A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z

Rechercher

EV = Eugène Vroonen, Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique II, éd. Dessart, s.d.

FD = Frans Debrabandere, Verklarend woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk (1993), grondig herziene uitgave (2003).

JG = Jean Germain, Jules Herbillon, Dictionnaire des noms de famille en Wallonie et à Bruxelles, éd. Racine, 2007

E, van

zie van Ee.

 

FD

Easton

Fréquente PlN (GB). 1299 John de Eston (REANEY). De stamvader van de Oostendse famille is Alfred Easton, « 1803 Winchelsea (bij Hastings)(PDB).

 

FD

Ebbecke

Ebberink, Ebbinga, -inge, -ink, Ebbes: Patr. Afl. van Germ. VN Ebbert, Egbert. Of van Everhard, vgl. Eppe. 1469 Lippin Ebbe, Ip. (DONCHE 526); 1575 Albert Ebbinck, Limbach/Munster-Aw. (AP).

 

FD

Ebben

Zie Eben(s).

 

FD

Ebbers

Ebbert, zie Ebert.

 

FD

Ebbo

zie Ebo(de).

 

FD

Ebel(e)

Ebels, Eb(e)ling: Patr. Dim./afl. van Germ. VN Egbert, Ebbert.

 

FD

Ebel(ing)

V. ABA.

 

EV

Ebeling

Nom issu de Panthrop. germ. Ebulo (Först. 437), avec suffixe -ing.

 

JG

Eben

Ebens. Nom issu de l’anthrop. germ. Eban (Först. 438); pour Eben, p.-ê. nom d’origine: Ében(-Émael) (Lg). Éberlé. Dimin. ail. de l’anthrop. germ. Ebur (Först. 438).

 

JG

Eben(s)

Ebben, Eeben, Ebend, Eyben, Eijben: Patr. < bakervorm Ebbo < Germ. VN Egbrecht of Eber-hard of rechtstreeks vleivorm van Eibert (agi-berht: Egibert). 1370 Jan Ebbin, Temse (DE MAN 87); ±1400 Gillis Ebbijns, Oud. (CASTELAIN 2002); 1422-49 Henen Eyben Windelen Eyben soen, Zonhoven (MNT175); 1446 Jan Eben = 1416 Jan Eyben, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

EBER

,,Sanglier ». Racine germanique ayant servi à former des N. de baptême. Prototype: Ev(e)ra(e)rt. N° 111.

I.  N. simples : Eb-, Ev- -ers.

II.  ‘N. composés : E.-and : Ebrant.

E.-hard : Eb(e)r-, Ev(e)r- -ae(r)t(s), -ard, -ats, -(h)aerd(t), -ts. E.-maru : Ebre-, Ever- -mar.

 

EV

Eber

Ebers: 1. D. BN naar de diernaam, de ever. Evtl. huisnaam: 1365 Cuntze zuom Eber, Straatsburg (BRECH.). – 2. Patr. Korte vorm van Eberhard: 1297 Eberhard gen. der Eber (ibid.).

 

FD

Eberhard

Eberhar(d)t, Eberhaerd: Patr. Duitse vorm van de Germ. VN Everhard. Zie Everaert(s).

 

FD

Eberle

Eberlein: Patr. Dim. van Eberhard.

 

FD

Ebers

zie Eber, Ebert.

 

FD

Eberstark

BN: sterk als een ever.

 

FD

Ebert

Hebert(z), Hébers, -ert, Eber(t)s, Ebbert, -ers, Egbert, Egbertszoon, Eighbrecht, Hechbrecht, Ecabert, Hebb(e)recht(s), Egberghs, Eijbersen, Eyberg, Albert: Patr. Germ. VN agi-berht ‘zwaard-schitterend’: Eg(ge)bertus (Dip.). 965 Hecbertus, Cent; 1130 Eggebertus de Melle (GN); 1281 Ebertus de Ypra, Ip. (BEELE); 1298 Egidio Egbrecht, Bg. (VERKEST); 1358 Olivero dicto Ebbrecht, Ktr.; 1398 Michiel Ecbaert = M. Ebaert, Hulste (DEBR. 1970); 1539 Herman Egbers, Arnhem-Aw.; 1564 Ger. Egberts, Deventer-Aw.

(AP).

 

FD

Eberwijn

Ebroin: Patr. Germ. VN ebur-win ‘ever-vriend’: 962 Everwinus, 870 Ebroinus, Cent (GN). 1274 Evruini advocati de Chereit (ISP).

 

FD

Ebinger

Uit Ebingen (BW) of Ebing (BEI).

 

FD

Ebling

zie Ebele.

 

FD

Ebo(de)

Ebbo: Patr. Germ. VN agi-bodo ‘zwaard-bode’.

 

FD

Ebraert(s)

Ebrard: Patr. Germ. VN Eberhard.

 

FD

Ebrant

Patr. Germ. VN agi-brand ‘zwaard-zwaard’: Ag(i)brandus, Ecbrandus (MORLETI).

 

FD

Ebremar(e)

Patr. Germ. VN ebur-mêr ‘ever-beroemd’: Ebremarus, Evremarus (MORLET I).

 

FD

Ébrémare

Nom issu de l’anthrop. germ. eber-mar (Först. 444).

 

JG

Ebroin

zie Eberwijn.

 

FD

Ébroin

-oïn. s.d. «Ebroini de Jalain» ObitHuy; nom issu de l’anthrop. germ. ebur-win (Fôrst. 446).

 

JG

Ebstein

zie Epstein(s).

 

FD

Ec, van

zie van (den) Hecke.

 

FD

Ecabert

zieEbert.

 

FD

Ecarnois

Ecarnot: W. è: in + PlN Carnoit: haagbeukenbos. Vgl. Carnoy.

 

FD

Écarnois

Nom d’origine : w. è ‘en, dans’ + topon. Carnoi (= bois de charmes).

 

JG

Ecckhout, van

van den Echaut, zie Eekhoudt.

 

FD

Echache

Mfr. eschace, Fr. échasse: kruk. BN voor iemand die op krukken loopt. Vgl. Schaets. 1213 Nicole Escace, Atrecht (NCJ).

 

FD

Echelpoel, van

Echelpoel(s), van Eggelpoel, van Ec(c)elpoel, van Eckelpoel, van Eecelpoel, van Aggelpoel, Eggelpoels, Ekepoels: PlN Echelpoel in Bouwel, Duffel, Wommelgem, Reet (ROEL. 1942). Poel met echels, bloedzuigertjes (MVN1937,39).

1290 Jhan van den Echelpoele, Duffel (CG); 1312

Jan van Echgelpoele, Duffel (OARI); 1465 Jan van

Echgelpoel…inden hof ten Echgelpoel, Her. (DERCON).

 

FD

Echement

Mfr., Mnl. achemant: bevallig, aantrekkelijk, charmant. BN. 1621 Jacques Anchemant, Bg. (PARM.).

 

FD

Échement

NF de la région de Chiny et du dé­part, des Ardennes (Monthermé, Les Mazures, Beaufort-en-Argonne, Flize, etc.), que l’on re­trouve aussi à date plus ancienne non seule­ment en Rhénanie-Palatinat (var. Eschmann) mais aussi dans les Vosges (à Uzemain et Bains les Bains) et dans le territoire de Belfort; apparemment adaptation française du NF all. Eschmann, cf. 1796 «Sylvestre Echement = Eschmann» Les Mazures/Ardennes (FyS).

 

JG

Echemont

Proven. Aisemont (Loc.).

 

EV

Echer

(NF d’origine alsacienne). Probabl. var. de Ficher ou bien de Eucher.

 

JG

Echer

zie Eucher.

 

FD

Echerbault

zie Erkelbout.

 

FD

Echeverri(a)

Echevarria, Etcheverry: Baskisch Etchaberri: nieuw huis > Xaverius.

 

FD

Echevin

-ins, Héchevin, Le(s)chevin: BerN. Fr. échevin: schepen. Vgl. Schepens. 1233 Robert l’Echevin, Laon (MORLET); 1398 Pierart Leschevin, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

Échevin

1406 «Jehan Eschevin» Baudour; nom de fonction: fr. échevin (au sens ancien) ‘magis­trat municipal de certaines villes’ FEW 17, 94b.

 

JG

Echt, van

van der Hecht: PlN Echt (NL). 1364 Ywanus de Echt, Mtr. (SKM); 1429 Hermans van Echt, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Echteld, van

PlN Echteld (G) of Hechtel (L). 1365 Margarita de Hechtele, Ht. (GESSLER).

 

FD

Echten

Génitif d’all. ou néerl. echt ‘franc, bon’.

 

JG

Echten

zie Aegten.

 

FD

Echterbille

Exterbille. Surnom: moy. néerl. exter ‘pie’ et bille ‘fesse’.

 

JG

Echterbille

Exterbille: Mnl. achterbillen: billen, achterste. BN naar het lichaamsdeel. Vgl. 1176 Willelmi Ersbil, Cent (med. GYSS.).

 

FD

Echterbille

V. Ekster.

 

EV

Echtermeijer

Ndd. Echtermeier: de achterste meier, zetboer.

 

FD

Echternach

Nom d’origine: Echternach (G.-D. Lux.).

 

JG

Eck

Ek, au génitif: Ehx, Ekx, Ex. Nom issu de l’anthrop. germ. Ecco (Först. 16).

 

JG

Eck

Ek, Ekx, Ex, Eckes, Ehx: 1. Patr. Korte vorm van b.v. Eckehart. 1326 Ecko de Egelsheim (BRECH.). Vormen op -x/-s zijn gen. – 2. D. PlN Eck(e): hoek; ook Mnl. egge, ecke: hoek.

 

FD

Eck(e), van (den)

zie van (den) Hecke.

 

FD

Eck, van

PlN Ek in de Betuwe.

 

FD

Eck, van der

zie van (de) Reck.

 

FD

Eckard

-ar(d)t, zie Eckhardt.

 

FD

Eckardt

Nom issu de l’anthrop. germ. agi-hard (Först. 22).

 

JG

Ecke

1. Proven. ,,Coin » (Allem.) ou Eke (Loc.). — 2. V. AD (Ak).

 

EV

Eckelmann

-mans, Ekkelmans: 1. Patr. Afl. vanEckel, dim. van een agi-naam, zoals Egbert, Eckhard. 1237 Eckilmannus, Worms; 1283 Eckelo de Inferno, Frankfort (BRECH.). – 2. Var. van Eckermann, -mans (r//-wisseling). – 3. Var. van Ekelmans; zie Eykerman.

 

FD

Eckelmans

Ekelmans, Ekkel-. Génitif de l’an­throp. germ. agil (Fôrst. 33) + -man, ou de moy. néerl. echel ‘sangsue’ + man ‘homme’ (ventouseur).

 

JG

Eckelpoel, van

zie van Echelpoel.

 

FD

Eckeman(n)

Eckman(n), Ekman: 1. Var. vanEykman, Eeckman. 1373 Joh. Eckeman, Kassel; 1524 Joh. von der Ecken = a Quercu, Rij nland (BRECH.). –2. D. Eckmann, afl. van D. Eck(e): hoek. – 3. Patr. Afl. van bakervorm van Germ. agi-naam. 1326 Ecko de Egelsheim, HS; 1373 Claus Egman= Eckman, Mullheim (BRECH.). – 4. Zie Heckmans.

 

FD

Ecken, van

zie van den Hecke.

 

FD

Ecken, van (der)

zie van der Eyken.

 

FD

Eckenrode, van

zie van Herkenrode.

 

FD

Ecker

Eckers, Ekkers: Patr. Germ. VN agi-hari ‘zwaard-leger’: Agiharius, Acharius (MORLET I). Evtl. var./gen. van Eckert. 1538 Claes Eckers, Zolder(VANB-).

 

FD

Ecker

Surnom: moy. néerl. aker, eker ‘seau métallique’.

 

JG

Ecker, van den

Var. van Van den Acker.

 

FD

Eckermann

-mans, Ekkerman, Ekierman: 1. Patr. Afl. van Germ. VN Egger, Ecker. – 2. Alleen als D. FN: die woont aan de Ecker, een riviertje in het Harsgebergte. De secretaris van Goethe heette Joh. Peter Eckermann (1792-1854). – 3. Var. van Eykerman. – 4. Var. van Ackermann, -mans. Vgl. Van den Ecker. 1584 Guilliam Eckerman, Aw. (AB).

 

FD

Eckersberg

PlN (BEI).

 

FD

Eckert

zie Eckhardt.

 

FD

Eckes

zie Eck.

 

FD

Eckhardt

Eckart, -ard(t), Ecker(t), Ekkart, Ekhart, Ecohard: Patr. Germ. VN agi-hard ‘zwaard-sterk’: Aghardus, Achardus, Ac(c)ardus, Eckardus (MORLET I). 996 Eggardus; 12e e. Gozuinus Ekkardi filius, St.-Denijs-Boekel (GN).

 

FD

Eckhaudt

-aut, -out, Eechhaute, Eeckhaudt, -haut, Eeckhout, -houdt, Eekhaut. Nom d’origine: moy. néerl. eike, eke ‘chêne’ + houd, haut ‘bois’.

 

JG

Eckhou(d)t

-haut, zie Eekhou(d)t.

 

FD

Eckhoven, van

Eckhoff, zie van Eeckhoven.

 

FD

Eckl

Patr. Dim. van agi-naam; zie Eckelmann 1.

 

FD

Eckman(n)

zie Eckeman(n).

 

FD

Eckmans

Eyckmans, Eykman, -ans. Génitif de moy. néerl. eike ‘chêne’ + -man person­nifiant le topon., ou bien var. de Eggeman.

 

JG

Eckstein

Ekstein, Eksteen, Exsteen(s), Exteen, Eksztejn, -sztajn: D. PlN Eckstein: hoeksteen, vooruitspringende rots. Maar ook Mnl. ecsteen, eggesteen: hoeksteen. 1435 Heinricus Egghesteen, Straatsburg (MULI).

 

FD

Eckstein

Proven. ,,Château du sieur Egon ».

 

EV

Eckt, van der

zie van der Eeckt.

 

FD

Ecluse, l’

zie Delecluse.

 

FD

Écobecq

Nom d’origine: Escobecques (Nord).

 

JG

Ecrepont

1690 «Ecrepont» Templeuve (arr. Lille), 1803-22 «Ecrepont [NF]» à Croix (arr. Lille); probabl. nom d’origine du départ, du Nord non localisé.

 

JG

Ecrepont

Proven. ,,Ekeren-Pont »‘. Ou bien : ,,Pont (de la propriété) du sieur Aigier ».

 

EV

Ector

génitif néerl.: Ectors. 1426 «Ector de Hembise» TailleSoignies, 1721 «Querin Ector» La Gleize; prénom grec Hector, du nom du compagnon d’Achille, remis à la mode à la Renaissance.

 

JG

Ectors

N. de bapt. d’orig. hellén. Hector. N° 107.

 

EV

ecuyer

1. Fonction. Porteur de l’écu (Bannière) du chevalier. N° 136. — 2. Profess. Fabric. d’écus. (Mon­naie). (L’)Ecuyer, Escudie.

 

EV

Ed-

-gar, -ist, -om, -ouard, -rich, -ward. V. AD.

 

EV

Ed(e)man(s)

1. Fonction admin. Juré ou assermenté. (Eed, «ser­ment »). — 2. V. AD (Ad).

 

EV

Édart

Édiar. Probabl. anthrop. germ. Edhard. « Hypocor. : Edain.

 

JG

edel

,,Noble ». 1. Car. mor. Edelblut. ,,Sang noble ». Edelman. ,,Gentil-homme ». — 2. Proven. Edelberg. „ Colline noble ».

 

EV

Edel

Surnom: moy. néerl. edel ‘noble’, ou an­throp. germ. athal, de même sens (Fôrst. 159).

 

JG

Edelborgh

Nom issu de l’anthrop. germ. edel-burg [FD] plutôt que topon. néerl. signifiant ‘château noble’.

 

JG

Édiar

cf. Édart.

 

JG

Edmond

Prénom Edmond, forme savante de l’anthrop. germ. ed-mund (Fbrst. 450).

 

JG

Edom

(NF gaumais). Var. de Edon, cas-régime de l’anthrop. germ. Edo, comp. Edart.

 

JG

Edouard

1527 «Edouart Housiran» BourgNamur; prénom Edouard, forme savante de l’anthrop. germ. ed-ward (Fôrst. 450); cf. aussi Édart.

 

JG

Eechhaute

cf. Eckhaut.

 

JG

Eeckeloo

cf. Eecloo.

 

JG

Eeckels

Eckels. Moy. néerl. eekel ‘gland’, sur­nom (de ramasseur de glands ou de porcher) [FD].

 

JG

Eeckhaudt

-haut, Eeckhout, -houdt, cf. Eck-haudt.

 

JG

Eeckman

Var. (au nominatif) de Eckmans.

 

JG

Eecloo

Eeckeloo. Nom d’origine: Eeklo (FlOr).

 

JG

Eeekeleers,

-aert, Eeklaer, Eegeleers, Eggeleeers. Probabl. eekelaar, -eer, forme dia­lectale de eeck, eik ‘chêne’ [FD].

 

JG

Eegeleers

cf. Eeekeleers.

 

JG

Eekhaut

cf. Eckhaut.

 

JG

Eeklaer

cf. Eeekeleers.

 

JG

Eekman

zie Eykmans.

 

FD

Eel, van

zie van Heel.

 

FD

Eeland

zie Eland.

 

FD

Eelbo(de)

zie Hellebaut.

 

FD

Eelbode

Nom issu de l’anthrop. germ. agil-bodo [FD].

 

JG

Eelen

Ehlen, Elhen, Elen, -ens. Hypocor. de l’anthrop. germ. fém. adel- > Adela, Edele (Lin-demans 103) ou de germ. Adelheid, Aleit [FD]. – Secondairement, nom d’origine: Eelen (Lb).

 

JG

Eelen(s)

zie Elen(s).

 

FD

Eelens

1. Proven. Elen (Loc.). •— 2. V. ALA.

 

EV

Eelke

Eeltjss, Eeltiges: 1. Patr./Metr. Dim. van een athal-naam ‘edel’; vgl. Elen(s). – 2. Patr. Dim. van bijbelse VN Elias. 1428 Elias dictus Eelken, Den Bosch (GOR.); 1678 J. Eelkens, Aw. (AP).

 

FD

Eels(en)

Eelsing: Patr. Afl. van Germ. adel-naam. Eels < Edels; vgl. Edel 1.

 

FD

Eelsen

Hypocor. de Adelheid (cf. Vlaamse Slam, 1975, 84).

 

JG

Eeltiges

Eeltink: Patr. Dim. Eeltjes en afl. van Germ. adel-naam.

 

FD

Eeman

au génitif: Eemans, Emans. Surnom: moy. néerl. ee ‘loi, mariage’ + mon ‘époux’, cf. Ehmann.

 

JG

Eeman

V, Edeman et AD.

 

EV

Eeman(s)

zie Heedeman.

 

FD

Eembee(c)k, (van)

Eembeck, zie (van) Himbeeck.

 

FD

Eemeren, van

van Eijmeren: 1. PlN Emmeren in Berlingen, Hoepertingen (L) of Eimeren in Elst (G). 1405 Diedrix huys van Eemeren, Aw. (VLOEB.); 1412 Willem van Emeren, Brecht (ANP). – 2. Huisnaam de Emer: emmer. Er was een huis De Emer op de Markt in Brussel. 1356 Stevin van den Hemere, Bs. (PEENE1949); 1426 Wouter vanden Eemere, Lier (FRANS).

 

FD

Eena(e)me, van

Eenaeme, van Eenennaam: PlN Ename (OV). 1155 Sigerus de Henam; 1169 Gervasius de Henam, Gent (GN); 1655 Laurens van Eennaem (vader van) Salomon van Eenennaem, Grijpskerke (PDB).

 

FD

Eenaeme

Nom d’origine : Eena(e)me (FlOr).

 

JG

Eenaerts

Eennaes, Eenhaes: 1. Patr. Germ. VN Aginhard of Einhard: Aginardus, Einhardus, Enardus (MORLETI). D. Einhart. – 2. Var. van Hennard.

 

FD

Eendenburg

PlN Endenburg (BW).

 

FD

Eenennaam, van

zie van Eena(e)me.

 

FD

Eenens

Eeninckx: Patr. Afl. van Germ. agin- of-ein-naam, zoals Einhard. Zie Eenaerts. 1733 Phil. Eenincx, Bs.; 1778 Ferd. Eenens, Laken-Aw. (AP).

 

FD

Eenens

V. AD (An).

 

EV

Eenhaes

zie Eenaerts.

 

FD

Eenhoog(h)e, van

zie van Eenoo.

 

FD

Eennaes

zie Eenaerts.

 

FD

Eeno(o), van

van Eennoo, Vereeno, van Eenooghe, van Een(ho)og(h)e, Vereeno(o)ghe: PlN ter Eenode: woestenij, woest land, D. Einôde. Vereeno(ghe) < Van der Eeno(de). 1239 Hannekin de Hennode, Grammene (GN); 1398 Stevin van der Eenode, Aarsele (DEBR. 1970). – Lit. : F. DEBRABANDERE, VS1979,199-200.

 

FD

Eens

zie Hein.

 

FD

Eensberghe, van

zie van Heinsberg(en).

 

FD

Eepoel, van

Verbastering van Van Leempoel: 18e e. J.B. van Leempoel (vader van) 1764-1825 Elisabeth vanEerpoel (moeder van vaderloze) « 1790 Anna Maria van Eepoel, Heist-op-den-Berg (med. M. Vervloet, Keerbergen).

 

FD

Eer-

-ens, -s, -ebout. V. ARA.

 

EV

Eerae(r)ts

zie Eraerts.

 

FD

Eeraerdts

-aerts, Eraerts, Eraest (par sim­plification consonantique). Génitif de l’an­throp. germ. harja-hard (Först. 772).

 

JG

Eerde(n), van der

zie van der Aerden.

 

FD

Eerdekens

Dimin. (au génitif) de moy. néerl. erde, eerde, aerde ‘terre, sol’ toponyme (cf. Carnoy 63, note 2).

 

JG

Eerdekens

Patr. < Aerdekin, dim. van Aart, Germ. VN Arnoud. Evtl. Metr. Vgl. Eertken = Arnolda, Minderhout (VS 1988,541). 1350 Arnoldus de Hantsuttere = Ardeken Hantsuttere, Kh. (DEKEYSER); 1528 Willems Aerdekens, Bs. (OSTYN).

 

FD

Eerdekens

V. HARD et Aarde.

 

EV

Eerden

Erden: Patr. Vleivorm van Arnoud. Zie Eerdekens.

 

FD

Eerdenbrugghe, van

zie van Ertbruggen.

 

FD

Eerdenburg(h), van

1. PlN Aardenburg (Z). 1309 Gheerwin van Ardenburgh; 1348 Johannes de Erdemborgh (DFI). – 2. Metathetische vorm voor Van Eerdenbrugghe.

 

FD

Eerdeweg(h), van (den)

zie van Aerdewegh.

 

FD

Eerdman(s)

zie Aertman.

 

FD

Eerdt, van

zie van der Aerden.

 

FD

Eere, der

zie Dereere.

 

FD

Eerebout

Errebau, Heerebout, -baut, Herrebaut(s), -bou(d)t, Her(e)bout, Erbout, Herbaut(s), -au(lt), Herbaux, -eau(x), Heir(e)bau(d)t, Heyrbaut, Heirbout, Herbo(d)ts, Herbot(s), Harboord, -oort, Herbo(s), Herbost, Her(re)bosch, Heirbosch, Erbo: 1. Patr. Germ. VN arin-balth ‘arend-moedig’: Arinbald, Arembaldus, Ernibaldus (Fin., MORLET I); Erembaldus, Erembout (GN). De vormen Herbo(d)ts, Herbo(s) wijzen veeleer op een bode-naam, maar boud- en bode-namen werden vaak verward. De vormen met h zijn in dit geval hypercorrect. De var. met -bos(ch) zijn te verklaren door reïnterpretatie. 1400 Pauwels Erenbout; 1409 Willem Eerbout, Bg. (SIOEN). – 2. Er kan ook van Germ. hari-balth ‘leger-moedig’ worden uitgegaan: Hariboldus, Herebaldus, Heirboldus (MORLET I). De spellingvar. zonder h is dan fonetisch. 1303 van Janne Herebort, Dudzele (VERKEST); 1392 France Herbood, Ip. (BEELE).

 

FD

Eerebout

Nom issu de l’anthrop. germ. harja-bold (Först. 767).

 

JG

Eerenbeemt, van den

PlN, b.v. 1714 ‘s-

Heerenbempden in ‘s-Herenelderen (L) (ZLP).

 

FD

Eerenbruch, van

-bruck, zie van Ertbruggen.

 

FD

Eerens

cf. Erens.

 

JG

Eerens

zie Eren(s).

 

FD

Eerhart

zie Eraerts.

 

FD

Eerke(n)s

zie Erken(s), Arkens.

 

FD

Eerkens

Erckens, Erkens. Hypocor. (au génitif) de l’anthrop. germ. Ercan (Fôrst. 457) ou bien var. de Arkens (de Arnold).

 

JG

Eerland

-lant: Patr. VN Erlandus, Germ. erla-land  ‘voorname man – land’. 1520 Ecriant Cornelisz. (vader van) Adriaen Eerlantsz, Krimpen/Lek ZH (PDB).

 

FD

Eerling

au génitif: Eerlings, Eurlings, Erlings. Nom issu de l’anthrop. germ. Erla, cf. 8e s. «Erling» (Först. 466).

 

JG

Eerling(s)

zie Erlingen, Erlin.

 

FD

Eerlingen

zie Erlingen.

 

FD

Eernisse

Heernesse is een verspreide PlN aan onze kust ‘weide, weiland’. 1459 Bernard vander Remisse, Zevekote (DF V, 652-675).

 

FD

Eernstman

Patr. Afl. van VN Ernst.

 

FD

Eers

zie Heers.

 

FD

Eerschot, van

zie van Isschot.

 

FD

Eersel, van

van Eessel, Eersels: PlN Eersel (NB). Evtl. De Eersels in Zolder (L). 1425 Symoen van Eersele, Diest; 1543 Joost van Eerssele, Breda-Aw. (AP).

 

FD

Eersels

Nom d’origine : Eersel (Noord-Brabant) ou De Eersels, à Zolder (Lb) [FD].

 

JG

Eerstvelde, van

zie van Eesvelde.

 

FD

Eert, van

zie van der Aerden.

 

FD

Eertman(s)

zie Aertman.

 

FD

Eertmans

Génitif de moy. néerl. eerde ‘terre, sol’ + mon, donc ‘travailleur de la terre’, ou p.-ê. var. de l’anthrop. germ. Hartman, Hardeman [FD].

 

JG

Eertwegh, van den

zie van Aerdewegh.

 

FD

Ees, van

zie van Hees.

 

FD

Eesbee(c)k, van

-bei(c)k, -be(ec)ke, -be(e)cq, -beck, zie van Heesbeke.

 

FD

Eessel, van

zie van Eersel.

 

FD

Eessemans

zie Heesman.

 

FD

Eessen, van

Esen, van Heesen: PlN Esen (WV). 1303 Jans goede van Esine, Beerst (VERKEST); 1392 Piètre van Eesine, Ip. (BEELE).

 

FD

Eest, van der

van (der) Heest, van der Reest, Verhe(e)st, Verreest: 1. PlN Eest: ast, droogoven; zie Van den Aste. Eest in Oostkamp en Torhout (DE III). – 2. In EL is Ees(t): bijeengelegen

bouwland, es (MOERMAN). – 3. PlN Heest: beukenbos, struikgewas. Id. aïs Van Heyste. 1424 Clais vander Heest, Bg. (DE V).

 

FD

Eester, van

zie van Heester.

 

FD

Eestermans

Génitif de moy. néerl. eerst ‘premier’ + -mon, donc: homme de premier plan?

 

JG

Eestermans

zie Heestermans.

 

FD

Eesvelde, van

van Hees(ch)velde, van Eerstvelde: PlN Eesvelde in Wetteren (OV) en Kalken (OV). Heesvelde in Laarne (OV). Zie ook Van Heesvelde.

 

FD

Eet, van der

zie van der Riet.

 

FD

Eetezonne

-sonne, Heetezonne, -sonne: Reïnterpretatie van de E. EN Edison. 1314 William Eddesone (REANEY).

 

FD

Eetveld(e), van

zie van Heetvelde.

 

FD

Eevers

cf. Everts.

 

JG

Eevers

Efers, zie Everts(e).

 

FD

Effe(n), van

zie van Heffen.

 

FD

Effelterre, van

van Effeltaire, van Effenterre, van Heffelterre, van Huffeltaire: PlN Effelter in Denderwindeke (OV). 1396 Boydins vanden Effoutere, Ressegem (DE B.); 156 e. van den

Effelter(r)e, OV (LIND. 1941, 29); 1568 Lieven van

Effelterre, Balegem (LIEVENS).

 

FD

Effenberg(er)

Ontronde vorm van D. EN Offenberg(er). PlN Offenberg (NRW, BEI).

 

FD

Effenberg.

Topon. néerl. (= mont, au sommet plat).

 

JG

Effer(t)z

zie Everts(e).

 

FD

Efferen, van

PlN bij Keulen (NRW).

 

FD

Effi(g)nier

Wellicht W. uitspr. van Effmger.

 

FD

Effinger

PlN Effingen (CH) of Ôfmgen (BW). 1463 Heinr. Effinger, Zurich (BRECH.).

 

FD

Effïnier

(NF namurois). Nom de métier, dérivé de l’anc. fr. effiner ‘affiner’ (syn. de Laffineur), plutôt que romanisation de moy. néerl. effenare, -ère ‘arbitre, médiateur’ (Carnoy 179, v° Effenier).

 

JG

Effront

Car. mor. N. d’H. effronté, impudent. N° 281.

 

EV

Effront

Mfr. effront: schaamteloos, driest < é front: zonder voorhoofd. EN.

 

FD

Efraim

Efrems, Ephraïm, Ephrem: Patr. Bijbelse VN Efraïm. 1416 Effrem vanden Heede, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Eg-

-o, -olf, -uem, -ueur. V. AD (Ak).

 

EV

Eg-

-ter, Egg- -en, -er, -erick(x). V. AIG.

 

EV

Eg(h)els

V. Egel.

 

EV

Eg(h)em, van

zie van Eeg(h)em.

 

FD

Eg(u)eur

Aigueur: W. uitspr. van FN Egger.

 

FD

Egbergen

1. PlN Eggenberg (BEI, BW). – 2. Zoals Egberghs reïnterpretatie van Egbert.

 

FD

Egberghs

Egbert, zie Ebert.

 

FD

Egdom, van

zie (van) Edom.

 

FD

Egedy

zie Egidy.

 

FD

Égedy

Égidi (NF de Gaume et d’Arlon). Génitif de lat. Aegidius, Gilles.

 

JG

Egée

Egee: Spellingvar. van de EN Héger.

 

FD

Egée

Var. de Ég(i)er (avec remotivation), forme populaire de Edgar dans la France centrale?

 

JG

EGEL

,,Hérisson ». Eg(h)els. 1. Car. phys. N. d’un H. à la chevelure hérissée. Nos 265, 288, 290. — 2. Car. mor. N. d’H. hargneux, peu abordable. N08 287, 288, 290. — 3. N. de bapt. (N. aperçu dans des toponymes : Ekelgem, Eygels-hoven).

 

EV

Egelbeen

zie Ingelbinck.

 

FD

Egelmeers

PlN Egelmeers: natte weide, meers met bloedzuigers. Of uit Egelmeer (U). Vgl. Eggelpoel.

 

FD

Egels

Eghels, Eggels, Eigel, Egle, Eygel, Eijgel: 1. BN naar de egel, het stekelvarken? Kan een BN zijn voor iemand met stekelig haar. Maar het ontbreken van het Iw. (bij een diernaam) maakt een BN minder wsch. – 2. Korte vorm van een Germ. agil-naam: Egelbertus, Egelmundus, Egilgarius (Dip., OGN). 1307 Jehan Egghel; 1308 Jehan Eghel, Ip. (BEELE); 1367 Oste Eghels = 1399 Oste Eighele, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Egels

Eghels. Génitif de l’anthrop. germ. Agil (Först. 28); pour Lindemans 145, de l’anthrop. germ. ag + lin.

 

JG

Egenolf

Patr. Germ. VN agin-wulf’zwaard-wolf: Aginulfus (MORLETI).

 

FD

Eger(s)

-ert, zie Egger.

 

FD

Egeren, van

PlN Eger in Appeldorn (NRW) (TW). 1408 Steven van den Eger (betovergrootvader van) Jean van Egeren x Dorothea van Appeldoorn (VS1980,197-210).

 

FD

Egerickx

zie Eggerick.

 

FD

Egeur

zie Egueur.

 

FD

Égeur

Égueur. Francisation du NF ail. Egger ‘herseur’ ? Cf. aussi Aigueur.

 

JG

Eggaert

Eg(g)ert: Patr. Germ. VN agi-hard ‘zwaard-sterk’. Agihart, Egihard, Eggardus (MORLET I, Dip., GN). Zie ook Eckhardt. 1305 Stasin Eggart, Ip. (BEELE); 1358 Jan Eggaerds land, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Eggebeen

Patr. < Eggebin, vleivorm van Germ. VN Egbrecht. Vgl. Engelbeen, Egelbeen.

 

FD

Eggel(en)

Eggels: 1. Patr. Eggel = Egger. Zie Egger. –2. Evtl. weergave van Ovl. uitspr. van Engel(en), Engels (vgl. Egelbeen). – 3. Zie ook Egels.

 

FD

Eggel(en), van

zie van Achel.

 

FD

Eggeleers

cf. Eeekeleers.

 

JG

Eggelpoel(s)

zie Echelpoel.

 

FD

Eggelpoels

Topon. néerl. (= marais aux sang­sues).

 

JG

Eggeman

-ann. Nom issu de l’anthrop. germ. ag-man (Först. 23), comp. le NF all. Eckmann.

 

JG

Eggeman

zie Eggmann.

 

FD

Eggemon

Var. de Eggeman ou de Eggermont [FD] plutôt qu’anthrop. germ. ag-mund (Först. 24).

 

JG

Eggemont

zie Eggermont.

 

FD

Eggen

Eggens, Egghe, Hegge(n): Patr. Korte Germ. agi-naam: Agio, Eggo (MORLET I). ize e. Agio (GN). Of korte vorm van een agi-naam, zoals Eggebert, Eggerick, Eggibald, Eggeburch. 1281 Willelmus Egghe, Ruiselede (HAES.); 1373 Loy Egghel = 1374 Loy Egghe = 1379 Loy Egger, Ip. (BEELE); 1435 Hein Egghen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Eggen

Hypocor. (au génitif) de Egbrecht, Eggerik (Lindemans 84, 145).

 

JG

Eggenstein

PlN(BW).

 

FD

Egger

-ers, -ert, Eger(s), -ert, Eggern, Hegger(s): Patr. Germ. VN agi-hari ‘zwaard-leger’: Agiharius, Egiherus (MORLETI). De vormen op -t kunnen ook uit Eggaert worden verklaard. 1378 Loy Egghele = 1379 Loey Egger, Ip. (BEELE).

 

FD

Eggerick

Eggeric(k)x, Egerickx, Eggric(k)x, Egrix, Heggerick(x), Hey(e)rick, Heijerick: Patr. Germ. VN agi-rîk ‘zwaard-machtig’: ize e. Egericus, Erpe; Eiericus sacerdos (GN); 1389 Claes Eggherex, Steenhuffel (BOLSEE); 14777005 Eggheric, Wetteren-Gent (PBG).

 

FD

Eggerick

Heggerick, au génitif: Eggerickx. Nom issu de l’anthrop. germ. aig-rik (Först. 48).

 

JG

Eggermont

Nom d’origine: probabl., avec métathèse, Aigremont, à Ennevelin-lez-Lille (Nord).

 

JG

Eggermont

Proven. Dép. Deerlijk.

 

EV

Eggermont, (van)

Eggremont, Eggemon, van Eggermond, Degremont, Heggermont: 1. PlN Aigrement (Ennevelin, Nord). Ook (Gard, Hte-Marne, Seine-et-Oise, Yonne) en in Awirs (LU). 1197 Aegidius et Gossuinus, fratres de Aigrement (CDH); 1226 S. Egidii de Egremont, Ktr. (DEBR. 1980); 1234 Anselmus de Aigrement, Dk. (SMTI); 1337 Jan van Ecgremont, Bg. (JAM.). Zie ook Daigmont, Dacremont. – 2. Soms verward met Egmont. 1700 Martinus Egmont = van Eggermont (vader van) 1690-1723 Martinus van Eggermont = Egmont, Boschkapelle NL (VS 1987,451)- – J. Een enkele keer ook adaptatie en reïnterpretatie van PlN Aiguës-Mortes bij Nîmes (Gard): 156 e. tEggremont boven Avengon (Avignon), Dend.; vgl.i542 Andries van Aigrement, Dend. (AP). Deze PlN werd elders (Cent, Aalst, Gb.) als Eggremort, Eggermoort, Aigremort geadapteerd (VIAENE 264).

 

FD

Eggers

Génitif d’all. Egger ‘herseur’.

 

JG

Eggeslo

PlN Eggerlo in Neerwaasten (H)?

 

FD

Eggharter

Patr. Afl. van Eckhardt.

 

FD

Egghe

Zie Eggen.

 

FD

Egghen, van

zie van Eyg(h)en(e).

 

FD

Eggink

Eggins: Patr. Afl. van Germ. agi-naam. Zie Eggen. 1583 Dirk Egginck, Doetinchem-Aw. (AP).

 

FD

Eggmann

Eggeman, Eggiman: Patr. Germ. VN agi-man’zwaard-man’: Eggemannus (SOCIN). 1409 Clewi Eggmann, Mullheim (BRECH.); 1581 Jacob Egmans, Hoboken (AP).

 

FD

Eggremont

zie Eggermont.

 

FD

Eggric(k)x

zie Eggerick.

 

FD

Eghels

cf. Egels.

 

JG

Eghels,

zie Egels.

 

FD

Eghermanne

De naam komt sporadisch voor in Menen (WV) en Roncq (Nord). Een Noord-Franse vervorming van Eggeman of Eggermont.

 

FD

Egidi

cf. Egedy.

 

JG

Egidy

Egedy: Patr. Gen. van HN Egidius. 1394 Jaklinus Egidii, Hagenau (BRECH.).

 

FD

Egle

zie Egels.

 

FD

Églem

Églème, -eme, Glume (NF d’Entre-Sambre-et-Meuse). 16e s. «Eglesme», 1616 «Paquot Englisme», 1623 «Nicolas Englu-me» DénChimay; surnom métonymique de forgeron ou d’ouvrier de forge: w. (Cerfon-taine) aglème, w. (Centre) inglème ‘enclume’ FEW 4, 632a. Cf. aussi Lecume.

 

JG

Eglem(e)

Eglème: W. aglème, inglème: aanbeeld. BerBN van de smid. 16e e. Eglesme; 1616 Paquot Englisme, Chimay (HERB.).

 

FD

Eglème

Abegglen. Proven. Eikel- ou Egel- -(g)hem. V. eik, egel.

 

EV

Egleton

E.PlN(Rutland).

 

FD

Egli-

-i, -y. Profess. (N. Suisse). Mar­chand de sangsues.

 

EV

Egmond, van

PlN Egmond (NH). 1357 G. de Egmonda, St.-Tr. (GHYSEN); 1561 Wolfaart van Egmont, Leiden-Aw. (AP).

 

FD

Egnayet

-oye. 1524 «Englebert Egnaye» Jodoigne, 1587 «Adam Egnoye / Enghenoye» Liège, 1623 «Henri Egnoye» Hodeige; autre surnom d’un métier de la forge : anc. w. egnoie (cf. DBR 10, 1953, 55), w. èk’nèye ‘pincettes de foyer’ [JH] à ajouter au FEW 13/1, 194a. Cf. aussi Étenaille.

 

JG

Ego

Egot. Soit surnom délocutif: lat. ego, pronom de la 1re personne, soit anthrop. germ. Ego, Ago (cf. Égon).

 

JG

Egon

Ego(t): Patr. Rom. vorm en dim. van Germ. VN Ego (Fm.), een agi-naam.

 

FD

Égon

Cas régime roman de Ego, Ago (Först. 15); cf. 1.489 «Ego Driel» Cologne.

 

JG

Egret

zie Aigret.

 

FD

Egricce

-is(s)e, zie Aigrisse.

 

FD

Égrisse

-ise, Aigrisse. 1257 «Egri de Nivelles» BaillNivelles, 1362-63 «Willaumes Egrick» PolyptAth, 1444 «tenure qui fut Egris et Serva» TerreJauche; soit du NP Agericius, issu de l’anthrop. germ. aig-ric ou ag(a)-rîe (Fôrst. 24), corresp. du flam. Eggerick, soit du moy. lat. Agrestius [PHB] ; la finale -me (au lieu de -i attendu) serait due à l’influence de la graphie -is, une fois que le prénom est sorti de l’usage.

 

JG

Egrix

zie Eggerick.

 

FD

Egroo, van

van Eegroo: PlN Eggerode (NRW)?. 1469 Jan van Eghenrode, Wormhout (VS 1967,39); 1560 Pieter van Egroo, Herzele FV (VERGR. 1972,77).

 

FD

Egten, van

PlN Echten (D, FL).

 

FD

Egts

Wellicht samentrekking van Eggerts.

 

FD

Egyptien

BN voor een Egyptenaar of zigeuner.

 

FD

Egyptien

Car. mor. Gipsy (Angl.), ,,Bohémien ». Synon. : Jupsin. (Comp. Bougre, ,,Bulgare », et Turc).

 

EV

Égyptien

Ethnique à valeur de surnom: fr. égyptien, cf. w. djipsin, djoupsin ‘gitan’ FEW 24,209a. Comp. aussi: s.d. «Marie Egyptiace» ObitLiège.

 

JG

Ehinger

PlN Ehingen (NRW, BEI, BW).

 

FD

Ehlen

cf. Eelen.

 

JG

Ehlen

Ehlend: 1. Var. van Bien. – 2. PlN Ehlen (HS, NS).

 

FD

Ehlert

Ehler(s): Patr. D. vorm van Germ. VN agil-hard: Eilhard. 1425 Elhardus Munddenpenning = Eler Muddepenning (BRECH.). De stamvader van Ehlers is Christianus Ehlers, geboren in 1787

in Schloss Ricklingen (NS) (PDB).

 

FD

Ehlinger

PlN Ehlingen (RP, GH).

 

FD

Ehmann

-man(n)s: D. Ehemann: rechter, wetgever < ê: redit, wet. 1349 Hermann Eman, Esslingen (BRECH.).

 

FD

Ehmann

Surnom : all. Ehemann ‘mari, époux’ ; cf. Eeman.

 

JG

Ehmer

Nom issu de l’anthrop. germ. ag-mar > Aymer (Fôrst. 23)?

 

JG

Ehouarne

Bretonse FN 1066-84Ehuarn. Naam van een heilige eremiet in de ne eeuw. Samenst. eu-huarn ‘ijzer’ (DESHAYES).

 

FD

Ehre

Surnom: all. Ehre ‘honneur’.

 

JG

Ehrenberg(er)

PlN Ehrenberg (NRW, RP, BW, BEI, HS.S.TH).

 

FD

Ehrenboger

Ehrenburger < PlN Ehrenburg (NS, RP).

 

FD

Ehrenfeld

PlN (BW, NRW).

 

FD

Ehrenfreund

D. BN: eervolle vriend. Ehrenreich: Reïnterpretatie (eervol) van Germ. VN Ernricus (BRECH.).

 

FD

Ehrensberger

PlN Ehrensberg (BW, BEI).

 

FD

Ehrentraut

-treu: Metr. Reïnterpretatie van de Germ. VN Irmintrut.

 

FD

Ehresman

Erismann: Patr., afl. van Erizo, dim. van Germ. VN met -er. 968 Ermarius qui Erizo appellatur (GOTTSCHALD).

 

FD

Ehrhar(d)t

Ehret, zie Eraerts.

 

FD

Ehrler

zie Erler.

 

FD

Ehrlich

Erlich(mann), Ehrlkh(st)er, Erlick: D. BN

Ehrlich: eerbiedwaardig, aanzienlijk, eervol.

 

FD

Ehrlich

Erlich, -ick. Surnom: all. ehrlich ‘honnête, sincère’.

 

JG

Ehrman(n):

Patr. Afl. van Germ. VN die met Er- begint. 1347 Erman Mùnzmeister, Basel (BRECH.).

 

FD

Ehrmann

Surnom: all. Ehrenmann ‘homme d’honneur ou de bien’.

 

JG

Ehx

cf. Eck.

 

JG

Ehx,

zie Eck.

 

FD

Ei(c)kelberg

Eykelberg, Eijkelberg: 1. PlN Eikelberg in Gelrode (VB), Mal (L), Sluizen (L). Ook Ndd. PlN (MV, NRW). – 2. Oude naam van Bergeyk (NE): 1283 Eikelberge (PLB). 1296 Gerardus de

Eykerberge…loci de Eykelberghe; 1305 Henrico dicto Boivais de Eykelberghe…ecclesie parrochialis de Eykelberghe; 1311

Eykelberga…erga Henricum dictum Boyfas filium quondam Gerardi de Eyke dicti de Hove (OATII).

 

FD

Eich

Eicen, Alche: D. PlN Eiche: eik.

 

FD

Eich

Surnom ou nom d’origine: all. Eiche ‘chêne’.

 

JG

Eichberger

Eichperger: PlN Eichberg (SH, HS, BW, BEI).

 

FD

Eichenbaum

Ajchenbaum: D. PlN : eik.

 

FD

Eichenberg(er)

PlN Eichenberg (HS, BW, BEI, TH).

 

FD

Eicher

Nom de métier: all. Eicher ‘jaugeur, vérificateur’.

 

JG

Eicher(s)

Aicher: 1. D. BerN van de ijker, ijkmeester. 1293 Hainr. der Aicher, Altôrting (BRECH.). – 2. Patr. Zie Eicker.

 

FD

Eichhoff

Eichhöfer: Verspreide D. PlN Eichhof: eikenhof. Eichhol(t)z: Verspreide D. PlN Eichholz: eikenhout, eikenbos. Vgl. Eykholt.

 

FD

Eichhorn

Eischorn: 1. PlN Eichhorn (BEI). Vgl. Van Eichinger: PlN Eiching (BEI).

 

FD

Eichhorn

Surnom: all. Eichhorn ‘écureuil’; comp. Spiroux.

 

JG

Eichler

Afl. van PlN Eichel: klein eikenbos.

 

FD

Eichmann

Heichman: Afl. van PlN Eiche: eik.

 

FD

Eichperger

zie Eichberger.

 

FD

Eichten

zie Aegten.

 

FD

Eick

Moy. néerl. eike, eke ‘chêne’ (topon. fréquent).

 

JG

Eicke

Eijke: Patr. Germ. VN Aico (MORLETI). Vgl. Eykens.

 

FD

Eicker

Heykers, Heijkers, Heyckers: 1. BerN van de ijker, ijkmeester. Zie Eicher. – 2. Patr. Germ. VN aig-hari: Aicharius (MORLET I). De h-spelling is dan hypercorrect. Maar Hey(c)kers kan een var. zijn van Hekkers.

 

FD

Eickhoff

Verspreide Ndd. PlN: eikenhof; vgl. Eichhoff.

 

FD

Eickmayer

Ndd. var. van D. Aichmayer: bewoner van een goed bij een eik.

 

FD

Eid

Eïd: Arabische FN uit Damascus (Syrie). Guirguis Eïd vestigde zich in 1757 in Egypte; zijn kleinzoon Jean (1819-79) werd consul van België in 1858 (Par. 1973,91,199-201).

 

FD

Eid

Eydt. Surnom: all. Eid ‘serment’.

 

JG

Eidelman

Adaptatie van D. Heidelmann < Heidenmann: heidebewoner.

 

FD

Eidemuller

D. Heidemuller: mulder op de hei.

 

FD

Eidenschenck

D. BerN Heidenschenk, zoals Heidenkriiger een waard op de heide, landelijke kroegwaard.

 

FD

Eier(s)

Eijer(s), Eyer(s): Patr. Germ. VN agi-hari ‘zwaard-leger’: Agiharius, Aiherus (MORLET I).

 

FD

Eifert

Patr. Germ. VN agi-frith ‘zwaard-vrede’: Agifridus, Aifredus (MORLET I).

 

FD

Eiffe

Patr. < bakervorm van Germ. VN Agifrid; zie Eifert.

 

FD

Eiffe

V. Ewe.

 

EV

Eiffel

Nom de région: l’Eifel (entre le Rhin et l’Ardenne).

 

JG

Eiffling

Eifler: Afl. van streeknaam Eifel (NRW). 1311 Willem der Eiffellere, Hoeselt (OGO); 1406 Rolf de Eifeler = R. vonder Eyfelen, Lippe (DN).

 

FD

Eig(h)en, van

zie van Eyg(h)en(e).

 

FD

Eigbrecht

zie Egels.

 

FD

Eigel

zie Ebert.

 

FD

Eigem, van

zie van Neyghem.

 

FD

Eigen, van der/n

PlN (NB): eigendom van de hertog van Brabant (Br.Heem 1972,34-36).

 

FD

Eijbersen

zie Ebert.

 

FD

Eijgendaal

Nederlandse famille, die in de 18e e. uit Xanten immigreerde, waar ze Ingendahl heette (PDB), een typische naam aan de Nederrijn: in hetdal.

 

FD

Eijke

zie Eicke.

 

FD

Eijkelenberg

-burg, zie Eikelenberg.

 

FD

Eijmael

Eymael. Nom d’origine: Emael, à Eben-Emael (Lg).

 

JG

Eijmeren, van

zie van Eemeren.

 

FD

Eijnt, van den

zie van den Eynden.

 

FD

Eijsackers

-akkers, zie van (den) Elsacker.

 

FD

Eijsbouts

zie Yseboodt.

 

FD

Eijskoot

zie Yskout.

 

FD

Eijsvogels

Eysvogels: BN IJsvogel voor een listig, sluw man. 1418 Peter Eisvogel, München (BRECH.).

 

FD

Eijzermans

zie IJserman(s).

 

FD

eik

,,Chêne ». N. d’arbre. Proven. Caractér. de propriété ou L.D. Synon. Eikelaar ou Eikeboom (L.D.). Patron, simples: Ey(c)ken, Eycke, Eyche, Vanden-, V(and)er–eycken, -eecke. Va(nde)reyck. Ee(c)k-, Eyck- -(er)mans. Eyck, ancienne loc., devenue Aldeneyck (Dép. Maeseyck). Patron, : Van Eyck. E(c)ke- -laert, -laers, -leers (L.D.) ,,Chêne ». Patron, composés: Eeck-, Eyc- -hout(e), -hou(d)t, -holt (L.D.), ,,Bois de chênes ».

 

EV

Eikekamp

Campagne des glands ».

 

EV

Eikelberg

zie Eickelberg.

 

FD

Eikelboom

Eykenboom, Eijkenboom: PlN: eik.

 

FD

Eikelenberg

Eijkelenberg, -burg, Ey-: PlN Eikelenberg in Brasschaat (A), Dilbeek (VB), Molenstede (VB). Vgl. Eickelberg. 1391 Jan Capric van Eykenenberghe, Aw. (ANP).

 

FD

Eikelenkamp

PlN: stuk land met eiken afgeperkt.

 

FD

Eikelmann

zie Eykerman.

 

FD

Eikema

zie Eykman(s).

 

FD

Eikenaar

Afkomstig van een plaats met een naam op -eik(en), b.v. Maaseik. Vgl. D. Eichner < PlN Eichen.

 

FD

Eikenhout

zie Eekhou(d)t.

 

FD

Eikens

zie Eykens.

 

FD

Eikmans

zie Eykmans.

 

FD

Eilebrecht

Ellebrecht: Patr. Germ. VN agil-berht ‘vreselijk, lastig-schitterend’: Agilbertus, Ailbertus (MORLET I). 1037 Eilbertus, Dowaai (GN).

 

FD

Eilenbecker

Afl. van Ndd. waternaam Heilenbeck; vgl. Heilenbecker Tal (NRW). Of var. van Eilenbecker.

 

FD

Eilers

-erts, Eil(t)s, Eyler: Patr. Germ. VN agil-hari ‘vreselijk-leger’: Agleharius, Eileerus (MORLET I). Mogelijk ook < Eilert, Eilaard: Agilhard.

 

FD

Eimal, (van)

zie Emael.

 

FD

eInde

,,Fin, Extrémité » (de l’agglo­mération). Proven. Eyns, Van den Eynde ou Vehende, ,,De l’extré­mité », Op ‘t Eynde, ,,A l’extré­mité ».

 

EV

Einde(n), van den

zie van den Eynden.

 

FD

Eindhoven, van

van Eyndhoven, van Eijndhoven, Endhoven, Enthoven: PlN Eindhoven (NB) en in Brecht (A). 1329 Henric van Endhoven, Helmond (HB 394); 1369 Jan van Endoven, Mech. (V.ING.);

1561 Adam van Eyndoven, Eindhoven-Aw. (AP).

 

FD

Einfinger

BN voor iemand met één vinger.

 

FD

Einhorn

De eenhoorn is een etymologisch dier dat vaak voorkwam op uithangborden, vooral van apotheken. Dus huisnaam.

 

FD

Einig

Surnom: all. einig ‘de bonne intelligence, bien uni’.

 

JG

Einsweil(l)er

zie Eischweiler.

 

FD

Eipper(s)

1. Patr. < D. Eippert, Germ. VN agi-berht. – 2. Eiper = Ypre (leper, WV) (DN).

 

FD

Eirtrijckx

zie Ertryckx.

 

FD

Eisbart

zie Isenbaert.

 

FD

Eischen

Nom d’origine: Eischen (G.-D. Lux.).

 

JG

Eischen(ne)

Eisschen, Eyschen: PlN Eischen (GH).

 

FD

Eischorn

zie Eichhorn.

 

FD

Eischweiler

-weller, Einsweil(l)er: PlN Eschweiler (GH,NRW).

 

FD

Eischweiler

-weller. Nom d’origine: Eschweiler, au nord des Hautes Fagnes (Nordrhein-Westfalen).

 

JG

Eisel(e)

Eiselein: Patr. Zuidd. dim. van Germ. îsan-naam.

 

FD

Eisembart

zie Isenbaert.

 

FD

Eisen

Eysen, Eisink, Eyssen(s), Eijssen(s), Eussen: Patr. Afl. van Germ. agis-naam ‘schrik’, zoals Eisboud, Eisbert. Vgl. Friese VN Eise, Eisinus (V.D. SCHAAR). Genealogisch is Eussen < Eyssen (VS1974, *47). 1448 Marie Eysens, Diest (VdP); 1544 Peter Eyssens; 1561 Cornelis Eysens, Tnh.- Aw.(AP).

 

FD

Eisenacher

Afl. van PlN Eisenach (RP, TH).

 

FD

Eisenberg(er)

Ajsenberg, Ajzenberg, Ejzenberg, Aisinber: Verspreide D. PlN Eisenberg.

 

FD

Eisenberger

Originaire d’Eisenberg (Hesse).

 

JG

Eisendrath

1. IJzerdraad. BerBN van de draadsmid. – 2. Metr. Volksetymologisch < Germ. VN Isandrut, Eisentraut (BRECH.).

 

FD

Eisenhuth

D. BN: ijzeren hoed.

 

FD

Eisenstorg

Joodse FN. D. Eisenstark: ijzersterk.

 

FD

Eisentweig

-zweig: Joods-D. FN: ijzeren twijg.

 

FD

Eisermanns

zie Yserman(s).

 

FD

Eisler

Isler, Eis(s)ner: D. BerN: ijzerhandelaar. 1508 Virus Yseler, Göppingen (BRECH.).

 

FD

Eit(e)l

D. eitel: louter, enkel en alleen. Oorspr.  voor een VN, b.v. Eitelhans: heet alleen maar Hans. Vooral als twee broers dezelfde VN dragen, is die met ‘Eitel’ de erfgenaam (BRECH.,

DN).

 

FD

Ejdelzon

D.-joodse FN Edelso(h)n, Eidelson. Het eerste lid kan de Germ. VN Edel zijn, of jiddisch bn. Eydl < D. edel: edel, nobel.

 

FD

Ejlenberg

PlN Eilenberg in Neustadt (RP).

 

FD

Ejzenberg

zie Eisenberg.

 

FD

Ek

cf. Eck.

 

JG

Ek

zie Eck.

 

FD

Ek, van

zie van (den) Hecke.

 

FD

Eke(n)

zie Eykens.

 

FD

Ekehorn

zie van Eeckhoorn.

 

FD

Ekelmans

Ekkel-, cf. Eckelmans.

 

JG

Ekelmans

zie Eykerman.

 

FD

Ekelsbeke

Nom d’origine: Esquelbecq (Nord) [FD].

 

JG

Ekelsbeke, van

PlN (FV). 1162 Helvidis de Hekelsbeke (DFIV); 1288 Willemme van Ekelsbeke, Bg.(CG).

 

FD

Ekelson

1. De Wvl. familie Ekelson stamt van 1670 Abraham Nichilson, Dantsig, gevestigd in Roeselare (PDB). Nichilson is Nickelsen, zoon van Nickel, Nicolaus. – 2. Zie Hekelsom.

 

FD

Ekendahl

PlN. Misschien Eckenthal (BEI).

 

FD

Ekepoels

zie van Echelpoel.

 

FD

Eker

Patr. Var. van Ecker(s) of Eicker.

 

FD

Eker(en), van

van Ee(c)keren,van Eykeren, van Eijkeren: PlN Ekeren (A). 1379 Jan van Ekeren, Diest (C.BAERT); 1546 Peter van Eeckeren, Breda-Aw.(AP).

 

FD

Ekerman(s)

zie Eykerman.

 

FD

Ekerschot, van

De FN kwam in de 16e e. voor in Oisterwijk (NB) (med. L. F.W. Adriaenssen, A’dam). PlN 1468 aen gheen Ekerschoet, Grote-Brogel (L) (med. L. Van Durme).

 

FD

Ekert, van

van Eekert: PlN Eikaard: eikenbos, plaats waar eiken groeien. In Wilrijk (A) (VAN PASSEN 75), Hoeselt (L). Maar vermoedelijk is het een dial. vorm voor Eekhout; vgl. Van Endert.

 

FD

Ekh, van

van Elk: PlN Elch/Elk, Ndl. naam voor Othée (LU). 1402 Herman Huberts der grote die men heet van Ekh, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Ekhart

Ekkart, zie Eckhardt.

 

FD

Ekhingen

PlN (BEI) en in Neresheim (BW). 1295 Cuonr. dictus de Aelchingen (BRECH.).

 

FD

Ekierman

zie Eckermann.

 

FD

Ekke(n)bus

PlN Hekbus(ch), Hekbos in Lendelede, Gullegem, Meulebeke (WV). 1447 te Hecbuschs stede, Oedelem (DF V). Of wellicht veeleer Eekenbos: eikenbos, zoals in St.-Maria-Lierde (OV), Eikenbos in Diegem (VB).

 

FD

Ekkelmans

zie Eckelmann.

 

FD

Ekkendonk

PlN Eikendonk in Lummen (L).

 

FD

Ekkens

Patr. Vleivorm van Germ. VN Acco, Ecko, bakervorm van een agi-naam.

 

FD

Ekkerman

zie Eckermann.

 

FD

Ekkers

zie Ecker.

 

FD

Ekman

zie Eckeman(n).

 

FD

Eksteen

-stein, -sztejn, -sztajn, zie Eckstein.

 

FD

ekster

,,Pie » (Oiseau). 1. Car. mor. V. Lagasse. Exter, Dexter (De eksler, ,,La pie »). — 2. Proven. mêmes noms, De Ekster (Dép. lès-Anvers et autres L.D.). Peck-sters. (O) Eksters, ,,A (la cam­pagne de) la pie ». Exter-, Echter–bille. (Bril, ,,Breuil »).

 

EV

Ekx

cf. Eck.

 

JG

Ekx

zie Eck.

 

FD

el

,,Le » ou ,,La ». Article défini wal­lon, ou picard, masc. ou fém. El Baum. Proven. La Baume (L.D.). (Région de Haine-St-Pierre), Elbaz. Plus. L.D. Basses. Elcus. Proven. El gueux (Dép. Aubel). Eldèves. Proven. El Dave. Ruis­seau à Dave (anc. N.). Elmer. Proven. Dép. Wandre. Bipenne. Proven. El Pennes de Mont (Dép. Flémalle-H.) et autres L.D. Penne.

 

EV

El-

-eyn, -et, -inckx; Ele- -baerts, -baut, -geert. V. ADAL.

 

EV

Elaerts

Elaest, Ellast: Patr. Germ. VN athil-hard ‘edel-sterk’; zie Alaert.

 

FD

Elaerts

Génitif de l’anthrop. germ. athal-ward (Först. 180).

 

JG

Eland

Elants, Elanson, Helland, Iland, Iland(t)s: 1. Patr. Germ. VN athil-land ‘edel-land’: Adalland (MORLETI). – 2. Zie Eylan(d).

 

FD

Elaut

Elaut, Elo(o)t, Ellaut, Elhaut, Helaudt: Patr. Germ. VN agil-wald ‘lastig-heerser’: Agilaldus, Eilaldus (MORLET I). 1381 Jan Eylout, Hontenisse (DEBR. 1999); 1492)005 Illout, Cent (BOONE); 1588 Jan Elout, Gent-Aw. (AP).

 

FD

Elaut

Eloot. Nom issu de l’anthrop. germ. athal-wald ou alja-wald > Adaloldus, Aloldus [FD].

 

JG

Elbers

Elbert(se), -tsz, Elberg, Elebaers, Elenbaas, Ellebrecht : 1. Patr. Germ. VN alja-berht ‘ander-schitterend’: 1055 Elbertus, 1071 Elberdus, Cent (GN); 1094 S. Elberti cantoris, Dk. (SMTI). – 2. Br. var. van Albers. – 3. Germ. VN agil-berht ‘scherp-schitterend’: 1037 Eilbertus, Cent (GN).

 

FD

Elbers

Elbert,   Elbertse,   Elpers. Génitif de l’anthrop. athal-behrt (Först. 163).

 

JG

Elbo(de)

zie Hellebaut.

 

FD

Elchardus

Patr. Lat. vorm van Germ. VN alah-hard ‘heiligdom-sterk’. 1448 Jan Elkairts, Diest (VdP).

 

FD

Elderen, van

van Elder(e),van Elders: PlN Elderen, ni. Genoels-Elderen of’s-Heren-Elderen (L). 1280-90 Aleiden van Elderen, Rijkhoven (VMW); 1340 Wille van Eldert, Glabbeek (C. BAERT); 1426 Goeswyn van Elderen, Ht. (A.GHIJSEN).

 

FD

Elders

1. Patr. Germ. VN, wellicht var. van Aalders, Alders < Aalderd, Adelhard. – 2. Of Van Elders = Van Elderen. Wsch. hier: 1580 Dirk Elders, Herderen-Aw. (AP).

 

FD

Elderweert

-weir(d)t, zie Helderweert.

 

FD

Eldeweys

Eldeves, zie Heldewijs.

 

FD

Eldijk, van

PlN Eldik (G). 1763 Michiel van Eldick, Maasbommel (G)-Aw. (AP).

 

FD

Eldom, van

zie van Edom.

 

FD

Eleaume

zie Alliaume.

 

FD

Éleaume

Nom issu de l’anthrop. germ. athal-helm (Först. 172); cf. aussi Al(l)iaume.

 

JG

Elebaers

zie Elbers.

 

FD

Elebaut

Elebode, zie Hellebaut.

 

FD

Electeur

Fonct. Pers. faisant partie d’un collège chargé d’élire un haut dignitaire (C’était notamment le titre des Princes et Evêques appelés à concourir à l’élection de l’Empe­reur d’Allemagne).

 

EV

Electeur

Fr. électeur: keurvorst

 

FD

Electre

Metr. Gr. VN Elektra of een Germ. VN zoals Electrudis, Electrada (MORLETI).

 

FD

Electre

Prénom fém. grec Electre, remis à la mode à la Renaissance, ou bien comme nom d’enfant trouvé [MH].

 

JG

Elefant

Fr. éléphant, surnom ou nom d’en­seigne.

 

JG

Eleg(h)eer(t)

Elegeest, zie Hillegeer.

 

FD

Elegeert

cf. Eligeest, -cet.

 

JG

Elegem, van

PlN Elegem in Dilbeek (VB) of Hombeek (A). 1367 Walterus de Ellegheem, Kerkom (C.BAERT); 1406 neven Elegem, Jans kinder lant van Elegem, Dilbeek (PEENE).

 

FD

Elemans

Patr. Germ. VN; vgl. Aelman. Of afl. van Elen.

 

FD

Elen

Elens, cf. Eelen.

 

JG

Elen(s)

Eelen(s), Eleyn: 1. Metr. Germ. VN Adela, Edele. Blijkens PEENE werden in Erps de Elens ook Heylen genoemd. 1406 Henric Edelens lant, Erps. – 2. Vleivorm van de Germ. VN Aleit, Adelheid. 1477 op Aleyden van Achel = 1478 op Elen van Achel; 1452 Aleyt van Ronxt = 1430 Elen van Runxst, Ht. (A.GHIJSEN); 1350 Godefridus Elens, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Elenbaas

Reïnterpretatie van Elebaers (zie Elbers) of Elenbos (zie Heylenbosch).

 

FD

Elenbos(c)h

zie Heylenbosch.

 

FD

Elens

Proven. Elen  (Loc.).

 

EV

Elet

zie Eliet.

 

FD

Elewaut

Helewaut, Helevaut: 1. Patr. Germ. VN alja-wald ‘ander-heerser’: 1162 Elewaldus; 1176 Willelmus fïlius Elewaldi; 1188 Elewout Borsa, Cent (GN); ± 1240 Adeliza Egidii Elewots, Eke (SCHMID); 1358 Jan Elewoud, Hulst (DEBR. 1999)- – 2. Zie Helewaut.

Elewoud, van; van Elewout: Wellicht Br. hypercorrecte vorm voor Van Elewijt. PlN Elewijt (VB). 1630 van Elewijt, Breda; 1717 van Elewout, Gastel (PDB).

 

FD

Elewaut

Nom issu de l’anthrop. germ. alja-wald [FD] ; cf. aussi Elaut.

 

JG

Elewijck, van

van Elewyck: PlN Heelwijk bij Heesch (NB). 1564 Olivier Helwyck, Mb.-Aw.; 1581 H. van Elwijck, Nijmegen-Aw. (AP).

 

FD

Eleyn

zie Elyn.

 

FD

Elfeld

Nom d’origine: Ellefeld (All., Vogtland).

 

JG

Elfeld

PlNEllefeld(S).

 

FD

Elferen, van

PlN. Misschien Helfern in Bad Rothenfelde(NS).

 

FD

Elfferich

Elferink, Haffreingue: Patr. Germ. VN Alverik (zie Alveracht) en afl. ervan of van een andere alf-naam (zie Alfrink).

 

FD

Elgers

zie Hillegeer.

 

FD

Elgershuizen

PlN Elgershausen (HS).

 

FD

Elhaut

zie Elaut.

 

FD

Elhen

cf. Eelen.

 

JG

Eli-

-ens, -at, -et, -ot, -aerts, -ard; Ellis, Elliot. V. ADAL.

 

EV

Eliano

Iliano: Patr. It. vorm van Lat. HN Elianus, afl. van Elias.

 

FD

Éliard

Éliart, Élia, au génitif néerl.: Eliaers. Dérivé en -ard de Élie, nom biblique.

 

JG

Elias

Eliassen, -son, Eljasz, Ilias, -az, Ilijas, lljasch, llyas, Ylias, Eliat, Ely, Hely, Hély, Elle, Eliard, -art(s), -aert, -aer(t)s: Patr. Bijbelse naam van de profeet Elia(s). 1412 Eliaes vanden Buere; 1367 Gillis Elyaes = 1378 Egidii Eliaes, Ktr. (DEBR. 1958,1970); 1257 Symon Elye, St-Amand (MORLET); 1640 Cornelis Elias = Eliaerts, Hombeek ( VS1997,3); 1597 Jean Eliart, Zullik; 1755-1825 Corneille Eliart(vader van) 1804-847.0. Eliat, Bs. (Par. 1980,425-455).

 

FD

Elias

N. de bapt. d’orig. biblique.

 

EV

Elias

Nom biblique Elias.

 

JG

Eliasar

Patr. Bijbelse VN Eleazar.

 

FD

Élie

Ély. Nom biblique Élie.

 

JG

Élien

Génitif néerl. de Élie, sinon du nom lat. Aquilinus.

 

JG

Elien, van

zie van Elsen.

 

FD

Elien, van

zie van Elsen.

 

FD

Eliens

Eliëns: Ndl. gen. van Elie? Of Elien, Rom. vorm van Elianus?

 

FD

Eliet

-ez, Elet: Var. van Aillet.

 

FD

Eligee(s)t

zie Hillegeer.

 

FD

Eligeest

-eet, Elegeert, Elegeers. Nom issu de l’anthrop. germ. athal-gaiza (cf. De Leiegouw, 22,1980,61).

 

JG

Eligius

Patr. Lat. HN Eligius.

 

FD

Elinck

au  génitif:  Elinckx.  Nom  issu  de l’anthrop. germ. Agil (Först. 27) + -ing (Carnoy 75).

 

JG

Elinck(x)

-incx, zie Elyn, Edelinck.

 

FD

Elinger

zie Ellinger.

 

FD

Eliot

Elliot(t), Iliot: Patr. Fr. vleivorm van bijbelse VN Elia(s). 1296 Elyos li Plakieres, PdC (BOUGARD).

 

FD

Elis

zie Ellis.

 

FD

Élis

Prénom Élie ou var. de Élise.

 

JG

Elis(s)en

Elisson, zie Ellis.

 

FD

Elisabeth

Lisabeth, Lysabeth, Lisbet(h), Lispet, Lysbettens, Leysbeth, Leysebettens, van Lysbeth, van L(e)ysebeth,van Lys(s)betten(s), van Lijs(s)ebetten(s), van Lysenbettens: Metr. Bijbelse HN Elisabeth, erg populair in de ME (GN, LEYS 1959)-1307 Lisbette de Boulnois; 1336 Canin Lisebettensone, Ip. (BEELE).

 

FD

Elisabeth

Prénom Elisabeth, d’origine biblique; cf. surtout Isabeau et Bette.

 

JG

Elise

Metr. Korte vorm van bijbelse VN Elisabeth.

 

FD

Élise

Prénom fém.  Élise.  – Cf.  aussi  1494 «Jehan Elisent» Boninne, 1539 «feue Margueritte Elissent» CourVedrin, p.-ê.  d’autre

origine.

 

JG

Elius

Prénom lat. Elius (Morlet, NP Gaule II, 46a).

 

JG

Eljasz

zie Elias.

 

FD

Elk, van

Zie van Elch.

 

FD

Elkan

V. Alkan.

 

EV

Elkes

Flypocor. de Adelheid (Lindemans 102).

 

JG

Elkes

Patr. Dim. van Ehlert. 1306 Elicke filius Eliken, Bremen (NN).

 

FD

Ellange

Rom. vorm van PlN Ellingen (GH).

 

FD

Ellast

Zie Elaerts.

 

FD

Ellaut

zie Elaut.

 

FD

Elle

zie Elias.

 

FD

Elle, (van)

zie van derHelle.

 

FD

Ellebaut

-boedt, -bo(o)de, -boog, -boudt, zie Hellebaut.

 

FD

Ellebode

-boudt. Nom issu de l’anthrop. germ. agil-bald (Lindemans 176).

 

JG

Ellebos

zie Heylenbosch.

 

FD

Ellebrecht

zie Elbers, Eilebrecht.

 

FD

Ellebuyck

zie Hellebuyck.

 

FD

Ellegaard

Hellegards: 1. Metr. Germ. VN athil-gard ‘edel-gaard’: Edelgardis (MORLET I). 1035-58 Ethelgarda (Dip.); ne e. Ethelgard (GN). De h-spelling is dan hypercorrect, zoals in: 12e e. Hetheliardis (GN). – 2. Ellegaard kan ook de weergave zijn van de h-loze uitspr. van Hellegaard; zie Hildegarde.

 

FD

Ellegeert

-giers, -geest, zie Hillegeer.

 

FD

Ellemans

zie Hellemans.

 

FD

Ellen(s)

Patr. Vleivorm van Germ. alja-naam, zoals Elbert, Ellenborg. 126 e. Ellicus; loe e. Ello (GN, Dip.). 1572 Jacobus Ellinck; 1564 Philippus Ellens,Lv.(HENNO).

 

FD

Ellenbecker

Vgl. D. FN Ellenbach, -bêcher, afl. van verspreide PlN Ellenbach. Zie ook Eilenbecker.

 

FD

Ellenberger

PlN Ellenberg (SH, NS, HS, BEI, RP, BW).

 

FD

Eller

D. PlN Eller, Erle: els (boom).

 

FD

Ellerbrock

Ndd. PlN Ellerbrook: elzenbroek, elzenmoeras.

 

FD

Ellery

zie Hillary.

 

FD

Elli

Wellicht E.

 

FD

Elling

El(l)inger: 1. PlN Elling (BEI), Ellingen (NS,

BEI,RP).-2.Zie ook Elyn.

 

FD

Ellinger

Ellange. Originaire de Ellange (G.-D. de Lux).

 

JG

Ellinghaus

-haüs: Verspreide PlN Ellinghausen (NRW,NS).

 

FD

Elliot(t)

zie Eliot.

 

FD

Ellis

Elis, Ellis(s)on, Elis(s)en, Elisson: Patr. E. vormen van bijbelse VN Elias. 1535 Jacob Elis, Aw. (AP).

 

FD

Elmer

zie Almaer.

 

FD

Elms

zie Helms.

 

FD

Elmt, van

van Elmbt, van Elmpt: 1. PlN Elmtin Schaarbeek. 1348 Gilijs van Elmt = 1356 Gilijs van Elmpt, Bs. (PEENE1949). – 2. PlN Elmt (NB) (TW). – 3. PlN Elmpt bij Aken (NRW). 1203

Theodericus de Elmet, G (ONB); 1567 Frans van Elmt, Roermond-Aw. (AP).

 

FD

Elnaert

Patr. Germ. VN Ellenhard (Fm.), Elnhardus (SOCIN). 1180 Woutra Elnard, Bg. (LEYS 1957,U9).

 

FD

Elo

zie Eloy(e).

 

FD

Elo(o)t

zie Elaut.

 

FD

Elofs

1. Patr. Var. van Alofs. – 2. PlN Althoff= Elthoff = 1680 Elofs, Niel (JVO).

 

FD

Éloi

Éloix,  Éloy, w. nara. Èlwè. Prénom lat. Eligius, popularisé par le nom de saint Eloy, évêque de Noyon au 7e s., ministre du roi

Dagobert et protecteur des orfèvres.

 

JG

Eloin

Patr. Rom. vorm van Germ. VN alji-win ‘ander-vriend’: Elewini (MORLETI).

 

FD

Éloin

Nom issu de l’anthrop. germ. eli-win (Först. 83).

 

JG

Eloir(e)

Patr. Spelling voor Héloir. Germ. VN hild-ward’strijd-bewaarder’: (H)eldoardus (MORLETI).

 

FD

Eloot

cf. Elaut.

 

JG

Eloy(e)

Eloey, Eloi(x), Helloy, Elo, Ilo(o): 1. Patr. Lat. HN Eligius, Fr. Eloy > Ndl. Elooi. 1307 Loy de le Porte=Eloys dele Porte; 1280 Elygeus Gerbode = Eloy Gerbode, Ip. (BEELE). – 2. Zeven van de elf kinderen van Jacobus Heuleu (1781-1835 Deinze) werden bij de burgerlijke stand (1809-1829) opgeschreven als Eloy, Eloi, Eloey (med. O. Schockaert).

 

FD

Elpenne

Nom d’origine : w. èl ‘dans la’ + topon. penne ‘hauteur’.

 

JG

Elpenne

PlN W. d Penne: op de hoogte.

 

FD

Elper(s)

Patr. Wsch. var. van Elbers.

 

FD

Elpers

cf. Elbers.

 

JG

els

,,Au(l)ne ». N. d’arbre. elst, ,,Ensemble, bois d’aunes ». N° 242. Proven. Elst (Loc.). Van Elslande ou Elslander. Elsland (Dép. Ar-doye). N° 212.

Els- -kamp, -hoght ou -(h)o(e)cht, ,,Champ-, Hau­teur- -de l’aune ». Elskens, ,,Petits aunes ». Van Elsen (Elsen, Dép. Hombourg), Vanelstraete. Els-straat (Plus L.D.). Ils- -broeckx, -broux. Ehbroek. (Dép. Caster), Elsebroex (Dép. Thimister), ,,Ma­rais des aunes ». Elsevier(s). N. d’une famille d’imprimeurs et libraires orig. de Louvain. Else(n)-vïef- -blinder ou -kani’, ,,Quatre bonniers ou Carré d’aunes; ou en­core : Elsevuttr, ,,Plantation brûlée d’aunes ».

 

EV

Els, (van)

PlN Els (boom), b.v. in Zele (OV). Of < Van (den)Elsen.

 

FD

Elsacker, van (den)

van Elsackers, van Elsak(k)er, Elzakkers, Essaker, van ls(s)acker, van lsaker,van Ys(s)acker, van Jsacker, van Sacker, Yssackers, Eysackers, -akkers, Eijsackers, -akkers, Eyzakkers: 1. PlN Elsakker bij Moregem (OV) of in Brecht (A) of Meerle (A). 1459 Thomas Jhoannis Elsacker, Leod. dioc. (MULII); 1435 Robbrecht van den Elsacker, Lier; 1624 Joos van Isackere, Overpelt (MARECHAL); 1519 Michiele Elsackers; 1557 Isackere, Brecht (VDE). – 2. Volgens LIND. 1955, 503: Van Isacker < PlN Disacre in Leubringhen (PdC). Dit is een Germ. PlN Diets akker. 1084 Frethesendis de Ditesacra; 1189 Gusfridus de Didesaker; 1550 baron de Disacre; 1553 Isacre; 1513 Jehan Disaque; 196 e. de Disacre (DFIII). -3. PlN 1641 den IJsacker, Adegem (OV); 1840 den Ysacker, Zedelgem; 1697 den Isacq, Hazebroek; Isack, Wijtschate. 1472 Pieter van Heysackere = 1476 Pieter van Eyzackere, Ip. (DF); 1476 Johannes Hesackere (MUL II). – 4. Van Is(s)acker kan ook uit Van Huusacker worden verklaard. PlN Huisakker in Lichtaart (A), Huusacker in Oostvleteren (WV); 1540 up Claeys Denys huusackere; 1600 huucxackere (wsch. < Huugs akker) muelene, Stavele; 1558 huusackere, Egem; 1500 Huusacker, Wingene; 1613 den Huysackere, Zedelgem (= Ysacker sub 3.) (DF VI). 1340 Egidius Hueseckere, Tnh. (VERB.).

 

FD

Elsas

Elsässer, zie Elzas.

 

FD

Elschen, van den

zie van den Elzen.

 

FD

Elschocht

zie (van) Elshocht.

 

FD

Elschott

zie Elsschot.

 

FD

Elsdorf

Nom d’origine: Elsdorf, à l’est de Jülich (AU., Nordrhein-Westfalen).

 

JG

Elsdorf

PlN (NRW).

 

FD

Elseman(s)

-ons, Elsmans, Elsermans, Helsemans: 1. Metr. Afl. van VN Else = Elisabeth (LIND. 1964). – 2. Afl. van Van (den) Elzen, Van der Elst.

 

FD

Elsemans

-ons, Elsermans. Génitif du topon. néerl. Elseman, personnification en -man de moy. néerl. else ‘aulne’.

 

JG

Elsemoortel

zie Elsmoortel.

 

FD

Elsen

Ancien prénom germ. Elsina ou génitif de Eisa (= Elisabeth); ou encore pluriel de moy. néerl. else ‘aulne’ ; cf. aussi Eelsen.

 

JG

Elsen(s)

Elzen, Helsen(s), Helzen, Helssen(s), Ilsen: Metr. Korte vorm van HN Elisabeth. 1516 Wilken Helsen = Wilken Heylsen, Genk (VDZ).

 

FD

Elsen, van

van Elssen,.van Elzen, van Helsen: PlN Elzen (NB, OIJ) of b.v. in Homburg (LU), At. (VB). 1401 Godevaerds kindren van Helsen, Bg. (SIOEN); 1466 Heinric van Elze, Lier (FRANS). Of < Van den Elsen.

 

FD

Elsen, van den

zie van den Elzen.

 

FD

Elsendoorn

zie Elzendoorn.

 

FD

Elsene, van

1. Wsch. = Van Elsen. – 2. Evtl. PlN Elsene (Bs.).

 

FD

Elseneer

1. Naam van de inwoner van Elsene (Bs.). 1480 Delssenere; 1548 de Elsenere, 1597 Elsenere, Mech. (MERTENS). – 2. Adaptatie van Elsner.

 

FD

Elser

Naar de woonplaats bij een els, elzenboom. 1475 Hans Elser, Balingen (BRECH.).

 

FD

Elsermans

cf. Elsemans.

 

JG

Elsermans

zie Elseman(s).

 

FD

Elsevier(s)

zie Helseviers.

 

FD

Elseviers

EIzevier. Nom de maison ou d’en­seigne: moy. néerl. helsche vier ‘feu de l’en­fer’ [FD].

 

JG

Elseweghe, van

zie van Elswege.

 

FD

Elshander, van

zie van Elstlande.

 

FD

Elshocht, (van)

Elshoecht, Elsho(e)gt, Elsho(e)ght, Elschocht, Elshoucht, Elsocht, Elsoght, Elsoucht, van Helshoecht, Helsocht: PlN Elsocht in Gooik (VB): elzenstruik, elzenheester. Br. hocht: struik, kreupelbos.

 

FD

Elshout

Nom d’origine: Elshout (= bois d’aul­nes), à Schooten (Anv).

 

JG

Elshout, (van den)

Elshoud: PlN Elshout: elzenbos, in Beert, Asse (VB), Schoten (A), Nieuw-Lekkerland (ZH), Drunen (NB). 1273-77 Gheerolf van den Elshoute, Cent (CG); 1405 Jan vanden Elshoute, Aw. (ANP); 1417 Jan Elshout, Gb. (SCHR.).

 

FD

Elsing

Patr. Jongere vorm van oude VN Elsung (BRECH.).

 

FD

Elskamp:

PlN: met elzen omsloten veld. 1786 Th. H. Elscamp, Bocholt NRW-Aw. (AP).

 

FD

Elsken, van (den)

zie van den Elzen.

 

FD

Elskens

Génitif de  l’hypocor.  de Adelheid (Lindemans 102).

 

JG

Elskens

Helskens: Metr. Dim. van Els, Elisabeth. 1400 Liebrecht Elskens, Tv. (BERDEN).

 

FD

Elsland, van

(van) Elslande(r), zie van Elstlande.

 

FD

Elslander

Dérivé du topon. néerl. Elsland, cf. Elslanderhoek, à Ardoye (FlOcc).

 

JG

Elsmoortel

Helsmoortel, Elsemoortel, Elzemoortel, Helmoortel: PlN Elsmoortel: drassige grond met elzen. PlN in Aartrijke, Assebroek, Oostkamp, Sijsele (DE III), in Duffel (A): 1439 Elsmortere (VERBIEST). 1264 Giles Elsmorter, Merelbeke; 1273 Gs. van Helsmortra, Schoondijke (FLW);

1274 Giles de Elsmorter; 1377 Willem van den Elsmoertre, Sijsele (DE).

 

FD

Elsner

1. Van PlN Elsen (NRW). – 2. Zuidd. Elsner: die bij de elzenboom woont (BRECH.).

 

FD

Elsocht

-oucht.  Nom d’origine:  Elsocht,  à Gooik (BrFl).

 

JG

Elsoght

Elso(u)cht, zie (van) Elshocht.

 

FD

Elsschot

Elschott, Elshot: PlN Elsschot: ruimte met elzen afgeperkt, b.v. Elschutten in Langdorp (VB), Helschoot in Laarne (OV), Helschot in Herselt (A), Elsschot in Schijndel (NB). Alfons De Ridder (1882-1960) koos aïs pseudoniem Willem Elsschot naar het gehucht waar hij zijn jeugd doorbracht. 136 e. Henric van Elscote, Desteldonk (GN); 1364 Lievin van den Elscote, Cent (GSB).

 

FD

Elssen, van

zie van Elsen.

 

FD

Elst

Topon. néerl. fréquent: collectif en -t de néerl. els ‘aulne’, cf. aussi Van der Elst.

 

JG

Elst, (van der)

van (den) Elst,Ter Elst, van der Est, van (der) Helst, van der Aalst, van der Aelst, Ver(r)elst, Verelest, Verhelst, Verest, Voorhelst: Sterk verspreide PlN Elst: elzenbos. Elst (OV, G, NB, U). 1274 Willaume del Aunoi = 1281 Willelmo de Elst, Wg. (DEBR. 1980; zie ook Delaunay); 1374 Griele van der Helst, Ip. (BEELE); 1466 Johan van Eelst, Nerem(IOT).

 

FD

Elster

Proven. 1. Plus. L.D. EL Ster. V. El… — 2. Elster, Rivière allem.

 

EV

Elster(mann)

1. D. BN Elster: ekster. Vgl. Axters, Agace. – 2. D. PlN en waternaam.

 

FD

Elstlande, van

 (van) Elslande(r), van Elsland, van Eslande, Helslander, van Helsland, van Elshander: PlN Els(t)land: land waar elzen groeien, in Geluwe-Wervik, Desselgem (WV), Zermezele (FV) (DE ni). 1267 Michaelis de Elstlande = 1285 Michiel del Elstlande = 1284 Michaele de Elslande, Ktr.-Ip. (DEBR. 1980; DF); 1327 Jean van den Helstlande, Ip. (DF).

 

FD

Elstraete, van

van der Elstraete(n), van der Helstraete(n), Helstraete: PlN Els(e)straat in St.-Katelijne-Waver (A), Ing. (WV). 1662 Petrus van der Elstrate, Cent (MUL VI); 1681 Jac. van Elstraete, Tielt(KWn).

 

FD

Elsue, van

zie van Elswege.

 

FD

Elsuwee

St.-Maria-Lierde (LIEVENS).

 

FD

Elswege, van

van Elseweghe, van Elsuwegfhje,-wège, van Elsuwe, van Elsuwé, van Elsue, -ué,-uë,van Helsewege, van Helsuwe,-uwé, van Helsuwege: PlN Elswege: elzenweg, elzenpad. PlN in Widdingen (L) (GRAUWELS 1978,70). Elstweg in Ing. (DF III). 1570 Isaak van

Eluther: Patr. Gr. HN Eleutherius ‘de vrije’. BN van Zeus en Bacchus. Fr. FN Eleuther, -ère.

 

FD

Elten, van

PlN in Emmerich (NRW). 1584 Hans van Elten, Rees (NRW)-Aw. (AP).

 

FD

Eltgeroth

PlN Elcheroth, Fr. Nobressart (LX) of Elcherath (Winterspelt, RP).

 

FD

Eltges

N. de baptême d’orig. germa­nique, dérivé de la racine ALDA, ,,Vieux ».

 

EV

Eltges

Patr. Dim. van Germ. VN met ald-, athil- of agil-.

 

FD

Elu

zie Huleu(x).

 

FD

Élu

Surnom ou nom de charge: anc. fr. esleu « excellent, parfait’, fr. élu ‘magistrat chargé de répartir la taille’ FEW 3, 213b.

 

JG

Elven, van

van Halven, Elve: 1. PlN Elleve tussen Baaigem en Dikkelvenne (OV). 1238 Gerardi de Helleve, Cent (GN). – 2. PlN Elven in Voeren (L). 1522 Reynaert van Elven, Mtr. (KPM). – 3. PlN Alfen, Alphen (ZH, NB, G). 1534 Lambrecht van Helfven van Weert in tgraefscip van Hoorne (NH), Bg. (PARM.). – 4. PlN Elvene in Grim-bergen (VB). – 5. PlN Uileven in Tessenderlo (L).

 

FD

Elverdinghe, van

PlN Elverdinge (WV). 1267 Aelidim de Elverdinghes; 1326 Années van Elverdinghe, Ip. (BEELE).

 

FD

Elvetici

Lat. Helveticus: Zwitser.

 

FD

Elvidge

E. Patr. Oe. jelf-heah ‘elf-hoog’. 1166 Elfegus de Erningeton, Gloucestershire (REANEY).

 

FD

Ely

zie Elias.

 

FD

Ély

cf. Élie.

 

JG

Elyn

Elijn, Eleyn, Elinck(x), Elincx, Elling: Patr. Vleivorm van Germ. athil-naam ‘edel’. Vgl. Elen(s). 1569 Joannes Elynx; 1575 Michael Elinx, Lv. (HENNO); 1550 Geert Ellinck, Munster-Aw.; 1561 Joris Elinckx, Breda-Aw. (AP).

 

FD

Elzakkers

zie van (den) Elsacker.

 

FD

Elzas

Elsas, Elsässer: Streeknaam De Elzas/Das Elsass, Duits (Alemannisch en Opperfrankisch) gebied in Frankrijk (Ht-Rhin, Bas-Rhin). Elsässer is de volksnaam Elzasser. 1299 Hainr. dictus Elsässer, Tübingen (BRECH.).

 

FD

Elzemoortel

zie Elsmoortel.

 

FD

Elzen

zie Elsen(s).

 

FD

Elzen, van den

van den Elsen, van den Elschen, van (den) Elsken, van den Helsken, van Elskens, Verelzen: PlN: plaats waar elzen groeien.

 

FD

Elzendoorn

Elsendoorn: PlN: bos met doornstruiken en elzen.

 

FD

Elzevier

zie Helseviers.

 

FD

Elzewyck

-wijck: Patr. Germ. VN alis-wîg?

 

FD

Em-

-el, -rechts; Emm- -erik, -sens. V. Ad (Aden).

 

EV

Emael

Eymael, Eymaël, Eijmael, (van) Eimal: PlN (Eben-)Emael (LU). 1558 Dierick von Eemael, Heerlen (CROTT1979).

 

FD

Emaer

Emar(e), Emard: Patr. Germ. VN agi-mêr ‘zwaard-beroemd’: Agomarus, Aimarus (MORLETI). Vgl. Aimart.

 

FD

Emans

cf. Eeman.

 

JG

Emans

zie Heedeman.

 

FD

Emanuel

cf. Emmanuel.

 

JG

Emanuel

zie Emmanuel.

 

FD

Émard

-are. Var. de Aymar, anthrop. germ. haim-hard (Först. 732).

 

JG

Embden, van

zie van Emden.

 

FD

Embeck

Nom d’origine: Embeke, à Viane (FlOr).

 

JG

Embeck

zie van Himbee(c)k.

 

FD

Emberg

Enberg: 1. Patr. Metathesis van Embrecht of reïnterpretatie van Embert. – 2. Var. van Hemberg.

 

FD

Embersin

Ambersin, Hembersin, Hambersin, Hambursin, Embursin, Hambresin: PlN Embresin/Ambresin (LU). 1726 Ph. Jos.

Ambursin, N (MUL VII).

 

FD

Embert

Embers, zie Imbrecht(s).

 

FD

Emberton

PlN Emberton (Buckinghamshire).

 

FD

Embgenbroich

PlN Imgenbroich (NRW): in den Broek, in het broekland.

 

FD

Embise

Nom d’origine: Embise, à Mainvault (Ht).

 

JG

Embise

Proven. Dép. Mainvault.

 

EV

Embise

zie Hembise.

 

FD

Emblans

Desamblan(ck)x. Proven. (Des)en Bilande (Anc., By Lana, ,,Près de la Lasne ». Dép. Wavre.

 

EV

Emblans

PlN Amblans-et-Velotte (Hte-Saône)? Of < Desamblanc.

 

FD

Embo(o)

zie Imbaud.

 

FD

Embourg

Emborg: PlN Embourg (LU).

 

FD

Embourg

Proven. Loc.

 

EV

Embrecht(s)

-breghs, -bregts, zie Imbrecht(s).

 

FD

Embrechts

Génitif de l’anthrop. germ. haim-behrt (Först. 732).

 

JG

Embrechts

V. AD (Aden).

 

EV

Embry

Enbrie: 1. PlN Embry (PdC). – 2. Zie Emery.

 

FD

Embursin

zie Embersin.

 

FD

Emden, (van)

van Hemden, van Embden, van Empten: PlN Emden (NS). 1487 Hilbrandus Emeda, Groningen; 1507 Mathias de Emda, Munster (MUL III); 1584 Willem van Emden, Dornum (bij

Emden)-Aw. (AP).

 

FD

Emeleer

zie Hemelaar.

 

FD

Emelen, van

zie van Hemel.

 

FD

Emelinckx

V. AMAL.

 

EV

Emelinckx

zie Hemelryck(x).

 

FD

Emelryck, van

zie Hemelrike.

 

FD

Emen, van den

FN Vandenemen in NE. Wellicht: van den Hemel.

 

FD

Emer(e)

Emère, zie Imbrecht(s), Heemers.

 

FD

Emering

Var.  probable de Emmerich (avec finale attirée par le suffixe

-ing).

 

JG

Emerson

zie Emmerson.

 

FD

Emery

Emmery, Hemery, Embry, Eymerie, Imrie: 1. Patr. Grafie voor Aimery, Rom. vorm van Germ. VN Emmerik (haim-rîk); zie Hemeryck. 1269 Emery de Roche, Somerset; 1278 Aymery de Rupe Cawardi (REANEY); 1411 Ghijs Emery, Aw. (ANP). – 2. Patr.=Amery < Amauray (REANEY).

 

FD

Émil

Emile.  Prénom Emile <  gentilice lat. Aemilius (forme savante).

 

JG

Emile

Emil(i), Emilien: Patr. Lat. HN Aemilius, Emilianus.

 

FD

Emma

Wellicht niet de Germ. VN Emma/Imma, maar LU W. vorm Ema < Emard.

 

FD

Emmanuel

Emanuel. NF issu du nom de baptême Emmanuel, d’origine biblique.

 

JG

Emmanuel

Emmaneel, Emanuel(li), Immanuel, Emanuelsson: Patr. Bijbelse VN Immanuel.

 

FD

Emmanuel

N. de bapt. d’orig. bibli­que, par lequel Isaïe désigne le Messie. N° 105.

 

EV

Emmel(en)

1. Patr. Korte vorm en vleivorm van een Germ. amal-naam. Zie Amelryckx. – 2. PlN Emmelen = Emblem (A): 146 e. de prochie van Emmelen (OARII).

 

FD

Emmelkamp:

PlN in Altschermbeck (NRW).

 

FD

Emmelmann

Patr. D. vleivorm van b.v. Emmerich. 1338 Emmelmannus, Bingen (BRECH.).

 

FD

Emmelo(o), van

zie van Emmerloot.

 

FD

Emmelot

Metr. Vleivorm van Germ. VN Imma/Emma. 1300 Emmelote Bouvers; 1393 Imlote Sborghers, Ktr. (DEBR. 1970); 1281 Emmelota Neve, Ip. (BEELE); 1296 Mikiel Emmeloten, Kales (GYSS. 1963); 1534 Jan Emmelot, Ip.-Aw. (AP).

 

FD

Emmen(s)

Emmenes, Hemmen: Metr. Germ. VN Imma (Dip.). 1227 Luta filia Emme, St.-L.-Houtem; 1248 Hugo filius Immen, Cent (GN); 1280 Emme Conrets; 1393 Jhan Hemmenzone, Ip. (BEELE); 1534 Jan Emmens, Lommel-Aw. (AP). Zie ook Imme.

 

FD

Emmen, (van)

PlN Emmen (D) of < Emden. 1565 Jan van Emmen, Glabbeek-Aw. (AP).

 

FD

Emmenecker

Hammenecker: De Br. familie Hammenecker stamt af van Dominicus Emmenegger, °1742 Rimbach (Elzas), in Brussel getrouwd in 1769. Het zou een oorspr. Zwitserse familie zijn, met Emmenegg aïs bakermat. 1770-81 Immenecker, Hemenecker, Immenicker, Emmeneck; 1784 Hammenecker, Bs. (Heemk.Jb. Ver. Heemk. Klein-Brabant 1977,99-116).

 

FD

Emmer

zie Imbrecht(s), Heemers.

 

FD

Emmer(s)

zie Imbrecht(s), Heemers.

 

FD

Emmerecht(s)

-egs, zie Imbrecht(s).

 

FD

Emmeri(c)k, van

van Emri(c)k, Emmeri(ck)x, -yckx, Em(m)rich: PlN Emmerich, Ndl. Emmerik (NRW). 1540 Hendrik van Emmerich, Anholt NRW – Aw.; 1544 Severijn Emmericx, Neer NL-Aw. (AP).

 

FD

Emmeri(ck)x

-yckx, zie Hemeryckx, van Emmerick.

 

FD

Emmerich

génitif: Emmerix, -yckx, Emme-rechts. Nom issu de l’anthrop. germ. Ambricus (Först. 98) ou amal-rik (Först. 95); pour­rait être aussi Emmerich (AU., Nordrhein-Westfalen).

 

JG

Emmerich(ts)

-ig, zie Hemeryck(x), Imbrecht(s).

 

FD

Emmerlinck

Var. en -lin de Emmerich < an­throp. germ. amal-rîk [FD], cf. Amerlynck.

 

JG

Emmerling

-linck: 1. D. Âmmerling: geelgors. BN (BRECH.). – 2. Zie Hemeryck(x).

 

FD

Emmerloot, van

van Emmelo(o): PlN Ammerlo = Amberloup (LX)? 1234 Godefr. de Amberlo; 1323 J. van Amerloe, Aw. (AAV). Of Tremelo (L) < ter Emelo: 1125 Emelo?

 

FD

Emmermann

Reïnterpretatie van D. Immermann < PlN Immer (NS). 1545 Henricus Hemmermannus, Westvalus (MULIV); 1689 Joannes Immerman, Groenlo (MUL VII). « ±1763 Franz Caspar Emmermann, Hildesheim-Eupen (PDB).

 

FD

Emmers

Surnom : génitif de moy. néerl. emer, emmer ‘seau’ [FD].

 

JG

Emmerson

Emerson: Patr. Zoon van Emery. 1411 William Emeryson; 1498 Cuthbert Emerson, York(REANEY).

 

FD

Emmert

zie Imbrecht(s).

 

FD

Emmery

Hemery, Embry, Eymerie, Imrie: 1. Patr. Grafie voor Aimery, Rom. vorm van Germ. VN Emmerik (haim-rîk); zie Hemeryck. 1269 Emery de Roche, Somerset; 1278 Aymery de Rupe Cawardi (REANEY); 1411 Ghijs Emery, Aw. (ANP). – 2. Patr.=Amery < Amauray (Emmelkamp: PlN in Altschermbeck (NRW). REANEY).

 

FD

Emmery

zie Emery.

 

FD

Emmeryckx

cf. Emmerich, -ix.

 

JG

Emmrich

zie Hemeryckx, van Emmerick.

 

FD

Emond

-ont, au génitif: Emonds, -ons, onts. 1385 «Emond van Voerschoven» CartVal-Dieu, 1636-38 «Winand Emond» Bourg-Liège; var. de Aymon, anthrop. germ. haim-mund (Först. 732).

 

JG

Emond(s)

Emon(t)s, Emont(z), Emong, Emunds: Patr. Germ. VN agi-mund ‘zwaard-bescherming’: Agimundus (MORLETI). 1278 Emundi dicti Tolrepe, St.-Tr. (GHYSEN); 1400 Matthijs Emons, Diest (HB 371); 1453 van Janne Emont, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Emontspohl

-ool. Nom d’origine, d’un topon. all. (= marais de Emont).

 

JG

Emontspool

-pohl: PlN Emondspoel, Poel van Emond.

 

FD

Emous

Patr. Rom. vorm van Germ. VN haim-wulf ‘heem-wolf: Haimulfus, Aimulfus (MORLET I).

 

FD

Empain

-ein, zie Wannepain.

 

FD

Empain

-ein. 14e s. «Waigne Pain» Ath, 1535 «Gilles Waignepain» Lessines, 1553 «Johan Epen», 1693 «Joseph Empin» Montigny-le-Tilleul; surnom: lirtér. ‘gagne-pain’, cf. aussi Gagnepain. – Bibliogr.: J. Herbillon, Le NF Empain, VW 52, 1978, 73-74. – De même origine serait le NF Hennepint (cf. 1289 «Henepins li fis Bacheleir» CensNamur, 1676 «Jaspard Hennepain», 17e s. «Hennepin» Ath), rendu célèbre par le missionnaire athois Louis H. qui se prétendait découvreur de la Louisiane (cf. A. Louant, ACAA47, 1978-79, 10) [MH].

 

JG

Empain

Proven. (Phal)emp(tin (Loc. fr.). — 2. Profess. Artisan qui em­penne les flèches. N° 131.

 

EV

Empel, van

PlN Empel (NB, NRW). 1107 lohannes de Impla, NB (ONB); 1549 Joachim van Empel NB-Aw. (AP).

 

FD

Empereur

zie Lempereur.

 

FD

Empereur.

1253 «Cristien li Empereres» Det­tes Ypres, 1289 «Warniers li tatars et Colins li Empereres» CensNamur, 1295 «Jehans Empe­reres» ComptesMons; surnom: fr. empereur, soit d’après la prestance, soit d’après certains concours (tir à l’arc, etc.), cf. Lempereur.

 

JG

Empis

Zuidfr. empi < empire, naam voor de linkeroever van de Rhône, eertijds keizerlijk gebied(DNF).

 

FD

Emplaincourt

Nom d’origine: Amblaincourt, à Triaucourt (Meuse).

 

JG

Emplaincourt

PlN Amblaincourt in Triaucourt (Meuse).

 

FD

Emplit

1602-3 «Jaspar Emply» TerriersNamur; surnom : participe passé de fr. emplir, avec le sens de ‘comblé, pourvu d’un bénéfice; complètement payé’ FEW 4, 592.

 

JG

Emplit

Emp(l)is: Empli, volt. dw. van Fr. emplir. BN: vervuld, welgesteld, voldaan? Wellicht veeleer reïnterpretatie (met 1-epenthesis) van Empis.

 

FD

Emplit

Profess. Empli, ,,Remplissage des formes ». (Siropedes et savon­neries). Ouvrier de rafinerie ou de savonnerie. N° 131.

 

EV

Emprunt

De fr. emprunt, de motivation peu claire (nom d’enfant trouvé?).

 

JG

Emprunt

Hypercorrect voor Fr. FN Emprin: heerszuchtig, autoritair (DNF).

 

FD

Empsen

Empste(i)n, zie Emsens.

 

FD

Empten, van

zie van Emden.

 

FD

Emri(c)k, van

zie van Emmeri(c)k.

 

FD

Emrich

zie Hemeryckx, van Emmerick.

 

FD

Ems

PlN Ems (NRW, RP).

 

FD

Emsen(s)

Emsems, Empsen, Empste(i)n, Emsten: Patr. Vleivorm van Germ. VN Immezo, -zo-afl. van Germ. VN Immo, bakervorm van een -ermin-naam. Of Metr. < Emeza < Germ. VN Imma/Emma, eveneens bakervorm van -ermin-naam. 12e e. Albertus fîlius Emecine; ize e. Imcin, 1108 Immecin, Cent (GN); 1375 Walteri Emsen, Ravels (VERB. II).

 

FD

Emsheimer

PlN Eimsheim (RP).

 

FD

Emsten

Proven. ,,Château du sieur Ham ». N° 246.

 

EV

Emsten

zie Emsens.

 

FD

Emunds

zie Emond(s).

 

FD

En(n)ekens

Enneckens, Enkens, Enneking: 1. Patr. Dim. van Germ. VN Arnoud. 1279 Ennekinum filium Arnoldi = Hannekenne filium Arnoldi, Gastel; 1279 Ennekinum et Henricum de Fine = Hennekenne et Henricum de Fine, Rozendaal (V.LOON 50); 1282 Arnoldus dictus Enneken, Lv. (VAN LOEY 32); 1389 Art Ennekens, Diest (VdP). –2. Zie Hennekens.

 

FD

En, van den/r

zie van den Eynden.

 

FD

Ena

zie Hennard.

 

FD

Enault

Esnault (avec s graphique?). Nom issu de l’anthrop. germ. egin-wald (Först. 40).

 

JG

Enaux

zie Henau(x).

 

FD

Enberg

zie Emberg.

 

FD

Enbrie

zieEmbry.

 

FD

Encart

Enkart. Var. graph. de Hancart.

 

JG

Encart

zie Hannecart.

 

FD

Enckels

Enckell, zie Enkels.

 

FD

Enckels

Enkels. Nom de parenté: génitif d’ail. Enkel ‘petit-fils’ [FD].

 

JG

Enckels

V. ANGIL.

 

EV

Enckevort, van

PlN in Mierlo (NB). 1464-1534 Willem van Enckevoirt (bisschop van) Utrecht (med. J. Toirkens, Bakel); 1541 Godefroi Lombaert d’Enckevoort, Kassel (DFIII).

 

FD

Enclin

Surnom physique ou moral:   anc. fr. enclin ‘baissé, penché (de la tête)’, mais aussi ‘soumis, assujetti ; accablé de douleur’ FEW 4, 627a, ou ‘sujet, vassal’ Gdf 3, 106 [MH].

 

JG

Enclin

zie Onclin.

 

FD

End-

-els, -erlé (Alsac). V. AD (And).

 

EV

End(e)

PlN, vgl. Van den Ende.

 

FD

Ende(n), van (den)

zie van (den) Eynde(n).

 

FD

Endels

Patr. Vleivorm van VN Andréas.

 

FD

Endepols

PlN Eendenpoel. 1460 van Kathelinen Endepoels, Kh. (DEKEYSER).

 

FD

Ender(s)

zie Endre(s).

 

FD

Enderle

-lé, Enderlin, Andele, -lé: D. Änderle, -lin, dim. van VN Andréas.

 

FD

Enderlé

Dimin. alsac.-lorrain de André.

 

JG

Enderman(n)

Endemann: Patr. Afl. van Andréas.

 

FD

Enders

Endres. Génitif néerl. de Endre, -é.

 

JG

Endert, van

PlN Eindhout (A), dial. uitspr. Endert. Of PlN Eindert in Beverlo (L). 1316 Walterus de Endout, Mech. (OATII); 1389 Lodwijgh van Endout, Diest (HB 333); 1594 Lambert van Eijndert, Beverlo (med. J. Caerte).

 

FD

Endevoets

BN voor een platvoet, naar de gelijkenis met de eendenpoot. Vgl. D. Entenfufi, Ndd. Gosevot: ganzenvoet.

 

FD

Endhoven

zie van Eindhoven.

 

FD

Endre

Endré. Var. germ. de André; cf. Enderlé. -Dimin.: 1630 «François Endreaux» émigré en Suède.

 

JG

Endre(s)

Ender(s), Endré, Endersch, Endresz: Patr. Gr. HN Andréas.

 

FD

Endrick

Var. de Hendrick, Henri.

 

JG

Endrick

zie Henderiks.

 

FD

Endron

zie Andron.

 

FD

Endt, van (der)

zie van den Eynden.

 

FD

Enegelen

Var. de Engelen [l’insertion du second e note, à la romane, que en- n’est pas une voyelle nasale].

 

JG

Enekens

zie Ennekens.

 

FD

Eneman

Var. de Heineman.

 

JG

Eneman

zie Heineman.

 

FD

Enes

zie van Henis.

 

FD

Énesay

Var. de Ensay (= Hansay), comp. Enege­len pour l’insertion du e.

 

JG

Énésidème

Enesidème. Probabl. nom d’enfant trouvé, du nom d’un philosophe grec.

 

JG

Eng(e)rie

Ovl. FN. Verhaspeling van een Rom. (wsch. < H) FN, wellicht Henri.

 

FD

Eng, van den

zie van den Eynden.

 

FD

Engalière

Cf.   1367 «Hannekins li Engalleis» Liège, dans lequel on reconnaît le w. èdjalé ‘(en)-gelé’. 11 semble qu’il s’agisse cependant d’une féminisation d’un nom (de métier?) en -ier.

 

JG

Engbers

zie Ingber(g).

 

FD

Engebienne

cf. Engelbienne. Engel, au génitif: Engels, Enghels;  Engelen, Enghelen. Hypocor. d’un anthrop. germ. en angil (Först. 107) ou moy. néerl. engel ‘ange’. -Attesté aussi au nord-est de la prov. de Liège, près de la  frontière  linguistique,  comme prénom féminin, cf. 28.1.1654 «Engel Thou-mas Winand, laquelle…» [JL, NFw2].

 

JG

Engebienne

zie Ingelbinck.

 

FD

Engel

Engel-   -been,   -bert(s).   V.

ANGIL.

 

EV

Engel

zie Ingel(s).

 

FD

Engel-   

-bosch,    -borghs.    Proven. ,,Bois-, Château- -du sieur Angil ». Synon. : Ing(h)e(l)bos(ch).

 

EV

Engel(s)

zie Ingel(s).

 

FD

Engel, van (den)

van Ingel, van Hingel: Verspreide huisnaam De Engel/De(n) Ingel voor een hoekhuis (Lat. angulus).

 

FD

Engelaar,

-aer(e), zie Ingelaere.

 

FD

Engeland, van

van Engelan(d)t, England, van lng(h)elandt, van Ingueland, van Ynghelandt, van Hingeland(t): 1. Herkomstig van Engeland. 1246 Johannis de Anglia, Ktr. (DEBR. 1980); 1281 Hannekini Inghelants, Kuurne (HAES.); 1583 Jan van Engelant, Aw. (AP). – 2. PlN in Niepkerke of Strazele (FV). 1326 Woits van Inghelant, Ip.; 1389 Clays de Ynglant, Niepkerke (DF III).

 

FD

Engelander

zie Englander.

 

FD

Engelbeek

Nom d’origine: Engelbeek, à Schaffen (BrFl).

 

JG

Engelbeen

-eens (génitif). Var. de Ingelbin, hypocor. de Angil-behrt (Fôrst. 110); cf. aussi Engelbienne.

 

JG

Engelbeen(s)

zie Ingelbinck.

 

FD

Engelbel

Forme altérée de Engelbert.

 

JG

Engelbel

Patr. < Engelbert.

 

FD

Engelberg

1. Metr. Germ. VN angil-berg ‘Angel-bescherming’: Engelberga (MORLETI). lie e. terra Ingelberge, Boeseghem Nord (GN); 1362 Henricus Enghelbergen, Arendonk (VERS. II). –2. Reïnterpretatie van Engelbert. – 3. PlN Engsbergen in Tessenderlo (L). 1298 Gerardus dictus Gerken de Endebergh; 1360 Heinric van Enghelberghe, Diest (F.C.).

 

FD

Engelbert

cf. Englebert.

 

JG

Engelbert(s)

-bertz, -bel, zie Ingelbrecht.

 

FD

Engelbienne

-binck, zie Ingelbinck.

 

FD

Engelbienne   

Englebienne,     Engebienne.

Forme romanisée de Engelbeen.

 

JG

Engelborgh(s)

-borgs, Engelbos(ch), Ingelbosch, Engiboust: Metr. Germ. VN angil-burg ‘Angel-burcht’: Angelburgis (MORLET I). 1141 uxor eius Ingelburg, Eernegem (JVO); 1686 Andréas Engelborgas, At.; Michael Engelbosch, Lv. (MUL VII).

 

FD

Engelborghs 

-orgs,   Engelbos,   -bosch   (par assimilation).   1630-32  «Frederick  Engel-burgh» BourgLiège; nom issu de l’anthrop. germ. angil-burg [FD].

 

JG

Engelbracht

-brecht, -bregt, zie Ingelbrecht.

 

FD

Engelen

cf. Engel. Engelhard. Nom issu de l’anthrop. germ. angil-hard (Först. 113).

 

JG

Engelen

zie Ingel(s).

 

FD

Engelen, van

PlN Engelen (NB). 1351 Joannes van Englen, Oisterwijk (PDB); 1480 Leys van Engelen, Ht.(A.GHIJSEN).

 

FD

Engeler

zie Ingelaere.

 

FD

Engelg(h)em, van

-gom, zie van Ingelg(h)em.

 

FD

Engelhard(t)

-hart, -hert, Englert, Engielhardt: Patr. Germ. VN angil-hard ‘Angel-sterk’: Engilhard, Engelhart (MORLET I). 1070 Ingellardus (GN).

 

FD

Engélinus

Enge-. Latinisation de Engelin, -en?

 

JG

Engelke

Patr. Ndd. dim. van Ingelbrecht of een andere engel-naam.

 

FD

Engelman(n)

zie Ingelman.

 

FD

Engelmann

w. nam. Angèlman’. 1205 «Engel-mannus» CartStHubert; nom issu de l’anthrop. germ. angil-man (Fôrst. 115).

 

JG

Engelre(l)st

Engerelst: in der Elst. PlN Elst: elzenbos.

 

FD

Engels

Enghels, cf. Engel.

 

JG

Engelschenschilt

BN naar de huisnaam Engels Schild: wapenschild van Engeland.

 

FD

Engelshoven, van

PlN Engelshoef in Ht. (L) of Engels Hof (DFIII). Of D. PlN Engelshof.

 

FD

Engelskirchen

PlN (NRW).

 

FD

Engelsman, (den)

Engelsma, (den) Engelschman: Volksnaam: Engelsman. 1568 Richard den Inghelsman = Richard Devere, ghebooren van tlandt van Noortfolk in Inghelant (DGW).

 

FD

Engelstad

Engelstätter: PlN Engelstadt (RP) of Ingolstadt (BEI). Vgl. D. Ingelstetter, Ingolstetter. 1516 Caspar Ingolstetter, Straatsburg (BRECH.).

 

FD

Engelstein

Jiddische FN of vervorming van PlN Engelsheim? 1690 Joannes Adolphus ab Engelsheimb, Moravus (MUL VII).

 

FD

Engelszer

zie Englisch.

 

FD

Engen

Modification orthographique d’un NF norvégien, celui de Casper Engh décédé à Bressoux en 1900 (comm. L. Engen), NF de faible diffusion; toutefois un tel nom est signa­lé au 18e s. en région liégeoise par l’abbé De-blon.

 

JG

Engen

Patr. Vleivorm van Germ. VN Ingo, de volksnaam van de Ingweonen (MORLET I).

 

FD

Engerand

zie Enguerrand.

 

FD

Engerisser

D. FN Engeri(e)ser: die aan een smalle vlotbeek woont (GOTTSCHALD).

 

FD

Engert

Engher: Patr. Germ. VN Ingohart. 1139 Engehard von Lobenhausen, Crailsheim; 1587 Joh. Engert, BEI (BRECH.).

 

FD

Enghel-

zie Engel-.

 

FD

Enghelen

cf. Engel(en).

 

JG

Engher

Nom issu de l’anthrop. germ. ingvi-heri (Först. 962).

 

JG

Enghien

Henghien: PlN Enghien, Ndl. Edingen (H). 1370 Lotart Denghien, Dk. (TdT).

 

FD

Engiboust

zie Engelborgh(s).

 

FD

Engielender

zie Englander.

 

FD

Engielhardt

zie Engelhard(t).

 

FD

Engielszer

zie Englisch.

 

FD

Engin

Peut-être surnom: anc. fr. engin  ‘esprit, intelligence; talent, habileté, adresse; ruse, fraude’ FEW 4, 685b, mais un nom abstrait étonne comme NF. D’après la prononciation, soit engin, dans un sens technique (cf. par ex. Bormans, BSLW 6, 207: ingin ‘machine à pompe, mue par un cours d’eau et servant à extraire les eaux de la bure’ FEW 4, 687) ou d’après un toponyme de ce sens (par ex. à l’ Êdjé, top. de Thimister, cf. Baguette, BTD 65, 82-3), soit encore francisation de Engen [JL, NFw].

 

JG

Engin

Wellicht W. uitspr. van Engen.

 

FD

England

zie van Engeland.

 

FD

Englander

Englander, Engelander, Englender, Engielender: Volksnaam van de Engelsman.

 

FD

Engle

zie Ingel(s).

 

FD

Engle-  

-bert,   -bi(en)n(e),   -rt.   V.

ANGIL.

 

EV

Englebert

Engelbert, Inglebert, Ingelbert. 1296 «Engelbertus» CartValDieu, 1524 «En­gelbert» DénStavelotMy ; anthrop. germ. angil-behrt (Fôrst. 110), dont le nom a été popularisé au Moyen Âge par saint Englebert, archevêque de Cologne (1186-1225).

 

JG

Englebert

zie Ingelbrecht.

 

FD

Englebienne

cf. Engelbienne.

 

JG

Englebin

1302 «Englebin fillastre Andriu le Couletier», «Englebins li Coutelliers» Loi-Tournai, 1460 «Englebin Putart» Châtelet; dérivé roman du thème de Engleb(ert).

 

JG

Englebin

Englebienne, zie Ingelbinck.

 

FD

Engler

zie Ingelaere.

 

FD

Englert

zie Engelhard(t).

 

FD

Englis(ch)

Englich, Engliz, Inglis, Engles, Inglese, Engliszer, Engelszer, Engielszer: Volksnaam van de Engelsman. 1427 Joh. Engliss, Zittau (BRECH.); 1382 Jan Dinghelsche, Bavikhove (DEBR. 1970).

 

FD

Engloo,

zie Angelot.

 

FD

Engrand

1086 «Engrannus» ChapFosses, 1201 «Ingelrannus» CartStHubert, 1294 «Enger-rans de Branchon» CensNamur, 1365 «Jehans Engherans goreliers» TailleMons, 1597-98 «Engrand Collinet» Nivelles; forme contrac­tée de Enguerrand, anthrop. germ. angil-hramn (Först. 114).

 

JG

Engrand,

zie Enguerrand.

 

FD

Engrie,

zie Engerie.

 

FD

Enguerant,

Dk. (TTT).

 

FD

Enguerrand

-ra, Eng(e)rand, Angrand, Agarand: Patr. Rom. vorm van de Germ. VN Ingrave, Ingram. Zie Innegraeve. 1296 Engerran Tourtel; Jehans Engerrans, PdC (BOUGARD); 1422 Jehan

 

FD

Engwegen

PlN in Valkenburg (NL). Engwer: 1. D. Ingwer: gember. BerBN. – 2. Patr. Ndd. VN Ingward. Enis: Vondelingnaam in Lv. 1787, als deel van een politieke slagzin (REINSMA).

 

FD

Enis, (van)

Enhus, zie van Henis.

 

FD

Enk, van

PlN Enk, Eng (G, OIJ): weiland, bij het dorp gelegen bouwland.

 

FD

Enkart

cf. Encart.

 

JG

Enkart

zie Hannecart.

 

FD

Enkels

cf. Enckels.

 

JG

Enkels

Enckels, Enckell: 1. Oostmnl. en D. Enkel: kleinzoon. Vgl. Petitfils. – 2. Spellingvar. van Henkel(s). 1613 Jan Enckels; 1680 Clara Enckels = 1682 Clara Inckels = 1687 Clara Inckelen, Zelem(med. F. Vreven, Bs.).

 

FD

Enkens

cf. Ennekens.

 

JG

Enkens

zie Ennekens.

 

FD

Enker

Var. van Anker. Huisnaam.

 

FD

Enna(ert)

zie Hennard.

 

FD

Ennebeck

zie Hannebi(c)que.

 

FD

Ennekens

Enkens. 1282 «Arnoldus dictus Enneken» Louvain; génitif d’un hypocor. de Arnold.

 

JG

Ennemans

-mann, zie Henneman.

 

FD

Ennen

zie Hennen.

 

FD

Ennot

Enotte. Var. de Hennot, -otte, dérivé du thème Hen- (de Henri).

 

JG

Ennot

zie Henno(t).

 

FD

Enrij(s)

zie Henri.

 

FD

Enrique(z)

Erriquez: Patr. Sp. vorm voor de Germ. VNHendrik.

 

FD

Ensay

Var. de Ansay (= Anselme) ; cf. aussi Éne­say.

 

JG

Ensay

Zie Ancel.

 

FD

Ensch

PlN Ensch(RP).

 

FD

Ensens

Ensing, -in(c)k: Patr. Vleivorm van Germ. ans-naam, aïs Ansbert, Ansboud, Anshelm. Ndl. FN Ansing(h).

 

FD

Ension

zie Ancien,

 

FD

Enslegers

zie Inslegers.

 

FD

Enslin

Enzlin(e): Patr. D. dim. van Germ. ans-naam, zoals Anselm. 1341 Adelheit die Ànslinin (dochter van) Anshelm von Beuren (BRECH.).

 

FD

Enst

Simplification consonantique de Ernst.

 

JG

Enst, van

PlN Ernst (RP). 1448 Magriet van Ernst, Diest (VdP).

 

FD

Entbroekx

Entbroukx, -xk, zie van Inbroukx.

 

FD

Entbrouckx

Proven. Eindbroek, ,,Marais (situé) au bout (de l’agglomération).

 

EV

Ente(n)

Patr. Friese VN die teruggaat op de Germ. VN Ando. Vgl. Antebertus, Endebertus (MORLET rj.Dim.isNdl.FNEntjes.

 

FD

Enter

1. Wellicht Patr. Germ. VN and-hari: Antherus (MORLET I). – 2. PlN Enter (OIJ).

 

FD

Enthoven

zie van Eindhoven.

 

FD

Entrop

Proven.   (Parcelle)   en  trop (Obtenue, dans un partage, moyen­nant une soulte).

 

EV

Entrop

Westfaalse PlN Entrup, Entrop (TW). Zie ook Antrop.

 

FD

Enuset

V. HAN.

 

EV

Enuset

Var. de Henuset, du thème anthrop. Hen-.

 

JG

Enuset

zie Haniset.

 

FD

Enys, van

zie van Henis.

 

FD

Enzlin(e)

zie Enslin.

 

FD

Epaillard

zie Espalard.

 

FD

Epding

zie Epping.

 

FD

Eperon

Espérant: Ofr. esperon, Fr. éperon: spoor. BerBN van de sporenmaker. Vgl. Spoormakers, Spoor. 1386 Jean Esperon, Bg. (MARCHAL); 1547 Jan Esperon, Waver-Aw. (AP).

 

FD

Ephraïm

Ephrem, zie Efraim.

 

FD

Epp

Eppe (NF gaumais). Probabl. hypocor. de l’anthrop. germ. Eppo, Ebbo [FD]. – Secon­dairement, nom d’origine: Eppe-Sauvage (Nord), cf. 1220 «Henricus de Eppe» Châte-let, 1365 «Jehan d’Eppre là demorant» TailleMons.

 

JG

Eppe

Eppen: 1. Patr. Bakernaam Eppo (Dip.) < Germ. VN, b.v. Everhard. 1299 Eppo Ceizse = Eberhart Zeisse (SOCIN). Zie ook STARK 40, BACH 1,99.1294 Weytins Eppen wedewe, Z (CG); 1300 Avezoete Eppe; 1378 Jan Eppe, Ktr. (DEBR. 1980,1970). – 2. De Luxemburgse FN Eppe gaat misschien terug op Heep. 1679 Anna Heep, légitima fïlia Michaelis Heep,

Tyrolensis murarij, Bébange (Midd. 1993,124-5).

 

FD

Eppe

Proven. Loc. Equenne.   Proven.   Esquenne   (Dép. Flobecq).

 

EV

Epperzeel, van

zie van Nypelseer.

 

FD

Epping

Eppinga, Epding: Patr. Afl. van Eppe 1.1427 Joh.Eppinck (BRECH.).

 

FD

Éprenne

Surnom : cf. Clairvaux (Aube) èpreunne ‘pièce de bois de l’avant-train d’une charrue (etc.) à laquelle on fixe les traits’; à classer FEW 17, 168b, v° *sparra (cf. DW 6, 1978,61).

 

JG

Epstein(s)

Epsteen, Epsteyn, Epsztein, Epszteyn, Epsztain, Epsztajn, Epsztejn, Ebstein, Esteyne: FlN Eppstein (HS, RP). 1518 Fredericus filius Eppesteyn de Vyenna, Trier (MULIII).

 

FD

Equerme

PlN Esquermes (Nord). I32ijaquemes Deskermes, Artesië (DFIV).

 

FD

Équerme

Nom d’origine, cf. 1321 «Jaquemes Deskermes» ImpôtArtois: Esquermes, an­cienne commune voisine de Lille, rattachée à celle-ci en 1858, plutôt que Esquelmes (arr. Tournai) dont la forme orale picarde est étchèl-me, étchèrme [MH].

 

JG

Equeter

Proven. Hechter (Francisat.)

(Dép. Moresnet).

 

EV

Equeter

Rom. spelling in H van Zwitserse FN: 1652-1717 Leopold Egetter, Delgg (CH)-Beloeil (PDB). FN Egerder, Egarter, afl. van Mhd. egerde, egerte: braakliggend veld. Of uit PlN agerten (CH) (DUDEN, FINSTERWALDER).

 

FD

Équeter

(NF du Borinage). Du NF Egetter, importé de Suisse et adapté sous une forme fr. en Hainaut au 18e s., cf. 1652-1717 «Leopold Egetter» Belœil [FD].

 

JG

Equinet

zie Esquenet.

 

FD

Equipart

Afl. van Fr. équiper, Ofr. esquiper (< Ndl. schip): zich inschepen, varen en schip toerusten. BerN.

 

FD

Équipart

Surnom : dérivé péjoratif en -art (non attesté par la lexicographie) de fr. équiper FEW 17, 116-7v°skipa.

 

JG

Er-  

-aer(t)s,   -aly,   -auw,   -el,   -ens, -go(t), -gots, -ickx, -mans, -mens, -pels, -roeien. V. ARA.

 

EV

Er-

-el, -ens. V. ARA.

 

EV

Er(r)oyaux

Var. van Erouart (J.G.)?

 

FD

Erade

Prénom liég. arch. Brade, cf. 1639 «Isa­belle Eratte » Antheit ; var. de Érard.

 

JG

Eraerts

Eraest, cf. Eeraerts.

 

JG

Eraerts

Heeraerds, Eraers(t), Eraets, Eraste, Erard, Erarts, Hérard, Era(s), Erade(s), Eradus, Errard, Herrard, Eerae(r)ts, E(e)rhart, Ehrhar(d)t, Ehret, Erhard(t), Erhat, Errerd, Heraes: Patr. Germ. VN -er-hard: de bet. van het eerste lid is onzeker. 1146 Erardus Prepositus; 12e e. Erard filius Hildolfi, Cent (GN); 1281 Walterus Erart, Belsele (HAES.).

 

FD

Érali

Éraly. Var. de Heraly que Carnoy 53 glose comme une latinisation de l’anthrop. germ. hari-wald, fr. Herau, mais on attendrait *Heraldi.

 

JG

Eraly

Erali, zie Heraly.

 

FD

Érard

Errard. 1175 «Erardus de Prinei», 1256 «Erars de Cumont», 1366 «Errar de Pierpont escuier» CartOrval, 1472 «Erart filz Moray» DénChiny, 1600 «Jean Erard» BourgLiège; nom issu de l’anthrop. germ. harja-hard (Först. 772).

 

JG

Eras(te)

zie Eraerts.

 

FD

Erasmus

Erasmy: Humanistennaam van Desiderius Erasmus, die eigenlijk Gerrit Gerritszoon (1466-1536) heette en zijn naam in verband bracht met ‘begeren’. Overigens HN, dus Patr. 1579 Hendrik Erasmus, Valkenburg-Aw.; 1629 Adriaan Erasmus, Ginneken-Aw. (AP).

 

FD

Erasmus

N. de bapt. d’orig. hellén.

 

EV

Éraste

Nom d’un saint et martyr du 1er s., qui ne paraît pourtant pas avoir joui d’un culte popu­laire dans nos régions ; nom d’enfant trouvé?

 

JG

Erauw

Pour Carnoy 53, dérivé néerl. de l’an­throp. germ. hari-wald, corresp. au NF fr. Hérau.

 

JG

Erauw

zie Héraut.

 

FD

Erb(e)

Patr. Germ. VN Erbo ‘erfgenaam’. 1282 Ich Erbe, Erben sun, Kolmar (BRECH.).

 

FD

Erbain

Var. de Herb(a)in.

 

JG

Erbain

zie Herbin.

 

FD

Erblich

Wellicht reïnterpretatie van D. FN Erbrich. PlN Erberich (NRW).

 

FD

Erbo(ut)

zie Eerebout.

 

FD

Erbsman(n)

D. BerN van de erwtenboer.

 

FD

Erbstöszer

D. BerN van de erwtendorser, erwtenhandelaar.

 

FD

Erbuer

PlN Eertbuer/Erbuer in Heusden (OV).

 

FD

Ercan

zie Erkan.

 

FD

Erck

Ercken(s), zie Erken(s).

 

FD

Erckelboudt

zie Erkelbout.

 

FD

Erckens

cf. Eerkens.

 

JG

Erckmann

zie Herckman(s).

 

FD

Ercole

Ercolini, -lani, Ercoli(e), Hercoly: 1. Patr. It. Ercole: VN Hercules, Lat. tegenhanger van Gr. Herakles. – 2. Zie ook Van Ackeleyen.

 

FD

Erculice

Erculisse, -iste, Herculisse: Patr. Pic. Vorm

van VN Hercules. 1560 Hercules Dupont, Mech. (HB72o).

 

FD

Erculisse

-iste, cf. Herculisse.

 

JG

Erculisse.

1. Proven. Erkelenz (Loc. allem.). — 2. Car. phys. ,,Hercule » (Hainaut). — 3. Profess. Réglisse. N. de marchand de jus de réglisse.

 

EV

Erdbruggen

Erdtbruggen. Topon. néerl. (= pont de terre).

 

JG

Erdbruggen

zie van Ertbruggen.

 

FD

Erdeghem, van

PlN Eerdegem in Baardegem (OV).

 

FD

Erden

zie Eerden.

 

FD

Erdeweghe, van

zie van Aerdewegh.

 

FD

Erdewijk, van

PlN Harderwijk (G). 1455 Arnoud van Arderwyc, Harderwijk-Bg. (PARM.); 1619 Ernestus van Erderwijck, Zwolle-Aw. (AP).

 

FD

Erdkamp

zie Erkan.

 

FD

Erdman(s)

-mann, Ertman: 1. Zie Aertman. – 2. De D. FN Erdmann < Germ. VN Ertmar (DN).

 

FD

Erdmann

au génitif: Erdmans. Var. de Eert-mans.

 

JG

Erdreich

zie Ertryck(x).

 

FD

Erdtbruggen

zie van Ertbruggen.

 

FD

Erdweg, van den

zie van Aerdewegh.

 

FD

Éremine

Var. de Hermine?

 

JG

Eren(s)

Eerens, Errens: Patr. Vleivorm van Germ. er-naam, zoals Erhard. Zie Eraerts. 1379 Margriet Erins,Bg.(JAM.).

 

FD

Erenberg

-berk: D. PlN Ehrenberg (NRW, RP, HS, BW.BEI).

 

FD

Erenberg

Proven.   ,,Colline   (de la propriété)    du   sieur    Arin.    (V. ARA).

 

EV

Erens

Eerens, Errens. Génitif de l’anthrop. germ. Erin ou d’un hypocor. d’un anthrop. en Eren- (Först. 453 et sv.).

 

JG

Erf(f)elinck

Erffelynck, Herfelin, Herphelin: Patr. Dim. op -lin (achteraf verzwaard tôt -linck) van Germ. VN Erbo (zie Erbe) of van arbi-naam, b.v. Erfman, Erbemarus, Erferich (MORLET I). 1360 Clemensie Ervelins; 1368 Robbin Ervelin; 1382 van Lodewijc Erfline = van Lodewijc Erveline, Ktr. (DEBR. 1970). Zie ook Herpelinck.

 

FD

Erf(ven), van der

zie van der Erven.

 

FD

Erfaille

Wellicht var. van Arfeuille.

 

FD

Erfen

Plur. de moy. néerl. erve ‘héritier’.

 

JG

Erferst

Misschien Erverts < Ervaerts. Patr. Germ. VN erb-hard: Arbardus (MORLETI). Of var. van Everaerts. 1340 Mathias Everardi = 1337 Mathia Ervarts, Tn. (ROEL. 1951); 1378 Willem Ervaert, Menen (DEBR. 1970).

 

FD

Erffelinck

V. Erven.

 

EV

Erfman

1. van de erfman: eigenaar. – 2. Patr. Germ. VN Erfman.

 

FD

Ergeerts

Ergert, zie Hergert.

 

FD

Ergen

Var. van Erken?

 

FD

Ergibo

zie Erkelbout.

 

FD

Ergo

-ot. 1617 «Agnès Ergo» BourgNamur, 1676 «la vesve Jean Ergo», «Adrien Ergo» RuageAth; pour Carnoy 53, var. de Hergot, anthrop. germ. hari-gauta; plutôt surnom délocutif de basochien, de raisonneur: lat. ergo ‘donc’ ou de chantre, d’après le Tantum ergo.

 

JG

Ergo(t)

zie Herregode.

 

FD

Erhard(t)

Erha(r)t, zie Eraerts.

 

FD

Eriaens

zie Ariaans.

 

FD

Erich

-che. Nom issu d’un anthrop. germ. (Fôrst. 465) et surtout Scandinave: Erik, nom du roi de Suède au 12e s. Six habitants de Mons se prénommaient Éric en 1365 ; cf. aussi 1561 «Erykin du Prêt, manouvrier» à Antoing (cf. M. Arnould, NP en Hainaut, 49).

 

JG

Eriks

Eric(x), Iriks, Erich(e), Eris, Eriksen, Ericsen, Eiïks(s)on, Erics(s)on, Erichson, Erichsen: Patr. Germ. VN Erik. 1356 Matijs Erec, Mollem (PEENE1949); 1340 Gerart van Ruermonde die men heet Eric, Lv. (ICKX); 1425 Claus gheheyten Erijcs zoen, Oisterwijk (MNT188).

 

FD

Erinne

Nom d’origine: Hérinnes (Brabant wallon et Hainaut)?

 

JG

Erinne

zie Herinne.

 

FD

Erismann

zie Ehresman.

 

FD

Erk-

-e(n)s, Erkelbout. V. ARKIN.

 

EV

Erk, van

zie van Herk.

 

FD

Erkan

Ercan, Er(d)kamp: 1. Germ. VN Erka(n); zie Erken(s). Er(d)kamp is een reïnterpretatie. -2. Turkse naam Erkan.

 

FD

Erkel, van

zie van Arckels.

 

FD

Erkelbout

Erckelboudt, Her(c)kelbout, Herchelbout, Echerbault, Herkelboek, Ergibo, Hergibo(t): Patr. Germ. VN erkna-balth ‘rein, echt-moedig’. 1110 Erkenboldus de Vorste; 1210 Lambertus filius Erkenbaldi (GN); 1291 Diederic Eerkenbout, Oud. (CG); 1387 Allard Erkenboud, Ip. (BEELE).

 

FD

Erkelens

1. Patr. Erkelin, vleivorm van een Germ. erk-naam; vgl. Erkens. 1296 Boid Erclin, Kales (GYSS. 1963); 1568 Pieter Herckelen (DGW). – 2. Zie Erkelenz. Erkelenz, Erkelens: PlN Erkelenz (NRW). 1411 Matthys van Erkelent, Mtr. (SKM); 1519

Wilhelmus Erkelens, Neufi (MULIII).

 

FD

Erken(s)

Ercken(s), Erkenne, Herkenne, Erkes, Erkès, Eerke(n)s, Herke(n)s, Herck(ens), Erck, Herks, Herckx, Herktz, Herx: 1. Korte Germ. erk-naam: 1234-5 Erko (GN). 1220 Herka, Moen (DEBR. 1980); 1307 Pieterkin Erkin, Ip. (BEELE). – Lit. : F. DEBRABANDERE, LG1963,220. – 2. Zie Arkens.

 

FD

Erkenne

1250 «Evrardus de Erkene» Nethen; nom d’origine: Archennes, 1225 «Erkene», néerl. Eerken (BrW) ou Erquennes, pic. èrkène (Ht). Cf. aussi Derkenne.

 

JG

Erkens

cf. Eerkens.

 

JG

Erkinolfus

(Dip.). 1305 Jehans Erkolf, Ip. (BEELE).

 

FD

Erkolf:

Patr. Germ. VN erkna-wulf’rein-wolf:

 

FD

Erkul

Patr. VN Hercules. 1570 Hercules van den Berghe,Ktr.(RAK).

 

FD

Erlbaum

Erlboom: D. PlN Erlbaum: elzenboom, els.

 

FD

Erlebacher

Erlenbach: PlN Erlebach (TH, S) of Erlenbach (RP, HS, BW, BEI). 1455 Johannes Erlebach, RP (MUL II).

 

FD

Erleboud

Patr. Germ. VN erl-balth ‘voorname man-moedig’: Erlebaldus (Dip.). 1189 Willelmus filius Erleboud, Avelgem (GN); 1281 Coppinus Erleboud, Ip. (BEELE).

 

FD

Erlenbu(s)ch

D. PlN: elzenbos, o.m. in Olpe (NRW).

 

FD

Erler

Ehrler: 1. Afl. van PlN Erle: els. – 2. Patr. Germ. VN erl-hari: Erlarius, Erlerius, Erleherus (MORLET I).

 

FD

Erler

Nom issu de l’anthrop. germ. erla-hari (Fôrst. 468).

 

JG

Erlich

-ick, cf. Ehrlich.

 

JG

Erlich(mann)

Erlick, zie Ehrlich.

 

FD

Erlin

1282 «Jehan Erlin» DettesYpres; nom d’origine : Herlin, w. èrlin, à Mignault (Ht) ou Herlin-le-Sec (PdC, arr. Arras).

 

JG

Erlin

Merlin, -ein, Eerling(s), Erlings, Heirlings: 1. Patr. Vleivorm van Germ. erl-naam; vgl. Erleboud. 1268 Johannes Erlin; 1305 Jan Herlin, Ip. (BEELE).-2.ZieHerlin.

 

FD

Erlingen

Erlinger, Eerlingen, Eerling(s), Erlings: D. PlN Erlingen (BEI).

 

FD

Erlings

cf. Eerlings.

 

JG

Erlings

zie Erlingen, Erlin.

 

FD

Erman(s)

Ermand, zie Herman(s).

 

FD

Ermansons

zie Hermanson.

 

FD

Ermel

1. Metr. Korte vorm van Germ. VN Ermelindis. 1370 de bonis Ermelendis, Meldert; 1404 Willeken Ermelen, Tn. (C.BAERT). – 2. Zie Armel.

 

FD

Ermel

1616 «Jean Simon dit Ermelz» Princip-Chimay, 1756 «Jean-François Ermel (orig. de Fontaine-l’Évêque)» BourgLiège; var. de Armel, nom de saint et patron (Bretagne).

 

JG

Ermen

N. de filiat. ,,(Fils) d’Armin ». N° 102.

 

EV

Ermen, van

Metr. met vz. van; vgl. van Lysebetten. Zie Ermens. 1632 Adriana van Hermen, Sérielle (MAR.).

 

FD

Ermengem, van

van Ermengen, van Ermingen: 1.Verdwenen PlN Hermengem in de buurt van Gavere (OV). 1227 terra Iwain de Hermenghem (GN). – 2. PlN Hermelgem (OV). 136 e. Margaretha de Ermelghem, Cent (GN); 1281 Walterus de Hermenghem, Belsele (HAES.); 1301 Andries van Hermelghem, Waasmunster (FLW). – 3. PlN in VB? 1452 Johannes de Ermeghem alias Lamberti, Leod. dioc. (MULI); 1507 Mathuys van Ermenghien, Lv. (HB 625); 1522 Quintinus de Armeghem = 1550 Quintinus van Ermeghem, Lv. (MULIII-IV).

 

FD

Ermens

cf. Hermens.

 

JG

Ermens

Ermes, Herme(n)s: Metr. Korte vorm van Germ. VN Ermelindis of Ermgart. 1.1370 de bonis Ermelendis = 1379 van Ermens lande, Tn. –2.1383 Eermgart vanden Dufhuse = 1383 van Ermen van den Doufhuyse, Tn. (ROEL. 1951); 1389 over Joes Ermen, Overijse (BOLSEE).

 

FD

Ermer(t)

Patr. Germ. VN ermin-hard ‘groot-sterk’: Ermhardus, of ermin-hari ‘groot-leger’: Ermeherus (MORLETI).

 

FD

Ermes

zie Ermens, Hermès.

 

FD

Ermgodts

Armgodts: Patr./Metr. Germ. VN Ermengudis of Ermengaut (MORLET I).

 

FD

Ermingen, van

zie van Ermengem.

 

FD

Ermitage

Verspreide PlN Ermitage: woonplaats van een heremiet, afgelegen woning.

 

FD

Ern- 

-aut,  -ast,  -ens,  -es(t),  -otte, -ould, -oux, -uit, -wein; Erpels. V. ARA.

 

EV

Erna

cf. Ernault.

 

JG

Erna

Patr. W. var. van Ernaut.

 

FD

Erna(e)lsteen

Proven. Château du sieur Arnaud.

 

EV

Ernaelsleen

-sten, Ernalsteen. Var. de Hernal-steen, de heren ‘sire’ + Alsteen < germ. athel-stan (Lindemans 99).

 

JG

Ernaelste(e)n

Ernalsteen, zie Alsteen(s).

 

FD

Ernandès

zie Hernandez.

 

FD

Ernau(l)t

Ernaux, zie Aernout(s).

 

FD

Ernault

-aut, Erna. 1272 «Willoy filius Emaus Broet» PolyptVillers, 1289 «Ernaut Bruiant», «Jehans Ernaus» CensNamur, 1426 «Ernault Galloche» TailleSoignies; var. de Arnault. Cf. aussi Ernou(l)d.

 

JG

Ernekin

cf. Ernou(l)d, Em- (ci-dessous).

 

JG

Ernekin

Erneken, dim. van Arnoud. 1282 Arnoldus dictus Enneken, Lv. (LIND.).

 

FD

Ernemann

Patr. All. van Germ. VN Arnoud.

 

FD

Ernens

Ernenst: Patr. Vleivorm van Germ. VN Arnoud. 1490 Jan Ernens, Nerem (IOT).

 

FD

Ernest

Ernes,   -es.  1648 «Ernest Bonhiver» BourgNamur; prénom Ernest, repris à l’all. Ernst.

 

JG

Ernest(e)

Ernes, Ernès: 1. Zie Ernst. – 2. Maar de EN heeft zijn grootste verspreiding in L en LU, waar ook Ernens(t) voorkomt. Ernest kan dus een reïnterpretatie zijn.

 

FD

Erneux

Ernikin,  Ernon,  Ernot,  -otte,   cf. Ernou(l)d, Ern- (ci-dessous).

 

JG

Erneux

zie Aernout(s).

 

FD

Erniquin

Patr.

 

FD

Ernon

Erno(t)s, Ernotte, Arnone: Patr./Metr. Vleivorm van VN Arnoud. 1765 J. L. Ernotte, Petit-Rechain-Aw.(AP).

 

FD

Ernon

Patr. Rom. vleivorm van Germ. VN Arnoud.

 

FD

Ernoud

-ould, -oui, -oux, Ernult. 1267 «Ernous Bussons» CensHerchies, 1272 «monsangnor Ernut Marende de Alondrial» CartOrval, 1279-80 «Ernouls li Coispeliers» RegTournai, 1294 «Ernou de Beusey» CensNamur, 1309

«Ernouls li Candillons», 1314 «Ernoul Brisetieste»  ComptesMons,   1366  «Huechon d’Awans fils de feu Ernu Tissemar» Guill-Liège, 1390-94 «Ernult le bolengier» Monte-

gnée, 1426 «Ernout V denier» TailleSoignies, 1444 «Ernul de Jodongne» TerreJauche, 1472 «le  grant  Ernoult»   DénLaroche,   1602-3 «Martin Ernoult» TerriersNamur; noms issus de la forme w. et pic. de Arnou(l)d.

« Var. liég. en -eux: Erneux. 1517 «Erneu de Chestreuby» CoutStavelot; comp. le topon. Erneuville (Lx), 1495 «Arnoville». »

Dérivés du thème  anthropon.  Ern- de Ernou(l)d, cf. Arn-: Erniquin, Ernekin. 1257 «Henricus films Ernekini de Wonck» Cart-ValDieu, 1289 «Ernekins dou Puch», «Kinars

Ernekins» CensNamur,  1444 «Ernequin de Jembloux» AidesNamur, 1465-66 «Ernekin le Brabenchon» TailleHoves, 1537-40 «Ernoul Ernekin» Frasnes; dérivé roman en -(e)kin,

corresp. au dérivé néerl. Erncken.

» Ernon. Dérivé en -on plutôt qu’anthrop. germ. Arno (Fôrst.  338). – Ernot,  Ernos, génitif néerl. : Ernots. 1435 « Ysabeaul Ernot» GuillLiège, 1444 «Ernot» TerreJauche, 1474

«Amoldus dictus Ernot de Jalhey» Princip-Liège, 1524 «Johan filhastre Ernot» DénStavelotMy. – Ernotte. 1350 «Ernotte li Clers» CartValDieu,   1444  «Ernote  le vigneron», 1449 «Ernotte le mareschal» AidesNamur, 1502 «Piero Ernotte» BourgNamur, 1613 «Françoy Ernotte» Oignies.

 

JG

Ernoud

-out, zie Aernout(s).

 

FD

Ernoul(d)

Ernoult, Ernou(x), Ernouf, Ernult, Hernou(ld), Hiernoux: Patr. Rom. vorm van Germ. VN arn-wulf’arend-wolf: Arnolfus, Arnulfus (Dip.). 1239 sires de Cison… lernoul = 1244 Arnulphi, domini de Chisonio (SMTI); 1306 Ernoul le Penchere, Ip. (BEELE); 1316 Ernous le Plakieres = 1321 Ernoul le Plakeur = 1328 Arnulphi Plaesterers, Ktr. (DEBR. 1971). Arnolf werd vaak verward met Arnoud. De grafieën Ernould, -ouït kunnen trouwens ook voor Ernoud staan.

 

FD

Ernst

Ernest(e), Ernes, Ernès: Patr. Germ. VN Ernst  ‘ernst’: 1035 Ernostus (GN). 1640 Balthazar Hernest, Krochte (VERGR. 1972,200); 1749 Joannes Wensel Ernst, Bohemen-Aw. (AP).

 

FD

Ernst

Ernst   de   la   Graete.   1566 «Nicolas

Ernst» BourgNamur; nom issu de Fanthrop.

germ. Ernst (Fôrst. 485), qui correspond à l’ail.

ernst ‘sérieux, grave’. – Dimin. ail.: Erntges.

 

JG

Ernult

cf. Ernou(l)d.

 

JG

Ernult

zie Ernould, Aernout(s).

 

FD

Eroel(l)en

Erol, zie Henrioul(le).

 

FD

Erom, van

zie van Nerem.

 

FD

Erouart

zie Hérouard.

 

FD

Éroyaux

Erroyaux. Bien que le NF soit connu auj. dans la région de Charleroi et non de Liège, probabl. nom d’origine composé de la préposition è ‘en’ + « royaux, forme ancienne écrite corresp. à w. liég. *royâ, royâ ‘sillon ou rigole qui marque la limite d’un champ, etc.’ FEW 10, 388-9 (cf. L. Remacle, Étym. 166) [MH].

 

JG

Erp(e), van

van Herp, van Herpe(n): 1.PlN Erpe(OV). 1227 Amicus de Erpa, Vlierzele; 1227 Matthildis de Erpe, Papegem (GN). – 2. PlN Erp (NB). 1538 Dirk van Erpe, Den Bosch-Aw. (AP).

 

FD

Erpecum, van

zie Erpicum.

 

FD

Erpelding

(NF de la région d’Aubange-Athus). Nom d’origine: Erpeldingen (G.D. Lux.).

 

JG

Erpelding

PlN Erpeldingen (GH).

 

FD

Erpels

Herpels: 1. Patr. Dim. van Germ. VN Erpo. Of < Erpolfs (zie Erpoul). 1422 Peter Herpels, Bs. (JEUR.). – 2. Mnl. erpel: mannetjeseend, woerd. BNP-3. Zie Herpels.

 

FD

Erpicum

Nom d’origine: Erpecom, à Groot-Brogel (Lb).

 

JG

Erpicum

Proven.  Erpecom  (Dép. Grote-Brogel).

 

EV

Erpicum

van Erpecum: PlN Erpekom in Grote-Brogel (L). 1493 Petrus Erpekum, Ht. (MUL m).

 

FD

Erpoul

cf. Herpoel.

 

JG

Erpoul

Herpoel(e), Herpol: Fr. vorm van Germ. VN Erpolf, erp-wulf’donker-wolf. Erpulf (Fm.). 1060 Erpolfus de Suinarde (GN); 1280 Boidinus Erpolf, Ip. (BEELE); 1398 Jehan Erpoul, Mkr. (DEBR. 1970).

 

FD

Erps, van

PlN Erps (VB). 1294 Michiel van Erpse, Erps (CG); 1305 Radulphus dictus de Erpsa, Lv. (OATII).

 

FD

Err-

-egots, -ens, -ickx. Er- -roeien, -s. V. ARA.

 

EV

Errard

cf. Erard.

 

JG

Errard

zie Eraerts.

 

FD

Errebau

zie Eerebout.

 

FD

Erregat

Erregots, zie Herregode.

 

FD

Erregeerts

Génitif de Fanthrop. germ. hari-gart (Fôrst. 770).

 

JG

Erregeerts

zie Hergert.

 

FD

Errembault

Patr. Rom. vorm van Germ. VN arin-bald; zie Eerebout.

 

FD

Errembault du Maisnil et du Coutre

Cf. 1250 « Errenboldus » Nethen; NF de la noblesse dont le \ » élément est issu de l’anthrop. germ. erin-bald (Fôrst. 454).

 

JG

Erremus

-émus. Probabl. de lat. eremus ‘soli­taire, désert’, latinisation d’un NF comme Dé­sert.

 

JG

Erremus

Errémus: Reïnterpretatie van Hernies als Lat. eremus: eenzaam. 1716 Jacob Hermès (vader van) Anthonius Erremus, Mollem (PDB).

 

FD

Errens

cf. Erens.

 

JG

Errens

zie Erens.

 

FD

Errera

zie Herrero.

 

FD

Errerd

zie Eraerts.

 

FD

Errewegen, van

zie van Herwegen.

 

FD

Erreweyaert

zie Herweyers.

 

FD

Erreygers

zie Herreygers.

 

FD

Errezeel

Proven. Herzele (Loc.).

 

EV

Errezeel

zie Herze(e)le.

 

FD

Erriaens

zie Ariaans.

 

FD

Errico

Errigo: Patr. It. Enrico, Germ. VN Hendrik.

 

FD

Erriquez

zie Enrique(z).

 

FD

Erroel(l)en

zie Henrioul(le).

 

FD

Erroyaux

V. ARA.

 

EV

Errygers

zie Herreygers.

 

FD

Ers

Surnom: moy. néerl. ers, aers ‘derrière’ ?

 

JG

Ers(ch)

zie Erz.

 

FD

Erseel

zie Herze(e)le.

 

FD

Ersfeld

PlN(RP).

 

FD

Ertbruggen, van

van Eerdenbrugghe, -brugh, van Eerenbruch, -bruck, van Aerdebrugge, van Hertbrugge(n), Erd(t)bruggen, Vereertbrugg(h)en, Verertbruggen, Verhertbrugge(n): PlN Eerd-brugge: brug aan een aard, aanlegplaats. PlN in Wijnegem (A), ‘s-Herenelderen (L), Opwijk (VB), Serskamp (OV), Waregem (WV), Deurne (A), Lieshout (NB), Oirschot (NB). 1227 Annekin de Ertbrocgha = de Ertbroch, Munkzwalm (GN); 1309 Beatrix van Erdenbrugge, Reet; Peeter van derErdbruggen op sine woninc stat t’Ert-bruggen (MAR.); 1365 Joos van der Ertbrueghen; 1515 Heyndrick vander Ertbrugghen…te Ertbrugghen, Opwijk (LIND., ES 1913,96-8; ESBr. 1947,74-87). Zie ook Van Herbruggen.

 

FD

Ertel

Ertl(e), Ertelt: D. Patr. Dial. var. van Ortie, dim. van een VN als Ortlieb, Ortwin. 1530 Jakob Erttlin,Ulm(BRECH.).

 

FD

Ertel

V. HARD. Ertman.   1. Altération de Hardman. V. HARD. — 2. V. Erwteman. — 3. V. Aard.

 

EV

Ertgelinus

Patr. Lat. HN Angelinus, dim. van Angélus ‘engel’.

 

FD

Ertman

zie Erdman(s), Aertman.

 

FD

Ertmer

Patr. Germ. VN Erdmar, die evtl. op Hertmar, Hartmar terug kan gaan. 1264 Ertmar, Mainz(BRECH.).

 

FD

Ertryck(x)

-rijckx, Eirtrijckx, Erdreich: 1. Patr. Germ. VNhard-rîk’sterk-machtig’: Hartricus (MORLET I). 1325 Burkhardus dictus Ertterich (BRECH.). –2. Zie Van Aertenrijck.

 

FD

Ertryck, van

zie van Aertenry(c)k.

 

FD

Ertryckx

1. V. HARD. — 2. Proven. Aartrijk (Loc.).

 

EV

Ertug

zie (de) Hertog.

 

FD

Ertveld

-eldt. Nom d’origine: Ertvelde (FlOr).

 

JG

Ertveld(t).  

Proven. 1.  Erwteveld, ,,Champ   de   petits   pois ».  — 2.

Hardveld, ,,Propriété du sieur Hard ».

 

EV

Ertvelde, van

van Artevelde, Dartevelde, Dartevelle, Ertveld(t), Ertvelt, van Etveld(e): PlN Ertvelde (OV). 1167 Steppo de Artevelde; 1234 Adela de Artevelde, Cent (GN); 1251 Petrus de Artevelde, Assenede (GYSS. 1999); 1337 Frans van Aertevelde, Bg. (JAM.); 1381 jeghen Lippin van Aertevelde(DEBR.i999).

 

FD

Ertz

cf. Erz.

 

JG

Ertz

zie Erz.

 

FD

Ertzinger

PlN Erzingen (BW).

 

FD

Erum, van,

zie van Nerem.

 

FD

Erven

,,Héritiers ». Design, d’une famille par l’évocation d’une succession importante dont elle a bé­néficié. Synon. : Erffelinck (pour: Erfgenaam, ,,Héritier »).

 

EV

Erven

Ervenne (forme francisée). Var. de Erfen.

 

JG

Erven, van (der)

van der Erf(ven), Vererfve(n), Vererfen, Verherve: PlN Erve: erfgoed, erf (grondstuk). 1461 Gillis vander Erve, Deinze-Bg. (PARM.); 1480 Laureins vander Erven, Ingooigem-Gent (PBG).

 

FD

Ervenne

Erwenne, Erwoin(n)e: W. adaptatie van Erven (zie Ervinck), al kan Erwoinne een adaptatie zijn van Erwin.

 

FD

Ervent

zie Harveng.

 

FD

Ervers

Génitif de moy. néerl. erver ‘héritier’.

 

JG

Ervier

N. de bapt. d’orig. bretonne. Hervé.

 

EV

Ervier

Var. de Hervier, nom d’origine germ.

 

JG

Ervinck(x)

-in(cks), -yn(ck), -ijn(ck), Erven(s), Hervinck, -ens, -yns, -ijns, -ein: Patr. Afl. van Germ. arbi-naam’erfgenaam’; zie Erbe, Erffelinck. 1280 Johannes Arvin, Ip. (BEELE); 1577 Len. Erffens, Merz-Aw.(AP).

 

FD

Ervyn

Var. de Erwin, cf. «Herwijn» (Lindemans 40).

 

JG

Erweg(h)en, van

zie van Herwegen.

 

FD

Erwenne

Erwoinne, -woine. Vu la répartition de ces NF dans l’est de la prov. de Liège (Blégny, Herve), probabl. nom d’origine: èRwène, à Roanne (La Gleize, arr. Verviers).

 

JG

Erwenne

zie Ervenne.

 

FD

Erwig

zie Herwig.

 

FD

Erwin

Irwin: Patr. Germ. VN Everwin. 1234 Everwinus Grus (vader van) 1298 Eberwinus dictus Grus (vader van) 1325 Erwin Kranich, Frankfort (BRECH.); 1124 Gilchrist films Eruini

(REANEY).

 

FD

Erwoin(n)e

zie Ervenne.

 

FD

Erwteman

Ndl.-joodse EN. BerN van de erwtenboer, -teler. Vgl. D. Erbsmann.

 

FD

Erwteman

Profess. Producteur ou marchand de petits pois.

 

EV

Erz

Ertz, Ers(ch): Patr. Oude vleivorm van Germ. aro-naam. 1427 Ersch (slager), Schlettstadt (Elzas); 1582 Nikol. Ertz, Querfurt (BRECH.).

 

FD

Erz

Ertz. Surnom: all. Erz ‘minerai’.

 

JG

Erzeel(e)

zie van Herze(e)le.

 

FD

Erzeele

Nom d’origine: Herzele (FlOr).

 

JG

Es

Surnom qui peut être d’origines diverses : soit w. esse ‘hêtre’ ou néerl. es ‘frêne’, ce qui semble plus vraisemblable car le NF est plutôt flamand. – C’est aussi une des graphies an­ciennes d’esse, nom w. d’Asse, hameau de Julémont qui se prolonge sur Chameux (cf. Baguette, BTD 63, 177-8) [JL, NFw], cf. Dasse et Das. On pourrait enfin y voir aussi une forme ancienne de Aix-la-Chapelle, all. Aachen (cf. E. Langlois, Table des NP, 1904, 15) [MH].

 

JG

es(ch)

,,Frêne ». N. d’arbre. Caractér. d’une propriété. Esch (Loc. lux. et L.D.). es(ch)t, ,,Ensemble de frênes, frênaie ». N° 242. Pro­ven. Esch, Van Esch, Van der Es(sche), Esmanne, Essers (N° 211), ,,Du frêne ». Van der Ess(c)hen, ,,Des frênes », Esvelt, „ Champ du frêne » (Dép. Kalken). Van Essen, ,,De Essen » (Loc.).

 

EV

Es, (van (der))

zie van den Esse.

 

FD

Esaer

Esarte: Var. van Isard.

 

FD

Ésau

Nom biblique Esaü.

 

JG

Esbach

PlN (NRW, BW, BEI).

 

FD

Esbeek, van

-beck: 1. PlN Esbeek (NB). 1368 van Esbeke, Arendonk (VERB. II). – 2. Zie Van Heesbeke.

 

FD

Esbeen, van

(van) Hesbeen: 1. PlN Esbeemd: beemd met essen. 1350 Heyne van Estbeemt, Kh. (DEKEYSER); 1389 Hendrick van Espemde, Aw. (ANP); 1438 Jan van Esbeemde, Lier (FRANS). – 2. Zie Heesbeen.

 

FD

Esberg

PlN: berg met essen, in Merksplas (A).

 

FD

Esbroe(c)k, van

van Esboeck, van Hesbro(e)ck: PlN Es(sen)broek: moeras waar essen groeien. 1382 goedekin gheheeten ten Eschbrouke, Gullegem; 1421 Esbrouc, Haasdonk (FLW). 1398 Pieter van

Esschebrouc, Tielt (DEBR. 1970); 1506 Gillijs van Esbrouc, Temse (DE MAN).

 

FD

Escal(l)ier

Lescalier, Scaillier, -iez, Schaillie(r), -ié, Schallie(r): Ofr. escaillier: schaliedekker, leidekker. BerN. 1304 Willame Scalier, Ip. (BEELE). Zie ook Scaillet.

 

FD

Escalbert

zie Chalbert.

 

FD

Escale

zie Scaillet.

 

FD

Escalier

Probabl. var. de Scaillier, -iez (= cou­vreur en ardoises), cf. 1527 «Jehan l’Escaillier» DénLens, plutôt que de fr. escalier, de motivation peu claire (nom d’enfant trouvé?).

 

JG

Escarmelle

1. PlN Escarmelle = Escarmeste in Naast (H) (HERB.). Maar de FN komt hoofdzakelijk in LX en N voor. – 2. Misschien Ofr. escabelle, eschamel, Fr. escabeau < Lat. scabellum,

scamellum. Mnl. schameel: voetbank. 1360 Jehan Escamel, Dk. (TdT). Vgl. 1334 Willems Scameels huus, Ktr. (DEBR. 1971)

 

FD

Escarmelle

Peut-être nom d’origine, comme Escarmelle, à Naast (Ht), mais le NF est plutôt gaumais (région de Saint-Mard) et même d’origine lorraine: Fresnois-la-Montagne, Meurthe-et-Moselle (FyS); on pourrait aussi y voir un surnom: dimin. d’anc. f’r. escarne ‘coquille (d’œuf)’ (Carnoy 275).

 

JG

Escarmelle

Proven. Escarmel (Dép. Naast).

 

EV

Escassut

1. Profess. Fabricant d’échasses (Comp. Ecacherie, L.D., «Fabrique d’échasses »). — 2. Car. phys. H. ayant une jambe de bois. N° 262.

 

EV

Escaux

Proven. Région de l’Escaut (Fleuve).

 

EV

Escaux

Seaux, Scaut: Escaut, Rom. vorm van de riviernaam Schelde. 1698 Joa. Bapt. van Escaut, Bs.(MULVII).

 

FD

Esch

Nom d’origine: Esch-sur-Alzette (G.-D. Lux.) etc., ou moy. néerl. esch ‘frêne’.

 

JG

Esch

V. Es.

 

EV

Esch, (van (den))

zie van den Esse.

 

FD

Eschbach

Verspreide PlN (HS, RP, BW, BEI).

 

FD

Esche(n)

PlN Esche: es. Vgl. Van den Esse.

 

FD

Eschemann

Eschtnann, -ment, Esman(s), -manne: Afl. van PlN Es, Esche: es.

 

FD

Eschenroder

PlN Eschenrod (HS) of Eschenrode (SA).

 

FD

Escher

D. Patr. Germ. VN ask-hari ‘es-leger’: Ascarius, Ascherius (MORLETI).

 

FD

Eschler

Afl. van PlN Esche: es.

 

FD

Eschlimanne

Patr. D. EN Àschlimann, Eschlimann, afl. van Eschli, ontronde var. van Ôschli, dim. van Oschwald.

 

FD

Eschmann

-ment, zie Eschemann.

 

FD

Eschrich

Patr. D. vorm van Asscherick, Germ. VN.

 

FD

Eschweil(l)er

PlN Eschweiler (NRW, GH, Elzas).

 

FD

Eschweiler

-eiller, -eyler. Nom d’origine: Eschweiler (All., Nordrhein-Westfalen), au nord des Hautes Fagnes.

 

JG

Eschweiller

Proven. Loc. allem.

 

EV

Esclavon

-ont. Dérivé de fr. esclave, du lat. méd. sclavus ‘slave’, notamment ethnique: de la Croatie-Slavonie, cf. notamment anc. fr. esclavon ‘cheval slave’ FEW 20, 46b; pour le sens, cf. aussi w. (Centre) (è)sdâve ‘vaurien, chenapan’ FEW 20, 45b.

 

JG

Esclavon(t)

zie Slavon.

 

FD

Escobar

Afl. van Sp. escoba: bezem. BerN. De naam van een i/e-eeuwse Spaanse jezuïet-casuïst, zodat de naam een bijnaam werd voor een hypocriet, die gewetensbezwaren handig van tafel veegt (JVO). Vgl. Escoube. Ook Pic.: 1366 Marie Escouvarde, Dk. (TdT).

 

FD

Escof(f)ier

Excoffier: Zuidfr. BerN: leerbewerker, leerhandelaar (DNF).

 

FD

Escol(l)e

Ofr. escole, Fr. école: school. BerBN van de schoolmeester of scholaster. Zie Delecole.

 

FD

Escol(le)

Profess

. Maître d’école.

 

EV

Escolas

-asse, -ar, Ecolasse, Scolas(se), Scholasse, -asch, Skolaster: BerN Ofr. escolastre, Mnl. scholaster, Mlat. scholasticus: opzichter over de kloosterscholen van het kapittel, zegelbewaarder. 1352 Ghi de Scolastre van Dornike (DEBR. 1980).

 

FD

Escot(t)e, van

zie van (de) Schoot.

 

FD

Escoube

-é, Escoubet: Ofr. escobe, escove < Lat. scopa: bezem. BerBN van de bezembindér.

 

FD

Escouflaire

Scouflaire, Scuflaire. Francisation de néerl. schuifelaar ‘siffleur, joueur de flûte’ ou bien du NF De Schuyffeleere, tous deux issus du moy. néerl. schufelen ‘jouer de la flûte’ [FD],

 

JG

Escouflaire

V. Chauve.

 

EV

Escouflaire

zie de Schuyf(f)eleer.

 

FD

Escoyer

-ez, Escohier, Lesco(u)hier, Lesco(u)wier, Leco(u)yer, Scoyer, -ez, -et, Scohier, -iez, -i(r), Scohy: BerN Ofr. escohier, escoier: bontwerker, bonthandelaar; leerlooier, schoenmaker < Germ. skôh, Mnl. scoe(ch): schoen. Scohir en Scohy zijn W. 1229 Huon l’Escoier, St-Q. (MORLET); 1275 Colins li Escohiers, Vloesberg (VR 6or°); 1314 Gile le Schohier, Luik (SLLIII); 1322 Johanne Scouwier, Adorp (C.BAERT). De EN is niet altijd te onderscheiden van Lécuyer.

 

FD

Escoyer

-ez, Scohier, -y. Nom de métier: anc. fr. escohier ‘pelletier, fourreur’ FEW 17, 126b.

 

JG

Escoyer

Profess. ..Cordonnier » (Dia­lecte : Comp., en allem., Schuh, ,,Soulier »). Synon. : Scoh- -ier, -y.

 

EV

Escrinier

Profess. Charpentier. (Dia­lecte : Comp., en flam., Schrijn-werker).

 

EV

Escrinier

zie Lescrinier.

 

FD

Escudero

Sp. BerN: schildknaap.

 

FD

Escudie

V. Ecuyer.

 

EV

Escure

Probabl. NF importé de Corrèze, soit d’origine topon., soit forme fém. de l’occ. escur ‘obscur, sombre’ (Morlet 384); cf. aussi le NF Lescur(e), attesté dans la même région.

 

JG

Escut(e)naire

zie de Schuiteneer.

 

FD

Escutnaire

Escutenaire, Scutenaire, Scutnaire. Francisation de moy. néerl. schutenaer ‘matelot, batelier’ ou du NF De Schuiteneer, qui en est issu.

 

JG

Esder(s)

Patr. Esder(t), door metathesis < Friese VN Edser(t), Edsart < Germ. VN agi-hard (V.D.SCHAAR).

 

FD

Esdeuren, van

PlN Esdoorn. 1375 (Hendrik) Esdorens, Bs. (IAB 475); 1389 Willem Asdoren, Wolvertem (BOLSEE); 1638 Daniel van Esdoeren, Bs. (MUL V); 1737 Eg. van (H)esdeuren, Diegem

(VS1993,94

 

FD

Esen

zie van Eessen.

 

FD

Esg(h)ain

PlN es gain: in het veld, in de wei, op de akker. Vgl. Ingeveld.

 

FD

Esg(h)uin

Proven. Esquien (Dép. Ghoy). N° 74. — Synon.: Desguin.

 

EV

Esgain

Nom d’origine: topon. es ‘dans les’ + anc. fr. gaain ‘terre labourable’ ?

 

JG

Eshof, van den

Heshof: PlN: hof waar essen groeien.

 

FD

Esinkbrink

PlN. Brink van Esink, Germ. VN. Saksisch brink: grasrand, open ruimte bij een erf, dorpsplein. 1790 Gerrit Jan Esinkbrink, Winterswijk (PDB).

 

FD

Eskelin

Profess. 1. ,,Monnayeur » (Fabricant d’esquelins, monnaie). N° 142. — 2. Diminutif de Esquila, ,,Sonnette d’église ». N. de bedeau ou d’enfant  de chœur.   N08   131, 145.

 

EV

Esken(s)

Eskin, Eyskens: 1. Metr. Germ. VN Aska. Germ. aski ‘es’. 136 e. Asca de Semmersake, Cent (GN). – 2. Patr. Dim. van Germ. agis-naam; zie Eisen. 1369 Jan Esken, Mech. (V. ING.); 1406 Aliten Heyskens huys, Tv. (PEENE); 1422 Jan Eeyskens, Den Bosch (HB 478); 1464 Eysken der Cluysenerssen zone, Kerkom (MNT165).

 

FD

Eskens

Eyskens. Génitif de Panthrop. germ. Asico (Fôrst. 147), ou d’un dérivé de agiso (Först. 42).

 

JG

Eslande, van

zie van Elstlande.

 

FD

Esler

cf. Esseler.

 

JG

Esman(s)

-manne, zie Eschemann.

 

FD

Esmanne

Dérivé en -man de es ‘frêne’ ?

 

JG

Esn-

-ault, -ouf (Ern-aud, -ouf).   V. ARIN.

 

EV

Esnault

cf. Enault.

 

JG

Esnault

Esnol, Esnal, Esnou(l)t, Esnouf: i. Patr. Grafie voor Rom. Enault < Germ. VN agin-wald ‘zwaard-heerser’: A(g)inaldus (MORLET I). – 2. Ennault door ass. < Ernault enz.

 

FD

Espagne

1363-64 «Henris Espaingnes» Polypt-Ath, 1766 «Nicolas Delise dit l’Espagne (orig. de Namur)» BourgLiège; nom d’origine: Espagne.

 

JG

Espagne

Espagnet: Herkomstig van Spanje, Fr. Espagne. 1205 Gerars Espaigne, Atrecht (NCJ); 1409 Merguerite Espagnette, Dk. (TTT).

 

FD

Espagne

Proven. Pays. Synon. : Despagne, Pagnoul.

 

EV

Espalard

1275-76 «Watiers Espaulars» Reg-Tournai, 1576 «Jean Espallart» BourgNamur, 1609 «Guillaume Espallart» Bruxelles; nom de métier: dérivé d’anc. fr. espaeler ‘étalon­ner’ FEW 7, 468a.

 

JG

Espalard

Epaillard, Spalard, -ar(t): Zoals de Fr.FN Epaulard < Ofr. espaulart, afl. van Ofr. espalle, Fr. épaule: schouder. BN voor een breedgeschouderde. 1243 Jehans Espaullars, Atrecht (NCJ); 1316 Jehans Espaulars, Dk. (TdT).

 

FD

Espe(n)hout

Espenoudt, van Espenhou(d)t: PlN Espenhout: espenbos.

 

FD

Espeel

-pel. Var. de Hespel, du néerl. haspel ‘dévidoir’ ?

 

JG

Espeel(s)

Espel, zie Hespel.

 

FD

Espelveld

PlN Espenveld: veld met espen. Espenfeld (NRW).

 

FD

Espen

Pluriel de moy. néerl. espe ‘tremble’.

 

JG

Espen, (van)

van Hespen, van Nespen,Vannespenne: 1. PlN Espen (boomnaam). 1350 Franco de Espen = 1390 Franco de Hespen; 1450 Vrancke van Espen, Kh. (DEKEYSER). – 2. Zie Van Nispen. – 3. Zie Van Hespen.

 

FD

Espenon

Ofr. espinon, dim. van espine, Fr. épine: doorn. Maar wsch. een verhaspeling (r/n-wisseling) van Esperon; zie Eperon.

 

FD

Espenoudt

Nom d’origine : topon. néerl. (= bois de trembles).

 

JG

Espérant

zie Eperon.

 

FD

Espinosa

-za: Sp. FN. PlN Espinosa in Burgos. Vgl. Spinosa. 1773 de Espinosa, Mech. (MERTENS).

 

FD

Espion

Fr. espion: spion, verspieder.

 

FD

Espion

Sans doute surnom à portée morale: fr. espion, w. liég. èspiyon FEW 17, 174a.

 

JG

Espos(i)to

Espositot, Esposti, Exposito, Sposito: It. esposito: vondeling.

 

FD

Espréman

Espreman. NF récent, attesté une 1″ fois à Bruxelles en 1868; NF d’origine incertaine, sans doute d’origine flamande.

 

JG

Espreux

1783 «Guillaume Espreux» Trembleur; surnom: anc. pic. espreu ‘profit’ FEW 9, 417b.

 

JG

Espreux

Spreu(x): Opic. espreu: profijt, voordeel. BN.

 

FD

Esprit

Espriet: Fr. esprit: geest. Vgl. De Geest, Spiritus. 1272 Baude Saint Espirt, 1277 Bauduin Espirt; 1306 Margherite de Saint Esprit, Atrecht (NCJ); 1398 Ernoul Es priet, Dottenijs (DEBR.

1970).

 

FD

Esprit

Surnom : fr. esprit, moy. fr. espirit au sens particulier de ‘ange’ ou de ‘revenant’ FEW 112, 192b-193a; comp. Lespire, Spiritus, De Geest, etc.

 

JG

Espt, van der

PlN Espt: espenbos, in Tielt, Torhout (WV). 1296 Wouter vander Espth, Eppegem (CG); 1368 Johan appelle vander Espt, Langdorp (CHA 87); 1388 Jhan van der Espt, Torhout (DFIV).

 

FD

Esquedin

Squedin, Sched(e)in: PlN Sequedin (Nord). 1467 Lodewyc Skedyn, Rijsel-Bg. (PARM.); 1517 Johannes Esquedin, Kamerijk (MULIII); ± 1570 Josse Sequedin, Linselles (CDT 363).

 

FD

Esquelin

Squelin(s): Ofr. escalin, W. skèlin < Mnl. schellinc: muntnaam schelling. Vgl. Schellinck(x). 1693 Adrianus Esquelin, Aat (MUL VII).

 

FD

Esquelin

Surnom: fr. escalin, w. skèlin ‘pièce d’argent’FEW 17, 32a.

 

JG

Esquelnes

Proven. Esquelmes (Loc).

 

EV

Esquenet

1302 «Simon Esquennet» = «Simons Esquennes» LoiTournai; surnom pic. à rap­procher p.-ê. de norm. équéné ‘faible, chétif FEW 17, 113a?

 

JG

Esquenet

Equinet: BN. Norm équéné: zwak, tenger (FEW). 1302 Simon Esquennet = Simons Esquennes, Dk. (RLT 467); 1490 Pierre Esquignet, Ktr. (OLV); 1496 Johannis Esquinget, Wervik (MUL III).

 

FD

Ess-

-en, -ers. V. Es(ch).

 

EV

Essaker

zie van (den) Elsacker.

 

FD

Essche, van

von Es(s)chen, zie van den Esse.

 

FD

Esschenbag

Nom d’origine: topon. all. (= ruis­seau des frênes).

 

JG

Esschenbrouck

Hesschenbrouck: PlN Essenbroek: moeras waar essen groeien, b.v. 1382 goedekin gheheeten ten Eschbrouke, Gullegem; 1398 Pieter van Esschebrouc, Tielt (DEBR. 1970).

 

FD

Esschentier

Hesschentier, Lusschentier: Adaptatie vanMfr. escutier, resp. f «amer’schilddrager, maker van schilden’, afl. van Ofr. escut < Lat. scutum ‘schild’. 1698 Jaecques Lescuittier, Bikschote; Leskutier, Lussche(n)tier, Boezinge (VS 1998,247-248,377).

 

FD

Esschoten, van

PlN Eschoten in Ede (G).

 

FD

Esse, van den

van der Es(se(n)), van Es(s)che, van Hessche(n),van Heessche, van den Esch, van Denesse, (van) Es(ch), van Nes(se), van Nesche.von Es(s)chen, Veres(se), Veress, Verhess(ch)en, van Esse(n), van Hes(sen), Wanesse, Vanèse, Von(n)êche, Von(n)êche, Von(n)eche: Verspreide PlN Es, Ten Es(sche): es (boom), essenbos. Of PlN Essen (A), Esch (NB, G). 1300 Martini de Esche = 1306 Martin Desse = 1323 Martijn van Essen = 1323 Martin van Essche, Ktr.-Bg. (DEBR. 1980); 1326 Pieter van den Essche, Ip. (BEELE); 1398 Mannequin van der Essche, Olsene (DEBR. 1970).

 

FD

Essel

1. Patr. Germ. VN Azilo. Zie Asselijn. –2. Spelling voor Hessel.

 

FD

Esselaar

-ier: 1. Var. van Haeseleer? 1396 Gillis de Hesselere, Akren (DE B.). – 2. Zie Wisseler.

 

FD

Esseldeur

 (Esdoorn), ,,Erable ».

 

EV

Esseldeurs

Génitif de moy. néerl. esdoorn ‘érable’ ?

 

JG

Esseldeurs

V. Es(ch).

 

EV

Esseldeurs

Verhaspeling (van Resteleur?). Of= Esdeuren. 1563 Henricus Hesterdoren, Vorst (MUL IV).

 

FD

Esselé

zie Isselée.

 

FD

Esselen(s)

-eyns, -ing, -in(ckx), zie Asselijn.

 

FD

Esseler

Esler. 1466 «Jehan Esselaire, chan­geur» Bruxelles; nom de profession: romanisation de l’all. Wechsler ‘changeur’.

 

JG

Esselhout

PlN Essenhout: essenbos, in Kapellen en Ekeren (A).

 

FD

Esselhout

Var. de moy. néerl. esschenhout ‘bois de frênes’ ?

 

JG

Esselin(ckx)

V. AD (Az). Synon. : Isselin.

 

EV

Esseling

Dérivé en -ing de Assel < germ. ans-hil (Fôrst. 122).

 

JG

Essemacker

-aeker, génitif: Essemackers. Nom de métier: moy. néerl. asse ‘axe, essieu’ + maker ‘fabricant’.

 

JG

Essemaeker

-macker(s): BerN Assenmaker: smid, wagenmaker. Zie Assenmaker.

 

FD

Essen, van

van Hessen, von Essen, Essens: 1. PlN Essen (A, NRW, OIJ). – 2. Zie Van Hessen. – 3. Var. van Van den Esse.

 

FD

Essenberg

Estenbergh: PlN Essenberg in Passendale (WV), Homberg (NRW), Hessenberg (NL). 1358 Johannis Hessenberch, Ktr. (DEBR. 1970). Maar: 1222 Gerars Estenwerc, Atrecht (NCJ).

 

FD

Esser

au génitif: Essers. Surnom: all. Esser ‘mangeur’.

 

JG

Esser(s)

Esses: BerN. 1. Nederrijnse EN Esser(s). Assenmaker, d.w.z. wagenmaker. D. Ächser. 1586 Lambrecht Esser, Gulik-Aw. (AP). – 2. D. Âscher: bereider van as, potas. 1567 Herman Esscher, Lipp NRW-Aw. (AP).

 

FD

Esser, van

zie van Ester.

 

FD

Essig

Essique: D. Essig: azijn. BerBN van de azijnmaker of-verkoper.

 

FD

Essing

Patr. Afl. van Germ. VN Adzo. Vgl. Asselijn. 1630 Bern. Essink, Groningen-Aw. (AP).

 

FD

Essinger

Eszinger: PlN Essingen (RP, BW), Essing (BEI).

 

FD

Essique

Nom de marchand ou surnom: all. Essig ‘vinaigre’.

 

JG

Est, van (der)

van der Rest, van (H)est(e), van den Hest, Ver(h)est: 1. PlN Est: essenbos, of Rest < ter Est (A, L). – 2. Van Est, Van Heste en Van den Hest kunnen grafieê’n zijn voor Van Nest(e) en Van den Nest, zoals: 1580 Boud. van Este, Ktr.-Aw. (AP). -3. Est < Elst, door ass. h/s. Vgl. 1286 Michiel ki fu de Estlande = 1287 Mikiel del Elstlande (DEBR. 1980). – 4. Van Hest = Van Heist. 1606 Willem van Heijst = 1610 Willem van Hest, Kontich (SELS).

 

FD

Estache

Estas, -asse, cf. Eustache.

 

JG

Estaim

Proven. 1. Estaim (-bourg ou -puis) (Loc). — 2. Estang (L.D.).

 

EV

Estalr(r)ich

Sp. EN (PDB). Estalrich is een var. van Estelrich, een EN uit Majorca, ook Esterlich, Estarlich. i. Vermoedelijk < Hostalric, Catalaanse PlN. – 2. Estarlich, oude Catalaanse naam voor Oostenrijk, Ôsterreich (MOLL).

 

FD

Estaquier

Afl. van Ofr. estache, Opic. estaque < Ondl. staka: staak, paal. BerN van de heier van païen.

 

FD

Estaquier

Nom picard (de profession?), dérivé d’anc. pic. estaque, anc. fr. estache ‘poteau, amarrage (droit d’amarrage), encan’, cf. 1286 «Bauduins al Estace» CartBinche.

 

JG

Estas

Estache: Patr. Gr. HN Eustachius. 1666 Claude Eustache, Horrues-Graty = 1667 Claude Stache = 1676 Claude Estaes (grootvader van) 1700 Pierre Estas, Hove H (Midd. 1993,65-75).

 

FD

Esteban

Estebanes, -ez, Estepan: Patr. Sp. vorm van Gr.HNStefaan.

 

FD

Estein-,

Estien-    -geldoir.    Proven. Etancel-Douaire, ,,Petit étang, faisant partie du douaire ». (L.D.).

 

EV

Esteingeldoir

zie Steigueldoir.

 

FD

Estemont

Proven. Straimont (Loc.).

 

EV

Estenbergh

zie Essenberg.

 

FD

Estenne

zie Estienne.

 

FD

Estepan

zie Esteban.

 

FD

Ester(s)

Esther(s), Estersohn, Esterzon: Patr. Germ. VN ast-hari ‘tak-leger’: Astharus (MORLETI). 1345 Henrici dicti Esters, Bs. (OSTYN).

 

FD

Ester, (van)

van Esser: PlN Ester in Ahlen (NRW) en verspreid in Beieren.

 

FD

Esterbecq

Nom d’origine: Sterbeke, à Tubize (BrW), cf. Desterbecq.

 

JG

Esterbecq

zie Destrebecq(z).

 

FD

Estercam

PlN Heesterkamp: veld met heesters. D. Heisterkamp (NRW).

 

FD

Estercq

Nom d’origine : p.-ê. L’Estarcq, à Silly (Ht).

 

JG

Estercq

W. adaptatie van Sterck.

 

FD

Esterez

-et. 1501 «Jehan Estoret», «Marie Estoret» AidesHainaut; surnom: anc. fr. esto-ré ‘pourvu, muni ‘ FEW 4, 722a.

 

JG

Esterman(n)

1. Afl. van Patr. Ester. – 2. Afl. van PlN Ester (BEI).

 

FD

Esters

Nom issu de l’anthrop. germ. ast-rik (Fôrst. 151).

 

JG

Esteve

-e(n)s, -ez, zie Estienne.

 

FD

Estève

V. Etienne. N° 106.

 

EV

Estevenon

cf. Etienne.

 

JG

Estevenon

Patr. Dim. van HN Stefanus. 1199 Berte feme Estevenon; 1313 Estevenon de l’Abre, Atrecht(NCJ).

 

FD

Estevo

zie Stival.

 

FD

Esteyne

zie Epsteins.

 

FD

Esther(s)

1. Zie Ester(s). – 2. Metr. Bijbelse VN Esther.

 

FD

Estiengeldoir

cf. Steingueldoir.

 

JG

Estiengeldoir

zie Steigueldoir.

 

FD

Estienne

Estenne, Esteve, Estèves, Esteve(n)s, Estevez, Etève, Etien(ne), Ethienne, Etiennot, Lestienne, Let(h)ienne, Lethien, Letient: Patr. Fr. vormen van Gr. HN Stefanus. Etiennot is dim. 1307 Estievenes Doudinczele = 1308 Steven Doudinsele, Ip. (BEELE); 1308 Estevene de Nieukerke; 1398 Jehan Estievene, Herseaux (DEBR. 1971,1970).

 

FD

Estienne

Etienne, Étien, Ethienne. Du nom de baptême Etienne, lat. Stephanus, d’après le nom du premier martyr (vers l’an 36).

*  Dérivés de la forme anc. Estievene: Estiévenart, Estievenart,  Estiévenard, etc. 1326 «Estievenars Mourée» ComptesMons, 1362-63 «Estiévenars li Trouvés», 1363 «Jehans Estie­venars» PolyptAth, 1365 «Estievenart le Pla-keurmanouvrier» TailleMons, 1499 «Anthroine Estievenart» TerrierNaast; cf.   Stiévenart. –Estevenon.  Sans doute anc. cas régime de Est(i)evene.

•  Dérivés de la forme moderne : Etiennette. -Etiennot.

 

JG

Estievenart

-ard, -aert, Estivenart, zie Stevenaert.

 

FD

Estiévenart

V. THEUD  (Theu).

 

EV

Estival

Surnom de métier: anc. fr. estival ‘sorte de chaussure, botte’ mais aussi anc. fr. estivau ‘fête d’été de la Saint-Martin’ FEW 24, 233b; cf. aussi Stival.

 

JG

Estival

zie Stival.

 

FD

Estivant

zie Stevan(t).

 

FD

Estoppeij

zie Stoppie.

 

FD

Estordeur

cf. Stordeur.

 

JG

Estordeur

zie Dutordoir.

 

FD

Estoret

-ez, -es, Storet, -ez, Letoret, -ey: BN Ofr. estoré: uitgerust, toegerust, gegoed, welgesteld. Letoret < l’étoré < l’estoré. 1418 Jehan Estoret, H (CCHt); 1452 Hanin Estoret = 1478 Jehan Lestoré, H(CSWIII).

 

FD

Estrach

Jiddisch Estraich(er): Ôsterreicher, Oostenrijker.

 

FD

Estrade

Estrada: Ofr. estrade, It. strada: straat(weg).

 

FD

Estrade

Nom d’origine: anc. fr. estrade ‘chaus­sée’; cf. aussi Lestrade.

 

JG

Estrebel

cf. Strebelle.

 

JG

Estrebel

zie Strobel.

 

FD

Estreux

Nom d’origine: Estreux (Nord).

 

JG

Estryn

Ofr. estrin: vreemd, vreemdeling.

 

FD

Esveld

Esvelt: PlN Esveld in Kalken (OV): veld met essen.

 

FD

Esvelt

V. Es(ch).

 

EV

Eszinger

zie Essinger.

 

FD

Et(h)uin

zieEduin.

 

FD

Etcheverry

zie Echeverri(a).

 

FD

Étenaille

(NF de la région de Charleroi). Surnom métonymique de forgeron: anc. fr. estenaille Gdf 3, 606, w. (Luttre, Monceau-sur-Sambre) èt’nèle ‘pince, tenailles’ DOW 1,406, FEW 13/1, 194a; le NP peut avoir comme motiva­tion le sens figuré ‘homme grand et maigre’ qu’il a en région liégeoise (cf. DL; Wisimus) [JL, NFw2]. Comp. Egnaye, qui est la forme évoluée (cf. ALW 5, not. 10).

 

JG

Etens

Génitif de l’anthrop. germ. Atto (Först. 152)?

 

JG

Eter, d’

zie Deter(s).

 

FD

Etève

Etien(ne), Etiennot, zie Estienne.

 

FD

Etienne

Étien, Ethienne, cf. Estienne.

 

JG

Etienne

N. de baptême d’orig. hellénique.   Stephanos.   Estève   (Fr.   et

archaïque). Formes  flamandes : Steffe, Steffen(s), Steven(s). N° 106.

 

EV

Etoc

1. Ofr. estoc < Ndl. stok: paal, stam, zwaard. Vgl. Stock. – 2. PlN Estocq in Ostiches (H).

 

FD

Etordeu

zie Dutordoir.

 

FD

Ets

zie Etz.

 

FD

Etsen, van

PlN Etzen in Amelinghausen (NS).

 

FD

Etten, van

PlN Etten (NB). 1278 Gobonis de Etten, Etten (V. LOON 62); 1314 Wilhelmi de Eten, St.-Tr. (GHYSEN).

 

FD

Ettendorff

PlN Ettendorf (Elzas).

 

FD

Etterbeeck, van

PlN Etterbeek (Bs.). 1663 Gillis Eterbeke, Wakken (KWII).

 

FD

Ettery(c)k, van

-ij(c)k, zie van Aertenryck.

 

FD

Ettinger, (van)

PlN Etting (BEI), Ettingen (BW) of Oettingen (BEI).

 

FD

Etuin

Nom issu de l’anthrop. germ. athal-win (Först. 181)?

 

JG

Etuin

zie Eduin.

 

FD

Etveld(e), van

Var. van Van Ertvelde of Van Heetvelde.

 

FD

Etz

Ets, Etzel: Patr. Germ. VN Atzo, -so-dim. van een ad- of athal-naam. Etzel is een -el-dim. Adzo, Azzilo, Ezzilo (MORLET I).

 

FD

Eub(b)en

zie Obin.

 

FD

Eubelen

-em (NF des cantons d’Eupen et St-Vith). 1842 «Caspar Eubelen» Ouren (Lg), NF attesté aussi à Eschfeld en Rhénanie vers 1770 (FyS); pour Debrab., dimin. anthrop. du nom germ. Obin.

 

JG

Eubelen

Heubel: Patr. Dim. van VN Obin; vgl. Eubben. 1367Egidii Heubele; i4ooJanHeubelz= 1400 Jan Heubins; 1418 Willem Heubins=Willem Eubins, Ktr. (DEBR. 1970).

 

FD

Eucher

Echer. Nom issu de l’anthrop. germ. Eucharius, *ew-cheri(us) (Morlet, NP Gaule ï, 86).

 

JG

Eucher

-ère, Echer: Patr. Germ. VN Eucharius, Eucherius (MORLET I).

 

FD

Euckem, van

van Eucken, zie van Eukem.

 

FD

Eucker, van den

zie van den Neucker.

 

FD

Eude(s)

Heude: Patr. Pic. vorm van de Germ. VN Odo. 1275 Oede Biau Visage, Baffe (VR i83v°); 1313 Oeude le Lingier, Eude Courtois, Parijs (MICH. 1951)-

 

FD

Eudier

Patr. Rom. vorm van Germ. VN aud-hari ‘bezit-leger’: Audaherus (MORLET I). Vgl. Eude.

 

FD

Euerard

zie Everaert.

 

FD

Eugène

Eugène: Patr. Gr. HN Eugenius. 1450 Peter Eugenen.. Jan Eugenens soen, Lier (FRANS).

 

FD

Eugène

Prénom Eugène d’origine grecque, nom de plusieurs saints et papes, apparu tardive­ment dans nos régions, cf. 1663 «Eugène de Noyelle» BourgNamur.

 

JG

Eughem, van

zie van Heugem.

 

FD

Eughens

zie Hugo.

 

FD

Eukem, van

van Euckem, Wane(u)kem, Waneuken, van Eu(c)ken,van Eukenne, van Heuken.van Heucke, Heukem, vande Neuken, van Huychem.van Huijchem, van Huyghem, van Unchem: 1. PlN Udekem in Zoutleeuw (VB). Zie D’Udekem. 1321 Lambert de Hudikeem, Zoutleeuw (HB 882); 1396 Jan van Huuckem, Viane; Jan van Hukem, Waarbeke (DE B.); 1805 Barbara van Huychem= B. van Neukeni, Pepingen (med. H. Douxchamps, Bs.). – 2. Soms wellicht < PlN Heuken in St.-Genesius-Rode (VB).

 

FD

Eul

Surnom: lux. Eul ‘pot’.

 

JG

Eul(a)er(t)s

V.   ADAL.   Synon. :

Oiaerts.

 

EV

Eulaert(s)

Patr. VN Eulard, wellicht Pic. vorm van Willard (TT1982,215). 1303 Eulars seigneures de Poucke = 1305 Elart segneur de Poucke = 1327 Gularde van Poucke, Poeke (DEBR. 1971); 1308 Lotin Eulart; 1391 Heulard des Près, Ip. (BEELE).

 

FD

Eulaerts

Génitif de l’anthrop. germ. othal-hard (Först. 1187).

 

JG

Eulebroucke, van den

zie van Heulebrouck.

 

FD

Euler

Nom de métier: lux. Euler ‘potier’.

 

JG

Euler(s)

Euler, Eûler: Afl. van Mhd. ûl, aul < Lat. olla: pot. BerN van de pottenbakker. 1598 Gerh. Eukr (DN).

 

FD

Eupen, van

van Heupen: PlN Eupen (LU). 1374 Johan van Oippen, Bs. (BLO V); 1565 Koyl van Eupen, Eupen (EBB149).

 

FD

Euphrosine

Ancien prénom fém. (var. de Euphrasie), d’après une sainte du 5e s. ; on ignore si elle fit l’objet d’un culte particulier dans nos régions.

 

JG

Euphrosine

Metr. Gr. HN Eufrosyne Vrolijkheid, blijmoedigheid’.

 

FD

Eurard

zie Everaert(s).

 

FD

Eurlings

cf. Eerlings.

 

JG

Eurlings

zie Urlings.

 

FD

Eurs(s)els

zie Heursel.

 

FD

Eusèbe

Eusebio, Eusepi: Patr. Gr. HN Eusebius Vroom’.

 

FD

Euskirchen

PlN (NRW).

 

FD

Eussen:

1. Zie Eisen. – 2. Var. van Heussen; zie Huysse.

 

FD

Eustace

Eustache, Eustas, Estache, Estas. 1264 «Eustaches de Beverne» Chartes-Flandre, 1287 «Eustace li Tondeur» Dettes-Ypres, 1544 «Eustace de Sy» DénStavMy2, 1608-9 «Eustace Le Prince» Nivelles, 1663 «Roch fils de Jean Eustache de Roanne» La Gleize; prénom d’origine grecque, popularisé par saint Eustache (martyr du 2e s. à Rome), beaucoup plus connu en Wallonie sous la forme Istasse et ses dérivés Stass-, Tass-. -Pour les var. Estas(se), cf. P. de Tienne, La famille Estas, de Hoves-lez-Enghien, IdG 48, 1993, 65-75.

 

JG

Eustache

-ace, -aze, Hustache, Hostache, Istasse, -as(e), -aes, -ace(s), -az, -a(t), Itace, Histace, -as(se), Ystas, Estache, -as, Astaes, Vitasse, Witas(se): Patr. Gr. HN Eustachius. Istaes uit Justaes (vgl. dial. iefrouwe < juffrouw). 1235 Eustachius ballivus

Gandensis (DEBR. 1980); 1377 Istaes Saverijs = 1382 Ustaes Savaris; 1405 Ystaes Coucke, Ktr. (DEBR. 1970,1958); 146 e. Eustache dit Ystas de Strailes; 1430 Wistasse de Strellez, Luik (BODY 187); 1373 Agnès Wistasse, 1404 Tassart Witasse,

Laon (MORLET); Eustaes = Estaes = Astaes (VS 1983,568).

 

FD

Eustache

N. de baptême d’orig. hellén.  ,,Bel épi »   (Métaphore mysti-

que). N° 107. Variantes : Eustaze, (H)ist- -ace, -a(s), -az, -at. Staes. Diminutifs :    Stass-   -et,   -in(et),

 

EV

Eustelle

Var. de Estelle, prénom fém.

 

JG

Euvenne

W. adaptatie van Even; zie Evens.

 

FD

Euveres

Var. de Evers?

 

JG

Euvrard

zie Everaerts.

 

FD

Evaert

Evard: Patr. < Everaert, of oude Germ. VN: 941 Ewardus (Dip.).

 

FD

Evaert

Var. de Evraert (par dissimilation conso-nantique) ou bien forme flam. de Évar(d), cf. 1499 «veuve Evard le Claveteur», 1502 «Evar de Houllougne» BourgNamur.

 

JG

Evaldre

Ewald. N. de baptême. V. AD (A).

 

EV

Evaldre

W. hypercorrect voor Ewald? Of uit Walder?

 

FD

Evans

Evant: Patr. Evan is de Welse vorm van John, Jan (REANEY). 1619 Fr. Evans, Aw. (AP).

 

FD

Evarist(e)

Patr. Gr. HN Evaristus ‘welgevallig’.

 

FD

Évariste

Prénom Évariste (d’origine grecque), nom d’un pape et saint.

 

JG

Eve

1449 «Jacquemin d’Eve» AidesNamur, 1472 «Messire Colart d’Eve» DénVirton; nom d’origine: Eve, à Évelette (Nr); ou bien Eve, prénom fém., cf. 1286 «Eve li Fave-resse» CartBinche, 1309-10 «demiselle Eve Clokette» ComptesMons.

 

JG

Eve

Eves: Metr. Bijbelse VN Eva. 136 e. Eva, Ronse; Eva filia Iggelradis, Cent (GN); 1219 Eve Borgne, Atrecht(NCJ).

 

FD

Eveillard

Evilard, Hévellard: BN < Fr. éveillé: wakker, levendig, alert. 1412 Jehan Eveillart, Senlis (MORLET).

 

FD

Éveillard

†Évillard. À moins qu’il ne s’agisse d’une var. remotivée de Évlard (dans la même région de Charleroi), surnom dérivé, avec le suffixe péjoratif -ard, de fr. éveillé ‘vif, alerte’ FEW 3, 336a.

 

JG

Eveillé

1. Car. mor. H. éveillé, vif. Variante : Evely. Formes augmentative et diminutive : Eveillard, Evilliot. — 2. N. de baptême, conte­nant la racine germanique ABA qui a servi à former aussi le N. Evens et, avec le suffixe -illi(ot) et la racine -hard, les N. Evely, Ervilliot, Eveillard.

 

EV

Evelette

PlN(N).

 

FD

Évelette

1562 «Évelette Le Chevollet» Bourg­Namur, 1589 «Évelette fille de feu Antoine de Paire» BourgLiège, 1611 «Évelette Jean

Roloffe» DénFlorenville; dimin. du prénom Eve, cf. aussi 1497 «Évelotte jaditte femme au dit Jehan Paren» Purnode, mais aussi nom d’origine: Évelette (Nr).

 

JG

Evelg(h)em, van

van Evelgom: 1. PlN Evergem (OV)? 1349 Willem van Everghem, Eksaarde (GYSS. 1963, i26). – 2. Of PlN Euvelgunne (GR)?

 

FD

Eveling

zie Everling.

 

FD

Evely

V. Eveillé.

 

EV

Even

au génitif: Evens. Génitif du prénom néerl. Eva (Eve).

 

JG

Even(e)poel

Everdepoel: PlN Evenpoel: effen, vlakke poel. 1370 Jan Evenepoele, Borchtlombeek (ESBr. 1954,361-376); 1417 Claus Everpoel, Gb. (SCHR.).  1303 Weitin Evin, Vladslo (VERKEST); 1552 Vincent Evens, Bg. (SCHOUT. II).

 

FD

Even(s)

1. Proven. Dép. Uitkerke. Synon. : Van Even. — 2. N. de baptême. V. ABA.

 

EV

Even(s)

Evin, Evinck(x), Evick, Ewing: Patr. Vleivorm van Germ. VN met ebur ‘ever’. Ebin (MORLET I).

 

FD

Even, van

PlN Mnl. Even(e): zwarte haver. Vgl. Van Haver. 1299 Adelisse de Avena, Bg. (VERKEST).

 

FD

Evenblij

Reïnterpretatie van Everdey? Vieubled (vgl. Waterbley)? Of even-blé: haver-koren; vgl. Van Everco(o)ren?

 

FD

Evenboer

BerN van de haverboer, haverteler.

 

FD

Evenepoel

Topon. néerl. : moy. néerl. evene ‘uni’ (ou anthrop.?) + poel ‘marais’.

 

JG

Ever, de

Dever(s): 1. BN De Ever (diernaam). 1281 Willelmus de Hever = W. Hever, Ruiselede (HAES.); 1563 Antonis Dever, Gent-Aw. (AP). -2. E. FN: 1568 Richard Devere, ghebooren van tlandt van Noortfolk in Inghelandt = Richard den Inghelsman (DGW).

 

FD

Everaert(s)

-aardt, -aarts, -aerd(t), -ard(t)s, -art(s), -hard, -ard, -aed(t), -aet(s), -ats, -att, -aer(e), -a(e)rs, Evera, Evraerd, -a(e)rt(s), -a(r)d, -aère, -aerst, -aets, -as, -at(s), Euvrard, Eurard, Ewerhard, Heveraerdt, Heverae(d)t, Euerard, Ewrard: Patr. Germ. VN ebur-hard ‘ever-sterk’. Eberhardt, Everardus (Fm., Dip., GN). 1317 Everart Zegart = 1321 Evrars Segars (DEBR. 1971); 1267 Johannes Everard, Ip. (BEELE); 1422 Willekin Everaert, Ktr. (DEBR. 1958).

 

FD

Éverard

-art, Évera, Everaerd, -aert, -aet. génitif: Everaarts, -aers, -aerts, -aets, -ars, -arts, Everarts de Velp. 1272 «Jeh. Everars» PolyptVillers, 1288 «Jeh. Everars li resarchi-sieres» DettesYpres, 1289 «Everars d’Ynes», «Wateles fis saingnor Everart» CensNamur, 1528 «Everard de la Herye» DénNeufchâteau, 1574 «Vincent Éverar gantelier»; nom issu de l’anthrop. germ. ebur-hard (Fôrst. 441), cf. Evrard, etc.

 

JG

Everbecq

PlN Everbeek (OV), Fr. Everbecq. 1396 Jan van Eversbeke, Schorisse (DE B.).

 

FD

Éverbecq

Nom d’origine: Éverbecq (Ht).

 

JG

Everboud

Patr. Germ. VN ebur-balth ‘ever-moedig’. Everboldus (Dip.). 1275 tusghen Everbouds huuze vanden Boute (Houte?), Bg. (CG); 1376 Jhan Everbout, Hulst. (DEBR. 1999).

 

FD

Everbroeck, van

PlN Everbroek: broekland met bevers. 1424 Willeken Eeverbroec; 1478 Jan Eeverbroeck wittige zone wylen Wouters van Everbroeck, Lier (FRANS); 1538 Machiel Everbroeck, Kontich (SELS).

 

FD

Everco(o)ren, van

PlN: plaats waar haver(koren) groeit. Vgl. D. Evenstroh en Haverkorn.

 

FD

Everd(e)y

Patr. Volgens HAES. 1959 is Everdey geen vleivorm op -ei van Everd (LIND.), maar is Ever-dei een Ingw. vorm van Everdag. 1292 Poppe Everdey, Cent (CG); 1339 Dankart Everdeys zone; 1340 Everdei Dierman, Saaftinge (DEBR. 1969).

 

FD

Everdepoel

zie Even(e)poel.

 

FD

Everding

Everdien: Patr. Afl. van Everd, Everhard. Vgl. D. Eberding.

 

FD

Everdingen, van

PlN (ZH). 1400 Aleydis de Everdinghen, Tg. (TYTGAT).

 

FD

Evered

Everett: Patr. E. vormen voor Everhard.

 

FD

Everg(h)em, (van)

PlN Evergem (OV). 1272 Jan van Everghem, Aksel (CG); 1410 Jan van Evergheem, Bg. (SIOEN).

 

FD

Everhard

zie Everaert(s).

 

FD

Everix

E. FN Everix, Everiss < Fr. PlN Evreux (Eure). 1297 John de Ebroicis, Stafford; 1495 Robert Everis, York (REANEY); 1872 Everix, Aw. (PDB).

 

FD

Everlange

PlN(GH).

 

FD

Everling

Dérivé en -ing de l’anthrop. germ. ebur-lin (Fôrst. 439) ou du thème de Év(e)rard, cf. 1450 «Éverlin Poncin de Malmundy», 1501 « Euverar Éverlin » CoutStavelot.

 

JG

Everling

Eveling: Patr. Afl. van Ever-naam. 1229 Eberhardus = Eberlinus, Freudenstadt (BRECH.). 1480 Johannes de Arlinio alias Everlenghe, ex Castro; 1514 Johannes Everlinghe de Arluno (MULII.III).

 

FD

Evermans

Patr. Afl. van Ever, Germ. VN Everhard. 1579 Hendrik Evermans, Mtr.-Aw. (AP).

 

FD

Evers

-erts, -ertz, Eevers. Génitif de Ever, var. de Everaer ou de Ewert.

 

JG

Eversberg

Topon. néerl. (= mont d’Ever).

 

JG

Eversdeysdic

(Z) (PLB). 1579 Karel Everdyck, Aw. (AP).

 

FD

Eversdijk

PlN in Kapelle (Z). Dijk van Everdei: 1271 (…).

 

FD

Everstijn

PlN Everstein in Wondelgem (OV). Vgl. D. Eberstein. Maar Everstijn is een Amsterdamse familie in de i8e eeuw, wellicht uit het D. graafschap Everstein (« PDB).

 

FD

Everts(e)

Evers, -ert(z), -erst, Ewert(z), Hever(s), Eevers, Eversen, Efers, Effer(t)z: Patr. 1. Korte vorm van de Germ. VN Everhard. 1298 Johannes Everd = 1300 Jehan Hevert, Kales (GYSS. 1963). – 2. Var. van de Germ. VN Einverd: agin-frith. Einfridus (GN). 1223 Evert filiorum Walen = Einvert Walen,

Mendonk (GYSS. 1964).

 

FD

Eves

zie Eve.

 

FD

Evich

Surnom: moy. néerl. ewich ‘éternel, in­cessant’.

 

JG

Evilard

zie Eveillard.

 

FD

Évilard

cf. Éveillard.

 

JG

Evilliot

1. Proven. Ewllle (Dép. Templeuve), avec suff. -iot, d’orig. — 2. V. Eveillé.

 

EV

Évilliot

Du même thème que Év(e)illard, avec substitution de suffixe.

 

JG

Evin

-inck(x), -ick, zie Even(s).

 

FD

Evlard

Samentrekking van Evilard of var. van Evrard (wisseling r/l).

 

FD

Évlard

1265 «Évelars» CensNamur, 1690 «Godefroid Évelart» BourgNamur; var. prob-bale de Evrard, avec échange de consonnes liquides r > I.

 

JG

Evra(e)rd

-a(e)rt, -a(r)t, -ad, -aère, -aerst, -ae(r)ts, -a(r)ts, -as, zie Everaerts.

 

FD

Evrard

[21e NF le plus fréquent en Wallonie], Évrart, Évra, -as, Evraerd, -aert, -aets. 1265 «Evrard Le Lièvre» CensNamur, 1280 «Évrar le filh saingnor Renekin de Saint Mar­tin» PolyptLiège, 1552 «Michiel Evrard bras­seur» SubsidesNamur, 1659 «Henri Jean Evrard» DénSalm; nom issu de l’anthrop. germ. ebur-hard (Fôrst. 441 ) ; cf. Éverard, Eve-raert(s), Évlar(d), etc.

 

JG

Evraud

-aut: Patr. Rom. vorm van Germ. VN Everwoud: ebur-wald ‘ever-heerser’: Eburoldus, Ev(e)raldus (MORLET).

 

FD

Évraud

1530 «Piero Évrault» BourgNamur; nom issu de l’anthrop. germ. ebur-wald.

 

JG

Evremont

Evrenont: Patr. Rom. vorm van Germ. VN ebur-mund ‘ever-bescherming’. Ebermundus, Evermundus (MORLET I).

 

FD

Ewald

Ewold. Nom issu de l’anthrop. germ. aiva-wald (Först. 51 ), popularisé par deux frè­res devenus saints dans la région de Dort-mund, Ewald le Blond et Ewald le Noir.

 

JG

Ewald,

Ewalds, Ewalts, Evaldre, Ewold: Patr. Germ. VN Ewoud: aiw, êwa-wald ‘wet, recht-heerser’ (Fm.), Ewaldus (MORLET I). 1571 D. Eeuwoutssone, Leiden-Aw. (AP).

 

FD

Eward

en Ewert zijn nog Friese en Groningse voornamen (V.D.SCHAAR).

 

FD

Ewbank

E. FN en PlN Yew-bank: helling, oever met taxusbomen. 1258 Waldef de Yuebanc (REANEY).

 

FD

Ewe

is Fries-Groningse VN.

 

FD

Ewen

Patr. Afl. van Germ. VN Ewoud of Eward (zie Ewald).

 

FD

Ewerhard

Var. all. de Everaer.

 

JG

Ewerhard

zie Everaert(s).

 

FD

Ewert

Var. de Ever(aer) ou anthrop. germ. ag-ward (Först. 26).

 

JG

Ewert(z)

zie Everts(e).

 

FD

Ewijk, van

van Heewaek: PlN (G). 1368 Gerardus de Ewijc, Den Bosch (HB 444); 1542 Tielman van Eeuwijck, Wezel-Aw. (AP).

 

FD

Ewing

zie Evens.

 

FD

Ewold

cf. Ewald. Ex, cf. Eck(s).

 

JG

Ewold

zie Ewald.

 

FD

Ewrard

zie Everaerts.

 

FD

Ex

zie Eck.

 

FD

Ex, (van)

zie (van) Hex.

 

FD

Exaerde, van

PlN Eksaarde (OV). 1290 Balduinus de Exarda, Lokeren (V.LOON 23); 1302 Bouduine van Exarde, Hulst (DEBR. 1999).

 

FD

Excoffier

zie Escoffier.

 

FD

Exe, van

zie (van) Hex.

 

FD

Exel, van

van Exsel: PlN Eksel (L, G). 1367 lohanni de Hexele; 1384 Margriete van Exsele, Diest (C. BAERT).

 

FD

Exelman(s)

Excelmans: Afl. van Van Exel. 1433 Art van Exsele = 1449 Aert Ecselmans, Diest (VdP).

 

FD

Exelmans

Surnom ethnique: habitant d’Exel

(Lb).

 

JG

Exem, van

zie van Uxem. Expeel(s),

 

FD

Expeels

-pelz. Surnom: moy. néerl. egge ‘coin’

+ pels(e) ‘peau, fourrure’ ?

 

JG

Expels

zie Hespel.

 

FD

Expert

1. Car. mor. Homme expéri­menté. — 2. Profess. H. qui se charge d’expertises.

 

EV

Exposito

zie Esposito.

 

FD

Exsel, van

zie van Exel.

 

FD

Exsteen

Hex-Steen, Château de Hex. Proven.

 

EV

Exsteen

Surnom: moy. néerl. ecsteen, eggesteen ‘pierre angulaire’. Exsteyl.   1428  «Jan  Exstijl» Gand; de moy. néerl. hecstijl ‘montant d’une clôture’ [FD] ?

 

JG

Exsteen(s)

Exteen, zie Eckstein.

 

FD

Exsteyl

BerBN. Mnl. hecstijl, heckepost ‘stijl van een hek’. 1428 Jan Exstijl; 1435 Arend Hecstijl, Gent (SAG, med. E. Verroken).

 

FD

Exter

Exterbille. V. Ekster.

 

EV

Exter, (den)

zie Axters.

 

FD

Exterbille

, cf. Echterbille.

 

JG

Exterbille

zie Echterbille.

 

FD

Exterdael

PlN Extertal (NRW). 1770 Antonius Exterdael, Grimmingen (MUL VIII).

 

FD

Extergem, (van)

Exterghem: Reïnterpretatie van Hongaarse PlN Es(z)tergom? 1738 van Exterghem, Berlare (PDB).

 

FD

Extra

Spelling voor Fries E(i)kstra: Van Eik.

 

FD

Ey(d)ens

1. Proven. Heiden, ,,Bruyères ». N° 243. — 2. N. de bap­tême. V. AD (Ad).

 

EV

Eyben

Hypocor. de Egbert (Carnoy 61)?

 

JG

Eyben

Proven. Eben (Loc.).

 

EV

Eyben

zie Eben(s).

 

FD

Eyberg

zie Ebert.

 

FD

Eycholt

zie Eykholt.

 

FD

Eyck

Ey(c)k- -en(s), -ermans, Eycholt, Eyckmans. V. Eik.

 

EV

Eyck, (van)

van Eych, (van) Eyk, van Eij(c)k, van Uk, van Yck: 1. PlN Maaseik (L): 1219 Eik (TW). 1438 Johannem van Eyk, Tg. (TYTGAT). – 2. Korte vorm voor Van der Eyk.

 

FD

Eycke(n), van (der/n)

zie van der Eyken.

 

FD

Eycken

au génitif: Eyckens,  Eykens. Topon. néerl. fréquent: moy. néerl. eike ‘chêne’.

 

JG

Eycken(s)

zie Eykens.

 

FD

Eyckenhuts

zie Eekhou(d)t.

 

FD

Eyckerman(s)

zie Eykerman.

 

FD

Eyckerman,

Eykerman, au génitif:  Eyckermans. Var. de Eckman, cf. moy. néerl. aker-

boom ‘chêne’.

 

JG

Eyckholt

zie Eykholt.

 

FD

Eyckmans

cf. Eckmans.

 

JG

Eyckmans

zie Eykmans.

 

FD

Eyd(i)ers

zie Eder.

 

FD

Eydam

Eydems, Eydens: Mnl. eidom: schoonzoon. Vgl. D. Eidem, Eidams, Fr. Beaufîls.

 

FD

Eyde(n), van den

Wsch. var. (g-syncope) van Van den Eynde(n).

 

FD

Eyden, van der

zie (van der) Heiden.

 

FD

Eydens

zie Eydems, Heiden.

 

FD

Eyder

Surnom: all. Eider ‘oie à duvet’.

 

JG

Eydt

cf. Eid.

 

JG

Eyen

zie Eygen.

 

FD

Eyen, van

Wsch. var. (g-syncope) van Van Eygen. 1269 Gilbert van Eyen = de Oves, Gent (PDB).

 

FD

Eyer(s)

zie Eiers.

 

FD

Eyerick

zie Heyerick.

 

FD

Eyerman

BerN van de eierkoopman. 136e.

 

FD

Eyerman

Gent (LIND. 1964,16); 1378 Hannen Eyerman, Bs. (HB 247).

 

FD

Eyers

1. Profess. Eier, ,,Oeufs ». N. de marchand. — 2. N. de baptême. Synon. : Ehier. V. AD (A.).

 

EV

Eyg(h)em, van

zie van Neyghem.

 

FD

Eyg(h)en(e), van

van Heyg(h)en, van Eijgen, van Eig(h)en,van Eyg(h)em, van Egghen, van Heyg(h)em, van Heyg(h)en, van Heijg(h)en, van Heg(h)e(n), van Negen: i. PlN Ten Eyghene in Egem, Pittem, Tielt, Wingene (DFIV), Eigen in Neerijse (VB), Oud-Turnhout (A), Zepperen (L). PlN Eigen: allodiaal, niet-leenroerig goed. 1340 Yda de Eighen, Tnh. (VERB.); 1374 Roeland van den Eyghinen, Egem (DEBR. 1970); 1396 Rase van denEyghinne…tgoet ten Eyghinne, Egem (LG 1983,322; Bfe. 1962,282); 1345 Claus van Eyghen, Her.(DERCON).

 

FD

Eygel

zie Egels.

 

FD

Eygelshoven

Proven. Agils- ou Egels- -hoven. Domaines du sieur Agil ou du hérisson.

 

EV

Eygelshoven

van Eijgelshoven: PlN Eigelshoven

(NL).

 

FD

Eygeman(s)

1. Afl. van Van Eyg(h)en. – 2. BN van de eigenman: horige, lijfeigene (LIND. 1964).

 

FD

Eygen

Eijgen, Eyen: 1. Patr. Korte Germ. VN Aigin ‘eigendom, bezit’. – 2. D. FN Eigen = Eigner: eigenaar, die eigen bezit heeft. 1531 Benedikt Aigen = 1546 Aygner, Konstanz (BRECH.).

 

FD

Eygenraam

zie Ingelram.

 

FD

Eyk, (van)

zie (van) Eyck.

 

FD

Eykans

zie Eykens.

 

FD

Eykelberg

zie Eickelberg.

 

FD

Eykelenstam

PlN Eik. Vgl. Eykenboom.

 

FD

Eykemans

zie Eykman(s).

 

FD

Eyken, van der

van derEijk, van (der) Ey(c)ke(n),van (der) Eij(c)ke(n), van der Reycken, van den Reijken, – Reyken, van der lck(en), van der Ickx, van der Ieck, Vandéric, van (der) Ee(c)ken, Vonderhecken, van der Reken, van (der) Ecken, (van) Heecke, van Heek(e), Verheijke, Vereyck(em), Vereij(c)ken, Verreijke(n), Verreijcken,Ver(r)ey(c)ken, vanderYken,

-Ycke(n), van der Ryken, van der Rijk(en), van de(r) Rijck(e), van de Rijke(n), van de Ryck(e), van de Ry(c)ken, van Drick,vanDriken, Veryke, Verijke(n),Verrijck, Verryck, Verrijcke(n), Verrycke(n), Verrijken, Verryke(n), Vereeke(n), Vereeck, Vere(e)cke(n), Verre(c)k, Verrecken, Vereckens, Vereecque, Vereque, Vreeke(n), Vrey(c)ken, Vreijken, Verheefc)ke(n), Verheck(en), (van den) Eycken, (van) Eyck, van Eecke: Verspreide PlN ter Eeke, (ter) Eik, tenEeke: eik. 1245 Henrico de Eke, Har. (DEBR. 1980); ± 1300 Jacobs kinder van der Hieken, Wortegem (GPO 2); 1326 Willem van der Eke, Ip. (BEELE); 1377 Willem van Eeken = 1382 Willem van der Eeke; 1378 Oste Eke, Ktr. (DEBR. 1970); 1394 Gielys vander Eyken op sijn hof bider Eyken, Aarts. (MAR.); 1460 jouffrouwe van der Eyken…ter eyken aen Cornelis van der Eijcken erffve, Beert (VMKVA1940,265); 1458 Jan van der Eyken = 1478 Jan Vereijke, Aarts. (MAR.). – Lit.: J. LINDEMANS, ES 1913,40-43.

 

FD

Eykenboom

zie Eikelboom.

 

FD

Eykenbos

PlN Eikenbos, in Schaasberg (NL), Tg. (L): 1385 silvam Eyckenbossche (JVO).

 

FD

Eykens

cf. Eyckens.

 

JG

Eykens

Eycken(s), Eykans, Eyking, Eikens, Eijkens, Eke(n): 1. Patr. Afl. van Germ. aig-naam: Aicardus, Eichardus, Aicharius, Aiculfus, Aico (MORLETI). 1340 Aykinus = Heykinus, Oisterwijk (PDB); 1401 Jacoppe Eekens, Bs. (OSTYN); 1584 Gijsbrecht Eyckens, Aw. (AB). – 2. Vgl. ook Heiken.

 

FD

Eykeren, van

zie van Ekeren.

 

FD

Eykerman

cf. Eyckerman.

 

JG

Eykerman(s)

Eyckerman(s), Ekerman(s), Hekerman, Neykermans, Ekelmans, Eikelmann, Eckelmans: 1. Eikelman: BN voor iemand die eikels raapt, die varkens met eikels voedert. 1449 Jan Ekelman = 1450 Jan Eykelman, Ht. (A.GHIJSEN); 16e e. Adriaan Eijckermans, Waas (VAN G. VIII,io4o). –

2. Var. van Eekmans.

 

FD

Eykholt

Eijckholt, Eyckholt, Eijkhout, Eycholt: Eikenhout: eikenbos. Vgl. Eekhou(d)t. 1776 Joa. Henr. Eyckholt, R’dam (MUL VIII).

 

FD

Eyking

zie Eykens.

 

FD

Eykman

-ans, cf. Eckman(s).

 

JG

Eykman(s)

-mann, Eyckman(s), Eijckmans, Eykemans, Eikmans, kkmans, Eek(e)man, Eeckeman, Ee(c)kman(s), Eck(e)man(n), Ekman, Hey(c)kmans, Heijckmans, Heeckman, Ykman, Eikema: Afl. van Van der Eyke(n), Van der Eeke. 1370 Henric Eecman.-.Wouter vander Eeke, Ktr. (DEBR. 2002); 1395 Willem Eycman, Aw. (ANP).

 

FD

Eykveld, van

van Eijkveld: PlN Eikveld: veld waar eiken groeien. Eikerveld in Rumst (A), Eikenveld in Wilrijk (A) (VAN PASSEN).

 

FD

Eylan(d)

Eland, Elants: Patr. Germ. VN agi-land ‘zwaard-land’: Ailandus (MORLET I). De stamvader van de Oostendse familie Eyland is Renerius, ° Utrecht 1788 (PDB).

 

FD

Eylen, van

zie van Nijlen, van Heylen.

 

FD

Eylenbos(c)h

-bossche, zie Heylenbosch.

 

FD

Eylenbosch

1499  «Jan  Claus  gezegd van Eijlembossche»,   1609   «Jean   Eylembos» Enghien; nom d’origine: Helenbos, naguère

Heelenbosch (BrFl),  ou Ijlenbos, à Castre [BR].

 

JG

Eylenbosch

Proven. Uilenbos (Dép. Kooigem). Nos 77, 241.

 

EV

Eyler

zie Eilers.

 

FD

Eyles

Uit Heilens of Eilers.

 

FD

Eyletten

Dimin. néerl. en -lette du prénom fém. germ. Ida [FD].

 

JG

Eyletten

Eyletters: Metr. Dim. (-lette) van Germ. VN Ida, Ide. 146 e. Willem voren Ydeletten, Blanden (HM176); 1650 Jan Eyletten, Jan Eyleth, Tn. (HEND.); 1761 Paulus Eijletters, Zichem-Gent (PBG).

 

FD

Eyletten

V. Eynatten.

 

EV

Eyll, van

zie van Heylen, van Nijlen.

 

FD

Eymael

cf. Eijmael.

 

JG

Eymael

Eymaël, Eijmael, zie Emael.

 

FD

Eymael

Proven. Emaal (Loc.).

 

EV

Eyman(n)

zie Heydeman, Heineman(s).

 

FD

Eymar(d)

zie Aimart.

 

FD

Eymery

zie Emery.

 

FD

Eynatten

1596 «Renier de Eyneyten» Bourg-Liège; nom d’origine: Eynatten, à Raeren (art Eupen).

 

JG

Eynatten

Eyratten, van Nijnatten, van Nynatten,van Nijnanten: PlN Eynatten (LU). 1262 Petrus de Enathe, miles (CVD); 1464 Dybout van Eynatten, Montenaken (SKM).

 

FD

Eynatten

Proven, Loc.

 

EV

Eynde(n), van (den)

van (den) Eijnde(n), van der Eijnden, van den Einde(n), van (den) Ende(n), van de Hende, van (den) Hende(n), van den Inde(n), van(den) Eyn(d)t, van den Eijnt, van E(ij)ndt, van Endt, vander En(dt), van den En(g), van In, van Nin, van Ing(h): PlN ten E(i)nde, ten Inde, Int: eind, uiteinde, afgelegen plaats. 1227 Willelmus fîlius Willelmi de Ende, Vlekkem (GN); 1281 reliera Willelmi de Hende, Ruiselede (HAES.); 1285 Diederic van den Ende, Wezel (HB 30); 1356 Gilijs Jan Gosens sone van den Inde, Ganshoren (PEENE1949).

 

FD

Eyndels

Proven. 1.Eind delle, Val­lée de l’extrémité (de l’agglomération) ». — 2. Heinsdale (Dép. Renaix). — 3. V. AD (And).

 

EV

Eyndels

Var. van Windels, Wyndels.

 

FD

Eyndhoven, van

zie van Eindhoven.

 

FD

Eyndonck, van

PlN Heindonk (A). 1417 Willem van Eyndonc, Diest.

 

FD

Eynhouts

Patr. Germ. VN agin-wald ‘zwaard-heerser’: Agenoldus, Ainoldus (MORLETI). ize e. Einoldus, Cent (GN); 1315 Eynolt Hotwelker, Maagdenburg (NN).

 

FD

Eynikel

Spelling van D. FN Hein(i)kel, dim. van Heinike, dim. van VN Heinrich, Hendrik.

 

FD

Eyns

1. V. AD (And). — 2. Pro­ven. Einde. V. ce N. N° 228.

 

EV

Eyns

Patr. Var. van Heyns.

 

FD

Eynsbergen, van

zie van Heinsberg(en).

 

FD

Eyratten

zie Eynatten.

 

FD

Eyraud

zie Héraut.

 

FD

Eys, van

van Eijs: PlN Eys (NL).

 

FD

Eyschen

zie Eischen(ne).

 

FD

Eyscher

Eiser, ..Demandeur », ,,Créancier », ,,H. exigeant ». 1. Profess. N. de prêteur ou de plaideur acharné. —• 2. Car. mor. ,,Créancier impitoyable ».

 

EV

Eysden, van

van Eijsden: PlN Eisden (L) of Eysden (NL). 1648 Mathijs van Esden; 1713 Maria Catharina van Eijsden, Bilzen (SCHOE.).

 

FD

Eyselbergs

zie Heyselberghs.

 

FD

Eysen

zie Eisen.

 

FD

Eysenbach

-asch. Nom d’origine: 1475 «Eysbach», affl. de la Vesdre (en amont d’Eupen), etc.

 

JG

Eysenbach

PlN Eisenbach (BEI, BW, HS, RP).

 

FD

Eysenberch

Nom d’origine:  Eisenberg (plu­sieurs en All.).

 

JG

Eysenbrand(t)s

zie Ysebrant.

 

FD

Eysendyck/dey(c)k, van

zie van Ysendycke.

 

FD

Eysenrode, van

1. PlN Nijsselrode in Meensel-Kiezegem (VB): 1422 Ysenroede (Oost-Brabant 1981, 142). – 2. PlN Etsenrade in Jabeek (NL). 1386 Reynerus de Eysenrode = de Eytzenrode, Mtr. (SKM).

 

FD

Eyserbach

Topon. all. (= rivière ferrugineuse).

 

JG

Eyserman(s)

zie IJserman(s).

 

FD

Eysermans

1. Proven. ,,De l’Yser » (Riv.). Nos 212, 23. — 2. Car. mor. H. volontaire. — 3. Profess. ,,Ferronnier ». (IJzer, ,,Fer »).

 

EV

Eysermans

Nom de métier: moy. néerl. iserman ‘marchand de fer, travailleur du fer’.

 

JG

Eyskens

1. N. de baptême. Racine german. AD, forme Az, avec suf­fixe

-ekin. — 2. Proven. Eiksken (Dép. Millen, Sleidinge) ou Eiskenveld (Dép. Neerlanden).

 

EV

Eyskens

cf. Eskens.

 

JG

Eyskens

zie Eskens.

 

FD

Eyssartier

Issartier, Eyssautier: Fr. Essartier, Essertier (DNF) < Ofr. essart: rode, gerooid bos; essartier: rooier. BerN van iemand die (bossen) rooit. 1704 Joa. Bapt. Exertiers, Annecy (MUL VII).

 

FD

Eysscher

1. Mnl. eischer: eiser (in rechte). BerN. -2. Patr. Germ. VN agis-gaiz ‘vrees-speer’: Eiskeri (MORLET I).

 

FD

Eysselinck(x)

-inch, Heysselinckx, Hijsselinckx, Hysselinck(x): Patr. Afl. van Germ. agis-naam;vgl. Eisen. Of van îsan-naam (îs-ling). Zie ook Asselijn.

 

FD

Eyssen

Nom issu de l’anthrop.  germ. îs-in (Först. 971).

 

JG

Eyssen(s)

zie Eisen.

 

FD

Eystraeten

zie van Heystraeten.

 

FD

Eytorff

Eijtorff: PlN Eitorf (NRW).

 

FD

Eyzakkers

zie van (den) Elsacker.

 

FD

Translate »
Share This
error: Alert: Content is protected !!