A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

Faa

V. hêtre et WAD (Wa).

 

EV
Faack

Surnom: moy. néerl. vaec(k), vake ‘som­nolence’ ?

 

JG
Faack

zie Fack.

 

FD
Faas(se)

Faes, Faase(n), Facen, Faassen, Faes(s)en, Fasen, Foes: Patr. 1. Korte vorm van VN Servaas, HN Servatius, met verscherping v/f. Zie ook Servaas, Vaes. 1374 Faes Kempe; 1280 Egidium Faes, Ip. (BEELE); 1430 Servacius dictus Faes, Den Bosch (GOR.si); 1509 Servaes der Kinderen = 1510 Faes der Kinderen, Aarts. (ROEL1951). – 2. Korte vorm van HN Bonifatius, Bonifaas. 1420 Bonifacius dictus Bonifaes = Faes, den Bosch (GOR.49).

 

FD
Faasen

V. WAD (Waz).

 

EV
Fab(b)- 

-er,  -re,   -ri(s),  -rot,  -ry. Fabronius.   Diminutif   latinisé   de Fabre. V. Fèvre.

 

EV
Fab(b)ricatore

It. BerN: (hand)werkman, vakman.

 

FD
Fabbian

zie Fabian.

 

FD
Fabbri

-o, zie Faber.

 

FD
Fabbris

cf. Fabris.

 

JG
Fabeck

PlN Vaalbeek (VB): 1272 Fabeche.

 

FD
Fa–beck

-becq, -bo, -bus. V. hêtre.

 

EV
Fabecq

1272 «magistri Walteri de Fabeche» PolyptVillers; nom d’origine: Vaelbeek, 1272 «Fabeche», à Blanden (BrFl).

 

JG
Fabel

Fable: BN naar de fabel. BN voor een fabeldichter of fabel-, sprookjesverteller. 1355 der Aellaerd Fable = 1356 Alaert Fabel = 1358 int straetkin bij ser Alaerts Fabels was, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Faber

Fabere, -ère (accentuation abusive). 1250 «Faber» Kemexhe, «Walterus faber» Nethen, 1272 «Franco faber de Duiz» Polypt­Villers, 1366 «Margriete veuve de Henris Faber» GuillLiège; nom de métier: [at. faber, fabri (génitif) ‘celui qui travaille les corps durs, forgeron’ ; souvent latinisation de Lefèvre.

 

JG
Faber

Fabère, Faberé, Fabre, Fabré, Fabri(s), Fabbri, -o, Fabrij, Fabry(s), Favry, de Faveri, Favre, Faver(e), Faveere, Faveers, Faur(e), Defaure, Fore, Foor, Fevrij, Fev(e)ry, Feverij(s), Faivre, Lefevre, Lefèvre, Levevre, Lefever(e), Lefaivre, Lefeu(v)re, Lefeve, Lefève(r), Lefebv(e)re, Lefèbv(r)e, Lefefvre, Lefeivre, Lef(f)ebure, Leffebvre, Lefèbre, Lefebre, Lafèbre, Lefeber, Laf(f)eber, de Feuer, Fevre, Fèvre, Fever(e), Defever(e), Defèvre, Defe(b)vre, Dufebvre, Defebere, Defebure, Feber: BerN van de smid, Fr. fèvre < Lat. faber. Ofschoon faber tôt fèvre geëvolueerd was, hebben i6e-eeuwse humanisten ten onrechte de b van faber opnieuw in de naam ingelast, zodat de hypercorrecte spelling Lefèb(v)re onstond. Aangezien vroeger voor de v en de u slechts één letterteken bestond, werd de naam ook aïs Lefebure gelezen. 1277 Bauduins li Fevres (SMTII); 1259 Willelmus Faber, Grammene (DEBR. 1980); 1389 Theodoricum Smed… canonicos = 1392 Thierry leFevre.-.chanoines; 1393 van Segheren den Smet = 1399 Sohier le Fevre, Ktr. (DEBR. 1970); 1397 Woutre de Fevre, Ktr. (ARA, SR f° 25); 1665 Jan Faveere, Ktr. (KW).

 

FD
Fabert

1. Rom. spellingvar. van Faber. – 2. Zie Faubert.

Fabes:UitFabers?

 

FD
Fabert

Var. de Faubert, anthrop. germ. falc-behrt; ou bien p.-ê. graphie francisée de Faber.

 

JG
Fabian

Fabiano, -i, Fabbian, Fabjan, Fabien: Patr. Lat. HN Fabianus. 1469 Jan Fabiaen, Béthune (PARM.).

 

FD
Fabian

N. de bapt. d’orig. romaine.

 

EV
Fable

Probabl. surnom de conteur: fr. fable ‘fa­bliau’, comp. 1356 «Alaert Fabel» Courtrai.

 

JG
Fabre

-ré. Forme méridionale de Fèvre; cf. ce­pendant 1284 «Willaumes Fabre» DettesYpres. • Dérivés: Fabrion; Fabrot.

 

JG
Fabri

Fabry, w. nam. Fâbri. 1474 «Lambertus Fabri» PrincipLiège, 1539 «Robert Fabry» BourgNamur, 1550 «Gérard Fabri» CoutSta-velot; génitif de lat. faber, cf. 1250 «Johannes filius fabri » Nethen. Cf. aussi Faber.

 

JG
Fabribeckers, de

Samengestelde FN Fabri = Beckers. 1762 C. E. J. Fabri Beckers, Luik (MUL VIII).

 

FD
Fabrice

Fabrici, Fabrizio, -izi, -izzi: It. FN: werkman, vakrnan, smid.

 

FD
Fabricius

-itius, au génitif: Fabrici. Cf. s.d. «Johannis de Fabricis» ObitHuy ; gentilice lat. Fabricius ou bien fausse latinisation de Maré­chal ou de Lefèvre.

 

JG
Fabricius

zie Fabritius.

 

FD
Fabrikant

Vgl. It. Fabricante, Fabricatore. BerN van een fabrikant, werkman, handwerkman, vakman. 1221 Fabricans, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fabrion

Dim. van Faber.

 

FD
Fabrique

Fabriek: Ofr. fabrique, Lat. fabrica: gebouw, werkplaats; ook handwerk. BerBN voor de handwerkman, smid. Vgl. Fabrikant. 1494 Balduinus fïlius Nicolai de Windisscelda alias de Fabrica, Kamerijk; 1495 Johannes de Fabrica, Dk. (MUL III).

 

FD
Fabris

Fabbris. Formes fr. de Fabricius, plutôt que var. de Fabri.

 

JG
Fabris

Fabrys: Spelling voor Fabri of < Fabrissa, Lat. vrl. vorm van faber: smid. Vgl. Favresse. 1204 Berte Fabrissa, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fabrit(i)us

Fabricius: Humanistennaam, b.v. naam van de Nederlandse schilder Carel Fabritius (Beemster 1622 – Delft 1654). Latinisering van De Smit/Lefèvre. Lat. faber: smid. 1615 meester Peter Fabricius, Bilzen (SCHOE.sg); 1638 Henri Fabritius, Luik (ISP).

 

FD
Fabritius

N. de   bapt.   d’orig.   ro­maine : Fabridus.

 

EV
Fabron(ius)

-o(t): BerN. Rom. dim. van Faber: smid.

 

FD
Fabry

cf. Fabri.

 

JG
Fabry(s)

zie Faber, Fabris.

 

FD
Fabulus

Forme latinisée de Fable, mis pour Fa­bula?

 

JG
Fabulus

zie Fabel.

 

FD
Fac(h)in

Facc(h)in, Fachinat, zie Fassin.

 

FD
Facca

zie Faucard.

 

FD
Faccio

-ioli(ni), -iolo, -iotti, Faccini, -inetto, -iani, Facchini, -inetti,

-iano, Fazio(li), Fazius, Fazzi(ni), -ino, Fassino: It. Patr. Korte vorm van HN Bonifatius, Bonifazio, Bonifacio.

 

FD
Facen

zie Faas(se).

 

FD
Fâche

Facque,   Faeck,   Faecq.   V. FALC.

 

EV
Fâché

Patr. 1. Dim. van VN Boniface. 1227 Walterus Fâchez, LX (CAO). – 2. Zie Fauquet.

 

FD
Fache(s)

1. Zie Defache. – 2. Patr. Korte vorm van VN Bonifac(h)e. 1351 Bunefache dit Fachar, Luik (BODY); 1401 Fastret Face, H (CCHt); 1584 Touchein Fâche, Rijsel-Leiden (J.D.).

 

FD
Fâcherie

zie Lavachery.

 

FD
Fack

Facq, Facqu(es), Fak(e), Faque, Faack, Faeck, Faecq: 1. PlN Facque; zie Defacque. – 2. Patr. Germ. VN Facco < Falco. 1300 Margarete Faecs, Ktr. (DEBR. 1980); 1584 Neelken Faeck, Aw. (AB).

 

FD
Fack

Facq. Hypocor. de l’anthrop. germ. Faceo (Först. 493); cf. aussi Facques.

 

JG
Fackaert

zie Faucard.

 

FD
Fackeldey

zie Fockedey.

 

FD
Fackelman

D. FN Fackelmann. BerN van de fakkelmaker, vervaardiger van toortsen.

 

FD
Fäcker

Facker: BerN van de vlas- of hennepbreker.

 

FD
Fackere, van de

Misschien vertaling van Defacq(ue)of van Delavacquerie? 1619 van de Vackere, 1622 van Fackere, 1625 vande Vacquere, Bg. (PDB); 1755 Marcus vande Fackere, Wijnendale-Bg.; 1762-85 A. J. C. vande Fackere, Bg.-Gent (PBG).

 

FD
Fackeure

Facqueur, zie Faucheur.

 

FD
Facompré

Faucompret, -ez. Nom d’origine: par ex. «Faconpré», topon. à Évelette (Nr).

 

JG
Facompré

Proven.Pré du faucon ou du sieur Falc.

 

EV
Facompte

zie Faucompret.

 

FD
Facon

1. Proven. Dép. Wervicq. — 2. V. FALC.

 

EV
Façon

cf. Faucon.

 

JG
Façon

Facko, zie Faucon.

 

FD
Facq

Facque(s), zie Fack.

 

FD
Facques

Nom d’origine: Facque, à Verchoq (PdC), etc., cf. Defacq(ue), Defacqz.

 

JG
Facqueur

Var. de Fauqueux, forme pic. de fr. faucheur ; sinon dérivé en -eur (non attesté) de moy. fr. (15e-16e s.) facque ‘poche’ FEW 3, 375b, comme surnom de marchand ou de fa­bricant de sacs, comp. le NF Tassier [MH].

 

JG
Facxin

zie Fassin.

 

FD
Fadda(r)

Misschien E. FN Fadder = Father.

 

FD
Fadeur

-eux, Faudeux: BerN W. fâdeû, Fr. faudeur: kolenbrander. 1462 Jehan le Fadeur, Stavelot (HERB.).

 

FD
Fadeur

Fadeux, Faudeux. 1385 «Hennekars li Faudeurs» Châtelet, 1444 «Henrotte le fau-deur» AidesNamur, 1462 «Jehan le fadeur» Stave, 1486-87 «Johan Faudeur» TerreJauche, 1602-3 «Jacques le Fadeu» TerriersNamur, 1722 «Henry Faudeux» NPLouette; nom de métier: w. fâdeû, faudeû, fr. régional fondeur ‘ouvrier qui construit la «faude» pour la production du charbon de bois, charbonnier’ FEW 3, 382a.

 

JG
Fadeux

V. Faudeur.

 

EV
Fadli

BerBN van de kleermaker. Zwitsers-D. dim. van D. Faden: draad. Vgl. D. Faden, Fedele.

 

FD
Faé

Fae(do), zie Faggio.

 

FD
Faeck

Faecq, zie Facq.

 

FD
Faeillie, van der

zie van der Faille.

 

FD
Faelen

< Mnl. Falin, Fallein < Rom. Falin. 1748 Lievijne Faelens, Oedelem (VS1971, 286).

 

FD
Faelen

V. WAHL.

 

EV
Faelen(s)

-es, zie Falin.

 

FD
Faelens

Forme néerl. (au génitif) de Falin.

 

JG
Faelli

zie (van der) Faille, De Failly.

 

FD
Faemelaer

zie Famelart.

 

FD
Faems

BN Faam? Vgl. Fr. Famé. 1565 Peter Faem, Nystrop (EBB152).

 

FD
Faen

V. WAD (Wan) et Vaan.

 

EV
Faen

zie Fahn.

 

FD
Faenoul

zie Fagnoul.

 

FD
Faenza

Faienza: PlN in Italie.

 

FD
Faerman

V. WARI et Vaarman.

 

EV
Faerman

zie Vaerman(s).

 

FD
Faes

1. Proven. Dép. Bovekerke. — 2. V. WAD (Waz).

 

EV
Faes

1420 «Bonifacius dictus Faes», 1430 «Ser-vacius dictus Faes» Bois-le-Duc, 1475 «Grans Faes li nieuliers» Ypres; aphérèse néerl. de Bonifacius, Servatius ou Gervasius (cf. VISt, 1975,84).

 

JG
Faes

Faes(s)en, zie Faas(se).

 

FD
Faessen

V. WAD (Waz). Fag- -art, -el, -es, -lin. 1. V. FALC. — 2. V. hêtre.

 

EV
Faestraets, de

zie Vastrade.

 

FD
Faf(f)in

BN voor hakkelaar, babbelaar (HERB.).

 

FD
Fafcham(p)s

Fafchand, Fafichamps: PlN Favechamps, Fafchamps in Trembleur en Mortier (LU). 1460 Geele de Favechamps, Luik (ISC).

 

FD
Fafchamps

Fafchams, Fafechamps, Favechamps. 1440 «Stassins de Favechamps» GuillLiège, 1571 «Jean de Favechamps le jeune» BourgLiège; nom d’origine: Fave­champs, w. faf’tchamps, à Trembleur et à Mor­tier (Lg).

 

JG
Faffin

Fafin. Surnom: dérivé en -in du thème onomatopéique faf-, comme w. faflote ‘cor­puscule, chose sans valeur’ FEW 3, 366-367 (à compléter par DW 3, 1973-74, 56-57, avec le sens de ‘bafouilleur, bavard’).

 

JG
Fafournoux

PlN in Vallore-Montagne (Puy-de-Dôme) (DNF).

 

FD
Fafra

Faufra [le premier a doit être long]. Pour ce NF de la région de Verviers et de Visé, attesté sous la forme «Faufra» à Richelle en 1773 et «Fafra» à Heure-le-Romain en 1779 (Genea-Net), puis 1792 «Guillaume Fafra» Lanaye, on peut songer à un mot de la famille onoma-topéique faf-, avec redoublement expressif, cf. w. liég. et malm. fafouyî ‘vétiller, chipoter’, etc. FEW 3, 366-7; Villers 215a. – Forme fém. : Fafrate.

 

JG
Fafra

zie Faufra.

 

FD
Fag-

-oo, -ot. 1. Proven. Dép. Beve-ren-lez-Ypres. — 2. V. FALC.

 

EV
Fag-

Thème issu d’un anthrop. germ. composé avec Fag-, comme les NF fr. Fagot, Fagon, Fa-guin, etc. (Först. 493 ; Morlet, NP Gaule I, 87).

Fagard, -art, -at, Faguard. 1583 «Jean Floven dit vulg. Faga» Huy, 1625 «Williem Fagar» Verviers.

Fagot. 1272 «Alars Fagoz» Mélin-Jodoigne, 1313 «Fagot» Villers-le-Bouillet, 14e s. «Jo-hans Faghos» BodyNPLiège, 1616 «Franchois Fagot» PrincipChimay, 1633-34 «Pier Fagot» émigré en Suède; du thème anthrop. fag-, plutôt que de fr. fagot (qui vend ou fabrique des fagots), le w. liég. ne connaissant que w. fahène.

 

JG
Fagard

-art, -as, -a(t), Faguard: Afl. van Fagot (DNF)? Van Germ. Fag-naam? 1565 Watle Faggaer, Balen (EBB 158); 1587 Jean Floven dit…Faga, Hoei (HERB.).

 

FD
Fagardo

It. FN. Germ. VN Faghard?

 

FD
Fagel

Faghel: Ofr. fagel: reistas, bedelzak. BN voor een pelgrim of rondtrekkend bedelaar. 1268 Lots Fagel; 1374 Willem Fagheel, Ip. (BEELE).

 

FD
Fages

Peut-être forme méridionale de lat. fagea ‘hêtraie’ (Dauzat 244).

 

JG
Fagès

Fages, Fagis: Fr. dial. var. van Lat. fagea: beukenbos (DNF).

 

FD
Faggio

Fag(g)ioli, Fagioletti, Faggian(i), -iano, Fag(g)iana, Fagotto, Faé, Fae(do), Faiet(a): It. PlN Faggio: beuk.

 

FD
Fagn(e)aux

Fan(n)eau, Feigneau(x): Dim. van PlN Fagne, W.fègne: veenland. 1273-80 Simons

Faneaus, Dk. (FST).

 

FD
Fagn(e)ray

Afl. op -ère van PlN Fagne. Bewoner van veenland.

 

FD
Fagnan(t)

Fagniant: Ofr. faignant: slordig, lui. BN.

 

FD
Fagnant

-iant. Sans doute surnom: anc. fr. faignant ‘négligent’ FEW 3, 555a; un verbe *fagner, dérivé de w. fagne, n’est pas attesté.

 

JG
Fagnard

-(i)art, -iard, Fania(rd), Faigna(e)rt, -ard, Faingnaert, Finjaer, Fanard, Fanna: Afl. van PlN Fagne: veenland, ven. Bewoner van een ven. 1374 Jan Faengnaert, Gbg. (SCHR.); 1727 Joanna

Faniaert (zus van) 1732 Joannes Faignart(broer

van) 1733 Laurentius Finjaer (broer van) 1734 J.B.

Faniar, Cent (med. J. Maton, Wortegem-

Petegem).

 

FD
Fagnard

-art, Fagniard, -iart, Faniard, Faignard, -art, Faingnaert (forme flamandisée). 1579 «Amand Faignart» BourgNamur; nom ethnique: fr. (Wallonie)fagnard ‘habitant de la Fagne’, p.-ê. à valeur de surnom, cf. gaum. fa­gnard ‘paresseux’ FEW 3, 555b. Cf. aussi Fai-gnois.

 

JG
fagnE

Forme dialect. faing. Proven. Fannes, Fain, Defoin(g), Defounes. Formes diminue. : Fa(in)gn- -et, -ot, -oui, -oux. ..Petite Fagne ». Fagnet (Dép. Clermont-lez-Nandrin). Avec le suffixe d’orig. Fa(in)gn- -iard, -art. (Suff. péjorat.) et -aert (Le même, flamandisé). Olin-, Molin–faing. ..Fagne- -du sieur Olin, -du moulin ».

 

EV
Fagne

PlN Rom. Fagne: veenland.

 

FD
Fagneray

17e-18e s. «Fagneray» Petit-Rechain; ethnique dérivé avec le double suffixe -ère (marquant l’habitat) de w. fagne, comp. w. waim ‘rê ‘habitant de Waimes’.

 

JG
Fagnolle

Nom d’origine: Fagnolle (Nr), etc.

 

JG
Fagnolle

PlN Fagnolle (N). Zie ook Fagnoul. 1296 Robiert de Faignuelles, Bergen (CSWI).

 

FD
Fagnot

Fagneaux. Nom d’origine: dérivé en -ot de w. fagne; ou bien à rapprocher de norm. fagnot ‘imbécile’ FEW 22/1, 6a.

 

JG
Fagnot

Faignot, -ond, Fanio(t), Faino: Dim. van PlN Fagne: veenland, ven. Vgl. Fagneaux.

 

FD
Fagnoul

-ouïe, -oulle. 1511 «Martin de Fa-gnoulle» BourgNamur; nom d’origine: Fa­gnoul, -oulle, topon. très fréquent, dimin. en -oul(e) de w. fagne.

 

JG
Fagnoul

-oul(l)e, -ou, Fanjul, Faenoul: PlN W. dim. van fagne: veen. Zie ook Fagnolle. 1563 Fil. Phanzoel, Waver-Aw. (AP); 1610 Hans Faignol, Sankt Vith (HERB., PSR 41).

 

FD
Fagnus

13e s. «Mikieus Fainnius» Lille; forme latinisée à rapprocher d’anc. fi.faigneur ‘celui qui feint’ FEW 3, 553a?

 

JG
Fagny

Nom d’origine: Fagny, gaum. fâgni, topon. en Gaume, ±1220 «Feignie» (pour L. Roger, AIAL 45, 1910, 252, non un dérivé de fagne, mais un topon. en -iacum).

 

JG
Fagny

PlN Fagny (LX), Faigny (Aisne) of Feignies (Nord). 1365 Jehan Bustin de Faingnies, Bergen (DE COCK).

 

FD
Fagot

Fagoo: Ofr. fagot: mutsaard, bos rijshout.BN voor houthakker of-sprokkelaar. 1281 Bauduin au Fagot; 1351 Jehan Fagot, Atrecht (NCJ); 1395 Jehan Faghoot, Ip. (BEELE).

 

FD
Fagot

Faguard, cf. Fag-, Fagard.

 

JG
Faguard

zie Fagard.

 

FD
Faguenne

Féguenne, Fe-: W. faguène: houtbos, takkenbos.

 

FD
Faguenne

Feguenne, Fégucnne. Surnom: w. verv.faguène ‘fagot’ FEW 3, 364b.

 

JG
Faguet

Proven, V. hêtre.

 

EV
Fahn,

Faen, Fahnert: PlN Ndd. fan, van: veenland, ven. 1320 Joh. de Vanen, Soest (NN).

 

FD
Fahrenberg

PlN (NRW, BW, BEI).

 

FD
Fahrenholz

PlN (NS, BB, MV).

 

FD
Fahsbender

zie Fassbender.

 

FD
Fahsold

zie Fasold.

 

FD
Fahy

Faict. V. hêtre.

 

EV
Fahy zie Dufay(s). FD
Faia

zie Fayât.

 

FD
Faibon

Sans doute surnom: fr. fait-bon ‘celui qui agit bien’; comp. prov. fai-mau ‘mauvais sujet’ FEW 3, 352a.

 

JG
Faict

(NF essentiellement flamand, attesté depuis 1620 par GeneaNet). 1217 «Colinus Fait» Marq [BR]; NF d’origine incertaine, peut-être du NL Faait près de Soignies [BR].

 

JG
Faict

Fait, Feijt, Feyt: PlN Fay < Lat. fagetum: beukenbos. Vgl. Dufay(s). 1263 Boscardi de Fait, H (SMTII); 1292 Bouschardo dou Fayt, H (CAF).

 

FD
Faid-

Feid- -er. V. WAD  (Wad).

 

EV
Faider

Feder, Feider. Surnom: all. Feder ‘plume’, cf. FEW 15/2, 96b.

 

JG
Faider

zie Feder.

 

FD
Faidherbe

1. Proven. Pays (,,Hêtre ») des herbages. — 2. Profess. Por­teur d’herbe (Faix, ..Fardeau »).

 

EV
Faidherbe

Faid’herbe, Faidherbes, Féderbe. À analyser comme faix d’herbe ‘tas ou charge d’herbe’, surnom de celui qui porte cette charge, de portefaix, ou bien surnom à portée ironique.

 

JG
Faidherbe(s)

Faiderbe, Federbe: Fr. faix d’herbe: grasbundel. BerBN van de hooier. 1583,1634 Fayd’herbe, Mech. (MERTENS).

 

FD
Faienza

zie Faenza.

 

FD
Faiertag

zie Feiertag.

 

FD
Faiet(a)

zie Faggio, Fayet.

 

FD
Faigenbaum

zie Feigenbaum.

 

FD
Faign(i)et

Dim. van PlN Fagne: veen(land), ven. 1426 Jehan Faignet, Bergen (CCHt).

 

FD
Faigna(e)rt

-ard, zie Fagnard.

 

FD
Faignard

-art, cf. Fagnard.

 

JG
Faigneau

Dimin. en -eau de w. fagne.

 

JG
Faignet

Dimin. en -et de w. fagne ou var. du suivant.

 

JG
Faignot

-ond, zie Fagnot.

 

FD
Faignoy

Afl. van fagne: veen. Vgl. Fagnot, Faigniet.

 

FD
Faignoy

Faygnoi. 1330 «le femme Faignoisde le Ramée», 1331-32 «monsigneur Jehan le Faignois» ComptesMons, 1537 «Jehan Fai­gnoy» Thuin; surnom ethnique, dérivé en -ois de fagne (comp. Fagnard, -art), ou bien nom d’origine: collectif en -oi de w. fagne, cf. anc. w. fangoi ‘bourbier’ FEW 15/2, 1 lOa.

 

JG
Faihst

zie Feist.

 

FD
Faihy

zie Dufay(s).

 

FD
Faik

zie Feig.

 

FD
Faille

Surnom: fr. faille, w. faye ‘mantille’ DL 263b; cf. aussi Lafaille, délia Faille et Ver-faille, etc.

 

JG
Faille,(van der)

van der Faeillie, Verfaille, Ferfailie, Verfaillie, Verfa(e)llie, Delafaille, délie Faille, (de) Lafaille, Faillie, Failly, Faelli: PlN (ter) Faille, Falie, in WV erg verspreid. Naam van een perceel in de vorm van een falie: mantel, kap (L-vorm), blijkens: 1554 een strync ghelijck een caproen…heet de faille, St.-Pieters-op-de-Dijk (DFIV). 1398 Willem van der Faelge, Aalbeke; 1397 Willem van der Faille, Marke (DEBR. 1970); 1423 Jaenkin van der Failgen, Ktr. (DEBR. 1958); 1615 Jan van der Failge=Jan Verfaillie, Passendale (Par. 1989,303). – Lit.: J. R. de TERWAGNE, De Schakd 1947, nr. 2.

 

FD
Faillet

Proven. 1. Petite faille (de roche) ». L.D. — 2. Waillet (Loc.).

 

EV
Faillie

Surnom: moy. néerlfalie ‘manteau’, du fr. faille, w. faye ‘mantille’ (cf. Faille qui pré­cède).

 

JG
Failly

 (NF de la région du Centre). 1472 «Jehan de Failly» DénChiny, 1472 «la vefve Jean de Failly» DénVielsalm; nom d’origine: Failly (Moselle), mais une graphie maladroite du topon. Fays/Fayt (très fréquent en Wallonie) n’est pas à écarter; secondairement, surnom: moy. fr.failly ‘défaillant, faible’ FEW 3, 387a.

 

JG
Failly

zie De Failly, (van der) Faille.

 

FD
Failon

1472 «Robin Paillon», «Hanry Paillon» DénLaroche; nom d’origine: Failon, à Bar-vaux (Nr).

 

JG
Failon

PlN Failon in Barvaux (N).

 

FD
Fain

V. Fagne.

 

EV
Fain

zie Lefin.

 

FD
Faincœur

Feincœur, Fincœur. 1548 «Gilles Fincuer» Liège; surnom: û.fm cœur ‘au cœur délicat’ ou d’un sens voisin; comp. aussi Vainqueur. – On ne peut exclure, pour certains de ces anthroponymes, une adaptation du NP genn. Finker, cf. 1688 «fosse finker» à Olne [JL,NFw].

 

JG
Faincoeur

zie Fincoeur.

 

FD
Faingnaert

cf. Fa(i)gnard.

 

JG
Faingnaert

zie Fagnard.

 

FD
Fainke

Feinquen: W. adaptaties van Vinke(n).

 

FD
Faino

zie Fagnot.

 

FD
Fairon

1388 «Jacques de Fairon» GuillLiège, 1552 «Evrard de Fairon» CoutStavelot; nom d’origine: Fairon, à Comblain-Fairon (Lg).

 

JG
Fairon

PlN (Comblain-)Fairon (LU). 1370 Jaquemin de Fairon, Luik(SLLIV).

 

FD
Fairon

Proven.  (Comblain-)Fairon. (Loc).

 

EV
Fais

Faiz, zie Pays.

 

FD
Fais(s)t

zie Feist.

 

FD
Faisant

1641 «Hubert Faisant» BourgNamur; surnom: dial. fr. faisant ‘laborieux, vaillant’ FEW 3, 347a.

 

JG
Faisant

Faizant: Fr. faisan: fazant. BN. Vgl. D. Fasant. 1309 Pierre Faisan, Senlis (MORLET).

 

FD
Faise

Nom d’origine : anc. fr. faisse ‘bande de terre allongée’ FEW 3, 425b.

 

JG
Fait

zie Faict.

 

FD
Faite

(NF à Rochefort et Marche). 1759 «Faite» Conjoux (Ciney); sans doute  de fr. faîte, comme nom de résidence (sur un sommet).

 

JG
Faite

PlN Fr. faîte: top, spits.

 

FD
Faithful

E. BN: oprecht, eerlijk.

 

FD
Faitot

Surnom: w. fêt-tot, fr. fait-tout ‘homme à tout faire’, également pic.faitout ‘vase en terre servant à la cuisine ; poêlon de cuisine’ FEW 3, 349b; comp. le NF Faitout en France (Morlet 395).

 

JG
Faitot

Zinwoord Fait-tout: doe alles.

 

FD
Faitro

Fétrop, Fétro(t), Fetro: BN Fait-trop: die te veel doet, die overdrijft. Vgl. Faitot. 1314 Pieron Fainient, Pitgam (BEELE).

 

FD
Faitro

Fétrop, Fetro, Fé-, Fétrot. Sans doute surnom: fr. fait-trop ‘celui qui exagère, celui qui fait trop’, comp. fait-tard, fait-tout, fait-rien FEW 3, 349b; cf. Faibon, Faitot.

 

JG
Faivre

zie Faber.

 

FD
Faizant

zie Faisant.

 

FD
Fajerman

D. dial. vorm van Feuermann: vuurman, brandmeester. BerN. Vgl. de Vierman.

 

FD
Fajersztajn

-s(z)tein, -sztejn, zie Feuerstein.

 

FD
Fajertag

zie Feiertag.

 

FD
Fajfer

Fajfar, zie Pfeiffer.

 

FD
Fajga

Fajka, zie Feig.

 

FD
Fajgenbaum

zie Feigenbaum.

 

FD
Fajgenblat

Joodse FN Feigenblatt: vijgenblad.

 

FD
Fajner

zie Feiner.

 

FD
Fajngold

Joodse FN Feingold. BerBN van de vergulder. Mhd. fînen: polijsten, vergulden.

 

FD
Fajnholc

D.-joodse FN Feinholz.

 

FD
Fajnsznajder

zie Feinschneider.

 

FD
Fajnzylber(gh)

D.-joodse FN Feinsilber: fijn zilver.

 

FD
Fajolles

zie Fayolle.

 

FD
Fajr

zie Feuer.

 

FD
Fajs

zie Feist.

 

FD
Fajtman(n)

Var. van D. Vogtmann: voogd. D. Veit, Feit = Voit, Vogt (BRECH.).

 

FD
Fak(e)

zie Fack.

 

FD
Faket

zie Fauquet.

 

FD
Fal(l)-

-ier, -y. Proven. 1. Fallières (Loc. fr.). — 2. Vallière, ,,Vallée ».

 

EV
Fal(l)ois(s)e

1. Var. van Falaise. – 2. Ofr. faloisse: zandige plaats (etymologisch = Fal(a)ise). 1467 Jehan Falois, Dk. (TTT).

 

FD
falaise

,,Rocher ». Proven. Falaise, (De) Faloise. Formes dialectales : Fal- -is(s)e, -ize, -esse, -as. Fa­laise (Loc. fr. et L.D.).

 

EV
Falaise

-aize,   Fallaise.  Nom  d’origine:  fr. falaise (topon.); le corresp. w. est Falise.

 

JG
Falaise

-aize, Fallaise, -ois(s)e, Falesse, Faleys: PlN Fr. falaise: steile rots, ne e. Ebroini de Faleisa (ASB); 1327-28 den hère Jhan Falaise, Ip. (CVYII, 925). Zie Falise.

 

FD
Falat

zie Fallais.

 

FD
Falau(x)

Fallaux, Fallea(u), Fallay: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Falwald. ± 1300 Fallaus li Avugles, PdC(BOUGARD).

 

FD
Falaux

13e s. «Falaus» (prénom) ImpôtArtois, 1539 «Quentin Falau» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. gérai, falh-wald?

 

JG
FALC

..Faucon ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. N08 111, 125.

I.  N. simples :

Fal(c)k, Falcq, Fa(u)che, Fauck, Facq(ue), Valcke, Faucon, Fal(l)on, Fagoo.

II.  N. simples avec suffixes :

P.- -etto, -otto : Fa(u)ch-, Fa(u)qu-, Fall- -et(te), Fag- -uet, -ot. F.- -ill(on) : Fauc(h)-, Foss- -ille, -illon, Faglin.

III.  N. composés : F.-hard : Fagart.

F.-hari : Fag-, Fall- -ier, -y. F.-tvald : Fallay, Fauquel.

 

EV
Falchamps

Sans doute cacographie de Fafchamps.

 

JG
Falcier

Bretonse BerN Falch(i)er: maaier (LE MENN).

 

FD
Falck

Falcq: 1. Zie Valck(e). – 2. Patr. Slavische vleivorm van Valentin (BRECH.).

 

FD
Falckenbach

zie Falkenbach.

 

FD
Falckensteijn

Ensheim (MUL V).

 

FD
Falcman

Spelling van D. FN Folzmann < VN Volz, vleivorm van Germ. volk-naam (BRECH.).

 

FD
Falco

-one, -oni, -otti, -onetti, Falchi, Falchetto: It. Patr. Germ. VN Falco Valk’.

 

FD
Falcomer

zie Falgoneer.

 

FD
Falcon

zie Faucon.

 

FD
Falconieri

Falcomer, -ner: BerN. It. pendant van Valkenaar.

 

FD
Falcq

Falk, Falque. Nom issu de l’anthrop. germ. Falco (Forst. 495); ou bien surnom: moy. néerl. valc, valke ‘faucon’.

 

JG
Fale(m)pin,

zie Phalempin.

 

FD
Faleau

Fallaux, -eau. Nom d’origine: Fallau, Le Faleau, à Châtelineau (Ht).

 

JG
Faleme:

Komt naast Falewee voor in Duinkerke. Wsch. var. met wisseling m/w.

 

FD
Falempin

Falepin. 1256-57 «Rogiers de Falempin» ChirTournai, 1279-80 «Copins de Falempin» RegTournai; nom d’origine: Fa-lempin ou Phalempin (Nord).

 

JG
Falentin

1. Proven. Valentin (Dép. Baulers). — 2. V. Valentin.

 

EV
Falentin,

zie Valentijn(s).

 

FD
Falentinen

D. Velten.

 

FD
Falesse

Faleys, zie Falaise.

 

FD
Falesse

Faleys. Var. ou forme néerlandisée de Falaise ou Falise.

 

JG
Falewee

zie Vael.

 

FD
Falgoneer

Falcomer: Verhaspeling van Valkeneer. Of. It. Falconer < Falconieri.

 

FD
Falgoneer

V. Valkenaar. (Synon. angl. : Falconer).

 

EV
Falier

zie Pallier.

 

FD
Falin

-ing, Fallein, -eyn, Faelen(s), Faeles: Patr. Afl. van Germ. VN Falho, naam van Oost- en Westfalen.

 

FD
Falip,

zie Philippus.

 

FD
Falise

-isse, -ize, Falize dit Piret, Fallise, Falys, -yse. 1289 «Pierars dele Falize» Cens-Namur, 1449 «Henri des Falises» Aides-Namur, 16e s. «Yernauld délie Falliesse», «Giliart del Fallize» Châtelet, 1635 «Sébas­tien Fallize» Fosses-la-ville; nom d’origine: v/.falîze,falîje, fi. falaise, topon. très fréquent, souvent au sens de ‘front de carrière’.

 

JG
Falise,

-isse, -ize, -isé, -ys(e), Fallise, Lafalise, -ize, Laffalize, Valis(e), Valij(s), Valy(s): PlN W. falise, Fr. falaise (zie i.v.) < Germ. falisa, D. Fels: steile rots. Falize in Suarlée (N), Falise in Rinxent, Wissant, Torbinghen, Ostrohove (PdC). 1286 Matheus de Falisa, Artesië (DF IV); 1289 Liebiert délie Falize (CDN).

 

FD
Falk

cf. Falcq.

 

JG
Falk(e)

zie Valck(e).

 

FD
Falkembergh

-enberg, Falkenborgh, -urg. 1296 «Walramus dominus de Monyoie et de Falkenborch» = 1299 «Wal[eramus] dominus de Monyoie et de Falkenberg» CartValDieu; nom d’origine: Valkenburg (Lb holl.), 1041 «Falchenberg» ou Falkenberg, fr. Faulque-mont (Moselle), etc.

 

JG
Falkenbach

-back, Falckenbach: PlN (BEI, HS, S).

 

FD
Falkenberg

Falkembergh: PlN (SH, NS, HS, BEI, RP, Lotharingen). Evtl. var. van Valkenberg. Vgl. Falkenburg. Falkenburg: PlN (SH, NS, RP). Of Valkenburg (ZH, NL). 1578 Wijnant Falkenborch, Valkenburg-Aw. (AP).

 

FD
Falkenstein

Nom d’origine: Falkenstein (Ba­vière), etc.

 

JG
Falkenstein

Verspreide D. PlN. 1641 Joa. Ger.

 

FD
Falla

-as. 1604 «Balduin Falla» Retinne, 1625 «Andri et Jacq de Fala» émigrés en Suède, 1629 «Maertin Falla» émigré en Suède; pro-babl. var. de Fallais (ci-dessous), cf. aussi Fal-lart.

 

JG
Falla(ux)

Proven. Dép. Châtelineau.

 

EV
Fallais

-ay, -a(s), Falat, Fallart: PlN Fallais (LU). 1553 Falloijs; 1595 Anthoon Falloys, Heers (LAES).

 

FD
Fallais

-ay. 1252 «Hugheloet Fallais» Dettes-Ypres, 1518 «Jacques de Fallay» Bourg­Namur; nom d’origine: Fallais, w. falâ (Lg), cf. Falla (ci-dessus).

 

JG
Fallaise

cf. Falaise.

 

JG
Fallaise

zie Falaise.

 

FD
Fallart

1520 «Collo Falla» BourgNamur = 1552 «Collard Fallart» SubsidesNamur; fausse régression de Falla, Fallais?

 

JG
Fallaux

-eau, cf. Faleau.

 

JG
Fallaux

Fallea(u), Fallay, zie Falaux.

 

FD
Fallay

1. Proven. Fallait (Loc.).

 

EV
Fallempin

zie Phalempin.

 

FD
Fallent(h)eyn

-thein, zie Valentijn(s).

 

FD
Faller

zie Feller.

 

FD
Fallet

1. Proven. Falhez (L.D.). — 2. V. FALC

 

EV
Fallet

Phalet: Dim. van Ofr. falve < Oudnl. falw:

vaal(kleurig), rossig. BN.

 

FD
Falleur

 (NF de la région de Charleroi). 1736 «Joseph Falleur, verrier» BourgLiège; cf. de Falleur, nom d’une famille de maîtres-verriers, immigrée vers 1650 en provenance de For-bach.

 

JG
Falleur

1. Proven. Waal-Heure, ,,Heure-le-Roma(i)n ». (Loc.).

 

EV
Falleur, (de)

Luikse glazeniersfamilie die afstamt van: 1650 Martin Faller, Forbach/Lotharingen (Midd. 1948,237).

 

FD
Falleyn

-ein: 1. Uit Follein – met verzwaarde voortonige klinker – < Fr. Foll(a)in < fol, fou: gek. Vgl. Follet. 1460 Johain Follain, Laon (MORLET). – 2. Zie Falin.

 

FD
Fallier

Fallyer. Sans doute NF importé de France, soit du Finistère, soit de l’Allier (Au­vergne); comme nom breton, adaptation fr. de moy. breton falch ‘er ‘faucheur’ (Deshayes 265).

 

JG
Fallier

-iet, -yer, Falier: Patr. Valier < Valerius?

 

FD
Fallise

cf. Falise.

 

JG
Fallise

zie Falise.

 

FD
Fallon

1544 «Henry le fallon» Lierneux, 1656 «Jacob Fallon» émigré en Suède; pour R. Schmittlein (L’anthroponyme Fallon, RIO 11, 1959, 116), le nom viendrait d’un anthrop. germ. *Falo (non attesté), devenu toponyme, mais cette glose ne convient pas pour 1544 « le fallon» (avec l’article) qui reste obscur et qui doit être un surnom (sans doute var. du suivant, avec changement de suffixe) ; cf. aussi Falony.

 

JG
Fallon

Fal(l)ot: 1. Patr. < Germ. VN Falho. 146 e. Falot de Termogne, Celles LU (HERB.). – Lit.: R. SCHMITTLEIN, L’anthroponyme Fallon. RIO 1959, 116. – 2. Wellicht achteraf gereïnterpreteerd als BN, dim. Fr. falot < Mnl. vaal: grijs(geel), grauw. 1447 Jacques Fallon, Ronse (Midd, 1963,273); 1544

Henry le Fallot, Louveigné; 1544 Henry le Fallon, Lierneux (HERB.). – 3. Ook Fallon = Fellon, Ronse (CAD. 11,419). – 4. Ook 1681-83 Valon = Falon,TieltVB(F.C.).

 

FD
Fallot

14e s. «Falot de Termogne» Celles-lez-Waremme, 1544 «Jean Henry le Fallot», 1544 «Serva le Fallo» = 1600 «Servais le falloux», 1622 «Andry le fallot» Louveigné; surnom: p.-ê. dial. fr. falot ‘gris jaunâtre’ FEW 15/2, 107b [JH] ou bien moy. fr. falot ‘joyeux com­pagnon’, adj. ‘joyeux; plaisant’ FEW 15/2, 120b (cf. E. Renard, BTD 26, 247).

 

JG
Fallourd

BN voor een bedrieger. Ofr. falorde: bedrog(DNF).

 

FD
Falluel

Peut-être var., avec échange de conson­nes liquides, de Fanuel, cf. ce nom; pour Morlet 396, plutôt dérivé de l’anc. fr. falue ‘illusion grossière’ ou de faluer ‘tromper’ FEW 3, 387b.

 

JG
Falluel

zie Fanuel.

 

FD
Fally

Var. de Failly?

 

JG
Fally

zie De Failly.

 

FD
Fallyer

cf. Fallier.

 

JG
Falmagne

1203 «Anselmus de Falemaigne» Florennes, AidesNamur «Bertrand de Fale-maingne», 1553 «Thiery de Falmaigne» Bourg-Namur; nom d’origine: Falmagne (Nr).

 

JG
Falmagne

PlN (N). 1203 Anselmus de Falemange, Luik (SLL).

 

FD
Falmagne

Proven. Loc.

 

EV
Falonier

Profess. Falotier. Porteur de falot (lanterne), qui accompa­gnait les personnes qui circulaient le soir. V. Torche.

 

EV
Falony

Peut-être nom de métier, à rapprocher de Fallon.

 

JG
Falque

cf. Falcq.

 

JG
Falque(s)

zie Valck(e).

 

FD
Falsté

Hypercorrecte vorm voor Fosté.

 

FD
Falsté

Proven. 1. Falster, île danoise. — 2. Waalste(d)e,  établissement du sieur Wahl ou du Wallon. N° 245.

 

EV
Falter

Felter(re): 1. D. FN Velltor < Falltor: valdeur, ophaalbrug. – 2. Patr. Velter = Walter (BRECH.).

 

FD
Falter

Peut-être all. Fallter ‘pont-levis’.

 

JG
Faltin

Feltin: Patr. Vleivorm van VN Valentin. Vgl. (…).

 

FD
Faltin

Var. de Valentin, cf. 1280 «Johannes Fal-tens» PolyptLiège, 1543 «Bertholomé de Falentin» BourgNamur, ainsi que 1648-56 «Fallentin» = (?) 1629 «Jan Valentin» émigré en Suède.

 

JG
Falys

-yse, cf. Falise.

 

JG
Falys(e)

zie Falise.

 

FD
Fam(e)chon

PlN Famechon (Somme, PdC).

 

FD
Fam(m)er-

-ée, -ie. 1. Proven. Frameries (Loc.). (Chute d’un des deux r dans deux syllabes succes­sives. N° 73). Fammarois, ,,De Famars » (Nord, Fr.). N08 211, 217. — 2. Car. mor. Famereye (Dial.), ,,Manières de femme ». Sobriquet d’homme efféminé. N° 257.

 

EV
Fam(m)erée

-ee, -ie, Famrée, Famery, Fémery: Diss. van PlN Frameries (H).

 

FD
Famaey

Proven. Faw-Mez, ,,Demeure caractérisée par un hêtre (Fau>) ».

 

EV
Famaey

Surnom: néerlandisation de anc. fr. fameis ‘affamé’ [FD].

 

JG
Famais

-eis, Famaey: Ofr. fameis: uitgehongerd. BN. 16e e. Amelberge Famais; Joos Famaij, Waas (VAN G. 1,131; IV, 588); 1773 P. J. Famaey, Lokeren (MUL VIII).

 

FD
Famard

1265 «Famars» CensNamur; nom issu d’un anthrop. germ. ou bien nom d’origine: Famars (Nord).

 

JG
Famechon

Famchon. Nom d’origine: Fame-chon, soit dans le canton de Pont-sur-Artois (PdC), soit dans celui de Poix (Somme).

 

JG
Famel, de

Mnl. famel < Lat. famulus: dienaar. 1283 Stasekin de Famel = 1298 Stas Famel, Kales (GYSS.1963,36).

 

FD
Famelaer

Car. mor. Femelaar, ,,Faux dévot ». N° 279.

 

EV
Famelart

-ard, Fa(e)melaer: Ofr. famelart: uitgehongerd. 1165 Gerhard Famelardus, Freiburg i.B. (BRECH.); 1593 Loys Famelare,

Rijsel (SCHOUT. I).

 

FD
Famelart

-ard. 1273-80 «Grart Famelare» FriedenTournai; surnom: anc. fr. famelart ‘af­famé’ FEW 3, 406b.

 

JG
Famenne

Nom d’origine: Famenne, nom de région et nom de plusieurs hameaux.

 

JG
Famenne

Proven. Région de la pro­vince de Lux.

 

EV
Famenne

Streek tussen Condroz en Ardennen (LX).

 

FD
Fament

Var. van Famenne?

 

FD
Famerée

-ee, Famerie, Fammerée, -ie, Famrée, Fraraerée. ± 1720 « Simon Fam(e)rée, Fame­rie» Schaltin [tous les Famerée sont issus de cette branche] ; probabl. par dissimilation consonantique de Frameries (Ht), cf. 1444 «Jehanin Mouton de Fremeries » AidesNamur.

 

JG
Famil

zie van Mil.

 

FD
Fan-

-iel(le), -uel. 1. V. Foin. — 2. N. bibl. Phanuel, père de la pro-phétesse Anne.

 

EV
Fan(n)-

-a(rt), -es, -ey. V. Foin.

 

EV
Fan(n)eau

zie Fagneaux.

 

FD
Fan(n)iard

V. Fagne.

 

EV
Fanal

Fr. FN Fenal < foin. BerBN van de hooier (DAUZAT)?

 

FD
Fanal

Peut-être var. de Fenal, que Dauzat 251 glose par: homme du foin, c.-à-d. faneur, fau­cheur.

 

JG
Fanard

1195 «Symon Fanart» Zonnebeke, 1341 «Gille Fanart» CartValBenoît = 1368 «Gilles Fannair» Liège; soit topon., soit dérivé de moy. néerl. van(ne) ‘van’, soit dérivé de fr.

faner [ce qui paraît le plus probable], comp. 1336 «Jehans le Fanereaul» RegLaroche. -Cf. la longue glose d’O. Leys, dans Naamkunde3\, 1957, 120.

 

JG
Fanard

Fanna, zie Fagnard, Fenard.

 

FD
Fanchamps

V. Fanson et Fauchamps.

 

EV
Fanchamps

Var. de Fafchamps (cf. BTD 40, 103).

 

JG
Fanchamps

Var. met voortonige n van PlN Fauchamps in Mortier (LU).

 

FD
Fanchon

Fançon, Fanson. 1292-1321 «Gilles de Fanson» ÉchHuy, 14e s. «Pirelot de Fan-chons» CensHuy, 1425 «Jacque de Fanson» CoutStavelot, 1516 «Hubin de Fanchon» GuillLiège, 1602-3 «le cheruage Fanchon [Hubert de Fanson]» TerriersNamur; nom d’origine: Fanson, à Xhoris (Lg). Peut être aussi un hypocor. de Françoise ou d’un autre prénom, cf. ± 1280 «Pansons» Visé, 1294 «Jakes Fanchons» Floriffoux, dans lequel le NL ne semble pas intervenir.

 

JG
Fanck

Fank. Pour J. Hess, var. dial. luxemb. de Fink (ail. Fink ‘pinson’).

 

JG
Fanck

Zie Fank.

 

FD
Fançon

Fanson, Fanchon: 1. Ofr. fançon < enfançon: klein kind. BN. 1356 Jan Fansoen van Hoye, Lv. (ICKX). – 2. PlN Fanson in Xhoris (LU). 1374 Hubin de Fanchon = H. de Fan(t)son (BLO

V-VI).

 

FD
Faneau

zie Fangneaux.

 

FD
Fang(er)

Fänger: Van D. PlN Fang (BRECH.).

 

FD
Fangol

1540-69 «Johan de fangnoell» Ligneuville, 1610 «Hans Faignol», 1664 «Johann Fagnol» St-Vith; probabl. nom d’origine: topon. w. fagnoul, ou fagnoûle, dérivé de fagne, assez fréquent dans l’est de la Wallonie. – Bibliogr. : M. Lang, La famille saint-vithoise Fangol, FStMy 28, 1964, 135-148; J. Her-billon, NF malmédiens, 41-42.

 

JG
Fania(rd)

zie Fagnard.

 

FD
Faniard

cf. Fagnard.

 

JG
Faniel

-ielle, Faniel dit Higuet. 1272 «relicta Fanelle» Thorembais-les-Béguines ; nom d’origine: Le Fayel, 1202 «Faniel» = 1208 «Fayel», à Gouy-St-André (PdC), dimin. de fani emprunté au germ.fanja ‘fagne’ (TW 350).

 

JG
Faniel(le)

Phaniel: Fagniel (DNF), dim. van PlN Fagne: veenland. Zie Fagneaux & FST147.

 

FD
Fanio(t)

zie Fagnot.

 

FD
Fanius

16e s. «G. Fanius» Liège; aphérèse de Epiphanius [FD] ?

 

JG
Fanius

Fanis: Patr. < HN Epifanius?

 

FD
Fanjul

zie Fagnoul.

 

FD
Fank

cf. Fanck.

 

JG
Fank

Fanck: Luxemburgse var. van D. Fink (J.HESS, Bull. ling. et ethn. 1970,37).

 

FD
Fanna

zie Fanard.

 

FD
Fannes

Cf. 1276 «Simon li Fanes» CartVal-Dieu; var. de Fanius [FD]? Dauzat, 146, glose Fanet par un anc. dimin. de fr. foin.

 

JG
Fannes

Van Nés, of Van Es. 1754 Jan Baptist van Nes, Leuven (vader van) 1800 Gerardus Fannes, Pellenberg (PDB).

 

FD
Fannoy

Fanoy, w. nam. Fanwè. Nom d’ori­gine: collectif en lat. -etum de w. fagne?

 

JG
Fannoy(e)

-oij: Wellicht Fagnoy, N Vf.fan’wè, PlN op -etum van fagne: veenland (HERB.).

 

FD
Fanon

Surnom: fr. fanon, w. (Malmedy) fanon ‘bannière’ FEW 15/2, 11 Ib.

 

JG
Fanon

W. (Malmedy) fanon: banier, vaan (HERB.).

 

FD
Fanoy

cf. Fannoy.

 

JG
Fanselow

PlN Vanselow (Pommeren).

 

FD
Fanson

cf. Fançon.

 

JG
Fanson

Proven. Dép. Xhoris.

 

EV
Fanson

zie Fançon.

 

FD
Fant(e)

Fanti(ni), -ino, -ozzi, -uzzi, -uzzo: It. BN: knaap, jongen, jongeman.

 

FD
Fanthorpe

Ndd. équivalent voor Van Dorpe.

 

FD
Fantin

1567 «Bodechon le penna de Pantin» Esneux, 1578 «Gielet le pennau de Fantin» Sprimont; nom d’origine [à situer dans le Condroz] plutôt que surnom: cf. anc. vaudois fantin ‘jeune homme’ FEW 4, 66Ib.

 

JG
Fantin

Car. mor. ,,Enfantin » (Comp. en ital., Fanti).

 

EV
Fantin(el)

-on: Dim. van Fr. enfant: kind (DNF).

 

FD
Fanuel

1534 «F. Fanuel greffyer», 1702 «Gheorge Fanuel» Tamines, 1780 «Jacques Fanuel» Charleroi; du nom biblique Fanuel; ou bien d’un NL, cf. 16e s. «Godefroid de Fa-nuwelz» Châtelet.

 

JG
Fanuel

-uël, Phanuel, Falluel, -uël: Bijbelse VN Fanuel, Phanuel (MORLET II, DNF)? M.i. veeleer grafie voor Faniel. 1695 Carolus G. Fanuelle, Hoei (MUL VII); 1729 Thomas Fanuel, Farciennes-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD
Fao

V. Hêtre.

 

EV
Faquaet

zie Faucard.

 

FD
Faque

zie Fack.

 

FD
Faquet

cf. Fauquet.

 

JG
Faquet

zie Fauquet.

 

FD
Faquet.

1. V. FALC. N° 119. — 2. 2. Fagot.

 

EV
Far(a)-

Fare- -cin, -sin, -syn. Pha­risien (Dialecte). 1. Sobriquet. Evocation d’un rôle joué dans un mystère ou un cortège. N° 115. — 2. Car. mor. ,,Hypocrite ». N° 279.

 

EV
Farable

Frabel: Ofr. ferable, foirable, bn. feest-. Wellicht met bet. feestdag. i6e e. Symon Farable 452 =Frabele, Waas (VAN G.); 1641 Gillis van Frabbel, Vloerzegem (CORNELIS).

 

FD
Farard

zie Ferard.

 

FD
Farasse

-auche, zie Ferage.

 

FD
Farasyn

-zyn. Surnom: var. de moy. néerl. fariseus ‘pharisien’, p.-é. avec influence (ou mauvaise graphie) de Sarrazin [JL, NFw].

 

JG
Farauche

cf. Ferage, Ferauche.

 

JG
Faraud

Feraut, Féraux, Fereau, Frau(d), Féray, Feray: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Feraldus (MORLET I). 1362 Henry Fereals, LU (AVB); 1404 Jehan Feraut, Laon (MORLET).

 

FD
Farazijn

-yn, Farasyn, -ijn, Farrazijn, Farezyn, -sin, -syn, -sijn, Pharazyn, -zijn, -syn, -sijn: Wvl. FN, adaptatie dsParizijn (De Bo) van Fr. Parisien ‘Parijzenaar’, door wisseling van de labialen p/f en suffixsubstitutie. 1501 Reinier Farasin,

Wielsbeke; 1527 Pieter Farijzijn; 1565 Jan Faresijs; 1645 Joes Farezyn, Meulebeke; 1559 Marten Farazijn, Kuurne; 1641 Jacques Parisien, Pittem; 1724 Jacques Farasijn, Wingene (KWII); 1616 Pieter Parasij ns, Edelare (LIBYENS); 1593 Jooris Pharisens, Zwevezele; 1732 Pieter Farasyn,

Meulebeke-Bg. (PARM,); 1702 Petrus Farasin; 1739 F.J. Parazijn, Cent (MUL VII-VIII). Zie ook Formesyn.

 

FD
Farber,

Färber, Ferber(t): D. BerN. Färber: verver.

 

FD
Farcas

zie Farkas.

 

FD
Farceville

zie De Forceville.

 

FD
Farcin

Surnom: fr. farcin ‘maladie des che­vaux’, d’où au fig. ‘saleté, gale’ FEW 3, 414a.

 

JG
Farcy

Farchy, Farci, Farsi: Ofr. farsi: (op)gevuld. BN naar de dikke buik. 1251 Maroie li Farsie, Dk. (TdT).

 

FD
Farcy

Farsy. 13e s. «Hues li farsit» départ. Aisne, 1289 «Josses et Jehans li Farchit» CensNamur, 1383 «Lambert le Farchi», 1710 «Hubert Farcis» BourgLiège; surnom: anc. fr. farsi ‘bourré, rempli’ FEW 3, 414b; secon­dairement, nom d’origine [à déterminer], cf. 1547 «Collin du Farcy», 1557 «Saincton de Farchy» BourgNamur.

 

JG
Farcy

Proven. Loc. fr.

 

EV
Fardaux

-eau. 1280 «Lambertus Fardeaz» PolyptLiège, 1321 «Godefrin Fardeal» Pous-set, 1785 «Antoine-Joseph Fardaux» Bourg-Liège; fr. fardeau, surnom de portefaix.

 

JG
Fardeau

1. Profess. N. de portefaix. N° 131. -— 2. V. WARD.

 

EV
Fardeau

-aux, Fardel: Ofr. fardel, Fr. fardeau: pak, last, lading. BerBN van de drager. 1257 Evrardus Fardel, Oc. (MORLET); 1298 Moen Fardeil, Leefdaal(CG).

 

FD
Fardoux

Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Fardulfus (MORLET I). 1347 Jehan dit Fardoul (MORLET).

 

FD
Fareneau

zie Farineau(x).

 

FD
Faresin

-sijn, -zyn, zie Farazijn.

 

FD
Farges

Dial. var. van Forge: smederij.

 

FD
Farges

Var. dial. (Massif Central) de fr. forge (Dauzat 247). Cf. aussi 1417 «Hanin Farget» PolyptAth.

 

JG
Farin

1. Patr. Vleivorm van Germ. VN Faro. 1279 Jehans Farins, Dk. (J.G.). – 2. Zie Ferin.

 

FD
Farin

1279-80 «Jehans Farins» RegTournai, 1465-66 «Jehan Farin» TailleHoves, 1509 «Toussaint Farin» BourgNamur, 1558 «Farin Donneux» Verviers; p.-ê. var, avec autre fi­nale, de Faron, de l’anthrop. germ. Faro (Dau­zat 247).

 

JG
Farina

It. BerBN: bloem, meel. Vgl. Farine. 1537 J. Farina, Aat-A w.(AP).

 

FD
Farinaux

-eau, -eaux. 1317 «Walterus Farineal» Haneffe, 1773 «Farineau dit Canaris» Mons; surnom de métier, d’après moy. fr. (1461) fariniaul ‘meunier’ (N. Dupire, Mots picards ou wallons difficiles et rares, dans Bull, de la Société néophil. d’Heslinki, 50, 1949, 137), à ajouter au FEW 3, 419 [MH].

 

JG
Farine

1296 «Pires aie farine» AnthrLiège, 1327 «Martin allé Farine, meunier» Liège, 1592 «Johan Farinne naiveur de Dynant» Liège; fr. farine, surnom de meunier ou de marchand de farine. Cf. aussi 1602-3 «Claude Rondefarine» TerriersNamur, 1763 «Lorent Rondfarine» Falmagne. m Dimin. : Farinelle.

 

JG
Farine

Fr. farine: bloem, meel. BerBN van mulder of bakker. 1327 Martin allé Farine, meunier, Luik (J.G.).

 

FD
Farineau(x)

-aux, -ea, -a(s), -elle, -on, Fareneau: Dim. van Fr. farine: bloem, meel. BerBN voor een molenaarof bakker. 1317 Walterus Farineal, Hanefîe (HERB.); 1444 Jehan Farineau, Parijs (PARM.). Vgl. aïs molenaarsnaam: 1327 Martin alle Farine, meunier, Luik (ISC).

 

FD
Fariseau

Phariseau: Pariseau, var. Parisseau(x) < Parisel (BERGER), metp/f-wisseling. Dim. van VN Paris < Patricius (DNF). 1506 Joos Fariseel; 1544 Loij Fariseel, Menen (KW II); ± 1570 Jehan Phareseau, Bs. (CDT 325); 1639 Antonius Farisiel, Ktt(MULV).

 

FD
Farkas

Farcas: Hongaars farkas: wolf. BN. Ook met verengelste (Farkash) en verfranste (Farkache) spelling (DS). Zie ook Verrecas.

 

FD
Farla

zie Ferla.

 

FD
Farmer

E. BerN. Pachter (van belastingen), landbouwer.

 

FD
Farmin

zie Firmin.

 

FD
Farnir

Nom d’origine: Farnières, w. fârnîre, à Grand-Halleux (Lx); ou bien fr. farinier, cf. 1689 «Lambert filz Henry Huba des Farniers» La Gleize, «Paul Farnier» DénLierneux.

 

JG
Farnir

W. vorm van Farnières, PlN in Grand-Halleux (LX).

 

FD
Faroche

zie Ferage.

 

FD
Faron

Nom issu de l’anthrop. germ. Faro (Fôrst. 497), popularisé par saint Faron, évêque de Meaux au 7e s. ; cf. Farin.

 

JG
Faron

zie Ferron(t).

 

FD
Faroux

-ous, -ouz, Farroul: Patr. Rom. vorm van Germ. VN fara-wulf Varen-wolP: Farulfus (MORLET I). 1349 Jehans Farous; 1413 Nicaise Farouls,Dk.(TdT,TTT).

 

FD
Farrand

-an(t), zie Ferdinand.

 

FD
Farrar

zie Ferard.

 

FD
Farrazijn

-yn, zie Farazijn.

 

FD
Farrer

-ow, zie Ferrer.

 

FD
Farsi

zie Farcy.

 

FD
Farstad

PlN Fahrstedt (SH).

 

FD
Farvacque

-acques, -aque. 1295 «Jakemars de le Farvake» ComptesMons, 1608-9 «Jan de Farvacq» Nivelles, 1635 «Guillebert Farvac­que le jeune (orig. de Lille)» BourgLiège; nom d’origine : Farvacq, à Ellignies-Ste-Anne (Ht); cf. aussi Fervacque et Fauvarque.

 

JG
Farvaque

Farvacque(s): PlN Farvacq in Ellignies (H) of Fervaques in Fonsommes (Aisne); LaFervaque in Péronne (Somme). 1291 Biertous des Farvakes (CAF); 1296 Jehan de le Farvake, PdC

(BOUGARD); 1372 Jaque Deffarvacques, Dk. (Par. 1972,278); 1422 Jehan Farvaque, Laon (MORLET); 1639 Jan Farvaecque, Waasten (DUV.).

 

FD
Fary

Probabl. NF français à l’origine, attesté au début du 18e s. à Sainte-Marie-Chevigny (Ge-neaNet), probabl. d’origine toponymique.

 

JG
Fasano

Fasanotti: It. BN: fazant.

 

FD
Fasbender

-binder, Fassbender. Nom de métier: all. Fassbinder ‘tonnelier’.

 

JG
Fasbender

-binder, zie Fassbender.

 

FD
Fasciaux

zie Fasseel.

 

FD
Fasen

zie Faas(se).

 

FD
Faseur

zie Faucheur.

 

FD
Fasko

zie Vasco.

 

FD
Faslart

zie Fosselard.

 

FD
Fasold

Fahsold, Faso(u)l, Fasoel, Fassold: Patr. Germ. VN Fasold uit de sage. Fasoul, romanisering van Fasolf. 1285 Vasoldus, Ravensburg; 1135 Heinr. Vasolff, Keulen (BRECH.).

 

FD
Fasquel(le)

PlN Fasquelle in Campagne-les-Boulonnais (PdC).

 

FD
Fasquelle

Nom d’origine: Fasquelle, à Campagne-les-Boulonnais (PdC).

 

JG
Fass

Surnom: all. Fass ‘tonneau’ (comp. le NF Tonneau), cf. aussi Fassman; ne peut être une var. de Faes dont le a est long.

 

JG
Fass

Vass, Fasz: D. FN Fass: vat, ton. BN of BerBN.

 

FD
Fass-

Thème anthrop. issu de Face, par aphérèse de Boniface.

* Fasseaux, -iau, -iaux, ieau, -ieaux. 1260-61 «Mikious Fasciaus» ChartesHainaut, 1276-77 «Jehans Fassiaus» CharitéTournai. –Fassin. 1204 «Facinus» Fécher, à Soumagne, 1371 «Fachin de Lembor» Limbourg, 1616 «Fassin Fasselle» BourgNamur, 1636 «Françoi Fasen» émigré en Suède, 1730 «Jean-Toussain Fassin de Fechy» BourgLiège. – Fassotte. 1505 «Balwin Fachotte» Retinne, 1641 «le conseiller Fassotte» BourgLiège.

 

JG
Fassa(e)rt

zie Fossard.

 

FD
Fassbender

-binder, -baender, Fasbender, -binder, Faszbender, Fahsbender, Fatzbender, Vasbinder, -dère, Vassbinder, Vastbinder(s): D. BerN Fassbinder: kuiper. ±1570 Lambert Vastbinder, Deventer (CDT45o).

 

FD
Fassbender

cf. Fasbender.

 

JG
Fasseaux

-iau, -iaux, ieau, -ieaux, cf. Fass-, Boniface.

 

JG
Fasseel

Fasseau(x), -iau(x), -ieau(x), Fasciaux: Mnl. fasceel, Ofr. faissel, Fr. faisceau < Lat. fascellus, dim. van fascis: (takken)bos, bundel. BerBN.

 

FD
Fasseur

V. Vasseur.

 

EV
Fasseur

Var. néerl. de Faucheur [FD] ou de Vasseur.

 

JG
Fasseur

zie Faucheur.

 

FD
Fassi(e)au(x)

zie Fasseel.

 

FD
Fassian

Wellicht < Fossion.

 

FD
Fassin

cf. Fass-, Boniface.

 

JG
Fassin

Fac(h)in, Facc(h)in, Facchim, Facxin, Fachinat: Patr. Vleivorm van HN Boniface, Bonifatius. 1312 Fasin del Morade; Fassin d’Oneux, Luik (BODY); 1371 Fachin de Lembor, LU (HERB.).

 

FD
Fassino

Zie Faccio.

 

FD
Fässler

Fes(s)ler, Fassmann: D. BerN van de kuiper.

 

FD
Fassman

Surnom de tonnelier: all. Fass ‘ton­neau’ + Mann; cf. aussi Fass.

 

JG
Fassold

zie Fasold.

 

FD
Fassot(te)

Patr./Metr. Dim. van VN Boniface. 1505 Balwin Fachotte, Retinne (HERB.).

 

FD
Fassotte

cf. Fass-, Boniface.

 

JG
Fast-

-ré, -rez. 1. Proven. Dép. Char-neux. — 2. V. FASTI.

 

EV
Faste

-ez. 1692 «Jean-Antoine Fastee» Bourg­Namur; dérivé du thème d’un anthrop. germ. en fast- (Först. 501), par ex. fast-rad, cf. Fastré, -ez.

 

JG
Fasten-

-ackel,, -aekel, -aecken. Proven. Wasten, Wastine (,,Terre in­culte »), suivi du suffixe latin -acus, devenu -aken. ,,Habitation sur une terre inculte ».

 

EV
Fastenaekens

-na(e)kel(s), -na(e)ckels, zie Pasternak.

 

FD
Fastenakels

-aekels. Comme Vastenhaeck, Vastenaekels, avatars de Pastinakel, Paster-na(c)k, du moy. néerl. pastenake ‘panais’ [FD].

 

JG
Faster

zie Vastrade.

 

FD
FASTI

D’après certains auteurs, il s’agirait d’une racine german. ayant servi à former des N. de bapt. Elle se traduirait ,,solide, fixe » (Allem., Fast; flam., Vasi). Il semble plutôt que FASTI soit une forme dérivée de la racine WAD, WAST, latinisée Vedastus, qui a donné les N. de Vaast (Saint Vedastus ou Vaast, Evêque d’Arras) et, au cas régime, Gaston. En finale, cet élément est devenu -vaes dans les N. flam. et -vais dans les N. romans.

Prototypes : Ger-, Ser- -vaes, -vais.

Plusieurs N.  contenant cette racine peuvent se rencontrer avec ceux qui dérivent du N. flamand Vasten, ,Jeûne », Vasters, ,,Jeûneur ».

I.  N. simples :

Fass, Vasse, Vasten, Festjens. Vastemans.

II.  N. simples avec diminutifs : Fass- -in, -ion, -otte, Fouassin. Faton.

III. N. composés : F.-hari: Vasters.

F.-rad : Fa(u)st-, Vast- -rode, -ré, Fest(e)- -rat(e), -rae(r)t(s). F.-wald :  Vastenouw,  Vasteels, Fasseaux,  Fess-  -el,  -iaux,  -eels. F.-wulf : Fessoul.

 

EV
Fastré

-e(s), -es, -ez, de Fastré, Frastrez, Festré, -e, Fatrez, Fautré, -es, -e(z), -et, -ay, -es, Fétré: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Vastraad. 1275 Fastres d’Orke, Dk. (RL); 1312 Jehan Fastret, Bergen (PIERARD); 1401 Jehenne Fastrée, Dk. (TTT).

 

FD
Fastré

-ez, w. nam. Fâstrê, Festré, var. : Fastrès, Fastres, Fatrez. 1272 «Dominus lohannes Fastreit» PolyptVillers, 1280 «Fas-treit le Stroit» PolyptLiège, 1286 «monse-gneur Fastré» CartBinche, 1295 «Fastreis Lekepos» ComptesMons, 1325 «Festreis» CartOrval, 1365 «Fastret le Herut des viniers» TailleMons, 1380 «Fastreit Bareit» Guill-Liège, 1449 «Simon Fastré» AidesNamur, 1516 «Fastré Baré Surlet de Chockier» GuillLiège, 1517 «Jehan Naquet dit Fastré» Ladeuze, 1627-29 «Marthin Flatré (de Ver-viers) émigré en Suède, 1636 «Fastrez» Morialmé; Fastré, de l’anthrop. germ. fast-rad, encore prénom à Namur au 16e s. (Först. 501); cf. aussi Faste, -ez. – Cf. aussi 1289 «Margarite li Fastrée» CensNamur.

 

JG
Faszbender

zie Fassbender.

 

FD
Fat, (de)

Ofr. fat: gek, zelfvoldaan, zelfîngenomen mens. 1295 Wiardus le Fat, St.-Q. (MORLET); 1378 Pauwelin Raffin dijt de Fat, Ip. (BEELE).

 

FD
Fater(mans)

Wsch. < Frater(mans).

 

FD
Faton

V. FASTI.

 

EV
Fatou(x)

Patr. Rom. vorm van Germ. VN fast-wulf Vast-wolf: Fastulfus (MORLET I). 1209 Simon Fastol; 1257 Baude Fastoul, Atrecht (NCJ); 1575 J. Fattou, Rijsel-Aw. (AP).

 

FD
Fatré

-ez, zie Fastré.

 

FD
Fattore

-ori(ni): It. BerN: rentmeester, meier, die een landbouwbedrijf leidt.

 

FD
Fatzaun

NF all. obscur.

 

JG
Fatzbender

zie Fassbender.

 

FD
Fatzinger

Wsch. < Faschinger < Fasching: Faschang, vastenavond.

 

FD
Fau(s)tr-

é(s), -ez. Proven. 1. Faustrée (Dép. Horrues). — 2. V. FASTI.

 

EV
Faubel

Fauxbel: Patr. Spelling van Fobel, dim. van Fobert. 1268 uxor Hankini Fobel, Ip. (BEELE).

 

FD
Faubelets

zie Fobelets.

 

FD
Fauberg

Var. de Faubert, de l’anthrop. germ. falc-behrt, avec influence de berg ‘montagne’?

 

JG
Faubert

Fauberg, Fabert, zie Fobert.

 

FD
Faucan

-ant. 1497 «Pierart Faucant» DénKain; ne peut guère être Focant, w. focan (Nr) dont l’o est bref; p.-ê. part, présent de pic. fôker, etc. ‘faucher’ (ALW 9, 325-329) [MH], bien que le NF soit plutôt auj. de la région ver-viétoise.

 

JG
Faucan(t)

zie Focan(t).

 

FD
Faucard

-aer, Fackaert, Facca, Faquaet, Fauchard, -art: Patr. Germ. VN falk-hard ‘valk-sterk’. 1356 Jehan Faukart, Dk. (TdT).

 

FD
Fauch-

-e, -et. Fauck, Faucq. V. FALC.

 

EV
Fauchamps

Proven. Dép. Mortier.

 

EV
Fauchart

Peut-être nom issu de l’anthrop. germ. falc-hard (cf. NF fr. Faucard) ; sinon déverbal de fr. faucher, cf. moy. fr. faisan, fauchart ‘arme d’host composée d’une hampe à laquelle était adapté un long fer tranchant’ Gdf 3, 714, fr.fauchard ‘serpe à deux tranchants et à long manche’ FEW 3, 378b [MH].

 

JG
Fauche

1223 «Maroe Fauche ki fut femme Symon des Planches», «Gosson Fauche» Chir-Tournai, 1633 «Françoise Fauche» Bourg-Namur; nom issu de l’anthrop. germ. Falco (cf. Faucon, Fauque) plutôt que substantif déverbal du fr. faucher.

 

JG
Fauche

zie Fauque.

 

FD
Faucher

Fauquier, Fouquier: Patr. Fr. en Pic. vormen van Germ. VN, resp. falk-hari Valk-leger’ en fulk-hari ‘volk-leger’. Maar de namen werden wel verward (vgl. Fauconnier = Fouconnier). 1235 Foukiers Brac de Fer; 1230 Agnes Foukier; 1242 Jehans Fouchiers, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fauchet

-é, -ey, zie Fauquet.

 

FD
Fauchet

Surnom: fr. fauchet ‘petite serpe’ FEW 3, 378a, cf. Fauquet. Cf. aussi 1528 «Henry le Fauché» DénNeufchâteau.

 

JG
Faucheur

-eux, Focheux, Fauqueur, -ueux, Faucqueur, Fo(c)queur, Fockeu, Facqueur, Fackeure, Fas(s)eur: Fr. faucheur, Pic. fauqueur, -eux: maaier. 1290 Watier le Faukeur, St-Q.; 136 e. Thoumas le Faucheur, Laon (MORLET).

 

FD
Faucheux

Nom de profession: fr. faucheur FEW 3, 378a; cf. aussi Fauqueux.

 

JG
Fauchille

1. Proven. Fauchy (L.D.). — 2. Profess. Fabric. ou marchand de faucilles. N° 131. Diminutif: Fossi(ll)on. — 3. V. FALC.

 

EV
Fauchille

Fr. faucille: sikkel. BerBN voor de maaier. 1295 Laurentius Fauchille, St-Q. (MORLET); 1396

Jan Fautscille, Vloesberg (DE B.).

 

FD
Fauchon

Fochon: Hypercorrect voor Faucon. Vgl. 1233 Will. del Fauchonier, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fauck

zie Fauque.

 

FD
Faucogney

1. PlN Faucogney (Hte-Saône). –2. Spelling voor Fauconnier.

 

FD
Faucompret

-ez, cf. Facompré.

 

JG
Faucompret

-prez, -pert, Fauconprez, Facompré: PlN Faconpré in Evelette. Weide, meers van Falco. 1552 Nicolaus de Facompré filius Martini de Duaco; 1562 Fr.J. de Faucompré filius, Gondecourt(MULIV).

 

FD
Faucon

1. Profess. Fauconnier. Nos 131, 200. — 2. V. FALC.

 

EV
Faucon

Fa(l)con, Facko, Fauconneau, -ouneau: 1. Fatr. Germ. VN Falco Valk’ en dim. Vgl. Valck(e). -2. Evtl. BerBN van de valkenier, Fr. Fauconnier. 1222 Eve Faucona, Atrecht (NCJ); 1283 Jakemés Façons, Dk. (TdT).

 

FD
Faucon

Façon. 1277 «Will. Faucon, le pois­sonnier de douce euwe», 1282 «Pieron Fau­con» DettesYpres, 1365 «Oudart Faukon cor-bisier» TailleMons, 1563 «Jacques Faulcon» Ladeuze; nom issu de l’anthrop. germ. Falco (signifiant ‘faucon’) plutôt que surnom d’éle­veur ou sobriquet: fr.faucon. Secondairement, d’un nom d’enseigne, cf. 1275 «Godefrois de] Fakon», 1450 «Abraham de Fexhe dit de Falkon» AnthrLiège, 1580 «Jacob Janssoen fils de Jan Jacobsoen au « blan faucon » à Delff» BourgLiège, particulièrement à Liège où est attestée en 1485 une «maison et propris de Falkon, séant sour le Marchiet» (BTD 26, 277).

 

JG
Faucon(n)ier

Fockenier, -enié, Focquenier, Faulconer, Fouconnier, Faucogney: BN van de beambte die belast was met de zorg over de voor de jacht afgerichte valken. Equivalent van De Valkenare. 1200 Algerus Falkonarius, U (GYSS. 1999′); 1260 domum Faukener, Dottenijs (DEBR. 1980); 1398 Loys le Fauconnier = 1394 Lodewijc den Valkeneere, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Fauconier

-onnier. 1289 «Aguide Fauconnier» DettesYpres, 1444 «Colart le Fauconnier» AidesNamur, 1597-98 «Noël Faulconnier» = «Noël le Faulconnier» ComptesNivelles; nom de profession : fr. fauconnier, qui dresse les oiseaux de proie pour la chasse.

 

JG
Fauconneau

1280-81 «Watiers Faukeneaus» RegTournai; soit dérivé anthrop. de Faucon (lat. Falco), soit anc. fr.fauconnel ‘machine de guerre’ ou dimin. de fr. faucon (oiseau).

 

JG
Faucq

zie Fauque.

 

FD
Faucqueur

zie Faucheur.

 

FD
Faudel

Probabl. dérivé de moy. fr.faudes ‘jupon de mailles d’acier’, etc. FEW 3, 382b.

 

JG
Faudeur

Profess. Faudeur (de drap, etc.). Dialecte : Fadeux. N° 157.

 

EV
Faudeux

cf. Fadeux, Fadeur.

 

JG
Faudeux

zie Fadeur.

 

FD
Faudry

Var. de w. fondrî, dérivé de fond?

 

JG
Faufra

cf. Fafra.

 

JG
Faufra

Fafra: W. var. van Favreau; zie Faverel.

 

FD
Faugeras

V. Fougère.

 

EV
Faulconer

zie Fauconnier.

 

FD
Faulx

p.-ê. aussi Faux. 1449 «Tirion de Faulx» AidesNamur, 1598 «Guillaume de Faux» = «Guillame de Faulx» DénWavre; nom d’ori­gine: Faulx-les-Tombes (Nr), Faux à Court-Saint-Etienne (BrW), etc., du germ. *falisa ‘falaise’.

 

JG
Faulx

zie Faux.

 

FD
Fauquant

-uand, zie Focan(t).

 

FD
Fauque

Fauck, Faucq, Fauche: Patr. Germ. VNFalko Valk’. ±1300 Fauke Raine; Jehans Fauque, PdC (BOUGARD).

 

FD
Fauquelle

1. Proven. Fauquelz, ,,Gué du faucon » (L.D.). — 2. V. FALC.

 

EV
Fauquembergue

Defaucambergue, Fauquembert, (van) Fockenberghe, Fockenbergue, Fouquemberg, -bert, Vonkenberg: PlN Fauquembergues (Valkenberg) bij St.-Omaars (PdC). 1249 Juliane Faukemberghe; 1322 Maroie de Faukenberghe, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fauquenoit

-oi, -oy, Focquenoit. Nom d’ori­gine composé du NP Falc- > Fauc- (cf. Fau­con) et du topon. pic. (collectif) Quesnoy (Morlet 400).

 

JG
Fauquenoy

-oi(s), -oit, -noy, Fockenoy, Focqueno(e)y: PlN Eikenbos (Quesnoy) van Falko (DNF). 1639 Jan Faulequenoy; 1639 Isaacq Focquennois, Kemmel(DUV.).

 

FD
Fauqueré

Pour Dauzat 248, dimin. de pic. faukeur ‘faucheur’ ; cf. Fauqueux.

 

JG
Fauquet

-ez, Paquet. 1781 «Nicolas-Clément Fauquet (orig. d’Ath)» BourgLiège; forme pic. de Fauchet.

 

JG
Fauquet

-uez, -uette, -ué, Fauchet, -é, -ey, Faquet, Faket, Fâché: 1. Patr. < Falquet, dim. van Germ.VN Falko. 1235 Drouart Fauquet, Noyon (MORLET); 1374 Jan Faket, Gbg. (SCHR.); 1389 Jehan Fauket, Herseaux (DEBR.2ooo). – 2. Evtl. PlN Fauquez, b.v. in Itter en Virginal (WB). 1342 Jehennain de Faukes, Valencijn; 1383 Jehan de Faukés, Quesno; (CCHt).

 

FD
Fauqueur

-ueux, zie Faucheur.

 

FD
Fauqueux

1340-41 « Ysabiaul femme Colart le Faukeur» ComptesMons; forme pic. de Fau­cheux.

 

JG
Fauquier

zie Faucher.

 

FD
Faur

Faure, Faures. Forme occit. de Fèvre (du lat. faber).

 

JG
Faur(e)

zie Faber.

 

FD
Faur(es)

Faurt. V. Fèvre.

 

EV
Fauré

-et, -es, zie Favret.

 

FD
Faureins

zie Forain.

 

FD
Faurel

zie Faverel.

 

FD
Faurie

zie Faber.

 

FD
Faus

Var. van Faust? Of van Faux?

 

FD
Faussemagne

PlN Faussimagne (Hte-Loire).

 

FD
Faust

D. FN Faust: vuist. Vgl. De Vuyst.

 

FD
Faust

Surnom: all. Faust ‘poing’.

 

JG
Faut

V. Hêtre.

 

EV
Faut

Var. de Faulx ou de Faux ?

 

JG
Faut(e)

Faut kan een spellingvar. zijn van Faux, maar Faute niet. Misschien weergave van W. uitspr. van Fautre, var. van Fautré.

 

FD
Fauter

Var. van Falter. 1565 Heyn Fauter, Nystrop (Balen) (EBB153); 1671 Falter = 1679 Faulter, Raeren(PDB). Faut(h): Mhd. vout, oude var. van Vogt: voogd. 1344 Cuntzo dictus Vauth, Rheinhessen (BRECH.).

 

FD
Fautré

-es, -ez, -et, -ay, zie Fastré.

 

FD
Fautré

-es, -ez. Surnom : participe passé d’anc. ft. fautrer ‘battre, frapper’ FEW 3, 394b, ou bien d’anc. fr. feutrer ‘rembourrer’ FEW 3, 525b.

 

JG
Fautrel

Nom d’origine : Fautrel, à Evran (Côtes du Nord).

 

JG
Fautrier

Feutrier, Feutry. 1282 «Lambiers le Feutriers», 1287 « Lambert li Feutriers li bazaniers» DettesYpres, 1302 «Jehans li Fau-triers» LoiTournai; nom de métier: anc. fr. feutrier ‘ouvrier qui fabrique le feutre’ FEW 3, 525b.

 

JG
Fautrier

zie Feutry.

 

FD
Fauv-

-el(et), -ieaux, Fouvez. Car. phys. Homme aux cheveux et au poil fauve. Synon. : Fov- -el, -et.

 

EV
Fauvage

Fauvarque, zie Faverge.

 

FD
Fauvarque

Fauvergue, Fauvercq. 1286 «Hues de le Favarke» CartMons, 1450 «Willame Fa-varque» Baudour; var. altérées de Farva(c)que, Faverges (NL issus du \at.fabrica ‘forge’).

 

JG
Fauvart

-aert, Favard, -a(rt): BN. Afl. van Fr. fauve: rosachtig, vaalrood. Vgl. Fauvaux. 1551 Wilkin Favar,Hoei(HERB.).

 

FD
Fauvart

Var. de Favart?

 

JG
Fauvaux

-eau(x), -iau(x), -ieau, -el(le), Fauxvaux, Favaux, -ay,

-eau(x), Fave(e)uw, Fovel(le), Foveau(x), Foviaux: Ofr. fauvel, dira, van fauve: rosachtig, vaalrood; (ook) bedrieger. 1269 Robert Fauvel, Chauny (MORLET); 1279 Nicoles Fauviaus, Atrecht (NCJ); 1294 Jehans Fauviaus; 1349 Lotte Fauvielle,Dk.(TdT).

 

FD
Fauvaux

-eau, -eaux, -iau, -iaux. 1286 «Je­hans Fauveaus» CartLessines, 1302 «Jehanet Fauviel» LoiTournai, 1444 «Rainechon Fauveau» AidesNamur; surnom: moy. fr. fauvel ‘de couleur fauve; trompeur’FEW 3,402b; cf. aussi Favaux.

 

JG
Fauvelle

Forme fémin. de fauvel, cf. Fauvaux.

 

JG
Fauvergenne

cf. Faversienne.

 

JG
Fauvergenne

zie Faversienne.

 

FD
Fauvergue

-ercq, cf. Fauvarque.

 

JG
Fauvergue

-erghe, -erque, -ercq, -ergenne, zie Faverge.

 

FD
Fauvernier

Proven. Fauverney (Loc. fr.).

 

EV
Fauversienne

cf. Faversienne.

 

JG
Fauversiennes

Proven. ,,De Fauvert » (Loc. fr.).

 

EV
Fauvet(te)

zie Fovet.

 

FD
Fauvette

1356-58 «Jehans li Clers Fauvette» PolyptAth, 1541 «Claude Fauvette» Harchies; surnom: fr. fauvette FEW 3, 403a (avec sens fig.); cf. aussi Favette.

 

JG
Fauvil(le)

Fauvie, Faville: PlN Fauville (Eure, Seine-Mar.).

 

FD
Fauville

-il, -ie, Faville. 1617 «Nicollas Fa-ville» Lobbes, 1780 «Pierre-Joseph Favil» Charleroi; nom d’origine: Fauville (Eure, Seine-Maritime, etc.).

 

JG
Fauville

Proven. 1. Forvïlle (Loc. belge). — 2. Fauville (Loc. fr.). 3. Faw-ville, ,,Domaine du hêtre ».

 

EV
Fauw, de

zie Defau.

 

FD
Faux

1444 «Herra le Faux» AidesNamur; sur­nom: if. faux (adj.) ou bien var. de Faulx.

 

JG
Faux

Faulx, Faut: 1. Verspreide PlN Faux < Lat. fagus: beuk. Faux in Court-St-Etienne (WB) of (Bois de) Faux in Marchiennes (Nord). – 2. PlN Faulx < Germ. falisa: rots.

 

FD
Fauxbel

Peut-être var. de Fauberg, Faubert [JL, NFw2].

 

JG
Fauxbel

zie Faubel.

 

FD
Fauxvaux

zie Fauvaux.

 

FD
Fava

zie Fauvart.

 

FD
Fava(r)-

-ge, -che, -cque(s). Proven. ..Fabrique » (L.D.). Synon. : Fauv–acques, -arque, Fouarge.

 

EV
Favache

zie Faverge.

 

FD
Favaits

Zie Favet(te).

 

FD
Favard

-art, zie Fauvart.

 

FD
Favard

-art. 1275 «Favars frers» CartVal-Benoît, 1551 «Wilkin Favar» Huy; à rap­procher de prov. favard ‘pigeon ramier’, d’où ‘personne qui se rengorge avec un air bou­deur’FEW 3, 340a?

 

JG
Favarger

Ofr. favarger: smid. BerN.

 

FD
Favarin

Dérivé en -in de Favar(t)?

 

JG
Favarin

-o(n), zie Favrin.

 

FD
Favauge

1444 «Maroie dele Favarge» Terre-Jauche, 1444 «Jehan Farvage [par méta-thèse]» AidesNamur, 1459 «Johan dit del Favarge» CoutStavelot, 1474 «Petrus dictus Pirar de Favage» PrincipLiège, 1630 «Jeanne de Favauge» BourgNamur; nom d’origine: Favauge (= fr. forge), à St-Gérard (Nr), etc.

 

JG
Favauge

zie Faverge.

 

FD
Favaux

-eau(x), -ay, -eel, zie Fauvaux.

 

FD
Favaux

-eau, -eaux, Favay (forme liég.), Favia (forme nam.). 1262 «Ludovicus dit Faveaz » Liège, 1289 « Jehans Faviaus » Cens-Namur, ±1300 «Wautier Favial», «Ostes Faviaus» CensHerchies, 1405 «Collart Faveal» Liège, 1449 «Jehan Favial» Aides­Namur, 1457 «Scovais Faveal» Châtelet, 1514 «Jacques Faveau» BourgNamur; var. de Fauvaux, -eau.

 

JG
fave

,,Fève »  (Dialecte).  1.  Profession Fèv- -ier, -y. Fav- -art (suf­fixe augmentatif), -eaux, -eux, -eere, -ier. Faverman (Dial. pi­card). Diminutifs : Faver- -eau, -eel. Producteur ou marchand de fèves. Fav- -eau, -ette. ,,Petite fève ». Marchand de petites fèves. N° 131. — 2. Proven. Favart (Dép. Athis) Favarte (Dép. Fras-nes-lez-Buissenal) ; (de) Faveau. Proven. Dép. Lodelinsart. Favresse. Dép. Seneffe, ,,Champ de fèves ». Nos 131, 165, 235.

 

EV
Favechamps

cf. Fafchamps.

 

JG
Faveere

-eers, Faver(e), zie Faber.

 

FD
Faveeuw

zie Fauvaux.

 

FD
Favere

1629 «François et Nicolaes Faver» émigrés en Suède; var. du NF Fèvre < lat. faber (cf. ci-dessous).

 

JG
Favereaux

Favray, Favrel, Favriau. 1260 «les maisons ke Favereas at fait el l’ileal» Liège, 1275-76 «Pieres Favereaus», 1302 «Biertoulès Faveriaus» LoiTournai, 1337 «le favereal» Liège, 1360 «petis Ulris fils de Favereaul de Richelle» Cart Val Dieu, 1472 « Hanrot Favrel » DénLaroche ; nom de métier : dimin. en -eau defèvre < lat. faber (cf. DBR 7, 165); cf. aussi Favresse.

 

JG
Faverel

Favrel(le), Faurel, Favore(e)l, -elle, Fav(e)reau(x), Favriau, Favray, Favraux, Faveriau(x), Favériau, Faver(i)o, de Favereau: Ofr. faverel: smid(je). BerN van de smid. Zie ook Faber. 1200 Girars Faverel, Atrecht (NCJ); 1289 Lambiers Favereaux, LU; 1329 Johan dit Favreal, d’Oire (AVB); 1298 Gerardo Favereel, Bg. (VERKEST); 1398 Lotart Fauriel, Herseaux (DEBR. 1970). Zie ook Favril.

 

FD
Faverge

Fauvergue, -erghe, -ergenne, Fauverque, -ercq, Fauvarque, Fauvage, Favauge, Favache: Ofr. favarge: smidse. PlN of BerBN voor de smid. 1352 Libier dele Fauvarge, Xhendremael (SLLIV).

 

FD
Favergeon

-jon: Afl. van Faverge.

 

FD
Faveriau(x)

Faver(i)o, zie Faverel.

 

FD
Faverly

1527 «Adrienne Faverlier» DénLens, 1723 «Faverly» Saint-Aubin, 18e s. «C. Fa­verly» notaire à Florennes; probabl. dérivé en -el-ier defèvre < \at.faber.

 

JG
Faverly

Afl. op -elier van fèvre: smid. 1527 Adriienne Faverlier, Lens (J.G.).

 

FD
Faverman

Afl. van Faver: smid.

 

FD
Favero

zie Favrin.

 

FD
Faversienne

Fauvergenne: PlN Farciennes: 1314 Favrechines (KCTD1946,212). Evtl. PlN 649 Fabricinio (PdC) (TW). 1616 Nicolas Faversienne, Chimay(J.G.).

 

FD
Faversienne

Fauversienne, Fauvergenne. 1616 «Nicolas Faversienne» PrincipChimay; sans doute Farciennes, 1314 « Favrechines » (BTD20, 1946,212).

 

JG
Favet(te)

Favez, Fav(e)yts, Fav(e)ijts, Fave(y)st, Favaits: 1. Favet, dim. van Ofr. fave, Fr. fève: boon (DNF). W.favète: paardenboon (HERB.). – 2. M.i. var. van Fauvet(te); zie Fovet. Vgl. Fa(u)vaux.

 

FD
Favette

Surnom: w. favète ‘féverolle’ FEW 3, 339b ou w. verv. favète (w. liég. fâbite) ‘fau­vette’, cf. Fauvette.

 

JG
Faveur

M.i. reïnterpretatie van Favaux. 1644 H. Faveur, Steenhuffel-Aw. (AP).

 

FD
Faveur

Sans doute sobriquet de bon augure : fr. faveur ‘bienveillance, protection’. Ou bien graphie remotivée du NF Favere [JL, NFw], mais la répartition géographique (tout à fait opposée) des deux NF ne plaide pas pour cette hypothèse.

 

JG
Faveuw

zie Fauvaux.

 

FD
Faveyts

Faveyst, Favez, zie Favet(te).

 

FD
Favia

cf. Faveau(x).

 

JG
Favier

(NF de Tournai et du Hainaut essen­tiellement). 1689 «André Favier» Bourg­Namur, cf. aussi 1306 «Eve la Faviere» Rôles-Senlis, 1349 «Estienne le Favier» ActNor-mands; probabl. surnom de producteur ou de marchand de fèves, bien que la forme masc. favier ne soit pas attestée à la suite de anc. fr. faviere ‘champ de fèves’ FEW 3, 339a, cf. aussi Favereau, etc.; moins probable, anc. prov. favier ‘pigeon sauvage’ FEW 3, 340a [JH], comp. Favard.

 

JG
Favier

-iez: Var. van Fr. FN Fauvier < fauve: vaalkleurig. 1699 Adrien Favier, Bieren (VERGR. 1968,85).

 

FD
Faville

cf. Fauville.

 

JG
Faville

zie Fauville.

 

FD
Favore(e)l

zie Faverel.

 

FD
Favorin

zie Favrin.

 

FD
Favos

-ot(te): 1. Dim. van Ofr. fave: boon. – 2. Favot, -os kan spellingvar. zijn van Faveau.

 

FD
Favot

Sans doute dimin. de fr. fève (légume).

 

JG
Favray

cf. Favereaux.

 

JG
Favre

V. Fèvre.

 

EV
Favre

Var. méridionale de Fèvre < lat. faber. –Dimin.: Favret.

 

JG
Favre

zie Faber.

 

FD
Favreau(x)

-aux, -ay, -el(le), zie Faverel.

 

FD
Favrel

cf. Favereaux.

 

JG
Favresse

± 1260 «Ude li faveresse» Liège, 1286 «Eve li Faveresse» CartBinche, 1302 «Jehanain le Faveresse mère Craspournient» LoiTournai; anc. fr. favresse ‘femme du forge­ron’ FEW 3, 341b, sinon fémin. anthrop. de Favereaux.

 

JG
Favresse

BerN. Vrl. voor favre, fèvre: smid. 1196 Aelis li Faveresse, Atrecht (NCJ); 1280 Ude li Faveresse, Luik (HERB.).

 

FD
Favret

Fauret, -é, -es, Fevret: BerN. Dim. van favre, fèvre: smid. 1513 Alexandri le Fevrez, Montmédy; 1520 Simon Favrez de Crats, Vianden (MULIII).

 

FD
Favriau

cf. Favereaux.

 

JG
Favriau

zie Faverel.

 

FD
Favril

Favriau, Favry. Nom d’origine: par ex. w. è Favri, à Noiseux (Nr) et à Transinne (Lx).

 

JG
Favril

Favry, Fouvry: 1. PlN Favril/Favry < fabrile: smisse of fabarile: bonenveld (MONJOUR108). PlN (Nord) en in Festubert (PdC), Noiseux (N) en Transinne (LX). 1260 Agoulant Faveril, Vezon (SMTII). – 2. Dat de FN Favril nu nog in Bellegem en Rollegem (WV) voorkomt, waar Fav(e)reel in de 166-176 e. al voorkwam, brengt me ertoe Favril veeleer < Faverel te verklaren.

 

FD
Favrod

(NF tournaisien). Peut-être de pic. (arch.) favro ‘graine de fève’ (Carton-Descamps 90), comme surnom métaphorique [MH].

 

JG
Favry

cf. Favril.

 

JG
Fawai

Faway. 1547 «Renechon Faweau» BourgNamur, 1552 «Pasquea Fawea de Com­bien» CoutStavelot; nom d’origine: Fawai (topon. dimin. de faw), à Theux (Lg).

 

JG
Fawe

Nom d’origine: w. faw ‘hêtre’.

 

JG
Faweux

Fays, Fayt. Fay- -asse, -at, -aux, -et. V. Hêtre.

 

EV
Fawez

Peut-être *Fawet, Fayet, dimin. de w. faw ‘hêtre’.

 

JG
Fay

Fays, Fayt, Fayt. 1444 «Maroye Fay vefve» AidesNamur, 1460 «Jacob de Fayi» CoutStavelot, 1525 «Jehan Fay», 1602-3 «Gilles Fays» TerriersNamur, 1691 «Anne Fayl» BourgNamur; nom d’origine: Fays, Fayt \fayi], topon. très fréquent en Wallonie, du collectif *fagetum ‘bois de hêtres’. Cf. aussi Defays, etc.

 

JG
Fayard

1664 « François Fayaux » BourgNamur : sans doute surnom: pic. fuyard ‘fagot fait de grosses branches ayant encore leur feuillage’ FEW 3, 371b (de lat. fagus ‘hêtre’) ou bien toponyme de même forme.

 

JG
Fayasse

Sans doute dérivé péjoratif (plutôt toponymique) de w. fay ‘hêtre’ ; pour Carnoy 239, du thème de w. fayé ‘chétif, maussade’, ce qui n’est pas attesté FEW 3, 433a.

 

JG
Faye

Forme fém. de Fay; ou bien, en région malmédienne, var. de Fayi (avec recul de l’accent).

 

JG
Fayen

Fayn. 1562 «Wathelet Phayen» Wandre; sans doute, dérivé de w.fay ‘hêtre’.

 

JG
Fayet

Nom d’origine: dérivé en -et de w. fay ‘hêtre’, par ex.fayè à Ampsin et Bellefontaine.

 

JG
Faygnoi

cf. Faignoy.

 

JG
Fayhay

Nom d’origine: Fayehay, à Dison (Lg); dérivé en -éhê de w.fayi ‘bois de hêtres’ [JL, NFw].

 

JG
Faymonville

Fey-. Nom d’origine: Faymonville (Lg).

 

JG
Faymonville

Proven. Loc.

 

EV
Fayn

cf. Fayen.

 

JG
Fayon

Surnom: w. fayon ‘paturon’ FEW 17, 426b.

 

JG
Fayot

Dimin. en -ot de w. fay ‘hêtre’, comp. Fayet.

 

JG
Fays

Fayt, Fayt, cf. Fay.

 

JG
Fazius

Peut-être latinisation de Faes.

 

JG
Fe(i)der

1. Profess. Feder, ,,Plume » (N. allem.), N. de plumassier ou de scribe. Nos 131, 14l. — 2. V. WAD.

 

EV
Féaux

1. Car. mor. Féal, ,,Loyal ». — 2. Fonction. Terme de Chancelle­rie. ,,Grand vassal ou Grand offi­cier du Roi ». N° 140.

 

EV
Féaux

Surnom: forme vocalisée de fr. féal ‘loyal, fidèle’ FEW 3, 502b; pour une appro­che globale des résultats de l’étymon/Me/is, cf.PatRom 1997, 86-92.

 

JG
Fecher

Fé-. Nom d’origine : Fecher, w. àfètchi, à Soumagne (Lg), etc. ; cf. Fechi(r).

 

JG
Fecherolle

Fé-, Fecherolles, w. nam. Fèchemle, w. (Bastogne) Fèchrole. 1442 «Jehan de Fecheroul» = 1460 «Jehan de Fecheroulle» Villers-le-Gambon, 1654 «Philippe Fecheroul­le» Retinne, 1711 «Henri Fecherolle» Spontin, 1762 « Marie-Joseph Fecheroulle» Sart-en-Fagne; nom d’origine: Fecheroule, à Rosée (Nr), etc.; dimin. de w.fètchîre ‘fougère’.

 

JG
Fechi

Fechir, Fé-, w. (Stavelot) Fètchîr, Fechy. 1276 «Willeames de Fechires» CartValDieu, 1286 «Pières de le Fechière» CartBinche, 1451 «Collart Fechier» Marchienne-au-Pont, 1513 «Johan Quirin Fechier» Ovifat; nom d’origine : w.fètchîre ‘fougère’ (réduit parfois à fètchî; -îre > -i est du reste régulier à Verviers) (JH, NF malmédiens, 42). Cf. aussi Fecher.

 

JG
Feck

1464 «Feck» (anthrop.) Fresin/Vorsen (Lb); pour Fôrst. (col. 493), le NF Fecke serait du thème fag-, ce qui est douteux pour la Belgique ; cf. Feken.

 

JG
Feder

cf. Faider.

 

JG
Féderbe

cf. Faidherbe.

 

JG
Fédérix

Var. de Frédéric, par dissimilation consonantique.

 

JG
Federman

Surnom: all. Feder ‘plume’ + Mann, donc : homme de plume.

 

JG
Fedez

Var. graphique de Feder?

 

JG
Fefkenne

cf. Fevequenne.

 

JG
Fegers

Génitif d’all. Feger ‘balayeur’.

 

JG
Feguenne

Féguenne, cf. Faguenne.

 

JG
Féguenne

V. FALC.

 

EV
Fehr

Peut-être all. Fahre ‘bac, bateau de pas­sage’ ?

 

JG
Feider

cf. Faider.

 

JG
Feiereisen

cf. Feyereisen.

 

JG
Feiertag

Fajertag, Faiertag, Faiërtag: D. Feiertag:

feestdag. BN.

 

FD
Feig

Feige, Faik, Faïk, Fajga, Fajka: D. dial. en Jiddische vormen van D. Feige. Zie Vijgen.

 

FD
Feig(e)l

zie Feiel.

 

FD
Feigenbaum

Faigenbaum, Fajgenbaum: D. Feigenbaum: vijgenboom, maar ook een perenboom met vlezige vruchten. 1372 an Fîgenbaums hûs, Mainz (BRECH.).

 

FD
Feigneau

-eaux. Dimin. en -eau de w. fègne, var. de w.fagne.

 

JG
Feigneau(x)

zie Fagn(e)aux.

 

FD
Feignon

Surnom: w. (Jalhay) fègnons, fé- ‘fanes de la molinie’ DFL, 314, comp. dial. fégnon ‘débris de foin’ FEW 3, 455b.

 

JG
Feijen

cf. Fey(en).

 

JG
Feijgen

zie Vijgen.

 

FD
Feijoo

zie Fayot.

 

FD
Feijt

zie Faict, Feyts.

 

FD
Feijtel

Wsch. grafie van D. Veit(e)l, dim. van VN Veit, HN Vitus (DN) of Oostmd. dim. van Voit = Vogt: voogd (BRECH.). 1605 Adam Voythl = A. Veitel.

 

FD
Feike

Feickens: Patr. Dim. van Feie, bakervorm van Germ. frithu-naam (V.D. SCHAAR).

 

FD
Feile(n)

Feil(n)er, Feihle: D. Feile: vijl. BerBN en BerN van de vijlder of vijlensmid.

 

FD
Feilhaber

All. feilhaben ‘avoir à vendre’, surnom de vendeur.

 

JG
Fein

Surnom: moy. néerl. fijn, fein ‘fin, parfait, beau’.

 

JG
Feincœur

cf. Faincœur.

 

JG
Feincoeur

zie Fincoeur.

 

FD
Feiner

Fajner: D. Feiner < Mhd. fînen: fijnmaken, polijsten, vergulden. BerN.

 

FD
Feinquen

Dimin. en -ken de Fein.

 

JG
Feinquen

zie Fainke.

 

FD
Feinschneider

Fajnsznajder: D. BerN van de houtsnijder.

 

FD
Feinstein

Faynsztein: D. (Jiddische) FN. BerBN van

de slijper van edelstenen.

 

FD
Feio

zie Fayot.

 

FD
Feis

zie Feys.

 

FD
Feis(t)

Fais(s)t, Faihst, Fees(t), Fajs: D. BN Feis(t), Mhd. veisst: vêt, dik, zwaarlijvig. 1370 Petrus Pinguis = P. Veyste, Dresden (BRECH.).

 

FD
Feist

1. Proven. Feh (Dép. Wevelgem). — 2. Car. phys. Feis (N. allem.). ,,H. gras ».

 

EV
Feit(h)

V. Feyt.

 

EV
Feit(h),

Feitt, zie Feyt(s).

 

FD
Feiten

Génitif de Feyt, hypocor. de Wouter.

 

JG
Feiten

zie Feytens.

 

FD
Feiter

1319 «Jean de feitere» Malines; p.-ê. emprunt à anc. ft.faitor ‘celui qui a fait qqch’ FEW 3, 361a.

 

JG
Feiter

zie de Feyter(e).

 

FD
Feken

Fekenne, Fequenne (romanisation). Peut-être hypocor. de Frédéric ; cf. Feck.

 

JG
Feken(ne)

Fekken, zie Fecken.

 

FD
Fekète

zie Firket.

 

FD
Fel

Lefel: BN Ofr. en Mnl. fel: wreed, hardvochtig,

ruw, fel. 1293 Jehan le Fel, Laon (MORLET); 1328

fundum Willelmi Feels, Ktr. (DEBR. 1971).

 

FD
Fel(l)on

Felloen, Felhoen, Lefelon: Ofr. fellon, Mnl. felloen: verschrikkelijk, wreed. BN. 1399 Gille Felloen, Ktr. (DEBR. 2000′). Vgl. Fellot.

 

FD
Fel(l)ot

Fil(l)ot: Dim. van Ofr. fel: verschrikkelijk, wreed, fel. Vgl. Fellon. 1392 Jan Fello, Ktr.; 1388 wed. Willem Filloos, Aalbeke (DEBR. 1970).

 

FD
Fel(t)z

zie Fels.

 

FD
Felber

Probabl. nom de résidence, pour qqn habitant près d’un saule, moy. haut-ail, velwe.

 

JG
Felber(baum)

Felberman: PlN Mhd. ve’lwe: wilg.  Felbier: BN voor de brouwer of drinker van sterk bier. 1540 Paeschier Fellebier, Wilrijk (AP).

 

FD
Felczer

1. D. BerN Velzer: passementmaker (BRECH.). – 2. Var. van Pfalzer, afkomstig van de Pfalz: Palts.

 

FD
Feld

Felde(n): D. FN naar de woonplaats aan een veld. Vgl. Van de Velde. 1345 Baldewin an dem Felde, Frankfort (BAHLOW).

 

FD
Feldberg

Verspreide D. PlN.

 

FD
Feldbrugge

PlN.

 

FD
Feldbusch

-büsch: PlN.

 

FD
Feldbusch

-üsch. Nom d’origine: topon. all.: Feld ‘champ’ + Busch ‘buisson’.

 

JG
Felder

1. Proven. Felder, ,,Champs » (N. allem.). — Nos 162, 234. — 2. V. WALD.

 

EV
Felder

Afl. van PlN Feld: veld.

 

FD
Feldges

Dimin. d’all. Feld ‘champ’.

 

JG
Feldges

Zie Veltjens.

 

FD
Feldhaus

PlN (NS).

 

FD
Feldhausen

PlN (NS, NRW, BW).

 

FD
Feldheim

Verspreide D. PlN.

 

FD
Feldheirr

Nom d’origine: topon. all.: Feld ‘champ’ + Heim ‘demeure’.

 

JG
Feldhun(s)

D. Feldhuhn: patrijs.

 

FD
Feldkamp

Feltkamp: PlN (NS, NRW).

 

FD
Feldman(n)

Feltman: D. Feldmann: die ophet veld woont, werkt.

 

FD
Feldon

V. WALD.

 

EV
Feldstein

D., wsch. joodse, FN: veldsteen.

 

FD
Félenne

Proven. Loc.

 

EV
Felgenhauer

BerN: velgenmaker, wagenmaker.1466 Jurge Felgenheuer, Chemnitz (DEBUS 1958, 185).

 

FD
Felgenhauer

Nom de métier: all. Felgenhauer ‘charron’.

 

JG
Felhoen

zie Fellon.

 

FD
Felice

Felici(o), Feli(c)que, zie Félix.

 

FD
Felier(s)

Fil(l)iers, Filie, Felies, Flier(s), Flies, Fleer(s), Vliers: BerN van de spinner. Afl. van Fr. filer: spinnen. 1213 Baudes Filarius; 1291 Pieron au Pilier, Atrecht (NCJ); 1295 Daniel le Filier, St-Q. (MORLET); 1572 Arent Feliers=A. Fyliers, Heusden (MINNEBO); 176 e. Fliers, Mtr.

 

FD
Feliers

1213 «Baudes Filarius», 1291 «Pieron au Pilier» NécrArras, 1295 «Daniel le Pilier» Saint-Quentin; nom de métier: dérivé de fr. filer [FD].

 

JG
Feliers

V. Vlier.

 

EV
Felingue

Felinque, zie Fellen(s).

 

FD
Felipe

zie Philippus.

 

FD
Félix

Fé-. 1195 «Felise» NécrArras, 1505 «Félix Dufïer» Leers-et-Fosteau, 1540-41 «Félix Malou» Feignies, 1602-3 «l’héritage Felis Heureux» TerriersNamur, 1752 «Hen-ricus Felise» AnthrStHubert; prénom Félix, forme savante de lat. felix ‘chancard, heureux’, nom porté par quatorze saints personnages, dont plusieurs papes; nom sorti de l’usage après l’époque romaine et revenu en faveur seulement après la béatification, au 13e s., de Félix de Valois (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 49-50).

 

JG
Félix

Félix, Phlix, Felis, Félis, Felice, Felici(o), Feli(c)que, Félique: Patr. Lat. HN Félix. 1203 Helmuich Félix, Lv. (GYSS. 1999′); 1258 et Félix canonici sui; 1360 Félix de Monc, Ktr. (DEBR. 1980,1970); 1317 Jehan Félisse, Dk. (TdT); 1326 Jan Fellike; 1400 huus Ihan Felijcs = 1418 Jehan Felic, Ip. (BEELE).

 

FD
Félix

N. de bapt. d’orig. romaine. Feli- -que, -s, -saz, Fceliex.

 

EV
Fell

D. BerBN van de huidenkoper, bontwerker.

 

FD
Fell

Surnom: all. Fell ‘peau’.

 

JG
Felleman(s)

-mann: Afl. van De Felle. 1410 Jan de Pelle, Bg. (SIOEN). Zie ook Fellman(n).

 

FD
Fellemann

Fellmann, génitif: Fellemans. Nom de métier: ail. Fell ‘peau’ + Mann, donc surnom de peaussier.

 

JG
Fellemans

1. Car. mor. ,,Le fameux », ,,Le vantard ». N° 269. — 2. Pro­fess. Velleman, ,,Le marchand de peaux ». (Comp., en allem. : Fell-

mann). — 3. V. WAHL.

 

EV
Fellen

Fellens (génitif). Peut-être anthrop. germ. Filo (Först. 505); ne peut être en tout cas le NL Felenne (Nr).

 

JG
Fellen(s)

Fellin(g), Fel(l)ingue, Felinque: Patr. Fellen/Fâllin, vleivorm van VN Valentin (BRECH.). Zie ook Felling(er).

 

FD
Fellendael(s)

Wellicht verhaspeling van Fenendael.

 

FD
Feller

Faller: Patr. Luxemburgse vorm van de VN Valère (Biogr. nat. du Pays de Lux. 1965,39, m).

 

FD
Feller

Forme luxemb. du prénom Valère (cf. Ed. Oster, Nos noms de famille au 17e s, 39, 111); cf. aussi Faller.

 

JG
Fellin

1530 «Jehan Fellain» BourgNamur; sans doute dérivé (non attesté) d’anc. fr. fel ‘félon’, adj. ‘cruel, méchant’ ou de w.fèl ‘vigoureux, vaillant; ardent, rapide’ FEW 15/2, 124b [ne peut être fr. félin ‘souple, gracieux’ qui ne date que de 1845, FEW 3, 446a].

 

JG
Felling(er)

Fel(l)ingue, Felinque: PlN Felling (BEI). 1565 Cornellis Felinger, Eupen (EBB147).

 

FD
Fellman(n)

Felleman, Fel(l)ner: D. BerN van de huidenkoper of van de vilder.

 

FD
Fellmann

cf. Fellemann.

 

JG
Félon

Fé-. Surnom: anc. fr. félon ‘cruel, méchant’, fr. félon FEW 15/2, 123b; le nom ayant été attesté à Huy, on ne doit pas tout à fait exclure Failon, w. félon, à Barvaux-en-Condroz (JH, BTD 34, 296).

 

JG
Felot

Dérivé d’anc. w. fel ‘cruel, méchant’ ou de w. fèl ‘rapide’, comp, anc. fr.felet ‘cruel, dur’ FEW 15/2, 124b; cf. aussi Felliaux.

 

JG
Fels

Fel(t)z, Velz, Felsen: D. PlN Fels: rots. Feltz is ook de D. naam van La Roche (LX).

 

FD
Fels

Feltz. Nom d’origine: all. Fels ‘rocher’, forme all. de La Roche (arr. Marche).

 

JG
Fels

Proven. 1. Feltz. N. thiois de Laroche. N° 50. — 2. ,,Roche » (N. allem.) L.D.

 

EV
Fels, van der

Wsch. = Van der Felt.

 

FD
Felsenhart

D. FN: hard als rots.

 

FD
Felsenhart

Surnom: all. felsenhart ‘dur comme roc’.

 

JG
Felsenstein

Felzenstajn, -stein, -ztajn: D.-joodse FN: rotssteen.

 

FD
Felt-

-en, -esse, -gen. V. WALD.

 

EV
Felt, van der

Wsch. var. van Van der Velde.

 

FD
Felten

Feltenne (forme romanisée), w. (Basto­gne) Fèlten. Var. dialectale luxembourgeoise de l’all. Velten < lat. Valentinus (cf. Ed. Oster, 120).

 

JG
Felten(ne)

zie Velten(s).

 

FD
Felter(re)

zie Falter.

 

FD
Felterre

1. Proven. Feltre (Loc. ital.) Nos 56, 221. — 2. V. WALD.

 

EV
Feltes(se)

zie Velten(s).

 

FD
Feltgen

-ges, zie Veltjens.

 

FD
Feltin

zie Faltin.

 

FD
Feltkamp

zie Feldkamp.

 

FD
Feltman

zie Feldmann.

 

FD
Feltrin(i)

It. afl. van It. PlN Féltre.

 

FD
Feltus

var.: Feltes, Feltesse. Latinisation de Felt, hypocor. de Valentinus.

 

JG
Feltus

Zie Velten(s).

 

FD
Feltz

cf. Fels.

 

JG
Felu

Félu: PlN Feluy(H).

 

FD
Felu

Nom d’origine: Feluy, w. Fèlu (Ht).

 

JG
Felzenstajn

-stein, zie Felsenstein.

 

FD
Femal

Fé-. Nom d’origine: 1252 «Female», forme anc. de Fumai (Lg), cf. aussi 1553 «Catherine de Femaul» Namur.

 

JG
Fémery

zie Fammerie.

 

FD
Femont

Wsch. var. van Ferment.

 

FD
Fémont

1. N. de bapt. Fay-, Fé–mond. V. WAD. — 2. Proven. Fay-mont, ,,Mont du hêtre ».

 

EV
Fen-

-asse, -aux. V. Foin.

 

EV
Fena

Fena, w. (Bastogne) Fènâ. 1289 « Henri de Fenal» CensNamur, 1365 «Thumas Fenal» TailleMons, 1439 «Libier de Fenal de Saint-Laurent li huilheur» GuillLiège, 1498 «Jehan de Fena» BourgNamur, 1575 «Piette Fena» FrancsLux; probabl. forme w. de rfenal (mois)-i, w. fènau, fènâ, fanô (mwès) ‘fenai­son’, anc. fr. fenal ‘mois où l’on fauche les foins, juillet’ Gdf 3, 747-8, surnom de faneur [JMP] ; cf. aussi Fénaux.

 

JG
Fenaille

BN: vod, lor, prul.

 

FD
Fenaille

Surnom: dial. fr. fendille ‘guenilles; fille sale dans sa mise’ FEW 3, 455b.

 

JG
Fenard

1360-62 «Jehans Fenars» PolyptAth; var., avec changement de suffixe, de Fena?

 

JG
Fenard

-a(e)rt, -a(t), Fanard, Fanna: Afl. van Ofr. fener, Mfr. faner: hooien. BerN. 1197 Symon Fanart, Zonnebeke (LEYS1957′); 1275 Jehans Fenars, Isières (VR i53v°); 1347 Rennechon Fanart, Luik (SLLIV).

 

FD
Fenasse

Fennaes: Pejoratieve afl. op -acia, -asse van Fr. foin, Lat. fenum: hooi. Ook PlN La Fenasse, Les Fenasses (Hérault) (DNF).

 

FD
Fenasse

w. nam. Fènasse. Surnom: anc. liég. (14e s.) fenache ‘chiffon’ FEW 3, 455b, w. nam. fènasse ‘plante herbacée de la forêt, etc.’ LN 57-8, w. (Charleroi) fènasses (au plur.) ‘grandes herbes sèches’ DOW 2,9, au fig. (à Liège) ‘chose sans valeur’.

 

JG
Fenat

zie Defurneaux.

 

FD
Fenaux

Fénaux, Feneau: Dim. van Fr. foin: hooi. BerBN van de hooier of hooihandelaar.+1300 Martins li Fainiaus, Lillers (BOUGARD); 136 e. Gobers Feniaus; 1438 Gobin Fenault, Laon (MORLET).

 

FD
Fénaux

Fé-, Feneau. Var. de Fena ou du thème de l’anc. fr.fanier,fe- ‘marchand de foin’ FEW 3, 455a.

 

JG
Fencoeur

zie Fincoeur.

 

FD
Fender

Nom de métier: fr. fendeur ‘ouvrier qui fend (le bois, etc.)’, ainsi 1313-14 «Robin le Fendeur» ComptesMons, 1444 «Bauduinet le fendeur» AidesNamur, 1539 «Jehan le Fen­deur» CourVedrin; pour la finale, cf. Fonder (fr. fondeur).

 

JG
Fender

zie Fenner(s).

 

FD
Fendrych

D. BerN Fähnrich: vaandrig.

 

FD
Feneau

cf. Pénaux.

 

JG
Fenendael

PlN Veenendaal (U).

 

FD
Fenet

-ez: Ofr. fené: van geelroze kleur als van een verlepte roos < fener, Fr. faner: verwelken. 1296 Pieres Fenés, PdC (BOUGARD).

 

FD
Feneuil

Feneulle: Ofr. fenoil, fanueil, Fr. fenouil: venkel.BNof BerBN.

 

FD
Feneuil

Surnom de marchand: anc. fr. fenoil, fanueil, fi. fenouil FEW 3, 454a.

 

JG
Fenf(f)e

Finf(f)e. Proven. Dép. Ciergnon. N° 207.

 

EV
Fenger

Limburgse vorm van Mnl. vanger, venger. Vgl. D. Fänger. Naam van een dierenvanger, vogelvanger. 1494 Jannis Fengers, Genk (VDZ).

 

FD
Fenier

Fr. BerN van de hooier of hooihandelaar.

 

FD
Fenix

Car. mor. ,,Etre fabuleux ». N. d’H. soi-disant génial.

 

EV
Fenix,

Fenicx: Naam van de mythologische vogel die uit zijn as herrijst. BN voor een buitengewoon, fenomenaal mens, iemand met zeldzame gaven. 1356 Jan Fijnnix, St.-L.-Woluwe (PEENE1949). De familie stamt van Venicx, Vennix, Ven(n)ickx (PDB), zie i.v. Fenlon: Fr. FN Fénelon. PlN in Ste-Mondane (Dordogne) (DNF).

 

FD
Fennaes

zie Fenasse.

 

FD
Fenner(s)

Fender: Mhd. venre, venner: vaandrig. 1187 Joh. Venre, Keulen (BRECH.).

 

FD
Fenocchi

zie Finocchi.

 

FD
Fenot

1339 «Collengnons Fenos» Ligney; à rapprocher d’anc. fr. fanier, fe-, comme Pénaux.

 

JG
Fens

Fenske, Vens: Patr. Korte vorm van Lat. HN Vincent(ius). Vgl. Feys. 1280 Fens Halle; 1375 Maertin Vensins wijf, Ip. (BEELE); 1298 Jacobi Fens,Bg.(VERKEST).

 

FD
Fensie

1780 «Henry Fensie», «Antoine Fensie» Charleroi; forme néerl. du prénom lat. Vincentius [FD].

 

JG
Fensie

Fensy: Patr. HN Vincentius. 1368 Fensin = Fensis Leikin, St.-El.-Vijve (DEBR. 1970).

 

FD
Fenster

zie (de) Venster.

 

FD
Fequenne

cf. Feken(ne).

 

JG
Fequenne

zie Fecken.

 

FD
Féquenne

V. FALC.

 

EV
fer

(Métal). 1. Profess. Ferron (Marchand de fer), ferronnier, for­geron ou maréchal-ferrant. Fer(r)–and, -aud(y), -auge, -aux, -ard (suff. péjor.), -on(t), -é, -i(r), -1er (Comp. Ferrari, synon. ital. de Ferrier), -ie, Def(i)er. NOB 188, 189. — 2. Proven. ou propriété d’une terre à fer ou d’une forge. Ferrailles. Ferrière(s). Férir(e), (Loc. et L.D.). N° 240.0

 

EV
Fer

1. Fr. fer: ijzer. BerBN van de ijzerhandelaar of smid. – 2. Patr. Korte vorm van b.v. Ferrand. 1376 Fer Lotin,Ip. (BEELE).

 

FD
Fer

1632 «Jan Fer» émigré en Suède; surnom de marchand: fr.^ër.

 

JG
Fer-

-bach, -becq, -bus. V. Varen.

 

EV
Fér(a)in

1. V. Fiérain. — 2. V. WARI.

 

EV
Fer(r)emans

Ferman(s), Ferdman: Patr. Afi. van Ferri of van Ferrand = Ferdinand. Evtl. < nog een andere naam. 1505 Paulus Feermans, Mech. (MUL III); 1552 Pieter Fermays (wsch. < Famaeys) alias Feerman, Rupelmonde (VAN G. VII).

 

FD
Fera

zie Ferard.

 

FD
Ferage

cf. Ferauge, Ferauche.

 

JG
Ferage

Ferauge, Feroge, Féroce, Ferauche, Farauche, Faroche, Fourage, -aschen, Vorage, Ferange, Ferras(se), Farasse,Var(r)asse,Var(r)as,Waras(se): 1. BN. Ofr. fer(r)age, ferasche, farasche, forasche: wild, hard, ongevoelig. 1566 J. Foraesse, Thiers-Aw. (AP); 1670 Barbe Ferache, Hatrival (J.-M. DUVOSQUEL, Hatrival, 1991,37). – 2. PLN Ferage: smisse, in Hulsonniaux (N).

 

FD
Feraille

Ferraille, w. nam. Fèraye. 1642 «Hubert Feraille» BourgNamur, 1779 «les enfans de Jean Nicolas Feraille» Natoye, 1780 «la veuve Feraille» Charleroi; surnom de marchand: fr. ferraille FEW 3, 472a.

 

JG
Feraille(s)

zie Ferraille.

 

FD
Ferain

Ferrain, Fiérain, Fièrain: 1. PlN Fiérain in Lambermont, Jalhay en Wegnez (LU), Férin (Nord). – 2. Ofr. fer(a)in: wild, woest, hard. BN. -3. Patr. 1216 Ferain et Sainte, Atrecht (NCJ). Zie ook Ferin.

 

FD
Ferain

Peut-être nom d’origine: anc. fr. ferin ‘de fer, chemin ferré’ FEW 3, 472b, cf. Fiérain et Fiérain ; éventuellement, Ferrain, « quartier » de l’ancienne Châtellenie de Lille. Sinon de anc. fr. ferain, ferin, adj. ‘sauvage, dur, insensible, farouche’ Gdf 3, 752, cf. FEW 3, 481a [MH]. Cf. aussi Ferin, v° Ferry, Fer-.

 

JG
Feraine

Vrl. vorm van Ferain 2.

 

FD
Ferand

-ant, zie Ferdinand.

 

FD
Ferange

zie Ferage.

 

FD
Ferant

cf. Ferrand, -ant.

 

JG
Ferard

Fé-. cf. Ferry, Fer-.

 

JG
Ferard

Fera(t), Ferard, Ferrard, Farard, Farrar, Feeraert, -aerdts, Frard: Patr. Var. van Frérard. 1684 Bartholomeus Ferart, Namen (MUL VII).

 

FD
Ferari

-ary, zie Ferrari.

 

FD
Ferauge

-auche, zie Ferage.

 

FD
Ferauge

Ferauche, Fé-, Ferage, Feroge, Fé-, Farauche. 1470 «Johan de Feraige» Cout-Stavelot, 1663 «Simon Ferauge» Olloy, 1732 «Barbe Ferache» Hatrival; nom d’origine: Ferage, w. fèraudje (= fr. forge), à Hulsonniaux et Mesnil-Eglise, commune de Houyet (Nr), ainsi que «Bois de Ferauge» à Marche-les-Dames (Nr).

 

JG
Feraux

Feraut, cf. Ferry, Fer-.

 

JG
Feray

zie Féraud.

 

FD
Ferbach

zie Fehrenbach.

 

FD
Ferbecq

Var. de Verbecq, Verbeke (= du ruis­seau).

 

JG
Ferbecq

zie (van der) Beke.

 

FD
Ferber

Nom de métier: all. Färber ‘teinturier’.

 

JG
Ferber(t)

zie Farber.

 

FD
Ferbiest

zie van der Biest.

 

FD
Ferbu(s)

Ferbuyt: Blijkens 1172 Ferrebo, Poitou, een zinwoord ferre bos = ferre boeuf, naam van de hoefsmid, die ossen beslaat (HERB., CARNOY

1953′)-

 

FD
Ferbus

Probabl. surnom ironique: qui ferre les bœufs (Carnoy 254); comp. ±1172 «Ferretx» Ferrabœuf» Poitou.

 

JG
Fercoq

Fercot: BN Ferre Coq? Vgl. 1398 Bilgecoc (DEBR. 1970). 1376 Jehan Fercot, Chauny (MORLET).

 

FD
Fercot

Fercoq. 1652 «Georges Ferco» Bourg­Namur; surnom: littér. rferre-coqn; comp. Ferbus et Fervacque.

 

JG
Ferd(i)-

-nant, -man. V. WARD.

 

EV
Ferdin

Ferdyn, Verdin, Verding(h), Verdijn, -yn: Patr, Korte vorm of vleivorm van VN Ferdinand. 1410 Marie Verdinc, Zillebeke-Ip. (PSM).

 

FD
Ferdin

Surnom: anc. fr. ferdin ‘petite pièce de monnaie’ FEW 3, 462a. Cf. aussi 1472 «Jehan Ferdainne» DénVirton.

 

JG
Ferdinand

-ant, Ferdinande (féminin). Pré­nom apparu tardivement, de l’anthrop. germ. frithu-nand (Först. 536).

 

JG
Ferdinand

-ant, Fernand(es), Fer(di)nande, Vernant, Ferdinandus(se), Fernande(z), Fer(r)an(d), Ferrando, -ez, -i(no), Ferrant(e), F(i)erant, Verant, Virant, Vrand, Farran(t), -and, Frand, Frant: Patr. Rom. en korte vormen van de Germ. VN frith-nand ‘vrede-dapper’: Fredenand (Fm.). Fer(di)nande kan Metr. zijn. 1219 Fernandi comitis (nl. Fernand van Portugal) (DEBR. 1980); 1299 Gheraerd Ferrant, Cent (CG); 1307 Jan Ferrant, Assenede (DEBR. 1999); 1426 Pauwels Farant, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Ferdman

zie Ferremans.

 

FD
Ferdyn

zie Ferdin.

 

FD
Féré

Ferée, zie Ferré.

 

FD
Fereau

cf. Ferry, Fer-.

 

JG
Fereau

zie Feraud.

 

FD
Feremans

1. V. Veder. — 2. V. Fier. — 3. V. WARD (Wari).

 

EV
Feremans

cf. Ferremans.

 

JG
Feremans

zie Ferremans.

 

FD
Ferenc

-incz, -encz(i), -encak: Hongaars Patr. VN Frans.

 

FD
Ferenc

Sans doute forme hongroise de François (c/RIO 13, 1961,235).

 

JG
Ferens

Feringa: Patr. Afl. van Germ. frithu-naam. Vgl. Ferremans.

 

FD
Ferera

-e, Fereyra, zie Ferreira.

 

FD
Feret

Ferette, cf. Ferry, Fer-.

 

JG
Feret(te)

-ey, zie Ferré.

 

FD
Ferfaille

zie Faille.

 

FD
Ferfers

zie de Verver.

 

FD
Fergloute

NF attesté en Brabant wallon dès la moitié du 18e s., sans doute forme franci­sée du NF flam. Vercloete < Van der Cloete [FD].

 

JG
Fergloute

V. Varen.

 

EV
Fergloute

Verfransende spelling voor Vercloete < van der Cloete; zie van de(n) Cloot. 1506-31 Driesekyn van den Cloete, Bg. (DF VII); 1610 Jan Vercloete=Jan Verdoote, Kortemark (P. COGHE, Dewezerijakten van…Kortemark, 1990,62-63).

 

FD
Ferguson

V. WARD (Wari). Fer-gus(son). N. de baptême écossais.

 

EV
Ferguson

zie Fernagut.

 

FD
Ferier

Ferrier. 1411 « Jehans Olivier li ferrier» Ladeuze, 1517 «maistre Jehan Ferier» Bourg-Liège, 1561 «Jan Ferrier» CoutStavelot; nom de métier: anc. w. ferrier ‘maréchal-ferrant’ FEW 3, 468b.

 

JG
Ferier

V. Fer.

 

EV
Ferijn

Feryn, cf. Ferryn.

 

JG
Ferin

Fé-, Ferrin, cf. Ferry, Fer-.

 

JG
Ferin

-yn, -ijn, Ferrin, -yn, -ing, Farin, Vérin, Ver(e)in, Frin, Fryns, Frijns, Frin(g)s: 1. Patr. Korte vorm van HN Severinus. 1379 Sevrijn van den Dofhuyse = 1347 Frinen van den Doufhuys, Tn. (ROEL. 195W5); 1361 Willem Frins = Frijns, Ronse (DECONINCK); 1347 Heinric Veryns, Cent (RSG III); 1575 Willem Freyns, Mtr.-Aw. (AP). – 2. In sommige gevallen kan Ferin een vleivorm zijn van een Germ. fer- of far- of frithu-naam. Vgl. Ferens, Ferremans. 1140 Ferino (MAR. 1986); 1240 Ferrins,Atrecht(NCJ).

 

FD
Férin

1. V. Fiérain. — 2. V. WARD (Wari).

 

EV
Ferincz

zie Ferenc.

 

FD
Feringa

zie Ferens.

 

FD
Férir

Fé-, Ferire, Fé-, Perrière, -ière, -ire, Feryr. 1216 «Cononis de Feriers» CartSt-Hubert, 1286 «Anseaus de le Ferière» Cart-Lessines, 1294 «Colins de Fédères» Cens-Namur, 1309 «Jehans de Ferieres hugier» ComptesMons, 1544 «feu Raskin de Ferier» DénStavelotMy, 1659 «vefve Férir Gérard de Somrain» DénSalm, 1690 «Jacques Férir» BourgNamur; nom d’origine: Ferrières (Lg), etc., anc. ft.ferriere FEW 3, 468b.

 

JG
Ferir(e)

zie Perrière.

 

FD
Férir(e)

V. Fer.

 

EV
Ferket

cf. Ferry, Fer-.

 

JG
Ferket

zie Firket.

 

FD
Ferla

Firla, Farla, Verla(e): Naar een plaats waar de ferula groeit. Vgl. Ferlât (DNF).

 

FD
Ferla

L’explication de Dauzat 252 (v° Ferlât): « lieu où pousse la férule », ne doit pas convenir pour ce NF bien répandu dans la région de Comines et de Ypres; à rapprocher plutôt de pic. ferlape ‘morceau mince, plus long que large (d’étoffe, de peau)’, (Vraignes) ‘mau­vaise langue’ FEW 16, 432b.

 

JG
Ferler

zie Ferrier.

 

FD
Ferleu

Misschien < Filleux, met r-epenthesis (vgl. fernijn < venijn). Of door metathesis < Fr. Frileux? 1650 Gillis Ferleu, Hesdain-Aw. (AP).

 

FD
Ferlin

Ferling(s): Ofr. ferlin: kleine munt ter waarde van 1/4 penning.

 

FD
Ferlin

Ferling. Surnom : anc. fr. frelin, ferlin (poids, monnaie) FEW 15/2, 120b.

 

JG
Ferman(s)

zie Ferremans.

 

FD
Fermantel

zie Fromenteau.

 

FD
Ferment(in)

zie Froment.

 

FD
Fermeus(e)

zie Ferneuse.

 

FD
Fermeuse

cf. Ferneuse.

 

JG
Fermeuse

V. Vermoes.

 

EV
Fermie(r)

Fr. fermier: landbouwer, boer. BerN. 1411 Lorinle Fermier, Laon (MORLET).

 

FD
Fermier

Nom de métier :  fr. fermier, au sens ancien du terme FEW 3, 57la.

 

JG
Fermin(n)e

1. PlN Fermine in Izier (LX). i6e e. Henri le Goddet dit de Fermine; 1675 Laurent Ferminne, Malmedy (Midd, 1966,225-6). –2. Metr. Fem. bij Lat. HN Firminus. Zie Firmin. 1209 Laurence Fremine; 1241 Maroie Fremina, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fermine

-inne. Nom d’origine: Fermine, à Izier (Lx).

 

JG
Ferminne

Proven. Dép.  Izier.

 

EV
Fermon

Fermont. 1280 «Arnous de Fermont» CartOrval, 1472 «Jacomin de Fermont» Dén-Virton; nom d’origine: Fermont, à Leuze-en-Hainaut, Fermont, à Montigny-sur-Chiers (Ardennes), etc. Cf. aussi Vermont.

 

JG
Fermon(t)

Proven. Plus. L.D. (Région Tournai).

 

EV
Fermon(t)

Vermon(d), Vermon(d)t, Vermonden, Vermoens: 1. Patr. Germ. VN far-mund of frith-mund: Feremundus, Fri(du)mundus (MORLET I). Of door metathesis < Fremond. 1374 Jan Fermond, Rijsel (JAMBES). Uit de stamboom Vermonden blijkt dat hij ontstond < Vermont < Fremond (med. L. Robben). – 2. PlN. Zie Dufermont 1.

 

FD
Fermyn

1. V. Ferminne. — 2. V. Firmin.

 

EV
Fermyn

zie Firmin.

 

FD
Fern-

-(a)gut, -bach, -boch. V. Varen.

 

EV
Fernagut

13e s. «Fernagus» LivreEu, 1424 «Fernaghuut Maes» Courtrai; Fernagu, nom épique (cf. Langlois 215). Cf. aussi 1286 «Je­han Feragut» CartMons.

 

JG
Fernagut, (de)

Ferragut, Vernagut, Ferguson, Vergis(s)on: Patr. Ferguut, naam uit de Brits-Keltische romans. Keltisch fer gusti ‘mannelijke keuze, hoogste keuze’ (V.D.SCHAAR). Ferguson is de zoon van Fergus. 1268 Henricus Ferragut, Ip. (BEELE); 1424 Fernaghuut Macs, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Fernand(es)

-ez, zie Ferdinand.

 

FD
Fernbach

Fernebo(c)k, zie Fehrenbach.

 

FD
Ferneeuw

zie Fournel.

 

FD
Fernemont

Fernémont. 1550 «Maroie de Fernelmont» BourgNamur; nom d’origine: Fernelmont, w. à fèrnémont, anc. dépend, de Franc-Waret, auj. nom de commune (Nr), etc. ; cf. aussi Furnémont.

 

JG
Fernémont

Fernemont: PlN in Franc-Waret (N), enz. 1689 Petrus Fernelmont, Sombreffe (MUL VII).

 

FD
Fernet

-é, -ez, -ey: 1. Ferronnet, dim. van Ferron. –ï. Van Ofr. ww. ferner: straffen, berispen. 1202 Adeluia Fernee, Atrecht (NCJ); 1296 Mabés Fernee, PdC (BOUGARD).

 

FD
Ferneuse

Fermeus(e): PlN Fosse Ferneuse in Amiens (Somme) enz. (HERE.).

 

FD
Ferneuse

Fermeuse. Nom d’origine : Fosse (ou Vallée) Ferneuse, à Amiens (Somme), etc.

 

JG
Ferneven

Sans doute var. de *Fer(n)even, de dame Eve (cf. Carnoy 74).

 

JG
Ferney

1. Fernay < Frenay (metathesis). 1492 Antheunis Fernay, Cent (BOONE). – 2. Zie Fernet.

 

FD
Fernez

Pour Dauzat 252, var. de Fernet, con­traction de Ferronet, dimin. de Fer(r)on.

 

JG
Fernez

Proven. 1. Vernaie.  V. Vergne. N08 79, 242. — 2. Ferney

(Loc. fr.).

 

EV
Fernhout

Fernholz: PlN Vernhout (NB) en bij Wisch (G). Fernholte in Attendorn (NRW).

 

FD
Fernie(r)

Ferny: BerN < Fr. ferronnier: smid. 1494 Karel Ferniers, Bs. (PARM.).

 

FD
Fernoo

zie Fournel.

 

FD
Ferny

zie Fernier.

 

FD
Féroce

Fé-. Surnom: moy. fr. féroce ‘qui est d’un caractère cruel, sanguinaire’ FEW 3, 467b.

 

JG
Féroce

-oge, zie Ferage.

 

FD
Feroge

Fé-, cf. Ferage, Ferauge.

 

JG
Feron

Fé-, Feront, Ferron. 1272 « Domino Liberto Feront» PolyptVillers, 1309-10 «Jehans li Ferons» ComptesMons; nom de métier: anc. fi.fermn ‘forgeron qui ne fait que de gros ouvrages; marchand de fer’ FEW 3, 47Ib, mais aussi dérivé du thème anthrop. Fer-, de Ferry.

 

JG
Feron(t)

-ond, -ong, zie Ferron.

 

FD
Ferooz

1594 «Jean Ferroz», 1604 «Adrien de Feroz» BourgNamur; nom d’origine: Ferooz, dépend, de Beuzet (Nr). Cf. aussi Feraux, -aut. Ferot. 1447 «Maroie veuve de Ponchin de Fero li fevre» GuillLiège, 1449 «Colin Fero» AidesNamur, 1511 » Johan de Ferot» CoutSta-velot; nom d’origine: Ferot, à Ferrières (Lg), etc.

 

JG
Ferooz

PlN in Beuzet (N).

 

FD
Ferooz

Proven. Dép. Buzet.

 

EV
Ferot

Férot, Ferooz, Ferro(z): Patr. Dim. van een Germ. VN, zoals Ferrand, Ferry of Feraud. 1324 Jakemar Ferot, St-Q. (MORLET).

 

FD
Férot

Proven. Dép. Ferrières et My.

 

EV
Feroumont

Fé-.  1659 «vefve Georis Ferou-mont» DénSalm; nom d’origine: w. sojèroûmont, à Bois-et-Borsu et Les Avins (Lg).

 

JG
Féroumont

Feroumont: PlN in Les Avins en Bois-et-Borsu (LU).

 

FD
Féroumont. 

Proven.   1.   Colline   du sieur Férould. — 2. V. Ferment.

 

EV
Ferr-  

-aille(s),   -and,   -i,   -ier,   -y, -ière(s). V. Fer.

 

EV
Ferrage

cf. Ferage, Ferauge.

 

JG
Ferragut

zie Fernagut.

 

FD
Ferraille

cf. Feraille.

 

JG
Ferraille

Feraille(s): 1. Fr. ferraille: schroot, oud ijzer, klein grut. BN of BerBN. – 2. PlN Aux Ferailles in Biesme. 1715 Jac. Jos. Ferail, Namen (MUL VII).

 

FD
Ferrain

zie Ferain.

 

FD
Ferran(d)

-ant(e), -andez, -andi(no), -ando, zie Ferdinand.

 

FD
Ferrand

-ant, Ferant. 1272 «Gerardi Ferrans» PolyptVillers, 1286 «Ferrans ses frères [de Gilles del Eseoherie]» CartLessines, 1293-98 «Clai Ferrant» OnomCalais, 1417 «Eloy Ferant» PolyptAth ; probabl. forme assimilée de Fernand (cf. VISt 1975, 84). Possibilité aussi d’un surnom, d’anc. fc. ferrant, ferant adj. ‘gris clair, de la couleur du fer’ (notamment en parlant des chevaux de bataille dans les chansons de geste) Gdf 3, 764, FEW 3, 472b, surnom d’une personne grisonnante [MH].

 

JG
Ferrara

It. stad. 1558 Baptista de Ferrara, Aw. (AP).

 

FD
Ferrard

zie Ferard.

 

FD
Ferraro

-i(s), Ferari, -y: It. BerN van de smid.

 

FD
Ferras(se)

zie Ferage.

 

FD
Ferré

-et(te), -est, -es, Féré, Ferée, -et(te), -ey: Ofr. ferré: ijzeren. BN. Vgl. Dyserinck. Of ferrer, dim. van fer: ijzer. 1194 Feree; 1213 Ferrata, Atrecht (NCJ); 1296 Climenche Feré; Jakemes Feret, PdC (BOUGARD); 1253 Colard Feret, Noyon (MORLET).

 

FD
Ferreira

-eiro, Fer(r)eyra, Ferera, -e, Ferreras, Ferrer(r)o: Port. BerN van de (hoef)smid. 1534 St. Ferrere, Portugal-Aw.; 1561 Gaspar Ferrera, Evora-Aw. (AP).

 

FD
Ferremans

Feremans. Dérivé néerl. en -mon de Ferri, forme fr. de l’anthrop. germ. Frederik, ou de Ferrand [FD]?

 

JG
Ferrer

Farrer, Farrow: E. BerN: smid. Ferrer kan ook Zuidfr. zijn.

 

FD
Ferret

Ferrette, cf. Feret, Ferette.

 

JG
Ferret(te)

-es(t), -es, -ey, zie Ferré.

 

FD
Ferrette

Proven.  1.  Loc.  fr.  (Haut Rhin). — 2. Dép. Jodoigne (L.D.)

 

EV
Ferreyn

cf. Ferryn.

 

JG
Ferri

Fer(r)y, Ferrij: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN frith-rîk ‘vrede-machtig’, Ndl. Vrederik, via Ferricus metathetische vorm van Fredericus: Frideric (Fm.), Frerricus (MORLET I). 1205 Stephani filii Ferrici, Ktr. (DEBR. 1980); 1313 Ferri le Tonnelier (MICH. 1951); 146 e. Frédéric dit Ferry de Brandenbourg, Luik (BODY); 1233 Estievenes Ferris, Dk. (TTD). Zie ook JACOBSSON126.

 

FD
Ferrie(r)

-ié, Ferler: Fr. BerN van de (hoef)smid. 1200 Anniès li Ferière, Dk. (TdT).

 

FD
Ferrier

cf. Ferier.

 

JG
Ferrière

-i(e)re, Ferir(e), Feryr: PlN Ferrières (LU). Verspreide PlN: ijzergroeve. 1220 Cueno de Forieres, Luik (SLL).

 

FD
Ferrière

-ière, -ire, cf. Ferir(e).

 

JG
Ferrin

cf. Ferin.

 

JG
Ferrin(g)

zie Ferin.

 

FD
Ferro(z)

Fierro: 1. Zie Ferot. – 2. It. BerBN Ferro: ijzer.

 

FD
Ferron

cf. Feron.

 

JG
Ferron(t)

Feron(t), -ond, -ong, Faron: Ofr. ferron: smid (voor grof smeedwerk), ijzerhandelaar. BerN. 1212 Bauduin Feron, Atrecht (NCJ); 1273 Thiris li Ferrons, Luik (AVB); 1417 Jakes li Fèvre = Jakes li Ferons, Bergen (CCHt).

 

FD
Ferron(t)

V. Fer.

 

EV
Ferry

Ferrij, Fery: 1. Zie Ferri. – ï. LU W. vorm van Ferrier.

 

FD
Ferry

Fery. 1263 «messires Ferris de Setfontaines» CartOrval, 1280 «Ferris» PolyptLiège, 1472 «Fery de Clervez», «le bouvier Jehan Ferry» DénLaroche, 1473 «Gislain Fery» Ma-lonne, 1550 «Pierchon Feris» BourgNamur, 1597-98 «Guillemotte Fery» Comptes-Nivelles; forme populaire de Frédéric, cf. aussi l’autre thème parallèle Frér-. » Dérivés du thème anthrop. Fer(r)-: Ferard, Fé-. 1444 «Jehan Ferait», «Beatrix Fera», 1493 «Jacques de Fera», 1631 «Melchior Ferart» BourgNamur; dérivé en -ard ou issu directement de l’anthrop. germ. *fehr-hard (cf. Fôrst. 503); sinon de w. (Malmedy) férar ‘bâton ferré’ FEW 3, 472b. – Feraux, Feraut. Moins probable : w. (Wanfercée-Baulet) fèrau ‘mauvais charbon, caillouteux’ FEW 3, 472b. –Fereau. 1286 «Feriaus» CartBinche. – Feret, Ferret. 1497 «Maistres Jehan Ferret channones de Liège» Liège, 1747 «Jean Ferez» Thy-le-Bauduin; évent. surnom: anc. norm.feret ‘petit objet en fer’ FEW 3, 47la, cf. 1666 «Jean Coune dit ferret» Montegnée. – Ferette, Ferrette. 1286 «Sare li Ferète» CartBinche, 1756 «Mathieu Ferette (orig. de Waremme)» BourgLiège; secondairement, nom d’origine: Ferette, ail. Pfirt (Haut-Rhin). – Ferin, Fé-, Ferrin. 1265 «Jehans Ferins» CensNamur, 1753 «Charles-François Ferrin (orig. de Lombise-Cambrai)» BourgLiège; cf. aussi Ferarn. – Ferket. Dér. en -ket ou bien var. de Firket. – Feron, Feront, Ferron, cf. v° Feron. – Ferson, -ons. 1215 «Gilbert dit Gillebin

Ferceon» Huy [M. Yans, Échevins de Huy, 4, cite les var. Ferçon, Ferchon, Frechon, Fre-son] ; dér. en -eçon, cf. aussi Fréson.

 

JG
Ferryn

1.   V.   Fiérain.   —   2.   V. WARI.

 

EV
Ferryn

Ferreyn, Ferijn, Feryn. Forme néerl. de Ferin ou hypocor. de Severinus (cf. Frins, Frings) [FD].

 

JG
Ferryn

zie Ferin.

 

FD
Fers(z)tenberg

Firsztenberg: Ontronde vorm van de verspreide D. PlN Fürstenberg.

 

FD
Ferson

-ons, cf. Ferry, Fer-.

 

JG
Ferson(s)

zie Fréson.

 

FD
Ferster

zie Forster.

 

FD
Ferté

Verspreide PlN Ferté < Lat. firmitas: versterking, vesting. 1153 Hugo de Firmitate, Orval (CAO); 1248 Jehans Ferté, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fertig

D. BN: klaar voor de vaart, vaardig, gereed.

 

FD
Fertin

cf. Fretin.

 

JG
Fertin

Fertein, Fertens, Fertinel, Fretin: 1. Ofr. fretin: kleine munt. BN. – 2. Var. van Ferdin? – 3. Zie ook Defretin. 1639 Steven Fertain, Waasten (DUV).

 

FD
Fertom

-on(s): Ofr. ferton: kleine zilveren munt. Ook Mnl. vi(e)rdonc: zilvergewicht, kleine munt. 1304 Pieron Firtonc = 1318 Pieres Ferton; 1329 Michieus Fierton = 1330 Michiels Ferton, Ip.

(PSM). Niet helemaal te onderscheiden van Mnl. vierdinc: vierde deel van een maat of gewicht. 1397 Mergriete Vierdingue dite Fiertonne…Crestiene Vierdingue dite Fiertonne, Ip. (PSM).

 

FD
Ferton

-ons. Surnom: anc. fr. Jerton ‘petite monnaie d’argent’ FEW 17, 427b.

 

JG
Fervacque

Surnom sans doute ironique (on ne ferre pas les vaches): sous une forme pic., littér. ferre-vache, comme Ferbus (= ferre-bœuf) et Fercoq, Fercot (= ferre-coq).

 

JG
Fervail

Fervaille, Ferfaille. Probabl. var. de Verfaill(i)e.

 

JG
Fervail(le)

Fervael: Var. van Verfaille.

 

FD
Fervers

zie de Verver.

 

FD
Ferwerda

Afi. van PlN Ferwerd (FL).

 

FD
Fery

zie Ferry.

 

FD
Féry

cf. Ferry.

 

JG
Feryn

zie Ferin.

 

FD
Feryr

cf. Ferir(e).

 

JG
Feryr

zie Perrière.

 

FD
Fesch-

-aux, -é. Proven. ,,Fougère ». (Feschaux,  Loc.).  Synon.   : Fis(ch)iaux.

 

EV
Fesel

Peut-être surnom: anc. fr. faissel ‘fagot’ FEW 3, 428b, cf. aussi 1289 «Jetons d’Ynes li fis Feselin» CensNamur.

 

JG
Fesel

zie Fessel.

 

FD
Fesingher

De FN is al aanwezig in Holsbeek vanaf 1721 (PDB). Uit D. Fiefünger, ontrond uit < PlN Fussingen, of Füssing (BEI), Füssinger (BW).

 

FD
Feske(ns)

zie Festjens.

 

FD
Fessard

BN voor iemand met flinke billen (DNF). 1313 Henri Fessart, Parijs (MICH. 1951); 1399 Nicholao Fessart, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Fessel

Fes(e)l: D. Fässle, dim. van Fafi: vat, ton. BerBN ofBN.

 

FD
Fessem, van

zie van Vessem.

 

FD
Fessier

Proven. Vaissier (Anc. fr.), ,,Noisetier ».

 

EV
Fessoul

Proven. Vissoul (Loc.).

 

EV
Fesstraets

zie Vastrade.

 

FD
Fest

D. FN Fest. Mhd. veste: sterk, standvastig, vast. BN. 1411 Ulr. Vest, Konstanz (BRECH.).

 

FD
Fest(e)-  

-rae(r)t(s),   -rat(e),   -ré. 1. Proven. Vesteraet  (Dép. Tubize), Fastré (Dép. Charneux). — 2.  V. FASTI.

 

EV
Festen

zie Festjens.

 

FD
Festeraerts

zie Vastrade.

 

FD
Festers

Génitif de Pester (prénom à Maastricht) ; aphérèse de Sylvester.

 

JG
Festers

zie Vastrade, de Vester.

 

FD
Festjens

Festiens, -yens, Feske(ns), Festen, Vest(j)ens: Patr. Dim. van een Germ. VN zoals Vastraad, vgl. Festraets? Of = Vaeskens? 1615 Walter Festijns, Bilzen (SCHOE.).

 

FD
Festjens

Festyens. Peut-être dimin. du thème de Fester(s).

 

JG
Festons

Surnom: moy. fr. feston ‘couronne de feuilles, de fleurs pour entourer une image, un écusson’ FEW 3, 483b.

 

JG
Festor

 (NF de l’Entre-Sainbre-et-Meuse). NF originaire de la Sarre et de la Moselle (Genea-Net), forme francisée du nom ail. Festauer.

 

JG
Festrae(r)ts

Festrate, zie Vastrade.

 

FD
Festraet

-ate, Festraets (génitif). Forme néerl. de l’anthrop. germ. fast-rad (Fôrst. 501), cf. Fastré.

 

JG
Festré

cf. Fastré.

 

JG
Festré

Festre, zie Fastré.

 

FD
Festyens

cf. Festjens.

 

JG
Feteler

Fet(h)ler, zie Fittelaer.

 

FD
Fetis

Fétis. 1249 «Nicolon le Faitiç», 1267 «Climenciien le Faitice» ChartHainaut ; sur­nom : anc. fr. faitis ‘joli, bien fait’ FEW 3, 358b.

 

JG
Fetis

Fettis, Fidis: BN Ofr. faitis: mooi, welgemaakt. 1239 Nicholes li Faitis = N. li Feitis, Dk. (SMTI); 1267 Clémence li Faitice, Dk. (TdT).

 

FD
Fétré

zie Fastré.

 

FD
Fétrop

Fétro(t), zie Faitro.

 

FD
Fétrop

Fetro, Fé-, Fétrot, cf. Faitro.

 

JG
Fets

cf. Fett.

 

JG
Fetsuypens

Surnom composé (au génitif) de moy. néerl. vet ‘gras’ -t- supe, suype ‘soupe’.

 

JG
Fetsuypens

zie Vetsuypens.

 

FD
Fett

au génitif: Fets. Surnom: all. fett ‘gras’.

 

JG
Fett(en)

Fets, Fettes: Patr. Zoals Ndl. FN Fedden(s), -es < bakervorm van Germ. frith-naam. Feddo = Fredo; Feddo = Fretherik (STARK).

 

FD
Fetter

D. verwantschapsnaam Vetter: oom (vaders broer), neef.

 

FD
Fetter

Nom de métier: moy. néerl. vetter ‘tan­neur, corroyeur’.

 

JG
Fettes

1. V. WID. — 2. Car. phys. Fett, ,,Gras » (N. allem.).

 

EV
Fettweis

Nom d’origine: Vettweisz (AIL).

 

JG
Fettweis

Proven. Vettweisz (Loc. allem.).

 

EV
Fettweis(s)

Fetteweis: D. PlN Vettweiss (NRW).

 

FD
Fétu

1. Proven. Fayteux (Dép. Nan-drin). N08 50, 79. — 2. Car. phys. Fétu (de paille). N. de gringalet. Nos 259, 299.

 

EV
Fétu

Fé-. 1286 «li maisons Quigne Festu» CartBinche, 1636-38 «Pier Festu» Liège; surnom: fr. fétu, au sens figuré de ‘gringalet’ FEW 3, 485b, qui est celui du so­briquet w. liég. fistou DL 270a.

 

JG
Fétu

Fétu: Fr. fétu: strootje, strohalmpje. BN voor een schrielhannes, kriel. 1295 Huard dit Festu, St-Q. (MORLET).

 

FD
Feu, de

zie Defeu.

 

FD
Feuchaux

PlN Feschaux (N).

 

FD
Feuchaux

V. Feschaux.

 

EV
Feucht

Surnom: all. feucht ‘humide, moite’; ou bien nom d’origine: Feucht, près de Nurem­berg (Bavière).

 

JG
Feucht:

PlN. Beierse vorm voor Fichte: spar.

 

FD
Feuer,

Fajr: D. Feuer, dial. Faier: vuur. BerBN voor de vuurmaker, evtl. de smid.

 

FD
Feuer, de

Lees De Fever. Zie Faber.

 

FD
Feuereisen

Feiereisen, Feyereisen: Vuurijzer. BerBN van de smid.

 

FD
Feuerstein

Fajersztajn, -s(z)tein, -sztejn, Feierstene: Vuursteen. BerBN van de vuurmaker.

 

FD
Feuerwerker

BerN van de vuurwerker, -maker.

 

FD
Feuggelen

zie Vogelin.

 

FD
Feuill-

-at, -ien. V. FILU.

 

EV
Feuill(i)en

Feul(l)ien, zie Phol(l)ien.

 

FD
Feuillat

cf. Feuillet.

 

JG
Feuillebois

Surnom de bûcheron: qui feuille ou fend le bois, de Pane., moy. fr. foeller, feuillet FEW 3, 668a.

 

JG
Feuillen

-ien, Feulien, Feullien. 1564 «Feuil-len Groz Jehan», 1599 «Valentin Feuillen» BourgNamur; prénom Feuillen, popularisé par saint Feuillen, w. liég. sint Foyin, w. nam. sint Fouyin, moine irlandais, assassiné près du Rœulx au 7e s. ; cf. aussi Fouien, Fouyin, Pho-lien, etc.

 

JG
Feuillet

-ette, -ard, -at, -(e)aux, Fouillot: Afl. van Ofr. foil(le), fueil(le): blad, tak, lover; blad papier. 1353 Pieron Fueillet, Valencijn (CCHt); 1385 Jehan Foillet, Oc. (MORLET).

 

FD
Feuillet

Feuillat (var. dialectale). Surnom: fr. feuillet (qui a divers sens techniques), cf. FEW 3, 667-8.

 

JG
Feurs

Nom d’origine: Feurs (Loire).

 

JG
Feus(s)els

Duister. 1435 Veusels, Aw.; 1612 Veusels, Aarts. (PDB); 16e e. Laurine Feusels, Lokeren (VANG.V).

 

FD
Feutrier

Feutry, cf. Fautrier.

 

JG
Feutry

Fautrier, Foutry: BerN Ofr. feutrier: viltwerker. 1281 Jehan le Feutrier, St-Q. (MORLET).

 

FD
Fev(e)ry

-ij(s), zie Faber, Février.

 

FD
Fevequenne

Fefkenne (NF verviétois). 1625 «Fevekenne», 1633 «Febvekenne», 16e-18Es. «Fevequenne, Fefken»; p.-è. dimin. en -ken Aefèvre ‘forgeron’.

 

JG
Fevequenne

zie Vifquain.

 

FD
Fevez

zie Fiévet.

 

FD
Fèvre

(de) Fev(e)re, Fever, zie Faber.

 

FD
fèvre

Autres formes : Famé, Faur. ,,Travailleur du fer » (maréchal, heaumier, coutelier, serrurier, etc.). Latinisation : Faber (Nominatif), F abri (Génitif). 1. Profess. Fèvre, Lefè(b)vre, Lefébure, Defever. Favre, Faur, Faur- -es, -é(s), -ez, -t. Diminutif : Fabrot. Latinisa­tion : Faber, Fab(b)- -ri, -ry. N09 59, 189- — 2. Proven. Fèv(e)ry; Fèvrerie, ,,Forge ». (L.D.)

 

EV
Fevret

zie Favret.

 

FD
Février

Fe-, Fevery, Fevry. 13e s. «Jakemes Févriers» IrripôtArtois, 1753 «François Février» Sart-en-Fagne ; fr. février, w. fèvri ‘février’, surnom évoquant le mois de la nais­sance, p.-ê. d’enfant trouvé. – La répartition du NF Fevery, Fevry, ne plaide pas en faveur de Fevry, w. à fèvri, à Gedinne (Nr), comme nom d’origine.

 

JG
Février

Février, Feuvrier, Fev(e)ry, Fevrij, Feverij(s): Fr.,

resp. W. naam van de maand februari. Vgl. Janvier. 1296 Jakemes Févriers, PdC (BOUGARD).

 

FD
Fèvy

V. Fave.

 

EV
Fey

Feye, au génitif: Feyen, Feijen, Feyens. Nom issu d’un anthrop. germ., dont le premier élément peut être celui de Vegericus, cf. Feyerick (ci-dessous); ou bien d’un anthrop. germ. composé avec fagin- ou même frith-[FD].

 

JG
Fey

zie Fayen, Fyen(s).

 

FD
Fey-

-aerts, -ants, -e, -en(s), -erick, -s. Feyt- -ens, -mans. V. WID.

 

EV
Feyaert(s)

-arts, Feijaert(s), Fayaerts, -ard: Patr. Germ. VN fagi-hard? Of syn. met De Feyer? Of W. fayart: sukkelaar, zwakkeling (suggestie C. MAR.)? 1410Gheeraerd de Feyere, St.-Win.; 1392 Daniel Feyaerd; 1381 Clais Fayaert, Ossenisse (DEBR.

1999); 1401 Daneel Feyaerds weduwe, Bg. (SIOEN).

 

FD
Feyaerts

Peut-être anthrop. germ. fagi-hard [FD].

 

JG
Feyants

Feynants, Fijan: Wellicht var. van Feyens of Feyaerts. 1737 Feyans, Huldenberg (PDB).

 

FD
Feyder

zie Feder.

 

FD
Feyder, (de)

zie de Feyter(e).

 

FD
Feydt

zie Feyts.

 

FD
Feye(n)(s)

Feyenne, zie Fayen, Fyen(s).

 

FD
Feyenklahsen

-klassen: Patr. Dubbele FN: Fayen + Klasen.

 

FD
Feyer, de

Feyer(s): Uit De Feyder? 1615 Jan de Feyer, Herzele FV (VERGR. 1972); 1788 Gaspar Feyers, Mortsel (AP). Zie ook Feyaerts.

 

FD
Feyereisen

Feiereisen. Surnom probable de forgeron: forme dial. ail. de Feuereisen ‘che­net’ [FD].

 

JG
Feyereisen

zie Feuereisen.

 

FD
Feyerick

1307 «Godeverd Veieric» Gand; nom issu d’un anthrop. germ. en -rîc, cf. 1098 «Vegericus» (cf. J. Mansion, Oud-Gentsche Naamkunde, 116).

 

JG
Feyerick

Patr. Germ. VN Vegerik (LIND.). 1098 Vegericus; 1307 Godeverd Veieric, Cent (OGN); 1550 Willem Feijrick, Oud. (V.BUTS. I).

 

FD
Feyetons

cf. Feytons.

 

JG
Feyetons

zie Feytons.

 

FD
Feyfer

zie Pfeiffer.

 

FD
Feymonville

cf. Faymonville.

 

JG
Feymonville

zie Faymonville.

 

FD
Feynants

zie Feyants.

 

FD
Feys

Feijs, Feis, Veis, Veys, Veijs: Patr. 1. Veis/Feis < Veinse / Feinse, korte vorm van VN Vincent (vgl. vei(n)ster < venster). 1358 Alise Feins, Ktr.; 1398 Feinskin Veis, Meulebeke; 1422 Jan Veys, Ktr.; 1428 Jan Veins, Wev.; 1438-42 Vincent Adin = Feinsin Adin; 1439 Daniel Nijs f. Feynsins = Daneel Denijs f. Vincents, Ktr. (DEBR. 1970,1958). – 2. Verkorting van Fr. VN Gervais = HN Gervasius. 1298 Gervasio Messemekre = Veys Messemakre, Bg. (VERKEST). – 3. Verkorting van Serveis, Servais < Servatius. – 4. Zie Fayen.

 

FD
Feys

Forme réduite de Feinse,  hypocor.  de Vincent (cf. De Leiegouw, 4, 1962, 249).

 

JG
Feyt

Feyth, Feyts, Feytens (génitif). Hypocor., dans le langage enfantin, du nom Wouter/ Woiter (Lindemans 71); cf. Feiten.

 

JG
Feyt-

Feyt- -e, –h. 1. Proven. feyte (Dép. Everbecq),. — 2. V. WID.

 

EV
Feyt(s)

Feijt(s), Feit(h), Feidt, Feitt, Feydt, Feyth, Fuyts: Patr. 1. Korte vorm van Feiter < Wouter (LIND.). -2. D. FN Feit = Veit(h) < HN Vitus.

 

FD
Feyt, de

de Feijt: 1. Adaptatie van De Fait. 1263 Boscardi de Fait, H (SMTII). Zie Faict. – 2. W. adaptatie van De Feyter.

 

FD
Feytand

zie Feytons.

 

FD
Feyten(s)

Feijten, Feiten, Fuytinck, -ynck: Patr. Afl. van Germ. VN Wouter. Fouter/Feiter in kindertaal < Wouter/Woiter (LIND.). 1299 Lamberti Foytins, Bg. (VERKEST); 1326 Christine Feitins, Ip. (BEELE); 1399 Joos Fueytins kindren, Bg. (SIOEN); 1627 Hans Fuytincx, Aw. (AP).

 

FD
Feyter(e), de

Feiter, de Feyteer, de Feijter, (de) Feyder, de Fuytere: 1. Patr. Foiter/Feiter met hypo-coristische f < Wouter/Woiter. 146 e. Foitre van Wesenpoele = Wouter van Wesenpoele, Dend. (LIND.). – 2. Het vroege voorkomen van een Iw. maakt ook een andere verklaring mogelijk. Mnl. feyter: dader, misdadiger (MHWS). 1280 Willemme den Foytre, Oostkerke; 1281 Lamsin Foytra = 1292 Lambrecht den Foytre, Bg. (CG); 146 e. Henric de Foyter, Bs. (OSTYN); 1423 Jans Feyters kindren, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD
Feytmans

Patr. Vleivorm op -man van Feiter < Wouter (LIND.). 1300 Walteri Foiteman, Ktr. (DEBR. 1980); 1300 Feitman op den knoc, Her. (DERCON); 1303 Wautgherum Feyteman, Den Bosch (ONB).

 

FD
Feytons

Feyetons. Peut-être flamandisation de Vitton, dimin. du prénom Vitus [FD].

 

JG
Feytons

-ong(s), Feyetons, Feytand: Wellicht < Fr. Vitton, dim. van HN Vitus. Patr.

 

FD
Feytray

Feijtraij: Deze zeldzame FN komt alleen in Wg. (WV) voor. Wsch. verhaspeling van de FN van een vrij récente immigrant. Misschien < Fétré of Vitrey. PlN Vitrey (Hte-Saône, Meurthe-et-Moselle); of Vitrai (Orne) of Vitray (Allier, Eure-et-Loir).

 

FD
Feyts

cf. Feyt.

 

JG
Fheil(d)e

Fr. FN Feuille, PlN. De là < gemouilleerde / is Ovl. (DEBR. 1985). Ovl. portefuilde < portefeuille. Vgl. Feillet < Feuillet (NDF).

 

FD
Fi-

-euw, -eux. 1. Car. phys. „Vieux ». N° 263. — 2. Car. mor. Pieu (Dia­lecte). ,,Brave homme ».

 

EV
Fiacre

1502 «Fiacre de  Bruxelles» Aides-Hainaut, 1582 «Fiacre  Coignon»  Bourg-Namur; prénom Fiacre, d’après le saint irlandais du 7e s., patron des jardiniers.

 

JG
Fiacre

Patr. HN Fiacrius, Ierse heilige (/e e.).

 

FD
Fiaert

Fia(rd), zie Filiaert.

 

FD
Fiard

(NF attesté aussi en Savoie, en 1580). En Wallonie, p.-ê. dérivé de fils (cf. Fiault, -aux, Fillaud, -aux, dans Dauzat, 255-6); comp. aussi Fion, Fioux. Fiasse, -as. cf. Fillâtre, Fillatreau.

 

JG
Fias

cf. Fiasse.

 

JG
Fias(se)

Ofr. fillastre, LU W.fiyasse: schoonzoon. Vgl. Beaufils. 1651 Henricus Fiace = Fias, Kanne (VS1974,87-96). Zie ook Fillatre.

 

FD
Fias(se)

V. Filiâtrè.

 

EV
Fiasse

Fias. Surnom: anc. w. fias, w. fiasse ‘poire à poudre’ FEW 3, 607a.

 

JG
Fiatte

Fiat.  1499 «Jehan Fiatte», «Pasquier Fiat» TerrierNaast; probabl. forme pic. de fr. fillâtre (comp. Fiasse ci-dessus), cf. 1275-76 «Jehan li fillastres Ustassins le Pissenier» RegTournai.

 

JG
Fibich

Zie Fiebig.

 

FD
Ficart

1608 «Jean Fichart» BourgNamur, 1612 «Jaspar Ficart» TerriersNamur, 1615 «Marie Ficart» BourgNamur; p.-ç. surnom: moy. fr. flcard, -art ‘falot, lanterne fichée au bout d’un bâton’ FEW 3, 507a; ou bien dérivé pic. en -art de ficher ‘enfoncer avec une pointe’ (comp. Fichant, Ficot, Piquet) ibid.

 

JG
Ficart

zie Ficker(s).

 

FD
Ficette

cf. Fissette.

 

JG
Ficette

zie Fissette.

 

FD
Fich-

-aux, -el. Proven. V. Fougère. Fichaux (Dép. Pont-à-Celles). Va­riante : Fis(ch)iaux.

 

EV
Fichant

Participe prés, de fr. ficher ‘enfoncer avec une pointe’, surnom de métier FEW 3, 506a (Dauzat 255).

 

JG
Fichant

Teg. dw. van Fr. ficher: steken met puntig voorwerp.

 

FD
Fichaux

-aud, zie Fissel.

 

FD
Fichaux

Fissiaux. 1295  «Jehans  Fissaus», 1355-56  «Jehan   Fissaut»   ComptesMons; surnom: pic. fichait ‘putois, fouine’, au fig. : homme rusé FEW 14, 530 a.

 

JG
Fichbach

cf. Fischbach.

 

JG
Fichbach

zie Fischbach.

 

FD
Fiche

1. BerBN. Fr. fiche: ijzeren pin. – 2. Zie Fisch.

 

FD
Fiche

Soit surnom: fr. fiche ‘pointe de fer’, soit romanisation d’all. Fisch.

 

JG
Fichefet

w. (Jemeppe-sur-S.) Fitchefèt, Fitefèt. 1652 «Fitefet», puis «Fischefet, Fiscevet», aussi 1677 «Martin Fichelet = -fet?]» Bourg­Namur; composé phrastique du verbe ficher ‘planter’ et d’anc. fr. faix ‘pierre de fronde’, surnom (de roi des archers?) de celui qui fiche son projectile en plein but (Carnoy 188). -Pour le type de composé, comp. le NF fr.

Fichefeux, dont l’explication est autre (Morlet 410).

 

JG
Fichefet

Zinwoord: Ofr. fichier : vastbinden + Ofr. fe(d): duivel. Vgl. Bodifee, Boussifet. EN voor iemand die niet vervaard is voor de duivel. Vgl. 1306 Baudewins die den dievel bant, Ip. (BEELE). 1652 Fitefet, Fischefet, Jemeppe (HERB.); 1743 Joa. Jac. Fichevet, Jemeppe (MUL VIII).

 

FD
Fichel(le)

zie Fissel.

 

FD
Fichelle

Forme pic. de fr. ficelle (qui toutefois n’est attesté que depuis 1564, FEW 3, 878b), cf. 1286 «Maroie Fissèle» CartMons. Moins vraisemblable serait une forme fém. corresp. à Fichaux, Fissiaux [MH]. Cf. aussi Fixelles.

 

JG
Ficher

-ère (romanisation), Fichers (génitif). Var. de Fischer(s).

 

JG
Ficher

-ère, -ers: Verwaalsing van D. Fischer.

 

FD
Ficheroulle

1570 «Ficqueroulle» Xhoris; var. de Fecherolle, dérivé de w. fètchîre ‘fougère’.

 

JG
Ficheroulle

zie Fecherolle(s).

 

FD
Fichers

V. Fischer.

 

EV
Fichet

12e s. «Maria Fichete» NécrArras; dimin. de fr. fiche ‘pointe de fer’ (Dauzat 255), comp. aussi l’anc. fr.fichet ‘poche’ Gdf 3, 782 [MH].

 

JG
Fichet

Fi(c)quet, Ficot, Fikot: Dim. van Ofr. fiche: ijzeren pin, punt. BerBN.

 

FD
Ficheux

PlN Ficheux (PdC). 1244 Marges Fisseu; 1319 Ysabel de Fisseu, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fichof

All. dial. Fischhof vivier’ (Dauzat 257)?

 

JG
Fichof

Fishof: D. FN Fischhof, PlN in Allersberg en Iphofen (BEI).

 

FD
Ficht

Fichte(n), Ficht(n)er, Fiechtner: D. PlN, boomnaam Fichte: spar.

 

FD
Fick

Fike, double génitif: Fieckens. Nom issu de l’anthrop. germ. Ficcho (Fôrst. 504) ou forme ripuarienne de Vitus (Vith); pourrait être aussi un hypocor. de Friedrich (note K. Laabs).

 

JG
Fick(s)

Ficq, Fix, Fie(c)kens: Patr. Bakervorm van Germ. VN Frederik. Vooral Ndd. Vicko. 1300 Vicke de Corslake = Fredericus, Hb.; 1352 Vicke Wesermann = Ficko = Fredericus de Wesera, Luneburg (NN). Vgl. Fecken.

 

FD
Ficker(s)

Fiekers, Ficquere, -uère, Ficart: Afl. van Mnl. ficken: slaan, beuken. EN. 1371 Art die Fikere, Lv. (HB 545); 1392 Jan de Fikere, Aw. (ANP); 1619 Joanna Fickaert, Schelle (MAR.).

 

FD
Fickers

(génitif). 1389 «Coel de Fykere» Wespelaar; surnom: dérivé de moy. néerl. ficken ‘frapper violemment, rosser’.

 

JG
Ficot

Dérivé pic. de Fiche; cf. Piquet.

 

JG
Ficot

Ficquet, zie Fichet.

 

FD
Fictels

Adaptatie van D. FN Fichtel, dim. van de boomnaam Fichte: spar, als PlN (Duden).

 

FD
Fid-

-ers, -ry. Fiegen. V. WID.

 

EV
Fidalgo

zie Hidalgo.

 

FD
Fiddel(a)ers

zie de Vedeleer.

 

FD
Fiddelaers

Fyddelaers, Fiedelers, Fitelaer, etc. Génitif de moy. néerl. vedelaer, -ère ‘jou­eur de violon’, surnom de musicien.

 

JG
Fidèle

Fedele, Fedeli: 1. Patr. Lat. HN Fidelis. – 2. BN. Fr. Fidèle; It. fedele: trouw.

 

FD
Fideler

zie de Vedeleer.

 

FD
Fidelman

D. BerN Fiedelmann: vedelspeler, vedelaar. 1489 Jodocus Fedelman, Worms (BRECH.).

 

FD
Fidler

Fidlers (génitif). Var. contractée de Fid­delaers.

 

JG
Fidler(s)

zie de Vedeleer.

 

FD
Fidock

Surnom : flam. brab. fidok, fedok ‘per­sonne à qui on ne peut se fier, finaud’, d’où aussi le NF Vidocq.

 

JG
Fie(c)kens

zie Ficks.

 

FD
Fiebig

Fibich: D. FN Viebig: die aan een veeweg woont. 1499 Nicol. Vibig, Merseburg (BRECH.).

 

FD
Fiechtner

zie Ficht.

 

FD
Fieckens

cf. Fick.

 

JG
Fiedelers

cf. Fiddelaers.

 

JG
Fiedelers

Fiedler(s), zie de Vedeleer.

 

FD
Fieder(er)

Fiedermann: D. BerN van de man die pijlen van veren voorziet. Of var. van Feder(er). Fiedermann kan ook een herinterpretatie zijn

van Fiedelmann.

 

FD
fief

,,Terre noble tenue par un vas­sal ». 1. Situation soc. Détenteur d’un fief. Fieff-, Fi(é)v- -é, -ez, -yts. N° 136. — 2. Proven. Fieff et, ,,Petit fief ». Fieffet, Fi(é)v- -et(z).

 

EV
Fiefvet

-ez, cf. Fiévet, -ez.

 

JG
Fiefvet

-ez, zie Fiévet.

 

FD
Fiege(n)

zie Vijgen.

 

FD
Fiekers

zie Fiekers.

 

FD
Field(s)

E. PlN Field: veld. Vgl. Van de Velde.

 

FD
Fielders

Var. au génitif (avec métathèse) d’ail. Fiedler ‘racleur de violon’.

 

JG
Fielding

E. FN. Afl. van field: veld.

 

FD
Fielibert

zie Filibert.

 

FD
Fielz

D. FN. Var. van Filz. BN voor een gierigaard. 1321 Nikol. dictus Viltz (BRECH.).

 

FD
Fiems

Proven. Viennes (Dép. Eti-chove).

 

EV
Fiems

zie Feems.

 

FD
Fier

Fiers, Fierens, Fieremans. 1. Car. mor. Fier (Qualificatif flam.), ,,Fier ». N° 269. — 2. V. WARD (Wari).

 

EV
Fier-

-an, -on. Proven. Fléron (Loc.).

 

EV
Fiérain

1. Proven. Dép. Lambermont et Wegnez. Synon. : Fir(a)in. — 2. V. WARD (Wari).

 

EV
Fiérain

Var. de Ferain (adj., de fer), topon. à Jalhay et à Wegnez (Lg).

 

JG
Fiérain

zie Ferain, Vierin.

 

FD
Fierant

zie Ferdinand.

 

FD
Fieremans

Fiermans. Génitif du composé de Fier (= Olivier) + mon ; ou bien de moy. néerl. fiere ‘farouche’ + man.

 

JG
Fieremans

zie Fierman(s).

 

FD
Fierens

Fierin, zie Vierin.

 

FD
Fieres

Dk. (TdT). – 2. Var. van Ferret.

 

FD
Fiéret

Firey: 1. Patr. Dim. van VN Olivier. 1349 Colart

 

FD
Fierin

Fiers (génitif fort), Fierens (double génitif). 1283 «Fierins Pastenake» Dettes-Ypres, 1275-76 «Fierins d’Espiere», «Anselés de Fierin» RegTournai, ±1310 «Fierin» Bruges, 1598 «Alexandre Fierens» DénWavre; génitif de néerl. Fier (= Olivier).

 

JG
Fierlafijn

Fierlefyn, zie Firlefijn.

 

FD
Fierlefyn

cf. Firlefyn, -ijn.

 

JG
Fierman(s)

Fi(e)remans: Patr. Afl. van Fier < Olivier.

1615 Joannes Fiermans, Schelle (MAR.).

 

FD
Fiermans

cf. Fieremans.

 

JG
Fierro

zie Ferro(z).

 

FD
Fiers

Fierz, Fies: Patr. Fier is een korte vorm van VN Olivier, met v/f-verscherping. Zie ook Vierin. 1355 Petro dicto Fier, St.-Tr. (GHYSEN); 1449 Jan Fyers,Weelde(HBso4).

 

FD
Fiesack

zie Fijak.

 

FD
Fieten

zie Vijt.

 

FD
Fieteren, van

Verschrijving van Van Fleteren?

 

FD
Fieu(x)

Fieuw(s), Lefieuw, Fiey, Duffieux, Defïeu(w): Pic. fieu, Fr. fils < Lat. filius: zoon, knaap. 1277 Maes fieus Rolfs = Thomas filius Radulfi, Ip. (BEELE); 1552 Joos Fieulx, Warhem (VERGR.). – Lit.: F. DEBRABANDERE, LG1982,107-8.

 

FD
Fieullien

zie Phollien.

 

FD
Fieux

Fieuw (forme néerl.). Nom de parenté: pic. fleu, fr. fils. – Bibliogr. : F. Debrabandere, Fieuw(s) en Sieuw(s), dans De Leiegouw 24, 1982, 107-108.

 

JG
Fiév-

-é, -et(z), -ez, -yts. V. Fief.

 

EV
Fiévé

Fievet, Fiévet, Fievetz, Fievez, Fiévez, Fiefvet, -ez, Fivet, w. nam. Fîvèt, Fivé, -ez. 1251 «Nicolon le Fiévet» ChartesHainaut, 1287 «Jehans Fiévet» DettesYpres, 1302 «Fié­vet de Gisegnies» LoiTournai, 1341 «Gode-froid Fiveit» Nivelles, 1356-58 «Sandrars li Fiévés» PolyptAth, 1472 «Jacomyn le Fiefvé» DénChiny, «Thery le Fevez» DénLaroche, 1519 «Anthoine Fivez» BourgNamur, 1608-9 «Piere le Fiefvet dict del Vaulx» Comptes-Nivelles, 1623 «Philippes Fiefvet» Dén-Chimay ; anc. fr.fievé ‘fieffé, pourvu d’un fief, anc. w. fiveis ‘feudataire’ FEW 3, 443a, plutôt qu’âne, pic. fleffet ‘petit fief (Dauzat 255). « Forme fém. : Fivée. 1266 «Maroiie li Fievee» ChartesHainaut. m Dimin.: 1386 «li fievetiaus d’Odengien» Braine-l’Alleud (DBR 15, 175).

 

JG
Fiévet

-é, -e(t)z, Fiévet, -é, -e(z), -ey, -yts, -ijts, Fiefvet, -ez, Fivet, -é(e), -e(e), -ez, Fyvé, -ey, Fevez, Vivet, -ei, -e(s), -ex, -e(e)y, Vyvey, -eij: Ofr. fiéfé, fiévet: vazal, leenman, leenknecht. Deze FN werd trouwens in de ME gebruikt ter vertaling van De Leenknecht (Sk. 1962,297-301). 1269 Thomas dictas Fievé, Oc.

(MORLET); 1280 Johannes Feveit, Ip. (BEELE); 1359 Pires li Fieves; 1398 Jehan Fiévet, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD
Fievyts

Néerlandisation de Fievetz.

 

JG
Fifi

Fifis, -ies, Fify, Fifils, Filsfils. Avant 1614 «Jean Filsfils» Bertrix; redoublement hypo-cor. de fr. fils, w. fi [à noter que fr. fifi ‘fils’ n’est attesté que récemment FEW 3, 521].

 

JG
Fifils

Fifi(s), Fifies, Fify, zie Filsfils.

 

FD
Fig(ue)

Zie Vijgen.

 

FD
Fige(n)

zieVijgen.

 

FD
Figeys

V. WID.

 

EV
Figgé

Figge, Fig(e)ys, zie Figuet.

 

FD
Figijs

-ys, zie Figuet.

 

FD
Figliolo

-li, -la: It. dim. van figlio, -ia: zoon, dochter.

 

FD
Figoureux

zie Vigoureux.

 

FD
Figue

1360-61 «Jakemars Fighes» PolyptAth; surnom de marchand: fr. figue, cf. le suivant. Ou bien var. graphique remotivée de Fick, Fike [JL, NFw].

 

JG
Figue(i)ra

-ueras, -ueiredo, -uereo, -uero(l)a: Sp.-Port. PlN: vijgenboom.

 

FD
Figuet

Figgé, Figge, Fig(e)ys, -ijs: Figuet (PdC 1820, zie BERGER). Dim. van Fr. figue: vijg.

 

FD
Figuier

PlN Figuier: vijgenboom.

 

FD
Figuier

Surnom (de marchand ou d’exploitant?) ou nom d’origine : fr. figuier, attesté seulement comme nom de l’arbre, non comme métier FEW 3, 496a.

 

JG
Fijak

Fi(e)sack: Adaptaties van Fr. FN Figeac, PlN (Lot, Gironde, St-Emilion).

 

FD
Fijan

zie Feyants.

 

FD
Fijg(en)

zie Vijgen.

 

FD
Fijneman

Vgl. Fynaerts, D. Feinemann.

 

FD
Fijten

Zie Vijt.

 

FD
Fike

cf. Fick.

 

JG
Fikenne

Romanisation de Fi(e)cken, génitif de Fick, qui est attesté comme prénom fém. à Liège, cf. 5.7.1738 «Hubert Malchair marit à Fikenne Carlier» (Not. M. Goffard) [JL, NFw].

 

JG
Fikenne

zie Feck(en).

 

FD
Fikman

Patr. Zoals D. Fickemann, afl. van VN Ficke.

ZieFicks.

 

FD
Fikot

zie Fichet.

 

FD
Fil(l)ée

Proven. Dép. Goesnes et Jallet.

 

EV
Fil(l)ot

Filo: 1. Pic. fillot, syn. met filleul: zoon, petekind. – 2. Soms var. van Fel(l)ot.

 

FD
Fil(le)motte

Philemotte: Patr. Villemot(te) = Willemot.

 

FD
Filaine

PlN Filaines (Indre).

 

FD
Filaine

Probabl. nom d’origine: cf. La Filaine (Cher), Filaines (Indres), tous deux top. dérivés du lat. figulina comme Felenne (Nr), c/?FEW3, 512a.

 

JG
Filans

Probabl. var. du suivant.

 

JG
Filans(e)

Filaens, Filansif: Onduidelijk. 1703 Maria

Falensif; 1728 Thoma Filansif, Balen (HERB.).

 

FD
Filansif

 (NF de la région verviétoise). 1703 «Maria Falensif», 1728 «Thoma Filansif» Baelen-sur-Vesdre ; NF d’origine incertaine, p.-ê. adaptation maladroite d’un NF allemand.

 

JG
Filbiche

 (NF du sud de la prov. de Luxembourg). Adaptation w. du NF ail. Filbig, Vilbich<Nl Velbich (= saule).

 

JG
Filbiche

Proven. Filb(a)is(e). N. de ruisseau. N° 230.

 

EV
Filbig

Filbiche, Filbrich: D. FN Vilbig (München). PlN Velbich < Mhd. velwe: wilg (DN).

 

FD
Filée

Fillée. 1568 «Gilles de Filée», 1645 «Malhy Filée» BourgNamur; nom d’origine: Filée,à Goesnes et Jallet (Nr).

 

JG
Filet

cf. Fillet.

 

JG
Filet

-ez, -ee, -ée, Filleft), -é(e), -e(e): 1. Dim. van fil: draad. BerBN. – 2. Ofr. fillet: klein kind. 1663 Jan Filet, Aalst (GAUBL. 1971). – 3. PlN Filée in Goesnes, Jallet (N) (HERB.).

 

FD
Filhastre

zie Fillastre.

 

FD
Filhol

V. Filleul.

 

EV
Filhol

zie Filleul.

 

FD
Filia(ert)

Filliaert, -iard, Fiaert, Fia(rd): Fr. Fillard. Afl. van Ofr. fil: zoon, jongen.

 

FD
Filiatreault

zie Fillatreau.

 

FD
Filiber(t)

Phil(i)bert, Philleberts, Fielibert: Patr. Germ.VN fil-berht ‘veel-schitterend’: Filbertus (MORLET I). 1308 Lambert Fillebert, Ip. (BEELE); 1400 Fillebert de Cafmeyer, Tv. (BERDEN).

 

FD
Filibert

cf. Philibert. Cf. 1633 «Pierre Filper» émigré en Suède.

 

JG
Filie(rs)

zie Feliers.

 

FD
Filieu(x)

zie Filleul.

 

FD
Filip-

zie Philip-.

 

FD
Filkin

Filtjens, Philtjens, Philtiens: Patr. Dim. van Filips. 1373 Philip Filkyn (REANEY).

 

FD
Fill(i)on

Filon, Flion, Fléon, Fyon, Fio(e)n: Dim. van Ofr. fil: zoon, jongen. 1391 Jehan Fillion, St-Q. (MORLET).

 

FD
Fillatre

Filhastre, Fiasse, w. Fiyâsse (E. Re­nard), Fias. 1581 «Gielet Fillastre»Kemexhe, 1589 «Lybert le filliastre» DénMalempré; nom de parenté: w. liég.  fiyâsse, anc. fr. fillastre ‘gendre’ FEW 3, 519a, cf. 1265 «Margherite li filastre Garçon [au sens de ‘fille’ ou de ‘bru’]» CensNamur, 1472 «Pirot le filiast lu Prévost» DénVielsalm. – Dimin. en -eau (non attesté dans le lexique) : Fillatrean. 1285 «Henris Filastreial» Gerpinnes.

 

JG
Fillatre

Filhastre, Lefilliatre: Ofr. fillastre: schoonzoon. Vgl. Fiasse, Fillatreau, Beaufils. 146 e. Raoul Fillatre, St-Thibaut (MORLET); 1441 Jehan Fillastre, Dk. (TTT).

 

FD
Fillâtre

N. d’alliance familiale. ,,Beau-fils ». Synon. : (dialecte): Fias(se).

 

EV
Fillatreau

Filiatreault: Dim. van Fillatre. 1285 Henris Filastreial, Gerpinnes (HERB.).

 

FD
Fillaud

Dim. van Ofr. fil: zoon, jongen.

 

FD
Fille

cf. Fillet.

 

JG
Fille(t)

Fillé(e), zie Filet.

 

FD
Fillebeen

Fr. FN Fil(le)bien (PdC 1820, BERGER). Zinwoord file bien: die goed spint. Vgl. 1404 Filelaine: wolspinner (MORLET); ±1300 File soie: zijdespinner (BOUGARD). 1660 Jan Fillebeen, Killem (VERGR. 1972).

 

FD
Fillée

cf. Filée.

 

JG
Fillemont

zie Philimon.

 

FD
Fillenbaum

D. FN Fellenbaum: slagboom. 1452 Nickel Fellebaum, Gôrlitz (BRECH.).

 

FD
Fillet

Filet, Fille. Surnom: fr. filet, w. filé, proprt ‘petit fil’ FEW 3, 527b; ou bien anc. fr. fillet ‘petit enfant’.

 

JG
Filleul

Filhol, Fillieul, Fil(l)ieux, Filieu, Filleux, Filleur: Ofr. filuel, dim. van fil(s): zoon, petekind. 1200 Godefrois Filleus, Atrecht (NCJ); 1220 Pétri Fillol, Dowaai (CAC); 1389 Jean Filleul, Laon (MORLET).

 

FD
Filleul

Filhol, Filliol. Parenté spiri­tuelle. V. Parrain.

 

EV
Filleul

Nom de parenté : fr. filleul (au sens strict du terme, par rapport à son parrain), mais aussi anc. fr.fileul,ftluel ‘fils’ Gdf 4, 2 [MH ] ; cf. aussi Fillieux, Fioux.

 

JG
Filleur

Nom de métier: fr. fileur (de laine); ou bien forme régressive de Filleux (-eux réin­terprété -eur).

 

JG
Filliaert

-iard, zie Filiaert.

 

FD
Filliers

zie Felier(s).

 

FD
Filliette

1358 «Rennechon Filhette» Wanze, fr. fillette, p.-ê. surnom d’homme efféminé.

 

JG
Fillieux

Filieux. Nom de parenté : pic. fiyeu ‘filleul’.FEW 3, 519b; cf. aussi Filleul, Fioux.

 

JG
Fillot

1425 «Clos Filot» Petigny, 1608-9 «Catharine Fillo» ComptesNivelles; nom de parenté: pic. filial ‘filleul’ FEW 3, 519b.

 

JG
Filmer

Nom issu de l’anthrop. germ. filu-mar (Först. 505).

 

JG
Filmer

zie Wilmar(t).

 

FD
Filmotte

zie Fillemotte.

 

FD
Filot

1573 «Jasquet de Fillot», «Henry Roidquin de Filoz» CoutStavelot ; nom d’origine: Filot (Lg).

 

JG
Filot

Proven. Loc.

 

EV
Filpe

zie Philippus.

 

FD
Fils

Filz. 1. Parenté. Fils, successeur du père dans l’exploitation d’une affaire commerciale ou industrielle. N° 128. — 2. V. WIL.

 

EV
Fils

Nom de parenté: fr. fils, cf. aussi Fifi. Dans les mentions: 1504 «Jehan le fisse de Borgomont», 1509 «Collet fisse» La Gleize, il s’agit sans doute plutôt de v/.fis ‘ ‘fisc (percep­teur des tailles)’ (L. Remacle, Parler de La Gleize, 251).

 

JG
Fils

zie Lefils.

 

FD
Filsfils

cf. Fifi, Filfils.

 

JG
Filsfils

Fifils, Fifi(s), Fifies, Fify, Vivys, Vivijs: BN, verdubbeling van fils: zoon. 1614 Jean Filsfils, Bertrix(HERB.).

 

FD
Filtjens

zie Filkin.

 

FD
FILU

,,Nombreux ». Racine germanique ayant servi à former des N. de bapt. Elle a pu se confondre souvent avec les dérivés de la racine WIL : Filibert, Filbot et Wilbert (Guilbert), Wilbot. N. simples :

Fils, Filz, Flion. Avec diminutif : Feuillat (F-atto). N. composés : F.-bard : Phili- -bert, -p(p)art.

F,-bod: Phili-, Fli- -pot.

F.-had (-hagin) : Feuill-, Fouill-, Phol- -ien.

F.-bard : Velaer(t)s, Foulard.

F.-rie : Fleu-, Vleu- -rix, -rynck.

 

EV
Filz

D. BN voor een gierig, grof mens (BRECH.).

 

FD
Fimmere

-ers: Patr. Var. van Wimmer. 1798 Petrus Fimmers, Aldekerk (NRW)-Aw. (PDB).

 

FD
Fimmers

Génitif du dérivé de moy. néerl. fimelen ‘carder le chanvre’.

 

JG
Fin

1. Vondelingnaam ça. 1800 in Leuven (CLAES 1993> 150). – 2. Zie Lefin.

 

FD
Fin-

-eau, -et. Fynaut. Car. mor. H. rusé. Finjean. Fin gent, ,,H. adroit ».

 

EV
Fin(n)e

Proven. Extrémité (de l’ag­glomération). (Latin, Fines). Sy­non. : Delfine.

 

EV
Finaut

zie Finel.

 

FD
Finch

zie Fink.

 

FD
Finchelstein

zie Finkelstein.

 

FD
Fincioen

zie Vinçon.

 

FD
Finck

Fink, au génitif: Fincken, Finken. Surnom: all. Fink ‘pinson; homme léger’, cf. aussi Vinck. – Finckaers. Génitif d’un dérivé de Finck.

 

JG
Finck

V. FUNC et Vink.

 

EV
Finck(en)

zie Fink.

 

FD
Finckel

zie Finkel.

 

FD
Fincken

cf. Finck.

 

JG
Finco(eur)

Proven. Vincourt. „ Ferme du sieur Func ».

 

EV
Fincœur

cf. Faincœur.

 

JG
Fincoeur

Faincoeur, Fa(i)ncoeur, Vainqueur: BN voor iemand met een fijngevoelig hart. 1676 Balduinus Finqueur, Thuin (MUL VI).

 

FD
Findeis(en)

Finneisen, Finqueneisel: D. BN van een smid: die het ijzer vindt. 1242 Ulrich Vindeisen, Bozen (BRECH.).

 

FD
Finder(s)

Mhd. vinder: uitvinder, vindingrijk mens.

 

FD
Finders

Génitif d’all. Finder ‘celui qui fait une trouvaille’.

 

JG
Finel

-eau, -aut, Fynaut, Fijnaut: Dim. van Fr. fin: fijn, geslepen; ook voortreffelijk, keurig. Vgl. Fynaerts, Finet. 1609 Jac. Fineau, Keulen-Aw. (AP).

 

FD
Finet

-é, -ez, Finné, Fynet, Finit, Finot: BN Dim. van fin; zie Finel. 1367 Martin Finet, Ktr. (DEBR. 2002).

 

FD
Finet

Finez. 1279-80 «Jehan Fines de Cau-mont» RegTournai, 1517 «Yzombart Finet», 1653 «Claude Finet» BourgNamur; surnom: moy. fr.finet ‘rusé, finaud’ FEW 3, 566b.

 

JG
Fineuse

Nom d’origine: Fineuse, à Grandvoir (Lx).

 

JG
Fineuse

PlN in Grandvoir (LX).

 

FD
Finfe

1585 «Remy de Fenffe», 1647 «Jeanne de Fenfe» BourgNamur; nom d’origine: Fenfe, w. Finfe, à Ciergnon (Nr).

 

JG
Finfe

PlN Fenffe in Ciergnon (N).

 

FD
Finfe

V. Fenffe.

 

EV
Fing(e)rhut

BerBN van kleermaker of maker van vingerhoeden.

 

FD
Finger

Fingherman: BerBN/BerN van de ringsmid.

 

FD
Finjaer

zie Fagnard.

 

FD
Fink

Finfe, V. FUNC et Vink.

 

EV
Fink

Finke(n), Finck, Fincke(n), Fin(c)kh, Finch: D. BN Fink: vink. Vgl. Vinke.

 

FD
Fink

Finken (génitif), cf. Finck(en).

 

JG
Finkel(s)

Finckel: Beiers dim. van Fink: vink.

 

FD
Finkelmans

Afl. van Mnl. vinkel: venkel. BerN van de venkelkweker, -verkoper. Vgl. Venckeleer.

 

FD
Finkelstein

-chtein, -sztajn, -sztein, -szteyn, -sztejn, Finchelstein, Finkielsztein, -s(z)tejn, -sztajn: Joods-D. FN: fonkelsteen. Misschien < Silezische PlN Finkenstein. 1065 Ekkirch de Vinchenstein (BRECH.).

 

FD
Finkenflugel

-flugel: D. BN. Vgl. Vinckevleugel.

 

FD
Finné

Pour Dauzat 256, anc. fr. fine ‘banni, exilé’, sens non attesté comme tel (autres sens possibles du point de vue de la motivation) FEW 3, 557-8 ; plutôt var. de Finet, -ez.

 

JG
Finné

zie Finet.

 

FD
Finneisen

zie Findeis(en).

 

FD
Fino(t)

1. Zie Finet. – 2. Patr. Korte vorm van Goffinot?

 

FD
Finocchio

-iaro, Fenocchi: It. Finocchio: venkel.

 

FD
Finoulst

Finoelst, Vinoulst: Finoul? Korte vorm van Goffinoul (vgl. Goffioul)?

 

FD
Finoulst

Finoelst. Peut-être néerlandisation de Finoul, de Gofïïnoul, dérivé en -ouïe de (Gof)-fin.

 

JG
Finoulst

V. WID (Win).

 

EV
Finqueneisel

zie Findeisen.

 

FD
Finsy

Finsij, Finschi: Wellicht PlN Vincy (Aisne, Seine-et-Marne).

 

FD
Fiocchi

Fiocco: It. fiocco: vlok, strik. 1710 Franciscus Fiocco, Bs. (MULVn).

 

FD
Fioen

zie Fillion.

 

FD
Fiol

Fiolflje, Fioole, Fiolet: Grafie en reïnterpretatie (fiole: flesje) van Filleul, Filhol. Vgl. Fion = Fillon en FN Fillol (DNF). 1615 Andries Fyolet, FV (VERGR. 1972).

 

FD
Fiolle

Fr. fiole, surnom de marchand de fioles ou d’apothicaire.

 

JG
Fiolle

Profess. Fiole, «Petit flacon de verre ». N. d’apothicaire ou de

fabric. de flacons. N° 131.

 

EV
Fion

cf. Fyon.

 

JG
Fion

zie Fillion.

 

FD
Fiore

-ri(o), -relli(ni), -rello, -retti, -rido, -rilli, -rin(i), -rine, -rito, -riti, -roni, -rot(to): It. flore: bloem. Ook Patr./Metr. < Lat. Flos, Floris, Florentius.

 

FD
Fiorentin(i)

-ino: It. herkomstnaam: Florentijn, van Florence/Firenze.

 

FD
Fioux

1607 «Godefroid Fioux» BourgNamur; nom de parenté: w. fiyou ‘filleul’, cf. Fil-(l)ieux.

 

JG
Fioux

Filloux, dial. var. van Filleul.

 

FD
Fiquet

1633 «Robin et Pacque Ficqué», «Ni­colas Fické» émigrés en Suède; var. picarde de Fichet, de fr. fiche ‘pointe de fer’, comp. norm. fiquet ‘petite cheville servant à attacher’ FEW 3, 507b.

 

JG
Fiquet

zie Fichet.

 

FD
Fir

Fire, Firre. Nom d’origine: w. fir, topon. fréquent dans le Namurois, qui correspond à fr. fief (avec -r inorganique) (cf. GW 52, 1976, 144-145). – Ou bien forme hypocoristique du prénom Olivier, base du NF Firket et repré­senté aussi par Fiers, Fierens, etc. [JL, NFw].

 

JG
Fir(e)

Firre: 1. Patr. Korte vorm van Olivier; vgl. Firket, Firlet. – 2. W.fîr: fief, leen (J.G.).

 

FD
Fir(e)mans

V. Fier et WARD (Wari).

 

EV
Fir(r)e

1. Proven. Fir (Dép. Oignies). — V. WARD (Wari).

 

EV
Firemans

zie Fierman(s).

 

FD
Firens

zie Vierin.

 

FD
Firey

zie Fieret.

 

FD
Firket

Firquet. 1276 «Firket» Liège; dimin. de Fi(e)r (= Olivier).

 

JG
Firket

-quet, Ferket, Fekête, Verket: Patr. Dim. van Fier < Olivier. 1276 Firket, Luik (HERB.).

 

FD
Firket

V. WARD (Wari).

 

EV
Firla

zie Ferla.

 

FD
Firlefijn

-f(e)yn, Fierlafijn, -fyn, Fierlefyn: Patr. < Philippin, met p/f-wisseling en r-epenthesis. 1742 Lud. Philippin, Duinkerke (MUL VIII); 1765 Frans Firlefijn, Waas (VAN G. V).

 

FD
Firlefyn

-fijn, Fierlefyn. 1765 «Frans Firle-fijn» Waas; NF dû probabl. à une évolution phonétique complexe en néerl. de Philippin (F. Debrab., BTD67, 1995, 109).

 

JG
Firlet

Cf. 1594 «Guillemette Fierlay» Comptes-Nivelles ; dérivé en -elet (et -eleau) de Fi(e)r, Olivier.

 

JG
Firlet

Firley, Firlej: Patr. Dim, van VN Olivier.

 

FD
Firman(s)

Firmani: 1. Mhd. vierman: lid van een groep, collège van vier (BRECH.). – 2. Var. van Fiermans.

 

FD
Firmenich

PlN (NRW).

 

FD
Firmin

Fermyn, Farmin, Frumin: Patr. Lat. HN Firminus. 1216 Fermin et Piere Warance; 1296 Lay Fremin = 1298 Lai Fermin, Kales (GYSS. 1963); 1292 Bouden Fermin, Bg. (CG); 1382 te Fermijns, Wervik (DEBR. 1970).

 

FD
Firmin

Fermyn. N. de bapt. d’orig. romaine. Firminus, ,,Ferme dans la foi » (N. mystique).

 

EV
Firmin

Prénom Firmin < lat. Firminus (du lat. firmus ‘ferme, solide’), nom de plusieurs saints, dont deux évêques vénérés à Amiens.

 

JG
Firnkes

D. BN Firnkâs, ontrond uit Fûrmkâs: die de kaas vormt (in een kaaskop). 1406 Kerstan Fernekesse = Firnekess, Jena (BRECH.).

 

FD
Firoel

Patr. Firoul, W. vleivorm van Olivier.

 

FD
Firquet

cf. Firket.

 

JG
Firquet

zie Firket.

 

FD
Firre

cf. Fir(e).

 

JG
Firre

zie Fir(e).

 

FD
Firsztenberg

zie Fers(z)tenberg.

 

FD
Fis

Nom d’origine: w.fi ‘fief, cf. w. topon. so lès fis ‘sur les fiefs’, à Tohogne (Lx), inzèsfis ‘en les fiefs’ à Crupet (Nr); topon. fréquent. Cf. aussi Fils.

 

JG
Fis-

-aine, -enne. Proven. Fisenne (Dép. Soy-lez-Durbuy).

 

EV
Fis(ch)

Fiche, Fix, Fischel(s), -ell, Fishel, Fiszel: D. Fisch en dim. Fischel: vis(je). Vgl. De Visch.

 

FD
Fis(ch)iaux

1. V. Fichaux et Fe-schaux. (Prononc. montoise). NOB 53, 90. — 2. Profess. Fisseau, ,,Corbeille pour égoutter le fro­mage ». N. de fromager. Synon. : Fis(ch)-, Fix- -aud, -aux, -el(le).

 

EV
Fisack

Zie Fijak.

 

FD
Fisbach

Fischbach, Fichbach. Nom d’origine: Fisbach, à Xhoffraix (Lg), etc.

 

JG
fisch

Substantif allemand. ,,Poisson ». N. de pêcheur ou de mar­chand de poisson. Fischer. ,,Pêcheur ». Variante : Fichers. Dimi­nutif : Fischel, Fischlin.

 

EV
Fischbach

-back, Fichbach, Fisbach: Verspreide D. PlN. Ook Fisbach in Xhoffraix (LU). 1685 Jacobus de Fisbach, Mtr. (MUL VII).

 

FD
Fischenich

Nom d’origine: Fischenich, près de Cologne (All.).

 

JG
Fischenich

PlN (NRW).

 

FD
Fischer

Fisher, Fischers, Fissers (génitif). Nom de métier: all. Fischer ‘pêcheur’.

 

JG
Fischer

Fiszer: D. BerN Fischer: visser.

 

FD
Fischeroule

zie Fécheroulle.

 

FD
Fischgrund

D.-joodse FN: visgrond.

 

FD
Fischler

Fixler: D. BerN van de vishandelaar. 1316 Conr. dictus Fischeler, Heidelberg (BRECH.).

 

FD
Fischli(n)

D. en Zwitsers (-li) dim. van Fisch.

 

FD
Fischman(n)

Fiszman, Fixman: D. BerN van de visser of vishandelaar.

 

FD
Fischweiler

D.-joodse FN: visdorp. Misschien herinterpretatie van Fischweiher: visvijver.

 

FD
Fisenne

Fizaine. Nom d’origine: Fisenne, w. Fizène, à Soy-lez-Durbuy (Lx).

 

JG
Fisenne

Fizaine: PlN Fisenne in Soy (LX).

 

FD
Fiset(te)

zie Fissette.

 

FD
Fisette

cf. Fissette.

 

JG
Fishburn

PlN (Durham).

 

FD
Fisher

cf. Fischer.

 

JG
Fisher

E. BerN van de visser. Of = Fischer.

 

FD
Fishof

zie Fichof.

 

FD
Fisique

1. Profess. ..Médecin ». — 2. Proven. Dép. Focant.

 

EV
Fisse

1400 «Colar délie Fisse» GuillLiège; p.-ê. w. topon. liég. fize ‘fief ; cf. aussi Fis et Fils (attestations anciennes).

 

JG
Fisse

Spellingvar. van Fils. 1504 Jehan le Fisse de Borgomont(J.G.).

 

FD
Fissel

Fichel(le), Fixelles, Fissi(e)aux, Fichaux, -aud: BN naar de diernaam, de bunzing, wellicht vanwege de sluwheid. Ofr. fissel, Opic. fîchel, Pic. fichau, Mnl. fissau. 1317 Jehan Fissael (DEBR. 1971); 1463 Roeland Fischeel van Arien, Brugge

(PARM.); 1466 Jehan Fissiel, Dk. (TTT).

 

FD
Fissers

cf. Fischers.

 

JG
Fissers,

zie de Visscher(e).

 

FD
Fisset(te)

Fiset(te), Ficette: Var. van Fichet(te). 1197 Beatris Fichete, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fissette

Fisette, Ficette. Surnom: dial. fr. (Mézières) fusette ‘féverole’ FEW 21, 131 a.

 

JG
Fissi(e)aux

zie Fissel.

 

FD
Fissiaux

cf. Fichaux.

 

JG
Fisson

1351 «Gielet dit Fichon» FiefsLiège, 1528 «Jehan Fisson» DénNeufchâteau, 1701 «Jean Fisson» BourgLiège; surnom: cf. gau-mais (Virton) vichon ‘blaireau’ FEW 14, 530b?

 

JG
Fisson

Dial. (Virton) vichon: das. 1351 Gielet dit Fichon, Luik (HERB.).

 

FD
Fistier

Profess. Fichetier. Cardeur qui utilise le fichet.

 

EV
Fiszbin

Fiszban: D. Fischbein. BerBN voor de verkoper van walvisbeen, baleinen.

 

FD
Fiszel

zie Fisch.

 

FD
Fiszer

zie Fischer.

 

FD
Fiszman

zie Fischmann.

 

FD
Fiszter

zie Pfister(er).

 

FD
Fitdevoye

-voie, Fitvoye, Futvoye, -voie, Fudvoy(e): PlN Fidevoye in Yvoir (N). 1617 Jacobus de Futevoije, N (MULV).

 

FD
Fitelaer

cf. Fiddelaer(s).

 

JG
Fiten

Zie Vijt.

 

FD
Fitskaer

Profess. Fiscar. Fonction­naire chargé des intérêts de l’Etat.

 

EV
Fittelaer

-aere, Fitellaer, Fittler, Feteler, Fet(h)ler: Limburgse vorm van Vedelaer? Vgl. Fi(e)deler. Zie de Vedeleer. 1345 Heiloff Fitelaert, Genk (VDZ).

 

FD
Fitterer

Var. van Fittler, Feteler (r/l)?

 

FD
Fitters

1. Patr. Var. van Witters (v/fj. Vgl. Fimmers. – 2. D. Vitter: a. Alemannisch Vetter: neef. b. Var. vanViktor(BRECH.).

 

FD
Fitvoye

Fitdevoie, Futvoye, Fudvoy, -oye. 1449 «Gilechon de Fuitevoie», «Jehan de Fuytevoie» AidesNamur, 1552 «Jehan de Futevoye» SubsidesNamur, 1602 «Jherosme de Futvoye» Purnode, 1645 «Guisllaine Fut­voye», 1653 «Pierre Futvoys» BourgNamur; nom d’origine: Fidevoye, w.fid’vôye, à Yvoir (cf. J. Herbillon, NTN n° 81), ce toponyme étant attesté aussi très largement dans la prov. de Liège, aux confins de Vivegnis et de Herstal, à Mons-lez-Liège (Lg), etc., cf. J. Her­billon, BTD 35, 102-3 [JL, NFw].

 

JG
Fitvoye

zie Fitdevoye.

 

FD
Fitzgerald

Patr. E. fitz < Ofr. fiz: zoon. Zoon vanGerald, Geroud. 1673 Jan Fitz-Gerald, Watford-Bg.(PARM.).

 

FD
Fitzke

Fitschen: Patr. Dim. van Fitz, HN Vitus of Vincentius. 1372 Heinz Vitz (BRECH).

 

FD
Fitzpatrick

Patr. Zoon van Patrick. 1776 Valentinus Fitzpatrick, Hibernus (MUL VIII).

 

FD
Fiv-

-é, -et. V. Fief.

 

EV
Fivet

-ez, -é(e), -e(e), zie Fiévet.

 

FD
Fivet

Fivez, Fivé, -ée, cf. Fiévet.

 

JG
Fivremont

D’un NL non localisé, cf. Defé-vrimont.

 

JG
Fivremont

zie Defevrimont.

 

FD
Fix

zie Fick(s), Fisch.

 

FD
Fixel

V. Fisch et Fischiaux.

 

EV
Fixelles

Var. de Fichelle?

 

JG
Fixelles

zie Fissel.

 

FD
Fixler

zie Fischler.

 

FD
Fixman

zie Fischmann.

 

FD
Fizaine

cf. Fisenne.

 

JG
Fizaine

zie Fisenne.

 

FD
Fizette

Proven. Wezet, ,,Visé ». (Ane. Viseit, Loc). Variante : Fissette.

 

EV
Fla(a)m

Flam- and, -ant, -en(d), -eng, -ent. N. de race. Flamand. N° 224.

 

EV
Flaam

zie Flam(me).

 

FD
Flaas, van der

van de(r) Flaes, Vervlaest: PlN Vlaast (vooral A en NB), collectief voor Vlaas: waterplas, poel, ven. Vgl. Vlaas. 1340 Walterus de Vlaest, Tnh. (VERS.); 1374 Willem van der Vlaest, Bs. (BLO VI). – Lit.: L. ADRIAENSSEN, Br.L. 1970,28, 76; 1971,54.

 

FD
Flaba

-at, -art, w. Flabâ. 1599 «Guilleaume d’Orey dit Flaba» Momalle; surnom: dérivé en -ard du thème //ap- de w. flabôder ‘frapper à tour de bras, battre à outrance’, w. (Mal-medy) flabârder FEW 3, 400a; É. Legros (BTD 27, 130) suggérait aussi w. (Bouillon) flabau ‘flatteur’ d’après Aubry (Dict. du duché de Bouillon).

 

JG
Flabart

Flaba(t), Flabo: Patr. Germ. VN flath-balth; vgl. Fla(d)bertus (MORLETI). 1245 Aelis Flabaude; 1205 Lanbert Flebaut, Atrecht (NCJ); 1284 Hanars Flabaus, St-Amand (MORLET); 1437 Jehan Flabault dit Hanache, Bergen (CSWIII);

1448 Jehan Flaboult, Dk. (TTT); 1596 Jean Flabba,

Heers(LAES).

 

FD
Flach

Fla(c)k: D. PlN Flach: vlak, effen. Flachet: Ofr. flachet: flesje. Vgl. Flacon. Flachs, Flaks(s), Flahs, Flaes, Flas(s), Fiasse: D. Flachs, Mhd. fla(h)s: vlas. BerBN van de vlasser. 1413

Contze Flachs, Steinbach (BRECH.).

 

FD
Flache

Proven. ,,Endroit bourbeux ». N° 231. Diminutif : Flagey (Fla-chet).

 

EV
Flacon

Flasschoen: Ofr. flascon: kleine fies. BerBN. 1290 Joli, dictus Flacon, Oc. (MORLET); ±1570 Anthoine Flachon, Bs. (CDT194); 1795 Fr. Flaesschoen, Vilvoorde  (CALUWAERTS).

 

FD
Flaes

Nom d’origine: moy. néerl. vlaesch ‘endroit découvert entouré de bois’ ?

 

JG
Flaes

zie Flachs.

 

FD
Flaes, van de(r)

zie van der Flaas.

 

FD
Flagey

Fr. FN Flaget, dim. van Ofr. flajel: fluit.

 

FD
Flagey

Sans doute nom d’origine: Flagey < *Flaviacus (Côte-d’or).

 

JG
Flagothier

-thiers, Flagontier. Nom d’origine : Flagothier, w. flagôtiêr (ou -tché), à Esneux (Lg) ou Flagauthier, à Hotton (cf. BTD 20, 1946,212).

 

JG
Flagothier(s)

Flago(n)tier: PlN Flagothier in Esneux (LU).

 

FD
Flahau(t)

-ault, -aux, -auw, -ou: Patr. Rom. vorm van Germ. VN flad-wald: Fletuualdus (MORLET I). 1529 Joannes Flahau, Landrecies (MUL IV).

 

FD
Flahaut

-aux. 1692 «Charles Flahaut» Bourg-Namur; surnom: cf. w. (Hesbaye) flahâr ‘étendue de blés versés’, w. (Verviers) flahaux ‘démesuré’, dérivés de w. flahî ‘frapper à grands coups (sur)’ FEW 3, 598a (compl. dans Baldinger, Etym. 5793).

 

JG
Flahaut

Car. mor. Flahî (wall., liég.)) ,,Frapper à grands coups ». N. d’homme brutal. Nos 272, 281.

 

EV
Flaherty

Verengelst < Gael. O’Flaithbheartaigh, afstammend van Flaithbheartach ‘die zich edelmoedig gedraagt’. 1692 Josephus Flaherty, Hijbernus(MULVII).

 

FD
Flahou

Patr. Rom. vorm van Germ. VN flad-wulf: Flidulfus (MORLET I). Of var. van Flahau.

 

FD
Flahou

Surnom: w. (La Gleize) flahou ‘person­ne grosse et grasse’ FEW 2, 29la, w. (Mal-medy) flahou ‘berce branc-ursine’ id., 17la. Cf. le dérivé: 1628 «Catherine Flahuteau», 1684 «Nicolas Flahutiau» BourgNamur.

 

JG
Flahs

zie Flachs.

 

FD
Flai(t)z

zie Fleis(ch).

 

FD
Flairon

Var de Fléron plutôt que dial. fi.flairon ‘flagorneur, câlin’ FEW 3, 747a.

 

JG
Flairon

Zie Fléron.

 

FD
Flaisie

zie Flecy.

 

FD
Flajol(l)et

Dim. van Ofr. flajol. Fr. flageolet: bekfluit, kleine fluit. BN voor de fluitspeler.

 

FD
Flajszakier

zie Fleischacker.

 

FD
Flak

zie Flach.

 

FD
Flaks(s)

zie Flachs.

 

FD
Flam-

-ée, -ez. Car. phys. .^Cheve­lure) flammée » (aux reflets de flamme). N° 264.

 

EV
Flam(a)

zie Flamme.

 

FD
Flam(me)

Laflamme, Flaam, Flam(a), Flamme: Fr. flamme: vlam. Vgl. De Vlam. 1467 Jaquemart Flame,Dk.(TTT).

 

FD
Flamache

1. Proven. Flamierge (Loc.). (Prononc. dialect.). N° 50. — 2. Car. mor. ,,Flambée (Dia­lecte) Homme qui s’enflamme vite. N° 271.

 

EV
Flamache

-asche, -axhe. 14e s. «Gilles Fla-maxhe» BodyNPLiège, 1590 «Nicolas Fla­mache » BourgNamur, 1641 « Lambert Flama­che» Fronville; surnom, sans doute métapho­rique: w. liég. flamahe ‘flammèche’ DL 270b.

 

JG
Flamache

-asche, -axhe: LU W. flamahe: vonk. BN. 1325 Gilhe Flamaxhe, Luik (SLLIII).

 

FD
Flamand

-an(t), -ang, -end, -ent, -en(g), -ain(g), -ein, -eyn, Flammand, -ent, -ang, -ant, Flement, Flamien: Fr. naam voor de Vlaming, afkomstig van het graafschap Vlaanderen. Zie (de) Vlaminck. 1276 Jakemes li Flamens, Ip. (BEELE); 1352 Johanne le Flamen,Luik(SLLIV).

 

FD
Flamand

-ang, -ant, Flammang, Flament, -end, -eng. 1267 «Jehans Flamens» Cens-Herchies, 1280-81 «Jehennés Flamens» Loi-Tournai, 1282 «Watier Flamenc, le clerc» DettesYpres, 1365 «Will. Flamenk tellier» Taillemons; nom ethnique: if. flamand, w.fla-mind ‘habitant du Comté de Flandre’. Cf. aussi Devlaemminck, Vlaeminck, etc.

 

JG
Flamaxche

-ashe, cf. Flamache.

 

JG
Flambeau

BerBN Fr. flambeau: fakkel, toorts.

 

FD
Flambeau

Fr. flambeau, sans doute surnom de porteur de flambeau lors de processions, de manifestations.

 

JG
Flambert

-berd: Patr. Germ. VN Flambertus of Flandebertus (MORLET I).

 

FD
Flamcour(t)

Flame(n)court, Flammecourt: PlN Flamecourt in Vloesberg (H). 1275 Jehans de Flamecourt, Wodecq (VR Sgv0); 1396 Piere Flamecourt, Vloesberg (DE B.).

 

FD
Flamcourt

Flamecourt, -encourt, Flamme-court. Nom d’origine, e.a. 1276 «Flame­court» et «Flamecamp» à Flobecq (Ht).

 

JG
Flamé

-ée, Flamez, Flamey. Probabl. var. du NF ethnique Flamand, -end, via la var. Flamein, cf. 1698 «Martin Flame = Martin Flameeng», etc. Oudekapelle. – Bibliogr.: W. Beele, De FN Flamez, VISt 1996, 341-2.

 

JG
Flamé(e)

-e(e), -ez, -ey, -eygh(e): Via de var. Flamein, Flam(a)in geadapteerd < Flamen, Flamand. 1573 Willem Flamen; 1698 Marin Flame = 1698 Marin Flameeng; 1725 Jacob fs. Marijn Flamé; 1730 Gillis Flamez fs. Marijn; 1703 Guillame Flamee, Moorslede; 1697 Pieter Flameigh = Pierre Flamend, Oudekapelle. – Lit.: W. BEELE, De familienaam Flamez. VS1996,341-2.

 

FD
Flamein

-en(d), -eng, -ent, zie Flamand.

 

FD
Flamencourt

Proven. ,,Domaine du Flamand ».

 

EV
Flamend

-eng, -ent, cf. Flamand.

 

JG
Flamerie

1. PlN Vlamerie in Clermont-lez-Aubel (LU). – 2. Var. van Frammery (r/Z)?

 

FD
Flamerie

Nom d’origine: probabl. La Vlamerie, à Clennont-sur-Berwinne (Lg) ; ou bien var. de Framerie, cf. Famerée.

 

JG
Flamesnel

Sans doute pour *Flamesnil, topon. composé de mesnil, menil.

 

JG
Flamey

-eygh(e), -ez, zie Flamee.

 

FD
Flamey

Flamez, cf. Flamé.

 

JG
Flameyn

-ien, zie Flamand.

 

FD
Flamin(n)e

PlN Flamine in Ligny (N).

 

FD
Flamine

1289 «Flamine», «le cortil Flamme» CensNamur; probabl. surnom: anc. fr.flamiw ‘glaïeul’, continué en Wallonie sous la forme diminutive flaminète ‘souci (fleur); chrysan­thème des blés’ FEW 3, 600a.

 

JG
Flamine

V. Flawine.

 

EV
Flaming

-inck, Flamming: Ndd. var. van Vlaming. 1135 Ilias Flaminc, Keulen (BRECH.). Flam(m)ing kan ook de Vl. adaptatie zijn van Flamain(g).

 

FD
Flamion

1472» Colignon Flamyon» DénVirton, 1741 «Joseph Flamion» Gaume; surnom: moy. fr.flamion ‘flammèche’ (hapax) FEW 3, 600a.

 

JG
Flamion

Mfr. flamion: vonk.

 

FD
Flammang

cf. Flamand.

 

JG
Flammang

zie Flamand.

 

FD
Flamme

1. V. Flamand. N° 224. — 2. Car. mor. Homme qui s’enflamme. N° 271. — 3. Proven. Flemme (Riv. à Jallet).

 

EV
Flamme

1286 «Maroie Flamme» CartBinche, 1309-10 «Jehans Flammes» ComptesMons, 1384 «Henry Flamme», 1438 «Wilheam Revart dit le flame orfèvre» GuillLiège, 1561 «Michel le Flamme» Ladeuze; fr. flamme (dans un sens métaphorique ou métonymique), surnom de forgeron, d’orfèvre (cf. à Liège en 1438). Cf. aussi Belleflamme.

 

JG
Flammecourt

cf. Flam(e)court.

 

JG
Flammecourt

zie Flamcourt.

 

FD
Flamment

-eng, zie Flamand.

 

FD
Flanagan

Iers O’Flannagain, afstammeling van Flannagan ‘rood-moed’ (DS). 1738 Eduardus Flanegan, Oostende (MUL VIII).

 

FD
Flandre

De Flandre. Proven. Anc. comté. N° 225.

 

EV
Flandre

Nom d’origine: Flandre (région de Belgique, ancien Comté), cf. Deflandre.

 

JG
Flandre(s)

Deflander, Deflandre, de Flander: Fr. herkomstnaam voor wie afkomstig is van Vlaanderen. 1306 Jehans de Flandres, Ip.

(BEELE); 1321 Jaquemart de Flandres, Bergen (CSWII).

 

FD
Flandrin

Car. phys. Homme dégin­gandé. N° 260.

 

EV
Flandrin

Dérivé de Flandre, e.a. moy. fr. flandrin ‘fluet, élancé’ FEW 3, 605b. – À noter que Flandhne fut un nomen proprium féminin, syn. de Flamenca semble-t-il, celui d’une fille de la Maison de Namur (cf. R. Lejeune, Flamenca, fille fictive d’un comte de Namur, dans Hommage au prof. M. Delbouille, 1973, 24; F. Rousseau, Actes des comtes de Namur de la 1re race 946-1196, 1936, 121) [MH]: d’où 1285 «Flandrine, orphene enf. Jeh. Naghelrinc…» DettesYpres, 1302 «Flandrine femme Jehan Destentes clerc» LoiTournai.

 

JG
Flandrin(ck)

Flanderinck: Vlaming. 1216 Symon Flandrensis, Oc. (MORLET).

 

FD
Flandrois

-oit, -oyt. 1295 «Jehans Flandrois» ComptesMons, cf. aussi 1481 «le chemin flandroys» dans l’Oise; ethnique en -ois: dérivé de Flandre.

 

JG
Flandrois

-oy(t), -oit: Herkomstnaam < Flandre: Vlaanderen. 1302 Jehan Flandrois, Bergen (PIERARD).

 

FD
Flandry

Autre dérivé de Flandre.

 

JG
Flanneau

1.  Profess. Diminutif de Flan  (Pâtisserie). N. de pâtissier.

N08   131,   147.   —   2.  Car. mor. ,,Flâneur ».  Homme  qui  perd  son temps. N° 276.

 

EV
Flanneau

Surnom: anc. fr.fla(on)ne/ ‘tourteau’ FEW 3, 594a.

 

JG
Flanquart

Misschien var. van Planquart, met wissling pl/fl (vgl. fleurus < pleuritis).

 

FD
Flas(s)

Fiasse, zie Flachs.

 

FD
Flas(se)

Flausch.  Proven.   1.  plassche   (Dép.   Leysele).   —   2.   V.

Flache.

 

EV
Flasq(ue)

zie Fleschen.

 

FD
Flasschoen

Néerlandisation de moy. fr. flascon ‘petite bouteille’ FEW 3, 606b; cf. moy. néerl. flassche ’bouteille’.

 

JG
Flasschoen

zie Flacon.

 

FD
Flasselaer(t)s

zie (van) Vlasselaer.

 

FD
Flasselaerts

Proven. Vlasselaar (Dép. Nieuwerode et Wesemaal).

 

EV
Flatt-

-e, -é.   Car.   mor.   1.   Adula­teur ». ,,Adulé ». — 2. Fiat (Anc.

fr.),  .,Coup ». N. d’H. qui donne des coups; qui en reçoit.

 

EV
Flaubert

zie Flobert.

 

FD
Flausch

Mhd. vlûs(ch), vlies: schapenvacht. BerBN.

 

FD
Flausch

Surnom: all. Flausch ‘touffe de che­veux’.

 

JG
Flauw

Flouw: Wvl. FN. Wsch. adaptatie van Fr. FN Flaud/Floud. Germ. VN Flodowald/Hlodowald

(DNF).

 

FD
Flaveau

Ofr. flavel: klepper van een melaatse; bekfluit, flageolet. 1468 Piérart Flavel, Dk. (TTT).

 

FD
Flavien

Lat. HN Flavianus.

 

FD
Flavigny

-ie: PlN Flavigny (Aisne, Cher, Marne, Meurthe-et-Mos., Côte-d’Or).

 

FD
Flavion

1294 «Rogiers de Flavion» Cens-Namur; nom d’origine: Flavion (Nr).

 

JG
Flavion

PlN Flavion (N). 1294 Rogiers de Flavion, N CRN).

 

FD
Flavion

Proven. Loc.

 

EV
Flawin(n)e

PlN Flawinne (N). 1294 Heluis de

Flauenne,N(CRN).

 

FD
Flawine

-inne. Nom d’origine: Flawinne (Nr).

 

JG
Flawinne

Proven. Loc.

 

EV
Flé-

-malle, -molle. Proven. Flémalle (Loc).

 

EV
Fle(e)rackers 

Proven. Vlierakker, ,,Champ   des   sureaux ».  V. Vlier.

N° 242.

 

EV
Fléaux

Fr. BerBN Fléau: vlegel.

 

FD
Flebus

Peut-être romanisation du topon. néerl. Vrebos(ch), au sens de ‘bois réservé’ ; les gloses de Carnoy (pp. 120, 162) sont douteuses.

 

JG
Flebus

Proven. 1. Vlierbos. V. Vlier. N°  242. — 2. Flabot  (Dép. Til-

lier).

 

EV
Flebus

zie Slebos.

 

FD
Flèche

Fleche(t), Fléchet: Fr. flèche: pijl, en dim. BerBN.

 

FD
fleche.

1.  Flécher,  Fleck.  Profess. Fabric. ou marchand de flèches. N° 131. — 2. Flèchère. Proven. Bois où se trouvent des branches pour faire des flèches.

 

EV
Flechet

Flé-. 1528 «Poncelet Flechet» Dén-Neufchâteau, 1691 «Jean-François Flechet» BourgNamur; surnom: moy. fr.fléchet ‘petite flèche’ (non attesté FEW 3, 623b)?

 

JG
Flécheux

BerN van de boogschutter (DNF).

 

FD
Flechsig

Surnom: all. fleissig ‘assidu, diligent’.

 

JG
Fleck(en)

D. FN Mhd. vlëc: stuk land, plaats. 1202 Hugo scultetus cognomine Flécha = 1223 Hugo Fleka = Hugo Vlecke (SOCIN); 1323 Emmelmann zum Flecke, Mainz (BRECH.).

 

FD
Fleckenstein

D. PlN. 1402 Conr. zum Fleckenstein,

Spiers (BRECH.).

 

FD
Flecy

Flessie, Flaisie: PlN Fléchy (Oise). Vgl. FN Defléchy in PdC 1820 (BERGER).

 

FD
Flecyn

-ijn, Flesyn: FN Flechin in 1820 in St.-Omaars (BERGER). PlN Flechin (PdC). 1259 Walo de Flechin; 1349 Marien de Flechyn (DFIV).

 

FD
Flederi(c)k

-yck, zie Vlerick.

 

FD
Fleer(s)

zie Felier(s).

 

FD
Fleeracker(s)

-akkers, zie Vleeracker.

 

FD
Fleis(ch)

Fleix, Fles(ch), Flai(t)z: D. BerBN Fleisch, voor de Fleischer: slager. 1358 Bernd Vlesch, Greifswald (NN).

 

FD
Fleischacker

Fleiszaker, Flajszakier: D. BerN

 

FD
Fleischauer

-auër. Nom de profession: all. Fleischhauer ‘boucher’.

 

JG
Fleischer

Ndd. FN van de slager.

 

FD
Fleischhacker

slager. Vgl. Fleischhauer. Fleischauër, Fleisch(h)euer, Fleischhuiers, Fleisheuer: D. BerN Fleischhauer, équivalent van De Vleeschhouwer.

 

FD
Fleischman(n)

Fleischner: D. BerN van de slager.

 

FD
Fleischmann

Nom de profession: all. Fleisch ‘viande’ + Mann, au sens de boucher.

 

JG
Fleiszaker

zie Fleischacker.

 

FD
Fleix

zie Fleisch.

 

FD
Flelackers

zie Vleeracker.

 

FD
Flem(m)ing(s)

zie (de) Vlaminck.

 

FD
Flem, (de)

1. Zie Deflem. – 2. Zie de Vlam.

 

FD
Flemal

Flémal, Flémalle. 1754 «Jacques Flémal» Archennes; nom d’origine: Flémalle-Haute et Flémalle-Grande (Lg).

 

JG
Flémal(le)

zie De Flémalle.

 

FD
Flement

zie Flamand.

 

FD
Flemmings

Génitif de moy. néerl. vleminc ‘flamand’.

 

JG
Flendrig

Ethnique dérivé de Vlaender ‘Flan­dre’, cf. moy. néerl. vla(e)ndersch ‘flamand’.

 

JG
Flener

Floener(t): D. Patr. Flehnert < Flanhardt (GOTTSCHALD).

 

FD
Fléon

Fleon. Cf. «au pasay Fleon» à Spa; sans doute surnom, de w. (Malmedy) flèyon ‘flan, dariole’ (Villers, 225; Remacle, DRo 212), corresp. à anc. fr.flaon FEW 15/2, 132b; pour la motivation, comp. Tarte et Tate [JL, NFw2]. Cf. aussi Flion.

 

JG
Fléon

zie Fillion.

 

FD
Flepts

zie Philippus.

 

FD
Fleracker(s)

zie Vleeracker.

 

FD
Flerackers

Topon. (au génitif): moy. néerl. vlieder, vle(e)r ‘sureau’ + acker ‘champ’.

 

JG
Fleran

Flérès, Fleres, zie Florens.

 

FD
Flere

PlN Flère in Cornesse (LU).

 

FD
Fleric(k)

zie Vlerick.

 

FD
Fleron

Fléron. Nom d’origine: Fléron (Lg); cf. aussi Flairon.

 

JG
Fléron

Fleron, Flairon: PlN Fléron (LU). 1301 Theoderico de Fleron, Luik (SLLIII).

 

FD
Fles(ch)

zie Fleisch, Fleschen.

 

FD
Fles(s)en

Fles, ..Bouteille ».  1. Pro­fess.   Fabric.   de bouteilles.  —  2.

Car. mor. N. d’ivrogne. Variante : Flisch. Fles(s)yn.   Car.   phys.   Flerecijn  ou Flessijn     (Dialecte :     Etymologie

popul.), ..Goutte ». N. de goutteux. N° 26l.

 

EV
Flesch

Var. d’all. Fleisch ‘viande’.

 

JG
Flesch(en)

Fles, Flasque: BN. Mnl. flassche (flaske): fies. Vgl. Flasschoen. 1687 Mathheus Flassche, FV (VERGR. 1972). Wsch. BerBN. Vgl. 1401 Janne van der Poucke den flasschemakere, Bg. (SIOEN); 1394 Gille metten Flasschen, Ip. (BEELE).

 

FD
Flesschouwer, de

zie de Vleeschauwer.

 

FD
Flessenkemper

-kämper: Afl. van Ndd. Flaskamp: vlasveld. Ook FN Flaskamp (NN). PlN Flasskamp inSchalksmuhle(NRW).

 

FD
Flessie

zie Flecy.

 

FD
Flesyn

zie Flecyn.

 

FD
Fletcher

Flitser: E. FN < Ofr. flécher: maker van pijlen. 1203 William Flécher, Lancashire (REANEY); 1672 Marcus Fletcher, Engeland-Bg.(PARM.); 1772 Paulus Flitser, Nieuwpoort (PDB).

 

FD
Fleteren, van

van Vleteren (FV): PlN Vleteren (Oost- en West-) (WV) of Vleteren (Flêtre, FV). 1268

Boidinus de Vleterna; 1326 Jans wedewe van

Vleterne, Ip.(BEELE).

 

FD
Fleur

Soit anc. prénom fém. Fleur, soit surnom : fr. fleur (multiples sens, dont fleur ‘élite’ FEW 3, 63 Ib).

 

JG
Fleur

zie Flore.

 

FD
Fleur-

-rix, -rynck, Flion, V. FILU.

 

EV
Fleur(i)ot

Florio(t): Patr. Dim. van HN Florentius.

 

FD
Fleur, de

zie Lafleur.

 

FD
Fleurackers

zie Vleeracker.

 

FD
Fleuran

V. Florent.

 

EV
Fleurant

zie Florens.

 

FD
Fleurbay

Nom d’origine : Fleurbaix (PdC), qui correspond au topon.  néerl.  Fleurbeek,  à Lubbeek (BrFl), etc.

 

JG
Fleurbayx

Fleurba(e)y, Fleurbaay: FIN Fleurbaix (PdC): 1606 te Fleurbay, lant van Laleu (PARM.). 146 e. de Floirebais, Arien (DUPAS 70); 1384 Jehan deFlorebais,Dk.(TdT).

 

FD
Fleuré

-et, zie Floret.

 

FD
Fleuren(t)

zie Floren(s).

 

FD
Fleurial

zie Floréal.

 

FD
Fleurick

-eck, zie Vlerick.

 

FD
Fleurinck

-ynck: 1. Patr. Afl. van Fleuris, Florentius. Vgl. Florin. – 2. Var. van Vlerick met suffïxsubstitutie; vgl. Fleurick.

 

FD
Fleuriot

cf. Fleury.

 

JG
Fleurix

zie Vlerick, Vreurick.

 

FD
Fleurke

-quin, zie Florkin.

 

FD
Fleurman

zie Floorman.

 

FD
Fleurquin

cf. Florkin.

 

JG
Fleurs

zie Flore.

 

FD
Fleuru

-us. 1451-52 «Collait de Fiera» Châtelet, 1607 «Jehan de Fleuru», 1619 «Jean de Fleru» BourgDinant; nom d’origine: Fleuras, w.fleûru, 1180 «Fieras» (Ht).

 

JG
Fleuru(s)

1. PlN Fleurus (H). 1261 Nicholao de Flerus (AVB).-2. Zie Florens.

 

FD
Fleury

1. Proven. Dép. Marchin. — 2. V. FILU.

 

EV
Fleury

1633 «Thomas Fleuri» émigré en Suède; probal. Fleury, du thème anthrop. de Florent, Fleurent, cf. 1575 «Fleuris de Lange» AnthrLiège, plutôt que nom d’origine: Fleury, topon. fréquent dans le nord de la France (Aisne, Oise, etc.). Cf. aussi le thème anthrop. Flor-. » Dimin. : Fleuriot.

 

JG
Fleury

zie Deflory, Florin.

 

FD
Fleurynck

zie Fleurinck.

 

FD
Fleusus

Fleussu, Flusu, Fleusy, Flussie, Flossie, -y, -ij: PlN Fleussu in Raatshoven (LU). 1382 Garein de Fleurchy=1390 Gareins de Flechuwy, Piétrain (HERB.j; 1669 Otgerus Fleusij, Cras-Avernas (MULVI).

 

FD
Fleusus

Fleussu, Flusu. s.d. «Henrici de Flus-sia» ObitHuy, ça 1350 «Albertus de Florchu» Houtain-l’Évêque, 1382 «Garein de Fleur-chy», 1390 «Gareins de Flechuwy» Piétrain; nom d’origine: Fleussu, w. àfleûssu, topon. à Wamont (Lb) et à Racour, du côté de Lincent (Lg), cf. 1. Herbillon, Top. hesb., BTD 35, 82-83.

 

JG
Fleuvy

PlN Flévy (Moselle).

 

FD
Fleuvy

Probabl. nom d’origine: Flévy (Mo­selle).

 

JG
Fleyt, de

Wsch. var. van De Fruyt.

 

FD
Flick

Flicx: Ook D. FN Flick(e). Wellicht bakervorm van oude Germ. VN, b.v. Frederik. 1172 Benno Flicco, Keulen (BRECH.).

 

FD
Flieberg(e)

-bergh, zie Vliebergh.

 

FD
Flieg(l)er

D. BN voor een onrustig mens (BRECH.); vgl. Vliege 1. Maar wellicht beantwoordt de D. FN Flieger aan De Vlieger(e).

 

FD
Fliegel

Surnom: all. Flegel ‘fléau; rustre’.

 

JG
Fliegel

zie Floegel.

 

FD
Fliegen

zie Vliegen.

 

FD
Flier(s)

Flies, zie Felier(s).

 

FD
Flierman

Verzwaarde vorm van Fierman?

 

FD
Flies

Surnom: moy. néerl. vîtes ‘toison’.

 

JG
Flinck

Surnom: all. Flink  ‘agile, leste, prompt’.

 

JG
Flind(t)

BN Mnl. vlint: kei(steen), E. flint: vuursteen. 1185 Hugone Flend = 1195 S. Hugonis … Vient (LEYS1951).

 

FD
Flink(er)

Flinck: BN voor een flinke kerel.

 

FD
Flinsback

PlN Flinsbach (BW, NRW).

 

FD
Flion

 (NF plutôt spécifique de la région bruxel­loise). Nom d’origine obscure qui semble dis­tinct de Fléon.

 

JG
Flion

zie Fillion.

 

FD
Flip-

zie Philip-.

 

FD
Flipkens

Dimin. néerl. en -ken de Philippe.

 

JG
Flipo(t)

Flippen, Flips. V. FILU et Philippe.

 

EV
Flipot

Flippart. Formes contractées de Philippot, Philippard, dérivés de Philippe.

 

JG
Flis(ch)

D. flitsch: werpspeer, pijl. BerBN van de schutter (BRECH.).

 

FD
Flisch

V. Fies.

 

EV
Flise

PlN Flize (Ard.).

 

FD
Flitser

zie Fletcher.

 

FD
Flo(o), de

zie Duflot.

 

FD
Flo(o)r(e)

Flor- -ens, -in, -yn.  V. HLOD et Florent.

 

EV
Flo, (de)

zie Duflot.

 

FD
Flobert

Flaubert: Patr. Noordfr. vorm (fl<hl) van Germ. VN hluth-berht ‘beroemd-schitterend’: Hlodebertus, Flo(de)bertus (MORLETI).

 

FD
Floch(e)

Ofr. floche: vlok, wolafval, ruwe stof. BerBN. Vgl. Vlok.

 

FD
Floche

Surnom: anc. fr. floche ‘flocon, chose velue’ FEW 3, 624b.

 

JG
Flock

Surnom: all. Flocke ‘flocon’.

 

JG
Flock

zie Vlok.

 

FD
Flockman(s)

zie Flokman.

 

FD
Flodo  

Flo(do)n,     Floquet.  V. HLOD.

 

EV
Flodorp, van

Flodrops, zie van Vlodrop.

 

FD
Floe(r)s

zie Flore.

 

FD
Floëge

zie Flügge.

 

FD
Floegel

Flögl, Fliegel: D. FN Flügel: vleugel. Soms veldnaam. Vgl. Vleugels.

 

FD
Floener(t)

zie Flener.

 

FD
Floerman

zie Floorman.

 

FD
Floers

Génitif germ. en -s de Flour, du lat. Florusoubien de l’anthrop. germ. hlod-rik; cf. aussi Floor.

 

JG
Flohimont

Flohymont, Floymon, -ont, w. nam. Floyimont. Nom d’origine: Flohimont, à St-Pierre-en-Ardenne (Lx) et à Fromelennes (Ardennes).

 

JG
Flohimont

-mond, Floymon(t): PlN Flohimont in St-Pierre-en-Ardenne (LX).

 

FD
Flohr

Flouhr, Fluhr. Surnom: all. Flor ‘crêpe’.

 

JG
Floige

Anc. w. flage,flaige,floge ‘aire, pièce du rez-de-chaussée’ FEW 3, 594b.

 

JG
Floin

PlN Floing(Ard.).

 

FD
Flokman

Flockman(s): BerN van de handelaar in vlokken, wolafval, ruwe wollen stof. Vgl. Vlok.

 

FD
Flon

 (NF de la région de Braine-le-Comte et Rebecq). Probabl. de l’anthrop. germ. Floon > Flon, cas régime de l’anthrop. germ. hlod- > flod (Fôrst. 859; Morlet 416). Comme NF détoponymique, cf. 1637 «Gilius de Flon» émigré en Suède, ce pourrait être plutôt Floing (Ardennes), champ, flon (R. Nicolas, DW 27, 175)[MH].

 

JG
Flon

Flont: 1. Prov. flon < flumen: beek. Vgl. Deflond (DEBRIE). – 2.Zie Leflon.

 

FD
Flonet

Ofr. fla(o)net, dim. van flan: via. BN of BerBN.

 

FD
Flonet

Surnom: anc. fr. fla(o)nnet ‘petit flan’ FEW 3, 594a; ou bien dimin. du précédent.

 

JG
Floor

Prénom ouest-flam. Floor, du lat. Florus ou de l’anthrop. germ. hlod-ric (Carnoy 48), cf. Floers.

 

JG
Floor

zie Flore.

 

FD
Floor, de

zie Lafleur.

 

FD
Flooren

zie Floren.

 

FD
Floorman

Floerman(s), Fleurman: Patr. Afl. van Floris, Floreins, Florentius. 1294 Godevert haren Flormans zone, Mtr. (CG); 1654 Hubrecht Fleurman, St.-Michiels (SCHOUT. I).

 

FD
Floorop, van

zie van Vlodrop.

 

FD
Floors

zie Flore.

 

FD
Floquet

1341 «Jehan Floket» ComptesMons; surnom: moy. fr. floquet ‘touffe (de cheveux)’ FEW 3, 625b (É. Legros, BTD 27, 145, y voyait un dimunuitif, sans autre précision).

 

JG
Floquet

Flouquet: Ofr. flocket: vlok, kuif. BerBN voor de koper van vlokken, wolafval. Of BN voor iemand met een kuif. Vgl. Ofr. flocu. 1243 Climence Flokete, Atrecht (NCJ); 1280 Johannes

Flocket, Ip. (BEELE); 1341 Jehan Floket, Dk. (RUELLE).

 

FD
Flor-

-in(e), -yn. V. Hlod et Florent.

 

EV
Flor-

-is(oone), -izoone, -kin, -quin, -us. V. HLOD.

 

EV
Flor(e)

Floor(s), Fleur(s), Flou(h)r, Floe(r)s, Vloors: Patr. Korte vorm van Lat. HN Florentius. Of Metr. Lat. HN Flora. 1296 Jehans Floure, PdC (BOUGARD); 1298 Berton Fleur, Kales (GYSS. 1963); 1398 Fluere Serwauters, Gullegem (DEBR. 1970).

 

FD
Florance

-ange, zie Florence.

 

FD
Flore

cf. Floret.

 

JG
Flore

Floree, zie Floret.

 

FD
Flore

Prénom féminin Flore, du nom d’une martyre espagnole: Flore est attesté aussi comme prénom masc., cf. 1698 «s1 Flore Fabry» (Not. Lg.) [JL, NFw].

 

JG
Florea(l)

Floréal, -ial, Fleurial: Patr. Afl. van Lat. HN Florentius.

 

FD
Floréal

Peut-être nom d’enfant trouvé, d’après le 8e mois du calendrier républicain (21 avril-21 mai).

 

JG
Florean

-eani, zie Florian.

 

FD
Florée

Floree. Nom d’origine : Florée (Nr).

 

JG
Floren

-ens, -ent. Prénom Florent < lat. Flo-rentius (\ai.florens ‘florissant’).

 

JG
Floren

Flooren, Fleuren: 1. Metr. < Flore, HN Flora. Zie Flore. 1358 Jhan Floren zone, Hulst (DEBR. 1999)- – 2. Patr. < Florin.

 

FD
Florence

-ance, -ange, -entie: 1. Metr. Fr. vorm van Lat. HN Florentia. Vgl. Florens. 1354 Marguerite Florench, Dk. (TdT). – 2. PlN Florence, Firenze in Italie, soms Florentië genoemd. 1341 Ernaut de Florence, Hoei (CCHt); 1409 Jan van Florenchen, Mech. (HB 688).

 

FD
Florence

Prénom Florence, généralement fém., mais attesté aussi comme prénom masc. (var. de Florens), ainsi 20.2.1631 «Florence de thier, leur oncle» (not. liég.) [JL, NFw]. – Un nom d’origine comme Florence (en Italie) n’est cependant pas impossible, mais en Wallonie, on pensera d’abord à un topon. local, ainsi Florence, w. alflorêce, à Clermont-sur-Berwinne (EDTW 6), cf. 12.6.1686 «les sr Engelbert de la florence et damle Jehenne Mies, sa compagne (…) leur maison et biens de la florence» C. J. Clermont [JL, NFw2].

 

JG
Florens

Flourens, -ent, Florent(i), -ty, -tz, Fleuren(t), -ant, Fleran, Floris, -us, -es, -u(e), -uc, Fleuru(s), Flérès, Fleres: Patr. Lat. HN Florentius < Lat. florens ‘bloeiend’. Florens kan ook gen. zijn van Floren. 136 e. Florent dit Floris de Rifflart; Floris dit Florent Masscherel, Luik (BODY); 1372 Florys van Cumptich = 1347 a Florentio de Comptecht, Ht. (A.GHIJSEN); 1382 Jaquemaerd Floreins, Spiere; 1386 Floreins Wielant = 1400 Florentii Wielant, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Florent

N. de bapt. d’orig. romaine.

 

EV
Florenten

1. N. de bapt. V. Florent. — 2. Proven. ,,De Florence » (Ville ital.). N° 221.

 

EV
Florentyn

-tin, -ten: Patr. Vleivorm van Florentius. 1298 Pétri Florentins, Bg. (VERKEST).

 

FD
Florentz

1. Zie Florens. – 2. Florenz, D. naamvorm voor Firenze (It.), Florence.

 

FD
Florenville

Florville: PlN (LX). 1259 Isabiiaux dame de Florenville; 1293 Arnout et Jehan de Florenville (CAO).

 

FD
Florenville

Nom d’origine : Florenville (Lx).

 

JG
Florequin

zie Florkin.

 

FD
Flores

zie Florens.

 

FD
Floret

-é(e), -ee, Fleuret, -é: Patr. Dim. van Lat. HN Florentius. 1352 Francisco dicto Floret, Mech. (OARI); 1416 Jacques Flouret, Rijsel (SPL).

 

FD
Floret

Flore. 1352 «Francisco dicto Floret» Malines ; surnom : moy. fr. florel, fr. fleuret ‘esp. d’épée’ FEW 3, 635a, etc.; ou bien dimin. de Florent < lat. Florentius [FD].

 

JG
Floreyn

zie Florin.

 

FD
Florial

zie Floréal.

 

FD
Florian

-iaen, Floreani, Floreanckh, -cig(h): Patr. Lat. HN Florianus. 1541 Phloryen du Trilz, Bergen (ARNOUL1986).

 

FD
Floridor

Patr. Wsch. hybridische VN, contaminatie van een Flor-naam met Alidor, Polydor, Theodoor enz. Vgl. 1423 Gilles Floridas, Dk. (TTT). Floridor was ook de acteursnaam van Josias de Soûlas, sgr. de Primefosse (Parijs 1608-1671).

 

FD
Florimont

Du prénom Florimond < anthrop. germ. *flor-mund (cf. Florin); ou bien nom d’origine: Florimont, topon. aux Waleffes (Lg), etc.

 

JG
Florimont

PlN (Belfort, Dordogne) (DNF), in Waleffes(LU)(J.G.).

 

FD
Florin

Florins, Floryn (forme néerl.). 1645 «Martin Florin» émigré en Suède; nom issu de l’anthrop. germ. flôr-in (Fôrst. 511), qui s’est rencontré avec lat. Florus (Lindemans 46); ou bien surnom: fr. florin ‘pièce de mon­naie’ FEW 3, 635b. – M. Arnould (NP en Hai-

naut, 50) voit dans : 1541 « Phloryen du Trilz» Saint-Denis (arr. de Soignies), le nom de Florianus, qui fut celui de trois martyrs du s.

 

JG
Florin

-ins, -ijn, -(e)yn, -ine(s), Flo(u)ry, Fleury, Flo(o)ren, Fleuren: Patr. Vleivorm van HN Florentius. 1295 Jehans Florins, Dk. (TdT); 1326 Casin Florin; 1386 Anseel Florii = 1395 Florin, Ip. (BEELE).

 

FD
Florine(s)

1. PlN Florennes (N): 946 Florines (TW). -2. Metr. < Florin. 1295 Maroie Florine, Dk. (TdT).

 

FD
Florio(t)

zie Fleuriot.

 

FD
Floris

au génitif: Florissen. Du thème de l’an­throp. germ. flôr, cf. Florin.

 

JG
Floris

zie Florens.

 

FD
Florison

Floris(s)oone, Florizoone. Composé de Floris + -zoon, donc : fils de Floris.

 

JG
Florisoone

-zo(o)ne, -ssoone, Florisse(n), -ussen: Patr. Zoon van Floris, Florens. Metr. Zoon van Flore. 1378 Jacop Florensone = 1387 Jaquemes Florenszone, Ip. (BEELE); 1437 Jehan Floriezone,

Niepkerke (PARM.); 1464 Pierre Florensone, Rijsel; 1468 Pierre Florisonne, Komen (SPL).

 

FD
Florival

PlN Florival in Ottenburg (VB), Eerken of

Orbais (WB). Evtl. Florivaux in Villers (N).

 

FD
Florkin

-quin(s), -quyn, -kain, Florequin, (de) Fleurquin, Fleurke: Patr. Dim. op Mnl. -kin > Fr. -quin, van HN Florentius. 1280 Heinric Florken, Rijkhoven (VMW); 1398 Floerquin van den

Broele, Wev.; 1403 Fluerkin Wyelant f. Floreins, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 1394 Johannes Floerkini; 1394 Florijs vel Florentius de Vriheern = Florkini de Vriheerne, Tg. (TYTGAT).

 

FD
Florkin

-quin, -quins, Florequin, Fleurquin. 1461 «Lynart Florkin» Liège, 1641 «Maria Florkin» Bierset (FyS), 1645 «Johan Flor-quin» émigré en Suède; dimin. en -kin du thème de l’anthrop. germ. flôr, cf. Florin, ou de l’anthrop. latin Florus (Morlet I, 89), ou même de Florent, Fleurent, ce que semble postuler la var. Fleurquin.

 

JG
Florop, van

zie van Vlodrop.

 

FD
Floru

Florus. Soit var. de Floris, soit latini­sation de Flore, cf. 1685 «Florus Fabry» (Not. Lg) [JL, NFw].

 

JG
Florus

-ue, -u(c), zie Florens.

 

FD
Florussen

zie Florisoone.

 

FD
Florville

zie Florenville.

 

FD
Flory

zie Deflory, Florin.

 

FD
Floryn

cf. Florin.

 

JG
Floryn

zie Florin.

 

FD
Flos(s)

D. FN Floss: vliet, vloed, stromend water. PlN. Vgl. Vervloet. 1312 Petrus dictus zum Flosse, Mainz (BRECH.).

 

FD
Flossie

Flossy, Flussie. Nom d’origine: Flosies, à Cagnoncles (Nord).

 

JG
Flossie

-y, -ij: 1. Zie Fleusus. – 2. Evtl. PlN Florsies (H) (TW).

 

FD
Flostroy

1779 «Marcq Flostrois» Florennes; probabl. var. de Fostroy, plutôt que nom d’origine: Flostoy (Nr).

 

JG
Flostroy

Fostroy: PlN Flostoy (N). 1234 Egidii de Flostoit, Luik (SLL).

 

FD
Flot

zie Duflot.

 

FD
Flothman(n)

Ndd. vorm van de D. FN Flossmann: houtvlotter, vlotvoerder. BerN.

 

FD
Flotow, von / de

PlN Vlotho (NRW) of (Grofi) Flotow (MV).

 

FD
Flotte

PlN (Char.-Mar.).

 

FD
Flou(h)r

zie Flore, Fluhr.

 

FD
Flou, (de)

zie Duflot.

 

FD
Flouart

Surnom: avec échange de consonnes r > 1, du moy. fr. froart ‘tricheur’ FEW 3, 768b? Un dérivé As flouer ‘tromper, attraper’ est plus alétaoire, le verbe n’étant attesté (en argot) que depuis le 16e s.

 

JG
Flouberg

Nom d’origine: Flobecq, 1150 «Florberg» (Ht).

 

JG
Flouberg

zie Vloeberg.

 

FD
Flouhr

cf. Flohr.

 

JG
Flouquet

zie Floquet.

 

FD
Flour

N. de bapt. (Saint-Flour, Loc. fr.). V. HLOD.

 

EV
Flour

Prénom Flour < lat. Florus (Dauzat 260); ou bien du prénom fém. Flour (aussi Flou-rence), var. de Flore attestée en Artois, cf. Nos patois du Nord n° 7, 46 [MH], cf. Fleur.

 

JG
Flourent

-ens, zie Florens.

 

FD
Floury

zie Florin.

 

FD
Flouw

zie Flauw.

 

FD
Floymon

Floymont, cf. Flohimont.

 

JG
Floymon(t)

zie Flohimont.

 

FD
Flu-

-che, -ck. Car. phys. Fluet, ,,Mince et délicat ». N° 259.

 

EV
Fluchard

1732 «Fluchar» Trembleur; dérivé en -ardde w. liég. siflutchî ‘se glisser, s’insinuer’ FEW 3, 644b; la glose de Carnoy 239: qui a une fluxion, n’est pas à retenir.

 

JG
Fluchard

Afl. van LU W. siflutchi: binnensluipen (HERB.). 1670 Jacobus Fluchar, Hervé (MUL VI).

 

FD
Fluche(r)

D. Flucher, Flü(c)her < PlN Fluh, Mhd. Fluoh: kale, steile rotswand (BRECH.).

 

FD
Fluck

Flück. Surnom: all. Fluch ‘imprécation, juron’?

 

JG
Fluckiger

Fluckiger: PlN Fluckigen in Rohrbachgraben (CH).

 

FD
Fluder

Var. van D. FN Floder. Zwabische PlN Vlader, Vloder: moeras. 1373 Herm. Floder, Breslau (BAHLOW).

 

FD
Flügge

Floëge, Fluck, Fluk: D. BN, ook Fluck. Mhd. fluck: wakker, kwik, vlug.

 

FD
Fluhr

cf. Flohr.

 

JG
Fluhr

Flou(h)r: D. FN Flur: veld. Meestal voor de Flurer: veldwachter.

 

FD
Fluit

Fluyt, Fluijt, Flûte: BN van de fluitspeler, BerBN van de muzikant. 1371 (Egidius Flûte), Lv. (AAV).

 

FD
Flumen(s)

zie Vlimmen.

 

FD
Flury

zie Florin.

 

FD
Flusin

Fluzin. NF bien attesté en Wallonie, mais apparemment en provenance de Haute-Saône (Franche-Comté) via le départ, des Ardennes (GeneaNet); la glose de Dauzat 260 (forme masc. de fluisina ‘taie d’oreiller’) ne semble pas à retenir, ces formes étant du Midi de la France FEW 3, 645. Il ne semble pas s’agir non plus d’un nom d’origine toponymique.

 

JG
Flusin

Fluzin: Occ. floissina < Lat. fluxina: kussensloop. BerBN (DNF)?

 

FD
Flussie

cf. Flossie.

 

JG
Flussie

Flusu, zie Fleusus.

 

FD
Flute

Flûte: BN voor iemand met lange benen (HERB.).

 

FD
Flûte

Surnom: w. (Mons) fluté ‘qui a de grandes jambes’ FEW 3, 613b.

 

JG
Fluyt

Surnom: moy. néerl. flûte, floyte ‘flûte’.

 

JG
Fluyt

zie Fluit.

 

FD
Fluzin

Profess. Flusin (Dialecte), ,,Taie d’oreiller ». N. de marchand. N° 131.

 

EV
Flypo

zie Philippo(t).

 

FD
Flyps

zie Philippus.

 

FD
Fo(n)sny

W. PlN: modderpoel.

 

FD
Fob-

-elets, -er(t). V. FULC.

 

EV
Fob(e)lets

Faubelets, Vobelet, Fouble: Patr. Dim. van Fobert. 1268 Hankini Fobel, Ip. (BEELE); 1401 Henric Fobelet, Tn. (C.BAERT).

 

FD
Fobe

Fob(b)é, Foppen(s): Patr. Bakervorm en vleivorm van Germ. VN Volkbrecht (zie Fobert) of Volkboud. 1280 Johannes Fobin; ise e. Arnout filius Voppin, Evergem (GN); 1298 Johannes Fobin, Kales (GYSS. 1963).

 

FD
Fobelets

Génitif néerl. d’un dérivé en -elet du thème de l’hypocor. de germ. folc-behrt > Faubert, Fobert (Fôrst. 549).

 

JG
Fober(t)

Fouber(t), Foebert, Fa(u)bert, Fauberg: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN Volkbrecht. Zie Volbrecht. 1296 Robins Foubers, PdC (BOUGARD); 1316 Willame Fobert, Ip. (BEELE); 1399 Jacob Fobiert, Ktr. (DEBR. 2000′). –2. Achteraf wellicht geherinterpreteerd als Ofr. fobert, Mnl. fobaert: nar, dwaas, sul, lobbes.

 

FD
Foc(c)roul(l)e

Fockeroulle, Focroul: PlN Focroulle in Rouvreux (LU). 1721L. J. G. Foccroulle, Rouvreux (MULVn).

 

FD
Foc(c)roule

Proven. Dép. Louvei-gné.

 

EV
Focan(t)

Fokan, Faucan(t), Fauquant, -and, Vacant, Vakante: 1. PlN Focant (N). 1294 Jehans Fokans, N (CRN); 1540 Jacques de Focan, Namen (RBN). -2. Evtl. Patr. Rom. afl. van Germ. VN Falko ‘valk’: Falcoanus(MORLETI).

 

FD
Focant

Focan, Fokan, 1540  «Jacques de Focan», 1546 «la veuve Jehan de Focant» BourgNamur, 1595 «Pier Focan» BourgDinant; nom d’origine: Focant (Nr).

 

JG
Focant

Proven. Loc.

 

EV
Focart

1272 «filie lohannis Foccart» Oppre-bais,  1294 «Focars d’Ostimerées»  Cens-Namur, 1444 «Mathier fis Ysabeal le Focard» TerreJauche; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-hard, cf. aussi Foucart.

 

JG
Focca(e)rt

Focart, zie Volckaert(s).

 

FD
Foccroule

-oulle, cf. Focroule.

 

JG
Focheux

zie Faucheur.

 

FD
Fochon

Foquet. V. FULC.

 

EV
Fochon

Peut-être dérivé du thème Foie-, comme Fouchart, Fouchet (à côté de Fouquet), ou bien dial. (Bourgogne) fosson ‘fourche’ FEW 3, 895a. Si la prononciation du nom le permet (avec ô long), p.-ê. aussi var. du NF Fauchon (Morlet 399), dans lequel on peut reconnaître l’anc. fr. fauchon ‘esp. d’arme en forme de faux; couteau recourbé, serpette’ Gdf 3, 728 [MH].

 

JG
Fochon

zie Fauchon.

 

FD
Fock

Focke, Focq. Hypocor. de l’anthrop. germ. fulc-hard (Fôrst. 551 ), etc.

 

JG
Fock(e)

Fok, Foque, Fokke(ns), Fook, Foeken, Fou(c)que, Fouques, Foex, Fox, Vo(c)k: Patr. Korte Germ. VN Fulco, Folko ‘volk’, met ass. Ik/kk. -1300 Bêle Vocke, Ktr. (DEBR. 1980); 1268 Jacobus Folke, Ip. (BEELE); 1316 Biétris Fouke, Dk. (TdT).

 

FD
Fockaert

Focquaert. Forme néerl. de Focart [la glose de Carnoy 244 par ‘cambrioleur’ n’est pas à retenir].

 

JG
Fockaert

zie Volckaert(s).

 

FD
Fockedey

1298 «Henri Foukedei» OnomCalais; forme ingévonne de l’anthrop. germ. fulka-daga [FD].

 

JG
Fockedey

Fackeldey: Patr. Ingw. vorm van Germ. VN fulk-dag ‘volk-dag’. 1298 Henri Foukedei, Kales (GYSS. 1963); 1458 Dixis Focketay, Leffinge (PARM.).

 

FD
Fockenberghe, (van)

zie Fauquembergue.

 

FD
Fockenier

Focquenier. Var. flam. de Faucon­nier, avec finale -onier, onier, affaiblie en -enier [JMP].

 

JG
Fockenier

-ié, zie Fauconnier.

 

FD
Fockenoy

zie Fauquenoy.

 

FD
Fockeroulle

cf. Focroule.

 

JG
Fockeroulle

zie Foccroul(l)e.

 

FD
Focket(yn)

zie Focquet.

 

FD
Fockeu

zie Faucheur.

 

FD
Foco

zie Foucaud.

 

FD
Focq

cf. Fock.

 

JG
Focq

zie Focke.

 

FD
Focquaert

cf. Fockaert.

 

JG
Focquaert

zie Volckaerts.

 

FD
Focquenier

zie Fauconnier.

 

FD
Focquenoit

cf. Fauquenoit.

 

JG
Focquet

Focqueno(e)y, zie Fauquenoy.

 

FD
Focquet

Foquet, -ez. 1272 «Maria filia Colardi Foccet» PolyptVillers; var. de Fouquet, dimin. de l’anthrop. germ. Fulco.

 

JG
Focqueur

zie Faucheur.

 

FD
Focquier

zie Foucher.

 

FD
Focroul(le)

zie Foccroulle.

 

FD
Focroule

-oulle, Foccroule, -oulle, Focke­roulle. 1474 «Johannes de Focqueroul» PrincipLiège, 1524 «Mathy de Fockroul», 1544 «Johan Fokroulle» DénStavelotMy, 1628 «Vincent Focqueroulle», 1671 «Arnould Focroul» BourgNamur; nom d’origine: Fo-croulle, w.fok’roûle, à Rouvreux (Lg), etc. Cf. aussi Joccroulle.

 

JG
Focuet

zie Focquet.

 

FD
Fodderie

NF flam., attesté la lre fois à Hoboken en 1813; p.-ê. simple var. de Fonderie [FD].

 

JG
Fodderie

zie Fonderie.

 

FD
Fodi-

-é, -aux. Proven. Fodiaux (Dép. Folx-les-Caves).

 

EV
Fodor

Patr. Russische VN Fe(o)dor: Theodoor.

 

FD
Foebert

zie Fober(t).

 

FD
Foeckert

zie Volckaert(s).

 

FD
Foeken

zie Fock(e).

 

FD
Foekking

Patr. < Germ. VN Fulco. Zie Fock(e).

 

FD
Foele(n)

zie Pollens.

 

FD
Foelen

Proven. Veulen, ,,Fologne » (Loc).

 

EV
Foelgner

zie Folkner.

 

FD
Foeliex

V. Félix.

 

EV
Foelster

Proven. Fulc-Ster, ,,Etablis-sement du sieur Fuie ».

 

EV
Foer(e), de

zie Dufour.

 

FD
Foerie(r)

zie Fourier.

 

FD
Foerier

V. Fourrier.

 

EV
Foerster

Forster. Nom de métier: all. Förster ‘garde forestier’.

 

JG
Foerster

zie Forster.

 

FD
Foerts

zie Voorts.

 

FD
Foes

zie Faas(se).

 

FD
Foesier

zie Foucher.

 

FD
Foester(s)

de Foestraets, zie Vastrade.

 

FD
Foeteler

zie Foteler.

 

FD
Foets

zie Voorts.

 

FD
Foex

zie Focke.

 

FD
Fog(h)el

Fogiel, zie de Vogel(e).

 

FD
Fogelbaum

D.-joodse FN: vogelboom.

 

FD
Fogen

Foges, zie Vuegen.

 

FD
Foges

V. Fouage.

 

EV
Fogielhut

Dial. < Vogelhaupt: vogelkop. BN.

 

FD
Foguenne

w. (La Gleize) Fôguène, w. (Bastogne) Fôguène’, Fognenne (cacographie). NF apparu à Nassogne et Masbourg dans le milieu du 18° s. (GeneaNet) ; le suffixe -enne invite à y voir un nom d’origine allemande ou luxem­bourgeoise.

 

JG
Foguenne

W. uitspr. van Limburgse FN Fogen.

 

FD
Fohal(le)

Foxhal(le): PlN LU W. fohale; kleine sloot, gracht.

 

FD
Fohalle

Fohal, Foxhal, -alle. Nom d’origine: w. topon. liég.. fohale ‘petite fosse’ DL.

 

JG
Fohalle

V. Fosse.

 

EV
Fohn

Surnom: all. Föhn ‘vent du midi’ < lat. favonius.

 

JG
Föhr

zie Fehr.

 

FD
Foidar

-art, w. liég. Fièdàl DL 267. Nom d’origine: 1386 «Fowedar», anc. topon. de Liège (c/BTD 11, 1937, 72).

 

JG
Foidar(t)

PlN Foidart in Luik. 1507 Lynart de Fowedar, Voroux (KCTD 1937,72).

 

FD
Foidart

(Pour Froidart. Chute fré­quente d’un des deux r de deux syllabes successives. N° 73). V. FRID.

 

EV
foin

,,Herbe séchée ». Formes dial. : Fan-, Peu- -ey, -eau, -el. Fanes. Faneur. ,,Homme qui fane l’herbe fauchée ». Synon. : Fan-, Fen- -ier. Profess. Le faneur désigné : 1. Par le produit de son activité : Fan(n)–es, -ey, -ielle, -uel. Fenaux. — 2. Par sa qualification directe (Avec suffixe péjoratif) : Fan(n)art, Fenasse.

 

EV
Foin

Fr. foin, surnom de marchand, etc. ; ou bien var. dsfaing ‘fagne’, cf. Defoin.

 

JG
Foinnes

-es, Fuinnes. Surnom: anc. fr. foinet ‘petit de la fouine’ FEW 3, 368b ou anc. fr. foinet ‘trident de pêcheur’ FEW 3, 912b, mais cf. aussi 1302 «Foinet de Vilheirsjadis prévost d’Iveux» CartOrval, apparemment prénom.

 

JG
Foirdt, de

zie Lefort, Dufort.

 

FD
Foire(s)t

V. Forest.

 

EV
Foiret

Dim. van foire: jaarmarkt (DNF)? 1655 Claude Foirré, Utrecht-Aw. (AP).

 

FD
Foiss(e)y

PlN Foissy (Côte-d’Or, Yonne).

 

FD
Foissac

PlN (Aveyron, Gard).

 

FD
Foissche

V. Fouage.

 

EV
Foix

Foi(s): PlN Poix (Ariège). 1410 Pierre de Poix, Senlis (MORLET).

 

FD
Fok

zie Focke.

 

FD
Fok-

-et, -s. V. FULC.

 

EV
Fokan

cf. Focant.

 

JG
Fokan

V. Focant.

 

EV
Fokan

zie Focan(t).

 

FD
Foket

Fokke, zie Focquet.

 

FD
Fokke(l)man

Afl. van Germ. VN, Ndd.-Fries Focke of dim. Fockel, uit Volk-naam. 1363 Vockelman, Esslingen (DN). Christiaan Jans

Vockelman/Fokkelman, geboren in 1754 in Warburg (NRW), vestigde zich in Pieterburen (GR)(PDB).

 

FD
Fokke(ns)

zie Fock(e).

 

FD
Fokker

1. BN. Mnl. focker: bedrieger, fopper (?). 1270 Jhan die Fockre, Bg. (CG). – 2. Zie Volker.

 

FD
Fol

Follet. 1. Car. mor. H. fou, fol­let. N» 277. — 2. V. FULC.

 

EV
Fol

Ofr. fol, Fr. fou: gek. BN.

 

FD
Fol

Surnom : anc. fr. fol  ‘fou, qui a perdu la raison’, mais aussi ‘dévergondé’, etc. FEW 3, 688bet691b.

 

JG
Fol(l)mer

zie Volkmar.

 

FD
Fol(l)on(g)

1. V. Foulon. N° 157. — 2. V. Volon. N° 136. — 3. V. FULC.

 

EV
Folain

1296 «Nicholas Folin» TailleParis; pour Dauzat 261, dérivé de fr. fol ‘fou’ (toutefois non attesté dans le FEW 3, 688b et sv., v° follis); plutôt var. de Folien, Feuillien.

 

JG
Folbroeck

PlN Volbroek; vgl. Am Vollbruch in Bielefeld (NRW). 1642 van Volbroek, Kevelaer; 1698 van Volbroeck, Asperden; 1687 Vollbroeck, Uedem NRW (PDB).

 

FD
Folcke

Fokque, zie Volcke.

 

FD
Folcque

Folk(ers). Foll- -and, -ey, -iot. V. FULC.

 

EV
Folcque

Nom issu de l’anthrop. germ. Folco, cf. 1173 «Folco de Astenoi», «Folco pater Lamberti de Staules» CartOrval.

 

JG
Folders

zie de Volder(e).

 

FD
Folens

Follens. Hypocor. d’un anthrop. germ. en Vol-, ainsi Voulboud, Volbrecht [FD].

 

JG
Folens

zie Pollens.

 

FD
Foley

zie Follet.

 

FD
Folger

zie Volker.

 

FD
Fölgner

zie Folkner.

 

FD
Folichon

PlN in de Provence (PDB).

 

FD
Folichon

Surnom, sans doute de création tardive: fr. folichon ‘petite fille folâtre’ (attesté depuis 1637), ‘qui aime à folâtrer’; égrillard’ (dp. 1740) FEW 3, 689a.

 

JG
Folie

1. Car. mor. Homme fou. N° 277. — 2. Proven. La folie (Nombr. L.D.).

 

EV
Folie

1298 «Stas Folie» OnomCalais, 1302 « Symon Folie » LoiTournai ; surnom : fr. folie ‘déraison’ FEW 3, 689b. – Très souvent, nom d’origine, d’après le topon. La Folie, cf. 1275-76 «Mahiués de le Folie» RegTournai, 1293 «dame Ailit c’en dist de la Folie filliastre signor Philippe de la Folie chevalier» Cart-Orval, 1365 «Jehan de le Follie coutelier» TailleMons.

 

JG
Folie

Folli, Folly: 1. BN Ofr. folie: waanzin, zotheid. 1240 Jehanés Folie, Atrecht (NCJ); 1298 Stas Folie, Kales (GYSS. 1963); 1339 Jehan Folie, Dk. (TdT). – 2. Mnl. foelge, folie < Ofr. foille: blad (o.m. geslagen metaal); ook verfstof, aluin gebruikt

door lakenververs en verfmakers, aluin uit Foglia in Klein-Azië, Fr. alun de feuille (Bk. 1968,252; DE POERCK ni). 1268 Tirkinus Folge = 1261 Foille, Ip. (BEELE). – 3. PlN La Folie; zie Delefolly. DF W vermeldt ook Folie, Foille = Faille.

 

FD
Folié

Follet. 1358-59 «Willaumes Folles» PolyptAth, 1365 «Jehan Follet manouvrier» TailleMons; surnom: fr. follet ‘qui fait ou dit de petites folies’ FEW 3, 689a.

 

JG
Folien

1514 «Follin d’Andrymont» La Gleize, 1524 «Lambert Follin» DénStavelotMy; var. de Pholien = Feuillien, w. Foyin; cf. aussi 1294 «Gerart de Saint Follien» CensNamur.

 

JG
Folien

zie Phol(l)ien.

 

FD
Foliez

zie Follet.

 

FD
Folique

Peut-être dérivé de l’anc. fr. fol ‘fou’, comp. dial. (Verdun) foligot ‘folâtre’ FEW 3, 689a.

 

JG
Folk

zie Volcke.

 

FD
Folker(s)man

Patr. Afl. van Germ. VN Volker of Volkert.

 

FD
Folkers

zie Volker.

 

FD
Folkmar

zie Volkmar.

 

FD
Folkner

Fölgner, Foelgner: Patr. D. FN Volkner, fulk-naam.

 

FD
Foll

Surnom all., corresp. à moy. néerl. vole, veule, voel(e) ‘poulain’ ?

 

JG
Follae(r)ts

-a(rt), -(i)ard, Foulard, -art: Afl. van Mnl. ww. folen: grappen maken, stoeien, schertsen, spotten. Of afl. van Fr. fou: gek. 1385 Aernoud Folaert, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD
Folland

BN Folant < Ofr. ww. foler: gek doen. Vgl. Volant.

 

FD
Follebou(d)t

-bouckt, zie Vollebout.

 

FD
Follens

cf. Folens.

 

JG
Follens

Folens, Foele(n), Vollen(s): Patr. Vleivorm van Germ. VN zoals Volboud, Volbrecht. Vgl. Follebout. 1712 Augustin Folens; 1724 André Follens, Izg. (COUSS.).

 

FD
Follet

cf. Folié.

 

JG
Follet

-ez, -é, -ett, -ey, Foley, Folliet, -iot, Foliez: Dim. van Ofr. fol, Fr. fou: gek. BN. 1290 Cholart Folet, Bergen (PIERARD); 1382 Willaume Foliez, Dk. (TdT).

 

FD
Folletête

BN folle tête: dwaashoofd, gek.

 

FD
Folletête

Cf. 1272 «Willelmus films lohannis Stulti Capitis [= Tête folle]» PolyptVillers; sur­nom d’étourdi, d’extravagant, de tête brûlée.

 

JG
Folli

zie Folie.

 

FD
Folliard

zie Follaerts.

 

FD
Follin

Foulain: BN < Ofr. fol, Fr. fou: gek. 1460 Johan Follain, Laon (MORLET).

 

FD
Follman(n)

Folman: Patr. Germ. VN Volkmann; vgl. Vollmar < Volkmar. °i8n Mathias Follman, Echternach-Mechelen (PDB).

 

FD
Follon

Folon. 1472 «Aber le Follon» Dén-Vielsalm, 1602-3 «Guillaume Follon» TerriersNamur, 1605 «Adrian Follon» = 1606 «Adrian Foullon» BourgDinant; nom de métier: w. liég. folon ‘foulon, artisan qui feu­tre les étoffes de laine’ FEW 3, 849b.

 

JG
Follon(g)

Folon, zie Foulon.

 

FD
Folly

zie Folie.

 

FD
Fölsinger

Folzinger: Patr. Afl. van Völz, vleivormvan Germ. Volk-naam.

 

FD
Foltin

Folletin, dim. van Ofr. fol: gek. Vgl. Follet.

 

FD
Folville

Nom d’origine: Folleville (Somme), etc., ou bien var. de Forville.

 

JG
Folville

PlN Folleville (Eure, Somme).

 

FD
Fombelle

Nom d’origine: font belle, belle fontaine.

 

JG
Fombelle

PlN Font belle: mooie bron. Vgl. Schönbrunn.

 

FD
Fomin

Surnom de faucheur: w. liég. fåmin, w. (St-Hubert) faumm ‘manche de la faux’ FEW 3, 404b.

 

JG
Fomin

W.faumin: steel van de zeis. BerBN (HERE.).

 

FD
Fonbonne

Nom d’origine: Fon(t)bonne en Au­vergne, etc. (= bonne fontaine).

 

JG
Fonbonne

PlN Fontbonne (Cantal, Ardèche): goede bron.

 

FD
Foncaux

Peut-être var. de Foncoux. Sinon, anthrop. germ. en -ard, cf. 1262 «Foncardus de Veteri Vertonno [Vieux-Virton] miles» Cart-Orval.

 

JG
Foncez

Foncé, Foncin, Fonchain, Foncon, Fonson: Afl. van Ofr. fons < Lat. fundum: grondbezit, landbezit. 1688 Carolus Fonson, Bergen (MUL VII).

 

FD
Foncez

Surnom: fr. foncé ‘de teinte plus sombre’, mais qui n’est attesté que depuis 1690, cf. FEW 3, 874a.

 

JG
Foncin

Fon(c)k(e). V. FUNC.

 

EV
Foncin

Sans doute du thème de Fonçon, Fonson.

 

JG
Fonck

Foncke, au génitif: Fonken. Surnom: moy. néerl. vonke, vonc, vunc ‘étincelle’ ; cf. aussi Funck.

 

JG
Fonck(e)

zie Vonk.

 

FD
Fonçon

Fonson. 1616 «Jean de Fonson» Prin-cipChimay; dérivé topon. de lat. fundus, comme w. (Faymonville) fonsenî ‘fondrière’, qui est un dérivé FEW 3, 871b.

 

JG
Foncoux

Nom d’origine: Froncourt, w. foncou, à Fumal (Lg).

 

JG
Foncoux

Proven. Foncourt (Dép. Fumai). N° 245.

 

EV
Foncoux

W. voor Froncourt, PlN in Fumai (LU).

 

FD
Fond

zie Font.

 

FD
Fond-

-aire, -e(u)r, -e(u). Profess. Exploitant ou ouvrier de fonderie.

 

EV
Fondair(e)

-er, -eur, -u: BerN Fr. fondeur: (ijzer)gieter. De vormen op -aire/-er gaan terug op de onderwerpsvorm (cas-sujet), die op -europ de voorwerpsvorm (cas-régime) fundorem. 1203

Crestiens Pondère, Atrecht (NCJ); 1371 Gerardole Fondeur, Bouffioulx (SLLIV).

 

FD
Fondaire

-er, Fondeur, Funder. 1302 «Jehan le Fondeur» LoiTournai, 1481 «Jehan Le-fonder» Mozet, 1574 «Hubert Bricquelet dit le Fonder» Hanzinne, 1602-3 «Jean le Fonder» TerriersNamur, 1685 «DieudonnéLe Fondair» BourgNamur, 1777 «Jacques Fonder ancien bourgmestre» Couvin; nom de métier: fr. fondeur ‘celui qui dirige une fonderie’ FEW 3, 864b, avec suffixe -eur; comme nom de métier, cf. aussi 1270 «Baudeloet le fondeur de chandelles» DettesYpres, 1368 «maistre Gossewien le fondeur de clokes» GuillLiège. – Bibliogr. : J. Herbillon, Les NF Fonder, Galler, …. VW 58, 1984, 48-49.

 

JG
Fonderie

1. Profess. V. le précéd. — 2. Proven. L.D.

 

EV
Fonderie

Fodderie: PlN Fonderie: (ijzer)gieterij.

 

FD
Fonderie

Nom d’origine: fr. fonderie (fréquent en toponymie).

 

JG
Fondeur

cf. Fondaire.

 

JG
Fondu

1519«LienetteFondu», 1573 «HenriLe Fondu» BourgNamur; surnom: fr. fondu ‘qui a perdu tout son bien’ (depuis 1706) FEW 3, 865b, cf. aussi w.fondou ‘maigri’ DFL 294.

 

JG
Fondu

zie Fondaire.

 

FD
Fongers

Patr. Fonger < funs-ger’wagend-speer’.

 

FD
Fonk(e)

zie Vonk.

 

FD
Fonken

cf. Fonck.

 

JG
Fonlupt

PlN (Puy-de-Dôme) < Font Luc: bron inhet bos. Luc < Lat. lucus: bos (DNF).

 

FD
Fonrijn

Fonryn: D. Vom Rhein: van de Rijn. 1294 Gérard van de Rine, Utrecht (BRECH.).

 

FD
Fonseca (da/de)

Sp. en Port. FN. PlN Fonseca, d.i. fons sicca: uitgedroogde bron (DS). 1522 Joannes de Fonseca alias de Bonadilla, Salamanca; 1548 Joannes de Fonseca, Lusitanus (MUL III-IV); ±1570 Maye de Fonseca, Erps (CDT118).

 

FD
Fonsny

Nom d’origine: w. (Faymonville) fons ‘m ‘fondrière’ FEW 3, 871b; ou bien, si le i est bref, de w. topon. fonsni (lat. -fie) à Bovigny (É. Legros, BTD 27, 137).

 

JG
Fonsny

Profess. Foins(n)ier, ,.mar­chand de foin ». (Dialecte).

 

EV
Fonson

1. Fanson. — 2. V. FUNC.

 

EV
Fonson

cf. Fonçon.

 

JG
Fonson

zie Foncez.

 

FD
Font

Fond: PlN Font: bron. 1250 Juliane Fons; 1211 Ogive de Fonte, Atrecht (NCJ).

 

FD
Font

Nom d’origine: anc. fr. font ‘fontaine’, cf. aussi Fombelle, Fonbonne.

 

JG
Font(h)ier

Wellicht syn. met Fontenier. 1709 Jan Fontier,Ktr.(KW).

 

FD
Fontaine

 [22e NF le plus fréquent en Wallonie]. Nom de résidence: fr. fontaine, topon. très fréquent, cf. aussi Lafontaine, Delafontaine; également nom d’origine: Fontaine-Valmont, Fontaine-l’Évêque (Ht), etc.

 

JG
fontaine

1. Proven. Font- -aine, -eyne. Def(f)ontaine. Deffon. Laf(f)on(t), Lafontaine. Diminu­tifs : Fontenelle, Fontenal. (Loc. et L.D. Fontenville. •— 2. Profess. Fontanie. ,,Fontainier ». Font-(h)ier. Avec suff. péjor. : Fon-tan(n)a(r), Font- -enasse, -ainasse, -esse.

 

EV
Fontaine

zie Delafontaine.

 

FD
Fontan(a)

-anel(la): It. FN: fontein, bron.

 

FD
Fontebasso

It. PlN: diepe bron.

 

FD
Fonteignie

Fontenie, cf. Fontignie(s).

 

JG
Fonteignie

zie Fontignie(s).

 

FD
Fontein

zie (van den) Fonteyn(e).

 

FD
Fontenai

-ay, de Fontenay: Verspreide PlN, collectief bij fontaine: plaats waar veel bronnen zijn, vgl. Fontenoy.

 

FD
Fontenai

-ay. Nom d’origine: Fontenay (Aube, Yonne, Seine, etc.), topon. fréquent.

 

JG
Fontenay

(Aube, Yonne, Seine, Manche, Seine-et-Oise, Eure enz.), Fontenai (Orne). 136 e. Herbert de Fontenay, Laon (MORLET).

 

FD
Fonteneau

-elle: Verspreide PlN (o.m. N, Aisne), dim. van fontaine: bron. 1275 Benoit Fonteniele, Tongre (VRi/sr0); 1365 Jehan de le Fontenielle, Dk.(TdT).

 

FD
Fontenelle

Nom d’origine : Fontenelle (Nr), etc., dimin. de fr. fontaine.

 

JG
Fontenier

1577 «Johan Fontenier» GuillLiège, 1581 «Marguerite Fontenier» BourgNamur; nom de métier: fr.fontainier, w. \iég. fontin.ni ‘préposé aux fontaines’ ou ‘réparateur de fontaines’ FEW 3, 697a. – Cf. aussi 1429-73 «Johan du Fonteny» Châtelet, dans lequel Fonteny représente un quartier de Châtelet.

 

JG
Fontenier

BerN Fr. fontainier: toezichter over de waterputten, waterfitter. 1502 Johannes Fonteniers, Hoegaarden (MULIII).

 

FD
Fontenoy

(H, Nord, Aisne…), Fontenois (Ard., Hte-Saône). 1269 Willames Remis de Fontenoit, Ktr. (DEBR. 1980); 1373 Jehan dou Fontenoit, Wasmes (CSWII).

 

FD
Fontenoy

Fontinois, -oy. 1302 «Jehanain de Fontenoit»   LoiTournai,   1748   «Mcurisse Fontenoy» Nandrin ; nom d’origine : Fontenoy (an. Tournai), NL fréquent en France aussi (Aisne, Meurthe-et-M.), etc., collectif en -oit/ -oy as fontaine (endroit où il y a des fontaines).

 

JG
Fontenoy

Fontinois, -oy: PlN zoals Fontenai < Lat. fontanetum: plaats met bronnen.

 

FD
Fonteny

Fontini, -iny: 1. PlN Fonteny in Loupoigne, Thines of Oud-Genepiën (WB). Ook in Frankrijk (o.m. Moselle). 1431 Jane van Fonteniis, Ronse (LENOIR). – 2. Zie Fontignie(s).

 

FD
Fontes(se)

Wsch. PlN < Fr. font: bron.

 

FD
Fontesse

Non attesté dans le FEW comme dérivé de \at.fons; p.-ê. de fr. fonds ‘affais­sement du sol’ FEW 3, 866a?

 

JG
Fonteyn

-eyne, -yn. Nom d’origine: moy. néerl. fonteine ‘fontaine’.

 

JG
Fonteyn(e), (van den)

van de Fonteyne, Fonteijn(e), van de(n) Fontyne, -ijne, Fontein, Fontyn(e), Fontijn: Verspreide PlN Fontein(e): fontein, bron, waterput. Zie ook Delafontaine. 1401 Bertrams huus vander Fonteine, Bg. (SIOEN). – Lit.: W. BEELE, Westhoekjb. 1986,163.

 

FD
Fonteyne, de

zie Delafontaine.

 

FD
Fontign-

-ie, -y. Proven. Fontignties (Dép. Buvrinnes), Fontigny (Dép. Ransart).

 

EV
Fontignie

-ignies, -igny, -ini, Fonteignie, Fontenie. Nom d’origine: Fontignies, à Buvrinnes (Ht), etc.

 

JG
Fontignie(s)

-i(g)ny, -ini, -eignie, -enie: PlN Fontignies in Buvrinnes (H) of Fontigny in Ransart (H). 1507 Petrus de Fontingnis, St.-Jans-Geest-Lv.(CALUW.).

 

FD
Fontini

-iny, zie Fonteny.

 

FD
Fontinois

-oy, cf. Fontenoy. Fonze, -é, -ée. Nom d’origine: dial. fr. fonze ‘fondrière’ et dérivés: poit. fonzée ‘terrain dans un fond’ FEW 3, 871a; cf. aussi, avec suffixe -ellu, topon. w. fonze, à Aywaille, à Nandrin (Lg).

 

JG
Fontinois

-oy, zie Fontenoy.

 

FD
Fontinoy

Proven. Fontenoy (Loc.).

 

EV
Fontrein

Wsch. < Fontein, met r-epenthesis.

 

FD
Fontyn(e)

van de(n) Fontyne, zie (van den) Fonteyn(e).

 

FD
Fonville

PlN Fonville (Eure-et-Loir). 1301 Bauduins Fontvielle,Dk.(TdT).

 

FD
Fonzé

Fonze: PlN Fonzê in Aywaille en Nandrin (LU). Fr. dial. fonze: kloof (HERB.).

 

FD
Foo

Grafie voor Faux? Of Vl. uitspr. van Foi?

 

FD
Foogen

zie Vuegen.

 

FD
Fook

zie Focke.

 

FD
Foole

Fools, zie Vool(s).

 

FD
Foor

zie Faber

 

FD
Foor, de

de Foor(d)t, Foort, zie Lefort, Dufort.

 

FD
Fooy

Proven. Foy (Loc.).

 

EV
Fooy

zie Foy.

 

FD
Fooz

Foos, zie Defooz.

 

FD
Fooz

Nom d’origine: Fooz (Lg) ou Fooz, à Wépion (Nr).

 

JG
Foppen(s)

zie Fobe.

 

FD
Foque

zie Focke.

 

FD
Foqué

Foquet, zie Focquet.

 

FD
Foquet

-ez, cf. Focquet.

 

JG
Foquet

Foqué, Focuet, Fokké, Fo(c)ket, Foucquet, Fouquetfte), Fouchet, -é, Fourchet, Focketijn, -yn: Patr. Rom. dim. van Germ. fulk-naam. 1226 Aie Fokete, Atrecht (NCJ); 1299 Fouket, Bg. (VERKEST).

 

FD
Foquet

V. FULC.

 

EV
Foqueur

Peut-être w. liég. fôkeû ‘celui qui bat et aplanit la terre au moyen des battes, dites /oies’ DL 273b, bien que ce ne soit pas vraiment un nom de profession ; ou bien forme pic. de fr. faucheur, cf. (Mons) fougueux FEW 3,378a.

 

JG
Foqueur

Proven. Foqueux (Dép. Onhaye).

 

EV
Foqueur

zie Faucheur.

 

FD
Forain

Forin, Faureins: 1. Fr. forain: vreemdeling; wellicht BN van een bourgeois forain: buitenpoorter. Ook Mnl. forein, forijn. 1393 Jhan Foriin, Ktr. (DEBR. 1970). – 2. Vondelingnaam van 1808 Joseph Albert Forain, Opvelp (CLAES 1993,150).

 

FD
Forain

Forin. 1623 «Adrien Forin» Bourg-Namur; surnom: fr. forain ‘étranger’ FEW 3, 703a.

 

JG
Foray

V. Fourreau.

 

EV
Forb-

-at, -es. 1. Car. mor. Fourbe (Avec et sans suff. péjorat.). N° 279. — 2. Proven. Forbos (Dép. Grand-Rechain).

 

EV
Forbiseur

cf. Fourbisseur.

 

JG
Forbiseur

zie Fourbisseur.

 

FD
Forbras

BN Fort bras: sterke arm. Vgl. Brasfort.

 

FD
Forbras

Surnom:   moy.  fr. fort bras  ‘bras solide’ ; comp. Bradfer.

 

JG
Forcé(e)

Forcez: Wvl. hypercorrect voor Fossé, -ez.

 

FD
Force(i)lle

zie Forseille(s).

 

FD
Forcée

cf. Forzée.

 

JG
Forceille

cf. Forseille.

 

JG
Forcelle

V. Forseille.

 

EV
Forceville

Nom d’origine: Forcevillc (Somme).

 

JG
Forceville

zie De Forceville.

 

FD
Fordel

D. FN Vordel: voordeel (BRECH.).

 

FD
Fordham

PlN (Cambridgeshire, Essex, Norfolk).

 

FD
Fordyn

-eyn, zie Fourdin.

 

FD
Fore

zie Faber, Forest.

 

FD
Foré

cf. Forez.

 

JG
Foreest, van

PlN Foreest < Ofr. forest: woud, aan de vorst toebehorend domeingoed. Vgl. Forest 1., Duforet. 1360 van Herbaren van Foreeste, A’dam (NHC); 1373 Salin Foreest, Ip. (BEELE); 1376 Everaerd van den Foreste, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD
Forest

-et, -et. 1444 «Jehan du Forest», 1535 «Bernart de  Forest»,   1635  «Jean Foret» BourgNamur; fr. forêt, fréquent en toponymie.

 

JG
Forest

Forrest, Forêt, -et, -ez, -é, -e, Forret, -ez, -é, -e, Fouret, -ez, -é, Fourré: 1. Mnl. foreest < Ofr. forest, Fr. forêt: woud, aan de vorst toebehorend domeingoed. Zie Van Foreest. Forest is ook de Fr. naam voor Vorst (Bs.). 1468 Dudarts Forest, Dk. (TTT). – 2. For(r)est/Forêt kan hypercorrect zijn voor For(r)et/Fourez, -et. a. Rom. vorm van Germ. VN Folradus. b. Var. van Fauret; zie Favret. 1392 Willem Foret, Aw. (ANP); 1407 Jan Forets huus, Bg. (SIOEN).

Forestier (de); Fourestier, Forissier: BerN Ofr. forestier: vorster, boswachter. 1301 Maihieus Forestiers, Atrecht (NCJ); 1336 Jakemés li Forestier, Dk. (TdT).

 

FD
forêt

,,Grande étendue boisée ». 1. Proven. Forêt, Laf(f)oret, De Fore(i)t, For(r)est. (Loc. et L.D.). V. Vorst. N° 241. — 2. Pro-fess. Forestier. Agent ou garde forestier. N° 166.

 

EV
Forez

Forrez, Foré. Var. de Forêt plutôt que nom de région: Forez (France).

 

JG
forge

,,Atelier métallurgique ». 1. Proven. Forge(s), Laforge, La-farge, Delforge. Dialecte : Fou-arge. N° 189. — 2. Profess. Ouvrier ou exploitant d’une forge. Forgeur, Diminutifs : Forg- -et, -eot.

 

EV
Forge

Forges. Fr. forge, topon. fréquent, com­me surnom de travailleur de la forge; cf. Del(a)forge.

 

JG
Forge

zie Delforge.

 

FD
Forgeot

Fourgeot, -geau(x), -go, Forgo: 1. Dim. van forge: smidse. BerBN van de smid. 1385 Hugues Forgeot, serrurier, Châtillon (MARCHAL). –2. Door contaminatie met forge voor Fargeau < Lat. naam Ferreolus ‘ijzeren’ (DNF).

 

FD
Forgeron

1602-3 «Guillame le Forgeron» Ter-riersNamur; nom de métier: fr. forgeron (attesté seulement depuis 1538) FEW 3, 344a; NF peu fréquent, largement concurrencé par Lefèvre, etc.

 

JG
Forgeron

Fr. BerN van de smid.

 

FD
Forges

Spellingvar. voor Forge of Forget.

 

FD
Forget

1472 «Jehan Forget» DénChiny; du thème de fr. forge plutôt qu’avec Dauzat 247, var. de Fargeau (lat. Ferreolus), par attraction de fr. forge (mais Fargeau n’est pas wallon) ou qu’avec Carnoy 52, dérivé du thème de Frogier < germ. frôd-gar (Först. 542).

 

JG
Forget

Forgé, Forger: Dim. van forge: smidse. BerBN van de smid; vgl. Forgeot. 1353 Jehan le Mannier dit Forget, Comp. (MORLET); 1495 Jaquemart Forghet, Dk. (TTT).

Forgeur, Fourgeux, Leforgeur: BerN Mfr. forgeur: smid. 1508 Johannes le Forgeur, LU (MUL III).

 

FD
Forgeur

Forgeur dit Seguin. 1472 «Noël le Forgeur» DénLaroche, 1535 «Jado le Forgeur» CartCiney; nom de métier: moy. fr. forgeiir ‘celui qui forge le fer, forgeron’ FEW 3, 344a.

 

JG
Forgo

zie Forgeot.

 

FD
Forgon

Fourgon: Ofr. forgon: pook,haardijzer. BerBN 1254 Johannis dicti Forgon, LU (CVD).

 

FD
Fori(e)r(s)

Proven. Forrière (Loc. et L.D.).

 

EV
Forier

Foriez, Forrier, Fourrier. 1289 «Lam-bers le Fourrier» DettesYpres, 1562 «Jan Forier» =1584 «Jan Forier» NPLouette; nom de métier: anc. fr. forrier ‘soldat qui va fourrager’, fr. fourrier ‘militaire chargé du logement, des vivres’ FEW 3, 660a, ainsi 1640 «Alexandre de Belle forier baron de Sailly» BourgLiège ; cf. aussi Foury.

 

JG
Forier(s)

-iez, -ir, zie Fourier.

 

FD
Forière

Forir. 1220 «Cueno de Forieres» Châtelet, 1444 «Joret bouvier Jehan le Forière» AidesNamur, 1562 «Jehan Forir» NPLouette, 1617 «François Servais dit de Forière» BourgDinant; nom d’origine: fr. fbrière, w. liëg.fortre ‘limite d’un champ’ FEW 3, 704b, fréquent en toponymie : e.a. Forrières (Lx); cf. aussi Fourir, -ire.

 

JG
Foriers

Génitif de moy. néerl. fourier ‘fourrier’.

 

JG
Foriez

cf. Forier.

 

JG
Forin

cf. Forain.

 

JG
Forin

zie Forain.

 

FD
Forir

cf. Forière.

 

JG
Forissier

zie Forestier.

 

FD
Forlani

zie Furlano.

 

FD
Formage

zie Fromage.

 

FD
Forman

-ann, Formans (génitif). Nom de pro­fession: ail. Vormann ‘chef de file, chef d’atelier’.

 

JG
Forman(n)

Fourman(n), Formans: 1. D. FN Formann, Vormann = Fuhrmann, d.i. voerman (BRECH.). – 2. Zie Froment.

 

FD
Formanoi

-oie. Probabl. var. de Fourmanoir; le NF paraissant liégeois, on ne peut écarter tout à fait l’hypothèse de l’expr. w. (si mète) fou manôye [littér1 «hors monnaie»] ‘dépenser tout son argent’, surnom d’un homme dépour­vu d’argent, explication que J. Herbillon semblait toutefois avoir abandonnée.

 

JG
Formanoi(e)

Formanoi(r), Formannoy, zie De Formanoir.

 

FD
Formantrouw

zie Fourmestraux.

 

FD
Format

zie Fournet.

 

FD
Formatin

16e-18e s. «Formantin» Verviers; var. de Fromentin, et non pas surnom issu de w. fwêrt matin ‘tôt matin’.

 

JG
Formatin

zie Froment.

 

FD
Formeau

zie Fournel.

 

FD
Forment

cf. Froment.

 

JG
Forment

-in(i), zie Froment.

 

FD
Forment

zie Froment.

 

FD
Formesyn

-ijn, -eyn: Var. van Farazijn met epenthetische nasaal.

 

FD
Formesyn

-ijn. Probabl. forme altérée de Farazijn [FD].

 

JG
Fornasier

Afl. van Ofr. fornage: oven, fornuis. BerN van stoker, bakker, kok. Vgl. Fournage.

 

FD
Forner

zie Fourner.

 

FD
Fornet

zie Fournet.

 

FD
Forneville

Fornoville: PlN Fourneville (Calvados). 1692 Franciscus Forneville, Overijse (MUL VII).

 

FD
Forneville

Nom d’origine: Fourneville (Calva­dos).

 

JG
Forneville

V. Fronville.

 

EV
Fornhoff

D. FN, ook Vornoff, d.i. vorm Hof: vor dem Hof, voor de hoeve.

 

FD
Forni(er)

zie Fournier.

 

FD
Fornier

V. Fournier.

 

EV
Forno

zie Fournel.

 

FD
Fornoville

zie Forneville.

 

FD
Forre(s)t

-ez, -é, zie Forest.

 

FD
Forrest

V. Forêt.

 

EV
Forrez

cf. Forez.

 

JG
Forrier

cf. Forier.

 

JG
Forrier

zie Fourie(r).

 

FD
Forro

zie Foureaux.

 

FD
Fors

cf. Fort.

 

JG
Fors(t)

Verspreide PlN Forst, Vorst, zoals Fr. forêt < Lat. forestis: bos, foreest.

 

FD
Forsbach

PlN (NRW).

 

FD
Forschelen

zie van Vosselen.

 

FD
Forseille

-es, Forceille. s.d. «Marie de Forcel-les» ObitHuy; nom d’origine: Forseille, à Héron (Lg).

 

JG
Forseille

Proven. Dép. Héron. Synon. : Forcelle. N° 249.

 

EV
Forseille(s)

Force(i)lle: PlN Forseille in Héron (LU). 1795 Joannes Forcille, Hannuit-Bs. (CALUWAERTS).

 

FD
Forssman

D. Forstmann, afl. van Förster: vorster, boswachter, houtvester.

 

FD
Forst

Nom d’origine: all. Forst ‘forêt’.

 

JG
Forster

cf. Foerster.

 

JG
Forster

Förster, Foerster, Fers(z)ter: D. BerN van de vorster, boswachter. Förster is ook E. 1537 Jan Förster, Schotland-Aw. (AP).

 

FD
Forsthoff

Verspreide D. PlN Forsthof: hof in het bos.

 

FD
Forsyth(e)

Patr. Verengelste vorm van de Gaëlische VN fear-sithe ‘man-vrede’. 1467 Thomas Forsyth, Glasgow (MUL II).

 

FD
Fort

Fors. 1249-50 «Confier le Fort» = «Gontiers li Fors » ChirTournai ; surnom : fr. fort, adj., homme fort, puissant; cf. Lefort. Parfois var. graphique de Faur(e), NF d’Auvergnat fixé au pays de Herve [JL, NFw]. • Forme fém.: Forte. 1289 «Marée li Forte» CensNamur.

 

JG
Fort

Lefort. Car. phys.,,H. fort ». N° 257.

 

EV
Fort-

-em(p)s, -amps. V. WARD.

 

EV
Fort-

-in, -un, -on. Proven. nombr. L.D. ,,Endroit fortifié ». Forte. De Fort. „(Place) forte ».

 

EV
Fort, (de)

zie Lefort.

 

FD
Fortain

cf. Fortin.

 

JG
Fortain

zie Fortin.

 

FD
Fortamps

cf. Fortemps.

 

JG
Fortamps

Fortan, zieFortemps.

 

FD
Forte

cf. Fort.

 

JG
Forte

cf. Fortez.

 

JG
Forte

Forte, zie Portez.

 

FD
Fortel

Dérivé en -eau /-el de fr.fort, comp. moy. fr. fortelet ‘un peu fort’ FEW 3, 733a.

 

JG
Fortemaison

Nom de résidence (habitant ou voisin) : d’anc. fr. maison fort ‘manoir fortifié Gdf 5, 96, moy. fr. forte maison ‘maison forti­fiée’ [MH],

 

JG
Fortemaison

PlN Forte maison: versterkt huis.

 

FD
Fortemps

-ems, Fortamps, -an. 1458 «Stevenar Fortemps» Thuillies, 1544 «Beautry Fort-temps» DénStavelotMy, 1553 «Beatris la fille Fourtemps» LaGleize, 1567 «Henri Fortemps» Liège, 1598 «Nicolas Fortemps» BourgNamur; p.-ê. d’anc. fr. fortemps ‘contretemps’ Gdf 4, 99, w. fou tins ‘pas au moment qu’il faut, à contretemps’ FEW 13/1, 185a, surnom de celui qui entreprend des choses au mauvais moment; sinon de fort temps, au sens littéral du terme [FD], comp. le NF all. Schönwetter ou le nom anglais 1327 «Alexander Starkweder ».

 

JG
Fortems

Fortamps, Fortan: BN Fort; Fortemps, (de); temps: sterk weer. BN naar het goed humeur? Vgl. 1327 Starkweder (REANEY). 1458 Stevenar Fortemps, Thuillies (HERB.).

 

FD
Fortez

-es, -e(s), -é: Mfr. fortet, dim. van fort: sterk. 1296 Guill. Fortet, Parijs (MICH.).

 

FD
Fortez

Forte. 1296 «Guillaume Fortet» Taille-Paris; dérivé anthrop. de Fort ou surnom: moy. fr. foi-têt ‘un peu fort’ FEW 3, 732b.

 

JG
Forthomme

1. Car. phys. H. fort. N° 257. — 2. V. WARD.

 

EV
Forthomme

-é. 1427 «Wilheame Forthomme» Waremme, 1544 «Jacque fillastre le Fort-homme » DénStavelotMy, 1616 « Andrien Forhomme» PrincipChimay; surnom: fr. fort homme ‘homme fort’.

 

JG
Forthomme

Fr. Fort homme: sterke man. BN. 1427 Wilheame Forthomme, Borgworm (HERB.).

 

FD
Fortie(r)

Fortje, Fourtier: Ofr. fortier: boswachter. BerN. 1429 Berthelemet Fortier, Senlis (MORLET).

 

FD
Fortier

1541 «Catron Portier» Mecquignies (au sud de Bavai); nom de profession: anc. fr. fortier ‘garde forestier’ FEW 3, 709a, plutôt que (moy.) fr. fortier ‘gardien de fort’ (cf. For-try, Deleforterie) non attesté FEW 3, 734b.

 

JG
Fortier

Profess. Fabric. de forets, ,,Foreuses ».

 

EV
Fortimps

Spelling voor Fortemps of Fortin.

 

FD
Fortin

-ain. 1279-81 «Jakemes Fortins» Comp-tesMons, 1280-81 «Marion li fille Jakemon Fortin» RegTournai, 1292 «Fortin (= sire Fort)» TailleParis, 1365 «Pier Fortins des merchiers» TailleMons; surnom d’homme fort, de Samson: anc. fr. fortin ‘fort’ (adj.) FEW 3, 733a.

 

JG
Fortin

-ain: BN. Afl. van fort: sterk, krachtig. 1275 Thiris Fortins, Melden (VR 38v°); 1280 Jakemes Fortins, Bergen (PIERARD). Zie ook Fortun.

 

FD
Fortje

zie Fortier.

 

FD
Fortman

Var. de Forman?

 

JG
Forton

-un. Pour Dauzat 262, dérivé (non attesté dans le FEW) de fr.fort (adj.) et pour Morlet 421 de Fort, nom de baptême popu­larisé dans le sud-ouest par saint Fort; en Belgique, où le NF est fréquent, plutôt dérivé anthroponymique de Fort.

 

JG
Forton, (de)

BN Afl. van Fr. fort: sterk. Vgl. Fortin.

 

FD
Fortpied

BN voor iemand met zware voeten. Vgl. Ligtvoet.

 

FD
Fortpied

Surnom: moy. fr. fort pied ‘qui a le pied fort’ ; comp. Piedfort.

 

JG
Fortrie

Fortry(e), zie Delaforterie.

 

FD
Fortry

-ye, -ie. 1724 «Charles Fortrie» Ge-luwe; nom d’origine, cf. Deleforterie, etc.

 

JG
Fortun

-uin, -uijn: De Ovl. FN Fortuin is een adaptatie van de Henegouwse Fortun. Fortun is een hypercorrecte vorm voor Fortin (vgl. H brin < brun, lindi < lundi), mede beïnvloed door Fortuné. 1563 Adr. Fortuyn, Kamerijk-Aw. (AP). Onder het trefwoord Fortijn geeft LENOIR viermaal de spelling Fortun (Fortiin?). 1349 Jhan Fortun, Ronse.

 

FD
Fortuné

-ez. Surnom: fr. fortuné ‘favorisé par le destin’ FEW 3, 736a, mais aussi anc. fr. fortuné, adj. ‘infortuné, aventuré’ Gdf 4, 102, ‘malheureux ou heureux’ selon le contexte [MH]; ce NP est attesté aussi comme prénom auguratif.

 

JG
Fortuné

Fortunato, -ati, -a(s): Patr. Lat. HN Fortunatus ‘door het lot begunstigd’. 1682 Fortunatus, Mech. (MERTENS).

 

FD
Fortuné

N. de bapt. d’orig. romaine. ,,Favorisé par le destin ».

 

EV
Fortz

D. BN Vorz, D. Furz: wind, scheet, veest.

 

FD
Forville

Forvilly: PlN Forville (N). 1683 Fr. Forville ex Cipplet (MULVI).

 

FD
Forville

Nom d’origine: Forville (Nr).

 

JG
Forvilly

Proven. Loc.

 

EV
Fory

Forys (pluriel). Var. de Forir (w. forîre réduit à forî).

 

JG
Fory(s)

zie Fourier.

 

FD
Forzée

Forcée. Nom d’origine: Forzée, à Buis-sonville (Nr).

 

JG
Forzée

PlN Forzée in Buissonville (N).

 

FD
Foscez

zie Defosse.

 

FD
Foschi

Fosco(lo): Lat. fuscus, It. fosco: donker(kleurig).

 

FD
Fôsges

zie Voskens.

 

FD
Foskoms

Wellicht var. van PlN Vossem (VB).

 

FD
Fosny

zie Fonsny.

 

FD
Fossa

Nom d’origine : cf. 1523 « Fossas », topon. à Robertville (Lg), latinisation de fr. (topon.) Fossé ; cf. Defossa, de Fossa.

 

JG
Fossard

-a(e)rt, -a, Fassa(e)rt: Afl. van Ofr. fosser: graven, delven. BerN van de delver. 1507 Johannes Fossaert, Armentiers (MUL III).

 

FD
fosse

,,Creux naturel de terrain ». Proven. Fosse et Fosses (Loc. et L.D.) De(l)fosse, Foss- -ale, -elle, Fo(x)halle, Delvosal (Région lié­geoise), Fossoul. Lafosse. Latinisa­tion : Fossa et De Fossa.

 

EV
Fosse

Fossé, zie Defosse.

 

FD
Fosse

Nom d’origine: fosse (antonyme de mont), topon. très fréquent (e.a. Fosse-lez-Sta-velot, Fosse-la-ville).

 

JG
Fossé

Fosset, -ez. 1558 «Jehan Fossetz» Bourg­Namur; nom d’origine: ft. fossé, topon. fréquent (au sens de ‘talus’ généralement); cf. Defossé.

 

JG
Fossé

Proven. Caractér. d’une pro­priété. Limite de biens. Variantes: Foss- -et, -ey. (Dép. Amberloup). Defoss- -é, -et, -ez.

 

EV
Fosselard

1517 «Mathy Fosselart (Fausilart)» Trazegnies; dérivé en -ara? de moy. fr.fosseler ‘faire des fossés, des chemins’ FEW 3, 739a.

 

JG
Fosselard

Faslart: Afl. van Mfr. fosseler: sloten graven. Vgl. Fossard. 1517 Mathy Fosselart, Trazegnies (HERB.).

 

FD
Fosselle

Nom d’origine, dimin. en -elle de Fosse (w. fochale), cf. 1567 «la fosselle», topon. à Châtelet.

 

JG
Fosselle

PlN Dim. van Fosse: sloot, gracht; b.v. in Châtelet(H).

 

FD
Fossen

zie Vossen.

 

FD
Fossepré

Proven. ,,Pré au creux, à l’excavation ».

 

EV
Fossépré

Fosseprez, Fossé-. 1418 «Martin de Fosseitpré» Liège; nom d’origine: topon. non localisé, composé défasse et de -pré.

 

JG
Fossépré

Fosseprez, Fosséprez: PlN. 1418 Martin de Fosseitpré, Luik (HERB.).

 

FD
Fosset

-ez, cf. Fossé.

 

JG
Fosset

-ez, -ey, zie Defosse.

 

FD
Fosseur

BerN van de graver < Ofr. fosser. 1510 Pierardus le Fosseur, WB-Lv. (CALUW.).

 

FD
Fosseur

Profess. Terrassier, Fos­soyeur.

 

EV
Fosseur

w. nam. Fosseûr. 1333 «Garin le Fosseur» ComptesMons, 1449 «Stievene le Fosseur» Jamioulx; nom de métier: anc. fr. fosseur ‘terrassier, fossoyeur’ FEW 3, 739a, ainsi 1365 «Jehan de le Fosse fosseur» Taille-Mons, 1502 «Germain de Bray maistre fos­seur» AidesHainaut.

 

JG
Fossi(er)

-y:  BerN fossier: graver, delver. 1296 Huars li Fessiers, PdC (BOUGARD); 1328 Raoul li Fossier, Dk.(TdT).

 

FD
Fossi(ll)on

1. V. FULC. — 2. V. Fauchille.

 

EV
Fossion

1691 «Jacques Fossion» BourgNamur, 1711 «Hubert Fossion» Spontin; sans doute dérivé de fr. fosse, à savoir *fossillon (non attesté comme tel); non point *furcio ‘petite fourche’, qui n’a pas de représentant wallon FEW 3,895a, ni moy. ù.faucillon ‘petite faux’ FEW 3, 380a. – Cf. le tableau généalogique (Andenne, 18e s.) dans Le Pays gaumais, 24-25,1963-64,412].

 

JG
Fossion

Fossillon, Focillon < Faucillon, dim. van Fr. faucille: sikkel. BerBN. Zie Fauchille. 1370 Jehan

Fauchilon, St-Q. (MORLET).

 

FD
Fossoul

PlN Fosseroulle in Huccorgne (LU). 1064 Balduinus de Forcherulis, Florennes; 1304 Robert deForcilhules, St-Lambert (KCTD1961,92). Fossum: Noorse FN < PlN Fossum in Soknedal (PDB).

 

FD
Fossoul

V. Fosse.

 

EV
Fossoul

w. Fossoûle (NF de la région de Huy). 1621 «Pierre de Fossoul» Antheit; forme simplifiée de Fosseroulle, à Huccorgne (Lg), c/BTD 35, 91-92.

 

JG
Fossy

zie Fossier.

 

FD
Fost-

-ier, -y. 1. Proven. Fosty (Dép. Baisy-Thy). — 2. Profess. Fossettier. ,,Spécialiste des petites fosses ».

 

EV
Fosté

Falsté, Vosté, Voste: Wsch. < Fossetet, dim. van Fosset. Vgl. 1438 Jehan Fosseteau, Laon (MORLET).

 

FD
Fosteau

Proven. Dép. Leers.

 

EV
Foster

E. FN, var. van Forster (REANEY).

 

FD
Fostier

Fostiez, Fosty. 15e s. «Jehan Fossetier» Ath, 1616 «Jean Fostie» PrincipChimay, 1623 «Mathieu Postier» DénChimay, 1630 «Philip Fosti» émigré en Suède, 1792 «Jacque Fosty» Le Mesnil ; nom de métier : w. (Centre) fossetî ‘fossoyeur’ ou bien forme réduite de forestier, comp. w. topon. fostrîye ‘foresterie’.

 

JG
Fostier(s)

-iez, -ié, -ie, -y, Vostier: BerN Fr. fossetier: graver, delver. 1361 Mottart li Postier, Opheilissem (C.BAERT); 1598 Abraham Fostier = Vostier, Ronse (Midd. 1963,320).

 

FD
Fostroy

Flostroy (tous deux NF dans l’Entre-Sambre-et-Meuse). Nom d’origine: probabl. forme altérée du NL Flostoy, commune de

Havelange (Nr).

 

JG
Fostroy

Proven. Fostrée (Dép. Hor-rues).

 

EV
Fostroy,

zie Flostroy.

 

FD
Föteler

Foeteler: Misschien gerond < Fedler: vedelaar.

 

FD
Fottrel

Foutrel. Peut-être du thème de dial. (Lyon) foutmud ‘qui se fout de tout’ FEW 3, 927b.

 

JG
Fou-

-bert, -belets. V. FULC.

 

EV
Fou(r)marier

Ofr. formarié: iemand die een formariage gesloten heeft, d.i. Lat. foris maritagium, huwelijk met een horige van een andere heer. 1650 Hubert Fourmarie, Arien (PDB).

 

FD
Foua-

-ge, -che. Profess. Fouage, ,,Re-devance ». N. du receveur. Synon. : Foges, Foissche, Fouches (Dép. Hachy).

 

EV
Foua(r)ge

Oudluiks, li fwadje: smidse. Vgl. Faverge. 1447 Wautelet del Fouarge de Liers (ISP).  Fouassier, Fouassin: BerN: bakker van haardkoeken. Zie Fouache. 146 e. Jehan le Fouacier (MORLET).

 

FD
Fouache

Fr. fouace: haardkoek, askoek. BN voor een bakker van zulke koeken. 1241 Robert Fouache, Noyon; 1256 Petrus Fouace, Comp. (MORLET); 1403 Jehan Fouache, Dk. (TTT).

 

FD
Fouage

cf. Fouarge.

 

JG
Fouant

BN Ofr. fouan: mol. Vgl. De Mol.

 

FD
Fouard

-at, Fouya(t), Fuya(t): 1. Afl. van fouer: graven. BerN. 1448 Raoulot Fouart, Comp. (MORLET). – 2. Fr. foyard: beuk (HERB.).

 

FD
Fouard

Fouat. Pour Dauzat 263, var. péjorative de fr. ‘fouilleur ‘celui qui fouille’ FEW 3, 667a ou bien w. liég. fouwå ‘feu allumé dans les

champs’ DL 279b;  cf.   aussi  Fouya(t)  et Fuya(t).

 

JG
Fouarge

Fouage. 1756 «Noël Fouarge (orig. de Villers-le-Temple)» Liège; nom d’origine: w. liég. fouwådje, anc. liég. favarge ‘forge’ à aj. au FEW 3, 342b. – Bibliogr. : E. Renard, Gla-

nures toponymiques [Fouarge], BTD 9, 1935, 191-3.

 

JG
Fouarge

V. Forge.

 

EV
Fouassin

Peut-être dérivé (non attesté FEW 3, 648a) de fr. fanasse ‘galette cuite sous la cen­dre’.

 

JG
Fouat

cf. Fouard?

 

JG
Foubert

1275-76 «Willaumes Foubiers» Reg-Tournai = 1276-77 «Willaume Foubert» CharitéTournai, 1289 «Liones Foubers» Cens-Namur, 1540-41 «SampsonFoubiertz» Marcq; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-behrt. – Un surnom n’est toutefois pas à exclure, d’après anc. fr. fo(u)bert ‘celui qui se laisse duper, jobard’ Gdf 4, 41, (13e s.)foubert ‘niais, dupe’ dans Le garçon et l’aveugle (éd. J. Dufournet, 2005, p. 133), cf. FEW 15/2, 186b [MH]. -Hypocor. : 1499 «Jehan Foubin» TerrierNaast.

 

JG
Foubert

zie Fobert.

 

FD
Fouble

zie Fobelets.

 

FD
Fouc-

-art, -ault. V. FULC.

 

EV
Foucar(t)

-aer(t), -arte, zie Volckaert(s).

 

FD
Foucart

1279-80 «Jakemes H fius Foucart le Toilier» RegTournai, 1363-64 «Piérars Fouckars» PolyptAth, 1365 «Nicaise Foukart tellier» TailleMons, 1526 «Lucien Foucquart» DénLens, 1676 «Anthoine Foucart» Ruage-Ath; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-hard (Morlet, NP Gaule I, 95), cf. aussi Focart. -Forme fém. : Foucarte.

 

JG
Foucaud

Foucau(l)t, Foco, Fourcault: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN fulk-wald: Fulcaudus (MORLET I). 1383 Richard Fourcaut (MARCFIAL).

 

FD
Foucauld

1554 «Laurent Foucaux» Bourg­Namur; nom issu de l’anthrop. germ. fulc-wald (Morlet, NP Gaule I, 95).

 

JG
Fouchard

zie Volckaert(s).

 

FD
Fouché

-er. Nom issu de l’anthrop. germ. fulc-hari (Morlet, NP Gaule I, 95).

 

JG
Foucher

-é, -ier, Foussier, Foesier, Focquier: Patr. Fr./Pic. vorm van Germ. VN Volker. 1216 Robert Folchier; 1230 Agnes Foukier, Atrecht (NCJ); 1304 Pieron Fouchier; 1326 Jan Folkier, Ip. (BEELE).

 

FD
Fouchet

-é, zie Focquet.

 

FD
Fouchs

Surnom: all. Fuchs ‘renard’, cf. égale­ment Fouss(e).

 

JG
Fouconnier

zie Fauconnier.

 

FD
Foucoux

Dérivé de l’anthrop. germ. fulc-wulf, latinisé en Folculfus (Morlet, NP Gaule I, 96).

 

JG
Foucoux

Patr. Rom. vorm van Germ. VN fulk-wulf: Folculfus (MORLET I).

 

FD
Foucq(u)aert

zie Volckaert(s).

 

FD
Foucque

zie Focke.

 

FD
Foucquet

zie Focquet.

 

FD
Foudelman

Wellicht < D. Vodermann: hij die voedert. 1311 H. Voderman, Soest (BRECH.).

 

FD
Fougère

Faugère: PlN Fougère: varen.

 

FD
fougère

fougeraie. N. de plante. Lieu planté de fougères. Proven. L. D. Foug-, Faug-, Fêch-, Fesch-, Feuch-, Fiqu-, Fi(s)ch-, Fix- -ère, -ers, -eras, -(et)eux. Fèchereux (Loc.). Foccroule. ,,Fougerolles ».

 

EV
Fougère

Fr. fougère, fréquent en toponymie; cf. aussi Fechi(r).

 

JG
Fougnie(s)

PlN Foigny (Aisne).

 

FD
Fougnies

Nom d’origine, sans doute Fougny (Aisne) ou Feignies, 1243 «Fuignies», dans la région d’Avesnes-sur-Helpe (Nord) [MH].

 

JG
Fougnies

Proven. Feignies (Loc. fr.).

 

EV
Foui-

-ée, -on. 1. Profess. Design, par son activité et par son nom de l’ouvrier qui foule les draps. Va­riante : Fol(l)on(g).

 

EV
Fouien

Fouillen, -ien, -in, Foullien, Fouyin, Fouyn, Foyin. 1572 «Foynd’Andrymont»La Gleize, 1578 «Fouillin le Masson», ±1600 «Phouillin Galloy» Omezée (IdG 2005, 170-5); prénom Feuillen, w. Fouyin, du lat. Folia-nus, nom d’un saint irlandais du 7e s., évan-gélisateur de notre pays, patron de plusieurs paroisses dont Omezée, cf. Feuillen et Pholien.

 

JG
Fouill(i)en

Foui(e)n, zie Phollien.

 

FD
Fouillen.

V. FILU et FULC.

 

EV
Fouillot

zie Feuillet.

 

FD
Foulain

zie Follin.

 

FD
Foulard

1. Profess. Marchand de foulards. NOB 131, 157. — 2. V. FULC.

 

EV
Foulard

-art, zie Follaerts.

 

FD
Foulard

-art. Péjoratif de fr. fouleur, comme w. (Verviers) folâr ‘celui qui charrie au plus court, à travers les foins’ FEW 3, 847a, ou bien anc. fr.foullart ‘celui qui foule, qui opprime’ Gdf 4, 113 [fr. foulard ne date que de 1761 FEW 3, 844b].

 

JG
Fouleur

Nom de métier: fr. fouleur, w. liég. foleû ‘foulon’ FEW 3, 844b.

 

JG
Foulis

1. Car. mor. Fouillis, ,,Désor-dre ». N. d’homme désordonné. — 2. V. FULC.

 

EV
Foullien

cf. Fouien.

 

JG
Foullien

zie Phol(l)ien.

 

FD
Foullon

Foulon. 1279-80 «Flamens li Foulons» RegTournai, 1295 «Tieris li Foulons», 1365 «Lambiert le Foullon foullon» TailleMons, 1398 «Joakmin le Foullon» Châtelet, 1472 «Jehan Foullon» DénVirton, 1656 «Johannes Foullon manouvrier» DénFlorenville ; nom de métier: fr. foulon FEW 3, 849b; cf. aussi Folon.

 

JG
Foulon

-ont, Foullon, Folon, Follon(g), Lefoulon: BerN Fr. foulon: volder, voiler. 1306 Aubert le Foulon, Senlis (MORLET); 1388 Willames le Foullon, Ip. (BEELE). Vgl. De Volder(e).

 

FD
Foumarier

cf. Fourmarier.

 

JG
Foumarier

zie Fourmarier.

 

FD
Fouquae(r)t

-art, Fouqaert, zie Volckaerts.

 

FD
Fouque

zie Focke.

 

FD
Fouquemberg

-bert, zie Fauquembergue.

 

FD
Fouquemberg

Nom d’origine : Fauquembergue (PdC).

 

JG
Fouquet

1257 «al fil Fouket de Nivelle» Baill-Nivelles, 1279-80 «le vallet Fouket Pietrekin» RegTournai; dérivé en -et de l’anthrop. germ. Fulco, cf. aussi Fo(c)quet.

 

JG
Fouquet(te)

zie Focquet.

 

FD
Fouquier

zie Faucher.

 

FD
Four-

-croix, -croy. Proven. Dép. Blandain. ,,Croix placée à l’écart. N» 54.

 

EV
Four-

For- -manoir, -manois, -ma-noit. Proven. Manoir situé à l’écart. N° 54.

Fourmarier. Situation sociale. Formariê, ,,Serf marié hors de la seigneurerie ou avec une personne d’une autre condition que la sienne ». N° 54.

 

EV

Four-

 

-i(e)r, -ie. 1. Profess. Fourrier. — 2. Proven. Fourire (Dép. Stavelot).

 

EV
Four, (de)

zie Dufour.

 

FD
Fourage

-aschen, zie Ferage.

 

FD
Fourbin

1. Car. mor. ,,Forban, Ban­dit ». — 2. V. FULC.

 

EV
Fourbisseur

Forbiseur. 1279-80 «Watelés li Fourbissiere», «Thumas d’Alos li fourbissiere et Henris ses fuis» RegTournai, 1282 «Ghis de Saint Orner, le fourbiseur d’espees», 1291 «Jakemon le Fourbisseur, vallet Pol le Calkere le jovene» DettesYpres, 1302 «Biétremius li Fourbiscieres» LoiTournai, 1365 «Jehan le Fourbisseur, des selliers» TailleMons; nom de métier: anc. fr.fourbisseor, fr.fourbisseur ‘qui polit et monte les armes blanches’ FEW 15/2, 189a.

 

JG
Fourbisseur

Forbiseur: BerN van de zwaardveger. Vgl. Swertvaeger. 1296 li Forbissieres, PdC (BOUGARD); 1340 Jakemin le Fourbisseur, St-Q. (MORLET).

 

FD
Fourbon †

Sans doute surnom: adv. fors, four ‘très’ + adj. bon, cf. w. \\eg.fou bon ‘très bon’ FEW 3, 701; comp. aussi ±1260 «Lambers Fou Vilens» à Herstal.

 

JG
Fourcart

Fourcault. Var. de Foucart, Foucauld (par analogie as fou et fours ‘dehors’).

 

JG
Fourcart

Var. van Foucart met epenthetische r.

 

FD
Fourcault

V. FULC.

 

EV
Fourcault

zie Foucaud.

 

FD
Fourchet

zie Focquet.

 

FD
Fourcroy(e)

-croi(x), -qouy: PlN Fourcrois in Blandain (H), Fourcroy in Conteville en Wancourt(PdC)(DNF).

 

FD
Fourdin

-ain, Fordijn, -(e)yn: Patr. Metathesis van Frodinus (MORLET I), afl. van Germ. frôth-naam ‘vroed, wijs’. Vgl. Fourment. 1201 Fordine de le Capele; 1208 Vedastus Fordinus; 1288 Jehans

Fourdins, Atrecht (NCJ); 1332 a Fourdin, Bergen (PIERARD).

 

FD
Fourdin

-ain, Fourdrain. 13e s. «Fourdens» (prénom) ImpôtArtois, 1332 «Fourdin», 1365 «Jehan Fourdrin des macecliers» TailleMons, 1506 «Frenin Fourdin» BourgNamur, 1693 «L. Fourdin» Lessines; p.-ê. du thème d’anc. fr. fourdine ‘prunelle’ FEW 3, 152b, cf. le suivant.

 

JG
Fourdinier

Fourdri(g)nier, -i(g)niez: PlN Fourdinier: pruimenboom. Fourdrain, -aine: PlN Fourdrain (Aisne). 1438 Jehan

Fourdrain, Laon (MORLET).

 

FD
Fourdr(a)in

Fourdrign- -ier, -y. Fourdinier, ,,Fruit du prunellier » et ,,L’arbre lui-même ». 1. Profess. Fabric. de prunelle (liqueur) ou exploitant d’une plantation de pru­nelliers. — 2. Proven. Lieu planté de fourdiniers.

 

EV
Fourdrinier

Fourdrignier. Nom de métier, d’après pic., ouest-w. fourd(r)ine ‘prunelle sauvage, prunellier’, cf. anc. fr.fordinier ‘pru­nellier (arbre)’FEW 3, 152b.

 

JG
Fouré

-ez, Fourré; Fouret, -et, -ez. 1384 «Jakemins Foureiz» Morialmé, 1501 «demi-selle Marie Fouret vesve de feu Jehan de Mille» AidesHainaut; probabl. noms issus de l’anthrop. germ. full-rad.

 

JG
Foureau

-eaux. 1356-58 «Jehans Fouriaus» PolyptAth; surnom: fr. fourreau ‘étui, gaine (de l’épée)’, cf. aussi anc. h. fourreau ‘habil­lement étroit des soldats’ Gdf 4, 116 [MH] ; sinon dérivé du même thème que le précédent.

 

JG
Foureau(x)

Fouriau, Forro, Fourreaux, Furaux, Fourre): Ofr. forel: bos, woud; vgl. Duforeeuw. 1243 Joscet Fourrel d’Aubigny; 1380 Jehan Forel, Laon (MORLET).

 

FD
Fourestier

zie Forestier.

 

FD
Fouret

-et, -ez, cf. Fouré.

 

JG
Fouret

-ez, -é, zie Forest, Fourré.

 

FD
Fourez

V. Fourré et Fourier.

 

EV
Fourfooz

Nom d’origine: Furfooz, w. fiirfo (Nr).

 

JG
Fourfooz

PlN Furfooz (N). 1544 Jehan de Furfolz, Namen(RBN).

 

FD
Fourgeau

-eaux. Peut-être de l’anthrop. lat. Ferreolus (Dauzat 265), mais cf. aussi Forget.

 

JG
Fourgeau(x)

-eot, Fourgo, zie Forgeot.

 

FD
Fourgeux

zie Forgeur.

 

FD
Fourgny

zie Fournier.

 

FD
Fourgon

1253 «Johannis dicti Forgon» Bom­bay e, cf. aussi 1292 «à Forgunspine»,topon.à Noduwez; surnom: anc. fr. fo(u)rgon (de four), wr.forgon ’tisonnier’ FEW 3, 898.

 

JG
Fourgon

Profess. Fourgon (anc.), ,,Tissonnier ». N. du préposé au chauffage.

 

EV
Fourgon

zie Forgon.

 

FD
Fouriau

zie Foureau(x).

 

FD
Fourie(r)

-y, Fourrier, Foerie(r), Forier(s), -iez, Forrier, Fory(s), Fo(u)rir: 1. Mnl. fourier < Ofr. fourrier: foerier, beambte belast met de zorg voor ligging en slaapplaatsen in paleis of kasteel. 1326 Pieter de Fourier, Ip. (BEELE). – 2. BerN van de stoffeerder, die de zitting of rugleuning van zitmeubels opvult, capitonneert. 1296 Renaut le Fourrier = 1298 Renaut qui fet sièges de feurre = 1300 Renaut le Feurrier, Parijs (MICH. 1952,313).

 

FD
Fourier

Fourie [notant-i?]. 1275-76«Copinsli Fouriers» RegTournai; var. de Forier.

 

JG
Fourir

-ire. Var. de Forière, Forir?

 

JG
Fourlegnie

Fourleignie(s), Fourlinnie: BN voor een ontaarde < Ofr. ww. forligner: afwijken van de voorvaderlijke deugden. 1267 Mathieu le Fourlignier, Herchies (HERB.); 1343 Nicholon Fourligniet, Rijsel (SPL).

 

FD
Fourleignie

[-ié]. 1278 «Mahiu le fourlignier» CensHerchies, 1569 «Jean Fourlingniet» Epinoy-et-Carvin (arr. Béthune) (RépNPArt 501); surnom: dérivé en -1er ou en (pan. passé) de fr. forligner ‘dégénérer de la vertu des ancêtres’ FEW 5, 354a.

 

JG
Fourleignies

Situation sociale. Four-ligne, «Mésallié ». N° 54.

 

EV
Fourmaintraux

zie Fourmestraux.

 

FD
Fourman

1279-81 «le feme Fourment» Comp-tesMons, 1616 «Jean Fourment» Princip-Chimay; surnom: anc, fr. fourment, fr. fro­ment; ou bien var. de Forman.

 

JG
Fourman(n)

zie Forman(n).

 

FD
Fourmanoir

-ois, -oit, -oy, zie De Formanoir.

 

FD
Fourmanoir

-ois, -oit. 1375 «JehansFormanoir le vielles», 1406 «Jaspart Formanois» Ladeuze, 1483 «Grart le Fourmanoir», 1539 «Grégoire de Fourmanoir» BourgNamur, 1602-3 «la vefve qui fut Jean Fourmanoy» TerriersNamur; nom d’origine: probabl. Formanoir (= habitation loin du centre), à Templeuve (Ht), comme dans le NF de Formanoir de la Cazerie; sinon d’anc. fr. fort manoir ‘château fortifié’ FEW 6/1, 183b, cf. ±1200 «terre de formanoir», ±1250 «in forte manerio», non localisé précisément dans l’Oise (Ém. Lambert, Top. de l’Oise, 401). Cf. aussi Formanoi(e).

 

JG
Fourmantel

zie Fromenteau.

 

FD
Fourmantin

zie Froment.

 

FD
Fourmantrau

-auw, -ouw, cf. Fourmentraux.

 

JG
Fourmantrau(w)

-trouw, zie Fourmestraux.

 

FD
Fourmarier

Foumarier. 1444 «Johans dis Foulzmarieit», «Johans Foulzmarieit» Terre-Jauche; surnom: anc. fr. formarié ‘celui quia contracté un formariage (mariage entre deux personnes appartenant à des seigneuries différentes, ou entre une personne soumise à la seigneurie et une personne franche)’ FEW 6/1, 354a.

 

JG
Fourmau(x)

-aut, -eau(x), zie Fournel.

 

FD
Fourmaux

Fourmau, -aut, Fourmeau, -eaux. 1331 «Barette des fourmaux» Warloy-Baillon (Somme), NF largement attesté dans le Pas-de-Calais aux 18e et 19e s. (FyS); nom d’origine à localiser sans doute dans le Pas-de-Calais.

 

JG
Fourment

V.  Froment.

 

EV
Fourment(in)

zie Froment.

 

FD
Fourmentel

zie Fromenteau.

 

FD
Fourmentin

fém. :  Fourmentine.  Var.  avec métathèse de Fromentin.

 

JG
Fourmentraux

-eau, Fourmestraux, Four-mantrau, -auw, -ouw. Var. avec métathèse de Fromenteau.

 

JG
Fourmestraux, (de)

Fourmentreau, -aux, Fourmaintraux, Fourmantrau(w), Fo(u)rmantrouw, Voermantrouw: PlN Fourmestraux (Nord). 1252 Jean de Formestraus, Rijsel (SPL); 1355 Amouri de Fourmestraus, Dk. (TdT); 1403 Miquelet de Fourmenstraux, Dk. (TTT); 1636 Gilles Formentrau, Rijsel-Aw. (AP).

 

FD
Fourmier

zie Fournier.

 

FD
Fourmoi(s)

-oy: Pic. fourmoi: houtbeitel. BerBN.

 

FD
Fourmois

1814 «Théodore FouiTnois» Presles; pic. fourmoi, w. foûrmwè ‘ciseau de menui­sier’ FEW 3, 717a, comme surnom d’ouvrier du bois.

 

JG
Fourmon(t)

zie Froment.

 

FD
Fourmy

1. Fr. fourmi: mier. BN voor een vlijtig mens. Vgl. Miere, D. Ameis. – 2. Evtl. PlN Fourmies (Nord). – 3. Var. van Fourmier = Fournier.

 

FD
Fourmy

Proven. Fourmies (Loc. fr.).

 

EV
Fourmy

Surnom: fr.fourmi, pic. (Tournai)/o«/–miche, fourmi, sans doute d’après le caractère industrieux de la personne FEW 3, 720 (pour les var. dialectales de Wallonie, cf. ALW 8, 265-7). Pour une approche globale des résul­tats de l’étymonformica, cf. PatRom 1997, 93-99. – Comme le NF est répandu dans le départ, du Nord et la région de Tournai, le NL Fournies (Nord) n’est pas à exclure, ni l’anc. fr. fermier ‘celui qui fait une forme’ Gdf 4, 86, cf. 1319 «Laurent le Fourmier» Blois [MH].

 

JG
Fourn-

-ier, -iez. Profess. Exploitant d’un four (V. Fourneau). Surtout N. de boulanger, N° 147.

 

EV
Fourn(e)au(x)

1. Profess. Ouvrier ou exploitant d’un four (à briques, à chaux, de boulanger, etc.). Va­riante : Fournoy. — 2. Proven. Fourneau (Loc.).

 

EV
Fournage

Fournaise: Ofr. fornage: oven, fornuis. BerBN van bakker of kok. Vgl. Fornasier.

 

FD
Fournaise

Fr. fournaise, surnom de motivation obscure.

 

JG
Fournal

Nom d’origine: Furnaux, 1587 «Fur-nal» (Nr); cf. le suivant.

 

JG
Fournaux

-eau, -eaux. 1602 «Jean Fourneau», 1690 «Ursule de Fourneau» BourgNamur; nom d’origine: fr. fourneau, topon. fréquent.

 

JG
Fournel

-ell(e), -al, Furnelle, Fourn(e)au(x), Ferneeuw, Fernoo.de Fornel, Defourneaux, Fourmeau(x), -au(x), -aut, Formeau, Forno, Furno: Ofr. fornel, Fr. fourneau: oven. BerBN van een bakker, evtl. tegelbakker. 1387 Geerde Forneel, Tn. (C.BAERT); 1331 Barette des Fourmaux, Somme (HERB.); 1653 Jenneken Fourneau = Fourmiau, Ronse (Midd. 1964,272).

 

FD
Fourner

Forner: Var. van Fournier of spellingvar.van Fournet.

 

FD
Fourner

Probabl. var. de fr. *fourneur, comme métier de la forge (comp. Fonder) ou bien var. de Fournez.

 

JG
Fournet

-ez, Fornet, Formet: Ofr. fournet: oven. BerBN. 1385 Jean Fournet (MARCHAL).

 

FD
Fourneyron

zie Fourniret.

 

FD
Fournez

Nom d’origine: anc. fr. fournet ‘four­neau’ FEW 3, 904a.

 

JG
Fourni

zie Fournier, Fournil.

 

FD
Fourni(l)

-ny: Fr. fournil: ovenhuis, bakhuis.

 

FD
Fournie(r)

-iez, -ié, -y, -i, Fourgny, Foursny, Forni(er), Furnier(e), -ière, Fourmier: Ofr. fo(u)rnier < four: oven. BerN van iemand die een oven heeft, bakker. 1234 Constantinus Furnarius, Dk. (SMT I); 1275 Bauduins li Forniers, Lessen (VRiisv0); 1360 Jehans li Fourniers, Dk. (TdT); 1385 Fournier (pour pain) (MARCHAL). Ook BerN van de ovenbouwer: 1292 Robert le Fournier = 1297 Robert qui fait les fours = 1300 Robert Blanchet feseeur de fours, Parijs (MICH. 1952,393).

 

FD
Fournier

1272 «Reignier le Fournier» Dettes-Ypres, 1275 «Jehan Fournier» ChirTournai, 1365 «Henri le Fournier des boullenghiers», «Jehan Fournier vinier» TailleMons, 1417 «Hanekin Fournier» PolyptAth; nom de métier: anc. fr. former ‘celui qui tient un four banal, boulanger’ FEW 3, 902a. Cf. aussi Fourny, var. de Fournier ou de Fournil. «Forme fém.: 1280-81» Maroie li Four-mère» RegTournai, 1281 «Kerstiene le Four-niere» DettesYpres.

Fourniret. Cf. franco-prov. (Suisse) forne-ret ‘petit fournier maladroit’ FEW 3, 902a.

 

JG
Fournil

Fr. fournil, w. forni, surnom de boulanger, ou nom de résidence : habitant près du four banal FEW 3, 904b.

 

JG
Fourniret

Fourneyron: Dim. van Fournier.

 

FD
Fournival

PlN (Oise).

 

FD
Fournoy

V. Fourneau.

 

EV
Fourny

1. Proven. Fourni (Dép. Hompré). — 2. Profess. Fournil. N. de boulanger. N08 131, 147.

 

EV
Fourny

1555 «Jehan Fourny» BourgNamur,

1732 «Philibert Gillet veuf de Marie Fourni» Hatrival ; var. de Fournil ou de Fournier (mais aucune forme w. en ne semble attestée), cf. aussi Defourny.

 

JG
Fourny

zie Fournier, Fournil.

 

FD
Fourquet

(Pour Foulquet). V. FULC.

 

EV
Fourquin

Patr. Dim. van een oude Germ. VN, zoals Formarus, Formundus (MORLETI). 1459 Jehan Fourquet, Laon (MORLET).

 

FD
Fourquoy

zie Fourcroy.

 

FD
Fourré

cf. Fouré.

 

JG
Fourré

-ez, -ey, Fouret, -ez, -é: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN fulk-rêd ‘volk-raad’: Ful(c)radus, Folradus (MORLET I). 1311 Aubert Fourré (MORLET); 1433 Martin Fouret, Dk. (TTT). -2. Zie Forest.

 

FD
Fourreau

Profess. Fabric. de four­reaux, de gaines. Synon. : Foray, De Sche(d)emaecker. N° 131.

 

EV
Fourreaux

-el, zie Foureau(x).

 

FD
Fourrée

Fourrez. 1. Proven. ,,(Bois) fourré » (L.D.). N° 24l. — 2. V.

FULC.

 

EV
Fourrier

cf. Forier.

 

JG
Fourrier

Foury, zie Fourier.

 

FD
Foursny

zie Fournier.

 

FD
Fourtier

zie Fortier.

 

FD
Fourtouilt

Peut-être surnom: w. furto(u)ye ‘débris, bribes (surtout de viande)’ FEW 3, 755a (terme d’aire restreinte), cf. «la furtelle» comme sobriquet à Lorcé au \le s.

 

JG
Foury

1537 «Jehan du Foury» BourgNamur; var. w. en de Forier.

 

JG
Foury

V. Fourrier.

 

EV
Fouss

Fousse (prononcé avec -où- long sur place). Probabl. surnom: lux. fûss ‘renard’ [JMP], cf. aussi Fouchs.

 

JG
Fouss(e)

W. spelling van D. Fuss: voet.

 

FD
Foussier

zie Foucher.

 

FD
Foutre

Foutre: Patr. Rom. vorm van Germ. VN wald-rêd ‘heerser-raad’: Waldradus (MORLET I). Vgl. Foutrin.

 

FD
Foutrel

cf. Fottrel.

 

JG
Foutrel

PlN Fourreau (Seine-Mar.) (DNF).

 

FD
Foutrin

-e(i)n, -eijn: Patr. Vleivorm van Germ. VN Wouter. Vgl. Wautrin, Feytens.

 

FD
Foutry

zie Feutry.

 

FD
Fouvez

Cf. 13e s. «Hawis li Fouvete» Neuf-maison; sans doute, avec graphie pic. -ez, var. de Fauvet, dérivé de fr. fauve (surnom d’après la couleur des cheveux).

 

JG
Fouvez

V. Fauve et Voué.

 

EV
Fouvez

zie Fovet.

 

FD
Fouvry

zie Favril.

 

FD
Fouw-

-é, -ez. V. Voué.

 

EV
Fouwe

Cas sujet de l’anthrop. germ. Fulco?

 

JG
Fouwé

1. Ofr. fouet (met glijder w), dim. van Ofr. fou, fau: beuk > beukentwijgje, zweep. 1367 Jehan Fouet, Comp. (MORLET). – 2. Ofr. foee, Fr. fouée (< feu): brandstapel, houtstapel, bos brandhout (vgl. Fagot). Of Ofr. foee: het graven, sloot, heerlijk recht (op werk in de wijngaard). 1345 Jehan Fouwee, Maroie Fouwee, Atrecht (NCJ). Voor de Pic. glijder, vgl. 1273 Hanos de Douway (NCJ).

 

FD
Fouwels

Wellicht E. FN Fowls, Fowells: Vogels.

 

FD
Fouy(i)n

zie Phol(l)ien.

 

FD
Fouya

-at, Fuya, -at. Var. de Fouard, -at, du thème de fr. fouiller, *fouillard, celui qui fouille, ou bien w. liég. fouwâ, w. (Stavelot) fowâr ‘feu allumé dans les champs, feu de pâtre ou d’enfant’ FEW 3, 654b [JL, NFw].

 

JG
Fouya(t)

zie Fouard.

 

FD
Fouyin

Fouyn, cf. Fouien, Fouillen.

 

JG
Fouyon

LU W. foyon: mol. BN.

 

FD
Fouyon

Proven. ,,Endroit feuillu » (Synon. de Fouillet ou Feuillet).

 

EV
Fouyon

Surnom métaphorique: w. liég., Givet foyon ‘taupe’ FEW 3, 664a.

 

JG
Fov-

-el, -et. V. Fauve.

 

EV
Foveau

-eaux, Fovel. 1280 «Lambons de Fovea» PolyptLiège, 1290-91 «Fierait As Fo-vaus» ComptesMons, 1676 «la vesve Grégoire Foveau» RuageAth; sans doute var. de Fauvel, dérivé as fauve; cf. Fouvez.

 

JG
Fovel(le)

-eau(x), -iaux, zie Fauvaux.

 

FD
Fovet

-é, Fouvez, Fauvet(te): Fauvet, dim. van fauve:

rosachtig, vaalkleurig. BN. Vgl. Fauvaux. 1384

Jean Fovet, Dijon (MARCHAL); 136 e. Hawis li

Fouvete, Neufmaison (HERB.).

 

FD
Fowille

Proven. Forville (Loc.). ,,Villa située à l’écart ». N° 54. — V. Fourmanoir.

 

EV
Fox

1. V. FULC. — 2. Proven. Poix (Loc).

 

EV
Fox

1. Zie Fock(e). – 2. E. FN Fox: vos.

 

FD
Fox

Soit génitif néerl. de Fock, Focq, soit NF anglais:fox ‘renard’.

 

JG
Foxhal

-alle, cf. Fohal, -alle.

 

JG
Foxhal(le)

zie Fohal(le).

 

FD
Foxius

Sans doute latinisation de Fox, angl./ojc ‘renard’.

 

JG
Foxius

Wsch. latinisering van E. Fox.

 

FD
Foy

Fooy, Fooij: 1. Ofr. foie: lever. Vgl. D. Leber (DN). BN voor een slager? – 2. Mnl. fooye, foy(e), voye: reis, weg, tocht. 1458 Jacob Foye, Lo (CRAEYE). – 3. Var. van Foix.

 

FD
Foyen

Foyin, zie Phollien.

 

FD
Foyin

cf. Fouien, Fouillen.

 

JG
Fraas

Fraats, zie Frass(e).

 

FD
Fraas

V. Fraisse.

 

EV
Frabel

zie Farable.

 

FD
Fraboni

It. BerN < Fabroni, afl. van Fabro: smid.

 

FD
Frac(h)em, van

van Frachen, zie van Vracem.

 

FD
Fradciewicz

Frachowicz, Frackowia(c)k: Patr. Poolse afl. van FIN Franciscus.

 

FD
Fradcour(t)

zie Froidcourt.

 

FD
Fradcourt

cf. Froidcourt.

 

JG
Fradcourt

V. Froidcourt.

 

EV
Frade, (de)

Hypercorrect voor De Fraeye.

 

FD
Fradier

zie Froidthier.

 

FD
Fraec(h)em, van

van Fraecken, van Fraeghem, zie van Vracem.

 

FD
Fraen(e), de

zie Dufrasne.

 

FD
Fraenen, van der

Ovl. FN. Vermoedelijk vertaling van Dufrane(H).

 

FD
Fraenkel

zie Frankel.

 

FD
Fraenz

zie Frans.

 

FD
Fraes(s)em, van

zie van Vracem.

 

FD
Fraeters

zie Fraters.

 

FD
Fraevenhoven, van

zie van Froyenhoven.

 

FD
Fraey(e), de

de Fra(e)ije, de Fray(e), Fraeye, Fraeije, (de) Fraeys, Fraeijs, Freys, (de) Vray, de Vraij, Vraie, Vrais: BN Mnl. fra(e)y, vra(e)y: waar, oprecht, flink.krachtig, mooi, pronkerig, behaagziek. !28iHanninus Fraie, Desselgem (HAES.); 1375 Maertine de Rike dijt de Vraye, Ip. (BEELE); 1368 Alardo Fraye = 1380 Allardo Vraye; 1407 Riquaerd de Fraeye, Ktr. (DEBR. 1970,1958).

 

FD
Fraeybaert

BN voor iem. met fraaie, mooie baard. Vgl. Schoonbaert. 1360 Johannis Fraybart, Mtr. (SKM344).

 

FD
Fraeye

1368 «Alardo Fraye» = 1380 «Allardo Vraye» Courtrai; surnom: moy. néerl. fra(e)y ‘éveillé, gai, vif, joyeux’ [FD].

 

JG
Fraeyenhove(n), van

zie van Froyenhoven.

 

FD
Fraeyman

Frayman, -ann, Freyman. 1326 «Franse Frayman»; dérivé en -man de (De) Fraeye [FD].

 

JG
Fraeyman

Frayman, Fra(e)ijman, Freyman, Fro(e)yman: Afl. van De Fraeye. 1326 Franse Frayman, Ip. (BEELE); 1405 Art Vrayman, Aw. (AP).

 

FD
Fraeys

V. Fraisse et FRID.

 

EV
Fragnay

zie Dufrénoy, Franeaux.

 

FD
Fragneau

-iaux, -aud, zie Franeaux.

 

FD
Fragnière

Freni(er), Frenière: PlN Frainière (N): essenbos. Vgl. Fraigneux.

 

FD
Frahm

zie Fromm.

 

FD
Frahs

zie Frass(e).

 

FD
Frai(g)neux

Proven. Fraineux (Loc.). V. Frêne.

 

EV
Fraichefond

Nom d’origine ou de résidence: vu le genre fém. (anc. fr.font, f.) fontaine humide (w.frèch, fréh).

 

JG
Fraichefond

PlN Fraichefont: frisse bron. Vgl. D. Kaltenbrunn.

 

FD
Fraier

zie Freier.

 

FD
Fraiermauer

Frajermauer: Wsch. < Freimeier: bewoner van een vrijhof.

 

FD
Fraigneux

zie Fraineux.

 

FD
Fraikin

-quin, Fréquin, Friquin: 1. BN Dim. van De Fraeye. 1375 Bilie Freykens, Zoutleeuw (HB 875); 1434 Arnt Fraeykens, Diest (VdP). – 2. Patr. Dim. van Germ. VN, wellicht frith-naam, b.v. Vrederik. 1252 Frekins li Maçons; 1255 Frequina feme

Frekin, Atrecht (NCJ).

 

FD
Fraikin

V. FRID.

 

EV
Fraikin

w. liég. Frêkin, Fréquin. 1310 «Jehan Frekin» ComptesMons, 1386 «[Jean] Fraikins délie Naie», 1464 «Wauthier Frayekin» Liège, 1777 «Joseph Fraikin (orig. de Hervé)» BourgLiège; dimin. en -km du thème Fré(r)-de Frédéric.

 

JG
Fraimund

zie Fremund.

 

FD
Frainet

cf. Frenet.

 

JG
Frainet

zie Frennet.

 

FD
Fraineux

Fraisneux, Fraigneux. Nom d’ori­gine: Fraineux, à Nandrin (Lg), etc.; collectif de fr. frêne.

 

JG
Fraineux

Fraisneux, Fraigneux: PlN Fraineux in Nandrin, La Reid, Yernée (LU): essenbos.

 

FD
Frainière

PlN: essenbos < Fr. frêne.

 

FD
Fraipont

Fraiponts, Freypons (néerlandisation au génitif?). 1524 «Johan de Fraipont», 1564 «Tristand de Fraipont» CoutStavelot, 1602-3 «mademoiselle Fraippon» Terriers-Namur; nom d’origine: Fraipont (Lg), etc. (= lat. fractus pons ‘pont brisé’). Cf. aussi Frempong.

 

JG
Fraipont

Proven. Loc.

 

EV
Fraipont, (de)

Fraipon(ts), Freypons, Frépont, Fripon(t), -ons, Frimpong, Frempong: PlN Fraipont (LU). 1309 Reneri de Frépont, Luik (SLLIII); 1356 Jacob van Frépont, Lv. (ICKX).

 

FD
Fraiquin

zie Fraikin.

 

FD
Fraisneux

zie Fraineux.

 

FD
Fraison

cf. Fréson.

 

JG
Fraison

zie Fréson.

 

FD
fraisse

,,Hêtre ».

fraissine. ,,Hê traie ». (Ane. fr.). Proven. Fraisse, Fraysse, Fraeys, Freys, Frès, Prêche, Vresse (Loc.). Avec dimi­nutif : Fraselle, Fraissine-: Frehin, Frahan, Fresin (Loc.), Fresanne. Avec diminutifs : Fraisinet(te), Frésinaud.

 

EV
Frait-

-eur, -ure. Proven. Fraiture (Loc.). Variante : Froidure. V. Froytier.

 

EV
Fraitier

PlN (DNF). Wellicht < Ofr. fraite: kloof, bres.

 

FD
Fraiture

Fra(i)teur, Fret(t)eur, Defraiture, Defraiteur, Def rétur: PlN Fraiture (LU) < Lat. fractura: braak(land). 1318 Johan de Freture; 1330 Jacobus de Fraiture, LU (ASM II).

 

FD
Fraiture

Fraiteur, Fréteur, Fré-, Frê-. 14e s. «Wilhame de Fraiture» CensHuy, 1454 «Winan de Fréteur», 1471 «Symon de Fraitur» CoutStavelot, 1574 «Henri de Fraicture» BourgNamur, 1611 «Jehan de Fraiteur», 1655 «Henry Fraiture» Arbrefontaine, 1659 «Jean de Fraicteur» DénSalm; nom d’origine: Frai­ture (Lg), etc. < lat. fractura (topon. de défri­chement).

 

JG
Fraix

NF apparemment d’origine savoyarde (GeneaNet) et d’origine toponymique (coexis­te avec le NF de Fraix).

 

JG
Frajdenberg

zie Freudenberg.

 

FD
Frajdenrajch

Frajderajh: D. Freudenreich: rijkaan vreugde.

 

FD
Frajer

zie Freier.

 

FD
Frajermauer

zie Fraiermauer.

 

FD
Frajlich

-lick, zie Freilich.

 

FD
Frajman

zie Freimann.

 

FD
Frajnt

zie Freund(t).

 

FD
Fram-

-bach, -bout. Proven. Varen–bach, -bout, ,,Ruisseau-, Bois- -des fougères ». N° 243.

 

EV
Frambach

-ack. 1454 «Jehan Frambauxhe» Melen; w. frambâhe ‘framboise’, soit comme surnom soit comme toponyme (cf. A. Boileau, Topon. nord-est prov. Liège, 41, 245); à noter qu’un tel prénom est encore attesté aux 17e et 18e s., cf. 5.10.1611 «Frambach de Charneux» (not. liég.) [JL, NFw], 1630-70 «Gertrud fille feu Frambach de Wadeleux» Cerexhe-Heu-seux (Schnackers 13).

 

JG
Frambach(s)

-ba(ck): D. reïnterpretatie van W. frambâhe: framboos, blauwe bosbes. 1454 Jehan Frambauxhe, Melen (HERB.).

 

FD
Framboise

BerBN van de frambozenteler, -verkoper. 1460 Gille Framboisier, Laon (MORLET).

 

FD
Framerée

cf. Famerée.

 

JG
Frammery

Frambry, Fremery, Framerée: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN fram-rîk ‘moedig-heersend’. 1207 Framericus Gorliaus; 1366 Framery le Tripier, Montreuil (CMM). – 2. Evtl. PlN

Frameries (H).

 

FD
Frammont

Var. van Fromont of Froment.

 

FD
Frammout

Framhout, zie Vrambout.

 

FD
FRANC

,,Libre ».  Racine  german.   ayant servi  à  former  des  N.  de  bapt. Le d final est devenu soit (c)k ou cq, soit (t)s ou (t)z. Prototype : Francart. A. Forme Franck ou Francq.

I.  N. simples. Fran(c)k(x), Vran(c)kx.

Fran(c)k- Vranck-, Fren(c)k- -e, -en(s). Franc(k)son. Latinisation : Francus.

II.  N. simples avec diminutifs.

F.-etto, -ez, -otto, in-etto : Franquet, Franckès, Franqu-, Franc(h)-, Frang- -o(o), -ot(te), Franquin(et).

III.  N. composés.

Franc(k)ien   (F.-hagin),   Francottay   (F.-dad),   Franc(k)-,   Frank-

-a(e)rt (F.-hard). Frank-, Franqu-, Franch- -i (F.-hari).

Franchomme (F.-helm).

Franc(k)–aux, -iel, Fren(c)kel (F.-wald).

Frankignoul(e). (F-wulf)

B. Forme Fran(t)s ou Fran(t)z, Fren(t)s ou Fren(t)z.

I. N. simples.

Frans-, Frantz-, Frens- -en(s), Franson.

II.  N. simples avec diminutifs.

P.- -etto, -itto, -ek, -iz, -esso (-ois) : Frans- -es, -is, Franc- -ois(e),

-oy(s) (N. qui peuvent aussi représenter Français, ,,De France »). F.- -eketto, -ekino : Frans- -quet, -kin, -quin. F.-ino : Francin(e).

III.  N. composés. F.-hari : Francier.

 

EV
Franc

1369 «Jehans li Frans (li Francq)» 1444 «Simonnet Franc» AidesNamur, 1472 «la vesve Jehan Franc » DénLaroche, 1365 « Jehan Fran Vallet vieswarier» TailleMons; surnom: fr. franc, w. franc (aussi ‘effronté’), cf. Le-franc ; ou bien var. de Franck.

Français. Surnom ethnique: fr. français, d’abord au sens restreint, cf. France.

 

JG
Franc

zie Frank.

 

FD
Franc-

Frank(e)- -fort. Proven. Ville allemande.

 

EV
Franc(h)i(e)mont

Proven. Franchimont (Loc. et L.D.).

 

EV
Franc(h)ier

Francher: Patr. Rom. vorm van Germ. VN frank-hari ‘vrij-leger’: Francherius (MORLETI). 1558 Colyn Franchiere, St.-Win. (VERGR. 1968, 89).

 

FD
Franc(h)omme

Franckhomme, Frankcom: Ofr. franc homme: vrij man. Vgl. Vrielinck. 1254 le frankhome de Holenghule, Luik (SLL); 1295 Agneti Franchomme; 1286 Michael Francom = 1298 Mikiel Franchomme, Kales (GYSS. 1963).

 

FD
Franc(k)

Francke(n), zie Frank.

 

FD
Franc, de

zie Defranc(k).

 

FD
Franca(rd)

Francar(t), zie Frankaerts.

 

FD
Français

zie Lefrançois.

 

FD
Francard

-art, Frankar, -ard, -art, Francaux (forme w.). 1265 «Francars», «Francars li Cambiers» CensNamur, 1272 «Francart de Vilruel» PolyptVillers, 1279-81 «Frankarsli Pouletiers» ComptesMons, 14e s. «Jakemien Frankar» CensHuy, 1365 «Jehan Frankart keruyer» TailleMons, 1444 «Jehan Francart vigneron» AidesNamur, 1499 «Collait Fran­kart» TerrierNaast; nom issu de l’anthrop. germ. frank-hard (Fôrst. 516) ou bien dérivé roman en -ard de Franck.

 

JG
Francaux

cf. Francard.

 

JG
Francaux

Patr. Dim. van Germ. VN Franco.

 

FD
Francavilla

zie Franqueville.

 

FD
France

cf. Francet.

 

JG
France

-es. 1334 «Emoulet de France», 1365 «Jehan Robe c’on dist de France» TailleMons, 1444 «Polet de France», « Wautir de Franche» AidesNamur, 1451 «Johan de Franche le cherpentier» GuillLiège; originaire de France, nom d’abord restreint aux pays d’oïl (cf. Dauzat 266), mais aussi topon. attesté dans plusieurs communes de Wallonie [JL, NFw], cf. Defrance. – Aussi prénom féminin ou masculin, cf. 16e s. «France Clichet» Cerfontaine, 1608-9 «France Bergoigne» Comptes-Nivelles, 1622 «Marie fille de France Meis» BourgLiège, cf. également Franck/Francque.

 

JG
France

Francen(ne), zie Frans.

 

FD
Francen

Francenne (forme romanisée). Var. de Fransen.

 

JG
Frances

cf. France.

 

JG
Francesco

-isco, Francescat(t)o, -con(e), -coni, -chi(ni), -chin(o): Patr. It. vorm en afl. van HN Franciscus. It. Francesco: Fransman.

 

FD
Francet

-é, -es, -es, zie Franquet.

 

FD
Francet

-é. Var. de Francket ou dimin. de Frans < François?

 

JG
Franceus

-eux, zie François.

 

FD
Franceus

-euxt, Françus. 1517 «Franceux Pirot» Ensival, 1564 «Franceux le Bresseur» CoutStavelot, 1673 «Henry Franceux dudit Roanne» La Gleize; Franceus, var. liég. de François (prénom), mais p.-ê. aussi partielle­ment flamande.

 

JG
Franch(e)

zie Frans.

 

FD
Franchard

zie Frankaert(s).

 

FD
Franche

Var. picarde du NF France, cf. L.-F. Flutre, Le moyen picard, 1970, 372 [MH].

 

JG
Franchet

-etti, zie Franquet.

 

FD
Franchi

cf. Franki.

 

JG
Franchi

zie Francus.

 

FD
Franchimont

Nom d’origine : Franchimont (Nr) et Franchimont, à Theux (Lg).

 

JG
Franchimont

PlN (N) en in Theux (LU).

 

FD
Franchin(i)

-ino, -ioly, -itti: Patr. It. afl. van Germ. VN Franco.

 

FD
Franchioly

Probabl. génitif latin d’un dérivé de Franc(k) ou François.

 

JG
Franchois

-oo, zie François.

 

FD
Franchomme

1267 «Hues li Frans Hom» CensHerchies, 1362 «Coletus dictus li Fran-chome de Pulley» = «Colès dis li Franshommes de Pulley» = 1363 «Colet le Franchomme» CartOrval, 1384 «Ystasse Franshome de Tom­beur» = 1387 «Ystausse Franhomme» Guill­Liège, 15e s. «Ystasse fut surnomeis Frans Hons par tant que ly noble damme de Haneffe nomée ly Frank Damme fut sa marine» AnthrLiège, 1616 «Guillame Franchomme»; fr. homme franc ‘homme libre’ (condition sociale).

 

JG
Franchoo

cf. Fransoo.

 

JG
Franci

zie Francus.

 

FD
Francis

-is(s)e, zie François.

 

FD
Francis

-ise, -isse, Fransis. 1677 «Francis de Grimon» BourgNamur, 1764 «Francis Ger-boux» Cerfontaine; selon Dauzat 267, forme méridionale ou anglo-irlandaise de Francis­ais.

 

JG
Francisco

zie Francesco.

 

FD
Franck

Francke, Francq, Frank, Franke, Franque. 1284 «Boidins Franke» Dettes-Ypres, 1309 «Franke escuiers» CartOrval, 1332 «Franke le Marescaut» ComptesMons, 1544 «Franck de Jemeppe» CoutStavelot, 1680 «Noël fils de Noël Meister et de Catherine Franck» BourgLiège, 1691 «Jean Francq dit Moussa de Barvaux» Wéris, 1705-14 «Henri Francque» = «Henri France» Weris (comm. P. France); nom issu de l’anthrop. germ. Franco (du nom des Francs) (Fôrst. 515). – Génitif néerl.: Franckx, Francx, Franx; Francken, -cquen, Franken, Fran-kenne (romanisation).

« Cas régime du germ. Franco: Francon. 1257 «monsingnor Francon Gybon» Baill-Nivelles, 1289 «Baduins fis Francon» Cens-Namur, 1394 «Godefridus fils de Francon Warnel» GuillLiège.

Franck-. Thème anthropon. de Franck ou bien de Francard.

  Francket, Francquet, Franket, Franquet. 1297-1305 «Franket des Grauseliers» Comp­tesMons,   1426   «Gillet   Franket»   Taille-Soignies,  1676 «Albert Francquet» Ruage-Ath ; dimin. roman en -et.

  Frankin, Franquin. 1435 «Henry fils de Frankin d’Odeur» GuillLiège, 1474 «Gertru-dis relicta Franquin le nayveur» PrincipLiège; dimin. roman en -kin. – Frankinet, Francki-net, Franquinet. 1472 « Francquineit le Co-welir» DénLaroche, 1492 «Johan Frankinet» La Gleize; double dérivé en -in-et. – Fran-kignoul, -oulle, Frankinoul, Franckinioulle, Frankinioulle, Franquignoul, Franquenoul. Double dérivé roman in-ioul (lat. in-eola).

  Francot, Franco. 1359 «Franco! Grosea» CoutStavelot,   1444  «Francot de  Jandrin» TerreJauche, 1474 «Franciscus dictus Franc-quot» PrincipLiège; dimin. roman en -ot. En Wallonie, Franco peut aussi représenter la

forme germ. primitive au nominatif (comp. Francon), mais aussi le NF italien de même origine. – Francotte. 14e s. Francotte de Bier-ses» [citains de Liège]» DénHesbaye, 1449 «Francotte le mineur» AidesNamur, 1529 «Gilles Francotte» BourgNamur, 1582 «Johan Frankotte» GuillLiège, 1732 «Marie Berto, veuve de François Francotte » Hatrival ; forme fém. attestée comme prénom masc. (e.a. à Liège au 14e s.). – Francotay, -ottay. Double dérivé liég. en -ay, lat. -ellu. m Franckçon, Fran(c)kson, Francson, Fran-kson. 1472 «Jehain Francquechon», «Jehan Francson» DénLaroche, 1472 «Colart Franque-son» DénVirton; dimin. roman en -eçon.

 

JG
Franck, de

zie Defranc(k).

 

FD
Franckaert

-art. Var. néerl. de Francard.

 

JG
Franckaert(s)

-ard, -art, zie Frankaert(s).

 

FD
Franckçon

Fran(c)kson, cf. Franck-.

 

JG
Franckelemon

zie Franclemont.

 

FD
Francken

Francquen, cf. Franck.

 

JG
Francken, van

zie van Frank.

 

FD
Francket

Franckinet, Franckinioulle, cf. Franck-.

 

JG
Francket

zie Franquet.

 

FD
Franckeville

zie Franqueville.

 

FD
Franckhomme

zie Franchomme.

 

FD
Franckie

zie Francus.

 

FD
Franckinet

zie Frankin.

 

FD
Franckinioulle

zie Frankignoulle.

 

FD
Francklin

zie Franklin.

 

FD
Franckson

-çon, Frankson, Francson: Patr. Zoon van Frank, Germ. VN Franco: Vrank. Vgl. D. Frankensohn. Of Rom. dim. op -eçon: 1472 Jehain Francquechon, Laroche (J.G.).

 

FD
Franckx

-cks, zie Frank.

 

FD
Franckx

Francx. Franx, cf. Franck.

 

JG
Franclemont

Frankelemont, Franckelemon, Franklemon: PlN. Misschien < Franchimont of Francemont in Lambermont (LU).

 

FD
Franco

cf. Franck-, Francot.

 

JG
Franco

zie Frank, Francot.

 

FD
Franco(t)

-otte, -otay, Frango(t): Patr. Fr. vleivormen van Germ. VN Frank. 1325 Francotten de Nodevort = 1321 a Francone de Nodenworet, Tn. (C. BAERT); 1416 Francot frez Franckeles délie Vaux, Luik (BOD Y).

 

FD
Francoeur

BN voor iemand die vrijmoedig is. 1481 Thomas Franc Cuer de Coucy (MORLET).

 

FD
Francœur

Surnom: fr. franc cœur.

 

JG
François

[20e NF le plus fréquent en Wallonie], François, Françoys. Prénom François, du lat. Franciscus, popularisé par saint François d’Assise, fondateur des Franciscains; cf. aussi Franceux (forme w.).

 

JG
François

-ois(s)e, -oy(s), -oey, Fransois, Francoil, Franchois, -oo, Fransoo, Franzo, Defrançois, Francis(e), -isse, Fransis, Frantzes, -zis, Franceus, -eux, Francus, -sus: Patr. Fr. vorm van HN Franciscus, bet.: le François, le Français, de Frank, de Fransman. 1307 Fransois Veugelin; 1387 Franchois le Pau; 1396 France le Bere = 1399 François le Ber; 1268 Johannes François, Ip. (BEELE); 1308 Willem François, Ktr. (DEBR. 1971); 1677 Fransus = Frans = François Hellemans, Aarts. (MAR.).

 

FD
Françoise

-eoise. NF issu du prénom Françoise, fém. du précédent (assez tardif), Cf. 1683 «Françoisse Liguan» NPLouette.

 

JG
Francomme

zie Franchomme.

 

FD
Francon

cf. Franck.

 

JG
Francon

cf. Franson.

 

JG
Francon

Françon: Patr. Francon < Franconem, verbogen vorm van Germ. VN Franco. 1321 a Francone, Tn. (C.BAERT); 1275 Ysabiaus li Francon, Lessen-Bos (VR i43r°).

 

FD
Francornelle

Nom d’origine : Cornelle, à Slave (Nr), sans doute partie du Franc-Douaire.

 

JG
Francot

-otte, Francotay, -ottay, cf. Franck-.

 

JG
Francou

1380 «frère Johan de Francoul» RentierRamée; nom d’origine: Francourt, à Jodoigne (BrW).

 

JG
Francou(l)

Francout, Froncoux: 1. Patr. Rom. vorm van Germ. VN frank-wulf’vrij-wolf of vleivorm op -oui van Frank. 1686 Joannes Francous, Lo (CRAEYE). – 2. PlN Francourtin Geldenaken (WB). 1380 Johan de Francoul, Jauchelette(J.G.).

 

FD
Francq

cf. Franck.

 

JG
Francq(ue(n))

Francs, zie Frank.

 

FD
Francq(ue)ville

zie Franqueville.

 

FD
Francq, de

zie Defranc(k).

 

FD
Francqué

zie Franquet.

 

FD
Francque(e)n, de

zie De Francque(e)n.

 

FD
Francquen

cf. Francken.

 

JG
Francquet

Francson, cf. Franck-.

 

JG
Francqui

zie Francus.

 

FD
Francson

zie Franckson.

 

FD
Francus

Forme lat. de Franco (cf. Brattô, Studi di antrop. fiorentina, 129).

 

JG
Francus

Franki(e), Franckie, Fran(c)qui, Franc(h)i, Frangi: Patr. Latinisering (en gen. -i) van Germ. VN Franco, Frank (BRATTÔ1953,129).

 

FD
Francus

zie François.

 

FD
Francville

zie Franqueville.

 

FD
Francx

cf. Franckx.

 

JG
Francx

zie Frank.

 

FD
Frand

Nom issu de l’anthrop. germ. Frand (Först. 516); cf. le dérivé: 1294 «Frandel-lons» CensNamur.

 

JG
Frand

zie Ferdinand.

 

FD
Frandsen

zie Frans.

 

FD
Franeau

-eaux, -iau, Franneau. 14e s. «Henri dit Franeas» Liège, 1676 «Liévin Franeau» RuageAth; nom de résidence: dimin. de fr. frêne.

 

JG
Franeau(x)

-iau(x), Franneau, Fragnaud, -iaux, -eau, -ay, Frasnay, Frenay, -aij, Fresneau: Dim. op -el, Fr. -eau, Pic. -iau, LU W. -ay van Fr. frêne: es. Vgl. Dufrêne. 1331 Henris dis Franeas, Luik (SLL III); 1332 Frasniaul = Frasniel, Bergen (PIERARD); 1395 Claude Franeau, Bergen (CCHt).

 

FD
Frang(h, de)

zie Lefranc(q), Defranc(k).

 

FD
Frangi

zie Francus.

 

FD
Frango(t)

zie Francot.

 

FD
Frangot

Surnom à rapprocher sans doute de pic. (Lille) fargot, frangotte « ballot de marchan­dises’ FEW 19, 44-45, v° farda.

 

JG
Franière

Nom d’origine: Franière (Nr), etc., collectif de fr. frêne.

 

JG
Frank

Franke, -en(ne), Franc(k), Franckh, Francke(n), Fren(c)k(en), Frinke(n), Francq, Fran(c)que, -cquen,

Franko, Franco, Franckx, Fran(c)ks, Francs, Fran(c)x, Vran(c)ken(ne), Vranck(x), Vran(c)x, Vranchx, Vrans, Vren(c)ken,Vrinck, Wrincq: Patr. Germ. VN Franco, volksnaam van de Franken/Vranken ‘de vrijen, de stoutmoedigen’. Ndl. Vrank. 1125 Franco de Sancto Petro; 1325 Vranken den Strodeckere, Cent (GN); 1267 Franco Panifex; 1281 Wijd Franke; 1308 Xpien Vrancke, Ip. (BEELE); François dit Franck de Kersbeke = Franke de Kersbeyke, Luik (BODY); 1412 Callekin Vrancke = 1423 C. Vrancx, Ktr. (DEBR. 1958). Frank, van; van Francken: i. PlN Franck in Welkenraedt (LU). – 2. Streeknaam Franken (BW, BEI).

 

FD
Frank

Franke, Franque, cf. Franck.

 

JG
Frank

N.  de filiation. ,,(Fils) de Franck ». N° 102. — 2. Proven. Vrank (Loc. holl.). van–Fransum. Proven. Loc. holl.

 

EV
Frank(e)l

Fränkel, Fr(a)enke), Frenkiel: Patr. Dim. van Frank.

 

FD
Frankaert(s)

-ard, -a(r), -ort, Franckaert(s), -ard, Fran(c)kart, Franc(h)ard, Fransaert(s), Francart, -a(r), Franqaer(t), Vranckaert(s), Vrankaert, Vrancaert: Afl. van Germ. VN Franco, Vrank. 1340 Franconis Sygeri dicti Frankarts; 1347 Vrancke vanden Broecke, 1404 Vranckart van den Broeke, Tn. (ROEL 1951,11); 1550 François Franckaert, Fontaine-1’Evêque-Aw. (Aw.). Fransaert is de Vl. adaptatie van Franchard. In de i8e e. werd ook de naam Frossar(d) (wsch. < Froissard) aïs Fransaer(t) geherinterpreteerd (VS1984,352). Maar Frossaert kan net zo goed < Fronsaert = Fransaert zijn ontstaan: 1636 Fr. Fronssaert = 1663 Fr. Fronchaert; 1674 L. Franchaert, Hondschote ( VS 1985,56). Zie ook Franquet.

 

FD
Frankar

-ard, -art, cf. Francard.

 

JG
Frankcom

zie Franchomme.

 

FD
Frankelemont

zie Franclemont.

 

FD
Franken

-enne, cf. Franck, Francken.

 

JG
Franken-

-huis, -t(h)al, -berg. Pro­ven. ,,Maison-, vallée-, colline- -des Francs ». Fran- -court, -cœur, -kor. ,,Domaine du sieur Franc ».

 

EV
Franken(ne)

zie Frank.

 

FD
Frankenberg

Verspreide D. PlN, o.m. in Aken (NRW). 1274 Arnoldum de Frankenberg, patrem…Johannis predicti (de Porcheto = Burtscheid) (CVD).

 

FD
Frankent(h)al

Verspreide D. PlN.

 

FD
Franket

cf. Franck-, Francket.

 

JG
Franket

zie Franquet.

 

FD
Frankev(e)yle

-vijle, zie Franqueville.

 

FD
Frankfort

Frankefort, Frankfurter: PlN Frankfort, D. Frankfurt am Main (HS) of Frankfurt an der Oder (BB). 1399 Hans van Vrankenvoerde (Ktr., DEBR. 2000′).

 

FD
Frankhuisen

Wellicht Frankuis (OIJ).

 

FD
Franki

Latinisation au génitif de Francus. Quant à Franchi, il paraît être un NF italien: à Liège, nom d’un glacier bien connu (on prononce à la française) [JL, NFw].

 

JG
Franki(e)

zie Francus.

 

FD
Frankignoul(le)

Frankinou(i)lle, Fran(c)kinioulle, Franquignoul, Franquenoul: Patr. Rom. dim. van Germ. VN Frank. 1682 Franciscus de Franquenoulle ex Villers la Ville (MUL VI).

Frankin, Fran(c)kinet, Franquin(et), Franquien: Patr. Vleivormen van de Germ. VN Franco, Vrank. 1237 Frankini et Johannis; 1265 Francquini, LX (CAO);

+1400 François dit Franckin, Frankinet de la Roche, Luik (BODY).

 

FD
Frankin

Frankinet, Frankignoul, -oulle, Frankinoul, cf. Franck-.

 

JG
Frankl

zie Fränkel.

 

FD
Franklemon

zie Franclemont.

 

FD
Franklin

Francklin: Patr. Dim. van VN Frank.

 

FD
Franko

zie Frank.

 

FD
Frankort

Var. de Francou (Francourt)?

 

JG
Frankort

zie Frankaert.

 

FD
Frankreter

D. Frankenreiter < PlN Frankenreuth (BEI),-reute (BW).

 

FD
Frankrijker, de

Fransman, van Frankrijk.

 

FD
Franks

zie Frank.

 

FD
Frankson

cf. Franck-, Franckçon.

 

JG
Frankson

zie Franckson.

 

FD
Franneau

cf. Franeau.

 

JG
Franneau

zie Franeau(x).

 

FD
Franque

cf. Franck.

 

JG
Franque

zie Frank.

 

FD
Franquenoul

zie Frankignoul(le).

 

FD
Franquet

Franquignoul, -enoul, Franquin, -inet, cf. Franck-.

 

JG
Franquet

-ué, Fran(c)ket, Francqué, Fransquet, Fransket, Francet, -es, -es, -é, Franshet, Franchet, -etti, Fron(c)quet, Fronket: Patr. Rom. dim. van Germ. VN Franko, Vrank. 1299 le feme Franket, Bergen (PIERARD); 1324 Geoffroy Franket, St-Q. (MORLET); 1515 Jean Francquet = 1521 Francquart, Seneffe (Midd. 1978,398).

 

FD
Franqueville

Francq(ue)ville, Franc(ke)ville, Frankev(e)yle, -vijle, Francavilla: PlN Franqueville (Aisne, Eure, Somme). 1277 Peron de le Frankeville, St-Q. (MORLET); 1320 Mehaut de Franqueville, Atrecht (NCJ); 1584 Jan de Franqueville, coopman van Camerijksch doeck, Aw. (AB).

 

FD
Franqui

zie Francus.

 

FD
Franquien

1. PlN Franquien in Wannebecq (H). -2. Evtl. var. van Frankin.

 

FD
Franquignoul

zie Frankignoul(le).

 

FD
Franquin(et)

zie Frankin.

 

FD
Frans

1598 «Frans Colet» DénWavre; forme abrégée néerl. de Fransoys, fr. François [FD] plutôt qu’hypocor. germ. de Franck (cf. Ad. Van Loey, dans VersL en Meded. Koninki Aca­démie Taalen Lett., 1977, 101-108).

 

JG
Frans

Frans(s)en(s), Franse(s), -ing, France, -en(ne), Franch(e), Fransck, Franz, Franze(n), Frantz(en), Frandsen, Frantsen, Fraenz, Frens(ch), Frens(s)en, Frenzen: Patr. Korte vorm van VN François. 1280 France de Befslare = Franciscus de Befslare = 1281 Frans de Befslare; 1280 Johannes Franse; 1306 Franche Voghelin = 1307 Fransois Veugelin = 1326 Franse Voeghelin, Ip. (BEELE); 1382 Martrin Frans, Geluwe (DEBR. 1970); 1561 Godev. Franssoone, Breda (AP). – Lit.: A. VAN LOEY, De voornaam Frans. VMKVA1977,101-8.

 

FD

Frans-

Thème anthropon. de François, cf. notamment L. Remacle, Étym. 200n. « Dérivés : Fransket, Fransquet (dimin. roman en -ket). – Franskin, Fransquin (dimin. roman en -kin). 1539 «feus Jehan Fransquin» CourVedrin. – Fransolet (double dérivé en -olet). 1612 «Franchois Fransolet», «Laurent Fransolet» TerriersNamur. – Franson, Françon. (dérivé en -on). 14e s. «Françon de Lexhy» Horion-Hozémont.

 

JG
Fransaer(t)

zie Frankaert(s).

 

FD
Fransch

Surnom ethnique: néerl. fransch ‘fran­çais’, comp. Français.

 

JG

Fransen

Fransens. Génitif (double) de Frans.

 

JG
Franshet

Fransket, zie Franquet.

 

FD

Fransis

cf. Francis.

 

JG
Fransis

zie François.

 

FD

Fransket

cf. Frans-.

 

JG

Franskin

Fransquin, cf. Frans-.

 

JG
Franskin

-quin: Patr. Dim. van VN Frans. 1399 Franskin Reingheer, Ip. (BEELE); 1551 Abillon Fransquin, Namen (RBN).

 

FD
Fransman

1. Naam van de Fransman. 1436 Chr. Fransman, Kruibeke (ICC II). – 2. Patr. Afl. van VN Frans.

 

FD
Fransois

zie François.

 

FD

Fransolet

cf. Frans-.

 

JG
Fransolet

Franzolet: Patr. Dim. van VN François. 1524 Franchois Franchollet, Namen (RBN).

 

FD
Franson

cf. Frans-.

 

JG
Franson

Frasson: Patr. Dim. van VN François.

 

FD
Fransoo

Franchoo. Formes néerl. de François, issues de var. picardes médiévales [MH].

 

JG
Fransoo

zie François.

 

FD
Fransquet

cf. Frans-.

 

JG
Fransquet

zie Franquet.

 

FD
Fransquin

zie Franskin.

 

FD
Franssem, van

zie van Vracem.

 

FD
Franssen

Franssens. Génitif (double) de Frans.

 

JG
Franssen(s)

zie Frans.

 

FD
Fransus

zie François.

 

FD
Frant

zie Ferdinand.

 

FD
Frantsen

Frantz(en), zie Frans.

 

FD
Frantz

au génitif: Frantzen. Hypocor. germ. de Franck.

 

JG
Frantzes

-zis, zie François.

 

FD
Franvil

zie Fronville.

 

FD
Franx

cf. Franckx.

 

JG
Franx

zie Frank.

 

FD
Franz

Franze (romanisation), au génitif: Fran-zen. Var. de Frantz.

 

JG
Franz

Franze(n), zie Frans.

 

FD
Franzin

Wellicht W. uitspr. van D. Franzen.

 

FD
Franzl

Franzil, Fren(t)zel: Patr. Dim. van VN Franz.

 

FD
Franzo

zie François.

 

FD
Franzolet

zie Fransolet.

 

FD
Frap(p)ier

Ofr. frapier: lawaai, drukte. BN voor een

lawaaimaker. 1385 Jean Frapier (MARCHAL).

 

FD
Frapart

Frappart, -as, -at: Afl. van Fr. frapper: slaan, kloppen. 1360 Quentin Frappart, St-Q. (MORLET).

 

FD
Frapp-

-art, -ier, -é, -ez. Profess. Per­sonne chargée de la frappe de la monnaie. (Le premier avec suffixe -art, péjoratif).

 

EV
Frappart

Frapart. 1270 «Reniers Frapars» ChartesHainaut ; surnom : anc., moy. h.fmpart ‘celui qui frappe, bourreau’ FEW 3, 763a; ou bien moy. fr. frère /rapport ‘homme débauché’ FEW 3, 778b.

 

JG
Frappez

Frappet, dim. van Ofr. frap: slag, stoot. BN. 1381 Jehans Frapet, Dk. (TdT).

 

FD
Frappez

Var. de Frapier ou bien du thème frap-, du thème de faluppa ‘chose sans valeur’ FEW 3, 400 auquel se rattache le w. nam. frape ‘id.’. – À ce thème se rattachent sans doute aussi: 1350 «Kache Frapailhe» Ju-prelle, 1446 «Walthier Frapaille» Bourg-Dinant [anc. w. frapaille ‘gens de rien’], 1301 «Simon Frapilhe» Liège, 1321 «Adan Fra-pin» Waremme [anc. fr. frapin ‘populace’], 1339 «Frapelot» Ornai.

 

JG
Frappier

Frapier. 1280 «Vêtus Frapiers» Po-lyptLiège; surnom d’homme bruyant d’après l’anc. fr. frapier ‘agitation, bruit’; cf. aussi Frappez.

 

JG
Fraquet

Var. dénasalisée de Francket? Le fr, fraque ne date que du 18e s. FEW 16, 248 b.

 

JG
Frard

zie Ferard.

 

FD
Fraré

zie Fréret.

 

FD
Fras(s)elle

Frazelle, Frizelle: Zoals Fr. FN (DNF) Fresel(le), Frezel < Ofr. fresel(e): franje, versiering, lint, galon. BN of BerBN.

 

FD
Fraselle

Frazelle. Cf. «Jean Fraisilhe» à Liège (de Hemricourt, II, 78); p.-ê. du thème d’anc. fr. fraser ‘piler’ (comp. anc. fr. fresele ‘gar­niture fraisée’ FEW 3, 777) ou avec autre suf­fixe : moy. fr. frazette ‘manchette à plis empesés’ FEW 3, 778b.

Frater. Moy. fr. frater ‘moine’ ; au figuré, en pic., aussi ‘barbier’ FEW 3, 765b et en borain ‘beau-frère’. Cf. également 1710 «Jean Motet dit Frater» arbalétrier de Ciney.

 

JG
Fraselle

V. Fraisse.

 

EV
Fraser

Frazer: Schotse FN. ±1150 de Frisselle, de Fresel.Wsch.PlN.

 

FD
Frasnay

zie Franeaux, Dufrénoy.

 

FD
Frasnes.

Proven. Loc. V. Frêne.

 

EV
Frass(e)

Fraas, Fraats, Fra(h)s: D. FN Frass, BN Mhd. vräss, D. Frass: veelvraat, vreter. 1149 Wilh. Vrass, Keulen (BRECH.).

 

FD
Frasse

Proven. Dép. Bonnert.

 

EV
Frasson

zie Franson.

 

FD
Frastrez

zie Fastré.

 

FD
Frat-

-ers, -eur. V. Fraiture.

 

EV
Frater(s)

Fraeters: Br. uitspr. van Fr(e)yters.

 

FD
Fraters

Génitif néerl. de Frater.

 

JG
Frateur

Sans doute var. de Fraiture (cf. 1444 «Loren de Freateur», 1547 «Collet de Frei-teur» CoutStavelot).

 

JG
Frateur

zie Fraiture.

 

FD
Frau(d)

zie Féraud.

 

FD
Fraucem, van

zie van Vracem.

 

FD
Fraud

Contraction de Feraud, anthrop. germ. fahr-wald (Dauzat 267).

 

JG
Fraud,

Frauman. V.  FROD.

 

EV
Frauenberg(er)

Verspreide D. PlN Frauenberg.

 

FD
Frauenhofer

Verspreide D. PlN Frauenhofen, vaak < Fro(h)nhofen: vroonhof.

 

FD
Frauenkron

D. BN: vrouwenkroon.

 

FD
Frauenkrone

Surnom: all. Frauen + Krone, littér. : couronne des dames.

 

JG

Frauenrath

Nom d’origine: top. all., Frauen + Rath, littér. : essart des dames.

 

JG
Frauenrath

PlN (NRW).

 

FD
Frauman

Reïnterpretatie van Fraymann of Vromant.

 

FD
Fraumont

zie Vromant.

 

FD
Frausem/-um, van

(van) Fraussen, zie van Vracem.

 

FD
Fraussen

Var. de Frassen?

 

JG
Fraweel

Onduidelijk.

 

FD
Fray-

-man, -mund. V. FRID.

 

EV
Fray(e), de

zie de Fraey(e).

 

FD
Frayenhove(n), van

zie van Froyenhoven.

 

FD
Fraylich

zie Freilich.

 

FD

Frayman

-ann, cf. Fraeyman.

 

JG
Frayman

zie Fraeyman.

 

FD
Frayman(n)

zie Freimann.

 

FD
Frayssignes

PlN Fressignes (Creuse) of Frayssinhes (Aveyron, Lot) < Lat. fraxinea, Fr. frênaie: essenbos (DNF).

 

FD
Frazelle

cf. Fraselle.

 

JG
Frazelle

zie Frasselle.

 

FD
Fre(de)r

V. FRID.

 

EV
Fre(u)ville

zie Defréville.

 

FD
Fré, de

zie de Wree(de).

 

FD
Fréard

-art, zie Friart.

 

FD
Freart

Nom issu de l’anthrop. germ. fri-hard.

 

JG
Frebel

zie Fröbel.

 

FD
Frébel

Var. du NF all. Frôbel (avec palatalisation dialectale de ô en e)?

 

JG
Frebourg

PlN Fribourg, Fr. naam van Freiburg im Breisgau (BW) of Freiburg im Ùchtland (CH). Evtl. Freiburg in Lotharingen.

 

FD
Frebourg

zie Fribourg.

 

FD
Frébut(t)e

Frebutte: Oud-LU W. vribute, zoals Fr. flibustier < Mnl. vributer: vrijbuiter, straatrover.

 

FD
Frébute

Frebutte, Fré-. Surnom: anc. liég. vribute ‘voleur de grand chemin’, du néerl. vrijbuiter ‘flibustier, pillard’ FEW 17, 436b.

 

JG
Freché

-es, -et(te), Fréché, -et, Frêches, Frehé: 1. PlN Frèchè in Bioul (N) < W.frè(c)h < Germ. frisk, Mnl. versch: vochtig (HERB.). – 2. M.i. veeleer var. van Fri(s)quet/Frichet. BN voor een fris, levendig, levenslustig mens.

 

FD
Fréché

Frêches, -et. Nom d’origine: Frèchè, à Bioul (Nr); dérivé de vi.frèch, frèh ‘humide’ ; ou bien surnom : anc. fr. freschet, dimin. de freis ‘frais, reposé, vif FEW 3, 808a.

 

JG
Frêche

V. Fraisse.

 

EV
Frechen:

PlN(NRW).

 

FD
Frechier

Frè-. Nom d’origine : w. (Cerfontaine, Jamioulx) frèchis’ ‘endroit marécageux’.

 

JG
Frechier

W. PlN Frèchî: moerassige plaats, in Cerfontaine (N), Jamioulx (H).

 

FD
Fréchin

zie Frezin.

 

FD
Frechkop

Surnom : moy. néerl. frisch (fresc) + coppe ‘tête éveillée (alerte)’.

 

JG
Frechkop

Verwaalsing van D. Frischkopf. BN voor iemand met een helder, fris hoofd.

 

FD
Frechon

Frécon, zie Fréson.

 

FD
Frecinaux

zie Frésinaux.

 

FD
Frécinaux

cf. Frésinaux.

 

JG
Freckwinkel

PlN in Königswinter (NRW).

 

FD
Fréçon

cf. Fréson, Frésson.

 

JG
Frécot

zie Fricot.

 

FD
Frecourt

Friscourt: PlN Frécourt (Hte-Saône) of Frecourt (LU).

 

FD
Frécourt

Nom d’origine: Frécourt (Hte-Saône) ou bien 14e s. «Frécourt», près de Seny (Lg).

 

JG
Frédéric

Fre(de). V. FRID.

 

EV
Frédéric

Fré-, Frédéric, Fredericq, Frédé-, Fredrick, -icq, -iq (formes contractées); for­mes germ.: Frederich, -ick, Frederick, Frederick, Frederik, Frédé-, au génitif: Fre-dcricks. -ickx, Frédérickx, Frédérikx, Frederix, Fré-, Frédérix, Fredricx, Fré-, Fredrix, Fridrix. Forme savante (d’après lat. Fredericus) de l’anthrop. germ. frith-rik (Fôrst. 536). – Frédéricy. Génitif lat. de Fredericus.

 

JG
Frédéric

zie Fréry.

 

FD
Frederik

-rix, -ryck, -ri(c)k(x), -ri(c)ks, -ric(q), -ri(c)que, -rici, -rico,

-ricy, Fréderix, Frédéric, -rich, -ri(c)que, -rie, Fredri(ck)x,

-riks, -ryck, -rich, -ri(c)q, -ricx, -riex, Fred(e)riksen, -s(s)on, Fredrick(son), Fryderyk, Frydryck, -rak, Freriks, Frerichs, Freerickx: Patr. Germ. VN frith-rîk ‘vrede-machtig’. ize e.

Frethericus, Cent (GN); 1541 Herman Frederick, Ronse; 1561 Lenaard Frederickxsone, Heinsbergen (AP).

 

FD
Free,

Frée: Deze FN alleen in A (lox). E. FN Free: vrij? 1255 Walter le Free, Worcester (REANEY).

 

FD
Freeling

E. équivalent van Vrielinck.

 

FD
Freeman

E.: vrij man. Vgl. Freimann.

 

FD
Freerickx

zie Frederik.

 

FD
Frees(e)

zie (de) Vries(e).

 

FD
Freest, de

Defr(e)yst, Defrijst: Samengetrokken < De Foreest/Duforest? Of var. van De Vreest = De Vreese? Vgl. Fryst.

 

FD
Freeuw, de

zie Duforeau.

 

 

FD
Frehé

zie Freché.

 

FD
Frehen

V. Fraisse.

 

EV
Fréhis

-isse. Nom d’origine : Frehisse, à Queue-du-Bois (Lg), etc. ; dérivé en -iciu > w. -is ‘ de w. frèh ‘humide’.

 

JG
Fréhis(se)

Frehis(se): PlN Frehisse in Queue-du-Bois (LU) < W. frèch: vochtig < Ondl. frisk: vers, fris.

 

FD
Frei

Frey(e), Freij, Frej, Fry(e): D. Frei: vrij. BN.

 

FD
Frei(er)muth

D. BN Freier Mut. BN voor een vrijmoedige.

 

FD
Freiberg

Freyberg, Friberg: PlN (BW, BEI). 1536 Jacob Frybergher, Konstanz-Aw. (AP).

 

FD
Freichel(s)

zie Freschel.

 

FD
Freid

1289 «Balduinum Freit (Freid)» Onom-Calais ; sans doute aphérèse de Godefreid.

 

JG
Freid(t)

Freyt: Patr. < Godefreid: Godefroid. 1282 Boidino Godefroid = 1298 Boid Godefreit = 1289 Balduinum Freit; 1294 Mon Freid, Kales (GYSS. 1963).

 

FD
Freier

Fraier, Frajer, Fr(e)yer: D. Freier: vrij man. 1302 Herm. Freier, München (BRECH.).

 

FD
Freifeld

D.PlN.

 

FD
Freifer

zie Pfeiffer.

 

FD
Freiheit

PlN (HS, NRW, NS, SH).

 

FD
Freihoff

PlN Freihof in Stödtlen (BW) en Büchlberg (BEI).

 

FD
Freilich

Frajlich, Frajlick, Fraylich, Freylich, Frejlich: BN voor iemand die vrij en ongehinderd is, vrijelijk leeft. 1432 Joh. Freylich, Zittau (BRECH.).

 

FD
Freilinger

Freyling(er): D. Freiling, pendant van Vrielinc. 1699 Joa. Nie. Freijlinger, Dickriensis (MULVÏÏ).

 

FD
Freimann

Freyman(n), Frayman(n), Frajman, Friman(n), Friemann: D. BN Freier Mann: vrij man, niet-horige.

 

FD
Freindlich

zie Freundlich.

 

FD
Freine, de

zie Dufrasne.

 

FD
Freire

zie de Frère.

 

FD
Freise(n)

Freis(es), zie Vreys.

 

FD
Freitag

Freytag, Freijtag: D. FN Freitag: vrijdag.

 

FD
Freitag

Surnom: all. Freitag ‘vendredi’ (d’après le jour de naissance?) ; Vendredi, -y.

 

JG
Frej

zie Frei.

 

FD
Frejean

Fréjean, cf. Frèrejean.

 

JG
Fréjean

zie Frèrejean.

 

FD
Frelinckx

Surnom: moy. néerl. vrilinc, vrie ‘prétendant (à la main d’une femme)’.

 

JG
Freling

-in(k), -inckx, -in(e)x, -ik, Vreeling: Patr. Afl. van Germ. Vrede-naam, zoals Frederik.

 

FD
Frémal

Frémalle. Peut-être surnom: anc. fr. fermait, fermai ‘agrafe, boucle’, d’où anc. pic. frematet FEW 3, 570a; ou bien (avec échange des consonnes liquides / et r) var. de Flémalle, mais le NF n’est pas liégeois.

 

JG
Fremat

cf. Fremaux (ci-dessous).

 

JG
Fremaul(t)

Frémal(le), Frémolle, Fre-, Fremaut, Fré-, Fremau(x), -eau(x), Frémeaux, Fromeau, Frema(t), Frémat, Frimât, Fremout, Frimaut, -out, Fremouw, Fermaut, Vermout: Patr. Rom. vormen en Vl. adaptaties ervan, van Germ. VN frum-wald ‘nut-heerser’: Frumold (Fm.), Fromoldus, Fromout, Vromaut (GN). 1288 ad obitum Fromaldi; 1269 Bernars Frumaus; 1231 Bernars Fremaus, Robert Fremaut, Ktr. (DEBR. 1980); 1308 Fromout de Bouchoute (DEBR. 1971).

 

FD
Frémault

V. HRAM.

 

EV
Frémaux

Fré-, Fremeaux, Fremaut, -aul, Fremat, Fré-, Frimât. 1275-76 «Fremeaus li Mierchiers», 1279-80 «Hanekins de Caping-hehem fius Fremaut le Telier» RegTournai, 1280 «Fremaus de Herzieles» DettesYpres; nom issu de l’anthrop. germ. fram-wald (Först. 515).

 

JG
Fremersdorff

PlN Fremersdorf (SL). 1793 Joh. Fremerstorff, Rommerskirchen-Aw. (AP).

 

FD
Fremery

zie Frammery.

 

FD
Frémi-

-ie, -y. 1. Proven. Frémis (Dép. Maarke-Kerkem). — 2. V. HRAM.

 

EV
Frémicourt

PlN Frémicourt (PdC).

 

FD
Fremie

zie Fremy.

 

FD
Fremineur

Frémineur: Fr. frère-mineur: minderbroeder. BN Mnl. fremineur. 1225 Gheraus Frère meneut, Atrecht (NCJ); 1369 Jan Freremeneur, Bg. (JAM.).

 

FD
Frémineur

Car. mor. ,,Frère mineur ». Sobriquet. ,,Homme d’église ».

 

EV
Frémineur

Fré-. 1225 «Gheraus Frère meneut» NécrArras; forme w. de frère mineur (w./ré), surnom d’après l’ordre religieux des Frères Mineurs (conventuels), notamment à Liège en Hors-Château (BTD 27, 134). Comp. Fréjean, Frèrejean.

 

JG
Frémolle

zie Fremaul(t).

 

FD
Frémon(t)

Frimont(s), Fremond: 1. PlN Frémont in Harsin (LX) < froid mont: koude berg. – 2. Zie Fremund.

 

FD
Frémont

1. V. Froidmont. Nos 50, 232. — 2. V. HRAM.

 

EV
Frémont

1333 «Werot dis Fremons» Bertogne; nom issu de l’anthrop. germ. frid-mund; ou nom d’origine: Frémont, à Foy-Notre-Dame et Mozet (Nr), Frémont, à Harsin (Lx), etc. (= froid mont).

 

JG
Fremout

-ouw, zie Fremault.

 

FD
Frempong

Frimpong. Var. néerl. ou germ. de Fraipont.

 

JG
Frempong

zie Fraipont.

 

FD
Fremund

Fremond, Frémon(t), Fraimund, Frimont(s): 1. Patr. Germ. VN frith-mund Vrede-bescherming’: Fri(du)mundus (MORLET). Zie ook Fermont. – 2. Zie Frémont.

 

FD
Fremy

Fré-. 1597-98 «Nicolas Fremy de Lan-neau» ComptesNivelles; nom issu de l’an­throp. germ. fram-hari (Först. 514).

 

JG
Fremy

Frémy, Fremie: Var. (LU) van Premier, Rom. vorm van Germ. VN fram-hari (Fm.): Framerius (MORLET).

 

FD
Fren(c)k

V. FRANC.

 

EV
Fren(t)zel

zie Franzl.

 

FD
Frenay

-aij, zie Franeaux, Dufrénoy.

 

FD
Frenay

Fré-. Nom d’origine: Frenay, à Limont (Lg), etc.; dimin. liég. de fr. frêne.

 

JG
Frenchum

Misschien var. van Franchomme.

 

FD
Frenck

au génitif: Frencken, Frenken. Var. de Franck(en).

 

JG
Frenck(en)

zie Frank.

 

FD
Frendag

Var. (met epenthetische n) van Ndd. Friedag: vrijdag. Vgl. dial. vrindag.

 

FD
Frêne

zie Dufrasne.

 

FD
Frenet

Frennet, Frainet. Nom d’origine: Frenet (= petit frêne), à Flamierge (Lx), etc.

 

JG
Frenet

zie Frennet.

 

FD
Freni(er)

-ière, zie Fragnière.

 

FD
Frenier

Frenière (forme fém.). 1605 «Arnould Frenier» BourgNamur; probabl. nom de pro­fession, cf. anc., moy. fr.frenier,franier ‘fabri­cant de freins’ Gdf 4, 137, FEW 3, 774b [MH]. On ne peut écarter définitivement anc. fr. fresnier, fresnière ‘endroit planté de frênes’ Gdf 4, 142, comme appellatif topon. et nom de résidence [MH]

 

JG
Frenk(en)

Frenks, zie Frank.

 

FD
Frenkel

Dimin. de Frenck.

 

JG
Frenkel

-iel, zie Frankel.

 

FD
Frenkler

Dérivé de Frenck.

 

JG
Frenn-

-ay, -et, -oy. V. Frêne.

 

EV
Frennet

Frenet, Frainet: 1. Dim. van frêne: es. – 2. Spelling voor Frênaie; zie Dufrénoy. 1487 Heinrik Frenets pacht, Rosières (STR.).

 

FD
Frenoi(s)

-oy, zie Dufrénoy.

 

FD
Frenoy

Nom d’origine: Frenoit, à Flobecq (Ht), etc., fr. frênaie.

 

JG
Frens

au génitif: Frenssen. Var. de Frans(en).

 

JG
Frens(ch)

Frens(s)en, Frenzen, zie Frans.

 

FD
Frény

Peut-être moy. fr.fraynier ‘frênaie’ FEW 3, 772a.

 

JG
Frépont

zie Fraipont.

 

FD
Fréquin

cf. Fraikin.

 

JG
Fréquin

zie Fraikin.

 

FD
Frér-

Thème anthropon. tiré de Frédéric, dont la forme w. est Fréry (ci-dessous) ou Ferry, cf. le thème parallèle Fer(r)-, ainsi que Fraikin, Fréson et Frésart.

Fréry. 1544 «Frery Johan» DénStave-lotMy; forme w. de Frédéric (comp. «Fréri-sart», w.frérissâ, topon. à Villers-le-Temple). m Dérivés: Frérar, Frerard, Fré-, Frerart, Fré-. 1272 «Frerars» PolyptVillers, 1289 «Ju-liane li Frerart» CensNamur, 1337 «Gilons Frerars» GuillLiège, 1384 «Severins Frérar», 1449 «Libert Frérar» AidesNamur, 1544 «Vatelet Frera» DénStavelotMy. – Frérot, Fré- [pourrait être aussi un surnom : fr. frérot

‘petit frère’ FEW 3, 764a]. 1474 «Johannes Frérot» PrincipLiège, 1602-3 «Waultier Frérot» TerriersNamur, 1780 «la veuve Frero Beuniet» Charleroi. – Frérotte. 1367 «Fré-rotte délie Fronville [nom d’homme]» Rahier, 1444 «Frérotte le chavetier» AidesNamur. –Frerlet.

 

JG
Frérar

1. Proven. F fera (Dép. Deux-Acren). — 2. Frère, ,,Religieux », avec suffixe péjoratif. V. Frémi­neur.

 

EV
Frérar(d)

cf. Frér-.

 

JG
Frérar(d)

Frerar(t): 1. Patr. Afl. van Fréry, Rom. vorm van Germ. VN Vrederik. – 2. Afl. van Fr. frère:  broer. 1337 Gilons Frerars, Luik (HERB.).

 

FD

Frère

 

1. Proven. Fraire (Loc.) ou Vreren (En wallon, Freire, Loc.) ou Frères (L.D.). — 2. N. de pa­renté. Frère d’une personne bien connue. Ou bien un frère ayant suc­cédé à un autre dans les affaires. N° 128. — 3. N. de bapt. Abrév. de Fré(dé)r(ic). V. FRID.

 

EV
Frère

Frère, Frères, Fre-. 1330 «Gillechons Frères» GuillLiège; fr. frère, nom de parenté ou titre religieux.

 

JG
Frère, de

Defrêre, Oefraire, Desfrêre, Frère(s), Lefrère, Freire: 1. Fr. frère: (klooster)broeder, minderbroeder; broer. 1280 Coppinus Frère, Ip. (BEELE); 1398 Jan de Frère, Otegem (DEBR.

1970). – 2. PlN. Rom. vorm van Vreren (L). 1270 Arnuldo de Frères, LU (CVD).

 

FD
Frèrejean

Frejean, Frej-. fr.frère, w.fré (titre religieux ou terme affectif) + Jean. – Comp. 1449 «Pierot de Frerepiere charon» Aides­Namur, 1608 «Perpète Pirson dit Fré Maris-chai» BourgDinant, ainsi que Frémineur.

 

JG
Frèrejean

Fréjean: BN + Patr. Broer/Broeder Jan.

 

FD
Fréret

-es, Fraré, -e: Dim. van frère: broer.

 

FD
Fréri(e)

zie Fréry.

 

FD
Frerichs

Fré-. Var. de Fredricx.

 

JG
Frerichs

Freriks, zie Frederik.

 

FD
Frerlet

Dim. van frère: broer.

 

FD
Frerlet

Frérot, Frérotte, cf. Frér-.

 

JG
Frérot

Frérot(te): 1. Frérot, dim. van frère: broer. – 2. Patr. Dim. van Fréry. Vgl. 1285 Fririon de Mes = 1299 Frérion de Mes (Metz) (CAO).

 

FD
Fréry

cf. Frér-, Fréry.

 

JG
Fréry

Fréry, Fréri(e), Fréderie: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Vrederik, Frederik.

 

FD
Frès-

-in, -inaux, Frez- -âne, -in. V. Fraisse.

 

EV
Fresard

Frésart, Fressart, Frissard, -art, -aer: Patr. Afl. van Fré(déric) (HERB.). 1710 Laurentius Fresart, LU(MULVII).

 

FD
Fresart

Fré-, Frésart de Clerx, Fressart. 1555 «Ernult Frechar» Retinne, 1598 «Aylid fille de Johan Fressar», 1606 «Helewy fille de feu Johan Frésar», 1724 «Marie Frésart» BourgLiège ; dérivé en -eç-ard du thème Fré(r)-de Frédéric.

Frésé. 1760 «Godefroid Fresé» AnthrLiège; surnom: w. liég. frèzé ‘grêlé (marqué de la petite vérole)’ DL 281a, cf. aussi Frisaye.

 

JG
Freschel

Freichel(s): D. BN Frechel, Frechle, dim. van

frech: levendig, moedig, durvend.

 

FD
Frese

zie (de) Vries(e).

 

FD
Frésé

-e(z), zie Frisée.

 

FD
Fresin

zie Frezin.

 

FD
Frésina

-aux, Frécinaux, -aut. Nom d’origine: Frèhinia, forme w. de Klein-Vorsen, à Monte-naken (Lb), dimin. de Fresin = Vorsen (Lb). Cf. aussi Frezin.

 

JG
Frésinaux

-aut, Frésina, Frecinaux: PlN Frèhinia, W. vorm van Klein-Vorsen in Montenaken (L), dim. van Fresin, Ndl. Vorsen (HERB.).

 

FD
Frésing

PlN Friesing (BEI, Stiermarken).

 

FD
Fresnais

-oy, zie Dufrénoy.

 

FD
Fresne

zue Dufrasne.

 

FD
Fresneau

zie Franeau(x).

 

FD
Fréson

Fre-, Fraison, Frécon, Fresson, Fré-, w. (Bastogne) Frécon. 1289 «Jehans Frere-chons» Floreffe, 1365 «Piére Frerechon re­vendeur» TailleMons, 1373 «Pirlo Frerchon» CoutStavelot, 1542 «Denys Fréson», 1554 «Jehan Frezon» BourgNamur; dérivé en -eçon du thème Fré(r)- de Fréry, Frédéric, ou bien w. liég. fréçon ‘camarade’, dérivé en -eçon de w.fré ‘frère’ FEW 3, 764a.

 

JG
Fréson

Freson, Fraison, Frésom, Fresson, Ferson(s), Frécon, Frechon: BN. Afl. op -eçon van Fr. frère, W. fré: broer. W.fréçon: kameraad. 1215 Gilbert dit Gillebin ferceon, Hoei; 1289 Jehans Frerechons, Floreffe (HERB.).

 

FD
Fresquet

zie Frisquet.

 

FD
Fressart

cf. Fresart.

 

JG
Fressart

zie Fresard.

 

FD
Fresson

Fré-, cf. Fréson.

 

JG
Fret

Forme contractée de Foret [FD] ?

 

JG
Fret

Samentrekking van Foret.

 

FD
Fret(t)eur

zie Fraiture.

 

FD
Fréter

Ndd. BN, Ndl. vreter, D. Presser. 1345 Lobbert Vretere, Dortmund (NN).

 

FD
Fréteur

Fré-, Fré-, cf. Fraiteur.

 

JG
Fréteur

V. Fraiture.

 

EV
Fretin

Fertin (par métathèse). 1268 «Ours de Fretin» ChartesFlandre, 1280-81 «Gillos de Fretin» RegTournai, 1335-36 «Phedry de Fretin recheveur de Haynnau» ComptesMons, 1692 «Joss Fretin» BourgNamur; nom d’origine: Fretin (Nord) plutôt que surnom: anc. fr. fretin ‘menus débris, menue monnaie’ FEW 3,

754b.

 

JG
Fretin

Fertin, -ein, -ens: 1. Zie Defretin. – 2. Zie Fertin.

 

FD
Fretin

Proven. Fratin (Dép. Ste-Marie-lez-Etalle).

 

EV
Fretz

zie Frits.

 

FD
Freud

V. FROD.

 

EV
Freud(en)berg

Frajdenberg: PlN Freudenberg (BEI, BW,NRW,SH).

 

FD
Freund(t)

Frajnt, Frunt: D. BN Freund: vriend.

 

FD
Freundlich

Freindlich: D. BN: vriendelijk.

 

FD
Freuville

cf. Froid(e)ville.

 

JG
Fréval

Pour Dauzat 269, Fréval (= frais val), nom de domaine et de hameau en Normandie, Seine-et-Oise, etc.).

 

JG
Frevelshausen

PlN Frebershausen (HS).

 

FD
Frey

au génitif: Freyen, génitif double:

 

JG
Frey

Frey- -ens, -ling, -er, Frick. V. FRID.

 

EV
Frey(e)

zie Frei.

 

FD
Freyberg

zie Freiberg.

 

FD
Freydiger

D. FN Freidiger < Mhd. vredic: (over)moedig, trouweloze, misdadiger (DN).

 

FD
Freyen(s)

zie Froyen.

 

FD
Freyens

Surnom: all.frei ‘libre’.

 

JG
Freyer

zie Freier.

 

FD
Freylich

zie Freilich.

 

FD
Freyling

Dérivé en -lin d’all. Fret, homme libre.

 

JG
Freyling(er)

zie Freilinger.

 

FD
Freyman

-ann. Surnom: all. Freimann ‘homme libre’, mais aussi var. de Fraeyman.

 

JG
Freyman

zie Fraeyman.

 

FD
Freyman(n)

zie Freimann.

 

FD
Freyne, (de)

zie Dufrasne.

 

FD
Freypons

cf. Fraipont.

 

JG
Freypons

zie Fraipont.

 

FD
Freys

Freijsen, Freys(s)en, Freyseng, zie Vreys.

 

FD
Freys

zie (de) Fraeye.

 

FD
Freyser

Freijser, Freyzer, Freijzer: D. FN Freiser: woesteling (BRECH.).

 

FD
Freyst, de

zie de Freest.

 

FD
Freyt

zie Freidt.

 

FD
Freytag

zie Freitag.

 

FD
Freyters

Frijters, Fryters: 1. BerN. Afl. van Mnl. friten, froyten: roosteren, braden, fruiten.- 2. Var. van Fruyter, zie Fruitier.

 

FD
Freyters

Frijters. Surnom de métier: dérivé de moy. néerl. friten, froyten ‘griller, rôtir’, ou bien var. de Fruytier [FD].

 

JG
Freyzer

zie Freyser.

 

FD
Frezin

Frezin, Fresin, Fréchin: 1. PlN Fresin, Fr. vorm van Vorsen (L). 1397 Gérard de Fresin, Luik (ISP). – 2. Var. op -in van Ofr. fresel: franje, galon, lint. 1390 Gile Frezin, Rhuis (MORLET).

 

FD
Frezin

s.d.  «domini  Lamberti de Frezin» ObitHuy; nom d’origine: Fresin, flam. Vorsen (Lb); cf. Fresina(ux).

 

JG
Friand

Friant.   1263 «Watrin Priant» Cart-Orval;  soit anthrop.  germ.  frithu-ant (mal représenté  en  Belgique),  soit  surnom: fr.

friand ‘gourmand’; à Liège, au 14e s., friand a le sens de ‘vif, gai, ardent’ FEW 3, 790a.

 

JG
Friand

Friant: Ofr. friant: gulzig, levendig, vurig.

 

FD
Friard

-art, Fryard. 1499 «Jehan Friart» TerrierNaast, 1657 «Marie Friart» Nivelles; nom issu de l’anthrop. gémi, frith-hard (Först. 534).

 

JG
Friart

-ar(d), -at, -as, -adt, Fréard, -art, Freart: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Fridohart (MORLET I). 1615 Guillem Friart, Aw. (MAR.).

 

FD
Friberg

zie Freiberg. Fribourg,

 

FD
Frich(e)

1. Patr. Korte vorm van de Germ. VN Frederik. Vgl. Frick. 1465 Friche Hacket, Hoei (HERB.). – 2. PlN Ofr. fresche, Mfr. friche < Germ. frisk, Mnl. versch: braakland.

 

FD
Friche

1465  «Friche Hacket» Huy; var. de Frisch plutôt que de fr. friche (peu usité en topon. wallonne).

 

JG
Frichet

-é, zie Frisquet.

 

FD
Frick(e)

Fric(q), Frik(x), Fri(c)x, Frique, Frich(e): Patr. Korte vorm van de Germ. VN Frederik. 1583 Heindryc Fricken, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD
Fricke

Fricq, au génitif: Frickx, Frix. Nom issu de l’anthrop. germ. Fridecho, hypocor. de frith- (Först. 528); ou bien anthrop. germ.

Fricco (Först. 522).

 

JG
Frickel(e)

Frickelo: Patr. Dim. van Germ. VN Frederik, D. Frick. 1742 Theodor Friclo, Zandvoorde (ORW 31).

 

FD
Fricker

1. Patr. Afl. van Frick. – 2. Afl. van PlN Frick

(Aargau) (BRECH.).

 

FD
Fricot

Dimin. de Fricke; fr. fricot ne date que du 18e s. (Dauzat 270).

 

JG
Fricot

Frigo, Frécot: Patr. Dim. van Germ. VN Fricco, bakervorm van Vrederik. 1434 Jehanekin Fricoots, Wervik (PARM.).

 

FD
Fricq

Fricx, zie Fricke.

 

FD
frid

,,Paix ». Racine germ. ayant servi à former des N. de bapt.

Prototypes :  Frédéric  (Frid-ric)  et Godefroid  (God-frid).  Cette racine a été employée avec et sans le d final et avec les mutations normales du d en th, en ch ou ck, en (t)z. N° 125 126. A. Forme Frid ou Fred.

I.  N. simples.

Fri(e)d(t). Frid-, Fryd- -man.

II.  N. composés. F.-hari : Frider(e)s. F.-hard : F(r)oidart.

F.-rie :   Fr(i)ed-,   Frede-   -rich(s),   -rk(k)x,   -rix,   -ricksen,   Frédé–ric(q), -ry. Forme laine : Frederici.

B.  Forme Fre ou Fri ou Fri(de)n.

I.  N. simples.

Frin(g)s, Fryns, Vrin(d)ts, Vryens, Fray-, Frey- -man.

II.  N. simples avec diminutifs.

F.- -Mo, -ekin : Fria(d)t, Fré-, Frai-, Frey- -kin.

III.  N. composés,

F.-and : Fri- -and, -ant. F.-bod : Frai-, Fré- -botte, -butte. F.-god : Frégutte. F.-hard : Friart. F.-mod (-mund) : Fraymond.

F.-rie : Freerick(x). Contraction : Frick(x), Frique, Frer(e). Dimi­nutif : Friquet, Frérot(te).

C.  Forme Fri(t)z ou Fre(t)z.

I.  Forme simple. Fr(a)e(y)s(e), Fris(s)en.

II.  N. simple avec diminutif. Fres-, Fris- -on, -quet.

III.  N. composés.

Frésart et Frissaer (F.-hard), Frisée (F.-hari), Fresom (F.-helm).

 

EV
Frid

Zie Fried.

 

FD
Fridenbergs

zie Friedberg(er).

 

FD
Fridlender

zie Friedlander.

 

FD
Fridman

cf. Friedmann.

 

JG
Fridman(n)

zie Friedman(n).

 

FD
Fridrix

cf. Fredrix.

 

JG
Fridy

Var. de Freddy, hypocor. de Fredrick?

 

JG
Frieauf

zie Frühauf.

 

FD
Friebe(l)

zie Fröbel.

 

FD
Fried

Frie(d)t, Friede(n), Frid, Frit(te), Frite: Patr. D. korte vormen van een Fried-naam, zoals Friedrich of Gottfried.

 

FD
Fried(e)rich(s)

Friederichsen, Frydrych, Friedenreich: Patr. D. vorm van de Germ. VN Frederik.

 

FD
Friedberg(er)

Fridenbergs: Verspreide D. PlN.

 

FD
Friedhoff

Friedhofen: D. PlN Friedhof: omheindhof > kerkhof.

 

FD
Friedland(er)

-länder, Fri(e)dlender, Frydland, Friland: PlN Friedland (SH,NS).

 

FD
Friedlich

BN voor iemand met vreedzaam karakter? Of reïnterpretatie van Friedrich?

 

FD
Friedlingstein

D. PlN.

 

FD
Friedman(n)

Frydman, Fridman(n): Patr. Germ. VN frith-man ‘vrede-man’: Vredeman.

 

FD
Friedmann

Fridman.  All.  Friede + Mann, surnom d’homme pacifique.

 

JG
Friedrich

au génitif: Friedrichs. Var. all. de Fredrick, Fredricx.

 

JG
Friedrich(s)

zie Friederich(s).

 

FD
Frieling

zie Friling.

 

FD
Friemann

zie Freimann.

 

FD
Frières

Friè-, Frierès. Nom d’origine: Frières-Faillouel (Aisne).

 

JG
Frières

Frières: PlN Prières (Aisne).

 

FD
Fries

Surnom ethnique: néerl. Fries ‘Frison’.

 

JG
Fries, de

De klankwettige Ndl. vorm voor de Fries (< Friesland) is De Vries(e). Daarom: De Fries vermoedelijk < Défrise.

 

FD
Friese(n)

Frie(s), Fris(t), Frys(t), Frijsen: Patr. Germ. VN Friso ‘Pries, Vries’. Evtl. de volksnaam zelf: D. Friese, Ndl. Pries (klankwettig Vries). 1165 Titwardus Friso, Keulen (BRECH.); 1593 Aert Frisch = 1602 Aerdt Friess = 1617 Arnoldi Fris,

Schelle (MAR.).

 

FD
Friesewinckel

Proven.  ,,Coin du  Frison ».

 

EV
Friesewinkel

PlN in Büsum en Westerdeichstrich (SH)(PDB).

 

FD
Friesson

zie Frison.

 

FD
Friet

zie Fried.

 

FD
Frighem

zie Vrijghem.

 

FD
Frigne

Wellichtkorte vorm van Defraigne.

 

FD
Frigo

zie Fricot.

 

FD
Frih

Zie Früh

 

FD
Frijn, de

zie Dufrasne.

 

FD
Frijns

cf. Frins.

 

JG
Frijst, de

zie de Freest.

 

FD
Frijters

cf. Freyters.

 

JG
Frijters

zie Freyters.

 

FD
Friland

zie Friedlander.

 

FD
Friling

Frieling: 1. Patr. D. afl. van Germ. VN Frederik; -ing-afl. van Frilo, Friedilo. 1303 Sifridus et Frilingus, HS (BRECH.). – 2. Mnd. vrilink: vrij man. Vgl. Vrielinck. 1382 Henning Vryling, Goslar(NN).

 

FD
Friman(n)

zie Freimann.

 

FD
Frimat

cf. Fremaux, Frémat.

 

JG
Frimât

zie Fremault.

 

FD
Frimont(s)

zie Fremund, Frémont.

 

FD
Frimout

zie Fremault.

 

FD
Frimpong

cf. Frempong.

 

JG
Frimpong

zie Fraipont(s).

 

FD
Frin

Frin(g)s, zie Ferin.

 

FD
Frinke(n)

zie Frank.

 

FD
Frints

D. Patr. Frinz < HN Severinus.

 

FD
Frinzel

Patr. Dim. van Frinz < Severinus.

 

FD
Friob

Ontronde vorm van Ndd. fruh op: vroeg op. BN voor iemand die vroeg opstaat. Vgl. Friihauf.

 

FD
Frion

Ofr. frion: groenvink, kneu. BN. 1567 Jan Frioen, FV (VERGR. 1972).

 

FD
Frip(p)iat

Frupiat: W. dim. van Fr. fripier: oudekleerkoper. 1274 Gossuin Frippier (MORLET).

 

FD
Fripière 

Frippiat.   Profess.   Fripier  (Le second N., avec suff. péjor.)     

 

EV
Fripon(t)

Fripons, zie Fraipont.

 

FD
Frique

zie Fricke, Frisque.

 

FD
Friquet

zie Frisquet.

 

FD
Friquin

zie Fraikin.

 

FD
Fris

zie Friesen.

 

FD
Frisan

zie Frison(e).

 

FD
Frisaye

zie Frisée.

 

FD
Frisch

Frisz, Frysz, Frische(n), Frisschen, Frischman(n), Friszman: 1. Patr. D. korte vorm en afl. van Germ. VN Friedrich. 1256 Friederich von Tottinchoven =iz8iFrischinus de Tottichoven, Freiburg; 1312 Frische Halbsester = 1328 Fritsche Halpsester,

Offenburg; 1280 Frischman = 1297 Fritscheman,Elzas (BRECH.); 1551 Aart Frissche, Valkenburg-Aw. (AP). – 2. Frisch kan spellingvar. zijn van Fris; zie Friesen. – 3. BN Fris, Mnl. en D. frisch: fris, levendig, monter. Vgl. Frisque, Frisquet.

 

FD
Frischer

D. BerN: die het ruwe ijzer tot staven verwerkt (BRECH.).

 

FD
Friscourt

zie Frecourt.

 

FD
Frise

Frize: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Friso.

 

FD
Frisée

1. Proven. Dép. Schaltin. — 2. V. FRID.

 

EV
Frisée

-ee, -aye, Frésé, Fresé, Fresez: PlN Frisée in Schaltin(N).

 

FD
Frising

1. Patr. Afl. van Germ. VN Friso ‘Pries’. Vgl. Friese FN Friesinga. – 2. PlN Friesing (BEI). Frisof: Adaptatie van D. FN Frischauf, BN voor iemand die fris opstaat; vgl. D. Frühauf voor iemand die vroeg opstaat. 1460 Hans Frischauf (BRECH.).

 

FD
Frison(e)

Fryson, Fri(e)sson, Frisan, Friso, Fritzson: 1. Fr. Frison: Pries. Vgl. De Vrieze. 1348 Loys le Frison, Luik (HERB.). – 2. Patr. Fr. vorm van Germ. VN Friso’Pries’.

 

FD
Frisque

Frique: BN Mfr. frisque: fris, levendig. Vgl. Frisch 3.

 

FD
Frisquet

Fresquet, Friquet, Frichet, -é: BN Mfr. frisquet: levendig, opgewekt. Dim. van Ofr. frique, frische (Mnl. frisch, Ndl. fris). 1353 Jean Friket, H; 1425 uns messagiers nommés Frikes =

1419 Friquet, Bergen (CCHt).

 

FD
Frissard

-art, -aer, zie Fresard.

 

FD
Frisschen

zie Frisch.

 

FD
Frisson

zie Frison.

 

FD
Frissyn

-ijn, Frisse(n): Patr. Vleivorm van de Germ. VN Friso of van Germ. bakernaam Frizzo (MORLET I) < frithu-naam (b.v. Frederik, vgl. Frisschen). 1764 Joannes Frissens, Maaseik-Aw.

(AP).

 

FD
Frist:

Var. van Fris of metathesis van Fritz.

 

FD
Frisz(mann)

zie Frisch.

 

FD
Frit(te)

zie Fried.

 

FD
Frits

Fritz, Fretz, Frycz(e), Frit(z)sch(e), Fritsche, Fritschke, -ké: Patr. D. afl. van Germ. VN Friedrich. 1347 Joh. Fritze (BRECH.); 1375 Theodericus dictus Frijts = Dierijcx Frits,

Drogenbos (OSTYN).

 

FD
Fritzson

zie Frison.

 

FD
Frix

zie Frick(e).

 

FD
Frize

zie Frise.

 

FD
Frizelle

zie Fras(s)elle.

 

FD
Fro-

Fru- -mez, -mes Proven. ,,Mas du sieur Frodon »

 

EV
Frobe(l)

Frebel, Friebe(l): 1. PlN Fröbel < Slav. vrba: wilg. – 2. Slav. wrobel: mus (DN).

 

FD
Frobert

Fröberg, Froebrich: Patr. Germ. VN frôd-berht ‘wijs-schitterend’.

 

FD
Frocheur

W.frocheû: diekwetst, beledigt(J.G.). Frochisse: PlN Froi(c)hisse in Sprimont (LU).

 

FD
Frocz

Frosz, Froes(ch), Froës, Froès, Frois: 1. Frosch (zie i.v.). – 2. D. Fross, Frohs, dial. var. van Frass (zie i.v.). 1385 Joh. Fross, Mainz (BRECH.).

 

FD
FROD

,,Prudent ». Racine german. ayant servi à former des N. de bapt. Le d final de la racine frod est souvent tombé. D’autres fois, il s’est mué en c(k) ou z. N08 125, 126. N° I. Cas sujet Frod.

A.  Forme Frod.

I. ‘N. simple : Fraud. H. N. composés.

F.-hari : Froidt-, Freut-, Fruit-, Fruyt- -iers.

F.-wald : Frout- -é, -ey.

B.  Forme Fro.

I.  N. simples. Fruy, Froyen; Frauman, Vroman(t).

II.  N. composés. Fromont.

C.  Forme Froc.

I.  N. simple. F.-itto : Frochisse.

II. N. composé. F.-hari-: Frog(i)er.

D. Forme Froz.

Froës.

N° II. Cas régime Fro(do)n.

I.  N. simples.

Frooninckx, Vroon- -en, -inckx. (Voir les topon. : Fro[do}n- -court, -ville, Vroonen-, Vroen- -hoven, -rode, -bosch).

II.  N. composés.

Fronier (F.-hari).

 

EV
Frodu(e)re

Froedure, zie Froidure.

 

FD
Froebrich

zie Frobert.

 

FD
Froehlich

Frö(h)lich, Fro(h)lich: D. BN fröhlich: vrolijk. Froeling, Frôhling, Frühling, Froehlinger, Froeliger: Ndd. Frö(h)ling: vrolijke kerel. 1386 Nie. Vroling, Hb. (NN). Zie ook Froehlich.

 

FD
Froes(ch)

zie Frocz.

 

FD
Froeyen

zie Froyen.

 

FD
Froeyman

zie Fraeyman.

 

FD
Froger

Froget: Patr. Rom. vorm van Germ. VN frôd-ger ‘wijs-speer’ (DNF).

 

FD
Frogneux

Car. mor.  (Anc. fr. Frognier, ,,Contracter  (le visage)  par

mécontentement ». N. d’H. toujours mécontent.

 

EV
Frogneux

Frognu, Frongnut, Frognet, Frognier: BN naar het stuurse karakter. 1256 Egidii Froignu; 1334 Egidius dictus li Frongnus, Stavelot (ASM II).

 

FD
Fröhlich

Frohlich, zie Froehlich.

 

FD
Fröhling

zie Froeling. Frohman(n): D. FN < Frommann, Fronmann:

1. Vroonman, horige. – 2. Vrome, degelijke man. –

3.VNVroman(BRECH.).

 

FD
froid

Qualificatif qui, joint à des N. communs à valeur toponymique,

désigne un endroit exposé aux vents. Cet élément représente pourtant  parfois  un  N.   de  personne,

,_  /,,   ., „           ». £

(Godejjrotd, Proven. Froid- -cœur,

-cou-t,    Fro-    -mont,    ,,Domaine,

Colline-    -du    sœur    Godefroid ».

 

EV
Froid(e)bise

,,Ruisseau froid ».

 

EV
Froid(e)bise

1. PlN Froidebise: koude wind, een plaats die aan de noordenwind blootgesteld is; in Amay, Hoei, Borgworm (LU), Andenne, Floreffe, St-Servais (N), Leuze (H). 1423 Anseial de

Froidebise, Luik (ISP). – 2. Zonder vz. wellicht een BN voor iemand met een koud karakter. Vgl. D. Kaltwetter. 1457 Thierry Froidbise, Stavelot (ASM II).

 

FD
Froid(e)coeur

BN voor een koel, ongevoelig mens, koel van hart. Of < Froidcourt?

 

FD
Froid(e)ville

PlN Froidville in Stavelot en Rahier (LU). 1367 Frerotte de Frouville, Rahier (ASM II).

 

FD
Froidar(t)

Var. van Foidart, met r-epenthesis (HERB.).

 

FD
Froidcourt, (de)

Fradcour(t): PlN Froide-Cour in Stoumont (LU). 1387 Baudet de la Frotdecour, Dowaai (MARCHAI); 1414 Watier de Froidecourt, Awans (ISP).

 

FD
Froidevaux

PlN Froidvau in Dinant (N).

 

FD
Froidmont

zie Defroidmont.

 

FD
Froidthier

Fradier: PlN in Clermont-sur-Berwinne (LU).

 

FD
Froidure

Fro(e)dure, Froduere: Ofr. froidure: lage temperatuur, kou. BN voor een kouwelijk mens. 1393 Juliane Froidure, Dk. (TdT); 1398 Sohier Frodure, Dottenijs (DEBR. 1970).

 

FD
Froidure

V. Fraiture.                         

 

EV
Frois

zie Frocz.

 

FD
Froissard

-art, Frossard, Fr(o)uchart, Frutsaert, Frois(s)an: Afl., resp. teg. dw., van Ofr. froiss(i)er: breken > Mnl. frotseren: kneuzen, kwetsen, verbrijzelen. 1248 Egidio Froisart, Dk. (SMTïï); 1273 Gilles Froischar, Dk. (FST); 1340 Lamberti dicti Frotssart, Wommersom (C.BAERT).

 

FD
Frölich

zie Froehlich.

 

FD
From(m)

Fromme(n), Frommer(t), Fromes, Froner, Frumer, Frahm: D. BN Fromm < Mhd. vrum, vrom, zoals Mnl. vroom: flink, rechtschapen, braaf. Vgl. Frohmann, de Vroom.

 

FD
Fromage

Formage: BerBN van de kaasmaker of -handelaar. 1288 Gilles Froumages; 1294 Chrestyene li Froumegière, Dk. (TdT); 1388 Piètre Formages (MARCHAL).

 

FD
Fromanteau

zie Fromenteau.

 

FD
Fromeau

zie Fremault.

 

FD
Froment

Fromentin, -antin, Fourment, -on(t), Formont, -ent, Forman(s), Ferment, Fourmentin, -antin, Formatin, Formentin(i), Fermentin: 1. Fr. froment: tarwe. Door metathesis: fourment. BerBN van molenaar of bakker. ±1300 Hues Formens, PdC (BOUGARD); 136 e. Robers Froment, Laon; 1295 Oudardus dictus Fourmentin, St-Q.; 1360 Robin Fourment, Chauny (MORLET); 1356 fundum Johannis Fourmaents, Ktr. (DEBR. 1970). -2. Remterpretatie van Fromont.

 

FD
Froment

Profess. Producteur ou marchand de froment. Variante : Fourment. Proven.

 

EV
Fromenteau

-tal, Fromanteau, Fourmentel, Fourmantel, Fermentel, Fermantel, Dufourmantel(le), -mentel(le), Duformentelle: 1. PlN Froidmanteau in Micheroux (LU), Buvrinnes, Maulde (H), Fromenteau (Côte-d’Or), Le Fromentel in Auchy-au-Bois (PdC). Le Formentelle in Monchy-Lagache en Mons-en-Chaussée (Somme). 1322 Pierot du Froitmantel, Atrecht (NCJ); 1437 Guillaume de Fromanteau, LU (HERB.). – 2. De vormen zonder du-aanloop kunnen dim. zijn van Froment.

 

FD
Fromond

-ont, zie Vromant.

 

FD
Fromsacq

zie Fronsacq.

 

FD
Froncoux

zie Francoul.

 

FD
Froncquet

zie Franquet.

 

FD
Froner

zie Fromm.

 

FD
Frongnut

zie Frogneux.

 

FD
Froninckx

zie Vroom(e).

 

FD
Fronket

-quet, zie Franquet.

 

FD
Fronsacq

Fromsacq: PlN Fronsac (Gironde, Hte-Garonne).

 

FD
Fronsée

-ee, Fronzée, -ee: Var. van Francet, dim. van VN Frank of François.

 

FD
Front(eau)

Front(a)in: BN. Ofr. front en dim.: voorhoofd.

 

FD
Fronville

1367 «Frérotte délie Fronville» Cout-Stavelot,  1479  «Gielchon  de  Fronvilhe» GuillLiège, 1485 «Orban de Fronville» Fron­ville; nom d’origine: Fronville (Lg).

 

JG
Fronville

Franvil: PlN Fronville (N, Hte-Marne).i62i Hubertus Fronville, LU (MUL V).

 

FD
Fronzée

zie Fronsée.

 

FD
Froom(e)

zie de Vroom.

 

FD
Froomieckx

zie Vroom(e).

 

FD
Froonen

-inckx, zie Vroom(e).

 

FD
Froonen

Var. de Vroonen, génitif plur. de moy. néerl. vrone ‘seigneur’ ; pour Carnoy 45, génitif du prénom fém. Vérone, qui serait l’an-throp. germ. Frodina (Fôrst. 541).

 

JG
Frooninckx

Dérivé de moy. néerl. vrone ‘seigneur’; pour Carnoy 75, dérivé en -ing de l’anthrop. germ. Frodo (pour Hrodo).

 

JG
Frosch

Frosz, Fru(s)ch, Froes(ch), Fröschel, Fröszel: D. BNFrosch: kikvors, kikker. Voor iemand die springt. Of naar de huisnaam?

 

FD
Frosch,

cf. Froesch.

 

JG
Frossard

1267 «Frossart» CensHerchies, 16e s. «Collait Frossart» Dorinne; var. de Froissait.

 

JG
Frossard

zie Froissard.

 

FD
Frost

Nom d’origine: anc. pic. frost  ‘terre inculte’ FEW 3, 833b.

 

JG
Frosz

zie Frocz, Frosch.

 

FD
Frottez

13e s. «Pieres Frôles»  ImpôtArtois, 1472 «Habron Frotte» DénChiny; participe passé de fr. frotter, qui peut avoir le sens de ‘rosser’ FEW 3, 787a.

 

JG
Frouchart

zie Froissard.

 

FD
Frousseau

Dérivé  d’anc.   fr. froissier,   cf. Fraisier.

 

JG
Frouté

1. Proven. Frotey (Loc. fr.).

 

EV
Frouville

Proven. Loc.

 

EV
Froy(e), de

zie de Vroede.

 

FD
Froy…

Fruy… V   FROD.

 

EV
Froyen

cf. Froeyen.

 

JG
Froyen

Froeyen, Froeijen, Froyman, Freyen(s): 1. Patr. Korte vorm van een naam die op -froy eindigt, zoals Godefroid. 1378 Froy Rusin, Ip. (BEELE). -2. Mnl. froy is een oudere var. van Mnl. fra(e)y. Zie deFraeye, Fraeyman. 1281B. Froie, Cent (HAES.). – 3. Br.-Limb. var. van Vroyen. Zie De Vroede. 1362 Pétri Vrode, Ht. (med. M. Smeers, Alken); 1561 Jan de Vroy e=Jan der F roye=Jan Vroyen = Jan Froyen, Ht. (GESSLER42).

 

FD
Froyenhoven, van

van Fra(e)yenhove(n), van Fraevenhoven: PlN Vroonhof, Vroenhof: herenhof. Zie Van Vroenhoven. 1680 Joannes Froeijenhoven, Dend. (MUL VI).

 

FD
Froyer(e), de

De Froyer < de Fraeyer: die zich mooi maakt, zich oppronkt. 146 e. Jacob de Froyere = Jacob de Froier, St-Gillis (OSTYN).

 

FD
Froyman

zie Fraeyman, Froyen.

 

FD
Froytiers

1. Proven. Froidthier (Dep.Clermont-lez-Aubel).    —    2. V. FROD). Autres orthogr. du même N.: Freuy-, Fruy-, Fruit-,

-iers.

 

EV
Fruch

Frusch. Var. de Frisch?

 

JG
Fruch

zie Frosch.

 

FD
Fruchart

zie Froissard.

 

FD
Frucht(er)

Früchter, Frugte: D. FN: vruchtgebruiker. 1406 Hans Fruhte, Beutelsbach (BRECH.).

 

FD
Früh

Frih: D. Früh: vroeg, en dial. ontronde vorm frih.BN.

 

FD
Frühauf

Fruhauf, Frieauff: D. BN voor iemand die vroeg op is. De vorm met ie is ontrond.

 

FD
Frühbauer

D. BN: boer die vroeg aan het werk gaat.

 

FD
Frühling

zie Froeling.

 

FD
Frühschulz

Schout die vroeg aan het werk gaat.

 

FD
Frühwirth

Vroege waard, die vroeg werkt.

 

FD
Fruit

Fruyt, Fruijt: Patr. Br. var. van Froyt, korte vorm van Godefroid. 1350 Godefridus dictus Froyten, Zoutleeuw (HB 821); 1372 a Fruytkine Braxatore = Freuten der Briedere, Hakendover (med. E. Baert); 1385 Petrus Freut = Petro Fruyt, Tg. (TYTGAT).

 

FD
Fruit, (de)

(de) Fruyt, de Fruydt: 1. BerBN van de fruithandelaar. Vgl. (de) Fruytier. Maar wsch. is de niet het Ndl. lw., maar het Fr. vz. de en gaat het om een Fr. naam Defruit (zie i. v.). – 2. Evtl. reïnterpretatie van Patr. Fruit.

 

FD
Fruithof

Fruythof: PlN Fruithof: fruittuin, boomgaard; in Berchem en Boechout (A) (ROEL 1942). 1616 Dominicus Fruythove, Aarts. (MAR.).

 

FD
Fruitier

(de) Fruytier, Dufruytier, Fruytenier: BerN van de fruitverkoper, fruitboer. De fruitier was in de ME ook de beambte die belast was met de zorg voor het fruit voor de vorstelijke of grafelijke tafel, de dessertmeester. Vgl. Freyters. 1300 Thome Frutarii, Ktr. (DEBR. 1980); 1300 Mahieus li Fruitiers, Dk. (TdT); 1392 Olivier den Frutenier, Ktr. (DEBR. 1958); 1423 Jan Frutier = Frutenier, Ip. (Par. 1992,178-206).

 

FD
Fruitman

BerN van de fruithandelaar. Vgl. Fruytier. 1455 Gort Fruitmans, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD
Frul(l)eux

Wellicht var. van Fr. FN Frileux, met ronding van i > u o.i.v. l (vgl. Frupiat). BN: kouwelijk (DNF).

 

FD
Frumer

zie Fromm.

 

FD
Frumin

zie Firmin.

 

FD
Frumy

BN. Dial. var. van Fourmy: mier.

 

FD
Frumy

Surnom: w. verv. frumi, fr. fourmi FEW 3, 720a, ALW 8, 267a. Cf. aussi Fourmy ainsi qaeDicPatRom 1997,94.

 

JG
Frunt

zie Freund.

 

FD
Frupiat

zie Frippiat.

 

FD
Frusch

zie Frosch.

 

FD
Frutsaert

zie Froissard.

 

FD
Fruy

Var. van Froy < Godefroy.

 

FD
Fruydt, de

(de) Fruyt, zie (de) Fruit.

 

FD
Fruyt

Fruijt. Var. brabançonne de Froyt, forme abrégée de Godefroid [FD].

 

JG
Fruytenier

zie Fruitier.

 

FD
Fruythof

Surnom: moy. néerl.fruut, fruit ‘fruit’ + fe>/’jardin’.

 

JG
Fruythof

zie Fruithof.

 

FD
Fruytier

1257 «Sohiers li Fruitiers» Chartes-Hainaut, 1273-80 «Jehan le fruitier» Frieden-Tournai, 1337 «Heyne le frutier» GuillLiège, 1365 «Leurent le Fruitier des fruitiers» TailleMons, 1561 «Michiel Fruictier» Bourg-Namur; nom de profession: anc. fr. fruitier ‘officier de bouche qui prenait soin des fruits’, moy. fr. ‘jardinier qui s’occupe des fruits’ FEW 3, 824b; cf. aussi De Fruytier. – Forme fém.: 1365 «Climence le Fruiteresse des fruitiers» TailleMons.

 

JG
Fruytier, (de)

zie Fruitier.

 

FD
Fruytynck

Dérivé de moy. néerl. fruit ‘fruit’.

 

JG
Fry

1570 «Jean Fryz» Romerée; NF de l’Entre-Sambre-et-Meuse  (cf.   IdG   2005,   184-5), devenu rare en Wallonie, d’origine incertaine.

 

JG
Fry

zie Frei.

 

FD
Fryard

cf. Friard.

 

JG
Frycz(e)

zie Frits.

 

FD
Fryderyk

zie Frederik.

 

FD
Frydland

zie Friedlander.

 

FD
Frydma

Fryns, Fryling. V  FRID.

 

EV
Frydman

zie Friedman(n).

 

FD
Frydrych

-ryck, -rak, zie Friederichs, Frederik.

 

FD
Frydryck

Var. de Friedrick.

 

JG
Frye

zie Frei.

 

FD
Fryer

zie Freier.

 

FD
Frylinck

Frijlink: Var. van Vrielinck of Friling.

 

FD
Fryns

Fryns. Var. de Frins.

 

JG
Fryns

zie Ferin.

 

FD
Frys

Frijsen, zie Vreys, Friese(n).

 

FD
Fryson

zie Frison(e).

 

FD
Fryssen

Génitif de Pries.

 

JG
Fryst

zie Friese(n).

 

FD
Frysz

zie Frisch.

 

FD
Fuchs

Fu(c)ks, Fucz, Fux, Fuscks: D. Fuchs: vos. Een Antwerpse familie Fuchs stamt van 1797 J.Ph.J. Fuchs, Frankfurt a.M. (PDB).

 

FD
Fuchs

Fucks, Fux. Surnom: ail. Fuchs ‘renard’.

 

JG
Fuchs

Fuks, Fulber. V. FULC.

 

EV
Fucker

Fücker, zie Volker.

 

FD
Fudvoy

-oye, cf. Futvoye.

 

JG
Fudvoy(e)

zie Fitdevoye.

 

FD
Fudvoye

V. Furvoye.

 

EV
Fuente

Sp. PlN Fuente < Lat. fons: bron.

 

FD
Fuerison

Dérivé d’anc. fr. fuerre ‘paille, chau­me’FEW 3, 661b?

 

JG
Fuet

Var. de fr. fouet, cf. FEW 3, 371b?

 

JG
Fuger

16e s. «Fugger» Augsbourg; dérivé d’ail. fugen ‘joindre, assembler’, d’où w. foukeûr [lire fou heure, hors de souci] ‘homme fort riche’ FEW 3, 839b. – Sur la réinterprétation de ce nom allemand, cf. É. Legros, Comment les Fugger sont devenus en wallon des sans-souci, VW 43, 277-281 et 44, 57 [JL, NFw],

 

JG
Fuger

D. < Mhd. vuoger: die voegt, schikt, organiseert (BRECH.).

 

FD
Fugler

zie Vogelaar.

 

FD
Führer

Fuehrer, Fuhrer, Furre(r), Fuhrman(n), -mans, Furman: D. BerN van de voerman.

 

FD
Führing

Dérivé d’all. führen ‘conduire, guider’.

 

JG
Fuhrmann

au génitif: Fuhrmans. Nom de métier: all. Fuhrmann ‘voiturier’.

 

JG
Fuhrt

zie Furth.

 

FD
Fuinnes

cf. Foinnes.

 

JG
Fuks

zie Fuchs.

 

FD
Fulbert

Patr. Germ. VN fulk-berht ‘volk-schitterend’: Ful(c)bertus (MORLETI).

 

FD
Fulbius

N. de bapt. d’orig. romaine.Fulvius.

 

EV
FULC

,,Peuple ». Racine german. ayant servi à former des N. de baptême. Mutation : Furk.

A.  Forme Fu(l)c.

I.  N. simples.

Folk, Folcque, Fuchs et Fuks, Fus(s)en.

II.  N. simples avec diminutif. F.-etto : Fou(r)qu-, Focqu-et.

III.  N. composés.

F.-hard : Foucart, Fouquaer, Vol(c)kaert. F.-hari : Fouquier, Folkers. F.-wald : Fou(r)cault.

B.  Forme Fui.

I.  N. simpels : Follong, Vols, Vollong.

II.  N. simples avec suffixes.

F.- -etto, -otto, -iz : Foll- -et, -iot, Foulis.

III.  N. composés.

F.-and: Foll-, Vol- -and, -ant. Phol-, Feuill- -(i)en.

F.-bald: Fo(u)belets.

F.-hard : Fulberg, Foubert, Fourbin.

F.-hard : Foulard.

F.-hari : Four- -y, -ir.

F.-wald : Foui-, Fourr- -é(e), -ez, Folley.

 

EV
Fulco

Fulgoni: Patr. Germ. VN Fulco Volk’.

 

FD
Fulcra(n)

Patr. Germ. VN fulk-hrabn ‘volk-raaf : Fulcranus (MORLETI). ize e. Folcravanus, Beerst (GN).

 

FD
Fulker(son)

zie Volker.

 

FD
Füller

Fuller: D. BerN: voiler, volder. 1382 Henneke Vuller, Lüneburg (NN).

 

FD
Fülop

Fulop: Hong. Patr. Fülop: Filip.

 

FD
Fumal

-alle. Nom d’origine: Fumai (Lg).

 

JG
Fumal(le)

PlN Fumal (LU). 1539 Jan de Fumaly, Namen-Aw. (AP).

 

FD
Fumal(le)

Proven. Loc.

 

EV
Fumel

Fumelle. Soit surnom: anc. fr. fumelle, w. liég. frumèle ‘femelle’, au sens de ‘homme efféminé’ FEW 3, 447.

 

JG
Fumery

Proven. ou profess. ,,Fumerie (de jambon ou de poisson) ».

 

EV
Fumet

De fr. fumet ‘émanation odorante de certains mets’ (depuis le 16e s.) FEW 3, 854b, sans doute surnom de cuisinier.

 

JG
Fumet

Dim. van Ofr. fum: rook, damp. BN.

 

FD
Fumey

Proven. Fumay   (Loc.   Ardenne fr.).

 

EV
Fumier

 (dont la prononc. est Fumière à Ni­velles). 1684 «Grégoire Fumier» Nivelles; surnom: fr. fumier, p.-ê. au sens de ‘fumée, vapeur’ FEW 3, 852b, comme le suivant.

 

JG
Fumier

Fumière, Fumi(e)re: PlN Fr. fumier: mesthoop, mestvaalt, drekhoop. Of overdrachtelijke BN. 1390 Jean Fumière,

Kamerijk (CCHt).

 

FD
Fumière 

Proven. L.D.  ,,Amoncellement de fumier ».

 

EV
Fumière

Surnom: anc. fr. fumiere, w. liég. foumîre ‘fumée, fumerolle’, parfois avec le sens de ‘personne frivole’ FEW 3, 852b.

 

JG
FUNC

Racine germ. ayant servi à former des N. de bapt. A. Forme Funk.

I.  N. simples.

Funck, Fonck, Vonck(en). Fin(c)k, Vinck(en),  Vinche.

II.  N. composés.

F.-hard : Vinca(e)rt, Winckert.

C.  Forme Fun.

I.  ‘N. simple : Finn(e).

II.  N. composés. F.-wald : Fynaut. F.-wulf : Finoulst.

D.  Forme Funz.

I.  N. simple: Fonson (Cas régime).

II.  N: simples avec suffixes. F.-ino : Foncin.

F.-otto : Vinçotte.

 

EV
Funck

Funcke(n), Funk, Funke(n), zie Vonk.

 

FD
Funck

Funk, au génitif: Funcken, Funken. Surnom: ail. Funke ‘étincelle’ ; cf. Fonck(e).

 

JG
Fund(er)

D. BN voor een vondeling.

 

FD
Funder

cf. Fonder.

 

JG
Funfschilling

D. BN: vijf schellingen (munt).

 

FD
Funk

-en, cf. Funck(en).

 

JG
Furaux

zie Foureau(x).

 

FD
Furdelle

BN W. furdèle: dwaze streek (HERB.).

 

FD
Furdelle

Surnom: w. verv. furdèle ‘fredaine’ FEW 15/2, 162b.

 

JG
Furet

-ez: BN Fr. furet: fret, snuffelaar.

 

FD
Furlan

 (NF italien?). Ethnique:furlan ‘frioulan’.

 

JG
Furlan(o)

-ani(s), -anetto, Forlani: 136 e. Furlanus, d.i. It. Friulano: afkomstig van Friuli.

 

FD
Furman

Zie Fuhrer.

 

FD
Furnal

Nom d’origine: Furnaux, 1537 «Fur-nal» (Nr).

 

JG
Furnal

zie Defurneaux.

 

FD
Furnelle

Peut-être anc. fr.fornel ‘sorte de four’ FEW 3, 903b.

 

JG
Furnelle

Proven. Furneau (Loc.).

 

EV
Furnelle

Zie Fournel.

 

FD
Furnemont

-émont. 1637 «Bastien de Furne-mont» BourgNamur; nom d’origine: Fernel-mont, w. fèrnêmont, 1292 «Frenurmont», 1544 «Furnelmont», à Noville-les-Bois, de­venu nom de commune en 1977 (Nr).

 

JG
Furnemont

Furnémont: PlN Fernelmont in Noville-les-Bois (N). 1554 Jean de Furnémont, Luik(AAV).

 

FD
Furnémont.    

Proven.  Fernelmont   Reid. (Dép. Noville-les-Bois).

 

EV
Furnier(e)

-ière, zie Fournier.

 

FD
Furnière

Furniere. Fém. d’anc. fr. former ‘celui qui tient un four banal, boulanger’ FEW 3, 902a?

 

JG
Furno

zie Fournel, Defurneaux.

 

FD
Furnon

Patr. Korte vorm van Godfurnon. Furr{er), zie Fûhrer.

 

FD
Furnon

Proven. Furneau (Loc.). Fuss(en). V. FULC.

 

EV
Fürst

Furst. Surnom: all. Fürst ‘prince’.

 

JG
Fürst

Furst: D. BN Ohd. furisto, Mhd. vurste: de voorste, de eerste, de voornaamste (BRECH.).

 

FD
Furth, van

Fuhrt: Fréquente D. PlN Furt(h): voorde, doorwaadbare plaats.

 

FD
Fus

Fuss, au génitif: Fussen. All. Fuss ‘pied’; surnom : au bon pied.

 

JG
Fusch

Füsch. Var. de Fuchs?

 

JG
Fuscks

zie Fuchs.

 

FD
Fusil(l)ier

Fusulier, Fusiller, Fusillé, Fuzel(l)ier: BerN Mfr. fuselier: maker van spillen, klossen, spoelen. 1209 Johans Fuselier, Atrecht (NCJ); 1281 Colars li Fuseliers, Bergen (ARNOULD 30).

 

FD
Fusillier

Fusiller, Fusulier. 1280 «relicta Gonteri le fuselier» PolyptLiège, 1281 «li fuseliers», 1295 «Cholars li Fuseliers», 1365 «Jehan le Fuzelier manouvrier» TailleMons, 1472 «Jacot le Fuselier» DénChiny; nom de profession: moy. fr. fuselier ‘fabricant de fuseaux’ FEW 3, 92Ib plutôt que h. fuselier, fusilier (soldat).

 

JG
Fuss

D. BN Fuss: voet. Vgl. Voet.

 

FD
Fussen

cf. Fuss.

 

JG
Fussen

Zie Vossen.

 

FD
Fust(in)

V. FASTI.

 

EV
Fuster, (de)

Afl. van Ofr. fust: vat, ton, kuip. BerN van de kuiper. 1179 Walter le Fuster, Londen (REANEY).

 

FD
Fustin

Dérivé de lat. fustis, attesté avec le sens de ‘de bois, objet de peu de valeur’ FEW 3,

915-sv., cf. anc. fi. Justin, adj. ‘qui vit dans les bois’Gdf4, 189 [MH].

 

JG
Fustin

Dim. van Ofr. fust: vat, ton?

 

FD
Fusulier

cf. Fusillier.

 

JG
Fusulier

zie Fusillier.

 

FD
Fusyck

BerN van de fysicus, d.i. de arts, geneesheer. 1231 Rogerus Fisicus; 1298 Bassemain Fizike, Atrecht (NCJ).

 

FD
Futer

Futterman: D. Futter: voeder. BerBN van de voederaar, voederhandelaar.

 

FD
Futselaar

-aer: Mnl. futselare: beuzelaar, knoeier. 1281 Wouter die Futsellare, Bg. (CG).

 

FD
Futvoie

Futvoye, zie Fitdevoye.

 

FD
Futvoie

Proven. Dép. Vivegnis et La (…)

 

EV
Futvoye

Fudvoy, -oye, cf. Fitvoye.

 

JG
Fux

cf. Fuchs.

 

JG
Fux

zie Fuchs.

 

FD
Fuya

-at, cf. Fouya(t).

 

JG
Fuya

V. Hêtre.

 

EV
Fuya(t)

zie Fouard.

 

FD
Fuyen

zie Phollien.

 

FD
Fuykers

Profess. De fokker (au géni­tif), ,,L’éleveur ». N° 164.

 

EV
Fuytere, de

zie de Feyter(e).

 

FD
Fuytinck

-ynck, zie Feyten(s).

 

FD
Fuyts

zie Feyts.

 

FD
Fuzel(l)ier

zie Fusillier.

 

FD
Fyddelaers

cf. Fiddelaers.

 

JG
Fyddelaers

zie de Vedeleer.

 

FD
Fydryk

zie Fédérix.

 

FD
Fyen(s)

Fijen(s), Feyen(s), Feyenne, Feijen(s), Feyes, Fey(e): Metr. < Sofien, gen. van Gr. HN Sophia. 1300 Egideus Fyen; 1425 Jo Fien, Tv. (BERDEN); 1414 Aerd Fyen, Aw. (ANP).

 

FD
Fyens

Sans doute var. de Feyens.

 

JG
Fyn, de

de Fijn: BN voor wie fîjn, keurig, voortreffelijk is. Vgl. Fynaerts. 1458 Michiel de Vijne; 1605 Jan de Fyne, Lo (CRAEYE).

 

FD
Fynaerts

Flamandisation (au génitif) de w. liég. finârd ‘rusé’ FEW 3, 566b?

 

JG
Fynaerts

Fynnaert, Fijnaerts, Fijnnaert: 1. Afl. van Mnl. fîjn: voortreffelijk, keurig, edel. 1280-90 Finarts hof, Rijkhoven (VMW); 1351 Arnoldus dictus Finart, Ht. (A. GHIJSEN). – 2. PlN Fijnaart (NB).

 

FD
Fynaut

1. V. Fin, Finaud. N° 278. — 2. V. FUNC.

 

EV
Fynaut

zie Finel.

 

FD
Fynet

zie Finet.

 

FD
Fyon

Fion. 1449 «Gilechon Fillon» Aides-Namur, 1789 «J.-J. Fyon» Verviers; fr. fîlloii ‘fils petit et de bas âge’ FEW 3, 52Ib, mais aussi anc. fr.fillon, f. ‘fillette’ Gdf 4,4 [MH].

 

JG
Fyon

zie Fillion.

 

FD
Fyve(y)

zie Fiévet.

 

FD
Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!