de Fabribeckers de Cortils et Grâce |
NF de la noblesse composé de Fabri (nom de l’adoptant) et de Beckers (nom de l’adopté); les autres éléments du nom font référence à des noms de lieu.
|
JG |
De Faestraets |
de Foestraets: Patr. Germ. VN Vastraad. Zie Vastrade, Fastré.
|
FD |
de Faestraets |
Faestraets. N. de bapt. avec particule nobil. N° 47. V. WAD (Waz).
|
EV |
de Faetstraets |
Particule de + NF Festraet < anthrop. germ. fast-rad (fr. Fastré).
|
JG |
De Failly |
Dufailly, Failly, Faelli, Fally: 1. PlN Failly (Moselle). 1175 Hecelinus de Fallei; 1295 Collignons de Falley; 1324 Henris de Failhey (CAO). – 2. Fa(i)lly zonder aanloop evtl. Mfr. failly: zwak.
|
FD |
de Failly |
Nom d’origine: Failly (Moselle).
|
JG |
de Falleur |
[famille de maîtres-verriers, immigrée vers 1650; ancêtre: Martin Faller, de Forbach (Moselle)]. Forme wallonisée du NF ail. Faller. Cf. aussi Falleur.
|
JG |
De Falleur |
zie Falleur.
|
FD |
De Falloise |
de F-. 1699 «Pierre-Alexandre Folloise», abbé de Beaurepart (à Liège); nom d’origine: Falloise, à Resteigne (Lx), etc. (= var. de fr. falaise).
|
JG |
De Falloise |
Var. van PlN Falaise. Faloise in Neufchâteau (LU), Falloise in Resteigne (LX).
|
FD |
de Familleureux |
Nom d’origine: Familleureux (Ht).
|
JG |
De Fauconval |
PlN Fauconval in Huppaye (WB). 1426 Gillar de Fauconvalle, Geldenaken (AW).
|
FD |
De Faudeur |
BerN van de houtskoolbrander. 1468 Jehan le Faudeur, Comp. (MORLET).
|
FD |
de Faudeur |
Faudeur. N. de filiat. ,,(Fils) du nommé Faudeur ». V. ce nom.
|
EV |
de Faudeur |
Particule de + NF Faudeur (ouvrier fabriquant le charbon de bois); cf. Fadeur, Fadeux.
|
JG |
de Favereau |
Favereau. N. de profess., avec de nobiliaire. (Principauté de Liège). N° 47.
|
EV |
de Favereau |
Particule de + NF Favereau (dimin. defèvre ‘forgeron’).
|
JG |
De Favereau |
zie Faverel.
|
FD |
De Faveri |
zie Faber.
|
FD |
DE Felde |
Proven. ,,Le champ ». (V. De Cruyce).
|
EV |
De Fernagut |
zie Fernagut.
|
FD |
De Fernelmont |
PlN Fernelmont in Noville-les-Bois (N). 1550 Maroie de Fernelmont, Namen (RBN).
|
FD |
De Ferrare |
It. PlN Ferrara.
|
FD |
De Ferrerre |
zie Deferière.
|
FD |
DE Fever(e) |
Adapt. fl. de Lefèvre. V. ce nom.
|
EV |
De Feyter |
Pour Carnoy 229, corresp. néerl. de Lefaitre (= agent, ouvrier).
|
JG |
de Fierland |
-nt. Particule de + Fierland (néerl. [and ‘pays’ et Fier, fr. Olivier).
|
JG |
De Fierlandt |
-ant: PlN? 1578-96 Simon Fierlants; 1596-1621 Martin Fierlants, Den Bosch (ICC II); 1715 Charles de Fierlants, Bs. (ICC III).
|
FD |
De Filette |
Defillet: Var. van De Villette, met v/f-verscherping. Verspreide PlN Villette, dim. van ville: dorp, stadje. 1394 Willaume de Villette, Chauny (MORLET).
|
FD |
De Flémalle |
Flémal(le), Flemal(le), Flémale: PlN Flémalle (LU). 1197 Daniel de Flémale, Val-Benoît (KCTD1961,81); 1220 Th. de Flémalle, Luik (SLL).
|
FD |
de Fleurquin |
Fleurquin. N. de filiat. ,,(Fils) de Fleurquin ». N. de bapt. V. WIL.
|
EV |
De Fleurquin |
zie Florkin.
|
FD |
De Fleury |
zie Deflory.
|
FD |
DE Fleyt |
N. d’habit. De fluit, ,,La flûte ». N. de joueur de flûte, de siffleur. N° 77.
|
EV |
De Flotow |
zie Flotow.
|
FD |
De Foestraets |
zie De Faestraets.
|
FD |
De Fontenay |
zie Fontenai.
|
FD |
De Fonvent |
PlN Fouvent (Hte-Saône), met n-epenthesis?
|
FD |
De Forceville |
Forceville, Farceville: PlN Forceville (Somme). 1327 Gille de Forceville, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Formanoir |
Formanoi(r), -o(ie), Formannoy, Fourmanoir, -ois, -oit, -oy: PlN Formanoir in Templeuve (H) < fort manoir: versterkt kasteel. 1250 in forte Manerio; 1375 Jehans Formanoir, Ladeuze (E.LAMBERT, Topon. Oise 401); 1400 Maigne de Formanoir, Dk. (TdT).
|
FD |
de Formanoir de la Cazerie |
Nom d’origine: Formanoir (= habitation loin du centre), à Templeuve (Ht), cf. Fourmanoir, -ois.
|
JG |
De Fornel |
zie Fournel.
|
FD |
de Fortemps |
Fortemps. N. de bapt. avec particule nobil. de la Principauté de Liège. N° 47.
|
EV |
De Fortemps |
zie Fortemps.
|
FD |
De Fourmestraux |
zie Fourmestraux.
|
FD |
De Foux |
Ofr. fou, fau < Lat. fagus: beuk. Vgl. Defaux. 1382 Margareta de Fous, Heers (LAES). Zie ook Defoy 2.
|
FD |
De Fraey |
Car. phys. De fraaie, ,,Le beau, le joli ». N° 252.
|
EV |
de Frahan |
1593 «Guilleaulme de Frahan», 1603 «Jacq de Frahan» = 1613 «Jacques Frahan» BourgDinant, 1734 «Jacques de Frahan» Dorinne; nom d’origine: Frahan, à Corbion et Rochehaut (Lx).
|
JG |
De Frahan |
PlN in Corbion en Rochehaut (LX).
|
FD |
De Fraipont |
zie Fraipont(s).
|
FD |
De Francesch(i) |
-esco, -isci: It. Patr. Francesco ‘de Fransman’.
|
FD |
De Francque(e)n |
Patr. Adelspartikel de + Patr. Vranken/Franken. Zie Frank.
|
FD |
de Francquen |
de Franquen. Particule de + NF Franquen (génitif de Franco).
|
JG |
de Francquen |
Francquen. N. de bapt. : Franck (e)n, avec partie, nobil. concédée dans la Principauté de Liège. N° 47.
|
EV |
De Fré |
de Fre, De Frez: Verscherping van De Vré. Zie deWree(de).
|
FD |
De Fré |
De Fre. Peut-être var. de De Vré, -ée [FD].
|
JG |
De Freitas |
Port. PlN (pedras) freitas: gebroken stenen. Keiachtige bodem (DS).
|
FD |
De Freminville |
PlN Frémainville (Seine-et-Oise).
|
FD |
DE Frère |
Proven. Praire ou Frère (FL, Vreren, loc.).
|
EV |
de Frésart |
1532 «Jehenne de Frerisart» BourgNamur; sans doute nom d’origine, qui pourrait être — sous une forme abrégée non confirmée par la forme orale wallonne – Frérisart, v/.fré-rissâ, à Villers-le-Temple (arr. Huy). Cf. aussi Frésart.
|
JG |
De Frésart |
PlN Frérissart in Villers-le-Temple (LU). 1532 Jehenne de Frerisart, Namen (RBN); 1555 Ernult Frechar, Retinne (HERB.).
|
FD |
DE Freygang |
Proven. De Vrije gang, ,,Le passage libre ». L.D.
|
EV |
De Frez |
zie De Fré.
|
FD |
de Froidcourt |
Nom d’origine: Froidcourt, à Stoumont (Lg), etc.
|
JG |
De Froidcourt |
zie Froidcourt.
|
FD |
De Froy |
Surnom: moy. néerl. froy, var. de Défraye.
|
JG |
De Froy(e) |
zie de Vroede.
|
FD |
De Fruytier |
Adaptation néerl. (fr. le > néerl. de) de (Le) Fruitier, cf. Fruytier.
|
JG |
De Fumal |
PlN Fumal (LU). 1463 Jean de Fumal, Moha (ISP).
|
FD |
de Furstenberg |
Particule nobiliaire de + Furstenberg (en Hesse).
|
JG |
De Fürstenberg |
Verspreide D. PlN.
|
FD |
de Gaiffier |
987-1004 «Gaiferius» Poitou, 1272 «Lambertus Gayfiers» Dhuy, 1289 «Counars Gaifiers» CensNamur, 1294 «Jehans Gaif-fiers» CensNamur, 1494 «Jehan Gayfir» Bo-ninne, 1539 «Godefroy Gaiffier» CourVedrin, 1602-3 «la censé de Gaiffier de Marsinne» TerriersNamur, 1662 « Ottho-Ernest de Gaiffier» BourgNamur; particule nobiliaire de + Gaiffier < anthrop. germ. waif-hari (Fôrst. 1495; Morlet, NP Gaule I, 107a). – Bibliogr.: E. Niffle-Anciaux, Les avatars orthographiques d’un patronyme : de Gaiffier, à Namur (ly-l 7es.), Bruxelles, 1925.
|
JG |
de Gaiffier |
Gaiffier. Proven. Dép. Louette-Saint-Denis.
|
EV |
De Gaiffier |
Patr. VN ontleend aan de ridderliteratuur (LANGLOIS). KALBOW 82 leidt Gaifier van Germ. Waifari af. 968-74 Gaiferius, Poitou (MORLETI). 1272 Lambertus Gayfiers, Hoei (HERB.); 1411 Gayfeer van Grijsperre, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
De Galembert |
PlN Galenberg (NRW).
|
FD |
DE Ganck |
1. Car. phys. De Gang, ,,La marche ». N° 262. — 2. Proven. Car. d’habitat. De Gang, ,,Le corridor ou le passage ». N° 248.
|
EV |
De Ganck |
De Gank. Nom d’origine: néerl. gang ‘passage’.
|
JG |
de Garde |
Nom d’origine: garde (topon.), cf. Delagarde.
|
JG |
De Garde |
zie Delagarde.
|
FD |
De Gaspari |
-aro, -eri, zie Gaspar(d).
|
FD |
De Gaudin(n)e |
zie Delgauden(n)e.
|
FD |
De Gaultier |
zie Du Gauthier.
|
FD |
De Gauquie(r) |
-ière, zie Dugauquier.
|
FD |
De Gebsattel |
PlN Gebsattel (BEI).
|
FD |
de Geest |
De G-, Degeest, De Gheest. Généralement, de moy. néerl. geest ‘esprit’, surnom d’après une communauté spirituelle ou religieuse, cf. 1340 «Jan den Ghhest», 1345 «Godefrido Spiritus» Zuurbemde [FD]. – Secondairement, nom d’origine: Geest-Gérom-pont (BrW).
|
JG |
DE Geeter |
V. De Geyter.
|
EV |
De Gelder(e) |
Orig. ,,Le Gueldrois ».
|
EV |
de- -Geling |
1. V. De Ghlin. — 2. V. Dagelin(ck)x.
|
EV |
De Gelissen |
zie Gillis.
|
FD |
De Gend(t) |
V. De Gand.
|
EV |
De Genot |
Particule de + NF Genot (dérivé d’un thème de Jehan).
|
JG |
de George |
George. N. de filiat ,,(Fils) de Georges ». N° 102.
|
EV |
De Georgi(o) |
zie George(s).
|
FD |
de Geradon |
Geradon, (de) Gerlache, (de) Gernier. N. de bapt. avec partic. nobil. concédée dans la Principauté de Liège. N° 47.
|
EV |
de Geradon |
Particule de + NF Geradon (dérivé de Gérard).
|
JG |
De Géradon |
Degerdon, zie Geradon.
|
FD |
de Gerlache |
Particule de + NF Gerlache < an-throp. germ. gairi-lah (Fôrst. 581).
|
JG |
De Gerlache |
zie Gerlach.
|
FD |
De Germay |
Germay, Germai: 1. PlN Germay (Hte-Marne). – 2. Wellicht PlN in LU. 1391 Hene de Germial,LU(AVB).
|
FD |
de Germiny |
Nom d’origine: Germiny (Meurthe -et-Moselle), etc.
|
JG |
De Germiny |
PlN Germiny (Meurthe-et-Moselle) of Germigny (o.m. Marne). Germignies in Pottes (H): 1212 Terrico de Germegni, H (SMTI); 1299 Marie de Ghiermegni, Dk. (TdT); 1392 Jehan de Germengies, Dk. (RAK, SR 6v°).
|
FD |
De Gernier |
zie Gerniers.
|
FD |
De Gersem |
de Gusem, de Gussem(e), Gusseme, (De) Gussemé, Degussème, de Guis(se)mé, de Guis(se)me, de Guissmé, -me, Degissemé, (de) Gisseme, Gissemé: Vertaling van Van Geetsom = van Geersom = van Gussem. 1559 Katherine Gosseme; 1573 Lieven de Gorseme, Melle (LIEVENS); 1682 Christophorus de Gheerssem, Oedelem(SCHOUT.I).
|
FD |
De Gerval |
Proven. ,,Val du Ger-(bois) ».
|
EV |
De Gevy |
PlN Givry (H)?
|
FD |
De Geyn |
V. Degeynst.
|
EV |
De Geyndt |
cf. Degend.
|
JG |
DE Geyter |
Profess. ,,Le Chèvrier ». N° 164.
|
EV |
DE Gezelle |
Survivance des noms des anciens métiers : ,,Le compagnon ». N° 139.
|
EV |
De Gh(e)yn- |
-dt, -st, Degens(t). Proven. De ginst, ,,Du genêt ». N° 79. Car. d’une propriété.
|
EV |
DE Gheele |
Car. phys. ,,Le jaune, le roux ». N08 256, 264.
|
EV |
De Gheest |
cf. De Geest.
|
JG |
DE Gheest |
V. Degeest.
|
EV |
De Ghelcke |
Degelcke: PlN Gellik, Guelque in Réty bij Bonen (PdC). 1297 Robert de Ghelleke; 1338 Jehan de Ghelke; 1640 Joris van Ghelcke (DF V); 1510-71 Gilles de Guelke = de Ghelcke, Ip. (Midd. 1984,169-199,285-298).
|
FD |
DE Gheldere |
V. Degeldere.
|
EV |
De Ghelderode |
PlN Gelrode (VB).
|
FD |
de Ghellinck |
Nom d’origine: Ghellinck, à Winterwijk (prov. Gueldre, P.-B.).
|
JG |
de Ghellinck |
V. De Ghlin.
|
EV |
De Ghellinck |
zie Geylen(s).
|
FD |
DE Gheselle |
V. Degezelle.
|
EV |
De Ghesquière |
zie Gaquierre.
|
FD |
De Gienanth |
zie Guinand.
|
FD |
De Gieter |
Degieter. Nom de profession: moy. néerl. gieter ‘fondeur, mouleur’ (A. Vincent, BTD 27, 69-70).
|
JG |
DE Gieter |
Profess. De (Lood)gieter. ,,Le plombier ». N° 189-
|
EV |
De Giey |
PlN Giey (Hte-Marne).
|
FD |
de Gilles |
Gilles. Filiat. ,,(Fils) de Gilles » (N. de Bapt.). N° 47.
|
EV |
De Gimnée |
Dejumné, de Jumne: PlN Gimmée (N).
|
FD |
De Gintowt |
PlN Gintoft (SH).
|
FD |
De Girard |
zie Girard.
|
FD |
De Givenchy |
PlN Givenchy (PdC). 1243 Huon Gievenci; 1261 Hues de Gievenci, Atrecht (NCJ); ±1300 Tassins de Gievenchi, PdC (BOUGARD).
|
FD |
De Glimes |
Deglim(e), Deglismes, de Glimme, Deglume(s), Deglin(n)e, Glime(s), Glume: PlN Glimes (WB). 1312 Jakemin de Glimes, Lv. (ICKX); 1410 Isabelle de Glymes; 1418 Robert de Glumes (CCHt).
|
FD |
de Gobart |
Gobart. Filiat. -,,(Fils) de Gobert ». (N. de bapt.). N° 102.
|
EV |
De Goditiabois |
zie Gaudisaubois.
|
FD |
DE Goe- |
-de, -dt, -y(e). Car. mor. ,,Le bon ». N° 280.
|
EV |
De Goe(y)s(e) |
Degois. V. Deg(h)oy.
|
EV |
De Goes |
De Goës, 1292 «Eustacii Goes» OnomCalais; var. dial. de moy. néerl. gans ‘oie’.
|
JG |
de Gomrée |
1415 «Jean de Gomerée» Gozée, 16e s. «Martin de Goemerée» Châtelet; nom d’origine: Gomerée, à Cour-sur-Heure (Ht).
|
JG |
De Gomrée |
PlN Gomray in Fraiture (LU) of Gomerée in Ham-sur-Heure (H). 1579 Anne de Gomeree, Namen (RBN).
|
FD |
De Goque |
zie Degauque.
|
FD |
DE Gorter |
Profess. : Celui qui prépare ou vend le gruau (Gon, ,,Gruau »). N° 149.
|
EV |
De Gottal |
de G-, Degotalle. Nom d’origine: topon. w. gotale, très fréquent, diminutif du suivant, ainsi Gotalle, à Louveigné (Lg), etc.
|
JG |
De Gourcy |
PlN Gorcy (Meurthe-et-Moselle).
|
FD |
De Goussencourt |
Degossencourt: 1. PlN Goetsenhoven (VB) of Gutschoven (L), allebei Gossoncourt in het Fr. 1227 Gossuinus de Gochoncurt, Borgworm (SLL). – 2. PlN Goussancourt (Aisne). 1487). de Goussencourt, Montreuil (CMM).
|
FD |
de Goussencourt |
Nom d’origine: Gossoncourt, néerl. Goedsenhoven (Lb et BrFl).
|
JG |
De Goyet |
PlN Goyet in Jemeppe, Moustier en Mozet (N).
|
FD |
De Gozée |
Degousée: PlN Gozée (H).
|
FD |
DE Graa |
Titre honorif. De Gra(d)e, ,,Le degré, la dignité, le dignitaire ».
|
EV |
De Grady |
Var. van De Gré; zie Degrez 2., de Greyt(e). 1699 Henricus de Gradij, Luik (MUL VII).
|
FD |
De Graef |
cf. Degraaf.
|
JG |
DE Graen |
Profess. ‘t Graan, ,,Le grain ». N. de marchand de grains. V. Decruyce. N° 163.
|
EV |
DE Graeuwe |
1. Car. phys. De grauwe, ,,Le gris (de cheveux) ». N° 264. — 2. Car. mor. De Grauw, ,,La brusquerie ». N° 282 et 287. V. De Grauw.
|
EV |
De Graeve |
cf. Degraaf.
|
JG |
DE Graeve |
Titre nob. De Graaf, ,,Le comte ». Peut être un sobriquet. N° 135.
|
EV |
De Graide |
Grède, Grêde, Gréde, Grede(n): PlN Graide (N). 1530 Jehan de Graide, Namen (RBN).
|
FD |
De Grain |
Degrein, (de) Grein, Dagr(a)in, Crin, Greyn, Greijn: 1. PlN Grain in Lanaye (LU). – 2. Zoon van Legrain.
|
FD |
De Grandmaison |
zie Grandmaison.
|
FD |
de Grandry |
Nom d’origine: Grand-Ry (= grand ruisseau), à Cornesse, Fraipont, Wegnez (Lg).
|
JG |
De Grand’Ry |
zie Grandry.
|
FD |
De Grandsaigne |
PlN Grandsaigne (Corèze).
|
FD |
De Grasse |
Degrassi, de Gratie, zie Degrace.
|
FD |
De Grauw |
-auwe, Degraeuwe, De Gr-. Surnom: néerl. grauw ‘gris’.
|
JG |
DE Grauw |
N. de classe sociale : De grauw, ,,La canaille, la populace ». N° 267. V. DE Graeuwe.
|
EV |
DE Grave |
1. Proven. ,,La tombe » (L.D.). — 2. Profess. De graver, de grafmaker, ,,Le fossoyeur ». — 3. V. Degraeve.
|
EV |
DE Greef(f) |
De Greif(t). 1. Car. phys. V. De Creeft. — 2. Profess. V. De Groef.
|
EV |
De Gregori(o) |
zie Grégoir(e).
|
FD |
DE Grein |
Profess. De grein, ,,Le camelot » (Etoffe). N. de marchand d’étoffes. N°s 131, 157.
|
EV |
De Grenade |
zie Grenade.
|
FD |
DE Grendele |
Profess. De grendel, ,,Le verrou ». N. de serrurier. Nos 131, 189.
|
EV |
DE Greppe |
Proven. De grep, ,,Le fossé », limite de propriété. N° 249.
|
EV |
De Grès |
Degret, zie Degrez.
|
FD |
DE Greve(s) |
V. Degroef.
|
EV |
De Greyt(e) |
zie de Greyt(e).
|
FD |
de Grignart |
Particule de + NF Grignart, anc. fr. grignart ‘rechigné’.
|
JG |
DE Groe |
1. N. d’habitude. De groet, ,,Le salut ». N. de salueur, de complimenteur. — 2. V. Degraux.
|
EV |
DE Groe- |
-f, -ve. Altérés en De-greef, Dégrèves. Proven. ou pro-fess. ,,La carrière « . N. de carrier. N°s 131, 710.
|
EV |
DE Grom |
Car. mor. Grombaard, ,,Le grognard ».
|
EV |
De Grom |
Surnom: cf. néerl. grommig ‘grondeur’.
|
JG |
DE Gronckel |
1. Proven. De Kron-kel, ,,Le pli (de terrain), le (sentier) sinueux ». (L.D.). N° 229. — 2. Car. mor. H. au caractère sinueux.
|
EV |
DE Grood(t) |
De Groot(e). Car. phys. ,,Le Grand ». N° 253.
|
EV |
DE Groof |
Degrove. Car. mor. ,,Le grossier ».
|
EV |
De Groos |
Degros, De G-. NF hybride : néerl. de + fr. gros, comp. Degrande.
|
JG |
De Groulard |
de Groulart. 1454 «Jehan Groular» Jalhay, 1544 «Thomson Groulart» maître de forge à Jalhay, 1551 «Johan Groular» Voroux-Goreux ; particule de + NF Groulart (w. groûlâ ‘grondeur’). Si l’on en croit S. Renier (Hist. du ban de Jalhay 2, 17, 300), l’ancêtre est un gentilhomme breton (près de Dinan), émigré après la défaite d’Auray (1364); pour Dauzat 310, le NF normand signifie ‘bouvreuil’.
|
JG |
De Groulart |
Proven. Groulard, «Bouvreuil » (L.D.).
|
EV |
De Grove |
cf. Degroef.
|
JG |
DE Grove |
V, Degroof.
|
EV |
DE Gruben |
V. De Groef (forme all.)-
|
EV |
De Gruyter |
de Gruytters. Nom de profession: néerl. grutter ‘fabricant de gruau’ (pour la bière).
|
JG |
DE Gruyter |
–Gruiters. Profess. De Gruiter. 1. ,,Le marchand de levure ou de malte ». N° 152. — 2. Marchand de gravier. N° 175.
|
EV |
DE Grys(e) |
Car. phys., De grijze, ,,L’homme aux cheveux gris ». N° 264.
|
EV |
De Gucht |
Nom d’origine: néerl. gehucht ‘hameau’.
|
JG |
De Guchtenaere |
Dérivé du précédent : habitant du hameau.
|
JG |
DE Guchteneere |
V. Gehucht.
|
EV |
de Guide |
Guide. N. de filiation. ,,(Fils) de Guido ou Guy ».
|
EV |
De Gunsch |
DE Gunst. Car. mor. De gunst, ,,Le bienfait ». N. d’H. bienfaisant. N° 280.
|
EV |
De Gunzburg |
Proven. Loc. allem. N° 216.
|
EV |
De Gyns |
V. Gins(t).
|
EV |
de Haan |
Dehaen, De H-, Dehaene, De H-, Dehanne (forme romanisée). 1285 «Lambins de Hane», 1291 «Lambers de Hane, li bolling-hier» DettesYpres, 1576 «Barbe de Haenne» BourgNamur, 1753 «Anna Joseph Dehane» AnthrStHubert; surnom: moy. néerl. haen, néerl. haan ‘coq’.
|
JG |
DE Haaye |
Car. mor. De baai, ,,Le requin ». N. d’un homme à la dent de requin, d’un créancier impitoyable. Synon. : Hayen. Nos 288, 294.
|
EV |
DE Haeck |
1. Car. mor. De Haak, ,,L’homme qui met le grappin sur les choses ». — 2. Profess. De Haak. ,,Le crochet », N. de fabricant. N° 131.
|
EV |
DE Haen(e) |
1. V. Haan. — 2. Proven. De Haan. L.D.
|
EV |
DE Haes(e) |
V. Haas.
|
EV |
DE Haesel- |
-aer, -eer. V. Hazel(aar).
|
EV |
de Hagen |
Pluriel de néerl. haag ‘haie’; ou bien nom d’origine: de Hagen (Nordrhein-Westf).
|
JG |
DE Hagen |
V. Haag.
|
EV |
De Haller |
Proven. Halle, avec le suff. -er d’orig. N° 212. — 2. Profess. ,,L’homme de la halle ». Ns 88.
|
EV |
de Halloy |
1594 «Jean de Haloy, bouchier», 1598 «Jehan de Halloy, filz Perpète de Halloy», 1616 «Philippe de Halloix, boucher» BourgDinant; nom d’origine: Halloy, w. alwè, à Braibant (Nr).
|
JG |
DE Ham |
Profess. De ham, ,,Le jambon », le charcutier. Nos 131, 150.
|
EV |
DE Handschutter |
Profess. ou habitude, ,,L’archer ». N08 143, 201.
|
EV |
De Hannecard |
zie Hannecart.
|
FD |
De Harenne |
de H-. Nom d’origine: Haeren, Haren (BrFl), etc.
|
JG |
De Harenne |
PlN Haren. Zie van Haeren.
|
FD |
De Harlez |
zie Harlet.
|
FD |
De Harven(g) |
zie Harveng.
|
FD |
De Harynck. |
De haring, ,,Le hareng ». Profess. N. de marchand ou de pêcheur de harengs. N08 131, 200. Synon. : De Heering.
|
EV |
DE Hase |
V. Haas.
|
EV |
De Haseleer |
cf. Dehaeseleer.
|
JG |
De Haspe |
Dehaspe, Deaspe, Déaspé, De Aspé: W. uitspr. van De Haspres. PlN Haspres (Nord). 1338 Jehan de Haspre, Bergen (PIERARD); 1382 Sandre deHaspre,Dk.(TDT).
|
FD |
DE Haspe |
Proven. De Haspe, ,,Le méandre, la courbe, le coin de terrain ». (L.D.).
|
EV |
De Hasselair |
cf. Dehaeseleer.
|
JG |
De Hassonville |
1. PlN Hassonville in Aye (LX). – 2. Hypercorrect voor Dassonville.
|
FD |
De Haulleville |
PlN Haut (de) la Ville: bovenstad, hoogste punt van de stad. Vgl. Somville.
|
FD |
De Hauwer(e) |
V. Houwer.
|
EV |
De Havay |
Havai: PlN Havay (H). 1332 demiselles de Havay, Bergen (PIERARD).
|
FD |
De Haverkescke |
de Haveskercke, zie van Haefskerke.
|
FD |
DE Haze |
V. Haas.
|
EV |
DE Heel |
1. Car. phys. De Heel, ,,L’homme guéri ». N° 26l. — 2. Car. mor. De héler, ,,Le receleur ». N° 268.
|
EV |
DE Heem |
Proven. 1. ,,Le logis, le pays ». — 2. Loc. holl.
|
EV |
DE Heering |
V. De Harynck.
|
EV |
De Hei(n)zelin |
Filiation ,,(Fils) du nommé Hanselin ». N° 102.
|
EV |
De Heinzelin |
Patr. D. vleivorm van Germ. VN Hein.
|
FD |
de Heinzelin de Braucourt |
Particule de + Hin-selin, anthrop. germ. dérivé de Hinzo (Först. 844).
|
JG |
DE Helt |
Car. mor. De Held (fl.), ,,Le Héros ». N° 282.
|
EV |
DE Hem |
V. Deheem.
|
EV |
De Hemptin(n)e |
Hemptinne: PlN Hemptinne (N). 1291 Stassins de Heymetines, N (CDN); 1355 Walterum de Hemtims, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
De Hemricourt |
(d’)Hemricourt, Henricourt: PlN Hemricourt > Remicourt (LU). 1171 Thomas de Helmericurt = 1185 Th. de Hemericurt, Luik (SLL).
|
FD |
de Hemricourt |
Nom d’origine: Hemricourt, anc. forme de Remicourt (Lg).
|
JG |
De Hen |
(NF anversois). Surnom: néerl. hen ‘poule’.
|
JG |
DE Hen |
V. De Hens.
|
EV |
De Henauw |
de Meneau, De Hennau(lt), zie Hainaut.
|
FD |
DE Hens |
1. Profess. De hennen, ,,Les poules ». N. d’éleveur. Nos 131, 164. — 2. Proven. Heinsch (Loc).
|
EV |
De Hensche de la Zangrie |
Nom d’origine: sans doute Heinsch (Lx).
|
JG |
De Hepcée |
de H-. Nom d’origine: Hepsée, à Verlaine (Lg).
|
JG |
De Hepcée |
Heptia: PlN Hepsée in Verlaine (LU). Heptia is een latinisering. Verschillende Heptia’s hebben bij gerechtelijke uitspraak de wijziging van hun naam in De Hepcée verkregen. 1609 Conrard Hepcya = 1631 Conrad de Hepcée, Warfusée(HERB.).
|
FD |
De Herbais |
zie D’Herbais.
|
FD |
De Herckenrode |
zie van Herkenrode.
|
FD |
DE Herde |
DE Her(d)t. Profess. De Herder. ,,Le berger ». V. Le Hert. N° 164.
|
EV |
De Hertefelt |
D’Hertefel(d)t, Dhertefelt: PlN Hertefeld (BB) of veeleer Hartefeld (NRW): 1203 Hertenvelde (TW). Zie ook Hertveld(t). 1203 Henricus de Hertenvelde, Gelder (ONB); 1554 Elbertus Hertevelt, Kleve (MULIV).
|
FD |
DE Hertog(h) |
,,Le duc ». 1. Sobriquet de dignité ou titre nobil. -— 2. Situation politique : état de dépendance au duc. — 3. Evocation d’un rôle (mystères, théâtre).
|
EV |
DE Heug |
Car. mor. De Heugelijke, ,,Le gai ». N° 286.
|
EV |
de Heusch |
1683 «Nicolas-Servais de Heusche» BourgNamur; surnom: néerl. heusch ‘courtois’.
|
JG |
DE Heusch |
Car. mor. De Heus, ,,Le courtois ». N° 281.
|
EV |
DE Heuvel |
V. Heuvel.
|
EV |
de Hildebrandt |
Hildebrandt. Filiat. ,,(FiIs) de Hildebrand ». N08 102. V. HILD.
|
EV |
De Hildebrandt |
zie Hildenbrandt.
|
FD |
De Hochepied |
zie Hocepied.
|
FD |
De Hody |
Nom d’origine: Hody (Lg).
|
JG |
DE Hoe |
Car. mor. De Hoede, ,,La précaution ». N. d’H. précautionneux. N° 280.
|
EV |
De Hoffarts |
Adelspartikel de + D. FN Hoffart: hoogmoed, overmoed. BN. Vgl. Hovard.
|
FD |
De Hoffmann |
zie Hofmann.
|
FD |
De Hollain |
de H-, sans doute aussi de Holling. Nom d’origine: Hollain (Ht).
|
JG |
De Hollande |
Dhollande, Dolande: Van Holland; zie Holland(s). Maar de FN kan ook op W. uitspr. van De Hollander berusten. 1380 Henry de Hollande, Laon (MORLET).
|
FD |
DE Hollander |
Proven. ,,Le Hollandais ». NOB 212, 223.
|
EV |
de Holling |
cf. De Hollain.
|
JG |
De Hollogne |
PlN Hollogne (LU). 1268 Rogiers de Holongne,Luik(AVB).
|
FD |
DE Hondt |
1. Proven. De Hondt. — 2. Métaphore : ,,Le chien ». Nos 288, 291.
|
EV |
DE Honghere |
Car. phys. De honger, ,,La faim ». N. d’H. affamé.
|
EV |
De Hont(h)eim |
PlN Honthem in Balen (LU) of Hontem: 1202 Huntheym (NRW), Hontheim (RP).
|
FD |
De Hontheim |
Nom d’origine: Honthem, à Baelen (Lg), etc.
|
JG |
DE Hooghe |
Car. mor. De booge. ,,Le hautain ». N° 269-
|
EV |
DE Hoon |
Proven. N. de terre. V. Hoonacker. N° 237.
|
EV |
De Hoon |
Surnom: néerl. hoon ‘affront, dédain’.
|
JG |
DE Hoorne |
1. Proven. De Hoorn, L.D. — 2. Sobriquet : De Hoorn-drager, ,,Le cornard ». N° 271. — 3. De Hoorn, ,,Le cor ». Profess. N. de sonneur de cor. N° 197.
|
EV |
DE Hore |
Proven. De Hore, ,,La boue » (L.D.). de~Horne. N. de domaine.
|
EV |
De Hosté |
de Hoste, D’Hoste: Wellicht PlN Hoogstade (WV): 857 Hostede (TW), door d-syncope Hostee. Vgl. Hosté in Deurne (VB) en Waver (WB). 1288 Sohiers de Hostés; 1316 Oliviers deHostes,Dk.(TdT).
|
FD |
de Hosté |
-e. 1275-76 «Sohiers de Hostés», 1276-77 «Jakcmon de Hostés» Charité-Tournai, 1302 «Jehans de Hostés fil Mikiel de Hostés», etc. LoiTournai; nom d’origine: Hosté, e.a. nom d’une ancienne ferme et seigneurie à Wavre (BrW) et d’un château à Grandmetz (Ht).
|
JG |
DE Houck |
Proven. De Hoek, ,,Le coin ».
|
EV |
DE Hov(e)re |
1. Profess. Hovenier, ,,Le jardinier ». N° 168. — 2. Proven. Hove (Loc.), avec suff. -ère, d’orig. N° 212. — 3. De houer (confus, de v et »). N° 67. V. Houwer.
|
EV |
De Hove |
Dehove, Dehovre, Dehauve: PlN Hove (H), Hoves in Chièvres (H), Hove (A). Dehovre is hypercorrect. Vgl. Van Hove.
|
FD |
DE Hoze |
1. Partie, vestim. — 2. Profess. Fabric. de chausses. — 3. V. De Housse. de Hut. Proven. Huy (Loc.). (Dial.)
|
EV |
De Huccor(g)ne |
(de) Hucorne, Hicorne: PlN Huccorgne (LU). 1334 Johans de Hucorgne, Moha (SLLIII).
|
FD |
De Huisser |
Profess. De Huizer, ,,Le logeur, celui que héberge ». N° 201.
|
EV |
De Huy |
Dehuy, Dehuit, Dehu(t), Déhut, Dehus, Dehoy, Dhoy, D’Hoye, Dehou(t), De Hou, Deheu, De Heu(y), Dheu, D’Hu, Dhuy, D(h)ui, Hou(y), Howie, Howy, Hoy, Hui: PlN Huy, Ndl. Hoei (LU). 1147 Arnulphus de Hoyo, Chimay (SLL); 1245 Jennat de Hoy; 1250 Gilles de Heu (VINCENT 1953,68); 1329 Jehan de Huy, Dk. (TdT).
|
FD |
De Ja(e)ger(e) |
De Jaegher(e). Sport, ou profess. ,,Le chasseur »,
|
EV |
De Jacquelot |
zie Jacqueloot.
|
FD |
De Jacquier |
-ière, zie Dugauquier.
|
FD |
de Jacquier |
Nom de la noblesse: de + NF Jacquier (cf. ce nom).
|
JG |
De Jaeck |
Forme réduite de Dejaeger.
|
JG |
De Jaerme |
Verhaspeling van De Haerne, met glijdklank j tussen twee klinkers (aangezien de h niet uitgesproken wordt) en wisseling rn/rm.
|
FD |
De Jamblinne |
PlN Jamblinne inVillers-sur-Lesse (N) 1368 Gilles de Jamblinne (Midd. 1978,319).
|
FD |
de Jamblinne de Meux |
1449 «Jehanchon qui iù bovier à Henri de Jambeline» AidesNamur; nom de seigneurie: Jamblinne, à Villers-sur- Lesse (Nr).
|
JG |
De Jannée |
PlN Jannée in Pessous en Scy (N).
|
FD |
de Jean |
Jean. Filiat. ,,(Fils) de Jean ».
|
EV |
DE Jode |
1. N. de confession: ,,Le Juif ». — 2. Sobriquet : ,,L’avare ».
|
EV |
De Jode |
Ethnique : néerl. jood ‘juif ; comp. Jude.
|
JG |
De Jonage |
Car. phys. ,,De jeune âge ».
|
EV |
De Jonage |
PlN Jonage (Isère).
|
FD |
DE Joncker |
DE Joncheere, DE Jonckheere. V. Jonkheer.
|
EV |
De Joncker |
Dejonckheere, De J-, Deyonck-heere. Surnom: néerl. jonkerjonkheer ‘gentilhomme’.
|
JG |
DE Jong(h)e |
V. Jong.
|
EV |
De Jonquières |
Dejonckère: Verspreide PlN Joncquière: plaats met biezen, biest. 1316 à le Jonkière daleis le fontainne de Nivregies, Quévy (CSWI). 1259 Jakemes de le Jonkière, H; 1301 Englebiers de la Jonkière, Guermignies (SMTII). Zie ook Jonckiere 2.
|
FD |
de Juffroy |
Juffroy. N. de Filiat. ,,(Fils) de Godefroid ».
|
EV |
De Julémont |
(De) Julémont, Julemont, Julenon: PlN Julémont (LU). 1290 Arnoul de Julemont, Luik (SLL VI).
|
FD |
De Juncker |
V. Jonkheer.
|
EV |
DE Kais |
1. Proven. Plus. L.D. Kaey(e). — 2. Profess. V. Kaas.
|
EV |
DE Kan |
V. Kan.
|
EV |
DE Kandelaar |
Profess. ,,Le chandelier ». N. d’artisan ou de marchand.
|
EV |
De Kanter |
Nom de profession: moy. néerl. kanter ‘chantre’.
|
JG |
DE Kat |
V. Kat. De Keerle, -Kerels. Car. mor. De Kerel, ,,Le gaillard » (dans le sens qui implique la gaillardise ou l’audace).
|
EV |
DE Keers- |
-ma(e)(c)ker. V. Kaars.
|
EV |
De Keersgieter |
Dekeersgieter, Dekeerschieter. Nom de profession: moy. néerl. kerse-gieter ‘fabricant de chandelles’.
|
JG |
De Keersmaecker |
-maeker, -niecker, Dekeersmaecker, etc. Nom de profession: moy. néerl. kersemaker ‘chandelon’.
|
JG |
DE Keg(h)el |
De Kegel, ,,La quille ». 1. Le tourneur qui en fait. — 2. Le joueur de quilles.
|
EV |
De Kegelaer |
Surnom: moy. néerl. kegelaer ‘joueur de quilles’.
|
JG |
De Kelper |
Profess. De helper, «L’assistant ».
|
EV |
DE Kelver |
Profess. Kalven, ,,Vêler ». ,,Celui qui fait vêler les vaches ». Comp. : Laignelier, ,,Celui qui s’occupe des brebis qui agnellent. —2. Car. phys. : Kalveren, ,,vômir ». „Celui qui vomit ».
|
EV |
DE Kemel |
1. Proven. Kemmel (Loc.). — 2. Car. mor. De Kameel, ,,Le chameau ».
|
EV |
De Kemmeter |
Profess. De Keimeter, ,,Le mesureur de pavés ».
|
EV |
De Kempenaert |
-nart, De K-, Dekempeneer, De K-, De Kempener, Dekerapenneer. Ethnique: néerl. kempenaar ‘campinois’ (habitant de la Campine).
|
JG |
DE Kempeneer |
V. Kempeneer.
|
EV |
DE Kemper |
1. Profess. De Kemp, ,,Le chanvre ». N. de producteur. — 2. Proven. Kemp (Dép, Zillebeke), avec suff. -er, d’orig.
|
EV |
De Kemper |
Surnom: moy. néerl. kemper ‘lutteur, champion’.
|
JG |
DE Kepper |
Profess. De kapper, ,,Le coiffeur ».
|
EV |
de Kerchove |
1302 «Willemet de Kerkove» LoiTournai; nom d’origine: néerl. kerkhof ‘cimetière’.
|
JG |
de Kerchove dit van der Varent |
NF de la noblesse belge.
|
JG |
De Kerck |
cf. De Kerk.
|
JG |
DE Kerck |
Proven. Nombr. L.D.
|
EV |
DE Kerckheer |
Dignité. De kerk-meester, ,,Le marguiller ».
|
EV |
De Kerf |
Profess. ,,L’entaille, l’encoche ». N. d’artisan.
|
EV |
DE Kerpel |
Proven. De Gerpeel, ,,Le marais de là-bas ».
|
EV |
De Kerpel |
Surnom: ouest-flam. karpel, kerpel ‘carpe’ [FD], cf. Carpel.
|
JG |
De Kervyn |
zie Carvin.
|
FD |
DE Ketelaere |
V. Ketelaer.
|
EV |
De Kettenis |
zie Kettenis(z).
|
FD |
DE Keu(c)kelaere |
-eire. 1. Passe-temps. De kegelaar, ,,Le joueur de quilles ». — 2. Proven. ,,De (prépos. fr.) Koekelare (Loc.) ».
|
EV |
De Keulenaer |
Dekeuleneer. Ethnique: néerl. keulenaar, habitant de Keulen ou Cologne.
|
JG |
De Keuleneer |
Proven. Keulen, «Cologne », avec suff, d’orig. N08 212, 216.
|
EV |
DE Keuninck |
V. Koning.
|
EV |
DE Keuwer |
V. Kouwer.
|
EV |
De Kever |
Surnom: néerl. kever ‘hanneton’.
|
JG |
DE Key |
V. Kei et Dekeu.
|
EV |
DE Key- |
-zer ,-ser. V. Keizer.
|
EV |
De Keyn |
de K-. Probabl. adaptation flam. de (De) Kain, près de Tournai, ou du NF pic. Duquaine, Duquenne (= du chêne) (A. Van Loey), et même éventuellement de Dekien, forme pic. de Lechien [FD], plutôt que surnom: moy. néerl. kene, keen ‘cruche’. -Bibliogr. : Ad. Van Loey, Propos sur l’origine du nom De Keyn, dans Académie royale de Belgique. Bull. Classe des Lettres et Se. morales et polit., 69, 1983, 18-27.
|
JG |
DE Keyn |
Proven. 1. De Keen, ,,La fente, la crevasse ». L.D. — 2. De Keyen, ,,Les cailloux » (L.D,). — 3. De Kain, Loc. Synon. : De la Faille.
|
EV |
DE Kezel |
Car. mor. De kwezel, ,,Le bigot ».
|
EV |
De Kezel |
cf. De Kesel.
|
JG |
DE Kimpe |
Proven. V. Kempen.
|
EV |
DE Kinder |
V. Kind.
|
EV |
DE Kler(c)k |
V. Klerk.
|
EV |
DE Kleyn |
V. Klein.
|
EV |
DE Klip(p)el |
DE Klippeleyr. V. Peel. Synon.: De Clippele. N° 231.
|
EV |
De Knibber |
1356 «Jan de Knibbere» St-Pieters-Leeuw; surnom de querelleur, de chicaneur: dérivé de moy. néerl. knibben, dont knibbelen ‘marchander, chicaner’ est un fréquentatif [FD].
|
JG |
DE Knibber |
Car. mor. Knibbelen, ,,Chicaner, être avare ». N. de chicaneur, d’avare. N° 270.
|
EV |
De Knijf |
cf. De Cnijf. De Knoop. Surnom: moy. néerl. cnoop ‘nœud, lien, protubérance, etc.’.
|
JG |
DE Kno(o)p |
V. Knop.
|
EV |
DE Knudt |
Car. mor. De Knoet, ,,Le knout ». N. d’H. tyrannique.
|
EV |
DE Knyf |
V. Knijf.
|
EV |
DE Ko(c)k |
DE Koker. V. Kok et Koker.
|
EV |
De Kom |
Surnom: moy. néerl. comme, com ‘écuelle’.
|
JG |
DE Kon- |
-inck, -ing. V. Koning.
|
EV |
DE Konck |
Car. mor. Konkelen; ,,Intriguer ». N. d’intrigant.
|
EV |
DE Korte |
Car. phys. ,,Le court ». N° 253.
|
EV |
DE Koster |
V. Koster.
|
EV |
De Kraey |
cf. Decraye.
|
JG |
DE Krahe |
Proven. L.D. Kraeg, Kraey, etc.
|
EV |
De Krahe |
zie Krah(e).
|
FD |
DE Kriek |
1. V. Kriek. — 2. Proven. De Kriek (Dép. Elverdinge).
|
EV |
De Krock |
cf. Decrock.
|
JG |
DE Krock |
V. Krok.
|
EV |
DE Krom |
V. Krom.
|
EV |
DE Krop |
V. Krop.
|
EV |
De Kruyf |
de K-. Surnom: moy. néerl. cruuf ‘bouclé, crépu’.
|
JG |
DE Kuester |
V. Koster.
|
EV |
DE Kulberg |
V. Kuil.
|
EV |
De Kunst |
1748 «Gillis de Kunst» Malines; sans doute réinterprétation de Cuens, forme génitive palatalisée de Koen [FD].
|
JG |
De Kuyper |
cf. Decuyper.
|
JG |
DE Kuyper |
V. Kuiper.
|
EV |
DE Kuyssche |
Car. mor. De Kuische, ,,Le chaste ».
|
EV |
De Kwik |
Surnom: moy. néerl. quic, quec ‘vif, rapide’ [FD]; cf. aussi De Quidt, Quick, Kwik.
|
JG |
DE Kwyn |
Car. phys. Kwijnen, «Languir ». ,,H. qui lanquit, dépérit ».
|
EV |
DE Kyndt |
Car. phys. ou mor. ‘t Kind, ,,L’enfant ». V. De Cruyce. N. d’H. à l’aspect ou au caractère d’enfant.
|
EV |
DE LA |
De la est parfois une correction erronée de Del(e) et se trouve ainsi devant des noms masculins.
|
EV |
De la Boessière |
Verspreide PlN La Boissière < Lat. buxaria: met buksboom beplant terrein (Somme, Oise). 1258 Barthélémy de la Boissière, Noyon (MORLET).
|
FD |
De la Boullaye |
La boulais: PlN Boulaie: berkenbos. La Boulaye (Saône-et-Loire).
|
FD |
De la Bourdonnaye |
PlN Bourdonnay (Moselle), Bourdonnaye (Morbihan), Bourdonné (Seine-et-Oise).
|
FD |
De la Brassin(n)e |
zie Brassinne.
|
FD |
de la Brassinne |
cf. Delbrassine.
|
JG |
De la Charlerie |
Delacharlerie, Delcharlerie. Nom d’origine: anc. fr. charlerie ‘charronnage’.
|
JG |
De la Chevalerie |
Delcheval(e)rie: PlN Chevalerie: paardenstal, paardenfokkerij, stoeterij. 1558 Regnart del Chevallerie, Namen (RBN).
|
FD |
DE LA Cœillerie |
V. Écaille.
|
EV |
de la Faille |
cf. della Faille.
|
JG |
De la Geneste |
zie Dugenest.
|
FD |
De la Glisoëlle |
Dim. van Fr. église: kerk. PlN in Bever (VB): 1475 couture de glisoeil (med. B. Roobaert). 1284 Huars de le Glisuele, Mairieux (med. HERB.); 1344 Jehans de le Glisuelle, Bergen (CSWII).
|
FD |
de La Hamaide |
-ayde, Delahamette. 1246 «Tierri del Hamaide» ChartesFlandre, 1384 «Gerar délie Hamaide» GuillLiège, 1537-40 «Jehan de le Hamaide» DénFrasnes, 1593 «Robert de la Hamayde (orig. de Cambrai)» BourgLiège, 1659 «Adrianne de la Hamaide» BourgNamur; nom d’origine: La Hamaide (Ht).
|
JG |
De La Hoz |
Var. de Delahaut ou de Delahousse?
|
JG |
De La Hoz |
zie Delahaut.
|
FD |
De la Marche |
Delmarche, de la Marck, Delmarque, Delmarcq, Lamarche, Lamar(c)q, Lamarque, Lemarque, Lemarc(q), Lemer(c)k: PlN Marche, Pic. Marque < Germ. marka: Mnl. marke: grens, grensland. Vgl. Van der Mark. 1330 Adolphe de la Marcq, Luik (ASH); 1370 Yolendis de le Marche filia domini Evrardi de le Marche (Wsch. zuster van) 1375 Isabelle de la Marck, Bergen (CSWII).
|
FD |
De la Marck |
de la M-, De La M-, Delmarcq. Nom d’origine: fr. marche < germ. maria ‘région-frontière’, fréquent en toponymie; il peut s’agir aussi de la seigneurie de la Marc-que, près d’Enghien, cf. 1410 «Wouter vander Marken» et 1426 «Jehan dele Marke» qui déclarait tenir un fief appelé la maison de Marcq [BR].
|
JG |
De la Parra |
PlN Laparra in Tournon (Lot-et-Garonne).
|
FD |
De la Pot(t)erie |
PlN La Poterie in Dk. (H) en Frankrijk verspreid (o.m. PdC): pottenbakkerij. 1233 Johanne de le Poterie, H (SMT I); 1330 Jakemes de le Poterie, Bergen (CSWII).
|
FD |
de la Roche |
1289 «Henris dele Roche» Cens-Namur, 1346 «Johan délie Roche le bolen-gier» CartValBenoît ; nom d’origine : fr. roche, ainsi La Roche (Lx).
|
JG |
de la Rosette |
Fr. rosette, nom d’enseigne?
|
JG |
De la Roy |
zie Dele Ruye.
|
FD |
De la Sagne |
PlN Sagne: moerassig terrein (DNF).
|
FD |
De la Sorte |
zie Delsarte.
|
FD |
De la Source |
Lassource: PlN Source: bron. Vgl. Van den Borre. 1309 Ernoul delà Source, Senlis (MORLET).
|
FD |
De la Torre |
La Torre: 1735-98 Louis-César d’Hennion, baron de las Torres y Cordua, d’Aragon et Bondichelles, Herve-Luik = baron de la Torre (Par. 1984,18-38).
|
FD |
De Labais |
zie Labay(e).
|
FD |
de la-Bigne |
Proven. Bigna (Dép. Mussy-la-Ville).
|
EV |
DE LA-Blancherie |
Profess. ou Proven. Plancherie. Nos 88, 166.
|
EV |
De Labrouhe |
zie Labrousse.
|
FD |
DE LA-Cazerie |
Proven. Dép. Celles- lez-Tournai.
|
EV |
DE LA-Charlerie |
Profess. ou Proven. Charronerie (Dial.). N° 186.
|
EV |
DE LA-Colette |
V. Colette.
|
EV |
De Laei |
cf. De Laey, Delaey.
|
JG |
De Laender |
Delander. Surnom: moy. néerl. laenre ‘lanier (oiseau de proie)’ (Carnoy 267).
|
JG |
DE Laender |
V. De Lander. (Loc.).
|
EV |
DE Laere |
Proven. 1. Lare (Loc.). — 2. Laar. Loc. ,,Le terrain en friche, la lande » (L.D.). N° 238.
|
EV |
De Laeter |
De Later. 1298 «Wautier le Latere» OnomCalais; nom de profession: néerl. bloed-later ‘barbier, chirurgien’ [FD]; cf. aussi De Latter.
|
JG |
De Laever |
Car. mor. De laver, ,,L’homme qui soulage, qui console ». N° 280.
|
EV |
de la-Faille |
V. Della Faille.
|
EV |
de la-Fontaine |
V. Fontaine.
|
EV |
de la-Garenne |
Proven. Garenne (L.D.).
|
EV |
de Lage |
V. Dellache.
|
EV |
de la-Grange |
Proven. Grange. L.D.
|
EV |
De Lairesse |
PlN Lairesse in Ougrée (LU). 1594 Jacques de Lairesse, Ans (ISP).
|
FD |
De Laistre |
Delait(re), Delait(t)e, zie Delattre.
|
FD |
de la–Kéthulle |
Proven. Diminutif de Quête, ,,Petit acquêt ».
|
EV |
De Lalaing |
Delal(a)in: PlN Lallaing (Nord). Of (Ecaussines-)Lalaing (H). 1358 Symoen de Lalaing, Mech.(SIX IV).
|
FD |
de Lambert |
Lambert. Filiat. ,,(Fils) de Lambert ». V. ce nom. N° 147.
|
EV |
De Lamboy |
zie Lambois.
|
FD |
De Lame |
Car. mor. ‘t Lam. ,,L’Agneau ». ,,Homme tranquille et docile ». NÛB 288, 291. V. De Cruyce.
|
EV |
De Lame |
de L-. Surnom: moy. néerl. lam ‘agneau’, ou lam ‘perclus’.
|
JG |
De Lamin(n)e |
Lamin(n)e, Lamin: PlN Lamine (LU). 1312 Rondeaz de Lamines, Luik (SLL III).
|
FD |
De Laminne |
de L-. Nom d’origine: Lamine (Lg).
|
JG |
De Lancastre |
zie Lancaster.
|
FD |
DE Lancker |
1. De Langer, „ Celui qui donne, présente ». — 2. Proven. Lanaken (Loc.), avec suffixe -er, d’orig.
|
EV |
DE Land(t)sheer(e) |
Qualité sociale, Landsheer, .propriétaire terrien ». N° 136.
|
EV |
DE Lander |
1. Profess. ou propriété. Le cultivateur ou le possesseur d’un champ (landerij). — Proven. Land (L.D.), avec suff. -er, d’orig. N° 212.
|
EV |
De Landsberg |
Proven. ,,La colline de la région. .D. N° 232.
|
EV |
De Landsberg |
Verspreide D. PlN: burcht die het land beschermt.
|
FD |
De Landsheer |
Delandsheere, de L-, Deland-shere, De Landtsheer, De Lantsheer, de Lantsheere. Nom de dignité: moy. néerl. [anthère ‘seigneur (ou) propriétaire terrien’.
|
JG |
De Landy |
PlN Landy in Nandy (Seine-et-Marne).
|
FD |
DE Lang(h)e |
Car. phys. ,,Le long ». N° 253.
|
EV |
De Lange |
-gh, Delanghe, De L-, cf. Delang.
|
JG |
De Langsdorff |
PlN Langsdorf (HS).
|
FD |
De- Lanote |
V. Delnatte.
|
EV |
De Lantsheer |
de Lantsheere, cf. De Landsheer.
|
JG |
De Larroque |
zie Laroche.
|
FD |
De la-Rue |
-Ruelle, -Ruwière, -Ruye, -Saulx, -S(s)assie. V. Rue, Ruelle, Rivière, Ru, Saule.
|
EV |
De Lathauwer |
-ouwer, de L-. Composé de néerl. lat ‘latte’ + houwer ‘celui qui coupe’, donc surnom d’ouvrier qui fabrique des lattes.
|
JG |
De Lathouwer |
Profess. ,,Celui qui garnit de lattes », Le treillageur. Synon. roman : Latteur. N° 183.
|
EV |
De Lathuy |
Lathuy, Latui: PlN Lathuy (WB). 1260 Ide de Lathuy, Jean de Lathuy (AAV).
|
FD |
De Latter |
Delatter. 1396 «Jehan de Lattere» Maulde; adaptation néerl. de Delattre plutôt que de De La(e)ter [FD].
|
JG |
de Laure |
Laure, (de) Laurency. Filiat. ,,(Fils) de Laure (matron.), de Laurency ». V. ce N. N08 101, 102, 107.
|
EV |
De Lauré |
zie Lauret.
|
FD |
De Lausnay |
cf. Delaunay.
|
JG |
DE Lauw |
Car. mor. De louwe, ,,Le tiède. Synon. : DE Louw. N° 283. de-Lava(l). Proven. Laval (Loc. et L.D.).
|
EV |
De Lavareille |
PlN Vareille < Valeille, dim. van Lat. vallis: dal. Vareilles (Creuse, Saône-et-Loire).
|
FD |
De le Trez |
V. Estrée, Hêtraie.
|
EV |
De le Vingne |
zie Delavigne.
|
FD |
de le Zaack |
V. De Seck.
|
EV |
De L’eau |
V. Eau.
|
EV |
De Lee |
De Leede. Surnom: moy. néerl. (adj.) leet ‘indésirable, haï’ [FD].
|
JG |
DE Lee |
V. Deleye.
|
EV |
DE Leebeck |
Proven. 1. V. Delbecque. — 2. De Leibeek, ,,La Lys ». N° 230.
|
EV |
De Leebeeck(e) |
de Leebeek, -beke: PlN Leebeek, Leebeke in Ouwegem, Denderhoutem, Nederhasselt, Outer (OV). 1396 Jan Leebeke, Outer(DEB.).
|
FD |
DE Leemans |
DE Leener. Situat. féodale. De leenman, ,,Le vassal ». Profess. ,,Le prêteur ». N° 195.
|
EV |
DE Leenheer |
Situation féodale, De Leenheer, ,,Le Suzerain ». N° 136.
|
EV |
De Leepeleere |
cf. Delepeleer.
|
JG |
DE Leersnyder |
Profess. De leersnijder, ,,Le découpeur de cuir ». N° 161.
|
EV |
DE Leeuw |
1. Car. mor. ,,Le lion », métaphore. N° 288, 290. — 2. Proven. Enseigne de maison. N° 248.
|
EV |
DE Leg(h)er |
Profess. De Legger, ,,Le garde-boutique ». N° 138.
|
EV |
De Léger |
Delegher: PlN St-Léger (H, LX, heel verspreid in Frankrijk). 1163 Hugonis de Legiez, DL(SMTI).
|
FD |
De Len–decker |
-dekker. V. Dekker.
|
EV |
De Léon |
Sp. PlN Léon. Of < Deléo?
|
FD |
De Lepel- |
-eer, -eire. 1. De Lepelaer, ,,Le héron », métaphore. Noa 288, 292. — 2. Car. mor. Lepelen, ,,Bafrer ». N. d’H. goulu. N° 273.
|
EV |
De Leppé(e) |
zie Delepee.
|
FD |
De Lescaut |
Delescaut, Lescaut, Delescau(l)t, Lécaut, Lecaux, Lecho, L’Echo: Waternaam L’Escaut: de Schelde. 1383 Evrart de Leschaut (MARCHAL).
|
FD |
De Lescazes |
De l’Escace: van der Schaetse. Zie Delecosse.
|
FD |
De Lescure, |
Lescur(e): 1. PlN Lescure (Ariège, Cantal, Tarn, Aveyron). – 2. Verfransing van Van der Schure. 1394 Hannekin dele Scuere, Lauwe; 1395 Guillame dele Schuere, Geluwe (DEBR. 2000).
|
FD |
De Lesdain |
PlN Lesdain (Nord), Lesdins (Aisne). 1236 Johannes de Lesdino; 1306 Jake de Lesding; 1329 Jakemart de Laisding, St-Q. (MORLET).
|
FD |
De Lessine(s) |
Lessin(n)e(s), Delsin(n)e, Delsin(nes), Del(l)usinne, Lusyne, Delzinne: PlN Lessines, W. à l’sine, Ndl. Lessen (H). 1275 Jehan de Lessines, Lessen (VR inr°); 1298 Margarete de Lessine, Bg. (VERKEST).
|
FD |
De Lestre |
cf. Deletre.
|
JG |
De l’Etoile |
Huisnaam L’Etoile: de Ster. 1297 Renaus Estoile, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Letter, |
Deletter. Probabl. var. néerl. de Delet(t)re [FD].
|
JG |
De Leve |
de Lève: 1. PlN Zoutleeuw: 1194 Leve. Zie Deleuw. – 2. PlN Lesves (N). – 3. Zie Delaive.
|
FD |
De Levie |
zie Delavie.
|
FD |
De Leye |
1. Proven. De Leye, ,.La Lys ». — 2. Profess. Leidekker, „ Couvreur en ardoises ». N° 177.
|
EV |
De Leyer |
1. Proven. Leye, ,,Lys », avec suff. -er, d’orig. Nos 212. — 2. Profess. Du Lei(d)er, ,,Le conducteur, le guide ».
|
EV |
De Leyn |
Deleyn. Var. néerl. de Delain [FD].
|
JG |
de Lhoneux |
Nom d’origine: Lhonneux, topon. fréquent dans la prov. de Liège; ou var. de Deloneux.
|
JG |
De Lhoneux |
zie Lhonneux.
|
FD |
de Libouton |
Libouton. Filiat. ,,(Fils) de Libouton ». V. LEUD. N° 102.
|
EV |
de Lichtervelde |
Nom d’origine: Lichtervelde (FlOcc).
|
JG |
De Lichtervelde |
PlN Lichtervelde (WV). 1389 Nicole de Lichtervelde, Ip. (BEELE).
|
FD |
de Liedekerke |
Nom d’origine: Liedekerke (BrFl).
|
JG |
De Liedekerke |
zie van Liedekerke.
|
FD |
DE Lieve |
Proven. (Région de) La Lieve (Riv.).
|
EV |
De Liever(e) |
Car. mor. De Liever, „L’amoureux ». N° 271.
|
EV |
de Ligne |
De L-. NF de la noblesse princière belge, d’après le NL Ligne en Hainaut. « de Ligne de la Trémoille (prononcé Jn-mouye). Nom d’une famille noble d’Antoing, unie aux princes de Ligne, le second élément étant le NL La Trimouille (Vienne) [JMP],
|
JG |
De Lil |
Delile, Delille, De L-, Delylle. Nom d’origine: Lille (Nord), etc.
|
JG |
de Lilienfeld |
Nom rattaché au NL Lilienfeld, en Niederôsterreich (Autriche).
|
JG |
De Limb(o)urg |
PlN Limburg (LU), Fr. Limbourg, dat zijn naam gaf aan het oude hertogdom Limburg (ongeveer NL). Ook nog Limburg an der Lahn (HS). 1247 Henricus de Lembor; 1263 Hermanno de Lemborgh, Mtr. (CVD); 1349 Jakemot de Lembor, Luik (ISP).
|
FD |
De Limelette |
Lim(m)elette, Limemette: PlN Limelette (WB). 1379 Robert de Lymelette, Bs. (Midd. 1957,281); 1425 Jehan de Lymelettes, Nij vel (CCHt).
|
FD |
de Limelette |
Nom d’origine: Limelette (BrW).
|
JG |
De Lisle |
de L-. Var. de Delille, ou d’un topon île.
|
JG |
De Littry |
PlN Littry (Calvados).
|
FD |
DE Lo(o)se |
DE Lo(o)ze. Car. mor. De loze, ,,Le rusé ». N° 278.
|
EV |
De Locht |
De Loght. Surnom d’homme mince d’après brab. lo(e)cht = néerl. lucht ‘air [FD], cf. aussi Locht(en).
|
JG |
DE Locht |
Proven. De locht ou De lucht, ,,L’air ». (L.D.). N° 233.
|
EV |
DE Lodder(e) |
Car. mor. De lodder, ,,Le voluptueux ». N° 271.
|
EV |
De Loën |
PlN Loën in Lixhe (Lieze) (LU).
|
FD |
De Loenen |
PlN Loenen (U) en in Apeldoorn en Valburg(G).
|
FD |
De Loeuil |
Deloeul, de l’Oeûl, zie Deloeil.
|
FD |
De Loght |
cf. De Locht.
|
JG |
De Loisne |
Deloine: PlN Loisne in Beuvry (PdC). 1353 Nicole de Loine, Atrecht (NCJ).
|
FD |
DE Lombaert |
Profess. ,,Le prêteur sur gages ». V. Lombard. N° 195.
|
EV |
De Loncin |
zie Loncin.
|
FD |
De Longrée |
(de) Longree, de Longrés, Longré(e), Longrie: PlN Longrée in Hoei (LU), L’Ongrée in Itter (WB). Bet. La Hongrie: Hongarije. 1712 Nie. Longree, Hoei (MUL VII).
|
FD |
de Longrée |
Nom d’origine: Longrée, à Huy (Lg), propr’ la Hongrie; cf. Longrée, -ie.
|
JG |
De Longueville |
zie Longueville.
|
FD |
De Lonyay |
zie Delaunay.
|
FD |
DE Loof |
1. Car. phys. De loof, ,,Le fatigué ». — 2. Proven. De loof, ,,La verdure ». (L.D.).
|
EV |
De Look |
Vertaling van Van Look.
|
FD |
DE Looper |
1. Car. rnor. ou phys. ,,Le coureur, le fuyard ». — 2. Profess. ,,Le courrier, le garçon de courses » (Synon. : Galopin).
|
EV |
de Looper |
Surnom: moy. néerl. looper ‘coureur, messager’.
|
JG |
De Loor |
Deloore, De L-. Surnom: moy. néerl. loor, lore ‘vaurien’.
|
JG |
DE Loore(e) |
Car. mor. De loor ou De leur, ,,Le haillon ». N. d’H. déguenillé.
|
EV |
De Lophem |
zie van Loppem.
|
FD |
DE Lor(d) |
Titre ironique ,,Le lord ». N° 135.
|
EV |
De Lorenzi |
-zo: It. Patr. HN Laurentius.
|
FD |
DE Los |
1. V. Delo(o)ze. — 2, Car. mor. De losse, ,,Le libertin ». V. Loslever.
|
EV |
DE Loucker |
1. Car. mor. De Loeger, ,,L’ordonnateur ». — 2. Proven. Look (Dép. Poppel), avec suff. -er d’orig. N° 212. de Louenne. V. de Loën.
|
EV |
De Louvroy |
PlN Louvroy in Nalinnes (H), Tarcienne (N). Door diss. < Rouvroy < Lat. roboretum: bos met rode eiken, steeneiken.
|
FD |
De Lovinfosse |
Lovinfosse, Lovenfosse: PlN in Ougrée, Herstal, Hermée (LU). 1315 Stassini de Lovinefosse (HERB. 1947,72); 1380 Goffardus de Lovinfosse, Luik (AVB).
|
FD |
de Lovinfosse |
Nom d’origine: Lovinfosse, à Ougrée, Herstal, Hermée (Lg).
|
JG |
De Loz |
zie Delooz.
|
FD |
DE Luyck |
Proven. De luik, ,,La trappe, le volet ». Caractér. d’une propriété. N° 248.
|
EV |
De Luycker |
1. Proven. ,,Le Liégeois », Luik, avec suff. -er, d’orig. N° 212. — 2. Profess. : Luiken, ,,fermer, clore », N. de celui qui ferme les portes. ,,Le gardien ». N° 138.
|
EV |
De Lys |
V. Delize.
|
EV |
De Lyzer |
zie de Lyzer.
|
FD |
DE Maan |
Profess. ou Proven. ,,La lune ». Enseigne de cabaret ou de magasin. NOB 131, 248.
|
EV |
de Macar |
Macar. N. de profess. («Exploitant d’atelier ») ou N. de bapt. (V. M AD), avec le de nobiliaire de la Principauté de Liège. Nos 47.
|
EV |
de Macar |
Particule de + NF Macar < fr. Macaire ou de l’anthrop. germ. mag-hard.
|
JG |
De Macar |
zie Macar(t).
|
FD |
De Mader |
De Madré, de M-. Probabl. nom de profession: moy. néerl. mader ‘faucheur, moissonneur’, cf. De Maeyer.
|
JG |
DE Maecker |
Profess. De Maker, «Le fabricant, l’auteur ». Nos 130,134.
|
EV |
De Mael(e) |
zie Demal.
|
FD |
DE Maen |
V. De Maan.
|
EV |
De Maeschalck |
de M-, De Maesschalk, cf. Demaerschalk.
|
JG |
De Magnée |
Demagnée: PlN Magnée (LU). 1320 Arnus de Mangnees, Luik (SLLIII).
|
FD |
de Mahieu |
Mahieu. V. De Mathieu.
|
EV |
De Mahieu, |
zie Mahieu(x).
|
FD |
De Malaise |
PlN Malaise < Lat. mala adjacens: slechte omgeving, oncomfortabele plaats. 1384 Wiet de Malaise, Laon (MORLET); 1391 Hubin del Malaise, Hoei (Midd. 1957,263). Zie ook Malaise.
|
FD |
DE Malder |
1. Profess. De Maalder, Exploitant d’un moulin » (Maal- derij). — 2. Proven. Malder, ,,Muid ».
|
EV |
De Maldere |
Demaldre. Surnom: moy. néerl. malder ‘mesure pour le grain; quantité de grain portée au moulin’.
|
JG |
De Maleingreau |
zie Malingret.
|
FD |
de Maleingreau d’Hembise |
Particule de + NF Malingreau (dimin. de fr. malingre, surnom de maigre).
|
JG |
de Malotau |
De Maloteau. Particule de + NF Maloteau (dimin. de w. mulot ‘grondeur, bougon’, propr. ‘bourdon’ FEW 6/1, 426a).
|
JG |
DE Man |
1. N. d’état civil De mon, ,,L’époux ». N° 128. — 2. Car. phys. (N° 257) ou mor. (N° 283). ,,L’homme ».
|
EV |
DE Mandt |
Profess. De Mand, ,,Le panier ». N. de vannier. N° 131.
|
EV |
De Mangeleire |
Nom de profession: néerl. mon-gelaar ‘celui qui calandre (les draps)’.
|
JG |
De Marcellis |
Particule de + NF Marcelis, Marcellis (forme néerl. de Marcellus, Marcel).
|
JG |
De Marchant |
zie Marchandt.
|
FD |
De Marcken |
1. PlN Marken (NH). – 2. Var. van Demarke.
|
FD |
de Marcken |
de Merken. Nom d’origine: Marcke (FlOcc)
|
JG |
De Marelle |
Demarelle, zie Morel.
|
FD |
De Mares |
Demares(t), zie Dumarais.
|
FD |
De Marichal |
zie Maréchal.
|
FD |
de Marie |
Marie. N. de Filiat. ,,(Fils) de Marie ». (Matronyme). N° 1.
|
EV |
de Mariez |
de Harlez de Deulin. Au pays de Liège, le NF pourrait être d’origine topony-mique: Harles (1133 «Harleis»), hameau de Vaals (Limbourg holl.); plutôt surnom: Harleis. le harleit (14e s. à Warnant-Dreye, 1350 «Arnars Harleis» Latinne), qui paraît être le participe passé de w. hâler ‘hâler’, w. hârlé ‘brûlé par le soleil’ DFL, 251. – Selon la tradition familiale, la famille serait originaire d’Angleterre [JMP].
|
JG |
de Mark |
Demarke, cf. Demarck.
|
JG |
De Marneffe |
Marnef(f), Marneffe, Marnhef: PlN Marneffe (LU). 1299 Bauduyns de Marnaffe, Moha (SLL II); 1392 Badry de Marneffe, Awirs (AVB).
|
FD |
de Marnix |
Marnix. N. de bapt précédé de la particule nobiliaire. N° 47.
|
EV |
De Marnix |
PlN Marnix (Savoie).
|
FD |
de Marnix de Ste Aldegonde |
L’ancêtre était seigneur de Mont-Ste-Aldegonde (Ht); probabl. de Marnix, à Yenne en Savoie.
|
JG |
De Marotte |
PlN ‘t Marot in Wormhout en de Marote in Lichtervelde (DF X). Ook Marottes in Klabbeek (WB). 1281 Egidii de Maroet, Avelgem (HAES.).
|
FD |
de Marotte |
Proven. Marot Dép. Monceau, Imbrechies).
|
EV |
De Mars |
Demars: 1. PlN Mars (Ard.). – 2. Adaptatie van Demarche.
|
FD |
DE Mart |
Proven. De Mar(k)t, ,,Le marché ».
|
EV |
DE Martel- |
-aere, -eire. Car. mor. ,,Le martyr », ,,le souffre-douleur ». N° 286.
|
EV |
de Martin |
Martin. N. de Filiat. ,,(Fils) de Martin ». V. ce N. N° 102.
|
EV |
DE Mat |
V. Demaet
|
EV |
de Mathelin |
Mathelin. N. de bapt. avec particule nobil. ou indice de filiat. V. MAD. (N° 119).
|
EV |
De Mathelin |
Patr. (zie Mathelet) met later adelspartikel. De familie werd geadeld in 1671 en zou afstammen van Mathieu, schepen in Bastenaken in 1640 (JVO).
|
FD |
de Mathieu |
Mathieu. Filiat. ,,(Fils) de Mathieu ». (V. ce N.). N° 102.
|
EV |
De Mattei(s) |
zie Matheus.
|
FD |
De Maubeuge |
Maubeuge, Mabuse: PlN Maubeuge (Nord). 1272 Helota de Melbodio, Bergen; 1297 Jehan de Maubuege, Zinnik (CSWI).
|
FD |
de Maurissens |
Maurissens. Filiat. ,,(Fils) de Maurissens ». V. Maurice. N° 102.
|
EV |
De Mazière |
cf. Demasières.
|
JG |
de Méan |
1602 «Marguerite de Mean» Bourg-Liège, 1661 «seigneur Balthazar de Méan», «Barbara de Méan, dame douairière de Scry» Mettet; avec la particule nobiliaire, Méan (Nr).
|
JG |
De Meaux |
Démo: PlN Meaux (Seine-et-Marne).
|
FD |
DE Mecheleer |
Proven. Mechelen (Malines), avec suff. -eer, d’orig. N° 212.
|
EV |
De Médias |
Pietro de Medicis, geboren in de burcht van Guardasone (Parma) in 1787, vestigde zich alhier na de slag bij Waterloo (JVO). It. BerN. Medici < Lat. medicus: geneesheer.
|
FD |
DE Meer- |
-leer, -leire. 1. Proven. (L.D.). — 2. Car. mor. De Meerl, ,,Le merle ». N08 288, 292.
|
EV |
De Meerendré |
PlN Merendree (OV).
|
FD |
De Meerleer |
-leire, -aere. Surnom: ouest-flam. merelare ‘merle’, cf. 1590 «Cornelis de Meerleere» Burst [FD].
|
JG |
DE Meers(ch)man |
V. Meers.
|
EV |
De Mees |
Surnom: moy. néerl. mese ‘mésange’ ou ‘panier d’osier’.
|
JG |
de Meeus |
de Meeûs. Particule de + NF Meeus (aphérèse de Bartholomeeus, Barthélémy). – de Meeûs d’Argenteuil (de Trannoy). NF de la noblesse belge.
|
JG |
de Meeus |
Meeus. N. de bapt. (Bartholo)meeus, avec particule nobil. liég. N° 47.
|
EV |
De Meeus |
zie Meus.
|
FD |
De Meij |
Demey, De M-, De Mey. Surnom: moy. néerl. met ‘mai, arbre de mai’ ; sans doute en rapport avec cet arbre symbolique.
|
JG |
De Meirichy |
zie de Merechy.
|
FD |
De Meirsman |
cf. Demeersman.
|
JG |
De Meirvenne |
zie van Meervenne.
|
FD |
De Melotte |
zie Melot.
|
FD |
de Mélotte |
Particule de + NF Mélotte, dérivé, avec aphérèse, de l’anthrop. germ. Ameil.
|
JG |
de Menten |
Menten. N. de bapt. Mand, avec particule nobil. liég. V. MAD. N° 47.
|
EV |
De Menten |
zie Mente(n).
|
FD |
de Menten de Horne |
Deminten. Particule de + NF Menten (génitif, avec aphérèse, de Cle-mens, Clément).
|
JG |
De Mentock |
Verfransing van Van Meentodu, PlN in Rumst (A) (JVO). Mnl. meentocht: gemeente, burgerij, vergadering van gerechtigden. 1286 H. del Meentocht, OV (CDH).
|
FD |
De Merechy |
de Meirichy, de Meurechy, de Meuric(h)y, -icie, Merecy: PlN Morenchies (PdC)? Of Morchies (PdC)? Vgl. 1340 Bartholomaeus de Morchies (MORLET). Of var. van Demerchy?
|
FD |
De Merken |
Var van De Marcken of PlN Merkem (WV). De naam komt voor in de samengestelde FN De Marcken de Merken.
|
FD |
De Merkline |
D. FN Märklin, Merklin. Dim. van Germ. VN Markward of HN Marcus.
|
FD |
De Merlier |
Peut-être nom hybride: avec l’art, néerl. de, anc. fr. merlier, cf. Merlier.
|
JG |
de Merode |
NF de la noblesse princière, d’après le NL Merode, près de Diiren (Rhénanie-West-phalie).
|
JG |
De Merode |
zie van Merode.
|
FD |
DE Merre |
1. De mere ou De merrie, ,,La jument ». N. d’éleveur. Nos 131, 164. — 2. V. De Maere.
|
EV |
De Merten |
1. PlN Mertenne in Castillon (N). – 2. Patr. Merten = Maarten.
|
FD |
De Merville |
de Merveilde: PlN Merville, Ndl. Meregem (FV). 1247 Maroie de Menreville, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Merxem |
PlN Merksem (A).
|
FD |
De Mes(s)ure |
zie (de) Masure.
|
FD |
DE Mes(se)ma(e)cker |
Profess. ,,Le coutelier ». N° 189.
|
EV |
de- Messe |
,,Le couteau ». 1. Car. mor. N. de batailleur. (Comp. Den dulk. V. ce N.). — 2. Profess. N. de coutelier ». N° 189.
|
EV |
DE Metser |
Profess. ,,Le maçon ».
|
EV |
De Meue |
De Meüe. Surnom: néerl. meeuw ‘mouette’, cf. aussi Meeuw.
|
JG |
DE Meul- |
-der, -dre, -emeester, -enaer(e), -eneere, -eneir. V. Molen.
|
EV |
De Meurechy |
zie De Merechy.
|
FD |
DE Meurers |
1. Car. mor. De moor(d)ers, ,,Les meurtriers ». N° 262. —• Proven. Meurs, avec suff. -ers, d’orig. N° 212. V. De Meurs.
|
EV |
De Meurers |
Misschien D. Meurer/Maurer: metselaar. Of verhaspeling van De Meurs.
|
FD |
De Meurichy |
-icie, -icy, zie De Merechy.
|
FD |
De Meurisse |
Demerisse. Particule de + NF Meurisse (var. de Maurice).
|
JG |
de Meurisse |
Meurisse. Filiat. ,,(Fils) de Meurice. V. Maurice. N° 102.
|
EV |
De Meurs |
Fr. vorm voor Van Meurs. 1585 Servais de Meurs, Bs. (Par. 1986,416-8).
|
FD |
De Meusere |
Demuyser, De M-. Dérivé d’anc. néerl. musen ‘réfléchir; aller à la chasse aux souris’, comp. ail. Mauser ‘taupier’ FEW 16, 544b.
|
JG |
DE Meut(t)er |
V. De Muyter.
|
EV |
De Mevius |
zie Meus.
|
FD |
de Mévius |
Forme évoluée de Meus, Meuws < Bartholomeus.
|
JG |
DE Mey |
Proven. De Met; ,,La branche ». N. d’enseigne de maison. N° 248. V. Demez.
|
EV |
DE Meyer(e) |
V. Meier.
|
EV |
De Meyst |
De Meijts. Forme néerl. de Dumet, Dumez, d’après l’anc. fr. mes, meis < lat. mansus, fréquent en topon. [FD].
|
JG |
De Mezure |
zie Masure.
|
FD |
DE Middel- |
-aer, -eer. Profess. ou qualité, ,,Le médiateur ».
|
EV |
De Middelaer |
Demiddeleer, De M-. Surnom : moy. néerl. middelaer ‘intermédiaire’.
|
JG |
DE Milder |
Car. mor. Le plus généreux (des deux frères). N° 280.
|
EV |
De Milliano |
Uit It. FN Milano, Milan, 1. Uit Sloveense of Servo-Kroatische FN Milan, afl. van mil < Oudslavisch milu: goedhartig, vriendelijk.-2. PlN Milaan, It. Milano (De Felice). 1609-1681 Alonso Millan, Bassevelde (vader van) 1661-1715 Marcus de Milliano, Bassevelde-Watervliet (VS 2001,574-575).
|
FD |
De Milt |
Demilde, De M-. Surnom: moy. néerl. milde, milt ‘doux, généreux, bienfaisant’.
|
JG |
de Miomandre |
Nom d’origine: Miaumandre (Creuse) ou Miaumande (Haute-Vienne), noms de hameaux.
|
JG |
De Miomandre |
PlN Miaumandre (Creuse) of Miaumande (Hte-Vienne).
|
FD |
De Mits |
cf. Démets.
|
JG |
De Modave |
Modave, Modaf: PlN Modave (LU). 1325 Godenoul de Modave, Luik (ISP).
|
FD |
De Moerkerke |
zie Moerker(c)ke.
|
FD |
De Moerloose |
Moerloos. Surnom d’orphelin: moy. néerl. moederloos ‘sans mère’.
|
JG |
DE Moerloose |
N. d’état civil De Moederloze. ,,L’homme sans mère ». N° 128.
|
EV |
de Moffarts |
Dérivé de néerl. mof ‘lourdaud’, surnom des Allemands; cf. w. (Jupille) tchèstê Moufârt, du nom du propriétaire (de Moffarts) au 18e s.
|
JG |
DE Mol |
Car. mor. ,,La taupe ». N° 228, 290. ,,H. sournois ».
|
EV |
DE Molder |
V. Molder.
|
EV |
De Molinari |
It. BerN van de molenaar.
|
FD |
De Molinari |
Italian. de De Molenaar. V. Molder.
|
EV |
De Moll |
Demolle: 1. PlN Mol (A). Zie Van Mol. 1283 erga Godefridum de Molle, NL (CVD). – 2. Rom. spelling voor De Mol.
|
FD |
De Mondt |
Demondt. Surnom: moy. néerl. mont, mond ‘bouche, embouchure’.
|
JG |
de Monge |
De Monge. Var. de Domange, Démange (= Dominique).
|
JG |
De Monge |
zie Démange.
|
FD |
de Monie |
Monie. Filiat. ,,(Fils) de Mon.nî, ,,(Meunier) ».
|
EV |
De Montalembert |
PlN (Deux-Sèvres).
|
FD |
de Montblanc |
Nom d’origine: Montblanc(Hérault), etc.
|
JG |
De Montblanc |
PlN (Basses-Alpes, Hérault).
|
FD |
De Montigny |
zie Montignie(s).
|
FD |
De Montjoie |
-joye, Mon(t)joie, Menjoie: Verspreide PlN Montjoie, o.m. in Sibiville (PdC): 1179 de Monte Gaudii (TW). Ook de oorspr. naam van Monschau (NRW): 1217 Munjoje. 1242 Elizabeth domina de Monjoie (CVD); 1378 Gobellinus de Monyouwen, Mtr. (SKM).
|
FD |
de Montjoie |
-oye. Nom d’origine: Montjoie, all. Monschau (Nordrhein-Westfalen, AU.).
|
JG |
De Montpellier |
Montpellier, Montpelier, Monpellier: PlN Montpellier (Hérault), in Cambron (Somme) (TW). 1307 Arnoldus Munpalir = 1317 Arnoldus dictus Mumpelir; 1311 Godefridus Mumpalir, Mtr. (SKM); 1459 Petrus Monpelier de Hasselt (MULII).
|
FD |
de Montpellier |
w. nam. Monpèli. 1667 «Joan de Monpellier» BourgNamur; surnom de qqn qui avait étudié la médecine à Montpellier; la préposition nobiliaire de est due à la fortune résultant de l’exploitation des forges et à l’achat de seigneuries (comm. A. Lanotte).
|
JG |
De Monty |
Demonthy: PlN Monty in Charneux (LU) en elders < Lat. montile: overstap.
|
FD |
DE Moor |
Car. phys. ,,Le maure » ou ,,Le nègre ». N° 255.
|
EV |
De Moorsel |
PlN Moorsel (VB, NB, OV).
|
FD |
De Moraes |
zie Moras.
|
FD |
De Morais |
zie Morel.
|
FD |
De Moreau |
de Morelle, zie Morel.
|
FD |
de Moreau |
Moreau. Filiat. ,,(Fils) de Moreau ». V. ce N.
|
EV |
de Moreau |
Particule de + NF Moreau, dimin. d’anc. fr. mor ‘qui a la couleur des Maures, brun, noir’.
|
JG |
de Moriamé |
Nom d’origine : Morialmé (Nr).
|
JG |
De Moriamé |
PlN Morialmé (N). 1243 Isabeaus de Moreaumes (CVT); 1472 Jacques de Morialmé, Luik(ISC).
|
FD |
De Morre. |
Surnom: dérivé du néerl. morren ‘rouspéter, murmurer’ ; ou bien var. de Demoor.
|
JG |
De Morroy |
PlN Maurois (Nord). Zie i.v. (…).
|
FD |
De Morteuil |
PlN Morteuil (Côte-d’Or).
|
FD |
De Mossenau |
Metathesis van De Monceau?
|
FD |
De Mouchy |
Mouchie: PlN Mouchy (Oise). 1320 Guiart de Moucy, Senlis (MORLET).
|
FD |
De Moura |
zie Moras.
|
FD |
De Muelenaere |
cf. Demeulenaer.
|
JG |
De Muer |
Nom d’origine: moy. néerl. muur, muer ‘mur’.
|
JG |
DE Mulder |
V. Molder.
|
EV |
de Mulier |
Mulier. Profess. ,,(Fils) de mulier ». V. Mulier.
|
EV |
DE Mullander |
Proven. Mouland. (Loc., avec suff. -er, d’orig. N° 212.).
|
EV |
De Murel |
zie Morel.
|
FD |
De Muyer |
Demoyer, De M-. Probabl. de moy. néerl. muyeren ‘travailler en secret, bousiller’.
|
JG |
DE Muylder |
V., Molder.
|
EV |
De Muyter |
Surnom: moy. néerl. muyter ‘séditieux’.
|
JG |
DE Myt(t)enaere |
Profess. ,,Le meuleur » (celui qui fait les meules de foin etc.). N° 165.
|
EV |
De Nardin |
zie Nardin.
|
FD |
DE Natie |
Car. mor. ,,Le peuple, (l’homme du peuple), le patriote ».
|
EV |
DE Nay(e)r(e) |
Profess. ,,Le couturier ».
|
EV |
DE Neck |
ou DEN Eck. 1. Car. phys. De Nek, ,,Le cou ». — 2. Proven. Den eck (eik), ,,Au chêne ».
|
EV |
DE Neef(f) |
,,Le neveu ». N. de parenté ou d’alliance évoquant probablement la succession d’un neveu aux affaires de son oncle.
|
EV |
DE Neet |
Proven. La Nèthe (Riv.).
|
EV |
De Nesle |
Dene(e)le, Dennel, Denel(le): PlN Nesle (Somme, Seine-Mar., Marne); Nesles (PdC, Aisne enz.). 1218 Aubrée de Neele, St-Q. (MORLET).
|
FD |
De Nettancourt |
PlN (Meuse).
|
FD |
de Neunheuser |
Forme all. équivalente de Neuf-maisons.
|
JG |
De Neunheuser |
Verspreide D. PlN Neuhausen.
|
FD |
DE Neuter |
Proven. De Neeter. Neet (Nèthe, Riv.), avec suff. -er, d’orig.
|
EV |
De Neuville |
de N-. Nom d’origine: Neuville (topon. fréquent).
|
JG |
De Nevele |
PlN Nevele; zie van Nevel(e).
|
FD |
DE Neyer |
V. De Nayer.
|
EV |
De Nidder |
Car. mor. Nijder, «L’envieux ».
|
EV |
De Niel |
Probabl. var. de Denul, De Nul [FD].
|
JG |
DE Nob(e)le |
Distinct, sociale, ,,Le noble ».
|
EV |
De Nockere |
Dérivé de moy. néerl. nocken ‘sangloter’ ou de moy. néerl. noker ‘noyer’ (arbre caractéristique).
|
JG |
de Noël |
Noël. 1. Filiat. ,,(Fils) de Noël ». — 2. N. de circonst. Enfant né à la Noël. N° 301.
|
EV |
De Noël(le) |
Denoël, zie Denoyelle.
|
FD |
de Noidans |
Nom d’origine: Noidan (Côte-d’Or).
|
JG |
De Noidans |
PlN Noidan (Côte-d’Or).
|
FD |
De Noier |
zie Dunoyer.
|
FD |
De Nomerange |
Proven. (E)n Omerange (Dép. Thys). N° 66. Synon. : Van Ormelingen.
|
EV |
de Nonancourt |
Nom d’origine: Nonancourt
|
JG |
De Nonancourt |
PlN (Eure).
|
FD |
DE Nonne |
Car. mor. De non, ,,La religieuse ». N. d’H. bigot.
|
EV |
De Noose |
Surnom: moy, néerl. nose ‘nez’.
|
JG |
De Norman |
de N-. Ethnique: néerl. noorman ‘norvégien’ ; cf. aussi Denorre.
|
JG |
De Norman(d) |
zie Noorman(s).
|
FD |
De Normandie |
Originaire de Normandie.
|
JG |
de Normen |
Normen. Filiat. ,,(Fils) de Norman ». V. NORD.
|
EV |
DE Nyer |
V. De Nayer.
|
EV |
De Nys |
Article néerl. de + Nys (aphérèse de Denijs).
|
JG |
De Oliveira |
de Oliviera: PlN Portugees Oliveira: olijfboom.
|
FD |
De Ost |
Var. de de Hoste (moy. néerl. *hoste ‘aubergiste’).
|
JG |
De Pa(e)melaere |
Proven. Pamel (Loc.), avec suff. -aere, d’orig.
|
EV |
DE Pa(e)pe |
Sobriquet. ,,Le prêtre ».
|
EV |
DE Padt |
Car. mor. Padde, ,,Le crapaud ». N. d’H. venimeux.
|
EV |
De Paduwa |
PlN Padua (It).
|
FD |
De Paep |
Depaepe, De P-, De Pape. Surnom : moy. néerl. pape, paep ‘ecclésiastique, curé’.
|
JG |
de Paeuw |
cf. Depauw.
|
JG |
De Pahlen |
PlN Pahlen bij Heide in Holstein.
|
FD |
De Paire |
Depayre, Depère, de Perre, Deper(e), Depeer, Depert: PlN Paire in Wegnez, Vottem (LU) en Pair in Clavier (LU). 1100 Widericus de Pares, Stavelot (ASM).
|
FD |
De Paiva |
Sp. PlN. 1611 Diego Rodrigo de Payva, Aw. (AP).
|
FD |
De Palma |
Palma, PlN Palma, een van de Canarische Eilanden, of Palma de Mallorca. 1652 Alonzo de Palma, Rouen-Aw.; 1653 Cornelis Palma, Lier (AP).
|
FD |
De Pape |
cf. Depaepe.
|
JG |
DE Parmentier |
V. Parmentier.
|
EV |
De Parti |
Verspreide PlN Parz in Oostenrijk. Deze adellijke familie liet zich in 1822 erkennen als burggraven van Kortrijk > EN de Partz de Courtrai(JVO).
|
FD |
De Pascale |
de Pasqual(e), zie Pascal.
|
FD |
de Patoul |
Particule de + NF Patoul (famille citée à Mons dès le 15e s., anoblie en 1718); surnom: pic.patoul ‘gros, lourdaud’ FEW 8, 37a.
|
JG |
de Patoul |
Patoul. Filiat. ,,(Fils) de Patoul ». V. BADU.
|
EV |
De Patoul |
zie Patou(t).
|
FD |
De Pâture |
Despature(s), Pâture, Pastur(e), Péture: PlN Ofr. pasture, paisture, Fr. pâture: wei(de), weiland. 1199 Eustachii de Pastura, Ename (CAE); 1468 Gérard Despatures, Dk. (TTT).
|
FD |
De Pau(e) |
-P(e)auw. Car. mor. ,,Le paon », N. d’H. qui se pavane.
|
EV |
de Paul |
Paul. 1. Filiat. ,,(Fils) de Paul ». V. ce N. — 2. N. de bapt. d’orig. romaine, avec particule nobil. liég.
|
EV |
de Paul de Barchifontaine |
Particule de + NF Paul (cf. VW 42, 1968, 28-33); le second élément représente le NL Barsy Fontaine (commune de Hamois).
|
JG |
De Pécher |
Particule de + NF Pécher (fr. pêcher, arbre?). – Bibliogr. : Généalogie de la famille Pécher, Bruxelles 1935.
|
JG |
De Pecker |
cf. De Picker.
|
JG |
De Peelaert |
Proven. Peel (Loc.), avec suff. -aert, d’orig.
|
EV |
DE Pelse- |
-naire, -maecker. Profess. ,,Le pelletier ».
|
EV |
De Pelsemaeker |
De Pelsmacker, -niaeker. Nom de métier: moy. néerl. pelsmaker ‘pelletier’.
|
JG |
De Penerande |
de Peneranda: Het geslacht De Peneranda kwam in 1549 naar ons land. PlN Peneranda de Bracamonte bij Salamanca en Penaranda de Duero (JVO). 1640 Andréas Josephus de Peneranda, Brugensis, nobilis (MULv).
|
FD |
DE Permentier |
V. Parmentier.
|
EV |
De Perthuis |
Dupult(h)ys, Pert(h)uis(ot), Pertus(ot), -uzon: PlN Permis (Vaucluse), Le Pertuis (Hte-Loire), Le Perthuis (Char.-Mar., Indre-et-Loire), Pertus (Puy-de-Dôme), Le Perthus (Pyr.-Or.). Ofr. pertuis < Lat. pertusium: hol, holte, spelonk (DNF). 1330 Jehan Vrediere Pertui, Atrecht (NCJ).
|
FD |
DE Pessemier |
Proven. De Bessemeer. Dép. Zutendael.
|
EV |
De Pessero(e)y |
-oeij, zie Baestroey.
|
FD |
De Pester |
1. Profess. De Paster (dial.) pour De Passer, ,,Compas », le dessinateur. — 2. Proven. (De Buda)pester. L’H. de Budapest (Hongrie). — 3. Car. mor. ,,Le Poison ».
|
EV |
De Peter |
Nom de parenté: néerl. peter ‘parrain’.
|
JG |
De Petersbourg |
zie Petersborg.
|
FD |
De Peuter |
cf. De Poter.
|
JG |
De Picker |
Depicker, Depickere, De Pikker, De Pecker. Nom de métier: moy. néerl. picker, pecker ‘tailleur de pierres’ ou ‘faucheur, moissonneur’ ; éventuellement aussi surnom de fripon, d’escroc, de voleur [FD]. Depienne. Nom d’origine: Piennes (départ. Somme), etc.
|
JG |
DE Picker |
Profess. agricole. ,,L’ouvrier qui coupe au fauchon ».
|
EV |
De Pieri |
Depérit, Dépérit: PlN Pierry (Marne).
|
FD |
de Pierpont |
1366 «Errar de Pierpont escuier» CartOrval, 1597-98 «Colart de Pierpont» ComptesNivelles; avec la particule nobiliaire, Pirpont (= pont de pierre), à Marchin (Lg) etc. – de Pierpont de Rivière. Nom d’une branche de la famille, installée près de Namur. De Pierre. Particule de + NF Pierre (prénom).
|
JG |
De Pierpont |
Pierpont, PlN Pierpont in Marchin (LU), Pierrepont (o.m. Somme, Aisne). 1166 Hugo de Petroponte, Laon (SMTI); 1200 Hugues de Pierrepont, Luik (ASH); 1229 Helota de Pierepont, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Pieux |
zie Deplu(s).
|
FD |
De Pikker |
cf. De Picker.
|
JG |
De Pillecijn |
Nom d’origine : Esplechin (Ht).
|
JG |
de Pitteurs |
[famille anoblie en 1816]. 1600 «Andries Pitteurs» Galmaarden (BrFl); probabl., avec Caraoy 266, surnom: moy. néerl. pitoor ‘butor’, avec régression -oor > -eur [FD]. – Bibliogr. : R. Goffin, Les Pitteurs, dans Annales du Cercle archéol. d’Enghien, 13, 1962, 5-44.
|
JG |
de Pitteurs |
Pitteurs. N. de bapt. Pieters, ,,Pierre », Avec partic. nobil. liég.
|
EV |
De Pitteurs |
zie Piteurs.
|
FD |
DE Plaen |
Abréviat. de De Kaplaan, ,,Le Vicaire », (Sobriquet).
|
EV |
De Plaen |
Surnom: moy. néerl.plaen,plain ‘plat (adj.); plaine’. Comp. 1633 «Glaude de Plain» émigré en Suède.
|
JG |
De Planter |
Nom de profession: moy. néerl. planter ‘planteur, fondateur’.
|
JG |
De Plas(se) |
V. Plas.
|
EV |
DE Plecker |
Profess. De Plakker, ,,Le plafonneur » ou ,,Le colleur d’avis ».
|
EV |
De Plekker |
De Plecker. 1304 «Lauwereins de Pleckere» Bruxelles; nom de métier: moy. néerl. placker, plecker ‘plâtrier, plafonneur’ [FD]. Deploige, (Tongres) Deploch. Nom d’origine: Bilzen (Lb), formes anc. : «Blyse, Bloige, Bloixhe».
|
JG |
DE Ploeg |
,,La charrue ». 1. Profess. — 2. Proven. Terre en forme de charrue. (Comp. le toponyme Ploegsteert).
|
EV |
De Plouy |
Proven. Dép. Velaines, Herchies, etc. Variante : De Ploey (aussi Loc. du Finistère). Synon. : De Ploige.
|
EV |
DE Plucker |
V. Plukker.
|
EV |
De Plukker |
De Plucker, De Plukke (avec apocope). Moy. néerl. plucker, surnom de cueil-leur de fruits, de fleurs, cf. 1356 «Gillis Pluckeroosen» Gand [FD].
|
JG |
de Poislevache |
Nom d’origine: Poilvache, à Houx (Nr), etc.
|
JG |
De Poislevache |
zie Poilvache.
|
FD |
De Poix |
PlN Poix (Nord, Somme, Marne). 1372 David de Poix, Montreuil (CMM); 1412 Hennequin de Poix, Senlis (MORLET).
|
FD |
De Pol |
Depolt, zie Depaul(d).
|
FD |
de– Pollier |
Proven. Polleur (Loc.).
|
EV |
De Pompignan |
PlN (Tarn-et-Garonne, Gard).
|
FD |
DE Pondt |
Pour ‘/ Pond, ,,La Livre ». V. De Cruysse. V. Drypondt.
|
EV |
DE Poorter(e) |
Dignité municipale. Poorter, ,,Franc bourgeois ».
|
EV |
De Pooter |
cf. De Poorter ou De Poter.
|
JG |
De Poppe |
Surnom: moy. néerl. poppe, pop ‘poupée, jeune fille, poupon’.
|
JG |
DE Porre |
V. Borre.
|
EV |
De Portemont |
Deportemont: PlN Portemont in Mkr. (H).
|
FD |
DE Posch |
Car. mor. Pochen, ,,Faire le fanfaron ». N. de fanfaron, de hâbleur.
|
EV |
DE Pot |
Profess. ,,Le pot », pour : De Porter, N° 131. V. les suivants.
|
EV |
De Poter |
De Pooter, De Peuter. Surnom de planteur, d’après moy. néerl. poten, poeten ‘planter; greffer’ ; secondairement, var. de De Poorter [FD].
|
JG |
De Pouillon |
Particule de + NF Pouillon (surnom: w.poyon ‘poussin’).
|
JG |
De Pourbaix |
zie Pourbais.
|
FD |
De Pourquoy |
zie Pourquoi.
|
FD |
DE Pover(e) |
Car. mor. ,,Le pauvre, le misérable ». N° 270.
|
EV |
DE Praet |
-Praetere. 1. Car. mor. De praat, ,,La causerie, le bavardage ». N. de causeur, de bavard. N° 284. — 2. Profess. De praat, ,,Le pré ». De prater, ,,le gardien des prés et bois ». N° 164. — 3. Proven. ,,Du pré ». Nos 212, 236.
|
EV |
de Prédomme |
Prédomme. N. de filiat. ,,(Fils) de Prud’homme ». V. ce N.
|
EV |
De Prée |
1654 «Michel et Gustin de Pree» émigrés en Suède; anc. fr. prée, f., ‘prairie’, topon. fréquent en Wallonie; cf. Delprée.
|
JG |
De Preester |
cf. Depriester.
|
JG |
De Préez |
Depreez, zie Depré.
|
FD |
De Prémont |
Prémont, Preumont, Prumont: PlN Prémont (Aisne). 1321 Jehan de Premont, St-Q. (MORLET).
|
FD |
De Prémorel |
PlN Prémoré: zwarte wei in Bouillon (LX).
|
FD |
DE Preter |
V. Depraeter.
|
EV |
De Preud’homme |
zie Preudhomme.
|
FD |
de Preud’homme d’Hailly de Nieuport |
NF de la noblesse belge; cf. Preud’homme.
|
JG |
De Prijck |
cf. Depryck.
|
JG |
DE Pril |
Car. mor. ,,Le vif, le précoce ».
|
EV |
De Prince |
-s. N. de dignité, ,,Le prince ». Nos 55 (francis.). 135.
|
EV |
De Pro(o)st |
N. de dignité ,,Le prévôt ». N° 141.
|
EV |
DE Proft |
DE Proote. Altérations de De Pro(o)st. N08 67, 79. V. ce N.
|
EV |
De Proft |
Deproost, De P-, Deprost. Nom de fonction : moy. néerl. profst, proost ‘prévôt’
|
JG |
DE Pruyck |
,,La perruque ». 1. Car. phys. N° 265. — 2. Profess. N. de perruquier. N° 131, 193.
|
EV |
DE Pryck |
DE Prycker. 1. Car. mor. De Prijk, ,,La parade », et De Prij-ker, ,,Le paradeur ». N° 269. — 2. V. De Pruyck. N° 79.
|
EV |
De Prycker |
Nom de profession: moy. néerl. priker ‘joueur d’instrument à cordes, louangeur’.
|
JG |
DE Putte |
V. De Putter(e). N° 131.
|
EV |
De Puysselaer |
-eir, -eyr. 1595 «Joos de Poy-seler» Denderhoutem; surnom: moy. néerl. puislager (avec syncope du g), celui qui tue les grenouilles pour en vendre les cuisses [FD].
|
JG |
de Quartier |
cf. de Cartier.
|
JG |
DE Que(c)ker |
1. Profess. De Kweker, ,,L’éleveur, le pépiniériste ». Nos 164, 168. — 2. N. d’habitude De Quaker, ,,Le joueur, le brelandier ». N° 201.
|
EV |
De Quebedo |
de Quevedo: Sp. adellijke familie uit Salamanca (Par. 1985,133).
|
FD |
De Quevedo |
zie De Quebedo.
|
FD |
DE Quick |
Car. phys. ,,Le mercure ». N. d’H. alerte comme le vif argent. N° 260.
|
EV |
De Quirini |
Particule de + NF Quiriny (génitif lat. du prénom Quirin).
|
JG |
De Quirini |
Patr. Lat. HN Quirinus met adelspartikel. 1540 Jehan Quirini, Luik; 1713 P. J. de Quirini, Luik (Par. 1985,135).
|
FD |
de Quirini |
Quirini. N. de bapt. Quirin, au génitif latin, avec particule nobil. liég. Nos 47, 102.
|
EV |
DE Racker |
V. De Raecker.
|
EV |
De Radigues |
de Radiguès: Sp. adellijke familie. 1709 Pierre Radiguès, Malplaquet (JVO).
|
FD |
de Radiguès |
NF de la noblesse belge, dont le 1er élément est d’origine espagnole. – de Radiguès Saint Guédal de Chennevière.
|
JG |
De Radoux |
1. PlN Radoux in Bierk, Kasteelbrakel en St.-Renelde (WB). – 2. Patr. Zie Radoux.
|
FD |
De Radoux |
Particule de + NF Radoux < an-throp. germ. radulf (Fôrst. 1219).
|
JG |
De Radzitzky |
Pools adellijk geslacht Radzitzky < Radziecki ‘van de raadsheer’ (JVO).
|
FD |
DE Rae |
V. De Raedt.
|
EV |
De Raedemaeker |
Deraemacker, -aeker, De Raemaker, De Raeymaecker, -aeker, De-raymacker, -aeker, De R-, Dereymacker, -maeker, De R-, Deriemacker, -aeker, De-rymacker, au génitif: Deraymackers, etc. Nom de métier: moy. néerl. rademaker, mm-, raeym- ‘fabricant de roues, charron’.
|
JG |
DE Raedemaeker |
V. Rademaker.
|
EV |
De Raet |
cf. Deraed(t).
|
JG |
De Raeymaecker |
-aeker, cf. De Raedemaeker.
|
JG |
De Raikem |
de R-. Nom d’origine: Reckheim, w. liég. rêkèm (Lb).
|
JG |
De Raikem |
PlN Rekem (L).
|
FD |
DE Ram |
Car. mor. ou phys. ,,Le bouc, le bélier ». N08 288, 291.
|
EV |
De Ram |
de R-. Surnom: moy. néerl. mm ‘bélier’.
|
JG |
de Ram- |
Ram- -aux, -oudt. 1. Filial. ,,(Fils) de Ramaud ». V. HRABAN (Hram). Nos 47, 102. — 2. V. Desramaux.
|
EV |
De Rameignis |
PlN Ramegnies (H). 1293 Emmelos de Ramegnies, Dk. (TdT).
|
FD |
De Rapp |
zie Rapp(e).
|
FD |
De Rappard |
Adellijk geslacht uit Dorsten in Westfalen (JVO). Ndd. Rappert is Patr. Germ. VN rêd-berht ‘raad-schitterend’. 1367 Rabbert von Holtzeten, Holstein (DN).
|
FD |
de Rasquin |
Particule de + NF Rasquin (= di-min. de Raes), cf. Rasquin.
|
JG |
De Rasquin(et) |
zie Raskin.
|
FD |
DE Rasse |
Car. phys. De rass(ch)e, ,,Le rapide, le prompt ». N° 260.
|
EV |
De Rassenfosse |
de R-. Nom d’origine: Rassenfosse, w. Rassinfosse, aux confins de Retinne et Micheroux (Lg).
|
JG |
De Rassenfosse |
Rassenfosse, Rassinfosse: PlN Rassenfosse in Andrimont, Bilstain, Charneux, Ampsin (LU).
|
FD |
DE Rath(e) |
V. De Raedt.
|
EV |
DE Raymacker |
V. Rademaker. (de) Raymond. Filiat. ,,(Fils) de Raimond’. V. RAD. N° 102.
|
EV |
De Raymond |
zie Raymond, De Rémont.
|
FD |
DE Re(d)e |
Car. mor. De rede, ,,La raison ». N. d’H. raisonnable. N° 277.
|
EV |
De Rechain |
Derchain, Dorch(a)in, Dorcean: PlN Rechain (LU). 1153 Everardo de Richen, Stavelot (ASM).
|
FD |
de Rechain |
Nom d’origine: Rechain (Lg).
|
JG |
De Rechter |
De Richter. Nom de dignité: néerl. rechter ‘juge, bailli’.
|
JG |
DE Rechter |
N. de dignité (fl), ,,Le juge ». N° 141.
|
EV |
De Regge |
Surnom: moy. néerl. regge ‘rang, rangée’.
|
JG |
de Regny |
Regny. Filiat. ,,(Fils) de Régnier. V. RAD. N° 47, 102.
|
EV |
De Régny |
PlN Régny (Loire-et-Cher), Regny (Aisne). 1362 Colart de Regny, St-Q. (MORLET).
|
FD |
De Rémont |
de Remont, de Raymond, Drémont, Dremont: PlN Rémont in Porcheresse-en-Condroz (N).
|
FD |
De Ren(n)ette |
Ren(n)ette, de Renet(t): PlN Renette in Longchamps (LX), Reinette in Yves-Gomezée (N).
|
FD |
De Ren(n)eville |
Renville: PlN Renneville (Ard., Eure, Hte-Garonne).
|
FD |
De Renau |
zie Deregnieaux.
|
FD |
de Renesse |
Nom d’origine: Renesse, dans l’île de Schouwen (Zélande).
|
JG |
De Renesse |
zie van Renesse.
|
FD |
De Renty |
Renty, Deranty, de Rentiis, Duranti, -y: PlN Renty (PdC). 1243 Juliane Renti, Atrecht (NCJ); 1350 Oddart de Renti = 1366 Oudart de Renty…gouverneur de Tournay, de Lille, Douay (CLM; CCHt).
|
FD |
De Résimont |
Nom d’origine: Résimont, à Évelette (Nr).
|
JG |
DE Rest |
Proven. Dép. Boom, Thielt, etc.
|
EV |
De Reu(l) |
zie Dereux.
|
FD |
DE Reuck |
Car. phys. De reuk, ,,L’odeur ». N. d’H. malodorant, (plutôt que d’H. parfumé).
|
EV |
DE Reus |
Car. phys. ,,Le géant ».
|
EV |
De Reuse |
Surnom: moy. néerl. rese, reuse ‘géant’.
|
JG |
De Reyck |
cf. De Rijck.
|
JG |
DE Reyck |
V. Derycke.
|
EV |
DE Reyer |
N. d’habit, et de passe-temps. De rijder, ,,Le cavalier ». N° 201.
|
EV |
De Reys |
Nom d’origine: Les Reys, à Fallais (Lg), etc.
|
JG |
De Rhô |
Var. deDero? de Ribeaucourt. Nom d’origine: Ribeaucourt (Somme, Meuse).
|
JG |
De Ribaucourt |
zie Ribaucourt.
|
FD |
De Richter |
cf. De Rechter.
|
JG |
DE Ridder(e) |
Situat. sociale. Titre féodal. ,,Le chevalier ». Peut-être, sobriquet. N° 135. — Synon. : De-ruddere, Chevalier.
|
EV |
DE Riem(m)aecker |
Profess. De Riemmaker, ,,Le corroyeur ». N° 130.
|
EV |
De Riest |
Deryst. Surnom: moy. néerl. rtjste, rijs ‘faisceau, botte’.
|
JG |
De Rinck |
De Rynck, Derynck. Néerl. ring, surnom de qqn qui fait des bagues, cf. 1399 «feu maistre Pierre de Rinc» Courtrai, ou qui porte des bagues, cf. 1455 «Gertruyt metten Rijnghen» Den Bosch; éventuellement aussi nom d’enseigne [FD].
|
JG |
De Riollet |
PlN Rieulay (Nord)?
|
FD |
De Ripainsel |
PlN Riepensell in Drensteinfurt (NRW) (TW). Laurent de Ripainsel werd op 12 april 1819 in Mechelen te vondeling gelegd. Ripainsel was een BN van officieren en onderofficieren van de intendance (med. P. De Zuttere, Brussel).
|
FD |
DE Ro |
Proven. Ro, Dép. Pollare et Somergem. V. Rode. Synon. : Dereau.
|
EV |
de Robiano |
Nom d’origine italienne ancienne: Robbiano, près de Milan, cf. 1548 «Lancelot de Rubiaen» = «Lanzoratus de Robian o» Anvers [FD].
|
JG |
De Robiano |
PlN Robbiano bij Milaan (It). 1548 Lancelot de Rubiaen…Lugan bij Melaenen, Aw. (AP) = Lanzoratus de Robiano; 1694 J. B. de Robiano, Aw. (MUL VII).
|
FD |
de Rochelée |
1303 «Johans de Roheleie» Waremme, 1393 «Libilon fils de Jean de Rochelée», homme allodial. – Sur la famille, anoblie en 1816, cf. de Hemricourt.
|
JG |
De Rochelée |
PlN. 1303 Jehans de Roheleie, Borgworm (HERB.)
|
FD |
De Rocker |
De Roocker, De Roeker, De Rouker. 1305 «Johannem dictum de Rocker» Diest; nom de métier, dérivé de moy. néerl. rocken ‘bobiner du lin ou de la laine sur la quenouille’ [FD].
|
JG |
De Rodder |
Var. de Derudder?
|
JG |
DE Roeck |
Car. mor., ,,Le freux ». N° 288, 292.
|
EV |
De Roeker |
Var. de De Rocker [FD] plutôt que dérivé de moy. néerl. roeken ‘prêter ses soins, son attention à’.
|
JG |
De Roem |
Surnom: moy. néerl. roem ‘renommée’.
|
JG |
de Roest d’Alkemade |
cf. Deroost.
|
JG |
De Roeve |
Surnom: moy. néerl. roeve, rove ‘navet’.
|
JG |
De Roey |
De Rooy, Deroye. Moy. néerl. rode ‘défriché’.
|
JG |
De Rolf |
Deroloffe, zie Roelof(s).
|
FD |
De Roly |
zie Roly.
|
FD |
De Romagnoli |
Romagnolo, afkomstig van Romagna, It. provincie.
|
FD |
De Romanet |
Patr. Romanet, dim. van VN Romain, Romanus.
|
FD |
De Romrée |
PlN Romerée (N). 1578 Jean de Romeree, Namen (RBN).
|
FD |
De Romsée |
zie Romsee.
|
FD |
De Ronchi |
PlN Ronchy in Hennuyères (H).
|
FD |
De Roncq |
PlN Roncq (Nord). 1281 Gillotus de Ronc, Ip. (BEELE); 1294 Sohiers de Ronc, Dk. (TdT).
|
FD |
De Rong(h)é |
zie Rongé.
|
FD |
DE Roo(d) |
V. Rode.
|
EV |
De Roock |
cf. Deroeck.
|
JG |
De Roocker |
cf. De Rocker.
|
JG |
De Roos |
Deroose, De R-, De Rooze, Derose. Moy. néerl. rosé ‘rosé’, généralement nom d’enseigne ou de maison.
|
JG |
De Rooster |
Surnom: moy. néerl. roos/er’gril’.
|
JG |
De Rooy |
cf. De Roey.
|
JG |
De Rooze |
cf. Deroose.
|
JG |
De Rosée |
PlN Rosée (N).
|
FD |
De Rosen |
de Rosen de Borgharen. Particule de + NF Rosen (pluriel de néerl. roos ‘rosé’).
|
JG |
De Rosen |
FN Rosen (zie Roose) met adelspartikel. 1520 Pieter Rosen, Luik (grootvader van) Jean de Rosen; baronnen omstreeks 1650; 18e e. de Rosen de Borgharen (JVO).
|
FD |
De Rosenbaum |
zie Rosenbaum.
|
FD |
De Rossius |
zie Rossius.
|
FD |
de Rossius d’Humain |
Particule de + NF Rossius; 1700 «Pier Rossius» Retinne; latinisation de Rossay, Rousseau.
|
JG |
De Rosso |
zie Durosel(le).
|
FD |
de Rouker |
cf. De Rocker.
|
JG |
De Rouville |
PlN Rouville (Oise, Seine-Mar., Puy-de-Dôme).
|
FD |
de Rouvroy |
Nom d’origine: Rouveroy (Ht) etc. (= bois de chênes rouvres).
|
JG |
De Rouvroy |
zie Rouvroy.
|
FD |
de Royer de Dour |
Deroyers. Particule de + NF Royer (= fabricant de roues).
|
JG |
De Rubercy |
PlN Rubercy (Calvados).
|
FD |
De Rubinat |
zie Robinaux.
|
FD |
DE Rudder(e) |
V. De Ridder(e). N° 79.
|
EV |
De Ruette |
Derruette: PlN Ruette: straatje (LX). 1232 filius Ponchardi de Ruette; 1270 Bertremins de Ruette, LX (CAO).
|
FD |
De Ruijscher |
cf. De Ruysscher.
|
JG |
DE Ruiter |
V. Ruiter.
|
EV |
De Ruy |
Ruy, Deruij: PlN Ruy in La Gleize of Mons (LU): beek. 1395 Renar de Riwe, La Gleize (REMACLE, Top. 1993,44).
|
FD |
De Ruysscher |
De Ruijscher, De Ruysser. Surnom d’homme bruyant: dérivé de moy. néerl. ruuschen ‘faire du bruit’ [FD]; cf. aussi Ruysschaert.
|
JG |
De Ruyt |
De Ruyte. Surnom: moy. néerl. ruut ‘grossier, impoli’ [FD].
|
JG |
De Ruywe |
cf. Deruwe.
|
JG |
de Ry |
Proven. ,,Ruisseau ». N° 230.
|
EV |
De Ryckel |
Adellijke familie de Ryckel. PlN Rijkel (L). Volgens JVO evenwel uit Rijkholt (NL).
|
FD |
de Ryckel |
Nom d’origine: Ryckel (Lb).
|
JG |
De Ryckère |
zie de Rijker.
|
FD |
de Ryckman |
de Ryckman de Betz. Surnom: néerl. rijk ‘riche’ + man ‘homme’.
|
JG |
DE Rydt |
V. Riet.
|
EV |
De Ryhove |
zie van Rijthoven.
|
FD |
De Sa |
Desaar, zie Desart.
|
FD |
DE Sadeleer |
Profess. De zadelaar, ,,Le sellier ».
|
EV |
de Sain |
de Saint, cf. Dessain, -aint.
|
JG |
De Saint-… |
zie Saint-…
|
FD |
De Saint-Léger |
de S-. Nom d’origine: Saint-Léger (Lx), mais aussi nombreux Saint-Léger du nord de la France [MH].
|
JG |
De Saint-Moulin |
de S-. Nom d’origine: cf. la ferme de Saint-Moulin, à Herchies (Ht) qui peut être un nom de propriétaire.
|
JG |
De Salaberry |
Baskische FN. PlN: nieuwe hoeve.
|
FD |
De Salency |
PlN Salency (Oise).
|
FD |
De Saligny: |
PlN Saligny (Allier, Cher, Vendée, Yonne).
|
FD |
De Salmo |
Desalmont, Salmon(t), Saulmont, Saumon, -oné: 1. BN naar de huisnaam Au Salmon: In de Zalm. Vgl. Zalm. 1356 Arnoteau de Samont, 1482 Henri de Salmon, Luik (RENARD 277). – 2. PlN Saumont (Seine-Mar.). 1209 Girardus Saumons, Montreuil (CMM); 1479 Marguerite de Salemont, Dk. (TTT).
|
FD |
De Sancte |
zie De Santé.
|
FD |
De Sandre |
Reïnterpretatie van Desand(e)re.
|
FD |
De Sante |
Desant(e), De Sancte: 1. PlN Xanten (NRW). 1369 Herman de Zancte = H. de Zante= 1384 H. de Zantes, Wezet (AVB). – 2. Evtl. PlN Santés (Nord).
|
FD |
De Sany |
PlN Sany in Romsée (LU). Vgl. De Saulnier. De familie De Sany kreeg haar naam naar het uithangbord in de Rue Grande Bêche in Luik ‘Au Sani d’Or’, d.i. In het gouden Zoutvat of In de gouden Zoutpan (van zoutziederij). Matthieu de Sany d’Or was burgemeester van Luik in 1614 en 1629 (JVO).
|
FD |
de Saren |
Saren. N. de bapt. précédé de la particule nobil. liég. V. SAD. N° 47.
|
EV |
de Saulnier |
Saulnier. Filiat. ,,(Fils) du Saunier ». N° 154. — 2. Proven. ,,De (Lons-) le Saulnier » (Loc. fr.). NOB 7l, 217.
|
EV |
De Saulnier |
Solny: PlN Ofr. salnier: zoutziederij. Vgl. De Sany. 1412 Johanne de Saunier, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
De Saulty |
PlN Saulty (Nord, PdC). 1283 Jehan de Sauti,Atrecht(NCJ).
|
FD |
De Saunois |
de Saunnois, Desaunoy, Desanois, Desonai(s), -ay, Desonnoaux, Deson(n)ay: 1. PlN Saulnois (Moselle). – 2. Des Aunois. Zie Delaunay.
|
FD |
DE Sauter |
V. De Sauter.
|
EV |
de Sauvage |
Sauvage. Car. mor. avec le de nobil., accordé par les Princes-Evêques de Liège. N° 47.
|
EV |
De Sauvage |
zie Sauvage.
|
FD |
De Saveur |
de Savoye, Sauveur(s), Seveur: 1. De Sauveur. PlN Saint-Sauveur (H), waarvan de Ndl. vorm in 1396 Sente Savoers luidde (DE B.), wat de verwarring met Savoye mogelijk maakt. Zie De Savoye. – 2. Of (met vertaling van het Iw.) < Le Sauveur: de redder. 1296 Reniers li Saveires; 1297 Thiri le Savere, Luik (SIX II).
|
FD |
De Savignac |
Savignac: PlN (Aveyron, Gironde, Lot-et-Garonne, Dordogne, Ariège, Gers).
|
FD |
De Savoye |
Savoi(e), Savoy(e), Savooy, Savoey, Savoir: Kan theoretisch verwijzen naar PlN Savoye in Thieu (H) of Laplaigne (H) of naar het oude hertogdom Savooie (Savoie). Maar aangezien deze FN in dezelfde streek voorkomt aïs De Saveur, kunnen de twee namen met elkaar verward zijn. 1246 Mamfredo de Sauviola (= Savoie, Frankrijk), Lyon (SLL); 1444 Jehan de Savoye, Namen (J.G.); 1569 Aventura de Savoye, Chièvres-Aw. (AP).
|
FD |
De Scarenbeke |
zie van Schaerbeek.
|
FD |
DE Schacht |
Profess. diverses De Schacht, ,,La plume, la hampe, la manche, la tige ». N° 131.
|
EV |
De Schaepdryver |
Surnom de berger: moy. néerl. schaep ‘mouton’ + driver ‘celui qui pousse, conducteur’.
|
JG |
de Schaetzen |
Particule de + NF Schaetzen; pour Carnoy 120: Schaetsen, à Hern-St-Hu-bert (Lb); mais pourrait être également un surnom : moy. néerl. schaetse ‘patin’. — Bibliogr. : Guy de Schaetzen, Les Schaetzen de la «bonne ville» de Tongres, Bruxelles, 1975.
|
JG |
de Schaetzen |
Schaetzen. N. de bapt. précédé de la particule nobil. liég. V. SAD N° 47.
|
EV |
De Schaetzen |
zie Schaets.
|
FD |
De Schamphelaere |
Deschampheleer, -eire, De Sch-, Descamphelaire (graphie romani-sée). Dérivé de moy. néerl. schampelen, schamf- ‘effleurer’, cf. e.a. schampelijc ‘railleur, arrogant’.
|
JG |
DE Schauwers |
V. De Schouwer.
|
EV |
DE Scheema(e)cker(e) |
Profess. De schedemaker, ,,Le fabricant de gaines ».
|
EV |
De Scheerder |
De Scheirder. Nom de profession: néerl. scheerder, soit ‘barbier, coiffeur’, soit ‘tondeur de draps’ [FD].
|
JG |
De Scheyder |
cf. Descheeder.
|
JG |
De Schlippe |
de Schlippé: PlN Slijpe (WV). 1142 Herbertus de Sclipes; 1171 Rainfridus de Sclipen, WV (DF XIV); 1324 Ricouwart d’Esclippes, St-Q. (MORLET).
|
FD |
De Schlutterbach |
PlN Schluttenbach (BW).
|
FD |
de Schmidt |
Particule de + ail. Schmied ‘forgeron’.
|
JG |
De Schoemacker |
Deschoemaeker, Deschoen-macker, De S-, -aeker, Deschoenmackers. Nom de profession: moy. néerl. schoemaker ‘cordonnier’.
|
JG |
De Schone |
Surnom: néerl. schoon ‘beau’.
|
JG |
De Schwartz |
zie Schwarz.
|
FD |
de Scoville |
1603 «Pierre Descoville» BourgNamur; nom d’origine: Scoville, à Mohiville (Nr).
|
JG |
De Scoville |
Descoville: PlN Scoville in Mohiville (N). 1697 Joa. Arn. Scoville, Luik (MUL VII).
|
FD |
De Screyer |
cf. Deschreyer.
|
JG |
De Segonzac |
PlN Segonzac (Charente, Corrèze, Dordogne).
|
FD |
de Seille |
Desseille. Nom d’origine: Seilles (Lg).
|
JG |
De Seille(s) |
Deseille, Desille(s), Désil: PlN Seilles (LU). 1216 Johannem de Seilhes = Johannis de Selh, LU (AVB); 1294 Hues de Sayl, Seilles (CRN); 1519 Willame de Seilles, Namen (RBN).
|
FD |
De Séjournet |
zie Séjourné.
|
FD |
De Sellier(s) |
zie Sellier.
|
FD |
de Selliers |
Selliers. N. de profess. précédé du de particule nobiliaire de la Principauté de Liège ou indice de filiat.
|
EV |
de Selliers de Moranville |
Particule de + NF Selliers (nom de profession: fr. sellier).
|
JG |
De Selsa(e)ten |
PlN Zelzate (OV).
|
FD |
De Selva |
zie Desilve.
|
FD |
De Selys |
zie Celis.
|
FD |
de Selys-Longchamps |
Particule de + NF Selys (aphérèse de Marcelis, Marcel). Famille originaire de Maastricht (cf. 1567 «Michel Ziellis»), anoblie en 1656, installée à Long-champs, dépend, de Waremme (Lg).
|
JG |
De Sénépart |
zie Sénépart.
|
FD |
de Sény |
Nom d’origine: Seny (Lg).
|
JG |
De Sény |
PlN Seny(LU).
|
FD |
De Seran(n)o |
Deserran(n)o, Desserrano, Desar(r)anno, Ser(r)ano: PlN Serrano in Carpignano Salentino (It). Afl. van Prov. serre ‘heuvelrug’. 1655 J. C. Sarano, Aw. (MUL VI); 1663 Frans Serrano, Kanegem(KWII).
|
FD |
DE Seume |
Proven. Zoom. N. de ruisseau.
|
EV |
De Sicard |
Patr. Sicard, Rom. vorm van de Germ. VN sig-hard ‘zege-sterk’: Sicardus (MORLET I).
|
FD |
De Siena |
PlN Siëna in Toscane (It.).
|
FD |
De Simon(e) |
-i, -y, zie Simons.
|
FD |
DE Simpel |
Car. mor. ,,Le simple, le faible d’esprit ». N° 277.
|
EV |
De Sivers |
zie Sievert.
|
FD |
DE Slaeve |
Car. mor. De slaaf, ,,L’esclave (de son entourage) ». N° 283.
|
EV |
DE Slagmu(y)lder |
V. Molen.
|
EV |
DE Sloover(e) |
Car. mor. Sloven, ,,Travailler dur ». N. d’H. qui peine au travail. N° 276.
|
EV |
DE Smae |
Car. mor. De Sma(d)e, ,,L’insulte ». N. d’insulteur. N° 284.
|
EV |
DE Smaele |
Car. mor. De Smalle, ,,L’homme étroit, mesquin, médiocre ». N° 278.
|
EV |
DE Smecht |
Car. phys. Smachten, „Languir, étouffer, brûler de soif ». N. d’homme qui éprouve ces sensations.
|
EV |
DE Smerck |
Car. phys. De Smer(i)g(e). ,,Le malpropre ».
|
EV |
DE Smet(h) |
-Smi(d)t. V. Smit.
|
EV |
De Smijter |
cf. Desmyter.
|
JG |
De Smul |
Surnom de bon vivant: néerl. smul ‘bonne chère, bombance’.
|
JG |
DE Smyter |
N. évoquant une habitude, une adresse au jeu. De smij-ter, ,,Le lanceur ». N° 201.
|
EV |
De Snoeck |
Desnouck. Surnom: moy. néerl. snoec ‘brochet’.
|
JG |
De Sobri(e) |
de Sobry, zie Sobry.
|
FD |
DE Sodt |
Car. mor. De Zot, ,,Le sot ». N° 277.
|
EV |
DE Soete |
Car. mor. De zoete, ,,Le doux ». N° 280.
|
EV |
De Soie |
zie De Soye.
|
FD |
De Soir |
zie Delsoir.
|
FD |
De Soissons |
Soisson(s), Soissong: PlN Soissons (Aisne). 1299 Colardi de Soyssione, Bg. (VERKEST); 1378 Celien Soissons, Dend. (OSD).
|
FD |
DE Somer |
De Zomer, ,,L’été ». N. de personne qui venait habiter une résidence d’été.
|
EV |
De Somviele |
cf. Dessomville.
|
JG |
De Somville |
de Somviele, zie Somville.
|
FD |
De Son(ne)ville |
zie Somville.
|
FD |
DE Sopper |
Car. mor. N. d’habitude (Soppen, ,,Tremper »). H. qui l’habitude de tremper (le pain) ».
|
EV |
DE Sorgher |
Car. mor. ou Profess. De Zorger, ,,Le soigneur ». N08 164, 191.
|
EV |
De Sousa |
de Souza: Port. PlN en niet Susa in Piëmonte (It.).
|
FD |
De Souter |
cf. Desauter.
|
JG |
De Souter |
cf. Desauter.
|
JG |
DE Souter |
Profess. De zouter, ,,Le saleur ». N. de préparateur de salaisons.
|
EV |
De Soye |
de Soie: PlN Soye (N). 1527 Philippe de Soie; 1525 Bartelemien de Soye, Namen (RBN).
|
FD |
DE Spiegel- |
-aere, -eer, -eire. Profess. De spiegelaar, ,,Le miroitier ». N° 133.
|
EV |
de Spirlet |
Spirlet. Filiat. Spirlet (V. c. N.) ,,Petit écureuil », avec la particule nobil. liégeoise. N08 47, 288, 290.
|
EV |
De Spirlet |
zie Spirlet.
|
FD |
de Spoelberch |
de Spoelberch de Lovenjoul. NF de la noblesse: Spoelberg, à Lovenjoul (BrFl).
|
JG |
DE Spot |
Car. mor. ,,L’ironie, la moquerie ». N. de l’H. qui est moqueur (N° 284) ou qui est la risée d’autrui. (N° 278).
|
EV |
DE Staercke |
V. Desterke.
|
EV |
De Stalle |
Vertaling van Van der Stallen.
|
FD |
de Stassart |
Particule de + NF Stassart (dérivé de Stas = Eustache).
|
JG |
De Steenhault |
Steenhault, Stienhault, zie Steenhout 2.
|
FD |
De Stein |
Verspreide D. PlN Stein: steen, burcht, kasteel, rots.
|
FD |
De Steinbac(h)berick |
D. PlN Steinbachbrick, ontrond < Steinbachbrûcke: brug over Steinbach (steenbeek).
|
FD |
De Sterck |
Destercke, De St-, Destercq, cf. Destaercke.
|
JG |
De St-Moulin |
zie Saint-Moulin.
|
FD |
DE Stobbel- |
-eere, -eire. Profess. De stoppelaar (stoppel, ,,chaume »). ,,Le glaneur ». N° 165.
|
EV |
De Stobbeleir |
Dérivé de moy. néerl. stubbe, stobbe ‘vaciller, chanceler’.
|
JG |
De Stommelier |
Dérivé de moy. néerl. stommelen ‘renverser, pousser’.
|
JG |
DE Stoop |
,,La cruche ». 1. Profess. N. de fabric. ou de cabaretier. N° 131. — 2. Car. mor. ,,Le buveur » (métonymie). N° 274.
|
EV |
De Streel |
Streel, PlN Streel in Fexhe (LU). Zie (van) Streels. Uit Lat. stratella, dim. van strata. Zie ook Destreille(s). 1335 Liber de Streiles = 1337 Libiers deStreles,Luik(SLLIII).
|
FD |
de Strihou |
1425 «Mathieu de Strihout», 1499 «Joos van Strythoudt» Enghien; nom d’origine: sans doute Strijdhout, Strihoux, à Petit-Enghien [BR].
|
JG |
De Strooper |
De Stroper. Surnom de braconnier, néerl. stroper [FD].
|
JG |
DE Strooper |
N. d’habitude ,,Le braconnier ». N° 200.
|
EV |
de Suray |
de Suraÿ. Particule de + NF Suray (cf. ce nom).
|
JG |
De Suray |
zie Sureau.
|
FD |
de Surlemont |
-émont. Nom d’origine: Sur-le-Mont, à Tilff (Lg), etc.
|
JG |
De Surlemont |
Surlemont, Sulmon(t): PlN Sur-le-Mont, b.v. in Tilff (LU). Vgl. Opdenberg, Desurmont. 1490 Pierre de Sulemont, Dk. (TTT).
|
FD |
De Surville |
PlN Surville (Calvados, Manche).
|
FD |
de Sur–ville |
-mont. Proven. ,,Au-dessus de la ville ». Sur-le-M.ont (Dép. Tilff.).
|
EV |
DE Sut(t)er |
V. Dezuttere.
|
EV |
DE Swaef |
V. Swaaf.
|
EV |
De Sweemer |
Dérivé de moy. néerl. sweimen, swemen ‘aller lentement, se soutenir dans l’air’.
|
JG |
De Sweert |
Deswer(d)t, cf. Deswart.
|
JG |
DE Swert |
1. Profess. ‘t Zwaard, ,,L’épée ». (V. De Cruyce). N. d’armurier. N° 131. — 2. N. d’habitude. H. sachant manier l’épée.
|
EV |
de Sy |
Proven. Dép. Vieux-Ville.
|
EV |
De Sylva |
zie Desilve.
|
FD |
De Tabuenca |
PlN Tabuenca in Aragon (Sp.).
|
FD |
De Taey |
Detaeye, De T-, Dethaey, De Th-, De Thaeye. Surnom: néerl. taai ‘souple, robuste, tenace’. Detaffe. Nom d’origine: Taffe, à Barvaux-sur-Ourthe (Lx).
|
JG |
DE Taey |
V. Detaye.
|
EV |
De Taffe |
PlN Taffe in Barvaux (LX).
|
FD |
De Taisne |
zie Taine.
|
FD |
DE Tan(d)t |
1. Car. phys. ,,La dent » (Evocat. d’une denture extraordinaire. — 2. Car. mor. ,,La rancune ». N. d’H. rancunnier. -Tangh. Profess. ,,La tenaille ». Celui qui s’en sert. N° 131.
|
EV |
De ten Hamme |
PlN Ten Hamme, ham: landtong die in inundatiegebied uitsteekt. Vgl. van Hamme.
|
FD |
De Tenbossche |
PlN Ten Bossche: bos.
|
FD |
De Tender |
Surnom: dérivé de moy. néerl. tennen, tenen ‘vexer, irriter, tracasser [FD] plutôt que tender, anc. forme de néerl. tenger ‘tendre, délicat’ (Carnoy 240).
|
JG |
De Terck |
cf. Deturck [FD].
|
JG |
De Terschueren |
zie van der Schure(n).
|
FD |
DE Terts |
Profess. ,,La tierce ». N. de professeur de musique. N° 131, 201.
|
EV |
De Tervarent |
zie van der Vaeren(t).
|
FD |
De Terwa(n)gne |
zie Terwagne.
|
FD |
de Terwangne |
s.d. «Iohannis de Terwangne» ObitHuy, 1353 «Jackemin de Terwangne» FiefsLiège, 1427 «Lambiert de Terwangne» GuillLiège; nom d’origine: Terwagne (Lg), cf. aussi Terwagne.
|
JG |
De Thanhoffer |
Bewoner van Thanhof: hof bij een Tann of groot woud.
|
FD |
DE Thaye |
V. Detaye.
|
EV |
De Theux |
PlN Theux (LU). 1118 Radulfi de Tuez, Stavelot (ASM); 1351 Jakemins dis de Teuls, Luik (SIX IV).
|
FD |
de Theux de Meylandt et Montjardin |
de Theux. de Mélan et Montjardin. NF de la noblesse belge, avec noms de seigneuries.
|
JG |
de Thibault |
Thibault. N. de bapt. précédé du de nobil. (Princip. de Liège) ou de filiat. N08 47, 102.
|
EV |
De Thibault |
zie Dibbaut.
|
FD |
de Thomas |
Thomas. Filiation. ,,(Fils) de Thomas ». N08 102, 106.
|
EV |
De Thomaz |
zie Thomas.
|
FD |
de Thomaz de Bossierre |
NF de la noblesse, composé du nom Thomas et de Bossière (arr. Nr).
|
JG |
DE Thoor |
1. Car. mor. De toorn, ,,La colère ». N° 272. — 2. Profess. De tor, ,,Le coléoptère ». N. d’entomologiste. N° 131. — 3. Proven. De Deur, ,,La porte ». Car. d’une habitation. Proximité de la porte de ville. N° 229.
|
EV |
De Thoor |
Dethoor, Dethor. 1326 «Willem de Tor», 1392 «Denijs le Thoor» Ypres; p.-ê. adaptation néerl. de Letor, Letort (= tordu, malfait) [FD].
|
JG |
De Thouars |
PlN Thouars (Ariège, Deux-Sèvres, Lot-et-Gar.). 1586 Jean de Thouars, Namen (RBN). (De)Thuin: PlN Thuin (H). 1305 Gertrut de Thuin, Bergen (PIERARD); 1335 Robiert de Tuin, Dk. (TdT).
|
FD |
De Thuin |
1695 «Jeanne Dethuin» BourgNamur; nom d’origine: Thuin (Ht).
|
JG |
De Thun |
PlN Thun (yx. Nord).
|
FD |
de Thysebaert |
Pour Carnoy 233, surnom de qqn dont la barbe s’effiloche, du moy. néerl. teseti, iheesen ‘s’effilocher’.
|
JG |
De Tiège |
Detiege, Det(h)iège, Dethiège, Detige, Tiêge, Ti(e)ge: Verspreide PlN W. tîdje: aardeweg. Tiège in Sart-lez-Spa, Beaufays, Tavier-en-Condroz (LU) enz. 1271 Walteri de Thiege, Herve (CVD).
|
FD |
De Tilière |
PlN Tilière in Fexhe-Slins (LU): plaats waar linden groeien.
|
FD |
De Tillesse |
PlN Tillesse in Abée (LU). 1352 Gilothon de Tilhaiche, Luik (SLL IV).
|
FD |
de Timary |
Timary. Filiation. ,,(Fils) de Thémar ». N° 102. V. THEUD.
|
EV |
DE Timmerman |
V. Timmerman.
|
EV |
DE Ting |
Profess. De tink, ,,La tanche ». N. de pêcheur. N° 131.
|
EV |
de Tochett |
Detochet. Vieux NF malmédien, d’après le nom d’une enseigne à l’angle du Marché (M. Lang, dans L. Henry, Noms et prénoms, 32), cf. Tousset.
|
JG |
De Toeuf |
Deteuf komt in 1820 in PdC voor (BERGER). PlN Toeufles (Somme)?
|
FD |
De Toledo |
Sp. PlN Toledo.
|
FD |
DE Tollenaere |
Profess. (fl.), ,,Le douanier ». N° 142.
|
EV |
De Tombeur |
Tombeur, Tombeux,Tambeur: 1. PlN Tombeux in Andrimont, Vivegnies, Hognoul (LU) enz. 1320 Hanekins de Tombeur, LU (ISC). – 2. Zie Tombeur.
|
FD |
De Tornaco |
Humanistennaam voor De Tournay of Van Doornik.
|
FD |
de Trannoy |
Nom d’origine: Tranoy, à Qua-regnon (Ht), etc. ; fr. tremblais.
|
JG |
De Trannoy |
Trannoy, Tranoit, -oy, Dutran(n)oy, -oij, -ois, -oit, -oix: PlN Trannois: espenbos, ratelpopulieren-bos. Trannoy (PdC) en in Quaregnon (H). Zie ook Trenoye. 1508 Loys de Trasnoit, Ronse (GADEYNE116).
|
FD |
De Traubenberg |
PlN Traubenberg (CH).
|
FD |
De Trazegnies |
Trésegnie, Tresegnie, Treseignies, Trézegnies, Treze(g)nies, Trésignie(s), Treisignies, Tresignie(s), Trisinie, Trésini(e), Tresini(e), Trésinié, Trésinic, Trésini, Treseni,Tresnie,Tresonie, Tresseniers: PlN Trazegnies (H). 1226 Osto dominas de Trasinnijs = Oste hère van Tresengijs, Kasteelbrakel (PEENE1949) = 1239 Ostonis de Trazegnies (SMTI); 1559 Louis Traisyny, Rijsel (AP); 1711 Adrianus de Treizenier, Lessen(MULVII).
|
FD |
De Trèfle |
zie Trêves.
|
FD |
De Triest |
Nom d’origine : Triest (plusieurs topon. en pays flamand).
|
JG |
DE Troch |
Proven. Trocht (Dép. Renaix).
|
EV |
De Trock |
Surnom : moy. néerl. troke ‘grappe (de fruits)’.
|
JG |
De Troetsel |
Sans doute surnom dérivé de moy. néerl. troetelen ‘cajoler’.
|
JG |
De Troostembergh |
zie van Troostenberghe.
|
FD |
de T’Serclaes |
1. N. de domaine. ..Propriété du sieur Nicolas ». — 2. N. de baptême. De Ser Claes, ,,Le sieur Nicolas ». N° 101.
|
EV |
De t’Serclaes |
zie T’Serclaes.
|
FD |
DE Turck |
Sobriquet. ,,Le turc ». N°215.
|
EV |
DE Vadder |
N. de relat. famil. De vader, ,,Le père ». N08 92, 128.
|
EV |
DE Val(c)k |
-Val(c)keneer. Profess. ,,Le fauconnier ». Nos 130, 131, 200.
|
EV |
De Valensart |
PlN Valansart in Jamoigne (LX).
|
FD |
De Vallejo |
PlN Vallejo de Mena in Burgos (Sp.). De Spanjaard Frans de Vallejo (°ca.i57s) was burgemeester van Veurne in 1609 (JVO); 1673 Michiel de Vallego, Nieuwpoort (Midd. 1960,238-245; 1962,244-268,292-303).
|
FD |
de Van der Schueren |
Van der Schueren. Filiat. ,,(Fils) de Van der Schueren ». V. ce N.
|
EV |
De Vanssay |
PlN Vançais (Deux-Sèvres).
|
FD |
DE Vare |
Devareware. V. Vaar.
|
EV |
De Varebeke |
zie Varebeke.
|
FD |
De Varez |
de Varé, Warez, Varet, Varé, Worré: PlN Warêt (N, LU). 1229 Balduynus quondam miles de Wares = 1230 Balduinus de Warez, N (CVD); 1265 Jehan de Waret, Namen (J. G.).
|
FD |
De Vaucleroy |
±1400 Gille, heer van Vauclerois, in Brie (JVO).
|
FD |
DE Ve(de)l- |
-aer, -er, -Ve(de)l(le). Profess. ,,Le joueur de viole ». N° 197.
|
EV |
DE Veen |
V. Veen.
|
EV |
De Veeseleer |
Deveseleer, -er. Surnom: moy. néerl. veselaer ‘flagorneur, médisant’.
|
JG |
De Veirman |
Nom de métier: moy. néerl. veerman, verman ‘batelier, passeur d’eau’.
|
JG |
De Velder |
cf. De Vylder.
|
JG |
DE Vers |
Car. mor. ,,Le vers, le couplet ». N. de poète. N° 197.
|
EV |
DE Verver |
Profess. ,,Le teinturier ». N° 158.
|
EV |
De Vestel |
Surnom : moy. néerl. vestel(e) ‘broche (de parure)’, vestele ‘fistule’; ou bien var. de Devester avec alternance r/l [FD].
|
JG |
De Vestibule |
Vestibule, Fr. vestibule: voorportaal, portiek, gang. Naam van een vondeling op 23 Germinal XIII (april 1805) gevonden in het voorportaal van de abdij van Mesen (WV).
|
FD |
DE Vet |
1. Car. phys. De vette, ,,Le gras ». N° 259. — 2. Profess. De vet, ,,La salade de blé », N. de ma- raicher.
|
EV |
DE Vexier |
1. V. De veseleer. — 2. Profess. -Altér. de Der Wechsler (ail.). ,,Le changeur ». N° 194.
|
EV |
DE Vey |
V. Weide. (de) Vey. Filiat. ,,(Fils) de Veyd, de Guy ». V. WID. N° 102, 118.
|
EV |
De Veylder |
cf. De Vylder.
|
JG |
DE Veylder |
V. Devylder.
|
EV |
De Veyt |
Surnom: moy. néerl. vede, veide ‘hostilité, querelle’.
|
JG |
De Vialmont |
Vina(i)mont: PlN Vinalmont (LU). 1334 Adam de Vinamont, Moha (SLLIII); 1382 Jean de Vinamont, Wanze (AAV); 1392 Gicles de Vinalmont, Val-Benoît (AVB).
|
FD |
De Vichenet |
PlN Vichenet in Bossière (N).
|
FD |
De Vicq |
Devic(k), Deveyck, Deveycx: 1. Verspreide Rom. PlN Vic(q) < Lat. vicus: wijk, dorp, straat. 1298 Johanne de Vico, Belle. – 2. Rom. grafie voor De Wicke (zie i. v.). 1330 J. de Vie; 1335 Jacquemes le Vicq; 1346 Enguérain de Wicke; 1354 Henri de Vicq; 1360 Pieter li Vie…, Antoine de Vie; 1431 Chr. de Vicq, Niepkerke (Par. 1988,32-60; 1991,21-25).
|
FD |
De Vidts |
Devits, De Vits. Surnom: moy. néerl. vitsche, vitse ‘vesce’.
|
JG |
De Vigneron |
zie Vigneron.
|
FD |
De Vigneux |
PlN Veigneux in Amay (LU).
|
FD |
De Vijlder |
cf. De Vylder.
|
JG |
De Vilder |
‘cf. De Vylder.
|
JG |
De Villa de Castillo |
Don Juan de Castillo kwam aïs majordomus van Karel V naar de Nederlanden. Een afstammeling trouwde met Diego de Villa, zodat het geslacht voortaan de Villa de Castillo heette. Een Tieltse tak hield alleen de naam de Villa over, b.v. 1777 Léonard de Villa, Poeke (JVO).
|
FD |
De Villaer |
de V-, Devillard. Nom d’origine: Villard, topon. fréquent en France, non représenté en Wallonie.
|
JG |
De Villegas |
Villegua: Sp. PlN Villegas in Murcia. 1536 Ruyzius Fernandus Vyllegas diocesis Burgensis; 1551 Erasmus Villegas; 1551 Joannes de Villegas, Hispanus; 1565 Lupus de Villegas, Antwerpiensis (MULIV).
|
FD |
de Villegas de St-Pierre |
NF d’origine espagnole, du seigneur de Jette-St-Pierre (Bruxelles).
|
JG |
de Villenfagne |
1449 «Thomas de Ville en Fain-gne» AidesNamur, 1539 «Maroye de Willen-faigne» BourgNamur, 1593 «Jacques de Villenfaigne », 1603 «maistre Jan Willenfagne dit de Sorinne» =1619 «Jean de Villenfaigne dict de Sorines» BourgDinant; nom de famille de la noblesse belge, d’après le nom du fief ou de la seigneurie: Villers-en-Fagne, w. vilè-fagne (arr. Philippeville).
|
JG |
De Villenfagne |
PlN Villers-en-Fagne (N): 915 Uilla: dorp in het ven (TW). 1519 George de Villenfaigne; 1523 Léonart de Villenfagne, Namen (RBN).
|
FD |
De Villermont |
PlN Villemont in Tintigny (LX)?
|
FD |
De Vincentis |
Devincenzo, -i: It. vorm van de Lat. HN Vincentius.
|
FD |
DE Vinck |
V. Vink.
|
EV |
De Viron |
1. PlN Viron (Deux-Sèvres). – 2 Oudnaams viron: echtgenoot. BN. 1350 Hanekin Viron, Fumal (HERB.)?
|
FD |
de Viron |
1350 «Hanekin Viron» Fumai; anc. nam. viron ‘mari’ FEW 14, 489b plutôt que anc. fr. viron ‘ronde, cercle; pays d’alentour’. Ce pourrait aussi être un nom d’origine: Viron (Deux-Sèvres).
|
JG |
De Visé |
PlN Visé (LU), Ndl. Wezet. 1232 Bastiano de Viseto, Luik (SLL); 1333 Frankette de Viseis, Wezet (SIX III).
|
FD |
DE Vla(e)m- |
-inck, -ynck. N. de race, De Vlaming, ,,Le Flamand ». N° 224.
|
EV |
DE Vleminck(x) |
V. De Vlaeminck.
|
EV |
DE Vlieg(h)er(e). |
Car. mor. ,,Le rapide ». Nos 258, 260.
|
EV |
De Vliringhe |
PlN Vlieringen in Halle (VB). Devo, zie Val.
|
FD |
DE Vo(o)g(h)t |
N. d’état civil De voogd, ,,Le tuteur », aussi ,,Le directeur ».
|
EV |
De Vogelsanck |
zie Vogelsang.
|
FD |
De Voglaire |
zie Vogelaar.
|
FD |
de Voitelle |
Voitelle. Filiat. ,,(Fils) de Wathel ou Watheau » (N. de bapt.) V. WAD. Nos 102, 120.
|
EV |
DE Vold(e)r(e) |
Profess. De volder, ,,Le foulon ». N° 157.
|
EV |
DE Vondel |
Proven. ,,Le pont flottant ». V. Vondel.
|
EV |
DE Vorst |
1. Titre pompeux, De vorst, ,,Le souverain ». N° 135. — 2. Proven. De Vorst (Loc. holl.) ou ,,La forêt réservée ». V. Vorst. N° 24l.
|
EV |
De Vree |
De Vrée, De Vrede, Devred. Var. de Dewree, De Wreede.
|
JG |
DE Vreught |
Car. mor. ,,La joie ». N. d’homme joyeux. N° 286.
|
EV |
DE Vriendt |
Car. mor. De vriend, ,,L’ami ». N. d’homme amical. N° 281.
|
EV |
De Vrij |
De Vry. Néerl. vrij ‘libre’, surnom de qqn qui est noble de naissance, notable, ou bien de qqn qui est affranchi, d’un bourgeois [FD].
|
JG |
De Vroom |
De Vroome, Devrome. Surnom: moy. néeri. vrome, vroom ‘alerte, courageux’.
|
JG |
De Vroylande |
zie Vroland.
|
FD |
De Vry |
cf. De Vrij.
|
JG |
DE Vulder |
V. De Volder et De Vylder.
|
EV |
De Vuster |
cf. Deveuster.
|
JG |
De Vylder |
De Vijlder, De Vilder, De Velder, De Veylder, Dewilder, De W-. Nom de métier: néerl. vilder ‘écorcheur, équarisseur’.
|
JG |
De Waegemaeker |
-maker, -macker, De Wagemaker, etc. Nom de métier: néerl. wagemaker ‘charron’ [FD].
|
JG |
De Wagemaker |
cf. De Waegemaeker.
|
JG |
De Wagter |
cf. Dewachter.
|
JG |
De Waha |
de W-. 1096 «Bosone de Wahart», 1223 «Lambertus de Wahart» St-Hubert, 1451 «Jehan de Wahaulx» Fronville, 1583 «Didier de Waha» CartCiney, 1626 «Georges de Waha» BourgNamur, 1629 «Jean de Waha» Fronville, 1635 «Henri de Wahaulx» BourgNamur; nom d’origine: Waha, w. wahau, 1201 «Wahar» (Lx).
|
JG |
De Waha |
Waha, PlN Waha (LX). 1147 Wido de Wahart, Chimay (SLL).
|
FD |
De Wailly |
Wailly, Dewally: PlN Wailly (PdC, Somme) of in Taintignies (H). 1206 Pierre de Wailly, PdC (CMM); 1392 Jaquemaert de Waelly=J. de Wailly, Dk.(RAK,SRfJ9,6v°).
|
FD |
De Walch |
zie De Walque.
|
FD |
de Walckiers |
Particule de + NF Walckiers, cf. ce nom.
|
JG |
DE Walckiers |
Profess. De walker, ,,Le foulon ». N° 157.
|
EV |
De Walckiers |
zie Walker.
|
FD |
de Waleffe |
Dewallef. Nom d’origine: Les Waleffes (arr. Waremme).
|
JG |
De Waleffe |
Dewalleffe, Dewal(l)ef (f ), Walef(fe), Wallef: PlN Waleffe (LU). 1146 Lietbertus de Wallavia, Malmedy (ASM); 1319 Piron de Walewe; 1334 Fastré de Waleve le chesteal, Luik (SLL III).
|
FD |
De Walque |
de Walch: PlN Walk in Waimes (LU).
|
FD |
DE Walque |
Profess. De walker, ,,Le foulon » (Walkplaats, foulerie). N° 157.
|
EV |
DE Wancker |
Wanken ou wankelen, ,,Chanceler, hésiter ». N. d’H. hésitant, inconstant.
|
EV |
DE Wanne- |
-macker, maeker. Profess. ,,Le vanneur ».
|
EV |
De Wargny |
Wargnie(s), Wargny(e): PlN Wargnies (Nord, Somme). 1211 Willelmo de Waregni, Kamerijk (SMTI); 1278 Drius de Waregni, Wargnies-le-Petit (CSWI).
|
FD |
De Warnaffe |
PlN Warnaffe (H). 1287 Gillion de Warnave, Dk. (TdT).
|
FD |
De Waroux |
PlN Waroux in Alleur (LU). 1304 Willeames de Warrus, Luik (SLL III); 1408 Henry de Warouz,Luik(CCHt).
|
FD |
de Warzée |
Nom d’origine: Warzée (Lg).
|
JG |
De Warzée |
zie Warzée.
|
FD |
de Wasseige |
1401 «Johannes de Waseige» Cart ValBenoît, 1444 «Johans de Waseige» TerreJauche, 1496 «Pierart de Waseige», 1559 «Gillechon de Wasseiges» BourgNamur; nom d’origine: Wasseige (Lg).
|
JG |
De Wasseige |
Was(s)eige, Wasseigne: PlN Wasseiges (LU). 1323 Henri de Wasege, Luik (SIX III); ± 1400 Jean de Wasseige, Namen (Midd. 1971,52).
|
FD |
De Wauters |
zie Wouters.
|
FD |
de Wauters d’Oplinter |
Particule de + NF Wauters, de l’anthrop. germ. wald-hari, au génitif.
|
JG |
de Wauthier |
Wauthier. N. de bapt. précédé du de nobiliaire. (Princip. de Liège). Nos 47, 102.
|
EV |
de Wautier |
Particule de + NF Wautier, de l’anthrop. germ. wald-hari.
|
JG |
De Wautier |
zie Wautier.
|
FD |
De Wavrans |
Wavrant: PlN Wavrans (PdC). 1323 Robert de Wavrans, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Wavrin |
Wavrin, Waverijns, -yns, Wauwerijns, -(e)yns: PlN Wavrin (Nord). 1205 Robesote de Waverin (DEBR. 1980); 1257 Rogiers Wavring, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De Wazières |
Deswazière(s): PlN Nord.
|
FD |
DE Wee |
Car. mor. De wee, ,,Le timide ». N° 283.
|
EV |
de Weede |
Nom d’origine: moy. néerl. weide, weede ‘prairie’.
|
JG |
De Weissenbruch |
PlN Weissenbrùchen (RP).
|
FD |
DE Welde |
Car. mor. De We(e)lde, ,,Le luxe ». N. d’H. qui aime le luxe, la volupté. N° 271.
|
EV |
de Wergifosse |
De W-. Nom d’origine: Wergifosse, à Soumagne (Lg).
|
JG |
De Wergifosse |
Wergifosse, PlN in Soumagne (LU).
|
FD |
DE Werp |
Car. mor. ou phys. De werp ou worp, ,,Le jet, le coup, la portée, la ventrée ».
|
EV |
de Wespin |
De Wespin. 1265 «Gillet de Wespin», 1294 «Pirars mères de Wespin» Cens-Namur, 1590 «Lambert de Wespin» Bourg- Namur, 1593 «Bertrand de Wespin» Bourg-Dinant; nom d’origine: Wespin, à Bouvignes-Dinant (Nr), cf. aussi Wespin.
|
JG |
De Wespin |
Wespin, PlN Wespin in Dinant (N). 1265 Gillet de Wespin, N (CRN).
|
FD |
de Westerholt de Renesse |
Nom d’origine: Westerholt, dans la Ruhr (Nordrhein-Westfalen).
|
JG |
De Wetter |
Nom de métier: moy. néerl. wetter ‘affileur’.
|
JG |
De Wettinck |
zie Wattin.
|
FD |
De Weyer |
De Weijer. Probabl. surnom de pâtre, de berger, d’après un dérivé de moy. néerl. weyen ‘paître’; secondairement, aussi forme abrégée de Van de Wijer [FD].
|
JG |
DE Weze |
N. de statut familial, De wees, ,,L’orphelin ». N° 128.
|
EV |
de Wiart |
Particule de + NF Wiart, de l’anthrop. germ. wid-hart.
|
JG |
DE Wied |
1. Profess. De wiede, ,,La sarclure, la mauvaise herbe ». N. de sarcleur. N° 131. — 2. Epoque de la naissance, De wiede(maand), ,,Le mois de Juin ». N° 301.
|
EV |
De Wieuw |
Nom de parenté : moy. néerl. weduwe, wedewe ‘veuve’.
|
JG |
De Wijnants |
Dewynants, -antz, zie Wijnands.
|
FD |
De Wijngaert |
cf. De Wingaerde.
|
JG |
De Wijse |
Dewyse, De W-, etc. Néerl. wijs ‘sage’, surnom d’homme sage, intelligent, raisonnable, malin, etc. [FD].
|
JG |
DE Wil |
Car. mor. ,,La volonté ». N. d’homme volontaire. N08 250, 267.
|
EV |
DE Win(ne) |
1. Proven. De win, ou De winst, ,,Le gain (de terrain), l’alluvion ». N° 131. — 2. Car. mor. Favori de la chance. N° 275.
|
EV |
DE Winck |
Car. phys. De wenk ou De wink, ,,Le clin d’œil » (Tic de personne). N° 262.
|
EV |
DE Winckeleer |
1. Profess. De winkelaar, ,,Le boutiquier ». — 2. Proven. Winkel, ,,Coin » (L.D.), avec suffixe d’orig. Nos 212, 228.
|
EV |
De Winde |
Dewindt, De W-, De Wyndt. Surnom: moy. néerl. winde ‘treuil pour tendre les arcs, dévidoir’ ; ou var. de Dewint.
|
JG |
De Wingaerde |
De Wijngaert, De Wyngaert, au génitif: Dewingaerden. Nom d’origine: moy. néerl. wijngaert, wingaert ‘vignoble’.
|
JG |
DE Winton |
Profess. De wijnton, ,,Le tonneau à vin ». N. de tonnelier ou de vigneron.
|
EV |
DE Wispelaere |
Wispelen, ,,Remuer, hocher ». — 1. Car. mor. ,,Le remuant, le versatile ou le volage ». — 2. Car. phys. ,,L’homme qui hoche la tête ». N° 262.
|
EV |
de Witte de Haelen |
NF de la noblesse.
|
JG |
De Witteleir |
Var. de néerl. witter ‘blanchisseur »?
|
JG |
de Woelmont |
Nom d’origine: Woelmont, ferme proche de l’abbaye de Grimbergen (BrFl), citée en 1284.
|
JG |
De Woelmont |
PlN in Grimbergen (VB) (HERB.).
|
FD |
De Woot |
Woot, PlN Wooz, Woo(t), romanisering van Woud, in Bilstain (LU), Anseremme (N) en Rozieren-Overijse (Rozierbos/Rosierbois). 1405 Reyniere van Rosierbossche = Reynyer de Wout, Rozieren (KCTD1988,117); 1598 Mauris de Woo, Waver (J. G.).
|
FD |
DE Worme |
1. Car. phys. De worm, ,,La teigne ». — 2. Proven. Région du Worm. ,,Le Jaer » (Waremme : Eorgworrn). — Car. mor. De worm, ,,Le ver ». N. d’H qui rampe, qui se soumet. N° 288, 295.
|
EV |
de Wotrange |
-enge. Nom d’origine: Otrange (Lg); cf. aussi Wotrenge.
|
JG |
De Wouters |
zie Wouters.
|
FD |
de Wouters (de Bouchout) |
Particule de + NF Wouters, de l’anthrop. germ. wald-hari, au génitif.
|
JG |
De Wufel |
Dewuffel. Surnom: moy. néerl. weffel(e) ‘meurtrissure, bosse’.
|
JG |
DE Wulf |
V. Dewolf.
|
EV |
De Wullé |
Var. van Dewillez, met ronding van i tot u na w (vgl. Willems/Wullems).
|
FD |
De Wykerslooth |
de Wijkerslooth: PlN Wijkersloot in Wijk-bij-Duurstede (U).
|
FD |
De Wyndt |
cf. Dewindt.
|
JG |
De Wyngaer |
cf. De Wingaerde.
|
JG |
DE Y |
Proven. De If. (Riv. holl.). N° 223.
|
EV |
De York |
PIN York (GB).
|
FD |
De Zan |
De Zen: Wellicht var. van Dejean.
|
FD |
De Zan. |
Surnom: moy. néerl. saen, zaen ‘rapide, subit’.
|
JG |
De Zeeuw |
Ethnique: néerl. zeeuw ‘zélandais’.
|
JG |
De Zen |
zie De Zan.
|
FD |
DE Ziter |
1. Car. mor. De zitter, ,,L’homme sédentaire ». — 2. Profess. De zieder, ,,Celui qui fait cuire ou bouillir le savon », etc.
|
EV |
De Zulter |
Nom de profession: moy. néerl. soûler, zouter, salter ‘marchand de sel’ ?
|
JG |
De(l)putte |
Vertaling van Van de Putte. 1307 Clais de lePitte,Ip.(BEELE).
|
FD |
De(l)wasse |
Dewache, Dewas(ch), de Wasch, Dewaste, Dewaest: PlN Pic. wasse, wache, Ofr. gace, gasche: moeras. 1260 Vaas del Wasse, Atrecht (NCJ).
|
FD |
De(s)pinoy |
-ois, Despineto, -ito, Delespinay, Delepinois, Lespinoy, -ois, Spinoit, -oy(e), Spinnoy, Pin(n)oy(e), Pynnoi, Pinoit, Pino(ie), Pinnoo, Pynoo, Penoit, -o(e)y, Pennoit: 1. PlN Espinoit en Espinoy (Nord), l’Espinois (H), Epinoy (PdC), Epinois (H). Lat. spinetum: plaats waar doornstruiken groeien, dorent. 1287 Jacobus de Spinota: 1298 Willaume de le Spinote, Kales (GYSS. 1963); 1314 Jehan d’Espinois, St-Q. (MORLET); 1335 Raoul Despinoy, Dk. (TdT). – 2. De vormen van het type Lespinoy/Spinoit (zonder vz.) kunnen ook aïs BN worden opgevat. Afl. van Ofr. espine, Fr. épine: stekel. BN voor een stekelig, lastig mens. In de Roman de Renard heet de egel Espinarz. 1295 Radulphus Lespinart, St-Q. (MORLET). 1272 Maroie Espinoie, Atrecht (NCJ); 1275 Jehans li Spinois, Wodecq (VR gor0); 1369 Jacob Spinoe, Z (GYSS. 1999).
|
FD |
d–E(s)plechin |
de-Pelchin. Proven. Esplechin (Loc.). N° 69-
|
EV |
De(s)ram- |
Desreum- -aut, -aux, oudt. 1. N. de circonst. Enfant né ou baptisé à la fête des Rameaux. 2. V. De Ramaux.
|
EV |
de(s)–Tombe(s) |
1. Profess. gardien de cimetière, fossoyeur ». N° 131. — 2. Proven. Tombes. L.D., ,,Tumuli ».
|
EV |
De, van |
zie (van) Dee.
|
FD |
de~Baiffe. |
Proven. Boive (Dép. Liernu).
|
EV |
de~Beve |
V. De Beffe.
|
EV |
de~Bleumoutier |
Proven. Bleumoutier, ,,Monastère bleu ». L.D. N° 245.
|
EV |
de~Bœur |
Proven. Dép. Tavigny et Bury).
|
EV |
de~Bray |
V. Bray.
|
EV |
de~Caigny |
Proven. Cagny (Loc. fr,).
|
EV |
de~Carpenterie |
Proven. ,,De l’endroit appelé) Carpenterie », ,,Charpenterie ».
|
EV |
de~Chabassol |
Proven. N. de domaine (Fr.).
|
EV |
de~Coquibus |
Proven. ,,Du bois des coquillages ». (L.D.).
|
EV |
de~Cottignies |
Proven. Gottignies (Loc.).
|
EV |
de~Croy |
Proven. Croy (Dép. Uitkerke).
|
EV |
de~Cunchy |
Proven. Coincy (Loc. fr.).
|
EV |
de~F(f)ense |
Proven. (j pour f). Fenffe. (Dép. Ciergnon). N° 67.
|
EV |
de~Faweux |
V. hêtre.
|
EV |
de~Glume |
V. Deglimes.
|
EV |
de~Harenne |
Proven. Haren (Loc.).
|
EV |
de~Hesselle |
Proven. 1. Ellezelles (Loc.). — 2. Herzele (Loc).
|
EV |
de~Hollain |
Proven. Hollain.
|
EV |
de~Honin |
Proven. Honien (Dép. Lontzen).
|
EV |
de~Jace |
Proven. Dép. Grâce Berleur et Jemeppe-lez-Liège.
|
EV |
de~Jemeppe |
Proven. Loc.
|
EV |
de~Lathuy |
Proven. Loc.
|
EV |
de~Leixhe |
Proven. 1. Lixhe (Loc.). — 2. Lèche, ,,Paturage humide ». — 3. V. Lèche et Laiche.
|
EV |
de~Lichtervelde |
Proven. ou domaine. Loc.
|
EV |
de~Loos |
-Looz. Proven. Laos, Looz. (Loc.).
|
EV |
de~Lulle |
Proven. (u pour i). Lille (Loc. fr.). N08 79, 217.
|
EV |
de~Macq |
Proven. Mache (Dép. Vézon).
|
EV |
de~Mart- |
-(e)aux, -el. Proven. Marteau (L.D.).
|
EV |
de~Maseure |
V. Masure.
|
EV |
de~Matthys |
N. de bapt. Mathys, ,,Mathieu » avec particule nobil. (N° 47) ou préposition de filiation (N° 102).
|
EV |
de~Menthon |
Proven. Menton (Loc. fr..).
|
EV |
de~Minie |
Proven. Ménil. V. ce N. N° 245.
|
EV |
de~Nucé. |
Proven. Noizet (Dép. St-Georges).
|
EV |
de~Potbecker |
-Pot- -ter, -ter(e). Profess. De Pottenbakker, De Potter, ,,Le pottier ». N08 130, 172.
|
EV |
de~Prim- |
-ez, -oz. Proven. V. Pirmez.
|
EV |
de~Rappart |
Proven. Happart (Loc.).
|
EV |
de~Ravenne |
Proven. Ville ital. N° 217.
|
EV |
de~Rey |
1. V. Deray. — 2. Proven. De rei, ,,Le canal » (L.D.).
|
EV |
de~Ruyt(t)er |
V. Ruiter.
|
EV |
de~Sauw |
-Saux. V. Saule.
|
EV |
de~Schuyt(t)er |
Profess. ,,Le batelier ».
|
EV |
de~Spas |
-Space. Proven. Spase (Dép. Gesves).
|
EV |
de~Stinay |
Proven. Stenay (Loc. fr.).
|
EV |
de~Stry(c)ker |
Profess. ,,Le repasseur ».
|
EV |
de~Troostembergh |
Proven. ,,Colline de la consolation ».
|
EV |
de~Verdenne |
Proven. Loc.
|
EV |
DE~Visch |
-Viss(ch)er(e). ,,Le poisson, le poissonnier ». N° 156.
|
EV |
de~Vivario |
-Vivier. Proven. Vivier (Formes italian. et originaire). V. Vivier. N° 231.
|
EV |
de~Waelhe(y)ns |
Proven. Walhain (Loc). DE Waepenaere. Profess. De wapenaar, ,,L’armurier ». N° 189.
|
EV |
de~Waha |
Proven. Loc.
|
EV |
de~War |
Car. mor. De war, ,,La confusion ». N. d’H. compliqué, embrouillée ».
|
EV |
DE~Wert |
Car. phys. De inerte, ,,La verrue ». N° 26l.
|
EV |
de~Wey |
De weide, ,,La prairie » (L. D.). 1. Profess. N. d’exploitant. N° 164. Proven. L.D. N° 236.
|
EV |
Deak(in) |
E. FN Deacon: deken. BerN.
|
FD |
Deamandel |
zie Amandels.
|
FD |
Dean |
Dean. 1296 «Hue le dean» TailleParis, 1612 «Dean Bounyvier» Ochain; surnom: anc. champ, dean ‘doyen’, du lat. decanus FEW 3, 22b.
|
JG |
Dean(e) |
E. FN Dean: deken.
|
FD |
Deanscutter |
zie de Hantsetters.
|
FD |
Dearden |
zie Daerden.
|
FD |
Deaspe |
Déaspé, zie de Haspe.
|
FD |
Deaulmerie |
Nom d’origine: Aumerie, à Kain (Ht).
|
JG |
Deaulmerie |
zie Dautnerie.
|
FD |
Deausy |
zie Dhaussy.
|
FD |
Debaan |
Proven. Nombr. L.D. De Baan, ,,Le Chemin ».
|
EV |
Debaar |
De Baar, Debaer, Debaere, De Baere. Surnom: moy. néerl. baar ‘nu, dépourvu’.
|
JG |
Debaar |
zie Debar, de Baer(e).
|
FD |
Debachy |
Bachy, Bachie: PlN Bachy (Nord).
|
FD |
de-Bachy |
Proven. Bachy (Dép. La Glanerie).
|
EV |
Deback |
cf. Debacq.
|
JG |
Deback |
Debacq(ue), zie (de) Backer(e).
|
FD |
Debacker |
De B-, Debackere, Debaeker, De B-, Debakker, Debecker, De B-, Debekker, De B-, au génitif: De Backers, De Beckers. Nom de métier: néerl. bakker ‘boulanger’.
|
JG |
Debacle |
W. hypercorrecte vorm voor Debacq.
|
FD |
Debacq |
-acque, -aque, -ack. Var. de Debacker avec forme réduite à la syllabe accentuée.
|
JG |
de-Bacq |
V. Becq.
|
EV |
Debacquère |
zie (de) Backer(e).
|
FD |
Debadrihaye |
Nom d’origine: Badrihaye, à Ayeneux et Soumagne (Lg).
|
JG |
DE-Badrihaye |
V. Baudrihaye.
|
EV |
Debae |
zie de Bouw.
|
FD |
Debaedts |
Debaets, De B-, Debats. Sans doute génitif de moy. néerl. baet, bâte ‘profit; gain’.
|
JG |
Debaeker |
De B-, cf. Debacker.
|
JG |
Debaene, |
De B-, Debanne. Nom d’origine: néerl. baan ‘chemin, route’.
|
JG |
Debaer |
cf. Debaar.
|
JG |
Debaert |
Surnom: moy. néerl. baert ‘barbe’.
|
JG |
Debaerts |
zie (de) Baets.
|
FD |
Debaes |
Surnom: néerl. baas ‘patron, chef de ménage’ ; cf. aussi Baes.
|
JG |
Debaets |
De Baets, cf. Debaedts.
|
JG |
Debahy |
Debaie, Debail: Var. van Debaillie.
|
FD |
Debaiffe |
Var. de Debeffe?
|
JG |
Debaiffe |
zie Beff.
|
FD |
Debaill(i)e |
1. PlN Bailly in St-Sauveur (H). 1291 Jehans de Bailli, Dk. (TdT). – 2. Zie Bailli.
|
FD |
Debaille |
De B-, Debaye, Debaillie, De Baillie. Nom d’origine : anc. fr. bail, w. liég. baye ‘barrière à claire-voie’.
|
JG |
de-Baille |
Proven. Dép. Taintignies. (Bail, ,,Enclos »). N° 249.
|
EV |
de-Baillet |
Proven. Bailîet (L.D.) ,,Petit enclos ». N° 249.
|
EV |
Debailleul |
Debailleux, Debailli(e)u, Debaillue, Baillieu(x), Bailieux, Baill(i)eul, Bailloeu(i)l, Ballieul, Bayeul, Bailleur, Bailleu(x): PlN Belle, Fr. Bailleul (FV). Maar ook Bailleul (H, Somme, 3x PdC). 1386 Jehan de Belle = 1391 Jehan de Bailloel, Ip. (BEELE); 1393 Maie de Bailleul, Mkr.; 1394 Barlin de Bailleulg = 1394 Barlin de Belle, Wervik (DEBR. 2000). Zie ook Van Belle.
|
FD |
Debailleul |
-ieul. Nom d’origine: Bailleul (Nord).
|
JG |
De-Bailleur |
Proven. Bailleul (Loc.).
|
EV |
Debailleux |
Nom d’origine: Bailleul (Ht) mais aussi plusieurs en France; cf. aussi Baill(i)eux.
|
JG |
Debaillie |
De Baillie, cf. Debaille.
|
JG |
de-Baillie |
Proven. Dép. Roulers.
|
EV |
de–Bâillon |
Proven. Baillon( ville). (Loc).
|
EV |
Debaillue |
zie Debailleul.
|
FD |
Debain |
Nom d’origine : Bain(s), topon. fréquent en France?
|
JG |
Debain(s) |
zie Deben.
|
FD |
Debaise |
Debaize, -aisse. Nom d’origine: w. topon. baise est le féminin de *bais < germ. baki ‘ruisseau’.
|
JG |
Debaise |
zie Debaix.
|
FD |
DE-Baise |
Proven. 1. Béez (Loc.). — 2. Baise (Cul) (Dép. Rance).
|
EV |
Debaisieux |
1185 «Wilhelm(us) de Baisi» Arquennes [BR], 1279-80 «Jehan de Baisiu li procurere» RegTournai; nom d’origine: Bai-sieux (Ht), etc.
|
JG |
Debaisieux |
Debaissieux, Baisieu(x), Boisieu(x), Basieux, Basiu, Besieux: PlN Baisieux (H, Nord), Baizieux (Somme). 1199 Everardi de Baisiu, Dk. (SMTI); 1336 Lothars de Baisiu, Bergen (PIERARD).
|
FD |
DE-Baisieux |
Proven. Loc.
|
EV |
Debaisse |
cf. Debaise, -aize.
|
JG |
Debaive |
(de) Bève: PlN Baives (Nord). 1347 Michaeli de Bayves…de Bellomonte (CCHt).
|
FD |
Debaix |
1649 «Estienne Debaix» Ladeuze; d’un topon. ou d’un hydronyme Bais, Baix, du germ. *baki (e.a. petite rivière passant à An-chain), var. de Debaise ou de Debay, cf. aussi le NF Baix.
|
JG |
Debaix |
Debais(s)e, Debaize, Dubay, Dubé: PlN Bais < Germ. bald: beek. 1725 J. J. Dubaij, N (MUL VU).
|
FD |
Debakker |
cf. Debacker.
|
JG |
Debal |
De Bal. Sans doute surnom: moy. néerl. bal ‘balle’, distinct du NF Bal.
|
JG |
de-Ballincourt |
Proven. ,,Domaine du sieur Balin ».
|
EV |
Debande |
Bande: 1. PlN Bande (Lux). – 2. Grafie voor Debende.
|
FD |
Debande |
Debante. 1683 «Jenne Débande» Houdremont; nom d’origine: Bande (Lx).
|
JG |
de-Bande |
Proven. Loc.
|
EV |
Debandt |
De Bant. Surnom: moy. néerl. bant ‘lien’.
|
JG |
DE-Bani |
Proven. Bani(bois), (Dép. Longlier).
|
EV |
Debanne |
cf. Debaene.
|
JG |
Debanne |
zie (de) Baene.
|
FD |
Debanterle |
-é. Nom d’origine: Banterlé, à Baisy-Thy (BrW).
|
JG |
de-Banterlé |
Proven. Banterlez (Dép. Baisy-Thy).
|
EV |
Debapaume(s) |
Bapaume: PlN Bapaume (PdC). 1206 Fulco Babpalmes; 1305 Jehan de Bapaumes, Atrecht (NCJ); 1356 Adam de Bapalmes, Dk. (TdT); 1398 Jehan de Bapaumes, Herseaux (DEBR. 1970)
|
FD |
Debaque |
cf. Debacq.
|
JG |
Debaque |
Kan var. zijn van Debacq (zie Bak), De Baeke of uit Lebacq.
|
FD |
Debar |
Debarre, Debard, Deba(e)rt, Debaar: PlN Bat, wellicht de oude jaarmarktstad Bar-sur-Aube in Champagne; of Bar-sur-Seine (Aube), Bar (Aveyron, Ard., Corrèze). 1307 Oudars de Bar = 1310 a Hoedart pour les despens en Champaigne, Ip, (BEELE); 1383 Jean de Bar, chevaucheur du duc=Jean de Bar sur Aube (MARCHAL); 1350 Hannon de Baar, Neufchâteau (CVD).
|
FD |
Debar |
Debart. Var. de Debaar.
|
JG |
Debarbieux |
Desbarbieux: 1. PlN Barbieux (Nord, Rhône). – 2. Zie Barbier(s).
|
FD |
Debarbieux |
Nom d’origine: Barbieux (Nord) plutôt que anc. w. barbieur ‘barbier’ avec la prép. de marquant la filiation; cf. aussi Barbieux.
|
JG |
Debard |
Var. de Debaert ou de Debaar.
|
JG |
Debarge |
Nom d’origine: Barges, à Ère (Ht).
|
JG |
Debarge |
PlN Barges (H). 1259 Huon de Barges, H (SMT II).
|
FD |
Debarleduc |
Van Baarle-Hertog (A) of Bar-le-Duc (Meuse).
|
FD |
Debarledue |
Nom d’origine : Baer-le-Duc/Baerle-Hertog (Anv).
|
JG |
de–Barquin |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Debarre |
zie Debar, de Baer(e).
|
FD |
de–Barse |
Proven. (Vierset-)Barse (Loc).
|
EV |
Debarsée |
zie Debersé(e).
|
FD |
Debarsy |
PlN Barsy in Flostoy (N). 1148 Godinum de Barsiez, Leignon (ASM); 1573 Noël de Barsy, Haltinne (Midd. 1971,193-210).
|
FD |
de-Barsy |
Proven. Dép. Flostoy.
|
EV |
Debart |
cf. Debar.
|
JG |
Debart |
zie Debar.
|
FD |
Debary |
Bar(r)y, Barri(e), Bari: PlN Barry (H). 1325 Alis de Bari; 1326 Jehans de Bary, Dk. (TdT).
|
FD |
Debary |
Nom d’origine : Barry (Ht).
|
JG |
Debasse |
zie Debauce.
|
FD |
de–Bassonpirere |
Proven. ,,Château du sieur Badeson ». (Lorraine).
|
EV |
Debast |
De Bast, Debaste. Surnom: moy. néerl. bast ‘écorce (de l’arbre)’.
|
JG |
Debathy |
Debatis, cf. Debatty.
|
JG |
Debatice |
Debatisse, Debattice, De B-, Debatisse. Nom d’origine : Battice (Lg).
|
JG |
Debatis |
Debat(t)(h)y, zie Batis.
|
FD |
Debats |
cf. De Baedts.
|
JG |
Debattice |
Debatice, Debatis(se), de Batist, Battice, Bâtisse: PlN Battice (LU). 1552 Thomas de Bâtis, Stavelot (ASM II); 1696 E. M. de Batice, Hervé (MUL VII).
|
FD |
de–Battice |
Proven. Loc.
|
EV |
Debatty |
w. nam. Dèbati, Debaty, Debathy, Debatis. 1748 «Jean Noël Debaty» Nandrin; nom d’origine: w. topon. bâti ‘terrain battu, foulé’ DL, extrêmement fréquent en toponymie.
|
JG |
de-Batty |
Proven. Dép. Nandrin.
|
EV |
Debauce |
de Beausse, Debaus, Baus, Debasse: PlN Bauce in Malonne (N). Of var. van Débauche.
|
FD |
Debauce |
Nom d’origine: Bauce, à Malonne (Nr).
|
JG |
Debauche |
B(e)auche, Debauge: PlN Bauche in Evrehailles (N) en Montignies-le-Tilleul (H). Of var. van Debauce.
|
FD |
Debauche |
w. nam. Dèbautche, De B-, Debauge. Nom d’origine: Bauche, à Evrehailles (Nr); mais cf. aussi w. (Malèves) Dèbâtche, qui pourrait être w. débauche ‘désolation’.
|
JG |
de–Bauche |
-Bauge, -Bauque. Proven. Bauche (Dép. Evrehailles).
|
EV |
Debaucheron |
Ellipse de (fils) de Baucheron, dimin. de Bauchier, nom de métier: ouvrier qui fait des travaux en bauché.
|
JG |
Debaucheron |
Wellicht BerN Bûcheron: houthakker.
|
FD |
Debaudenance |
zie Debodinance.
|
FD |
Debaudrenghien |
Baudrenghien, -anghien, -inghien, De(r)baudringhien, Derbaudrenghien, -inghiem, Derbaudendrien, Derbaudrend(h)ien, Boudrenghien, Boudringhi(e)n, Bouderenghien, Boutringain, Bo(n)dringhien, Bodranghien, Bodrenghien, Bodronghien: 1. PlN Boudergem/ Boud(r)enghien in Vloesberg (H), Germ. Balthaharingahaim: woning van de lieden van Baldhari/Bouder. 1218 Theodericus de Baudrengien, Vloesberg (SMT I); 1275 Gilles de Baudrenghien, Vloesberg (VR 4ir°); 1312-55 Jakemes d’Erbaudenghien, Warcoing (Midd. 1963,287); 1374 Aert van Baddelghem = Ernous de Baudreghien, Bs. (BLO V); 1396 Arent van Bauderghem, Vloesberg (DE B.); 1415 Arnould de Baudrenghien (vader van) 1460 Jehan Derbaudrenghien, H (Par. 1985,256-9). – 2. PlN Bau- (…)
|
FD |
Debaudrenghien |
Nom d’origine: Boudenghien, à Flobecq (Ht).
|
JG |
Debaugnies |
Debognies, Debongnie. 1524 «Jehan de Baugnies» BourgNamur; nom d’origine: Baugnies (Ht).
|
JG |
Debauque |
Peut-être graphie pour la prononciation flam. dialectale de De Baecke [debo: te]?
|
JG |
Debauv |
Nom d’origine: Bauffe (Ht).
|
JG |
de–Bauve |
Proven. Bauffe (Loc.).
|
EV |
Debavay, |
Debaveye, De B-. 1330 «Colart de Bavay» ComptesMons, 1773 «Martin de Ba-veye» Menin; nom d’origine: Bavay (Nord); cf. aussi Bavay, Baveye.
|
JG |
de–Baveye |
Proven. Bavay (Loc.).
|
EV |
Debay |
p.-ê. aussi Debey. 1417 «GillartdeBay» PolyptAth, 1534 «Henry de Bay» BourgNamur; nom d’origine: Bay, nom de plusieurs localités de France (Ardennes, Hte-Saône, etc.), Bais (ruisseau à Anchin), etc., cf. De-baix; moins probable, Béez, 1294 «Beys» (Nr), cf. 1494 «Pirosse de Béez», «Lynar de Béez» Boninne et 1633 «Anthoine de Bé» émigré en Suède.
|
JG |
de–Bay(e) |
V. De Baille et De Béez.
|
EV |
Debaye |
cf. Debaille.
|
JG |
Debbau(d)t |
V. DE Baut. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Debbaut |
Debout, De Bout. 1277 «Debbout le Borsiers», 1284 «Salin Brun fil Debbout», 1285 «Hughe Debboud» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. theod-bald, fr. Thibaut.
|
JG |
de-BEAU- |
-corps (pour Court), -ffort, -lieu, -marché (pour Marchais), -regard. Proven. N. de domaines. ,,Beaux- -domaine, -château fort, -site, -marécage, -paysage. N08 245, 246. V. Beau- 1. -Beaudemont. Proven. Baudemont (Dép. Ittre).
|
EV |
de-Beaudignies |
Proven. Baudignies (Dép. Bauffe, Mourcourt). -Bebronne. Proven. Région de la Bébronne (Riv.). ,,Eau du Castor ». -Bêche. Proven. ,,Bief » (Topo-nyme fréquent). N° 231.
|
EV |
Debeaume |
Nom d’origine: Baume, à Haine-St-Paul (Ht).
|
JG |
Debeaumont |
Nom d’origine: Beaumont (Ht), etc.
|
JG |
Debebronne |
Nom d’origine: Bebronne, àChar-neux (Lg).
|
JG |
Debeche |
-èche, w. nam. Dèbèche, -êche. 1471-76 «Henri de Beiche écuyer» ÉchHuy, 1595 «Welam de Besche (de Liège)» émigré en Suède; nom d’origine: topon. en Bêche, w. è bètche, à Liège, etc.
|
JG |
Debecker |
De B-, cf. Debacker.
|
JG |
de-Beco |
Proven. Becco (Dép. La Reid).
|
EV |
Debecq |
-que, cf. De Beck.
|
JG |
de–Becq |
Proven. ,,Rivière » (Dial. picard). N° 230.
|
EV |
de-Becquevort |
Proven. Bekkevoort (Loc).
|
EV |
de–Bedts |
Proven. (Geets- ou Waals-) -Betz.
|
EV |
Debeef |
De Beef, cf. Debèfve.
|
JG |
de–Beef |
-Beffe. Proven. Beffe (Loc).
|
EV |
Debeer |
De Beer, De Behr, de Behr, Debeir, De Beir. Surnom: néerl. béer ‘ours’.
|
JG |
de–Beez |
Proven. Loc. -Behault. Proven. Behaut (Dép. St-Mard).
|
EV |
Debeffe |
(NF gaumais). Nom d’origine: Beffe, w. bêf, béf(an. Marche).
|
JG |
DE-Befve |
Proven. Dép. Thimister.
|
EV |
Debèfve |
Debèfve, Debeef, De Beef. Nom d’origine: Befve, w. béfe, hameau de Thimis-ter (arr. Verviers); cf. BTD 32, 227.
|
JG |
Debehault |
1742 «la demoiselle veuve de Jean-Baptiste Debehaut, vivant bourguemaitre de Dinant»; ne serait pas un nom d’origine, soit Beho (arr. Bastogne) ou Behaut, à Saint-Mard (arr. Virton) [JH], mais, s’agissant d’une famille originaire du Hainaut, une altération de fr. beau (surnom), cf. 1525 «Claude Beault», 1551 «Beaul», 1658 «Behaul» (Debrab. 341).
|
JG |
Debehogne |
1646 «Michel de Behoigne» BourgNamur; nom d’origine: Behogne, ancien nom de Rochefort (Nr).
|
JG |
de–Behogne |
V. Behogne.
|
EV |
Debekker |
De B-, cf. Debacker.
|
JG |
Debel |
De Bel. Surnom de crieur public, qui agite la sonnette, néerl. bel ‘sonnette’ [FD]; éventuellement, var. de Lebel avec traduction de l’article.
|
JG |
Debelder |
De B-. Nom de profession : moy. néerl. beelder ‘sculpteur, peintre’.
|
JG |
DE-Belder |
-Bélier, -Belle, -Bels. Profess. Le sonneur, La cloche, Les cloches. Nos 131, 145.
|
EV |
Debelle |
Nom d’origine: Belle, à Seneffe (Ht).
|
JG |
Debels |
De Bels. 1219 «terra Walteri Bels» Bruges, 1364 «Jan de Bels» = 1393 «Jan Bels» Ypres; NF d’origine obscure [FD].
|
JG |
de–Bemels |
Proven. Bemmel (Dép. Woluwe-St-Pierre).
|
EV |
d–Eben |
Proven. Loc.
|
EV |
Debende |
Nom d’origine: Bende (Lx).
|
JG |
de–Bende |
Proven. Loc.
|
EV |
Debéolle |
Debiolle, -es. Nom d’origine: w. bèyaule ‘bouleau’, fréquent en toponymie.
|
JG |
Debèque |
cf. De Beck, Debecque.
|
JG |
de–Bercq |
Proven. Bergue (Loc. fr.). DE Berg(h). V. Berg. DE Berdt. Profess. De berd, ,,La planche ». N. de charpentier. Nos 131, 183.
|
EV |
Deberdt |
cf. Debert.
|
JG |
Deberg |
Debergh, Deberghe, De Berghes, De-bergk. Nom d’origine: néerl. berg ‘mont’.
|
JG |
de–Bergeyck |
Proven. ,,Chêne de la colline ». Loc. holl. -Berlaer. Proven. Berlaar (Loc.). -Bernardin. Filiation. ,,(Fils) de Bernardin ». N° 102. — V. BAR (Barn).
|
EV |
Debergue |
1747 «Stienne Debergue» Thy-le-Bauduin; forme francisée du précédent.
|
JG |
de–Bersaques |
Proven. Bersac. Loc. fr. –Bersé. Proven. Berzée (Loc.).
|
EV |
Debert |
Deberdt. Soit surnom : moy. néerl. bart, bert, poisson de mer, soit traduction néerl. de Lebert, anc. fr. bert ‘important, considérable’ [FD].
|
JG |
Debertry |
Nom d’origine: Bertrix (arr. Neufchâ-teau, Lx).
|
JG |
Debessel |
Debesselle, Debeselle. NF de la région de Charleroi, attestés à date récente ( 1860 pour Debessel, à Boignée et Senzeilles; 1863 à Mariembourg pour Debesselle); p.-ê. traduction et adaptation fr. du NF flam. Van Beer-sel.
|
JG |
Debetencourt |
Nom d’origine: Béthencourt ou Béthancourt, noms de plusieurs localités du domaine picard de France (Nord, PdC, Somme, Aisne, Oise) [MH].
|
JG |
de–Betencourt |
Proven. Bettincourt (Loc).
|
EV |
de–Béthune |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Debets |
Debetz. Probabl. nom d’origine: soit Geetbets ou Walbets (BrFl), soit Betz (Oise) [FD]; ou bien var. de *Debits, de l’anthrop. germ. Dietbout, comp. Debbaut, Debout [JH]? Cf. aussi 1654-56 «Hybert Debetz» émigré en Suède, apparemment de la famille des Debê-che.
|
JG |
Debeuf |
De Beuf, cf. Debœuf.
|
JG |
de-Beuf |
Proven. 1. B(o)euf (Dép. Dottignies. — 2. V. Bove.
|
EV |
Debeunne |
cf. Debun(n)e.
|
JG |
Debeur |
Debœur, Debœure. 1667 «Frantz De-beur» émigré en Suède ; nom d’origine : Bœur, w. beûr, à Tavigny (Lx) ; cf. aussi Bœur.
|
JG |
de-Beur |
V. De Bœur.
|
EV |
Debève |
Var. de Debeef.
|
JG |
Debever |
De B-, De Bevere. Surnom: néerl. bever ‘castor’.
|
JG |
de-Bever(e) |
Proven. Bever, Bevere et Bièvre (Loc. et L.D.). N. évoquant des ruisseaux peuplés de castors.
|
EV |
Debey |
cf. Debay?
|
JG |
de-Beyne |
Proven. Beyne(-Hetisay) (Loc.).
|
EV |
de-Beys |
Proven. 1. Ane. N. de Béez (Loc). N° 49. — 2. Beys, dép. de Henis (Loc.).
|
EV |
de-Bicquy |
-Bliquy. Proven. Blicquy (Loc.).
|
EV |
Debie |
De Bie, Debije. Surnom: néerl. bie ‘abeille’.
|
JG |
de-Bie(u)vre |
Proven. Bièvre (Loc. et Riv.). V. De Bevere.
|
EV |
de–Biemme |
-Bienne. Proven. Bien-ne (Loc.).
|
EV |
Debienne |
De B-. Nom d’origine: Bienne-lez-Happart (Ht).
|
JG |
Debier |
Debière, Debiere. Nom d’origine: Bien, dépend. d’Ermeton, Falaën et Flavion (Nr) ou Bierre (Côte d’Or, Saône-et-Loire). Comp. les NF Debir, Debire qui ne plaident pas en faveur du NL Biert, w. biêr.
|
JG |
de-Bière |
Proven. Biert (Dép. Erme-ton. et N. de Riv.).
|
EV |
Debiesme |
De B-, Debiemme. 1633 «Jacque de Biesme» émigré en Suède, 1747 «Jean Debiesme» Thy-le-Bauduin; nom d’origine: Biesme (Nr et Ht).
|
JG |
Debieve |
Debiève, Debievre, Debièvre. 1527 «Jehan de Bievre de Patignie», 1727 «Jeanne de Bive», 1732 «Ferdinand de Bivre» NPLouette; nom d’origine: Bièwe, w. bîve (arr. Dinant).
|
JG |
de-Biez |
Proven. Loc.
|
EV |
Debih |
zie Debi.
|
FD |
Debilde |
De Bilde. Var. de De Bille, avec -/-mouillé fr. qui devient -Id- en est-flam. [FD].
|
JG |
Debillemont |
Nom d’origine: Billemont, à Mont-Saint-Aubert (Ht).
|
JG |
Debillemont |
zie Billemont.
|
FD |
Debilloez |
1275 «Watier de Biloés» Ellezelles, 1503 «Nicaise de Bilouez» AidesHainaut ; nom d’origine : Bilouez, pic. a le biloè, à Elle-zelles (Vandewattyne, Gloss. 40). Cf. aussi Bi-louet, Billouez.
|
JG |
Debilloëz |
zie Billouez.
|
FD |
Debin |
1561 «Franchoy Debin» Surice, 1747 «Martin Debin» Thy-le-Bauduin; nom d’origine : Ben, w. bin, à Ben-Ahin (Lg).
|
JG |
Debin |
Debing, zie Deben.
|
FD |
de–Bin |
1. Proven. Ben (-Ahin) (Loc.). — 2. Dép. Lesterny.
|
EV |
Debinche |
Nom d’origine : Binche (Ht).
|
JG |
Debinche |
PlN Binche (H). 1171 Arnulphus de Binz, Fosses (SLL); 1349 Jehan de Binch, Dk. (TOT).
|
FD |
de-Binche |
Proven. Loc.
|
EV |
Debiolle |
-es, cf. Debéolle.
|
JG |
Debiolle(s) |
zie Debéolle.
|
FD |
de-Biolley |
Proven. L.D. V. Biole, Bouleau. N° 242.
|
EV |
Debir |
Debire. Var. w. de Debière?
|
JG |
Debir(e) |
zie Debière(s).
|
FD |
Debischop |
De Biscop, Debisschop, De Bisschop. Surnom: néerl. bisschop ‘évêque’.
|
JG |
de-Biseau |
Proven. Besseau, ,,Petit bouleau » (Midi). N° 242.
|
EV |
Debist |
de Bist: PlN Biest. Zie Van der Bi(e)st.
|
FD |
de–Bivort. |
Proven. Bijvoorde (Dép. Kerkom).
|
EV |
d-Ebl(e)y |
Proven. Ebly (Loc.).
|
EV |
Debla |
zie (de) Blauw(e).
|
FD |
Deblaere |
De Blaere. Surnom: néerl. blaar ‘tache noire sur le front de certains animaux’.
|
JG |
Deblan |
Deblanc. Particule de + NF Blanc; ou bien par ellipse d’un nom d’enseigne comme «Au Blanc Cheval», etc. (BTD 26, 282).
|
JG |
Deblan(c) |
zie Blank.
|
FD |
Deblander |
De Blander, Deblandre. Surnom: moy. néerl. blander ‘celui qui mêle’.
|
JG |
Deblangy |
zie Blangy.
|
FD |
Deblaton |
Nom d’origine: Blaton (Ht).
|
JG |
Deblaton |
zie Blaton.
|
FD |
de-Blaton |
Proven. Loc. Synon : Platon.
|
EV |
Deblauve |
Deblauwe, De B1-. Surnom: moy. néerl. blauw ‘bleu’ (de teint ou de cheveux).
|
JG |
Deblauve |
zie (de) Blauwe.
|
FD |
Deblecker |
cf. De Bleecker.
|
JG |
Debled |
(NF hennuyer). Fr. blé, probabl. surnom de producteur ou de marchand de blé.
|
JG |
Debled |
Desbleds, Dublé, Du Bled, Dublet: 1. PlN Bleid (LX). – 2. Deblé. Ofr. bled, Fr. blé < Lat. bladum: koren. BerBN.
|
FD |
de–Bled |
Proven. Bleid (Loc.),
|
EV |
Deblende |
De Bl-, Deblinde, -inte. Surnom: néerl. blind ‘aveugle’.
|
JG |
Debleser |
De Bleser, de Bleyser. Surnom : moy. néerl. blaser, bleser ‘souffleur; hâbleur’.
|
JG |
Debleumortier |
de Blommertier, Desbleumortiers, Dubleumortier: Reïnterpretatie van PlN Blanc Moutier: witte (klooster)kerk; vgl. Blanche-Eglise (TW) en FN Blamoutier (DNF). 1432 Gerardus de Blenmotiers, Atrecht; 1562 Joannes de Bleumortiers; 1638 Philippus de Bledmortier, St-Amand(MULI,IV,V).
|
FD |
Debleumortier |
NF de la région namuroise, attesté par GeneaNet en 1620 à Saméon (Nord), probabl. nom d’origine; pour Debrab., ce serait une réinterprétation d’un NL du type rBlanc Moutien, cf. 1432 «Gerardus de Blen-motiers» Arras, 1562 «Joannes de Bleumor-tiers, 1638 «Philippus de Bledmortier» Saint-Amand [FD].
|
JG |
Deblicq |
zie (de) Bliek.
|
FD |
Deblier |
Deblir(e), de Blier: PlN Blier, W. Bltr’m Amonines (LX).
|
FD |
Deblier |
Deblir, Deblire. 1503 «vefvedeBlier», 1680 «Giele de Elire», 1743 «Deblier» Fron-ville; nom d’origine: Blier, w. blîr, hameau d’Amonines (arr. Marche).
|
JG |
Deblinde |
Deblinte, cf. Deblende.
|
JG |
Deblinte |
zie de Blende.
|
FD |
Debliqui(t) |
Debliquy, -uis, Deblicquit, -uy, Dubliquy, Bliki, Bléquit, Blequit, Blequy, Bli(c)qui: PlN Blicqui (H). 1158 Egidius de Belchi, Hellebeke (CAE); 1292 Watiers de Bleki, Dk. (TdT).
|
FD |
Debliquy |
-is, -it. 1561 «Balthazar de Blicquy» Péruwelz; nom d’origine: Blicquy (Ht).
|
JG |
Deblir |
Deblire, cf. Deblier.
|
JG |
Deblock |
De Bl-. Surnom: moy. néerl. blok ‘bloc’, souvent dans le sens topon. ‘parcelle entourée d’un fossé ou d’une clôture’.
|
JG |
de–Blocq |
Proven. V. Bloc.
|
EV |
Deblois |
1282 «Jehan de Blois» DettesYpres, 1424-25 «Collart de Blois» DénHainaut, 1599 «Ferry de Blois» BourgNamur, 1676 «Guillaume de Blois» RuageAth; nom d’origine: Blois (Loir-et-Cher), plutôt que d’anc. fr. bloi ‘blond’ (adj. de couleur) précédé de la préposition de.
|
JG |
Deblois(e) |
zie Blois.
|
FD |
Deblon |
-ond. 1456 «Goffar de Blon» Jenneret, 16e s. «Goffa de Blon» Ocquier; l’ancêtre de la famille actuelle est pourtant un certain «Blan Johan» établi à Pays (Polleur) peu avant 1660; l’origine ne serait donc pas fr. blond mais bien w. blanc ‘blanc, pâle’, an et on se confondant dans certains régions en wallon; les formes avec -d seraient donc secondaires.
|
JG |
Deblon(d) |
zie Blond(e).
|
FD |
Deblonde |
De Blonde. NF essentiellement flam., qui ne paraît donc pas être la forme fém. de Deblon(d).
|
JG |
Debloos |
zie Blois.
|
FD |
Debo |
De Bo, cf. De Bode.
|
JG |
de-Bo(o)s(s)- |
-érée, -erie, -ère. 1. V. De Bossière. — 2. Bosseret, Dép. Heure, Maffe, etc.
|
EV |
de–Bocarme |
Proven. Dép. Bury.
|
EV |
Debock |
De B-, de B-, Deboeck, De B-, De-boek, De B-, Debouck, De B-, Debouk, Deboucq, Debuck, De B-, etc. 1326 «Willem de Bue» = 1308 «Willlem Bue» Courtrai, 1400 «Carel de Boeck» Tervueren; généralement surnom: moy. néerl. hoc ‘bouc’, éventuellement aussi terme d’injure, gros mot [FD].
|
JG |
Debodinance |
Debodenance, Debaudenance: Misschien verwaalsing van Van den Boeynants.
|
FD |
Deboe |
Debou. Var. de Dubos, Dubois [FD]? Cf. aussi De Boe, De Bou.
|
JG |
Deboe |
zie Debou.
|
FD |
Deboeck |
De B-, Deboek, De B-, cf. Debock.
|
JG |
Deboel |
De Boel, De Boël. Soit moy. néerl. boel(e) ‘parent, beau-frère’, mais aussi ‘amant’, soit moy. néerl. boele, var. de bodel ‘bourreau’, cf. De Beul(e) [FD].
|
JG |
Deboes |
De Boës, zie Deboos.
|
FD |
Debœuf |
Debeuf, De Beuf. Probabl. nom d’origine: Bœuf, à Dottignies (Ht). – Comp. aussi Delbœuf qui, vu le genre masc., pourrait être une var. de Delbove, Delbauf.
|
JG |
Deboeuf |
zie Leboeuf.
|
FD |
Debœur |
Debœure, cf. Debeur.
|
JG |
Deboeur(e) |
de Boeure, de Boeuer, Boeur: 1. PlN Boeur in Tavigny (LX). 1276 Lodovicus de Beure, Herve (CVD). – 2. Een enkele keer kan het wel om een oude schrijfwijze (u = v) gaan van De Boevre.
|
FD |
de–Boever |
Proven. Bièvres (Loc.). N° 79. V. De Bevere.
|
EV |
Deboeverie |
zie Debouverie.
|
FD |
Deboffe |
zie Bauffe.
|
FD |
Debognies |
cf. Debaugnies.
|
JG |
Debognies |
Debongnie, Debogne, Debogneet, de Bou(n)gne: PlN Bougnies (H), Boignies in Fontaine-l’Evêque (H) of Bogny (Ard.). De Bougnies, (de) Buignies en Beugnies werden door elkaar gebruikt (Midd. 1952,80); zie ook Debuigne, Debeugny. 1528 Gérard de Bognies, Namen (RBN); 1684 Guillame de Bougne; 1744 Joannes de Bongne, Desselgem; 1785 Joannes de Boigne,Pittem(KWII).
|
FD |
Deboilles |
Nom d’origine: Boëlhe (Lg).
|
JG |
Debois |
De Bois, Deboit. 1539-55 «Pierrar de bois» Châtelet, 1585 «Louis Debois» Bourg-Namur; nom d’origine: fr. bois (topon. fréquent), avec la prép. w. de ‘du’ transposée en de, cf. Dubois; dans certains cas, le nom s’explique par le nom de localité Bois, particulièrement Bois-Borsu (arr. Huy).
|
JG |
Debois |
-oit, zie Dubois.
|
FD |
de–Bois |
Proven. Nombr. Loc. et L. D. N° 241.
|
EV |
Deboiserie |
zie Bouchery.
|
FD |
Debol |
Surnom: néerl. bol ‘balle’.
|
JG |
Debommarez |
zie Bomeree.
|
FD |
Debomy |
Bomy: PlN Bomy (PdC). 1213 Lucia Bomi; 1348 Jehan de Bommi, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Debon |
1. Zie Debonne. – 2. Zie Lebon.
|
FD |
de-Bon |
Proven. Bonn (Ville allem.) N° 216.
|
EV |
Debon(ne) |
Deboone: 1. Var. van Debogne (zie Debognies); vgl. Debunne = Debuigne, waarvan Debonne ook zelfs var. kan zijn. 1548 Charles de Bonij, Menen; 1663 Michiel de Bonne, Aalbeke (KWII); « 1750 Josephus Debon = 11807 J. Debonne, Wev.; 1766 Michiel de Bon, Menen (med. S. Debonne, Geluwe). – 2. Door rn/nn-ass. < Deborne. Vgl. Longuebonne in Mark (H): 1466 loncq bonne (med. B. Roobaert).
|
FD |
Debondt |
De B-, Debont, De B-, De Bonté. Soit nom d’origine: Bonté, à Hérinnes, cf. 1426 «Claes de Bonté», 1505 «Mathijs van Bonté» Enghien [BR], soit surnom: moy. néerl. boni ‘bigarré’, cf. 1285 «Clais de Bonté» DettesYpres; v. aussi Bont, Bonté.
|
JG |
Debondues |
de Bonduwe, -é. Nom d’origine: Bondues (Nord).
|
JG |
Debondues |
Debondu(e), Debonduwe, de Bonduwe, -wé, Bondu(w)e: PlN Bonduwe, Fr. Bondues (Nord). 1224 Johannem de Bondus (DEBR. 1980); 1326 Clais van Bondues, Ip. (BEELE).
|
FD |
Debondy |
PlN Bondy (Seine).
|
FD |
Debongnie |
cf. Debaugnies.
|
JG |
Debongnie |
zie Debognies.
|
FD |
Deboni |
zie Debonnier.
|
FD |
Debonnaire(s) |
de Bonnaires: 1. Vrij verspreide PlN Bon-Air. Bonnaire in Gouy (Aisne). 1438 Jehan de Bonnaire, Laon (MORLET). – 2. BN Ofr. debonaire < de bon aire: edel, van goeden huize, goed, zacht, hoofs. 1294 Jehans li Débonnaires, N (CRN).
|
FD |
de–Bonnaire(s) |
Proven. 1. Bonnert (Loc.). — 2. Bon Air (Nombr. L. D.). N° 233.
|
EV |
Debonne |
(NF de la région de Comines). Nom d’origine, qui ne peut être Bonne, à Vierset (arr. Huy); plutôt var. du NF Debunne, De-buigne, cf. 1663 « Michiel de Bonne » Aalbeke [FD].
|
JG |
Debonnet |
-é, -ez: 1. Zie Bonet. – 2. PlN Bonnet in Havay (H) en Niverlée (N); Bonnet (Meuse). 1548 Martin Desbones, 1593 Pieter Desbonnes, Guillame Desbonnetz, 1651 Jaspart Desbonnet, Herzeeuw(KWII).
|
FD |
Debonnet |
Particule de + NF Bonnet.
|
JG |
de-Bonnet |
Bonnez. Proven. 1. Bonnert (Loc.). — 2. Baignée (Loc.). — 3. Bougnies (Loc.).
|
EV |
Debonnier |
cf. Debouny.
|
JG |
Debonnier |
Debon(n)y, de Bony, Deboni, Debouny: 1. Heel wsch. var. van Debognies. – 2. Evtl. PlN Fr. bonnier: bunder. Le Bonnier in Popuelles (H). Vgl. Van den Bunder.
|
FD |
Debonningue(s) |
zie Boninghe.
|
FD |
Debont |
De Bonté, cf. Debondt.
|
JG |
Debontridder |
De B-. Nom de profession: moy. néerl. reder, reider ‘apprêteur’ (de fourrure) et non ‘chevalier à l’hermine’ (Carnoy 175).
|
JG |
de-Bony |
Proven. Bonny (du Pont) (Dép. Gérin).
|
EV |
DE-Boo(dt) |
V. Bood.
|
EV |
Deboodt |
De Boodt, De Boot. Surnom qui peut être de sens multiples: moy. néerl. boot ‘bateau’, moy. néerl. bot ‘tonne, tonneau’, etc. [FD].
|
JG |
de-Boom |
Proven. Boom. (Loc.).
|
EV |
Deboone |
zie Debonne.
|
FD |
Deboos |
Deboes, De Boës: 1. Adaptatie van Debois, Dubos. – 2. Zie de Boose.
|
FD |
Debooserie |
zie Bouchery.
|
FD |
Debor(d) |
Desbord: PlN Borcq (Deux-Sèvres) of Bor (Aveyron) of Bord (Creuse, Puy-de-Dôme)? Of var. van Debourg? 1416 Betram de Bor (sommelier van de Franse kroonprins) = 1418 Biertrand de Borcq (CCHt).
|
FD |
de–Borlé |
Proven. Borlez (Loc.). Altér. : De Borle, puis De Borle (Suppress. de l’accent : N° 64).
|
EV |
Deborne |
De B-. Nom d’origine: moy. néerl. borne, born ‘source; fontaine’.
|
JG |
Deborne |
de Borne, de Beurne, de B(e)urme, de Beume: PlN Born: bron (NL, NRW, GH enz.), Borne (OIJ), Born(e) (Frankrijk); Borne: grenspaal, in Ragnies (H). Voor rn/rm, vgl. Van Doorne = Van Doorme (DEBR. 1970). 1263 Gosuinus dominus de Borne; 1283 Osto de Borne; 1285 Symon de Borne = S. de Burne, NL (CVD); 1716 J. B. Debeurne = Debeurme, Heestert ( VS 1984,444).
|
FD |
Deborper |
zie De Beaurepaire.
|
FD |
Deborre |
Nom d’origine: Borre, à Argenteau (Lg).
|
JG |
Deborre |
PlN Borre (Nord) of in Argenteau (LU). 1603 François de Borre; 1640 Jean de Borre, Val-St-Lambert(ISP).
|
FD |
Deborsu |
Nom d’origine: Borsu, à Bois-et-Borsu et à Verlaine (Lg), à Gesves (Nr).
|
JG |
Deborsu(t) |
Borsu(t), Borsus: PlN (Bois-et-)Borsu (LU), Borsu in Verlaine (LU) en Gesves (N). 1397 Jean Hustien de Borsu (ISP).
|
FD |
Debosque |
Deboske, de Bosch: 1. Fr. vertaling van Van den Bossche. – 2. Rom. adaptatie van De Bosscher.
|
FD |
Debosscher |
de B-, Debosschere, De Bos-schere, Deboskre, Debuscher, Debusscher, De B-, Debusschere, De B-, De Busser, etc. Nom de profession: moy. néerl. bosscher ‘bûcheron; propriétaire d’un bois’.
|
JG |
Debossines |
Nom d’origine : cf. w. bossène ‘touffe d’herbe; canche gazonnante’, d’où Les Bosennes, à Francorchamps (Lg).
|
JG |
Debossines |
PlN W. bossène: graszode. Les Bosennes in Francorchamps (LU) (J.G.).
|
FD |
Debost |
zie Dubos.
|
FD |
Debot |
De B-, Deboth, De B-, Debothe, Debotte. Var. de Debodt ou bien surnom: néerl. bot ‘hotte’. Pour le NF Debot, p.-ê. aussi d’un nom d’enseigne «À la Botte» (cf. BTD 26, 279).
|
JG |
Debotte |
Desbottes: PlN? B.v. La Botte in Fraire en Yve-Gomezée (N)? Of W. grafïe voor De Bot?
|
FD |
Debotz |
Debotze. Probabl. nom d’origine: Botz-en-Mauges (Maine-et-Loire) et donc NF importé en Wallonie.
|
JG |
Debotz(e) |
Debotzé: Wsch. < Debouche, -ez.
|
FD |
de-Botze |
Proven. ,,De Botz » (Dép. Raeren).
|
EV |
Debou |
Bou, Duboe, Deboe: 1. Grafieën voor Desbous, Dubou, Dubos = Dubois. 1390 Jehan Desbous, Frélinghien (AGr. 90). – 2. Zie de Boe.
|
FD |
Debou |
cf. Deboe.
|
JG |
de-Boubers |
Proven. Boubers (Loc. fr.).
|
EV |
Debouche |
cf. Debouge.
|
JG |
Debouche |
Desbouche: PlN Bouxhe (LU), LU W. bouhe: struikgewas, bosje.
|
FD |
Debouchez |
Particule de + NF Boucher.
|
JG |
Debouchez |
zie Boucher.
|
FD |
Debouck |
De B-, Debouk, Deboucq, cf. Debock.
|
JG |
Deboucq |
zie Bok.
|
FD |
Deboudt |
zie Dibbaut.
|
FD |
Debouge |
Bouge: PlN Bouge (N). 1249-55 Henri de Bouges, N (CRN).
|
FD |
Debouge |
w. nam. Dèboudje, Debouche (avec assourdissement de la finale), w. (Eghezée) Debouche. 1494 «Stassart de Bougez» Boninne; nom d’origine: Bouge (Nr).
|
JG |
de-Bougnée |
Bougnies. V. Bougnies.
|
EV |
Debougnoux |
Nom d’origine : w. bougnou ‘puisard’ (pour l’étymologie, cf. L. Remacle, DW 14, 52 sv.), d’où Bougnoux, à Charneux (Lg), Bougnou, à Marchienne-au-Pont (Ht), etc.
|
JG |
Debougnoux |
PlN Bougnoux in Charneux (LU).
|
FD |
de-Bouhouille |
V. Bouhoulle.
|
EV |
Debouille |
De Bouille. Var. de Delbouille.
|
JG |
Debouille |
zie Delbouille.
|
FD |
de-Bouille |
V. Bouleau.
|
EV |
Deboul(l)e |
Duboule: PlN Boule < Lat. betula: berk. 1275 Ernaudus dictus Deboule, Oc. (MORLET).
|
FD |
Deboule |
Deboulle, De Boulle. NF hennuyers qui ne semblent pas être des var. de Debouille, Delbouille.
|
JG |
Deboulonne |
zie Boulogne.
|
FD |
Debouny |
Debonnier. Nom d’origine : bonnier, w. liég. boum » ‘ancienne mesure agraire’ DL 104b; ou bien var. de Debaugnies, -ognies [FD],
|
JG |
Debouny |
zie Debonnier.
|
FD |
Debources |
cf. Debourse.
|
JG |
Debources |
zie Debourse.
|
FD |
de-Bources |
de Bourse. 1. Proven. Bourse (Dép. Limal, Mainvault etc.).
|
EV |
de-Bourcy |
Proven. Dép. Longueville.
|
EV |
Debourg |
Nom d’origine: fr. bourg, fréquent en toponymie.
|
JG |
Debourg(h) |
Dubourg, Du Burg: Fr. PlN Bourg < Germ. burg: burg, burcht > versterkte plaats, dorp, gehucht. 1281 Willelmus de Borgh, Ip. (BEELE); 1306 Guillaume du Bourc, Senlis (MORLET).
|
FD |
de-Bourgie |
V. Bourcy.
|
EV |
Debourgogne |
zie (van) Bourgogne.
|
FD |
Debourgoigne |
Originaire de Bourgogne.
|
JG |
de-Bourlé |
V. Bourlet.
|
EV |
de-Bournonville |
V. Bournonville.
|
EV |
Debourse |
Debources, Desbourse: PlN Bourse in Limal (WB).
|
FD |
Debourse |
Debources. 1499 «Fremin de Bourse, cuisignier» TerrierNaast; nom d’origine: p.-ê. La Bourse (PdC)?
|
JG |
Debouserie |
zie Bouchery.
|
FD |
Debout |
cf. Dehoux.
|
JG |
Debout |
De Bout, cf. Debbaut.
|
JG |
Deboutez |
Debouter: Spellingen voor Debouxhtay? Of Boutez met vz.?
|
FD |
Déboutez |
Sans doute surnom: anc. fr. débouté ‘repoussé (dans un combat); privé de, destitué’ FEW 15/1, 213a; ou bien simplification graphique de Debouxhtay, mais le NF est plutôt du Hainaut.
|
JG |
de-Bouve- |
-rie, -ry. V. Bouvier, Bouverie.
|
EV |
Debouver |
-ère, De Bouvere, Debouwer. Nom de profession: moy. néerl. bouwer ‘paysan’.
|
JG |
de-Bouver |
-Bouvère. Proven. Bièvre (Loc.).
|
EV |
Debouverie |
-ry, Debouvrie(s), -ry, Deboeverie, Delbrouvry, Desbouvrie(s), -ry, Bouverie, Bouv(e)ry, Bouvrij, Bo(u)vri(e), Boverie, Bovry, Beuvry: 1. PlN Bouverie: runderstal, rundveebedrijf. Heel erg verspreid. 1369 Guillaume délie Boverie, Luik (ISP); 1396 Jehan del Bouverie, Orroir; 1396 Mergriete van der Boeverien, Schalafie (DE B.); 1397 van Hannekine vander Bouverie, Ktr.; 1398 Watron de le Bouverie, Mkr. (DEBR. 1970).-2. Voor de vormen op -y ook Beuvry (Nord, PdC). 1244 Maroie Beveri; 1272 Jehans de Beveri, Atrecht (NCJ); 1237 Balduinus de Bovri; 1263 Balduino de Bovrich (SMTII).
|
FD |
Debouvrie |
-ies, Debouvry. Nom d’origine ou de résidence: bo(u)verie ‘élevage de bœufs’, syn. de grosse ferme, très fréquent en microtoponymie; cf. aussi Delbouvry.
|
JG |
Deboux |
Particule de + NF Boux.
|
JG |
Debouxhtay |
Duboutay, Boutay: PlN Bouxhtay in Vottem (LU): struikje, bosje.
|
FD |
Debouxhtay |
Nom d’origine: Bouxhtay, w. Bouhetê, à Vottem, â Bouhetê, au Bouxhetay à Bressoux (Lg), à Neufchâteau-lez-Visé, etc., pour lequel le sens technique de houillerie (‘petit puits intérieur’) est aussi vraisemblable que ‘petit endroit boisé’ (E. Renard, Top. Vottem 19-20; cf. aussi L. Remacle, Êtym. 41-2) [JL, NFw], Cf. aussi Bouftay.
|
JG |
Debove |
Debauve, Desbeauve, Debaurve: PlN Boves (Somme). 1306 Tasse de Boves, Atrecht (NCJ); 1366 Robert Deboves, Montreuil (CMM).
|
FD |
Deboyer |
Nom d’origine: Boyer, nom de trois localités de France (Loire, Saône-et-Loire, etc.).
|
JG |
Deboyer |
PlN Boyer (Loire, Saône-et-Loire).
|
FD |
de–Boysere |
Proven. Boissière (Loc.).
|
EV |
Debra |
cf. Debras.
|
JG |
Debra |
Debrae, Debras, Debraz: PlN Bra (LU) of Bras (LX). 1067 Franco frater Albrici de Braz, Stavelot (ASM); 1398 de Henry de Bras, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
de-Bra(e) |
Proven. Bra. (Loc.).
|
EV |
de-Brab- |
-and, -ant. Proven. Brabant (ancien duché). N° 225.
|
EV |
Debrabander |
De B-, Debrabandere, De Brabandere, de Brabanter. Ethnique: néerl. brabander ‘brabançon’.
|
JG |
Debrabant |
-and(t), De Braband(t), -ant, zie (van) Brabant.
|
FD |
Debraconnier |
Particule de + NF Braconnier.
|
JG |
de-Braconnier |
V. Braquegnies.
|
EV |
Debraie |
zie Debray.
|
FD |
Debraine |
De B-. 1540 «Ermogenés de Braine» Flobecq; nom d’origine: Braine (trois communes, en Brabant wallon et en Hainaut).
|
JG |
Debraine |
Debraisne, Debreyne, de Briijne, de Briyne, Brain(e), Breine, Breyne, Breijne, Bereyne: PlN Braine-le-Comte (‘s-Gravenbrakel, H), Braine-l’Alleud (Eigenbrakel, WB), Wauthier-B raine (Woutersbrakel, WB) of Braine-le-Château (Kasteelbrakel, WB). Of Braine (Aisne, PdC (TW), Breyne in Geluwe (WV) (DE II). 1263 Henricus dictus de Brania, St.-Ulriks-Kapelle (PEENE); 1270 Jacobus…de Braine Comitis, St.-Tr. (GHYSEN); 1279 Alart de Braine, Bergen (PIERARD); 1280 Andréas de Breina, Ip. (BEELE); 1382 Boudin Breyne, Heule (DEBR. 1970).
|
FD |
de-Braine |
V. Braine.
|
EV |
Debrandt |
De B-. Surnom: néerl. brand ‘incendie’ (pour le défrichement).
|
JG |
Debranquelaire |
zie de Brakeleer.
|
FD |
Debras |
De B-, Debra, Debraz. 1786 «Jean-Martin Debraz (orig. de Barvaux)» Bourg-Liège; nom d’origine: Bra, w. Brâ (arr. Verviers), accessoirement Bras, w. Brau (air. Neufchâteau), etc.
|
JG |
Debras |
Debraz, zie Debra.
|
FD |
de-Bras |
-Braz. V. Bras.
|
EV |
Debrassine |
-ines, Debressine. Nom d’origine: anc. w. brassine, w. brèssène ‘brasserie’.
|
JG |
de-Brassine |
V. Brassine.
|
EV |
Debrauwer |
De B-, Debrauwere, De Brau-were, Debrouwer, De B-, de B-, Debrouwere. Nom de métier: moy. néerl. brimer, néerl. brouwer ‘brasseur’.
|
JG |
Debray |
De B-. 1318 «monsigneur Jakemon de Bray», 1330 «Watelet de Bray» Comptes-Mons; nom d’origine: Bray (Ht).
|
JG |
Debray |
Debraye, (de) Brey, Breij, de Braey, Debraie, Dubrai, Dubray, (van) Bray: PlN Bray (H, Somme, Seine-et-Marne, Nord, PdC, Aisne enz.), Braye (Aisne). 1280 Yssabaus de Brai, Bergen (PIERARD); 1398 Marguerite van Bray = M. de Bray, St.-B.-Vijve (DEBR. 1970).
|
FD |
Debraz |
cf. Debras.
|
JG |
Debré(e) |
zie de Bree(d).
|
FD |
Debreeuw |
zie Debreu(x).
|
FD |
Debref |
Debreffe. Nom d’origine: Braives (Lg).
|
JG |
Debref(fe) |
PlN Braives (LU)?
|
FD |
de-Breffe |
V. Braives.
|
EV |
Debremacher |
Debremacker, De B-, Debremaker, -aeker. Probabl. surnom: est-flam. du sud breemaker ‘fanfaron’ [FD].
|
JG |
de–Brés |
–Brez. V. Bray. N° 68.
|
EV |
Debressine |
cf. Debrassine.
|
JG |
Debressine |
zie Brassin(n)e.
|
FD |
Debreu(k) |
Debreuque, zie Dubreucq.
|
FD |
Debreu(x) |
Debreus: PlN Breux (Meuse, Seine-et-Oise, Eure). 1738 J. J. de Breeuw, Killem FV (VERGR. 1972,128).
|
FD |
Debreuck |
De Breuck. Nom d’origine : Breucq, à Ellezelles, à Isières (Ht); topon. fréquent.
|
JG |
Debreucker |
De Breucker, De Breuker. Var. de Debrouckere.
|
JG |
Debreus |
Debreux. 1752 «Francisco Josepho Debreux» AnthrStHubert; nom d’origine: Breus, Breux, toponyme fréquent, e.a. breù à Chassepierre et Breux près de Montmédy (Meuse).
|
JG |
Debreus(e) |
PlN Breuze in Kain, Mourcourt (H). Zie Van Breuze. 1266 Libiers de Breuse, Dk. (TdT).
|
FD |
de-Breuse |
Proven. Breuze (Dép. Kain et Mourcourt).
|
EV |
Debreyne |
Var. graphique (attestée) de Braine.
|
JG |
Debreyne |
zie Debraine.
|
FD |
de-Breyne |
V. Braine.
|
EV |
Debrichy |
Debrissy: PlN Brichy in Seraing (LU).
|
FD |
Debrichy |
Nom d’origine: Brissy (Aisne).
|
JG |
de-Brichy |
Proven. Dép. Seraing.
|
EV |
Debricon |
PlN Bricon (Hte-Marne).
|
FD |
de-Bricon |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Debrie |
De B-. 1616 «Usinez Debrie» Princip-Chimay; originaire de Brie (Seine-et-Marne).
|
JG |
Debrie |
de Brie: 1. PlN Brie (Seine-et-Marne, Somme, Aisne…). 1188 Theobaldus…dominus de Brie, Chiny (CAO); 1459-61 Clarin de Brie = Clarin de Bry, Laon (MORLET). – 2.Grafie voor Debry(e). -3.1805 Philips de Brier = 1791 Philippus de Brie, Molenbeek-Wersbeek. In Webbekom wordt De Brier nu nog als Debrie uitgesproken (med. F.C.).
|
FD |
de-Brie(y) |
-Bris. Proven. 1. Brye (Loc.). — 2. Brie (Rég. fr.).
|
EV |
Debrier |
De Brier, de Brier. Contraction de moy. néerl. brieder ‘brasseur’.
|
JG |
Debrigode |
De B-. Nom d’origine: Brigode, à St-Amand-lez-Fleurus (Ht).
|
JG |
Debris |
cf. Debry.
|
JG |
Debris |
Debrit, zie Debrix.
|
FD |
Debrissy |
zie Debrichy.
|
FD |
Debrit |
Ethnique: néerl. brit ‘anglais’ ou var. de Debry.
|
JG |
Debrive |
Nom d’origine : Brive (Corrèze).
|
JG |
Debrix |
-is, -it: PlN Brix (Manche).
|
FD |
Debrock |
De Brock, De B-. Surnom: moy. néerl. broke, broche ‘crochet de fer’ ; ou bien nom de résidence: flam. topon. broke ‘marais’.
|
JG |
Debrocq |
Debroc(k), zie Dubrocq.
|
FD |
de–Broe(u) |
-Bro(ew). V. Brou. DE Broeyer. Profess. Exploitant de couveuses (pour poussins). N° 131, 164.
|
EV |
Debroe(x) |
zie Debrou.
|
FD |
Debroeck |
Debroek, Debrouck, Debroex. Nom d’origine : Brouck, topon. fréquent (emprunté à moy. néerl. broec ‘marais’).
|
JG |
Debroen |
cf. Debruyn.
|
JG |
de–Brogniez |
-Brogné. Proven. Brogne. (Ancien nom de St. Gérard). Ce nom, auquel a été ajouté un accent, s’est écrit ensuite Brogniez. N° 49, 64.
|
EV |
de-Broqueville |
N. de domaine (Fr.), ,,Villa du sieur B(à)rocq ».
|
EV |
Debrou |
(de) Brou, de Broe, de Broë, Debroux, Debroex, de Broux, Dubroux, Broux: Verspreide PlN W. brou: moeras, broekland. Vgl. Van den Broeke. Brou in Bitsingen (LU), Limbourg (LU), Wonk (LU); Broux in Ophain (WB). 1305 Jehans dis de Brous, escuiers, LX (ASH). Zie ook Dubrocq.
|
FD |
Debrou |
de Brou, Debroux, De B-, de B- (NF typique du Brabant wallon). 1660 «J. Debroux » Thuin ; nom d’origine : avec la prép. w. de ‘du’, w. brou ‘marais’, topon. fréquent, e.a. Le Brou, à Wonck (Lg), etc.
|
JG |
de-Brou(x) |
V. Brou.
|
EV |
de-Brouchoven |
Proven. ou domaine ,,Ferme du marais » (Broek). N08 231, 245.
|
EV |
Debrouck |
cf. Debroeck.
|
JG |
Debrouck |
zie Dubrocq.
|
FD |
Debrouse |
Nom d’origine: Broûse, à Visé (Lg).
|
JG |
Debrouwer |
De B-, de B-, Debrouwere, cf. Debrauwer.
|
JG |
Debroux |
De B-, de B-, cf. Debrou.
|
JG |
Debroyer |
De Broyer. Probabl. dérivé de néerl. broien ‘couver, tramer’, comme surnom de qqn qui manigance.
|
JG |
Debru |
De Bru, Debrue, De Brue. 1594 «Baudhuin Debru» BourgNamur; sans doute nom d’origine, mais le top. Bru, w. è bru, à Chevron paraît peu probable, étant donné que le -e final semble indiquer un û long et que le NF n’est pas du tout liégeois. Peut-être de Bru, 1182 «Berrue», dans les Vosges (cant. de Ram-bervilliers), cf. Morlet 290. Cf. aussi Debrus.
|
JG |
Debru |
Debrue, (de) Bru(e): 1. Var. van Debru(e)cq = Dubreucq. Vgl. Pabbruwe. – 2. Zie Bru.
|
FD |
Debru(i)lle |
Debrul(e), zie van den Brûle.
|
FD |
Debruc(q) |
de Bruck, zie Dubreucq.
|
FD |
Debruche |
cf. Debruge.
|
JG |
Debruche |
zie Debruge(s).
|
FD |
de-Brucq |
V. Brou.
|
EV |
Debrue |
1780 «François Debrucq» Charleroi; var. de Debreuck, mais aussi de Debru (qui précède), cf. ±1650 «Jehenne, fille Jean de bruck» = 1644 «les filles du bru» Lorcé.
|
JG |
Debrue |
cf. Debru.
|
JG |
de-Brue |
Proven. 1. Bru (Dép. Chevron), ,,Marais ». N° 231. — 2. V. Debrus. -Bruge. Prov. Bruges (Loc.).
|
EV |
Debruel |
Debruelle, Debrule, De B-, Debrulle. Nom d’origine: Brûle, topon. fréquent, cor-resp. à fr. breuil. Cf. aussi Lebrule.
|
JG |
Debruel(le) |
zie van den Brûle.
|
FD |
Debruge |
Debruche (avec assourdissement de la finale). 16e s. «Anthon de Bruge» Châtelet; nom d’origine : Bruges (FlOcc).
|
JG |
Debruge(s) |
Desbrugge, Debruche: PlN Bruges, Fr.vorm voor Brugge (WV). 1292 Alis de Bruges, Dk. (TdT).
|
FD |
Debruille |
Nom d’origine: Bruille, à Waudrez (Ht) et nom de deux communes du départ, du Nord.
|
JG |
Debruine |
Debrune, cf. Debruyn.
|
JG |
Debrule |
Debrulle, cf. Debruel(le).
|
JG |
Debrun |
1641 «Claude Debrun» BourgNamur; francisation de Debruyn.
|
JG |
Debrun |
Var. van Lebrun of De Bruin(e).
|
FD |
Debrunquez |
zie Dubruqué.
|
FD |
Debrus |
De B-, sans doute aussi Debrux. Nom d’origine : Brus, w. so brus ‘ (avec j prononcé), à Glons (Lg) (cf. JH, NF malmédiens, 40).
|
JG |
Debrus |
PlN Brus in Glons (LU), Heure-le-Romain (LU): 1312 sour les Brus d’Oyre. 1368 Wilheaume de Brus, Heure-le-Romain (AVB). Zie ook HERB, PSR40.
|
FD |
de-Brus |
Proven. Brus, ,,Bruyère » (Dép. Glons). N° 237.
|
EV |
Debrusle |
zie van den Brûle.
|
FD |
Debrux |
Spellingvar. van Debru.
|
FD |
Debruxelles |
Bruxelles, Desbruxelles, Brusselle, Bruselle(s): PlN Bruxelles, Fr. vorm voor Brussel. 1383 Girardin de Bruxelles (MARCHAL); 1392 Williame de Brusellez, Ip. (BEELE).
|
FD |
Debruxelles |
De B-. 1277 «Henri de Brussele» DettesYpres, 1527 «Jehan de Brusselles» BourgNamur; nom d’origine: Bruxelles.
|
JG |
Debruycker |
De B-, Debruyckere, De B-, De Bruyker. Nom de profession: moy. néerl. bruker, bruiker ‘tenancier d’un bien; détaillant’.
|
JG |
Debruyère |
zie Bruyère.
|
FD |
de-Bruyère |
Proven. Bruyère, (Loc. et L.D,). N° 237.
|
EV |
Debruyn |
De B-, De Bruijn, Debruyne, De B-, Debruine, -une, Debroen, etc. Surnom: néerl. bruin ‘brun’ (de cheveux ou de teint).
|
JG |
Debry |
w. nam. Dèbri, Debrye, Débris. 1511 «Jehan de Bry», 1559 «Anthoine de Bry» BourgNamur, 1589 «la femme de Dieudonné de Bry» CartCiney, 1594 «Jean de Bry dit Mathy», 1619 «Mathieu de Bry» Bourg-Dinant, 1668 «Jean de Bry» Purnode, 1755 «Henri Debrit» Ciney; le NF étant majoritairement namurois, topon. fréquent dans le Namurois: Bry, w. bri, à Onhaye, Falmagne, Celles, Heure-en-Faraenne (cf. J. Herbillon, NTN n° 33) plutôt que Bry, Brye (Ht). Cf. aussi Debrit.
|
JG |
de-Bry |
V. Bry.
|
EV |
Debry(e) |
Dubry, Bry, Debrije: 1. PlN Bry(e) (H) of Bry (Nord, Seine). 1306 Eymons de Brye, Noyon (MORLET). – 2. Grafîe voor Debrie. – 3. Debrye kan een oorspr. Ndl. naam zijn, blijkens 1397 Jan den Brye (SR Ktr. i8v°).
|
FD |
Debrycke |
Surnom: moy. néerl. bricke, brike ‘brique’.
|
JG |
Debrycke |
zie de Broucker(e).
|
FD |
Debryne |
Surnom: moy. néerl. brine, brijn ‘saumure’.
|
JG |
Debu(e) |
zie Dubus.
|
FD |
Debu(i)gne |
Debui(s)ne, zie Beugnies.
|
FD |
Debuck |
De B-, cf. Debock.
|
JG |
de-Buck |
-Bucq-, -Bucqu- -ois, -yo. V. Bûche.
|
EV |
Debucourt |
Nom d’origine: bien que le NF ne soit pas attesté du tout en France, p.-ê. Bus-court, hameau de Feuillières (Somme), 1108 «Buiscort», 1567 «Bucourt» (J. Garnier,Dict. topogr. de la Somme, I, 185 et 344), pic. o bukour (R. Debrie, Hvdr. de la Somme, 17) [MH].
|
JG |
Debucourt |
zie Debeaucourt.
|
FD |
Debucquoi(s) |
-oy, zie Buquoi.
|
FD |
Debucquoy |
cf. Dubuquoit, -oy.
|
JG |
Debue |
De Bue. Var. de Dubus [FD]?
|
JG |
Debuf |
Var. néerl., avec traduction de l’article, de Lebœuf [FD].
|
JG |
Debugne |
Debuigne, Debuine. Cf. 1334 «Jehan de Bugnies» ComptesMons, etc.; nom d’origine: Beugnies, près d’Avesnes (Nord) ou Beugnies, à Harmignies (Ht) [FD]; cf. aussi Beugnies et Debun(n)e. – Bibliogr. : R. Goffin, La famille de Beugnies en Hainaut, IdG 26, 1971, 17-23.
|
JG |
Debuicois |
zie Buquoi.
|
FD |
de-Buire |
V. De Bœur.
|
EV |
Debuisschert |
zie de Buysscher.
|
FD |
DE-Buisseret |
V. Buis.
|
EV |
Debuisson |
1623 «de Buisson» émigré en Suède, 1828 «François Debuisson» Fronville; nom d’origine: fr. buisson, extrêmement fréquent en toponymie.
|
JG |
Debuisson |
zie Buisson.
|
FD |
DE-Buisson |
V. Buisson.
|
EV |
Debulcke |
zie (van den) Bulcke.
|
FD |
Debun(n)e |
zie Debuigne.
|
FD |
Debunderie |
zie van de Bueri(e).
|
FD |
Debune |
Debunne, Debeune. NF de la région de Menin, résultant d’une évolution phonétique picarde lors de la flamandisation de Debu(i)-gne (ci-dessus), cf. 1685 «Pieter de Bunge», 1724 «Jacques Debugne», 1777 «J.B. van Bunnen» Menin [FD].
|
JG |
Debuque |
cf. Debuc.
|
JG |
Debuquois |
-uoy, zie Buquoi.
|
FD |
Deburbure |
PlN Burbure (PdC). 1240 Henricus Brebuires, Atrecht (NCJ); ± 1570 Anna Burbure, Dk.(CDT64).
|
FD |
de-Burbute |
Proven. Dép. Wezembeek.
|
EV |
Deburchgraeve |
cf. de Borchgrave.
|
JG |
Deburck |
zie Duburque.
|
FD |
Debure |
1174 «Clarenbaldus de Bure» Cart-Orval, 1229 « Volklodo de Bure» CartValDieu, 1595 «Jean de Bure [vendeur de cervoise]» Bouffioulx; nom d’origine: Bure (Tellin, arr. Neufchâteau).
|
JG |
Debure |
Bur(r)e: PlN Bure (N, Meuse, Moselle). 1100 Goderanno de Burs (ASH).
|
FD |
Deburge |
Deburges, De Burge, De Burges. Nom d’origine qui peut être Bouge, 1221 «Burges» (Nr), mais aussi Bourges, à Momignies (Ht).
|
JG |
Deburge(s) |
1. Var. van Debouge. PlN Bouge (N): 1221 Burges. – 2. PlN Bourges (Cher) of in Momignies (H). 1392 Jan de Bourges, Ktr. (SR f° 7).
|
FD |
de-Burges |
Proven. Bourges (Ville fr.).
|
EV |
Deburghgrave |
cf. de Borchgrave.
|
JG |
de-Burie |
Proven. Bury (Loc.).
|
EV |
de-Burlet |
Proven. Brulet (Dép. Hemptinne). V. Breuil.
|
EV |
Debury |
Deburie, Bur(r)y, Bur(r)i: 1. PlN Bury (H). 1275 Colais Buris, Nijvel (HERB.); 1285 Gonthiers de Buri, Dk. (TdT). – 2. PlN Bury (Oise). Evtl. Burey (Eure, Meuse). 1383 Nicole de Burry = de Beurey (MARCHAL).
|
FD |
Debury |
Nom d’origine: Bury (Ht).
|
JG |
Debus |
Debusse, De Bus. Nom d’origine: anc. fr. bus ‘bois’ ou moy. néerl. busch (de même sens).
|
JG |
Debus |
zie Dubus.
|
FD |
Debuscher |
Debusscher, De B-, Debusschere, De B-, De Busser, cf. Debosscher.
|
JG |
Debusne |
zie Beugnies.
|
FD |
Debusse |
zie de Busse.
|
FD |
Debusseré |
zie Bouchery, Boseret.
|
FD |
De-Busserolle |
Proven. ,,Petite buissière » (L.D.). N° 243.
|
EV |
Debusson |
zie Buisson.
|
FD |
de-Busson |
V. Buisson.
|
EV |
Debut |
(NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse). Sans doute nom d’origine: But, à Moulbaix et Hacquegnies (Ht) ou plus généralement de w. bu ‘bois’, précisément attesté dans la région de Charleroi (cf. L. Remacle, Le toponyme wallon bou(bu, …), DW 12, 1984,8-14).
|
JG |
Debut |
1. PlN But in Moulbaix en Hacquegnies (H) (J.G.). – 2. Zie (de) But. – 3. Spelling voor Debus.
|
FD |
de-Butte |
Proven. ,,Du tertre ». (L. D.).
|
EV |
Debuy |
zie Dubus.
|
FD |
Debuyne |
zie Beugnies.
|
FD |
Debuys |
zie Dubus, de Buys.
|
FD |
Debuyser |
De B-, Debuysere, De B-, Debuysscher, De B-, De Buysser, De Buyzer. Surnom: moy. néerl. baser ‘buveur’.
|
JG |
Debuyst |
De Buyst. Surnom: moy. néerl. buust, buyst ‘gourdin, massue’.
|
JG |
Deby |
Debye. 1429 «Renaît dé By» CoutStavelot, 1613 «Jean de By» BourgNamur; nombde résidence: w. bî ‘bief (fréquent en topon.) plutôt que var. de Debie.
|
JG |
Deby(e) |
1. PlN W. bî, Ofr. bief: kanaal. 1429 Renart de By, Stavelot (J.G.). – 2. Zie de Bie.
|
FD |
Debyser |
Debyzer, cf. De Bijser.
|
JG |
Deca |
Surnom : moy. néerl. ça ‘choucas’ ou var. de Decat. Decabooter, De C-. Surnom: néerl. kabouter ‘lutin, petit drôle’.
|
JG |
Deca |
zie de Ca.
|
FD |
Decadt |
cf. Decat.
|
JG |
Decaerlé |
Decaerle, de Caerlé, -le: Verhaspeling van De Ka(a) (Oud Land van Aarschot 1975-1976).
|
FD |
Decaesstecker |
Decaestecker, -eker. Nom de profession: moy. néerl. caessticker ‘marchand de fromage’.
|
JG |
Decaffemeyer |
Decafmeyer. Nom de métier, de métayer ou de batteur au fléau, d’après moy. néerl. ca/’balle du grain; chose sans valeur’.
|
JG |
Decagny |
Deca(i)gnie, Decaigny, Dekany, Ca(i)gnie, Ca(i)gny: PlN Cagny (Aisne, Calvados, Somme). 1298 Gautier de Caigny, Noyon (MORLET); 1468 Jean de Caigny, Tielt (Par. 1983,114-148).
|
FD |
Decaillon |
Decalion: PlN Ecaillon (Nord). 1285 Grar d’Ecaillon, H (CCHt).
|
FD |
Decaine |
Forme pic. de Dechesne, comp. Dequêne.
|
JG |
Decal(l)onne |
zie van Caloen.
|
FD |
Decallais |
Nom d’origine: Calais (PdC). de Callatay, -ay. NF hongrois: Kalatay (= de Kalata), avec adjonction de la particule de comme marque d’entrée dans la noblesse belge.
|
JG |
Decallais |
zie Calais.
|
FD |
Decallonne |
Nom d’origine: Callonne (Ht).
|
JG |
Decaltu(t) |
Decalut, cf. Decaluwe, -é.
|
JG |
Decalut |
Decallu(t): W. adaptatie van De Caluwe (HERB.)?
|
FD |
de-Calut |
Proven. Chaleux (Dép. Furfooz et Hulsonniaux). N° 79, 80.
|
EV |
Decaluwaert |
De Cahvaert. Surnom: moy. néerl. calwaert ‘tête chauve’.
|
JG |
Decaluwe |
-é, De Caluwe, -é, Decallu, -ut, Decalut. Surnom: moy. néerl. calu ‘chauve’, caluwe ‘calvitie’. – Bibliogr. : F. Debraban-dere, Callewaert en De Caluwe, dans De Leie-gouw34, 1992, 151-2.
|
JG |
de-Caluwé |
Proven. ,,Du gué aux berges dénudées ». (L.D.).
|
EV |
Decam |
zie Dechamp(s).
|
FD |
Decambray |
Cambray(e), Cambrai, Cambré: PlN Cambrai (Nord), Ndl. Kamerijk. 1216 Cardin Cambrai; 1246 Ava de Cambrai, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Decambron |
Cambron, Ouabron, Cambron, Cameron: PlN Cambron (H). 1231 Jakemes de Camberone, Dk. (SMTI); 1279 Jehans Cambrons, Bergen (PIERARD); 1374 Jan Cameroen, Gb. (SCHR.). De Cambry: PlN Cambry in Isières (H) en Wasmes (H).
|
FD |
de-Cambry |
Proven. Loc. fr. (Oise),
|
EV |
Decamk |
Decamp(s), Decan(dt), Decanck, -ncq, -ng, zie Decamp(s).
|
FD |
Decamp |
Decamps, Decam, cf. Descamps.
|
JG |
de-Camp |
V. Champ.
|
EV |
de–Campo |
Italianis. de Du Champ. V. Champ. N°59.
|
EV |
de-Camps |
V. Champ.
|
EV |
Decancq |
De Canck (NF de la région de Rou-lers, où il est attesté depuis 1640). Pour De-brab., var. flam. de De(s)camps.
|
JG |
Decannière |
zie Decarnières.
|
FD |
de-Cannière |
V. Carnières.
|
EV |
Decanq |
Decant, De Cant, zie Dechamp(s).
|
FD |
Décante |
Adaptatie (NF) van De Ganter.
|
FD |
Decantère |
Decantre. Nom de profession : moy. néerl. canter ‘chantre’.
|
JG |
Decap |
Surnom: moy. néerl. cappe, cap ‘manteau’.
|
JG |
Decapmaker |
-aeker. 1326 «Jan de Capma-kere» Ypres; nom de métier: fabricant de capes, de manteaux [FD], cf. Decap ci-dessus.
|
JG |
Decard |
Decart. Surnom: moy. néerl. caerde, carde ‘chardon, carde’.
|
JG |
de–Cardaillac |
Proven. N. de lieu du S.O. de la France.
|
EV |
de-Caritat |
N. ital., De Caritato, francisé.
|
EV |
Decarme |
Decarne, zie Ducarme.
|
FD |
Decarme |
Decarne. 1753 «Jacques Decarme (orig. d’Arville)» BourgLiège; forme pic. de charme (arbre).
|
JG |
Decarnière |
-es. Nom d’origine : Carnières (Ht), etc. (= bois de charmes).
|
JG |
Decarnière(s) |
de Carnière(s), Carnière, Decannière, (de) Cannière, Can(n)iere, Ca(u)nière: PlN Carnières bij Thuin (H) of bij Kamerijk (TW). Carnière < Lat. carpinaria: hagebeukenbos. 1348 Jacobi de Karniere, Ktr. (DEBR. 1971); 1349 Lotart Descarnières, Dk. (TdT).
|
FD |
de-Carnières |
V. Carnières.
|
EV |
Decarnoncle |
Surnom: adaptation française de moy. néerl. carbonkel ‘escarboucle’ ?
|
JG |
Decarnoncle |
zie (de) Carnonckel.
|
FD |
Decarpenterie |
Decarpentrie, Decarpentry. Forme pic. de charpenterie.
|
JG |
Decarpentier |
Néerlandisation de la forme pic. de fr. charpentier, cf. Carpentier.
|
JG |
Decarpentrie |
-tries, -terie(s), -try, Descarpent(e)rie, -tri(e)s, -try: Pic. carpenterie: timmerwerk. Vgl. Carpentier. BerBN van de timmerman. Of naar de PlN: timmermanswerkplaats.
|
FD |
Decart |
cf. Decard.
|
JG |
de-Cart |
Proven. Quartes (Loc.).
|
EV |
Decarte |
Decartes. 1621 «Nicolas de Carte (de Wigny/Sedan)» émigré en Suède; nom d’origine: Quartes (Ht), etc. Comp. le NF Descartes.
|
JG |
Decarte(s) |
Decart, Descarte(s), Discarte, Disca(rt): PlN Quartes (H), Quarte in Pont-sur-Sambre (Nord). 1284 Maroie de Quarte, Dk. (TdT).
|
FD |
de-Cartier |
Proven. Quartier, «District » (Droit ancien).
|
EV |
de-Cassembroot |
Proven. Kassem-broek (Dép. Bonheide),
|
EV |
de–Cassères |
Proven. Cassières. ,,Lieux planté de chênes ». N° 242.
|
EV |
Decasteau |
Decastiau, -iaux. 1499 «Jehan de Casteaux» TerrierNaast; nom d’origine: Cas-teau (Ht), ou d’un endroit appelé castiau, forme pic. de château.
|
JG |
Decasteau |
zie Ducastel(le).
|
FD |
Decastiau(x) |
zie Ducastel(le).
|
FD |
de-Castiau(x) |
V. Castiau(x).
|
EV |
Decat |
De C-, Decatte, Decadt. Surnom: moy. néerl. catte, cat ‘chat’. Cf. aussi Deçà.
|
JG |
Decatoire |
zie Catoir(e).
|
FD |
Decauchy |
zie Cauchie(s).
|
FD |
Decaudaveine |
PlN Camp d’aveine: haverveld. Vgl. Haverkamp. 1241 Joh. Camp d’Avene, Oc. (MORLET).
|
FD |
Decaurcelle |
zie Decourcelle(s).
|
FD |
Decausmacker |
De Causmaecker, De Cause-maeker, De Coussemaker. 1324 «Petrus Causemakere» = 1327 «Pietren den Couse-makere» Courtrai; nom de profession: moy. néerl. cousemaker ‘fabricant de chausses’.
|
JG |
de–Cauville |
Proven. Scoville. Dép. Mohiville.
|
EV |
Decaux |
1. Décaux < Ofr. descaus : ongeschoeid. Zie Dechaux. – 2. Zie Caux.
|
FD |
Decavel |
Decavele. 1268 «Riquardus Cavel» DettesYpres; moy. néerl. cavel(e), néerl. kavel ‘lot, parcelle’, surnom de qqn qui tire la loterie, qui attribue des parts par loterie [FD].
|
JG |
de–Cazenave |
Proven. (N. fr.). Case neuve, ,,Maison neuve ».
|
EV |
Deccache |
zie Dezecache.
|
FD |
Deccuber |
cf. Decub(b)er.
|
JG |
Deccuper |
cf. Decuyper.
|
JG |
Decefawe |
cf. Dessefawe.
|
JG |
Decefawe |
zie Dessefawe(s).
|
FD |
Decelle |
Decelles. Nom d’origine: Celles, nom de trois communes de Wallonie (prov. Hai-naut, Liège, Namur), certaines représentant le lat. silva, une autre le lat. cellula.
|
JG |
de-Celle |
Proven. Celles (Loc).
|
EV |
Decelle(s) |
Deselle: PlN Celles (H, LU, N) of Selles (o.m. PdC). 1305 Bauduin de Celles, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Decellier |
Fr. cellier (chambre à provisions), surnom de cellérier?
|
JG |
Decellier |
zie Ducellier.
|
FD |
Décembre |
Decembry: Naar de naam van de maand december? Of volksetymologisch < Dechambre, resp. Dechambry. PlN Chambry (Aisne, Seine-et-Marne).
|
FD |
Décembre |
Surnom, d’après le nom du mois, p.-ê. comme nom d’enfant trouvé. – Au génitif lat. : Decembry.
|
JG |
de–Cembry |
Proven. Sembrie (Dép. Chaudf ontaine).
|
EV |
Decendre |
Decender, zie Descendre.
|
FD |
Decercq |
PlN Chercq (H). 1304 Jehans de Cerk; 1329 Lotart de Cherck, Dk. (TdT).
|
FD |
Decerf |
1. Zie Lecerf(f). – 2. In de Westhoek ook spelling voor De Kerf (DUPAS 159).
|
FD |
Decerf |
de Cerf, Decherf (forme pic.). 1320 «Johanne de Cervo, milite» Fize-Fontaine, 14e s. «Gérard de Chier, demeurant au chierf» Hemricourt (BTD 26, 275), 1486-87 «Pirar de Cerf» TerreJauche, 1542 «Loys du Cerf» BourgNamur, 1602-3 «Ottelet du Cerf» TerriersNamur ; avec de mis pour du (w. de), probabl. nom d’enseigne, cf. une maison du « Cerf Noir » et une du « Cerf Rouge », à Liège (BTD 26, 267).
|
JG |
de–Cerf |
Proven. L.D.
|
EV |
Deceukeleer |
De Ceukeleire, Dekeukelaer, -aère, De K-, De Keukeleire. Moy. néerl. cokelaar, couk- ‘magicien, jongleur’.
|
JG |
de-Ceukeleire |
1. Proven. Couckelaere (Loc.). — 2. Passe-temps. De Kegelaar, ,,Le joueur de quilles ».
|
EV |
Deceulaer |
De C-, De Ceulaerde. Avec l’article de, var. néerl., avec voyelle palatalisée (o > eu), de Collar(d) [FD].
|
JG |
Deceuleneer |
De Ceuleneere, Deceulener, Deculenaire (forme francisée). Ethnique: néerl. keulenaar, habitant de Keulen ou Cologne.
|
JG |
Deceuninck |
De C-, Deceunink, De C-. Surnom: néerl. koning ‘roi’.
|
JG |
Deceur(t) |
Decoeur, Decour(t), Duc(h)oeur, C(h)oeur: 1. PlN Koeur (-la-Grande & la-Petite) (Meuse) < Lat. corylu: hazelaar. 1454 Jan de Cuer, Th. (PARM.); 1624 Jan de Ceure; 1625 Jan de Couer (LVL1971,451). – 2. Huisnaam Le Coeur: Het hart, b.v. 1609 Le Coeur d’Or in Luik (RENARD 274). Zie ook Lecoeur.
|
FD |
Deceuster |
De C-. Nom de profession: néerl. koster ‘sacristain’.
|
JG |
de–Ch(i)ef |
V. Dechievres et Delchef.
|
EV |
de–Ch(i)èvres |
Proven. Chièvres (Loc.). Synon. : Quiévreux.
|
EV |
Dechaene: |
Wsch. = Dechaine.
|
FD |
de-Chaffoy |
Proven. N. franc. ,,Lieu disposé en estrade ».
|
EV |
Dechaîne |
cf. Dechesne.
|
JG |
Dechaine, |
zie Duchêne.
|
FD |
Dechaineux |
Decheneux, Dechêneux. 1692 «Marie Decheneux (orig. de Logne)» Bourg-Liège; nom d’origine: Chaineux (Lg), etc. (= bois de chênes).
|
JG |
Dechaineux |
zie Chaineux.
|
FD |
de-Chaineux |
Proven. Loc.
|
EV |
Dechainois |
Nom d’origine: Chainoit, collectif en -oit de chêne, fréquent en toponymie.
|
JG |
Dechainois |
Verspreide PlN Chênois: eikenbos. Vgl. Pic. Duquesnoy.
|
FD |
Dechambre |
Deschambre. Fr. chambre, cf. aussi Delchambre.
|
JG |
Dechambre |
zie Delchambre.
|
FD |
de-Chambre |
Proven. V. Cambre.
|
EV |
Dechamp |
Dechamps. 1751 «Piere Dechamp du moulin du Ruy» La Gleize; fr. champ (topon. très fréquent), cf. aussi Deschamps.
|
JG |
Dechamp(s) |
Dechand, Deschamp(s), de Schamp, Des(s)chans, de Schans, Deschanck, Derschamp, Dersjant, Duchamp(s), Duchampt(s), Duchant, Dichamp, -ant, Decamp(s), Decams, Descamp(s), Décamp(s), Descampe, Descampt, Decam, de Kam(p), Decanck, Decan(c)q, Decang, Decamk, Decant, de Cang, de Can(d)t, Descan(s), Ducamp(s), Dequan(t), Dequand, Le Cam, Le Ouan(g), Lescan: PlN Fr. champ, Pic. camp: veld. 1230 Rogero des Cans = 1242 Rogero de Campis (SMTI); 1317 Andrieu des Chans, Ip. (MANTOU1972,494); 1317 Jehan des Cans, Ktr. (DEBR. 1971); 1395 Romain Descamps = 1394 R. Deschans, Mkr. (DEBR. 2000); 1664 de Candt = 1666 de Can = 1667 de Cant = 1678 de Champ = 1697 de Scan, Rs. (MVNi964,7o).
|
FD |
de–Champ(s) |
Proven. V. Champ.
|
EV |
de–Chanaud |
Chagne, ,,chêne ». Chagnaud, ,,Petit chêne ». N° 242.
|
EV |
Dechanet |
1. PlN Chanet (Aube, Cantal)? – 2. Zie Duchesnet.
|
FD |
Dechanet |
Dé- (NF hesbignon). Nom d’origine: Chanet, e.a. commune d’Argançon (Aube) et donc NF importé de France; sinon var. de Dechany, dont l’aire de distribution est assez similaire.
|
JG |
Dechange |
1260 «Gerardum de Cambiis» = 1307 «Gerars de Changes» AnthrLiège, 1427-33 «Jean des Changes», 1476-77 «Robert du Cambge ou des Canges» ÉchHuy; surnom de banquier ou nom de maison, d’après la maison des changes (cf. E. Renard, BTD 26, 279).
|
JG |
Dechange |
Duc(h)ange, Cange, Cangé: Fr. change, Pic. cange: wissel. BerBN van de geldwisselaar. PlN Cange in Villers-Pol (Nord); Le Change (LU) (TW). 1260 Gerardum de Cambiis; 1307 Gerars de Changes; 1307 Lambuce del Kange, Luik (RENARD 279); 1309 Robert du Cange, Senlis (MORLET); 1419 Estiévenart dit du Cange (receveur de Hainaut) (CCHt).
|
FD |
de-Change |
Proven. Chanxhe (Loc.).
|
EV |
de-Changy. |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Dechanxhe |
Nom d’origine: Chanxhe, à Spri-mont (Lg).
|
JG |
Dechany |
Nom d’origine: p.-ê. Chany, à Cordes (arr. Ath), mais le NF est nettement concentré dans la vallée de la Meuse entre Liège et Huy ; ce NF est attesté aussi en diverses régions de France.
|
JG |
Dechany |
PlN Chany in Cordes (H).
|
FD |
de–Charleroy |
Proven. Charleroi (Loc).
|
EV |
Decharneux |
Nom d’origine: Charneux (arr. Verviers), etc.
|
JG |
Decharneux |
zie Charneux.
|
FD |
de-Charneux |
Proven. Loc.
|
EV |
Dechatillon |
zie Castillion.
|
FD |
Dechau(x) |
Deschaux, Duchau, Duçau, Chau: 1. Verspreide PlN Chaux. 1385 Guillaume de Chaux (MARCHAI). – 2. De(s)chaux kan een spellingvar. zijn van Déchaux, Ofr. descaus: ongeschoeid, blootsvoets. Zndl. diskals: ongeschoeide karmeliet. 1209 Tieri Descauc; 1207 Isabel Descauce; 1231 Wautiers Discalciatus, Atrecht(NCJ).
|
FD |
Dechaux |
Fr. déchaux ‘déchaussé’ FEW 3, 91b, notamment surnom populaire des carmes déchaux.
|
JG |
Dechef |
Decheiver, zie Dechèvre.
|
FD |
Dechef |
Dechief. Le NF étant surtout hennuyer, probabl. nom d’origine: Chièvres (Ht), avec prononciation relâchée de la finale; ou bien, en région liégeoise, surnom: anc. fr. chief ‘tête; bout’, w. liég. tchîf FEW 2, 334a, cf. 1599 «Art de Cheff» AnthrLiège. Cf. aussi Delchef.
|
JG |
de-Chef |
V. De Ch(i)èvres. V. Delchef.
|
EV |
Dechemexhe |
cf. Dekemexhe.
|
JG |
Dechene |
Dechène, Dechêne, Dechenne, Dechesne, Dechaîne. 1627 «Colas de Chaines» émigré en Suède, 1760 «Jean-François Dechesne» BourgLiège; fr. chêne (topon. fréquent).
|
JG |
Decheneux |
Dechêneux, cf. Dechaineux.
|
JG |
Decheneux |
zie Chaineux.
|
FD |
de–Cheneux |
Proven. Chaineux (Loc.). V. Chêne.
|
EV |
de–Chenne |
Proven. V. Chêne.
|
EV |
Dechentenne |
de Chentinnes, Chantinne: PlN Chentinnes in Jandrain (WB). 1230 Cholino de Chemines, LU (CVD).
|
FD |
Dechentinnes |
1525 «Goffin de Chentinnes» BourgNamur; nom d’origine: Chentinnes, à Jandrain-Jandrenouille (BrW).
|
JG |
de–Chentinnes |
Proven. Gentinnes (Loc.).
|
EV |
Decher(t) |
Decherf, zie Lecerf.
|
FD |
Decherf |
cf. Decerf.
|
JG |
de–Chesne |
Proven. V. Chêne.
|
EV |
Dechesne(s) |
zie Duchêne.
|
FD |
de–Chestret |
Proven. ,,Du fortin ».
|
EV |
Dechevez |
(NF liégeois). Nom de résidence ou d’origine: probabl. anc. fr., anc. w. chavée, chevée ‘chemin creux’, bien que la forme liég. soit havéye.
|
JG |
Dechevez |
PlN Ofr. chavée, W. chevée: holle weg.
|
FD |
de-Chevez |
Proven. C(h)avée. V. Cave.
|
EV |
Dechevis |
Nom d’origine: Le Chevis, à Chimay (Ht).
|
JG |
Dechevis |
PlN Le Chevis in Chimay (H).
|
FD |
Dechèvre |
Dechièvre, Deschiever, Dechevres, Decheiver, Dechef, Delchef(fe), Dechi(e)f: 1. Fr. chèvre, W. tchtve, chief. geit. BN voor een geitenhoeder of naar de huisnaam. 1373 Closkinus dictus délie Chivre = 1396 Clous délie Chievre; 1442 maison de Chivre; 1557 Noël délie Chieff; 1599 Art de Cheff, Luik (RENARD 275); 1403 Gérard de Chierf, Luik (ISP). – 2. Dechèvre = De Chièvres. PlN Chièvres (H). 1127 Theodericus de Cirvia (DEBR. 1980′); 1188 Errembaldi de Cievere, H (SMT I); 1280 Jakemes de Cirve=J. de Chirve, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Dechièvre |
Dechèvre, -evre, -êvre, Dechèvres, -evres. 1613 «Gérard Dechièvre» Bourg-Dinant; nom d’origine: Chièvres (Ht). Comp. aussi Dech(i)ef, Delchef.
|
JG |
Dechilly |
Probabl. var. flam. de Desilly.
|
JG |
de-Chimay |
Proven. Loc.
|
EV |
Dechirot |
(NF de Comines). Peut-être nom d’origine, mais le Chirot (nom de ruisseau) se situe à Saint-Gengoux-le-National (Saône-et-Loire); sinon var. de Désirot?
|
JG |
de–Chisseau |
Proven. ,,Des masures » (Dial. franc.). Synon. : Desc(h)aseaux.
|
EV |
Dechmann |
D. FN Deichmann: dijkman, dijker of bewoner van een dijk.
|
FD |
de-Choiseul |
Proven. Anc. duché et loc. fr.
|
EV |
Decin |
Dessin, Des(s)ain(s), Des(s)aint, de Saint: 1. PlN (Ramegnies-)Chin (H). 1134 Gilionis de Cin; 1296 Yzabiel de Chin, Quiévrain (CSWI). Zie ook Desein. – 2. Zie Dessain(s). Vgl. Deckenpfronn (BW).
|
FD |
Deck |
au génitif: Deckx. Forme réduite à la syllabe accentuée (apocope) de moy. néerl. decker ‘couvreur’.
|
JG |
Deck |
Decke, Decken(s), Deckx, Decq: Patr. Bakervormen van Germ. diet-naam. Vgl. Dickens. 1298 Waltero Dec, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Deck |
V. TAD (Tak).
|
EV |
Deckeizer |
Deckeyser. Surnom: néerl. keizer ’empereur’.
|
JG |
Deckel, de |
zie Dekker.
|
FD |
Deckelver |
zie Carvers.
|
FD |
Deckemin |
Deckminck, Deckmyn. Néerlan-disation du NF pic. Du Quemin (= du chemin).
|
JG |
Deckemin |
Deckmyn, -ijn, -in(ck), Dac(q)mine: Pic. Du Kemin/Du Gamin, Fr. Duchemin: van de Wege. 1421 Guillebert Desquameins; 1425 Guillemet Descamaing, Templeuve (PARM. 60); 1627 Deckemyn, Lauwe (KWII).
|
FD |
Decken(s) |
zie Deck.
|
FD |
Deckenbrunnen |
Deckdenbronden, -branden: D. PlN.
|
FD |
Decker |
au génitif: Deckers. 1286 «Godescalc li Deckere» = 1287 «Godescal de Deckere» Det-tesYpres; nom de métier: moy. néerl. decker ‘couvreur’ ; cf. aussi Deck.
|
JG |
Decker(s) |
V. Dekker.
|
EV |
Decker, (de) |
Deckers, zie (de) Dekker.
|
FD |
Deckeyser |
V. Keizer.
|
EV |
Deckeyser |
zie (de) Keizer.
|
FD |
Deckeyzer |
cf. Deckeiser.
|
JG |
Deckmyn |
cf. Deckemin.
|
JG |
Deckmyn |
Deckx. V. TAD (Tak).
|
EV |
Deckmyn |
-in(ck), zie Deckemin.
|
FD |
Deckx |
cf. Deck.
|
JG |
Deckx |
zie Deck.
|
FD |
Declair |
zie de Cleer.
|
FD |
Declairfayt |
Declerfayt. Nom d’origine: Clairfayts (Nord), etc., cf. aussi Clairfayt, Clerfayt.
|
JG |
Declairfayt |
zie Clairfays.
|
FD |
Declaive |
zie Declèves.
|
FD |
Declat |
Declau, zie Deleclos.
|
FD |
Declaye |
Nom d’origine: Éclaye, à Pondrôme (Nr).
|
JG |
Declaye |
PlN Eclaye in Pondrôme (N) of Claye (Seine-et-Marne).
|
FD |
Declecq |
zie de Clerck.
|
FD |
Decleer |
De Cleer, Decleir, Declère. Soit surnom: moy. néerl. cleer, var. de claer ‘lumineux, radieux, brillant’, soit var., avec traduction de l’article, de Lecler(c) [FD].
|
JG |
Declef |
zie Leclef.
|
FD |
Decler |
zie de Cleer.
|
FD |
Decler(c)que |
1. Spelling voor De Clerck. – 2. PlN Clerques (PdC). 1320 Baudin de Clerkes; 1341 Gys de Clerkes, Clerques (DF VII). – 3. Evtl. PlN Klerken (WV). 1217 Theodericus de Clerkes; 1359 Jaque de Clerckes, Ip. (DF VII).
|
FD |
Declerc |
zie de Clerck.
|
FD |
Declercq |
de Clercq [23e NF le plus fréquent en Belgique], Declerck, De C-, Declerk, De C-, Deklerck, De K-, Deklerk, De K-, etc. Nom de profession: néerl. klerk ‘clerc, greffier’.
|
JG |
Declère |
cf. Decleer.
|
JG |
Declère |
zie de Cleer, Leclerc.
|
FD |
Declerfay(t) |
zie Clairfays.
|
FD |
de–Clerfay(t) |
V. De Clairfayt. -Clève. Proven. Clèves. (Loc. al-lem. et ancien duché). N° 216.
|
EV |
Declety |
Decléty. Nom d’origine: Cléty (PdC).
|
JG |
Decléty |
PlN Cléty (PdC). 1193 Hugone de Kelti; 1325 Jehan de Cleti(DF VII).
|
FD |
Declève |
De C-, Declèves, Desclève. Nom d’origine: Clèves (Rhénanie), mais la répartition massive en Hainaut peut inciter à y voir une autre d’origine, comp. Desclefs et Sclève.
|
JG |
Declève(s) |
Decleve, Clève, Declaive, Desclève, Delclève: 1. PlN Kleve (NRW). Vgl. Van Kleef. 1385 Henrici de Cleve; 1454 Willem van Cleve, Tg. (TYTGAT); 1484 Oste de Clèves, Dk. (TTT). – 2. Zie de Cleve.
|
FD |
Decleyn |
Dekleyn, De Cleen, De Cleene. Surnom: néerl. klein ‘petit’.
|
JG |
Decloe |
Decloo, zie Deleclos.
|
FD |
Decloedt |
De Cloedt, De Cloet. Surnom: moy. néerl. cloot ‘masse ; bâton à pommeau’ ; au fig. ‘lourdaud’.
|
JG |
Decloitre |
Decloître: PlN Ofr. cloistre: omheining, omheinde plaats; klooster (Fr. cloître). Vgl. Van Clooster.
|
FD |
Decloquement |
zie Clockman(s).
|
FD |
Declou(x) |
Declus, zie Deleclos.
|
FD |
de–Clou(x) |
Proven. Clos, Enclos (L. D.). N° 249.
|
EV |
Decloux |
Nom d’origine; var. de fr. clos (= enclos), comp. Recloux. Declusin. Nom d’origine: Clusin, à Wandre (Lg), etc., dérivé de fr. clos (enclos).
|
JG |
Declusin |
PlN Clusin in Wandre (LU).
|
FD |
Decninck |
zie (de) Koning.
|
FD |
Deco |
Decoo, De Coo. 1450 «Colinet de Ko», «Renchon dé Ko» CoutStavelot, 1517 «Gille de Ko» La Gleize; nom d’origine: Coo, à Stavelot (Lg).
|
JG |
Deco |
zie Decoo.
|
FD |
Decobeck |
-becq, zie Ecobecq.
|
FD |
Decobecq |
1601-2 «David de Cobeck» [analysé Cobèche par Appelgren?] émigré en Suède; nom d’origine: Scaubecq, à Braine-le-Comte (Ht), etc.
|
JG |
Decobert |
Degobert(s), Degombert: PlN (Mareuil-)Caubert (Somme).
|
FD |
Decochez |
zie Cochet.
|
FD |
de-Cochez |
Proven. Chaussée (Loc. et L.D.). (Dial. picard). N° 229.
|
EV |
Decock |
De C-, Dekock, De K-, Dekok, au génitif: Decox. Nom de profession: néerl. kok ‘cuisinier’ (équivalent du NF Lekeu). Cf. aussi Decocq.
|
JG |
Decockère |
zie de Koker.
|
FD |
Decocq |
De C-, Ducocq. 1575 «Florkin de Coc-que» AnthrLiège, 1603 «Katharinne fille de feu Henry de Cock» BourgLiège; généralement var. de Decock, mais dans certains cas, possibilité d’un nom d’enseigne comme «Au Coq hardi» (1750) à Liège (cf. E. Renard, BTD 26, 257). Cf. aussi Cocq, Coq.
|
JG |
de-Cocqueau |
V. Coq.
|
EV |
Decoen |
De C-, Decoene, De C-, de Coune. Surnom: néerl. koen ‘hardi’.
|
JG |
Decœur |
Ducoeur. Probabl. d’un nom d’enseigne comme «Le Cœur d’Or» (1609) à Liège, etc. (E. Renard, BTD 26, 274). Cf. 1624 «Jan de Ceure», 1625 «Jan de Couer», 1629 «Jan Le Coeur», émigré en Suède (Appelgren, 102, qui glose par une var. de Decourt, Del-court [ce qui est douteux]).
|
JG |
Decoeur |
zie Deceur(t).
|
FD |
de-Cœur |
V. Decour.
|
EV |
Decofour |
Du Caufour: van de Kalkoven. BerBN van de kalkmaker, kalkbrander. Vgl. Chaufouraux. 1296 Jehans dou Caufour, PdC (BOUGARD); 1392 van Jehanen Descaufours, Dk. (RAK, SR f° 8).
|
FD |
Decohynck |
Verschrijving (NF) voor Deconynck (de Koning).
|
FD |
Decol(le) |
de Col, de Cool: Verspreide Fr. PlN Col < Lat. collis: heuvel, berg. 1569 Joos de Cool, Lichtervelde (DF VIII).
|
FD |
Decolle |
Particule de + NF Colle, famille patricienne namuroise, depuis 1289.
|
JG |
Decollombs |
Decolon: Fr. colon: duif. PlN in Thimister (LU). La Colombe in Jouy (Soissons) of Columba (Hesdin-Auxi) (TW). 1300 Johannes de Columba, Dk. (DEBR. 1980); 1386 Andrie de Colon, Bg. (MARCHAL).
|
FD |
Decolon |
Étant donné la répartition du NF, probabl. nom d’origine: «les collombs», w. as colô, à Thimister (BTD 32, 227 et 65, 67-8) [JL, NFw2]. Cf. aussi le NF Colon (pour lequel, plusieurs explications sont proposées).
|
JG |
Decolon |
zie Decollombs.
|
FD |
de-Colon |
Proven. Cologne. (Loc. all.).
|
EV |
Decoman |
cf. Decooman.
|
JG |
Decoman |
zie Koopman(s).
|
FD |
Decombe(s) |
zie Delcombe.
|
FD |
Decombel(e) |
Decomble, zie (de) Combel.
|
FD |
Decombes |
Nom d’origine: fr. combe ‘petite vallée’.
|
JG |
Decomines |
de Commines: PlN Komen, Fr. Comines (H). 1267 Johannes de Commines, Ip. (BEELE). Zie ook Van Komen.
|
FD |
Decommene |
zie Comeyne.
|
FD |
de-Commines |
Proven. Loc.
|
EV |
Decondé |
16e s. «Jehan de Condé» Châtelet; nom d’origine: Condé-sur-Escaut (Nord).
|
JG |
Decondé |
Deconde, Condé(s), Conde(z), Condes: PlN Condé (Nord, Marne enz.). 1209 Nicholaus de Condato (DEBR. 1980); 1328 Jehane de Condet, Dk. (TdT).
|
FD |
de-Condé |
Proven. Seigneurerie française.
|
EV |
Deconinck |
De C-, de C-, Deconninck, De C-, Deconnink, Deconynck, Dekoninck, De K-, Dekoning, De K-, de Konninck, etc. Surnom: néerl. koning ‘roi’; pour les diverses acceptions du surnom, comp. Leroi.
|
JG |
Deconincke |
-inque, zie (de) Koning.
|
FD |
Decontreras(se) |
zie Contreras.
|
FD |
Decoo |
cf. Déco.
|
JG |
Decoo |
de Coo, Déco, de Ko(o), Koo, Decoox, Decooz: PlN Coo (LU). 1298 Joh. de Ko = J. de Co, Bg. (VERKEST); 1494 Colla de Quoo, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Decook |
au génitif: Decoox. Nom de profession: moy. néerl. cooc, coke’, var. de Decocq.
|
JG |
Decook |
Decooq, zie (de) Kok.
|
FD |
Decooman |
De Cooman, Decoopman, De C-, Decoman. Nom de profession: moy. néerl. coopman ‘marchand’.
|
JG |
Decoorde |
zie Descordes.
|
FD |
Decoox |
cf. Decook.
|
JG |
Decoox |
Decooz, zie Decoo.
|
FD |
Decoquibus |
-but, zie Cocquibus.
|
FD |
Decoquibus |
Dequoquibus. Particule de + NF Coquibus (cf. ce nom) ; pour E. Renard (BTD 26, 258), sobriquet d’un régent de collège.
|
JG |
Decord |
cf. Decort.
|
JG |
Decorde |
Decordes, de Cordes. 1602-3 «Guillaume Decorde» TerriersNamur; nom d’origine: Cordes (Ht).
|
JG |
Decorde(s) |
de Cordes, Decoorde: PlN Cordes (H). 1080 Stephani de Cordis (Dip. 261); 1123 Gualteri de Corda, Dk. (SMTI); 1281 Jehans de Cordes, Dk. (TdT); 1377 Jhan Descordes, Ktr. (V 86 v°).
|
FD |
de-Corde(s) |
Proven. Cordes (Loc.).
|
EV |
Decordier |
De C-. Particule de + NF Cordier.
|
JG |
Decordier |
zie Cordier.
|
FD |
Decormon |
PlN Cormont (PdC). 1348 demisele de Cormont, St.-Omaars (DF VIII).
|
FD |
Decornet |
Décorné, Decorné (formes remotivées). Particule de + NF Cornet ou bien nom de résidence, comp. Ducornet, -ez.
|
JG |
Decornet |
-é, zie Ducornet.
|
FD |
Decort |
De C-, Decorte, De C-, Decord, De-cordt, Dekort, De K-. 1695 «Jean-Antoine Decort» BourgNamur; surnom: néerl. kort ‘court, de petite taille’.
|
JG |
Decorti(l)s |
Decorty, zie Decourtil.
|
FD |
Decortis |
Decortils, Decorty, Decourtis, De C-, Decourty. 1250 «Adam de Cortis» Cortil-Wodon, 1354 «Gerar de Cortis escuwiers» CartValDieu, 1525 «Baudo de Courtil», 1566 «Philippe de Courti» BourgNamur; nom d’origine: w. corti, fr. courtil, très fréquent en toponymie, ainsi Cortil-Wodon (Nr), Cortils, à Mortier (Lg), etc.
|
JG |
de-Cortis |
Proven. Corthys (Loc.).
|
EV |
Decorwée |
Decorvet, Décorvet: PlN Corwées in Gilly (H).
|
FD |
Decorwée |
Surnom: w. di corwéye, fr. de corvée ‘travail gratuit dû au suzerain; prestation en nature’ FEW 2, 1226b; ou bien nom d’origine: Corvées, w. aus convéyes, à Gilly (Ht).
|
JG |
Decossaux |
Decosseaux. Particule de + NF Cosseau (pic. cossiau ‘cosse de pois, etc.’ FEW 2, 826 b).
|
JG |
Decossaux |
-eau(x), zie Cosseaux.
|
FD |
de-Cossaux |
Proven. Causseau, ,,Terr. de nature calcaire, inculte ». (Fr.).
|
EV |
Decoste |
Surnom : moy. néerl. cost, coste ‘contrée, côte’ ou var. du suivant.
|
JG |
Decoster |
De C-, Dekoster, De K-, Decostere, De Costere, Decostere, Decostre, Dekeuster, De K-, etc. Nom de profession: moy. néerl. coster ‘sacristain’.
|
JG |
Decot |
Surnom: p.-ê. moy. néerl. cote ‘cotte’; toutefois le NF est majoritairement hennuyer.
|
JG |
Decot |
zie de Cot, Descotte.
|
FD |
de-Côte |
Proven. V. Côte.
|
EV |
Decotenie |
Decotignie(s), zie Decottignie(s).
|
FD |
Decotte |
zie de Cot, Descotte.
|
FD |
Decottignie(s) |
-y, Decottegnie, Decote(g)nie, Decottenie(r), Decotignie(s), Cottignie(s), -iers, Cottigny, Cottegny, -ie(s), Co(u)tigny, Cottegnye, Cottenie(s), Cotteny(e), Coteny, Cottini(e), Cout(t)eneye, Couttenye, Co(u)ttenier, Cottenje, -je, -jié, Coudenys, -ijs, -is, Coudenie, Codenys, Codenie, Codnis: PlN Cottignies in Wasquehal (Nord). 1321 Jaquemes de Cotignies; 1450 Pieter de Cottignies, Ktr. (DEBR. 1972); 1663 Jan Cottignies; 1684 Rogier Cottenies; 1602 Antheunis Cothenys; 1762 Gabriel Cotteniers, St.-Denijs WV (KWII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1983,205-7.
|
FD |
Decottignies |
De C-, Decottignie, -y, Deco-tenie. Nom d’origine : Cottignies, à Wasquehal (Nord), d’où le nom du chansonnier lillois François Cottignies, dit Brûle-Maison (1678-1740).
|
JG |
Decoudin |
PlN Coudun (Oise). Vgl. FN Decodyn in PdC 1820 (BERGER). 1311 Thomas de Coudun (MORLET).
|
FD |
de-Coulange |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Decoulx |
zie Decoux.
|
FD |
Decoupigny |
zie Coupigny.
|
FD |
Decour |
Decourt. Nom d’origine: fr. cour < lat. curtis ‘espace clos, bâtiment de ferme’; cf. Delcourt.
|
JG |
Decour |
zie Decour(t).
|
FD |
de-Cour |
Proven. Court (Loc. et L. D.). V. Court.
|
EV |
Decour(t) |
1. Zie Delcour(t). – 2. Zie Deceur(t).
|
FD |
Decourcelle |
Nom d’origine: Courcelles (Ht), etc.
|
JG |
Decourcelle(s) |
Decourselle, Decaurcelle, Courcelle(s), Courselles, Coursel(le), Corselle, Courchelle, Corcel(l)is, (van) Corsel(l)is: PlN Courcelles (H, PdC). Ook gemigreerde PlN in Wevelgem (DF VIII) en Rollegem: 1439 van zinen goede te Courchelles in Rodelghem = te Courseeles (FERRANT 252). 1257 Nicolon Courceles; 1270 Emme de Courceles, Atrecht (NCJ); 1297 Hellins de Courcieles, Dk. (TdT); 1393 Jehan de Courchelles, Ktr. (DEBR. 1972); 1489 Willem Courcheelis = 1522 W. Courchelles, Ktr. (RAK).
|
FD |
Decourrière |
Nom d’origine: Courrière (Nr), etc.
|
JG |
de-Courrière |
V. Courrières.
|
EV |
Decourrière(s) |
PlN Courrière (N, H), Courrières (PdC). 1298 Everardi de Courieres, Bg. (VERKEST); 1479 Pieter de Courieres, Valencijn (PARM.).
|
FD |
Decourtier |
Particule de + NF Courtier.
|
JG |
Decourtil |
Decourtit, -is, -y, Decorti(l)s, Decorty, Courtil: PlN Co(u)rtil < Lat. curtile: kleine hoeve. Cortil-Noirmont (WB), Cortils in Mortier (LU), Courtil in Bovigny (LX), Courtils (Manche). 1313 Egidius de Courtix, Oc. (MORLET); 1565 Léonard de Courtil, WB(AW).
|
FD |
Decourtis |
Decourty, cf. Decortis, Decorty.
|
JG |
Decourtray |
Courtray: PlN Courtrai : Kortrijk (WV). 1201 Willaume Courtrai, Atrecht (NCJ); 1217 Daniel de Curtrai (CVT); 1297 Willaumes de Courtrai, Dk. (TdT); 1394 meestre Janne de Courtray omme dat hi te rade was metten goeden lieden vander wet van Curtrike, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1962,117-127.
|
FD |
Decourtray |
Nom d’origine: Courtrai (FlOcc).
|
JG |
de-Courty |
V. Corti(l).
|
EV |
Decout |
1. PlN Ecoust-Saint-Mein (PdC). 1323 Wybert d’Escout, Atrecht (NCJ). – 2. Evtl. spelling voor Decoux. – 3. PlN Ecout in Tilques en St.-Omaars (PdC). 1287 Aelis dame Decout, St.-Omaars; 1198 Eustachius de Echout, Tilques (DF III).
|
FD |
Decoutere |
Decouttere. Var., avec traduction de l’article fr., de Lecoutre, Lecoutere (anc. ft. castre ‘sacristain’) [FD].
|
JG |
Decoutere |
V. Kouter.
|
EV |
Decouvreur |
1. Zie Couvreur. – 2. PlN Couvreux in Dampicourt (LX).
|
FD |
Découvreur |
De C-. Particule de + NF Couvreur. À moins qu’il ne s’agisse de l’anc. fr. descovreor ‘éclaireur’, fr. découvreur Gdf 2, 570 [MH], mais c’est moins probable.
|
JG |
Decoux |
Decoulx, Decout: PlN Coux in Maillen (N), Coux (Ardèche, Char.-Mar., Hte-Vienne, Dordogne), Coulx (Lot-et-Garonne). 1555 Franchois de Cou; 1583 Denis Decoux, Namen (RBN).
|
FD |
Decoux |
w. nam. Dècou. 1562 «Pierro Decou», 1632 «Melchior Decoux» BourgNamur, 17es. «Decoux, De Coux» Wavre; nom d’origine: Coux, à Maillen (Nr), etc.
|
JG |
de-Coux |
Proven. Coo (Dép. Trois-ponts).
|
EV |
Decox |
cf. Decock.
|
JG |
Decq |
1. D’Ecque(s). PlN Ecque in Lapugnoy (PdC) of Ecques (PdC). 1302 Aelis d’Ekes; 1326 Willaumes d’Eke, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Deck.
|
FD |
Decq |
V. TAD (Tak).
|
EV |
Decq |
Var. de Deck, comp. le NF Ledecq.
|
JG |
Decrae |
De C-, cf. Decraeye.
|
JG |
Decraecker |
De C-. Surnom d’individu bruyant: néerl. kruker ‘qui casse (ou) croque’.
|
JG |
Decraemer |
De C-, Decramer, Decremer, De C-, Decremer, de C-, Decreemer, etc. Nom de profession: moy. néerl. cramer, cremer ‘détaillant’, cf. aussi Kramer, Kremer, etc.
|
JG |
Decraene |
De C-. Surnom: moy. néerl. crâne ‘grue’ ; aussi surnom de grutier.
|
JG |
Decraeye |
De C-, Decraye, De C-, Decrae, De C-, De Kraey. Surnom: moy. néerl. craeye ‘corneille’.
|
JG |
de-Craeyencourt |
Proven. ,,Domaine du sieur Crahon ».
|
EV |
Decraim |
zie (de) Crem.
|
FD |
Decraissin |
zie Decressin.
|
FD |
Decramer |
cf. Decraemer.
|
JG |
Decraux |
zie Degraux.
|
FD |
de-Crawhez |
Proven. Crawhez.
|
EV |
Decré(e) |
zie Cré.
|
FD |
de-Cré(e) |
Proven. 1. Craye (Dép. Renaix). — 2. Grez. (Loc.).
|
EV |
Decrée |
Var. de Decraeye?
|
JG |
Decrem |
De C-, Decrème, Decrême, Dekrem, De K-. Forme réduite de Decremer.
|
JG |
Decrême |
Decrenne, zie (de) Crem.
|
FD |
Decremer |
De C-, Decreemer, cf. Decramer.
|
JG |
Decres(s)y |
Decresij: PlN Crécy (Somme, Aisne, Seine-et-Marne). 1340 Lambertus de Creci; 1384 Robert de Crecy, Laon (MORLET).
|
FD |
Decress(a)in |
Decraissin: PlN Cressin (Ain).
|
FD |
Decresson |
W. de cresson, fr. cresson (surnom de marchand); ou bien var. de Decroisson.
|
JG |
Decresson |
zie Croissant.
|
FD |
de-Cresson |
1. Wall. V. Décroissant. — 2. Proven. d’un L.D. ou exploitation d’une cressonnière. Synon. : Descressonnières.
|
EV |
Decreton |
(NF de Flandre occ.). Surnom: w. de crèton, fr. creton ‘graillon, petit morceau de lard frit’ FEW 16, 314b, cf. Creton et Querton.
|
JG |
Decreton |
zie Creton.
|
FD |
Decreus |
cf. Decroes.
|
JG |
de-Cro(u)y- |
-er, -ère. Proven. Croy-ères.
|
EV |
Decrock |
De Krock. Surnom : moy. néerl. crocke, crucke ‘crochet, béquille’.
|
JG |
Decroes |
De Croës, Decreus, Decroos. 1378 «Lammin de Creus tavemier» Ypres ; surnom : moy. néerl. croes ‘bouclé’ ou moy. néerl. croese, crose ‘cruche, gobelet’ [FD].
|
JG |
Decroes |
Decroie, zie Decroix.
|
FD |
Decroïe |
Probabl. var. du NF fr. Decroy, du NL Crouy (Somme) ou, plus généralement, du NF fr. Decroix [FD].
|
JG |
de-Crois- |
-ant, -on. Proven. ,,Du croissant », enseigne de maison (De, wall., pour Du). Nos 47, 248.
|
EV |
Decroissant |
-oisson. 1335 «Collettes del Cres-cant», [14e s.] «Monssaignor Colar Baken-heme, chevalier, qui fut surnomeis délie Crex-han, par tant qu’il demoroit en le maison c’on dit le Crexhant à Liège» AnthrLiège; nom d’enseigne, cf. 1342 «Maison condist de Cressant séant assez près del Marché» (E. Renard, BTD 26,271). Cf. aussi Decresson.
|
JG |
Décroissant |
-on, zie Croissant.
|
FD |
Decroix |
De Croux (forme pic.), Decroo (forme flam.). 1570 «Robert de Croix» BourgNamur; nom d’origine : fr. croix, pic. crou, fréquent en microtoponymie.
|
JG |
Decroix |
Decroy, -oij, -oie, Descroix, Decroo(s), Decroes, Decroes, Decrose, Ducroix: Verspreide PlN Croix (H, Nord), in Dour (H), Solesmes (Nord). 1205 Johannis de Crois, Ktr. (DEBR. 1980); 1346 Johanne de Croye; 1410 Oste van Croeis, Ktr. (DEBR. 1971,1958); 1633 Hubertus de Croix = 1671 Huibrecht de Croos; 1682 Maria de Croo, Lo (CRAEYE). Decroo is soms ook een adaptatie van Lacroix: 1630 Judoca Decroo = 1654 J. Lacroo = 1690 J. La Croix, Tielt (VS1979,76).
|
FD |
de-Croix |
Proven. L.D. N° 229.
|
EV |
de-Crol- |
-ier, -ière, -y. Proven. De Croyère (Dép. La Louvière).
|
EV |
Decrolier |
-ière, Decrollier, Decroly: PlN Ofr. cro(u)lière: modderpoel, moeras. Croly in Saintes en Haut-Ittre (WB). 1429 Biernart des Crolières, Bergen (CSWIII).
|
FD |
Decrolière |
De la forme fém. toponymique du précédent, cf. anc. fr. croliere ‘fondrière’ et Crolières, sur Hoves et Petit-Enghien [BR].
|
JG |
Decroly |
cf. Decrolier.
|
JG |
Decrombecque |
-bèque, zie van Krombeke.
|
FD |
de–Crombruggh(e) |
Proven. Krommebrug (Dép. Wulveringen).
|
EV |
Decroo |
cf. Decroix.
|
JG |
Decroo(s) |
Decrose, zie Decroix.
|
FD |
Decroos |
cf. Decroes.
|
JG |
Decrop |
De Croppe. Surnom: moy. néerl. crop,croppe ‘jabot, poitrine’.
|
JG |
Decrot(t)y |
PlN Crottier: moeras < crotte: slijk. PlN Crottière in Frasnes-lez-Buissenal (H).
|
FD |
Decrotty |
Decroty. 1766 «Jean Pierre Decrotier prêtre chapelain» Arbrefontaine; nom d’origine: topon. dérivé de fr. crotte ‘boue’, cf. Crotière, à Frasnes-lez-Buissenal (Ht), etc.
|
JG |
Decroubele |
zie Courouble.
|
FD |
Decroupet |
w. (Verviers) Decroupet. Nom d’origine: Croupet, à Fléron (Lg), etc. (= butte, monticule).
|
JG |
Decroupet(te) |
PlN LU W. croupet(te): hoogte, verhevenheid. PlN Croupet in Flémalle-Grande, Fexhe-le-Haut-Clocher en Fléron (LU).
|
FD |
Decroupette |
Fémin. du précédent; plusieurs topon. liégeois.
|
JG |
de–Croupette |
Proven. ,,La petite croupe » (L.D.).
|
EV |
Decroy |
zie Decroix.
|
FD |
de–Croy |
Proven. Croy. (Dép. Uitkerke) .
|
EV |
Decroyer |
Decroyère. Nom d’origine : La Cro-yère, à La Louvière (Ht), etc. (= extraction de craie).
|
JG |
Decroyère |
-er(e): PlN La Croyère in La Louvière (H).
|
FD |
Decru |
-uw, De Cruw. Peut-être, avec w < d intervocalique, moy. néerl. crude, syn. de cru-der ‘brouettier’ [FD], cf. De Cruyer.
|
JG |
Decru(w) |
Decruy, zie de Cru(w).
|
FD |
Decrucq |
De C-. 1675 «Jean Decrucq» Beloeil; probabl. de moy. néerl. crocke, crucke ‘crochet’ (avec article flam. de) ou de moy. fr. crue ‘crochet’ FEW 16, 404b; cf. aussi Crucq.
|
JG |
Decruyenaere |
De Cr-, Decruynaere. Nom de profession: moy. néerl. crudenaer (sous une forme contractée) ‘marchand, épicier’.
|
JG |
Decryse |
Var. de Degryze (= le gris).
|
JG |
Decryse |
W. uitspr. van De Gryze.
|
FD |
Decubber |
De C-, Decuber, Deccuber. Nom de métier: couvreur en roseau, en jonc, de moy. néerl. cubbe, kubbing ‘toit de roseau, de jonc’.
|
JG |
Decubre |
zie de Cubber.
|
FD |
Decuir |
Decuire. Peut-être de fr. cuir, surnom de tanneur. — Comme ces NF sont de la région de Chimay et absents de l’anthroponymie française, il est difficile d’y voir les topon. Ecuire et Ecuires (PdC) [MH].
|
JG |
de-Cuite |
V. Kort. Latinisat. de van den Hove. (V. Hof). N° 59.
|
EV |
Deculenaire |
cf. De Ceulenaer.
|
JG |
Deculenaire |
zie de Keulenaere.
|
FD |
Deculot |
Var. de Duculot (w. culot ’bout, coin’).
|
JG |
Deculot |
zie Duculot.
|
FD |
Decumont |
zie Cumont.
|
FD |
Decupis |
zie Copis.
|
FD |
Decuyper |
De C-, Decuypere, De C-, Decuper, De Kuyper, au génitif: De Cuypers. 1636 «Hans de Cuyper» émigré en Suède; nom de profession: moy. néerl. cuper, cuyper ‘tonnelier’.
|
JG |
Decuypère |
zie de Kuiper.
|
FD |
Dedael(e) |
zie van Daal.
|
FD |
Dedain |
Var. francisée de Dedeyn?
|
JG |
Dedain |
zie (de) Deyn(e).
|
FD |
Dedal |
Nom d’origine: francisation de Dendal, néerl. dal ‘vallée’.
|
JG |
Dédal |
zie van Daal.
|
FD |
Dedapper |
De Dapper. Surnom: moy. néerl. dapper ‘agile, hardi’.
|
JG |
Dedave |
Dave: PlN Dave (N). 1423 Warnier de Dave, N(AAV).
|
FD |
Dedave |
Nom d’origine: Dave (Nr).
|
JG |
de-Dave |
Proven. Loc.
|
EV |
Dedden(s) |
zie Diedens.
|
FD |
Dedecker |
de D-, De D-, De Deckere, -eckker, Dedeker, De Decher, au génitif: De Deckers. Nom de profession: néerl. dekker ‘couvreur’. Cf. également le NF Ledecq.
|
JG |
Dedecq |
Dedek: W. adaptatie van De Decker.
|
FD |
Dedée |
Dedee, Dédée, w. (Thimister) Dèdèye. 1598 «Jean-Noé Dédie», 17.8.1735 «la maison et jardin potager qu’il a acquis de Henry Dédie située à Thimister» Thimister; nom d’origine: °en die, l.d. de Thimister (cf. A. Baguette, BTD 65, 71), dont le commentaire manque de clarté: la f. primitive du top. doit bien être °die (+dèye), mais paraît avoir parfois été confondue avec « dieu (die) [JL, NFw2].
|
JG |
Dedée |
Dedee, Dédée: Vervormd < Didier, Didi?
|
FD |
Dedeken |
De D-. Nom de charge: néerl. deken ‘doyen’ (de métier).
|
JG |
Deden |
Ethnique: néerl. deen ‘danois’.
|
JG |
Dedene |
Kan worden gelezen als De Dene of aïs Deedene (zie Dheedene).
|
FD |
Dederen |
cf. D’Ieteren.
|
JG |
Dederen |
V. Dieteren.
|
EV |
Dederen |
zie D’Ieteren.
|
FD |
Dederich(s) |
zie Diederich(s).
|
FD |
Dederichs |
Déderik, -ix, -y. Nom issu de l’anthrop. germ. theud-rik, ail. Dietrich, fr. Thiéry.
|
JG |
Dederick(s) |
-ix, zie Diedericx.
|
FD |
Dedessus |
De Dessus. Surnom topograph. : (habitant) de dessus [le village], etc.; comp. Dadseux, Daudeseux.
|
JG |
Dedessusle(s)moutier(s) |
de Dessulemoustier, Dedessuslesmoustier: Die hoger dan de (klooster)kerk woont. Vgl. Dessous-le-Moustier in Lens-Saint-Remy (LU).
|
FD |
Dedessuslemoutier |
-moustier, Dedessusles-moustier, -moutier, Dedessus-Les-Moustier, De Dessulemoustier. Nom topographique: (habitant) plus haut que l’église, que le moutier.
|
JG |
de-Deulin |
Proven.
|
EV |
Dedeur |
Surnom: néerl. deur ‘porte’.
|
JG |
Dedeurwaerder |
-waarder, De Deurwaerder, -ère, etc. Nom de profession: néerl. deur-waarder ‘portier, huissier’.
|
JG |
Dedier |
De Dier (forme néerlandisée, avec pseudo-article). Var. de Didier [FD].
|
JG |
Dedier |
V. THEUD.
|
EV |
Dedier |
zie de Dier.
|
FD |
de-Diesbach |
Proven. Loc. allem. V. Disbech.
|
EV |
Dediest |
Dediste(r), Dedisse, Didesse: PlN Diest (VB). 1088 Otto de Diste (CLAES1983); 1339 Pirot de Dyst, LU (AVB); 1349 Jehans de Diestre, Dk. (TdT).
|
FD |
Dediest |
Dediste, Dédisse. Nom d’origine: Diest (BrFl).
|
JG |
de-Diest |
Proven. Loc.
|
EV |
Dedieu |
de Dieu. Fr. de Dieu, surnom d’homme d’église (autres sens dans Dauzat 202, v° Dieu) ou d’enfant trouvé (Carnoy 290); cf. aussi Dieu(x).
|
JG |
Dedieu |
Dudieu: 1. PlN Dieu in Hacquegnies (H). – 2. Zie Dieu.
|
FD |
de–Dieu |
Proven. Thieu (Loc.).
|
EV |
Dedieudonné |
zie Dieudonné.
|
FD |
Dedion |
Nom d’origine: Dion-le-Mont, Dion-le Val (en Brabant wallon et en prov. de Namur).
|
JG |
Dedion |
zie Didion.
|
FD |
de-Dion |
Proven. Dion (Loc.). N° 209.
|
EV |
Dediste |
-isse, cf. Dediest.
|
JG |
Dediste(r) |
Dedisse, zie Dediest.
|
FD |
de-Dixmude |
Proven. Loc.
|
EV |
Dedoard |
zie Dedouaire.
|
FD |
Dedobbelaere |
De D-, Dedobbeleer, De D-, Dedobler. Surnom: moy. néerl. dobbelare ‘joueur, brelandier’.
|
JG |
Dedocq |
Surnom : moy. néerl. doc, docke ‘boule, bloc’.
|
JG |
Dedocq |
Wsch. < Dedonck.
|
FD |
Dedonck |
Kan een vertaling zijn van Van Donck, maar is wsch. de W. adaptatie van De Donker.
|
FD |
Dedoncker |
De D-, Dedonck (forme abrégée). Surnom: néerl. donker ‘sombre’.
|
JG |
Dedonder |
De D-. Néerl. donder ‘tonnerre’, surnom d’homme bruyant?
|
JG |
Dedouai |
zie Douai.
|
FD |
Dedouaire |
Dédouaire, Dedoyard, -art, Dedoijard, Dedoard: PlN Fr. douaire < Lat. dotarium, LU W. doiâr. weduwengoed, lijftocht, goed van de pastorie. PlN in Ligne, Marche (H).
|
FD |
Dedouaire |
Dedoyard, Dedoyart (formes w.). 1775 «Toussaint Dedoya (orig. de Mortier)» BourgLiège; nom d’origine: fr. douaire, w. liég. doyâ(re) (fréquent en topon.), surtout ‘bien de la cure’.
|
JG |
Dedouppe |
Nom d’origine: Dourbes, w. dourpe, doûpe (Nr).
|
JG |
Dedouppe |
PlN Dourbes (N) (J.G.).
|
FD |
Dedours |
PlN Dour (H). 1236 Egidio de Dors, Antoing (SMTI).
|
FD |
Dedoyard |
-art, cf. Dedouaire.
|
JG |
Dedoyard |
Proven. De Doyard (Dép. Ouffet, Tavigny).
|
EV |
de-Drée |
1. Proven. Draye (Dép. Warnant. — 2. V. Dedry. N° 68.
|
EV |
Dedreu |
PlN Dreux (Eure-et-Loir). 1438 Jaquemart de Dreux, Laon (MORLET)
|
FD |
Dedreuck |
zie Druk.
|
FD |
Dedrich |
Dedriche, Dédriche. 1659 «Jean De-drich» DénSalm; var. de Déderik ou Die-derich, mais pourrait être également, dans cette région de Vielsalm, une var. de Dedrixhe, cf. Detrixhe.
|
JG |
Dedriche |
1. Zie Diederich(s). – 2. Var. van Dedrixhe.
|
FD |
Dedrie |
cf. Dedry.
|
JG |
Dedrixhe |
cf. Detrixhe.
|
JG |
Dedrixhe |
Dedry(e), Dedrij(e), Dedrie: PlN W. vorm van Ndl. dries(ch); zie Detrie = Detrixhe.
|
FD |
Dedroog |
De Drough. Surnom: néerl. droog ‘sec’.
|
JG |
Dedry |
De D-, Dedrie, Dedrij (forme néerlandisée). Nom d’origine : de + w. drî, littér. ‘de derrière’, comp. Deladrière.
|
JG |
Deduc |
zie Leduc(q).
|
FD |
Deduytsche |
De Duytsche, De Duitse, etc. Ethnique: moy. néerl. duytsch ‘allemand, germain’, cf. Duts, Duits.
|
JG |
Dedyn |
cf. De Deyne.
|
JG |
Dedyn |
V. Dedeyne.
|
EV |
Dée |
V. De Hez et Daye.
|
EV |
Dee, (van) |
Dée, Vande, Wandee: Van Dee < Van de Ee of Van de Hee (van Dhee); zie Van Ee, Van Hee(de). Vgl. 1307 die Ee = 1424 de Ee = 1728 d’Eede, St.-Kruis; 1620 de E = de Eede = 1726 de D = 1734 de De, Tetegem (DFIII).
|
FD |
Deedene |
zie Dheedene.
|
FD |
Deege(n) |
zie Degen.
|
FD |
Deegerink |
zie Degerickx.
|
FD |
Deek |
Surnom: moy. néerl. deeck ‘mou, douillet’.
|
JG |
Deekens |
zie de Deken.
|
FD |
Deelen |
zie Dilien.
|
FD |
Deelen, van (der) |
van Deile, van Del, van Delen: 1. PlN Deel: stuk grond, plaats, erf (MOERMAN). Deelen (G). – 2. Reïnterpretatie van Van der Dellen? Zie Verdellen.
|
FD |
Deelkens |
Patr. = Dielkens. 1403 Jan Deelken, Aw. (ANP).
|
FD |
Deen(e), (de) |
zie de Dene.
|
FD |
Deene(n), van |
zie van Denen.
|
FD |
Deenen |
Dennen: Patr. Vleivorm van bijbelse VN Daniel. 1389 Daniel dictus Deenen, Deenen de Moelnere, VB (VAN LOEY 34).
|
FD |
D’Eer(e) |
Deeren, zie (de) Heer.
|
FD |
Deeren, van |
zie van Dieren.
|
FD |
Dees(en) |
Patr. Korte vorm van VN Desiderius.
|
FD |
Deetens |
Patr. Vleivorm van Diederik.
|
FD |
Deetens |
V. Theud.
|
EV |
de-F(f)ernez |
Proven. (nez prononcé gnie) Vergnies (Loc.).
|
EV |
de-F(f)on |
V. Fontaine.
|
EV |
de-Fa- -cq |
-cque, -cz. 1. Teud-jalk(s). V. THEUD. — 2. Proven. De Falque, L.D., ,,Le Faucon ».
|
EV |
de-Fa(u)we(s) |
V. hêtre.
|
EV |
Defaaz |
Defat. Nom d’origine: w. topon. fâ ‘hêtre’.
|
JG |
Defaaz |
zie Defat.
|
FD |
de–Faaz |
V. hêtke (Fâ).
|
EV |
Defache |
Fache(s): PlN Fâches (Nord). 1276 Willaumes de Faces, Rijsel (SPL); 1292 Maria de Fâches, Fîmes (FAC).
|
FD |
Defacq |
De F-, Defacque, Defacqz, Defaqz. 1616 «Gilles Defacq» PrincipChimay, fin 18e s. «Defacqz» Tournai; nom d’origine: Facque, à Verchoq (PdC) [avec z formant abréviation derrière q\.
|
JG |
Defacque(s), |
Defacq(z), Defac, de Facq, Defaqz, Defasque(s): PlN Facque in Verchoq (PdC). 1391 Jan de Fac, Ouwegem (CASTELAIN 2002); 1709 Jos. H. Th. Defacque, Bs. (MUL VII).
|
FD |
de–Faiche |
V. Defexhe.
|
EV |
Defaille |
Nom d’origine: anc. fr. faie ‘hêtre’ FEW 3, 367b, cf. Delafaille.
|
JG |
de-Failly |
V. hêtre (Faby).
|
EV |
Defaing |
v. Defoin, Defoing.
|
JG |
Defais |
zie Dufay(s).
|
FD |
Defalle |
1561 «Keers Lambrecht, dit de Falle» Vechmaal; nom d’origine: Faal-Mheer, auj. Val-Meer (Lb).
|
JG |
Defalle |
PlN Val(-Meer) (L). 1561 Keers Lambrecht dit deFalle, Vechmaal (J.G.).
|
FD |
de–Falle |
Proven. Fall-Mehr (Loc.).
|
EV |
de-Falleur |
Proven. -Falloise. Proven. Falaise (L.D.).
|
EV |
Defalque |
1. V. THEUD. — 2. V. Valk.
|
EV |
Defalque |
Verwaalsing van De Valke.
|
FD |
Defalque. |
Francisation de néerl. de valk ‘le faucon’.
|
JG |
Defamie |
Surnom: moy. fr. famée ‘renommée’ FEW 3, 406a; sinon fr. famille.
|
JG |
Defaqz |
cf. Defacq.
|
JG |
Defaqz |
Defasque, zie Defacque(s).
|
FD |
Defasseau |
Surnom: pic.fassiau, anc. v/.faissiau (corresp. de fr. faisceau) ‘mesure pour le bois de chauffage’ FEW 3, 428b.
|
JG |
Defasseau |
Var. van Fasseau of van Defuisseau(x)?
|
FD |
Defat |
Defas, Defaaz, Dufaz: W. var. van Defau. W. fâ < fagus: beuk.
|
FD |
Defat |
Nom d’origine: vi.fa, topon. très fréquent, dénasalisation de Defaing, cf. Defoing; ou bien, si le -a est long, var. de Defaaz.
|
JG |
de-Fat |
V. Pays.
|
EV |
Defau |
Defaut, Def(f)aux, Defeau, Defauw, de Fauw, Diffouw, Defauwe(s), Defawe(s), Desfawes, Dufaux, -ault, Duffau(t), -aux: PlN Ofr. fou, fau, W./aw < Lat. fagus: beuk. PlN Faux in Court-St-Etienne (WB), Faulx (N). 1067 Stephanus de Fais, Stavelot (ASM); 1222 Arnulpho des Faus, H (SMT I); 1275 Marie dou Fau, Ogy (VR 94r°).
|
FD |
Defau |
Défaut. Nom d’origine: anc. fr. fou, fan ‘hêtre’ (w. faw), cf. Defauw(e); ou bien, comme le suivant, de Faulx (Nr), etc.
|
JG |
Defaucambergue |
zie Fauquembergue.
|
FD |
de-Fauconval |
Proven. ,,Val du faucon ». (L.D.).
|
EV |
Defaure |
zieFaber.
|
FD |
Defaut |
-aux, -auw, -auwe(s), zie Defau.
|
FD |
Defaut, |
cf. Defau.
|
JG |
Defauw |
De F-, Defauwe, Defauwes, Defawe, Defawes. 1635-36 «Pirloz de fawes» Nandrin, 1711 « Toussaint Defawes » BourgLiège ; nom d’origine: v/.faw ‘hêtre’; cf. aussi Defau(t).
|
JG |
Defaux |
cf. Defau.
|
JG |
Defaux |
Nom d’origine: Faulx-les-Tombes (Nr), etc.
|
JG |
de-Faux |
Proven. Faulx (Loc.) ou Faux (L.D.). Synon. : De Foux. N° 79.
|
EV |
Defavero |
zie Delfab(b)ro.
|
FD |
Defawe(s) |
cf. Defauw(e).
|
JG |
Defawe(s) |
zie Defau.
|
FD |
Defaweux |
de F-. Nom d’origine: Faweux, à Charneux (Lg), etc. (w. topon. faweû ‘hê-traie’).
|
JG |
Defaweux |
PlN Faweux: beukenbos, in Charneux, Ernonheid, Fléron en Olne (LU).
|
FD |
Defay |
de Fay, Defays, de Fays. 1449 «Ren-chon de Fays», 1455 «Loran de Fays» Cout-Stavelot, 1479-80 «Wilhmar de Fay» Terre-Jauche, 1624 «Andry de Fays» Doische; nom d’origine: Fays, topon. très fréquent (w. topon. fayi ‘hêtraie’).
|
JG |
Defay(e) |
Defays, zie Dufay(s).
|
FD |
de-Fay(s) |
-Ffet, -Feyt. V. hêtre.
|
EV |
Defeau |
zie Defau.
|
FD |
Defebere |
Defebvre, Defebure, zie Faber.
|
FD |
Defeche |
Defèche, w. nam. Dèfèche, Defêche, Defesche. Nom d’origine: Fexhe (deux communes dans la prov. de Liège ; vt.jèhe, fèche).
|
JG |
de-Fèche |
Proven. Fexhe (Loc.).
|
EV |
Defêche |
Defèche, Defe(s)che: PlN Fexhe (LU). 1301 Henrico de Fehe; 1332 Ogier de Fexhe, Luik (SL (H).
|
FD |
Defechereux |
Defê-. Nom d’origine: Fechereux, à Esneux (Lg), etc. (w. topon. fètch ‘reû ‘fou-geraie’).
|
JG |
de-Fêchereux |
V. Fougère.
|
EV |
Defegnée |
Def(g)née, Defnet: PlN Evegnée (LU).
|
FD |
Defeinve |
Defenfe. Nom d’origine: Fenffe, à Ciergnon (Nr).
|
JG |
Defeinve |
zie Defenfe.
|
FD |
Defeld |
Defeldre, Defelle. Nom d’origine: néerl. veld ‘champ’.
|
JG |
Defeldre |
Defeld(e), Defelle, Deffeld: Verwaalsing van DeVelder.
|
FD |
Defen(a)in |
Desvenain, Deveneyns, -eijns, -ijn(s), -yn(s): PlN Fenain (Nord). ±1300 Bauduins de Fenin, Arië’n (BOUGARD); 1514 Andréas Devenin, Petegem (MULIII); 1548 Loij Devenijn, Beveren-Leie (KWII).
|
FD |
Defenain |
Nom d’origine: Fenain (Nord).
|
JG |
Defenfe |
Deffenfe, Defeinve: PlN Fenffe in Ciergnon (N).
|
FD |
Defense |
Dé-, Deffens(s)e: M.i. niet Ofr. defens, Mlat. defensum, -a: afgesloten, verboden terrein (J.G.), maar een reïnterpretatie van Defenfe, waarbij de gelijkenis van de vroegere letters 5 en/een handje geholpen heeft (vgl. Verftraete < Verstraete).
|
FD |
Defense |
Dé-, Deffense. 1623 «Materne Deffense» DénChimay, 1677 «Anne Défense», 1695 «Gille Defensse» BourgNamur; fém. de l’anc. fr. defens, défais ‘terre, bois dont l’accès est interdit’ FEW 3, 29.
|
JG |
Defer |
Defert. 1181 «Cono de Fer» CartOrval, 1632 «Jan Fer», émigré en Suède, d’où 1709«Johan Defaier», 1683 «Barbe Defer» BourgNamur; fr. fer, surnom d’ouvrier travaillant le fer; éventuellement, àNamur comme à Liège (cf. BTD 26, 283), habitant la rue de Fer ou près de la Porte de Fer.
|
JG |
Defer |
Dufer(t), Defert: PlN Fr. fer: ijzer. BerBN voor een smid of PlN: ijzermijn, plaats waar ijzer gevonden wordt. 1329 Wautier dou Fier, Roes. (MANTOU1972,509).
|
FD |
d’Efer |
-Evere. Proven. Evere (Loc.) ou Hever (Loc.).
|
EV |
Deferière |
Defferiere, -ère. Nom d’origine: Ferrières, topon. fréquent (= mine de fer).
|
JG |
Deferière |
Defferiere, -ière, de Ferrerre: 1. Verspreide PlN Ferrière(s): ijzermijn. 1275 Alars de Fierieres, Dk. (RL); 1295 Yde de Ferieres, Bergen (PIERARD). – 2. Ook PlN Fraire (N) gaat terug op Rom. ferarias: ijzermijn (TW). 1394 Gilliers de Ferieres, Fraire (CRN).
|
FD |
Deferm |
Deferme. Nom d’origine: «Ferme», forme ancienne de Faimes, dépend, de Celles-lez-Waremme (Lg); d’où aussi le NF Poullet de Ferme.
|
JG |
de-Ferm |
Proven. Ferme. L.D.
|
EV |
Deferm(e) |
PlN Faimes: 1220 Ferme (TW) bij Borgworm (LU). 1238 Liberté de Ferme, Borgworm (AVB).
|
FD |
Defernelmont |
Nom d’origine: Fernelmont, à Noville-les-Bois (Nr), devenu nom de commune. Cf. aussi Furnémont.
|
JG |
de-Fernelmont |
Proven. Dép. Noville-les-Bois. Synon. : De Furnémont.
|
EV |
Deferney |
Defernez, Deffernez. Nom d’origine: Ferney (Ain).
|
JG |
Defernez |
-ey, Deffernez: Patr. Zoon van Fernet.
|
FD |
de-Ferrier |
V. Ferrier, Ferrières.
|
EV |
Defert |
cf. Defer.
|
JG |
Defert |
zie Defer.
|
FD |
Defesche |
cf. Defeche.
|
JG |
Defesche |
zie Defêche.
|
FD |
Defeu |
(NF surtout anversois). Nom d’origine: soit de feu, au sens ancien de ‘foyer, ménage’, soit w. topon. defeû (ainsi so V defeû à Mont-le-Ban), corresp. à l’anc. fr. défais (cf. Défense); Debrab. 353 songe également à une var. pic. de Defau, par hypercorrectisme.
|
JG |
Defeu |
de Feu, Defoeux: Hypercorrect voor Defau.
|
FD |
Defeuille |
Fr. de feuille, surnom de motivation obscure ou au sens toponymique du terme.
|
JG |
Defever |
De F-, Defevere. Néerlandisation d’anc. fr.fevre ‘forgeron’ ou du NF Lefevre.
|
JG |
Defever |
Defèvre, zie Faber.
|
FD |
Defevrimont |
de Fevr-. Cf. 17° s. «Louis Févri-mont» notaire à Seneffe et Trazegnies (IdG 2006, n°3); nom d’origine ou de fief (non localisé), comp. Févry, à Gedinne (arr. Dinant); v. aussi Fivremont.
|
JG |
Defévrimont |
Defevrimont, Fivremont: PlN.
|
FD |
de-Févrimont |
Proven. Mont de Févry (Dép. Gedinne).
|
EV |
de–Fexhe |
Proven. Fexhe (Loc.).
|
EV |
Deff- |
zie Def-.
|
FD |
Deffaity |
Particule de + NF Faitis (anc. fr. faitis ‘joli, beau’ FEW 3, 358b).
|
JG |
Deffense |
cf. Défense.
|
JG |
Defferiere |
-ère, cf. Deferière.
|
JG |
Deffet |
Var. de Defat, Defaing.
|
JG |
Deffet |
Var. van Defat (HERB.).
|
FD |
Deffoin |
cf. Defoin(g).
|
JG |
Deffoin |
zie Dufoin(g).
|
FD |
Deffontaine |
cf. Defontaine.
|
JG |
Deffontaine(s) |
zie Delafontaine.
|
FD |
Deffranne |
Deffrasne, Deffrasnes, cf. Defra(s)ne.
|
JG |
Deffrasne(s) |
-anne(s), -ânes, -enne(s), -esnes, zie Dufrasne.
|
FD |
Deffrenne |
Deffrennes, Deffresnes, cf. Defrêne, etc.
|
JG |
Deffromont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Defgnée |
Nom d’origine: Évegnée (Lg).
|
JG |
Defgnée |
zie Defegnée.
|
FD |
d-Efgnée |
Proven. Evegnée (Loc.). Synon. : Defnet. N° 75.
|
EV |
de–Fi- -se |
-ze. Proven. Fize (Loc.).
|
EV |
Defiennes |
PlN Fiennes (PdC). 1298 Pierres de Filnes, Kales (GYSS. 1963); 1398 Johannis de Fienes, Bergen (CSWII).
|
FD |
de–Fierlant |
Propriété ou proven. (Fiers, Foris, ,,Extérieur ») ,,Do-maine extérieur, étranger » ou ,,Do-maine du sieur Fidier ou Widier ».
|
EV |
Defieu(w) |
zie Fieu(x).
|
FD |
de–Fillet |
Proven. Filée (Dép. Goesne).
|
EV |
de-Fin |
Proven. Fin (de l’agglomérat.), L.D.
|
EV |
Defise |
Defize: PlN Fize (LU). 1307 Raut de Fies, LU (AVB).
|
FD |
Defise |
w. nam. Dèfîse, Defize, De F-. Nom d’origine: Fize (deux communes dans la prov. de Liège).
|
JG |
Defives |
Nom d’origine: Fives-Lille (Nord).
|
JG |
de-Fives |
Proven. Fieffet (Dép. Familleureux).
|
EV |
Deflandre |
Deflander, zie Flandre(s).
|
FD |
Deflandre |
Deflander. 1264 «Guy de Flandres» ChartesFlandre, 1786 «Guilleaume Deflandre» Nalinnes; originaire de Flandre.
|
JG |
de-Flandre |
Proven. Ancien comté.
|
EV |
Deflavion |
Nom d’origine: Flavion (Nr).
|
JG |
Deflavion |
PlN Flavion (N). 1520 Mathis de Flavion, Namen (RBN).
|
FD |
Deflem |
Flem: 1. PlN Flemme in Jallet (N). – 2. Zie Flem.
|
FD |
Deflem |
Nom d’origine : Flemme, à Jallet (Nr).
|
JG |
Defleur |
Surnom: de + îr. fleur; cf. Lafleur.
|
JG |
Defleur |
Zie Lafleur.
|
FD |
de-Fleur |
Proven. Fleurus (Loc.).
|
EV |
Defline(s) |
Deflinne(s): PlN Flines (Nord). 1296 Jakemes de Flines, Artesië (BOUGARD); 1305 Thieri de Félines, Dk. (TdT).
|
FD |
de–Flines |
Proven. Dép. Andenne.
|
EV |
Deflinne |
-es. Nom d’origine: Flines (deux communes, départ. Nord).
|
JG |
Deflo(o) |
zie Duflot.
|
FD |
de-Flo(u) |
Proven. Floxhe (prononcé Floh), ,,Mare ». (Plus L.D., Rég. Liège).
|
EV |
Defloo |
de Flou. Surnom: moy. néerl. flau, flou ‘faible, mou’.
|
JG |
de-Florence |
Proven. Loc.
|
EV |
Deflorenne |
Nom d’origine: Florennes (Nr).
|
JG |
Deflorenne |
PlN Florennes (N). 1184 Hugonis de Florinis, Gerpinnes (SLL).
|
FD |
Deflory |
Flory, (De) Fleury: Verspreide PlN Fleury (PdC, Oise, Somme). 1388 Fleury = Floury (Côte-d’Or); 1384 Jean Fleury; 1387 Perrenot Flory = de Floury (MARCHAL).
|
FD |
Deflos |
zie Duflot.
|
FD |
Deflou |
zie Duflot.
|
FD |
Defloure |
Surnom: moy. néerl. vloer, floer ‘sol, plancher’.
|
JG |
Defnée |
Defnet, zie Defegnée.
|
FD |
Defnet |
Nom d’origine: d’Affnay, à Neufchâ-teau-lez-Visé (Lg).
|
JG |
Defoer |
De F-, De Foor. Flamandisation de Dû-four.
|
JG |
Defoer |
Defoër, zie Lefort, Dufour.
|
FD |
de-Foër |
-Foirdt. Proven. Fouare, Voord, ,,Gué ». L.D. N° 55.
|
EV |
Defoiche |
Nom d’origine: Foisches, w. fwèche (Ardennes).
|
JG |
Defoiche |
PlN Foisches (Ard.).
|
FD |
Defoin |
w. nam. Dèfwin, Defoing, Deffoin [depuis 1692, à Haut-Pays (Lx)], Defaingf. 1651 «Hubert Defoin» BourgNamur; nom d’origine: faing (topon. fréquent, maso, de fagne), e.a. à Jamoigne et Chiny, avec inter-calation de -w- en w. nam. ; cf. aussi Dufoing.
|
JG |
Defoin(g) |
zie Dufoin(g).
|
FD |
de-Foin(g) |
V. Fagne.
|
EV |
Defoirdt |
Peut-être adaptation néerl. du NF Lefort, Dufort [FD].
|
JG |
Defoirdt |
zie Dufort, Lefort.
|
FD |
de-Foische |
Proven. 1. Forge (Loc. et L.D., prononc. dial. N° 79. — 2. Fouages (Dép. Maubray).
|
EV |
Defollin |
Deffolin: Patr. Folin, dial. voor Phollien (J.G.).
|
FD |
Defollin |
Particule de + Folin (prénom), forme régionale de Feuillen.
|
JG |
Defont |
Nom d’origine: fr.font ‘fontaine’.
|
JG |
Defont |
zie Dufont.
|
FD |
Defontaine |
Deffontaine. 1334 «Jehan Defon-tainnes» ComptesMons; nom de résidence: fr. fontaine.
|
JG |
Defontaine(s) |
-eyne, zie Delafontaine.
|
FD |
de–Fontaine(s) |
V. Fontaine.
|
EV |
Defoor |
De Foor, cf. Defoer.
|
JG |
Defoor(d)(t) |
zie Dufort, Lefort. Defooz, de Fooz, Dufooz, Fooz, Foos, Dafos: PlN Fooz (LU) of in Wépion. 1218 Eustatius de Fos (KCTD 1961,89); 1220 Albertus de Foz, Luik (SLL).
|
FD |
Defoort |
Néerlandisation de Lefort.
|
JG |
Defooz |
De F-, de F-. Nom d’origine: Fooz(Lg) ou de Fooz, à Wépion (Nr), etc.
|
JG |
de-Fooz |
Proven. Loc.
|
EV |
Deforc(h)e |
zie Delforge, Deforges, Delforce.
|
FD |
Deforce |
cf. Deforche.
|
JG |
Deforchaux |
-aud, Defors(e)au: PlN Forceau in Templeuve (H). Vgl. Fr. FN Fourchaud. Dira, van Ofr. forche, Fr. fourche: vork, wegsplitsing, tweesprong.
|
FD |
Deforche |
De Porche, Deforce. L’origine doit généralement être topon., soit fourche au sens de ‘bifurcation’, soit (le NF étant surtout flamand) var. de De(l)forge [FD]. Cf. aussi Deforseau, Deforchaux.
|
JG |
de–Fore(i)t |
V. Foret.
|
EV |
Deforeit |
Defore(s)t, zie Duforet.
|
FD |
Deforest |
Deforet, -et. Nom d’origine: fi. forêt (topon.), aussi nom de localités.
|
JG |
Deforge |
1727 «Marie Deforges» BourgLiège; nom d’origine: fr. forge, ainsi Forges-lez-Chimay (Ht), etc.
|
JG |
Deforge(s) |
Desforges, De(s)forche, Deforce: 1. PlN Forges (H). 1287 Jehans de Forges, H (CDH). – 2. Zie Delforge.
|
FD |
de-Formanoir |
V. Fourmanoir.
|
EV |
Defors(e)au |
zie Deforchaux.
|
FD |
Deforseau |
-au, Deforchaux. Dimin. de Deforche, cf. Forceau, Forzeau, dépend, de Templeuve (Ht)?
|
JG |
Defort |
Généralement forme flamandisée du NF Lefort (comm. A. Lafort), cf. Lafort, -ourt.
|
JG |
Defort |
zie Dufort.
|
FD |
de–Fort |
V. Fort.
|
EV |
de-Fos- |
-é, -et, -ez. V. Fossé.
|
EV |
Defossa |
de Fossa, w. (Malmedy) Dèfossâ. 16e s. «Johan Defossas» Robertville; nom d’origine: 1523 «les champs ditz les fossas», à Robertville (Lg), latinisation de fr. (topon.) fossé. – Bibliogr. : Chr. de Fossa, La famille de Fossa de Robertville, Bruxelles, Office généal. ethérald. de Belgique, 1991, 312 p. – Cf. également 1272 «Theodericus de Fossa» Polypt-Villers, 1280 «Lambondus de Fossa» Princip-Liège (cf. le suivant).
|
JG |
de–Fossa |
-Fosse. V. Fosse.
|
EV |
Defossa(z) |
PlN in Robertville (LU) < fosse: gracht, sloot. 1523 les champs ditz les Fossas; 16e e. Johan Defossas, Robertville (HERB., PSR 41).
|
FD |
Defosse |
De(s)fosses, Defosze, Del(a)fosse, Delefosse, Delfos, (del) Fosse, Delfasse, Lafosse, Dufosse(t), -sez, -se, Defosset, Defossé(s), -sez, -szé, Deffossez, Desfossez, -ses, Fosset, -sez, -se, -sey, -cez: PlN Fosse: gracht, sloot, dim. Fosset. Verspreide PlN. PlN Fosse (o.m. LU, N). 1284 Jehans dou Fosset, Har.; 1285 Fieroet del Fosset, Pittem (DEBR. 1980); 1303 Janne dele Fosse, Bg. (VERKEST); 1321 Pressent de le Fosse, Bergen (CSWII).
|
FD |
Defosse |
-es, -et, -ez. 1289 «Jehens des Fos-seis» CensNamur, 1444 «Maghin de Fos-set», «Henri de Fosseit» [très fréquent] TerreJauche, 1499 «Huart des Fosséz» Ter-rierNaast, 1542 «Jean Defossez» Gozée-Marbais, 1602-3 «Jean de Fosset» Terr-iersNamur, 1679 «Gaspart Defosset» BourgNamur; nom de résidence, d’après fossé, souvent au sens topon. de ‘talus’ (A. Vincent, BTD25, 119).
|
JG |
Defosse |
w. nam. Dèfosse. 1653 «Melchior De-fosse» BourgNamur; nom d’origine: Fosses-la-ville (Nr) ou Fosse (Lg), etc.; w. topon. fosse ‘fond’.
|
JG |
Defosseux |
PlN Fosseux (PdC). ±1300 Colins de Fosseus, PdC (BOUGARD); 1364 Wautier de Fosseus sire de Ravenberghe, H (CCHt).
|
FD |
Defoubert |
Particule de + Foubert, anthrop. germ. fulc-behrt.
|
JG |
de-Foulon |
Proven. Fouleng (Loc.).
|
EV |
de–Founes |
V. Fagne.
|
EV |
Defour |
De F-. Var. de Dufour.
|
JG |
Defour |
zie Dufour.
|
FD |
Defourneaux |
zie Fournel.
|
FD |
de-Fourneaux |
Proven. Fumaux (Loc.).
|
EV |
Defourny |
1547 «Johan de Fourny» Malempré; nom d’origine: w. dèforni ‘du fournil’.
|
JG |
Defourny |
zie Dufourny.
|
FD |
de-Fourny |
1. Proven. fournil (L.D.). — 2. Profess. N. de boulanger. N° 131.
|
EV |
Defourt |
zie Dufour.
|
FD |
Defoux |
1630 «Denis Defoulx», 1666 «Gérard Defoux» BourgNamur; var. de Defau(x), cf. anc. fi. fou ‘hêtre’.
|
JG |
de-Foux |
1. V. Defoy. — 2. V. Defaux. N° 79.
|
EV |
Defoy |
Dufoix: 1. PlN Foy-Notre-Dame (N). 1396 Collin de Foey, Opzullik (DE B.). – 2. Var. van De Foux. 1382 Marghareta de Fous = 1408 M. van Foys; 1526 Jan de Foys, Heers (LAES).
|
FD |
Defoy |
w. nam. Dèfwè. Nom d’origine: Foy-Notre-Dame, w. fôye (Nr), cf. 1602 «Jean de Foye, bolengier» BourgDinant [mais le NF devrait se prononcer Dèfôye] ; sinon d’anc. fr. défais, cf. Défense.
|
JG |
de-Foy |
Proven. Foy (Dép. Falaen) Defoy (Defensus), ,,Bois réservé au seigneur ». Synon. : De Foux. N° 241.
|
EV |
Defraen(e) |
zie Dufrasne.
|
FD |
Defraene |
De F-. Néerlandisation de fr. frêne.
|
JG |
de-Fraene |
V. Frêne.
|
EV |
de-Fraetere |
V. de Fraiteur.
|
EV |
Defraeys |
cf. Defraye.
|
JG |
de–Frahan |
Proven. N. de domaine.
|
EV |
Defrai(g)ne |
zie Dufrasne.
|
FD |
de–Frai(g)ne |
V. Fresne.
|
EV |
Defraigne |
Defraine, Defraisne. W. liég. frâgne, fr. frêne, cf. Defrane et Defre(s)ne.
|
JG |
Defraipont |
de Fraipont. Nom d’origine: Fraipont (Lg).
|
JG |
de-Fraipont |
Proven. Loc.
|
EV |
Defraire |
1. PlN Fraire (N). – 2. Zie de Frère.
|
FD |
Defraire |
Nom d’origine: Praire (Nr). Cf. aussi Defrère.
|
JG |
Defraisne |
zie Dufrasne.
|
FD |
de-Fraiteur |
Proven. Fraiture (Loc.) ,,Terre inculte ». Synon. : De Fraetere. Synon. fl. : Bracht. N° 237.
|
EV |
Defraiture |
Defraiteur, Defrétur. Nom d’origine: Fraiture (Lg); anc. fr. fraiture ‘fracture’, en topon. ‘terre en friche’ FEW 3, 744a.
|
JG |
Defraiture |
-eur, zie Fraiture.
|
FD |
Defraity |
Nom d’origine: Fraity, à Pepinster (Lg), à Roly (Nr), etc.; anc. fr.fraitis ‘terre en friche’ FEW 3, 754b.
|
JG |
Defraity |
PlN Fraity in Pepinster (LU) en Roly (N). Ofr. fraitis: braakland.
|
FD |
Defran(n)e |
Defrasnes, zie Dufrasne.
|
FD |
Defranc |
de Franc, Defrancq, Defrang. Particule de + NF Franc(q) < anthrop. germ. Franco, ou traduction, avec adaptation de l’article, de Lefranc, plutôt que nom d’origine: Frencq (PdC) [FD].
|
JG |
de-Franc |
Proven. Franc-Waret. Ou bien : Autre territoire franc (« affranchi »).
|
EV |
Defranc(k) |
de Franc, Defran(c)q, de Frangh: 1. PlN Frencq (PdC). 1361 Jacobo de Frêne, Montreuil (CMM); 1758 J. B. de Francq, Roes. (MARICHAL). – 2. Evtl. vertaling van Lefranc(q).
|
FD |
Defrance |
18e s. «Defrance» Cerfontaine; originaire de (l’Ile-de-)France, mais en Wallonie, le NF peut renvoyer aussi – du moins dans la région liégeoise – à un des nombreux l.-d. France locaux (parfois noms d’enseigne comme 1625 «À l’Escu de France», BTD 26, 283), par ex. à Melen, Clermont-sur-Meuse, Villers-le-Temple, Forêt, Battice, Lixhe (cf. E. Renard, BTD 11, 82) [JL, NFw].
|
JG |
Defrance |
Afkomstig van het ‘Ile de France’: van Frankrijk. 1305 mon sengeur Louwiis de Franche, conte de Evreux (MANTOU1972,472); 1334 Ernoulet de France, Bergen (PIERARD).
|
FD |
de–France |
Proven. France.
|
EV |
Defrançois |
Particule de + François, marquant la filiation.
|
JG |
Defrançois |
zie François.
|
FD |
Defrancq |
cf. Defrane.
|
JG |
Defrane |
Defranne, Defrasne, Defrasnes, Def-franne, Deffrasne, Deffrasnes. Pic. (Mons) frâne, fr. frêne (arbre caractéristique) ; cf. aussi Defre(s)ne.
|
JG |
Defrang |
cf. Defranc(q).
|
JG |
de–Frasne(s) |
V. Frêne.
|
EV |
Defraumont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Defraye |
de Fr-, Defraeys. Surnom: moy. néerl. fraey,fray ‘joli, mignon’.
|
JG |
de–Fré |
1. Forme wall. de Fraire ou de Freren (Loc.). — 2. V. Defrère.
|
EV |
Defrecheux |
Defrécheux. Nom d’origine: w. topon. frècheû < fètchereû ‘fougeraie’ (par déplacement de -/•-).
|
JG |
Defrecheux |
zie Defechereu(x).
|
FD |
de–Frêcheux |
V. Defêchereux. N° 69.
|
EV |
Defregne |
Defreine, zie Dufrasne.
|
FD |
Defremont |
zie Defroidmont.
|
FD |
de-Fren(n)e |
-Fresne. V. Frêne.
|
EV |
Defrene |
-ène, -êne, De Frêne, Defrenne, -es, De Frenne, Defresne, -es, Defrègne, Defreine, -eyne, Deffrenne, Deffrennes, Deffresnes, 1612 «Mathieu Defresne» Terriers-Namur, 1676 «Nicolas Deffresnes» RuageAth, 1711 «Pierre de Frêne» Spontin; fr. frêne. Cf. aussi Defraigne, Defreyn(e), etc.
|
JG |
Defrêne |
Defren(n)e(s), zie Dufrasne.
|
FD |
Defrère |
Sans doute nom d’origine (avec re motivation sur fr. frère): var. de Defraire ou bien, en région liégeoise, de Vreren, w. frère (Lb).
|
JG |
Defrère |
zie de Frère.
|
FD |
Defresne |
-es, cf. Defrene, -enne(s), etc.
|
JG |
Defresne(s) |
zie Dufrasne.
|
FD |
Defretin |
Fretin, Fert(e)in, -ens: PlN Fretin (Nord). 1335 Fédri de Fretin, Bergen (PIERARD); 1360 Jehan de Fretin, Dk. (TdT).
|
FD |
Defrétur |
cf. Defraiture.
|
JG |
Defrétur |
zie Fraiture.
|
FD |
Defréville |
Fre(u)ville, Fréville: PlN Fréville (Seine-Mar., Vosges, Loiret). 1332 Willaumes Frewille, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Defreyn |
De F-, Defreyne, Defryn, -in. Néerlandisation de Defrene.
|
JG |
Defreyn(e) |
zie Dufrasne.
|
FD |
de–Freyne(e) |
V. Frêne.
|
EV |
Defreyst |
zie de Freest.
|
FD |
de-Friet |
Proven. Evegnée (Loc.) (Comp. Grifnée, pour Grivegnée).
|
EV |
Defrijst |
-yst, zie de Freest.
|
FD |
Defrin |
cf. Defr(e)yn.
|
JG |
Defrise |
Defrize. Originaire de Frise.
|
JG |
Defrise |
Defrize: W. adaptatie van De Vrieze of De Frise: van Friesland.
|
FD |
de-Frise |
Proven. Frise (Anc. comté holl.).
|
EV |
de-Froi(d)mont |
Proven. Froidmont (Loc. et L.D.).
|
EV |
Defroidmond |
-t, De F-, de F-, Defromont. 1499 «Ector de Froimont» TerrierNaast ; nom d’origine: Froidmont (Ht), etc.
|
JG |
Defroidmont |
-mond, De(s)fromont, Deffromont, Defraumont, Defremont, Dufraimont, Dufremont, Dufermont, Duf(f)romont, Dufourmont, Froidmont: 1. PlN Froidmont (H). 1210 Sigero de Froimont, Dk. (SMTI); 1318 Jehan de Froimont, Bergen (PIERARD). – 2. Ook vertaling van Van Caudenberg. 1322 Godefroid de Froemont con dist de Coudenberghe (zoon van) Hugues de Coudenberghe, Bs. (BLOI).
|
FD |
de–Froy |
Proven. Freux (Fausse régression). (Loc.). N° 83.
|
EV |
de-Froyenne |
Proven. Froyennes (Loc.).
|
EV |
Defroyenne(s) |
PlN Froyennes (H). 1231 Johannem de Froana, Dk. (SMTI); 1300 Everardi de Froiennia, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
Defroyennes |
Nom d’origine: Froyennes (Ht).
|
JG |
Defroyer |
-ère. Nom d’origine: Froyère, à Obigies (Ht).
|
JG |
Defroyer(e) |
-ère: PlN Froyères in Obigies (H) (TW). 1386 Jacob de Froyere, Bs. (PEENE1949).
|
FD |
de–Fru |
-Fruit. Proven. Freux (Loc.), prononcé Fru dans le dial., puis francisé en Fruit. NOB 79, 83.
|
EV |
Defruit |
Defru: BerBN voor een fruithandelaar. 1234 Helius de Fructu; 1248 Margot au Fruit, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Defruit |
Defruyt, De Fru. Fr. fruit, w. fru, surnom de marchand, de producteur de fruits.
|
JG |
Defryn |
cf. Defreyn.
|
JG |
Defryn |
zie Dufrasne.
|
FD |
Defuisseau(x) |
Reïnterpretatie van Defîchaux. PlN Fichaux in Pont-à-Celles (H).
|
FD |
de–Fuisseaux |
Proven. Forseau.
|
EV |
Defurn(e)aux |
Furnal, Furno, Fénat, Fenat: 1. PlN Furnaux (N): 1336 Fenal (HERB. 1986,56). 1266 Nicolas de Fénal, Malonne; 1294 Warnechon de Frenau, N (CRN); 156 e. Marie de Fernaulx, Gilles de Furnaux; 1532 Michiel de Furnal, Namen (RBN). – 2. Var. van Defourneaux.
|
FD |
Defurnaux |
Nom d’origine: Furnaux (Nr).
|
JG |
Defurne |
PlN Fûmes, Fr. vorm voor Veurne (WV). 1282 Clai de Fûmes, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
de–Furstemberg |
Proven. Domaine (Allem.).
|
EV |
Defyn |
Surnom: néerl.fijn ‘fin, beau’.
|
JG |
Defyve |
zie Defives.
|
FD |
Degaens |
Surnom: néerl. gans ‘oie’.
|
JG |
Degageur |
Dé-. Surnom: moy. fr. dégageur ‘celui qui saisit un gage’ FEW 17, 444b.
|
JG |
Degageur |
Mfr. dégageur: die een pand inlost.
|
FD |
Degail(l)e |
Degalle: W.gaye: noot. Of spellingvar. van Degaillaix, Degalet.
|
FD |
de–Gaill- |
-ier, -é. 1. Proven. Gailly (Dép. Chaussée). — 2. Proven. Gayer, ,,Noyer ». L.D. Synon. : De Gay.
|
EV |
Degaillaix |
zie Degallaix.
|
FD |
Degaille |
(à Mons), Degay, Degaye, Deghaye (Liège), sans doute aussi Deguée. L’explication par w. gaye ‘noix’ FEW 4, 37a ne peut convenir pour le NF en région liégeoise, la forme liég. étant djèye DL. Cf. les solutions proposées pour Gaye et Legaye.
|
JG |
Degaillier |
Surnom: w. (Mons) gaillier ‘noyer’ FEW 4, 37a.
|
JG |
Degaillier |
zie Dugaillier.
|
FD |
Degain |
Desgain, Desguin, de Ghein, Degeyn: PlN Ofr. gain: landbouwland.
|
FD |
Degaire |
cf. Degeer.
|
JG |
Degaire |
zie Degeer(t).
|
FD |
Degalaen |
cf. Degelaen.
|
JG |
Degalain |
Degallain. Var. de Degalan?
|
JG |
Degalan |
De G-, Degalant, Degallan. Surnom: cf. 1635 «dégallant» Ouffet (BTD 36, 165), contraire de fr. galant.
|
JG |
de–Galan |
V. De Gelaen.
|
EV |
Degallaix |
-air, Degaillaix, Degalet, -ez, Dégalet, -ez, Degallez: PlN Gallaix (H). 1358 Jaquemes de Calais, Dk.(TdT).
|
FD |
Degallaix |
Nom d’origine: Gallaix, gale (Ht).
|
JG |
de-Gallaix |
Proven. Loc.
|
EV |
Degalle |
zie Degaille.
|
FD |
de–Gallie |
Orig. Pays de Galles (Angl.). N° 222.
|
EV |
Degand |
De G-, Degandt. 1545 «Bertelmyde Rieu dit de Gand» GuillLiège; nom d’origine: Gand (Flandre orient.).
|
JG |
de-Gand |
-Gant. Proven. Gand (Loc.).
|
EV |
Degand(t) |
Degan(t), Deghandt, Degang, Deguent, Ga(a)nd: PlN Gand, Fr. vorm voor Cent (OV). 1287 ke maistre Jakes de Gand dis Mareschaus canoines de Tournai = 1287 Jacobo de Gandavo canonico Tornacensi (DEBR. 1980). Zie ook de Gent.
|
FD |
Deganhy |
cf. Degonhi(e)r.
|
JG |
Deganhy |
zie Degonhier.
|
FD |
Deganseman |
De G-. Néerl. gans ‘oie’ + mm, surnom d’éleveur d’oies.
|
JG |
Degard |
1635-36 « Sent espouse Adam Degard», 1748 «Jean Degard Maréchal» Nandrin; nom d’origine: pic. gard ‘jardin’ ; cf. Dugard.
|
JG |
Degard |
zie Dugard.
|
FD |
Degardin |
de Gardeyn, zie Dujardin.
|
FD |
Degardin |
Nom d’origine: pic. de gardin ‘du jardin’, ou bien au plur., cf. 1426 «Jehan Desgardins» TailleSoignies. Cf. aussi Dugardin.
|
JG |
Degaudine |
Degaudinne, Degodenne. 1494 «Ysabial de Lyve que on dist de Godinnez» Boninne; nom d’origine: Godinne, w. gôdène (Nr).
|
JG |
Degauque |
Degaugue, de Coque: Pic. gauque: noot. BerBN van de notenhandelaar.
|
FD |
Degauque |
Degaugue. Surnom: pic. gauque ‘noix’ FEW 4, 37a.
|
JG |
de-Gauque |
-Gaucquier. Proven. Gauque, ,.Fruit du gauquier », ,,gauquier » (espèce de noyer). N° 244.
|
EV |
Degauquier |
de G-. Nom de résidence (arbre caractéristique du domaine): pic. gauquier ‘noyer’ ibid. Ce pourrait aussi être, sous une forme picarde, l’ancien prénom d’origine germanique Gauchier.
|
JG |
de–Gaure |
-Gavre. Proven. Gavere (Loc.).
|
EV |
Degaute |
NF de la région de Belœil, tout à fait distinct du NF liégeois Degotte; p.-ê. de Gaude = forme romane de Gouda, attestée chez Jean Molinet (éd. par Doutrepont-Jodogne, 341b) [MH].
|
JG |
Degaute |
zie Degotte.
|
FD |
Degav(r)e |
PlN Gaver (OV). Zie van Gaver.
|
FD |
Degave |
Surnom: anc. flandr., pic. gave ‘gorge, jabot’ FEW 4, la? Ou bien forme réduite du suivant.
|
JG |
Degavre |
Nom d’origine: Gavere (FlOr).
|
JG |
Degay |
Degaye, cf. Degaille.
|
JG |
de–Gay |
Ga-y pour Gailly, V. Degaillier.
|
EV |
Degay(e) |
Deghaye, Dighaye, -aie: 1. PlN Gay in Auvelais, Biesme, Falisolle (N), Louvignies-Quesnoy (Nord). Gaye (Marne). – 2. Zie ook Legai.
|
FD |
Degbomont |
Dogbomont. Nom d’origine: Egbomont, à Stavelot (Lg).
|
JG |
Degbomont |
PlN Egbomont in Stavelot (LU) of Exbomont in La Gleize (LU): W. Ègbômont. 1393 Goffines de Gebomont, La Gleize (L. REMACLE, Top. de la Gleize, 1992,37).
|
FD |
d–Egbomont. |
Proven. Xbomont (Dép. La Gleize).
|
EV |
Degeaive |
cf. Degesves.
|
JG |
Degeaive |
zie Degesves.
|
FD |
de–Geaive |
Proven. Gesves (Loc.).
|
EV |
Degear |
Var. de Degeer, De Jaer.
|
JG |
Degée |
[Jean Tousseul est le pseudonyme d’Olivier Degée (né à Landenne)], Degey, Degeye, Dejaie, w. nam. Dèjèye. Nom d’origine: Gée, w. è djèye, à Tihange (Lg); cf. aussi Dejaille. Pour É. Legros (BTD 27, 134), Degey se prononce dejè(y)î et représente w. de djèyî.
|
JG |
Degée |
de Gee, Degey(e), Dejaie, Gée: PlN Gée in Tihange (LU).
|
FD |
de-Gée |
Proven. Dép. Tihange.
|
EV |
Degeel |
zie Degel, de Gheele.
|
FD |
Degeer |
Degaire Nom d’origine: Geer, w. djêr (arr. Waremme) [cf. Louis de Geer, promoteur de l’industrie métallurgique suédoise au début du 17e s.].
|
JG |
de-Geer |
Proven. Loc.
|
EV |
Degeer(t) |
Deger, Deguerre, Degaire: PlN Geer (LU). Zie van Geer. 1313 Johans de Geire, LU (AVB).
|
FD |
Degeert |
Surnom: moy. néerl. geëert, geert ‘honoré’.
|
JG |
de-Geest. |
Proven. Geest (-Gérompont) (Loc.).
|
EV |
Degeeter |
De G-, cf. Degeyter.
|
JG |
Degehel |
zie Dégel.
|
FD |
Degehet |
Deget, Dejehet, Deje(e)t, Dejejet: PlN Jehay (LU). 1354 Gerars de Jehain; 1374 Massones de Gehaing,LU(AVB).
|
FD |
Degehet |
Nom d’origine: Jehay-Bodegnée (Lg). Degelaen, Degalaen. À rapprocher du NF Galand, prénom réinterprété comme fr. galant (d’où l’article néerl.?) [FD]; cf. aussi Dega-lan(t), etc.
|
JG |
de–Gehet |
Proven. Jebay (Loc.). N° 68.
|
EV |
Degeimbre |
zie Dejembes.
|
FD |
Degel |
Dege(h)el: 1. De Tiense FN Dégel wordt dégel uitgesproken (med. E. Baert). Wsch. var. van Deg(u)elle, W. adaptatie van Degueldre. – 2. Zie ook Degels.
|
FD |
Degel(s) |
Deghels: BN Degel = de Egel, naar de diernaam. Vgl. Egels. 1467 Lodewyc Deghele, Vinkt(PARM.).
|
FD |
Degelaen |
-an, zie Galand.
|
FD |
de-Gelaen |
Proven. Glaên, anc. nom de Glons (Loc.). N° 69.
|
EV |
Degelas |
De G-. Var. de Deglas.
|
JG |
Degelas |
zie Gerlach.
|
FD |
de–Gelas |
-Glas. Proven. L.D. Glebas (Ecclesias). ,,L’Eglise ». Synon. : La Gleize.
|
EV |
Degelcke |
zie De Ghelcke.
|
FD |
de-Geld |
V, De Gueldre.
|
EV |
Degeld(t) |
zie Degueldre.
|
FD |
Degelder |
De G-, Degeldere, Degeldre. Ethnique: moy. néerl. gelder ‘gueldrois’, originaire de la Gueldre(P.-B.).
|
JG |
Degeler |
cf. Degeyter.
|
JG |
Degelin(g) |
zie Deglain.
|
FD |
Degeling |
Degelin. Serait une var. de Deglain, avec accent tonique sur Glin dans le Brabant flamand (d’après E. Baert) [FD].
|
JG |
Degelle |
V. De Gheel.
|
EV |
Degelle |
zie Degueldre.
|
FD |
Degels |
Surnom (au génitif): moy. néerl. degel ‘pot’.
|
JG |
Degembe |
Degimbe, Degeimbre, Degembre, Degimbre, Dejembes, Dejimbe, w. nam. Dèjimbe. 1698 «Jean Degembe» NPLouette; nom d’origine: Gembes, w. djimbe, 1139 «Gembres» (arr. Dinant).
|
JG |
Degembe(s) |
Degembre, zie Dejembes.
|
FD |
de-Gembre |
Proven. Gembes (Loc.). N° 83.
|
EV |
Degen |
au génitif: Degens. 1598 «Pierre de Degen» DénWavre; surnom: moy. néerl. degen ‘chevalier, dauphin’.
|
JG |
Degen |
Degens, Deege(n): 1. Mnl. degen: knaap, ridder, held. 1620 Maria Degens, Bilzen (SCHOE.). – 2. Vanwege het ontbreken van een Iw. wsch. Patr. Germ. VN Degen ‘dienstman’, met bewaarde intervocalische g; vgl. Degenaers.
|
FD |
Degen(s) |
Degenst. V. Geinst.
|
EV |
Degenaers |
Dérivé (au génitif) de moy. néerl. degen ‘dague’, surnom de fabricant de dagues, d’épées.
|
JG |
Degenaers |
zie Degenhar(d)t.
|
FD |
Degend |
Degendt, Degent, De G-, De Geyndt. Nom d’origine: Gent, fr. Gand (FlOr).
|
JG |
Degendesch |
-esht, zie Deigentasch.
|
FD |
Degendesch |
Profess. Degenscbede (Interversion) ,,Fourreau d’épée ». N. de fabric. N° 131.
|
EV |
Degendesh |
-esht. Surnom de sens obscur : moy. néerl. disch ‘table, établi’ + degen ‘dague’.
|
JG |
Degène |
Degenne, de Ghein, Degeyn(e), Degin: PlN Gênes, Fr. vorm voor It. Genova (Ndl. Germa). 1335 Baudette de Ghijn, Florence (JAM.); 1383 Antonine de Gennes (MARCHAI); 1528 Degeene, 1708 de Gein, Mech. (MERTENS); 1709 Servaes de Geine, Ktr. (KW). Vgl. ook Degain.
|
FD |
Degeneffe |
cf. Dejeneffe.
|
JG |
Degeneffe |
zie Dejeneffe.
|
FD |
de-Geneffe |
Proven. Jeneffe (Loc.).
|
EV |
Degenève |
(NF de Gaume). Nom d’origine: de Genève; ou bien, var. de Degeneffe, Dejeneffe, remotivée sur le nom de la ville suisse.
|
JG |
Degenève |
Degeneve: 1. Var. van Degeneffe. 1261 Lamberto de Genevre (HERB. 1947,63). – 2. Wellicht een andere herkomst voor: 1273 Jakemon de Jenneves, Dk. (FST denkt aan de naam van een Scheldearm); 1444 Jan van Gennevien, Dk. (JAM. II). – 3. PlN Genève (CH). 1383 Blanche de Genève, Arlay (MARCHAL).
|
FD |
de–Genève |
Proven. 1. Genève (Loc.). — 2. V. Digneffe.
|
EV |
Degenhar(d)t |
Degenaers: Germ. VN Degenhard: thegn-hard ‘dienstman, held-sterk’. 1385 Henning Deghener = Deghenard, Greifswald (DN). 1728 Lud. Degenaert, Her.; 1795 Lud. Degenaerts, Merksem-Aw. (AP). Zie ook Dehnert.
|
FD |
Degens |
cf. Degen.
|
JG |
Degens |
zie Degen.
|
FD |
Degent |
De G-, cf. Degend.
|
JG |
Degeond |
zie Dejon.
|
FD |
Degeorge(s) |
zie George(s).
|
FD |
Deger |
Var. de Dheeger.
|
JG |
Deger |
zie Degeer(t).
|
FD |
de-Ger |
V. De Geer.
|
EV |
Degerickx |
Diegerick, -ink, Deegerink: Patr. Germ. VN dag-rîk ‘dag-heerser’: Dagaricus, Degericus (MORLETI). 1762 Degereckx, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Degesves |
Degève(s), Degeve(s), Degeaive, Dejaive, Dejaifve, Dejaiffe, Dejeaifve: PlN Gesves (N). 1379 Wilheame de Geeve, Luik (SLLIV); 1421 Jean de Gesves=Johans de Gaive, N (CCHt).
|
FD |
Degesves |
-èsves, Degève, -èves, Degeve, -eves, Degeaive, Dejaifve, Dejaiffe, Dejaive, Dejeaifve. 1540 «Jado de Jeiffe» CartCiney; nom d’origine : Gesves, w. djéve (Nr).
|
JG |
Deget |
zie Degehet.
|
FD |
de-Get |
V. Degée.
|
EV |
de-Gève |
Proven. Gesves (Loc.).
|
EV |
Degey |
Degeye, cf. Degée.
|
JG |
Degey(e) |
zie Degée, Legai.
|
FD |
Degeyldre |
zie Degueldre, de Gelder.
|
FD |
Degeyn |
zie Degain, Degène.
|
FD |
Degeyne |
zie Degène.
|
FD |
Degeyter |
De G-, Degeeter, Degeter. Dérivé de néerl. geit ‘chèvre’, surnom de chevrier.
|
JG |
Degezelle |
De G-, Degheselle, De G-. Surnom : moy. néerl. geselle ‘compagnon’.
|
JG |
Deghandt |
zie Degand(t).
|
FD |
Deghaye |
cf. Degaille.
|
JG |
Deghaye |
zie Degay(e).
|
FD |
Deghein |
zie Degain, Degène.
|
FD |
Deghels |
Car. phys. De Egel, ,,Le hérisson ». N. d’homme à chevelure hérissée. N08 265, 288, 290.
|
EV |
Deghels |
zie Degel(s).
|
FD |
Deghelt |
1. V. Degueldre. — 2. Car. mor. ‘t Geld, ,,L’argent ». V. De Cruyce. N. d’H. cupide. N° 270.
|
EV |
Deghelt |
De G-, cf. Degueldre, Deguelde.
|
JG |
Deghelt |
zie Degueldre.
|
FD |
de-Ghendt |
V. Degand.
|
EV |
Degheselle |
De G-, cf. Degezelle.
|
JG |
Deghilage |
Deghillage, Deghislage, De G-, Deghislages, Deguislage. Nom d’origine: Ghislage, à Havre (Ht); à noter que 77 % des porteurs des différentes var. du NF sont situés dans le Hainaut, à proximité assez immédiate du NL éponyme [JMP].
|
JG |
Deghilenghien |
PlN Ghislenghien (H), Ndl. Gellingen. 1292 Rases de Gillengien, Dk. (TdT).
|
FD |
Deghine |
zie Deguisne.
|
FD |
de-Ghislage |
Proven. Dép. Havré.
|
EV |
Deghislage(s) |
de Ghislage, Deghil(l)age, Deguislage: PlN Ghislage in Havre. 1290 Simon de Gillage, Bergen (PIERARD).
|
FD |
de-Ghistelles |
Proven. Gistel (Loc.).
|
EV |
de–Ghlin |
Proven. Ghlin (Loc.).
|
EV |
Deghonir |
cf. Degonhir.
|
JG |
Deghorain |
PlN Gaurain (H). 1279 Jehans de Gauraing, Dk. (TdT).
|
FD |
de-Ghorain |
Proven. Gaurain (Loc.).
|
EV |
Deghorain. |
Nom d’origine: Gaurain-Ramecroix (Ht).
|
JG |
Deghou |
Deghouys, Degouis, Degouy, -ys. 1636 «Mathi de Gouie» émigré en Suède; nom d’origine : Gouy-lez-Piéton (Ht) ; pour B. Roobaert, ce serait p.-ê. une forme romane de Gooik, cf. 1190 «Nico de Goï» Arquennes.
|
JG |
Deghouy(s) |
Deghoy, zie Degouy(s).
|
FD |
de-Ghoy |
Proven. Ghoy (Loc/).
|
EV |
de-Giey |
Proven. (Gie-y) Gilly (Loc.).
|
EV |
Degilles |
zie Gillis.
|
FD |
Degimb(r)e |
zie Dejembes.
|
FD |
Degimbe |
cf. Degembe.
|
JG |
de-Gimbe |
V. Degembe.
|
EV |
Degimnée |
Nom d’origine: Gimnée (Nr).
|
JG |
de-Gimnée |
Proven. Gimnée (Loc.).
|
EV |
Degin |
zie Degène.
|
FD |
Deginste, van |
zie van de(r) Ginste.
|
FD |
Degissemé |
zie De Gersem.
|
FD |
Degive |
de G-, Degives. 1753 «Maria Joanna Degive» AnthrStHubert ; nom d’origine : Gives, à Ben-Ahin (Lg), etc.
|
JG |
de–Give |
Proven. Gives (Loc.).
|
EV |
Degive(s) |
Degisves: PlN Gives in Ben-Ahin (LU), Flamierge (LX). 1330 Willeames de Gives, Luik (SLL IH).
|
FD |
Deglace |
cf. Deglas.
|
JG |
Deglace |
Deglas(se), zie Gerlach.
|
FD |
Deglaiges |
Nom d’origine: Glaignes (Oise)?
|
JG |
Deglain |
Deglin, Deglein, Degelin(g): 1. PlN Glain (LU). Degelin wordt in VB als De Glin uitgesproken met klemtoon op Glin (med. E. Baert). 1248 sita ‘en Glein’ juxta Leodium…quam etiam terram Arnuldus del Glein nobis contulit (AVB); 1400 Mathier de Glen, LU (ISC); 1563 Walricus Degelin, Rijkhoven (MULIV). – 2. PlN Glin in Rixensart of Ghlin (H): 1309 Jehans de Glin, Dk. (TdT).
|
FD |
Deglain |
Deglin. 1646 «Jacques Deglin» Bourg-Namur; nom d’origine: Glain (Lg) [non pas Ghlin (Ht), vu la diffusion du NF]. Cf. aussi Degelin(g).
|
JG |
de-Glain |
Proven. Glain (Loc.).
|
EV |
Deglaire |
PlN Glaire-et-Villette (Ard.).
|
FD |
Deglas |
De Gl-, Deglasse, Deglace. Surnom: néerl. glas ‘verre’.
|
JG |
de–Glas(se) |
V. De Gelas.
|
EV |
de-Glim- |
-es, -me. Proven. Glimes (Loc.). Synon. : DE- -Glumm(m), Guln- -e(s).
|
EV |
Deglime |
-es, De Glimme, Deglim, Degline, Deglismes, Deglume. 1507 «Jehenne de Glinnes» BourgNamur, 1636 «Thomas Degli-nes» Morialmé, 1698 «Thomas Deglimme» Nalinnes; nom d’origine: Glimes, w. glëme (BrW).
|
JG |
Deglin |
cf. Deglain.
|
JG |
Deglin |
zie Deglain.
|
FD |
de-Glin |
V. Deghlin.
|
EV |
Deglin(n)e |
zie De Glimes.
|
FD |
Deglise |
D’église: van der Kerken. Naar de woonplaats of voor een kerkdienaar.
|
FD |
d–Eglise |
Proven. Eglise (L.D.).
|
EV |
Degloire |
de Glorie: PlN Glore (H). 1428 Hanins de Glore,H(CCHt). Deglume(s), zie De Glimes.
|
FD |
Deglorie |
Surnom abstrait: néerl. glorie ‘gloire.
|
JG |
Deglume |
cf. Deglime(s).
|
JG |
Degnée |
Proven. Denée. (Loc.). N° 50.
|
EV |
Degner |
zie Degenaers.
|
FD |
Degobert |
Préposition de indiquant la filiation + NF Gobert < anthrop. germ. god-behrt.
|
JG |
Degobert(s) |
zie Decobert.
|
FD |
Degod |
Degodt. Surnom: néerl. god ‘dieu’, comp. Ledieu.
|
JG |
Degodenne |
cf. Degaudin(n)e.
|
JG |
Degodenne |
zie Delgauden(n)e.
|
FD |
de-Godermé |
Proven. ,,Mez (,,Maison rurale ») du sieur Godaire ». Synon. : Goudermé. N° 245.
|
EV |
Degoedt |
de Goeye. Surnom: néerl. goed ‘bon’.
|
JG |
Degognie |
De Go(i)gnies: PlN Gognies in Anderlues (H), (Houdeng-)Goegnies (H), Go(e)gnies-Chaussée (H) of Goegnies in Gommegnies (Nord). 1272 Coutelars de Goegnies, Louvignies (CACa).
|
FD |
de-Gol(l)a. |
Proven. Gola (Dép. Flostoy).
|
EV |
de–Gol(s). |
Proven. Gauls (Dép. Fontaine-l’Evêque).
|
EV |
Degolla |
Nom d’origine: Gola(r), à Héron (Lg) ou Gollar, à Noduwez (BrW).
|
JG |
Degolla |
PlN Golart in Noduwez (WB). Zie Golard 2.
|
FD |
Degombert |
zie Decobert.
|
FD |
Degonhi(e)r |
Deganhy: PlN W.gonhîre: beboste helling. Les Gonhires (Luik).
|
FD |
Degonhir |
Degonhiert, Deghonir, Deganhy. 1773 «Emmanuel-Jos. Deganhy» BourgNamur; nom d’une importante famille liégeoise [e.a. le graveur J. B. Deganhy] dont un membre s’installa au 18e s. àNamur, où existe encore une famille Ganhy (cf. BTD 37, 187) ; nom d’origine: Les Gonhires, so lès gonhîres, à Liège, etc., w. topon. gonhîre ‘côte boisée’ DL. Cf. aussi Ganhy.
|
JG |
de–Gosse- |
-ly, -rie. Proven. Gosse- -lies ou -ries (Loc.).
|
EV |
Degossely |
Gochely, Degosserie: PlN Gosselies (H). 1365 Jehan de Ghochillies, Bergen (DE COCK).
|
FD |
Degossely |
Nom d’origine: Gosselies (Ht).
|
JG |
Degossencourt |
zie Degoussencourt.
|
FD |
Degosserie |
Particule de + NF Gosseries.
|
JG |
Degosserie |
zie Degossely.
|
FD |
Degotalle |
de Gottal, Delgotalle: Verspreide PlN Gotale, dim. van W. gote: kleine vij ver door een bron gevoed. Gotalle in Louveigné (LU).
|
FD |
de–Gottal |
Proven. Nombr. L.D. ,,Eau qui sourd dans une mare ». Synon. : Delgotalle. N° 230.
|
EV |
Degotte |
Cf. 1544 «Hubert des Gottes» Dén-StavelotMy; nom d’origine: topon. w. gote ‘petit étang alimenté par une source’ DL, ainsi La Gotte, à Nandrin (Lg), etc.
|
JG |
Degotte |
Dégante: Verspreide PlN W.gote: kleine vijver door een bron gevoed. La Gotte in Nandrin
|
FD |
Degou |
PlN (le) Goul in Raulhac (Cantal) (DNF).
|
FD |
Degoudenne |
zie Delgauden(n)e.
|
FD |
Degouhys, |
Degouis, zie Degouy(s).
|
FD |
Degouis |
Degouy, -ys, cf. Deghouy.
|
JG |
Degousée |
Nom d’origine: Gozée, w. goûzéye (Ht).
|
JG |
Degousée |
zie De Gozée.
|
FD |
de–Goussencourt |
Proven. Gossoncourt (Loc.).
|
EV |
Degouve |
PlN Gouves (PdC). 1285 pro Jacobo de Couves, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Degouy(s) |
Degouis, de Ghouy(s), de G(h)oy, Degoy, Degouhys, Du Gouy, de Gowie: PlN Gouy (6x PdC, Somme, Aisne, Oise, Seine-Mar.), Gouy-lez-Piéton (H). 1263 Gossuins de Goy, Atrecht (NCJ); 1281 Johannes de Goy, Kales (GYSS. 1963); 1448 Aliaumet de Gouy, Comp. (MORLET).
|
FD |
Degraa |
Surnom: moy. néerl. gra, néerl. grauw ‘gris’.
|
JG |
Degraa, |
zie de Grauw(e).
|
FD |
Degraaf |
De Graaf, -aef, Degraeve, De G-, Degrave, De G-, Degreef, De G-, de G-, Degreffe, Degreif, De G-, Dégrevé, -éve, -ève, De Grève, Dégrèves, etc. Nom de dignité (ou surnom ironique): néerl. graaf ‘comte’.
|
JG |
Degrace |
de Grasse, Degrassi, de Gratie: PlN Grâce (-Berleur) (LU). 1254 Nicholaus de Graus, LU (AVB); 1359 Hubert de Grâce, Ans (AVB).
|
FD |
Degrace |
Degrâce. Nom d’origine: Grâce-Berleur (Lg) ; toutefois le NF est plutôt hen-nuyer. de Grady. Particule de + Grady, latinisation de Grez, cf. 1560 «Henri de Grez, dit Gradi ou Gradu» à Liège (C. De Borman, dans Annuaire de la Noblesse de Belgique 38, 1884,276-283), cf. E. Renard, BTD 26, 258.
|
JG |
de-Grâce |
Proven. Grâce(-Berleur). (Loc.).
|
EV |
Degraen |
Surnom: moy. néerl. graen ‘grain’ ?
|
JG |
Degraen |
zie Legrand.
|
FD |
Degraeuwe |
cf. De Grauw.
|
JG |
Degraeveleyn |
zie Gravelin(es).
|
FD |
Degraide |
Degroide. 1530 «Jehan de Graide» BourgNamur; nom d’origine: Graide (Nr).
|
JG |
De–Graide |
Proven. Loc.
|
EV |
Degraiffe |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Degrain |
V. Degrein.
|
EV |
Degraive |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Degran(d)sart |
zie Grandsart.
|
FD |
Degrande |
De Grande. NF hybride : néerl. de + fr. grand, comp. Degros. En prov. de Liège, p.-ê. également grâte, Grande, topon. de Cler-mont-sur-Berwinne [JL, NFw2].
|
JG |
De-Grande |
Proven. (Flémalle-) Grande, (Matagne-la-)Grande, etc.
|
EV |
Degrandgagnage |
zie Grandgagnage.
|
FD |
de-Grandgagnage |
V. Cagnage.
|
EV |
de-Grand’ry |
Proven. ,,Grand ruisseau » (L.D.). N° 230.
|
EV |
de-Grandsaigne |
Proven. ,,Grand marais » (L.D.). N° 231.
|
EV |
Degrandsart |
Degransart. Nom d’origine: Grand-Sart, à Lierneux (Lg), etc.
|
JG |
de-Grand’ville |
Proven. ,,Grand établissement rural » (L.D.). N° 245.
|
EV |
Degrange |
1294 «Massins de Graingne» Cens-Namur, 1449 «Marton de Grange» Aides-Namur, 1602-3 «Franchois de Grange» Ter-riersNamur; nom d’origine: Grange, à Année (Nr), etc.
|
JG |
Degrange(s) |
zie Delagrange.
|
FD |
de-Granges |
Proven. Loc., L.D.
|
EV |
Degranville |
zie Granville.
|
FD |
Degraux |
14e s. «Basthiens de Graus» DénHes-baye, 1390 «dame Maroie veuve de Thonar de Grauz le hallier» GuillLiège, 1555 «Yzabillon de Graux», 1654 «Catherine de Graus», 1681 «Henri de Graux» BourgNamur, 1780 «Nicolas Degraux» Charleroi; nom d’origine: Graux (Nr).
|
JG |
Degraux |
Decraux, Graux, Grau(s): PlN Graux (N). 1265 Godefroid de Grau, N (CRN).
|
FD |
de-Graux |
Proven. Graux (Loc.).
|
EV |
Degrave |
De G-, cf. Degraaf.
|
JG |
Degraveleyn |
zie Gravelin(es).
|
FD |
Degré |
cf. Degrez.
|
JG |
Degré |
zie Degrez.
|
FD |
de-Gré |
V. Degrez.
|
EV |
Degreef |
De G-, de G-, Degreffe, Degreif, De G-, cf. Degraaf.
|
JG |
Degreffe |
zie (de) Graaf.
|
FD |
de-Greile |
Proven. De gretlle (Ane.) ,,Grille ». Car. d’une habitation.
|
EV |
Degrein |
zie De Grain.
|
FD |
Degrelle |
1476 «de Grelle» Dinant, 1616 «Guil-lame Degrelle» PrincipChimay, 1629 «Hen-drich Grel» = 1653-65 «Hindrick De Grell», 1636 «Philippe de Gresle» émigrés en Suède, 1682 «Marie Degrelle» Les Rièzes; pour Carnoy 139, nom d’origine : de Grendel (romanisé en Grelle), à Attert (Lx); mais d’autres gloses sont probables, cf. Legrelle.
|
JG |
Degrelle |
PlN Grelle, Rom. vorm van Grendel in Attert (LX) (CARNOY 1953′,139). 1476 de Grelle, Dinant; 1682 Marie Degrelle, Les Rièzes (HERB.). – 2. Zoon van Legrelle.
|
FD |
Degremont |
Nom d’origine: Eggermont, à Deer-lijk (FlOcc) (Carnoy 120).
|
JG |
Degremont |
zie Eggermont.
|
FD |
de-Grenade |
Orig. Grenade (Espagne).
|
EV |
Degrendel |
Degrendele, De Gr-, Degrendèle. Surnom: néerl. grendel ‘verrou’. ,
|
JG |
Degreny |
Nom d’origine: Le Greny, à Marte-lange (Lx), etc., w. grinî ‘grenier’.
|
JG |
Degreny |
PlN Greny (Ain, Seine-Mar.), Le Greny in Martelingen (GH).
|
FD |
Degreus(e) |
zie Creuse.
|
FD |
Degreve |
-éve, -ève, De Grève, Degrèves, cf. Degraaf, -aef.
|
JG |
Degrève(s) |
zie (de) Graaf.
|
FD |
Degrey |
zie Degrez.
|
FD |
Degrez |
Degré, Degré, des Grées, (De) Grès, (De) Grès, Degret, Degrey: 1. PlN Grez(-Doiceau), Ndl. Graven (WB), Grez (Oise). 1311 Rodulpho de Greis, Luik (SLL III); 1386 Henry de Grées, Parijs; 1386 Oudot des Grez, Dijon (MARCHAL). – 2. PlN Ofr. gré < Lat. gradus: trap, trede. Vgl. Van Trappen.
|
FD |
Degrez |
Degré. 1560 « Henri de Grez dit Gradi ou Gradu» AnthrLiège, 1653 «Jean Degré», 1687 «Gilain Degrez» BourgNamur; nom d’origine: Grez-Doiceau (BrW); cf. aussi de Grady.
|
JG |
de-Grez |
Proven. Grez(-Doiceau) (Loc.).
|
EV |
de–Grie |
V. De Grée.
|
EV |
de-Grignart |
Proven. Dép. Mont-Ste-Geneviève.
|
EV |
Degrijse |
Degrise, -isse, cf. Degryse.
|
JG |
de-Gro(u)x |
V. De Graux.
|
EV |
Degroede |
De G-. Var. de Degroot, Degroode.
|
JG |
Degroef |
De G-, De Groeve, Degroof, De G-, Degrooff, De Grove. 1298 «Johannes le Grove» ImpôtArtois; surnom: moy. néerl. grof, groe/’grossier, rude, lourdaud’.
|
JG |
Degroide |
cf. Degraide?
|
JG |
de-Groide |
Proven. Graide (Loc.).
|
EV |
Degroo |
Degroode, -oodt, cf. Degroot.
|
JG |
Degroof |
De G-, Degrooff, cf. Degroef.
|
JG |
Degroot |
De G-, Degroote, De G-, Degroo, Degroode, Degroodt, De Gr-, -oots, Degrot. Surnom: néerl. groot ‘grand’.
|
JG |
Degros |
1. V. De Kroos. — 2. Filiat. ,,(Fils) de Gros ». N° 259- — 3. V. De Groux.
|
EV |
Degros |
cf. De Groos.
|
JG |
Degrosonay |
Nom d’origine: de + topon. gros-ônê (dimin. de w. âne ‘aulne’) [à situer].
|
JG |
Degrosse |
Nom d’origine: Grosse, à Andenne (Nr).
|
JG |
Degrot |
cf. Degroot.
|
JG |
Degroux |
De Grou (NF de la région de Comi-nes). Probabl. formes adaptées en néerl. de Legros, comp. Legroux, Legroe; sinon nom détoponymique, avec groux, fréquent en topon. française (Morlet 299).
|
JG |
de-Grune |
Proven. Grune (Loc.). —Grunne. Domaine (Autr.).
|
EV |
Degrune. |
Nom d’origine: Grune (Lx).
|
JG |
Degryse |
De Gr-, Degrijse, Degryze, Dégrise, -isse (forme francisée). Surnom: néerl. grijs ‘gris (de cheveux)’.
|
JG |
de–Guce |
Proven. Gus(daal) (Dép. Quaremont).
|
EV |
Deguée |
(NF attesté à Liège et Ans depuis 1784, cf. GeneaNet). Var. de Deghaye, NF répandu dans la même zone liégeoise.
|
JG |
de–Guée |
Proven. 1. Gué (L.D.). — 2. Gée (Dép. Tihange).
|
EV |
de-Guel- |
-de(r), -dre. Proven. Guel-dre (Province néerl.). N° 223.
|
EV |
de-Guel(le) |
Car. mor. De gui, ,,Le cordial ».
|
EV |
Degueldre |
De G-, Deguelde, Deguelle, -el, Deghelt, De G- (avec assourdissement de la sonore finale). 1602-3 «Jehenne de Gueldres» TerriersNamur; originaire de Gueldre (P.-B.), d’où plusieurs topon. en Wallonie, ainsi à Cerexhe-Heuseux, mais p.-ê. avec intention ironique, cf. 16e s. « Johan Mathieu dict le duc de Geldre» Châtelet. Cf. aussi Deghelt.
|
JG |
Deguenst |
cf. Degunst.
|
JG |
de-Guent |
V. Degand.
|
EV |
Deguerre |
Surnom: (homme) de guerre; comp. Depaix.
|
JG |
de-Guerre
|
Proven. Gers (Loc.). |
EV |
Deguet |
Doget: BN W. doguèt: koppig. 1289 Colas Doges, Biesme; 1544 Pacquea Dogguet, Stavelot (HERB.).
|
FD |
Deguffroy |
Particule de + NF Geoffroy < an-throp. germ. gaut-frid.
|
JG |
Deguide |
Deguite, Deguitte. Peut-être nom d’origine, d’après un topon. à chercher dans la région de Ransart et Marbais où le NF est attesté aux 17e et 18e s. (GeneaNet); cf. aussi Les Guides, à Feignies (Nord). Pour Debrab., plutôt forme romane issue du nom germ. Wido, ce qui paraît douteux.
|
JG |
Deguillaume |
Particule de + NF Guillaume.
|
JG |
Deguise |
Nom d’origine: Guise (Aisne).
|
JG |
Deguislage |
cf. Deghilage.
|
JG |
de-Guisne |
Proven. Guines (Loc., Pas de Calais). N° 217.
|
EV |
Deguite |
Deguitte, cf. Deguide.
|
JG |
Degulne |
V. Deglimes.
|
EV |
Degunst |
De G-, Deguenst. Surnom: néerl. gunst ‘grâce, faveur’.
|
JG |
de–Gussems |
Proven. Gorsem (Loc.).
|
EV |
Dehaas |
Dehaes, De H-, Dehaese. Surnom: néerl. haas ‘lièvre’
|
JG |
Dehaeck |
De H-. Surnom: moy. néerl. hake, haec ‘crochet’.
|
JG |
Dehaen |
Dehaene, cf. de Haan.
|
JG |
Dehaes |
Dehaese, cf. Dehaas.
|
JG |
Dehaeseleer |
De H-, De Haseleer. De Hasselair. Surnom: néerl. hazelaar ‘coudrier’.
|
JG |
Dehaibe |
cf. Dehaybe.
|
JG |
Dehaiffe |
cf. Deherve.
|
JG |
Dehainaut |
Dhainaut, D’H-, D’Henau, Dhenneau. 1302 «Medame de Leuse né de Hénau» LoiTournai ; originaire du comté de Hainaut.
|
JG |
Dehairs |
Nom d’origine: Heers (Lb).
|
JG |
de–Hairs |
Proven. Heers (Loc.). N° 55, 68.
|
EV |
Dehait |
Nom d’origine: de + topon. w. hé (écrit: heid) ‘côte boisée’ ? Cf. Dehé.
|
JG |
Dehal |
Dehalle, w. (Bastogne) Dèhale. Nom d’origine: Hal, néerl. Halle (BrFl).
|
JG |
Dehaleux |
Dehalleux, w. (Bastogne) Dèhâleû, de H-, Dehalu [avec forme hutoise en -û = -eu]. 1604 «Jean Georis Mayeur des Halleux» Arbrefontaine, 1689 «Renard délie Halleux» DénLierneux, 1768 «Joseph Jean de Halleux» Statte (devenu Dehaleu, puis Dehalu à Fexhe-le-Haut-Clocher); nom d’origine: Halleux (= bois de coudriers), hameau de Villers-le-Temple (berceau de la famille, comm. J.-M. Dehalu), mais aussi Halleux (Lx). Pour Dehalu, la référence comme NL éponyme à Halu, ancienne forme de Hasselt, semble devoir être abandonnée.
|
JG |
de-Halleux |
Proven. Loc.
|
EV |
de–Halloy |
Proven. Halloy (Dép. Brabant).
|
EV |
Dehalu |
cf. Dehaleux, etc.
|
JG |
de-Halu |
Proven. 1. Halut, anc. nom de Hasselt (Loc.). — 2. Halleux (Loc.). N° 79.
|
EV |
Deham |
Nom d’origine: Ham-sur-Heure (Ht)ou Ham-sur-Sambre (Nr), etc. (topon. fréquent).
|
JG |
de-Ham |
Proven. Ham (Loc.).
|
EV |
Dehameau |
1449 «Colart de Hameau» Aides-Namur, 1624 «Jan de Hamea», 1630 «Jan, Jacque et Martin de Hameau» émigrés en Suède; nom d’origine: Hameau, nom fréquent pour des écarts (à Assesse, Ham-sur-Heure, Mettet, etc.).
|
JG |
Dehameau |
zie Duhamel.
|
FD |
Dehan |
De H-, Déliant, w. (Spontin) Dèyan. 1647 «Jean de Han dit de Biron» CartCiney; nom d’origine: Han-sur-Lesse (Nr), etc. (topon. fréquent); ou bien var. de Dean (= doyen).
|
JG |
Dehan |
Dehant, Duhan(t), Duhen(t): Verspreide PlN Han N, LX,…), zelfde etymologie als Ham. 1235 Henri de Han; 1368 Lambert de Han (Par. 1988, 298-317).
|
FD |
de-Han |
Proven. Han. (Loc.).
|
EV |
Dehan(n)e |
Verwaalsing van De Hane. Zie de Haan.
|
FD |
Dehandschutter |
Dehantschutter, Dehanschuter, -scutter, D’Hantschotter, etc. Nom de profession : cf. moy. néerl. hantsitter ‘tailleur’, surnom de gantier, de fabricant de gants.
|
JG |
Dehanne |
cf. de Haan.
|
JG |
Dehanne |
V. Dehan.
|
EV |
Dehansez |
PlN Hansez in Olne (LU).
|
FD |
Dehant |
cf. Dehan.
|
JG |
de-Hant |
Proven. Hantes (Loc.). N° 68.
|
EV |
Dehar |
Dehare, cf. Deharre.
|
JG |
Dehar(r)e |
Dehar(d), Dehart: PlN Harre (LX).
|
FD |
Deharchies |
zie Harchies.
|
FD |
Dehard |
Dehart. Le NF étant répandu en prov. de Luxembourg, sans doute var. de Deharre plutôt que surnom: néerl. hard ‘dur, robuste’.
|
JG |
de-Hard |
Proven. Harre (Loc.). N° 68.
|
EV |
Dehareng |
-enc. Nom d’origine: Hareng, w. harin, à Vottem (Lg) ou bien nom d’enseigne, cf. «Aux Harens» (1590) à Liège (E. Renard, BTD 26, 277).
|
JG |
Dehareng |
-enc: 1. PlN Hareng (LU). Zie Dehérand. – 2. Zie Harang.
|
FD |
de-Hareng |
Proven. Hareng (Dép. Herstal).
|
EV |
de-Harlez |
Proven. Harrelez, ,,Etendue de Harre » (Loc.).
|
EV |
Deharre |
w. (Bastogne) Dèhâr, Dehar, Dehare. Nom d’origine : Harre (Lx).
|
JG |
Dehart |
cf. Dehard.
|
JG |
Deharveng |
D’Harveng. Nom d’origine: Har-veng (Ht).
|
JG |
de-Harveng |
Proven. Loc.
|
EV |
Dehaspe |
De Haspe. Sans doute nom d’origine: forme w. de Hasper(e), nom roman d’Eisden, ou Haspres (Nord).
|
JG |
Dehasque |
Dehasse (avec assimilation conso-nantique). 1591-1639 «Albert de Haske» Éch-Huy; nom d’origine: w. Hasse, nom arch. roman de Hasselt, francisé en «Hasque» dans le nom « rue Sœurs de Hasque » à Liège DL 311;EDTW3.
|
JG |
de-Hasque |
Proven. Hasselt (Loc.). Dialecte liégeois. N° 50.
|
EV |
Dehasse |
Dehasque: PlN Hasse, LU W. vorm van Hasselt (L). 1316 Nicolas de Piétrain dit de Hasque, Petrem (FELLER1912).
|
FD |
de-Hasse |
V. Delhasse.
|
EV |
Dehasselle |
de Hasselle. Nom d’origine: Hasselt, w. hassèî (Lb). Dehauffe, cf. Dehove.
|
JG |
Dehat |
Car. mor. De haat, ,,La haine ». N. d’H. haineux.
|
EV |
Dehauffe |
W. spelling voor Dehove.
|
FD |
de-Haulleville |
Proven. N. de domaine (Fr.).
|
EV |
Dehault |
Dehau(d)t, Dehaux: 1. PlN Halle (VB),W.H< ? 1777 D.L. Dehau, Rijsel (VERGR. 1968,74). – 2. Var. van Duhaut.
|
FD |
Dehault |
Dehaut. 1666 «Marie Dehault», 1693 «Anne-Marie Dehaut» BourgNamur; nom d’origine: p.-ê. Halle, w. hâ (BrFl), mais généralement fr. haut, comp. Lahaut, etc.
|
JG |
Dehauve |
zie Dehove.
|
FD |
Dehauwere |
De H-. Nom de profession: moy. néerl. houwer, hauwer ‘coupeur, fendeur’.
|
JG |
Dehavay |
Nom d’origine: Havay (Ht).
|
JG |
de-Havay |
Proven. Loc.
|
EV |
de-Havée |
Proven. Nombr. L.D. (Province de Liège). ,,Chemin montant, encaissé ».
|
EV |
Dehay |
Var. de Dehait? À Ouffet (Lg), le topon. en hay a comme forme anc. : 1313 «Heis».
|
JG |
Dehayb(b)e |
zie Dehaibe.
|
FD |
Dehaybe |
Dehaybbe, Dehaibe, w. nam. Dè-aibe. 1598 «Jean de Haibe», 1641 «Gilles de Haybe» BourgNamur; nom d’origine: Haybes (Ardennes).
|
JG |
Dehaye |
Dehayes. 1633 «Jan de haye» émigré en Suède, 1637 «Remacle de Hayes» Nandrin; nom d’origine: Haye (fr. haie), topon. fréquent ; cf. aussi Deshayes.
|
JG |
de-Haye. |
V. Haie.
|
EV |
Dehayfe(s) |
zie Dehaie.
|
FD |
Dehaynin |
zie Dehennin.
|
FD |
Dehaze |
Nom d’origine: La Haze, à Esneux (Lg), etc.
|
JG |
Dehé |
de Hey, Dehez. 1512 «Olivier Dehey» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. hé ‘versant escarpé, couvert de bruyère ou de bois’, fréquent en Wallonie; cf. Dehait et Del-hez, etc.
|
JG |
Dehé |
Deheid, zie Duhait.
|
FD |
Dehean |
de Hean: Wsch. verschrijving (H) van Dehaen, De Haen.
|
FD |
Dehean |
Var. de Dean ou Dehan(t).
|
JG |
Dehecq |
Deheck: PlN Hecq (Nord, PdC).
|
FD |
Dehecq |
Surnom: moy. néerl. hec, hecke ‘barrière, clôture’.
|
JG |
Dehée |
Var. de Dehay; ou bien nom d’origine: Hée, à Wonck (Lg).
|
JG |
Dehée |
zie Duhait.
|
FD |
Dehem |
D’Hem, Dhem [orthographié même De M au 19e s. à Comines, cf. Dendoncker 133]. Nom d’origine: Hem (Nord), plutôt que de moy. néerl. hem ‘champ entouré d’un fossé’. Dehemel. Surnom: néerl. hemel ‘ciel’.
|
JG |
Dehem |
zie Delhem.
|
FD |
Dehemptinne |
de H-. Nom d’origine: Hemptinne (deux communes en prov. Namur).
|
JG |
de–Hemptinne |
Proven. Loc.
|
EV |
de-Hemricourt |
Domaine. Ancien N. de Remicourt (Loc.). Nos 44 et 69.
|
EV |
Dehen |
(NF de la région de Charleroi et Couvin). Soit var. du précédent, soit nom d’origine: Hen, forme ancienne de Han, Ham [JL, NFw], comp. Dehem (ci-dessus).
|
JG |
Dehen |
zie Duhain, Dehenne.
|
FD |
de–Hen |
Proven. Henné (Dép. Vaux-sous-Chèvremont).
|
EV |
Dehen(a)in |
zie Dehennin.
|
FD |
de-Hen(e)au |
Proven. Hainaut (Anc. comté).
|
EV |
Dehen(n)effe |
PlN Haneffe (LU), LU W. hènèfe. Of Aineffe (LU): 1034 Hanafia.
|
FD |
Dehen(n)in |
(de) Hennin, Dehaynin, Dehonin, Dhenin, Dhénin, D’Henin, Dhennin, D(e)henain, Dhinnin, D(h)ainin: PlN Hénin (2x PdC). 1212 Egidius de Henin, Atrecht-Ktr. (DEBR. 1980); 1270 Nicoles de Henin,Atrecht(NCJ).
|
FD |
Dehen(ne) |
de Hen: PlN Henné in Chaudfontaine of Vaux-sous-Chévremont (LU). Wellicht ook PlN in Henegouwen. 1480 J. J. de Henné, Valencijn. De naam Dehenne werd in de 176 e. in A’dam aangepast tôt De Hen (med. D.G. de Hen, Westzaan). Zie ook De Hen.
|
FD |
Dehenain |
cf. Dehenin.
|
JG |
de-Henain |
Proven. ou Domaine. Hennin.
|
EV |
Dehenau |
De Henau, De Hénau, De Heneau, Dehennault, De Henauw. Var. de Dehainaut.
|
JG |
Deheneffe |
Nom d’origine: Haneffe, w. hènèfe (Lg).
|
JG |
de-Heneffe |
Proven. Haneffe ou Aineffe (Loc.).
|
EV |
Dehenin |
Dehenain, Dehennin, de Hennin. Nom d’origine: Hénin-Liétard, ou Hénin-sur-Cojeul (PdC).
|
JG |
Dehenne |
Peut-être de + Henné (cf. ce nom), ou nom d’origine: Henné, w, hène, à Vaux-sous-Chèvremont (Lg)?
|
JG |
de-Hepcée |
Proven. Heptia ou Hepcée (Dép. Verlaine).
|
EV |
Dehérand |
1. PlN Hareng in Herstal (LU). 1336 Colien de Herens, LU (AVB). – 2. Evtl. PlN Héron (LU): 1083 Herant(TW).
|
FD |
de-Herbais |
Proven. Dép. Piétrain.
|
EV |
Deherder |
Nom de profession: moy. néerl. herder ‘berger, pâtre’.
|
JG |
Deherft |
zie Deherve.
|
FD |
Deherripon(t) |
PlN Henripont (H). 1234 Johanne de Herierpont = Joh. de Heripont, H (SMTI).
|
FD |
de–Herripont |
Proven. Henripont (Loc).
|
EV |
Deherselle |
Nom d’origine: Herzele (Flandre orient.).
|
JG |
Dehert |
De H-, De Herdt. Surnom ou nom d’enseigne: néerl. hert ‘cerf’.
|
JG |
Dehertog |
De H-, Dehertogh, De H-. 1268 «Wistasses li Hertoghe» DettesYpres; nom de dignité: néerl. hertog ‘duc’.
|
JG |
Deherve |
De H-, †Dehaiffe. 1561 «frère Johan Deherve» Liège; nom d’origine: Herve, w. hëve (arr. Verviers).
|
JG |
Deherve |
Deherft: PlN Herve (LU). 1380 Servaix de Herves, Luik (AVB).
|
FD |
de-Herve |
Proven. Loc.
|
EV |
Dehes(s)elle |
Dehesselles, Dehezelle: PlN Hesselle in Charneux en Soiron (LU).
|
FD |
Deheselle |
Dehesselle, de H-. Nom d’origine: Hesselle, à Soiron (Lg), etc.
|
JG |
Dehet |
zie Duhait.
|
FD |
de-Heu |
Proven. Huy (Dial.) (Loc.). N° 50.
|
EV |
Deheu(y) |
zie De Huy.
|
FD |
Deheu, |
De Heu, De Heuy. Probabl. var. de Dehuy, Dehu.
|
JG |
Deheudange |
PlN Hodenge in Orbais (WB).
|
FD |
Deheuvel |
Nom d’origine: néerl. heuvel ‘colline’.
|
JG |
Deheuvels |
zie (de) Heuvel(s).
|
FD |
de–Heuy |
Proven. Huy (Loc.).
|
EV |
DE-Hevesy |
Proven. Heusy (Loc.). Confus, v. et u. N° 67.
|
EV |
Dehey |
Dehez, cf. Dehé.
|
JG |
Deheyn |
zie Duhain.
|
FD |
de-Heyn |
Proven. Heigne (Dép. Jumet).
|
EV |
Dehez |
zie Duhait.
|
FD |
de-Hez |
Proven. Hez, ,,Broussailles ». N° 243.
|
EV |
Dehezelle |
zie Dehesselle.
|
FD |
Dehille |
Dehiles, Dehilis: Vertaling van Van Hille. 1267 Johannes de Hille, Ip. (BEELE).
|
FD |
Dehille |
Nom d’origine ou surnom : moy. néerl. hille, helle ‘enfer’, p.-ê. toponyme.
|
JG |
Dehin |
w. (Liège) Dèhin. Nom d’origine : Éhein (Lg).
|
JG |
Dehin |
zie Duhain.
|
FD |
de-Hin(g) |
Proven. Ring (Dép. Aubange).
|
EV |
Dehing(h) |
1. Zie Duhain. – 2. PlN Hing in Aubange (LX).
|
FD |
Dehives |
Nom d’origine: Hives (Lx).
|
JG |
Dehives |
PlN Hives (LX).
|
FD |
de-Hives |
Proven. Loc.
|
EV |
Dehnen |
Orig. Deenen, ,,Danois ».
|
EV |
Dehnert |
Patr. Zoals Dehnhard, Denhardt, Deinhard < Germ. VN Degenhard (zie i.v.). 1120 Theinardus, Broekburg; 136 e. Willelmus filius Deinards, Gent (GN).
|
FD |
Dehoe |
zie Hoge, Dehoux.
|
FD |
Dehoepré |
zie Dehopré.
|
FD |
Dehoest |
zie D’Aoust.
|
FD |
Dehogne |
Ho(n)gne, Hoigne, Hougne, Hounje, Hagne: PlN Hogne (N) of in Aye (LX) < Germ. hunja: hoogte. 1254 Jakinès, ses serorges, de Hognes…de la tenoir de Hognes, LX (CAO).
|
FD |
Dehogne |
Nom d’origine: Hogne (Nr), etc.
|
JG |
Dehollain |
de Hollain, Holin, Holaind: PlN Hollain (H). 1226 Watiers de Holaing; 1291 Colars de Hollaing, Dk. (SMTI, TdT).
|
FD |
Dehollander |
Ethnique: néerl. hollander ‘hollandais’.
|
JG |
Dehollogne |
Nom d’origine: Hollogne (deux communes en prov. de Liège).
|
JG |
de-Hollogne |
Proven. Loc.
|
EV |
Dehombreux |
1. PlN Hombroux in Alleur (LU): 1207 Hambrues (TW). 1285 Gerar de Hambru; 1331 Gilot de Hambrou; 1361 Gilo d’Alloir dit de Hambruz, LU (AVB). – 2. PlN Hombroeucq in Ghoy (H). 1400 Jehans de Hombruecq, H (CCHt).
|
FD |
Dehombreux |
1499 «Jaquemart de Hombruecq» TerrierNaast; nom d’origine: Hombroeucq, à Ghoy (Ht).
|
JG |
Dehon |
Nom d’origine: Hon-Hergies (Nord).
|
JG |
Dehon |
PlN Hon (Nord). 1340 Jehans de Hom, Bergen; 1391 Jehan de Hon de Jumappes (CSWII).
|
FD |
DE-Hon |
Proven. ,,Source ». Riv. (Rég. Bavai, Fr.).
|
EV |
Dehondt |
De H-, Dehont, Dhond, Dhondt, D’H-, Dhont, D’H-. Surnom: néerl. hond ‘chien’.
|
JG |
Dehonin |
Var. de Dehenin?
|
JG |
Dehonin |
zie Dehennin.
|
FD |
Dehoogh |
Dhooge, D’H-, Dhooghe, D’H-. 1266 «Pieres li Hoghe», 1281 «Hannekin li Hoghe» DettesYpres, 1501 «Jehan de Hoghes greffier» AidesHainaut; surnom: néerl. hoog ‘haut, grand’ ou bien ‘hautain’ (sens moral).
|
JG |
Dehoorne |
Surnom: néerl. hoorn ‘corne, cornet’.
|
JG |
Dehopré |
Dehoepré, Dehoperé, Dehopéré, Deopere, Déopère, Diopere, d’Op(e)ré, D’Opéré, Doperé, Dopere, D’Oparé, van Oppré, van Oppre, van Opré(e), van Opre, Opré(e), Oprei, Oprey(e), Opreij, O’Prey: (De) Haut Pré. PlN Haut Pré (LU): hoge wei(VS 1988,558).
|
FD |
Dehopré |
Nom d’origine: Haut-Pré, à Liège, etc.
|
JG |
Dehorez |
Dehoré, Dehore: PlN Houret in Carly (PdC). 1339 Jehan de Hourret; Robert de Houret, Bonen (DF Vi).
|
FD |
Dehorez |
Nom d’origine: cf. Fosse de Horez, à Flémalle-Grande (Lg).
|
JG |
Dehornois |
PlN Hornoy (Somme). 1349 Phelippron de Hornoy,Dk.(TdT).
|
FD |
Dehos(s)ay |
PlN Le Hosay in Jamoigne (LX).
|
FD |
Dehos(se) |
zie Dehous(s)e.
|
FD |
Dehosay |
Dehossay. Nom d’origine: Le Hosay, à Jamoigne (arr. Virton) ou un topon. en -ay du Condroz liégeois.
|
JG |
Dehosse |
1591 «Sibille de Xhosse» Bourgeois-Liège ; nom d’origine : Xhos, w. hos ‘, à Tavier-lez-Nandrin (BTD 15, 50-1) ou 1493 «en Xhoche» à Flémalle-Haute. Comp. aussi Sol-hosse.
|
JG |
Dehoteur |
Nom d’origine: Hoteux, à Ayeneux (Lg).
|
JG |
Dehoteur |
PlN Hoteux in Ayeneux (LU).
|
FD |
Dehottay |
Nom d’origine: Hottay, à Vielsalm (Lx).
|
JG |
Dehottay |
PlN Hottay in Vielsalm (LX).
|
FD |
Dehotte |
1472 «Gérart de Hotte» DénChiny, 1487 «Gille de Hotte», «Martin de Hotte» JustieeBastogne; nom d’origine: Hotte, à Fauvillers (Lx).
|
JG |
Dehotte |
PlN Hotte in Fauvillers (LX).
|
FD |
Dehou |
cf. Dehoux.
|
JG |
Dehou |
zie De Huy, Dehoux.
|
FD |
Dehoubert |
Particule de + NF Hubert, sous sa forme w. Houbièt.
|
JG |
Dehoubert |
zie Hubert.
|
FD |
Dehouck |
Dehoucke, De Houk. Surnom: soit moy. néerl. houck, nom d’un poisson de mer, soit moy. néerl. hoekijn, hoecksken ‘chevreau’ [FD].
|
JG |
Dehoul |
De Houlle, w. (Namur) Dèoul. Nom d’origine: au Dehoule, à Heure-en-Famenne (Nr).
|
JG |
Dehoul |
PlN Houlle (PdC). 1214 Petrus de Houle; 1269 Willelmi de Holne (DF VI).
|
FD |
Dehous |
Spellingvar. van Dehoux of Dehousse.
|
FD |
Dehous(s)e |
Housse, Dehos(se), Dehus: PlN Housse (LU). 1274 Doleheim…ad locum qui diciturHus; 1301 Willlemus miles dictus de Hus…villam de Hus…Theodericus de Hus (CVD); 1372 Jean de Huz, Luik (ISP).
|
FD |
Dehouse |
Dehousse. 1756 «Noël Dehousse (orig. de Housse)» BourgLiège; nom d’origine : Housse (Lg).
|
JG |
de-Housse |
Proven. Housse (Loc.).
|
EV |
Dehoust |
1. Zie D’Aoust. – 2. Grafie voor Dehoux.
|
FD |
Dehout |
zie De Huy, Dehoux.
|
FD |
Dehoutain |
zie Houtain.
|
FD |
Dehouwer, |
De Houwer. Nom de profession: néerl. houwer ‘celui qui coupe, fendeur’.
|
JG |
Dehoux |
Dehou(t), Dehoe, Dehoust, Duhou(x), Duhout, Del(h)oux, Delloue, Delloup, Houx, Lahou, Lehoux: PlN Houx (N, Eure-et-Loir). Houx: hulst. Vgl. Verhulst. 1383 Guillaume du Houx, Luik (MARCHAL).
|
FD |
Dehoux |
Dehou, Debout. Nom d’origine: Houx (Nr), ou d’un microtopon. du même type contenant fr. houx.
|
JG |
de-Houx |
Proven. Houx (Loc. et L.D.).
|
EV |
Dehove |
Dehovre, Dehauffe. 1741 «Augustin d’Houve» = «Augustin Dehouve [mayeur]de la seigneurie dudit Saint-Ghislain» Blaugies; nom d’origine: Hoves (Ht).
|
JG |
Dehoy |
Dehu, zie De Huy.
|
FD |
de–Hoy |
Proven. V. Deghoy.
|
EV |
Dehu |
Dehut, cf. Dehuy.
|
JG |
Dehu |
Dehut, zie De Huy, Dehousse.
|
FD |
Dehuit |
1. Aangezien de t uitgesproken wordt, kan de FN een W. spelling zijn van Dewit(te). – 2. Zie De Huy.
|
FD |
Dehuit |
Le -t final étant prononcé, plutôt adaptation graphique fr. du NF néerl. De Wit (= le blanc) que var. de Dehuy.
|
JG |
Dehullu |
Dhullu. 1273 «Jehan de Huluch» ChirTournai; nom d’origine: Hulluch, près de Béthune (PdC) [FD].
|
JG |
Dehullu |
Dhullu: PlN Hulluch (PdC). 1273 Jehan de Huluch, Dk. (FST).
|
FD |
de–Hults |
Proven. 1. Hulst (Loc.). — 2. ,,Le houx ». L.D.
|
EV |
Dehuvyne |
zie Delavenne.
|
FD |
Dehuy |
Dehu, Début. 1444 «Herra de Hut» AidesNamur, 1616 «Jenne Ghuys Dehu» PrincipChimay; nom d’origine: Huy, w. hu (Lg). Cf. aussi Deheu, etc.
|
JG |
D’eigens |
zie D’Heyg(h)er(e).
|
FD |
Deigentasch |
Degendesch, Degendesht: D. FN Deigendesch < Stîgendesch (BRECH.): steig in die Tasche. BN voor een zakkenroller. Vgl. 1486 Jobst Greifindietaschen, Würzburg (NN).
|
FD |
Deigers |
zie D’Heyg(h)er(e).
|
FD |
Deijonckheere |
zie (de) Jonckheer(e).
|
FD |
Deile, van |
zie van (der) Deelen.
|
FD |
Deilgat |
zie Delgat(te).
|
FD |
Deine, de |
zie (de) Deyn(e).
|
FD |
Deinne |
1265 «Michieus li Deine», 1285 «Jehan le Deine » Dettes Ypres ; ethnique : moy. néerl. dene ‘danois’.
|
JG |
Deinord |
PlN Nord: noorden. 1717 P. F. Delnoort, St.-Win.(VERGR. 1i968,75).
|
FD |
Deinze, van |
van Deynse, van Deynze, van Duisen, van Duyse(n), van Duijse(n), van Duyze(n), van Dusen: PlN Deinze (OV). 1130 Willelmus de Dunse, Gent (GN); 1311 Jacob van Doize = 1311J. van Doinse, Hulst (DEBR. 1999,343).
|
FD |
Deisser |
Car. mor. De Eis(ch)er, ,,Le demandeur, le plaideur, le créancier ».
|
EV |
Deisser |
zie Diser.
|
FD |
Deisz |
Patr. Korte vorm van Matthàus of Matthias. 1400 Friedr. Deys, Hb. (BRECH.).
|
FD |
Deiteren |
zie D’Ieteren.
|
FD |
Deitz |
V. THEUD (Deuz).
|
EV |
Deja(i)lle |
Spelling voor Dejaie(J.G.)?
|
FD |
Dejace |
Dejas(se), Dejase, Dejaes, Dejeas, Dejosse: PlN Jauche, Ndl. Geten (WB). Of Jace in Grâce-Berleur of Jemeppe (LU). 1185 Hugo de Jalcia, Luik; 1209 Henricus de lacea/Jacia, LU-N (SLL); 1275 Adans de Jache, Baffe (VR i8sv°); 1364 Ysabiel de Jauche, Dk. (TdT); 1429 Egidii de Jache, Geten (ISP).
|
FD |
Dejace |
Dejas, Dejasse, sans doute aussi Dejaes, Dejeas. 1554 «Johan de Jace» GuillLiège, 1607 «Jean de Jace dit le Duc» Montegnée, 1791 «Hubert Dejace (orig. de Waremme)» BourgLiège; nom d’origine: Jace, w. Djåce, à Grâce-Berleur (Lg), plutôt que Jauche, w. Djauce (BrW).
|
JG |
Dejaeger |
De J-, Dejaegere, De J-, Dejaegers, Dejaegher, De J-, Dejaeghere, De J-, De- jager, -gher. Nom de profession: néerl. jager ‘chasseur’.
|
JG |
Dejaen |
Zie (de) Jans.
|
FD |
Dejaer |
De Jaer, de Jaer. Nom d’origine: Geer (Lg).
|
JG |
de–Jaer |
Proven. Jaer (Riv.) ou Geer (Loc.).
|
EV |
Dejaes |
cf. Dejace.
|
JG |
Dejaie |
cf. Degée.
|
JG |
Dejaie |
zie Degée.
|
FD |
de–Jai–ffe |
-(f)ve. Proven. Gesves (Loc).
|
EV |
Dejaifve |
Dejaiffe, cf. Degesves.
|
JG |
Dejaille |
Dejalle, w. (Namur) Dèjèye. Probabl. nom d’origine: Gée, w. djèye, à Tihange (Lg), cf. Degée, Degey(e).
|
JG |
Dejaive |
cf. Degesves.
|
JG |
Dejaive |
Dejaifve, Dejaiffe, zie Degesves.
|
FD |
de–Jamblinne |
Proven. Dép. Villers-sur-Lesse.
|
EV |
Dejans |
De Jans. 1398 «Jane de Jans» Oostrozebeke; prénom néerl. Jans, avec l’article.
|
JG |
Dejardin |
1272 «Stephanus de lardin» Polypt-Villers, 1286 «Jehans des Jardins» Cart-Binche, 1340 «Piroye de Jardien» Terre-Jauche, 1370 «Alissandre de Jardien» Cart-ValBenoît, 1444 «Heyne de Jardin» Terre -Jauche, 1544» la relicte Johan des Jardins» DénStavelotMy; nom d’origine: jardin, souvent au pluriel. Secondairement, particule de + NF Jardin (= Gérardin).
|
JG |
Dejardin |
zie Dujardin.
|
FD |
de–Jardin |
V. Jardin.
|
EV |
Dejas |
Dejasse, cf. Dejace.
|
JG |
Dejas(se) |
zie Dejace, Diaz.
|
FD |
de–Jas(se) |
1. V. Dejace. — 2. Profess. De fas, ,,Le vêtement ». N. de tailleur.
|
EV |
Dejeaifve |
cf. Degesves.
|
JG |
Dejeaifve |
zie Degesves.
|
FD |
Dejean |
Surnom marquant la filiation : ellipse de (fils) de Jean, comp. Ajean.
|
JG |
Dejean |
Zie Jans.
|
FD |
Dejeas |
cf. Dejace.
|
JG |
Dejeas |
zie Dejace.
|
FD |
Dejeet |
Dejehet, Dejejet. Nom d’origine: Jehay-Bodegnée (Lg).
|
JG |
Dejeet |
zie Degehet.
|
FD |
Dejehansart |
1317 «Winan de Sain Johan Sar» CartValDieu, 1364 «Jores de Jehansart, de Mainwaut» PolyptAth; nom d’origine: cf. Trieu Jean Sart, à Blaugies (Ht) ou Saint-Jean-Sart, à Aubel et Outrelouxhe (Lg).
|
JG |
Dejehansart |
Jehansart, Jéhansart: PlN Trieu Jean Sart in Blaugnies (H), Saint-Jean-Sart in Outrelouxhe en Aubel (LU). 1548 Petrus Jansartus, Aat; 1651 Franciscus Jehansart, Lessen (MULIV,V).
|
FD |
Dejehet |
Dejejet, zie Degehet.
|
FD |
Dejejet |
cf. Dejehet.
|
JG |
Dejembes |
cf. Degembe.
|
JG |
Dejembes |
Dejembe, Degembe(s), Dege(i)mbre, Degimb(r)e, Dejimbe: PlN Jambes (N) of (resp.) Gembes (LX): W.djimbe.
|
FD |
Dejemeppe |
Nom d’origine: Jemeppe (deux communes en prov. de Liège et Namur).
|
JG |
Dejemeppe |
PlN Jemeppe (LU, N). 1116 Gerardus de lemeppia, LU (SLL); 1230 Eustacius de Gimeppe; 1279 Thiris de Gemeppe, LU (AVB).
|
FD |
Dejeneffe |
Degeneffe, Degenève, Dignef(fe), -eff, Dignief, Dighneef, Dineff, Danef, Ganeff: PlN Jeneffe (WB): 1224 Geneffe; Jeneffe (N): 1219 Ginneffe (TW). 1230 Balduinus miles de Genefe, Luik (SLL); 1285 Willelmo dicto de Geneffe = 1287 Willelmus de Ghineph, Zelem (V.LOON 172).
|
FD |
Dejeneffe |
Degeneffe. Nom d’origine: Jeneffe (arr. Waremme) w. Gn’nèfe, Gn ‘gnèfe, ou Jeneffe-en-Condroz (arr. Dinant), w. Gngnèfe ; cf. aussi Digneff(e).
|
JG |
de-Jeneffe |
Proven. Loc.
|
EV |
Dejeo |
Degeond, cf. Dejon.
|
JG |
Dejeon |
Degeond. Adaptations du NF néerl. Dejong, De Jonghe.
|
JG |
Dejeon(d) |
zie Dejon.
|
FD |
de-Jessen |
V. Jusaine.
|
EV |
Dejesus |
Dejezus: Port. Patr. VN Jezus.
|
FD |
Dejet |
1. PlN Jet in Sovet (N). – 2. Zie Degehet.
|
FD |
Dejet |
Nom d’origine : sans doute Jet, w. djè, à Sovet (Nr).
|
JG |
Dejeune |
Particule de + Jeune, cf. Lejeune. Dejignesse. Nom d’origine: Xhignesse (Lg).
|
JG |
Dejignesse |
zie Xhignesse.
|
FD |
Dejimbe |
cf. Degembe.
|
JG |
Dejimbe |
zie Dejembes.
|
FD |
de–Jive |
Proven. Gives (Dép. Ben-Ahin et Flamierge).
|
EV |
Dejoie |
Dejoye: Fr. joie: vreugde. BN naar het blije karakter. De is niet noodzakelijk vz., aangezien de FN net aïs ? t.joie in het LU W. djôye uitgesproken wordt. 1355 Robekins dis Grandjoie de Aloir (VINCENT 1953,73).
|
FD |
Dejoie |
w. (Liège) Djôye, Dejoye. Surnom: fr. joie, w. djôye; ou bien, avec préposition marquant la filiation, du prénom lui-même, attesté à date ancienne, cf. Joie, Joye.
|
JG |
de-Joie |
Proven. Soye. (Prononc. pic.). -Jon(d). Proven. Joncs (L.D.).
|
EV |
Dejol(l)ier |
PlN Juliers, Fr. vorm voor Gulik, D. Jiilich (NRW). 1332 Waleran de Juliers, Heilissem (BLOI); 1506 Simon de Juliers, Luik (ISC).
|
FD |
Dejollier |
1684 «Guillaume de Juilliers» Dorinne; nom d’origine: probabl. Juliers, forme romane de Jülich (près d’Aix-la-Chapelle).
|
JG |
Dejon |
Dejonc, Dejond, Dejeon(d), Degeond: 1. W. adaptaties van De Jong. – 2. Var. van Dujonc. PlN Fr.joncbies.
|
FD |
Dejon |
Dejonc, Dejond, w. (Ensival) Dèdjon,
|
JG |
Dejonck |
De J-, Dejong, De J-, Dejonge, De J-, Dejongh, De J-, Dejonghe, De J-, Dejonk. Surnom: néerl. jong ‘jeune’.
|
JG |
Dejonckère |
zie (de) Jonckheere, De Jonquières.
|
FD |
Dejong |
Dejonghe, etc., cf. Dejonck, etc.
|
JG |
Dejonghe |
zie de Jong(e).
|
FD |
Dejosé |
Dejose(e), Dejosée, Dejosez, Dejozé, Dejoze: PlN José in Battice (LU). 1308 Watier d’Engosees = Watiers d’Enjoziers, LU (AVB).
|
FD |
Dejosé |
-osée, -osez, Dejozé. Nom d’origine: José, à Battice (Lg).
|
JG |
de-José |
Proven. Dép. Battice.
|
EV |
Dejosse |
zie Dejace.
|
FD |
Dejourné |
zie Journet.
|
FD |
Dejoye |
cf. Dejoie.
|
JG |
Dejoye |
zie Dejoie.
|
FD |
Dejozé |
zie Dejosé.
|
FD |
de–Jumene |
Proven. Gimnée (Loc.).
|
EV |
Dejumné |
de Jumné, zie De Gimnée.
|
FD |
Dejuzaine |
Juzaine: PlN Juzaine in Bornai (LX) en Rosée (N). 1336 Hanekin de Juzaine, Durbuy (ASM II); 1520 Arnold de Jusaine, Luik (SLL VI).
|
FD |
Dejuzaine |
Nom d’origine: Juzaine, à Bomal-lez-Durbuy (Lx) ou à Rosée (Nr).
|
JG |
de–Juzaine |
Proven. Dép. Bomal-lez- Durbuy et Rosée.
|
EV |
Dek, de |
zie Dedecq.
|
FD |
Dekaezemacker |
Nom de profession: néerl. kaasmaker ‘fabricant de fromage’.
|
JG |
Dekaine |
Forme pic. de Dechêne.
|
JG |
Dekaine |
zie Duchêne.
|
FD |
Dekairelle |
Karel(le), Querelle: PlN Querelle in Gosselies (H), Quairelle in Jumet (H), Les Quairelles in Wakourt (N). W. Quairière, Fr. carrière: steengroeve. 1543 Jehanne Querelle, Ladeuze(J.G.).
|
FD |
Dekairelle |
Nom d’origine : Quairelle(s), à Jumet (Ht), à Walcourt (Nr), etc.
|
JG |
de-Kairelle |
Proven. Les Quairelles.
|
EV |
Dekais(e) |
Dekaize, Kaise: W. adaptatie van De Keizer.
|
FD |
Dekaise |
De K-, Dekaize. Surnom: moy. néerl. kese ‘fromage’.
|
JG |
Dekan |
1654 «Jean Dekan» BourgNamur; sans doute var. de Decamp(s).
|
JG |
Dekany |
zie Decagny.
|
FD |
Dekegel |
De K-, Dekeghel. Surnom: néerl. kegel ‘quille’.
|
JG |
Dekein(e) |
zie de Keyn.
|
FD |
Dekeiser |
cf. Dekeyser.
|
JG |
Dekemeck |
Dekemexhe: PlN Kemexhe (LU). 1254 Lodevico de Commehe, Luik; 1356 verges grandes gesantes a Kemehe…qui vinrent eskeant de part Gilon de Kemehe (AVB); 1387 Amel de Kemexhe, Kemexhe (ISP).
|
FD |
Dekemel |
Surnom: moy. néerl. kernel ‘chameau’.
|
JG |
Dekemexhe |
-eck, Dechemexhe. Nom d’origine : Kemexhe (Lg).
|
JG |
Deken |
(de) Dekens, Deekens: De deken was het hoofd van een kapittel(kerk) of van een gild. 1326 Kerstian de Deken, Ip. (BEELE); 1379 voer mi Gillis den Deken… heren deken ende capitle van onser vrauwen kerke in Curtrike (DEBR. 1970).
|
FD |
Deken(n)e |
zie Duchêne.
|
FD |
Dekens |
1. Profess. ou fonction. Deken, ,,Doyen » (de métier ou de confrérie. — 2. Car. mor. Sobriquet de dignité (Allure de doyen).
|
EV |
Dekens |
Génitif de deken ‘doyen’, cf. 1270 «Lambert li deken» DettesYpres.
|
JG |
Dekenscheid |
zie Dickenscheid.
|
FD |
Deker, de |
Dekers, zie Dekker.
|
FD |
Dekerc(k)hove |
de Kerckove, zie van (den) Kerkhof.
|
FD |
de–Kerchove |
Proven. Kerkhove (Loc. et L.D.).
|
EV |
Dekerf |
De K-, Dekerve. Moy. néerl. kerf, kerve ‘entaille, encoche’, surnom de balafré; éventuellement aussi, surnom de hacheur de tabac [FD].
|
JG |
Dekerk |
De Kerck. Var. de van de Kerken (= de l’église), sans la préposition van [FD].
|
JG |
Dekers |
cf. Dekker(s).
|
JG |
Dekerve |
cf. De Kerf.
|
JG |
Dekesel |
De K-, Dekeselle, De Kezel. Surnom : moy. néerl. kezel ‘caillou, gravier’ [FD].
|
JG |
Dekessel |
Nom d’origine: Kessel-Loo (BrFl) etc., cf. Kessel.
|
JG |
Deketelaer |
Deketelaere, De K-. Nom de profession: moy. néerl. ketelaer ‘chaudronnier’.
|
JG |
Deketelbutter |
Nom de profession : néerl. ketel-boeter ‘drouinier, chaudronnier’.
|
JG |
Deketele |
De K-. Surnom de métier, d’après moy. néerl. ketel ‘chaudron’, cf. aussi Deketelaer et Ketel(s).
|
JG |
de-Kettenis |
Proven. Loc.
|
EV |
Dekeukelaer |
-aere, De K-, De Keukeleire, cf. Deceukeleer.
|
JG |
Dekeuster |
De K-, cf. Decoster.
|
JG |
Dekeyser |
De K-, Dekeyzer, De K-, Dekeiser, Dekyser, etc. Surnom: néerl. keizer ’empereur’.
|
JG |
de-Kezel |
Proven. Kaeyzele (Dép. Waregem).
|
EV |
Dekie |
zie Duquel.
|
FD |
Dekien |
Sans doute adaptation néerl. du NF pic. Lekien (= le chien) ; cf. aussi Desquiens.
|
JG |
Dekieper |
Dekiper. Dérivé de moy. néerl. kiepe ‘panier’ ?
|
JG |
Dekière |
Dekiert, zie Lakiere.
|
FD |
Dekimpe |
de K-. Surnom: moy. néerl. kempe,kimpe ‘lutteur, champion’.
|
JG |
Dekinder |
De K-, DeKinderen. Pluriel de néerl. kind ‘enfant’ ; comp. le NF Desenfans.
|
JG |
Dekinne |
zie Duchêne.
|
FD |
Dekker |
au génitif: Dekkers, Dekers. Nom de profession: néerl. dekker ‘couvreur’.
|
JG |
Dekker |
Profess. ,,Couvreur » (en ardoises, tuiles, etc.). Synon. : Dek-kers, Deckers, DE Dekker, DE Decker(e). Voordekker. N° 177.
|
EV |
Dekker, (de/den) |
(de(n)) Decker, de Deckere, de Deckère, de Deker, de Deckel, de Deckker, (de) Deckers, Deckkers, Dek(k)ers, de Dacker: BerN van de dakdekker, leidekker, dakmaker, stro- en rietdekker. 1227 Walterus Deckera (GN); 1245 Hugo dictus Deckre, Deerlijk (DEBR. 1980); 1363 Jan de Deckere… tichelen, Cent (GSB); 1614 Henderick de Decker van het decken der stallekens, Edegem (SELS).
|
FD |
Dekleermacker |
-maeker. Nom de métier: néerl. kleermaker, tailleur d’habit.
|
JG |
Deklerck |
De K-, Deklerk, De K-, cf. Declerck.
|
JG |
Deklève |
zie Declève(s).
|
FD |
Dekleyn |
cf. Decleyn.
|
JG |
Deklippel |
cf. De Clippel.
|
JG |
Deknop |
De K-. Surnom: moy. néerl. cnoppe ’bouton de fleurs, nœud’.
|
JG |
Deknudt |
Sumom: moy. néerl. cnuut ‘corneille’.
|
JG |
Dekock |
De K-, Dekok, cf. Decock.
|
JG |
Dekoker |
De K-, Dekokert, cf. Decocker.
|
JG |
Dekoninck |
De K-, Dekoning, De K-, de Konninck, cf. Deconinck.
|
JG |
Dekonty |
PlN Conty (Somme).
|
FD |
Dekort |
De K-, de K-, cf. Decort(e).
|
JG |
Dekoster |
De K-, cf. Decoster.
|
JG |
Dekrem |
De K-, cf. Decrem.
|
JG |
Dekyen |
Dekijen: Spellingvar. van Dekeyn of Dekien?
|
FD |
Dekyser |
cf. Dekeyser.
|
JG |
Dekyvere |
Surnom: néerl. kijver ‘querelleur’.
|
JG |
del |
De Loye. Proven. Dép. Horrues.
|
EV |
Del |
zie Dell.
|
FD |
Del- |
= w. dèl, fr. de la; parfois Del- note la forme non encore contractée de w. de, fr. du, ainsi dans Delsart.
|
JG |
Del- |
-Sandre, -Zandre. Proven. Le Cendre (Dép. Braine-le-Château).
|
EV |
Del Feld |
Proven. (Del ou Delling, „Vallée »; Veld, «Champ »). ,,Du champ de la vallée ». V. Defelt.
|
EV |
Del Flandre |
Proven. Flandre (Ane. comté).
|
EV |
Del Hamaide |
Delhamende, -ente, -inte, zie Hamaide.
|
FD |
del Marcel(le |
Proven. Marcelle, (Dép. Fleurus et La Hamaide).
|
EV |
Del Marmol |
del M-. NF d’origine espagnole ancienne; esp. marmol ‘marbre’.
|
JG |
Del Marmol |
Proven. Loc. espagn.
|
EV |
Del Marmol |
Sp. FN. Sp. PlN Marmol: marmer. Andréas del Marmol kwam uit Andalousie naar de Nederlanden in de 176 e. (JVO). 1743 A.F.Ph. Delmarmol, Bs. (MUL VIII).
|
FD |
Del Monaco |
Del Monego: PlN Monaco, vorstendom aan de Middellandse Zee.
|
FD |
Del Rey |
zie Derez.
|
FD |
Del(a)charlerie |
Ofr. charlerie: wagenmakerij, wagenhuis. 1526 Drion de la Charlerie, Namen (RBN).
|
FD |
Del(a)cuvellerie |
Delacovellerie: PlN Cuvellerie: kuipenmakerij.
|
FD |
Del(a)in |
Deleyn, de Leyn, Delein(e), de Lijn, Dulaing: Waternaam L’Ain, zijrivier van de Rhône. Of PlN Lain (Yonne).
|
FD |
Del(c)havée |
PlN W. chavéye: holle weg.
|
FD |
del(e)~Grange |
V. Grange.
|
EV |
Del(e)–forterie |
Proven. Del fortry. ,,Du ruisseau de Fort » (L.D.).
|
EV |
Del(l) |
Luxemburgs-D. FN Dell < Mhd. telle: kuil, kloof, inzinking, afgrond, ravijn. Ook PlN Dell bij Aarlen (LX) (med. M. Schakman). 1557 Franz vonder Thell, Neurenberg (BRECH.).
|
FD |
Del(le)voet |
Reïnterpretatie van Dellevaux, Delvoy?
|
FD |
del–(N)estine. |
Proven. Estinnes (Loc).
|
EV |
Del, van |
zie van (der) Deelen.
|
FD |
del~Aisse |
V. Del Haise.
|
EV |
del~Neste |
Proven. Romanisat. de van Neste. V. ce N. N° 55.
|
EV |
de-la Lienne |
Proven. La Lienne (Riv). N° 230.
|
EV |
de-la Lierre |
pour Delle lierre. V. Dulierre. V. de la Bigne.
|
EV |
de–la lune |
Proven. N. d’enseigne de cabaret et de maison de commerce. N° 248.
|
EV |
de-la Mar(r)e |
V. Mare.
|
EV |
de-la Montagne |
V. Montagne.
|
EV |
de-la Motte |
V. Morte.
|
EV |
de-la Noyer |
Proven. Du noyer, L.D. V. Dulierre. N° 244.
|
EV |
de-La Pierre |
Proven. V. Pierre.
|
EV |
de-La Province |
Proven. d’un L.D. plutôt que : ,,province », opposé à „ Ville »).
|
EV |
de–La Rabrie |
,,Raperie (de betteraves », etc. 1. Profess. N. de l’industriel. — 2. Proven. Lieu ainsi dénommé. N° 90.
|
EV |
de-La Roche(tte) |
V. Roche.
|
EV |
de-La Roy(e) |
Proven. Roy (Loc.), Raye (L.D.).
|
EV |
de-La Royère |
Proven. La Royère (Dép. Néchin).
|
EV |
Dela Ruye |
Delaruye, Laruywe, De la Roy: PlN Ruy(e): beek. Ruy in La Gleize (LU) en Mons (LU).
|
FD |
Delaat |
De L-, de L-. 1625 «Herman de Laet (hollandais)» émigré en Suède; surnom: néerl. hat ‘vassal, paysan’.
|
JG |
Delabarre |
de la B-, cf. Delbar, -arre.
|
JG |
Delabarre |
Del(l)ebarre, Delabaere, Delba(e)r(e), Delbarre, Dellebart, Delba(e)rt, Delbard, Delabart, Labar(re), Laba(e)re, Labart: Verspreide PlN La Barre: slagboom, verschansing. 1275 Ernous de le Bare…del manage de le Bare, Vloesberg (VR6or°); 1210 Nicholai de Barra, Rijsel (DEBR. 1980); 1220 Willaumes dele Barre, Dk. (TdT); 1382 mer Thierchelet van der Bare = 1390 Terchelés de le Barre, Mkr. – Lit.: F. DEBRABANDERE, Delbaere en andereDel’s. Album J. Delbaere, Rumbeke, 1968, 43-47-
|
FD |
Delabascule |
BerBN van de stadsweger, beambte bij de waag, Fr. bascule.
|
FD |
Delabascule |
Nom d’origine: fr. bascule, La Bascule, fréquent en toponymie.
|
JG |
Delabassé(e) |
zie Bassée.
|
FD |
Delabassée |
Nom d’origine : La Bassée (Nord).
|
JG |
Delabastita |
PlN (la) Bastita, Sp. Prov. bastida, Ofr. bastide: (versterkt) gebouw, vesting. 1595 Jehan de la Bastita, At. (VS1987,151-7).
|
FD |
Delabaye |
Delabbé, de Labeij, zie Labay(e).
|
FD |
Delabaye |
Delabie, Delaby, -ye, sans doute aussi Delabbé. Nom d’origine ou de résidence: fr. abbaye.
|
JG |
Delabby |
Delabie, zie Labi(e).
|
FD |
Delabelle |
Peut-être surnom matronymique : fr. de la belle; sinon, var. avec remotivation de Delobelle (anc. fr. aubel ‘peuplier blanc’).
|
JG |
Delabelle |
zie Lobelle.
|
FD |
Delabie |
cf. Delabaye.
|
JG |
Delablancherie |
PlN Blancherie in Bois-d’Haine (H) of La Blanckerije in St.-Omaars (PdC). 1269 Mikius dele Blankerie, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
Delaborde |
Laborde, Laborderie, -y, Borde: PlN Ofr. borde: landhuis, boerderij. 1638 Roelant Labourde, Killem FV (VERGR. 1972,122).
|
FD |
Delabre |
Forme dissimilée de Delarbre?
|
JG |
Delabre |
zie Delarbre.
|
FD |
Delabrière |
zie Bruyère.
|
FD |
Delabroy(e) |
De l’arbroie. PlN Arbroie < Lat. arboretum: plaats waar bomen groeien. Larbroye (Oise), Labroye (PdC), La Broyé in Ennevelin (Nord). 1302 Stevenes de l’Arbroie, Atrecht (NCJ); 1314 Maroie Delarbroie, Dk. (TdT).
|
FD |
Delabruyère |
zie Bruyère.
|
FD |
Delaby(e) |
cf. Delabaye.
|
JG |
Delaby(e) |
zie Labi(e).
|
FD |
Delacauw |
zie Delacuwe.
|
FD |
Delacave |
Delcave, Lacave: PlN Fr. cave: kelder. PlN Lacave (Ariège, Lot).
|
FD |
Delacenserie |
Delcenserie, Delacencerie, Delsencerie: PlN Censerie: cijnshoeve, cijnsgoed. 1387 Enghelram de la Sansserie, Mâle (DELHAYE); 1445 Nicaise de le Censerie, Elzele (CAD. II). Delachapelle, Lachap(p)elle: PlN Chapelle: kapel. Vgl. Van der Capelle. 1275 à le Capiele… Daniel de le Capele, Lessen (VR1231°); 1393 Gille dele Chapelle, Hulste (DEBR. 2000).
|
FD |
Delacenserie |
Delcenserie, Delsencerie. Nom d’origine: censerie, dérivé de censé, w. cinse ‘ferme’FEW 2, 581a.
|
JG |
Delachapelle |
Nom d’origine : fr. chapelle, (La) Chapelle, fréquent en toponymie. – Également nom donné à un enfant trouvé (près d’une chapelle) à Namur en 1656 (Destray 61).
|
JG |
Delachaussée |
Lachaussée: PlN Chaussée < Lat. calciata: met kalk gepleisterde weg (vgl. D. Strafienpflaster), straatweg. Vgl. Cauchie. 1445 Robert de la Chaussée, Comp. (MORLET).
|
FD |
Delache |
cf. Dellache.
|
JG |
Delache |
zie Dellache.
|
FD |
Delacloche |
BN naar de huisnaam La Cloche: In de Klok.
|
FD |
Delacloche |
Cf. 1451 «Gérard délie Clocque» AnthrLiège; nom d’enseigne, ainsi «Maison de la Cloche» (1685) à Liège (BTD 26, 280).
|
JG |
Delaclu(y)se |
zie Delecluse.
|
FD |
Delacol(l)ette |
Metr. Colette < Nicolette, fem. dim. van HN Nikolaas.
|
FD |
Delacolette |
Delacollette. Nom composé: de la + NF Colette, dérivé de (Ni)colas, ou ellipse de (fils) de la Colette, type de matronyme qui paraît rare en Wallonie.
|
JG |
Delaconcorde |
Wsch. een vondelingnaam.
|
FD |
Delacoste |
Delacosse, Delacotte, Lacoste, Lacôte, Coste: PlN Ofr. coste, Fr. côte: helling. 1483 Andries de la Coste, Bg. (PARM.).
|
FD |
Delacour(t) |
zie Delcourt.
|
FD |
Delacourt |
-our, -ourte, cf. Delcourt.
|
JG |
Delacovellerie |
zie Delacuvellerie.
|
FD |
Delacre |
Del Ackre, romanisering van Van den Acker. 1276 Boidins del Accre de Tenrebelle (CVT); 1285 Pauwels del Acker, Ktr. (DEBR. 1980).
|
FD |
de-Lacre |
Prov. L’Acre, ,,Du Champ » (France du Nord).
|
EV |
Delacroix |
de la Croix, De la Cr-. 1515 «Jo-hanes de la Croix» BourgNamur, 1561 «Pon-celetde la Croix» DénFlorenville, 1598 «Pierre de la Croix» DénWavre, 1633 «Jacque de la Croix» émigré en Suède; nom d’origine ou d’enseigne: fr. croix.
|
JG |
Delacroix |
Del(e)croix, Delcros, Lac(c)roix, Lacroi(s), Lecroix: Verspreide PlN La Croix: Het Kruis. Vgl. Van der Cruysse(n). 1245-56 Christina de la Croix, Ktr. (DEBR. 1980); 1275 en le rue de le Crois… Jehans de le Crois…à le Crois, Baffe (VR 328 iSsr0); 1395 Willem vander Crucen = 1394 Willame dele Crois, Ktr. (DEBR. 1970,2000). De la Cruz: Sp. PlN La Cruz. Vgl. Delacroix.
|
FD |
Delacuvellerie |
Anc. fr. cuvelerie ‘métier de cuvelier (tonnelier)’.
|
JG |
Delacuwe |
Delacauw: Adaptatie van Delcuve. Fr. cuve: Mnl. cuwe, cauwe.
|
FD |
Deladessous |
de Ladessous, de Ladersous, zie Ladsous.
|
FD |
de-Ladier |
Ladr- -ier, -ière. Proven. Ladrié (Dép. Chièvres).
|
EV |
Deladrier |
-ière. 16e s. «Ernoul de la derrière» Chàtelet; nom topographique: fr. là-derrière; cf. aussi Ladrière et comp. Dedry.
|
JG |
Deladrière |
Deladerrière, Deladrier, Laderier, Laderrière, Ladryere, Ladrière, Ladrie(r), Ladry: PlN Là-derrière: ginderachter. Vgl. Van Ginderachter. 1334 Symon de Ladrier, Marneffe (SLLIII); 1381 Maigne de la Derrière, Dk. (TdT); 1440 Jan de la Derire, Ktr. (BAELDE); 1522-91 Peeter van Ghinderachter = Deladerrière, Asse-Mechelen (ESBr. 1996,26).
|
FD |
Delaen |
Nom d’origine: moy. néerl. lane, laen ‘avenue’.
|
JG |
Delaer, van |
van Delaar: PlN Dedelaar in Lier (A) (MFN1961,114). 1377 Magriete van Dedelaer = 1392 M. van Deelaer = Mergriete van Delaer; 1377 Alij t van Dedelaer = A. van Delaer, Lier (FRANS).
|
FD |
Delaere |
De L-. Surnom: moy. néerl. laer ‘clairière’ (Carnoy 151).
|
JG |
Delaere |
Romanisation de néerl. akker ‘champ’, néerl. Van (den) Acker. – Bibliogr. : J. Her-billon, NF Delaere, Diongre, Lebacq et autres romanisations, VW 48, 1974, 175-6.
|
JG |
Delaet |
De L-, cf. Delaat.
|
JG |
de–Laet |
Proven. Latte (Dép. Wodecq).
|
EV |
de–Laeter |
V. Delattre. DE Laeter. Circonst. de la naissance : De latere, ,,L’enfant né longtemps après les autres ». N° 128.
|
EV |
Delaey |
De Laey, De Laei, etc. 1382 «Heine de Lay» Izegem; surnom: fr. lay, lai ‘laïc, civil, séculier’ (= NF néerl. De Leek) [FD].
|
JG |
Delafaille |
zie van der Faille.
|
FD |
Delafontaine |
de la Fontaine, de la Fontayne, -eyne, Delfontaine, Def(f)ontaine(s), Desfontaine(s), De(la)fonteyne, van den Font(e)yne, Lafontaine, La Fontaine, La Fontijn, -yn, Fontaine, Fonteyn(e), Fonteijne, Fontein, Fontyn, Fontijn: Verspreide PlN (la) Fontaine: fontein, bron, waterput. Zie ook (van den) Fonteyn(e). 1298 Johanni Fontaine, Bg. (VERKEST); 1308 Renier de Fontainnes, Bergen (PIERARD); 1398 Jehan de le Fontaine, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Delafontaine |
-eyne, Delfontaine. 1499 «Jehan de le Fontaine» TerrierNaast; fr. fontaine, surnom de résidence, de qqn qui habite près de la fontaine; éventuellement, ellipse d’un nom d’enseigne, cf. 1669 «À la Fontaine d’Or» à Liège (BTD 26, 283).
|
JG |
Delaforge |
1356-58 «Jakemins de la Forge» PolyptAth, 1580 «Simon Delaforge» BourgNamur; var. non contractée de Delforge.
|
JG |
Delaforge |
zie Delforge.
|
FD |
Delafort(e)rie |
-try, Del(e)fort(e)rie, -tery, Fortrie, -try(e), -trij: 1. PlN La Porterie: versterkte plaats, vesting, fort. 1428 Pierart de le Fortrie, Rijsel (SPL); 1485 Robert de le Fortrie, Rijsel-Komen (RHK). Misschien is de oorspr. vorm: 136 e. de le Foresterie, Rijsel (DUPAS 298). PlN Foresterie: bos waarin niet gejaagd mag worden.
|
FD |
Delaforterie |
Delafortrie, cf. Delefort(e)rie.
|
JG |
Delafosse |
Var. non contractée de Delfosse.
|
JG |
Delafosse |
zie Defosse.
|
FD |
Delagarde |
De Garde: PlN La Garde: wachtpost, uitkijkpost. Vgl. Delwarde.
|
FD |
Delagarde |
Nom d’origine : l’anc. fr. garde, anc. w. warde, peut désigner simplement un terrain réservé ou même une métairie.
|
JG |
Delagay(e) |
zie Legai.
|
FD |
Delagaye |
Delagaije. Peut-être surnom: gaumais gaye ‘chèvre’ ou w. (nam., ouest-w.) gaye ‘noix’ FEW 4, 37a, cf. Degaille.
|
JG |
Delage |
cf. Delarge.
|
JG |
Delage |
zie Delhage.
|
FD |
Delagey |
zie Legai.
|
FD |
Delagrange |
de Lagrange, Delegrange, Delagrainge, Delagrense, Delgrange, -anche, Degrange(s), Desgranges, Lagrange, Lagranche, Lagrainge, Legrange, (La) Grange: Verspreide PlN La Grange: schuur. Vgl. Van der Schuren, Verschuere. 1242 Henrici de Grangia, Zulte (SMTI); 1306 Bauduin de le Grange = 1326 Boidin van der Scuere, Ip. (BEELE); 1398 Zegher de le Grangne, Luingne (DEBR. 1970); 1805 Piere Delagrainge, Asper (broer van) Joseph de la Grense, Ouwegem.
|
FD |
Delagrange |
Delagrainge, Delagrense, De La Grense (adaptations néerl.), etc. 1398 «Zegher de le Grangne» Luingne, 1805 «Pierre Delagrainge» Asper [frère de] «Joseph de la Grense» Ouwegem [FD]; nom d’origine: fr. grange, (La) Grange, fréquent en toponymie (Anhée, Esneux, Xhoris, etc.).
|
JG |
Delahaie |
-hay(e), de la Haije, Délayée, dela Hay, Delehay(e), Delhaie, Delhaeye, Delhay(e), Delhaije, DePHaye, Delheie, Délai, Delay(e), Deshaies, Deshaye(s), Deshays, Lahaie, Lahaije, Laha(e)ye, la Haye, Lahey(e), Laheij: PlN La Haie: haag, bosje. Ook Den Haag (ZH). Vgl. Van der Hage(n). 1238 Balduino de le Haie, Izg. (SMT I); 1275 Jehan de le Haie, Baffe (VR i83v°); 1360 Willame dele Haye; 1372 Bette dele Aye, Ktr. (DEBR. 2002); 1379 Willem van der Haghe = 1395 Willame dele Haye, Ip. (BEELE).
|
FD |
Delahalle |
Zie Delhalle.
|
FD |
Delahamaide |
-ayde, -atte, zie Hamaide.
|
FD |
dela-Hamaide |
Proven. Loc. de-Là-Hault. Proven. L.D. Là-haut. N° 232.
|
EV |
Delahaut |
1584 «Jean Delahaut» Soulme, 1602-3 «Simon Delahault» TerriersNamur; nom d’origine: Là-Haut; comp. Dehau(l)t. -Comp. 1497 «le vesve Dierin Deladesoubz» DénKain.
|
JG |
Delahaut |
Delahault, Deslahaut, Lahau(t), De La Hoz, Laho(t): PlN Là-haut: daarboven. Vgl. Derboven, Van Ginderboven. 1564 Martin de Lahault, Luik (CSP).
|
FD |
Delahautemaison |
Nom de résidence: fr. haute maison.
|
JG |
Delahautemaison |
PlN Haute Maison: hooghuis. Vgl. Hooghuys.
|
FD |
de-Lahay(e) |
V. Haie.
|
EV |
Delahaye |
De L-, de L-. 1508 «Jacob de la Haye» BourgNamur, 1590 «Anne de la Haye» Vodelée (IdG 2005, 176-7), 1593 «Gyslins de la Haye» BourgDinant, 1611 «Urbain de la Hay» Cerfontaine, 1622 «Jacques del haye» BourgDinant, 1676 «la vesve Jacques de la Haye» RuageAth; nom d’origine: fr. haie (sens ancien: petit bois).
|
JG |
Delahousse |
Lahousse, Lahouste, Lahausse, Lahoese, Laousse, Lehousse: PlN. Fem. van Ofr. hous, Fr. houx: hulst. 1584 Gijsbrecht de la Hous, Peter de la Hoes, Aw. (AB); 1721 Gillis Lahousse, Heule (COUSS.).
|
FD |
Delahousse |
Prob. nom détoponymique : housse ‘plantation de houx’ (Dauzat 185), comp. Lahousse, Leh-, mais le mot a encore d’autres sens, cf. w. (La Gleize) houssèt ‘touffe d’herbes laissée par le bétail’. L’explication «né avec la housse» = né coiffé (Carnoy 198) est peu probable.
|
JG |
Delahoutre |
Var. de Lahoutte, Lahoutre avec maintien de la préposition de.
|
JG |
Delahoutre |
zie Delaoutre.
|
FD |
Delai |
zie Delhalle.
|
FD |
Delaide |
cf. Delait(r)e.
|
JG |
Delaide |
zie Delattre.
|
FD |
del-Aide |
Proven. Del Haid (Dép. Serinchamp).
|
EV |
Delaigle |
1. Huisnaam L’Aigle: In de Arend; b.v. in Luik: 1432 maison del Ayle. 1259 Elyas dele Aigle, Luik (AVB). – 2. PlN L’Aigle (Orne).
|
FD |
Delaigle |
1581 «Hubert de Laigle» BourgLiège; fr. aigle, nom d’enseigne, cf. aussi Laigle.
|
JG |
Delain |
Nom d’origine: de l’Ain (France) ou var. de Delens ; cf. aussi Deleyn, De Leyn.
|
JG |
de–Lain |
Proven. L’Ain. (Région fr.)
|
EV |
Delaine |
Nom d’origine: de l’Aisne (départ, français ou nom de la rivière ardennaise.
|
JG |
Delainte |
cf. Delinte.
|
JG |
Delainte |
zie Delinte.
|
FD |
Delair |
-aire. 1310-11 «Jehan Vilain de Laire», 1311-12 «Vilain de Laire», 1323 «Jakemart de Laire» ComptesMons, 1420 «Henrice Delair» = 1440 «Henrice Delaire» AnthrLiège, 1426 «maistre Willame Delaire» TailleSoignies, 1567» Jehan de Laire», 1582 «Pierre de Lair» BourgNamur; nom d’origine: p.-ê. Laires (PdC, arr. St-Omer) [MH] ; à Liège, plutôt de w. êr ‘arc’, comp. êr-Diè ‘arc-en-cieP DL, comme nom d’enseigne (cf. BTD 26, 1952, 279). Cf. aussi Délier.
|
JG |
Delair(e |
Deler, Delhaire: PlN Air in Horrues (H) of Laires (PdC). 1323 Jakemart de Laire, Bergen (PIERARD); 1340 Pierre de Laire, Senlis (MORLET); 1400 Henrice Delaire, Luik (RENARD 271).
|
FD |
Delairesse |
de L-. Nom d’origine: Lairesse, à Ougrée (Lg), etc.
|
JG |
Delais(se), |
zie Delhaise.
|
FD |
Delaisse |
Probabl. w. esse ‘âtre, foyer’ ; ou bien var. de Delhaize.
|
JG |
Délaissé |
Fr. délaissé, sans doute comme nom d’enfant trouvé ; sinon, par fausse accentuation du précédent.
|
JG |
Delait |
Delaite, Delaitte, cf. Delaitre.
|
JG |
del–Ait(r)e |
Proven. Aite ou Atre, L.D. ,Jardin entourant l’église ».
|
EV |
Delaitemps |
Delaytemps. Surnom de motivation peu claire : fr. laid temps.
|
JG |
Delaitemps |
zie Laitem.
|
FD |
Delaitre |
-aître, Delaite, -aitte, Delaide, Delait, Delatte, de L-, De L-, Delattre, -atre, De Lattre. 1286 «Sébile del Atre» CartBinche, 1289 «Biautris de Laitre» Viesville, 1316 «Colart de l’Attre» TestTournai, 1444 «Eme-quin desus l’aitre» = «Emequin de sur Paître», 1449 «Willemet de devant l’aitre» Aides-Namur, 1472 «Arnoult de Latte» DénChiny, 1584 «Gile Delatre» Vierves, 1602-3 «Josse Delaitre» TerriersNamur, 1617 «Jean de Lait-tre, de Staive» BourgDinant, 1636 «Gile De-latte» Morialmé, 1666 «Josse de Laître» Purnode, 1692 « Gabrielle-Albertine Delattre» BourgNamur, 1738 «Jenne Delaite» Ciney; nom d’origine: w. été, anc. w. aitre < lat. atrium ‘cimetière’ FEW 25, 687b-688a. Cf. aussi Delettre, -ette. Dellettre.
|
JG |
Delaive |
Delève: PlN Ofr. aive, Fr. eau: water. Vgl. Deleau. 1433 Quentin del Euwe, Bergen (CCHt).
|
FD |
Delaive |
Nom d’origine: anc. fr. aive (w. êwe) ‘eau’.
|
JG |
del-Aive |
V. Delève.
|
EV |
Delakethulle |
zie Kethulle.
|
FD |
de–Lalaing |
-Laleau. V. Alleud.
|
EV |
Delalande |
Delande, Deslandes, Delalonde, Lalande: PlN Ofr. lande: beboste streek. (La) Lande, Landes erg verspreid in Frankrijk. 1386 Perrinet de la Lande, Jaucien de Landes, Parijs (MARCHAL).
|
FD |
Delaleeuw |
Forme flam. de Delal(i)eu [FD].
|
JG |
Delaleu |
-eux, -ieu(x), Delallieux, Delal(l)eau, Dellalleau, Delalaux, -iaus, -iau(x), -liau, De Lalou(x), Delaloup, De Laloy(e), Laleu(x), Lalue, Lalieu(x), Lallieux, Laliau(x), Lal(e)au, Lallau, Lalou(p), -out, -oux, -oy, -oi, -ot, Lal(l)o(o), Al(l)oy, -o(o), -ot, Hal(l)ot, Halloo, Al(l)ou, Delaleeuw(e), Delaleuwe, Laleeuw(e): PlN Ofr. alue(f), aloe, aleu, alieu: alodum, allodium, allodiaal goed, erfleen, zonneleen, vrij eigen leen waarop geen leenrechten rusten. Land van Alleu (Nord): 1568 van Alleuwe = uut Laleue = tlandt van Lalue (DGW). Laleu (Somme, Orne). Laloux (o.m. in Porcheresse, Awenne in LX). 1203 Henricus de Allodio (in Neigem bij Ninove) = 1222 H. de Laluet, Ronquières (CACa); 1267 Frans Alues, Ktr. (DEBR. 1980); 1285 Maroie Dallues, Bugnicourt; 1348 Jehan de l’Aloee, Atrecht (NCJ); 1357 Hannin Allées, Oud. (WALRAET); 1366 Jakemes de Lalues, Dk. (TdT); 1480 Loys de le Haye dit Lalous, Rijsel; 1566 Lonys de Laloo (PARM.); 1505 Jacques de Laloeux van Blanmant; 1514 Delalois, Lv. (CALUW. 2000). – Lit.: F. DEBRABANDERE, IG1984,119-120.
|
FD |
Delalieu |
-ieux, -allieux, Delalou, -oy. 1602-3 «Jean de Lalieue» TerriersNamur, 1647 «Louis de La Lieu» émigré en Suède; nom d’origine: anc. fr. alué, aluet, aluef, anc. liég. alou, fr. alleu FEW 15, 17b; cf. aussi Lalieu(x) et Laloux.
|
JG |
de-Lalieux |
V. Alleud. Synon. : Dulieu (Fausse régression). N° 83.
|
EV |
Delalonde |
Lalonde: 1. PlN La Londe (Seine-Mar., Seine-Inf., Eure, Orne, Manche). – 2. Zie Delalande.
|
FD |
de-Lalou |
Laloy. Proven. 1. Lalou, L.D. L’Alou, ,,L’alouette ». — 2. La Loue (Riv.). N° 230. — 3. V. Alleud. (Confusion u et y. N° 67).
|
EV |
Delalune |
Fr. lune, probabl. comme nom d’enseigne.
|
JG |
Delalune |
Huisnaam La Lune: In de Maan.
|
FD |
Delamaide |
zie Hamaide.
|
FD |
de–Lamain |
Proven. Lamain (Loc.).
|
EV |
Delamalle |
Delmael(e), Delmal, Lamal(le): 1. PlN Lamalle in Bas-Oha (LU). 1321 Ernaus de Lamale, Wanze (SLLIII). – 2. Ofr. mâle: tas, reistas. BerBN voor een bode. 1383 Jean de la Malle, pour porter lettres, chevaucheur du duc (MARCHAL).
|
FD |
Delamalle |
Nom d’origine: Lamalle, à Bas-Oha (Lg).
|
JG |
Delamar(re) |
-mare, Delemar(re), -maere, Delmar(re), -maere, Lamarre, Lamard, -ar(t), Lammar, Lemarre: PlN Mare; waterplas, poel. 1418 Marie deleMar; 1459 Simonnette de le Marre, Dk. (TTT).
|
FD |
Delamare |
Delmare. Nom d’origine: fr. mare (étang).
|
JG |
Delambermont |
Nom d’origine: Lambermont (Lg).
|
JG |
Delambert |
Particule de + NF Lambert (prénom).
|
JG |
Delambert |
zie Lambrecht(s).
|
FD |
Delambre |
Delembre, Delember, Lambre: PlN Lambres (Nord, PdC). 1340 Willaume de Lambres, St-Q.(MORLET).
|
FD |
del–Ambre |
1. Proven. Hembe. (Dép. Ouffet). Fausse régress. N° 83. — 2. Profess. Marchand d’ambre. N° 131.
|
EV |
Delame |
de Lame: Wsch. = Delorme. 16e e. N. de Lame; 1669 Jeanne de Lame, NF (Midd. 1961,220-4)-
|
FD |
Delameill(i)eure |
Delamill(i)eure: De Fameilleure? Van Ofr. ameilleurer, Fr. améliorer: verbeteren. ±1400 Lammin Amelgeur, Oud. (GPO); 1432 Margriete Ameilleurs, Oud. (JAM. II); 1483 Hannekin Ameljeurs, Oud. (PARM.); 1766 B.T. de Lamillieure, Jabbeke (DEWULF igSo’.ôs). Vgl. Meilleur.
|
FD |
Delameilleure |
De Lameillieure, De la Meilleure, etc. Surnom matronymique : fr. la meilleure.
|
JG |
Delamer |
zie Delmère.
|
FD |
Delameth(e) |
Delameyde, zie Hamaide.
|
FD |
Delamontagne |
zie Montagne.
|
FD |
Delamotte |
De L-, De La Motte, de la M-. 1628 «Jacqs delà Moot et Louis delà Mot» émigrés en Suède; nom d’origine: fr. motte (féodale), fréquent en toponymie (à Archennes, Dorinne, etc.); cf. aussi Delmotte (NF plus fréquent).
|
JG |
Delamotte |
Del(l)emotte, Delmot((t)e), Lamotte, Lammote, Lamot(e), Lamothe, Lamoot(e), de Mot(e), Moot, Demoté, Demotte, Desmottes, Desmot(s): Verspreide PlN Mot(t)e < mota: hoogte, heuveltje, gwl. met kasteel erop en door gracht omgeven. O.m. La Motte in Lessen (H) en (Quiéry-)la-Motte (PdC) (TW). Zie ook Termote, Van der Mot(en). 1274 Alardus de Mota = 1278 Alart de le Mote, Ktr. (DEBR. 1980); 1396 Jans delà Moote, Ip. (BEELE); 1398 Zegher van der Motte= Sohier de le Mote, Lauwe; 1388 Daniel de le Mote = 1398 Daneel van der Mote, Moorsele (DEBR. i970;BR2f°4s).
|
FD |
Delamper |
De L-. Surnom: moy. néerl. lamper, -ers ‘fine étoffe transparente, vêtement de cette étoffe’. Delan. Peut-être nom d’origine: Laon (Aisne); cf. aussi Lan.
|
JG |
Delan |
PlN Laon (Aisne). 1269 Clarembout de Laon, St-Q.(MORLET).
|
FD |
de-Lan(n)- |
-ay, -ois, -oit, -oy. V. Aune. N°s 90, 242.
|
EV |
Delan(n)ois |
-oit, -oie, -oy(e), -ooy, -oe(ye), -oeije, Delanoë, -oir, -ote, zie Delaunay.
|
FD |
Delanaye |
1. PlN Lanaye (LU), Ndl. Ternaaien. –2. Var. van Delannay.
|
FD |
Delanaye |
Nom d’origine : Lanaye (Lg).
|
JG |
de–Lanaye |
Proven. Loc.
|
EV |
Delance |
Surnom: moy. néerl. lance ‘lance’.
|
JG |
Delancre |
1585 «Noël de Lancre» Bourg-Namur; probabl. fr. ancre, comme nom d’enseigne, cf. «À l’Ancre d’or» (1760) à Liège (BTD 26, 279). Dans le Hainaut, p.-ê. nom de résidence: l’Ancre, affluent de la Dendre [MH].
|
JG |
Delancre |
Delencre, de Lancker, Lancre: Huisnaam L’Ancre: het Anker. 1585 Noël de Lancre, Namen (RBN). Zie ook Ancre.
|
FD |
Deland(e) |
1. Profess. De land(man). — 2. Proven. France du N.: Lande, ,,Terre ». Flandre : Lande (L.D.).
|
EV |
Deland(e) |
1. Spelling voor Deslandes; zie Delalande. – 2. PlN Lande, Fr. vorm van Landen (VB). – 3. Fr. vertaling van Van den Lande. PlN Land. 1281 Boidinus de Lande, Temse (HAES.).
|
FD |
Delandas |
-at, Delendas, Landas, -a(es), Lendasse: PlN Landas, Ndl. Landaast (Nord). 1269 Louchars Landas, Atrecht (NCJ); 1280 Gherardus de Landas, Ip. (BEELE).
|
FD |
Delandat |
Nom d’origine : Landas (Nord).
|
JG |
Delande |
Nom d’origine : Lande, forme romane archaïque de Landen (BrFl), ce qui correspond parfaitement à la diffusion du NF; cf. aussi Delante.
|
JG |
Delander |
cf. De Laender.
|
JG |
Delane |
de Laen(e): PlN Lasne (WB): 1215 Larme.
|
FD |
Delaneer |
zie Larder.
|
FD |
Delaney |
-ez, zie Delaunay.
|
FD |
Delang |
De Lange, -gh, Delanghe, De L-. Surnom: néerl. long ‘long, haut’.
|
JG |
Delange |
1569 «Floris de l’Angele» = 1575 «Fleuris de Lange»; en Wallonie, très nettement de fr. ange, comme nom d’enseigne ou de maison, ainsi 1425 «À la maison de l’Ange» à Liège (F. Renard, BTD 26, 272); cf. aussi Lange. En région flamande, var. de Delang(e).
|
JG |
Delange |
De l’ange: 1. Fr. De l’ange. Naar een huisnaam, b.v. 1425 la maison de l’Ange; 1506 à l’Ange; 1575 Fleuris de Lange, Luik (RENARD 272). – 2. Zie De Lange.
|
FD |
de-Lange |
Proven. 1. Lens (Loc.). — 2. Enseigne de maison. L’Ange. N° 248.
|
EV |
Delangle |
Delzongle: PlN L’angle: hoek(huis). 1323 Jehan Delangle, St-Q. (MORLET); 1408 Jaquemin del Angle, Luik (CCHt). Delzongle is een var. van de Fr. FN Delzangles, contaminatie van Delangle en Desangles.
|
FD |
Delanglez |
1. Zie Langlais. – 2. PlN Langlais in Gonnehem (PdC): 1445 L’Englée. Langlée in Rijsel en Lambersart. Waternaam Langlée in Arien: 1253 Viot de Langlée; 1270 Thumas de Langlée (DFIX); 1370 Katerine de Langlée, Dk. (TdT).
|
FD |
de-Langlez |
Proven. L.D. Anglet. V. Angle, ,,Petit coin de terre ». N° 228.
|
EV |
Delangre |
(NF du Tournaisis). Nom d’origine: Langres (France); ou bien simple var de Delancre, avec sonorisation de la syllabe finale.
|
JG |
Delangre |
cf. Delancre.
|
JG |
Delangre |
PlN Langres (Hte-Marne). 1383 Raoul de Langres, Dijon (MARCHAL).
|
FD |
Delangue |
zie (de) Lang(e).
|
FD |
Delanier |
zie Lanier.
|
FD |
Delannai |
-ay, -ey, -es, -ez, zie Delaunay.
|
FD |
Delannai |
Delannay, cf. Delaunay.
|
JG |
Delannoy |
w. nam. Dèlan ‘wè, De L-, de Lannois, Delan(n)ois, -oit, Delannoy, -oye, -ey, De Lanoit, Delanoy, De L-, Delanoye, Delannoo (forme flam.), etc. 1608 «Toussaint Delannoy» BourgDinant; nom d’origine: fr. topon. annois, anoit, aunoit ‘aunaie’, très fréquent en toponymie wallonne.
|
JG |
Delannoyer |
Delanoyer. Nom d’origine: moy. fr. noyere ‘lieu planté de noyers’ FEW 7, 225a.
|
JG |
Delano |
Delan(n)oo: 1. Zie Delaunay. – 2. Sp. FN 1538 Louppes Dellanos van Manean in tconynckrycke van Leons, Bg. (PARM.).
|
FD |
Delanote |
Delannote, -otte. Flamandisation de Lannoit, Delannoit (ci-dessus) > Lanoot, celui-ci étant à son tour francisé en (de) La-notte [telle est aussi l’origine du nom de Delano Roosevelt] ; cf. Lanotte.
|
JG |
Delanoyer |
Wsch. reïnterpretatie van Delanoy.
|
FD |
Delansnay |
-oy, zie Delaunay.
|
FD |
Delante |
(NF plutôt liégeois). Probabl. var. de Delande, avec assourdissement de la finale.
|
JG |
de-Lante |
V. Delande.
|
EV |
Delaoutre |
Delahoutre, Laoutre, Lahouttre, Lahout(t)er, Lahout, Lahout(t)e, Loutre, Louter, Loutte, Delaut(t)re, Delaut(e), Delhaute: PlN Là-outre: aan de overkant. Vgl. Van Ginderover. Let op de W. reductie -tre/-t(e). 1244 Symon de Laoutre, Camphin (SMTI); 1341 Anskier de la Outre, Atrecht (NCJ); 1583 G. de la Outre, Lannoy-Aw. (AP); 1590 Philip Laoutre = Loutre, Dk. (VS 1978,498).
|
FD |
Delapas |
Peut-être d’anc. fr. apas ‘marche, escalier’, comme nom de résidence.
|
JG |
Delapas |
W. var. van Delepaut.
|
FD |
Delapépinière |
-iere. Fr. pépinière, comme nom de résidence ou comme surnom de jardinier.
|
JG |
Delapépinière |
PlN Pépinière: boomkwekerij.
|
FD |
Delapierre |
Delepierre, -ier, -ière, Delépierre. 1780 «Pierre Delepierre» Charleroi; fr. pierre (pierre particulière), cf. aussi Lapierre et Del-pierre, Delpire.
|
JG |
Delapierre |
zie Delepierre.
|
FD |
Delaplace |
Delapla(e)cie, zie Delplace.
|
FD |
Delaplace |
Delplace. 1255-56 «Jehans de le Place» ChirTournai, 1417 «Jehan de le Place» PolyptAth ; nom de résidence : fr. place.
|
JG |
Delaplanque |
zie Delplanche.
|
FD |
Delaporte |
1295 «Joye Deleporte» Comptes-Mons; fr. porte (de ville).
|
JG |
Delaporte |
zie Delport(e).
|
FD |
Delaprovince |
Nom d’origine : fr. province (par opposition à la capitale).
|
JG |
Delaprovince |
Wsch. W. uitspr. van Delaprovence: uit (de) Provence.
|
FD |
Delaps |
PlN Laps (Puy-de-Dôme).
|
FD |
Delapyne |
cf. Delépine.
|
JG |
Delapyne |
zie Delépinne.
|
FD |
Delarbre |
De l’A-. Fr. arbre, probabl. comme nom d’enseigne, cf. «À l’Arbre d’Or» (1663) à Liège (BTD 26, 277).
|
JG |
Delarbre |
de l’Arbre, Delabre, Labre: PlN L’Arbre: de Boom. 1267 Simon del Arbre, Boechoute (AGr. 43); 136 e. Pierars de l’Arbre, Garins de l’Aubre, Laon (MORLET).
|
FD |
de-Larbre |
Proven. Arbre (Loc.), L’arbre (L.D.)- Nos 47, 24l.
|
EV |
Delarc |
PlN L’Arc in Dk. (H). 1325 Maroie de Larch, Dk. (TdT); 1341 Katherine de l’Arc, Dk. (RUELLE).
|
FD |
Delard |
Zie Dulaar.
|
FD |
de-Lare |
Proven. Dép. Péronne.
|
EV |
Delarge |
w. liég. Dèlâdje, Delage. Sans doute surnom: w. liég. làdje ‘large, généreux’, cf. Lelarge, plutôt que du nom d’une enseigne comme «À l’Arche d’Or» (1710) à Liège (BTD 26, 279).
|
JG |
Delarge |
Zoon van Lelarge of var. van Delage (met ingelaste r)?
|
FD |
Delarivière |
Delrivière, Lar(r)ivière, Larivier(re), Lari(e)viere, Rivière, Rivier(r)e, Rivi(e)r: PlN Ofr. rivière: oever. Vgl. Van den Oever. ±1370 Gosuins de le Rivière, Ktr. (RG12 fov°); 1386 Perrin de la Rivière, Senlis (MORLET); 1402 Pieter Rivier, Damme (JAM.).
|
FD |
Delarivière |
Fr. rivière, surnom d’habitant près de la rivière.
|
JG |
Delaroche |
Delaroque, zie Laroche.
|
FD |
Delaroyère |
-ère, Delaroière, de la Ruwière, Laruweere: PlN Roière: geul, greppel. La Royère in Néchin (H). 1472 Guilbert de le Royère, Dk. (TTT); 1539 Michiel de Laroyere, Rs. (AERBEYDT); 1631 Guilliame de la Ruière, Oud.-Rs. (MARICHAL).
|
FD |
Delarre |
zie de Laere.
|
FD |
Delarsille |
Larsil(le), Larzille: PlN Ofr. arsille, Fr. argile: klei, leem. PlN Arsiles in Hemptinne (N). 1214 Tornai Arsile, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Delarsille |
Nom d’origine: w. ârzèye ‘argile’.
|
JG |
Delart |
zie Dulaar.
|
FD |
Delarue |
Del(l)erue, Delrue, Delereux, Dalrue, Desrues, -ez, Deru(e), Derues(t), Lar(r)ue, Laruywe, Lareu: Erg verspreide PlN (la) Rue: straat. 1230 Henrico dele Rue = 12389 H. del Rues; 1235 Sigero de Rues, Dk. (SMT I); 1398 Henry des Reus, Dottenijs (DEBR. 1970).
|
FD |
Delarue |
Delerue, Delrue (formes picardes). 1286 «Will. de le Rue, li tanneres» Dettes-Ypres, 1356-58 «Maroie de le Rowe» Polypt-Ath, 1501 «Jehan Delrue» BourgNamur, 1544 «Léonard Winkin de la Rue» DénStavelotMy ; fr. rue, surnom de qqn qui habite le long d’une rue principale; secondairement, nom d’enfant trouvé (dans la rue) [JMP].
|
JG |
Delaruelle |
De la R-, Deleruelle, Delruelle, Delroualle, -rualle. 1288 «Alart de le Ruele» DettesYpres, 1294 «Bauduins de le Ruele» CensNamur, 1605-35 «Nicolas de la Ruelle» ÉchHuy; nom de résidence: fr. ruelle, w. rou-wale, surnom de qqn habitant une ruelle.
|
JG |
Delaruelle |
Del(e)ruelle, Laruel(le): 1. PlN Ruelle: straatje. 1336 Jehans de le Ruelle, Bergen (PIERARD). – 2. Soms var. van Deleruyelle, blijkens Ofr. ruiel = ruel.
|
FD |
Delaruwière |
zie Delaroyère.
|
FD |
Delasalle |
zie Delsalle.
|
FD |
Delasaux |
Lassau(x), -aut, -eau(x): PlN Ofr. saux, W. sa, Fr. saule: wilg. Vgl. Desseaux. 1207 Elisens de le Saus, Atrecht (NCJ); ± 1600 Jean de la Saulx = van der Weyden (D. Weide – wilg) (BRECH.).
|
FD |
Delassoie |
-ois, -oye. Nom d’origine: Lasoye, à Gérouville (Lx).
|
JG |
Delassoye |
-oie, -ois, Les(s)oye, Lassoie, -ois, Lasoie: PlN La Soye in Gérouville (LX). Maar de FN komt hoofdzakelijk in H voor.
|
FD |
Delassus |
Lassus: PlN Là-sus: daar boven (vooral PdC). Vgl. Lahaut. 1286 li hoirs de la Sus, PdC (DF IX); ±1300 Estievenes de la Sus, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Delassus |
Nom de résidence, littér. rde là (au-de)ssus~], cf. aussi Lassus.
|
JG |
de-Lat |
V. Delattre.
|
EV |
Delateur |
Deltour, Deltoer, Diltour, Diltoer, Latour, Latoir: PlN La Tour: toren, in Marcq-en-Baroeul (Nord), Autre-Eglise (WB), Heyd (LX), Itter (WB), Lillois, Virginal (WB). Latour (LX). 1291 Mehaus Deletour, Dk. (TdT); 1398 Pieret de le Tour, Herseaux (DEBR. 1970).
|
FD |
Delateur |
Nom d’origine: fr. tour, fréquent en toponymie, ainsi Latour (Lx).
|
JG |
Delathuy |
Nom d’origine: Lathuy (BrW).
|
JG |
Delatinne |
de Lattinne. Nom d’origine: Latinne (Lg).
|
JG |
Delatinne |
Delat(t)in, Latin(e), Latinne(s), Lattinne, Lattines, Latinus, Latinis, Latenis(t), Lattenist, Latinie(s), Latigny, Latignies, Lateny, Latini: PlN Latinne (LU): 1139 Latinis (TW). 1260 Ottes de Latines, Latinne (SLLII); 1316 Otton de Latines (BLOI).
|
FD |
de-Latinne |
Proven. Loc.
|
EV |
de-Latour |
Proven. Latour (Loc., L.D.).
|
EV |
Delatte |
de L-, De L-, Delattre, cf. Delaitre.
|
JG |
de-Latte. |
Proven. Dép. Wodecq.
|
EV |
de-Latter |
-Laeter, -Lattre. Proven. 1. Attre (Loc.). — 2. L.D. Atre, aitre, ,Jardin entourant l’église ». Synon. Van de Kerckhove. N° 227.
|
EV |
Delattre |
Delatre, de Latre, de Lattre, de Latter, Delatte, Delastre, de Laistre, Delaitre, Delait(t)e, Delait, Deleit, Delaide, Delet(t)re, Delette(r), Delestre, de Lestre, Dellet(t)re, Dellette: 1. PlN Atre, Ofr. ai(s)tre, atr(i)e, W. été < Lat. atrium: kerkhof. 1274 in domo Walteri de Atrio = 1277 Watiers del Atre, Ktr. (SMTII); 1256 Clemens de Laitre, Comp.; 1404 Rogier de l’Aistre, Laon (MORLET); 1348 Rogiers de Latre, Ktr. (DEBR. 1971); 1405 Colines Gerar del Aytre…deleis l’aitre d’Eure, Heure-le-Romain (AVB); 1583 Anthuenis de Latre gheseit vande Kerchove, Marquillies-Oud. (PO 2,24). – 2. Zie ook De Later.
|
FD |
Delau |
zie Deleau(x).
|
FD |
de-Lau(l)n- |
-l’au(l)n-, -l’ausn- -ois, -oit, oy, -aie. V. Aune. Nos 90, 242.
|
EV |
Delaude |
Nom d’origine: Aude (départ, français et rivière de France).
|
JG |
Delaude |
Waternaam l’Aude in Frankrijk.
|
FD |
Delaunay |
-aij, Delausnay, -ey, Dolonai, Aunay, Delaunois, -oit, -oy(s), -oij, Delaunnois, Delonnoy, de Lonyay, Dulaunoy, Delannai, -ay, -ey, -es, -ez, Delannez, -es, Delannoi(e), -ois, -oit, -oo(y), -oy(e), -oe(ye), Delanois, -oit, -oy(e), -oije, -oeye, -oeije, -oë, -o(o), -oir, Dellannoy, de Lanfn)oy(e), (de) Lanoo, Delanote, Delansnay, Delansnoy, van de Lan(n)oit(t)e, (van de) Lan(n)o(o)te, (van de) Lanotte, van de Lannotte, van de Lenoitte: Erg verspreide PlN aunaie < Lat. alnetum: elzenbos, elst. In verschillende vormen: Aulnois, Aulnoy(e), Aunoit, l’Au(l)nois, Aulnoit, l’Aunoy. 1274 Eustasse del Aunoi, Wg.; 1259 Therricus de Alneto; 1274 Willaume del Aunoi = 1281 Willelmo de Elst, Wg. (DEBR. 1980); 1317 Jehan del Annoet = 1321 Jehan del Annoit = 1348 lehan del Agnoi (DEBR. 1971); 1485 Tristram vanden Lannoote, Komen (RHK). – Lit. : J. L. M. MULLIE, LG1960, 253-4-
|
FD |
Delaunay |
De Lausnay, sans doute aussi Delan-nay, -ai [sinon var. de Delannoy]. 1739» Michel de Launay de Chevannes» BourgLiège ; nom d’origine: w. topon. ônê ‘petit aulne’.
|
JG |
Delaunois |
-oit, de L-, Delaunoy, de L-, De-launoys. 1280-81 «Annechons de Launoit» RegTournai, 1362-63 «Colars de Lausnoit» PolyptAth, 1476 «Jehan de Lausnoit», 1505 «Camille de Launoit cuvelier» Ladeuze, 1540 «Jehan de Launoy» BourgNamur, 1593 «Sohyr de Launoy» BourgDinant; var. de Delannoy.
|
JG |
Delaurie(r) |
PlN. 1763 Au Laurier, Luik (RENARD 277)-
|
FD |
Delaurier |
Delorier. Fr. laurier, probabl. comme nom d’enseigne, ainsi «Au Laurier» (1763) à Liège (E. Renard, BTD 26, 277). Cf. aussi De-lory.
|
JG |
Delausnay |
zie Delaunay.
|
FD |
Delaut(e) |
-aut(t)re, zie Delaoutre, Delhoute.
|
FD |
Delautre |
Peut-être mis pour *Delaoutre (nom d’origine), plutôt que fr. de l’autre qui serait de motivation obscure.
|
JG |
del-Autre |
Proven. Autre (-Eglise) (Loc.).
|
EV |
Delauvaux |
cf. Delavai.
|
JG |
Delauvaux |
zie Lauvaux.
|
FD |
Del’Auvre |
de Lauvre, Delauve: FN in Zuid-OV. Var. van Delhauve (H).
|
FD |
Delauw |
De L-. 1326 «Michiel Lauwe» Ypres; surnom (d’après le caractère) : moy. néerl. laeu ‘tiède, indolent’ [FD].
|
JG |
Delaux |
zie Deleau(x).
|
FD |
Delava(l) |
-alle, zie Laval.
|
FD |
Delavai |
Delava, Delauvaux. 1624 «Henri de Lava» émigré en Suède; nom d’origine: fr. val, w. liég. va; cf. aussi Laval, La(u)vaux.
|
JG |
Delavallée |
Delavaleye, de Laveleye. 1267 «Gerars de le Valee» CensHerchies, 1287 «Boisars de le Valeie» DettesYpres, 1426 «Huart de le Vallée» TailleSoignies, 1499 «Tieulx de le Vallée» TerrierNaast, 1512«Je-han de la Vallée» BourgNamur, 1597 «Conrar (…) dit de La Valée (orig. de Bruxelles)» BourgLiège; nom d’origine: fr. vallée.
|
JG |
Delavallée |
Zie Vallé(e).
|
FD |
de-Lavallée |
-Laveleye. V. Vallée.
|
EV |
Delavarenne |
zie Devarenne.
|
FD |
Delavaux |
-aud, -ault, zie Laval.
|
FD |
Delaveleye |
zie Vallé(e).
|
FD |
Delavenne |
-ende, Delavoine, Delluvenne, Delhuvenne, Deliveine, -(e)yne, -(e)ijne, Livijns, -(e)yns, Lievijns, -(e)yns, Dehuvyne, Huvenne, Huvène: 1. De l’avoine < PlN Ofr. aveine, avesne, avenne < Lat. avena: haver, haverveld. Maar een BerN van een haverkoopman is niet helemaal uit te sluiten. Vgl. 1280 Salinus cum Avena; 1300 Wautier Alavaine, Ip. (BEELE); 1569 Bonaventure de Lavaine, Menen (KWII). – ï. Avenne(s), Avesne(s) is een fréquente veldnaam in NF. TW verklaart Rom. avesna aïs pendant van Oe. œfesn: weiland. 1416 Jaquemard de Lavenne, St-Amand (MORLET); 1559 Jean de Huvenne, Ronse (Midd. 1963,275); 17-186 e. del Huvine = del Huvynne = de Livynne = de Levines = de Levysne = Liveyn = Livyn, Ronse (Midd. 1964,275); 1575 Jehan Deluvin, Amengijs (LIEVENS); 1748 M. A. Delluvenne, Orcq (Midd. 1977,78). – 3. Voor Dehuvyne, Huvenne komt ook PlN Avesnes (lox, o.m. Nord, PdC, Somme) in aanmerking. 1304 Henri de Avennes, Ip. (BEELE); 1773 J. F. Auvenne = Huvenne, H-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Delaveux |
Nom d’origine: Laveux (= fr. lavoir) à Jemeppe-sur-Meuse, Dolembreux (Lg), etc.
|
JG |
Delaveux |
PlN Laveux: wasplaats, in Jemeppe, Dolembreux, Flémalle-Grande (LU), Genappe (WB). 1295 Weris de Lavoir/Laveux, Luik (SLL II); 1438 Jean de Laveur, Luik (ISP).
|
FD |
de-Laveux |
Proven. Dép. Liège et Jemeppe-lez-Liège. ,,Lavoir ».
|
EV |
Delavie |
De L-. Nom d’origine: w. topon. viye (lat. villa) ‘village’.
|
JG |
Delavie |
Delavier, Delevie, Lavi(e), Lavier: PlN Ofr. vie < Lat. via: weg. Vgl. Delvoye. 1303 Pieres de le Vie, Bg. (VERKEST); 1428 Ancel de la Vie, Rijsel (CCHt).
|
FD |
de-Lavie |
Proven. Lavis (Dép. Celles).
|
EV |
Delavigne |
Delvigne, Delle Vigne, de le Vingne, Lavigne, Levigne, Devigne(s), Dew(u)igne, Desvignes, Vigne: PlN Vigne: wijngaard. Vgl. Van den Wijngaerd. La Vigne was ook een wijk in Atrecht: 1294 Philippi de Vinea, Atrecht (WYFFELS 434). 1275 à la Vigne, d’un bonier de tere tenant à le tere Baudet de le Vigne, Vloesberg (VR 54V°); 1280 Jehans de le Vigne, Bergen (PIERARD); 1280 Anniès de le Vingne, Dk. (TdT).
|
FD |
de-Lavigne(tte) |
V. Vigne.
|
EV |
Delavignette |
cf. Delvignette.
|
JG |
Delavignette |
zie Vignette.
|
FD |
Delavoine |
zie Delavenne.
|
FD |
Delaxhe |
1. PlN W. âhe, Fr. aise: gemene weide (HERB.). – 2. Zie Delhax(h)e.
|
FD |
Delaxhe |
Nom d’origine: w. topon. àhe (= fr. aise) ‘aisance communale’.
|
JG |
del-Axhe |
V. Hache.
|
EV |
Delay |
Delaye. Var. de Delhay(e)?
|
JG |
Del-ay |
de-Layée. V. Haie.
|
EV |
Delay(e) |
zie Delahaie, de Laey.
|
FD |
Delayée |
Wvl. dial. uitspr. van Delahay.
|
FD |
Delaytemps |
cf. Delaitemps.
|
JG |
Delbaen |
De le Bane, vertaling van Van der Baan. Vgl. LU W. bâne: karreweg.
|
FD |
Delbaer |
-aère, -aert, cf. Delbar(re).
|
JG |
Delbaer(e) |
-bar(e), -barre, -bard, -ba(e)rt, zie Delabarre.
|
FD |
del-Baere |
-Bar(d), -Bart, -Barre. V. Barre.
|
EV |
Delbaille |
Nom d’origine: w. baye ‘barrière à claire-voie’ DL.
|
JG |
Delbal |
Fr. balle, cf. aussi Balle.
|
JG |
Delbar |
-arre, -ard, -art, Delabarre, de la B-, Delebarre; Delbaer, -aère, -aert (formes flam.). 1272 «Jakemon de le Bare» DettesYpres, 1279-80 «Andriués de le Bare» RegTournai, 1302 «Anniès de le Bare» LoiTournai, 1416 «Marie de le Barre» Ladeuze, 1452 «Jehan délie Bare» GuillLiège, 1508 «Jehan de la Barre», 1534 «Jehan dele Barre», 1558 «Andrian del Bare», 1587 «Wallerand délie Bare», 1634 «Thomas Delbarre» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. barre ‘barrière’.
|
JG |
Delbarge |
(NF de la région de Comines). Probabl. fr. barge, sorte de bateau, de péniche, comme surnom de batelier; comp. Delbauche (ci-dessous).
|
JG |
Delbarge |
Ofgr. barge: platte schuit, boot. Wsch. huisnaam. 1298 Stas de le Barge, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
del-Barge |
Proven. Barges (Dép. Ere).
|
EV |
Delbascour |
Delbascourt. 1447 «Gérard Delle-bassecourt» Gozée; nom de résidence: fr. basse-cour.
|
JG |
Delbascour(t) |
zie Bascour(t).
|
FD |
del-Basse |
V. Basse. ,,(Terre) basse ». Comp. : Del- -Grande, -haute.
|
EV |
Delbastaille |
La graphie fait penser à basse taille, soit comme sobriquet (‘petit’), soit, plus vraisemblablement, comme nom d’origine [top. à identifier], comp. Détaille [JL, NFw]. Ou bien, malgré le s non étymologique, surnom de batailleur, de querelleur, comp. Bataille.
|
JG |
Delbauche |
PlN Ofr. bauche: moeras, modderpoel.
|
FD |
Delbauche |
Surnom: w. liég. bâtche ‘filière, planche servant à cloisonner’ DL, anc. fr. bauche ‘esseau’ DL 68a, ou w. nam. bauche ‘esp. de bateau’ FEW 1, 197b.
|
JG |
Delbauf |
-auve, -eauve, Delbove. 1308 «Huon de le Bove» ComptesMons, 1540 «Colart de le Bove» = «Colart de le Bauwe» Boussoit, 1780 «la veuve Etienne Delbauve» Charleroi ; nom d’origine: pic. bove ‘cave, souterrain’ FEWl,473a.
|
JG |
Delbauf(f)e |
zie Delbove.
|
FD |
del-Bauque |
Proven. El Bocq, ,,Le Bocq » (Riv.). N° 230.
|
EV |
Delbaut |
Leesfout voor Debbaut.
|
FD |
d-Elbaut |
Proven. Erbaut (Loc.).
|
EV |
Delbauv(r)e |
-eauve, -auwe, zie Delbove.
|
FD |
del-Bauwe |
V. Bove.
|
EV |
Delbé(e) |
Delbe(e), Delbey: De l’abee. PlN Ofr. abee, abiee, abiet: spar, den. 1281 Arnoldus de Abiete, Avelgem(HAES.).
|
FD |
Delbecq |
-ecque, -eque, -èque, -eke, Dele-becque (NF de l’ouest du Hainaut, e.a. de Comines-Warneton). 1691 «Christian Del-beck» BourgNamur; nom d’origine: Helle-becq (arr. Ath) [MH] ou d’un autre topon. en becq ‘ruisseau’ (germ. baki).
|
JG |
del-Becq(ue) |
-beke. Proven. 1. Hellebecq (Loc.). — 2. L.D. El Becq, ,,La rivière ». N° 230.
|
EV |
Delbeke |
Delbeek(e), Deibeecke, Delbeck(e), Delbec, Delbecq(ue), Delbeque, Delbèque, Delebecq(ue), Dilbeck, Delbelcq: De le Beque: verfransing van Van der Beke, of Pic. PlN Beque < Beke. 1306 Hanot de le Beke, Ip. (BEELE); 1360 Mathijs van der Beke = 1366 Mathieus de le Beke = 1399 Matis de le Beque, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Delberghe |
Deleberghe, Del(e)bergue, Dilberghe: Verfransing van Van den Berge. 1392 Gille dele Berghe, Wervik; 1392 Loy des Mons = 1397 Loykin de le Berghe, Ktr. (DEBR. 2000); 1395 Piere du Mont = 1398 Piere dele Berghe, Ip. (BEELE).
|
FD |
Delberghe |
Romanisation partielle du NE néerl. Vandeberg (= du mont).
|
JG |
Delbeuck |
Verfransing van Van den Beuck.
|
FD |
Delbey |
zie Delbée.
|
FD |
Delbier |
Surnom: anc. fr., moy. fr. bière, f. ‘brancard pour porter les blessés, les morts; civière’ FEW 15/1, 93b, cf. Lebierre.
|
JG |
Delblouck |
Wsch. var. van Delbrouck, met r/l-wisseling.
|
FD |
Delboe |
zie Delbos.
|
FD |
Delbœuf |
Fr. bœuf, avec de! notant la forme masculine non encore contractée de w. de, fr. du, probabl. comme nom d’enseigne (cf. BTD 26, 267), cf. Debœuf.
|
JG |
Delboeuf |
zie Delbove.
|
FD |
Delbois |
Delboy, Delebois: PlN Bois: bos.
|
FD |
Delbol |
PlN Ofr. bol(e): berk. Of var. van Delbouille.
|
FD |
del-Bon |
Proven. V. Pont.
|
EV |
del-Born |
Proven. El Borne, ,,La source ». N° 230.
|
EV |
Delbos |
Delboo, Delboe: PlN Ofr. bos < Germ. bosk: bos. 1247 Arnulpho del Bos, Vloesberg (SMTII).
|
FD |
Delbosse |
Fr. bosse (au sens topon., faible relief), ou bien romanisation du NF néerl. Vandebossche (= du bois).
|
JG |
Delbosse |
Verfransing van Van den Bosse of var. van Delbos.
|
FD |
del-Bouhet |
Proven. El Bouhet. Bouhet. (Dép. Nandrin). N° 243.
|
EV |
Delbouille |
1579 «Dinis del Bouille» BourgNamur, 1612 «Jacquet Delboulle» Terriers-Namur, 1626 «Jacques Delebouille» BourgNamur, 1631 «Denis Le Marischal dicte délie Boulle» Treignes, 1650 «délie Bouille» Lens-sur-Geer, 1679 «Mathy Pacquea dit délie bouille» Montegnée; fr. bouille, forme liég. parallèle à la forme w. attendue boye (comp. w. liég. paye, *pouille dans les archives), du lat. bulla, soit au sens de ‘boule’ enseigne de maison (attestations fréquentes à Liège) ou comme topon. désignant un terrain fangeux. -Bibliogr. : J. Lechanteur, A propos du NF Delbouille, BTD 75, 2003, 8-9.
|
JG |
Delbouille |
Debouille, Lebouille: PlN Ofr. bouille: moeras. 1579 Dinis del Bouille, Namen (RBN).
|
FD |
del-Bouille |
V. Bouleau. -Bove. V. Bove.
|
EV |
Delbouve |
zie Delbove.
|
FD |
Delbouvry |
1334 «Johan dit le Scohir de la Boverie» = 1351 «Johan li scohirs délie Bovrie», 1381 «Johans délie Boverie» Liège, 1454 «Stévène délie Boverie» Fosses-la-ville, 1524 «Jehan del Boverie», 1579 «Nicolas Delebouverie», 1594 «Pierre Delboverie», 1658 «Jean-Baptiste Delbouverie» BourgNamur; nom d’origine: fr. bouverie, anc. w. hoverie (ferme), e.a. La Boverie à Liège. Cf. Aussi Debouvrie.
|
JG |
Delbouvry |
zie Debouverie.
|
FD |
Delbouvy |
-ovier. Nom d’origine: w. topon. bovire ‘élevage de bœufs, pré réservé aux bœufs’.
|
JG |
Delbouvy |
zie Delbovier.
|
FD |
Delbove |
cf. Delbauf.
|
JG |
Delbove |
Delbouve, Delb(e)auve, Delbauwe, Delbauvre, Delbauf(fe), Delboeuf: PlN Pic. bove: kelder, grot, onderaardse holte. 1308 Huon de le Bove, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Delbovier |
Delbouvy: PlN Bovier < Lat. bovarium: koeweide. Bovy in Fléron (LU), Bouvy in La Louvière (H).
|
FD |
del-Bovier |
V. Bouverie.
|
EV |
Delboy |
zie Delbois.
|
FD |
Delbrassin(n)e |
zie Brassinne.
|
FD |
Delbrassine |
-inne, de la Brassinne. 1449 «Henrion dele Brassine» AidesNamur; nom d’origine: anc. w. brassine ‘brasserie’.
|
JG |
del-Brassine |
1. Proven. Brassine (L.D.), ,,Brasserie ». — 2. Profess. N. de brasseur. N° 131, 151.
|
EV |
Delbrayère |
zie Bruyère.
|
FD |
Delbrecht |
Patr. Germ. VN Dalbertus (MORLETI). Of Dagilbert (Fm.): 1310 Delbrechts meet, Zandvoorde (DFIII).
|
FD |
Delbressine, |
zie Brassin(n)e.
|
FD |
Delbroe(c)k |
Delbrou(c)k, Delbrouc(q), Delbrou(c)que: De le Broucq < Van den Broeke. 1308 Galle dele Brouke, Ip. (BEELE); 1398 Gossart de le Brouc = G. van den Brouke, Dottenijs (DEBR. 1970); 1401 Gilles de le Broque, Rijsel (SPL).
|
FD |
Delbroeck |
-ouc, -ouck, -oucq, -ouk, -ouque. 1636 «Jeanne Delbrouck» BourgNamur, 1689 «Paquay del Broucqz» DénLierneux; nom d’origine: w. topon. brouck ‘prairie humide’ (emprunté au germ.).
|
JG |
Del-Brouck.
|
V. Brou. del-Brouwire, -bruyère. V. Bruyère.
|
EV |
Delbrouir |
Delbrouwire, zie Bruyère.
|
FD |
Delbrouir |
-ouwire, cf. Delbruyère.
|
JG |
Delbruche |
Surnom ou nom d’origine: lorr./ gaum., pic. bruche ‘brosse’, aussi au sens de ‘broussaille’FEW l,573b
|
JG |
Delbruyère |
Delbrouwire, -ouir. 1267 «Jehans de le Bruiere» CensHerchies, 1286 «Colars de le Bruiere» CartMons, 1524 «Querin filhast Jaspar Dellebreyer» DénStavelotMy, 1594 «François Delbruyère» BourgNamur; nom d’origine: fr. bruyère, w. brouwîre, fréquent en toponymie.
|
JG |
Delbruyère |
zie Bruyère.
|
FD |
Delburg |
Romanisation du NF néerl. Van der Burcht (= du château-fort).
|
JG |
Delbuschèche |
Wsch. herinterpretatie (droog struikgewas) van Delbushaye.
|
FD |
Delbushaye |
Nom d’origine: w. al bus’hêye, topon. à Aubel (Lg).
|
JG |
Delbushaye |
W. PlN Bushaye: bosjekreupelhout, struikgewas. In Aubel (LU), Buhaye in Battice en Saint-Remy (LU).
|
FD |
del-Bushaye.
|
Proven. Buhaye (Dép. Battice). N° 243.
|
EV |
del-c(h)amb(r)e |
-campe. V. Cambre.
|
EV |
Delcaert |
zie Delcart(e).
|
FD |
Delcambe |
-ambre, -anipe. Nom d’origine: anc. fr., anc. pic. cambe ‘brasserie’ FEW 16, 298b; ou bien var. pic. de Delchambre.
|
JG |
Delcambe |
Delcampe, Le Campe, Lecampe: Ofr. PlN Cambe: brouwerij. 1226 Hades de le Cambe = Haddonis de Camba, Dk. (SMT I); 1275 Margherite de le Cambe, Vloesberg (VR44v°).
|
FD |
Delcambre |
zie Delchambre.
|
FD |
Delcamp(e) |
Adaptatie van Delcambe of Delcampo.
|
FD |
Delcampo |
Sp. FN die beantwoordt aan Van de Velde. 1684 sr. Jacobo vande Velde ende soo hy hem in de Spaensche taele noompt ende schryft sr. Diego del Campo, Sevilla (SCHOUT. I).
|
FD |
Delcart |
Delcarte. Surnom: fr. quart, quarte, w. liég. cwdte ‘mesure de capacité’ FEW 2,1423a; cf. Carte.
|
JG |
Delcart(e) |
Delcaert: Ofr. quart: kwart; quarte: inhoudsmaat, vochtmaat (kwart). Wellicht huisnaam.
|
FD |
del-Cart(e) |
Proven. 1. La Carte (Dép. Brasschaet). — 2. La Charte, lieu bénificiant d’une charte. V. Keur.
|
EV |
Delcave |
zie Delacave.
|
FD |
del-Cave |
-Cauw. V. Cave.
|
EV |
Delcenserie |
cf. Delacenserie.
|
JG |
Delcenserie |
zie Delacenserie.
|
FD |
del-Censerie |
V. Censerie.
|
EV |
Delceuillerie |
zie Delcoeuillerie.
|
FD |
Delchambre |
1449 «Jehanne dele Chambre» AidesNamur, 1597-98 «Arnould del Chambre» ComptesNivelles, 1672 «Guillaume Delchambre» BourgNamur; nom d’origine: fr. chambre. Cf. aussi Delcamb(r)e.
|
JG |
Delchambre |
Del(e)cambre, Delechambre, Lac(h)ambre, Dechambre, Deschambre, -ber: Fr. chambre, Pic. cambre: kamer, eenkamerwoning. Of PlN Ter Kameren, Fr. La Cambre (Bs.). Vgl. Van der Kamer. 1415 Colairt del Chambre, ter Hulpen (STR.).
|
FD |
del-Chambre |
V. Chambre. V. Delebecque.
|
EV |
Delcharlerie |
cf. De la Charlerie.
|
JG |
Delcharlerie |
zie Delacharlerie.
|
FD |
Delchavée |
1636 «Philippe Dclchavee» BourgNamur; nom d’origine: w. nam. chavéye, w. liég. havêye ‘talus, chemin creux’. – Cf. aussi les formes pic.: 1275-76 «Jehan de le Cavée» RegTournai, 1309 «Jakemars de le Cavee», «Willemes de le Kavee» ComptesMons.
|
JG |
del-Chavée |
V. Cave.
|
EV |
Delchef |
-effe, w. Dèltchîf. 1373 «Closkinus dictus délie Chivre», 1396 «Clous délie Chie-vre», 1557 «Noël délie Chieff», 1564 «Henri délie Chieffvre» AnthrLiège, 1581 «Johan Jamien délie Chieff» Liège; sans doute nom d’enseigne, d’après la maison appelée «allé Chief d’or» ou «à la Chèvre» à Liège, de 1449 à 1505, qui fait pencher pour la solution chèvre préférée par E. Renard (BTD 26, 275), plutôt que w. tchîf, fr. chef (propr. ‘tête’) DL 643b (nom d’enseigne), FEW 2, 334a, avec del-, forme non encore contractée de w. dé. En outre, au Pays de Hervé, ce NP renvoie très probabl. au l.d. tchîf as Clermont, cf. 6.5.1675 «les biens de la relicte de feu Peschevin Jean del chieff à la chieff», 10.6.1693 «fu sr Matthias Delchieff (…) Willemkenne Del-chieff, sa fille» Clermont-sur-Berwinne; ce topon., dont l’équivalent germ. est geit, doit se comprendre ‘chèvre’, ce qui rejoint et confirme l’idée d’E. Renard [JL, NFw2]. Cf. aussi Dechef et Dechèvre(s). – Delcheff dit Torette. NF ayant conservé dans sa forme le dit du surnom alternatif, cf. Torette.
|
JG |
del-Chef |
Proven. Chef, ,,Entrée (de l ‘ agglomération) ‘ ‘.
|
EV |
Delchef(fe) |
zie Dechèvre.
|
FD |
Delcheval(e)rie |
zie De la Chevalerie.
|
FD |
Delchevalerie |
-alrie. 1558 «Régnait del Chevalerie», 1579 «Philippe Delchevalerie» Bourg-Namur; fr. chevalerie ‘ensemble de chevaliers ou de chevaux’.
|
JG |
del-Chevalerie |
V. Chevalerie.
|
EV |
Delcipée |
cf. Delsipée.
|
JG |
Delcipée |
zie Delespes(se).
|
FD |
Delclaux |
zie Deleclos.
|
FD |
Delclef |
Delclé: Huisnaam La Clef, La Clé: De Sleutel; b.v. in Atrecht. 1340 Estene de le Clef, St-Q. (MORLET); 1349 Jehan de le Clés, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Delclef |
Fr. clef, probabl. comme nom d’enseigne.
|
JG |
del-Clef |
V. Clef.
|
EV |
Delclisar |
-ard, Delglisard. 29.12.1719 «Jacques Delclusar», 11.4.1720 «Michel Delclisar», 30.5.1766 «Jacque Delclisar» (not. de Hervé); nom d’origine: w. topon. (région verviétoise) clizâre, ailleurs clisore, cliseure (< lat. clausura) ‘endroit clôturé’, cf. A. Baguette, Top. de Thimister, 67 èl clizâre [JL, NFw],
|
JG |
del-Clisar |
Proven. ,,Sart aux éclisses ». N° 238.
|
EV |
Delclisar(d) |
W. PlN clisore < Lat. clausura: omheinde, afgesloten plaats (HERB.).
|
FD |
Delcloo |
zie Deleclos.
|
FD |
Delcoeuillerie |
Delcoeullerie, Delcueillerie, Delceuillerie, Delecoeuillerie, Delecueillerie, Delculerie, Quellerie, -rye, Quelderie, Queldry: Ofr. cueillerie: oogst. Aïs PlN wsch. naam van de oogstschuur, tiendenschuur. 1390 Jehans dele Quelerie, Frélinghien (AGr. 90); 1595 Toucheyn de le Quellerye, Komen-Leiden (J.D.).
|
FD |
Delcoigne |
Nom de résidence: âne. fr. coigne (initialement ‘coin pour marquer la monnaie’), w. liég. cogne < lat. cunea, fém. de coin, bien attesté en toponymie wallonne pour désigner un endroit à l’écart, en forme de coin (cf. BTD 26, 282), comp. Decoin, Duculot, etc. ; en w. liég. cogne a aussi le sens de ‘air, tournure, façon’DL 155.
|
JG |
Delcoigne |
PlN Ofr. coigne, vrl. van coing: hoek. 1730 J. J. del Coing = del Coigne, Ronse (Midd. 1964,269).
|
FD |
del–Coigne |
Proven. 1. V. Coin. — 2. Corne (L.D.). Nos 79, 228.
|
EV |
Delcol |
(NF de la région du Centre). NF d’origine française, attesté à date ancienne dans le Lot (1677) et PAriège (1716, sous la forme: Delcol dit Rey Reviscoul), ainsi qu’en Loire-Atlantique (GeneaNet).
|
JG |
Delcol |
zie Delecole.
|
FD |
del-Col |
V. Gol, Colette.
|
EV |
Delcom(m)enne |
-ène, -(e)une, zie Comeyne.
|
FD |
Delcom(m)inette |
PlN Comminette, dim. van commune, commène: gemene grond, gemene weide. Vgl. Comeyne.
|
FD |
Delcombe |
Delgombe, Descombes, Decombe(s), De Combe, Combe(s), Coomb(e)s, Lacombe, Lacomme: Fr. PlN Combe: klein dal (DNF). Evtl. var. van Delcambe.
|
FD |
Delcombe |
Delgombe. Nom d’origine: topon. combe, fréquent en Wallonie où il représente lat. cumulus, fr. comble ‘petite vallée’, généralement masc. ; des formes fém. (w. al gombe, etc.) sont bien attestées dans la région de l’Ourthe, d’où proviennent les NF (cf. BTD 10, 1936, 367-368).
|
JG |
Delcombel |
zie (de) Conibel.
|
FD |
Delcominette |
Delcomminette. Nom d’origine: w. topon. cominète ‘petite commune’ (= petite aisance communale), cf. le suivant.
|
JG |
Delcommène |
-enne, Delcommune (forme francisée). Nom d’origine: w. topon. comme, comeune, fr. commune ‘aisance communale’.
|
JG |
del-Commène |
-com(m)inette, -commune. Proven. ,,Bien communal », ,,petit bien communal ». N° 228.
|
EV |
Delcomte |
Del Cont(e), Delcon: 1. Spelling voor Del Comté. PlN La Comté (PdC). Vgl. Van Graefschepe. 1275 Mahiex de le Contée; 1315 Jehane de le Conté, Atrecht (NCJ). – 2. Zoon van Lecomte: De Grave. 1260 Mikiel le Conte, 1263 Mikiel del Conte, Atrecht (NCJ). Delcoucq, zie Delecoq.
|
FD |
Delcomte |
Soit (fils) du comte [mais problème du genre], soit (dépendant) du comté, pour marquer l’appartenance à un comté (par opposition à la principauté de Liège).
|
JG |
Delcon |
(en Belgique, NF à Haacht, depuis 1761). NF sans doute d’origine méridionale, attesté à Marseille en 1673 (GeneaNet).
|
JG |
del-Con |
V. Coin.
|
EV |
Delcor |
(NF plutôt flamand), Delcorps (avec remotivation sur fr. corps). NF attesté dès 1689 à Grand-Leez, avec l’alternance Delcorre/Del-corps (GeneaNet); probabl. nom de résidence, avec w. côre ‘coudrier’, mais comp. les suivants.
|
JG |
del-Cor |
Proven. Ellecore ou La Core (Dép. La Reid), ,,La coudraie ». N° 244.
|
EV |
del–Cord |
V. Court.
|
EV |
del-Corde |
V. Delcourte.
|
EV |
del-Corps |
-Cour(t). V. Court.
|
EV |
Delcorte |
Delcorde, -ordes, sans doute aussi Delcord (avec perte du -e). Probabl. var. de Delcourt(e), résultant de la prononciation du -/ final, cf. 1593 «Françoy del Court, brasseur» = 1602 «Françoy del Cort, fies Françoy del Coït, jady burghemaistre» BourgDinant; sinon de fr. corde, comme surnom de cordier, du moins partiellement. Toutefois la diffusion géographique du NF coïncide de façon troublante avec celle des NF précédents Delcor et Delcorps, dont il est difficile de les dissocier.
|
JG |
del-Corte |
Proven. Cort, Courtil, ,Jardin ». N° 235.
|
EV |
Delcour(t) |
Delacour(t), Delecour(t), Delcourte, Dal(le)court, Dellcourt, Dellicour, Delcor, Decour(t), Delcorps, Delcord(e), -es, Delkord, Delcort(e), Lacour(t), Lakor, Lacor, La Coere, Laceur: De le Cour(t), Fr. équivalent van Ndl. Van (den) Hove. Fr. La Cour, door foute associatie met Lat. curia; eigenlijk uit Ofr. cort, court < Lat. curtis, cortis: hof, hoeve. 1283 Daniaus dele Court de Marke = 1285 Danel del Hove de Marke (DEBR. 1980); 1321 Piètre de le Hove = 1348 Piètre de le Court, Ktr. (DEBR. 1971); Delacour = Lacour = Laceur (VS 1984,544)-Dekoux: Var. van Delcourt. W. cou: Fr. court (HERB.).
|
FD |
Delcourt |
-our, Delcourte; Delacour, -ourt, -ourte, Delecourt, -our, de le Court. 1450 «Jaquemart de le Court» Baudour, 1540 «Collu de le Court» Bray, 1546 «Martin Delcourt» Cerfontaine, 1596 «Eustas de la Court» = 1599 «Eustas de la Cort» BourgDinant, 1686 «Gille Delcour» BourgNamur; nom de résidence : âne. fr. court, cort, du lat. curtis ‘ferme’ FEW 2, 849-850.
|
JG |
del-Court |
V. Court.
|
EV |
Delcourte |
cf. Delcourt.
|
JG |
Delcoux |
Nom d’origine: w. topon. cou, anc. fr. court.
|
JG |
Delcroix |
1280-81 «Jehan de le Crois li talliere de dras» RegTournai, 1282 «Jeh. de le Crois, le tainteniers» DettesYpres, 1419 «Thonnon délie Croix d’Ores» AnthrLiège (cf. aussi 1541 «Lambert délie croix dit de pot d’oir» ibid.), 1426 «Jacot de le Croix», «Jehan dele Crois laisnet» TailleSoignies, 1481 «Stasse délie croix» GuillLiège, 1504 «Jenin de le Croix», 1518 «Jehan Delcroix» BourgNamur; souvent d’après des noms de maison, d’enseigne (E. Renard, BTD 26, 272), cf. aussi Delacroix.
|
JG |
Delcroix |
Delcros, zie Delacroix.
|
FD |
del-Croix |
V. Croix.
|
EV |
Delcubonde |
Surnom ironique: cf. Valognes bonde-cul, loc. adv. ‘(lever le derrière) en l’arrondissant comme une bonde’ FEW 1, 626b.
|
JG |
Delcueillerie |
Delecœuillerie. L’anc. fr. cueil-lerie ‘récolte’ n’est pas restreint aux vergers ; il pourrait avoir désigné aussi l’office du (anc. fr.) cueilleor ‘receveur, percepteur’.
|
JG |
Delcueillerie |
zie Delcoeuillerie.
|
FD |
Delculée |
1524 «Collar del Coulley», 1544 «Pirot del Coulée» DénStavelotMy, 1705 «Simon Delculée» Tamines; nom topographique ou de résidence: w. topon. culée (= endroit reculé, à l’écart).
|
JG |
Delculée |
PlN Culées in Rosières? W. culée: afgelegen plaats (J.G.).
|
FD |
del-Culée |
V. Cul, Culée.
|
EV |
Delculerie |
zie Delcoeuillerie.
|
FD |
Delcuve |
Delcuvre, Dekup(p)e: Fr. cuve: kuip. Huisnaam of BerBN van de kuiper. 1247 Raous de Cupa; 1255 Maroie Cuve, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Delcuve |
Fr. cuve, p.-ê. nom d’enseigne (de cu-velier).
|
JG |
del-Cuve |
V. Cuve.
|
EV |
Delcuvellerie |
zie Delacuvellerie.
|
FD |
del-Cuvellerie |
V. Cuvel- -ier, -erie.
|
EV |
Deldaele |
Deldalle, zie van Daal.
|
FD |
Deldaele |
Deldalle. 1281 «Will. del Dale», 1282 «Jeh. deClerke, serourge Will. del Dale» Dettes-Ypres; p.-ê. NF hybride de la frontière linguistique (flam. dal ‘vallée’) et non pas nécessairement semi-traduction du NF Van den Daele.
|
JG |
Delden |
PlN Delden (OIJ, G).
|
FD |
Delderenne |
1581 «Guillaume Delderen» Bourg-Liège; nom d’origine: Elderen, à Genoels-Elderen et ‘S-Heeren-Elderen (Lb).
|
JG |
Delderenne |
PlN Elderen, ni. Genoels- of ‘s-Heren-Elderen (L).
|
FD |
del-Dicq(ue) |
Proven. Adapt. du N. fl. van der Dyck, ,,De la digue ». N° 230.
|
EV |
Deldicque |
Deldick, Deledicque, -ique (NF de la région de Comines). Nom de résidence : w. et pic. dik, fr. digue (formation purement romane) FEW 15/2, 60b.
|
JG |
Deldim(m)e |
Deldin(n)e: PlN Dîme < Lat. décima: tiend(land), tiendschuur. 1438 Raoul de la disme, Laon (MORLET); 1519 Jehan del Dime, Namen (RBN).
|
FD |
Deldime |
Deldimme, Deldinne (par erreur). 1588 «Pierart Deldisme» = 1602-3 «Pierart Deldime» TerriersNamur; nom d’origine: habitant près de la grange de la dîme.
|
JG |
del-Dime |
1. Proven. Terre louée, moyennant un dixième (la dîme du produit) (L.D.). — 2. Profess. Fermier débiteur de la dîme. Nc 234.
|
EV |
Deldycke |
Dedique, Deledi(c)que, Deledicq, Deldicq(ue), Dildick, Daeldyck, Deledecque: PlN Ofr. dike < Ndl. dijk. Of vertaling van Van den Dijke. Vgl. Dudicq. 1293 Sohiers dele Dike, Dk. (TdT); 1388 Jehan del Dike, Ip. (BEELE).
|
FD |
Dele |
De Lé, zie de Leede.
|
FD |
Dele- |
Variante picarde du fr. de la, w. del, ou bien, devant un nom masc, du fr. du, w. dé, cf. Delebois, Delepont.
|
JG |
Deleau |
Delleau, -eaux. 1541 «Hanry Jehan De-leauwe» Bihain, 17e s. «de l’Eau» Spa; surnom d’habitant près de l’eau.
|
JG |
Deleau(x) |
Dell(e)au(x), Delliaux, Delau(x), L’Eau: PlN L’eau: water. Vgl. Van de Water. 1275 Bernars de l’Eawe, Lessen (VR ii4r°); 1324 Quentin de l’Iauwe, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Delebarre |
cf. Delbar(re).
|
JG |
Delebarre |
zie Delabarre.
|
FD |
Delebecq(ue) |
zie Delbeke.
|
FD |
Delebecque |
cf. Delbecq.
|
JG |
dele-Becque |
V. Becq et Delbecque. Dele représente aussi bien du que de la, en dial. pic.
|
EV |
Deleberghe |
-bergue, zie Delberghe.
|
FD |
Delebois |
Ce nom, expliqué généralement comme forme picarde de Dubois (cf. Dele-), pourrait contenir le même adj. lé ‘large’ que Delepont, mais il faudrait pour cela s’assurer de la prononciation [JL, NFw],
|
JG |
Delebois |
zie Delbois.
|
FD |
Delec(h)ambre |
zie Delchambre.
|
FD |
Delecaille |
zie Delescaille.
|
FD |
de-L’écaille |
-L’escaille. Dép. Gembloux. Synon. : Discaille. V. Ardoise.
|
EV |
de–Lécaille |
V. Ecaille.
|
EV |
Delecau(l)t |
zie De Lescaut.
|
FD |
Delecaut |
Delecault. Pour Carnoy 121, nom d’origine: de l’Escaut (fleuve), mais l’absence de s étonne. Cf. aussi Lescaut.
|
JG |
Delecaut. |
Proven. 1. De L’Escaut (Fl.). — 2. De la Chaux. V. Delebecque.
|
EV |
Delecloos |
-os, -oz. Nom d’origine: w. èclôs ‘enclos’.
|
JG |
Deleclos |
-oos, -oz, Delcloo, Delclaux, Desclo(u)s, Declat, Descla(ux), Duclos, -ot, -oux, -oy, Decloo, Declou(x), de Kloe, de Cloe, Declau, Doclo(t), Docclo(t), Declus: Fr. PlN Clos: omheining, omheind terrein. 136 e. Reniers dou Clos, Laon (MORLET); 1356 Jehan Dusclos, Bs. (Midd. 1977, H9).
|
FD |
Delecluse |
Dele-, Delescluse. 1526 «Vinchien Delescluse» DénLens, 1630 «Marguerite Delescluse» Lombise; nom d’origine: fr. écluse, topon. fréquent, ainsi L’Écluse = Slui-zen (BrW).
|
JG |
Delecluse |
-uze, -uyse, -uijse, Delescluse(s), -uze, Delaclu(y)se, Leclus(e), Lécluse, Leclusse, Lecluyse, -uijse, -uijze, -uyze, -uysse, Lacluyse, Cluyse, Cluze, van de Lacluze: PlN L’Ecluse: sluis. Lécluse (Nord), L’Ecluse, Ndl. Sluizen (WB). L’Ecluse is ook de Fr. naam van Sluis (Z). Vgl. (van der) Sluis. 1224 Yzabials l’Escluse; 1291 Maroie Escluze, Atrecht (NCJ); 1384 Katherine de l’Escluse, Laon (MORLET); 1724 Jean Cluse, Joos Cluyse, Izg. (COUSS.).
|
FD |
de–Lecluse |
Proven. V. Ecluse.
|
EV |
Delecocq |
Fr. coq, probabl. comme nom d’enseigne.
|
JG |
Delecœuillerie |
cf. Delcœuillerie.
|
JG |
Delecoeuillerie |
zie Delcoeuillerie.
|
FD |
Delécol(l)e |
Delecol(l)e, Delcol, Delescolle: PlN Ofr. escole, Fr. école: school; speelhuis (dobbelschool, kegelschool). 1324 Jehane de l’Escole, Atrecht (NCJ); 1369 Béatris de l’Escolle, Dk. (TTD).
|
FD |
Delécole |
Delescolle. 1795 «François Delecolle (ou: Lecolle)» Givet; nom de résidence: fr. école! Cf. aussi Delco).
|
JG |
Delecoq |
Delecocq, Delcoucq: Naar de huisnaam Le Coq: In de Haan. Of zoon van Lecoq?
|
FD |
Delecosse |
Probabl. de l’Ecosse, cf. 1248 «Maroie d’Escoce» NécrArras; ou bien à tirer de ‘vent d’écorche(-veau)’, souvent compris ‘d’Ecosse’ dans le Hainaut et le Namurois (cf. ALW 3, 130-1), mais l’article serait étonnant dans ce cas [JL, NFw].
|
JG |
Delecosse |
Reïnterpretatie (o.m. door de o-kleur van de a) van Delécace. Opic. escac(h)e, Ofr. eschace, Fr. échasse: schaats, stelt, kruk, houten been. Wellicht huisnaam. Vgl. Verschaetse, Dezecache. 1275 Ghiselins de l’Escache, Melden (VR 34v°).
|
FD |
Delecour(t) |
zie Delcour(t).
|
FD |
Delecourt |
-our, cf. Delcourt.
|
JG |
Delecroix |
zie Delacroix.
|
FD |
Delecueillerie |
zie Delcoeuillerie.
|
FD |
Deledalle |
zie van Daal.
|
FD |
Deledecque |
zie Deldycke.
|
FD |
Deledicq(ue) |
-dique, zie Deldycke.
|
FD |
Deledicque |
-ique, cf. Deldicque.
|
JG |
Delée |
Delee, zie de Leede.
|
FD |
Deleenaire |
Deleener, De Leener, Dellener. Nom de profession: néerl. leener ‘prêteur’, ou var. du suivant.
|
JG |
Deleenaire |
-er, zie de Leenheer.
|
FD |
Deleenheer |
De L-, De Leeneer. Nom de dignité: néerl. leenheer ‘seigneur féodal’.
|
JG |
Deleers |
Del(h)ers: PlN Leers (zx H); Léers (Nord). 1245 Jean de Lers, Cysoing (SPL).
|
FD |
Deleers
|
Delers. Nom d’origine: Leers-et-Fosteau ou Leers-Nord (Ht).
|
JG |
de–Leers |
Proven. Leers (Loc).
|
EV |
Deleersnijder |
De L-, Deleersnyder, De L-. Nom de profession: moy. néerl. ledersnider ‘celui qui coupe le cuir’.
|
JG |
Deleeus |
De Léau: van Zoutleeuw (VB). 1321 Oden de Lewis, Tn. (C. BAERT). Vgl. Van Leeuw, Deleuw.
|
FD |
Deleeuw |
De L-. Surnom: néerl. leeuw ‘lion’.
|
JG |
dele–Faille |
Proven. V. Della Faille.
|
EV |
Delefolly |
Delfol(l)y, Delfolie, Deleflie, Delfly(s), Lafolie: PlN La Folie: lusthuis, buitenhuis. In Arien (PdC), Audregnies (H), Ramegnies-Chin (H), Ecaussines (H) (Midd. 1978,282 vlg.), St-Fergeux (Ard.), in Aisne, Seine-et-Oise enz. 1218 Symonem de la Folie, Laon (SMTI); 1260 Richard de la Folie, Orval (CAO); 1295 Jehans dele Folie, Dk. (TdT).
|
FD |
Deleforge
|
cf. Delforge.
|
JG |
Deleforge |
zie Delforge.
|
FD |
Delefort(e)rie |
-tery, zie Delaforterie.
|
FD |
Deleforterie
|
-fortrie, Delaforterie, Delafor-trie, -y, Delforterie, -fortrie, de Lefortery, etc. 1428 «Pierart de le Fortrie» Lille, 1485 «Robert de le Fortrie» Comines [FD]; cf. 1531 «forterie et prison de Nivelles» (Annales Soc. archéol. de Nivelles 18, 1959, 336), au sens de ‘maison forte’, non relevé dans le FEW 3, 734b.
|
JG |
Delefosse |
zie Defosse.
|
FD |
Delegat |
zie Delgatte.
|
FD |
Deleglise |
De l’Eglise, Léglise, Leglise: Vgl. Van der Kerken. 1317 Henri dele Eglise, Ip. (BEELE1959).
|
FD |
Deleglise |
Delé-. Fr. église, surnom d’habitant près de l’église.
|
JG |
Delegnies
|
Nom d’origine: Ellignies(-lez-Frasnes) et Ellignies (-Ste Croix) (Ht).
|
JG |
Delegnies |
PlN Ellignies (H). 1315 Agniès Delegnies, 1398 Vinchent Delegnies, Dk. (TdT).
|
FD |
d’-Elegnies |
Proven. Elignies (Loc.).
|
EV |
Delegrange |
cf. Delgrange.
|
JG |
Delegrange |
zie Delagrange.
|
FD |
Delehay(e) |
zie Delahaie.
|
FD |
Delehaye |
de L-, De le H-. 1272 «Franconis de le Haye» PolyptVillers, 1330 «Sapienche de le Haye» ComptesMons, 1386 «Nicaise de le Haye» Ladeuze, 1417 «Mahieu de le Haye» PolyptAth, 1449 «Hustin dele Haie» Aides-Namur, 1526 «Jaspart Delehaye» DénLens; var. de Del(a)haye.
|
JG |
Delehelle |
zie Delhelle.
|
FD |
Delehonte |
zie Delhonte.
|
FD |
Delehouzé(e) |
-ze(e), Deleouze: PlN Ofr. houssoie, Fr. houssaie: plaats waar hulst groeit. La Houzée in Thuillies (J.G.). Vgl. Hosset 2.
|
FD |
Deléhouzée |
Delehouzée. Nom d’origine: fr. houssaie ‘lieu planté de houx’, e.a. La Houzee à Thuillies (Ht).
|
JG |
Delehoye |
1. PlN Oudw. hoye, W. hoe < Ohd. skolla: heuveltje (HERB.). – 2. Vertaling van Van der (H)oye; zie van Ooyen. 1398 Maykin (van der Hoye) = Mayquin de le Oye, Deerlijk; 1398 Paeschierkin van der Oye = 1398 Pasin de le Hoye, Wervik(DEBR. 1970).
|
FD |
Delehoye |
de Le Hoye, Delhoye. Probabl. de w. hoye (fr. houille) ‘charbon’ dont le sens premier est ‘bloc, motte’ FEW 16, 258b, plutôt qu’âne, fr. hoe ‘monticule’ FEW 16, 218b.
|
JG |
Dele-hoye |
Proven. La Haye (Riv.). V. Delebecque.
|
EV |
Delehy |
zie Deli.
|
FD |
Delein(e) |
zie Delain.
|
FD |
Deleixhe |
de L-, w. liég. Dèlèyïhe. Nom d’origine ou de résidence: w. lèyîhe ‘eau dormante dans une rivière’ DL.
|
JG |
Deleixhe |
PlN LU W. lèyîhe: stilstaand water in een rivier(HERB.).
|
FD |
Delej |
zie (de) Leye.
|
FD |
dele-Let |
Proven. Delle Lait (Dép. Waulsort).
|
EV |
Delelienne |
1423 «Clare de le Lienne», 1455 «Merten vander Leene dit Vandenzande» Enghien; la famille tire son nom du l.d. Leene à Hérinnes, où se trouvait la Censé ten Leene, également appelée Censé de Zande [BR].
|
JG |
Delelienne |
Vertaling van Van de Leene. 1423 Clare de le Lienne, Mark, Mark H, verwant met 1455 Merten vander Leenen. PlN Leene in Herne (VB) (med. B. Roobaert).
|
FD |
dele-Lienne |
Proven. La Lienne (Riv.). V. Delebecque. N° 230.
|
EV |
Delelis |
de Lellis, de le Lys, de Lelys, de Lélys, de le Lijs: La Lys is de Rom. naam van de Leie. Pendant van Van der Leie, Verleye. 1280 Alars de le Lis, Komen (DFIX); 1399 Clais de le Lijs, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Delem |
Del(l)emme(s), Delenne: 1. D’Elesmes. PlN (Nord). 1277 Sapientia de Elesmes, Bergen; 1295 Rogiers d’Eslemmes, Quévy (CSWI). – 2. Zie Delhem. – 3. Spelling voor Dhellemme(s).
|
FD |
Delem |
Delemme, Dellemme, Delhem (NF hennuyers). Nom d’origine: Elesmes, Héles-mes ou Hellemmes (Nord) [MH].
|
JG |
Delemaere |
-mar(re), zie Delamarre.
|
FD |
Delemaire |
zie Delmère.
|
FD |
Delemarle |
zie Delmarle.
|
FD |
Delemasure |
-mazure, zie Masure.
|
FD |
Delemazure |
Delemasure. 1280-81 «Colars de le Masure de Templueve», 1316 «Gillion de le Masure de Nameng» TestTournai; nom d’origine : anc. fr. masure ‘maison’ ; cf. aussi Masure, Mazure et Demasure.
|
JG |
Delembre |
Delember, zie Delambre.
|
FD |
Delemer |
zie Delmère.
|
FD |
Delemeule |
zie Delmeule.
|
FD |
Delemme(s) |
zie Delem.
|
FD |
Delemotte |
cf. Delmotte.
|
JG |
Delemotte |
zie Delamotte.
|
FD |
d’–Elen(ne) |
Proven. Elen (Loc.).
|
EV |
Delen(s) |
zie Dilie(n).
|
FD |
Delen, van |
zie van (der) Deelen.
|
FD |
Delenatte |
zie van der Naet.
|
FD |
d’--Elenatte |
V. Delnatte.
|
EV |
Delenclos |
Desenclos: PlN Enclos: omheining, omheinde plaats.
|
FD |
Delencre |
zie Delancre.
|
FD |
Delendas |
zie Delandas.
|
FD |
Deleneuville |
zie Deneuville.
|
FD |
Delengaigne |
Lengagne: Ofr. engaigne: list, bedrog, handigheid. Afl. van Ofr. enganer: bedriegen. Vgl. 1263 Petis de l’Enganerie, Atrecht (NCJ); 1398 Rogier Lengenneur, Herseaux (DEBR. 1970); 1584 Jacques de Lengaigne, Aw. (AB).
|
FD |
Delenin |
Peut-être del + Henin (prénom), comp. Delestienne.
|
JG |
Delénin |
Delen(n)in: Del + VN Henin (J.G.)?
|
FD |
Delenne |
zie Delem.
|
FD |
Delens |
Dellens, Delins. 1444 «Massart de Lins» AidesNamur; nom d’origine: Lens (plusieurs communes en Wallonie et en France); cf. aussi Lens.
|
JG |
Delens |
zie van Lens.
|
FD |
de–Lens |
Proven. Loc.
|
EV |
Delentrée |
Fr. entrée, surnom de qqn qui habite près de l’entrée (d’une ville, etc.).
|
JG |
Delentrée |
zie L’Entrée.
|
FD |
Deléo |
de Léo: PlN Léau, Ndl. Zoutleeuw (VB).
|
FD |
Deleouze |
zie Delehouzée.
|
FD |
Delepaut |
-aux, cf. Delespaux.
|
JG |
Delepaut |
-paux, -paul, zie Delespeaux.
|
FD |
Delepee |
-ée, de Leppé(e), de Luppé: De l’épée. Fr. épée: degen, zwaard. Naar de huisnaam of BN voor een zwaardvechter of schermer. 1323 Mehaut de l’espee, Atrecht (NCJ); 1355 Jehans de Lespée,Dk.(TdT).
|
FD |
Delepeleer |
-re, De Lepeleire, De Leepeleere. Surnom: néerl. lepelaar ‘cuiller’ ou moy. néerl. lepelaer ‘héron’.
|
JG |
Delepierre |
Delepier(e), Delepière, Delapierre, Delépierre, Delespierre, Delpier(re), Delpi(e)re, Dolpierre, Dolpire, Depier(r)e, Depire, Lapière, Lapier(r)e, Lepierre: 1. FN De le/la Pierre, tegenhanger van Van den Steene. 1220 Gerardus de Petra = 1272 Gerardi de Lapide, Ktr. (DEBR. 1980); 1304 Jean dele Piere, Ip. (BEELE); 1374 Jan de Pierre=Jan (de) Pirre, Gb. (SCHR.). –2. Delepierre, -pière kan ook = Delespierre zijn.
|
FD |
Delepierre |
-pière, -pier, cf. Delapierre.
|
JG |
de–l’Epin(n)e |
V. Epine.
|
EV |
Delépin(n)e |
Delepin(n)e, de l’Epine, Delespinne, Delapyne, Lespinne, Lépin(n)e, Lepin(n)e, Lapinne: De l’épine, Fr. pendant van Van (den) Doorne. 1275 Stévenes de l’Espine, Nukerke (VR 24 v°); 1398 Lijsbette de Lespinne, Ruiselede (DEBR. 2000).
|
FD |
Delepine |
-épine, -epinne, Delapyne. Fr. épine, pic. èpène (= buisson épineux), fréquent en toponymie, notamment au sens de ‘plant d’épine servant de limite de juridiction’ (cf. R. Monier, Le Livre raisin. Coutumier lillois de la fin du XIIIe s., 1932, 162) [MH]. Comp. aussi Delespinette.
|
JG |
Delepinois |
zie Despinoy.
|
FD |
Deleplace |
zie Delplace.
|
FD |
Deleplan(c)que |
zie Delplanche.
|
FD |
Deleplanque |
cf. Delplanche, -anque.
|
JG |
Delepo |
zie Delespeaux.
|
FD |
Delepont |
Delé-, Délé-. Nom d’origine: de lé pont, probabl. «pont large», topon. de Feneur, 1553 «a leipont» (arr. Liège) [JL, NFw].
|
JG |
Delepont |
zie Dupon(t).
|
FD |
Deleporte |
cf. Delporte.
|
JG |
Deleporte |
zie Delport(e).
|
FD |
Delepoulle |
Fr. vertaling van Van den Poele. 1280 Coppinus de Poule; 1307 Jan de le Poêle, Ip. (BEELE).
|
FD |
Dele–poulle |
Proven. Poel, ,,Du marais ». Poul (Nord, Fr.). N° 231.
|
EV |
Deler |
zie Delair(e).
|
FD |
Delereux |
zie Delarue.
|
FD |
Delerieux |
zie Durieu(x).
|
FD |
Delerive |
De(l)rive, Larive: PlN Fr. rive: oever. 1288 Mikius dele Rive, Dk. (TdT).
|
FD |
Delerne |
Nom d’origine : Leernes (Ht).
|
JG |
Delerne |
PlN Leernes (H).
|
FD |
Deleroux |
PlN Leroux (N).
|
FD |
Delers |
cf. Deleers.
|
JG |
Delers |
zie Deleers.
|
FD |
de–Lers |
Proven. Leers (Loc.).
|
EV |
Delersy |
Delerzy. Nom d’origine: w. topon. *èrsi («en Ersy», à Ocquier); dérivé: èrsisse, à Ste-Marie-lez-Neufchâteau, corresp. de w. (topon.) liég. ârsi ‘lieu défriché par le feu’; cf. les NF Larsy, Lersy, Darchis.
|
JG |
Delerue |
cf. Delarue.
|
JG |
dele–Rue |
V. Rue et Delebecque.
|
EV |
Delerue(lle) |
zie Delarue(lle).
|
FD |
Deleruelle |
cf. Delaruelle.
|
JG |
Deleruyelle |
Lariel(le): PlN Ofr. ruiel(le), dim. van rui < Lat. rivum: beek, waterloopje. 1292 Sare Deleruielle; 1363 Marguerite Deleruyelle, Dk. (TdT).
|
FD |
Delerzy |
Delersy, Lersy: PlN Lerzy (Aisne).
|
FD |
Delesalle |
cf. Delsalle.
|
JG |
Delesalle |
zie Delsalle.
|
FD |
Delescaille |
de l’E-. 1541 «Jehan dele Scaille» BourgNamur; NF d’origine toponymique (nombreux Id. «L’Escaille» [= l’ardoise], e.a. à Gembloux) ou bien nom d’enseigne ou de résidence, cf. la «Maison délie Xhaille» (1416) et «degrés délie fontaine délie Eskaille» (1503), nom d’une fontaine en Pierreuse à Liège (E. Renard, BTD 26, 261).
|
JG |
Delescaille |
de l’Escaille, Delecaille, Discailles, Lescaille, Lescal(e): PlN Lescaille in Gembloers (N), l’Escaille in Feluy, Mignault, Solre-St-Géry, Thuin (H). Pic. escaille: schalie, lei. 1289 Gerars de le Scaille, sires de Tassemieres, H (CACa); 1297 Jehans de Lescallie, Dk. (TdT).
|
FD |
Delescluse |
cf. Delecluse.
|
JG |
Delescluse(s) |
-uze, zie Delecluse.
|
FD |
de-L’esclusse |
V. Ecluse.
|
EV |
Delescolle |
cf. Delécole.
|
JG |
Delescolle |
zie Delecole.
|
FD |
Delesenne |
Delezenne, Delessenne: 1. De la Senne. Riviernaam de Zenne. – 2. PlN Lezennes (Nord).
|
FD |
Delesenne |
Var. de Delsinne, w. l’sine (= Les-sines), cf. aussi Delsin(n)e (P. Ruelle). Cf. aussi les NF Delezenne, Delzennes, probabl. distincts.
|
JG |
de-Lesenne |
V. De Lezenne(s).
|
EV |
Delesie |
cf. Delezie.
|
JG |
Delesie |
zie Deloges.
|
FD |
Delesp(e)aux |
-paul, -pôle, Delepaut, -paux, -paul, Delepo: PlN Ofr. espal: reservaat in een bos. PlN L’Epaule in Hautecôte, Rebreuve-sur-Canche, Fressin en Conchy-sur-Canche (PdC). 1234 Radulfo de l’Espaut (SMTI); 1369 Maugis de Lespau = 1370 Maugis de Lespaul, Grancey (BLO IV).
|
FD |
Delespaul |
Delespaux, Delepaut, -aux. 1493 «Jean de Lespaul» Valenciennes; sans doute anc. fr. espal, espaud, m. ‘réserve dans une forêt’ (cf. BTD 19, 1945,66).
|
JG |
de-L’Espaux |
V. Despo.
|
EV |
Delespes(se) |
-es, Delsipech, Delsipée, Delcipée, Delsipexhe, Delsupe(x)he: PlN Ofr. espoisse, espesse: kreupelhout. W. spèhe. Supexhe in St-Remy-lez-Dalhem (LU). 1239 Amulrichi de l’Espesce, H (SMT I); 1396 Johan délie Spexhe, Luik (AVB); 1568 Martin del Supexhe, Mortier (Midd. 1978,482).
|
FD |
de-Lespess |
Proven. Lespexhe, ,,Du fourré » (Dép. Jalhay).
|
EV |
Delespesse |
-es. 1292 «Jacquemart dit Roussial de le Spesse» Charte St-Vincent Soignies, 1404 «Jehan Cambier de Lespesse» PolyptAth, 1559 «Jacques Delespesse, piqueur de sayette» Ath (comm. P. Delespesse), 1621 «Simon de L’espeche» = «Simon Despece» (de Sedan), émigré en Suède, 1710-85 «Antoine-Philippe Delespesse » Lombise ; NF de la région Enghien, Lens, Thoricourt et Neuf-villes, issu d’un NL éponyme, anc. fr. espoisse, vi.spè(c)he ‘fourré’, cf. (La) Spèche, fréquent en toponymie hennuyère, notamment Lespes-ses (arr. de Béthune, PdC), fin 13e s. «Les-pesse» (ImpôtArtois 141) [MH].
|
JG |
Delespierre |
Delepierre: 1. PlN Espierres, Ndl. Spiere (WV), ook waternaam, leengoed L’Espierre in Mkr. 1232 Waltero del Espire, Rogerus del Spire; 1370 Jehan de l’Espière (DFIV). – 2. Spellingvar. van Delepierre.
|
FD |
Delespinay |
zie Despinoy.
|
FD |
de–Lespinay |
Proven. V. Epine.
|
EV |
Delespinette |
1 PlN Espinette, dim. van espine, Fr. épine: doornstruik. – 2, Ofr. espinette: steekspel, vereniging van ridders in Rijsel die vermaarde steekspelen hield. 1339 à l’espinette à Lille…et fut adont roy de l’espinette celle année Pierre de Courtray; 1398 Jehan Spinet, Heestert (DEBR. 1970).
|
FD |
Delespinette |
Nom d’origine: w. topon. spinète ‘petite épine’.
|
JG |
Delespinne |
zie Delépinne.
|
FD |
Delespole |
zie Delespeaux.
|
FD |
Delessenne |
zie Delesenne.
|
FD |
de–Lessenne |
V. de Lezenne(s).
|
EV |
de-Lesseps |
Proven. N. de domaine (Fr.).
|
EV |
de–Lessines |
Proven. Loc. del-Estinne. Proven. Loc.
|
EV |
Delest(i)enne |
Delestin(n)e, Lestienne: 1. PlN Estinnes (H): 1152 Lestines (TW). 1280 Gilliars de Lestines, Bergen (PIERARD); 1362 Margheritte de Lestines, Bergen (CSWII). – 2. De le Steene/Stiêne = Van den Steene. 1386 Martin de le Stene; 1388 Jehan del Stene = 1392 Jehan de le Steene, Ip. (BEELE); 1398 Henry de le Steene = Heinric van den Steene, Emelgem (DEBR. 1970).
|
FD |
Delestenne |
cf. Delestin(n)e.
|
JG |
Delestienne |
Préposition contractée del + Estienne (prénom).
|
JG |
Delestine |
-inne, Delestenne. 1295 «Gilles de le Stines», 1315-16 «Moriaul de le Stinnes» ComptesMons; nom d’origine: Estinnes(-au Mont et -au Val), w. à l’èstène (Ht).
|
JG |
Delestrain |
-aint, Deletrain, Delétrain: Ofr. estrain: stro, strooisel. BN voor een stroboer, strohandelaar? Of PlN Lestrin in Blaringhem (Nord)?
|
FD |
Delestrain |
Deletrain, Delé-. Probabl. d’âne, fr. estrain ‘paille’, surnom d’ouvrier agricole.
|
JG |
Delestrait
|
cf. Delestrée.
|
JG |
Delestre |
de Lestre, Delet(t)re, Delette(r), Dellet(t)re, Pellette: 1. PlN Ofr. estre < Lat. extera: plaats, min, woonplaats, erf. Pendant van Van der Erven. 1309 Jehan de l’Estre, Atrecht (NCJ); 1343 Ernoul de le Hestre…une maison et tout l’iestre…lequelle maison et yestre lidis Ernouls, Frameries (CSWII). – 2. Evtl. Opic. hestre < Ndl. heester: jonge boom, beuk. 1310 Gilles de le Hestre, Dk. (TTD); 1433 Jehans Rosiers dis de le Hestre, Quaregnon (CCHt).- 3. Zie Delattre. -Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1993,179-186.
|
FD |
Delestrée
|
-ait, Delistrée, -ie, Deletre, -ez. 1289 «Maroie dele Strée» CensNamur, 1426 «Pier. de le Stree» TailleSoignies, 1544 «Lambert del Stree» DénStavelotMy, 1595 «Jacques del Stray» BourgDinant; nom d’origine: anc. fr. estrée ‘chemin’.
|
JG |
Delestrée |
-ee, -é(s), -ez, -et, -ai(t), -ay, Delettrez, -é, Deletré, -ez, Delistrée, -ie, Delstret, Destré(e), -ee, -es, -ez, -ais, -ait, -aix, -ay, Detrai(t), -ay, Distrée, Lestrée, -ez, Listré, -ez, -ay, Strée, Stree: Verspreide PIN Estrée/Strée < Lat. (via) strata: (straat)weg, (Romeinse) heerweg (MVN1958,24-25). Strée (H, LU). Estrée in Vloesberg (H). 1275 à l’Estrée: Thumas de l’Estrée, Vloesberg (VR 42r°); 1281 Rogerus dele Stree, Outrijve (HAES.); 1315 Hannekin dele Estrée, Ronse (DECONINCK174); 1374 Gielson Streye = Gile de Streie (BLO VI); 1394 Jehan Destreys, Ip. (BEELE). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG 1993,71-74.
|
FD |
Delet |
Wsch. var. van Belette.
|
FD |
Delet(t)rez |
-é, zie Delestrée.
|
FD |
Deletaille |
Verspreide PlN La Taille: hakbos, kreupelbos.
|
FD |
Delétang |
L’Etang: PlN Fr. étang: vijver. Vgl. Destain(t).
|
FD |
Deletombe |
zie Latombe.
|
FD |
Deletrain |
zie Delestrain.
|
FD |
Deletre |
-ettre, De Lestre. Var. de Delait(r)e, Delattre [JH] ou nom d’origine: anc. fr. estre, uistre, iestre ‘lieu ouvert, chambre, place en général, etc.’ < lat. extera, cf. 1309 «Jehan de l’Estre» NécrArras.
|
JG |
Deletre |
-ez, cf. Delestrée.
|
JG |
Deletré |
zie Delestre, Delattre.
|
FD |
Delette(r) |
Delettre, zie Delestre, Delattre, de Letter.
|
FD |
Deleu |
De Leu, Deleux. Var. de Leleu (= le loup), avec traduction de l’article en néerl.
|
JG |
Deleu(i)l |
zie Deloeil.
|
FD |
Deleu(x) |
zie Leloup.
|
FD |
de–Leu(x) |
Proven. Le loup ou Le Leu (L.D.). N° 290.
|
EV |
Deleuil |
Delœil, Deleul, De Loeul. Fr. œil, nom d’enseigne? Cf. aussi Lœuil, etc.
|
JG |
Deleurence |
zie Laurence.
|
FD |
de–Leurfre |
Louvroy. V. De Loffre.
|
EV |
Deleus |
-euse, cf. Deleuze.
|
JG |
Deleus(e) |
zie Deleuze.
|
FD |
de-Leus(e) |
Delleuse, Delleuze. Proven. Leuze (Loc.).
|
EV |
Deleusière |
De la Heusière/Housière. PlN: plaats waar hulst groeit.
|
FD |
Deleuve |
Romanisation du NF néerl. Deleeuw (= le lion).
|
JG |
Deleuve |
zie Deleuw, Leloup.
|
FD |
Deleuw |
Deleuve: PlN Zoutleeuw, Fr. Léau (VB): 1154 Leuue, 1194 Levé, 1213 Lewe (TW). 1309 Renier de Lewe = 1325 Renier de Leuwe, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Deleux |
cf. Deleu.
|
JG |
Deleuze |
de L-, Deleuse, Delleuse, -ze, Deleus, De Leus. 1651 «Dieudonnée Deleuze» Bourg-Namur; nom d’origine: Leuze (Ht et Nr).
|
JG |
Deleuze |
Deleus(e), Delleuse, -euze, Leuse: 1. PlN Leuze (H). 1261 Gosses de Leuse, Dk. (TdT). –2. PlN Leuze (Aisne). 1327 Jehan de Leuze, St-Q. (MORLET). – 3. Evtl. < De l’Heuse. 1313 Guillaume de la Heuse, hostelier (MICH. 1951).
|
FD |
Deleva(l) |
zie Val.
|
FD |
de–Leva(l) |
Proven. Levai (Loc., L.D.).
|
EV |
Deleval |
de L-, Delevalle. 1487 «Serva fis Matti Deleval» Vielsalm; var. de Délavai. Delève. Nom d’origine: Lesves (Nr).
|
JG |
Delevallé(e) |
-ez, zie Vallé(e).
|
FD |
del–Eve |
Proven. Eve, ,,Eau, ruisseau ».
|
EV |
de–Lève |
Proven. Leffe (Loc.).
|
EV |
Delevigne |
de le Vingne, cf. Delvigne.
|
JG |
Deleville |
zie Delville.
|
FD |
dele-Vingne |
V. Vigne. NOB 49, 209. -Voi, -voy. V. Voie.
|
EV |
Delevoie |
-oy(e), zie Delvoie.
|
FD |
Delevoye |
-oy, cf. Delvoye.
|
JG |
Delewarde |
cf. Delwarde.
|
JG |
Delewarde |
zie Delwarde.
|
FD |
Delexhy |
De L-. Nom d’origine : Lexhy, à Horion-Hozémont (Lg).
|
JG |
de–Lexhy |
Proven. Dép. Horion.
|
EV |
Deley |
De Ley, Deleye, De Leye. Nom d’origine: néerl. Leie (fr. la Lys), rivière.
|
JG |
Deleyn |
zie Delain.
|
FD |
Deleyt |
zie Delattre.
|
FD |
Delezenne |
Delzenne. Nom d’origine: probabl. Lezennes (arr. Lille, Nord), et non Lessines, d’où seraient issus par contre les NF Dele-senne, Delsinne.
|
JG |
Delezenne |
zie Delesenne.
|
FD |
de-Lezenne(s) |
Proven. Lezennes (Loc. fr.). Synon. : De Les(s)enne.
|
EV |
Delezie |
Delesie. Nom de résidence : moy. néerl. log(i)e, ouest-flam. logie (prononcé lozie), corresp. de anc. fr. loge, cf. Déloge, Desloges [FD].
|
JG |
Delezie |
zie Deloges.
|
FD |
Delfab(b)ro |
Delfavero: It. fabbro: smid.
|
FD |
Delfairière |
-ferier, -feriers, -ferire, -ferrier, -ferriere, -ferrière. Nom de résidence: anc. ir.ferriere ‘endroit où l’on forge le fer ».
|
JG |
Delfairière |
zie Delferrière.
|
FD |
Delfanne |
(NF hennuyer). Probabl. d’anc. fr.fane ‘herbe mûre qu’on doit faucher pour faire du foin’ FEW 3, 460a.
|
JG |
Delfanne |
Delafagne. PlN Fagne: veen, ven, moerland. 1539 Mathis dele Faigne, Namen (RBN).
|
FD |
Delfant(e) |
-ti: It. BN Fante < Lat. infans: jongen, knaap.
|
FD |
Delfante |
NF attesté dans le Hainaut dès 1689, à Blaton et Tourpes (GeneaNet), d’origine incertaine; en Wallonie, peut être aussi un NF italien.
|
JG |
Delfasse |
zie Defosse.
|
FD |
Delfau(d) |
1. Rom. PlN Fau: beuk. 1380 Gobert de la Fau, Laon (MORLET). – 2. D’Helfaut. PlN (PdC). 1124 Balduinus de Helefelt; 1197 Willelmus de Helefaut (DF V); 1592 Antoinette de Helfault = 1617 Ant…. dite Delfault, Winnezele (CSW IV).
|
FD |
Delfeld |
1. Vertaling van Van de Velde. 1398 Griele van den Velde = Griele dele Velde, Oostrozebeke (DEBR. 1970). – 2. Hypercorrecte spelling voor Deffeld.
|
FD |
del–Fer(r)- |
-ier, -ière. V. Perrière.
|
EV |
Delferrière |
Delferrier, Delfairière, Delferière, Delférier, -ière, Delferier(s), -iere, Delferire: PlN Ofr. ferrière: smederij, smis. 1272 Pierart de le Feriere, Bergen (CSW I); 1392 Pierre de la Ferrière, Rouen (CMM).
|
FD |
Delfga(a)uw |
PlN Delfgauw (ZH). 1688 Herman Delfgauwt, R’dam-Bg. (PARM.).
|
FD |
Delfias |
-asse. Surnom: w. fiasse ‘flasque, poire à poudre’ DL 271, FEW 15/2, 137a.
|
JG |
Delfin |
PlN Fr. Fin: Eind. Vgl. Van den Einde. 1368-75 Henri del Fin, Langdorp (CHA 88).
|
FD |
Delfin(i(s)) |
-o: It. delfino: dolfijn. Vgl. Dauphin, Dolfyn. Ook Patr. HN Delphinus.
|
FD |
Delflache |
Delflas(se): 1. PlN Flache: waterplas, poel. – 2. Reïnterpretatie van Delplace, metpl/fl-wisseling (vgl. pleuritis/fleurus).
|
FD |
Delflache |
Nom d’origine: anc. fr. flache ‘lieu plein d’eau et de boue’.
|
JG |
del-Flache |
-Flasse. Proven. ,,De la mare » (dial.). N° 231.
|
EV |
Delfleur |
Fr. fleur, comme nom d’enseigne; ou bien de w. fleur ‘futaie’ DFL 231.
|
JG |
Delfleur |
zie Lafleur.
|
FD |
Delfly(s) |
Delfolie, Delfol(l)y, zie Delefolly.
|
FD |
Delflys |
Romanisation du NF néerl. De VHes (= la toison)?
|
JG |
Delfontaine |
cf. Delafontaine.
|
JG |
Delfontaine |
zie Delafontaine.
|
FD |
Delforce |
-che, Laforce, Lafourche, Deforc(h)e, Desforche: 1. PlN La Force: versterkt kasteel. 1273 Margot à le Forche, Dk. (FST); 1683 Petronella la Force, Lo (CRAEYE). – 2. Var. van Delforge.
|
FD |
Delforche |
-force. Var. flam. de Delforge, par assourdissement de la consonne finale; sinon, NL La Force, nom d’un château fortifié [JMP].
|
JG |
Delforge |
Deleforge (forme pic.). 1384 «Wil-lame de le Forge» Ladeuze, 1444 «Lambillon dele Forge» AidesNamur, 1487 «Henry Delforge» Thy-le-Bauduin, 1521 «Jehan del Forge» BourgNamur, 1540 «Croiso de le Forge» Estinnes-au-Mont; nom de résidence: fr. forge.
|
JG |
Delforge |
Deleforge, Delaforge, Delforc(h)e, Laforge, Laforce, Forge(s), Deforge(s), Desforges, Deforc(h)e, Desforche: PlN La Forge: smidse, smisse, smederij. 1296 Pieres de le Forge, PdC (BOUGARD); 1418 Willaume de le Forge, Dk. (TTT); 1480 Petrus Delforge, Kassel (MULII); 1631 de la Forge, 1658 Delforche, 1690 de la Force, Mech. (MERTENS).
|
FD |
del-Forge |
Proven. ou Profess. V. Forge.
|
EV |
Delfort(e)rie |
zie Delafort(e)rie.
|
FD |
Delforterie |
-fortrie, cf. Delefortrie.
|
JG |
Delfos(se) |
zie Defosse.
|
FD |
Delfosse |
del F-, Delefosse (forme pic.). 1363 «Johans délie Fosse fils de Rassekens délie Fosse» GuillLiège, 1611 «Catherine Delfosse» BourgNamur; nom d’origine: anc. fr. fosse ‘fond’ (antonyme de mont), très fréquent en toponymie wallonne.
|
JG |
Del-Fosse |
Proven. Fosse. Loc. et L. D. N° 232.
|
EV |
Delfour |
Nom d’origine: fi, four (four banal).
|
JG |
Delft |
Delfs: 1. Korte vorm voor Van Delft. – 2. Zie de Helt.
|
FD |
Delft, van |
PlN Delft (ZH). 1299 Gherard van Delf, Delft (CG); 1398 Jacop van Delft, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Delgado |
Sp.-Port. EN < Lat. delicatus: slank, tenger, bevallig, sierlijk. ±1600 Christophorus Delgado, Mech.(VS 1997,153).
|
FD |
Delgambe |
Delgombe: Var. van Delcambe/Delcombe.
|
FD |
Delgambe |
Surnom: pic. gambe, fr. jambe (particularité physique).
|
JG |
Delgat(te) |
Delegat, Deilgat, D(e)ylgat, Dijlgat: De le Gâte, vertaling van Van den Gâte. PlN Ten Gâte, b.v. in Ktr. Of Rom. PlN La Gatte, b.v. in Grand-Manil (N). 1321 Hanot de le Gâte = lohannis de Gâte; 1398 Jan van den Gâte, Rollegem (DEBR. 1971» 1970).
|
FD |
Delgauden(n)e |
-in(n)e, Degaudin(n)e, Dego(u)denne, Caudenne, -inné, Gadenne, -eyne, -eijne, Godenne, -inné, -ey(e)ne, Goddeyne, Goudenne: 1. PlN Dim. van Ofr. gaud < Ndl. woud, Germ. wald: bos. La Gaudaine (Eure-et-Loir). 1615 Piaet Gadenne, Geluwe; 1637 Pieter Gadaein, Voormezele (BEELE 1986,103); 1639 Toussain Gadenne, Aalbeke (KWII); 1756 M. M. Gadaine, Ardooie (DEWULF 1977,196); 1724 J.F.J. Gadenne fs. J.F. Gadeine, Menen (COUSS.). – Lit. : F. DEBRABANDERE, LG1988,347-8; 1989,143. -2. PlN Godinne, W.godène (N); behalve voor de vormen met Del-. 1548 Jenon de Godinnes; 1571 Toussaint de Godenne, Namen (RBN).
|
FD |
Delgaudenne |
-inne. Nom d’origine: anc. fr. gaudine ‘bois’ ; à cause de l’article, non point Godinne (Nr), w. gôdène, cf. Degaudenne, etc.
|
JG |
del-Gay |
-Geye. Proven. 1. La Gay (Dép. Tongre-N.D.). — 2. La Gaie (Dép. Ernage).
|
EV |
Delgée |
Delgey(e), Delgay(e): PlN W. djèye: noot. Vgl. Van der Noot, Noteboom.
|
FD |
Delgée |
Delgeye, Delgaye. Surnom: w. djèye ‘noix’ FEW 4, 37a.
|
JG |
Delgeniesse |
Delginiesse. 1499 «le vesve Collait de le Geniestre» TerrierNaast; w. djinièsse ‘genêt’, sans doute comme nom de résidence.
|
JG |
Delgeniesse |
Delginiesse: PlN W. Djiniès, Fr. genêt: ginst, brem. Vgl. Van der Ginste. 1275 Crestienne de le Ghenst, Nukerke (VR 28v°).
|
FD |
d-Elgeur |
Proven. V. Delcorps.
|
EV |
Delgeye |
cf. Delgée.
|
JG |
Delgeyr |
Delgehi(e)r: Wellicht hypercorrect voor Delgeye; zie Delgée.
|
FD |
Delgeyr |
Peut-être w. liég. (topon.) *djèyire, collectif de djèyî ‘noyer’ ou bien forme rendant le wallon djèyî ‘noyer’ [JMP].
|
JG |
Delghust |
Delghutte, cf. Delguste, -utte.
|
JG |
Delghust |
Delghutte, zie Delguste.
|
FD |
Delgleize |
Gleize(s), Glaise, Glise: PlN W. Gleize, Fr. église: kerk. La Gleize (LU). 1406 Jacquemin del Gliez à Roine. – Lit.: L. REMACLE, Toponymie de La Gleize, Luik, 1993.
|
FD |
Delgleize |
Nom d’origine : La Gleize, w. al gléhe, ou Gleixhe, w. H gléhe (Lg), de l’anc. fr. de la région liég. gleize ‘église’.
|
JG |
del-Gleize |
Proven. La Gleize (Loc.).
|
EV |
Delglisard |
cf. Delclisard
|
JG |
Delgof(fe) |
Delgove, Delgouff(r)e: PlN W.gofe, Fr. gouffre: waterval, kolk (HERB.). 1354 Anseas Delghof = 1357 ab Anchea del le Goffe = 1379 Anceele van Ligof, Hallet LU (C.BAERT).
|
FD |
del-Gof(fe) |
V. Goffe.
|
EV |
Delgoffe |
-goff, Delgouffe, -gouffre, Delgove (avec sonorisation de la finale). 1509 «Jehan délie Goffe» GuillLiège, 1567 «Ysabeau del Goffe» BourgNamur, 1780 «François Delgouffe», «Pierre Delgouffre» Charleroi; nom d’origine ou de résidence : w. gofe ‘gouffre dans un cours d’eau’ DL.
|
JG |
Delgombe |
cf. Delcombe.
|
JG |
Delgombe |
zie Delcombe, Delgambe.
|
FD |
Delgorgue |
Nom d’origine: var. occitane du fr. gorge FEW 4, 330-331.
|
JG |
Delgorgue |
PlN Fr. Gorge: bergengte, bergpas.
|
FD |
Delgotalle |
Nom d’origine: w. topon. gotale ‘gouttelle’ DL, cf. le suivant.
|
JG |
Delgotalle |
zie Degotalle.
|
FD |
del-Gotalle |
Proven. La Gottale (Dép. Bra, Lavacherie).
|
EV |
Delgotte |
1497 «Jehan de le Gotte», 1518 «la veuve Jehan del Gotte» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. gote ‘eau qui sourd goutte à goutte et forme une mare’ DL, fr. goutte.
|
JG |
del-Gotte |
Proven. Ellegotte (Dép. Nandrin).
|
EV |
del-Gouffre |
V. Goffe.
|
EV |
Delgove |
cf. Delgoffe.
|
JG |
Delgranche |
-ange, zie Delagrange.
|
FD |
del-Grande |
Proven. (Opimont) La Grande, (Hour) La Grande, (Flémalle-)Grande, etc. La Grande (Croix), Dép. Coutisse. N08 73, 208.
|
EV |
Delgrange |
Delgranche, Delegrange. 1265 «Gertrus de le Grange» CensNamur, 1289 «Gilles de le Grange» DettesYpres, 1302 «Jehanain de le Grange», «Kateline fille Marien de le Grange» LoiTournai, 1365 «Jehan de le Graingne» TailleMons, 1510 «Voient de la Grange» BourgNamur, 1584 «Nicolas Delgreinge» Cerfontaine, 1614 «Léonard délie Grange» Boussu-en-Fagne, 1632 «Martin del Grenche, père de Anthoine Delgrange» Cerfontaine; var. de Delagrange.
|
JG |
del-Grevesse |
V. Grevisse.
|
EV |
del-Grosse |
Proven. Dép. Coutisse.
|
EV |
Delguste |
Delghust; Delguttc, Delghutte (avec assimilation consonantique). 1518 «Marguerite de le Guste vesve de Thierri de Séné-part» Ladeuze; probabl. particule del (marquant la filiation) + Guste, forme familière d’Auguste.
|
JG |
Delguste |
Delgutte, Delghust, Delghutte: PlN Guste, romanisering van Gucht, Gehucht. Vgl. Van der Guste (i.v. Van Gehuchten). PlN in Melden (OV). 1275 Malbe de le Ghuste; Le Ghuste: Soiekins de le Guste… Stelenquin de le Ghuste, Melden (VR 37); 1415 Pierre de le Ghuste, Dk. (TTT); ±1570 Guillame de le Gutte, Dk. (CDT133).
|
FD |
del-Guste |
Proven. Gutte ou Gotte. (Dép. Nandrin, Longchamps, etc.).
|
EV |
Delhaas |
-aes, zie Delhaise, Delhase.
|
FD |
Delhaas |
-haes. Var. néerl. de Delhaze.
|
JG |
del-Haas |
V. Delhasse.
|
EV |
Delhache |
(NF namurois). Peut-être de fr. hache, comme surnom de bûcheron ou nom d’enseigne, comp., avec w. hèpe ‘hache’, 1508 «Jehan de la Heppe» BourgNamur, 1512 «Jacque-mien Hannotton dit délie Heppe» GuillLiège. Toutefois, il se pourrait que ce nom se rattache plutôt aux microtop. hôje, hâhe ‘barrière’ [JMP], cf. Delhaise (ci-dessous).
|
JG |
Delhache |
Del(l)ache, Delhasse, Dellas(se): 1. Huisnaam La Hache: 1296 le maison lehan le Kien que on apele Hache; 1301 Stace de le Hache, Kales (GYSS. 1963). – 2. Zie ook Delhaxhe.
|
FD |
Delhaeye |
Delhaie, zie Delahaie.
|
FD |
Delhage |
(NF hesbignon). Peut-être adaptation fr. de Van der Hage, cf. 1382 «Kateline van der Haghe» = 1398 «Calle de le Hague» Zweve-gem [FD] ; ou bien même remarque que pour le précédent.
|
JG |
Delhage |
Delage: Fr. vertaling van Van der Hage. 1382 Kateline van der Haghe = 1398 Galle de le Hague, Zwg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Delhaie |
cf. Delhay(e).
|
JG |
del-Haie |
V. Haie.
|
EV |
Delhaire |
zie Delair(e).
|
FD |
Delhaise |
-aisse, -aize, w. nam. Dèlaise. 1574 «Henri Delhaize» BourgNamur, 1597 «Henry del Haize» BourgDinant, 1602-3 «Franchois Delhaise» TerriersNamur, 1613 « Adrien Del-hayse» BourgNamur; nom hybride mi-wallon mi-français (avec l’article contracté resté sous sa forme wallonne del – «de la»), construit sur le modèle maison~môjon(e)/mâhon, bien aise~binôje/binâhe, à partir du terme (anc. fr. de Wallonie) haise ‘barrière, clôture faite de branches entrelacées’, corresp. aux formes w. (nam. et ard.) (h)auje, (nivellois) éje, (liég). hâhe, hâhe, de l’anc. frcq *haisi FEW 16, 12la [JMP]; cf. aussi Delhaxhe.
|
JG |
Delhaise |
Delhaize, Delhaisse, Delais(se), Dellaisse, Delhas(s)e, Delhaze, Delhaas, Delhaes, Lahaise: PlN Ofr. haise, hase < Germ. haisia: haag, heg, afsluiting van gevlochten twijgen. PlN Haise in Quenast (WB) en Opzullik (H). 1275 Hélos de le Haise, Lessen (VR ioiv°); 1296 Hues de l’Aise, PdC (BOUGARD); 1346 Katerine de le Haise, Dk. (TdT).
|
FD |
del-Haize |
-Hais(s)e. V. Haise.
|
EV |
Delhal(l)e |
Del(h)al, Delahalle: PlN Halle: hal; vgl. Van der Hallen. 1231 Rogeri de le Haie, Atrecht (NCJ); 1288 Wiet de le Halle, Bergen (PIERARD).
|
FD |
del-Hal(le) |
V. Halle.
|
EV |
Delhale |
-halle, w. nam. Delaie. 1580 «Gérard del Halle» Haybes, 1625 «Gillain Delhalle» BourgNamur, 1692 «Jean Delhal» NPLouette; nom d’origine: fr. halle.
|
JG |
Delhamende |
-ente, -inte. 1383 «Gerars délie Hamende eskevins de Liège» CartValBenoît, 1580 «François del Hamaide» Haybes, 1653 «Catherine de la Hamende» BourgNamur, 1663 «Jean Delhamaide nottaire», «Pierre del Hamaide» Fumay; anc. fr. hamede, w. haminde ‘barre de fer’, utilisé notamment comme barrière FEW 16, 120; aussi nom d’origine: Lahamaide (Ht).
|
JG |
del-Harre |
Proven. ,,Plateau sec et dur ».
|
EV |
Delhase |
cf. Delhaze.
|
JG |
Delhase |
Delhasse, Masse, Delhaes, Delhaas, Delhaze, Delhaus(s)e: PlN W. Hase < Germ. hasi, haisjô: beuk.
|
FD |
Delhasse |
1524 «Henry del Hass» DénStavelot-My, 1748 «Marie Jeune Delhasse» Nandrin 17.7.1721 «Anne Renson dit délie hassf demeurante au Berleur (…) nous at déclaré que son feu père s’appelloit Thomas Renson et qu’elle ne s’at jamais appelle autrement qu’Anne Renson dit délie hasse, lequel surnom délie hasse on luy at attribué à cause qu’elle demeure dans une partie du bien appelle la hasse au Berleur» Not. M. Plateus (Lg); nom d’origine: e.a. Hasse, topon. de Grâce-Berleur (arr. Liège), du w. hasse ‘échasse’, cf. BIAL 72 [JL, NFw2].
|
JG |
Delhasse |
zie Delhache, Delhase.
|
FD |
del-Hasse |
-Hausse, -Haze. Proven. ,,Houx, buisson ». (L.D.).
|
EV |
del-Hate |
-Haute. L.D. V. Delhoute.
|
EV |
Delhaus(s)e |
zie Delhase.
|
FD |
Delhause |
-ausse. Var. de Delhaze.
|
JG |
Delhaute |
Matronyme: ellipse (fils) de la haute (= la grande), comp. Delgrande.
|
JG |
Delhaute |
zie Delaoutre, Delhoute.
|
FD |
Delhauteur |
Delhoteur. Nom d’origine: anc. fr. hauteur, w. hâteû ‘étendue de la juridiction d’un seigneur’ DL 719.
|
JG |
Delhauteur |
Delhoteur: PlN Hauteur: hoogte; (ook) rechtsgebied van een heer, heerlijkheid.
|
FD |
del-Hauteur |
Proven. La Hauteur (L.D.). N° 232.
|
EV |
Delhauve |
cf. Delhove.
|
JG |
Delhauve |
Grafie voor Delhove of Delhauwe.
|
FD |
Delhauwe |
Delhauve: Vertaling van Van den Hauwe. 1302 Wautier de le Hauwe = 1310 Wouter vander Haeuwe, Varsenare (DF V).
|
FD |
Delhauwe |
Var. de Delhauve, Delhove, ou trad. de Van den Hauwe.
|
JG |
Delhavée |
zie Delchavée.
|
FD |
Delhax(h)e |
Delaxhe: 1. PlN W. Haxhe, hâhe: slagboom, afsluithek. 1352 Jehan délie Haxe, Luik (SLLIV); 1539 Thiry délie Haxhe, Ans; 1576 Arnold de la Haxhe = A. del Hach; 1578 Jean del Ha, Luik. – 2. De naam werd ook verward met De la Haye, Delhaye: 1614 Bertole filius Bertrand del Haije = Bertholet de la Haxhe, Luik (Midd. 1985, 157-8). – 3. Zie ook Delhache.
|
FD |
Delhaxhe |
-haxe. Nom d’origine : w. håhe ‘barrière rustique, porte à claire voie’ DL 303, éventuellement comme nom de maison, ainsi 1600 «Maison délie Xhaexhe» (BTD 26, 283); cf. aussi Delhaise.
|
JG |
del-Haxhe |
Proven. Haxhe (Dial.), ,,Porte à claire-voie dans une haie ».
|
EV |
Delhay |
-haye, w. nam. Dèlaiye, Delhaie, Delheye. 1308 «Henries del Hayes» CartVal-Benoît, 1520 «Jacques del Haye» Bourg-Namur, 1611 «Urbain Delhaye» Cerfontaine, 1624 «Urban Del Haye» Pesche; var. de Delahaye.
|
JG |
Delhay(e) |
zie Delahaie.
|
FD |
del-Haye |
Proven. La Haye (L.D.). V. Haie.
|
EV |
Delhaze |
Delhase (NF liégeois). Nom d’origine: w. topon. hase ‘hêtre’, cf. al Hase, topon. à Esneux (Lg).
|
JG |
Delhaze |
zie Delhase.
|
FD |
Delheid |
Delhey, Delhez, Delhe(t): PlN W. hé: met kreupelhout of heide begroeide helling. 1275 li dame de le Hée, Baffe (VR i86r°); 1327 Pierre de le Hee,Rijsel(IAYII).
|
FD |
Delheid |
-het, -hey, -hez. 1472 «Colart Delhey» DénLaroche, 1620 «la veuve de Laurent Delheid le moyne» Liège, 1659 «François Del-hez» DénSalm; nom d’origine: w. topon. hé ‘versant boisé’ (cf. DBR 12, 1955, 84-86).
|
JG |
del-Heid |
-hey, -Heyd. Proven. (Loc, et L.D.). N° 243.
|
EV |
Delheille |
Delheylle: Wsch. < Delhelle.
|
FD |
Delheille |
Var. de Delhaye ou de Delhelle.
|
JG |
Delhelle |
Delehelle: Vertaling van Van der Helle. 1398 Watier de le Helle, Zulte (DEBR. 1970); 1395 Hannin dele Helle, Ktr. (DEBR. 2000).
|
FD |
Delhelle |
Soit anc. fr. helle ‘barrière’, soit trad. du NF Van der Helle (= de l’Enfer).
|
JG |
Delhem |
Delem, Del(l)emme(s), Dehem, de Heem, Dheem, d’Heem, Dhem, D’hem, Duhem, Duheym, Wannem, van der Hem: PlN Hem, Germ. hamma: landtong uitspringend in overstromingsgebied, hoek buitendijks land uitspringend in het water of in land dat nog onderhevig is aan ebbe en vloed. Hem in Nord en PdC; in Oudenburg en Ramskapelle (WV) (TW). 1298 Foukes del Hemme; 1301 Simon du Hem, Kales (GYSS. 1963); 1398 Dierin du Ham, Jehan du Hem; 1398 f. Jans van Hem, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Delhem, |
cf. Delem, Delemme.
|
JG |
Delherbe |
PlN Herbe: grasland.
|
FD |
Delhermite |
Surnom: fr. ermite.
|
JG |
Delhermite |
zie Lermitte.
|
FD |
Delhers |
zie Deleers.
|
FD |
Delheusy |
Nom d’origine: w. topon. heûzîre, anc. fr. houssiere ‘lieu planté de houx’. Le traitement de la finale (-f < -îre) oriente vers la région verviétoise: par ex. Heusière, w. al heûzî, top. de Mortroux (EDTW); il faut exclure Heusy (arr. de Verviers), w. heûzi, avec -j’bref (probabl. suff. -is, masc.) [JL, NFw].
|
JG |
Delheusy |
PlN LU W. heûzi, Fr. houssier: hulstbos.
|
FD |
del-Heuzy |
Proven. V. Houx.
|
EV |
Delhey |
-ez, -et, zie Delheid.
|
FD |
Delhey |
-hez, cf. Delheid.
|
JG |
Delheye |
cf. Delhay(e).
|
JG |
Delheye |
zie Delahaie.
|
FD |
Delheylle |
zie Delheille.
|
FD |
del-Hez |
Proven. V. Hez.
|
EV |
Delhier |
-hière. Anc. fr. hère ‘figure, mine’, cf. La Hire.
|
JG |
Delhière, |
-ier, zie Delière.
|
FD |
Delhoff, |
zie Delhove.
|
FD |
Delhomel(le) |
zie Delorme.
|
FD |
Delhomme |
PlN Lomme (Nord). Rom. ulmus, Fr. orme: olm, iep. 1217 Hugo de Ulmo = 1242 Hugonem de Ulmo…apud Lomme; 1299 Huon de Loume; 1324 Jehan de Lomme, Rijsel (SPL). Zie ook Delorme.
|
FD |
Delhomme |
Soit nom d’origine: Lhomme, affluent de la Lesse, ou Lomme (Nord), soit var. par assimilation de Delorme.
|
JG |
del-Homme. |
Proven. Région de L’Homme (Riv.). de-Lhon(n)eux. V. Aune.
|
EV |
Delhongne |
zie Delhougne.
|
FD |
Delhonte |
Delehonte: PlN Honte in Zuid-OV, aan de taalgrens. 1275 3 boniers de tere a le Honte, Schorisse; 1275 Boidin de le Honte; d’un pau de prêt à le Honte, ki siet devant le maison Ghenin de le Honte, Nukerke (VR 8v°, i8r°, 23v°).
|
FD |
Delhonte |
Surnom: w. liég. dè l’ honte ‘de la honte’ comme nom d’enfant trouvé?
|
JG |
Delhotellerie |
de l’Hôtellerie, Delhottellerie, Lhotellerie, -ery: Ofr. (h)ostellerie, afl. van ostel < Lat. hospitale: woning, gasthuis, herberg. 1300 Johanne de Hostelrie, Ktr. (DEBR. 1980); 1370 Etienne del Ostellerie, Sourt-St-Et. (AAV).
|
FD |
Delhotellerie |
Delhôt-. Nom d’origine: anc. fr. hostelerie ‘hospice, couvent’.
|
JG |
Delhoteur |
cf. Delhauteur.
|
JG |
Delhoteur |
zie Delhauteur.
|
FD |
Delhotte |
1566 «Christophe Delhote», 1601 «Nicolas Delhotte» Cerfontaine; sans doute w. hôte, haute ‘hutte, abri’ (cf. DBR 9, 1952, 35). Cf. aussi 1602-3 «le jardin Marguerite Delhutte» TerriersNamur.
|
JG |
Delhotte |
Del(h)oute: PlN W. hôte, houte: hut, schuilplaats.
|
FD |
Delhougne |
Delhougne, Delhongne, Delhoune: PlN LU W. hougne, Naams hogne < Germ. hunja: heuveltje. Vgl. Dehogne. 1698 G. A. Delhoungne, Limburg(MULVII).
|
FD |
Delhougne |
-oûgne, Delhoune. Nom d’origine: w. topon. hougne ‘monticule’ DL (du genn. hûnià).
|
JG |
del–Hougne. |
Proven. 1. Région de la Hogne (Riv.). — 2. ,,De la hauteur » (Dialecte, rég. Herve).
|
EV |
Delhoulle |
Nom d’origine: w. topon. houle ‘talus’, cf. w. hoûrlê DL.
|
JG |
Delhoulle |
PlN W. houle: glooiing, helling, berm.
|
FD |
Delhoune |
cf. Delhougne.
|
JG |
del-House
|
V. Houx. |
EV |
Delhoussière |
PlN Houssière: hulstbos.
|
FD |
del-Houssière |
-Housse. V. Houx.
|
EV |
Delhoute |
Delhoutre (avec r euphonique). Pour Debrab. 376, formes romanisées du NF flam. Van den Houte (= du bois).
|
JG |
Delhoute |
Deloute, Del(h)aute: 1. Vertaling van Van den Houte. 1388 Boudin van den Houte = Bauduin de le Houte, Ktr. (DEBR. 1970); 1375 Meux van den Houte = 1388 Meux del Houte, Ip. (BEELE). – 2. Zie Delhotte.
|
FD |
del-Houte |
Proven. Dép. Gesves.
|
EV |
Delhoutre |
1. Hypercorrect voor Delhoute. – 2. Evtl. var. van Dela(h)outre; vgl. Loutre.
|
FD |
Delhoux |
Fr. houx, avec forme masculine non encore contractée de w. de, fr. du; cf. Duhoux.
|
JG |
Delhoux |
zie Dehoux.
|
FD |
Delhove |
Delhauve, Delhoff: Ndl.-Pic. PlN Hove: hof, hoeve. 1275 Lissemond de le Houve tient à le Houve…encosté le tere Gérart de le Houve, Schorisse (VR 8v°); 1367 Bauduin de le Hove, Bergen (CSWII); 1393 Roeland de le Court = 1395 Roelant dele Hove, Ip. (BEELE).
|
FD |
Delhove |
Delhauve. 1499 «Jehan de le Hove» TerrierNaast; nom d’origine: pic. topon. hove ‘ferme’ (emprunté au germ.).
|
JG |
del-Hove |
Proven. L’hove (Dép. Chièvres). Francis, du N.-: Hove, ,,Ferme ».
|
EV |
Delhovren |
Wsch. < Delhuvenne.
|
FD |
Delhoy(e) |
Delloy(e), Deloye, Deloie: 1. Vertaling van Van der Hoye (Verhoye), Van der Oyen. 1361 Henry Deloye, Dk. (TdT); 1398 Maykin (van der Hoye) = Mayquin de le Oye, Deerlijk; Paesschierkin van der Oye = Pasin de le Hoye, Wervik (DEBR. 1970). – 2. Zie Delloy(e).
|
FD |
Delhoye |
cf. Delehoye.
|
JG |
Delhuvenne |
NF tournaisien, attesté en 1630 à Amougies, puis à Escanaffles (en 1812 Delhuvenne = Deluvinne) (GeneaNet); probabl. traduction mixte en français du NF Van der Hoeven, cf. aussi Huvenne [avec la collab. de Fr. Gabriel].
|
JG |
Delhuvenne |
zie Delavenne.
|
FD |
del-Huvenne |
Proven. Francis, de Hoeven, ,,Ferme ». N° 55.
|
EV |
Deli |
Dely, Delij, Délie, Delye, Del(e)hy, Delhi], Delly, Delli: BN Ofr. deli(e) < Lat. delicatus: zwak, tenger. 1686 Domyn Dely, Izg. (COUSS.).
|
FD |
Deli |
Dely. Surnom: w. malm. d’lî ‘fluet’ < lat. delicatus FEW 3, 33b.
|
JG |
Deli(e) |
Proven. Thilly (Loc.).
|
EV |
Deliaert |
Délia, zie Dillard.
|
FD |
Deliant |
Delyant. NF attesté à date ancienne dans diverses régions de France (notamment à Dieppe en 1626), puis à Dinant en 1701 et Marbaix-la-Tour en 1791 (GeneaNet); NF d’origine incertaine, sans doute toponymique.
|
JG |
Delibouton |
Particule de + NF Libouton, dérivé de Libotte (dimin. de Libert).
|
JG |
Delibouton |
zie Libot(on).
|
FD |
Delicaet |
-aat: BN Mnl. delicaet: teder, teer, zorgvuldig, tenger. Misschien wel een aanpassing van FN Delicado of Delicata.
|
FD |
Delichter |
De Lichter. 1288 «Jeh. le Lichtere, le candellier» DettesYpres; nom de profession: moy. néerl. lichter ‘chandelon’.
|
JG |
Delicourt |
Dellicour. 1536 «Collait de Lycourt» au ban de Sprimont; nom d’origine: Licour, à Herstal (Lg), etc. – Bibliogr. : J. Lefebure, Dellicour, IdG 33, 1958, n° 78, 466-7.
|
JG |
Delicourt |
Dellicour: PlN Licour in Herstal (LU), Licourt (Somme). 1374 Lucie de Licourt, Herstal (ISP).
|
FD |
Delid |
(NF attesté dans l’Entre-Sambre-et-Meuse, surtout à Seloignes, depuis 1911). NF dont l’explication n’est pas assurée.
|
JG |
Delie |
De Lie. Soit var. de Dilien (cf. Delien), soit var. de Deli, Dely.
|
JG |
Délie |
zie Delie(n), Deli.
|
FD |
de-Liedekerke |
Proven. ou domaine. Loc.
|
EV |
Delief |
Surnom: néerl. /je/’agréable, charmant’.
|
JG |
Deliège |
(de) Liège, Deljèche: PlN Liège (LU), Ndl. Luik. 1280 Watiers de Liège, Dk. (TdT); 1332 Hanin de Liège, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Deliège |
De L-, Deliege, -iége. 1350 «Gillart de Liège» FiefsLiège, 1515 «Collart de Liège» BourgNamur, 1540 «Jacquet venu de Liège» Merbes-Ste-Marie, 1683 «Jean Deliege» BourgNamur; nom d’origine: généralement de la principauté de Liège plutôt que de la ville elle-même (M. Arnould, NP en Hainaut, 59).
|
JG |
de-Liège |
Proven. Loc.
|
EV |
Delien |
-iën, au génitif: Deliens. (Double) génitif néerl. d’Odile (Carnoy 295); cf. aussi Dilien(s).
|
JG |
Delien(s) |
zie Dilien.
|
FD |
de–Lien(s) |
Proven. (Région) de la Lienne (Riv.).
|
EV |
Deliéner |
Deliener, zie (de) Leender.
|
FD |
Delier |
Delière, Dellier, Delire. 1371 «Johans de Lire» CartValBenoît, 1686 «Thomas Délier» BourgNamur; nom d’origine: Lières (PdC), par ex. ± 1300 «Jakemes de Liere» ImpôtArtois, mais aussi Lier, fr. Lierre (Anv). – On ne peut exclure non plus des noms de maison composés avec anc. fr. ierre ‘lierre’, cf. par ex. 1285 «Aelis de l’Ierre», 1325 Ysabel de l’Hierre» NécrArras, pour lequel le wallon connaît des formes lire (à Durbuy), cf. DFL 286a.
|
JG |
Delier |
Peut-être var. de Delair(e), mais le NF est partiellement gaumais.
|
JG |
de-Lier |
-Lière. Proven. 1. Lierre. Caractér. d’une habitation. N° 243. — 2. Lierre (Loc.).
|
EV |
Delière |
Delier(re), Dellier(e), -ière, Delhier, Delhière, Délire, Dul(l)ier, -ière, Dulyère: 1. PlN Lières (PdC). +1300 Fourdins de Lierre, Jakemes de Liere, PdC (BOUGARD). – 2. PlN Lier (A), Fr. Lierre. 1354 Arnoldus de Lyra, Her. (CSW II); 1371 Johans de Lire, Luik (AVB). – 3. De lierre. Huisnaam L'(H)ierre: klimop; b.v. in Atrecht. 1285 Aelis de l’Ierre; 1325 Ysabel de l’Hierre, Atrecht (NCJ); 1560 Symon Delhier; Pierre de Lière; 1629 Louis Delhière = L. de Liere, H (Midd. 1966,154-9).
|
FD |
Delierneux |
1552 «Johan de Lierneux» Cout-Stavelot, 1589 «Jehan de Lierneux» DénMa-lempré, 1632 «Paulus de Lierneux» La Gleize; nom d’origine: Lierneux (Lg).
|
JG |
Delierneux |
zie Lierneux.
|
FD |
Deliers |
Liers: PlN Liers (LU, Isère). 1269 Bertrandum deLiers, LU (CVD)
|
FD |
de–Liese |
V. Lize.
|
EV |
Deliessche |
Adaptatie van Deliège? Of van Delisse?
|
FD |
Delieu |
-ieux, Dellieu, -ieux. Nom d’origine: Lieu (Bas et Haut) (Nord), Lieu, à Lamain (Ht), etc. Cf. aussi Dulieu.
|
JG |
Delieu(x) |
Dellieu(x), Deliewe: PlN Lieu (Nord) en in Lamain (H).
|
FD |
Deliévemont |
zie Lievemont.
|
FD |
Deliever |
Surnom: moy. néerl. liever ‘amoureux’, cf. aussi Delief.
|
JG |
Delièvre |
NF mixte : var. de Lelièvre, avec l’article néerl. de.
|
JG |
Delièvre |
zie Lelièvre.
|
FD |
de-Lièvre |
Proven. Dép. Strépy.
|
EV |
Deliewe |
zie Delieux.
|
FD |
Deligne |
Delligne. Nom d’origine: Ligne (Ht).
|
JG |
de-Ligne |
Proven. du domaine. Ligne (Loc. et Riv.). N° 249.
|
EV |
Deligne, |
Delligne, Deleigne: PlN Ligne (H). 1280 Fastrés de Ligne, H (CDH); 1297 Mahius de Ligne, Dk. (TdT).
|
FD |
Delignère |
-ière. 1602-3 «Piere de Lignir» TerriersNamur; nom d’origine: Lignières, w. lègnîre, à Roy (Lx), etc. (= champ de lin).
|
JG |
Delignie(s) |
1. PlN Ellignies (H). 1187 Werici de Elignies, H (SMTI); 1309 Jehan Delignies, Bergen (PIERARD). – 2. Spelling voor Deligny.
|
FD |
Delignière |
Delignère, -ère, Le(g)nière, Leniere: PlN Lignière in Roy (LX).
|
FD |
Deligny |
1309-10 «Jehans Delignies» Comptes-Mons; nom d’origine: Ligny (Nr).
|
JG |
Deligny |
Li(g)ny, Delini, Lini, Leny, Leni(e), Lan(n)i, Lannie, van Lany, van Lani: 1. Verspreide PlN Ligny (o.m. N, Nord, PdC). 1282 Eva de Ligni; 1322 Maroie de Ligny, Atrecht (NCJ). Ook Ligny in Gaurain (H): 1175 Lenni (TW). 1396 Pouwels de Leny, Grimminge (DE B.). – 2. Spellingvar. van Delignies.
|
FD |
de-Lil(le) |
Proven. Lille (Loc. fr.).
|
EV |
Delilez |
Nom d’origine : Lillé, à Sprimont (Lg).
|
JG |
de–Lilez |
Proven. Lillers (Loc. fr.).
|
EV |
Délilez |
PlN Lillé in Sprimont (LU).
|
FD |
Delille |
de Lille, Delil(e), Delisle, Delylle, Delile, Dellile, de Lil, Lile: PlN Lille (Nord), Ndl. Rijsel. 1326 Jehan de Lille, Ip. (BEELE); 1366 fundum Pétri de Lille, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Delim(m)e |
Lim(m)e: PlN Limes in Gérouville (LX). Gaumais lime: leem, klei.
|
FD |
Delimal |
Delima(r), Lima: PlN Limai (WB).
|
FD |
de–Limay |
Proven. Lumay (Dép. Zétrud-Lumay).
|
EV |
Delimbourg |
de Limbourg. 1551 «Lambert de Lembourg» BourgNamur, 1617 «Oniffry de Limbourg, de Coulier» BourgDinant; nom d’origine: Limbourg (Lg). – de Limbourg-Stirum. NF de la noblesse belge.
|
JG |
de-Limbourg |
Proven. ou domaine. Limbourg- (Anc. duché et Loc). N° 225.
|
EV |
Delime |
Delimme. Nom d’origine: Limes, à Gérouville (Lx)?
|
JG |
de–Lime |
Proven. Limes (Dép. Gérouville).
|
EV |
de–Limelette |
Proven. Loc.
|
EV |
Delimon |
-ont, Délimont. Nom d’origine: Li-mont (Lg), etc.
|
JG |
Delimon(t) |
Délimont, Limon(t): PlN Limont (LU, Nord). 1321 Werris de Limon, Luik (SLLIII).
|
FD |
de–Limon(t) |
Proven. Limont (Loc.)
|
EV |
Delimotte |
zie Linotte.
|
FD |
Delimoy |
Nom d’origine: Limoy, à Loyers (Nr).
|
JG |
Delimoy |
PlN Limoy in Loyers (N).
|
FD |
Delin |
1526 «Jehan Delin» DénLens; var. de Delens, Delins.
|
JG |
Delin |
zie Delain.
|
FD |
de-Lin |
Proven. Lin ou Ligne (Loc.).
|
EV |
Delincé |
de L-. Nom d’origine: Lincé, à Sprimont (Lg). .
|
JG |
Delincé |
Lincé, Lincez, Lincer, Lyncee: PlN Lincé in Sprimont (LU) of Linchet in Modave (LU). Zie Linchet.
|
FD |
de–Lincé |
Proven. Dép. Strimont et Esneux.
|
EV |
Delinchamp |
zie Linchamps. De Linge: Wsch. spelling voor Deligne. 1354 Walterus de Linge, Bs. (PEENE1949).
|
FD |
Delinge |
Var. de Deligne?
|
JG |
de-Linge |
Proven. Luigne (Loc.).
|
EV |
Delini |
zie Deligny.
|
FD |
Delinotte |
zie Linotte.
|
FD |
Delins |
cf. Delens.
|
JG |
Delint(e) |
Delainte: 1. PlN Linthes (Marne). – 2. PlN Lint. Zie Van Lint. – 3. Zie (de) Lint.
|
FD |
Delinte |
Delainte. Nom d’origine: Linthes (Marne)?
|
JG |
de–Linte |
1. Proven. Lint (Dép. Beughem et Grimbergen). — 2. Profess. Lind, ,,Ruban ». N. de fabric. ou de marchand. N08 131, 160.
|
EV |
Delire |
cf. Délier.
|
JG |
Delire |
zie Delière. Deliry:PlNLiry(Ard.).
|
FD |
de-Lire |
Proven. Lierre (Loc.). (Dial.).
|
EV |
Delis |
Delisse, Delijs, Delys(se), Dellys, Dellis(se): 1. PlN Lys-lez-Lannoy (Nord): 1164 Lis. – 2. PlN Lies in Nederokkerzeel (VB): 1154 terra Alicie de Lis= terram Alicie Delis; 1234 in parrochia de Hockensele in loco qui dicitur Lies (OSM). – 3. Zie Dielis(sen). – 4. Evtl. var. van Delise.
|
FD |
Delis |
Delys, Dellis. Nom d’origine: Lys-lez-Lannoy (Nord).
|
JG |
de–Lis(s)e |
-Lize. Proven. Lize (Loc).
|
EV |
Delise |
Delize, Dellise, -ize. 1280 «Jehans de Lize» CartValBenoît, 1602-3 «Dieudonné de Lize» TerriersNamur, 1766 «Nicolas Delise dit l’Espagne (orig. de Namur)» BourgLiège: nom d’origine: Lize, à Seraing et à Marchir (Lg).
|
JG |
Delise |
-ée, cf. Delizée.
|
JG |
Delisé(e) |
Délisé, Delise(e), Delizée, Delieze(e), Lizée, Lisée: PlN Lizée in Crupet (N).
|
FD |
de–Lisée |
-Lizée. Proven. Dép. Crupet.
|
EV |
Delisse |
Dellisse, Dellicet- 1678 «Jean Delisse: BourgNamur; p.-ê. var. de Delis; ou bien comprendre comme rdes lices~i, cf. 1331-3 «Gilles Deslices», 1334 «Ghillain Desliches» ComptesMons.
|
JG |
Delisse(n) |
zie Dielis(sen).
|
FD |
Delissen |
Nom d’origine: Neer-Heylissem, auj. Hélecine (BrW), w. élèssëne.
|
JG |
Delistrée |
-ie, cf. Delestrée.
|
JG |
Delistrée |
-trie, zie Delestrée.
|
FD |
Delit |
-itte. Nom d’origine: p.-ê. Lit (Brabant sept, P.-B.) ; pour E. Renard (BTD 26, 282), possibilité d’un nom d’enseigne, cf. «Aux Trois Litres» à Liège en 1867, sous la forme w. lite ‘litre’.
|
JG |
Delit |
Proven. Tilly (Loc.).
|
EV |
Delit(te) |
PlN Lit (NB).
|
FD |
Delitenie |
zie Lettani(e).
|
FD |
Deliveine |
-eyne, -yne, zie Delavenne.
|
FD |
Deliveine |
-eyne. Var. de Delavesne, -eyne (= Delavoine).
|
JG |
Delives |
1494 «Ysabial de Lyve que on dist de Godinnez» Boninne; nom d’origine: Lives (Nr).
|
JG |
Delize |
cf. Delise.
|
JG |
Delize |
zie Delise.
|
FD |
Delizée |
Delise, -ée. Nom d’origine: Lizée, à Crupet (Nr).
|
JG |
Delizée |
zie Delisé(e).
|
FD |
Deljèche |
zie Deliège.
|
FD |
Delkord |
zie Delcour(t).
|
FD |
Dell |
Nom d’origine: moy. néerl. del, délie ‘vallée’.
|
JG |
Dell |
Proven. Del ou Delling, «Vallée ».
|
EV |
Dell(e)au(x) |
zie Deleau(x).
|
FD |
della Faille |
de la Faille. Forme italianisée de Delafaille. Il faut suivre Vincent 101, nom de vêtement: fi. faille ‘mantille de soie’, comme les NF néerl. Verfaille, Verfaelie, et non pas Carnoy 149: faille, faille (de lat. folio) désignant des « feuillées ». – Bibliogr. : J. R. De Terwagne, La curieuse histoire d’un nom métamorphosé ou les origines des de la Faille anversois, dans De Schakel, 1947, n° 2. Cf. aussi Lafaille et Faille.
|
JG |
Della Faille |
Proven. ,,Faille de roches ». (L.D.).
|
EV |
Della Faille |
zie (van der) Faille.
|
FD |
del-Lach- |
-e, -erie. 1. Profess. Lâche, Lacherie, ,,Lait, Laiterie ». N° 153. — 2. Proven. La Lâche (Dép. Flo-rif foux).
|
EV |
Dellache |
Delache, w. nam. Dèlache. Probabl. var. de Delhaxhe, -haxe (comp. Dachelet / Daxhelet).
|
JG |
Dellache |
Dellas(se), Delache: i. PlN W. lètche: moerasland, laaggelegen land, slijk. PlN La Lâche in Floriffoux (N), Roux (H) en Heure-le-Romain (LU).-z.ZieDelhache.
|
FD |
Dellacheri(e) |
PlN Laccerie in Herquegies (H).
|
FD |
Dellacherie |
Nom d’origine: Laccerie, à Herkegies (Ht).
|
JG |
Dellaert |
1596 «Jan Dellaert» Bruges; dérivé néerl. en -a(e)rt du NL Délie (= val, vallée), cf. Dell [FD].
|
JG |
Dellaert |
Afl. van PlN Delie: laagte, dal. ie e. Jan Dellart, Oostakker (GYSS. 1971); 1596 Jan Dellaert, Bg. (SCHOUT. II).
|
FD |
Dellaert |
Proven. Delaere (Dép. Oostkamp). N° 237.
|
EV |
Dellaisse |
zie Delhaise.
|
FD |
Dellalleau |
zie Delaleu.
|
FD |
Dellamaria |
It. Metr. Bijbelse VN Maria.
|
FD |
Dellannoy |
zie Delaunay.
|
FD |
Dellas(se) |
zie Delhache, Dellache.
|
FD |
Dellasse |
Surnom: d’un dérivé de lat. laxare FEW 5, 222a (sens divers), ou var. de Dellache.
|
JG |
del–Lau |
Proven. Del Eau. ,,De l’eau, du ruisseau ». Synon. : Del- -Aive, -Eve (Dial.). N° 230.
|
EV |
Delle |
zie Dellen(s).
|
FD |
Delle Vigne |
zie Delavigne.
|
FD |
Delleau |
Delleaux, cf. Deleau.
|
JG |
Dellebarre |
-bart, zie Delabarre.
|
FD |
Dellebosch |
zie Heylenbosch.
|
FD |
del–Lecœuillerie |
V. Ecaille. V. Dele-becque.
|
EV |
del-Lecosse |
Orig. Ecosse (Rég.). N° 222.
|
EV |
delle-Court |
V. Court.
|
EV |
Dellem, van |
PlN Dellem (VB). 1356 Gilijs van Dellem, St.-Martens-Lennik (PEENE 1949).
|
FD |
Dellemans |
Dellman, -ann. Moy. néerl. délie ‘vallée’ + mari.
|
JG |
Dellemans |
Delmans: 1. Afl. van PlN Délie: laagte, dal. Vgl. Dellaert. 1565 Philippus Delmans, Lv. (HENNO). – 2. Meestal wel = Dillemans.
|
FD |
Dellemijn |
zie Willemijn(s).
|
FD |
Dellemme |
cf. Delem(me).
|
JG |
Dellemme(s) |
zie Delem.
|
FD |
Dellemotte |
cf. Delmotte.
|
JG |
Dellemotte |
zie Delamotte.
|
FD |
Dellen(s) |
Delle: Patr. < Dallin, vleivorm van Dalbert, Dalboud? Wsch. var. van Dillen(s). 1335 Henri dit Delle, Lv.(ICKX).
|
FD |
Dellener |
cf. Deleener. Dellens. cf. Delens.
|
JG |
Delleré |
zie Derez.
|
FD |
Dellerue |
zie Delarue.
|
FD |
Dellet(t)re |
-ette, zie Delattre, Delestre.
|
FD |
Dellettre |
cf. Delaitre.
|
JG |
Delleur |
-eure. Pour Carnoy 121, du nom de la rivière: l’Heure, surnom de qqn habitant près de l’Heure (plusieurs ruisseaux); ou bien d’un nom de localité comme Heure-le-Romain (Lg), mais l’absence du h- dans les NF étonne.
|
JG |
Delleur |
Proven. 1. Del Heure (Riv.) — 2. El Heur (Dép. Romsée).
|
EV |
Delleur(e) |
PlN El Heur: schuur in Romsée (LU), Heure-le-Romain (LU). Ook riviernaam Heure, bijrivier van de Ourthe en van de Samber.
|
FD |
Delleuse |
Delleuze, zie Deleuze.
|
FD |
Delleuse |
-ze, cf. Deleuse.
|
JG |
del–Leuse |
Proven. Leuze (Loc.). N° 47, 209.
|
EV |
Dellevaux |
cf. Delvaux.
|
JG |
Dellevaux |
zie Val.
|
FD |
delle-Vaux |
V. Val.
|
EV |
Dellewyns |
zie Dillewijns.
|
FD |
del–l’Hôtellerie |
1. Profess. ,,Hôtelier ». N03 131, 201. — 2. Proven. Dép. Nivelles.
|
EV |
Dellhoye |
cf. Delehoye.
|
JG |
Delli |
Zie Deli.
|
FD |
Delliaux |
zie Deleau.
|
FD |
Dellicour |
cf. Delicourt.
|
JG |
Dellicour |
zie Delcour(t), Delicourt.
|
FD |
del–Licourt |
Proven. La Ricour. (Dép. Herstal). Nos 47, 209.
|
EV |
Dellier |
Dellir, cf. Délier.
|
JG |
Dellier(e) |
-ière, zie Delière.
|
FD |
Dellieu |
cf. Delieu.
|
JG |
Dellieu(x) |
zie Delieu(x).
|
FD |
Delligne |
cf. Deligne.
|
JG |
Delligne |
zie Deligne.
|
FD |
Dellile |
Zie Delille.
|
FD |
Delling |
Patr. Vleivorm van Diederik.
|
FD |
Dellis |
Dellice, cf. Delis.
|
JG |
Dellis(se) |
zie Delis.
|
FD |
del–Lis(se) |
Proven. 1. V. Delis(se). — 2. La Lys (Riv.). N° 47, 209
|
EV |
Dellise |
-isse, -ize, cf. Delise.
|
JG |
Dellise |
-ize, zie Delise.
|
FD |
Dellman |
-ann, cf. Dellemans.
|
JG |
Dellmann |
Afl. van Dell.
|
FD |
Dello |
cf. Dellot.
|
JG |
Dello(t) |
zie Delo.
|
FD |
del–Lobbe |
Proven. Lobbes (Loc.).
|
EV |
Dellobel |
zie Lobelle.
|
FD |
del–L’oeil |
Proven. Oeil (Dép. Tihange).
|
EV |
Delloge |
cf. Deloge.
|
JG |
Delloge |
zie Déloge.
|
FD |
Dellois |
Var. de Delloy?
|
JG |
dell–ois |
-ye. 1. Proven. Loie (Dép. Vesqueville). — 2. (Région) de la Hoye. (Riv.).
|
EV |
Delloiter |
Delloitte: PlN Louâtre (Aisne). 1438 Perron de Loitre, Laon (MORLET). Zie ook Deloit(te).
|
FD |
del-Longrée |
Proven. Anc. moulin, Longrée (Dép. Huy). L’Ongrée (Dép. Ittre).
|
EV |
del-Longueville |
Proven. Loc.
|
EV |
Dellot |
-oz, Dello, Delot. Surnom: p.-ê. moy. fr. délot ‘doigtier de cuir’ FEW 3, 76a.
|
JG |
Delloue |
Delloup, zie Dehoux.
|
FD |
Delloue |
NF originaire de la région d’Anor et Fourmies (Nord), sans doute d’origine topo-nymique [à préciser].
|
JG |
Delloup |
Probabl. ellipse de (fils) del + fr. loup ou Loup comme nom propre.
|
JG |
del–Louw |
1. Car. mor. ,,Le tiède ». — 2. V. De Lauw.
|
EV |
del-Lovinfosse |
Proven. ,,Vallée de la Hovinne ».
|
EV |
Delloy |
-oye, Deloye, w. (Huy) Dèlôye, Dilôye. 1317 «Johanne a Loie» CensHuy, 14e s. «Gérard délie Loy(e)» (cf. de Hemricourt), 1511 «Gilles del Loye»Spontin, 1590«Perpète Delloye» BourgNamur, 1632 «Pierre de le Loy ou Delloy» échevin de Lombise (cf. L. Jous, Les Delloy(e) originaires du pays d’Enghien, IdG 49, 1994, 289-316); sans doute nom d’origine: plusieurs topon. «Loye» dans les prov. de Hainaut, de Namur et de Liège, ainsi «pré Delloye», pré del lôye à Florée, «censé délie Loye» à Mouland, «tour del Loye» à Berneau; p.-ê. anc. fr. loie ‘galerie de grange’. En tout cas, ne peut être fr. oie, qui est w. âwe, auwe.
|
JG |
Delloy(e) |
Delloi(s), Deloy(e), Deloie, Delhoy(e): 1. PlN (Cense) delle Loye in Moelingen (L), wellicht dezelfde PlN als de Preit delle Loye, de naam die de famille d’Yve in de 16e e. aangenomen heeft na het verwerven van dit goed. 1317 Johanne a Loie, Hoei (HERB.); 1590 Perpète Delloye, Namen (RBN). – Lit.: D. HAVARD, Généalogie de la famille Delloye, olim d’Ive ou Dyve de Thirifays et de Preit dette Loye (1470-1380), Parijs, 1981. – 2. Soms var. van Deloge (Midd. 1948, z6o). – 3. Zie Delhoye.
|
FD |
del–Loyers |
Proven. Loc.
|
EV |
del-Luppe |
1. Proven. Lippe (Anc. princip. all.) N° 79. — 2. Car. mor., De Luiperd, ,,Le sournois ». — 3. Car. phys. De Lip (Argot bruxell.), ,,La lèvre ». N° 254.
|
EV |
Dellusine |
Nom d’origine: fr. usine.
|
JG |
Dellusine |
zie De Lessine(s).
|
FD |
Delluvenne |
zie Delavenne.
|
FD |
Delly |
zie Deli.
|
FD |
Dellys |
zie Delis.
|
FD |
Delmael |
-al, -ale. 1698 «Catherine Delmale» BourgNamur; nom d’origine: Lamalle, à Bas-Oha (Lg).
|
JG |
Delmael(e) |
Delmal: 1. Vertaling van Van de Maele. 1398 Agnes de le Mâle = Nées van den Mâle, Pittem (DEBR. 1970). – 2. Zie Delamalle.
|
FD |
Delmaere |
zie Delamarre.
|
FD |
Delmaet |
zie Dumas.
|
FD |
Delmail |
Peut-être surnom: fr. mail ‘maillet’, mais le genre fém. oriente plutôt vers w. liég. mâye ‘marne’, fréquent en toponymie [JL, NFw] ; comp. Delmarle.
|
JG |
Delmail |
Var. van Delmal of Delmarle.
|
FD |
Delmaire |
zie Delmère.
|
FD |
Delmans |
zie Dellemans.
|
FD |
Delmar |
zie Delamarre.
|
FD |
Delmarcel(le) |
Marcelle: PlN W. marcel(le), dim. van W. marche < Germ. marka: grens(land), mark. Marcelle in Fleurus, Erbaut, Wiheries, Haulchin (H), Vodecée (N). 1438 Denis de le Marselle, Dk. (TTT).
|
FD |
Delmarcelle |
w. nam. Dèlmârcèle. 1294 «Jehans de le Marcelle» CensNamur, 1303-7 «maistre Williame délie Marcelle» PolyptSalzinnes; nom d’origine: w. topon. morcelle, dimin. de germ. marka ‘limite’, topon. fréquent (à Na-mur, Fleuras, Vodecée, etc.).
|
JG |
Delmarche |
1685 «Jeanne Delmarche» Bourg-Namur; nom d’origine: fr. marche < germ. marka ‘région frontière’, fréquent en toponymie; cf. aussi De la Marck et Lamarche, Lamarque.
|
JG |
Delmarche |
Delmarcq, zie De la Marche.
|
FD |
del–Marche |
Proven. La Marche (Dép. Forchies). N°s 47, 209.
|
EV |
Delmarcq |
cf. De la Marck.
|
JG |
Delmare |
cf. Delamare.
|
JG |
Delmarguette |
zie Delmarquette.
|
FD |
Delmarle |
Delemarle: PlN Pic. marie = marne: mergel. 1300 Gobert de Marie, St-Q. (MORLET); 1306 Lusse de le Marie, Dk. (TdT).
|
FD |
Delmarle |
Nom d’origine: anc. w. liég. marie, fr. marne, à partir de la forme fr. ancienne (le w. liégeois ne disant pas mâle, mais mâye, comp. ci-dessus Delmail) [JL, NFw].
|
JG |
Delmarque |
zie De la Marche.
|
FD |
Delmarquette |
Delmarguette, Demarquette: PlN Marquette (zx Nord).
|
FD |
Delmarquette |
Nom de résidence: dérivé pic. en -ette de fr. marche ‘frontière’, attesté comme topon. dans le départ, du Nord et en Flandre.
|
JG |
Delmarre |
zie Delamarre.
|
FD |
del–Marte |
V. Demarthe. Synon. : Demart(he).
|
EV |
Delmartino |
It. Patr. Martine. Lat. HN Martinus.
|
FD |
Delmas |
NF occitan: mas ‘ferme isolée’, cf. aussi Dumas.
|
JG |
Delmas |
zie Dumas.
|
FD |
del-Mas |
-Ma(y), -Mé(e), -Mez. Proven. V. Mas, Mez.
|
EV |
Delmasure |
-zure, zie Masure.
|
FD |
Delmay |
Delmey, Delmée. Nom d’origine: w. me ‘maie, pétrin’ (fréquent en topon.).
|
JG |
Delmay(e) |
Delmey, Delmé(e), Demay, Dema(i)j: 1. PlN W. me: trog (HERB.). – 2. Zie Dumet(s).
|
FD |
Delmé |
Delmez. 1444 «Sandra dele Me» TerreJauche; nom d’origine: w. topon. me < lat. mansus ‘habitation, lot de terre’.
|
JG |
Delmée |
cf. Delmay.
|
JG |
Delmeire(n) |
zie Delmère.
|
FD |
Delmeiren |
Proven. D(a)elmeren (Flam.), ,,Lacs de la vallée ». V. Dell.
|
EV |
Delmel |
Delmelle. 1690 «Nicolas Dellemelle» BourgLiège; nom d’origine: Ellemelle (Lg).
|
JG |
Delmel(le) |
PlN Ellemelle (LU). 16e e. Arnoult Renwart delle Melle, Ellemelle (Midd. 1964,196-208).
|
FD |
d–Elmelle |
Proven. Ellemelle (Loc).
|
EV |
Delmer |
NF du Tournaisis issu du topon. et hydronyme Maire, attesté à date ancienne (±1175 «Maire» TW 651) et fréquent dans la région située entre Froyennes, Orcq et Tournai ; au Moyen Âge et jusqu’au début du 16e s., Maire fut le siège baillage de Tournai-Tournaisis (cf. la notice de P. Rolland, dans A. Louant, Dict. histor. et géogr. du Hainaut, 1940, 25-27) [MH]; cf. aussi Demaire et Del-meire(n).
|
JG |
Delmer |
zie Dumet(s), Delmère.
|
FD |
d’Elmer(t) |
Proven. Elmer (Dép. Wandre).
|
EV |
Delmère |
Delamer, Delemer, Delmer(t), Del(e)maire, Delmeire(n), Dalmeiren: PlN Mer: plas, stilstaand water. Vgl. Van (der) Meer. 1275 Béatris de le Mer, Lessen (VR ioor°); 1334 Baudouin del Meir, Nij vel (AAV); 1426 Kathine dele Mer; 1446 Jehan de le Merre,Dk.(TTT).
|
FD |
Delmet(z) |
zie Dumet(s).
|
FD |
del–Meul(le) |
Proven. 1. ,,De la meule ». — 2. V. Delmul, Demul, Dermul.
|
EV |
Delmeule |
Delmeul(le), Delemeule, Delmulle, Delmuyle, Dermul(le): PlN Fr. meule: molen. Dermul door diss. 1272 Jehanain Delemuele; 1288 Asson Delemuelle, Dk. (TdT).
|
FD |
Delmeule |
Delmeulle. 1272 «Jehanain Dele-muele» ChirTournai; fr. meule, p.-ê. au sens de ‘moulin’, surnom de meunier. Cf. aussi Delmulle.
|
JG |
Delmey |
cf. Delmay.
|
JG |
Delmey |
zie Delmay.
|
FD |
Delmez |
cf. Delmé.
|
JG |
Delmez |
zie Dumet(s).
|
FD |
del-Mich |
Proven. ,,Enclos ».
|
EV |
Delmiche |
zie Delwiche.
|
FD |
del-Mo(t)t(e) |
Proven. V. Motte.
|
EV |
del–Moiti- |
-é, -z. Proven. 1. Mortier, (Dial.) ,,Endroit boueux ». Nos 79, 80. — 2. Métairie (Dialecte), où les bénéfices se partageaient par moitié. N° 162.
|
EV |
Delmoitié |
-ier, -iez, Delmoittié, Demoitié, De Moitié, Desmoitiers: PlN (La) Moitié: helft, half hof, halve hoeve. EN voor de pachter van zo’n hof. Zie ook Moitier.
|
FD |
Delmoitié |
-ier, -iez. 1284 «Henri de le Moitié! de maison» DettesYpres, 1684 «Anthoinette Delmoictier» Arquennes ; anc. fr. moitiers ‘qui n’a que la moitié d’une chose’, d’où anc. fr. meiteier, fr. métayer FEW 6/1, 610b.
|
JG |
Delmon(t) |
zie Dumont.
|
FD |
Delmont |
Nom d’origine: fr. mont; var. de Dumont.
|
JG |
del–Monte |
Italianisat. du N. de Thier. V. ce N. N° 232.
|
EV |
Delmot(e) |
Delmotte, zie Delamotte.
|
FD |
Delmotte |
-ote, -ot, Delemotte, Delle-. 1280-81 «Cliemenche de le Mote» RegTournai, 1284 «Manghelin de le Mote» DettesYpres, 1289 «Colignons dele Mote» CensNamur, 1311-12 «demisele Maroie de le Motte», 1365» Régnier de le Mote drappier» TailleMons, 15e s. «C. délie Motte» Dorinne, 1449 «Pierarddele Motte» AidesNamur, 1553 «Estienne del Motte», 1602-3 «Nicolas délie Motte» = «Nicolas Delmotte » TerriersNamur ; var. de Delà-motte.
|
JG |
Delmousée |
Delmouzée. 1753 «Maria Joseph Delmosée» AnthrStHubert ; d’un NL mouzée (= endroit couvert de mousse), par ex. 1541 « au lieu de Vedrin en lieu que Ion dist Aie Mouzée» Haute Cour de Vedrin.
|
JG |
Delmousée |
-ee, Delmouzée, -ee: PlN mousée < Germ. musa: mos(grond) : plaats waar mos groeit, vochtige plaats. La Mozée in Villers-le-Gambon (N). 1678 Nicolaus Delmozee, Binche (MUL VI).
|
FD |
del-Mousée |
Proven. Mousse-haie, ,,Bois des mousses ». L.D. N° 243.
|
EV |
del–Mul |
-Meul(le). 1. Proven. ,,Moulin ». — 2. Profess. ,.Meunier ». N° 148.
|
EV |
Delmulle |
Delmuyle, zie Delmeule.
|
FD |
Delmulle |
-uyle. 1280-81 «Jakemes de le Muele» RegTournai, 1302 «Lotins de le Muele» Loi-Toumai, 1316 «Anon de le Muele» TestTour-nai; var. par dissimilation de Delmeule [FD].
|
JG |
Delnat |
-atte. Fr. natte (nom de fabricant) est peu probable ; plutôt topon. : moy. néerl. nat ‘humide’, d’où Ternat, Brabant flam. (cf. P. Lebel, Principes de l’hydron. fr., 224-5).
|
JG |
Delnat(te) |
Delnaet, zie van der Naet.
|
FD |
d’Elnatte |
Proven. Eynatten (Loc.). Synon. : Del(e)natte.
|
EV |
Delnau(x) |
-eaux, Delno(o)z, Delnoy, Delnoij(e), Delnois: PlN Ofr. noe, LU W. nô, Fr. noue < Mlat. nauda: drasland, vette en vochtige weidegrond, moerassige wei. PlN Elnooz in Saint-André (LU); Les Naux = lès Nau(y)e in Alle (N). In Robelmont (LX) en Seneffe (H) (JVC).
|
FD |
Delnaux |
cf. Delnooz.
|
JG |
Delnaye |
1583 «Henri Dellenaye», 1605 «Henri Delnaye» BourgNamur; nom d’origine: w. liég. nâye ‘laie (dans un bois)’, particulièrement Lanaye, w. al nâye (Lg).
|
JG |
Delnaye: |
PlN Lanaye, Ndl. Ternaaien (LU). 1556 Martin del Naye, Namen (RBN).
|
FD |
Delnest |
Delneste, Delnesse (avec assimilation). Forme traduite et adaptée en territoire roman du NF Van de Neste [FD], etc., plutôt que de moy. fr. (Saint-Omer, 1410) nest ‘aire d’une brasserie’ FEW 16, 599 b.
|
JG |
Delnest(e), |
Delnesse: Vertaling van Van (den) Neste. 1391 Jehan dele Neste = 1398 Jehan van den Neste, Aalbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
Delneufcourt |
Nom d’origine: neuve court (= ferme).
|
JG |
Delneufcourt |
PlN Neuve Court: nieuw hof. In Battice, Clermont, Tihange (LU), Florée (N), Lillois, Tubeke, Vieux-Genappe (WB), Ploegsteert (H)-
|
FD |
del-Neufcourt |
Proven. ,,Nouveau domaine ». N° 245.
|
EV |
Delneuville |
Nom d’origine: Neuville, w. alnoû-vèye, plusieurs localités en prov. de Liège, hameau de Sainte-Marie (Lx), etc.
|
JG |
Delneuville |
zie Deneuville.
|
FD |
Delnois |
Delnooz, zie Delnaux.
|
FD |
Delnooz |
Delnoz, Delnaux. 1286 «Mahiusdele Noe» CartMons; nom d’origine: anc. fr. noe ‘prairie marécageuse’ FEW 7, 53a, topon. fréquent.
|
JG |
d’-Elnooz |
-Elnoy. Proven. Ellenooz (Dép. St. André lez Dalhem).
|
EV |
Delnoy |
Delnoij(e), Delnoz, zie Delnaux.
|
FD |
Delnoy |
Var. du précédent, cf. w. lès nô(y), topon. à Allé (Nr).
|
JG |
Delnoz |
cf. Delnooz.
|
JG |
Delo |
Dello(t), Delot, Dulot: 1. Verspreide PlN Lo: klein bos. 1294 Wid del Lo; 1298 Wid de le Lo, Kales (GYSS. 1963); 1395 Griele de Loo, Menen (DEBR. 2000). – 2. Zie Delot. – 3. Soms spellingvar. van Deleau.
|
FD |
Delo |
Nom d’origine: Loo (FlOcc) et nombreux hameaux.
|
JG |
de–Lo |
Proven. Loo (Loc. et L.D.).
|
EV |
Delob(b)e |
PlN Lobbes (H). 1205 Balduino de Lobbes (DEBR. 1980); 1342 Piéron de Lobes, Dk. (TTD).
|
FD |
Delobal |
zie Lobelle.
|
FD |
Delobbe |
Delobe, w. nam. Dèlobe. 1560 «Jeanne Delobbe, fille d’Antoine» Anhée (cf. IdG 2005, 194) ; NF d’une importante famille d’Année, d’après le NL Lobbes (arr. Thuin), que son abbaye a rendu célèbre à date très ancienne.
|
JG |
Delobbel |
Delobeau, Delobel(le), zie Lobelle.
|
FD |
Delobel |
-belle, pic. Delobe (NF de la région de Tournai et Mouscron). Nom d’origine ou de domaine, d’un topon. contenant anc. fr. aubel ‘peuplier blanc’. – Bibliogr. : J.V.A. Cuny, Les Delobel ou Delobelle, olim de Label du Barœul et du pays de Ferrain, Paris 1972.
|
JG |
de–Lobel(le) |
Proven. Lobel(le)(Riv.).
|
EV |
de–Loche(s) |
Proven. 1. Loches, (Plus. Loc. fr.). — 2. L’Oche ou l’Oxhe (Ruisseau). N° 230.
|
EV |
Delodder |
De L-, Deloddere. Surnom: moy. néerl. lodder ‘bon vivant’.
|
JG |
Delœil |
De Loeul, cf. Deleuil.
|
JG |
Deloeil |
Deleu(i)l, De Loeu(i)l, de l’Oeûl: PlN, b.v. Oeil in Tihange (LU). Of huisnaam. 1225 Wautiers ad Oculum, Atrecht (NCJ).
|
FD |
de-Loën |
Proven. Loen (Dép. Lixhe)
|
EV |
Deloenzien |
zie Longin.
|
FD |
Deloffre |
1692 «Antoine-Thomas de Loffre (De-loffe)» greffier de Spontin; nom d’origine: Loffre (Nord).
|
JG |
Deloffre |
Deloffer: PlN Loffre (Nord). 1692 J.C. de l’Offre, Bg.(MUL VII).
|
FD |
de-Loffre |
V. de Louvroy, Louvroil. Proven. L’ofre pour L’Auvray. Nos 64, 68. V. Auvray. N° 241. L.D.
|
EV |
Deloge |
w. nam. Dèlodje, Delloge, Deloges, Desloges. 1295 «Hués de le Loge», 1313 «Bauduin de le Loge» ComptesMons, 1479 «Gérard Desloges» Silenrieux, 1523 «Gri-goire Desloges» BourgNamur, 16e s. «Col-lard des Loges» Châtelet, 1615 «Aldegonde Déloge» Cerfontaine; nom d’origine: anc. fr. loge ‘abri de feuillage, petite cabane’ (éventuellement au plur.), topon. fréquent (e.a. à Crupet). Delogie. Nom d’origine: moy. néerl. logie, adaptation d’anc. fr. loge (même sens).
|
JG |
de-Loge |
Proven. Loge (L.D.)
|
EV |
Deloge(s) |
Desloges, Delloge, Delogi(e), Delosie, Delesie, Delezie, Lesy, Lezy, Dezij, Lysy, Lizy: 1. PlN Ofr. loge, Mnl. log(i)e, Wvl. logie (uitspr. lozie): prieel, hut, tent, loods, keet. 1275 Stévenars de le Loge, Lessen-Bos (VR i26r°), 1281 Hues de le Loge, Bergen (ARNOULD 29). – 2. PlN (Beaumetz-)les- Loges (PdC). 1327 Jehan des Loges, Atrecht (NCJ); 1400 Jehans Desloges, Dk. (TdT).
|
FD |
Delogne |
PlN Logne in Vieuxville (LU). 1085 Cuono de Longia (ASM).
|
FD |
Delogne |
w. ard. D’lougne. Nom d’origine: Logne, w. logne, à Vieuxville (Lg).
|
JG |
de–Logne |
Proven. Logne (Dép. Vieux-Ville).
|
EV |
Deloie |
Deloit, Deloy. Var. de Delloy(e)?
|
JG |
Deloie |
zie Delloy(e).
|
FD |
Deloison, |
zie Loison.
|
FD |
Deloit(te) |
Delloitte: 1. PlN Louette, W. louwate (N). – 2. Var. van Delloiter.
|
FD |
Deloitte |
1724 «Nicolas Deloitte» NPLouette; nom d’origine: Louette, w. louwate (Nr); cf. aussi Deroitte.
|
JG |
de-Loitte |
Proven. Louette (Loc.).
|
EV |
Delom(m)el |
zie Delorme.
|
FD |
Delombaerde |
De L-, De Lombaert. Ethnique : de Lombardie, mais surtout nom de profession: moy. néerl. lombaert ‘lombard, changeur’, cf. Lombard.
|
JG |
Delommé |
-ez, Lommez, Lommé(e), -ee: De l’ommet < de l’ormet; vgl.
|
FD |
de-Lomont |
Le Hautmont (Dép. Ophain).
|
EV |
Delompré |
zie Longpré.
|
FD |
Delon(n)eux |
zie Lhon(n)eux.
|
FD |
de-Loncin |
Proven. Loc.
|
EV |
Deloneux |
De L-, de L-, de Lonneux. Nom d’origine: w. topon. ôneû ‘bois d’aunes’.
|
JG |
de-Loneux |
Proven. V. Au(l)ne. N° 242.
|
EV |
Delong |
Sans doute var. mixte de Lelong.
|
JG |
Delongie |
de Longhi, zie Longin.
|
FD |
Delongueil |
Nom d’origine: Longueil (Oise). — Toutefois, pour ce NF essentiellement namu-rois, sachant la confusion de n et de v dans les textes anciens (cf. Lefebvre et Lefébure), on peut envisager une graphie pour Delongueville (« Delongveil), cf. 11.5.1655 «Hélène Loinge-vey» (not. J. Prion, Lg). Comp. aussi Longue-ville et var. [JL, NFw].
|
JG |
Delongueil |
PlN (Seine-Mar., Oise).
|
FD |
Delongueville |
De L-. Nom d’origine: Longue-ville (BrW), etc.
|
JG |
Delonnoy |
zie Delaunay.
|
FD |
Delonville |
Var. de Delongueville?
|
JG |
Delonville, |
zie Longueville.
|
FD |
Delonzien |
zie Longin.
|
FD |
de-Lonzien |
Proven. Loncienne (Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine).
|
EV |
Deloo, van |
zie van der Loo.
|
FD |
Deloof |
De L-. Surnom: moy. néerl. loof, love ‘épuisé, fatigué’.
|
JG |
Delook |
De L-. Surnom: moy. néerl. looc, loke ‘ail, oignon’.
|
JG |
Deloos |
De L-, Deloose, De L-, Delooze. Surnom: moy. néerl. loos ‘rusé’.
|
JG |
Deloos |
Delos: 1. PlN Loos (Nord, PdC). 1290 Griela Delos = 1291 Griela Deloes = 1292 Griela deel Loes = deel Loos; 1298 Egidio de Loes, Bg. (WYFFELS); 1341 Jehan de Loes, Atrecht (NCJ); 1419 Jehan de Los, Rijsel (SPL). – 2. Zie ook De Los, (de) Loos(e), Delooz.
|
FD |
Deloot |
zie Delot.
|
FD |
Deloover |
Surnom: moy. néerl. lover ‘flatteur’.
|
JG |
Deloover |
zie de Loover(e).
|
FD |
Delooz |
(de) Looz, de Loz: PlN Looz of Grand-Looz, d.i. Borgloon of Groot-Loon (L). 1310 Jehans de Los, Agimont (SLLIII).
|
FD |
Delooz |
de Looz-Corswarem, Deloz. 1449 «Jehan de Looz» AidesNamur, 16e s. «Godischaff de Looz» CoutStavelot, 1587 «Gillet de Looz drapier» Lège; nom d’origine: Looz = Borgloon (Lb).
|
JG |
de-Lophem |
Proven. Loc.
|
EV |
Delor |
Delord, Delore. 1616 «Michiel Delor» PrincipChimay; fr. or (< lat. aurum) étant peu probable, cf. D’Or, Dor, p.-ê. d’anc. fr. lor ‘laurier’, comp. Delorier, ou bien du NL Lor (Aisne, arr. Laon) [MH].
|
JG |
Delor(d) |
Delort, Delors: PlN Lor (Aisne). 1386 Jean de Lor, Mouzon (MARCHAL); 1404 Jehan de Lor, Laon(MARCHAL).
|
FD |
Delorance |
zie Laurence.
|
FD |
Delore |
Spellingvar. van Delord, of De Lore (zie de Loore).
|
FD |
Delorge |
De Lorge. Fr. orge, surnom de cultivateur ou de marchand d’orge.
|
JG |
Delorge |
Lorge(s), Lorje: De l’orge? Fr. orge: gerst. BerBN van de gersthandelaar? Of PlN Lorges (Loir-et-Cher), Lorgies (PdC)? Maar de FN zou wel een reïnterpretatie kunnen zijn van Deloge, met r-epenthesis. 1631 Jan de Lorge, Ktr. (KW).
|
FD |
de–Lorge |
Proven. Dép. Herseaux.
|
EV |
Delorgne |
Var. de Delogne, avec fausse régression?
|
JG |
Delorgne |
Wsch. var. van Delogne.
|
FD |
Delori(e) |
Delory: 1. W. var. van Delorier. – 2. PlN Lorris (Loiret) of Lorry (Moselle). 1388 Lorris = Loirry (Loiret); 1384 Aegidius de Lorris, Noyon (MARCHAL).
|
FD |
Delorie |
Proven. Laurie, ,,Laurier ». Particular. d’une habitation.
|
EV |
Delorier |
cf. Delaurier.
|
JG |
Delorier |
Delorié, -i(e), -y: PlN Laurier.
|
FD |
Delorme |
Delourme (correspond à une forme dial.). Nom d’origine: fr. orme.
|
JG |
Delorme |
Lorne, Delourme, Lourme, Desorme(s), Dezorme, Desorne, Delormel, -eau, Delom(m)el, Delhomel(le), Desormeau(x), Desourmeaux, Deshorme(s), Deshorne, Deshommes: PlN Fr. orme: olm, iep; ormeau (dim.): jonge iep. 136 e. Oudin de l’Ourme, Laon; 1384 Jehan des Ourmiaulx, Laon (MORLET).
|
FD |
Delormel |
Nom d’origine: forme ancienne de fr. ormeau.
|
JG |
Delors |
zie Delours, Delor(d).
|
FD |
Delort |
Zie Delor(d).
|
FD |
Delory |
À Liège, paraît être une forme w. de Delorier, cf. w. lorî ‘laurier’ DFL 363 ; dans le départ, du Nord (où le NF est fréquent), p.-ê. ellipse de (fils) de Lory (Dauzat 188).
|
JG |
Delory |
Proven. Aurys (Dép. Dison).
|
EV |
Delory |
zie Delori(e).
|
FD |
Delos |
Surnom: all., néerl. los de sens multiples (libre, etc.).
|
JG |
Delos |
zie Deloos.
|
FD |
de–Los |
V. Delooz.
|
EV |
Delosie |
zie Deloges.
|
FD |
Delot |
cf. Dellot.
|
JG |
Delot |
Delotte, Dello(t), Delo, Deloot: 1. Wellicht Metr. Vleivorm van Germ. VN Adela, ni. Adelot, verkort. 1499 Pierre Delot, Chauny (MORLET). – 2. Zie Delo.
|
FD |
Deloth |
Nom d’origine: Loth (BrFl).
|
JG |
Delottay |
Dimin. w. de fr. lot, cf. 14e s. «Johan-nes a Loteaz» Rocour.
|
JG |
Delouche |
PlN Louches (PdC). 1294 Willaume de Louches, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Delouis |
zie Louis.
|
FD |
Delourme |
cf. Delorme.
|
JG |
Delourme |
zie Delorme.
|
FD |
Delours |
1276 «Pires de) Ors» CartValDieu, 1296 «domine Agnetis de Urso», 1316 «Johannes del Ours» AnthrLiège; de l’Ours, nom d’enseigne, «À l’Ours» (1669), à Liège (E. Renard, BTD 26, 276).
|
JG |
Delours |
Delors, Delous: Huisnaam A l’Ours: In de Beer. 1276 Pieres del Ors; 1316 Johannes del Ours; 1669 A l’Ours, Luik (RENARD 276).
|
FD |
Deloute |
zie Delhoute.
|
FD |
Delouvain |
De Louvien: PlN Louvain, Fr. vorm van Leuven (VB). 1281 Lowis de Louvaing, Bergen (ARNOULD 29); 1366 Olivier de Louvain Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Delouvain |
Nom d’origine: Louvain (BrFl).
|
JG |
Delouvrex |
Particule de + Lauwerix, dérivé de Lauwrens.
|
JG |
Delouvroy |
Nom d’origine: Louvroy, à Nalinnes (Ht), à Tarcienne (Nr), etc., w. lovrû, topon. à Ouffet, Villers-aux-Tours (Lg), etc.; dissimi-lation de rovreù ‘bois de chênes rouvres’.
|
JG |
de-Louvroy |
Proven. Louvroil (Loc. fr.).
|
EV |
Deloux |
zie Dehoux.
|
FD |
Deloy(e) |
zie Delloy(e).
|
FD |
Deloye |
cf. Delloye.
|
JG |
Deloyer |
-ers. 1435 «Collar de Loyr, oppidain de Dinant» Montignies-le-Tilleul, 1593 «Antoine de Loyr» = 1619 «Anthoine de Loyer» BourgDinant, 1602-3 «Anthoine de Loyrs» TerriersNamur, 1615 «B. Loyr» BourgDinant, 1617 «Perpète de Loyr» Dorinne, 1632 «Louy de Loyr» CartCiney; nom d’origine: Loyers, w. loyi (Nr), également à Lisogne (arr. Dinant).
|
JG |
Deloyer(s) |
PlN Loyer(s) (N).
|
FD |
Deloz |
cf. Delooz.
|
JG |
de-Loz. |
V. De Looz.
|
EV |
Delpart |
Fr. part, surnom de parçonniers (propriétaires indivis).
|
JG |
Delpart(e) |
Wsch. < Delport(e).
|
FD |
Delpature |
1280-81 «Jehans de le Pasture» Reg-Tournai, 1284 «Thumas de le Pasture» Bourg-Ath, 1426 «Jehan dele Pasture» TailleSoi-gnies; nom d’origine: fr.pâture [cf. le nom du peintre tournaisien Rogier de le Pasture = Rogier van der Weyden].
|
JG |
Delpature |
Fr. PlN pâture: weide. 1615 Guillaume de la Pasture, Grevelingen (DUPAS 156).
|
FD |
Delpech |
Delpeuch: Zoals Delpeut, régionale var. van Dupuy (DNF). Zie Dupuis 2.
|
FD |
Delperdange |
-enge: Metathesis van d’Erpeldange, Rom. vorm van Erpeldingen (GH).
|
FD |
Delperdange |
w. (Bastogne) Dèlpèrdanje. Nom d’origine: Erpeldange, à l’ouest de Remich (G.-D. Lux.).
|
JG |
del–Perdange.
|
Proven. ,,Domaine du sieur Bert ».
|
EV |
Delperée |
Delpérée, Ferrée, Pérée, Perée, Per(r)ey: Fr. PlN perrée < Mlat. petrata: stenige bodem. PlN in Libin (LX)enVottem(LU).
|
FD |
Delpérée |
-erée. Nom d’origine: ainsi w. al pêréye, à Libin (Lx) ou 1670 «en lieu dit elle peree» à Vottem, qui paraît être un dérivé du lat.petra au sens de ‘carrière’, sans doute *pe-trata ‘endroit pierreux’ (cf. BTD 37, 187).
|
JG |
Del-Perée.
|
1. Proven. Pairay, (Dép. Jemeppe-lez-Liège et Seraing). Péri, ,,Carrière de pierres ». N° 240. — 2. Profess. N. de carrier. N » 175.
|
EV |
Delpeuch |
(NF du centre de la France). Nom d’origine: fr. dial.peuch, var. depuy ‘hauteur’ < lat. podium.
|
JG |
Delpeuch |
zie Delpech.
|
FD |
Delpiedsente |
-piesente. Nom d’origine: anc. fr. piesente, w. pîd-sinte ‘sentier’.
|
JG |
Delpiedsente |
PlN Ofr. pie(d)sente: voetpad, wegje. In het Fr. verdrongen door sentier. Vgl. Mampaey. Zie ookKCTD X,266; XIII.126.
|
FD |
del—Piedsente
|
Proven. ,, Sentier ». (Picinte). L.D. N° 229.
|
EV |
Delpier(re) |
zie Delepierre.
|
FD |
Delpiere |
-pierre, w. nam. Dèlpîre. 1574 «Henri Delpierre» BourgNamur; var. de Delapierre.-On notera en outre que Delpierre fut le nom donné à un enfant trouvé sur le seuil d’une maison à Montigny-le-Tilleul en 1789 (Des-tray 61).
|
JG |
del–Pierre |
V. Pierre.
|
EV |
del-Piesse |
1. Proven. Pîce (wall.), ,,Perche » (L.D.). — 2. Profess. d’H. vendant ou utilisant des perches. N° 131.
|
EV |
Delpire |
-pirre, w. nam. Dèlpîre. 1652 «Marguerite Delpire» BourgNamur; var. du précédent sous sa forme wallonne ou bien nom d’origine: pic. pire ‘chemin empierré’, cf. Dupire.
|
JG |
Delpire |
zie Dupir(e), Delepierre.
|
FD |
del-Pit |
V. Delpy.
|
EV |
Delplace |
cf. Delaplace.
|
JG |
Delplace |
Delaplac(i)e, Deleplace, Laplace, Laplasse, Laplaese, Deplac(i)e, De(la)plaecie, de Plas(se), Deplasse, Place: PlN Place: plaats, dorpsplein, plein. Vgl. Verplaetse. 1256 Odeline de la Place, Noyon (MORLET); 1275 Rasson de le Place; à le Place…Ivète de le Place…tenant au cortil Colart le Berkier de le Place, Lanquesaint (VR I59v°-i6o).
|
FD |
del-Place |
V. Place.
|
EV |
Delplan |
Delplans, Delplang: PlN Plan < Lat. planum: vlakke bodem, plein, viersprong.
|
FD |
del-Plan |
– -che. V. Planche.
|
EV |
del–Plan(s) |
Proven. Plane (L.D.).
|
EV |
Delplan. |
Fr. plan, au sens de ‘endroit plane, plaine’.
|
JG |
Delplanche |
Delplanque(s), Delplan(c)q, Delplans, Delaplanque, Deleplan(c)que, Delplan(c)ke(n), Delplank, Deplanck(e), Deplancq, Deplanque(s), De(s)planche, Desplanches, Desplan(c)que(s), Desplancke, -ncq, Planche, Plancke, Planque, Laplanche: PlN Fr. planche, Pic. planque < planca: loopplank, vlonder. 1285 Jehans des Plankes sousballiu me dame de Courtrai; 1277 Watiers de le Planke, Dottenijs; 1233 S. Willelmi de Plankes, Spiere (DEBR. 1980); 1660-66 Joanna vander Plancke = Planckaert = del Plancke, Lauwe (JVO).
|
FD |
Delplanque |
-ancq, -anques, -ang, Deleplan-que, Delplanche, Delplancke, -ancken (né-erlandisation). 1272 «Gilleberto de le Planche» PolyptVillers, 1277 «Thieri de le Planke» DettesYpres, 1280-81 « Yolens li amie Watrike de le Planke» RegTournai, 1358-59 «Jehansde le Planque li couvreres» PolyptAth, 1365 «Margherite de le Planke» TailleMons, 1430 «Colars Huvielle de le Plancque» Ladeuze, 1444 «Gérard dele Planche le jone» Aides-Namur, 1465-66 «le vesve Symon de le Plancque» TailleHoves, 1503 «Sohier de le Plancque» Enghien [BR], 1659 «Jean délie Planche» DénSalm; fr. planche, pic. planque ‘petit pont sur un ruisseau, passerelle rudimentaire en bois’, très répandu en microtoponymie.
|
JG |
Delplante |
Laplante: PlN Plante: plant, aanplanting, (vaak een) wijngaard. 1438 Michaut le Masson dit de la Plante, Laon (MORLET).
|
FD |
Delpom(me)dor |
Huisnaam Pomme d’Or: Gouden Appel.
|
FD |
Delpomdor |
w. Dè l’ pome d’ ôr, Delpommedor. Nom d’enseigne: «de la pomme d’or», les enseignes se distinguant notamment par la couleur. À Liège, au 17e s., il y avait une maison devant St-Pholien portant cette enseigne, qui était désignée tantôt «la pomme» tantôt «la pomme d’or» [JL, NFw].
|
JG |
Delport |
zie Duport.
|
FD |
Delport(e) |
Delaporte, Deleporte, Laport(e), Deporte(s), Desport(es), Porte: PlN (la) Porte: poort, deur. Vgl. Van der Poorte(n). 1200 Giles de le Porte; 1234 Robers des Portes, Atrecht (NCJ); 1277 Alars de le Porte, Dottenijs (DEBR. 1980); 1366 Alardi de Porta = 1374 Alaerd van der Poerte = 1399 Alaerd de le Porte, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
del-Port(e) |
V. Porte.
|
EV |
Delporte |
-port, Deleporte. 1286 «Loy de le Porte» DettesYpres, 1293 «Weris de le Porte», 1295 «Joye Deleporte» Comptes-Mons, 1602-3 «Anne Delporte» TerriersNamur; v. aussi Delaporte. – On notera que Delporte fut le nom donné à un enfant trouvé (près d’une porte de la ville sans doute) à Namur en 1761 (Destrayôl).
|
JG |
Delprat |
Équivalent méridional de Dupré.
|
JG |
Delprat |
zie Deprat.
|
FD |
del-Prat |
V. Pré.
|
EV |
Delprée |
Nom d’origine: anc. fr. prée ‘prairie’; comp. aussi 1253 «Watiers del Prêt» Chartes-Hainaut.
|
JG |
Delprée |
PlN Prée: weiland, grasland. 1417 Caterine de le Prée, 1427 Rogier de le Pree, Dk. (TTT).
|
FD |
Delputte |
Néerlandisation de Delpuits, Dupuits; néerl. put ‘puits’.
|
JG |
Delputz |
Delputz: PlN Ndd. Pütz, D. Pfùtze: plas, poel.
|
FD |
del-Py |
Proven. La pie (L.D.).
|
EV |
Delqueue |
Probabl. nom de résidence : fr. queue (fréquent en toponymie).
|
JG |
Delqueue, |
Delqueux: PlN Queue: staart, eind. 1438 Jaques de le Queue, Senlis (MORLET).
|
FD |
del-Queut |
Proven. ,,La queue », le bout (de l’agglomér.). N° 228.
|
EV |
Delqueux |
Fr. queux, cuisinier, avec préposition contractée marquant la filiation.
|
JG |
Delquignie(s) |
Delquiny: PlN Cugny in Montreuil (PdC): 1175 Cuigni (TW). Of Cugny (Aisne).
|
FD |
Delr(e)e |
Delrez, zie Derez.
|
FD |
Delraeire |
au génitif: Delmeiren. Var. néerl. de Delmer, -ère [FD].
|
JG |
Delraux |
PlN Le Rault in Lestrem en La Couture (PdC)(TW).
|
FD |
Delré |
Delrez. 1783 «Jean-François Delreez» (orig. de Soumagne)» BourgLiège ; nom d’origine: La Reid, w. èl ré (arr. Verviers).
|
JG |
Delrée |
1635-36 «Agnesse del Ree vefve Jean leloket», «Nicolas del Rée le jeune» Nandrin, 1753 «Carolus Josephus Delrée» AnthrSt-Hubert; nom d’origine: w. èl réye, topon. à Meeffe (Lg), etc. (cf. BTD 47, 1973, 38-39); sinon, var. du précédent, dont la zone de distribution coïncide assez bien.
|
JG |
del-Rée, |
-Rez. Proven. Rée (Dép. Graide, Marneffe), Rez (Dép. Gembes).
|
EV |
Delreux |
Delroeux (NF plutôt tournaisien). Nom d’origine: sans doute w. topon. reû (e.a. Le Rœulx, Reux), topon. de défrichement, bien que reû soit du genre masc. ; cf. aussi Delrot. -Difficilement du topon. reû, f. (èl reû) à Melen (Lg) [JL, NFw).
|
JG |
Delreux |
zie Dereu(x).
|
FD |
Delrez |
cf. Delré.
|
JG |
Delri(e)u |
zie Durieux.
|
FD |
Delrive |
zie Delerive.
|
FD |
Delrivière |
1271 «Lambers délie Rivière» Cart-ValBenoît, 1280 «Lambins del Rivière» Po-lyptLiège ; nom de résidence : fr. rivière.
|
JG |
Delrivière |
zie Delarivière.
|
FD |
del-Rivière |
V. Rivière.
|
EV |
Delroc(k) |
Delrocq(ue), zie Laroche.
|
FD |
del-Roch |
1. V. Roche. — 2. Proven. La Roche (Loc. et L.D.). N° 240.
|
EV |
Delrock |
Delrocq, Delrocque. 1356 «Hanins fmls Piérart de le Roque», 1364 «Boudés de le Rocque» PolyptAth, 1426 «Jehan de le Rocque» TailleSoignies; nom d’origine: pic. roque, forme pic. de roche, au sens de ‘carrière de pierre’ dans la région tournaisienne [MH] ; cf. aussi Laroque, Larock.
|
JG |
Delroeux |
zie Dereu(x).
|
FD |
Delrois(s)e |
1. PlN Opic. roisse: braamstruik. Vgl. Delronche. – 2. Var. van Delrose. PlN of huisnaam Rosé: roos. 1289 Herbelos délie Rosé; 1353 Johanne dicte délie Rosé = 1354). délie Roise = 1356 délie Roze = 1358 délie Roise; 1369 Thonars délie Rosé; 1324 Herbier délie Roise, Luik (AVB).
|
FD |
Delroisse |
Anc. pic. misse ‘ronce’ plutôt que anc. fr. misse ‘routoir’.
|
JG |
del-Roisse |
Proven. Des Rouasses, ,,Des grandes rigoles » (Wall.).
|
EV |
Delronche |
-ronge. Nom d’origine: fr. ronce, pic. ronche, fréquent en microtoponymie fr. ; cf. aussi Deronge.
|
JG |
del-Ronche |
-Ronge. Proven. Ronce (L.D.). N° 243.
|
EV |
Delrot |
1243 «Ustasce del Rues» = «Ustasse dou Rues» = 1270 «Wistasse dou Roes» Chartes-Hainaut; nom d’origine: p.-ê. w. topon. rou, reû ‘endroit défriché’ (du moy. néerl. rode ‘défriché’), cf. Delreux.
|
JG |
Delroualle |
-rualle, Delruelle, cf. Delaruelle, Deleruelle.
|
JG |
Delrue |
cf. Delarue, Delerue.
|
JG |
del-Rue |
V. Rue.
|
EV |
Delruelle |
cf. Delr(o)ualle.
|
JG |
del-Ruelle |
V. Ruelle.
|
EV |
Delsa |
cf. Delsart.
|
JG |
del-Sa |
V. Sart et Saule.
|
EV |
Delsael |
cf. Delsalle.
|
JG |
Delsaer |
-saerdt, -saert, cf. Delsart. Delsa luit. Nom topogr. : w. sahu, sayu (pfs fém.), anc. fr. régional sahu ‘sureau’ (arbuste caracté- ristique) FEW 11, 6.
|
JG |
D’Elsaer |
Proven. Elshaer (Dép. Nukerke).
|
EV |
Delsalle |
Delesalle; Delsael (forme néerl.). Fr. de la salle, nom de résidence indiquant une maison d’une certaine importance.
|
JG |
Delsame |
Nom d’origine: la Samme (rivière), affluent de la Senne, cf. 1554 «Gilles de le Samme» Binche.
|
JG |
Delsandre |
-sante, Delzandre, -zant. 1465-66 «Gille de le Sande» TailleHoves; préposition contractée del + Sandre, hypocor. de Alexandre.
|
JG |
Delsanne |
Pour ce NF attesté à Gouy-lez-Piéton en 1726, mais aussi à Sedan en 1637 (Genea-Net), on peut songer – sous réserve – à une var. du NF Delsamme.
|
JG |
d’-Elsanne |
V. De Lezennes.
|
EV |
Delsante |
cf. Delsandre.
|
JG |
Delsart |
-sard, Delsa, -sat, Delsaut, Delsaer, -saerdt, -saert (formes néerl.). 1619 «Philippe Delsart» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. sa, sort ‘essart’ (topon. très fréquent). L’article fém. invite à y voir aussi l’altération (fréquente) de w. sa ‘saule’ [JL, NFw]. Cf. aussi Delsaux, -aut
|
JG |
del-Sart |
Proven. ,,De l’essart ». N° 238.
|
EV |
Delsarte |
-sate, -satte, Delsaute. 16e s. «Henry del Sarte» Châtelet, 1636 «Jean Delsate» BourgNamur, 1782 «Noël Delsatte», 1783 «Pierre-Charles Delsaute (orig. de Verviers)» BourgLiège; nom d’origine: w. topon. sarte, fém. de sart ‘essart’, e.a. à Châtelet et Huy.
|
JG |
d’-Elsate |
Proven. V. D’Elsaute.
|
EV |
d’Elsaut(e) |
-saux. V. Saule. Elsaute (Dép. Henri-Chapelle). N° 242.
|
EV |
Delsauvenière |
Nom d’origine: anc. w. sauve-nière, w. sâv’nîre ‘sablonnière’.
|
JG |
Delsaux |
-seaux, Delsaut. 1528 «la veuve Michault Delsauch» BourgNamur, 1736 «Eloy Delsaux» Purnode; w. nam. sait ‘saule’, fém., var. de Delsa, Delsart.
|
JG |
del-Sem(me) |
Proven. Samme (Riv.).
|
EV |
Delsemme |
-sem. 1575 «del Semé» Vielsalm; anc. w. semme, w. liég. (Jupille) sème ‘usine de taillandier’FEW 11, 138a.
|
JG |
Delsencerie |
cf. Delacenserie.
|
JG |
d’-Elsenne |
V. De Lezennes.
|
EV |
Delserre |
(NF liégeois). Peut-être d’anc. fr. serre, w. liég. sêre ‘serrure’ FEW 11, 497a, comme surnom de serrurier.
|
JG |
Delsin |
Var. de Delsin(n)e?
|
JG |
Delsinne |
-innes, -ine, Delzinne. Nom d’origine : Lessines, w. à l’sine (Ht); cf. aussi Del(e)zenne.
|
JG |
d’Elsinne |
V. De Lessines.
|
EV |
Delsipech |
Delsipexhe, -supexhe, -supehe. Nom de résidence, d’après w. spèhe, anc. fr. espoisse ‘fourré’ FEW 12, 198, cf Delespès, Delespesse. On trouve également, à époque ancienne, d’autres variantes comme « Delsu-peck; « Delcipet, ainsi 14.6.1779 (acte passé à Charleville) «François Delcipet, drapier demeurant à Barhon [Bârhon, Barchon], paroisse de Saint-Remy» Hermalle [JL, NFw2].
|
JG |
del-Sipee |
V. Delsupexhe.
|
EV |
Delsipée |
-ee, w. nam. Dèlsipéye, Delcipée. NF qui doit probabl. s’interpréter comme rde l’épéen, comp. le NF Alépée, avec le subst. sous sa forme wallonne et usage de la voyelle prosthétique du wallon [JL, NFw2], plutôt que var. de Delsipech, -exhe (qui précède). À Liège, existait une «rue de l’Espée» en 1474 (cf. BTD 26, 279).
|
JG |
Delsoir |
Peut-être traduction du NF néerl. Van den Avond [FD], mais l’on attendrait Dusoir. Delsool. Var. de Delsau(t) ?
|
JG |
del-Sool |
V. Saule.
|
EV |
Delstanche |
-ches. Nom de résidence: anc. fr. estanche, w. stantche ‘petite digue’.
|
JG |
del-Stanche |
-Stanges. Proven. ,,De la diguette ». Stanges (L.D. à Verlaine). Etanque (Dép. St. Sauveur). N° 230.
|
EV |
Delsuc |
(NF du centre de la France). Nom d’origine: fr. topon. suc ‘hauteur, butte’.
|
JG |
Delsupexhe |
cf. Delsipech, -exhe.
|
JG |
del-Supexhe |
Proven. Dép. St.Remy-lez Dalhem.
|
EV |
Deltandre |
Deltand, -ant(e), cf. le suivant.
|
JG |
Deltenre |
Deltandre, -endre, Deltand, -ant, -ante, etc. 1422 «Henri de le Tenre» Tournai, 1540 «Quinto de le Tenre» Estinnes-au-Val, 1602-3 «Jean Deltenre» TerriersNamur; nom d’origine : la Dendre (rivière), fr. Tenre.
|
JG |
Delterre |
Probabl. var. de Deltenre (cf. Termonde < Tenremonde), avec remotivation sur fr. terre.
|
JG |
Deltête |
Fr. tête, cf. Teste; comp. aussi Delchef.
|
JG |
del–To(u)r |
Proven. La. Tour (Loc. L.D.).
|
EV |
Deltombe |
1687 «Pierre-François Deltombe» BourgNamur, 1711 « Georges Deltombe » Spontin; nom d’origine: w. tombe ‘tumulus’.
|
JG |
del-Tombe |
Proven. ,,Tombe » ou ,,Tumulus ». (L.D.).
|
EV |
Deltomme |
Néerlandisation de Deltombe; nom d’origine: néerl. tom ‘tumulus’.
|
JG |
Deltour |
1623 «Martin Deltour» DénChimay; var. de Délateur.
|
JG |
del–Train |
Proven. Le Train (Ruiss.). Nos 49, 209.
|
EV |
Deltrude |
Peut-être préposition de + Hiltrude, prénom fém. d’origine germ., nom d’une sainte de l’abbaye de Liessies (France).
|
JG |
del-Turco |
Profess. ou Proven.. Le Turco, Enseigne de cabaret. N° » 201, 248.
|
EV |
Delube |
NF attesté par GeneaNet au 17e s. en Ardèche et dans la Haute-Garonne, puis en Meurthe-et-Moselle (1676) et à Condé-sur-Escaut (1701); NF d’origine incertaine.
|
JG |
de-Lunden |
Proven. Linden (Loc.). N° 79.
|
EV |
de-Lune |
Proven. Lin ou Ligne (Loc). N° 79.
|
EV |
Delva |
Delvael, cf. Delval.
|
JG |
del–Vaen |
Proven. Vanne (L.D.).
|
EV |
Delvaille |
1289 «Noiees de le Vail», «Desiers del Vail» CensNamur; surnom: anc. fr. vaille ‘valeur’ (= qui a de la valeur) FEW 14, 133a.
|
JG |
del-Vaille |
Proven. Faille (de roche). (L.D.). V. Della Faille.
|
EV |
Delval |
-valle, Delva, -vael. 1289 «Thirions de le Val» CensNamur, 1415 «Johan Delvalle» Gozée, Collo délie val» Châtelet; var. de Délavai, cf. aussi Delvau(x).
|
JG |
del-Val |
-vaul(x), -va(x), -v(e)aux. V. Val.
|
EV |
Delvallée |
-vallez. Var. de Delavallée.
|
JG |
Delvar |
Delvart. Probabl. formes hypercorrectes de Delva, -al [JMP].
|
JG |
Delvau |
-vaus, Delvaux, -vax, Delveau, -veaux, Dellevaux. 1364 «Jehan del Vaaz chevalier» GuillLiège, 1447 «Johan Dellevaulx» Gozée, 1464 «Stassin del Waulx» Cout-Stavelot, 1505-6 «Jehan dele Vaulx» échevin d’Omezée (sur cette branche, cf. J. Évariste, Les Delvaux, hommes de fief d’Omezée, IdG n° 358 et 359, 2005, 169-195 et 229-256); var. de Délavai, Delval (w. liég. va ‘vallée’).
|
JG |
Delveau(x) |
zieVal.
|
FD |
Delvenne |
1530 «Maty del Venne», 1737 «Joan Guilleaume Delvenne » La Gleize ; nom d’origine: w. vène ‘vanne’ (nom d’origine), e.a. La Venne, w. al vène, à La Gleize (Lg).
|
JG |
Delvenne |
PlN Mnl. Venne: ven, veenland. 1298 Eustasse de le Vene, Kales (GYSS. 1963); 1398 Watelet de le Venne, Watier van den Venne, Beveren-Leie (DEBR. 1970).
|
FD |
del-Venne |
Proven. 1. ,,Vanne » (Dial.). — 2. Venne, ,,obstacle destiné à arrêter les poissons dans une rivière. (L.D.).
|
EV |
Delver(e) |
BerN van de delver, graver. 1391 meestre Woutre den Delvere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Delviemaison |
Delvies(e)maison, Delviezemaison: PlN Vièse Maison: oud huis.
|
FD |
Delvienne |
PlN W; vène, Fr. dial. verne: els (boom) (HERB.). Vgl. Lavergne, Verne. Maar i8e e. André Devienne is de vader van ça. 1700-1775 Dieudonné Delvienne, ‘s-Gravenbrakel. Alle afstammelingen heten verder Delvienne (Midd. 1991,245-259).
|
FD |
Delvienne |
W. viène ‘pièce de bois supportant les chevrons du toit’, de fr. dial. verne ‘aune’ (espèce d’arbre).
|
JG |
Delviesmaison |
Nom de résidence: de la vieille maison, avec w. vi(ye) ‘vieux, vieille’.
|
JG |
Delvigne |
Delevigne, de le Vingne. 1229-30 «Huon de le Vigne», 1275-76 «Marions de le Vigne» RegTournai, 1309 «Jehans de le Vigne» ComptesMons, 1444 «Alart dele Vigne» AidesNamur, 1602-3 «Jean délie Vigne», «l’héritage Pierre Delvigne» TerriersNamur; fr. vigne, cf. aussi Delavigne.
|
JG |
Delvigne |
zie Delavigne.
|
FD |
Delvignette |
Delavignette. 1593 «Oudon fille de Voes de la Vignette», 1600 «Hubert délie Vignette» BourgLiège, 1606 «Adrien Delvignette» BourgNamur, 1612 «Andrien del Vignette» TerriersNamur; nom d’origine: fr. vignette ‘petit terrain planté en vigne’ mais aussi nom d’enseigne, «À la Vignette» (1675) à Liège (BTD 26, 278).
|
JG |
Delvignette |
zie Vignette.
|
FD |
Delville |
1449 «Jenin dele Ville» AidesNamur; nom d’origine: de la ville, probabl. au sens ancien de w. vîye ‘village’, cf. également De-ville.
|
JG |
Delville |
Deleville: PlN Ville: stad, dorp, hoeve. 1285 Jehans de le Vile, Rijsel (SPL); 1303 Janne de le Ville, Bg. (VERKEST).
|
FD |
del–Ville |
Proven. „Ville » (L.D.).
|
EV |
Delvin |
Delvingt. Malgré l’article contracté fém. del, p.-ê. ‘du vin’ (surnom); la var. Delvingt est due sans doute à une remotivation ; comp. cependant le NF Dequinze.
|
JG |
del-Vin |
-Vyn. V. Vigne.
|
EV |
Delvinck |
Delvynck, -ijnck, Delvin(gt): PlN Pic. vinque, Lat. vinca, Fr. pervenche: maagdenpalm. Vgl. Delvinquière. 1358 Piere dele Venke, Dk. (TdT).
|
FD |
Delvincourt |
Vincourt: PlN Levincourt in Pevelenberg (Nord) of Vincourt (Seine-et-Oise) (DNF). 1269 Tiebaut de le Vincourt (DEBR. 1980); 1433 Jehan de le Vincourt, Dk. (TTT).
|
FD |
Delvinquière |
Delvainquière. 1274 «Jehans de le Venkière», «Thumas de le Vinkière» Chir-Tournai; nom d’origine: La Vinquière, à Fras-nes et Saint-Sauveur (Ht), collectif du pic. vinque, anc. fr. venche ‘pervenche’ FEW 14, 461a; cf. aussi Vinckier, Vin(c)quier, Venquier. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Van Delvinquière tot Vin(c)kier, dans De Leiegouw 33, 1991, 343-4.
|
JG |
Delvinquière |
-quiere, Delvainquière, Delvonquière: PlN Vinquière in Frasnes (H) en St-Sauveur (H): plaats waar maagdenpalm groeit. Vgl. Delvinck. 1274 Jehans de le Venkière, Thumas de le Vinkière, Dk. (SMTII). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1991,343-4.
|
FD |
Delvo |
Var. de Delva(l).
|
JG |
Delvo(o) |
zie Val.
|
FD |
Delvoet |
zie Dellevoet.
|
FD |
Delvoie |
Delvoye, -oije, Delevoy(e), -oie, -ois, Lavoye, Lavoix, Levoye, Lievois: PlN Fr. voie < Lat. via: weg. Vgl. Van de Wege. 1282 Henricus de Via; 1298 Willaume de le Voie = 1296 Willecok van den Woughe, Kales (GYSS. 1963); 1473 Martine de le Voye, Dk.(TTT).
|
FD |
Delvoie |
-voye, Delevoye, -oy. Nom d’origine: fr. voie, w. vôye ‘chemin’ ; au Pays de Hervé, où le NF, est courant, il se réfère très probabl. au topon. Vôye de Clermont-sur-Berwinne, qui s’applique à tout un quartier de la commune [JL,NFw2].
|
JG |
Delvoorde |
Delvordre: Vertaling van Van den Voorde. 1378 domum Danielis de Voorde = 1399 maisonDaniel de le Voorde, Ktr. (DEBR. 1970); 1528 Clarette dele Vorde de Haulx (RBN).
|
FD |
Delvosal |
Delvossale. 1591 «Lambert Dellevausalle» RPSpontin, 1699 «Guillaume Delvosal» Dorinne, 1711 «Barth. Delvausalle» Spontin; nom d’origine: w. topon. vocale, dimin. en -icella de lat. vallis ‘val’.
|
JG |
del-Vosal |
Proven. Foxhalle. Plus. L,D. (Est Prov. de Liège). «Petite fosse ». N° 232.
|
EV |
Delvosal(le) |
del Vozal, del Vausal: PlN W. vocale, dim. van Lat. vallis: dal.
|
FD |
Delvou(x) |
zie Val.
|
FD |
Delvoy(e) |
zie Delvoie.
|
FD |
Delvynck |
-ijnck, zie Delvinck.
|
FD |
Delwaide |
Delweye, Dewaide: PlN Waide in Trembleur (LU), (les) Waides in Cheratte, Evegnée, Neufchâteau, Petit-Rechain (LU). W. wêde < Ndl. of D. weide: wei, grasland. 1298 Wautier de le Waide, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Delwaide |
Nom d’origine ou de résidence: w. liég., malm. wêde ‘prairie, pâturage’ FEW 17, 553b.
|
JG |
del-Waide |
Proven. Waide (Dial.), „ Prairie ».
|
EV |
Delwale |
Delwaulle: Vertaling van Van de Walle. 1387 Clay dele Walle = 1392 Clais vanden Walle, Ip. (BEELE).
|
FD |
Delwalle |
Delwaulle. Traduction-adaptation fr. de Van de Walle (= du rempart), parallèle au nom du Général de Gaulle de même origine (cf. Dauzat 283).
|
JG |
Delwalque |
Sans doute var. de Dewalque, de Walk, à Waimes (Lg).
|
JG |
Delwante |
(NF mouscronnois). Nom d’origine: probabl. forme contractée de la Wandre [parfois écrit Wande ou Wante], qui aurait été le nom primitif d’une partie du cours de la Verne à Braffe, où l’on trouvait les topon. Bois de la Wandre et Drève de la Wandre (cf. J. Gorlia, Hist. de Braffe, 1949, 33-34) [MH].
|
JG |
Delwarde |
Delwart(e), Delvar(t), -arre, Delewarde, Deward, Dewar(t), Dewar(r)e, Wart(e): PlN Pic. warde, Mnl. wa(e)rde, Fr. garde: wacht, uitkijkpost. Vgl. Van der Waerde. PlN Lewarde (Nord). 1236 Colinus de le Warde = 1237 Colinus del Warde, Dk. (SMT I); 1287 Eustachius de Warde, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Delwarde |
-warte, Delewarde, Delwart. 1638 «Jacques délie Warde» Crupet; anc. fr. garde, w. varde (fréquent en toponymie), cf. Delà-garde. – Comme le NF est principalement concentré dans le Hainaut occidental, on ne peut exclure le NL Lewarde, entre Douai et Denain (Nord) dont la forme picarde serait èlwarde avce é prosthétique [MH].
|
JG |
del-Warde |
-Wart(e). Proven. La Warde, La Warte (Dép. Thieulin et La Hamaide).
|
EV |
Delwasse |
Le nom étant plutôt hennuyer, nom d’origine: pic. wasse, wache, anc. fr. gace, gasche ‘marais, endroit marécageux’, cf. 1260 «Vaas del Wasse» NécrArras.
|
JG |
del-Wasse |
Proven. Was (Dép. Ortho).
|
EV |
Delwaulle |
cf. Delwalle.
|
JG |
Delwaulle |
zie Deiwale.
|
FD |
del-Weche |
1. Profess. ,,De l’orge ». (Dialecte). — 2. Proven. V. Del-wiche.
|
EV |
Delweye |
zie Delwaide.
|
FD |
Delwiche |
Delwick, Delmiche, Wiche: PlN Ofr. guiche, Pic.-W. wiche < Lat. vitica: wingerdrank. 1523 Jehan Delwiche, Namen (RBN).
|
FD |
Delwiche |
w. nam. Dèlwitche, Delwick. 1504 «Lambert de le Wiche», 1509 «Boda de le Wiche», 1523 «Jehan Delwiche», 1537 «Jehan dele Wiche» BourgNamur, 1539 «Bodart dele Wiche de Dausoul», 1543 «Ydoulle del Wiche» CourVedrin, 1602-3 «la maison Marie Delhuiche» TerriersNamur; surnom: w. witche, wike ‘amadou, mèche de lampe’ FEW 17, 578b.
|
JG |
del-Wiche |
-wick. Proven. Wiche, ,,Endroit marécageux ». N° 231.
|
EV |
Delwit |
Le NF étant bruxellois, p.-ê. de w. (Wavre) wite, wëte ‘osier’.
|
JG |
Delwit |
W. adaptatie van Dewit? Var. van Delwick?
|
FD |
Dely |
Var. de Deli, plutôt que w. // ‘lys’, comme nom d’enseigne.
|
JG |
Dely |
zie Deli.
|
FD |
Delye |
zie Delie(n), Deli.
|
FD |
Delylle |
cf. Delille.
|
JG |
Delylle |
zie Delille.
|
FD |
Delys |
cf. Delis.
|
JG |
Delys(se) |
zie Delis.
|
FD |
Delzaert |
cf. Delsart.
|
JG |
Delzaert |
zie Desart.
|
FD |
d-Elzaert |
Proven. Elshaer (Dép. Nukerke).
|
EV |
Delzainne |
zie Delsenne.
|
FD |
Delzandre |
Delzant, cf. Delsandre.
|
JG |
del-Zandre |
Proven. De La Cendre (Dép. Braine-le-Château).
|
EV |
Delzant |
Delzandre, Delsant(e), Delsandre: Vertaling van Van den Zande. De vormen op -are zijn W. regressievormen (vendre=W. vent), waarbij associatie met Sandre een handje geholpen heeft. 1306 Hannekins dele Zande, Ip. (BEELE).
|
FD |
Delzelle |
Nom d’origine: Ellezelles (Ht).
|
JG |
Delzelle |
PlN Ellezelles (H), Ndl. Elzele. 1275 Bauduins de Eleziele, Ogy (VR 98r°); 1361 Maigne Deleselles,Dk.(TdT).
|
FD |
Delzenne |
-es, cf. Delezenne.
|
JG |
Delzenne |
-eyne, zie Delsenne.
|
FD |
Delzinne |
cf. Delsinne.
|
JG |
Delzinne |
zie De Lessine(s).
|
FD |
Delzongle |
zie Delangle.
|
FD |
Delzop |
Delzoppe. Nom d’origine: w. sope ‘sommité, sommet’ DL 601.
|
JG |
del-Zoppe |
Proven. Soppe, «Endroit bourbeux ».
|
EV |
Dema(u)ry |
Demory, Demori, Demari(e): PlN Mory = Maury (PdC). 1223 Manessiers de Moiri, Atrecht (NCJ); 1309 Thiery de Mory, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Demacq |
Surnom: moy. néerl. mac, gemac ‘aise, loisir, paix’ ?
|
JG |
Demacq |
W. uitspraak van De Maker.
|
FD |
Demadril |
-ille, Desmadril, -ille, -yl, Deman-drille. Cf. 1639 «Jan des Madry» Warneton, etc., 1711 «Mathurin de Madry» Spontin; nom d’origine: Madril [cf. Madrilène], var. de Madrid (Espagne) [FD].
|
JG |
Demadril(le) |
Madry(l), Madrijl, Madreyl, Desmadril(le), Desmadryl, -ijl, Demandrille: De Madril. PlN Madril, var. van Madrid (Castilië). Vgl. Madrileen. 1639 Andries Madry, Kemmel; Jan des Madry, Waasten (DUV.); 1685-96 M. de(s) Madrys,St.-Win. (ISB).
|
FD |
de–Maeg(h)t |
1. Sobriquet : De Maagd, «La Vierge » (Matronyme). N° 1. — 2. Proven. La S te Vierge (L.D.). — 3. Evocation d’un rôle joué dans un mystère. N° 135. — 4. N. circonstanciel de temps. Evocation (de la part du titulaire du N.) de l’époque de sa naiss. : signe de la Vierge (Zodiaque). N° 302.
|
EV |
Demaegd |
De M-, Demaegdt, Demaeght, De M-. Surnom: moy. néerl. maagd ‘jeune fille’.
|
JG |
de-Maele |
Proven. Male (Loc).
|
EV |
Demaelsie |
zie Demalzy.
|
FD |
Demaer |
Demaere, De M-, de M-. Surnom: moy. néerl. maer, mare ‘bonne réputation’.
|
JG |
de-Maere |
Car. mor. De maar, «La nouvelle ». N. d’un colporteur de nouvelles. N° 284.
|
EV |
Demaerschalck |
De M-, Demaerschalk, De M-, De Maeschalck, de M-, De Maesschalk. Nom de profession ou de dignité : moy. néerl. marschalc ‘maréchal, maréchal-ferrant’.
|
JG |
de-Maerschalck |
V. Maarschalk.
|
EV |
Demaerschalet |
zie (de) Maerschalck.
|
FD |
Demaertelaere |
De M-, Demaerteleire, De M-, Demartelaere, De M-. Surnom: moy. néerl. martelaer ‘martyr, souffre-douleur’.
|
JG |
de-Maertelaere |
V. De Martelaere.
|
EV |
de-Maesen- |
-eer, -eir(e). Mazen, ,,faire des mailles ». N. de repriseur.
|
EV |
Demaeseneer |
De M-, De Maeseneire, Demae-sener, Demaseneer, -neire. PourCarnoy 117, dérivé de Maes (la Meuse), donc surnom d’habitant de la vallée mosane.
|
JG |
de-Maesschalck |
V. Maarschalk.
|
EV |
de-Maet |
De maat, «Le compagnon ». 1. Relation sociale. N° 281. — 2. Réminiscence des gildes et métiers. N° 139.
|
EV |
Demaeyer |
De M-, Demayer, De M-. Nom de profession: moy. néerl. maeyer ‘moissonneur’ ; cf. aussi De Mader.
|
JG |
de-Maeyer |
Profess. De manier, «Le faucheur ». N° 165.
|
EV |
Demagnée |
Demange, de M-. Nom d’origine: Magnée (Lg).
|
JG |
de-Magnée |
Proven. Loc.
|
EV |
Demagny |
Magny, Magni: Magny, verspreide PlN in Frankrijk. 1308 Regnaut de Maigny, Noyon (MORLET); 1342 Joh. de Maigni, Kamerijk (CCHt).
|
FD |
Demai(s)tre |
Demaiter(e), zie Lemaître.
|
FD |
Demaiffe |
Nom d’origine: Meeffe (Lg).
|
JG |
Demaiffe |
PlN Meeffe (LU).
|
FD |
de–Maiffe |
Proven. Maffe (Loc.).
|
EV |
Demaigre |
zie Lemaigre.
|
FD |
de-Mail |
Proven. Loc.
|
EV |
Demaillinger |
zie Mauger.
|
FD |
Demailly |
zie Mailly.
|
FD |
de–Mailly |
Proven. Mahy (Dép. Enines, Chatelineau).
|
EV |
Demain |
1. BN naar de zegswijze ‘demain’: morgen. – 2. BN naar de huisnaam, b.v. 1655 La Main bleue, 1669 A la Main d’Or, Luik (RENARD 274).
|
FD |
Demain |
Demin. 1561 «Gérard Demain», 1615 «Pierre Demen» BourgNamur; probabl. ellipse de (homme) de main, comp. Denuit (= homme de nuit), mais cf. aussi 1625 «Georges de la Main» BourgNamur et 1275-76 «Copins à le Main» RegTournai, 1365 «Colart à le Main» TailleMons. – Éventuellement, nom d’enseigne, cf. 1596 «Peter Dirick délie Main de Fer» BourgLiège (cf. E. Renard, BTD 26, 274). Sur ce NF difficile à cerner, cf. DicPatRom II. 1., 714-717 (avec cartes).
|
JG |
Demainy |
cf. Demany.
|
JG |
Demaire |
(NF tournaisien). Var. (sans l’article) de Delmer, issu du topon. et hydron. Maire dans le Tournaisis [MH].
|
JG |
Demaire |
Var. van Lemaire. Vgl. ook De Meyere.
|
FD |
de-Maire |
1. Proven. Meire (Loc.). — 2. Filiat. «(Fils) du nommé Maru » (N° 102) ou ,,(Fils) de maire de la localité ». (N° 14l).
|
EV |
Demairieux |
Nom d’origine: Mairieux (Nord).
|
JG |
Demaison |
Mais(s)on: PlN Maison: huis, o.m. in St-Gérard (N) en Péruwelz (H).
|
FD |
Demaison |
Nom d’origine: fr. maison, qui peut être toponyme, ainsi: Maison, à St-Gérard (Nr).
|
JG |
Demaj |
zie Delmay(e).
|
FD |
Demal |
-alle. 1570 «Arnult Demale l’aine» BourgLiège; nom d’origine: Mal, Mail, entre Tongres et Visé (Lb).
|
JG |
Demal |
Demalle, Mal, de Mael(e): 1. Fr. vorm voor Van Ma(e)le of Van Mal(le). 1280 Lambertus de Mâle, Ip. (BEELE). – 2. PlN Mal (L). 1570 Arnult Demale, Luik (J.G.).-3. Zie de Mal.
|
FD |
D’Emal |
Démal: PlN (Eben-)Emael (LU).
|
FD |
Démal |
Nom d’origine: (Ében-)Émael (Lg).
|
JG |
Demald(e)re |
zie de Malder(e).
|
FD |
Demale: |
Wellicht De Maele.
|
FD |
de–Maleingrau |
V. Malengreau.
|
EV |
Demalgi |
zie Demalzy.
|
FD |
Demaline |
Desmalines, Desmalaine: PlN Malines, Fr. naam van Mechelen (A). 1584 Laureys de Malines, Aw. (AB).
|
FD |
de-Maline |
Proven. Malines (Loc.).
|
EV |
Demalle |
zie Demal.
|
FD |
Demalsy |
1645 «Pierre de Malsi» = 1656 «Pierre de Malsy» émigré en Suède; nom d’origine: Malzy (Aisne).
|
JG |
Demalue |
zie Mallue.
|
FD |
de-Malue |
Proven. La Mallieue (Dép. Hermalle-sous-Huy).
|
EV |
Demalzy |
Demalsy, Demaelsie, Demalgie: PlN Malzy (Aisne). 1459 Gilet de Malisy, Laon (MORLET); 1719 Anthoen Demalsi, Froidchapelle-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Deman |
De M-. Surnom: néerl. man ‘homme’.
|
JG |
Deman- |
-che, -ck. V. Dominique.
|
EV |
de-Man(n)- |
-et, -ez. Proven. Magnée et Manhay (Loc.).
|
EV |
Demanche |
cf. Démange.
|
JG |
Demanche |
Var. de Domange (= Dominique).
|
JG |
Demanche |
zie Dimanche.
|
FD |
Demande |
(NF de la région de Bastogne). Nom d’origine: Mande-Saint-Étienne, ham. de Long-champs, ou Mande-Sainte-Marie, ham. de Sibret (arr. Bastogne) [JMP] ; cf. aussi Mande.
|
JG |
Demande |
PlN Mande in Longchamp en Sibret (LX) (J.G.). Demandre, Demander: Waternaam de Mandel (vgl. Vermander). 1214 Egidius de Mandera = 1230 Egidio de le Mandre, Wielsbeke (DEBR. 1980).
|
FD |
Demandrille |
cf. Demadril(le).
|
JG |
Demandrille |
zie Demadrille.
|
FD |
Demanet |
Deman(n)ez, zie Damagnez.
|
FD |
Demanet |
-ez, w. nam. Dèmanèt, Desmanet, Damanet. 1552 «Jacques Demanneiz» Subsi-desNamur, 1616 «Lambert Desmanet» Prin-cipChimay, 1630 «Jeanne Dameagnès, dite Demanet» Nivelles, 1641 «Anne Demanet» BourgNamur, 1697 «Lambert Demanet» = «Lambert Desmanet» Romerée, 1723 «François Demanet» Saint-Aubin; sans doute dame Agnès (Anet), comp. Damanet. – Sur la famille Demanet ou Desmanet (depuis le 17e s.), cf. Le Pays gaumais, 27-28 (1966-7), 243-8.
|
JG |
Demange |
Demenge, de Monge, Dom(m)ange, Doma(i)ge, Dumange: Patr. Fr. vorm van Lat. HN Dominicus. Vgl. Dimanche 2.
|
FD |
Demangel |
-geon, -ghon: Patr. Dim. van Démange. Vgl. 1330 Domengin de Tetengne (CAO).
|
FD |
Demant |
Var. de Demande (néerl.)
|
JG |
Demany |
Demeny, Demainy. Nom d’origine: w. topon. muni (de lat. mansionile ‘habitation’) ; topon. fréquent.
|
JG |
Demany |
Many, Manit, Mannyt, -ijt: 1. PlN Masny (Nord): 1204 Mauni (TW). 1345 Thierri de Mauny, Stavoren (CCHt). – 2. Zie Duménil.
|
FD |
de-Many |
Proven. Mesnil (Loc.). n° 49, 245.
|
EV |
de-Mar- |
-é, -es, -e(s)t(s), -ez. V. Marais.
|
EV |
Demarais |
cf. Demaret.
|
JG |
Demarais |
zie Dumarais.
|
FD |
Demarb(r)e |
zie Demerbe.
|
FD |
Demarbais |
De M-, Demarbaix. 16e s. «Hano de Marbais» Châtelet; nom d’origine: Mar-bais (BrW) ou Marbaix (Ht).
|
JG |
de–Marbaise |
Proven. Marbaix (Loc.).
|
EV |
Demarbaix |
Marbaix, Demarbais, -ay, Marbais(e), Marbait, Marbé, Morbé(e), Morbee, Morobé, Morobe: PlN Marbais (WB), Marbaix (H). 1187 Heinricus de Marebais, Luik (SLL); 1278 Gerart segneur de Marbais (V.LOON 58).
|
FD |
Demarbe |
Demarbre, cf. Demerbe.
|
JG |
Demarc(h)in |
Demarsin, Marc(h)in, Marsin: PlN Marchin, W. Marcin (LU). 1382 Jehans de Marchins, Schaltin (ASM II).
|
FD |
Demarch(e) |
Marche: PlN Marche (LX). 1311 Onrriet (?) de Marche, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Demarche |
1494 «Jehan de Marche» Boninne, 1610 «maistre Symon de Marche, licen-tié» BourgDinant; nom d’origine: Marche (Lx), Marche-les-Dames (Nr), etc.; topon. fréquent.
|
JG |
de–Marche |
Proven. Marche. (Loc.).
|
EV |
Demarché |
Du Marchie, de Marchi, Marc(h)é, Marsé, Marsee, Marzee: PlN (le) Marché: het Marktplein. Vgl. Van der Mert. 1321 Willaumes dou Markiet (DEBR. 1971); 1372 Jehan dou Markiet=1399 Jehan de Marchie, Ktr. (DEBR. 2002).
|
FD |
Demarcin |
w. nam. Dèmârcin, Demarsin,de Marchin. 1602-3 «Nicolas de Marsin» Ter-riersNamur, 1631 «Jacques de Marsin» BourgNamur, 1637 «Lambert de Marsin» Nandrin, 1655 «François Demarsin» BourgNamur, 1710 «Gaspar de Marsin» Braibant; nom d’origine : Marchin, w. màrcin (arr. Huy).
|
JG |
de-Marcin |
Proven. Marchin (Loc.).
|
EV |
Demarck |
De Marck, Demarcq, de Mark, De-marke, Démarque. Nom d’origine: Marcq (Ht), etc.
|
JG |
Demarck(e) |
zie Demarcq, Demarke.
|
FD |
de-Marcken |
Proven. Marke (Loc.).
|
EV |
Demarcq |
Demarck(e), Demark(e), Démarque, Desmark: 1. PlN Marck (PdC), Marcq (H, 2x Nord, Seine-et-Oise, Ard.). 1296 Leurens de Mère; 1287 Johannis de Merk, Kales (GYSS. 1963); 1298 Johannis de March; Willelmo de Marc, Bg. (VERKEST). – 2. Zie ook Demarke.
|
FD |
de-Marcq |
Proven. Loc.
|
EV |
Demaré(e) |
–e(e), de Mare, zie Dumarais.
|
FD |
Demarecaux |
de Maréchal, zie Maréchal.
|
FD |
Demareschal |
zie Maréchal.
|
FD |
Demaret |
De M-, Demarais, Demaré, De M-, Demarest, Demarets, Demarey, -ez, De Marez, Démarrez. 1272 «Symon de Mares» PolyptVillers, 1444 «Jehan de Mares le cha-ron» AidesNamur, 1570 «Lanchelot de Maretz» CoutStavelot, 1639 «Antoine Demaret» BourgNamur, 1696 «François Demaret» Ladeuze; fr. marais, nom d’origine; cf. aussi Desma-re(t)s.
|
JG |
Demaret(s) |
-ey, -e(t)z, zie Dumarais.
|
FD |
Demareuil |
PlN Mareuil (Somme, Marne, Aisne, Oise, Seine-et-Marne enz.) of Maroeuil (PdC). 1202 Nicolaus de Maruel, Neufchâtel (ASH); 1275 Felippes de Mareolo, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Demari(e) |
zie Demaury.
|
FD |
Demaria |
De Marie. Particule de + Maria, Marie (prénoms).
|
JG |
Demaria |
Metr. Zoon van Maria.
|
FD |
Demark(e) |
Demarcke, Demarque: 1. PlN Marke (WV). Zie Van Marke. 1321 Gilles de Marke = 1340 Gillis van Marke, Ktr. (DEBR. 1971); 1332 Baude Demarke, Dk. (TdT). – 2. Zie Demarcq.
|
FD |
de-Mark(e) |
Proven. Marke (Loc.).
|
EV |
Demarle |
Demmarle: PlN Marie (Aisne), Maries (PdC, Seine-et-Marne). 1300 Gobert de Marie, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Demarlie(r) |
-ière, zie van de(r) Marliere.
|
FD |
Demarlier |
-ière. Nom d’origine: w. mârlîre ‘marnière’.
|
JG |
Demarly |
Marly: 1. PlN Marly (Nord, Aisne). 1201 Matheus de Marli, Oc. (MORLET). – 2. Zie Van de(r) Marliere.
|
FD |
Demarneffe |
De M-, de M-. Nom d’origine: Marneffe (Lg).
|
JG |
de-Marneffe |
Proven. Loc.
|
EV |
Demarquay |
Dumarquez: PlN Marquay (PdC) of Marquaix (Somme). 1227 Bauduins Markais, Atrecht (NCJ); 1387 Jehan de Markais = Jehan du Markais, Dk.(TdT).
|
FD |
Demarque |
cf. Demarck.
|
JG |
Demarque |
zie Demarcq, Demarke.
|
FD |
de-Marque |
V. De Marcq.
|
EV |
Demarquette |
zie Delmarquette.
|
FD |
Demarquilly |
Marquilly, Marquillie(r): PlN Marquillies (Nord). 1438 Jehan de Marquelies, Dk.(TTT).
|
FD |
Demarre |
De M-. Nom d’origine : fr. mare ou Marre (Meuse).
|
JG |
Demarre |
Spelling voor Demarre of De Maere.
|
FD |
de-Marré(e) |
V. Marais. De Mars. Profess. De mars, (flam.), ,,Le panier du mercier ». N. de mercier. N° 131.
|
EV |
Demarrez |
cf. Demaret.
|
JG |
Demarrez |
-é(e), zie Dumarais.
|
FD |
Demars |
De Mars. 1507 «la veuve Willame de Mars» BourgNamur; surnom d’après le nom du mois, ou nom d’origine: Mars (Ardennes). -La mention yproise 1286 «Gherart Quatre mars» contient bien sûr le nom de la monnaie.
|
JG |
Demarsin |
cf. Demarcin.
|
JG |
Demarsin |
zie Demarc(h)in.
|
FD |
Demart(a)in |
zie Maarten(s).
|
FD |
Demarteau |
-theaux. 1666 «François de Marteau» BourgNamur, 1736 «Jean de Marteau (orig. de Monteuville) » BourgLiège; généralement nom d’origine ou de résidence: fr. marteau, au sens de ‘forge avec marteau-pilon, usine à fer’.
|
JG |
Demarteau(x) |
zie Dumartaux.
|
FD |
Demartelaere |
De M-, cf. De Maertelaere.
|
JG |
Demarth |
Particule de + Marthe (prénom).
|
JG |
Demarthe |
1. Filiat. ,,(Fils) de Marthe » (Matronyme). N° 1. — 2. V. Delmarte.
|
EV |
Demarthe |
Demart(e): Metr. Zoon van Martha.
|
FD |
Demartin, |
De M-, w. nam. Dèmàrtin. Particule de + NF Martin (prénom).
|
JG |
Demary |
zie Demaury.
|
FD |
Demas |
-at, zie Dumas.
|
FD |
Demas |
Var. (sans l’article) de Delmas.
|
JG |
Demaseneer |
-neire, cf. Demaeseneer.
|
JG |
Demaseure |
cf. Demasure.
|
JG |
Demaseure |
zie Masure.
|
FD |
Demasi |
zie Demazy.
|
FD |
Demasières |
De Mazière. Nom d’origine: Maisières (Ht), etc., anc. fr. maisiere ‘muraille’.
|
JG |
Demasières |
Demazière(s), Demazier(e), Desmazières, Desmaisières, Mizières, Maizières, Mézière(s), Mézierre: PlN Maisières (H) of Maizières (o.m. PdC). Evtl. Mézières (Ard.). 1104 Godefridus de Masieres, Stavelot (ASM); 1279 Béatrice de Maisières, Atrecht (NCJ); 1383 François de Mazières = 1385 Fr. de Maisières, Lens (MARCHAI).
|
FD |
Demassieux |
PlN Massieux (Ain) of Massieu (Isère). Demassue: PlN Massul in Longlier (LX). 1317 Evrair de Massu, Trier (ASH).
|
FD |
Demassue |
Nom d’origine: Massul, w. maussu, mîssu, dépend, de Longlier (Lx).
|
JG |
de-Massue |
-Masy. Proven. Masy (Loc.),
|
EV |
Demasure |
-seure, Demazure. Nom d’origine: anc. fr. masure ‘demeure; maison et terres qui en dépendent’, d’où plusieurs topononymes; cf. aussi Masure,
|
JG |
Demasure |
zie Masure.
|
FD |
Demasy |
Demazy, w. nam. Dèmazi. 1265 «Frankes des Mazis» CensNamur, 1286 «WérisdesMasis»CartMons, 1335 «Jehan des Mazis» ComptesMons, 1519 «la veuve Philippe de Masich» BourgNamur; nom d’origine: anc. w. masi, dérivé en -icius de lat. nansiis, fréquent en toponymie (cf. DBR 15, 1958, 163-170), e.a. Mazy (Nr), ainsi qu’à Horrues, Neufvilles, etc. (Ht).
|
JG |
Demasy |
zie Demazy.
|
FD |
Demat |
De Mat, zie Dumas.
|
FD |
Demat |
Surnom: moy. néerl. mat ‘fatigué, sans force’.
|
JG |
Demathieu |
Particule de + NF Mathieu (prénom).
|
JG |
Demathieu |
Patr. Zoon van Mathieu.
|
FD |
de-Maubeuge |
Proven. Loc.
|
EV |
Demaude |
1779 «Jean Louis Demalde» Natoye; nom d’origine : Maulde (Ht).
|
JG |
Demaude |
Demode: PlN Maulde, ook Maude (H, Nord). 1286 Mikius de Maude, Dk. (RUELLE 16).
|
FD |
Demaurissen |
zie Maurits.
|
FD |
Demaury |
Demory. Ellipse de (fils) de Maury, aphérèse d’Amauri < anthrop. germ. amal-ric.
|
JG |
Demay |
1444 «Henrion bouvier de Colart de May» AidesNamur; var. (sans l’article) de Delmay ; cf. aussi Demey.
|
JG |
de–May |
1. V. Demez. — 2. N. circonstanciel de temps. N° 301.
|
EV |
Demay, |
Demaij, zie Dumet(s), Delmay.
|
FD |
Demayer |
De M-, cf. Demaeyer.
|
JG |
Demazière(s) |
-ier(e), zie Demasières.
|
FD |
Demazure |
cf. Demasure.
|
JG |
Demazure(s) |
zie Masure.
|
FD |
Demazy |
cf. Demasy.
|
JG |
Demazy |
Demasy, Demasi, Dumasy, Dumazy, Dumazie, Masi(t), Masy, Mazy: PlN Mazy (N), Masy in Horrues (H), Neufvilles (H), Mazy in Itter (WB). 1286 Henris dou Masich, H (SMTII).
|
FD |
de-Mazy |
Proven. Mazy (Loc.).
|
EV |
Dembiermont |
Dimbiermont. Var. de Damb(i)ermont.
|
JG |
Dembiermont |
zie Dambermont.
|
FD |
Demblon |
-ond, Dimblon, Damblon, Danblon. 1552 «Toussaint Demblon» CoutStavelot; nom d’origine: Néblon, w. (èn-)èblon, à Ouffet (arr. Huy).
|
JG |
Demblon(d) |
zie Damblon.
|
FD |
d-Emblon(d) |
Proven. De Néblon. N° 49.
|
EV |
Dembly |
Nom d’origine: Ambly (Nr).
|
JG |
Dembly |
PlN Ambly(N).
|
FD |
Dembour |
-ourg, Dimbour, -ourg. 1531 «Henry Dembourg», «Hiérosme Dembourgh» BourgNamur; nom d’origine: Embourg (Lg).
|
JG |
Dembour(g) |
Dimbour(g), Dambour(g): PlN Embourg (LU). 1359 Colar d’Embour, Luik (SLLIV).
|
FD |
de–Méan |
Proven. Loc.
|
EV |
Demecheleer |
Ethnique: habitant de Mechelen, fr. Malines (Anv).
|
JG |
Demedts |
De M-, cf. Demets.
|
JG |
de-Medts |
V. Mets.
|
EV |
Demee |
Demé, zie Dumets.
|
FD |
Demeekeleer |
Surnom: moy. néerl. makelaar, maeke- ‘courtier, maquignon’.
|
JG |
Demeel, |
zie Demelle.
|
FD |
Demeer |
1358 «Henrico dicto de Meer» Cart-ValDieu, 1444 «Thiri de Meer» TerreJauche, 1591 «Renier de Meer» BourgLiège; probabl. adaptation néerl. de Lemaire [FD].
|
JG |
Demeersman |
De M-, Demeersseman, de Merschman, Demeerman, De Meirsman, Demersman, De M-. Nom de profession: moy. néerl. merseman, meerse ‘marchand, mercier’.
|
JG |
de-Mees |
Car. mor. De Mees, ,,La mésange ». N08 288, 292.
|
EV |
Demeester |
De M-, de M-, Demeestere, Demeestère, Demiester. 1641 «Antoine de Meester» BourgNamur; nom de charge: moy. néerl. meester ‘maître’.
|
JG |
de-Meester(e) |
Profess. De Meester, ,,Le maître » (d’école ou autre). N° 136, 142, 176.
|
EV |
Demeffe |
de Meef: PlN Meeffe (LU). 1317 Hellinus de Meffe (HERB. 1947,78); 1398 François de Meffe, Luik (ISP).
|
FD |
Demeffe |
w. nam. Dèmèfe. Nom d’origine: Meeffe (Lg).
|
JG |
de-Meffe |
Proven. Loc.
|
EV |
Demeiere |
Nom de profession: moy. néerl. meyer ‘maire, métayer’.
|
JG |
Demeillier |
cf. Demellier.
|
JG |
Demeillier |
-iez, de Meileir, zie Demellier.
|
FD |
Demeire |
De M-. Nom d’origine: Meire (FlOr) et plusieurs hameaux.
|
JG |
Demeire |
zie Lemair(e), de Meyer(e).
|
FD |
Demeiter |
zie Lemaître.
|
FD |
Demel |
De M-, Demelle. Nom d’origine: Melle (FlOr) ou Melles (Ht).
|
JG |
de-Mel |
Proven. Melle (Loc.).
|
EV |
Demel(le) |
Demeel: 1. PlN Melles (H). 1289 Jehans de Melle; 1309 Jehans de Melles, Dk. (TdT). – 2. PlN Melle (OV).
|
FD |
de-Melais |
Proven. Mellier (Loc.).
|
EV |
Demelen |
Demel(l)in: 1. PlN Melen (LU). 1334 Rennekin de Melins, Tg. (SLL III). – 2. Zie Demelin.
|
FD |
Demelenne |
Demelinne, Demlenne: PlN Melinne in Soy-lez-Durbuy (LX).
|
FD |
Demelenne |
-inne, Demlenne. Nom d’origine: Melinne, w. à m’lène, à Soy-lez-Durbuy (Lx).
|
JG |
de-Mélenne |
Proven. Melen (Loc.).
|
EV |
Demelie(r) |
zie Demellier.
|
FD |
Demelin |
1265 «Dame Ysabiaus de Melins» CensNamur, 1265 «dominus Johannes miles de Melen», 1276 « Anseas de Melen» CartVal-Benoît, 1289 «Bauduins de Melin» CensNamur, 1323 «enfans Aimeri de Melen» Cart-ValBenoît, 1334 «Hanin de Melin», 1365 «Jehan de Melin coutelier» TailleMons, 1449 «Lambillon de Melin» AidesNamur, 1474 «Wilheme de Melen» PrincipLiège; nom d’origine qui, dans les mentions anciennes, se réfère aussi bien à Melen (Lg) et Melin (BrW) qu’à Meslin-l’Évêque (Ht), mais qui comme NF hennuyer, représente sans doute ce dernier.
|
JG |
Demelin |
Demellin, Demelen: 1. PlN Melin, Ndl. Malen (WB). 1277 Jehans de Melijn (PEENE); 1450 Aernoud Demelin, Aat (PARM.). – 2. PlN Molins-sous-Orche (Côte-d’Or) = Melin. 1384 Vauthier de Melin (MARCHAL). – 3. Zie Demelen.
|
FD |
de-Mélinne |
Proven. Melin (Loc.).
|
EV |
Demelle |
cf. Demel.
|
JG |
Demellier |
Demeillier, -iez, de Meileir, Demelie(r), Dumelie, Demely, Demolie: 1. PlN Mellier (LX). 1188 Theodoricus de Maslier = 1190 Th. de Maliers, LX (CAO). – 2. PlN Mellier-Essart in Auxi-le-Château (PdC). – 3. Uit Dumellier. PlN Mellier. Ofr. meslier: mispelboom. 1676 Mahieu du Mulier; 1729 C.C. Dumelier, Pop. (V.HILLE 1969).
|
FD |
Demellier |
Demeillier. Nom d’origine: Mellier (Lx).
|
JG |
Demellin |
cf. Demelin.
|
JG |
Demely |
zie Demellier.
|
FD |
Demenge |
zie Démange.
|
FD |
Demenil |
Demeny, zie Dumenil.
|
FD |
Dementis |
Wsch. spellingvar. van De Monty.
|
FD |
Demeny |
cf. Demany.
|
JG |
Demerbe |
Demierbe, Demarbe, Demarbre (var. remotivée sur fr. marbre). 1634 «Maître Jan Demerbe» Nalinnes; nom d’origine: Merbes-Sainte-Marie ou Merbes-le-Château (arr. Thuin).
|
JG |
Demerbe(s) |
Demierbe, Demierpe, Demarb(r)e, Merbes: PlN Merbes (H). 1131 Anselmus de Merbiis et Geluidis uxor ejus dederunt quoddam alodium apud Merbias (SMTI); 1281 Colars de Mierbes, Bergen (ARNOULD 29).
|
FD |
de-Merbe(s) |
Proven. Merbes (Loc.)
|
EV |
Demerchy |
Dumercy, Mercy: PlN Mercy (Meurthe-et-Moselle, Allier, Yonne). 1138 Theodericus de Merceio, Verdun (CAO).
|
FD |
de–Merechy |
Proven. Mercy.
|
EV |
Demerie |
Dumery, Demery, Dem(e)urie, Mer(r)y, Mérie, Merrie, Meri, Meery: PlN Méry (Aube, Oise, Seine-et-Marne, Marne, Calvados, Cher), in Tilff (LU), Merri (Orne), Merry (Yonne). 1349 Simons Demeri, Dk. (TdT); 1380 Stéphane de Meriaco = 1399 Estevene de Mery, Ktr. (DEBR. 1970); 1736 George de Mery = 1787 Georgius Dumerij, Hove H – Bg.(VS 1972,343-356). – Lit.: BdS 1988, nr. 3, 12.
|
FD |
Demerisse |
cf. De Meurisse.
|
JG |
Demerisse |
zie Maurits.
|
FD |
Demerlière |
-ier(e), -ie, zie van der Marliere.
|
FD |
de-Mérode |
N. de princip. all. Meirode. N° 216.
|
EV |
Demerre |
zie Lemair(e).
|
FD |
Demerrisse |
-ysse, zie Maurits.
|
FD |
Demersman |
De M-, cf. Demeersman.
|
JG |
de–Merten |
Proven. (Loc.).
|
EV |
Demery |
zie Demerie.
|
FD |
Demesmacker |
-aecker, De M-, Demesmae-ker, De M-, Demesmaker, Demessemacker, -aeker, De M-. Nom de profession : moy. néerl. mesmaker, messe- ‘fabricant de couteaux’.
|
JG |
Demesse |
(NF hennuyer). 1705 «Jean de Messe» Tamines; p.-ê. surnom de celui qui servait la messe ou qui y assistait, mais un nom d’origine est tout aussi envisageable, par ex. Metz, chef-lieu du départ, de la Moselle, dont la prononciation traditionnelle coïncide [MH].
|
JG |
Demesse |
zie Metz.
|
FD |
Demessemacker |
-aeker, cf. Demesmacker.
|
JG |
Demessine |
-ines. 1292 «lehan de Menchines» = 1294 «lohannis de Messines» Courtrai; nom d’origine: Mesen, fr. Messines (FlOcc); cf. aussi Mesme(s), Missinne [FD].
|
JG |
Demessine(s) |
Messines, Messin(n)e, Missin(n)e, Myssyn(n)e, Messeine, -eyne: PlN Mesen (WV), Fr. Messines. 1292 lehan de Menchines = 1294 Iohannis de Messines, Ip. (BEELE).
|
FD |
Demestre(s) |
zie Lemaître.
|
FD |
Demet |
Demette. Forme apocopée du suivant.
|
JG |
Demet |
zie Dumet(s).
|
FD |
de–Met(s) |
Proven. Mets.
|
EV |
Demet(t)re |
Demette(r), zie Lemaître.
|
FD |
Demeter |
Nom de métier: moy. néerl. meter ‘mesureur’.
|
JG |
Démets |
De M-, Demedts, De M-, De Mits. 1638 «Antomus Demitz» émigré en Suède; nom de métier: moy. néerl. mets, metse ‘maçon’.
|
JG |
Demetsenaere |
De M-. Nom de métier: moy. néerl. metsenaer ‘maçon’.
|
JG |
Demette |
cf. Demet.
|
JG |
de–Mettre |
Profess. De Meter, ,,Le mesurier ».
|
EV |
Demetz |
1. Zie Mets. – 2. Zie Dumet(s). – 3. Zie Metz.
|
FD |
Demetz |
De M-. 1444 «Jehan de Metz cordier» AidesNamur, 1496 «Jehanne de Metz» Justi-ceBastogne, 1503 «Jacques de Metz», 1549 «Pierchon Demetz» BourgNamur, 1612 «la veuve Pierson de Metz» TerriersNamur; nom d’origine: Metz (Moselle), comp. Demesse, mais aussi en Wallonie, le topon. me (lat. mansus) comme Meiz, o me à Stavelot (arr. Verviers), Metz, lès me à Fontaine-l’Évëque (arr. Charleroi), cf. BTD 9, 80 [JL, NFw].
|
JG |
Demeugere |
Wvl. hypercorrect voor Demeure.
|
FD |
Demeulder |
De M-, Demeuldre, Demuylder, De M-, Demolder, De M-, Demulder, De M-. Nom de métier: moy. néerl. molder, mvl-der ‘meunier’.
|
JG |
Demeulebroeke |
zie (van) Meulebroeck.
|
FD |
Demeulemeester |
De M-, de M-, Demeule-meste, -ster. Nom de profession : moy. néerl. molenmeestei; mole- ‘inspecteur de moulins’.
|
JG |
Demeulenaer |
De M-, Demeulenaere, De M-, Demeuleneere, De Meuleneire, De Muele-naere, Demeunelaere. Nom de métier: moy. néerl. molenaer ‘meunier’.
|
JG |
Demeulier |
zie Mulier.
|
FD |
Demeunier |
Particule fr. de ou article néerl. de + Meunier.
|
JG |
Demeunier |
zie Meunier.
|
FD |
Demeur |
1294 «Marsile de Demeur» CensNamur; p.-ê. nom d’origine: Meux, 1265 «Meur» (Nr), cf. 1289 «Durions de Meurs» CensNamur, 1561 «Otteletde Meurs», «Jehan des Meures» BourgNamur; ou bien var. de néerl. De Moor (= le Maure, de teint foncé) [FD].
|
JG |
Demeur(e) |
de Muer, de Meur, de Muur: 1. Ofr. demuere, demeure: vertraging, verblijf. EN. – 2. PlN Meure(s) (Jura, Hte-Marne, Nièvre). – 3. Het kunnen ook Ovl. var. zijn van De Moor.
|
FD |
de–Meur(e) |
V. De Meux.
|
EV |
Demeurant |
-ont. Surnom: anc. fr. demorant ‘qui retarde; lambin’ FEW 3, 38a.
|
JG |
Demeure |
Surnom: anc. fr. demore ‘retard’, fr. demeure FEW 3, 38a plutôt que var. de De-meur [FD].
|
JG |
Demeurie |
zie Demerie.
|
FD |
Demeurisse |
zie Maurits.
|
FD |
Demeuront |
cf. Demeurant.
|
JG |
de–Meurs |
Proven. 1. Meux (anc. Meur) (Loc.). N° 73. — 2. Meurs (Loc. allem.).
|
EV |
Demeus |
Demeûs, zie Meus.
|
FD |
de-Meus(e) |
Proven. (De la région) de la Meuse (fleuve). N° 230.
|
EV |
Demeuse |
In geen geval de riviernaam de Maas, La Meuse, want dan zou de FN Del(a)meuse luiden. Een nog niet geïdentificeerde PlN M(e)use. 1356 Tonar de Muze, Lantremange (SLLIV).
|
FD |
Demeuse |
s.d. «Johannis de Mosa» ObitHuy, 1272 «lohannis de Mosa» PolyptVillers, 1379 «Ameles dis de Muese de Flemale» Guill-Liège, 1544 «Jehan de Meuse» CoutStavelot, 1736 «Jean-Thiry de Moeuse» BourgLiège; nom de résidence: riverain de la Meuse (fleuve). – On notera en outre que Demeuse fut le nom donné à deux enfants trouvés à l’hospice (le long de Meuse) à Namur en 1795 et 1796 (Destray 59).
|
JG |
Demeuter |
De M-, De Meutter. Surnom: néerl. imiter ‘séditieux’.
|
JG |
Demeutre |
zie de Muyter.
|
FD |
de–Meux |
-Meur(e). Proven. Loc. Anciennement Meur. N° 49.
|
EV |
de–Meuzoy |
Proven. ,,Endroit moussu, humide ».
|
EV |
Demey |
De M-, De Mey, cf. Demeij.
|
JG |
Demey |
zie de Mey.
|
FD |
Demeyer |
De M-, Deraeyere, De M-, au génitif: Demeyrs. Var. de Demeiere.
|
JG |
Demeyre |
Spelling voor De Meyere Demman(e), zie de Man. of Demaire, wat naar de bet. op hetzelfde neerkomt.
|
FD |
Demeyst |
-eyts, -ez, zie Dumet(s).
|
FD |
de-Meyst |
Proven. Meysse (Loc.).
|
EV |
Demez |
1289 «Jehans de Meis» CensNamur, 1334 «Andruet des Meis» ComptesMons, 1444 «Thiri de Meis» TerreJauche, 1524 «Johan de Meez» DénStavelotMy, 1545 «Laurent de Meetz» BourgNamur; var. (sans l’article) de Delmé.
|
JG |
de-Mez |
Proven. Mas, mez, ,,Habitation rurale. N° 245.
|
EV |
Demi |
Demy, Démy: PlN My (LX).
|
FD |
Demiddel. |
Comme le suivant, surnom de l’intermédiaire (dans une affaire, etc.).
|
JG |
d’Emienne |
V. D’Emine.
|
EV |
Demierbe |
cf. Demerbe.
|
JG |
Demierbe |
Demierpe, zie Demerbes.
|
FD |
de-Mierbe |
Proven. Merbes (Loc.).
|
EV |
Demies |
Demie (NF de la région de Morlanwelz et Tubize). Peut-être nom d’origine, par ex. Ergnies (Somme), Ergny (PdC) ou Regny (Aisne), avec dépalatalisation du gn en domaine picard [MH]. Une var. de Dernier, Derny, semble moins probable.
|
JG |
Demies(se) |
Demisse: W. uitspr. van De Miêster=De Meester, met dial. reductie.
|
FD |
Demiesse. |
Var. w. (par réduction consonantique) de De Miester = De Meester?
|
JG |
Demiester |
cf. Demeester.
|
JG |
Demil |
De Mil. Surnom: moy. néerl. mil ‘millet’ ou bien moy. néerl. mid, mil ‘poussière (de tourbe ou de bois)’.
|
JG |
de-Mil |
Proven. Mille (Dép. Tourines-la-Grosse).
|
EV |
Demil(l)ecamps |
-quand, zie Millecamps.
|
FD |
Demil(l)y |
PlN Milly (Seine-et-Oise). 1383 Jean de Milly(MARCHAL).
|
FD |
Demilde |
De M-, cf. De Milt.
|
JG |
Demilie(r) |
Wsch. var. van Demilly. Demilier kan hypercorrect zijn.
|
FD |
de-Milier |
Proven. Mellier (Loc.).
|
EV |
Demille |
Demylle. Nom d’origine: soit (Ham-me-)Mille (BrW) mais la forme ancienne en est «Melen», soit Milst à Marcq, cf. 1480-82 et 1524 «Jehan de Mille» et «1649 «Nicolas van Milst» Enghien [BR].
|
JG |
Demille |
Demylle: PlN (Hamme-)Mille (VB).
|
FD |
Demillecamps |
-quand. Nom d’origine: Mil-camps, à Rebecq-Rognon (BrW).
|
JG |
Demily |
Nom d’origine: Milly (Seine-et-Oise), etc.
|
JG |
Demin |
cf. Demain.
|
JG |
Demin |
Demin(n)e, zie de Min.
|
FD |
Demine |
Deminne, sans doute aussi De Min. Surnom: moy. néerl. min, minne ‘amour, amitié’ ou moy. néerl. minne ‘nourrice’. – Un nom d’origine: Émines (Nr) est également possible, cf. 1494 «Gillo d’Emynnes» Bo-ninne, 1498 «Jacques Démines», 1515 «Pie-rart Deminnes» BourgNamur; cf. également Dermine.
|
JG |
d’-Emine |
Proven. Emines (Loc.).
|
EV |
Deminie |
zie Dumenil.
|
FD |
Deminten |
cf. de Menten.
|
JG |
de–Miomandre |
Proven. L.D. (France).
|
EV |
Demisse |
Surnom : moy. néerl. misse, mis ‘messe’ ; cf. Demesse.
|
JG |
Demisse |
zie Demiesse.
|
FD |
Demissy |
Nom d’origine: Missy, nom de trois localités du départ, de l’Aisne.
|
JG |
Demissy |
PlN Missy (sx Aisne, Calvados).
|
FD |
Demitri |
zie Dimitri.
|
FD |
Demlenne |
cf. Demelenne.
|
JG |
Demlenne |
zie Demelenne.
|
FD |
Demmarle |
zie Demarle.
|
FD |
Demmer(s) |
zie Diemer.
|
FD |
Demmin |
zie de Min.
|
FD |
Démo |
zie de Meaux.
|
FD |
Demode |
zie Demande.
|
FD |
Demoen |
(NF de Flandre, plus rare en Hainaut). Nom de parenté: moy. néerl. moene, moen ‘tante’ [JH] ou var. néerl. de Dumon(t), Demont [FD]. – Très éventuellement, nom d’origine: avec la préposition fr. de introduisant un NL, Moen, top. flamand situé en Flandre occidentale entre Tournai et Courtrai, autrefois partagé entre l’ancien Tournaisis et le comté de Flandre [MH].
|
JG |
Demoen |
zie Dumont.
|
FD |
Demoey |
Surnom: moy. néerl. mooy, moy ‘joli’.
|
JG |
de-Moffarts |
Proven. Mofa (Dép. Jalhay).
|
EV |
Demogue |
Démo-. Nom d’origine: Mogues (Ardennes).
|
JG |
Demogue |
Demôgue: PlN Mogues (Ard.). 1359 Jehans de Mogres, Ivois (Ard.) (CAO).
|
FD |
Demoing |
Nom d’origine: Moingt (Loire).
|
JG |
de--Moing |
Proven. Mouhin (Dép. Waremme). V. De Muynk.
|
EV |
Demoiny |
Nom d’origine: Moi(s)nil, w. mwin.ni, fréquent en toponymie wallonne.
|
JG |
Demoiny |
PlN Moisnil in Maizeret (N), Moinil in Burdinne (LU) en Orchimont (N).
|
FD |
Demoisau |
zie Damoiseau(x).
|
FD |
Demoisy |
Nom d’origine: Moisy (Loir-et-Cher), etc.
|
JG |
Demoisy |
PlN Moisy (Loir-et-Cher).
|
FD |
Demoitelle |
(NF de la région mosane). Pour E. Renard (BTD 26, 259), ce NF représenterait la forme w. liég. de mwètèye ‘du milieu’, cf. Demoitié (qui suit).
|
JG |
de-Moitelle |
Proven. Martel (L.D.).
|
EV |
Demoitie |
-ié. Fr. de moitié, surnom de celui qui partage une maison, cf. Demoitelle (qui précède) et Delmoitié.
|
JG |
Demoitié |
zie Delmoitié.
|
FD |
de-Moitié |
Proven. 1. Mortier (Dial.) (Loc.). — 2. Meitié, ,,Mé- tairie ». L.D. Synon, : Delmoitié.
|
EV |
Demol |
De M-, Demole, de Moll. 1283 «Gode-fridus de Molle» CartValDieu, 1502 «maistre Pol de Mol» AidesHainaut, 1536 «Jo. de Molle», 1557 «Foillin de Molle» Fosses-la-ville, 1583 «Antoine Demol (orig. de Maastricht)» BourgLiège, 1591 «Adrienne de Mol» BourgLiège; nom d’origine: Mol (Anv) mais aussi surnom: moy. néerl. mol ‘doux, faible’.
|
JG |
de-Mol |
Proven. Mail (Loc.).
|
EV |
de-Mol(l)in(g) |
V. Moulin.
|
EV |
Demolder |
De M-, Demolde (forme apocopée), cf. Demeulder.
|
JG |
Demole |
cf. Demol.
|
JG |
Demole |
Fr. grafie van De Mol of De Moll.
|
FD |
de–Molembaix |
Proven. Loc.
|
EV |
Demoléon |
Nom d’origine: Moléon (Gers); cf. aussi Mauléon.
|
JG |
Demoléon |
PlN Moléon (Gers).
|
FD |
de-Molie |
Proven. Morlies (Dép.Maubray).
|
EV |
Démolie |
zie Demellier.
|
FD |
Demolière |
Demoulière: PlN Molière (Ardèche, Lot, Tarn), ook Molières (verspreid).
|
FD |
Demolin |
-ollin, Demollein, De M- (forme néerl.). 1265 «Willemart de Molins» Cens-Namur, 1679 «Jean Demolin», 1680 «André Demollin» BourgNamur; nom de résidence: w. molin ‘moulin’, avec w. de ‘du’.
|
JG |
Demolin |
zie Dumoulin.
|
FD |
Demollein |
Demollin(g), zie Dumoulin.
|
FD |
Demolon |
Nom d’origine: sans doute Mâlon, w. môlon, à Écaussinnes d’Enghien (Ht), mais le NF est plutôt hesbignon.
|
JG |
Demolon |
PlN Mâlon, W. môlon, in Ecaussines (H).
|
FD |
de-Molon |
V. Demblon.
|
EV |
Demols |
zie (de) Mol.
|
FD |
Demon |
zie Dumont.
|
FD |
de-Mon |
-Monceau. V. Mont.
|
EV |
Demonceau |
1773 «Nicolas Demonceaux» NP-Louette; nom de résidence: Monceau, topon. fréquent (= petit mont), e.a. Monceau-en-Ar-denne (Nr), etc.
|
JG |
Demonceau |
-chaux, -cheux, zie Monceau.
|
FD |
Demonchy |
Dumonchy, Monchy, Monsy: PlN Monchy (4x PdC, 2x Oise, Somme, Seine-Mar.). 1235 Simonem de Monci, Atrecht (NCJ); 1248 Johannes de Monchy, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Demoncour |
-court. Nom d’origine : Montcourt, Moncourt (Haute-Saône).
|
JG |
Demonie |
Probabl. nom hybride : article néerl. de + Monnier [FD].
|
JG |
Demonie |
zie Mon(n)ier.
|
FD |
Demons |
1. PlN Mons, Ndl. Bergen (H). 1283 Anniès de Mons, Dk. (TTD). – 2. PlN Mons (LU) en in Bombaye, Flémalle, Melen (LU). 1259 Radulpho de Mons, Luik (AVB).
|
FD |
Demonseau |
zie Moncea(u).
|
FD |
Demont |
1294 «Jehans Demont» CensNamur; var. de Dumont. -Comme NF flam., var. de Demondt.
|
JG |
Demont |
zie Dumont, de Mond(t).
|
FD |
de–Mont(e) |
V. Mont.
|
EV |
de-Montblanc |
Proven. L.D.
|
EV |
Demonte |
Demonté, zie Dumont.
|
FD |
Demonte |
Néerlandisation ou latinisation de Demont.
|
JG |
Demonté |
1780 «Jean-Martin Démonté» Charleroi ; var. de Demonty ?
|
JG |
Demonthy |
zie De Monty.
|
FD |
Demontigny |
de M-. 1627 «Gielet de Montigny » émigré en Suède ; nom d’origine : Montigny, topon. fréquent (lat. montiniacum).
|
JG |
de-Montpellier |
Proven. Ville fr. N° 217.
|
EV |
Demonts |
zie Dumont.
|
FD |
Demonty |
Demonthy. Nom d’origine: Monty, à Charneux (Lg), etc., topon. fréquent (lat. montile).
|
JG |
de-Monty |
Proven. Dép. Charneux et Corroy-le-Château.
|
EV |
Demoor |
De M-. 1676 «Sébastien de More» RuageAth; surnom: moy. néerl. moor ‘Maure, de teint foncé’.
|
JG |
Demoortel |
De M-. Surnom : moy. néerl. mortel,moortel ‘mortier’, topon. fréquent.
|
JG |
de-Moortel |
De Mortel, ,,Le mortier, la poussière. Profess. N° 131. Synon. : Demoorter.
|
EV |
de–Mooy |
-Moye, -Moyer. Car. phys. De Mooie, ,,Le beau ». De mooiere, ,,Le plus beau (des deux frères) ». N° 252.
|
EV |
Demorcy |
Demorsy: PlN Morchies (PdC). 1340 Bartholomaeus de Morchies de Beaurevoir (MORLET).
|
FD |
Demorcy |
Nom d’origine: Morchies (PdC)?
|
JG |
Demori |
zie Demaury.
|
FD |
de-Morialmé |
Proven. Morialmé. (Loc).
|
EV |
Demoricour(t) |
PlN Moncourt (Moselle, Seine-et-Marne), Montcourt (Haute-Saône, Seine-et-Marne).
|
FD |
Demorsy |
zie Demorcy.
|
FD |
de–Morsy |
Proven. Moircy (Loc.).
|
EV |
de–Morteau |
Proven. Lamorteau (Loc.).
|
EV |
de-Morteuil |
V. De Morteau.
|
EV |
Demortie(r) |
zie Mortier(s).
|
FD |
Demortier |
1500 «Bertrand de Mortier» Guill-Liège; nom d’origine: Mortier (Lg); plusieurs topon.
|
JG |
de–Mortier |
Proven. Loc.
|
EV |
Demory |
cf. Demaury.
|
JG |
Demory |
zie Demaury.
|
FD |
Demot |
De M-, Demote, -otte. Nom d’origine: moy. néerl. mote ‘motte féodale’.
|
JG |
Demot(te) |
Demote, De Mote, zie Delamotte.
|
FD |
de–Mot(te) |
Proven. V. Motte,
|
EV |
Demotie(r) |
zie Dumoutier.
|
FD |
de-Mou(s)t- |
-ier, -iez. Proven. Loc. et L.D. ,,Mo(na)stère ». N° 245.
|
EV |
Demou(s)tier |
-iez, zie Dumoutier.
|
FD |
Demoucelle |
Demous(s)elle, Desmoucelles: PlN Moucelle < Moncelle/Monc(h)eau: heuvel. Moncheaux bij Rijsel: 1144 Moncelles (TW). Voor de ou, vgl. Poncin/Poucin, Pouseele < Ponchel. 1229 Willelmus de Moncel, Comp. (MORLET).
|
FD |
Demoucelle |
-selle, Desmoucelles (faux plur.?). Nom d’origine: la Moselle (rivière), w. arch. Muzèle.
|
JG |
de-Moucelle |
Proven. 1. Morcelle. (Dép. La Hamaide) (Dial.). — 2. (Région) de (la) Moselle. (FI.).
|
EV |
Demoucron |
1279-80 «Colins de Mouskeron», «Jehande Mouskeron li cordewaniers» Reg-Tournai; nom d’origine: Mouscron (Ht).
|
JG |
Demoulière |
zie Demolière.
|
FD |
Demoulin |
Fr. moulin, surnom d’un individu habitant un moulin.
|
JG |
Demoulin |
zie Dumoulin.
|
FD |
de-Moulin |
V. Moulin.
|
EV |
Demous(s)elle |
zie Demoucelle.
|
FD |
Demoussaud |
Mousseau, -ault, -iaux: 1. Verspreide PlN Mousseaux (o.m. Eure, Seine-et-Oise, Seine-et-Marne), dim. van mousse: mos. Id. aïs Mossiat. – 2. Evtl. var. van Demonceau. Vgl. Poncin = Poucin, Demoucelle.
|
FD |
Demoustier |
De M-, Demoustiez, Demoutier, -iez. Nom d’origine : Moustier (Nr et Ht), anc. fr. moustier ‘monastère, église’.
|
JG |
de-Moüy |
Proven. Mouhy(prez) (Dép. Wanne). Nos 71, 205, 236.
|
EV |
DE–Moye |
-Moyer. V. De Mooy.
|
EV |
Demoyer |
De M-, cf. Demuyer.
|
JG |
de-Moyter |
V. Demeuter.
|
EV |
Demptinne |
1544 «Collin Demptines» Bourg-Namur; nom d’origine: Emptinne (arr. Dinant) ou Hemptinne-lez-Egezée (arr. Namur).
|
JG |
Demptinne |
Dentin(n)e: PlN Emptinne (N). 1588 Simon d’Emptinne; 1661 d’Emptynnes = Demptinne (vader van) 1658 N.P. Dentine, Dinant (Midd. 1967,10-19).
|
FD |
Dems |
Var. van Daems?
|
FD |
Demseaux |
cf. Damseaux.
|
JG |
de-Muenynck |
V. Monk.
|
EV |
Demul |
De M-. Surnom: moy. néerl. mul ‘poussière (de tourbe ou de bois)’.
|
JG |
Demul |
Profess. ou Proven. De Meule», ,,Le moulin ». Nos 131, 148.
|
EV |
Demulder |
De M-, cf. Demeulder.
|
JG |
Demulier |
-ie(s), -iez, Demullie(r), zie Mulier.
|
FD |
Demulier |
-iez, Derouiller, Desmullier. 1442 «Lotard des Muliers» Marcq-en-Baroeul [FD]; d’anc. fr. millier ‘muletier’, avec article néerl. ou prépos. fr. de.
|
JG |
Demulies |
NF attesté dans le Nord à Marquillies en 1815 (GeneaNet); var. de Demulier qui précède.
|
JG |
Demunck |
De M-, de M-, Demuynck, De M-. Surnom: moy. néerl. monic, munc ‘moine’.
|
JG |
de-Munck |
V. Monk.
|
EV |
Demunster |
Nom d’origine: moy. néerl. monster, munster ‘monastère, église’, fréquent en toponymie germ. (e.a. Munster, All.).
|
JG |
Demunter |
De M-. Nom de métier: moy. néerl. munter ‘monnayeur’.
|
JG |
de-Munter |
Profess. ,,Le monnayeur » Synon. : Monnoyer. N° 142.
|
EV |
Demurie |
zie Demerie.
|
FD |
Demuro |
zie Morel.
|
FD |
Demus |
Niet ‘de Mus’, maar de D. FN Demus. Patr. Korte vorm van HN Nicodemus. 1530 Demus Schwartzmann, Ulm (BRECH.).
|
FD |
Demuth |
D. FN Mhd. dêmuot: deemoedig, bescheiden. BN. 1293 Heinr. dictus Diemuot, Freiburg (BRECH.).
|
FD |
Demuth |
Surnom : moy. néerl. mut, muet ‘ardeur, courage’.
|
JG |
de-Muth |
1. Car. mor. De Moed, ,,Le courage ». N. d’H. courageux. N° 282.
|
EV |
Demuyck |
Surnom: moy. néerl. muke, muyke ‘fétu pour tirage au sort, lot’.
|
JG |
Demuylder |
De M-, cf. Demeulder.
|
JG |
Demuynck |
De M-, cf. Demunck.
|
JG |
de-Muynck |
V. Monk.
|
EV |
Demuyser |
De M-, cf. Demeusere.
|
JG |
de-Muyser(e) |
Car. mor. De Muiser, ,,Le rêveur,le penseur ». (Ane. néerl.) (Comp., anc. fr. : Muser, ,,penser »). N° 278.
|
EV |
Demuyt |
De Muyt. Surnom: moy. néerl. muyte ‘sédition’, ou apocope du suivant.
|
JG |
de-Muyter |
Car. mor. De Mutter, ,,L’insurgé ». N° 258.
|
EV |
Demy |
Démy. Nom d’origine: My (Lx).
|
JG |
Demy |
zie Demi.
|
FD |
de-My |
Proven. Loc.
|
EV |
Demyck |
Surnom: moy. néerl. micke, mie ‘miche (de pain)’.
|
JG |
Demylle |
cf. Demille.
|
JG |
Demylle |
zie Deraille.
|
FD |
Demyttenaere |
Dérivé de moy. néerl. miten ’empiler, mettre en tas (le foin, etc.)’.
|
JG |
Den- |
Ancien accusatif masc. sing. de l’article néerl. de ‘le’, qui se serait généralisé au nominatif dans certains dialectes.
|
JG |
Den Boer |
Surnom: néerl. boer ‘paysan’.
|
JG |
DEN Das |
,,Le blaireau ». V. Blaireau.
|
EV |
DEN Doncker |
1. Car. mor. De Don-kere, ,,Le sombre ». — 2. Proven. L’habitant de Donck (suff. -er, d’orig.).
|
EV |
DEN Dooven |
Car. phys. De Dore, ,,Le sourd ».
|
EV |
DEN Dulk |
Car. mor. De Dole, ,,Le poignard ». N. d’H. batailleur ou d’assassin.
|
EV |
DEN Haerynck |
V. De Harynck.
|
EV |
DEN Haese |
V. Haas.
|
EV |
Den Hand |
Surnom: néerl. hand’mam’.
|
JG |
DEN Hollander |
V. Hollanders.
|
EV |
Den Hond |
-dt. Surnom: néerl. hond ‘chien’.
|
JG |
Den Houwer |
Denouwer. Nom de métier : moy. néerl. houwer ‘celui qui coupe (le bois, la pierre)’; comp. vleeschhouwer ‘boucher’.
|
JG |
Den(ne)quin |
1. Zie Dennekin. – 2. PlN Ennequin in Loos (Nord) of Annequin (PdC) of Enquin (PdC) (DUPAS). 1484 Jehan Dennequin, Dk. (TTT); 1597 Jacques Dennequin, Waasten (DUV.).
|
FD |
Den, van |
zie Vanden.
|
FD |
Denacktergael |
Denagtergal, -ael. Surnom: néerl. nachtegaal ‘rossignol’.
|
JG |
de-Naegel |
Profess. V. Nagel.
|
EV |
Denaeghel |
De Naghel. Surnom de cloutier: néerl. nagel ‘clou’ [FD].
|
JG |
Denaes |
Spelling voor Den Haes. Zie (de) Haas.
|
FD |
Denaetie |
zie Denancy.
|
FD |
Denaeyer |
De N-, Denayer, De N-, de Nayre, Denayer, De N-, de Nayre, cf. Denaeyer.
|
JG |
Denage |
Hypercorrecte spelling (H) voor Denaes.
|
FD |
de-Nagtergael |
V. Nachtergael.
|
EV |
Denaigre |
cf. Denègre.
|
JG |
Denaigre |
zie Denègre.
|
FD |
Denain |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Denaisse |
zie Denays(e).
|
FD |
Denaive |
1. W. spelling van De Neve. – 2. PlN Naives of Naive (Meuse) (DNF).
|
FD |
Denaive |
Romanisation de Deneef.
|
JG |
Denalinne |
zie Nalinne.
|
FD |
de-Nalinne |
Proven. Loc.
|
EV |
Denamur |
Nom d’origine: Namur.
|
JG |
Denamur |
zie Namur.
|
FD |
Denancy |
Denasi, Dena(e)tie, Nancy: PlN Nancy (Meurthe-et-Moselle). 1175 Drogo de Nancei = Drogo de Nanci, Lotharingen (CAO).
|
FD |
Denanglaire |
zie de Nagelere.
|
FD |
Denard |
de Nard, de Naer(t): Patr. (fils) de Nard: Bernard. Vgl. Naert.
|
FD |
Denasi |
Denatie, zie Denancy.
|
FD |
Denau |
Denneau. Var. de Dannau, dérivé de Daniel.
|
JG |
Denau(t) |
zie Daneau, Hainaut.
|
FD |
Denaut |
Dennaut. Nom d’origine: de Hainaut?
|
JG |
Denauw |
De N-, Dennauw. Surnom: néerl. nauw ‘étroit, chiche’.
|
JG |
Denauw |
Denau(x), zie Daneau.
|
FD |
de-Nauw |
Car. mor. De Nauw, ,,La gêne, l’embarras » (celui qui est dans la gêne). — 2. V. Dinau.
|
EV |
de-Nave |
Profess. De Naaf, ,,Le moyeu, le tourneur ».
|
EV |
Denaveaut |
-eu, zie Naveau.
|
FD |
d’-Enaveu |
Proven. D’En(l)aveu, ,,Du lavoir, de l’abreuvoir ».
|
EV |
de-Nay |
Proven. Naye (Dép. Stou-mont).
|
EV |
Denay(e) |
zie Naeye.
|
FD |
Denaye |
Apocope de Dena(e)yer.
|
JG |
de-Nayer |
V. De Neyer.
|
EV |
Denays |
Denayse, Denayst. Var. de Denijs (= Denis).
|
JG |
Denays(e) |
Denayst, Denaisse, Naisse: W. grafieën van Patr. Denijs, Nijs.
|
FD |
Denberg |
zie (de) Berg.
|
FD |
Denbliden |
-yden. Surnom: moy. néerl. blide ‘joyeux’.
|
JG |
Denblinden |
zie de Blende.
|
FD |
Denbroeder |
Nom de parenté: néerl. broeder ‘frère’.
|
JG |
Denckel |
D. FN Denkel, dim. van een Germ. dank-VN, zoals Dankaard, Dankward. Patr. Denckens, zie Dennekin.
|
FD |
Denckens |
cf. Denekens.
|
JG |
Dencker |
1. Car. mor. Denker, ,,Penseur ». — 2. N. de bapt. V. TAD (Tand).
|
EV |
Dend |
Proven. ‘t Eïnd (L.D.).
|
EV |
Dendal |
Dendalle, Dindal. Nom d’origine: néerl. dal ‘vallée’.
|
JG |
Dendal(le) |
Denda(e)le, zie van Daal.
|
FD |
Dendas |
Surnom: néerl. das ‘blaireau’.
|
JG |
Dendas |
zie Das.
|
FD |
Dendauw |
Surnom: néerl. dauw ‘rosée’.
|
JG |
Dendauw |
zie (de) Dauw.
|
FD |
Dendeau |
Wsch. Rom. (H) spelling voor Dendauw.
|
FD |
Dendelot |
Nom d’origine : Andelot (Haute-Marne, Jura).
|
JG |
Dendelot |
zie Dandelot.
|
FD |
Dender(en), van |
Waternaam de Dender. Vooral PlN 1371 tgoed ter Denren, Oudegem. 1355 Katherine Wouters wyf van den Denre, Dend. (CLMII); 1382 Gillis van den Dendere, Wakken (DEBR. 1970).
|
FD |
Dendermonde, van |
PlN Dendermonde (OV). 1226 Margareta de Tenremonde (AZT); 1351 Willems van Denremonde huus, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Dendeurwaerder |
Nom de métier: néerl. deurwaarder ‘huissier’.
|
JG |
Dendievel |
Surnom: moy. néerl. duvel, dievel ‘diable’.
|
JG |
Dendievel |
zie Dievel.
|
FD |
Dendoncker |
Den D-. Surnom: néerl. donker ‘sombre, foncé’.
|
JG |
Dendoncker |
zie Donker(s).
|
FD |
Dendooven |
Den D-, Dindouve (forme francisée). Surnom: génitif de néerl. doof’sowd’.
|
JG |
Dendoy |
zie Dandoy.
|
FD |
Denduyver |
Surnom d’éleveur de pigeons: moy. néerl. duver ‘pigeon mâle’; cf. aussi Duyver.
|
JG |
Dene, de |
de Deene, Deen(e), D’Een, Dene: Volksnaam van de Deen. 1398 Wouter Dene, Aarsele; 1398 Olivier de Dene, Tielt (DEBR. 1970).
|
FD |
Deneau |
zie Daneau.
|
FD |
Deneboud(e) |
Patr. Germ. VN Deinboud, thegn-bald ‘held-moedig’: Theginboldus (MORLETI). ne e. Thegenbold de Ansoudengem, Otegem; 1170 Tenboldus, Cent (GN).
|
FD |
Denebourg |
cf. Deneubourg.
|
JG |
Denebourg |
zie Deneubourg.
|
FD |
Deneck(e) |
Deneque: 1. W. adaptatie van De Necker.-2. Vertaling van Van Neck. – 3. Id. als De Neck(e).
|
FD |
Denecker |
-ckere, Deneucker, -euker, au génitif: Deneckers. Surnom: moy. néerl. nekker ‘génie des eaux’.
|
JG |
de-Neckere |
De Nekker, ,,Le nutton ». 1. Proven. L.D. — 2. Sobriquet, croyance populaire.
|
EV |
Denée |
Dené. Nom d’origine: Denée (Nr).
|
JG |
Denée |
Proven. Loc.
|
EV |
Denée: |
1. PlN Denée (N). – 2. Spellingvar. van Denet.
|
FD |
Deneef |
De N-, De Neeff, de Néeff. Nom de parenté: néerl. nee/’neveu’; cf. aussi Denefve.
|
JG |
Deneele |
zie De Nesle.
|
FD |
Deneels |
De Neels, zie Daniel(s).
|
FD |
Deneer |
Deneir, -eire. Surnom: moy. néerl. neder ‘bas, modeste, de basse condition’.
|
JG |
Deneet |
zie Denet.
|
FD |
Denef(fe) |
Denefve(s), Deneft: 1. PlN Neffe in Anseremme (N), Arbre-lez-Fosse (N), Dinant (N) en Wardin (LX). 1567 Jehenne de Neffe, Namen (RBN).- 2. Zie (de) Neve.
|
FD |
Deneffe |
Denef, de N-, Dineff. 1265 «Warniers de Neffe» CensNamur, 1449 «Jehan de Neffe» AidesNamur, 1567 «Jehenne de Neffe» BourgNamur; nom d’origine: Neffe, à Anseremme (Dinant).
|
JG |
de-Neffe. |
Proven. Neffe (Plus. L.D.).
|
EV |
Denefve |
Soit var. du précédent, soit de Deneef.
|
JG |
Denègre |
Denaigre. Fr. nègre, w. nêgue, probabl. comme nom d’enseigne (BTD 26, 274).
|
JG |
Denègre |
Denaigre: Naar een huisnaam ‘le Nègre’: in de Moor.
|
FD |
Deneijs |
zie Denijs.
|
FD |
Deneil |
Deneille, De Neille. 1547 «Martin Deneille», 1636 «Ponsar Deneille» Fronville; nom d’origine: (Petite et Grande) Éneille, à Grandhan (Lx).
|
JG |
Deneil(le) |
PlN Eneille in Grandhan (LX) (J.G.).
|
FD |
Deneir |
-eire, cf. Deneer.
|
JG |
Denekamp |
Proven. Dennekamp, ,,Champ des sapins ».
|
EV |
Deneke(ns) |
1. Dim. van De Dene. – 2. Var. van Denkens; zie Dennen.
|
FD |
Denekens |
Denckens. Ethnique: dimin. de néerl. deen ‘danois’.
|
JG |
Denekens |
Proven. Dennekens, ,,Les petits sapins ».
|
EV |
Deneker |
zie de Nekker.
|
FD |
de–Nel |
Proven. Neel (Dép. Vollezele).
|
EV |
Denel(le) |
Denele, zie De Nesle.
|
FD |
Denelle |
Nom d’origine: Nesle (Somme), etc.? de Nering. Néerl. nering ‘métier, gilde, boutique’. Denet, w. nam. Dènèt. Aphérèse de Adenet, dimin. de Adam.
|
JG |
Denen, van |
van Deene(n): PlN Denen in Lochristi (H).
|
FD |
Denenbourg |
zie Deneubourg.
|
FD |
Deneque |
zie Deneck(e).
|
FD |
Denert |
zie de(n) Hert.
|
FD |
Denes |
zie Denijs.
|
FD |
Denes(sen) |
zie Denijs.
|
FD |
Denesse, van |
zie van den Esse, van Es.
|
FD |
Denet |
Deneet, Denée, Denez: Patr. < Adenet, dim. van Adam.
|
FD |
Denet |
Deneu. V. Denée.
|
EV |
de–NEU- |
-bonnier, -bois, -pré. V. Neuf.
|
EV |
Deneu(x) |
Denoeud: 1. PlN Noeux (2x PdC). Zie ook Denoe. 1196 Mahels de Nue; 1337 Henry de Noeus, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Daneau.
|
FD |
Deneu, |
zie Deneux.
|
FD |
Deneubourg |
De N-, Deneufbourg, -rgt, Denebourg, Denœufbourg. Nom d’origine: Neubourg (Eure), etc.
|
JG |
de-Neubourg |
Proven. ,,Du nouveau bourg ».
|
EV |
Deneubourg, |
Dene(n)bourg, Denneubourg, Deneuf bourg(t), Denoeufbourg, Neubourg, Nubourg(h): 1. PlN Neubourg (Eure, Manche). In Lessen (H): 1275 une masure el Nuef Bourc, delà le meulin (VR ii4r°). 1275 Williaumes de Nuefbourc, Elzele (VR 84r°). – 2. Evtl. verfransing van Neuburg, verspreide PlN in D. taalgebied, o.m. in de Elzas. 1640 Hans van Neuborch, Aat-Aw. (Wsch. een vertaling van Deneubourg).
|
FD |
de-Neuchatel |
Proven. Neuchatel (Diverses loc.).
|
EV |
Deneucker |
-euker, cf. Denecker.
|
JG |
Deneuféglise, |
zie Neuve Eglise.
|
FD |
Deneufmoustier |
De Neum-, Deneumostier. 1704 «Jean Deneufmostier» BourgLiège; nom d’origine : Neufmoustier, à Huy (Lg), etc.
|
JG |
Deneufmoustier, |
Deneumo(u)stier: PlN Neufmoustier in Hoei (LU). 1286 abbatem Novi Monasterii juxta Hoyum (SLLII).
|
FD |
Deneulder |
Var. de Demeulder.
|
JG |
Deneulin |
Denneulin (NF de la région de Comines). Comme le NF fr. Denoeulin, nom d’origine: Annoeulin, dans le canton de Seclin (Nord) (Morlet 315).
|
JG |
Deneulin, |
zie Denolin.
|
FD |
Deneumo(u)stier |
zie Deneufmoustier.
|
FD |
de-Neumo(u)stier. |
Proven. Neumoutier (Dép. Huy).
|
EV |
Deneumolin |
Nom d’origine: Neufmoulin (topon. fréquent).
|
JG |
Deneumoulin |
PlN Neuf-Moulin: nieuwe molen, in Andenne (N), Aarlen (LX), Bertrix (LX), Charneux (LU), Noville (LX), Ste-Marie-lez-Etalle (LX). Neufmoulin (Somme).
|
FD |
Deneuville |
Del(e)neuville, Neuville: 1. PlN Neuville (LU). Zie Van Neuville. 1286 Guido de Novavilla, Lv. (V.LOON 69). – 2. PlN Neufvilles in Bergen (H). 1365 Maroie de Nuefville, Bergen (DE COCK). – 3. PlN Neuville (PdC etc.). 1268 Laivous de Nueville; 1279 Paska de Noevile, Atrecht(NCJ).
|
FD |
de-Neuville |
Proven. Loc. et L.D.
|
EV |
Deneve |
De Neve, Denève, De N-. Var. de Deneef.
|
JG |
Denève |
zie (de) Neve.
|
FD |
de-Nève |
V. De Deneffe. V. De Neef.
|
EV |
Denewet |
-weth. Adaptation néerl. du NF Denouette, cf. 1647 «Egidius Denoette dictus Dinneweth» Tielt [FD].
|
JG |
Denewet(h) |
Dinnewet(h), Denevet: Adaptatie van Denouette (zie i.v.). 1647 Egidius Denoette dictus Dinneweth, Tielt; zijn kinderen trouwden als Denewet, Tielt (VS1979,75).
|
FD |
Denewet(h) |
Proven. Dennewijdte, „Etendue de pins » (L.D.).
|
EV |
Deney |
Deneye. Apocope de Deneyer.
|
JG |
Deney(e) |
1. Zie Naeye. – 2. Var. van Denet, Denée. Deneys
|
FD |
Deney(s) |
V. Denis.
|
EV |
Deneyer |
De N-, cf. Denaeyer.
|
JG |
Deneyer |
De N-. Nom de métier: moy. néerl. naeyer, nayer, neyer ‘couturier’.
|
JG |
Deneys |
De N-. Var. de Denys, Denijs, fr. Denis.
|
JG |
Denez |
zie Denet.
|
FD |
Denfer(t) |
PlN Enfer: bel, lage plaats. Ook huisnaam: 1315 al Infier = 1337 ter Helle, Ktr. (DEBR. 1960).
|
FD |
Dengel |
De Engel. BN. Zie Ingels 2.
|
FD |
Dengelstadt |
Dingelstadt. Nom d’origine: Engelstadt (Kreis Bingen, All.).
|
JG |
Denghien |
1327 «Jehan Denghien», 1365 «Bau- duin d’Engien» TailleMons; nom d’origine: Enghien (Ht).
|
JG |
Denghien |
PlN Enghien, Ndl. Edingen (H). 1370 Lotart Denghien, Dk. (TdT).
|
FD |
Dengis |
-iz, Dingis, Dangis: PlN Engis (LU). 1033 Gozilo dômes de Engeis (ASM); 1640 Guillaume d’Engis, Flémalle-Aw. (AP).
|
FD |
Dengis |
w. (Ouffet) Dindjis ‘, fr. Danjis ‘ou Dinjis ‘,
|
JG |
Dengler |
D. BerN: scherper, slijper van sikkels, zeisen. 1339 Korn. Tengeler, Waiblingen (BRECH.).
|
FD |
Dengler |
NF de la région liégeoise, mais d’origine alascienne ou lorraine (GeneaNet).
|
JG |
Dengler |
Profess. ,,Marteleur ». (Allem.).
|
EV |
d–Englis |
Proven. Loc.
|
EV |
Dengremont |
zie Dangremont.
|
FD |
Dengreux |
PlN Engreux in Mabompré (LX).
|
FD |
Denhaene |
Surnom: néerl. haan ‘coq’.
|
JG |
Denhaerynck |
-rinck. Surnom: néerl. haring ‘hareng’.
|
JG |
Denhaese |
Den H-. Surnom: néerl. haas lièvre’.
|
JG |
Denhaut |
zie Hainaut, Daneau.
|
FD |
Deni |
Denie, cf. Denis.
|
JG |
Deni |
zie Denijs.
|
FD |
Deni(e) |
Fr. uitspr. van Denis. Zie Denijs.
|
FD |
Deniau |
Denhieu, zie Daneau.
|
FD |
Deniclaus |
zie Nicolaes.
|
FD |
Denié |
cf. Denier.
|
JG |
Denie(s) |
V. Denis.
|
EV |
de–Niel |
Proven. Niel (Loc.).
|
EV |
Deniel(s) |
Denniel: 1. Zie Daniel(s). – 2. PlN Nielles (PdC). 1395 Jhan van Nielles = 1398 Jehan de Nielles, conseillier de monseigneur (DEBR. 2002); 1353 Colart de Niielle, Dk. (TdT). – 3. Zie ook de Nul/ de Nil.
|
FD |
Denier |
Dénié, Dénie, Deniers, Deniere, Denyer: 1. Fr. denier < Lat. denarius: denier, penning (muntnaam). Vgl. Penninck(x). ±1300 Pieres Deniers, PdC (BOUGARD). – 2. PlN Denier (PdC) 1260 Jehanette de Denier, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Denier |
Denié. 1279-80 «Jakemes as Deniers» RegTournai; comp. également 1275-76 «Wil-laumes Wit à Deniers» = 1279-80 «Willaume Huit à deniers» RegTournai, 1280-81 «Pieres Trois deniers de Lille» RegTournai, 1550 «Jehan Deux Deniers» BourgNamur, 1556-57 «Henry Douze Deniers» CoutStavelot; surnom: fr. denier, sans doute au sens de ‘mon-nayeur'(Dauzat 191).
|
JG |
Denies |
Var. de Den(e)ys, fr. Denis.
|
JG |
Denies |
zie Denijs.
|
FD |
de-Niet |
Proven. N/t (Dép. Herenthout).
|
EV |
Denieul |
Nom d’origine: Nieul (Haute-Vienne), etc.
|
JG |
Denieul |
PlN Nieul (Hte-Vienne).
|
FD |
Denieuport |
zie van Nieuwpoort.
|
FD |
de–Nieuport |
Proven. Loc.
|
EV |
Denihon |
cf. Denis, Denison.
|
JG |
Denijs |
De N-, cf. Denys.
|
JG |
Denijs |
-ys, de Nijs, Deneijs, -eys, Den(n)is, Denisse(n), Denise, -ies, -i(e), -y(e), -iz, Denny, Dinis(sen), Dnissen, de Neijs, de Neys, Denes, de Nés, Denessen: Patr. Gr. HN Dionysius ‘tot Dionysos behorend’. 1163 Dionisius (GN). 1377 Denijs Halfsteen, Ip. (BEELE); 1367 Loenis Denijs, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Denil |
Denil(l)e: 1. PlN Nil (WB). – 2. Zie De Nul.
|
FD |
Denil |
w. nam. Dènil, De N-, Denille. Nom d’origine: Nil (BrW). Cf. aussi De Niel, sans doute d’autre origine.
|
JG |
de-Nil(le) |
Proven. Nil (Loc.).
|
EV |
Denimal |
Nimal: PlN Limal (WB), ouder Nimal. 1361 Ysde van Nyemale, Mech. (HB 675); 1408 Jorge de Niemalle, Bergen (CCHt).
|
FD |
Denimal |
Nom d’origine: Limal (BrW).
|
JG |
de-Nimal |
-Nimol. Proven. Limal (Loc).
|
EV |
Denis |
[11e NF le plus fréquent en Wallonie], var. graphiques: Déni, -ie, Deny. 1612 «Noël Denis», 1613 «Perpète Denis dit Fing Host» BourgDinant; prénom Denis, d’origine grecque (Dionysos), nom de plusieurs saints, dont le premier évêque de Paris et Denis le Chartreux, né à Ryckel, près de Looz, dans le pays de Liège. « Var. notant la prononciation du -s final [le prénom fém. Denise est trop récent] : Denise, Denisse. 1275-76 «Aghesine li amie Jakemin Denise» RegTournai, 1286 «Richaus li de-nise» CartBinche, 1444 «Denise vefve de Massait de Pontilach», «Henrion Denise» AidesNamur, 1548 «Onoffe Denize» BourgNamur, 1594 «Wilhemme Denise» Stoumont. » Denison. 1265 «Denison de Hornaing» CensNamur, 1279-80 «Amandins fïus Dénison le Couletier» RegTournai, 1350 «Denison de Vileir» Moxhe, 1449 «Adam Denison» AidesNamur, 1545 «Martin Denyson» Cour-Vedrin, 1544 «Sacré Denizon» BourgNamur. – Denihon. 1468 «Johan Denixhon» Huy; dérivé de w. D’nih ‘, Denis, ainsi 1444 «Hele-wy fille Denixh le Cuvelier» TerreJauche, 1522 «Denixhe» CoutStavelot, 1570 «Denix-he dit Nisson» AnthrLiège; cf. Denison. – Dér. en -oulle : 1545 « Denyson Denisoulle [relève les biens de] feu Denys Denisoulle son grant père» CourVedrin. Cf. Nisoul, Nihoul. » Denissen. Génitif néerl. en -en de Denis, Denys.
|
JG |
Denis |
N. de bapt. d’orig. hellén.
|
EV |
Denis(e) |
zie Denijs.
|
FD |
Denison |
-zon, Dennison, Denisot: Patr. Vleivormen van VN Denis. Zie Denijs. 1438 Jehan Denisot, Laon (MORLET); 1535 Jehan Denison, Namen (RBN).
|
FD |
Denisse(n) |
zie Denijs.
|
FD |
Denisty |
NF d’origine incertaine, attesté d’abord à Grenoble en 1622, puis à Dhuy (arr. Namur) en 1797 (GeneaNet); un dérivé de Denis est difficilement envisageable, plutôt nom détopo-nymique.
|
JG |
Denisty |
Wellicht Du Noisetier. PlN Notenboom. Pic. neuchetier (FEW), W. nuceti (JVC).
|
FD |
de–Nisty |
Proven. Nucetî, ,,Noisetier » (L.D.).
|
EV |
de-Nive |
Proven. Nives (Loc.).
|
EV |
Denivel(le) |
Nivelle(s): 1. PlN Nivelles, Ndl. Nijvel (WB). Vgl. Van Nyvel. 1308 Jehan de Nivelle, Bergen (PIERARD). – 2. PlN Nivelle in Lixhe (LU). 1254 Leonius de Nivelé; 1267 Ottes li chevalirs de Nivelle sor Meuse, Luik (CVD). -3. Nivelles (Nord). 1198 Ouede Niviele; 1218 Beatrix Nivella, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Denivelle |
-el. 1142 «Henricus de Nivella» Abb-Ninove [BR] ; nom d’origine: Nivelles (BrW) ou Nivelle-sur-Meuse, à Lixhe (Lg).
|
JG |
de-Nivelle |
Proven. Nivelles (Loc.)
|
EV |
Deniz |
zie Denijs.
|
FD |
Denizard |
Patr. Afl. van Denis. 1519 Jehan Denisart, Namen (RBN).
|
FD |
Denizon |
zie Denison.
|
FD |
Denkens |
zie Dennekin.
|
FD |
Denkers |
Surnom: génitif de néerl. denker ‘penseur’.
|
JG |
Dennau(w) |
Denneau, zie Daneau.
|
FD |
Dennaut |
cf. Denaut.
|
JG |
Dennauw |
cf. Denauw.
|
JG |
Dennauw |
V. Denauw.
|
EV |
Denne |
Ethnique: néerl. deen ‘danois’ ?
|
JG |
Denne |
V. Den et TAD (Tan).
|
EV |
Denne |
zie Daine.
|
FD |
Denneau |
cf. Denau.
|
JG |
Denneck(e) |
1. Zie Dennekin. – 2. Evtl. spelling voor De Neck(e); zie Nacke.
|
FD |
Dennekin |
Den(ne)quin, Den(c)kens, Deyn(c)kens, Deijnckens, Denneck(e): Patr. 1. Dim. van bijbelse VN Daniel. 1273 Denekini de Elinghen, VB (VAN LOEY 60); 1356 Heinrec ser Deenkens dochter, St.-M.-Lennik (PEENE1949); 1450 Gielys Denken Bouwen sone; 1500 Jan Deenkens; 1552 Adriaen Denkens; 1619 Leonardus Denkens = 1640 Lenaert Deyntkens, Aarts. (MAR.). – 2. Uit Germ. dein-naam, zoals Deinert, Deinboud, Dein(h)ard (GN).
|
FD |
Dennel |
zie De Nesle.
|
FD |
Dennes |
zie Deyns.
|
FD |
d’Ennetières |
Dennetière: PlN Ennetières (Nord). 1304 Jakemon d’Anetieres, Dk. (RUELLE 34); 1400 Pieres Denetieres, Dk. (TdT).
|
FD |
d’Ennetières |
Nom d’origine: Ennetières (Nord).
|
JG |
Denneubourg |
zie Deneubourg.
|
FD |
Denneulin |
zie Denolin.
|
FD |
Denniel |
zie Deniel.
|
FD |
Dennis |
Deney(s), Denis, Deny(s), Niessens. V. Nyssens.
|
EV |
Dennis |
V. Denis.
|
EV |
Dennison |
zie Denison.
|
FD |
Dennon |
zie Danon.
|
FD |
Dennstedt |
PlN Denstedt (TH). 1391 Hermann Tenstede, Mühlhausen (BRECH.).
|
FD |
Denny |
zie Denijs.
|
FD |
Deno |
cf. Denooz.
|
JG |
Deno |
V. Delnooz.
|
EV |
Deno |
zie Daneau.
|
FD |
de-Nocker |
V. De Necker.
|
EV |
Denoe |
Noe is een oude (1176) vorm van PlN Noeux-les-Mines (PdC) (TW). 1214 Simon de Noe (DF XI); 1298 Johanni de Noe, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Denoë |
zie Noël.
|
FD |
Denoel |
Denoël, de N-; Denoelle, -celle. 1681 «baron Joseph de Noëlle» BourgNamur; particule de + Noël (prénom).
|
JG |
Denoeud, |
zie Deneux.
|
FD |
Denœufbourg |
cf. Deneu(f)bourg.
|
JG |
Denoeufbourg |
zie Deneubourg.
|
FD |
Denoeyette |
zie Denoyette.
|
FD |
Denoiseux |
Denoiseur (avec finale -eur par hyper-correctisme). Nom d’origine: Noiseux (Nr).
|
JG |
Denoiseux |
-eur, Denoisieux: PlN Noiseux (N).
|
FD |
de-Noiseux |
Prov. Noiseux.
|
EV |
Denol(l)et |
zie Nolet.
|
FD |
Denol(l)in |
Den(n)eulin, Desneulin: 1. D’Annoeullin (Nord). ± 1300 Jehans de Aneulin, PdC (BOUGARD). – 2. Evtl. Patr. Nolin, vleivorm van Germ. VN Arnoul; vgl. Denolet. 1224 Willaumes Neulin,Atrecht(NCJ).
|
FD |
Denolet |
Denoulet. Ellipse de (fils) de Nolet (dimin., avec aphérèse, d’Arnould).
|
JG |
Denolf |
De N-. Ellipse de (fils) de Nolf (aphérèse d’Arnolf < germ. arn-wulf).
|
JG |
Denolf |
Den(w)olf. V. Dewolf.
|
EV |
Denolin |
Particule de + Nolin (dérivé, avec aphérèse, d’Arnould)?
|
JG |
de-Nolin |
Proven. Nolin(faing) (Dép. …).
|
EV |
Denomerange |
Denomérange, Denomerenge, Nomerenge, -ange, Nombrange, Nonbrange: PlN Nomerenge in Thys (LU). 1271 a Bovone de Normerenges, Luik (AVB); 1330 Hubier de Momerenges, Luik (SLLIII).
|
FD |
Denomerange |
-érange, Denomerenge. Nom d’origine : Nomerenge, à Thy s (arr. Waremme), cf. aussi Nomerange, etc.
|
JG |
Denon |
Var. de Danon, hypocor. de Daniel? (Eure).
|
JG |
Denon |
Zie Danon. Maar: 1544 P. de Nom, Mantua-Aw. (AP).
|
FD |
Denoncin |
Nom d’origine: Loncin (Lg); pour l’évolution phonétique l> n, comp. Denimal.
|
JG |
Denoncin |
PlN Loncin (LU).
|
FD |
de-Noncin |
Proven. Loncin (Loc.).
|
EV |
Denonne |
Fem. bij Denon.
|
FD |
Denonne |
Surnom: néerl. non ‘nonne, religieuse’.
|
JG |
Denonvil(le) |
PlN Nonville (Seine-et-Marne, Vosges).
|
FD |
de-Nonville |
Proven. Noville (Loc.).
|
EV |
Denoo |
cf. Denooz.
|
JG |
de–Noo |
V. Delnooz.
|
EV |
Denoo, |
zie Daneau.
|
FD |
de-Noose |
Proven. Naus, anc. N. d’Eupen, actuellement Néau. N° 49.
|
EV |
Denooz |
Denoo, Deno, Denos, Denoz. 1623 «Jean Deno», 1692 «Anne Denoz» BourgNamur; nom d’origine: w. topon. fréquent nô, fr. noue.
|
JG |
Denooz |
Denoz: Verspreide W. PlN nô, Fr. noue: drassig land.
|
FD |
Denorme |
Var. de Delorme; pour l’évolution phonétique l > n, comp. Denimal et Denoncin.
|
JG |
Denorme |
zie de Worm(e).
|
FD |
Denorre |
De Norre. Ethnique: néerl. noor ‘norvégien’ ; cf. aussi De Norman.
|
JG |
Denos |
cf. Denooz.
|
JG |
Denotte |
Denotté, Denoth: Metr. Afl. van VN Denis.
|
FD |
Denotte |
Pour Carnoy 86, dérivé du thème de Denis; plutôt particule de + NF Notte.
|
JG |
d’-Enotte |
Proven. D’En Hotte (Dép. Fauvillers).
|
EV |
Denouchamps |
1. PlN Nouchamp: nouveau champ: nieuw veld. – 2. Var. van Dernouchamps.
|
FD |
Denouchamps |
Nom d’origine: w. de noû tchamp ‘du nouveau champ’.
|
JG |
de-Nouchamps |
V. Dernouchamps.
|
EV |
Denouette |
Denoyette, De Noyette. Nom d’origine : Nouette, topon. fréquent, e.a. à Halleux (Lx); cf. aussi Denewet(h).
|
JG |
Denouette |
PlN Nouette, o.m. in Halleux (LX). Dim. van noue: drasland, moeras. Vgl. Denoyette.
|
FD |
Denoulet |
cf. Denolet.
|
JG |
Denoulet |
zie Nolet.
|
FD |
Denouwer |
cf. Den Houwer.
|
JG |
de-Noye |
Proven. Noua (Dép. Pailhe).
|
EV |
Denoyel(le) |
Noyel(le), De Noël(le), Denoel(le): PlN Noyelle(s) (PdC, Nord, Somme). 1314 Pieres de Noiele, Atrecht (NCJ); 1349 Jean de Noyelle, Dk. (TdT); 1396 Jacobi de Noël, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Denoyelle |
Nom d’origine: Noyelles (= petite noue), à Montrœul-sur-Haine (Ht), etc.
|
JG |
de-Noyelle(s) |
Proven. Dép. Montrœul-sur-Haine.
|
EV |
Denoyette |
De Noyette, cf. Denouette.
|
JG |
Denoyette |
Denoeyette: Zoals Noyelle dim. van noue: drasland. Wellicht < Denouette.
|
FD |
de-Noyette |
Proven. Nouette (Dép. Halleux).
|
EV |
Denoyez |
Denoyé, zie Dunoyer.
|
FD |
Denoz |
cf. Denooz.
|
JG |
Denoz |
zie Denooz.
|
FD |
de-Noz |
V. Delnooz.
|
EV |
Denquin |
zie Dennequin.
|
FD |
Denruyter |
Den R-. Nom de profession: néerl. ruiter ‘cavalier’.
|
JG |
Dens |
V. TAD (Tan) et Dans.
|
EV |
Dens |
Var. de Deyns, cf. 1629 «Ludovicus Dens» = 1631 «Loys Deyns» Schelle [FD].
|
JG |
Dens |
zie Deyns.
|
FD |
D’Enschede |
d’Enschedé: PlN Enschede (OIJ).
|
FD |
Densen, van |
Van Deinze (OV)? Of Deinsen (NS)? 1701 van Deijnsen, Oisterwijk; 1748 van Densen, Boxmeer (PDB).
|
FD |
Dent |
Peut-être fr. dent, cf. Ledent.
|
JG |
d-Entaine |
Proven. Anthisnes (Loc.).
|
EV |
Dentandt |
V. Detan(d)t.
|
EV |
Dentant |
Den Tandt. Surnom: néerl. tand ‘dent’; comp. Ledent.
|
JG |
Dentene(e)r |
Wsch. = D. Dentner: goochelaar, kunstenmaker. 1415 Erhart Dentener, Straatsburg (BRECH.).
|
FD |
Denterghem, van |
PlN Dentergem (WV). 1145 Litbertus de Dentrengem (CVT); 1202 Danielis de Dentreghem (DEBR. 1980).
|
FD |
Denthie |
Denti: Var. van Fr. Dantié, -ier, d.i. d’Antier. Patr. Rom. vorm van Germ. VN Anthari (DNF): Antherus(MORLETI).
|
FD |
Dentijn |
Dentyn: Duister. Patr.? Of den Tijn? Vernederlandsing van Dentine?
|
FD |
Dentin(n)e |
zie Demptinne, Danthinnes.
|
FD |
Dentine |
Nom d’origine: Anthisnes (arr. Huy).
|
JG |
Denturck |
au génitif: Denturckx. Ethnique: néerl. turk ‘turc’.
|
JG |
Dentz |
Patr. D. vleivorm van de VN Degenhard.
|
FD |
Denucé |
Dênucé: Wellicht Wvl. verhaspeling van Fr. Deniset over Denissé.
|
FD |
Denuit |
Denuite (NF de la région de Charleroi et du Centre). Surnom: fr. nuit, w. (Centre) nût’, plus particulièrement (homme) de nuit, par ex. ‘gardien de nuit’.
|
JG |
Denuit |
PlN Nuits-Saint-Georges in Bourgondié’. 1388 Guery de Nuiz, Dijon; Oudot de Nuyz, Beaune (MARCHAL); 1688 Arnoldus de Nuict, Lasne(MULVII)
|
FD |
de-Nuite(e) |
de Nutte. Proven. Nouette (Dép. Halleux).
|
EV |
Denul |
De N-. Peut-être surnom: moy. néerl. nul ‘nul, frivole, insignifiant’, cf. aussi De Niel, De Mille; Debrab. 1040 suggère d’autres propositions pour ce NF difficile.
|
JG |
de-Nul |
Proven. Dép. Vollezele.
|
EV |
Denut(te) |
Denuite, Denuyte, zie (de) Neut.
|
FD |
Denutte |
De N-. Surnom: moy. néerl. nutte ‘utile, avantageux’.
|
JG |
Denuyft |
zie Denyft.
|
FD |
Denvoz |
Nom d’origine: Envoz, à Couthuin (arr. Huy).
|
JG |
Denvoz |
PlN Envoz in Couthuin (LU).
|
FD |
d-Envoz |
Proven. Dép. Couthuin.
|
EV |
Deny |
cf. Denis.
|
JG |
Deny(e) |
zie Denijs.
|
FD |
Deny(s) |
V. Denis.
|
EV |
Denyer |
zie Denier.
|
FD |
Denyft |
Denijft, Denuyft: Wellicht uit Deneft; zie
|
FD |
Denyn |
V. Denain.
|
EV |
Denys |
Denijs, De N-. Prénom néerl. Denijs (= Denis).
|
JG |
Deogracias |
BN naar de woorden uit de mis: Deo gratias: God zij dank.
|
FD |
Deogracias |
Délocutif liturgique, probabl. surnom de chantre.
|
JG |
Deolet |
Var. van Fr. FN
|
FD |
Deom |
Déom, Deome, w. (Namur) Dèyom’, Déosme, Deum, Déum. 1330 «Johanne dicto Déon Martini» Huy, 1400 «sire Jean Deion»; surnom délocutif de chantre : lat. Deum (dans un hymne liturgique).
|
JG |
Deom(e) |
zie Deum.
|
FD |
Déom(e) |
V. Deum.
|
EV |
Deombrun |
Déombrun, cf. Dombrun.
|
JG |
Deombrun |
zie Dambrunne.
|
FD |
de–One |
Proven. Olne et On (Loc.).
|
EV |
Deopere |
Peut-être délocutif: lat. de opère ?
|
JG |
Deopere |
zie Dehopré.
|
FD |
Déoust |
Deoust, zie D’Aoust.
|
FD |
Depace |
zie Dupas.
|
FD |
Depaemelaere |
De Pamelaere. Ethnique : Pame-laar, habitant ou originaire de Pamel (FlOr).
|
JG |
Depage |
De P-, Depagie, De Pagie. Nom de fonction: moy. néerl. page ‘page, serviteur’, cf. Le Page.
|
JG |
de-Page |
Proven. ,,Du pays, de la campagne ».
|
EV |
de–Pagie |
Proven. Pachis ou Pachy ,,Pature » (L.D.),
|
EV |
Depagne |
1. Zie Doppagne. – 2. Evtl. Depagne = d’Espagne.
|
FD |
de–Pai(f)ve |
Proven. Paifve (Loc.).
|
EV |
Depaifve |
-aive. Nom d’origine: Paifve, w. Pêve [pè:f] (Lg).
|
JG |
Depaifve |
Depaive: PlN Paifve (LU). 1737 Eustachium militera de Peves, Luik (SLL); 1281 Aydoin de Peves.Luik(AVB).
|
FD |
Depaire |
1589 «Évelette fille de feu Antoine de Paire» Liège, 1671 «Catherine du Paire», 1690 «Pierre Depaire» BourgNamur; nom d’origine: Paire, à Wegnez (Lg), etc., cf. Paire (= parc).
|
JG |
de-Paire |
Proven. Pair (L.D.).
|
EV |
Depairon |
Nom d’origine: Péron, à Grâce-Ber-leur (Lg), etc.
|
JG |
Depairon |
zie Duper(r)on.
|
FD |
Depaix |
1748 «H.J. de Paix» BourgLiège; ellipse de (homme) de paix ; cf. Dupaix et comp. Deguerre.
|
JG |
Depaix |
zie Dupaix.
|
FD |
Depaquier |
1583 «Loys de Pasquier»; nom d’enseigne: w. pâki ‘buis’, cf. «Louis Pâque, demeurant au Pacquier» (1600) à Liège (BTD 26, 278); ou bien de + NF Paquier, dérivé de Pâque(s).
|
JG |
Depaquier |
zie Dupasquier.
|
FD |
Deparadis |
Nom d’origine: Paradis (topon. fréquent) ; cf. Paradis.
|
JG |
Deparadis |
zie Paradis.
|
FD |
Deparck |
Deparc(q), zie Duparc.
|
FD |
Depardieu |
zie Pardieu.
|
FD |
Depare |
Deparq. Nom d’origine: fr.parc.
|
JG |
Deparis |
De P-. 1631 «J. de Paris (de Sedan)» émigré en Suède; nom d’origine: Paris.
|
JG |
Deparis |
PlN Paris, Ndl. Parijs. 1237 Maihius de Paris, St-Q. (MORLET).
|
FD |
de-Paris |
Proven. Loc. fr.
|
EV |
Deparmentier |
De P-, Depermentier, De P-. Nom de métier : moy. néerl. parmentier, pertn-‘garnisseur d’habit, tailleur’.
|
JG |
Deparon |
Wsch. var. van Deper(r)on, Duperron. Evtl. PlN Paron (Yonne).
|
FD |
de–Paron |
Proven. Patron (Dép. St-Amand-lez-Fleurus).
|
EV |
Depart |
zie Duparc.
|
FD |
Depas |
Depasse. 1602-3 «Franchois Depas» TerriersNamur, 1633 «Jean des pats» Ho-deige, 1780 «George Dépasse» Charleroi; noms d’origine: fr. pas et passe ‘passage, sentier de servitude’; cf. aussi Depaz.
|
JG |
Depas(se) |
zie Dupas.
|
FD |
de–Pas(se) |
Proven. Passe. Dép. Ryckel et S.-Denis-Waes.
|
EV |
Depatte |
Surnom: moy. néerl. padde, pad ‘crapaud’ oupat, pad ‘sentier’.
|
JG |
Depau |
De P-, Depaue, Depauw, De P-, De-pauwe, de Paeuw. 1284 «Jak. de Pau» = «Jakemes li Pau» DettesYpres, 1614 «Wathi de Pau» BourgNamur; surnom: néerl. pauw ‘paon’.
|
JG |
Depau |
zie Depaux, De Pauw.
|
FD |
Depau(x) |
PlN Pau (B.-Pyr.)? Of Epaux-Bézu (Aisne)? Of grafie voor Depaul? Of Ofr. pal: paal? 1508 Jean de Pau, Bergen (CSWIII). Of vgl. 1266 Jehan as Paus; 1271 Paske as Paus, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Depaul(d) |
Depolt, de Pol: Patr. Zoon van Paul. Julien Paul uit Stavelot werd door keizer Franz geadeld in 1745. In 1820-67 werd aan de familie het adelspartikel de toegekend: de Paul (JVO).
|
FD |
Depaus |
Surnom : moy. néerl. paves, paus ‘pape’.
|
JG |
Depauw |
De P-, Depauwe, de Paeuw, cf. Depau(e).
|
JG |
Depaux |
Var. de Depau ou de Despaux.
|
JG |
Depaye |
Nom d’origine: Pailhe (Lg)? Cf. aussi Paye, Paie.
|
JG |
Depaye |
zie de Paye.
|
FD |
de-Paye |
V. Depage.
|
EV |
Depayre |
zie De Paire.
|
FD |
Depays |
zie Dupaix.
|
FD |
Depaz |
Peut-être var. de Depas, -asse.
|
JG |
Depaz |
zie Dupas.
|
FD |
Depecker |
Nom de métier: moy. néerl. picker ‘moissonneur (à la sape)’.
|
JG |
Depède |
de Pee: PlN Pede. Zie Pede.
|
FD |
Depeer |
zie De Paire.
|
FD |
de–Peet |
Relation spirituelle, .,Le parrain ».
|
EV |
Depeiron |
zie Duper(r)on.
|
FD |
Depelchin |
-en, zie Deplechin.
|
FD |
de-Pelchin |
V. Desplechin. N° 69.
|
EV |
Dépelchin |
De-, cf. Desplechin.
|
JG |
Depélichy |
zie Pélissier.
|
FD |
Depelsenaire |
-eer. De P-, Depelsener, Depercenaire. Nom de métier: dérivé de moy. néerl. pelsen ‘travailler les peaux’.
|
JG |
Depenbrock |
Verspreide PlN Depenbrock in Westfalen < Diepenbrock: laag broekland.
|
FD |
Deper(r)on |
zie Duperron.
|
FD |
Depercenaire |
cf. Depersenaire.
|
JG |
Depercenaire |
-senaire, zie de Percenaire.
|
FD |
Deperchin |
zie Deplechin.
|
FD |
Depere |
-ère, -ère, Deperre. Var. néerl. de Lepère.
|
JG |
Depère |
Deper(e), zie De Paire.
|
FD |
Depérit |
zie De Pieri.
|
FD |
Depermentier |
De P-, cf. Deparmentier.
|
JG |
Deperne |
Nom d’origine: Pernes (PdC).
|
JG |
Deperne |
PlN Pernes (PdC). Zie ook van Pernis 2. 1195 Robers de Pernes, Atrecht (NCJ).
|
FD |
de-Perne |
Proven. Berne, anc. N. de Berneau (Loc.).
|
EV |
de-Peron |
Proven. Dép. Grâce-Berleur, Montegnée, Marchienne-au- Pont.
|
EV |
Depéron |
-eron, Deperron, w. (Liège) Dèpèron. Nom d’origine: w. pèron ‘perron, etc.’ DL, mais la prononciation ancienne du subst. En liég. étaitpéron et elle s’est conservée à Hervé fpérô); il se peut que la graphie Depéron en porte témoignage. En outre, certains de ces noms peuvent être ceux d’Auvergnats fixés en Wallonie, cf. 11 et 13.9.1727 «Joannes Strade at déclaré (…) d’avoir très bien connu les père et mère d’un nommé Jean de Peiron comme aussi le curé dud. lieu de St Flour, déclarant en outre que led. Depeiron at sortis dud. pays avec luy il y a sept à huict ans pour apprendre led. métier [:de chaudronnier] (…) Jean duperon du pays d’Auverg[n]e, chaudronnier de profession [s’est marié avec une fille de la paroisse de St Nicolas à Liège]» (not. J.P. Pirotte, Lg) [JL, NFw].
|
JG |
Deperre |
cf. Depere.
|
JG |
Depersenaire |
Nom de profession: moy. néerl.parsonnere, pers- ‘parconnier’
|
JG |
Depert |
de Perre, zie De Paire.
|
FD |
de–Perthuis |
Proven. Pertuis, N. comm. à val. topon.
|
EV |
Depessemier |
De P-. Surnom: moy. néerl. persemaert, pursemier, pussemier ‘usurier, avare’
|
JG |
Depessemiez |
zie de Pessemier(e).
|
FD |
Depestel |
De P-, Depestele, De P-. Surnom: moy. néerl. pestel ‘tendon, muscle’.
|
JG |
de-Pestel |
Proven. Dép. Furnes.
|
EV |
Depester |
Nom de métier: moy. néerl. pester ‘boulanger’.
|
JG |
Dépêtre |
Romanisation de Depoorter.
|
JG |
Depetter |
De P-. Surnom de celui qui puise de l’eau, moy. néerl. putten, pitten, petten [FD].
|
JG |
de–Petter |
1. Profess. De Pettemaker, ,,Le casquetier ». — 2. Proven. De Piètre. — 3. Car. phys. De Peuter, ,,Le petit nabot ».
|
EV |
Depeu |
zie Dupuis.
|
FD |
Dephson |
Dérivé en -eçon d’un prénom [à déterminer] ?
|
JG |
de-Pi |
Proven. Pie (L.D.).
|
EV |
de-Pi(er)reux |
Proven. 1. Dép. Clermont-lez-Aubel. — 2. L.D. Prov. Liège.
|
EV |
Depienne |
PlN Pienne, Fr. vorm van Noord- en Zuidpene (FV). Evtl. Tiennes (Meurthe-et-Moselle, Somme). 1301 Mikious de Piesnes, 1316 Jehans de Piesnes, Dk. (TdT); 1398 Ghiselin van Piene, Bavikhove (DEBR; 1970).
|
FD |
Depier(r)e |
zie Delepierre.
|
FD |
de-Pier(r)e |
Proven. Pierres. (L.D.).
|
EV |
Depier(r)eux |
Depiéreux, Depireux, Dupier(r)eux, Dupireux, Pierreu(x), -euse, -ieux, Piereux, Piéreuse, Pierru(s), Pireu(x), Pirreux, Piriux: Verspreide PlN Pierreux, W. pîreûs: stenige bodem. Pierreux in Clermont (LU), Piereux in Roosbeek bij Nij vel (WB), Pierreuse in Luik. 1276 Julianus de Pirrois, Hervé (CVD); 1312 Werrico de Petrosa, Luik (AVB).
|
FD |
Depiereux |
-éreux, Depireux, cf. Depierreux.
|
JG |
de–Pierpont |
Proven. ou seigneurie. Actuell. Pierpont (Dép. Marchin).
|
EV |
Depierreux |
Depiereux, -éreux, Depireux (forme w.). 1747 «Pier Depiereux» Fronvillc; nom d’origine: w. pîreûs ‘(endroit) pierreux’, topon. fréquent.
|
JG |
Depiesse |
Cf. le NF Lepièce, w. Lèpîce, à La Gleize; probabl. d’un topon. comme w. al pièce (= à la perche), à Wierde (Nr).
|
JG |
Depiesse |
PlN W. al pièce, d.i. à la perche: bij de staak, in Wierde (N).
|
FD |
de-Piesse |
Proven. ,,Perche » (dial.) (Dép. Wierde).
|
EV |
de-Pieux |
V. Deploige.
|
EV |
Depin |
zieDupin.
|
FD |
Dépinay |
Verspreide PlN Epinay (Seine, Seine-et-Oise): plaats waar doornstruiken groeien. Vgl. Despinoy.
|
FD |
Depinchart |
Nom d’origine: Pinchart, à Otti-gnies (BrW).
|
JG |
Depinchart |
PlN Pinchart in Ottignies (WB).
|
FD |
de–Pinchart |
V. Pinchart.
|
EV |
Depinois |
-oy, zie Despinoy.
|
FD |
Depinois |
-oy. Nom d’origine: Épinois (= fr. épi-naie) (Ht), etc.
|
JG |
Depire |
zie Delepierre, Dupir(e).
|
FD |
Depireux |
cf. Depierreux.
|
JG |
Depireux |
zie Depierreux.
|
FD |
de–Pireux |
V. Pierreux.
|
EV |
Depiron |
Particule de + NF Piron.
|
JG |
Depla |
Deplae. Forme néerl. de Leplat [FD].
|
JG |
Deplace |
Depla(e)cie, zie Delplace.
|
FD |
Deplaie |
Deplee, Deplée, Deplet: PlN Plaie in Louveigné (LU).
|
FD |
Deplaigne |
PlN Plagne in Montignies-le-Tilleul (H).
|
FD |
Deplanche |
Cf. 1223 «Symons des Planches» ChirTournai; var. de Delplanche, cf. aussi Desplanques.
|
JG |
Deplanche |
zie Delplanche.
|
FD |
Deplanchon |
zie Planchon.
|
FD |
Deplanck(e) |
Deplancq, Deplanque(s), zie Delplanche.
|
FD |
Deplancke |
De P-, Deplanque. Nom d’origine : moy. néerl. plane, planke ‘planche (sur un ruisseau)’.
|
JG |
de-Plancke |
Proven. De Planck ou de Plancq, ,,(La) asserelle de bois ».
|
EV |
de-Planter |
Profess. Planter, ,,Le planteur ».
|
EV |
Deplas(se) |
zie Delplace.
|
FD |
Deplasse |
Var. de Del(a)place?
|
JG |
Deplat |
Surnom: moy. néerl. plat ‘plat (adj.), faible’ ou topon. fr. plat ‘endroit plat’ ; cf. Leplat.
|
JG |
Deplechin |
cf. Desplechin.
|
JG |
Deplechin |
Desplechin, Despelchin, Desprechin(s), Deperchin, Depelchin, -en, Dupercijn, -yn, de Pelecijn, -yn, de Pelegyn, de Pellecyn, (de) Pillecijn, -yn, Dispersijn, -yn, Percyn, Persijn, -yn, -ine, -eyn: Deplechin = d’Esplechin. PlN Esplechin (H), evtl. Esperchin in Wattrelos (Nord). 1202 Alardus de Splecin=Alardus de Spelcin…in parrochia sua de Splechin (SMTI); 1326 Michiel Desplechins, Ip. (BEELE); 1376 van Janne Desplechiin, Ktr.; 1554 Willem Despersyn = 1553 Willekin Persyn (DEBR. 1970). – Lit. : F. DEBRABANDERE, Bk. 1968,184.
|
FD |
d–Eplechin |
Proven. Esplechin (Loc.).
|
EV |
Deplee |
Deplée, Deplet, zie Deplaie.
|
FD |
Deploige |
W. adaptatie van De Ploeger. BerN. 1385 Johannis Plughers, Tg. (TYTGAT); ± 1550 Leploge; 1630 Jean Leploge, °i664 Gilles Leploge = 1726 Gillis Leployge, Villers-FEvêque (vader van) 1709-1759 Gilles Deploige, Tg. (med. G. Deploige, Nazareth).
|
FD |
de–Ploige |
Proven. 1. Dép (pour ab)loige, ancien N. de Lowaige. — 2. Ploich (Dial.), ,,Clôture en planches entrelacées ». Synon. : De Plouy.
|
EV |
Deplorez |
zie Depluv(e)rez.
|
FD |
Deplu |
cf. Déplus.
|
JG |
Deplu(s) |
de Pieux, Depluet, Depluis, Depluys: Wsch. var. van Duplouy (vgl. Depus = Despouy i.v. Dupuis).
|
FD |
Deplus |
Deplu. NF tout à fait hennuyer, attesté dans la région d’Ellignies-Ste-Anne puis de Nivelles dès 1682 (GeneaNet), cf. 1570 «Jacques des Plu, bourgeois et marchand à Ath (…). Jehan des Plus, son fils» (W. Del-haye,Frasnes-lez-Buissenal… , 1992-93, 81); nom d’origine incertaine (ne s’agirait-il pas du pluriel de pelu 1), cf. moy. fr. des plus ‘parmi les plus, très’FEW 9, 103a.
|
JG |
de-Plus |
Proven. Plis (Dép. Avaing).
|
EV |
de–Plus |
Profess. De Pluis, ,,La soie écrue, le tissu pelucheux ». N. de fabricant ou de marchande.
|
EV |
de-Pluto. |
1. Car. mor. Le Platon. Compar. avec Pluton, roi des enfers et dieu des morts. Nom d’un justicier inflexible. — 2. Profess. Nom d’un fossoyeur.
|
EV |
Depluv(e)rez |
Deplorez: Misschien PlN Pouvrai (Orne), met epenthetische 1?
|
FD |
Depluvrez |
(depuis 1810 à Beloeil), Depluverez (1820 à Renaix). NF d’origine incertaine, sans doute toponymique (NL à préciser).
|
JG |
de-Pluvrez |
Proven. Puvrez (Dép. Ophain).
|
EV |
de-Poerck |
V. De Poucques.
|
EV |
Depoerk |
De Poerck, cf. Depourcq.
|
JG |
Depoilly |
PlN Poilly (Marne, Loiret, Yonne). 136 e. Thiebaud de Poilly, Laon (MORLET).
|
FD |
de-Poit- |
-re, -te. V. Depoorter, et Depot.
|
EV |
Depoitier |
Nom d’origine: Poitiers (Vienne).
|
JG |
Depoitier |
PlN Poitiers (Vienne). Zie ook Poitier(s).
|
FD |
de-Poitier |
Proven. Poitiers (Loc. fr.).
|
EV |
Depoitre |
Depoitte, zie de Poterre.
|
FD |
Depoitre |
-oitte. Probabl. romanisation de Depoorter.
|
JG |
Depollier |
1419 «Jacop de Brulle, dit Pollier» Courtrai; d’anc. fr. poullier ‘éleveur de poules’ avec article néerl. de, cf. Poullier, etc.
|
JG |
Depollier |
zie Poulier.
|
FD |
Depommier |
Dupommier, Pom(m)ier, Pommiez: PlN Pommier: boomgaard; ook appelboom, ooftboom. Lat. pomarium: boomgaard. 1268 Martinum de Pomerio, Ip. (BEELE); 1294 Alix dou Pumier, Dk. (TdT); 1341 Michaut Pommier, Choisy (MORLET).
|
FD |
Depommier |
Fr. pommier (arbre caractéristique), comme nom de résidence.
|
JG |
Depon(t) |
Depond(t), zie Dupont.
|
FD |
Deponcheel |
zie Duponchelle.
|
FD |
Depondt |
Surnom: moy. néerl.pont, pondt ‘livre (de poids, de mesure)’.
|
JG |
Depont |
1265 «Pieres de Pons» CensNamur, 1272 «Stephanus de Ponte» PolyptVillers, 1280 «Gerardus de Ponte» PolyptLiège, 1302 «Jehans de Pons mestre foulon» LoiTournai, 1308 «Jehan de Pons», 1365 «Jehan de Pons frommegier», «Wille de Pons couttelier» TailleMons, 15e s. «Johan de pon» Dorinne, 1544 «Pirot des Pons» DénStavelotMy; var. de Dupont (= pont) ou de Depondt (= livre de poids).
|
JG |
de-Ponth- |
-ier, -ière. Proven. Dép. Ombret-Rawsa).
|
EV |
Deponthier |
-ière, de Ponthière, Depontier, -ière. 1634 «Léopold-Joseph Deponthière» (notaire de Liège) Nalinnes, 1773 «Lambert Depontier (orig. de Nalinnes)» BourgLiège; nom d’origine: Ponthière, à Ombret-Rawsa (Lg).
|
JG |
Deponthier |
-ière, de Ponthière, Depontier, -ière: PlN Ponthière in Ombret-Rawsa (LU).
|
FD |
Deponthieux |
de Pontieu, Depontieu, Duponthieu: PlN (le) Ponthieu is een streek in Picardie (Somme). 1404 Michault de Ponthyeux, Laon (MORLET); 1536 Abel Pontieu, Lauwe (KWII).
|
FD |
Depoorte |
W. adaptatie van De Poorter.
|
FD |
Depoorter |
De P-, Depoortere, De P-, Depoortère, Depoortre, Déporter, De P-, De Pooter. Moy. néerl. porter, poorter ‘bourgeois (habitant d’une ville)’, corresp. du NF Bourgeois.
|
JG |
Depoortere |
zie (de) Poorter(e).
|
FD |
de-Pooter |
V. De Poorter.
|
EV |
Depoplimont |
Nom d’origine: Poplimont, à Soignies (Ht).
|
JG |
Depoplimont |
zie Poplimont.
|
FD |
de-Poplimont |
V. Publémont.
|
EV |
Deporcq |
zie Leporq.
|
FD |
Deporre |
De Porre. Surnom: moy. néerl. inporre ‘en mouvement, en action’ (Camay 250)?
|
JG |
Deporte |
1272 «lohannes de Porta» PolyptVillers, 1280 «Walterus de Porta» PolyptLiège; nom d’origine: moy. néerl. porte, poorte ‘grande porte’.
|
JG |
Deporte |
zie Delporte.
|
FD |
Deportemont |
De Portemont. Nom d’origine: Portemont, à Mouscron (Ht).
|
JG |
Deporter |
De P-, de P-, Deputter, De P-. Nom de métier: moy. néerl. potter, putter ‘potier’; cf. aussi Depoterre.
|
JG |
Deposson |
de P-. Sans doute nom d’enseigne: w. poçon, posson ‘pot (à eau, à bière etc.)’, cf. ««Rue du lardier ou du Posson» (17e s.) à Liège (BTD 26, 281 ). Une famille (de) Posson semble être originaire des environs de Dinant et avoir été dispersée lors du sac de la ville; elle portait dans ses armes 3 burettes ou « pos-sinets », ou 3 pots ou « possons ».
|
JG |
Deposson |
Posson: PlN Pousson (Ardennen?). 1330 Joannis de Pousson Cunensis, Cons-la-Grandville; Wallerami de Pousson, Mirwart (ASH).
|
FD |
de–Posson |
Proven. Basson. (Dép. Ernonheid, Werbomont).
|
EV |
Depot |
Dépôt, De Pot. Surnom: moy. néerl.pot ‘pot’.
|
JG |
Depoterre |
Forme romanisée de De Poter ou de Déporter. de Potesta. Avec la préposition de, nom de dignité: moy. fr. potestat ‘seigneur justicier’ FEW 9, 255a; cf. aussi Postal.
|
JG |
Depôtre |
zie Lepoutre.
|
FD |
Depotte |
Nom d’origine : Pottes (arr. Tournai).
|
JG |
Depotte |
PlN Pottes (H). 1286 Anniès de Potes; 1308 Hues de Pottes, Dk. (TdT).
|
FD |
Depou |
zie Dupuis.
|
FD |
Depou(y) |
zie Depuis.
|
FD |
Depouchon |
zie Depouhon.
|
FD |
Depoucques |
PlN Poeke (OV). Zie Van Poeke. 1329 Thomas de Pouques, Dk. (TdT).
|
FD |
de–Poucques |
Proven. Poucques (Loc).
|
EV |
Depouhon |
1544 «Sire Gile de Pouxhon» DénStavelotMy, 1588 «le fils de feu Corbeau des Pouxhons de My» BourgLiège; nom d’origine : Pouhon, surtout w. as poûhons, à Sart-lez-Spa (qui serait le NL éponyme, cf. L. Remacle, Étym. 141.); de w. poûhon ‘source d’eau minérale’.
|
JG |
Depouhon |
Depouchon: PlN Pou(x)hon in Ernonheid, Harzé, Sart (LU): minérale bron. W. poûhon, Ofr. puison, Fr. poison < Lat. potionem: drank. 1544 Gile de Pouxhon, Stavelot (Patrom 5,12).
|
FD |
de-Pouhon |
Proven. Pouhon (L.D.).
|
EV |
Depouille |
de P-. 1310-11 «Jehan de Fouille» = 1309 «Jehans de Puille» ComptesMons, 1327 «Jehan Sergant de Puille» NécrArras, 1624 «Johan Simon de Pouie» Verviers, 1676 «Jacques-Florent de Fouille» RuageAth; pro-babl. surnom: w. dèspouyes ‘des poules’ (cf. Wallonia 9, 1901, 219-220) ou nom d’enseigne (BTD 26, 1952,277).
|
JG |
Depouille |
Despouilles: PlN, volgens RENARD 277 een huisnaam: De kip(pen). Vgl. Lapouille. 1310 Jehan de Fouille = 1309 Jehans de Puille, Bergen (PIERARD); 1327 Jehan Sergant de Puille, Atrecht (NCJ).
|
FD |
de-Pouille |
V. Bouille.
|
EV |
Depouillon |
1. PlN Pouillon (Marne, Landes) of in Theux (LU). – 2. Zie Pouillon.
|
FD |
Depour(c)q |
-rck, -rque, zie Leporq.
|
FD |
de–Pour(c)q(ue) |
V. Poucques.
|
EV |
Depourcq |
De P-, De Pourck, De Poerk, Depoerck, De P-. 1642 «Jacob de Pourcq» émigré en Suède ; néerlandisation de Leporcq, Lepourc (= le porc).
|
JG |
Depourquoy |
De Pourquoy. Avec la prépos. de, probabl. d’un topon. collectif en -oit < lat. -etum, par ex. 1136 «Porcetum», forme anc. de Burtscheid (près d’Aix-la-Chapelle) ou 1537 «den Pourquoy» à Zellik [FD].
|
JG |
de-Pourquoy |
V. Pourquaet.
|
EV |
Depoutre |
zie Lepoutre.
|
FD |
Depouvre |
zie de Pover(e).
|
FD |
Depouy |
Nom d’origine: Pouy (Aube).
|
JG |
Depover |
-ère. Surnom: moy. néerl. pover ‘pauvre’.
|
JG |
Depozzolo |
It. PlN Pozzolo, dim. van poggio < Lat. podium: heuvel. Francisco de Pozzolo is geboren in Landris (sic) bij Milaan en sterft in 1637 in Vladslo (VS1969,177-180).
|
FD |
Deppe |
Deppé: 1. D’Eppe. PlN Eppe (Nord, H), Eppes (Aisne). Jean d’Eppes was prins-bisschop van Luik (1229-38). 1281 Johannis de Apia = 1268 Johans d’Eppe…archidiacres et costres de Liège (AVB). – 2. Evtl. Patr. < Deppo, Debbo, bakervorm van Germ. VN Die(t)boud.
|
FD |
Deppe |
-pé. Nom d’origine: Eppe-Sauvage (Nord).
|
JG |
d’Eppe |
Proven. Eppe (Loc.).
|
EV |
Depraet |
Apocope de Depraeter.
|
JG |
Depraete |
Depratte, Depraute, Deproot(e): Voornamelijk Henegouwse FN. Adaptatie van De Praeter. De au/oo geeft de Vl.-dial. uitspr. weer. Oepra(t), -az, de Praet, Delprat, Duprat, -az, Leprat, Prat: PlN Prat, Zuidfr. vorm voor Pré < Lat. pratum: weide. Zie ook Depré. 1542 Albert de Praet, Montferrat-Aw. 1580 St. de Praet, Rijsel-Aw.(AP).
|
FD |
Depraeter |
De P-, Depraetere, De P-, Deprei-tere, De P-, -ère, Depreter, De P-, Deprêter, -éter, Deprete (forme apocopée). 1540-41 «Josse de Pretere» Marcq; nom de métier: moy néerl. prater, prêter ‘garde-champêtre’.
|
JG |
Depratte |
Depraute, zie Depraete.
|
FD |
Depraute |
cf. Deproote.
|
JG |
Deprauw |
zie Dupréel.
|
FD |
Depraz |
Forme occitane de Depré.
|
JG |
Depraz |
zie Depré.
|
FD |
Depré |
De P-, w. verv. Dèpré, Depret, de Prêt, Deprey, De P-, de P-, Deprez, De P-, de P-, Depreez, Deprès, Depretz. 1540 «Jacques de Prêt» BourgNamur, 1546 «Creppin Depreit», 16e s. «Pierot Depret», 1590 «Anne Deprez» Cerfontaine, 1626 «Laurent de Pré» émigré en Suède, 1659 «Hubert Deprez» DénSalm; w. et fr. pré, très fréquent en toponymie. Depreay. Nom de résidence: dèprèyé, topon. w. fréquent corresp. au fr. préau ‘petit pré’.
|
JG |
Depré |
Depré, Deprée, Depree(z), de Préez, Deprez, Deprés, -es, Deprest, Deprets, Depret(z), de Preit, Deprey, de Pruyt, Depruyst, Depriez, Despres, -es, Dasprez, Despret(s), Despre(t)z, -iez, Dupré, Dupre, du Pré(e), Duprès, -es, -es, -et, -et, -ez, -ey, -etz, Prez, Lèpre: PlN (le) Pré < Lat. pratum: wei(de), weiland, beemd. Rom. pendant van Van der Meers(ch): 1400 abbesse van Près buten Doernicke = 1400 abbesse van der Mersch bi Doernike (RAK). 1202 S. Balduini de Pratis, Har.; 1392 Jehan du Preyt dit Merscart; 1391 Gontier des Près, Ip.(BEELE).
|
FD |
de-Pré |
V. Pré.
|
EV |
Depréay |
zie Dupréel.
|
FD |
Deprédomme |
zie Preudhomme.
|
FD |
Deprée |
-ee, zie Depré.
|
FD |
Depreeu(w) |
zie Dupréel.
|
FD |
Depreeuw |
Adaptation flam. en -eeuw (comp. Watteau, Watteeuw) de Dupréel, Depreay, du fr.préau [FD].
|
JG |
de-Preeuw |
Proven. Préau. Synon. : Deprouw.
|
EV |
Depreez |
cf. Depré, -ez.
|
JG |
Depreitere |
De P-, -ère, cf. Depraetere.
|
JG |
Deprel(le) |
Duprel: 1. PlN Prelle in Flamierge (LX) –2. PlN Presles (H): 1165 Praella < Lat. pratella: kleine wei (TW). ±1175 Arnulphus de Praelle, Luik (SLL). Zie ook Dupréel.
|
FD |
Deprelle |
de Prelle de la Nieppe, de P-. Nom d’origine: Prelle, à Flamierge (Lx), Presles, w. prèle (Ht), etc. Cf. 1593 «Hubert de Preisle» = 1610 «Hubert de Presle» BourgDinant.
|
JG |
de-Prelle |
Proven. 1. ,,Du petit pré ». — 2. Presles (Loc.). -Presseux. V. Presseux.
|
EV |
Deprés |
-es, zie Depré.
|
FD |
Deprès |
cf. Depré, -ez.
|
JG |
Depresbourg |
PlN Pressburg, D. naam van Bratislava, de hoofdstad van Slowakije.
|
FD |
Depresseux |
-eur. 1730 «Mathias Depresseux» BourgLiège; nom d’origine: w. prèsseû ‘pressoir’, e.a. Presseux, à Sprimont (Lg), etc.
|
JG |
Depresseux |
-eur: PlN Presseux in Sprimont (LU), St-Pierre (LX). Presseur, W. prèsseû: pers voor olie of wijn. 1314 Johannis de Pressoir, LU (ASM II); 1415 Colar de Presseux, Luik (ISP). Zie ook Dupressoir.
|
FD |
Deprest |
De P-. Surnom: moy. néerl.presl ‘prêt (d’argent)’.
|
JG |
Deprest |
Depret(s), Depret(z), zie Depré.
|
FD |
de-Prest |
Proven. Brest (Loc. fr.). N08 79, 217. –Pret(z), -Prez. V. Pré.
|
EV |
Deprester |
cf. Depriester.
|
JG |
Depret |
de Prêt, cf. Depré, -ez.
|
JG |
Deprete |
cf. Depreter.
|
JG |
Depreter |
De P-, Deprete (forme apocopée), cf. Depraeter.
|
JG |
Deprêtre |
Romanisation de Depreter.
|
JG |
Depretz |
cf. Depré, -ez.
|
JG |
Depreux |
PlN Preux (Nord, PdC, LU). 1211 Hugone de Preus, Kamerijk (SMTI); 1265 Reniers de Preus,Fleurus(CRN).
|
FD |
Deprey |
Deprez, cf. Depré, -ez.
|
JG |
Deprey |
Deprez, zie Depré.
|
FD |
Depriester |
De Priester, Depreester, Deprester, Depriestre(romanisation). Surnom: moy. néerl. priester, preester ‘prêtre’.
|
JG |
Depriez |
Dupriez, Duprié: PlN Priez (Aisne, Nièvre). PlN Priez, dim. van pré: wei. 1343 Jehane dou Pryer, 1359 Willaume dou Prier; 1431 Lottard du Pryez,Dk.(TdT,TTT).
|
FD |
Depriez |
Nom d’origine: probabl. Priez (Aisne) ou bien d’un nom commun équivalent, cf. Du-priez.
|
JG |
de–Priez |
V. Pré.
|
EV |
Depril |
De P-. Surnom: néerl. pril ‘gai, gaillard’.
|
JG |
Deprince |
Deprins, De P-. 1267-68 «Jehan de Princes» ChartesHainaut; surnom: moy. néerl. prince, néerl. prins ‘prince’.
|
JG |
Depris |
-ix. Var. de Depry ?
|
JG |
de-Prit |
Proven. Bry. (Loc.). Nos 74, 79.
|
EV |
Deprix |
Depris, Deprit, zie Depry.
|
FD |
Deproot(e) |
zie Depraete.
|
FD |
Deproote |
Depraute. Probabl. var. de Depoorter (avec métathèse de r) ou de Deproost.
|
JG |
Deprouw |
Deprol, zie Dupreel.
|
FD |
de-Prouw |
V. De Preeuw.
|
EV |
Deprovins |
Nom d’origine: Provins (Seine-et-Marne).
|
JG |
Deprovins |
PlN Provins (Seine-et-Marne) of Provin (Nord). Vgl. Provyn. 1222 Maroie de Provino, Atrecht(NCJ).
|
FD |
Depruyck |
zie Prick.
|
FD |
de-Pruyssenaere |
Origine ,,Le prussien ». N° 215, 216.
|
EV |
Depruyst |
de Pruyt, zie Depré.
|
FD |
Depry |
1475 «Géra Depry» Castillon, 1503 «Gérard de Pry» Donstiennes; nom d’origine : Pry (Nr).
|
JG |
Depry |
Deprix, Depris, Deprit, Duprix, Dupry: PlN Pry (N) of Prix (Ard.).
|
FD |
Depryck |
De Prijck. Apocope de De Prycker (ci-dessous).
|
JG |
Dept |
1. Var. van Deppe. 1642 J. F. Deppe dit Dept, Nijvel (JVO). – 2. PlN in Noorderwijk (A).
|
FD |
de-Pue |
-Pui(t)s, -Pus. Proven. Puits (L.D.).
|
EV |
Depue(s) |
Depui(t)s, Depus, zie Dupuis.
|
FD |
Depuers |
zie (de) Puers.
|
FD |
Depuis |
Depus. 1584 «Wathier de Puitz» BourgNamur; nom d’origine: topon. fr. puits, w. pus’ ‘puits’.
|
JG |
Deput |
zie de Put, Dupuis.
|
FD |
Deputte |
zie Delputte.
|
FD |
de-Putte |
Proven. Loc.
|
EV |
Deputter |
De P-, cf. Depotter.
|
JG |
de–Putter(e) |
Profess. ,,Le puisatier, le puiseur (d’eau). »
|
EV |
Depuydt |
De P-, Depuyt, De P-. Surnom : moy. néerl. puut, puyt ‘grenouille’.
|
JG |
de–Puydt |
Car. phys. ,,La grenouille » (Métaphore). N° 288.
|
EV |
de-Pyl |
De Pijl, ,,La flèche ». 1. N. de tireur à l’arc ou de fabric. de flèches. N° 131. — 2. Car. mor. H. rapide comme la flèche. N° 260.
|
EV |
Depyper |
-ère. Nom de profession: moy. néerl. piper ‘joueur de flûte’.
|
JG |
de-Quae |
Car. mor. De kwade, ,,Le méchant, e coléreux ». Synon. : Dequade. N° 272, 280.
|
EV |
Dequan |
Dequand. Surnom: moy. néerl. quant ‘compagnon, camarade’.
|
JG |
Dequan(t) |
-uand, zie Dechamp(s).
|
FD |
de-Quanter |
Profess. ,,L’équarisseur » (Kanten, ,,équarrir »). N° 184.
|
EV |
de-Quartier |
Proven. Quartier (Plus. L.D.).
|
EV |
Dequecker |
-eker. Surnom: moy. néerl. quaker, queker ‘joueur de trictrac’.
|
JG |
Dequene |
-êne, Dequenne, -esne. 1417 «Ni-caise de Quesnez» PolyptAth, 1583 «Andrien Dequesne fils de Giele» Tournai; forme pic. de Dechesne.
|
JG |
Dequêne |
Dequen(n)e(s), Dequesne(s), zie Duchêne.
|
FD |
de–Quenne |
V. Chêne.
|
EV |
Dequévy |
Dequevy, Quévy, Que-, -vis, -vit, Ouiévy, -vit, Quivy, -vit, Kivy: PlN Quévy (H). 1250 Egidio de Kevi, Bergen (CSWI).
|
FD |
Dequévy |
Nom d’origine: Quévy (Ht).
|
JG |
de–Quévy |
Proven. Loc.
|
EV |
Dequick |
De Q-, De Kwik. Surnom: moy. néerl. quic ‘vif, rapide’.
|
JG |
Dequidt |
1326 «Jan de Quit» =1313 «Jehan le Quic» Ypres; surnom de qqn qui est vivant, rapide [FD] ; comp. De Quick.
|
JG |
Dequidt |
V. Kwede.
|
EV |
Dequin |
Duquin, Dequint, Dekeyn, Dekein, Dekeijn, Kain, Qu(a)in, Kein: PlN Kain (H). 1250 Henricus de Kahain, Bs. (PEENE1949); 1301 Colard de Kain, Dk. (TdT).
|
FD |
Dequin |
Nom d’origine: Kain (Ht).
|
JG |
de–Quin |
Proven. Kain (Loc.).
|
EV |
Dequinnemar(e) |
-aere, Dicquemare: Patr. Zoon van Guinemer, Germ. VN win-mêr ‘vriend-beroemd’: Guinemarus (MORLET I).
|
FD |
Dequinze |
[NF réprésenté au 14e s. à Flémalle-Haute, où existe un topon. «en quinche», et attesté à Tilleur depuis 1689 (N. Melon)]. 1756 «Hendrick Dequince (orig. de Grand-Bigard)» BourgLiège; probabl. nom d’origine plutôt que surnom: fr. quinze (sens à déterminer).
|
JG |
Dequinze |
Quinze (15)? Wsch. een reïnterpretatie, misschien verwaalsing van Dekens? 1631 Dequinse, Jemeppe; 1709 André Dequinze (vader van) Anne Dekins, Luik (PDB); 1756 Hendrick Dequince, Groot-Bijgaarden (J.G.).
|
FD |
de–Quinze |
Proven. Quinze (Bonniers) ou Cinse (,,Ferme ») (L.D.).
|
EV |
Dequiper |
zie de Kuiper.
|
FD |
Dequire |
zie Lakiere.
|
FD |
Dequirez |
FN in H en (vooral) WV. Wellicht spelling voor de Fr. FN Décurey. PlN Ecurey (2x Meuse) (DNF).
|
FD |
Dequoquibus |
cf. Decoquibus.
|
JG |
Der |
zie Dury, Durie(z).
|
FD |
Der- |
Génitif fém. sing. de l’article néerl. de, cf. Derdaele, Derkinderen, Derhaeg, etc.
|
JG |
DER Kinderen |
N. d’exploitation : ,,Des enfants ». Affaire appartenant aux enfants. N° 128.
|
EV |
Der, van |
zie Vander.
|
FD |
Derac(h)inois |
PlN Racinoit: plaats waar boomstronken staan. Vgl. Van der Stockt.
|
FD |
Derache |
De R-. Cf. an VI «Joachin Derache» Ascq (Nord); nom d’origine: Raches (Nord).
|
JG |
Derache |
Drache: PlN Raches (Nord). 1798 Joachin Derache, Ascq (HERB.). Zie ook Deraes.
|
FD |
de-Rache |
Proven. De Rache(court) (Loc). Nos 71, 245.
|
EV |
Deracourt |
Nom d’origine: Racour (Lg).
|
JG |
Deracourt |
Racc(o)urt, Racour(t), -ou(x): PlN Racour (LU), Ndl. Raatshoven. 1321 Mathias de Rachoert = 1333 Mathias de Racort, Tn. (C. BAERT).
|
FD |
de-Rademaecker |
V. Rademaker.
|
EV |
de-Radoux |
1. Proven. Deux L.D. — 2. N. de filiation. V. RAD. N° 102.
|
EV |
Deradt |
cf. Deraed.
|
JG |
de-Rae(d)t |
1. Car. mor. ,,Le conseil ». N. d’H. de bon conseil. — 2. Proven. De Raad ou De Rode, ,,L’essart » (L.D.). N° 238.
|
EV |
de-Rae(y)maeker |
V. Rademaker.
|
EV |
Deraeck |
De R-. Surnom: moy. néerl. rake, raecke ‘hasard, aubaine’ ou rake ‘râteau’.
|
JG |
de-Raeck |
-Raecker. De Raak. 1. Car. mor. ,,Le gosier », N. d’H. goulu. N° 273. — 2. ..L’atteinte ». N. de batailleur. N° 268. — 3. Proven. Raak. Design, d’une parcelle droite, le plus souvent le long de l’eau.
|
EV |
Deraed |
Deraedt, De R-, Deradt, De Raet. Surnom: moy. néerl. radt, raedt ‘conseil, conseiller (d’une ville)’.
|
JG |
Deraedt |
De R-, cf. Deraed(t).
|
JG |
de-Raef |
-Raeve. Car. phys. et mor. De raaf, ,,Le corbeau ». N°° 288, 292.
|
EV |
Deraemacker |
-aeker, cf. De Raedemaeker.
|
JG |
Deraes |
De R-. Particule de + NF Raes (prénom).
|
JG |
Deraes |
de Raes, Deras(se), Derras, -az, de Ras(e): 1. PlN Raches (Nord): 1221 Rasse (TW). 1273 Gillos de Rasse, Dk. (FST); 1651 Piere de Rasse, Leiden (uit Kales), stamvader van de Nederlandse tak De Ras (med. B. de Ras, Berlicum); 1707 Philippe de Raes fs. Philipe de Rasse, Lendelede (COUSS.). Zie ook Derache. – 2. In het land van Asse werd het Iw. pas vanaf ça. 1600 aan de oorspr. FN Raes toegevoegd (med. J. Caluwaerts, Herent; zie ook De Roos).
|
FD |
de-Raes |
Car. mor. De raas(bol). ,,Le braillard ». Geraas. N° 284.
|
EV |
Deraeve |
De Raeve, Derave. Surnom: moy. néerl. raven, rave ‘corbeau’. Pour le NF De-rave, Renard (BTD 26, 281 ) proposait plutôt le w. liég. rave ‘râble de four, etc.’ comme nom d’enseigne (1426 « Brassine condit de Rave en Pierreuse»), mais le NF n’est pas du tout liégeois.
|
JG |
Deraideux |
Nom d’origine: Raideux, dépend.de Comblain-au-Pont (Lg).
|
JG |
Deraideux |
PlN in Comblain-au-Pont (LU).
|
FD |
de-Raikem |
Proven. Reckhe(i)m. (Loc.). Nu 57.
|
EV |
Deram(e)aux |
-au(d)t, zie Desrumaux.
|
FD |
Deramaix |
de Ramaix [NF attesté au 17e s. à Montrœul-sur-Haine]. 1526 «Ambroise de Ramay» DénLens, 1604 «Gilles de Ramaix» Ladeuze, 1676 «Arnould de Ramaix» Ruage-Ath; nom d’origine: Ramais, à Mouscron (Ht), etc.
|
JG |
Deramaix |
de Ramaix, Deramay, Dramaix, -ais, -ée, Ramais, -aix, -ay: PlN Ramais in Mkr. (H) en Aalbeke (WV). 1394 uten goede van Rames te Mosscheron; 1368 Francisci de Rameys = Fransois van Rames, Ktr.; 1398 Hanequin van Rames a Aubeque, Mkr. (DEBR. 1970); 1753 J. B. Derameyx = 1778 Dramaix, FV (VERGR. 1972).
|
FD |
de–Ramaix |
Proven. Ramet (Loc.).
|
EV |
Derameaux |
-aux. Nom d’origine: ft. rameau.-Sur la famille de Rameau, au château de La Motte à Bousval, cf. Wavriensia 15, 1966,133-140.
|
JG |
Deramée |
1582 «Lambert Deramez» RPSpon-tin; nom d’origine: (La) Ramée, nom de plusieurs hameaux et l.d. (e.a. célèbre abbaye à Jauchelette).
|
JG |
Deramée |
Deramee, de Ramée, Duramé: PlN La Ramée: loof, gebladerte; in Jauchelette (WB), Ter Hulpen (WB), Neufvilles (H). 1200 Emma de Rameyée; 1295 Adam délie Ramée, Luik (ISC).
|
FD |
Derammelaere |
De R-. Cf. 1241 «Simon Ramlart» = 1242 «Simon Rammelart» Gand; surnom: dérivé de moy. néerl. rammelen ‘faire du bruit, bavarder, caqueter’ [FD].
|
JG |
D’Eramo |
Deramoudt, -out(h), zie Desrumaux.
|
FD |
Deramoudt |
Probabl. forme flam. de Desr(e)umaux [FD].
|
JG |
Derancourt |
PlN Rancourt (Somme, Vosges, Meuse).
|
FD |
Derancy |
PlN Rancy (Saône-et-Loire).
|
FD |
Deranty |
zie De Renty.
|
FD |
Derard |
Dérard. Nom d’origine incertaine, p.-ê. issu d’un anthrop. germ. en -ard [à déterminer] ; cf. aussi Deraux, Dereau.
|
JG |
Derard |
V. THEUD.
|
EV |
Dérard |
Derard, Derare: Patr. D’Erard? Zie Eraerts.
|
FD |
Deras(se) |
zie Deraes, Rasche.
|
FD |
Derasquinet |
De R-, de R-. Particule de + NF Rasquinet (dimin. du précédent).
|
JG |
Derasse |
De R-, de R-. Surnom: moy. néerl. rasch, ras ‘rapide, vif.
|
JG |
de-Rassenfosse |
Proven. ,,Vallée du sieur Radon ». N » 232.
|
EV |
Derathé |
Particule de + NF Rathé (v. ce nom).
|
JG |
Derathé |
zie Rathé.
|
FD |
Derau(x) |
Dereau: Rom. spelling voor De Roo.
|
FD |
Deraume |
zie Derome.
|
FD |
Derauw |
De R-, sans doute aussi Derau. Surnom: moy. néerl. rau, rauw ‘cru, dur, brutal’.
|
JG |
de-Rauw |
Car. mor. De r(o)uwe, ,,Le rude, le bourru ». N° 281.
|
EV |
Deraux |
Dereau. Var. de Derard plutôt que de Derau.
|
JG |
Derave |
cf. Deraeve.
|
JG |
de-Rave |
V. Deraef.
|
EV |
Deravet |
1514 «Jacques de Ravet», 1576 «Marguerite de Ravet», 1689 «Lambert de Ravet» BourgNamur; nom d’origine: (Le) Ravet, lieu où l’on joue au ravet (jeu de paume), e.a. à Froid-Chapelle (Ht), etc.
|
JG |
Deravet |
Deravais: 1. PlN (le) Ravet: kaatsbaan in Niverlée (N), Froidchapelle (H) en Carnières (H). – 2. Wsch. veeleer zoon van Ravet (zie i.v.).
|
FD |
de-Ravet |
Proven. Dép. Froidchapelle.
|
EV |
Deravoirt, van |
zie van der Avoort.
|
FD |
Deray |
zie Durai.
|
FD |
de-Ray |
Proven. Raye (Dép. Ensival).
|
EV |
Deraymacker |
-aeker, De R-, Deraymackers, cf. Deraemacker.
|
JG |
Derbais |
-aix. Nom d’origine: Rebaix (Ht).
|
JG |
Derbaise |
(NF tournaisien). Probabl. nom d’origine: Rebaix, pic. à r ‘bé (Ht) ou Rebais (Seine-et-Marne), ou bien d’un topon. voisin à forme fém. -baise.
|
JG |
Derbaix |
Derbais, Derbais(s)e, Derebey, Rebai(x), Rebé: 1. PlN Rebaix (H) of Rebais (Seine-et-Marne). 1159 Bernardo de Resbais, Vn. (SNF); 1305 Reynirde Rebaiz, Lv. (ICKX). – 2. Zie D’Herbais.
|
FD |
d-Erbaix |
Proven. 1. Rebaix (Loc.). N° 69. — 2. Derbaix (Dép. Gouy-lez-Piéton).
|
EV |
Derbaudrenghien |
-endien. Nom d’origine: Baudrenghien, à Flobecq (Ht).
|
JG |
Derbaudrenghien |
-inghien, -inghiem, -endien, zie Debaudrenghien.
|
FD |
Derbaudringhien |
Proven. Del Boudenghien (Dép. Flobecq).
|
EV |
d-Erbaudt |
Proven. Erbault (Loc.).
|
EV |
Derbe(c)que |
Derbèque, Derbeeck: 1. PlN Rebecques (PdC). 1183 S. Hostonis militis de Rebecca; 1228 W. de Rebèke, St.-Omaars (AAM). – 2. PlN Rebecq, Ndl.Roosbeek(WB).
|
FD |
Derbecourt |
zie Dherbecourt.
|
FD |
d-Erbecq |
Proven. Herrebecq (Dép. Saintes). N° 69.
|
EV |
Derbecque |
-eque, -èque, -eeck. Nom d’origine: Rebecq-Rognon (BrW).
|
JG |
D’Erbée |
Darbé, Darbe: Var. van Derbais, D’Herbais. 1645 J. Darbé, Fleurus-Aw. (AP).
|
FD |
Derbomez |
zie Dherbome(t)z.
|
FD |
Derboven |
Nom d’origine: néerl. boven ‘en haut’ ; cf. Lahaut et Verboven.
|
JG |
Derboven |
Proven. Daar boven, ,,Là-haut ». N° 232.
|
EV |
Derboven |
Verboven, Verbover: PlN Daar Boven. Verboven < Van D(a)erboven. 1352 Jan van Daerboven, Wuustwezel (SEA); 1401 Reyner van der Boven, Aw.(ANP).
|
FD |
Derbrée |
PlN Erbrée (Ile-et-Vilaine). Derchain: i. PlN Erchin (Nord). 1329 Raoul Dant d’Erchin, Atrecht (NCJ). – 2. Zie De Rechain. Derche: PlN Erches (Somme) (RIO 1969,120).
|
FD |
Derchain |
Nom d’origine: Rechain, Grand- et Petit-Rechain (Lg).
|
JG |
Derche |
Nom d’origine: Erches (Somme).
|
JG |
d–Erche |
-Erck. V. Derecq, De-recque.
|
EV |
Derck |
1. Patr. Germ. VN Diederik. Vgl. Derks. – 2. Var. van Dercq.
|
FD |
Derck |
Dercq. Nom d’origine: Recq, à Mainvault et Ogy (Ht).
|
JG |
Derckel |
Dercle: D’Erckel = van Arkel (ZH). 1377 Othe seigneur de Erkel = 1393 domicello de Arkel (CCHt).
|
FD |
Derckenne |
zie Derkenne.
|
FD |
Derckx |
zie Dierks.
|
FD |
Derclaye |
Nom d’origine: Éclaye, vers 1104 «Erclai», à Pondrôme (Nr).
|
JG |
Derclaye |
PlN Eclaye in Pondrôme (N): 1104 Erclai.
|
FD |
d–Erclaye |
Proven. El claie, ,,La clôture ». Caractér. d’une habitation. N° 249.
|
EV |
d’Ercole |
N. de filiation. ,,(Fils) d’Hercule » (N. italien).
|
EV |
Dercon |
Darcon: Volgens J. Dercon (Herenthout) stamt zijn famille van een vondeling. Er werd op 3 juli 1813 inderdaad ene Cornelis Dercon te vondeling gelegd in Aw. Maar dat was zijn echte FN, die op het briefje opgegeven stond, geen vondelingnaam dus (RV). Wsch. door demouillering < Derecogne.
|
FD |
Derconingen |
zie Derkoningen.
|
FD |
Dercourt |
1. PlN Ercourt (Somme). – 2. Derecourt.
|
FD |
d–Ercourt |
Proven. Recourt. (Dép. Cortil-Wodon). N° 69.
|
EV |
Dercq |
zie Derecque.
|
FD |
Dercy |
PlN (Aisne).
|
FD |
Derdaele |
Deldaele, met //r-wisseling.
|
FD |
Derdaele |
Nom d’origine : moy. néerl. dal, dael, dale ‘vallée’.
|
JG |
Derde |
Derden. Forme contractée de D’Herde, DeHerdefFD].
|
JG |
Derde- |
-linckx, -linghen. Car. de la naissance : ,,Triplés ». N° 128.
|
EV |
Derde(n), |
Derder(s), zie de Herder.
|
FD |
Derdelinck |
au génitif: Derdelinckx. Nom de parenté: moy. néerl. derdeling ‘arrière-petit-neveu’.
|
JG |
Derdelinck(x) |
-inc(h)x, Derdelinghen: Mnl. derdelinc: neef in de derde graad, achterachterneef. 1380 Johannes Derdelinc, Mtr. (SKM); 1765 Carolus Derdelinckx, Pepingen-Bs. (CALUWAERTS).
|
FD |
Derder |
Surnom: moy. néerl. mi derde (ou der-der) ‘moi avec deux autres’.
|
JG |
Derdeyn |
-eijn, Derdyn, Derdin: Derdeyn gaat terug op: 1685 Adriaen Dardeyne, 1687 Jacobus Dardein, Lotenhulle (med. J. van de Moortel). Adaptatie van Dardenne.
|
FD |
Derdeyn |
-eijn, -yn. Probabl. adaptation graphique néerl. de Dardenne, cf. 1685 «Adriaen Dardeyne» Lotenhulle (FlOr) [FD].
|
JG |
Derdin |
zie Derdeyn, Dourdent.
|
FD |
Dere |
zie de Rede.
|
FD |
Deré |
Derez, Derré, -ez. Nom d’origine: Le Rez (Le Ré), à Sivry (Ht) etc. (du lat. rasum).
|
JG |
d-Eré |
Proven. Herré (Dép. Tavier-lez-Nandrin). V. Delrée.
|
EV |
Deré(e) |
zie de Rede, Derez.
|
FD |
Dere(e)re |
Mnl. erre: driftige, woedende, opvliegende. Vgl. D. Irr(e). 1350 Ott der Irr (BRECH.); 1370 Johannem der Erre, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Dereau |
cf. Deraux.
|
JG |
Dereau |
zie Derau(x).
|
FD |
de–Reau |
V. de Ro.
|
EV |
Derebreu |
zie Ribreu(x).
|
FD |
de-Rechain |
De (Petit) -Rechain (Loc.). N° 69.
|
EV |
Dereck |
Derek: 1. Var. van Dierick. – 2. Zie Derecque.
|
FD |
de–Reck |
-Recque ou Dercke, Derck. 1. Proven. Reck (Dép. Mainvault). — 2. V. THEUD.
|
EV |
Dereckx |
zie Diedericx.
|
FD |
Derecogne |
Nom d’origine: Recogne (Lx), également à Noville-lez-Bastogne.
|
JG |
Derecogne |
PlN Recogne (LX). 1331 Colet de Recongne, Chevigny (ASH).
|
FD |
Derécourt |
D(e)recourt: 1. PlN Récourt (Hte-Marne, PdC, Meuse). – 2. Zie ook Recour.
|
FD |
Derecque |
Dere(c)k, Dercq, Derck, Drecq, Dereke: PlN Recq in Mainvault en Ogy (H); of Recques (PdC). 1129 Otbertus de Recca; 1145 Hugo de Recke; 1289 Andrieu de Reke, PdC (DF XIII).
|
FD |
Derecque |
Nom d’origine: Recques-sur-Hem ou Recques-sur-Course (PdC) [MH],
|
JG |
Derede |
Nom d’origine: moy. néerl. rede, ree ‘ligne de démarcation’.
|
JG |
de–Reepere |
Proven. Reep. (Dép. Nederboelare, Schilde), avec suffixe d’orig.
|
EV |
Dereere |
Derere. Surnom: moy. néerl. erre ‘coléreux, furieux, enragé’ [FD].
|
JG |
de–Rees(e) |
V. Dereys, Derèze, Deries.
|
EV |
Derefat |
Nom d’origine: Refa(t), dépend, de Stavelot (Lg).
|
JG |
Derefat |
PlN Refa(t) in Stavelot (LU).
|
FD |
de–Regnau- |
Regnon- -court. Proven. ,,Domaine du sieur Renaud ». N° 245.
|
EV |
Deregnaucour(t) |
Deregnoncourt, Derenoncourt, Dernoncour(t), D’Hernoncourt, Derna(u)court, Dernancourt: PlN Renaucourt in Rivière (PdC). 1743 J. B. de Renoncour (PARM.).
|
FD |
Deregnaucourt |
Deregnoncourt (var. avec nasalisation), Derenoncourt, Dernoncourt. Nom d’origine: Regnaucourt (Nord).
|
JG |
Deregni(e)aux |
De Renau, Dernau: PlN Dergneau (H). 1220 Philippus de Derngau (DEBR. 1980); 1290 Jehans de Dieregnau, Dk. (TdT).
|
FD |
Derein(n)e |
zie Derenne.
|
FD |
Dereine |
-ême, ainsi que Dereume (NF plutôt hennuyers). Nom d’origine: Rumes, pic. rème, rême (arr. Tournai). 1230 «Richardo de Reines» CartVal-Dieu, 1747 «Hubert Dereine» Saint-Aubin; var. de Derenne?
|
JG |
de-Reine |
Proven. Rennes (Dép. Hamoir) ou Rhines (Loc.). —Relou. Proven. Roloux (Loc.).
|
EV |
Dereize |
zie Derèse.
|
FD |
Derek |
zie Dereck.
|
FD |
Derek(x) |
zie Diedericx.
|
FD |
Derely |
Rely, Derly: PlN Rély (PdC). 1325 Jehan de Reli, Atrecht (NCJ); 1400 Huart Derely, Dk. (TdT).
|
FD |
Deremaux |
zie Desrumaux.
|
FD |
Derème |
Derême, Derem(e): 1. Zie Derume. – 2. PlN Raismes (Nord). Zie Deresme.
|
FD |
de-Rème |
V. Derenne.
|
EV |
Deremetz |
PlN Erimetz (PdC).
|
FD |
Deremience |
Deremiens, Deremince, zie Remiens.
|
FD |
Deremiens |
-mince, De Remiens. Nom d’origine: Remience (Remiens), w. r’myince, à Morhet (arr. Bastogne); cf. aussi Remience.
|
JG |
de-Remiens |
-Remince. Proven. Remiens ou Remience (Dép. Morhet)
|
EV |
Deremier |
Var. de Derumier?
|
JG |
Deremier |
zie Derumier(e).
|
FD |
Deremouchamps |
Dermouchamps, Dernou-fhamps. Nom d’origine: (Sougné-)Remouchamps (Lg), w. r’noûchamps à Grand-Hal-leux, etc.
|
JG |
Deremouchamps |
zie Remouchamps.
|
FD |
de-Remouchamps |
Proven. Loc.
|
EV |
Deren |
Patr. Var. van Dierin, vleivorm van Germ. VN Diederik. 1308 Derin Lippin; 1328 Hannin Onolf f. Derin; 1379 Heinkin Derin, Ip. (BEELE); 1330 Wilhelmus Deren, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Derenbach |
PlN (GH) en in Uckerath, Hennef en Ruppichteroth (NRW). 1775 Carolus Derenback ex Derenback (MUL VIII).
|
FD |
Derenchy |
Derensy, Derenzis: PlN Rancy (Calvados).
|
FD |
de-Renesse |
Non de seigneurerie (Pays-Bas).
|
EV |
Derenne |
Derein(n)e, Dereyne: PlN Rennes in Hamoir (LU). 1230 Richardo de Reines, Val-Dieu (J.G.).
|
FD |
de-Renne |
Proven. Rennes (Dép. Hamoir).
|
EV |
Derenne, |
Derine. 1593 «Eustace Derine de Gboumont», 1633 «Henry Derine du Col», 1752 «feu Henry Derenne du Monceau» La Gleize; nom d’origine: Renne, à Hamoir (Lg), cf. aussi Dereine.
|
JG |
de-Rennette |
Proven. Reinette (Dép. Yves-Gomezée).
|
EV |
Derenoncourt |
cf. Dernoncourt.
|
JG |
Derenoncourt |
zie Deregnaucour(t).
|
FD |
Derensy |
zie Derenchy.
|
FD |
de-Renty |
Proven. Rethy (Loc.).
|
EV |
Derenzis |
zie Derenchy.
|
FD |
Dereppe |
Derep(t), Dreppe: PlN Reppe in Andenne (N), Couthuin (LU), Ohey (N), Seilles (LU). 1294 Gillos de Reppe, N (CRN).
|
FD |
Dereppe |
s.d. «Francisci de Reppe» ObitHuy, 1289 «Gilotiaus de Reppe» CensNamur, 1602-3 «Jacques de Reppe» TerriersNamur, 1616 «Philippes de Reppe» PrincipChimay, 1682 «Marie Derepe» BourgNamur; nom d’origine: Reppe, à Seilles (Lg), etc.
|
JG |
de-Reppe |
Proven. Dép. Seilles, Oteppe, etc.
|
EV |
Derere |
cf. Dereere.
|
JG |
Derere |
zie Dereere.
|
FD |
Derese |
Derèse, De R-, Derèze. 1780 «Constance Derese» Charleroi; nom d’origine: Rèse (< lat. rasa), à Thisnes (Lg), etc. ; cf. aussi Drèze.
|
JG |
de-Rese |
V. Derèze.
|
EV |
Derèse |
Derèze, Dereize: 1. Verfransing van De Rese. – 2. PlN Rèse in Thisnes (LU).
|
FD |
de-Resimont |
Proven. Dép. Evelette.
|
EV |
Deresme |
Draime: PlN Raismes (Nord). 1415 Edouwars de Raymes = 1380 Edowart de Raismes, Valencijn(CCHt).
|
FD |
de–Rest(e)au(x) |
Proven. Restau-(mont) (Dép. Ecaussines-d’En-ghien). N° 71.
|
EV |
Deresteau |
de Restaux, Derestia(t), zie Resteau.
|
FD |
Deresteau |
-iat. Nom de résidence: anc. w. resteau ‘râteau’, w. liég. ristê, w. nam. rèstia, sorte de clôture en barres de fer et treillis (E. Renard, BTD 26, 265).
|
JG |
Derethy |
zie (van) Rethy.
|
FD |
Derette |
Var. van Deruette of Deroitte?
|
FD |
Dereu |
De R-, Dereux, Derœux. 1616 «Adrien Dereu», 1688 «Henri Dereux» BourgNamur; nom d’origine : w. topon. fréquent reû ‘essart’ (< germ. rode], e.a. Reuleau, w. reû, à Sovet, ou Reux-en-Famenne, à Chevetogne (Ciney, arr. Dinant), aussi Le Rœulx (Ht).
|
JG |
de-Reu(l) |
Proven. Roeulx (Loc.).
|
EV |
Dereu(s)me |
zie Derume.
|
FD |
de-Reu(s)me |
Proven. Rumes (Loc.)
|
EV |
Dereu(x) |
de Reux, de Reul, Deroeux, Dreu(x), Desr(o)eux, Derreux, Dureu(l)x, Delr(o)eux, Reulx: 1. PlN W. reû < rode: gerooid land. (Le) Roeulx (H), Roeulx (Nord), Roeux (PdC), Reux in Conneux (H). Zie ook Deruez. 1321 Gaillart du Reux, St-Q. (MORLET); 1240 Agnès de Roeulx (Midd. 1979, 75); 1335 Juliane de Reu, Atrecht (NCJ). – 2. Soms verward met De(l)rue, b.v. in Dottenijs 1602-1796 (Midd. 1968,43).
|
FD |
Dereumaux |
Dér-, Deremaux, Derr- (NF hennuyer), cf. Desreumaux.
|
JG |
Dereumaux |
zie Desrumaux.
|
FD |
Dereume |
cf. Dereme.
|
JG |
Dereux |
cf. Dereu.
|
JG |
Derevière |
zie Derivière.
|
FD |
Derey |
zie Derez.
|
FD |
Dereyer |
De R-. Nom de métier: moy. néerl. reder, reider ‘apprêteur, manufacturier’.
|
JG |
de-Reyghere |
1. Car. phys. ,,Le héron »; Désignât, d’un homme haut sur jambes ou au long cou, Nos 288, 292. — 2. Proven. De Reigere (Dép. Moorsel).
|
EV |
Dereymacker |
-maeker, De R-, cf. De Raede- maeker, Deraymacker.
|
JG |
de-Reymacker |
-Reyma(e)ker. Profess. 1. V. De Riemmaker et Rademaker. — 2. De Reimaker, ,,Le creuseur de canaux » (Rei, ,,canal »). Nos 130, 133.
|
EV |
Dereyne |
zie Derenne.
|
FD |
Dereys |
zie Derez, de Rys.
|
FD |
de-Reys |
-Rèze. Proven. 1. Des Riè-zes (Loc.). — 2. Rhées (Dép. Herstal).
|
EV |
Derez |
cf. Deré.
|
JG |
Derez |
Deré(e), Derhé, Derhet, Derret, -ez, -ée, Der(r)ey, de Rey, Dereys, de Reys, Delre(e), Delré(e), Delrez, Delleré, del Rey: 1. PlN Le Rez/Le Ré in Sivry (H); La Reid (LU); of Reye (èl reye) in Meeffe (LU) (KCTD1973,38). 1330 Wathelet del Reie, Luik (SLLIII); 1364 Lambotte del Ree, Luik (SLLIV); 1559 Ant. de Rez, Tn. (AP). – 2. Zie ook De Rede. -3. Derhé en Derhet kunnen teruggaan op PlN Derhé in St-Pierre-en-Ardenne (LX). 1550 Lambert Derhey; 1564 Hubert Derhet, Namen (RBN).
|
FD |
Derèze |
cf. Derèse.
|
JG |
Derèze |
zie Derèse.
|
FD |
Dergeloo |
Ontrronde (e < o) vorm van D. FN Dôrgelo < PlN Dorrieloh (NS) (PDB).
|
FD |
Dergent |
Der Gent, met Middellimburgs Iw. der (vgl. D. der), var. van De Cent. 1479 Simon der Ghaent = 1510 feu Symon Loison de Genestre dit le Gaent, Dalhem (vader van) 1514-37 Frederick der Ghe(e)nt, Tnh. (med. F. Dergent, Boutersem).
|
FD |
Dergent |
V. Dargent.
|
EV |
Dergneau |
Proven. Loc.
|
EV |
Dergotel |
V. Delgotale. N° 209.
|
EV |
Derhaag |
Derhaeg, Derhacq, zie van der Hagen.
|
FD |
Derhacq |
Var. (avec l’article der) de Dehaeck.
|
JG |
Derhaeg |
V. Haag.
|
EV |
Derhaeg. |
Nom d’origine: néerl. haag ‘haie, bois’.
|
JG |
Derhe |
-hé, zie de Rede, Derez.
|
FD |
Derhé |
Derhet. 16e s. «Johan Derhet» Dorinne, 1564 «Hubert Derhet» BourgNamur, 1572 «Philipote Derhey» Purnode, 1615 «Englebert Derhet» BourgNamur, 1710 «François Derhet» Ciney; nom d’origine: Herhet, à Houyet (Nr) ou Derhé, à St-Pierre-en-Ardenne (Lx).
|
JG |
Derherder |
Nom de profession: néerl. herder ‘pâtre’.
|
JG |
Derhet |
zie Derez.
|
FD |
Derhille |
zie Derulle.
|
FD |
Derho |
V. Delhaut. Nos 209, 232.
|
EV |
Derho |
zie de Ro.
|
FD |
Derhore |
zie de Rore.
|
FD |
de-Ribeaucourt |
N. de seigneurerie, ,,Domaine du sieur Ribaud ». N° 245.
|
EV |
Deribreu(x), |
zie Ribreu(x).
|
FD |
Deribreux |
cf. Duribreux.
|
JG |
Dericbourg |
Dericquebourg, Ricbourg, Ricquebourg, Rigbourg, Rij(c)keboer, Rycke(n)boer, Richebourg, Risbourg, Derisbourg, Derisbourque: PlN Richebourg (zx PdC): 1200 Rikeborc, of Ricquebourg in Maresquel (PdC): 1213 Rikeborc (TW). 1249 Collardi de Ricquebourck, PdC (CVT); 1294 Pierre de Riquebourt, Comp. (MORLET); 1518 Joannes Mathei Roussel de Rijckboer, PdC (MULIII). – Lit.: RYCKEBOER 2001,354.
|
FD |
Derichs |
zie Diederich(s).
|
FD |
Derichs, |
-iks, -ix, Derricks. Var. de Diricks, génitif de l’anthrop. germ. theud-rik.
|
JG |
Derick |
De R-, Dericq. Var. de Dirick ou de Derijck.
|
JG |
Derick |
V. THEUD.
|
EV |
Derick(e) |
Dericq, de Rick: 1. Grafieën voor De Rijk(e). – 2. Derick, -cq kunnen var. zijn van Dierick; zie Diedericx.
|
FD |
Derick(x) |
-icx, -i(c)ks, -icq, zie Diedericx.
|
FD |
Dericum |
Derikum. Nom d’origine : Derikum, à Norf-lez-Neuss (Rhénanie).
|
JG |
Dericum |
zie Derikum.
|
FD |
Deridder |
De R-, w. nam. Dérider, Derridder, Derudder, De R-. 1682 «Jeanne Dérider» BourgNamur; nom de profession: moy. néerl. ridder, rudder ‘chevalier’.
|
JG |
Derideau |
-iaux. Nom d’origine: moy. fr. rideau ‘repli de terrain’ FEW 16, 705b; topon. fréquent dans le nord de la France.
|
JG |
Derideau(x) |
-iaux, -oux, zie Ridel.
|
FD |
de-Rideau(x) |
Proven. ,,Petites rides du terrain » (L.D.). N° 232.
|
EV |
Derider |
zie de Ridder.
|
FD |
Deridez |
Nom d’origine: Ri d’Hez, à Baisy-Thy (BrW)?
|
JG |
Deridez |
PlN Ri d’Hez in Baisy-Thy (WB) (J.G.)?
|
FD |
Deridoux |
Nom d’origine: cf. li ridoû, topon. à Haybes, Hargnies, etc. (Ardennes), comp. aussi le Ry d’Août à Spontin (Nr).
|
JG |
Derie |
1. V. Dery. — 2. V. THEUD.
|
EV |
Derie |
Cf. «de Rye ou del Rey» dans De Hem-ricourt ; var. de Delrée ?
|
JG |
Derie |
zie Dury, Durie(z).
|
FD |
Derieck, van |
Lees: Van der leck; zie Van der Eyken.
|
FD |
Deriemacker |
-aeker, cf. De Raedemaker.
|
JG |
Deriemont |
PlN Rimon (Drôme), Rimons (Gironde), Rimont (Ariège).
|
FD |
Deries |
zie Duriez.
|
FD |
de–Ries |
Proven. Rièzes (Loc).
|
EV |
Derieuw(s) |
Derieux, zie Durieux.
|
FD |
Derieux |
Deriu, Derieuw (forme flamandisée). 1420 «Jean de Rieu» Châtelet, 1515 «Guillaume de Rieu» BourgNamur, 1545 «Bertelmy de Rieu dit de Gand» BourgLiège, 1602-3 «Jacques de Rieu» TerriersNamur, 1673 «George de Rieu» Fronville, 1688 «Adrien Derieux» BourgNamur; surnom d’habitant près d’un rien ou ruisseau ; cf. aussi Dury, Durieux. Derigat. Particule de + NF Riga (cf. ce nom).
|
JG |
Deriévère |
Derieviere, zie Derivière.
|
FD |
Deriez |
zie Duriez.
|
FD |
Derigat |
1. Patr. Riga. – 2. PlN Riga (Letland).
|
FD |
Derihon |
Derixhon, Derison, Dé-, Deryhon, -hom. Nom d’origine: Rixhon, à Harzé (Lg).
|
JG |
Derihon |
zie Derixhon.
|
FD |
Derijck |
De R-, Derijcke, De R-, Derijke, De Reyck, Deryck, De R-, Derycke, De R-, Deryk. Deryke, etc. Surnom: moy. néerl. rite, rijc ‘riche’
|
JG |
Derijcker |
Derycker, De R-, Deryckere. Comparatif ou formation sur moy. néerl. rike ‘riche’.
|
JG |
Derijckx |
zie Diedericx, de Rijckx.
|
FD |
Derikum |
Derkum, Dericum: PlN in Neuss (NRW).
|
FD |
Derikx |
zie Diedericx.
|
FD |
Derile |
zie Derulle.
|
FD |
Derin(n)e |
1. PlN Rhisnes (N). 1557 Saincton de Rhisnes; 1523 Martin de Rine, Namen (RBN). –2. Zie Dhérinnes.
|
FD |
de-Rin(n)e |
Proven. Rhisnes (Loc.).
|
EV |
Derine |
cf. Derenne.
|
JG |
Deripainsel |
Délocutif: fr. riz, pain, sel, sans doute surnom d’un officier d’intendance.
|
JG |
Deripainsel |
Profess. ,,Intendant » (H. chargé de procurer riz, pain, sel). Nos 131, 143.
|
EV |
Derique |
Derison. V. THEUD.
|
EV |
Derique |
zie de Rijke.
|
FD |
Deriquier |
zie Richier.
|
FD |
Derisbourg |
-bourque, zie Dericbourg.
|
FD |
Derise |
Surnom: moy. néerl. rise ‘botte d’ardoises’.
|
JG |
Derison |
cf. Derihon.
|
JG |
Derison |
zie Derixhon.
|
FD |
Derisseau |
zie Duruisseau(x).
|
FD |
Derissen |
zie Diedericx.
|
FD |
Deriu |
cf. Derieux.
|
JG |
Deriu |
zie Durieu(x).
|
FD |
Derivau(x) |
-eau(x), Durivaux, -ault: PlN Riveaux in Fraipont (LU), Geten (WB). Riveau, dim. van rive: beek, oever.
|
FD |
Derivaux |
Derrivaux, Durivaux. 1731 «de Rivaux» = «du Rivaux» NPLouette ; nom d’origine : rival, dérivé de rive, e.a. Riveaux, à Jauche (BrW), etc.
|
JG |
Derive |
Nom de résidence : fr. rive.
|
JG |
de-Rive |
Proven. L.D.
|
EV |
Dérive |
zie Delerive.
|
FD |
de–Riveau |
Proven. Riveaux (Dép. Fraipont).
|
EV |
Derivière |
1294 «Coliniaus de Rivière» Cens-Namur, 1449 «Henrion de Rivière» Aides-Namur, 1496 «Noël de Rivière» BourgNamur, cf. aussi 1362-63 «Gérars de le Rivière» Po-lyptAth, etc. ; nom d’origine : rivière, fréquent en toponymie w., par ex. Rivière (Nr), w. à rivîre à Spontin, etc.
|
JG |
Derivière |
Derevière, de Reviere, Revière, Deriévère, Derieviere: PlN Rivière (N).
|
FD |
de-Rivière |
Proven. Loc. et L.D. N° 230.
|
EV |
Derix |
cf. Derichs.
|
JG |
Derix |
zie Diedericx.
|
FD |
Derixhon |
cf. Derihon.
|
JG |
Derixhon |
Derihon, Derison, Deryhon: PlN Rixhon in Harzé (LU).
|
FD |
Derken(n)e |
Derckenne: PlN Erquennes (H).
|
FD |
Derkenne |
1776 «François Derkenne» Bourg-Liège; nom d’origine: Archennes, 1225 «Er-kene» (BrW) ou Erquennes (Ht), cf. Erkenne. – En outre, il peut exister des confusions avec Dalken: à Retinne, une famille Derkenne s’appelle en wall. dâlkèn ‘ [JL, NFw].
|
JG |
d-Erkenne |
Proven. Erquennes (Loc.).
|
EV |
D’Erkenteel |
PlN Erkenteel, Fr. Argenteau (LU).
|
FD |
Derkindere(n) |
zie de Kinder(en).
|
FD |
Derkinderen |
Der K-. Pluriel de néerl. kind ‘enfant’ ; comp. Desenfants.
|
JG |
Derkoningen |
Derconingen: Wsch. adaptatie van Derecogne.
|
FD |
Derks |
Derkx, zie Dierks.
|
FD |
Derks |
Var. de Deriks, Dirks (Diricks).
|
JG |
Derks(en) |
V. THEUD.
|
EV |
Derksen |
zie Dirksen.
|
FD |
Derkum |
zie Derikum.
|
FD |
Derl(e)yn |
Derlijn: Kan theoretisch zowel < Dorlin (Dorleijn) als < Derluyn.
|
FD |
Derlé, van |
zie van der Lee.
|
FD |
Derlet |
-ey, zie Dorlet.
|
FD |
Derlet |
NF gaumais (Musson, Virton), attesté à Signeulx (Bleid) depuis 1686, auparavant à Aix-en-Provence en 1509 et dans les départ, des Ardennes et de l’Oise au 17e s. ; nom d’origine incertaine, sans doute détoponymique.
|
JG |
d-Erlet |
Proven. Herlet (Dép. Houyet).
|
EV |
d–Erlet |
Proven. Herlé (Dép. Poederlé).
|
EV |
Derlinchant |
PlN Erlinchamps in Stavelot (LU).
|
FD |
Derluyn |
-uijn, Derl(e)yn, -ijn: Darlon : d’Arlon? PlN Aarlen, Fr. Arlon (LX): 1202 Erluns, 1214 Arlunz (TW). Of < Derlon = d’Erlon. PlN Erlon (Aisne). 1384 Jehan d’Erlon, Laon (MORLET); 1639 Joos d’Arluyn, Ing.; 1748 P.J. Darlun, Staden (MARICHAL); 1722 J. B. Derlein, FV (VERGR. 19/2, ?)
|
FD |
Derly |
zie Derely.
|
FD |
Dermagne |
De Remagne (KX) of De Romagne (Ard., Meuse, Maine-et-Loire…).
|
FD |
Dermagne |
Nom d’origine: Remagne (Lx).
|
JG |
d–Ermauw |
Inters. De Remaux (Dép. Freux). N08 69, 209.
|
EV |
Dermaux |
-aut, -auw, zie Desrumaux.
|
FD |
Dermaux |
Dermaut. Nom d’origine qui ne peut être Remaux, à Freux (Lx); plutôt var. de Desr(e)umaux.
|
JG |
Dermé(e) |
Derme(e), Dermez, Dermey: 1. PlN Hermée (LU). 1411 Collet de Hermée, Luik (ISC). – 2. Evtl. < Deminée.
|
FD |
d-Ermée |
Proven. Hermée (Loc.).
|
EV |
Dermiemce |
-ience, -ien(s), zie Remiens.
|
FD |
Dermien |
Var. de Dermiens, Dermience ?
|
JG |
d-Ermien |
V. de Remiens. Nos 69, 209.
|
EV |
Dermience |
-ens, w. Dèrmiyins’, Deremiens, -mince, De Remiens. Nom d’origine: Remi-ence (Remiens), w. r’myince, à Morhet (arr. Bastogne); cf. aussi Remience.
|
JG |
Dermine |
1643 «Charles Dermines», 1697 «François Dermines» BourgNamur; le NF étant essentiellement namurois, probabl. var. de Demin(n)e (= NL Émines) avec r euphonique.
|
JG |
Dermine |
Dermyn, Termine: D’Emines (met ingelaste r). PlN Emines (N): 1211 Esminis (TW). 1547 George Desmines; 1575 Collin d’Esmines; 1643 Charles Dermines, Namen (RBN); 1639 Carolus Derminne,N(MULV).
|
FD |
d-Ermine |
Proven. Emines (Loc.) ou El mine, ,,La mine ». (Loc.).
|
EV |
Derminot |
Sans doute dérivé anthropon. du précédent.
|
JG |
Dermo |
zie Desrumaux.
|
FD |
Dermon(t) |
-ond, Derremont: PlN Remont in Porcheresse (N) of Amay (LU). 1294 Stevenars de Remont, N (CRN).
|
FD |
Dermonde, van |
Vermonden, Dermonde(n), Dermon(n)e: PlN Der(re)monde door ass. uit Denremonde, Dend. (OV) (VMK VA 1925,401). 1543 Jan van Dermonde, St.-Tr. (LENGLEZ); 16e e. Amelb. Dermonde, Waas (VAN G. 1,134).
|
FD |
Dermonne |
Var. de Dermonde < NL Termonde?
|
JG |
Dermont |
-on. 1294 «Stevenars de Remont» CensNamur; nom d’origine: Remont, à Por-cheresse (Nr), à Aniay (Lg), etc.
|
JG |
d–Ermont |
Ermonde. Proven. Hermond (Dép. Carnières) ou Remont (Dép. Amay et Porcheresse).
|
EV |
Dermouchamps |
zie Remouchamps.
|
FD |
Dermouchamps, |
cf. Deremouchamps.
|
JG |
Dermout |
zie Desrumaux.
|
FD |
Dermul |
Dermulle. Var. de Demul.
|
JG |
Dermul |
V. Delmul.
|
EV |
Dermul(le) |
zie Delmeule.
|
FD |
Dermyn |
zie Dermine.
|
FD |
Derna(u)court |
Dernancourt, zie Deregnaucour(t).
|
FD |
Dernau |
zie Deregnieaux.
|
FD |
Dernecourt |
1. PlN Rainecourt (Somme). 1311 Phelippes de Renecourt (MORLET). – 2. Zie Dernicourt.
|
FD |
Derneden |
Dernoeden: Die daar beneden woont. Ndd. Darnedden, Dernedden. 1590 Hans Darnedden, Lippe (NN).
|
FD |
Dernelle |
Avec la préposition de marquant la filiation, Ernèle, forme w. du prénom fém. Renilde [sainte Ernèle était invoquée à Crupet et Anhée contre les irritations et dartres (LN 605); cf. aussi sainte-èmèle, nom w. de Saintes (BrW)].
|
JG |
Dernelle |
Metr. VN Ernelle, Ernèle, W. vorm van Germ. VN Renilde. Sainte-Ernèle wordt aangeroepen in Crupet en Année (N). Sainte-Ernèle is ook een andere naam van Saintes (WB), Ndl. Sint-Renelde (J.G.). De Henegouwse beeknaam Ernelle is minder aangewezen voor deze vooral Naamse FN.
|
FD |
d-Ernelle |
Proven. Ernelle (Riv. du Hainaut).
|
EV |
Dernest |
Var. van Ternest? Zie Van den Neste. Of reïnterpretatie van Derniest = Dernier?
|
FD |
d-Ernest |
1. Proven. Francis, de Ter Neste. Synon. : Delniesse. — 2. N. de filiation. ,,(Fils) d’Ernest. N08 47, 102.
|
EV |
Derneville |
PlN Ernouville (H) of Erneuville (LX).
|
FD |
d-Erneville |
Proven. Erneuville (Loc).
|
EV |
Dernicourt |
Dernecourt: 1. PlN Hernicourt (PdC). –2. PlN Régnicourt (Aisne, Ard.).
|
FD |
Dernicourt |
Nom d’origine: Hernicourt (PdC) ou Régnicourt (Aisne, Ardennes).
|
JG |
Dernie(r) |
Dernies(t), Derni(s), Derny(s): Fr. dernier: laatste, laatstgeborene. BN.
|
FD |
Dernier |
Derny. Fr. dernier, pic. (Tourcoing) demi, surnom de dernier-né de la famille.
|
JG |
d-Ernier |
Proven. 1. Régnier (Dép. Herbomont). N08 69, 209. (Dép. Bihain). — 2. Tergnier (Loc. fr.). Synon. : Derny.
|
EV |
Dernies |
Dernie (NF de la région de Morlanwelz et Tubize). Peut-être nom d’origine, par ex. Ergnies (Somme), Ergny (PdC) ou Regny (Aisne), avec dépalatalisation du gn en domaine picard [MH]. Une var. de Dernier, Derny, semble moins probable.
|
JG |
d-Ernies |
Proven. 1. Renisse (Dép. Méhaigne). — 2. V. Dernier. N08 69, 209.
|
EV |
Dernivois |
Dernivoy (NF de la région de Marche). Nom d’origine: p.-ê. Renauvoid (Vosges) ou bien d’un autre microtopon. [à identifier] en Reni- (= Renier) à situer dans la région de Forrières et Grune où le NF est attesté exclusivement depuis 1717 (GeneaNet).
|
JG |
Dernivois |
-voix, -voy, Dernievoix, Dernovoi: PlN Renauvoid (Vosges)?
|
FD |
Derniwez |
PlN Renowelz in Mainvault (H).
|
FD |
Dernoeden |
zie Dernedden.
|
FD |
Dernoncour(t) |
zie Deregnaucour(t).
|
FD |
Dernoncourt |
Derenoncourt, cf. Deregnau-court.
|
JG |
d–Ernoncourt. |
Proven. ,,Domaine du sieur Arnon ». N° 245.
|
EV |
Dernouchamps |
cf. Dermouchamps.
|
JG |
Dernouchamps |
zie Remouchamps.
|
FD |
d–Ernouchamps. |
Proven. Renouchamp (Dép. Longvilly). N08 69, 209.
|
EV |
Dernovoi |
zie Dernivois.
|
FD |
Derny |
Dernie, cf. Dernier?
|
JG |
Derny(s) |
zie Dernier.
|
FD |
Dero |
De Ro, Deroe, Deroo, De R-, Derooz. Var. de Derode (= le rouge, le roux) [FD].
|
JG |
Deroanne |
Derouane, -anne. Nom d’origine: Roanne, à La Gleize (Lg); cf. aussi Rouane, Roanne.
|
JG |
Deroanne |
Derouane, Deronne, Rouane: PlN Roanne in La Gleize (LU). 1085 a Mazone de Rona (ASM).
|
FD |
Derobaix |
zie Deroubaix.
|
FD |
Derober(t)masure |
PlN Robertmasure: woning van Robert; wsch. in het noorden van H. 1275 Williaumes de Robert masure, Elzele (VR); 1322 Etienne de Robiertmasure, Elzele (GAD. II); 1387 Lottart de Robertmasure, Dk. (TdT); 1405 Collaert van der Obertmasure = 1437 C. Robiertmasure, Ronse (LENOIR).
|
FD |
Derobert |
zie Robrecht(s).
|
FD |
Derobertmasure |
1364 «Estiévenars de Robert Mazure», «Colars de Robert Mazure, d’Elezi-elle» PolyptAth, 1651 «Jacques de Robertma-sure» Lessines; topon. à localiser en Hainaut.
|
JG |
de-Robertmasure. |
Proven. ,,La masure de Robert ». N° 247.
|
EV |
de-Robiano |
Propriété. Robianoy (Dép. Floreffe).
|
EV |
Deroch |
zie Derocq.
|
FD |
Derochart |
PlN Rochart in Rebreuves-sous-les Monts (PdC).
|
FD |
Deroche |
Nom d’origine: fr. roche (topon. fréquent).
|
JG |
Deroché |
-er. Nom d’origine: fr. rocher.
|
JG |
Deroche(s) |
zie Desroches.
|
FD |
Derocher |
-é, zie Durochez.
|
FD |
Derochette |
Larochette: PlN Rochette: rotsje.
|
FD |
Derochette |
Nom d’origine: moy. fr. rackette ‘petit rocher’.
|
JG |
de-Rochette |
Proven. Plus. L.D. N° 240.
|
EV |
Derock |
1363-64 «Gilliart de Rockes, de Maf-fles» PolyptAth; nom de résidence: fr. me ou d’un topon. qui en est issu.
|
JG |
Derocq |
Derock, Deroch: i. PlN Rocq in Recquignies (Nord). 1362 Pieronde Rocque, Dk. (TdT). –2. Derock = De Rock; zie (de) Rock.
|
FD |
Derode |
1265 «Tilmanni de Rode» CartValDieu, 1272 «pro bonis Aleidis de Rode» Polypt-Villers, 1358-59 «Jehans de Rodes, d’Élezi-elle» PolyptAth; nom d’origine: Rhode(s), moy. néerl. rode ‘défriché’ ; ou bien surnom de marchand de drap : rode ‘rouge’, cf. 1284 «Jeh. de Rode, li drapiers», «Thieri le Rode», 1288 «Will. de Rodes, marchand» DettesYpres.
|
JG |
de-Rode |
Proven. Rode et Rhode, V. Rode. (L.D. et Loc.).
|
EV |
Deroderie |
Proven. Deroderie (Dép. Taintignies),
|
EV |
Deroe |
De R-, cf. Dero.
|
JG |
Deroeck |
De R-, De Roock, Derouck, De R-. Surnom: moy. néerl. roec, roeke ‘freux’.
|
JG |
de-Roest |
Proven. V. Roost.
|
EV |
Derœux |
cf. Dereu(x).
|
JG |
Deroeux |
zie Dereu(x).
|
FD |
Deroggé |
Derogy: 1. Patr. Déroger, zoon van Roger; zie Roger(s). – 2. PlN Rogy (Somme).
|
FD |
Deroi |
zie Deroy 1.
|
FD |
Derois(s)art |
PlN Ruchaux: 1247 Roissart, in Court-St-Etienne(WB).
|
FD |
Deroissart |
de R-. Nom d’origine: Ruchaux, 1247 «Roissart», à Court-St-Étienne (BrW).
|
JG |
de-Roissart |
Proven. Ro(i)ssart (Dép. Mons-lez-Liège et Orgeo).
|
EV |
Deroisy |
Nom d’origine : Roizy (Ardennes).
|
JG |
Deroisy |
PlN Roizy (Ard.). 1404 Jaquemin de Roisy, Laon (MORLET).
|
FD |
de-Roisy |
Proven. Rosière. N° 243.
|
EV |
Deroit(t)e |
Derroitte: Hypercorrecte grafie voor De Ruette of De Rouette (uitspr. derwète).
|
FD |
Deroitte |
Derroitte. Nom d’origine, qui ne semble pas une var. de Deloitte < Louette (Nr) [JH] ni de Démette; plutôt d’un microtopon. comme w. lès rwètes, à Ensival (Lg), cf. J. Feller, Top. de Jalhay, 247-8.
|
JG |
de-Roitte |
Proven. Rouats (Dép. Stoumont) ou Ruette (Loc.).
|
EV |
Derolé |
-et, Derol(l)ez, Deroulers, -ez, -é, Droulers, -ez, Drolez, -et(z): 1. PlN Roulers, Fr. naam van Roeselare (WV). – 2. PlN Rollez in Verchocq (PdC): 1171 Rollers; in Coupelle-Vieille (PdC) en Hubersent (PdC): 1770 Rollers (DF XIII). 1238 Willermus de Roullers, St-Amand (MORLET); 1293 Gillon de Roulers = Gilles de Rollers (CDN); 1597 Gheerart de Rouliez; 1639 Jan de Roullers, Waasten (DUV.); 1743 François Déroulez (vader van) M.C. Deroulers, Komen (VS1971, *4i).
|
FD |
Derolez |
-é, cf. Déroulez.
|
JG |
Derolin |
zie Roelen(s).
|
FD |
Deroloffe |
Particule de + Roloffe (cf. ce nom).
|
JG |
de-Roly |
Proven. Loc.
|
EV |
Derom |
De R-, Derome, -ôme. Nom d’origine: Rome, à Grandhan (Lx), à Lahamaide (Ht), etc. Cf. aussi Rome.
|
JG |
de-Rom(e) |
1. Proven. Plus. L.D., en Belgique. — 2. N. de pèlerin. N° 146. Synon. : Romeux, Romie(é).
|
EV |
Derombise |
PlN Rombies(-et-Marchipont) (Nord).
|
FD |
Derome |
Deraume, Derôme, Deromme, Deroome, Derom, de Rom, de Roem, Deron(ne), de Ron(ne), Derosne, Drome, Drôme: PlN Rome in Lahamaide (H). Evtl. in Grandhan (LX). 1326 Jehan de Romme, Bergen (PIERARD); 1731 Catherine de Ronne = de Romme, Ronse (Midd. 1964,278).
|
FD |
de-Romont |
Proven. Dép. Modave etc.
|
EV |
de-Romrée |
Proven. Romerée (Loc.).
|
EV |
Deron |
zie Derome.
|
FD |
de-Ron |
V. De ronne.
|
EV |
Deronchaine |
Deronchêne, -ène, -ene. Nom d’origine: Rond-Chêne, à Esneux (Lg), etc.
|
JG |
Deronchêne |
-ène, -ene, -aine: PlN Rond-Chêne in Esneux (LU), Dinant (N) en Vedrin (N). 1636 Mathieu de Rondchaine, Luik (JVO).
|
FD |
de–Ronchêne |
Proven. L.D. N° 81.
|
EV |
Derondeau |
zie Durondeau.
|
FD |
Deronet |
Nom d’origine: Ronet, à Flawinne (Nr).
|
JG |
Deronet |
PlN Ronet in Flawinne (N).
|
FD |
Deronge |
Derronge. 1242-43 «Johannis de Rongi» = «Jean de Ronge» ChirToumai, 1356-58 «Jehans Ronghe» PolyptAth; nom d’origine: Ronge, p.-ê. forme anc. de Rongy (cf. mention de 1242-3). Cf. aussi Delronge.
|
JG |
Deronge |
Nom composé: de + NF Rongé; « Mathieu Rongé (Rongier, Rongy) », orfèvre à Liège ; dérivé de fr. ronger. Cf. aussi le précédent.
|
JG |
de-Rongie |
-Rongy. Proven. Rongy (Loc).
|
EV |
Deronne |
De R-. Nom d’origine: Rhône, ±1175 «Ronne», à Chapelle-à-Wattine (Ht), etc. Deroo, De R-, cf. Dero.
|
JG |
Deronne |
zie Derome, Deroanne.
|
FD |
de–Ronne |
Proven. Dép. Chapelle-à-Wattines.
|
EV |
Deronquier |
PlN Ronquier: plaats met braamstmiken.
|
FD |
Derons |
1. PlN, wellicht heerlijkheid Ront in Ecques (PdC): 1633 seigneur de Rondz, 1869 le moulin de Rons (DF XIII). 1341 Jehans de Rons; 1328 Walteri de Rons (DEBR. 1971). – 2. PlN Ronse (OV). 1432 Amelrico de Rons = Amelrec van Ronse, Ruisbroek (OSTYN); 1298 Willelmo de Rons = 1303 Willemme van Rons, Bg. (VERKEST).
|
FD |
de-Rons(e) |
Proven. 1. Ronse, N. fl. de Renaix, axée la préposition française de. — 2. Ronces (L.D.). N° 243.
|
EV |
Deroo |
De R-, cf. Dero.
|
JG |
de–Roock(er) |
N. d’habitude ,,La fumée, le fumeur ». N. de fumeur. N° 201.
|
EV |
Deroome |
zie Derome.
|
FD |
de-Rooms |
1. Car. mor. De Roomse, ,,Le Romain », (par opposit. à un homonyme protestant. — 2. N. de pèlerin. V. De Rom(e). N° 146.
|
EV |
de–Roos |
V. Roos.
|
EV |
de-Roosen |
V. De Rosen.
|
EV |
Deroost |
de R-, de Roest d’Alkemade. Surnom: moy. néerl. roost ‘gril, rôti’.
|
JG |
de-Rooster |
Profess. De rooster, ,,Le gril, la grille ». N. de fabricant ou de restaurateur. N° 131.
|
EV |
Derooven |
Adaptatie (H) van De Roover.
|
FD |
Deroover |
De R-, De Roovere. 1283 «Jakemes de Rovere», 1287 «Michieus li Rovere» DettesYpres; surnom: moy. néerl. rover, roover ‘voleur, brigand’.
|
JG |
de–Roover(e) |
Car. mor. De rover, ,,Le brigands ». N° 265.
|
EV |
Derooz |
cf. Dero.
|
JG |
Derooz |
W. grafie (sox LU) van De Rooze.
|
FD |
de-Rooze |
V. Deroos.
|
EV |
Derop |
De R-, Deroppe. 1410 «Jan de Rop» Anvers; p.-ê. surnom: moy. néerl. rop ‘panier’ ; pour Debrab., plutôt var. de De Roep, comme surnom de crieur public.
|
JG |
de-Rop |
Car. phys. De rob. ,,La panse ». Synon. : Robbe. N° 254.
|
EV |
Derop(pe) |
zie de Roep.
|
FD |
Deropsy |
cf. Dropsy.
|
JG |
Deropsy |
Dropsy: PlN Robechies, rop’chî(ye). 1676 G. J. de Ropsij, Luxemburgensis (MUL VI).
|
FD |
Deror |
De R-. Surnom : moy. néerl. mère, rare ‘agitation, inquiétude’.
|
JG |
de-Rore |
Profess. De roer, ,,Le gouvernail ». N. de navigateur.
|
EV |
de–Ros(se) |
Car. phys. ,,Le roux ». N° 264.
|
EV |
Derose |
cf. Deroose.
|
JG |
Deroseau |
-iaux, zie Durosel(le).
|
FD |
de-Rosée |
Proven. Rosée (Loc).
|
EV |
DE-Rosen |
Proven. ,,Les rosés » (L. D.). N08 243, 298.
|
EV |
Derosier |
1838 «François Derosier»NPLouette; nom d’origine: Rosière ou Rosières, nom de plusieurs localités en Belgique et en France.
|
JG |
Derosier |
zie Rosier(s).
|
FD |
de-Rosier |
Proven. Rosières (Loc. et L.D.).
|
EV |
Derosne |
zie Derome.
|
FD |
de-Rossius |
1. Proven. (Jadis : Rosseau). Rosée ou Roseaux (L.D.). — 2. Car. phys. ,,Le roux » (N° 264). Latinisation (N° 59) avec particule nobiliaire. N° 47.
|
EV |
Derot |
de Ro(d)t: Wellicht spellingvar. van Durot. Of Rom. grafie voor De Ro?
|
FD |
Derot |
Derrot. Var. de Delrot.
|
JG |
DE–Rot |
Proven. ou Profess. De root, ,,Le rouissoir ». N° 157.
|
EV |
Derot(t)eleur |
zie Rosteleur.
|
FD |
Deroteleur |
Derotteleur. Nom d’origine: -cf. la Ferme de Roteleur, à Arc-Ainières (Ht).
|
JG |
Deroua |
-ar, -ard, Derua, -ard, Derouau, -aux, Derouwaux. Nom de résidence, construit sur le microtoponyme liég. rouwà ‘torrent, rigole, rivière’ DL, sans doute dérivé en -al du latin rivus FEW 10, 423a, Remacle, Ètym. 166 [JMP].
|
JG |
Deroua |
Derouau(x), Derouwaux, Derouar, Derua(rd), Derrouaz, Derwa(e): PlN LU W. rouwa: beek, waterloop (HERB.). 1691 J. B. De Rouart = 1710 J. B. Dirouard, Pop. (V.HILLE 1969); 1725 Arnoldus Derwa, Straeten (MUL VII).
|
FD |
de-Roua |
Proven. Rouh(a) (Plus. L. D. Amay, Huy, etc.).
|
EV |
Deroualle |
PlN W. wu(w)alk, Fr. ruelle: straatje, steegje; in Tavier-en-Condroz (LU), St-Servais (N). 1375 Wauthier delle Rualle, Ciplet (ASG).
|
FD |
de-Roualle |
V. Delruelle.
|
EV |
Derouan |
Rowan, Roa(e)n, Rohan, Rohen, Roua(e)n: PlN Rouen (Seine-Mar.), Ndl. Rowaan.
|
FD |
Derouane |
-anne, cf. Deroanne.
|
JG |
Derouar |
Derouau(x), zie Deroua.
|
FD |
Derouau |
-aux, cf. Deroua.
|
JG |
de-Rouaux |
Proven. Dép. Charneux.
|
EV |
Deroubaix |
De R-, de R-. Nom d’origine: Rou-baix (Nord).
|
JG |
Deroubaix |
de Roubaix, Droubaix, D’Roubaix, Derobaix, Derubaix, de Rubeis, Roubaix: PlN Roubaix, Ndl. Robeke (Nord). Zie ook van Robaeys. 1256 Johannes de Roubais (SMTII); 1275 Gérars Roubai, Nukerke (VR itv°).
|
FD |
de-Roubaix |
Proven. Ville fr. N° 217.
|
EV |
Derouck |
De R-, cf. Deroeck.
|
JG |
Derouette |
cf. Démette.
|
JG |
Derouette |
PlN Rouette in Longchamps (LX). Ruette: straatje.
|
FD |
Derouf |
Probabl. particule de + Rouf (= Roelof, Roloffe), comp. Deroloffe.
|
JG |
Deroulé |
-ers, -ez, zie Derolé.
|
FD |
Deroulez |
Derolez, Droulez. Nom d’origine: sans doute de Roulers (Roeselare), sinon de Rollez à Verchocq (PdC), etc. [FD].
|
JG |
Deroulou |
-oux. Nom d’origine : Roloux (Lg).
|
JG |
Deroulou(x) |
Roloux, Rol(l)us: PlN Roloux (LU). 1322 Henris de Relues, Luik (SLLIII).
|
FD |
de–Rouloux |
Proven. Roloux (Loc.). N° 79.
|
EV |
Derous |
De R-, cf. Deroux.
|
JG |
Derous(t) |
zie Deroux.
|
FD |
Derousseau |
-eaux. Nom composé: de + NF Rousseaux (dérivé de fr. roux); ou bien d’un nom d’enseigne (BTD 26, 265) ?
|
JG |
de–Rousseau(x) |
Proven. Roseaux (L.D.).
|
EV |
Deroussel(le) |
-eau(x), zie Durosel(le).
|
FD |
de-Rouveroy |
Proven. Loc.
|
EV |
Derouwaux |
cf. Deroua.
|
JG |
Derouwaux |
zie Deroua.
|
FD |
Deroux |
Derous, De R-. Nom d’origine: Roux (Ht), etc.; w. topon. rou ‘défriché’.
|
JG |
Deroux |
Durou(x), Deroe, Derous(t), Deroes(t): l. PlN Roux (H) of in Avins (LU), Buzet (H), Frasnes-lez-Gosselies (H), Gembloers (N). W. rou < rode, gerooid land. – 2. Zie Duroux.
|
FD |
de-Roux |
Proven. Roux (Loc.).
|
EV |
Deroy |
De R-, de R-. 1633 «Jacques de Roi» = 1662 «Jacob de Roix» émigré en Suède; nom d’origine: Roy (Lx), mais aussi de noms d’enseigne ou de maison (cf. E. Renard, BTD 26, 273). À Liège, pourrait être aussi une var. de Derwa.
|
JG |
de-Roy |
Proven. Loc. et L.D.
|
EV |
de-Roy |
Proven. Roy (Loc. et L.D.).
|
EV |
Deroy(e) |
des Roys: 1. PlN Roy(e) (Somme). 1342 Maroie de Roie, Atrecht (NCJ); 1353 Piere de Roie, Dk. (TdT). – 2. PlN Roy (LX). – 3. Zie ook De Ro.
|
FD |
Deroye |
cf. De Roey.
|
JG |
Deroyer |
zie Leroyer.
|
FD |
de–Royer |
Proven. Royère (Dép. Néchin).
|
EV |
Deroyère |
PlN Royère in Néchin (H).
|
FD |
Derozier |
Desrozier, Durosier: PlN Rozier (Loire). Zie ook Rosier(s).
|
FD |
de-Rozier |
V. Derosier.
|
EV |
D’Erp |
PlN Erp (Ariège) of Erpe (OV)?
|
FD |
d–Erp |
Proven. Erpe (Loc.).
|
EV |
Derpin |
1492 «Englebert Derpen», 1534 «Pierart Derpent» BourgNamur; nom d’origine: Erpent (Nr).
|
JG |
Derpin |
Derpen: PlN Erpent (N), W. èrpint. 1534 Pierart Derpent, Namen (RBN).
|
FD |
Derpion |
Nom d’origine: Erpion, commune de Froidchapelle (arr. Thuin).
|
JG |
Derpoorter(e) |
zie (de) Poorter(e).
|
FD |
Derras |
-az, zie Deraes.
|
FD |
Derre |
D’Ere. PlN Ere (H). 1284 Aelis d’Ere, Dk. (TdT); 1440 Jehenne Derre, Dk. (TTT).
|
FD |
Derre |
Soit var. de Dere(e)re, soit surnom: moy. néerl. de hère [FD].
|
JG |
Derré |
cf. Deré.
|
JG |
Derrée |
Var. (sans l’article) de Delrée.
|
JG |
Derrée |
zie Derez.
|
FD |
Derremont |
Proven. Remont (Dép. Porcheresse, Scy) ou Remmont (Dép. Ernonheid).
|
EV |
Derremont |
zie Dermon(t).
|
FD |
Derresauw |
zie Durosel(le).
|
FD |
d-Erresauw |
Proven. Herseaux (Loc).
|
EV |
Derret |
zie Derez.
|
FD |
Derreumaux |
cf. Dereumaux.
|
JG |
Derreumaux |
zie Desrumaux.
|
FD |
Derreux |
zie Dereu(x).
|
FD |
Derrev(e)aux |
-veau, zie Dervau(x).
|
FD |
Derrey |
-ez, zie Derez.
|
FD |
Derrez |
cf. Deré.
|
JG |
Derriche |
zie Diederich(s).
|
FD |
Derricks |
V. THEUD.
|
EV |
Derrid(d)er |
zie de Ridder.
|
FD |
Derridder |
cf. Deridder.
|
JG |
Derrien |
Patr. Bretonse VN Deryan(us), Dergen ‘eik-ras’ (LEMENN).
|
FD |
Derrien |
Surnom : anc. fr. derrien, w. nam. dèrin ‘dernier’ FEW 3, 48b; comp. Dernier, Derny.
|
JG |
Derrieu |
Proven. Rieux, «Ruisseaux ». N° 230.
|
EV |
Derrieux |
zie Durieu(x).
|
FD |
Derriks |
cf. Dericks.
|
JG |
Derriks |
zie Diedericx.
|
FD |
Derrivaux |
cf. Derivaux.
|
JG |
Derroitte |
cf. Deroite.
|
JG |
Derroitte |
zie Deroit(t)e.
|
FD |
Derronge |
cf. Derongc.
|
JG |
Derrot |
cf. Derot.
|
JG |
Derrouaz |
zie Deroua.
|
FD |
Derruette |
cf. Deruette.
|
JG |
Derruette |
zie De Ruette.
|
FD |
Derruine |
Deruyne. Nom d’origine: La Ruine, à Bilstain (Lg). Cf. p.-ê. 1627 «Jan la Rowi-n(e)» émigré en Suède.
|
JG |
Derruine |
PlN La Ruine in Bilstain (LU).
|
FD |
Derruitte |
zie Deruitte.
|
FD |
der-Ryffel |
N. d’habitude et de distract. De rijfelaar, ,,Le joueur de dés ». V. De Dobbeleer. N° 201.
|
EV |
Derryks |
-yx, zie Diedericx.
|
FD |
Derschamp |
zie Dechamp(s).
|
FD |
Derscheid |
Famille venue de Rhénanie, mais d’origine hongroise (en magyar: Dershay).
|
JG |
Derscheid |
PlN in Much (NRW). Volgens HERB. is deze Rijnlandse famille uiteindelijk van Hongarije (Dershay) afkomstig.
|
FD |
Derselle |
Derzelle. Nom d’origine: Herzele (Flandre orient.).
|
JG |
Derselle |
Derzelle: PlN Herzele (OV, FV). 1201 Fromoldus de Hersela; 1279 Nicoles de Hersieles; 1285 Gerars Dersele, Ip. (DF V).
|
FD |
Derselle |
Proven. 1. Ellezelles ou Herzele (Loc.). — 2. Reself (Dép. Goé).
|
EV |
Dersin |
D’Hersin. PlN (PdC).
|
FD |
Dersin |
Peut-être nom d’origine: Hersin-Coupigny (PdC).
|
JG |
Dersjant |
zie Dechamp(s).
|
FD |
Dert |
zie de(n) Hert.
|
FD |
Dertaelen |
zie (van der) Taelen.
|
FD |
Dertho |
-oo. Var. néerl. de Dutoit, Duthoo [FD].
|
JG |
Dertho(o) |
Var. van Duthoo: Dutoit, met epenthetische r.
|
FD |
Dertocle |
Forme romanisée (avec / adventice) de Dehertogh?
|
JG |
Dertoghe |
Dertocle, zie (de) Hertog.
|
FD |
Derton, van |
zie van der Ton.
|
FD |
Deru |
Nom d’origine: w. topon. ru ‘ruisseau’.
|
JG |
Deru(e) |
1. Zie Duru. – 2. PlN Rue (Somme). 1306 Rogiers de Rues, Dk. (TdT). – 3. Zie Delarue.
|
FD |
de-Ru(e) |
Proven. Roeulx (Loc.). N° 79.
|
EV |
Derua |
cf. Deroua.
|
JG |
Derua(rd) |
zie Deroua.
|
FD |
Derubaix |
de Rubeis, zie Deroubaix.
|
FD |
Derubbel |
De R-. Nom d’origine: Rubelles (Seine-et-Marne).
|
JG |
de–Rubeis |
V. De Roubaix.
|
EV |
Derudder |
De R-, cf. Deridder.
|
JG |
Derue |
De R-. Nom d’origine: fr. rue, e.a. Rue (Somme), etc.
|
JG |
Deruelle |
Deruele, Deroualle. Var. de Delruelle.
|
JG |
Deruelle |
Derwel, Deruël, Druelles, Oruel(le), Druwel, De(s)ruelle(s), (de) Ruelle, Ruwe(e)l, Rouelle: Verspreide PlN Ruelle(s), dim. van rue, dus: straatje, steegje. Soms evtl. ruel: beekje. 1244 Alexandre de Ruella; 1247 Hugo de Ruelle, LU (CVD); 1275 Gerars de le Ruele, Lessen (VR 1231°); 1418 Jhanne Rueel = 1422 Jan Ruweel, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
de-Ruelle |
Proven. Plus. L.D. N° 229.
|
EV |
Derues(t) |
zie Delarue.
|
FD |
Deruets |
Deruetz: Spellingvar. van Derues(t) (zie Delarue) of Deruez.
|
FD |
Deruette |
(NF gaumais), de R-, Derruette, Derouette. Nom d’origine: Ruette (Lx). Cf. aussi Deroitte.
|
JG |
de-Ruette |
Proven. Loc.
|
EV |
Deruez |
Deruwe(l)z, Deruwé, Déruwé: PlN Ofr. ruez < Ndl. rode: gerooid land, braakland. Roeulx (Nord): 1180 Ruet; Le Roeulx (H): 1138 Ruez; Roeux (PdC): 1191 Rueth; Roeux in Rijsel (Nord): 1187 Ruez (TW). Zie ook Dereu(x). 1349 Elizabet dicte dou Rouet domini Egidii dicti Paonet de Ruet…Elizabet de Ruet; 1368 Ysabiel de Ruet = de Roet,H(CCHt).
|
FD |
Deruez |
Deruwez. Nom d’origine : anc. fr. ruez ‘friche’FEW 16, 701b.
|
JG |
Deruick |
Deruyck, De R-. Surnom: moy. néerl. ruuch, ruych ‘velu’.
|
JG |
Deruisseau |
-eaux. Nom de résidence : fr. ruisseau.
|
JG |
Deruisseau(x) |
zie Duruisseau.
|
FD |
de-Ruisseau(x) |
Proven. L.D. N° 230.
|
EV |
Deruitte |
Apocope de Deruyter.
|
JG |
Deruitte |
Deruyt(e), Derruitte, Druit(t)e, Deruth, Durutte: W. adaptatie van De Ruiter. Vgl. Leruitte. 1493 Ghillain de Reutre, Dk. (TTT).
|
FD |
Derulle |
1575 «Henrion de Rule» FrancsLux;nom d’origine : Rulles (Lx).
|
JG |
Derulle |
de Rulle, Derille, Derhille: PlN Rulles (LX). 1158 Roricus de Rure, LX (CAO).
|
FD |
Derulleux |
-ieux, -leur, zie Durillieux.
|
FD |
de–Rulleux |
Proven. Rœulx.
|
EV |
Derullieux |
Derullieur. Nom d’origine: p.-ê. Rillieux (Ain); comp. Durilleux, -ieux.
|
JG |
Derum(e)aux |
zie Desrumaux.
|
FD |
Derumaux |
cf. Desreumaux.
|
JG |
Derume |
Derème, Derême, Derem(e), Dereu(s)me, Derusme: PlN Rumes (H), dial. Réme. 1220 Rabodo de Rume, Dk. (SMTI).
|
FD |
Derume |
Nom d’origine: Rumes (Ht).
|
JG |
Derumeaux |
cf. Desreumaux.
|
JG |
Derumez |
(van) Drumez, Drumé, (van) Rumes, Rumé: PlN Rumez in Ramegnies-Chin en Templeuve (H). 1391 den her Janne van Rumes = van Durmees; 1422 Jan van Durmez = 1423 Jan van Drumez, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Derumez |
Drumez. Nom d’origine: Rumez, à Templeuve (Ht).
|
JG |
Derumier |
(NF de la région de Ath), Drumier. Probabl. var. du suivant.
|
JG |
de-Rumier |
Proven. Rumez (Dép. Rameignies-Chin et Templeuve).
|
EV |
Derumier(e) |
-ière, Deremier, Dremière, Dremier(e): Wellicht PlN Roumié, Romiée in Arbre (H).
|
FD |
Derumière |
-iere. Pour ce NF attesté la lre fois à Ormeignies en 1813, une origine détoponymique est hautement probable, mais le NL éponyme reste à préciser.
|
JG |
Derungs |
Derunz: PlN Runs in Breil (CH) (PDB).
|
FD |
DE-Rungs |
Car. mor. De rinsch, ,,L’aigrelet, le piquant, l’acide ». N° 287.
|
EV |
Derusme |
zie Derume.
|
FD |
Deruth |
zie Deruitte.
|
FD |
de-Rutter |
V. Deruiter.
|
EV |
Deruwe |
De Ruwe, De Ruywe. Surnom: néerl. ruw ‘grossier, rude, cruel’; secondairement, adaptation possible de Derue [FD].
|
JG |
Deruwe(l)z |
-é, zie Deruez.
|
FD |
Deruwez |
cf. Deruez.
|
JG |
Deruy |
1544 «Lowi de Rui» la Gleize; nom d’origine: Ruy, à La Gleize (Lg), etc.; cf. Duruy.
|
JG |
Deruyck |
De R-, cf. Deruick.
|
JG |
de-Ruyck |
-Ruyghe. Car. phys. Deruige, ,,Le velu, le poilu ». N° 265.
|
EV |
de-Ruymaeker |
V. De Riemmaecker et De Reymacker. N° 77.
|
EV |
Deruyne |
cf. Derruine.
|
JG |
de-Ruysscher |
Car. mor. De ruiser, ,,L’H. qui murmure ».
|
EV |
de-Ruyt |
Profess. Ruit, ,,La vitre », N. de vitrier. N° 131.
|
EV |
Deruyt(e) |
zie Deruitte.
|
FD |
Deruyter |
De R-, Deruytter, De R-. Nom de profession: néerl. miter ‘cavalier’.
|
JG |
Deruyver |
De R-. Var. de Deroover?
|
JG |
de-Ruyver |
V. De rover.
|
EV |
d–Erv(e)aux |
Proven. De Reveaux (Dép. Chapelle-à-Oye). N° 69.
|
EV |
Derva(e)l |
Dervaes, zie Derveau(x).
|
FD |
Dervaigne |
zie Dervoigne.
|
FD |
Derval |
Var. de Dervaux ou de Derwa.
|
JG |
Dervaux |
-eau, -eaux, Derviaux; Derveeuw (forme flamandisée). Nom d’origine: Reveau, dépend, de Chapelle-à-Oie (Ht).
|
JG |
Derveau(x) |
Dervaux, Derwaux, Desreveaux, Derrev(e)aux, -veau, Dervi(e)aux, Durveaux, Durv(i)aux, Derveeuw, Darvaux, Darvas, Derva(e)l, Dervel, Dervaes: PlN Reveau in Chapelle-à-Oie (H). Zie ook Revel. 1262 Gerars des Reviaus, Atrecht (NCJ); 1219 Walterus de Revel, Moen; 1271 Gillion de Reviel, Bergen; 1405 Jaquemars des Reviaux; 1419 Pierre van Reveaux; 1532 Jacques Desreveaulx, Mkr. (LG1973,261-4).
|
FD |
Derveduez |
cf. Derweduwen.
|
JG |
Derveduez |
zie Derweduwen.
|
FD |
Derveeuw |
Dervel, Dervi(e)aux, zie Derveaux.
|
FD |
Dervelois |
Proven. Dervïlle (L.D.), avec suff. -ois d’orig. N° 211. — 2. Delville, ,,Du domaine ». N° 209, 245. Synon. : Derville.
|
EV |
Derviaux |
Derveeuw, cf. Derveau(x).
|
JG |
Dervil |
Derville. 1636 «Hubert Derville» BourgNamur; var. de Darville.
|
JG |
Dervil(le) |
zie Darville.
|
FD |
Dervillé |
-eer, -ers: PlN Ervillers (PdC). 1291 Jehans Erviler; 1310 Oeude d’Erviler, Atrecht (NCJ); 1472 Jehan Derviler, Dk. (TTT).
|
FD |
Dervin |
1561 «Gérard Dervin», 1624 «Jean Dervin» BourgNamur; nom d’origine: Revin (Ardennes).
|
JG |
Dervin |
Durvin, Dervyn: De Revin. PlN (Ard.). 1338 Johannes de Revino = Jean de Revin, Luik (CCHt); 1561 Gérard Dervin, Namen (RBN).
|
FD |
Dervoigne |
Dervaigne: PlN Revogne (N).
|
FD |
Derwa |
w. Dèrwâ, Derwae, Derwael [en Hesbaye, le nom alterne, parfois dans la même famille, avec Derwa]. 1602-3 «Melis Derwa» TerriersNamur; var. de Deroua.
|
JG |
de-Rwa |
V. Deroua.
|
EV |
Derwa(e) |
zie Deroua.
|
FD |
Derwael |
Derwahl, Derwall, Durwa(e)l: Volksnaam der Wael: de Waal. 1516-21 Johae der Wael van den Panhoefi; Dryes der Wael, Montzen (WINTGENS 187); 1565 Henry der Wayl; Wintgen der Wayl, Baelen (EBB156-7).
|
FD |
Derwaeren |
BerN Deurwaarder. 1679 Michael Derwaerre = 1679 Michael Deurwerders, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Derwaux |
Var. du précédent?
|
JG |
Derwaux |
zie Derveaux.
|
FD |
Derweduwe(n), (van) |
der Weduwe, de Weduwe(n), Terweduwe(n), Derwedu(w)é, Derwedu(w)ez, Derwéduez, Derveduez, Derwidué(e), -ee: Kind van een weduwe. 1351 Jan Derweduwen, Lv. (ICKX); 1368 Peter der Weduwen, Anderlecht; 1410 der Weduwen sone, Berlaar; 1450 Heinryc der Weduwen kinderen, Steenhuffel (LIND. 1947,18).
|
FD |
Derweduwen |
Derveduez, Derweduez, Derwidué. Nom de parenté: moy. néerl. weduwe ‘veuve’ (= de la veuve).
|
JG |
Derwel |
zie Deruelle.
|
FD |
Derwidué |
Derweduez, cf. Derweduwen.
|
JG |
Derx |
zie Dierks.
|
FD |
Dery |
De R-. 1754 «Michel Dery», 1755 «Antoine Dery marchand orfèvre» Couvin; nom de résidence: w. ri ‘ruisseau’ comp. Durieu.
|
JG |
Dery |
zie Dury, Durie(z).
|
FD |
Deryck |
De R-, Derycke, De R-, cf. Derijck.
|
JG |
DE–Rycke |
-Ryck(e)r(e), -Ryck- man. Car. mor. De rijke, De rijkere, De rijkeman, ,,Le riche, le plus riche (des deux), l’homme riche ». N° 275.
|
EV |
Derycker |
De R-, Deryckere, cf. Derijcker.
|
JG |
Deryde |
Wsch. var. van Ryde.
|
FD |
Deryhom |
-on, cf. Derihon ?
|
JG |
Deryhon |
zie Derixhon.
|
FD |
Deryk |
Deryke, cf. Derijck.
|
JG |
Derymacker |
cf. De Raedemaker, Dereymacker.
|
JG |
Derynck |
cf. De Rinck.
|
JG |
Derynck |
V. THEUD.
|
EV |
Derys |
zie Dury, Durie(z).
|
FD |
Deryst |
cf. De Riest.
|
JG |
Derzelle |
cf. Derselle.
|
JG |
Derzelle |
zie Derselle.
|
FD |
d-Erzelle |
Proven. Herzele (Loc.).
|
EV |
Des- |
cf. aussi De- ou Dis-.
|
JG |
Des- |
La formation des + prénom, ainsi Desan-toine (de la famille des Antoine) est fréquente en France (cf. Dauzat), plus rare en Wallonie. – Dans plusieurs NF, s’il ne marque pas le pluriel, des peut représenter aussi la prép. w. dé ‘du’ (par ex. Deschambre, Desfawes, Desjardin, etc.). – Enfin, dans certains NF flam. (ainsi Deswysen), des est l’article au génitif.
|
JG |
Des Arcades |
Vondelingnaam. Gevonden in portaal van café Les Arcades in Kortrijk (ça. 1900).
|
FD |
des Barax |
Proven. Barraques. N° 247.
|
EV |
Des Biens |
De Bienne. Proven. Biens (L.D.), Bienne (Loc).
|
EV |
des Champs |
V. Champ.
|
EV |
Des Childres |
zie de Schilder.
|
FD |
des Cressonnières |
Nom d’origine : fr. cressonnière ‘lieu où pousse le cresson’.
|
JG |
Des Cressonnières |
PlN Cressonnière: plaats waar waterkers, tuinkers groeit.
|
FD |
Des Grées |
zie Degrez.
|
FD |
Des Grottes |
PlN Grotte: grot, hol.
|
FD |
Des Loges |
Proven. Les loges (nombr. L.D.).
|
EV |
des Masures |
1361-62 «Jehans des Masures», 1676 «Jean-Baptiste Desmasures» RuageAth; nom d’origine : anc. fr. masure ‘demeure’ [cf. Louis des Masures, poète humaniste né à Tournai vers 1515, qui hellénisa son nom en Paler-cee].
|
JG |
des Ombiaux |
Desombiaux. Nom d’origine: ombeau ‘peuplier blanc’ (cf. Dauzat 198), par ex. «ruisseau d’Ombia» à Ocquier (Lg).
|
JG |
Des Roys |
zie Deroy(e).
|
FD |
Des Touches |
Destouches, zie Latouche.
|
FD |
des Vachez |
Vachez. 1. Filiat. ,,(Fils) de vacher ». (V. Vacher). N° 164. — 2. Proven. ,,De Vachère » (Dép. Bellefontaine-Virton).
|
EV |
des~Quiens |
Proven. Kain (Loc.). Synon. : Deschiens. N° 209.
|
EV |
des~Vilettes |
Proven. Villettes (Dép. Bras-St-Hubert).
|
EV |
des~Wattines |
Proven. (Chapelle-à-)Wattines (Loc.). ,,Terres en friche ». N° 238.
|
EV |
de–Sa(e)(h)er(e) |
V. Zager.
|
EV |
Desaar |
cf. Desart.
|
JG |
Desabie |
Desaubies: PlN Ofr. abie: abdij. Vgl. Delabie.
|
FD |
Desablens |
Desablin, Desablins. 1676 «Martin Desablens» RuageAth, cf. également 1273-80 «Estievenes de l’Ablenc» FriedenTournai 615; nom d’origine: Les Ablens à Basècles (cf. ]. Gorlia, Hist. de Basècles, 31-2), ce topon. «ablens ou ableaux» (= trembles, peupliers blancs) étant connu aussi à Aubechies, Bruge-lette, Dergneaux, Grandmetz [devenu Les Sablens], etc. (Ht) [MH]; cf. aussi Saublain, Saublen(s), Sablain, etc.
|
JG |
Desablens |
-ence, -ain, -infs), Desoblin, Sablain, Sab(e)lin, Saublen(s), Saublain(s), Saublun, Saubain, Sauboin: PlN Les Sablons in Grandmetz (H). 1235 Johanne Rainestien des Ablens…bonaria terre jacentis inter rivum et les Ablens… jou Willaumes de Grammes…mes pers…Rainestiel des Ablens, H (SMTI); 1249 Cornu des Ablains, Gellingen (IAG); i6e e. Gertrud de Saublen = de Sableing, Aat (J.G.); 1639 Gerardus Desablens, Aat (MULV).
|
FD |
Desablons |
Nom d’origine: Sablon, fréquent en toponymie, e.a. à Casteau (Ht) etc.; dérivé de fr. sable.
|
JG |
Desablons |
zie Sablon.
|
FD |
Desabres |
zie Desarbres.
|
FD |
Desachy |
cf. Dessaucy.
|
JG |
Desadeleer |
De S-, Desaedeleer, De S-, -eir, De Sadeleire, Desadeler, de Saedeler, De Saed-ler. Nom de profession : moy. néerl. sadelaer ‘sellier’.
|
JG |
Desadeller |
zie de Zadeleere.
|
FD |
Desaeger |
De S-, Desaegher, De S-, De Sae-gre, Desaegre, Desagers, Desagher, De S-, de S-, Desagre. Nom de profession: moy. néerl. sager, zager ‘scieur de long’.
|
JG |
de-Saeger |
V. Zager.
|
EV |
de-Sael |
-Salle. Proven. Salles (Dép.), La Salle (L.D.).
|
EV |
Desaele |
zie Desalle(s).
|
FD |
Desaer |
cf. Desart.
|
JG |
Desaer |
zie Desart.
|
FD |
Desaever |
De S-, Desaver. Forme néerl. de Lesaffre [FD], anc. fr. safre ‘glouton’.
|
JG |
de-Saever |
Car. mor. De zalver, ,,L’onctueux ». Nos 279, 281.
|
EV |
de-Saeyer |
Profess. De zaaier, ,,Le semeur ». N° 165.
|
EV |
Desag(h)re |
zie de Sager.
|
FD |
Desage |
zie Lesage.
|
FD |
Desailly |
Nom d’origine : Sailly, NL fréquent en France (e.a. départ. Ardennes, Nord, PdC).
|
JG |
Desailly |
zie Sailly.
|
FD |
Desain(s) |
Desaint, de Saint, zie Dessain(s).
|
FD |
de-Saint |
Proven. Saintes (Loc.) ou Saint (Loc. fr.).
|
EV |
de–Saint- |
-Georges, -Hubert, -Marcq. Proven. Loc. (Anciennes paroisses).
|
EV |
de-Saint Moulin |
Proven. Altérat. de Sart-Moulin (Dép. Braine l’Alleud). N° 67, 238.
|
EV |
Desainte(s) |
zie Saintes.
|
FD |
Desaintes |
cf. Dessainte, -es.
|
JG |
Desaintghislain |
Nom d’origine: Saint-Ghislain (Ht).
|
JG |
Desainthubert |
De Saint-H-, de Saint H-. 1584-1600 «Claude de Saint-Hubert» = «Claude Saint-Hubert» Dorinne; nom d’origine: Saint-Hubert (Lx).
|
JG |
Desaintobein |
zie Sintobin.
|
FD |
Desaintpol |
zie Saint-Paul.
|
FD |
de-Saintrat |
Proven. Serrat (Dép. Daverdisse).
|
EV |
Desair |
Desaire, Dessaire. Probabl. nom de résidence ou de maison, cf. la Rue des Air(e)s, w. so l’s-êrs, mentionnée dès 1416 à Liège (E. Renard, BTD 26, 271).
|
JG |
Desair(e) |
Dessaire, Dezaire: PlN Saires (Orne, Vienne) of Serre (o.m. PdC). 1328 Thumas de Saire = 1327 Thomas de Serre, Rijsel (SMT II).
|
FD |
de-Sait |
Proven. Saix (Loc. fr.).
|
EV |
Desaive |
De S-. s.d. «domini ac magistri Johan-nis de Saive» ObitHuy, 1276 «Colin de Sève» CartValDieu, 1381 «Hellins de Selve» Guill-Liège, 1502 «Thiery de Saive», 1565 «Michel de Sayve fils d’Henri de Labbeau de Saive» CoutStavelot, 1615 «Mathieu de Saive» Cerfontaine; nom d’origine: Saive (Lg), etc.
|
JG |
Desaive |
Dessaive, Sève, Sève, Saive: PlN Saive (LU) < Lat. silva: bos. 1276 Colin de Sève, Luik (CVD); 1284 Egidius de Selve, Luik (SLLII).
|
FD |
de–Saive(s) |
Proven. Loc.
|
EV |
Desalle(s) |
Desales, Dessal(l)e(s), Desal, Desaele, Dezael: PlN Salles (H en Frankrijk passim) of Salle in Flamierge (LX), Houdeng (H), Rotheux (LU). 1218 Henri de Salles, Roeulx; 1368 Jean de Salles, Chimay (Midd. 1993,289-327).
|
FD |
de-Salle(s) |
Proven. Loc.
|
EV |
Desalle, |
Desales, Dessales, Dessale, -es. 1490 «Jehan de Salle» Aublain, 1523 «George de Salle» BourgNamur, 1780 «Jean Desalle» Charleroi; nom d’origine: Salles (Ht), etc.
|
JG |
Desalm |
cf. Desame.
|
JG |
Desalm |
Desame: PlN Vielsalm of Salm(-Château) (LU). Salm (RP). 1342 Jean de Salme, Luik (ISP).
|
FD |
Desalme |
Desalm. 1342 «Jean de Salme» Liège, 1454» Servais de Salme» CoutStavelot, 1561 «Jehan de Salm» Bihain, 1589 «Pierre de Salme» DénMalempré, 1593 «Poul fils de Jean de Salm» La Gleize; nom d’origine: vu la distribution géographique du nom Desame, Vielsalm, w. al vî sâm’ (Lg), aussi Salm-Château à Lierneux, et non (Virginal-)Samme (BrW). Cf. aussi Delsame.
|
JG |
de-Salmon |
Proven. ,,Du Mont de Salles » (L.D.), des-Amblan(ck)x. V. Emblans.
|
EV |
Desamblanc |
-blanx, -blaux, de Samblanc, -blanx, -blanc(k)x: Var. van Desablens met epenthetische nasaal.
|
FD |
Desamblanc |
-blanx, de Samblanc. Probabl. var. nasalisée de Desablens [FD], avec remotivation sur l’adj. blanc.
|
JG |
Desambre |
Desamber, Dessambre: Spellingvar. van Décembre.
|
FD |
Desambre |
Dessambre. 1602-3 «Martin de Sambre», 1612 «Andrien Dessambre»’ Ter-riersNamur, 1678 «Jeanne de Sambre» BourgNamur; nom de résidence: riverain de la Sambre (rivière).
|
JG |
de-Sambre |
Proven. (Région) de la Sambre (Riv.). N° 230.
|
EV |
Desame |
Desalm. 1342 «Jean de Salme» Liège, 1454» Servais de Salme» CoutStavelot, 1561 «Jehan de Salm» Bihain, 1589 «Pierre de Salme» DénMalempré, 1593 «Poul fils de Jean de Salm» La Gleize; nom d’origine: vu la distribution géographique du nom Desame, Vielsalm, w. al vî sâm’ (Lg), aussi Salm-Château à Lierneux, et non (Virginal-)Samme (BrW). Cf. aussi Delsame.
|
JG |
Desame |
zie Desalm.
|
FD |
Desamo(u)ry |
Desamoré, zie Amaury.
|
FD |
Desamory |
-oury, Désamoré. 16e-18e s. «Desa-moris, Des A-;> Verviers, 1759 «Nicolas Desa-moris» Retinne; soit collectif: des (= de la famille des) + Amaury (prénom), cf. ce nom (pour le type de composé, comp. Desant(h)oi-ne ci-dessous), plutôt que surnom: anc. fr. (slt hapax du 13e s.) désamouré ‘qui a cessé d’aimer’ FEW 24, 467a.
|
JG |
Desan |
De San: Adaptatie van Dechamp/Duchamp. 1700 Pierre de San = du Sang = de Champ, Brugge (Par. 1996,306-327).
|
FD |
Desand(e)re |
zie de Sander.
|
FD |
Desanfant |
zie Desenfan(t)s.
|
FD |
des-Anges |
Proven. ,,(Bois-, Terre-) des Anges » (L.D.).
|
EV |
Desanlis |
PlN Senlis (PdC, Oise). 1258 Willaumes de Senlis, Comp. (MORLET).
|
FD |
Desanois |
zie De Saunois.
|
FD |
des-Anois |
V. Aune. N° 242.
|
EV |
de-Sant |
Proven. Sante ou Saute (Dép. Clermont-lez-Aubel, Cornesse).
|
EV |
Desant(h)oine |
Zoon van Antoine.
|
FD |
Desantoine |
Desanthoine. Collectif: des + Antoine (prénom), de la famille des Antoine; comp. Desmartins.
|
JG |
de-Sany |
Proven. Dép. Romsée.
|
EV |
Desar(r)anno |
zie De Seranno.
|
FD |
Desarbres |
Desharbes, Desabres: PlN Les Arbres (b.v. Puy-de-Dôme): boomgaard.
|
FD |
Desarcy |
Nom d’origine: de Sarcy (cf. RIO 1, 1949, 63), qui doit être un terme de défrichement, dérive de lat. sarcire FEW 11, 222.
|
JG |
Desarcy |
PlN Sarcy (Marne).
|
FD |
Desardy |
Sans doute latinisation du suivant.
|
JG |
Desart |
-ard, -ar(s), Desaer, de Saer(t), de Saar, Dessart, -ard, -ars, -aart, -aer, Dissart, Dusar(t), -aer(t), -a(rtz), Dussart, -ard, Duzar, Delsart, -ard(t), -arte, -aer(t), -aerdt, Delzaert, Sart: Fréquente Rom. PlN Sart, Fr. Essart < Lat. exsartum: gerooide plaats, rode. 1279 Herbiers de Sart; 1289 Johans de Sars, Luik; 1319 Johans del Sart, Ougrée (AVB); 1296 Jakemars dou Sart, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Desart |
de S-, Desars, Desard, Dessard, -ars, -art, Desaar, Desaer (formes néerl.). 1303-7 «Stevenins de Sart» PolyptSalzinnes, 1355 «feu Johan Desar», 1453 «Johan Desart» Liège, 1540 «Johan Tillar de Sar» CoutStavelot, 1771 «Richard Desart» BourgLiège; nom d’origine: w. sort ‘essart’, extrêmement fréquent en toponymie wallonne, notamment en prov. de Liège. Cf. aussi Desair(e).
|
JG |
Desarzens |
PlN Sarzens (Vaud, CH).
|
FD |
Desaubies |
NF p.-ê. importé (le NF est présent au 18e s. en Gironde), sans doute d’origine toponymique. Cf. aussi Daubie, Dauby.
|
JG |
Desaubies |
zie Desabie.
|
FD |
des-Aubies |
Proven. Auby (Dép. Cugnon).
|
EV |
Desaubry |
zie Sobry.
|
FD |
Desaulty |
Nom d’origine: Saulty (PdC).
|
JG |
de-Saulty |
Proven. ,,Du bois ». (Sau(l)d, ,,Bois », Latin saltus). N° 241.
|
EV |
Desaunay |
Nom d’origine: w. topon. ônê ‘petit aune’, cf. aussi Delaunay(e).
|
JG |
des-Aunie |
V. AUNE.
|
EV |
Desaunois |
Nom d’origine: Aulnois (Ht), etc.; w. topon. aunois, fr. aunaie, cf. Delaunois.
|
JG |
Desausoi |
Nom d’origine: Sausoy, à Marilles (BrW), etc. ; fr. saulaie.
|
JG |
de-Sausoi |
V. Saule. L.D.
|
EV |
Desausoi(s) |
Dessausois, Dusaucois, -coit, -s(s)ois, -soit, -s(s)oy, -soir, Dusaulsoit, Dusauchoit, Dusochoir, Dussaussois, -oit, Dusoswa, Dusoso, Dusesoi, Ducessoye, Dussessoye, Duchaussoy, -oir, Duchossois, Duchassois, Dussussois, Saussoy, Sausoit, Sossois, Sassoye, Sasso, Ses(s)oye, Chaussois, -oy, Chauchoy, Chochois, -oy: PlN Sauçoi < Lat. salicetum: plaats waar wilgen groeien (Fr. saulaie). 1270 Johannes dictus du Sauchoi, Oc. (MORLET); 1273 Estievenes dou Sauchoit, Dk. (FST); 1297 Daniaus dou Saucoit, Dk. (TdT). -Lit.:B<fii98s,4,p-5-
|
FD |
Desauter |
De Souter. Nom de profession : moy. néerl. sauter, zouter ‘saulnier’.
|
JG |
Desautez |
zie Dezoteux.
|
FD |
Desauvage |
de S-, de Sauvage Vercour, Dessauvages (faux plur.). Particule de + NF Sauvage cf. ce nom.
|
JG |
Desaux |
zie Desseaux.
|
FD |
Desaveines |
PlN Ofr. aveine, Fr. avoine: haver(veld).
|
FD |
Desaver |
cf. Desaever.
|
JG |
Desavoye |
De S-. Nom d’origine: Savoye, à Thieu (Ht) ou originaire de la Savoie ; à Liège, aussi nom d’enseigne «Duc de Savoy» (BTD 26, 278).
|
JG |
de-Savoye |
N. orig. Savoie (Anc. Roy.).
|
EV |
Desayere |
Nom de profession: moy. néerl. saeyer, zaeyer ‘semeur’, au fig. ‘celui qui sème (par ex. la discorde)’.
|
JG |
Desbarax |
[avec -x mis pour -us]. Correspond au NF fr. Desbarreaux.
|
JG |
Desbarax |
Zuidfr. FN = Desbarreaux. PlN Barreau: balie, tralie.
|
FD |
Desbarbieux |
zie Debarbieux.
|
FD |
Desbarre |
PlN Barre: slagboom, balie, hek. Vgl. Delabarre.
|
FD |
Desbarre |
Var. (au pluriel) de Delabarre.
|
JG |
Desbeauve |
zie Debove.
|
FD |
Desbeck |
Proven. 1. V. Diesbech. — 2. D’Ysschebecq. ,,De la région de l’Ysche ».
|
EV |
Desbeek |
Desbeck(e): 1. PlN Esbeek in Hilvarenbeek (NB) en in Enschede (OIJ). Esbeek in Bredelar (NRW). – 2. Desbecq kan een grafie zijn voor Debecq.
|
FD |
Desberg |
1. PlN Esberg in Merksplas (A). – 2. Grafie voor Debergues.
|
FD |
Desbessel |
Desbesselle. Surnom: w. liég. béssèle ‘palplanche pour le soutènement (terme de houillerie)’FEW 15/1, 115b.
|
JG |
Desbessel(le) |
Desbese(h)l: LU W. bésèl: beschoeiingsplank (HERB.)??
|
FD |
Desbiens |
zie Debien.
|
FD |
Desbiesme |
zie De Biesme.
|
FD |
Desbisschop |
zie Bisschop.
|
FD |
Desbleds |
zie Debled.
|
FD |
Desbleumortiers |
zie Debleumortier.
|
FD |
D’Esbly |
PlN Esbly (Seine-et-Marne).
|
FD |
Desboeufs |
1. PlN Lesboeufs (Somme). 1320 Renier de Loieboef, Atrecht (NCJ). – 2. Reïnterpretatie van Desbos = Desbois.
|
FD |
Desbois |
zie Dubois.
|
FD |
Desbonnet(s) |
-ez, zie Bonet.
|
FD |
des–Bonnet(s) |
Proven. Dép. Havay.
|
EV |
Desbonnets |
Pour Dauzat 195, fils ou membre de la famille des Bonnet; peut aussi être fr. bonnet, surnom de fabricant (au plur.).
|
JG |
Desbord |
zie Debor(d).
|
FD |
Desbottes |
zie Debotte.
|
FD |
Desbouche |
zie Débouche.
|
FD |
Desbouiges |
PlN Bouige: braakland (DNF).
|
FD |
Desbouillons |
PlN Bouillon (LX).
|
FD |
Desbourse |
zie Debourse.
|
FD |
Desbouvrie |
Var. (au pluriel) de Delbouvry, littér. des bouveries.
|
JG |
Desbouvrie(s) |
-y, zie Debouverie.
|
FD |
Desbraquelaire |
Var. de Debrackeleer, qui peut aussi être un dérivé de moy. néerl. brake ‘jachère’ ou de bracque ‘chien braque’.
|
JG |
Desbraquelaire |
zie de Brakeleer.
|
FD |
des-Braquelaire |
V. De Braeckeleer.
|
EV |
Desbreucers |
Var. de Debreucker?
|
JG |
Desbreucers |
zie de Broucker(e).
|
FD |
Desbrosse(s) |
PlN Fr. brosse, broussaille: struikgewas.
|
FD |
Desbru(y)ères |
zie Bruyère.
|
FD |
Desbrugge |
zie Debruge(s).
|
FD |
Desbruxelles |
Var. (faux pluriel) de Debruxelles.
|
JG |
Desbruxelles |
zie Debruxelles.
|
FD |
Desbruyères |
Var. (au plur.) de Delbruyère.
|
JG |
Desbu(c)quois |
Desbuquoit, zie Buquoi.
|
FD |
Desbuisson(s) |
zie Buisson.
|
FD |
Desbuissons |
-on. Var. (au plur.) de Debuisson.
|
JG |
Desbul(l)eux |
Pic. BerN Buleux: die oorkonden zegelt(DNF).
|
FD |
Desbuleux |
Desbulleux. Nom d’origine du domaine picard, cf. les noms de commune Cerisy-Buleux et Lamotte-Buleux, dans l’air. d’Abbevile (Somme) [MH].
|
JG |
Desbuquoit |
-ois. Nom d’origine: Bucquoy (PdC) ou Bucquoi, à Néchin (Ht).
|
JG |
des-Buquoit |
V. Bucq.
|
EV |
Descamp |
Descampe, cf. Descamps.
|
JG |
Descamp(s) |
-mpe, -mpt, Descan(s), zie Dechamps.
|
FD |
des-Campagne |
-Campe, -Cans. V. Camp(agne).
|
EV |
Descampagne(s) |
PlN Pic. campagne: vlakte, open veld.
|
FD |
Descamphelaire |
cf. De Schamphelaere, Des-champheleer.
|
JG |
Descamps |
[9e NF le plus fréquent en Hainaut], Descamp, -ampe, -ampt, Descan, -ans, De-camp, Decamps, Decam. 1290 «Hughes des Cans» DettesYpres, 1365 «Gillot des Camps telliers» TailleMons, 1482 «Martin Descamps dit Carlier» Ladeuze, 1497 «Pierart Descamps dit Fremin» DénKain, 1540 «Victor des Camps» Villers-Pol; var. de Deschamps, avec la forme pic. camp ‘champ’.
|
JG |
Descanton(s) |
PlN Ofr. canton: hoek(huis) (DNF).
|
FD |
Descantons |
-on. Surnom topographique : (originaire) des cantons, avec sens divers du mot canton, e.a. ‘coin, angle’ FEW 2, 230b.
|
JG |
Descarpent(e)rie |
-tri(e)s, -try, zie Decarpentrie.
|
FD |
Descarpenterie |
-tries, -try. Var. (au pluriel) de Decarpenterie.
|
JG |
d’Escarpentrie |
V. Carpentrie.
|
EV |
Descarrière |
zie Carrière.
|
FD |
Descarte(s) |
zie Decarte(s).
|
FD |
Descartes |
Sans doute nom d’origine: Les Cartes, fréquent en toponymie (Indre, Indre-et-Loire, Sarthe, etc.); cf. aussi Decarte(s).
|
JG |
Descatoire(s) |
zie Catoir(e).
|
FD |
Descatoires |
Descatoire. Cf. 1273-80 «Colart de le Catoire» FriedenTournai; pic. cataire ‘ruche’ (au pluriel) FEW 2, 333a, surnom d’apiculteur; cf. Catoir, etc.
|
JG |
Descats |
Wellicht Rom. spelling voor De Cat.
|
FD |
Descendre |
Descendre, Decendre, -der, Desender(e): Spellingvar. van Desandre, die ook in PdC in 1820 voorkomt naast Descendre(s), Dessendre(s) (BERGER). Patr. Zoon van Sandre, Alexander. Zie ook De Sander 1.
|
FD |
Descendre |
-dré. Probabl. var. de Desandre, remotivée par étymologie populaire sur le verbe descendre [FD].
|
JG |
des-Cendre |
Proven. Terre défrichée par le feu (L.D.). N° 238.
|
EV |
Deschacht |
De Sch-. Surnom: moy. néerl. schacht ‘hampe de lance; la lance elle-même, tige, etc.’.
|
JG |
DE-Schaep- |
-dryver, -meester. Profess. ,,Le gardien, le propriétaire du troupeau de moutons ». N° 164.
|
EV |
Deschaepmeester |
De Sch-. Nom de profession : moy. néerl. schaep ‘mouton’ + meester ‘maître, propriétaire’.
|
JG |
Deschambre |
-ber, zie Delchambre.
|
FD |
Deschambre |
cf. Dechambre.
|
JG |
Deschamp |
cf. Deschamp.
|
JG |
Deschamps |
-ans, zie Dechamps.
|
FD |
Deschamps |
Deschamp, Deschampts. 1314 «Jacquemin Deschamps» CartCouvin, 1363 «Henrions dez Champs d’Ivoix» CartOrval, 1503 «Thirion Deschamps» BourgNamur; nom de résidence : fr. champ (celui qui habite près de champs cultivés).
|
JG |
de-Scharlemer |
Proven. Schoorlemeer, ,,Etang de Schoorle » (Hollande).
|
EV |
Descharmes |
PlN Charme: haagbeuk.
|
FD |
Deschaume(s) |
PlN Chaume < Lat. calamus: riet(veld), stoppelveld. PlN in Roly (N).
|
FD |
Deschaumes |
Nom d’origine: dial. fr. chaume ‘plateau dénudé’.
|
JG |
des–Chaumes |
Proven. ,,Les chaumes ». L.D. N° 237.
|
EV |
Deschauwer |
Deschouwer, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schouwer ‘inspecteur’.
|
JG |
Deschaux |
zie Dechaux.
|
FD |
d-Eschaux |
Proven. Escaut (FI.). N° 230.
|
EV |
Descheeder |
De Sch-, De Scheyder. Nom de métier dérivé de moy. néerl. scheden ‘couper en morceaux’ ou ‘pourvoir d’un fourreau’ (fabricant); ou bien surnom de celui qui arbitre, qui sert d’intermédiaire [FD].
|
JG |
Descheemacker |
De S-, Descheemaeker, De S-, de Scheemaeker, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schedemuker ‘fabricant de fourreaux’.
|
JG |
de-Scheer- |
-Scheir- -der. Profess. 1. ,,Les ciseaux ». N. de fabric. ou de coupeur. N° 131, 158, 189. — 2. ,,Le barbier ». Synon. Scheerders. N° 192.
|
EV |
Deschepper |
De S-, Desqueper. Nom de profession: moy. néerl. schepper ‘créateur, couturier’.
|
JG |
de-Schepper |
Profess. ,,Le créateur », ,,L’architecte ».
|
EV |
Deschères |
zie Lecerf(f ).
|
FD |
Deschesne |
Var. (faux pluriel) de Dechene, De-chesne.
|
JG |
Deschesne |
zie Duchêne.
|
FD |
Descheutter |
De S-, cf. Deschutter.
|
JG |
Deschiens |
Lees Dechin. Zie Decin.
|
FD |
des-Chiens |
Proven. De Kain (Loc.).
|
EV |
de–Schiervel |
Proven. 1. N. de seigneurerie. — 2. Schierveld (Dép. Roulers).
|
EV |
Deschietere |
De S-. Surnom: néerl. schieter ‘tireur’.
|
JG |
Deschiever |
zie Dechèvre.
|
FD |
Deschilder |
Nom de profession: moy. néerl. schilder ‘peintre’ mais aussi ‘armoriste; peintre décorateur, coloriste; etc.’ (cf. A. Libois, BCRH 118, 1953, 341) [MH].
|
JG |
DE-Schildre |
Profess. De Schilder, ,,Le peintre ». N° 196. -Schodt. Orig. ,,L’Ecossais ». N° 222.
|
EV |
Deschodt |
De Schodt, De Schotte, Descotte (forme francisée). 1264 «Aleaumes de Sco-tes», 1270 «Lambiers de Schotes» Chartes-Flandre, 1271 «Robin de Schotes», 1284 «Bauduin de Schotes», 1290 «Jehans li Schot» DettesYpres; ethnique: néerl. schot ‘écossais’, originaire d’Ecosse.
|
JG |
de-Schoe(n)ma(ec)ker |
Profess ,,Le cordonnier ». N° 16l.
|
EV |
Deschoolmeester |
Nom de profession: néerl. schoolmeester ‘maître d’école’.
|
JG |
de-Schoolmeester |
Profess. ,,Le maître d’école ». N° 142.
|
EV |
de-Schoon(en) |
Car. phys. ,,Le beau ». N° 252.
|
EV |
de-Schoutheete |
N. de dignité, ,,L’écoutête ». N° 141.
|
EV |
Deschouwer |
De S-, cf. Deschauwer.
|
JG |
de-Schouwer |
Profess. ,,Le visiteur, l’examinateur, le contrôleur ». N° 142.
|
EV |
de-Schr(e)yver(e) |
Profess. ,.L’écrivain, le clerc ».
|
EV |
de-Schreider |
1. Profess. De schreier, ,,Le crieur ». N° 142. — Car. mor. ,,Le braillard ». N° 284.
|
EV |
de-Schrevel |
1. V. De Schiervel. — 2. Car. phys. De Krevel, ,,La démangeaison ». N, d’H. qui souffre de cet inconvénient. N° 262.
|
EV |
Deschreye |
Verwaalsing van de Schreyer.
|
FD |
Deschreyer |
De Screyer. Surnom : néerl. schrei-er ‘crieur, pleureur’.
|
JG |
Deschrijver |
De S-, Deschriver, -yvcr, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schriver ‘écrivain, greffier ‘.
|
JG |
Deschrynmakers |
De S-, de Schrynmekers. Nom de profession: moy. néerl. schrinemaker ‘menuisier, ébéniste’.
|
JG |
de-Schrynmakers |
Profess. ,,Les menuisiers ». N° 183.
|
EV |
Deschutter |
De S-, de S-, Deschuttere, Descheutter, De S-. Nom de profession: moy. néerl. schutter ‘tireur à l’arc’ ou ‘gardien qui met en fourrière le bétail errant’.
|
JG |
de-Schutter |
Profess. ,,L’arbalétrier ». N° 145.
|
EV |
Deschuyffeleer |
Surnom: néerl. schuifelaar ‘siffleur’ ou ‘parasite, écornifleur, pique-assiette’.
|
JG |
de-Schuyffeleer |
N. d’habitude, De schuiffelaar, ,,Le siffleur ». N° 197.
|
EV |
Deschuymer |
-ère. Surnom: moy. néerl. schumer, schuymer ‘vagabond’.
|
JG |
Deschuyteneer |
De S-, Deschuytener, Deschuytteneer, Deschyteneer. Nom de profession: moy. néerl. scutenaer ‘matelot’.
|
JG |
de-Schuyteneer |
Profess. Schuit, ,,Bâteau, barque ». N. de batelier ou de conducteur d’un cheval de halage ».
|
EV |
Deschuyter |
De S-, Deschuytter. Dérivé de moy. néerl. schute, schuyte ‘bateau’, donc surnom de batelier.
|
JG |
d’Escl- |
de Sel- -ée, -efs, -ez. Proven. Esclaye (Dép. Maffle), Sclaye (Dép. Bouval).
|
EV |
Descla(ux) |
zie Deldos.
|
FD |
Desclee |
-ée, -ez, -ef(s), Disclez, -ey, Deslé(e), Desle(e): 1. PlN Sclède, Esclède, geromaniseerde vorm van Schleiden (NRW), ça. 1200 Sleida (TW), met dezelfde etymologie aïs 1201 Scleda in Houtave (WV): glibberige plaats. 1245 Ferris sire dele Scleide, N (SLL); 1319 demiselle de Lesclede = 1324 de le Sclède = 1327 Desclede = 1338 de l’Escleide, Bergen (PIERARD); 1365 Rasse de Lesclede; Colart du Puch demorant a le maison de lesclede hors de le porte, Bergen (DE COCK); 1357 Jehans sires de Lesclede, chevaliers…à Wolfart de Dusborch bourgois de Coulongne = S. domini lohannis de Sleda = 1357 (J. heer van) Sleyden; 1373 Johanne de le Sclède = 1401 Johanne de Scleida, Bergen (CCHt). – 2. PlN Scleys in Méan (N). 1289 Johan Descleis; 1372 Eme de Scleiz, Namen(HERB.).
|
FD |
Desclée |
Desclee de Maredsous, Deslée, Desclez. 1289 «Winans de Scleis», «Jehans Descleis» CecsNamur, 1372 «dame Eme de Scleiz», 1618 «Nicolas Descley» Bourg-Namur; nom d’origine: Scleis, à Saint-Germain (Nr). – Bibliogr. : M. Houtart, Notice généalogique sur Desclée, dans Annuaire de la noblesse de Belgique, 1913 123-5.
|
JG |
Desclefs |
Probabl. var. remotivée (fr. clef) de Des(c)lée; pour E. Renard (BTD 26, 280), d’un nom d’enseigne, ce qui paraît moins probable. Desclève, cf. Declève.
|
JG |
Desclève |
cf. Declève.
|
JG |
Desclève |
zie Declève(s).
|
FD |
Desclin |
Disclyn: 1. PlN Slins (LU): 1146 Sclins (TW). 1260 Hermannus fîlius domini Nicolai quondam militis de Sclins…in villis de Sclins, Slins; 1275 Lambechons de Sclins, Luik (SLL II). – 2. PlN Sclayn (N). 1220 Symonis et Balduini de Sclain (AVB); 1781 Gaspar Discleyn, Bs.-Aw. (AP).
|
FD |
Desclin |
Nom d’origine: Seclin (Nord).
|
JG |
de–Sclin |
Proven. Seclin (Loc. fr.).
|
EV |
Desclo(u)s |
zie Deleclos.
|
FD |
Descloquement |
zie Clockman(s).
|
FD |
des–Cloquemont |
Proven. Clochimont (Dép. Rompre), Clokeman (Dép. Bornival). N° 209.
|
EV |
Desclos |
Desclous. Var. (au pluriel) de Decloux, Deleclos; moy. fr. clous, fr. clos ‘enclos’.
|
JG |
Descoins |
zie Ducoin.
|
FD |
Descombel |
zie Combel.
|
FD |
Descombes |
zie Delcombe.
|
FD |
d-Escorn- |
-et, -ez. Proven. Escor-naix (Loc.).
|
EV |
Descornet |
-ez. 1543 «Grigoire Descornet», 1629 «Robert Descornet» BourgNamur; nom d’origine: w. de ‘du’ + Cornet ou bien fr. cornet, cf. Ducornet, -ez.
|
JG |
Descornet |
-ez: 1. D’Escornaix. PlN Escornaix, Rom. vorm voor Schorisse (OV). 1305 Jehans de Scornay (DEBR. 1971); 1470 Colart Descornais = 1484 Colart Descornés, Dk. (TTT). – 2. Aangezien ook de FN Lescornez (le Cornet) voorkomt, kan Descornez aïs De Cornez worden gelezen (zie Cornet, Ducornet).
|
FD |
d-Escot(t)e(s) |
Proven. Ascottes (Dép. Hennuyères).
|
EV |
des-Cotils |
1. Proven. Co(u)til(s), ,Jardins (L.D.). N° 235. — 2. Profess. N. de jardinier. N° 168.
|
EV |
Descotte |
cf. De Schodt.
|
JG |
Descotte |
Décotte, Decotte, De Côte, Decot: PlN Ofr. coste, Fr. côte: oever, helling. Vgl. Delacoste. 1749 Eustache Décotte = Descote = Decoste (zoon van) Nicolas Descoste, Namen (med. R. Nourry, Parijs).
|
FD |
de-Scoumont |
Proven. Dép. Arquennes. -Scoville. Proven. Dép. Mohiville.
|
EV |
Descourouez |
Verhaspeling van Descurieux.
|
FD |
Descouvemont |
1. PlN Scouvémont in Zinnik (H). 1322 Gilliart escouvemont, Elzele (CAD. II); 1275 Watiers d’Escoufflemont, Vloesberg (VR 44V°). – 2. PlN Xhovemont in Luik. 1327 en terroir de Scovemont derir le cortil Jamar de Scovemont, Luik (AVB).
|
FD |
Descower |
zie de Schouwer.
|
FD |
Descressonnières |
N° 165. (de) Creton. N. de filiat. ,,(Fils du nommé) Creton ». V. ce N. de~Croës. Proven. ,,De Croix » (L. D.). N08 229.
|
EV |
des-Cressonnières |
1. Proven. ,,Cultures de cresson ». (L.D.). N° 235. — 2. Profess. N. de cultivateur.
|
EV |
Descrevel |
-en, zie de Schrevel.
|
FD |
Descroix |
zie Decroix.
|
FD |
Descry |
Discry: PlN Scry in Abée (LU). 1546 Jehan de Scry, Namen (RBN).
|
FD |
Descry |
Nom d’origine: Scry, à Abée (Lg).
|
JG |
Descurieux |
1481 «Jacques Descurieux» Tournai; surnom: moy. fr. escurieu ‘écureuil’ FEW ll,314a.
|
JG |
Descurieux |
zie Lescurieux.
|
FD |
Descy |
1555 «Jehan de Scy» BourgNamur, 1602-3 «feu Jacquemin de Scy» «l’héritage Jean Descy» TerriersNamur, 1710 «Descy dit la Fortune» Ciney, 1751 «Georges Descy» Pur-node; nom d’origine: Scy (arr. Dinant); cf. aussi Dessy et Discy.
|
JG |
Descy |
zie Desy.
|
FD |
de-Scy. |
Proven. Loc.
|
EV |
Desdemoustier |
zie Dumoutier.
|
FD |
Deseau |
zie Desseaux.
|
FD |
de–Seck |
Proven. Sec(-Roux), ,,Céroux(-Mousty) » (Loc.). Nos 49, 71. Synon. : De le Zaack.
|
EV |
Desee(s) |
Desée, Desès, Deses, Dessez: PlN Sées (Orne).
|
FD |
Desée, |
-ee, Desees, Deses, -es (NF du Brabant flamand). Peut-être nom d’origine: Sées (Orne) [FD], ou bien Seilles (comp. le suivant); l’anc. fr. eis, f. plur., ‘abeilles’ FEW 25, lia, surnom d’apiculteur, serait assez inattendu.
|
JG |
Desefawe |
zie Dessefawe(s).
|
FD |
de-Seilles |
Proven. Loc. -Séjournet. Proven. Loc. fr. N° 217.
|
EV |
Desein |
Deseins, de Seins, Deseint, Deseyn(s), de Seyn, Deseijn, Dessein(s), Des(s)eyn, Dussein, Dezyn: De FN Desseyn wordt in Kortrijk desing uitgesproken, net zoals Decin/Dessain, waarvan hij trouwens de adaptatie is. Zie Dessains, Decin.
|
FD |
Deseine |
Des(s)eyne, Deseigne, Dessaigne, Desenne, (de) Seyne, (de) Seine, (de) Zeine: 1. PlN Sayn in Bendorf (RP): 1139 Seine (TW)? Of een PlN in VB? 1300 Heinr. de Seyne, 1400 Heinrici de Zeyne, Terv. (BERDEN); 1374 Salentin de Zeyne; 1375 Johannis de Seyne (= Jean comte de Saijn), Terv. (BLO VI); 1409 Guillaume de Zeyne = 1423 Guillaume conte de Zeyne (heer van Sint-Agatha-Rode) = 1425 Guillaume conte de Seyne (CCHt). –2. Evtl. adaptatie van Duchêne. Vgl. var. Ducheyne, Duceine, Dussenne. 1427 Leurens de Cesne = Leurens de Senne, St-Ghislain (CCHt).
|
FD |
Deseintebein |
zie Sintobin.
|
FD |
Deseke |
Var. van (de) Seck?
|
FD |
Deselle |
cf. Desselle.
|
JG |
Deselle |
zie Decelle.
|
FD |
de-Sélys |
Proven. De Cœlis. L.D. ,,Le ciel ».
|
EV |
Desemberg |
zie Desombergh.
|
FD |
de-Semberg |
Proven. V. De Somberg. De S(oll)emberg (Dép. Huisin- gen). (des) Enfants. Filiat. „(L’affaire) des enfants » (qui ont succédé aux parents). N° 128.
|
EV |
Desenclos |
Nom d’origine: fr. enclos.
|
JG |
Desenclos |
zie Delenclos.
|
FD |
Desender |
Var. flam. de Desandre [FD] ?
|
JG |
Desendre |
-der(e), zie Descendre.
|
FD |
Desénépart |
Desenepart. 1479 «Arnoul de Seniepart», 1484 «Martin Desenepart», 1518 «vesve de Thierri de Sénepart» Ladeuze; var. du NF Sénepart ayant gardé la particule de marquant l’origine; pour l’explication, cf. Sénepart.
|
JG |
Desenfan(t)s |
-ant, Desanfant, des Enffans, Lesanfans, Lesenfan(t)s, -ents, Auxenfans, Desenfauts: Vgl. De Kinder(en). Voor een vader van veel kinderen. Vgl. 1344 Margot as Enffans (NCJ).
|
FD |
Desenfans |
Desenfant, -ants, Des Enffans. Collectif devenu NF: (la maison) des enfants, qui auraient été délaissés par un père décédé (Vincent 24) ? « des Enffans d’Avernas.
|
JG |
Desenne |
Dessenne. Nom d’origine: riverain de la Senne (rivière).
|
JG |
Desenne |
zie Duchêne, Deseine.
|
FD |
de-Senne |
DE Senne. Proven. 1. De la (région) de la. Senne (Riv.). — 2. De Senne (N. flam.), ,,La Senne ». N° 230.
|
EV |
des-Enthoine |
Proven. Antoing (Loc.). N° 209.
|
EV |
De-Seny |
Proven. Loc.
|
EV |
Deserable |
Dézérable: Des Erables. PlN Fr. érable: esdoorn.
|
FD |
Deserf |
zie Lecerf.
|
FD |
de-Serret |
Proven. Serrât (Dép. Daverdisse et Spy).
|
EV |
Désert |
Dé-. Surnom: fr. désert ‘abandonné, dépourvu, ruiné’ FEW 3, 52b; ou bien var. de Desair, Desaire.
|
JG |
Désert |
Désert: 1. Fr. désert: verlaten, in de steek gelaten. BN? Of PlN Le Désert: verlaten oord, woestenij? – 2. Of spellingvar. van Decerf?
|
FD |
Désert |
Proven. Dép. Bombaye.
|
EV |
Desès |
Deses, zie Desees.
|
FD |
Desespringalle |
zie Springa(e)l.
|
FD |
Desesquelle |
Opic. eskele, Fr. échelle: ladder. PlN,vgl. Van Steeger. 1341 Maroie de l’Eskelle, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Desessart |
PlN Les Essarts (o.m. PdC), Essars (PdC). Essart < Lat. exsartum: rode, gerooide plaats. Vgl. Desart. 1338 Pierre des Essars (IAYII); 1354 Ymbert des Essars, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Deseure |
Dezeure, De Zeure. 1400 «Hannekine den Seure» Bruges; surnom d’une personne au caractère aigre, renfrogné, néerl. zuur [FD].
|
JG |
Deseure |
Dezure: 1. PlN Seurre (Côte-d’Or). 1384 Benoit de Seurre, Dijon (MARCHAL). – 2. Zie Zuur.
|
FD |
Déséveaux |
zie Dessefawe(s).
|
FD |
de–Sey |
Proven. Seilles (Loc.). — V. De Sait.
|
EV |
Deseyn |
-eyne, Dessein, Desseyn, -eyne. Forme flamandisée de Dessain(s) [FD].
|
JG |
de-Seyn |
Proven. S(e)in (Dép. Laplaigne).
|
EV |
Deseyn(s) |
zie Desein.
|
FD |
Deseyne |
zie Deseine.
|
FD |
Desfarges |
Lafarg(u)e, Lafages, Laffargue, Lafarque: PlN Farg(u)e, Zuidfr. voor forge: smidse.
|
FD |
Desfawes |
1544 «Simon des Fawes» DénSta-velotMy, 1635-36 «Urbain de ses fauwes [= w. èzès fawes] » Nandrin ; var. de Defawe(s), De-fauw.
|
JG |
Desfawes |
zie Defau.
|
FD |
Desfontaine(s) |
zie Delafontaine.
|
FD |
des-Fontaines |
Proven. Fontaine(s) (Loc. et L.D.). N° 230.
|
EV |
Desforche |
Desforges, zie Delforge, Deforge(s), Delforce.
|
FD |
Desfosses |
-es, -ez, zie Defosse.
|
FD |
Desfrasnes |
Desfrenne(s), zie Dufrasne.
|
FD |
Desfrenne |
Var., au pluriel, de Defresne.
|
JG |
des-Frennes |
V. Frêne.
|
EV |
Desfrere |
-ères. Collectif: (la maison) des frères; comp. Desenfants.
|
JG |
Desfrère |
zie de Frère.
|
FD |
Desfromont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Desgain |
Desguin. 1780 «François Desquin = Desghin» Charleroi; p.-ê. var. de Degain, surnom: anc. fr. gain ‘herbe du pâturage’ FEW 17, 458a.
|
JG |
Desgain |
zie Degain.
|
FD |
des-Gain(s) |
-Guin. Proven. Esquenne (Dép. Flobecq). — 2. Des-Kain (Loc). — 3. Esquien, Dép. Ghoy.
|
EV |
Desgardin |
zie Dujardin.
|
FD |
Desgeorges |
zie George(s).
|
FD |
Desgranges, |
zie Delagrange.
|
FD |
Desguin |
zie Degain.
|
FD |
Deshaies |
Deshaye(s), zie Delahaie.
|
FD |
Desharbes |
zie Desarbres .
|
FD |
Deshaye |
-es, Deshaies, Deshays. 1457 «Jehan des Hayes» Ladeuze; var., au pluriel, de Dele-haye.
|
JG |
des-Hayes |
V. Haie.
|
EV |
Deshommes |
1454 «Nicolas des Hommes, esche-vin» Boussu-en-Fagne ; fr. des hommes (au plur.), collectif devenu NF; comp. Desenfants.
|
JG |
Deshommes |
Deshorme(s), Deshorne, zie Delorme.
|
FD |
des-Horme(s) |
V. Orme. N° 209.
|
EV |
Deshorme, |
-es. Var. avec h graphique de Desor-me(s), fr. orme; comp. aussi Desormeau(x).
|
JG |
Deshorties |
Des Orties. PlN Fr. ortie: netel. Vgl. Lortiois. Deshuy: Spelling voor De Huy.
|
FD |
Deshuy |
Fr. huis ‘porte’, au pluriel?
|
JG |
des-Huy |
Proven. Huy (Loc.). N. créé dans le Centre. N° 209.
|
EV |
Desicy |
Dessicy: PlN Sissy (Aisne). 1295 Petrus de Sissi, St-Q. (MORLET).
|
FD |
des–Icy |
Proven. hier (Loc.) (Dial.).
|
EV |
Deside |
Déside. Nom d’origine : moy. néerl. side, zide ‘côté’.
|
JG |
Deside |
Déside: Wellicht var. van Désire, Désire (allebeiH).
|
FD |
Desideri(o) |
Lat. HN Desiderius. Zie Désir.
|
FD |
Desie |
Var. van Desier of spellingvar. van Dessy of Descy.
|
FD |
Desier |
Dé-, Desière, cf. Désir, Dé-,
|
JG |
Desier(e) |
zie Désir.
|
FD |
Desil(l)y |
Dessil(l)y, Dezill(i)e, Dezellie: 1. PlN Silly (H), Ndl. Opzullik. 1196 Gilles de Silly, Gellingen (IAG); 1312 a Marien de Silly, Bergen (PIERARD). – 2. PlN Silly (Orne, Moselle, Aisne, Oise). 13de e. Jehans de Silli, Laon (MORLET).
|
FD |
Desille |
w. dezîle, Dezille (NF de la région de Ciney et Hamois). NF qui apparaît d’abord dans la région de Forzée et Buissonville, près de Rochefort, et qu’on peut donc difficilement rattacher à la Sille (rivière du Hainaut), du reste avec ; bref; probabl. nom détopony-mique, d’origine incertaine.
|
JG |
Desille(s) |
Désil, zie De Seille(s).
|
FD |
Desilly |
Dessilly, Dessily. Nom d’origine: Silly (Ht).
|
JG |
de-Silly |
Proven. Loc.
|
EV |
Desilve |
de Sylva, de Selva: PlN Silve, Lat. silva: woud, bos. ±1130 Balduinus de Silva, Ename (CAE); 1344 Oede de la Selve, Dk. (TdT).
|
FD |
Desiméon |
Dessiméon. Particule de + NF Siméon (prénom).
|
JG |
Desiméon |
zie Simeons.
|
FD |
Desimoni |
de Simony. Forme ital. (au plur.) ou faux génitif de Simon (prénom).
|
JG |
Desimpel |
De S-. Surnom: moy. néerl. simpel, sempel ‘simple, ordinaire, simple d’esprit, etc.’; cf. le suivant.
|
JG |
Desimpelaere |
De S-. Surnom: ouest-flam. simpelaar ‘niais, nigaud, idiot’.
|
JG |
Desini |
PlN Chiny (LX), Chigny (Aisne). 1404 Gille de Chiny, Laon (MORLET).
|
FD |
Desinte |
cf. Dessaintes.
|
JG |
Desinte |
zie Saintes.
|
FD |
Desintebin |
zie Sintobin.
|
FD |
Désir |
Desir(s), Désire, Désière, Desier(e), Desie: Patr. Désir, Fr. vorm van Lat. HN Desiderius Vol verlangen’. Vaak verward met Désiré/Desideratus. 1321 de Syer = 1322 de Sier = 1325 de Siir = relicta Dysyer de bevekeem = filia Dysyr = 1337 de Ziere = 1339 de Zyre = 1344 Desiereye = 1361 Desiderius, Bevekom (C.BAERT); 1380 Désir de Latinez, Luik (ASM II);1426 Jean Desier, Bergen (CSWIII).
|
FD |
Désir |
Désir, -ire, Désirs, Dé-, Desier, Dé-. 1289 «Desiers de le Val», «Maroie li Desiers» CensNamur, 1368 «Desiers de Latines» La-tinne, 1494 «Jehan Désir de Champillon» Boninne, 1539 «Margueritte Désir» Cour-Vedrin; prénom Désir, normalement issu de lat. Desiderius. « Forme fera. : Desière. « Dérivés: Désira, Dé- (suffixe -ard). 1457 «Collait Desirar» GuillLiège. – Désirant, Dé-(var. du suivant, avec alternance on/an, plutôt que participe fr. désirant). 1602-3 «chanoine Desiran» TerriersNamur. – Desiron, Dé-, Desiront, Dé-, Deziron. 1383 «Desirons», 1449 «Desiron de Gosées» AidesNamur, 1516 «Henry Desiron» Bouffioulx. – Desirotte, Dé-. 1353 «Desirotte [fils de] Haccar de Bennes» Beyne-Heusay.
|
JG |
de-Sir(s) |
Proven. 1. Sier (Dép. Mornesnet). — 2. Sure (Dép. Furfooz et Nives).
|
EV |
de-Sirant |
-Siron(t). Proven. Siron- fval) (Dép. Charneux). N° 71.
|
EV |
Désiré |
N. de bapt. d’orig. latine.
|
EV |
Désiré |
Patr. Fr. voor Lat. HN Desideratas ‘de begeerde’. Vgl. Désir.
|
FD |
Désiron(t) |
Desiron(t), Désirant, Desira(nt), Deziron: Patr. Vleivorm van VN Désir (zie i.v.). 1383 Desirons, Namen (HERB.); 1410 Johan Desiron, Jemeppe (AVB).
|
FD |
Desirotte |
Patr. Dim. van Désir. 1353 Desirotte (zoon van) Haccar de Bennes, Beyne-Heusay (HERB.).
|
FD |
de–Sirotte |
Proven. Sirault (Loc.).
|
EV |
Desitter |
De S-, cf. Desutter [FD].
|
JG |
de-Sivers |
Proven. De Sifret (Dép. Bertogne). N° 69.
|
EV |
Desjardin(s) |
zie Dujardin.
|
FD |
d’Esk(o)euvre |
Proven. Eskeuvre (Dép. Natoye).
|
EV |
Deskeuv(r)e |
Deskoeuvre, Diskeuv(r)e, Desqueuve: PlN Skeuv(r)e in Natoye (N). 1213 Godefridus de Scoves = 1220 G. de Skeues, Luik (SLL); 1281 Jakemes de Skeuves, Namen (CDN).
|
FD |
Deskeuve |
-euvre, -œuvre, w. nam. Dèskeûve, Desqueuve, Diskeuve, -euvre. 1213 «Gode-fridus de Scoves» = 1220 «G. de Skeues» Liège, 1281 «Jakemes de Skeuves» Namur, 1502 «Evrard de Skeve» Corenne, 1608 «Philippe Deskeuvre, drappier» = 1610 «Philippe de Sceuvre» = 1620 «Philippe de Scœuvre» BourgDinant; nom d’origine: Skeuvre, w. skeùve, dépend de Natoye (Nr).
|
JG |
Deslagmulder |
Nom de profession: meunier, moy. néerl. mulder, d’un tordoir ou moulin à foulon, moy. néerl. slagmolen.
|
JG |
Deslahaut |
zie Delahaut.
|
FD |
Deslandes |
zie Delalande.
|
FD |
Deslé(e) |
Desle(e): Var. en adaptatie van Desclee. 1768 Jac. de Siée, Ktr. (KW).
|
FD |
Deslée |
cf. Desclée.
|
JG |
Deslins |
Dislins. 1595 « Mathieu de Slin» = 1598 «Mathieu Deslin» BourgDinant; nom d’origine: Slins, w. slin (Lg). Peut-être aussi, par mécoupure: 1619 «Lambert d’Usselin», 1621 «Jean d’Usselin», toujours à Dinant.
|
JG |
Deslins |
Dislins: PlN Slins (LU). 1595 Mathieu de Slin,Dinant(J.G.).
|
FD |
Desloges |
cf. Deloge.
|
JG |
Desloges |
zie Deloge.
|
FD |
Desloover |
De Sl-, Desloovere, De SI-, De Sloovère. Dérivé de moy. néerl. sloven ‘écorcher, émonder’, néerl. sloven ‘se donner beaucoup de peine’.
|
JG |
Desmadril |
-ille, -yl, cf. Demadrille.
|
JG |
Desmadril(le) |
-yl, -ijl, zie Demadrille.
|
FD |
des-Madrys |
Proven. Masset-Try (Dép. Ernage).
|
EV |
Desmae |
Spellinguitspr. van Desmas = Demas/Dumas.
|
FD |
Desmael |
-aël, -aele, De Smaele, De Smale. Surnom: moy. néerl. smal, smael ‘petit, grêle’.
|
JG |
Desmaël |
zie de Smaele.
|
FD |
Desmaisières |
zie Demasières.
|
FD |
Desmalines |
-aine, zie Demaline.
|
FD |
Desmanet |
cf. Demanet, -ez.
|
JG |
Desmanet |
zie Damagnez.
|
FD |
des-Mar- |
-é, -es, -ets, -ez. V. Marais. (Préposition dfs : n° 209).
|
EV |
Desmarceaux |
Spellingvar. van Demarsaux. PlN Marsaud (Char.-Mar., Dordogne), Les Marseaux (Charente) (DNF).
|
FD |
Desmarchelier |
zie Marcelier.
|
FD |
Desmaré(e) |
-ais, -e(s), -et(s), -est, -ey, -e(t)z, zie Dumarais.
|
FD |
Desmare(s)caux |
Desmaricaux, zie Maréchal.
|
FD |
Desmarets |
Desmaré, -et, Desmarez, -etz, -es, Des Marez. 1444 «Baudechon des Mares» AidesNamur, 1501 «demiselle Jacques des Marez» AidesHainaut, 1602-3 «Paul Desma-retz» TerriersNamur, 1604-35 «Jean des Ma-rets» ÉchHuy; si Des- ne note pas l’article contracté de ‘du’, var. au pluriel de Demaret.
|
JG |
Desmark |
zie Demarcq.
|
FD |
Desmarlière(s) |
zie van der Marliere.
|
FD |
Desmarlières |
1499 «Maroie des Marelieres» TerrierNaast; nom d’origine: w. marlière ‘marnière’, au pluriel.
|
JG |
Desmartins |
1602-3 «Théodore Desmartin» TerriersNamur; collectif: (de la famille) des Martin; comp. Desanthoine.
|
JG |
Desmartins |
Spellingvar. van Demartin.
|
FD |
Desmasure(s) |
zie Masure.
|
FD |
Desmazières |
zie Demasières.
|
FD |
Desmecht |
Desmicht, au génitif: Desmechts. 1460 «Pieter de Smicht» Flandre, etc.; pro-babl. d’un déverbal de moy. néerl. smachten, smechten ‘dépérir, mourir de soif et de faim’ [FD].
|
JG |
Desmed |
De S-, Desmedt, De S-, De Smet [10e NF le plus fréquent en Belgique], Desmet [24e NF en Belgique], De Smeth, Desmets (génitif), Desmette (NF latinisé aussi en Vul-canius). Nom de profession : moy. néerl. smet, smid ‘forgeron’. De Smeyter, cf. Desmyter.
|
JG |
de-Smed(t) |
V. Smid.
|
EV |
Desmerée |
Proven. 1. V. Marais. — 2. ,,De Samrée » (Loc.).
|
EV |
Desmettre |
Desmette: Desmettre (six H) is in elk geval een var. van Desmette (103 x H). Desmette kan een Rom. spelling zijn voor De Smet; Desmettre is dan hypercorrect. Evtl. is Desmettre een adaptatie van De Smeytere (zie de Smijter); dan is Desmette de weergave van de W. reductie tr/te.
|
FD |
Desmicht |
cf. Desmecht.
|
JG |
Desmidt |
De Smidt, Desmit, de Smit, au génitif: Desmidts. Var. de Desmed.
|
JG |
Desmoitiers |
zie Delmoitié.
|
FD |
Desmons |
Desmont. Nom d’origine: fr. mont (au pluriel).
|
JG |
des-Mons |
Proven. Mons (Loc.). N° 209.
|
EV |
Desmont(s) |
-ond(s), -on(s), zie Dumont.
|
FD |
Desmoort |
zie de Smoort.
|
FD |
Desmottes |
Desmot(s), zie Delamotte.
|
FD |
Desmottes |
Var., au pluriel, de Demote.
|
JG |
des-Mottes |
Proven. Motte. N° 246. -Mur. Proven. Mur. Car. de propriété. N° 249.
|
EV |
Desmou(s)tier |
zie Dumoutier.
|
FD |
Desmoucelles |
cf. Demoucelle.
|
JG |
Desmoucelles |
zie Demoucelle.
|
FD |
Desmouilleres |
Zie Mulier.
|
FD |
Desmoulin |
zie Dumoulin.
|
FD |
Desmoulins |
(NF à Liège au 17e s.). 1265 «Remacles des Molins» CensNamur, 1309-10 «Willemes des Moulins» ComptesMons, 1499 «Willamme des Moullins» TerrierNaast, 1676 «Nicolas Desmoulin» RuageAth, 1688 «An-toine-Gille Desmoulin» BourgNamur; var., au pluriel, de Demoulin.
|
JG |
Desmousceaux |
zie Moncea(u).
|
FD |
Desmoutier |
Var., au pluriel, de Demoustier.
|
JG |
Desmulie(r) |
Desmulliez, zie Mulie(r).
|
FD |
Desmullier |
cf. Demulier.
|
JG |
Desmur |
zie Dumur.
|
FD |
Desmurailles |
PlN Muraille: muur, ringmuur. Vgl. Dumur.
|
FD |
Desmyter |
De Sm-, Desmytter, De Smijter, De Smeyter. Surnom: néerl. smijter ‘celui qui aime à se battre, combattant’.
|
JG |
Desnerck |
Dérivé de moy. néerl. snerken ‘pousser un cri aigu, rabrouer’, néerl. snerken ‘frire, roussir’.
|
JG |
Desneulin |
zie Denolin.
|
FD |
Desneux |
1. PlN Esneux (LU). 1276 Henrico filio Wilhelmi der Astenoit, Esneux (SLL). 2. PlN Esneus in Celles (Aisne). 1271 Jehans d’Esneus, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Desneux |
1602-3 «Regnard Desneu» Terriers- Namur; nom d’origine: Esneux (Lg).
|
JG |
d’Esneux |
Proven. Loc.
|
EV |
Desnié |
Proven. Desnié (Dép. La Reid).
|
EV |
Desnos |
de Snoo: Fr. hypercorrecte grafie voor Denneau; vgl. Desnault (DNF). De Snoo is een reïnterpretatie op basis van spellinguitspr.
|
FD |
Desnos |
-oues. 1359-60» Jehans des Nowes», 1364 «Wattier des Nowes» PolyptAth, 1426 «Willame de Nowes» TailleSoignies, 1659 «Henri Desnoz» BourgNamur; nom d’origine: fr. noue (terrain humide), w. topon. nô\ var. au pluriel, de Denooz.
|
JG |
Desnouck |
cf. De Snoeck.
|
JG |
Desnoulet |
-ez, zie Nolet.
|
FD |
Desnoyer(s) |
zie Dunoyer.
|
FD |
Desnoyers |
Fr. noyer (au pluriel).
|
JG |
Desnyder |
Nom de profession: moy. néerl. snider ‘coupeur, faucheur, sculpteur, tailleur’.
|
JG |
Desoblin |
zie Desablens.
|
FD |
Desobry |
Desoubry, Dessoubrie, Desoubrie (NF de la région de Tournai et Mouscron). Nom d’origine: du topon. les Aubris, les Obri(e)s, à Wasquehal, où sont notés aussi les NF des Aubry et Des Obris (cf. Decottignies, Wasquehal: la mémoire de nos racines, 1996) [MH] ; cf. So(u)bry.
|
JG |
Desodt |
cf. Dezot.
|
JG |
Desoer |
PlN Solre (H, Nord). Deze familie (W. dèssôr) stamt ui tH (HERB.).
|
FD |
Desoer |
w. (Liège) Dèssôr [la famille d’imprimeurs, originaire du Hainaut et venant de Bruxelles, est admise à la bourgeoisie liégeoise en 1754, cf. «François-Joseph Desoer» BourgLiège]. Probabl. nom d’origine: Solre-sur-Sambre et Solre-Saint-Géry, w. soûr (Ht), Solre-le-Château (Nord). – Bibliogr. : F. Schreurs, À propos de NF wallons [Desoer], BVLgS, n° 124, 1956, 92.
|
JG |
de–Soer |
Proven. 1. V. Sureau. — 2. ,,De la Sure » (Riv.). N° 230. — 3. ,,De Soor », Dép. Membach.
|
EV |
Desoete |
De S-. Surnom: moy. néerl. soete, zoete ‘doux, agréable’.
|
JG |
de-Soie |
Proven. Soye (Loc.).
|
EV |
de–Soignie(s) |
Proven. Loc.
|
EV |
Desoignies |
de Soignie(s), Dessoignies: PlN Soignies (H), Ndl. Zinnik. 1275 Bauduins de Soignies, Isières (VRi54r°); 1279 Jehans de Soingnies, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Desoignies |
Dessoignies. 1450 «messire Gerrat de Sougnies» Baudour, 1499 «Yzabeau de Songnies» TerrierNaast; nom d’origine: Soi-gnies (Ht).
|
JG |
Desoil |
-oille, Dessoille. Surnom: anc. fr. soile, pic. soil ‘seigle’ FEW 11, 360b, plutôt que: riverain de la Soille (rivière en Hesbaye liégeoise).
|
JG |
de-Soil |
Proven. N. de rivière. Synon. : Dasoul.
|
EV |
Desoil(le) |
Dessoille: Pic. soil, Fr. seigle: rogge. PlN of BerBN.
|
FD |
Desol(l)e |
Desolre, Dessole: Wsch. var. van Desoil(le). Of PlN Solre (H, Nord).
|
FD |
Desoleil |
Dessoleil. Fr. soleil, soit comme nom d’enseigne (BTD 26,271 ), soit comme nom de résidence: endroit exposé au soleil. Cf. aussi Solo et Dusoleil.
|
JG |
Desoleil |
zie Soleil.
|
FD |
de-Soleil |
Proven. N. d’enseigne. Syn.-: Dezonne. N° 248.
|
EV |
de-Somberg |
Proven. So(lle)mberg. (Dép. Huizingen). V. Desemberg.
|
EV |
Desomberg(h) |
Dezomberg, Somberg, Desemberg: PlN Zomberg(ues) in Artesië. 1629 dame Marie de Zombergues, dame de Liestres (DF XVIII); 1685 Jos. de Zomberghe, Nijvel; 1718 Nicolaus de Zomberghe, Binche (MUL VII).
|
FD |
Desombiaux |
PlN Ombeau: abeel, witte populier.
|
FD |
Desombre |
Desombere: PlN Sombres in Wissant (Witzand) (PdC). 1444 Martin de Zombres, Bonen (DF XIV).
|
FD |
Desombre |
Nom d’origine: Sombre, à Wissant (PdC).
|
JG |
Desombry |
1. PlN Sommery (Seine-Mar.). 1392 Ricard de Sommery, Rouen (CMM). – 2. Var. van Desobry, met n-epenthesis.
|
FD |
Desomer |
De S-. 1389 «Wouter de Zomer» As-sche; surnom: moy. néerl. somer, zomer ‘été’.
|
JG |
Desomme |
(de) Somme, Dessomme: 1. PlN Somme (N). 13de e. Lambellon de Somme, Namen (J. G.); 1545 Mathis de Sommes, Namen (RBN). – 2. Desomme kan als Deshommes worden gelezen.
|
FD |
Desomme |
Dessomme. 1621 «Alizon de Somme (de Fleigneux)» émigrée en Suède; nom d’origine: Somme, à Somme-Leuze (Nr), etc.
|
JG |
de-Somme |
Proven. Loc.
|
EV |
de–Somville |
V. Somville.
|
EV |
de–Son(n)ay |
-Sonné. Proven. 1. Des Minâtes. N° 242. — 2. Sonnet (Dép. Chaumont-Gistoux).
|
EV |
Desonai |
-ais, -aiz, -ay, Desonnay. Nom d’origine: w. dès-ônês (au plur.), w. ônê ‘petit aune’, surtout fréquent en toponymie.
|
JG |
Desonai(s) |
Deson(n)ay, Desonné, zie de Saunois.
|
FD |
Desondre |
Surnom: moy. néerl. sonder, zonder ‘pécheur’ ?
|
JG |
Desondre |
Var. van Desombre met vervanging van labialen door dentalen.
|
FD |
Desonne |
Nom d’origine: fr. aune (arbre), au pluriel.
|
JG |
Desonne |
Spellingvar. (zonder accent) van Desonné, Desonai? Of < Dessonnes, PlN Essonnes (Seine-et-Oise)?
|
FD |
Desonniaux |
Var. pic. de Desonai.
|
JG |
Desonniaux |
zie De Saunois.
|
FD |
Desoo |
Grafie voor Desseaux, Deseau.
|
FD |
Desoppy |
Dezoppy (NF liégeois et verviétois). Dans la graphie Dez-, z est la liaison de l’article plur. devant un mot à initiale vocalique; pour ce dernier, la prononciation est capitale, pour orienter la recherche : opî ou ôpîl Si la 2e prononciation est la bonne, p.-ê. forme w. représentant l’anc. w. «(w)oupil-hiere», rgoupilièren, cf. L. Remacle, GSHA 11, 62-6. Le NP est attesté à Aywaille (2 porteurs), où ce topon. n’est pas attesté [JL, NFw2].
|
JG |
Desorbais |
-aix, Desorbay: PlN Sorbais (Aisne). 1404 Jehan de Sorbay, Laon (MORLET).
|
FD |
Desorbaix |
Desorbay. [Paul Desorbay (Mont-bliart, 1624-Vienne, 1683), professeur de médecine, puis recteur de l’Université de Vienne, orthographiait son nom Desorbait et après anoblissement de Sorbait, son blason porte un sorbier: cf. Au Pays des Rièzes et des Sarts, n° 24, 1965, 500-3]. Probabl. nom d’origine: Sorbais (Aisne).
|
JG |
des-Orbay |
Proven. Orbais (Loc.).
|
EV |
Desorgher |
Nom de profession: moy. néerl. sorger ‘inspecteur’.
|
JG |
de-Soril |
Proven. Soreille. (Dép. Pecq).
|
EV |
Desorme |
Desorne. Nom d’origine: fr. orme ou Les Ormes (Seine-et-Marne, etc.).
|
JG |
des-Orme |
Proven. Des ormes. N° 242. V. Orme.
|
EV |
Desorme(s) |
Desormeau(x), Desorne, zie Delorme.
|
FD |
Desormeau |
-eaux, Desourmeaux. Nom d’origine: fr. ormeau (au pluriel).
|
JG |
Desoroux |
cf. Desouroux.
|
JG |
Desoroux |
Des(s)ouroux: PlN Serou inThimister (LU). 1257 a Tillemanno de Soru = 1281 apud Sorot jacentium que Tilmannus de Sorrot.-.tenuit (AVB); 1598 Jacque del Seroux (KCTD 1993,100).
|
FD |
de–Soroux |
V. Sureau. N° 242.
|
EV |
Desort |
Desors, Desorte, Dessort: W. var. van Desart(e).
|
FD |
Desort |
Desorte, cf. Dessort.
|
JG |
Desot |
cf. Dezot.
|
JG |
Desot |
zie de Sot.
|
FD |
Desoteux |
zie Dezoteux.
|
FD |
Desoubri(e) |
-y, zie Sobry.
|
FD |
de–Soubry |
V. Sorbier. N08 69, 242.
|
EV |
Desoudre |
Wsch. verwaalsing van De Souter.
|
FD |
Desourmeaux |
cf. Desormeaux.
|
JG |
Desourmeaux |
zie Delorme.
|
FD |
Desouroux |
Dess-, Desoroux. NF courant au pays de Hervé, issu d’un NL : èl sèrou, °serou, « sorrou, aux limites de Chaineux, Battice et Thimister (arr. Verviers), cf. BTD 64, 115-6 et 65, 100 (comm. A. Baguette)
|
JG |
Desouroux |
zie Desoroux.
|
FD |
Despa |
de Spa, Despat, Dispa, -as, Dispaux, Duspeaux [cf. aussi Despace ci-dessous]. 1524 «Lynar Freuville alis de Spaux» Dén-StavelotMy, 1771 «Gille Despas» Haybes, 1776 «Madeleine Despa» BourgLiège; nom d’origine: Spa, w. spâ (arr. Verviers); cette forme w. avec à long a pu être rendue par un à, puis un ô, dans les parlers wallons voisins, d’où les noms Dispaux, Duspeaux et Spoo [JMP].
|
JG |
Despa |
Despas, Despat, Despeaux, Disp(e)aux, Dispa(s), Duspeaux, Spoo: PlN Spa (LU), W. Spô. 1422 Franckot de Spau, Luik (BODY); 1581 Toussaint de Spa, LX-Aw. (AP).
|
FD |
de-Spa |
Proven. Spa (Loc.). Synon. : Dispa.
|
EV |
Despa(i)gne |
Orig. ,,D’Espagne ». N° 220.
|
EV |
Despace |
1. PlN Spa (LU): 1308 Spasse < Lat. spatium, Fr. espace. – 2. PlN Spase in Gesves (N), W. spaus(s)e, spâs(s)e. 1690 Everardus d’Espace, Rochefort(MULVII).
|
FD |
Despace |
Nom d’origine: Spase, w. spàse, 1326 «Spaux» à Gesves (Nr).
|
JG |
Despagne |
1524 «Rasquin Despaigne» Bourg-Namur; originaire d’Espagne, mais en Wallonie, le NP est susceptible d’explications plus locales, ainsi «faubourg d’Espagne», ancienne dénomination de Hodimont (arr. Verviers), localité qui relevait du duché de Limbourg (donc, du roi d’Espagne, duc de Brabant) ou d’un nom de maison, cf. 1760 «À l’Hôtel d’Espagne» à Liège (BTD 26, 282-3); ou encore «ferme (et bois) l’Espagne» à Antheit, réinterprétation de spâgne ‘épargne’ (cf. J. Herbillon, BTD 34, 162-3) [JL, NFw2], Cf. également Lespagne.
|
JG |
Despagne |
Despaigne, Dépagne: 1. Naam van een Spanjaard: uit Spanje, Fr. Espagne. – 2. PlN Epagne (Aube, Somme), Epagny (Aisne, Somme), Epaignes (Eure). 1278 Johanni de Spaingne; 1294 Bernardi de Yspania, Bg.; 1299 Jehans de Spainge, Damme (DF XV); 1329 Gille d’Espaigni, St-Q. (MORLET). Ook de naam van een leen in Ponthieu, afhangend van de abdij van Epagne: 1198 Gautier d’Espaigne, Ponthieu (PDB).
|
FD |
Despailler |
-allier, zie Spallier.
|
FD |
D’Espalier |
Proven. Arbres en espalier. Car. d’une habitation. Nos 24l, 248.
|
EV |
Despars |
PlN Espars in Bléharies (H). 1441 Marie Despars, Dk.(TTT).
|
FD |
Despas |
Var. de Depas (au plur.) ou de Despa(t).
|
JG |
des-Pature |
Proven. Pâture (L.D.). N° 236.
|
EV |
Despature(s) |
zie De Pâture.
|
FD |
Despeaux |
zie De Spa.
|
FD |
Despeele |
Despeels, zie Hespel.
|
FD |
d-Espeels |
V. d’Hespel.
|
EV |
Despeghel |
Néerl. spiegel, surnom de glacier, de fabricant de miroirs, cf. aussi Despiegelaere, etc.
|
JG |
Despelchin |
zie Deplechin.
|
FD |
Desper(t) |
Disper, de Spe(e)r, Despeer, Dexpert: BN Ofr. despers, despert: ruw, grof, wreed, wild. 1374 Despeer van Membrechoen, Bs. (IAB135); 1421 Jehan dit Despers de Marcquettes = 1423 Despiers deMarkettes(CCHt).
|
FD |
Despert |
-er, Dexpert. Probabl. surnom: anc. fr. despers, despert ‘rapide, alerte; éveillé, vif; rude, sauvage’ FEW 3, 309b.
|
JG |
Despic |
W. adaptatie van De Spicht.
|
FD |
de-Spic |
Proven. Spixhe (entre Spa et Theux).
|
EV |
Despiegelaere |
De Sp-, Despiegeleer, De S-, Despiegeleere, De S-, De Spiegeleir, -eire, -er, -ier, De Spigeleer. Nom de métier, de glacier (comp. Despeghel ci-dessus) [FD] plutôt que surnom : moy. néerl. spiegelaer ‘colophane’.
|
JG |
Despier(r)e |
PlN Espierres, Ndl. Spiere (WV). 1324 Rogiers sire de Espiere (DEBR. 1971); 1392 van mer Heinricke van Spiere = 1398 messire Henry Despiere, Zwg. (DEBR. 1970). Despigeleeres, zie de Spiegela(e)re.
|
FD |
Despierre |
Nom d’origine: Espierres, néerl. Spiere (FlOcc).
|
JG |
Despin |
Zie Dupin.
|
FD |
Despineto |
1585 «J. Despineto» Marcinelle; latinisation de Despineux.
|
JG |
Despineto |
-ito, zie Despinoy.
|
FD |
Despineux |
1472 «Jehain Despineux» DénLa-roche; nom d’origine: Spineux, à Wanne (Lg), etc. ; fr. épinaie.
|
JG |
Despineux |
PlN Spineux: plaats waar doornstruiken groeien, Fr. épinaie, in Wanne (LU), Bornai (LX), Tohogne(LX).
|
FD |
d-Espineux |
V. Epine. N° 243.
|
EV |
Despinois |
Despinoy. Nom d’origine: Épinois (Ht) etc. ; fr. épinaie. de Spirlet, De S-, w. (Liège) Spîrlet. 1342 «Spirlet d’Auz» Heure-le-Romain, 1620 «Pierre Spierlet» Heusy [famille anoblie en 1768] ; particule de + NF Spirlet, dérivé de w. liég. spêr ‘esprit’ (revenant) < lat. spiritus, souvent aussi attesté comme prénom.
|
JG |
d–Espinoy |
Proven. Espinois (Loc.).
|
EV |
Desplaire |
Displaire: PlN Espeler in Thommen (LU).
|
FD |
Desplanche(s) |
-ancke, -ancq(ue), -anque(s), zie Delplanche.
|
FD |
Desplanque |
-es, Desplancke. 1223 «Maroe Fauche ki fut femme Symon des Planches» ChirTournai, 1296 «demiselle Alis des Plan-kes» ComptesMons, 1302 «Colart des Plan-kes» LoiTournai, 1645 «Antoine Desplanques» BourgNamur; var. au pluriel de De-planque.
|
JG |
des-Planque(s) |
Proven. V. Plancke.
|
EV |
Desplantes |
Wsch. reïnterpretatie van Desplanques.
|
FD |
Desplat |
Desplas, zie Leplat.
|
FD |
Desplat |
Var. au pluriel de Deplat qui peut être le topon. fr. plat ‘endroit plat’.
|
JG |
Desplechin |
Deplechin, Depelchin, Dé-, Des-prechin, -ins. Nom d’origine : Esplechin, pic. épèrchin (arr. Tournai). Cf. aussi De Pillecijn.
|
JG |
Desplechin |
zie Deplechin.
|
FD |
Desplenter |
De S-. Surnom: moy. néerl. splen- ter, splinter, néerl. splinter ‘écharde, éclat de bois’.
|
JG |
de-Spoelberg |
N. de Seigneurerie. Dép. Lovenjoel
|
EV |
Despois |
zie Lespoix.
|
FD |
Despon(s)tin |
Despontain: PlN Spontin (N). 1104 Bertricus de Spontin, Stavelot (ASM); 1300 Henris de Spontin, N(CDN).
|
FD |
Despons |
zie Dupont.
|
FD |
Despontin |
-ain. 1104 «Bertricus de Spontin» CartStavelot, 1300 «Henris de Spontin» Cart-NDNamur, 1537 «Jehan Despontin» Bourg-Namur; nom d’origine: Spontin (Nr).
|
JG |
de–Spontin |
Proven. Spontin (Loc.).
|
EV |
Desporte(s) |
zie Delporte.
|
FD |
Despotte |
zie de Spot.
|
FD |
Despouilles |
[famille à Waimes au 16e s., avec blason portant 3 poules]. Var. de Dépouille.
|
JG |
Despouilles |
zie Dépouille.
|
FD |
Despouy |
zie Dupuis.
|
FD |
Despradel |
PlN Ofr. pradel < Lat. pratellum: kleine wei. Pradeels bij Duinkerke (FV). 1208 Gerardus de Pradeles, 1320 Wyd de Pradeles, FV (DF XII).
|
FD |
Despreaux |
zie Dupréel.
|
FD |
Desprechin |
-ins, cf. Desplechin.
|
JG |
Desprechin(s) |
zie Deplechin.
|
FD |
d–Esprechins |
V. Desplechin.
|
EV |
Despreetz |
-es, -et, -ets, -etz, -ez. Var. au pluriel (si Des- ne note pas l’article contracté w. de ‘du’) de Depré.
|
JG |
Despres |
-es, -es, -et(s), -e(t)z, -iez, zie Depré.
|
FD |
des-Pretz |
-Prets. Proven. V. Pré.
|
EV |
Despriet |
Surnom: moy. néerl. spriet ‘perche, hampe (de lance)’.
|
JG |
Despringer |
Surnom: moy. néerl. springer ‘sauteur, danseur’.
|
JG |
Despringre |
zie Springer.
|
FD |
Despy |
Dispy, Spy: PlN Spy (N). 1504 Jean Despy (AVV).
|
FD |
Despy |
Dispy. Nom d’origine: Spy (Nr).
|
JG |
de-Spy |
Proven. Loc. Synon. : Dispy.
|
EV |
d-Esquart |
V. Escar.
|
EV |
Desquay |
Proven. ,,D’Escaille » (L. D.). N° 240.
|
EV |
Desquay |
Spelling voor Duqué. Zie Duquel.
|
FD |
d-Esque(u)ve |
Proven. Eskeuvre. Dép. Natoye.
|
EV |
d-Esquenne |
Proven. Loc.
|
EV |
Desquennes |
-esne, -esnes. Var. au pluriel de Dequenne.
|
JG |
Desqueper |
cf. Deschepper.
|
JG |
Desqueper |
V. Deschepper. (N° 55).
|
EV |
Desqueper |
zie de Schepper(e).
|
FD |
Desquesne(s) |
-uenne, zie Duchêne.
|
FD |
Desqueuve |
cf. Deskeuv(r)e.
|
JG |
Desqueuve |
zie Deskeuvre.
|
FD |
Desquiens |
1275 « Williaumes d’Eskiens», «Cli-mence d’Eskiens» Ghoy (VieilRentier), 1356-58 «Henris Deskiens», 1358-59 «Piérars fiuls Jakemars Deskiens» PolyptAth; nom d’origine: Esquiens, Esquins à Ghoy (arr. d’Ath) [MH], mais aussi pic. des kiens ‘des chiens’, surnom d’éleveur de chiens, cf. 1404 «Mourait Desquiens » Laon (Morlet, HtePicardie) et 1547 «Jean de Hondt dit Desquien» Ypres [FD]. Cf. aussi Dekien.
|
JG |
Desquiens |
Desquin: 1. PlN Eskiens in Ghoy (H). 1275 Sohiers d’Eskiens, Climence d’Eskiens…à Eskiens, Ghoy (VR 62v°). – z.Pic. qui(e)n, Fr. chien: hond. BN. 1404 Mourart Desquiens, Laon (MORLET); 1547 Jean de Hondt dit Desquien, Ip. (TDF X, 101-113).
|
FD |
Desquilbot |
De Quilbot. PlN Quilboeuf-sur-Seine (Eure): 1018 Quelibos (DNF).
|
FD |
Desquin |
Var. de Desquiens (ci-dessus) ou de Desguin, cf. 1780 «François Desquin» = «François Desghin » Charleroi.
|
JG |
Desramault(s) |
-aut, -(e)aux, -oudt, Desre(u)maux, zie Desrumaux.
|
FD |
Desramaux |
-eaux, -ault, -aut, Deramaut. Var., au pluriel, de Derameaux ; ou bien var. du suivant, avec remotivation sur fr. rameau.
|
JG |
Desreumaux |
-eaux, Desrumaux, Dereumaux, Dér-, Deremaux, Derumaux, -eaux. 1334 «Jehans Desrumaux» Frélinghien, 1398 «Jaquemard des Remaus» Mouscron, etc. ; nom d’origine: les Rumaux, topon. pic. signifiant ’bout, extrémité’ [FD]; cf. aussi Dermaux et Deramoudt.
|
JG |
Desreux |
Desroeux. Var., au pluriel, de Dereu.
|
JG |
Desreux |
zie Dereu(x).
|
FD |
des-Reux |
V. Dereux. N° 209.
|
EV |
Desreveaux |
zie Derveaux.
|
FD |
Desroche |
Nom d’origine: fr. roche (au pluriel).
|
JG |
Desroche(s) |
Deroche(s): PlN Roche: rots. Ook huisnaam. 1297 Jehans des Roches, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Desroeux |
zie Dereux.
|
FD |
des-Romont |
Proven. Romont (Dép. Biévène). N° 209-
|
EV |
Desrousseaux |
Collectif: de la famille des Rousseau (dérivé de fr. roux}.
|
JG |
Desrousseaux |
zie Durosel(le).
|
FD |
Desrozier |
zie Derozier.
|
FD |
Desruelle |
1584 «Jacque Desruelles» Vierves, 16e s. «Gerar des Ruelles» Châtelet, 1616 «Phlipe Desruel», «Nicolas Desruelz» Prin-cipChimay, 1650 «Jean des Ruelles» Olloy; var., au pluriel, de Deruelle.
|
JG |
Desruelle(s) |
zie Deruelle.
|
FD |
des-Ruelles |
-Rues. Proven. V. Rue, Ruelle. Préposition : N° 229.
|
EV |
Desrues |
-ez, zie Delarue.
|
FD |
Desrumaux |
cf. Desreumaux.
|
JG |
Desrumaux |
-eaux, Desre(u)m(e)aux, Der(r)eumaux, Derum(e)aux, Deusremaux, Dremaux, Dremeau(x), Druma(ux), -eaux, Deremaux, Desram(e)aux, -aut, -oudt, -ault(s), Deramaux, -eaux, -au(dt), -oudt, -out(h), D’Eramo, Dermo, Dermaux, -aut, -out, -auw, der Mouw, Duremaut, Remaut, Ramau(l)t, -eau(x), -out, -oud(t), Reumaux, Rumeau: PlN Les Rumaux. Wellicht Ofr. rumeau: uiteinde. JVO noemt in Rance (H) in 1791: pâture nommée vulgairement des Rumiaux. 1334 Jehans Desrumaux, Frélinghien (AGr. 67); 1398 Jaquemard des Remaus, Mkr. (DEBR. 1970); 1444 Jehan des Remaux, 1448 Janine des Remaulx, Dk. (TTT); 1597 Jan Desrumaulx = 1639 Jan de Ramaut, Waasten (DUV-).
|
FD |
Dess- -ant |
-ent. V. TAD (Taz).
|
EV |
Dessaart |
-aer, cf. Desart.
|
JG |
Dessaart |
-aer, zie Desart.
|
FD |
des–Saer |
ou -sard ou -sart, -sain, -saintes, -sail(l)le(s), -samb(r)e, -saucy. Proven. Essart (N° 238), Sin (Dép. Laplaigne), Saintes (Loc.), Salles (Loc.), Sambre (Riv.), Saucy (L.D., N° 242). Préposition : N° 209.
|
EV |
Dessaigne |
zie Deseyne.
|
FD |
Dessailly |
zie Sailly.
|
FD |
Dessain |
Dessaint, de Sain, de Saint [Jean Dessain, natif de Reims, imprimeur, fut admis à la bourgeoisie liégeoise en 1764]. Pour E. Renard (BTD 26, 272), nom de résidence ou de maison, sous une forme réduite de noms comme Au Saint-Esprit, Saint-Joseph, etc. ; cf. aussi Deseyne, etc.
|
JG |
Dessain(s) |
-aint, Desain(s), de Saint, Desaint, Decin, Dessin, Desein(s), Deseyn(s), de Seyn, Deseijn, Dessein(s), Dess(e)yn: PlN Sains (Somme, PdC, Nord, Aisne) of Sin (H, Nord). 1195 Robers de Sains, Atrecht (NCJ); 1279 Willardus de Sains, St-Q. (MORLET); 1490-+1560 Anthoine de Sains, Frélinghien-Marcq-en-Baroeul (vader van) 1530-1626 Jehan de Sains, Marcq-en-Baroeul-Olsene (vader van) 1570-1607 Joos de Seyn, Olsene-Tielt ( WF-Blad Tielt 1999, p. 44). Zie ook Desein, Decin.
|
FD |
Dessaine |
Nom de résidence : riverain de la Saine (Senne), aussi rivière à Hotton (Lx)?
|
JG |
Dessainte |
-es, Desaintes, Desinte. 1314 «Hues de Saintes» DocLens; nom d’origine: Saintes (BrW).
|
JG |
Dessainte(s) |
zie Saintes.
|
FD |
Dessaire |
cf. Desaire.
|
JG |
Dessaire |
zie Desaire.
|
FD |
Dessaive |
zie Desaive.
|
FD |
Dessal(l)e(s) |
zie Desalle(s).
|
FD |
Dessales |
Dessalle, -es, cf. Desalle.
|
JG |
Dessalines |
PlN Salines: zoutziederij; in Sangatte (PdC), Verton (PdC), ça. Ip. (WV), Salinne in Leers-Nord (H). 1474 Jehannet de Sallinghes; 1526 Jeanne de Sallennes = de Sallines, PdC (DF XIV).
|
FD |
Dessalive |
Nom d’origine: Salives (Côte d’Or)?
|
JG |
Dessalive |
PlN Salives (Côte-d’Or)? Of reïnterpretatie en verkeerde lezing van Dessalines? Beide namen komen in H voor.
|
FD |
Dessambre |
cf. Desambre.
|
JG |
Dessambre |
zie Desambre.
|
FD |
des–sant |
ou -sent, -sein, -si, -sings ou -sienne, -silly, -soignies, -somme, -souroux, -soy(e), -sy. Proven. Sentes (,,Des sentiers », N° 229), Sin (Loc), Somme (Loc. et Riv.), Seureux (Dép. Laroche. N° 242), Soye (Loc.), Scy (Loc.) ou Sy (L.D.).
|
EV |
Dessard |
-ars, -art, cf. Desart.
|
JG |
Dessart |
-aart, -aer, zie Desart.
|
FD |
Dessart |
V. Essart. des-Arzens. Proven. 1. Harsin (Loc.) — 2. Arsens, ,,Lieu défriché par le feu ». N° 238.
|
EV |
Dessau |
zie Desseaux.
|
FD |
Dessaucy |
PlN Sausy in St-Nicolas (LU), Saucy in Grand-Leez, Berzée, Corenne, Fontenelle (N). Le Saucy (Aisne), Saulcy (Aube, Vosges), Saussy (Côte-d’Or). In Luik: 1262 il Sachil; 1285 molin condit de Sauchi (CVD). Afl. van Lat. salix: wilg.
|
FD |
Dessaucy |
sans doute aussi Desachy. Nom d’origine: w. topon. sâci ‘saulaie’ DL.
|
JG |
Dessauer |
Van Dessau (BEI, SA).
|
FD |
Dessausois |
zie Desausoi(s).
|
FD |
Dessauvage(s) |
zie Sauvage.
|
FD |
Dessauvages |
Surnom collectif: (de la famille) des Sauvage; cf. Desauvage.
|
JG |
Dessauw |
1. PlN Dessau; zie Dessauer. 12406 Hans Dessow, Jena (BRECH.). – 2. Adaptatie van Desseaux.
|
FD |
Dessaux |
zie Desseaux.
|
FD |
des-Scamps |
Proven. Dép. Ath.
|
EV |
Desschans |
zie Dechamp(s).
|
FD |
D–esse |
ou d–Esse. Proven. 1. V. Es. — 2. Aische (Loc.).
|
EV |
Dessé |
Desset, Dessed, Dessez: 1. Spellingvar. van Desees. – 2. PlN Esse (Ille-et-Villaine)?
|
FD |
Dessé |
Desset, Dessez. Nom d’origine: p.-ê. w. se, dril’sè, topon. à Grand-Halleux (Lx), etc.
|
JG |
Desseaux |
Deseau, Desaux, Dessau(x), Desauw, Desoo, Delsaut, -aud, Dels(e)aux, Delso(o)l, Dussaud, -au(l)t, -(e)aux, -eau, Duçau, Duseau(x), -aulx, Dissaux, Dissouw: PlN Sault (Ard.) of in Néchin (H). Saulx (Meuse) en in Dalhem (LU), Faneur (LU), Péruwelz, Ogy (H) enz. Ofr. sais, sauz, Fr. saule < salix: wilg. 1254 Walterkinus de Salice, Dalhem (CVD); 1259 Gerars de Saus, H (SMTII); 1275 à le Sauch. Ysabiaus de le Sauch…au pire de le Sauch, Ogy (VR 96r°); 1390 Jehan dele Sauts, Mkr. (DEBR. 2000).
|
FD |
Desseaux |
Peut-être nom d’origine composé avec eaux, cf. 1499 Pierrat des Eauwes» = «Pierre des Yeauwes» TerrierNaast.
|
JG |
Dessecker |
Wsch. de Secker, dial. (Br., Oostndl.) var. van Mnl. sacker: die zakken vult, zakkendrager. BerN. Vgl. D. Secker. Mnl. FN de Zackere (VERKEST).
|
FD |
Dessefawe |
Decefawe. Nom d’origine : w. as sè-fawes (= aux sept hêtres), topon. à Neuville-en-Condroz, w. à sè-fâwe, à Rotheux-Rimière (Lg).
|
JG |
Dessefawe(s) |
Desefawe, Decefawe, Déséveaux: 1. W. PlN âs sè-faw: bij de zeven beuken, in Neuville- en-Condroz (LU). – 2. Soms var. van Desfawes; zie Defau?
|
FD |
Desseille |
cf. de Seille.
|
JG |
Desseille(s) |
Dessel(le): PlN Seilles (LU).
|
FD |
Dessein |
cf. Deseyn.
|
JG |
Dessein(s) |
zie Desein.
|
FD |
Desseinte |
zie Saintes.
|
FD |
Dessel |
Nom d’origine: Dessel (Anv).
|
JG |
Dessel, (van) |
PlN Dessel (A). 1270 Boidin van Desle, Gent (CG); 1340 Giselbertus de Desschele, Tnh. (VERB. 90).
|
FD |
Desselle |
Desellet. 1304 «Robars de Selves» CartValBenoît, 1319 «Gilon de Selves» GuillLiège, 1445-69 «Jaquemin de Selve» ÉchHuy; nom d’origine: Selle, Celle, topon. fréquent (du lat. silva ‘forêt’), e.a. Celles-lez-Waremme.
|
JG |
Dessendre |
zie Descendre.
|
FD |
Dessenibus |
It. FN? Of uit Dessenius?
|
FD |
Dessenius |
Dessénius, Dessinius, Dessenibus. Latinisation du part, passé de dessenir, des-sener ‘perdre la raison, devenir fou’ ? Ou fausse latinisation de Dessaint, etc. ?
|
JG |
Dessenius |
Dessinius: Latinisering van Decin, Dessain?
|
FD |
Dessenne |
cf. Desenne.
|
JG |
Dessens |
Dessent: Wsch. niet De Sens (PlN Sens/Yonne), maar hypercorrect voor Dessains.
|
FD |
Dessente |
zie Saintes.
|
FD |
Desserrano |
zie De Seran(n)o.
|
FD |
Dessers |
1. Proven. Descher (Dép. Wange). — 2. V. TAD (Taz).
|
EV |
Dessers |
Peut-être moy. néerl. derscher ‘batteur au fléau’, cf. 1358 «Jacop den Derschere» Dixmude [FD].
|
JG |
Dessers |
Wellicht Mnl. derscher: dorser. BerN. 1358 Jacop den Derschere, Diksmuide (CLMII); 1399 Jan de Dersscher, Ktr. (SR 22v°); 1503 Merten Dischers, Zolder (VANB.).
|
FD |
Desset |
cf. Dessé.
|
JG |
Desset |
-ez, zie Dessé.
|
FD |
Desseyn |
-eyne, cf. Deseyn.
|
JG |
Desseyn |
zie Desein.
|
FD |
Desseyne |
zie Deseine.
|
FD |
Dessez |
zie Desees.
|
FD |
Dessi |
zie Desy.
|
FD |
Dessicy |
zie Desicy.
|
FD |
Dessiennes |
Nom d’origine: Sienne, à Bierwart (Nr) ou Sienne, en Italie.
|
JG |
Dessiennes |
PlN Sienne, Fr. naam van Siena, stad in Toscane (It.). Vgl. De Siena.
|
FD |
Dessil(l)y |
zie Desilly.
|
FD |
Dessilly |
-ily, cf. Desilly.
|
JG |
Dessiméon |
cf. Desiméon.
|
JG |
Dessiméon |
zie Simeons.
|
FD |
Dessin |
zie Dessain(s), Decin.
|
FD |
Dessinius |
zie Dessenius.
|
FD |
Dessis |
cf. Dessy.
|
JG |
Dessis |
zie Desy.
|
FD |
Dessobry |
zie Sobry.
|
FD |
Dessoignies |
cf. Desoignies.
|
JG |
Dessoignies |
zie Desoignies.
|
FD |
Dessoille |
cf. Desoille.
|
JG |
Dessoille |
zie Desoil(le).
|
FD |
Dessois |
zie Dessoye.
|
FD |
Dessole |
zie Desolle.
|
FD |
Dessoleil |
cf. Desoleil.
|
JG |
Dessoleil |
zie Soleil.
|
FD |
Dessomme |
cf. Desomme.
|
JG |
Dessomme |
zie Desomme.
|
FD |
Dessomville |
De Somviele (néerlandisation). Nom d’origine: Somville, à Chaumont-Gis-toux (BrW), etc.
|
JG |
Dessomville |
-viele, Dessonville, zie Somville.
|
FD |
Dessort |
Desort, -orte. NF hennuyers, d’origine incertaine; une var. de Dessart serait à justifier.
|
JG |
Dessort |
zie Desort.
|
FD |
Dessoubrie |
zie Sobry.
|
FD |
Dessoubrie, |
cf. Deso(u)bry.
|
JG |
Dessoulle |
Surnom: w. soûle ‘boule en bois pour crosser’, d’où w. (Nivelles) dèchoule ‘défaite, échec; tenue de jeu de crosse’ DA 115.
|
JG |
Dessouroux |
cf. Desouroux.
|
JG |
Dessouroux |
zie Desoroux.
|
FD |
Dessoy |
1576 «Guilheamme de Soy» CartCiney; nom d’origine : Soy, w. swè (arr. Marche).
|
JG |
Dessoy(e) |
Dessois: D’Essoyes (Aube) of De Soy (LX). 1386 Régnier Dessoye (MARCHAI).
|
FD |
Dessureau |
1. PlN Sureau: vlier. – 2. Gen. van Sureau (zie i.v.).
|
FD |
Dessus |
Nom d’origine : fr. dessus (situation de la maison, au-dessus de la ville) ou de Sus-Saint-Léger (PdC). – Comp. : 1444 «Ernequin dessus l’aitre» AidesNamur, 1544 «Anthoine de Dessus leawe» DénStavelotMy, 1659 «Her-man Dessus leau» DénSalm.
|
JG |
Dessy |
w. nam. Dèssî, Dessis. 1639 «Gérard Dessy» BourgNamur; nom d’origine: Scy, w. si (arr. Dînant) ou Sy à Vieuxville (arr. Huy); cf. aussi Desy.
|
JG |
Dessy |
zie Desy.
|
FD |
Dessyn |
zie Desein.
|
FD |
Dest, van |
zie (van) Diest.
|
FD |
Destabel(le) |
zie (de) Stabel.
|
FD |
Destabele |
Desta(e)bel. Surnom: moy. néerl. stabel ‘ferme, stable’.
|
JG |
Destaercke |
De S-, Destaerke, De Sterck, Destercke, De St-, Destercq. Surnom: moy. néerl. starc, staerc, stère ‘fort, puissant’.
|
JG |
Destailleur |
Destailleurs. Peut-être var. de Detailleur, ou bien surnom collectif: fr. des + fr. tailleur(s).
|
JG |
Destailleur(s) |
Gen. mv. van Tailleur (DNF)? M.i. veeleer hypercorrect voor Detailleur. 1249 Giles des Taleurs; 1268 Hèle Destalleurs; 1295 Brictius Destailleurs; 1373 Jacques Destailleurs; 1475 Martin Destailleurs, Rijsel (SPL).
|
FD |
Destain |
Destaint. Nom d’origine: Stain, à Sombreffe (Ht), etc. Cf. aussi Destin.
|
JG |
Destain(t) |
Destin, Dustin, Détang: PlN Ofr. esta(i)ng: vijver. Fr. FN Destaing. Etaing (PdC). 1243 Maroie d’Estohaign, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Stain in Sombreffe (N). – 3. Evtl. Estaing (Aveyron, Htes-Pyr).
|
FD |
Destair |
cf. Dester.
|
JG |
Destair |
Dester, Dister: 1. PlN Estaires (Nord). 1237 Jehanet d’Estaires, Atrecht (NCJ). – 2. Zie Dester.
|
FD |
Destamberg |
Destanberg(e), zie Stembert.
|
FD |
Destamberg |
Var. de Destembert [FD]?
|
JG |
de–Stanberg |
Proven. Stembert (Loc.).
|
EV |
d’-Estanche |
Proven. Estanches (Dép. Verlaine). ,,Diguettes ».
|
EV |
Destappes |
1. PlN Etaples (PdC), met W. pl/p-reductie. 1171 Baldewinus de Staples = 1173 Balduinus d’Estaples, Bonen; 1292 le foier d’Estapes (DFIV). – 2. Vertaling van Van der Stappen. 1395 Sohier de Stappen = 1398 Sohier Desstappen; 1397 Guillame de le Stappe, Tielt (DEBR. 2000).
|
FD |
d–Estappes |
Altér. de d’Herstappe (Loc).
|
EV |
Destardt |
Deze FN komt alleen in H voor. Var. van Destate met ingevoegde r.
|
FD |
de–Stat |
Proven. Statte (Dép. Huy).
|
EV |
Destate |
-atte, -at, Distate, -atte. Nom d’origine: Statte, à Huy (Lg).
|
JG |
Destatte |
Destat(e), Distat(t)e: PlN Statte in Hoei (LU).
|
FD |
Destave |
Distave. Nom d’origine: Stave (Nr).
|
JG |
Destèche |
-eg, cf. Destexhe.
|
JG |
Destèche |
zie Destexhe.
|
FD |
Destefano |
-i(s), de Stephanis, di Stefano: It. Patr. HN Stefanus. Vgl. Stevens.
|
FD |
Desteg(he) |
Spelling (in L) voor Destexhe.
|
FD |
de-Stein |
Proven. Stain (Dép. Sombreffe).
|
EV |
Desteinbac(h)berick |
Nom d’origine: Stein-bach, à Limerlé (Lx) + berg ‘mont’.
|
JG |
Destel, van |
PlN Destelbergen (OV), samenvoeging van twee nederzettingen: Dessel (Destel) en Bergen: 126 e. Dessle (TW). 1492 Gheraert van Destele, Cent (BOONE).
|
FD |
Desteldonck, van |
van Dijsseldonk, Verdesseldonck: PlN Desteldonk (OV): 1195 Desseldonc (TW). 1298 Simoen van Desteldonck, Temse (FLW).
|
FD |
Destelmans |
Distelmans. Surnom: moy. néerl. destel, distel ‘chardon’ + mon ‘homme’ (personnification).
|
JG |
Destembert |
Nom d’origine: Stembert (Lg); cf. aussi Destamberg?
|
JG |
Destembert |
zie Stembert.
|
FD |
Destena |
(NF gaumais). Sans doute nom d’origine : Stenay (Meuse), plutôt que var. de Desti-nay, Destiné.
|
JG |
Destenay |
Destinay, Destin(n)é, Destinez: 1. PlN Stenay (Meuse). 1277 Jacobus curatus de Sathanaco (CAO). – 2. PlN Estiné in Erezée (LX).
|
FD |
de-Stenay |
Proven. Stenay (Loc. fr.).
|
EV |
Dester |
Destair, Dister, -ers. 1557 «Giele de Stier», 1613 «Lambert de Stier» GuillLiège; nom d’origine: ster est un topon. fréquent à l’Est, seul ou en composition.
|
JG |
Dester |
Destair, Dister: 1. PlN Ster in Ans (LU), Francorchamps (LU), Serville (N), Vaux-sous-Chèvremont (LU). – 2. Zie Destair.
|
FD |
de-Ster |
Proven. Ster (Dép. Francorchamps).
|
EV |
Desterbeck |
-becq(ue), zie Destrebecq(z).
|
FD |
Desterbecq |
Destrebecq (par métathèse). 1676 « Grégoire Desterbecq » Ruage Ath ; nom d’origine: Sterrebeek (Sterbeke), à Tubize (BrW).
|
JG |
Desterbecq |
V. Destrebecq. DE Ster(c)k(e). Car. phys. De sterke, ,,Le fort ». N° 257.
|
EV |
Desternes |
zie Determe.
|
FD |
Destesselle |
Surnom: w. lèssale, tèssèle ‘bonde de tonneau’FEW 13/1, 138b?
|
JG |
Destexhe |
De S-, de S-, w. (Liège) Dèstèhe, Distèh, w. (Huy) Distèche, Destèche, -eg, Distexhe, -èche, Distèque, -eque; Desteg, -eghe (formes limb.). 1345 «Johan de Stexhe», 1355 «Frankar de Stexhe» Liège, 1446 «Ysa-beal de Stexhe» Horion-Hozémont, 1722 «Toussaint-Denis Destexhe» BourgLiège; nom d’origine: Stexhe, à Horion-Hozémont [1303 «stehe», où ne subsiste que le dimin. stèhale] et à Lixhe (arr. Liège). – Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Destexhe, VW 49, 1975, 81-82.
|
JG |
Destexhe |
Desthesche, Destèche, Distexhe, Distèche, Distèque, Desteg(he): PlN Stexhe in Horion-Hozémont (LU). LU W. dèstèhe, distèhe, in Hoei distèche. Uit Mnl. stege, steeg ( VW1975,81-82). 1345 Johan de Stexhe, Hoei (JVO); 1446 Ysabeal de Stexhe, Horion-Hozémont (HERB.).
|
FD |
des–Texhe |
Proven. Les Tixhes, ,,La région thioise, flamande ». N° 224.
|
EV |
Desti |
Disty: PlN Stier, W. stî, in Donceel (LU).
|
FD |
Destieux |
Dethieuw, Duthieuw,Thieu(w): PlNThieu (H) of in Tignée (LU). Thieux (Nord, Oise, Seine-et-Marne). 1088 Beringeri de Tier, Thuin (ASH); 1564 J. Destieu, Wervik-Aw. (AP).
|
FD |
Destin |
Var. de Destain(t) (anc. fr. estaing ‘étang’ ou Stain à Sombreffe) plutôt que anc. fr. destin ‘intention, destination’.
|
JG |
Destin |
zie Destain(t).
|
FD |
d-Estin- |
-é, -ez. Proven. Estiné (Dép. Erezée).
|
EV |
Destinay |
Destiné, -ez, Destinné. Nom d’origine: Estiné, w. à èstiné, à Érezée (Lx); cf. aussi Destenay.
|
JG |
Destinay |
-é, -ez, zie Destenay.
|
FD |
Desto(c)kay |
zie Destoquay.
|
FD |
Destockay |
-kay, Destoquay. Nom d’origine: Stocquay, à St-Georges (Lg), etc.
|
JG |
Destoki |
cf. Destoqui.
|
JG |
Destoky |
Destoqui, -uy, Stocky(s), Stocki(s), Stokis, Stoky, Stoquis: W. PlN Stokis < stok: boomstronk. Plaats met boomstronken, Stokt. 1276 Godardus de Stokis, Hervé (CVD); 1301 Jakemins de Stokis, Luik(SLLin).
|
FD |
Destombe(s) |
Detombe(s): Verspreide PlN Fr. tombe < tumba: tumulus, heuvel. 1245 Waltero des Tombes (SMTI); 1285 Gillion des Tombes, Bg. (SPL); 1398 Jehan des Tombes, Mkr. (DEBR. 1970). Vgl. Vertommen.
|
FD |
Destombes |
Nom d’origine : pluriel de w. tombe ‘tumulus’ (topon. fréquent).
|
JG |
Destoop |
De S-. Surnom: moy. néerl. stoop ‘cruche, tasse (à boire)’.
|
JG |
Destoquay |
cf. Destockay.
|
JG |
Destoquay |
Desto(c)kay: PlN Stocquay in St-Georges (LU), Stockay in Mormont (LX), Sart (LU), Banneux (LU) enz. Uit Stocois < stoketum, all. van stok, Germ. stucca. Plaats met boomstronken (TW). Vgl. Lestoquoy, Destoky.
|
FD |
Destoqui |
Destoquy, Destoki. Nom d’origine: Stoquy, à Gibecq (Ht), etc.
|
JG |
Destoqui |
-uy, zie Destoky.
|
FD |
de–Stoqui |
V. Stokis.
|
EV |
Destordeur |
de S-, sans doute aussi Destordue (forme altérée). Nom de résidence: w. stwèr-deû ‘pressoir’, mais aussi ‘celui qui exploite un pressoir à huile’ FEW 13/2, 97a [JMP].
|
JG |
Destordeur |
-ue, zie Dutordoir.
|
FD |
de-Stordeur |
Proven. 1. De(seur-le) Stordeur (Dép. Petit-Hallet). — 2. Stordoir (Dép. St-Denis).
|
EV |
Destrain |
1515 «Jehan Destren», 1675 «Pierre Destrain» BourgNamur; surnom: part, passé d’anc. fr. destraindre ‘resserrer, opprimer’, ainsi moy. fr. destraint ‘moyen de cassation’ FEW 3, l0la.
|
JG |
Destrain |
Detrain(t), Detrin, Detre(i)nt, Dutrain: Wsch. grafie voor Destrehem. Fr. FN Destrem.
|
FD |
des-Train |
V. Detrain. (Préposition, N° 209).
|
EV |
Destrais |
-ait, -aix, -ay, zie Delestrée.
|
FD |
Destrais |
-ait, -aix. Var. de Destrée?
|
JG |
d-Estrait |
Estraix. V. Hêtre.
|
EV |
d’--Estray |
-Estré. Proven. 1. Hêtraie. — 2. Estrée (Loc.). Lestrée (Dép. Braine-l’Allleud).
|
EV |
Destrebecq |
cf. Desterbecq.
|
JG |
Destrebecq(z) |
Destrobecq, Desterbecq(ue), Desterbeck, Esterbecq, Sterbecq: Henegouwse FN. 1. PlN Estrebecq in Twee-Akren, Basècles en Ligne (H). 1412 Ernoul Destrebecke, Wodecq (CAD. II); 1524 Martinus Destrebecus, Chièvres; 1645 Jacobus Desterbeeck ex Framerie, Bergen (MULIII, V).-2. Evtl. PlN Sterrebeek (VB). 1250 Henricus de Sterbeka (OSM).
|
FD |
Destrebecq(z) |
Proven. Destrebecq (Dép. Ligne).
|
EV |
Destrée |
Distrée. 1451 «Symon de Strées» Marchienne-au-Pont, 1587 «Antoine de Stree» BourgNamur; nom d’origine: Strée-lez-Huy (Lg), Strée-lez-Beaumont (Ht) (du lat. strata ‘chaussée’).
|
JG |
Destrée |
-ee, zie Delestrée.
|
FD |
d-Estrée |
ou de-Strée. Proven. Estrée (Loc.) ou Strée (Loc.).
|
EV |
Destreel |
de S-. 1280 «Amelars de Streal» Po-lyptLiège, 1388 «Weris de Streial d’Awans», 1400 «Gerars de Streiaul» GuillLiège, 1450 «Johan de Streal écuyer» Liège; nom d’origine: Streel, à Fexhe-le-Haut-Clocher (Lg), du lat. stratella ‘petite chaussée’, plutôt que Stréas, à Verlaine (Lg), du lat. *stratellu (c/:btd 48,317-8).
|
JG |
de-Streel |
-Streille. Proven. Dép. Fexhe-le Haut Clocher et environs. Synon. : VAN Straelen.
|
EV |
Destrehem |
PlN Etrehem in Leulinghem-lès-Etrehem (PdC). 1193 Gualterus de Strathem; 1286 Wautier d’Estrahem; 1386 Jacques de Strethem = 1398 Jacques d’Estrahem (DFIV).
|
FD |
Destreille(s) |
1. PlN Estréelles (PdC), Estrayelles in Taintignies (H), Estraiele in Artres (Nord) < Lat. stratella: kleine straatweg. 1132 Hermeir de Estraielles; 1150 Eustachius de Estraeles; 1170 Wido de Straeles, Estréelles (DF IV); 1409 Mahieu Destrayelles, Dk. (TTT). – 2. Zie Destreel.
|
FD |
d-Estremau |
Proven. Hestreumont (Dép. Ouffet).
|
EV |
Destremont |
zie Detremont.
|
FD |
Destres |
-ez, zie Delestrée.
|
FD |
Destreycker |
-eyker, De Strijker, Destrycker, De S-. Nom de profession: moy. néerl. striker ‘mesureur des draps ou du blé; ouvrier qui repasse le drap’.
|
JG |
Destriez |
zie Detrie.
|
FD |
Destringuez |
-et. NF picard, de la région de Saint-Amand-les-Eaux et de Lalaing (Nord) (GeneaNet), d’origine incertaine.
|
JG |
Destrobecq |
zie Destrebecq(z).
|
FD |
Destroye(s) |
zie Detroye.
|
FD |
Destrumelle |
NF attesté dans les départ, des Ardennes et de l’Aisne dès 1633 (GeneaNet), qui ne semble pas d’origine toponymique; à rapprocher plutôt des NF Strimel(le), Strumelle.
|
JG |
Destrument |
1778 «Jean Destrumen (orig. d’Ortheuville)» BourgLiège; nom d’origine: Strument, à Beausaint (arr. Marche) [JMP].
|
JG |
Destrument |
PlN Strument in Beausaint en Hives (LX). 1392 Watelet de Strument, LU (ASM II).
|
FD |
Destrun |
PlN Estrun (Nord), Etrun (Nord, PdC). 1210 Huon d’Estruem; 1352 Pizeres d’Estruen, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Destruvaux |
Destrivaux† Nom d’origine: Strivay, à Plainevaux (Lg), plutôt que w. strivê, struvê ‘pelle de bois dont on se sert pour remuer le blé ou le charbon de bois’ DL 619, FEW 13/2, 330a, comme nom d’enseigne (cf. 1685 «aie Maison de Strivea», BTD 26, 281-2).
|
JG |
Destruvaux |
PlN Strivay in Plainevaux (LU).
|
FD |
Destrycker |
De S-, cf. Destreycker.
|
JG |
de-Stuers |
Profess. De steur, ,,L’esturgeon ». N. de poissonnier ou de pêcheur. N° 200.
|
EV |
de-Sturier |
Profess. De stuurman, ,,Le timonnier, le pilote ».
|
EV |
Desudde |
FN in FV (RYCKEBOER 2001). Wellicht adaptatie van De Sutter(e), met reductie van de auslautcluster tre.
|
FD |
Desuenne |
zie Zoon(s).
|
FD |
Desumeur |
Dé-. NF picard, plus particulièrement d’Esquéhéries dans l’Aisne (GeneaNet); p.-è. surnom à mettre en relation avec le métier de tisseur ou de fileuse, attesté pour les plus anciens porteurs de ce nom (en 1630).
|
JG |
Desumeur |
Verwaalsing van Desomer?
|
FD |
de–Surgeloose |
V. Sorgeloos.
|
EV |
Desurmon(t) |
Surmon(t): Fr. pendant van Op de(n) Berg. Vgl. De Surlemont. 1357 Jo. Surmont, St.-Tr. (GHYSEN); 1395 Angniès Desurmon, Dk. (TdT).
|
FD |
Desurmont |
Nom d’origine : Sur Mont, fréquent en toponymie.
|
JG |
Desurpalis |
Nom d’origine: anc. fr. palis ‘poteau, palissade’ (habitant en amont de la palissade).
|
JG |
Desurpalis |
Ofr. palis: paalwerk.
|
FD |
Desursulines |
Peut-être nom d’enfant trouvé dans une rue de ce nom.
|
JG |
Desursulines |
Vondelingnaam: bij het Ursulinenklooster.
|
FD |
Desuter |
Desutter, De S-, Desitter, De S-, De-zutter, De Z-, Dezitter, De Z-. 1285 «Sta-sins li Zuttere» DettesYpres; nom de profession: moy. néerl. sutter ‘cordonnier, tailleur’.
|
JG |
Desv(e)aux |
zie Val.
|
FD |
Desvachez |
Desvages, zie Vacher.
|
FD |
Desvachez |
Probabl. w. de ‘du’ + fr. vacher (ou bien au pluriel).
|
JG |
Desvenain |
Proven. Wenin (Dép. Wéris). Préposition: N° 209.
|
EV |
Desvenain |
zie Defenain.
|
FD |
Desvernes |
zie Duverne.
|
FD |
Desvignes |
zie Delavigne.
|
FD |
Desvilettes |
PlN Villette, dim. van ville, Lat. villa: boerderij, landhuis, landgoed, gehucht, dorp. PlN o.m. in Muille-Villette (Somme). 1394 Willaume de Villette, Chauny (MORLET).
|
FD |
Deswaef |
De Sw-. Ethnique: moy. néerl. swave, swaf, habitant de la Souabe.
|
JG |
de-Swaene |
Proven. De zwaan, ,,Le cygne ». (L.D.). Enseigne de maison. N° 248.
|
EV |
Deswart |
De S-, Deswarte, De Sweert, Des-werdt, De Sw-, Deswert, De Sw-. Surnom: moy. néerl. swart, swert ‘noir’.
|
JG |
de-Swarte |
Car. phys. De zwarte, ,,Le noir ». N° 264.
|
EV |
Deswatines |
Deswattine, -es. Nom d’origine: Watines, à Orroir (Ht), etc. ; forme pic. d’anc. fr. gastine ‘lieu en friche’.
|
JG |
Deswattines |
zie van de Wattyne.
|
FD |
Deswazières |
zie De Wazières.
|
FD |
Deswelle |
zie de Swelgh.
|
FD |
Deswez |
1279-81 «Alars Deswes» Comptes-Mons; nom d’origine: au pluriel, w. wé ‘gué, mare, abreuvoir’, cf. Dewez.
|
JG |
Deswez |
zie Duwez.
|
FD |
Deswijsen |
Deswysen, Desweyzen, zie de Wijse.
|
FD |
Deswysen |
Surnom: au génitif, moy. néerl. wijs, wies, wise ‘sage, savant’.
|
JG |
Desy |
Desij, De Sy, Dezi, Descy, Scy, Dessy, Dessi(s), Discy, Disi, Dis(s)y, Dizy: PlN Scy (N), Scy = Sy (Ard.), Scy (Moselle) of Sy in Vieuxville (LU). 1472 Helon de Sy, LU (ASM II); 1555 Jehan de Scy, Namen(RBN).
|
FD |
Desy, |
De Sy. 1543 «Desy Jacquemotiaux » = 1546 «Desy Jacquemoteau» Cerfontaine; var. de Desier. – Parfois aussi nom d’origine: Sy, à Vieuxville (Lg) ou var. de Dessy.
|
JG |
Desyeux |
zie Lesieur.
|
FD |
de–Taffe |
De taf, ,,Le taffetas ». 1. Profess. N. de fabric. ou de marchand. N08 131, 158. — 2. Particular. vestim. N° 266. –
|
EV |
Detail(le) |
Dutailly: Verspreide PlN Taille, Taillis: hakhout, kreupelhout, kreupelbos. 1448 Pierre duTaillich,Dk.(TTT).
|
FD |
Detaille |
Detail. 1721 «Joseph Detaille» La Gleize; nom d’origine: w. liég. tèye, fr. taille (forestière), topon. fréquent, notamment Les Tailles (arr. Bastogne).
|
JG |
de-Taille |
Proven. Les Tailles (Loc. et L.D.).
|
EV |
Detailleur |
Cf. 1340 «Jehan Banste detailleur» Tournai, 1422 «Jehan Hicket detailleur» ComptesMons; nom de profession: anc. fr. detailleur ‘tailleur; marchand en détail’. Cf. aussi Destailleur(s).
|
JG |
Detailleur |
Destailleur(s): BerN Ofr. detailleor: kleermaker; kleinhandelaar. 1400 Philippars li Detailleur, Dk. (TdT).
|
FD |
Detais |
zie Deté(e).
|
FD |
Detal |
w. nam. Dètal, Detale, Detalle, Dé-. Nom d’origine: Étalle (Lx).
|
JG |
Détalle |
Detal(le), Détale: PlN Etalle (LX). -1200 Aalix vidua de Staules, Lx (CAO).
|
FD |
de–Tallenay |
Proven. Taille» (Dép. Ransart). N° 211.
|
EV |
Detandt |
De T-, Detant, De T-. Surnom: néerl. tand ‘dent’.
|
JG |
Detang |
zie Destain(t), Tange.
|
FD |
Detangh |
Surnom: moy. néerl. tange ‘pinces, mouchettes’.
|
JG |
Detavernier |
De T-. Nom de profession: moy. néerl. tavernier ‘aubergiste’.
|
JG |
de–Tavernier |
Profess. ,,Le tavernier ». N° 201.
|
EV |
Detaye |
De T-, Dethaye. Var. de Détaille ou Detaeye.
|
JG |
de-Taye |
Car. phys. ,,Le robuste, le coriace, celui qui a la vie dure ». Synon. : De Thaye, Tayaert. N° 257.
|
EV |
Dété |
Deté, cf. Detez.
|
JG |
Deté(e) |
Detais, Dété, Dethée, Detez: FN in H. Spelling voor de Rom. uitspr. van Det(h)aye; zie deTaeye.
|
FD |
Deteigne |
zie Deligne.
|
FD |
Detelle |
Var. de Duteille (= tilleul)?
|
JG |
Detelle |
zie Duteille.
|
FD |
Detellier |
Particule de + Tellier (cf. ce nom).
|
JG |
Detellier |
zie Dutellier.
|
FD |
Detemmerman |
De T-, Detimmerman, De T-. Nom de profession: moy. néerl. timmerman, temmerman ‘charpentier’.
|
JG |
de–Temmerman |
V. Timmerman.
|
EV |
de-Tende |
Proven. De Dender, la Terne ou Dendre (Riv.). N° 230.
|
EV |
de-Tenre |
Proven. Dendre (Riv.). (Dial.).
|
EV |
Deter(mann) |
Deters: Patr. Ndd. vorm van de Germ. VN Dicter.
|
FD |
Deterck |
zie Dutrecq.
|
FD |
Determe |
Duterme, Duterne, Desternes, Leterm(e): PlN Terme < Lat. terminus: grens, einde; hoogte. B.v. Termes (LX, Ard.). 1228 Guido de Termes, LX (CAO); 1246 Johannes de Termes, Luik (SLL); 1355 Colet dou Terne, Aublain (SLL IV). Ook vertaling van Van den Ende: 1398 Willame des Termes, Tielt (DEBR. 2000).
|
FD |
Determe |
Nom d’origine: Termes (Lx), etc.
|
JG |
de-Terme |
Proven. Termes (Loc. et L.D.).
|
EV |
de-Terney |
V. Terne (Tern- -eau, -iau).
|
EV |
de-Terschueren |
V. Schuur.
|
EV |
Deterville |
De T-. Nom d’origine: Éterville (Calvados).
|
JG |
Deterville |
PlN Terville (Moselle).
|
FD |
d-Eterville |
Proven. Hestreville, ,,Domaine des hêtres ». N° 245.
|
EV |
de-Terwa(n)gne |
Proven. Loc.
|
EV |
Deteve |
Detheve: Patr. Zoon van Estève. HN Stefanus. ±1300 Esteves li Goudaliers, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Detez |
Deté, Dété. Sans doute surnom: anc. fr. deté ‘débiteur’ FEW 3, 22b [MH],
|
JG |
Detez |
Dethé, zie Detée.
|
FD |
Dethaey |
De Th-, De Thaeye, cf. De Taey.
|
JG |
Dethaye |
cf. Detaye.
|
JG |
de-Theux |
Proven. Loc.
|
EV |
Detheve |
zie Deteve.
|
FD |
Dethibault |
De T-, de T-. Particule de + NF Thibaut.
|
JG |
Dethié |
-ie, zie Dethier(s).
|
FD |
Dethiège |
cf. Detiège.
|
JG |
Dethiège, |
zie De Tiège.
|
FD |
Dethienne |
cf. Détienne.
|
JG |
Dethienne(s) |
zie Detienne.
|
FD |
Dethier |
de Thier, Dethière. 1380 «Hustins de Tier» RentierRamée, 1544 «Johan des Thiers» DénStavelotMy, 1586 «Josse de Thier» Pur-node, 1602-3 «Josse Dethier» TerriersNamur, 1777 «Guilleaume Dethier» BourgLiège; nom d’origine: w. lier ‘versant d’une colline’ DL, topon. très fréquent. Cf. aussi Délier, généralement d’autre origine.
|
JG |
Dethier(s) |
de Thier, Dethié, -ie, Dethière, Detier(e), -ierre, Let(h)ier, de Tier, Latiers: PlN W. tiér. helling van een heuvel. Verspreide PlN Thier. T(h)ier is ook de oude naam van Thieu (H); zie Destieux. 1350 Wateles de Tier, Trembleur (CVD); 1373 Jean de Thiier, St.-Vaast (BLO V).
|
FD |
Dethieuw |
zie Destieux.
|
FD |
Dethin(n)e |
Detin(n)e, Thisnes, Tines, Thin(n)es, Thinnès: 1. PlN Thisnes (LU), Thines (WB), Thynes (N). 1238 Petrus, miles de Tienes in Condrusto, N (ASH); 1370 Biernar de Thines, Luik (SLLIV). – 2. Var. van Detienne.
|
FD |
Dethine |
Dethinne, Detinne. 1444 «Mathieux fis Mathir de Thinnez» TerreJauche, 1542 «Jehan de Thynes», 1602-3 «l’héritage Mathieu de Thinnes» TerriersNamur; nom d’origine : Thisnes (Lg) ou Thynes (Nr).
|
JG |
Dethiou |
-oux, Detilloux. 1289 «Marée de Tillous» CensNamur, 1444 «Jehan de Tilloul» AidesNamur, 1444 «Johans de Tilhoul» TerreJauche, 1574 «le fils de Catherine de Thyou dit de Trynar» BourgLiège, 1611 «Gilles de Tillou» BourgNamur, 1657 «Geryonde Tilloux» BourgLiège; nom de résidence: w. tiyou ’tilleul’ DL.
|
JG |
Dethiou(x) |
Detillous, de Tilloux: PlN W. tiyou: linde. 1374 Libelhon de Tilhou, Villers-l’Evêque (SLL IV); 1397 Giles jadit de Tilhoule, LU (AVB).
|
FD |
Dethis |
Dethise, -yse, Detise. 1545 «Jehan de Thisse», 1689 «Jean-Baptiste Dethis» BourgNamur; nom d’origine: Thys, w. tis’ avec i bref (arr. Waremme).
|
JG |
Dethis(e) |
zie Dethyse.
|
FD |
Dethloff |
zie Detlef(s).
|
FD |
Detho(o) |
zie de Thoor.
|
FD |
de-Thoran |
Proven. Thoren ou Doom, ruisseau (à Thorembais).
|
EV |
de-Thuin |
-Thuy, -Thy. Proven. Thuin (Loc.), Dhuy (Loc.), Thy (Loc.).
|
EV |
Dethune |
Vertaling van Van den Tune/Van Tuyne. 1280 Johannes de Tune; 1326 Jan van den Thune, Ip.(BEELE).
|
FD |
Dethy |
Dety, Dethye. 1627 «Christophe Dethy» BourgNamur; nom d’origine: Thy-le-Bauduin ou Thy-le-Château (arr. Philippeville), ou Baisy-Tby (BrW).
|
JG |
Dethy(e) |
zie Duthie.
|
FD |
Dethyse |
cf. Dethise.
|
JG |
Dethyse |
Dethis(e), Detise, Detisch, Detiste: PlN Thys (LU). 1346 Goffins de Thys, LU (AVB).
|
FD |
de-Thysebaert |
Thysebaert, (de)-Tiecken. 1. N. de filiation. ,,(Fils) de- -Thibert, -Dick ». V. THEUD. N° 102. —2. N. de baptême avec particule nobiliaire. N° 47.
|
EV |
Detiège |
De T-, Detiege, Dethiège, Detige, Défiche. 1400 «Colet de Tiege» Liège, 1444 «Godiscal de Tiège» TerreJauche, 1544 «Jo-han de Tiege» DénStavelotMy, 1547 «Marie de Tiege», 1602-3 «Guillaume de Tiege» TerriersNamur, 1693 «Antoinette Detiche» BourgNamur; nom d’origine: w. tîdje ‘chemin de terre, chemin de crête’, e.a. Tiège, à Sart-lez-Spa (prov Liège), etc.; cf. aussi Detiche (ci-dessus).
|
JG |
de–Tiège |
-Tienne, -Tier ou -Tière, -Tiffe, -Tige, -Tilleghem, Tilleux, -Tilloux. Proven. Tïège (Loc.), Tienne (Nombr. L.D.), Thier(s) (L.D. N° 232), Tilff (Loc.), Tige (Nombr. L.D.), Dielegem (Dép. Jette), Tilleux (Dép. Hollogne- sur-Geer. N° 242), Tilllou (Dép. Montegnée).
|
EV |
Detienne |
Dethienne(s), Dutienne: 1. PlN W. tiène: heuvel. Tienne in Ciney, Andenne (N); Thynes (N): 1155 Tienes. 1245 Gilon de Tyenes, Hamoir (SLL); 1294 Hennote de Tienes, N (CRN). -2. Thiennes (Nord) en in Lambes (PdC). 1127 Folchardus de Thenis; 1240 Siger de Tienes = 1250 Sohir de Tines, Nord; 1386 Jehan de Tienes, PdC (DF XV).
|
FD |
Detienne |
Dethienne, w. nam. Dètiène. s.d. «Marie de Tiennes» ObitHuy, 1289 «Warniers de Tienes» CensNamur, 1362-63 «Jehans de Tiennes» PolyptAth, 1449 «Jehan de Tiene» AidesNamur, 1474 «Katherina uxor Lamberti de Tierne» PrincipLiège, 1509 «Mahieu de Tierne» BourgNamur, 1617 «Hubert Deterne, de Dave» BourgDinant, 1676 «Pierre De-tienne» BourgNamur, 1708 «le sieur Dethienne» Fronville; nom d’origine: w. nam. (etc.) tiène ‘colline’, fréquent en toponymie.
|
JG |
Detier |
1279-80 «Willaumes li Detiers», «Ro-biert le Detier» RegTournai, 1340 «Jehan Coulons li Detiers» Tournai; les mentions tournaisiennes indiquent qu’il s’agit d’un nom de profession, probabl. anc. fr. délier ‘artisan qui fait des dés à jouer et des tables de jeu’ (Greimas, Dict. de l’anc.fr., 158b;TL2, 1252 v° decier, délier chez Rutebeuf) FEW 3, 77a (e.a. norm. deittier) [MH], – Pour les NF de la région liégeoise, var. de Dethier.
|
JG |
Detier(e) |
zie Dethier(s).
|
FD |
Detif |
Detiffe. Nom d’origine : Tilff, w. ft/(Lg).
|
JG |
Detif(fe) |
PlN Tilff (LU), W. tif. 1261 Ide de Tilves vel deThilves, Luik (AVB).
|
FD |
Detige |
zie De Tiège.
|
FD |
Detille |
Nom d’origine: anc. fr. til ’tilleul’ (arbre caractéristique).
|
JG |
Detille, |
zie Dutilh.
|
FD |
Detilleul |
-eux, -ieu. 1444 «Servais du Tillœul» AidesNamur, 1676 «les hoirs Pierre du Tillœul» RuageAth; nom d’origine: fr. tilleul (topon. fréquent).
|
JG |
Detilleul |
-eux,-ieu(x), zie Tilleul.
|
FD |
Detillous |
de Tilloux, zie Dethiou(x).
|
FD |
Detilloux |
cf. Dethiou.
|
JG |
Detimmerman |
De T-, cf. Detemmerman.
|
JG |
Detin(n)e |
zie Dethin(n)e.
|
FD |
Detinne |
cf. Dethinne.
|
JG |
de-Tinne |
V. Dethine.
|
EV |
Detisch |
Detis(t)e, zie Dethyse.
|
FD |
Detise |
cf. Dethise.
|
JG |
Detiste |
Var. néerl. de Letiste (= le tisserand).
|
JG |
Detlef(s) |
Detlev, Detlofs, Det(h)loff, Dettloff, Diatloff, Ditlefsen: Patr. Germ. VN theud-wulf’volk-wolf: Dietholf (MORLETI). 1544 Godefridus Deetloffs, Emden; 1551 Guilielmus Detilefîus, FL (MULIV).
|
FD |
Detmer |
zie Dettmar(ing).
|
FD |
de-Tobel |
V. De Dobbelaer.
|
EV |
de-Toeuf |
Proven. Teuven (Loc.). N° 55.
|
EV |
Detoit |
zie Dutoit.
|
FD |
Detollenaere |
De T-, De Tolleneire. Nom de profession: moy. néerl. tollenaer. -ère ‘receveur d’impôts’.
|
JG |
de–Tomb- |
-ay, e(s). Proven. L.D.
|
EV |
de–Tomb- |
Tomb- -eux, -eur. Filiat. ,,(Fils) de tombeur, de fossoyeur ».
|
EV |
Detombay |
Nom d’origine: Tombay, à Gri-vegnée (Lg), etc.; dimin. de tombe ‘tertre’.
|
JG |
Detombay |
PlN Tombay in Grivegnée (LU).
|
FD |
Detombe |
-es. Nom d’origine : w. tombe ‘tumu-lus’ (topon. fréquent).
|
JG |
Detombe(s) |
zie Destombes.
|
FD |
Deton |
Duton: PlN Thon (N).
|
FD |
Deton |
Nom d’origine : Thon-Samson (Nr).
|
JG |
Detongre |
-es. 1267 «Huars de Tongre» Cens-Herchies, 1302 «Jehans de Tongre» LoiTour-nai, 1365 «Phelippre de Tongre» TailleMons, 1389 «Hannekien de Tongre», «Henry de Tongre» CartValBenoît, 1402 «Lybier de Tongre cangeur de Liège» BourgLiège; nom d’origine: Tongres (Lb), Tongre-Notre-Dame, Tongre-Saint-Martin (Ht).
|
JG |
de-Tongre |
Proven. Tongres (Loc.) ou Tongre (Loc).
|
EV |
Detongre(s) |
Tongre(s): 1. PlN Tongre (2X H). 1214 Walterus de Tongre, H (SMTI); 1275 Hanars de Tongre, Tongre (VR I72r°). – 2. PlN Tongres, Fr. vorm voor Tongeren (L). 1259 Johanne de Tongris; 1389 Hannekien de Tongre, Luik (AVB).
|
FD |
de-Tornaco |
Proven. Tournât (Latinisât.). N° 59.
|
EV |
de-Toughe |
Docq (Dép. Tongrinne).
|
EV |
Detouppe |
Detourbe, zie Detourpe.
|
FD |
Detourbe |
w. nam. Dètourbe,
|
JG |
Detournai |
De T-, Detournay, De T-. Nom d’origine: Tournai (Ht) ou, secondairement, Tournay (Lx).
|
JG |
Detournay |
-ai, -aij, Détournay, To(u)rnay, Torney, de Tornaco: 1. PlN Tournai (H), Ndl. Doornik. 1241 Egidium de Tornaco, Ktr. (DEBR. 1980); 1306 Années de Tournay, Ip. (BEELE). – 2. PlN Tournay (LX) en in Saive en Vivegnies (LU). 1371 Jakemien deTornay,LU(AVB).
|
FD |
de-Tournay |
Proven. Tournai (Loc.)
|
EV |
Detourpe |
cf. Detourbe.
|
JG |
Detourpe |
Detouppe. 1339 «Jehans de Tourpe» Ladeuze; nom d’origine: Tourpes, tourpe (arr. Ath) [JMP].
|
JG |
Detourpe |
Detourbe, Detouppe, Tourpe: PlN Tourpes (H): 947 Dorp (TW). 1273 Jakemon de Tourp, Dk. (FST); 1288 Jehans de Tourp, Dk. (TdT).
|
FD |
Detours |
Dutour: PlN Tours (Frankrijk). 1296 Pieter de Tours, Kales (GYSS. 1963).
|
FD |
Detrai(t) |
zie Delestrée.
|
FD |
Detrain |
Detrin. Var. de Destrain?
|
JG |
de-Train |
Proven. Le Train (Ruisseau). N° 230.
|
EV |
Detrain(t) |
zie Destrain.
|
FD |
Detrait |
Participe passé d’anc. fr. detraire ‘tirer’, d’où ‘exténué, affaibli’.
|
JG |
de-Trait |
V. De tré.
|
EV |
Detramasure |
zie Tramasure.
|
FD |
de-Tramont |
Proven. Trémont (Dial.), ,,(Ou)tremont ».
|
EV |
de-Trannoy |
Proven. Dép. Quaregnon.
|
EV |
Detraux |
w. nam. Dètrau, De T-, de Traux de Wardin, Detroux. Nom d’origine: w. trô, fr. trou, très fréquent en toponymie. Cf. aussi Detrooz, etc.
|
JG |
Detraux |
zie Detroux.
|
FD |
de-Traux |
V. Detrooz et Detroux.
|
EV |
Detray |
zie Delestrée.
|
FD |
de–Trazegnies |
Proven. Loc.
|
EV |
Detré |
Detre(z), -ée, -es, -ey, de Trey, Dutré(e), Tré(e), Tre(e): i. PlN LU W. Trez < Lat. traiectum, Ndl. Trecht, o.m. Rom. vorm van Maastricht (NL). 1262 Renekino de Très, LU (CVD). – 2. Var. van Detrie.
|
FD |
Detré |
Detrée, Detres, Detrez. Nom d’origine: Maastricht, w. arch. tré (P.-B.).
|
JG |
de-Tré |
-Trez. Proven. (Wall. anc.) Tré, ..Maastricht » (Loc. hol.). Synon. : Detrait.
|
EV |
Detreau(x) |
zie Detroux.
|
FD |
Detreint |
zie Destrain.
|
FD |
Detrem(m)erie |
zie Trem(m)erie.
|
FD |
Detrembleur |
Nom d’origine: Trembleur (Lg).
|
JG |
Detrembleur |
PlN Trembleur (LU).
|
FD |
de–Trembleur |
Proven. Loc.
|
EV |
de–Trémerie |
1. Proven. Tramerie (L.D.). — 2. Profess. Exploit. d’une filature. N° 157.
|
EV |
Detremmerie |
Detremerie. 1224 «Balduinus de Trameries», 1249 «Rogerius de Trammeries» Mouscron; nom d’origine: Tremmerie, à Mouscron (Ht), ainsi que plusieurs topon. similaires de France (Moselle, PdC, etc.) [FD], et non pas surnom, à rattacher à anc. fr. treme-rel ‘jeu de hasard’ [JH]. Cf. aussi Tremmerie, etc.
|
JG |
Detremont |
Dé-. Nom d’origine: Traimont, w. trêmont, à Witry (Lx).
|
JG |
Detremont |
Destremont: PlN Trémont (Maine-et-Loire, Orne, Meuse), Trémont in Noyales (Aisne). 1304 Mahiu de Trémont, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Detrenoye |
zie Trenoye.
|
FD |
Detrent |
zie Destrain.
|
FD |
Detres |
Detrez, cf. Detré.
|
JG |
Detrey |
de Trey: 1. Zwitserse familie < PlN Trey in kanton Vaud (PDB). – 2. Zie Detré.
|
FD |
Detrez |
-es, zie Detré.
|
FD |
Detrie |
cf. Detry.
|
JG |
Detrie |
Detri(j), Detry, Dutry, -ij, -ie, Ditrie, Destriez, Doutry, -ij, Detré(e), -e(z), -es, -ey, Dutré(e), Detri(s)che, Detrix(he): PlN Rom. Trie < Germ. thriwiski: dries. Vgl. van den Driessche, Dutrieu. 1350 Sxhevar dis de Trixh = Sxevar de Trixhe, Dalhem (CVD); 1389 en la franque veriteit faite au tries des paroches de Mouden, St Jenois et Eesterd…Rogier dou Tryes, Moen (DEBR. 2000); 1397 Piètre dou Tret = 1398 Pieter du Triez = 1391 Piere des Tries, Dottenijs; 1398 Christoffels de Try, Wakken (DEBR. 1970).
|
FD |
Detriest |
zie (van) Triest.
|
FD |
de–Triest |
V. Trieste.
|
EV |
Detrif |
zie Treve(s).
|
FD |
Detrilles |
Var. van Detreille. PlN Treille(s). Zie Treille(s).
|
FD |
Detrin |
cf. Detrain.
|
JG |
Detrin |
zie Destrain.
|
FD |
Detrix(he) |
zie Detrie.
|
FD |
Detrixhe |
-ix, Detriche, -ische, Dedrixhe. 1588 «Jehenne de Triexhe», 1589 «Marie fille de feu Woet de Triexhe» BourgLiège; nom d’origine: w. liég. trihe ‘ trieu, friche’ DL; cf. aussi Detry.
|
JG |
de-Trixhe |
V. Try, Trihê.
|
EV |
Detro |
Détro, cf. Detrooz.
|
JG |
de–Tro(o)z |
Proven. Trooz (Dép. Forêt-lez-Chaudfontaine).
|
EV |
Detroch |
De T-. Surnom: moy. néerl. troch ‘pétrin, huche’.
|
JG |
Detroeye |
Surnom : moy. néerl. troye, troy ‘pourpoint’; cf. aussi Detroy(e).
|
JG |
Detroeyer |
De Tr-, Detroyer, De T-, Detruyer. Dérivé de Detroeye, surnom de fabricant de pourpoints.
|
JG |
Detrooz |
De Tr-, Detro, Détro, Detroz. Nom d’origine: Trooz, à Forêt-lez-Chaudfontaine (Lg).
|
JG |
Detrooz |
de Trooz, Detro(z), Dotro(o)z: 1. PlN Trooz in Forêt-lez-Chaudfontaine (LU). – 2. Var. van Detraux (Midd. 1972,208).
|
FD |
Detrou(x) |
Dutrou(x), Detraux, Detreau(x), Dotraux: PlN Trou: put, hol. Vgl. van den Hole. Verspreide PlN, o.m.in Hody (LU).
|
FD |
Detroux |
cf. Detraux.
|
JG |
de-Troux |
Proven. 1. Trou (Nombr. L.D.). — 2. V. De Trooz.
|
EV |
Detroy |
De Tr-, Detroye. Nom d’origine: Troyes (Aube) ou bien var. de Detroeye.
|
JG |
Detroy(e) |
Detroij(e), de Troeye, Destroye(s), van Troy(es), van Troye(n), van Trooyen, van Troeye(n), van Troeijen, van Troys, van Tro(o)is, van Troos(t), van Treus: PlN Troyes (Aube). 1398 Roeger van Trois = Rogelet de Troyes = 1397 Rugger van Troys, Har. (DEBR. 1970).
|
FD |
d–Etr–oy(e) |
-oyer. V. Hêtre.
|
EV |
Detroyer |
De T-, cf. Detroeyer.
|
JG |
Detroz |
cf. Detrooz.
|
JG |
Detru |
de Tru(e), Detruck, Truc: FN Dutruc, Dutru(t). PlN Truc: hoogte, heuvel (DNF). 1390 Pierre dou Tru, Rhuis (MORLET); 1560 Jean de Tru, Hoei (Midd. 1972,21-27).
|
FD |
de-True |
-Try. V. Try.
|
EV |
Detruf |
(NF de la région de Philippeville). Sans doute nom détoponymique : Truves, forme w. archaïque de Trêves, est attesté notamment dans la Chronique de Liège (ms du 17e s.) publiée par J. Fraikin dans Tradition wallonne 4, 1987, 304 («à la sodalité de Truves», «l’Illustrissime Electeur de Truves», «à l’assemblée de Truves») [MH].
|
JG |
Detruf |
FN vooral in H. Grafïe voor Detru? Var. van Detrif?
|
FD |
Detruyer, |
cf. Detroeyer.
|
JG |
Detry |
w. nam. Dètri, Detrie. 1583 «Philippe de Trieu» BourgNamur, 1599 «Jacques de Try» BourgDinant, 1602-3 «Martin de Trieux» TerriersNamur, 1627 «Daniel de Try», 1640 «Hendrich de Tri» émigrés en Suède; nom de résidence: w. tri ‘friche’ FEW 17. 400b (topon. très fréquent); cf. aussi Detrixhe et Dutrieu, Dutry.
|
JG |
Detry |
zie Detrie.
|
FD |
Detter |
Patr. Germ. VN Dicter, theud-hari ‘volk-leger’: Tetherus (MORLET I).
|
FD |
Dettilleux |
zie Tilleul.
|
FD |
Dettloff |
zie Detiens).
|
FD |
Dettmar(ing) |
Detmer: Patr. Germ. VN Dietmar, theud-mêr ‘volk-beroemd’: Tedmarus (MORLET I)
|
FD |
D’Ettore |
Dettori, D’Ettorre: Patr. It. VN Ettore: Hector.
|
FD |
Deturck |
De T-, De Turcq, De Terck. Ethnique: néerl. turk ‘turc’.
|
JG |
Dety |
cf. Dethy.
|
JG |
Deubel |
Bn. Obd. var. van Teufel: duivel. Vgl. Den Dievel.
|
FD |
Deudekom, van |
zie (van) Deutekom.
|
FD |
Deudon |
Cas régime de Deudo, anthrop. germ. comportant l’élément *deud- (= peuple).
|
JG |
Deudon |
Patr. < Germ. VN Dodo. ±1300 Pieres Deude, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Deudon |
V. THEUD.
|
EV |
D’Eugenio |
It. Patr. Eugenio, Gr. HN Eugenius.
|
FD |
Deuleeshauwer |
zie de Vleeschauwer.
|
FD |
Deulin |
Deullens, Dheulin, Deullin, Deuling: Patr. Dira. van Germ. VN Dodo: Dodelinus (Dip.). 1281 Lambinus Deulin, Ip. (BEELE).
|
FD |
Deulin |
Nom d’origine: Deulin, à Fronville (Nr).
|
JG |
Deulin |
Proven. Dép. Fronville.
|
EV |
Deullens |
Proven. Doullens (Loc fr). Deum. Latinisation plaisante de Thieu (Loc.). Synon. : Dieu. V. Dieu.
|
EV |
Deulpen, van den |
zie van den Dorpe.
|
FD |
Deum |
Déum, cf. Deom.
|
JG |
Deum |
Déum, Deom(e), Déom(e): Woord uit Lat. kerkzang (b.v. Te Deum). BN voor een kerkzanger. Deom geeft de W. uitspraak weer.
|
FD |
Deumens |
Deu- -por, -quet, -rinck, -vaert; Deus- -e, s (en); Deut- -sch, -z. V. THEUD (Theu, Theuz).
|
EV |
Deumens |
zie Domen.
|
FD |
Deumer |
Doemer (NF en prov. de Lux.). Dérivé ail. en -er du NL Deumen, près de Weissenfels (Rhénanie-Palatinat).
|
JG |
Deumer(s) |
Afl. van PlN Deumen bij Weifienfels (RP) (DN).
|
FD |
Deumont |
zie Dumont.
|
FD |
Deun, van |
zie van Duin(en).
|
FD |
Deuneg(h)em, van |
zie van Dunneg(h)em.
|
FD |
Deuninck(x) |
-ynck, -ijnck, zie Duininck.
|
FD |
Deupoor |
zie Duport.
|
FD |
Deuquet |
Probabl. w. deûkèt ‘doigtier (pour un doigt malade)’ DL 198, FEW 3, 77a, cf. DicPatRom II. 1, 761-4 (avec carte), surnom d’une personne de petite taille, d’un individu amputé du doigt.
|
JG |
Deuquet |
zie Duquel.
|
FD |
Deur(en), van |
zie van Deurne.
|
FD |
Deurau |
zie Durel.
|
FD |
Deurbroeck |
De Rubroeck? PlN Rubroek (Nord). 1186 Theodericus de Rubroec; 1245 Johannem de Rubroeck, Bg. (DF XIII).
|
FD |
Deurbroeck |
Peut-être forme altérée du NF de Rubroeck, cf. Rubroek (Nord) [FD].
|
JG |
Deurenberg |
zie Dorenberg.
|
FD |
Deurinck |
-inger, zie Durinckx.
|
FD |
Deurloo |
Duerlo(o), Duurloo: 1. PlN Deurlo, zeegat ZW van Walcheren. 1399 Arnoldus van Dorloe, Hulst (DEBR. 1999). – 2. Zie Dorelot.
|
FD |
Deurmans |
zie Dooreman(s).
|
FD |
Deurme, van |
zie van Durm(e).
|
FD |
Deurne, van |
van Deur(en), van Duer(en), van Durne, van Duren, van Dru(e)nen, van Deurme, van Duerm, van Durm(e), -en, van Do(o)ren, van Doorn: 1. PlN Deurne (NB, A). 1297 Wauter van Dorne; 1569 Peeter van Duren; 1579 Catlijn van Duerne = 1595 Katharijna van Doern, Diest (CLAES 1983,134); 1424 Piètre van Duerne = Pieter van Drunen = P. van Durne, Ktr. (DEBR. 1958); 1401 Jan van Duermen, Bg. (SIOEN). – 2. PlN Duren (NRW). 1196 Robertus de Durne, Boppard (ONB).
|
FD |
Deurp, van |
van den Deurpen, -pel, zie van den Dorpel.
|
FD |
Deurre |
D’Eure. PlN Heure (LU). 1296 Jacobo de Heures; 1365 Wilheme d’Eure, Luik (AVB). Zie ook D’Heure.
|
FD |
Deurwaarder, (de) |
(de) Deu(r)waerder(e), den Deurwaerder, de Deurwarder(e): BerN van de deurwaarder, portier. 1319 Jacob die Dorewardre…redenaers, Bg. (OLV 241); 1338 Oliviere den Deurwaerdere, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Deurwaerder |
Nom de profession: moy. néerl. deurwaerder ‘huissier’.
|
JG |
Deurzen, van |
van Deursen, van Deurs(e): 1. PlN Deursen (NB). 1386 Gossin chindre van Deusen, Ktr. (DEBR. 2002); 1584 Aart van Deusen, Aw. (AP). Maar ook Deurne (NB) heet Deurze en Deursen gaat terug op 136 e. Dorne (PLB, MOERMAN 54). 1745 Adam Vandeursen = Vandueren, Stokkem (VS1994,350).
|
FD |
Deus |
Déus. 1272 «Alberrus Deus», «Gode-fridus Verus Deus» PolyptVillers; lat. deus ‘Dieu’, sans doute exclamation ou surnom dé-locutif de chantre; cf. aussi Deom, Deum.
|
JG |
Deus(e) |
Deusings, Deuss(en), Deuszen, zie Duis.
|
FD |
Deuse |
Var. du précédent; sinon de w. malm. deûse ‘mèche de fouet’.
|
JG |
Deuson |
Deuzon, cf. Deuxant.
|
JG |
Deuson |
zie Deuzan(s).
|
FD |
Deusremaux |
zie Desrumaux.
|
FD |
Deuster |
zie Duyster(s).
|
FD |
Deutekom, (van) |
van Deudekom, van Deutencom, van Duytekom, van Duijtekom: PlN Deutekom = Doetinchem (G). 1463 Jan van Duetegheem van Aernem int land van Gheldre = 1463 Jan Duetegheem (PARM., JAM. II).
|
FD |
Deutsch |
Ethnique: deutsch ‘allemand’.
|
JG |
Deutsch(er) |
FN van een Duitser.
|
FD |
Deutz |
Nom d’origine: Deutz, à Cologne (Ail.).
|
JG |
Deutz |
PlN (Köln-)Deutz (NRW).
|
FD |
Deutzmann |
1. All. van PlN Deutz. – 2. Var. van Deutschman: Duitser. 1299 Niclawes Tütschmann, Straatsburg (BRECH.I).
|
FD |
Deuvaert |
zie Hovard.
|
FD |
Deuvier |
NF français (qui apparaît à Thieu en 1900), que l’on retrouve mentionné en Dor-dogne en 1626 (GeneaNet); d’origine obscure.
|
JG |
Deuvier |
Spelling voor Duveiller?
|
FD |
Deuwel |
Deywel: Ndd. FN Dûwel: duivel.
|
FD |
Deuwille |
zie Deville.
|
FD |
Deuxant |
Deuxans, Deuzan, -ans, w. (Huy) Deûzan, Deuson, Deuzon. 1472 «Gerart le filz Jehan Duxan» DénLaroche, 1547 «An-drien Deuxans» Bouvignes; surnom: probabl. w. liég. dûhant, anc. fr. duisant ‘convenable, propre à’, participe présent de w. liég. dure, w. (Faymonville) dûzer, anc. fr. duire ‘convenir’ FEW 3, 170b; cf. aussi Duson, -ong.
|
JG |
Deuxbouts |
Fr. deux bouts, surnom de motivation obscure (enfant trouvé ?) ; ou bien var. remotivée de Debout.
|
JG |
Deuxbouts |
Reïnterpretatie van Dubos.
|
FD |
Deuxville |
Deuwille: PlN Deuxville (Meurthe-et-Moselle), Deux-Villes (Nord, Ard.).
|
FD |
Deuzan(s) |
-on, Deuxans, -ant, Duysan, Duson(g), Dusson(g), Dusonq, Deuson, Duzont: 1. Ofr. duisant: behoorlijk, passend. BN. 1547 Andrien Deuxans, Bouvignes (HERB.). – 2. PlN Duisans (PdC). 1257 Nicoles Duizans; 1286 Aelis de Duisans, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Devacht |
De V-. Néerl. vacht ‘toison’, surnom de commerçant ou d’artisan [FD].
|
JG |
Devadder |
De V-, Devaddere. Nom de parenté : vader ‘père’.
|
JG |
Devaere |
De V-. Surnom: moy. néerl. vaer ‘jeune taureau’.
|
JG |
de–Vaere |
V. Vaar.
|
EV |
Devaert |
Surnom: moy. néerl. vaert ‘voyage, expédition’, aussi ‘canal’.
|
JG |
Devahif |
Devahive: PlN Lavaux in Hives (LX), W. al va HzVe(JVO).
|
FD |
Devahif |
-ive (NF attesté à Érezée, Freux, Ouffet). Nom d’origine: topon. à identifier dans cette région, p.-ê. w. al va (d’hive), Lavaux à Hives (Lx).
|
JG |
de-Vahif |
Proven. 1. V. Defays. (Comp. Baillif, ,,bailli », et Bief, ,,biez »). — 2. Vatly (Dép. Villers-la-Tour).
|
EV |
Devaille |
Surnom : anc. fr. vaille ‘qui a de la valeur’ FEW 14, 133a; ou nom d’origine: Vailles, à Nivelles (BrW).
|
JG |
Devaivre |
PlN Vaivre (Doubs, Hte-Saône).
|
FD |
de–Vaivre |
Proven. Vierves (Loc.). N° 69.
|
EV |
Deval |
Devalle. 1272 «Sibilia de Vas» Polypt-Villers, 1289 «Hues de Vas» CensNamur, 1572 «Jean de Surviller dit de Valle» Bourg-Liège; nom d’origine: fr. val ‘vallée’, cf. aussi Devaux.
|
JG |
Deval |
zie Val.
|
FD |
de-Val |
-Val(l)et, -Vallée. V. Val. De Valle, N° 59.
|
EV |
Devalck |
De V-, Devalk. Surnom: raoy. néerl. valc, valke ‘faucon’.
|
JG |
Devalckeneer |
-er, Devalkeneer, -er. Nom de profession: moy. néerl. valkenaer, -are ‘fauconnier’.
|
JG |
Devalet |
Devalez, Devaliez. Nom composé : de + NF Valet (= domestique); anc. fr. valet ‘vallon’ FEW 14, 138a est en effet inconnu en Wallonie.
|
JG |
Devalet |
-ez, Devallé(e), -e(e), -ez, zie Vallé(e).
|
FD |
Devalle |
Zie Val.
|
FD |
Devallée |
Nom d’origine: fr. vallée. Devalque. Forme romanisée de Devalck plutôt que var. de Dewalque.
|
JG |
de-Vallois |
Proven. Région fr. N* 217.
|
EV |
Devalque |
zie Valcke.
|
FD |
Devalte |
NF de la région de Bertogne (1759), puis de Champion et Erneuville (GeneaNet), d’origine obscure.
|
JG |
Devalte |
zie Dewald.
|
FD |
Devanne(s) |
Devan: PlN Vannes (Meurthe-et-Moselle, Morbihan, Loiret).
|
FD |
Devard |
Rom. spelling van De Vare; zie Vader(s).
|
FD |
Devarenne |
Varenne(s), Delavarenne, Warégne, -ègne, -egné, -e(i)gne, Wérenne, Werenne: Verspreide PlN (la) Varenne, Varennes. Opic. warande, warenne, -egne, Ofr. garande, Fr. garenne, varenne, Ndl. warande: gereserveerdjachtgebied.jachtterrein, park. De stam van het woord is Frankisch (Ondl.) warôn: bewaren, behoeden. 1387 Robert de Varennes, Parijs (MARCHAL); 1409 Jehan de Varesnes, Noyon (MORLET).
|
FD |
de-Vaster |
Car. mor. ,,Le jeûnier ». de-Vaucleroy. Proven. L.D. (Fr.).
|
EV |
de-Vau(l)x |
-veaux. V. Val.
|
EV |
Devau(x) |
-aulx, -ault, -aud, -eau(x), zie Val.
|
FD |
Devauc(h)elle |
zie Duvauchel.
|
FD |
Devaux |
de V-, Deveaux. 1651 «Jean Devaux» BourgNamur; nom d’origine: fr. vaux (pluriel de val), topon. fréquent; cf. aussi Deval.
|
JG |
de-Ve(le) |
-Velaer. V. De Vedelaer.
|
EV |
Deveaux |
cf. Devaux, malgré 1289 «Gilos de Vial» (à côté de «Colins do Vial») CensNamur.
|
JG |
Devedeleer |
Develeer. Nom de profession: moy. néerl. vedelaer, -er, -ère ‘joueur de viole, violoneux’.
|
JG |
Deveen |
Nom d’origine: moy. néerl. veen, vene ‘tourbière’.
|
JG |
Deveer |
zie Levert. Levert.
|
FD |
Deveeuw |
zie Val.
|
FD |
Devegnée |
Nom d’origine : Évegnée (Lg).
|
JG |
Deveille |
cf. Develle.
|
JG |
Deveillée |
zie Veiller.
|
FD |
De-Veirman |
Profess. Vederman, ,,Le marchand de plumes ». —
|
EV |
Devel |
cf. Develle.
|
JG |
Devel(le) |
PlN dial. velle = Fr. ville: dorp, stad, hofstede, landgoed. Vgl. Deville. 1435 Henri de Velle, Senlis (MORLET).
|
FD |
de-Velder |
V. Devylder.
|
EV |
Develeer |
cf. Devedeleer.
|
JG |
de-Veler |
V. Devedeleer.
|
EV |
Develle |
Devel, Deveille. 1512 «Katherine de Velle» BourgNamur; nom d’origine: dial. fr. velle ‘ville, village’ FEW 14, 450a.
|
JG |
Develle |
Var. de Devillé, Devillers?
|
JG |
Devellers |
Devellé, zie Vilers.
|
FD |
Develter |
Nom de métier: moy. néerl. vilter, velter ‘ouvrier qui travaille le feutre’.
|
JG |
Devemy |
Devemie: PlN Vimy (PdC). 1221 Thieobaldus deVimi, NF (SPL).
|
FD |
Devemy |
Nom d’origine: Vimy (PdC)?
|
JG |
Deven |
zie de Ven.
|
FD |
Devendeville |
zie Vendeville.
|
FD |
Devendt |
Surnom: moy. néerl. vent ‘gaillard, drôle’.
|
JG |
Deveneyns |
cf. Devenyn(s).
|
JG |
Deveneyns |
-yn(s), zie Defenain.
|
FD |
Devenier |
zie (de) Venier.
|
FD |
Devenster |
Surnom: moy. néerl. venstere ‘fenêtre’.
|
JG |
Deventer |
Nom d’origine: Deventer (prov. Over-ijssel, P.-B.).
|
JG |
Deventer, (van) |
van de Venter: PlN Deventer (OIJ). 1447 Jan van Deventheer, Den Bosch (HB 480); 1428 Jhan van Deventre, Sluis (JAM. II).
|
FD |
Devenye |
-yi, zie (de) Venier.
|
FD |
Devenyn |
au génitif: Deveneyns, -yns. 1550 «Rogier Devenijn» Audenaarde; surnom: moy. néerl. venijn ‘poison, scélérat’; sinon, var. de Defenain [FD].
|
JG |
Devenyns |
1. Car. mor. De venions,,,Les venins », ,,La vermine ». N. d’H. venimeux ou sale. — 2. V. Desvenains.
|
EV |
Dever |
Surnom: moy. néerl. de ever ‘le sanglier’ [FD]. – Distinct de 1621 «maistre Jean de Verre» BourgDinant, nom d’origine: Ver(re) à Custinne, w. ver (Nr).
|
JG |
Dever |
zie de Ever, Levert.
|
FD |
d-Ever |
Proven. Evere ou Hever (Loc).
|
EV |
Deverchin |
-chain, Dewerchin, Diverchin, Verchain, Dauverchain, Devers(a)in, Doverch(a)in, -ein, -eim: PlN Verchain-Maugré (Nord) of Verchin (PdC). ±1300 Philippes de Werchin, PdC (BOUGARD); 1334 Jehane de Werchin, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Deverchin |
Deversain, Dewerchin. Nom d’origine: Verchain-Maugré (Nord).
|
JG |
Deverd |
Nom d’origine: moy. néerl. vaert, verd(e) ‘canal, écluse’.
|
JG |
Deverd |
zie Lever(t).
|
FD |
Deverdenne |
Nom d’origine: Verdenne, à Ma-renne et Waha (Lx).
|
JG |
Deverdenne |
PlN Verdenne in Marenne (LX).
|
FD |
de-Vergé |
V. Verger.
|
EV |
Devergnies |
de Vergnies, Duvergnies: PlN Vergnies (H). 1490 Colinet de Vergny = de Vergnies, Bergen (Par. 1976,261-283).
|
FD |
Devergnies |
Nom d’origine: Vergnies, près de Beaumont (Ht), la répartition géographique du NF corresp. bien à la zone du NL éponyme.
|
JG |
de-Vergnies |
Proven. Loc.
|
EV |
D’Everlange |
Rom. vorm van PlN Everlingen in Useldingen(GH).
|
FD |
Devernay |
de Verneij, zie Vernay.
|
FD |
de-Vernisy |
Proven. ,,Plantation de Vernes ». V. Vergne. (Comp. : Saucy pour Saussaie). N° 242.
|
EV |
Deverre |
zie Lever(t).
|
FD |
Deverrière |
Nom d’origine: Verrières (Ardennes).
|
JG |
Devers |
zie de Ever, Lever(t).
|
FD |
Devers(a)in |
zie Deverchin.
|
FD |
Deversain |
cf. Deverchin.
|
JG |
Deversaine |
-enne. Nom d’origine: anc. fr. ver-saine ‘terre qui se repose après deux récoltes,…’ (topon. fréquent), e.a. Versaines, à Beauraing (Nr).
|
JG |
Deversaine |
-enne: PlN Versainnes in Beauraing (N).
|
FD |
de-Versen(n)e |
Proven. Versainnes (Dép. Beauraing).
|
EV |
Devert |
Var. de Deverd ou Dewert.
|
JG |
Devert(h) |
zie Lever(t).
|
FD |
Deverver |
Nom de métier: néerl. verver ‘teinturier, peintre’.
|
JG |
Deveseleer |
-er, cf. De Veeseleer.
|
JG |
de-Veseleer |
Car. mor. (Vezelen, ..chuchoter ». ,,Le chuchoteur ». N° 284.
|
EV |
Devesse |
Nom de résidence: riverain de la Vesdre, w. vèssel
|
JG |
Devesse |
PlN Vesse (Allier)? Wsch. W. adaptatie van De Vester.
|
FD |
de-Vesse |
Proven. Vesse (anc. Vesze) ruisseau à Crupet. N° 230. D E Vestel. Proven. ,,La fortification » (L.D.).
|
EV |
Devester |
Surnom: moy. néerl. vester ‘celui qui affermit qqch’ ; ou bien simple var. de Deveu-ster.
|
JG |
de-Vestibule |
Proven. Car. d’une habitation. N° 248. (Peut-être, N. d’enfant trouvé). N° 15.
|
EV |
Dévêt |
De V-, Devette. Surnom : moy. néerl. vêt ‘gras’.
|
JG |
Devette |
zie de Vêt.
|
FD |
Devetter |
De V-. Nom de métier: moy. néerl. vetter(e) ‘tanneur, corroyeur’.
|
JG |
de–Vetter(e) |
V. De Huyvetter.
|
EV |
Deveu |
cf. Deveux.
|
JG |
Deveu(x) |
Devue: PlN Eveux in Mormont (LX).
|
FD |
Deveugle |
Forme dial. veugel, veugle de néerl. vogel ‘oiseau’, cf. Devog(h)el [FD].
|
JG |
Deveuster |
De V-, De Vuster. Nom de métier: moy. néerl. vorster, vurster, voster ‘(garde-) forestier’ ; cf. aussi Devester.
|
JG |
de–Veuster |
Car. mor. De vuister, de vuistvechter, ,,Le pugiliste ». Synon.: De Vuyst. N° 268.
|
EV |
Deveuw |
Var. van Deveeuw.
|
FD |
Deveux |
Deveu. Nom d’origine: Éveux, à Mor-mont (Lx).
|
JG |
d–Eveux |
Proven. (Région) d‘Eveux, ruisseau à Mormont.
|
EV |
Deveyk |
Deveycx, zie De Vicq.
|
FD |
Devèze |
Nom d’origine: cf. anc. prov. deveza ‘terrain réservé’ FEW 3, 29b.
|
JG |
Devèze |
Oudprov. deveza < Lat. defensa: verboden terrein, afgesloten, besloten gebied. Devèze, verspreide PlN in Z.-Frankrijk.
|
FD |
de–Vèze |
V. Devesse.
|
EV |
Devezon |
Nom d’origine: Vezon (Ht).
|
JG |
Devezon |
PlN Vezon (H). 1222 Gossuini de Veson, Dk.(SMTI).
|
FD |
Deviaene |
-an(n)e, zie Viane.
|
FD |
Devianne |
-aene. Nom d’origine: Viane (Flandre orientale).
|
JG |
Deviche |
W. uitspr. van Devisch.
|
FD |
de-Vichenet |
Proven. Dép. Bossières.
|
EV |
Devick |
de Vicq, Devicq, -ic. 1330 «J. de Vie», 1335 «Jacquemes le Vicq», 1354 «Henri de Vicq», etc. Niepkerke (Parch. 1988, 32-60; 1991, 21-25); probabl. formes romanisées du nom De Wicke, d’origine germanique [FD].
|
JG |
de-Vicq |
Proven. Loc. fr. (de) Vidal. N. de filiat. ,,(Fils) de Vidal ». V. WID. N° 102.
|
EV |
Devidt |
zie de Vijt.
|
FD |
Devidts |
V. David.
|
EV |
Devienne |
Nom d’origine: Vienne, à Évregnies (Ht), etc.
|
JG |
Devienne |
zie Vienne.
|
FD |
de–Vienne |
Proven. 1. Vienne (Ville autr. et ville fr.). — 2. Vien (Dép. Anthisnes).
|
EV |
Devier(e) |
zie Dewière.
|
FD |
Devière |
cf. Dewière.
|
JG |
Devies |
Surnom: néerl. vies ‘maussade, difficile’; ou var. de Devis (moy. néerl. viesch ‘poisson’).
|
JG |
Devieusart |
zie Vieusart.
|
FD |
Devigna |
-at. Nom d’origine: Vigna, à Seilles (Lg), etc. ; dérivé de fr. vigne.
|
JG |
Devigna(t) |
PlN Vigna in Seilles (LU) < vinietum: wijngaard.
|
FD |
de-Vignat |
Proven. Vigna (Dép. Seilles).
|
EV |
Devigne |
-ée, -et, -ez. 1772 «Pierre-Joseph Devignée (orig. de Forèt-lez-Chaudfontaine)» BourgLiège; nom d’origine: Vignée, à Villers-sur-Lesse (Nr), etc. ; ou bien var. de Devegnée.
|
JG |
Devigne |
w. nam. Dèvigne. 1309 «Lambers des Vignes» ComptesMons, 1552 «Pierre de Vigne» SubsidesNamur; nom de résidence: fr. vigne, éventuellement au plur. ; cf. aussi Delvi-gne.
|
JG |
de-Vigne |
-Vignée, -Vignez. Proven. V. Vigne. Vignée, Dép. Villers-sur- Lesse.
|
EV |
Devigné(e) |
-ez: PlN Vignée in Villers-sur-Lesse (N).
|
FD |
Devigne(s) |
zie Delavigne.
|
FD |
de-Vigneron |
1. Profess. ,,(Fils) de Vigneron ». — 2. Proven. Vigneron (Dép. Ransart).
|
EV |
Devignon |
Particule de + NF Vignon (= vigneron).
|
JG |
Devignon |
zie Vignon.
|
FD |
d’Evignon |
V. Davignon. de-Ville. Proven. Ville, Vyle (Loc.).
|
EV |
Devijver |
cf. Devyver.
|
JG |
de–Vil(l)- |
-ers, -et, -ez, -Villie. V. Villers.
|
EV |
Devilers |
-ez, cf. Devillers, -ez.
|
JG |
Devilers |
-ez, -é, zie (van) Vilers.
|
FD |
Devillar(d) |
de Villaer, Villar(d), Vila(r), Villa: Verspreide PlN Villar(d) in Frankrijk < Lat. villare, dim. van villa: gehucht.
|
FD |
Deville |
cf. Devillers.
|
JG |
Deville |
De V-. 1294 «Warins de Vile» Cens-Namur, 1297 «Oston de Ville» ComptesMons, 1302 «Watiers de Ville» LoiTournai, 1472 «Colgnon de Ville» DénLaroche, 1526 «Lam-botte de Ville» BourgNamur, 1549 «Pakay de Ville» CoutStavelot; nom d’origine: fr. ville, fréquent en toponymie wallonne. – de Ville de Goyet. NF de la noblesse, avec adjonction du NL Goyet.
|
JG |
Deville |
de Vil(e), Dewille, Deuwille, de Will, Duville: 1. PlN Fr. ville: dorp, stad, hoeve, landgoed. 1351 Jaquemart de le Ville, Atrecht (NCJ). – 2. Een van de vêle PlNn Ville of Vyle (LU). 1351 Ysabeaz de Viele, LU (AVB).
|
FD |
Deville |
de Ville, zie Vilers.
|
FD |
de-Villegas |
N. de domaine.
|
EV |
de-Villenfagne |
N. de domaine. ,,Domaine en fagne ». N° 245.
|
EV |
Deviller(s) |
-et, -ez, -ères, -ier, zie Vilers.
|
FD |
de-Villermont |
N. de domaine. Villemont (Dép. Taintigny).
|
EV |
Devillers |
De V-, de V- de Fourneau, Deville [surtout en Flandre et en prov. de Luxembourg], Devillet,-ez, Devilers, -ez. 1222 «Ja-cobus de Villers», 1248 «Dudeit que dist de Villers », 1284 « monsignor Thierit de Villeir le Chièvre » CartOrval, 1294 « Colars de Villers» CensNamur, 1314 «Symon Deviller» ComptesMons, 1337 «Gossette de Vileit» RegLaro-che, 1351 «Johans de Villeir li cerpentirs» CartValBenoît, 1370 «Wautirs de Villier» GuillLiège, 1497 «Jehan de Villers» DénKain, 1530 «Jean de Villez» Purnode, 1544 «Johan de Villeir» DénStavelotMy, 1780 «Gille Deville» Charleroi; nom d’origine: Villers, w. vile, topon. très fréquent; en Wallonie, la prononciation dialectale est généralement Vile, d’où les NF Deville et Devillez, mais pour des raisons diverses, ce toponyme, qui devrait s’écrire VMer (< latin villarem), a reçu un s final qui est passé dans la prononciation fr. de Belgique (sauf dans le Luxembourg), d’où les NF Devillers avec prononciation du s final [JMP].
|
JG |
Devillet |
-ez, cf. Devillers.
|
JG |
de-Villoutreys |
Proven. Villers-Outreaux (Nord).
|
EV |
Devin |
1256 «Jehans li Devins» = 1257 «Jehan le Devin» Hainaut, 1267 «Gautier Devin» CensHerchies, 1577 «Françoy Devin» Surice; surnom: fr. devin, dans les dialectes ‘sorcier, rebouteux’ FEW 3, 109b.
|
JG |
Devin |
Le Devin: BN Fr. devin: tovenaar, pejoratieve bet. < Ofr. devin: theoloog. 1267 Gautier Devin, Herchies (HERB.); 1394 Tassart le Devin, Montreuil (CMM).
|
FD |
Devinck |
De V-, de V-, Devynck. Surnom : moy. néerl. vinke ‘pinson’.
|
JG |
Devine |
zie Devisme(s).
|
FD |
de-Vinquière |
Proven. Vinquière (Dép. St. Sauveur).
|
EV |
de–Vion |
Proven. Fion (Dép. Irchonwelz).
|
EV |
de-Viron |
Proven. Viroin (Rivière). N° 230.
|
EV |
Devis |
De V-, Devisch, De V-. Surnom: moy. néerl. vis, visch ‘poisson’ ; ou apocope de De-visscher.
|
JG |
Devis |
V. David.
|
EV |
Devise |
Spelling (H) van Dewyse, de Wijze.
|
FD |
Devise |
Surnom: anc. fr. devise ‘séparation, division; lisière’FEW 3, 109.
|
JG |
Devisé |
1258 «Wilheame de Viseit» CartValDieu, 1280 «Juliana relicta Lamberti de Viseto», «Thumas de Viseit» PolyptLiège; nom d’origine: Visé (Lg).
|
JG |
Devisme(s) |
Devine: PlN Vismes (PdC, Somme).
|
FD |
Devisscher |
De V-, De Visschere. Nom de profession: moy. néerl. visscher. visser ‘pêcheur’.
|
JG |
Devits |
De Vits, cf. De Vidts.
|
JG |
de-Vits |
1. Proven. Wieze (Loc.). — 2. N. de filiation. ,,(Fils) de Guy ». Nos 102, 118. V. WID.
|
EV |
Devivier |
-iers. 1280 «Fesquans de Viviers» CartOrval, 1509 «Jossart de Vivier» Bourg-Namur, 1526 «Johan de Vivier» Liège, 1544 «Gilçon des Viviers» DénStavelotMy, 1611 «Guillaume de Vivier» BourgNamur; nom d’origine: fr. vivier; cf. aussi Duvivier.
|
JG |
Devivier(s) |
zie Vivier.
|
FD |
de-Vizy |
Proven. Oizy (Loc.).
|
EV |
Devlaeminck |
De Vl-, Devlaminck, De Vl-, Devlamincq, Devlamminck, Devlamynck, De Vl-, Devleminck, De Vl-, au génitif: De Vlaminckx, Devlemincks, -ckx, Devléminckx, Devleminkx. Surnom ethnique : moy. néerl. vlaminc, vie- ‘flamand’.
|
JG |
Devlamaincq |
Devlam(m)encq, zie (de) Vlaminck.
|
FD |
de-Vleesch- |
-auwer, -ouwer, -Vlees- aver. Profess. De vleeshouwer, ,,Le boucher ». N° 150.
|
EV |
Devleeschauer |
-auwer. De Vl-, De Vlees-chouver, Devleeschouwer, De VI-, De Vleesschauwer, -ouwer, Devleeswouer, Devlésaever, Devlesaver, Dévié-, Devleschouwers, Devlesh-, etc. 1582 «Nicolas de Vleeschou-wer» BourgNamur; nom de métier: moy. néerl. vleeschhouwer ‘boucher’.
|
JG |
Devleminck |
-incks, -ckx, cf. Devlaeminck.
|
JG |
Devlemisch. |
Ethnique: moy. néerl. vlaemsch. vlamisch, vlemix ‘flamand’.
|
JG |
Devlésaever |
Devlesaver, Devlé-, cf. Devleeschauer.
|
JG |
Devlesaver |
zie de Vleeschauwer.
|
FD |
Devleschouwers |
Devlesh-, cf. Devleeschauer.
|
JG |
d–Evlet |
Proven. Evelette (Loc.).
|
EV |
Devlieger |
De Vl-, Devliegher, De Vl-, Devlieghere, De Vl-. Nom de profession: moy. néerl. vlieger ‘chasseur avec oiseau de proie’.
|
JG |
Devliegh |
Car. mor. La mouche (Métaphore) ,,Touche à tout ». N° 288, 295.
|
EV |
Devloer |
Nom d’origine: moy. néerl. vloer ‘sol, plancher, aire à battre le grain’.
|
JG |
Devloo |
De Vloo. 1326 «Jan de Vlo» Ypres; surnom: néerl. vlo ‘puce’ [FD].
|
JG |
Devoc(h)elle |
zie Duvauchel.
|
FD |
Devochelle |
Nom d’origine: Vaucelles (Nr) et à Buvrinnes (Ht), etc. ; cf. Vauchel, -elle.
|
JG |
Devocht |
De V-, De Voecht, De Voeght, cf. Devooght.
|
JG |
de-Voegelaer |
V. Vogelaar.
|
EV |
de-Voeght |
V. Devooght.
|
EV |
Devoet |
De V-. Surnom: moy. néerl. voet ‘pied’; ou néerl. topon. voet, pour voord ‘gué’ (Carnoy 142).
|
JG |
de-Voet |
1. Proven. V. Voord. — 2. Car. phys. De voet, ,,Le pied ». N° 261.
|
EV |
de-Vog(h)elaere |
V. Vogelaar.
|
EV |
Devoge |
Devouge, Vouche: Var. van Fr. FN Devosge, Desvouges. Les Vosges: de Vogezen.
|
FD |
Devogel |
De V-, Devoghel, au génitif: De Voghels. Surnom : moy. néerl. vogel ‘oiseau’ ; cf. aussi Deveugle.
|
JG |
de-Vogel(e) |
V. Vogel.
|
EV |
Devogelaer |
De V-, Devogelaere, De V-, Devogeleer. Nom de profession: moy. néerl. vogel-aer, -eer ‘oiseleur’.
|
JG |
Devogelas |
Uit De Vogelaers?
|
FD |
Devoghel |
De Voghels, cf. Devogel.
|
JG |
Devoght |
De V-, cf. Devooght.
|
JG |
de-Voght |
V. Devooght.
|
EV |
Devogle |
zie de Vogel(e).
|
FD |
Devoie |
Nom d’origine: fr. voie (chemin); cf. Delvoie.
|
JG |
de-Voie |
-Voye. V. Voie.
|
EV |
Devoir |
1780 «Gérard Devoir» NPLouette; nom d’origine: Voir, à Tournay (arr. Neufchâteau), contigu à Grandvoir, plutôt que Warre, hameau de Tohogne (proposé par Doppagne 58).
|
JG |
Devoir |
PlN Voir in Tournay (LX). Devoisin, zie Voisin.
|
FD |
Devoitille |
À rapprocher p.-ê. de w. vote ‘crêpe’, du lat. *vol(vi)ta, mais aucun de ce type ne semble attesté FEW 14, 62Ib; var. du suivant avec modification de la syllabe finale?
|
JG |
Devoitille |
Vervorming van Devoitinne? Devoitinne, zie van de Wattyne.
|
FD |
Devoitinne |
Probabl. forme altérée de Dewat-tinne.
|
JG |
Devolder |
De V-, de V-, Devoldere, Devulder, De V-. Nom de métier: moy. néerl. volder, vulder ‘foulon’.
|
JG |
Devondel |
Nom d’origine: moy. néerl. vondel ‘petit pont (flottant)’.
|
JG |
Devooght |
De V-, Devoogdt, De V-, Devoogt, De V-, Devocht, De V-, De Voecht, De Voeght, Devoght, De V-. Nom de profession: moy. néerl. voocht, vocht(e), voght ‘tuteur, protecteur, commandant’.
|
JG |
Devoor(t) |
zie Divoire.
|
FD |
Devos |
[18e NF le plus fréquent en Belgique], De V-, de V-, Devosse. 1285 «Lambert de Vos» = 1284 «Lambers li Vos» DettesYpres, 1582 «Jean de Vos» BourgNamur; surnom: moy. néerl. vos, vosse ‘renard’.
|
JG |
de-Vos(se) |
Car. mor. De vos, ,,Le renard ». N. d’homme rusé. Nos 288, 290.
|
EV |
Devosse |
zie (de) Vos.
|
FD |
Devouge |
Surnom: anc. fr. vouge ‘serpe à long manche; faucille, hallebarde’ ou ‘sorte de soufflet’ FEW 14,434a? Ou bien var. du NF fr. Devo(s)ge < des Vosges.
|
JG |
Devouge |
zie Devoge.
|
FD |
Devr- |
-oo, -out. V. Devroe(de).
|
EV |
Devraij |
Devray. 1766 «Joseph Devray» Arbre-fontaine; surnom: moy. néerl. vraey, fray, fraeye ‘vrai, sincère, excellent’.
|
JG |
Devray |
zie de Vray.
|
FD |
Devré |
zie de Wree(de).
|
FD |
Devred |
1. PlN Vred (Nord). – 2. Zie de Wree(de).
|
FD |
de–Vred(e) |
1. Car. mor. De wede, ,,La paix ». N. d’homme pacifique. — 2. De wrede, ,,Le dur, l’impitoyable ». — 3. Profess. De fret, ,,Le furet ». N. de fureteur. N° 200. — 4. Car. mor. H. qui furète, indiscret.
|
EV |
Devreese |
De Vr-, de Vr-, Devreeze, De Vr-. Var. de Devriese, plutôt que moy. néerl. vrese, vreese ‘crainte, terreur’.
|
JG |
de–Vreese |
Car. mor. De wees, ,,La peur ». N. d’homme qui ressent ou inspire (N° 272) la crainte. N° 283.
|
EV |
Devreker |
cf. Devrecker.
|
JG |
de-Vreker |
Car. mor. ,,Le vengeur ».
|
EV |
Devresse |
1756 «Lambert Devresse (orig. de Wadelincourt)» BourgLiège; nom d’origine: Vresse (Nr).
|
JG |
Devresse |
PlN Vresse (N).
|
FD |
de-Vresse |
Proven. Loc.
|
EV |
Devreux |
Devrux. 17e s. «Devreux» Braine-le-Château; romanisation de Devroe.
|
JG |
Devreux |
zie Voroux.
|
FD |
de-Vreux |
Proven. Freux (Loc.). N° 83.
|
EV |
de-Vrie- |
-se, -ze. Proven. ,,Le Frison ». (Frise, Prov. holl.). N° 223.
|
EV |
Devriendt |
De Vr-, Devrindt, -int. Surnom: moy. néerl. vriend, vrind ‘ami’.
|
JG |
Devrière |
De Verrière. PlN Verrière(s) (passim in Frankrijk). 1639 Franchois de Vriere, Kemmel (DUV.).
|
FD |
Devries |
De Vr-, de Vr-, Devriese, De Vr-, Devriesse, -ieze, De Vrieze, Devrisse (forme francisée). Ethnique: moy. néerl. Vries, Vriese ‘frison’ (habitant de la Frise).
|
JG |
Devrim |
zie de Vrim.
|
FD |
Devrin |
De Vrin. Graphie romanisé de Devrindt, Devriendt?
|
JG |
Devrin |
zie de Vriend.
|
FD |
Devrindt |
-int, cf. Devriendt.
|
JG |
Devrisse |
cf. Devriese.
|
JG |
Devrisse |
zie (de) Vries(e).
|
FD |
Devroe |
De Vr-, Devroed, -oedt, Devroede, De Vr-, Devrouete, Devroey, De Vr-, Devroeye, Devroy, De Vr-, Devroye, Devrou, -out, -oux. Surnom: moy. néerl. vroet, vroit, vroot ‘sage, intelligent’. Cf. aussi Devreux.
|
JG |
de-Vroe(de) |
-Vroe(e)ye. Car. mor. ,,Le prudent ». N° 280.
|
EV |
de–Vroeg(h) |
-Vroech. Car. mor. ou phys. De vroege, ,,Le précoce » ou ,,Le matinal ».
|
EV |
Devroegh |
Surnom: moy. néerl. vro(e), vroech ‘hâtif, matinal’.
|
JG |
Devroey |
De Vr-, Devroeye, cf. Devroe.
|
JG |
Devrou |
-out, -oux, cf. Devroe.
|
JG |
Devrou(t) |
-oux, -ouw, zie de Vroede.
|
FD |
Devrouet(t)e |
W. adaptatie van De Vroede.
|
FD |
Devrouete |
cf. Devroe, -oede.
|
JG |
Devroy |
De Vr-, Devroye, cf. Devroe, Devroey.
|
JG |
Devrux |
cf. Devreux.
|
JG |
Devrux |
zie Voroux.
|
FD |
Devry |
Zie de Vrij.
|
FD |
de-Vry |
Proven. ‘t Vrij (Dép. Moorslede).
|
EV |
Devue |
NF limbourgeois, d’origine incertaine.
|
JG |
Devue |
zie Deveu(x).
|
FD |
Devuezst |
cf. Devuyst.
|
JG |
Devuezst |
zie de Vuyst.
|
FD |
Devulder |
De V-, cf. Devolder.
|
JG |
de-Vuysdere |
Profess. Altér. dialectale de De Vorster, ,,Le forestier ».
|
EV |
Devuyst |
De V-, de V-, Dewuyst, Devuezst. Surnom: moy. néerl. vuust, vuyst, vuest ‘poing’.
|
JG |
de–Vuyst |
1. Car. mor. De vuist, ,,Le poing ». L’homme à poigne. N° 257. — 2. Proven. Forme dialect. de De Vorst. V. Vorst.
|
EV |
de-Vylder |
Profess. De vilder, ,,L’équarisseur ». N° 184.
|
EV |
Devynck |
cf. Devinck.
|
JG |
de–Vynck |
V, Vink.
|
EV |
Devyt |
zie de Vijt.
|
FD |
Devyver |
Devijver. Nom d’origine: moy. néerl. viver(e), néerl. vijver ‘vivier, étang’.
|
JG |
Devyver |
zie van de Vijver(e).
|
FD |
de-Vyver |
Proven. De vijver, ,,Le vivier » (L.D.). N° 231.
|
EV |
de–Wa(e)gen- |
-aere, -eer. Profess. De wagenaar, ,,Le charron ». N° 186.
|
EV |
Dewaandeleer |
cf. Dewandelaer.
|
JG |
de-Waandeleer |
V. Dewandelaer.
|
EV |
Dewaay |
Dewaey. Nom d’origine: moy. néerl. waeye, way ‘marais’.
|
JG |
Dewaay |
zie de Waay.
|
FD |
de–Waay |
Proven. Waay (Dép. Goé).
|
EV |
Dewache |
zie Delwasse.
|
FD |
Dewachter |
De W-, De Wagter. Nom de profession: moy. néerl. wachter ‘gardien’.
|
JG |
Dewadripont |
zie (de) Watripont.
|
FD |
DE–Wae |
Car. phys. De wade, ,,Le jarret ». N. d’H infatigable à la marche.
|
EV |
Dewaege |
-aeghe. Surnom: moy. néerl. wage ‘poids (de la ville)’.
|
JG |
Dewaegenaere |
De W-, De Waegeneer, De Waeghenaere, Dewagenaire, -eer, -iere. Nom de métier: moy. néerl. wagenaer, -ner ‘charretier’.
|
JG |
Dewael |
De W-, Dewaele, De W-, de W-, Dewaelle. Ethnique : moy. néerl. wale ‘wallon, roman’.
|
JG |
de-Wael(e) |
N. de race. De waal, ,,Le wallon ». N° 224.
|
EV |
Dewaelens |
-he(y)ns, zie Dewalheyns.
|
FD |
Dewaelens |
-Ihens, -Iheyns, Dewalens, De Wallens, Dewalens, De Wallens. Peut-être néerlandisation, par mise au génitif, du NF de Walhain.
|
JG |
Dewaeles |
zie de Waal, de Walsche.
|
FD |
Dewaelle |
cf. Dewael.
|
JG |
Dewaels |
De W-, Dewaelsche, Dewals, De W-, Dewalsche, De W-. Ethnique: moy. néerl. waelsch, wals ‘wallon, roman’.
|
JG |
Dewaen |
zie de Waen.
|
FD |
Dewaer |
Dewar. 1779 «Henry Dewar»Natoye; surnom: moy. néerl. waer, warre ‘vrai, fiable’.
|
JG |
de-Waerheit |
-Waarheyd. Car. mor. De waarheid, ,,La vérité ». N. d’H. sincère. N° 250.
|
EV |
Dewaers |
zie de Weerd(t).
|
FD |
Dewaersegger |
Dewarsegger, au génitif: De-waersegers, -eggers, -eghers. Surnom: moy. néerl. waersegger, -seger ‘celui qui dit la vérité, devin’.
|
JG |
de-Waersegger |
Profess. De waarzegger, ,,Le devin ». N. de diseur de bonne aventure. N° 201.
|
EV |
Dewaert |
cf. Dewert.
|
JG |
de-Waerts |
Profess. De waards, ,,Les hôteliers, les aubergistes ». N° 201.
|
EV |
Dewaest |
zie Delwasse.
|
FD |
Dewaet |
De W-. Surnom: moy. néerl. waet, wate ‘tranchant de l’épée’.
|
JG |
de-Waet |
1. V. Dewae. — 2. Proven. De Wad, ,,Le gué ». N° 230.
|
EV |
Dewaey |
cf. Dewaay.
|
JG |
Dewaey |
zie de Waay.
|
FD |
Dewagenaire |
-eer, -iere, cf. Dewaegenaere.
|
JG |
de-Wageniere |
V. De Waegeneer.
|
EV |
Dewagenière |
zie (de) Wagenaar.
|
FD |
de-Wagter |
V. De Wachter.
|
EV |
Dewaide |
1752 «filius Barbarae Dewaide» AnthrStHubert; nom d’origine: w. liég. wêde ‘prairie’, très fréquent en toponymie.
|
JG |
Dewaide |
zie Delwaide.
|
FD |
de–Waide |
Proven. ,,De la prairie ». (Dial. liég.). N° 52.
|
EV |
Dewailly |
1311 «li fille Bourghe de Wailli», «Gilles dis Castellains de Wailli» Comptes-Mons; nom d’origine: Wailly, à Taintignies (Ht) ou Wailly (PdC, Somme, etc.).
|
JG |
de-Wailly |
Proven. Dép. Taintegnies.
|
EV |
Dewal |
-alle. 1283 «Will. le wale, le vieswarier», 1284 «Lambert de Wale», 1288 «Jehans de Wale, li cordewaniers», 1290 «Jehan de Wale, le poingneur» DettesYpres, 1356-58 «Wil-laumes de Walle» PolyptAth; var. de Dewael, plutôt que moy. néerl. wal, wall(e) ‘mur, fossé’.
|
JG |
Dewald |
Diwald, Devalte: Patr. D. var. van Diebold (DN). Zie Dibbaut.
|
FD |
de-Waleff |
Proven. Waleffe (Loc.).
|
EV |
de-Walhens |
-Wallens. V. Dewaelhe(y)ns.
|
EV |
Dewalheyns |
-he(ij)ns, Dewaleyne, Dewaelhe(y)ns, -heijns, Dewallens, de Wallens, Dewa(e)lens: PlN Walhain (WB). Maar de eind-s is moeilijk te verklaren, tenzij als gen.-s. Zie Walhin.
|
FD |
Dewalle |
Dewaulle: 1. Adaptatie (H) van De Waele, met Rom. klinkerverkorting. Dewaulle is de weergave van de Wvl. o-klank. – 2. Vertaling van Van de Walle is alleen theoretisch. 1268 Gerardus deWalle,Ip.(BEELE).
|
FD |
Dewalleffe |
-ef(f), zie De Waleffe.
|
FD |
Dewally |
zie De Wailly.
|
FD |
Dewalque |
de W-. 1524 «Biertran de Walck», 1544 «Léonard de Walck», «le grand Jacque-mot de Walck» DénStavelotMy, 1689 «Laurent Jean de Walcqz» DénLierneux; nom d’origine : Walk, hameau de Waimes (Lg).
|
JG |
Dewals |
De W-, Dewalsche, De W-, cf. De-waels.
|
JG |
de-Wals(che) |
N. de race. De Waals(ch)e, ,,Le wallon ». N° 224.
|
EV |
Dewam(me) |
Dewame(s), zie Dewasme(s).
|
FD |
Dewambrechies |
Dewambersie(s), zie Wamberchies.
|
FD |
Dewame |
-amme, Dewasme, -es. 1314 «Colart Dewames», 1321 «Bauduins de Wammes», 1365 «Gillot de Wammes vieswarier» Taille-Mons; nom d’origine: Wasmes (Ht).
|
JG |
de-Wamme |
Proven. Wasme (Loc).
|
EV |
Dewan |
De W-. Surnom: moy. néerl. wan, vanne ‘van (du vanneur)’.
|
JG |
Dewan |
zie Dewasme(s), de Wan.
|
FD |
de-Wan |
V. Dewanne.
|
EV |
Dewance |
Nom d’origine: Wance, à Gottignies (Ht).
|
JG |
Dewancker |
Surnom: dérivé de moy. néerl. wancken, wanken ‘chanceler, hésiter’ ; Wanker est NF à Ypres.
|
JG |
Dewandel |
De W-, Dewandele. Surnom: moy. néerl. wandel ‘voyageur, versatile’.
|
JG |
de–Wandel- |
-aer, -e(e)r. N. évoquant une habitude, De wandelaar, ,,Le promeneur ». N° 201.
|
EV |
de-Wandel. |
Car. mor. De wandel, ,,La conduite, la manière de vivre ». N. d’homme qui se conduit d’une façon spéciale.
|
EV |
Dewandelaer |
De W-, Dewandelaire, -eer, De W-, Dewandeler, De W-, Dewaandeleer. 1271 «Bauduins Wandelare» ChartesFlandre, 1285 «Pieres li Wandelare» DettesYpres; surnom: moy. néerl. wandelaer, -ère ‘voyageur, pèlerin, ménestrel, vagabond’.
|
JG |
Dewandre |
De W-. 1612 «Jean Dewandre» Ter-riersNamur; nom d’origine: Wandre (Lg).
|
JG |
Dewandre |
PlN Wandre (LU). 1290 Gilles de Wandre, Luik (SLL VI).
|
FD |
de–Wandre |
Proven. Loc.
|
EV |
Dewannain |
Dewanin, Wannehain: PlN Wannehain (Nord). 1368 Colars de Wanehaing, Rijsel (SPL).
|
FD |
de-Wanne |
Proven. Loc.
|
EV |
Dewannemacker |
-maeker. Nom de métier: moy. néerl. wannemaker ‘fabricant de vans, vannier’.
|
JG |
Dewannin |
-ain. Nom d’origine: Wenin, ±1130 «Wannin», à Wéris (Lx).
|
JG |
Dewar |
cf. Dewaer.
|
JG |
Deward |
-arde. Nom de profession: moy. néerl. waerde ‘garde, gardien’ ou bien surnom: moy. néerl. wert, waerd, ward ‘qui a de la valeur, noble, courageux’. Cf. aussi Wart(e).
|
JG |
Deward |
Dewar(e), zie Delwarde.
|
FD |
DE-Ward |
-Wart. V. Dewaerts.
|
EV |
Deware |
Var. de Dewaer ou de Dewarre.
|
JG |
de–Wargny |
Proven. Oignies (Loc.).(Dial.).
|
EV |
Dewarichet |
Dewéri(x)has, Deweri(x)has, Warichet, -ait: PlN Warichet, -ez, Warihay, erg verspreid in Wallonie < Germ. wari-skapi, Ndl. waarschap, Mnl. waersdp: gemene weide (TW).
|
FD |
Dewarichet |
Nom d’origine: Warichet, topon. fréquent (terrain vague) FEW 17, 448a v° waerschap; cf. aussi Dewerihas, etc.
|
JG |
de-Warichet |
Proven. Warichet, Warihay, ,,Aisance communale ». (L.D.).
|
EV |
Dewarier |
zie Warrier.
|
FD |
de-Warnaffe |
Proven. Dép. Galonné et St-Maur.
|
EV |
Dewarre |
Dewart, zie Delwarde.
|
FD |
Dewarre |
Nom d’origine: Warre, à Tohogne (Lx). Cf. aussi Dewa(e)r.
|
JG |
Dewarrimont |
De W-, de W-. Nom d’origine : Warrimont, à Charneux (Lg). de Warsage. 1346 «Gille de Warsage», 1367 «Oulris fis Gilet de Warsage», 1391 «Oulry de Warsage» CartValBenoît; nom d’origine: Warsage (Lg).
|
JG |
Dewarrimont |
zie Warrimont.
|
FD |
Dewarsegger |
cf. Dewaersegger.
|
JG |
Dewart |
w. nam. Dèwàr. 1515 «Collin de Warte» BourgNamur; var. de Dewert ou de De-ward(e).
|
JG |
Dewas(ch) |
Dewasse, Dewaste, zie Delwasse.
|
FD |
Dewasch |
De W-. Var. de Dewasse plutôt que surnom: néerl. wasch ‘lessive’.
|
JG |
Dewasme |
-es, cf. Dewame, -amme.
|
JG |
de-Wasme |
-Warzée, -Wasseige. Proven. Loc.
|
EV |
Dewasme(s) |
Dewasnes, Dewame(s), Dewam(me), Dewan, Diwan, Wammes, Wasmes, Wasmus: PlN Wasmes (H). 1216 Johanne de Wannes = Joannis de Wasmes = 1226 Joh. de Wasnes (SMTI); 1326 Colart de Wames, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Dewasse |
Dewaste, Dewasch. Var. de Delwasse, Dewache [FD]?
|
JG |
Dewat(t)ine(s) |
Dewattinne(s), zie van de Wattyne.
|
FD |
Dewat(t)ripont |
zie Watripont.
|
FD |
Dewatines |
Dewattinne. Nom d’origine: Watines, à Orroir (Ht), etc. ; fr. gâtine.
|
JG |
Dewatripont |
Dewattripont. Nom d’origine: Wattripont (Ht).
|
JG |
Dewaulle |
zie Dewalle.
|
FD |
de–Wauthi- |
-er, -ez. Proven. Wauthier(-Braine), (Loc.). N° 47, 209.
|
EV |
Dewavre |
Nom d’origine : Wavre (BrW).
|
JG |
Dewavre |
PlN Wavre, Ndl. Waver (WB). 1213 Sigerus deWavere (CVD).
|
FD |
de-Wavrin |
Proven. Wavrin (Loc. fr.). N° 217.
|
EV |
Deway |
zie de Waay.
|
FD |
de-Way(s) |
Proven. Ways (Loc.), ,,Gué ».
|
EV |
Dewé |
Dewez, w. nam. Dèwé. 13e s. «Lowi de Weis» CartValBenoît, 1350 «Henrotte fils de Johan de Weis l’entalhoir» Liège, 1449 «Tous-sains de Wez» AidesNamur, 1482 «feu Thys de Weez» JusticeBastogne, 1506 «Collait de Wey», 1518 «Jehan de Wey», 1522 «Maroie de Wetz», 1533 «Robert de Welz» BourgNamur, 1537-40 «Loys de Welz» DénFrasnes, 1559 «Franchois des Wetz», 1661 «Jacques Dewez» BourgNamur; nom d’origine: avec la prép. fr. de (si NL habité) ou prép. w. de ‘du’ (si appellatif topon.), w. wé ‘gué; mare’ (lat. va-dum), extrêmement fréquent en toponymie wallonne.
|
JG |
Dewé(e) |
zie Duwez.
|
FD |
de-Wé(e) |
Proven. V. Gué.
|
EV |
de–We(i)v(e)r(e). |
Profess. De wever. ,,Le tisserand ». N° 158.
|
EV |
Dewèche |
-êche. Romanisation de néerl. weg ‘chemin’, comp. w. èl haute wèche, à Waremme (Lg).
|
JG |
Dewêche |
Dewèche, Deweche: PlN Wèche: verwaalsing van Ndl. weg (J.G.).
|
FD |
de-Wêche |
Proven. V. Wêche ou Wiche.
|
EV |
de-Weeck |
Car. mor. De weke, ,,Le mou, le douillet ». N° 276.
|
EV |
Deweer |
De W-. Surnom: moy. néerl. weder, weer ‘bélier’ [FD].
|
JG |
de-Weer |
Car. mor. ,,La sauvegarde, la défense ». H. qui se tient sur ses gardes. N° 280.
|
EV |
Deweerd |
De W-, Deweerdt, De W-, De Weert. Var. de Dewert (au sens topon.).
|
JG |
de-Weerdt |
-Weir(d)t. Proven. V. Weerd.
|
EV |
Dewège |
Deweghe, De W-. 1272 «Amélie de Wege», «Ewangene de Wege» PolyptVillers, 1280 «Henrieus del Wege», «Lowi délie Wege» PolyptLiège; nom d’origine: moy. néerl. wech, weegh ‘chemin’.
|
JG |
Dewège |
zie de Weghe.
|
FD |
de–Weghe |
V. Weg.
|
EV |
Deweird |
Deweirdt, De W-, De Weirt. Nom d’origine: wert, weert, wart, waert ‘terrain entouré par une rivière et protégé par des digues’ ; cf. Dewert (au sens topon.).
|
JG |
de-Weireld |
1. Proven.. De wereld, ,,Le monde ». — 2. Car. mor. ,,Le mondain ». N° 269.
|
EV |
de-Weissembruch |
Proven. ,,Marais clair » (Forme all.).
|
EV |
Dewel |
De W-, Dewelle. Soit nom de résidence, d’après moy. néerl. welle ‘source, puits; quai le long d’une rivière’, soit nom d’origine: Welle (Denderleeuw), cf. 1362-63 «Jehans de Welles» PolyptAth. Pour Debrab., plutôt var. de Dewilde, cf. Dewelde (qui suit). Dewelde. Pour Debrab., var. de Dewilde, plutôt que moy. néerl. welde ‘richesse, bonheur; force, violence’, surnom abstrait.
|
JG |
Dewelde |
Dewel(le), Dewell, zie de Wilde, (van) Welden.
|
FD |
Dewelsijens |
Verhaspeling van Dewerchin?
|
FD |
Deweppe |
Comme nom d’origine, probabl. le Weppes, ancien quartier de la châtellenie de Lille, comp. Aubers-en-Weppes, Ennetières-en-Weppes, etc. (arr. de Lille) [MH]. Cf. aussi Weppe.
|
JG |
Deweppe |
Dewerbe, zie Dewerpe.
|
FD |
Dewer |
-ère, -ère. Var. de Deweer ou Dewerre.
|
JG |
Dewerchin |
cf. Deverchin.
|
JG |
Dewerchin |
zie Deverchin.
|
FD |
de-Were |
V. Deweer.
|
EV |
de-Wergifosse |
Proven. Dép. Soumagne.
|
EV |
Dewéri(x)has |
zie Dewarichet.
|
FD |
Dewérie |
Dewerie: 1. PlN Wéry in Cerexhe-Heuseus (LU). – 2. Evtl. PlN Wairy in Crepy (Aisne). 1248 Bartholomeus de Wairi, Laon (MORLET).
|
FD |
Dewerihas |
-érihas, -erixhas. Nom d’origine ou de résidence: w. liég. (arch.) wèriha, w. liég. warihê ‘terrain vague servant d’aisance communale’ DL; cf. aussi Dewarichet.
|
JG |
Dewerpe |
Dewerbe, Deweppe, Dewippe, Weppe: PlN Werp, le Werppe in Gonnehem (PdC). 1215 Gerardus de Werp; 1299 Pierre du Werp (DF XVII).
|
FD |
Dewerpe |
Dewerbe. Nom d’origine: Werp, Le Werppe, à Gonnehem (PdC) [FD]. Cf. aussi Deweppe (ci-dessus).
|
JG |
de-Werra |
Proven. Wériha, ,,Aisance Communale » (L.D.).
|
EV |
Dewerre |
Var. de Deweer; ou moy. néerl. were, werre ‘défense, protection’.
|
JG |
Dewerse |
Surnom : moy. néerl. wers, wars ‘antipathique, cruel’.
|
JG |
Dewert |
Dewaert. Nom de profession: moy. néerl. wert, waert ‘maître de logis, hôte’ ou bien var. de Deweird, De Weir(d)t.
|
JG |
Dewes(e)ler |
zie Wisseler.
|
FD |
de-Wespin |
Car. phys. De wesp, ,,Le frelon ». N. d’homme importun. Nos 288, 295.
|
EV |
de-Westelinck |
Proven. De westeling, ,,L’occidental ».
|
EV |
de-Wet |
1. Car. mor. ,,La loi ». N. d’homme qui observe les règlements. — 2. Profess. ,,L’homme de loi ». Nos 131, 141.
|
EV |
Dewet(s) |
zie Duwez.
|
FD |
de-Wetter |
Profess. ,,L’affileur ». N° 189.
|
EV |
Dewever |
De W-, Dewevre, -ère, Deweweire. Nom de métier: moy. néerl. wever ’tisserand’.
|
JG |
Dewèvre |
zie Wever.
|
FD |
de-Weys |
V. Dewys.
|
EV |
Dewez |
cf. Dewé.
|
JG |
Dewez |
Dewey(s), zie Duwez.
|
FD |
de-Wez |
Proven. V. Gué.
|
EV |
Deweze |
-èze. Surnom: moy. néerl. wese, wees(e) ‘orphelin’.
|
JG |
Dewèze |
zie Wees.
|
FD |
Dewidehem |
PlN Widehem in Etaples (PdC). 1416 Masart de Widehen, Etaples (DF XVII).
|
FD |
de–Wied. |
Proven. Wiet (Dép. Dinant).
|
EV |
Dewier |
Nom d’origine: moy. néerl. wier ‘terrain entouré d’eau’ ou wier ‘vivier’.
|
JG |
de-Wier |
Proven. Wiers (Loc.).
|
EV |
Dewière |
Dewiere, Dewier(s), Devière, Devier(e): 1. PlN Wiers: W. wiyère (H); ook Wierre-au-Bois (Ndl. Wilder) (PdC) en Wierre-Effroy (Heimfriedswilder) (PdC). 1286 Jehans de Vierre (CDH); 1400 Jean Dewiers, Geldenaken (AAV).-2. Wierre is ook de Rom. vorm van Weyerbij Aken. 1281 Conrardus de Wiere, NL-Rijn (AVB).
|
FD |
Dewiers |
Dewiere, -ère, Devière. Nom d’origine : Wiers, pic. wiyére (Ht).
|
JG |
de-Wiest |
Proven. Wiest (Loc.), Wies (Dép. Lubbeek).
|
EV |
Dewige |
Nom d’origine: moy. néerl. wiege, wige ‘berceau, voûte, égout’.
|
JG |
de-Wight |
Proven. ,,(De l’île de Wight ». (Angl.). N° 222.
|
EV |
Dewigne |
Var. de Devigne.
|
JG |
Dewigne |
zie Delavigne.
|
FD |
de–Wigne |
V. Vigne.
|
EV |
Dewil |
De W-, Dewille. Surnom: moy. néerl. wil. wille ‘volonté, envie’.
|
JG |
de-Wild- |
-e, -eman, -er. Car. mor. ,,Le sauvage ».
|
EV |
Dewilde |
De W-, de W-. 1262 «Watier le Wilde» ChartesFlandre, 1272 «Gielis de Wilde» Dettes Ypres ; surnom : moy. néerl. wilt, wild(e) ‘sauvage’. Cf. aussi Dewelde.
|
JG |
Dewilder |
De W-, cf. De Vylder.
|
JG |
Dewille |
de Will, zie Deville.
|
FD |
Dewillez |
zie (van) Vilers.
|
FD |
de–Wimaux |
Proven. Willemeau (Loc).
|
EV |
Dewimille |
zie Wimille.
|
FD |
Dewin |
De W-, Dewinne, De W-, Dewyn. 1754 «Françoise De Winne» Archennes; nom de métier: moy. néerl. winne, win(e) ‘laboureur, fermier’ [FD].
|
JG |
Dewinant |
zie Wijnands.
|
FD |
Dewinck |
Surnom : moy. néerl. wenc, winc ‘mouvement de côté, irrésolution, clin d’oeil’.
|
JG |
de–Winck |
Proven. Winge (Loc. et L.D.).
|
EV |
Dewinckleer |
zie (de) Winkeleer.
|
FD |
de–Wind(t) |
1. Proven. De wind, ,,Le vent » (L.D.). N° 233. — 2. Car. mor. ,,L’homme pressé ».
|
EV |
de–Winde |
1. Car. mor. ,,Le liseron ». — 2. V. Dewind.
|
EV |
de–Winde |
Proven. Neerwinden. N° 49.
|
EV |
Dewinkelair |
-eer. Nom de profession: moy. néerl. winkelare, -aère ’boutiquier’.
|
JG |
Dewinne |
De W-, cf. Dewin.
|
JG |
Dewint |
De W-. Surnom: moy. néerl. wint ‘lévrier’.
|
JG |
Dewinte |
Adaptatie (H) van De Wint of De Winter.
|
FD |
Dewinter |
De W-, -ère. 1284 «Watier li Winter», 1289 «Clais de Wintere» Dettes-Ypres; surnom: moy. néerl. winter ‘hiver’.
|
JG |
de-Winter(e) |
,,L’hiver ». 1. Personne résidant l’hiver dans l’agglomération. — 2. Profess. Ouvrier saisonnier. — 3. N. de circonst. N° 301.
|
EV |
Dewintre |
zie (de) Winter.
|
FD |
Dewippe |
Surnom: moy. néerl. wip, wippe ‘botte de paille’.
|
JG |
Dewippe |
zie Dewerpe.
|
FD |
Dewispelaer |
-aere, De W-, de W-. Surnom: moy. néerl. wispelaer, -1er ‘charmeur de serpents’.
|
JG |
de–Wispelaer |
Proven. Wespelaer (Loc).
|
EV |
Dewit |
De W-, de W-, Dewith, Dewitte, De W-, de W-. Surnom: moy. néerl. wit, witte ‘blanc’.
|
JG |
DE–Wit(te) |
-With. Car. phys. ,,Le blanc ». Nos 256, 264.
|
EV |
de-Witteleir |
1. Car. phys. de witte-ling, ,,L’homme d’un blanc blafard ». N° 254. — 2. Profess. De witter, Celui qui blanchit les murs ». N° 180.
|
EV |
de-Wittemans |
Profess. ,,Les plafonneurs ». N° 180.
|
EV |
Dewitterlaeken |
Vertaling van Van Westerlaken.
|
FD |
Dewitz |
D. PlN (MV, SA). 1452 Michel Dewicz, Leipzig (BRECH.).
|
FD |
Dewolf |
De W-, Dewulf, De W-, au génitif: De Wolfs. 1653 «Antoine de Wolf» Bourg-Namur; surnom: moy. néerl. wolf, wulf’\oup\
|
JG |
de-Wolff |
-Wolf(s). 1. Car. mor. ,,Le loup » (Métaphore). N03 288, 290. — 2. Proven. De Wolf. (L.D.).
|
EV |
Dewolphe |
zie de Wolf.
|
FD |
Dewonck |
Nom d’origine : Wonck (Lg).
|
JG |
Dewonck |
PlN Won(c)k (LU). 1238 Willelmus de Wonk (CVD); 1311 Johannem de Wonck, Luik (SLL m).
|
FD |
de-Woot |
Proven. Wooz (Dép. Bilstain).
|
EV |
Deworme |
Surnom: moy. néerl. worm ‘ver de terre’.
|
JG |
Deworst |
Surnom: moy. néerl. worst, wurst ‘saucisse, torche’.
|
JG |
de–Wotrange |
Proven. Otrange (Forme anc.). (Loc.).
|
EV |
Dewree |
De Wree, de Wrée, De Wreede. Surnom: moy. néerl. wreet, wrede ‘dur, cruel’ ; cf. aussi De Vrede.
|
JG |
Dewrée |
zie de Wree(de).
|
FD |
DE–Wree. |
Car. mor. De Wre(d)e, ,,Le cruel ». Synon. : Devred(e). N° 267.
|
EV |
de-Wruyter |
Car. mor. De wroeter, ,,Le fouilleur ». Au figuré : celui qui met tout sens dessus dessous ».
|
EV |
Dewuigne |
zie Delavigne.
|
FD |
Dewulf |
De W-, cf. Dewolf.
|
JG |
Dewuyst |
cf. Devuyst.
|
JG |
Dewyn |
cf. Dewin(ne).
|
JG |
Dewynants |
Particule de + NF Wynants, de l’anthrop. germ. wig-nant, au génitif (Fôrst. 1587).
|
JG |
de–Wyngaerde |
-Wygaert. Proven. ou profess. De wijngaard, ,,Le vignoble ». N° 167.
|
EV |
de-Wynter |
V. Dewinter.
|
EV |
de-Wys |
-Weys, Dewyze. Car. mor. De wijze, ,,Le sage ». N° 277.
|
EV |
Dewyse |
cf. De Wijs(e).
|
JG |
D’Exaerde |
PlN Eksaarde (OV).
|
FD |
Dexelle |
D’Exelle: PlN Eksel (L).
|
FD |
d’Exelle |
D’Exelle. Nom d’origine: Exel (Lb).
|
JG |
Dexhorez |
zie Xhoris.
|
FD |
Dexpert |
cf. Desper(t).
|
JG |
Dexpert |
zie Despert.
|
FD |
Dexters |
1. Proven. De eksters, ,,Les pies » (L.D.). V. Exter, Dexters, Pexters. — 2. Car. mor. N. d’H. bavard. NOB 284, 288, 292.
|
EV |
Dexters |
Surnom: moy. néerl. exter, eestre ‘pie’.
|
JG |
Dexters |
zie Axters.
|
FD |
Dextor |
zie Textor.
|
FD |
Dey |
Deij, Deyen: Patr. Korte vorm van een naam op -dei, Ingw. var. van een Germ. dag-naam (Everdei = Everdag, zre HAES. 1959). 1378 Maty Dey, Ip. (BEELE); 1358 Jan Elewoud Deys sone; 1381 Jan Deye, Hontenisse (DEBR. 1999).
|
FD |
Dey(c)ker, de |
Deykers, zie Dijkers.
|
FD |
Deyaert |
Deijaert: Patr. Germ. VN Dagihard of-aard-afl. van dag-naam (vgl. Dagibertus = Daibertus, Daigisilus, Daihildis: MORLET I). ±1240 Verdelina Deiarth, Zèle (SCHMID).
|
FD |
Deyck, (van den) |
van Deijk, zie (van) Dijk.
|
FD |
Deydier |
1400 «Deydier» Hyères; var. de Didier.
|
JG |
Deydier |
zie Didier.
|
FD |
Deyere, de |
de Deyger(e), Deygers, D’Eygre, zie D’Heyghere.
|
FD |
Deylgat |
zie Delgat(te).
|
FD |
Deym |
Car. phys. Duim, ,,Poucet ». N°s 77, 253.
|
EV |
Deyn(c)kens |
zie Dennekin.
|
FD |
Deyn(e), (de) |
de Deijn(e), de Deine, de Dyn, de Dijn, Dedain: BN Mnl. dein(e) < Ofr. dam/daine: damhert. Zie Ledain. 1296 Michael Colnare die Deine, Bg. (DE LEEUW); 1374 Willem de Dain; 1385 Heinric de Dein; 1387 Jehan le Dein; 1268 Willelmum Deine, Ip. (BEELE); 1398 Gillis de Deine, Rumbeke (DEBR. 1970).
|
FD |
d’--Eynatten |
Proven. Loc.
|
EV |
Deyne |
zie Daine.
|
FD |
Deynoo(d)t |
Dynoodt: Patr. Germ. VN Deinoud, thegn-wald ‘krijgsheld-heerser’: Thegonaldus (MORLETI). Het tweede lid kan ook Germ. naudi zijn: 12e e. Theinothus (GN). 1492 Antheunis Deynoot, Cent (BOONE).
|
FD |
Deyns |
1433 «Deynaldus dictas Deyn» Bois-le-Duc; hypocor. de Daniel ou d’un nom germ. du type Deinard, Deinout, etc. [FD]. Cf. aussi Dens.
|
JG |
Deyns |
Den(ne)s: Patr. 1. Misschien verkorting van Lat. HN Gaudentius, Gaudens (MORLET II). 1391 Deinse dele Temple, Ip. (BEELE). – 2. Gen. van Dein. Korte vorm van een Germ. VN zoals Deinard, Deinbert, Deinboud, Deinoud (GN). 1431 Deynaldus dictus Deyn, Den Bosch (GOR.49); 1629 Ludovicus Dens = 1631 Loys Deyns, Schelle(MAR. II).
|
FD |
Deynze / Deynse, van |
zie van Deinze.
|
FD |
Deyonckheere |
cf. De Jonckheere.
|
JG |
Deyonckheere |
zie (de) Jonckheer(e).
|
FD |
Deyonghe |
zie de Jong(e).
|
FD |
D’Eypernon |
PlN Epernon (Eure-et-Loir).
|
FD |
Deyster(e), de |
de Deijstere: Onduideljk. 1310 Boidin Deister, Ramskapelle (LEYS); 1512 Petrus de Doyster de Ruselle, Tornacensis diocesis (MUL III); 1544 Victor de Deijstere, Wingene (KWII). BRECH. vermeldt een PlN Deister bij Hannover: 1434 Tile van dem Deistere, Hannover.
|
FD |
Deywel |
zie Deuwel.
|
FD |
DE–Zaeger |
Profess. De zager, ,,Le scieur ». N° 181.
|
EV |
Dezael |
-aël. Moy. néerl. sale, zale, sael ‘salle, habitation, palais’.
|
JG |
Dezael |
zie Desalles.
|
FD |
Dezaille |
Wsch. grafîe voor Desilly.
|
FD |
Dezaire |
zie Desair(e).
|
FD |
de–Zangre |
Profess. De zanger, ,,Le chantre, le chanteur ». V. Sange-leer. N08 145, 197.
|
EV |
Dezangré |
zie Zanger.
|
FD |
Dezé |
de Zee: Wsch. var. van Desée.
|
FD |
Dezecache |
Deccache: Des écaches/d’Ecache. Ofr. escace, Pic. écache, Fr. échasse: stelt, kruk. Huisnaam, b.v. in Atrecht. Vgl. Schaetsaert, Verschaetse, Fr. FN Desécaches. 1201 Wenemers del’Eschace; 1313 Wikars de l’Escace; 1340 Jehan de l’Eskache, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Dezellie |
zie Desilly.
|
FD |
Dézérable |
zie Deserable.
|
FD |
Dezette |
P.-ê. d’anc. fr. hesete ‘petite clôture’ FEW 16, 121b v°/iaisi?
|
JG |
de-Zeume |
Car. mor. Zttîmen, ,,Tarder, être lent ». N. de lambin.
|
EV |
Dezeure |
De Zeure, cf. Deseure.
|
JG |
Dezeure |
zie Deseure, Zuur.
|
FD |
Dezi |
Probabl. var. de Desier, cf. 1365 «Jehan Dezier des vieswariers» TailleMons, ou bien surnom: w. liég. d’zi ‘orvet’ mais aussi ‘enfant remuant’FEW 16, 112b.
|
JG |
Dezi |
zie Desy.
|
FD |
Dezill(i)e |
zie Desilly.
|
FD |
Dezille |
cf. Desille.
|
JG |
de–Zillie |
Proven. Scilly (Loc.).
|
EV |
Deziron |
cf. Désiron.
|
JG |
Deziron |
zie Désiron(t).
|
FD |
de-Ziron |
Proven. Siron. V. ce N.
|
EV |
Dezitter |
De Z-, cf. Desutter.
|
JG |
Dezomberg |
zie Desomberg(h).
|
FD |
Dezone |
Var. de Dezonne, plutôt que « des aulnes », avec mécoupure comme dans le topon. Zone, à Gozée (Ht).
|
JG |
de-Zone |
N. de statut familial, .,Le fils » (successeur du père dans les affaires). N° 128.
|
EV |
Dezonne |
Nom d’enseigne: moy. néerl. sonne, zonne ‘soleil’.
|
JG |
de–Zonne |
Proven. ,,Le soleil ». N. d’enseigne (cabaret ou négoce). N° 248.
|
EV |
Dezoppy |
cf. Desoppy.
|
JG |
Dezorme |
zie Delorme.
|
FD |
Dezot |
Desot, Desodt. Surnom: moy. néerl. sot, zot ‘fou’.
|
JG |
Dezoteux |
Desoteux, Desautez, Dezothez, Osteux, Asteux, -eur, Steux: PlN Zoteux (PdC): les Auteulx, 1142 Altaria, 146 e. Hosteulx, 1553 Les Hosteux. Of PlN (les) Autheux (Somme): altaria (TW). 1347 Hanot des Auteulx, Atrecht (NCJ); 1400 Renaus des Osteux, PdC; 1550 Jan Desosteulx, Bg.; 1668 Robert Dezoteux, Bonen (DF XVIIII); 1488 Marguerite de Soteulx, Dk. (TTT).
|
FD |
Dezoteux |
Nom d’origine: Zotteux (PdC).
|
JG |
de–Zurpele |
Proven. ,,Le marais (De peel) salin (zuur) ». N° 231.
|
EV |
Dezutter |
De Z-, cf. Desutter.
|
JG |
de–Zuttere |
Profess. De schoenzutter, ,,Le cordonnier ». Synon. : De Sut(t)er. N° 161. — 2. De Zieder. V. De Zitter. N° 79.
|
EV |
Dezy |
zie Desy.
|
FD |
Dezyn |
zie Desein.
|
FD |
Dhadamus |
Patr. D'(H)adamus. Latinisering van bijbelse VN Adam. Ook D. FN Adamus.
|
FD |
D’Haegeleer |
zie Dageleer.
|
FD |
D’Haeger |
Afl. van haag. Vgl. Hagers.
|
FD |
D’Haelewyn |
zie D’Halluin.
|
FD |
D’Haem |
zie Daem(s).
|
FD |
Dhaemer |
D’H-, au génitif: D’Haemers. Surnom: moy. néerl. hamer ‘marteau’.
|
JG |
D’Haemer(s) |
zie Hamers.
|
FD |
Dhaen |
D’H-, Dhaene, D’H-, au génitif: D’Haens, Var. de Dehaen (= le coq).
|
JG |
D’Haen(e) |
Dhaen(e), zie (de) Haan.
|
FD |
D’Haen(en)s |
V. TAD (Tan).
|
EV |
Dhaen(s) |
D’Haen(s), zie Daan(s).
|
FD |
D’haene |
1. Car. mor. ,,Le coq ». N. de vaniteux. Nos 269, 288, 293. — 2. Proven. De Haen (L.D.).
|
EV |
Dhaenekin(d)t |
zie Daenekin(d)t.
|
FD |
Dhaenen(s) |
D’Haenen(s), zie Danen(s).
|
FD |
Dhaenens |
D’H-, d’Hanins. Var. de Daenens, génitif de Danin (hypocor. de Daniel) [FD] plutôt que génitif double de Dhaene.
|
JG |
Dhaeninck |
D’haening, zie Daeninck(x).
|
FD |
D’Haes |
-aës, Dhaese, D’H-, D’Haëse, D’Haeze, D’Hase. Var. de Dehaes (= le lièvre).
|
JG |
D’Haes(e) |
Dhaese, zie de Haas.
|
FD |
D’Haese |
V. Haas.
|
EV |
D’Haeselaer |
-eer, -eir(e), -er; Dhaesele(e)r, zie (de) Haeseleer.
|
FD |
D’Haeseleer |
D’Haesleer, D’Hasseler. Var. de Dehaeseleer (= le coudrier).
|
JG |
D’Haeseleer |
Proven. V. Hazel(aar).
|
EV |
D’Haeveloose |
de Havelooze, Dha(e)veloose, D’Haveloose, -looze, Daeveloose, Davelo(o)se, Davelouse: 1. BN voor een haveloze, arme, zonder hâve of goed. 1268 Willelmum Havelose, Ip. (BEELE); 1303 van Glaise Haveloes, Lissewege (VERKEST); 1311 Lippine Havelosen, Bg. (JAM.); 1311 Luppo dictus Luppeken Haveloes, Den Bosch (ONB). – 2. Ça. 1600 komt de FN in Desselgem voor aïs reïnterpretatie van de immigrantennaam (H)averloix. 1588 Vincent Haverloos = Haveloose = d’Haveloose = 1592 Vincent Haverlo (grootvader van) 1640 Andries de Haveloise = Haveloose = Haverloo (en van zijn vrouw) Catharina de Haveloose = C. Averloix (de ouders van) Andries Haveloose (Jb. Gaverstreke 1988,504-6). Dit is ni. de FN Haverlois, die in 1820 in Tilques viermaal voorkwam (BERGER). Wsch. de PlN Haveluy (Nord): 1095 Haveloi (TW).
|
FD |
D’Haeveloose |
D’Haveloose, etc. Surnom: moy. néerl. haveloos ‘sans biens’, cf. aussi Davelooze, etc.
|
JG |
D’Haeveloose |
V. D’Haveloose.
|
EV |
Dhaevers |
zie (de) Haver.
|
FD |
D’Haevers |
Génitif de moy. néerl. haver, (h)avere ‘avoine’.
|
JG |
Dhaeyaert |
zie Hayaert.
|
FD |
D’Haeye |
Dhaeye, zie Daye.
|
FD |
Dhaeyer |
D’H-, Dhayere, D’Haeyere, D’Hayer, -ère. Un dérivé de moy. néerl. haey(e) ‘requin’ est peu probable; pour Carnoy 175, Hayer serait un dérivé de haag ‘bois’, au sens de forestier.
|
JG |
Dhaeyer(e) |
Dhaeijere, zie d’Haeyer(e).
|
FD |
D’Haeyr(e) |
Profess. Le pêcheur de requins ou de squales (Haai). N° 131, 200.
|
EV |
D’Haeyzeele |
Lees Daaizele, PlN Dadizele (WV). 1412 Gillis van Dadiseele; 1424 Clais van Dayseele = Clais van Daisele, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Dhaeze |
zie de Haas.
|
FD |
D’Haeze |
cf. Dhaese.
|
JG |
D’Haezeleer |
zie (de) Haeseleer.
|
FD |
D’Haillecourt |
PlN Haillicourt (PdC).
|
FD |
Dhainaut |
D’H-, D’Henau, Dhenneau, cf. Dehainaut.
|
JG |
Dhainaut |
D’Hainaut, -aux, zie Hainaut.
|
FD |
d-Hainaut |
Proven. Hainaut (Prov.).
|
EV |
Dhaine |
zie Daine.
|
FD |
Dhainin |
cf. Dhenin.
|
JG |
Dhainin |
zie Dehennin.
|
FD |
Dhalen(ne) |
zie Dhalleine.
|
FD |
D’Halewin |
zie D’Halluin.
|
FD |
Dhalhausen |
PlN Dahlhausen (NRW, NS).
|
FD |
Dhalle |
D’halle, Dalle, Daele: 1. D’Halle = de Halle, van Halle (VB). Ook wel = Van der Halle. 1280 Lambinus de Halle, Ip. (BEELE); 1709 Jan Dhalle, Joos D’haele, Oostakker (GYSS. 1971,17). -2. Misschien korte vorm voor Van Daele.
|
FD |
Dhalle |
zie Daller.
|
FD |
Dhalleine |
Dhalen(ne), D’Alleine, Dallenne(s), Dallenes: 1. PlN Hallennes in Merville en Houplines (DF). Hallennes-lès-Haubourdin (Nord). 1279 Jehan de Halennis; 1284 Jehan de Halesnes; 1337 Jehan de Hallennes, Arrechr (NCJ). – 2. Zie D’Alleine.
|
FD |
D’Halluin |
Dhal(l)uin, D’Halu(w)in, Daluin, D’halluweyn, -eijn, Dhalluweyn, Dhallewin, D’Hallewin, D’Halleweyn, Dhallewijn, Daluwein, D’Haelewyn, D’Halewin, Daelewijn, -yn, D’Alwein, Dalewijn, -yn, d’Alewyn, -ijn, Dalloin, Daloin(ck): PlN Halluin, Halewijn (Nord). Zie ook (van) Halewijn. 1317 Warier de Halewin; 1399 Daniel de Haluin, Krr. (DEBR. 1971,1970); 1633 Carharina Dalewijn, Lo (CRAEYE).
|
FD |
D’Halluin |
D’Hallewin. Nom d’origine: Halluin, 1194 «Halewin» (Nord); cf; aussi Halluin.
|
JG |
Dhamen |
Var. de Damen, génitif de Daam (= Adam).
|
JG |
Dhamen |
zie Daem(s).
|
FD |
D’Hamer(s) |
Dham(m)ers, zie Hamers.
|
FD |
D’Hamers |
Profess. De hamers, ,,Les marteaux ». N. de forgeron et de marchand de marteaux. N08 131, 189.
|
EV |
D’Handschotter |
zie de Hanrsetrers.
|
FD |
Dhane |
zie (de) Haan.
|
FD |
Dhanen(s) |
-ins, -ijns, zie Danen(s).
|
FD |
D’Hanine |
Proven. D’A(mo)nine. (Loc.).
|
EV |
d’Hanins |
cf. Dhaenens.
|
JG |
Dhanis |
D’hanis. Var. de Danis (aphérèse de Jordanus).
|
JG |
Dhanis |
D’Hanis: 1. D’Hanis. PlN Henis (L): 1224 Hanis (TW). – 2. Zie Danis.
|
FD |
d-Hanis |
Proven. Anixhe (Dép. Fexhe-Slins, Liers etc.).
|
EV |
d’-Hanswick |
Proven. Hanswyck. (Dép. Malines).
|
EV |
D’Hantschotter |
cf. Dehantschutter.
|
JG |
D’Hantschotter |
zie de Hanrserrers.
|
FD |
D’Harcour |
-ourt, d’Hareourt. Nom d’origine : Harcourt (Eure).
|
JG |
D’Harcour(t) |
zie Harcourt.
|
FD |
D’Harte |
d’Herte: 1. Mnl. harr, herr: hard(vochrig), wreed, onhandelbaar. BN, zie de Harde. – 2. Zie de Herr.
|
FD |
D’Harveng |
cf. Deharveng.
|
JG |
D’Harveng |
-ent, -ant, zie Harveng.
|
FD |
d’–Harveng |
Proven. Loc. D’Haseleer. V, Hazel(aar).
|
EV |
D’Hase |
cf. Dhaese.
|
JG |
D’Hase |
zie de Haas.
|
FD |
D’Haseleer |
D’Hasseler, zie de Haeseleer.
|
FD |
D’Hasseler |
cf. D’Haeseleer.
|
JG |
D’Haufayt |
D’Haufaijt: PlN Haut-Fays (LX) en in Villers-devanr-Orval (LX): hoog beukenbos.
|
FD |
D’Haufayt |
Nom d’origine: Haut-Pays (Lx).
|
JG |
Dhaussy |
D’Haussy, D(h)osy, Dossi, Daussy, d’Aussy, D(e)ausy, Aussy, Auci, Haussy: 1. PlN Haussy (Nord). 1209 Hugo Dausi, Montreuil (CMM); 1352 Hue Daussi er a Jehan Daussy son fil (CLM); 1327-28 Willem van Ausy, Ip. (CVYII, 925). – 2. Var. van Dauchy.
|
FD |
Dhaussy |
Dhosy. Nom d’origine: Haussy (Nord).
|
JG |
D’Hautcour(t) |
Dautcour: PlN Haucourt (Aisne, Oise, PdC, Nord, Meuse…). Zie ook Hautecourt.
|
FD |
Dhautcourt |
Nom d’origine : Hautecourt (Meuse), etc.
|
JG |
d-Hautrimont |
Proven. Audrimont (Dép. Ohain).
|
EV |
Dhauw(e) |
zie (de) Dauw.
|
FD |
D’Hauwer |
D’Houwer, au génitif: D’Hauwers. Nom de profession: moy. néerl. hauwer, houwer ‘boucher’.
|
JG |
D’Hauwer(s) |
zie de Hauwer(e).
|
FD |
Dhavé |
Nom d’origine : Havay, dial. âvé (Ht).
|
JG |
D’Hâve |
Dhavé, Davé, Davey, Davet, D’Hâve, Dave, Davay: PlN Havay(H).
|
FD |
D’Hâve |
zie Dave.
|
FD |
Dhaveloose |
D’Haveloose, -looze, zie D’Haeveloose.
|
FD |
D’Haveloose |
1. Car. mor. De Haveloze, ,,L’indigent, le sale, le déguenillé ». V. Daveloos. N° 281.
|
EV |
D’Haveloose |
cf. D’Haeveloose.
|
JG |
D’Hayer |
-ère, cf. Dhaeyer.
|
JG |
D’Hayer(e) |
zie d’Haeyer(e).
|
FD |
D’Hayere |
Car. mor. De haaier (Dial.), Le pêcheur de requins ». N° 201.
|
EV |
Dhaynaut |
zie Hainaur.
|
FD |
D’Haze |
zie de Haas.
|
FD |
Dhebboudt |
D’H-, d’H-, D’Heiboudt. Var. de Debbaut, de l’anthrop. germ. theod-bald.
|
JG |
D’Hebboudt |
zie Dibbaut.
|
FD |
Dheedene |
D’Heedene, De(e)dene, D’Heedené, Dheedens, D’Heedens: Mnl. heidijn, hedijn: heibewoner, platrelandsbewoner, heiden. BN. 1398 Maye Shedins, Betrequin Sheidins, Moorsele (DEBR. 1970); 1698 Anrhone de Eedene, Rumbeke (MARICHAL).
|
FD |
Dheedene |
D’Heedene, Deedene, Dedene. Surnom: moy. néerl. heidijn, hedijn ‘habitant de la campagne’ [FD].
|
JG |
D’Heedene |
Car. mor. De heidene, ,,Le païen, le diseur de bonne aventure ». N° 201.
|
EV |
Dheeger |
cf. D’Heyger.
|
JG |
Dheeger |
zie D’Heyg(h)er(e).
|
FD |
Dheem |
zie Delhem.
|
FD |
Dheer |
D’H-, Dheere. Moy. néerl. heer, hère ‘seigneur, chef.
|
JG |
Dheer(e) |
zie de Heer.
|
FD |
D’Heere |
Qualifie, féodale. De Heer, ,,Le suzerain, le seigneur ». N° 136.
|
EV |
D’Heiboudt |
cf. Dhebboudt.
|
JG |
D’Heilly |
PlN Heilly (Somme).
|
FD |
D’Hel(d)t |
Dhelft, D’Helf(t), zie de Helr.
|
FD |
Dhelft |
D’H-. Surnom: moy. néerl. helft, helcht ‘moitié’ ; comp. Delmoitié.
|
JG |
D’Helft |
Proven. ou propr. ,,La moitié ». N. de terre partagée, ou dont la redevance était de la moitié du produit (métairie).
|
EV |
d-Hellemes |
Proven. Hellemes (Loc. fr.).
|
EV |
Dhellemme(s) |
d’Hellemme, Dhellem(es), d’Hellem: 1. PlN Hellemmes (Nord). 1290 Hellin de Hyelemes = 1297 Hellinus de Hellemmes, Rijsel (SPL); 1325 Jehan de Helemmes, Dk. (TdT). – 2. Spelling voor Delemme. Zie Delem.
|
FD |
Dhellemmes |
D’hellemme. Nom d’origine: Hellemmes-Lille (Nord).
|
JG |
Dhelsen, van |
zie van Delsen.
|
FD |
D’Helt |
Car. mor. De held, ,,Le héros ». N° 283.
|
EV |
Dhem |
D’Hem, cf. Dehem.
|
JG |
Dhem |
zie Delhem.
|
FD |
D’Hemricourt |
zie De Hemricourr.
|
FD |
Dhen |
zie Duhain.
|
FD |
Dhenain |
Dhen(n)in, zie Dehennin.
|
FD |
D’Henau |
Dhenneau, cf. Dhainaut.
|
JG |
Dhenau(t) |
Dhenneau(x), zie Hainaut.
|
FD |
D’Hendecourt |
PlN Hendecourt (PdC). 1241 Jehans Hendecorr, Arrechr (NCJ).
|
FD |
d’–Hendecourt |
Proven. Loc. fr. (Pas de Calais).
|
EV |
d’Hendecourt. |
Nom d’origine : Hendecourt (PdC).
|
JG |
Dhenin |
Dhé-, Dhainin. Nom d’origine: Hénin (deux communes du PdC); cf. aussi Dehen-
|
JG |
d’–Henin |
Proven. Hainin. (Loc.).
|
EV |
D’Hennezel |
PlN Hennezel (Vosges).
|
FD |
d’-Hennezel |
Proven. 1. Ellezelles (Loc.). — 2. Hanzinelles (Loc.).
|
EV |
Dhenri |
zie Henri.
|
FD |
D’Her- |
-de, -dt, -t(e). Profess. ,,Le troupeau ». N. de berger. N° 131, 164.
|
EV |
D’Herbais |
Dherbes, Derbais, -aix, (de) Herbais, Herbay(s), Herbaye: PlN Herbais, Ndl. Harrbeek in Petrem (WB). 1355 Simon de Herbays, Bs. (Midd. 1957) 143); 1450 Symon van Harbays = 1486 Sijmon de Herbaijs, WB (Midd. 1963,170).
|
FD |
Dherbecourt |
Derbecourt, PlN Herbécourt (Somme).
|
FD |
Dherbome(t)z |
Derbomez, Herbommez, Herbomel, Harrebomee: PlN Herbaumez: woning van Herboud. 1230 Oberti de Hierbaurmes, H/Nord (SMTI).
|
FD |
D’Herbomez |
Dherbomez, Derbomez. 1230 «Oberti de Hierbautmes» Tournai; nom d’origine: soit Herbaumez à Nomain (départ. Nord), 1236 «in loco qui dicitur Herbaumes in parrochia de Namaig» (Vincent, Top. de la France, 177b), soit Herbomez à Lecelles (arr. de Valenciennes (Nord) [MH].
|
JG |
D’Herck |
PlN Herk (L); zie van Herk.
|
FD |
D’Herckers |
zie D’herkers.
|
FD |
D’Herde |
D’Herdt. Nom de métier: moy. néerl. herde, heerde ‘pâtre’. Cf. aussi Dherte.
|
JG |
D’Herde(r) |
zie (de) Herder.
|
FD |
D’Herder |
Var. de Deherder (= le pâtre).
|
JG |
D’Herdt |
D’Hert, Dhert, zie de(n) Herr.
|
FD |
Dhérinne(s) |
Dherinne(s), D’Hérinnes, Derin(n)e: PlN Hérinnes-lez-Pecq (H) of Hérinnes = Herne (VB).
|
FD |
D’Herissart |
PlN Hérissart (Somme).
|
FD |
D’herkers |
D’Herckers: Afl. van Mnl. harken, herken, horken: luisteren. BN. Vgl. D. Horcher.
|
FD |
D’Hernoncourt |
1. PlN Hernoncourt in Florennes (N). – 2. Zie Deregnaucour(t).
|
FD |
D’Hernoncourt |
Nom d’origine: Hernoncourt, à Florennes (Nr).
|
JG |
D’Hert |
Dherte. Surnom : moy. néerl. hert, herte ‘cerf ; var. de Dehert.
|
JG |
Dherte |
D’Herte, zie D’Harte.
|
FD |
D’Hertefel(d)t |
zie De Hertefelt.
|
FD |
D’Hertefeld |
Proven. ,,La campagne des cerfs ». Comp. : Hertenryck (Elevages de cerfs).
|
EV |
D’Hertog(h)(e) |
zie (de) Hertog.
|
FD |
D’Hertoghe |
Var. de De Hertog (= le duc).
|
JG |
D’Hespe(e)l |
zie Hespel.
|
FD |
d’Hespel |
Proven. Ancien fief (Nord, Fr.).
|
EV |
D’Hespel |
Surnom: moy. néerl. haspel ‘dévidoir’?
|
JG |
Dheu |
zie De Huy.
|
FD |
Dheulin |
Nom d’origine: Deulin, à Fronville (Nr), avec h graphique.
|
JG |
Dheulin |
zie Deulin.
|
FD |
Dheuninck |
Surnom: moy. néerl. honich, ho-ninc, huenic ‘miel’.
|
JG |
Dheuninck |
zie Honig.
|
FD |
Dheur |
d’Heur, Dheure, D’H-. 1276 «Maistre Johan Dore», 1312 «Gilotin de Oyre» Anthr-Liège, 1460 «Thilman Dheur» CoutStavelot, 1551 «Thomas Dheure» BourgNamur; nom d’origine: Heure-le-Romain (Lg), Heur-le-Tiex-he (Lb) ou encore Heure-en-Famenne (Nr), etc.
|
JG |
d–Heur(e) |
Proven. Heure (Loc.).
|
EV |
D’Heure |
D’Heur, Dheur(e), Deurre: PlN Heure-le-Romain (LU) of Heur-le-Tiexhe/Diets-Heur (L). 1248 Jacobum de Heure; 1296 Jacobo de Heures; 1367 Gile d’Eure, LU (AVB).
|
FD |
D’Heurter |
H(e)urter < Mnl. hu(e)rten, horten: stoten, duwen. BN. 1409 Paesschaert de Hurtre; Hi/Nannen de Hurtere, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
D’Heus |
zie D’Hoossche.
|
FD |
Dheuvaert |
zie Hovard.
|
FD |
D’Heydt |
PlN Heyd(LX).
|
FD |
D’Heye |
zie de Hey.
|
FD |
D’Heyer(e) |
zie de Heyer.
|
FD |
D’Heyg(h)er(e) |
D’Heijg(h)er(e), de Heyger(e), Dheygere, D’Heygère, D’Heygers, Deigers, D’eigens, Deygers, Deijgers, D’Eygre, de Heegher, He(e)ger, Dheeger, D’Heyer(e), (de) Heyer, den Heijer, Heier, Heyer, Heijers, (de) Heyder, de Heijder, de Deyger, de Dey(g)ere, de Deijgere: Mnl. (h)eiger, he(e)ger: reiger. Vgl. De Reygher, D. Reiher, Fr. Héron. BN voor iemand met spillebenen. 1278 H. Heygher, Lv. (HB 584); 1367 Clais de Hegher = 1378 Clais de Heeghere; 1393 Jacob Dheghere, Ip. (BEELE); 1845 Fr. D’heygere = de Deygere, Pittem (VS1982, 434). °± 1620 Joannes de Heygere = (zoon van) Judocus de Reyghere, Pittem (PDB).
|
FD |
D’Heyger |
-ère, Dheeger, au génitif: Dheygers. Surnom: moy. néerl. heiger, heger, eiger ‘héron’.
|
JG |
D’Heyne |
zie Daine.
|
FD |
Dhie(d)t |
zie Diet.
|
FD |
Dhill |
zie Dilly.
|
FD |
Dhillon |
PlN Hillion (Côtes-du-Nord).
|
FD |
Dhilly |
cf. Dilly?
|
JG |
Dhinaut |
zie Hainaut, Daneau.
|
FD |
Dhinnecour |
zie Dinnecourt.
|
FD |
Dhinnin |
zie Dehennin.
|
FD |
D’ho(e)ckers |
D’Hoekers, zie de Hoker.
|
FD |
Dhoe |
D’Hoe, zie Hoge, Hoed, d’Aoust.
|
FD |
D’Hoe |
Car. mor. De hoede, ,,L’éveil ». N. d’H. qui reste sur ses gardes. N° 280.
|
EV |
D’Hoe |
Nom de métier: moy. néerl. hoe, hoede ‘garde, gardien’.
|
JG |
Dhoedt |
D’H-. Surnom: moy. néerl. hoet, huet ‘chapeau’.
|
JG |
Dhoedt |
D’Hoedt, zie Hoed, D’Aoust.
|
FD |
D’Hoedt |
De hoed, ,,Le chapeau ». 1. N. de fabricant. N08 131, 159- — 2. Particular. vestim. N° 266.
|
EV |
Dhoen |
D’Hoen: Wsch. var. van Thoen.
|
FD |
D’Hoeraen |
-ne, Doeraene, -an, -âne. Nom d’origine: Ouraan, «Ouderaan», topon. à Geetbets (BrFl) [FD] et non point dérivé de moy. néerl. hoere, hoer ‘prostituée’.
|
JG |
Dhoeraen(e) |
-âne, zie Doraene.
|
FD |
D’Hoeraene |
Car. mor. Hoer, ,,Courtisane ».
|
EV |
Dhoere |
zie Dhoore.
|
FD |
D’Hoest |
Surnom : moy. néerl. hoest(e) ‘toux’.
|
JG |
D’Hoest |
zie D’Aoust.
|
FD |
D’Hoet |
zie Hoed, D’Aoust.
|
FD |
D’Hoey(e) |
zie Hoge.
|
FD |
D’Hoffschmidt |
BerN van de hoefsmid.
|
FD |
D’Hoffschmidt |
w. (Bastogne) Dôchmit’. Nom de profession: ail. Hoffschmid ‘maréchal-fer-ranf.
|
JG |
D’Hoin(n)e |
Dhoisne, zie de Hoon.
|
FD |
D’Hoir |
zie Dhoore.
|
FD |
d-Hoir |
Hoir. Filiation. ,,(Fils) d’hoir (d’héritier) ».
|
EV |
d-Hoir |
Proven. Oir, ancien N. d’Heure-le Romain.
|
EV |
D’Hoisne |
D’Hoine, D’Oine, Doisne, Daine, NF attesté à Warneton dès 1 795 sous la double forme D’Hoisne et Doisne (GeneaNet), cf. 1597 «Jan Hoyne» = «Jan Hoone» Warneton; surnom: moy. néerl. hoon, hone ‘dangereux; trompeur, traître’ (précédé de l’article néerl. de élidé) [FD]
|
JG |
D’Hoker |
1. Profess. De hok, l’étable »; De hoker, ,,Le berger ». N° 164. — 2. N. d’habitude. De hok, jeu de cartes; de hoker, ,,Le joueur » Nos 131, 201.
|
EV |
D’Hoker |
Nom de profession: moy. néerl. hoeker ‘détaillant’.
|
JG |
D’Hoker(s) |
zie de Hoker.
|
FD |
Dholiesla(e)ger |
D’Holi(e)slager, zie Olieslagers.
|
FD |
Dhollande |
Originaire de Hollande ; cf. Hollande, etc.
|
JG |
Dhollande |
zie De Hollande.
|
FD |
Dhollander |
D’H-. Var. de Dehollander (= le hollandais).
|
JG |
D’Hollander |
N. d’orig. ,,Le Hollandais ». N° 223.
|
EV |
D’Hollander(e) |
-ers, Dhollander(s), zie de Hollander.
|
FD |
Dhomen |
zie Domen.
|
FD |
D’Homme |
zie Dorme.
|
FD |
D’Hon(d)t |
Car. mor. ,,Le chien ». V. Hond. N08 288, 291.
|
EV |
Dhonat |
V. Donat. N° 68.
|
EV |
Dhond |
Dhondt, D’H-, Dhont, D’H-, cf. Dehondt.
|
JG |
Dhond(t) |
Dhont(e), zie de Hond(t).
|
FD |
D’Hoog(h)e |
Car. mor. De hooge, ,,Le hautain ». N° 269
|
EV |
D’hoog(h)e |
D’Hoogh, zie Hoge.
|
FD |
Dhooge |
D’H-, Dhooghe, D’H-, cf. Dehoogh.
|
JG |
D’Hooghvorst |
zie van Hovorst.
|
FD |
d’Hoogvorst |
Proven. Dép. Kraainem.
|
EV |
D’hoolaege |
zie (van) Doolaeghe.
|
FD |
D’hooms |
Dhooms, zie Ooms, Doem.
|
FD |
D’Hooms |
Génitif de moy. néerl. oom, ome ‘oncle’.
|
JG |
D’Hooms |
V. Dooms. N° 68.
|
EV |
Dhoop |
D’Hoop, zie de Hoop.
|
FD |
Dhoop |
D’Hoop. Surnom: moy. néerl. hoop, hoep ‘tas’ ou moy. néerl. hoop, hope ‘espoir’.
|
JG |
D’Hoop |
Car. mor. De hoop, ,,L’espoir ». N. d’optimiste. N° 250, 287.
|
EV |
Dhoore |
D’H-. Surnom: moy. néerl. hoir, hoor ‘héritier’ (cf. VISt 6, 1970, 622).
|
JG |
Dhoore |
D’Hoore, Dhoere, D’Hoere, D’Hor, D’Hoir, Do(o)re: 1. Mnl. hoor, hoir: erfgenaam. Vgl. Fr. Héritier, D. Erber. 1303 Ghilleberte Dore; Jhanne Hoire, Bg. (VERKEST). – 2. Mnl. door, dore: dwaas, gek. D. Tor. 1449 Andriese den Doore, Mb. (A.BAERT). – 3. Soms: De O(i)re. PlN Heure (LU). 1236 Henricum de Ore = 1241 Henricus de Dire, LU(CVD).
|
FD |
Dhoore |
Proven. De Hore, ,,La boue, l’endroit fangeux ». N° 231.
|
EV |
D’Hoorne |
Dhorne: 1. De Hoorne; zie Hoorn(e). -2. Wsch. evenwel var. van D(h)orme, met rn/rm-wisseling (vgl. van Doorme).
|
FD |
Dhoosche |
Surnom: moy. néerl. de hovesch, hoosch ‘l’homme courtois’ [FD]. Dhosy, cf. Dhaussy.
|
JG |
D’Hoossche |
Dhoosche, Doossche, D’Hose, Doos(e), Dooze, Dose(n), Hoos, D’Hossche, Dhos(s)che, D’Hoste, Doss(ch)e, Doss(ch)é, (de) Heus(ch), D’Heus, Heusche, Heuch: BN voor de Hoofs(ch)e, die hoofs, hoffelijk, gemanierd, beschaafd is. 1262 Walterus Hossche, Bs. (PEENE1949); 1280 Willelmus Hoefsce, Ip. (BEELE); 1303 Lauwerse den Hovesschen, Bg. (VERKEST); 1393 H. die Hoesch (stamvader van de Luikse familie) (de) Heusch; i6e e. Arnold de Heusch, Luik (Par. 1974, 335-350; 1975,37; 1988,470).
|
FD |
Dhoostelaer(e) |
zie van Doorselaer(e).
|
FD |
D’Hor |
zie Dhoore.
|
FD |
D’Horaene |
zie Dora(e)ne.
|
FD |
Dhorme |
zie Dorme.
|
FD |
Dhorne |
zie D’Hoorne.
|
FD |
D’Hos(s)che |
zie D’Hoossche.
|
FD |
Dhose |
De hose, ,,La chausse, la heuse ». 1. Particular. vestim. N° 266. — 2. Profess. N° 131, 16l.
|
EV |
D’Hose |
zie de Hoze, D’Hoossche.
|
FD |
Dhossche |
V. Dossche.
|
EV |
D’Hoste |
zie De Hoste, D’Hoossche.
|
FD |
Dhosy |
zie Dhaussy.
|
FD |
Dhôtel |
Dotel. 1444 «Jehan de Hostel» Aides-Namur, 1620 «Barthélémy D’ostel (de Trepigny [= Strépigny?])» émigré en Suède; fr. hôtel. Cf. aussi 1475 «Colart Obier autrement nommez maistre d’hostel» Castillon.
|
JG |
Dhôtel |
zie Dautel.
|
FD |
Dhouailly |
NF de la région de Beauraing mais qui semble plutôt français à l’origine (depuis 1663 à Crèvecoeur sur l’Escaut, départ. Nord [FyS]); p.-ê. de Wailly, à Taintegnies (arr. Tournai) ou dans le Pas-de-Calais [MH].
|
JG |
Dhouailly |
Wsch. grafie voor De Wailly.
|
FD |
D’Houdemont |
d’Oudoumont: PlN Houdemont (LX), Oudoumont in Verlaine (LU), Houdoumont in Jallet(N).
|
FD |
D’Houndt |
zie de(n) Hond(t).
|
FD |
D’Hous(t) |
zie D’Aoust.
|
FD |
D’Houwer |
cf. D’Hauwer.
|
JG |
D’Houwer |
Profess. De houwer, ,,Celui qui hache, coupe » (sous-entendu been-, steen-). Boucher, tailleur de pierres ». N08 134, 150, 175.
|
EV |
D’Houwer |
zie de Hauwer(e).
|
FD |
D’Hoy(e) |
zie De Huy.
|
FD |
Dhoze |
Surnom: moy. néerl. hose, hoosse ‘chausse’.
|
JG |
D’Hoze |
zie de Hoze.
|
FD |
D’hozier |
zie Dosière.
|
FD |
Dhu(i) |
zie De Huy.
|
FD |
D’Huart |
Duart, Duwaer, Duward, Duwaert(s): Fatr. Var. van Douard; zie Doudard. Evtl. de + Patr. Huard.
|
FD |
d’Huart |
Huart. N. de bapt., précédé du de nobil. N° 47. V. HAD (Hag).
|
EV |
d’Huart |
Particule de + NF Huait, cf. 1345 «Hugo dictus Huars» Liège, dérivé en -art de Hue (Hugues).
|
JG |
D’Hueyck |
Dhuicque, zie Duyck(e).
|
FD |
Dhuique |
Proven. Dhuy (Loc.). (N° 47).
|
EV |
Dhuis |
Dhuys. V. THEUD (Deux), N° 126.
|
EV |
d–Huis |
Proven. ‘t Huis, ,,La maison » (L.D.). Voire De Cruyce.
|
EV |
Dhullu |
cf. Dehullu.
|
JG |
Dhullu |
zie Dehullu.
|
FD |
Dhulst |
D’H-. Nom d’origine: Hulst (prov. Zélande, P.-B.).
|
JG |
Dhulst, |
zie de Hulst.
|
FD |
D’Hulster |
-ère. Ethnique : habitant de Hulst (ci-dessus) [FD].
|
JG |
Dhulster(s) |
D’Hulster(e), zie de Hulster.
|
FD |
D’Humain |
PlN Humain (LX).
|
FD |
Dhumerelle |
PlN Humeroeuille (PdC).
|
FD |
d’Huppaye |
Loc.). Dupaix. Proven. Huppaye (Loc.).
|
EV |
Dhur |
Ndd. dühr, Ndl. duur, D. teuer. BN. 1264 Hinrik Dure, Maagdenburg (DN).
|
FD |
Dhur |
Surnom: bas-all, dühr, all. teuer ‘cher, coûteux’ ?
|
JG |
D’Hust |
zie (de) Hulst.
|
FD |
D’Huvettere |
zie Huyvetter.
|
FD |
Dhuy |
Nom d’origine: Dhuy (Nr) ou de Huy.
|
JG |
Dhuy |
zie De Huy.
|
FD |
Dhuygelaere |
zie Huygelaere.
|
FD |
Dhuynslager, van |
zie Duinslaeger.
|
FD |
D’Huys |
Dhuys: 1. Zie Duis. – 2. Spelling voor Dhuy.
|
FD |
D’Huys |
Moy. néerl. huus, huys ‘maison’.
|
JG |
D’Huysser |
Surnom: moy. néerl. husere, -eere ‘hussard’.
|
JG |
D’Huysser |
zie de Huisser.
|
FD |
Dhuyvetter |
D’H-, D’Huyvettere, Duvetter. Nom de métier: moy. néerl. hndevetter, néerl. huidvetter ‘tanneur’.
|
JG |
Dhuyvetter(e) |
-ers, zie Huyvetter.
|
FD |
D’Huyvetter(e) |
Profess. De huidevetter, ,,Le tanneur ». N° 16l.
|
EV |
D’Hyedt |
zie Diet.
|
FD |
Dhyne |
Dhynes. Probabl. nom d’origine: (Les) Isnes, 1265 «Ynes»(Nr).
|
JG |
Dhyne(s) |
PlN Isnes: 1289 Ynes (N).
|
FD |
d’-Hyne(s) |
Proven. Isnes (Loc.).
|
EV |
Dhyon |
D’Hyon. Nom d’origine: Hyon (Ht).
|
JG |
Dhyon |
D’Hyon: PlN Hyon (H).
|
FD |
Dhyser |
zie Diser.
|
FD |
Dhyvert |
zie Divers.
|
FD |
Di- |
Noter que la préposition w. di (fr. de) introduit plusieurs noms d’origine, ainsi Dispa, Dis-keuve, Discry, Distave, etc.
|
JG |
Di Benedetto |
Patr. It. Benedetto, Lat. HN Benedictus.
|
FD |
Di Felice |
It. Patr. Lat. HN Félix.
|
FD |
Di Francesco |
Patr. It. VN Francesco = Franciscus.
|
FD |
Di Franco |
Patr. It. Franco = Germ. VN Vranco, Vrank.
|
FD |
Di Gennaro |
It. Patr. Lat. HN Januarius.
|
FD |
Di Giovanni |
Patr. It. VN Giovanni=Johannes. Di Girolamo: Patr. It. VN Girolamo = Hieronymus. Di Giugni: Patr. It. VN Giugno = Junius. Di Giuseppe: Patr. It. VN Giuseppe=Josephus. Di Giusto: Patr. It. VN Giusto = Justus.
|
FD |
Di Gregorio |
Patr. It. VN Gregorio = Gregorius.
|
FD |
Di Liberto |
Patr. It. VN Liberto = Germ. VN Liebrecht.
|
FD |
Di Marco |
Patr. It. VN Marco = Marais.
|
FD |
Di Maria |
Metr. It. VN Maria.
|
FD |
Di Martine |
Patr. It. VN Martino = Martinus.
|
FD |
Di Martinelli |
-y: Patr. It. VN Martinello, dim. van Martine.
|
FD |
Di Matteo |
Patr. It. VN Matteo = Mattheus.
|
FD |
Di Piazza |
It. PlN Piazza: plaats, plein. Vgl. Delaplace, Verplaetse.
|
FD |
Di Pietro |
Patr. It. VN Pietro = Petrus.
|
FD |
Di Placido |
Patr. It. VN Placido = Placidus. Dippel, zie Diebels.
|
FD |
Di- -r(i)ck(x) |
-rickz, -ricq, -rique, -rix, -rk(se), Dirr- -ix. V. THEUD (Theu). Nos 125, 126.
|
EV |
Di Silvestro |
Patr. It. VN Silvestro = Silvester.
|
FD |
Di Stefano |
zie Destefano.
|
FD |
Di Tulli |
Patr. It. VN Tullio = Tullius.
|
FD |
Di Vincenzo |
Patr. It. VN Vincenzo = Vincentius.
|
FD |
Di(e)stelmans |
Disselmans: 1. Afl. van Distel; vgl. Distels, D. Diestelmann. – 2. Reïnterpretatie van Dies(t)mans, afl. van Van Diest. 1370 Jan Dicemans, Diest (F.C.); 1682 Joannes Distelmans; 1692 Maria Cat. Dismans, Diest; 1697 Gisbertus Dissemans; 1715 Herman Distmans, Webbekom; 1757 Catharina Distermans, Diest (CLAES1983, 132).
|
FD |
Di(s)neur |
Afl. van Ofr. disner, Fr. dîner: (oorspr.) ontbijten, (later) dineren, de hoofdmaaltijd gebruiken. BN voor een tafelgenoot, eter, kostganger. 1471 Cristiaen le Disneur, Villers (PARM.).
|
FD |
di~Scailles |
Proven. Escailles (Plus. L.D.). V. Delécaille. N03 171, 209.
|
EV |
di~Scart |
V. Lescart.
|
EV |
di~Sclez |
Proven. Di Sclaye (Dép. Bous val).
|
EV |
Diacre |
Diagre: 1. Fr. diacre: diaken. 1412 Jehan Diacre, Senlis (MOR1ET). – 2. Zie de Jager(e).
|
FD |
Diacre |
Diak. Nom de fonction: fr. diacre (laïc distribuant les aumônes).
|
JG |
Diagre |
(NF de la région mouscronnoise). Sans doute romanisation du NF néerl. De Jaegher (= le chasseur).
|
JG |
Diamant |
1. V. Di Amont. — 2. Profess. Tailleur ou march. de diamants.
|
EV |
Diamant |
-ante, -anti, -ent, -ond(s), Dyament: BerBN van de diamantslijper, -verkoper. 146 e. Perrin Diamant (MORLET); 1584 Joris Diamant, Aw. (AB).
|
FD |
Diamant |
-ent. 1584 «Joris Diamant» Anvers; surnom, généralement israélite, de diamantaire ou de marchand de diamants.
|
JG |
Diamond |
Proven. D’Amont. N° 209, 239. Dans le dialecte, Di représente parfois De.
|
EV |
Diana |
It. Metr. Lat. naam van de godin Diana.
|
FD |
Diana |
Prénom fém. Diane, du nom de la déesse romaine de la chasse.
|
JG |
Dianant, van |
zie Dinant.
|
FD |
Diant |
PlN (Seine-et-Marne).
|
FD |
Diarbois |
Proven. 1. Dép. Jumet. — 2. De Harbois (Ruiss.). N° 209.
|
EV |
Diard |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Diethard: theud-hard ‘volk-sterk’. Diardus (MORLET I).
|
FD |
Dias |
Diaz. Prénom espagnol Dias < Didaci, génitif lat. de Didacus, attesté à date ancienne, cf. 1626 «Didacus de Messia» Bruxelles.
|
JG |
Dias(son) |
1. Proven. De Hasson(ville) (Dép. Aye). N° 70, 209, 245. — 2. N. de baptême. ,,(Fils) de Diaz ».
|
EV |
Diasson |
Tar. Zoon van Tiasso, Fr. VN, dim. van diet-naam. 1610 Tiasso Tiassens, Groningen (BRECH.).
|
FD |
Diatloff |
Zie Detlef(s).
|
FD |
Diaz |
Dias, de Jas: Patr. Sp.-Port. VN Diaz: Jacob (VS 1981,325). 1535 Rodrigo Dyas, Portugal-Aw. (AP); 1552 Jan Dias, meester van den schepe senora de Luz, Aw. (VS 1981,595); 1559 Mich. Dias, Lissabon-Aw.(AP).
|
FD |
Dibbaut |
1272 «Dibbout textor» PolyptVillers ; var. de Debbaut, antropon. germ. theod-bald.
|
JG |
Dibbaut |
-out, Deb(b)au(d)t, Deb(b)oudt, D’Hebboudt, Debout, Dabaut, De Beau, Tiebout, -aut, -os, -orts, Tibbaut, Thibau(d), -ault, -baut, -(e)aut, -eau, -(e)aux, -o(s), -ou(t), -ouw, Tibau(t), -aux, -eau, -o(s), -ou(t), Thié-, Thiebaud, -au(ld), -ault, -aut, -eau, -(e)aux, -out, -oux,Thybaut, -beau.Thebaut, Thébaut, -aud, -aux, -a(ult), de Thibault: Patr. Germ. VN theud-bald ‘volk-moedig’: Thietbaldus, Tieboldus, Tebaudus (Dip., MORLET I). 1279 Henricus filius Theobaldi = 1282 Henrico Dibboude, Mech. (MNT123); 1328 Woutre Dibboud, Ktr. (DEBR. 1971); 1389 Alart Typoet, Diest (VdP); 1422 Pieter Tijbaut, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Dibbels |
zie Diebels.
|
FD |
Dibbets |
Debets: Patr. < Diebouds; zie Dibbaut.
|
FD |
Dichamp |
-ant, zie Dechamps.
|
FD |
Dichant |
Dichamp. Var. w. de Dechamp(s), Duchamp ?
|
JG |
Dichel(e), van |
zie van Dickel(en).
|
FD |
Dichter |
1. Naam van een dichter, schrijver. 1664 Nicolaus Dichters, Delft (MUL VI). – 2. Maar de D. FN Dichter gaat terug op Mhd. diechter: kleinzoon, nakomeling-(DN).
|
FD |
Dick |
Dicks, Dickens, Dicker. V. THEUD (Theuc). N08 125, 126.
|
EV |
Dick |
Forme contractée de Dierck, venant de Diederic, de l’anthrop. germ. theod-ric (Vincent 60) [à distinguer d’angl. Dick, hypocor. de Ricard].
|
JG |
Dick(e) |
zie Dierks.
|
FD |
Dickbol |
Wellicht volksetymologische vervorming van Diebold.
|
FD |
Dicke, van |
zie van Dijk.
|
FD |
Dickel(en), van |
van Dikkelen, Dickel(e), van Dichel(e), van Diggele, Verdikkelen: PlN Dikkele (OV). 1221 luanus de Dickele, Cent; 1227 Razo de Dickele, Munkzwalm (GN).
|
FD |
Dicken(s) |
Dykens: Patr. Afl. van bakernaam van Diederik (of Richard)? 1671 Servatii Dickens, Ravels (VS 1971,415-8).
|
FD |
Dicken, |
-ens. Génitif néerl. de Dick.
|
JG |
Dickenscheid |
Dekenscheid: PlN Dickenschied (RP).
|
FD |
Dicker, de |
Dicker(s), zie Dijkers.
|
FD |
Dickerboom |
Ndd. FN Dicker Bohm: dikke boom. PlN. Vgl. Ndl. FN Dik(ke)boom. 1695 Anna Maria an gen Dickerbom, Hiesfeld (PDB).
|
FD |
Dickert |
D. FN. Afl. van PlN Dick: struikgewas (DN).
|
FD |
Dickler |
Proven. Dikkele. (Loc.), avec suff. -(e)r d’orig. N° 212.
|
EV |
Dickman(s) |
1. Car. phys. ,,Le gros ». N° 254. — 2. V. THEUD (Theuc) Nos 118 ou 119, 125, 126.
|
EV |
Dickman(s) |
zie Dijckmans.
|
FD |
Dickmans. |
Génitif de néerl. dik-man ‘homme gros’.
|
JG |
Dickmeis |
D. FN Dickmeiss. Misschien uit Dîkmeister: dijkmeester. 1396 Lambert Dykmester, Greifswald (NN).
|
FD |
Dicks |
Dickx, zie Dierks.
|
FD |
Dickschat |
zie van Dystadt.
|
FD |
Dickschen |
Dickson, zie Dijksen.
|
FD |
Dicksved. |
1. Proven. Dicksveld, ,,Campagne du sieur Dick » ou Dijksveld, „Champ de la digue ». N° 231, 234. — 2. N. de baptême double, ,,Richard-Guy ».
|
EV |
Dickten |
PlN Dickten (Westerwald, Noordrijnland).
|
FD |
Dicop |
BN voor een dikkop, dikhoofd. Vgl. Ndl. FN Dikhooff, D. Dickopf, Dickopp, Di(c)kob.
|
FD |
Dicop |
Car. phys. Dik kop, „Grosse tête », sobriquet. N° 254.
|
EV |
Dicque |
Var. van Dicke of korte vorm van Deldicque.
|
FD |
Dicquemare |
zie Dequinnemare.
|
FD |
Dics |
zie Dierks.
|
FD |
Dictus |
Dicktus. Aphérèse de lat. Benedictus, fr. Benoît, ou plus souvent lat. dictus introduisant un surnom alternatif.
|
JG |
Dictus |
Dittus: 1. Patr. Korte vorm van HN Benedictus. 1539 Benedictus Dannys; 1516 Dictus Wouters, Kontich (SELS); 1584 Frederick Dictus, Aw. (AB). – 2. Een tweede TN of BN werd in teksten vaak ingeleid door dictus, d.w.z. alias, bijgenaamd. Vgl. Binamé, Ledit. 1298 Ghiselin Dictus, Cent (CG); 1326 van Jan Dictuse, Cent (RSGI).
|
FD |
Did- |
cf. Didier, Did- (dérivés).
|
JG |
Did(d)- |
-en, -elez, -erich, -ier. V. THEUD (Tbeud). N° 125.
|
EV |
Diddem |
Didden, Diden, au génitif: Diddens, Didens. Hypocor., au génitif, de Diederic (Vincent 60).
|
JG |
Didden(s) |
zie Diedens.
|
FD |
Didderen |
Dideren, Diederen. Dérivé du même thème de Diederic (Vincent 60).
|
JG |
Didderen |
zie D’Ieteren.
|
FD |
Dideberg |
Nom d’origine: Dideberg, à Amel/Amblève (Lg).
|
JG |
Dideberg |
PlN Diedenberg, Fr. Thiaumont (LX) of Dideberg in Amel (LU).
|
FD |
Didelet |
-ez, Didelot, cf. Didier, Did-.
|
JG |
Didelet |
-ez, -ot: Patr. Fr. dim. van Didier.
|
FD |
Didembourg |
Nom d’origine: Diedenberg (= fr. Thiaumont) près d’Arlon, 1185 «Diedenburg»(Lx).
|
JG |
Didembourg |
PlN Diedenberg (LX, zie Dideberg): 1185 Diedenburg.
|
FD |
Diden |
-ens, cf. Didden.
|
JG |
Didenhoven, van |
PlN Diedenhofen, Fr. Thionville (Lotharingen).
|
FD |
Didens |
Zie Diedens.
|
FD |
Dideren |
cf. Didderen.
|
JG |
Diderich |
Diderichs. -rix, cf. Diederich.
|
JG |
Diderich |
zie Diederich(s).
|
FD |
Didesse |
(NF de la région de Liège et de Spa). Probabl. var. de Didesch, NF lorrain (Sainte-Marie-aux-Chênes), généralement considéré comme un hypocor. de Didier ou de Dietrich [on rencontre aussi le NF Didisse dans le Pas-de-Calais] ; sinon du nom Idesse à Saint-Denis (GeneaNet) [avec la collab. de Fr. Gabriel].
|
JG |
Didesse |
zie Dediest.
|
FD |
Didie(r) |
Didi, Didy, Deydier, Dis(d)ier, Dizier, Disy, Disi, Dizy: Patr. 1. Rom. vormen van HN Desiderius. 1212 Gerars Disdier, Atrecht (NCJ); 1264 Franco Desdier, Bs. (PEENE1949); 1376 Dezier de Lattines, LU (CSP). – 2. Rom. vormen van Germ. VN Dieter: Teuderius, Diderius (MORLETI).
|
FD |
Didier |
Prénom Didier < lat. Desiderius, nom à valeur mystique (d’où sa faveur chez les premiers chrétiens et en Gaule), popularisé aussi par deux saints (Morlet 334); cf. aussi Dédier. Didi, Didit, Didy, w. (Revin) Dîdî. 1326 «Jehan Didy», 1336 «Jehans Didis», 1365 «Alart Puce demorant avoec Jehenne Didi» TailleMons, 1621 «Jean Didi (de Sedan)» émigré en Suède; Vincent (BTD 27, 79) considère Didi, prononcé Dîdi, comme un hypocor. de Didier par répétition de la seconde syllabe, mais signale, d’après Feller, que Didî (avec -;’ initial bref) est la forme wallonne de Didier, cf. d’ailleurs 9.4.1657 «Thomas Didier (…) led. Didy», 16.11.1700 «Jean Didy, nre forestier» = 13.10.1716 «Jean Didyer, nre sergeant» (not. liég.) [JL, NFw]. m Dérivés du thème anthrop. Did(i)- de Didier: Didiet. – Didion. 1766 «Hubert Di-dion» Villers-le-Gambon. – Didon. – Didot. 1630 «Jeanne Dydo», 1637 «au jardin de Jean Pierart dit Dido» Spontin, 1666 «Jean Gille dit Didot» NPLouette Doubles dérivés : Didelet, -ez. – Didelot. Oidoné. Dimin. de Didon plutôt que var. de Dieudonné.
|
JG |
Didière |
Proven. ,,Domaine de Didier » N° 245.
|
EV |
Didion |
Dedion: Patr. Vleivorm van VN Didier.
|
FD |
Didisheim |
PlN Diedesheim in Mosbach (BW).
|
FD |
Didon |
Didoné, Didot, cf. Didier, Did-.
|
JG |
Didon |
Didot: Patr. Rom. vleivormen van Didier of van een andere Diet-naam.
|
FD |
Didrich |
-che, Didrige, cf. Diederich.
|
JG |
Didrich(e) |
-icht, -ige, zie Diederichs.
|
FD |
Didrix |
Die(de)- -boit, -rich. V.THEUD (Theud). N08 125, 126.
|
EV |
Didry |
Francisation de Didrich.
|
JG |
Didt |
Zie Diet.
|
FD |
Didy |
cf. Didier, Didi.
|
JG |
Didy |
zie Didier.
|
FD |
Diebels |
Dippel, Dibbels, Tybel, Tijpels, Tippel, Tippél: Patr. Ofwel (met verdoffmg ol/el en t-apocope) < Diebold, Dibbelt, ofwel -e/-dim. van Germ. VN Dieboud of Die(t)bert.
|
FD |
Dieben |
Diep(en),Tippin: Patr. Vleivorm van Germ. VN Dieboud of Dietbrecht. 1541 Lieven Tijpens, Gent-Aw. (AP).
|
FD |
Diebold |
-olt, Tipold: Patr. Germ. VN Dieboud (zie Dibbaut). 146 e. Dibbold Horn, Rostock (NN).
|
FD |
Diec(kx) |
zie Dierks.
|
FD |
Dieckmann |
zie Dyckmans.
|
FD |
Dieden(s) |
Dedden(s), Didens, Didden(s), Ditte(n): Patr. Vleivorm van Germ. Diet-naam (theud), zoals Diederik. 1284 Didde den Bode, Dordrecht (CG); 1379 Diederic de Coc Diddeken, Diest (med. F.C.); 1385 Wilhelmi dicti Didden, Tg. (TYTGAT).
|
FD |
Diedens |
Génitif double du thème Died- de Diederich (Vincent 60).
|
JG |
Diederen |
cf. Didderen.
|
JG |
Diederen |
zie D’Ieteren.
|
FD |
Diederich |
-ik, Diedrich, Diderich ; au génitif: Diedericks, -ickx, Diderichs, -ix; formes romanisées: Didrich, -che, Didrige (à Ethe). Nom issu de l’anthrop. germ. theud-rik (Lin-demans 82-84), corresp. germ. de fr. Thierry.
|
JG |
Diederich(s) |
Diedrich(s), -iche, Diderich, Didrich(e), -icht, -ige, Dirich, Dierichs, Dietrich(s), Dittrich, Dytrych, Dederich(s), Dedriche, Dédriche, Derriche, Derichs: Patr. D. vormen van de Germ. VN Diederik. 1560 Hans Diederich, Deventer-Aw. (AP).
|
FD |
Diedericx |
-ick(x), -iks, Tidrick, Tieterickx, Titeric(k)x, Dieriks, -ikx, -ic(k)x, -ieck(x), -ick(s), -ichx, -iex, -yc(x), -ijck(x), -yck(x), Diri(c)k(s), -ic(k)x, -ikx, -icq(ue), -ique, -i(e)kx, Dir(r)ix, Dederick(s), -ix, Deri(c)ks, -ick(x), -icq, -i(c)x, -ikx, Dere(c)kx, Derijckx, Derycks, -yckx, Derriks, Derryks, -yx, Diris, Derissen, Diri(c)k(en); Diederixzone: 1. Patr. Germ. VN Die(de)rik: theud-rîk’volk-machtig’: The(o)deric, Thiedericus, Dideric (F m., MORLET 1, GN). 1122 Theodericus de Beverne; 1130 venerabilis Theoderici comitis Flandrie (DEBR. 1980′); 1344 Daneel Diederic, Har. (DEBR. 1971); 1380 Gherijt Didderijcssoen, Waalwijk (BLO VIII); 1382 Hughe Diederics, Beveren-L. (DEBR. 1970). – 2. Zie ook Durin(ck)x.
|
FD |
Diedonck, van |
zie van Dierdonck.
|
FD |
Dief(f)enbach |
Dieffembach, -bacq, Diephenbach: Verspreide PlN Diefenbach: diepe beek (GH, RP, NRW, BW).
|
FD |
Diefels |
zie van Dievel.
|
FD |
Diegenant |
zie Guinand.
|
FD |
Diegerick |
zie Degerickx.
|
FD |
Dieghem, van |
van Digem: PlN Diegem (VB). 1233 Henricum de Diedenghen, Kh. (OSM); 1356 Gilise van Diedenghem, Bs. (PEENE 1949).
|
FD |
Diehl |
Hypocor. all. de Dietrich; la glose de Fôrst. (col. 410) par le thème germ. dil-, est moins probable.
|
JG |
Diehl |
zie Dielissen.
|
FD |
Dieker |
1. V. THEUD. — 2. Profess. Dijker, ,,Ouvrier qui travaille aux digues ». N° 142.
|
EV |
Dieker |
zie Dijker(s).
|
FD |
Diekirch |
Nom d’origine : Diekirch (G.-D. Lux.).
|
JG |
Diekmans |
-man(n), zie Dijckmans.
|
FD |
Diekstra |
zie Dijkstra.
|
FD |
Diel- |
Dil(l)-. Forme contractée de *Diedel, dimin. de Diederich (Vincent 60) ou bien hypocor. du prénom féminin Odilia (Vincent 61); pourrait représenter aussi Egidius, ainsi Dielis = Gillis, Dieltiens = Gieltiens (cf. WSÏ 1975, 84). « D’où: Dieleman, Dielman, -ann, Dill-mann, au génitif: Dillemans, composé avec -mon. – Dielen, Dilen, Dillen; Dielens, Diel-lens, Dillens, génitif double. – Dielie, Die-, Dillie, avec suffixe dimin. -ie, -je’, au génitif: Dilien, Dillien, -iën. Dielis, Diles, Diellies, Dillics. Dilles, -is, génitif en -s; Oilisscu, génitif surcomposé. – Dielkens, avec suffixe dimin. -ken au génitif. – Diels, Dils, génitif en -s. – Dieltiels, Diltiels, sans doute assimilation de Dieltiens. – Dieltiens, -tjens, suffixe dimin. -tje au génitif double.
|
JG |
Diel- -(e)man(s) |
-is, -s, -tjens. V. THEUD (Theu et Theud). N08 125, 126.
|
EV |
Diel(e) |
zie Dielissen.
|
FD |
Dielegom, van |
-gon: PlN Dielegem (VB). 1356 Wouteren van Diedelghem, VB (PEENE 1949).
|
FD |
Dieleman(s) |
zie Dielman(s).
|
FD |
Dielen(s): |
1. Metr. < Diedele(n), Germ. VN Diedela (GN), dim. van Diet-naam. 1378 ver Diedelen de Brugghen, Ktr. (DEBR. 1970); 1375 Johannis dicti Diedelen=Johannes Verendiedelen, Tv. (BERDEN). – 2. Zie Dielis(sen). – 3. Zie Dilie(n).
|
FD |
Dielis(sen) |
Dielessen, Dilis(sen), Dilli(e)s, Delis, Delijs, Del(l)ys, Delisse(n), Dellis(se),Thelis(sen),Thijlijs, Thylys, Tiles, Tilis(en), Dille(n)s, Diel(s), Diehl, Diele, Dils, Dielen(s), Dille, Dillen(s), Dilen(s): Patr. Br. var. van Gielis, Gillis, Gils, Gielen, Gille = VN Egidius. 1347 Jan Dillen, Tn. (C. BAERT); 1453 Gille Seeu = 1454 Gielijs Seeu = 1472 Diel Zeeu, Aarts.; 1607 Gielis Scheurwegge = 1640 Dielis Scheurwech, Reet (ROEL. 1951); 1472 Dielis Verbiest = 1453 Gielys vander Biest, Aarts. (MAR.); 1508 Walterus Dyelen fs. Egidius dictus Dielis Dielen, Geel-Lv. (CALUW.); 1513-5 Dielisz. = Gielisz., Gierle (MNT 375).
|
FD |
Dielkens |
zie Dieltje(n)s.
|
FD |
Diellewijns |
-wyns, zie Dillewijns.
|
FD |
Dielman(s) |
Dieleman(s), Dillemans, Dilman, Dylemans, Dillmann: Patr. 1. Afl. van Germ. VN Theudilo, dim. van theud- (diet-)naam, zoals Diederik. Vgl. Tielemans. – 2. Afl. van Dielis = Gielis, Gillis. Vgl. Gilleman.
|
FD |
Diels |
zie Dielissen.
|
FD |
Dieltje(n) |
-yens, Dieltiens, -iëns, -ens, -iels, Di(e)lkens: 1. Patr. Dim. van Dielis. 1622 Pétri Dielckens = 1625 Pétri Gielckens, Edegem (SELS). – 2. Patr. Dim. van Diederik. Vgl. Dielmans 1., Tilkens.
|
FD |
Dielwart |
Diewart. 1346 «Therri Dieuleward» Huy, s.d. «Th. Dielewart de Hoyo» ObitHuy, 1689 «Andrien Dielwart» BourgNamur; nom d’origine: Dieu-le-Garde, w. Diè-l’-wâde, à Crehen et Jehay-Bodegnée (Lg).
|
JG |
Dielwart |
-vart: PlN Dieu-le-Warde (Garde): God beware, in Crehen en Jehay (LU). 1346 Therri Dieuleward, Hoei (J.G.).
|
FD |
Diem, van |
PlN Diemen (NH). 1666 Abraham van Dieme, R’dam (PDB).
|
FD |
Diemer |
Dimmers, Timar, Demmer(s): Patr. Germ. VN theud-mêr ‘volk-beroemd’; zie Dettmar. 1367 Michiel Diemare; 1379 Michiel Dimare, Ip. (BEELE).
|
FD |
Dien |
1280 «Willame le Dien, clerc Lambert Bardonc » Dettes Ypres ; surnom : anc. pic. dien ‘doyen’ FEW 3, 22b. — Forme fém. : Dienne. 1602-3 «l’héritage Jean Dienne» Terriers-Namur.
|
JG |
Dien(d)er |
BerN van een dienaar. 1511 Huben den Dienre, Aarts. (MAR.).
|
FD |
Dien(ne) |
Ofr. dien, vrl. dienne: deken. 1448 Philippe Dienne, Comp. (MORLET).
|
FD |
Dien, van |
PlN Dienem (VB)? 1669 Pieter van Dyen, Aalst (GAUBL. 1971). Of var. van Van Diem?
|
FD |
Dienaar |
zie Dinart.
|
FD |
Dienderen, van |
zie van Dinter.
|
FD |
Dienjes |
zie Dinjens.
|
FD |
Dienst |
,,Service ». 1. Profess. N. de sénateur ». N09 131, 137. — 2. Car. mor. N. d’H. serviable. N° 281.
|
EV |
Dienst |
Mnl. dienst: knecht, dienaar, dienstbode. 1493 Mich. Dienst, Breisgau (BRECH.).
|
FD |
Dienstag |
D. FN: dinsdag.
|
FD |
Diep(en) |
zie Dieben.
|
FD |
Diepart |
Die-, Dieupart. Nom d’origine: Dieu-Part, w. à Diè-pàrt, à Aywaille (Lg). – Bi-bliogr. : Fr. Debrabandere, Godsdeel, Dieupart en Pardieu, BTD 69, 1997, 225-230.
|
JG |
Diepart |
zie Dieupart.
|
FD |
Diépart |
Proven, Dieupart, ,,Notre Dame ». V. Hallensis Deiparae, ,,Notre Dame de Hal » : Parae Del, ,,Mère de Dieu ». V. Autres lieux (Abbayes) ainsi dénommés. N° 227.
|
EV |
Diepdael |
Diependaele. Nom d’origine: Die-pendael (= profond val), à Deerlijk (FlOcc), etc.
|
JG |
Diepdael |
zie Diependael.
|
FD |
Diepen, van |
PlN Diepenheim (OIJ)? Of (verdwenen) waternaam Diepenee (Z): 1040 Diepena (TW)? 1555 Jan van Diepenen, Aw. (AP). De FN komt vooral in de Vechtstreek voor. 1649 Melis van Diepen, Loenen (med. mw. M. Kappers, A’dam).
|
FD |
Diepenbee(c)k, van |
PlN Diepenbeek (L). 1285 Jacob van Dipenbeke, Rijkhoven (VMW); 1360 Jacobus de Diepenbeke, Ht. (GESSLER13); 1370 Gyselbertum de Dyepenbeke, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Diependa(e)l, van |
Diependael(e), -daal, Diepdael: PlN Diependaal, o.m. in Deerlijk (WV), Riemst (L), Elewijt, Lv., Tv., Winksele (VB). 1304 Henricus dictus de Dypendale, Lv. (OATII); 1406 Laureys hof van Diependaele, St.-Joost-ten-Node (PEENE).
|
FD |
Diependaele |
Proven. ,,Vallée profonde » (L.D.). N° 232.
|
EV |
Diepenhorst |
PlN Diepenhorst, oude naam van Ouddorp (ZH).
|
FD |
Diepenrij(c)kx |
-ryckx: PlN Dieperik: diepte, b.v. 1546 grond int Dieperryc, L (ALK 208). 1394 Jo vander Dyeperijc, Heers (LAES); 1424 Jan van der Dierperryc; 1492 Peter vanden Dieperreck, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Diepenryk |
Proven. Domaine de Thibon. N° 245.
|
EV |
Dieperinck |
Wsch. var. van Diepenryckx, door aansluiting bij het -ing-suffïx.
|
FD |
Diepers |
Patr. Gen. van Diebert, met b/p-verscherping; vgl. Dieben/Diepen. Germ. VN theud-berht Volk-schitterend’: Ditbertus, Tiebert (MORLET I). D. Dibbert.
|
FD |
Diepeveen |
zie Diepvens.
|
FD |
Diephenbach |
zie Dieffenbach.
|
FD |
Diepstra(e)ten |
PlN in Borgloon, Herderen-Riemst, Groot-Loon (L), Borsbeke (OV)…
|
FD |
Diepvens |
Diepvents,-vints, Diepeveen: PlN Diepenveen (OIJ, DR); Diepven (NB, NL), bij Averbode (VB): diep ven, diepe veenplas. 1442 Wouter Diepven; 156 e. Henrick Diepvens, Aert van Diepvenne, Vorst A (HERMANS).
|
FD |
Dier |
Dierx, zie Dierks.
|
FD |
Dier- |
Thème hypocor. de Diederich, cf. aussi Dierens et Dierick. D’où: Diercke, au génitif: Dierckx, Dierks, Dierkx, avec suffixe dimin. -ke. – Dierckens, Dierkens, avec suffixe dimin. -ken au génitif. –Diercksens, Dierckxsens, forme surcomposée (génitif double) de Dierckx.
|
JG |
Dier, de |
Ongetwijfeld vernederlandsing van Dédier, waarbij de aïs Iw. werd opgevat. Dédier is een var. van Didier. 1395 van Sarren Dedierkins, Tielt (DEBR. 1970); 1659 Louis Dédier, Haringe-Aw. (AP).
|
FD |
Dieraerd |
-aert: Patr. Afl. van VN Die(de)rik. 1251-75 tjan Dierarts toe, Aksel (CG); ± 1300 Ghiselini Dierarts, Hulst (DEBR. 1999).
|
FD |
Dierck- |
-x, -sens, -ens, Dier- -ick, -i(e)kx-, -yck(x), -kens, -inck(x). V. THEUD. N03 125, 126.
|
EV |
Dierck(s) |
-ckx, -ex, zie Dierks.
|
FD |
Diercken(s) |
zie Dierken(s).
|
FD |
Dierckxens |
-(x)sen(s), Diercx(s)ens, zie Dirksen.
|
FD |
Dierdonck, van |
-doncq, (van) Dierendonck, van Dierendont, -doncd, (van) Dierendounck, (van) Dierenconck, van Diedonck: PlN Dierdonk in Meulebeke en Ruiselede (DFIII), Vinkt (OV). Ook in NB. 1281 Zeghere van Dierdonc, Cent (CG); 1398 Jan van Dierdonc, Meulebeke (DEBR. 1970); 1554 Olivier van Dierendonc, Assebroek (SCHOUT.I).
|
FD |
Dieren, van |
van Deeren: PlN Dieren (G).
|
FD |
Dierendonck |
Dierdonck, etc. Nom d’origine: Dierdonk, à Meulebeke et Ruiselede (FlOcc).
|
JG |
Dierendonck |
Proven. ,,Donjon de Thierry ». N° 246.
|
EV |
Dierens |
Dierinck, Dierynck, etc. 1234 «Jehan Diérin», 1275-76 «Dierins dou Porc», 1279-80 «Jehans Dierins» RegTournai, 1340 «Dierins Makés» Tournai; forme néerl. de Diérin (au génitif), hypocor. en -in de l’anthrop. germ. Diederich.
|
JG |
Dierens |
Diren: Patr. < Dierin, vleivorm van Germ. VN Die(de)rik. 1224 Dirini presbiteri, Zwg. (DEBR. 1980); 1285 Marie Thierins dochter, Bg. (CG); 1403 Dierin Reniyer = 1412 Diederic Renyers, Ktr. (DEBR. 1958); 1390 Andrieu Dierin, Ip. (BEELE); 1398 Jaquemine Dierins, Zwg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Diergarten |
Ndd. FN. PlN: Diergaarde: dierentuin, wildpark. 146 e. Olerik Deergharde, Hb. (NN).
|
FD |
Dierge |
Nom d’origine: Hierges (Ardennes).
|
JG |
Dierge |
PlN Hierges (Ard.).
|
FD |
Dierichs |
zie Diederich(s).
|
FD |
Dierichx |
-ick(s), -ic(k)x, -ieck(x), -iex, -iks, -ikx, zie Diedericx.
|
FD |
Dierick |
-ieck, -yck, au génitif: Dierichs, -icks, -ickx, -icx, -ikx, -yckx. Forme contractée de Diederich.
|
JG |
Dierinck |
-ynck, cf. Dierens.
|
JG |
Dierinck(x) |
-ings, -ynck(x), -ijnck, Dirinck: Patr. Afl. van Germ. VN Diederik. Zie Dierens.
|
FD |
Dierk- |
cf. Dier-.
|
JG |
Dierken(s) |
-es, Diercken(s), Dir(c)ken, Dirkes: Patr. Dim. van Diederik. 1111 S. Thirekini de Treslengim, Desselgem (DEBR. 1980′); 1183 Dirkin de Bazhcevelde (GN); 1301 Willem Dijrkine, IJzendijke (LIND.); 1402 eenen Dierkin den Telre = 1422 Dierlay de Telre, Ktr. (DEBR. 1958); 1398 Lijskin Dierkins, Machelen (DEBR. 1970). Jongere afl.: 1624 Jan Dircken (zoon van) Dirck Jan den Boer, Goirle (MNT446).
|
FD |
Dierks |
Dier(c)k(x), -ex, -cks, -(k)x, Diers, Dyrks, Dir(c)x, Dircks(z), Oir(c)kx, Dirk(e)s, Derks, Der(c)kx, Derx, Diec(kx), Dick(e), Dik(ke), Dic(k)s, Di(ck)x,Ticx, Dijke, Dyke, Dijks, Dijck, Dyc, Dyck(e): Patr. Dierks < Dieriks < Diederiks. Dikke, Dicke, Dijke enz; (en gen. op -s) zijn bakervormen van Diederik. 1202-izDickelin = Dierkelin, Cent (GN); 1575 Laureyns Dicx, Zuienkerke (PARM.). – Lit.: J. M. VAN WINTER, Nfe. 1981,59-74.
|
FD |
Dierlamm: |
PlN Dirlammen (HS).
|
FD |
Dierman(s |
Dieremans: Patr. Vleivorm van Germ. VN Die(de)rik. 1275 Dierman van Zevencote, Bg. (CG); 1340 Everdei Dierman, Saaftinge (DEBR. 1999)-
|
FD |
Dierold: |
Patr. Germ. VN diur-wald ‘dierbaar-heerser’: Deorwaldus, Deroldus (MORLETI).
|
FD |
Dierssen(s) |
zie Dirksen.
|
FD |
Dieryck(x) |
cf. Dierick(x).
|
JG |
Dieryck(x) |
-ijck(x), -yc(x), zie Diedericx.
|
FD |
Dieryck(x)visschers |
Dierijckxvisschers: Dubbele FN. Patr. Dierik+BerN Visser.
|
FD |
Dierynck(x) |
zie Dierinck(x).
|
FD |
Diesbeck |
-becq: PlN in Huizingen (VB): Diesbeek.
|
FD |
Diesbeck |
Diesbecq. Nom d’origine: Diesbeek, à Huizingen (BrFl).
|
JG |
Dieschb(o)urg |
Wellicht de PlN Diersburg (BW).
|
FD |
Dieschbourg |
Proven. Duisburg (Loc.). N° 77. Diest. Proven. Loc.
|
EV |
Diespallier |
zie Spallier.
|
FD |
Diessen, van |
(van) Diesen: PlN Diesen (NB).
|
FD |
Diest |
Nom d’origine : Diest (BrFl).
|
JG |
Diest, (van) |
Dist, van Dist(e), van Distel, van Dest, van Dists, (van) Disse: PlN Diest (VB). 1328 Arnoud van Diest, Ip. (BEELE). Vgl. Di(e)stelmans, Dediest.
|
FD |
Diesveld |
PlN Diestveld in Kessel-Lo (VB), Vliermaal (L) (ZLP).
|
FD |
Diet |
Comme NF liégeois, surnom: w. Die ‘Dieu’, cf. Dieu (ci-dessous); ou bien, en région germanophone, hypocor. de Dieterich (Vincent 61).
|
JG |
Diet |
Dhie(d)t, D’Hie(d)t, D’Hyedt, Didt, Dits, Thiets: Patr. Korte vorm van een Diet-naam, zoals Diederik. 136 e. Lambertus filius Died de Lovanio (HM). Zie ook Dietz.
|
FD |
Diet(en)s |
V. THEUD. N° 125.
|
EV |
Dietens |
Patr. Vleivorm van VN Diederik. Vgl. Diet, Diddens.
|
FD |
Dieter(mann) |
Tieter, Dietert, Dittert, Dietjer: Patr. D. FN Germ. VN theud-hari ‘volk-leger’: Thietherus (MORLET I). 1584 Hans Dietermans, Aw. (AB).
|
FD |
D’Ietere |
Dieteren, d’Ieteren, Deiteren, Diederen, Didderen, Dederen: 1. PlN Dieteren in Susteren (NL). De vormen met d o.i.v. Diederik of door Limburgse klinkerverzachting. Zie Van Dieteren. Zie ook Par. 1999,347-378,402-421. – 2. PlN Itteren (NL), Opitter (L) of Itter (WB). 1544 Jean d’Ittre, Bs.; 1508 Pierre de Itteren, Luik (ISC).
|
FD |
Dieteren |
d’Iet-, Dederen. Nom d’origine: Die-teren, à Susteren (Limbourg holl.).
|
JG |
d-Ieteren |
Proven. Loc. hol. Itteren, Anc. seigneur, holl. Synon. : De Dieteren et D(i)ederen.
|
EV |
Dieteren, van |
PlN Dieteren (NL). 1263 Winricus de Dytere, Mtr. (CVD); 1280 Goswin sheren sone van Diteren, L (OGO); 1369 Goyswijn van Dyeteren, St.-Tr.(GHIJSEN).
|
FD |
Diethelm |
Dietrich, Dietz. V. THEUD (Theud et Deuz). N° 125, 126.
|
EV |
Dietl |
Patr. Zuidd. dim., var. van Dietle. Dim. van een Diet-naam, zoals Dietrich.
|
FD |
Dietrich |
Forme all. de Diederich.
|
JG |
Dietrich(s) |
zie Diederich(s).
|
FD |
Dietvoort, van |
Dietvors(t), zie van Dievoort.
|
FD |
Dietvorst |
Proven. ,,Gué public » (Altéré de Dietvoorts). V. Ditvoorts. Nos 230, 231.
|
EV |
Dietz |
Diez, Dits. Hypocor. ail. de Dietrich (au génitif).
|
JG |
Dietz(e) |
Dietsch(e), Ditz, Tietz(e), Titz(e), Tits, Tittes: Patr. Vleivorm op -so van Germ. VN Diederik. Tedso (MORLET I). 1350 Albrecht Dietz, Bissingen (BRECH.); 1536 Herman Tits, Eller (Bonn)-Aw. (AP).
|
FD |
Dieu |
(NF surtout fréquent en Hainaut), Dieux. 1267 «li feme Dieu» CensHerchies, 1286 «Li Dieus» CartMons, 1316 «Rogier le Dieu» TestTournai, 1422 «Mahiu le Dieu» Comptes-Mons, 1480 «Linar Dieu» Liège, 1602-3 «Jacques Dieu» TerriersNamur; fr. Dieu, qui peut être de motivations diverses, par ex. surnom d’homme ressemblant à l’image traditionnelle de Dieu, d’acteur jouant le rôle de Dieu dans les Mystères médiévaux, éventuellement de personne orgueilleuse (cf. Dauzat 202); cf. aussi Diu, p.-ê. aussi Diet. – Parfois aussi nom d’enseigne: 1506 «Henry Lambe-chon de Dieu damour bresseur» AnthrLiège. –Cf. également 1289 «Dieuamie» CensNamur.
|
JG |
Dieu |
Proven. 1. Dieu (plus. L.D.). N° 229. — 2. Thieu (Loc).
|
EV |
Dieu, |
Ledieu, Dieux, Dedieu, Ledeux: Fr. Dieu: god. BN voor een hoogmoedige? Vertaling van Germ. god-naam? Of korte vorm van een VN aïs Dieudonné of Dieuaide (MORLET II)? 1301 daer die fillen Dieus up wonen; 1298 Emlote Petit Dieu, Bg. (VERKEST); 1340 Colart Dieu, Senlis (MORLET); 1541 Jacques le Dieu, H (ARNOULD 1956).
|
FD |
Dieuaide: |
1. BN naar de zegswijze: (que) Dieu aide: moge God helpen. Vgl. Helfgott. 1206 Jehan dieu aïst (J.G.). – 2. Patr. Lat. VN Deusadjuva (MORLET II). Vgl. Gotthelf.
|
FD |
Dieudonné |
D- dit Servais. Dieudonné, prénom « théophore », forme fr. du lat. Deodatus (à valeur mystique).
|
JG |
Dieudonné |
de Dieudonné, Dondonné: 1. VN Dieudonné, Noordfr. tegenhanger van Zuidfr. Déodat < Lat. Deodatus ‘door God geschonken’ (V.D.SCHAAR). 1295 Johanni Dieudonei, Kales (GYSS. 1963). – 2. PlN Dieudonné (Oise).
|
FD |
Dieudonné |
N. de bapt. d’orig. latine. N° 107.
|
EV |
Dieumar |
Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Diemer: Deomarus (MORLET I).
|
FD |
Dieupart |
cf. Diépart.
|
JG |
Dieupart |
Diepart, Diépart: PlN Dieu-Part in Aywaille (LU). – Lit.: F. DEBRABANDERE, KCTD 1997.225-230.
|
FD |
Dieusa(e)rt |
-aerd, Dieussa(e)rt: Afl. van Dieu: God, met bewaarde s < Lat. Deus. Vgl. Fr. Bondieusard, Bondieuserie. BN voor een kwezel. 1360 lehan Dieusaert, Niepkerke (RPN); ±1570 Galien Dieussaert, Bg. (CDT174).
|
FD |
Dieusa(e)rt |
Proven. Thiessart, (Dép. Rœulx).
|
EV |
Dieusart |
-aert. 1360 «lehan Dieusaert» Niepkerke, 1608 «Abraham Dieusart» Gand; p.-ê. surnom de béguine, de bigote: dérivé en -art de Dieu avec maintien du s de lat. Deus [FD]?
|
JG |
Dieusette |
Dieusette dit Jeusette. Sobriquet d’après la formule stéréotypée Que Dieu vous aide! , cf. 1206 «Jehan dieu a’ïst» (Dauzat 202); la finale -ette serait analogique des nombreux dérivés en -ette. Cf. aussi Jeusette.
|
JG |
Dieusette |
zie Josset.
|
FD |
Dieux |
cf. Dieu.
|
JG |
Dieval |
Nom d’origine: Diéval (PdC).
|
JG |
Dieval |
PlN Diéval (PdC).
|
FD |
Dievart |
zie Diewart.
|
FD |
Dievel, den |
BN. Mnl. dievel: duivel. De BN kan gegeven zijn aan een duivel van een kerel, aan iemand die de roi van duivel in wagen- of mysteriespel speelde of naar de huisnaam. Vgl. Ndd./ Dûwel, Dûvel, Dubel, Fr. Le Dyable, Le Diale. 1281 Gerardus dictus Dievel, Avelgem (HAES.); 1378 Balduino Dievel, Hontenisse (DEBR. 1999).
|
FD |
Dievel, van |
van Divel,van Dieven, Divels, Divens, Diefels, Diffels, Diffens, Verdievel: PlN Divelt (…).
|
FD |
Dievoort, van |
van Dievort, van Dietvoort, van Di(e)voet, Divoort, Ditvoorts, Dietvors(t): PlN Dietvoort in Breda: 1447 die hoeve te Dietvoort (med. K. Leenders, Den Haag). 1418 Peter van Dietvoirt, Lier (FRANS); 156 e. Hendrick Verdievoert, Vorst (HERMANS); 1539 Peter Dievort, Deurne-Aw. (AP).
|
FD |
Diewart |
cf. Dielwart.
|
JG |
Diewart |
Dievart: Patr. Germ. VN theud-ward ‘volk-bewaarder’: Teudoardus, Theuuardus (MORLET I)
|
FD |
Diez |
1. Sp. Patr. Diez van VN Diego. – 2. Var. van Dietz?
|
FD |
Diez |
cf. Dietz.
|
JG |
Diffels |
Diffens, zie van Dievel.
|
FD |
Differdange |
Differding. Nom d’origine: Differdingen, fr. Differdange (G.-D. Lux.).
|
JG |
Differding |
Differdange: PlN Differdingen (GH).
|
FD |
Differding |
Proven. Differt (Dép. Messancy).
|
EV |
Difficile |
Surnom: fr. difficile; comp. Mallésié.
|
JG |
Diffouw |
zie Defau.
|
FD |
Diffrand |
V. THEUD (Theu). N° 125, 126.
|
EV |
Diffrang |
Var. van Dufrane.
|
FD |
Digem, van |
zie van Dieghem.
|
FD |
Digenen, van |
zie van Dingenen.
|
FD |
Digeon |
V. Dijon.
|
EV |
Digeon |
zie Dijon.
|
FD |
Diggele, van |
zie van Dickel(en).
|
FD |
Diggelman |
Afl. van Van Diggele.
|
FD |
Dighaie |
Dighaye. Sans doute corresp. w. de Degée; nom d’origine: Gée, w. è djèye, à Ti-hange (Lg).
|
JG |
Dighaye |
Proven. : Di Haye, ,,Du bosquet ». N08 89, 209, 24l.
|
EV |
Dighaye, |
-aie, zie Degay(e).
|
FD |
Dighille |
V. THEUD (Theuc). Nos 215, 126.
|
EV |
Dighnee |
zie Dejeneffe.
|
FD |
Digiacomo |
Patr. It. VN Giacomo=Jacobus/ Jacomus.
|
FD |
Digna |
Digne. 1593 «Digna fille de Hubert Oems» Liège; hypocor. du prénom fém. Dym-phna (cf. Naamkunde 4, 1972, 50).
|
JG |
Digna |
Metr. Wellicht = Dymphna (Nk. 1972,50). 1593 Digna fille de Hubert Oems, Luik (J.G.).
|
FD |
Digna |
V. Dinoy. Prov. Di Hena (Dép. Awirs, Héron etc.). N° 209
|
EV |
Dignant |
zie Guinand.
|
FD |
D’Ignazio |
Patr. It. VN Ignazio = Ignatius.
|
FD |
Dignef |
-eff, Digneffe, Dighneef. Nom d’origine: Jeneffe, w. gn’gnèfe (arc. Waremme), Jeneffe-en-Condroz, w. gn’gnèfe également (arr. Dinant).
|
JG |
Dignef(fe) |
-ief, zie Dejeneffe.
|
FD |
di–Gnef(fe) |
Proven. Di Jeneffe (Loc.). N08 50, 209.
|
EV |
d-Ignei |
Proven. De Xhignesse (Dép. Hamoir). Nos 50, 209
|
EV |
Dijck |
Dyck. Nom d’origine: moy. néerl. dijc ‘digue’, cf. Van Dijck, etc.
|
JG |
Dijckmans |
Dijkm-. Génitif de moy. néerl. dijc ‘digue’ + man ‘homme’ (ouvrier travaillant aux digues).
|
JG |
Dijeux |
Var. de Dujeu(x) ou de forme w. de Diseur?
|
JG |
Dijeux |
zie Dujeux.
|
FD |
Dijk, (van (den)) |
van (den) Dyk, van Dijke, van Dyc, van (den) Dijck(e), Dijck, Dijks, van (den) Dyck(e), Dyck(e), van (den) Deyck, Deyck, van Deijk, van Deyk, van Dicke, Wanduicq, Tendyck: Verspreide PlN Dijk, ten Dijke. 1374 Willem van den Dike, Ip. (BEELE); 1398 Katheline van den Dike, Ktr. (DEBR. 1970); 1417 N. van den Dyke opten Swerten Dyc, Lillo (ROEL. 1951,23).
|
FD |
Dijke |
Dijks, Dijck, Dyc, Dyck(e), Dyke: i. Pair. Var. van Dick(e), Dicks = Dierks. – 2. Korte vormen van Van Dijke. –
|
FD |
Dijker(s) |
Dyker(s), de Dijcker, de Dycker, de Dey(c)ker, Deijkers, de Dicker, Dyckers, Dieker, Dicker(s), Dikker(s): BerN van de dijker, dijkwerker. 1269 Clais Dykre, Bg. (CG); 1281 Johannes Dicre, Temse (HAES.).
|
FD |
Dijkhof(f) |
Dyckhof(f): PlN Dijkhof: hoeve bij een dijk, b.v. in Overpelt (JVO).
|
FD |
Dijkhuis |
-huizen: PlN Dijkhuis: huis op een dijk. Dijkhuizen (G). 1282 Nicholaus de Dichus, A (OARI); 1492 Helmericus Dijchuysen, Bremensis dyoc.; 1505 Hermannus de Dichuysen, Traj. d. (MUL III).
|
FD |
Dijkman(s) |
zie Dyckmans.
|
FD |
Dijks |
zie Dijke.
|
FD |
Dijksen |
Dickschen, Dickson: Patr. Zoon van Dick, Dierk, Diederik.
|
FD |
Dijkshoorn |
zie van Dixhoorn.
|
FD |
Dijkslag |
Het deel van een dijk dat in het oude stelsel van Verdijkslaging’ of Verhoefslaging’ een dijkplichtige te onderhouden had (MWXI).
|
FD |
Dijkwel |
PlN in Kapelle (Z): kolk door een dijkbreuk ontstaan(MWXI).
|
FD |
Dijlgat |
zie Delgat(te).
|
FD |
Dijon |
Digeon: PlN Dijon in Bourgondië. Maar de tak van de familie Dijon uit Hoei stamt van Digeon in Morvillers-St-Saturnin (Somme) (HERB.).
|
FD |
Dijon |
Nom d’origine : Dijon (Côte d’Or) ou Di-geon (Somme) [la branche hutoise est originaire de Digeon, à Morvillers-St-Saturnin (Somme)].
|
JG |
Dijon |
Proven. Dion (Loc. belge) ou Dijon (ville fr.). Synon. : Digeon.
|
EV |
Dijsselbloem |
zie Distelblom.
|
FD |
Dijsseldonk, van |
zie van Desteldonk.
|
FD |
Dijstelbloem |
zie Distelblom.
|
FD |
Dik(ke) |
zie Dierks.
|
FD |
Dikkelen, van |
zie van Dickel(en).
|
FD |
Dikker(s) |
zie Dijker(s).
|
FD |
Dil- |
-is, Dill- -e(s), -en(s), -ies. V. THEUD (Theu). N08 125, 126.
|
EV |
Dil(l)ard |
Dilla, Dillaerts, Deliaert, Délia, D’Elia: De li-spelling wijst op gemouilleerde 1. Wellicht verkorting van Fr. FN Odillard (DNF); de Germ. VN Odil(h)ardus, Odilhart (MORLET I).
|
FD |
Dil(l)ewijns |
-yns, Diellewijns, -yns, Dellewyns, van Dillewijn: Patr. Ndl. adaptatie van Fr. FN Gillouin, dim. van Gillou, Rom. vorm van Germ. VN gisil-wulf: Gislulfus (MORLET I). Vooig/d, vgl. Gielis/Dielis, Dellemijn. 1718 Dillewijns, Mech. (MERTENS).
|
FD |
Dilard |
zie Dillard.
|
FD |
Dilbeck |
-eek. 1270-71 «Jehans de Dilebeke» ChartesFlandre; nom d’origine: Dilbeek (BrFl).
|
JG |
Dilbeck |
Kan theoretisch op de PlN Dilbeekslaan, maar is ongetwijfeld een spelling voor Delbeck.
|
FD |
Dilbeek, (van) |
PlN Dilbeek (VB). 1370 Margaretade Dielbeke, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Dilberche |
Nom d’origine: Dillberg, à Belle-vaux-Ligneuville (Lg), etc.
|
JG |
Dilberghe |
zie Delberghe.
|
FD |
Dildick |
zie Deldycke.
|
FD |
Dilemon |
Var. de Dieleman?
|
JG |
Dilen |
cf. Dielen.
|
JG |
Dilen(s) |
zie Dielis(sen), Dilie(n).
|
FD |
Diles |
cf. Dielis.
|
JG |
Dilewijns |
zie Dillewijns.
|
FD |
Dilger |
Metr. D. afl. van Germ. VN Odilia. 1456 Mathis Dilger, Tübingen (DN).
|
FD |
Dilie(n) |
Dillie(n), Dilleens, Dille(n)(s), Dillies, Deelen, Delen(s), Dilen(s), Dielen(s), Delie(n), Deliens, Deliën, de Lie, Delye, Déliens: Metr. Korte vorm van HN Odilia, Lat. voor Germ. Odela: ôthala Vaderlijk erfgoed, bezit’. 136 e. Odilia, Har., contra Odilien (GN); 1368 Willelmi Delyen, Den Bosch (HB 444); 1394 Peeter Deliën, Lier (FRANS); 1428 Peter Dylien = 1420 Peter Dillen, Ht. (A.GHIJSEN).
|
FD |
Dilien |
cf. Diel-, Dielie; cf. aussi De Lie et De-lien(s).
|
JG |
Dilien |
-ens, cf. Dielen(s).
|
JG |
Dilis(sen) |
zie Dielis(sen).
|
FD |
Dilissen |
cf. Dielis.
|
JG |
Dilkens |
zie Dieltjens.
|
FD |
Dille |
zie Dielis(sen), Dilien.
|
FD |
Dille(n), van |
Dill bij Koblenz : 1107 Dille?
|
FD |
Dilleens |
zie Dilien.
|
FD |
Dillemans |
cf. Dieleman(s).
|
JG |
Dillemans |
zie Dielman(s).
|
FD |
Dillen(s) |
zie Dielis(sen), Dilien.
|
FD |
Dillenb(o)urg |
Dillembourg: PlN Dillenburg (HS).
|
FD |
Dillenburg |
-bourg, Dillembourg. Nom d’origine: Dillburg, à Bellevaux (Lg), etc.
|
JG |
Dilles |
Dillis, cf. Dielis.
|
JG |
Dilles(sen) |
zie Dielis(sen).
|
FD |
Dilli(e)s |
zie Dielis(sen).
|
FD |
Dillie |
-ies, Dillien, -iën, cf. Dielie.
|
JG |
Dillie(n) |
-iën, zie Dilien.
|
FD |
Dillmann |
cf. Dielmann.
|
JG |
Dillmann |
Patr. D. afl. van Diet-naam. Zie Dielmans 1.
|
FD |
Dilly |
Dhilly: PlN Illy(Ard.).
|
FD |
Dilly |
p.-ê. aussi Dhilly. Nom d’origine : Illy (Ardennes).
|
JG |
Dilman |
zie Dielmans.
|
FD |
Dils |
cf. Diels.
|
JG |
Dils |
zie Dielis(sen).
|
FD |
Dilsen, van |
PlN Dilsen (L). 1346 Johannes van Dilsen ,Mtr. (SKM).
|
FD |
Diltiels |
cf. Dieltiels.
|
JG |
dil–Toer |
Proven. De Latour (Loc. et L.D.). N° 209.
|
EV |
Diltour |
Diltoer, zie Délateur.
|
FD |
Diman |
Adaptatie (H) van De Man.
|
FD |
Dimanche |
1. N. de bapt., Fausse régression de Domange, ,,Dominique ». N° 107. — 2. N. de cire. : Jour de naissance ou de baptême. N° 301.
|
EV |
Dimanche |
1454 «Pirar de Deminche» Fosses-la-ville, 1502 «Lorent Dimenche» Corenne, 1597 «Jacques Dimenche, cuvelier» Bourg-Dinant, 1608 «Dimenche Cachet», 1619 «Dimenche Pernoz» BourgNamur, 1659 «Dimanche » DénSalm ; var. et forme populaire de Démanche, Domenge (= Dominique); dans quelques cas, p.-ê. fr. dimanche (jour de la semaine) comme nom d’enfant trouvé.
|
JG |
Dimanche |
Demanche, Dumancie: 1. BN naar de dagnaam zondag, Fr. Dimanche. Vgl. D.FN Sonntag, Freitag, Sonnabend, Samstag, Montag. 1209 Emme Diemence, Atrecht (NCJ); 1376 Nicholay Dymenche, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Patr. Fr. Démanche < Dominicus. 1359 Dymenge Megey = 1382 Dymenche dit Megey, Luik (AVB); 1400 Dimenche Charles, Tv. (BERDEN). Zie ook Demange.
|
FD |
Dimbiermont |
cf. Damb(i)ermont, Dembier-mont.
|
JG |
Dimbiermont |
zie Dambermont.
|
FD |
Dimblon |
cf. Demblon.
|
JG |
Dimblon |
zie Damblon.
|
FD |
Dimbour |
-ourg, cf. Dembour(g).
|
JG |
Dimbour(g) |
zie Dembourg.
|
FD |
d–Imbourg |
V. Dembourg. N° 209.
|
EV |
Dimde |
PlN Imde in Wolvertem (VB).
|
FD |
Dimiaux |
Dimmiaux: Dim. van Ofr. disme, Fr. dîme: tiend. BerBN van de tiendheffer (HERB.).
|
FD |
di-Miaux |
Proven. 1. Di Myaux (Dial.), ,,De Mignault » (Loc.). N° 209. Synon. : Mignolet. — 2. Dîme (Plus. L.D.), avec suff. région, d’orig.). N° 211.
|
EV |
Dimidschtein |
PlN Diemantstein (BEI).
|
FD |
Dimier |
Nom de profession: anc. fr. dimier ‘collecteur de la dîme’.
|
JG |
Dimitri |
-iadis, -io, -i(o)u, -off, -ow(a), Demitri: Patr./Metr. Russische VN Dimitry naar de Gr. godin van de aarde, Demeter.
|
FD |
Dimmers |
Génitif de l’anthrop. germ. theud-mar, comme le NF ail. Diemar, -er (Forst. 1442)?
|
JG |
Dimmers |
zie Diemer.
|
FD |
Dimmiaux |
À rapprocher p.-ê. de dial. (Valais) dimiaii ‘celui qui lève la dîme’ FEW 3, 24b?
|
JG |
Dimpfel |
Var. van D.FN Dimpel, Dempfle < Ohd. tumphilo, D. Tümpel: waterplas, poel.
|
FD |
Din, van |
FN in H. Dial uitspr. van Van Dun (vgl. H. brin ‘brun’).
|
FD |
Dinaer |
1. Proven. Dinard (Loc. fr.). — 2. Profess. Dienaar, ,,Serviteur ». N° 137.
|
EV |
Dinant |
1275-76 «Jehan Dinans li fèvres» RegTournai, 1294 «Naons de Dinant» Cens-Namur, 14e s. «Henris de Dinant» CensHuy, 1606 «Martin Dynan», «Henry Dynan» BourgDinant, 1629 «Nicolaes de Dinant», 1638 «Philip Dinant» émigrés en Suède; nom d’origine: Dinant (Nr); cf. aussi Van Dionant.
|
JG |
Dinant |
Proven. Loc.
|
EV |
Dinant |
van Dionan(t), van Dianant, -and: PlN Dînant (N): 1015 Dionant (TW). 1254 Henricus de Dynanto (AVB); 1369 Wouter van Dynant, Mech. (V.ING.).
|
FD |
Dinart |
-a(rd), Din(n)aer, Dienaar: 1. PlN Dinard in Bretagne. – 2. Veeleer afl. van Ofr. disner, Fr. dîner: de hoofdmaaltijd gebruiken, eten. Vgl. Disneur. – 3. ook afl. op -in-ard van VN op d; vgl. Dinet.
|
FD |
Dinau |
-aut, -aux. Var. de Denau, Dannau (du thème de Daniel)? Cf. aussi 1495 «Dinart Laf-fmeur» BourgNamur.
|
JG |
Dinau |
Proven. Di Naus. V. Naus.
|
EV |
Dinau(t) |
-aux, zie Daneau.
|
FD |
Dinck |
Dincq, génitif: Dinckx, Dings. Surnom : moy. néerl. dinc, ding(e) ‘procès, cause, affaire’.
|
JG |
d’-Inck |
Proven. Hing (Dép. Aubange).
|
EV |
Dinck(x) |
Dincq, zie Dingen.
|
FD |
Dindal |
cf. Dendal(le).
|
JG |
Dindal(e) |
Dendal. V. Dal.
|
EV |
Dindal(le) |
zie van Daal.
|
FD |
Dindeleux |
1279-80 «Jehennés Dens de Leu» = 1302 «Jehanain Dent de Leu» LoiTournai, 1356-58 «Jehans Dens de Leu» PolyptAth; surnom: w. dinl dfi) leû ‘dent de loup’, aussi w. liég. dint d’leûp ‘ergot de seigle’ FEW 3, 42b, cf. également DicPatRom II. 1, 412-3 (avec carte).
|
JG |
Dindeleux |
W. dint d’ leûp: wolventand. 1279 Jehennés Dens de Leu, Dk. (J.G.).
|
FD |
Dindouve |
cf. Dendooven.
|
JG |
Dindouve |
zie den Dooven.
|
FD |
Dineff |
cf. Deneffe.
|
JG |
Dineff |
zie Dejeneffe.
|
FD |
Diner |
Dîneur. Profess. Diener, ,,Serviteur ». Francisé : Dine(u)r. N03 55, 137. — 2. Car. mor. N. de grand mangeur. N° 273.
|
EV |
Dinet |
Patr. Korte vorm van een dim. op -d-inet, b.v. Audinet, Bernardinet, Gérardinet, Baudinet.
|
FD |
Dineur |
cf. Disneur.
|
JG |
Dineur |
zie Disneur.
|
FD |
Dingelen, van |
zie van Dingenen.
|
FD |
Dingelstadt |
cf. Dengelstadt.
|
JG |
Dingelstadt |
-stedt: D’Ingelstadt: PlN Ingolstadt (BEI), of Dingelstadt (TH) of Dingelstadt (SA).
|
FD |
Dingem |
1433 «Dympna dicta Dinghen» Bois-le-Duc; génitif du prénom fém. Dinge (= Dimpfna); cf. Dingens.
|
JG |
Dingeman |
Dingemans(e): Metr. Afl. van VN Dinge = Dymfna; zie Dingen. 1561 Hans Dignemans, Aw. (AP); 1612 Digman Thielmans, Grote-Brogel (NOUWEN 1958,314).
|
FD |
Dingemans |
1. Profess. Homme d’affaires, plaideur. — 2. Proven. Dingen (Loc. holl.).
|
EV |
Dingemans |
Génitif de moy. néerl. dincman ‘témoin (dans un procès)’.
|
JG |
Dingen |
Dingene(n), Dingena, Ding(en)s, Ding(hs), Dinck(x), Dincq: Metr. Dingene is de volkse vorm van HN Dymfna. Digne = Dympne (TROCH 33). 1430 Dympna dicta Digna = 1433 Dympna dicta Dinghen, Den Bosch (GOR. 50); 1440 Heynric Dinghene, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
Dingenen |
Dingens. Génitifs surcomposés de Dingen, cf. Dingem.
|
JG |
Dingenen, van |
van Dingen, van Digenen, van Dingelen: Kempische PlN Dungenen, Dingenen, afl. van Donk: hoogte in moerassig gebied. 1340 Henr. Enghelberti de Dunghene, Kasterlee; 1394 Alyt van Dunghenen; ±1530 te Dunghenen, Noorderwijk (HELSEN1978,108,147).
|
FD |
d-Ingent |
Proven. Hingeon (Loc.).
|
EV |
Dingis |
cf. Dengis.
|
JG |
Dingis |
Dangis. Nom d’origine: Engis, w. indji (Lg).
|
JG |
Dingis |
zie Dengis.
|
FD |
Dingreville |
D’Egreville, PlN (Seine-et-Marne), met n-epenthesis.
|
FD |
Dings |
cf. Dinck(x).
|
JG |
Dinis(sen) |
zie Denijs.
|
FD |
d-Inja(e)rt |
-Insart, Inzart. Proven. Ansart (Dép. Tintigny). Nos 98, 238.
|
EV |
Dinjar(t) |
-ard, -aert, -eart, zie Dinzart.
|
FD |
Dinjart |
Dinjar, -eart, cf. Dinsart, Dinzart.
|
JG |
Dinjens |
Dienjes: Var. van Dingens < Digne.
|
FD |
Dinkhuijsen |
Wsch. var. van Dijkhuizen.
|
FD |
Dinnaer |
zie Dinart.
|
FD |
d-Inne |
Proven. Isne (Loc.).
|
EV |
Dinnecour |
-coer, Dhinnecour: 1. PlN Ennecourt (Nord). Evtl. Hinacourt (Aisne) of Hennecourt (Vosges). 1724 Jean Dinnecourt, Heule (COUSS.). – 2. Misschien var. van d’Hendecourt.
|
FD |
Dinnewet(h) |
zie Denewet(h).
|
FD |
Dino |
Dinnoo: Grafieë’n voor Dinot of Dinau (zie Daneau) of Dhinaut.
|
FD |
Dino |
Dino(t), Dinnoo: 1. Patr. Korte vorm van vleivorm op -in-onj-in-ot van een VN op d, zoals Bernard, Gérard, Renard (Renardinon, Audinot enz.). Vgl. Dinet, Dinaer. – 2. Fr. dial. dinon, Pic. dinot: kalkoen (HERB.). BN.
|
FD |
Dinoir |
Dinoire. Fausse régression (-eur > -oir) du NF Di(s)neur?
|
JG |
Dinoir(e): |
Dieu nous warde/garde: God beware ons. 1489 Robert Dieunowart (NRO1985,85-89).
|
FD |
Dinon |
1602-3 «Hubert Dinon» TerriersNamur, 1761 «Nicollas Dinont» Ciney; surnom: dial. fr. dinon ‘dindon’ FEW 4, 640a; ou bien aphérèse d’un double dérivé de prénom en -dinon, par ex. Jadinon.
|
JG |
d–Inon |
Proven. Hinon (Dép. Abée).
|
EV |
Dinot |
1694 «Gislain Dinoz» BourgNamur, 1742 «Joseph Dinot notaire», 1819 «Guillaume Dinot» Couvin; surnom: pic. dinot ‘dindon’ FEW 4, 640a; ou bien aphérèse d’un double dérivé en -dinot, par ex. Jadinot.
|
JG |
Dinoys |
Proven. 1. Thinois, ,,De Thines » (Loc.). — 2. Di Henoit (Dép. Vissoul). N° 209.
|
EV |
Dinsart |
Dinzart, w. nam. Dinzart; Dinjart (NF attesté au 18e s. à Aische-en-Refail et Châte-let), Dinjar, -eart. Cf. 17e s. «pachy Dinsar», topon. à Auvelais, 1744 «Dinjart» Aische-en-Refail, 1788 «Dinesart» Biesme, 1791 « Dinjart = Dinjar = Dengar» Châtelet (Genea-Net); NF issus d’une forme altérée (parméta-thèse vocalique?) de Denisart, cf. 1289 «Dine-zars de Semerées » CensNamur.
|
JG |
Dint(h)er, van |
van Dienderen: PlN Dinter (NB). 1374 Roelof van Dénier = R. van Dinter, Bs. (BLO V); 1468 Dieric van Dyntere, G-Mech. (GPM).
|
FD |
Dinzart |
Dinsart, Dinjar(t), -ard, -aert, -eart: PlN met -sart: rode? 176 e. pachy Dinsar, Auvelais; 1788 Dinesart, Biesme (HERB.).
|
FD |
Diodore |
Prénom d’origine grecque Diodore, nom de plusieurs saints des premiers temps du christianisme; p.-ê. nom d’enfant trouvé.
|
JG |
Diodoro |
Diodore: Patr. Gr. HN, zoals Theodorus.
|
FD |
Diolet |
Vgl. 1253 Guillaume Dieulé, St-Q., volgens MORLET < Lat. dolus: smart, verdriet. BN.
|
FD |
Dion |
Dyon(e): 1. PlN Dion (N, WB). – 2. Patr. Var. van Drion. 1580 Johan et Dion… enfans feu Andry Marischal; 1596 Andry Mordant dit Dion (LECHANTEUR).
|
FD |
Dion |
Dyon. 1651 «Jeanne Dion» BourgNamur; généralement nom d’origine: Dion (air. Dinant), le plus vraisemblable, ou Dion-le-Mont, Dion-le-Val (BrW). – Toutefois, on ne peut exclure pour certains de ces NF une autre origine, Dion étant bien attesté comme prénom: 26.10.1580 «Johan et Dion, frères, enfans feu Andry Marischal de Mortier», 15.6.1596 «Andry Mordant dit Dion», 25.2.1609 «Dion de Mortier» (arch. Mortier). La mention de 1596 fait penser à un hypocor. d’André, avec chute de r, donc, le doublet de Drion; la mention suivante paraît en apporter la preuve: 22.10.1638 « Item au prez apellé au ventaz que présentement paye par Sacry de Jullemont et Guilleaume, gendre Dryon dud. Jullemont, cincq sty [w. stis, setiers] speaulte de rente, sçavoir led. Sacry trois sty et led. Dyon deux» [JH, NFw].
|
JG |
Dion |
Proven. Loc.
|
EV |
Dionan(t), van |
zie Dinant.
|
FD |
Dioncq |
Dioncre, Diongre, Dionkre, Dyonc: BN. W. adaptaties van De Jong en De Joncker.
|
FD |
di–Oncre |
-Ongre. Proven. Di Angre (Loc). N° 209.
|
EV |
Diongre |
Dionkre, Dioncq. Romanisations de De Jong et De Jonckheere (= le jeune homme). – Bibliogr. : J. Herbillon, NF Delacre, Diongre, …, VW48, 1974, 175-6.
|
JG |
Dionisius |
-io, Dionis(i), Dionigi, Dionys: Patr. Gr. HN Dionysius. Vgl. Denijs.
|
FD |
Dionys |
Forme néerl. de Dionysius (= Denis).
|
JG |
Dioos |
Zie Joos.
|
FD |
Diop |
zie Job.
|
FD |
Diopere |
zie Dehopré.
|
FD |
Dior |
Nom d’origine: Diors (Indre).
|
JG |
Dior(d) |
PlN Diors (Indre).
|
FD |
Diot |
Pour Morlet 336, aphérèse de Didiot, dimin. de Didier. Toutefois, pour J. Lechan-teur, d’autres suppositions peuvent être faites, comp. Dodion, considéré comme un dér. en -illon de l’anthrop. germ. Dodo, et Dion, ci-dessus [JL, NFw].
|
JG |
Diot |
Wellicht korte vorm van Didiot, vleivorm van Didier (DNF).
|
FD |
Dioxippe |
Patr. Gr. HN.
|
FD |
Dioxippe |
Prénom d’origine grecque Dioxippe.
|
JG |
Dipère |
Verhaspeling (WV) van Diopere; zie Dehopré.
|
FD |
Dir(c)ken |
zie Dierkens.
|
FD |
Dir(ri)x |
zie Diedericx.
|
FD |
Dirck |
génitif: Dircken, Dirckx. Var. de Dierick, de l’anthrop. germ. theod-rik.
|
JG |
Dircks(z) |
Dirc(k)x, zie Dierks.
|
FD |
Dircksens |
zie Dirksen.
|
FD |
Diren |
zie Dierens.
|
FD |
Dirette |
NF attesté à Liège depuis 1690 (GeneaNet), en provenance de Fosses-la-ville (où Evrard Dyret – exerçant le métier de messager – se marie en 1690) et où son nom est orthographié «Dyret» ou «Directe»; on peut supposer que son nom est issu d’un surnom représentant la forme savante direct ‘qui va droit au but’, attestée en fr. depuis le 13e s. FEW 3, 90a.
|
JG |
Diri(c)k(s) |
-ic(k)x, -(e)kx, -icq, -ix, -i(c)que, -i(c)k(en), zie Diedericx.
|
FD |
Dirich |
Dirick, Dirik, Diricq, Diricque (formes francisées); génitif: Diricken, Diriken, Di-ricks, Diriks, Dirickx, Dirix, Dirkes, Dirks, Dirkx, Dirx. 1499 «Piettre Diricque» Terrier-Naast; var. de Dirck, Dierick, de l’anthrop. germ. theod-rik, équivalent de fr. Thierry.
|
JG |
Dirich |
zie Diederich(s).
|
FD |
Dirinck |
zie Dierinck(x).
|
FD |
Diris |
Adaptation romane de Diriks.
|
JG |
Diris |
-ix, zie Diedericx.
|
FD |
Dirkes |
zie Dierkens, Dierks.
|
FD |
Dirks |
Dirkx, zie Dierks.
|
FD |
Dirkse(n) |
Dierck(x)sen(s), -xens, Diercx(s)ens, Dircksens, Dierssen(s): Patr. Zoon van Die(de)rik, Germ. VN. Dirkzwager: Samengestelde FN: VN Dirk + verwantschapsnaam zwager. Vgl. Ndl. FN Dirkmaat en Nevejan. 1545 Dirkzwager, Bleiswijk (PDB).
|
FD |
Dirven |
Génitif du prénom fém. néerl. Dirf, Durf (cf. A. Weijnen, dans Naamkunde, 35, 1959, 38-41).
|
JG |
Dirven |
Metr. Germ. VN Dierwijf. 1248 Dirwif, Schoondijke (GN); 1279 Nycholaum fîlium Dirwiven, Roosendaal; 1279 Direwigis van Berland (V.LOON 40; 1,26); 1358 Duerven f. Willems Pieters, Oostburg (JAM.); 1503 met Adrianen Heinrick Dirven sone, Breda; 1528 Jan Dyrven, Princenhage (MVN1959,38-41); 1612 Lenaart Dirven, Breda-Aw. (AP).
|
FD |
Dirven |
V. Ven.
|
EV |
Dis- |
cf. aussi Des-.
|
JG |
Dis(se)wiscourt |
Disséviscourt, Disiviscour, Dis(e)viscourt, Diviscourt: PlN Séviscourt in Bras (LX).
|
FD |
Dis, van (den) |
PlN? Wsch. BerBN zoals Disch. 1374 van Ruebin van den Dissche = 1396 Robin de le Dische, Ip. (BEELE).
|
FD |
Disbech |
et de Diesbach. Proven. Seigneurerie de Diesbach (près de Thun, Suisse).
|
EV |
Discailles |
zie Delescaille.
|
FD |
Discalcius |
Lat. discalcius, discalceatus: ongeschoeid, blootsvoets. BN voor een ongeschoeide pater? Latinisering wellicht van Berrevoets.
|
FD |
Discalcius |
Latinisation de fr. déchaussé’, cf. Dechaux.
|
JG |
Discart |
(NF borain, attesté au 17e s. à Wasmuel et à Boussu). L’explication de Carnoy par « de l’écart » est sans doute à écarter; p.-ê., avec la préposition, surnom d’ouvrier, d’après pic., borain (ë)scârd ‘ébréchure, petit morceau qui est parti au bord d’un objet’ (Capron-Nisolle, 151).
|
JG |
Discarte |
Disca(rt), zie Decartes.
|
FD |
Discarte |
Var. de Descarte(s).
|
JG |
Disch |
Mnl. disch: tafel, werktafel, armentafel, armbestuur. BerBN voor een timmerman (D. Tischler) of voor een dismeester. 1418 van Lion Dissche = Lyon Disque…straetrover, Ktr. (SR f°48, 58).
|
FD |
d-Isch. |
Proven. Isque (Overijsche, Loc).
|
EV |
Discley |
Disclez. Var. de Descléc.
|
JG |
Disclez |
-ey, zie Desclee.
|
FD |
Disclyn |
zie Desclin.
|
FD |
Discours |
Grafie voor Descours. PlN Les Cours (DNF).
|
FD |
Discours |
Var. de Descours.
|
JG |
Discret |
Ofr. discret: wijs, voorzichtig. BN.
|
FD |
Discret |
Surnom: fr. discret ‘qui a de la discrétion’ (dep. le 12e s.), ‘exact et sans affectation’ FEW 3, 92b.
|
JG |
Discry |
1778 «Martin Discry» Engis; var. de Descry.
|
JG |
Discry |
zie Descry.
|
FD |
di-Scry |
Proven. Scry (Dép. Abée-Scry).
|
EV |
Discy |
Dissy. Var. de Descy, Dessy (= originaire de Scy ou de Sy, à Vieuxville).
|
JG |
Discy |
zie Desy.
|
FD |
di-Scy |
Proven. Loc.
|
EV |
Disdier |
zie Didier.
|
FD |
Diser |
Dizer, Dhyser, Dysers, Dyzers, Deisser: 1. PlN Izel-lès-Equerchin of Izel-les-Hameaux (PdC): 11- 12de. Iser, Yser (TW). 1216 Oda d’Iseria; 1194 Sare d’Iser; 1261 Simons d’Izir, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Isières (H): 1057 Iser. – 3. PlN Izier (LX): 1124 Ysers (TW).
|
FD |
Diserinck |
zie Dyserinck.
|
FD |
Diseur |
1275 «Piéron Diseu» Audenarde, 1381 «le Diseur» = 1399 «Nicholi le Diseur» Cour- trai [FD]; nom de dignité: anc. fr. disor ‘juge, arbitre, héraut’, fr. mod. diseur; cf. Dixheures. – Comp. aussi: 1709 «Servais Disant» Ar-chennes.
|
JG |
Diseur |
Dixheures: BerN van de spreker, redenaar, voordrager. Ofr. diseor. 1275 Piéron Diseu, Oud. (VR 6r°); 1399 Nicholi le Diseur, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Diseur |
Proven. 1. D’seur (Dial.), ,,De là-haut ». — 2. Di Sure, ,,De la région de la Sure » (Riv.).
|
EV |
Diseviscourt |
zie Dissewiscourt.
|
FD |
Disi |
zie Desy, Didier.
|
FD |
Disier |
zie Dizier, Didier.
|
FD |
d-Isier |
Proven. Izier (Loc.).
|
EV |
Disière |
Nom d’origine: II îziêr ‘ (Lx).
|
JG |
Disière |
PlN Izier, W. iziêr (LX).
|
FD |
Disière |
Proven. Disières (Loc.).
|
EV |
Disiviscour |
zie Dissewiscourt.
|
FD |
Diskeuv(r) |
zie Deskeuv(r)e.
|
FD |
Diskeuve |
-euvre, cf. Desl
|
JG |
di-Skeuve |
Proven. Di Skeuv(r)e (Dép. Natoye).
|
EV |
Dislaire |
Peut-être nom d’origine: cf 868 « Slaris » = Leers-et-Fosteau; ou bien forme contractée de Hislaire, var. de Hilaire.
|
JG |
Dislaire |
zie Dysseleer.
|
FD |
Dislère |
Proven. Di Siler(mont), (Dép. Vezin).
|
EV |
Dislins |
cf. Deslins.
|
JG |
Dislins |
zie Deslins.
|
FD |
Disneur |
Dineur, Dyneu: neux» Morlanwelz, If neur» Baileux, 1682 < gnes, 1752 «Pierre Dinc surnom: fr. dîneur ‘con FEW 3, 94b.
|
JG |
Dison |
Dyson, Dizon: PlN Dison (LU). 1308 Henri de Dison,Luik(SLLIII).
|
FD |
Dispa |
Dispas, Dispaux, cf. Despa.
|
JG |
Dispa(s) |
Disp(e)aux, zie Despa.
|
FD |
di–Spa(s) |
Proven. Spa (Loc.). Synon. : Dispeaux (Dial.).
|
EV |
Disper |
zie Desper(t).
|
FD |
Dispersyn |
Nom d’origi Esplechin (Ht) (cf. De B
|
JG |
Dispersyn |
zie Deplechin.
|
FD |
Displaire |
zie Desplaire.
|
FD |
Dispy |
cf. Despy.
|
JG |
Dispy |
zie Despy.
|
FD |
di-Spy |
Proven. Loc.
|
EV |
Diss |
(NF de la région de Seraing). Peut-être NF d’origine étrangère, un tel nom étant attesté au 17e s. dans l’Aveyron (GeneaNet); à moins qu’il ne s’agisse d’une forme assimilée de *Disle.
|
JG |
Dissart |
zie Desart.
|
FD |
Dissaux |
zie Desseaux.
|
FD |
d–Isse |
V. Disch.
|
EV |
Disse, (van) |
zie (van) Diest.
|
FD |
Disseldorf |
Disteldorff : Ontronde vorm van PlN Düsseldorf (NRW). Vgl. Van Disseldorp.
|
FD |
Disseldorp, van |
zie van Dusseldorp.
|
FD |
Disselhof |
D. PlN Disselhoff: distelhof (GOTTSCHALD).
|
FD |
Disselmans |
zie Diestelmans.
|
FD |
Dissenbergen |
D’Isenberge. PlN Izenberge (WV). 1142 Philippe de Isenberga; 1311 Ywain de Ysenberghe, Ip.; 1389 Jacob Disenberghe, Vn.; 1581 Antheunis van Yssenberghe, Ip. (DF VI).
|
FD |
Dissmann |
Afkomstig van Dissen (NS).
|
FD |
Dissouw |
zie Desseaux.
|
FD |
Dissy |
cf. Discy.
|
JG |
Dissy |
zie Desy.
|
FD |
Dist, (van) |
zie van Diest.
|
FD |
di-Stache |
Proven. Di Stecq, Dép. Braine-l’Alleud. — 2. V. Destexhe.
|
EV |
Distat(t)e |
zie Destatte.
|
FD |
Distatte |
Distate, cf. Destatte.
|
JG |
di–Statte |
Dép. Huy.
|
EV |
Distave |
cf. Destave.
|
JG |
Distave |
PlN Stave(N).
|
FD |
di–Stave |
Proven. Loc.
|
EV |
Diste.van |
zie (van) Diest.
|
FD |
Distèche |
Distèque, Distexhe, cf. Destexhe.
|
JG |
Distèche |
zie Destexhe.
|
FD |
Distelblom |
Dijstelbloem, Dijsselbloem: Wellicht huisnaam Distelbloem, zoals in 1695 in Stekene, in 1714 in St.-Niklaas en in 1779 in Nieuwkerken-Waas (JVO). Vgl. D. Bleidistel ‘bloeidistel’, Baudistel, Distel.
|
FD |
Disteldorff |
zie Disseldorf.
|
FD |
Distelle |
Proven. Distel, „Chardon », (L.D.).
|
EV |
Distelmans |
cf. Destelmans.
|
JG |
Distelmans |
zie Diestelmans.
|
FD |
Distels |
BN naar de distel? Vgl. Distelblom.
|
FD |
Distèque |
Distexhe, zie Destexhe.
|
FD |
Dister |
-ers, cf. Dester.
|
JG |
Dister |
zie Destair.
|
FD |
di–Ster |
Proven. Dép. Stavelot, Ans etc.
|
EV |
Distexhe |
cf. Destexhe.
|
JG |
Distrée |
cf. Destrée.
|
JG |
Distrée |
zie Delestrée.
|
FD |
Dists, van |
zie (van) Diest.
|
FD |
Disty |
Nom d’origine: St (Lg).
|
JG |
Disty |
zie Desti.
|
FD |
di-Sty |
Proven. Dép. Donceel.
|
EV |
Disviscourt |
Diswiscourt, zie Dissewiscourt.
|
FD |
Diswiscourt |
Disviscourt, Diviscourt, Disevis-court, Disivis-, Disseviscourt, Dissewiscourt, Disséw-. Nom d’origine: Séviscourt, à Bras-lez-Saint-Hubert (Lx).
|
JG |
Disy |
Dizy. 1294 «Disiers 1600 «Estienne Dizi, Dînant, 1684 «Louis D «Henri Disier» Ciney; sonne: w. (Fronville) D, var. de Didier (É. Legros).
|
JG |
Disy |
zie Desy, Didier.
|
FD |
di–Sy |
Proven. Dép. Vieux-ville.
|
EV |
Ditges |
zie Dittgen.
|
FD |
Dithmar |
Dit(t)mar, Dittmer: Patr. Germ. VN theud-mêr’volk-beroemd’. Vgl. Detmer.
|
FD |
Ditil(l)ieu |
-yeu, zie Tilleul.
|
FD |
Ditilyeu |
Var. (sous une forme wallonne) de Detilleux (= du tilleul).
|
JG |
Ditlefsen |
zie Detlefs.
|
FD |
Ditrie |
zie Detrie.
|
FD |
Dits |
cf. Dietz.
|
JG |
Dits |
V. THEUD (Theud).
|
EV |
Dits |
zie Diet.
|
FD |
Ditte |
dimin. : Dittgen. Hypocor. all. de l’an-throp. germ. theod-rik, cf. Dittrich, Diede-rich.
|
JG |
Ditte(n) |
zie Dieden(s).
|
FD |
Dittel(l)ieu |
zie Tilleul.
|
FD |
Dittert |
zie Dieter(mann).
|
FD |
Dittgen |
Ditges: Patr. Dim. van Germ. diet-naam, zoals Diederik. Vgl. Ndd. Detjen(s).
|
FD |
Dittman(n) |
Patr. Germ. VN theud-man ‘volk-man’: Tietmannus (MORLETI).
|
FD |
Dittmar |
-er, zie Dithmar.
|
FD |
Dittoo |
zie Dutoit.
|
FD |
Dittrich |
Forme all. de Diederich.
|
JG |
Dittrich |
zie Diederich(s).
|
FD |
Dittus |
zie Dictus.
|
FD |
Ditvoorts |
Proven. Died voorde, ,,Gué public ». Synon. : VAN Dievoet. Dietvorst. Divoort.
|
EV |
Ditvoorts |
zie van Dievoort.
|
FD |
Ditz |
zie Dietz(e).
|
FD |
Diu |
1267 «Ermengars H feme Jehan le Diu» CensHerchies, 1365 «Leurent le Diu fruitier» TailleMons, 1444 «Pierard de Dius» Aides-Namur; var. de Dieu. – Cf. aussi 1283 «Jehan de Par diu» [= Depardieu] DettesYpres.
|
JG |
Dive |
Dives, D’Yve. Nom d’origine: Yves (-Gomezée) (Nr).
|
JG |
Dive |
zie D’Yve.
|
FD |
d-Ive |
Proven. Yve-Gomzée (Loc.) ou Hives (Loc.).
|
EV |
Divel, van |
Divels, Divens, zie van Dievel.
|
FD |
Divels |
Surnom: génitif de moy. néerl. duvel, divel ‘diable’.
|
JG |
Diverchin |
zie Deverchin.
|
FD |
Divers |
-erse. Surnom: anc. fr. divers ‘hostile, bizarre’FEW 3, 107a.
|
JG |
Divers(e) |
Diver, Dhyvert: Ofr. divers: vreemd, zonderling, onstandvastig. BN..1383 Henriet Dyvert (MARCHAI). Dives, zie D’Yve.
|
FD |
di-Verse |
Proven. Vresse (Loc.).
|
EV |
Diviscourt |
cf. Diswiscourt.
|
JG |
Diviscourt |
zie Dissewiscourt.
|
FD |
Divoet, van |
zie van Dievoort.
|
FD |
Divoire |
de Voor(t): PlN Yvoir (N). Maar er is ook een FN Devoir < PlN Voir in Tournay (LX). 1719 Joannes Devoir, Villanche LX (MUL VII); 1758 Jacques Divoir; 1770 Dominicq Devoir, Menen; 1724 Jacques de Voire=J. Devoorde, Heule (COUSS.).
|
FD |
d-Ivoire |
Proven. Y voir (Loc.).
|
EV |
Divoort |
V. Ditvoorts.
|
EV |
Divoort |
zie van Dievoort.
|
FD |
Divoy |
1. PlN Ivois, oude naam van Carignan (Ard.). 1153 Johannes de Ivodio; 1280 Jehennès d’Ivois, LX (CAO). – z. PlN Yvoy (Loir-et-Cher), Ivoy (Cher).
|
FD |
Divoy |
w. nam. Dîvwè. 1289 «Wateles d’Ivoix» CartOrval, 1683 «Jenne Divoy» Houdrémont, 1687 «Jean Dyvoit dit Lagrange» NPLouette; nom d’origine: Ivois, anc. nom de Carignan (Ardennes) ou, secondairement, Yvoy, hameau de Maillen (Nr), cf. 1592 «Jehan d’Ivoy dit Pirchon» Crupet, 1697 «Godefroid Divoy» BourgNamur.
|
JG |
Divry |
Nom d’origine: Ivry (Oise, etc.).
|
JG |
Divry |
PlN Ivry (Oise, Seine). 1409 le sire d’Ivery (CCHt).
|
FD |
Diwald |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Diwald |
zie Dewald.
|
FD |
Diwan |
zie Dewasmes.
|
FD |
Dix |
zie Dierks.
|
FD |
Dixheures |
Soit var. (par réinterprétation et remotivation) du NF Diseur, soit réellement fr. dix heures, p.-ê. surnom d’enfant abandonné et retrouvé à cette heure.
|
JG |
Dixheures |
zie Diseur.
|
FD |
Dixhoorn, van |
Dijkshoorn: PlN Dirkshorn (NH); Dijkshorn (FL,GR).
|
FD |
Dixmude, van |
de Dixmude: PlN Diksmuide (WV). 1268 Boidekinus de Dixmude; 1375 Pauwels van Dixmude, Ip. (BEELE).
|
FD |
Dixon |
E. Patr. Dickson, zoon van Dick, bakervorm voor Richard. 1307 Thom Dicson, Douglas (REANEY).
|
FD |
Dizelle |
Nom d’origine: p.-ê. Izel (arr. Virton), mais le NF n’est pas du tout gaumais.
|
JG |
Dizelle |
PlN Izel (zx PdC). Zie Diser 1.
|
FD |
d–Izelle |
Proven. Izel (Loc.).
|
EV |
Dizengremel |
PlN Yzengremer (Somme).
|
FD |
Dizer |
zie Diser.
|
FD |
Dizier |
Disier: 1. D’Izier. PlN Izier (LX). 1124 Everardo de Yseres, Stavelot (ASM). – 2. PlN Isières (H): 1057 Iser (TW). 1275 Sébile d’Isier, Papegem; 1275 li rente d’Ysier; d’Ysier=le vile d’Yser, Isières (VR I45v°,i5or°-i57v0). Zie ook Diser. – 3. Zie Didier.
|
FD |
Dizier |
-iez. 1748 «Guilleaume Dizier» Fron-ville; nom d’origine: Izier (arr. Marche), plutôt que var. de Didier (cf. BTD 27, 1953, 133), cf. aussi Disy, Dizy.
|
JG |
d–Izier |
Proven. Loc.
|
EV |
Dizon |
zie Dison.
|
FD |
Dizy |
cf. Disy.
|
JG |
Dizy |
zie Desy, Didier.
|
FD |
D’Jong |
zie de Jong(e).
|
FD |
D’Joos |
D’Joss. Article néerl. de + Joos (Vincent 32).
|
JG |
D’Joos |
ziejoos.
|
FD |
D’Kindt |
zie Kint(s).
|
FD |
Dnissen |
zie Denijs.
|
FD |
d-Oat |
V. Doha,
|
EV |
Dobbe |
Dobbé: Patr. Friese VN Dobbo, bakernaam < Dodbald of Dodberht (LIND.). Wellicht veeleer bakervorm van Robert zoals E. Dobbs.
|
FD |
Dobbel |
Doubel, au génitif: Dobbels, Doubels. Surnom: moy. néerl. dobbel, dubbel ‘double, faux’. Comp. Ledouble.
|
JG |
Dobbel- |
-aere, -eer, -eire, Dobbels, Dobbelsteen. ,,Le joueur (de dés) », ,,Le jeu de dés ». N. de joueur.
|
EV |
Dobbelaar, (de) |
-aer(e), -eer(e), -er, Dobbelare, -eir(e), -aire, -eer(s), Doblaerre: BN van de dobbelaar, de speler van het dobbelspel; of BerN van de maker van dobbelstenen. Vgl. Teirlinck. 1302 Henrici dicti Dobbelare, Goetsenhoven (AOTII); 1340 Everdei de Dobbelare, Saaftinge (DEBR. 1999); 1398 Jan le Dobbeleere, Bellegem (DEBR. 1970). Dobbelmann, Doubleman: Idem aïs De Dobbelaar.
|
FD |
Dobbelaere |
-eer, -eir, Doblelaer. 1194«Ro-dulphi dobbeler» AbbNinove [BR] ; surnom: moy. néerl. dobbelare, -ère ‘joueur, brelan-dier’.
|
JG |
Dobbels |
Doebbels, Doub(b)e), Doubels: 1. Mnl. dobbel: dobbelspel. BN voor de dobbelaar. 1281 Willelmus Dobbel, Ip. (BEELE); 1398 Jan Dobbel, Wielsbeke (DEBR. 1970). – 2. Mnl. bnw. dobbel: dubbel(hartig), vais. BN. 1391 ghegheven Gheeraerd Dobblen; 1425 Jan de Dobble, Ktr. (DEBR. 1958). Vgl. Ledouble.
|
FD |
Dobbelsteen |
-stein(ne), -steyn, Dobelstein, Doberstein, Doblestain(e), -stène, Dobluste(i)ne, -staine, Doublustaine: BerBN voor de maker van dobbelstenen of BN voor de dobbelaar. Vgl. Teirlinck. 1274 G. Dobbelstain, Mtr. (AAV); 1403 Johannis Dobbelsteynmakere, St.-Tr. (GHYSEN); 1429 Gilles Dobbelsteyne, Luik (ISC).
|
FD |
Dobbelsteen |
-stein, -steyn. Surnom: moy. néerl. dobbelsteen ‘dé (à jouer)’.
|
JG |
Dobbeni(e) |
-ini,-onie, zie Daubigny.
|
FD |
d–Obbeni(e) |
-Obbini. Proven. Obingis, anc. N. d’Aubange (Loc.).
|
EV |
Dobbertin |
D’Aubertin. Patr. Vleivorm van Germ. VNAubert, Albert.
|
FD |
Dobbs |
Dobson: Patr. Zoon van Dobbe, bakervorm van Robert. 1297 Richardus filius Dobbe = Richard Dobbe, Cornwall; 1307 Dobbe de Whitemore = Robert de Whitemore, Stafford (REANEY); 1511 Cornélius filius Walteri Dobzon, A’dam (MULIII); ±1570 Pierre Cornelis Dobbeszone, A’dam (CDT175).
|
FD |
Dobchies |
cf. Daubechies.
|
JG |
Dobchies |
zie Daubechies.
|
FD |
Dobelstein |
Doberstein, zie Dobbelsteen.
|
FD |
Dobie |
Doby: 1. PlN Obies (Nord). 1377 Gerardo d’Obies, Aat (CCHt); 1448 Jehanne Dobis, Dk. (TTT). – 2. Evtl. PlN Auby (Nord, LX).
|
FD |
d-Obigie |
Proven. Obigies (Loc.).
|
EV |
Dobigies |
Nom d’origine: Obigies (Ht).
|
JG |
Dobigies |
PlN Obigies (H). 1295 Jehans Dobisies, Dk. (TdT).
|
FD |
Doblaerre |
zie de Dobbelaar.
|
FD |
Doblelaer |
cf. Dobbelaere.
|
JG |
Doblestain |
-staine, -stène, Doblusteine, Donblusteine, -aine. Var. de Dobbelsteen; aussi nom d’origine: Dobbelstein, topon. à Bombaye (Lg).
|
JG |
Doblestain(e) |
-stêne, zie Dobbelsteen.
|
FD |
Doblez |
zie Doublet.
|
FD |
Dobluste(i)ne |
-aine, zie Dobbelsteen.
|
FD |
d-Obly |
Proven. Au Plis (Dép. Anvaing).
|
EV |
Dobmaier |
Dupmeier, Do(h)meier: D. FN, ook Do(h)mmeier. De meier of boer die de grond van een dom/kerk bewerkt.
|
FD |
Dobos |
Nom d’origine: d’AuBos(=d’AuBois), cf. Daubois.
|
JG |
Dobos(ch) |
Dobo, zie Dubos.
|
FD |
Dobourg |
Nom d’origine: Obourg (Ht).
|
JG |
Dobrange |
cf. Dombrange.
|
JG |
Dobrange |
zie Dombrange.
|
FD |
Dobrecourt |
PlN Aubercourt (Somme).
|
FD |
Dobremé |
Nom d’origine: Aubremé, à Grand-Rosière (BrW).
|
JG |
Dobretne(tz) |
zie Daubremé.
|
FD |
Dobry |
D’Obry: Patr. Zie Aubry.
|
FD |
Dobson |
zie Dobbs.
|
FD |
Doby |
zie Dobie.
|
FD |
Doc(k)x |
V. THEUD (Theuc).
|
EV |
Doccio(t) |
zie Deleclos.
|
FD |
Dochain |
d’Ochain, Dochen, Dochin, Ochin: PlN Ochain in Clavier (LU). 1184 Winandi de Oscem, Gerpinnes; 1246 Walteri de Oissein, Luik (SLL).
|
FD |
Dochain |
-en, -in. 1602-3 «Jean Dochain» Ter-riersNamur; nom d’origine: Ochain, à Clavier (Lg).
|
JG |
d-Ochain |
-Ochen. Proven. Ochain, (Dép. Clavier-lez-Nandrin).
|
EV |
Dochesne |
Nom d’origine: d’Au Chêne (topon. fréquent).
|
JG |
Dochet |
-ez, zie Doucet.
|
FD |
Dochez |
Dochy. V. THEUD (Theuc).
|
EV |
Dochez |
Var. de Doucet?
|
JG |
Dochier |
-ière: Hypercorrect voor Dockier, -ière?
|
FD |
Dochière |
Nom d’origine: Les Ochires, à Haut-Pays (Lx)?
|
JG |
Dochy |
(NF de l’ouest du Hainaut). Nom d’origine: sans doute Auchy-au-Bois, Auchy-lès-Hesdin ou Auchy-les-Mines (PdC), Auchy-lès-Orchies (Nord), etc. [MH].
|
JG |
Dochy |
zie Dauchy, Douchy.
|
FD |
d–Ochy |
Proven. 1. Auchies (Dép. Marcinelle). — 2. Auchis (Dép. Gilly).
|
EV |
Dock |
Docq, zie Docx.
|
FD |
Dock |
Docq. 1615 «Arnould Docq», 1692 «Antoine Docque» BourgNamur; soit surnom: w. dok ‘adroit, subtil’ FEW 15/2, 64b, soit no» d’origine : Docq, à Tongrinne (Ht). – En pays flamand: 1293 «Araout Docke» Hulst, que Carnoy 65 glose par Dodico, dérivé de Dodo, serait plutôt, vu le génitif Dockx, le moy, néerl. doc, docke ‘bloc, chantier pour bateaux’, aussi nom de diverses plantes [FD].
|
JG |
Dockens |
Patr. Afl. van een bakernaam. Zie Docx.
|
FD |
Docker(s) |
Patr. Germ. VN Dodger.
|
FD |
Dockers |
1. Profess. Dokker. — 2. V. THEUD (Theuc).
|
EV |
d–Ocki(e)r |
V. Docquier.
|
EV |
Dockier |
-ière, Docquier, -ière, -iert, -iez, -ir, Dokier, Dokir, Doquire. 1242-45 «Jacques d’Okieres», ±1410 «Jean d’Ockier» ÉchHuy, 1544 «Thirion Docquier» DénStavelotMy. 1546 «Etienne Dockier» Cerfontaine, 1616 «Pasquier Docquiere», «Claude Docquier» PrincipChimay, 1624 «Guillaume Docquier» émigré en Suède; nom d’origine: Ocquier,w. Okîr (Lg) ou Ocquière, à Chaumont-Gistoux (BrW); cf. aussi Dochière.
|
JG |
Dockier(e) |
-ière, -ir, zie Docquier(t).
|
FD |
Dockx |
Docq, zie Docx.
|
FD |
Dockx |
Docx, Dox. Génitif de Dock (néerl.).
|
JG |
Doclo(t) |
zie Deleclos.
|
FD |
Doclot |
1. V. Duculot. — 2. V. THEUD (Theuc).
|
EV |
Doclot |
Nom d’origine: d’Au Clos (= de l’enclos)?
|
JG |
Docq |
1. Proven. Dép. Tongrinnes. — 2. V. THEUD (Theuc).
|
EV |
Docq |
cf. Dock.
|
JG |
Docq |
cf. Dockx.
|
JG |
Docquegnies |
(NF de la région de Dour et de Mons). Probabl. nom d’origine, qui ne semble pas être Hocquigny (Manche), car le NF n’est pas du tout français; p.-ê. d’après la forme wallonne d’Ottignies, w. Ok’gni (EDTW 106) [MH], mais cette forme dialectale semble récente (la forme archaïque étant Otch ‘ni).
|
JG |
Docquegnies: |
PlN Hacquegnies (H). Evtl. Hocquigny (Manche).
|
FD |
Docquez |
1609 «Jacques Docquet» Bourg -Namur, 1609 «Docquet» ComptesNivelles; p.-è. simple graphie négligée de Docquiez; sinon surnom, cf. w. (St-Hubert, Neufchâteau) doquèt ‘bouquet de fleurs’ FEW 3, lllb ou dérivé de pic. doker ‘frapper, heurter’ ibid.
|
JG |
d-Ocqui(e)r |
Proven. Ocquier (Loc).
|
EV |
Docquier |
-ière, -iert, -iez, -ir, cf. Dockier.
|
JG |
Docquier(t) |
d’Ocquier, Docquiez, Docquir(e), Doquire, Dockière, -ier(e), -ir, Doki(e)r: PlN Ocquier (W.oHr) of Ocquière in Chaumont (WB). 1253 Petrus de Okieres; 1275 Filipeaz d’Okieres, Luik (SLL II); 1276 Henris d’Okires, Luik (CVD).
|
FD |
Docquois |
Proven. 1. Daussois (Loc.) — 2. ,,De Docq ». V. Docq.
|
EV |
Docteur |
Doctor, Dottor, Douteur: BerN < Lat. doctor, Ofr. doutor. Vgl. Dokter. 1510 Jacobus Doctor de SanctoPetro(MULIII).
|
FD |
Docteur |
Fr. docteur, d’abord avec le sens de savant, d’érudit (en théologie, en droit), avant d’être titre universitaire (14e s.) et docteur en médecine (fin 15e s.).
|
JG |
Docus |
Aphérèse de Judocus (prénom).
|
JG |
Docus |
Patr. Korte vorm van HN Judocus.
|
FD |
Docx |
Dock(s), Dockx, Docq, Dox, Doek: Patr. Bakervorm van Germ. VN Doc(h)o (MORLETI). Friese VN Doeke. Zie Dockens, Dockers. 1239 Monin Doch, Grammene; 12e e. Willelmus Doec, Cent (GN); 1293 Arnout Docke, Hulst Z (DEBR. 1962); 1454 Remeys Dox Henricx Dockx soen, Lier(FRANS).
|
FD |
Dod(g)son |
Patr. Zoon van Dodge, oude E. vorm voor Rodge = Roger. 1385 Robert Dogesson, York (REANEY).
|
FD |
Dodd(s) |
Dodson, Doddema: Patr. Germ. bakernaam Dodo. Vgl. Dodoens, Dodin, Dodelet. 1066 Brictricus filius Doddi, Worcester; 1194 Dodde de Lismanoch, Devonshire (REANEY); 1740-1806 Thomas Dodd, Narborough-Aw. (PDB).
|
FD |
Dodé |
zie Dodet.
|
FD |
Dode(i)gne |
PlN Odeigne (LX).
|
FD |
Dodeigne |
Nom d’origine: Odeigne (Lx).
|
JG |
d-Odeigne |
Proven. Loc.
|
EV |
Dodel- |
-é, -et. V. THEUD (Theud).
|
EV |
Dodelet |
Dodelé, Doud(e)let: Patr. Dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodd. 1211 Michael Scinkel Dodeletus, Ip. (PSM); 1444 Jan Doudelet, Rijsel (PARM.).
|
FD |
Dodemont |
Dodé-, d’Odemont, d’Ode-, Dodimont. ± 1610 «Jean de Odemont» Ri-chelle, 1638 «Jean de Odemont» Visé (FyS), 1692 «Servais Dodemont (orig. de Visé)», 1787 «Urbain Dodemont» BourgeoisLiège; nom d’origine: prob. Wodémont, à Neufchâ-teau-lez-Visé, cf. Le Parchemin n° 327, 162. — Sur cette famille d’origine française, établie à Visé en 1575, cf. C.-J. Dodemont, D’Odemont, famille notable au pays de Liège, Liège, 1937. Dodet. 1544 «Johan Dodet» DénStavelotMy, 1637 «Margueritte Dodet» Nandrin; nom d’origine: Odet, à Bois-et-Borsu (Lg).
|
JG |
d-Odemont |
Proven. 1. Houdemont (Loc.). — 2. Hodimont (Loc.).
|
EV |
Dodémont |
Dodemont, D’Odemont, Dodimont, Daudemont: PlN Houdemont: 1168 Hodemont (Meurthe-et-Moselle). Franse famille die zich in 1575 in Wezet kwam vestigen. 1699 Joannes Thomas Dodemont, Wezet (MUL VII).
|
FD |
Doderay |
zie Daudrez.
|
FD |
Dodergnies |
zie Daudergnies.
|
FD |
Dodet |
Dodé: 1. Patr. Dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodelet. 1248 Dudeit que dist de Villers, ke Dudeis, Chiny (CAO); 1302 Dudet de Linay, Chiny (CAO). – 2. Evtl. PlN Odet in Bois-et-Borsu (LU).
|
FD |
d-Odet |
Proven. Dép. Bois-Borsu.
|
EV |
Dodeur |
Dodeurs. 1756 «Louis Dodeur (orig. de Haneffe)» BourgLiège; nom d’origine: Odeur (Lg) ou flara. Elderen, cf. Genoels-Elderen et ‘s Heeren-Elderen (Lb). Dodimont, cf. Dodemont.
|
JG |
Dodeur |
zie Odeurs.
|
FD |
Dodimont |
zie Dodémont.
|
FD |
Dodin |
Doedijns: Patr. Vleivorm van Germ. bakernaam Dodo. 1180 Dodin Rutra (LEYS1959′); 1321 Dodes li Noirs, Ktr.; 1327 Lem Doedine = Willem Doedin (DEBR. 1971); 1367 Piètre Doedinszone, Ip. (BEELE). Zie ook Dodoens.
|
FD |
Dodinval |
1544 «Johan Dodenvaul», «Johan Jacque Dodenval» DénStavelotMy; nom d’origine: Ondenval, w. ôdinvâ, à Waimes (Lg).
|
JG |
Dodinval |
PlN Ondenval, W. ôdinvâ in Waimes (LU).
|
FD |
Dodion |
Dérivé en -illon de l’anthrop. germ. Dodo (Carnoy91).
|
JG |
Dodion |
Patr. Vleivorm van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodin.
|
FD |
Dodoens |
Dudon: Patr. Dodon, Rom. verbogen vorm van Germ. VN Dodo. Zie Dodin. 1173 Richardus Malus Clericus et filius ejus Dodo; 1187 Dudo abbas de Castellione (CAO); 1252 Dodinus de Scoren = 1271 Dodonus…de Score, Z (V. LOON 40); 1440 Petrus Dodini de Sluysa = 1441 erroné scriptum Dodini loco Dodonis; 1449 Johannes Dodonis alias de Sluysa (MULI); 1546 Rembertus Dodonaeus; 1557 Margareta Dodoens, Mech. (Hand. Kon. Kr. Oudhk. Mech. 1985,125-8).
|
FD |
d-Odogne |
Proven. 1. Odenge (Dép. Orbais). — 2. V. Dohogne (Tohogne).
|
EV |
Dodré |
Nom issu de l’anthrop. germ. Dodrad, dod-rad (Morlet 338).
|
JG |
Dodré |
zie Daudrez.
|
FD |
Dodremont |
Dodré-, Dodri-. 1544 «Jehenne Dodrymont» DénStavelotMy, 1561 «Pierre Dodremon» Bihain, 1656 «Piere Dodrimont» DénMalempré; nom d’origine: Odrimont, à Lierneux (arr. Verviers) ou, secondairement, var. de Dandrimont, comp. 9.10.1726 «Martin Dodrimont dit Orbon» = 25.9.1726 «Martin Dandrimont ou plutôt Martin Orbon comme il s’appelloit dans le temps» Hervé [JL, NFw2].
|
JG |
Dodrimont |
Dodrémont, Dodremont: PlN Odrimont in Lierneux (LU), Jamioulx (H), Ohain (WB). Aangezien het een Luikse FN is, is de PlN in Lierneux aangewezen.
|
FD |
d-Odrimont |
Proven. Hodrimont (Dép. Jamioulx).
|
EV |
Dodson |
zie Dodd(s), Dodgson.
|
FD |
Doebbel(s) |
zie Dobbels.
|
FD |
Doedijns |
zie Dodin.
|
FD |
Doehaerd |
Néerlandisation de Douhard?
|
JG |
Doehaerd |
V. THEUD.
|
EV |
Doehaerd |
zie Douhard.
|
FD |
Doek |
zie Docx.
|
FD |
Doel, van den |
PlN Doel (OV) of een PlN Doel, ten Doele: schietbaan, in Mannekensvere, Oostkerke (DF), St.-Lievens-Esse (OV).
|
FD |
Doelder, de(n) |
Dolder(s): Afl. van ww. doelen: naar een doel schieten. BN voor een lid van een schuttersvereniging. 1423 Jan Doelders, Oostkamp (PARM.); 1555 Pieter de Doeldere, Bg. (SCHOUT.I).
|
FD |
Doelen |
Duelen: Patr. LANGLOIS identificeert Doolin = Doelin = Doon de Maience; KALBOW 52 verklaart Doelin/Doolin aïs vleivorm van Doel < Dodilo, dim. van Germ. bakernaam Dodo. 1398 Gillis Dolin, Menen (DEBR. 1970); 1580 Alet Duelen; 1579 Gijsbrecht Dulen, Bilzen (SCHOE.).
|
FD |
Doelhoffs |
Doelofs, Doolhoff: 1. PlN Doelhof, b.v. in Aw. Hof met de doelen, schuttershof. –2. Volksetymologisch < Germ. VN Odolf, Olof. 1721 Tholof = Odulphus Santegoets (vader van) Jenneken Tholofs Santegoets, Best NB (PDB).
|
FD |
Doem |
Doem(p)s, Doum, Dohm, Dôme, Dôme, Dôme, Doom(e), Dom(me), Dommes, Dom(p)s, Dooms(t), D’hooms: Patr. Limburgse korte vorm van bijbelse VN Adam. Dooms = Dams (VS 1984,38). 1400 Adam ou Doeme de Clermont; 1438 Adam dit Doeme, Kerkom; Adam dit Doem de Ghuideghoven, Luik (BODY m). Zie ook Domen.
|
FD |
Doem(p)s |
zie Doem, Ooms.
|
FD |
Doemen |
Génitif de Doeme, cf. 1438 «Adam, dit Doeme» Kerckom, aphérèse de Adam; comme pour Dome(n), une apocope de Dominicus est à envisager également.
|
JG |
Doemen |
zie Domen.
|
FD |
Doemer |
Doëmer: D. FN Dö’hmer. Mnd. domere: smulpaap. 1330 Ludolfus dictus Domere, Goslar (NN).
|
FD |
Doemont |
zie Dumont.
|
FD |
Doempke |
Patr. Dim. van Doem (zie i.v.).
|
FD |
Doens |
Génitif de Doen, de l’anthrop. germ. Dono (Först. 418); cf. 1574 «Doenraidt», auj. Doenraat, fr. Donsart, à Aubel (Lg).
|
JG |
Doens(en) |
Dons(en), Don: Patr. Korte vorm van een hybridische Germ. dôn-naam, zoals Dono, Donabert (Fm.), Donfredus, Donnelmus, Donaldus (MORLETI). 1362 Sigeri Doens, Ktr.; 1398 Doenin de Deckere, Pittem (DEBR. 1970).
|
FD |
Doensen |
Doetjes, Doetsch. V. THEUD (Theun, Theud).
|
EV |
Doeraene |
-an(e), zie Dora(e)ne.
|
FD |
Doeraene |
-an, -âne, cf. D’Hoeraen.
|
JG |
Doering |
Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Först. 1468).
|
JG |
Does(s)elaer(e), (van) |
zie van Doorselaer(e).
|
FD |
Does, van der |
PlN Ter Does: moeras met bomen en struiken, licht veen, turfland, veenland (MOERMAN 52). Does, waternaam in ZH. Ter Doest in Lissewege (WV). 1396 Denijs van der Doest, Ip. (BEELE).
|
FD |
Doesburg |
PlN Doesburg (G).
|
FD |
Doetinghem |
Proven. D’Oetingen (Loc.).
|
EV |
Doets |
Patr. Gen. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodin.
|
FD |
Doetsch |
Var. de Deutsch ‘allemand’.
|
JG |
Doetsch |
zie de Duytsche, Dotsch.
|
FD |
Doeuillet |
zie Oeuillet.
|
FD |
Doeuvre |
zie Douvere.
|
FD |
Doeve(n) |
zie den Dooven.
|
FD |
Doevelaar |
zie Duivelaar.
|
FD |
Doevenspeck |
Ndd. FN Duwenspeck (DN), D. Daubenspeck, PlN bij Moers (NRW), met als eerste element de VN Dube en aïs tweede Mnd. specke: knuppeldam (BRECH.).
|
FD |
Doezie |
PlN Douzies in Maubeuge (Nord) of Douzy (Ard.)?
|
FD |
Doff(e) |
Patr. D. bakervorm van VN David (BRECH.).
|
FD |
Doffagne |
Nom d’origine: Offagne (Lx).
|
JG |
Doffagne |
PlN Offagne (LX).
|
FD |
d-Offagne |
Proven. Loc. d-Offenier. Proven. Offegnies (Dép. Dour). Synon. : Doffiny.
|
EV |
Doffe |
Hypocor. de noms en -dolfus, comme Rodolphus, Ludolphus, etc.
|
JG |
Doffemont |
Doffomont, Dophemont: PlN Offemont (Terr. de Belfort).
|
FD |
Doffigny |
Dof(fi)ny, Dophny, Doffenies: PlN Offignies in Dour (H) of Offignies (Somme); evtl. Oufny, Ouffigny in Chevron (LU). 1332 Colars d’Offegnies, Gommegnies (CSWII).
|
FD |
Doffigny |
-iny, Dofny (NF de la région de Charleroi et Beaumont). Nom d’origine: Offignies, dépend, de Dour (Ht) plutôt que Oufny, Ouffigny, à Chevron (Lg).
|
JG |
Doffoux |
1609 «Jean Doffoux» BourgNamur; nom d’origine: Offoux, à Havelange (Nr).
|
JG |
Doffoux |
PlN Offoux in Havelange (N).
|
FD |
Doffs |
Génitif de Doff.
|
JG |
Doffyn |
Dofin, zie Dolfyn.
|
FD |
Doflein |
Dimin. en -lin de Doff.
|
JG |
Dofny |
cf. Doffigny.
|
JG |
Dogaer |
Wellicht = Dugard.
|
FD |
Dogbomont |
cf. Degbomont.
|
JG |
Doget |
zie Doguet.
|
FD |
Dogge(n) |
Mnl. dogge: visschuit. BerBN voor scheepsbouwer of visser. Vgl. Cogge. 1298 Johannes Dougghe, Kales (GYSS. 1963); 1390 op Vranken Dogge = 1450 van Vranx Doggen wegen, Kh. (DEKEYSER).
|
FD |
Dogilbert |
Proven. Donglibert (Loc.)
|
EV |
Dogimont |
Dugimont, -mond: PlN Ogimont in Velaines-lez-Tournai (H). 1249 Radulfo de Ogimont; 1290 Raoul d’Ogimont, Dk. (SMTII).
|
FD |
Dogimont |
Nom d’origine : Ogimont, à Velaines-lez-Tournai (Ht).
|
JG |
d–Ogimont |
Proven. Agimont (Dép. Verlaine).
|
EV |
Dogna(ux) |
-eaux, -iau(x), zie Daneau.
|
FD |
Dogne |
Spelling voor Dogné of < Dehogne of Dohogne.
|
FD |
Dogne |
Var. de Dogné ou forme contractée de Dehogne ou Dohogne [FD].
|
JG |
d-Ogne |
Proven. Hogne (Dép. Aye).
|
EV |
Dogné |
-ez, -ée, Dogniez. Nom d’origine: Ogné, w. ôgné, à Sprimont (Lg).
|
JG |
d-Ogné |
Proven. Ognée (Dép. Sprimont).
|
EV |
Dognê(e) |
-ez: 1. Zie Doignies. – 2. PlN Ognée in Sprimont (LU). 1603 Urban Dognée, Stavelot (ASM II).
|
FD |
Dogneaux |
-iau, -iaux. Var. de Dagneau, Da-niau, dimin. du thème de Daniel.
|
JG |
Dognie |
-ies, Doignies, -ée, -y. 1474 «Johannes Dognie» PrincipLiège; nom d’origine: Oignies, w. wègnîye (arr. Philippeville), Oignies, w. ougnîye, à Aiseau (arr. Charleroi) ou même Olligny, w. ôgni (arr. Soignies); cf. aussi Dogné et Dony.
|
JG |
Dognie(s) |
-iez, -ier, -y, zie Doignies.
|
FD |
d–Ognie(s) |
-Ogniez, -Ogny. V. Doignies. N° 79.
|
EV |
Dognon |
cf. Doignon.
|
JG |
Dognon |
Proven. Doignon (Dép. Braine-l’Alleud).
|
EV |
Dognon |
zie Doignon.
|
FD |
Dogot |
Ce NF attesté d’abord en Meurthe-et-Moselle, puis à Sautour et Weillen dans l’Entre-Sambre-et-Meuse au 18e s. (Genea-Net), pourrait être rapproché de Dougot (cf. Michaëlsson I, 79); on peut aussi songer à un dimin. de dogue (chien), du type doguin ‘gros, dodu’ ou de w. liég. dogues ‘ ‘trapu et vigoureux’ FEW 3, 113-4, ou bien d’anc. fr. doquer ‘heurter, cogner’, cf. (Mons) doque ‘adroit, subtil’, etc. id., lllb. Doguet. 1289 «Colas Doges» Biesme, 1524 «Pacquea Doget» = 1544 «Pacquea Dogguet» DénStavelotMy; surnom: w. (Stavelot) doguèt ‘entêté’, à classer FEW 15/2, 64b; cf. l’expression liég. reû corne Doguèt ‘raide comme D.’.
|
JG |
Dogot |
V. THEUD.
|
EV |
Dogot |
zie Legos.
|
FD |
Doha |
1474-77 «Jean d’Oha» ÉchHuy; nom d’origine: Oha, à Bas-Oha (Lg).
|
JG |
Doha |
PlN Oha (LU). 1370 Johan d’Oha, Vottem (SLL IV).
|
FD |
d–Oha |
Proven. Dép. Bas-Oha.
|
EV |
Dohan |
Dohen: 1. PlN Dohan (LX), – z.PlN Oha? 1370 Jakemotte d’Ohan, Vottem (SLL IV).
|
FD |
d-Oheit |
Proven. Ohey (Loc.).
|
EV |
Dohen |
Dohin, Doheyn: PlN Ohain (WB, Nord). 1508 Joh. Dohain, Nijvel-Lv. (CALUW. 2000).
|
FD |
Dohen |
Dohin. Nom d’origine : Ohain (BrW).
|
JG |
Doherty |
Ierse FN Dougharty. O’Dochartaigh, afstammeling van Dochartach ‘streng, hardvochtig’ (REANEY).
|
FD |
Dohet |
d’Ohet, Dohey: 1. PlN Ohet in Warnant (N). 1265 Auhri d’Ohaing, N (CRN). – 2. Var. van Doheyn, Dohin, zie Dohin.
|
FD |
Dohet |
d’Ohet. s.d. «lohannis dicti de Ohay» ObitHuy, 1231-32 «Lambin d’Ohay» ÉchHuy, 1392 «Gilbier d’Ohay» Cart Val Benoît, 1449 «Lambert d’Ohay» AidesNamur; nom d’origine: Ohet, à Warnant (Nr) ou Ohey (Nr). Cf. aussi Douhet.
|
JG |
d-Ohet |
Proven. Dép. Warnant.
|
EV |
Dohey |
Dohey: 1. PlN Ohey (N). 1356 Gillekin d’Ohay, Namen (SLL IV). – 2. Zie Dohet.
|
FD |
Dohis |
Dohy: PlN Dohis of Ohis (Aisne).
|
FD |
Dohis |
V. THEUD.
|
EV |
Dohle
|
Dohlen, PlN Döhlen (NS, S, TH)? Of vogelnaam kauw?
|
FD |
d-Ohlen |
Proven. Olen (Loc.).
|
EV |
Dohm |
génitif: Dohmen. Var. de Doem, Doe-men.
|
JG |
Dohm
|
zie Doem. |
FD |
Dohmeier |
zie Dobmaier.
|
FD |
Dohmen |
V. THEUD.
|
EV |
Dohmen |
zie Domen.
|
FD |
Dohogne |
Nom d’origine: Ohogne, à Francorchamps (Lg) plutôt que Wihogne, w. ouhogne (Lg) ; cf. aussi Dogne. – Bibliogr. : L. Remacle, Le NF « Dohogne », PSR 11, 1973-74, 27-30.
|
JG |
Dohogne |
PlN Ohogne in Francorchamps (LU) (PSR 1973-74,27-30).
|
FD |
Dohogne |
Proven. Tohogne (Loc.).
|
EV |
Dohy |
1616 «Grégoire Dohy», «Nicolas Dohy» PrincipChimay; probabl. nom d’origine: Do-his ou Ohis (Aisne).
|
JG |
Dohy |
zie Dohis.
|
FD |
d–Ohy |
Proven. Ohey (Loc.).
|
EV |
d-Oi(g)net
|
-Oignez. Proven. 1. Hoignée (Dép. Cheratte). — 2. V. Dogne et Doignies.
|
EV |
Doignée |
–ies, -y, cf. Dognie, -ée.
|
JG |
Doignies |
-i(e), -ée, -y, Dognies, -ie(z), -ier, -y, -é(e), -ez, Donie(s), -i(s), Donni, Donny, Dony(e), -ys, Douny, -is: 1. PlN Oignies (PdC, N) of in Aiseau (H). 1445 Gilles Dognies, Dk. (TTT); 1455 Bauduin d’Ongnies, Rijsel (SPL). – 2. PlN Hogni in Wattrelos (Nord). 1231 Robe de Hongi (GYSS. 1964). – 3. PlN Doignies (Nord). ±1300 Adans de Doigni, PdC (BOUGARD). – 4. PlN Ogny in Archon (Aisne). 1438 Jehan Dongnis, Laon (MORLET).
|
FD |
d-Oignies |
Proven. Loc.
|
EV |
Doignon |
(NF tournaisien), Dognon. Nom d’origine: Doignon, à Braine-l’Alleud (BrW), ou NL équivalent en France représentant anc. fr. doignon ‘donjon’ FEW 3, 130a, plutôt que surnom: w. dognon ‘articulation du doigt; gros orteil’ FEW 3, 77a.
|
JG |
Doignon |
Dognon, D’Union: PlN Ognon (Oise). 1304 Watiers d’Oegnons, Nord (CDH); 1306 Jehanne d’Ongnon, Senlis (MORLET).
|
FD |
Doin |
Doinet, Doing: Patr. < Dodin en dim.
|
FD |
Doine |
cf. D’Hoi(s)ne.
|
JG |
Doinet |
Hypocor. de l’anthrop. germ. Dodin (Fôrst. 414).
|
JG |
Doise |
Doize, Doizé: PlN Doise? PlN Doische (N)? 1280 Stassins Doise, Luik; 1345 Gerart Doisse, Nijvel (HERB.); 1340 Jan Lodewijcs die men heet Doyse, Lv. (ICKX); 1684 Franciscus Hiernamez (sic?) ex Doise (MUL VII); 1763 Lambert van Dois, Wasmes (VS1994,318).
|
FD |
Doise |
Doize. 1280 «Stassins Doise» Pauvres-Liège, 1345 «Gerart Doisse» Nivelles; la glose de Carnoy 121: riverain de l’Oise, est douteuse.
|
JG |
Doiseau |
zie Loiseau(x).
|
FD |
Doisne |
cf. D’Hoi(s)ne.
|
JG |
Doison |
(NF borain). Peut-être nom d’origine: Oison (Loiret).
|
JG |
Doison |
zie Loison.
|
FD |
d-Oison |
Oison. Filiat. ,,(Fils) de Wazon ».
|
EV |
Doisy |
Nom d’origine: Oizy (Nr).
|
JG |
Doisy |
PlN Oizy (N), Oisy (Aisne, Nord, PdC). 1169 S. Hugonis de Oisy, NF (CVT); 1202 S. Godefridi de Oysi, Kamerijk (CACa); 1365 Jehan Doisi, Bergen (DE COCK).
|
FD |
Doiteau |
Aucun dérivé en -ellu de fr. doigt n’étant attesté dans le lexique, plutôt anc. fr. doitel ‘petit fossé, petit conduit’, cf. p.-ê. 1277 «Jehan Deutel» DettesYpres [CH].
|
JG |
Doize |
cf. Doise.
|
JG |
Doize |
zie Doise.
|
FD |
d–Oize |
Proven. Oise (Riv.).
|
EV |
Dokens |
Génitif surcomposé de Dock.
|
JG |
Dokens |
Patr. < Dodekins. 136 e. Dodekin, Gent (GN), dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dodin.
|
FD |
Dokers |
Génitif de moy. néerl. * docker ‘frappeur’ (de docken ‘cogner’).
|
JG |
Dokers |
zie de Hoker.
|
FD |
Doki(e)r |
zie Docquier(t).
|
FD |
Dokier |
Dokir, cf. Docquier, Docquière.
|
JG |
Dokkum, van |
Dokkuma: Afkomstig van Dokkum (FL). Dokter: Lat. doctor, Mnl. doctoor: geleerde, leraar, later doctor in de geneeskunde, arts. Vgl. Fr. Docteur.
|
FD |
Dol |
Surnom: moy. néerl. dol, dul ‘stupide, méchant’.
|
JG |
Dol |
zie (de) Dulle, Dois.
|
FD |
Dol(s) |
1. Mnl. dolle: dolk; of Mnl. dolle, dol: dol, roeipen. 1280 Henricus Dol, Ip. (BEELE). – 2. BN voor een gek, iemand die dol was. Vgl. de Dulle.
|
FD |
Dolande |
zie De Hollande.
|
FD |
Dolberg |
PlN in Klimmen (NL) en bij Ahlen (NRW).
|
FD |
Dolce |
It. BN: zoet, lief.
|
FD |
Dolcemascolo |
Dolcimascolo: It. BN: zoete, lieve man.
|
FD |
d-Olcey |
Proven. Lozée. V. Dolisy.
|
EV |
D’Oldeneel |
zie van Oldeneel.
|
FD |
Dolder |
au génitif: Dolders. Moy. néerl. de hol-der (houder) ‘le gardien, le possesseur’.
|
JG |
Dolder(s) |
zie de Doelder.
|
FD |
Dolder, van den |
PlN Den Dolder (U). 1244 Bernardus de Dolre, Utrecht (OHZ 11,240).
|
FD |
d–Olemont |
Proven. Ollomont (Dép. Wibrin).
|
EV |
Dolendries |
PlN Doelendries. Er is een Doeldries in Geel (A) (NR).
|
FD |
Dolens |
Doolen, Doolun, Dolin(s), Dolinck(x), Dolings: Patr. Dolin, vleivorm van Doel, Dool < Dodilo, dim. van Germ. VN Dodo (KALBOW 52). Dodolinus (GN). Vgl. Doolin = Doelin = Doon de Mayence (LANGLOIS178). 1398 Jan Dolin, Aalbeke; 1399 Jan Dolins wedue, Herseaux (DEBR. 1970).
|
FD |
Dolet |
Dolez. 13e s. «Doilles» WaudruMons, 1544 «Johan Doley» CartCouvin; pourrait être fr. douillet FEW 3, 172b, avec dépalati-sation, cf. Douillet. – D’autres gloses sont proposées dans Dauzat 205 (dérivé d’anc. fr. doler ‘raboter’) et dans Carnoy 85 (dimin. de l’anthrop. germ. Dodilo).
|
JG |
Dolet |
-ez, -é, Dollet, -ez, -é: Patr. Var. van Dodelet. 1472 Regnault Dollé, Senlis (MORLET).
|
FD |
d–Olet |
-Oley, -Olez. Proven. Oleye (Loc.).
|
EV |
Doleur |
Nom de métier: anc. fr. doleor ‘ouvrier qui rabote’ FEW 3, 117a ou bien surnom: w. doleûr ‘douleur’, cf. Doloris.
|
JG |
Dolfen |
Dolfeyn, zie Dolfyn.
|
FD |
Dolferus |
Wellicht vervorming van de nietbegrepen D. FN Dollfufi, BN voor een klompvoet, horrelvoet.
|
FD |
Dolfyn |
-in, -eyn, -en, Doffijn, -yn, Dofin, Dolphjn, -yn, -in, -en(s), Dalving, -inck: 1. Mnl. dolphijn, dalfijn: dolfijn. BN naar de visnaam, wellicht huisnaam. 1280 Wauterus Dalffin, 1326 Clais Dalfin, Ip. (BEELE). – 2. Patr. Wellicht soms vleivorm van Germ. VN Adolf, Rodolf of Diedolf. 1429 Thodolfus dictus Tholof, Den Bosch (GOR. 50).
|
FD |
Dolhaeghe |
zie (van) Doolaeg(h)e.
|
FD |
Dolhain |
Dolhen, Dolhem; Dolhin, Dolhan: 1. PlN Dolhain (LU). 1574 Fernande de Dolhayn, Gent (SCHOUT. 1,48). – 2. PlN Olhain in Fresnicourt (PdC). 1211 Simon Olehain; 1273 Estevenes d’Olehain, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Dolhain |
Dolhen. Proven. Dép. Dolhain-Limbourg.
|
EV |
Dolhain |
-em, -en. Nom d’origine: Dolhain(Lg, etc.).
|
JG |
Dolhet |
Peut-être nom d’origine: w. (ardennais) dol hé, mot fém. désignant une côte escarpée couverte de bruyères ou de bois; comp. lesNF Delheid, -et, -ey, -ez.
|
JG |
d–Olhet |
Proven. Oulhaye (Dép. St-Georges).
|
EV |
Dolhet: |
Wsch. var. van Delhet.
|
FD |
Doliesla(e)ger(s |
zie Olieslaegers.
|
FD |
Dolimbreux |
Proven. Dolembreux (Loc).
|
EV |
Dolimont |
Nom d’origine: à Wez-Welvain (arr. Tournai), existe un rieu d’Olimont (Albums de Croy XI, 216); tenir compte aussi du top. Orimont à Wiers (J. Renard, Top. de Wiers, 59) [MH]. En France, le NF Dolimont semble de la région de Jarnac (Charentes).
|
JG |
Dolimont |
Wsch. = D’Olmont. PlN Hautmont (Nord). 1520 abbeye monsgr. Sainct Pierre d’Olmont… le couvent d’Olmont (CSWIII).
|
FD |
d-Olimont |
Proven. 1. Ollomont (Dép. Wibrin). — 2. Do (,,De ») Limont (Loc.).
|
EV |
Dolin(s) |
-ings, -inck(x), zie Dolens.
|
FD |
Dolinge |
V. Dolhain et Holaing.
|
EV |
D’Olislafejger |
zie Olieslaegers.
|
FD |
Dolisy |
Dolizy. Proven. Do (,,De ») Lizée (Dép. Crupet).
|
EV |
Dolivier |
D’Oliveira, zie Olivier(s).
|
FD |
Dolivier |
Préposition de + Olivier (prénom).
|
JG |
d-Olivier |
Olivier. Filiat. ,,(Fils) d’Olivier ». V. ce N.
|
EV |
Dolizy |
Dolisy. Nom d’origine: Olizy (Ardennes).
|
JG |
Dolizy |
Dolisy: PlN Olizy (Ard.).
|
FD |
Doll |
Hypocor. de l’anthrop. germ. Berchthold (Dauzat 205)?
|
JG |
Doll |
Ndd. FN, pendant van Dol, den Dullen. BN voor een gek. 1324 Ludeke Dolle, Kiel (NN).
|
FD |
d-Olla |
Proven. Le Holà (Dép. Namur).
|
EV |
d-Ollar(d) |
Proven. Hoeilaart (Loc.) Anc. : Hollar.
|
EV |
Dollard |
zie Dullaert(s).
|
FD |
Dolle |
zie (de) Dulle.
|
FD |
Dollé |
1572 «Pierre Dollé» Thiérache; pour Dauzat 205, participe passé d’anc. fr. doler ‘regretter’, au sens de ‘triste, affligé’; cf. aussi Dolet.
|
JG |
Dollé |
-et, -ez, zie Dolet.
|
FD |
Dolleman |
Dolman(s), Dullemans: BN voor een gek, domkop. Vgl. Dollard, de Dulle. 1676 Guill. Dolmans, Valkenburg-Aw. (AP).
|
FD |
Dollendorf |
Nom d’origine: Dollendorf, près de Aachen (Ail.).
|
JG |
Dollendorf |
PlN (NRW).
|
FD |
Dollesla(e)gers |
zie Oliesla(e)ger(s).
|
FD |
Dollet |
-ez, zie Dolet.
|
FD |
Dollinger |
Van PlN Dolling (BEI) of Döllingen.
|
FD |
Dolman(s) |
zie Dolleman.
|
FD |
Dolmans |
Génitif de moy. néerl. dol + man, homme stupide, méchant.
|
JG |
d-Oln(e) |
Proven. Olne (Loc).
|
EV |
Dolne |
d’Olne. Nom d’origine: Olne (Lg), etc.
|
JG |
Dolne |
d’Olne: PlN Olne (LU). 1386 Collars d’Oelne, Luik (AVB).
|
FD |
Dolo |
Nom d’origine: Dolo (Côtes-du-Nord)?
|
JG |
d-Olo |
Proven. Oloy (Loc.).
|
EV |
Dolonai |
zie Delaunay.
|
FD |
Dolores |
Doloris: Metr. Sp. HN Maria de los Dolores: Maria van (zeven) smarten.
|
FD |
Doloris |
Génitif de lat. dolor, -oris ‘douleur’ comme surnom délocutif? ; cf. aussi Doleur.
|
JG |
Dolph- |
-ens, -in, -yn. V. ADAL.
|
EV |
Dolphen(s) |
-in, -yn, zie Dolfyn.
|
FD |
Dolphens |
Génitif surcomposé de Dolf (= Odolf), etc.
|
JG |
Dolpierre |
Dolpire, zie Delepierre.
|
FD |
Dolpire |
w. nam. Dolpîre, Dolpierre. Nom d’origine ou de résidence : w. ardenn. dol (fr. de la) [en w. moderne, cette forme dol est limitée aux arr. de Dinant, Marche et Bastogne et à la région de Malmedy, cf. ALW 2, not. 4] + w. pire, pierre ou chemin empierré ; cf. Delpire.
|
JG |
Dols |
Génitif de Dol.
|
JG |
Dolvelde |
PlN Doelveld in Zichem (VB), Liezele (WV), Londerzeel (VB), Oudegem (OV), Edegem (A), Doelenveldeke in Haaltert (OV) (NR).
|
FD |
d-Olze |
Proven. Holtz (Dép. Aubange).
|
EV |
Dom |
1. Zie Doem. – 2. Zie Dom(b). – 3. Patr. Germ. VN dôm ‘oordeel’, zoals in Dombrecht. 1551 Jan Domme; 1598 Elizabeth Dom, Boechout (SELS).
|
FD |
Dom |
Surnom: moy. néerl. dom ‘stupide, extravagant’; ou bien var. de Dôme, cf. 1628-35 «Dom Doman (et son frère Claes Doman)» émigrés en Suède.
|
JG |
d-Om |
Proven. On (Loc.).
|
EV |
Dom(b) |
Mnl. doni(b): dom, dwaas. BN.
|
FD |
Dom(m)ershausen |
PlN (RP).
|
FD |
Dom(m)isse |
Patr. Lat. HN Domitius, Fr. Domice. 1275 Dommison Aubekic, Lessen (VR1231*); 1285 Jehans Donmise, Le Quesnoy (HERB.); 1596 François Domis, Rijsel-Aw. (AP).
|
FD |
Dom(p)s |
zie Doem.
|
FD |
Doma(i)ge |
Domange, zie Démange.
|
FD |
Domaige |
-âge. D’anc. fr. domaige ‘dommage’ FEW3, lia, surnom de motivation peu claire.
|
JG |
Domaigne |
V. Dominique.
|
EV |
Domain |
1541 «Collin Domain» BourgNamur; déverbal d’anc. fr. domainer (fr. dominer), donc p.-ê. : homme qui domine, propriétaire de domaine (Dauzat 205).
|
JG |
Domain |
Van Ofr. domainer, Fr. dominer: heersen. Iemand die een domein heeft.
|
FD |
d’Omalius d’Halloy |
1775 «G. d’Omalms de Haloy», 1783-1875 «Jean-Baptiste d’Omalius d’Halloy [fondateur de la géologie belge et française]» Liège; ancienne famille noble liégeoise, originaire d’Omal (Hesbaye liégeoise), d’où le nom latinisé Omalius, et qui possédait un château d’été à Halloy (près de Ciney).
|
JG |
Domange |
-enge. 1710 «Nicolas Domange, son vrai nom est Dernôden, natif d’Ettelbruck» Èthe; var. de Démange (= Dominique). Cf. aussi 1333 «Domengin de Tetengne genre Bertheminescuier» =1335 «Domengins genres Berthemin de Tetengne escuier» CartOrval.
|
JG |
Domb |
Dombart. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Dombar |
-ard, -art, Dombord. Nom d’origine: probabl. Hombourg, w. hôbâr (Lg).
|
JG |
Dombard |
-ar(t): 1. Patr. Germ. VN Dombert: dôm-berht ‘oordeel-schitterend’: Dombertus (MORLETI). – 2. Misschien d’Hombourg (LU), W. hôbâr.
|
FD |
Dombe(c)k |
D’Ombeck. PlN Ombeek in de buurt van Lessen (H). 1275 Nicholon de Homesbèque = Colart d’Omesbèque, Lessen-Bos (VRl25r°,i4iv°).
|
FD |
Domber, van |
Misschien PlN Domberg in 1305 in Wimille (PdC). Maar Domberg staat ook wel voor Domburg (Z). 1484 Margareta van Domberck = M. van Domburgh, Gistel; 1480 Jacob van Domburgh, Utrecht (NSG).
|
FD |
Domberg |
Misschien PlN Domberg; zie Van Domber. M.i. evenwel ongetwijfeld reïnterpretatie van Dombe(c)k.
|
FD |
Dombi(er) |
1. PlN Dombier (Ain). – 2. Patr. Pic. vorm van Germ. VN Dombert. Do(m)brange: PlN Ombrange, Fr. vorm van Emeringen (GH): 907 Ombringa (TW).
|
FD |
Dombier |
Peut-être nom d’origine: Dombier, comm. Le Petit-Abergement (Aisne) ; ou bien forme w. diphtonguée du nom Dombert < germ. dom-behrt, comp. Dombrecht.
|
JG |
Dombord |
cf. Dombar(d).
|
JG |
Dombrange |
Dobrange. 1760 «Jacque d’Om-brange (d’Ombranche)» Aywaille; nom d’origine: Ombrange, anc. forme romane d’Em-meringen, 907 «Ombringa» (Gr.-D. de Lux.)
|
JG |
Dombray |
zie Dombret.
|
FD |
Dombrecht |
1. Proven. Homberg (Dép. Langdorp). — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Dombrecht |
M.i. niet de Germ. VN Dombert (zie Dombard 1.), maar een reïnterpretatie van Domberg.
|
FD |
Dombrecht |
Nom issu de l’anthrop. germ. dom-behrt (Fôrst. 416).
|
JG |
Dombret |
1626 «Mathieu D’ombré (de Plaine-vaux)» = «Matthis Dombret» émigré en Suède; nom d’origine: Ombret-Rawsa (Lg).
|
JG |
Dombret |
Dombrée, -ee, -ay: PlN Ombret (LU). 1370 Radaulph d’Ombray, Luik (SLLIV); 1525 Godefroid d’Ombret, Nessonvaux (Midd. 1964, 120-142).
|
FD |
d–Ombret |
Proven. Ombret (Loc.).
|
EV |
Dombrower |
Afl. van Poolse PlN Dabrowa, waarbij de nasale klinker door -om- weergegeven wordt (Duden). Ook Tsjechisch Dembrover (DS).
|
FD |
Dombrun |
Deombrun. Var. de Dambrun, composé de dam, dom (< lat. dominus) + bruni Comp. 1153 «Domeruns» CartOrval.
|
JG |
Dombrun |
zie Dambrun(ne).
|
FD |
Domburg, van |
PlN Domburg (Z). 1411 Cornelis van Domborch, Hoogstraten (HOS).
|
FD |
Dôme |
1. V. Dominique. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Dôme |
Dôme, Dôme, au génitif: Domen. 31.12.1675 «les biens de Dominicq Jean Dominicq, alias Dôme Jean Dôme, père dud, Dominicq, au bancq de Clermont» Clennont-sur-Berwinne [JL, NFw2]; d’après cette mention, apocope de Dominicus plutôt que de Domitianus (Carnoy 28). Cf. aussi Doeme(n).
|
JG |
Dôme |
Dôme, Dôme, zie Doem.
|
FD |
Domecyn(s) |
-ijn, zie Domicent.
|
FD |
Domeier |
zie Dobmaier.
|
FD |
Domen |
Doomen, Doemen, Doumen, Dommen, Dohmen, Dhomen, Duymen, Deumens: Patr. Limburgse vleivormen van VN Adam. Zie ook Doem. 1443 Henrick Domens, Bilzen (TYTGAT); 1532 Ghijsbrecht Doemen, Herderen (IOT); 1575 Jacop Doumen = 1620 Jacop Dumen; 1654 Gijsbrecht Duijmen, Bilzen (SCHOE.); 1661 Thomas Deumens, Vliermaal (ALK153).
|
FD |
Domenech |
V. Dominique.
|
EV |
Domenech |
zie Dominicus.
|
FD |
Domenge |
cf. Domange.
|
JG |
Domeny |
Doménie, Domenis, zie Domine.
|
FD |
Domer |
zie Dummer(s).
|
FD |
d-Omer |
Omer. 1. N. de filiat. ,,(Fils) d’Omer ». N. de bapt. V. ADAL.
|
EV |
Domerque |
Domerc, Domergue, Dommergues, D(o)umergue: Patr. Zuidfr. vorm van VN Dominique.
|
FD |
Dômes |
Dômes. Var. de Domet ou de Dommisse.
|
JG |
Domet |
1632 «Domet délie Vaulx» Waremme; dimin. de Doeme.
|
JG |
Domet |
-ez: Patr. Dim. van VN Adam. 1632 Domet délie Vaulx, Borgworm (HERB.).
|
FD |
Domhof(f) |
PlN Domhof in Erwitte (NRW).
|
FD |
Domi(e)n |
Wsch. var. van Domine.
|
FD |
Domicent |
N. de bapt. d’or. rom.
|
EV |
Domicent |
Pour Morlet 340, nom issu de l’anthrop. germ. fém. Domisindis.
|
JG |
Domicent, |
Dommicent, Dommessent, -ecent, Domecyn(s), Domecijn: Metr. Germ. VN Domisindis (DNF): Thuomsind (Fm.). 1438 Jacques Dommessent, Rijsel (SPL); 1461 Heinric Dommesent, Steenwerk (PARM.); 1461L. Domessent, St.-Win. (ISB).
|
FD |
Domine |
Dominé, -et, Domini, Domeny, Doménie, Domenis: Vocatief van Lat. dominus: heer. Deel van Lat. tekst of gezang. BN voor kerkzanger. In het Mnl. komt Domine ook voor aïs aanspreking: mijnheer.
|
FD |
Dominé |
-ine, w. nam. Dominé. 1771 «Dominé jeune» & «Dominé vieux» Haybes; du vocatif lat. domine (= Seigneur !), surnom délocutif soit de chantre (d’après un chant d’église ou un psaume du type Domine Jesu), soit d’après l’expr. familière liégeoise dominé coula ! ‘oh !, pour cela, c’est bien vrai’, employée comme formule d’affirmation DL234a, FEW 3, 131b.
|
JG |
Domingo(s) |
Domingue(s), -uez: Patr. Sp. vormen van Lat. HN Dominicus.
|
FD |
Dominicus |
Dominique, Domini(c)k, -iec, Dominici, -y, Domenech, Domnicus, Domnick: Patr. Lat. HN Dominicus. 945 Dominicus (GN). 1307 Domini(c)ke de Fleternes, Ip. (BEELE); ±1570 Gerbrant Dominicus, A’dam (CDT176).
|
FD |
Dominique |
formes latinisées: Dominicus, Dominicy (au génitif). Prénom Dominique, à valeur mystique (= voué au Seigneur), popularisé par saint Dominique, fondateur au 13e s. de l’ordre des Dominicains. Les formes populaires: Domange, Démange, Dimanche, etc., normalement issues du lat. Dominicus, sont plus fréquentes que la forme savante.
|
JG |
Domisse |
cf. Dommisse.
|
JG |
Domisse |
zie Dommisse.
|
FD |
d-Omisse |
Proven. Omezée (Loc.). Ane. Umici.
|
EV |
Domitien |
Domin(i)que, Dominic- -i, -y. (Génitif latin), Domken, Dom(m)–ange, -enech, Doms. N. de bapt. d’orig. latine.
|
EV |
Domken |
w. Dom ‘kèn ‘. 1524 «Domkin Healme» DénStavelotMy, 1685 «vénérable vieillard Doemkin (alias Dominique)» Clermont-sur-Berwinne ; dimin. en -ken [= -kin] de Do(e)me.
|
JG |
Domken(ne) |
Patr. Dim. van Limburgs Dom < Adam. Zie Doem.
|
FD |
Dommange |
zie Démange.
|
FD |
Dommanget |
Patr. Dim. van Domange.
|
FD |
Dommartin |
l. Patr. Heer Maarten. – z.PlN Dommartin in St-Georges (LU) en verspreid in Frankrijk. 1171 Fastradus de Domartin, Luik (SIX); 1356 Jean de Dommartin, Luik (ISP). Dommary: PlN (Meuse). Of var. van Dommery.
|
FD |
Dommartin |
Proven. ,,St Martin » (Dép. St Georges-lez-Dalhem).
|
EV |
Domme |
zie Doem.
|
FD |
Domme, van |
Vandôme: 1. Grafîe voor Van Damme, weergave van dial. 0-achtige uitspr. van de a. -2. Evtl. PlN Vendôme (Loir-et-Cher). 1644 Philippus Vendosme, Rijsel (MUL V).
|
FD |
Dommecent |
zie Domicent.
|
FD |
Dommekragt |
Een dommekracht is een toestel om zware lasten op te heffen; overdrachtelijk: log, dom mens. Maar het woord is Nieuwndl., zodat het dan om een vrij jonge FN moet gaan. Vondelingnaam? Reïnterpretatie?
|
FD |
Dommel(e(n)), van |
van Dommelle: 1. PlN Dommelen (NB). 1389 Jan van Dommelen, De Kempen (BOLSEE); 1450 Gheerolf de Dommele, Mech.-Bg. (PARM.); 1470 Henr. van Dommelen, Den Bosch (HB 523). – 2. PlN De Dommel in Neerpelt (L). 1335 Godefridus de Domella, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Dommelaere |
-eers: 1. Afl. van Mnl. dommelen: brommen. – 2. Bewoner van Dommelen; zie i.v. 1748 P.C. Dommeleers, Tnh. (MUL VIII).
|
FD |
Dommeleers |
Proven. Tommelaar, ,,Lande du tumulus ». Synon. : Tumelaire.
|
EV |
Dommen |
zie Domen.
|
FD |
Dommer |
V. Dominique.
|
EV |
Dommer(s) |
zie Dummer(s).
|
FD |
Dommergues |
zie Domerque.
|
FD |
Dommery |
PlN Aumerie in Kain (H). 1347 Maigne Dommeries, Dk. (TdT).
|
FD |
Dommes |
Dommès, cf. Dommisse.
|
JG |
Dommes |
zie Doem.
|
FD |
Dommessent |
-icent, zie Domicent.
|
FD |
Dommisse |
Domisse, Dommes, Dommès. 1285 «Jehans Donmise» Le Quesnoy, 1284 «Dom-mise» Miekegnies, 1667 «Jean Domisse» La-deuze; lat. Domitius, saint Domice, au diocèse d’Amiens (8e s.). Cf. aussi Dômes, Dômes.
|
JG |
Domnicus |
Domnick, zie Dominicus.
|
FD |
Domont |
1. PlN in Meldert en Essene (OV): ±1400 te Domont. 1385 Marie van Domont, Oud. (VAN DURME). – 2. Zie Daumont.
|
FD |
Domont |
1294 «Baudhuin Domont» Cens-Namur, 1627 «Denis Domont» BourgNamur; nom d’origine: Doumont, w. doûmont, à Bioul, à Fosses-la-ville (Nr).
|
JG |
Domoulin |
zie Dumoulin.
|
FD |
Dompas |
zie Dupas.
|
FD |
Dompierre |
1. Patr. Dom Pierre: heer Pieter. – 2. PlN Dompierre in Noville-les-Bois (N) en passim in Frankrijk. 1202-29 Johannes de Dumpierre, Luik (SLL).
|
FD |
Dompierre |
1280 «Godescalci de Dompire» PolyptLiège, 1294 «Godefrois de Dompierre» CensNamur; nom d’origine: Dompierre, à Noville-les-Bois (Nr) ou bien NP composé de don (lat. dominus) + Pierre, de même signification, comp. Donjean.
|
JG |
Dompierre |
Proven. ,,St Pierre » (Dép. Noville-les-Bois).
|
EV |
Doms |
Génitif de Doeme ou de Dom.
|
JG |
Doms |
V. Dominique.
|
EV |
Domsdorf |
PlN (BB).
|
FD |
Domus |
Reïnterpretatie van Dom(me)s of Dommisse.
|
FD |
Don |
1. D’On. PlN ON (LX). – 2. Zie Doens.
|
FD |
Don |
Forme contractée de Dodon > Doon (Dauzat 206) ou forme romane de Doen.
|
JG |
Don Porto |
Afkomstig van Porto in Portugal. Don: heer; porto: haven.
|
FD |
Don(c)kerwolcke |
Car. mor. ,,Sombre nuage ». N. d’H. mélancolique.
|
EV |
Don(n)- |
Thème anthrop. de Daniel, var. de Dan(n)-. Donay, Donay dit Daunay, Donnay, -ai, w. donè, Dôné. 1449 «Maroie Donhay vefve» AidesNamur, 1627 «Jan Donay» émigré en Suède, 1767 «Servais-Oger Donnay (orig. d’Engis)» BourgLiège; dimin. de Don- (var. de Dan-), thème de Daniel, cf. aussi Daniaux. -Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Donnay, VW 47, 1973, 179-180. – Donea, Donéa [avec accent fautif]. 1524 «Thiry Doneal», 1544 «Johan Donnea» DénStavelotMy, 1551 «Johan Don-neal le joenne pexheur» Liège, 1741 «la vefve Donia» Fronville; forme anc. du précédent, avec le graphème -ea de la scripta liégeoise pour -ay. – Bibliogr. : D. de Donnea, Les Donnea, Bruxelles, Office généal. et hérald. de Belgique, 1978. – Donneau, -eaux. 1600 «Cosme Donneau» Fronville; Doniau. Var. des précédents avec graphie francisée -eau < lat. -ellu. m Donnet, -ez, Donet. 1427 «Jehan de Donnez» Roly, 1472 «Jacquemin Donnet» Dén-Virton, 1508 «veuve Jehan Donet» Bourg-Namur. * Donot. Dérivé en -ot, sinon, nom d’origine : Onoz, cf. 1684 « Hubert Donoz » BourgNamur.
|
JG |
Don(n)é |
Donnée, Donnet, -e(s), -ez, Donet: 1. Patr. Fr. vorm van HN Donatus. Vgl. Dieudonné. – 2. Var. van Donnay.
|
FD |
Don, van |
Wsch. var. van Van Dongen.
|
FD |
Dona |
Donas, -ast. 1505 «Thiri Dona» Thuin, 1529 «Martin Donat» BourgNamur, 1594 «Donat Olivier» Cerfontaine; prénom Donat, du nom d’un saint très populaire en Wallonie et dans l’Eifel, invoqué contre la foudre (cf. Traditions et saints de l’été, 1994, 118-133).
|
JG |
Dona |
zie Donat.
|
FD |
Dona(t) |
Dhonat. N. de bapt. 1. Donatus (N. latin). — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Donadeo |
-ei, -i(o), Donadieu: Patr. It. en Fr. vormen van Lat. HN Donadeus ‘geschenk van God’.
|
FD |
Donaire |
Donnairs: Wsch. spelling van W. uitspr. van Donner.
|
FD |
Donald |
Donaldson(s): Patr. BritseFN. Gaè’lisch Domhnall ‘wereldheerser’.
|
FD |
Donat |
-ath, Donatus, -ti, -to, Donatz, Dona(s), Donnât, Douna(s), Dunat, -as: Patr. Lat. HN Donatus.
|
FD |
Donaux |
-ay, zie Daneau.
|
FD |
Donbavand |
Var. van E. FN Dunbabin, Dunbavin, Dunbavand, Dunbevand. BN Dun: donker; Bobbin < Robin (REANEY).
|
FD |
Donc(h)e |
Dons(e), Donzé: DAUZAT verklaart D’Onc(h)e < Ofr. once: ons (gewicht). Voor DNF is donce zelfs een Ofr. gewichtnaam en lengtemaat. BerBN voor een weger of meter. 1280 Willem d’Honche; 1393 Simon Donse; 1434 Jacob Donsse, Vn. (med. P. Donche, Aw.); 1370 Willem Donche, Vn. (FWFIII).
|
FD |
Donceel |
Doncel(le): 1. PlN Donceel (LU). 1346 Goffar de Donchere, Luik (SLL IV). – 2. Zie Donchaux.
|
FD |
Donceel |
Doncel, Doncelle. 1756 «Lambert-Joseph de Doncel» BourgLiège; nom d’origine: Donceel (Lg).
|
JG |
Donceel |
Proven. Loc.
|
EV |
Doncet |
1390 «Henrard Doncez» Cortil-Wodon, 1400 «Henry Doncey» GuillLiège; p.-ê. anc. fr. donzel ‘jeune homme’ FEW 3, 135a, avec autre suffixe.
|
JG |
Doncet |
Donzé: Dim. van Lat. dominus. Vgl. Donchaux. 1390 Henrard Doncez, Cortil-Wodon (HERB.); 1553 Jan Donzé, Quesnoy-Aw. (AP).
|
FD |
Donchaux |
Donceel, Doncel(le): Ofr. donzel, dim. van Lat. dominus: heer. Vgl. Damseaux.
|
FD |
Donchaux |
Surnom, cf. poit. donceau ‘petit seigneur’ FEW 3, 135 a.
|
JG |
Donck |
Donckers, Donckier. V. Donk.
|
EV |
Donck |
Donk, au génitif: Donckx. 1597 «Dirick vander Donck» = 1605 «Dirick Donck» Bourg-Liège; nom d’origine: anc. néerl. donk ‘dune de sable dans un terrain marécageux’, fréquent en toponymie, cf. Van der Donck, Verdonk, etc.
|
JG |
Donck |
Proven. Donck (Loc).
|
EV |
Donck, (van) |
(van de(r)) Donk, Doncq, Donckx, Donks, van der Donck(t),- Don(d)kt, Verdonk, Verdonc(q), Verdoenck, Verdonck(t), Verdoucq: Verspreide PlN Donk, vroeger vrij algemeen opgevat aïs zandige hoogte in moerassig terrein. Volgens VAN OSTA (Nk. 1992,87-115) is de oorspr. bet.: moerassige depressie. 1277 Jhan van der Donc, Cent (CG); 1297 Gerardus de Terdonck dictus Cotten, Boortmeerbeek (OARI); 1372 Paesschine van der Donct, Ktr. (V f° 22); 1390 Joes vander Donck, Haasdonk (FLW); 1602 Gielis Verdonck = 1606 Gielis van der Donck, Schelle (MAR.).
|
FD |
Donckel- |
Doncken-, Doncker-, zie Donker(s).
|
FD |
Donckels |
Donkels. Surnom: génitif de moy. néerl. donkel ‘sombre’.
|
JG |
Donckers |
Donkers. Génitif de moy. néerl. don-ker ‘sombre’; surnom d’après le caractère ou la chevelure.
|
JG |
Donckerwolke |
Donkerwolk. Moy. néerl. donker ‘sombre’ + wolke ‘nuage’, surnom d’après le caractère.
|
JG |
Donckier |
Doncquier, Donquier, Donckier de Donceel [ce NF contient deux fois le nom de Donceel, cf. BTD 33, 38-39]. Nom d’origine: Donceel (Lg), 15e s. «Donchier(f)», 17e s. «Donckier» (lat. dominus + Cyricus).
|
JG |
Donckier |
Doncquier: Oude vorm van PlN Donceel (LU). FN Donckier de Donceel.
|
FD |
Donckx |
cf. Donck.
|
JG |
Doncq |
1498 «Gilles de le Doncque» AidesHai-naut, 1624 «Charles Doncq» BourgNamur; adaptation fr. de Van der Donck, cf. Donck, Donk.
|
JG |
Doncq |
zie (van) Donck.
|
FD |
Doncquers, de |
zie Donker(s).
|
FD |
Doncquier |
cf. Donckier.
|
JG |
Dondaine |
Dondeyne. Surnom de militaire: anc. fr. dondaine ‘machine à lancer des pierres ou des traits; gros trait d’arbalète’ Gdf 2, 743 (e.a. chez Froissart), FEW 3, 138a [MH], moy. néerl. dondeine ‘machine de siège, catapulte’.
|
JG |
Dondaine |
-eine, -eyne, -enne: Mnl. dondeine: belegeringswerktuig, catapult. BN van de man die het werptuig bediende. Of spotnaam. Vgl. Selschotter. 1545 Bernard Dondain, Wezel-Aw. (AP); 1686 Jacobus Dondeijne, Lo (CRAEYE).
|
FD |
Dondelingen |
-inger: PlN Dondelingen (GH).
|
FD |
Dondelinger |
Ethnique: originaire de Dondelingen (G.-D. Lux.) ou de Tontelange, all. Tont-ling (Lx).
|
JG |
Donder, de |
Donders, Dunder, Donner(s): EN naar de donder. BN voor iemand met zware (donder)stem? BerBN voor de stadsartillerist; vgl. Mnl. dondercruut: buskruit. Of BN voor een lelijkmens (vgl. Wvl. een lelijke donder). 1328 Johannis et Sigeri dictorum Sdonders; 1399 Janne den Dondere, Ktr. (DEBR. 1971,1970). Donder. BN Mfr. dondé: dik, vêt (J.G.).
|
FD |
Donders |
Surnom: génitif de moy. néerl. donder ‘tonnerre’.
|
JG |
Dondeyne |
cf. Dondaine.
|
JG |
Dondeyne |
Profess, Dondaine. Projectile d’arbalète. N. d’H. qui le fabriquait ou l’utilisait.
|
EV |
Dondez |
Surnom: moy. fr. dondé ‘gros, gras’ FEW 3, 138a.
|
JG |
Dondkt, van der |
zie (van) Donck.
|
FD |
Dondonné |
Fr. donné en don, surnom à valeur mystique, comp. Dieudonné.
|
JG |
Dondonné |
zie Dieudonné.
|
FD |
Dondorp |
Proven. Donkdorp. «Village de Donk ».
|
EV |
Dondt |
zie de(n) Hond(t).
|
FD |
Done |
Dône. Peut-être var. de Dolne, Daulne.
|
JG |
Done(n) |
Donne(n): Patr. Vleivorm van een Germ. dôn-naam. Zie Doens. 1398 Doenin de Deckere, Pittem (DEBR. 1970).
|
FD |
Donea |
Donéa, Dôné, cf. Don(n)-.
|
JG |
Donea |
zie Daneau.
|
FD |
Donekerwolke |
zie Donkerwolke.
|
FD |
Donen |
V. THEUD (Theun).
|
EV |
Donet |
cf. Don(n)-.
|
JG |
Donet |
Doné, zie Donné.
|
FD |
Doneu(x) |
Donneux: 1. PlN Oneux (Somme) of in Theux (LU): elst, plaats waar elzen groeien. – 2. Patr. Var. van Daneux = Daneau. 1604 Jehan Doneu, Thisnes (Par. 1987,470-482).
|
FD |
Doneux |
Donneux, w. Dôneû. 1511 «Grigoire Doneux», 1566 «Pentecostes des Oneux» Cout-Stavelot, 1623 «Noël Doneur» et 1629 «Jan d’Honneur» émigrés en Suède, 1675 «Michel Donneux » Fronville ; nom d’origine : Oneux, à Theux (Lg), etc.
|
JG |
d–Oneux |
Proven. V. Aune.
|
EV |
Donfu(t) |
Wsch. < D’Offus, met ingevoegde «. PlN Offus in Ramillies (WB). 1378 Ansiau d’Offus, Mont-St-André (AAV).
|
FD |
Donfut |
(NF de Frameries et Pâturages, dès le 17e s.). NF d’origine incertaine, qui pourrait être issu du NL Offus (Ramillies), avec nasalisation, cf. 1378 «Ansiau d’Offus» Mont-St-André [FD].
|
JG |
Donfut |
V. THEUD (Theun).
|
EV |
Dong(h)en, (van): |
PlN Dongen (NB). 1368 van Donghen, Poppel (VERB. 11,93); 1415 Jan van Donghene, Mech. (V.ING.).
|
FD |
Dongenaers |
Afkomstig van Dongen (NB).
|
FD |
Donges |
Patr. < Dongers. Germ. VN Donge(e)r. 1281 Gertrudis Donghers, Cent (HAES.).
|
FD |
Dongleur |
Nom d’origine: Angleur, w. angleûr (Lg).
|
JG |
Dongleur |
zie Dangleur.
|
FD |
Dongrie |
D’Hongrie: van Hongarije.
|
FD |
Donguy |
Donghi: Patr. Dom Guy: heer Wijt.
|
FD |
Donhuysen |
zie Danhuysen.
|
FD |
Doni |
Donie, cf. Dony.
|
JG |
Doni |
zie Doignies.
|
FD |
Donia |
Doniau(x), zie Daneau.
|
FD |
Doniau |
cf. Don(n)-.
|
JG |
Donick, van |
van Donni(n)ck, van Donin(c)k, -incx: PlN Donik < Dornik in Geel (A). 1357 Henrici de Tornaco = 1390 Henrickx erve van Dornicke; 1519 Clausen van Dornick; 1692 Willem van Doninck, Geel(GF).
|
FD |
Donie(s) |
zie Doignies.
|
FD |
d-Onies |
1. V. Doignies. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Doninckx |
de Doninck, zie Donning.
|
FD |
Donis |
Donys, w. dônis ‘ ou donis ‘. 1423 «Servais Donis le bolengir» GuillLiège, 1472 «Donnys filz de Jehan le Damoisel» DénLa-roche, 1537 «Mathy Donnys» CoutStavelot, 1689 «relicte Donys Jean Donys» DénLier-neux ; parfois dérivé collectif en -iciu de aulne, nom d’origine ou bien forme régionale ou flam. de Dionysius. Cf. aussi Dony.
|
JG |
Donis |
Donys: 1. Patr. Var. van VN Denijs. 1478 Danys =1496 Donys = 1510 Denys, Aarts. (MAR.). – 2. Zie Doignies.
|
FD |
Donjean |
Nom composé de don < lat. dominus + Jean; comp. Dompierre, Danguillaume, etc.
|
JG |
Donjean |
Patr. Dom Jean: heer Jan.
|
FD |
donk |
,,Donjon ». (C’est par erreur, semble-t-il, que ce N, est généralement traduit ,,Silo » ou ,,Salle souterraine »). Le mot donk est parfois employé seul (Donk, Loc. et L.D.), mais est fréquemment précédé d’un ancien N. de baptême d’origine germanique. Synon. : Dunst ou dunxt (DM.), ..Endroit surélevé dans un endroit bas ». Proven. (Van)Donck, Donckiers, Donckers (Donk, avec suffixes d’origine). Van Dongen, Van den Dungen. Van Arendonck, Van Strydonck, ..Donjon du sieur Arin, du sieur Trudo ». Dungelhoef, ,,Ferme du Donjon ».
|
EV |
Donk |
cf. Donck.
|
JG |
Donk, (van de(r)) |
zie van Donck.
|
FD |
Donkelaar |
Herkomstnaam blijkens Ten Donkelaar en: 1618 Anna Jans van Donkelaer = Anna Jans op Donckelaer, Scherpenzeel (PDB).
|
FD |
Donkels |
cf. Donckels
|
JG |
Donker(s) |
Doncker(s), Donckel(e), Don(c)kels, de Donker, de Doncker(e), den Don(c)ker, de Doncquers, de Doncken, Dun(c)ker, Dunker, Dunkel: BN Mnl. donkel, donker: duister, somber. 1169 Willelmus Dunker, 1239 Balduinus Donker (GN); 1332 Henricus Donckel, Mtr. (SKM); 1375 Nike de Donkere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Donkers |
cf. Donckers.
|
JG |
Donkersloot |
Verdwenen plaats in Riederwaard (ZH) (Ndl.L. 1951,316-8). 1393 Splenter de Donkerslote, Z (CCHt).
|
FD |
Donkerwolk |
cf. Donekerwolke.
|
JG |
Donkerwolke |
-wolch, Don(c)kerwol(c)k(e), Donekerwolke, Donkerwold: BN naar een lijfspreuk of voor iemand met een somber karakter. 1367 Egidius Donckervolcke, Schorisse (CAD. 11,218); 1396 Wouter Donkerwolke, Dikkelvenne (DE B.).
|
FD |
Donkmans |
Afl. van Van (der) Donck, Verdonck.
|
FD |
Donks |
van der Donkt, zie van Donck.
|
FD |
Donnadou |
Var. van Fr. FN Donnadieu. Patr. Lat. HN Donadeus, Donedeus (MORLETII).
|
FD |
Donnai |
Donnay, cf. Don(n)-.
|
JG |
Donnai(s) |
zie Daneau.
|
FD |
Donnaint |
Misschien var. van Dehonin; zie Dehennin.
|
FD |
Donnairs |
zie Donaire.
|
FD |
Donnat |
zie Donat.
|
FD |
Donnaux |
-ay, zie Daneau.
|
FD |
Donnay |
Don-é, -eau, -er(s), -et, -ez. 1. V. THEUD (Theun). — 2. DonneaJ ou Daniel.
|
EV |
Donne |
au génitif: Donnen. Var. de Done ou d’un anthrop. germ. en don- (Fôrst. 418).
|
JG |
Donné |
Aphérèse de Dieudonné ou var, de Donnay.
|
JG |
Donne(n) |
zie Donen.
|
FD |
Donneau |
-eaux, cf. Don(n)-.
|
JG |
Donneau(x) |
zie Daneau.
|
FD |
Donnen |
cf. Donne.
|
JG |
Donner |
au génitif: Donners. Nom issu de l’an-throp. germ. Donar (Fbrst. 1467).
|
JG |
Donner(s) |
zie de Donder.
|
FD |
Donnerman(n) |
Afl. van Donner.
|
FD |
Donnermann |
Surnom composé de flam. donner (var. de donder ‘tonnerre’) + -man.
|
JG |
Donnet |
-es, -ez, zie Donné.
|
FD |
Donnet |
-ez, Donet, cf. Don(n)-.
|
JG |
Donneux |
cf. Doneux.
|
JG |
Donneux |
zie Doneux.
|
FD |
Donni |
Donny, cf. Dony.
|
JG |
Donni |
zie Doignies.
|
FD |
Donni(n)ck, van |
zie van Donick.
|
FD |
Donniaux |
zie Daneau.
|
FD |
Donning |
Doninckx, de Doninck: Patr. Germ. VN Doningus (MORLET I). ±1340 Henric Doninc, Herk-de-Stad (CED 46).
|
FD |
Donny |
1. V. Dognies. — 2. V. THEUD (Theun).
|
EV |
Donny |
zie Doignies.
|
FD |
Dono(t) |
Wsch. grafie voor Donaux.
|
FD |
Donot |
cf. Don(n)-.
|
JG |
Donovan |
Iers Donnabhain (SI). 1727 Philippus Donovan, Cork (MUL VII).
|
FD |
Donquier |
cf. Donckier.
|
JG |
Dons |
Apocope (au génitif) de Donat; ou surnom: moy. néerl. donse, donst ‘duvet’ (Carnoy 232).
|
JG |
Dons(e) |
Donze: 1. Mnl. donst, donse: dons, eerste kinhaar. BN. 1306 Joris Dons; 1395 Raby Donse, Ip. (BEELE). – 2. Dons < Dooms. 1734 Christianus Dooms = Dons, Zemst (VS1992,45). – 3. Donze kan spelling zijn voor Donze. – 4. Zie Doens. – 5. Zie Donche.
|
FD |
Dons(en) |
zie Doens(en).
|
FD |
Donsel |
V. Donceel,
|
EV |
Donselaar, van |
PlN (in U?). 1677 Hubertus a Dompselaer, Amersfoort (MUL VI).
|
FD |
Donsin |
Var. nasalisée de Dossin, Daussin?
|
JG |
Donsin |
Var. van Dossin met epenthetische n (J.G.).
|
FD |
Dont |
Var. graphique de Dhondt?
|
JG |
Dontaine |
1611 «Hubert Donthines, bolengier» BourgDinant; nom d’origine: Onthaine, à Achêne (Nr).
|
JG |
Donvil |
Nom d’origine: Donville (Manche)? À noter que Honville, à Hollange (Lx) est w. honvèye, avec h- prononcé.
|
JG |
d–Onvil |
Proven. Honville (Dép. Hollange).
|
EV |
Dony |
Doni, Donie, -ye, Donni, Donny, w. nam. Dônî, Douny. 1450 «Henri Dongny» Huy, 1472 «Dony del Folrye» DénVielsalm, 1524 «Johan Donny» DénStavelotMy, 1602-3 «Pierre Dony» TerriersNamur, 1631 «Nicolaus Dogni» Antheit; nom d’origine: Oignies (Nr, Ht), cf. Dognie. – Bibliogr. : A. Dony, Une famille du pays hutois: les Dony (Dongny, Doignies), dans Annales du Cercle hutois… 22, 1949, 144-238.
|
JG |
d-Ony |
Proven. Hony (Dép. Esneux et Sprimont).
|
EV |
Donys |
cf. Donis.
|
JG |
Donzé |
Forme régionale de fr. damoiseau (Dauzat 207)?
|
JG |
Doodeheefveer |
Profess. Doopheffer. ,,Croquemort ».
|
EV |
Doogenbroodt |
Surnom: moy. néerl. droge brood ‘pain sec’.
|
JG |
Doogh |
D’Ooghe. 1. V. De Hooghe. — 2. Car. phys. ‘t Oog, ,,L’oeil ». ,.Particularité de la vue ou du regard. — 3- Car. mor. H. ayant l’œil à tout.
|
EV |
Doolaege |
-aeghe, -aghe. Nom d’origine : moy. néerl. doolage, dootlage ‘marais’.
|
JG |
d-Oolaeghe |
Propr. ou proven. De Hoelaeg, anc. seigneurie. Hollae-ken (Dép. Rijmenam).
|
EV |
Doolen |
Surnom: génitif de moy. néerl. dool, dole ‘rapide, vif ?
|
JG |
Doom |
Doomme, au génitif: Doomen, Dooms. Nom de parenté: moy. néerl. oom ‘oncle’.
|
JG |
Doom(s) |
V. THEUD (Theun).
|
EV |
Doop |
V. D’Hoop.
|
EV |
Dooremont |
Néerlandisation de Dormont.
|
JG |
Doorme |
Proven. Durme (Riv.).
|
EV |
doorn |
ou doren. ,,Epine ». Proven. Doorne, ,,Epine » ou Deurne, Loc., autre forme : Doornaert, ,,Terre épineuse ». Do(o)ren- -boom, ,,Aubépine », -bos(ch), ,,Epinaie », -haag, ,,Haie d’épines », -struik, ,,Ajonc commun ».
|
EV |
Doornaert |
Dérivé en -aert de van (den) Doorne, cf. 1422 «Pieter van den Dorne» = «Pieter Doornaert» [FD].
|
JG |
Doorselaer |
Dorselaer. Nom d’origine: Door-selaer, à Exaarde (FlOr).
|
JG |
Doos |
Profess. Doos, „Boite ». N. de fabric. de boites.
|
EV |
Doosche |
Dossche. Surnom: moy. néerl. ho-vesch, néerl. hoofs ‘courtois’.
|
JG |
Doove(n), den |
(den) Doven, Dindouve, Doof, Doeve(n), Dove: BN voor een dove. Fr. Lesourd. 1240 Willelmus Surdus, St.-Baafs-Vijve (SCHMID); 1326 Jan de Dove, Ip. (BEELE); 1379 fundum Tome Doove, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Dooy. de |
de Dooij: Br. vorm voor De Dode. BN voor een ziekelijk en bleek mens, een wandelend lijk? Of voor een schrikaanjagende verschijning.3 Vgl. Lemort. 1329 Herman der Tote, Augsburg (DN); 1567 Jacobus Doot; 1563 Joarmes de Doye; 1567 Egidius de Dooy, Lv. (HENNO).
|
FD |
Dooyes |
zie Doye(n).
|
FD |
Dooze |
zie D’Hoossche.
|
FD |
Dop |
zie Dops.
|
FD |
Dop(p)agne |
D(o)upagne, Depagne: PlN Oppagne in Wéris(LX).
|
FD |
Dop(s) |
Dopp: Mnl. dop(pe), Ndd. dopp: schotel, pot, D. Topf. BerBN voor de pottenbakker of potgieter. 1211 Egidius Dop, Bg. (LEYS1957′, 118); 1278 Gielis Dop, Bg. (CG).
|
FD |
Dopagne |
cf. Doppagne.
|
JG |
Dopagne |
V. Doppagne.
|
EV |
D’Oparé |
Doperé, zie Dehopré.
|
FD |
Dopchie |
cf. Daubechies.
|
JG |
Dopchie(s) |
Proven. Obegies (Loc.).
|
EV |
Dopchie(s) |
zie Daubechies.
|
FD |
Doperé |
Dopère. Proven. Auberies (Dép. Beauvechain).
|
EV |
Dophemont |
zie Doffemont.
|
FD |
Dophny |
Proven. Ouf(fig)ny (Dép. Chevron).
|
EV |
Dophny |
zie Doffigny.
|
FD |
D’Oplinter |
PlN Oplinter (VB).
|
FD |
Dopont |
Nom d’origine: Opont (Lx).
|
JG |
Dopp |
Profess. De hoppe, ,,Le houblon ». N. de cultivateur.
|
EV |
Dopp |
zie Dops.
|
FD |
Doppagne |
Dopagne, Doupagne, Dupagne. 1748 «Jean Dopagne» Nandrin; nom d’origine: Oppagne, à Wéris (Lx).
|
JG |
Doppagne |
Proven. Oppagne (Dép. Wéris).
|
EV |
Doppée |
-ee: PlN Oupeye (LU). 1297 Lambiert d’Upey,Luik(SLLII).
|
FD |
Doppée |
Nom d’origine: p.-ê. Oupeye (Lg).
|
JG |
Doppée |
Proven. Obaix (Loc.).
|
EV |
Doppegieter(s) |
BerN van de potgieter. Mnl. dop(pe): schotel, pot, D. Topf. Vgl. D. Düppengiesser. 1561 Hans Doppegieter, Aken-Aw. (AP); 1584 Egmont Doppegieter, Aw. (AB).
|
FD |
Doppelt |
D. FN Doppelt: dubbel. Vgl. Dobbels 2.
|
FD |
D’Opré |
zie Dehopré.
|
FD |
Dops |
Surnom: génitif de moy. néerl. dop, doppe ‘plat; pommeau; bourgeon’.
|
JG |
Doquire |
cf. Dockier.
|
JG |
Doquire |
zie Docquier(t).
|
FD |
Dor |
1. Proven. Dour (Loc). — 2. N. de bapt. (Théo) dore ou (Isi-) dore. V. aussi THOR.
|
EV |
Dor |
D’Or: 1. BerBN voor een goudsmid. Vgl. Dargent 2.1281 Lions Aurea d’Or, Atrecht (NCJ); 1427 Jehan d’Or, Zinnik (CCHt). – 2. Misschien PlN Heure (LU, L; zie Dheure): 1147 Hore (TW). 1358 Willelmo de Ora, Lobbes (CCHt).
|
FD |
Dor |
w. nam. Dôr, D’Or, d’Or, D’or, Dore. 1426 «Jehan Dor» TailleSoignies, 1597-98 «Nico Dor» ComptesNivelles, 1609 «Dom Mathieu Dor» abbé de Moulins (Warnant), 1780 «Mathieu Jottay dit Dor», 1782 «Arnold Jottay dit Dor» Montegnée; nom d’enseigne d’une orfèvrerie, ce nom pouvant être une réduction de noms comme « L’Anneau d’or », « Le Poisson d’Or », etc., par ex. 1606 «Jehanne fille de Jehan Tricquoise dit délie Barbe Dor» AnthrLiège (E. Renard, BTD 26, 283). Pour Dore surtout, on ne peut exclure, avec E. Renard, un nom d’origine: Ore, Oire, forme anc. du topon. très fréquent Heure, Heure-le-Romain, Heure-le-Tiexhe, etc., cf. D’Heur. Quant à A. Doppagne (NP de Louette, 53), il voyait dans ces noms — du moins dans certains – une aphérèse de Théodore ou d’Isidore, ce qui est moins assuré.
|
JG |
Dor, van |
zie van (den) Doorne.
|
FD |
Dora(e)ne |
Doeraene, Doeran(e), Doran, D’Horaene, Dhoeraen(e), D’Hoeraen(e), Dhoerane, Orhan, de Ouderaen: PlN Ouraan in Geetbets (VB) < Ouderaan < 1312 Oudera; d.i. de Oude Aa, ni. de Oude Gete. 1304 Diederic van Ouderaen, Geetbets (LIND.-BORGERS, Top. van Geetbets, p. 40); 1359 leeght tOuderaen bi Wouters beemde vander Lynden…ane een stucke leeght op doude Ghete bi Ouderaen, Geetbets (CED 39-40,43); 1389 Jan van Ouderaa; 1389 Diederic van Ouderaen, Janne van Ouderhaen, VB (BOLSEE); 1390 iuxta Arde de Auderaen, Diest (CED 49). Zie ook Van der Ouderaa.
|
FD |
Doran(t) |
-ang, zie Duran(d).
|
FD |
Dorange |
Dorenge. 1449 «Colart Dorenge» AidesNamur; nom d’origine: Orange (Vauclu-se); en Belgique, plutôt de la maison d’Orange-Nassau (notamment noms d’enseignes).
|
JG |
Dorange |
Dorenge: PlN Orange (Vaucluse)? 1492 Jehenne Dorenge, Dk. (TTT).
|
FD |
Dorange |
Proven. Dép. Sichem-lez-Diest.
|
EV |
Dorau |
Dori(e)aux, Dorign(e)aux: Patr.Dim. van Théodore of een Germ. dor-naam; vgl. Dorinckx. 1708 Nie. Jos. Dori(g)niaux, N (MUL VII).
|
FD |
D’Orbaix |
PlN Orbais (WB) en in Opgeldenaken (WB). 1163-84 Godifridi de Orbais (CDN); 1397 Arnoul d’Orbais, Opprebais (AAV).
|
FD |
d–Orbaix |
-Orbée. Proven. Orbais et Horbais (Loc. et L.D.).
|
EV |
Dorban |
1634 «Eloy d’Orban» BourgNamur; ellipse de (fils) d’Orban, forme w. d’Urbain, cf. aussi Orban et Horban.
|
JG |
Dorban |
Patr. D’Orban, zoon van Orban = Urbanus.
|
FD |
Dorbée |
1. Wsch. = Dorbaix. – 2. Evtl. PlN Orbey (Haut-Rhin).
|
FD |
Dorcean |
Dorchain, zie De Rechain.
|
FD |
Dorchain |
Var. de Derchain (= de Rechain).
|
JG |
Dorchies |
-chy, -sis: PlN Orchies (Nord). 1298 Jacobo de Orchies = Dorchies, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Dorchies |
Dorchy. Nom d’origine: Orchies, à Néchin (Ht) ou Orchies (Nord).
|
JG |
D’Orchimont |
Dorchymont, D’Orchymont, Dorcimont, Dorsimond, -mont, Dorssemont, -ment, Dosimont, -mau: PlN Orchimont (N). 1204 Jacobus de Orcimont, N (CDN).
|
FD |
Dorchin |
zie De Rechain.
|
FD |
d–Orchy. |
Proven. Orchies (Dép. Néchin).
|
EV |
d’Orchymont |
Dorcimont, Dorsimond, -ont w. nam. Dôrsimont. 1683 «Jacquelinne Dorcimont» Houdremont; nom d’origine: Orchi-mont, 1067 «Urcismons», w. ôrsimont (arr. Dinant). Cf. aussi Dosimont.
|
JG |
Dorckens |
Dimin. (au génitif) de Dor (Théodore, etc.).
|
JG |
Dorckens |
zie Dorekens.
|
FD |
Dorcq |
1540 «Cleofas Dorcque» Blaton; nom d’origine: Orcq (Ht).
|
JG |
Dorcq |
PlN Orcq (H). 1275 Fasterés d’Orke, Dk. (RL); 1284 Jehans d’Orke, Dk. (RUELLE).
|
FD |
Dordain |
Fr. FN Dhordain. PlN Hordain (Nord).
|
FD |
Dorden, van |
Verhaspeling (H) van Van Doren, met ingevoegde d.
|
FD |
Dore |
cf. Dor.
|
JG |
Dore |
zie Dhoore.
|
FD |
Doré |
Surnom d’orfèvre: fr. doré (Dauzat 207), cf. Dorée (ci-dessous), ou bien var. de Doret.
|
JG |
Doré |
zie Doret.
|
FD |
Dorée |
1444 «Hamade le Dorée», «Colart Dorée» AidesNamur; surnom: fém. de doré, aussi w. liég. dorêye ‘tarte (au riz)’. – Peut-être aussi, vu la répartition du NF, var. du NF d’Oreye, cf. aussi Douraye.
|
JG |
Dorée |
Dourée: 1. BN voor een goudsmid of vergulder. 1263 Nicolas Dorée, Noyon (MORLET). – 2. Zie D’Oreye.
|
FD |
Dorée |
V. Doreye.
|
EV |
Dorejo |
cf. Dorjo.
|
JG |
Dorejo |
zie Dorgeo.
|
FD |
Dorekens |
Dorckens, Dorikens, Dorrekens: BN. Dim. van Mnl. door, dore: dwaas, gek. D. Tor. 1573 Kerstiaen Dorckens, Edegem (SELS); 1583 Willem Dorekens, Ranst-Aw. (AP).
|
FD |
Doreleyers
|
-leijers: Misschien PlN Dourlers (Nord). 1383 Ysabiel de Dourlers, Dk. (TdT); 1683 Doerlers, Bergen-op-Zoom; 1743 Doorl(e)ijers, Vught(PDB).
|
FD |
Dorelot
|
Deurloo, Duerlo(o), Duurloo: 1. BN Ofr. dorelot: haarlok op het voorhoofd van mannen > lieveling, lieverd, liefje. 1296 Pierre Dorenlot, barbier, Parijs (MICH. 1958,61); 1313 Henri Dorelot, Robert au Dorelot, Parijs (MICH. 1951); 1326 Jan Duerloot = van jhan Dorlote, Ip. (BEELE); 1398 Martin Duerloot, Gullegem (DEBR. 1970). – 2. BerBN van de (Ofr.) dorelotier: lintenwever. 1296 Thomas le Dorolotier, Parijs (MICH. 1958).
|
FD |
Doreman(s) |
zie Dooreman(s).
|
FD |
Doremont |
zie Dormont.
|
FD |
Doremus |
Lordemus: D’Oremus, naar het woord uit het Lat. kerkgezang. BN voor priester, koster of kerkzanger. Vgl. Oremus. 1403 Jehan Doremus, Dk. (TTT); 1418 Anseau d’Oremus = 1452 Ansiau Doremus, Bergen (CCHt, CSWIII).
|
FD |
Doremus |
Probabl. Surnom délocutif liturgique, du lat. Adoremus [FD].
|
JG |
Doren, van |
zie van Deurne.
|
FD |
Doren, van (den) |
zie van den Doorn(e).
|
FD |
Dorenbeck |
PlN Dörrenbach (NRW, RP, S)? 1665 Dorenbeck, Mülheim-Ruhr (PDB).
|
FD |
Dorenberg |
V. Doorn.
|
EV |
Dorenberg |
zie Dorrenberg.
|
FD |
Dörenberg |
Deurenberg: PlN Dorenberg (NS) of Dörnberg (NRW, HS, RP).
|
FD |
Dorenbos(ch) |
zie Doorenbos.
|
FD |
Dorenge |
cf. Dorange.
|
JG |
Dorenge |
zie Dorange.
|
FD |
Dorens, |
Doring, -ink, Dorinckx: Patr. Vleivorm van Germ. dor-naam, zoals Dorolf (Fm.). 1337 Johanne Dorinc, Waasmont (C. BAERT); 1398 Dorin le Decquere, Petegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Doresse |
zie Doris(sen).
|
FD |
Doret
|
-é, -ez, -quet, Douret: Patr. Dim. van Isidore of Théodore (DNF) of een Germ. VN (zie Dorens). 1298 Andreae dicti Doreit, Luik (SLL); 1350 Andriers Doreit, Ougrée (AVB); 1422 Willaume Doret, Dk. (TTT).
|
FD |
Doret |
-ez. 1451 «Johan Dorey dit de Marville», 1480 «Rigault fils de Henry Dorey» Guill-Liège, 1552 «Hierosme Doretz» Subsides-Namur, 16e s. «Simon d’Oreche» Châtelet; dimin. de Dor (Théodore, etc.), mais aussi nom d’origine: Oret (Nr).
|
JG |
d-Oret |
-Orey(e). Proven. Oret, Oreye (Loc.).
|
EV |
d’Oreye |
1264 «Arnus d’Oreilh» CartVal-Benoît; nom d’origine: Oreye, w. orèye (Lg).
|
JG |
D’Oreye
|
Doreye, Do(u)rée, Douraye, Orey: PlN Oreye, Ndl. Oerle (LU). 1238 Arnuldo de Orelh = 1264 Arnus d’Oreilh, Luik (AVB).
|
FD |
Dorf
|
D. FN: Dorp. Vgl. Van Dorpe. |
FD |
Dorfeuil(le) |
1. PlN Orfeuil (Ard., Ardèche). – 2. Evtl. var. van Darfeuille. Dorge: PlN Orges (Hte-Marne). 1383 Guiot d’Orges (MARCHAL).
|
FD |
Dorge |
Probabl. surnom de producteur ou de marchand d’orge; ou nom d’origine: Orges (Haute-Marne).
|
JG |
Dorgeo |
Dorgéo, Dorgo, Dorejo, D’Orio, Dorjo, d’Orjo, Dorjot, Dorjon, Dorjoux: PlN Orgeo (LX). 1294 messires Jehans, sires d’Orgo = sires d’Orjo = Jehans de Rochefort,… sires dou ban d’Orio (CDN).
|
FD |
Dorgeo |
Dorgo, cf. Dorjo.
|
JG |
d-Orgeo |
-Orjo. Proven. Orgeo (Loc).
|
EV |
D’Orgeville |
PlN Orgeville in Lillers (PdC).
|
FD |
Dori- |
-aux, -ot. Proven. 1. De Ria(u), (Dép. Buvrinnes). — 2. D’Ouria, Dép. Hermeton-sur-Meuse).
|
EV |
Dori(e)aux |
Dorign(e)aux, zie Dorau.
|
FD |
Doria |
It. Metr. D’Oria, D’Auria. Lat. VN Aurea ‘gouden, gulden’.
|
FD |
D’Oria |
Proven. Dép. Hermeton S/Meuse.
|
EV |
Doriga |
Proven. De Rica(rt), (Dép. Baisy-Thy).
|
EV |
Dorign- |
-aux. Proven. Dorinnes (Loc.), avec suff. régional -a(ux), d’orig.
|
EV |
Dorignaux |
1614 «François Dorineau» Bourg-Namur, 1695 «Jean Dorigneau» Purnode, 1775 «Dorignaux» NPLouette, 1795 «Jean Joseph Dorinia» Évrehailles; la répartition du nom indique un dimin. en -eau de Dorinne (Nr), dérivé topon. aujourd’hui disparu. Comp. aussi: 1289 «Jehans Dorenale [= Durnal ?]» CensNamur.
|
JG |
Dorikens |
zie Dorekens.
|
FD |
Doring |
-ink, Dorinckx: 1. Naam van de Thuringer. Mnl. Doringen: Thuringen. 1275 Thidericus Thuringus = 1300 Tideman Doring, Braunschweig (NN). – 2. Zie Dorens.
|
FD |
Doring |
Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Fôrst. 1467).
|
JG |
D’Orio |
zie Dorgeo.
|
FD |
Doris(sen) |
Doresse: Patr. Wellicht korte vorm en afl. van Gr. HN Theodorus.
|
FD |
Dorissen |
Peut-être génitif d’un dérivé par aphérèse du prénom Theodorus [FD].
|
JG |
Dorjo |
-ot, d’Orjo de Marchovelette, Dorgeo, Dorgo, Dorejo, Dorjoux. 1600 «Henry d’Or-jou» CartCouvin, 1676 «Philippe-Florent Dorjo», 1690 «Dieudonné Dorjou» Bourg-Namur; nom d’origine: Orgeo (Lx).
|
JG |
Dorjo(t) |
-on, -oux, zie Dorgeo.
|
FD |
Dorland |
zie Dourlent.
|
FD |
d-Orland |
Orland. Filiat. ,,(Fils) de Roland ». V. ce N.
|
EV |
D’Orlando |
zie Orient.
|
FD |
Dorléans |
1544 «Johan Dorleans» DénStavelotMy; nom d’origine: Orléans (Loiret).
|
JG |
Dorleman |
D. FN Dorlemann, wellicht : deurwachter. 1419 Engelbert Dorlemann, Recklinghausen (PDB).
|
FD |
Dorleman |
Dorlet. 1. V. Horle. — 2. V. THOR.
|
EV |
Dorlet |
1496 «Jehenne Dorley» BourgNamur; dimin. en -elet de Dor (Théodore, etc.).
|
JG |
Dorlet |
Dourlet, Derlet, Derley: Var. van Dorelot, met ander suffix. 1406 Margueritte Dourelette, Laon (MORLET). Zie ook Dorlin.
|
FD |
Dorlin |
Dorleijn, Dourlein, -eyn, Derlyn, Derley(n): Var. van Dorelot, met ander suffix. 1399 Jan Duerleins, Ktr. (ARA, SR 23V°).
|
FD |
Dorlodot, de |
Dim. van Dorelot. 1347 Pierre Dorlodoye, Chauny (MORLET).
|
FD |
Dorma(e)l |
Proven. Dormaal (Loc.).
|
EV |
Dormael, van |
van Do(o)rmaal,van Doormael,-malen, (van) Dormal(s), Dormael(s), de Dormale, Duermael: PlN Dormaal (VB, NB). 1270 Boidin van Durremale, Cent (CG); 1321 Art de Dormale, 1340 Reyner van Doermale, Zuurbemde (C. BAERT).
|
FD |
Dormal |
-ael, génitif: Dormaels. 1579 «Gilles Dormalle», 1591 «Gilles Dormal» BourgNamur, 1621 « Anne fille de maitre Giel Dormal» BourgLiège; nom d’origine: Dormaal (BrFl).
|
JG |
Dorman(s) |
-mann, -mant, zie Dooreman(s).
|
FD |
Dormans |
-ant. 1462 « Gilis Dorman dit de Horpaul» = 1464 «Gilis Dormane de Horpaul» GuillLiège; romanisation du NF Door(e)man plutôt que nom d’origine: Dormans (Marne).
|
JG |
Dorme |
Doorme, Dhorme, D’Homme: D’Ormes. Veelvuldige PlN Ormes. Fr. orme: olm, iep. Ass. rm/mm in D’Homme; vgl. Deshommes. 1724 Anne d’Orme, Joseph Dorme, de wed. Doorme, Izg. (COUSS.).
|
FD |
Dorme, van |
zie van Durm(e).
|
FD |
d-Ormeuil |
Proven. ,,Clairière des Ormes » (L.D., Fr).
|
EV |
Dormignies |
Nom d’origine: Ormeignies, 1176 «Ormignies» (arr. Ath).
|
JG |
Dormingnies |
Dorminy, Dormegnie: PlN Orm(e)ignies (H). 1545 Toussaint Dormeny, Rouen-Aw. (AP).
|
FD |
d–Ormon- |
-s, -t, -Ormont. Proven. Ormont (Dép. Kain).
|
EV |
Dormont |
d’Ormont, Do(o)remont: PlN Ormontin Kain (H), Buire-au-Bois (PdC), bij Trier (RP).
|
FD |
Dormont |
d’Ormont. 1302 «Colars Dormons li laniers» LoiTournai; nom d’origine: Ormont, à Kain (Ht).
|
JG |
Dormy |
NF du Borinage (aussi dans la Somme), qui semble venir du départ, de Saône-et-Loire en Bourgogne (GeneaNet), sans doute d’après un toponyme Dormy ou Ormy [à situer],
|
JG |
Dorn |
Dorren: D. Dorn: doorn(struik).
|
FD |
Dorn, van |
zie van (den) Doorne.
|
FD |
Dorne |
zie D’Hoorne.
|
FD |
Dorné |
Dorne(z), zie Dournez.
|
FD |
Dorneau |
1. PlN Orneau in Noville-sur-Méhaigne (LU). – 2. Uit Do(u)rnel; zie Dournez.
|
FD |
d-Orneau |
Proven. Dép. Noville-sur-Mehaigne.
|
EV |
Dornon |
PlN Ornon (Isère).
|
FD |
Dornseiff(en) |
PlN Dornseifen (NRW). Vgl. Dornsiepen (NRW). Mnd. sîpe: vochtige laagte. 1599 Adam Dornseiffen, Westfalen (BRECH.).
|
FD |
Dorny |
Dourny: PlN Orny (Moselle).
|
FD |
Dorny |
Nom d’origine: Orny (Moselle).
|
JG |
Dorp(e) |
1. Korte vorm voor Van (den) Dorpe. 1405 Eemond Dorp, Aw. (VLOEB.). – 2. D’Orp. PlN Orp-le-Grand, Ndl. Groot-Adorp of Orp-le-Petit, Ndl. Klein-Adorp (WB). 1399 Henri Warnechon d’Orp, Geldenaken (AW).
|
FD |
Dorpe |
1449 «Henry Dorpe » AidesNamur, 1500 «Lambert Dorpe» BourgNamur, 1601 «Jus-tina de Dorp» Liège; nom d’origine: Orp-le-Grand (BrW). Cf. aussi 1287 «Jeh. de Dorpe» DettesYpres.
|
JG |
Dorpe, van (den) |
van (den) Durpe, van Dorp, van Deurp, van den Deurpen, van den Deulpen: Verspreide PlN Dorp: akker, hoeveland, landgoed, dorp, dorpsplein. 1339 Jan van Dorpe, Bg. (DFIII); 1396 Willem van den Dorpe, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG 1982,112.
|
FD |
Dorpel |
cf. Dorper.
|
JG |
Dorpel, van den |
van den Durpel, van den Deurpel: 1. Mnl. PlN dorpel, du(e)rpel: dorpel, grens, landpaal. – 2. i8e-eeuwse vondelingnaam in Lv.: gevonden op de dorpel van St.-Kwintens (med. C. Mar.). – 3. Reïnterpretatie van Van den Dorpe.
|
FD |
Dorper |
Dorpel. Surnom néerl. : moy. néerl. dorper ‘villageois, paysan’, cf. aussi Druppel; comp. Vilain.
|
JG |
Dorper |
Dôrper, de Dorpel, Dorpel(s), de Durpel, Druppel: BN voor een dorper, de dorpeling, boer, met boerse manieren, soms schurk. Vgl. Fr. Vilain. 1221 Arnoldus Dorpere, Gingelom (LO 326); 1276 Walterus Dorpere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Dorpman(s) |
BN voor een dorpsbewoner of dorpeling. Of afl. van Van Dorpe.
|
FD |
Dorquet |
1748 «Bruno Dorquet» Nandrin; dimin. en -ket de Dor (Théodore, etc.).
|
JG |
Dorquet |
zie Doret.
|
FD |
Dorr |
génitif Dorren. Surnom: moy. néerl. dor, dorre ‘sec, aride’, cf. par ex. dorre geselle ‘pauvre diable’.
|
JG |
Dorrekens |
N. de bapême. ,,Fils du petit (Théo)dore ».
|
EV |
Dorrekens |
zie Dorekens.
|
FD |
Dorreman |
zie Dooreman(s).
|
FD |
Dorren |
zie Dorn.
|
FD |
Dorrenberg |
Dorenberg: Verspreide D. PlN Dornberg (BEI, BW) of Dornberg (NRW, HS, RP).
|
FD |
Dorrepaal |
Volgens JVO heette de familie in de i/e e. in Katwijk (ZH) nog Borrepaal. PlN: paal bij een bron.
|
FD |
Dorresteijn |
PlN Dorrestein (U).
|
FD |
Dorriné |
Misschien D’Origny, PlN (Aisne). 1271 Raoul d’Oregni; 1262 Richiers d’Orenni, St-Q. (MORLET). Maar wellicht veeleer een grafie voor een als Derinee uitgesproken Derine.
|
FD |
Dors |
Dorsch(t): D. FN Dorss < Mhd. torse: koolstronk. BN voor iemand met opgeschoten gestalte(BRECH.).
|
FD |
d-Ors |
Proven. Ors(mael) (Loc). N° 71.
|
EV |
Dors(e)laer, (van) |
zie van Doorselaer(e).
|
FD |
Dorscheich |
PlN (GH).
|
FD |
Dorselaer |
cf. Doorselaer.
|
JG |
Dorsimond |
-ont, cf. d’Orchymont, Dorcimont.
|
JG |
Dorsimond |
-ont, zie D’Orchimont.
|
FD |
d-Orsimont |
Proven. Rossimont (Dép. Jamioul). N° 69.
|
EV |
Dorsinfang |
Nom d’origine: Orsinfaing, à Villers-sur-Semois (Lx).
|
JG |
Dorsinfang |
PlN Orsinfang in Villers-sur-Semois (LX).
|
FD |
d-Orsinfang |
Proven. Orsinfaing (Dép. Villers-sur-Semois).
|
EV |
Dorsis |
zie Dorchies.
|
FD |
Dorssemont |
-ment, zie D’Orchimont.
|
FD |
Dorsser, van |
PlN Dorsel in Nijlen (A). 1581 Bern. van Dorsel, Hemiksem-Aw. (AP).
|
FD |
Dorssers |
Dosser(s): BerN van de dorser.
|
FD |
Dorssers |
Nom de métier: génitif de moy. néerl. dorscher, derscher ‘batteur (au fléau)’.
|
JG |
Dorst, van |
PlN Dorst (NB). 1522 Johannes filius Johannis de Dorst de Monte; 1699 Gui. Joa. van Dorst,Aw.(MULIII,VIl).
|
FD |
Dort |
génitif: Dorts. 1524 «Servaix Dort» BourgNamur [var. de Dor?] ; moy. néerl. on, oort ‘limite, coin, morceau’.
|
JG |
Dort(h)u |
PlN Ortho (LX)? 1601 Guillaume d’Ortho, Bastenaken (OCCIV).
|
FD |
Dort, (van) |
PlN Dort = Dordrecht (ZH). 1543 Jan Dort, Linter-Aw.; 1575 Hans Dort, Dordrecht-Aw. (AP); 1617 Peeter van Dort, Kontich (SELS).
|
FD |
Dortan |
Dortant(s): PlN Dortan (Ain)? De FN lijkt evenwel (althans in de 16e e.) uit NL te stammen: 1542 Cornelis Dortant, Valkenburg-Aw.; 1565 Niklaas Dortant; 1571 Gérard Dortand, Heerlen-Aw.(AP).
|
FD |
Dorthu |
Dortu. 1448 «Michiel d’Orto» NPLaroche, 1597 «H. Jadin Dortho (orig. de Mal- medy)» BourgLiège; nom d’origine: Ortho, w. ortô, ôrtà (Lx), probabl. sous une forme hutoise ou liégeoise.
|
JG |
Dortmans |
Afkomstig van Dortmund (NRW). 1570 Jan Dortman, Dortmund-Aw. (AP); 1550 Reinier van Dortmont, Aw. (AP).
|
FD |
D’Ortona |
It. PlN Ortona.
|
FD |
Dorts |
Gen. (zoon van) Dort; zie i.v. 1550 Robrecht Dortssone, Gouda-Aw. (AP).
|
FD |
d-Ortu |
Proven. Rotheux (Loc.). Prononc. dialect. Nos 69, 79.
|
EV |
Dorval |
1266 «Henry d’Orval» CartOrval, 1561 «Colet Jehan Dorval», 1611 «Hingo d’Orval» DénFlorenville; nom d’origine: Orval, à Villers-devant-Orval (Lx). – Comme le NF est massivement concentré le long de l’axe mosan et dans la région namuroise en particulier, un autre topon. est à envisager, par ex. dans le ban deTrembleur(Lg), cf. 19.2.1783 «au l.d. orval (…) la veuve Léonard Dorval» (not. F. Leroy) [JL, NFw].
|
JG |
Dorval |
PlN Orval (LX, Cher, Manche). 1293 Jehan d’Orevale, Namen (CDN).
|
FD |
d-Orval |
Proven. Dép. Villers.
|
EV |
Dorvaux |
PlN Orvault (Loire-Atl), Orvaux (Eure), Orveau (Seine-et-Oise, Loiret).
|
FD |
Dorvil(l)ers |
Dorvillez: PlN Orvillers (Oise).
|
FD |
Dorvilers |
-illers, Dorvillez. Nom d’origine: Orvillers-Sorel (Oise) ou d’un autre topon. en -villers.
|
JG |
Dorville |
Orville: PlN Orville (o.m. PdC).
|
FD |
Dory |
Dorys, w. (Ouffet) dâri. 1544 « Franchoise Dory» BourgNamur; probabl. de + anthrop. Ulric (w. on’), plutôt que w. do ri ‘du ruisseau’ ou d’au ri.
|
JG |
Dory |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN Dodorik: Dottaricus (MORLET I), Ags. Dodric (F m.). 1642 Barbara Dory, Bs. (SCHOUT. 1,50); 1629 Jan Dory, Luik-Aw.(AP).
|
FD |
d-Ory |
-‘Orys. Proven. Aurys (Dép. Dison).
|
EV |
Dorzée |
NF attesté à Vedrin dès 1595, puis implanté dans le Borinage (GeneaNet); sans doute de w. nam. aurzèye ‘argile’ ALW 6, 18-19, précédé de la prépos., comme nom d’ouvrier extrayant de l’argile grasse.
|
JG |
Dorzée |
PlN Rosée (N).
|
FD |
d-Orzée |
Proven. ,,De Rosée » (Loc.). Ns 69.
|
EV |
Dos(s)ogne |
Dossoine: PlN Ossogne in Havelange (N), Matagne-la-Petite (N), Thuillies (H). 1724 Joannes Dossogne, Haillot N (MUL VII).
|
FD |
Dose(n) |
zie D’Hoossche.
|
FD |
Doserai |
-ay, cf. Dosseray. Dosimont. w. nam. Dôsimont. 1638 «Philippe Dosimont» BourgNamur; var. de Dorcimont.
|
JG |
Doseray |
-ai, Dosseray, -ai, Dossray: LU W. dozerê: koorknaap, koorzanger (HERB.).
|
FD |
Dosfel |
Dosveld: PlN Dosfeld in Bôrger (NS) of Dorsfeld in Kerpen (NRW). 1539 Jan van Dorsvelt, Bergen-op-Zoom-Aw. (AP); i624Hendrik Dorsvelt, Gulik-Aw. (AP).
|
FD |
Dosière |
D’Hozier, Dosi: PlN Ofr. osière: plaats waar teenwilgen groeien. Ozières (Hte-Marne). Ook Wazires (GH) = Ozières (MONJOUR 72).
|
FD |
Dosimont |
-mau, zie D’Orchimont.
|
FD |
Dosin |
cf. Dossin.
|
JG |
Dosin |
zie Dozin.
|
FD |
Dosogne |
cf. Dossogne.
|
JG |
Dosogne |
zie Dossogne.
|
FD |
d-Osogne |
Proven. Ossogne (L.D.). ,,Aunaie ».
|
EV |
Dosonay |
Var. de Desonay.
|
JG |
Dosquet |
w. (Malmedy) Dosquèt. s.d. «Henry le doschet» (Grdg. II, 584), 1532 «Johan le doske [= -è]» Steinbach, 1543 «Jean Lowet dit le dosket» Ans, 1544 «Johan le dosquet» Waimes, 1586 «Anne le Dosquet» Huy; surnom: w. (Verviers) dosket ‘gros morceau de pain’, plutôt que dimin. en -kèt (non attestés) de doze ‘douze’ (= petit douzième) ou de dos ‘dos’ (= voûté, légèrement bossu) (cf. JH, NF malmédiens, 41).
|
JG |
Dosquet |
W. (Verviers) doskèt: groot stuk brood. Ook dim. van dos: rug. BN voor iemand met hoge rug (HERB., PSR 41). Het Iw. is m.i. evenwel een bezwaar: 1532 Johan le Doske, Steinbach; 1500-36 Henry le Doschet = Henri le Doskèt; 1543 Jean Lowet dit le Doskèt, Ans; 1586 Anne le Dosquet, Hoei.
|
FD |
Doss(e)ray |
1. Proven. ,,Oseraie ». — 2. Profess. ,,Enfant de chœur ». (Dial.).
|
EV |
Doss(e)ray |
zie Doseray.
|
FD |
d–Ossaer |
V. Douchar.
|
EV |
Dosschaert |
Dossaer: D’Hosschaert < Mnl. hoveschaert: beschaafd, welopgevoed man, hoofs man. Vgl. D’Hoossche/Dossche.
|
FD |
Dossche |
cf. Doosche.
|
JG |
Dossche |
Proven. Doische (Loc.).
|
EV |
Dossche |
zie D’Hoossche.
|
FD |
Dosse |
1. D’Os(se). PlN Os (NB). 1341 Alard Dosse (ontvanger van Brabant) = 1358 Alard d’Os (AAV). – 2. Var. van Dossche.
|
FD |
Dosselaer(e), (van) |
zie van Doorselaer(e).
|
FD |
d’Ossemont |
Proven. Rossimont. V. Dorsimont.
|
EV |
Dosser(s) |
zie Dorssers.
|
FD |
Dosseray |
-erai, Dossray, Doserai, -ay, Dozeray. Nom de fonction: w. liég. dozerê, doz’ré ‘enfant de chœur qui chante à l’église’ DL.
|
JG |
Dossi |
zie Douchy, Dauchy, Dhaussy.
|
FD |
d–Ossia |
Proven. Hossia (Dép. Beauraing).
|
EV |
Dossin |
V. THEUD (Deuz).
|
EV |
Dossin |
w. liég. Dozin, Dosin.
|
JG |
Dossin |
zie Dosin, Daussaint, Douchain.
|
FD |
Dossogne |
Dosogne. 1756 «Giles Dosognes (orig. de Pessoux)» BourgLiège; nom d’origine: Ossogne, à Havelange (Nr), etc., cf. aussi Daus(s)ogne.
|
JG |
d–Ossogne |
Proven. Ossogne, Dép. Havelange et Thuillies.
|
EV |
Doster |
1653 «Gérard Doster» BourgNamur; nom d’origine: Oster, à Érezée (Lx), etc.
|
JG |
Doster(t) |
PlN Oster in Erezée en Odeigne (LX).
|
FD |
Dostrich |
-iche, Dotrice. Nom d’origine: Autriche.
|
JG |
Dostrich(e) |
-ichs, Dotrice: D’Au(s)triche: van Oostenrijk. 1538 Pierre Daustrice, Bg. (PARM.).
|
FD |
Dosveld |
zie Dosfel.
|
FD |
Dosy |
zie Douchy, Dauchy, Dhaussy.
|
FD |
Dot |
cf. Dotte.
|
JG |
d-Ot(h)- |
-ée, -ey, -et. Proven. Othée (Loc).
|
EV |
Dot(h)el |
zie Dautel.
|
FD |
Dot(h)et |
PlN Othet-les-Bois in Chokier (LU).
|
FD |
Dot, van der |
zie van der Doorent.
|
FD |
Dotel |
cf. Dhôtel.
|
JG |
Dotermont |
zie Doutremont.
|
FD |
Dotet |
Nom d’origine: Othet-les-Bois, à Chokier (Lg).
|
JG |
Dothée |
d’Othée, Dothey. Nom d’origine: Othée, w. ôtêye (Lg).
|
JG |
Dothée |
-ee, -ey, -eij: PlN Othée (LU). 1221 Bescela de Otei, Luik (AVE); 1356 Dyonisioque de Othey, Luik(SLLIV).
|
FD |
Dotrange |
Dotrenge: PlN Otrange (LU), Ndl. Wouteringen. 1328 Joh. de Wotrenges, Luik (SLL III).
|
FD |
Dotrange |
-enge. Nom d’origine: Otrange (Lg).
|
JG |
Dotraux |
w. nam. Dotrô. Forme w. de Detraux, Dutroux.
|
JG |
Dotraux |
zie Detroux.
|
FD |
Dotremont |
cf. Doutremont, d’O-.
|
JG |
Dotremont |
Dotrimont, zie Doutremont.
|
FD |
d-Otremont |
Proven. Houdrémont (Loc).
|
EV |
d-Otrenge |
Proven. Ofrange (Loc.).
|
EV |
Dotrepont |
cf. Doutrepont.
|
JG |
Dotreppe |
d’Otreppe de Bouvette, w. nam. Dôtrèpe. 1533 «Willame Dotreppe» BourgNamur, 1634 «Arnould Dotreppe» Malonne; nom d’origine : Otreppe, w. ôtrèpe, à Bierwart (Nr) ou Autreppe (Ht).
|
JG |
Dotreppe |
d’Otreppe: PlN Otreppe in Bierwart (N). 1288 Henris d’Otreppe, N (CDN).
|
FD |
d–Otreppe |
Proven. Otreppe (Dép. Bierwart).
|
EV |
Dotrice |
cf. Dostrich.
|
JG |
Dotrice |
zie Dostrich(e).
|
FD |
Dotrimont |
cf. Doultremont, d’O-.
|
JG |
Dotro(o)z |
zie Detrooz.
|
FD |
Dötsch |
Dotsch, Doetsch: D. FN: lomperd (DN).
|
FD |
Dotselaere |
zie van Doorselaer(e).
|
FD |
Dotte |
Dot. Surnom: moy. néerl. dote ‘extravagance’?
|
JG |
Dottenijs, van |
PlN Dottenijs, Fr. Dottignies (H). 1382 Willem van Dotenijs, Heule (DEBR. 1970).
|
FD |
Dottermans |
D’Otterman; zie Ottermans.
|
FD |
Dottor |
zie Docteur.
|
FD |
d-Ou(i)l(l)- -(i)ez |
-et, -ie. Proven. Houyet (Loc.). Houilly, Ouillies. (L.D.).
|
EV |
Douai |
Douay, Dedouai: PlN Douai, Ndl. Dowaai (Nord). Zie ook Van Douway. 1198 Maroie Douai; 1267 Jehans de Douai, Atrecht (NCJ); 1293 Maroie de Douay, Dk. (TdT).
|
FD |
Douard |
-a(r)t, zie Doudard.
|
FD |
d-Ou–ard |
-art. Proven. Ouhar (Dép. Anthisnes).
|
EV |
Douart |
V. Douhard.
|
EV |
d–Ouat |
V. Doha. N° 79.
|
EV |
Douay |
Nom d’origine: Douai (Nord).
|
JG |
Doubel |
-els, cf. Dobbel(s).
|
JG |
d-Ouber |
Ouber. N. de filat. ,,(Fils) de Hubert » (Dial.). V. Auber.
|
EV |
Double |
Doubbel, Doubel(s), zie Dobbels, Ledouble.
|
FD |
Doublecourt |
Wsch. = Dobrecourt.
|
FD |
Doubleman |
zie Dobbelman.
|
FD |
Doublet |
1501 «Estievene Doublet hussier d’armes» AidesHainaut, 1642 «Niclas Double [= -et?]» émigré en Suède; surnom métonymique: anc. fr. doublet ‘courtepointe, vêtement fourré’ FEW 3, 186a.
|
JG |
Doublet |
Doblez: Ofr. doblet: deken, sierdeken; gevoerd kledingstuk, wambuis. BerBN. 1430 Accandus Doublet, Amiens (MULI); 1475 Jehan Doublet, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
d–Oublet |
Proven. Hublet (Dép. Dailly).
|
EV |
Doublier |
Surnom: anc. fr. doublier ‘sorte de plat, etc.’FEW 3, 186a.
|
JG |
Doublustaine |
-eine, zie Dobbelsteen.
|
FD |
Doublusteine |
cf. Doblestain, Doblusteine.
|
JG |
Doubremont |
Verhaspeling van Doutremont?
|
FD |
Douce |
Dousse: 1. Metr. Wsch. HN Dulcis. 1270-1300 Douce la Courteronne (Livre des Métiers). – 2. Vrl. vorm van Fr. doux: zachtaardig. Vgl. Ledoux. 1404 Agnès Doulce, Laon (MORLET). Zie Doucet.
|
FD |
d-Ouce |
Proven. Housse (Loc.).
|
EV |
Doucement |
cf. Douchement.
|
JG |
Doucerin |
BN. Afl. van doux: zacht, lief.
|
FD |
Doucet |
1444 «Jehan Doulcet» AidesNamur, 1623 «François Doucet» DénChimay, 1651 «Quentin Doucet» BourgNamur; surnom: moy. fr. doucet ‘qui est d’un caractère doux; joli et doux» FEW 3, 174b; cf. aussi Douchet. – Aussi prénom fém.: 1303 «Doucette filhe Goffm le bolengier Courtenbraies » Anthr-Liège.
|
JG |
Doucet |
-é, -ez, Dousset, Do(u)chet, -ez: 1. Dim. van Fr. doux. BN voor een zachtaardig karakter. Vgl. Ledoux. 1234 Lambert Doucet; 1272 Copin Douchet, Atrecht (NCJ); 1298 Jacobi Douchet, Bg. (VERKEST); 1713 Dochez = d’Ouchez (VS 19/8,435). – 2. Evtl. Patr. Dim. van Lat. HN Dulcis. Vgl. Douce.
|
FD |
d–Oucet |
Proven. Houssaie ou Haussée, ,,Plantation de houx ».
|
EV |
d-Ouch- |
-amps, -ant. Proven. Ochamps (Loc.).
|
EV |
Douch(a)in |
Doucin, Dossin: Dim. van doux: zacht. BN. Vgl. Doucet. Ook Doussin, Douchin (DNF).
|
FD |
Douchain |
Douchin. 1621 «Rosé Doucin (de Fleigneux, près de Sedan)» émigrée en Suède; surnom: moy. fr. douchain ‘doux; flatteur’ FEW3, 174b.
|
JG |
Douchamp(s) |
-and, -ant, zie Douxchamps.
|
FD |
Douchamps |
Douchand, cf. Douxchamps.
|
JG |
Douchar |
Proven. 1. Dusart (Dép. Ittre). — 2. Hussarl (Dép. Braine-l’Alleud. — 3. D’Au Sart (L.D. Au Sart).
|
EV |
Douchar(d) |
Doucha(u), Daucha(p)t, Dauchaux: Afl. van Fr. doux: zacht. BN. Vgl. Doucet. 1303 Gillise Dousard, Bg. (VERKEST).
|
FD |
Douchement |
Doucement (G.D. Lux.). Fr. doucement, probabl. surnom délocutif d’après une expression favorite.
|
JG |
Douchement |
zie Duchemin.
|
FD |
Douchet |
1365 «Gillot Douchet boullenghier» TailleMons, 1444 «Jehan Douchet» Aides-Namur, 1542 «Noël Douchet» CourVedrin; var. pic. de Doucet. – Forme fém. : 1280-81 « Margherite li Douchette» RegTournai, 1365 « Jehenne Douchete » TailleMons.
|
JG |
Douchet |
-ez, zie Doucet.
|
FD |
Douchet |
V. Doucet.
|
EV |
Douchie |
-ies. Probabl. nom d’origine: Hau-chies, w. aus-auchîyes, à Marcinelle (Ht) ou bien Douchy (Nord).
|
JG |
Douchin |
cf. Douchain.
|
JG |
Douchy |
Douchi, Douchie(s), Doucy, -ij, Doucie, Dous(s)y, Doussis, Dochy, Dossi, Duc(h)i, Ducy, Dusi: 1. PlN Douchy (Nord, PdC, Aisne, Loiret). 1228 Simon de Douchi, St-Q. (MORLET); 1244 Bertremiels Douci; 1288 Hues de Douchi, Atrecht (NCJ). – 2. Weinig Wsch. is de PlN Doucy (Savoie). – 3. Soms var. van Dauchy.
|
FD |
Douchy |
Var. de Douchie(s) ou de Doucy.
|
JG |
Doucin |
zie Douchaine.
|
FD |
Doucouré |
zie Ducouret.
|
FD |
Doucq |
Een familie Boucq liet voor 1940 haar naam wijzigen in Doucq (JVO).
|
FD |
Doucy |
Nom d’origine: Doucy (Savoie) ou Douchy (Nord).
|
JG |
Doucy |
Proven. 1. Dourcy (Dép. Battice). — 2. Ohy (Loc.). N° 79.
|
EV |
Doucy |
zie Douchy.
|
FD |
Doud(e)let |
V. THEUD.
|
EV |
Doud(e)let |
zie Dodelet.
|
FD |
Doudard |
Dudard, -art, -a(s), Douard, -a(r)t, Tho(u)a, Toua(t), Douhard, -ar(t), -a, -aerdt, Doehaerd, Duhard, -art: Patr. Germ. VN Dodhard. 1230 Emelina de Firmitate…fîlii ejus Dudardus et, Orval (CAO); 1396 Collin Duwaert, Cambron (DE B.).
|
FD |
Doudelet |
Doudiet. Dérivé en -elet de l’anthrop. gémi. Dodo.
|
JG |
Doudou |
1280 «Werri Doudou» PolyptLiège (Amay), 14e s. «Louis Doudou de Preit» Liège; surnom affectif: w. doudou ‘bien-aimé, chéri’ DL. — Bibliogr. : J. Herbillon, Doudou, nom, surnom et nom de famille, DW 14, 1986, 127-8.
|
JG |
Doudou |
Sobriquet. ,,Le doudou », le dragon légendaire de Mons. N. de Montais.
|
EV |
Doudou(x) |
-ouh: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN dod-wulf: Dodolfus (MORLET I). 1280 Werri Doudou, Amay; 146 e. Louis Doudou, Luik (HERB., Lesdial. de Wall. 1986,127-8).
|
FD |
D’Oudoumont |
zie D’Houdemont.
|
FD |
Douet |
-ette, -ez, Thouet, T(h)ouette, Thuet, -ez: Patr./Metr. Dim. van Germ. VN Dodo.
|
FD |
Douette |
1. V. Dohet et Douât. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Douette |
Féminin de Douet, hypocor. de l’anthrop. germ. Dodo (Vincent 108).
|
JG |
Douffet |
1446-69 «Louis d’Ouffet» ÉchHuy, 1591 «Girard Douffey» = 1611 «Gérard Douffeit» BourgDinant, 1791 «Jean-Antoine Douffet» BourgLiège; nom d’origine: Ouffet (Lg).
|
JG |
Douffet |
PlN Ouffet (LU). 1096 Albertus de Offei, Luik (SLL); 1330 Philippus d’Ouffet, Luik (AVB).
|
FD |
d-Ouffet |
Proven. Loc.
|
EV |
Douglas |
E. PlN (Lancashire). 1598 Pierre Douglaz, Namen (RBN); 1674 Joa. Fr- Douglas dictus Schoo,Mech.(MULVI).
|
FD |
Dougniau(x) |
Dougna, zie Daneau.
|
FD |
Douha |
-ard. 1524 «Gile Douhart» DénSta-velotMy, 1637 «Barbe relicte Jean Douhart» Nandrin; nom d’origine: Ouhar, à Anthisnes (Lg).
|
JG |
d–Ouha |
Proven. Oha (Dép. Bas-Oha). N° 79.
|
EV |
Douhan(t) |
Proven. Dohan (Loc.). N° 79
|
EV |
Douhard |
-ar(t), -a, -aerdt, Doehaerd, Duhard, -art: 1. PlN Ouhar in Anthisnes (LU). 1655 Godefridus Douhar ex Nondrin (MUL VI). – 2. Zie Doudard.
|
FD |
Douhet |
cf. Dohet?
|
JG |
Douhet |
LU W. hypercorrect voor Douchet.
|
FD |
d–Ouhet |
Proven. Ohet. (Dép. Warnant). N° 79.
|
EV |
d–Ouhogne |
Proven. Ouhogne, anc. N. de Wihogne (Loc.). N° 49.
|
EV |
d–Ouilière |
Proven. Houillières. (Plus. L.D.).
|
EV |
Douillet |
-é, -ez, -ié, -ie(z), -y, Douilliez, Douyez, Doulié, -ie(r), Doul(l)iez, Doyez, -er(s): Dim. van Ofr. bnw. doille: teder, teer, zwak, gevoelig. BN. 1384 Jehan Douillet, Laon (MORLET).
|
FD |
Douillet |
-ez, Douillié, -iez, Douyez, Doyez. 1574 «mayeur Martin Douillet» Hanzinne, 1602-3 «Fiera Douillet» TerriersNamur, 1629 «Pierre Douilliet» Mettet; surnom: fr. douillet, w. douyèt ‘tiède, délicat’ FEW 3, 172b; cf. aussi Dolet, Doulet, Doullet.
|
JG |
Douillière |
Douliere. Nom de résidence: anc. fr. duiere ‘conduit, terrier, refuge’ FEW 3, 171a.
|
JG |
Douillière |
Doulière: Spellingvar. van Fr. FN Douyère in Normandie (DNF). Ofr. duière, doièere, Mlat. ducaria: pijp, afvoerkanaal, hol (HERB.).
|
FD |
Douilliez |
cf. Douillet.
|
JG |
Douillon |
1. V. THEUD. — 2. Proven. Doyon (Dép. Flostoy et Proondeville).
|
EV |
Douin |
Dérivé de l’anthropon germ. Dodo, après chute du -d- intervocalique (Dauzat 204).
|
JG |
Douin |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN dod-win: Dodoinus (MORLET I).
|
FD |
Douin |
V. (Bau)douin. Doulceron. Car. mor. Doucereux.
|
EV |
Douix |
Probabl. NF importé, cf. dial. bourg. douix ‘source pérenne’.
|
JG |
Doulans |
Nom d’origine: Doullens (Somme).
|
JG |
Doulceron |
Afl. van doux: zacht.
|
FD |
Doulet |
Doullet. 1279-80 «Sohier Doullet» RegTournai, 1518 «Mahey Doulleyt» Fron-ville ; var. de Dolet ou de Douillet.
|
JG |
Doulet |
-ez, -ey, -ette, Doullet: 1. Var. van Dolet (DNF). – 2. Var. van Douillet. 1448 Jaquet Doullet, Comp. (MORLET); 1654 Baltazar Doulé, Grand-Reng-Aw. (AP).
|
FD |
Doulié |
-ie(r), -iez, zie Douillet.
|
FD |
Douliere |
cf. Douillière.
|
JG |
d-Oulière |
V. Douillière.
|
EV |
d-Oullez |
V. Douillie.
|
EV |
Doultre- |
zie Doutre-.
|
FD |
Doultremont |
d’O-, D’O-, D’Outremont, Dotremont, Dotrimont. 1450-63 «Jean Hustin de Warnant dit d’Oultremont» ÉchHuy, 1444 «Colart Dotremont» AidesNamur, 1501 «veuve Simon Doutremont», 1553 «Marguerite Doultremont» BourgNamur; nom d’origine: Oultremont, 1344 «en Otrimont», à Warnant-Dreye (Lg).
|
JG |
d-Oultremont |
V. Doutre-.
|
EV |
d’Oultremont de Wégimont et de Warfusée |
NF de la noblesse.
|
JG |
Doum |
génitif: Doumen. Var. de Doeme(n).
|
JG |
Doum |
zie Doem.
|
FD |
Douma(s) |
zie Dumas.
|
FD |
Doumen |
V. THEUD (Theun).
|
EV |
Doumen |
zie Domen.
|
FD |
Doumer |
zie Dummer(s).
|
FD |
Doumergue |
zie Domerque.
|
FD |
Doumier |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN dôm-hari ‘oordeel-leger’. Of uit Daumier, Deumier = Dimier: tiendheffer? 1642 Daumier, Mayenne; 1652 Doumier, Coudroy (PDB).
|
FD |
d-Oumier |
Proven. Houmier (Dép. Stavelot).
|
EV |
Doumont |
1. Heel wsch. var. van Dumont. – 2. PlN Doumont in Fosse-la-ville of Bioul (N).
|
FD |
Doumont |
1422 «Stevenar Doumont» Châtelet, 1449 «Godeffrin de Doumont» AidesNamur; nom d’origine: Doumont, w. doûmont, à Fosses-la-ville et à Bioul (Nr); vu la fréquence élevée de ce nom et sa dispersion géographique, une var. de Dumont avec la préposition w. dou ‘du’ n’est pas à écarter pour certains de ces noms.
|
JG |
d–Oumont |
Proven. Houmont (L.D.)
|
EV |
Douna(s) |
zie Donat.
|
FD |
Dounan |
Nom d’origine: Ounans (Jura)?
|
JG |
Dounay |
Douniaux. Var. de Donay, Donea.
|
JG |
Dounay |
-iau(x), zie Daneau.
|
FD |
d-Ouniaux |
1. Proven. Houlniaux (Dép. Baileux). — 2. V. THEUD (Theun),
|
EV |
Douny |
cf. Dony.
|
JG |
Douny |
-is, zie Doignies.
|
FD |
d-Ouny |
1. Proven. Hony (Dép. Esneux et Sprimont). — 2. V. Dony. N° 79–Oupagne. Proven. Oppagne (Dép. Wéris). N° 79. -Ouquée. Proven. Hocquet (Dép. La Louvière et Tubize). N° 79
|
EV |
Doupagne |
cf. Doppagne.
|
JG |
Doupagne |
zie Doppagne.
|
FD |
Doupas |
zie Dupas.
|
FD |
Douplat |
zie Leplat.
|
FD |
Dour |
1330 «Adan de Dour», 1365 «Jehan de Dour taneur» TailleMons ; nom d’origine : Dour (Ht).
|
JG |
Dour |
PlN (H). 1434 Jehan de Dours, Dk. (TTT).
|
FD |
Doura(s) |
zie Lerat.
|
FD |
Douraye |
Nom d’origine: Oreye, w. orèye, oraye (Lg). Cf. aussi Dorée.
|
JG |
Douraye |
zie D’Oreye.
|
FD |
d–Ouraye |
-Ourée. Proven. Oreye (Loc). N° 79.
|
EV |
Dourcy |
1645 «Servaix Doursy» Retinne; nom d’origine: Ourcy, 1382 «en oursi», 1402 «en oursy», à Battice (BTD 64, 106) [JL, NFw2].
|
JG |
Dourcy |
PlN Ourcy in Wegnez (LU). 1645 Servaix Doursy, Retinne (HERB.).
|
FD |
Dourdent |
Durdin, Derdin: BN Fr. dure dent, W. durdin: harde tand. De vondeling Laurent Durdin (22 juni 1818, Aw.) is in 1844 in Booischot getrouwd aïs Derdin (RV).
|
FD |
d–Ourdine |
Proven. 1. Hordin (Dép. Moustier-sur-Sambre). — 2. Or-denne (Dép. Anseremme et Spy). N° 79.
|
EV |
Dourdon |
Peut-être w. ourdon ‘rangée, ligne régulière dans un champ’ FEW 7, 404, ou ‘hourdage’ FEW 16, 269a, que l’on retrouve dans le nom w. de Tourinnes-Saint-Lambert, w. Tourëne-lès-oùrdons (BrW).
|
JG |
Dourdon |
PlN (les) Ourdons in Tourinnes-St-Lambert(WB).
|
FD |
Dourée |
zie Dorée.
|
FD |
Douret |
Var. de Doret?
|
JG |
Douret |
zie Doret.
|
FD |
d-Ouret |
Proven. Oret (Loc.). N° 79.
|
EV |
Douria |
Proven. Dép. Hermeton-sur-Meuse.
|
EV |
Dourlein |
-eyn, zie Dorlin.
|
FD |
Dourlent |
-ens, Dorland: PlN Doullens (Somme): 1156 Dorlens (TW). 1287 Rikiers Dourlens; 1329 Margherie de Dourlens, Atrecht (NCJ); 1404 Euvart de Dourlent, Laon (MORLET).
|
FD |
Dourlet |
NF attesté en 1546 à Parvilliers (PdC) puis à Sévigny-la-Forêt dans le départ, des Ardennes (GeneaNet); la mention de 1546 faisant état du nom «Dourlet ou Doublet», il est tentant d’y voir fr. ourlet, comme surnom de couturier.
|
JG |
Dourlet |
zie Dorlet.
|
FD |
d-Ourlet |
V. Horle. N° 79
|
EV |
Dournez |
Dorné, -e(z), Durnez: Dim. van Zuidfr. dourne: kruik. Vgl. Dournel (DNF), Dornel in 1820 PdC (BERGER), Dorneau 2.1434 Odomarus Dournel, Morin. dioc. (MULI);+1700 Petronilla Dourney = Dorné, Oostduinkerke; 1775 Ch. J. Deurnez, leper (MARECHAL). Maar: 1510 Petrus Antonius de Duurnee, Traj. (MUL III).
|
FD |
Dourny |
zie Dorny.
|
FD |
Dourou |
Patr. Rom. vorm van Germ. VN Dorolf (Fm.).
|
FD |
D’Ours |
d’Ours, Dours. Surnom ou nom d’enseigne: fr. ours, ou bien (fils) de Ours (ancien prénom). – Un nom d’origine reposant sur le NL Ours (Hte-Loire) (Dauzat 210) serait exceptionnel en Belgique.
|
JG |
D’Ours |
zie Lours.
|
FD |
d–Ours |
Proven. 1. Hour. — 2. Hourt. — 3. Our (Dép. Opont et Vivy).
|
EV |
Dourson |
NF peu fréquent en Belgique, sans doute français (Moselle, Ardèche, Charente); probabl, d’un topon. Ourson, attesté dans la Drôme et la Haute-Loire.
|
JG |
D’Ourson |
Ourson, dim. van Fr. ours: béer. Vgl. Lorson 2., Dours.
|
FD |
d–Ourson |
Proven. Hoursinne (Dép. Mormont).
|
EV |
Dourt |
Dourte. Nom d’origine: Ourt, à Sainte-Marie (arr. Neufchâteau) ou bien Ourthe à Beho (arr. Bastogne).
|
JG |
Dourt(e) |
PlN Ourt(e) in Ste-Marie-lez-Neufchâteau (LX).
|
FD |
d-Ousedan |
Proven. Hosden (Dép. Latinne). N° 79.
|
EV |
Dousoulier |
cf. Dusoulier.
|
JG |
Dousse |
zie Douce.
|
FD |
Doussela(e)re, (van) |
zie van Doorselaer(e).
|
FD |
D’Ousselghem |
PlN Oeselgem (WV). 1367 Jhan van Oeselghem, Ktr. (DEBR. 2002).
|
FD |
Dousset |
zie Doucet.
|
FD |
Doussi |
Dous(s)y, zie Douchy.
|
FD |
Douterloigne |
Douterlungne, cf. Doutrelugne.
|
JG |
Douterlot |
cf. Doutreleau.
|
JG |
Douterlot |
Grafie voor Doutreleau of Doutrelou.
|
FD |
Douterlui(n)gne |
-lu(n)gne, -loigne, zie Doutrelui(n)gne.
|
FD |
Douteur |
Surnom: anc. fr. douteus ‘peureux; redoutable’FEW 3, 169b?
|
JG |
Douteur |
zie Docteur.
|
FD |
d-Outeur |
Proven. Odeur (Loc.). N° 79.
|
EV |
d–Outre |
(ou Outer) -lot, (le)pont, -ligne, Joigne, -loux(he), -lunge, -wé. Proven. Outreleau, Outrele-pont (Dép. Biévène), Outre-Ligne (Riv.), Outre-Loigne (Riv.), Outre l’Osche ou l’O(u)xhe (Louxhe, Riv., Outrelouxhe, Loc). Outrewé (,,Outre-le-Gué ») ou Outrèwe (Dial., ,,outre l’eau », Dép. Housse). Comp. : Dautrebande, Dautre-loup, Dautremont, Dautricourt. Proven. Outre-Bande (Ruisseau à Ampsin) ; Outre-l’Ouxhe, Outre-Mont, Outre-Court (Dép. Battice). N° 79. Outre est souvent réduit à Tre. V. Tre.
|
EV |
Doutrebande |
-bante, -bente: PlN Outre-Bende in Ampsin (LU).
|
FD |
Doutrebante |
-ende. Nom d’origine: Outre-Bende, à Ampsin (Lg).
|
JG |
Doutrebon |
zie Doutrepont.
|
FD |
Doutreleau |
Douterlot (par métathèse). 1365 «Watier Doutreleuwe» TailleMons; nom d’origine: Outre l’Eau, à Buissenal (Ht), etc.
|
JG |
Doutreleau |
PlN Outre-L’Eau: over het Water, in Buissenal, Péruwelz (H). 1275 Jehan d’Outre L’Eawe, Wodecq (VR Sgr0); 1278 Colijn de Outerleuwe, Lv. (HB 585); 1374 Maigne de Oultreliauwe, Dk. (TdT).
|
FD |
Doutrelepont |
w. (Malmedy) dout’lupont. 1544 «Jaspar Doutre les pons», «Joist Doutre les pons» Malmedy; nom d’origine: Outrelepont, à Malmedy (Lg), etc.
|
JG |
Doutrelepont |
zie Doutrepont.
|
FD |
Doutreligne |
Nom d’origine: d’outre la Ligne, rivière en Hainaut; ou bien simple var. de Doutreluigne (i-dessous).
|
JG |
Doutrelon(g) |
Doutrelen, Doutrelandt: Gedemouilleerde vormen van Doutreluingne. 1639 Pieter Doutrelon, Waasten (DUV.).
|
FD |
Doutrelou |
-oup, -oux. 1614 «Henri Doutrelou-che», 1629 «Jean Doutreloux» BourgNamur; nom d’origine: Outrelouxhe (Lg).
|
JG |
Doutrelou(x) |
-loup, Dutreloux, -loup: PlN Outrelouxhe (LU). 1455 André d’Outrelouxhe, Luik(ASG).
|
FD |
Doutrelui(n)gne |
Doutreligne, d’Outreligne, Doutreleigne, Douterlui(n)gne, Douterluighe, Douterlu(n)gne, Doutrelu(n)gne, Douterloigne, Doutreloigne: 1. D’outre (la) Ligne, waternaam in Dk. (H) (TW, HERB.). – 2. D’outre la Luigne, waterloop in Luingne (Lowingen, H) (VINCENT 1946,219). Zie Verloingne. 1398 le vesve Jehan Douterlingne; Rogaut Outerligne, Dottenijs; 1372 Jhan van over Lunge; 1446 Jan Outerlinge, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Doutreluigne |
-luingne, -lugne, Douterlungne, -oigne. Nom d’origine: Outre-Luingne, w. lœgne (FlOcc).
|
JG |
Doutremont |
Doultremont, d’Oultremont, D’Oultremont, Dotremont, Dotrimont, Dautremont, Dotermont: PlN Outremont: outre (le) mont, ultra montem: over de berg. Vgl. Van Overberg. PlN in Warnant (LU). 1233 S. Balduini de Ultramonte, Ktr. (DEBR. 1980); 1317 Jehan Doutremont = 1321 Jehan Doutrelemont (DEBR. 1971).
|
FD |
D’Outremont |
cf. Doultremont.
|
JG |
Doutrenne |
Wsch. verkeerde lezing van Doutreuwe: Doutrêwe.
|
FD |
Doutrepont |
Dotrepont. Nom d’origine: au-delà du pont.
|
JG |
Doutrepont |
d’Outrepont, Dou(l)trelepont, Doutrebon: PlN Outre (le) Pont: over de Brug. PlN in Ponthieu (Somme), Kamerijk (Nord), Bever (VB) en (Marne). 1650 Henri Doultrepont, LU (Midd. 1955,95)-
|
FD |
Doutrewe |
-èwe, -êwe, -ewé (avec accentuation erronée). Nom d’origine: Outrewe, 1524 «ou-triwe», à Housse (Lg), etc., à interpréter onte rèw ‘outre [le] ruisseau’ (non point out(r)e êwe]. L’altération de la prononciation de ce NF, cf. 20.6.1723 «Bastin d’outreff [habitant à Pécher]» Soumagne, ne semble donc pas un phénomène récent [JL, NFw].
|
JG |
Doutrewe |
-èwe, -êwe, -ewé: PlN Outrewe in Housse (LU): van over het water. Vgl. Doutreuwe, Doutreleau (DNF), Doutreau(x) (BERGER). Of out rèw: over de beek (LECHANTEUR).
|
FD |
Doutry |
-ij, zie Detrie.
|
FD |
d-Outryve |
ou Van (H)autryve. Proven. Loc. ,,Haute rive ».
|
EV |
Doutzenberg |
Doutsenberg, zie Dautzenberg.
|
FD |
Doutzenberg |
Var. de Dautzenberg, nom d’origine [à localiser].
|
JG |
Douven |
1. Francis, de De Hoeven. V. Hoef. — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Douven |
1540 «Colla le doux vent», 1564 «Collar Douvent», 1618 «Le Douven» Lou-veigné; nom d’origine: w. è doûvin, à Louvei-gné (Lg); le topon. peut être issu de l’anthro-ponyme.
|
JG |
Douven |
Deze Limburgse FN moet als Duven begrepen worden. 1. BN duve: duif. Voor een duivenfokker of naar de huisnaam. 1292 Herman Dûve, Rostock; 1523 Hans mit der dûven, Hildesheim; 1399 von der Duven, Keulen (NN). -2. Patr. VN Duive (V.D. SCHAAR). 1625 Henricus Douffen, Mtr. (med. J. van Rietvelde-Douven).
|
FD |
Douvere |
Doeuvre: PlN Douvre (Ain), Douvres (Calvados). Of Douvres = Dover (GB)?
|
FD |
D’Ouvrier |
zie Ouvrier.
|
FD |
Douway, van |
PlN Dowaai, Fr. Douai (Nord). 1363 Kateline van Douway, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Douwe(n) |
Douw(s), zie Dauw.
|
FD |
Douwen |
Douws. Génitifs de Douwe, hypocor. néerl. de David.
|
JG |
Douxchamps |
Douchamp(s), -chand, -chant: PlN Douxchamp (N). 1388 Bodecon de Doucamps = 1415 Bauldewin de Doulchamp(s), Bioul (H. DOUXCHAMPS, LafamilkDouxchamps, Heule, 1973)
|
FD |
Douxchamps |
Douchamps, Douchand. 1544 «Henry de Douchamps» DénStavelotMy, 1593 «Thiry Douchamps» = 1596 «Thiery Douchamps, commissaire molnier» Bourg-Dinant, 1602-3 «Gillain de Doulchamps» TerriersNamur, 1659 «Lambert Douxchamps» Bioul = descendant de 1388 «Bodeçon de Doucamps» Bioul, 1690 «Pierre-Alexis Douchamps», 1696 «Jeanne-Claudine Doux-champs» BourgNamur; nom d’origine, probabl. Ochamps, w. ôtchamp, oûtchamp, 1467 «Ouchamps» (Lx). – Bibliogr. : H. Doux-champs, La famille Douxchamps …, Heule, UGA, 1973.
|
JG |
d-Ouxchamps |
Proven. Ochamps (Loc). V. Douât.
|
EV |
Douxfils |
1604 «Nicolas Douxfils» BourgNamur; surnom: fr. doux fils.
|
JG |
Douxfils |
BN Doux fils: zoete, lieve zoon. Vgl. Liefsoons.
|
FD |
Douyez |
cf. Douillet, Douille.
|
JG |
Douyez |
zie Douillet.
|
FD |
Douyoux |
Nom d’origine: Houyoux, à Gesves (Nr), etc.
|
JG |
Douze |
1. Fr. douze: twaalf? Vgl. D. Zwolfer: lid van een genootschap van twaalf. – 2. PlN Douze (Cantal, Dordogne)?
|
FD |
Douze |
Peut-être adj. numéral douze, par réduction d’un surnom comme 1635 «Toussain le douze homme», 1728 «Tossent Gawray dit le douze homme» à Louveigné, aussi nom d’un écart à Banneux (cf. BTD 32, 211).
|
JG |
Dove |
(den) Doven, zie den Dooven.
|
FD |
Dovenmühle, van der |
PlN Dovenmiihlen in Horst (SH), Dovemûhlen in Verden (NS).
|
FD |
Dovenrade |
PlN Douvenrade (NL).
|
FD |
Doverchin |
-ain, -ein, -eim, zie Deverchin.
|
FD |
d-Overchin |
Proven. Warchin (Loc.)
|
EV |
Doveren, van |
Dover(i)n: PlN Doeveren (NB) of Doveren (NRW). 1257 Giselbertus de Dovern, St.-Tr. (GHYSEN); 1432 Machtelt Aerts Segers dochter van Dovere, Lier (FRANS).
|
FD |
Dovergne |
(Originaire) d’Auvergne.
|
JG |
Dovergne |
zie Dauvergne.
|
FD |
Doverin |
Pour la prononciation du NF, cf. li rouwale Dôvèrin, topon. à Bois-et-Borsu (Lg) ; à expliquer p.-ê. par Dovern ci-dessous [JL, NFw].
|
JG |
D’Overloop |
Proven. De overloop, ,,Le débordement ».
|
EV |
Doverman |
N. corporatif De over-man, ,,Le chef ».
|
EV |
Dovermans |
Génitif de moy. néerl. (de) overman ‘maître (d’un corps de métier); juge suprême’.
|
JG |
Dovermans |
-mann, zie Overmans.
|
FD |
Dovern |
Nom d’origine: Doveren (Ail., Kreis Erkelenz) ou Doeveren (P.-B., prov. Noord-Brabant). Cf. Doverin.
|
JG |
D’Overschie |
PlN Overschie (ZH). 1570 Godefroid d’Overschie, Delft (Ndl.L, 1933-34,369 vv.).
|
FD |
d–Overschie |
Proven. Loc. holl.
|
EV |
Dovifaaz |
-fat. 1544 «Hubert Dovifas», «Mathy Dovyfas» DénStavelotMy; nom d’origine: Ovifat, à Robertville (Lg).
|
JG |
Dovifat |
-aaz: PlN Ovifat in Robertville (LU).
|
FD |
Dovillée |
Doville, zie Dauvillé.
|
FD |
d–Ovillée |
Proven. Houvelez (Dép. Bovigny).
|
EV |
Dovin |
Nom d’origine: Avin, w. àvin (Lg).
|
JG |
Dovlaeghe, van |
zie (van) Doolaeg(h)e.
|
FD |
Dox |
zie Docx.
|
FD |
Dox, |
cf. Dockx.
|
JG |
Doy |
(NF de la région de Mons-Tournai). 1286 «Gérard Doie» CartMons, 1311 «Colin k’on dist Doye» CartValBenoît, 1369 «Jehan Doie» Ladeuze, 1518«JenoDoye»Cerfontaine, 1552 «Franchois Doye» BourgNamur, 1574 «Jean Doye» Slave, 1676 «Jacques Doye» Ruage-Ath; plusieurs possibilités existent pour ce NF à la fois wallon et picard: 1° w. (Fexhe-le-Haut-Clocher) dôye, hypocor. de Isidore (Théodore) ; 2° flam. Doy = Everdoi, de Eve-raard (cf. VISt 1975, 84); 3° nom de lieu (cf. Chapelle-à-Oie), ainsi dans 1316 «Jehan d’Oie» TestTournai; 4° anc. fr. doie, w. dôye ‘doigt de pied’ FEW 3, 76b-77b.
|
JG |
Doye |
Lees: d’Oye. PlN Oye (PdC). 1296 David d’Oye, PdC (BOUGARD).
|
FD |
d-Oye |
Proven. Oye (Dép. Chapelle-à-Oye).
|
EV |
Doye(n) |
Doije(n), Dooyes: 1. Patr. Br. vorm van Doeden, met j-glijder na d-syncope. Zie Dodin. 1392 Lysbet Doedyns = 1394 Lysbet Doeiens = 1395 Lysbet Doedens; 1392 Kateline Doedijns = 1395 K. Doedens = K. Doyens, Lier (FRANS); 1423 Doeyen Palstre, Ktr. (DEBR. 1958); 1424 Dodinum, Margretam et Katherinam proies naturales Willelmi dicti Doyen, Walem (OARII). – 2. Zie ook Ledoyen.
|
FD |
Doyen |
N. corporatif : Doyen de métier, de corporation.
|
EV |
Doyen |
Nom de métier (ou surnom ironique): fr. doyen (de métier, etc.).
|
JG |
Doyez |
cf. Douillet, Douyez.
|
JG |
Doyez |
-er(s), zie Douillet.
|
FD |
Doyon |
Nom d’origine : Doyon, à Flostoy (Nr).
|
JG |
Doyon |
PlN Doyon in Flostoy (N).
|
FD |
Dozeray |
cf. Dosseray.
|
JG |
Dozie(r) |
D’osier. Fr. osier: teenwilg, teen. Vgl. Dosière. BerBN van een mandenvlechter.
|
FD |
Dozier |
Surnom de vannier: fr. osier.
|
JG |
Dozin |
1323 «Colinus Dosins (Dousin)» GuillLiège, 1612 «Antoine Dosin» TerriersNamur, 1689 «Laurent Dossin» Visé; anc. fr. dozain ‘sorte de mesure (douzième partie)’ FEW 3, 182a. -Bibliogr. : J. Herbillon, Le NF Dos(s)in, VW 52, 1978, 225-7.
|
JG |
Dozin |
cf. Dessin.
|
JG |
Dozin |
Dos(s)in, Duzijn, Dozinel: Ofr. dozain: inhoudsmaat (1/12 of 12). Vgl. dozijn. 1322 Colinus Dosins = 1323 Colino Dousins = 1337 Colins Dozins, Luik; 1503 Loren Dossins, pexheur, Wezet (VW 1978,225-227).
|
FD |
Dozin |
V. Dosin.
|
EV |
Dozinel |
Dimin. en -ellu de Dossin, Dozin.
|
JG |
Dozinel |
Proven. Arsinel (Petit arsin), ,,Petit terrain essarté par le feu » (L.D.).
|
EV |
d-Ozo |
Proven. Dép. Izier.
|
EV |
Dozo(t) |
PlN Ozo in Izier (LX). 1300 Wilhelm d’Ozos, Ozo (ASMIl).
|
FD |
Dozot |
Dozo, Dozont, Dauzo. 1336 «Jamars d’Ozous» RegLaroche, 1769 «Catherine Dozon» NPLouette; nom d’origine: Ozo, 1126 «Oson», à Izier (arr. Marche).
|
JG |
Dra(e)l- |
-ants, -ens. V. DARIDO.
|
EV |
Draaij, van der |
PlN Draai (NH).
|
FD |
Draayer |
Draaier, Drayer, Draeyers, Dreijer, Dreyer(s), Dreier: BerN van de houtdraaier. 1328 Arnouts Drayers huus, Kortrijk (DEBR. 1971); 1349 Janne den Dreijere van houte âne raethuus, Lv. (DE MAN 1949,34); 1399 Janne den Drayere van eere eeke daer of dat de vleghele vander porte ghemaect was, Ktr. (DEBR. 1970); 1418 Mathijs den Drayere van ii knorhouten, Ktr. (SR 27v°).
|
FD |
Drab- |
-ben, -s. Drabert. V. DARIDO.
|
EV |
Drab(b)e |
Drab(b)é, Drabben, Drab(s), Drap(s): 1. Patr. (MEERTENS 1947,34). Fm. vermeldt Drab-namen. 1305 Canin Drabbin, Ip. (BEELE); 1346 Pieter Drabbin, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. BN voor wie op een drafje loopt, gehaast loopt, druk heen en weer loopt. Van ww. drabben, intensiefvorm van draven. Oe. Drabba (REDIN, REANEY). 1281 Arn. Drabbe, Gent (HAES.); 1442 Godevaert Drabbe, Evergem (GN).
|
FD |
Drabbe |
-é, au génitif: Drabben, Drabs, Draps. Cf. 1409 «Robbins Drabbins» Cour-trai; dérivé du thème de l’anthrop. germ. Drab (Fôrst. 419), plutôt que surnom: néerl. drab ‘lie, boue’ (Carnoy 213; Vincent 97).
|
JG |
Drabkin |
Dim. van Drabbe.
|
FD |
Drach(e) |
zie Derache, Draeck(x).
|
FD |
Drachter |
Derachter < Daarachter. Vgl. Derboven, (van) Dromme.
|
FD |
Drack |
zie Draeck(x).
|
FD |
Dracon |
cf. Dragon.
|
JG |
Dracon |
zie Dragon.
|
FD |
d-Racy |
Proven. Arsy (Dép. Forville).
|
EV |
Drade |
Car. mor. De raad, ,,Le conseil ».
|
EV |
Dradin |
Dradon. Contraction de Gérardin, w. Dj(i)râdin et de Gérardon, w. Dj(i)râdon.
|
JG |
Dradin |
Dradon: Patr. < Gérardin, -on, W. Dj(i)râdin, -on.
|
FD |
Draeck(x) |
Drake, Drach(e), Drack: BN naar de draak. Spotnaam of huisnaam. B.v. huys ende hoff den Draeck, Kontich (ROEL. 1942,820). 1230 Willelmus Draco; 1320 Arnout Drake, Oudenbiezen (OGO); 1358 Jan Drake, Aw. (CLM).
|
FD |
Draege, van |
van Draeghen: Samengetrokken uit Van der Hage(n).
|
FD |
Draeger(s) |
zie Drager(s).
|
FD |
Draelant(s) |
-lens, zie Droulans.
|
FD |
Draelants |
cf. Droulans.
|
JG |
Draet |
Draht, Draths: BerBN van de ijzertrekker, draadtrekker. Vgl. D. Eisendraht, Siebdraht.
|
FD |
Draevers |
zie Dravers.
|
FD |
Draeyers |
zie Draayer.
|
FD |
Drager(s) |
Draeger(s): BerN van een drager, pakkendrager. 1269 Henrici dicti Draghere, Lv. (DE MAN 1949,56); 1454 Louwe die Drager, A’dam(NHC).
|
FD |
Dragers |
Génitif de moy. néerl. drager ‘porteur’.
|
JG |
Dragon |
Dracon. 1280 «Gilet Dragon de Votemme» PauvresLiège, 1340 «Walteri dicti Dragon» St-Jean-Geest, 1741 «Querin le Dragon d’Andrimont» La Gleize; fr. dragon, avec de nombreux sens dérivés FEW 3, 150-1, sobriquet métaphorique d’après l’animal mythique, ou surnom de porteur du dragon dans les cortèges (Dauzat 211). Pour une approche globale des résultats de l’étymon draco/drago, cf. DicPatRom 1997, 77-85. • Dérivé en -eau’.
|
JG |
Dragon(e) |
Dracon, Dragonneau: 1. Patr. Voorwerpsvorm (cas-régime) van de Germ. VN Drago; vgl. Fr. onderwerpsvorm Drague. – 2. Fr. dragon: draak. BN naar de huisnaam of voor een vaandrig (Sint-Joris met de draak). Vgl. Draeck(x), Catrysse. 1340 Walteri dicti Dragon, Sint-Jans-Geest (C.BAERT).
|
FD |
Dragonneau |
Car. phys. Comparais. avec le cheval qui, menacé de cataracte, a une tache dans la prunelle de l’œil.
|
EV |
Dragonneau |
Surnom: anc. fr. dragonel ‘jeune dragon’ FEW 3, 150a.
|
JG |
Dragu- |
-et, -ez. V. DARIDO.
|
EV |
Draguet |
-ez. 1356-58 «Jakemars Draghès» PolyptAth, 1427 «Willame Dragheil», 1459 «Ghillekin Draghet», 1473 «Jehane Draguet vesve de Pierart Picron» Ladeuze; dérivé en -et de l’anthrop. germ. Drago (du thème drag-) plutôt que mis pour de Raguet, hypocor. de Ragon < germ. ragin-, cf. Raguet, ou dérivé d’anc. fr. drague ‘pie’ (cf. Carnoy 267, note 1).
|
JG |
Draguet |
-ez: 1. Dim. van Ofr. drague: ekster. BN. –2. Patr. Dim. van Germ. VN Drago. 1275 Limoes Draghet, Lessen (VR losr0); 1396 Pieron Draghet, Papegem (DE B.).
|
FD |
d-Raguet |
-Raguez. Proven. Rahet (Dép. Grand-Han).
|
EV |
Draht |
zie Draet.
|
FD |
Draily |
Nom d’origine: p.-ê. Renlies, 1470 «Raillies»(Ht).
|
JG |
Draily |
PlN Raillies in Bailièvre (H); of Renlies: 1470 Raillies (H).
|
FD |
d-Raily |
Proven. Raillier (Dép. Hollogne aux Pierres).
|
EV |
Draime |
Nom d’origine: Raismes, 1285 «Raimes» (Nord, chàtellenie de Bouchain).
|
JG |
Draime |
zie Deresme.
|
FD |
Draise |
Draize, cf. Dresse.
|
JG |
Draise |
Draize, zie Andries.
|
FD |
Draize |
V. Derèze. Rez. Rièzes.
|
EV |
Drake |
Surnom : moy. néerl. drake ‘dragon’.
|
JG |
Drake |
zie Draeck(x).
|
FD |
Dralands |
-lan(t)s, zie Droulans.
|
FD |
Dramais |
-aix, -ez. Forme contractée de Dera-maix, de Ramaix.
|
JG |
Dramaix |
-ais, -ée, zie Deramaix.
|
FD |
d-Ramaux |
V. De Ramaux.
|
EV |
Drancourt |
1. De Rancourt. PlN (Somme, Meuse, Vosges). 1575 Thomas de Rancour, Atrecht-Aw. (AP). – 2. PlN Drancourt in Estréboeuf (Somme) of Derancourt (Meuse) (JVO).
|
FD |
Dranen, van |
PlN. 1852 van Dranen, Utrecht; van Draanen,Breda (PDB).
|
FD |
Dranger |
zie Drenger.
|
FD |
Dransart |
1540 «Toussain Dranssart» Boussoit; nom d’origine: Ransart (Ht).
|
JG |
Dransart |
PlN Ransart (H, PdC, Somme).
|
FD |
d-Ransart |
Proven. Loc.
|
EV |
Dransfeld |
Nom d’origine: Dransfeld (AIL, Basse-Saxe).
|
JG |
Dransfeld |
PlN (NS). 1784 Chr.Fr. Dransfeldten, Holzminden (NS)-Aw. (AP).
|
FD |
Draouet |
zie Drouet.
|
FD |
Drap(p)ier |
Drapiez: BerN van de drapenier, lakenfabrikant, lakenwever, lakenkoper. 1267 Aghebiers li Drapiers, Dk. (TdT).
|
FD |
Drap(p)ier |
Draps. Profess. fabricant ou marchand de drap ».
|
EV |
Drap(s) |
zie Drabbe.
|
FD |
Drapeau |
1279-81 «Waterie Drapiaus»Comptes-Mons, 1515 «veuve Jehan Drapeau» BourgNamur; surnom: anc. fr. drapel, pic. drapiau ‘petit drap; chiffon’ FEW 3, 154b.
|
JG |
Drapeau |
Drapel: Ofr. drapel, dim. van drap: laken, stuk stof. BerBN.
|
FD |
Drapier |
-ez, Drappier. 1279-80 «Reniers li Drapiers» RegTournai, 1302 «Viellars li Drapiers» = «Villars li Drapiers clers» LoiTour-nai, 1365 «Simon le Drappier des drappiers» TailleMons, 1380 «Jehan le mavaiz drappier» GuillLiège, 1444 «Jacob fils Martin drapier» AidesNamur, 1544 «Martin le Drappier» DénStavelotMy; nom de métier: fr. drapier.
|
JG |
Draps |
cf. Drabbe.
|
JG |
Draths |
zie Draet.
|
FD |
Dratz |
V. DARIDO.
|
EV |
Drau |
Draux. Composé de + Rau (= Raoul < Radulphus).
|
JG |
Drau(x) |
D’Raux. Patr. Raux, Raoul, Rom. vorm van de Germ.VN Radolf.
|
FD |
Draulans |
cf. Droulans.
|
JG |
Draulans |
zie Droulans.
|
FD |
Draut |
Draud: 1. D. BN < Md. trût, D. traut: lief. – 2. D. Patr./Metr. Korte vorm van een trûth-naam.
|
FD |
Draux |
Proven. Roux (Loc et L.D.).
|
EV |
Dravers |
Car. phys. Dravers (fl.), ,,Les trotteurs ».
|
EV |
Dravers |
Draevers: BerN van een draver, loper, bode. Vgl. D. Traber.
|
FD |
Drawart |
zie Druard.
|
FD |
Draye |
-es, cf. Dreye.
|
JG |
Draye, (van) |
Draije, Dray(es), zie Drey(e).
|
FD |
Draye. |
Proven. 1. Dreye (Dép. Warnant). — 2. De Raye (Dép. Ensival).
|
EV |
Drayer |
zie Draayer.
|
FD |
Drayton |
Verspreide PlN (GB).
|
FD |
Dréan |
Dreano: Patr. Korte vorm van HN Adrianus.
|
FD |
Dréau |
Dreau(x), Dréaux: PlN Réau (Seine-et-Marne).
|
FD |
Dréau |
Nom d’origine: Réau (Seine-et-Marne).
|
JG |
Drechsel |
Nom de métier: ail. Drechsel- (dans des noms composés) signifiant ‘du tourneur’; comp. Dresselaers.
|
JG |
Dreck, van |
van Drecq, zie van Reck, van de Reck.
|
FD |
Drecourt |
zie Derécourt.
|
FD |
Drecq |
zie Derecque.
|
FD |
Dreelinck |
Drielinck(x), Driegelinck: Mnl. dretelinc, dreelinc: troetelkind. 1270 Heinric Drelinc, Gent (CG); 1326 Jan Drelinc, Ip. (BEELE); 1560 Jacques Drelinck=Drylinck, Ronse (Midd. 1963,320).
|
FD |
Drees |
Drees(s)en(s), Dreezen(s), zie Andries.
|
FD |
Drees |
Drees(s)ens. V. Dries(sens).
|
EV |
Drees |
Dreese, au génitif: Dreesen, Dreessen, -ens, Dreezen, Dreissen, Dresen, -ens, Dressen, -ens. Aphérèse de néerl. Andries (= André), cf. 1622 «Andries Dress» émigré en Suède. Cf. aussi Dresse, Draise, Drèse, etc.
|
JG |
Dreher |
D. BerN van de houtdraaier; vgl. Draayer.
|
FD |
Drehsen |
zie Andries.
|
FD |
Dreier |
zie Draayer.
|
FD |
Dreige |
Surnom : rouchi drège ‘filet de pêche’ ou bien fr., pic. drèche ‘résidu du malt qui a servi à brasser’FEW 3, 156b?
|
JG |
Dreige |
zie Driege.
|
FD |
Dreis(sen) |
Dreize, zie Andries.
|
FD |
Dreisbach |
Dresbach: PlN Dreisbach (NRW, HS, RP, SL).
|
FD |
Dreisse |
Dreize, cf. Dresse.
|
JG |
Dreissen |
cf. Drees, Dreesen.
|
JG |
Dreisziger |
Dreisigh, Drescig(h): D. BN van een boer die een goed van 30 ‘dachwant’ (een stuk land dat op één dag geploegd kan worden) bezit. Vgl. D. Dreissigacker.
|
FD |
Dreke |
zie Derecque.
|
FD |
Dremaux |
Dremeau(x), zie Desrumaux.
|
FD |
Dremeersch, van |
zie van der Meersch.
|
FD |
Dremier |
cf. Derumier.
|
JG |
Dremière |
Dremier(e), zie Derumier(e).
|
FD |
Dremière |
Nom d’origine: Rimière, à Rotheux-Rimière (Lg).
|
JG |
Dremont |
Nom d’origine : Remont, à Porcheresse (Nr), etc.
|
JG |
Drémont |
zie De Rémont.
|
FD |
Dremt, van den |
Verhaspeling (NF) van Van den Bremt.
|
FD |
Drenger |
Dränger: Var. van D. Trenger = Trenker: drinker. 1297 Heinr.
|
FD |
Drenkere |
Nassau (BRECH.).
|
FD |
Drent(h) |
Drenters: PlN Drente in Nederland.
|
FD |
Dreppe |
Nom d’origine: Reppe, à Couthuin (Lg), etc.
|
JG |
Dreppe |
zie Dereppe.
|
FD |
d–Reppe |
V. Dereppe.
|
EV |
Dres(s)(e) |
Dres(s)en(s), zie Andries.
|
FD |
Dres(s)en(s) |
V. Dries(sens).
|
EV |
Dres(s)er |
zie Drescher.
|
FD |
Dresbach |
zie Dreisbach.
|
FD |
Drescher(s) |
Dres(s)er,Trescher,Trösch: D. BerN van de graandorser. Vgl. Dorssers. ±1570 Michiel de Drescher, Limburg (CDT 117).
|
FD |
Dreschers |
Génitif d’all. Drescher ‘batteur (en grange)’.
|
JG |
Dreschmann |
zie Driesman(s).
|
FD |
Dreschs, van den |
zie van den Driesse.
|
FD |
Drescig(h) |
zie Dreisziger.
|
FD |
Dresdner, |
Drezner: Afkomstig van Dresden (S).
|
FD |
Drèse |
cf. Dresse.
|
JG |
Dresens |
Drésens, cf. Drees, Dreesens.
|
JG |
Dresse |
Drèse, Drèze, -eze, Draize, -aise, Dreisse, -eize. 1684 «Paul Dreze» Bourg-Namur, 1756 «Lambert Dresse (orig. de Soiron)» BourgLiège; formes romanisées de Drees, Dreesen(s), aphérèse de Andries. -Bibliogr. : A.A. Dresse, Éléments de généalogie: familles Dresse, Drèze, Dres, Liège, 1977.
|
JG |
d-Resse |
V. Derèze.
|
EV |
Dressel |
Dresl: BerN Mhd. drêhsel: houtdraaier. Vgl. Dresseleers. 1476 Joh. Dressel, Franken (BRECH.).
|
FD |
Dresselaers |
-aerts. Nom de métier: génitif de moy. néerl. dreselaer ‘tourneur’.
|
JG |
Dresseleer(s) |
-aer(t)s, Dressalaers, Dress(e)ler, Dreseler: BerN Mnl. dreselaer: houtdraaier, meubelmaker. D. Drechsler. 136 e. Henricus Dreselere, Keulen (HAGSTR. 1949); 1398 Jan de Draselare, Aarsele (DEBR. 1970); 1598 de Dresseleer, Oostmalle (MNT 426).
|
FD |
Dresselhuis |
-huys: Naam van de houtdraaier, naar het werkhuis waar gedraaid wordt.
|
FD |
Dresselhuys |
Proven. Driesl(o)huis. ,,Maison du bois de la jachère ».
|
EV |
Dressen |
-ens, cf. Drees, Dreesens.
|
JG |
Dreszmann |
zie Driesman(s).
|
FD |
Dreu |
Dreux, Dreuvv. Cas sujet de l’anthrop. germ. Drogo, cf. aussi Druon, etc. – Pour Dreu(x), éventuellement nom d’origine: de Reux, à Chevetogne, Sovet (Nr), Le Rœu(l)x (Ht), etc., ou bien Dreux en France.
|
JG |
Dreu(x) |
Dreuw: 1. Patr. Pic. vorm van Germ. VN Drogo. 1304 Watier Dreue (MORLET). – 2. Zie Dereu(x). – 3. PlN Dreux (Eure-et-Loir). 1476 Perceval de Dreux, Leuze (IAYIV).
|
FD |
Dreuer |
BerN van de houtdraaier. Vgl. D. Drewer.
|
FD |
Dreumont |
Drumont, Drummond: 1. Patr. Rom. vorm van de Germ. VN drug-mund (zie Droog(h)mans 1.) of van thruth-mund: Drudmunt (MORLETI). – 2. PlN Dreumont in Marbais en Tilly (WB). – 3. De Reumont. Zie Reumont. 1614 Jan Drumont, Bergen-Aw. (AP).
|
FD |
Dreumont |
Nom d’origine: Dreumont, à Marbais et Tilly (BrW) ou bien Reumont, à Malonne (Nr), Thuillies (Ht), etc.
|
JG |
Dreumont |
Proven. Dép. Marbaix.
|
EV |
Dreux |
Dreuw, cf. Dreu.
|
JG |
d–Reval |
Proven. Reveaux (Dép. Chapelle-à-Oye).
|
EV |
d-Rêve |
Proven. Rêves (Loc.).
|
EV |
Drevet |
zie Drouet.
|
FD |
d-Revon |
Proven. Revogne (Dép. Honnay) (Ane., Revonia).
|
EV |
Drew(e)s |
zie Andries.
|
FD |
Drewello |
PlN Drewelow (MV).
|
FD |
Drex(e)ler |
zie Drechsel.
|
FD |
Drey(e) |
(van) Draye, Draije, Dray(es): PlN (Warnant-) Dreye(LU).
|
FD |
Dreye |
Draye, -es. Nom d’origine: Dreye, à Warnant-Dreye (Lg).
|
JG |
Dreyer |
1370 «Danieel die dreyere» Louvain; nom de métier: moy. néerl. drayer, dreyer ‘tourneur’.
|
JG |
Dreyer(s) |
zie Draayer.
|
FD |
Dreyfus |
NF juif, d’origine ethnique: originaire de Trévoux, dans l’Ain, où se trouvait un ghetto (cf. RIO 27, 57; le NF a été réinterprété en «trois pieds») [JMP].
|
JG |
Dreyfus(s) |
Druyfus: 1. D. FN Dreifuss: drievoet, treeft. BerBN of BN voor iemand die met zich laat sollen (die zich aïs voetbankje laat gebruiken). 1500 Conr. Tryfus, Augsburg (BRECH.). – 2. Als joodse FN reïnterpretatie van Trevus:uit Trier.
|
FD |
Dreypondt |
zie Driepont.
|
FD |
Dreze |
Drèze, cf. Dresse.
|
JG |
d-Rèze |
V. De Rèze.
|
EV |
Dreze(n) |
Drèze, zie Andries.
|
FD |
Drezner |
zie Dresdner.
|
FD |
Drian(n)e |
Metr. Korte vorm van VN Adriane, HN Adriana. Patr. is ook mogelijk, vgl. Anrianne.
|
FD |
Driancourt |
zie Driencourt.
|
FD |
Driane |
Drianne. 1553 «Jehan Driane», 1560 «Driane del Ramée», 1635-36 «Drianne es-pouse Léonard le loket» Nandrin, 1733 «Henry Drianne dit marné» Montegnée; aphérèse de Adriane, prénom masc. (= Adrien) mais aussi fém.
|
JG |
Dric |
Contraction de Diric (= Thierry).
|
JG |
Dric- |
-man, -ot. V. TRUD.
|
EV |
Dric(h) |
Patr. Verkort < Diedrik, Diedrich.
|
FD |
Drice, van den |
zie van den Driesse.
|
FD |
Drick, van |
zie van der Eyken.
|
FD |
Dricot |
1503 «Jean Drico» Vitrival, 1540 «Drico Darbes», 1594 «Marin Drico», 1637 «Hélène Dricot» BourgNamur; dérivé du précédent.
|
JG |
Dricot |
Drigo: Patr. Driscot, dim. van Andrieu, André. Vgl. Driket < Drisket.
|
FD |
Dricourt |
Nom d’origine: Dricourt (Ardennes).
|
JG |
Drie–(a)aens |
-anne, -ant. V. Adriaens.
|
EV |
Drie, de |
zie Dedry.
|
FD |
Driebeek |
Proven. Dry-Beken (Dép. Zulte).
|
EV |
Driebeek |
Waternaam Driebeek. B.v. Drybeken in Zulte (0V).
|
FD |
Driedijk |
Drijdijk: PlN Driedijk: plaats waar twee polderdijken bij elkaar aansluiten, b.v. in Kieldrecht, Verrebroek en Waterland (OV) en ‘s-Heerenhoek (Z).
|
FD |
Driedonks |
-donkx: PlN Driedonk in Deinze (OV) en Zichem (VB) (NR). 1655 Everhardus Druedoncks, Bovekerke (MULVI).
|
FD |
Driege |
Drieghe, Driech, Drigue, Dreige: 1. Van Mnl. ww. dri(e)gen: hechten, rijgen. BerN van kleermaker of naaister. – 2. Van ww. driegen: bedriegen. BN voor een bedrieger. 1266 Heinman Driege, 1276-1300 Arnout Drighe, Gent (CG); 1307 Clais li Driegere, Ip. (BEELE).
|
FD |
Driegelinck |
zie Dreelinck.
|
FD |
Drieghe |
Driege. 1281 «Jan Drieghe» Gand, 1307 «Clais li Driegere» Ypres; soit surnom de tailleur, de couturier, dérivé du verbe moy. néerl. driegen ‘coudre’, soit surnom de trompeur, moy. néerl. driegen [FD].
|
JG |
Driehsen |
zie Andries.
|
FD |
Driehuijzen |
Driehuizen: PlN Driehuizen in Opdorp (OV), Baasrode (OV), Balen-Neet (A), verspreid in Nederland (NH,NB).
|
FD |
Driehuizen |
Nom de résidence, d’origine flamande (= trois maisons).
|
JG |
Driel, van |
van Drielen, van Triel, van Treel: PlN Driel (G): 800 in Driela = 1200 in Triele (LNT). 1197 Alardus de Driel, G (BLOI); 1423 Diederick van Driele, Nijmegen (JAM. II); 1494 Peter van Driele, Aw. (VLOEB.). Van Drielen kan evtl. uit Van der Rielle samengetrokken zijn.
|
FD |
Drielinck(x) |
zie Dreelinck.
|
FD |
Drien |
1602-3 «Drien le marchai» Terriers-Namur; aphérèse d’Adrien, comp. Drian(n)e.
|
JG |
Drien |
Patr. Korte vorm van Adrien=Adrianus. Brugse voorouders van Driencourt staan in de i8e e. ook aïs De Riencourt vermeld (PDB).
|
FD |
Driencourt |
Driancourt, Dryancour: 1. PlN Driencourt (Somme). – 2. De Riencourt, PlN (PdC, Somme).
|
FD |
Driencourt |
Nom d’origine: Driencourt (Somme).
|
JG |
Driepont |
Dryepondt, Drij(e)pondt, Dreypondt: BN naar gewicht of munt. 1356 Jan Driepont, Bs. (PEENE).
|
FD |
Drier |
Proven. Trier, ,,Trève » (Ville allem.).
|
EV |
Dries |
Driesch, Driesen(s), -ers, zie Andries.
|
FD |
Dries |
Driess, Dris, Drisse, au génitif: Driesen, Driesens, Driessen, Driessens, Driezen, Drissen. 1298 «Wauterman Dries» Onom-Calais; formes courtes de Andries, var. de Drees ; Dries(che) est aussi un topon. flamand très fréquent, cf. van den Driesche.
|
JG |
Dries(se) |
Driessen(s), zie Andries.
|
FD |
Dries(se), van den |
van den Driesch(e), van den Dris(s)che, van den Driessche(n), van den Drieske, van den Driesen, van den Dris(se), van den Drice, van den Dreschs, van den Driexhe, van den Driest, von den Driesch, Waendendries, van Dries, van Dris(s)e, van Dries(s)che, van Driessen, van Driesten, van Driessch, van (den) Driesshe: Verspreide PlN Dries, Ten Driessche. Volgens LINDEMANS oorspr. braakland, land in het derde jaar van de wisselbouw (drieslagstelsel), omdat hij er een afleiding van drie in zag. In dezelfde zin interpreteerde GYSSELING dries aanvankelijk aïs een driesprong van wegen, later (1975) aïs tijdelijk rustend land. Afgeleide betekenissen: gemene weide, schrale weide, driesprong, dorpsplein, gerechtsplaats. 126 e. Ingelbertus de Drisk, Hillegem (GN); ± 1212 Hannekin de Driesche, Wondelgem; 1281 Godart de Driesche, Desselgem (HAES.); 1379 Loys cateile van den Driessche = 1379 up Loy van Driessch, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: J. LINDEMANS, Leuv. Bijdr. 1924,1-7; M VN 1951,15-24- – M. GYSSELING, MVN1952,49-51; Nk. 1975,258-265.
|
FD |
Driesch(e), van den |
zie van den Dries(se).
|
FD |
Drieske, van den |
zie van den Dries(se).
|
FD |
Drieskens |
Dimin. en -ken (au génitif) de Dries.
|
JG |
Drieskens |
Patr. Gen. van Drieskin, dim. van Dries, Andries. 1413 dat Driezekin…Hulstericx f. Jans dit de Cupere = 1417 dat Andriese…de Cupere, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Driesket |
Drisket, Drischet. 1596 «Andrier Drisket» Thys; dimin. roman en -ket de Dries.
|
JG |
Driesket |
zie Drisket.
|
FD |
Driesman(s) |
Dreschmann, Dreszmann: 1. Patr. Afl. van VN Dries, Andries. – 2. Afl. van Van den Dries(se).
|
FD |
Driesmans |
Génitif de Dries (anthrop. ou topon.) + suffixe -man.
|
JG |
Driesprong |
PlN: plaats waar drie wegen samenkomen, (ook) waar drie bronnen ontspringen. Vgl. Dreispring, Driesprong in Ede (G), Haarlemerliede (NH) en Ketel (ZH).
|
FD |
Driesque |
Dri(s)que: Patr. W. dim. van Dries.
|
FD |
Driesque |
Drisque. Dimin. de Dries.
|
JG |
Driess |
Driessen(s), Driezen, cf. Dries.
|
JG |
Driesschaert |
Driscart: Afl. van Van den Driessche. 1396 Philips Drieshaert, Hellebecq (DE B.); 1419 Jan van den Driessche = Driesscaert vorseit; 1428 Willekin vanden Driessche…omme parlement Jan Driesscaert zon, Ktr. (DEBR. 1958).
|
FD |
Driessen, van |
van Driesten: 1. PlN Driessen (NL). -2. Zie van den Dries(se).
|
FD |
Drieu(x) |
zie André, Durieu(x).
|
FD |
Driexhe, van den |
zie van den Driesse.
|
FD |
Driezen |
zie Andries.
|
FD |
Drift.van der |
PlN Drift, Dricht: doorwaadbare plaats, weg waarlangs het vee gedreven wordt.
|
FD |
Driftig |
BN voor een driftig, onstuimig, vurig mens.
|
FD |
Driglet |
1757 «André Driglet» Bellevaux-Ligneuville ; surnom : à rapprocher de w. malm. drigler ‘ployer sous le poids (des fruits)’ FEW 21, 75a-76b? Cf. aussi 1449 «Michault Dri-quet» AidesNamur, 1546 «Jehan Drighet» BourgNamur.
|
JG |
Drigo |
zie Dricot.
|
FD |
Drigue |
zie Driege.
|
FD |
Drijberg |
Dryberg(h): PlN Drieberg; Driebergen (U).
|
FD |
Drijbooms |
Drybooms: PlNDrieboom: draaiboom, slagboom in Eeklo, Kaprijke, Willemskerke (OV).
|
FD |
Drijdijk |
zie Driedijk.
|
FD |
Drijkoningen |
cf. Drykoningen.
|
JG |
Drijkoningen |
Dry-, Dri-: BN, Wsch. naar de frequente huisnaam. 1735 Chr. Dryconingen, Neeroeteren Aw. (AP). – Lit.: E.N., Bk. 1960,55.
|
FD |
Drijver(e), de |
de Dryver(e), Drijvers, Dryvers, Driver: BerN van een drijver, b.v. ezeldrijver of schaapdrij ver. 1308 Jehan li Drivere; 1326 Gherard de Drivere, Ip. (BEELE); 1395 Rommouts Drivers goet, Beerzel (OARII).
|
FD |
Drijvers |
Dryvers, Drivers. Génitif de moy. néerl. driver(e) ‘conducteur de troupeaux, pâtre’.
|
JG |
Driken, van |
zie van der Eyken.
|
FD |
Driket |
zie Drisket.
|
FD |
Drikoningen |
zie Drijkoningen.
|
FD |
Drill(i)eux, |
Driljeux, zie Durill(i)eux.
|
FD |
Drimmelen, va |
PlN (NE). 1569 Geraard van Drimmelen, Maris NL-Aw. (AP).
|
FD |
Drincham, va |
PlN (FV). 1368 van Jhanne van Drinchem, Ktr. (DEBR. 2002); 1390 Jan van Drincham, Vn. (DELHAYE).
|
FD |
Drinck.van de |
van de Drynck, Verdren(g), Verdrengh(t): PlN Drink, Drenke: drinkplaats voor vee, wed. Vgl. Op de Drynck. De Drink is ook een overblijvend deel van een zeearm in Sint- Jans-Polder, ten oosten van Kadzand.
|
FD |
Drinckwaard |
PlN 1229 Drencwaert in Zuidland (ZH) (MOERMAN). 1592 Willem van Drenckwaert, Dordrecht (PDB).
|
FD |
Drink |
T(eu)ring. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Drinkebier |
Drincqbier: BN voor een bierdrinker. 1275 dame Yde, li femme Drinkebier, Oud. (VR 6r°); 1379 Aelkin Drinkebier, Ip. (BEELE).
|
FD |
Drion |
1. N. de bapt. (An)drion, (Bau)drion. V. ces N. — 2. Proven. Rhion (Dép. Leuze lez Dhuy). Synon. : Trion(e).
|
EV |
Drion |
Drion du Chapois, Dryon. 14e s. «Drion d’Élouges» Hemricourt, II, 244, 1506 «Ras-sequin Drion», 1526 «Drion de la Charlerie» BourgNamur, 1594 «Perpète Drion, drappier» BourgDinant; aphérèse d’Andrion (dérivé de André) ou bien de Driyon, forme w. (à Bovigny) du prénom Géréon DFL 237 (É. Legros, BTD 27, 132).
|
JG |
Drion |
Dryon: Patr. Rom. vleivorm van HN Andréas, Fr. Andrieu (RENARD). 1639 Ambrosius Drion, Genua-Aw. (AP).
|
FD |
Drioul |
1548 «Andrier dit Drioule, le vigneron» Huy, 1580 «Jehan Drioul» Haybes, 1596 «Perpète de Rognacq dit Dryoul» = 1602 «Perpète de Dryoul dit Rognac, cordonnier» BourgDinant; aphérèse de Andrioule (dérivé de André).
|
JG |
Drioul(e) |
Drijoel, Dryoel(s), Dryhoel: Patr. W. vleivorm op -oui van VN André. 1548 Andrier dit Drioule,Hoei(HERB.).
|
FD |
Drique |
Zie Driesque.
|
FD |
Driquelle, van |
Van der Kelen? Driscar(t, zie Driesschaert.
|
FD |
Dris |
cf. Dries.
|
JG |
Dris(ch) |
Driss(e), Drissen(s), zie Andries.
|
FD |
Dris(s)e, van (den) |
zie van den Dries(se).
|
FD |
Dris(sens) |
V. Dries(sens).
|
EV |
Driscart |
Dérivé de Dries, avec suffixe double -ec-art.
|
JG |
Drischet |
Drisket, cf. Driesket.
|
JG |
Drisket |
Drischet, Driesket, Driket: Patr. W. dim. van Andries. 1596 Andrier Drisket, Thys (HERB.).
|
FD |
Drisman |
Var. (au nominatif) de Driesmans.
|
JG |
Drisque |
cf. Driesque.
|
JG |
Drisque |
zie Driesque.
|
FD |
Drisse |
Drissen, cf. Dries, Driesen.
|
JG |
Driver |
zie de Drijvere.
|
FD |
Drivers |
cf. Drijvers.
|
JG |
Drixler |
zie Drechsel.
|
FD |
Dro(e)shaut |
Proven. Droeshoute (Dép. Opwijk).
|
EV |
Drobe |
Drobé: 1. Patr. < Drubo, bakervorm van Germ. thrûth-naam, met balth of berht aïs tweede élément, b.v. Drodbald, Drotbertus (MORLETI). 1474 Gérard Drobe, Pommeren (BRECH.). – 2. Jongere vorm van Ndd. Drôve: de bedroefde (NN).
|
FD |
d–Robé |
Proven. Orbais (Loc.). (Intervers.).
|
EV |
Drochmans |
cf. Droogmans.
|
JG |
Drochmans |
Drockmans, zie Droog(h)mans.
|
FD |
Drochmans |
V. TRUD.
|
EV |
Drock |
Contraction de moy. néerl. de roc (rock) ‘le manteau’.
|
JG |
Drock |
zie de Droog(h).
|
FD |
Drockenmuller |
Drögemüller: D. ook Druck(en)müller, Truckenmüller, Drögemöller. Eigenaar van een droge molen, een molen op droog terrein.
|
FD |
Drockmans |
Droegmans, cf. Droogmans.
|
JG |
Drocourt |
1. PlN Drocourt (PdC, Seine-et-Oise). 1271 Maroie de Drehaucourt, Atrecht (NCJ). -2. Samentrekking van De Rocour; zie Rocour.
|
FD |
Drode |
Peut-être forme contractée de moy. néerl. de rode ‘le rouge, le roux’ ou bien du NL de R(h)ode.
|
JG |
Drode |
Samengetrokken < De Rode.
|
FD |
Droege, den |
zie de Droogh.
|
FD |
Droeghaag |
cf. Drooghaag.
|
JG |
Droeghaag |
-ha(e)g, zie Drooghaag.
|
FD |
Droeghmans |
Droechmans, zie Droog(h)mans.
|
FD |
Droemme, van |
zie van Dromme.
|
FD |
D-Roes- |
-becq, -beke. Proven. De Roesbeke (Dép. Meerbeke).
|
EV |
Droesaert |
cf. Drossaert.
|
JG |
Droesbek |
-beke. Nom d’origine [à identifier] : moy. néerl. droes ‘fange’ + beke ‘ruisseau’.
|
JG |
Droesbeke |
-becke, -beque: PlN Droesbeek: drabbige, troebele beek. 1396 Bette Droesbexs, Deftinge (DE B.); 1417 Rase Droesbeke, Gb. (SCHR.).
|
FD |
Droesch |
zie Drosch.
|
FD |
Droeshaut |
Droeshout, Droushoudt. Nom d’origine: Droeshout, à Opwijk (BrFl).
|
JG |
Droeshou(d)t |
Droeshaut, Droshout, Droushoudt: PlN Droeshout in Opwijk (VB). 1490 Peeters Droeshout, Erembodegem (OSTYN).
|
FD |
Droesmans |
Toponyme droes ‘fange’ + suffixe -man.
|
JG |
Droessaert |
cf. Drossaert.
|
JG |
Droessaert |
V. Drossaert.
|
EV |
Droessaert(s) |
zie Drossaert.
|
FD |
Droeven |
Car. mor. Droef, ,,Triste ». N. d’H. mélancolique.
|
EV |
Droeven |
Drooven, Drouven, Drouvin, Drouwen, Druvent: 1 Patr. Drove < Germ. VN Drogo. 1223 contra Jmmam filiam Rolini Droues = 1232 contra Jmmen Rolini Droue, Cent (CG); 1321 Reinerus Droven; 1334 Gerardo Droeven, Tn. (C.BAERT). – 2. BN. Droevig, treurig. 1270 Everart de Droeve, Cent (CG).
|
FD |
Droeven |
Drooven, Drouven. Surnom: génitif du moy. néerl. droeve, droef sombre, triste’.
|
JG |
Droevers |
Contraction (au génitif) de moy. néerl. de rover (roover) ‘le ravisseur, le brigand’.
|
JG |
Drofmans |
Wellicht var. van Drogmans, doorf/ch-wisseling (vgl. Mnl. brulocht = bruiloft).
|
FD |
Drog(h)enbroodt |
zie Droogenbroodt.
|
FD |
Drougas: Patr. Afl. van Germ. VN Drogo. 1272 Drogars Gilet, Lathuy (HERB.).
|
FD |
|
Drogart |
1272 «Drogars Gilet» Lathuy; dérivé en -art de l’anthrop. germ. Drogo.
|
JG |
Droge |
Dröge. Nom issu de l’anthrop. germ. Drogo (Först. 420).
|
JG |
Droge |
zie de Droog(h).
|
FD |
Drögemüller |
zie Drockenmuller.
|
FD |
Drogenbroe(c)k, van |
van Droog(h)enbroe(c)k, van Droogbroeck, van Droogenbrock: PlN Drogenbroek in Woluwe (Bs.), Droogbroek in Hoeselt (L). 1406 Henric van Drogenbroec, St.-Martens-Bodegem (PEENE); 1474 Jan van Droegenbroeck, Bs. (HB 260).
|
FD |
Droger |
zie (de) Droogers.
|
FD |
Droghaag |
zie Drooghaag.
|
FD |
Droghmans |
Drogmans, cf. Droogmans.
|
JG |
Drogmans |
zie Droog(h)mans.
|
FD |
Drogné |
Droogné, Dro(o)gne: 1. De Rognée. PlN Rognée (N). – 2. Zie Droinet.
|
FD |
d–Rogné |
Proven. Rognée (Loc.).
|
EV |
Drogue(s)t |
Drouguet, Druguet: Patr. Rom. dim. van Germ. VN Drogo. 1380 Jehan Droguet, Laon (MORLET).
|
FD |
Droguet |
cf. Drouguet.
|
JG |
Drohe |
Proven. V. De Ro.
|
EV |
Drohé |
Nom d’origine: Gérardheid, w. drôhé, à Ensival (Lg).
|
JG |
Drohé |
PlN Gérardheid, W. Drôhé in Ensival (LU).
|
FD |
Dröhmer |
cf. Drommer.
|
JG |
Dröhsler |
Drössler: D. BerN Drechsler: houtdraaier. Vgl. Draayer, Dresseleers.
|
FD |
Dröhsler |
zie Drechsel.
|
FD |
Droinet |
Dro(o)gné, Dro(o)gne: Patr. Dim. van Drouin.
|
FD |
Droissart |
Nom d’origine (contracté): de «Rois-sart», forme en 1247 de Ruchaux, à Court-Saint-Étienne (BtW).
|
JG |
Droissart |
zie Drossaer(t).
|
FD |
d–Roissart |
V. De Roissart.
|
EV |
Droixhe |
1753 «François Droixhe (orig. d’Hers-tal)» BourgLiège; nom d’origine: Droixhe, w. drwèhe, à Bressoux (Lg).
|
JG |
Droixhe |
Droische: PlN Droixhe in Bressoux (LU) en Jupille(LU).
|
FD |
Droixhe |
Proven. Dép. Liège.
|
EV |
Drolez |
Drolet(z), zie Derolé.
|
FD |
Drolff |
zie Roelof.
|
FD |
Drolinvaux |
PlN Drolenval in Cornesse (LU).
|
FD |
Drolinvaux |
Proven. Rolinval (Dép. Cornesse).
|
EV |
Drom- |
Thème à identifier, cf. Droum- [la glose de Carnoy 78 : Dromelet, contraction de Jérôme (+ suffixe) n’est pas à retenir]. » Simple: Drome, Drôme. « Dérivés: Dromart, -at, Droumar, -art. 14e s. «Thiris Dromar de Denvilhe» CensHuy, 1521 «Jehan Drotna» Xhendremael, 1631 «Droma» = 1633 «Dromart» = 1681 «Dro-maux» Cerfontaine. – Dromelet. 1668-69 «Mi-chael Dromle» émigré en Suède, 1721 «Bartho-lomey Dromlet» Humain, 1755 «Nicolas-Simon Dromelet» Couvin, 1771 «Lambert Dromelet» Haybes. – Dromet. – Cf. aussi 1644 «Nicolas Dromquin» BourgNamur.
|
JG |
Dromael |
V. Dormael
|
EV |
Dromart |
-ard, -aert, -at, Droumar(t), Dromet, Drom(e)let: Patr. Germ. VN drug-mêr ‘krijgsman-beroemd’. Dim. op -et, -elet. 1340 Petrus Dromart, Laon (MORLET); 1628 Jaecques Dromez, Merville (MARICHAL); 1721 Bartholomey Dromlet, Humain (HERB.).
|
FD |
Drome |
Drôme, zie Derome.
|
FD |
Dromme, van |
van Drom(e), van Droemme: Van Daeromme. PlN 1536 thoff daer omme (Bekkerzeel) = hof van Ginderomme: aan de bocht van de weg, om de hoek. 1348 Ada van Ghinderomme, Bekkerzeel (LIND. 1947″, 220); 1396 Mergriete van Daeromme, Roborst (DE B.).
|
FD |
Drommer |
1. BN voor een dromer. 1296 Bauduin le Dromere, Kales (GYSS. 1963). – 2. Ndl. vorm van Germ. VN Drogmar; zie Dromart.
|
FD |
Drommer |
Dröhmer (forme all.). 1296 «Bauduin le Dromere» OnomCalais; surnom: néerl. droomer ‘rêveur’.
|
JG |
Dron |
Cas régime, âne. fr. Droon, Druon, de l’anthrop. germ. Drogo, cf. 1433 «Druon» Tournai, 1540-41 «Druon Renart» Feignies (près de Maubeuge); nom d’un saint reclus en l’église de Sebourg (à l’est de Valenciennes) au 12e s., devenu but de pèlerinage et popularisé par des personnages légendaires dans les épopées (cf. M. Amould, NP en Hainaut, 49). Comp. Drot.
|
JG |
Dron |
Drong, Druon: Patr. < Drogon, Rom. vorm van Germ. VN Drogo. 1256 Aelidis Dronne, Comp. (MORLET); 1298 a Druon, Hove; 1278 frère Druon, convers de Camberon (CACa).
|
FD |
Drongelen, van |
PlN Drongelen (NB). 1278 Harpronus de Drungelen; 1374 Hessel van Drongelen, St.-Tr. (GHYSEN).
|
FD |
Dronghen, van |
PlN Drongen (OV). 1270 Woutre van Dronghine, Cent (CG); 1323 Jhan van Dronghine, Rekkem (DEBR. 1971).
|
FD |
Droniau |
zie Drouineau.
|
FD |
Dronkers |
BN Mnl. doncker(e): dronkaard.
|
FD |
Dronkers |
Génitif de moy. néerl. dronker(e) ‘buveur’.
|
JG |
Dronkers |
Proven. Drongen (Tronchiennes, Loc.), avec suff. -ers, d’orig.
|
EV |
Dronsart |
Nom d’origine: de Ronsart, à Laha-maide (Ht), etc.
|
JG |
Dronsart |
PlN Ronsart in Lahamaide (H).
|
FD |
d–Ronsart |
Proven. Dép. La Hamaide.
|
EV |
Droog- |
Droogmans, Droossens. V. TRUD.
|
EV |
Droog(en)broeck, van |
zie van Drogenbroeck.
|
FD |
Droog(h), de |
den Droege, Droge, Droog, Drock, Drougge: BN. Mnl. droog: droog, saai, onvriendelijk, onspraakzaam. 1296 Peter die Droghe, Eppegem (CG); 1378 Anselm Sdroghen = Ancelmus Droghe, Ktr.; 1374 Willem de Droeghe, Gullegem (DEBR. 1970).
|
FD |
Droog(h)mans |
Droeghmans, Droechmans, Drogmans, Drochmans, Drugman(s), -mand, -mant, Drukman, Drockmans: 1. Patr. Germ. VN drug-mund ‘krijgsman-bescherming’:Trucmondus (MORLET I). – 2. Dit Patr. werd al vroeg geïnterpreteerd aïs BN voor een dorstige: droge mond. 1321 Willem Drughemonts, Diest (CLAES 1986,18); 1363 Coppen Droegmont, Lv. (DE MAN 1981,24). – 3. Afl. van bnw. droog. BN voor een saaie droogstoppel. Vgl. De Droog(h). 1520 Peter Droemans = P. Droechmans; 1585 Peter Druichmans = Droechmans, Ht. (GESSLER); 1771 Josephus Droeckman, Raatshoven-Aw. (AP).
|
FD |
Droog, (de) |
zie de Droogh.
|
FD |
Droogenbosch, van |
PlN Drogenbos (VB). 1295 Heynrecke vanden Droegenbossche, Bs. (OSTYN).
|
FD |
Droogenbroo(d)t |
Drog(h)enbroodt, Drooghenbroodt, Doogenbroodt: BN voor iemand die droog brood eet, die te arm of te gierig is om boterhammen te smeren. 1268 Willemus Drogebrod, Ip. (BEELE); 1360 Aernoude Droechbroet, Cent (GSB).
|
FD |
Droogendijk |
-dyk: PlN Droge Dijk: binnendijk, slaperdijk. Drogedijk in Hontenisse (Z), Drogendijk in Dinteloord (NB). 1738-82 Jacob Drogendyk, Maassluis-Gent (PBG).
|
FD |
Droogers, (de) |
Droger: BerN van een droger (van laken) of een kruidendroger, een drogist.
|
FD |
Drooghaag |
Droeghaag. Nom d’origine: néerl. droog + haag ‘haie’ avec le sens de ‘bois’; comp. Sèchehaye
|
JG |
Drooghaag |
Droghag, Droeghaag, -ha(e)g: PlN Haag betekende ook bos. Vgl. Drogenbos.
|
FD |
Droogmans |
Drooghmans, Drochmans, Drockmans, Droegmans, Droghmans, Drogmans, etc. Génitif de moy. néerl. droge, druge ‘sec’ + suffixe -man.
|
JG |
Droogné |
zie Drogné.
|
FD |
Droolans |
zie Droulans.
|
FD |
Droost, van |
zie van de Roost.
|
FD |
Drooven |
cf. Droeven.
|
JG |
Drooven |
zie Droeven.
|
FD |
Drop |
Mnl. drope: jicht, schurft, waterzucht. BN naar het ziekteverschijnsel. 1265 Egidij dicti Drope; 1319 Henricus dictus Droepe, Lv. (DE MAN 1981,24).
|
FD |
d–Rops |
Proven. Robechies (Loc.).
|
EV |
Dropsy |
Deropsy (et nombreuses var. en France), 1600 «De Ropsi» = «De Ropsy», 1613 «Michiel de Robesy» = «Michiel de Ropsi» Cerfontaine, 1616 «Liesnart de Robechies», 1622 «Jean de Robesies mayeur» Pesches, 1623 «Jacques de Robecie» DénChimay, 1624 «Michel Dropsy» Pesches, 1672 «Jean Dropsy» Cerfontaine, 1683 «Deropsy» Bai-leux; nom d’origine (contracté): de Robechies, w. rop ‘chî (Ht) ou de Ropsies (Nord). -Bibliogr. : A. Poucet, La famille Dropsy, dans Au Pays des Rièzes et des Sarts, n° 8, 1961, 342-343, et 1962. Cf. aussi Ropsy.
|
JG |
Dropsy |
zie Deropsy.
|
FD |
Drory |
Proven. Roly (Loc).
|
EV |
Drory |
Var. de Drury, de l’anthrop. germ. drud-ric (Dauzat213)?
|
JG |
Drory |
zie Drury.
|
FD |
Dros(t) |
Droste(n), zie Drossaert(s).
|
FD |
Drösch |
Droesch: D. dial. geronde vorm van Dresch(e), nomen agentis voor Drescher: dorser. BerN. 1314 Corn. Trösche, Freiburg (BRECH.).
|
FD |
Droshout |
V. Droeshaut.
|
EV |
Droshout |
zie Droeshou(d)t.
|
FD |
Drossaer |
-aert, -ar, -ard, -art, Droesaert, Droessaert. Nom de fonction: moy. néerl. drossate. drossaert ‘bailli, chef militaire’, fr, régional drossart.
|
JG |
Drossaer(t) |
-a(a)rt, -ard, Droessaert(s), Droissart, Dros(t), Droste(n): BerN Mnl. drossate, drossaert, drost: hofmaarschalk, hofmeester, rentmeester, veldmaarschalk, stadhouder, drost. 1219 Hugone Drussate, Voormezele (LEYS1957′); 1328 Egidius dictus Drussate, Ktr. (DEBR. 1971); 1388 Berent de Droste, Borken (MNT 296).
|
FD |
Drossaert |
1. Proven. Rossart (Dép. Mons-lez-Liège et Orgeo). -— 2. Anc. fonct. administr.
|
EV |
Drosselmeier |
D. FN. Reïnterpretatie (Drossel: lijster) van Dresselmeier: boer, meier op een meierij, goed Dresel, Dreesahl (BRECH.).
|
FD |
Drossens |
Drossin, Drosson, Droussin: 1. Patr. Vleivormen van Germ. VN Druzo (MORLET I), so-dim. van Germ. thrûth-naam. Vgl. D. FN Troschke, dim. van Truso (BRECH.) < Trutbert. –2. « 1770 Philippus Drossin, Wellen (zoon van) « 1739 Philippus Grosseau, Borgloon (PDB).
|
FD |
Drossin |
Droussin. Surnom: cf. w. droussin ‘marc de café’ FEW 15/2, 71b, du thème de w. droussî ‘carder la laine’, surnom de cardeur?
|
JG |
Drössler |
zie Drechsel.
|
FD |
Drosson |
De Russon, Fr. vorm van PlN Rutten (L).
|
FD |
Drosson |
Var. du précédent, avec autre suffixe.
|
JG |
Drost |
Proven. ,,Oseraie ».
|
EV |
Drot |
Cas sujet de l’anthrop. germ. Drogo (avec -/ analogique). Comp. Dron.
|
JG |
Drot(t) |
Var. van D. Trott. BN voor iemand die moeilijk en langzaam loopt. 1403 Martin Trotte, HS (BRECH.).
|
FD |
Drotte, van |
van Droth, zie van de Rote.
|
FD |
Drou- |
Thème de l’anthrop. germ. Drogo (avec chute de -g- intervocalique); cf. aussi Dru-. • Dérivés: Drouart, -ard [anthrop. germ. drog-hard, cf. Druard]. – Drouet. 1264 «Drou-eti dicti de Bullon» CartOrval, 1380 «Adam Drouet» Laon, 1620 «Janne Drovet [= Drouet?] (de Sedan)» émigré en Suède, 1751 «Bonne Marie Magdeleine Drouet» NP-Louette. – Drouin. 1611 « Henry Drouin » Dén-Florenville. – Drouot. 1777 «Claude Drouot (orig. de Lorraine)» BourgLiège.
|
JG |
d–Rou(h)art |
Proven. ,,Du ruisseau » (L.D.).
|
EV |
Drouard |
-art, zie Druard.
|
FD |
Droubaix |
zie Deroubaix.
|
FD |
d–Roubaix |
Proven. Ville fr. Synon. : (Van) Robaye(s).
|
EV |
Drouet |
Draouet, Drouhait, Druet, -ez, Druwé, -ez, Drevet: Patr. Dim. van Germ. VN Drogo. Vgl. Drouart/Druard. 1264 Droueti dicti de Bullon (CAO); 1380 Adam Drouet, Laon (MORLET).
|
FD |
Drouf, van |
zie Vandrouf.
|
FD |
Drougas |
zie Droga(rt).
|
FD |
Drougge |
zie de Droog(h).
|
FD |
Drouguet |
Droguet. 1380 «Jehan Droguet» Laon; dérivé de l’anthrop. germ. Drogo, comp. Drouet.
|
JG |
Drouguet |
zie Drogue(s)t.
|
FD |
Drouhait |
zie Drouet.
|
FD |
Drouillon |
De Rouillon, PlN in Annevoie (N).
|
FD |
Drouillon |
Nom d’origine (contracté): de Rouillon, à Annevoie (Nr).
|
JG |
d–Rouillon |
Proven. Rouillon (Dép. Annevoie).
|
EV |
Drouin |
cf. Drou-.
|
JG |
Drouin |
Drouhin: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Drogwin. 1461 Jean Drouin, Noyon (MORLET).
|
FD |
Drouineau |
Droniau: Patr. Dim. van Drouin.
|
FD |
Droulans |
Draelants, Draulans, etc. 1417 «Heinric Dralant» Grammont; nom d’origine: Draland, à Neerlinter et Oplinter (BrFl) [FD].
|
JG |
Droulans |
Droolans, Druylan(t)s, -lan(d)t, Draelant(s), Dralan(t)s, -lands, Draelens, Draulans: PlN Draland in Neerlinter en Oplinter (VB). 1417 Heinric Dralant, Gb. (SCHR.); 1449 Janne Dralant = van Jan Dralants wegen, Mb. (A. B AERT).
|
FD |
Droulers |
-ez, zie Derolé.
|
FD |
Droulez |
cf. Déroulez.
|
JG |
Droumar |
-art., cf. Dromart.
|
JG |
Droumar(t) |
zie Dromart.
|
FD |
Droumont |
Nom d’origine (contracté): de Rou-mont à Flamierge (Lx).
|
JG |
Drounel |
Proven. De Ronalle (Dép. Leuze-Namur).
|
EV |
Drouot |
cf. Drou-.
|
JG |
Drouot |
Druot: Patr. Afl. van Germ. VN Drogo. Vgl. Drouet.
|
FD |
Drouri |
zie Drury.
|
FD |
Droushoudt |
cf. Droeshaut.
|
JG |
Droushoudt |
zie Droeshou(d)t.
|
FD |
Drousie |
Droussie, Droussy. Nom d’origine (contracté): de Rousies (Nord).
|
JG |
d–Rousie |
Proven. De Rosier (L.D.).
|
EV |
Drousie(s) |
Droussy: De Rousies (Nord).
|
FD |
Droussin |
cf. Drossin.
|
JG |
Droussin |
zie Drossens.
|
FD |
Droussy |
cf. Drousie.
|
JG |
Drouven |
cf. Droeven.
|
JG |
Drouven |
-in, Drouwen, zie Droeven.
|
FD |
Drovard |
Drowa(e)rt, Drowaer, zie Druard.
|
FD |
Droy |
Wsch. samentrekking van De Roy.
|
FD |
Droy, van |
Samentrekking van Van de Roy.
|
FD |
Droyers |
Génitif de moy. néerl. de roeyer ‘le rameur’.
|
JG |
Droyers |
Wsch. dial. vorm van Draayers.
|
FD |
d-Royers |
Proven. Rayer et Royère (L.D.).
|
EV |
Dru- |
Thème de l’anthrop. germ. Drudo ou Drogo (avec chute de -g- intervocalique), cf. aussi Drou- ; on ne peut exclure toutefois une forme aphérésée de (An)driu, cf. 1336 «An-driu Gaillet» = «Druet Gaillet» Comptes-Mons, ce qui justifierait la fréquence élevée de ces noms en Wallonie. Dérivés: Druant [cf. anthrop. germ. Thru-andus, Truannus]. – Druard, -art, Druaux [anthrop. germ. drud-hard ou drog(o)-hard, cf. Drouart]. 1279-81 «Druars Dihi» Lens-sur-Dendre, 1280-81 «Druars Pesteaus» Reg-Tournai, 1286 «Pieron Druwart» DettesYpres, 1289 «Margarite li femme Druart» Cens-Namur, 1317 «Hennons Druoire» RegLaroche, 1365 «Jehan Druart tellier» TailleMons, 1424-25 «Collart Druwart» DénHainaut. – Druet, Druez, -etz. 1330 «Druet Gaillet» Comptes-Mons, 1426 «Druet le Tourneur» Taille-Soignies, 1544 «Jeherme Druet» BourgNamur. – 1267 «Watiers Druins» CensHerchies, 1449 «Druin d’Ahin» AidesNamur, 1540 «Centurion Druin» Berlaimont; au fém. : Druine, Druinne (cf. aussi Druenne). 1267 «Heluis li Druine» CensHerchies. – Druot; cf. aussi Drouot.
|
JG |
Druant |
Druart. Proven. Ruart (Dép. Ways).
|
EV |
Druant |
Patr. Fr. afl. van Germ. VN Drogo: Thruandus, Truannus, Druant (MORLET I).
|
FD |
Druard |
-art, -aert, Drouart, -ard, Drowa(e)rt, -aer, Drovard, Drawart, Truyaert, Trouwaert, Trauwaert: Patr. Rom. vorm van Germ. VN drug-hard: Dro(u)ardus, Druardus, Drouart (MORLET). 1296 Drives li Cokiaus; Drivars li Mouriers; Druars Rastiax, PdC (BOUGARD); 1323 Druars dou Parch, Thoricourt (CACa); 1311 Guillaume Drouart (MORLET); 1382 Willem Druwaerd, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Druaux |
Patr. Dim. van Germ. VN Drogo. Fr. ook Drouault.
|
FD |
Drubbel |
1281 «Petrus Drubbel» DettesYpres; soit dérivé du moy. néerl. drubbelen ‘trottiner, sautiller’, soit dimin. de l’anthrop. germ. Drubo, hypocor. de Drutbald ou Drutbert [FD].
|
JG |
Drubbel(s) |
Van ww. drubbelen: trippelen, dansen, huppelen, touwtje springen. BN. 1281 Petrus Drubbel, Ip. (BEELE); 1358 Johannis Drubbele = 1361 Johannis Drubbels, Ktr. (DEBR. 1970); 1291 Jan Drubbelare, Bg. (CG).
|
FD |
Drubigny |
PlN Rubigny (Ard.) of Rubignies in Sars-la-Bruyère(H).
|
FD |
Druck |
Surnom: moy. néerl. drue, droc ‘fardeau, angoisse’.
|
JG |
Druck(s) |
zie Druk.
|
FD |
Druelle |
-es. Nom d’origine (contracté): de Ruelle.
|
JG |
d-Ruelle |
Proven. D(e) Ruelle.
|
EV |
Druelle(s) |
Druel, zie Deruelle.
|
FD |
Druenen, van |
zie van Drunen.
|
FD |
Druenne |
Druesne, Druesnes. Nom d’origine (contracté): de Ruesnes (Nord) ou var. de Druin(n)e.
|
JG |
Druesne(s) |
Druenne: PlN Ruesnes (Nord).
|
FD |
Druet |
-etz, Druez, cf. Dru-, Druet.
|
JG |
Dru–et |
-ez. V. TRUD (Tru).
|
EV |
Druet(z) |
-ez: 1. Zie Drouet. – 2. Samentrekking van Deruez.
|
FD |
Drugman |
-and, -ant, au génitif: Drugmans. Var. de Droogmans(s).
|
JG |
Drugman(d) |
V. TRUD.
|
EV |
Drugman(s) |
-mand, -mant, zie Droogmans.
|
FD |
Druguet |
zie Droguest.
|
FD |
Druin(n)e |
Druyne: Metr. Fem. van Drouin. Zie Droinet.
|
FD |
Druine |
Druinne, cf. Dru-.
|
JG |
Druine |
Proven. 1. D(e) Ruien (Loc.). — 2. D(e) Ruines. — 3. D(e) Rienne.
|
EV |
Druit(t)e |
zie Deruitte.
|
FD |
Druits |
Druijts, Druyts, Truyts: BN Mnl. druut: vriend, minnaar. Vgl. Ledru. 1327 Volker Druut; Assenede (DEBR. 1999); 1398 Hainric de Druut, Wervik (DEBR. 1970).
|
FD |
Druitte |
Forme francisée de moy. néerl. de rutei; ruyter (ruite) ‘le cavalier, le pillard’.
|
JG |
Druk |
Druck(s), Dedreuck: Korte vorm van de FN Drukker. Dedreuck is wellicht de W. adaptatie van De Drucker.
|
FD |
Drukker |
1. Mnl. drucker: verdrukker, vervolger. – 2. Aangezien de FN pas in de 16e eeuw opduikt, zal hij wel een BerN zijn voor een boekdrukker. 1549 Merten Druckers, Bergeyk-Aw. (AP); 1564 Heinric van den Keere druckere; 1565 Gheleyn Manilius boucdrucker, Cent (V.LAN).
|
FD |
Drukker |
Profess. „Imprimeur ».
|
EV |
Drukman |
zie Droog(h)mans.
|
FD |
Druma(ux) |
-eaux, zie Desrumaux.
|
FD |
d-Rumaux |
Proven. Remaux (Dép. Freux).
|
EV |
Drumé |
(van) Drumez, zie Derumez.
|
FD |
Drumel |
(NF attesté aux 17e s. et 18e s. dans les départ, des Ardennes et de la Marne) ; probabl. nom détoponymique, d’après un NL [à préciser].
|
JG |
Drumez |
Forme contractée de Derumez.
|
JG |
Drummen |
De Rummen, PlN (VB).
|
FD |
Dru–mond |
-on, -ot. V. TRUD.
|
EV |
Drumont |
(NF de la région de Valenciennes, attesté aux 17e et 18e s. à Escautpont et Spe-meries). Pour Morlet 350, forme contractée de Derumont, nom d’origine toponymique, ainsi Rumont (Meuse, Seine-et-Marne).
|
JG |
Drumont |
Drummond, zie Dreumont.
|
FD |
Drunen, van |
van Druenen: 1. PlN Drunen (NB). 1561 Jan van Druynen, Bs. (AP). – 2. Zie Van Deurne.
|
FD |
Druon |
cf. Dron.
|
JG |
Druon |
zie Dron.
|
FD |
Druot |
cf. Dru-.
|
JG |
Druot |
zie Drouot.
|
FD |
Druppel |
Proven. De Rupel (Riv.).
|
EV |
Druppel |
Surnom: moy. néerl. druppel, droppel ‘goutte, petite quantité’; ou bien var. avec métathèse et réinterprétation de Dorper [FD].
|
JG |
Druppel |
zie Dorper.
|
FD |
Drury |
Drory, Drouri: Patr. Rom. vorm van Germ. VN thrûth-rîk ‘macht-heerser’: Drutri (MORLET I).
|
FD |
Drusius |
Gelatiniseerde humanistennaam van de oriëntalist Jean vanden Driessche (°Oud. 1550-11616) (TROCH).
|
FD |
Druten, van |
PlN (G).
|
FD |
Druvent |
zie Droeven.
|
FD |
Druwe |
1. Samentrekking van De Ruwe. – 2. Spelling voor Druwé.
|
FD |
Druwé |
-ez, -ée: 1. Zie Drouet. – 2. Samentrekking van Deruwé; zie Deruez.
|
FD |
Druwel |
zie Deruelle.
|
FD |
d-Ruwet |
Proven. D(e) Ruette (Loc.).
|
EV |
Druyff |
zie Druyve.
|
FD |
Druyfus |
zie Dreyfus(s).
|
FD |
Druylan(t)s |
-lan(d)t, zie Droulans.
|
FD |
d-Ruylants |
Proven. Reuland (Loc.).
|
EV |
Druyne |
zie Druinne.
|
FD |
Druyts |
Génitif de moy. néerl. druut, druyt ‘ami, amie’.
|
JG |
Druyts |
V. TRUD.
|
EV |
Druyts |
zie Druits.
|
FD |
Druyve |
Druyff: BerBN van de druiventeler? Of huisnaam. Vgl. D. Traub.
|
FD |
Dryancour |
zie Driencourt.
|
FD |
Dryberg |
Proven. ,,Trois collines ».
|
EV |
Dryburgh |
Adaptatie van Dericbourg (RYCKEBOER 2001, 355).
|
FD |
Drye |
Patr. Korte vorm van Andry, HN Andréas.
|
FD |
Drye |
Pour Debrab., forme aphérésée du nom Andry, forme rég. de André, ce qui paraît douteux; plutôt, comme le suivant, de moy. néerl. drie ‘trois’ ?
|
JG |
Drye |
Proven. Dreye (Dép. Warnant).
|
EV |
Dryepondt |
Drij(e)-, zie Driepont.
|
FD |
Dryepondt |
Proven. N. de terre, dont la redevance était trois Livres. Comp. Tbienpondt, ,,Dix Livres » et Depondt (pour ‘/ Pond), ,,La Livre ».
|
EV |
Dryepont |
Surnom : moy. néerl. drie, dry ‘trois’ + pont, pondt ‘livre (de poids)’
|
JG |
Dryhoel |
zie Drioul.
|
FD |
Drykoningen |
Drijkoningen. Nom d’origine: Dry-Koningen (= Trois Rois), à Houtem-lez-Furnes (FlOcc), aussi nom d’enseigne.
|
JG |
Drymael |
-aele. Surnom flam. signifiant ‘trois fois’, de motivation peu claire.
|
JG |
Drymael |
Metathesis van Dormael?
|
FD |
Drynck, van de |
zie van de Drinck.
|
FD |
Dryoel(s) |
zie Drioul.
|
FD |
Dryon |
cf. Drion.
|
JG |
Dryon |
V. Drion.
|
EV |
Dryon |
zie Drion.
|
FD |
Dryvers |
cf. Drijvers.
|
JG |
Dryvers |
Profess. Drijver, schaapdrijver, ,,Berger ».
|
EV |
Du- |
est parfois suivi d’un fém., ainsi Duchaussée, Dujacquières, etc.; Dauzat 228 explique le masc. du par un surnom anciennement fixé, ainsi Dussaigne = (fils) du Saigne, Duserre. –Dans certains NF, c’est pourtant bien l’article masc. avec un nom qui a changé de genre (cf. ci-dessous Dumuraille, Duteille); dans d’autres, ce peut être une forme de la préposition de (c’est ainsi qu’il faut interpréter Duvauchel) [IL, NFw].
|
JG |
Du Berger |
Dubergey, zie Berger.
|
FD |
Du Boullay |
Boulay: PlN Boulay < betuletum: berkenbos.
|
FD |
Du boz(e) |
zie Dubos.
|
FD |
Du Bruq |
zie Dubreucq.
|
FD |
Du Burg |
zie Debourg(h).
|
FD |
Du Caju |
Ducaju. 1774 «Johasnna Catharina du Caju» Dendermonde; pour ce NF de Flandre orientale (mentionné en 1772 à Sint-Niklaas), une origine étrangère est très probable, cf. le nom Caju attesté à Menetou-Salon (Cher) en 1688 (GeneaNet).
|
JG |
Du Castillon |
zie Castill(i)on.
|
FD |
du Catte |
Catte. N. de Filiat. Fils de ,,Lechat ». V. Lechat.
|
EV |
du Fils |
Fils. 1. N. de filial. ,,(Fils) du fils ». — 2. Altération de Du F y (dial.) ,,Du fief ».
|
EV |
du Gaut(h)- |
Gaut(h)–ier, -iez. N. de filiat. ,,(Fils) du nommé Gauthier ».
|
EV |
Du Gauthier |
Dugautiez, -ier, de Gaultier: 1. Patr. Zoon van Gautier, Fr. vorm van Germ. VN Wouter. – 2. Reïnterpretatie van Dugauquier.
|
FD |
Du Gouy |
zie Degouy(s).
|
FD |
Du Guesclin |
Du Gueselin: PlN Guesclin, eertijds versterking tussen St-Malo en Cancale (Bretagne) (JVO).
|
FD |
Du Luart |
zie Dulouard.
|
FD |
Du Marchie |
zie Demarché.
|
FD |
du Menier |
Menier N. de filiat. ,,(Fils) du meunier ».
|
EV |
Du riz |
zie Dury.
|
FD |
Du Roveray |
Var. van PlN Rouvroit: eikenbos.
|
FD |
Du Seuil |
PlN (Le) Seuil (Basses-Alpes, Ard.).
|
FD |
Du Soleil |
zie Soleil.
|
FD |
Du Toin |
Var. van De Thuin of Dutoit?
|
FD |
Du Tré |
. 1776 «Dutret, greffier» Thuin; var. de Detré.
|
JG |
du Vernay du Plessis |
Nom d’origine: Le Vernay (Rhône), etc.; dérivé de dial. fr. verne ‘aulne’.
|
JG |
du~C(h)a(s)t- |
-eau, -elet. V. Château.
|
EV |
du~C(h)amp(s) |
V. Champ.
|
EV |
du~Reuil |
Proven. Du Rœulx (Loc.).
|
EV |
du~S(s)aus(s)- |
-ois, -oit, –oy. V. Saule.
|
EV |
du~Till(i)eu(x) |
-Tillœil. V. Tilleul.
|
EV |
Dua |
1. Fr. vertaling (in de Franse tijd eind 18e e.) van FN Van der Aa (Nk. 1982,118). – 2. W. vorm van Duart. Duart, zie D’Huart.
|
FD |
Dua |
Duart. Var. de Duward; la glose de Carnoy 96 et Dauzat 213 : ellipse de (fils) d’Huart (dérivé de Hue, Hugues) est moins probable.
|
JG |
Dub |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Dubacq |
Dubach: Zoon van Lebacq. 1548 Chaerles du Back, Armentiers-Bg. (PARM.).
|
FD |
Dubaere |
Forme néerl. du suivant.
|
JG |
d–Ubaghs |
Proven. Loc. holl.
|
EV |
Dubail |
Probabl. (fils) du bail = gouverneur, tuteur (Dauzat 213).
|
JG |
d-Ubail |
1. V. Hubaille.
|
EV |
Dubail(le) |
PlN Le Bail(l)e < Lat. baculum: paal, omheining, afsluiting. Le Baile in Aulnoye (Nord) of Le Baille in Agnez-lès-Duisans (PdC). 1296 Colins dou Baille, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Duballet |
ellipse de (fils) du Ballet, de sens obscur.
|
JG |
Dubar |
-ard, -art, -aer(e): PlN Le Bar: hoogte. Bar (Aube, Meuse). 1330 Pierre de Bar, St-Q. (MORLET).
|
FD |
Dubar |
-ard, -art. Nom d’origine: Bar (région de France) < gaul. *barros ‘hauteur’ FEW 1, 262 (Dauzat 213) ou w. bar, m. ‘barre, gerbier’ DL.
|
JG |
Dubar(t) |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Dubarry |
Zie Barry.
|
FD |
du-Barry |
Proven. Barry (Loc.).
|
EV |
Dubasin |
Patr. Zoon van Basin.
|
FD |
Dubasin |
Sans doute (fils) du Basin, cf. ce nom.
|
JG |
du-Basin |
Proven. Le bassin (L.D.).
|
EV |
Dubaty |
1607 «Jean Dubatis» BourgNamur; var. de Debatty.
|
JG |
Dubaty |
zie Bâtis.
|
FD |
Dubay |
Dubé. Comme NF liégeois et ardennais, ce pourrait être w. liég., ard. bê, bé avec la prépos. du, littér. « du beau », mais ces NF sont plutôt localisés à date ancienne à Malvoisin et dans la région de Meux et Ligny (prov. Na-mur) ; plutôt var. de Debaix.
|
JG |
Dubay |
zie Debaix.
|
FD |
du-Bay |
1. Proven. Bais, ,,Rivière » (Dial.). — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Dubbeldam |
PlN (ZH).
|
FD |
Dubbelden, den |
Dubbel(d), Dubbelman, Dubbeldeman: BN voor een dubbelhartige, valse. 1425 Jan de Dobble, Ktr. (DEBR. 1958). Zie ook Dobbels.
|
FD |
Dubbeling |
Dubbel(de)man: Patr. Afl. van Dubbel(t), var. van Germ. VN Dieboud (V.D.SCHAAR); zie Dibbaud.
|
FD |
Dubbelman |
V. Dobbelaere.
|
EV |
Dubé |
zie Debaix.
|
FD |
Dubeaurepaire |
zie De Beaurepaire.
|
FD |
Dubelloy |
1504 «Jehan du Belloy» BourgNamur; nom d’origine : Belloy (lat. betulletum ‘boulaie’), fréquent en toponymie française (Oise, Somme); cf. Belloy.
|
JG |
Dubelloy |
De Belloy, Dubbelloy, Bel(l)oy, Dubellay, Bellay, -ai(s), Bélay, Belaey, Bilaey: PlN Belloy (Somme, Oise, Orne), in Laplaigne (H), Waver (WB). Bellay (Seine-et-Oise). Rom. betuletum: berkenbos. 1721 Ferd. du Belloyt de Bourbecq, Maubeuge (MULVII).
|
FD |
du-Belloy |
Proven. Dép. Laplaigne, Wavre.
|
EV |
Dubencour |
Debeaucourt met ingevoegde n.
|
FD |
d-Uber |
Uber, (du) Bernard. N. de filiat. ,,(Fils) de Hubert, de Bernard ».
|
EV |
Dubernard |
Surnom marquant la filiation : ellipse de (fils) du Bernard, cf. de Bernard, de Bernardy.
|
JG |
Dubernard |
zie Bernard.
|
FD |
Duberti |
Probabl. mis pour d’Huberty, cf. ce nom.
|
JG |
Dubessay |
PlN Bessay: plaats waar berken groeien.
|
FD |
Dubetz |
Var. de Débets?
|
JG |
Dubetz |
zie Debetz.
|
FD |
Dubi |
Dubit, Duby, Dubie, Dubié, Dubiez. Nom de résidence: w. bi, bî ‘bief.
|
JG |
du–Bich |
Bigk. Proven. Bicq, ,,Rivière » (Dial. pic.).
|
EV |
Dubié |
Dubi(e), Dubit, Dubied, du Biez, Duby: PlN Biez, W. bi, Fr. bief < Mlat. bedum: kanaal, sluiskolk.
|
FD |
du–Bié |
-Bés. Proven. ,,Du Bief ». Dubiez (Dép. Hacquegnies).
|
EV |
Dubien |
zie Debien.
|
FD |
Dubienfait |
Ellipse de (fils) du Bienfait, cf. ce nom.
|
JG |
Dubiez |
cf. Dubi.
|
JG |
Dubin |
zie Deben.
|
FD |
Dubisy |
1748 «Jean-Louis Dubisy», etc. Beau-mont (FyS); nom d’origine, sans doute de la région de Beaumont.
|
JG |
Dublancq |
Zie Blank.
|
FD |
Dublé |
Du Bled, Dublet, zie Debled.
|
FD |
du-Bled |
Profess. ,,Du blé » (Anc. orthogr.). N. de marchand de blé.
|
EV |
Dublet |
Surnom: anc. fr. bled ‘blé’.
|
JG |
Dubleumortier |
zie Debleumortier.
|
FD |
Dubleux |
Dubloux, zie Bleu.
|
FD |
Dubliquy |
zie Debliqui(t).
|
FD |
Dubloux |
D’après Dauzat 47, surnom: blo, blou, tonnes régionales de bleu FEW 15/1,146b?
|
JG |
Duboc(c)age |
Duboucage, Boca(e)ge, Bocace: PlN Bo(s)cage: bosje. 1772 M. A. du Boccage, Menen (COUSS.).
|
FD |
Duboc(q) |
zie Dubos.
|
FD |
Dubocage |
Nom d’origine: fr. bocage, fréquent en toponymie.
|
JG |
du-Boccage |
-Bocquet, -Bois, -Bosch, -Boscq. V. Bois.
|
EV |
Dubochet |
Dubocquet, zie Bosquet.
|
FD |
Dubocquet |
Duboquet. Nom d’origine: anc. pic. hoquet ‘petit bois’ ou w. bokèt ‘petit morceau’.
|
JG |
Duboe |
Zie Debou.
|
FD |
Duboeuf |
zie Leboeuf.
|
FD |
Dubois |
Du Boys, De(s)bois, De Boi, Deboit: PlN Bois < Germ. busku: struikgewas, bos. Pendant van Van den Bos(sche). 1334 Eustasses dou Boys, Har. (AGr. 12); 1395 Meeux du Bois, Ip. (BEELE); 1743 Amatus Dubois dit van den Bossche, Bs.-Aw. (AP).
|
FD |
Dubois |
w. nam. Dubwès [NF le plus fréquent en Wallonie, principalement en Hainaut et en Brabant wallon, 13e en Belgique], Du Bois. 1499 «Jehan du Bos» TerrierNaast, 16e s. «Collar du bois» Châtelet; nom d’origine: fr. bois (topon. très fréquent). – du Bois de Chantraine.
|
JG |
Duboisdenghien |
-dien, zie Boisdenghien.
|
FD |
Duboisdenghien |
Dubois d’E-, du Bois d’E-. 1426 «Hellin du Bos denghien» Taille-Soignies, 1524 «Colart du Boisdenghien» Enghien; l’origine en est le grand bois d’Eng-hien sur Marcq [BR].
|
JG |
Duboisse |
Dubusse: PlN Rouchi baisse, Fr. bûche: houtblok.
|
FD |
Duboisse |
Surnom: rouchi baisse f. ‘bûche’FEW 15/1, 206a *bosk-; pour le masc. du, cf. Du-.
|
JG |
Dubolpaire |
zie De Beaurepaire.
|
FD |
Dubon |
Ellipse de (fils) du bon.
|
JG |
Dubon |
Zoon van Lebon.
|
FD |
Dubonnet |
zie Bonet.
|
FD |
Duboquet |
zie Bosquet.
|
FD |
Dubos |
Dubos(c)q, Dubosc, Dubosch, Duboc(q), Dubose, Duboz(e), Dubo(s)t, Debost, Deboos, Dobos, Dobo(sch): Pic. var. van Dubois. Germ. busku > Pic. bos (bo, bou) (GOSSEN 77). 1409 Pieraert du Booz (DEBR. 1980); 1422 Jan du Boz; 1424 Roeland du Bos/Boz, Ktr. (DEBR. 1958); 1394 Jehan dou Bois, foullon = 1396 Jehan du Bos, le foulon, Ktr. (DEBR. 2000).
|
FD |
du-Bosqueille |
Proven. Boscayes (Dép. Buzet).
|
EV |
du–Bost |
-Bouais, -Boy(s). V. Bois.
|
EV |
Duboucage |
zie Duboccage.
|
FD |
Dubouchet |
zie Bosquet.
|
FD |
Duboule |
zie Deboul(l)e.
|
FD |
Dubourdeau |
zie Bordeaux.
|
FD |
Dubourg |
Dubour. Originaire du bourg.
|
JG |
Dubourg |
zie Debourg(h).
|
FD |
Dubousson |
zie Buisson.
|
FD |
Duboutay |
Var. de Debouxhtay.
|
JG |
Duboutay |
zie Debouxhtay.
|
FD |
Duboys |
zie Dubois.
|
FD |
du–Br(e)ucq |
V. Breucq.
|
EV |
Dubrai |
-ay. Nom d’origine: anc. fr. brai ‘boue’.
|
JG |
Dubray |
Dubrai(s), Dubraye: PlN Bray; zie Debray. Misschien wel Le Pays de Bray in Normandie.
|
FD |
du–Bray |
Proven. Loc. ,,Du marais ». Synon. : Dubrau, Dubru.
|
EV |
Dubrecq |
zie Dubreucq.
|
FD |
Dubreucq |
-ecq, Dubreux, Dubru, -ucq, Dubrus, -ux. 1447 «Giele Dubreucq» Gozée, 1540 «Azor du Broecque» Hornaing; var. de Debreucq. – Bibliogr. : J. Dewert, Le nom de Jacques Du Brœucq, VW 6, 1926, 269-277.
|
JG |
Dubreucq |
-euque, -eu(x), Breucq, Debreuque, -eu(c)k, de Breu(c)k, de Bru(e)ck, Debreu, de Brue, Debruc(q), Debru(cq), Du Bruq, Dubrus, Dubrux, Dubrecq, de Breck: PlN Le Breucq in Fiers (Nord), Vloesberg (H). Pic. vorm van Ndl. broek: moeras. Zie Dubrocq. Soms vertaling van Van den Broeke. 1275 Gilles do Bruec…il maint au bruec, Vloesberg (VR 7V°); 1295 Emmelot dou Bruec; 1243 Gerardo del Bruec, Meulebeke (DEBR. 1980); 1317 Watier dou Breuch, Ip. (BEELE); 1429 Jaquemars dou Broecq = 1466 Jaquemart du Breucq, Bergen (CSWIII).
|
FD |
Dubreuil |
Du Br-, Dubruille, -brul, -brûle, -brulle. 1273-80 «Cholins dou Braille» FriedenTournai ; nom d’origine : anc. fr. breuil ‘petit bois’ FEW 1, 555b *brogilos.
|
JG |
Dubreuil |
zie van den Brûle.
|
FD |
du–Breuil |
-Bru(i)l(le). V. Breuil.
|
EV |
Dubrocq |
Debrocq, de Broc(k), Debrouck, de Broe(c)k: PlN Broc, Rom. vorm van Ndl. Broek: moeras. Vgl. Debrou, Dubreucq, van den Broeke. 1418 van Janen du Brouc = 1424 Jane Dubroec, Dk. (RAK, SR f » 14, p.zz); 1426 Jan de Broc, Hazebroek (PARM.).
|
FD |
Dubron |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Dubron |
Var. van Dubroux?
|
FD |
Dubroux |
Var. de Debrou.
|
JG |
Dubru |
-ucq, cf. Dubreucq.
|
JG |
du–Bru |
Proven. ,,Du marais » (Dép. Chevron).
|
EV |
Dubru(cq) |
zie Dubreucq.
|
FD |
Dubruel |
Dubruille, zie van den Brûle.
|
FD |
Dubrui(t) |
Dubruy: Wsch. var. van Dubru.
|
FD |
Dubruille |
-brul, -brûle, -brulle, cf. Dubreuil.
|
JG |
Dubruine |
Henegouwse adaptatie van De Bruine.
|
FD |
Dubruine |
Var. de Debruine, De Brume (= le brun).
|
JG |
Dubrulle |
Dubrul(e), zie van den Brûle.
|
FD |
Dubrun(c)quez |
zie Dubruqué.
|
FD |
Dubrunfaut |
Cf. 1273-80 «Jakemes de Brun-feit» FriedenTournai; nom d’origine: topon. brunfau (= hêtre bran).
|
JG |
Dubrunfaut |
zie Brunfaut.
|
FD |
Dubrunquez |
Dubruncquez, Dubruqué. 1723-67 «Antoine-François Dubreuquet», médecin issu d’une famille de Belœil, dont le nom s’est aussi écrit «Du Broeucquez» (cf. F. Leuridant, Les médecins de Beloeil, VW 13, 189) [MH]. À rapprocher du NF Dubreucq, etc. (ci-dessus).
|
JG |
du-Brunquez |
Proven. Du Broquel, ,,Du petit marais ».
|
EV |
Dubruqué |
Dubrun(c)quez, Debrunquez, Brunquet: PlN Breuquet, dim. van Pic. breucq, Ndl. broek: moeras. Le Breucquet in Courset (PdC). Let op de epenthetische n. De PlN Le Brunquet in Wierre-au-Bois gaat wsch. op Brucquet terug. 1430 Jehane du Broecquet, Dk. (TTT); 1479 Jacop Dubruecquet, Ronse (GADEYNE). Een contaminatie met Dubucquoi: 1380 Jehan dou Brukoit,Dk.(TdT).
|
FD |
Dubrus |
Dubrux, zie Dubreucq.
|
FD |
Dubrus |
-ux, cf. Dubreucq, Dubru.
|
JG |
Dubruy |
zie Dubruit.
|
FD |
Dubry |
Nom d’origine: Bry (Nord, Seine).
|
JG |
Dubry |
zie Debry(e).
|
FD |
Dubu |
cf. Dubus.
|
JG |
Dubu |
Dubuc(q), zie Dubus.
|
FD |
Dubuc |
-ucq, Du Bucq, Dubuque. 1777 «Jean Dubuc» Couvin; nom d’origine: anc. fr. bue ‘tronc, moignon’ ou topon. bu(k) ‘fontaine’, topon. à Marneffe, Cerfontaine, Awagne, etc. (cf. l. Remacle, DW 12, 1984, 26-27). Cf. aussi Debuc, Debuque.
|
JG |
du–Buc(q) |
-Bu(c)quois, -Bucquoit. V. Bûche.
|
EV |
Dubucquoy |
zie Buquoi.
|
FD |
Dubuffet |
Ellipse de (fils) du Bufet, surnom pour lequel Dauzat 73 préfère un dérivé de buf ‘soufflet’.
|
JG |
Dubuffet |
-ez, zie Buffet.
|
FD |
Dubuis |
Dubuit, zie Dubus.
|
FD |
Dubuis |
Dubuy. Nom d’origine: fr. buis (arbre), fréquent en microtoponymie.
|
JG |
du-Buis |
-Buisson. V. Buis, Buisson.
|
EV |
Dubuisson |
1417 «Pieres dou Buisson» Polypt-Ath, 1555 «A. Dubuisson notaire» Cerfontaine, 1566 «Guillaume du Buisson» Ladeuze, 1608 «Jherosme du Buisson» GuillLiège; nom d’origine: fr. buisson (topon. très fréquent).
|
JG |
Dubuisson |
zie Buisson.
|
FD |
Dubuque |
cf. Dubuc.
|
JG |
Dubuque |
zie Dubus.
|
FD |
Dubuquoit |
-oy, Debucquoy. 1562 «Ethon du Bucquoy, couvreur d’estrain» St-Remy-Chaussée; nom d’origine: Bucquoit, à Néchin (Ht); collectif de bue, cf. Dubuc.
|
JG |
Dubuquoy |
Dubuquoit, -uoy, zie Buquoi.
|
FD |
Duburque |
Duburcq, Deburck, De Burck: PlN Burques in St-Martin-au-Laè’rt (PdC). 1166 Hugo de Burches = 1200 Hugo de Burkes; 1299 Johannes dictus de Burkes, de Tadinghem (DFII).
|
FD |
Dubus |
Dubu. 1294 «Godefrois Dubu» Cens-Namur; anc. pic. bus ‘bois’, cf. Dubois. – du Bus de Warnaffe.
|
JG |
Dubus |
-u(t), -use, -uque, -uc(q), Debus, Debu(e), Debeu, Dubuis, -uit, -uy, Debuy(s), Bui, Buy: Pic.-Norm. vormen van Dubois: van den Bos(sche). PlN (le) Bus < Germ. busku: struikgewas, bosje. Bus (PdC, Somme). Dubus is moeilijk te onderscheiden van Dubuis. PlN Buis < Lat. buxus: bosboom, buksboom. 1210 Raol de Bus; 1239 Pieres de Buxo, Atrecht (NCJ); 1275 Gillos dou Buis, Wodecq (VR 9or°); 1392 Robbert dou Bus = Robbiert du Bus (SR) = 1393 Robbiert dou Buus = 1394 Roberte du Buis = 1395 Robert du Buusch, Ktr; 1398 Gille du Busch, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
du–Bus |
-But. Proven. Bus (Dép. Anserœul). V. Buts.
|
EV |
Dubus(s)y |
Var. van Fr. FN Debussy. PlN Bus(s)y < Lat. boscus, buscus, Germ. busku: bosje, struikgewas. Vgl. Boxy.
|
FD |
Dubuson |
zie Buisson.
|
FD |
Dubusse |
zie Duboisse.
|
FD |
Dubusy |
Nom d’origine: de Bussy, topon. fréquent dans le nord et le centre de la France (Dauzat 75).
|
JG |
Dubuy |
cf. Dubuis.
|
JG |
Dubuy |
zie Dubus.
|
FD |
Duby |
cf. Dubi.
|
JG |
Duby |
zie Dubié.
|
FD |
du-By |
V. Dubié.
|
EV |
Duc |
1589 «Jehan ducq» Arbrefontaine; fr. duc, nom de dignité ou surnom ironique, cf. Leduc.
|
JG |
Duc |
zie Duyck(e), Leduc(q).
|
FD |
du-C(h)arme |
V. Charme.
|
EV |
du-C(h)arne |
V. Carne.
|
EV |
Ducachet |
PlN Cachet: verborgen, afgelegen plaats (J. G.). Of reïnterpretatie van Ducajo?
|
FD |
Ducachet |
Surnom topographique, d’anc. fr. cachet ‘lieu retiré, cachette; lieu ténébreux’ Gdf 1, 766 [MH], forme masc. de fr. cachette.
|
JG |
Ducaert |
-art, -aers: 1. Zie Duikers. – 2. Soms misschien analogievorming met -aerd-suffix voor Mnl. ducaet: ducaat, goudenmunt. BN naar de muntnaam; vgl. Penninck. 1607 Guillam Ducaet, Schelle (MAR.).
|
FD |
Ducajo |
Ducaju, zie Cajot.
|
FD |
du-Caju |
V. Cail.
|
EV |
Ducamp |
-amt. Forme pic. de Duchamp.
|
JG |
Ducamp(s) |
zie Dechamp(s).
|
FD |
Ducange |
zie Dechange.
|
FD |
Ducardon |
Surnom métaphorique: pic. cardon ‘chardon’ FEW 2, 368a.
|
JG |
Ducardus |
Latinisering van Ducaert.
|
FD |
Ducareau |
zie Ducarreau(x).
|
FD |
Ducarme |
-arne. 1616 «Nicaize Ducarne» Semery (près d’Avesnes), «Noël Ducarne» PrincipChimay; nom d’origine: pic. topon. carme ‘charme’ (arbre).
|
JG |
Ducarme |
Ducarne, Decarme, Decarne: PlN Pic. Carme, Fr. charme < Lat. carpinus: haagbeuk.
|
FD |
Ducarmois |
Nom d’origine : Carmoy, à Bassilly (Ht), etc.; collectif de pic. carme.
|
JG |
Ducarmois |
zie Carmois.
|
FD |
Ducarmon |
zie Carmon.
|
FD |
Ducarnois |
zie Carnoy.
|
FD |
Ducarreau(x) |
Ducareau, Ducarroz: PlN Fr. Carreau, Ofr. carrel, Mnl. careel: baksteen, tegel. Wellicht steenbakkerij. PlN te Coreel in Parike (OV), ten Correele in Zarlardingen (OV). 1396 Jan dou Coreel, Jakemaert dou Koreel, Amengijs (DE B.).
|
FD |
Ducarreaux |
-oz. Nom d’origine: fr. carreau (dans un sens topon.).
|
JG |
Ducart |
1719 «Ducart» Couvin; nom d’origine: fr. quart (dans un sens toponymique).
|
JG |
Ducart |
zie Ducaert.
|
FD |
Ducassou |
zie Cajot.
|
FD |
Ducastel |
-elle, Ducatel, Ducatteau. 1291-92 «Wathier dou Castial» ComptesMons; nom d’origine: fr. castel, pic. castiau ‘(petit) château’.
|
JG |
Ducastel(le) |
Ducasteele, Ducatel(le), Ducastiau(x), Decastiau(x), Decasteau, Ducatteau, Ducatte(e)uw, Ducat(h)é, Ducate(z): Verspreide PlN Pic. (le) Castel, Catteau: kasteel. 1290 Jehan du Cattiel, St-Q. (MORLET); 1394 Janne van den Castele = 1396 Janne du Castiel, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Ducat |
1516 «Jehan du Cat», 1651 «Jean-Baptiste Ducat» BourgNamur; ellipse de (fils) du Cat, pic. cat ‘chat’, cf. Lecat.
|
JG |
Ducat |
zie Lechat.
|
FD |
Ducat(t)illon |
zie Castill(i)on.
|
FD |
Ducatel |
Ducatteau, cf. Ducastel.
|
JG |
Ducatel(le) |
-t(h)é, -thé, -te(z), Ducatteau, -e(e)uw, zie Ducastel(le).
|
FD |
Ducatillon |
Ducattillon. Nom d’origine: topon. pic. cotillon, dimin. de pic. catiau ‘château’.
|
JG |
du-Catillon |
Proven. Castillan, «Fortin » (L.D.).
|
EV |
Ducatteeuw |
Forme néerl. de Ducastel, Ducatteau.
|
JG |
Ducau |
zie Desseaux, Dechaux.
|
FD |
Ducazu |
Zie Cajot.
|
FD |
Duce |
-es. Pour Debrab., var. de Duchet, dimin. de duc, ce qui paraît peu probable; nom d’origine incertaine.
|
JG |
Duce |
zie Duchet.
|
FD |
Duce |
zie Duchet.
|
FD |
Duceine |
zie Duchêne.
|
FD |
Ducellier |
1273-80 «Jakemin dou Celier» Frie-denTournai, 1294 «Hanri du Chelier» Onom-Calais, 1396 «Mahieu dou Sceller» Lessines [FD] ; de fr. cellier, surnom de préposé au cellier dans un château, une abbaye. Cf. aussi Cellier.
|
JG |
Ducellier |
Decellier, Cellier, Selli(er), Celly, Duss(e)lier, Duslier: Fr. cellier < Lat. cellarium: kelder. Naar de woonplaats (vgl. Van de Kelder) of BN voor de keldermeester. 1294 Hanri du Chelier, Kales (GYSS. 1963); 1396 Mahieu dou Scelier, Lessen (DE B.); 1539 Jacop de Celier = 1541J. du Celier, Ktr. (MONB.).
|
FD |
du-Cellier |
Profess. Préposé au cellier.
|
EV |
Ducen(n)e |
zie Duchêne.
|
FD |
Ducène |
Ducenne, -eine; var.: Dussenne. NF attestés dès le 17e s. à Forchies-la-Marche et dans la région de Souvret et Morlanwelz ; NF d’origine incertaine, à rapprocher p.-ê. de De-senne, mais sans doute pas de Duchêne.
|
JG |
Ducerf |
Fr. cerf, nom d’enseigne fréquent.
|
JG |
Ducerf |
zie Lecerf(f ).
|
FD |
du-Cerf |
Proven. Le Cerf (L.D. ou enseigne de maison).
|
EV |
Ducessoye |
zie Desausois.
|
FD |
Duch |
zie Duyck.
|
FD |
Duchaartz |
cf. Duckaartz.
|
JG |
Duchaine |
cf. Duchêne.
|
JG |
Duchaine |
zie Duchêne.
|
FD |
du-Chaîne |
V. Chêne.
|
EV |
Duchamp |
Duchamps, -pt, -pts [avec -t- parasite]. Nom d’origine: fr. champ (topon. très fréquent), cf. Dechamp(s).
|
JG |
Duchamp(s) |
-ampt(s), -ant, zie Dechamps.
|
FD |
Duchange |
zie Dechange.
|
FD |
Ducharneux |
zie Charneux.
|
FD |
du-Châssis |
Proven. 1. Endroit où se trouvait un châssis de maraîcher. 2. Particularité d’une habitation.
|
EV |
Duchassois |
zie Desausoi.
|
FD |
Duchastel |
Duchatel. Var. (non pic.) de Ducastel.
|
JG |
Duchateau |
Duchâ-, Duchateaux, Duchâ-, Duchatto. 1661 «Matthieu Duchateau» Na-linnes; nom d’origine: fr. château.
|
JG |
Duchatel |
Duchâtel, Duchastel, Duchateau, Duchâteau(x), de Châtel, Dechateau: Verspreide PlN Châtel, Château: kasteel. Vgl. Ducastel. 1306 Raoul du Châtel, Senlis (MORLET). Duchatelet, -ez, Chatelet, Chatelais: Verspreide PlN Châtelet, dim. van château: kasteel. Vgl. Castelet. 1322 Saintien dou Casteler, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Duchatelet |
-âtelet, -atelez. Nom d’origine: fr. châtelet (fréquent en toponymie) ou dimin. anthropon. de Duchatel.
|
JG |
Duchatto |
cf. Duchateau.
|
JG |
Duchau |
Nom d’origine: Chau, var. régionale de Chaume < lat. calamus (cf. Dauzat 119, v° Chaux)?
|
JG |
Duchau |
zie Dechaux.
|
FD |
Duchaussée |
Nom d’origine: fr. chaussée, avec la forme masc. du se trouve devant un féminin, cf. Du-.
|
JG |
Duchaussée |
zie Cauchie(s).
|
FD |
Duchaussoy |
-oir, zie Desausois.
|
FD |
Duché |
Proven. ,,(Du)duché (voisin) ».
|
EV |
Duchef |
Ellipse de (fils) du chef.
|
JG |
Duchemin |
Chemin, Douchement, Dusemang: PlN Fr. chemin: weg. Vgl. Van de Wege, Deckemin. 1434 Perrine dou Chemin, Parijs-Bg. (PARM.).
|
FD |
Duchemin |
Nom d’origine : fr. chemin. – Duchemin fut le nom donné à un enfant trouvé à Solre-Saint-Géry en 1771 (Destray 62).
|
JG |
du-Chemin |
Proven. Chemin. L.D.
|
EV |
Duchene |
-ène, -êne, w. nam. Duchin.ne, -enne, -esne, -esnes, -eyne, du Chesnc, Duschène, Duchaine. 1444 «le femme Gérard Duchesne le herdier» AidesNamur, 1593 «Léonard du Chaisne» = 1606 «Léonard du Chasne» BourgDinant; fr. chêne (arbre caractéristique du domaine). – Bibliogr. : M. Poulain, La localisation des Duchene et Duquenne en Wallonie: dialectes et migrations, IdG n° 190, 1977, 252-258.
|
JG |
Duchêne |
Duchen(n)e, Duchesne(s), Duchèsne, Ducheyne, Duchaine, Duceine, Duseine, Dussein(e), Ducen(n)e, Dusen(n)e, Dussen(n)(e), Desenne, Dechen(n)e, Dechesne(s), Déchaîne, Deschesne, Duquêne, Duquen(n)e, Duqueine, Duquesne(s), Ducquesnes, Dyquenne, Duquaine, Dequêne, Dequen(n)efs), Deken(n)e, Dekaine, Dekinne, De(s)quesne(s), Desquenne, Desquenes, Quesne(s), Quen(n)e, Quène, Châne(s), Chêne, Schêne, Schène, Schene: PlN Chêne, Pic. caisne < Lat. cassanus: eik. Vgl. van der Eiken. 1274 Jehans dou Kesne, Ing. (DEBR. 1980); 1331 Loren de Chaîne le cerpentir, LU (CVD); 1398 Jehan du Quene, Dottenijs (DEBR. 1970). – Lit. : M. POULAIN, Midd. 1977,251-8.
|
FD |
Ducheny |
Duchenij: PlN afl. van chêne: eik. Eikenbos. PlN W. Tchèni in Arville (LX), Cherry (Yonne).
|
FD |
du-Cheny |
Proven. Chenu (Dép. Andenne et Ronquières).
|
EV |
Duchery |
Nom d’origine: w. tchèri ‘charril’ DL.
|
JG |
du–Chesne |
-Chenne, -Chêne. V. Chêne. Duchène (Dép. Bornival).
|
EV |
Duchesnet |
Dechanet: PlN Chenet, dim. van chêne: eik.
|
FD |
Duchet |
-ez, -é, Ducé(s): Dim. van Fr. duc: hertog.
|
FD |
Duchez |
1317 «Jean Duchet de Fraipont» GuillLiège; p.-ê. dimin. en -et de duc, p.-ê. au sens de ‘petit duc, hibou’ (non attesté comme tel FEW 3, 196); cf. aussi Duquel.
|
JG |
Duchi |
zie Dauchy, Douchy.
|
FD |
Duchiron |
Fr. FN. PlN Chiron, Cheyron, Cayron : rots.
|
FD |
du-Chiron |
Proven. Siron(val) (Dép. Charneux).
|
EV |
Duchoeur |
zie Deceur(t).
|
FD |
Duchossois |
zie Desausois.
|
FD |
Duchou(x) |
Zoals Duchoul BerBN van de groenteteler, die kool teelt (DNF). Vgl. Wvl. koolkapper.
|
FD |
Duci |
zie Douchy, Dauchy.
|
FD |
Duck(e) |
zie Duyck(e).
|
FD |
Duckaarts |
Duchaartz, Duycharts, Duy(c)-kaerts, Duckers, -erts, Dukers, Duikers, Duy(c)kers, etc. Dérivé (au génitif) de moy. néerl. ducken, ainsi néerl. duiker ‘celui qui se courbe, qui se baisse, plongeur’ (Carnoy 250).
|
JG |
Duckaartz |
-aert, -er(t)(s), zie Duikers.
|
FD |
Duckaert |
V. THEUD (Tbeuc).
|
EV |
Ducker(s) |
-erts, Dûckers, zie Duikers.
|
FD |
Duclaire |
zie de Cleer.
|
FD |
du-Clo |
Proven. (En)dos (L.D.).
|
EV |
Duclos |
Duclot. Cf. p.-ê. 1631 «Johan du Clou» émigré en Suède; nom d’origine: fr. clos ‘enclos’.
|
JG |
Duclos |
-ot, -oux, -oy, zie Deleclos.
|
FD |
Ducloy |
Pour Morlet 353, forme masc. de claie, à rapprocher de l’anc. fr. cloier ‘lieu fermé de claies’.
|
JG |
Ducobu |
Cobut, Cobu(s): PlN Cobut in Lessive en Flavion (N). 1746 J. F. Ducobu, Thulin (ICM).
|
FD |
Ducobu |
Nom d’origine: topon. Cobut, à Lessive et Flavion (Nr), ou bien dérivé de Cob, aphérèse de Jacob (A. Vincent, Jacob, 443, et Carnoy 332).
|
JG |
du-Cobu |
Proven. Cobru (Dép. Noville-lez-Bastogne).
|
EV |
Ducochet |
-e(z), zie Cochet.
|
FD |
Ducochet |
-ez. 1773 «Théodore-Joseph-Toussaint Ducoché (orig. de Mons)» BourgLiège; surnom: fr. cachet ‘jeune coq’ FEW 2, 857b.
|
JG |
Ducocq |
cf. Decocq.
|
JG |
Ducocq |
zie Lecocq.
|
FD |
du-Cocq |
Proven. Le Coq (L.D. ou enseigne de maison).
|
EV |
Ducœur |
Var. de Decœur.
|
JG |
Ducoeur |
zie Deceur(t).
|
FD |
du-Cœur |
Proven. V. Court.
|
EV |
Ducoffre |
1744 «Pierre Ducoffre» Nalinnes; fr. coffre, p.-ê. avec le sens médiéval de ‘cercueil, bière’ Gdf, comp. Lusiaux (pour la motivation) [MH]. – Bibliogr.: M. Dewelle, Les ascendants et descendants de Jacques-Honoré Ducoffre [1779-1855], dans Au Pays des Rièzes et des Sans, 16, 1975, n° 64, 629-641.
|
JG |
Ducoffre |
Ofr. cofre: kast, kist. BerBN voor de meubelmaker, schrijnwerker of voor de kassier, schatbewaarder. 1351 (get.) dou Couffre = 1353 e.v. S. des Coffres = 1393 S. ex Coffris (klerk van de gravin van Henegouwen) (CCHt); 1580 Jean du Coffre, Villers-le-Gambon (Par. 1972,28).
|
FD |
du–Coffre |
Francis, de Delgoffe. V. Goffe.
|
EV |
Ducoin |
Nom d’origine: fr. coin (topon.).
|
JG |
Ducoin(g) |
Descoins: 1. PlN Couin (PdC). 1324 Mahieu de Coing; 1316 Jaquemon de Couin, Atrecht (NCJ). – 2. PlN Coin: hoek. Vgl. Van (den) Hoeke.
|
FD |
Ducolombier |
zie Colombier.
|
FD |
Ducomble |
Nom d’origine: moy. fr. comble ‘sommet’ < lat. cumulus.
|
JG |
Ducomble |
PlN Mfr. comble < lat. cumulus: hoogste punt, top, hoogte, heuvel.
|
FD |
Ducommun |
PlN Le Commun: gemene weide, b.v. in Lessen (H). Vgl. Comeyne.
|
FD |
Ducoq |
zie Lecocq.
|
FD |
Ducornet |
-e(t)z, -ey, -ait, Descornet, -ez, Decornet, -é: PlN Cornet: hoek, hoorn. Vrij verspreid.
|
FD |
Ducornet |
-etz, -ez. Nom d’origine: cornet (fréquent en topon.) plutôt que [l’homme] du cornet, surnom de marchand (Dauzat 217); cf. aussi Cornet et Descornet,-ez.
|
JG |
du-Cornez |
V. Cornet.
|
EV |
Ducoron |
Nom d’origine: w., pic. coron ’bout, extrémité’, plus particulièrement en Belgique et dans le nord de la France ‘ruelle de cité charbonnière’. Comp. Duculot.
|
JG |
Ducoron(t) |
Ducorron, Ducron: PlN Coron: hoek, wijk, gehucht, afgelegen buurt. PlN Coron in Blaugies, Hyon (H). 1360 Colart du Coron, Chauny (MORLET).
|
FD |
Ducoroy |
zie Colruyt.
|
FD |
Ducoulombier |
1537 «Collin Ducollembier» BourgNamur; nom d’origine: fr. colombier, w. nam. colèbî.
|
JG |
Ducoulombier |
-embier, zie Colombier.
|
FD |
du-Coulombier |
Profess. V. Colombier. N. du préposé.
|
EV |
Ducouran(t) |
Reïnterpretatie van Ducoron(t).
|
FD |
Ducourant |
Cf. Courant.
|
JG |
Ducouret |
Doucouret: PlN Couret, dim. van cour: hof.
|
FD |
Ducourroy |
zie Colruyt.
|
FD |
Ducousso |
zie Cajot.
|
FD |
Ducq |
Titre nobil. Duc. Sobriquet.
|
EV |
Ducq |
zie Duyck(e), Leduc(q).
|
FD |
Ducquesnes |
zie Duchêne.
|
FD |
Ducreux |
Ducro, zie Ducros.
|
FD |
Ducrocq |
(de) Crocq, (de) Crock, (de) Krock, Crok, Krok, de Croocq, de Croock: PlN Le Croc: haak > kleine verhevenheid. Le Croc in Domvast (Somme), Hesdin (PdC), Rijsel (Nord). Le Crocq in PdC en Delettes (PdC). 1296 Agnès du Crok, PdC (BOUGARD); 1401 Maigne du Crocq, Dk. (TTT).
|
FD |
Ducrocq |
Surnom: fr. croc ‘crochet; fourche recourbée à long manche; etc.’ FEW 16, 397b.
|
JG |
du-Crocq |
Proven. Le crock (Dép. Meeffe).
|
EV |
Ducroix |
zie Decroix.
|
FD |
du-Croix |
Du a été employé pour de. (Faute régression) le wallon disantde pour du. Proven. V. Croix.
|
EV |
Ducron |
zie Ducoron(t).
|
FD |
Ducroquet(z) |
zie Croquet.
|
FD |
Ducros |
Ducro(t), Ducroux, Ducreux, Ducruet: PlN Cros, Creux: holte, kuil, groeve.
|
FD |
Ducrot |
Ducros, Ducroux, Ducreux. NF plutôt picards, ellipse de (maison) du creux (Dauzat 217, Morlet 354) comme nom de résidence.
|
JG |
Ducrotois |
Nom d’origine: Le Crotoy (Somme).
|
JG |
Ducrotoy |
Ducrot(t)ois: PlN Le Crotoy (Somme).
|
FD |
Ducroux |
1. Zie Ducros. – 2. Pic. var. van Ducroix.
|
FD |
Ducruet |
zie Ducros.
|
FD |
Duculot |
Culo(t), Deculot: 1. PlN Culot: uithoek, uiteinde. – 2. Ofr. cul, dim. culot: kont, gat, achterste, zitvlak. BN. 1345 Gilos Culos, Noville (AVB); 1350 Hanes dis Culos = 1360 Hannes Cules, Dalhem (CVD). – 3. Duculot kan een reïnterpretatie zijn van Duclos.
|
FD |
Duculot |
w. nam. Doculot. 1397 «Jehan du Culo» Treignes, 1503 «Jehan Duculo» BourgNamur, 1574 «Jehan du Culot» NPLouette, 1589 «George Duculoz» RPSpontin, 1597 «François Duculot» BourgNamur, 1779 «Toussaint Duculot = Du Culot» Natoye; nom d’origine: w. culot ’bout’ (au sens topon.).
|
JG |
du-Culot |
Proven. Culot, ,,Terre située dans une dépression du sol ». Le Culot (Dép. Engis).
|
EV |
Ducuroir |
1. PlN Fr. dial. curoir: bleekweide. FN van de linnenbleker. Vgl. De Bleeker. – 2. Reïnterpretatie van Ducourroy.
|
FD |
Ducuroir |
Nom d’origine: dial. fr. curoir ‘pelouse où l’on met curer (= herber) le linge’.
|
JG |
du-Curoir |
Profess. ou proven. Curoir.
|
EV |
Ducy |
zie Douchy, Dauchy.
|
FD |
Ducyck |
V. THEUD.
|
EV |
Dud- |
-icq, -ouet. V. THEUD (Theud),
|
EV |
Dudal(s) |
1. Zie van Daal. – 2. Bretonse FN Dudal: met zwart voorhoofd, met somber humeur (LE MENN).
|
FD |
Dudan(s) |
Dudant, Dudome: 1. Ofr. dan(s) < Lat. dominus: heer (DNF). – 2. Dudam, vertaling van Van den Damme. 1351 Henris dou Dam = Heinric van den Damme, Ktr. (DEBR. 2002).
|
FD |
Dudant |
-ans, -an. Probabl. surnom: anc. fr. dan(s) ‘seigneur’ FEW 3, 130b (Dauzat 217). Cf. cependant 1365 «Mengnon dou Dent fil-leresse» TailleMons, qui ferait pencher plutôt pour fr. dent, w. dint, m., cf. Ledent.
|
JG |
Dudard |
-art, -a(s), zie Doudard.
|
FD |
Dudart |
-ard, w. (Cerfontaine) Doudâr. 1230 «Dudardus et Wirriardus» CartOrval, 1566 «Giel Dudart» Cerfontaine, 1624 «Jean et Gilles Dudar» Pesche; comme Doud(e)let, dérivé du germ. Dodo [un surnom: fr. dard (arme) est peu probable]. – Comp. aussi 1131 «Dudinsart» dans la paroisse de Braine et 17e s. «Dudlet» à Petit-Rechain.
|
JG |
Dudebout |
Patr. Germ. VN Dodbald (LIND. 190).
|
FD |
Dudek |
Poolse en Tsjechische BN: hop (vogelnaam) (DS).
|
FD |
D’Udekem |
d’Udekom: PlN Udekem in Zoutleeuw (VB). 1263 Nie. de Udekem, Villers WB (AAV); 1298 Lambertus de Udekeem, Zoutleeuw (JEUR.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, VS 2000,67-68.
|
FD |
d’-Udekem |
N. de domaine.
|
EV |
d’Udekem d’Acoz |
d’Udekem Continues. d’Udekem de Guertechain. NF de la noblesse belge, qui se décline en trois variantes d’après des noms de domaine distincts échus aux différentes branches de la famille.
|
JG |
Duden |
Patr./Metr. Germ. VN Dodo, Dudo, fem. Duda. Het kan een bakervorm zijn van de VN Diederik.
|
FD |
du-Dermel |
Proven. Du Termeau, ,,De la limite ». (L.D.).
|
EV |
Dudicq |
Var. de Deldicque; pour le masc. du, cf. Du-.
|
JG |
Dudicq(ue) |
Dudique: PlN Ofr. dike, Fr. digue < Mnl. dijc: dijk. Of vertaling van Van den Dijke. Vgl. Deldycke.
|
FD |
Dudieu |
Var. de Dedieu.
|
JG |
Dudieu |
zie Dedieu.
|
FD |
Dudome |
Peut-être surnom délocutif d’après le juron euphémistique nom di dom ‘ ?
|
JG |
Dudome |
zie Dudan(s).
|
FD |
Dudon |
zie Dodoens.
|
FD |
Dudot |
Patr. Dim. van Germ. VN Dodo. Vgl. Dudon, Duden.
|
FD |
Dudouet |
PlN Le Douet (Loire-Atl.).
|
FD |
Dudzele, van |
PlN (WV). Ook in Geluwe, Ip. 1152 Reinbaldus de Duddesele (DFIII); 1330 Pauwels van Dudgielle, Ktr. (DEBR. 1971).
|
FD |
Dué(e) |
zie Duet.
|
FD |
Duée |
Duelz, cf. Duez.
|
JG |
Duelen |
Zie Doelen.
|
FD |
Duellaert |
zie Dullaert(s).
|
FD |
du–Elz |
V. Gué.
|
EV |
Duems |
zie Duym(s).
|
FD |
Duer(en), van |
zie van Deurne.
|
FD |
Duerinck |
au génitif: Duerinckx. Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Först. 1468).
|
JG |
Duerinck |
-i(n)ckx, zie Durinckx.
|
FD |
Duerinckx |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Duerlo(o) |
zie Deurloo.
|
FD |
Duerm, van |
zie van Durm(e).
|
FD |
Duermael |
zie van Dormael.
|
FD |
Duermans |
zie Dooreman(s).
|
FD |
Duesberg |
Duesberg de Neuville, Duisberg. Nom d’origine: Dousberg, à Vlijtingen (Lb).
|
JG |
Duesberg |
Proven. Plus. Loc. holl. et all.
|
EV |
Duesberg |
zie Duisberg.
|
FD |
Duet |
Dué(e), Due(l)z: Patr. Dim. van Germ. VN Dodo, var. van Douet. 1795 L. J. Duée, Basècles-Aw.(AP).
|
FD |
Dueyck |
zie Duyck(e).
|
FD |
Duez |
Duelz, Duée. 1698 «Charles Duez» Bourg-Namur; probabl. nom d’origine: w. wé ‘gué’, cf. Duwé, Dewez. La glose de Dauzat 218: ellipse de (fils) d’Huet (dérivé de Hue, Hugues) est peu probable en Wallonie, cf. Duart.
|
JG |
du-Ez |
V. Gué.
|
EV |
Dufailly |
zie De Failly.
|
FD |
Dufaisant |
Dial. Fr. faisant: doende, bezig, werkzaam.
|
FD |
Dufait |
zie Dufay(s).
|
FD |
Dufauquez |
-iez. Nom d’origine: Fauquez, à Ittre (BrW).
|
JG |
Dufauquez |
-iez: PlN Fauquez in Itter (WB).
|
FD |
Dufaux |
-ault, zie Defau.
|
FD |
Dufaux |
Du Faux, Dufault, Duffaut, -aux. Nom d’origine: anc. fr., w. fau ‘hêtre’.
|
JG |
Dufay |
Dufays, Dufayt, Dufey, Dufeys. 1311-17 «Jehans dou Fayt» ComptesMons, 1426 «Jehan dou Fayt le fil» TailleSoignies, 1506 «Gertrud du Fay», 1602-3 «la maison Pierre Dufay» TerriersNamur, 1651 «Jean Dufayt», 1693 «Jean Dufayl» BourgNamur, 1721 «le sieur Dufey» Suricc; var. de Defays.
|
JG |
Dufay(s) |
Duffay, Dufaye, Dufaij, Dufayt, Dufait, Dufey(s), Dufeijs, Duffey, Defay(s), Defaye, Défais, Fay(e), Faij, Fahy, Faïhy, Lafay(e), Laffay: Verspreide Rom. PlN Fayi < Lat. fagetum: beukenbos. 1291 Boid de Fai, Kales (GYSS. 1963); 1326 Johans del Faijs, Malmedy (AVB); 1327 Jehans dou Fayt, Bergen (PIERARD). – Lit.: A. VANDER LINDEN, Rev. belge de musicologie 1965,112-7.
|
FD |
du-Fay(s) |
-Ffey(s), -Ffaut. Proven. V. HÊTRE.
|
EV |
Dufaye |
Nom d’origine: w. topon. (Malmedy) faye < fayi (cf. Le Pays de saint Remacle 5, 1966,51-57).
|
JG |
Dufayel |
-et: Verspreide PlN. Dim. van Lat. fagus: beuk. 1396 Willem van Fayeele, Kwaremont (DE B.).
|
FD |
Dufaz |
zie Defat.
|
FD |
Dufebvre |
Dufêbvre. Ellipse de (fils) du fèvre, du forgeron; cf. Lefèvre, Lefebvre.
|
JG |
Dufebvre |
zie Faber.
|
FD |
Dufeignies |
Nom d’origine: Feignies (Nord) ou Feignies, à Clermont-lez-Walcourt (Nr).
|
JG |
Dufeignies |
PlN Feignies (Nord).
|
FD |
du-Feignies |
Proven. Petites fagnes. V. Fagne.
|
EV |
Dufer |
-ert. 1541 «Hubert du Fer» Leers-et-Fosteau, 1661 «Michel Dufer» Nalinnes; var. de Defer, parfois comme nom d’enseigne, ainsi 1385 «près de la maison du Fier de moulin» à Liège (BTD 26, 283).
|
JG |
Dufer(t) |
zie Defer.
|
FD |
Dufermont |
Dufourmont: 1. PlN (Capelle-)Fermont (PdC), in Rivière (PdC) of Montigny-sur-Chiers (Meurthe-et-Moselle) (DNF); in Leuze (H), Grandmetz (H) of Maulde (H). 1298 Petrus de Fermont, Bg. (VERKEST). – 2. Evtl. door metathesis uit Defroidmont.
|
FD |
Dufermont |
Nom d’origine: Le Fermont, à Leuze (Ht).
|
JG |
Dufeu |
Du Feu. 1503 «Pacquo Dufeu» BourgNamur, 1761 «Pierre Dufeu (orig. de Vivoin, Le Mans)» BourgLiège; ellipse de (homme) du feu, surnom de forgeron (Dauzat 218)?
|
JG |
Dufeu(x) |
BN (homme) du feu voor een smid, brandweerman of brandmeester (vgl. de Vierman).
|
FD |
Dufey |
Dufeys, cf. Dufay.
|
JG |
Dufey(s) |
zie Dufay(s).
|
FD |
Duffau(t) |
-aux, zie Defau.
|
FD |
Duffaut |
-aux, cf. Dufaux.
|
JG |
Duffay |
Duffey, zie Dufay(s).
|
FD |
Duffel, van |
PlN Duffel (A). 1170 Henricus de Dufle, Cent (GN); 1397 Michiele van Duffele, Ktr. (DEBR. 1972).
|
FD |
Duffeleer |
Ethnique néerl. : originaire de Duffel (Anv).
|
JG |
Duffeleer, (de) |
(de) Duffeler, Duffuler, Duffluer: Herkomstnaam van de Duffelaar, afkomstig van Duffel (A) of De Duffel, de streek Nijmegen-Kleve (TW). 136 e. Henric Duflere, Cent (GN); ne e. Johan den Dufeler, Deventer (DRAAIJER).
|
FD |
Duffez |
Wsch. grafie voor Duffay.
|
FD |
Duffhues |
Duffhauss, zie van Duifhuizen.
|
FD |
Duffield |
PlN (Derbyshire, East-Yorkshire).
|
FD |
Duffieux |
Nom de parenté : du + pic. fieu ‘fils’, cf. Dufils.
|
JG |
Duffieux |
zie Fieu(x).
|
FD |
Duffluer |
zie Duffeleer.
|
FD |
Duffromont |
cf. Dufromont.
|
JG |
Duffromont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Duffuler |
zie Duffeleer.
|
FD |
Duffy |
zie Dufils.
|
FD |
Dufief |
-iet. Nom d’origine: fr.yïe/Xtenancier ou topon.).
|
JG |
du-Fief |
Proven. ou dépend. ,,Fief ».
|
EV |
Dufief(s) |
Defief, Lefief: PlN Fr. Fief: leen(goed). Vgl. Van de Leene.
|
FD |
Dufils |
Duffy: Zoon van Lefils.
|
FD |
Dufils |
Nom de parenté: du + fils, cf. aussi Duffieux.
|
JG |
Duflocq |
Dufloucq, Duflouck: PlN in Izelles-Hameaux (PdC): 1225 de Flosco; in Marcoing (PdC): 1221 de Flosco; Montreuil (PdC): 1257 Floscum; of in Fercques (PdC). Rom. floscum: vij ver, waterplas, drinkplaats. Zie ook Duflot i. 1296 Colars du Flos, Noyelle-Vion (BOUGARD); 1305 Jehans dou Flos filz Ghobert (broer van) 1317 Rogiers dou Flosc filz Gobiers; 1353 Jehans dou Flosc, Rijsel (med. W. Beele); 1432 Jacobus de Flusco, Morin. dioc. (MULI); 1492 Jehan du Flocq, Dk. (TTT).
|
FD |
Dufloer |
FN in Duinkerke. Wsch. reïnterpretatie van Duffeleer of Duflou.
|
FD |
du-Flos |
-Flot, -Flou. Proven. ,,Mare » (wall.).
|
EV |
Duflot |
-o(s), -oo, -ou, -oer, -on{t), Deflo(o), Deflos, de Flo(o), Deflou, (de) Flou, Flo(t), Lef(f)lot: 1. PlN Le Flos: vij ver, waterplas. Zie Duflocq. 1296 Jehan dou Flos, Sailly-Labourse (BOUGARD); 1357 Hanot du Flos, Atrecht (NCJ); 1556 Jan du Flos, Bg. (SCHOUT. I); 1597 Michiel du Flo, Ploegsteert (DUV.); 1714 P. F. du Floo fs. Maurice Dufloe, Wervik (COUSS.). – Lit.: W. BEELE, Lucien Duflou, leper, 1988,12-13. – 2. Evtl. PlN Flot < Ndl. vloet: vloed, waterloop, beek. Vgl. Vervloet. 1390 Lijskin dele Vloet, Tielt (DEBR. 2000).
|
FD |
Duflou |
Var. de Duflos, -ot, dont les NF flam. Defloo et De Vlo sont des réinterprétations [FD].
|
JG |
Dufoer |
zie Dufour.
|
FD |
Dufoin |
-oing. Généralement var. de Defoin(g), Deffoin, du topon. fréquent faing, masc. de fagne, avec intercalation de -w-. – On notera toutefois que Dufoin fut le nom donné à un enfant trouvé au Marché au foin à Namur en 1794(Destray 61).
|
JG |
Dufoin(g) |
Defoin(g), Deffoin: 1. Naams fwin, W.faing, Fr. fagne: veen. Vgl. Van de Ven. 1733 Antonius Defoing, Fontaine Basse (MUL VII). – 2. Een enkele keer Fr. foin: hooi. Vgl. 1350 Egidius de Feno (Lat. faenum: hooi), ter vertaling van Gillis van der (h)oye (volksetymologisch) (DEBR. 1970).
|
FD |
Du-foing |
Prov. Foin ou faing ,,Fagne ». V. Fagne.
|
EV |
du-Foing |
Proven. Foin ou faing,
|
EV |
Dufoix |
zie Defoy.
|
FD |
Dufond |
Nom d’origine: fr. fond (au sens topon.).
|
JG |
du-Fond |
Proven. Terre située dans une dépression du sol.
|
EV |
Dufont |
Dufond, Défont: PlN Fr. font: fontein, bron.
|
FD |
du-Fontbaré |
Proven. ,,Fond broussailleux ».
|
EV |
Dufonteny |
Du F-. Nom d’origine: Fonteny, à Bioul (Nr), etc.
|
JG |
Dufonteny |
PlN Fonteny in Bioul (N), Loupoigne en Vieux-Genappe (WB), ook in Frankrijk.
|
FD |
du-Fonteny |
Proven. Dép. Vieux-Genappe.
|
EV |
Dufoor |
cf. Dufour.
|
JG |
Dufoor(t) |
zie Dufor(t).
|
FD |
Dufoort |
cf. Dufort.
|
JG |
Dufooz |
zie Defooz.
|
FD |
Duforeau |
Duforeeuw, de Freeuw: PlN Foreau, Ofr. forel, dim. van Ofr. forest: bos, woud. Vgl. Foureau.
|
FD |
Duforest |
Var. de Deforest.
|
JG |
Duforet |
-ez, Duforret, Duforest, Defore(s)t, de Freest, Defr(e)yst, Defrijst, Deforêt, Deforeit, Laforest, Laforet(te), Laforët, Lafforest: PlN Ofr. forest, Fr. forêt: bos, woud. Vgl. Forest; Van den Forreeste, Ip. (BEELE). 1440 Johan du Forest, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
du–Foret |
V. Forêt.
|
EV |
Duformentelle |
zie Fromenteau.
|
FD |
Dufort |
Dufoor(t), Defoor(t), de Foor, Defo(o)rdt, Foort, Defort, de Foirdt: PlN Fort: versterkte plaats, fort. 1724 François Dufort fs. Jean Defoort, Lendelede (COUSS.).
|
FD |
Dufort |
Dufoort (forme néerl.). 1781 «Amandus Dufort» Courtrai; nom d’origine ‘.fort ‘forteresse, place fortifiée’.
|
JG |
Dufosse(t) |
-é, -ez, zie Defosse.
|
FD |
Dufossez |
-et. 1265 «Denis dou Fosset» Cens-Namur, 1279-81 «Gillains dou Fosset» ComptesMons, 1286 «Weris dou Fosset» Cart-Binche, 1522 «Hanin du Fosset» BourgNamur, 1540 «Jehenne du Fossez [fille de] feu Lambert Hubert dit des Fossez » CourVedrin ; nom d’origine: ù. fossé (topon.).
|
JG |
du-Fossez |
V. Fossé.
|
EV |
du-Fouleid |
Proven. 1. Faillie, ,,Feuillée ». — 2. Falhez (Dép. Soiron et Xhendelesse),
|
EV |
Dufour |
Dufourt, Dufourc, Dufours, Defour(t), de Four(t), Four, Defoer, Dufoer, Defoër, De Foere: PlN Four: oven. Defoer kan een Ndl. grafïe zijn van Defour, maar de kan ook een Iw. zijn: 1426 Jaenkin Sfours, Kortrijk (DEBR. 1958). i364Pieter van den Hovene = 1393 Pierre Dufour, Ip. (BEELE); 1291 Agnes de Furno; 1298 Johannes du Four, Kales (GYSS. 1963); 1407 Pietren de Foer, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Dufour |
-ours, Du Four, Dufoor (forme néerl.). 1334 «Hennecotte dou For» RegLaroche, 1640 «Gaspard Dufour» Ladeuze; nom de résidence: fr.four (surtout le four banal).
|
JG |
du-Four |
1. Profess. ,,Four à pains, à briques, à chaux ». — 2. Proven. L.D.
|
EV |
Dufourmantel(le) |
-mentel(le), zie Fromenteau.
|
FD |
Dufourmont |
zie Dufermont.
|
FD |
Dufourneau |
zie Fournel.
|
FD |
Dufourny |
-i, -é, Defourny: PlN Fr. fournil: bakhuis, bakkerij. Naar de woonplaats of het beroep.
|
FD |
Dufourny |
-i. 1541 «Jehan du Fourny» Bihain, 1541 «Collait et Jehan du Fournil» CourVedrin; nom d’origine: fr. fournil.
|
JG |
du-Fourny |
1. Profess. Fournil, N. de boulanger. — 2. Proven. Fourni(l). L.D.
|
EV |
Dufraigne |
zie Dufrasne.
|
FD |
Dufraimont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Dufraing |
Var. de Dufrane [FD].
|
JG |
du-Fraing |
-Frain, -Fres(n), -Frasn- -e(s), -oy. V. Frêne.
|
EV |
Dufrainoy |
Dufrénois, -oy, Dufrennois. Nom d’origine: topon. Le Frainoi, collectif de fr. frêne.
|
JG |
Dufranc |
V. THEUD.
|
EV |
Dufrane |
-ânes, -anne, -asne, -asnes, -ène, -enne, -esne. 1552 «Jehan du Frasne dit Tamisseur» Ladeuze, 1780 «François Du-frenne» Charleroi; dial. fr.frane, fr. frêne.
|
JG |
Dufrasne |
Dufra(s)nes, Dufrasme, Dufran(n)e, Dufra(i)gne, Dufrègne, Dufrai(s)ne, Dufren(n)e, Dufresne(s), Dufraing, Dufreine, Defraine, Defraigne, Defregne, Defraene, Defran(n)e, Defrasnes, Defraisne, Defren(n)e(s), Edfrennes, Defrêne(s), de Frêne, (de) Frêne, Defresne(s), Fresne, Deffrasne(s), -ânes, -anne(s), Desfrasnes, Deffresnes, -enne(s), Desfrenne(s), Defrein(e), Defreyn(e), de Freijne, Freyne, Defrijn, Defryn: PlN Ofr. fraisne, Fr. frêne: es. Vgl. Van Es, van Essche. O.m. Frasnes (H, N), Fresne(s) (Aisne, Nord, PdC, Somme). 1298 Maria de Prennes, Bg. (VERKEST); 1305 Agnies dou Fraisne, Ip. (BEELE); 1340 Nycolao de Freyne, Tn. (C. BAERT); 1392 Luerens du Frasne, Rijsel (RAK, SR f°38); 1608 Peeter du Fraisne = 1610 de Freijun, Schelle (MAR.).
|
FD |
Dufremont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Dufrénois |
-oy, Dufrennois, cf. Dufrainoy.
|
JG |
Dufrénoy |
Dufresnoy, Dufren(n)ois, -oy, Dufrainoy, Fresnoy, Frenoi(s), Frenoy, Frenay, -aij, Fragnay, Fresnais, Frasnay: PlN Frênaie < Lat. fraxinetum: essenbos. Frasnoy (Nord), Fresnoi (Nord), Fresnoy (PdC, Somme), Frenoit in Vloesberg (H), Frenay in Limont (LU). 1296 Baudes de Fresnoi; Jehans de Frenoi, PdC (BOUGARD); 1299 Henri Fraisnoi, Atrecht (NCJ); 1301 Jehans dou Frasnoit, Ronse (DECONINCK175).
|
FD |
du-Fromment |
Proven. Froidmont (dial.) (Loc. et L.D.).
|
EV |
Dufromont |
Duffromont. Var. de Defroidmont, Defromont.
|
JG |
Dufromont |
zie Defroidmont.
|
FD |
Dufruytier |
zie Fruitier.
|
FD |
Dugaillez |
-ailliez, -ailly, -ally. Nom d’origine : w. gayî, gaillier ‘noyer’ ; cf. Dugau(c)quier.
|
JG |
Dugaillier |
-iez, -ez, -y, -ay, Dugally, -iez, Degaillier, Gailly, Gally, Cahi, Gahy, Gaillier, -iez, -iet, -et, -ez, Galjé, Galjee, Gallier, -iez, -ié, -i(e): PlN W. gaillier: notenboom. 1480 Pierre du Gaillier, Samme-Ittre (Midd. 1964,248-254).
|
FD |
du-Gailliez |
Proven. V. Gaillier.
|
EV |
Dugait |
Dugay: 1. Fr. FN Duguay. Gehuchtnaam Gay (Isère, Puy-de-Dôme, Dordogne…). – 2. Evtl. spelling voor Dugué.
|
FD |
Dugally |
-iez, zie Dugaillier.
|
FD |
Dugard |
1357 «Fagot du Gart» NécrArras, 1403 «Piètre dou Gard, son boutillier» Hainaut [FD] ; nom d’origine : anc. pic. gard ‘jardin’ FEW 16, 18b, fréquent en toponymie, ainsi Le Gard à Crouy (Somme).
|
JG |
Dugard |
Degard: PlN Gard < Germ. garda: gaard, tuin, omheining, omheinde plaats. Le Gard in Crouy (Somme). 1357 Fagot du Gart, Atrecht (NCJ); 1403 Pierre dou Gard, H (CCHt).
|
FD |
Dugard- |
-in, -yn. V. THEUD.
|
EV |
du–Gard- |
–in, -yn. Proven. Jardin (forme picarde). (L.D.).
|
EV |
Dugardin |
-dyn (NF bien représenté à Bas-Warneton). 1270» Watiers dou Cardin» DettesYpres, 1280-81 «Daneaus dou Gardin» RegTournai, 1286 «Pières dou Gardin» Cart-Mons, 1365 «Jehan dou Gardin des coustu-riers» TailleMons, 1417 «Jakemes dou Gardin» PolyptAth, 1540 «la vesve Trinel du Gardin» DénKain; var. pic. de Dujardin. Cf. aussi Degardin et Gardyn.
|
JG |
Dugardin |
-ijn, -(e)yn, -ein, zie Dujardin.
|
FD |
Dugaucquier |
-auquier. Nom de résidence: pic. gauquier ‘noyer’ (arbre caractéristique du domaine); comp. Dugaillez, etc.
|
JG |
Dugauquier |
Dugaucquier, Duqauquier, De Cauquière, Degauquie(r), -uié, Du Gauthier, Dugautiez, de Gaultier, Gauqui(e)r, -ie, -ié, Gockier, Dujacquier, du Jacquier, Dujacquière, De Jacquier, -ière: PlN Pic. Gauquier: notenboom. De vormen met zijn regressievormen. De vormen met t door associatie met VN Gautier (Wouter). 1231 au Gaukir, Jhoannes del Gaukir, Wattrelos (GYSS. 1964); 1399 Willem du Gaukier, Ktr. (ARA, SR f° 7).
|
FD |
du-Gauquier |
Proven. V. Gauquier. Dug(a)uquier (Dép. Ellezelles).
|
EV |
Dugautiez |
Var. de Dugauquier (cf. Tourcoing gautchi ‘noyer’) ou ellipse de (fils) de Gauthier.
|
JG |
Dugay |
zie Dugait.
|
FD |
Dugenest |
-et, Genest(e), Genestre, Genesse, Geniesse, Ginestet, de la Geneste: PlN Ofr. geneste, Fr. genêt: brem. Vgl. Van de Ginste. 1258 Renar de Chenestre; 1375 Renaist de Genest, Dalhem (CVD).
|
FD |
Dugernier |
zie Gerniers.
|
FD |
Dugerny |
1. LU W. var. van Dugernier. – 2. PlN Le Gernyin Jemelle(N).
|
FD |
Dugerny |
1596 «Jean du Geray dit Bontemps», «Jacques Bontemps dit de Gerny, masson», 1616 «Piere de Gerny dit de Gemechenne» BourgDinant; nom d’origine: Le Gerny, à Je-melle (Nr), Aye et Waha (Lx).
|
JG |
Duggan |
Ierse FN O’Dubhagain, dim. van dubh: zwart(REANEY).
|
FD |
Dugimont |
zie Dogimont.
|
FD |
Duglet |
Surnom: anc. fr. glai, glé ‘glaïeul; roseau’ FEW 4, 144a (Dauzat 219)?
|
JG |
d-Ugn- |
-(i)o(i)lle. Proven. Ho(be)gnuole, Anc.N. de Hognoul (Loc).
|
EV |
Dugniolle |
Dugno(i)lle: PlN Bos ‘Dugnolle’, 1575 bois d’huignolle in Thumaide (H) (HERB.). 1622 Pasquier Dugniolle, Aat (Midd. 1974,382-9).
|
FD |
Dugniolle |
Dugnolle, -oille. 1676 «Nicolas Dugnol» RuageAth; p.-ê. topon. de Thumaide (Ht): 1575 «bois d’huignolle», auj. «Bois Dugnolle» (cf. J. Gorlia, Hist. de Thumaide, 30).
|
JG |
Dugo(t) |
zie Legos.
|
FD |
Dugois |
PlN Ghoy (H). Zie ook Degouy(s).
|
FD |
du-Gois |
Proven. Ghoy (Loc. et L. D.).
|
EV |
Dugouverneur |
zie Gouverneur.
|
FD |
Dugrain |
zie Legrain.
|
FD |
Dugué |
Duguet, Duguez, Deguée, Deguee: PlN Fr. gué: wad, doorwaadbare plaats. 1340 Guillaume du Guez, Senlis (MORLET).
|
FD |
Dugué |
Nom d’origine: fr. gué’, cf. Duwé, Duwez.
|
JG |
Duguépéroux |
PlN Gué Péroux, d.i. pierreux: met stenen, keien bezaaid wad.
|
FD |
Duguet |
1587 «Jehan de Jasoingne dit du guet», 1652 «Martin de Jassoigne dit du guaitz» Crupet; ellipse de (homme) du guet, surnom de guetteur (Dauzat 219).
|
JG |
du-Guet |
1. Proven. Guet, Guay (Dép. Falisolle) ou Gué (V. ce N.).
|
EV |
Duhaien |
-ayen. Nom d’origine: Hayen, à Dolembreux (Lg).
|
JG |
Duhaien |
Duhaïen: PlN Hayen in Dolembreux (LU).
|
FD |
du-Haien |
V. Haie.
|
EV |
Duhain |
Duhen, Duh(e)in, Deh(a)in, D(e)hen, Dehin(g), Deheyn, de Heyn, de Heijn: PlN Ofr. ham, heim < Germ. haim: heem, huis, dorp. 1371 Oudart Duhen, Chauny; 156 e. Jehen de Hen, Coudun (MORLET).
|
FD |
Duhain |
Duhin, -hen. Nom d’origine: topon. germ. haim, hem ‘habitation’ (Dauzat 220).
|
JG |
Duhainaut |
Nom d’origine: Hainaut (région).
|
JG |
Duhainaut |
zie Hainaut.
|
FD |
Duhait |
Dehait, Dehais, Deheid, Duhez, Dehet, Dehez, Dehé(e): Verspreide PlN Hez, W. hé, heid: steile helling met heide of bos begroeid. In Bolland (LU), Queue-du-Bois (LU), Saive (LU). 1313 Johan de Heiz, Durbuy (AVB); 1384 Jean de Heiz = de Hez(MARCHAL).
|
FD |
Duhait |
Var. de Dehait.
|
JG |
du-Ham |
V. Ham.
|
EV |
du-Ham- |
-eau, -el, -eeuw. V. Hameau.
|
EV |
Duhamel |
(forme non vocalisée), Duhameau. 1275-76 «Pieret dou Hamiel» RegTournai, 1616 «Léon du Hameau» PrincipChimay; nom d’origine: anc. fr. hamel ‘hameau’, notamment des NL Le Hamel (Oise, Somme, etc.).
|
JG |
Duhamel |
Duhameau, Duhameeuw, Dehameau: PlN Hamel, dim. van Germ. hamma: landtong, uitspringend in inundatieterrein > Ofr. hamel, Fr. hameau: gehucht. 1329 Jacot du Hamel, Atrecht (NCJ); 1396 Lotaerds wive vanden Hamielle = 1398 Lotart du Hamiel, Herseaux; 1398 Pierre du Hamel, Mkr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Duhan(t) |
Zie Dehan.
|
FD |
Duhannoy |
Duhennois: PlN Hannoy in Courcelles (H) en Le Hanois in Fontaine-l’Evêque (H).
|
FD |
Duhannoy |
Toponyme du même type que Hannut, attesté notamment à Courcelles et Fontaine-l’Évêque, cf. Hannoy
|
JG |
Duhant |
Var. de Dehan(t).
|
JG |
Duhappart |
1. Zoon van Happart. – 2. PlN Happart in Hautrage en Sirault (H).
|
FD |
Duhappart |
Nom de résidence: anc. fr. hapart ‘crochet à pendre’, w. liég. hapâ ‘volet de pigeonnier’ DL 307-8; peut avoir désigné celui qui habitait près de la potence ou du colombier seigneurial.
|
JG |
du-Happart |
Proven. (Bienne-lez)-Happart.
|
EV |
Duhard |
-art, zie Douhard.
|
FD |
Duhau(t) |
Duhaud(t), zie Duwault.
|
FD |
Duhau(t)bois |
Hau(t)bois, Oboy: PlN Haut Bois: hoog bos, in Haltinne (H), Petit-Roeulx (WB), Thiméon, Viesville (H), Virginal (WB). 1278 Eve de Haubos = 1281 Eve de Hautbois, Bergen (CSW I); 1412 Colart de Haultbos, Dk. (TTT).
|
FD |
Duhaubois |
-autbois. Nom d’origine: hautbois, topon. fréquent, ainsi Haut Bois, à Haltinne (Nr), etc.
|
JG |
Duhaut |
Nom d’origine : du haut (= de la hauteur), au sens toponymique.
|
JG |
du-Haut |
Proven. ,,Haut (de l’agglomération) ».
|
EV |
Duhayon |
Dahaijon, Hayon: PlN Hayon in Villers-la-Loue (LX), Hayons in Dohan (LX). Afl. van Fr. haie < Germ. hagja: haag, bos. 1639 Jan du Hayon, Waasten (DUV.); 1724 Pierre du Haion, Gullegem (COUSS.).
|
FD |
Duhayon |
Nom d’origine: topon. hayon, dérivé de fr. haie (fréquent en topon. wallonne).
|
JG |
du-Hayon |
V. Bois.
|
EV |
Duhazard |
Fr. hasard, qui peut aussi être un toponyme, ainsi «Femne du Hasard», à Durbuy (Lx), etc.
|
JG |
Duhazard |
zie Hazaert.
|
FD |
Duhe |
zie Duhait.
|
FD |
du-Heim |
-Hem, -Hent. V. Ham.
|
EV |
Duhein |
zie Duhain.
|
FD |
Duhem |
cf. Dehem.
|
JG |
Duhem |
zie Delhem.
|
FD |
Duhembre |
zie Dambre.
|
FD |
Duhen |
Duhin, cf. Duhain.
|
JG |
Duhen(t) |
1. Zie Duhain. – 2. Spelling voor Duhan(t).
|
FD |
Duhennois |
zie Duhannoy.
|
FD |
Duheym |
zie Delhem.
|
FD |
Duhil |
Gascons équivalent voor Dufils (DNF).
|
FD |
Duhin |
zie Duhain.
|
FD |
du-Hin |
Proven. Hing (Dép. Aubange). — 2. V. Ham.
|
EV |
Duho(c)quet |
PlN Le Hocquet in Arques, Blandecques, Ferques, Oye, Tilques, Questrecques (PdC). 1269 Johannes de Hoketh; 1352 Tassart du Hoket, Arques (DF VI).
|
FD |
Duhot |
1510 «Pierre du Hot» BourgNamur; paraît représenter l’anc. fr. hot, mesure de liquide (Dauzat 220).
|
JG |
Duhot |
Duhoo, zie Duwault.
|
FD |
Duhout |
cf. Duhoux.
|
JG |
Duhoux |
Du Houx, Duhout. 1608-9 «Anthoine du Hou» ComptesNivelles; nom d’origine: fr. houx (topon.).
|
JG |
Duhoux |
Duhou(t), zie Dehoux.
|
FD |
du-Houx |
Proven. V. Houx.
|
EV |
Dui |
zie De Huy.
|
FD |
Duick, van |
zie van Dijk.
|
FD |
duif |
,,Pigeon ». 1. N. de colombophile. De Duve. — 2. Proven. Duive- -waardt, -kot, Duvekot. ,,Pigeonnier » (L.D.).
|
EV |
Duif |
zie de Duve.
|
FD |
Duifhuizen, van |
van Duifhuys, van Duijf huijs, van Duyfhuys, Duifhuise, Duffhauss, Duffhues: PlN Duifhuis (o.m. NB): duiventil. 1369 Bette Duufhuus; 1377 Goesins cateile van Duufhuse, Ktr. (V f° 49,86); 1406 Jan Douvenhuys lant, St.-P.-Leeuw (PEENE).
|
FD |
Duijkeren, van |
zie van Duikeren.
|
FD |
Duijssens |
cf. Duysens.
|
JG |
Duijzend |
zie Duizend.
|
FD |
Duikeren, van |
van Duijkeren: PlN Duiker in Rekem, Uikhoven (L), Mol, Muizen (A) (NR)?
|
FD |
Duikers |
cf. Duckers.
|
JG |
Duikers |
Duy(c)kers, Duijkers, Duker(s), -erts, Dukker, Diickers, Ducker(t)(s), Duy(c)kaerts, Duijckaerts, Duckaert, -aartz, Duchaartz, Ducaert, -art, -aers: Mnl. duker: duiker, duikvogel. Ook Mnd. dtiker: duiker, duikeend. 1253 Gozuino dicto Duker, NL (CVD); 1332 Gillis de Dukere, Hulst (DEBR. 1999).
|
FD |
Duille, van |
zie van de Wiele.
|
FD |
Duim |
zie Duym(s).
|
FD |
Duin |
Duyn, Duijn: 1. Patr. Germ. VN Duno (MORLET I). Vgl. Duininck. 1303 Weitin Duuns wedewe, Klemskerke (VERKEST). – 2. Korte vorm voor Van Duin. Duindam, Duyndam, Duijndam: PlN. Een duin als dam.
|
FD |
Duin(en), van |
van Duyn(en), van Duijnen, van Dun, van Deun: PlN Duin of De Duinen in Koksijde. 1292 Jan vanden Duen, Vn.; 1474)005 van den Dunen, Bg. (DFIII); 1387 Gherard de le Dune, Ip. (BEELE).
|
FD |
Duinhof |
-hove(n), -hoeve, van Duynhoven, van Duijnhoven: PlN Duinhoven in Lieshout (NB). 1582 Thomas van Duynhoven, Helmond (HB 424).
|
FD |
Duininck |
Deuninck, -inckx, -ynck, -ijnck: Patr. Afl. van Germ. VN Duno. 1166 Gilbertus filius Dunning; 1205 Dunningus (REANEY). 1626 Duyninck straete = 1735 Deunijnck straete, Esen (DF III); 1709 Jan Deuninck, Oostakker (GYSS. 1971,17).
|
FD |
Duinkerke, (van) |
1. PlN Duinkerke (FV) of Oostduinkerke (WV). 1280 Mattheus de Dunkerke, Ip. (BEELE). – 2. PlN Duinkerken (G). 1541 Hans van Duynkercken, Utrecht-Aw. (AP).
|
FD |
Duinsla(e)ger |
(van) Duynslager, (van) Duynslaeg(h)er, (van) Duijnsla(e)ger, van Dhuynslager, van D’Huynslager: PlN Duinslag: duinpad. 1576 anden slage iegens den dune; 1755 den Duyneslagh, Heist (M. COORNAERT, Heisten de Eiesluis, 1976,414). Ook vbb. bij DF XIV, 834-5. 1558 Cornelis van d’Inslaghe, Bg. (med. G. Bruyneel, Assebroek).
|
FD |
Duinslaeger |
Duynslager, -aeger. Moy. néerl. dune, duyn ‘dune’ + slager ‘celui qui frappe’; ouvrier travaillant aux dunes?
|
JG |
Duis |
Duys, Dhuys, D’Huys, Duijs(ens), Duysen(s), Duyssens, Duysinx, Duizings, Duyzings, Deus(e), Deusings, Deuss(en), Deuszen: Patr. Germ. VN Theudo ‘diet, volk’ met -so-suffïx en afleidingen. 1385 Johannes Duys, Tg. (TYTGAT); 1539 Huttin Deuszone, Aw. (AP); 1618 Cornelis Duyssens, Helmond-Aw.(AP).
|
FD |
Duisberg |
cf. Duesberg.
|
JG |
Duisberg |
Duesberg: PlN Doesberg in Kleine-Spouwen, Vlijtingen en Lanaken (L).
|
FD |
Duisen, van |
zie van Deinze.
|
FD |
Duisters |
Surnom: génitif de moy. néerl. duister,duyster ‘sombre, stupide’.
|
JG |
Duisters |
zie Duyster(s).
|
FD |
Duits |
Duitz, zie Duyts.
|
FD |
Duitschaever |
zie (de) Duytschaever.
|
FD |
Duitsche, de |
zie (de) Duytsche.
|
FD |
Duitz |
V. THEUD (Deuz).
|
EV |
Duivelaar |
Duyvelaar, Doevelaar: 1. PlN bij Dalfsen (OIJ): 1381 Douveler (HEKKET). – 2. Duivelaar: duivenfokker. Vgl. D. Taubler, Daubler, Mhd. tûbelaere (BRECH.). – 3. In Z werd de FN gereïnterpreteerd aïs Duivelander: van Duiveland (Z). 1606 Marinus Adriaens Duyvelaer = Duyvelander, Sint-Annaland (PDB).
|
FD |
Duiven(s) |
Duives, Duivis: Patr. VN Duif. Vgl. Douven.
|
FD |
Duivenee, van |
Duyvené: PlN Duivenee, het in 1530 verdronken dorp ten oosten van Yerseke (Z). 1374 Claus kindere van Duvenee, Aw. (VLOEB.); 1394 Willem van Duvenee, Aw. (ANP).
|
FD |
Duivenvoorde(n), (van) |
PlN Duivenvoorde (ZH). 1258 Arnoldus de Duvenvoirde; 1337 Willem van Duvenvoorde (vestigt zich in) Bs. (JVO, IAYII).
|
FD |
Duiverman |
zie (den) Duyver.
|
FD |
Duivis |
zie Duiven(s).
|
FD |
Duizend |
Duijzend: Vgl. D. FN Tausend, volgens BRECH. een verkorting van een van de vêle met Tausend beginnende FNn, zoals Tausendengel, Tausendfreund, Tausendfrevel, Tausendherze, Tausendpfund. Vgl. Ndl. Duizendkunst, Duijzenddaalders. 1614 Mathijs Duesent, Mtr.-Aw.(AP).
|
FD |
Duizings |
zie Duis.
|
FD |
Dujacquier |
-aquier; Dujacquière, -es (dûaur final prononcé?). Ellipse de (fils) du Jacquier (dérivé de Jacques) ou de Jacquière (fém. de Jacquier)
|
JG |
Dujacquier |
-iez, du Jacquier, Dujaquier, Dujacquiêre(s), Dujacier: 1. Patr. Zoon van Jacquier, vlei vorm van Jacques. – 2. Hypercorrect voor Dugauquier.
|
FD |
du-Jacquier |
Proven. 1. V. Gauquier. — 2. Dujon(c)quier (Dép. Virginal).
|
EV |
du-Jardeyn |
-Jardin. V. Jardin. ‘Dujardin (Dép. Tongre).
|
EV |
Dujardin |
Du J-. 1286 «li maisons Jehan dou Jardin» CensBinche, 1289 « Alars dou Jardin» CensNamur, 1356 «Renier dou Jardin» FiefsLiège, 1647 «Jeanne Dujardin» Bourg-Namur; fr. jardin.
|
JG |
Dujardin |
-ijn, -yn, -ein, -eyn, Dejardin, Dusarduyn, -uijn, Dugardin, -yn, -ijn, -ein, -eyn, Degardin, Desjardin(s), Desgardin, Cardin, Cardyn, (de) Gardeyn: Verspreide PlN Jardin, Pic. Cardin: tuin. 1231 Gerardo del Cardin (SMTI); 1348 Willames dou Cardin (DEBR. 1971). Du Cardin beantwoordde meestal aan Van den Bo(om)gaerde: 1349 Danin dou Cardin = Danins vanden Boomgaerde, Ip. (BEELE); 1380 lohanne de Gardino = 1399 lehan du Cardin, Ktr.; 1398 Sohier du Cardin, Mkr. (DEBR. 1970). – Lit.: J. ROELSTRAETE, DefamilieDugardyn weleerdu Cardin alias van den Bogaerde 1345-1981, Brugge, 1981.
|
FD |
Dujeu |
Dujeux. Surnom de joueur: fr.jeu.
|
JG |
Dujeu(x) |
Dijeux, Dujoux: PlN Le Jeu (Maine-et-Loire, Saône-et-Loire) (DNF).
|
FD |
Dujourie |
PlN jarrie: eikenbos; braakland. Fr. FN Dujarrier, Dujarry in Midden- en West-Frankrijk: eikenbos (DNF). 1489 Willemme du Jaurieu, 1491 Catherine du Jaurieu, Dk. (TTT).
|
FD |
Dukaine |
Var. pic. de Duchêne, cf. aussi Duquaine.
|
JG |
Duker(s) |
-erts, Dukker, zie Duikers.
|
FD |
Dukers |
cf. Duckers.
|
JG |
Dul |
Zie (de) Dulle.
|
FD |
Dula(a)r |
Delard, Delart: Dulard. Fr. lard: spek, varkensvlees. BerBN van de lardiermeester, de bewaarder van het lardarium, de vleesopslagplaats; evtl. van de (spek)slager. 1338 Johanne dou Lart, Kamerijk (CCHt).
|
FD |
Dul–aar |
-aers, Dullaert. 1. V. THEUD (Theu). — 2. Car. mor. ,,Souf f re-douleur ».
|
EV |
Dulac |
Dulak: PlN Fr. Lac: meer, vijver. 1704 Charle Dulacq, St.-Win. (VERGR. 1968).
|
FD |
Dulac |
Nom de résidence: de la maison située près du lac.
|
JG |
Dulaing |
zie Delain.
|
FD |
Dulait |
1275-76 «Marions dou Lai» RegTournai, 1284 «Mathie dou Lai» DettesYpres; probabl. anc. fr. lai ‘laïc’, cf. Lai, plutôt que fr. lait, surnom de marchand de lait.
|
JG |
Dulait |
Dulée: BN van een melkman, melkboer (DAUZAT)? Of spelling voor Dulet (146 e. Gilles Dulet, Tilleur) of Doullet: 1448 Jaquet Doullet (= Douillet), Comp. (MORLET). 1718 Mathias Dulait, ‘s-Gravenbrakel.
|
FD |
Dulait |
Profess. Producteur ou marchand de lait. Synon. : Delelet.
|
EV |
d-Ulait |
Proven. Hulet (Dép. Courcelles).
|
EV |
Dulaje |
Var. de Delage?
|
JG |
Dulaunoy |
Var. de Delaunois, Delannoy.
|
JG |
Dulaunoy |
zie Delaunay.
|
FD |
Dulauroy |
Duloroy: PlN Lauroie: plaats waar laurieren groeien.
|
FD |
d-Ulceau |
Proven. Hulseau. V. Houx.
|
EV |
Dulcken |
1. Korte vorm voor Van Dulken. – 2. Dulleken. Zie Dullekens.
|
FD |
Dulcken |
V. THEUD (Tbeuc) et Den Dulk.
|
EV |
Dulewa |
zie Dulouard.
|
FD |
Dulfeneers |
Proven. Duffeleers (Duffel, Loc.) ou De Holveneers. Holf (L.D.).
|
EV |
Dulfeneers |
Van Dulven (G)? Of door metathesis < Duffeleers?
|
FD |
Dulien |
Surnom de motivation obscure: fr. lien.
|
JG |
Dulier |
Dullier, Dulière. Pour Carnoy 166: fr. lierre (caractéristique de la maison); var. de Délier, Delière, plutôt que nom d’origine : Le Lierre, à Bihain (Jodogne 14).
|
JG |
Dulier |
-ière, zie Delière.
|
FD |
du-Lierre |
Dul(l)ier. Proven. Lierre. Particular. d’une habitat. Synon. : Delalierre.
|
EV |
Dulieu |
1295-1302 «Agnès du Lieu» Impôt-Artois, 1449 «Piérot du Lieu» Tournai, 1540 «Druo Doulieu» Beaufort (entre Avesnes et Maubeuge), 1598 «Gédéon Dulieu» Bourg-Namur; fr. lieu (nom de localité), principalement Lieu-St-Amand (Nord); cf. aussi Delieu(x).
|
JG |
du-lieu |
Proven. Fausse régress. pour Delalieux. V. ce N.
|
EV |
Dulieu(x) |
Fr. PlN Lieu: plaats. Vgl. Van der Plaetse. 1449 Piérot du Lieu, Dk. (TTT); 1596 Anthoine du Lieu, Lyon (SCHOUT.I).
|
FD |
Dulin |
Pour Dauzat 221, de fr. lin (d’après une culture caractéristique de la maison).
|
JG |
Dulion |
PlN Le Lion (Maine-et-Loire) of veeleer huisnaam Au Lion: In de Leeuw.
|
FD |
D’Ulisse |
Reïnterpretatie van Delisse, Delysse.
|
FD |
Dulken, van |
Dulken, Dulcken: PlN Dulken (NRW). 1541 Willem van Dullicken, Rijs-Aw. (AP).
|
FD |
Dullaert |
génitif: Dullaers, -aerts, Dullers. Surnom: moy. néerl. dollaert, dullaerl ‘stupide, sot’.
|
JG |
Dullaert(s) |
-aers, -aet, -ard, Duellaert, Dullers, Dollard: Mnl. dullaert, dollaert: domkop, dwaas, dolkop. Afl. van Mnl. dul, dol; zie (de) Dulle. 1187 Dullard, Bg. (GYSS. 1999′); 1267 Willelmus Dullard, Ip. (BEELE); 1300 Boidini Dullart, Ktr. (DEBRagSo).
|
FD |
Dulle, (de) |
de(n) Dullen, Dull(ens), Dul(s), Dol(le): BN Mnl. dul, dol: dwaas, gek, dom, krankzinnig. 1174 Hugo Dulla, Cent (GN); 1275 Arnulphi Dullen, Avelgem (DEBR. 1980).
|
FD |
Dullekens |
BN. Dim. van Dul; zie (de) Dulle, Dullaert. 1303 Meuse Dullekine, Bg. (VERKEST); 1354 Gheraerde Dulleken, Breda (HB120).
|
FD |
Dullekens |
Dérivé du thème de Dullaert; cf. néerl. dol ‘furieux, forcené’.
|
JG |
Dullemans |
zie Dolleman.
|
FD |
Dullers |
cf. Dullaerts.
|
JG |
Dullers |
zie Dullaert(s).
|
FD |
Dullier |
cf. Dulier.
|
JG |
Dullier |
-ière, zie Delière.
|
FD |
Dullos |
-ot. Nom d’origine: w. flo ‘mare, étang’ DL.
|
JG |
Dulongcourty |
Nom de résidence, pour qqn qui habite près d’un long courty, cf. Courty, -i.
|
JG |
Dulongpont |
Nom de résidence, pour qqn qui habite près d’un long pont.
|
JG |
Dulongpont |
PlN Long Pont : lange brug, in Ghoy en Horrues(H).
|
FD |
Duloroy |
zie Dulauroy.
|
FD |
Dulot |
zie Delo.
|
FD |
Dulouard |
du Luart, Dulewa: Dieu le warde: God beware hem. 1605 Duluart, 1607 Dulouart, 1642 Diulouar(d), 1697 Dieulouart (NRO1987,171-2).
|
FD |
Dulsster |
Dulster(s), zie de Hulster.
|
FD |
Dult |
D. FN? Mhd. dult: geduld.
|
FD |
Dulven, van |
Zeeuws dulve < delven: sloot. PlN Dulven (G).
|
FD |
Dulyère |
zie Delière.
|
FD |
Duma |
zie Dumas.
|
FD |
Dumail |
Fr. mail: hamer. Smidsnaam?
|
FD |
Dumail |
Nom d’origine: dial. fr. mail ‘promenade publique’; ou bien surnom: anc. fr. mail ‘maillet'(Dauzat 221).
|
JG |
Dumais |
cf. Dumay.
|
JG |
Dumais |
zie Dumet(s).
|
FD |
Dumalin |
Ellipse de (fils) du malin; pour Carnoy 290, ce serait un nom d’enfant trouvé, au sens de ‘(enfant) du diable’ ?
|
JG |
Dumalin |
zie Dumoulin.
|
FD |
Duman |
-ant. Pour Dauzat 221, sans doute originaire du Mant (Savoie, Plumet), ou var. de Dumans, originaire du Mans (Sarthe); en Wallonie, peut être var. de Deman.
|
JG |
Duman(t) |
zie Deman.
|
FD |
Dumancie |
zie Dimanche.
|
FD |
Dumange |
zie Démange.
|
FD |
Dumarais |
-ez, -et, -ey, Demarais, -é(e), -e(e), -es, -e(s), -ey, -est, -et(s), -e(t)z, Démarrez, -é(e), Desmarais, -é(e), -e(s), -est, -ey, -et(s), -e(t)z, Mare, -es(t), -escq, -ez, -et, -ey, Marrai, -ay, -ée, -ee, -es, -es, -et, -ez, -eyt: PlN Fr. marais < Ondl. mariska: meers. Pendant Van der Meersch, hoewel deze FN gwl. aïs Deprez vertaald werd. 1275 Jehans de Maresch…de le masure ki fu Oston de Maresch là encosté entre le rich de Maresh et se mares, Melden (VRssv0); 1290 Rawel du Maresc, Kales (GYSS. 1963); 1245 Symon de Mares; 1404 Jehan du Mares, Comp. (MORLET).
|
FD |
Dumarey |
1280-81 «Raouls dou Mares» RegTournai, 1356-58 «Colars dou Mares» PolyptAth, 1422 «Jehan dou Marez» Comp-tesMons, 1502 «maistre Nicolle du Marez prieur» AidesHainaut, 1540 «Herméz du Marez» Flobecq; var. de Demarais, Demaret.
|
JG |
Dumarez |
-et, -ey, zie Dumarais.
|
FD |
Dumarquez |
1. Pic. vorm voor Du Marché/Démarché. 1271 Gerars de Markés, Atrecht (NCJ); 1452 thiéry du Marquet, 1498 Jehenne du Marquiet, Dk. (TTT). – 2. Var. van Demarquay.
|
FD |
Dumarquez |
Probabl. nom d’origine: pic. du marké, du marché.
|
JG |
Dumartau(x) |
Dumarteau(x), Demarteau(x): Verspreide PlN (le) Marteau.
|
FD |
Dumarteau |
1621 «Jacques du Marteau», 1634 «Balduin Dumarteau» BourgNamur; var. de Demarteau.
|
JG |
Dumas |
Duma(t), Douma(s), Demas(t), Demat, Delmas, Delmaet: 1. Ofr.(langue d’oc) mas >< (langue d’oïl) mes < Lat. mansus : huis, landhuis, hoeve. Vgl. Dumet(s). 1699 Adriaen Demast; 1787 Raymond Delmas natif de Clermont en Languedoc, St.-Win. (VERGR. 1968). – 2. PlN Le Mat (andere ety-mologie) in Hermelinghen (PdC): 1164 Mas (TW).
|
FD |
Dumas |
Nom de résidence: fr. dial. du Sud mas ‘maison rurale isolée’ < lat. mansus. Cf. cependant 1289 «Pieron dou Mas» DettesYpres.
|
JG |
du-mas |
-may, -mé, -mez. Proven. V. Mas, Mez.
|
EV |
Dumasy |
Dumazy, -zie, zie Demazy.
|
FD |
Dumasy |
Dumazy. 1286 «Maroie dou Masich» CartMons, 1405 «Symon dou Masich li jovenes» Presles, 1497 «Olivier du Masich» DénKain, 1552 «Marguerite du Masy» Subsi-desNamur, 1602-3 «Jean du Masy» Terriers-Namur, 1637 «Jean du Mazy dit Bietrumez» Spontin, 1670 «Barthélémy du Masy» Pur-node, 17e s. «Martin du Mazy» Dorinne; var. de Demasy.
|
JG |
Dumay |
Dumais. 1791 «Nicolas Dumay» Sen-zeilles; var. de Dumez, ou ellipse de (homme) du mai, qui plantait le « mai » (Dauzat 221).
|
JG |
Dumay |
Dumé, Duinee(z), zie Dumet(s).
|
FD |
Dumbruch |
Dumbruck: Ndd. Tombrook, Tombruck, D. Zum Bruch: ten Broeke, aan het Broekland.
|
FD |
Dumeignil |
zie Dumenil.
|
FD |
Dumelie |
zie Demellier.
|
FD |
Dumenil |
Dumeni(e)l, Dumesni(e)!, Dumeignil, Duminy, Demenil, Demeny, de Mennie, Demany, Deminy, Mainnil, Maini(l), AAénil, Menil(le), Manil(le), Manit, Many, Mainy, Mannyt, -ijt: Verspreide PlN Mesnil, Mardi, W. muni < Lat. mansionile: huisje. De vormen op -ie/-y kunnen ook var. zijn van Demonie. 1306 Egidio de Mani = Gille de Manys, Luik (SLLIII); 1335 Nicolas de Meinilh, Gembloers (AAV); 1375 Jehan du Mainsnil, Noyon; 1384 Jean du Mesnil, Laon (MORLET).
|
FD |
Dumenil |
-esnil. Nom d’origine : Menil, Mesnil, topon. fréquent (< lat. mansionile).
|
JG |
du-Menil |
Proven. V. Ménil.
|
EV |
Dumer(s) |
zie Dummer(s).
|
FD |
Dumercy |
zie Demerchy.
|
FD |
Dumergue |
zie Domerque.
|
FD |
Dumernit |
D. Tumirnicht(s). BN voor een kruidje-roer-me-niet. 1397 Otte Dumernyt, Frankfort (BRECH.).
|
FD |
Dumernit |
Nom d’origine: Merny, à Paliseul (Lx).
|
JG |
Dumery |
zie Demerie.
|
FD |
Dumesnil |
du Mesniel, zie Duménil.
|
FD |
Dumest |
zie Dumet(s).
|
FD |
Dumet(s) |
Dumetz, Dume(e)z, Dumé, Dumest(re), Dumay, Dumey, Dumais, Demay, Demaij, Démet, de Metz, Demez, Demé, de Mee, (de) Meyst, de Mey(d)ts, de Meijts, Delmez, Delmee, Delmé(e), Delme(r), Delmay, Delmey, Delmet(z): PlN Ofr. mes, meis < Lat. mansus: woning, landhuis. 1204 Johans del Mes; 1278 Maroie du Mes, Atrecht (NCJ); 1404 Pierre du Meys, 1475 Jehan du Mez, Aisne (MORLET).
|
FD |
Dumétier |
Reïnterpretatie van Dumortier of Dumoutier.
|
FD |
Dumeunier |
Dumenier. Ellipse de (fils) du meunier.
|
JG |
Dumeunier |
zie Meunier.
|
FD |
Dumey |
-ez, zie Dumet(s).
|
FD |
Dumez |
Dumet. Nom d’origine: anc. w. me < lat. mansus ; comp. Dumas.
|
JG |
Dumiel |
Surnom d’apiculteur: fr. miel.
|
JG |
Dumilieu |
Naar de woonplaats ‘au milieu’, in het midden van… Vgl. PlN Milieu-de-la-ville in Chiny (LX) of Milieu-des-Champs in Saint-Vaast (H).
|
FD |
du-Milieu |
Proven. ,,Du milieu (de l’agglomération) ‘ ‘.
|
EV |
Duminy |
zie Duménil.
|
FD |
Dumm |
Surnom: all. dumm ‘sot, bête’.
|
JG |
Dummer |
génitif: Dummers. Surnom : ail. Dummer ‘homme niais’.
|
JG |
Dummer(s) |
Dumer(s), Dummer, Dumm, Doumer, Dommer(s), Domer: Rijnlandse FN. D. Dummer: domine kerel, dwaas.
|
FD |
du-Mois |
V. Mas.
|
EV |
Dumolein |
-eyn, -eijn, -in, -yn, zie Dumoulin.
|
FD |
Dumolin |
-ollin, cf. Dumoulin.
|
JG |
Dumon |
cf. Dumont.
|
JG |
Dumon(t) |
Dumong(h), Doemont, Demon(t), Deumont, Demonts, Desmont(s), Desmond(s), Desmon(s), Demoen, De(l) Monte, Delmon(t): Fr. équivalent van Ndl. Van den Berg. 1268 Johannes de Monte; 1395 Piere du Mont = 1398 Piere dele Berghe, Ip. (BEELE); 1398 Maignon du Mont, Herseaux (DEBR. 1970).
|
FD |
Dumonceau |
Du M-, du Monceau de Bergen-dal, Dumonceaux, -chaux. 1297 «Wathier dou Monchial» ComptesMons, 1508 «Jenin Dumoncea», 1595 «Jean Dumonceau» BourgNamur; nom d’origine: fr. monceau ‘petit tas’, topon. fréquent, e.a. Monceau-sur-Sambre.
|
JG |
Dumonceau(x) |
-chaux, zie Monceau.
|
FD |
Dumonchy |
zie Demonchy.
|
FD |
Dumonciaux |
Dumons(e)au, zie Monceau.
|
FD |
Dumond |
cf. Dumont.
|
JG |
Dumong |
Forme notant la prononciation allemande ou celle du wallon verviétois ancien de Dumont [JL, NFw] ; cf. Dupong.
|
JG |
Dumont |
[4e NF \e plus fréquent en Wallonie, principalement en Hainaut], Dumont de Chassart, Dumont de Marbaise, Du Mont, Dumon, Dumond. 1311 «Jehain Dumon» Spontin, 1422-444 «Estiévenart dou Mont», 1499 «Maignon du Mont» TerrierNaast, 16e s. «Hubinon du Mont» Châtelet, 1541 «Crepin du Mont» Villerot; nom d’origine: fr. mont, très fréquent en toponymie.
|
JG |
du-Mont |
-Monc(h)(e)au(x). V. Mont.
|
EV |
Dumontier |
cf. Dumoutier.
|
JG |
Dumontier |
Montier, Mantiers: 1. Zie Dumoutier. –2. Niet uitgesloten is een var. van Dumortier, Mortier, met wisseling dentalen r/n; vgl. Montelmans, Montellier.
|
FD |
du-Montier |
Proven. Monty ou Montier, ,,Monticule ».
|
EV |
Dumort |
Dumord, zie Lemort.
|
FD |
Dumortier |
1275-76 «Mikiel dou Mortier» Reg-Tournai, 1302 «Henri dou Mortier» LoiTour-nai, 1426 «Jehan dou Mortier» TailleSoignies, 1527 «Hector du Mortier» DénLens, 1597-98 «Jacques du Mortier» ComptesNivelles; fr. mortier, au sens topon. de ‘terrain mou’, cf. Demortier.
|
JG |
Dumortier |
-iez, zie Mortier(s).
|
FD |
du-Mortier |
Proven. Mortarium, ,,Endroit boueux » (L.D.). Dép. Haut- Ittre.
|
EV |
Dumotier |
zie Dumoutier.
|
FD |
Dumouchel |
zie Monceau.
|
FD |
Dumoulin |
-ein, Dumol(l)in, Domoulin, Dumalin, Dumolijn, -yn, -ein, -eyn, -eijn, Demollein, Demoulin, Demol(l)in, Desmoulin, de Molling, Moulin(s), Mouling, Mol(l)in, Molein: Fréquente PlN Moulin: molen. 1303 Gillis Dumoulin, Tielt (DEBR. 1971); 1307 Jehans dou Molin, Ip. (BEELE); 1384 Oudart de Moulins = de Malins (MARCHAL); 1394 Olivier du Mollin = 1398 Fierin van der Muelen, Zwevezele (DEBR. 2000, 1970).
|
FD |
Dumoulin |
-ein. Du Moulin, Dumolin, -ollin. 1302 «Jakemes dou Moulins wantiers» Loi-Tournai, 1499 «Jaquemart dou Moulin» TerrierNaast, 16e s. «Pire du Moulin» Châtelet, 1656 «Martin Dumoulin» BourgNamur; fr. moulin, surnom d’un individu habitant un moulin.
|
JG |
du-Moulin |
-Moleyn, -Molin. Proven. ou propr. V. Moulin.
|
EV |
Dumourier |
-iez, Mour(r)ier, Moury, Morier, -iez, Morrier, Mor{r)y: PlN Mourier, Fr. mûrier: moerbeiboom, braamstruik. PlN Mouriez (PdC): Montem Rêdahari (TW). Maar wellicht gaat het om een BerN van de moerbeienkweker of braambessenplukker: ±1300 Driuars li Mouriers, PdC (BOUGARD).
|
FD |
Dumoutier |
-entier. Nom de résidence: fr. moutier ‘couvent, église’ FEW 6/3, 72a.
|
JG |
Dumoutier |
-iers, Mout(h)ier, Moutiez, Dumotier, Mottie(r), Mottié, Mothy, Motty, Demotie(r), Dumontier, Montier, Demou(s)tier, -iez, Moustie(r), -y, Desdemoustier, Desmou(s)tier: Erg verspreide PlN Moustier, Mout(h)ier, Ofr. monstier < Lat. monasterium: munster, kerk. 1276 Rainmon du Moustier, Offémont (MORLET); 1442 Pieter du Moustier, Willerville (PARM.).
|
FD |
Dumpas |
zie Dupas.
|
FD |
Dumst |
FN in OV en H. Wellicht gepalataliseerde var. van Doomst.
|
FD |
Dumur |
Desmur: PlN Mur: muur. Vgl. Van der Mueren. 1335 Jehane dou Mur, Atrecht-Bergen (PIERARD); 1339 Jehan du Mur, Bergen (CCHt).
|
FD |
Dumur |
Fr. mur, comme nom de résidence (près d’un mur, d’un rempart).
|
JG |
Dumuraille |
Fr. muraille, au masc. (prép. du)’, ce subst. est fréquemment masc. dans les textes anciens, cf. 21.1.1632 «la voye allant allem-thour du muraille de la cemitticere», 22. 9.1635 «debveront faire erigier ung muraille entre deux» (not. liég.) [JL, NFw]. Cf. aussi Muraille.
|
JG |
Dun |
Dunn, den Dunnen: BN voor een dunne, magere. Vgl. D. Dünn.
|
FD |
Dun |
Proven. Hun (Dép. Anne-voie) .
|
EV |
Dun(t)zer |
Dünzer, Dünzen: Obd. FN Düntzer, afl. Van Tuntz < tunt: slijk, drek.
|
FD |
Dun, van |
zie van Duin(en).
|
FD |
Dunachie |
Dunnachie: Britse FN Donaghie. O’Donnchadha, lerse versie van Duncan (zie i.v.) (DORWARD).
|
FD |
Dunaime |
zie Dunesme.
|
FD |
du–Nan(d) |
Proven. Nant, ,,Torrent » (Suisse et Savoie).
|
EV |
Dunant |
-an(d): PlN Keltisch nanto: ravijn, bergrivier, stortbeek (CH, Aveyron, Meuse, Ain, Savoie) (JVO.DNF).
|
FD |
Dunat |
-as, zie Donat.
|
FD |
Duncan |
Schotse FN Duncan uit Oudiers-Oudgaëlisch Donnchadh: bruine krijger. 1327 John Dunkan, Stafford (REANEY).
|
FD |
Duncker |
zie Donker(s).
|
FD |
Dunder |
zie de Donder.
|
FD |
Dunesme |
-esne, Dunaime: Patr. Zoon van Naime, Germ. VN Namo (DNF)? Vgl. FN Naime, Nesme.
|
FD |
Dunesme |
-esne. Peut-être var. de Dunaime, que Dauzat 222 glose: (fils) du Naime, anc. nom de baptême (cf. Dauzat 449, v° Nesme).
|
JG |
d-Unesmé |
Proven. Mez du sieur Hunes ou d’Isnes (Anc., Ynmes. Loc).
|
EV |
Dunet |
Nom d’origine: Dunet (Indre).
|
JG |
Duneufgermain |
(NF liégeois). Nom composé, de motivation peu claire : du + neuf+ Germain (nom de personne).
|
JG |
Duneufgermain |
Wsch. een reïnterpretatie.
|
FD |
Dung |
Nom d’origine: Dung (Doubs); ou topon. néerl. fréquent donk, cf. Donckx.
|
JG |
Dung(h)en, van den |
1. PlN Den Dungen (NB) Vgl. Van Donghen, Van Dingenen. 1450 van Ruelen vander Dungen, Den Bosch (HB 522). – 2. PlN Donk in Herk-de-Stad. 1393 Johannes van Dungghen, Diest (med. F. Claes).
|
FD |
Dungelhoeff |
PlN Hoeve, hof op een dungel, d.i. een zandige hoogte.
|
FD |
Dungelhoeff |
V. Donk.
|
EV |
Dunham |
PlN (Cheshire, Norfolk).
|
FD |
Dunhoft |
BN voor iemand met een dun hoofd. Vgl. D. Dünnhaupt. 1325 Walterus Dunhoeft; 1340 Willelmi Dunhoet, Tn. (C.BAERT).
|
FD |
D’Union |
zie Doignon.
|
FD |
Dunkel |
Dunker, Dünker, zie Donkel(s).
|
FD |
Dunkelblum: |
Joodse FN.
|
FD |
Dunkelman(n) |
Afl. van dunkel: donker.
|
FD |
Dunn |
1. Zie Dun. – 2. E. BN Oe. dunn: bruin, donkerkleurig. 1198 John le Dunn (REANEY).
|
FD |
Dunn |
Duyn. Peut-être surnom: moy. néerl. dunne, dinne, dun ‘mince, de peu de valeur’.
|
JG |
Dunnachie |
zie Dunachie.
|
FD |
Dunnebeil |
D. BerBN voor een smid: Dünnebeil: dunne bijl.
|
FD |
Dunneg(h)em,van |
van Deuneg(h)em: PlN. Wellicht Dunningen (BW). 1666 Jan van Dunningen; 1627 Jan van Dunnegem, Gravenbuch (Grafenbuch in Beieren?); 1671J. B. van Dumeghem, Tnh.-Aw. (AP). ‘
|
FD |
Dunon |
Peut-être var. de Denon, Danon.
|
JG |
Dunon |
V. THEUD.
|
EV |
Dunon: |
Wellicht var. van Denon, Danon.
|
FD |
Dunoyer |
Denoyez, -é, de Noier, Desnoyer(s), Noyer, -et, -et, -é, Noijez: PlN Noyer: notenboom. 1480 Jean Denoyers; 1460 Colin Desnoyers, Laon (MORLET).
|
FD |
Dunquet |
zie Duquel.
|
FD |
Dunst |
1. D. FN. Mhd. Dunst: nood, pijn, smart. BN. 1278 Cunr. dictus Dunst, Nassau (BRECH.). – 2. Deze FN komt slechts éénmaal voor (H). Misschien var. van Dumst (ass. ms/ns).
|
FD |
Dunstheimer |
D. FN Dunzenheimer < PlN Dun(t)zenheim (Elzas).
|
FD |
Dupa |
cf. Dupas.
|
JG |
Dupa(e) |
zie Dupas.
|
FD |
Dupage |
Surnom: fr. page ‘valet; mousse; etc. FEW 7, 474a; cf. Le Page.
|
JG |
Dupagne |
cf. Doppagne.
|
JG |
Dupagne |
zie Doppagne.
|
FD |
d–Upagne |
V. Doppagne.
|
EV |
Dupain |
Fr. pain, probabl. surnom de boulanger, (homme) du pain (Dauzat 222). – Dupain dit Dupont. Nom composé avec dit (BTD 32, 202).
|
JG |
Dupain |
zie Dupin.
|
FD |
d-Upain |
Proven. D’Hupain (anc. N. Huppaye, Loc.)
|
EV |
Dupaix |
1647 «Gérard Dupaix», 1687 «Charles Dupaye» BourgNamur, 1761 «Dupaix» ou «de Paix» Namur (famille namuroise, 16S-18e s.); surnom: (homme) de paix, cf. Depaix; il se pourrait aussi que paix représente le fr. pays, w. payis. – Bibliogr. : C. Douxchamps-Lefèvre, La famille Dupaix, IdG n° 53, 1954, 304-317.
|
JG |
Dupaix |
Depaix, Depays, Dupay(s), Dupez: 1. PlN Paix: weide. 1523 Guillaume d(o)u Paix, Gembloers(Midd. 1954,304-317). – 2. PlN Pesche (N): 1147 Peis(TW). 1247 Gerardus de Peis, Luik (AVB).
|
FD |
Dupan |
PlN Le Pan in Montreuil-sur-Mer (PdC) (TW). 1209 Thomas del Pan, Montreuil (CMM); 1340 Richaut Dupan de Oisy (MORLET).
|
FD |
Dupanloup |
Dupenloup: PlN Le Panloup in Yzeure (Allier), Pimorin (Jura), Flumet (Savoie), Penloup in Aillon (Savoie), Dupanloup in E vires (Hte-Sav.). Pend loup: hang de wolf.
|
FD |
Dupanloup |
Nom d’origine: Panloup (= « pend loup ») fréquent en toponymie française.
|
JG |
Dupaquet |
Duplaquet: PlN Ofr. Pasquet: weide.
|
FD |
Duparc |
Du Parc, Duparque. 1323 «Stassedou Parch», 1365 «le femme Wille dou Parch des taverniers» TailleMons, 1688 «Nicolas du Parque» BourgNamur; nom de résidence: fr. parc (endroit clos).
|
JG |
du–Parc |
-Parque. Proven. Propr. ou proximité d’un parc. Le Parcq (Dép. Hollange).
|
EV |
Duparc(q) |
Duparque, Dupard, -art, Départ, Deparc(q), Deparck: PlN Fr. Parc: perk, omheinde plaats. 1297 Agnes dou Parc, Bergen (PIERARD); 1392 van Maignen dou Paerk = Marie du Park, Dk. (RAK,SR9V°,i3v°).
|
FD |
Dupard |
-art. Probabl. formes altérées de Duparc (Dauzat 223).
|
JG |
Duparloir |
Fr. parloir, nom d’origine ou surnom.
|
JG |
Duparloir |
zie Parloir.
|
FD |
Dupas |
Dupa(e), Dupat(s), Depas(se), Depace, Depaz, Doupas, Dompas, Dumpas, Lepas: PlN Pas < Lat. passus: passage, doorgang, toegangsweg (TW). 1218 Martin de Passu; 1238 Baudes de Pas, Atrecht (NCJ); 1296 Reliant du Pas, Jehans dou Pas, Beuvry (DUPAS 288).
|
FD |
Dupas |
Dupa. Nom d’origine: fr. pas, au sens topon. de ‘passage’, cf. Depas. Cf. aussi 1540 «Kathelotte du Passaige» Papignies.
|
JG |
Dupasquier |
Depaquier: PlN Ofr. pasquier, Fr. paquier: weide. 1380 Jehan dou Pasquier, Laon (MORLET).
|
FD |
Dupasquier |
Forme anc. de paquier ‘pâturage’ (Dauzat 223) ou anc. fr. paquier, w. pauquï ‘buis’.
|
JG |
du-Pasquier |
Proven. ,,Paturage ».
|
EV |
Dupavé |
PlN Pavé: geplaveide plaats.
|
FD |
Dupay(s) |
zie Dupaix.
|
FD |
Dupenloup |
zie Dupanloup.
|
FD |
Dupénoy |
Var. de Depinois?
|
JG |
du-Per(r)- |
-ay, -oy, -oux; -Pierr- -eux, -y. V. Pierre.
|
EV |
Duper(r)ay |
Duperrois, -oy, Duperou(x), Duperroux, Pairou(x): PlN Ofr. Perroit, W.pérou < Lut. petretum: plaats met stenen, keien. Le Perray (Seine-et-Oise), Perrois in Ames (PdC), Perroit in Sauchy-Lestrée (PdC) (TW). Pairois in Carnières (H), Pérou in Recourt (LU). 1429 Jacobus Doupierot de Lestinis = 1431 Jacobus de Piroyt (MULI).
|
FD |
Duper(r)on |
Deper(r)on, Depéron, Depeiron, Depairon, Pairon: PlN Ofr. perron: grote steen, stenen bank, pui, hoge stoep. Péron in Grâce-Berleur (LU), Perron in St-Amand-lez-Fleurus (H). Le Perron is het symbool van de stad Luik. Ook Le Perron (Manche, Jura). 1269 Michiel del Perron, Atrecht (NCJ); 1329 Jakemart dou Peron, Bergen (PIERARD); 1334 Hubert de Huy dit de Peron, Hoei(SLLIÏÏ).
|
FD |
Duper(r)ou(x) |
zie Duper(r)ay.
|
FD |
Dupercijn |
-yn, zie Deplechin.
|
FD |
Duperray |
Nom d’origine: e.a. Au Pairay, à Seraing; peut représenter le w. père ‘poirier’ ou un dérivé de lat. petra ‘pierre’ (cf. Dauzat 223); comp. aussi Delpérée, Dopéré.
|
JG |
Duperrois |
-oy. Nom d’origine: Pairois, à Carnières (Ht), etc.; dérivé de lat.petra ‘pierre’.
|
JG |
Duperroux |
Dupéroux. Var. de Duperrois; à Carnières, Pairois est w. pérou.
|
JG |
Dupetitmesurat |
Nom d’origine composé [à identifier].
|
JG |
Dupety |
Spelling voor Dupetit, zoon van Petit. 1541 Jer. du Peuty, Dk.-Aw. (AP).
|
FD |
Dupez |
zie Dupaix.
|
FD |
Duphénieux |
Nom d’origine: Feigneux (Oise).
|
JG |
Duphénieux |
PlN Feigneux (Oise).
|
FD |
du–Phénieux |
Phène (Dép. Rijkevorsel).
|
EV |
Dupier(r)eux |
zie Depierreux.
|
FD |
Dupiereux |
-ierreux. Var. de Depierreux.
|
JG |
Dupierry |
Nom d’origine: « pierry » < lat.petra^ suff. -iciu, topon. fréquent en Wallonie.
|
JG |
Dupierry |
PlN Pierry (Marne) en verspreid in Wallonie. Afl. van pierre: steen.
|
FD |
Dupiéton |
Nom de résidence: (riverain) du Piéton, ruisseau du Hainaut.
|
JG |
Dupiéton |
Riviernaam Piéton (H).
|
FD |
Dupin |
Dupain, Depin, Despin, Lep(a)in, Lapin: PlN Le Pin: den, spar, pijnboom.
|
FD |
Dupin |
Nom d’origine: fr. pin, arbre caractéristique près de la maison (Dauzat 224).
|
JG |
du–Pin |
V. Pin.
|
EV |
Dupir |
Dupire. 1280-81 «Grardins dou Pire» RegTournai, 14e s. «Colins dou Pire» Doc-Lens, 1338» Jakemart dou Pire» Comptes-Mons, 1362-63 «Jehans dou Pire» PolyptAth; nom d’origine: anc. pic.pire ‘route empierrée’ FEW 8, 323 (autres sens dans Godefroy, t. 6, 174).
|
JG |
Dupir(e) |
Dupisre, Depire, Dupyre, Delpire: PlN Opic. pire: verharde, bestrate weg. 1284 Oudars dou Pire, St-Amand (MORLET); 1269 Gilion dou Pire, Ktr.(DEBR.i98o).
|
FD |
du-Pir(e) |
Proven. Pîre, ,,Pierre » (L. D.).
|
EV |
Dupireux |
zie Depierreux.
|
FD |
Dupisson |
zie Buisson.
|
FD |
Duplaquet |
Nom d’origine: topon. comme Mal-plaquet, à Trazegnies (Ht); ou bien surnom: anc. w. (1374) plaquet ‘billet, ordre’ (cf. Docum. et rapports de la Soc. paléont. de Charleroi 49, 1951-54, 121).
|
JG |
Duplaquet |
zie Dupaquet.
|
FD |
Duplat |
D’après un nom d’enseigne avec un plat d’étain (cf. E. Renard, BTD 26, 280), plutôt que (maison) du plat, sur terrain plat (Dauzat 224) ; l’anc. fr. plat a aussi eu le sens de ‘petit étang’ Gdfô, 206 [MH].
|
JG |
Duplat |
zie Leplat.
|
FD |
du-Plat |
Proven. ,,(Terrain)plat ».
|
EV |
Duplessis |
Du Plessis, (Du) Plessy, Duplaissy, Duplicy, Duplacie: 1. Verspreide PlN in Frankrijk. Pic. Plessis: kreupelhout, kreupelbos (FEW); Fr. plessis: haag, heg van gevlochten twijgen. Kardinaal Richelieu (1585-1642) heette Jean du Plessis. – 2. PlN Le Plessier (Aisne, Somme, Oise). 1306 Adan du Plessié; 1435 Jehan du Plessier, Senlis (MORLET). – 3. Zie Pélissier.
|
FD |
Duplessis |
Duplicy. Nom d’origine : pic. plessis ‘taillis’ (topon. fréquent) FEW 9, 54b *plaxus.
|
JG |
du-Plouy |
Proven. Dép. Hérinnes-lez-Pecq, Velaines-Ies-Tournai, etc.
|
EV |
Duplouy(i) |
Duplouys, Duplouis, Duployez, du Plooy, Duplouich, Plouy, Duplock, de Ploey: PlN Le Plouy (Plouich) < Lat. plicietum: omheining van gevlochten twijgen (TW); fréquent in NF. 1209 Gossuini del Plois = 1212 Gossuino del Ploich = G. del Ploie, Dk. (SMTI); 1334 Rivars dou Ploie; 1390 Jehan dou Ploic(h), Frélinghien (AGr. 67,90).
|
FD |
Duplouyi |
Nom d’origine: topon. Plouyi < Plo(u)ich, fréquent en Picardie (Dauzat 224).
|
JG |
Dupmeier |
zie Dobmaier.
|
FD |
Dupommier |
zie Depommier.
|
FD |
Dupon |
cf. Dupont.
|
JG |
Dupon(t) |
Dupond, Dupong, Depon(t), Depond(t), Despons, Delepont, De Pondt: PlN Pont: brug. 1266 Mehaut dou Pont fille Jehan dou Pont, Rijsel (DEBR. 1980); 1382 Bussaerd van der Brugghe = 1394 Bossard du Ponts, Herseaux (DEBR. 1970).
|
FD |
Duponc(h)el(le) |
Duponcheel(e), Deponcheel, Duponselle, Dupontcheel, Dupontseel, Duponscheel, van de Ponseel(l)e, Ponseel(e), van de Pontseel(e), -tsele, Pontzeele, Pontseel(e): PlN Poncel, dim. van Fr. pont: brugje. 1260 Vincent del Ponceal de Brechou (AVB); 1275 au Ponchel, Jehan dou Ponchel, Ogy (VR 93r°); +1300 Betris du Ponchel; Gervais du Poncel, PdC (BOUGARD); 146 e. van den Ponche(e)le, Ponchiele, Ronse (DECONINCK188); 1351 Jamars de Poncheal, Luik (AVB); 1400 Clais van der Pondseele; 1403 Thideman Ponseel = 1407 Th. Poncheel, Bg. (SIOEN).
|
FD |
Duponcest |
Spelling voor Duponcet, var. (met ander suffix) van Duponchel.
|
FD |
Duponcheel |
-chel. Nom d’origine: forme pic. deponcel, fr. ponceau ‘petit pont’.
|
JG |
du-Ponchele |
-Pond, -Pont. -Pont- cheel. V. Pont.
|
EV |
du-Poncin |
Autrefois, A Ponticulo (1670). V. Pont.
|
EV |
Dupond |
Dupong, cf. Dupont (ci-dessous).
|
JG |
Dupont |
[5e NF le plus fréquent en Wallonie, principalement en Hainaut], Du Pont, Dupon, Dupond; Dupong (d’après la prononc. ail. ou celle du wallon verviétois ancien). 1284 «Adenet dou Pons» DettesYpres, 1318 «Mo-reaul dou pont» RegLaroche, 1449 «Wautelet du Pont» AidesNamur, 1499 «Gilliart du Pont» TerrierNaast, 1561 «Hermolz du Pont, tellier» Antoing, 1642 «Jean Georges dit du Pont» Crupet; nom d’origine: (habitant près) du pont.
|
JG |
Duponthieu |
Nom d’origine: Ponthieu, nom de région (Somme).
|
JG |
Duponthieu |
zie Deponthieux.
|
FD |
Dupontreau |
PlN Le Pontreau (Charente-Mar.).
|
FD |
Dupontseel |
-cheel, zie Duponchelle.
|
FD |
Duport |
Delport, Deupoor: PlN Port: haven, stad. 1246 Pierre du Port; 1258 Baudouin del Port, Comp. (MORLET).
|
FD |
du-Port |
Proven. Port (fluvial).
|
EV |
Duporta(i)l |
1. PlN Portail: portaal, portiek, deuringang. 1425 Jehan du Portai, Dk. (TTT). –2. Evtl. vondelingnaam. Vgl. Portaels.
|
FD |
Duportail |
Nom d’origine: fr. portail.
|
JG |
Duportique |
Nom d’origine: fr. portique.
|
JG |
Duportique |
PlN Portique: portiek.
|
FD |
Duposty |
Posty, Posti: PlN Ofr. postiz: deur, boog, afsluiting. Posty in Binche (H). Huisnaam Le Poestich in Atrecht. 1282 Heluis du Postich, Atrecht (NCJ); 1306 Jehan dou Postich, Bergen (PIERARD).
|
FD |
du-Posty |
Proven. Dép. Binche.
|
EV |
Dupou |
Forme méridionale de Dupuis (= du puits) ?
|
JG |
Dupou(y) |
zie Dupuis.
|
FD |
Dupouillon |
zie Pouillon.
|
FD |
Dupourquoy |
zie Pourquoi.
|
FD |
Dupouy |
cf. Dupuy.
|
JG |
Duppen |
Ndd. FN. Mnd. duppe, D. Topf: pot. 1420 Joh. Duppe, Munster (NN). BerBN van de potgieter. Vgl. Doppegieter(s).
|
FD |
Duppen, van |
PlN? Of BerBN zoals Duppen?
|
FD |
Duppenbecker |
BerN van de pottenbakker. Mnd. duppe: pot.
|
FD |
Duprat |
–az, zie Deprat.
|
FD |
du-Pray |
-Pré(s), -Prêt, -Prez, -Priez, -Préel. V. Pré.
|
EV |
Dupré |
du Pré(e), zie Depré.
|
FD |
Dupré |
Du Pré, Dupres, -es, -es, -et, -ez. 1280-81 «Bicrnars dou Prêt», 1302 «Anthoines dou Prêt» LoiTournai, 1358-59 «Gilliart dou prêt» PolyptAth, 1497 «Pierart du Prêt» DénKain, 1725 «Jean Dupré» Hatrival, 1743 «Catharina Duprez» La Gleize; fr. pré.
|
JG |
Dupre(e)l |
Dupréel(le), Deprel(le), Despreaux, Depréay, Depréay, Depreeu(w), Deprouw, Préau(x), Préault, Priau, Preal, Préa(t), Preat, Preyat: PlN. Ofr. prael(e), Fr. préau < Lat. pratellum: kleine weide. Zie ook Deprel(le). 1280 Pieron de Praias, Luik (AVB); 1457 Adam de Prayaulx, Dk. (TTT); 1691-1766 Petrus de Prauw, Ing.; « 1696 Nicolaus de Prauw, Ing. = 1721 e.v. N. de Pro, du Broo, du Pro, 1755 de Prol, Zwevezele; 1820 Franciscus de Prauw = Fransys de Prol, Maldegem. – Lit.: G. BRUYNEEL, Oorsprongvan de famille en van de naam Deprol.Arsbroek 17 (2000), 77-92.
|
FD |
Duprel |
Var. de Dupréel (= petit pré)?
|
JG |
Duprès |
-et(z), -ez, -ey, zie Depré.
|
FD |
Dupressoir |
Fr. pressoir (à raisins, à pommes) FEW 9, 368b, comme nom de proximité, d’habitation, cf. aussi le NF Pressoir; comp. Depresseux.
|
JG |
Dupressoir |
Pressoir: Fr. pressoir: oliepers, wijnpers. Naar de woonplaats of het beroep. 1256 Renaudus dou Pressoir, Comp. (MORLET). Zie ook Depresseux.
|
FD |
Dupriez |
(NF hennuyer). 1454 «Catherine du Priez», 1526 «William du Priet» Ladeuze; var. de Depriez.
|
JG |
Dupriez |
-ié, zie Depriez.
|
FD |
Duprin |
Nom d’origine, par ex. le topon. Prin dans la Marne (cf. A. Longnon, Dictionn. topogr. de la Marne, 221)?
|
JG |
Duprix |
Dupry, zie Depry.
|
FD |
Duprix |
Var. de Deprix, Depry?
|
JG |
Dupuich |
Dupuche, cf. Dupuis.
|
JG |
du-Puich |
-Puis, -Puy. 1. N. belge : ,,Puits » (L.D.). — 2. N. fr. : ,,Montagne ».
|
EV |
Dupuis |
Dupuich, Dupuche, Dupuits, Dupuy, Dupou(y), Despouy, Depou(y), Depui(t)s, Deput, Depus, Depue(s), Depeu, Puis, Puit(s), Puich, Puche, Puech, Pues, Lepuits, Lepuc, Lepeut: 1. Opic. puch, Ofr. puis, Fr. puits, W.pu(e)s: put. Vgl. Van de Putte. 1290 Alis dou Puch, Bergen (PIERARD); 1293 Amant dou Pue, Namen (CDN); 1303 don Sébastian dou Puits van Spaengen; van Colarde dou Puuts, Bg. (VERKEST).- 2. Ofr. pui, puy < Lat. podium: hoogte, heuveltje.
|
FD |
Dupuis |
Dupuy, Dupouy, Dupuich, Dupuche. 1287 «Nicoles dou Puts, vallet fu Will. dou Puts», 1290 «Henri dou Puts, briseur de laine» DettesYpres, 1295 «Jakemars dou Puch» ComptesMons, 1302 «Baudet du Puch», «Piéret dou Puch clerc» LoiToumai, 1417 «Lottart dou Puch» PolyptAth, 16e s. «Loys du Pus» Châtelet, 1626 «Antoine Dupuis» BourgNamur; fr. puits (maison voisine du puits), w. pus’, puch. En Wallonie, les var. Dupuy, Dupouy ne seraient qu’exceptionnellement des NF du Midi (= dial. fr. puy ‘hauteur, butte’). – du Puis du Pont-de-Sains.
|
JG |
Dupuisson |
zie Buissson.
|
FD |
Dupult(h)ys |
zie De Perthuis.
|
FD |
Dupureur |
Ellipse de (fils) du pureur (nom de métier), ainsi 1267 «Gautier le Fureurs» CensHerchies; cf. FEW 9, 609a.
|
JG |
Dupureur |
zie Pureur.
|
FD |
Dupuy |
cf. Dupuis.
|
JG |
Dupuy |
zie Dupuis.
|
FD |
Dupyre |
zie Dupir(e).
|
FD |
Duqauquie |
zie Dugauquier.
|
FD |
Duquaine |
-ene, -ène, -êne, -enne, -esne, -esnes. 1382 «Bietremel du Quesne» Leers-et-Fosteau, 1417 «Hanekin dou Kaisne» PolyptAth, 1499 «Gerart du Kesne» TerrierNaast, 1537-40 «Pierchon du Quesne» Dén-Frasnes, 1678 «Rodolphe Dukesne», 1694 «Marie Duquenne» BourgNamur; formes pic. de Duchêne.
|
JG |
Duquaine |
zie Duchêne.
|
FD |
du-Quaine |
-Quen(n)e, -Quesne(s), Duque(s)ne (Dép. Oeudeghien et Hautrage). V. Chêne.
|
EV |
Duque |
Duque, zie Duquet.
|
FD |
Duqué |
cf. Duquel.
|
JG |
Duqueine |
Duquen(n)e, Duquesne(s), zie Duchêne.
|
FD |
Duquel |
Duqué. 1477 «Symon le Dukey» Havelange, 1611 «Sacré le Ducquet», 1670 «Araould Ducquet» BourgNamur; surnom: dimin. en -et de fr. duc, cf. aussi Duchez.
|
JG |
du-Quenn- |
-Quesn- -ois, -oy. Le Quesnoy. V. Chêne.
|
EV |
Duquennoy |
-oye, Duquenoy, -esnoy. 12e s. «Elyzabeth de Caisnoit» WaudruMons, 1365 «Yde dou Quesnoit», «Piére dou Quesnoit mierchier» TailleMons; nom d’origine: collectif de pic. quêne, fr. chêne, e.a. Le Quesnoy (Nord), etc.
|
JG |
Duquesnoy |
-ois, -oit, Duquen(n)oy, -ois, Duquénoy, Quesnay, -ey, Quesnoit, -oy, Quen(n)oy, Quenoi, Quennay, Quisnoy: PlN Quesnoy (PdC, Nord, Somme, H). Pic. kaisnoit: eikenbos. 136 e. Sarra de Caisnoit (DEBR. 1980); 1348 Maroie du Quesnoy, Atrecht (NCJ); 1440 Loykin du Kesnoit, Ktr. (BAELDE).
|
FD |
Duquet |
Duque, Duque, Deuquet, Dunquet, de Kee, de Ké(e), Dekie: BN Duquel, dim. van Fr. duc: hertog. 1477 Symon le Dukey, Havelange (HERB.); 1745-1819 Benedictus Dekie = Dequé = Deké, Dentergem (onwettige zoon van ene ‘Dikkif, een soldaat) (VS1987,353-9).
|
FD |
Duquin |
zieDequin.
|
FD |
Duquoc |
zie Lecocq.
|
FD |
Dur |
zie Ledur(e).
|
FD |
Dur- |
-in, -in(ck)x, -at, -et, -ez, -is(ch), -let, -and, -ant, -ie, -iez, -ay, -é, -el, -ein. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Dura(t) |
1. Zie Lerat. – 2. Spelling voor Duras. 1421 Jaquemart Durât, Dk. (TTT).
|
FD |
Durai |
-aix, -ais, -ay, Deray: 1. Zie Duroy. – 2. Zie Durel. – 3. PlN Ray: rode (Orne, Hte-Saône).
|
FD |
Durai |
cf. Duray.
|
JG |
Durai |
zie Duroy.
|
FD |
Duramé |
zie Deramée.
|
FD |
Duran(d) |
Duran(d)t, Durrant, de Durand, Durang(h), Doran{t), -ang, Duron: 1. Patr. Lat. HN Durandus. 1115 Robertus filius Durand, Hampshire; Durant stabularius, Lincoln (REANEY). – 2. BN Fr. durant, -and: geduldig, lijdzaam, taai, volhardend. 1225 Juliane Durande; 1297 Sare Durant, Atrecht (NCJ); 1296 Jakemes Durans, PdC (BOUGARD); 1479 Margueritte Durant, Dk. (TTT); 1731J. B. Duron (vader van) J. B. Duran, Woumen (VS 1991,377). Durandard: Wsch. hypercorrect voor Durandau.
|
FD |
Durand |
Durant, -an (NF beaucoup plus fréquent en France). 11e s. «Durandus» Abb-Brogne, 1267 «Jehans Durans» CensHerchies, 1270 «Colars li fiz Durant» CartOrval, 1272 «Walteri Durant» PolyptVillers, 1294 «Durans de Libines» CensNamur, 1365 «Colart Durant machon» TailleMons, 1580 «Gillot Durand» & «Colson Durant» Haybes; du nom de baptême médiéval Durandus, de type augurai, au sens de ‘endurant, obstiné’ (non attesté comme tel FEW 3, 188b).
|
JG |
Durandau |
Durondeau, Derondeau: 1. Patr. Dim. van HN Durandus. – 2. Durandal, zwaard van Roeland. BN? 1393 Diederyc Durondael, St.-Win.; 1395 Jan Durendael, Warhem (VERGR. 1968).
|
FD |
d’–Urang |
Proven. Houraing (Dép. Lessines).
|
EV |
Duranti |
-y, zie De Renty.
|
FD |
Duras |
Durasse: 1. PlN Duras (L). 1184 (Egidius) de Duras, Geldenaken (AAV); 1379 Guillaume de Duras (SLLIV). – 2. Var. van Deras(se); zie Deraes.
|
FD |
Duray |
1. Proven. Dép. Ronquières. — 2. V. THEUD.
|
EV |
Duray |
-ai. 1676 «les hoirs Philippe du Ray», «Simon Duray» RuageAth; p.-ê. dérivé de fr. dur, au sens de ‘endurci’; ou bien à analyser comme du Ray, cf. Ray.
|
JG |
Duray |
zie Durai.
|
FD |
Durbecq |
Durbercq: PlN Durbecq in Orbais (WB).
|
FD |
Durbecq |
Nom d’origine: Durbecq, à Orbais (BrW).
|
JG |
d’-Urbecq |
Proven. Horbecq ou Horbais (Dép. Jodoigne-Souveraine).
|
EV |
Durbuis |
-uy, Durbut. Nom d’origine: Durbuy (Lx), dont la forme w. est Dèrbu.
|
JG |
Durbuy |
Durbuis, Durbu(t): PlN Durbuy (LX), W. Dèrbu. 1134 Henrici de Durbui, Dk. (SMTI).
|
FD |
Durcelin |
Synon. : T(i)ercelin. V. THEUD.
|
EV |
Durdin |
zie Dourdent.
|
FD |
Durdu |
-ut. 1602-3 «Loys Durdu» Terriers-Namur, 1709 «Heleyne Durdu» Mont-St-Guibert, 1791 «Jacques Durdu» Spontin; probabl. nom d’origine, avec préposition: de Redu, w. du r ‘dû (Lx).
|
JG |
d-Urdu |
Proven. Redu (Loc.).
|
EV |
Durdu(s) |
Durdut: De Redu, PlN (LX).
|
FD |
Durdur(e) |
Durduret, -ez: Reduplicatie van Dur, Duret.
|
FD |
Durdure |
Probabl. surnom (délocutif?), avec redoublement expressif de dur. -Avec suffixe: Durduret.
|
JG |
Dure |
Peut-être NF tiré d’une forme anc. de Dùren (Ail.), sinon fém. de l’adj. dur comme surnom à rapprocher des suivants.
|
JG |
Dure |
zie Duroo.
|
FD |
Duré |
Durré, au fém. : Durée. Du thème de fr. dur, au sens de ‘endurci’ (Dauzat 225).
|
JG |
Duré(e) |
Dure, zie Duret.
|
FD |
Durein |
zie Durin.
|
FD |
Durel |
Dimin. de fr. dur, au figuré (Dauzat 225).
|
JG |
Durel |
Duriau(lt), Duriaux, Duria, Durai, -ay, Deurau: Dim. van Fr. dur: hard. Vgl. Ledur. BN. 1296 Maroie Duriele, PdC (BOUGARD); 1383 Guillame Dureaul (MARCHAL); 1419 Jan Dureel, Dk. (PARM.).
|
FD |
Duremaut |
zie Desrumaux.
|
FD |
Düren |
Nom d’origine: Düren (Prusse rhénane); cf. aussi Dure.
|
JG |
Duren, (van) |
van Duuren, (van) Duren, van Dû(u)ren: 1. PlN Duren, D. Duren (NRW). 1614 Hans van Duren, Duren-Aw. (AP). – 2. Zie ook van Deurne.
|
FD |
Durenne |
Nom d’origine: Durenne, à Renaix (FlOr), etc.
|
JG |
Durenne |
PlN Durenne in St-Sauveur (H) en Ronse (0V).
|
FD |
Durenne |
Proven. Dép. Renaix et St-Sauveur.
|
EV |
Duret |
Durez. Dimin. de fr. dur, comme Durel.
|
JG |
Duret |
-ez, -etz, -é(e), Dure, Durré: 1. BN. Dim. van bnw. dur: hard. Vgl. Durel. – 2. Durez: du Rez. PlN Le Rez in Sivry (H). Vgl. Derez. 1535 El. Durez, Rijsel-Aw.; 1549 Robert Duret, Rouen-Aw. (AP).
|
FD |
Dureu(l)x |
zie Dereu(x).
|
FD |
Dureuil |
Nom d’origine: Le Reuil (Saône-et-Loire).
|
JG |
Dureuil |
PlN Reuil (Marne, Seine-et-Marne, Oise, Aisne), Le Reuil in Grande-Verrière en Mont-Saint-Vincent (Saône-et-Loire). 1318 Pierre du Reuil, Noyon (MORLET).
|
FD |
Durez |
1. Proven. Durhez (Dép. Bienne). — 2. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Durez |
cf. Duret.
|
JG |
d’Urget |
Proven. Du Rejet (Hainaut), ,,Terrain banal bordant un chemin ». Aussi : ,,Friche ».
|
EV |
Duria |
(forme nam.), Duriaux. 1463 «Lambillon de Dureau (relevant un fief à Durnal, en lieu dit Durea)» Durnal, 1522 «Jehenne Durea», 1594 «Jean de Dureau», 1604 «Jacques Dureau», 1639 «Marie Duria» BourgNamur, 1692 «Laurent Duriau» Liège; généralement nom d’origine: Duria, fief à Durnal (cf. J. Germain et L. Genette, Top. de Spontin et Durnal, 167). – Secondairement, surnom: dimin. en -eau de fr. dur, cf. aussi Durel et Duray.
|
JG |
Duria |
Duriau(lt), -iaux, zie Durel.
|
FD |
du-Riau |
-r(r)ieu 1. Proven. Durieu (Dép. Rebecq). V. Ru. — 2. V. THEUD.
|
EV |
Duribreu(x) |
zie Ribreu(x).
|
FD |
Duribreux |
Deribreux. 1596 «Anthony du Ribreux» Lille, 1639 «Philippe de Ribreu», «Pieter de Ribreu» Warneton [FD]; nom d’origine: les Ribroeux à Lumbres (PdC), cf. aussi Ribreux.
|
JG |
Durie |
cf. Dury.
|
JG |
Durie |
zie Dury, Duriez.
|
FD |
Durie(z) |
Durier, Deriez, de Ries, Deri(e), Derié, Dery(s), Ryez, Riez: PlN (le) Riez: woeste grond, braakland, in Kamerijk, Cauroy, Lorgies, Herlies of Louvil (Nord); Ries (PdC). Rieu de Riez in Dk. (H): 1136 Ries, 1137 Riez. 1265 Balduinus de Ries, Dk. (SMT II); ±1300 Jaquemes dou Ries, PdC (BOUGARD); 1383 Mathé de Rie (MARCHAL).
|
FD |
Durieu |
Durieux. 1265 «Piernain dou Riu» ChirTournai, 1265 «Thieris dou Riu», 1289 «Hannot do(u) Rieu» CensNamur, 1297» Ja-kemart dou Riu» ComptesMons, 1332 «Gof-faus dou rieu» RegLaroche, 1356-58 «Jehans dou Riu li carliers» PolyptAth, 1529 «Zeker Durieu» BourgNamur, 1765 «Guillaume Durieux» BourgLiège; fr. rieu, w. ri ‘ruisseau’, cf. aussi Dury.
|
JG |
Durieu(x) |
Durieuw, Der(r)ieux, Drieu(x), Derieuw(s), Rieu(x), Delerieux, Delri(e)u, Deriu: Verspreide PlN Rieu(x) < Lat. ri vus: beek, rivier. 1243 Willelmo del Rieu, Meulebeke (DEBR. 1980); 1305 Egidius du Rieu, PdC; 1305 Estievenes dou Rieu, Ronse (LENOIR); 1317 Mabile dou Rieu (DEBR. 1971); 1382 Roeger van der Rieuwe = 1398 Rogier du Rieu, Luingne (DEBR. 1970; LG1982,107).
|
FD |
Duriez |
Nom d’origine: anc. fr. ries ‘friche’ (Dauzat 226) ; comme rièze est fém., pour le masc. du, cf. Du-.
|
JG |
Durigneux |
Nom d’origine: Les Rigneux, à Rouveroy (Ht), etc.
|
JG |
Durigneux |
PlN Rigneux in Rouveroy (H), Rignieu (Ain). 1689 Jos. Durigneux, Maubeuge (MUL VII).
|
FD |
Durigneux |
Proven. Durenne (Dép. Renaix et St-Sauveur), avec suff. -eux, d’orig.
|
EV |
Durill(i)eux |
Derull(i)eux, Derullieur, Drill(i)eux, Driljeux: PlN Rillieux (Ain).
|
FD |
Durilleux |
-ieux. Nom d’origine: Rillieux (Ain).
|
JG |
Durin |
13e s. «Jehans Durins» ImpôtArtois; dérivé de fr. dur plutôt que d’anc. fr. rin ‘ruisseau’ (Dauzat 226).
|
JG |
Durin |
Durein: BN. Afl. van dur: hard. 136 e. Jehans Durins, Artesië (HERB.).
|
FD |
Durin(ck)x |
-in(ck), Du(u)ring, Deurinck, Duerinck(s), Deuringer, Duerickx, Durick: Patr. Afl. van Germ. VN Duro: Duringus (MORLET I). 1178 Kunr. Durinc, Keulen (BRECH.); 1227 Willem Durin, Z (GN); 1506 Ambrosius Duerinc; 1508 Joes Duerinck = dhooyr Joos Duerincx, Temse (DE MAN). De FN werd later als Dierick gereïnterpreteerd (VS 1971, *z).
|
FD |
Durinck |
-inckx. Nom issu de l’anthrop. germ. Thuring (Fôrst. 1468).
|
JG |
Durivaux |
–ault, zie Derivau(x).
|
FD |
Durivaux |
cf. Derivaux.
|
JG |
Durivet |
PlN Rivet, dim. van rive: beek.
|
FD |
Durlet |
1. PlN Ourlet in Hastière (N). – 2. Dim. van Fr. dur: hard. BN. Durlinger: Arkomstig van Ourler (LU): 1131 Durlenges (TW).
|
FD |
Durlet |
Nom d’origine: Durlet, à Hastière-Lavaux (Nr); ou bien surnom: double dérivé en -elet de fr. dur.
|
JG |
Durlicq |
Surnom: w. (Faymonville) dûrlich ‘triste, abattu’ FEW 15/2, 82b.
|
JG |
Durm(e), van |
van Durmen.van Deurme, van Duerm, van Dorme, Verdurm(e(n)): 1. PlN. Waternaam de Durme (OV). 1351 Willem van der Duerme, Bg. (JAM.); 1353 Jans wive van der Dormen, Gent (GSB); 1728 Joannes van Durmen, Aaigem-Aw; (AP). – 2. Zie Van Deurne.
|
FD |
Durmarque |
zie Remacle.
|
FD |
Durmeys, van |
zie Derumez.
|
FD |
Durmort |
Peut-être surnom composé de mon avec dur en emploi adverbial ‘ardemment, excessivement’ FEW 3, 193a, mais de motivation peu claire [MH].
|
JG |
Durne, van |
zie van Deurne.
|
FD |
Durnez |
(NF de la région de Mouscron et Comines). Probabl. nom d’origine, à analyser comme de Renaix, dial. du r ‘né (EDTW 140).
|
JG |
Durnez |
zie Dournez.
|
FD |
Dürnholz |
PlN Dürrholz (RP).
|
FD |
Durnis(s)eau |
PlN Renissart in Arquennes (H).
|
FD |
Durniseau |
-isseau. Nom d’origine: Renissart, w. r ‘nissau, à Arquennes (Ht).
|
JG |
Duro(o) |
1. W. adaptatie van Deroo. – 2. Vl. adaptatie van Duroy. – 3. Ndl. spelling voor Dureaux of Durot.
|
FD |
Durochez |
Duro(u)cher, Derocher, Deroché, Rocher: PlN Rocher: rots.
|
FD |
Durochez |
Nom de résidence : (près) du rocher.
|
JG |
Durodie |
-ié, zie Rodier(s).
|
FD |
Duroi |
DuRoi, cf. Duroy.
|
JG |
du-Roi |
-Roy. 1. Proven. H. originaire des terres royales. — 2. Fonction. Officier ou serviteur du Roi.
|
EV |
Duroisin |
Nom de résidence: Roisin (Ht).
|
JG |
Duroisin |
PlN Roisin (H). 1438 Piéronne du Roisin, Dk. (TTT).
|
FD |
du-Roisin |
Proven. Loc.
|
EV |
Duron |
zie Durand.
|
FD |
Durondeau |
1674 «Cornil du Rondeau» BourgNamur; probabl. nom d’origine, dimin. de fr. rond, par ex. lès rondins (= bosquets circulaires) à Sovet (Nr); cf. aussi le rondia (= rosace de la collégiale) à Huy. Cf. aussi Ron-deau(x), Lerondeau.
|
JG |
Durondeau |
Derondeau: 1. PlN Rondeau, dim. van rond? 1462 Jean du Rondeau, Bergen (Midd. 1957, 376-385). – 2. Zie Durandau.
|
FD |
du-Rondeau |
Proven. 1. Rondeau ou Rondin (Espèce de clôture). Particularité d’une propriété. Synon. : Rondia. — 2. Durandeau (L.D.).
|
EV |
Duronsoy |
Nom d’origine: topon. Ronçoi, collectif de fr. ronce.
|
JG |
Duronsoy |
PlN Ronçoi: plaats met braamstruiken.
|
FD |
Duroo |
Var. de Deroo ?
|
JG |
Durosel(le) |
Deroussel(le), Deroseau, de Rosso, Derosiaux, Derousseau(x), Desrousseaux, Derresauw: 1. PlN Ofr. rosel, Fr. roseau: riet. 1215 Nicole de Rosel, Atrecht (NCJ). De verscherpingtôt stemloze s (ss) is Pic. 1639 Pieter Desrosseaux, Lauwe (KWII); 1751-1832 Pierre Derresauw, Middelburg-Diksmuide (Midd. 1971,102-7). – 2. Zoon van Rousseau.
|
FD |
Durosier |
zie Derozier.
|
FD |
Durot |
1279-81 «Duros», 1295-1300 «Cholart Durot», 1365 «Jehan Durot carpentier» TailleMons, 1499 «Gerart Durot» Terrier-Naast; dimin. de fr. dur (Dauzat 227).
|
JG |
Durot |
Duro(o): BN. Afl. van Fr. dur: hard. Vgl. Duret, Durel. 1295 Cholart Durot, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Durou |
-oux. Var. de Deroux.
|
JG |
Durou(x) |
Deroux: 1. PlN Le Roux (N): 1192 Ruez (TW). 1171-8 Arnulphus del Ruez, Luik (SIX). – 2. Zoon van Leroux. – 3. Zie Deroux.
|
FD |
Duroucher |
zie Durochez.
|
FD |
Duroy |
Duroi, Durai(s), Duray, Duraix: 1. BN. Zoon van Leroy. – 2. PlN Roy (LX) of Roy(e) (Somme, Hte-Saône)? 1383 messire Jean Duray = 1387 messire Jean Duroy (MARCHAL).
|
FD |
Duroy |
Duroi, DuRoi. Ellipse de (fils) du Roy, de celui dont le surnom est roi (Dauzat 227), à moins qu’il ne s’agisse plutôt de l’anc. fr. (de Flandre) roi ‘cours d’eau, ruisseau, canal’ (R. Mantou, BTD 50, 157), comme nom de résidence [MH]. – du Roy de Blicquy. NF de la noblesse belge.
|
JG |
Duroyaume |
PlN Royaume in Beclers (H).
|
FD |
Durpe, van (den) |
zie van den Dorpe.
|
FD |
Durpel, de |
zie Dorper.
|
FD |
Durpel, van den |
zie van den Dorpel.
|
FD |
Durr |
V. THEUD.
|
EV |
Durrant, |
zie Duran(d).
|
FD |
Durré |
cf. Duré.
|
JG |
Durré |
zie Duret, d’Ursel.
|
FD |
d’Ursel |
prononc. traditionnelle d’iirs’. NF de la noblesse, d’après le NL Ursene, à Londerzeel (BrFl). Cf. aussi 1527 «Jehan Dursele» Bourg-Namur, 1552 «la vefve Jehan Durselle» Subsi-desNamur.
|
JG |
d-Ursel |
Proven. Loc.
|
EV |
Durselen |
Proven. 1. Dudzele (Loc.). — 2. V. Dursel.
|
EV |
Durselen |
zie van Ursel.
|
FD |
Dursin |
d’Ursin, Dursen: 1. Zie Oursin. – 2. BN W. voor dur sens: traag van begrip. 1500 Jacquemart Dursens, Hainin (HERB.); 1665 Jan Dursein; 1762 Bernardin Dursin, Ktr. (KW).
|
FD |
D’Ursin |
Oursin. À interpréter d’Ursin, nom propre issu du lat. Ursinus, que l’on retrouve dans Saint Ursin, patron de Bourges [MH].
|
JG |
d-Ursin |
Proven. Hoursinne. Synon. : Dourson.
|
EV |
Durst. |
Proven. De horst, ,,Le fourré » (L.D.).
|
EV |
Durt |
Wellicht D. FN. Metr. Gr. HN Dorothea.
|
FD |
d-Urt |
Proven. De Hourt (Dép. Stavelot).
|
EV |
Durteste |
BN dure tête: hard hoofd. 1245 Laurincon dure teste; 1342 Maroie dure teste, Atrecht (NCJ).
|
FD |
Duru |
1586 «Hubert du Ruy», 1656 «Laurent du Ruy dit le petit hoste» La Gleize; nom d’origine: ru ‘ruisseau’, particulièrement Ruy, à ra, à La Gleize.
|
JG |
Duru |
Deru(e): PlN Ofr. ru, riu < Lat. rivus: beek. 1417 Regnaut du Ru, Comp. (MORLET).
|
FD |
Duruisseau |
-eaux. Nom de résidence: fr. ruisseau (habitant près d’un ruisseau).
|
JG |
du-Ruisseau |
-Rutte. V. Ruisseau.
|
EV |
Duruisseau(x) |
Ruisseau, Deruisseau(x), Derisseau, Durvisseau: Verspreide PlN Ruisseau: beek. 1384 Herman Ruissel = Ruisseau (MARCHAL); 1550 Gérard du Ruisseau, Vivy (Midd. 1957,433-445).
|
FD |
Durutte |
zie Duruitte.
|
FD |
Durv(e)aux |
-iaux, zie Derveaux.
|
FD |
Durvaux |
-eaux, -iaux. Var. de Dervaux, -iaux.
|
JG |
Dur–vaux |
-viau. Altér. de Durnaux. V. ce N.
|
EV |
Durvin |
1. BN dur vin: harde, slechte wijn. 1574 Marguerite Durvin, Hoei (HERB.). – 2. Zie Dervin.
|
FD |
Durvin |
1574 «Marguerite Durvin» Huy, 1618 «Jacques Durvin» BourgNamur; var. de Der-vin (= de Revin).
|
JG |
Durvisseau |
zie Duruisseau.
|
FD |
Durwa(e)l |
zie Derwael.
|
FD |
Durwael |
-al. Var. de Derwael (= Deroua).
|
JG |
Dury |
Durys, Duriz, Durie, Deri(e), Dery(s): 1. PlN W. ri: beek. – 2. PlN Dury (Aisne, PdC, Somme). 1350 Adan de Duri, Atrecht (NCJ). – 3. PlN Ury (Seine-et-Marne). 1410 Jehan de Ury, Comp. (MORLET).
|
FD |
Dury |
-ys, Durie. 1631 «Jeanne Dury» BourgNamur; nom d’origine: w. ri ‘ruisseau’.
|
JG |
du–Ry |
1. Proven. Ry, ,,Ruisseau ». — 2. V. THEUD.
|
EV |
Dus |
Patr. Korte Germ. VN Duso. 1418 Joh. Duss, Waldshut; 1530 Dus Broner, Ulm (BRECH.).
|
FD |
du-S(s)ein |
Proven. Du saigne, ,,Du marais ».
|
EV |
Dus(s)er |
V. THEUD.
|
EV |
du-S(s)olier |
Proven. Solier, ,,Grange »-
|
EV |
du-S(s)ourd |
Proven. Sour, anc. N. de Solre (Loc.).
|
EV |
Dusa |
Dusaer(t), zie Desart.
|
FD |
du-Sa(e)rt |
-s(s)art. V. Essart.
|
EV |
Dusaer |
-aert, cf. Dusart.
|
JG |
Dusaiwoir |
Duse(u)woir, Duséwoir, Dussaiwoir, Dussewoir, Dusoevoir, Dusenwoir, Dusewart, Dussenwart: PlN Ofr. seuwiere, LU W. sluis, afvoerkanaal (HERB.). 1684 Nie. Franc, du Sevoir, Bergen (MUL VII); 1795 J.V. J. Duséwoir, Zinnik-Bs-(CALUWAERTS).
|
FD |
Dusaiwoir |
Duseuwoir, -éwoir, -ewoir, Dus-saiwoir, Dussewoir, Dusse-; avec finale -wart non étymologique et résultant d’un rapprochement fortuit: Dusewart, Dussen-wart. Nom d’origine ou de résidence qui contient le w. liég. sêweû ‘évier, rigole d’écoulement’, anc. w. saiweux, corresp. à l’anc. fr. essevour ‘fossé d’écoulement’ FEW 3, 259a; on notera que la dernière syllabe -oir résulte d’une opération analogique faite par le curé, le scribe: ayant comparé des mots w. dont la finale est identique à celle de sêweû, tels que mireû ‘miroir’, etc., il a créé une forme qui n’est plus vraiment wallonne, mais qui n’est pas non plus du «français commun» [JMP].
|
JG |
Dusar(t) |
Dusartz, zie Desart.
|
FD |
Dusarduyn |
-uijn, zie Dujardin.
|
FD |
Dusart |
Dussart, -ard, Dusaer, -aert, Dussaert (formes néerl.). 1289 «Roubart dou Sart» CensNamur, 1449 «Wautelet du Sart» Aides-Namur, 1491 «Jehan Dusart» BourgNamur, 1593 «Renier du Sart», 1595 «Jean Renier dit du Sart» = 1618 «Jean du Sart dict Renyr» BourgDinant, 1776 «Martin Dusart» Bourg-Liège; var. de Des(s)art.
|
JG |
Dusart |
Proven. 1. Dép. Ittre. — 2. V. Essart.
|
EV |
Dusartel |
zie Sarteel.
|
FD |
Dusauçois |
-aulsoit, -ausoir, -ausois, -oit, -oy, -aussois, Dussaussois, -oit (cf. aussi var. de Desausoi, -oy). 1279-80 «Évrardins dou Sau-choit» RegTournai, 1364 «Gossars dou Sau-çoit», 1417 «Mahieu dou Sauchoit» PolyptAth, 1633 «Glaude du Soysoi» = 1654-55 «Claude Dusausois» émigré en Suède, 1761 «Jacques Dusausoit (orig. de Valenciennes) » Bourg-Liège; nom d’origine ou de résidence: Saussoi (= sauss-oi) ‘lieu planté de saules’ topon. extrêmement courant, par ex. Sausoy, hameau de Marilles (BrW) et plusieurs microto-ponymes dans le Pas-de-Calais et près de Tournai, la grande fréquence du nom dans le Hainaut orientant vers cette origine [JMP].
|
JG |
Dusauçois |
-çoit, -(s)sois, -soir, -soit, -(s)soy, -lsoit, -choit, zie Desausoi.
|
FD |
Dusaucy |
PlN Saucy in Grand-Leez (N), Sausy in St-Nicolas (LU), Le Saucy in Berry-au-Bac (Aisne): plaats waar wilgen groeien.
|
FD |
Dusaucy |
Var. des NF gaumais Saussu, Saussus, avec voyelle tonique passée à /’ [JMP].
|
JG |
Dusaulx |
zie Desseaux.
|
FD |
Dusautier |
Anc. fr. sautier ‘psautier’, ou sautier •garde forestier’ (Dauzat 253); cf. Sautier.
|
JG |
Dusautoir |
-ois, -oy, Dussautoir, Dusautoer, Dusothoit, Sautois: DNF geeft een verschillende verklaring voor de namen op -oir en -oi. PlN Le Sautoir in Ecrennes (Loiret) zou slaan op een x-vormige afsluiting op een pad, die het vee tegenhoudt, maar waarover de voorbijgangers dienen te springen (sauter). PlN Sautois in Rosières (Somme) is een collectieve PlN, afl. van saut < Lat. saltus: bos. 146 e. dou Sautoir, Beuvry (DUPAS 62); 1551 Maroie du Saultoir, Namen (RBN); 1621 Barbara Dussotoir, St.-Win. (VERGR. 1968,82).
|
FD |
Dusautois |
D’après Morlet 366, dérivé collectif de lat. saltus ‘bois, défilé forestier’ (e.a. nom de fief dans la Somme).
|
JG |
du-Sauveur |
Proven. ,,(De la paroisse) St-Sauveur ».
|
EV |
Dusch |
V. THEUD.
|
EV |
Duschène |
cf. Duchêne.
|
JG |
du-Schenes |
V. Chêne.
|
EV |
Duschesne |
zie Duchêne.
|
FD |
Duseau(x) |
zie Desseaux.
|
FD |
Duseine, |
Dusen(n)e, zie Duchêne.
|
FD |
Duseman |
zie Duchemin.
|
FD |
Dusen, van |
zie van Deinze.
|
FD |
Dusepulchre |
Dusé-. 13e s. «Goffart dou S[e]pu-cre» AnthrNivelles; nom d’origine: du Sépulcre (anc. paroisse), à Nivelles (BrW), etc.
|
JG |
Dusépulchre |
Dusépulc(k)re, Duse-, zie Sepulchre.
|
FD |
du-Sépulchre |
1. Profess. N. de fossoyeur. — 2. Proven. (Eglise du Saint) Sépulcre.
|
EV |
Dusesoi |
zie Desausoi.
|
FD |
Dusesol |
Proven. Sosoye (Loc.) ou ,,Saussaie ».
|
EV |
Dusewar |
D(e) Huisewaard. Proven. ,,Le fond humide de Huise » (Loc.).
|
EV |
Duséwoir |
Duse(u)woir, Dusewart, zie Dusaiwoir.
|
FD |
Dusi |
zie Douchy, Dauchy.
|
FD |
Duslier |
zie Ducellier.
|
FD |
Dusochoir |
zie Desausois.
|
FD |
Dusoevoir |
zie Dusaiwoir.
|
FD |
Dusoir |
zie Delsoir.
|
FD |
Dusoleil |
15e s. «Henri Solo dit du Soleil» NPLiège (Body 61-2); sans doute d’après un nom d’enseigne (E. Renard, BTD 26, 271), sinon d’un endroit appelé au soleil, w. liég. au solo. Cf. Solo et Desoleil.
|
JG |
du-Soleil |
V. Soleil.
|
EV |
Dusolie |
Dusol(l)ier, zie Solie(r).
|
FD |
Duson |
Dusong. 1614 «Jeanne Duson» Falaën, 1632 «François Duson» RPDinant, etc. (aussi à Falaën), puis à Buvrinnes (Hainaut) à partir de 1679 (GeneaNet); NF d’origine incertaine, p.-ê. avec w. son(g) ‘sang’ au sens de lignage. Toutefois, à Zegelsem (Flandre or.), où sont attestées les deux formes Dusong (1711) et Duson (1746), apparaît une var. Dugoison (GeneaNet).
|
JG |
Duson(g) |
-onq, zie Deuzan(s).
|
FD |
du–Son(g) |
Proven. ,,Du (côté de la) Sogne » (Senne, Rivière).
|
EV |
Dusoso |
Dusoswa, zie Desausoi.
|
FD |
Dusothoit |
zie Dusautoir.
|
FD |
Dusoulier |
-oullier, -sollier, Dousoulier. Fr. soulier, comme surnom de cordonnier ou comme nom d’enseigne (BTD 26, 279), mais aussi anc. fr. solier ‘chambre haute, grange’, comp. Delchambre, Delgrange, etc.
|
JG |
Dusoulier |
zie Solier.
|
FD |
du-Soulier |
V. Dus(s)olier.
|
EV |
Duspeaux |
[dans le sud et l’est de l’Ardenne liégeoise, la voyelle caduque de la préposition est u, cf. ALW 1], cf. Despa, Dispa, Dispaux.
|
JG |
Duspeaux |
1. V. THEUD (Deuz). — 2. V. Dispa.
|
EV |
Duspeaux |
zie Despa.
|
FD |
Duss |
V. Dusch.
|
EV |
Dussaiwoir |
zie Dusaiwoir.
|
FD |
Dussart |
-ard, Dussaert, cf. Dusart.
|
JG |
Dussart |
-ard, zie Desart.
|
FD |
Dussaud |
-au(l)t, -aux, zie Desseaux.
|
FD |
Dussaussois |
-oit, cf. Dusausois.
|
JG |
Dussaussois |
zie Desausoi.
|
FD |
Dussautoir |
zie Dusautoir.
|
FD |
Dussaux |
-eau. 1780 «la veuve Dussaut» Charleroi; nom d’origine: anc. fr. sauz, m. et f., ‘saule’.
|
JG |
Dusseau(x) |
zie Dessaux.
|
FD |
Dussein |
zie Duchêne.
|
FD |
Dussein(e) |
zie Duchêne.
|
FD |
Dusseldorf |
Düsseldorf: PlN (NRW), Ndl. Dusseldorp.
|
FD |
Dusseldorp, (van) |
van Disseldorp: 1. PlN Dusseldorp (NH). – 2. PlN Dusseldorp, D. Dusseldorf (NRW). 1513 Everart Bartscherre oft van Dusseldorp, Ht. (GESSLER).
|
FD |
Dusselier |
zie Ducellier.
|
FD |
Dussen(n)e |
zie Duchêne.
|
FD |
Dussen, (van der) |
Verdussen: PlN Dussen, naar de rivier (NB). 1315 Nicolaes dictus vander Dussen, Den Bosch (OATII); 1478 Jan van der Dussen, Breda (HB136); 1561 Jan Verdussen, Dinther NB- Aw.(AP).
|
FD |
Dussenne |
cf. Ducène.
|
JG |
Dussenwart |
zie Dusaiwoir.
|
FD |
Dussert |
zie Lecerf(f ).
|
FD |
Dussessoye |
zie Desausois.
|
FD |
Dussewoir |
cf. Dusaiwoir.
|
JG |
Dussewoir |
zie Dusaiwoir.
|
FD |
Dussing |
Ndd. FN Dûsing, Dusing. Mnd. dusink: sieraad, kostbare siergordel. 1321 Hinrik Dusinch, Hb. (DN); 1778 J. H. Dusing, Iserlohn-Aw.(AP).
|
FD |
Dusslier |
zie Ducellier.
|
FD |
Dussolier |
zie Solier.
|
FD |
Dusson(g) |
zie Deuzan(s).
|
FD |
Dussong |
cf. Duson(g). Dussong. NF ardennais (région de Manhay et Houffalize) mais qui n’y est attesté que très récemment, pour lequel J. Herbillon voyait une var. de Deuxans, Deuzans, -on [ce qui paraît douteux]; plutôt var. de Dusong (qui précède).
|
JG |
Dussottier |
zie Dusautier.
|
FD |
Dussoulier |
zie Solie(r).
|
FD |
Dussourd |
BN. Zoon van Lesourd: de Dove.
|
FD |
Dussussois |
zie Desausoi.
|
FD |
Dûster(s) |
zie Duyster(s).
|
FD |
Düsterwald |
Dusterwald: D. PlN: duister woud.
|
FD |
Dustin |
Ellipse de (fils) d’Hustin, d’anc. fr. hustin, hulin ‘dispute, mêlée’.
|
JG |
Dustin |
zie Destain(t).
|
FD |
du–Stin |
Proven. Du Stein, ,,Du Château ».
|
EV |
Dusvoguel |
zie Duvosquel.
|
FD |
Dutailly |
zie Detail(le).
|
FD |
Dutaisant |
Ellipse de (fils) du Faisant, dial. fr. faisant ‘laborieux, vaillant’ FEW 3, 347a.
|
JG |
Dutas |
Dutat: PlN Le Tas: hoop, stapel. Of Tat in Ligne (H).
|
FD |
Dutat |
1544 «Gérard du Tas», «la relicte Clois de Sur le tas » DénStavelotMy ; nom d’origine : fr. tas (au sens toponymique), e.a. Tat, à Ligne (Ht).
|
JG |
Duteil(le) |
Dutheil, Delteil.Teil, Dutel(le), Dételle, Thel, Tel(le): Ofr. PlN Teil, Til < Lat. tilium: linde. Vgl. Dutil(h).
|
FD |
Duteille |
Nom d’origine: anc. fr. teille, f. ’tilleul’, avec la prép. du, ou bien teil, m., même sens FEW 13/1, 327a [JL, NFw].
|
JG |
Dutellier |
Dutellie, Detellier: PlN Tellier: plaats waar linden groeien < Ofr. t(e)il: linde. 1400 Alixsandre du Thelier, Dk. (RAK, SR f° 5).
|
FD |
Dutemple |
1276 «Jakemes dou Temple», 1288 «Joris dou Temple» DettesYpres, 1752 «Ernest du Temple marchand» Couvin; nom d’origine: le Temple (monastère de Templiers), maison voisine du monastère.
|
JG |
Duterme |
-erne. 1512 «Kathon Duterne» BourgNamur, 16e s. «Jehan du Thème» Do-rinne; var. de Determe, w. topon. terme, terne ‘hauteur’.
|
JG |
Duterme |
-rne, zie Determe.
|
FD |
du-Terme |
Proven. ,,De la borne, de la limite » (L.D.).
|
EV |
Duterque |
Duterck, zie Dutrecq.
|
FD |
Dutert(r)e |
Letertre: PlN Fr. tertre < Lat. termitem: hoogte. 1306 Thiebaut du Tertre, Senlis (MORLET); 1475 Gillart du Tertre, Dk. (TTT); 1655 Adr. Leterte, Aw. (AP).
|
FD |
Dutêtre |
Surnom: anc. fr. faitre ‘créateur, celui qui a fait qqch’ FEW 3, 361a ou bien nom de résidence: moy. fr.féstre ‘comble de maison; sommet’ Gdf 3, 773 [MH], comp. Ducomble.
|
JG |
Dutfoy |
zie Tréfois.
|
FD |
Dutheil, |
zie Duteil(le).
|
FD |
Duthi |
Duthié, Duthy(e), Dethy(e): PlN Ofr. til: linde. Thil (Meurthe-et-Moselle), Le Thil (PdC). Of Thy (N), evenwel met andere etymologie. Vgl. Dutilh. 1534 Gilles de Thy, Namen (RBN).
|
FD |
Duthie |
Duthye. 1594 «Jean Duthy», 1605 «Adrien Duthis» BourgNamur; p.-ê. nom d’origine: anc. fr. til ’tilleul’.
|
JG |
Duthieuw |
cf. Dutilleul, etc.
|
JG |
Duthieuw |
zie Destieux.
|
FD |
Duthil |
zie Dutil(h).
|
FD |
Duthilleul |
zie Tilleul.
|
FD |
Duthois |
-oi, -oit, -oy, Dutois, -oit, -oy, Duthoo (forme dialectale de la Flandre romane). Fr. toit (caractéristique de la maison), ou surnom de couvreur (Dauzat 229).
|
JG |
Duthoit |
-oi(s), -oy, -oij, -oo, zie Dutoit.
|
FD |
du-Thoit |
-Thoo. V. Dutoi(c)t.
|
EV |
Duthoo |
cf. Duthoi(t). Cf. aussi Dertho(o).
|
JG |
Duthy(e) |
zie Duthie.
|
FD |
Dutienne |
1265 «Lambiers dou Tierne» Cens-Namur, 1503 «Jehan du Tierne», 1607 «François Dutiene» BourgNamur, 1722 «Henry du Tienne» NPLouette; var. de Det(h)ienne.
|
JG |
Dutienne |
zie Détienne.
|
FD |
Dutil(h) |
Detille, Duthil: PlN Le Thil (PdC). Ofr. til: linde. Vgl. Duthie. ±1300 Mahaus du Til, PdC (BOUGARD); 1396 Piere du Til = 1397 Piètre vander Linde, Ktr. (DEBR. 2000,1970).
|
FD |
Dutill(i)eul |
-(i)eux, -ieu(t), -oeil, -oeu(i)l, zie Tilleul.
|
FD |
Dutilleul |
-illeux, -illieu, -illieut, -illieux, Dutil-loeil, -illœul, Duthieuw (forme picarde). 1427 «Pieron dou Tilleul» Ladeuze, 1449 «Jory du Tilleul» AidesNamur, 1544 «Robert du Tillou», 1661 «Pierre du Tilloux» BourgNamur; var. de Detilleul.
|
JG |
Dutilloy |
PlN Tilloi(t): plaats waar linden groeien. Zie Tilloy 1.
|
FD |
Dutilly |
-ie, Dutylly: PlN Tilly (WB). 1663 Jan de Thylly, Bg. (MARECHAL).
|
FD |
Dutilly |
Nom d’origine : Tilly (BrW), etc. ; dérivé de fr. tilleul.
|
JG |
du-Toi(c)t |
-Toy. Proven. Du toit. Caractérisé d’une maison.
|
EV |
du-Toin |
Thuin. V. Du Croix.
|
EV |
Dutois |
-oit, cf. Duthois.
|
JG |
Dutoit |
Dutoict, Dutois, Dutoy, Duthoi(t), -ois, -oy, -oij, Dut(h)oo, Dittoo, Detoit: PlN Ofr. Toit: vesting. 1467 Jaspar du Toit, Dk. (TTT); 1609 Thoussain du Too, Rs. (MARICHAL).
|
FD |
Duton |
Var. de Deton?
|
JG |
Duton |
zie Deton.
|
FD |
Dutordoir |
-oit, Tordoir(e), -oor, (de) Stordeur, Destordeur, -due,Tordeur(s), -eux, -eus, Terdeur, Stordair, -der, Estordeur, Etordeu, Stordiau: Ber(B)N van de olieslager. Mfr. tordoir, W. Stordeur: pers, meestal een oliepers, oliemolen. Maar ook Ofr. estordeur, -oir, tordeor: olieslager; < estordre, tordre < Lat. extorquere: persen. 1275 li tordoirs Martin le Tordeur…d’oille, Lessen (VR nov°); 1308 Colart le Stordoir = 1279 Colars li Storderes = 1312 Colart le Stordeur, Bergen (PIERARD); 1396 Gillis Duelslaghere dou Tordoer, Vloesberg (DE B.).
|
FD |
Dutordoir |
-oit. Nom d’origine: Le Tordoir, à Thuin (Ht), etc.; moy. fr. tordoir ‘pressoir’; comp. Destordeur.
|
JG |
du-Tordoir |
Proven. Atelier où étaient tordus la laine, le chanvre, etc. Proven. ou Profess.
|
EV |
Dutouquet |
cf. Touquet.
|
JG |
Dutouquet |
PlN Le Touquet (PdC) en in Moeskroen, Waasten.
|
FD |
Dutour |
zie Detours.
|
FD |
Dutoy |
cf. Duthoi.
|
JG |
Dutoy |
zie Dutoit.
|
FD |
Dutrain |
zie Destrain.
|
FD |
Dutran(n)oy |
-ois, -oit, zie De Trannoy.
|
FD |
du-Trann- |
-ois, -oti. V. Tremble. Tranoy, (Dép. Quarémont).
|
EV |
Dutrannois |
-oit, -oy, Dutranoit, -oy. Nom d’origine: Tran(n)oy (= tremblaie), ainsi à Quaregnon (Ht), etc. Cf. de Trannoy.
|
JG |
du–Tré |
V. Detré.
|
EV |
Dutré(e) |
1. Zie Detré. – 2. Zie Detrie. – 3. Een enkele keer volksetymologische vertaling van Van Trappen: 1766 Maria Francisca van Trappen = M. F. du Tre, Nieuwkerken (VS 1976,516).
|
FD |
Dutrecq |
Duterque, Duterck, de Terck: Dutrecq is misschien de W. uitspr. van D’Utrecht : van Utrecht. Duterck door metathesis. Of omgekeerd < Duterque < Ofr. tercq: pik (DNF)?
|
FD |
Dutrecq |
Probabl. nom d’origine: d’Utrecht ou de Trecht (= Maastricht).
|
JG |
Dutreeuw |
cf. Dutreux.
|
JG |
Dutreeuw |
zie Dutriau(x).
|
FD |
Dutreloux |
-loup, zie Doutreloux.
|
FD |
Dutremez |
D’outremez: voorbij het huis. Ofr. mes < Lat. mansus: woning. 1690 Petrus d’Outremez, Bergen (MUL VII).
|
FD |
Dutremez |
Nom d’origine : topon. *Outremé (= au-delà de la maison).
|
JG |
Dutreux |
Dutreeuw (forme flamandisée). Var. pic. de Detraux (cf. L.-F. Flutre, Du moyen picard au picard moderne, 1977, 66, § 67).
|
JG |
Dutriau(x) |
Dutreux, Dutreeuw, Tréau.Treau: PlN Triau, dim. van trie: dries, braakland. Vgl. Dutrieu.
|
FD |
Dutrie |
zie Detrie.
|
FD |
Dutrieu |
Dutrieux, du Trieu, Dutrieue, Dutry. 1275-76 «Mahius dou Triesc de Lers», 1302 «Willemès dou Triesch» LoiTournai, 1501 «Gerardt du Trieu» AidesHainaut, 1541 «Phloryen du Trilz» St-Denis, 1602-3 «Jean du Trieu» TerriersNamur, 1608 «Marguerite Dutry», 1630 «Jean du Trieu», 1638 «Antoine Dutrieu» BourgNamur; nom d’origine: dial. fr. trieu, w. tri ‘terre laissée en friche, terrain inculte’, cf. aussi Detry. – du Trieu de Terdonck.
|
JG |
Dutrieu(e) |
-ieux, -ieul, Trieu: PlN Fr. dial. trieu < Germ. thriwiski: dries, braakland. Vgl. Van den Driessche. 1462 Gheerkin dou Trieu, Dk. (JAM. II).
|
FD |
Dutrieu(x) |
Proven. Dép. Cordes.
|
EV |
du–Trieux |
-try. V. Try, Trixhe. (Dries).
|
EV |
Dutrifoy |
Nom d’origine: Triffoy, dépend, de Marchin (Lg), Roy (Lx), etc. ; cf. aussi Triffoy.
|
JG |
Dutrifoy |
zie Tréfois.
|
FD |
Dutron |
1616 «Gérart Dutron» PrincipChimay, 18e s. «Dutron» = «Dutroncq» Cerfontaine; fr. tronc, au sens toponymique (cf. le suivant).
|
JG |
du-Tron |
-Tronquoy. V. Tronc.
|
EV |
Dutron(c) |
Dutront, Tron: PlN Tronc: boomstronk. Tronc in Le Transloy (PdC), Le Troncq (Eure, Marne).
|
FD |
Dutronquoy |
Nom d’origine: Tronquoy, à Longlier (Lx), le Tronquoy (topon.), etc.; collectif de fr. tronc.
|
JG |
Dutronquoy |
-uois, Tron(c)quo(y), Tronco, Tron(c)koe: PlN Le Tronquoy in Montigny-en-Cambrésis; Tronquoy bij Avesnes, in Templeuve (H) (TW); Tronquoy in Ways (WB), Tronquoy in Longlier (LX) en Wierde (N). Lat. truncetum: plaats waar boomstronken staan. 1450 Lotart du Tronquoit, Dk. (TTT).
|
FD |
Dutrou(x) |
zie Detroux.
|
FD |
Dutroux |
Var. de Detraux (fr. trou).
|
JG |
Dutry |
cf. Dutrieu(x).
|
JG |
Dutry |
zie Detrie.
|
FD |
Duts |
Dutz, Dûtz, Duyts. 1465-66 «Gilles le Dutsche», «Woutter le Dutsche» TailleHoves; ethnique: moy. néerl. duutsch, duytsch ‘néerlandais, germain’.
|
JG |
Duts |
Dutz, Dutz: 1. Wsch. Ndd. Dütsch: Duits, Diets, Germaans. Vgl. De Duytsche en D. FN Dutschke. 1460 Johan Dutskens, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. Patr. Oude bakervorm van een Germ. VN (diet).
|
FD |
Dutylly |
zie Dutilly.
|
FD |
Duuren, van |
zie van Duren.
|
FD |
Duuring |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Duuring |
zie Durinckx.
|
FD |
Duurloo |
zie Deurloo.
|
FD |
Duvael |
Duva(l), zie Val.
|
FD |
Duval |
-alle, -ael, -au (forme vocalisée). 1276 «Joh. dou valle» DettesYpres; nom d’origine: fr. val.
|
JG |
du-Val |
-Vallon, -Veau. V. Val.
|
EV |
Duvau(l)t |
-aux, -eau, zie Val.
|
FD |
Duvauchel |
Devochelle, Devauc(h)elle, Duvocelle, Devocelle, Duvosel, Vaucelle.Vauchel: PlN Vaucelles (N, Aisne, Calvados) of in Crèvecoeur (Nord). Resp. Vauchelles (Oise, Somme). Ook Vaucel in Brébières (PdC) en Lens (PdC). Lat. vallicella(s): klein(e) dal(en). 1264 Willelmo de Vachellis (DEBR. 1980).
|
FD |
Duvauchel |
Nom d’origine: à cause de du, penser d’abord à la var. masc. vaucel, vauchel ‘vallon’, attestée en anc. fr. FEW 14, 136b, notamment dans le Renart le Nouvel de Jacquemart Gielée (éd. H. Roussel, 1961, p. 174) [MH] ; ce type subsiste principalement en toponymie et est fréquent surtout en Gaume, sous la forme vôzé, -té (cf. J.-L. Laurent, Top. d’Èthe, p. 120) [JL, NFw2],
|
JG |
Duve, de |
Duyf, Duif: BN of huisnaam. 1298 Stas Duve, Kales (GYSS. 1963); 1513 Merten in de Duve, Aarts. (MAR.). Soms vertaling van Coulon: 1695 Egidius Coulon = 1696 Duyve = 1698 de Duyve, Tielt (VSi979,74).
|
FD |
Duveau |
Var. de Duvau, Duval, par attraction de fr. veau.
|
JG |
Duveill(i)er |
-ie(z), -ié, -ée, -ez, zie Veiller.
|
FD |
du-Veille |
-Verlie. Proven. Verlée (Loc.). V. Du Croix.
|
EV |
Duveiller |
-ez, Duvellie, -iez. Dauzat 589 glose Veillierpar ‘celui qui veille’ (mais le FEW 14, 436b, ne cite que moy. fr. veilleur); plutôt d’anc. fr. veillier ‘veillée’ Gdf 8, 160 ?
|
JG |
Duvejonck |
zie Duyvejonck.
|
FD |
Duvekot |
Duijvekot: FN in Walcheren en Goes. Verspreide PlN: duiventil. 1584 Jan Janse op ‘t hoge Duvecot, Jan Adriaense op ‘t hoge Duvekot, Oostkapelle Walcheren; 1601 Duvecot, Veere (PDB).
|
FD |
Duvekot |
V. Duif,
|
EV |
Duvel, van |
Antwerpse FN, door volksetymologie < VanDuffel.
|
FD |
Duvellie(r) |
-ié, -iez, zie Veiller.
|
FD |
Duven, van |
PlN Duiven (G). Evtl. Duiven in St-Denijs-Westrem (OV).
|
FD |
Duverdier |
zie Verdier.
|
FD |
Duverdru |
Nom d’origine: Verdru, à Hollange (Lx).
|
JG |
Duverdyn |
-ijn, Verdin, -ijn, -yn, -ing(h): PlN Verdin, afl. van vert: groen (DNF). 1597 a Verdin, desseur Verdin, Sprimont; 1619 la terre a Verdin, Louveigné (KCTD1937,78). PlN (Cher, Isère, Hte-Loire).
|
FD |
Duverger |
Duvergé, Verger, Vergez, Vergcès, Vergés: Fr. PlN Verger: boomgaard, lusthof. 1395 Rugger vanden Vergiere, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Duverger |
Nom de résidence : fr. verger.
|
JG |
du-Verger |
V. Verger.
|
EV |
Duvergnies |
zie Devergnies.
|
FD |
Duverlie |
Var. van Duvellie (met r-epenthesis).
|
FD |
Duvernay |
-oy, zie Vernay.
|
FD |
Duverne |
Desvernes: PlN Verne: els, in Cerfontaine (N),Wiers(H).
|
FD |
Duvetter |
cf. D’Huyvetter.
|
JG |
Duvetter |
V. Dhuyvetter.
|
EV |
Duvetter |
zie d’Huyvetter.
|
FD |
Duvey |
V. THEUD (Theu).
|
EV |
Duvieusart |
Nom d’origine: Vieux-Sart, à Corroy-le-Grand (BrW), etc.
|
JG |
Duvieusart |
zie Vieusart.
|
FD |
du-Vieusart |
Proven. Vieux-Sart (Dép. Corroy-le-Grand).
|
EV |
Duvignau |
-eaud, -ead: PlN Ofr. vignel, Fr. vigneau: kleine wijngaard. Vignaux in Landelies (H).
|
FD |
Duvigneaud |
Ellipse de (homme) du vignoble, (habitant près) du vignoble; le suffixe pourrait être -eau, cf. 1652 «Marguerite Duvignia» BourgNamur.
|
JG |
du-Vigneaud |
V. Vigne.
|
EV |
Duvignet |
-ez: PlN Vignet, dim. van Vigne: wijngaard.
|
FD |
du-Vil–ée |
-iez. V. Villa.
|
EV |
du-Villaret |
Proven. Diminutif de Villare (latin).
|
EV |
Duville |
Var. de Deville.
|
JG |
Duville |
zie Deville.
|
FD |
Duviller(s) |
Duvillier(s), zie (van) Vilers.
|
FD |
Duvillier |
Var. de Devillers. Duvinage. Nom d’origine: moy. fr. vinage ‘voisinage; relations amicales de voisinage’, w. (Givet) vijnàdje FEW 14, 416a, plutôt que surnom de charge: anc. fr. vinage ‘droit payé sur la récolte ou le transport du vin’ FEW 14, 480a.
|
JG |
Duvinage |
Vinage: 1. BerBN voor de wijnoogster, wijnbereider of-steker, of ontvanger van de wijnaccijns, wijnbelasting. Ofr. vinage. 1278 bailliusdeCourtrai…GontiersdouVignage = 1284 Gontier dou Vinage (DEBR. 1980); 1380 Willaume dou Winage (MORLET); 1467 Jaque du Vinaige, Dk. (TTT). – 2. Ontvanger van de vervoerbelasting. Ofr. winage < Lat. vionagium: 1204 vectigal seu winagium, Aat (Ann. Cercle arch. d’Ath 1941,31).
|
FD |
du-Vinage |
Profess. Percepteur du vinage (Droit féodal sur les vins transportés).
|
EV |
Duvivier |
1283 «Jehans dou Vivier» DettesYpres, 14e s. «Jehans dou Vivier» DocLens, 1358-59 «Mahius dou Vivier» PolyptAth, 1365 «Henri dou Vivier des boullenghiers» TailleMons, 1440 «Agnechon dou Moulin dis dou Vivier» Ladeuze, 1449 «Pierart du Vivier bovier» AidesNamur, 1518 «Rennechon du Vivier» BourgNamur, 1758 «Jean-Joseph Duvivier (orig. d’Eben-Emael)» BourgLiège; fr. vivier; cf. Devivier.
|
JG |
Duvivier |
-iez, zie Vivier.
|
FD |
du-Vivier |
V. Vivier.
|
EV |
Duvocelle |
Duvosel, zie Duvauchel.
|
FD |
Duvoisin |
zie Voisin.
|
FD |
du-Vosel |
Proven. V. Delvosal.
|
EV |
Duvosquel |
1619 «Jean du Vosquel», 1652 «Vosquel» = 1654 «Bosquel», 1653 «Nicolas Vosquel» = «Nicolas Verschelde», etc. Cotni-nes; avec échange des consonnes labiales b > v (attesté en 1652), var. de *Dubosquel (comm. J.-M. Duvosquel); l’âne, fr. boschel ‘bouquet de bois’ est un dérivé (non vocalisé) en -ellu de base ‘bois’ FEW 1, 448a.
|
JG |
Duvosquel |
Duvoskeldt, Dusvoguel: Var. van Dubosquel. Zie (van den) Bosschelle. De v kan worden verklaard door wisseling van de lipmedeklinkers b/v. Bovendien werd de FN (du) Bosquel in Komen in de i/e e. geadapteerd en gereïnterpreteerd aïs Verschelde, in Wvl. uitspr. Verskelde. 1477 Thomas Dubusquiel, Rijsel (MUL II); 1619 Jean du Vosquel; 1653 Nicolas Vosquel = N. Verschelde; 1647 Judocus Voschelde = 1651 Vosquel = 1653 Verschelde; 1647 André Voschelle = 1652 Vosquel = 1654 Bosquel, Komen (med. J. M. Duvosquel).
|
FD |
Duwaer |
-ard, -aert(s), zie D’Huart.
|
FD |
Duwaert |
-ard. Pour Carnoy 247, dérivé de moy. néerl. duwen ‘pousser, heurter’.
|
JG |
Duwault |
Duhau(t), Duhaud(t), Duwooz, Duhot, Duhoo: PlN Wault in Rijsel (Nord), St-Sauveur (H). 1560 Martin du Wault, Dergnau; 1671 Martin du Wault, Rozenaken (med. F. Thomaes); i6e e. Duwaux, Rijsel; 1589 Anne Duwooz, Condé (>) 1734 A.J. Duhot, Condé (Par. 1979,341-373)-
|
FD |
Duwé |
-elz, du Welz, Duwez. 1426 «Colart dou Wels» TailleSoignies, 1472 «Agnès du Wey vesve» DénLaroche, 1529 « Jehanne du Welz» Ladeuze, 1676 «Henry du Welz» RuageAth; var. de Dewé.
|
JG |
du-Wé(e) |
-We(l)z. Proven. ,,Gué ».
|
EV |
Duwein |
-eyn, zie de Waen.
|
FD |
Duwel |
Ndd. BN Dûwel, Duvel: duivel. Vgl. Den Dievel. 1300 Herman Dûvel, Liibeck (NN).
|
FD |
Duw–ey |
-aerts, -ard. V. THEUD (Theu).
|
EV |
Duwez |
Duwel(z), Duwé(e), Duwe(e), Dewé(e), Dewe, de Wee, de Wée, Dewez, Dewet(s), Dewey(s), Deswez: PlN Wez, Fr. gué: wad, doorwaadbare plaats. 1194 Ude de Weis, Luik (AVB); ±1300 Pieres du Wes, PdC (BOUGARD); 1332 Gerart du Weis, Bergen (PIERARD).
|
FD |
Duwooz |
zie Duwault.
|
FD |
Duwyn |
zie de Waen.
|
FD |
Duy(c)k(ers) |
1. V. De Dycker. — 2. V. THEUD (Tbeuc).
|
EV |
Duy(c)kaerts |
-ers, zie Duikers.
|
FD |
Duyburgh |
cf. Duysburgh.
|
JG |
Duycharts |
cf. Duckaartz.
|
JG |
Duyck |
Cf. 1281 «Johannes Duch» Avelgem; sans doute surnom: moy. néerl. dûken ‘oie’ (F. Debrabandere, Kortrijkse naamkunde (1200-1300), 54).
|
JG |
Duyck(e) |
Duyk, Duijck, Dueyck, D’Hueyck, Dhuicque, Duc, Duck(e), Ducq, Duch: BN Mnl. duuc: eend. Vgl. E. Duck. Of nomen agentis van Mnl. ww. duken: duiken; dan id. met Duikers. 1264 W. Duuc, Waasmunster (FLW); 1281 Johannes Duch, Avelgem (HAES.); 1294 Boudiné Duuc, Maldegem (CG); 1398 Jan Duuc, Menen (DEBR. 1970).
|
FD |
Duyckaerts |
Duykaerts, cf. Duckaartz.
|
JG |
Duyckers |
Duykers, Duykers, cf. Duckaartz, Duckers.
|
JG |
Duydt |
Vondelingnaam naar de duit, kleine koperen munt. In Leuven kreeg een vondeling in 1786 de naam Duydts.
|
FD |
Duye, van den |
zie van den Dwey.
|
FD |
Duyf |
zie de Duve.
|
FD |
Duyfhuys, van |
zie van Duifhuizen.
|
FD |
Duym |
1. Proven. Duim, „Pouce de terrain ». — 2. Car. phys. ,,Le petit poucet ».
|
EV |
Duym |
génitif: Duyms. Surnom: moy. néerl. duum, duim ‘sauvage, forcené’; ou bien moy. néerl. dume, duym ‘pouce’, surnom d’un homme de petite taille.
|
JG |
Duym(s) |
Duijm, Duems, Duim: 1. Een duim is een lichaamsdeel, maar ook een lengtemaat. BN naar de kleine gestalte: een duim groot. 1272 Theodericus dictus Dume, Aken (CVD); 1280 Hannekinum Dume; 1367 Lippin Dume, Ip. (BEELE). – 2. Theoretisch Limburgse vorm voor Daems.
|
FD |
Duym, (de) |
BN naar het lichaamsdeel, de duim; zie Duyms 1.
|
FD |
Duymelinck |
-inckx. Surnom de personne de petite taille: dimin. de néerl. duim ‘pouce’, cf. 1280 «Symon Dumekin» DettesYpres [FD]; comp. Poucet.
|
JG |
Duymelinck(x) |
Duijmelinck: 1. Dim. van duim. BN naar de kleine gestalte. Vgl. 1280 Symon Dumekin, Ip. (BEELE); 1398 Race Duumkin, Pittem (DEBR. 1970). – 2. BN naar de duimeling, bekleedsel voor de duim, afgeknipte duim van een handschoen, duimleer. Vgl. D. Dumling (NN). 1592 Samuel Dumelinck, Bg.-Aw. (AP).
|
FD |
Duymen |
zie Domen.
|
FD |
Duyn |
,,Dune », L.D. Proven.
|
EV |
Duyn |
cf. Dunn?
|
JG |
Duyn |
Duijn: 1. Zie Duin. – 2. Spelling voor Duweyn; zie De Waen.
|
FD |
Duyn(en), van |
zie van Duin(en).
|
FD |
Duynhouwer |
Wsch. adaptatie van D. Dauenhauer: duigenhouwer.
|
FD |
Duynhoven, van |
zie Duinhof.
|
FD |
Duynslâeger |
Profess. ,,Etameur » (Tin).
|
EV |
Duynslager |
-aeg(h)er, (van), zie Duinslaeger.
|
FD |
Duynslager |
-aeger, cf. Duinslaeger.
|
JG |
Duynstee |
PlN. Woonstede, hofstede bij het duin.
|
FD |
Duynstee |
Proven. Dunst- ou Dunxt- slee. (V. Donk).
|
EV |
Duys |
1385 «Johannes Duys» Tongres; pour Debrab., de l’anthrop. germ. Theudo, avec suffixe -so, plutôt que de moy. néerl. duse, duyse ‘assistance’ [JH].
|
JG |
Duys |
V. THEUD.
|
EV |
Duys |
zie Duis.
|
FD |
Duysan |
zie Deuzan(s).
|
FD |
Duysburg |
-burgh(e): 1. PlN Duisburg (VB). 1286 lohs. de Dusborch, Bs. (HB 246); 1300 in de hande cer Jans van Duseborch, A (OARI); 1301 in Lambrechts hant van Duseborch, Tv. (PEENE). –2. PlN Duisburg (NRW). 1432 Everardus Duusborch, Keulen; 1436 Wernerus Hack de Duysborch, Trajectensis dioc. (MUL I); 1564 Hans van Dusborch, Duisburg-Aw. (AP).
|
FD |
Duysburgh |
Duyburgh. Nom d’origine: Duisburg (Ail., Nordrhein-Westfalen).
|
JG |
Duysburgh |
Proven. Duisburg (Loc.)
|
EV |
Duyse(n), van |
zie van Deinze.
|
FD |
Duysen |
au génitif: Duysens, -ents, Duyssens, Duijssens. Nom issu de l’anthrop. germ. Teuzo (Fôrst. 1416)?
|
JG |
Duysen(s) |
zie Duis.
|
FD |
Duysers |
zie Duyster(s).
|
FD |
Duyshaver |
zie Duytschaever.
|
FD |
Duysinx |
Duyssens, zie Duis.
|
FD |
Duysinx |
Duyzings. Var. de Duysen, avec suffixe -ing.
|
JG |
Duysserinck |
zie Dyserinck.
|
FD |
Duyster(s) |
Duijster(s), Duysers, Duisters, Deuster, Dûster(s): Mnl. duuster: duister, dom, verschrikkelijk. In Hb. de dôôster ofde duuster duivel. Vgl. De Dievel. 1223 Woutre Duster, Mendonk (GYSS. 1964); 1385 Godefrido Duster, Tg. (TYTGAT); 1434 Bertelmeeus Duyster, Diest (VdP).
|
FD |
Duyster(s) |
Proven. Diester(s), ,,De Diest ». N° 79.
|
EV |
Duytekom, van |
zie (van) Deutekom.
|
FD |
Duyts |
cf. Duts.
|
JG |
Duyts |
Duijts, Duitz, Duits: 1. PlN Deutz bij Keulen, door Kiliaan Duytsch genoemd (CLAES1989). -2. Zie De Duytsche. – 3. Gen. van Duydt.
|
FD |
Duytschaever |
-en, Tuytschaever, -aver. Nom de métier: moy. néerl. de huut, (huyt)schaver ‘apprêteur (racleur) de peaux’.
|
JG |
Duytschaever, (de) |
Duytschaeve(n), -ver(s), Duitschaever, Duyshaver, Tuytschaver, -schaever(s), Tuijtschaever, Tuy(s)scha(e)ver, Tytschaever: BN De Uitschaver: klaploper, tafelschuimer, parasiet (VMKVA1951,229). 1413 Mathyas de Duustgavere, Drongen (GYSS. 1971,52); 1429 Lysbette Duuschavere, Ledegem; 1477 Ramyn Tutschavere, Lotenhulle (PARM.); 1505 Lodewyc Thuutscavere, Cent (SA Cent, Staten van Goed p. 65).
|
FD |
Duytsche, (de) |
de Duitsche, (den) Duyts, Duijts, Duitz, Duits, Doetsch: Volksnaam van de Duitser (evtl. de Nederlander). Dit is het gesubstantiveerde bnw., zoals der Deutsche in het Duits en den Duits in het dialect. 1268 Thirkinus Dutsce; 1367 Heinric de Duutsche, Ip. (BEELE); 1399 Henrico Duutsche = 1391 Heine den Dutsch, Ktr. (DEBR. 1970,1958). Een enkele keer vondelingnaam: 1676 Maria Barbara de Duytsche relicta ab exercitu germanico, Erembodegem (VS1992,260).
|
FD |
Duyve- |
-waardt. Car. mor. ,,Gardien préposé au colombier (du seigneur) ».
|
EV |
Duyve(n)waardt |
Duijvewaardt, Duyvewaerdt, Duyvenaardt: PlN Duivenwaard (ZH).
|
FD |
Duyvejonck |
Duijvejonck, Duvejonck: Mnl. Wvl. duvejonc: jonge duif. EN voor een naïef, onschuldig mens, een simpele duif? Of BerBN. 1369 Willem Duveionghe, Sluis (JAM.).
|
FD |
Duyvejonck |
Duvejonck. Probabl. surnom de naïf, de simple: moy. néerl. (ouest-flam.) duvejonc ‘jeune pigeon’ [FD].
|
JG |
Duyvejonck |
Profess. .Jeune pigeon ». N. d’éleveur de pigeons.
|
EV |
Duyvekot |
V. Duif.
|
EV |
Duyvekot |
zie Duvekot.
|
FD |
Duyvelaar |
zie Duivelaar.
|
FD |
Duyveland, (van) |
Streeknaam Duiveland (Z). 1251 Petrus filius Baldewini de Duvenland, Middelburg (OHZII, 551); 1248-71 Direwiven van Duvenlanth, Aw. (CG); 1445 Pieter van Duveland, Duiveland-Bg. (PARM.).
|
FD |
Duyvenaardt |
Adj. dérivé de moy. néerl. duuf, duve ‘pigeon’ ; surnom de qqn de doux comme un pigeon?
|
JG |
Duyvenboden, van |
PlN Duivenvoorde (ZH). 1707 Ary Janse Duijvenvoorde, Noordwijkerhout (voorvader van) 1772 Ary Jansz. van Duivenboden =Jansz. van Duijvenvoorden, Noordwijk-Katwijk(G«MN05£ra 1959,235-9); 1728-82 Gysbert Duij venboden, Katwijk-Gent (PBG).
|
FD |
Duyvené |
zie van Duivenee.
|
FD |
Duyver |
Dérivé du même, que Carnoy 221 traduit par ‘éleveur de pigeons’ ; cf. aussi Denduyver.
|
JG |
Duyver, (den) |
Duyverman, Duiverman: Mnl. duver: mannetjesduif, doffer. Maarblijkens 1200 Emilrici Columbatoris, Keulen (HAGSTR. 1949, 336) en de D. namen Taubenvogt, Taubler, Duvener, zal een duiver wel een duivenkweker, duivenmelker, duivenhandelaar zijn geweest. 1280 Caninus Duvers; 1281 Johannes Duvere, Ip. (BEELE); 1394 van Jan den Duvere, Izg. (DEBR. 1970).
|
FD |
Duyver, van |
Wellicht var. van Van Duven of Van Duvel.
|
FD |
Duyvetter |
V. Dhuyvetter.
|
EV |
Duyze(n), van |
zie van Deinze.
|
FD |
Duyzings |
cf. Duysinx.
|
JG |
Duyzings |
V. THEUD (Deuz).
|
EV |
Duyzings |
zie Duis.
|
FD |
Duzar |
zie Desart.
|
FD |
Duzijn |
zie Dozin.
|
FD |
Duzont |
Peut-être var. de Duson(g), mais la lère mention de ce NF en 1721 est à Meursac en Charente-Maritime (GeneaNet).
|
JG |
Duzont |
zie Deuzan(s).
|
FD |
Dwalle, van |
zie van de Wal.
|
FD |
Dwelshauvers |
Composé de moy. néerl. dwale, dwele ‘serviette’ + houwer ‘découpeur’ (cf. Carnoy 207, v° Dwelshouwer) ?
|
JG |
Dwelshauwers |
-hauvers: De letter w = w (double v) = uu (double u) of uv. Lees dus: Duvelshauwers. Ndd. FN Duvelhower, D. Dopelheuer. BerN van de maker, houwer van deuvels. Mnl. deuvel, duevel: houten pen, pin. 1450 Adam Dweluewers alias Wellis, Leod. dioc. (MULI); 1592 Heinr. Duvelhower, Beckum (BRECH.).
|
FD |
Dwey, van den |
van den Dwije, van den Dwye, van den Duye: PlN Ten Dweye (van den Dweye) in Zepperen (L) (NR). 1686 Nicolaus van den Dweije (MUL VII).
|
FD |
Dweyer |
Ierse FN (O) Dwyer < dubh-odhar, gen. uidhir: donkerkleurig (MacLYSAGHT).
|
FD |
Dy(c)kman(s) |
Dij(c)kman(s), Diekman(s), Die(c)kmann, Dickman(s), -mann(s): Afl. van Van Dijk. 1574 Jan Dyckmans; 1669 Joannes Deyckmans, Diest (CLAES1983).
|
FD |
Dyament |
zie Diamant.
|
FD |
Dyc(k) |
Dycke, zie Dijke.
|
FD |
Dyc(k), van |
zie (van) Dijk.
|
FD |
Dyck |
cf. Dijck.
|
JG |
Dyckhoff |
zie Dijkhof(f ).
|
FD |
Dyckman |
Dykman, au génitif: Dyckmans, Dykmans. Var. de Dickmans, composé de moy. néerl. dijc ‘digue’ (préposé aux digues); cf. Dijckmans.
|
JG |
D’Ydewalle |
PlN Ijdewalle in Aardenburg (Z) (DF XVIII).
|
FD |
Dyk- |
-stain, -stein. Propriété. ,,Château du sieur Theud ». Dyner. V. Diener.
|
EV |
Dyk(mans) |
1. Profess. ,.Préposé aux digues ». — 2. V. THEUD.
|
EV |
Dykens |
Surnom: génitif surcomposé de moy. néerl. die, dicke ‘gros, fort’ ? Le NF angl. Dickens (de Dick = Ricard) est peu probable.
|
JG |
Dykens |
zie Dickens.
|
FD |
Dykers |
Nom de métier: génitif de moy. néerl. diker(e) ‘ouvrier travaillant aux digues’.
|
JG |
Dykman |
-ans, cf. Dyckman(s).
|
JG |
Dykstra |
Dijkstra, Diekstra: Friese FN, afl. van PlN Dijk.
|
FD |
Dyksztein |
Dyksztejn, Dyksztajn: Ontronde vorm van Ndd. Duckstein. Mnd. dukstên: tufsteen. 1527 Moritz Duchsten, Maagdenburg (NN).
|
FD |
Dylemans |
zie Dielman(s).
|
FD |
Dyls(t) |
Dijlst: Var. van Diels?
|
FD |
Dyn, de |
zie (de) Deyn(e).
|
FD |
Dyne |
1449 «Jehan Dyne» AidesNamur, 1779 «Jean Joseph Dyne», «la veuve Pierre Dyne = Dinne» Natoye; hypocor. du prénom fém. Dymphna, cf. Digna, Digne.
|
JG |
Dyneux |
cf. Dineur.
|
JG |
Dyon |
cf. Dion.
|
JG |
Dyon(c) |
zie Dion, Dioncq.
|
FD |
Dyquenne |
zie Duchêne.
|
FD |
Dyrks |
zie Dierks.
|
FD |
Dyserinck |
-ynck, Diserinck, Dijsserinck, Dysserinck, Dyselinck, Dijselinck, Duysserinck: Mnl. d’iserine: de ijzeren. BN voor wie aïs van ijzer is, een hardvochtige. Of voor een geharnast ridder: Boudene Dyserine, een stout ridder…, die Walen heetene Braes de feer (zie Bradefer); hiet Boudin de Yzerin omdat hy ende sijn paert daghelijcx ghewapent waren (MW 111,967). 1265 Bouden Iserine = 1278 die Iserine = 1279 Dyserin, Bg. (CG); i377Hannin Diserin, Ktr. (DEBR. 1970).
|
FD |
Dysers |
zie Diser.
|
FD |
Dyson |
zie Dison.
|
FD |
Dyssele(e)r |
Dislaire: BerN van de disselaar: disselmaker, wagenmaker. Vgl. D. Deissler = Deichsler.
|
FD |
Dysseleer |
Probabl. moy. néerl. dissenier, dyssemier ‘dizainier’.
|
JG |
Dysserinck |
1377 «Hannin Diserin» Courtrai; surnom: dérivé de iser ‘fer’, donc surnom d’homme de fer, d’impitoyable’ [FD].
|
JG |
Dystadt, van |
van Dij(s)stadt, van Dysstadt, van Dystaat, van Dystdadt, Dickschat: PlN Dikstad, -stede: dijkplaats, in Nukerke (OV). 1337 e.v. Claus (Colaert) van der Dij estât, Dicstat, Dijckstaet, Dycstat, Ronse (DECONINCK173); 1342 Claus dele Dicstat, Ronse (GAD. II, 203); 1399 Clays lant van der Dijcstat, Oud. (CASTELAIN 2002).
|
FD |
Dytrych |
zie Diederichs.
|
FD |
D’Yve |
cf. Dive.
|
JG |
D’Yve |
Dive(s): PlN Yves(-Gomezée, N). 1564 J. d’Yve, Bergen (CCHt).
|
FD |
Dyzers |
zie Diser.
|
FD |