A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

Jaakke

zie Jacques.

 

FD
Jaans

1. Zie (de) Jans. – 2. Evtl. korte vorm van Adriaans.

 

FD
Jaans

N. de baptême. 1. V. Jean. N° 106. — 2. Représente parfois (Adr)iaans, ,,Adrien ». N° 107.

 

EV
Jaarsveld, van

PlN (U).

 

FD
Jaas

Jas: Patr. Wsch. var. van Joos. 1398 Heinricjaes dit van der Ende, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD
Jaax

Zie Jaeken.

 

FD
Jab-

-e, -on. V. HAD (Ha).

 

EV
Jab-

Thème anthropon., qui pourrait être celui de fr. jabot (au sens de ‘bavard’ ?), comme le propose Dauzat 338.

• Dérivés: 1365 «Colart Jabain tailleur au bos»TailleMons, 1595 «Martin Jabin» Jodoi-gne, cf. aussi «fontaine Jabinet», w. à djabi-nèt, topon. à Cheratte (Lg). – Jabon, w. Dja-bon. 18e s. «Joseph Jabon» Flémalle; cf. p.-ê. 1304 «Gabon de Clermont» Liège [vu a bref, ne peut représenter fr. jambon] ; cf. Jambon. –Jabot. Cf. aussi 1622 «Barbara Jabotteau» BourgDinant.

 

JG
Jabart

-as, zie Jobet.

 

FD
Jabé

Jabe, zie Jobet.

 

FD
Jabeneau

Patr. Jobineau, Gobineau, dim. van Jobin, Gobin.

 

FD
Jabert

Zie Jobert.

 

FD
Jabin

zie Jobin.

 

FD
Jablonski

Jablonowski: Poolse FN. Afl. van jablon: appelboom.

 

FD
Jabon

zie Gabon.

 

FD
Jabot

1. Particularité vestimentaire. — 2. HAD (Ha).

 

EV
Jaboud

zie Gobau(x).

 

FD
Jac-

-m(a)in, -mart. V. HAD (Hac).

 

EV
Jaccard

Jackaert, zie Jacquard.

 

FD
Jack(e)

Jacken, Jackes, zie Jaeken.

 

FD
Jäckel

zie Jeckel.

 

FD
Jackers

-ert, zie Jacquard.

 

FD
Jackers

Jakers. Peut-être (avec assourdisse­ment wallon de g- néerl.?), var. de Jaeg(h)ers.

 

JG
Jackm-

Jacm-, cf. Jacobus (c.) (ci-dessous).

 

JG
Jackmaer(t)

-mar, zie Jacquemard.

 

FD
Jackman

Jac(q)mans: Patr. Afl. van Jack.

 

FD
Jacks(on)

Jakson(s), Jacques(s)on, Jacksens: 1. Patr. Zoon van Jack, d.i. John (soms Jakob). 1275 John or Jacke le Warner; 1327 Adam Jackessone=1353 Adam Jakson (REANEY). – 2. Jacqueson, W. afl. op -eçon van Jacques. 1336 Jackeme fils Jackechon, Luik (KCTD1955,155).

 

FD
Jackson

V. Jacques.

 

EV
Jacmain

-min, zie Jacquemin.

 

FD
Jacmans

zie Jackman.

 

FD
Jacmard

-mart, zie Jacquemard.

 

FD
Jacmay

Spellingvar. van Jaquemet.

 

FD
Jaco

Zie Jacquot.

 

FD
Jacob

Jacob(s), Iakob, Jacobs, Jacobse(n), Jacops, Jakobs(en), Jakobsche, Jacobsoone, Jacobson(s), Jakobson(s), -sohn, -sson, Jacub, Jacobus, -i(s), -y, -ij, Jakobi, -y, Jacopi, Jacovy, Yavo(u)bi, Yagoubi: Patr. Bijbelse VN Jakob, Gr. Jakobos, Lat. Jacobus/Jacomus. In de ME vrij gebruikelijk. 1409 Mariens Jacobs huus, Ktr. (DEBR. 1958). -Lit.: A. VINCENT, Les noms de familles belges provenant dejacob. Bull. Acad. royale deBelg., Cl. Lettres, 1954,426-449.

 

FD
Jacob(s)

Jacob- -i, -o, -y, Jacop- -s, -y. V. Jacques.

 

EV
Jacobeus

Jacoebée: Patr. Afl. Van HN Jakob.

 

FD
Jacobin

-ien: Patr. Vleivorm van VN Jakob.

 

FD
Jacobsberg

PlN Jakobsberg (NRW, BW, BEI).

 

FD
Jacobsthal

PlN Jakobstal in Andernach (RP), Jakobsthal(BW.BEI).

 

FD
Jacobus

Le nom biblique Jacob(us), fr. Jacques, est, avec Jean, un des mieux représentés dans les NF belges. Ne sont repris ici que les NF commençant par Jac(k)-, Jacq-; on se repor­tera à Jak-, Jam-, Janm-, Jaucq-, Jautn-, dans les listes suivantes. – Bibliogr. : A. Vincent, Les NF belges provenant de Jacob, dans Acad. Roy. Belg. Bull, de la Classe des Lettres, 5e s., 40^ 1954, 426-449). « Ces NF ont été ici répartis en trois groupes :

a) ceux qui représentent directement Jacob(us) ;

b)  fr. Jacques et les dérivés; c) la famille de l’ancienne  forme  Jacqueme  (postulant un prototype *Jacomus, comme l’ital. Giacomo).

a) Jacob, w. nam. Jacob ‘, Jacob de Beucken ; avec -s de génitif germ. : Jacobs [4e NF le plus fréquent en Belgique, plus de 20000 porteurs], Jacops. 1618 «Jean Jacop» BourgDinant.

• Latinisations: nominatif en -us: Jacobus, Jacobeus; génitif en -i: Jacoby. 1610 «mais-tre Laurent Jacobi, licentié et advocat» Bourg­Dinant.

b) Jacque, Jacques, Jaques, Jaccques.

m Dérivés : Jacquard, Jacquart, w. nam. Dja-quârt. – Jacquet, w. nam. Djaquèt, Jacque. 1596 «André Jacquet, serrurier» BourgDinant, 1627 «Denis Jacquet» émigré en Suède. –Jacquin; dimin. en -inet: Jacquinet. – Jacolet, w. Djâcolèt (dérivé en -olet, cf. BTD 40, 99). 1289 «Jacoles de Namur», «Jacoles Platons» CensNamur, 1345 «Jacobi dicti Jacolet» FiefsLiège. – Jaco, Jacot, Jacquot. – Jacque-lot (dérivé en -elot). 1616 «Severin Jacquelot» PrincipChimay. – Jacqueson, Jackson [ou NF anglais] (dérivé en -eçon). 1336 «Jackeme fils Jackechon» GuillLiège, 1426 «Jak. Jaques-son» TailleSoignies.

c) Ja(c)quem- + suffixes: Jacmard, Jac-mart, Jacqmard, Jacqmart, Jacquemar, Jacquemart, w. nam. Djauquemwârt, Jack-mar, Jackemaer, Jackmaer. 1248 «Jake-mart de Condeth (le fil Jakemon de Condeth)» ChartesHainaut, 1342-43 «Jacquemars dou Cellier» ComptesMons, 1372 «Jacquemar Davaingne» CoutStavelot, 1404 «Jacquemars Saumons» Ladeuze, 1527 «Jacqmart Marten» NPLouette, 1602 «Grégoire Jacqmart» Bourg-Namur. – Jacmain, Jacmin, Jacqmain, Jacqmin, Jacquemain, Jacquemin, w. nam. Djaiiquemwin ; Jacomen, Jacqmay (avec dénasalisation ou suffixe -eau). 1265 «Ponsart Jacomin le maiour» CartOrval, 1309 «Jacobus dictus Jacomin Coppin» CartValDieu, 1351 «Jacomin le Lombar» Roloux, 1377 «Jacq­min le malade» CartCouvin, 1442 «Jacqmin le Charpentier» Villers-le-Gambon, 1450 «Jacquemain» CartCouvin, 1472 «Jacomin Maistre Jacque» DénVirton, «Jacommyn le Parmentier», «le pittit Jacommyn» DénChiny, 1575 «Jacqmin Hingo», «le grand Jacqmin» FrancsLux, 1588 «Jacqmin de Soheyd» Coût-Stavelot. Avec néerlandisation du suffixe: Jacquemeyn, Jacquemyn, Jacquemijn, Jakemeyn, au génitif: Jacquemyns. – Avec double suffixe -inet. 1282 «Jacomines Cabel» DettesYpres, 1469 «Jacqminée au Mont» CoutStavelot, 1575 «Jehan Jacquemine!» Pur-node. – Avec double suffixe -inot: Jacminot. 1400 «Jacquemine! de Corbion» Leignon, 1525 «la veuve Jacqminot Boublet» Bourg­Namur. – Jacqmot. 1472 «Jacqmot Jehan Lorain» DénLaroche, 1524 «Jacqmot le filz le petit Jacqmot», 1544 «Johan Jacquemot» DénStavelotMy, 1580 «la veuve Jean Jacqmot» BourgNamur. – Jacqmotte, Jacquemotte [remarquer la fréquence à Liège de ce nom désignant des hommes à l’origine]. 1499 «Collin Jacqmotte» BourgNamur; avec double suffixe -ott-eau’. 1518 «Colo Jacquemotia», 1555 «Désiré Jacqmotia» Cerfontaine.

 

JG
Jacoebée

zie Jacobeus.

 

FD
Jacolet

Jacolin: Patr. Dim. van VN Jacques. 1381 Gile Jacoley, Luik (SLLIV).

 

FD
Jacolet

Jacot, cf. Jacob (b.).

 

JG
Jacomin

Jacome(n), zie Jacquemin.

 

FD
Jacoms

zie Gascoigne.

 

FD
Jacops

zie Jacob.

 

FD
Jacot

1. V. Jacques. — 2. V. HAD (Hac).

 

EV
Jacot

Jacoud, zie Jacquot.

 

FD
Jacovy

zie Jacob.

 

FD
Jacowick

Patr. Slav. afl. van VN Jakob.

 

FD
Jacq

zie Jacques.

 

FD
Jacq-

cf. Jacobus (b.).

 

JG
Jacq-

-m(a)in, -mot(te), -uart. V. HAD (Hac).

 

EV
Jacq(ue)mot(te)

Jammot, Jamot(te), Gamot, Jeanmotte, Jaumot(te), Jamot(t)on, Jomot, Jomouton: Patr./Metr. Vleivorm van VN Jacques. Ja(cque)motte was in Luik ook mansnaam (HERB.). 1322 Jakemotte de Stokis; Jakemot fil Jakemien; 1364 Jamar Jakemot, Luik (BODY); 1402 Piron Jamot, Luik (ISP).

 

FD
Jacqm-

Zie Jacquem-.

 

FD
Jacqmans

zie Jackman.

 

FD
Jacquard

Jacqua(e)rt, Jaccard, Jack(a)ert, Jackers, Ja(e)kers: Patr. Afl. van Jacques. 1293-1305 Henkin Jacart, Rijkhoven (VMW); 1611 Cornelis Jackarts = 1624 C. lackers; 1620 Jan Jaeckarts = Jan Jacarts, Bilzen(SCHOE.).

 

FD
Jacquassier

Car. mor. .Jacasseur, bavard ».

 

EV
Jacque

V. Jacques.

 

EV
Jacque

zie Jacques.

 

FD
Jacqué

zie Jacquet.

 

FD
Jacque-

-loot, -m(a)in, -mart, -motte, -myn(s). V. HAD (Hac).

 

EV
Jacqueloot

Jaqueloot, (de) Jacquelot: Patr. Jaquelot, dim. van VN Jacques. 1372 Willem Jakeloet; i424Lammin Jaqueloot = L. Jakeloot, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

 

FD
Jacquem-

cf. Jacobus (c.).

 

JG
Jacquemar(d)

Jac(que)mart, Jac(q)mard, -mart, -maer, Jackmaer(t), -mar, Jamar(t), -ard, -aer(t)(s), Jammar{t)(s), -aerts, -aer(s), Jama(a), J(e)aumart, J(e)anmart, Jeammart, Jaymaert, Jasmer, Ja(e)mers, Jambers, Ja(e)maels, Jema, Jemhar, Jomaa, Joumaa: 1. Patr. Afl. van Jaqueme=Jacques, Jacobus/Jacomus. 1306 Jakemes de Landas = Jaques de Landas = 1307 Jakemars de Landaes, Ip. (BEELE); 1374 Jamart van Mellen, Bs. (BLO VI); 146 e. Jacques dit Jamar de Buresse, Luik (BODY); 1391 Jakemarde Siben = 1396 Jammart Sybeert; 1387 Gamart Wartson = 1400 Jamart Varsoen, Tn. (C.BAERT); 1392 Jaquemaerd vanderWedaghe = Jaquemin…, Ktr. (DEBR. 1958); 1546 Adam Jammaert, Luik-Aw. (AP); 1538 Franck Jaemers, NI (KPM). – 2. De var. Jamart e. v. kunnen ook var. zijn van Janaert; vgl. Jamme=Janne. 1321 Jehan Jenemart, Bergen (CSWII).

 

FD
Jacquemet

Jac(q)may, Jamet, -ez, -ais, -ée, -ee(s), Jaumet, Jemet: Patr. Fr. dim. van Jacques. Vgl. It. Giacometti. 1231 Jakemes Warisons = 1234 Jacobus…, Dk. (SMTI); 1283 Mas Jammes, Kales (GYSS. 1963); 1290 Jacoumet Petillart, LX (ASH); 1418 Maigne Jamiette, Dk. (TTT).

 

FD
Jacquemin

-main, Jac(q)m(a)in, Jasquemain, Jacomin, Jacqumain, Ja(c)quemijn(s),  -myn(s),  Jacquemeyn(s), -mein,  

-eijn(s), Jakem(e)yn(s), Jaecquemeyns, Jokemeyn, Jacome(n), Jam(a)in, Jeanmenne, Jammeng, Jomen, Jaum(a)in, -menne, Jasmin, Janm(a)in, Jaminet, -é, -on: Patr. Vleivormen van Jaqueme, Jaques, Fr. vormen van HN Jacobus/Jacomus. 1309 Jacobus dictus Jacomin Coppin, Mtr. (CVD); 1326 Jaquemin van der Haghe; 1326 Jan Jakemin, Ip. (BEELE); 146 e. Jacque dit Jacquemin Thonnar; Jacque dit Jamin/Jacquemin de la Neufville, Luik (BODY).

 

FD
Jacquemon

-mont, Jamon, Camon, Jaumon(e)t, Jeaumon(n)et: Patr. Vleivorm van VN Jacques. 1298 Jacobus dictus Jamon, Luik (HERB.); 1234 Jacobo de Vilers = 1244 Jakemon…, Dk. (SMT I); 1307 Jakemon prestre de Lauwe=Jakomes prestres = 1308 Jacobus, Lauwe (DEBR. 1971); 1426 Guillaume Jakemont; 1488 Colart Jaumont, Dk. (TTT).

 

FD
Jacquemyns

V. HAD (Hac).

 

EV
Jacquens

zie Jaeken.

 

FD
Jacquerez

-ay, Jacquerie, -y(e), Jacri, -y: Patr. Afl. Van VN Jacques. 1382 Michael dictus Jacori, Namen (HERB.); 1498 Catherine Jaquerie veuve de Jaquemart Glorieux, Dk. (TTT).

Jacque(s), Jaecque(s), Jeacques, Ja(e)ques, Ja(c)que, Jacq, Jaakke, Jax(x), Jaxque(s): i. Patr. Fr. vorm van HN Jacobus. 1306 Jakemes Bernard=Jaques Bernard; 1380 Jacop de Cleedsnidere = 1386 Jaque le Cleesnidere, Ip. (BEELE). – 2. Oorspr. is Jake, Jacques wel via Jacke, Janke een dim. van Jan geweest. 1380 sire Jake de Nortkelme = 1385 mer Jan van Noortkelme (Noircarmes) = 1392 Jacques de Ste Audegonde, sire de Norquelme = 1415 cy gist Jehan de Ste Audegonde (DF XI). Zie ook M VN 1956,111.

 

FD
Jacquerie

Jacquery, Jacquerye (NF plutôt tournaisiens). 1289 «Jakemes Jakeric» Cens-Namur; surnom de paysan rappelant le soulèvement des paysans français en 1358. Ou bien nom d’origine (endroit habité par un certain Jacques). Cf. aussi Jacri, Jacry.

 

JG
Jacques

cf. Jacobus (b.).

 

JG
jacques

N. d’origine biblique. Jacob, ,,(Dieu) supplante » (Hébreux). Onomastique flamande : Jacob(us) correspond à ,Jacques ». Anthropo-nymie franc. : Absence presque générale de pareille équivalence. Jacob, pays roman : généralement nom Israélite. Formes diverses : Jafc)que(s). Diminutifs : Jac-(qu)ot, ]acquy, Ja(u)(c)quet; Jacob (s), Jakops, Jacobsen, Jaco-bus, Jaeken, Jakus. Latinis. : Ja­cob- -i, -y, jacopi, Copis. Italiani-sation (Renaiss.)-: Jacobo. N° 106.

 

EV
Jacques

zie Jacques.

 

FD
Jacques(s)on

zie Jackson.

 

FD
Jacquet

-ué, Jaquet, -ué, Jau(c)quet, Jocquet, -ué, Jouquet, Jon(c)quet, Junqué: Patr. Dim. van VN Jacques (Jan of Jakob). Vgl. E. jockey < jackey: Jantje. 1275 Gontier Jokès, Wodecq (VR 9ir°); 1322 Jaket Barbier, Jaquet le Roy, Atrecht (NCJ); 1340 Jaqueminus Jaquet (MORLET); 1495 Pieter Joket, Desselgem(CASAERT).

 

FD
Jacquet(in)

V. Jacques.

 

EV
Jacquier

Ja(c)quier, Jacqui(ez), Jacquy, -uij, Jockir: 1. Patr. Vleivorm van VN Jacques. 136 e.

 

FD
Jacquier

Jacquiez, sans doute Jacquy; au fém. : Jacquière. 1257 «Jakemon Jakier le Lombart» ChartesFlandre, 1264 «Jakiers et Jehennas Pincetes» CartOrval, 1286 «Willaume des Jakiers» CartMons, «Phelippes de Jakiers» CartLessines, 1752 «Jean-François Jacquier, seigneur de Fontenelle» Couvin. Le suffixe -ier n’est pas courant dans les NF wallons; les Jacquier, famille industrielle hennuyère (région de Rance) des 16e-17e s., sont originaires de Lorraine, où le nom est attesté dès le 13e s.: «Ja(i)kier(s)>> (cf. H. Jacobsson, Etudes d’anthropon. lorraine, 70); en Hainaut belge, aux 16c-17e s., le NF est orthographié aussi: «Jacquis»; de même, à Virginal-Samme, le toponyme Jacquier est, en wallon, le «Jauqui»; il doit donc s’agir d’un nom importé et adapté.

 

JG
Jacquier

V. HAD (Hac). (Ce N. ne peut avoir aucun rapport avec l’arbre exotique ainsi appelé).

 

EV
Jacquinet

V. HAD (Hac).

 

EV
Jacquot

Jaco(t), -otot, -ottet, Jaucot, Jacoud, Jakout: Patr. Vleivormen van Jacques. 1399 Jacot Crous, Ip. (BEELE); 1427 Jacot…de Grande, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Jacquy

cf. Jacquier.

 

JG
Jacquy

V. Jacques.

 

EV
Jacquy

zie Jacquier.

 

FD
Jacri

Jacry, zie Jacquerez.

 

FD
Jacri

Jacry. Cf. p.-ê. 1382 «Michael dictus Jacori», 1395 «Colars Jacoris» Namur; ou var. de Jacquerie, Jacquery(e).

 

JG
Jacry

V. HAD (Hac).

 

EV
Jacub

zie Jacob.

 

FD
Jacx(s)ens

Jakse: Patr. Jaksin, afl. op -sin van Jakke = Jan. 1280 Hacsinus Mettenbliden; 1306 pour cauper le tieste Jacsin, Ip. (BEELE).

 

FD
Jad-

-in(on), -os, -ot, -oul(le). V. HAD (Had).

 

EV
Jad-

Thème réduit de Gérard-, w. Dj(ir)ad-; à la prétonique, a peut être abrégé. Dérivés: Jadin, w. nam. Djadin. 1472 «Jadin de Laval», «Gerar Jadin» DénLa­roche, 1449 «Colar fil Jamar Jadin» Aides-Namur, 1508 «Jadin Lardenoix», 1611 «Henii Jadins» BourgNamur; d’où -inet. 1472 «Jadynet de la Follerie» DénLaroche; d’où -mon: Jadinon. 17e s. «Jehenne Jadinon» Limai; d’où -inot: 1616 «Nicolas Jadinot» PrincipChimay. – Jadon. 1564 «Jadon de Bassine» Condroz, 1629 «François Jadon (de Sedan)» émigré en Suède. – Jadot, w. Djadol. 1472 «Pirlo Jadot» DénLaroche, 1527 «Jaspar Jado» BourgNamur, 1534 «Pierre Jado», 1540 «Jado de Jeuffe» CartCiney, 1561 «Jehan Jado de Dorines», 1597 «Nicolas Jadoz» BourgNamur. – Jadouille (avec suf­fixe -ouille, distinct du suivant). – Jadoul, Jadoulle, w. Djadoûle, w. nam. Djadoul (dérivé en -oul(e), la graphie -oui devant généralement représenter -ouïe): 1472 «Jadulle» DénVielsalm, 1586 «Guillaume Jadoulle» Dorinne, 1602-3 «Jean Jadoule» TerriersNamur, 1630 «Gislaine Jadoulle» BourgNamur, 1758 «Louis Jadoul (orig.de Leuze)» BourgLiège. « Autres dérivés: 1272 «Gerardus Jadduze» Thorembais-les-Béguines [remarquer Gerar­dus comme prénom associé à son dérivé]. -1351 «Jadair» Roloux, 1449 «Warnechon Jadar» Jambes, 1501 «veuve Hubert Jadard», 1549 « Franchoise Jada» BourgNamur. -1459 «Gerar Jade» Wandre (suffixe -ellat). – 1444 «Jadet de Noville» AidesNamur, 1637 «Pen­tecôte Jadet» Tilleur. – 1472 «Collin Jadoye» DénVirton (suffixe w. -ôye).

 

JG
Jaddoo

zie Godon.

 

FD
Jaddoulle

zie Jadoul(e).

 

FD
Jadin

Jadinon, -ot: Patr. Vleivorm van een Germ. god-naam; vgl. Jadot, Jadoul. Of van Gérard, W. Djad, vgl. Jardin. 1272 Gerardus Jadduze, Thorembais; i/e e.Jehenne Jadinon, Limai (HERB.).

 

FD
Jadot

-os, -on, zie Godon.

 

FD
Jadoul(e)

Jadou(i)lle, Jaddoulle, Cedoelst: Patr. W. vorm van de Germ. VN Geldolf; vgl. Jodoigne (Geldenaken) < Geldonia (LIND.). Evtl. VN Godolf. 1662 Gerardus Jadouille, Luik (MUL VI).

 

FD
Jaecher, de

zie de Jager(e).

 

FD
Jaeck, de

Wellicht hypercorrect voor PlN Jauche (Geten, WB). 1665 Ludovicus de Jaack, Luik (MUL VI).

 

FD
Jaecken

cf. Jaeken.

 

JG
Jaecken(s)

zie Jaeken.

 

FD
Jaecks

Jaeckx, zie Jaeken.

 

FD
Jaecque(s)

zie Jacques.

 

FD
Jaecquemeyns

zie Jacquemin.

 

FD
Jaecques

cf. Jacques.

 

JG
Jaedeke

Patr. Ndd. var. van Gädeke, ontrond < Gödeke, dim. van Godfried.

 

FD
Jaeg(h)er(e), de

Jaegers, zie de Jager(e).

 

FD
Jaeger

Jaegher, Jager, Jager (forme all.), au génitif: Jaegers, Jaeghers. Nom de pro­fession: néerl. j’ager, ail. Jager ‘chasseur’;c/ aussi Jackers et Jeeg(h)ers.

 

JG
Jaeger

V. Jager.

 

EV
Jaekel

zie Jeckel.

 

FD
Jaeken

Jaecken, Jaken. Hypocor. néerl. du prénom Jan ou bien dér. néerl. du prénom 6. Jacques [FD].

 

JG
Jaeken

Jaken, Jaecken(s), Ca(e)kens, Jacken, Jacquens, Jaax, Jaecks, Jae(c)kx, Jacke(s), Jack(s), Jax(x), Jac, Jock(en), lockens, Jo(o)ken, Joecken, Coockens, Jou(c)k, Jauck, Jouke(n)s, Youck(en), Joucken, Jouck, Jeuken(s), -enne, Jeucken(s), -enne, Jucken: 1. Patr. Ja(c)ke is oorspr. een vleivorm van VN Jan. Vgl. E. Jack, Br. Jakke. 1394 jeghen Janne van Toroud die men zeicht Jacke, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: J. LINDEMANS, Haket en andere oude diminutiejvormen vanjohannes. MVN1956,112. –2. VNJake=Jacques, Fr. vorm voor Jacobus. 1376 Jaex Witroc; 1396 Jaque le Fraye = 1397 Jacob le Fraye, Ip. (BEELE); 1577 Jan Jaecken, Bilzen (SCHOE.). Limburgse vormen: 1557 Willem Juckens, Berkt-Aw. (AP); 1578 Henrick Jueckens, Bilzen (SCHOE.); 1612 Herman Joecken, Hoeselt (IOT); 1650 Jacop Jacops of Jeucken Jeuckens, Breust (Maasgouw 1946,17).

 

FD
Jaeken

V. Jacques.

 

EV
Jaekers

zie Jacquard.

 

FD
Jael

1. Proven. Jal (Dép. Grâce-Ber-leur et Montegnée). — 2. N. de pers. hébraïque ou chrétien d’Orient, ,,Dieu est Dieu ».

 

EV
Jael

1. Vondelingnaam. Petrus Jael werd op 3 maart 1856 in Aw. gevonden (R.V.). – 2. Zie Jal.

 

FD
Jaemaels

-ers, zie Jacquemard.

 

FD
Jaemaels

V. Jamaels.

 

EV
Jaen

avec -en de génitif faible: Jaenen. Var. néerl. de Jan, Jean.

 

JG
Jaenen

V. HAD (Han).

 

EV
Jaenen

zie Jane.

 

FD
Jaenty

V. Jean.

 

EV
Jaer, de

zie de Jager(e).

 

FD
Jaerdens

1. V. Jordaens. — 2. V. HARD.

 

EV
Jaerdens

zie Jordaens.

 

FD

Jaes-

-paert, -par(d), -part, -pers. V. Gaspar et HAD (Haz). N69 105, 120.

 

EV
Jafart

Jafaar: W. var. van Joffard = Goffart (zie Govaerts). Vgl. Jaffré = Geoffre.

 

FD
Jaffre(s)

Jaf(f)er, Jaffe, zie Geoffre.

 

FD
Jagen(e)au

zie Jeanneau.

 

FD
Jagenau

V. HAD (Hac).

 

EV
Jageneau

Jagéneau. Sur ce NF non wallon, c/ les hypothèses de Dauzat 339.

 

JG
Jager

,,Chasseur ». Evocation d’un passe-temps. Variantes : De Jaeg(h)er, Je(e)gers. Forme allem. : Jager. N° 200.

 

EV
Jager

Jäger, cf. Jaeger.

 

JG
Jager(e), de

de Jaegfh)er(e), de Jaegheer, de Jeager, de Jaecher, Oiagre, Diacre, Jager(s), Jaeghers,Jaeger(s), Jeagers, Jeger, Je(e)g(h)ers, ‘s Jegers, S’Jegers, Jâger(s), Lejaeg(h)ere, Liagre, Lyagre, Liacre, de Jaer, Lejaer, Liaer, Léagre: BerN van de jager. 1386 Zegre Liaghre, Ktr. (DEBR. 2000); 1388 Fierin den Jaghere…berijders; ghegheven Hannekine den Jagher van Huele van drien houden wulven die metten honden ghevaen waren (DEBR. 1970); 1394 Moenin le Jagre, Ip. (BEELE). Lit.: J. MULLIE, Defamilienaam Liagre. Med. Kon.Ac. Wet. Sch. K. 1960, nr.i, 1-22.

 

FD
Jagniau

Jaguen(e)aud, zie Jeanneau.

 

FD
Jahn

Jähne, Jahns, zie Jans.

 

FD
Jahn

Var. all. de Jaen.

 

JG
Jahn(e)ke

Patr. Ndd. dim. van VN Jan.

 

FD
Jaillot

Hypercorrect voor Caillot.

 

FD
Jaillot

Nom d’origine : comme le NF fr. Jaillet, dér. du mot régional (Ouest) jaille ‘marécage’ ?

 

JG
Jaime

zie James.

 

FD
Jaivenois

cf. Gevenois.

 

JG
Jaivenois

zie Gevenois.

 

FD
Jakeme(y)n(s)

zie Jacquemin.

 

FD
Jakemeyn

cf. Jacquemin.

 

JG
Jakemeyn

V. HAD (Hac).

 

EV
Jaken

cf. Jaeken.

 

JG
Jaken

zie Jaeken.

 

FD
Jakers

cf. Jackers.

 

JG
Jakers

zie Jacquard.

 

FD
Jakier(s)

Jaikier(s). Metz (JACOBSSON 70); 146 e. Rainier Jaquier, St-Thibaut (MORLET). – 2. Zie ook Dugauquier.

 

FD
Jakob

zie Jacob.

 

FD
Jakobovici

-vies, -wiczjakobczyk, Jakubowic(h), -wicz, -wics, -witz, Jakubowski: Patr. Slav. afl. van VN Jakob.

 

FD
Jakobs(en)

-sohn, -son(s), Jakoby, zie Jacob.

 

FD
Jakont

Leesfout voor Jakout? Of Jacon?

 

FD
Jakout

zie Jacquot.

 

FD
Jakse

zie Jacx(s)ens.

 

FD
Jakson(s)

zie Jackson.

 

FD
Jakubka

Patr. Slav. afl. van VN Jakob.

 

FD
Jakubo-

zie Jakobo-.

 

FD
Jakus

V. Jacques.

 

EV
Jakus(ch)

Patr. Slavische vorm van VN Jakob.

 

FD
Jal

Jalle, Jael: 1. Ofr. jal, jau, gai < Lat. gallum: haan. BN. Vgl. Jalet. – 2. Evtl. Ofr. jaal, jael: prostituée.

 

FD
Jal

Jalle. Probabl. NF importé de l’Est de la France, d’une forme dialectale bourg. ou franco-prov.  jal, djal  ‘coq’ FEW 4,46a, vrai­semblable comme surnom ; en Wallonie, pour Jalle, peut-être aussi nom d’origine, à déter­miner, cf. 1444 «Jehan de Jale», «Gillechon de Jale» [= Jallet?] AidesNamur.

 

JG
Jalbert,

Zie Galbert.

 

FD
Jalet

Jallet, Jallin. Nom d’origine: Jallet, w. djalet, 1091 «Jalein» (Nr).

 

JG
Jalet,

Jallet, Jal(l)on, Jallin, Jallo: 1. Dim. van Ofr. jal, jau: haan. 1373 Gillot Jaulin, Noyon (MORLET).-2. Jal(l)et evtl. PlN Jallet (N).

 

FD
Jalhay

p.-ê. Jallay. 1450 «Pyrneal de Jalhea» CoutStavelot, 1524 «Jalheaux», «Jorge Jal­hea», 1544 «Querin fil Jalhea» DénStavelot-My, 1591 «Stienon de Jalheau» GuillLiège, 1620 «le sieur Jean de Jalhey» BourgDinant, 1626 «les fils de Lambert Jalhay (de Dur-buy)», «Hubert le Jalhay» émigrés en Suède, 1698 «le Sr Jalhay» Nalinnes; nom d’origine: Jalhay, w. è djalhé, -ê (Lg).

 

JG
Jalhay

Proven. Loc.

 

EV
Jalhay,

Jallay: 1. PlN Jalhay (LU). i447jackeminsde Jalhay, LU (ASM). – 2. Evtl. grafie voor Jalet.

 

FD
Jalink

Patr. < Friese VN Jalle, Jaldert (Galhard).

 

FD

Jalle,

 

cf. Jal.

 

JG
Jallet

Jallin, cf. Jalet.

 

JG
Jallet

Proven. Loc. Variante : Jalet.

 

EV
Jalon

1. Proven. Chalons (Loc. fr.). — 2. V. HAD (Ha).

 

EV
Jam

zie James, Jane.

 

FD
Jam-

-bers, -broes. V. H AD (Ham).

 

EV
Jam-

-e,  -ée, -ers, -es, -et,  -ez.   V. H AD (Ham),

 

EV
Jam(m)-

Malgré les doutes émis par É. Legros, BTD, 27, 130, il semble bien que Jame, Jaume peuvent, en Belgique, représenter directement Jacomus, Jacques, comme le proposent Carnoy 20 et Vincent 40. – Cf. aussi Janm- et Jaum-.

•  Dans une enquête menée avec Fern. Robert, les données suivantes ont en effet été réunies : 1° à Spa, w. (topon.) èl fagne Djâme, 1579 «fangnes Gammes»; 2° 1314 «Ferote de le Boverie, filius quondam Jame dicti d’Uffei», 1345 «Jacobus dictus James  de Boveria» FiefsLiège; de plus:   1298 «Jacobus dictus Jamon» Liège ; à cette date, il est peu probable que Jamon repose sur une évolution de Jacque-mon [JH].

•  Simple: Jame,   Jamme.   Jaume, cf.  ci-dessus.

•  Dérivés, avec suffixe simple: Jamar, Ja-mard, Jamart, Jammar, -ars, -art, w. liég. Djâmâr (cf.  aussi Jeanmart).  1368 «Jamar Michelo», 1380 «Philippar Jamar» CartVal-Benoît, 1383 «Jamardus brasseur de Otey»

GuillLiège, 14e s. «Jamar Cortois» CensHuy, 1400 «Jake Jamar» Falisolle, 1444 «Jamar Marsilhon» TerreJauche, 1444 «Jamart Jamin» AidesNamur. Formes néerlandisées : Jamaer, Jamaert, Jammaer, Jaymaert. 1349 «Ja-mars» FiefsLiège; au génitif: Jammaers, Jamaers.

 

JG
Jam(p)sin

Patr. Vleivorm op -ecin van Jame, Jacomus. 1460 Jamesin de Vivegnys (HERB.).

 

FD
Jam(p)sin

V.  HAD (Ham). jancart. V. HAD (Hanc).

 

EV
Jama(a)

Jamaels,Jamaer(t)(s), zie Jacquemard.

 

FD
Jama(i)gne

Diminutifs :    Jamb-, Gamb- -ett, -on.

 

EV
Jama(i)gne

PlN Jamagne (N) en in Marchin (LU). 1173 Galterus de Jamognes (CAO).

 

FD
Jama(i)gne

Proven. Jamagne (Loc. et L.D.), Jamoigne (Loc.), ,,Em-bouchure ».

 

EV
Jamaels

Proven. Jammels (Dép. Anzegem).

 

EV
Jamaer

V. HAD (Ham).

 

EV
Jamagne

Jamaigne. 1589 «Jehan de Jamaigne» CartCiney, 1696 «Jean Jamaigne» Bourg -Namur; nom d’origine: Jamagne, w. djama-gne, commune (Nr) et dépend, de Marchin (Lg).

 

JG
Jamain

1. V. Jamin. — 2. Proven. Jamain (.Jamagne » ou ,,Grand Jamine »). Ane. nom. N° 49.

 

EV
Jamain

zie Jacquemin.

 

FD
Jamais

zie Jacquemet.

 

FD
Jamar(t)

V. HAD (Ham).

 

EV
Jamard

-ar(t), zie Jacquemard.

 

FD
Jambart

-aer(e), Cambart: 1. Afl. van Fr. jambe, Pic. gambe: been. BN voor iemand met lange of zware benen. Vgl. Chambard. 1219 Petrus Gambart, Oc.; 1309 Gautier Jambart, Senlis (MORLET). – 2. Var. van Gambert/Jambert.

 

FD
Jambe

1289 «Dame Heluis de Jambes» Cens-Namur, 1449 «Loys Jambe» AidesNamur, 1509 «Thomas Jambe», 1519 «Jehan Jam­bes», 1625 «Jeanne Jambes» BourgNamur; probabl. nom d’origine: Jambes, w. è djambe (Nr). Un surnom à partir de fr. jambe (partie du corps) est également possible, cf. 1358 «Colini dicti allé grosse jambe», 1501 «Colette belle jambe» AnthrLiège, 1524 «Henry Ronde jam­be», «Biethmé Jambdeboix» DénStavelotMy.

 

JG
jambe

En toponymie: ,,Embouchure ». Synon. : Jamblinne. Formes diver­ses : Jambefs), Jambe, Gembes, Gambe,     Gempe,     Jamblin(ne). (Jambes   et   Gembes,   Loc.;   Jamblinne, dép. Villers-sur-Lesse).

 

EV
Jambe

Jambe: Patr. Korte vorm en dim. van Gambert. 1438 Drouart Gambert = 1404 D. Gambette, Laon (MORLET).

 

FD
Jambers

zie Jacquemard.

 

FD
Jambert

zie Gambert.

 

FD
Jamblin

14e s. «Jambelin» Paris, 1611 «Jacques Jamblin» DénFlorenville; pour Dauzat 117, dérivé en -elin du thème de Gemb(ert), attesté en Wallonie, cf. 1631 «Jeanne Jambert» BourgNamur.

 

JG
Jamblin

zie Gamblin.

 

FD
Jambloes

Jambroe(r)s, Janbroe(r)s, Jambo(u)r: Ndl. grafie van PlN Gembloux (N), Ndl. Gembloers. 1Z49 Renerus de Gemblues, Bergen (CSWI); 1353 Jan van Jembloers, Bg. (JAM.); 1356 Godevert van Jembloes; 1406 Daneel van Gembloers, Bs. (PEENE); 1717 Joannes Janbroers, Venlo-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD
Jambloes

Jambroers, Janbroers (par réinter­prétation). 1249 «Renerus de Gemblues» Mons, 1356 «Godevert van Jembloes» Bru­xelles; nom d’origine: Gembloers, forme néerl. de Gembloux [FD]. Cf. aussi Jublou (forme w.).

 

JG
Jambo(u)r

Jambroe(r)s,  zie Jambloes.

 

FD
Jambon

1353 «Hankins Jambons» FiefsLiège; fr. jambon, w. djambon, surnom de charcutier, ou bien comme nom d’enseigne, ainsi «Au Jambon d’Or» à Liège (BTD 26, 274); cf. aussi Jeanbon et Jabon, sans doute d’autre origine.

 

JG
Jambon

Jeanbon: Fr. jambon: ham. BerBN. Vgl. De Baek(e), Bacon. 1296 Pieres Gambons, PdC (BOUGARD); 1353 Hankins Jambons, Luik (SLL IV).

 

FD
Jambroers

cf. Jambloes.

 

JG
Jame

Jaume < Jacomus, var. van HN Jacobus. Vgl. E.James. 1283 Mas Jammes, Kales (GYSS. 1963); 1345 Jacobus dictus James de Boveria, Luik (HERB.). – 2. Zie Jane.

 

FD
Jame

zie James, Jane.

 

FD
Jameau

Jaumaux, -aud, Jomaux, Jemea: Patr. Dim. van VN Jame, Jaume, Jaque: Jakob.

 

FD
Jamee

zie Jacquemet.

 

FD
Jamees

zie Jacquemet, James.

 

FD
Jamelin

zie Gamblin.

 

FD
Jamers

Peut-être avatar de Jamaers, cf. Jam-.

 

JG
Jamers

zie Jacquemard.

 

FD
James

-esse, -ees, Jamme(s), Jam(e), Jasme(s), Jaime, J(e)aume, Jommes: 1. Patr. Rom. (…)

 

FD
Jameson

Jamieson: Patr. Zoon van James: Jakob.

 

FD
Jamet

-ez, zie Jacquemet.

 

FD
Jamet

Jamez, James, Jammes [le NF anglais doit être exceptionnel]. 1296 «Jehan Jamet» TailleParis, 1449 «Jehan Ja­met» AidesNamur. – Jatiniin, Jamin, w. liég. Djâmin, Jammeng (forme néerlandisée). 14e s. «Jacque dit Jamin» BodyNPLiège, 1516 «Jamotte Jamin» BourgNamur, 1547 «Jamin de Mery» GuillLiège, 1616 «Jean Jamin, mol-nier» BourgDinant. – Jamon. 1289 «Jamons li Mâchons» CensNamur, 1298 «Jacobus dictus Jamon» Liège. – Jamot. 1449 «Jamot le charlier» AidesNamur, 1478 «Jehan Jamot» Mettet, 1541 « Grand Jamot » ForgeMirwart. –Jamotte, w. liég. Djâmote (cf. aussi Jean-motte, Janmotte). 1303 «Jamote de Hanrech» Hanret, 1449 «Jamotte de Welin» AidesNamur, 1516 «Jamotte Jamin», 1537 «Jamotte Le Bastart» BourgNamur, 1573 «Bertrand Ja­motte» Liège. – Jamoul, Jamoulle, w. liég. Djâmoûle. – Jamoye (cf. aussi Jeanmoye). dérivé en -oye, w. -ôye: – Cf. aussi 1309-10 « Baudes Jamainne » ComptesMons. « Dérivés avec suffixe double: Jaminé, Jaminet, w. liég. Djâminet (suffixe -inet). 1446 «Jaminez le Bolengier» GuillLiège, 1449 «Rolende qui fu femme Jaminet» Aides­Namur, 1530 «Anthoine Jaminet» Bourg­Namur, 1540 «Jaminet le soneur» CartCiney, 1652-65 «Jacques Jaminet» ÉchHuy. – Jami-non, w.liég. Djâminon (suffixe -mon). 1602-3 «Colla Jaminon» TerriersNamur. – Jamolet (suffixe -olet). 1350 «Jamolet dictus Paren» Crehen, 1533 «Collart Jamoullet» Presles, 1534«CollartJamollet»Tamines, 1551 «Piro Jamolet» BourgNamur. – Jamotton, w. nam. Djamoton (suffixe -offon):1360 «Jamotons de Hodeige», 14e s. «Jamoton Boskerial» Cens­Huy, 1444 «Jamoton le Bollengir» Terre­Jauche, 1449 «Jamouton Malreschaufet» AidesNamur, 1472 «Jamotton Charlier», «Henry Jamoton» DénLaroche, 1510 «la veuve Jamoton Pimprenea», 1526 «Mayon Jamotton», 1534 «Elias Jamouton» Bourg­Namur. – Jamsin, w. Djam’sin (suffixe -ecin). 1460 «Jamesin de Vivegnys», 1504 «Jamsin Pixamoulin» GuillLiège, 1544 «Jamsyn» DénStavelotMy, 1600 «Evrard Jamesin, bolengier», 1621 «George Jampsin, natif de Maestreicht» BourgDinant, 1652 «Willeme Jampsin» Fronville.

 

JG
Jamilloux

PlN Jamiouls = Jamignoul (H)?

 

FD
Jamin(et)

1.  Proven.  Jamin  (Anc. N. de Petit-Jamine), (avec suffixe

-et, ,,-ais », d’origine). N° 211. — 2. V. HAD (Ham).

 

EV
Jamin(et)

-iné, -inon, zie Jacquemin.

 

FD
Jaminet

Jaminon, etc., cf. Jam-.

 

JG
Jaminne

Nom d’origine: Grand- et Petit-Jamine, w. Djâmène (Lb).

 

JG
Jamm-

-a(e)rts, -ar, -es, Jam- -olet, -ot(te), -otton. V. HAD (Ham).

 

EV
Jamm-

cf. Jam-.

 

JG
Jammar(t)(s)

-aerts, -aer(s), zie Jacquemard.

 

FD
Jamme

zie James, Jane.

 

FD
Jammeng

zie Jacquemin.

 

FD
Jammes

zie James.

 

FD
Jammot

zie Jacquemot.

 

FD
Jamolet

Patr. Dim. van VN Jacques, Jacomus. 1350 Jamolet dictus Paren, Crehen (HERB.); 1371 Jamoles fis Jamars de Huy, LU (AVB).

 

FD
Jamon

zie Jacquemon.

 

FD
Jamot(t)e

Jamot(t)on, zie Jacquemot(te).

 

FD
Jamoul(le)

Jamous, Jaumol, Jomol, Jaumou(i)lle: Patr. W. vleivorm van VN James, Jacques.

 

FD
Jamoulle

1. Proven. ]ambioul (Dép. Villers-sur-Lesse),  Jamiolle   (Loc.)

ou ]amioulx (Loc.). — 2. V. HAD (Ham).

 

EV
Jan-

-s(en), -sens. V. Jean.

 

EV
Jan-

Thème de Jehan, cf. aussi Jean, Jeh-, Geh-, Jen-, Gen-.

a Simple : Janne [peut être le féminin Jeanne ou la romanisation de flam. Jan]. 1319 «Jan-nes de Schachiens» CartValBenoît, 1444 «Piètre Janne» = «Piètre Jannes» TerreJauche, 1693 «Jean Janne dit le lorain» Montegnée;

 

JG
Jan, (de)

zie(de)Jans.

 

FD
Janaert

-art, Yannart, Yana(rt), Jaunard, -a(e)rt, Jonard, -a(rt), -aerts, Jonas, Jonnard, -a(e)rt, Jina, Jenar(d), -a(rt), -aer(t), Jennar(t), -ard, Cenard, -aert, Genna(rd), Cen(n)ar(t), Génar(d), -art, Ceenard, Ceniar, Gana(rd), Caunard, Junaert: Patr. Afl. van VN J(e)an. 1300 Jehennars d’Aibes, Beaumont; 1338 Johan dis Jonars, Luik (SLL II-III); 1358 Johan dit Ganart de Londos (AVB); 1380 Gilles Jonnars, Bergen (CSW II); 1448 Jan Ghenaerts, Diest (VdP); 1455 Jeanne Jenaerts, Tg. (TYTGAT); 1467 Jean Daspremont dit Jonart, Gellingen (IAG). Zie ook Jacquemard 2.

 

FD
Janain

Zie Janin.

 

FD
Janbroe(r)s

Zie Jambloes.

 

FD
Janbroers

cf. Jambloes.

 

JG
Jancart

Jancquart, Je(a)nquart, Jencart: Patr. Afl. van VNJean.

 

FD
Jancen

Zie Jans.

 

FD
Janclaes

Jancloesjanklaes: Patr. Jan Klaas (Nikolaas). 1417 Jan Claes Bruystens, Tnh.; 1417 Peter Jan Claes, Poppel (MNT 252-3).

 

FD
Janclaes

Nom composé: Jan + Claes, Nicolas. Comp. Jansegers.

 

JG
Janda

Zie Jeandat.

 

FD
Jander

zie Gendre.

 

FD
Jandewiele

Verhaspeling (NF) van Van de Wiele.

 

FD
Jandien

Jandin. Dauzat 268 explique Jandet, -on, etc. par une dérivation analogique de Jean.

 

JG
Jandin

-ien, Jeandin: Patr. Vleivorm van Jean. 1498 Catherine Jandin, Dk. (TTT).

 

FD
Jandr(a)in

Je(a)ndr(a)in, Jentrain, Cendrin, Jeandriens: 1. PlN Jandrain (WB). 1378 Ansiau de Jandrain, Jandrain (AAV); 1381 Johan de Jandren, Luik (SLL IV). – z. Zie Gendrin.

 

FD
Jandrain

Proven. Loc.

 

EV
Jandrain

w. nam. Djandrin, Jandrin, Jean-drain, Jeandrin. 1444 «Hankin de Jandrain» TerreJauche, 1449 «Gilechon de Jandrain» AidesNamur; nom d’origine : Jandrain, w. âjan-drin (BrW).

 

JG
Jandrez

Gendret, dim. van gendre; zie Gendrot.

 

FD
Jandrez

Var. de Gendret ou forme dénasalisée du précédent ?

 

JG
Jandrin

cf. Jandrain.

 

JG
Jane

Jaenen, Yan(n)e, Jeanne(s), Jehanne, Jouanne, Janne(s), Canne, Jaune, Caune, Jasme(s), Jame(s), Jam(me), Jaume, Gaume, Jenne(n), Jene, Jenné: Metr. Jane, Mfr. Jehane, Fr. Jeanne, Lat. Johanna. 1298 Lammekin Ganne, Kales (GYSS. 1963); 1336 Jehane Plotkins; 1373 Jane Herbrechts, Ip. (BEELE); 1481 Wouter Jennen, Genk (VDZ); 1639 Pauwels G(h)anne, Kemmel (DUV.); 1640 Nicolas Janne=Jamnie; 1676 Nie. Jan(n)e=James = Jasne(s)=Jeusne; 1706 J. C. Janne=Jasmes = Jeames, Namen (Midd. 1963,233-244).

 

FD
Janequin

zie Janquin,

 

FD
Janet

1. Proven. ]année  (Dép. Pessoux et autres).  Synon. : Jeannée.

— 2. N. de baptême. Diminutif de Jean    (N°   106),   ou :   V.   HAD (Han).

 

EV
Janette

cf. Jan-.

 

JG
Janfils

cf. Jeanfils.

 

JG
Janfils

V. Jean.

 

EV
Janfils

zie Jeanfils.

 

FD
Jangen

Avatar de Jongen.

 

JG
Jangoux

Gengoul ou Gangulphe (N. de Saint). V. HAD (Hank).

 

EV
Jangoux

Jeangout, w. (Bastogne) Djangwt. 1518 «Jango Lafineur (…) prévost et reche-veur» Dailly; anc. prénom Gangulphe, w. Djingou, w. liég. Djègô, de l’anthrop. gerrn. geng-ulf ; cf. aussi Gengou(x) et Gigot.

 

JG
Jangoux

zie Gangolf.

 

FD
Janhutte

cf. Januth.

 

JG
Janhutte

zie Januth.

 

FD
Jani(ez)

zie Jeannier.

 

FD
Jania(ud)

zie Jeanneau.

 

FD
Janicaud

N. de baptême agglutinés : Jean-Nicod(ème). V. Jean et Nicodème. Jan- -in, -ion, -iet, -mart. V. HAD (Han).

 

EV
Janik

Jannick, Jonik: Patr. Slav. afl. van VN Jan.

 

FD
Janin

cf. Jan-.

 

JG
Janin

Jannin, Janain, Janning(s), Jennings, Jenyns, Jehannin, Jeannin, Jenin, Jenen, G(h)enin, Genain, Gheneyn, Genijn, -yn: Patr. Vleivormen van VN Jan, Jean. 1280 Jennins Paillés de Fermont, LX (CAO); 1306 Jaquemes Janin, Ip. (BEELE); 1313 Agnesen Jehanayn, Mech. (HB 664); 1388 Jehanin fils de Jehan Linart; Jhenin ou Jenne de Maisnilh, Luik (BODY); 1404 Jan de Warnailh = 1405 Jenijn de Warnelle, Tn. (C. BAERT); 1663 G. A. Janninck, Coevorden(MULVI).

 

FD
Janion

zie Jeannot.

 

FD
Janissen

zie (de) Jans.

 

FD
Janisset

Patr. Afl. van VN J(e)an.

 

FD
Janklaes

zie Janclaes.

 

FD
Jankovic(h)

-vitch, -vits, -wicz, Jankolovics, Jankowski, -ska, Jankowiak: Patr. Slav. afl. < Jan.

 

FD
Janlet

-lé, -le, Jonlet: Patr. Dim. van VN Jean.

 

FD
Janlin

cf. Jeanlain.

 

JG
Janlin

Zie Jeanlin.

 

FD
Janm-

Nasalisation du thème Jam-, avec a long, cf. Jam- et Jeanm-.

Dérivés: Janmart. 1682 «Simon Janmart» BourgNamur, 1744 «le sieur Janmar officier prévôt d’Hierges»; forme néerl.: Janmaert, au génitif: Janmaers; cf. Jeanmare. – Cf. aussi Jeanmotte (avec graphie analogique de Jean).

 

JG
Janm(a)in

zie Jacquemin.

 

FD
Janmaat

Reïnterpretatie van Janmart. 1634 Jan Janmaet, Thamen; 1838 Jammart=Janmart = 1869 Janmaert, Sint-Joris-Winge (PDB).

 

FD
Janmart

zie Jacquemard.

 

FD
Janne

Jannes, Jannis, cf. Jan-.

 

JG
Janne(s)

1. V. Jean. — 2. V. HAD (Han).  

 

EV
Janne(s)

zie Jans, Jane.

 

FD
Janneau

zie Jeanneau.

 

FD
Jannekeyn

-quin, zie Janquin.

 

FD
Jannes

 [peut aussi représenter Johaimes, cf. w. liég. djan’nèsse ‘fourbe’ DL]; Jannis, sans doute Johannis.

« Dérivés, avec suffixes simples : Janette (cf. aussi Genette). 14e s. « Magerie Janete», «Em-melos Janete» DocLens, 1540 «Gille Jannette» ForgeMirwart, 1657 «Germaine Jannette» BourgNamur. – Janin, Jannin. 1444 «Janin» AidesNamur, 1540 «Jannin Hancho» Cart­Ciney. – Janon. 1350 «Janons de Crehen», 1444 «Jannon Frongteal», «Jannon Kokaert» [= «Jannoul Kokaer »] TerreJauche, 1490 «Jannon Martin» JusticeBastogne. – Janot. 1478 «Jannot Lonial» Mettet, 1667 «Marie Janot» Houdremont. – 1345 «JohannesJanole» Fooz. – 1444 «Jannoule Renwar», «Jannoul Kokaer» TerreJauche, 1460 «JanoulleKingna» Jandrain.

« Dérivés, avec suffixes doubles: .lançait Janquart. 1683 «Pierre Janquart» Bourg­Namur. – Janquet. – Janquin. – Janray [Carnoy 86, explique Janret comme réduction de Jeanneret]. – Janson, Jansson (avec suf­fixe -eçon) [noter qu’Ambroise Janson, 1770-1827, ancêtre des Janson, hommes politiques, juristes, etc. belges, est un émigré français qui épousa une Liégeoise]. 1444 «Janson» Aides­Namur, 1542 «Janson Collar», 1562 «Lam­bert Janson» CoutStavelot.

 

JG
Jannet

zie Jeannet.

 

FD
Janniau(x)

zie Jeanneau.

 

FD
Jannick

Zie Janik.

 

FD
Jannin

Janning(s), zie Janin.

 

FD
Jannings

Janquart. V.  HAD  (Han et Hanc).

 

EV
Jannis

zie Jans.

 

FD
Jannone

Patr. It. afl. van VN Jan.

 

FD
Jannot

zie Jeannot.

 

FD
Janny

Zie Jannier.

 

FD
Jano(t)

Janon, Janou, zie Jeannot.

 

FD
Janon

Janot, cf. Jan-.

 

JG
Janowska

-ski: Patr. Slav. afl. van VN Jan.

 

FD
Janquart

Janquet, Janquin, cf. Jan-.

 

JG
Janquart

zie Jancart.

 

FD
Janquin

Janequin, J(e)annequin, Jannekeyn, Jennequin, Jenquin(ne), Jonnekin, Jon(e)quin, Joon(n)ekin(dt), Jonnekyndt, Jonkind, Jonckint, Jonneskindt, Jonskin, Zannequin, Zonnequin, -kein, -keyn, Zunquin, Zonnekindt, Zoonekind, -kin(d)t, -kynd(t), Soonekindt, Soonckindt: Patr. Mnl. Jannekin: Jantje; of Metr. Janekin: kleine Jane, Johanna. Zie ook Jennekens. +1300 Clais Zannekin, Vn. (DUPAS 51); 1352 van Jakemin Zannekine, Alveringem (CLMII); 1394 Janekin fille Danele Staverniers, Ip. (BEELE); 1740 Nicolas Zoonekyndt (vader van) 1743 P. J. F. Jonckint= Joonekin, Klein-Sinten; 1790 J. F. Soonekindt = Joonekindt=Jeankin, Grevelingen; 1792 P. F. Jonekindt = 1812 Soonekindt = 1799 Zunquin (vader van) 1793 P. A. Janquin, 1795 J. B. Jennequin, 1799 J. L. Zunquin, 1802 P. L. Zonnequin = 1805 M.C. Jonnequin, Grevelingen (DUPAS 291-3).

 

FD
Janquin

Jenne(n), zie Jane.

 

FD
Janray

cf. Jan-.

 

JG
Janray

zie Jeanneret.

 

FD
Jans

Génitif en -s de Jan, Jean, cf. lans, Yans, w. Ian’s. Ce thème est un des plus féconds en Belgique, surtout Jansen(s), cf. ci-dessous.

 

JG
Jans

V. Jean.

 

EV
Jans, (de)

(de) Jan, Yan(s), Janse, Janz, Janss, lans, Jaans, Jahn(s), Jahne, Jon, Dejean, Dejaen, Janne(s), Jannis, Jennes, Jennis, Jens(e), Janszone, Jans(s)oone, Jansonne, Jans(s)eune, Yans(s)ens, Janses, Janson, Jans(s)en(s), Janssans, Jans(z)en, Janshen, Janssem, Jancen, Janssis, Yancis, Yanssis, Janissen, lanssens, lans(s)en, Jaunzemsjeance, Jensen, Jens(s)ens, Jenzen: Patr. Zoon van Jan, Fr. Jean, HN Johannes. 1326 Jacop Janszone, Ip. (BEELE); 1398 Luuc Jan, Wervik; 1398 Wouter Jans, Poeke; 1398 Jane de Jans, Oostrozebeke (DEBR. 1970); 1418 Jan Janssone, Ktr. (DEBR. 1958); 1544 Jan Jannis, Opglabbeek (MOLEMANS 497); 1611 Andreae Jenssens = 1620 Andries Janssens, Kontich (SELS). – Lit.: J. VAN LOON.De }anssen(s)-paradox. MNT 98-109.

Jansen Verplanke: ±1450 Jan van der Plancke, Z (vader van) ± 1485 Cornelis van der Plancke, Z (voorvader van) 1640 Cornelis Jansen Verplancke, Middelburg (VS1967,376).

 

FD
Janse

Romanisation de Jans?

 

JG
Janseg(h)ers

zie Janzegers.

 

FD
Jansegers

Janségers, Janseghers Nom com­posé: Jan + génitif de Seger, fr. Soyer. Comp. Janclaes.

 

JG
Jansegers

N. de baptême agglutinés, Jean   et   Seger.   V.   Jean   et   SAD

(Sak).

 

EV
Jansen

Janssen. Jansenne (graphie romanisée), et par altération de la finale : Jansemme, Jansseune; au génitif: Jansens, Janssens [2e NF le plus fréquent en Belgique, plus de 32000 porteurs], Jannssens; Janssens de Varebeke. D’après Carnoy 76, Jansen repré­sente Jans-zoon (= fils de Jean), avec affaiblissement hâtif de -zoon en -sen sous l’influence de l’accent initial; il semble toute­fois que -en pourrait être aussi une désinence de génitif faible. En tout cas s’y est surajoutée une désinence -s de génitif fort, d’où Jans-(s)ens.

 

JG
Jansenne

Jansemme, Jeanssens, Jeansen(n)e, -séné, Jenchenne, Yancenne,Y(e)ansenne: Patr.W. adaptaties van Jansen(s).

 

FD
Janson

Jansson, cf. Jan-.

 

JG
Janson

V. HAD (Han).

 

EV
Janson

zie Jeanson, (de) Jans.

 

FD
Janssen(s)

V. Jean.

 

EV
Janssenswillen

Tweeledig Patr. Janssens+Willen= Willem. Vgl. Johannwille.

 

FD
Jansseune

-soone, zie Jans.

 

FD
Janssis

Probabl. var. de Janssens.

 

JG
Janssis

V. HAD (Hanz).

 

EV
Janssis

zie (de) Jans.

 

FD
Janszen

zie Jans.

 

FD
Janter

Spelling voor Santer?

 

FD
Janton

Dér. avec suffixe double -et-on de Jean, comp. Hanton < Hanneton.

 

JG
Janton

zie Genton.

 

FD
Jäntsch

Patr. Vleivorm van Jan.

 

FD
Janty

(aussi dans le Pas-de-Calais en 1820), Jeanty. Pourrait être une graphie de Gentil, Genty, surnom signifiant ‘noble’ en anc. fr., mais la graphie par -(e)an- ne correspond pas à la phonétique wallonne (w. djinti ‘labo­rieux’).

 

JG
Janty

zie Genty.

 

FD
Januar(ius)

Janvier, Jeanvy, Gen(e)vier: 1. Patr. Lat. HN Januarius. 1330 Renerus Genevier=Jenvier, Hoeselt (HERB.); 1383 Jean Baras dis Jenviers, Bergen (BLO VIII). – 2. In Lat. teksten staat Januarius voor portier, deurwaarder. i23ijehans Januarius, Atrecht (NCJ)..

 

FD
Januari(u)s

1. N. de baptême (Du N. de St-Janvier, qui eût dû s’ap­peler en réalité St-Génard, le même nom italien désignant le patronyme et le mois). — 2. N. circonstanciel de temps. N° 301.

 

EV
Janule

V. HAD (Han).

 

EV
Janus

Latinisation attestée, à côté de Jaan, comme représentant Adrianus (cf. Taal en Tongval, 11, 1959,205).

 

JG
Janus(z)

Patr. Oostd. vorm van Jan, Johannes.

 

FD
Januth

Janutt, Janhutte. NF attesté dans les Grisons en 1696 et attesté dans nos régions à

partir de la fin du 19e s. (GeneaNet); p.-ê. dér. de Jean avec suffixe slave.

 

JG
Januth

Janutt, Janhutte: W. afl. van VN Jean. Vgl. Jehu.

 

FD
Janvier

Surnom d’après le nom du mois, mais il est exagéré d’y voir surtout le nom d’un enfant trouvé [Dauzat 254 note que la fréquence des divers mois est fort inégale en anthroponymie, ce qui est difficile à expliquer]. Attesté aussi comme prénom à date ancienne.

 

JG
Janvier

zie Januarius.

 

FD
Jany

zie Jeannier.

 

FD
Janyoo

zie Jeanneau.

 

FD
Janz(en)

zie Jans.

 

FD
Janzegers

Janseg(h)ers, Jeansegers: Patr. Dubbele VN Jan + Zeger. 1596 Janseghers, Hingene (PDB).

 

FD
Janzing

Patr. Afl. van VN Jan.

 

FD
Jaochin

Cacographie pour Joachin (Joassin).

 

JG
Jap

Japsenne, Japson, Jappens, Jop(p)en, Jop(pe), Joppin, Jaup(a)in: Patr. Jap < VN Jasper, Jaspard, Zie Japar. 1323 Henricus dictus Henrars Japin, Hoei (HERB.); 1552 Jaspar filius Henricijouppen de Hasselt, Balthazar filius Henrici Jouppen de Hasselt (MULIV); 1687 Herman Joppen, Kieldrecht(MNT23i).

 

FD
Jap-

 (avec à long) et Jaup-. Thème difficile à identifier, bien attesté anciennement en Wal­lonie. Les rattachements proposés par Vincent 40 (à Gaspar et Job) et par Carnoy 23 et 52 (à Job et Jaubert) ne satisfont pas. « Dérivés: Japar, Jappart, Jaupart. 1348 «Colart Japart» Nivelles, cf. aussi Joppart. –Jaupain, Jaupin, w. (Glimes) Jôpin. 1323 «Henricus dictus Henrars Japin de Hoyo», 1345 «Henricum Japin» FiefsLiège, 1449 «Japin le herdier» AidesNamur, cf. aussi Jop-pin. -1444 «Jehenin Japot», «Jehan Japotte» AidesNamur. – Japsenne. – Japson. – 1347 «Japotias» Nivelles.

 

JG
Japar

Jappait, Jaupart, Jop(p)art: Patr. Var. van Jaspard. 1348 Colart Japart, Nijvel; 1674 Melchior Jopart, Villers-St-Ghislain (HERB.).

 

FD
Jappens

V. HAD (Ha).

 

EV
Jaq-

Zie Jacq-.

 

FD
Jaqu-

Jaque(s), Jaquemin, Jaquet, etc., cf. Jacque(s), Jacquemin, Jacquet, etc., v° Jaco-bus.

 

JG
Jaquet

1. V. Jacques. — 2. V. HAD (Hac).

 

EV
Jaradin

1758 «Jean Jaradin», 1790 «Remacle Jaradin» NPLouette, 1850 «Thérèse Jaradin» Gembes; forme assimilée de Gera(r)din, déri­vé de Gérard, cf. aussi Jardin.

 

JG

Jaradin

Jarbinet, Jardon. V. WARD (§ Ier). V. HARD.

 

EV
Jaradin

Patr. Geradin, vleivorm van Gérard.

 

FD
Jarbaux

Variante de Gerbaux, anthrop. germ. gair-bald.

 

JG
Jarbaux

zie Gerbaux.

 

FD
Jarbinet

Patr. Gerbinet, dim. Van Gerbaud of Gerbert.

 

FD
Jarbinet

Variante de Gerbinet, dérivé en -inet de Gerb(ert), cf. le précédent. Cf. aussi 1449 «Jehan Jarbet» AidesNamur.

 

JG
Jardez

1359 «Gerardo dicto Jardei» CartOrval; forme contractée de Gérardet.

 

JG
Jardez

Patr. Gera(r)det, dim. van VN Gérard.

 

FD
Jardin

Représente généralement Gerardin, cf. Jadin, Jaradin, Jardon. – Secondairement, nom d’origine, cf. Dujardin. Comp. également 1642 «Jacques le Jardinier» émigré en Suède.

 

JG
Jardinart

-in(et), -on(net): Patr. Afl. van VN Gérard, Gérad.

 

FD
Jardinet

1302 «Gardinès li Procureres» Loi-Tournai (Ath), 1602-3 «Jardinet» Tenïers-Namur; dimin. en -et de Jardin, de Gerardin. — Cf. aussi l’abbaye du Jardinet, à Walcourt.

 

JG
Jardini(er)

zie Gardenier.

 

FD
Jardon

 (attesté aussi dans le Pas-de-Calais en 1820, à côté de Jardet, Jardez, Jardot, Jadot). Sans doute réduction de Gerardon, cf. Jadon, Jardin. – Cf. aussi 1548 «Noël Jardo» Bourg­Namur.

 

JG
Jarlot

Dim. van Jarle: wij nkuip, wij nvat (DNF).

 

FD
Jarlot

Pour Dauzat 341, dimin. anthropon. du NF Jarle, qui représenterait une forme régio­nale (Centre) de gerle ‘cuveau portatif pour la vendange’.

 

JG
Jaros(ik)

Jarosch(enko), Jarosinski, -ska, Jaroslawicz, -slawska, Jarosz(zek), Jaroszewicz, Jaroszewski: Patr. Slav. VN Jaroslav, waarvan de stam ‘moedig, sterk’ betekent (NAUMANN).

 

FD
Jarrige

 (NF importé du sud). Nom d’origine: occ.jarrige, fr. garrigue.

 

JG
Jarsimont

 (Huy, 17e -18e s.). Nom d’origine: p.-ê. Arsimont, mais le J- serait à expliquer; comp. le h- dans Harsimont.

 

JG
Jarvis

Jervis: E. Patr. < Fr. VN Gervais, Lat. Gervasius. 1327 Richard Jerfeys, Sussex (REANEY). 1763 Henr. Jarvis, Londen-Oostende (PDB).

 

FD
Jarych

Jarijch: Zoals Oostd. FN Jarick, Jarisch < Slav. VN Jaroslav.

 

FD
Jas

Zie Jaas.

 

FD
Jas, de

zie Diaz.

 

FD
Jasmer

zie Jacquemar(d).

 

FD
Jasmes

1680 «Adrien Jasmes» BourgNamur, cf. à Châtelet, (l’impasse) Jasmes (topon.), en w. jam’; sans doute var. graphique de Jam(me).

 

JG
Jasmes

zie James, Jane.

 

FD

Jasmin

N. de guerre, donné autrefois, au moment de son entrée en ser­vice, au soldat qun n’avait pas de N. de famille. (Comp.: Larose, La Tulippe, Lafleur etc.). Nos 3, 298.

 

EV
Jasmin

Si le -s- est prononcé, nom de la fleur (notamment, nom de guerre); comme Dauzat 341, ne relève pas de Jasmin en France, on peut aussi songer à une graphie pour Jamin.

 

JG
Jasmin

zie Jacquemin.

 

FD
Jasoigne

Jasoing, cf. Jassogne, Jassoigne.

 

JG
Jasoigne

Jasoing, zie Jassogne.

 

FD

Jasoine

V. Jassoigne.

 

EV

Jason

N. de baptême (Orig.: Mythol. grecque). N° 107.

 

EV
Jason

p.-é. aussi Jasson. s.d. «Johan dit Jazon», platineur, à Theux (Body, 147), 1561 «Jazon Parfait» Antoing, 1562 «André Jazon de Juslenville» Theux, 1637 «Jean Jazon» Theux, cf. aussi 1582 «bonnier Jason» topo-nyme à Gosselies; p.-ê. surnom: dial. (Verdun, Méry, [Aubel]) jasons, jason ’causeries’ FEW 4, 73a; mais comme Jason est attesté comme prénom, on ne peut écarter le héros littéraire de l’antiquité grecque, chef des Argonautes, proposé par Carnoy 288 (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 52).

 

JG
Jaspar

Jaspard, -art, w. liég. Djâspa, -àr. 1406 «Jaspart Formanois» Ladeuze, 1426 «Wil-lame Jaspart» TailleSoignies, 1444 «Jaspart le banselier», 1449 «Jaspar de Bovingne» AidesNamur, 1472 «Jaspar» DénLaroche, 1489 «Jaspar Welkin» CoutStavelot, 1522 «Pierchon Jaspart» BourgNamur, 1540 «Jas­part Hennebault» Flobecq, 1540-41 «Jaspart van de Taverne» Marcq, 1598 «Jaspar Amp» DénWavre, 1602 «Piere Jaspar» BourgDinant, 1659 «Mathy Jaspar» DénSalm, 1676 «Jaspard Wuicq» RuageAth; forme w. du prénom Gaspard, nom d’un des rois mages de la Nativité, celui en qui la tradition populaire voyait un noir d’Afrique (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 50).

 

JG
Jaspar(d)

Jaspa(e)rt, Jaspa(e)rs, Jaspers(e), Japser(t), zie Gaspar(d).

 

FD
Jaspers

Jespers. Forme néerl., avec -s de génitif, du précédent.

 

JG
Jaspin

Jospin: Patr. Vleivorm van VN Jaspard.

 

FD

Jaspis

,Jaspe » (Pierre précieuse). N. de joaillier. Ne 131.

 

EV
Jaspis

BerBN voor juwelenhandelaar, naar de

edelsteenjaspis?

 

FD
Jasquemain

zie Jacquemin.

 

FD
Jass-

 (long ou bref?). Thème anthroponymique qui pourrait être tiré du nom Jassois, c.-à-d. Jacob, patriarche de l’Ancien Testament, ainsi

nommé dans le Jeu de l’Étoile du manuscrit de Cornillon datant probabl. du 15e s., cf. C. Thiry, Le Jeu de l’Étoile …, Bruxelles, 1980, 144 [MH],

Dérivés: Jasset (aussi, en 1820, dans le Pas-de-Calais, à côté de Jaussé). – Jassiaus. –Jassin. – Jasson (cf. aussi Jason),

 

JG
Jasselette

 (NF hesbignon). Nom d’origine: Jau-chelette, w. djôcelète (BrW), mais aussi Jaus-selette (sans le ch picard) à Perwez-le-Marché (BrW) [JMP].

 

JG
Jasselette

Zie Josselet.

 

FD
Jassem

Jassens, zie Joos.

 

FD

Jassem

V. HAD (Haz).

 

EV
Jasserand

< Gauzerannus, Jocerannus, Jaucerannus (MORLET).

 

FD
Jasset

Jassin, Jassiaux: 1. Patr. Dim. van VN Joce, Josse,

Germ. god-zo of gaut-so-naam.Vgl. Fr. FN Jassin. – 2. W. vleivorm van VN Jean. 146 e. Johan

dit Jazon, Theux (BODY); 1569 Jason de Swert,

Boechout (SELS); 1562 André Jazon, Theux

(HERB.); 1561 Jazon Parfait, Antoing (ARNOULD

1986,52).

 

FD
Jasso

zie Jason.

 

FD
Jassogne

Jas(s)oigne, Jassagne, Jasoing: PlN Jassogne in Crupet (N). 1155 Balduinus de Jasonje; 1298 Philippe de Jassoingne, LX (Midd, 1968,221-4); 1635 Joannes Jassoigne, Jassoigniensis (MUL V).

 

FD
Jassogne

-oigne, Jasoigne, -oing, Jassagne. 1155 «Baudhuin de Jassonje» etc. (H. Douxchamps), 1289 «Hubert de Jasoingne» CensNamur, 15e s. «Johan de Jassogne» Do-rinne, 1497 «Grégoire de Jasoingne» Spontin, 1510 «Michiel de Jassoigne» BourgNaimir. 1587 «Jehan de Jasoingne dit du guet» Cru-pet; nom d’origine: Jassogne, w. djassogne, hameau de Crupet (Nr).- Bibliogr. : H. Doux-champs, La famille de Jassogne, IdG, n° 136, 1968,221-4.

 

JG
Jasson

cf. Jason ou du thème Jass-.

 

JG

Jassone

Proven. Dép. Crupet.

 

EV

Jau-

-part, -pin, -quet. V. WALD (Wau et Wauc).

 

EV

Jaub-

-ert, -bin, Jaucet, Jaucot. V. WALD (Wau, Wauc).

 

EV
Jaubert,

zie Jobert.

 

FD
Jaubin,

zie Jobin.

 

FD
Jauc-

Jauq-. Thème de Jacques, cf. le thème parallèle Jac(q)-, v° Jacobus. ». Dérivés : Jauquai. — Jaucquet, Jauquet. -Jaucot. – Jaucken pourrait être un dérivé en -in.

 

JG
Jauck,

zie Jaeken.

 

FD
Jaucot,

zie Jacquot.

 

FD
Jaucquet,

zie Jacquet.

 

FD
Jauffrit

Jeauffredt: Patr. Germ. VN Godfried.

 

FD
Jaugnau

cf. Jauniau(x).

 

JG
Jaugnau(x)

-eau, zie Jeanneau.

 

FD

Jaum-

-ain, -e, -enne, -et, -onet, -ot(te). (Jaum- pour Jacm-). V. HAD (Ham).

 

EV
Jaumain

zie Jacquemin.

 

FD
Jaumart

zie Jacquemard.

 

FD
Jaumaux

1586 «Jacques Jaumaux», 1615 «Jean Jaumaux» Cetfontaine; nom d’origine: Jau­maux, w. djaumau, à Flawinne et Suarlée (Nr).

 

JG
Jaumaux

-aud, Jomaux: 1. Zie Jameau. – 2. PlN Jaumaux in Flawinne en Suarlée (N).

 

FD
Jaume

zie James, Jane.

 

FD
Jaumet

zie Jacquemet.

 

FD
Jaumin

-enne, zie Jacquemin.

 

FD
Jaumol

-oulle, zie Jamoul(le).

 

FD
Jaumon(e)t

zie Jacquemon.

 

FD
Jaumot(te)

zie Jacquemot(te).

 

FD

Jaumoulle

V. Jamoulle.

 

EV

Jaun-

-e, -iaux. V. Jeune.

 

EV
Jaunard

-a(e)rt, zie Janaert.

 

FD
Jaunay

Jauneau, zie Jeanneau.

 

FD
Jaune

zie Jane.

 

FD
Jaunet

zie Jeannet.

 

FD
Jauni-

Thème reposant sur Jackeme (Jacques), cf. aussi Jam-.

« Simple : Janine 1639 « Bartholomé Jaume» BourgNamur.

« Dérivés: Jaumart (cf. aussi Jaumaux). –Jaumet. – Jaumain, Jaumin. Jaumot -Jaumotte, w. nam. Djaumote. 1753 «Maria Antonia Joseph Jaumotte» St-Hubert. –Jaumoule, Jaumoulle (suffixe w. -oiîfe);d’où Jaumouille (suffixe -ouille) et sans doute J » u mol; comp. Jamolet. « Avec suffixe double ou évolution phonéti­que du suffixe -olet postulé par le nom Jaumol (ci-dessus): Jaumonet, w. nam. Djaumonèt, Jeaumonet. 1695 «Jean François Jamollet» Bioul, 1733 «Nicolas Jaumolet» Bioul, 1758 «Antoine Jaumolet» Godinne (comm. V. Jau­monet). Jaumenne. 1616 «Jean Jaumenne» Princip-Chimay, 1738 «Jean-Joseph Jaumenne» Erraeton-sur-Biert; paraît être un nom d’ori­gine, comme Jaminne; sinon le féminin de Jaumin. Comp. aussi Jeanmenne. Jaune. Cf. 1374 «Lejone», 1458 «Lejosne» Tournai, 1753 «Jaune» (le NF y alterne avec Jeune et Lejeune) Petit-Rechain; représente fr. jeune, w. liég. djône, cf. aussi w. liég. djônê ‘jouvenceau’.

Dérivés: Jaunard, Jaunart. – .latinisai. Jauniaux, Jeaunnaux, Jaugnau (cf. à Liège : Jeuniaux, Jon(n)iaux). – Jauny (suffixe -1er).

 

JG
Jauniau(x)

zie Jeanneau.

 

FD
Jauny

Zie Jeannier.

 

FD
Jaunzems

zie Jans.

 

FD
Jaup-

cf. Jap-.

 

JG
Jaup(a)in

zie Jap.

 

FD
Jaupart,

zie Japar.

 

FD
Jauq-

cf. Jauc-.

 

JG
Jauquet,

zie Jacquet.

 

FD
Jauret

Jauson. V. WALD (Wau).

 

EV
Jauret,

zie Joret.

 

FD
Jaurzt

Comme Joret, -ez, Jouret, -ez, dérivé du thème de Georges, w. Djôr.

 

JG
Jauson,

zie Jason.

 

FD

Jav-

-aux, -ay, -eau. Proven. ]aveau (Dialecte Javay). ,,Ilot formé par le débordement d’un cours d’eau ». Ne 231.

 

EV
Javaux

Javeau, -eaux, Javay (forme liég.). 1338 «Jehan Javial» Nivelles, 1559 «Henry Jevaux le moulnier del petite Loyte», 1578 «Javay» NPLouette, 1756 «Joseph Javaux» Redu [d’après une lettre de feu le P. J. Javaux, S.J., son ancêtre est né à Fays-Famenne (en 1706); avant 1529 «Gontard Javault» Wari-soulx, 1653 «Marie Javais» Dinant, 1671 «Guillaume Javeau» Graide] ; sans doute surnom de cultivateur d’ouvrier agricole: w. djavê ‘javelle (de blé)’ FEW 4, 14b. Cf. aussi, en 1820, le NF «Javot» Pas-de-Calais. s Hypocor. du thème Jav- de Javaux: Ja-votte. Cf. toutefois 18e s. «Javotte», prénom férn. à Paris.

 

JG
Javel,

-elle, -eau(x), -aux, -ay, Javeline, Gavel(le), Caveele: Ofr. javel(e), Pic. gaviel, Fr. javelle: bos, bundel (ook koren). BerBN. 1338 Jehan Javial, Nijvel (HERB.); 1387 Jean Javelle (paiement pour froment) (MARCHAL); 1468 Estienne Gaviel, Dk. (TTT).

 

FD
Javeline

Surnom de soldat: fr. javeline (dep. 1327) ‘dard long et mince ; arme de jet’ FEW 4,12a.

 

JG
Jaworski

-sky, -ska, -ek, -owska, Jawerbaum: Pools jawor: esdoorn (DS).

 

FD
Jax(x)

zie Jaeken, Jacques.

 

FD
Jaxque

Jaxques. Var. de Jacque(s).

 

JG
Jaxque(s)

zie Jacques.

 

FD
Jayet

Jayé (nombreux, en 1820, dans le Pas-de-Calais, à côté de Jaiet); Jayot. Ces NF sont rattachés par Dauzat 342 à anc. fr. jaiet ‘substance bitumeuse, d’un noir luisant’, d’où fr. jais FEW 4, 2la.

 

JG
Jayet

Jayé, Jayot: Spelling voor Jaillet, Jaillot?

 

FD
Jaymaert

cf. Jam-, Jamart.

 

JG
Jaymaert

zie Jacquemard.

 

FD
Jaz

 [le fondateur de la fabrique d’horlogerie Jaz était liégeois]. Peut-être nom d’origine: Jace, w. djâce, dépend, de Grâce-Berleur (Lg), ou Jauche, w. djauce (BrW).

 

JG
Jaz

PlN Jace (LU) of Jauche (WB),

 

FD

Jaz

V. HAD (Haz).

 

EV
Jeacques

zie Jacques.

 

FD

Jeaenjean

V. Jean.

 

EV
Jeager, de

Jeagers, zie de Jager(e).

 

FD
Jeammart

zie Jacquemard.

 

FD
Jeampierre

zie Jeanpierre.

 

FD
Jean

Jeans, Jehan, Jouan(t), Jouhan: Patr. Rom. vormen van VN Johannes. 1276 Johans Bacheler; 1307 Jehans li Bachelare, Ip. (BEELE).

 

FD

jean

N. de baptême d’origine hébraï­que. Formes flam. : Jan, Jo(h)annes. Jean, Dejean (N° 102), Jeh–an, -in, Jouan, Juen (Archaïques). Diminutifs : Janneau, Jeanjean. (N° 3), Joanneaux, Joinau, Jehannet. Jans, Jan(s)- -en(s), Janz, Jaans, Jehanson, Jehan(n)es, Jen-sen. Composés : J(e)anfils (Op­posé à ]ean, père), Janicaud, ,Jean-Nicod(ème) », Jansegers, ,Jean-Séguier », Jean- -tis, -ty, ,Jean-Baptiste » (]eantisse en wallon dont Bapt-, Batt- -iste, -tice sont synon.), Jeanmougin, .Jean-Domi­nique » (Franc.), Jean- -pierre, -renaud. N° 106.

 

EV
Jean

Prénom chrétien, lat. Johannes, princi­palement d’après le nom de l’apôtre et évangé-liste. Cf. aussi les thèmes parallèles Geh-, Gen-, Jan-, Jeh-, Jen-.

Nom simple : Jean ; au féminin : Jeanne (ou romanisation de flam. Jan ; cf. Janne) ; Jcanucs peut représenter la forme lat. Johannes (cf. Jannes) ou être un dérivé en -et. m Dérivés: 1° avec suffixe simple: Jeanneau, Jeannaux (sinon var. de Jeuneau, Joniaux, avec ô long). 1771 «Jean François Jeanneau» Haybes. – Jeannier. – Jeannin. 1517 «Jean-nin Bouseau clerc » AidesHainaut. 2° avec suffixe double: Jeanson, Jehanson, Jehenson (suffixe -eçon). 1518 «Jehanson de Fréteur» CoutStavelot, 1650 «Hubert Je­hanson» Morialmé. – Jeancart, Jeanquart (suffixe -écart). Jeanneret (suffixe -eret), Jeanray (cf. Janray).

« Composés: 1° avec un second prénom (en France, ce type est surtout fréquent à l’Est): Jeandriens. – Jeanbaptiste, Jean-Baptiste [le culte de saint Jean-Baptiste fut très vivace; il ne s’agit pas d’un nom composé à propre­ment parler]. Jeangille. – 1644 «Henry Jeanhenry » La Gleize. – Jeanjean (la rédupli­cation peut être affective). 1571 «Janjan ydron» NPLouette, 1616 «la vefve Jean Jean Howet» PrincipChimay, 1762 «Jean Jean Pir» Fronville, 1780 «Guillaume Jeanjean» Char-leroi. – Jeampierre, Jeanpierre, Jean-Pierre. 1555 «Pierchon Jehanpierre» Bourg-Namur. – Jeanrichard. Jeansegers (+ géni­tif de Seger, fr. Soyer), cf. Jansegers. 2° avec un autre déterminant: Jeanfils, Jantils. 1656 «Henry Jeanlefilz» DénMalempré.

 

JG

Jean-

-jot, -lin, -mart. V. HAD (Han}.

 

EV
Jean, van

zie van Jeun.

 

FD
Jeanbaptiste

Patr. HN Johannes Baptista, Johannes de Doper.

 

FD
Jeanbon

Sans doute surnom: fr. jambon, cf. le NF Jambon (avec remotivation sur Jean); dans le cas contraire, l’adjectif bon serait postposé, comp. Bonjean.

 

JG
Jeanbon

zie Jambon.

 

FD
Jeance

Forme romanisée du NF Jans, cf. Janse.

 

JG
Jeance

Patr. W. uitspr. van Jans.

 

FD
Jeancour(t)

PlN Jeancour in Walshoutem (VB). 1374 Wilheame de Johancourt, Walshoutem (SLLIV).

 

FD
Jeancourt

(NF des Ardennes françaises). Nom d’origine: Jeancourt, près de Saint-Quentin (Aisne) [MH], plutôt que Jeancour, dépend, de Walshoutem = Houtain-l’Évêque (BrFl).

 

JG
Jeandarme

cf. Gendarme.

 

JG

Jeandarme

V. Gendarme.

 

EV
Jeandarme

zie Gendarme.

 

FD
Jeandat,

Janda: Patr. LU W. var. van Jeandard < VN Jean.Vgl.Jandin.

 

FD
Jeandebien

cf. Gendebien.

 

JG
Jeandebien,

zie Gendebien.

 

FD

Jeandel

V. H AD (Hand).

 

EV
Jeandel,

Jeandon: Patr. Dim. van VN Jean.

 

FD
Jeandin

Selon Dauzat 343, dérivé analogique de Jean ; cf. Jandi(e)n.

 

JG
Jeandin,

zie Jandin.

 

FD
Jeandr(a)in

-iens, zie Jandrain.

 

FD
Jeandrain

Jeandrin, cf. Jandrain.

 

JG

Jeandrain

V. Jandrain.

 

EV
Jeandriens

cf. Jean.

 

JG
Jeanfils

Janfils, Genfils: Patr. Zoon van Jan.

 

FD

Jeanfils

V. Jean.

 

EV

Jeang-

-ette, -out, -uenin. V. HAD (Hanc).

 

EV
Jeangette

1772 «Lambert Jeangette» Jamoigne; sans doute hypocor. de Jean, avec répétition de l’initiale, comme dans w. Djôdjèt(e), hypocor. de Joseph (Renard, BTD 26, 261); comp. Jeanjot.

 

JG
Jeangette

Jeanjot, Jeanguette: Patr. Vleivorm van Jean. 1772 Lambert Jeangette, Jamoigne; 1749 Jean Jeanjot, Soiron (HERB.).

 

FD
Jeangille(s)

Patr. Dubbele VN Jean-Gilles: Johannes-Egidius.

 

FD
Jeangout

cf. Jangoux, Gengoux.

 

JG
Jeangout

zie Gangolf.

 

FD
Jeanhenri

Patr. Dubbele VN Jean-Henri.

 

FD
Jeanjean

Patr. Dubbele VN Jean.

 

FD
Jeanjot

1749 «Jean Jeanjot» Soiron, 1791 «Jean-Baptiste Jeanjeot» NPLouette; sans doute hypocor. de Jean avec réduplication (comp. Jeangette), à rapprocher de Baijot, Beaujot, fréquents dans la même région (Louette-St-Pierre). Malgré l’avis opposé de J. Herbillon, on propose d’analyser Jeanjot comme Jean-Joseph, et Baijot/Beaujot comme Beau Joseph (cf. w. Djôdjè, Joseph), dans la mesure où ces NF apparaissent tardivement (au 18e s.), ce qui coïncide avec la popularité du prénom Joseph en 2e et 3e positions; comp. aussi le prénom fém. Mârdjo, Marie-Joseph, à Cerfontaine (Balle 200). Pour Vincent 63 et Jodogne 7, Jeanjot représentait Gangulphe, w. liég. Djègô, cf. Gengoux.

 

JG
Jeanjot

zie Jeangette.

 

FD
Jeanlain

Jenlin, Janlin. Nom d’origine: Jenlain (Nord), plutôt que dérivé en -elin de Jean, vu le caractère sporadique du NF ; cf. aussi Genlain.

 

JG
Jeanlin

-lain, Genlain,Janlin,Jeannolin: PlN Jenlain (Nord). 1429 Jehan de Genlaing=Jehan Pavinot dit de Jenlaing, Valencijn (CCHt).

 

FD
Jeanm-

Variante graphique de Janm-, qui est une forme nasalisée de Jâm- (du thème de Jakeme, Jacques).

Dérivés: Jeanmart, w. (Bastogne) Jan.mâr. – Jeanmotte, cf. aussi 1606 «Nicolas Jean-mouton» BourgNamur. – Jeanmoye (dérivé en -ôye), w. (Bastogne) Janmwa.

 

JG
Jeanmaire

Patr. Jean + BerN Maire: meier.

 

FD
Jeanmart

zie Jacquemard.

 

FD
Jeanmenne

Var. de Jaumenne, nom d’origine ou fém. de Jaumin.

 

JG
Jeanmenne

zie Jacquemin.

 

FD
Jeanmichel

Patr. Dubbele VN Jean-Michel.

 

FD
Jeanmotte

zie Jacquemot(te).

 

FD
Jeanmougin

Patr. Dubbele VN Jean-Mougin: Dominique.

 

FD

Jeanmougin

V. Jean.

 

EV
Jeanmoye

Patr. Afl. op -oie van Jaques.

 

FD
Jeanne

cf. v° Jean.

 

JG
Jeanne(s)

zie Jane.

 

FD
Jeanneau

-aud, -iau(d), Janneau, -iau(x), Jania(ud), Jagniau, Janyoo, Jagen(e)au, Jaguen(e)aud, Jen(n)au(x),Jennaud, Cenel, Jenel, Geneau(x), -(i)aux, Gennaux, Geheniau(x), Gehéniau(x), Jeuneau, Jeuni(e)au(x), Ju(s)niaux, Jeusniaux, Jauneau, -iau(x), -ay, Gauniaux, Jeauneaux, Jeaunnaux, Jaugnau(x), -eau, Jonau, Jognaux, Jonnieaux, Jon(n)iau(x), Joan(n)(e)aux, joun(n)iaux, Joinau, Joinneau, Joign(e)aux: Patr.Je(a)nnel, dim. van VN Jean. ± 1300 Jehennelle, PdC (BOUGARD); 1517 Gillechon Gehenea, Namen (RBN); 1710 Hubrecht Geheniaux, Lanaken (SCHOE.). Voor de klinkers, vgl. 176 e. Jan(n)e=Jeusne=Jaune, Namen (Midd. 1963,234-5).

 

FD
Jeannée

-ee, zie Jeannet.

 

FD
Jeannée

V. Janet.

 

EV
Jeannequin

zie Janquin.

 

FD
Jeanneret

J(e)anray, Jenneret, Gen(n)eret, Genray, Genreith: Patr. Vleivorm van VN Jean.

 

FD
Jeanneret

Proven. Jenneret (Dép. Bande), ,,Genétière ». Synon. : Jeanray.

 

EV
Jeannesson

zie Jeanson.

 

FD
Jeannet

-ée, -ee, Jannet, Johanet, Joanné(s), -ez, Jou(h)annet, Zanet(te), Zannette, Jenet, Jenné, Jenne, Jeunet, Genet(te), Genne(z), -ée, Chenet, Gen(n)é, Gênée, Geonet, Jaunet, Jonet, Jon(n)é, Junet, Jun(n)é, Juniet, Ginée, Ginee: Patr. Dim. van VN Jean. 1307 Jehanet de Haynau; 130/Janet Monei = 1303 Jehans Moneie, Ip. (BEELE); 146 e. Jean dit Jeannet de Mailly; Jean dit Genêt de Sacquespée, Luik (BODY). Zie ook GERMAIN 1993,78.

 

FD
Jeanneteau

-eton: Patr. Dim. van VN Jean. 1375 Arnoul Janothiaus, Geldenaken (AAV).

 

FD
Jeannier

Jani(ez),Jan(n)y, Jauny, Génie, Geni(e), Ceny: Patr. Vleivorm van VN Jean.

 

FD
Jeannin

Zie Janin.

 

FD
Jeannolin

zie Jeanlin.

 

FD
Jeannot

Jan(n)ot, Jehanno, Jano(u), Jenot, Jen(n)otte, Genot(te), Geno, Gennotte, Gehenot, Géhénot, Ginot, Jeunot, Jusnot, Joinnot, Jonot, Genio, Jeannon, Jan(i)on, Genion, Je(u)nion, J(o)union, Jugnon, Ginion, Jenon, Genon: Patr. Vleivormen van de VN Jean. 1283 Stasekin Janot, Kales (GYSS. 1963); 146 e. Jenne dit Jennon le Pottier; 1391 Johanion le Cavereur; Jean dit Jennot de Blehen, Jean dit Genot de Hodister, Luik (BODY). Zie ook Genoux.

 

FD
Jeanpierre

Jaenrenaud. V. Jean.

 

EV
Jeanpierre

Jeampierre, Jeanperrin: Patr. Dubbele VN Jean-Pierre (Perrin). 1555 Pierechon Jehanpierre, Namen (RBN).

 

FD
Jeanquaert

V. HAD (Hanc).

 

EV
Jeanquart

cf. Jeancart sous v° Jean.

 

JG
Jeanquart

zie Jancart.

 

FD
Jeanray

zie Jeanneret.

 

FD
Jeanrichard

Patr. Dubbele VN Jean-Richard.

 

FD
Jeans

zie (de) Jans.

 

FD
Jeansegers

zie Janzegers.

 

FD
Jeanselme

Jeanselle: Patr. Germ. VN Ganshelm: Gancelmus, Jenselmus (MORLETI).

 

FD
Jeansen(n)e

Jeanssens, zie Jansenne.

 

FD
Jeansenne

Jeansène Adaptations fr. du NF Jansen.

 

JG
Jeanson

Janson, Jehanson, Jehenson, Je(a)nnesson, Genson: Patr. Afl. op -eçon van VN Jean. 1467 Pernet Jensonet, Comp. (MORLET); 1518 Jehanson de Fréteur, Stavelot (J.G.).

 

FD
Jeanssens

Adaptation du NF Jansens.

 

JG
Jeantis

Jeanty, zie Gentil.

 

FD
Jeantot

Patr. < Jeannetot, dim. van Jeannet. Vgl. Jeanneteau.

 

FD
Jeantot

Probabl. dér. de Jean, par ex. Jeannetot.

 

JG
Jeanty

cf. Janty.

 

JG
Jeanvy

zie Januarius.

 

FD
Jeauffrécit

zie Geoffroy, Jauffrit.

 

FD
Jeaumart

zie Jacquemard.

 

FD
Jeaume

zie James.

 

FD
Jeaumon(n)et

zie Jacquemon.

 

FD
Jeaumonnet

cf. Jaumonet.

 

JG
Jeauneaux

Jeaunnaux, zie Jeanneau.

 

FD
Jeaunnaux

cf. Jauniau(x).

 

JG
Jecelle

Jeckel, Jeekel. NF ail. Jekel, Jaekel, que Fôrst. (col. 979) rattache dubitativement à 10e s. «Jeckili», du thème Jag-.

 

JG
Jeckel

Jackel, Jaekel, Jecelle, Je(e)kel, Jekeler(s), Jecqueler: Patr. D. FN Jackel, Jackle, Jekel, Jäckler. Dim. en afl. van VN Jakob. 1381 Hans Jà’chlin, Kempten; 1438 Joh. Jeckeler, Vorarlberg (BRECH.).

 

FD
Jeckermans

zie Jekermans.

 

FD
Jeddens

Patr. Vleivorm van VN Jelder? Vgl. Ndd. Gedde < god-naam (BRECH., DN). 1437 Herm. Gedde, Westfalen (BRECH.).

 

FD
Jedoci

Var. de Jodoci, génitif lat. de Jodocus, fr. Josse; le prénom Judoc est archaïque à Liège.

 

JG
Jedoci

zie Jodoci.

 

FD
Jedras(zak)

-zyk, Jedros(zkowiak), Jedrysek, -yczek, Jedrzejski, Jedrzejczak, -zyk: Patr. Poolse afl. van HN Andréas.

 

FD
Jeeg(h)ers

zie de Jager(e).

 

FD
Jeegers

Jeeghers, Jegers, Jeghers. Comme Jaeg(h)ers, génitif de néerl. jager (sous forme dialectale) ou ail. Jdger ‘chasseur’.

 

JG
Jeegers

V. Jager.

 

EV
Jeekel

zie Jeckel.

 

FD
Jeener

Patr. D. Ja(h)ner < VN Johann, Jahn (DN).

 

FD
Jeener

V. HAD (Han).

 

EV
Jefferies

-ery(s), Jeffreys, Jeffroid, zie Geoffroy.

 

FD
Jeffroid

Jefkenne: Patr. W. dim. op -kenne (< Mnl. -kin) van

Geoffroy.

 

FD
Jeffroid

Var. de Geoffroy, du thème germ. gaut-frid-.

 

JG
Jefkenne

Dérivé en -kenne (adaptation romane de -kin) du thème précédent, plutôt que de Jef, hypocor. de Joseph.

 

JG
Jeg(h)ers

zie de Jager(e).

 

FD
Jeh-

Thème de Jehan, cf. Geh-, Jean, etc. « Dérivés:!0 avec suffixe simple : Jeha, Jehae (suffixe -ard). 1491 «Jeha Bastiné», « Jeha de Dourbe» CartCouvin, 1764 «M.-J. Jehair» Aubel. – Jehaes, Jehasse (suffixe -asse). –Jehin. 1463 «Jehin Godet» CoutStavelot, 1472 «Jehain le Pexhereay», «JehainNostre Maistre», «Jehain fis Jehain Martin» DénLa-roche. – 1655 «Antoine Jehot» BourgNamur. – Jehotte. – Jehoul. 1516 «Jehoule délie Vaulx» GuillLiège, 1664 «Hubert Jehoulledit Rouxhette» Montegnée, cf. également le topon. H rouwale d’à Tchoûl à Fize-Fontaine (JH, BTD 35, 334).

2° avec suffixe double: Jeholet, Jehoulet, w. (Ouffet) Tchoulèt (suffixe -o(u)let). 1538 «Jehan Jehoullet» GuillLiège. – Jehonnet (suffixe -onet). 1602-3 «Jean Jehonnet» Ter-riersNamur. – Cf. aussi 1580 «Frère Simon Jehenneaux» religieux de l’abb. de Leffe, 1590 «Servaix Jehenneau» Omezée, 1611 «Martin Jehenneau», 1618 «Nicolas Jehenaux» Dinant.

 

JG
Jeha

Jeges, Jehae(s), Jehasse, Jeheas, Jo(h)a, Johae, Jouard,

Jouas, Jowa(t), Juhas(z), Juwa: Patr. Afl. van VN Je(h)an. 1560 Joh. Jehaze, Lv. (CALUW.); 1580 Johan Jehaes, Bilzen (SCHOE.).

 

FD
Jeha(e)s

Dialecte : ]eha(nn)es, ,Jean ». V. ce N.

 

EV
Jehan

Jehannet, Jehenson, Jehin. V. Jean.

 

EV
Jehan,

zie Jean.

 

FD
Jehanne,

zie Jane.

 

FD
Jehannin,

Zie Janin.

 

FD
Jehanno,

zie Jeannot.

 

FD
Jehansart

Jéhansart, zie Dejehansart.

 

FD
Jehansart

Jéhansart. Nom d’origine: Trieu Jean Sart, à Blaugies (Ht), Saint-Jean-Sart, à Outrelouxhe et Aubel (Lg), cf. Dejehansart.

 

JG
Jehanson

Jehenson, cf. v° Jean.

 

JG
Jehanson,

zie Jeanson.

 

FD
Jehasse,

Jeheas, zie Jeha.

 

FD
Jehay

1369 «Thumas de Jehaing citains de Liège»; nom d’origine: Jehay(-Bodegnée), 1091 «Gehen» (Lg).

 

JG
Jehay:

PlN Jehay(-Bodegnée) (LU). 1373 Thomas de Gehain, Luik (SLLIV) = 1388 Thomassino de Jehain (GRAUWELS1978).

 

FD
Jehenson,

zie Jeanson.

 

FD
Jehin,

Geh(a)in: Patr. Vleivorm van VN Je(h)an.

 

FD
Jehot(te),

Cehot, Céhot, Guého, Gihotte: Patr./Metr. (-otte). Dim. van VN Je(h)an.

 

FD
Jehoul(et),

Jeholet, Jehoel, Giholet, Jihoul, Choul, Gihoul(e), Gihoux, Gihousse, Gehoulet: Patr. Afl. vanVNJe(h)an.

 

FD
Jehu

Jéhu (fréquent à Liège au 18e s.), Géhn. 1272 «Johannes Jehuit» Thorembais-les-Béguines, «Jehans Jehus» Sart-Dame-Ave-Une, 1584 «Jean Jehut» Lille, 1719 «François-Joseph Jehu chanoine» Thuin; p.-ê. d’anc.fr. jehui ‘dans la partie écoulée de la journée’ FEW 4, 447b, surnom d’après le moment de la naissance, ou bien du nom biblique Jéhu.

 

JG
Jehu,

Gehu: Patr. W. afl. van VN Je(h)an. 1272 Jehans Jehus, Sart-Dame-Avelines (HERB.); 1739-68 M.Th. J. Jehu, Bergen-Gent (PBG).

 

FD
Jeitz:

Rijnlands voor Geifi (Patr. Gijs of BN Geit)?

 

FD
Jek-

-el, -elers. Proven. Eikel, Eike-laers, ,,Du gland », N° 242.

 

EV
Jekel,

Jekeler(s), zie Jeckel.

 

FD
Jekermans,

Jeckermans: Afl. van Van den Jeker. Waternaam Jeker (L). 1374 Carijs van den Jekeren (BLO VI); 1441 Peter Jekermans, Opcanne NL (SKM).

 

FD
Jel-

-en, -king. V. HAD (Ha).

 

EV
Jelders

Patr. Friese VN Jelder/Gelder.

 

FD
Jelen

Jelinek, -ic, Jelinski: Tsjechische BN < jelen: hertenbok.

 

FD
Jelijt

Zie Joli(e).

 

FD
Jelking

Patr. Afl. van Friese VN Jelle, Jelke/Gelle, Gelke, korte vorm van een Germ. geld-naam, zoals Gelbert (V.D.SCHAAR) of een gail-naam (DN). 1300 Reyneke Jelike, Stade (DN).

 

FD
Jellema

Patr. Friese afl. van Jelle; zie Jelking.

 

FD
Jema

Jemhar, zie Jacquemard.

 

FD
Jemea

Zie Jameau.

 

FD
Jemet

zie Jacquemet.

 

FD
Jemin(n)e

zie Gemin(e).

 

FD
Jemine

Jeminne, cf. Gemenne, -ine.

 

JG
Jen-

-aer, -art, -au, -icot, Jenn- -art, -au, -en, -es, Jenqu- -art, -in(ne). V. HAD (Han, Hanc).

 

EV
Jen(n)-

Thème de Johan, Jean, cf. Gen-, Jan-, etc. » Nom simple (au féminin) corresp. à Jeanne, w. Djène: Jenne. 1472 «Henry Jenne» Dén-Laroche, 1597-98 «Jenne Querette» Comptes-Nivelles, 1604 «Jenne Jean Barbette», «Jean Jenne» Arbrefontaine, 1615 «Jenne Bechet» Cerfontaine, 1667 «Jenne Toussaint» Houdre-mont; comp. Genette, w. Djènète, littér. Jean­nette.

• Dérivés: 1° avec suffixe simple: Jena, Jéna, Jina, Jenaer, Jcnar. Jenard, Jenart, Jennard (dit Gennard), Jennart, Jen(n)aux.

1444 «Jennart Honnouré» AidesNamur. — Jenet, Jenné (cf. aussi Genné). 1449 «Baltazar Jenet» AidesNamur, 1496 «Giele Jenet», «Gérard Jennet» CoutStavelot, 1673 «Marie Loxhier dit Jennet» Montegnée. –Jenin. 1280 «Jennins Paillés de Ferment» CartOrval, 1395-96 «Jenin Buisson» Comp-tesMons, 1449 «Jenin Michault» Aides­Namur, 1472 «Jennin de Chaitre», «Jehan Jennin» DénVirton, 1505 «Jenin Largepierre» BourgNamur, 1567 «Marguerite Jenin» BourgNamur, 1659 «Henri Jenin» DénSalm. –Jenquin, Jennequin; Jenquinne (suffixe dimin. -kin, -ken). – Jenon. 1486 «Hayart et Jehennon Hayart soeurs avec J. Lexeré mari de Jennon», 1487 «Jennon Léonart» Justice-Bastogne, 1491 «Jennon Salmon» Bourg­Namur, 1524 «Jennon la femme Colot», 1544 «Gertrud Johan Jennon» DénStavelotMy, 1540 «Jenon et Maroie de Grupon» Forge-Mirwart, 1541 «Jehan Jehennon» Chàtelet, 1656 «Jennonvef» Arbrefontaine, 1659 «Jean Jennon» DénSalm. Prénom fém. – Jenot. 1502 «Jenot Loigne» CoutStavelot, 1524 «Jennot Pire», 1544 «Maroie femme Jennot» DénStavelotMy, 1531 «Collait Jennot» Bourg­Namur, 1602-3 «Franchois Jenot» Terriers-Namur. – Jenotte, Jennotte. 1449 «Jehan Jenotte le viel» AidesNamur. — 1645 «Thiry Jenouille» Dorinne.

2° avec suffixe double: Jenquart (suffixe -écart). – Jenlet (suffixe -elef). – Jenicot (suf­fixe -icot), cf. Genicot.

•  Formes germ. : au génitif: Jennen. – Avec suffixe -ken (-chen) : Jenchenne, Jennekens, Jennekes; avec sonorisation de k en g: Jen-nigens, Jenniges, Jennigès, Jentges, Jent-gel.

•  Emprunts au latin Johannes, gén. -is (pro-babl. par le germanique): Jennes,   Jennis. 1504 «Jan Jannis» Opglabbeek [FD] ; d’où au génitif: Jennissen ; avec suffixe -ken (au géni­tif): Jenneskens.

 

JG
Jen(t)sch

Jenzsch: Patr. Slav. vleivormen van VN Jan.

 

FD
Jenard

-a(rt), -aer(t), zie Janert.

 

FD
Jenau(x)

zie Jeanneau.

 

FD
Jencart

zie Jancart.

 

FD
Jenchenne

zie Jansenne.

 

FD
Jendot

Patr. Dim. van VN Jean.

 

FD
Jendr(a)in

zie Jandrain.

 

FD
Jendrysek

-czek, Jendrzejak, -jczyk, -jewski: Patr. Poolse afl. van HN Andréas.

 

FD
Jene

zie Jane.

 

FD
Jenel

zie Jeanneau.

 

FD
Jenen

zie Janin.

 

FD
Jeneson

-zon: Patr. Zoon van Jan.

 

FD
Jenet

zie Jeannet.

 

FD
Jengember

BerBN. Fr. Gingembre: gember. Vgl. Ghynnebeire.

 

FD
Jengember

Cf. 1820 «Jengembre» Pas-de-Calais; «Gingembre; Geng-» Dauzat 293; surnom métonymique de marchand: fr. gin­gembre, néerl. gemher. Comp. Poivre.

 

JG
Jenico(t)

Jénico(t), Genico(t), Gennicot, Genicq, Genique, Ce-: Patr. Vleivorm van VN Jean. 146 e. Marguerite Jenikot, Luik (BODY); 1521 Margheritte Genico, Namen (RBN).

 

FD
Jenicot

cf. Genicot.

 

JG
Jenin

Zie Janin.

 

FD
Jenion

zie Jeannot.

 

FD
Jenke

Jenkins(on), zie Jennekens.

 

FD
Jennard

-ar(t), zie Janaert.

 

FD
Jennau(d)

-aux, zie Jeanneau.

 

FD
Jenné

cf. Jen(n)-, Jenet.

 

JG
Jenné

zie Jeannet.

 

FD
Jennebauffe

Jennebauve, Genbauve, Gem-bauve Genbauffef. NF attesté uniquement à Blicquy, près de Mons, au 18e s. (GeneaNet); nom composé à rapprocher sans doute de Beauve, probabl. cas sujet de l’anthrop. germ. Bovo, ou bien d’un toponyme local contenant le pic. bove ‘grotte’, cf. Delbeauve; à noter que l’élément Jenné, que l’on rattache à. Jehan, est attesté sous cette forme simple, Jenné [JMP].

 

JG
Jennebauve

-bauffe, Gembauve, Genbauffe: Tweeledige FN. Vgl. Jeandeboeuf (DNF).

 

FD
Jennechamps

cf. Jeunechamps.

 

JG
Jennechamps

zie Jeunechamps.

 

FD
Jenneke(n)s

Jannekeyn, Jammekens, Jenke, Jennequin, Jenkins(on), Jenneskens, Jeunekens: Patr. Dim. van VN Jan: Jannekin, Jennekin. 1340 Johannem dictum Jenneken de Rilaer, Tn.; 1480

Jennesken van Eelsrake, Ht. (ROEL. 1951). Zie ook (…).

 

FD
Jennequin

zie Jennekens, Janquin.

 

FD
Jenneret

Nom d’origine: Jenneret, w. djèn’rèt, dépend, de Bende (Lx),

 

JG
Jenneret

zie Generet.

 

FD
Jennerich

PlN Jendrich/Jindrich, Wendische vorm voor Heinrich (DN).

 

FD
Jennes

zie Jans.

 

FD
Jenneskens

zie Jennekens.

 

FD
Jennesson

zie Jeanson.

 

FD
Jennige(n)s

Jenniches, zie Jentges.

 

FD
Jennings

zie Janin.

 

FD
Jennis(sen)

zie (de) Jans.

 

FD
Jenon

Jenot(te), zie Jeannot.

 

FD
Jenquar

zie Jancart.

 

FD
Jenquin(ne)

zie Jennekens.

 

FD
Jens(e)

Jensen, Jens(s)ens, zie Jans.

 

FD
Jensen

1. V. Jean. — 2. V. HAD (Han).

 

EV
Jensen

Var. de Jansen.

 

JG
Jensette

Var. ou cacographie de Jeusette.

 

JG
Jentg-

-es. V. HAD (Hanc).

 

EV
Jentges

-gès, Gentgen, -ges, Gehentges, Jenniches, Jennige(n)s, -gès, Gennigens: Patr. Limburgs-Rijnlands dim. van VN Jan. Vgl. Ndd. Genke, Jenike (DN). Zie ook Geentjens, Jennekens.

 

FD
Jentien

1. Patr. Rom. vorm van Lat. HN Gentianus. 1398 Hanequin Jansien, Mkr. (DEBR. 1970); i6e e. Gentien de Villers, Luik (HERE.). – 2. Spellingvar. vanjentjen.

 

FD
Jentien

Prénom chrétien, lat. Gentianus; cf. 16° s. «Gentien de Villers», hiéronymite liégeois.

 

JG
Jentil

zie Gentil.

 

FD
Jentjens

Patr. Dim. van VN Jan. Vgl. Jentges.

 

FD
Jentrain

zie Jandrain.

 

FD
Jenyns

Zie Janin.

 

FD
Jenzen

Zie Jans.

 

FD
Jeoffroi

-oy, -oy, zie Geoffroy.

 

FD
Jeoris

cf. Joris.

 

JG
Jeoris

zie George(s).

 

FD
Jeppesen

Jepsen, Jepps: Patr. Zoon van Jeppe, Friese korte vorm van Jakob. ±1570 Syto Jeppeszone, Ferwerderadeel (CDT).

 

FD
Jequier

Proven. Guequière, ,Ja-chère » (Dialecte picard). N° 238.

 

EV
Jeral

Jéral. Nom issu de l’anthrop. germ. ger-wald-, fr. Géraud, Giraud; Giral est une forme occitane.

 

JG
Jeral

Jéral: Patr. Germ. VN Gerald, Geroud. Zie Géraud.

 

FD
Jéramie

-my, zie Jeremias.

 

FD
Jérard

zie Gerard(s).

 

FD
Jerbal

Nom issu de l’anthrop. germ. ger-bald-, fr. Gerbaud; Girbal est une forme occitane.

 

JG
Jerbet

Dérivé en -et du thème Gerb-, anthrop. germ. ger-berht- ou ger-bald-; cf. aussi Jarbinet, etc.

 

JG
Jerday

cf. Gerday.

 

JG
Jerday

zie Gerday.

 

FD
Jérém-

-ie, -y. Car. mor. Allusion aux lamentations du prophète Jérémie. N. d’H. geignant toujours.

 

EV
Jérémie

Jeremies, Jeremy. Nom biblique: le prophète Jérémie, cf. aussi Géremi. Toutefois, Jeremies pourrait être une var. de Germis.

 

JG
Jeremie(s)

Jeremy, Jéramie,-my, Je-, Juramie, Gérémi(e), Gérémy, Jeremias, Ceremia, Cerami: Patr. Bijbelse VN Jeremia. 1170 Jeremias de Novo Castro, Metz (SLL); 1551 Joannes Jeremias ab Oberstein(MULIV).

 

FD
Jergeay

Gergeay, Gergay. Probabl. surnom (de tonnellier?), cf. anc. w. gergaul ‘jable (partie de la douve en saillie sur le fond d’un ton­neau’, w. (Faymonville) djèrdjé ‘jable, feuil­lure’ FEW 4, 59a; ou bien plus généralement du riche type onomatopéique garg-, comme w. djèrdjète ‘gosier’ FEW 4, 55.

 

JG
Jergeay

zie Gergay.

 

FD
Jerichow

PlN Jerichow (SA). Ook FN Jerichauer.

 

FD
Jermé

Jermei, au génitif: Jermeys. Ces NF se présentent comme une néerlandisation de Germeau, w. djèrmê ‘jumeau’.

 

JG
Jermé

Jermei, Jermeys, zie Germeau(x).

 

FD
Jermis

Jermus, zie Germeau(x).

 

FD
Jernander

Zweedse FN (PDB).

 

FD
Jérôme

Je-, Jérôme, Je-, Jerosme (NF très répandu à Spa), Gérôme. 1496 «Jeromme Pammelart» Mons, 1518 «Jérôme Coullon», 1552 «Hierosme Doretz» SubsidesNamur, 1557 «Marguerite Jerosme» BourgNamur; Jérôme, nom chrétien d’origine grecque.

 

JG
Jérôme

Jérôme, Jérosme, Jeronne, Gerom(m)e, Gérôme, Jeromin: 1. Patr. Gr. HN Hieronymus, ook Jeronimus, Geronimus, Ndl. Jeroen, Fr. Jérôme. 1375 Jeronimus Durdendraet; 1376 Geroninus Wasscaerd=Jeronimus Wasscaerd, Ip. (BEELE); 1650 Staas Jerom, Neerlinter-Aw. (AP). – 2. Kan samengevallen zijn met Géraume/Giraume, Rom. vorm van Germ. VN Gerelm; zie Gerems.

 

FD
Jérôme

N. de baptême d’orig. hellé­nique (Hieronymos, ,,Nom sacré »).

 

EV
Jeronimo

zie Hieronimus.

 

FD
Jeronne

Var. de Jérôme, Jérôme, ou bien forme fém. de Geron, cf. le suivant.

 

JG
Jeronnez

cf. Geronnez.

 

JG
Jeronnez

zie Geronnez.

 

FD
Jerosch

Patr. Wendisch voor VN Georgius of Jeronimus.

 

FD
Jérouville

cf. Gérouville.

 

JG
Jérouville

zie Gérouville.

 

FD
Jerphanion

Fr. FN Jerphagnon, Gerphagnon. PlN Gerfagnon in St-Maurice-de-Lignon (Hte-Loire).

 

FD
Jérusalem

Je-. Nom d’origine: plusieurs toponymes Jérusalem en Wallonie, pouvant provenir d’établissements de l’ordre de Jérusa­lem; sinon, surnom de pèlerin qui s’est rendu à Jérusalem.

 

JG
Jérusalem

Kan een BN zijn voor een bedevaarder naar Jeruzalem (vgl. Costenoble) of een kruisvaarder. Maar er zijn verschillende plaatsen met die naam, b.v. in Geluwe, Passendale (WV), Rouvroy, Thuin (H), Rijkel (L).

 

FD
Jervis

zie Jarvis.

 

FD
Jerwitz

zie Jurewicz.

 

FD
Jery

cf. Géry.

 

JG
Jery

zie Géry.

 

FD
Jes(ch)ke

Jeszke: Patr. Slav.-Boheems dim. van VN Jan.

 

FD
Jeslein

Comme Geslain, Geslin (Dauzat 290), peut représenter Fanthrop. germ. gisilin, lat. Gislenus, fr. Ghi(s)lain.

 

JG
Jeslein

zie Gislain.

 

FD
J’espère

1. N. de baptême à sens reli­gieux (Synon. : Espèrendieu), d’origine protestante (Epoque de la Réforme). — 2. V. le suivant et Gaspar.

 

EV
J’Espère

Patr. Reïnterpretatie van Jesper.

 

FD
Jespers

cf. Jaspers.

 

JG
Jespers

V. Jaspaert.

 

EV
Jespers(en)

zie Gaspar(d).

 

FD
Jess(e)

Jessen, Jessing: Patr. Friese VN Jesse. Of Jesse, de vorm in de Vulgaat voor Isaï, de vader van koning David. 1212 Jesse & Wibert; 1259 Jesses H Jovenes, Atrecht (NCJ); 1641 Jan Jessen, Pittem (KWII).

 

FD
Jessen

Proven. Jusaine. V. ce N.

 

EV
Jesson

Var. de Gerson?

 

JG
Jésupret

Jesupret, Jésuspret: PlN. 1770 A.L. Jesuspret, Antoing (MUL VIII).

 

FD
Jésus

Patr. Bijbelse VN Jezus.

 

FD
Jetten

Patr. Friese VN Jette (V.D.SCHAAR).

 

FD
Jetter

D. Jäter: wieder.

 

FD
Jetteur

 (NF verviétois). 18e s. «le Jetteur» An-drimont; nom de profession: w. liég. djèteû ‘celui qui jette, qui lance’ (e.a. au jeu de l’oie), ‘fondeur en cuivre, etc.’ DL 225, ou bien d’anc. fr. geteor ‘celui qui répartit la taille’ Gdf [MH].

 

JG
Jetteur

BerN. LU W. djéteû: kopergieter (HERB.).

 

FD
Jetteur

Profess. 1. Jeteur, ,,Ouvrier de papeterie, chargé de jeter les feuilles en vue du séchage ». — 2. Lanceur (de javelot, disque etc.). — 3. Jeteur de sort.

 

EV
Jetveld

Jetvelt, zie van Heetvelde.

 

FD
Jetzen

Patr. < Germ. VN Ulrich (BRECH.).

 

FD
Jeucht, van der

(van der) Jeugt, van der Jeugd(t),van der Jeugh(d)t, van der Jeugcht.van der Yeug(h)t: PlN Ter Jocht, Jokt: stuk land dat met één juk ossen op één dag kan worden geploegd. 1280 ad locum ter Jocht, Asse (LIND. 1952,132). 1450 Jan vander Jueght, Kh. (DEKEYSER); 1525 Gielis vander Jueght alias de Jode, Bs.-Mech. (GPM); 1531 Margriete van der Juecht, Asse; 1507 Barbara van der Joeden = 1524 van der Juecht, Mazenzele (ESBr. 1996,21-64).

 

FD
Jeucken(s)

-enne, zie Jaeken.

 

FD
Jeuckenne

Jeuken, Jeukenne, Jeukenne dit Piette. 1543 «Gerar Jeuckin» Visé, 1571 «Tho­mas Jeuquenne» BourgNamur; au génitif germ. : Jeuckens, Jeukens. Le thème Jeuck-, Jeuk- pourrait être celui de Jacobus, Jacques (sous réserve); il paraît correspondre à 1257 «Jokin Pilefeue» BaillNivelles, 1627 «Jac­ques Jockin» Liège. Cf. aussi le NF ail. Jôck(e).

 

JG
Jeude, de

zie de Jode.

 

FD
Jeudon

zie Judon(g).

 

FD
Jeudy

Surnom (d’enfant trouvé?), d’après le jour de la semaine.

 

JG
Jeufroy

zie Geoffroy.

 

FD
Jeugmans

Var. du NF néerl. Jongmans (au génitif) (= jeune homme).

 

JG
Jeugmans

zie Juchtmans.

 

FD
Jeugt

Surnom: néerl. jeugd ‘jeunesse’.

 

JG
Jeugt, (van der)

– Jeugd(t), – Jeugh(d)t,- Jeugcht, zie van der Jeucht.

 

FD
Jeuk-

cf. Jeuck-.

 

JG
Jeuk-

-enne, -ens. V. WAD (Wac).

 

EV
Jeuken(ne)

-ens, zie Jaeken.

 

FD
Jeukendrop

PlN op -dorp, Ndd. ook -trop.

 

FD
Jeuker

Var. van Jaker; zie Jacquard.

 

FD
Jeumont

1279-81 «Colars de Jeumont» Comp-tesMons, 1286 «Maroie de Jeumon» Cart-Binche, 1330 «Jeumont le Fevre» Comptes-Mons, 1365 «Jehan Jeumont cousturier» TailleMons, 1499 «Jeumon Le Clcve» Bourg­Namur; nom d’origine: Jeumont (Nord) mais parfois prénom.

 

JG
Jeumont

PlN (Nord) en in Gouy (H). 1391 Jehan de Jeumont, sires de Tongre (CCHt).

 

FD
Jeun-

Thème de fr. jeune, cf. Jaun- et Jon-, corresp. à w. djône ‘jeune’. Dérivés:  Jeuneau,   Jeuniau,   Jeuniaux, Jeunieau,  Jeunieaux   (suffixe lat. -ellu). –Jeunion : forme nasalisée de *Jeuniô, Jeuniau [plutôt qu’un dérivé en -illon]. m Paraissent être des emprunts par le flam. (ou des adaptations du flam.): Jeunen (génitif en -en) et Jeunekens (dérivé en -ken au génitif ou avatar de Jennekens).

 

JG
Jeun(e)homme

BN voor een jongeman, vrijgezel. Vgl. Jonkman. 1683 Corn. Jeunhomme, Namen (MULVI).

 

FD
Jeun, van

van Jean: PlN in Br. taalgrensstreek. 1628 Dominicus van Jeunen, Bs. (MUL V); 1613 van Jeune; sieur van Asbroecke over de quesel van Jeunen; 1655 van Jeunen, Rozieren; 1720 Jacques van Jeune, Overijse; 1726 sieur van Jeune et a Rosierbois; 1709 Margarita van Jone, Petrus van Jone, Overijse (med. G. Vande Putte, Berchem).

 

FD
jeune

Car. phys. Dialecte : Jon(n)e, Jone, faugne, Jeugne. Variantes : Jeune, Lejeune, Jaune. Diminutifs: Jeun-, Jo(u)n-, Jogn- -et,- -iaux. Composés : Jeune- -homme, -jean (gent, ,,homme »). Synon. : Jeu­nesse, Jonis. Majoratif : Jon(n)–ard, -afe)rt, ,,Très jeune ».

 

EV
Jeuneau

-i(e)au(x), Juniaux, J(e)usniaux, Jonau, -iau(x), Jonniau(x), -ieaux, Joinau, Joinneau, Joign(e)aux, Joun(n)iaux: i. Patr. Var. van Jeanneau. – 2. Dim. van Fr. jeune, Ofr. jone; vgl. Jou venel. 1334 Jehans Jonniaus, Givry (CSW ïï).

 

FD
Jeunechamps

1720 «Marie-Agnès Jeune-champs» Theux (FyS), 1768 «Toussaint Jeu­nechamps» Theux; var. (remotivée sur champ) de Jeunejean, résultant de la pronon­ciation liég. assourdie de Dj(i)han > Tch’han DL 227a.

 

JG
Jeunechamps

Jennechamps: Reïnterpretatie van

Jeunejean. 1743 M. A. Jeunechamps, Chaudfontaine (HERB.).

 

FD
Jeunehomme

1524 «Colla le filhast Pacquea le Joesne homme», «Henry le Joene homme» = 1544 «Henry le Jeusne homme», «le Jeusne homme de Robertville» DénStavelotMy, 1572 «Oudelette relicte Henry le Jeunehomme» La Gleize, 1625 «Renier le Jeunehomme» Bourg­Namur; surnom: fr. jeune homme; comp. le NF néerl. Jongman.

 

JG
Jeunejean

BN + VN. Vgl. Jongejan, Vieuxjean, Oudejans,Althans.

 

FD
Jeunejean

Surnom: jeune Jean, antonyme de Vieu(x)jean. Cf. aussi la forme liég. altérée Jeunechamps.

 

JG
Jeunekens

zie Jennekens.

 

FD
Jeunen

Juen, Johne(n), Join(e), Jo(u)nen, Joenen, Jeuninckx: Patr./Metr. Afl. van VN Jan(e). 1612 tegen Pieter Jonen, Bilzen (SCHOE.).

 

FD
Jeunesse

Patr. =Joanesse; zie Johannes.

 

FD
Jeunesse

Surnom (de capitaine de la jeunesse?): fr. jeunesse ; comp. le NF Jeugt.

 

JG
Jeunet

zie Jeannet.

 

FD
Jeuni(e)au(x)

zie Jeuneau.

 

FD
Jeunion

Jeunot, zie Jeannot.

 

FD
Jeurgen

Var. de Jorgenne; génitif de Jôrg, représentant ail. de lat. Georgius, fr. Georges.

 

JG
Jeurgen

zie George(s).

 

FD
Jeuring

Patr. < Joris. Vgl. D. Goering.

 

FD
Jeuris

au génitif: Jeurissen, Jeurrissen. Emprunt germ. à Georius, var. du bas lat. pour Georgius ; var. de Jo(i)ris, Jorissen.

 

JG
Jeuris(sen)

Jeursen, zie George(s).

 

FD
Jeurissen

V. Joris.

 

EV
Jeus(s)ette

zie Josset.

 

FD
Jeusette

Dieusette dit Jeusette, Dieusette, Jeussette, Jusette. Cf. p.-ê. 1272 «Hemïcus luzette» Court-St-Etienne; surnom, d’après une phrase familière «que Dieu [vous] aide!», cf. Dieuzayde, Dieuzeide (Dauzat 202), com­me le propose Vincent 107 (citant aussi Dieu-Seconde) ; dans Dieusette, la finale -ette serait analogique des nombreux dérivés en -ette. Les expressions stéréotypées avec Dieu sont nombreuses et se prêtent aisément à la cristal­lisation en surnom, telles w. Diè-wâde ‘Dieu [vous] garde’ DL (formule arch. de salutation), «Que le bon Dieu vous bénisse!» (formule pour refuser de donner une aumône). Comp. aussi 1296 «Jehan dieu-aïst» TailleParis.

 

JG
Jeusette

V. WAD (Waz).

 

EV
Jeusniaux

zie Jeuneau.

 

FD
Jevain

Zie Jovin.

 

FD
Jevanoff

zie Ivan.

 

FD
Jeve(y)ns

Jevin, zie Jovin.

 

FD
Jevenois

zie Cévenols.

 

FD
Jévenois

cf. Gevenois.

 

JG
Jezelin

Zie Josselin.

 

FD
Jicquel

zie Gicquel.

 

FD
Jihoul

Zie Jehoul(et).

 

FD
Jijvens

Zie Jovin.

 

FD
Jilesen

zie Gillis.

 

FD
Jilon

cf. Gilon.

 

JG
Jilon

zie Gillon.

 

FD
Jimenez

Gimenez, Giminez: Patr. Sp. VN Jimeno.

 

FD
Jina

cf. Jena(rd).

 

JG
Jina

Zie Janaert.

 

FD
Jiot

cf. Giot.

 

JG
Jiot

zie Wydoodt.

 

FD
Jirard

cf. Girard.

 

JG
Jirard

zie Girard.

 

FD
Jiroffé

Jiroflé. Surnom : soit de fr. giroflée, soit part, passé de anc., moy. fr. girojler ‘parfumer de girofle’ FEW 4, 446b.

 

JG
Jirofle

Jiroff, Jiroflé, Jiroflee, Jiroffé: Fr. girofle: kruidnagel; giroflée: anjelier, giroffel; D. Nelke betekent ook zowel kruidnagel aïs anjer. Voor Jnoff, vgl. Cents G(e)noffel.

 

FD
Jiroflée

N. de guerre. ,,Giroflée ». V. Jasmin.

 

EV
Jo(u)vet

Dim. van Zuidfr. jouve: jong (DNF).

 

FD
Joa

Zie Jeha.

 

FD
Joa-

-chain, -c(h)im, -kim. N. de baptême d’orig. biblique. Joachim (Père de la Vierge Marie). Varian­tes : Joch-, Jock-, Jouck- -in, -en. Flam. : Jochem. N° 10.

 

EV
Joachim

Joackim, Joakim, Joachain, Joa-chin, Joassin, Joassint (formes w.) ; au génitif germ.: Joachims. 1537 «Joachin Potier»

DénFrasnes, 1540 «Jaspar Joachim» CoutSta-velot, 1542 «Joachim Bryet» Liège, 1552 «Joachim le Piaslier» SubsidesNamur; nom biblique: Joachim, w. nam. Jwassin, qui fut, selon la tradition, l’époux de sainte Anne et le père de la Vierge Marie. Cf. aussi Joassart.

 

JG
Joachim(s)

-em, -ain, -um, Joakim, Joackim(s), Joaquim, -uin, Jockin, Joacim, Youakim, Joach(a)in, Joassinft), -aint, Jochem(s),

-eme, -im, -oms, -um(s),  -hum, Joguenne, Jockems, Joegen, Jouchoms, Juchem, -em(e)s, -mes, Jugghen: Patr. Bijbelse VN Joachim. 1575 Johannajochims, (fa.) Jochim, Arnemuiden-Aw.; 1581 Peter Jochims, Zwolle-Aw. (AP)=1584 Peter Joachims, Aw. (AB).

 

FD
Joan(n)(e)aux

1. Patr. Jeanneau, dim. van Jean. -2.Jonneaux; zie Jeuneau.

 

FD
Joaneaux

Joannaux, Joanneaux. Dimin. de Jo(h)an, Jean.

 

JG
Joanes

Joannes, Joannés, Joannès, Joan-nesse. 1575 «Henry Joannes» FrancsLux, 1656 «Joannes Foullon manouvrier» Dén-Florenville; Johannes, forme lat. du prénom Jean.

 

JG
Joann-

-e(s), -(e)aux. V. Jean.

 

EV
Joanné(s)

-ez, zie Jeannet.

 

FD
Joannes(se)

zie Johannes.

 

FD
Joaquim

-uin, zie Joachim(s).

 

FD
Joaris

Joary, cf. Joire, Joiris.

 

JG
Joaris

zie George(s).

 

FD
Joarlette

cf. Soir-, Joire.

 

JG
Joarlette

V. WARD (Wari).

 

EV
Joarlette

zie Georget.

 

FD
Joary

Zie Jori.

 

FD
Joass-

-in(t), -art. V. WAD (Waz).

 

EV
Joassart

1442 « Joissar de Kockeroul » ; probabl. dér. d’un thème réduit de Joachim, Joassin. Une confusion avec Jossart n’est cependant pas à exclure.

 

JG
Joassart

zie Jossaerts.

 

FD
Joassin

-aint: 1. Spelling voor Jossin. – 2. Zie Joachim(s).

 

FD
Joassin

Joassint, cf. Joachim.

 

JG
Joay

cf. Jowa(y).

 

JG
Joay

Zie Juwel.

 

FD

Job

 

1. N. de baptême d’orig. bibli­que. — 2. Car. mor. Allusions au patriarche Job : ,,H. pauvre (comme Job) » ou ,,Mari d’une femme acariâtre ». Diminutif fla­mand romanisé : EV
Job

1266 «Jehans Job» DettesYpres, 1626 «Job filz Eustace de delà le rieu», 1706 «Mathias fils de feu Bastin Job du Ruy», 1721 «Jean Job» La Gleize; prénom Job, d’après le personnage légendaire de la Bible, héros du Livre de Job et symbole de la résignation et de la foi du Juste frappé par le malheur, très populaire dans l’iconographie médiévale.

Dérivés : Joba, Jobart [aussi surnom : moy. fr. joubard ‘qui aime à folâtrer, plaisantin’ FEW 4, 428b, malgré É. Legros (BTD 27, 142) qui y voyait plutôt w.  liég.  djôbâ, rjambard-i, ‘haut sur jambes’] : s.d. «Lam-berti Jobar» ObitHuy, 1384 «Jobart» Morialmé. – Jobbé, Jobé, Jobet. – Jobin [cf. aussi Djobins, blason populaire  de  Mettet].  –Joblin, w. nam. Djoblin (suffixe -elin) [aussi moy. ffjobelin ‘sot, niais’ FEW 4, 428b].

•  Avec suffixe d’origine germ. : Jobken, Jopken, Jobkenne, Jobkin dit Lefèbvre; avec suffixe germ.: Jobchen et sans doute: Jobses, Jobsès, Jobses.

 

JG
Job

Jop, Job,  Diop, Jobe, Jobse(s), Jobsès, Jôbses: Patr.

Bijbelse VN Job. De spelling Diop geeft de dial.

uitspr. dzjop weer; vgl. Dioos=Joos. 1562 Laureis

Jopssone, Breda-Aw.; 1624 Jan Jobsen, Gulik-Aw.

(AP).                                      

 

FD
Job-

-in, -kenne. V. Job.

 

EV
Jobard

-a(rt), Jabart, -as: 1. BN. Ofr. jobard: grapjas. – 2. Patr. Jobert. 1428 Jaque Jobart, Dk. (TTT).

 

FD
Jobart

1. Car. mor. Jobard, ,,H. cré­dule à l’excès, facile à duper ». — 2. V. WAD (Wa).

 

EV
Jobert

Ja(u)bert, J(o)ubert: Patr. Rom. vorm van Gobert. 1385 Jean Jobert (MARCHAI).

 

FD
Jobet

Job(b)é, Jabé, Jabe: Patr. Dim. van Jobert.

 

FD
Jobin

Ja(u)bin, Jubin: Patr. Vleivorm van Jobert. Vgl. Gobin. 1386 Jobin, écuyer (MARCHAI); 1595 Martin Jabin, Geldenaken (HERB.).

 

FD
Jobkenne

Dimi­nutif : Jobin.

 

EV
Jobkin

Jobken(ne), Jobchen: Patr. Dim. van Job.

 

FD
Joblin

zie Gobelin.

 

FD
Jobse(s)

Zie Job.

 

FD
Joc(q)meyer

D. FN Jakobsmeier: Jakob, meier op een hoeve. Vgl. Boerjan. 1449 Leonhard Jacobmayer, BEI (BRECH.).

 

FD
Joccroulle

cf. Jock-.

 

JG
Joce

zie Joos.

 

FD
Jocelyn

Zie Josselin.

 

FD
Jochem(s)

Jochim, ziejoachim(s).

 

FD
Jochhum

au génitif: Jochems, Jockems. For­me néerl. ou ail. de Joachim (ail. Jochem, Jochen, Jochum).

 

JG
Jochman(s)

zie Juchtmans.

 

FD
Jochmans

Jockmans, Juchtmans, Jughtmans. Cf. Jugman (à Bâle) que M.-Th. Morlet (NP Gaule I, 149) explique par le vieux haut-all. juch, joch  ‘joug’ ; plutôt dér. patronymique de Joachim [FD].

 

JG
Jochoms

Jochum(s), zie Joachim(s).

 

FD
Jock

zie Jaeken.

 

FD
Jock-

Jocq-. Cf. des formes anciennes, v° Jeuc(k)-, avec suggestion de glose par lat. Ja-cobus; cette glose (dubitative) est reprise à Fôrst. 980, v° Joco (9e s.); les formes compa­rées sont haut-ail. : Jock, Jôcke (= Jacques). « Dérivés: Jocquau, Jocqueau. – Jocqué, Jocquet. 1465-66 «Jaspart Jocquet» Taille-Hoves. — Jockin, Joeken. – Joccroulle [sinon par mélecture de Foccroulle].

 

JG
Jockems

zie Joachim(s).

 

FD
Jocken

Zie Jaeken.

 

FD
Jockin

zie Joachim(s).

 

FD
Jockir

Nom d’origine: Chokier, w. tchôkîre (Lg).

 

JG
Jockir

Proven. Chokier (Loc.), ,,Four à chaux ».

 

EV
Jockir

zie Jacquier.

 

FD
Jockmans

1. Proven. Joec (Ane. N. de ]euk, ,,Goyer », Loc.), avec suf­fixe -mans d’origine. Synon.: Jucht-mans, Jugters, Jouchmans, Jou-cken.

 

EV
Jockmans

zie Juchtmans.

 

FD
Jockmeyer

Profess. ,,Métayer de Joek ». V. Jockmans.

 

EV
Jocq-

cf. Jock-.

 

JG
Jocqu(e)au

Jon(c)keau: Patr. Jacqueau, dim. van VN Jacques.

 

FD
Jocquet

-ué, zie Jacquet.

 

FD
Jocz

Jochin, Joucken, Jockin. V. Joachim.

 

EV
Jodard

Synon. : Godard. V. WAD (Wad).

 

EV
Jodard

zie Goddaer(t).

 

FD
Jode, de

Joden, de Joode, de Yode, de Jeude, de Jude: 1. BN voor een jood, evtl. figuurlijk. 1222 Hugo cognomento Jude (LEYS 1951); 1382 van Pieters Jueden hoire = van Pieter Sioden hoire, Wakken (DEBR. 1970). – 2. In NB zou de Jode een vorm

van Judas zij n: F. W. SMULDERS Joden, alias die Jode, patronymicum vanjudas. Ndl.L 1953,26-27. Verworpen door: J. BECKER, NdlL. 1980,276-8.  Jodin: Patr. Var. van Godin.

 

FD
Jodin

Pour Dauzat 345, dér. d’un anthrop. germ. de racine obscure Jodo ou d’un thème différent Jaud-.

 

JG
Jodoci

-cy, -zi, -zy, Jedoci: Patr. Lat. gen. van Bretonse VN Judocus. Jodo(i)gne: PlN Jodoigne (Geldenaken, WB). 1248 Symon de Geldonia, Perwez (SLL); 1277 Watiers de Joudoingne, St.-Martens-Bod. (PEENE).

 

FD
Jodoci

Jodocy, avec c prononcé s. z: Jodozi, Jodozy. Génitif lat. de Judocus, cf. Josse.

 

JG
Jodogne

1380 «Lambiers de Jodoingne» Guill-Liège, 1444 «Ernul de Jodongne» Terre-Jauche; nom d’origine: Jodoigne, w. djodogne (BrW).

 

JG
Jodoigne

Proven. Loc. Variante : Jodogne.

 

EV
Jodts

Jo(e)ts, Yodts, Yot: Misschien Metr. Gen. van Jote, Juta. 146 e. Yota van Turnhout, Aw. (LIND.).

 

FD
Jodts

Jots. Probabl. génitif de Jote, var. du pré­nom fém. Juta [FD].

 

JG
Joecken

zie Jaeken.

 

FD
Joegen

zie Joachim(s).

 

FD
Joegen,

Joguenne, Jugghen. Peut-être var. de Jeukenne, avec suffixe bas-all. -gen, corresp. à néerl. -ken.

 

JG
Joeghmans

zie Juchtmans.

 

FD
Joël

Joël: 1. Bijbelse VN Joël ‘Jahweh is God’ (V.D.SCHAAR). – 2. Evtl. Friese VN Jolie.

 

FD
Joelants

Génitif germ. de Yolande, repris par le germ. ; cf. loelants, etc.

 

JG
Joelants

zie lolants.

 

FD
Joenen

zie Jeunen.

 

FD
Joenerboey, van

PlN?

 

FD
Joensson

Patr. Janszoon; vgl. Johnson.

 

FD
Joeres

-issen, zie George(s).

 

FD
Joeres

Var. de Jeuris, du lat. Georgius.

 

JG
Joes(sen)

Joestens, zie Joos.

 

FD
Joessen

Génitif germ. de Joos, représentant lat. Judocus.

 

JG
Joets

Zie Jodts.

 

FD
Jofé

Joff(r)e, zie Geoffre.

 

FD
Joff(r)in

zie Geoffrin.

 

FD
Joffroy

Jouffroy, cf. Geoffroy.

 

JG
Joffroy

Synon.: Geof-, Gode- -froid. V. WAD (Wa).

 

EV
Joffroy

zie Geoffroy.

 

FD
Jognaux

zie Jeanneau.

 

FD
Jognery

Peut-être nom d’origine [à situer] en -ri < lat. rivus.

 

JG
Jogni-

Join- -au(x). 1. V. Jean. — 2.  V. Jeune. Joilias. V. Gorlia. Join(t). V. WAD (Wand).

 

EV
Joguenne

zie Joachim(s).

 

FD
Joha

cf. Jowa.

 

JG
Joha(e)

zie Jeha.

 

FD
Johai

zie Juwel.

 

FD
Johan

Forme anc. du prénom Jean, usuelle sur­tout dans la région de Liège.

 

JG
Johan(n)

Johanns: Patr. Johann(es), Jan.

 

FD
Johanet

zie Jeannet.

 

FD
Johannes

-es(s)en, -esson, Johans(s)en, -s(s)on, Johannsen, Joanes, Joannès, Joanes(se), Yohannes, Jeunesse: Patr; HN Johannes. 1280 Johannes de Aken, Ip.(BEELE).

 

FD
Johannes

Forme latine ou latinisée de Jean. — Johanns. Génitif germ. de Johann, lat. Jo­hannes.

 

JG
Johannwille

Tweeledig Patr. Johannes-Willem. Vgl. Janssenswillen. 1451 Jan Willem Gheens, Arendonk; 1563 Eysse Jan Wilms, Claes Jan Wyllems, Drente (MNT 258,257).

 

FD

John

 

Johns(en), Johns(s)on: Patr. John. E.,Oostd.-Slav. en Ndd. vorm van Johannes.

 

FD
Johne(n)

zie Jeunen.

 

FD
Johnen

cf. Jeunen, avec essai d’explication.

 

JG
Johnston(e)

1. Patr. Met t-epenthesis < Johnson. 1327 Caterina Jonstons (REANEY). – 2. PlN Johnson Hall: 1227 Johannestun (Staffordshire) of Johnstone (Dumfries). 1299 Peter de Jonestone (REANEY).

 

FD
Joie

Jolet, Jollet, var. : Zolet. 1506 «Jolley» CoutStavelot; sans doute aphérèse de NF comme Bajolet, Jajollet, ou Majolet, cf. par ex. 1688 «François Jean Franceux dit Jajollet», 17.2.1672 «Henry Maiollette», 17.10.1759 «Marie Joseph Majolet» (not. liégeois) [JL, NFw]. – Pour Zolet, var. de Jolet, cf. 12.6.1732 «François Joliet» = 1733 «François Zolet, manant de Richelle» [JL, NFw].

 

JG
Joie

Joye, Joije, Jouy(e): 1. Metr. VN Gaudia of W. vleivorm op

-ôye van Jehane (HERB. 1952,260). 1276 Joye de sour le Pont, Dk. (TdT); 1398 Joye Carre, Heule (DEBR. 1970). – 2. Ofr. joie, Mnl. joye: vreugde, genot, genoegen. Of < ww. joyen: zich vermaken, seksueel genieten. Vgl. FN Joyeux. 1268 Cristianum Joie, Ip. (BEELE); 1354 Jhan Joye, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Joie

Joye. 1281 «Jehans Joie» ComptesMons, 1283 «Simon Joie» OnomCalais, 1295 «Joye Deleporte», 1296 «Gobiers Joye» Comptes­Mons, 14e s. «Joie femme Jakemart le Cam-bier» DocLens, 1317 «Jakemars Joie», 1323-24 «Joye ki fu fille Gobiert Joye» Comptes­Mons, 1340 «Pierre Joie» Senlis; Joie a été un nom fém. au Moyen Âge (dès le 13e s.), mais le NF peut aussi provenir d’un surnom: fr. joie, cf. 1279-81 «Maroie de le Joie», «Ulle-baus de le Joie», 1295 «Watiers de le Joye», etc. ComptesMons.

 

JG
Joie, van

PlN. 1698 van Joie, Hontenisse (PDB).

 

FD
Joign(e)aux

Joinau, Joinneau, zie Jeuneau.

 

FD
Joignaux

Joigneaux, Joinau, Joinneau, cf. Joniau(x).

 

JG
Joilin,

Zie Josselin.

 

FD
Joillet

zie Joliet.

 

FD
Join

1359 «Ludovicus Joins de Montemaideyo» CartOrval, ainsi dans 1608 «la terre Joinct», topon. à Beyne-Heusay; p.-ê. surnom: moy. fr. joint ‘bien bâti, bien fait; alerte’ FEW 5, 68a, comp. le NF Lejoint.

 

JG
Join(e)

zie Jeunen.

 

FD
Joine

1547 «Pacquea le Joines» CoutStavelot; surnom: w. djône ‘jeune’ FEW 5, 92b; comp. Joignaux, Joinau, Joinneau.

 

JG
Joinnot

Dérivé en -ot du précédent.

 

JG
Joinnot

zie Jeannot.

 

FD
Joir-

-e(t), -is. 1. V. Georges. — 2. V. WARD (Wari).

 

EV
Joir-

Thème de Joire, forme ancienne de Georges, w. Djwér, Djôr; cf. aussi Geor-, Jor-. Simple: Joire. 1289 «Joires Bêches» Cens-Namur.

Dérivés : Joiret. – Joirkin. – Nom emprunté au flam. et adapté: Joiris, Joaris, Joary, Joirisse, w. Djwèris ‘, Djôris ‘. 1548 «Jehenne Joaris» BourgNamur, 1783 «Jean-Joseph Joi­ris (orig. d’Ayeneux)» BourgLiège. – Joar-lette, comp. 1496 «Joirlet Lambier» CoutSta­velot.

 

JG
Joire

zie George(s).

 

FD
Joiret

Zie Joret.

 

FD
Joiris(se)

zie George(s).

 

FD
Joirkin

zie Jourquin.

 

FD
Joissains

zie Jossin.

 

FD
Joisten

zie Joos.

 

FD
Jokemeyn

zie Jacquemin.

 

FD
Joken

zie Jaeken.

 

FD
Joksch

Joksz: Patr. Jok(i)sch, Jokusch, Silezische afl. van Jokof=Jakob (DN).

 

FD
Jol(e)-

-i(e), -i, -iet, -y(t). 1. Car. phys. ,Joli » (Souvent dans un sens

péjoratif. — 2. V. WAD (Wa). – 3.  Proven. Julie (Dép. Nivelles).

 

EV
Jol(l)-  

-é,   -et.   Synon.   wallon   de Gisler    (V.    Gislerimont,    ,Julémont »), V. WIL.

 

EV

Jol(l)ivet  

 

 

 

Proven.    Jolivet    (Dép.

Liège).

 

EV
Jolet

-ez, -é, Jollet, -ey: 1. BN. Afl. van Joli (HERB.). – 2. Patr. < Jeholet, vleivorm van Je(h)an (CARNOY i953′,8s). 1430 Mathijsekin Jolet, Desselgem (CAS AERT); 1645 Jan Jolet, Bombaye-Aw. (AP).

 

FD
Joli

Jolis, Jolli, Jolly, Joly, Jolyt; 1280-81 «Jehans Jolis li caudreliers» RegTournai, 1289 «Jehennins Jolis» CensNamur, 1291 «Monkin Joli» OnomCalais, 1295-1302 «Havars li Jolis» ImpôtArtois, 1314 «Ste-phani dicti Jolit», 1358 «Gerars Jolis de Verlaine» GuillLiège, 1365 «Robiert Jolit des selliers» TailleMons, 1472 «Gilardin Joly» DénChiny, cf. aussi 1356-58 «Gillekars Trop Jolis» PolyptAth, 1524 «Joly Cola», 1544 «le joly Giele» DénStavelotMy, 1540 «la vesve Glaude Joly» Villers-Pol; surnom: l’anc. fr. joliff) a aussi le sens de ‘gai; vif et w. djoli ‘tacheté, marqueté, moucheté’ (cf. BTD 26,

245) FEW 16, 284b et 285b. Cf. aussi Lejoli et Jolive, Joliffe.

Joli XIV. NF à propos duquel Dauzat 345 note : « Un curieux patronyme Joly XIV est obscur quant à l’addition du chiffre, dont la famille a demandé la suppression en 1947 [en France]»; ce pourrait être une formation antonymique (plaisante) à partir du nom Vilain XIII, cf. ce nom. – Bibliogr.: R. Pinon, Un nom original: Joly XIV, VW 64, 1990,195-6. » Forme fém. : Jolie.

Dérivés : Joliet, Jolliet. 1589 «Anne fille de feu Johan Joliet» BourgLiège; surnom: moy. fr. joliet ‘gai, joyeux, agréable’ FEW 16,285b.

 

JG
Joli(e)

Jolis, Jolli, Jol(l)y, Jolij, Jolyt, Jelyt, Jelijt, Lejoly: BN Fr. j oli: mooi, knap, lief, aardig. 1291 Monkin Joli, Kales ( GYSS. 1963); 1330 Willaume Jolis, 1336 Jehans Jolit, Dk. (TdT); 1443 Jan le Jolyt, Dk.-Bg. (PARM.).

 

FD
Jolibois

1472 «Colignon Jolly Boix» Dén-Virton; nom d’origine: Joli Bois, topon. à Fontaine-l’Évèque, Horrues, Waterloo, etc.,w. (d)joli bwès, (Bastogne)yo/ièwa5 ‘lilas’.

 

JG
Jolibois

PlN in Waterloo (WB), Horrues en Fontaine-l’Evêque (H).

 

FD
Jolicoeur

1464 «Jehenne Jolycoer» Tournai; surnom : fr. joli coeur.

 

JG
Jolicoeur

Fr. BN: lief, hartelijk, goedhartig. 1464 Jehenne Jolycoer, Dk. (TTT).

 

FD
Jolie

cf. Joli.

 

JG
Joliens

zie Julien.

 

FD
Joliet

Jolliet, Juillet: BN. Dim. van Joli.

 

FD
Joliment

PlN in Bois-d’Haine, Haine, Fayt-lez-Seneffe (H), Glabais(WB).

 

FD
Jolimont

Nom d’origine: Jolimont, dépend.de Haine-Saint-Paul et de Fayt-lez-Manage (Ht).

 

JG
Jolive

Jolliffe. 1320 «Jehan Jolif» Senlis; surnom: anc., moy. fr. jolif ‘gai, vif; porté au plaisir; galant’ FEW 16, 284b; cf. Joli, etc. » Dimin.: Jolivet. 1289 «Jehans Jolives» CensNamur; anc. îr.jolivet ‘agréable, mignon’ FEW 16, 285b.

 

JG
Jolive(t)

Jollivet, Jolliffe: BN Dim. van Ofr. jolif: mooi, lief. 1320 Jehan Jolif, Senlis (MORLET); 1432 Petrus Joliveti (MULI).

 

FD
Jollet

-ey, zie Jolet.

 

FD
Jolli

zie Joli(e).

 

FD
Jolliet

zie Joliet.

 

FD
Jolliffe

Jollivet, zie Jolivet.

 

FD
Jolling

au génitif: Jollings. Probabl. dérivé du lat. Julianus [FD].

 

JG
Jolling(s)

1. Patr. < Lat. HN Julianus. 1438 Jannes Jolyns = 1451 J. Julyns, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. Patr. < Friese VN Jolie (V.D. SCHAAR).

 

FD
Jollings

V. WAD (Wa).

 

EV
Jolly

Jolli,  cf. Joli(s).

 

JG
Jolly

Joly(t), zie Joli(e).

 

FD
Jolois

NF français (Côte-d’Or, Aube, Yonne), dont l’explicaiton est incertaine.

 

JG
Joly(t)

cf. Joli(s).

 

JG
Jomaa

zie Jacquemard.

 

FD
Jomaux

Evocation d’une particularité de la naissance. .Jumeau ».

 

EV
Jomaux

Jomot. 1545 «Thomas de Jomaulx» BourgNamur; var. de Ja(u)maux, Ja(u)mot< Jaume = Jacques.

 

JG
Jomaux

zie Jaumaux.

 

FD
Jombloode

Sans doute avatar de Jonckbloedt.

 

JG
Jombloode

zie Jongbloed.

 

FD
Jomen

zie Jacquemin.

 

FD
Jommes

zie James.

 

FD
Jomol

zie Jamoul(le).

 

FD
Jomot

Jomouton, zie Jacquemot(te).

 

FD
Jomouton

1552 «Jomouton Bauchart» Subsi-desNamur; var. de Jamotton, dér. de Jamotte, Jaumotte.

 

JG
Jon

Zie Jans.

 

FD
Jon-

-ard, -art. 1. V. Jeune. — 2. V. WAD (Wan).

 

EV
Jon-

-et. V. Jeune.

 

EV
Jon-

-iau(x), -is. V. Jeune.

 

EV
Jon(c)keau

zie Jocqu(e)au.

 

FD
Jon(g)kind

Jonckint: BN. Vgl. Kint, D. Jungknecht. 1352 a Johanne Jonckint, Tn. (C. BAERT).

 

FD
Jonard

-a(rt), -aerts, zie Janaert.

 

FD
Jonard

Jonart, Jonnard, Jonnart, Jonaerts (forme néerl. au génitif). 1358-59 «Gilliars Jonars» PolyptAth, 1426 «Jehan Jonnart» TailleSoignies, 1501 «Jehan Jonart» Bourg­Namur, 1598 «Pauwel Jona» DénWavre, 1657 «Jean Jonard» BourgNamur; comme Jaunard, -art, dérivé du thème de fr. jeune, w. djône. Cf. aussi 1659 «André Joignait» DénSalm.

 

JG

Jonard

 

Zie Janaert.

 

FD
Jonas

1. N. de baptême. N. biblique. Jonas. N° 10. Ou bien : V. WAD (Wan). Synon. de Jonard. — 2. Evocation de l’histoire de Jonas. N. d’H. sauvé, alors qu’on le croyait perdu.

 

EV
Jonas

Nom de baptême d’origine biblique: Jonas, cf. 1191 «Jonas Cocus» Gand.

 

JG
Jonas

Younas: 1. Patr. Bijbelse VN Jonas. 1191 Jonas Cocus, Cent (GN); 146 e. Simons Yonas, Tournehem (DUPAS 43). De naam werd ook verward met Jonathan: 1435 Jonathan dictus

Jonas, Den Bosch (GOR.). – 2. W. grafie voor  (…).

 

FD
Jonathan

Patr. Bijbelse VN. 1118 Jonathan (GN); 1390 Jonatas del Corne, Ip. (BEELE); 1385 Eustatij Jonathe, Tg. (TYTGAT).

 

FD
Jonau

zie Jeuneau.

 

FD
jonc

N. de plante. Collectifs : Jon­chais (Jonquoy) et Jonchère. Pro­ven. : (Du)- -Jonquoi, -Jonquoy (Jonquoy, Dép. Escanaffles), J(o)ucquois, Jun- -que; (De) Jonquièrefs).

 

EV
Joncheere, (de)

zie (de) Jonckheer(e).

 

FD
Joncheray

1. PlN < Fr. jonc: bies. Plaats waar biezen groeien, biest. – 2. Spellingvar. van Joncret?

 

FD
Jonck

Jong, Jongh, au génitif: Jongen, Jonken, et sans doute Jonckx, au génitif surcomposé : Jonckens. Surnom néerl. :jong ‘jeune’.

 

JG
Jonck(e), (de)

Joncken, zie de Jong(e).

 

FD
Jonckbloedt

V. Jong.

 

EV
Jonckbloedt

zie Jongbloed.

 

FD
Jonckbloedt,

Jongbloet, Yongbloet. Surnom: pour J. Herbillon, une glose ‘jeune sang’ paraît préférable à l’ail. Jugendblùte ‘éclat de la jeunesse, fleur de l’âge’. Cf. aussi les NF ail. Jungblut, Jungbluth, expliqués par Bahlow 266 par ‘jeune corrompu, jeune pervers’.

 

JG
Jonckeau

Jonkeau ; [var. avec suffixe -et repré­sentant w. liég. -ê\ Jonquet (NF de la région de Verviers et Spa). Nom d’origine: forme francisée du toponyme Jonckay, w. so l ‘ djôkè, dépend, de Comesse (Lg).

 

JG
Jonckels

Forme néerl. corresp. à ail. Jungels; dérivé (au génitif) dejong.jung ‘jeune’.

 

JG
Joncker

Jonckheer, Jonckheere, Jonker, Jonkheer, au génitif: Jonckers, Jonkhers, Jnnkers. et sans doute Jonckiers. Surnom néerl.‘.jong heer ‘jeune seigneur’, mais aussi ‘jeune homme’.

 

JG
Joncker(s)

Jonck(h)eer(e). V. Jon-ker, Jonkheer.

 

EV
Jonckheer(e), (de)

Jonkheer, (de) Jonkheere, Dejonkhaere, (de) Joncheere, (de) Jonchkeere, (de) Jonckeer(e), Jonckheers, Deyonckheere, Deijonckheere, -herre, Jonckheerer, Yonckheer, Jonckiere, -1ère, -iers, de Joncker(e), Jon(c)ker(s), lonckers, Jun(c)ker(s), de Juncker, Junger(s), lungers, Yungers, lunker, Yunker, Yunkes, ‘s Jongers, Siongers, S’Jongers, Sjongers, S’Jonkers, Dioncre, Dionkre, Diongre: BN van een jonkheer, jonker, jong edelman, jonkman van aanzienlijke stand; jonger: jonge man, jonkman. 1326 Hughe de Jonchere, Ip. (BEELE); 1335 Daneels Joncheeren huus; up Lisen Sioncheren, Ktr. (DEBR. 1971, 1970); 1449 Dierick den Joncker, Mb. (A. BAERT).

 

FD
Jonckheid, van der

van der Jonckheijd, -heyd: Reïnterpretatie van PlN Jonckhout in Bilzen en Hoelbeek (L).+1300 Johans van Jonchoit = heren Johans van Jonchout, Bilzen (OGO). Zie Jonkhout.

 

FD
Jonckiere

-ière, -iers: 1. PlN Jonquière. Zie De Jonquières. 1260 Flobert Jonkières (MORLET); 1392 Janen van der Jonckiere, Dk. (RAK, SR F> 7v°). – 2. Spelling voor Jonckheere (iè = scherplange e).

 

FD
Jonckint

zie Jongkind, Janquin.

 

FD
Jonckleer

W. verhaspeling van Jonckheer.

 

FD
Jonckman

Jonkman, au génitif: Jongmans, Jonkmans. Surnom néerl. : jong mon ‘jeune homme’.

 

JG
Jonckman(s)

zie Jonkman.

 

FD
Jonckx

zie de Jong(e).

 

FD
Joncour(t)

PlN Joncourt (Aisne). 1410 Alain Joncourt, Senlis (MORLET).

 

FD

Joncquet

 

zie Jacquet.

 

FD
Joncret

1719 «Joncrez et Dantinne eschevins» Couvin; nom d’origine: Joncret, w. djoncrèt (Ht)

 

JG
Joncret

Joncheray: PlN Joncret (H).

 

FD
Joncret

Proven. Loc.

 

EV
Joncxis

Jonxis, Jonexis, Jouxis (cacographies). Latinisation de Vanderbiesen ou Dejon, w. dèdjon (= des Joncs) > de Juncis.

 

JG

Jond, de

 

zie de Jong(e).

 

FD
Jone

1444 «Jone le Fondeur» AidesNamur, 1589 «Jehan Jone» Arbrefontaine; probabl., comme Jaune, surnom: w. djône ‘jeune’, cf. 1444 «le jone charlier», «Jehan Motin le jone«AidesNamur, 1464 «Thonet Malchair le jone» GuillLiège, 1465-66 «Jehan Neco le jone»TailleHoves.

Dérivé; Jonet, w. nam. Jônèt, Jones [à moins que Jones ne soit un NF anglais]. 1341 donnes li sargiers» Nivelles, 1356-58 «Jones Gillos» PolyptAth, 1442 «Jonet le Manchon» Villers-le-Gambon, 1444 «Jonet le naiveur» AidesNamur, 1447 «Jonet Gobelet» Gozée, 1449 «Gerart Jonet» AidesNamur, 1615 «Pierre Jonez/Jonet» Cerfontaine. Jonette. 1417 «Jakemes Jonette» PolyptAth.

 

JG

Jonen

 

zie Jeunen.

 

FD

Jonequin

 

zie Janquin.

 

FD
Jones

Patr. E. FN. VN John, Johannes.

 

FD
Jonescu

zie Ionescu.

 

FD
Jonet

-ette, Jonnet, Jon(n)é, Geonet, Younès, -es: Patr. < Jehonnet, var. van Jeannet. 1299 Jehans Jonnés, Bergen (PIERARD); 1586 Jehan dit Jonnez, Les Sartes; 1587 Jehan dit Jonnet, St-Georges; 1591 Jean dit Jonnet, Dommartin; lôizjoannis dicti Jonnet Bauwin; 1654 Nicolas Jonet=1660 Nicolas Jehonet, St-Georges; 1751 Jaspar Jonet alias Gaspar Jehonnet, Fize-Fontaine (med. H. Douxchamps).

 

FD
Jonexis

cf. Jonexis.

 

JG
jong

.Jeune ». Car. phys. Jong, Jung, De Jong(h)e. Composé : Jonckbloedt, Jungbluth, ,,Sang jeune ». Jungst, ,,Le plus jeune ». Jonkmans. ,,H. jeune » ou .Jeune-homme ».

 

EV
Jong-

cf. Jonc-.

 

JG
Jong(e), de

de Jongh(e), de Jonck(e), de longh(e), de longe, Deyonghe, Dejoughe, D’Jong, de Jond, Jong, Jonge(n), -ens, Jongh(en), Jonck(en), Jonk, T’Jonck, Jonckx, Jun(c)k, Jung, Yonck, Yong, Yung, Yunck, Junge(n): BN de Jonge, om de zoon van de vader (de oude) te onderscheiden. 1123 Erenbaldo luuene; 1204 Euerarth de Junghe, Z (LEYS1951); 1388 Godefridi Jonghe = 1397 Godefridi Juvenis = 1399 Godefroy le lovene, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Jong(h)mans

zie Jonkman.

 

FD
Jongbeis

-beys, -buys: Reïnterpretatie, misschien vanjambloes?

 

FD
Jongbloed(t)

-bloet(s), Jonghbloet, Jonckbloedt, Yongbloet, longbloed, Jombloode, Jungblut(h), Yungblut(h), -bludt, -blut: Deze Ndl. en Ndd. (Jungeblo(o)dt) BN werd verhoogduitst tot Jungblut(h): jong verdorven (DN).

 

FD
Jongboer

Jungbauer: BN en BerN: jonge boer.

 

FD
Jongejan

BN Jong en Patr. Jan. Vgl. Jeunejean.

 

FD
Jongeling(hs)

Jungling, Jungling, Junsling: BN: jongeman. Vgl. Jonkman. 1166 Arnoldum et Junglinum, Oostburg (GN); 1425 Bartholomeus gheheyten Jonghelincs zoen wilneer Jan Meeus Jonghelincs, Oisterwijk (MNT 282); 1449 Janne Jongelinc, Mb. (A. BAERT).

 

FD
Jongen

1. N. d’état. ,,Garçon, céliba­taire ». — 2. Situation sociale. ..Domestique ».

 

EV
Jongen

cf. Jonck, Jonken.

 

JG

Jongene(e)len

 

Jongeneel, Jongenelis: BN + Patr. Jonge Nelen, Nelis: Cornelis. 1595 Jonge Nelen, Rucphen NB; ±1650 Jongeneel, Goudriaan (PDB).

 

FD
Jongenelen

Surnom composé: néerl. jonge ‘jeune’ + Nelen = Cornelis [FD].

 

JG

Jongepier

 

Jungpeter: BN + Patr. Jonge Pier(re), Pieter, Peter.

 

FD
Jongert

1. V. Jonker. — 2. Jonger, ..Serviteur, discipline ». Synon. : Jongers.

 

EV

Jongert

 

Patr. Germ. VN junk-hard ‘jong-sterk’: Junchardus (MORLET I).

 

FD

Jongeryck

 

Patr. Germ. VNjung-rîk. 1693 Jacques Jonghericx, Killem FV (VERGR. 1972).

 

FD
Jongetjes

zie Jongtien.

 

FD

Jongh-

 

zie Jong-.

 

FD
Jonglet

-ez, Jouglet: Var. van Jonlet. 1432 Hugo Jonglet, Amiens (MULI).

 

FD
Jongste, de

Jüngst: BN voor de jongste, benjamin.

 

FD
Jongtien

Jongetjes: BN. Dim. van Jong.

 

FD
Jongy

Peut-être mis pour Joigny, nom d’origine (Ardennes).

 

JG
Joniau

-iaux, Jonniau, -iaux, -icaux, Joignaux, Joigneaux, Joinau, Joinneau. 1286 «Jou-niaus li Aposteles» CartBinche, 1518 «Jo­niau» Dailly, 1520 «Thirion Josnea» Bourg-Namur, 1557 «Jehan Joenneau» Châtelet, 1597 «Piere Jonneau» BourgDinant, 1624 «Petit Jean Falmin dit Joniaux» BourgNamur, 1645 «Guillaume Jonneau» BourgNamur, 1692 «Jenne Balle dict Joniaux», 17e s. «Jonniaux» Cerfontaine, 1719 «Pierre Jon-neaux » Silenrieux ; comme Jeuniau(x), dimin. du thème de fr. jeune, w. djône.

 

JG
Joniau(x)

zie Jeuneau.

 

FD
Jonik

Zie Janik.

 

FD
Jonis(z)

Jonist, Jonius, Yunus: 1. Patr. Junius, latinisering van Yoen; zie Yon. 1400 Gherijt Yonijs soen van Outshorn; 1503 Lijsbeth Joenis dochter = 1493 Elizabeth filia Junonis = El. fîlia Junii, Noordwijk (LIND.). – 2. Patr. Afl. van VN Jan.

 

FD
Jonius

Latinisation du NF Jone, etc. ?

 

JG
Jonk

Zie de Jong(e).

 

FD
Jonk-

cf. Jonck-.

 

JG
Jonkeau

zie Jocqu(e)au.

 

FD
jonker

et jonkheer. ..Damoiseau ». (Souvent péjoratif, ..Nobillon ») et ,,Ecuyer ». Situation sociale. Jon-(c)ker(s), Junkers, Jongert, Jun-gers, De Joncker. (De) Jonck-(h)eer(e).

 

EV
Jonker(s)

Jonkheer(e), zie (de) Jonckheer(e).

 

FD
Jonkergouw

PlN? Er zijn veel D. PlNn met Junker-. ± 1600 Jonckergou, Heusden-Altena (PDB).

 

FD
Jonkheym

-heijm, Jungheim: PlN Jonkem in Mons (LU)? Of veeleer < Junghein: jonge Hein. Vgl. Jungheinrich.

 

FD
Jonkhoff

PlN, vgl. D. Junghof: jong, nieuw hof.

 

FD
Jonkhout

PlN Jonchout in Bilzen en Hoelbeek (L).

1365 Johannes de Jonchout…curtim suam de Jonchout; 1379 Gerardo de Jonchout, Hoelbeek (HERB. 1947,70; GRAUWELS 1978,65). Zie ook Vanderjonckheid.

 

FD
Jonkin

1. V. Jeune. — 2. V. WAD (Wan).

 

EV
Jonkind

zie Jongkind, Janquin.

 

FD
Jonkman(s)

Jonckman(s), Jong(h)mans, Jungman(n): EN voor een jongeman of jongman, vrijgezel. Vgl. Jonckheere, Jongeling. 136 e. Hugonis Joncmans = Hugen luncmanne, Hulst (GN); 1344 Jehan Joncman, Ip. (PSM); 1402 Sapientie

Jonghemans, Mech. (HB).

 

FD
Jonkvrouw

Mnl. joncfrouwe: ongehuwde jonge vrouw, jong meisje (> juffrouw), meisje van goede stand, vrouw van stand. 1370 up joncvrauwe Katelinen Jhan Bollaerts wedue, Ktr. (DEBR.

1970).

 

FD
Jonlet

1. BN Dim. van W. djône: jeune, jong. 1579 Andrien Jonlet, Hoei (HERB.). – 2. Patr. Dim. van VN Jean. Vgl. Jonnard, Janlet.

 

FD
Jonlet

1579 «Andrien Jonlet» Huy; p.-ê. sur­nom, dérivé en -elet de w. djône ‘jeune’ ? La forme w. du nom serait alors *djôn ‘lèt.

 

JG
Jonlet

V. WAD (Wan).

 

EV
Jonn-

-ard, -a(e)rt, -ers), -é. 1. V, WAD (Wan). — 2. V. Jeune.

 

EV
Jonnard

-a(e)rt, zie Janaert.

 

FD
Jonné

Zie Jonet.

 

FD
Jonnekin

-kyndt, Jonneskindt, zie Janquin.

 

FD
Jonnet

Zie Jonet.

 

FD
Jonniau

Jonniaux, Jonnieaux, cf. Joniau(x).

 

JG
Jonniau(x)

zie Jeuneau.

 

FD
Jonniaux

V. Jeune.

 

EV
Jonot

Zie Jeannot.

 

FD
Jonquet

cf. Jonckeau.

 

JG
Jonquet

Junqué, zie Jacquet.

 

FD
Jonquière(s)

V. Jonc.

 

EV
Jonquin

V. WAD (Wan).

 

EV
Jonquin

zie Janquin.

 

FD
Jonquois

Jouquois, Jucquois: PlN Joncquoi, o.m. in Vloesberg (H): biest, plaats waar biezen groeien. 1275 Thumas dou Joncoit…dou mes dou Joncoit, Vloesberg (VR 58r°); 1305 Thiri dou Joncoet, Ronse (LENOIR).

 

FD
Jonsen

Jönssen, Jonsson, Jönsson: Patr. Ndd. en Skand. Zoon van Jan. 1348 Nie. Jonesson, Stralsund (NN).

 

FD
Jonskin

Peut provenir de *Jongskin, dérivé néerl. en -kin de Jongs, cf. Junsling, qui doit se rattacher à ail. Jùngling ‘jeune homme’.

 

JG
Jonskin

zie Janquin.

 

FD
Jonval

Jonveau: PlN Jonval (Ard.).

 

FD
Jonval

Nom d’origine: Jonval (Ardennes, arr. Vouziers).

 

JG
Jonvel

PlN Jonvelle (Hte-Saône).

 

FD
Jonville

Nom d’origine: Jonville (Meuse).

 

JG
Jonville

PlN Jonville (Eure-et-Loir, Meuse). De naam werd verward met Sonneville (zie Somville). 1548 Gheeraert Jonneville, Ktr. (KW); 1625 Rogier lonneville, Mkr.; 1763 Pierre Rogier

Jonville, Rollegem.

 

FD
Jonville

Proven. ]o(de)nville (Dép. Sibret).

 

EV
Jonxis

cf. Jonexis.

 

JG
Jonxis

Latinisering van Dujonc: van der Biezen (HERB.).

 

FD
Joode, de

zie de Jode.

 

FD
Jooken

au génitif (surcomposé): Joockens, Jookens. Génitif néerl. du thème Jeuck- et Jock-.

 

JG
Jooken

zie Jaeken.

 

FD
Joole

Friese VN Jolie? 1790 Joole, Nieuwkapelle (PDB).

 

FD
Joon(n)ekin(dt)

zie Janquin.

 

FD
Joor(i)s

V. Joris.

 

EV
Joordens

zie Jordaens.

 

FD
Joore(n)

Joor(s), Jooris, zie George(s).

 

FD
Jooris

Joors. Forme néerl. de lat. Georgius, fr. Georges, cf. Joiris.

 

JG
Joorter

Var. van Gorter?

 

FD
Joos

au génitif: Joosen, Joossen, au génitif sur­composé: Joosens, Joossens. Reprise néerl. au roman Josse < lat. Jodocus; cf. Jodoci et Jooste. – Pour une explication de Josse par l’hypocor. germ. god-so, cf. J. Lindemans, fs Joos een germaansche naam ?, dans Koninkl. Vlaamsche Académie van Taal- en Letter-kunde, Versl en Meded., nov. 1943, 791-804.

 

JG
Joos

Joos- -(s)en(s), -stens. V. WAD (Waz).

 

EV
Joos

Joos(sen), Jo(o)sen(s), Joossen(s), Joessen, Josents, Jossens, Jussen, Jo(o)sse, Joce, Jous(se), Joussen, Yasse, Jassem, Jassens, Cehasse, Josz(t), Joes(tens), Joosten(s), Jost, Joste(n), Joisten, Joust(e), Jousten(ne), Dioos, D’Joos, Just(e), Justen(s), Justin: 1. Patr. VN Joos < Bretonsenaam Judoc(us). LINDEMANS (VMKA1943,791-804) evenwel ziet in Joos de Franse vorm Josse, Joce < Germ. God-so (zie Goos). Jodocus is dan een andere vleivorm van dezelfde naam, maar met Keltisch -oc-suffix. De VN was vrij gebruikelijk in de ME. De naam Joos werd achteraf tôt Joost verzwaard en in de renaissancetijd aïs Justus vertaald. 1319 Judoco dicto Joest van Maerle, Ravels (OATIII); ± 1400 Jodoc dit Justus de Bronchorst, Luik (BODY); 1435 Jodocus dictus Yoest, Den Bosch (GOR.). Na 1700 werd Joos ook wel voor Jozef gebruikt: PH. COUSSEMENT, Van jozeftotjoos. Bk. 1964,232-4.1366 Joes Scade=1378 Judoci Scade, Ktr. (DEBR. 1970); 1478 van Janne Joest, Kh. (DEKE YSER); 1606 Dioos Valck=1605 Joos Valcx, Aarts. (MAR.). – 2. Soms reïnterpretatie van Oosten (zie Ost). « 1675 Franciscus Oosten = 1757 Fr. Joossens (gen.), Oostmalle; zijn dochters heten: « 1702 Anna Joesten, 11783 Aldegundis Joostens, ti?6o Catharina Joossens, Oostmalle; 1702 Joannes Oosten=Joostens, Oostmalle ( VS 2001,152-153).

 

FD
Joosep

zie Joseph.

 

FD
Joosken

au génitif: Jooskens. Dimin. néerl. du précédent.

 

JG
Joosken(s)

Joskin(s), Josqui(n), Joski, Jusgen: Fatr. Dim. van VN Joos. 1348 Joeskin Godremacht, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD
Joosse(ns)

Joosten(s), zie Joos.

 

FD
Jooste

au génitif: Joosten, au génitif surcom­posé: Joostens. Néerl. Joost (depuis le 16e s.) est une reprise à l’all. Jost, depuis 1295 (cf. J. Lindemans, ibid. 791, note 1 ) ; représente aussi

lat. Jodocus, mais il a été traduit par les huma­nistes par lat. Justus (ainsi Justus Lipsius, pour Joost Lips).

 

JG
Jop

Zie Job, Jap.

 

FD
Jop-

Jopp-. Thème difficile à identifier; comme pour les thèmes anthrop. Jap- (avec a long) et Jaup-, les rapprochements proposés à Job, Joubert et surtout Gaspar ne satisfont pas vraiment.

Dérivés : Jopart, Joppart. 1674 « Melchior Jopart» Villers-St-Ghislain. – Jopen, Joppen, Joppin, w. (Glimes) Jôpin. 1624 «demy bon-nier condist Jopin» Beyne-Heusay, 1636 «Jan Jepin [= Jopin?]» émigré en Suède. – Joplet.

 

JG
Jop(p)art

zie Japar.

 

FD
Jopen

Zie Jap.

 

FD
Jopke(n)

Patr. Dim. van Slav. Jobek: Jakob (DN).

 

FD
Jopken

cf. Jobken, v° Job.

 

JG
Jopp-

cf. Jop-.

 

JG
Joppart

1. V. Jobart — 2. V. WAD (Wa).

 

EV
Joppen

-in, zie Jap.

 

FD
Joquet

1. Situation soc. .Jeune do­mestique ». — 2. V. WAD (Wac).

 

EV
Jor-

-et, -ez, -ion. V. WARD (Wari).

 

EV
Jorant

Cf. «Jorans des Prez» BodyNFLiège 148; p.-ê. réduction de: 1252 «Enjorram de Mugh (= Moxhe), miles», 1289 «monseignor Enjoran(t)» d’Orbais, var. de Enguerrand, an­throp. germ. inghil-hramn-. Cf. cependant 1160 «Jorannus», 1178 «Jorannus de Blagnei» CartOrval.

 

JG
Jorant

Jo(u)rand: 1. Patr. Korte vorm van de VN Enjorand, Engerand, Enguerrand. Rom. vorm van de Germ. VN Ingram. Jorans des Prez = 1252 Enjorram de Mugh, Moxhe (HERB.). – 2. Rom. vorm van de Germ. VN Godram. ii27jorannus, Luik (SLL); 1130 S. Joiranni, Reims (ASM); 1173 Jorannus (de Blagnei) (CAO); 1349 Simon Jorant, Dk.(TdT).

 

FD
Joray

V. WARD (Wari).

 

EV
Jord-

-an(t), -(a)ens. V. Jourdain.

 

EV
Jorda

Jourda(t): Patr. Korte vorm van Jordanus. Zie Jordaens.

 

FD
Jorda(e)ns

-an(t), Jo(o)rdens, Jaerdens, Jourd(a)in, -an(ne), -ant, Jourde(n), Jourdren, Jurdan(t): Patt. Volgens Fm. 981 verklaart de riviernaam wel de bekendheid maar niet de oorsprong van de naam Jordaan, die hij al in de se e. attesteert: Jordanes,

Jordanus. Ook V. D. SCHAAR meent dat de naam Germ. is. BRATTÔ119-120 denkt dat de riviernaam persoonsnaam geworden is om aan hetdoopsel van Christus te herinneren. Volgens BACH 288 is Jordanes een bijbelse naam die als Germ. werd opgevat en aanleiding gaf tôt hybridische vormen aïs Jord-oinus, Jord-ildis. ii54jordanis; 1249 Jordanus magister (GN); 1267 Henri le fil Jourdain, Ktr. (DEBR. 1980); 1280 Jordanus Pottin, Ip. (BEELE); 1298 Willaume Jourdain, Kales (GYSS. 1963); 1370 Jan Jordan Godertszoen; 1381 Jan Jorden Godevaertssoen, A’dam (OA189,248); 1415 Meeus Jordens, Ht. (A.GHIJSEN); 1535 Peter Jordaens, Merksem (AP).

 

FD
Jordan

Jordant, Jourdan, -ant; Jourdain; Jurdan, Jurdant. 1175 «Jordanus» Liège, 1283 «Jordains Robrecht» DettesYpres, 1289 «Jehans Jordains» CensNamur, 1369 «Jor-dans Brant canones», 1405 «Jordans de Gaire citain de Liège» GuillLiège, 1530 «Pier Jordan dit le vieil Jordan» Montegnée, 1612 «Estienne Jordain» TerriersNamur, 1707 «Jean Jordan» BourgLiège, 1779 «Henry-Pascal Jurdan» Verviers (cf. aussi w. à flo djordin. topon. à Jupille); nom de baptême, issu du nom du fleuve biblique où fut baptisé le Christ, popularisé par les croisades (à l’origine: baptisé avec de l’eau puisée au Jour­dain). Jordan(t), Jourdan(t), Jurdan(t) repré­sentent la forme populaire de Jourdain, celle-ci la forme plus savante. « Au génitif latin: Jordany. « Formes flamandes: Jorden, au génitif: Jordaens, Jordens.

 

JG
Jore

Joren(s),-esz, zie George(s).

 

FD
Jorens

Génitif néerl. de Jore, Georges.

 

JG
Joret

-ez, Joiret, Jouret(z), -ez, Jauret, Juré, -e(z): Patr. Dim. van Joris, Jorges, Georges.

 

FD
Joret

Jorez, Jouret, Jourez. 1289 «Jores do Molin» CensNamur, 1364 «Jores de Jehan-sart» Mainvault, 1444 «Joret de Branchon», 1499 «Jehan Joret» BourgNamur, 1540 «Her­cules Joré» Flobecq, 1628 «Jaspar Jouhrez» émigré en Suède; dérivé en -et du thème de Georges, cf. Joiret.

 

JG
Jorge

Jorgens(en), Jôrgenne, zie Georges.

 

FD
Jorgenne

Graphie romane de Jorgen; cf. Jeur-gen, qui est le génitif d’ail. Jôrg, hypocor. de Georges. – Jorger. Probabl. du même thème.

 

JG
Jörger

Jorger: Obd. afl. van VN Jörg: Georgius.

 

FD
Jori

Joary, Juri, Jury: Patr. Gr. HN Georgius.

 

FD
Jorio

[nom d’une célèbre famille de montreurs de marionnettes tournaisiens, dont l’ancêtre Jean-Pierre Jorio[z] (1761-1843) était né dans le Val d’Aoste; la forme altérée Joriau n’a pas subsisté [MH]]. Probabl. dérivé du thème Jo(i)r-, de Georges, comme le suivant; comp. «Georges dit Joiriot» (Body, 148).

 

JG
Jorio(t)

Patr. Dim. van VN Joris, Georges. 146 e. Georges dit Joiriot, Luik (BODY).

 

FD
Jorion

J(o)urion: Patr. Vleivorm van VN Joris, Georges. 1275 Biertous Jorions, Dk. (RL); 1553 Anthonius Jurion, Valencijn (MULIV); 1639 Jonas Jorion=Jourion, Humbeek (VS 1983, 106). Zie ook Serrien.

 

FD
Jorion

Jourion, Jurion. 1275-76 «Biertous Jorions», 1280-81 «Armiès Jorion» RegTour-nai, 1533 «la veuve David Jorion» Bourg-Namur, 1536 «Pierre Jorion» Walcourt, 1537-40 «Jehan Petit dit Jorion» DénFrasnes; dérivé roman en -i(ll)on du thème Jo(i)r-, de Georges.

Joris, Jeoris, w. Djwèris’, Djôris’; au génitif germ.: Jorissen, Jorisenne (graphie rotna-nisée), Jorssen (forme contractée), au génitif surcomposé: Jorissens. 1283 «Joris de Marc, le drapier», 1284 «Joris li Braseres de chier-voise» DettesYpres, 1472 «Joris» DénViel-salm, 1519 «Hanin Jorisse» BourgNamur, 1524 «Joris de Bergifaix», «le gros Joris» DénStavelotMy, 1535 «Johan Joris des Vil-lettes» CoutStavelot, 1552 «Johan Henry Georys, fils de Henri Joris de Nouwilhe» La Gleize, 1682 «Gille Jeoris» Treignes; Joris, forme néerl. de Georges, qui, en Wallonie, paraît être une reprise au flam. ; cf. aussi Georis, Jeuris, Joaris, Joiris, Jooris.

 

JG
Joris

N. de baptême. ..Georges ». Formes diverses: Jo(o)r(i)s, Joris-, Jeuris- -sen, Jorg-, J(e)urg–en(s), -ans. Jurjans. N° 10.

 

EV
Joris(e)

-issen(s), -issenne, zie Georges.

 

FD
Joriskes

Patr.Dim. vanjoris < Mnl.Joorskin. 1399 Jorsquin de Heule, Ip. (BEELE).

 

FD
Jorre

Jor(ris)sen, Jorssen(s), zie Georges.

 

FD
Jortay

et sans doute Jortoy. Dérivé en -eté du thème Jor- (Georges); cf. 1389 «Goffuiet Joreal» Abée.

 

JG
Jortay

V. WARD (Ward).

 

EV
Jortay

zie Gérardeau(x).

 

FD
Jorus

zie Georges.

 

FD
Jorwitz

zie Jurewicz.

 

FD
Jos-

-et, -i(s), -let, -pé, Joss, Joss- -a, -art, -e, -elet, -on, Jost, Josz. V. WAD (Waz).

 

EV
Josch

Josch(ke), Joschko: Patr. Westslav. vleivorm van een VN die met Jo- begint, zoals Joseph, Johann, Jodocus, Joachim (NAUMANN).

 

FD
Josch

Josch. NF all. obscur.

 

JG
José

Nom d’origine : José, w. è Djozé, dépend. de Battice, naguère commune  (Lg).

 

JG
Josée

1. Proven. José (Dép. Battice). — 2. V. WAD (Waz).

 

EV
Josel

Zie Jossel(s).

 

FD
Josen(t)s

Zie Joos.

 

FD
Josens

V. WAD (Waz).

 

EV
Joseph

N. de baptême (Epoque récente).

 

EV
Joseph

w. (prénom) Djôsèf; au génitif latin: Josephi, Joséphy. 1205 «Lambertus Joseph» Wasseiges ; prénom Joseph, d’origine biblique, frappé d’une signification péjorative, peu porté au Moyen Âge sinon par des Juifs; on explique son discrédit d’une part par le souvenir du Joseph de la Genèse, considéré comme niais parce qu’il s’était refusé à l’épouse de Putiphar, d’autre part parce que ce nom aurait pâti de la réputation de simple père nourricier qui s’attache au mari de Marie (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 52-53), du moins jusqu’en 1687, date à laquelle saint Joseph a été considéré comme le patron des Pays-Bas (d’où sa popularité, comme second ou troi­sième prénom au 18e s., cf. Jeanjot). De ce fait, Joseph a généré peu de dérivés, peu d’hypocoristiques.

 

JG
Joseph(s)

Josephi, Josephy, Josephson, Joosep, Yoseph: Patr. Bijbelse VN Jozef, die in de ME zelden voorkwam. 1227 Joseph (GN); 1280 Josep Slingers=Joseph Slinger; 1305 Gillon losep, Ip. (BEELE); 1350 Pieter Josep = 1355 Pétri Joseph, Ktr. (DEBR. 1970). – Lit.: F. DEBRABANDERE, De nwm]ozefin de middekeuwen. MVN1961,70-73. -K.ROELANDTS,…Sep|>ee« konsoorten. VMKVA 1962,87-120.

 

FD
Joset

-é(e), -ez, zie Josset.

 

FD
Joset

Josez, cf. Josse (ci-dessous).

 

JG
Josi

Josis, Josy: Patr. Wsch. < VN Joos, Joce.

 

FD
Josiassen

Zie Joziasse.

 

FD
Joskin

cf. Josse (ci-dessous).

 

JG
Joskin(s)

Joski, zie Joosken(s).

 

FD
Joslet

Zie Josselet(te).

 

FD
Jospa

Patr. W. vorm van Jaspard. Vgl. Jospin.

 

FD
Jospé

Jospe: Patr. Jospet, dim. van Jaspard.

 

FD
Jospin

zie Jaspin.

 

FD
Josqui(n)

zie Joosken(s).

 

FD
Jossaert(s)

-aer(s), -aar, -ar(t), -a, Joassart, Joussa(e)rt, Jossa: 1. Patr. Afl. van VN Josse, Joos. 1380 Giles Josar, Avennes LU (AVB); 1386 Jehan loesaerde, Ruiselede (DEBR. 2000); 1400 Gille Jossar; Jossars de Cellir, Luik (BODY); 1419 Joessaert van der Moten, Ktr. (DEBR. 1958). – 2. Soms var. van Gossaert. 1376 Jossardo de Halleer = 1373 Gosart van Haleer, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Josse

1277 «Joses li fius Ywain» DettesYpres, 1280-81 «Josses Balons» RegTournai, 1289 «Josses et Jehans li Farchit» CensNamur, 1394 «Josse Goutier» Quaregnon 1426 «Josse le Mousnier», «Henry Josse» TailleSoignies, 1537-40 «Hanon Josse» DénFrasnes, 1540 «Josse du Bron»Flobecq, 1540-41 «Josse van Milz», «Joos Persoens» Marcq, 1598 «Jehan de Hautphenne dict Josse » DénWavre ; Josse < lat. Judocus, Jodocus, nom d’un saint ermite breton du T s., dont les reliques sont conser­vées dans un village homonyme du Pas-de-Calais et donnent lieu à pèlerinage (cf. M. Arnould, NPen Hainaut, 53). Cf. aussi Jodoci. • Cas-régime en -on : Josson. 1281 «Jossonle fil Ywain» DettesYpres, 1279-80 «Hèle li femme Josson le Machon», 1302 «Josson le Piscenier» LoiTournai, 1308-9 «Josson le Juys» ComptesMons.

Dérivés romans : Jossa, Jossaar, Jossaert, Jossar, Jossart, w. (Jauchelette) djossau. s.d. «Judoci Jossar dicti Bonvarlet», «domicelle Marie uxoris Jossardi dicti Jossars » ObitHuy, 1383 «Jossar de Flawennez» Flawinne, 1392 «Gieles Jossar d’Avennes» CartValBenoît, 1444 «Jossart de Landines», 1449 «Colart Jossart» AidesNamur, 1491-92 «Hene Jossar» TerreJauche. – Joset, Josez, Josset, Jossez, •é. 1285 «Mahius loses» Aniche, 1365 «Jehan Joset des fêvres» TailleMons. – Joskin, Jos-kins, Josquin (dimin. en -kin). 1540 « Jossequin Entre deux eauwes» Havinnes. – Jossieaux. 1257 «Jossial le Ju de Genape» BaillNivelles, 1449 «Massart Josseau» AidesNamur. i Avec suffixe double : Josselet, Joslet. 1518 «Damide Josselet» BourgNamur, 1524 «Heylman Joslet», 1544 «Colla Joslet» DénStavelotMy, 1602-3 « Josselet clercq » Ter-riersNamur, 1709 «Michel Josselet» Archen-nes. – Josselette [peut représenter aussi Jasselette, nom d’origine = Jauchelette]. –Jospin (suffixe -epin, comp. Colpin).

 

JG
Josse

zie Joos.

 

FD
Jossein

Zie Jossin.

 

FD
Jossel

-els, Josseaux, -i(e)aux, Josel, Jozeau: Patr. Dim. van Jos(se), Joos.

 

FD
Josselet(te)

Joslet, Jasselette: Patr./Metr. Dim. van VN Josse: Judocus. Vgl. Jasset. 146 e. Josse dit Josselet Colloise; 1562 Judoc dit Josselet, Luik (BODY).

 

FD
Josselin

Jocelyn, Joslin, J(o)usselin, Jezelin: Patr. Dim. van VN Josse: Joos.

 

FD
Jossen

Jossens, cf. Jous.

 

JG
Jossen(s)

zie Joos.

 

FD
Josset

-ey, -ez, Joset, -ez, -é(e), Jousset, Jeus(s)ette, Dieusette (dit Jeusette), Jusette: Patr./Metr. Dim. van VN Josse: Judocus. 1272 Henricus luzette, Court-St-Et. (HERB.); 1383 Josset=Josquin le Munier (MARCHAL); 146 e. Josset dit Jossette de Berlaimont, Luik (BODY); 1406 Jehan Josset, Laon(MORLET).

 

FD
Jossi(e)aux

zie Jossel.

 

FD
Jossin

-ein, Joissains: 1. Patr. Vleivorm van Joce: Joos. 136 e. Jehans Jossin, Laon (MORLET); 1405 Gilson Jossaint, Luik (BODY). – 2. Evtl. Joassin = Joachim.

 

FD
Josson

Josso(t): Patr. Rom. vleivorm van Joce. 1426 Jehenne Jossonne, Dk. (TTT).

 

FD
Jost

au génitif: Josten, Jousten. 1524 «Jost», 1544 «Pirot bovier aus enffans Jost Royez» DénStavelotMy; cf. Jooste(n).

 

JG
Jost

Joste(n), Josz(t), zie Joos.

 

FD
Jostmeyer

Joos(t) de meier. Vgl. D. Jobstmeier.

 

FD
Josy

Josi, Josis. Sans doute hypocor. de Josse; Josi est encore prénom dans le Luxembourg germanique au 17e s.

 

JG
Josy

Zie Josi.

 

FD
Jots

cf. Jodts.

 

JG
Jots

zie Jodts.

 

FD
Jott-

-ard, -ay, -ier, -rand. V. WAD (Wad).

 

EV
Jott(h)ier

zie Gautier(s).

 

FD
Jottard

w. nam. Djotârd. NF attesté dès 1655 à Waha et Aye (Marche), cf. 1764 «Henry-George Jottar (orig. de Waillet)» BourgLiège; équivalent w. du nom Gottard (attesté en France, non en Belgique), d’un anthrop. germ. *gauta-hard, dont on a des formes latinisées Jautardus, Jotardus au 10° s. (Morlet, NP Gaule I, 105); cf. aussi Jouard.

 

JG
Jottard

zie Goddaer(t).

 

FD
Jottay

1633 «Jehenne Jottea» Montegnée, à côté de 1633 «Magriette délie Jote» Monte­gnée, 1780 «Mathieu Jottay dit Dor», 1782 «Arnold Jottay dit Dor» Montegnée, 1790 «Joseph Jottai» NPLouette; surnom: dimin. de w. djote ‘chou, légume vert en général’ (comp. Coolsaet) FEW 5, 90-91, non point ‘petit chou’ mais ‘petit de la famille délie Jote’ (comp. à Liège, au 14e s., les Pollereal, nom porté dans leur jeunesse par les membres de la famille Polain). – Comp. 1273-80 «Gillion le joutier» FriedenTournai, 1598 «Jaspar Gotti, drappier» = 1600 «Jaspar Gotty, drappier» = 1622 «Gaspar Gotty» BourgDinant, probabl. w. djotî  ‘cultivateur de choux; marchand de légumes’ FEW 5, 90b.

 

JG
Jottay

W. dim. van Délie Jotte. Jotte: kool (groente). 1633 Jehenne Jottea; Magriette délie Jote, Montegnée(HERB-).

 

FD
Jottrand

Nom issu de Panthrop. germ. gauta-hramn > Gudrannus, Gotrandus [FD]; comp. Jottard.

 

JG
Jottrand

Patr. Rom. vorm van Germ. VN gud-hrabn ‘god-raaf: Gotrandus (MORLET I).

 

FD
Jouan

1. V. Jean. — 2. V. WAD (Wan).

 

EV
Jouan

Jouant, Jouhan. Forme (non wallonne) de Jean, p.-ê. bretonne, jouan étant attesté aussi comme nom commun avec le sens de ‘niais’, cf. FEW 5 (v° Johannes).

 

JG
Jouan(t)

zie Jean.

 

FD
Jouandeau

Jouanneau: Patr. Dim. van VN Jean.

 

FD
Jouandeau

V. WAD (Wari).

 

EV
Jouanne

zie Jane.

 

FD
Jouannet

zie Jeannet.

 

FD
Jouard

-as, zie Jeha.

 

FD
Jouard

p.-ê. aussi Jouas. Selon Dauzat 346, anthrop. german. gaut-hard (avec effacement ancien du -(); cf. Jottard, de même origine.

 

JG
Jouare

V. WARD (Wari).

 

EV
Jouaux

-ay, zie Juwel.

 

FD
Joubert

V. WAD (Wa).

 

EV
Joubert

Zie Jobert.

 

FD
Joublain

Dérivé en -elin d’un thème tiré de Joub(ert), représentant le nom germ. gaut-berht.

 

JG
Joublain

Patr. Joublin, dim. van Joubert.

 

FD
Jouchmans

Jouck(en). V. Jockmans. V. WAD (Wae).

 

EV
Jouchmans

zie Juchtmans.

 

FD
Jouchoms

zie Joachim(s).

 

FD
Jouck

Zie Jouk.

 

FD
Joucken

zie Jaeken.

 

FD
Joucquois

V. Jonc. N° 64.

 

EV
Jouda(rt)

zie Goddaert.

 

FD
Joudon

zie Godon.

 

FD
Joudou

Patr. Rom. vorm van Germ. VN gud-wulf ‘god-wolf: Godulfus (MORLETI).

 

FD
Joue

Joué. Soit surnom: fr. joue, soit nom d’origine: Joué, topon. fréquent en France.

 

JG
Joué

zie Godet.

 

FD
Jouen(ne)

Misschien W. var. van Godenne, met d-

syncope.

 

FD
Jouffin

Hypocor. de Jouffroy?

 

JG
Jouffin

zie Geoffrin.

 

FD
Jouffreau

Dérivé en -ellu du thème de Jo(u)f-froy.

 

JG
Jouffreau

Patr. Dim. van Jouffroy.

 

FD
Jouffroy

cf. Joffroy.

 

JG
Jouffroy

zie Geoffroy.

 

FD
Jouglet

Cf. 1302 «Guillaume Juglet» Avran-ches/Mont-St-Michel, 1319 «Jehan Jouglet» Abbeville; surnom de jongleur, de qqn qui aime à plaisanter, à rapprocher d’anc. fr. jiigleeur, jougleor, jongleur, dérivé du v. jogler ‘se jouer de; plaisanter; etc.’ FEW 5, 41.

 

JG
Jouglet

Zie Jonglet.

 

FD
Jouhan(net)

zie Jean(net).

 

FD
Jouin

Zie Jovin.

 

FD
Jouk

Jouck: 1. Patr. < Jouken=Jaeken. De Antwerpse familie Jouck stamt van 1716-1790 Joannes Jouk, Gulik-Kuringen (PDB). – 2. Friese VN Jouke. Zie Joukes. – 3. Mnl. joc: grap, scherts? 1456 Joannes de Joeck, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD
Joukens

zie Jaeken, Joukes.

 

FD
Joukes

Joukens: 1. Patr. Gen. van Friese VN Jouke < Ywe, Ive (V.D.SCHAAR). Jouke Heeres (vader van) « 1757 Klaas Joukes (vader van) « 1792 Albert Joukens, Molkwerum FL (vader van) François Joukes, °Oostende (PDB). – 2. Evtl. < Joukens.

 

FD
Joukoff

-ovsky, -owsky, Jucovici, Jukowicz, Jukowski: Patr. Slav. afl. van Jokuff: Jakob.

 

FD
Joumaa

zie Jacquemard.

 

FD
Joun(n)iaux

zie Jeuneau, Jeanneau.

 

FD
Jounen

V. WAD (Wan).

 

EV
Jounen

zie Jeunen.

 

FD
Jouniaux

Comme Joignaux, Joniau(x), dérivé de fr. jeune, w. liég. djône.

 

JG
Jouniaux

V. Jeune.

 

EV
Jounion

zie Jeannot.

 

FD
Jounot

Autre dérivé du même thème que le précédent.

 

JG
Jouquet

zie Jacquet.

 

FD
Jouquois

zie Jonquois.

 

FD
Jour-

cf. Jor-.

 

JG
Jour-

-et, -ez, -ion. V. WARD (Wari).

 

EV
Jourand

zie Jorant.

 

FD
Jourd-

-ois, -oit. Proven. V. HORDE.

 

EV
Jourda(t)

zie Jorda.

 

FD
jourdain

1. Ancien N. de baptême, évoquant la personne du Christ par la mention de la rivière où il fut baptisé. Variantes : Jo(u)r-, Jur- -dan(t). Forme flam. : Jor-d(a)ens. — 2. Car. mor. Jordan(t) ,,Niais, benêt » (Dialecte).

 

EV
Jourdain

Jourdan(t), zie Jordaens.

 

FD
Jourdan(t)

Jourdain, cf. Jordan(t).

 

JG
Jourde(n)

zie Jordaens.

 

FD
Jourdevant

1574 «Jehenne Jourdevant» Thys, 1588 «Léonard Jourdevant» Liège, 1615 «Barbe Jourdevant» BourgNamur; sobriquet: w. li djoû di d’vant ‘la veille’; sans doute d’après un mot familier ou le moment anticipé de la naissance; comp. Jehu, Jourd’heu (= aujourd’hui) et Demain (Dauzat 189 et 347).

 

JG
Jourdevant

Altération de Jourdan. V. Jourdain.

 

EV
Jourdevant

BN Jour devant: de vorige dag, gister. Vgl. Jourdois. 1471 Ernoul Jourdevant, Dk. (TTT); 1574 Jehenne Jourdevant, Thys (HERB.).

 

FD
Jourdin

zie Jordaens.

 

FD
Jourdois

(NF borain, attesté aussi par GeneaNet dans les Ardennes fr. et en Normandie, de même que Jourdois et Jourdheuil). Peut-être forme régionale de (aujourd’hui [FD] mais wè, woi ‘nui’ n’est pas vraiment attesté dans le domaine picard sous v° hodie FEW 4, 447-8 ; ou bien dérivé de la famille du nom chrétien d’origine biblique Jourdain, Jourdant.

 

JG
Jourdois

Joirdheuil: Jour d’hui: vandaag. Hui, Ofr. ui, oi < Lat. hodie: vandaag. Vgl. Jourdevant. 1433 Jehan Jourdieu, Chauny (MORLET).

 

FD
Jourdren

zie Jordaens.

 

FD
Jouret

-e(t)z, zie Joret.

 

FD
Jouret

Jourez, cf. Joret.

 

JG
Jourion

Zie Jorion.

 

FD
Journ-

-ée, -et, -ez. 1. Profess. „ (Ouvrier travaillant à la) jour­née ». — 2. V. WARD (Warn).

 

EV
Journé

Journet, Journez; Journaux, Jour-neau, Journeaux; Journée. 1272 «domina lorneie» Ramillies, 1364 «Gérard Journet» Binche, 1365 «Jehan Journet tellier» Taille-Mons; surnoms, d’après des noms de mesures agraires: pic. jornet, fr. journal, w. nam. djournô, (Mons) journée (ainsi 1607 «champ contenant 2 journées» Lierneux) FEW 3, 103a.

 

JG
Journeau(x)

Journaux, Journel: Ofr. jornal: landmaat, zoals Mnl. dachwant: stuk land dat in één dag kan worden geploegd. 1295 Jakemins Journials, Bergen (PIERARD); 1433 Colin Journel, St-Thibaut (MORLET).

 

FD
Journet

-ez, -é(e), -ee, Dejourné: Ofr. jornée, Pic. jornet: landmaat, stuk land dat in één dag geploegd kan worden. Vgl. Journeau(x). 1280 Mile dit Journet, Laon (MORLET); 1458 Jehenne Journez, Dk. (TTT); 1584 Jan Journée, Aw.(AB).

 

FD
Jourquin

Jourquoin, Joirkin, Jurquin: Patr. Dim. van Joris. 1374 Joris de Muus = 1374 Jorkin de Muis; 1394 Jeorkin = 1399 Joorquin le Stier; 1395 Joerkin de le Elst = 1399 George de le Helst, Ip. (BEELE).

 

FD
Jourquin

Jourquoin, Jurquin. Dérivé en -kin du thème Jo(u)r-, de Georges; cf. Joret.

 

JG
Jourquin

V. WARD (Wari).

 

EV
Jous

au génitif: Jossen, au génitif surcomposé : Jossens. Var. de Joos (qui est une reprise au roman Josse), cf. aussi Joessen; Joossen(s).

 

JG
Jous(se)

Zie Joos.

 

FD
Jous(t)-

cf. Jos(t)-.

 

JG
Joussa(e)rt

zie Jossaert(s).

 

FD
Jousselin

zie Josselin.

 

FD
Joussen

Joust(e), Jousten(ne), zie Joos.

 

FD
Jousset

Zie Josset.

 

FD
Jousten

V. WAD (Waz).

 

EV
Jouve

BN. Zuidfr. vorm voor jeune: jong.

 

FD
Jouve

Surnom: jouve, forme (non wallonne, plutôt méridionale) corresp. à fr. jeune. Les dérivés en -eau < lat. -ellu sont cependant extrêmement fréquents partout en Wallonie, cf. aussi 1286 «Ghiselin le Jouvene» Dettes-Ypres: Jouvenaux, Jouveneau, -eaux, Jou-vcniau. Jovenaux, Jovenay, Jovenau, Joveneau. 1275-76 «Jehan Joveneaus» Reg-Tournai, 1280 «Johannes Joveneaz» Polypt-Liège, 1287 «Jeh. Joveniaus» DettesYpres, 1365 «Bauduin Joveniaul arbalestrier» Taille-Mons, 1401 «Jehans Joveniauls» Ladeuze, 1444 «Colin Jouveneal», «Thierry Joveneal» AidesNamur, 1472 «Johan Joveneaulx» Dén-Vielsalm, 1526 «Jehan Joveneau» DénKain.

 

JG
Jouvel

Juvel. Dim. van Ofr. jovene of Ofr. jovle: jong.

 

FD
Jouvenel

-elle, -(e)au(x), -iau(x), Joven(i)aux, -au, -eau(x), -ay, Juvenelle: 1. Patr. Lat. HNJuvenalis. ± 1300 Joveniaus de le Rue; Jehans Joveniaus, PdC (BOUGARD). – 2. Dim. van Ofr. jovene, Fr. jeune: jong. BN. 1238 Johannis dicti Joveniel, Dk. (SMT I); 133 lehan con dist loveniau, Quévy (CSWII); 1424 Jaquemaert Joveniel = 1433 J. Joveneel, Ronse(LENOIR).

 

FD
Jouvenet

-ez, zie Jovenet.

 

FD
Jouvin

Zie Jovin.

 

FD
Joux

Nom d’origine très fréquent surtout dans le Jura (= haut plateau boisé).

 

JG
Jouxis

cf. Joncxis.

 

JG
Jouy(e)

zie Joie.

 

FD
Jovanov(ic)

-itch: Patr. Russische afl. van Ivan: Jan; ook Ivanov(itch).

 

FD
Joven

Zie Jovin.

 

FD
Jovenaux

Car. phys. .Jouvenceau ».

 

EV
Joveneau

-au(x), -iaux, -ay, zie Jouvenel.

 

FD
Joveneau

-iau, -ay, cf. Jouve, Jouvenaux, -eau.

 

JG
Jovenet

Jouvenet, -ez, Juvenet, -ez, -é, -e: Dim. van Ofr. jovene, Fr. jeune: jong. BN voor een jongeman, of ter onderscheiding van eenoudere naamgenoot. 1319 Ysabelet Jovenete, 1332 Jaquemon Jovenet, Atrecht (NCJ).

 

FD
Jovet

Peut-être var. du NF Jouvet (non attesté en Wallonie).

 

JG
Jovet

Zie Jouvet.

 

FD
Jovin

Jou(v)in, Jev(a)in, Jovijns, Joven, Juvin, -(e)ijns, -(e)yns, -ens, Juweyns, Jeveyns, Geveyns, Jevens, Jijvens, Juuyns: Patr. < Fr. Jovin, Juvin < Lat.HN Juvinus, Jovinus. – Lit.: G. JUVENS, Van Juweyns totjuvens. VS1982,265-9.

 

FD
Jow-

-a(t), -ay, Joy- -e, -s, Jozeau, Jubert. V. WAD (Wa, Waz, Wa).

 

EV
Jowa

-at, Joha; Joway, Joay; Joyeaux. 1537 «Johan dit le Joweau», 1580 «Johan Goffin dit le Jowea» Montegnée, 1628 «Jacque Jouia» émigré en Suède; surnom: w. liég. djowê ‘joyau’, avec des sens dérivés du type ‘membre viril’, ‘acte amoureux’, etc. FEW 5, 43a, susceptibles de générer des surnoms.

 

JG
Jowa(t)

zie Jeha.

 

FD
Joway

Joya(ux), zie Juwel.

 

FD
Joye

cf. Joie.

 

JG
Joye

zie Joie.

 

FD
Joyeaux

zie Juwel.

 

FD
Joyeux

BN voor iemand met vrolijk karakter. Vgl. Joie. 1556  J. Joyeulx, Bs. (AP); 1610 Jeronimus Joyeulx, Sijsele (SCHOUT. I).

 

FD
Joyeux

w. nam. Jwèyeû. 1561 «Toussainct le Joyeux» DénFlorenville, 1754 «loco [= au lieu de] Joyeux» Natoye; surnom: fr. joyeux FEW 4, 81b, peut-être au sens d’anc. û. joyeux ‘bouffon, fou’GdffMH].

 

JG
Jozeau

Zie Jossel.

 

FD
Jozefczak

-iak, -owicz, -owski: Patr. Slav. afl. van HN Jozef.

 

FD
Joziasse,

Josiassen: Patr. Wellicht niet de bijbelse VN Josia(s), maar een reïnterpretatie van Joos(sen). 1530 Josias Murer=Jodokus, Zurich (BRECH.).

 

FD
Jsacker, van

zie van den Elsacker.

 

FD
Jubaru

Jubary (forme altérée). NF attesté à date ancienne à Wattrelos dans le Nord (GeneaNet) et donc NF importé en Wallonie; sans doute dér. de Jubert, p.-ê. comme topo-nyme composé avec -ru.

 

JG
Jubert

Var. de Jaubert, Joubert < anthrop.germ. gauta-behrt.

• Dérivés du thème J(o)ub- qui en est tiré: Jubin. 1594 «Martin Jubin» Jodoigne. – Cf. aussi Joublain et Jubaru.

 

JG
Jubert

Zie Jobert.

 

FD
Jubiler

De naam van de oppergod Jupiter uit de Romeinse mythologie. Vgl. D. FN Jupiter. 1361 a Johanne Jubiter, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Jubin

zie Jobin.

 

FD
Jublou

Nom d’origine: Gembloux, w. djiblau (Nr) ; cf. aussi Jambloes (forme néerl).

 

JG
Jublou

Proven. ,,Gembloux » (Dia­lecte. Loc.).

 

EV
Jublou

W. Djiblou = PlN Gembloux (N). Vgl. Jambloes.

 

FD
Juch(t)mans

Jug(h)mans, Jughtmans, Jeugmans, Jochman(s), lochmans, Jouchmans, Joeghmans, Jockmans: 1. Patr. Afl. van VN Joachim, Jochem. 1448 Jan Juchmans heye; 1499 Jan Joechmans, Zolder (VANB.); 1657 Jochmans = (?) Jochems, Mech. (MERTENS); 1709 Arnoldus Juchtmans = 1712 A. Jochmans, Bekkevoort (F.C.). – 2. DN verklaart Jochmann/Jachmann aïs Silezische en Boheemse afl. van Johannes. Vgl. Jackman.

 

FD
Juchem

Forme all. de Joachim; cf. Jockems.

 

JG
Juchem

Juchem(e)s, Juchmes, zie Joachim(s).

 

FD
Juchmes

Juchmès, Jucmes. Forme dénasalisée de Juchtmans; comp., dans le G.-D. Lux., Heckmes qui est issu de Hagemans.

 

JG
Juchter(s)

Jug(h)ters: BerN Mnl. juchter, gichter: beul.

 

FD
Juchtmans

1. Car. Phys. Jichtmans, ,,H. goutteux, arthritique ». — 2. V. Jockmans.

 

EV
Juchtmans

Jughtmans, cf. Jochmans.

 

JG
Jucken

zie Jaeken.

 

FD
Jucovici

Zie Joukoff.

 

FD
Jucquois

NF importé de France (principalement du départ. d’Indre-et-Loire), probabl. var. de Jonquois (topon. collectif en -etum = lieu planté de joncs).

 

JG
Jucquois

V. Jonc.

 

EV
Jucquois

zie Jonquois.

 

FD
Judas

1273-80 «Willaume Judas» Frieden-Tournai, 1381 «Steivenin Judaes» Ypres, 1488

«Jehennin Judas» Tournai; nom biblique, Judas Maccabée ou Judas l’apôtre, qui ne de­vint jamais populaire en raison de la trahison de ce dernier.

 

JG
Judas

-asz, -ah: Patr. Bijbelse VN Judas, ni. Judas de Machabeeër of de apostel Judas Thaddeus; maar vanwege Judas Iskarioth werd de VN nooit populair. Hij komt toch al één keer voor in WV in de loe e (LEYS1958). 1200 Stephanus dictus Judas, Neufchâtel (ASH); 1314 Petrus dictus Judas, Oosterwijk (OATII); 1381 Dire Judas soens soenen, Den Bosch (HB 492); 1381 Steivenin Judaes,Ip.(BEELE).

 

FD
Jude

1. D. BN Jude: jood. – 2. Zie Jude(s).

 

FD
Jude

Judes, au cas oblique: Judon, Judong. 1360-61 «Mahius Judès» PolyptAth; anthro-pon. germ. Judo (Fôrst. 981) ou du nom de saint Jude, un des douze apôtres.

 

JG
Jude(s)

Patr. Rom. vorm van Germ. VN Judo (Fm.) of bijbelse VN Judas. Vgl. Judon(g).

 

FD
Jude, de

zie de Jode.

 

FD
Judex

Lat. humanistennaam: rechter.

 

FD
Judex

Nom de profession: forme latinisée du NF Lejuge (ou similaire), du  lat. judex ‘juge’. Cf. aussi Judice.

 

JG
Judice

Probabl. d’anc. fr. judice, m. ‘justice, jugement’ Gdf, comme surnom abstrait de celui qui rend la justice [MH], plutôt que latinisation [à l’accusatif?] de fr.juge (Carnoy 283), cf. Judex, ou var. de Judich (ci-dessus).

 

JG
Judicht

Cf. 1619 «lahanier Judicht», topon. à Jandrain-Jandrenouille; matronyme: w. liég. djûdik, djudik, Judith, attesté très tôt, cf. 1151 «Judith» CartOrval. Cf. aussi Judicq.

 

JG
Judicq

Forme altérée du NF Dudicq, cf. 1659-1740 «Paul Dudicq = Judicq» Naast-Soignies. – Bibliogr. : L. Jous, Des Dudic(q) aux Judicq de la région de Soigniez, IdG 1993, 76-91.

 

JG
Judicq

Uit Dudicq. 1659-1740 Paul Dudicq = Judicq, Naast-Zinnik (Midd. 1993,76-91).

 

FD
Judo

1594 «Marie Judo» BourgNamur; hypo-cor. germ. de Judocus ; cf. aussi Docus, Dook.

 

JG
Judon(g)

cf. Jude.

 

JG
Judon(g)

Jeudon:Patr. < Germ. VN Judo (Fm.)of afl. van Judas.

 

FD
Juen

1. V. Juin. — 2. V. Jean.

 

EV
Juen

Zie Jeunen.

 

FD
Juersen

zie Georges.

 

FD
Juet

-ez, cf. Juwet, -ez.

 

JG
Juet

Juez, zie Godet.

 

FD
Juffin

au génitif néerl. : Juffens. Peut-être, avec passage germ. v > /, corresp. de Juveyns, Juvens?

 

JG
Juffin

Juffens, zie Goffin.

 

FD
Juffin

V. WAD (Wa).

 

EV
Jug(h)mans

Jughtmans, zie Juchtmans.

 

FD
Jug(h)ters

zie Juchter(s).

 

FD
Juge

BerN Fr. juge: rechter. Vgl. De Rechter.

 

FD
Juge

Profess. ,,Magistrat de l’ordre judiciaire ».

 

EV
Jugghen

cf. Joegen.

 

JG
Jughen

zie Joachim(s).

 

FD
Juglaret

Dira. van Oudocc. j(o)uglar: jongleur. 1289 Boskes li Jugleres, Namen (J.G.).

 

FD
Juglaret

Sans doute dérivé en -et d’anc. fr. jougleor ‘homme qui aime à plaisanter’ ou de w. (La Louvière) djuglârd ‘individu frivole’, de djugler ‘folâtrer’ (DWC 99), lui-même dérivé d’anc. fr. jogler ‘jouer, se jouer de’ FEW 5, 41a, cf. 1267 «Marouee li Jougle-resse» CensHerchies, 1289 «Boskes li Jugle-res» CensNamur. Comp. aussi le NF fr. Jouglet.

 

JG
Jugnon

Jugnot. Var. de Junion, Juniot, dérivés fajeune.

 

JG
Jugnon

V. WAD (Wan).

 

EV
Jugnot

-on, zie Jeannot.

 

FD
Jugters

Peut-être, au génitif, moy. néerl. gichter, juchter ‘celui qui arrache un aveu, bourreau’.

 

JG
Jugters

V. Jockmans.

 

EV
Juhas(z)

ziejeha.

 

FD
Juhr

Patr. Oostd. vorm voor Georg.

 

FD
Juif

1257 «Jossial le Ju de Genape» Baill-Nivelles, 1308-9 «Josson le Juys» Comp-tesMons, 1384 «Salemon le Juif»; surnom: fr. juif, soit comme surnom ethnique, soit au sens médiéval de ‘avare’ [MH].

 

JG
Juif

Fr. volksnaam van de jood. 1384 Salemon le Juif (MARCHAL).

 

FD
Juiliams

zie Williaume.

 

FD
Juill-

Juli- -ard, Jul- -iam. V. WIL. (Synon. : Willard, William).

 

EV
Juill(i)ard

zie Juliard.

 

FD
Juillan

zie Williaume.

 

FD
Juillet

Julie, Julie, Julle(t): 1. Patr. Grafie voor Juliet (vgl. Juillard=Juliard), dim. van HN Julius of Julianus. Vgl. Juliot. -2. Grafie voor Gillet; vgl. Julson.

 

FD
Juin.

1. Evocation du mois de la nais­sance de la personne. N° 301. — 2. V. WAD (Wan).

 

EV
Jukowicz

Jukowski, zie Joukoff.

 

FD
Jul-

-es, -et, -ke. N. de baptême, d’orig. romaine, et diminutifs. Lati­nisation : July (]ulïi). N° 10.

 

EV
Jul  †

Julie. 1287 «Petrus Jule» OnomCalais; prénom lat. Julius.

» Dimin. en -et: Julet [ou bien var. de Julez]. – Génitif latin : July, Jully [ou forme néerl. équivalant à Juillet].

 

JG
Jul(l)y

zie Gilli.

 

FD
Julémont

Julemont. 1258 «Colin de Jule-mont», 1322 «Wilheame de Julemont condist d’Aisse» CartValDieu; nom d’origine: Julémont, w. Djulémont, Dj’lémôt (arr. Verviers).

 

JG
Julémont

Julenon, zie De Julémont.

 

FD
Julémont

Proven. Loc.

 

EV
Jules

Lat. HN Julius. 1287 Petrus Jule, Kales (GYSS.

1963).

 

FD
Julez

1593 «Gérard Julliers dit d’Aix» Bourg-Dinant, cf. aussi 1203 «Wilhelmus, cornes Juliacensis» Dinant; nom d’origine: Juliers (Ail. rhénane), ail. Julich, w. djulé.

 

JG
Julez

Jul(l)et: 1. W. Djulé = Juliers, Rom. vorm van Julich, Gulik (NRW). – 2. Patr. Dim. van Jules. ZieJuillet.

 

FD
Juliam(s)

-ian, zie Williaume. Juliard, Julliard, Juill(i)ard, Julia: 1. Patr. Afl. van VN Julianus. 1422 Robert Juliart, Laon (MORLET); 1435 Marie Julliarde, Dk. (TTT). – 2. Spellingvar.

van Gill(i)ard. Vgl. Julson en: 146 e. Gille dit Julio de Waha =Julio dit Giliot/Gille de Waha, Luik (BODY).

 

FD
Julich(er)

zie Gulikers.

 

FD
Julicher

au génitif: Julikers.  Adj. all. dérivé du nom de la ville de Julich; cf. Gulekers, Gulikers.

 

JG
Julie

Julie, zie Juillet.

 

FD
Julien

Juliens, Jullien, Joliens: Patr. Lat. HN Julianus, Fr. Julien. 1389 Julien del Mersch, Ip. (BEELE); 146 e. Jouliens Gailhars de Stokis (BODY); 1360 SareJulyen,Dk.(TdT).

 

FD
Julien

Juliens, Jullien, Julin (forme w.). 1260 «Julins Pagans» Liège, 1265 «Julin de Senefe» CensNamur, 1279-80 «Juliens li Hugiers» RegTournai, 1279-81 «Jehans Juliens» Corap-tesMons, 1295-1302 «Jehans Juliiens» Impôt-Artois, 1472 «Jullien» DénVielsalm, 1602-3 «Nicolas Julien» TerriersNamur; prénom Julien, w. Djulin, du lat. Julianus, nom de plusieurs saints. — Bibliogr. : A. Lanotte, Esquis­se d’ascendances Lanotte-Defays, Jullien et Lamouline à Bertrix, Namur, 1990, 107 p.

 

JG
Julien

N. de baptême d’orig. ro­maine. Julianus. Variantes : Juli(e)n(s), Jullien. N° 10.

 

EV
Julikers

zie Gulikers.

 

FD
Julin

Patr. 1. Vleivorm van VN Julius of Julianus. 1357 Julins de Hervé, Luik (BODY). – 2. Var. van Gillin, Gelin. Vgl. Julson = Gilson.

 

FD
Julio

zie Jullion.

 

FD
Julle(t)

zie Juillet.

 

FD
Jullian

Pas nécessairement une forme occitane du précédent; peut représenter le w. arch. Juliâne.

 

JG
Julliard

zie Juliard.

 

FD
Jullien

zie Julien.

 

FD
Jullion

Julliot, Julio: 1. Patr. Vleivorm van VN Julianus of Julius. 1438 Jehan Juliot, Laon (MORLET). – 2. Spelling voor Gillion, Gilliot.

 

FD
Julson(n)et

zie Gilson.

 

FD
Julsonet

Julsonnet. Var. de Gilsonet, dimin. de Gilson, w. Djilson, dérivé en -eçon de Gilles.

 

JG
Jumar

V. WIL (Synon. : Wilmar).

 

EV
Jumaucourt

PlN Jumioncourt in Baisy-Thy (WB) of Jumencourt (Aisne)?

 

FD
Jumbert

zie Gombert.

 

FD
Jumel

-elle, -eau, -iaux, -elet: Ofr. jumel, Fr. jumeau: tweeling. BN. 1296 Pieres dis li Jumiauls, H (CSWI); 1385 Guillaume Jumeaux, Parijs (MARCHAL).

 

FD
Jumelle

Sans doute de fr. jumelle (fém. de ju­meau}, auquel correspond pourtant le w. djèr-male, cf. Germay, Germeau(x). – On ne peut exclure un nom d’origine: Jemelle, w. dj’méle (Nr), mais la diffusion du nom ne plaide pas en ce sens.

 

JG
Jumentier

Afl. van jument: lastdier, merrie. BerN van de paardenknecht of voerman.

 

FD
Jumet

Nom d’origine: Jumet, w. Djumèt (Ht).

 

JG
Jumet

PlN (H).

 

FD
Jumiaux

1296 «Pieres dis li Jumiauls, baillius de Haynnau» ChartesHainaut; surnom: forme picarde de jumeau ; cf. aussi cf. Germay, Ger-meau(x) et Jumelle.

 

JG
Jumpertz

Junaert. V. WAD (Wan).

 

EV
Jumpertz

Var. de Gumpertz, Gompertz, génitif de la forme haut-all, issue de gund-behrt.

 

JG
Jumpertz

zie Gombert.

 

FD
Jun(i)us

Junes: Latinisering van De Jong(e).

 

FD
Junaert

zie Janaert.

 

FD
Junck

zie de Jong(e).

 

FD
Juncke

cf. Jung.

 

JG
Juncker

Junker, au génitif: Junckers, Jun-kers, Jungers, Yungers. Correspondant de Joncker, Jonckheer; ail. Jung Herr ‘jeune seigneur’, junger ‘jeune homme’.

 

JG
Juncker, (de)

zie (de) Jonckheer(e).

 

FD
Junckwürt

Kempten (BRECH.).

 

FD
Junes

Zie Junius.

 

FD
Junet

-é, zie Jeannet.

 

FD
Junet

Surnom: dérivé de jeune’, cf. Jonet.

 

JG
Jung

Jungbluth. V. Jong.

 

EV
Jung

Junk, Juncke, Yung, Yunck. Surnom: all. jung ‘jeune’.

 

JG
Jung

Zie de Jong(e).

 

FD
Jungbauer

zie Jongboer.

 

FD
Jungblut

Jungbluth.  Forme all. corresp.  à Jonckbloedt.

 

JG
Jungblut(h)

zie Jongbloed.

 

FD
Junge(n)

zie de Jong(e).

 

FD
Jungels

Correspondant all. de Jonckels; dérivé d’all. Jung ‘jeune’.

 

JG
Jungels(ohn)

Patr. D. VN Jiingel, dim. van Junk, Jungo (BRECH.).

 

FD
Junger(s)

Jünger: BN voor de jongere, junior, zoals De Jong(e). Zie ook (de) Jonckheer(e).

 

FD
Jungerhans

D. BN + Patr. Jonge Hans, Johannes, zoon van Hans. Vgl. Jongejan, Jeunejean.

 

FD
Jungers

1. V. Jonker. — 2. V. Jon-gert.

 

EV
Jungers

cf. Juncker(s).

 

JG
Junghänel

Junghans: BN + Patr. Hànel, dim. van Johann, resp. Hans. Vgl. Jungerhans.

 

FD
Jungheim

zie Jonkheym.

 

FD
Jungheinrich

D. BN + Patr. Jonge Hendrik.

 

FD
Junglas(s)

BN + Patr. Jonge Klaas, Nikolaas.

 

FD
Jungling

zie Jongeling(hs).

 

FD
Jungling,

Jüngling,   Junsling.  Surnom:  all. Jungling ‘jeune homme’.

 

JG
Jungman(n)

zie Jonkman.

 

FD
Jungmann

Correspondant all.  de Jonckman ‘jeune homme’.

 

JG
Jungnickel

D. BN + Patr. Jonge Nikolaas.

 

FD
Jungpeter

zie Jongepier.

 

FD
Jungslager

Jungschläger: BN + BerN. Jonge slager.

 

FD
Jungst

Superlatif all.  de jung, ‘le plus jeune’.

 

JG
Jungst

V. Jong.

 

EV
Jüngst

zie de Jongste.

 

FD
Jungwirth

BN + BerN. Jonge waard. 1331 Hainr.

 

FD
Juniaux

1286 «Juniaus» CartBinche; var. de Jeuniaux et Joniaux.

 

JG
Juniaux

zie Jeaneau.

 

FD
Juniet

 (notant *Jugnet). Var. de Jonet. Junion. Nasalisation de Juniaux ou dérivé en -illon du même thème ; cf. Jugnon. Junius. Latinisation arbitraire de Lejeune, De Jonghe, etc.?

 

JG
Juniet

zie Jeannet.

 

FD
Junios

-ion, zie Jeannot.

 

FD
Junius

Latinisation de Juin. V. ce N.

 

EV
Junk

cf. Jung.

 

JG
Junk

zie de Jong(e).

 

FD
Junken

Probabl. corresp. all. de Jongen. Jupille. 1258 «Wilheame de Jupilhe» CartVal-Dieu, 1280 «Renerus de Jupilia» PolyptLiège,

1592 «Simon Monnet dit Craheau de Jupille» BourgLiège;   nom   d’origine:   Jupille,   w. Djoupèye (Lg).

 

JG
Junker

zie (de) Jonckheer(e).

 

FD
Junkers

V. Jonker.

 

EV
Junne

Junod. V. WAD (Wan).

 

EV
Junné

zie Jeannet.

 

FD
Junqué

V. Jonc.

 

EV
Junqué

zie Jacquet.

 

FD
Junsling

zie Jongeling(hs).

 

FD
Junus

Zie Junius.

 

FD
Jupil(le)

PlN (LU). 1304 Wotoule de Jupilhe, Luik (SLLIII); 1280 Gilis van Jupille, Riemst (OGO).

 

FD
Juprelle

1280 «Symon de Juprelle» Polypt­Liège, 1435 «Renchon de Jupprelle» Liège; nom d’origine : Juprelle, w. Djouprèle (Lg).

 

JG
Juprelle

PlN (LU). 1335 Absalon de Jupprelle, Luik (SLL III).

 

FD
Juprelle

Proven. Loc.

 

EV
Jupsin

LU W. joupsin < égyptien: Egyptenaar, zigeuner (J. G.). 1653 Lambert le Jupsin = Lambert le Giptien de la paroisse d’Andrimont, Thimister (PDB).

 

FD
Jupsin

Sobriquet wallon. ,,Egyptien ». H. sauvage, tel qu’il était représenté dans les Mystères.

 

EV
Jupsin

Surnom: w. liég. dj(o)upsin ‘bohémien; sorcier’, littér. «égyptien» DL 231, FEW 24, 29a; cf. aussi Egyptien.

 

JG
Juquelier

Peut-être dérivé (non attesté) de joug FEW 5, 61a, surnom de fabricant?

 

JG
Jur-

-gans, -gens, -jens. V. Joris.

 

EV
Jur-

-ion, -isse, -ot. V. WAD (Wa).

 

EV
Juramie

V. Jérémie.

 

EV
Juramie

zie Jeremie(s).

 

FD
Jurberg

Proven. Jurbeke, ,Jurbise » (Loc).

 

EV
Jurdan(t)

cf. Jordan(t).

 

JG
Jurdan(t)

zie Jordaens.

 

FD
Jurdant

V. Jourdain.

 

EV
Juré

Jure(z), zie Joret.

 

FD
Juressen

zie George(s).

 

FD
Jurewicz

-wyts, -wytz, Jorwitz, Jerwitz: Patr. Poolse afl. van VN Georgius.

 

FD
Jurgen

Jurgens(en), zie Georges.

 

FD
Juri

zie Jori.

 

FD
Jurion

cf. Jorion.

 

JG
Jurion

Zie Jorion.

 

FD
Juris(se)

zie George(s).

 

FD
Jurnot

Dauzat 347 explique Journot, Journet comme des hypocor.  de journal, journel ‘mesure de terre’, cf. Journet, Journaux, etc.

 

JG
Jurot

-os: Patr. Dim. van VN Jorges, Georges.

 

FD
Jurquet

Patr. Dim. van VN Joris, Georges.

 

FD
Jurquin

cf. Jourquin.

 

JG
Jurquin

zie Jourquin.

 

FD
Jurres

Jurriens, Jurrjens, zie George(s).

 

FD
Jury

Zie Jori.

 

FD
Jus(se)ret

zie Juseret.

 

FD
Juseret

Jus(se)ret: PlN Juseret (LX). 1331 Huet de Juserain, Freux (ASH).

 

FD
Juseret

Jusret, Jusseret. 1331 «Huet de Juserain» Freux; nom d’origine: Juseret, w. Djuserèt, 14e s. «Juserain» (Lx).

 

JG
Jusette

cf. Jeusette, Dieusette.

 

JG
Jusette

Zie Josset.

 

FD
Jusgen

zie Joosken(s).

 

FD
Jusniaux

1. V. Jeune. — 2. V. WARD (Warn). (Comp. : Bes-nard, Gasnier, pour : Bernard, Garnier.

 

EV
Jusniaux

Probabl.  var.  de Juniaux.  avec s graphique (cf. Jusnot ci-dessous).

 

JG
Jusniaux

zie Jeuneau, Jeanneau.

 

FD
Jusnot

1641 «Jean Jusnot dit Bivius» Bourg-Liège ; probabl. var. de Junot, avec s graphique comme  dans jeume ‘jeune’.

 

JG
Jusnot

zie Jeannot.

 

FD
Jusot

Juss- -en, -iant, -y. V. WAD (Waz).

 

EV
Jusot

Patr. Dim. van Josse: Judocus.

 

FD
Jusselin

Zie Josselin.

 

FD
Jussen

Zie Joos.

 

FD
Jusseret

Jusret, cf. Juseret.

 

JG
Jussiant

1767 «Charle Jussians» Walcourt; du thème de Josse < lat. Judocus (Carnoy 32) ou de Josseaume < germ. gauz-helm (Dauzat 346). Cf. aussi 1284 «Watiers li Clers fieus Jusiane» = «Mahaut, femme Wautier le Clerc fieu Jusiane» DettesYpres (prénom masc.).

 

JG
Jussiant

Patr. Wellicht afl. van VN Josse; vgl. Jossien, Jossion, PdC 1820 (BERGER). 1767 Charle Jussians, Walcourt (HERB.).

 

FD
Jussy

Jussij: Verspreide PlN (o.m. Aisne, Moselle). Maar: 1727 J.B. le Jussi, Lucca-Aw. (AP).

 

FD
Jussy

La localisation n’est pas favorable à un nom d’origine: Jussy (arr. St-Quentin, Aisne); p.-ê. w. djouhîre ‘jachère’, avec amuïssement de -r final?

 

JG
Just

Juste, au génitif germ. : Justen. Du prénom Just(e), popularisé par plusieurs saints figurant au Martyrologe, du lat. Justus ; cf. aussi Jooste. Dérivés : Justaert. – Justet.

 

JG
Just

N. de baptême. 1. N. d’orig. romaine. Justus, .Juste ». N° 10. — 2. V. WAD (Waz).

 

EV
Just-

-aert, -ens. V. WAD (Waz).        

 

EV
Just(e)

Justen(s), ziejoos.

 

FD
Justaert

Var. van Jossaert, met reïnterpretatievan Joos(t) als Justus. Vgl. Joostens/Justens.

 

FD
Justement

Peut-être délocutif: fr. justement (expression familière).

 

JG
Justers

Var. van Jug(h)ters? Voor de st, vgl. Van der Gust. Of<Justens?

 

FD
Justet

Justen, cf. Just(e).

 

JG
Justice

1. Proven. —,,(Lieu de) justice ».  (Justice, Dép. Jodoigne).  –

2. V. WAD (Wad).

 

EV
Justice

Probabl. nom d’origine: topon. (à la) Justice, fréquent en toponymie (endroit où se trouvait le gibet).

 

JG
Justin

1544 «Justin Doutrewarche» DénStavelotMy, 1690 «Laurent Justin» BourgNamur; nom de baptême, popularisé par plusieurs saints, du lat. Justinus.

 

JG
Justin

Justin: Adaptatie van Justen.

 

FD
Justronck

zie Soestronck.

 

FD
Justus

Patr. Lat. HN Justus ‘rechtvaardig’, die vaak aïs Lat. vorm van Joos(t) werd beschouwd.

 

FD
Justus

V. Just.

 

EV
Juszczak(iewicz)

Juszczyk: Patr. Poolse afl. van VN Jozef.

 

FD
Jut

1. Profess. Marchande de jute.

 

EV
Juten

Génitif germ. de l’anthropon. fém. Juta, Jutte.

 

JG
Juten

Jutten(s), Jutte, Uten(s): Metr. De VN Juta wordt gwl. verklaard < Juditha. Hebr. VN Judith < Jehudith ‘vrouw uit Judea’. BACH en NIED menen evenwel dat de bijbelse naam makkelijker ingang vond, omdat hij geassocieerd werd met inheems Judinta, Judita, Jutta. Ook E. LEGROS (KCTD 1952,403) leidt Juette, Juditta van een Germ. jud-stam af. 1102 Juta, 1170 Jutta (GN); -1300 domum Johannis fîlii Jute = 1293 Ihan Jueten zone, Ktr. (DEBR. 1980); 1311 Jeute Platels, Ktr. (DEBR. 1971); 1376 Jueta dicta Sbackers = 1399 Joete Backers, Ktr. (DEBR. 1970); 1546 Koert Jutten, Leende-Aw. (AP). Volgens LIND. 1950,106 is Jute een Rom. ontwikkeling van de Germ. VN Ode (zie Oyen). 1279 Juta relicta Henrici de Ponte=Jote de Ponte = Oda de Ponte, Aw.; 1220 Juta van Oudenghem = 1247 Oda van Hotdenghem, Mech. (V.LOON).

 

FD
Juttermans

Metr. Afl. van Jute.

 

FD
Juuyns

Zie Jovin.

 

FD
Juv-

-el, -ent, -yns, Juwet. V. WAD (Wa).

 

EV
Juve(y)ns

Zie Jovin.

 

FD
Juvegne

zie Juvigné.

 

FD
Juvel

Sans doute dérivé du thème de Jovin. À noter que Jouvel, dérivé as jouve ‘jeune’, est occitan (Dauzat 347).

 

JG
Juvel

zie Jouvel.

 

FD
Juvenelle

zie Jouvenel.

 

FD
Juvenet

-ez, -é, -e, zie Jovenet.

 

FD
Juvenois

Juvené, -et. Autre dér. de jovene ‘jeune’ ou bien var. de Gevenois, Jévenois.

 

JG
Juvenois

-oit, -oy, zie Gevenois.

 

FD
Juvent

Cf. sans doute 1629 «Daniel Jouven» émigré en Suède; surnom: anc. fr. jovent ‘jeunesse; jeunes gens’, de \atjuventus FEW 5, 96a.

 

JG
Juvent

Wsch. < Juvenet.

 

FD
Juveyns

Juvijns, Juvyns et sans doute Juvens. Génitif germ. du nom de saint Jovin, honoré dans le nord de la France.

 

JG
Juvigné

-gne, Juvigny (région de Verviers), Nom d’origine : en Wallonie, vu la répartition, w. Djiveni, à Vielsalm (Lx), plutôt que Juvigny, NL fréquent en France, e.a. Juvigny-sur-Loison (Meuse), cf. 1235 «Johannes decanus christianitatis de Juvignei» CartOrval.

 

JG
Juvigné

-igné, -egne: PlN Juvigné (Mayenne) of var.

vanjuvigny.

 

FD
Juvigny

PlN (Aisne, Marne, Meuse…), Juvignies (Oise). 12e e. Hadvidis abbatissa de Juvegni (CAO).

 

FD
Juvin,

Juvyns, zie Jovin.

 

FD
Juwa

Zie Jeha.

 

FD
Juwe

Nom ethnique: du lat. judaeus ‘juif,mais une telle forme n’est pas attestée FEW 5,53a. m Dérivés: Juwet, Juwé. 1342 «Maions femme le Juweit» Herstal, 1346 «Johannis Juwet» Avemas-le-Bauduin, 1518 «Jan Juwet» Courtrai, 1735 «Mich. Juwet» Bruxelles. • Double dérivé:  1337 «Jowelet le clerc» GuillLiège. Quant au prénom fém. Juette, parfois Ivette, w. Djouwète, nom de sainte hutoise, du germ. Juditta (thème jud-), il ne paraît pas avoir laissé de trace en anthroponymie ; cf. 1357 «Juwette de Wareme», 1446 «Johan Dame Juwette d’Avroy», 15e s. «damme Ju­wette allé courte coxhe» AnthrLiège. –

Bibliogr. : É. Legros, Pour sainte Juette, dans

Annales du Cercle hutois … 24, 1951, 13-21 (cf. BTD 26, 403).

 

JG
Juwel

Joyeaux, Joya(ux), Joway, Joay, Johai, Jouaux, Jouay: Ofr. joiel, joel: juweel, geschenk; (ook) minnaar. 1337 Jowelet le Clerc, Luik (HERB.); 1403 Dierin Juyel, Dk. (TTT); 1699 Simon Juweel, Ktr.(KW).

 

FD
Juwet

Juwé, Juwe: Dim. vanLat. judaeus: jood. 1342 Marons femme le Juweit, Herstal; 1346 Johannis Juwet, Avernas (HERB.); 1518 Jan Juwet, Ktr. (KW).

 

FD
Juweyns

zie Jovin.

 

FD
Juzaine

1495 «Andrien de Juzaine» Bourg-Namur; nom d’origine: Juzaine, w. Djuzin.ne, à Bornal (Lx).

 

JG
Juzaine

zie Dejuzaine.

 

FD
Juzen

Graphie négligée ou forme masc. du précédent? Le représentant de lat. jusanus ‘situé en bas’ est attesté en toponymie wallonne.

 

JG
Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!